Tο εικονομαχικό ζήτημα

Ήταν μια μεταρρυθμιστική κίνηση που ξέσπασε στο Βυζαντινό Κράτος ανάμεσα στους εικονολάτρες και τους εικονομάχους. Βάση της ήταν οι *ανεικονικές αντιλήψεις.

Τι ήταν η Εικονομαχία;( *η απεικόνιση του θείου με ανθρώπινη μορφή

δεν συμβιβάζεται με τον Χριστιανισμό)

Ανεικονικές παραστάσειςΣυνθέσεις όπου απουσιάζει η απουσιάζει η ανθρώπινη μορφή

και αντικαθίσταται με φυτικά και γεωμετρικά θέματα.

Πότε ξέσπασε η εικονομαχία;

Τον 8ο και 9ο αιώνα μ.Χ. από τον Λέοντα Γ’ τον Ίσαυρο και συγκεκριμένα:

Άρχισε το 726 μ.Χ. Τελείωσε το 843 μ.Χ.

Ποια ήταν τα αίτια; Οι Ίσαυροι ήθελαν να περιορίσουν την

εξουσία των μοναχών. Τα μοναστήρια δεν πλήρωναν φόρους

και έτσι ζημίωναν το κράτος. Οι μοναχοί ασκούσαν επιρροή στο λαό. Οι πιστοί δε λάτρευαν το εικονιζόμενο

πρόσωπο, αλλά το υλικό της εικόνας. Η εκκλησία αρνήθηκε να υποταχθεί στη

κοσμική εξουσία.

Α’ περίοδος εικονομαχίας (726-787)726: Ο Λέων ο Γ΄ ο Ίσαυρος διέταξε να απομακρυνθεί η εικόνα του Χριστού από τη Χαλκή Πύλη.

730: Εκδίδεται το 1ο εικονομαχικό διάταγμα που προβλέπει καταστροφή των εικόνων και διώξεις, βασανιστήρια, εξορίες, δημεύσεις περιουσιών.

754: Η σύνοδος της Ιέρειας νομιμοποίησε τη διαμάχη αυτή και καταδίκασε τη λατρεία των εικόνων.

787: Επί Κωνσταντίνου Στ’ και Ειρήνης η Ζ’ Οικουμενική Σύνοδος καταδίκασε την εικονομαχία.

Β΄ περίοδος εικονομαχίας (814-842)

Η Εικονομαχία αναζωπυρώθηκε από τους αυτοκράτορες Λέοντα Ε’ και Θεόφιλο χωρίς ουσιαστικά αποτελέσματα.

843: Η αυτοκράτειρα Θεοδώρα μαζί με τον Βάρδα και το Θεόκτιστο προχώρησαν στην οριστική αναστήλωση των εικόνων η οποία εορτάζεται την Κυριακή της Ορθοδοξίας.