‘शिÈतपात वा दैवी शÈतीचे संĐमण’ (Ĥèतुत लेख आजपासून कमान ६२ वषाɍपूवȸ योगीराज गुळवणी महाराजांनी आपले गुǾ प.प.प. लोकनाथतीथ[ èवामी महाराजांÍया आदेशावǾन इंĒजी भाषेत लǑहला व गोरखपूर येथून Ǔनघणार्या ‘कãयाण’ या मासकाने तो Ĥसƨ के ला. वाèतवक, ‘शिÈतपात दȣ¢ा’ चे संपादक Įी. ŧयंबक भाèकर खरे यांनी इ.स. १९३४ मधे कुं डलनी महायोगावर एक लेख Ǒदला होता, Ïयात èवामी लोकनाथ तीथाɍचा उãलेख होता आण Įी. वामनराव गुळवणी , २०, नारायण पेठ असा पूण[ प×ता Ǒदला होता. हा लेख èवामीजींनी काशी येथे वाचला आण अपुरा वाटू न ×यांनी आपले शçय Įी. वामनराव गुळवणी , पुणे यांना योÊय लेख लहू न कãयाण मासकास पाठवÖयासंबंधी सूचना के लȣ.) Įेçठ आÚयाि×मक गुǾ आपãया शçयाकडे जे दैवी शÈतीचे संĐमण (Transmission) करतो, ×या वशçट ĤĐयेला ‘शिÈतपात वा दैवी शÈतीचे संĐमण’ असे àहणतात. असा शिÈतपात करÖयाचे सामØय[ असलेले सɮगुǾ स×याचे £ान, परमा×àयाशी एकǾप होÖयाचे £ान, सुयोÊय शçयाला वनासायास, ¢णाधा[त दे ऊ शकतात. इतके च नाहȣ तर ते आपãया शçयाला आपãयासारखेच कǾ शकतात. ‘èवीयं साàयं वध×ते।‘ अशी घोषणा Įीमɮ आɮय शंकराचायाɍनी आपãया ‘वेदाÛत के सरȣ’ या महान ĒंथाÍया पǑहãया æलोकातच के लȣ आहे . महाराçĚातील महान संत Įी. तुकाराम महाराज यांनी देखील आपãया एका अभंगात याच वचारांची पुनरावृ×ती के लȣ आहे . ×यांनी सांगतले आहे - “आपुãयासाǐरखे कǐरती ता×काळ, नाहȣ काळ-वेळ तयां लागीं .” अशा सɮगुǽं चे वण[न करÖयासाठȤ परȣसाची उपमा देखील कमीच पडते , कं बहु ना ×या गुǾची महती अवण[नीय आहे . ’भावाथ[दȣपका’ या भगवɮगीतेवरȣल टȣके मधे संतांचे मुकु टमणी संत £ानेæवर महाराज èवत:Íया शÞदात सांगतात, “Įेçठ गुǾचे मोठे पण एवढे आहे कȧ, Ïया åयÈतीवर ×यांचा Ǻिçटकटा¢ पडतो वा ÏयाÍया मèतकावर ते आपला कमलहèत ठे वतात, ती åयÈती कतीहȣ ¢ुġ वा Ǔनकृ çट असलȣ तरȣहȣ ता×काळ Ǔतला परमेæवराचा दजा[ ĤाÜत होतो. Ïया कु णाला अशी सɮगुǾकृ पा ĤाÜत होÖयाचे सƫाÊय मळते तो सार्या ɮवंɮवांपासून मुÈत होतो आण ×याला आ×म£ान ĤाÜत होते . गुǾ शçयाला ‘महावाÈयं ’ (औपǓनषǑदक वाÈयं वा मंğ) देतात आण शçय लगेचच ×याचा èवीकार करतात. ×याच ¢णी ×या मंğाचा Ĥ×य¢ अनुभव देखील शçयाला मळतो. Įीकृ çणाने आपãया परमभÈत अजु[नास Ǒदåय शÈती संĐमत कǾन ×याला èवत:सारखे कसे बनवले याचे वण[न पु ढे Įी. £ानेæवर महाराजांनी के ले आहे , “भगवंतांनी आपला नीलæयामल, तेजèवी मणकं कणाने वभूषत द¢णहèत पु ढे के ला आण आपãया Ĥय शçयाला आलंगन Ǒदले . बुƨी वा वाचागàय नसलेला हा अनुभव भगवंतांना आपãया Ĥयशçयाला ɮयायचा होता, ×यासाठȤ हे आलंगन ! ɮवैताचा भेद न करता दोन मनांचे मीलन झाले . एकातले £ान दुसर्याÍया Ǒठकाणी संĐमत झाले . अजु[न कृ çणाशी एकǾप झाले .” Ħéमाची ĤाÜती शाèğाßयासाने होत नाहȣ तर के वळ सɮगुǾकृ पेमुळेचते ĤाÜत करता येते . Įी. समथ[ रामदास èवामींनी उÍचरवाने सांगतले आहे ,” सɮगुǾशवाय खरे £ान ĤाÜत होणे असंभव आहे .” शाèğ देखील ×याÍयाशी सहमत आहे . “के वळ शÞद, बुƨी वा औपǓनषǑदक £ान वा ×यांवरȣल चचा[ ऐकू न आ×म£ान होऊच शकत नाहȣ“. ते के वळ सɮगुǽं Íया कृ पाĤसादामुळेच होऊ शकते . Įीमɮ शंकराचायाɍनी एका सुंदर æलोकात सɮगुǽं Íया अमृतमय Ǻिçटकटा¢ामुळे Ǔनमा[ण होणार्या शÈतीचे वण[न के ले आहे , जे अतुलनीय आहे .