ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗΣ ΜΕΞΗΣΕΝΑΣ ΣΠΟΥΔΑΙΟΣ ΗΡΩΑΣ

Καταγόταν από Ηπειρώτικη οικογένεια. Πατέρας του ήταν ο Θεόδωρος Μέξης, οπλαρχηγός του Λαμπόβου της Ηπείρου (στη σημερινή Αλβανία, κοντά στο Αργυρόκαστρο). Λόγω των διώξεων των Τούρκων κατέφυγε στο Λεωνίδιο της Κυνουρίας και στη συνέχεια στις Σπέτσες[1]. Ο Ιωλαννης ήταν ο πρωτότοκος, νεώτερος αδελφός του ήταν ο Θοδωράκης Μέξης[2][3]. Κοντά στα τέλη της δεκαετίας του 1790, ο Ιωάννης Μέξης ταξίδεψε στους Άγιους Τόπους και από τότε πήρε την προσωνυμία Χατζής και αναφέρεται ως Χατζηγιάννης. Δραστηριοποιήθηκε στο εμπόριο και τη θάλασσα από μικρός με μεγάλη επιτυχία λόγω της ευστροφίας του και του ριψοκίνδυνου χαρακτήρα του.

Ο Χατζηγιάννης Μέξης είχε γίνει μέλος της Φιλικής Εταιρείας και ήταν αρχηγός της αριστοκρατικής μερίδας των Σπετσών οι οποίοι δεν ήθελαν να συμμετάσχουν στην Επανάσταση το 1821. Αμέσως όμως μετά την έναρξη της επανάστασης, συμφιλιώθηκε με τον αρχηγό της λαϊκής μερίδας Μπόταση και σήκωσαν από κοινού τη σημαία της ελληνικής επανάστασης στις Σπέτσες, προέτρεψε δε την Ύδρα και τα Ψαρά να κάνουν το ίδιο και στάθηκε ένας από τους πιο θερμούς υποστηριχτές της και οργανωτές της. Έβγαλε στον κοινό αγώνα τέσσερα πλοία του, το «Θεμιστοκλής», το «Επαμεινώνδας», το «Λεωνίδας» και το «Περικλής». Ήταν και τα τέσσερα άρτια εξοπλισμένα. Στον αγώνα συμμετείχαν και άλλα πλοία του Μέξη, στα οποία είχε μερίδιο.

Διακρίθηκε όμως και για την επιβλητική εκτιμώμενη φυσιογνωμία του, την αποφασιστικότητά του, τη δραστηριότητά του και το θάρρος του. Πήρε προσωπικά μέρος στις διάφορες μάχες και ήταν πληρεξούσιος στην Α' Εθνοσυνέλευση Επιδαύρου και στην Β' Εθνοσυνέλευση Άστρους. Όταν τέλειωσε η Επανάσταση, εκλέχτηκε σύμβουλος Επικρατείας, γερουσιαστής και πληρεξούσιος από τις Σπέτσες. Ο Όθωνας τον τίμησε με το παράσημο του Χρυσού Σταυρού.

Πέθανε το 1844.

ΑΡΧΟΝΤΙΚΟ ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗ ΜΕΞΗ

Όταν έχτισε το αρχοντικό του κατά το 1795-98, ο Χατζηγιάννης Μέξης ήταν 40 χρονών και η ναυτιλία των Σπετσών σε ανοδική τροχιά. Το έχτισε μακριά απο την παραλία, αρκετά ψηλά για να βλέπει όλη τη θάλασσα απο την Ύδρα ανατολικά ως την Τσακωνιά στα δυτικά.

Πώς χτίστηκε;

Πριν μπούμε στο αρχοντικό, περπατήσαμε προς τα αριστερά και εξετάσαμε τη ανατολική πλευρά του. Εδώ βλέπουμε ότι το κτίριο είναι χτισμένο πάνω σε μιαν ανηφόρα. Το θεμέλιο είναι λοξό μιάς και πατάει σε βράχο και ακολουθεί την κλίση του. Είναι επίσης φαρδύ, πιο φαρδύ απο τον τοίχο που χτίστηκε πάνω του, για να διαχέει το βάρος των τριών ορόφων στο έδαφος.

ΜΠΟΥΜΠΟΥΛΙΝΑ

Η Λασκαρίνα Μπούμπουλη ( όπως ήταν το κανονικό της όνομα, Πινότση στο πατρικό της) είχε καταγωγή από την Ύδρα. Γεννήθηκε μέσα στις φυλακές της Κωνσταντινούπολης στις 11 Μαΐου του 1771 όταν η μητέρα της Σκεύω επισκέφτηκε τον φυλακισμένο από τους Τούρκους και τον ετοιμοθάνατο άντρα της, Σταυριανό Πινότση. Την βάφτισε και της έδωσε το όνομά της ο εκεί φυλακισμένος πολέμαρχος της Μάνης, Παναγιώτης Μούρτζινος.[1] Μετά τον θάνατο του Πινότση στη φυλακή, μητέρα και κόρη επιστρέφουν στην Ύδρα. Αργότερα η μητέρα της Λασκαρίνας παντρεύεται για δεύτερη φορά με τον Σπετσιώτη καπετάνιο Δημήτριο Λαζάρου ή Ορλώφ (το Ορλώφ παρατσούκλι της εποχής λόγω της συμμετοχής του στα Ορλωφικά) και έτσι η Λασκαρίνα εγκαταστάθηκε πλέον στις Σπέτσες.

Η Λασκαρίνα έκανε δυο γάμους, τον πρώτο στα 17 της χρόνια με τον Σπετσιώτη Δημήτριο Γιάννουζα, ο οποίος σε σύγκρουση με Αλγερινούς πειρατές κοντά στα ισπανικά παράλια σκοτώθηκε και τον δεύτερο στα 30 της, το 1801 με τον Σπετσιώτη πλοίαρχο Δημήτριο Μπούμπουλη. Κι ο δέυτερος σύζυγός της όμως σκοτώθηκε, στις 10 Μαΐου 1811, όταν ναυμάχησαν γαλλικά πολεμικά πλοία με το δικό του όταν το εξέλαβαν για πειρατικό σκάφος[2]. Από τον Μπούμπουλη πήρε και το όνομα και έγινε γνωστή ως «Μπουμπουλίνα».

ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

Όταν ξεκίνησε η ελληνική επανάσταση, είχε σχηματίσει δικό της εκστρατευτικό σώμα από Σπετσιώτες, τους οποίους αποκαλούσε «γενναία μου παλικάρια». Είχε αναλάβει να αρματώνει, να συντηρεί και να πληρώνει τον στρατό αυτό μόνη της όπως έκανε και με τα πλοία της και τα πληρώματά τους, κάτι που συνεχίστηκε επί σειρά ετών και την έκανε να ξοδέψει πολλά χρήματα για να καταφέρει να περικυκλώσει τα τουρκικά οχυρά, το Ναύπλιο και την Τρίπολη. Έτσι τα δύο πρώτα χρόνια της επανάστασης είχε ξοδέψει όλη της την περιουσία.

ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΠΟΥΜΠΟΥΛΙΝΑΣ

Το μουσείο με το ηρωικό όνομα, αυτό της ηρωίδας της Επανάστασης του 1821 Μπουμπουλίνας. Ιδρύθηκε το 1991 από τον απόγονο της καπετάνισσας Φίλιππο Δεμερτζή-Μπούμπουλη, με στόχο να αναδείξει την ιστορία της Επανάστασης του 1821 και τα πολεμικά κατορθώματα της Λασκαρίνας Μπουμπουλίνας. Μια πραγματικά σπουδαία πολεμίστρια, η οποία είναι και η μοναδική γυναίκα έως σήμερα που απέκτησε τίτλο ναυάρχου.

Το μουσείο στεγάζεται στο αρχοντικό της, το οποίο κτίστηκε στα τέλη του 18ου αιώνα από Μαυριτανό αρχιτέκτονα, εκατό μέτρα πιο πίσω από το λιμάνι της Ντάπιας. Όπως τα περισσότερα αρχοντικά του νησιού, έχει σχήμα Π και αποτελείται από ισόγειο και δύο ορόφους. Μάλιστα, ο πρώτος όροφος του Μουσείου συνδέεται μέσω πέτρινης σκάλας με την εσωτερική μπροστινή αυλή.

Στους χώρους του μουσείου, ο επισκέπτης έχει τη δυνατότητα να δει τη μεγάλη σάλα, την τραπεζαρία, το δωμάτιο υποδοχής και το «καθημερινό» δωμάτιο με το τζάκι. Ιδιαίτερα εντυπωσιακό είναι το ξυλόγλυπτο ταβάνι της τραπεζαρίας.

Σε όλα τα δωμάτια του μουσείου-σπιτιού εκτίθενται παλαιά έπιπλα, βιβλία, όπλα, προσωπικά αντικείμενα και επίσημα έγγραφα και επιστολές της ηρωίδας.

Τέλος, το μουσείο παραμένει κλειστό όλο το χειμώνα και οι επισκέψεις γίνονται μόνο με προκαθορισμένες ξεναγήσεις (αναγράφονται σε πίνακες του μουσείου σε διάφορα σημεία της πόλης).

ΤΕΛΟΣ..!!!!