Λοιπόν το βρήκα αυτό το κάτι που είχε στο κεφάλι του!!!

.. χρώματα και ευκολότερη δομή μια και το πλάσιμο κι οι φωτισμοί κερδίζουν γρήγορα και με σιγουριά τις πρώτες εντυπώσεις.

Μα όσοι ξέρουν να πονούν, μπορούν να αναγνωρίσουν αυτό που κάνει τον δημιουργό να ξαναπιάσει το ήδη παραδωμένο στην κριτική έργο του και σιωπηλά να το αποδομήσει για να ξαναχτίσει το καινούριο με τα παλιά του υλικά αντί να το ξεπεράσει και να γεννήσει κάτι εντελώς νέο. … Το να ξαναδείς ένα έργο σου αλλιώς, θέλει κότσια.. κι αν δεν σου άρεσε του ίδιου αυτή η νέα οπτική, ποτέ δεν θα το έβγαζες στη σκληρή θέα της κριτικής… Είναι όντως αριστούργημα… σαφώς ανώτερο και πολύ πιο καλοδουλεμένο από το παλιό.

Μοιάζει να έχει φύγει η αγωνία για το σχήμα και να έχει περισσέψει η υπομονή κι η αγάπη για την καθεμιά φόρμα ξεχωριστά. Μου θυμίζει τα καταπληκτικά ξυλόγλυπτα που έβλεπα στα βιβλία της παιδικότητάς μου. Οι γραμμές το έκαναν τρισδιάστατο κι οι λεπτομέρειές του, χαρίζουν στο έργο πλαστικότητα

κι αναπνοή. Είναι πολύ εντυπωσια

κότερο με τη λιτή του αίσθηση

του μαύρου – άσπρου και ελπίζω

μα τον Πικάσσο και τον Βαν Γκογκ

να αξιωθώ να τα πάρω όλα

γρήγορα στα χέρια μου

στο βιβλίο σου για μεγάλους

` και παιδιά….

Υγ. Ήθελα να ήμουν πλούσια, να γίνω η Μαικήνας σου και να σου δώσω να ζωγραφίσεις μια Καπέλαζιξτίνα!!!!

ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟ COLOUR BOOK by SORAZAL