ΠΡΩΤΗ ΠΡΑΞΗ

Κλέγκ (ξεκινά νευρικός) Λένε πως, «σε κάθε ιστορία υπάρχουν δυο πλευρές». Πιστεύω πως αυτό είναι πέρα για πέρα αληθινό. Οι άνθρωποι βγάζουν πάντα λάθος συμπεράσματα, κρίνοντας καταστάσεις τις οποίες, στην πραγματικότητα, δεν γνωρίζουν καθόλου. Γιατί, ακόμα κι αν ήσασταν εκεί και βλέπατε τι είχε γίνει, συμμετείχατε σε όλο αυτό και βιώνατε τα συναισθήμτα, ακόμα και τότε, δε θα καταλαβαίνατε. Δεν θα μπορούσατε. Η αλήθεια είναι πολύ πιο περίπλοκη. Γι’ αυτό το λόγο, λοιπόν, γίνεται όλο αυτό. Είναι η ευκαιρία μου να σας πω τί συνέβη –απ’ την δική μου πλευρά.

Υποθέτω πως όλα ξεκίνησαν μόλις κέρδισα τα λεφτά. Βλέπετε, τίποτα από όλα αυτά δεν θα είχε συμβεί, χωρίς τα χρήματα. Πολύ απλά δεν θα μπορούσα να το είχα κάνει. Η αλήθεια είναι οτι σκεφτόμουνα πολύ καιρό να το κάνω – για να είμαι ειλικρινής, το ονειρευόμουν κάθε μέρα. Πολλά χρόνια. Πάντοτε τέτοιος ήμουνα, είχα εμμονή να επινοώ (φαντάζομαι) σενάρια, για το πώς θα μπορούσαν μια μέρα τα πράγματα να γίνουν διαφορετικά. Φαντασιώσεις, υποθέτω. Αλλά αυτό που δεν θα μπορούσα με τίποτα να σκεφτώ, ήταν πως αυτές οι φαντασιώσεις θα γίνονταν κάποια μέρα πραγματικότητα – εντάξει, κάποιες απ’ αυτές, τελοσπάντων. Όμως, προτρέχω. Αυτό που έχει σημασία, αρχικά, είναι πως όλο αυτό, για πολύ καιρό ήταν απλά ένα όνειρο. Κι ύστερα, κέρδισα τα λεφτά.

Κοιτάζει πίσω στο βίντεο.

Δεν ξέρω τί το διαφορετικό είχε η Μιράντα, αλλά απ’ την πρώτη στιγμή που την είδα, ήξερα πως ήταν η μία και μοναδική. Ήταν τόσο απλό. Βέβαια, δεν είμαι τρελός. Καταλάβαινα πως όλο αυτό ήταν μόνο ένα όνειρο κι έτσι θα παρέμενε, αν δεν έμπαιναν στη μέση τα λεφτά. Αυτό εννοώ.

Όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο, ολόκληρη η ζωή σου αλλάζει, τα πάντα, κι αρχίζεις να πιστεύεις πως ίσως τα όνειρά σου, γίνουν τελικά αληθινά.

1

Έτσι, παράτησα τη δουλειά μου. Στην αρχή δεν ήξερα τί να κάνω. Εντελώς απροσδόκητα, είχα όλη την ελευθερία του κόσμου. Αυτό που σκεφτόμουν να κάνω, ήταν να πάω σε όλα εκείνα τα μέρη που μπορείς να βρεις όλα αυτά τα σπάνια είδη και να κάνεις όντως καλή δουλειά. Εννοώ, να έχω την ευκαιρία να μείνω κάπου, για όσο καιρό θα ήθελα, να βγαίνω έξω, να συλέγγω και να τραβάω φωτογραφίες. Τα λεφτά σήμαιναν πως μπορούσα να αγοράσω τον καλύτερο εξοπλισμό. Αγόρασα επίσης κι ένα πολύ καλό φορτηγάκι. Υπήρχαν τόσα πολλά είδη που ήθελα – για παράδειγμα την Swallowtail (είδος πεταλούδας) και άλλα, ακόμα πιο σπάνια(είδη). Πράγματα δηλαδή, που οι περισσότεροι συλλέκτες, θα έχουν την ευκαιρία να αντικρύσουν ίσως μια μόνο φορά στη ζωή τους. Κι υπήρχαν επίσης και οι σκόροι, που σκέφτηκα ότι ίσως θα μπορούσα να ασχοληθώ και μαζί τους.

Είναι αστείο, σκεφτόμουν συνέχεια οτι δεν θα ξανάβλεπα την Μιράντα. Ήμουν τόσο συνεπαρμένος και ενθουσιασμένος μ’ όλη αυτήν την ιστορία, που πράγματι πίστευα, πως ίσως και θα μπορούσα να την ξεχάσω. Αλλά το να ξεχάσεις, δεν είναι κάτι που το προκαλείς εσύ, απλά σου συμβαίνει. Μόνο που στην δική μου περίπτωση, δεν συνέβη. Όλο αυτό τον καιρό, δεν μπορούσα να την βγάλω από το μυαλό μου. Με είχε στοιχειώσει, όπως λένε. Ήξερα ότι ποτέ δεν θα την γνώριζα με το συνηθισμένο τρόπο. Εκείνοι και οι φίλοι της ποτέ δεν θα μου έδιναν σημασία. Αλλά μετά άρχισα να σκέφτομαι, πως αν την είχα κοντά μου, μονάχα εγώ, θα έβλεπε τις καλές προθέσεις μου, θα με καταλάβαινε. Μέχρι που προσπάθησα να διαβάζω καλές εφημερίδες και να πηγαίνω σε γκαλερί και μουσεία. Δεν το απολάμβανα και πολύ, αλλά το έκανα για να μπορώ να της μιλήσω, να μην φαίνομαι αγράμματος. Στην πραγματικότητα δεν είχα σχέδιο, μονάχα κάποια πράγματα που ήθελα να κάνω, για να βελτιωθώ- για κείνη.

Το θέμα είναι πως ξεφυλλίζοντας μια εφημερίδα, έπεσα πάνω σ’ αυτό :

Βγάζει ένα λεύκωμα από ένα κουτί, το ανοίγει και ψάχνει μέχρι να βρει ένα απόκομμα εφημερίδας.

Οπότε, υποθέτω πως ήταν καθαρά θέμα τύχης που ξεκίνησαν όλα. Για πάμε λοιπόν...

2

«Θέλεις να βρεθείς μακριά από το τρελαμένο πλήθος; Παλιό αγρόκτημα, σε ειδυλλιακά απομονωμένη τοποθεσία, με μεγάλο κήπο, μια ώρα απόσταση με το αυτοκίνητο απ’ το Λονδίνο, δυο μίλια τουλάχιστον το κοντινότερο χωριό...»

Και τα λοιπά. Ούτε, λοιπόν, που έψαχνα για κάτι τέτοιο και, δεν ξέρω πως, μα την άλλη μέρα βρισκόμουν ήδη στο αμάξι, πηγαίνοντας να το δω.

Δεν έφτασα μέχρι εδώ με την πρόθεση να τσεκάρω αν μπορούσα να φιλοξενήσω κάποιον. Είναι αλήθεια. Δεν μπορώ να πω με ακρίβεια, ποιά ήταν η πρόθεσή μου. (Ξαναβάζει το λεύκωμα πίσω και τοποθετεί το κουτί

στα πόδια του για να καλύψει την σύγχυση του). Δεν ήταν κάτι που σχεδίασα με το που κέρδισα τα λεφτά. Ήταν μια σειρά από συμπτώσεις.

Τελοσπάντων, θυμάμαι, λοιπόν, που ο μεσίτης άρχισε να γίνεται ξαφνικά πολύ αναιδής – προφανώς δεν ήμουν αυτό που περίμενε. Του εξήγησα πως ήμουν πλούσιος. Ήμουν ήδη έτοιμος να του πω πως δεν μου έκανε, δεν ήταν αρκετά μεγάλο για μένα, έτσι για να δειχτώ, όταν ξαφνικά με ρώτησε, «Θέλετε να δείτε και το υπόγειο;» (χαμογελάει πρώτη

φορά καθώς θυμάται αυτό το καθοριστικό σημείο) . Ήταν πράγματι υπέροχο. Δεν θα μπορούσα να ζητήσω κάτι καλύτερο.

Ακόμα και τώρα, κάποιες φορές ξυπνάω και νιώθω πως όλα αυτά ήταν απλά ένα όνειρο, λες και εκεί κάτω δεν υπήρχε ποτέ τίποτα. Είναι σαν δυο διαφορετικοί κόσμοι, τελείως αποκομμένοι ο ένας από τον άλλο. Απλά ένα όνειρο. Ο μυστικός, μικρός μου κόσμος (μικρόκοσμός μου).

Ο Κλεγκ, τραβά από πίσω μια κουρτίνα ή σπρώχνει ένα τοίχο για να αποκαλύψει το κελάρι(υπόγειο). Το υπόγειο είναι ‘φτωχικά’ επιπλωμένο με ένα κρεβάτι, μια μεγάλη οθόνη, ένα επιτοίχιο καθρέφτη, μια ντουλάπα, ένα τραπέζι με καρέκλα και μια βιβλιοθήκη γεμάτη ακριβά βιβλία τέχνης. Υπάρχει μια πόρτα που οδηγεί έξω από την σκηνή σε ένα εξωτερικό κελάρι.

Ξαπλωμένη στο κρεβάτι, βρίσκεται η Μιράντα Γκρέυ. Δεκαεννιά χρονών και όμορφη. Είναι ντυμένη, φιμωμένη και δεμένη. Αναμαλλιασμένη. Βρίσκεται αναίσθητη. Ο Κρεγκ στέκεται από πάνω της και ανάβει την λάμπα πίσω από το κρεβάτι. Την ξελύνει

3

Όταν είσαι ερωτευμένος, μπορείς να κάνεις τα πάντα, είναι σαν κάτι μέσα σου να σε σπρώχνει συνέχεια. «’Ο,τι είναι για το σώμα μας το νερό, είναι ο σκοπός(στόχος) για το μυαλό», λένε, και πιστεύω πως αυτό είναι όντως αλήθεια, καθώς όταν η Μιράντα έγινε ο σκοπός μου, έγινα κι εγώ όσο καλός είναι ένας κανονικός άνθρωπος. Αγόρασα αμέσως το σπίτι, έφερα ανθρώπους να το ανακαινίσουν – τους είπα οτι θα το χρησιμοποιήσω σαν φωτογραφικό στούντιο. Μετά πήγα να βρω την Μιράντα. Την ακολούθησα για λίγες μέρες –να μάθω το πρόγραμμά της- και μετά... απλά το έκανα.

Ο Κρέκγ, βγάζει προσεκτικά το φίμωτρο

Στην πραγματικότητα ήταν πολύ εύκολο. Υπήρξε μια γρήγορη πάλη, αλλά τελικά την έβαλα στο φορτηγάκι... Αυτό το πρώτο άγγιγμα- ήταν τόσο ελαφριά, τόσο πιο μικροσκοπική απ’ ότι νόμιζα.

Στέκεται καρφώνοντάς την, καρδιοχτυπά

Ναι, νομίζω πως έτσι ξεκίνησαν όλα.

ΣΚΗΝΗ 1η

Η πρώτη συνομιλία

Στο υπόγειο

Η Μιράντα συνέρχεται ασμαίνοντας. Ο Κρέγκ πάει πίσω απ’ την σκηνή κι επιστρέφει με ένα κουβά(κάδο).

Κλέγκ (πολύ διστακτικός, είναι η στιγμή που η φαντασίωσή του γίνεται

πραγματικότητα, για καλό ή για κακό) Γειά σου. Πώς είσαι; Συγγνώμη – δεν κατάλαβα οτι έφερνε αυτά τα αποτελέσματα σε άνθρωπο. Λοιπόν, αυτό είναι το δωμάτιό σου, πιστεύω να σου φαίνεται άνετο. Βρίσκομαι μόλις στον απάνω όροφο, για να είμαι σίγουρος πως έχεις ό,τι χρειάζεσαι.

4

Υπάρχει κάθε είδους βιβλίο εδώ μέσα και ρούχα για σένα. Απλά ζήτα ό,τι θες και θα το έχεις. Α ναι, τι θα ήθελες για πρωινό; Έχω σχεδόν τα πάντα –δημητριακά, αβγά, τοστ, ακόμα και γαλλικά κρουασάν, αν θέλεις.

Μιράντα Πού βρίσκομαι;

Κλέγκ Φοβάμαι πως αυτό δεν μπορώ να σου το πω

Μιράντα Ποίος είσαι; Γιατί με έφερες εδώ;

Κλέγκ Μην αρχίζεις να προβληματίζεσαι τώρα με όλα αυτά. Ξεκουράσου. Πιες λίγο νερό. Έχει εδώ. Συγγνώμη, είναι πρόχειρα- δεν μπορούσα να κατεβάσω σωλήνες μέχρι εδώ κάτω. (Γυρίζει για να φύγει απ’ το υπόγειο)

Μιράντα Απαιτώ να με ελευθερώσεις αμέσως. Μ΄ακούς; (Κατευθύνεται

προς την πόρτα του υπογείου)

Ο Κλέγκ την μπλοκάρει και την ρίχνει με δύναμη στο κρεβάτι.

Κλεγκ Δεν μπορείς να φύγεις ακόμα. Σε παρακαλώ, μη με αναγκάζεις να ασκήσω πάλι βία. (Κάνει πίσω). Θα μιλήσουμε αύριο. Καληνύχτα.

Ο Κλεγκ βγαίνει από το υπόγειο, κλειδώνοντας πίσω του την πόρτα.

Μιράντα Περίμενε! Γύρνα πίσω, γύρνα πίσω!

Μετά από μια παύση, η Μιράντα αρχίζει να κοιτά γύρω της κι ανακαλύπτει όλες τις προετοιμασίες που έχει κάνει ο Κρεγκ. Η ντουλάπα είναι γεμάτη ρούχα στο νούμερό της και εσώρουχα. Συνεχίζει να κοιτα καθώς –

Ο Κλεγκ βγαίνει απ’ το υπόγειο.

Το καλύτερο πράγμα που έκανα ποτέ

Κλεγκ (στο κοινό) Αργότερα, μου έλεγε συνεχώς πόσο κακό πράγμα ήταν αυτό που είχα κάνει και πως θα έπρεπε να προσπαθήσω να το συνειδητοποιήσω περισσότερο. Το μόνο που μπορώ να πω, είναι πως μόλις πρωτοήρθε να μείνει, εκείνο το πρώτο βράδυ, ήμουν τόσο ευτυχισμένος, πιο ευτυχισμένος από ποτέ. Βλέπετε, οι προθέσεις μου

5

ήταν πάντα για το καλύτερο, αυτό δεν κατάλαβε ποτέ. Είναι το πιο σωστό πράγμα που έκανα ποτέ μου. Ήταν σαν να έπιανα κάποιο από αυτά τα σπάνια είδη πεταλούδας (Mazarine Blue ή Queen of Spain Fritillary) – ένα όνειρό μου έγινε πραγματικότητα.

Εν τέλει, η Μιράντα κάθεται τρομοκρατημένη

Σκηνή 2η

Μιράντα Γκρέυ

Ακούγεται ένα χτύπημα στην πόρτα κι ακολουθεί ο ήχος των κλειδιών στην κλειδαριά. Η Μιράντα στέκεται στη μέση του υπογείου.

Μπαίνει ο Κλεγκ

Κλεγκ Καλημέρα

Μιράντα Πού ήσουνα; Περιμένω τόσες ώρες

Κλεγκ Πιστεύω να κοιμήθηκες καλά

Μιράντα Τί ώρα είναι;

Κλεγκ Οκτώ και.

Μιράντα Άκου, δεν ξέρω ποιά νομίζεις οτι είμαι. Αλλά αν πιστεύεις πως προέρχομαι από πλούσια οικογένεια και θα πάρεις πολλά λεφτά, κάνεις λάθος.

Κλεγκ (προσπαθώντας να την καθησυχάσει) Α, μην ανησυχείς, ξέρω ποιά είσαι. Είσαι η Μιράντα Γκρέυ. Μένεις στην Κένσιγκτον Κρέσεντ στο νούμερο 32, αλλά για την ώρα σπουδάζεις στο St. Martin Κολλέγιο Τεχνών στο Λονδίνο. Πήρες υποτροφία. Και την μοιράζεσαι με άλλους συμφοιτητές σου στο Muswell Hill. Ο πατέρας σου είναι ο Dr Γκρέυ.

6

Σχολείο πήγαινες στο Ladymont School Θηλέων. Είναι αστείο που προσπαθείς να δώσεις την εντύπωση πως δεν είσαι πλούσια –κάποιος θα έλεγε πως είσαι πολύ. Αλλά δεν χρειάζεται να ανησυχείς, δεν είναι για τα λεφτά.

Μιράντα Ω Θεέ μου

Κλεγκ Τί;

Μιράντα Σε ξέρω, έτσι δεν είναι;

Κλεγκ (ταραγμένος) Όχι

Μιράντα Σε ξέρω –δούλευες στο Job Centre- σ’ έχω δει.

Κλεγκ Δεν καταλαβαίνω τί εννοείς

Μιράντα Καταλαβαίνεις. Ήσουν στις εφημερίδες. Κέρδισες στη λοτταρία. Όλοι λέγαμε οτι κάπου σε ξέραμε.

Ο Κρεγκ πανικοβάλλεται και ετοιμάζεται να φύγει

Περίμενε! Μη φεύγεις! Γιατί βρίσκομαι εδώ; Aφού ξέρεις τόσο πολλά για μένα, γιατί με έφερες εδώ;

Κλεγκ (αυτοσχεδιάζει γρήγορα) Με εξανάγκασαν

Μιράντα Σε εξανάγκασαν; Ποιός;

Κλεγκ Δεν μπορώ να στο πω αυτό

Μιράντα Τί είναι αυτά που λες; Πες μου γιατί είμαι εδώ

Κλεγκ Υπακούω εντολές, απλά

Μιράντα Ποιανού εντολές;

Κεργκ Δεν μπορώ να σου πω

Μιράντα Ποιανού εντολές;

Κεργκ Του κύριου Σίνγκλετον

Μιράντα Τί;

7

Κλεγκ Υποτίθεται δεν έπρεπε να σου πω, θα με σκότωνε αν το μάθαινε

Μιράντα Του κύριου Σίνγκλετον; Του γυμνασιάρχη μου;

Κλεγκ Δεν είναι αυτό που νομίζεις

Μιράντα Ο Κύριος Σίνγκλετον σου έδωσε διαταγή να με απαγάγεις; Γιατί;

Κλεγκ Δεν ξέρω

Μιράντα Και βέβαια ξέρεις –γιατί;

Κλεγκ (σκέφτεται γρήγορα) Θυμάσαι εκείνο το κορίτσι στην Penshurst Road; Εκείνο που εξαφανίστηκε πριν δυο χρόνια;

Μιράντα Όχι... Τί απέγινε;

Κρεγκ Δεν ξέρω, αλλά εκείνος το έκανε

Μιράντα Έκανε τί ;

Κλεγκ (αδέξια) Δεν ξέρω. Δεν ξέρω τί απέγινε. Αλλά αυτός το έκανε... Ό,τι κι αν ήταν. Δεν ξανακούστηκε από τότε

Μιράντα Μάλιστα. Άρα ο κύριος Σίνγκλετον απαγάγει κορίτσια κι εσύ τον βοηθάς;

Ο Κλεγκ το επιβεβαιώνει με ένα νεύμα

Γιατί; Γιατί τον βοηθάς;

Κλεγκ Πρέπει –δεν μπορώ να σου πω. Κανονικά δεν θα έπρεπε να σου πω και τίποτα από όλα αυτά. Δεν πρόκειται να σου απαντήσω σε άλλες ερωτήσεις.

Μιράντα Τί σκοπεύει να μου κάνει;

Κλεγκ Δεν ξέρω

Μιράντα Πού είναι τώρα;

Κλεγκ Θα έρθει- τον περιμένω

Μιράντα Μα και βέβαια, αυτό πρέπει να είναι το σπίτι του στο Suffolk

8

Κρεγκ Ναι

Μιράντα Δεν έχει κανένα σπίτι στο Suffolk

Κλεγκ (προσπαθώντας να αλλάξει θέμα) Ήρθα για να σε ρωτήσω τί θα ήθελες για πρωινό. Υπάρχουν δημητριακά, αβγά, τόστ...

Μιράντα Δεν θέλω γαμοπρωινό... Αυτό το κωλοδωμάτιο εδώ κι αυτό το πράγμα που χρησιμοποίησες – τί στο διάολο ήταν;

Κλεγκ (ξαφνιασμένος από τη γλώσσα που χρησιμοποιεί) Χλωροφόρμιο. Δεν ήξερα οτι θα σου κάνει κακό. Ειλικρινά.

Μιράντα (σαρκαστικά) Θα έπρεπε να στο είχε πει ο κύριος Σίνγκλετον

Κλεγκ (νευρικά) Σίγουρα κάτι θα θες

Μιράντα Πόσο καιρό σκοπεύεις να με κρατήσεις εδώ πέρα;

Κλεγκ Δεν ξέρω...Δεν εξαρτάται από μένα (προσπαθεί να ανακτήσει τον έλεγχο). Θα πάω στα μαγαζιά τώρα. Πρέπει να μου πεις τι θέλεις. Θα αγοράσω οτιδήποτε χρειάζεσαι.

Μιράντα Οτιδήποτε;

Κλεγκ Ε...

Μιράντα Ο Κύριος Σινγκλετον σου είπε να το κάνεις αυτό;

Κεργκ Όχι, αυτό είναι από μένα

Μιράντα Το μόνο που θέλω είναι να φύγω από δω μέσα

Κλεγκ Καλά, πέρα απ’ αυτό, τι άλλο θα ήθελες;

Μιράντα Κοίτα, θα το πάρουμε πάλι απ’ την αρχή. Δεν πιστεύω αυτά που είπες για τον κύριο Σινγκλετον. Είναι γελοίο. Γνωρίζω την κόρη του, δεν είναι τέτοιος άνθρωπος. Κι ακόμα κι αν ήταν, σίγουρα δεν θα είχε εσένα να δουλεύεις για αυτόν. Επίσης, σε καμία περίπτωση, δεν θα μπορούσε να κάνει όλο αυτά.

Ο Κρέγκ δεν μπορεί να την κοιτάξει. Η Μιράντα σχεδόν μιλάει μόνη της, προσπαθεί να βγάλει ένα νόημα στην ιστορία.

9

Έχεις κάνει πολλές προετοιμασίες. Όλα αυτά τα ρούχα εδώ, όλα τα βιβλία. Θα πρέπει να κόστισαν μια περιουσία. Με κλείδωσες εδώ μέσα, αλλά σε ενδιαφέρει να αισθάνομαι άνετα. Οπότε, υπάρχουν δυο ενδεχόμενα: ή με κρατάς για να βγάλεις λεφτά – είσαι σε καμιά συμμορία ή κάτι τέτοιο

Κρέγκ Αυτό δεν ισχύει, στο είπα

Μιράντα Πράγματι, γνωρίζεις ποιά είμαι. Ο πατέρας μου δεν είναι πλούσιος. Αρά δεν είναι για τα λεφτά. Ούτως ή άλλως δεν τα χρειάζεσαι κιόλας. (Διστάζει να το πει) Το μόνο που μένει είναι – για το σεξ.

Κλεγκ (σοκαρισμένος) Όχι, δεν είναι καθόλου αυτό. Έχω τον πρέποντα σεβασμό (τον σεβασμό που αρμόζει στην περίπτωση). Δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος.

Μιράντα (απελπισμένα) Άρα θα πρέπει να είσαι τρελός. Τi άλλο μένει;

Κρεγκ Όχι

Μιράντα Παραδέχεσαι, λοιπόν, οτι η ιστορία με τον κύριο Σινγκλετον είναι ψέματα;

Κρεγκ Ήθελα να στο φέρω μαλακά

Μιράντα Ποιό πράγμα; Το βιασμό; Tη δολοφονία;

Κρεγκ Δεν είπα ποτέ κάτι τέτοιο

Μιράντα Τότε γιατί βρίσκομαι εδώ;

Κρεγκ Δεν μπορώ να σου πω

Μιράντα Γιατί όχι; Μου επιτέθηκες στο δρόμο, με νάρκωσες

Κρ. Δεν σου επιτέθηκα

Μιρ. Και βέβαια μου επιτέθηκες! Μου είπες να βοηθήσεις με το σκύλο! Μετά με κλείδωσες και είχες αγοράσει κι όλα αυτά τα πράγματα – το μόνο που σε ρωτάω είναι γιατί! Πες μου! Πες μου μονάχα γιατί βρίσκομαι...

Κρ. (ξαφνικά) Σ’ αγαπάω

10

Σιωπή

(πολύ αδέξια) Είχες δίκιο, δουλεύω στο Job Center, δηλαδή, δούλευα. Και σε πρωτοείδα εκεί, πριν ακόμα πας στο Κολλέγιο. Ήρθες μια φορά μαζί με τους φίλους σου κι αυτό ήταν. Δεν μπορούσα να σε βγάλω από το μυαλό μου. Ανακάλυψα που έμενες και παρακολουθούσα το σπίτι σου όποτε μπορούσα, έτσι απλά ελπίζοντας να σε δω φευγαλέα (στιγμιαία, μια ματιά). Έπαιρνα, λοιπόν, το μεσημεριανό μου και το έτρωγα πίσω στο πάρκο. Σε παρακολουθούσα που έκανες εξάσκηση στο πιάνο, στο δωμάτιο σου που έβλεπε μπροστά, που πήγαινες το σκύλο σου βόλτα, που έβγαινες για ποτό. Πρόσεχα να μη με δεις ποτέ.

Κι ύστερα κέρδισα τα λεφτά, όπως είπες κι εσύ. Ξέρω πως δεν θα με κοίταζες ποτέ, ακόμα και με τα λεφτά. Ξέρω οτι δεν είσαι έτσι. Αλλά βλέπεις, το ήθελα... ένιωσα πως έπρεπε να κάνω τα πάντα για να σε γνωρίσω, να μπορέσω να σε γνωρίσω –όχι να σε κατασκοπεύω- αλλά... Γι’ αυτό ήθελα να είσαι καλεσμένη μου- εδώ.

Η Μιράντα τον καρφώνει με δυσπιστία. Η εξομολόγηση του Κλεγκ έχει αλλάξει τα

πάντα.

Μ. (μαλακά) Κατάλαβα. Και πιστεύεις πως κρατώντας με εδώ μέσα, θα με κάνεις να αισθανθώ κάτι για σένα;

Κ. Θέλω απλά να σε γνωρίσω

Παύση

Μ. Αυτό είναι παράλογο. Εντάξει, αν με αγαπάς, με την πραγματική έννοια της λέξης, δεν γίνεται να θες να με κρατήσεις εδώ. Το καταλαβαίνεις αυτό, έτσι δεν είναι; Ο αέρας εδώ μέσα, χτές το βράδυ δεν μπορούσα ούτε να αναπνεύσω. Θα πεθάνω αν με κρατήσεις κλειδωμένη εδώ μέσα.

Κ. Δεν θα είναι για πολύ καιρό, το υπόσχομαι

Μ.(προσπαθεί να τον προσεγγίσει μαλακά) Πώς σε λένε ;

K. Κλεγκ

Μ. Το άλλο;

11

Κ. Φρέντερικ

Μ. Και σε φωνάζουν Φρέντυ- ή Φρεντ;

Κ. Πάντοτε Φρέντερικ

Μ. Κοίτα, Φρέντερικ. Νιώθω κολακευμένη αλλά...Δεν ξέρω... ίσως θα μπορούσαμε να γίνουμε φίλοι κάπου αλλού. Μου...Μου αρέσουν πράγματι οι ευγενικοί άντρες. Αλλά πιθανόν δεν θα μπορούσα - όχι σ’ αυτό το δωμάτιο...Καταλαβαίνω πως ντρέπεσαι για όλο αυτό, αυτά που έκανες... Έτσι δεν είναι;

Κ. Το μόνο που θέλω είναι να σε γνωρίσω

Μ.(έντονα) Ναι αλλά δεν μπορείς να απαγάγεις ανθρώπους απλά και μόνο για να τους γνωρίσεις!

Κ. Θέλω τόσο πολύ να σε γνωρίσω, όμως. Δεν θα είχα καμία ευκαιρία στο Λονδίνο. Δεν είμαι τόσο έξυπνος. Δεν θα έπεφτες και ξερή

Μ. Δεν είναι αλήθεια αυτό

Κ. Δεν σε κατηγορώ

Μ. Αυτά είναι ανοησίες. Δεν είμαι έτσι. Υπάρχουν κάποιοι φίλοι μου που είναι σαν κι εσένα- εννοώ προέρχονται από εκεί που είσαι και εσύ. (Κοντρολάρει τον εαυτό της πάλι). Να υποθέσω πως βρίσκεται σε όλες τις εφημερίδες;

Κ. Δεν κοίταξα

Μ. Ξέρεις, θα μπορούσες να πας φυλακή γι’ αυτό. Για χρόνια

Κ. Αξίζει. Θα άξιζε να πάω και για μια ζωή

Μ. Μάλιστα. Υπόσχομαι...Ορκίζομαι αν μ’ αφήσεις να φύγω, δεν θα το πω σε κανέναν. Θα πω κάτι απ’ το μυαλό μου (θα σκαρφιστώ κάτι). Μετά μπορούμε να συναντηθούμε κάπου στο Λονδίνο, οι δυο μας μόνο. Κανένας άλλος δεν θα γνωρίζει ποτέ γι’ αυτό.

Κ. Δεν μπορώ. Όχι τώρα

12

Μ. Ναι, αλλά αν με αφήσεις τώρα να φύγω, θα σε θαυμάζω. Θα σκέφτομαι πως μ’ αγαπούσες, βρισκόμουν στο έλεός σου, αλλά ήσουν πολύ- σωστός, συμπεριφέρθηκες σαν πραγματικός κύριος

Κ. Δεν μπορώ. Μη μου το ζητάς. Σε παρακαλώ, μην το ζητάς

Μ. Θα ήθελα να γνωρίσω κάποιον έτσι

Κ. (δεν αντέχει άλλο) Τώρα πρέπει να φύγω

Μ. (πολύ ευγενικά) Σε παρακαλώ, Φρέντερικ

Οι εφημερίδες

Κ. (στο κοινό) Υποθέτω πως δεν μπορείς να είσαι προετοιμασμένος για όλα. Δηλαδή, όπως λέει και η θεία Άννι «ακόμα και τα πιο καλοσχεδιασμένα πράγματα», καταλαβαίνετε. Έπρεπε να μαντέψω οτι θα με ανακάλυπτε, έπρεπε να είμαι πιο προσεκτικός. Υποθέτω πως θα έπρεπε να κατέβω κάτω και να την γυρίσω στο Λονδίνο, όπως ήθελε, θα μπορούσα να φύγω. Αλλά αυτό θα ήταν ανοησία. Βλέπετε, το αστείο είναι οτι είπα εκατοντάδες φορές στον εαυτό μου προηγουμένως «δεν πρέπει να της πω πως την αγαπώ», αλλά τ’ άφησα να μου ξεφύγει. Όχι, δεν θα μπορούσα να περιμένω να πάνε όλα τέλεια απ’ την αρχή. Θέλει χρόνο και προσπάθεια κι από τις δυο πλευρές. Έπρεπε να είμαι υπομονετικός.

Εκείνο το πρωινό κατέβηκα στην πόλη κι αγόρασα όλες τις εφημερίδες. Όπως το είπε, ήταν στα πρωτοσέλιδα. Δεν μπορούσα να πιστέψω πόσα πολλά πράγματα έγραφαν για αυτήν.

Όλες οι αναφορές έλεγαν πως ήταν όμορφη κι είχαν όλες την ίδια φωτογραφία, με το όμορφο χαμόγελό της. Αυτό με έκανε να συνειδητοποιήσω πως δεν χαμογέλασε ούτε μια φορά, από τότε που ήρθε εδώ. Αν ήταν άσχημη, δεν θα έγραφαν περισότερο από δυο παραγράφους για κείνη.

13

Ο Κρεγκ κατευθύνεται στο υπόγειο μ’ ενα δίσκο. Υπάρχει η συνθήκη πως ο Κρεγκ μπορεί να διηγείται στο κοινό, ενόσω βρίσκετε εκεί ή την κοιτάζει. Η Μιράντα παίρνει το δίσκο και ξεκινά να τρώει.

Δεν την άφησα ποτέ να δει τις εφημερίδες, ούτε όμως, να έχει ραδιόφωνο ή τηλεόραση. Της είπα πως δεν είδα, ούτε άκουσα τίποτα. Ήταν πιο εύκολο έτσι.

Η πρώτη προσπάθεια να αποδράσει και ο διακανονισμός

Η Μιράντα τρώει λίγο φαγητό και μετά το σπρώχνει με περιφρόνηση

Κ. Δεν είμαι πολύ έμπειρος στη μαγειρική

Μ. Γιατί; Πόσο χρονών είσαι; Εικοσιοχτώ;

Κ. Κάπου εκεί

Μ. (σαρκαστικά) Α, συγγνώμη. Δεν ήθελα να φανώ αγενής

Κ. Δεν πειράζει

Μ. Θέλω να πιστεύω πως όποιος σου μαγειρεύει, το κάνει καλύτερα από σένα. Υπάρχει κάποιος άλλος επάνω;

Κ. Όχι. Πριν πάρω τα λεφτά ζούσα με τη θεία και την ξαδέλφη μου. Η θεία Άννι μαγείρευε. Δεν βρίσκονται εδώ πια.

Μ. Kαι πού βρίσκονται; Στο διπλανό μπουντρούμι;

Κ. (δε γελά) Στην Αυστραλία

Μ. Τι;

Κ. Τους πλήρωσα μια κρουαζιέρα. Η θεία Άννι έχει έναν αδελφό εκεί

Μ. Τον θείο σου

Κ. Ναι

14

Μ. Κι εσύ αποφάσισες να μείνεις μαζί μου. Νιώθω κολακευμένη

Κ. Ναι

Η Μιράντα ξαφνιάζεται με την ειλικρίνειά του. Ο Κλεγκ ετοιμάζεται να φύγει.

Λοιπόν, καλύτερα να ξεκινήσω να τα πλύνω

Μ. Όχι, περίμενε. Πες μου για σένα

Κ. Δεν υπάρχει κάτι να σου πω

Μ. Πες μου, τί κάνεις στον ελεύθερο χρόνο σου; Θα πρέπει να έχεις πολύ από τότε που κέρδισες τα λεφτά.

Ο Κλεγκ ξαφνιάζεται απ’ το ενδιαφέρον της.

Λοιπόν;

Κ. (περήφανος) Είμαι εντομολόγος. Κάνω συλλογή από πεταλούδες

Μ. Ναι, θυμάμαι, το έγραφε στην εφημερίδα. Και τώρα, πρόσθεσες και εμένα στη συλλογή σου

Κ. Κατά κάποιο τρόπο (Τρόπος του λέγειν)

Μ. Όχι. Όχι κατά κάποιον τρόπο. Στην κυριολεξία. Με έχεις να μαραζώνω σ’ αυτό το δωμάτιο, για να μπορείς να έρχεσαι και να παίρνεις την ικανοποίηση(θριαμβολογείς) όποτε το θέλεις.

Κ. Δεν το σκέφτομαι καθόλου έτσι

Μ. Το ξέρεις πως είμαι Βουδίστρια; Σιχαίνομαι οτιδήποτε αφαιρεί μια ζωή. Όποιο είδος ζωής

Κ. Το κοτόπουλο, όμως, το έφαγες

Μ. (την πιάνει απροετοίμαστη) Ναι, αλλά σιχαίνομαι τον εαυτό μου γι’ αυτό. Αν ήμουν καλύτερος άνθρωπος θα ήμουν χορτοφάγος.

Κ. Εγώ δεν βλέπω κάτι κακό σε αυτό, αλλά αν μου ζητήσεις να σταματήσω με τις πεταλούδες, θα το κάνω. Θα κάνω οτιδήποτε μου ζητήσεις.

15

Μ. Εκτός απ’ το να μ’ αφήσεις να πετάξω μακριά

Κ. Καλύτερα να μην μιλήσουμε γι’ αυτό. Δεν μας βγάζει πουθενά

Μ. Τελοσπάντων, να ξέρεις, δεν θα μπορούσα να εκτιμήσω κάποιον, και κυρίως έναν άντρα, που θα έκανε πράγματα μόνο και μόνο για να με ευχαριστήσει. Θα προτιμούσα να τα κάνει απλά επειδή πιστεύει πως είναι σωστά. Θέλω να φτιάξεις το κρεβάτι. Ένα πόδι του χάνει (κουνιέται). Δεν είναι και πολύ καλό κρεβάτι. Αρκετά φτηνό.

Κ. Δεν ήταν

Μ. Από πού το πήρες;

Κ. Ξέρεις οτι αυτό δεν μπορώ να στο πω

(Ο Κρεγκ σκύβει για να δει το πόδι του κρεβατιού. Η Μιράντα πάει από πίσω του και τον κλωτσάει να πέσει κάτω. Τρέχει να φύγει, βγαίνει απ’ το υπόγειο κι αρχίζει να φωνάζει ‘Βοήθεια! Βοηθήστε με!’. Ο Κρεγκ που ξέρει οτι δεν μπορεί να αποδράσει, την περιμένει να επιστρέψει. Η Μιράντα επιστρέφει και τον

χαστουκίζει. Στα μάτια της υπάρχει μίσος)

Μ. Πόσο καιρό θα με κρατήσεις εδώ μέσα;

Κ. Δεν ξέρω. Εξαρτάται

Μ. Από τι; Απ’ το να σ’ ερωτευτώ; Γιατί τότε θα πρέπει να περιμένεις μέχρι να πεθάνω. (γυρνά και κάθεται πλάτη του)

Κ. Δεν περιμένω να με καταλάβεις, δεν περιμένω να μ’ αγαπήσεις όπως αγαπούν οι περισσότεροι άνθρωποι. Θέλω απλά να κάνεις μια προσπάθεια να με καταλάβεις όσο περισσότερο μπορείς, κι αν γίνεται, να μ’ αγαπήσεις, λίγο.

Παύση

Θα σου κάνω ένα παζάρεμα. Θα σου πω πότε μπορείς να φύγεις-αλλά μόνο με συγκεκριμένους όρους. Οι όροι μου είναι, να τρως το φαγητό σου, να μου μιλάς κανονικά και να μην προσπαθήσεις πάλι να το σκάσεις έτσι.

Μ. Δεν θα συμφωνήσω ποτέ στο τελευταίο

16

Κ. Τί λες για τα δύο πρώτα;

Μ. Δεν είπες πότε

Κ. Σε έξι βδομάδες

Η Μιράντα δεν απαντά

Πέντε τότε

Μ. Θα μείνω μια βδομάδα, ούτε μέρα παραπάνω

Κ. Δεν μπορώ να συμφωνήσω σ’ αυτό

Η Μιράντα αρχίζει να κλαίει σιωπηλά και γυρίζει να μην τη δει. Ο Κρεγκ πάει να την παρηγορήσει, γυρνά απότομα και τον κοιτάζει αγριεμένα.

Σε παρακαλώ, λογικέψου. Σου εξήγησα τί σημαίνεις για μένα. Δεν καταλαβαίνεις πως δεν έκανα όλα αυτές τις προετοιμασίες, για να κάτσεις μόνο μια βδομάδα; Κοίτα, κοίτα –σου αγόρασα όλα αυτά τα ρούχα –τ’ αγαπημένα σου χρώματα- ούτε που δοκίμασες ακόμα κανένα και όλη αυτή η δουλειά που έχω κάνει εδώ μέσα – μου κόστισε μια περιουσία. Σου δίνω τον λόγο μου. Όταν έρθει ο καιρός, μπορείς να φύγεις αν το θελήσεις.

Μ. Χρειάζομαι ένα τσιγάρο

Ο Κρέγκ βγάζει απ’ την τσέπη του ένα πακέτο κι έναν αναπτήρα. Τα δίνει στην Μιράντα που παίρνει ένα και τ’ ανάβει.

Δυο βδομάδες

Κ. Εσύ λες δύο. Εγώ πέντε. Θα συμφωνήσω στον ένα μήνα. Στις 14 Νοεμβρίου δηλαδή.

Μ. Τέσσερεις βδομάδες είναι στις 11 Νοεμβρίου

Κ. Εννούσα ημερολογιακό μήνα, αλλά εντάξει, κάντο 28 μέρες. Θα σου δώσω αυτές τις 3 (μέρες)

Μ. Σ ευχαριστώ πολύ

Της δίνει μια κούπα καφέ που την παίρνει

17

Έχω κι εγώ κάποιους όρους. Δεν μπορώ να μένω συνέχεια εδώ κάτω. Χρειάζομαι λίγο αέρα και φως. Και χρειάζομαι κι ένα μπάνιο κάποιες φορές. Θέλω υλικά για να ζωγραφίζω και μουσική, ένα ράδιο ή ένα στέρεο ή κάτι τέτοιο τελοσπάντων, είναι τόσο ήσυχα εδώ μέσα. Και χρειάζομαι και πράγματα απ’ το φαρμακείο – αυτό δεν το σκέφτηκες, έτσι δεν είναι;

Κ. Τι;

Μ. Άστο. Θα σου γράψω μια λίστα (πίνει καφέ). Κι αυτό δεν μπορώ να το πιω. Πίνω μόνο πραγματικό καφέ, αυτή την λεπτομέρεια δεν την ήξερες, την ήξερες; Θέλω ακόμα φρέσκα φρούτα και σαλάτες και πάρε κι ένα βιβλίο μαγειρικής, για το Θεό. Και χρειάζομαι και λίγη άσκηση.

Κ. Αν σ’ αφήσω να βγεις έξω, θα το σκάσεις.

Μ. Ξέρεις τι σημαίνει, «με αναστολή»;

Κ. Δεν είμαι ηλίθιος

Μ. Θα μπορούσες να μ΄αφήνεις έξω με αναστολή. Υπόσχομαι να μην φωνάξω, ούτε να προσπαθήσω να το σκάσω.

Κ. Θα το σκεφτώ

Μ. Όχι! Δεν ζητάω πολλά. Αν πράγματι δεν βρίσκεται κανείς εδώ γύρω, δεν είναι επικίνδυνο.

Κ. Είμαστε μόνο εγώ κι εσύ

Μ. Μάλιστα, αυτό είναι. Κράτησε με εδώ πέρα όσο θελήσεις, αλλά δεν πρόκειται να πω κουβέντα, ούτε θα φάω τίποτα

Κ. Τα υλικά ζωγραφικής φυσικά μπορείς να τα έχεις. Έπρεπε μόνο να μου το ζητήσεις. Και ένα στέρεο –ό,τι μουσική θέλεις, βιβλία, οτιδήποτε τέτοιο. Και με το φαγητό το ίδιο, με την εξάσκηση θα γίνομαι καλύτερος.

Μ. Καθαρό αέρα;

Κ. Είναι πολύ επικίνδυνο

18

Παύση

Καλά, ίσως τη νύχτα, θα δω

Μ.Πότε;

Κ. Θα πρέπει να το σκεφτώ. Θα αναγκαστώ να σε δέσω

Μ. Μα θα είμαι σε αναστολή

Κ. Αν σου αρέσει (ή διάλεξε)

Μ. Με το μπάνιο;

Κ. Υποθέτω θα μπορούσα να κατεβάσω μια μπανιέρα ή κάτι τέτοιο

Μ. Θέλω κανονικό μπάνιο. Σίγουρα έχεις επάνω

Κ. Ε...

Μ. Αν σου έδινα το λόγο μου, θα τον κρατούσα

Κ. Είμαι σίγουρος

Αργότερα

Ο Κρεγκ φέρνει τα ψώνια και τα τακτοποιεί. Μια φρουτιέρα, λουλούδια, ένα στέρεο (όχι ράδιο) και cd, χαρτιά, μολύβια, πινέλα, χρώματα. Χαίρεται που προφανώς τα πράγματα πάνε καλύτερα. Επίσης φέρνει και μια κάμερα και στήνει ένα τριπόδι.

Σκηνή 4η

19

Το μπάνιο

Ο Κλεγκ θαυμάζει την ζωγραφική της Μιράντα

Κ. Αποφάσισα πως μπορείς να χρησιμοποιήσεις το μπάνιο. Θα στο επιτρέψω. Αν όμως δεν κρατήσεις τον λόγο σου θα πρέπει να μείνεις –

Μ. Πάντα κρατώ τις υποσχέσεις μου

Κ. Θα μου δώσεις τότε την αναστολή της τιμής σου;

Μ. Θα σου δώσω τον λόγο της τιμής μου οτι δεν θα προσπαθήσω να το σκάσω

Κ. Ούτε σινιάλα

Μ. Ούτε

Κ. (βγάζει ένα κορδόνι απ’ την τσέπη του) Θα πρέπει να σε δέσω

Μ. Μα αυτό είναι προσβλητικό

Κ. Δεν θα σε κατηγορούσα αν δεν κρατούσες το λόγο σου

Η Μιράντα σηκώνει τους ώμους και δίνει τα χέρια της, ο Κρεγκ την γυρίζει και δένει τα χέρια της πίσω, μετά βγάζει άλλο ένα κορδόνι για να την φιμώσει.

Μ. Τα πράγματα για το μπάνιο και την πετσέτα μου (θέλω)

Κ. Α ναι. (την φιμώνει και μαζεύει τα πράγματά της. Διαλέγει απ’ την ντουλάπα ένα φόρεμα και μετά ανοίγει την πόρτα του υπογείου.)

Βγαίνουν απ’ την πόρτα του υπογείου. Μπαίνουν στο σπίτι. Η Μιράντα είναι ανακουφισμένη υπερβολικά που βρίσκεται έξω. Μένει ακίνητη και κοιτάζει έξω παίρνοντας βαθιές ανάσες. Ο χώρος έχει ένα σαλόνι και μια τραπεζαρία(ένα τραπέζι, καρέκλες κι ένα cd player). Κι απ’ τις δυο πλευρές οι σκάλες οδηγούν σ’ ένα διάδρομο. Κάτω απ’ τις σκάλες υπάρχει ένα κομό με συρτάρια, γεμάτα φωτογραφίες και πεταλούδες. Στο διάδρομο, δυο πόρτες οδηγούν στα δωμάτια περιλαμβανομένου του μπάνιου. Την οδηγεί στο μπάνιο. Λύνει τα χέρια και το στόμα της.

20

Δεν μπορείς να κλειδώσεις την πόρτα, ούτε και να την κλείσεις, κάρφωσα ένα τούβλο(εμπόδιο) ανάμεσα, αλλά θα σεβαστώ την ιδιωτικότητά σου, με την προϋπόθεση να κρατήσεις το λόγο σου. Και μην κάνεις τον κόπο να φωνάξεις, δεν υπάρχει κανένας να σε ακούσει. Εγώ θα είμαι απέξω.

Η Μιράντα πηγαίνει στο μπάνιο. Ο Κρεγκ της μιλά πίσω απ’ την πόρτα

Το σκέφτηκα πολύ να σε ανεβάσω εδώ πάνω, να σου δείξω το σπίτι, να δεις πως το έχω διακοσμήσει. Ίσως να είμαι πολύ αυστηρός. Αλλά πρέπει. Δεν μπορώ να το διακινδυνεύσω. Το καταλαβαίνεις, έτσι δεν είναι;

(ύστερα πιο πολύ στον εαυτό του) Ξέρεις, σε σκεφτόμουν τόσο πολύ στη δουλειά –έφτιαχνα με το μυαλό μου ιστορίες, για όταν θα σε συναντούσα. Θυμάμαι μια(ιστορία), την δούλευα για πολλές μέρες. Συναντηθήκαμε στο πάρκο, εγώ μάζευα πεταλούδες, σταμάτησες και με ρώτησες διάφορα πράγματα, ήσουν γοητευμένη. Μου είπες οτι θα ήθελες να ζωγραφίσεις κάποιες πεταλούδες και έτσι γυρίσαμε εδώ παρέα. Ήπιαμε τσάι και κουβεντιάσαμε. Ήθελες να μάθεις τόσα πολλά κι ύστερα εγώ κάθισα εδώ, όσο εσύ ζωγράφιζες αυτές που είχα πιάσει. Είπες οτι δεν θα ήμασταν ποτέ ξανά χώρια, οτι μ’ αγαπούσες κι ότι με θαύμαζες για όλα αυτά που είχα καταφέρει.

Κάποιες φορές μας φαντάζομαι να μένουμε εδώ πέρα, οι δυο μας μόνο. Θα μπορούσες να έχεις το δικό σου δωμάτιο μουσικής. Θα είχες τα χρήματα να αγοράσεις πολλούς πίνακες, να στολίσεις τους τοίχους με την συλλογή σου. Κόσμος θα ερχόταν από παντού να δει τη συλλογή σου. Θα έβλεπαν και την δική μου με τα έντομα, θα ήμασταν οι δημοφιλείς οικοδεσπότες. Εσύ, πανέμορφη με τα ωραία σου μαλλιά και τα υπέροχα μάτια σου και φυσικά όλοι οι άντρες θα έλιωνα από φθόνο.

Ναι – αυτό θα ήταν το καλύτερο

Η Μιράντα βγαίνει με το καινούργιο φόρεμα.

Ο Κρεγκ στην αρχή μένει άφωνος

21

Μ. Σ’ ευχαριστώ. Ξέρεις, είναι αστείο, κανονικά θα έπρεπε να τρέμω από φόβο. Αλλά νιώθω ασφαλής μαζί σου.

Κ. Ποτέ δε θα σου κάνω κακό. Δηλαδή...

Μ. Εκτός κι αν σε αναγκάσω, το ξέρω. (κοιτάζει γύρω της σκανταλιάρικα) Λοιπόν, δε θα με ξεναγήσεις στο σπίτι;

Κ. Είναι αργά

Μ. Σε παρακαλώ. Πόσο παλιό είναι;

Κ. Υπάρχει μια πέτρα στην εξώπορτα που γράφει ‘1621’

Μ. Άρα είναι αρκετά παλιό. Κοίτα εδώ. Εσύ διάλεξες αυτά τα χρώματα; Κι αυτοί οι πίνακες είναι απαίσιοι (αηδιαστικοί)

Κ. (ανήσυχος με τις κινήσεις της) Κοστίζουν αρκετά

Μ. Δεν έχει να κάνει με τα λεφτά. Μπορώ να κοιτάξω εδώ μέσα;

Η Μιράντα μπαίνει γρήγορα σε άλλο δωμάτιο

(off) Είσαι πολύ τακτικός

Κ. Αυτό είναι για την θεία Άννι και την Μάγκι, όταν επιστρέψουν απ’ την Αυστραλία

Μ. (off) Είσαι σίγουρο όμως οτι θα επιστρέψουν; Αυτοί οι πίνακες δεν είναι κακοί

Κ. Εγώ τους διάλεξα

Η Μιράντα βγαίνει απ’ το δωμάτιο

Μ. Αυτό κι αν είναι έκπληξη. Είναι όλοι με πεταλούδες

Η Μιράντα πηγαίνει προς τις σκάλες. Την ακολουθεί

Τί είναι εδώ κάτω;

Κατεβαίνει απ’ τις σκάλες στο σαλόνι, κοιτάζει γύρω, επιθεωρεί

Είναι τόσο όμορφο δωμάτιο. Δεν το πιστεύω οτι έβαλες όλα αυτά τα φρικτά πράγματα εδώ μέσα

22

Ο Κρεγκ μοιάζει προσβεβλημένος

Έλα Φρέντερικ, κοίτα τα. Αυτοί οι φωτισμοί- μα όχι, θα πρέπει να αστειεύεσαι, κοίτα αυτές τις κουρτίνες. Δεν μπορείς να κάνεις τέτοια πράγματα σ’ αυτό το τόσο όμορφο δωμάτιο, που κάποτε έζησαν πόσοι άνθρωποι. Ένα σπίτι τόσο παλιό σαν κι αυτό, έχει ψυχή. Δεν το καταλαβαίνεις;

Κ. Δεν έχω εμπειρία στην επίπλωση

Μ. Δεν έχεις καμιά ελπίδα. (πηγαίνει προς το κομό, κάτω απ’ τη σκάλα) Τί έχει εδώ μέσα;

Κ. Πρόσεχε, αυτή είναι η συλλογή μου

Μ. Ε, λοιπόν, δε θα μου δείξεις και τα υπόλοιπα θύματά σου;

Κ. Αν το θες

Μ. Το θέλω

Ο Κρεγκ ενθουσιασμένος ανοίγει ένα συρτάρι με πεταλούδες. Η Μιράντα εκπλήσσεται με την προφανή επιδεξιότητα και την υπομονή που έχει επιδείξει στη

συλλογή του.

Τις έχεις αγοράσει;

Κ. Και βέβαια όχι. Όλες πιάνονται, εκτρέφονται και τακτοποιούνται από μένα. Η παρτίδα. Αυτές εδώ είναι Chalkhill και αυτές ο Μπλε Άδωνις. Εδώ κοίτα, αυτές είναι παραλλαγές του Άδωνι και της Chalkhill. Είναι οι καλύτερες που υπάρχουν στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας

Μ. Είναι όμορφες. Αλλά θλιμμένες. (ανοίγει ένα ένα τα συρτάρια). Πόσες πεταλούδες έχεις σκοτώσει;

Κ. Μπορείς να δεις

Μ. Δεν μιλάω μόνο γι’ αυτές. Σκέφτομαι όλες τις πεταλούδες που θα προέρχονταν απ’ αυτές αν δεν τις έπιανες, όλη την ομορφιά που έχεις σκοτώσει.

Κ. Πολλές

23

Μ. Ούτε καν τις μοιράζεσαι. Ποιός άλλο τα βλέπει αυτά; Είσαι σαν τον φιλάργυρο, φυλακίζεις όλη αυτήν την ομορφιά

Κ. (απογοητευμένος) Τί διαφορά κάνουν μερικά δείγματα σε ένα ολόκληρο είδος;

Μ. (αγνοώντας τον) Μισώ τους ανθρώπους που κάνουν συλλογή από πράγματα, τα ταξινομούν, τους δίνουν ονόματα και μετά όλο αυτό το ξεχνάνε. Πάντα το κάνουν αυτό οι άνθρωποι στην τέχνη. Τους ονομάζουν καλλιτέχνες Μεταμοντέρνους ή Ιμπρεσιονιστές ή οτιδήποτε τέτοιο κι ύστερα τους στοιβάζουν σε ένα συρτάρι και ξεχνούν πως κάποτε ήταν άνθρωποι. Είναι ενάντια στη ζωή, ενάντια σε όλα

Κ. Τραβάω και φωτογραφίες. (κλείνει τα συρτάρια και βγάζει από ένα άλλο

φωτογραφίες). Δες. Δεν είναι πολλές. Δεν το κάνω πολύ καιρό

Μ. Είναι νεκρές. Όχι αυτές συγκεκριμένα. Όλες. Όταν ζωγραφίζεις κάτι παραμένει ζωντανό, όταν το φωτογραφίζεις, πεθαίνει

Κ. Τί να πω, δεν το’ χω ξανακούσει αυτό –είναι αρχείο

Μ. Ναι. Νεκρό και στείρο. Για φωτογραφίες όχι άσχημο, όμως

Κ. Θα ήθελα να σε τραβήξω μερικές φωτογραφίες

Μ. Γιατί;

Κ. Είσαι αυτό που λέμε ‘φωτογενής’. Θα είναι ένα είδος σουβενίρ –για όταν θα φύγεις

Μ. Εντάξει, αν το θες. Αύριο

Κ. (χαμογελώντας) Νομίζω πως είναι ώρα τώρα να πας πίσω

Μ. Πίσω στο συρτάρι μου- εντάξει

Την οδηγεί πίσω στο υπόγειο

Πήρες τον κόμη Grey; (Early Grey-ποικιλία τσαγιού)

Κ. (μπερδεμένος) Συγγνώμη;

Μ. Το τσαί που σου ζήτησα;

24

Κ. Φυσικά. Και το Darjeeling (ποικιλία τσαγιού)

Μ. Μπορώ να έχω ένα φλιτζάνι;

Κ. Και βέβαια

Ο Κλεγκ βγαίνει

Μ. (φωνάζοντας) Πες μου κι άλλα για την οικογένειά σου

Κ. (off) Τίποτα περισσότερο (να πω). Που θα σε ενδιέφερε

Μ. Δεν είναι απάντηση αυτό

Κ. Κοίτα, ενόσω σου είπα -

Μ. Όπως σου είπα

Κ. (μπαίνοντας) Μου έλεγαν πως είμαι καλός στην γραμματική, πριν σε γνωρίσω

Μ. Δεν έχει σημασία. Πες μου κι άλλα για τον πατέρα σου

Κ. Σου είπα. Ήταν εμπορικός αντιπρόσωπος σε χαρτικά (είδη γραφικής)

Μ. Πλασιέ

Κ. Όχι. Εμπορικός αντιπρόσωπος. Σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό. Ήταν μεθυσμένος. Η θεία Άννι λέει πως η μάνα μου τον έσπρωξε στο ποτό. Δεν ήταν καλή (χαμογελά). Σαν εμένα, υποθέτω

Η Μιράντα δεν εντυπωσιάζεται με το χιουμορ του

Άφησε τον πατέρα μου για άλλον

Μ. Κι έτσι πήγες στης θείας σου

Κ. Ναι

Μ. Σαν την κυρία Τζο και την Πίπ; (ήρωες του βιβλίου του Ντίκενς, «Μεγάλες προσδοκίες». Η Πιπ μένει ορφανή και την αναλαμβάνει η οξύθυμη μεγάλη αδελφή της)

Κ. Ποιούς;

25

Μ. Δεν έχει σημασία. Πως είναι (η θεία σου);

Κ. Μια χαρά

Μ. Κι η ξαδέλφη σου; Ποτέ δεν μίλησες για αυτήν

Κ. Η Μάγκι; Μια χαρά

Μ. Έλα, πες μου

Κ. Είναι σακάτισσα – ανάπηρη. Αλλά (είναι) πανέξυπνη, όλο κάνει ερωτήσεις

Μ. Μπορεί να περπατήσει;

Κ. Λιγάκι, αλλά έχει αναπηρικό καροτσάκι

Μ. Δεν την λυπάσαι;

Κ. Οφείλεις να την λυπάσαι, συνεχώς, η θεία Άννι φροντίζει γι’ αυτό. (Σκεφτικός) Η Μάγκι κάνει τα πάντα γύρω της να μοιάζουν παραμορφωμένα. Δεν μπορώ να το εξηγήσω. Λες και κανένας δεν έχει το δικαίωμα να είναι κανονικός. Εννοώ, δεν παραπονιέται φανερά. Είναι αυτό το βλέμμα της όταν σε κοιτά, που πρέπει να προσέχεις μέχρι θανάτου. Πες οτι λέω, φωναχτά, ‘παραλίγο να χάσω το λεωφορείο σήμερα και έτρεχα σαν τον τρελό’ – η θεία Άννι θα έλεγε «να νιώθεις και τυχερός που μπορείς να τρέχεις». Η Μάγκι δεν θα έλεγε τίποτα. Απλά θα κοιτούσε. Πρέπει να σκέφτεσαι με προσεχτικότητα αυτά που λες

Μ. Με προσοχή

Κ. Με προσοχή... Προσωπικά, πιστεύω πως οι ανάπηροι θα έπρεπε να βγαίνουν απ’ τη μιζέρια τους

Μ. Δεν το εννοείς αυτό

Κ. Γιατί όχι; Δεν έχουν και κανένα νόημα. Η Μάγκι απλά κάθεται εκεί

Παύση, καθώς η Μιράντα δεν ξέρει πώς να απαντήσει.

Μ. Γιατί δεν μετακόμισες;

26

Κ. Δεν ξέρω

Μ. Πολύ (βαρύ) για έναν κύριο να αφήσει μόνες τους δυο γυναίκες;

Κ. Πολύ για έναν ηλίθιο, καλύτερα

Μ. Και τώρα είναι στην Αυστραλία, ξοδεύοντας όλα σου τα λεφτά

Κ. Κάπως έτσι

Μ. Έχεις νέα τους;

Κ. Ναι, μου γράφουν συνέχεια. Και σήμερα πήρα ένα (βγάζει απ’ την

τσέπη του ένα φάκελο)

Μ. Μπορώ να το διαβάσω;… Συνέχισε, με ενδιαφέρει

Κ. Θα φέρω τσάι (βγάζει το γράμμα απ’ το φάκελο και της το δίνει)

Ο Κλέγκ βγαίνει

Η Μιράντα ανοίγει το γράμμα

Μ (διαβάζοντας) «Αγαπημένε Φρέντ...»

Κ. (απ’ έξω) Δεν της αρέσει το ‘Φρέντερικ’...

Μ. «Είμαστε πολύ ικανοποιημένες να έχουμε εσένα κι όπως σου είπα και στο τελευταίο μου γράμμα, δικά σου είναι τα λεφτά. Ο Θεός ήταν πολύ καλός μαζί σου και δεν θα πρέπει να πηγαίνεις κόντρα στην καλοσύνη του. Πρόσεξα οτι δεν απάντησες στην ερώτηση μου για γυναίκα να καθαρίζει το σπίτι. Ξέρω τί είστε εσείς οι άντρες, αλλά να θυμάσαι αυτό που λέγετε, ότι η καθαριότητα είναι δίπλα στην ευσέβεια... Ανησυχώ με όλα αυτά τα λεφτά, μην χάσεις τον μπούσουλα, υπάρχουν πολλοί έξυπνοι και άτιμοι άνθρωποι την σήμερον ημέραν. Σε μεγάλωσα όσο καλύτερα μπορούσα κι αν αμαρτάνεις είναι το ίδιο σαν να το έκανα εγώ... Ανησυχώ πολύ για σένα... Όταν θα πάρεις καθαρίστρια μην πάρεις καμιά απ’ αυτές τις μικρές, που δεν ξέρουν να καθαρίσουν σωστά στις μέρες μας.»

(Ο Κλεγκ επιστρέφει με το τσαί και τ’ αφήνει στο τραπέζι

Γαμώτο! Τί γυναίκα.

27

Κ. (ξαφνιασμένος) Δεν έχει την κατάλληλη παιδεία (δεν είναι μορφωμένη)

Μ. Είναι τόσο –κρίμα

Κ. Με εξαπάτησε (παίρνει το γράμμα)

Μ. Και βέβαια, σε κορόιδεψε τελείως.

Κ. Σ ευχαριστώ πολύ

Μ. Μα είναι αλήθεια!

Κ. Ναι, ως συνήθως έχεις δίκιο

Μ. Μην αρχίζεις πάλι

Κ. Ούτε στο μισό δεν ήταν τόσο καταπιεστική όσο εσύ

Μ. Δεν σε καταπιέζω. Προσπαθώ απλά να σου δείξω-

Κ. Να μου δείξεις τί ;

Μ. Απλά να σου δείξω πως πρέπει να είσαι

Κ. Πως πρέπει να είμαι για να γίνω σαν κι εσένα; Ναι, θα μου δείξεις, ύστερα θα με παρατήσεις και μετά δεν θα έχω απολύτως κανέναν

Μ. Έλα, μην γίνεσαι τόσο κακομοίρης

Κ. Δεν καταλαβαίνεις, έτσι; Εσύ μόνο να μπεις σ’ ένα δωμάτιο και θα αρέσεις σε όλους, όλοι θα θέλουν να είναι μαζί σου, θα μπορείς να μιλήσεις σε οποιονδήποτε για οτιδήποτε. Εγώ-

Μ. Σκάσε! Σταμάτα να κλαψουρίζεις! Είσαι ήδη αρκετά αποκρουστικός!

Σιωπή

Με συγχωρείς

Ο Κλεγκ κάθεται

Κ. (έτοιμος να σερβίρει τσαί) Να σε φιλέψω;

Μ. «Να σε φιλέψω;»

Κ. Τι πρόβλημα έχεις και μ’ αυτό;

28

Μ. Είναι σαν τους μαλακισμένους τους πίνακες σου και τις κουρτίνες σου. Νεκρό, παλιακό (παλιομοδίτικο), ανούσιο...Δεν καταλαβαίνεις, δεν ακούς τον εαυτό σου;

Κ. Γίνεσαι εσύ τότε η ‘νοικοκυρά’

Η Μιράντα γελά μ’ αυτό, ύστερα αποστρέφει το βλέμμα της

Δεν ήθελα να σε προσβάλω

Μ. (σιγανά) Απλά, σκέφτηκα τους δικούς μου. Δεν θα γελάνε απόψε παίρνοντας το τσαί τους

Κ. Τρεις βδομάδες

Μ. Μη μου το θυμίζεις!

Κ. Δεν είναι και τόσο πολύ

Μ. Σε μισώ. Και με κάνεις να μισώ και τον εαυτό μου, γαμημένε μπάσταρδε

Κ. Μην βρίζεις, είναι σιχαμερό

Μ. Μπάσταρδε! Γαμημένη σκατόφατσα! Μαλακιστήρι, κατουρημένε, σκύλας γιε. Παλιο γαμημένε μπάσταρδε!

Σαν μια γυναίκα

Κ. (στο κοινό) Αυτό που με χάλασε κυρίως σε σχέση με την Μιράντα, ήταν ο τρόπος που μιλούσε. Βλέπετε, ξόδεψα τόσο χρόνο να την σκέφτομαι και να την παρακολουθώ και στην ουσία δεν την είχα ακούσει ποτέ να μιλά πρίν να συναντηθούμε, έτσι αυτό ήταν πραγματικά σοκ για μένα. Είναι ακριβώς όπως όλες οι γυναίκες. Απρόβλεπτη. Τη μια στιγμή καλή

29

και την άλλη βρωμιάρα. Παρόλα αυτά δεν της κρατώ κακία. Μάλλον είπε κι έκανε ορισμένα απ’ αυτά τα πράγματα, για να μου δείξει οτι δεν είναι και τόσο εκλεπτυσμένη (εξευγενισμένη), όμως είναι. Και μόνο να βλέπατε πως κρατούσε το φλιτζάνι ή πως περπατά και θα καταλαβαίνατε τί καλή ανατροφή είχε πάρει. Δεν ήταν ψηλομύτα όπως μερικοί απ’ αυτούς, αλλά τελικά το ίδιο κάνει. Το έβλεπες όταν γινόταν σαρκαστική και ανυπόμονη μαζί μου, επειδή δεν μπορούσα να εκφραστώ καλά ή έκανα λάθος πράγματα. Μου έλεγε και μου ξανάλεγε «σταμάτα να σκέφτεσαι τις κοινωνικές τάξεις!». Είναι ακριβώς το ίδιο με έναν πλούσιο που λέει σε ένα φτωχό «σταμάτα να σκέφτεσαι τα λεφτά!»

Η Μιράντα στο υπόγειο μόνη της, γράφει σε ένα φύλλο μπλοκ

Πώς γίνεται να μ’ αγαπά

Μ.(στον εαυτό της) Είναι η έβδομη νύχτα. Σκέφτομαι συνεχώς το ίδιο πράγμα. Μακάρι να το γνώριζαν όλοι. Μακάρι η μαμά, ο μπαμπάς, η Μίννι και όλοι οι άλλοι να το ήξεραν. Θα μπορούσα τότε να μοιραστώ αυτόν τον φόβο και να μην αισθάνομαι τόσο μόνη. Γι’ αυτό θα το πω τώρα, σ’ αυτό εδώ το μπλοκάκι. Θα προσπαθήσω να βάλω τα πράγματα σε μια τάξη, να ηρεμήσω.

Βαθιά μέσα μου φοβάμαι όλο και περισσότερο, αλλά δεν μπορώ να του το δείξω. Δεν πρέπει, είμαι στ’ αλήθεια πολύ δειλή, αλλά νιώθω χαρούμενη που τουλάχιστον ζω. Δεν θέλω να πεθάνω –αγαπώ τη ζωή με τόσο πάθος, ποτέ πριν δεν το είχα συνειδητοποιήσει, δεν μ’ ενδιαφέρει τί κάνει, αρκεί να παραμένω ζωντανή.

Τα πάντα στη ζωή μου πήγαιναν τόσο καλά –και τώρα αυτό- αισθάνομαι ο πιο απελπισμένος άνθρωπος στον κόσμο. Πώς μπορεί να με αγαπά; Πώς μπορείς να αγαπάς κάποιον που δεν τον ξέρεις; Θέλει

30

τόσο πολύ να με ευχαριστεί. Λέει οτι αυτό είναι το μοναδικό άσχημο πράγμα που έχει κάνει- ήταν εξασφαλισμένος. Αλλά, υποθέτω πως έτσι ακριβώς πρέπει να σκέφτονται οι τρελοί. Μάλλον κι αυτοί στο τέλος συγκλονίζονται, όσο ο καθένας, από τις αποτρόπαιες πράξεις τους. Θα πρέπει να έψαχνε χρόνια να βγάλει κάπου την τρέλα του. Και βρήκε τώρα εμένα.

Σύντομα σταμάτησε να κάνει μούτρα

Κ. (κρατά μια φωτ. μηχανή, απευθείνεται στο κοινό) Συμφώνησα σε ένα μπάνιο την εβδομάδα. Κάθε φορά έπρεπε να κλείνω τα παράθυρα με σανίδες- δεν ήθελα να τα αφήνω ανοιχτά. Σύντομα σταμάτησε κιόλας να μουτρώνει, όταν συνειδητοποίησε οτι δεν της έκανε καλό. Άρχισε να αποδέχεται τους κανόνες μου και στη διάρκεια της επόμενης βδομάδας, με άφηνε να περνώ πολύ περισσότερο χρόνο μαζί της.

Σκηνή 5η

Η πρώτη αναφορά στον Τζόρτζ

31

Η Μιράντα ζωγραφίζει ένα πορτρέτο που δεν μπορούμε να δούμε. Είναι ήρεμη, δείχνει χαρούμενη. Καθε τόσο κλείνει τα μάτια να φανταστεί τα χαρακτηριστικά αυτού που ζωγραφίζει. Ο Κλέγκ την τραβά φωτογραφίες.

Μ. Είσαι τυχερός που δεν έχεις γονείς. Οι δικοί μου παρέμειναν μαζί μόνο για μένα και την αδελφή μου

Κ. Την Μίννι ε;

Μ. (ξαφνιασμένη) Ναι. Η μάνα μου είναι καριόλα. Μια φιλόδοξη, μικροαστή καριόλα. Πότισσα (πίνει)

Κ. Το ξέρω. Θα σε πείραζε να βάλεις λίγο το χέρι σου στο πρόσωπό σου, κάπως έτσι; (της δείχνει μια πόζα)

Μ. Ναι, θα με πείραζε. Είναι γελοίο. Μια φορά ο πατέρας μου μού είπε, δεν ξέρω πώς δυο τόσο κακοί γονείς έκαναν δυο τόσο καλές κόρες. Στην πραγματικότητα σκεφτόταν την αδελφή μου. Αυτή είναι η έξυπνη.

Κ. Κι εσύ είσαι έξυπνη

Μ. Είμαι καλή σχεδιάστρια. Ίσως κάποτε να γίνω μια καλή καλλιτέχνης, αλλά δεν θα είμαι ποτέ εξαιρετική (σπουδαία). Τουλάχιστον δεν νομίζω

Κ. Δεν ξέρεις ακόμα

Μ. Δεν είμαι αρκετά εγωκεντρική. Χρειάζομαι πάντα να στηρίζομαι σε κάποιον ή σε κάτι. Εσύ θες να στηριχτείς (ακουμπήσεις) σε έμενα. Το νιώθω. Θεωρώ είναι η μητέρα σου. Πιθανότατα ψάχνεις για τη μητέρα σου.

Κ. Δεν τα πιστέυω όλα αυτά. Δεν μου έλειψε ποτέ η μητέρα μου

Μ. Χρειαζόμαστε κι οι δυο κάπου να στηριχθούμε

Κ. Μπορείς να στηριχθείς οικονομικά σε εμένα

Μ. Κι εσύ σε μένα για όλα τα υπόλοιπα; Γάμησέ τα

Ο Κλεγκ σαστίζει, μετά τραβά κι άλλη φωτογραφία

32

Όχι, φτάνει. Μπορείς να κάτσεις κάπου; –δεν μπορώ να συγκεντρωθώ όταν πηγαίνεις πέρα δόθε

Κ. (πάει από πίσω της να δει τη ζωγραφιά) Πώς πάει; (μελετά τη ζωγραφιά) Δεν είμαι εγώ αυτός

Μ. (με έκπληξη) Το ξέρω

Κ. Σκέφτηκα οτι ζωγράφιζες εμένα. Νόμιζα γι’ αυτό μου ζήτησες να μείνω

Μ. Όχι, απλά ήθελα λίγη παρέα

Κ. Ποιός είναι; Κάποιος ιδιαίτερος;

Μ. Δεν θα το ΄λεγα

Κ. Άρα, δεν τον γνωρίζεις;

Μ. Όχι, δεν υπάρχει (χτυπά ελάφρα με τον δείκτη της το κεφάλι της). Εδώ μέσα μόνο

Παύση

Κ. Τον ξέρω

Μ.(γελώντας) Δεν γίνεται (αποκλείεται)

Κ. Σε είδα μια φορά να μπαίνεις σπίτι του

Ξαφνιασμένη, παγώνει με την σκέψη οτι ο Κλεγκ την ακολούθησε ως εκεί

Μοιάζει πολύ. Αυτός είναι, έτσι δεν είναι; Ποιός είναι; Θείος σου; Κάτι τέτοιο;

Μ. Είναι ένας απ’ τους καθηγητές μου

Κ. Καθηγητής τέχνης;

Μ. Ναι

Κ. Δεν τον έχω δει ποτέ στο κολέγιο σου

Μ. Όχι, δεν πάει εκεί

33

Κ. Δηλαδή, οι γονείς σου πληρώνουν όλα αυτά τα λεφτά για το κολέγιο σου, με τόσους καθηγητές εκεί πέρα, κι εσύ χρειάζεται να πηγαίνεις και σε άλλον; Δεν στέκει, Μιράντα

Μ. (προσπαθεί να το αποφύγει) Έχω πάρει υποτροφία. Θυμάσαι;

Κ. Τι;

Μ. Οι γονείς μου δεν πληρώνουν λεφτά για να πηγαίνω στο κολέγιο

Κοιτάζονται

Είναι καλός φίλος, με έχει διδάξει πολλά. Μου λείπει, αυτό είναι όλο. Υπάρχουν πράγματα που δεν γνωρίζεις για μένα. Πράγματα που μου στέρησες – που με στερήθηκαν- ανολοκλήρωτα.

Κ. Ανάμεσα σε εσένα κι εκείνον;

Μ. Εκείνον

Κ. Αυτό είναι αηδιαστικό. Πρέπει να είναι πάνω από πενήντα

Μ. Δεν είναι έτσι

Κ. Τότε πώς είναι; Πες μου

Μ. Αυτός...Έχω μάθει πολλά απ’ αυτόν. Έχουμε μια πολύ ιδιαίτερη φιλία. Είχε μια απίστευτη ζωή

Κ. Α, ναι, ξέρω τί είδους φιλία θα ήθελε να έχει μαζί σου. Και λοιπόν, τί σε διδάσκει τότε; Γιατί είναι τόσο ξεχωριστός;

Μ. Δεν μπορώ να το πω έτσι, με δυο λόγια

Κ. Προσπάθησε. Σ’ αυτό είναι που είσαι καλή –στα λόγια

Η Μιράντα κάνει μια παύση, ξέρει πως πρέπει να είναι προσεχτική

Μ. Με κάνει να προβληματίζομαι, να αναθεωρώ

Ακόμα μια παύση, καθώς ο Κρεγκ το σκέφτεται

Κ. Τί νοημα έχει αυτό;...Λοιπόν;

34

Μ. Δεν μπορώ να το εξηγήσω –έχει τόση πολλή εμπειρία- έχει δει τόσα πολλά, γνωρίζει τόσα πολλά –και λέει αυτό ακριβώς που σκέφτεται. Δεν έχω συναντήσει κανέναν σαν κι αυτόν

Κ. Σ’ αγαπώ περισσότερο από όσο θα μπορούσε κανένας, Μιράντα

Μ. Το ξέρω. Κοίτα, όλο αυτό είναι γελοίο, τρελαινόμαστε κι οι δύο φυλακισμένοι εδώ μέσα. Μπορούμε να πάμε μια σύντομη βόλτα;

Κ. Είναι βρεγμένα έξω

Μ. (της χτυπά η σκέψη της βροχής) Αλήθεια; Έλα – θα κάνει καλό και στους δυο μας. Μόνο μια γύρα στον κήπο, κανένας δεν θα υπάρχει έξω τέτοια ώρα. Σε παρακαλώ, Φρέντερικ;

Πηγαίνει προς τον Κλεγκ και προτάσσει τους καρπούς των χεριών της. Ενδίδει στην πρόταση της και της δένει στα χέρια.

Βγαίνουν έξω, είναι νύχτα και περπατούν, ο καθένας σε ένα διαφορετικό παράδεισο. Την κρατά σφιχτά

Μύρισε τον αέρα- δεν πίστευα ποτέ οτι θα μάθαινα κάτι από σένα, κύριε Κλεγκ, αλλά, στ’ αλήθεια, μου ‘μαθες την σπουδαιότητα του αέρα. Καθαρός, φρέσκος αέρας.

Κ. (πνιγμένος) Δεν θα με πίστευες αν σου έλεγα οτι είμαι πολύ ευτυχισμένος, έτσι δεν είναι; Επειδή νομίζεις οτι δεν αισθάνομαι πράγματα όπως εσύ- κατά βάθος. Αισθάνομαι, απλά δεν μπορώ να χρησιμοποιήσω τις λέξεις, σαν κι εσένα. Το οτι δεν μπορείς να εκφράσεις τα αισθήματά σου δεν σημαίνει οτι δεν είναι βαθιά. Το μόνο που ζητάω (είναι), να καταλάβεις πόσο πολύ σε αγαπώ, πόσο πολύ σε χρειάζομαι...

Πλησιάζει πολύ κοντά της, κάνει να την φιλήσει, εκείνη ουρλιάζει και της κλείνει το στόμα με τα χέρια του. Μετά κάνει ένα βήμα πίσω

Θες να περπατήσουμε λίγο ακόμα;

Η Μιράντα σοκαρισμένη, κουνά το κεφάλι της αρνητικά. Μπαίνουν στο υπόγειο και την ξελύνει

35

Μ. Θα ήθελα το βραδυνό μου τώρα, σε παρακαλώ. Παρακαλώ, πήγαινε να το ετοιμάσεις

Ο Κρεγκ κάνει ένα νεύμα και πάει να φύγει

Περίμενε... Θέλω κάτι να πω. Είναι αναγκαίο να ειπωθεί. Ήθελες να με φιλήσεις εκεί έξω, έτσι δεν είναι;

Κ. (ντροπιασμένος) Με συγχωρείς

Μ. Καταρχήν, θέλω να σε ευχαριστήσω που δεν το έκανες –επειδή δε θέλω να με φιλήσεις. Καταλαβαίνω οτι βρίσκομαι στο έλεός σου. Συνειδητοποιώ οτι είμαι πολύ τυχερή που είσαι τόσο ευπρεπής απέναντί μου (σεμνός, κόσμιος)

Κ.(χωρίς να την κοιτά) Δεν θα ξαναγίνει

Μ. Αυτό ήθελα να πω. Σε περίπτωση που ξανασυμβεί – και ακόμα χειρότερα, νιώσεις πως δεν μπορείς να κρατηθείς, θέλω να μου υποσχεθείς κάτι

Κ. Δεν θα ξανασυμβεί

Μ. Μην το κάνεις με... Εννοώ, μην με χτυπήσεις αναίσθητη ή μου δώσεις χλωροφόρμιο ή οτιδήποτε παρόμοιο. Δεν θα φέρω αντίσταση, θα σ’ αφήσω να κάνεις αυτό που θέλεις

Κ. Δεν θα ξαναγίνει ποτέ. Παραφέρθηκα. Δεν μπορώ να το εξηγήσω...

Μ. Το θέμα είναι πως αν το ξανακάνεις, δεν πρόκειται να σε σεβαστώ και ποτέ μα ποτέ (δεν πρόκειται) να σου ξαναμιλήσω. Καταλαβαίνεις; Τώρα θα μπορούσα, παρακαλώ, να έχω το βραδινό μου;

Ο Κλεγκ εντελώς ταπεινωμένος γυρνά και φεύγει

Σκηνή 6η

36

Επιστρέφοντας απ’ το Λονδίνο

Ο Κλέγκ χτυπά την πόρτα του υπογείου. Μπαίνει μέσα και ανάβει το φως. Η Μιράντα δεν φαίνεται πουθενά.

Κ. (ανήσυχος) Μιράντα;… Μιράντα;

Μ. (πίσω από ένα παραβάν) Περίμενε! Μείνε εκεί που είσαι!

Κ. Τί κάνεις;

Μ. Είμαι στην τουαλέτα!

Κ. Α, συγνώμη. Ήταν σβηστό το φως,

Μ.(στον εαυτό της) Τί νομίζεις οτι κάνω- σκάβω κανένα γαμοτούνελ; (βγαίνει ψεκάζοντας αποσμητικό χώρου). Εντάξει, μπες

Ο Κρεγκ μπαίνει αργά

Έτσι μπράβο –πλησίασε. Πού ήσουνα; Πέρασαν αιώνες

Κ. Πήγα στο Λονδίνο

Μ. Το ξέρω, αλλά άργησες πολύ. Δεν καταλαβαίνεις πώς είναι να είσαι κλειδωμένη εδώ κάτω κι ολομόναχη. Με τρελαίνει.

Κ. Μα, έκανα όλα τα ψώνια

Μ. Το ξέρω, το ξέρω – απλά φοβήθηκα, αυτό είναι όλο. Νόμιζα οτι κάτι σου συνέβη. Νόμιζα οτι τράκαρες και οτι θα έμενα εδώ κάτω για πάντα. Γι’ αυτό είχα κλειστό το φως – δεν αντέχω να κοιτάω αυτούς του κωλοτοίχους

Κ. Με συγχωρείς. Είχα να πάω σε διάφορα μαγαζιά. Το πάρκινγκ ήταν φριχτό. Έβρεχε κάτω (στο Λονδίνο). Έγινα μούσκεμα. (κοιτάζει πίσω απ’ το παραβάν)

Μ. Τί κάνεις;

Κ. Απλά τσεκάρω

Μ. Για ποιό πράγμα; Eίσαι περίεργος (αλλόκοτος).Βγες από κει

37

Κ. (βγαίνει απ’ το παραβάν) Θα φέρω τα ψώνια

Μ. Ναι... τα έφερες όλα;

Ο Κλεγκ βγαίνει

Κ(off) Τα περισσότερα

Κ. Καλώς

Επιστρέφει μ’ ένα κουτί. Το βάζει στο τραπέζι κι αρχίζει να βγάζει διάφορα πράγματα από μέσα.

Κ. Εδώ είμαστε. (βγάζει ένα μπουκέτο λουλούδια) Αυτά είναι για σένα

Μ. Α, σ’ ευχαριστώ

Κ. Να φωτίσουν το μέρος

Μ. Είναι υπέροχα. Θα χρειαστώ όμως ένα βάζο. Μπορείς να...

Κ. (βγάζοντας ένα βάζο) Ορίστε

Μ. Α! Προνοητικός σε όλα

Ο Κ. βγάζει ένα κουτί σοκολατάκια

Πάλι;

Κ. Ένα κέρασμα

Μ. Ε..., σε ευχαριστώ

Κ. Τώρα, εύχομαι αυτό να είναι εντάξει (βγάζει ένα μεγάλο πακέτο)

Η Μ. αρχίζει να το ξετυλίγει. Είναι ένα τύπου περσικό χαλί

Δεν είναι ακριβώς το χρώμα που ζήτησες, αλλά δεν είχαν μεγάλη ποικιλία

Η Μ. το ανοίγει και το τοποθετεί δίπλα στο κρεβάτι.

Μ. Είναι τέλειο. Το μέγεθος δεν μετράει – είναι στ’ αλήθεια πανέμορφο. Ήταν ακριβό;… Και βέβαια

Ο Κ. κάνει νεύμα

38

Τί άλλο; Η μουσική και τα βιβλία;

Κ. Φυσικά – τα cd’s. Κατάφερα να βρω τα περισσότερα

Μ. Γιατί τα τύλιξες όλα;

Κ. Το κάνει πιο όμορφο

Η Μ. ξετυλίγει ένα cd.

Μ. Γι’ αυτό άργησες τόσο; Ήσουνα πάνω και τύλιγες όλα αυτά, ενώ εγώ εδώ κάτω ανησυχούσα για σένα. Ακόμα κι έτσι, είναι πολύ ευγενικό. Για να βάλω αυτό (βάζει το cd. Ξεκινά η μουσική. Ο Κλεγκ βγάζει κι άλλα πακέτα με βιβλία)

Κ. Έπρεπε και να αλλάξω- ήμουν πολύ βρεγμένος. Έβρεχε όλη μέρα

Μ. Ναι, μου είπες

Κ. Είχα να πάω και σε αρκετά διαφορετικά μαγαζιά στην Τσαρινγκ Κρος Ροουντ γι’ αυτά

Μ. Υπέροχα! Είναι σαν Χριστούγεννα!

Κ. Κι εγώ αυτό σκεφτόμουν

Μ. Συγγνώμη που εγώ δεν σου πήρα τίποτα

Κ. Δεν πηράζει

Μ. Ξέρεις- κάποιες φορές μου είναι πολύ δύσκολο να πάω στα μαγαζιά

Ο Κ. δεν γελά με αυτό κι η Μ. δείχνει λίγο αμήχανη. Κοιτά τα βιβλία

Αυτό είναι! Σ ευχαριστώ

Κ. Κι έχω κι αυτά. (κρατά μια τσάντα με είδη γυναικείας περιποίησης). Δεν μπήκα στον κόπο να τα τυλίξω γιατί είναι για – πρακτική χρήση, καταλαβαίνεις

Η Μ. βγάζει ένα μεγάλο κουτί με ταμπόν

Μ. Τί είπανε όταν αγόραζες όλα αυτά;

Κ. (αμήχανος) Νομίζω πως με πέρασαν για λίγο παράξενο

39

Η Μ. γελά

Πρίν να έρθεις ήταν ακόμα χειρότερα. Έπρεπε να μαντέψω το μέγεθός σου

Μ. (νομίζει οτι αναφέρεται στα ταμπόν) Το μέγεθός μου;

Κ. Ναι, για τα ρούχα

Μ. Α

Κ. Τί;

Μ. Τίποτα. Συνέχισε

Κ. Να, έπρεπε να ζητάω από εκείνη την πωλήτρια στο μαγαζί, που ήταν πάνω κάτω σαν εσένα, να δοκιμάζει όλα τα ρούχα. Ήταν πολύ ντροπιαστικό. Αλλά, παρ’ όλα αυτά, είμαι προσεκτικός. Δεν πάω ποτέ δεύτερη φορά στο ίδιο μαγαζί, για να μην υποψιαστεί κανείς. Για κάποιο λόγο, πιστεύω πως οι άνθρωποι καταλαβαίνουν οτι μένω ολομόναχος. (φταρνίζεται) . Νομίζω πως την άρπαξα.

Μ. Αφού δεν στέγνωσες καλά τα μαλλιά σου. Εκεί είναι οι πετσέτες μου. Και βάλε και λίγο νεράκι στο βάζο όσο ξετυλίγω τα υπόλοιπα.

Κ. Θέλω να κοιτάζω

Μ. Ε ,δεν θα σου πάρει και τόσο πολύ –βιάσου(κάνε γρήγορα). Και μετά θα πιούμε ένα τσάι, εντάξει;

Ο Κ. βγαίνει

Κ. (off) Επισκέφτηκα και μερικές γκαλερί, όσο αφορά εκείνον τον Τζόρτζ Πάστον που σε ενδιαφέρει

Μ. (στον εαυτό της) «Όσο αφορά». (Δυνατά) Και;

Κ. Ε, να, τον είχαν όλοι ακουστά

Μ. Εννοείται –σε ποιές πήγες;

Κ. Σε εκείνη στο Τσέλσι και σε μια στο Χάμπστεντ

Μ. Στην Κρόκ Στρίτ;

40

Κ. Όχι, εκεί δεν πήγα

Μ. (στον εαυτό της) Το κέρατό μου!( Δυνατά) Και γιατί όχι; Σου είπα να πας πρώτα εκεί. Μπορούν να βρουν τόσο εύκολα έργα του

Ο Κ. βγαίνει και επιστρέφει με μια μεγάλη τυλιγμένη κορνίζα με ζωγραφιά

Η Μ. ξαφνιασμένη, κλείνει την μουσική

Δίκη του είναι;

Κ. Ναι

Του παίρνει το πακέτο απ’ τα χέρια

Μ. Μπορώ να το ανοίξω;

Κ. Δεν θα έδειχνε πολύ καλά στον τοίχο έτσι (χωρίς την κορνίζα)

Η Μ. αγνοώντας τον ξετυλίγει την κορνίζα. Είναι μια γυμνή εικόνα. Κάθεται σε μια καρέκλα.

Μ. Δεν το γνώριζα αυτό (το έργο)

Το κρατά κόντρα στον τοίχο. Το κοιτάζουν κι οι δύο

Κ. Λέει τίποτα;

Η Μ. δεν απαντά.

Δεν μου φαίνεται τελειωμένο –(αστειευόμενος) δεν το’χει χρωματίσει ακόμα

Η Μ. τον κοιτά και μετά ξανά την ζωγραφιά

Είναι λίγο χυδαίο, έτσι; Εννοώ, από καλλιτεχνικής πλευράς... αλλά- τελοσπάντων, ήταν το μόνο που είχαν... Ήταν πολύ ακριβό...Έπρεπε να το κουβαλάω για πολύ ώρα- Μιράντα;

Μ. Κοίτα, σ’ ευχαριστώ για όλα τα δώρα μου. Είναι πολύ όμορφα. Αλλά, θα ήθελα να μείνω λίγο μόνη μου τώρα, δεν σε πηράζει;

Κ. (πληγωμένος) Νόμιζα σου έλειψα

Μ. Τί;

41

Κ. Είπες οτι δεν ήθελες να μείνεις μόνη σου

Μ. Το ξέρω, απλά –θέλω να σκεφτώ λίγο. Χρειάζομαι λίγο χρόνο, αυτό είναι όλο. Έλα αργότερα με το βραδινό.

Ο Κ. βγαίνει, αποθαρρυμένος

Η Μ. αγγίζει τις γραμμές πάνω στην ζωγραφιά

Το’ χεις χάσει με τα χέρια σου, έτσι Τζόρτζ; Αυτό είναι παλιότερο...Θα πρέπει να ήσουν στην ηλικία μου όταν το έκανες. Ποιά ήταν (αυτή) Τζόρτζ; Την αγαπούσες; Μήπως χρειάστηκε να την διώξεις γιατί σε ‘ενοχλούσε’ πολύ;… «Μ’ αρέσουν οι γυναίκες, Μιράντα. Μ’ αρέσει η γυναικεία μορφή. Έχω γνωρίσει εκατοντάδες κορίτσια σαν εσένα. Κάποια τα γνώρισα καλά, κάποια απλά κοιμήθηκα μαζί τους, δύο μέχρι τα παντρεύτηκα. Ορισιμένα δεν τα ήξερα καν, απλά τα έβλεπα μέσα στο πλήθος, σ’ ένα τρένο –αλλά εσύ είσαι απ’ τα πολύ μυστήρια (κορίτσια)... Θα ήσουν γάμησέ τα βαρετή αν δεν ήσουν τόσο όμορφη (φιλά τρυφερά μια γραμμή απ’ το σχέδιο και μετά πάει να καθίσει στο κρεβάτι,

κοιτάζοντας ακόμα την ζωγραφιά). Δεν έχει σημασία πια. Όταν θα βγω, τα πράγματα θα αλλάξουν, στο υπόσχομαι αυτό...

Κουλουριάζεται στο κρεβάτι

Θα αλλάξουν πολύ.

42

ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΡΑΞΗ

Η Σκωληκοειδίτιδα (ημέρα 22η )

Ακούγονται μες στο σκοτάδι βογγητά απ’ την Μιράντα, ύστερα δυναμώνουν μέχρι που γίνονται σχεδόν ουρλιαχτά. Ο Κρεγκ ορμά μέσα και ανάβει τα φώτα στο υπόγειο. Η Μ. έχει συσπάσεις στο κρεβάτι απ’ την οδύνη.

Κ. Μιράντα;… Τί συμβαίνει;

Μ. (αδύναμα) Το στομάχι μου. Νιώθω θα εκραγεί

Κ. Τί;

Μ. Το έντερό μου. Σε παρακαλώ, με πονάει πολύ

Κ. Μπορεί να είναι κάτι άλλο

Μ. Θεέ μου – σε παρακαλώ, φώναξε ένα γιατρό

Κ. Δεν μπορώ, το ξέρεις

Μ. Θα σου υποσχεθώ ό,τι θες, σε παρακαλώ

Κ. Θα είναι το τέλος μου. Θα τους πεις

Μ. Σου υπόσχομαι, σου υπόσχομαι δεν θα πω τίποτα...Χρειάζομαι έναν γιατρό, Φρέντερικ

Κ. Θα σου φέρω λίγο τσάι (γυρίζει)

Μ. Μα σε παρακαλώ...Θεέ μου, δεν καταλαβαίνεις...Θα πεθάνω...

Κ. Θα πρέπει να πάω κάτω στον κεντρικό (δρόμο) –δεν έχω τηλέφωνο. Δε θ’ αργήσω

Μ. Όχι – πήγαινέ με σ’ ένα νοσοκομείο. Είναι πιο ασφαλές για σένα

Κ. Δεν έχει σημασία, τελείωσε, είμαι τελειωμένος

43

Ο Κ. ορμά έξω κι αφήνει την πόρτα ανοιχτή. Η Μ. περιμένει ένα λεπτό, μετά σηκώνεται και τρέχει. Η σκηνή είναι άδεια. Ήχοι από την εξωτερική πόρτα του υπογείου να κλείνει. Η Μ. ξαναμπαίνει αργά.

Ο Κ. μπαίνει και ξεκινά την συνηθισμένη πρωινή ρουτίνα του, συγυρίζει, καθαρίζει τους κουβάδες κτλ. Η Μ. τον κοιτά, βράζει από θυμό κι αισθάνεται ταπεινωμένη. Από εδώ και πέρα συμπεριφέρεται σταδιακά σαν θηρίο στο κλουβί.

Μ. Κάνε κάτι

Κ. Τί;

Μ. Διασκέδασέ με

Κ. Ε, τί; Να σε τραβήξω λίγες ακόμα φωτογραφίες;

Μ. Θα μπορούσα! Θα μπορούσα να σε τραβήξω λίγες ακόμα φωτογραφίες. Όχι δεν μπορείς.

Κ. Τότε τί (να κάνω);

Μ. Δεν ξέρω, οτιδήποτε. Τραγούδα, χόρεψε –οτιδήποτε

Κ. Δεν μπορώ ούτε να χορέψω, ούτε να τραγουδήσω

Μ. Πες μου ένα ανέκδοτο τότε

Κ. Δεν ξέρω κανένα

Μ. Θα έπρεπε. Νόμιζα πως ήταν υποχρεωτικό για όλους τους άντρες να ξέρουν χοντροκομμένα ανέκδοτα

Κ. Δεν θα σου έλεγα και να ήξερα

Μ. Γιατί όχι;

Κ. Είναι για άντρες

Μ. Τί νομίζεις οτι συζητάνε οι γυναίκες; Πάω στοίχημα οτι ξέρω πολλά περισσότερα (βρώμικα ανέκδοτα) από σένα

Κ. Δεν θα μου έκανε έκπληξη

Μ. Είσαι θλιβερός! (αξιολύπητος). (Παίρνει το βάζο με τα λουλούδια και του

το πετάει) Πιάσε!

44

Το βάζο πέφτει στα πόδια του, τα λουλούδια σκορπίζονται κάτω

Κ. (σοκαρισμένος) Μην το κάνεις αυτό, σταμάτα!

Εκείνη του κάνει γκριμάτσα

Θα πρέπει να φέρεσαι καλύτερα

Μ. «Θα πρέπει να φέρεσαι καλύτερα»

Η Μ. αρχίζει να πετά τα ρούχα της και τα βιβλία στο δωμάτιο

Κ. Μιράντα μη, σε παρακαλώ –σταμάτα

Η Μ. κάνει μια κίνηση, σαν να του λέει την εγκρίνεις; Εκείνος την τραβά

Μ. Άσε με! Μην μ’ αγγίζεις!

Την αφήνει. Εκείνη κάθεται. Ο Κ. αρχίζει να μαζεύει

Ασ’ τα

Κ. (ξέπνοα) Απλά θέλω-

Μ. Όχι! Θα τα κάνω αργότερα

Παύση

Εσύ φταίς

Κ. Μπορεί

Μ. Και βέβαια φταίς! Τί περίμενες, δηλαδή; Το ξέρεις πως είσαι το πιο γαμημένο είδος μικροπρεπούς (τιποτένιου), στενόμυαλου ανθρώπου που έχω γνωρίσει;

Κ. Αλήθεια;

Μ. Ναι, είσαι. Μισείς τους ανθρώπους που είναι σαν κι εμένα και σαν τους φίλους μου. Νομίζεις πως είμαστε ξιπασμένοι (φαντασμένοι, αλλαζονικοί) με τις ‘σνομπ’ φωνές μας και το ‘σνομπ’ ύφος μας. Έτσι δεν είναι; Και στην ουσία το μόνο που έχεις να προτείνεις, είναι η αξιολύπητη αρνησή σου να σκέφτεσαι ‘βρώμικα’ ή να κάνεις πράγματα που τα θεωρείς ‘βρώμικα’. Το ξέρεις πως κάθε σπουδαίο πράγμα στην ιστορία της τέχνης και κάθε όμορφο πράγμα στη ζωή, έχει δημιουργεί

45

από συναισθήματα που εσύ θα τα ονόμαζες ‘βρώμικα’ (απρεπή) ; Από πάθος, αγάπη, μίσος, αλήθεια. Το καταλαβαίνεις αυτό;

Κ. (προσπαθώντας να αποφύγει αυτή τη νέα διάθεσή της) Δεν καταλαβαίνω για τι πράγμα μιλάς

Μ. Κι όμως, καταλαβαίνεις. Γιατί επιμένεις να χρησιμοποιείς αυτές τις ανούσιες λέξεις – ‘απρεπή’, ‘κόσμια’, ‘πρέποντα’, ‘σωστά’; Γιατί σ’ απασχολεί τόσο τί είναι ‘πρέπον’; Είσαι σαν μια γεροντοκόρη που θεωρεί πως το σεξ είναι βρώμικο, κι οτιδήποτε άλλο έξω από το αποπνικτικό της δωμάτιο που απολαμβάνει το ελφρύ της τσάι, είναι ακάθαρτο (μολυσμένο, βρώμικο). Αφαιρείς όλη τη ζωή απ’ τη ζωή. Βγάζεις το χρώμα από παντού– από τις λέξεις, απ’ αυτό το σπίτι, από οτιδήποτε αγγίζεις. Τα σκοτώνεις όλα. Γιατί το κάνεις αυτό; Γιατί;

Κ. Δεν είχα ποτέ τα δικά σου πλεονεκτήματα, γι’ αυτό

Μ. Θα μπορούσες να αλλάξεις. Είσαι νέος ακόμα. Θα μπορούσες να μάθεις. Όμως όχι, τί έκανες; Είχες ένα ηλίθιο όνειρο, απ’ αυτά που υποθέτω έχουν τα μικρά αγόρια και μαλακίζονται, και έκανες ότι περνούσε απ’ το χέρι σου για να φαίνεσαι καλός μαζί μου. Μου αγόρασες όλα αυτά τα πράγματα για να με κάνεις να αισθάνομαι ευγνωμοσύνη και να σου είμαι υπόχρεη, έτσι ώτσε να μην παραδεχτείς ούτε στιγμή στον εαυτό σου, ότι όλο αυτή η ιστορία του να με κλείσεις εδώ μέσα με το ζόρι, είναι βρώμικη, βρώμικη, βρώμικη! (στον εαυτό της) Είναι ανώφελο όλο αυτό.

Κ. Καταλαβαίνω. Δεν είμαι καλλιεργημένος

Μ. (έτοιμη να εκραγεί) Είσαι τόσο ηλίθιος, γαμώτι μου! Άκου τον εαυτό σου –είναι τραγικό. Σταμάτα να κατηγορείς το περιβάλλον σου για τα πάντα. Δεν έχει καμία σχέση μ’ αυτό. Έχει να κάνει με σένα, το πως αντιλαμβάνεσαι τη ζωή σου. Αλλά εσύ το μόνο που κάνεις είναι να παραπονιέσαι και να γκρινιάζεις για το πόσο δύσκολα χρόνια είχες. (γελώντας) Είσαι εκατομμυριούχος τώρα, θα μπορούσες να κάνεις ό,τι ήθελες, δεν το καταλαβαίνεις; Δεν μπορώ να το πιστέψω. Γιατί εσύ; Γιατί να κερδίσεις εσύ τα λεφτά; Είναι τόσο άδικο. Είναι τόσο κρίμα όλα

46

αυτά τα λεφτά να πηγαίνουν σε ανθρώπους σαν κι εσένα που δεν έχουν ιδέα, το κέρατό μου, πώς να τα χρησιμοποιήσουν!

Κ. Και τα λεφτά που δίνονται από φιλευσπλαχνία;

Μ. (με απόλυτη περιφρόνηση) Έλα, βουλωσέ το! Στα αλήθεια, όταν αγόραζες αυτό το δελτίο, σκεφτόσουν οτι τα λεφτά σου θα πήγαιναν για καλό σκοπό; Αυτά είναι αηδίες. Είναι απληστία, καθαρή απληστία για να μπορέσεις να την βγάλεις καθαρή με τη ζωή σου. Για να μην χρειάζεται άλλο να παλεύεις και να κάνεις κάτι από μόνος σου. Για να μπορείς να ξαποστείλεις αυτή την γαμημένη θεία σου, να καταστρέψεις την ψυχή ενός πανέμορφου σπιτιού και να ικανοποιήσεις την αρρωστημένη φαντασιώσή σου να με κλειδώσεις σε ένα υπόγειο. Γι’ αυτό μην μου λες οτι ένιωσες μια αλτρουιστική, φιλανθρωπική παρόρμηση εκείνη τη μέρα (που το αγόρασες). Σκέψου πόσα θα μπορούσες να είχες κάνει μ’ όλα αυτά τα λεφτά, σκέψου όλους αυτούς τους ανθρώπους που αγωνίζονται εκεί έξω, προσπαθώντας να εκφραστούν –θα μπορούσες να τους βοηθήσεις, αντί να κατακρεουργείς πεταλούδες σαν κανένα μαθητούδι (σχολιαρόπαιδο). Πρέπει να μεταχειριστείς τη ζωή σου. Είναι δική σου επιλογή.

Πιάνει τον εαυτό της να του κάνει διάλεξη, όπως της έκανε συνέχεια ο Τζόρτζ και εγκαταλείπει

Μόνο που θα πρέπει πρώτα να αρχίσεις να γίνεσαι πραγματικός άνθρωπος

Κ. Τί εννοείς;

Μ. Αν χρειάζεται να ρωτάς, δεν μπορώ να σου απαντήσω

Της χαμογελά νευρικά

Και μην κάνεις αυτό το γαμημένο χαμόγελο!

Κ. Δεν έχω και κάτι άλλο να κάνω. Έχεις πάντα δίκιο

Μ. Δεν θέλω να έχω πάντα δίκιο! Πες μου οτι κάνω λάθος!

Κ. Μα έχεις πάντα – το ξέρεις

47

Μ. Δως μου δύναμη, γαμώτο! (ξαφνικά μια εξοργισμένη κραυγή) Αργκ!

Κ. Τί έπαθες;

Μ. Ξέρεις, ποτέ δεν πίστευα οτι όντως υπάρχουν άνθρωποι σαν κι εσένα. Δηλαδή, σίγουρα, θα πρέπει να στάθηκα δίπλα σου στο μετρό ή να σε προσπέρασα στο δρόμο, ακόμα και να σ’ άκουσα κάποια στιγμή έξω να μιλάς. Αλλά ποτέ μου δεν πίστευα οτι στ’ αλήθεια υπήρχες – και τώρα σ’ έχω εδώ μπροστά μου, να με κάνεις να παρανοώ μέσα στον ηλίθιο μικρόκοσμό σου που μ’ έχεις βάλει! Σαλτάρω εντελώς, το κέρατό μου!

Θεέ μου, βοήθησέ μας

Καταλήγω συνέχεια να σου μιλώ υποτιμητικά. Το σιχαίνομαι αυτό. Εσύ φταίς. Πάντοτε με κάνεις να πέφτω ένα σκαλί χαμηλότερα.

Παύση

Δεν αντέχω άλλο – αν δεν μπορείς να δεις τί σε κοιτά κατάματα αυτή την στιγμή, δεν είναι δικό μου λάθος. Φύγε τώρα, βγες έξω

Ο Κ. βγαίνει. Η Μ. κάθεται σιωπηλή

Έξοχα Μιράντα

Έξοχα! Έξοχα Μιράντα, απλά τέλεια, γαμώτο! Συνέχισε να τον μαλώνεις σαν να είναι μικρό αγοράκι –θα βοηθήσει πολύ αυτό, έτσι δεν είναι;

Βγάζει το μπλοκ της κι αρχίζει να γράφει

Πάντοτε πίστευα πως ήμουν πιο έξυπνη, πιο έξυπνοι από πολλούς. Πάντοτε πίστευα πως γνώριζα περισσότερα, αισθανόμουν περισσότερα, καταλάβαινα περισσότερα. Όμως να που δεν μπορώ να διαχειριστώ ούτε τον κύριο Φρέντερικ Κλέγκ.

Όταν βγω από δω μέσα και τον συλλάβουν, νομίζω πως θα τον υπερασπιστώ. Έχει τεράστια ανάγκη από βοήθεια κι είμαι το μοναδικό

48

άτομο που θα μπορούσε να μιλήσει εκ μέρους του. Δεν θα μπορούσε να σταθεί σε ένα δικαστήριο και να υπερασπιστεί τον εαυτό του –θα ήταν άχρηστος. Και η θεία του θα ήταν ακόμα χειρότερη. Όμως ξέρω πως δεν θα μπορούσα ποτέ να τον σώσω – είμαι η αρρώστιά του.

Είναι παράξενο –κατά κάποιο τρόπο, ένα κομμάτι μου χαίρεται που συνέβη αυτό. Πιστεύω πως κάθε άνθρωπος θα έπρεπε να βρεθεί κλειδωμένος για μερικές βδομάδες. Νιώθω...Νιώθω μεγαλύτερη –και νεότερη, την ίδια στιγμή μαζί. Έμαθα τόσα πολλά, καταλαβαίνω καλύτερα τον εαυτό μου –δεν ήταν μόνο ο δικός μου εαυτός- ήταν και πράγματα που απλά ξεσήκωνα από άλλους. Είναι σαν να αναγκάστηκα, να τα ξύσω όλα αυτά από πάνω μου...Όλη αυτή την λάσπη μιας κοινότοπης ζωής.

Ο Κ. χτυπά την πόρτα

ΣΚΗΝΗ 2Η

Το γράμμα (συνεχίζεται η 22η μέρα)

Κ. (off) Μιράντα;

Μ. Τί;

Κ. (off, διστακτικά) Μπορώ να μπω;

Η Μ. γρήγορα κρύβει το μπλοκ της

Μ. Γιατί;

Κ. (off) Θέλω να σε ρωτήσω κάτι

Μ. Ε, τί;

49

Κ. (off) Εμμ... Σκεφτόμουνα αυτό που είπες τις προάλλες και αναριωτιόμουν αν θες ακόμα να γράψεις εκείνο το γράμμα στους γονείς σου

Μ. (ξαφνιασμένη) Είσαι σίγουρος; Ναι, ναι, και βέβαια θέλω. Περίμενε ένα λεπτό... Μόλις έκανα ένα μπάνιο

Κ. (off) Α, εντάξει

Η Μ. τρέχει προς το κομοδίνο και βγάζει ένα μικρό σημείωμα κρυμένο σε ένα μπουκλάκι αρώματος και το κρύβει στην τσέπη της. Παίρνει μια βαθιά ανάσα

Μ. Εντάξει – μπες

Ο Κ. μπαίνει δειλά

Είσαι πολύ καλός

Κ. (βγάζει απ’ την τσέπη του ένα χαρτι και στυλό) Λοιπόν, θα το γράψεις τώρα και εγώ θα το στείλω το πρωί

Μ. Εντάξει. (Παίρνει το χαρτί και πηγαίνει στο κρεβάτι, όπου αρχίζει να γράφει)

Κ. «Μαμά και μπαμπά...»

Η Μιράντα τον κοιτά περιμένοντας

Μ. (προσπαθεί να κάνει ένα αστείο) Να βάλω την διεύθυνση πρώτα;

Η Μ. ενδίδει στην υπαγόρευσή του και αρχίζει να γράφει

Κ. «Είμαι ασφαλής, δεν κινδυνεύω. Μην προσπαθήσετε να με βρείτε, είναι αδύνατο. Με προσέχει – ένας φίλος». Πρόσθεσε μετά τ’ όνομά σου

Μ. Αυτό μόνο;

Κ. (της δίνει έναν φάκελο) Έλα, γράψε τα στοιχεία στον φάκελο. Για να δω το γράμμα

Η Μ. κάνει αυτό που λέει και χωρίς να την δει, βάζει το σημείωμα που έκρυβε στην τσέπη μέσα τον φάκελο. Ο Κ. τσεκάρει το γράμμα και της το δίνει πάλι. Η Μ. το σφραγίζει και του το ξαναδίνει

Μ. Σ ευχαριστώ

50

Ο Κ. κάνει να φύγει, ψηλαφώντας τον φάκελο. Σταματά λίγο στην πόρτα και κρατά το γράμμα ψηλά στο φως. Το ξαναψηλαφεί με καχυποψία, το σκίζει και ανακαλύπτει το κρυμμένο σημείωμα

Κ. (διαβάζοντας) «Παρανοϊκός με απήγαγε. Φρέντερικ Κρεγκ –δούλευε στο Job Center, κέρδισε στη λοτταρία. Φυλακισμένη σε υπόγειο. Απομονωμένο, ξύλινο εξοχικό, του 1621. Εξοχή με λόφους, δύο ώρες απ’ το Λονδίνο. Μέχρι στιγμής σώα» (Σοκαρισμένος και θυμωμένος) ‘Τρομοκρατημένη’; Μα τί σου έκανα;

Μ. Τίποτα. Αυτό είναι που με φοβίζει

Κ. Δεν σε καταλαβαίνω

Μ (κοιτάζοντας κάτω) Περιμένω πως κάτι θα κάνεις

Κ. Σου υποσχέθηκα και θα σου υποσχεθώ πάλι...

Μ. Με συγχωρείς

Κ. Σ εμπιστεύτηκα. Νόμιζα πως θα σου ‘φτιαχνε την διάθεση, να ξέρουν πως είσαι ασφαλής. Δεν θα σ’ αφήσω να με χρησιμοποιήσεις, όμως (το

βάζει στην τσέπη του και γυρίζει απ’ την άλλη)

Μ (μαλακά) Άκουσε με. Το ξέρω πως είμαι ασφαλής εδώ, όμως με κρατάς με το ζόρι. Παραδέχομαι, βέβαια, πως είναι ένας ήπιος εξαναγκασμός, αλλά δεν παύει όλο αυτό να είναι φοβιστικό. Εξάλλου- δεν μπορείς να είσαι κανονικός κρατούμενος, αν δεν προσπαθήσεις και μια φορά να το σκάσεις.

Κ. Ζεις μόνο για την μέρα που θα με ξεφορτωθείς. Είμαι ακόμα ‘ο κανένας’, έτσι δεν είναι;

Μ. Αυτό το μέρος δεν θέλω να ξαναδώ, όχι εσένα

Κ. Και παρανοϊκός ε; Νομίζεις πως ένας παρανοϊκός θα σου συμπεριφερόταν όπως εγώ; Θα σου πω εγώ τί θα έκανε ένας παρανοϊκός. Θα σε είχε ήδη σκοτώσει. Υποθέτω πως πιστεύεις οτι σκοπεύω να σε κυνηγήσω και με κανένα χασαπομάχαιρο. Αυτό είναι ηλιθιότητα- δηλαδή, (πες μου) πόσο ηλίθια μπορεί να είσαι; Εντάξει, λοιπόν, πιστεύεις πως δεν είμαι νορμάλ που σε κρατάω εδώ έτσι.

51

Νομίζεις πως είμαι τρελός ή κάτι τέτοιο. Να ξέρεις, όμως, πως αν αρκετοί άνθρωποι είχαν την δυνατότητα, τα λεφτά και το χρόνο να το κάνουν, πολλά περισσότερα τέτοια θα γινόντουσαν. (Παύση) Το συνηδειτοποιείς αυτό;... Ε;

Μ. Αυτό που φοβάμαι σε εσένα, είναι αυτό που δεν γνωρίζεις οτι υπάρχει μέσα σου

Κ. Αυτά είναι απλά κουβέντες –προσποιήσε οτι συνεργάζεσαι, για να θολώσεις τα νερά

Μ. Όλοι μας θέλουμε πράγματα που δεν μπορούμε να έχουμε. Είναι θεμιτό για έναν αξιοπρεπή άνθρωπο.

Κ. Καθένας μας παίρνει αυτό που μπορεί. Και αν δεν είχες και αρκετά για το μεγαλύτερο διάστημα της ζωής σου, ισοφαρίζεις (αποζημιώνεσαι) όταν γυρίσει ο τροχός. Αλλά βέβαια εσύ δεν μπορείς να το καταλάβεις αυτό, μπορείς; (Κάθεται, έτοιμος να δακρύσει). Θα μπορούσε να λειτουργήσει. Στ’ αλήθεια θα μπορούσε – αρκεί να προσπαθούσες λιγάκι. Έχω κάνει τόσα πολλά για σένα. Προσπάθησα τόσο πολύ κι εσύ δεν ανταπέδωσες τίποτα. Πώς μπορείς να λες πως είμαι τρελός;

Μ. (χαμογελώντας) Όχι τρελός –απλά πιστεύω πως χρειάζεσαι βοήθεια

Κ. Η μοναδική βοήθεια που χρειάζομαι είναι από σένα –να μου συμπεριφερθείς σαν άνθρωπο!

Μ. Μα το κάνω, το κάνω. Δεν το καταλαβαίνεις; Απλά νομίζω πως χρειάζεσαι βοήθεια –να δεις ποιά πραγματικά είμαι- όχι αυτή που θες να πιστεύεις οτι είμαι- μάλλον με έχεις υπερτιμήσει αρκετά, αυτό είναι όλο.

Παύση. Είναι κι οι δυο στα χαμένα

Δεν νομίζεις πως όλο αυτό παρατράβηξε;

Κ. Μια βδομάδα έμεινε

Μ. Γιατί δεν μπορώ να φύγω τώρα;

52

Κ. Απλά δεν μπορείς

Μ. Έκανα όλα όσα ήθελες. Τί διαφορά θα κάνει ακόμα μια βδομάδα;

Ο Κ. δεν απαντά

Είναι άδικο, Φρέντερικ

Κ. Η ζωή είναι άδικη

Μ. Και τί θα ήθελες, λοιπόν, να συμβεί αυτήν την τελευταία βδομάδα;

Κ. Τίποτα. Απλά όχι αυτό

Μ. Μα, κάτι θα υπάρχει που θέλεις να κάνεις μαζί μου

Κ. Θέλω μόνο να βρίσκομαι μαζί σου

Μ. Στο κρεβάτι;

Κ. (αμήχανος) Όχι, σ΄το χω ήδη πει

Μ. Θα το ήθελες όμως, έτσι δεν είναι;

Κ. Δεν θέλω να το συζητήσω

Μ. Γιατί όχι, αν αυτό είναι που θέλεις;

Κ. Δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να σκέφτεται πράγματα που ξέρω πως είναι λάθος. Δεν το θεωρώ σωστό

Μ. Α, και αυτό εδώ είναι σωστό. Είσαι απίστευτος (απερίγραπτος)

Κ. Ευχαριστώ

Μ. Ξέρεις, αν όντως μ’ αφήσεις να φύγω, θα θέλω στα σίγουρα να σε ξαναδώ, γιατί όλο αυτό ήταν κάτι συναρπαστικό

Κ. Συναρπαστικό...σαν να πηγαίνεις στο ζωολογικό κήπο;

Μ. Το να μπω στην διαδικασία να σε καταλάβω

Κ. Δεν θα το κάνεις ποτέ αυτό (γυρίζει να φύγει)

Μ. Ναι, δεν νομίζω πως θα το κάνω ποτέ. (τον φωνάζει να γυρίσει) Θα το στείλεις το γράμμα;

53

Ο Κ. σταματά

Κ. Θα το σκεφτώ

Μ. Σε παρακαλώ. Κάν’ το για μένα

Κ. Καλώς

Ο Κ. ανεβαίνοντας προς το σπίτι σκίζει το γράμμα.

Η Μοιραία Μέρα

Κάθε μέρα περνούσε, πραγματικά χωρίς να σκέφτομαι τις τέσσερεις βδομάδες που ήταν μπροστά. Απλά πίστευα οτι θα γινόταν κάποιος τσακωμός, εκείνη θα μούτρωνε κι εγώ θα την έπειθα να μείνει ακόμα ένα μήνα – ή ίσως και περισσότερο. Άλλωστε, εκείνα τα βράδια που περάσαμε μαζί –ήταν σαν να ήμασταν οι μοναδικοί άνθρωποι πάνω στη γη. Είναι πολύ δύσκολο να το εξηγήσω, νομίζω κανένας δεν θα μπορούσε να καταλάβει πόσο ευτυχισμένοι ήμασταν –το ξέρω πως κι η Μιράντα ήταν ευτυχισμένη- δεν θα το πραδεχόταν βέβαια, αλλά όταν γνωρίζεις κάποιον τόσο καλά, το καταλαβαίνεις. Όλοι έχουμε τις στραβές μας, αυτό ήταν όλο.

Είμαστε στην τραπεζαρία, όπου ο Κ. ετοιμάζει για το δείπνο που θα ακολουθήσει.

Μετά από κείνη τη νύχτα, δεν σταμάτησε να λέει οτι ήθελε να φύγει. Υποσχόταν συνέχεια οτι δεν θα έλεγε τίποτα σε άνθρωπο και βέβαια εγώ έπρεπε να της απαντώ οτι την πιστεύω, αλλά ήξερα πως ακόμα κι αν το εννοούσε, η αστυνομία ή οι γονείς της, στο τέλος θα την έκανα να σπάσει. Κι όλο μου έλεγε συνέχεια πως θα παραμέναμε φίλοι κι ότι θα με βοηθούσε να διαλέγω πίνακες και θα με γνώριζε σε ανθρώπους.

Επιτέλους, έφτασε η μοιραία μέρα. Πρότεινε να κάνουμε ένα εορταστικό δείπνο επάνω. Μου ‘δωσε μια λίστα με πράγματα να της αγοράσω και έδειχνε πολύ ενθουσιασμένη. Νομίζω πως κι εγώ ήμουν. Ακόμα και τότε αισθανόμουν πώς ένιωθε. Της είπα μέχρι πως θα της

54

αγοράσω ένα καινούργιο φόρεμα για την περίσταση. Έτσι, μου σχεδίασε το στυλ που θα ήθελε και μου ‘δωσε τις ακριβείς διαστάσεις της.

Βάζει ένα κομμάτι πανί με χλωροφόρμιο στην τσέπη του

Φυσικά εκείνη την μέρα οι σκέψεις μου ήταν δυσοίωνες. Δεν ξέρω τί σκεφτόμουν οτι θα συμβεί. Δεν αισθανόμουν καλά και με το κρύωμά μου. Κατέβηκα στην πόλη και κατάφερα να κάνω όλα τα ψώνια και επιπλέον κι ένα δώρο έκπληξη για αργότερα.

Βάζει ένα κουτί με κοσμήματα μέσα σε μια πετσέτα

Σκηνή 3η

Το Δείπνο Και η Αποπλάνηση

Τραπεζαρία. Το τραπέζι είναι στρωμένο για το δείπνο. Περιλαμβάνει δηλαδή ένα μπουκάλι κρασί, ποτήρια και ένα βάζο μεταλλικό. Η Μ. μπαίνει. Φοράει το φόρεμα που μόλις της αγόρασε. Τα μαλλιά της είναι μαζεμένα επάνω και είναι βαμένη. Μοιάζει πολύ διαφορετική. Είναι λαμπερή και όμορφη –αυτή είναι η τελευταία μέρα. Υπάρχει μυρωδιά αρώματος στον αέρα. Σ’ όλη αυτή την σκηνή ο Κ. παρατηρεί κάθε της κίνηση.

Μ. Λοιπόν; (κάνει στροφές και πάει πάνω κάτω, μπροστά στον Κ.)

Κ. (θαμπωμένος) Πολύ ωραίο

Μ. Μόνο;

Κ. Πανέμορφο

Μ. Νομίζω πως αυτό που κάνεις σήμερα και αύριο θα είναι ένα απ’ τα καλύτερα πράγματα που έχεις κάνει

Κ. Ένα απ’ τα πιο στενάχωρα

Μ. Όχι, δεν είναι. Είμαι πολύ περήφανη για σένα (κοιτάζει το τραπέζι) Είναι ωραίο

55

Κ. Νόμιζα πως αυτή η λέξη δεν σημαίνει τίποτα

Μ. Κάποια πράγματα είναι ωραία. Μπορώ να έχω λίγο κρασί;

Ο Κ. της βάζει από το μπουκάλι. Η Μ. κοιτά ολόγυρα και αρχίζει να χαιρετά φανταστικούς ανθρώπους, λες και βρίσκεται σε εστιατόριο.

Γειά σας, πως είστε;...Α, μια χαρά, αυτός είναι ο φίλος μου ο Φρέντερικ –βγήκαμε να το γιορτάσουμε απόψε...Είναι μια νέα αρχή και για τους δυο μας...(σε κάποιον άλλον) Γειά σας, γειά σας, καιρό έχω να σας δω... Που χάθηκα; Α, ξέρετε, αυτός ο άντρας με απήγαγε και... (στον Κ.)

Αστειεύομαι. Έλα, ας βάλουμε λίγο μουσική (πάει προς το στέρεο) Για να δούμε- τα ίδια έχω κι εγώ κάτω (βάζει ένα cd)

Αρχίζει απαλή μουσική

(Σ έναν φανταστικό σερβιτόρο) Α, αυτό είναι το τραπέζι μας! Ευχαριστούμε, είστε πολύ ευγενικός. Έλα Φρέντερικ, Ζαν Πιέρ σ’ ευχαριστώ, μας κράτησε το συνηθισμένο μας τραπέζι

Παύση

Κ. (ντροπαλά) Ευχαριστούμε... Ζαν Πιέρ

Η Μ. γελά. Κάθονται και οι δύο. Η Μ. σηκώνει την πετσέτα και βρίσκει το κουτί.

Μ. Για μένα;

Κ. Άνοιξε και δες

Η Μ. ανοίγει τη δερμάτινη θήκη και έκπληκτη κολλά το βλέμα στο διαμαντένιο κολιέ μέσα.

Μ. (δύσπιστη) Είναι αληθινό;

Κ. Και βέβαια. Μικρές πετρούλες μόνο, αλλά καλής ποιότητας

Μ. Είναι πανέμορφο. (Δεν της έχουν δώσει ξανά κάτι παρόμοιο. Κρατά στα χέρια

το κουτί). Δεν μπορώ να το δεχτώ. Καταλαβαίνω γιατί μου το δίνεις και το εκτιμώ πολύ, αλλά –δεν μπορώ να το κρατήσω

Κ. Θέλω να το κρατήσεις. Σε παρακαλώ

Μ. Θα το φορέσω απόψε. Θα κάνω πως είναι δικό μου

56

Κ. Είναι δικό σου

Μ. Τότε φόρεσέ το μου. Αν προσφέρεις σε μια κοπέλα κοσμήματα, πρέπει να της τα βάλεις ο ίδιος.

Ο Κ. πηγαίνει και, νευρικά, φορά το κολιέ στην Μ. Ύστερα ξανακάθεται

Μου πάει;

Ο Κ. κάνει νεύμα

Θέλω να δω (σηκώνεται και πηγαίνει σ’ έναν καθρέφτη)

Ο Κ. σηκώνεται γρήγορα και την παρατηρεί

Δεν μ’ εμπιστεύεσαι;

Κ. Σ’ εμπιστεύομαι, δεν είναι αυτό

Μ. Τότε τί (είναι);

Κ. Να –αν προσπαθήσεις να το σκάσεις τώρα, θα μπορείς να λες οτι σε είχα φυλακισμένη. Αλλά αν σε γυρίσω εγώ σπίτι, θα μπορώ να λέω οτι σε ελευθέρωσα –ξέρω, είναι χαζό

Μ. Έλα εδώ, κάθισε (η Μ.κάθεται)

Κ. Το δείπνο είναι έτοιμο. Πάω να το φέρω...

Μ. Όχι, περίμενε. Θέλω να μιλήσουμε λίγο. Σε πειράζει;

Ο Κ. κουνά το κεφάλι και κάθεται

Τί σκοπεύεις να κάνεις όταν φύγω;

Κ. Δεν το έχω σκεφτεί

Μ. Θα κρατήσεις επαφή, έτσι δεν είναι; Να μου λες πώς τα πας;

Κ. Αν το θέλεις

Μ. Το θέλω. Και θα πρέπει να έρθεις να με επισκεφτείς. Θα μπορούσαμε να με πάμε και στο θέατρο. Πρέπει να πάμε κάπου πολύ κοσμικά, για να μπορέσω να το ξαναβάλω

Κ. Θα ντρέπεσαι μαζί μου, με όλους τους φίλους σου

57

Μ. Σου’ χω πει πως όχι, Φρέντερικ. Έχω πολλούς φίλους και δεν ντρέπομαι για κανέναν τους. Είμαι περήφανη για σένα –για μας. Περάσαμε αρκετά και δεν υπάρχει λόγος να μην συνεχίσουμε και στο Λονδίνο. Θα δεις οτι θα είσαι μια χαρά. Είναι ένα νέο ξεκίνημα και για τους δυο μας. (σηκώνοντας το ποτήρι της). Έλα, λοιπόν, ας κάνουμε μια πρόποση. Σε εμάς, στην φιλία

Κ. Παντρέψου με. Σε παρακαλώ

Παύση

Ό, τι εχω είναι δικό σου. Δεν περιμένω τίποτα. Μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις –να σπουδάσεις τέχνη, μουσική, τα πάντα. Δεν θα σου ζητήσω τίποτα, τίποτα, εκτός απ’ το να γίνεις γυναίκα μου και να ζήσεις εδώ μαζί μου. Μπορείς να έχεις την δική σου κρεβατοκάμαρα και να την κλειδώνεις κάθε βράδυ

Μ. Δεν μπορώ να σε παντρευτώ. Γάμος σημαίνει αγάπη

Κ. Σ’ αγαπάω

Μ. Μα...δεν μπορώ να σου ανταποδώσω τίποτα

Κ. Δεν ζητάω πολλά

Μ. Το ξέρω. Θέλεις μόνο αυτό που βλέπεις σ’ εμένα, τον τρόπο που μιλάω, τον τρόπο που περπατάω. Αλλά έχω άλλα πράγματα να δώσω. Και δεν μπορώ να τα δώσω σε σένα, γιατί δεν σ’ αγαπάω

Κ. (σκοτεινιάζει καθώς ξανακάθεται στην θέση του και αγριεύει) Οπότε- αυτό αλλάζει τα πάντα, έτσι δεν είναι;

Μ. Τί εννοείς;

Κ. Ξέρεις

Καθώς η Μ. αρχίζει να καταλαβαίνει, παίρνει όσα είπε πίσω

Μ. Εντάξει – θα σε παντρευτώ. Θα σε παντρευτώ όσο πιο σύντομα θες

Ο Κ. γελά

Αυτό δεν θέλεις;

58

Κ. Λες να μην ξέρω οτι χρειάζεσαι μάρτυρες;

Μ. Ορίστε;

Κ. Νομίζεις δεν καταλαβαίνω γιατί είσαι τόσο μαλακή μαζί μου;

Μ. Φρέντερικ...

Κ. Ασ’ τα Φρέντερικ

Μ. Υποσχέθηκες να μ’ αφήσεις να φύγω. Δεν μπορείς να αθετήσεις την υπόσχεσή σου έτσι

Κ. Μπορώ να κάνω ό,τι θέλω!

Η Μ. αξιολογεί την κατάσταση και, τρέμοντας, προσπαθεί απελπισμένα να βρει την ψυχραιμία της

Μ. Μπορώ να έχω λίγο κρασί ακόμα;

Κ. Βάλε μόνη σου

Η Μ. βάζει μόνη της και πίνει, κοιτάζοντας τον. Είναι φτιαγμένη και θολωμένη από το ποτό

Μ. Φρέντερικ, προσπαθώ. Στ’ αλήθεια. Έκανες πολλά για μένα και το εκτιμώ. Αλήθεια μ’ αρέσεις, πολύ. Υπήρξες πραγματικός κύριος – μου συμπεριφέρθηκες τόσο καλά. Σίγουρα καταλαβαίνεις οτι ο γάμος δεν θα λειτουργούσε στην περίπτωση μας. Το καταλαβαίνεις, έτσι δεν είναι; Το ξέρω οτι το καταλαβαίνεις. Και ξέρω πως όλο αυτό έχει ξεφύγει από τον έλεγχο, αλλά δεν φταίς εσύ. Στην πραγματικότητα δεν θέλεις να μ’ έχεις κλεισμένη εδώ μέσα, θέλεις; (Πηγαίνει από πάνω του)

Άκου, θέλω να σε δω στο Λονδίνο, να σε βγάλω έξω, να κάνουμε μαζί πράγματα, να περάσουμε καλά. Και εδώ περνάμε καλά, αλλά περίμενε και θα δείς, θα είναι πολύ καλύτερα στο Λονδίνο. Κι αν δε θες να συναντήσεις τους φίλους μου, μπορούμε να βγούμε μόνοι μας – μονάχα οι δυο μας. Αλλά πρέπει να με πιστέψεις, πρέπει να με εμπιστευτείς Φρέντερικ, αυτό είναι το πιο σημαντικό σε κάθε φιλία

Η Μ. κουλουριάζεται δίπλα του και σηκώνει το κεφάλι του προς το δικό της.

Έχε μου εμπιστοσύνη. (τον φιλά μαλακά στα χείλη). Αγκάλιασέ με.

59

Ο Κ. το κάνει, τρομοκρατημένος

Τώρα φίλησε με

Ο Κ. φιλά το κεφάλι της

Όχι έτσι

Κ. Δεν θέλω

Μ. Δεν θέλεις; Γιατί ;

Κ. Μπορεί να ξεφύγω

Μ. Ξέφυγε. Δεν έχω πρόβλημα. (τον φιλά ξανά) Εδώ. Εντάξει;

Κ. (νευρικά) Ναι

Μ. Φίλα με τότε

Ο Κ. την φιλά διστακτικά και μετακινείται προς την καρέκλα

Τί συμβαίνει;

Κ. Τίποτα

Η Μ. σηκώνεται και σηκώνει κι εκείνον

Μ. Κράτησέ με

Αγκαλιάζονται, η Μ. απελπισμένα και ο Κ. πανικοβλημένα

Περίμενε. Ας κάνουμε λίγο ατμόσφαιρα

Χαμηλώνει τα φώτα

Μη φοβάσαι. Δεν πάω πουθενά

Κ. Δεν μου φαίνεται σωστό. Απλά προσποιείσαι

Μ. Αυτό πιστεύεις; Θα το δούμε

Η Μ. τον πλησιάζει. Τον φιλά. Του βγάζει το σακάκι

Κ. Σε παρακαλώ – σε παρακαλώ

Μ. Μην ανησυχείς. Εμπιστεύσου με

60

(Στέκεται και βγάζει το φόρεμά της. Λύνει τα μαλλιά της και πηγαίνει από πίσω του)

Κ. Μη...Δεν καταλαβαίνεις. Σε παρακαλώ...

Η Μ. αρχίζει να του λύνει την γραβάτα και να ξεκουμπώνει το πουκάμισο του

Μ. Σσς. Θέλω να σε νιώσω δίπλα μου. Βγάλ’ το αυτό (Του βγάζει το πουκάμισο και τον φιλάει)

Κ. Όχι

Μ. Φρέντερικ, φίλα με

Κ. Όχι –δεν καταλαβαίνεις...(την σπρώχνει) Σταμάτα! (Αρχίζει να ντύνεται)

Μ. Τί έγινε; (Παύση) Πες κάτι, σε παρακαλώ

Κ. Δεν μπορώ. Δεν είναι σωστό

Μ. Δε σ’αρέσει να σε αγγίζω; Φρέντερικ; Δεν χρειάζεται να φοβάσαι

Κ. Δεν είμαι σαν τους άλλους ανθρώπους

Μ. Εντάξει. Ούτε εγώ είμαι. Κοίτα, για να σου πω την αλήθεια και για μένα είναι η πρώτη φορά που το κάνω

Κ. Δεν είναι αλήθεια αυτό

Μ. Είναι

Κ. Πάντα είχες διάφορους γύρω σου

Μ. Ναί, αλλά δεν κοιμήθηκα ποτέ με κανέναν απ’ αυτούς

Παύση

Έλα, απλά κράτησέ με –δεν χρειάζεται να κάνουμε κάτι (τον πλησιάζει)

Κ. Μη μ’ αγγίζεις!

Η Μ. εγκαταλείπει κι αρχίζει να ντύνεται

Μ. Έπρεπε να μ’ είχες σταματήσει νωρίτερα

Κ. Προσπάθησα...Πρ...

Μ. Είμαστε πια τόσο μακριά

61

Κ. Είμαστε μακριά; Μέχρι πριν από λίγο με μισούσες

Μ. Σε λυπάμαι. Σε λυπάμαι γι’ αυτό που είσαι και που δεν καταλαβαίνεις τί είμαι εγώ

Κ. Και βέβαια καταλαβαίνω τί είσαι. Μην πιστεύεις το αντίθετο

Η Μ. ρίχνει το κρασί στη μούρη του. Εκείνος αηδιασμένος και μανιασμένος βγάζει το πανί με το χλωροφόμιο και της επιτίθεται. Παλεύουν. Είναι βίαιο όλο αυτό κι η Μ. παίρνει το μεταλικό βάζο και τον χτυπά άσχημα στο κεφάλι. Εκείνος παραπατά και πέφτει. Για μια στιγμή η Μ. στέκεται από πάνω του για την χαριστική βολή, ίσως και για να τον σκοτώσει καθώς αυτός προσπαθεί να σηκωθεί ζαλισμένα, χωρίς να έχει όλες τις αισθήσεις του. Αλλά δεν μπορεί να το κάνει, διστάζει και τότε ο Κ. την πιάνει. Η πάλη συνεχίζεται μέχρι που ο Κ. καταφέρνει να την ακινητοποιήσει με το χλωροφόρμιο. Η Μ. χάνει τις αισθήσεις της. Ο Κ. κάνει πίσω βαριανασαίνοντας

Είσαι τόσο ηλίθια, τελείως ηλίθια. Δεν καταλαβαίνεις, έτσι; Στην πραγματικότητα είναι τόσο απλό –υπήρχαν πολλοί τρόποι για να με ευχαριστήσεις Μιράντα –αν προσπαθούσες έστω και λίγο. Αλλά ποτέ δεν ήθελες, έτσι δεν είναι; Μόνο να σε έχω, για μένα αυτό φτάνει, δεν χρειάζεται να γίνει κάτι περισσότερο. Πότε δεν σου ζήτησα κάτι παραπάνω

Πηγαίνει στην μεριά της κι αρχίζει να αγγίζει το αναίσθητο κορμί της. Αρχίζει να την φιλά, αλλά ξεσπά σε κλάματα. Μετά κάνει πίσω

Εσύ φταίς, εσύ το ξεκίνησες. Τα κατέστρεψες όλα, όλα, άλλαξες τα πάντα. Σκότωσες όλο αυτό το ρομάντζο (ειδύλλιο) –δεν το καταλαβαίνεις; Δεν μπορώ να σε σεβαστώ τώρα. Έγινες όπως όλες. (κάνοντας πίσω) Δεν φταίω εγώ –δεν φτάιω εγώ!

Ο Κ. βγάζει από το συρτάρι τις φωτογραφίες της. Τις απλώνει στο τραπέζι. Είναι σε άσχημη κατάσταση, μανιακός με το κεφάλι του να τρέχει αίματα. Τα μάτια του γυαλίζουν καθώς βλέπει τις φωτογραφίες, ξεκουμπώνει το παντελόνι του και προσπαθεί να αυνανιστεί.

Κ. Δεν μπορώ...Δεν μπορώ να το κάνω (εγκαταλείπει και κάθεται, βγάινουν λυγμοί απ’ την ταπέινωση που αισθάνεται)

62

Σκηνή 4η

Ένα Παζάρεμα Ακόμα

Στο υπόγειο

Βλέπουμε την Μ. να πηγαίνει πάνω κάτω. Ο Κ. μπαίνει με φαγητό. Το κεφάλι του είναι μπανταρισμένο.

Μ. Νόμιζα πως δεν θα ξανακατέβαινες

Κ. Πάλι καλά που ζω

Μ.(κοιτάζοντας το μπανταρισμένο κεφάλι του) Το έπλυνες;

Κ. Ναι

Μ. Έβαλες τίποτα πάνω;

Κ. Είναι εντάξει. Μην το κάνουμε θέμα

Ο Κ. αφήνει κάτω τον δίσκο

Μ. Θέλω να σου μιλήσω. Προσπάθησα τα πάντα. Δεν θα ξαναφάω μέχρι να μ’ αφήσεις να φύγω

Κ. Ευχαριστώ για την προειδοποίηση

Μ. Εκτός κι αν συμφωνήσουμε σε κάτι

Κ. Πες. Δεν έχω ακούσει ακόμα

Μ. Είμαι προετοιμασμένη να δεχτώ οτι δεν πρόκειται να μ’ αφήσεις να φύγω έτσι, αλλά όχι και οτι θα με κρατήσεις εδώ κάτω για πολύ ακόμα. Θέλω να είμαι πάνω. Χρειάζομαι φως και φρέσκο αέρα

Κ. Έτσι απλά;

Μ. Ναι. Μπορείς να με βάλεις σε μια απ’ τις κρεβατοκάμαρες. Μπορείς να την κλείσεις από παντού, όπως έκανες και με το μπάνιο. Αλλά πρέπει να πάω πάνω

Κ. Και τί θα σκεφτεί ο κόσμος με σφραγισμένα όλα τα παράθυρα;

63

Μ. Προτιμώ να πεθάνω της πείνας, παρά να μείνω εδώ κάτω. Δέσε με σ’ ένα κωλοτοίχο! Οτιδήποτε, αλλά άσε με να έχω λίγο φρέσκο αέρα και φως. Έχει τόση υγρασία εδώ κάτω, κόλλησα το γαμημένο κρύωμά σου. Αισθάνομαι τόσο σκατά εδώ μέσα –τόσο μόνη

Κ. Δεν έχεις ιδέα πώς είναι να αισθάνεσαι μόνος

Μ. Και τους δύο τελευταίους μήνες πώς νομίζεις οτι είμαι

Παύση

Λοιπόν; Θέλω να είμαι πάνω, καταλαβαίνεις;

Κ. Θα το σκεφτώ

Μ. Όχι! Τώρα! Αλλιώς δεν θα ξαναφάω κι αυτό θα είναι δολοφονία

Ο Κ. σκέφτεσαι

Κ. Έχω έναν όρο

Μ. Ναι;

Κ. Το σκεφτόμουν. Θέλω να σε βγάλω κάποιες φωτογραφίες

Μ. Πάλι; Μα ήδη με έχεις τράβηξει τόσες πολλές

Κ. Όχι τέτοιες. Θέλω να σε τραβήξω έτσι όπως ήσουν χτες βράδυ. Και θα πρέπει να φαίνεσαι οτι το φχαριστιέσαι. Θα ποζάρεις όπως σου πω. Πρέπει να προστατέψω τον εαυτό μου

Μ. Εννοείς, να τραβήξεις αρρωστημένες φωτογραφίες, έτσι ώστε αν δραπετεύσω, να μην τολμήσω να πάω στην αστυνομία

Κ. Ακριβώς. Όχι αρρωστημένες. Απλά φωτογραφίες που δεν θα ήθελες να δημοσιοποιηθούν. Ξέρεις... καλλιτεχνικές

Μ. Με τίποτα

Κ. Σου ζητάω απλά αυτό που έκανες χτες από μόνη σου

Μ. Όχι, το χτεσινό ήταν λάθος. Ναι το έκανα, το έκανα, πάνω στην απελπισία μου. Αυτό εδώ είναι διαφορετικό. Είναι πρόστυχο

64

Κ. Δεν βλέπω την διαφορά. Το έκανες μια φορά. Μπορείς να το ξανακάνεις

Μ. (με τα χέρια στο κεφάλι της) Χριστέ μου, Χριστέ μου, είναι ένα γαμημένο τρελοκομείο εδώ μέσα!

Κ. Ή θα το κάνεις ή δεν θα βγείς καθόλου. Δεν θα βγαίνεις στον κήπο. Δεν θα κάνεις μπάνιο. Τίποτα, τίποτα απολύτως. Για λίγο με ξεγέλασες. Αλλά μόνο ένα πράγμα είχες στο μυαλό σου – να φύγεις μακριά μου. Γελιοποίησε με και πες το στην αστυνομία. Δεν είσαι καλύτερη από μια συνηθισμένη πουτάνα (πόρνη). Νόμιζα πως ήσουν διαφορετική απ’ τις άλλες. Αλλά είσαι ακριβώς το ίδιο. Μπορείς να κάνεις οτιδήποτε σιχαμερό για να πάρεις αυτό που θέλεις

Μ. Σταμάτα! Σταμάτα!

Κ. Θα μπορούσα να πάρω και μια επαγγελματία στο Λονδίνο, οποιαδήποτε στιγμή. Και θα μου έκανε κι αυτό που ήθελα

Μ. Σιχαμένε, γαμημένε μπάσταρδε!

Κ . Αυτό είναι. Συνέχισε. Αυτό ακριβώς είναι το ποιόν σου

Μ. Παραβιάζεις κάθε νόμο ανθρώπινης αξιοπρέπειας, κάθε ανθρώπινο όριο

Κ. Αξιοπρέπεια! Εσύ είσαι αυτή που έβγαλε τα ρούχα της. Τα ήθελες. Τώρα θα τα’χεις

Μ. Βγες έξω! (του πετά ένα βιβλίο) Εξαφανίσου από μπροστά μου!

65

Την Πλήρωνα με το Ιδιο Νόμισμα

Κ. Είναι δύσκολο να το εξηγήσω, αλλά αισθανόμουν πολύ καλύτερα μετά από όλα αυτό- θα έλεγα και χαρούμενος. Κατάλαβα πόσο αδύναμος φαινόμουν τόσον καιρό και τώρα, με τον να την έχω να βράζει για λίγο στο ζουμί της –δεν της έφερα καθόλου φαγητό- την πλήρωνα με το ίδιο νόμισμα, για όλα όσα είπε και σκέφτηκε για μένα

Όλες Αυτές οι Αδειες Ζωές

Η Μ. γράφει στο ημερολόγιό της. Γίνεται όλο και πιο άρρωστη

Μ. Πού είναι όλοι; Γιατί δεν με έψαξαν; (καταρρέει) Μακάρι να ήμουν πιο δυνατή, μακάρι να μην ήθελα τόσο πολύ να σε δω...Πονάει το κεφάλι μου... Δεν μπορώ να σκεφτώ σωστά, δεν μπορώ να κοιμηθώ...Τζόρτζ...Τζόρτζ, είμαι τόσο κουρασμένη. Μίννι, αγαπημένη, μικρή μου αδελφούλα. Φοβάμαι τόσο πολύ, Μίννι. Ω Μίννι, θέλω να σε κρατήσω ξανά στην αγκαλιά μου – να ξαναγίνουμε μικρές, να κοιμηθούμε παρεούλα –ζεστά και μαλακά. Συχώρεσε με που ήμουν τόσο κακιά μαζί σου, τόσο ζηλιάρα. Συχώρεσέ με. Και Τζόρτζ, συχώρεσέ με που δεν μπόρεσα να γίνω αυτό που ήθελες, η γυναίκα που είδες σε μένα... Δεν θα μπορούσα ποτέ... Σκατά! Δεν έχει νόημα, Μιράντα, μαλακισμένο, ηλίθιο –ηλίθιο κορίτσι! Δεν έχει νόημα γιατί εσύ είσαι εσύ. Κι αυτό αρκεί και μπορείς να το αντέξεις όλο αυτό – τ’ ακούς, αξιολύπητο, σκατό πλασματάκι; Μ’ ακούς; Δεν θα κερδίσει, εντάξει; Δεν πρόκειται να κερδίσει. Κανένας άλλος δεν πρόκειται να σε βοηθήσει, επειδή δεν χρειάζεσαι καμιά βοήθεια. Γιατί είναι μπροστά σου, αυτός ό πόνος και αυτό το σκοτάδι. Όλοι βρίσκονται σε ένα γαμημένο κελί και κανείς δεν θα βοηθήσει κανέναν.

(Βρίσκοντας την αυτοκυριαρχία της) Δεν μπορώ να σκέφτομαι έτσι... Είναι αδυναμία... Γαμημένη αδυναμία. Το χειρότερο είναι... που κανείς ποτέ δε θα μάθει τί έχω κάνει, πόσο πολύ πιέστηκα χθες βράδυ, πόσο πολύ

66

προσπάθησα να του δωθώ, ρισκάροντας τα πάντα, όλη αυτήν την ταπείνωση. Δεν θα παραδοθώ, δεν θα τον αφήσω να με νικήσει.

Σκηνή 5η

Δεν Είσαι Ανθρωπος Εσύ (μέρα 29η)

Η Μ. βρίσκεται κουλουριασμένη στο κρεβάτι. Ο Κ. μπαίνει χωρίς φαγητό, κρατώντας την φωτογραφική.

Κ. Λοιπόν; Κοίτα, αν νομίζεις πως με το να μένεις εκεί ξαπλωμένη θα με κάνεις να σε λυπηθώ, είσαι λάθος

Μ. Δεν είσαι άνθρωπος

Ο Κ. μπαίνει πιο μέσα στο δωμάτιο

Κ. Πες οτι σ’ άφηνα εδώ. Τί θα έκανες;

Μ. Η φυλακή είναι πολύ λίγο για σένα. Όταν βγω δεν θα πάω στην αστυνομία, θα’ ρθω εδώ να σε σκοτώσω με τα ίδια μου τα χέρια

Κ. Λες πολλά

Μ. Είμαι άρρωστη. Τί θα κάνεις αν χρειαστώ γιατρό;

Κ. Το’ χεις δοκιμάσει αυτό πάλι, θυμάσαι;

Μ. Όταν βήχω πονάω

Κ. Ξεχνάς οτι κόλλησες από μένα. Ένα απλό κρυολόγημα είναι

Μ. Δεν είναι κρυολόγημα!

Κ. Και βέβαια είναι. Σου άξιζε –την άρπαξα στο Λονδίνο για να κάνω τα ψώνια σου

Μ. Δεν είναι κρυολόγημα. Είναι αυτό το μέρος, με σκοτώνει

Κ. Δεν θα ακούσω άλλο τα ψέματά σου

67

Μ. Δεν είναι ψέματα

Κ. Ναι, βέβαια, δεν έχεις πει ποτέ ψέματα στη ζωή σου. Φυσικά όχι

Μ. Ω Θεέ μου, δεν είσαι άνθρωπος εσύ

Κ. Για ξαναπές το αυτό

Μ. Είπα δεν είσαι άνθρωπος

Κ. Σύμφωνοι. Ξεχνάς όμως ποιός κάνει κουμάντο εδώ μέσα. Σήκω απ’ το κρεβάτι

Μ. Μην με πλησιάζεις

Ο Κ τραβά τα σκεπάσματά της. Αντιστέκεται εκείνη αδύναμα και εκείνος την τραβά κάτω στο πάτωμα.

Κ. Εμπρός έλα, σήκω πάνω, σήκω

Την πιάνει προσπαθώντας να την σηκώσει. Παλεύουν και χτυπούν πάνω στη λάμπα δίπλα στο κρεβάτι.

Δεν την γλυτώνεις απ’ αυτό. Αρκετά σ’ άφησα να τη σκαπουλάρεις, τώρα θα πρέπει να αρχίσεις να κάνεις πράγματα για μένα. (Την κάνει να

σηκωθεί και την κρατά απ’ τα μαλλιά) Βαρέθηκα! Αρκετά! Μ’ ακούς; Οι περισσότεροι άντρες θα το είχαν πάρει εδώ και καιρό. Θα πάρεις το μάθημά σου. Για το ποιός κάνει κουμάντο. Σύμφωνοι;

Πολύ αδύναμη η Μ. κάνει νεύμα με το κεφάλι της, τρομοκρατημένη.

Τώρα σήκω όρθια!

Ο Κ. πάει να πάρει την φωτογραφική. Ξεκινά να τραβά. Εκτυφλωτικά φλασαρίσματα. Ανα διαστήματα πηγαίνει προς εκείνη, κατεβάζει την ρόμπα να αποκαλυφθούν κι άλλα. Η Μ. απλά στέκεται, τουρτουρίζοντας και αναπνέοντας βαριά

Στάσου ίσια...Γύρνα αριστερά...Κράτα ψηλά το κεφάλι σου! Άνοιξε κι άλλο την ρόμπα, τελείωνε! Τράβα τη κι άλλλο στους ώμους... Περισσότερο! Αυτό είναι...Όλο μέχρι το πάτωμα...Τώρα ξεκούμπωσε και πάνω...Έλα, ξεκούμπωσε...Τώρα γύρνα...Γύρνα, είπα!...

68

Φρενήρεις ήχοι, φλας και ταυτόχρονα οι φωτο προβάλλονατι πίσω στον προτζέκτορα. Είναι ψυχρές και ‘άδειες’ λήψεις. ‘Υστερα ο Κ. φεύγει. Η Μ. απομένει μόνη.

Μισώ Τον Θεό

Μ. (σιγανά) Μισώ τον Θεό. Μισώ οτιδήποτε έφτιαξε αυτόν τον κόσμο. Μισώ ό,τι δημιούργησε το ανθρώπινο γένος, κάνοντας ανθρώπους σαν κι εκείνον. Οι λέξεις δεν φτάνουν πια. Είναι κάτι περισσότερο από μίσος, περισσότερο από απελπισία. Μισώ πέρα από το μίσος

Σκηνή 6η

Δεν Θέλω Να Πεθάνω (μέρα 30η)

Η Μ. στο κρεβάτι, πολύ αδύναμη τώρα. Ο Κ μπαίνει με έναν δίσκο

Μ. Πού ήσουνα; Πρέπει να φωνάξεις γιατρό

Κ. Σου ‘φερα λίγο φαγητό και καφέ. Θα αισθανθείς καλύτερα άμα φας

Μ. Δεν μπορώ να ανασάνω...Το στήθος μου... Σε παρακαλώ

Κ. Σου ‘φερα μερικά απ’ τα χάπια που έπαιρνα για το κρυολόγημα. Είναι δυνατά. Ελα, πάρε μερικά. Και έχω και τα υπνωτικά σου. Θα βοηθήσουν, έλα

Ο Κ. την βοηθά να πάρει μερικά μαζί με νερό, αλλά εκείνη κάνει εμετό

Μ. Θεέ μου – σε παρακαλώ. Πιστεύεις οτι θα σου μίλαγα αν δεν ήταν κάτι σοβαρό. Μετά απ’ όλα αυτά που μου’χεις κάνει...

69

Κ. Γρίπη είναι. Πρέπει να φας

Μ. Δεν είναι γρίπη. Είναι πνευμονία ή κάτι τέτοιο

Κ. Κοίτα, θα γίνεις καλά

Μ. Σε παρακαλώ, σκούπισε μου το πρόσωπο

Ο Κ. την σκουπίζει με μια πετσέτα

Κ. Λέω να φύγω τώρα. Φάε κάτι όταν θα μπορέσεις

Μ. Μη...Περίμενε...Πρέπει ν’ ακούσεις...Πρέπει να μ’ ακούσεις (αρχίζει να κλαίει δυνατά)

Ο Κ. την αγκαλιάζει και την ταρακουνά

Κ. Εντάξει είσαι. Θα γίνεις καλά. Μην ανησυχείς

Τελικά ηρεμεί

Μ Γιατί με παράτησες;

Κ. Δεν σε παράτησα

Κ. Έλειψες τόσο πολύ...

Κ. Όχι, όχι, λίγες ώρες μόνο

Μ. Μπορεί να κάνεις κάτι για μένα;

Κ. Τί;

Μ. Να μείνεις εδώ κάτω μαζί μου και να αφήσεις την πόρτα ανοιχτή να μπει λίγος αέρας

Κ. Φυσικά

Ανοίγει την πόρτα, σβήνει το φως και πάει να κάτσει δίπλα της. Μπαίνει μόνο το φως από τον ήλιο που έρχεται απ’ έξω.

Η Μ. αναπνέει άτακτα

Μ. Θεέ μου...

Κ. Τί;

70

Μ. Ο ήλιος...

Κ. Τί;

Μ. Ο ήλιος...

Κ. Ναι, είναι νωρίς ακόμα

Μ. Δεν έχω δει τον ήλιο πολύ καιρό...Κοίτα, βλέπεις... (πλησιάζει προς τα

εκεί. Αναπνέει με πολύ δυσκολία)

Κ. Πρόσεχε, έλα εδώ

Μ. Μα, δεν βλέπεις τη διαφορά... Δεν καταλαβαίνεις... Είναι πανέμορφα...(Αναπνέει βαριά). Δεν θέλω να πεθάνω. Πρέπει να βρεις λίγη πενικιλίνη, κάτι

Κ. Εντάξει είσαι. Πέρασαν τώρα τα χειρότερα. Σου υπόσχομαι, αν δεν είσαι καλύτερα αύριο –θα φωνάξω γιατρό

Μ. Τί θα κάνεις αν πεθάνω;

Κ. Δεν γίνεται να πεθάνεις από γρίπη. Μη λες ανοησίες

Μ. Θα φύγεις; Θα το πεις σε κανέναν;

Κ. Έλα, ξεκουράσου λίγω τώρα

Μ. Όχι, πρέπει να μου υποσχεθείς, πρέπει να μάθουν τί έγινε

Κ. Δεν θέλω να το συζητήσω

Μ. Υποσχέσου μου οτι θα το πεις σε όλους

Κ. Αφού δεν πρόκειται-

Μ. Υποσχέσου

Κ. Σου υπόσχομαι

Μ. (πολύ αδύναμα) Σ ευχαριστώ (αποκοιμιέται)

Ο Κ., συντετριμένος, απομακρύνεται από δίπλα της –τώρα συνειδητοποιεί οτι είναι βαριά άρρωστη

71

Κ. (στο κοινό) Εκείνο το βράδυ κατάφερε να κοιμηθεί λίγο. Την περισσότερη ώρα δεν ήξερα τί να κάνω κι ως συνήθως δεν είχα κανένα να στραφώ (ακουμπήσω). Την επομένη πρωί πρωί πήγα στους γιατρούς. Βλέπετε, πράγματι πήγα, ήθελα όντως να γίνει καλύτερα –όμως δεν είχα κοιμηθεί καθόλου. Ήμουν τόσο κουρασμένος και είχε και τόσο πολύ κόσμο εκεί –όλοι με κοίταζαν. Μετά βγήκε ο γιατρός –με κάρφωσε κατάματα- χωρίς συμπόνια, απλά με κάρφωσε λες και ήμουν ακάθαρτος.

Βλέπετε, όλα προέκυψαν αναπάντεχα. Νόμιζα οτι έκανα το καλύτερο δυνατό κι ότι με έπαιρνε. Δεν είχα ιδέα ότι ήταν τόσο άσχημα, ήθελα τόσο πολύ να ζήσει, αλλά πώς να ρισκάρω να ζητήσω βοήθεια. Ήμουν νικημένος.

Το θέμα είναι πως, κοιτάζοντας όλους αυτούς τους ανθρώπους στην αίθουσα αναμονής, συνειδητοποίησα πως η Μιράντα ήταν ο μοναδικός άνθρωπος για μένα στον κόσμο –παρ’ όλα όσα έκανε. Αισθανόμουν οτι θα μπορούσα να την συγχωρέσω για όλο το παρελθόν

Στο υπόγειο. Η Μ. βρίσκεται πεσμένη στο πάτωμα

Μ. (σε παραλήρημα) Τζόρτζ...Τζόρτζ

Κ. Εγώ είμαι, ο Φρέντερικ

Μ. Δεν θέλω να πεθάνω, Τζόρτζ. Βοήθησέ με...

Κ. Δεν είναι εδώ ο Τζόρτζ Μιράντα, εγώ είμαι, εγώ σε φροντίζω

Μ. Τζόρτζ...

Κ. Όχι, εγώ είμαι...Δεν υπάρχει κανένας Τζόρτζ...Θα σε κάνω καλά. Σ’ αγαπάω...Σ’ αγαπάω ακόμα τόσο πολύ...

Η Μ. πηγαίνει προς το φως

Μ. (ακούγεται με το ζόρι) Σ’ αγαπώ...Τζόρτζ...Τζόρτζ...Σ’αγαπώ

Κ. Όχι, όχι, όχι

Μ. Σ’αγαπώ, Τζόρτζ

72

Κ. Μην μιλάς άλλο Μιράντα, μην πεις τίποτ’ άλλο

Ησυχία, μονάχα ακούγονται οι ρηχές, γρήγορες ανάσες της Μ.

Μιράντα...

Είναι πολύ αδύναμη για να απαντήσει

Μιράντα, τί θα έλεγες να σε πάω πάνω; Ε; Έλα, θα σε φροντίζω και θα ξαναγίνεις σύντομα καλά, θα δεις. Θα σου φέρω εδώ γιατρό και θα σε κάνει καλά κι ύστερα θα κάνουμε ένα νέο ξεκίνημα. Μπορείς να μείνεις μαζί μου πάνω, όπως ήθελες πάντα.

Ο Κ. τώρα κινείται, κοιτά έξω απ’ την πόρτα κι ύστερα ξαναμπαίνει μέσα για να την πάρει στα χέρια του όπως τις νύφες –της μιλά συνεχώς. Είναι εξαντλημένος και σε σύγχηση

Απλά περίμενε και θα δεις, όλα θα γίνουν υπέροχα –και σ’ αρέσει και τόσο πολύ αυτό το παλιό σπίτι, δε σ’ αρέσει; Θα είμαστε μονάχα εσύ και εγώ. Όπως το θέλαμε πάντα...Μονάχα εσύ και εγώ

Η Μ. έχει σταματήσει να αναπνέει

Μιράντα;...Μιράντα;...Μιράντα;

Ο Κ. την κοιτά με δυσπιστία. Την ξαπλώνει στο κρεβάτι και την κρατά σφιχτά. Υπάρχει πολλή ησυχία. Σβήνουν τα φώτα και ξεκινά ένα βίντεο με την Μ. όμορφη και υγιή

Μόνος Ξανά

73

Ο Κ. κάθεται μπροστά από μια βιντεοκάμερα. Βρισκόμαστε πάλι στο παρών και πρέπει να φανεί οτι όλη αυτή η αφήγησή του, είναι η εξομολόγηση που τραβά με την κάμερα. Το κουτί με τα πράγματά της είναι δίπλα του.

(Μες την κάμερα) Δεν μπορούσα να πάω εκεί κάτω για λίγο καιρό, μετά απ’ απ’ όλα αυτά που έγιναν. Μου πήρε τρείς μέρες να της σκάψω ένα λάκο πίσω στο δενδρόκηπο (μπαξέ). Νόμιζα πως θα τρελαινόμουν (παρανοούσα) τη νύχτα που την μετακίνησα. Δεν άντεχα να την κοιτάζω κι έτσι αναγκάστηκα να μπω μέσα με μια κουβέρτα, που’ βαλα μπροστά μου κι ύστερα την πέταξα πάνω της για να την σκεπάσω. Για (να αντιμετωπίσω) την μυρουδιά κατέβασα έναν... ιονιστή καπνού.

Για λίγο καιρό νόμιζα πως εγώ έφταιγα που έκανε ό,τι έκανε –και τα’ βαλα με τον εαυτό μου. Μέχρι που σκέφτηκα να αυτοκτονήσω και να με βρουν δίπλα της. Θα ήταν σαν το Ρωμαίος και Ιουλιέτα. Θα χρησιμοποιούσα τα υπνωτικά και θα αγόραζα πολλά λουλούδια, θα τα άφηνα παντού, ώστε όταν μας έβρισκε η αστυνομία να καταλάβαιναν... Έτσι θα ξεμπέρδευα – όχι άλλες έγνοιες, όχι άλλο κρύψιμο, όχι άλλα πράγματα που θες να γίνεις και δε θα μπορέσεις ποτέ. Τέλος, η παρτίδα.

(Βγάζει απ’ το κουτί το ημερολόγιο της Μιράντα και το ξανακοιτά) Ύστερα όμως ανακάλυψα αυτό. Δεν μ’ αγάπησε ποτέ και το μόνο που σκεφτόταν πάντα ήταν ο εαυτός της – κι αυτόν τον γέρο. Έτσι βάζω αυτή την κασσέτα με τα πράγματά της, σε ένα σιδερένιο κουτί, πάνω στο πατάρι. Δεν θα ανοιχτεί μέχρι να πεθάνω. Κι οποισδήποτε το ανακαλύψει –θα κρίνει από μόνος του. Υπάρχουν δύο πλευρές σε κάθε ιστορία, όπως λέει κι η θεία Άννι. Έκανα ό,τι μπορούσα και όσα έπαθε τα ήθελε.

Μου λείπει, όμως. Μετά από τόση δουλειά, τόσο κόπο και τόσα λεφτά, είμαι ξανά μόνος...Λοιπόν, αυτό ήταν.

Σηκώνεται, σβήνει την κάμερα και βγάζει την κασσέτα. Την βάζει στο κουτί με τα πράγματά της. Κάνει να φύγει και ξαναγυρνά

(Στο κοινό) Ξέρω τι σκέφτεστε...Στόχευσα υπερβολικά ψηλά. Η Μιράντα δεν με εκτίμησε όσο έπρεπε. (εξετάζει το κοινό) Έπρεπε να διαλέξω κάποια που θα μπορούσε να με ακούσει, κάποια που θα μπορούσε να με καταλάβει. Κάποια που θα μπορούσα να διδάξω. Ακόμα κι έτσι, την

74

επόμενη φορά θα ξέρω καλύτερα. Αυτό, άλλωστε, δεν είναι το θέμα; Να μαθαίνεις από τα λάθη σου. Για την ακρίβεια, έχω ήδη δει μια κοπέλα που θα ήταν τέλεια για φιλοξενούμενη, σ’ ένα χωριό εδώ παραδίπλα. Βέβαια, δεν είναι τόσο όμορφη σαν την Μιράντα, αλλά έχουν το ίδιο σκαρί, έτσι τα ρούχα θα της κάνουν. Τελοσπάντων, αυτή τη φορά δεν θα είναι από έρωτα, απλά για... Ξέρετε, έτσι για το ενδιαφέρον του πράγματος...Ναι...Απλά για το ενδιαφέρον. (Ξανακοιτά πίσω στο υπόγειο μια

ακόμα φορά) Αύριο θα κατέβα κάτω και θα καθαρίσω το μέρος να είναι εντάξει. Θα στρώσω καθαρά σεντόνια (στο κρεβάτι), θα το αερίσω καλά – θα γίνει τόσο καλό, σαν καινούργιο.

Σβήνουν τα φώτα

The End

75

76

77

78

79

80