45ο Δημοτικό σχολείο Πατρών

[1]

Σχολικό έτος 2008-09

Τάξη Β΄

Η ΑΤΑΚΤΗ ΓΑΤΑ ΚΑΙ ΤΟ

ΚΛΑΨΙΑΡΙΚΟ ΠΟΝΤΙΚΙ

45ο Δημοτικό σχολείο Πατρών

[2]

45ο Δημοτικό σχολείο Πατρών

[3]

Μια φορά και ένα καιρό ζούσαν σε ένα μακρινό

χωριό της Παραξενογατοποντικοχώρας, μόνο

οικογένειες γατιών και ποντικιών. Το

υπουργικό γατοποντικοσυμβούλιο αποφάσισε

να απαγορεύσει αυστηρά την παρουσία άλλων

ζώων στη χώρα τους. Όποιο άλλο ζώο

πλησίαζε το τιμωρούσαν με την αυστηρότερη

ποινή της χώρας τους που ήταν να υπηρετεί

τις γάτες και τα ποντίκια για την υπόλοιπη

ζωή του…

45ο Δημοτικό σχολείο Πατρών

[4]

Μια μέρα στην παράξενη αυτή χώρα έγινε μια

περίεργη γέννηση. Μια γατοποντικίνα η

45ο Δημοτικό σχολείο Πατρών

[5]

πασίγνωστη Φιφίνα, έφερε στο

γατοποντικόκοσμο δίδυμα .Όμως αυτά τα

μωρά δεν έμοιαζαν καθόλου μεταξύ τους

πράγμα πολύ φυσικό αφού το ένα μωρό ήταν

μια όμορφη γατούλα, ενώ το άλλο ήταν ένα

χαριτωμένο ποντικάκι. Μέρα με τη μέρα τα

διδυμάκια μεγάλωναν και σιγά σιγά άρχισαν και

οι πρώτες αταξίες. Η γατούλα η Φιφή ήταν

πολύ ζωηρή και έκανε όλο σκανταλιές, ενώ το

ποντικάκι ο Ριρής ήταν παραπονιάρης και όλο

έκλαιγε. Η μαμά τους η Φιφίνα ήταν πολύ

45ο Δημοτικό σχολείο Πατρών

[6]

45ο Δημοτικό σχολείο Πατρών

[7]

ανήσυχη γιατί τα βλαστάρια της ξεσήκωναν τη

γατοποντικοχώρα καθημερινά με τα

μικροκαυγαδάκια τους. Βέβαια μέχρι τώρα οι

καυγάδες δεν είχαν συνέπειες και ήταν

“αναίμακτοι”. Μια μέρα όμως, που η Φιφή και ο

Ριρής έπαιζαν στην αυλή του σπιτιού τους,

έγινε κάτι πολύ σοβαρό. Σε ένα από τους

καθημερινούς καυγάδες τους η γατούλα

έσπρωξε λίγο απρόσεκτα το ποντικάκι και

αυτό χτύπησε άσχημα πέφτοντας σε μια

μεγάλη πέτρα. Το κεφαλάκι του Ριρή έβγαζε

πολύ αίμα και πήγε επειγόντως στο

45ο Δημοτικό σχολείο Πατρών

[8]

45ο Δημοτικό σχολείο Πατρών

[9]

ποντικονοσοκομείο. Οι ποντικογιατροί είπαν

πως η κατάστασή του ήταν πολύ σοβαρή. Η

Φιφή στενοχωρήθηκε πάρα πολύ και

μετάνιωσε πικρά για την άσχημη συμπεριφορά

της απέναντι στον αδερφούλη της. Είπε στη

μαμά της πως αν γινόταν καλά ο Ριρής δεν θα

μάλωναν ποτέ ξανά. Έτσι και έγινε. Ευτυχώς

το ποντικάκι σώθηκε και η γατούλα πήρε το

μάθημά της. Από τότε ήταν τόσο ήσυχη και

προσεκτική που όλη η Παραξενοποντικοχώρα

είχε να το “λέει” για τη μεγάλη αλλαγή της

μικρής Φιφής.

45ο Δημοτικό σχολείο Πατρών

[10]

45ο Δημοτικό σχολείο Πατρών

[11]

Αυτό το γεγονός έγινε η αφορμή να

καταλάβουν τα δυο αδερφάκια πως δεν πρέπει

να μαλώνουν όταν παίζουν, γιατί αυτό κάποιες

φορές μπορεί να γίνει πολύ επικίνδυνο και να

στοιχίσει ακόμη και τη ζωή τους. Από τότε και

στο εξής σε όλα τους τα παιχνίδια έπαιζαν

ήρεμα και αγαπημένα και δεν μάλωσαν ποτέ

ξανά, ζώντας έτσι αυτοί καλά και εμείς που

διαβάσαμε το παραμύθι ακόμα καλύτερα

45ο Δημοτικό σχολείο Πατρών

[12]

Συγγραφείς του παραμυθιού οι μαθητές της Β΄τάξης:

Γιαχαλή Ράνια, Δημήτροβα-Τόντσεβα Μπιάνκα, Θωμάς

Γεώργιος. Κληρονόμος Νικόλαος, Μπλέτσος Ηλίας,

Νικολόπουλος Δημήτριος, Παναγόπουλος Κωνσταντίνος,

Πανίτσας Χρήστος, Πανίτσας Σπύρος, Παπαζιάν Ιωάννα,

Παπαστεφανοπούλου Χρυσανθένια, Παπουτσάκη

Αφροδίτη, Σμυρνή Μαρία, Σολωμός Φώτιος. Τάσση

Ισιδώρα, Τέτου Ειρήνη, Τσάτσαρη Μαρία και Φρεμεντίτη

Αύρα.

Συντονιστής: ο δάσκαλος της τάξης Νίκος Τοπάλης