منتقيات من الشعر الأسباني الحديث
28
ه ومان گ هو: شكهوره گه ێدرو پ اس ن لی سا هو ش ه ومان گ ه كهنوره گه له هان ی# ج و ی ی’ سی ی هو ش ۆ خ ’و ت م’ تس ی ێو پ ه# ن ه، ر ێو و# توهی ه3 ن م و# ت’ 5 ات دووپوه ه’ كان# بو و مه ه ێك? ر رو ێكه ر رو و س ’و ت5: ه یC كی ا ێووپ. ’ ت ی ر حارJ چ ی ك ێ اپ داێووح ی ن مهر مهێمهێ و ه ش می ا’ ق ی ی ی هێ ی گ پ ره اێ# پ و ه وێهكان گ ار# هو: دواح ش5 رشه’ ت له5 ی ن ۆو چY ت سده له5 و و مه ه ێك?’ ت س ’و ت- و- گهكان ێهپ ۆ خ ا3 ێ. پ ێت لهرر دهممه؟ده عه ه# ن5 و و مه هوه هكه یC ی ساده’ ت س ۆ خ م؟’ تس ی و? ێك’ كاپ ’و ت گ ێدهپ# پ’ ت یe ی ه3 ن و هو ش اێی# پ اوه كێش م ن ا ار پ ۆ خ ا3 پ ی’ سی ی هو ش ۆ خ و ی ك ا ێووپ. هن ه م’ تس ی ێو پ هم# ن ه ز ی# ج ع و م ه# یC ی هر ع ه هن ه ی ك ێ ر رو ر’ ت و
-
Upload
akbar-hassan -
Category
Documents
-
view
219 -
download
0
description
منتقيات من الشعر الأسباني الحديث
Transcript of منتقيات من الشعر الأسباني الحديث
گومانه: گه‌وره‌كه شه‌و
سالیناس پێدرۆ
تۆ خۆشه‌ویستیی و جیهان له گه‌وره‌كه‌یه گومانه شه‌و
بكاته‌وه دووپات بۆم ئه‌وه‌ی بۆ ڕۆژه، به پێویستم
تۆش: و رۆژێكه رۆژێك هه‌موو حازریت. ڕووناكییه
قامیشه و مه‌ڕمه‌ڕ مه‌زنی داڕووخانێكی چ
گوڵه‌كانه و باڵ ره‌نگپه‌ڕینی
دواجار: شتێك هه‌موو له‌ده‌ستچوونی له ترسه شه‌و
ڕه‌نگه‌كان- و تۆ-
ئاخۆ. عه‌ده‌مه؟ ده‌مله‌رزێنێ
ویستم؟ خۆشت ساده‌ییه‌كه‌وه هه‌موو به
كێشاوه باڵی شه‌و و ئه‌بیت بێده‌نگ تۆ كاتێك
هه‌ن. ڕووناكی و خۆشه‌ویستی ئاخۆ نازانم
هه‌یه غه‌ریبه موعجیزه بهم پێویستم
و تر رۆژێكی
بسه‌لمێنێ بۆ ئه‌به‌دییه‌م موعجیزه ئه‌م تۆ ده‌نگی
بیت بێده‌نگیش ئه‌گه‌ر ته‌نانه‌ت
هه‌ڵدێت ڕۆژ كه‌م، الیه‌نی دووردا، مه‌ودای له
ڕۆژ. به‌ڵێ
ده‌كا نوقمم ئه‌مڕۆ ڕووناكییه‌ی ئه‌و
تۆ. بۆ خۆشه‌ویستییم بۆ جیهانه ملكه‌چبوونی
الحديث األسباني الشعر من منتقيات
عهد‌المدرسة‌المتطرفة‌الذي‌دام‌من Xوهي‌مدرسة‌تدعو1923الى1919بعدما‌مر-Xر،والى"الى‌هجر الزخرف‌في‌المدرسة‌التجريدية"،وعنصر‌الحادثة‌الموسيقي‌والمؤث
Xة‌في‌العالم‌الجديد- إحياء‌الشعر‌القائم‌على‌المجاز،واستلهام‌المواضيع‌الدينامية‌والحي‌نحو‌األصول‌التقليدية‌على‌رؤوس‌اقالم،وصفها‌الشاعر mبعد‌هذا‌العهد،حدث‌انتقال‌ضد‌شيء،ال‌في‌السياسة‌وال‌في‌األدب.هذا‌الجيل، rدامسو‌الونسو‌بالجيل‌الذي‌لم‌يثرXوابغ،مثل‌أونامونو،ماتشادو،وخوان‌رامون‌خيمينيث،كما رد‌االعتبار‌الى‌اساتذته‌النفة Xك‌ببعض‌السوابق‌المتطرXغف‌بالقيم‌الكبرى‌للغنائية‌الوطنية.لكنه‌الى‌ذلك،تمس :ش{:� أوال:االستعمال‌الحر‌للرمز-وهو‌ال‌يزال‌حتى‌اليوم‌من‌أهم‌عناصر‌القصيدة.ثانيا�:استبدال‌االنحطاط‌الحسي‌بالنبرة‌الفتية التبسيط‌الزخرفي‌الشعري‌للواقع.وثالثاXمة.إنه‌جيل‌الزخرفة‌المثقفة‌للشعبي‌عند‌لوركا،وألبرتي. �المتهك والمتفائلة،وأحياناXان‌بنسب‌الى‌خيمينيث،معلXمهما Xين.وكال‌االتجاهين‌يمت والشعر‌الصافي‌عند‌ساليناس‌وغيبال‌منازع.بعد‌ذلك‌بقليل،في‌أواخر‌العشرينات‌من‌القرن‌الماضي،ق�د{مت‌حركة‌ثورية�طريفة‌كادت من‌فرنسا،اسمها‌السوريالية،فأشربت‌الشعر‌االسباني‌الحديث،الوانا
فبفضل‌شعراء‌أخذوا‌بها،مثل‌لوركا،ألبرتي،الكسندري،.تتفوق‌على‌مبدعيها‌الفرنسيين�ي‌الشعر‌األيبيري‌بمحتوى‌درامي،بعد‌سنوات‌من‌الهروب‌أمام‌البيان وثرنودا،غ�ن�.هذا‌االرتداد‌الى‌االنساني،كان‌بحسب‌زعم‌دامسو الشعوري،وحتى‌الالإنساني‌حيناألونسو،أشبه‌برومانسية‌جديدة،جانحة‌الى‌الرقة،والعاطفة،والصراخ‌الحاد،والنبوءة.�د�ع‌الجمالية‌االخيرة،مع‌األصفى‌من‌التراث وعلى‌تلك‌القاعدة‌التي‌تستند‌الى‌وحدة‌الب‌االسباني:)غارثيالسو،فراي‌لويس،سان‌خوان،غونغورا،كيغيدو،بيكر(،على‌تلك‌القاعدة.تطاول‌الشعر‌الحديث‌بقوة،وثقة
دييغو خيراردو( 1896م. )
ت‌بنية‌الشعر‌بين Xلكن‌صوته،1945و1930تأثر‌دييغو‌بكل‌التيارات‌الشعرية،التي‌هز.نة‌صوره‌وأفكاره،توصل‌الى‌امتالك‌نبرته‌الخاصة،إنما‌ظلت‌الغونغورية rس� ن
� منذ‌نجح‌في‌أ.والسوريالية‌تدمغ‌مجمل‌أعماله
النسيان�ع‌بإشراقات‌النسيان النسيان‌م{شبوالذاكرة‌اليتيمة‌تكدXرها‌الذاكرة�أبيض‌كالثلج‌في‌الوادي النسيان‌ايضا.والذاكرة‌سوداء‌كالثلج‌على‌التاريخ
�في‌حداد ه‌دائما وهكذا‌تعبرين‌المتنز�يا‌العصفورة‌الهابطة‌من‌كستنات‌الهندتحت‌خطاك‌الخفيفة‌ترتعش‌األوراق‌اليابسة.كالطائر‌العائد‌الى‌األغصان
rرة‌النسيان �ث ساقاك‌العاريتان‌البيضاوان‌من‌كتطالبان‌بإلغاء‌اللمس‌البريء�رة‌بحجاب‌البعيد- -روحك‌مدث.ويدي‌اليمنى‌تجد‌نفسها‌في‌الحال‌مقف�زة
ح النسيان‌كآبة‌الذاكرة‌ف�ر�كذلك‌الذاكرة mالنسيان‌كئيبالنسيان‌ينام‌نوم‌النسيان‌الذXاكرة.تنام‌نوم‌الذXاكرة‌لكني‌أجهل‌ذلك
�من‌رأسك‌المشتعل يسقط‌الثلج‌دائما.شعرك‌منفي–على‌حقول‌نسياني-وأغرق‌حتى‌منتصف‌الجسم‌في‌ذاكرتك‌الطيبةذاكرتك‌المجلXدة.آه،ليتوقف‌هذا‌الثلج.أرجوك‌يا‌حبيبتي
خيمينيث رامون خوان(1886 – 1958)
.حمل‌في‌عينيه‌بياض‌األندلس‌وزرقتها،وارضها،وبحرها.كان1956حائز‌جائزة‌نوبل�بوسواس‌الكمال.شعره‌غنيmبالصور‌والمفردات .يصحح‌قصائده‌باستمرار،مسكونا
ليلي�ة لوحةتتالمس‌دمعتي‌ونجمةوفي‌الحال‌تصبحان،دمعة‌واحدة.ونجمة‌واحدة
أعمى‌من‌الحب وبقيت{عمياء‌السماء rت� .ومن‌الحب‌بقي-وبات‌كل‌الكون–ليس‌أكثر.من‌عناء‌نجمة،وضياء‌دمعة
البذور هذه�.إني‌سأزرع‌بذوري‌في‌رؤوسكم،مليون‌مرة،اذا‌لزم {د:ليكن‌معلوما نعم،أيها‌النقXاد‌الع{ن�ستعرفون‌ما‌تحمل‌لكم؛إن‌الشعر‌الصافي،ال‌عالقة‌له األمر.وذلك‌ألرى‌إن‌كنتم‌يوما�من‌الغريزة‌الصافية،من �د{صافيا {ول مع‌الصفاء‌المادي،وال‌الصفاء‌االخالقي.وحده‌الشعر‌ي.األنسان‌الطبيعي
(1951–1891بيدرو‌ساليناس)م.الشعر‌عنده‌يقترن‌بالحب.والعالم‌واألشياء‌توابع‌له.نسيجه‌متراصX.تميزه‌الوحدة�بمسائل‌االنسان Xق‌األفق،يبقى‌مرتبطا الموضوعية‌والثبات.وهو،وإن‌بدا‌في‌ظاهره‌ضي.الكبرى
الكبير: الشك الليلالليل‌هو‌الشك‌الكبير£ك .بالعالم‌وحبر‌لي Xأنا‌في‌حاجة‌الى‌النهار‌كي‌يكركل‌نهار‌انه‌نهار،وأنه.الضياء:وأنت‌حاضرة‌عظيم mإنه‌انهيار،للرخام‌والقصبإنه‌نصول‌ألوان:األجنحة‌واألزهارالليل:الخوف�من‌ضياع‌كل‌شيء أخيرا،واأللوان- -أنت�يجعلني‌أرتجف.هل‌هو‌العدم؟
هل‌أحببتني‌بكل‌بساطة؟،عندما‌تصمتينوالليل‌سائد،ال‌أعرف.إن‌يكن‌الحب‌والضياء‌يوجدان:أنا‌في‌حاجة‌الى‌هذه‌االعجوبة‌الغريبةيوم‌آخروصوتك‌يؤكد‌لي� .المعجزة‌أبدا،حتى‌لو‌تصمتينفي‌المدى‌الهائل،يبزغ،الفجر،على‌االقلنعم،الفجر.والضياءالذي‌يغمرني‌اليومهو‌امتثال‌العالمXه‌لك� {كن .للحب‌الذي‌أ
ي!ين غ" خورخي( 1893م. )،� �غنيا �بر‌احد‌ممثلي‌الغنائية‌االسبانية‌االبرز‌في‌القرن‌العشرين.يقدم‌لنا‌شعرا {عت ي�،في‌نبرة‌محكمة،وهندسة‌شعرية‌أصيلة .مصقوال
الخفيف الربيعلمXا‌الفضاء‌يختصر‌بدون‌صورة‌جانبيةفي‌غيمةXة‌الكبرى حيرته‌الضال-أين‌الشاطىء؟-
جاته Xبينما‌النهر‌بتعريستمر
� يفتXش،من‌منعرج‌الى‌منعرج،راسمانهايته
،بينما‌الماء،بخضرته‌القاسيةيرفض‌أسماكه
في‌انعكاس‌جو§مبهم...وعميق‌يرتعش
لمXا‌الصباح‌يقود‌أروقةح�وراته‌البطيئة
ة Xبفضل‌الرواسب‌المهتزبين‌أوراق‌األشجار
�لو§ بعد‌تقدم‌م{تيجمع‌في‌خورس
السماء‌جد�الرائع تموXج�فوق‌ريحها
مع‌المجرى‌السريع‌للوقائع...التي‌تمر‌في‌اندفاع
أيها‌الربيع‌جد�الخفيفXة .بين‌مجاذيف‌النوتي
الحدائقالزمن‌في‌العمق.أنظر‌اليه.كيف‌يتمدXد‌على‌الحدائق.كيف‌يتجوXفها‌هو‌يكشف‌لك‌سريرته.يا‌شفافية� الجمة‌الملمومة‌أبدا .المساءات�
ارضوزمان عطاءmفائق‌الحدX:نجدmعالمن‌أجيال‌النوريندفع‌من‌الشرفات.بعطر‌مشهد‌طبيعي
ينحفر‌فيك�،مجرى‌نهري-بلذXة‌الجريان-.ايتها‌األرض،األرض،يا‌أرضي
،ما‌هي‌تلك‌المجاهل(تلك‌المظاهر‌الغامضة؟
�لوجه‌يتوافق وجها).صمتي‌مع‌واديه
،أعرف‌مثل‌هذه‌الجماالت،جدXالحية،جدXالحقيقيةل£م‌إال‌هذا‌المكان {س� التي‌ال‌ت.صيغتها،مفتاحها
،كمثل‌حوراتك،والهواء‌أيها‌الوطن بك� Xأتشر،يا‌قد�ري!فارع�ني.حتى‌أتكامل
لوركا غارثيا فيديريكو(1898 – 1936)إنه‌أشهر‌الشعراء‌االسبانيين‌في‌القرن‌العشرين.تختلف‌نفثاته‌عن‌سائر‌نفثات‌عصره،برموزها‌الملونة‌البارقة،ودراميتها‌القاسية‌في‌رؤيتها‌للعالم‌األندلسي،وغنائيتها‌الغائصة.الوريد‌في‌بطون‌األرض‌االسبانية
األبكم الطفل.الطفل‌يفتXش‌عن‌صوته).أخذه‌ملك‌الجنادب(في‌قطرة‌ماء.كان‌الطفل‌يفتXش‌عن‌صوته
.ال‌أريد‌صوتي‌ألتكلXم� فأنا‌سأصنع‌منه‌خاتما�ض�عه‌صمتي ي.في‌إصبعه‌الصغيرة
في‌قطرة‌ماء.كان‌الطفل‌يفتش‌عن‌صوته،وكان‌الصوت‌الحبيس،في‌البعيد().يلبس‌ثوب‌جندب
بالماء الجريح أغنية،أرغب‌في‌النزول‌الى‌قعر‌البئر،وفي‌تسلXق‌جدران‌غرناطهألبصر‌القلب‌المثقوب.بمخرز‌الماء‌األسودXالطفل‌الجريح‌كان‌يئن.وعلى‌رأسه‌تاج‌جليديوكانت‌الغدران،والصهاريج،والينابيع
.تشهر‌سيوفها‌بوجه‌الريح!آه،يا‌لها‌من‌سورة‌حب!يا‌له‌من‌حد‌جارح!من‌ضوضاء‌ليلية!من‌موت‌أبيضومن‌صحارى‌ضوئية‌كانت‌تمطر‌الفجر !مرامل�� ،الطفل‌كان‌وحيدا.والمدينة‌تغفو‌في‌حنجرتهrبجس‌من‌األحالم �ن ،وكان‌نبعmي.يحميه‌من‌جوع‌الطحالب
�لوجه ،كان‌الطفل‌واحتضاره،وجها.مثل‌م�ط�رين‌أخضرين‌متعانقين،كان‌الطفل‌يتمدXد‌على‌األرض.واحتضاره‌ينحني‌فوقه
،أرغب‌في‌النزول‌الى‌قعر‌البئر،في‌أن‌اموت‌موتي،بجرعات‌صغيرةفي‌أن‌أمأل‌قلبي‌بالطحلب.ألبصر‌الطفل‌الجريح‌بالماء
األسود الموت‌التفاح ،أودXأن‌انام‌نوم�،أن‌أبعد‌عن‌صخب‌المقابر‌ذلك‌الطفل أود‌ان‌انام‌نوم�الذي‌شاء‌أن‌ينتزع‌قلبه‌في‌ع�رrض‌البحر{حب‌ترداد�أن‌الموتى ال‌أال‌يفقدون‌دمهم؛.ان‌الفم‌البالي‌ال‌يزال‌يطلب‌الماء�عن‌العذابات ال‌أحب‌ان‌اعرف‌شيئا،التي‌يجود‌بها‌العشب،وال‌عن‌القمر‌بفمه‌الثعباني.الذي‌يزاول‌عمله‌قبل‌طلوع‌الفجر
،أحب‌أن‌انام‌لحظة�؛ لحظة،دقيقة،قرنا،ولكن‌ليعلم‌الجميع‌أني‌لم‌أمتXة؛ على‌شفتيXحظيرة‌ذهبي XوأنXي‌الرفيق‌الصغير‌للريح‌الغربية؛ وأنXحد} Xي دموعي‌الال Xي‌ظلX .وأن
،غطXني‌بقناع‌عند‌الفجر،ألن‌الفجر‌سيرشقني‌بحفنات‌من‌النمالويبلل‌حذائي‌بماء‌جامدXبة‌ع�قربه .كي‌تزلق‌كال
التفXاح Xي‌أود‌ان‌انام‌نوم� ،ألن{ط�ه£رني‌من‌االرض؛ ألتعلXم‌بكاء‌يألني‌اود‌ان‌أحيا‌مع‌ذلك‌الطفل‌الكئيب.الذي‌شاء‌ان‌ينتزع‌قلبه‌في‌عرض‌البحر
ألكسندري فيث"ن<تي( 1898م. )Xم‌ألكسندري‌بين‌األربعينات‌والخمسينات‌من‌القرن‌الماضي،سدXة‌من‌األكبار‌كالتي تسن‌خيمينيث‌بين‌شعراء‌جيله.لقد‌ع{دXمن‌أحر‌الحناجر‌وأكثرها‌انسانية،في Xمها‌من‌قبل{ تسنغنائية‌عرفت‌ان‌تنقل‌بقوة،االنتفاضات‌األصيلة‌للحب‌والحياة،ورؤية‌الشاعر‌الدينامية.للعالم
العامة الساحة في،كم‌هو‌جميل،جميل‌بإدهاش،وبسيط‌يوحي‌بالثقة،وعميق‌ومثير،أن‌تكون‌تحت‌الشمس،بين‌الناس‌اآلخرين�،في‌تفجXر‌الحياة �،وع�جوال �،مجذوبا �،مخطوفا .مدفوعا،ال‌يجدر‌بك‌أن‌تبقى‌على‌الشاطىء،كحاجزأو‌صدفة‌في‌تكلXسها.تحاول‌أن‌تشابه‌صخرةXة �جم{ل‌بك‌في‌صفاء‌ني ،بل‌ي،أن‌تنزلق‌في‌الف�رح،تنغمس‌فيه،تضيع،كي‌تعثر‌على‌ذاتك‌في‌الحركة،حيث‌قلوب‌الناس‌تخفق،متبدXدة(كذلك‌الرجل‌الذي‌رأيته‌ينزل‌السلXم)ال‌أعلم‌في‌أيXطابق‌يقيم ،بشجاعة‌بين‌الجموع،ويضيع Xنغل� .وي{الح�ظ وكانت‌الجموع‌تعبر.ولكن‌كان‌ي.ذلك‌القلب‌الصغير‌الذي‌ارتمى‌بينها.م�ن‌يعرفه؟لقد‌اختلط‌بها،في‌أمل،وثقة،وإيمان،وج{رأة‌مرتعشة،وتواضع‌صامت،كان‌ذلك‌في‌الساحة‌العامة‌الكبرى،التي‌تفوح‌بالحياة{دوXم ،برائحة‌الشمس‌الطليقة،حيث‌الريح‌كانت‌ت،الريح‌التي‌كانت‌تبسط‌يدها‌على‌الناس{داعب‌وجوههم‌المتوح£دة،مشدXدة�عزمهم .وت،كانت‌تلك‌أفعى‌الحياة‌التي‌كانت‌تتقدXم� به‌كائن‌وحيد،مضطرب،وقدير‌معا ،ش�Xه‌حقيقي،وملموس ،لكن{غطXي‌األرض .كان‌ي.كان‌الجميع‌يتبادلون‌النظرات،ف�ر�حين‌بأن‌يتعرXف‌بعضهم‌الى‌بعض‌أن‌تسأل‌صورتك ،فإنrشئت�،في‌ليلة‌دافئة،في‌سكون‌مكتبك،بعينين‌غامضتين،والسؤال‌على‌الشفتين:فال‌تبحث‌عن‌ذاتك‌في‌المرآة� مخنوقm،ال‌تسمع‌منه‌شيئا mه‌حوارX .إن‌عن‌ذاتك rبل‌انزل‌الى‌الشارع‌في‌بطء،وابحثبين‌اآلخرين؛.هنا‌تجد‌الجميع،وأنت‌بينهم
ذاتك rبهم،تعرفrد‌واختلط Xفتجر.بينهم‌في‌بطء،كالسابح‌الذي‌يخاف‌الماء rتغلغل،بحب‌وتوقيربد Xقدميه‌في‌الز� ،فيغطXس‌أوXال{صمXم �وي .وإذ‌يشعر‌بالماء‌يرتفع،يتجرأ‌أخيرا.ولكن‌برغم‌بلوغ‌الماء‌خصره،ال‌يزال‌يتردXد�للبحر �كليا يمدXذراعيه،ويفتحهما‌مستسلما Xثم.�،وتنمو‌قواه .وهكذا‌يعرف‌ذاته‌تماما،ويمضي‌يركب‌الزبد‌في‌ثقةXا‌الشباب Xي،تغمره‌ح{مي �األمواج‌الهائجة،وهو‌يغن .شاقا‌فورة‌الحياة،بقدمين‌عاريتين rدخل� !كذلك‌أنت.فلت‌ذاتك rن} !فلتدخل‌الساحة‌العامة،ود�فrق�الحشود‌الذي‌ينتظرك،وكآه،أيها‌القلب‌الصغير،يا‌القلب‌التواق‌الى‌الخفقان!في‌اتحاد‌تام‌مع‌ذلك‌القلب‌الجماعي‌الذي‌يغذXيه
ألبرتي رافاييل( 1902م. )ق،بين‌الشعبي‌والتصفية‌األريستوقراطية،في XمزX شعريXبارز.يتردXد‌بين‌التهكم‌والت صوت{Xن‌شكلي‌قادر‌على‌إنجاز‌اصعب‌الحركات‌بأحسن‌البداهات.إنما‌شعره،مع‌طيبته تفن‌غونغورا‌في Xرنا‌بفنX Xر‌الصحيح‌الصادر‌من‌القلب.وهو‌يذك �عن‌التأث وقسوته،بقي‌بعيداالقرن‌السابع‌عشر.على‌أن‌إنتاجه‌بعد‌الحرب،يشير‌الى‌غنى‌في‌مجال‌الشعور.االنساني،والى‌يأس‌حزين،وحنين‌رقيق‌الى‌ارضه،اثناء‌إقامته‌في‌أميركا
غرناطه قط� Gير لم Hامرىء أغنية)مهداة‌الى‌لوركا(!كم‌هي‌بعيدةmتلك‌الحقول‌والجبال،عبر‌البحار.اآلن‌يعرف‌رأسي‌األشيب‌سموات‌أخرى‌قطXغرناطه rلكني‌لم‌أزر.
.رأسي‌أشيب،عمري‌ضائع.أودXلو‌استعيد‌الدXروب‌القديمة‌المطموسة‌قطXغرناطه .فأنا‌لم‌أر�
عط�يدي‌غصن�ضياء‌أخضر� .أ
.واللجام‌القصير،والع�دrو�الطويل‌قط‌غرناطه rج� �ل .فأنا‌لم‌أ
أي‌عدو§في‌متاريسها‌يقيم؟ة‌في‌سمائها؟ Xر‌ص�فو�األصداء‌الحرX م�ن‌يعك‌قطXغرناطه فأنا‌لم‌آت�
يعتقل‌حدائقها ،م�ن‌اليوم�ويخنق‌صوت‌نوافيرها؟قطXغرناطه .فأنا‌لم‌أر�
.تعالوا،أنتم‌الذين‌لم‌تعرفوا‌غرناطةXراق،دم‌األخ‌األحب} ي mثمة‌دم.على‌اآلس،وفي‌مياه‌المعابر .الدXم{قطXغرناطه .فأنا‌لم‌آت�
،على‌اآلس Xدم‌الصديق‌األعز.و،الدم‌في‌خينيل Xم‌في‌دارXالد.قطXغرناطه .فأنا‌لم‌أر�
.األبراج‌جدXعالية،والشجاعة‌فائقة.فتعالوا،عبر‌البحار،والحقول‌والجبال.تعالوا،فأنا‌ماض‌الى‌غرناطه
أغنية� الفرح‌مجدXدا �خrضر� لي.مع‌شمس‌الربيع
� كافية‌لتكون‌حزينا mة‌أسبابXثم.برغم‌الربيع
الدم‌يسيل‌عبر‌العالم.وقد‌وصل‌الربيع
� والموت‌يمضي‌طليقا.برغم‌الربيع
،فأين‌يمكن‌الخ{ضرة‌أن‌تفرح‌األذى‌تلفXها‌بالسواد؟ إن‌تكن‌ريح{
هل‌الموت‌ضروريلتأصيل‌الربيع؟
مقاطع ( البحر في Kثور(-1-من‌زمان‌طويل:قالوا‌لهذه‌البالدأنظري‌نفسك،تري‌أنك�،في‌شكل‌ثورفي‌جلد‌ثور‌منشور،م{دXعلى‌البحر
.)ثور‌ميت‌أخضر(-2-بستان‌ليمون ،كنت�،غيضة�من‌بحار‌طليقةان Xاألخضران‌يهتز قرناك�
.من‌ثقل‌الزيتون‌والعنب‌بالبارود ،لكنهم‌غطXوك��من‌نار .فصرت‌ثورا
-3-الدموع rنذرف� .ف�لاص Xلم‌يبق�غير‌الشوك‌والقر.حزين‌بارد mطين،.عالقmباألحذية‌الى‌االبدXوإذ‌هوى‌في‌البعيد،جندي،،تسلXق‌البحر‌إحدى‌النوافذ.وراح‌يبكي‌قرب‌صورته!نعم!يجب‌أن‌نحكي‌ذلك
لويسثرنودا (1902 – 1963)Xة في‌شعر‌ثرنودا‌تحترز‌الصورة‌من‌كل‌إبهام‌وعدم‌دقXة،مستجيبة‌حقيقة‌شعرية‌حسيخالصة.وتتجلى‌القصيدة‌ال‌كبناء‌بيانيXجميل‌وحسب،بل‌كانعكاس‌رثائيXمعيش‌بكثافة.ومن‌هنا،كان‌هذا‌الثقل‌النوعي‌ألشعاره،التي‌تقدم‌لنا‌في‌شكل‌غاضب‌فائر‌أو‌حزين.عذب،عاطفته‌السوداوية
قصيدةكما‌الحلمXفس‌عن‌الجسد �فصل‌الن يهكذا‌الضباب.يفصل‌بين‌األرض‌والنور
وغامض mكل‌شيء‌غريب.{سمع،ال‌ع�صrف�ة�ريح ي ،ال‌صوت�في‌المياه ،وال‌اختالج�.وال‌حرارة‌على‌األرض
هل‌تعرف‌ما‌يأملالطائر‌الساكنعلى‌غصن‌يابسXته؟ �في‌طوي مذهوال
،في‌البعيد،خ�لف‌نافذة،يشعXنورXر‌بالساعة {ذك ي.األكثر‌ريبة
،ثمXة‌الحياة،وأنت‌وحيدXوال‌حي mال‌ميت،تتسمXع‌الى‌نبضات.قلبك‌الضعيفة
،وعبر‌الضواحي‌القذرة،تمضي‌بال‌هدفكمثل‌قد�ر‌البشر.الباطل
،وتبحث‌في‌ذهنك،عن‌النور‌وااليمانبينما‌في‌الخارج‌الظالم.يحتفل‌بانتصاره
وGحدة{قدXم‌أشعارك ،لماذا‌ت‌تكن‌قليلة‌القيمة rحتى‌وإن،الى‌أناس‌أقل‌منها‌قيمة؟
،وأنت،الذي‌تتفوXه‌بذلك‌قيمة�من‌اي‌شخص Xأقل،.ألنك‌لم‌تتعلXم‌الصمت
في‌الريح mها‌كلماتX ،إن،حتى‌وإن‌يكن‌لها‌صدى.فالصدى‌يردXد‌ما‌يجهله
ارنانديث ميغيل(1910 – 1942)�داتها‌من‌بعض من‌رعيل‌الكبار‌في‌الشعر‌األسباني‌الحديث.موهبة‌متوقXدة،تختلف‌عن‌ل�في نواح،ال‌من‌حيث‌منبتها‌الريفي‌الواهن،في‌بلدته‌أوريوال،حيث‌كان‌الشاعر‌راعياحقولها،أو‌من‌حيث‌تطوXرها‌الالحق‌األيديولوجي‌في‌مدريد،والذي‌امتاز‌باشتراك‌الشاعرXما‌بالصXفة‌العامة‌لغنائيته‌المغل�فة‌بشعلة �في‌اليكانتي،وإن في‌الحرب‌األهلية،وموته‌سجيناXأعماله،ليست‌سوى‌قلب‌شعري Xاب‌رفيع.كلX من‌السورة‌العاطفية،المطابقة‌لبيان‌وث.للواقع‌المخيف،القاسي‌والحامز،في‌بداهة‌أنضجها‌السجن‌واأللم‌والموت(أدعو‌نفسي‌الوحل)مقطع‌د{عيت‌ميغيل rأدعو‌نفسي‌الوحل،وإن.الوحل‌مهنتي.وقد�ري.إذ‌يلعق‌بلسانه،يترك‌القذ�ر.أنا‌آلة‌الدرب‌الحزينة‌عند‌قد�م�ي‌معبودي mمطروح.
�ور‌ليليXمن‌الماء‌واألرض‌البور ،كث� �معبودا ،يبغي‌أن‌يكون‌مخلوقا،أهاجم‌حذاءك‌وحاشيتهXل‌عق�بك‌وأزرعه‌بالزهور {قب ،وأ�ل .ع�ق�بك‌المصنوع‌من‌الطنافس،من‌الق{ب.عقبك‌الذي‌يشتمني
أغنية‌بالقرب‌من‌الماء ،أودXمرافقتك�ينبجس‌من‌البحر .ألسمع‌غناء�ك�
،بالقرب‌من‌الماء‌أودXاألمساك‌بك�حيويته الماء‌يمنحك� Xلعل.
،بالقرب‌من‌الماء‌أودXاألحساس‌بك�.فسيعلXمك‌الزبد{الضحك،بالقرب‌من‌الماء،أودXيا‌امرأة،رؤيتك�،والتعرXف‌إليك� ،وإخصابك� .وضمXك�
بالقرب‌من‌الماء،يا‌شريدة‌البحرXاع .التي‌ال‌يمكنها‌االنوجاد‌أو‌الضي
الحرب.الشيخوخة؟في‌القرىXد .القلب؟بال‌سي؟بال‌هدف Xالحب....العشب،الغبار،الغرابوالشباب؟.في‌الق�بر
.الشجرة؟وحيدة‌ويابسة.المرأة؟أشبه‌بح�ط�بة.واألرملة‌في‌فراشها‌ناه¨ mوالحقد؟آمر.
.والشباب؟في‌القبرالمقبرة‌قريبة
قريبة ،المقبرة،حيث‌يرقد‌كالنا،أنا‌وأنت�،بين‌تين‌الهند‌األزرقXار‌األزرق،والصغار والصب،الذين‌يحتجXون‌بشدXة‌بضبابة mميت {غطXي‌الدرب� .حين‌ي
،من‌هنا‌الى‌المقبرةXشيء‌أزرق،صاف،ذهبيXكل..أربع‌خطوات،الموتى.وأربع‌خطوات:األحياء
� �،أزرق،ذهبيا ،صافيا‌الطفل‌هناك‌في‌البعيد Xيشب
:إشارة�األنكليزية‌في Xة‌مع‌مراجعتها‌على‌الترجمة‌الفرنسية،وأيضا {ق�لت‌القصائد‌عن‌األسباني ن.بعض‌منها
-هنري‌فريد‌صعب
http://www.alimbaratur.com/index.php?option=com_content&view=article&id=232&Itemid=51
