Μιλτιάδης Ζέρβας

ΠΟΙΗΣΗ

Η Ηγεμονία των Βράχων

ΕΚΔΟΣΕΙΣοσελότος

ΑΘΗΝΑ 2010

Μιλτιάδης Ζέρβας

ΠΟΙΗΣΗ

Η Ηγεμονία των Βράχων

ΜΙΛ

ΤΙΑ

ΔΗΣ

ΖΕ

ΡΒΑ

Σ˛

Η Η

ΓΕΜ

ΟΝ

ΙΑ Τ

ΩΝ

ΒΡΑ

ΧΩΝ

ΕΚ∆ΟΣΕΙΣοσελότος

ΑΘΗΝΑ 2010

ISBN 978-960-9499-21-7

ΤιΤλος H ηγεμονία των βράχων ςυγγραφέας Μιλτιάδης Ζέρβας ςειρα Ελληνική Ποίηση [2358-0111] φωΤο εξωφυλλου Ευγενική χορηγία από το προσωπικό αρχείο

της Λένας Παντοπούλου Copyright© 2010 Μιλτιάδης Ζέρβας

Σάμου 7, Νέα Μάκρη, 19005 ΠρώΤη έκδοςη Αθήνα, Νοέμβριος 2010

ISBN 978-960-9499-21-7

Η επιμέλεια της έκδοσης έγινε από τις εκδόσεις οσελότος

Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗλ. : 210 6431108e-mail: ekdoseis.ocelotos@gmail.com, ocelotos@otenet.gr

www. ocelotos. gr

Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας, (Ν. 2121/1993, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) καθώς και από τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται η κατ’ οιονδήποτε τρόπο ή μέσο (ηλεκτρονικό, μηχανικό ή άλλο) αντιγραφή, φωτο-ανατύπωση και γενικώς αναπαραγωγή, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορ-φή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου χωρίς τη γραπτή άδεια του δικαιούχου συγ-γραφέα.

ΕΚΔΟΣΕΙΣοσελότος

Στην Μαντώ, στον Μανώλη και στην Αντωνία

17

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΖΩΗΣ ΣΤΑ ΒΡΑΧΙΑ

Ελληνική αντίληψη ζωής στα βράχια.

Παραμυθιού σχισμένη μια σελίδαβρεγμένη, πλέει στ’ αλμυρό νερό.

Χώρα μικρή κι απόμακρηπλάσμα του νόστου, του τυραννικού,προβάλλει αίφνης επάνω στον αφρό.

Πλεύση καλήκαι όρτσα τα πανιά.

Έτσι γαντζώνεται εδώ,η λιγοστή ζωή στα βράχια.

Σταξιές της ώχραςεπάνω στο πολύπαθο νερό,

ασβέστη τρίμματαριγμένα στον γκρεμνό,

κομμάτι λίγο απ’ του φιλοσόφου τη σπηλιά,κομμάτι λίγο κι από Μοναστήρι.

Χωριά κατάλευκαμε αγάλματα θαμπάκι άγγελοι φύλακες παλιοί,βαφτιστικών αρχαίων ονομάτων.

Ελληνική αντίληψη ζωής.

Του λίθου θρίαμβοςεπάνω στον καημό.

Τ’ ασβέστη ζήτω

18

σ’ έναν γέρικο κορμό.

Δόξα της δίψας της αρχαίας,που σκαλίζει τις ψυχές,

λαχτάρα

έστω και για μια σταγόνα.

Ελληνική αντίληψη θωπείας.

Γεύεται η πέτραχρόνια τώρα τον αφρό.

Νεύμα του κέδρουστον πικρό γιαλό,της πεταλίδας σκίρτημαστον σκοτεινό τον βράχο.

Κτήτορες άνεμοιαρχαίοι των νησιών,

άνθη της θάλασσαςοάσεις των νερών,βράχια, παιδιά,κι αθύρματα τ’ Αιόλου.

Μαΐστρος Έλληνας φυσά

κι η χλόη, που υπνώττειστο γυμνό βουνό, ξυπνάκι η άλλη ν’ αναριγά,στου μέταλλου τον ήχο.

Πλεύση καλή και όρτσα τα πανιάφεγγάρια, θρύψαλα, γυαλιά,που ταξιδεύουνε

19

στα κάτοπτρα της νύχτας.

Ελληνική αντίληψη ζωής.

Χίλιοι οι ήλιοιπου αιωρούνται στην κληματαριάκι ένας ο άλλος, ναυαγόςπου επιπλέειστου κρυστάλλου το ποτήρι.

Αστράφτουνμύρια τ’ ασημιά σπαθιά,στις κυματούσσες θάλασσεςτου κάμπου.

Σαράκιτης ζωής στα βράχια.

Ουλή του νόστου,στίγμα της ψυχής.

Πλεύση καλή και όρτσα τα πανιά.

Του κέδρου νεύμα,στον πικρό γιαλό

όπως υπαγορεύουνε καιρόδεσμοί παμπάλαιας Αγάπης.

Ελληνική αντίληψη ζωής,

όπως εν τέλει, ανατέλλει,

στις παρυφές ονείρου

ξενιτεμένου εφήβου.

Βραβείο Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών 2011

41

ΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ

στον Άγγελο Ρήγα

«Γιατί και ο έρως μια θαυματουργία είναι»

«Εκ του πλησίον» οδ. Ελυτησ

στις προσφυγικές γειτονιέςανθούν τα κορίτσια.

στου ηγεμόνα τον κήπο, τα πρώτα φιλιά.του νησιού το πανόραμανά ’χεις μονίμως στα μάτια σουκαι στο χαμόγελό σου μέσα να καθρεφτίζονταιόλες οι Αλκυονίδες ημέρες μας.

η Ανθή στο συνοικισμό, ένας κρίνος,έν’ αστέρι η στέλλα που λάμπει,στης εφηβείας μέσα την κατάμαυρη νύχτα.

στις προσφυγικές γειτονιέςτα κορίτσια σε κερνάν τη ζωή,με τον αχινόσγουρό στις χαράδρες.τα κορίτσια, μακρύκανα εμπροσθογεμή.Μοιάζουν, κι όμως δεν είναι,αχαρτογράφητες θάλασσες, απόρθητα φρούρια.κορίτσια που τα διαρρέουν χυμοί,κορίτσια που επάνω τους ενδημείη διπέταλη ανεμώνη,που ζει μόνη,στου κορμιού τη διχάλα.

τα κορίτσια ασύμμετρα,σαν απειλές που είναι τα ίδια.

42

τα κορίτσια, πλησίστια,με τον εξοπλισμό τους σε πλήρη εξάρτυση.

η κάτια φερ’ ειπείν μια φρεσκαδούρα.η κάτια από μόνη της μια μελωδία,που ανοίγει παράθυρο σε χιλιάδες τοπία.

η Μπίλιω νά ’ναι κι αυτή ένα αίνιγμα,μια δύναμη της φύσης τυφλή.η Μπίλιω η Αθηναία,με τη λογική και τη συμπεριφοράμιας αυτοκρατορίας.

στους συνοικισμούς, ζωντανά τα κορίτσια,σαν από εγκαυστική,παιχνιδιάρικα δελφίνια Αιγαιοπελαγίτικα,κανάτια Μαυρατζώτικα,με την φευγαλέα φωταψίαδιαττόντων αστέρων στα μάτια τους.

τα κορίτσιατο μεγάλο παράδοξο,

κορίτσιαναοί, από μόνα τους.

λειψανοθήκες κορίτσια και σαρκοφάγοι

ταυτόχρονα.

8

Ο ΚΟΥΡΣΑΡΟΣ

Απ’ τον ζόφογια λίγο, βρέφος στο φωςκι ύστερα γρίφος, για χρόνια

έδαφος, νέφος μετά

και γνόφος στο τέλος.

Η ζωήμια ρότα με πλοίο κουρσάρικο·η ζωήένα πάτημα πλήκτρου,ένας κυματισμός ανεπαίσθητος των βλεφάρων·η ζωήενός γρέγου το γύρισμα,της πικραλίδας η τεθλασμένη η πτήση.

Η ζωήμια ρότα με πλοίο κουρσάρικο, σε μια στέρφα γραμμή.

Ψυχές εκεί ξεχασμένες από θεούς κι από δαίμονεςτους χρωστά η ζωή,ψυχές γαντζωμένες στις σημαδούρες τις πέτρινες.

Αδημονίαγια το πότε θα περάσεις απέναντινα δουλέψεις στο θέρο.

Ψυχές λουσμένες στο φως,ψυχές που δεν χωρούν σε καλούπιάλλοτε των Ουρανίων οι Πρίγκιπες,κι άλλοτε των καταχθονίων οι έγκλειστοι.

Μιλτιάδης Ζέρβας

ΠΟΙΗΣΗ

Η Ηγεμονία των Βράχων

ΜΙΛ

ΤΙΑ

ΔΗΣ

ΖΕ

ΡΒΑ

Σ˛

Η Η

ΓΕΜ

ΟΝ

ΙΑ Τ

ΩΝ

ΒΡΑ

ΧΩΝ

ΕΚ∆ΟΣΕΙΣοσελότος

ΑΘΗΝΑ 2010

ISBN 978-960-9499-21-7

9

Εχθρός εκεί και φίλος το πέλαγος,η άσπρη η θάλασσα, η Ελληνίδα.Κοπαδιαστά τα σύννεφα να ταξιδεύουνε πάνω στο κύμαενώ στους ουρανούς αλητεύουν νησιά.Ήχους βλέπεις κι αφουγκράζεσαι χρώματα.

Απ’ το φεγγάρι κατεβαίνουν δεκατρία ποτάμιακρέμονται με χρυσές κλωστές απ’ τ’ αστέριαμοναστήρια στη μέση του πέλαγους,μοναστήρια που στάζουν ασβέστη,και τα κεφαλόκαρφα να δένουν τη δίφυλλη πόρτα.

Δέντρο υψώνεται εκεί από χρυσό αφαλόπ’ ανεβαίνει ψηλά ως τα νέφη.

Για κλαδιά έχει ρίζεςκαι στις ρίζες επάνω τους,δένουν οι θεοί τ’ άλογά τους.

Η ζωή μια ρότα με πλοίο κουρσάρικο.

Εχθρός εκεί μαζί και φίλος το πέλαγος,που όλους, ανεξαρτήτως βαθμού,στον ίδιο τον κόρφο, τους αποθέτει,ναυάγια ανέλκυστα.

Ενεκλείσθην μετά εις τα σύρματα,αγκάθια και πλέγματατης ζωής μου το καύχημα.Μεσ’ απ’ αυτά, ανατείλανε σχέδια,όνειρα νήπια,που ακόμα και τώρα θηλάζουν το γάλα.

Μπερδεμένο τ’ ατσάλι εκείμ’ ένα πλήθος κοράλλια.