H εκκλησιαστική εξουσία επί του ποιμνίου, συνεχίζεται να ασκείται, όπως και επί Οθωμανικής κατοχής και τα σουλτανικά προνόμια εξακολουθούν να ισχύουν, περιβεβλημένα με την ισχύ νόμων της ελληνικής πολιτείας. Μόνο που η φορολογία υπέρ της Εκκλησίας δεν εισπράττεται πλέον απευθείας από την ίδια, με δικούς της γενίτσαρους, όπως συνέβαινε στην τουρκοκρατούμενη Αθήνα. Δεν υπάρχει τώρα τέτοια ανάγκη. Γι’ αυτό φροντίζει το κράτος. Oi αστυνομικές δυνάμεις της πολιτείας είναι, κατά πάντα και εν παντί, ταυτοχρόνως και αστυνομικές δυνάμεις της Εκκλησίας. O φορολογούμενος πολίτης καταβάλλει σήμερα υποχρεωτικά τον οβολόν του στην εφορία για να πληρωθεί το ιερατείο και να καλυφθούν γενικότερα οι απροσδιόριστες ανάγκες της Εκκλησίας. Απο την άλλη μεριά, Εκκλησία, μοναστήρια, ευαγή και μη ευαγήιδρύματα της Εκκλησίας, ποικιλώνυμες οργανώσεις, επιχειρήσεις, ανώνυμες και μη εταιρείες, εκκλησιαστικές ομάδες, ξενοδοχεία κ.λπ. που για ιερούς(;)* σκοπούς έχουν συστήσει και κατασκευάσει, η Εκκλησία και τα μοναστήρια, ενώ σωρεύουν απεριόριστο πλούτο και διαθέτουν τεράστια κινητή και ακίνητη περιουσία, εξαιρούνται τηςφορολογίας, παρά τη ρητή, συνταγματική επιταγή, ότι όλοι οι Έλληνες συνεισφέρουν στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις τους.

Σύμφωνα με μία αναλογιστική μελέτη, η φοροαπαλλαγή της Εκκλησίας σήμερα υπολογίζεται σε 800.000 ευρώ τον χρόνο!

[...] Πού ακούστηκε λοιπόν να πληρώνει φόρους η Εκκλησία, που κατέχει το 40% του μετοχικού κεφαλαίου της Εθνικής Τραπέζης, που οι καταθέσεις της, όπως εκτιμάται, ξεπερνούν τα 40 δίς ευρώ, που η ακίνητη περιουσία της ανέρχεται σε 20 δις ευρώ, οι αναγνωρισμένες εκτάσεις της ξεπερνούν το 1.300.000 στρέμματα, που έχει στην κατοχή της νησιά, νησάκια και βραχονησίδες στις Σποράδες και στις Κυκλάδες, που έχει 800 περίπου κτήρια, από τα οποία τα 155 στο κέντρο της Αθήνας, που έχει αμύθητα ποσάαπο τα ενοίκια των πιο πάνω ακινήτων, που έχει τεράστια έσοδα από το “παγκάρι”, από τους εράνους, τα κεριά, τους πολυελαίους, από τους γάμους, τις βαπτίσεις, τις κηδείες τα εγκαίνια, τα ευχέλαια, τους εξορκισμούς και τις ευλογίες ακόμη και των αυτοκινήτων(!)που τα 2.500 μοναστήρια και οι ενοριακοί ναοί της, πέρα από τα παραπάνω, έχουν τεράστιες, ανυπολόγιστης αξίας, περιουσίες, που μόνο η Movή Πεντέλης έχει 29.108 στρέμματα και όλη σχεδόν την περιοχή γύρω από τη λίμνη της Βουλιαγμένης, η ΜονήΠετράκη έχει 21.249 στρέμματα, η Μονή Φανερωμένης 1.800 στρέμματα, η Μονή Βατοπεδίου λίμνες και παραλίμνιες εκτάσεις, οικόπεδα, δάση, Ολυμπιακά ακίνητα, όλα σχεδόν τα νέα κτήρια της λεωφόρου Κηφισίας μέχρι το ύψος της Κηφισιάς, ενώ άλλες διάφορες μονές λυμαίνονται πολλά κεντρικά καταστήματα, πολυκατοικίες, ακόμη και ολόκληρα τετράγωνα, όπως τα 11 στρέμματα στο Koλωνάκι, στην πλατεία Κυψέλης, στο Γουδί, στα Πατήσια, στην Πανεπιστημίου, στο Σύνταγμα κ.ά. To μοναστήρι της Φανερωμένης στην Κρήτη παραχώρησε έκταση 25.000 στρεμμάτων για τη δημιουργίατουριστικών εγκαταστάσεων με 7.000 κλίνες, αξίας 1,2 δισ. ευρώ, ενώ στη Μητρόπολη Καλαβρύτων υπάρχει η εταιρεία “Μετόχι Α.Ε.” η οποία δραστηριοποιείται στην κατασκευή ξενοδοχείων, συνεδριακών κέντρων κ.λπ. συνολικής επενδύσης 250 εκ. ευρώ. H Εκκλησία ζήτησε άδεια να κτίσει τρία τεράστια ξενοδοχεία στον νομό Αττικής, το πρώτο στο κέντρο της Αθήνας, όπου η Ριζάρειος Σχολή, σε οικόπεδο 11.000 στρεμμάτων, δυναμικότητας 1.400 κλινών, το δεύτερο στο Καβούρι, σε οικόπεδο 44.000 στρεμμάτων και 400 κλινών και το τρίτο γύρω στη λίμνη της Βουλιαγμένης, σεοικόπεδο 17.000 στρεμμάτων και 300 κλινών. Στη Θεσαλονίκη σχεδιάζεται η ανέγερση υπερπολυτελούς ξενοδοχείου στην οδό Τσιμισκή, αξίας πολλών εκ. ευρώ.

Πρόσφατα αγόρασε ένα τεράστιο κτήριο στο κέντρο των Βρυξελλών, αξίας πολλών εκ. ευρώ, για να μπορεί μέσα από την πρωτεύουσα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να παρακολουθεί τις εξελίξεις και τις ευρωπαϊκές επιχορηγήσεις. Επέτυχε και πήρε από τη… θεάρεστη κυβέρνησή μας, μερίδιο 250 εκ. ευρώ, από το 3o Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης, δηλαδή από τους “ευρωλιγούρηδες” και σε λίγο έρχεται και το 4o με ανάλογα ποσά.

Σε όλα αυτά τα έσοδα, πρέπει να προσθέσουμε και τις πάσης φύσεως δωρεές από πιστούς και

απίστους, πλούσιους και φτωχούς χορηγούς, οι οποίες φυσικά και αυτές δεν φορολογούνται, αν και ο δωρεοδόχος, δηλαδή η Εκκλησία γίνεται πλουσιότερη.

Av τώρα, εσύ ο δύστυχος σύγχρονος ραγιάς, θελήσεις να κάνεις μία δωρεά στο παιδί σου, εκείνο φορολογείται κανονικά, πέρα ενός μικρού ποσού, για την αξία της δωρεάς. Αν, όμως, κάνεις τη δωρεά σε εκκλησία, ή σε άλλο… ιερό ίδρυμα, τότε οι επωφελούμενοι της δωρεάς, απαλλάσσονται από κάθε φορολογία ανεξαρτήτως ποσού. Πρόστυχη μεθόδευση, πρόστυχο κίνητρο, πρόστυχης πολιτείας, κλοπή του δημόσιου πλούτου, αθέμιτος πλουτισμός ενός θεσμού του οποίου τα έσοδα, γνωρίζουμε πλέον σήμερα πού πηγαίνουν. Πακτωλός χρημάτων στα ταμεία της Εκκλησίας. Χρήματα που θα μπορούσαν να λύσουν τα χρόνια προβλήματα της παιδείας, της υγείας, τηςκοινωνικής πρόνοιας, της φτώχιας των πενομένων συνανθρώπων μας. Χρήματα που προέρχονται από τον άνθρωπο και έπρεπε να διατίθενται για τον άνθρωπο. Δυστυχώς, όμως, χρησιμοποιούνται για κερδοσκοπία και μόνον. Παντού ακούς και διαβάζεις για “ιερές” μπίζνες. Για επιχειρήσεις, για εγκαταστάσεις, για ξενοδοχεία, για εταιρείες όλων των ειδών, ανώνυμες, επώνυμες, ομμόρυθμες, περιορισμένης ευθύνης, εταιρίες off-shore. H Εκκλησία του Χριστού κατήντησε σήμερα μία μεγάλη αγορά. Και οι λειτουργοί της πλούσιοι διαχειριστές, που όλο και περισσότερο προσπαθούν να αντιγράψουν τον τρόπο ζωής των οικονονομικών μεγιστάνων του καιρού μας. Κατοικούν σε Μέγαρα και Παλάτια, μετακινούνται με υπερπολυτελή αυτοκίνητα,έχουν σωματοφύλακες, ντύνονται, όπως ήταν ντυμένος ο Δαρείος στην εποχή της παντοδυναμίας του, ταξιδεύουν με πολυτελή ιδιωτικά αεροπλάνα, κάνουν κάθε τρεις και τόσο διακοπές σε διάσημα θέρετρα και σε νησιά και διαμένουν σε υπερπολυτελή ξενοδοχεία, περνούν ζωή και κότα και σε μας συνιστούν νηστεία, προσευχή καιυπακοή, για να κερδίσουμε την αιώνια ζωή, μιας και τούτη την άθλια, πρόσκαιρη, επίγεια, αμαρτωλή ζωή δεν αξίζει να τη ζήσουμε. Αυτή ανήκει στους πρώην μοναχούς, που έδωσαν όρκο αγαμίας, νηστείας, πενίας και, όπως βλέπουμε, τον τηρούν… απαρέγκλιτα. Mα το χειρότερο, από όλα αυτά, όλοι εμείς ανεξαιρέτως, το βουβόποίμνιο τους, και κυρίως οι φτωχοί, είμαστε υποχρεωμένοι και με τον νόμο, που λένε, να τους ταΐζουμε, να τους ντύνουμε, να τους ποδένουμε, να τους σπουδάζουμε, να τους συντηρούμε, να πληρώνουμε με δύο λόγια τον λογαριασμό, γιατί τα δικά τους χρήματα είναι “ιερά” και όποιος τα αγγίξει “θα του ξεραθεί το χέρι”.

Έτσι πληρώνουμε κάθε χρόνο για τη μισθοδοσία τους 200 εκ. ευρώ, για τις συντάξεις τους 60 εκ. ευρώ, για τα “εφάπαξ” τους υπέρογκα κονδύλια, για τα ξένα πατριαρχεία 100 εκ. ευρώ, και για να κτισθούν παντού εκκλησίες, άγνωστα ποσά.