Κι αν μας χτυπούν τα κύματα,κι αν σκοτεινιάζουν οι καρδιές μας,

υπάρχει ακόμα φώς,που θ’αλαφρώνει τις πληγές μας.

Πάντα πίστευα και θα συνεχίσω να το κάνω, ότι οι Έλληνες δρώνταςενωμένοι και αγαπημένοι, μπορούν πολλά να επιτύχουν. Οι πρόγονοί μαςφύτεψαν το δέντρο του πολιτισμού, των παραδόσεών μας των αξιών και τηςπίστης μας. Το πότισαν με το ίδιο τους το αίμα και αυτό με την υπέρτατηαγάπη που του έδωσαν, τις ψυχές τους, ρίζωσε έβγαλε φύλλα και καρπούς.

Ήταν της μοίρας γραφτό, μία από τις ρίζες του να εμφανισθεί σε μίααπό τις πιο ακριτικές περιοχές της Ελλάδος μας, στην Ορεστιάδα του ΒορείουΈβρου το 1990. Από μία μικρή σχισμή στο χώμα, έδωσε ο Θεός να φυτρώσεικαι να δημιουργηθεί ο Ποντιακός Σύλλογος Βορείου Έβρου «Ο Διγενής».

Τα χρόνια που πέρασαν δεν ήταν πάντα εύκολα. Είχε βροχές είχεχαλάζι αλλά πάντα μετά έβγαινε ένας ζεστός ήλιος και ένα πολύχρωμο ουράνιοτόξο. Το δεντράκι δημιουργήθηκε έφτιαξε έναν γερό κορμό μία γερή βάση,έγινε ένας άλλοτε δυναμικός Ακρίτας. Άνθισε έχοντας γράψει την δική τουιστορία όλα αυτά τα χρόνια. Άνθισε και έκανε καρπούς με την ομόνοια και τηναγάπη την οποία έδειχναν και συνεχίζουν να δείχνουν ως σήμερα ταΔιοικητικά Συμβούλια, τα μέλη, οι χορευτές και οι φίλοι του. Είναι τόσο κοντάστις αλησμόνητες πατρίδες που αν κάνεις απόλυτη ησυχία θα αφουγκραστείςτους ψίθυρους από τις ψυχές που ακόμα αναζητούν την δικαίωσή τους.

Σήμερα η προσπάθεια συνεχίζετε με ακόμα μεγαλύτερο ζήλο, με τηνίδια αγάπη, το ίδιο φιλότιμο, με την ίδια ειλικρίνεια, με την ίδια ανιδιοτέλεια. Οσκοπός ίδιος, οι αξίες πάντα ο οδηγός. Υπάρχει το βάρος της ευθύνης που τηνγνωρίζουν πολύ καλά εδώ σε αυτήν τη ακριτική περιοχή της Ελλάδος. Τηνεπωμίζονται όλοι αναλαμβάνοντας το ίδιο βάρος την ίδια αγωνία. Είναιαξιοζήλευτη η προσπάθειά τους, να κρατούν το φώς και στο σκοτάδι. Ότανκλείνουν τα παράθυρα εδώ να μένουν ανοιχτά, όταν κρυώνουν οι καρδιές εδώνα μένουν ζεστές. Το «μπράβο» θα ήταν προσβλητικό ως έκφραση για ναδείξει την ευγνωμοσύνη όλου του Ποντιακού και όχι μόνο απανταχούΕλληνισμού και ταπεινά την δική μου.

Συνεχίστε με αμείωτο ρυθμό την προσπάθειά σας μην σταματάτεκρατήστε τον ήλιο φωτεινό σε τούτα τα δύσκολα τα χρόνια. Οι πρόγονοί μας,να είστε σίγουροι, ότι βλέπουν από εκεί που βρίσκονται και παρακαλούν τονΘεό να βρίσκεται παραστάτης στο πολύτιμό αυτό έργο σας.

Το παραπάνω άρθρο γράφεται ως ένδειξη ευγνωμοσύνης, τιμώντας τιςπροσπάθειες του Διοικητικού Συμβουλίου, των μελών, των χορευτών και τωνφίλων του Συλλόγου Ποντίων Βορείου Έβρου «Ο Διγενής».

Τα ρίζας θέλ’νε την εγάπ’,Να ίνουνταν δεντρίαν,

Για να φυλλών’νε χρäσκουνταν,Νερόν ασην καρδίαν.

Χαριτίδης Κ. Ιωάννης