ΕΑ 303

16
Φύλλο Νο 303 6 μ 18 Δεκέμβρη 2013 Κυκλοφορεί κάθε δεύτερη Τετάρτη 1,5 ευρώ 6045 Αποχαιρετώντας τον Μαντέλα 2 Να σώσουμε τη δημόσια Υγεία 4 Το ΚΚΕ, ο «τροτσκισμός» και η ενότητα στη δράση της Αριστεράς 11 Κρίσιμη μάχη στην Αίγυπτο 12 ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΔΕΚΑΠΕΝΘΗΜΕΡΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ Το 2014 θα είναι χρονιά εκλογών (ευρωεκλογές, αυτο- διοικητικές, πιθανότατα εθνικές), αλλά και γενικότερων εξελίξεων. Η στάση του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι καθοριστική για την έκβαση των κοινωνικών και πολιτικών μαχών που έχουμε μπροστά μας. Και σε αυτή τη στάση πρέπει να έχουν αποφασιστική συμμετοχή τα μέλη και τα κομ- ματικά όργανα. Κυρίως, επειδή οι αποφάσεις είναι σημαντικές για το εργατικό κίνη- μα και την Αρι- στερά σε όλη την Ευρώπη (σελ. 7). Κρίσιμες επιλογές για τον ΣΥΡΙΖΑ Κεντροαριστερά σε αδιέξοδο Οι αυτοδιοικητικεσ εκλογες θα διεξαχθούν τον Μάιο του 2014. Πάντα οι τοπικές εκλογές είχαν πολιτικό χα- ρακτήρα, αλλά στη συγκυρία της οικονομικής, κοινω- νικής και πολιτικής κρίσης, αποκτούν αναπόφευκτα χαρακτηριστικά κεντρικής πολιτικής μάχης. Το κυβερνητικό στρατόπεδο προσπαθεί απεγνωσμέ- να να περιορίσει τον πολιτικό χαρακτήρα και το επερ- χόμενο «χαστούκι» του εκλογικού αποτελέσματος. Ο κόσμος που υποφέρει από την ανεργία και τα μνη- μόνια της φτώχειας, θα αντιμετωπίσει τις αυτοδιοικη- τικές εκλογές σαν ευκαιρία να καταδικάσει την κυβερ- νητική πολιτική, στο βαθμό που αυτή η ανατρεπτική διάθεση θα βρίσκει έκφραση στα αριστερά. Και γι’ αυτό ο ρόλος των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ και των παρατάξε- ων που θα στηρίξει, είναι καθοριστικός (σελ.8-9). Ριζοσπαστικά, ενωτικά, κινηματικά, ψηφοδέλτια της Αριστεράς σε κάθε Δήμο και περιφέρεια Με την απόρριψη, από την πλειοψηφία Κουβέλη, της πρόσκλησης των «58» για συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ και με επιβεβαίωση της όλο και δεξιότερης μετατόπισης, μέσα από την αναζήτηση του λεγόμε- νου «τρίτου πόλου», έληξε το 2ο συνέδριο της ΔΗΜΑΡ. Ανάλογη ει- κόνα, μιας εκφυλισμένης σοσιαλδημοκρατίας που δεν έχει να προ- σφέρει τίποτα στον κόσμο που αναζητά εναλλακτική λύση στην πανευρωπαϊκή λιτότητα, έρχεται και από την Ιταλία με την εκλογή του Μ. Ρέντσι στην ηγεσία του Δημοκρατικού Κόμματος (σελ. 6). ΥΦΕΣΗ ΚΑΙ λΑϊΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΟΔΗγΟΥΝ ΤΗ ΣΥγΚΥβΕΡΝΗΣΗ ΣΕ ΣΚΟΠΕλΟ Χρονιά ανατροπής Σκίτσο του Soloύp από «Το Ποντίκι» Η ακροδεξιά κυβέρνηση αφήνει το 2013 έχοντας ήδη από πολλού χάσει τον τρίτο εταίρο της, ενώ το μέγεθος της κοινωνικής βάσης και συνακόλουθα η εκλογική επιβίωση και του δεύτερου εταίρου τίθενται σε σοβαρή αμφισβήτηση. Οι πολιτικές δυσκολίες του πάλαι ποτέ δικομματισμού συνοδεύονται και οφείλονται στα οικονομικά αδιέξοδα που, σε συνεργασία με την τρόικα, συσσώρευσαν στους 18 μήνες διακυβέρνησης. Η ανάπτυξη δεν ήρθε ποτέ και δεν θα κοπιάσει ούτε το 2014 όπως προβλέπουν οι περισσότεροι οικονομικοί αναλυτές. Τα «πυροτεχνήματα» έχουν κοντά ποδάρια σε μια χώρα που χάνονται 25.000 θέσεις εργασίας μηνιαίως, που ο κόσμος πεθαίνει από κρύο ή από ασφυξία, που δεκάδες χιλιάδες παιδιά δεν εμβολιάζονται γιατί δεν είναι ασφαλισμένα. Σε αυτές τις συνθήκες η ελληνική προεδρία αποτελεί ύβρι για τον ελληνικό λαό σε μια ΕΕ που αποτελεί ύβρι για τους ευρωπαϊκούς λαούς. Ακόμη μεγαλύτερη ύβρι αποτελεί η με κάθε τρόπο αιμοδιψής φορολόγηση της εργατικής τάξης και των άλλων φτωχών στρωμάτων που επιχειρεί η κυβέρνηση. Το απίστευτο κουράγιο των διοικητικών υπαλλήλων του Πανεπιστημίου, με την απεργία διαρκείας κόντρα στις διαθεσιμότητες, δίνει τη σκυτάλη των αγώνων του 2013 στο 2014. Στη χρονιά που η Αριστερά μπορεί να συμβάλει στη μεγάλη ανατροπή στηριζόμενη, ενισχύοντας και πολλαπλασιάζοντας τέτοιους αγώνες. γιατί οι αλλαγές σε δήμους και ευρωκοινοβούλιο λίγα πράγματα θα πετύχουν χωρίς τη δράση και την κινητοποίηση των πλατιών μαζών.

description

Εργατική Αριστερά, φύλλο 303 (18/12/2013)

Transcript of ΕΑ 303

Page 1: ΕΑ 303

Φύλλο Νο 303

6 μ 18 Δεκέμβρη 2013

Κυκλοφορεί

κάθε δεύτερη Τετάρτη

1,5 ευρώ

6045

Αποχαιρετώντας τον Μαντέλα

2

Να σώσουμετη δημόσια Υγεία

4

Το ΚΚΕ, ο «τροτσκισμός» και η ενότητα στη δράση της Αριστεράς

11

Κρίσιμη μάχη στην Αίγυπτο

12

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑΔΕΚΑΠΕΝΘΗΜΕΡΗ

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ

Το 2014 θα είναι χρονιά εκλογών (ευρωεκλογές, αυτο-διοικητικές, πιθανότατα εθνικές), αλλά και γενικότερων εξελίξεων. Η στάση του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι καθοριστική για την έκβαση των κοινωνικών και πολιτικών μαχών που έχουμε μπροστά μας. Και σε αυτή τη στάση πρέπει να έχουν αποφασιστική

συμμετοχή τα μέλη και τα κομ-ματικά όργανα. Κυρίως, επειδή οι αποφάσεις είναι σημαντικές για το εργατικό κίνη-μα και την Αρι-στερά σε όλη την Ευρώπη (σελ. 7).

Κρίσιμες επιλογές για τον ΣΥΡΙΖΑ

Κεντροαριστερά σε αδιέξοδο

Οι αυτοδιοικητικεσ εκλογες θα διεξαχθούν τον Μάιο του 2014. Πάντα οι τοπικές εκλογές είχαν πολιτικό χα-ρακτήρα, αλλά στη συγκυρία της οικονομικής, κοινω-νικής και πολιτικής κρίσης, αποκτούν αναπόφευκτα χαρακτηριστικά κεντρικής πολιτικής μάχης.

Το κυβερνητικό στρατόπεδο προσπαθεί απεγνωσμέ-να να περιορίσει τον πολιτικό χαρακτήρα και το επερ-χόμενο «χαστούκι» του εκλογικού αποτελέσματος.

Ο κόσμος που υποφέρει από την ανεργία και τα μνη-μόνια της φτώχειας, θα αντιμετωπίσει τις αυτοδιοικη-τικές εκλογές σαν ευκαιρία να καταδικάσει την κυβερ-νητική πολιτική, στο βαθμό που αυτή η ανατρεπτική διάθεση θα βρίσκει έκφραση στα αριστερά. Και γι’ αυτό ο ρόλος των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ και των παρατάξε-ων που θα στηρίξει, είναι καθοριστικός (σελ.8-9).

Ριζοσπαστικά, ενωτικά, κινηματικά, ψηφοδέλτια της Αριστεράς σε κάθε

Δήμο και περιφέρειαΜε την απόρριψη, από την πλειοψηφία Κουβέλη, της πρόσκλησης των «58» για συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ και με επιβεβαίωση της όλο και δεξιότερης μετατόπισης, μέσα από την αναζήτηση του λεγόμε-νου «τρίτου πόλου», έληξε το 2ο συνέδριο της ΔΗΜΑΡ. Ανάλογη ει-κόνα, μιας εκφυλισμένης σοσιαλδημοκρατίας που δεν έχει να προ-σφέρει τίποτα στον κόσμο που αναζητά εναλλακτική λύση στην πανευρωπαϊκή λιτότητα, έρχεται και από την Ιταλία με την εκλογή του Μ. Ρέντσι στην ηγεσία του Δημοκρατικού Κόμματος (σελ. 6).

ΥΦΕΣΗ ΚΑΙ λΑϊΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΟΔΗγΟΥΝ ΤΗ ΣΥγΚΥβΕΡΝΗΣΗ ΣΕ ΣΚΟΠΕλΟ

Χρονιά ανατροπήςΣκίτσο του Soloύp από

«Το Ποντίκι»

Η ακροδεξιά κυβέρνηση αφήνει το 2013 έχοντας ήδη από πολλού χάσει τον τρίτο εταίρο της, ενώ το μέγεθος της κοινωνικής βάσης και συνακόλουθα η εκλογική επιβίωση και του δεύτερου εταίρου τίθενται σε σοβαρή αμφισβήτηση. Οι πολιτικές δυσκολίες του πάλαι ποτέ δικομματισμού συνοδεύονται και οφείλονται στα οικονομικά αδιέξοδα που, σε συνεργασία με την τρόικα, συσσώρευσαν στους 18 μήνες διακυβέρνησης. Η ανάπτυξη δεν ήρθε ποτέ και δεν θα κοπιάσει ούτε το 2014 όπως προβλέπουν οι περισσότεροι οικονομικοί αναλυτές. Τα «πυροτεχνήματα» έχουν κοντά ποδάρια σε μια χώρα που χάνονται 25.000 θέσεις εργασίας μηνιαίως, που ο κόσμος πεθαίνει από κρύο ή από ασφυξία, που δεκάδες χιλιάδες παιδιά δεν εμβολιάζονται γιατί δεν είναι ασφαλισμένα. Σε αυτές τις συνθήκες η ελληνική προεδρία αποτελεί ύβρι για τον ελληνικό λαό σε μια ΕΕ που αποτελεί ύβρι για τους ευρωπαϊκούς λαούς. Ακόμη μεγαλύτερη ύβρι αποτελεί η με κάθε τρόπο αιμοδιψής φορολόγηση της εργατικής τάξης και των άλλων φτωχών στρωμάτων που επιχειρεί η κυβέρνηση.

Το απίστευτο κουράγιο των διοικητικών υπαλλήλων του Πανεπιστημίου, με την απεργία διαρκείας κόντρα στις διαθεσιμότητες, δίνει τη σκυτάλη των αγώνων του 2013 στο 2014. Στη χρονιά που η Αριστερά μπορεί να συμβάλει στη μεγάλη ανατροπή στηριζόμενη, ενισχύοντας και πολλαπλασιάζοντας τέτοιους αγώνες. γιατί οι αλλαγές σε δήμους και ευρωκοινοβούλιο λίγα πράγματα θα πετύχουν χωρίς τη δράση και την κινητοποίηση των πλατιών μαζών.

Page 2: ΕΑ 303

2 • πολιτική ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ18 Δεκέμβρη 2013

Οι ιδιώτες θα ερχόντουσαν στην ενέργεια, υποτίθεται, για να φέρουν θέσεις εργασίας, χαμηλές τιμές και καλύτερες υπηρεσίες στους καταναλωτές. Όχι μόνον δεν έφεραν τίποτε από όλα αυτά, αλλά και οι δύο εταιρίες που «έδρα-σαν» στο χώρο, πλιατσικολόγησαν και τους φόρους που είχαν εισπράξει για λογαριασμό του κράτους. Ήδη 25 άτομα παραπέμπονται με βαριές κατηγορίες, όχι από κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αλλά από το σημερινό καθεστώς…

N N N

Μαθαίνουμε ότι στον ΟΠΑΠ που επίσης δόθηκε σε ιδιώτες άρχισε όργιο απολύσεων (πρώτα οι τεχνικοί και έπονται κι άλλοι). Κατά τα άλλα δεν γίνεται καμία σπατάλη από τους ιδι-ώτες. Μόνον ανεγκέφαλοι αριστεροί θεωρούν σπατάλη τα 39.000 ευρώ που παίρνει το μήνα ο (Τσέχος) γενικός διευθυντής που διορίστηκε και με ευθύνη του Μελισσανίδη.

N N N

«Υπάρχουν ακόμα πολλοί που ξεφεύγουν, αλλά όσοι δεν μπορούν να ξεφύγουν –οι περισ-σότεροι πλέον– πληρώνουν δυσανάλογα πολλά! Για να πούμε όλη την αλήθεια, λοιπόν, φέτος στην Ελλάδα έπεσαν πολλές πληρωμές φόρων μαζί! Και σημασία δεν έχει τι λένε οι στατιστι-κές, αλλά τι ένιωσε η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών. Που γονάτισε από φόρους φέτος». Ποιος το είπε; Ο φωστήρας της κοινωνικής δικαι-οσύνης Α. Σαμαράς…

N N N

Το τμήμα Προστασίας του Κράτους της Υπο-διεύθυνσης Κρατικής Ασφάλειας με επιστολή του στο προεδρείο του συλλόγου των διοικη-τικών υπαλλήλων του Πανεπιστημίου ζητά να σταλούν «το συντομότερο δυνατόν τα πρακτικά της από 2/12/2013 γενικής συνέλευσης του Συλ-λόγου σας, γνωρίζοντάς μας τα πλήρη στοιχεία των μελών της Απεργιακής Επιτροπής». Με πόνο καρδιάς ανέχεται αυτούς τους εφιάλτες από το παρελθόν το ΠΑΣΟΚ, αλλά, βλέπετε, πρέπει να σωθεί και η χώρα…

N N N

Στο συνέδριο της ΔΗΜΑΡ χαιρέτισε με ομι-λία εκ μέρους του ΚΚΕ ο βουλευτής Χ. Κατσώ-της ο οποίος επιτέθηκε ενάντια… στον ΣΥΡΙΖΑ. Ως γνωστόν –σε αντίθεση με τη ΔΗΜΑΡ, με το ΠΑΣΟΚ και με τη ΝΔ–, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το κόμμα της λιτότητας, του μνημονίου και του ευρωμο-νόδρομου. Γι’ αυτό το ΚΚΕ δεν παρίσταται ποτέ σε συνέδριο του αντιλαϊκού αυτού κόμματος, αλλά πηγαίνει πάντα στα συνέδρια των ανωτέ-ρω τριών φιλολαϊκών κομμάτων.

N N N

Εξάλλου, σοβαρές δυνάμεις μέσα στη ΔΗΜΑΡ, όπως ο κ. Ψαριανός, διατρανώνουν ακόμη και σή-μερα το θαυμασμό τους για τη συγκυβέρνηση της Αριστεράς με τη Δεξιά το 1989. Άποψη από την οποία δεν απέχει σχεδόν καθόλου το ΚΚΕ…

N N N

Σου δώσαμε εμείς οι τράπεζες (νομίμως και φανερά –δεν έχει σημασία) ένα εκατ. ευρώ και τώρα φωνάζεις κατά του μνημονίου; Ετυμηγο-ρία: ένοχος! Σου δώσαμε μισό εκατ. ευρώ εμείς ο ΔΟΛ (παρότι δεν έχουμε να πληρώσουμε τους υπόλοιπους υπαλλήλους) επειδή φώνα-ζες υπέρ του μνημονίου; Ετυμηγορία: Υπουρ-γός τηλεόρασης!

N N N

«Πρέπει λοιπόν να βρούμε και να προτείνου-με ως Αριστερά έναν άλλο μηχανισμό ο οποίος όμως να μην εστιάζεται στον ανταγωνισμό των κρατών. Δεν είναι αυτή η απάντηση που θα δώσει η Αριστερά. Η Αριστερά πρέπει να δώσει μιαν απάντηση που να είναι υπέρ των εργαζο-μένων όλης της Ευρώπης. Επειδή το νόμισμα έχει αποτύχει χρειαζόμαστε νέους μηχανι-σμούς. Δεν είναι δηλαδή αριστερό αίτημα να επιστρέψουμε σε εθνικό νόμισμα και αυτά να καθορίζονται από την αγορά». Ποιος το είπε; Ο Κ. Λαπαβίτσας στην κυπριακή «Χαραυγή».

Του Αντώνη Σπανολιού

Ε ρήμην του Δήμου και των κατοίκων της περι-οχής, εν κρυπτώ, προω-

θείται η εκποίηση ολόκληρης της χερσονήσου του «Αστέ-ρα».

Σύμφωνα με το προωθούμε-νο ειδικό χωροταξικό σχέδιο, το μεγαλύτερο τμήμα των 3 ξενοδοχείων πρόκειται να κα-τεδαφιστεί για να ανεγερθούν 39.500 τμ πολυτελών κατοι-κιών, που θα καλύπτουν ένα πολύ μεγάλο τμήμα της συνο-λικής έκτασης! Με σκανδαλώ-δη και αντισυνταγματικό τρό-πο και αφού προετοιμάστηκε το έδαφος με μεθοδεύσεις της μνημονιακής κυβέρνη-σης, ξεπουλιούνται δασικές εκτάσεις, αρχαιολογικοί χώροι, 18.000μ αιγιαλού και περιοχές χαρακτηρισμένες ως περιοχές απολύτου προστασίας με το ΠΔ 254/04. Περιοχές που είναι

δημόσια και προστατευόμενη περιουσία και κατά συνέπεια δεν μπορούν να περιέλθουν στο ΤΑΙΠΕΔ και να εκποιηθούν.

Η περιβαλλοντική κατα-στροφή που θα επέλθει είναι τεράστια. Ταυτόχρονα, ακόμη και ο δρόμος θα γίνει ιδιωτι-κός, ενώ οι επενδυτές θα ελέγ-χουν κατά βούληση (και ένα-ντι τιμήματος) την πρόσβαση στους αρχαιολογικούς χώρους και τη θάλασσα! Στόχος τους είναι να δημιουργηθεί ένα γκέ-το πλουσίων, ενώ παράλληλα οι υπόλοιποι πολίτες, με τα βά-ναυσα μέτρα που τους επιβάλ-λονται, θα φτωχοποιούνται και θα αποκόπτονται από τις φυσι-κές ομορφιές του τόπου τους.

Οι λόγοι δημοσίου συμφέ-ροντος που επικαλείται η κυ-βέρνηση, δεν είναι παρά ένα πρόσχημα. Πόσω μάλλον που η χερσόνησος στην πραγματι-κότητα χαρίζεται στους «επεν-δυτές», εφόσον εκποιείται ένα-

ντι εξευτελιστικού τιμήματος για το Δημόσιο. Εξ άλλου, σύμ-φωνα με τους μνημονιακούς νόμους που έχει θεσπίσει, θα παρέχει, στους νέους ιδιοκτή-τες, σκανδαλώδεις φορολογι-κές ελαφρύνσεις και μειωμένα δημοτικά τέλη! Στην πραγματι-κότητα πρόκειται για “αποεπέν-δυση”, γιατί, με την ανέγερση κατοικιών, εκατοντάδες ερ-γαζόμενοι στο ξενοδοχείο θα οδηγηθούν στην απόλυση.

Η μνημονιακή κυβέρνηση και οι τοποτηρητές της στε-ρούνται παντελώς επιχειρη-μάτων. Δεν είναι τυχαίο ότι, στη συνεδρίαση του Περιφε-ρειακού Συμβουλίου Αττικής για την γνωμοδότηση επί της σχετικής μελέτης περιβαλλο-ντικών επιπτώσεων, επιστρα-τεύθηκαν τα πιό σκληρά μέσα, όπως προπηλακισμοί, ύβρεις κατά των παρευρισκόμενων δημοτών και συλλογικοτήτων της Βάρης-Βούλας-Βουλιαγ-

μένης και πραξικοπηματικές διαδικασίες, που στη συνέχεια αναίσχυντα διαστρεβλώθηκαν από τον ίδιο τον Περιφερειάρ-χη και τα ΜΜΕ.

Η μαζική αντίδραση όλων των πολιτών, ιδιαίτερα των παραλια-κών δήμων και των νοτίων προ-αστείων της Αθήνας, θα είναι το ανάχωμα πάνω στο οποίο θα σκοντάψουν για να ναυαγήσουν τελικά οι ληστρικές επιδιώξεις των μεγάλων ξένων οικονομι-κών συμφερόντων και των ντό-πιων συνεργατών τους.

Όλες οι συλλογικότητες και οι φορείς του Δήμου Βάρης-Βού-λας-Βουλιαγμένης διεκδικούν την περιοχή της χερσονήσου του «Αστέρα», όλων των παρα-λιών και των δασικών εκτάσε-ων, σαν ελεύθερους δημόσιους χώρους - συλλογική περιουσία του λαού, με ανεμπόδιστη χρή-ση και πρόσβαση σε όλους, για αναψυχή, ξεκούραση και ήπια αθλητική δραστηριότητα.

Της Κατερίνας Παρδάλη

Π άνω απο 90 ηγέτες ιμπεριαλιστικών χω-ρών τίμησαν τον Νέλ-

σον Μαντέλα με την παρουσία τους στην κηδεία του.

Με δηλώσεις τους εξήραν τον Νοτιοαφρικανό ηγέτη απο-δίδοντάς του τις ακίνδυνες και αταξικές «ιδιότητες» ενός χρι-στιανού αγίου (που συγχωρεί, είναι φιλειρηνικός, κ.ά).

ΥποκρισίαΟι ίδιες ιμπεριαλιστικές κυβερ-νήσεις –με πρωτεργάτες τη Μάργκαρετ Θάτσερ και τον Ρό-ναλντ Ρήγκαν- θεωρούσαν τον Μαντέλα τρομοκράτη, ακόμα και μέσα στη φυλακή, όπου πέρασε 27 χρόνια. Φοιτητές των Τόρις (συντηρητικών) κυ-κλοφορούσαν τη δεκαετία του 1980 με κονκάρδες και μπλου-ζάκια που έγραφαν «Κρεμάλα στο Νέλσον Μαντέλα».

Μέσα στο κλίμα υποκρισίας και ο Αντώνης Σαμαράς, δήλω-σε χαρακτηριστικά: «τιμάμε το πρότυπο της ταπεινότητας, της ανιδιοτέλειας και της ανθρω-πιάς, τον ιδεολόγο αγωνιστή ενάντια στη βία, το απαρτχάιντ και σε κάθε μορφής ρατσισμό».

Από που το είδε το ενάντια στη βία; Ο αγωνιστής Μαντέλα δεν ήταν “ενάντια στη βία απο όπου και αν προέρχεται”. Το αντίθετο: συνελήφθη το 1962 και καταδικάστηκε σε ισόβια ως συνιδρυτής του ένοπλου τμή-ματος του ANC (Εθνικό Αφρι-κανικό Κογκρέσο) «Δόρυ του Εθνους» μαζί με τον Τζο Σλόβο, τον γραμματέα του Κομμουνι-στικού Κόμματος της Νότιας

Αφρικής (ΚΚΝΑ). Στην ιστορική του απολογία στο δικαστήριο, ο Μαντέλα υπερασπίστηκε την επιλογή του ένοπλου αγώνα εξηγώντας ότι η βία αποτελεί την αναπόφευκτη απάντηση στην καθημερινή βία και τον εξευτελισμό που υφίσταται η μαύρη πλειοψηφία. Αλλά και το 1985, όταν ο τότε πρωθυπουρ-γός και υπέρμαχος της πολιτι-κής του απαρτχάιντ (φυλετικού διαχωρισμού), Πίτερ Μπότα, πρότεινε στον Μαντέλα την αποφυλάκισή του έναντι της εγκατάλειψης κάθε μορφής βίαιης πάλης από την πλευρά του ANC, η απάντησή του ήταν αρνητική. Για άυτό έμεινε άλλα πέντε χρονιά στη φυλακή και έφυγε από αυτήν με υψωμένη τη γροθιά.

Τον Νοτιαφρικανό ηγέτη όμως τον τίμησε και ο λαός του, παρά την τραγική κατά-σταση στην οποία εξακολου-θεί να ζει.

Παρά τη νίκη- τελικά- ενά-ντια στο απαρχάιντ, η κυβέρ-

νηση του ANC (με τη συμμε-τοχή και του ΚΚ) από το 1994 διαχώρισε τον αγώνα κατά του ρατσισμού απο τον αγώνα ενάντια στον καπιταλισμό με καταστροφικές συνέπειες για την τεράστια πλειοψηφία των Νοτιοαφρικανών.

Ανεκπλήρωτες υποσχέσειςΣήμερα, μετά από 19 χρόνια διακυβέρνησής του, αυτοί που οφελήθηκαν ήταν μια “μαύρη αστική τάξη” κυρί-ως απο μέλη του κόμματος, που μαζί με τους λευκούς καπιταλιστές συνεχίζουν την εκμετάλλευση του λαού. Σε μιά χώρα με τεράστιο ορυκτό πλούτο (σε χρυσό, λευκό-χρυσο, άνθρακα και χρώμιο) και τεράστια κέρδη για τους ξένους και ντόπιους καπιταλι-στές, υπάρχουν σήμερα σχε-δόν 5 εκατομμύρια άνεργοι, ενώ το 1/3 του πληθυσμού είναι κάτω από το όριο της φτώχειας. Η διαφθορά του

κρατικού μηχανισμού και η αστυνομική βία ενάντια σε λαϊκές κινητοποιήσεις πλη-θαίνουν. Τραγικό παράδειγμα η σφαγή 34 απεργών από την αστυνομία στο ορυχείο Μαρι-κάνα τον Αύγουστο του 2012.

Παρόλα αυτά, ο νοτιοαφρι-κάνικος λαός, αλλά και εκα-τομύρια κόσμου παγκόσμια τίμησαν το Νέλσον Μαντέλα.

Γιατί παρά την κατάληξη και το πισογύρισμα της επανάστα-σης στη Ν.Αφρική υπάρχουν μερικά πράγματα που αξίζει να τιμούμε: ο Μαντέλα και ο αγω-νιζόμενος λαός του, απέδειξαν ότι και τα πιο αιμοσταγή και ισχυρά καθεστώτα των καπιτα-λιστών και των ιμπεριαλιστών μπορούν να ανατραπούν «από τα κάτω», κόντρα σε όλες τις “ρεαλιστικές” προβλέψεις.

Για αυτό και η σημερινή νο-τιοαφρικάνικη εργατική τάξη ξέρει ότι μπορεί να ανατρέψει και το ταξικό απαρτχάιντ, όπως ανέτρεψε –μαζί με το Μαντέ-λα- και το φυλετικό.

Αποχαιρετώντας τον Μαντέλα

Κινητοποιήσεις ενάντια στο ξεπούλημα του «Αστέρα» Βουλιαγμένης

Page 3: ΕΑ 303

πολιτική • 3ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ18 Δεκέμβρη 2013

Έ πειτα από 14 βδομάδες απεργίας, οι διοικητικοί του Πανεπιστημίου Αθηνών

κυρίως, αλλά και των άλλων Ιδρυ-μάτων, απέδειξαν ότι η εργατική αντίσταση στη μνημονιακή λαίλαπα, είναι πάντα παρούσα και ο κύριος λόγος που εντείνει τα αδιέξοδα του

Σαμαρά και των συμμάχων του. Το παρατεταμένο αυτό «επεισόδιο» της ταξικής πάλης, που ξεχώρισε ανά-μεσα στους μικρούς και μεγάλους εργατικούς αγώνες της περιόδου, προσφέρεται για χρήσιμα συμπερά-σματα, τόσο για το κίνημα, όσο και για την Αριστερά.

Η απεργία των διοικητικών απέ-δειξε ότι ο πολυήμερος αγώνας είναι εφικτός, συντρίβοντας τις

λογικές περί «κόσμου που δεν τραβάει». Παρά το γεγονός ότι η κυρίαρχη προπαγάνδα του υπουρ-γείου Παιδείας και των καναλιών, υποβίβασε τον αγώνα αυτό σε ένα «καπρίτσιο» κάποιων συνδι-καλιστών που θέλουν «κλειστές σχολές», ο κοινωνικός αυτομα-

τισμός έσπασε στην πράξη. Στα Προπύλαια, στις πύλες του ΕΚΠΑ, του ΕΜΠ, του ΑΠΘ κ.α., δινόταν μια αληθινή μάχη ενάντια στις απολύσεις, την ιδιωτικοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, τον κυβερνητικό αυταρχισμό, τις δικαστικές και διοικητικές διώξεις του κράτους.

Και σε αυτό βοήθησαν μια σειρά από λόγοι:

-Οι μαζικές δημοκρατικές διαδικασίες «από τα κάτω» και η εξωστρέφεια, με τις οποίες οργα-νώθηκε ο αγώνας αυτός (συχνές γενικές συνελεύσεις, απεργιακές επιτροπές, καλέσματα για περι-φρουρήσεις, απεργιακά ταμεία, συνεχείς διαδηλώσεις, συναυλίες και συνεντεύξεις Τύπου).

-Η απεύθυνση και ο συντονι-σμός με την υπόλοιπη πανεπιστη-μιακή κοινότητα και με άλλους κλάδους εργαζομένων που υποφέρουν από τις ίδιες πολιτι-κές ανεργίας και φτώχειας (ΕΡΤ, ΟΛΜΕ, υγειονομικοί).

- Οι δεκάδες εκδηλώσεις οικο-νομικής –και όχι μόνο– ενίσχυσης που οργανώθηκαν από συλλογικό-τητες κατοίκων, Ο.Μ. του ΣΥΡΙΖΑ και σωματεία.

-Η ύπαρξη πρωτοπόρων αγω-νιστών στις τάξεις των απεργών (κυρίως από ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τον αντιεξουσιαστικό χώρο) που βοήθησαν με τη δράση τους στη συσπείρωση των συναδέλφων τους, στη δημιουργία κλίματος αυ-τοπεποίθησης και ανυποχώρητης αποφασιστικότητας, κόντρα τόσο

στους κυβερνητικούς συνδικαλι-στές που παζάρευαν με τον Αρβανι-τόπουλο όσο και στην ηττοπάθεια του ΠΑΜΕ. Είναι χαρακτηριστικό ότι περισσότεροι από 300 εργαζό-μενοι αρνήθηκαν να υπακούσουν στην αυτο-απογραφή (αρκετοί από αυτούς-ες δεν ήταν στους καταλό-γους για τις διαθεσιμότητες).

Δείγματα όλων των παραπάνω ήταν η στάση του πρύτανη του ΕΚΠΑ (που σύρθηκε στον εισαγγε-λέα) και των περισσότερων μελών ΔΕΠ, οι παραιτήσεις των μελών της Συγκλήτου, η αλληλεγγύη των φοι-τητών που σε κρίσιμες καμπές του αγώνα αυτού προχώρησαν σε κατα-λήψεις των σχολών τους. Ανάμεσα στο «χαμένο εξάμηνο» και στην κατανόηση ότι κινδυνεύει η δυνατό-τητα για δωρεάν-δημόσιες σπουδές των παιδιών τους, οι οικογένειες των φοιτητών υποστήριξαν «σιωπηλά» τις αποφάσεις των απεργών.

Παρά την ηρωική τους στάση και τον υποδειγματικό τους αγώνα οι διοικητικοί δεν έφτασαν μέχρι την τελική νίκη. Παράγοντες όπως η μη συνέχιση της απεργίας σε όλα τα ΑΕΙ, η γνωστή προδοτική στάση

της πλειοψηφίας της ΑΔΕΔΥ, η μερική εμπλοκή των δυνάμεων της Αριστεράς, που με μια πιο ενεργή παρέμβαση θα έδιναν ισχυρή ώθη-ση στην απεργία- μετατρέποντάς την σε καθοριστικό παράγοντα κατάρρευσης της συγκυβέρνησης- έπαιξαν σίγουρα το ρόλο τους.

Σε κάθε περίπτωση, αφενός δεν πρέπει να επιτρέψουμε καμία απόλυση εργαζόμενου στα ΑΕΙ, αφετέρου οφείλουμε να αντιτα-χθούμε στις ενέργειες κυβερνητι-κής τρομοκρατίας που στρέφεται με πειθαρχικές ποινές (αργία) και αστυνομικές διώξεις εναντίον των υπαλλήλων που δεν απογράφησαν και που συμμετείχαν στις διαδικα-σίες του συλλόγου τους (όπως οι πρόσφατες κλήσεις στην Ασφάλεια του προεδρείου της Γ.Σ.).

Ανάλογες ευκαιρίες για το κίνη-μα θα υπάρξουν και άλλες άμεσα. Αυτή είναι η δύναμη που μπορεί να ανατρέψει τα μνημόνια και τις κυβερνήσεις όλων αυτών που σήμερα λεηλατούν τις ζωές μας και μας στερούν βασικά δικαιώμα-τα, αφήνοντάς μας χωρίς δουλειά, πανεπιστήμια και νοσοκομεία.

Του Πέτρου Τσάγκαρη

Κ αθώς μπαίνει το 2014 και ξεκινάει η ελληνική προ-εδρία, τα πράγματα για

τους από τα πάνω δεν είναι καθό-λου ρόδινα και καθόλου ελεγχό-μενα. Η κυβέρνηση και η τρόικα βρίσκονται ενώπιον τραγικών μα-κροοικονομικών αποτελεσμάτων που οι ίδιοι δημιούργησαν με την πολιτική που επέβαλαν. Λένε ότι οι οικονομικοί δείκτες θα βελτιω-θούν το 2014, αλλά αυτά τα έχουν ξαναπεί πολλάκις.

Αντίθετα από τις προβλέψεις τους, ήδη πολλοί οργανισμοί προβλέπουν ότι ούτε το 2014 δεν θα υπάρξει καμία ανάπτυξη: Η Morgan Stanley προβλέπει μη-δενικούς ρυθμούς ανάπτυξης, η Moody’s προβλέπει ύφεση 0,5%, ο ΟΟΣΑ βλέπει επίσης ύφεση 0,4%, ενώ ακόμη και το Συμβού-λιο των Οικονομικών Εμπειρο-γνωμόνων της Μέρκελ βλέπει ύφεση 1,3%, αποκλίνοντας κατά 3,5 δισ. από τις προβλέψεις της τρόικας. Ακόμη πιο δυσμενής εί-ναι η πρόβλεψη της Citi που προ-βλέπει ύφεση 1,9% για το 2014 και επιπλέον ύφεση 0,5% και το 2015.

Χωρίς συναίνεσηΩστόσο και η κυβέρνηση και η τρόικα συνεχίζουν στην ίδια γραμ-μή, όχι από παραλογισμό, αλλά από συμφέρον. Σε οικονομικό επί-πεδο υπάρχουν κέρδη δεκάδων δισ. ευρώ για τους δανειστές από αυτό το διαρκές αλισβερίσι δα-νείων και αποπληρωμής τους εκ μέρους της Ελλάδας. Κέρδος έχει όμως και το ελληνικό κεφάλαιο, τόσο σε άμεσο επίπεδο με την αύ-

ξηση της κερδοφορίας αρκετών εταιριών (όσων επιβιώνουν τελι-κά από τις παράπλευρες απώλει-ες του πολέμου τους) όσο και σε μακροπρόθεσμο επίπεδο καθώς οι Έλληνες καπιταλιστές, με αφορ-μή το μνημόνιο, παγιώνουν την εξαγωγή μεγαλύτερης υπεραξίας από τους εργαζόμενους μέσω της κατάρρευσης των μισθών και των άλλων εργατικών κατακτήσεων.

Αυτή η πολιτική επιλογή του ευ-ρωπαϊκού –και συνακόλουθα και του ελληνικού– κεφαλαίου συμπι-έζει διαρκώς προς τη διάλυση ή την απόλυτη μετάλλαξη τα κόμμα-τα διαχείρισης, όπως τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, που είχαν δημιουργηθεί σε άλλη φάση του καπιταλισμού έχο-ντας μεταξύ άλλων ως κύρια λει-τουργία τους και την ενσωμάτωση μεγάλων τμημάτων του λαού εντός του συστήματος. Τα κόμματα αυτά, και ιδιαίτερα το ΠΑΣΟΚ, δεν είχαν οικοδομηθεί για να υπηρετή-σουν μια πολιτική ανοικτής κλοπής του σημερινού (μισθοί-συντάξεις, θέσεις εργασίας), του χθεσινού (ακίνητα) και του αυριανού (συσ-σώρευση ατέλειωτων φόρων) εισο-δήματος των εργαζόμενων μαζών.

Εκτός από τη μεγάλη μάζα των εργαζομένων, τα κόμματα αυτά έρχονται σε πρωτοφανή ρήξη με μεσοστρώματα. Συνολικά η συγκυ-βέρνηση φαίνεται ότι δεν μπορεί να εξασφαλίσει τη συναίνεση εκείνης της κρίσιμης μάζας κόσμου που απαιτείται ώστε να λειτουργεί μα-κροπρόθεσμα το σύστημα.

Διάλυση ΠΑΣΟΚΑυτή η έλλειψη συναίνεσης φαί-νεται πιο ανάγλυφα από το γεγο-νός ότι οι εργαζόμενοι και οι μι-

κρομεσαίοι δεν πληρώνουν τους φόρους τους σε μαζικό πια επίπε-δο: στα τέλη Οκτωβρίου 2013 τα φυσικά πρόσωπα που χρωστού-σαν στο κράτος (δηλ. είχαν ληξι-πρόθεσμες οφειλές) είχαν φτάσει στα 2.695.000 ανθρώπους, δηλ. αποτελούσαν ένα τεράστιο πο-σοστό του οικονομικά ενεργού πληθυσμού της χώρας. Όμως και ο αριθμός των επιχειρήσεων που έχουν ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το Δημόσιο αυξήθηκε με δραματικό ρυθμό (για την ακρί-βεια κατά 228%!) το πρώτο δεκά-μηνο του έτους. Είναι γι’ αυτό το λόγο, εξάλλου, που η τρόικα δεν αποδέχεται την πρόβλεψη του υπουργείου Οικονομικών, ότι μπορούν να εισπραχθούν 2,65 δισ. ευρώ από τη νέα φοροληστεία επί των ακινήτων.

Αυτή η αδυναμία κάνει το ΠΑ-ΣΟΚ να θεωρείται ήδη τελειωμένη υπόθεση: Στις δημοσκοπήσεις είναι έκτο κόμμα (παρότι ο αρχη-γός του είναι αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπ. Εξωτερικών). Μεγαλοστελέχη αμφισβητούν ανοικτά τις επιλογές της ηγεσίας. Έντεκα νυν και πρώην βουλευ-τές και υφυπουργοί (Σαχινίδης, Μωραΐτης, Πεταλωτής κ.ά.) με ανακοίνωσή τους καταγγέλλουν τους χειρισμούς της. Κάποια άλλα στελέχη, όπως οι ευρωβουλευ-τές Ά. Ποδηματά, Μ. Κοππά και Σπ. Δανέλλης, παραβρέθηκαν στο συνέδριο της ΔΗΜΑΡ δίνο-ντας σήμα απομάκρυνσης, ενώ ο πρώην υπουργός Π. Μπεγλίτης ανακοίνωσε την προσχώρησή του στη ΔΗΜΑΡ.

Έτσι το σχέδιο των «58» μάλ-λον μένει ως επιθυμία του Πρε-

τεντέρη και κάποιων κύκλων του κεφαλαίου. Ο ίδιος ο Βενιζέλος δίνει μάχη οπισθοφυλακής για τον εαυτό του χρησιμοποιώντας το κόμμα και την κυβερνητική του και πολιτική συμμαχία με την ακροδεξιά ηγεσία της ΝΔ ως ασπίδα απέναντι στην προοπτική να διωχθεί ποινικά για την υπόθε-ση των υποβρυχίων.

Κρίση ΝΔΌμως και η ΝΔ δείχνει ότι χάνει πλέον τη δημοσκοπική αντοχή της αφού διέρρηξε και αυτή τους ζωτικούς δεσμούς της με την κοινωνική της βάση. Είναι χαρα-κτηριστικό ότι η ΔΑΚΕ ιδιωτικού τομέα με επιστολή της ζήτησε εμμέσως από τους βουλευτές της ΝΔ να μην υπερψηφίσουν τον προϋπολογισμό. Αμέσως (ξανα)διαγράφηκε από το κόμμα ο πρόεδρος της εν λόγω παρά-ταξης, και γγ. της ΓΣΕΕ, Ν. Κιου-τσούκης, ο οποίος ωστόσο πέρα-σε στην αντεπίθεση λέγοντας ότι «είναι εγκληματικό για την κοινω-νία το μείγμα αυτής της πολιτι-κής και δεν μπορεί να πάει άλλο».

Αντίστοιχες απόψεις έχουν και πολλοί βουλευτές -ειδικά όσοι έχουν εκλογική βάση ψηφοφό-ρους με μικρή και μεσαία ιδιοκτη-σία.

Έτσι ο Σαμαράς, παρότι κατά-φερε να φτάσει στο βραχυπρό-θεσμο στόχο του, την προεδρία της ΕΕ, έχει εξαντλήσει τα περισ-σότερα από τα πολιτικά του καύ-σιμα. Ταυτόχρονα, την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, θα έπρεπε να αποφασίσει τι θα κάνει με τον Βενιζέλο και την υπόθεση των υποβρυχίων: Θα τον στήριζε

με την παρουσία του στη Βου-λή ακόμη κι αν αυτό σήμαινε ότι θα χρεωθεί το βαρύ πυροβολικό της πασοκικής διαφθοράς; Ή θα προτιμούσε να μην παραστεί στη Βουλή, αφήνοντας μόνο του τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ ενάντια στις ορέξεις όλων. Ό,τι και να έκανε η συγκυβέρνηση θα έχει υποστεί νέα φθορά.

ΠροοπτικέςΣε αυτές τις συνθήκες η κυβέρ-νηση προσπαθεί να περάσει τη φορολογική λαίλαπα που, μεταξύ άλλων, φορολογεί χωράφια, επι-τρέπει εφόδους εφοριακών μέσα στα σπίτια, εξόφληση του φόρου εισοδήματος σε τρεις μήνες, αντί σε έξι, πρόστιμο 10% αν κάποιος καθυστερήσει για πάνω από δύο μήνες να πληρώσει το φόρο του και πολλά άλλα αιμοδιψή.

Ο μόνος φόρος στον οποίο κάνουν διαρκώς πίσω οι μνη-μονιακές κυβερνήσεις είναι το 20% που έχει αποφασισθεί από το 2010 να επιβάλλεται στις τη-λεοπτικές διαφημίσεις. Ήδη ο Στουρνάρας έδωσε τέταρτη ανα-βολή για έναν ακόμη χρόνο, επα-ναβεβαιώνοντας τη συμμαχία κυ-βέρνησης και καναλαρχών. Όμως η μιντιακή προπαγάνδα δεν αρκεί για να σώσει την κυβέρνηση. Κα-νείς προφανώς δεν θα θυμάται σε λίγους μήνες την ελληνική προεδρία, όπως ακριβώς κανείς δεν θυμάται τη λιθουανική προε-δρία, παρότι αυτή δεν έχει λήξει ακόμη. Ο μόνος πιθανός λόγος να μείνει στην ιστορία η ελληνική προεδρία, είναι να καταρρεύσει η κυβέρνηση κατά τη διάρκειά της.

Άποψή μας...

Διοικητικοί ΑΕΙ: Ένας υποδειγματικός

αγώνας

Ύφεση και το 2014, διογκώνονται οι δυσκολίες για ΠΑΣΟΚ-ΝΔ

Κυβέρνηση χωρίς πολιτικά καύσιμα

Page 4: ΕΑ 303

4 • εργατικά ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ18 Δεκέμβρη 2013

Του Θοδωρή Πατσατζή

Η κυβέρνηση φαίνεται να επιμένει στη σκλη-ρή γραμμή για διάλυ-

ση της δημόσιας υγείας και του ΕΟΠΥΥ. Έτσι μετά τους τίτλους τέλους σε 10 νοσοκομεία και την ουσιαστική κατάργηση του ΕΟΠΥΥ, σειρά πήραν για διαθε-σιμότητα οι 1.300 περίπου πα-νελλαδικά, οδηγοί των δημόσι-ων νοσοκομείων.

Από τα τέλη Νοέμβρη, η κυβέρνηση και ο λαλίστατος υπουργός Υγείας συναντούν παντού αντιστάσεις, με σχεδόν καθημερινές συγκεντρώσεις μπροστά σε μεγάλα καταστήμα-τα του ΕΟΠΥΥ-ΙΚΑ, στη λεωφό-ρο Αλεξάνδρας, στο Περιστέρι κ.ά., με δημιουργία απεργιακών επιτροπών σε πολλές περιοχές.

Στο Περιστέρι έγινε και μια πρώτη προσπάθεια για να φτια-χτεί επιτροπή κοινή με φορείς και σωματεία της πόλης. Συμ-μετείχαν η τοπική ΕΛΜΕ, ο το-πικός σύλλογος δασκάλων, η Ελεύθερη Ενωτική Κίνηση Ερ-γαζομένων του Δήμου Περιστε-ρίου, ο σύλλογος «ΠΑΡΑΓΚΑ», η Κίνηση «Απελάστε το Ρατσισμό» Περιστερίου, η Λαϊκή Επιτροπή (ΠΑΜΕ, ΜΑΣ, ΠΑΣΕΒΕ), οι δη-μοτικές παρατάξεις του ΣΥΡΙΖΑ, του ΑΝΤΑΡΣΥΑ κ.ά.

ΨυχιατρείαΤην πρωτοκαθεδρία των κινη-τοποιήσεων στα νοσοκομεία έχουν οι εργαζόμενοι στα Ψυχι-ατρικά Νοσοκομεία.

Ειδικά στο ΨΝΑ (Δαφνί), όπου με πρωτοβουλία εργαζομένων του νοσοκομείου έγιναν κοινές εξορμήσεις με κατοίκους της Δυτικής Αθήνας, ενάντια στο κλείσιμο των ψυχιατρικών νο-σοκομείων, σε Περιστέρι και Αιγάλεω. Οι εργαζόμενοι στο ΨΝΑ, τον τελευταίο ένα και

πλεόν μήνα, έχουν επίσης προ-χωρήσει σε αποκλεισμούς της λεωφόρου Καβάλας, όπου βρί-σκεται το νοσοκομείο, έχουν συγκροτήσει απεργιακές φρου-ρές και έχουν κάνει δύο μαζικές κινητοποιήσεις στο υπουργείο Υγείας. Σε μικρότερο βαθμό, αντίστοιχες κινητοποιήσεις έγι-ναν στο Δρομοκαΐτειο.

Στο ΨΝ Θεσσαλονίκης, οι ερ-γαζόμενοι έχουν πραγματοποι-ήσει πολλές συγκεντρώσεις και πορείες, ενώ την προηγούμενη εβδομάδα προχώρησαν σε συμ-βολικό αποκλεισμό της πύλης του ΨΝΘ αντιδρώντας στην απόφαση του υπουργού Υγείας να ξεκινήσει τη διαδικασία της διαθεσιμότητας-κινητικότητας για 46 εργαζόμενους.

ΟδηγοίΣτο Ασκληπείο Βούλας, οι ερ-γαζόμενοι πραγματοπίησαν σύ-σκεψη με κατοίκους, φορείς και σωματεία της Νότιας Αθήνας, για να οργανώσουν επιτροπή αγώνα για τη δημόσια υγεία, καθώς στο νοσοκομείο μπαίνει ιδιότυπο λουκέτο, αφού η έλ-λειψη οδηγών σημαίνει ότι οι ασθενείς δεν θα έχουν τη δυ-νατότητα μετακίνησης μεταξύ των διαφορετικών κτιρίων του νοσοκομείου.

Οι εργαζόμενοι του Νοσοκο-μείου Καλαμάτας, με καθημε-ρινές στάσεις εργασίας, από τις αρχές Δεκέμβρη, και σε απο-κλεισμούς των ταμείων για να μην πληρώνουν οι ασθενείς το 5ευρω, αντιδρούν στις διαθεσι-μότητες των συναδέλφων τους οδηγών.

Οι εργαζόμενοι στο Νοσοκο-μείο της Άρτας πραγματοποίησαν την Πέμπτη 12 Δεκέμβρη παρά-σταση διαμαρτυρίας στην είσοδο του νοσοκομείου και στη συνέ-χεια συγκέντρωση διαμαρτυρίας και συλλαλητήριο στην πόλη.

Σε συνεχείς κινητοποιήσεις είναι και οι εργαζόμενοι στο νο-σοκομείο της Λάρισας.

Η πίεση αυτών των κινητοποι-ήσεων ανάγκασε την ηγεσία της ΠΟΕΔΗΝ να προχωρήσει, μετά από πολύ καιρό, σε 24ωρη πα-νελλαδική απεργία, στην οποία όμως δεν έδωσε συνέχεια, αφή-νοντας ακάλυπτους τους οδη-γούς. Μάλιστα, παρά το γεγονός ότι στην απεργιακή συγκέντρω-ση παραβρέθηκαν και εργαζόμε-νοι από την ΕΡΤ, εκπαιδευτικοί από το Συντονιστικό καθηγητών σε διαθεσιμότητα, δημοτικοί υπάλληλοι, εργαζόμενοι στα ασφαλιστικά ταμεία και βέβαια εργαζόμενοι στον ΕΟΠΥΥ-ΙΚΑ, η ΠΟΕΔΗΝ δεν πήρε την πρωτο-βουλία να τους καλέσει σε ουσι-αστικό συντονισμό ενάντια στη διάλυση της δημόσιας υγείας.

Επιτροπές ΑγώναΤο επόμενο διάστημα οι αγώ-νες για τη δημόσια υγεία και οι πρωτοβουλίες στήριξής τους, με επιτροπές αγώνα, εξορμή-σεις, πρωτοβουλίες χρειάζεται να πυκνώσουν και να συμπλη-ρωθούν από την πολιτική πρω-τοβουλία του ΣΥΡΙΖΑ που θα ζη-τάει, με επίκεντρο αυτούς τους αγώνες, να οδηγηθούμε στην ανατροπή της κυβέρνησης και των μνημονίων.

Στριμωγμένη η κυβέρνηση από τις κινητοποιήσεις σε ΕΟΠΥΥ-Νοσοκομεία

Να σώσουμε τη δημόσια υγεία

Η κυβέρνηση Σαμαρά είναι αποφασισμένη να μας κάνει να πούμε το νερό…

νεράκι. Στην κυριολεξία οι μνημο-νιακοί κυβερνήτες ετοιμάζονται να οδηγήσουν σε αργό και βασα-νιστικό θάνατο δεκάδες χιλιάδες ανέργους, εργαζόμενους και συ-νταξιούχους που δεν έχουν ούτε σεντς τσακιστό στην τσέπη τους, ξεπουλώντας το νερό στα «κορά-κια» της ελεύθερης αγοράς.

Κι αυτό γιατί τα διεθνή παρα-δείγματα, όπως μέσα από τις στή-λες της «ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ» έχουμε αναδείξει (βλέπε ΕΑ φ. 289 κ.ά.), δείχνουν ότι ιδιωτικο-

ποίηση του νερού, σημαίνει τρο-μακτική αύξηση στην τιμή του και αμφιβόλου ποιότητας νερό.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, μέσα από συνέντευξη Τύπου των βουλευτών Θεσσαλο-νίκης, Ιωάννη Αμανατίδη, Δέσποι-νας Χαραλαμπίδου και Γιάννας Γαϊτάνη, κατέδειξε τις συνέπειες αυτής της ιδιωτικοποίησης. «Πα-ραβλέπουν την ανάγκη του λαού για πρόσβαση στα δημόσια αγα-θά» και «επιδιώκουν μείωση του προσωπικού και καταστρατήγηση των εργασιακών δικαιωμάτων», είπε χαρακτηριστικά στη συνέ-ντευξη Τύπου η βουλευτής Γιάννα Γαϊτάνη και κάλεσε τους πολίτες

να αναπτύξουν ένα πλατύ λαϊκό μαζικό κίνημα που θα αποτρέψει το ξεπούλημα της ΕΥΑΘ.

Είναι σαφές, πια, ότι ένας τρό-πος υπάρχει για να τους σταματή-σουμε, οι μαζικοί κοινοί αγώνες εργαζόμενων στις δημόσιες εται-ρείες ύδρευσης με τους κατοί-κους των πόλεων που θα μπουν στο στόχαστρο, με αρχή -λόγω μεγάλου πληθυσμού- την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη.

Στην ίδια συνέντευξη, έγινε φα-νερό ότι η κυβέρνηση δεν είναι διατεθειμένη να περιμένει την απόφαση του Συμβουλίου της Επι-κρατείας, όπου έχουν προσφύγει οι

εργαζόμενοι της Εταιρείας Ύδρευ-σης Αποχέτευσης Θεσσαλονίκης (ΕΥΑΘ). Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο ότι πριν λίγες μέρες έγινε σύσκεψη στο Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ), παρουσία της διοίκησης της ΕΥΑΘ, όπου και έγιναν γνωστοί οι βασικοί άξονες της μελέτης σύμβασης πα-ραχώρησης της ΕΥΑΘ.

Εξάλλου, μέσα στην επόμενη χρονιά, η μάχη για τα δημόσια αγαθά θα συμπεριλάβει και τη μάχη για το ηλεκτρικό ρεύμα. Ο Μυτιληναίος, ο Κοπελούζος, η Gazprom (Ρωσία), αλλά και γερμανικές εταιρείες τρίβουν τα

χέρια τους και ταυτόχρονα μαζί με την τρόικα και τους διεθνείς τοκογλύφους πιέζουν ώστε να επισπευσθούν οι διαδικασίες ιδι-ωτικοποίησης και της ΔΕΗ. Το ξεκίνημα όπως προέκυψε από τη συνάντηση στο ΤΑΙΠΕΔ θα γίνει με τον ΑΔΜΗΕ (Ανεξάρτητος Δι-αχειριστής Μεταφοράς Ηλεκτρι-κής Ενέργειας) που θα διαχωρι-στεί ιδιοκτησιακά από τη ΔΕΗ.

Το 2014 το δίλημμα «ή αυτοί ή εμείς» θα πάρει σάρκα και οστά πολύ περισσότερο από ποτέ. Και θα κρίνει αν νερό και ρεύμα θα είναι δημόσια αγαθά ή παιχνίδια κέρδους για το ιδιωτικό κεφάλαιο.

Όχι στο ξεπούλημα του νερού

Η έκθεση που πήρε την έγκριση από το Κυβερνητικό Συμβούλιο Μεταρρύθμισης προβλέπει ότι από εδώ και πέρα ο ΕΟΠΥΥ θα είναι μόνο αγοραστής και όχι πάροχος υπηρεσιών υγείας. Επίσης εντάσσεται στο ΕΣΥ, αλλά αυτό αν και θα μπορούσε να είναι ουσιαστική λύση, στην ουσία με την όλη μνημονιακή κυβερνητική κατεύθυνση επιβαρύνει το πρόβλημα για τους ασθενείς, ελαχιστοποιώντας τη δωρεάν πρόσβαση στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας.

Ο δημόσιος χαρακτήρας της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας καταργείται και οι ασφαλισμένοι θα χάσουν τις δωρεάν παροχές σε ιατρική περίθαλψη, συνταγογράφηση, εργαστηριακές εξετάσεις, εμβολιασμούς κ.ά. Για όλα αυτά θα πληρώνουμε αδρά τα ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα υγείας και εργαστήρια, ενώ σε πολλές πόλεις και χωριά της επαρχίας θα πληρώνουμε και για τη μεταφορά μας στο νοσοκομείο, με την κατάργηση των οδηγών -που ιδιαίτερα στην επαρχία είχαν το ρόλο που στην Αθήνα έχουν οι εργαζόμενοι του ΕΚΑΒ.

Απέναντι σ’ αυτή την επιθετική πολιτική της κυβέρνησης, απάντηση έχουν ως τώρα δώσει οι αγώνες των εργαζόμενων σε ΕΟΠΥΥ και νοσοκομεία, που σε πολλές περιπτώσεις έχουν καταφέρει να συνδεθούν με τις τοπικές κοινωνίες -ιδιαίτερα στην περίπτωση του ΕΟΠΥΥ- στριμώχνοντας άσχημα την κυβέρνηση, η οποία από τη μια εκτοξεύει απειλές και μέτρα και από την άλλη υποχρεώνεται, να πάει σε διάλογο με τους γιατρούς –την ίδια στιγμή που ο υπ. Υγείας δήλωνε ότι δεν πάει σε διάλογο με απεργούς.

Και πάλι τη μισή αλήθεια λένε, καθώς αυτοί που πάνε σε διάλογο με την κυβέρνηση είναι οι δεξιοί εγκάθετοι συνδικαλιστές του Ιατρικού Συλλόγου Αθήνας και όχι οι γιατροί του ΕΟΠΥΥ-ΙΚΑ που συνεχίζουν την απεργία τους. Η Ομοσπονδία των γιατρών (ΠΟΣΕΥΠ) ΕΟΠΥΥ ανακοίνωσε ότι η απεργία συνεχίζεται μέχρι τις 27/12. Δυστυχώς η ηγεσία του Ιατρικού Συλλόγου δείχνει να θέλει πολιτικά να συνδράμει την κυβέρνηση ξεχνώντας ότι δεν είναι η άμεση ηγεσία των γιατρών του ΕΟΠΥΥ-ΙΚΑ.

Γιατροί ΕΟΠΥΥ

Συνέντευξη Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ

Page 5: ΕΑ 303

εργατικά • 5ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ18 Δεκέμβρη 2013

Του Νίκου Αναστασιάδη, εκπαιδευτικού

Ο ι εκλογές για την ανάδειξη νέων ΔΣ των ΕΛΜΕ γίνονται σε μια περίοδο που η δω-

ρεάν δημόσια εκπαίδευση αποδομεί-ται συστηματικά όπως επιτάσσει η εφαρμογή των μνημονίων. Η παιδεία, η υγεία, η δημόσια περιουσία και τα κοινωνικά αγαθά όπως το νερό και το ρεύμα γίνονται πεδία εκμετάλλευσης και επενδυτικών ευκαιριών. Ταυτό-χρονα οι εργασιακές σχέσεις, το ίδιο το δικαίωμα στην εργασία, η κοινω-νική πρόνοια, αντιμετωπίζονται ως βαρίδια της επιχειρηματικότητας και στην ερώτηση «τελικά τι έχει σημα-σία», η απάντηση είναι «η κερδοφορία των επιχειρήσεων» και η εξυπηρέτη-ση του χρέους!

ΠροϋπολογισμόςΟ προϋπολογισμός του 2014 για την παιδεία είναι ο χειρότερος όλων των προηγούμενων ετών και ο χειρότερος σε όλη την Ευρώπη: Οι δαπάνες για την παιδεία θα υποστούν μείωση του-λάχιστον 12,18% μέσα στην επόμενη διετία! Στη δευτεροβάθμια εκπαίδευ-ση υπάρχει μείωση δαπανών 216 εκατ. ευρώ, ποσό που προκύπτει από τη διάλυση της Τεχνικής Εκπαίδευσης, τις διαθεσιμότητες των εκπαιδευτι-κών και την απομάκρυνση περίπου 20.000 μαθητών από αυτήν.

Η απόλυση των σχολικών φυλάκων και των καθαριστριών από τα σχο-λεία έχει ως αποτέλεσμα οι δαπάνες για δήμους και περιφέρεια να συρρι-κνώνονται δραματικά, κατά 40 εκατ. ευρώ (-80%).

Ο προϋπολογισμός αποκαλύπτει τη σημερινή εκπαιδευτική πραγμα-τικότητα. Μείωση του αριθμού των εκπαιδευτικών, μεγάλη μείωση των λειτουργικών δαπανών και καταργή-σεις υποστηρικτικών εκπαιδευτικών δομών. Αλλά και αύξηση αριθμού μαθητών ανά τάξη, 1.676 νέες καταρ-γήσεις-συγχωνεύσεις σχολείων, υπο-χρεωτικές μεταθέσεις εκπαιδευτικών, μείωση μισθών αλλά και αριθμού μό-νιμων εκπαιδευτικών.

Και βέβαια συνολικότερες αντι-δραστικές αλλαγές στην εκπαίδευση προς την κατεύθυνση της συρρίκνω-σής της και της παραχώρησης των κερδοφόρων τομέων της στο ιδιωτικό κεφάλαιο.

Οι αντιστάσεις στην εκπαίδευσηΑν όλα τα παραπάνω είναι οι κατευ-θύνσεις της κυβερνητικής πολιτι-κής, σίγουρα η επιβολή τους δεν

είναι περίπατος. Όπως σε όλη την κοινωνία, έτσι και στο χώρο της εκπαίδευσης αναπτύσσονται αντι-στάσεις. Η 8ήμερη απεργία των εκ-παιδευτικών το Σεπτέμβρη έδειξε ότι, σε μια εποχή όπου μία σοβαρή επιμέρους ήττα της κυβέρνησης συνεπάγεται και την ανατροπή της, το όπλο της απεργίας διαρκείας εί-ναι μεν αναγκαίο αλλά όχι επαρκές. Η απεργία διαρκείας για να οδηγή-σει στη νίκη χρειάζεται αποφασι-σμένη ηγεσία, εσωτερική κλαδική δυναμική και ένα κομμάτι αποφα-σισμένων συναδέλφων, κοινωνική έμπρακτη συμπαράσταση αλλά και προϋποθέσεις εξάπλωσης της απεργίας σε άλλους κλάδους.

Σήμερα βρισκόμαστε σε ένα με-σοδιάστημα πριν από τον επόμενο γύρο που δεν θα αργήσει. Η οργή και η αγανάκτηση απέναντι στην κυβερ-νητική πολιτική θα βρουν διέξοδο να εκφραστούν γιατί όλο και μεγαλύ-τερος αριθμός κατοίκων της χώρας καταλαβαίνει ότι το μέλλον που μας επιφυλάσσει η κυβέρνηση Σαμαρά δεν είναι καθόλου φωτεινό για τα λα-ϊκά στρώματα.

Η σημασία της εκλογικής μάχηςΗ σημασία του ελέγχου των συνδι-κάτων είναι ξεκάθαρη όσον αφορά τη δυνατότητα αντίστασης στην κυ-βερνητική πολιτική. Ο έλεγχος της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ επάνω στην ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ ήταν πάντα στήριγμα στις μνημονιακές κυβερ-νήσεις. Μόνο η αλλαγή στους συ-σχετισμούς στην ΟΛΜΕ επέτρεψε την απεργία διαρκείας του κλάδου το Σεπτέμβρη και μόνο θετικά μπο-ρεί να αντιμετωπίσει κανείς την ενί-σχυση της Αριστεράς στην ΑΔΕΔΥ. Γιατί η Αριστερά είναι η μόνη που μπορεί να εξασφαλίσει ότι οι αγώ-νες θα οδηγηθούν στη νίκη και στην ανατροπή της κυβέρνησης Σαμαρά.

Στις εκλογές των ΕΛΜΕ είναι κρί-σιμο να επιβεβαιωθεί η τάση ενί-σχυσης της Αριστεράς, κάτι που ως τώρα φαίνεται να συμβαίνει. Όμως είναι επίσης σημαντικό να ενισχυ-θεί μέσα στην Αριστερά η παράταξη των Συνεργαζόμενων Εκπαιδευτι-κών Κινήσεων. Γιατί, παρά τις ανε-πάρκειές της, συνεχίζει να αποτελεί μια σταθερή φωνή μέσα στις ΕΛΜΕ και την ΟΛΜΕ που καλεί σε ενότητα και συστράτευση όλης της Αριστε-ράς με στόχο την ανατροπή της κυ-βέρνησης και άνοιγμα του δρόμου προς τη σοσιαλιστική αλλαγή. Κάτι που το ΠΑΜΕ αρνείται και οι Πα-ρεμβάσεις δε τολμούν.

Κτηματολόγιο ΑΕΕικοσιτετράωρη απεργία πραγ-ματοποίησαν οι εργαζόμενοι στο Κτηματολόγιο (πρόσφατα μετονομάσθηκε σε ΕΚΧΑ ΑΕ την Τετάρτη 11 Δεκέμβρη. Η απόφαση είχε παρθεί ομόφω-να σε Γενική Συνέλευση λίγες μέρες πριν. Οι εργαζόμενοι αντέδρασαν με αυτό τον τρόπο στο σχεδιασμό που διέρρευσε τις προηγούμενες μέρες στα μεγάλα ΜΜΕ, σύμφωνα με τον οποίο η ΕΚΧΑ συγκαταλέγεται στις εταιρείες του ευρύτερου δημόσιου τομέα (ΝΠΙΔ) από τις οποίες θα γίνουν απολύσεις προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος των 4.000 για φέτος. Το εποπτεύον υπουργείο (ΥΠΕ-ΚΑ) οφείλει να συνεισφέρει στον αριθμό με 66 εργαζόμε-νους. Οι εργαζόμενοι αυτοί θα προέλθουν από 3 φορείς, ανάμεσα στους οποίους και η ΕΚΧΑ. Είναι σίγουρο, λοιπόν, ότι θα γίνουν απολύσεις. Η δι-οίκηση της εταιρείας δηλώνει άγνοια, ενώ ο υπουργός ΠΕΚΑ δεν έχει δεχτεί ακόμα το σω-ματείο. Το θετικό είναι ότι η πρόταση για απεργία ήρθε από τις παρεμβάσεις των εργαζό-μενων (το ΔΣ δεν είχε πρότα-ση). Η διαφορά με το παρελ-θόν ήταν ότι κανείς δεν είχε αυταπάτες για «εξαιρέσεις» και κανείς, ακόμα και αυτοί που τις πρότειναν, δεν επέμεινε σε «συμβολικές» διαμαρτυρίες.

ΛουκέτοΣε οριστικό κλείσιμο της μονά-δας της ΒΑΛΒΕ (Alumil) στην Ξάνθη, προχώρησε η οικογένεια Μυλωνά, πετώντας στο δρόμο 132 εργαζόμενους. Ο Γιώργος Μυλωνάς, πρόεδρος και διευ-θύνων σύμβουλος του ομίλου Αλουμύλ μετά το λουκέτο στην οικογενειακή μονάδα της ΒΑΛ-ΒΕ στην Ξάνθη, μετέφερε τις δραστηριότητες της επιχείρη-σης (βαφές αλουμινίων) στη θυγατρική της Αλουμύλ στην Τουρκία. Για το κεφάλαιο τα σύ-νορα δεν υπάρχουν όταν χρειά-ζεται να εξασφαλίσει τα κέρδη του. Αντίθετα για τους εργαζό-μενους η μόνη λύση που προτά-θηκε είναι, αν θέλουν να συνεχί-σουν να εργάζονται, να πάνε στη μονάδα του Ομίλου στο Κιλκίς, χωρίς φυσικά να τους καλύπτο-νται τα έξοδα μετακίνησης ή μετακόμισης και χωρίς να συνυ-πολογίζονται οι βλαπτικές μετα-βολές συνολικά στη ζωή τους.

ΟΤΕΣαρανταοκτάωρη απεργία πραγματοποίησαν από στις 16/12-17/12 οι εργαζόμενοι τε-χνικοί του ΟΤΕ. Οι τεχνικοί απεργούν καταγγέλλοντας τη διοίκηση της επιχείρησης που αποφάσισε να παραχωρήσει σε ιδιώτες εργολάβους το έργο το οποίο οι ίδιοι εκτελούσαν. Την πρώτη μέρα της απεργί-

ας πραγματοποίησαν μαζική συγκέντρωση, μπροστά στο κεντρικό κτίριο του ΟΤΕ στη Λεωφόρο Κηφισίας. Το έργο που παραδόθηκε στους ερ-γολάβους, είναι οι επισκευές υπόγειων καλωδίων και με την απόφαση αυτή η διοίκηση επιχειρεί να εκβιάσει τους τε-χνικούς να ακολουθήσουν το πρόγραμμα εθελουσίας εξό-δου που τους έχει προτείνει εδώ και καιρό.

2014Η μνημονιακή συγκυβέρνηση ετοιμάζει από τώρα τα νέα μέ-τρα που διαλύουν κάθε μορφή εργατικής σχέσης για το 2014, δίνοντάς τα όλα στο μεγάλο κε-φάλαιο: Πλήρη απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, νέα μείωση των εργοδοτικών ασφα-λιστικών εισφορών που οδηγεί σε εξασφαλισμένη χρεοκοπία το ΙΚΑ, περαιτέρω διεύρυνση των ελαστικών σχέσεων εργα-σίας είναι μερικά μόνο από όσα έρχονται τη νέα χρονιά. Τα νέα σκληρά μέτρα τα παρουσίασε ο ίδιος ο υπουργός Εργασίας Γ. Βρούτσης σε εκδήλωση του ΕΒΕΑ. Η πλήρης απελευθέρωση των απολύσεων αφορά αποκλει-στικά ομίλους και επιχειρήσεις, με προσωπικό πάνω από 150 ερ-γαζόμενους, όπως οι τράπεζες, όπου μέχρι σήμερα ισχύει ακόμα το υπουργικό «βέτο» στις ομαδι-κές απολύσεις.

νέα από τους εργατικούς χώρους

Του Στέλιου Φιλίππου, μέλους Δ.Σ. Συλλόγου Εργαζομένων

Δήμου Ζωγράφου

Την Δευτέρα και Τρίτη 2–3 Δεκεμβρίου πραγμα-τοποιήθηκε το ενδιάμεσο συνέδριο της ΠΟΕ–ΟΤΑ, αμέσως μετά το συνέδριο της ΑΔΕΔΥ και ενάμιση χρόνο μετά το τακτικό συ-νέδριο της ομοσπονδίας. Κι ενώ ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία για να κλείσουν οι... πληγές που άνοιξαν στη Θεσσαλονίκη, με τον αποκλεισμό των δεκαοκτώ σωματείων επειδή ψήφι-σαν και οι συμβασιούχοι, τελικά με ευθύνη της πλει-οψηφίας ΠΑΣΚΕ–ΔΑΚΕ δεν νομιμοποιήθηκαν γι’ ακόμα μια φορά. Αυτό είχε ως απο-τέλεσμα, λανθασμένα κατά την γνώμη μας, την αποχώ-ρηση των συναδέλφων της ΔΑΣ κι έτσι δεν δικαιώθηκε το σύνθημα–προμετωπίδα του συνεδρίου «Όλοι μαζί μπορούμε».

Στα αξιοσημείωτα του συ-νεδρίου είναι ότι δεν παρου-σιάστηκε κανένας απολογι-σμός γι’ αυτόν τον ενάμιση χρόνο. Βέβαια όταν ως κλά-δος μετράς ήδη έξι χιλιά-

δες συναδέλφους/ισσες σε διαθεσιμότητα και όπου να ‘ναι απολυμένους, ενώ έπονται ακόμα έξι χιλιάδες για ν’ απολυθούν, τότε δεν έχεις και πολλά να παρου-σιάσεις ως «απολογισμό». Το πρόγραμμα δράσης που παρουσιάστηκε ήταν μία συρραφή των αιτημάτων της τελευταίας πενταετίας διανθισμένα με αντιμνημο-νιακές–αντικυβερνητικές κορώνες και μάλιστα χωρίς ν’ αναφέρεται πουθενά με ποιο τρόπο θα τα διεκδική-σουμε.

Σε μία τόσο κρίσιμη φάση για τον κλάδο και για το ερ-γατικό κίνημα που βλέπει καθημερινά τα δικαιώμα-τά του να εξανεμίζονται με

την ταχύτητα του φωτός, οι αποκλεισμοί δεν βοηθούν. Πρέπει το καταστατικό συ-νέδριο, που αποφασίστηκε να γίνει ένα μήνα μετά το καταστατικό της ΑΔΕΔΥ, να είναι ουσιαστικό και να κλείσει επιτέλους το θέμα που έχει απασχολήσει τόσα συνέδρια. Είναι αδιανόητο, σήμερα που οι εργασιακές σχέσεις κατακερματίζονται, να συζητάμε ακόμα αν θα εγγράφονται στην ομο-σπονδία οι συμβασιούχοι. Όταν μάλιστα άλλες ομο-σπονδίες του Δημοσίου το έχουν ξεκαθαρίσει εδώ και χρόνια (ΟΛΜΕ), εγγράφο-ντας τους συμβασιούχους ορισμένου χρόνου με όλα τα δικαιώματα.

42ο Ενδιάμεσο Συνέδριο ΠΟΕ – ΟΤΑ: Όλοι Μαζί;

Επιμέλεια: Θοδωρής Πατσατζής

Οι εκλογές στις ΕΛΜΕ και η σημασία τους

Page 6: ΕΑ 303

6 • πολιτική ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ18 Δεκέμβρη 2013

Ο Φ. Κουβέλης επανε-ξελέγη πρόεδρος στο συνέδριο της ΔΗΜΑΡ,

προκρίνοντας ως στρατηγική τον «τρίτο πόλο», που δήθεν θα καλύ-ψει τον πολιτικό χώρο (;) ανάμεσα στη ΝΔ και το «λαϊκισμό» του ΣΥ-ΡΙΖΑ. Δηλ. θα είναι λίγο αριστερό-τερα από την ακροδεξιά, συνεπώς κάπου στα κεντροδεξιά.

Βέβαια η άρχουσα τάξη κρατάει μούτρα στη ΔΗΜΑΡ επειδή η τε-λευταία αποχώρησε από τη μνημο-νιακή κυβέρνηση (εξ ου και τα εξω-κοινοβουλευτικά ποσοστά που τις δίνουν αρκετές δημοσκοπήσεις). Από την άλλη όμως ο Κουβέλης προσπαθεί να πείσει την άρχουσα τάξη ότι ο Βενιζέλος είναι τελειω-μένος κι ότι μόνον αυτός μπορεί να αποτελέσει ένα ανάχωμα προς τα αριστερά, προς τον ΣΥΡΙΖΑ.

Μάλιστα οι βολές κατά του «λαϊ-κισμού» του ΣΥΡΙΖΑ σημαίνουν ότι και ο Κουβέλης προσβλέπει σε μετε-κλογική συνεργασία με την ακροδε-ξιά του Σαμαρά –γιατί αν έχουν πάει κατ’ ευχήν τα σχέδιά του, δεν θα έχει μείνει τίποτε άλλο. Η ενδεχόμενη επιθυμία για μετεκλογική συνερ-γασία με τον ΣΥΡΙΖΑ δεν θα προκύ-πτει από κάποια αριστερόστροφη κίνηση της ΔΗΜΑΡ αλλά από τα πιθανά υψηλά ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ και την προφανή αγωνία όλων των πτερύγων της ΔΗΜΑΡ να βρεθούν και πάλι σε «θέση ευθύνης», δηλ. σε κυβερνητικούς θώκους.

ΔεξιάΑλλά υπάρχει και δεξιότερη εκδο-χή από τη δεξιά επιλογή του Κου-βέλη. Είναι η πτέρυγα Λυκούδη. Ο απερχόμενος γραμματέας της ΔΗΜΑΡ τάχθηκε υπέρ του διαλό-γου με τους «58», με αυτούς που ακόμη και ο Λοβέρδος θεωρεί

ως «τίποτε». Μάλιστα η πτέρυγα αυτή θεωρεί λάθος την αποχώρη-ση από την τρικομματική κυβέρ-νηση. Μόνο της επιχείρημα είναι ότι η ΔΗΜΑΡ έτσι έπαψε να δεί-χνει «υπεύθυνη». Η ΔΗΜΑΡ απο-χώρησε με αφορμή το παράνομο κλείσιμο της ΕΡΤ αλλά αν αποχω-ρούσε σήμερα, εξαιτίας των θα-νάτων από κρύο και ασφυξία, των πλειστηριασμών και της φορολη-στείας, ο Λυκούδης πιθανότατα θα θεωρούσε και πάλι ανεύθυνο το κόμμα του: η «υπευθυνότητα» δεν γνωρίζει «κόκκινες γραμμές». Φυσικά εχθρός της ΔΗΜΑΡ, για τον Λυκούδη είναι η κύρια αντι-πολίτευση ενάντια στο μνημόνιο: «Ο λόγος του ΣΥΡΙΖΑ διαμορφώ-νει συνειδήσεις που προσδοκούν τη σύγκρουση και είναι αναγκα-σμένοι να εφευρίσκουν εχθρό και συνειδήσεις που προσδοκούν τη νομή της εξουσίας», κατήγγειλε το στέλεχος της ΔΗΜΑΡ. Προ-φανώς ο Λυκούδης και οι φίλοι του δεν ενδιαφέρονται καθόλου για τη νομή της εξουσίας, ενώ η τρόικα και η κυβέρνηση δεν είναι εχθροί, είμαστε όλοι φίλοι…

Οι επιλογές της πτέρυγας αυτής εκφράστηκε πιο παραστατικά στην τοποθέτηση της εισηγήτριάς της Ντ. Τσικαρδάνη, η οποία διαφώ-νησε και με την εισήγηση Κουβέ-λη για ένταξη του κόμματος στην ομάδα των Σοσιαλιστών και Δη-μοκρατών, στο Ευρωκοινοβούλιο, ζητώντας την πλήρη ένταξη στο Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα. «Πρόκειται για στρατηγική ένταξη και όχι τακτική. Πρόκειται για την υλοποίηση του ευρωπαϊκού προ-σανατολισμού μας», διακήρυξε. Πράγματι πρόκειται και για πρότα-ση μόνιμης δεξιότερης τοποθέτη-σης του κόμματος στο πλευρό του

ΠΑΣΟΚ, των συγκυβερνώντων Σο-σιαλδημοκρατών στη Γερμανία και του κόμματος του Ολάντ.

Αριστερό ΔίκτυοΌμως, ακόμη και το Αριστερό Δί-κτυο της ΔΗΜΑΡ, που κατέθεσε διαφορετικό κείμενο, βλέπει τον ΣΥ-ΡΙΖΑ μόνον ως κυβερνητική δυνα-τότητα – αλλά και αυτή η πτέρυγα τού καταλογίζει «αντιλήψεις διπο-λικής αντιμετώπισης της σημερινής κρίσης που οδηγεί σε αδιέξοδα».

Επίσης το Αριστερό Δίκτυο όχι μόνον δεν μιλάει για ανατροπή του μνημονίου αλλά σχεδόν το αποδέ-χεται στο όνομα της ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας: «Η χώρα μας πληρώνει βαρύ τίμημα στην προσπάθειά της να παραμείνει μέ-λος της ευρωπαϊκής οικογένειας και να αποφύγει τη χρεοκοπία. Το αντίτιμο των θυσιών του ελληνικού λαού πρέπει να είναι “ευρωπαϊκή ενοποίηση με δημοκρατική οργά-νωση, ισχυρή κοινωνική συνοχή και αλληλεγγύη”». Επίσης στο κείμενο του Αριστερού Δικτύου διαφαίνο-νται ίσες αποστάσεις με μνημονι-ακά και αντιμνημονιακά κόμματα: «Πρέπει να πορευτούμε με το πρό-γραμμα και τις ιδέες μας μακριά από τη ζεστή αγκαλιά του ΠΑΣΟΚ ή την ομπρέλα του ΣΥΡΙΖΑ».

Κοντολογίς, όλες οι πτέρυ-γες της ΔΗΜΑΡ επεξεργάζο-νται τακτικές προκειμένου να αναστήσουν εκδοχές της σο-σιαλδημοκρατίας (άλλη σε πιο δεξιά εκδοχή, άλλη σε αριστε-ρότερη, άλλη με άρωμα οικολο-γίας). Όμως, σε συνθήκες στις οποίες η άρχουσα τάξη δεν χρει-άζεται πλέον τη σοσιαλδημοκρα-τία, η προσπάθεια της ΔΗΜΑΡ είναι, όπως και η κίνηση των «58», καταδικασμένη σε αποτυχία.

Έχει σχέση με την Αριστερά η ΔΗΜΑΡ;Διαρκής στροφή προς τη σοσιαλδημοκρατία

Με τη ΔΗΜΑΡ συνεργάζεται ο Λοβέρδος, ενώ στο κόμμα προσχώρησε ο Πάνος Μπε-γλίτης, καραμπινάτα στελέ-χη-υπουργοί του ΠΑΣΟΚ. Βέβαια κανένα «παπαγαλάκι» δεν άσκησε κριτική για το γεγονός ότι η «Αριστερά της ευθύνης» αγκαλιάζει με τις φτερούγες όχι απλά στε-λέχη αλλά στυλοβάτες της πασοκικής πολιτικής σε δύο πολύ κρίσιμους τομείς: υγεία και άμυνα. Κανένα παπα-γαλάκι δεν είπε απαξιωτικά ότι η ΔΗΜΑΡ κινδυνεύει να γίνει ΠΑΣΟΚ, όπως γράφεται

κάθε τόσο για τον ΣΥΡΙΖΑ. Το «κακό» πρόσωπο του ΠΑΣΟΚ συνδέεται με κοινωνικές παροχές, με δικαιώματα, με εκδημοκρατισμό. Όλα αυτά ονοματίζονται «λαϊκισμός» και καταλογίζονται στον ΣΥΡΙ-ΖΑ. Αντίθετα οι λοβερδομπε-γλίτηδες συνδέονται με το «καλό» ΠΑΣΟΚ: λαμογιά, διά-λυση της υγείας, ακροδεξιός ρατσισμός και εξοπλιστικά προγράμματα, τα οποία είναι «υπεύθυνη πολιτική», γι’ αυτό δεν καταλογίζεται τίποτε στη ΔΗΜΑΡ που συνεργάζεται μαζί τους.

Ποιος κινδυνεύει να γίνει ΠΑΣΟΚ;

Στην Ιταλία υπήρξε μια μακρά πο-ρεία μετάλλαξης του κορμού του Κουμουνιστικού Κόμματος, μέσα από διαδοχικά κύματα εκσυγχρονι-σμού: Ξεκίνησε από το «μετακομου-νιστικό» Δημοκρατικό Κόμμα της Αριστεράς το 1991, πέρασε στους πιο «εκσυγχρονισμένους» Δημοκράτες της Αριστεράς το 1997, για να κατα-λήξει στην απαλοιφή και του «Αρι-στερά» από τον τίτλο, με τη συγκρό-τηση του Δημοκρατικού Κόμματος το 2007.

Σήμερα, το Δημοκρατικό Κόμ-μα υψώνει και πάλι τα λάβαρα του «εκσυγχρονισμού», εκλέγοντας στην ηγεσία του τον Ματέο Ρέντσι, ο οποίος είναι, λέει, «πετυχημένος διαχειριστής» (ως δήμαρχος Φλω-ρεντίας) και έχει το προσωνύμιο «rottamatore» (αυτός που διαλύει

παλιά αυτοκίνητα) γιατί θέλει να τα διαλύσει/αλλάξει όλα στην κεντρο-αριστερά.

Αυτή η αέναη προσπάθεια «εκ-συγχρονισμού» στην ιταλική κε-ντροαριστερά έχει γίνει ανέκδοτο, αλλά έχει πολιτική εξήγηση. Η «μο-ντέρνα κεντροαριστερά», που θα δι-αχειρίζεται τα προβλήματα του καπι-ταλισμού με κοινωνική ευαισθησία, που θα είναι κοινωνικά δίκαιη αλλά θα προσφέρει κερδοφορία και ανά-πτυξη, μπορεί να υπάρξει μόνο στα μυαλά εκείνων που την εύχονται.

Ο εκμοντερνισμός εκφράζεται ως προσαρμογή στη σημερινή πραγμα-τικότητα, πέρα από «ουτοπίες, αγκυ-λώσεις, λαϊκισμούς». Γι’ αυτό και πίσω του κρύβεται η δεξιά μετατό-πιση. Γιατί, καθώς το οικονομικό και πολιτικό πλαίσιο δυσχεραίνει με την

επέλαση του νεοφιλελευθερισμού, καθώς οι καπιταλιστές αυξάνουν την επιθετικότητά τους και τις απαι-τήσεις, οι «ρεαλιστικές» επιλογές γίνονται όλο και δεξιότερες. Αλλά ακριβώς επειδή η υποταγή σε αυτόν το ρεαλισμό είναι συνταγή αποτυχί-ας, οι κεντροαριστεροί βρίσκονται πάντοτε μπροστά στην ανάγκη να «επανιδρύσουν την παράταξή τους». Αυτή είναι η περιπέτεια της ιταλικής κεντροαριστεράς, που προσφέρει διαρκώς την ίδια «σούπα» ξαναζε-σταμένη, και διαρκώς μεταλλασσό-μενη προς τα δεξιά.

Η εκλογή του Ματέο Ρέντσι είναι η κορύφωση αυτής της διαδικασίας. Πίσω από τα κούφια απολίτικα λόγια τύπου «νέος, χαρισματικός», κρύ-βεται ένα μίγμα Τόνι Μπλερ και Σίλ-βιο Μπερλουσκόνι. Μπερλουσκόνι όσον αφορά τον τρόπο που κινείται πολιτικά: Μιντιακή προσωπικότητα, που προβάλλεται ως «ικανός μάνα-τζερ» και στηρίζεται στην πρόθεσή του «να τα αλλάξει όλα». Οι συγκρί-σεις με τον Τόνι Μπλερ είναι ακό-

μα πιο εύστοχες. Στα αστικά ΜΜΕ επικρατεί κύμα ενθουσιασμού και αγαλλίασης για τον «rottamatore» που «είναι έτοιμος να τα βάλει με τα αριστερά δόγματα μέσα στο κόμμα του». Πράγματι, ο Ρέντσι υποσχέ-θηκε να μειώσει τη δύναμη των συνδικάτων και να απελευθερώσει την αγορά εργασίας. Ως δήμαρχος Φλωρεντίας απέλυσε το 50% των δημοτικών υπαλλήλων και στοχεύει να πράξει το ίδιο πανεθνικά. Για την αποπληρωμή του δημόσιου χρέους, προτείνει μαζικές ιδιωτικοποιήσεις, αρχίζοντας από τους σιδηρόδρο-μους και τα ταχυδρομεία. Είχε δη-λώσει πρόσφατα πως το πρόβλημα με την Ιταλία είναι «η έμφαση στην ισότητα».

Η ιταλική κεντροαριστερά έφτα-σε στον «μπλερισμό», το ανώτατο στάδιο του σοσιαλδημοκρατικού εκφυλισμού. Το μήνυμα από την Ιταλία είναι σαφές. Όταν αρχίσει ο κατήφορος, δεν υπάρχει τελειωμός. Η «Ελιά», όπως ονομάστηκε από τη δεκαετία του ’90 η συμμαχία των κε-

ντροαριστερών δυνάμεων, απέτυχε ακόμα και στον μίνιμουμ στόχο της: το «να μη βγει ο Μπερλουσκόνι». Οι πολιτικές της αποτυχίες ως κυβέρ-νηση και ως αντιπολίτευση ήταν αυ-τές που έκαναν τον Μπερλουσκόνι «επτάψυχο». Το PD κατέληξε να συ-γκυβερνά μαζί του (επί κυβέρνησης Μόντι και στους πρώτες μήνες της κυβέρνησης Λέτα) και πλέον η κυ-βέρνηση Λέτα λειτουργεί ως το πιο πιστό στήριγμα των «αγορών» στην Ιταλία. Σήμερα, έφτασε να συγκε-ντρώνει αυτό τις ελπίδες των ΜΜΕ των «διεθνών επενδυτών» ότι θα «γίνουν επιτέλους μετά από πολλά χρόνια οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις στην Ιταλία».

Η προοπτική μιας «ελληνικής Ελιάς» μπορεί να συνεπαίρνει μερίδα των αστικών ΜΜΕ. Και με το δίκιο τους. Η αντίληψη της «Ελιάς» οδή-γησε στο θάνατο την ιστορική ιτα-λική Αριστερά. Αλλά ο κόσμος που αναζητά εναλλακτική στη σημερινή βαρβαρότητα, δεν έχει να περιμένει τίποτα από τέτοια εγχειρήματα.

Η αυθεντική «Ελιά»: Δεξιότερα δεν γίνεταιΗ εκλογή του «Ιταλού Τόνι Μπλερ»

στην ηγεσία του Δημοκρατικού Κόμματος ενθουσιάζει τις «αγορές».

Page 7: ΕΑ 303

αριστερά • 7ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ18 Δεκέμβρη 2013

Του Αντώνη Νταβανέλλου

Ο Αλέξης Τσίπρας, μι-λώντας στο συνέδριο του ΚΕΑ στη Μαδρίτη,

χαρακτήρισε τις επερχόμενες ευρωπαϊκές εκλογές ως «μια μοναδική ευκαιρία για τους λα-ούς της Ευρώπης να κάνουν την αλλαγή πραγματικότητα…». Δεν συμμεριζόμαστε την εκτίμηση: η σημερινή ΕΕ δεν θα αλλάξει μέσα από τις ευρωεκλογές, ενώ δεν υπάρχει καμιά πρόβλεψη που να πείθει ότι το ποσοστό του ΚΕΑ θα είναι αρκετό για να προκαλέσει τον πολιτικό σεισμό που απαιτείται ακόμα και για περιορισμένες μεταρρυθμίσεις του ευρωοικοδομήματος.

Αντίθετα, όπως από παλιότε-ρα προειδοποιήσαμε, στο συ-νέδριο δεν έλειψαν οι πολιτικές προσαρμογές προς τη μετριο-παθέστερη από τον ΣΥΡΙΖΑ «συ-νισταμένη» των κομμάτων-με-λών του ΚΕΑ.

ΕΕΗ κριτική στην υπαρκτή ΕΕ πε-ριορίστηκε «στα ελαττώματα, τις ανεπάρκειες και τις αποστα-θεροποιητικές ασυμμετρίες (;) του σχεδίου». Δύσκολα θα μπο-ρούσε να αναγνωρίσει κανείς σε αυτήν την κριτική τις ιδρυτικές και συνεδριακές αποφάσεις του ΣΥΡΙΖΑ.

Το ίδιο ισχύει και για τις προ-γραμματικές προτάσεις. Για το χρέος, η προσοχή συγκεντρώ-θηκε στο αίτημα για «μια Ευρω-παϊκή Διάσκεψη Χρέους» που, λέει, θα «δώσει οριστική και βι-ώσιμη λύση στο πρόβλημα». Για τις τράπεζες η πολιτική συρρι-κνώθηκε στο αίτημα για «Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου… που θα διαχωρίζει τις εμπορικές από τις επενδυτικές δραστηριό-τητες». Η κατεύθυνση φορολό-γησης του κεφαλαίου και του

πλούτου «συμπτύχθηκε» στο αίτημα «ευρωπαϊκής νομοθεσί-ας για τη φορολόγηση των οφ-σόρ οικονομικών και επιχειρη-ματικών δραστηριοτήτων». Μ’ αυτά και εκείνα διατυπώθηκε η πρόταση για ένα ευρωπαϊκό «New Deal» που, λέει, «θα κα-ταπολεμήσει την ανεργία και θα χρηματοδοτήσει το μέλλον της Ευρώπης».

Αλήθεια, ποιος και πώς θα «πείσει» τους Ευρωπαίους βι-ομήχανους και τραπεζίτες να γυρίσουν από το σκληρό νεοφι-λελευθερισμό σε έναν ατόφιο κεϊνσιανισμό; Ποιος και πώς θα πείσει τους εργάτες της Ευρώ-πης να περιμένουν την απορ-ρόφηση της ανεργίας μέσα από μια «Νέα Συμφωνία» με τις κυ-βερνήσεις ή το κεφάλαιο; Υπεν-θυμίζουμε, επίσης, σε όσους νοσταλγούν τον Ρούζβελτ, ότι ο καπιταλισμός δεν βγήκε από την κρίση του 1929 μέσα από το New Deal, αλλά μέσα από το σφαγείο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου…

Ανάλογα προβλήματα υπήρ-ξαν και στα άμεσα πολιτικά προβλήματα και κυρίως στη στρατηγική απέναντι στην ευ-ρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία. Ο Πιέρ Λοράν, γραμματέας του ΚΚ Γαλλίας, επανεξελέγη πρόεδρος του ΚΕΑ με 78,6% των ψήφων. Αυτό προκάλεσε την (προσωρι-νή;) αποχώρηση του Κόμματος της Αριστεράς του Ζαν Λυκ Με-λανσόν από το ΚΕΑ.

ΠροειδοποίησηΗ Μαρτίν Μπιγιάρ, συμπρόε-δρος του Κόμματος της Αριστε-ράς, δήλωσε στη «Λιμπερασιόν»: «Θεωρούμε ότι ο σχεδιασμός μιας καμπάνιας για τις ευρωε-κλογές, με έναν πρόεδρο στο ΚΕΑ που καλεί σε συνεργασία με τους σοσιαλδημοκράτες στις δημοτικές στο Παρίσι, είναι κα-ταστροφή για το μήνυμά μας». Ο Φρανσουά Ντελαπιέρ, δεξί χέρι του Μελανσόν, δήλωσε ότι δεν είναι δυνατή η σύμπλευση με υποψηφίους που έχουν «με-ταβλητές στρατηγικές», προει-δοποιώντας για διάσπαση του Μετώπου της Αριστεράς (όπου συμμετέχει το ΚΚΓ, το Κόμμα της Αριστεράς, η Αντικαπιταλι-στική Αριστερά κ.ά.) στις επερ-χόμενες ευρωεκλογές. Ο Με-λανσόν χαιρέτισε την εκλογή του Αλ. Τσίπρα, υπογραμμίζο-ντας όμως κάποια συγκεκριμέ-να χαρακτηριστικά του ΣΥΡΙΖΑ: «Την ασυμβίβαστη αντίσταση στη λιτότητα, την ανεξαρτησία απέναντι στη σοσιαλδημοκρα-τία, την ανεξαρτησία απέναντι στο σάπιο πολιτικό σύστημα». Αυτά, πράγματι, και ως αντανά-κλαση των εργατικών αγώνων στην Ελλάδα, συμβολίζει ο Αλ. Τσίπρας στα μάτια μεγάλου τμή-ματος της Αριστεράς και του ερ-γατικού κινήματος στην Ευρώ-πη. Και αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να τα διαφυλάξει σαν τα μάτια του.

Υπενθυμίζουμε, σε όσους νοσταλγούν τον Ρούζβελτ, ότι ο καπιταλι-σμός δεν βγήκε από την κρίση του 1929 μέσα από το New Deal, αλλά μέσα από το σφαγείο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου…

Του Μιχάλη Βεργίτση

Η τελευταία σύνοδος της ΚΕ ΣΥΡΙΖΑ (8/12) είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον με βάση τη προγραμματισμένη ημερή-σια διάταξη της. Δυο εξαιρετικής σημασίας ζητήματα

(για το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς και για τη διαδικασία συγκρότησης των προγραμματικών θέσεων και τις πολιτικές εξελίξεις) στριμώχθηκαν να συζητηθούν σε μια μονοήμερη δι-αδικασία λίγων ωρών. Αυτό το γεγονός, από μόνο του, υποβάθ-μιζε την ίδια την ουσία της πολιτικής συζήτησης. Αν ήταν ένα περιστασιακό και μεμονωμένο δείγμα, θα μπορούσε κανείς να το προσπεράσει και να προσδοκά μια καλύτερη διαδικασία για την επόμενη σύνοδο της ΚΕ.

Ωστόσο, αυτή η περίπτωση, που αφορά ένα κορυφαίο θε-σμικό όργανο του ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι ένα μεμονωμένο γεγονός. Έρχεται σαν συνέχεια (και κρούει το κώδωνα του κινδύνου) απα-νωτών διαδικαστικών-οργανωτικών ζητημάτων που αφορούν τη συνολική λειτουργιά του κόμματος: Νομαρχιακές επιτροπές που συνεδριάζουν αραιά και που, διαδικασίες οργάνων ΟΜ με πολλές απουσίες, συνελεύσεις που -αν και όταν γίνονται- δεν συντείνουν σε ουσιαστική πολιτική συζήτηση, σε επεξεργασίες σχεδίων και σε αποφασιστικές διαδικασίες για τα μέλη. Η συμ-μετοχή στις συλλογικές διαδικασίες φθίνει. Ακόμα και στις δια-δικασίες για την ανάδειξη νέων οργάνων, υπάρχει περιορισμένη μειωμένη συμμετοχή. Και αυτά τα φαινόμενα γίνονται ακόμα πιο έντονα, όσο προχωράμε από το κέντρο προς την περιφέρεια.

Πολιτικό ζήτημαΌλες αυτές οι περιπτώσεις μαρτυρούν ένα σοβαρότατο πολιτικό ζήτημα. Το κόμμα των μελών, ως κοινός τόπος μιας προσπάθειας που δρομολογήθηκε από την προ ενός έτους πανελλαδική συνδι-άσκεψη και επισφραγίστηκε από το πρόσφατο ιδρυτικό συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, κινδυνεύει να υποκατασταθεί από ολοένα και πιο απογυμνωμένα ολιγοπρόσωπα όργανα που λογοδοτούν απευθεί-ας σε ένα ηγετικό πολιτικό κέντρο.

Η πολιτική κατάσταση είναι τέτοια, που επιβάλλεται η πραγματι-κή και ουσιαστική λειτουργία των οργάνων του ΣΥΡΙΖΑ. Μια σειρά από αποφάσεις που συντείνουν στη διαμόρφωση άμεσων πολι-τικών και κοινωνικών σχέσεων του ΣΥΡΙΖΑ με τα εργατικά-λαϊκά στρώματα και τη νεολαία, μένουν μετέωρες. Για παράδειγμα, η δι-ατυπωμένη ξανά και ξανά απόφαση της ΚΕ (από την 1/9) για συμβο-λή του κόμματος στη συγκρότηση Λαϊκών Επιτροπών Αγώνα, δεν έχει δώσει παρά μόνο ελάχιστα δείγματα σοβαρής ενασχόλησης με το ζήτημα. Με άλλοθι την καραμέλα «ο κόσμος δε τραβάει», πα-ραγνωρίζεται η σημασία και ο ρόλος του πολιτικού παράγοντα που διαμορφώνει συνθήκες αυτοπεποίθησης και δίνει περιεχόμενα δράσης στον κόσμο.

ΕπιτελείαΤα επιτελεία της άρχουσας τάξης κάνουν τη δουλεία τους -και εί-ναι σίγουρο ότι περιστασιακά διαμορφώνουν συνθήκες απογοή-τευσης και οδηγούν σε χαρακτηριστικά πρόσκαιρης ύφεσης του κινήματος σε κεντρικό επίπεδο (αν και σχεδόν διαρκώς υπάρχουν μεμονωμένοι αλλά ιδιαίτερα σημαντικοί αγώνες ). Το ζήτημα είναι αν ο ΣΥΡΙΖΑ απλώς περιγράφει αυτή την κατάσταση ή αν οργανώ-νει τις δυνάμεις του για να την αντιστρέψει. Και επειδή οι περιστά-σεις απαιτούν το δεύτερο, η πλήρης και ουσιαστική λειτουργία των οργάνων και των διαδικασιών του κόμματος είναι κρίσιμο ζήτημα. Πολύ περισσότερο που το ενδεχόμενο ανάληψης κυβερ-νητικών καθηκόντων από τον ΣΥΡΙΖΑ είναι εξαιρετικά πιθανό.

Σε αυτή την περίπτωση, μπορεί να βρεθούμε σε μια κατάστα-ση που ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει έναν επαρκή εκλογικό μηχανισμό, αλλά όχι τις κοινωνικές, πολιτικές και κινηματικές βάσεις για την υπο-στήριξη των λαϊκών αιτημάτων. Με δεδομένες τις πιέσεις που, έτσι κι αλλιώς, ασκούνται από τα εγχώρια και διεθνή καπιταλι-στικά κέντρα και τα ΜΜΕ, το ενδεχόμενο να «μείνουμε από καύ-σιμα» είναι πολύ πιθανό. Μια απομονωμένη ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα και αν έχει τις καλύτερες των προθέσεων, θα είναι εξαιρε-τικά ευάλωτη χωρίς τη στήριξη του λαϊκού παράγοντα.

Αυτό που απαιτείται να γίνει επειγόντως, είναι να υπάρξει δι-αζύγιο με τη λογική (πολύ περισσότερο αν υπάρχει τέτοιου εί-δους σχέδιο) της υποκατάστασης των συλλογικών πολιτικών και αποφασιστικών λειτουργιών από έναν κλειστό κύκλο ηγετικών στελεχών της πλειοψηφίας. Η άμεση ανασυγκρότηση των συλ-λογικών οργάνων και διαδικασιών του ΣΥΡΙΖΑ είναι μονόδρομος. Και επιτακτική ανάγκη και υποχρέωση επίσης.

ΣΥΡΙΖΑ: Με ποιο οργανωτικό

μοντέλο;

ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΕΥΡΩΠΑϊΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Είναι εφικτό ένα ευρωπαϊκό New Deal;

Page 8: ΕΑ 303

Ο ι αυτοδιοικητικές εκλογές θα διεξα-χθούν στις 18 και 25

Μαΐου, με το ισχύον εκλογικό σύστημα μεν, αλλά κατά πα-ράβαση του νόμου που η ίδια η κυβέρνηση είχε ψηφίσει, έτσι ώστε τώρα πλέον οι ευρωεκλο-γές να συμπίπτουν με τις επα-ναληπτικές αυτοδιοικητικές, δηλ. με τη δεύτερη Κυριακή.

Πάντα οι τοπικές εκλογές είχαν πολιτικό χαρακτήρα, αλλά στη συγκυρία της οικονομικής, κοινω-νικής και πολιτικής κρίσης, απο-κτούν αναπόφευκτα χαρακτηρι-στικά κεντρικής πολιτικής μάχης.

Σε αυτές τις εκλογές, μπορεί και πρέπει να καταγραφεί η δυ-σαρέσκεια του κόσμου απένα-ντι στις μνημονιακές πολιτικές. Το μέγεθος του «μαύρου» σε κυβέρνηση-τρόικα-μνημόνια και η ενίσχυση των σχημάτων της Αριστεράς, θα εξαρτηθεί σε σημαντικό βαθμό (και κα-θώς θα πλησιάζουμε προς τις κάλπες) από την παρέμβαση των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ.

Το κυβερνητικό στρατόπεδο προσπαθεί απεγνωσμένα να πε-ριορίσει τον πολιτικό χαρακτήρα και το επερχόμενο «χαστούκι» του εκλογικού αποτελέσματος των αυτοδιοικητικών εκλογών. Αρχικά επιχείρησε να λανσάρει νέο εκλογικό σύστημα χωριστής

λίστας για δήμαρχο και άλλης για δημοτικούς συμβούλους, σχέ-διο που εγκαταλείφθηκε τελικά. Τώρα, επιχειρούν απεγνωσμένα να αποφύγουν την πιθανότη-τα του στραπάτσου, μέσω της διεξαγωγής των ευρωεκλογών τη δεύτερη Κυριακή και όχι την πρώτη, όπως ορίζει ο «Καλλι-κράτης». Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, ποντάρουν στην παραδοσιακά χαμηλότερη συμμετοχή του κό-σμου στο β’ γύρο των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών (σε πολλές περιπτώσεις το αποτέ-λεσμα θα έχει κριθεί από τον α’ γύρο), για να αποφύγουν τη βα-ριά ήττα στις ευρωεκλογές.

Όμως, ό,τι τερτίπια και να επιστρατεύσουν, η κατάρρευ-

σή τους είναι σχεδόν σίγουρη, ειδικά στην κάλπη των ευρωε-κλογών.

Η Χρυσή Αυγή, επίσης θα επιχειρήσει –μετά και από τις τελευταίες εξελίξεις– να αξι-οποιήσει τις δημοτικές και τις ευρωεκλογές ως ευκαιρία επα-νάκαμψης και «επανανομιμο-ποίησής» της, με την ανάδειξή της ως τρίτης δύναμης πανελ-λαδικά και με στόχο υψηλά πο-σοστά (αν είναι δυνατόν και με είσοδο στο δεύτερο γύρο) σε μεγάλους δήμους της χώρας (π.χ. υποψηφιότητα Κασιδιάρη στην Αθήνα).

Ο κόσμος που υποφέρει από την ανεργία και τα μνημόνια της φτώχειας, θα αντιμετωπί-σει τις αυτοδιοικητικές εκλογές σαν ευκαιρία να καταδικάσει την κυβερνητική πολιτική, στο βαθμό που αυτή η ανατρεπτική διάθεση θα βρίσκει έκφραση στα αριστερά. Και γι’ αυτό ο ρόλος των δυνάμεων του ΣΥΡΙ-ΖΑ και των παρατάξεων που θα στηρίξει, είναι καθοριστικός.

ΣΥΡΙΖΑΟι αυτοδιοικητικές εκλογές δεν αποτελούν μια δεδομένη επιτυχία για τον ΣΥΡΙΖΑ, ειδικά αν επικρατήσουν λογικές «να πάρουμε όσους δήμους μπορέ-σουμε», χωρίς όρους και προϋ-

Ριζοσπαστικά, ενωτικά, κινηματικά, ψηφοδέλτια της Αριστεράς σε κάθε Δήμο και περιφέρεια

8 • πολιτική ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ18 Δεκέμβρη 2013

Οι εκλογές είναι μεγάλη ευκαιρία να γίνουν πεδίο διεκδίκησης & διεύρυνσης της ζωντανής σχέσης του ΣΥΡΙΖΑ με την κοινωνία

Ανατροπή, όχι διαχείριση

Του Άρη Βασιλόπουλου, υποψήφιου δημάρχου Ν.

Χαλκηδόνας-Φιλαδέλφειας, με την παράταξη «Δύναμη Πολιτών»

Τ ο ερώτημα είναι υπαρ-κτό, αν και τις περισσό-τερες φορές διατυπώ-

νεται έμμεσα και υποκρύπτεται σε συζητήσεις γύρω από το χα-ρακτήρα των εκλογών, το πρό-γραμμα και τις συμμαχίες των δημοτικών παρατάξεων. Η δρα-ματική κατάσταση της αυτοδι-οίκησης ύστερα από 3 χρόνια μνημονίου, αλλά και κυριαρχί-ας των μνημονιακών δυνάμεων στην ΚΕΔΕ, θέτει εύλογα στην ημερήσια διάταξη το ζήτημα της πολιτικής ανατροπής στους δήμους. Επιπλέον, το να φύ-γουν οι διαχειριστές της λιτότη-τας στους δήμους δεν αποτελεί μόνο αδήριτη ανάγκη για την κοινωνία, αλλά είναι πλέον ένας εφικτός στόχος για τις δυνάμεις της Αριστεράς. Χρειάζεται όμως κανείς να έχει σαφή τοποθέτη-ση σ' αυτό το κρίσιμο ζήτημα

προκειμένου να αποφύγει δυ-σάρεστα αδιέξοδα.

Οι δήμοι χθες και σήμεραΤις δύο τελευταίες δεκαετίες, στην περίοδο δηλαδή της επι-κράτησης του νεοφιλελευθερι-σμού, οι δήμοι μεταβλήθηκαν σε «άχρωμα» πεδία διαχείρισης της κυβερνητικής πολιτικής σε τοπι-κό επίπεδο. Το πρότυπο δημάρ-χου που υιοθετήθηκε ήταν αυτό του τεχνοκράτη-διαχειριστή, αυ-τού δηλαδή που δεν ασκεί πολι-τική αλλά χρηστή διαχείριση στο πλαίσιο της κυρίαρχης πολιτικής. Βέβαια, ακόμη και η διαχείριση πολύ σπάνια ήταν χρηστή, αφού οι δήμοι αποτέλεσαν -και αποτε-λούν- άντρα διαπλοκής και δια-σπάθισης δημόσιου χρήματος προς όφελος ιδιωτικών και επιχει-ρηματικών συμφερόντων. Έτσι, αν και ποτέ δεν έπαψε η πόλη να αποτελεί πεδίο κοινωνικής σύ-γκρουσης και διεκδίκησης από ανταγωνιστικά κοινωνικά συμφέ-

ροντα, αυτό που κατοχυρώθηκε και στη συνείδηση της κοινωνίας ήταν ότι οι δήμοι βρίσκονται εκτός αυτού του πλαισίου. Η εδραιωμέ-νη αυτή αντίληψη βρήκε ευήκοα ώτα μάλιστα και εντός τμημάτων της Αριστεράς, με δημάρχους που εξελέγησαν με διακομματικά ψηφοδέλτια πριν από το μνημόνιο και περιορίστηκαν –στην καλύ-τερη περίπτωση– στην άσκηση απλώς «χρηστής διοίκησης». Στοιχεία αυτής της αντίληψης επιβιώνουν και σήμερα, πιέζοντας προς «άχρωμες» αυτοδιοικητικές συνεργασίες υποτιμώντας τα πο-λιτικά κριτήρια προκειμένου να επιτευχθεί ο (ορθός) στόχος διεκ-δίκησης των δήμων.

Ανατροπή και όχι διαχείρισηΤο ερώτημα όμως που παραμένει αναπάντητο είναι για ποιο σκοπό ως Αριστερά επιδιώκουμε τους δήμους και τι θα αντιμετωπίσου-με σε μία τέτοια περίπτωση. Και εδώ χρειάζεται να γίνει κατανοη-

τό ότι τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά από ό,τι μία δεκαε-τία πριν. Πλέον ακόμη και η πα-ραμικρή τοπική διεκδίκηση προ-σκρούει πάνω στις επιταγές του μνημονίου, του «Καλλικράτη» και του Παρατηρητηρίου, ενώ η ίδια η οικονομική αφαίμαξη της αυτοδιοίκησης προετοιμάζει το δρόμο για την ιδιωτικοποίη-ση κοινωνικών υπηρεσιών και την αύξηση των φόρων στους δημότες. Η σημασία μάλιστα της αυτοδιοίκησης είναι τέτοια, που ο Ράιχενμπαχ και ο Φούχτελ βρίσκονται σε ανοιχτή γραμμή με τον υπ. Εσωτερικών και τον πρόεδρο της ΚΕΔΕ προκειμένου να προχωρήσουν οι «μεταρρυθ-μίσεις» στην αυτοδιοίκηση. Οι δημοτικές αρχές επομένως που θα εκλεγούν, θα έχουν δύο επι-λογές αν θέλουν να υπηρετήσουν τα συμφέροντα των «από κάτω» και να αποφύγουν τη συνήθη κριτική του «όλοι ίδιοι είναι»: ή θα στηριχτούν στις κοινωνικές δυνάμεις που αγωνίζονται για την υπεράσπιση της δημόσιας

υγείας, τη δημόσιας παιδείας, των κοινωνικών υπηρεσιών, του περιβάλλοντος, του μαζικού αθλητισμού και του πολιτισμού ή θα παγιδευτούν στο πλαίσιο της μνημονιακής νομιμότητας. Η υπεράσπιση ακόμη και του ίδιου του χαρακτήρα της αυτοδιοίκη-σης, όπως την ξέραμε μέχρι χθες, θα ανοίξει μία μεγάλη μάχη, στην οποία το κίνημα δεν μπορεί να είναι απλός παρατηρητής, ούτε η αναφορά σε αυτό να εξαντλεί-ται στα λόγια. Γι' αυτό και χρειά-ζεται από τώρα οι ίδιες οι θέσεις, οι παρεμβάσεις, οι συμμαχίες να έχουν στραμμένο το βλέμμα τους στην επόμενη μέρα και την ανάγκη να συσπειρωθεί η πλητ-τόμενη κοινωνική πλειοψηφία σε μία αγωνιστική κατεύθυνση. Επομένως, η συγκρότηση ενός ισχυρού κινήματος σε τοπικό επίπεδο αποτελεί μονόδρομο για την Αριστερά, στο βαθμό βεβαί-ως που αυτή θέλει να υπηρετήσει την κοινωνική πλειοψηφία και όχι να διαχειριστεί τη νεοφιλελεύθε-ρη πολιτική εις βάρος της.

Μπορεί η Αριστερά να διεκδικεί δήμους χωρίς το βλέμμα στραμμένο στο κίνημα;

Φωτογραφία από παλαιότερες κινητοποιήσεις του Δήμου Ελληνικού

για την υπεράσπιση των ελεύθερων χώρων

Page 9: ΕΑ 303

σή τους είναι σχεδόν σίγουρη, ειδικά στην κάλπη των ευρωε-κλογών.

Η Χρυσή Αυγή, επίσης θα επιχειρήσει –μετά και από τις τελευταίες εξελίξεις– να αξι-οποιήσει τις δημοτικές και τις ευρωεκλογές ως ευκαιρία επα-νάκαμψης και «επανανομιμο-ποίησής» της, με την ανάδειξή της ως τρίτης δύναμης πανελ-λαδικά και με στόχο υψηλά πο-σοστά (αν είναι δυνατόν και με είσοδο στο δεύτερο γύρο) σε μεγάλους δήμους της χώρας (π.χ. υποψηφιότητα Κασιδιάρη στην Αθήνα).

Ο κόσμος που υποφέρει από την ανεργία και τα μνημόνια της φτώχειας, θα αντιμετωπί-σει τις αυτοδιοικητικές εκλογές σαν ευκαιρία να καταδικάσει την κυβερνητική πολιτική, στο βαθμό που αυτή η ανατρεπτική διάθεση θα βρίσκει έκφραση στα αριστερά. Και γι’ αυτό ο ρόλος των δυνάμεων του ΣΥΡΙ-ΖΑ και των παρατάξεων που θα στηρίξει, είναι καθοριστικός.

ΣΥΡΙΖΑΟι αυτοδιοικητικές εκλογές δεν αποτελούν μια δεδομένη επιτυχία για τον ΣΥΡΙΖΑ, ειδικά αν επικρατήσουν λογικές «να πάρουμε όσους δήμους μπορέ-σουμε», χωρίς όρους και προϋ-

ποθέσεις, με «αναγνωρίσιμους» υποψηφίους και συμμαχίες με τοπικούς παράγοντες ή «ορφα-νά» του πάλαι ποτέ δικομμα-τισμού. Λογικές που μπορούν εύκολα να παρασύρουν τις Ορ-γανώσεις Μελών σε μια εκλογι-κίστικη προσέγγιση της μάχης των αυτοδιοικητικών εκλογών.

Πέρα από το γεγονός ότι αρ-κετός κόσμος δε πείθεται πλέον από τον τύπο του/της δημάρ-χου «καλοχαιρέτα», οι εκλογές στην τοπική αυτοδιοίκηση είναι μεγάλη ευκαιρία να γίνουν πεδίο διεκδίκησης και διεύρυνσης της ζωντανής σχέσης του ΣΥΡΙΖΑ με την κοινωνία, πάνω στο επίπεδο των άμεσων προβλημάτων και διεκδικήσεων του κόσμου. Και μια τέτοια κατεύθυνση μπο-ρούν να υπηρετήσουν μόνο αυ-τοδιοικητικά σχήματα ή δημοτι-κές αρχές που θα είναι κομμάτι των κοινωνικών αγώνων, που θα έχουν πρόγραμμα τις ανάγκες των εργατικών-λαϊκών δυνά-μεων και που θα επιδιώκουν συμμαχίες με την υπόλοιπη κοι-νωνική και πολιτική Αριστερά, συμμετέχοντας σε επιτροπές αντίστασης και αλληλεγγύης, αντιφασιστικά μέτωπα κ.τ.λ., έχοντας ξεκάθαρο αντιμνημονι-ακό-αντικυβερνητικό-αντικαλ-λικρατικό-αντιδιαχειριστικό και αντιφασιστικό πρόταγμα.

Ριζοσπαστικά, ενωτικά, κινηματικά, ψηφοδέλτια της Αριστεράς σε κάθε Δήμο και περιφέρεια

πολιτική • 9ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ18 Δεκέμβρη 2013

Δ ημοσιεύουμε αποσπάσματα από το κείμενο της Ελένης Πορτάλιου με τίτλο «Πώς πρέπει να δούμε τις αυτοδιοικητικές εκλογές και ευ-ρωεκλογές», που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΕΠΟΧΗ, στο φύλ-λο της Κυριακής 1/12.Σε αυτό, η δημοτική σύμβουλος του δήμου Αθηναίων με την «Ανοι-χτή Πόλη», κάνει καίριες παρατη-ρήσεις για τον τρόπο παρέμβασης των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ στην επερχόμενη εκλογική μάχη και για τα απαραίτητα χαρακτηριστικά του πολιτικού σχεδίου της ριζοσπαστι-κής αριστεράς σε αυτές:

«Δ εν υπάρχει βασι-λική οδός για τον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε η

επικοινωνιακή τακτική μπορεί να κινητοποιήσει τον κόσμο. Γιατί οι άνθρωποι που χάνουν το έδαφος κάτω από τα πόδια τους δεν θαμπώνονται από τα παρα-δοσιακά κλισέ, ούτε θα τρέξουν να μας ψηφίσουν στο όνομα του μικρότερου κακού, μετα-φέροντας την ψήφο τους από τις βουλευτικές εκλογές οπου-δήποτε εμφανίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να είναι ουσιαστικά πα-ρών. Όσο γνήσιες είναι οι ανά-γκες της πληττόμενης κοινωνί-ας άλλο τόσο και περισσότερο αληθινοί και παρόντες πρέπει να είμαστε εμείς. Αυτό σημαίνει απλά: να είμαστε σταθερά εκεί όπου κρίνεται η ζωή των πολ-λών, αγωνιζόμενοι και ανιδιοτε-λείς, με την παρακαταθήκη των ιδεών μας και τη βαθιά πίστη ότι κανείς άλλος πλην των μαχόμε-νων λαϊκών τάξεων δεν μπορεί να οδηγήσει στην ανατροπή της

κυβέρνησης και να στηρίξει μια κυβέρνηση αριστεράς.

Η πορεία προς τις αυτοδιοι-κητικές εκλογές είναι μια σπου-δαία ευκαιρία εξωστρέφειας, αγωνιστικής παρουσίας των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ και γεί-ωσης στις τοπικές κοινωνίες. Ταυτόχρονα, είναι η προνομια-κή οδός εμπλοκής των τοπικών κινημάτων, των παραγωγικών ομάδων, των εργαζομένων που καταστρέφονται, των νέων και των γυναικών, των ανθρώπων των γραμμάτων και των τεχνών, σε μια διαδικασία χειραφέτη-σης και συμμετοχής, η οποία συνθέτει ταυτόχρονα τα επιμέ-ρους σε κοινούς στόχους(…).

(…)Στις αυτοδιοικητικές εκλο-γές πρέπει να είμαστε «οι άλλοι», δηλαδή ένα διακριτό πολιτικό σχέδιο και μια αντίπαλη πολιτική διαδικασία συμμετοχής και χει-ραφέτησης, απέναντι στο ρόλο του οπαδού και του ψηφοφόρου που αναπαράγουν τα αστικά πο-λιτικά κόμματα. Η ανακύκλωση ενός προβεβλημένου πολιτικού προσωπικού σε θέσεις δημάρ-χου, περιφερειάρχη, βουλευτή, ευρωβουλευτή και μελλοντικού υπουργού δείχνει ανεπάρκεια δυνάμεων και αναβιώνει πρακτι-κές που επέλεγε, καλώς ή κακώς, ο ΣΥΡΙΖΑ όταν ήταν ένα μικρό κόμμα. Ο κόσμος γνωρίζει ότι τέτοιες μετακινήσεις είναι προ-σωρινές, δεν έχουν κοινωνικό βάθος τόσο ως προς τη διαρκή παρουσία των συγκεκριμένων προσώπων στην τοπική κοινωνία όσο και ως προς τη γνώση των προβλημάτων μέσα από την κα-

θημερινή εμπειρία και τους επι-τόπιους αγώνες. Το ανατρεπτικό, αυτοδιοικητικό ρεύμα πρέπει να είναι συλλογικό. Κανείς και καμία επικεφαλής - μην ξεχνάμε ότι το δημαρχοκεντρικό σύστημα είναι στον αντίποδα της δικής μας πολιτικής - δεν υποκαθιστά τους πολλούς που αποφασίζουν να παρέμβουν και να ορίσουν τη ζωή τους. Τα δημοτικά μας σχήματα, όσα δημιουργήθηκαν και ευδοκίμησαν σε δύσκολες συνθήκες, με τον ΣΥΡΙΖΑ των χαμηλών επιδόσεων, έγιναν γνω-στά πρωτίστως ως σύνολα τα οποία εργάστηκαν συστηματικά στις τοπικές κοινωνίες. Αυτό το πρότυπο όχι μόνο δεν πρέπει να το εγκαταλείψουμε αλλά πρέπει πάνω του να στηρίξουμε τη διευ-ρυμένη συμμαχία των ενεργών πολιτών η οποία θ’ αλλάξει τους συσχετισμούς στις τοπικές κυ-βερνήσεις(…).

(…)Δεν πρόκειται για ένα σχέδιο που εγγυάται σε κάθε περίπτωση ένα κόκκινο αυτο-διοικητικό χάρτη. Το να εκλά-βουμε, όμως, την επιθυμία μας ως βεβαιότητα και ν’ αναζητή-σουμε μαγικές λύσεις εκλο-γικής επιτυχίας δεν συνιστά ούτε πολιτική ανάγνωση των προτεραιοτήτων και των ανα-γκών των τοπικών κοινωνιών, ούτε συναίσθηση των δικών μας δυνατοτήτων. Πολύ πε-ρισσότερο δεν συνιστά σχέδιο το οποίο ενεργοποιεί το κόμμα και την κοινωνία και οδηγεί σε κυβέρνηση της αριστεράς. Ας προσπαθήσουμε τους επόμε-νους μήνες να λειτουργήσου-με καταλυτικά στη δημιουργία ενός μαζικού λαϊκού αυτοδιοι-κητικού κινήματος, που απο-τελεί και τη μόνη ρεαλιστική οδό για τα καλύτερα δυνατά εκλογικά αποτελέσματα».

Ανατροπή, όχι διαχείριση

Του Χρήστου Καπάταη, Περιφερειακού Συμβούλου της

παράταξης «Αττική Συνεργασία- Όχι στο Μνημόνιο»

Α ποδείχθηκε περίτρανα τα τρία τελευταία χρόνια ότι η Περιφερειακή Αυ-

τοδιοίκηση με τους σημερινούς περιφερειάρχες ήταν τα καλύτε-ρα εργαλεία για την εφαρμογή του μνημονίου και όλων των νεο-φιλελεύθερων πολιτικών που μας έχουν επιβάλει. Ειδικά για την Περιφέρεια Αττικής στην οποία κατοικούν πάνω από τέσσερα εκατομμύρια πολίτες και παρά-γεται το 50% του ΑΕΠ της χώρας.

Ένα μεγάλο μέρος της διαχείρι-σης του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων (ανύπαρκτο σήμερα) αλλά και του ΕΣΠΑ (πολύ μεγάλα κονδύλια) πέρασε μέσα από την περιφέρεια. Το ίδιο θα γίνει και με το επόμενο πακέτο στήριξης. Σήμερα τα κονδύλια κατευθύνο-νται σε έργα τα οποία στερούνται κοινωνικής προστιθέμενης αξίας, είναι αμφιβόλου αποτελέσματος,

ακολουθούν τη λογική των μεγά-λων εργολαβιών, πολλές φορές είναι έργα βιτρίνας και είναι ευθυ-γραμμισμένα με νεοφιλελεύθερες και μνημονιακές πολιτικές.

Στο μεγάλο πρόβλημα της ανεργίας δεν προωθήθηκε κανένα σοβαρό κονδύλι. Το ίδιο έγινε και με άλλα μεγάλα θέματα όπως η κοινωνική μέριμνα, η υγεία κ.λπ.

Η Περιφέρεια Αττικής με τον κ. Σγουρό αποφάσισε την εγκα-τάσταση τεσσάρων εργοστασίων επεξεργασίας σύμμεικτων απορ-ριμμάτων. Αυτό για τους πολίτες σημαίνει αύξηση του κόστους της διαχείρισης, αποκλεισμός της ανακύκλωσης και της διαχείρι-σης στην πηγή, αποκλεισμός της τοπικής συμμετοχής, τεράστιες συνέπειες για το περιβάλλον και τεράστιο κέρδος για τον ιδιώτη δι-αχειριστή των απορριμμάτων.

Σε πολύ μεγάλα θέματα, όπως το ξεπούλημα του παραλιακού μετώπου (από τον Πειραιά έως και το Σούνιο) η διοίκηση της Πε-ριφέρειας, μαζί με τους κυβερνη-

τικούς της εταίρους, όχι μόνο δεν έφερε καμία αντίρρηση αντίθετα μάλιστα έκανε τα πάντα για να διευκολύνει αυτή την πολιτική. Χαρακτηριστική είναι η περίπτω-ση του Αστέρα Βουλιαγμένης. Προβλέπω, άμεσα, ανάλογη στά-ση και για το Ελληνικό (πρώην αε-ροδρόμιο).

Στα θέματα που αφορούν τη διαχείριση του προϋπολογισμού η διοίκηση Σγουρού ευθυγραμ-μίστηκε πλήρως με τις επιταγές του Φούχτελ και του Ράιχενμπαχ, δεν αντέδρασε στις συνολικές περικοπές κονδυλίων -περίπου 67%-, αποδέχθηκε την επιβολή του Οικονομικού Παρατηρητηρί-ου για την τοπική αυτοδιοίκηση. Όταν προτεραιότητα στις δαπά-νες έχουν γήπεδα ιδιωτικών ΠΑΕ και καμπαναριά εκκλησιών, λογι-κό είναι να μην υπάρχουν κονδύ-λια για κοινωνικές δομές.

Στις εκατοντάδες αρμοδιό-τητες που έχει η περιφέρεια η λογική ήταν ίδια. Από τη διαχεί-ριση των υγρών αποβλήτων, τις

κεραίες κινητής τηλεφωνίας, τη μεταφορά των μαθητών στα σχολεία, τη στήριξη των όποιων κοινωνικών δομών έχουν απομεί-νει, τα φανάρια στους δρόμους, τον έλεγχο των ρεμάτων, την αντιπλημμυρική προστασία, την καταπολέμηση των κουνουπιών που τα τελευταία χρόνια προκα-λούν θανάτους, τη σκανδαλώδη τουριστική προβολή της Αττικής (κόστος οκτώ εκατ. ευρώ), μέχρι την αντιμετώπιση πολύ μικρών θεμάτων, μία άλλη λογική θα μπορούσε να προσφέρει πραγμα-τικά στους πολίτες της Αττικής.

Ενδεχομένως πριν από τρία χρόνια να μην είχαμε αξιολογήσει τη σπουδαιότητα του θεσμού της Περιφερειακής Αυτοδιοίκησης. Σήμερα ακόμα και μ’ αυτές τις συνθήκες μπορεί η Περιφέρεια με άλλη διοίκηση να είναι μοχλός δι-εκδίκησης κοινωνικών δικαιωμά-των, μπορεί να προωθήσει λύσεις.

Για τη στήριξη των κοινωνι-κών δομών, μπορεί να κάνει έργα που να μειώνουν την ανεργία,

να έχουν προστιθέμενη κοινω-νική αξία, μπορεί να μπει εμπό-διο στην αλόγιστη καταστροφή του περιβάλλοντος, μπορεί να ορθώνει το ανάστημά της και να μην επιτρέπει το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, μπορεί να ορίζει κοινωνικούς συμμετοχι-κούς προϋπολογισμούς με διαρ-κή λογοδοσία στο λαό.

Σήμερα η περιφερειακή μας παράταξη μέσα από τις μάχες που έχει δώσει όλο αυτό το διάστημα, έχει επεξεργασμένες και τεκμηρι-ωμένες προτάσεις που απαντούν στα μεγάλα θέματα της Αττικής.

Η συμμετοχή των συντρόφων μέσα στην περιφερειακή μας παράταξη , αλλά και η κάθετη σύνδεση με τις δημοτικές μας παρατάξεις θα είναι το διαβατή-ριο αρχικά να γίνουν κτήμα όλων οι θέσεις μας, να εμπλουτιστούν και ενδεχομένως να τροποποι-ηθούν και σε δεύτερη φάση θα αποτελέσει αφετηρία μιας σπου-δαίας νίκης που τόσο χρειάζεται η κοινωνία μας.

Για μια άλλη πολιτική στην Περιφέρεια ΑττικήςΜπορεί η Αριστερά να διεκδικεί δήμους χωρίς το βλέμμα στραμμένο στο κίνημα;

Πρέπει να είμαστε «οι άλλοι»

Page 10: ΕΑ 303

10 ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ18 Δεκέμβρη 2013

ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ μέσα από την ανεξάρτητη δράση της εργατικής τάξηςΟι εργάτες δημιουργούν όλο τον πλούτο μέσα στον καπιταλισμό. Μια νέα κοινωνία απαλλαγμένη από την εκμετάλλευση, ο σοσιαλισμός, μπορεί να δημιουργηθεί μόνο όταν οι εργάτες πάρουν συλλογικά στα χέρια τους τον έλεγχο όλου του κοινωνικού πλούτου και όταν προ-γραμματίσουν την παραγωγή και τη διανομή σύμφωνα με τις ανθρώπινες ανάγκες.

ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ και όχι ρεφορμισμόΟ καπιταλισμός δεν παίρνει διορθώσεις. Πρέπει να ανα-τραπεί με την εργατική δράση. Δεν υπάρχει κοινοβου-λευτικός δρόμος προς μια τέτοια αλλαγή.

Το κοινοβούλιο, ο στρατός, η αστυνομία, η δικαιοσύνη, όλο το αστικό κράτος λειτουργεί για να προστατεύει τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. H εργατική τάξη θα χρειαστεί το δικό της κράτος, στηριγμένο στην άμεση δημοκρατία, στα συμβούλια αντιπροσώπων απ’ τους χώρους δουλειάς, καθώς και στην εργατική πολιτοφυ-λακή.

ΔΙΕΘΝΙΣΜΟ και όχι «σοσιαλισμό σε μια χώρα» ή «σοσιαλισμό με εθνικά χρώματα»Η εμπειρία της Ρωσίας αποδεικνύει ότι ακόμα και μια νικηφόρα εργατική σοσιαλιστική επανάσταση, όπως ο Οχτώβρης του 1917, δεν μπορεί να επιβιώσει σε απο-μόνωση. Τα καθεστώτα της ΕΣΣΔ, μετά την επικράτηση του σταλινισμού, όπως και τα καθεστώτα της Κίνας και των άλλων ανατολικών χωρών ήταν ή είναι κρατικοί κα-πιταλισμοί, όπου η εκμετάλλευση και η καταπίεση της εργατικής τάξης δεν διαφέρει από τη Δύση. Γι’ αυτό υποστηρίζουμε τις εργατικές εξεγέρσεις ενάντια στη γραφειοκρατική άρχουσα τάξη αυτών των χωρών.

Υποστηρίζουμε, επίσης, όλα τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα που αντιστέκονται στην ιμπεριαλιστική καταπί-εση. H δύναμη που θα τσακίσει τελειωτικά τον ιμπερια-λισμό είναι η ενότητα της εργατικής τάξης σε διεθνή κλί-μακα, από τη Nέα Yόρκη ώς τη Σεούλ και από το Λονδίνο ώς το Σάο Πάολο.

Aντιπαλεύουμε κάθε μορφή σοβινισμού, ρατσισμού ή σεξιστικών διακρίσεων που απειλεί να διασπάσει τους εργάτες.

Aπέναντι στην αντιτουρκική πολεμοκαπηλία της «δικής μας» άρχουσας τάξης, υποστηρίζουμε το σύνθημα Έλ-ληνες και Tούρκοι εργάτες ενωμένοι.

Eίμαστε αντίθετοι στην καταπίεση των μειονοτήτων στη Θράκη και τη Mακεδονία και στα μέτρα αστυνό-μευσης των μεταναστών.

ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ της εργατικής πρωτοπορίαςH εργατική τάξη μπορεί να απελευθερώσει τον εαυτό της και όλους τους καταπιεσμένους μέσα από τη δική της δράση. Για να κερδηθούν όλα τα κομμάτια της τά-ξης σ΄ αυτήν την πάλη είναι απαραίτητο να οργανωθούν τα πιο ξεκάθαρα και μαχητικά τμήματα σε ένα επανα-στατικό σοσιαλιστικό εργατικό κόμμα. Ένα τέτοιο κόμ-μα μπορεί να πείθει τους εργάτες για την επαναστατική προοπτική, παρεμβαίνοντας στους μαζικούς αγώνες. Eίμαστε αντίθετοι σε κάθε αντίληψη υποκατάστασης της τάξης, απ’ όπου και αν προέρχεται.

• ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ: «ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ», Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία • ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ: Αντώνης Νταβανέλλος • ΕΚΤΥΠΩΣΗ: ΧΕΛΙΟΣ-ΠΡΕΣ Α.Β.Ε.Ε. • ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: Κλαζομενών 1-3, Τ.Κ. 10440 ΑΘΗΝΑ • EΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ: τηλ: 210-3306286, e-mail: [email protected] , Fax: 210-3303566

ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ: • Εξάμηνη 30 ευρώ • Ετήσια 60 ευρώ • Εξωτερικού 70 ευρώ • Μπορείτε να καταθέσετε τη συνδρομή σας στο λογαριασμό 064/480017-65 της Εθνικής Τράπεζας.

Θα μας βρείτε στις Οργανώσεις Μελών του ΣΥΡΙΖΑ

Διαδήλωση ενάντια στα στρα-τόπεδα συγκέντρωσης μετα-ναστών καλεί η Ανοιχτή Πρω-τοβουλία ενάντια τα κέντρα κράτησης, την Τετάρτη 18/12, στις 17.00, στην Ομόνοια.

Χριστουγεννιάτικη έκθεση και παζάρι βιβλίου διοργανώνει η ΔΕΑ την Πέμπτη 19/12. Σας περιμένουμε από τις 18.00 στο club Ragnarok, στα Εξάρχεια (Α. Μεταξά 25). Σχεδιάζουμε λαχειοφόρο, παζάρι βιβλίου με προσφορές και φυσικά θα ακο-λουθήσει πάρτι!

Η «Εργατική Αριστερά» συνεχί-ζει να γιορτάζει τη συμπλήρωση των 300 φύλλων της. Στο πολι-τιστικό κέντρο Μελισσίων (17ης Νοέμβρη και Αγ. Γεωργίου) αυτή τη φορά, θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 18/12, στις 18.30, πολιτική εκδήλωση με ομιλητές τον Αντώνη Νταβανέλλο, μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ και τον Σωτήρη Σιώκο, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ.

Πάρτι γνωριμίας και οικονομι-κής ενίσχυσης διοργανώνει η δη-μοτική παράταξη «Δύναμη Πολι-τών» και ο υποψήφιος δήμαρχος Φιλαδέλφειας-Χαλκηδόνας Άρης Βασιλόπουλος, την Παρασκευή 20/12 στη Ν. Χαλκηδόνα, στο bar Straight (Δεκελείας 15, Ν.Φιλα-δέλφια). Τιμή ποτού 10 ευρώ.

Συγκέντρωση διαμαρτυρίας, την Τετάρτη 08/01, στις 8.30, στα δικαστήρια της Ευελπίδων, για να σωθεί το πνευματικό κέ-ντρο του δήμου Αθηναίων. Την ημέρα εκείνη εκδικάζεται η υπό-θεση αναστολής της διοικητικής αποβολής του πνευματικού κέ-ντρου του δήμου από το κτίριο της Ευελπίδων, έτσι ώστε να γί-νει επέκταση των δικαστηριακών εγκαταστάσεων.

Ο Συντονισμός Συλλογικο-τήτων Αττικής, καλεί σε συ-γκέντρωση διαμαρτυρίας την Παρασκευή 20/12 στις 19.00, μέρα ψήφισης του νομοσχέδι-ου για το φόρο ακινήτων, στον πεζόδρομο της Κοραή (σταθ-μός μετρό Πανεπιστήμιο). Θα ακολουθήσει πορεία στη Βουλή, με σύνθημα «όχι στη φοροληστεία της λαϊκής οικο-γένειας-όχι στους πλειστηρια-σμούς».

Η Διεθνιστική Εργατική Αριστερά παλεύει για:

Επικοινωνήστε μαζί μας:•Α ΑΘΗΝΑΣ: 6957500105 •ΔΥΤΙΚΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: 6986294964

•ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: 6942533310

•ΒΟΡΕΙΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: 6972036692 •ΝΟΤΙΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: 6945754555

•ΠΕΙΡΑΙΑΣ: 6948100218 •ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΑΤΤΙΚΗ: 6939014803

•ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: 6972878820 •ΔΥΤΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ: 6972814199

•ΔΥΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ: 6973235894 •ΚΡΗΤΗ: 6976332197

•ΚΥΚΛΑΔΕΣ: 6945077461 •ΚΥΠΡΟΣ: 0035-796554166

......................................... ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ

Α΄ ΑΘΗΝΑΣ: Εξάρχεια 6977275054 Πλατεία Βικτωρίας 6907856793 Σεπόλια-Κολωνός 6973009630 Πετράλωνα-Θησείο 6974018716 Παγκράτι 6973344350 Γκύζη 6973005569 Αμπελόκηποι 6943043309

ΒΟΡΕΙΑ ΑΘΗΝΑ: Ν. Φιλαδέλφεια 6976394520 Ηράκλειο 6945498732 Ν. Ιωνία 6972036692 Μελίσσια-Πεντέλη 6974972217 Βριλήσσια 6948429227

ΔΥΤΙΚΗ ΑΘΗΝΑ: 1ο Δημοτικό Διαμέρισμα Περιστερίου 6984516774 2ο Δημοτικό Διαμέρισμα Περιστερίου 6932045320 3ο Δημοτικό Διαμέρισμα Περιστερίου 6982164101 Άγιοι Ανάργυροι 6998466952 Αιγάλεω 6986294964 Χαϊδάρι 6945542335

ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΑΘΗΝΑ: Βύρωνας 6972318747

Ζωγράφου 6937271330

ΝΟΤΙΑ ΑΘΗΝΑ: Γλυφάδα 6945754555 Άλιμος 6932566460Καλλιθέα 6972256055Ν. Σμύρνη 6972098143

ΠΕΙΡΑΙΑΣ: Νίκαια 6948418381Κορυδαλλός 6948100218 Κερατσίνι 6975847329 Σαλαμίνα 6973376378

ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΑΤΤΙΚΗ: Λαυρεωτική 6939014803Βούλα-Βάρη-Βουλιαγμένη 6948o00171 Παιανία-Γλυκά Νερά 6974428095

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ-ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ:

Κέντρο 6976579448 5ο Δημοτικό Διαμέρισμα 6941457878 Νεάπολης-Συκεών 6942552216 Δέλτα (Σίνδος) 6946535858Χαλκηδόνα (Κουφάλια) 6984419742

ΔΥΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ: Πάτρα (Κέντρο) 6982605384Παραλία Πάτρας 6974977186

Αγ. Σοφία-Αγυιά 6943968839 Αγρίνιο 6974473540

ΠΕΛΟΠΟΝΗΣΣΟΣ: Καλαμάτα 6936018810 Κορώνη 6932422501

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ: Λοκρίδα (Αταλάντη) 6977096663 Λιβαδειά 6977684563 Φωκίδα (Άμφισσα-Ιτέα) 6973607585 Λαμία 6973344352

ΗΠΕΙΡΟΣ: Ιωάννινα 6945704488Πρέβεζα 6932567576

ΔΥΤΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ: Κοζάνη 6982831776 Εορδαία (Πτολεμαΐδα) 6972814199Φλώρινα 6944548787

ΘΡΑΚΗ: Κομοτηνή 6978032247

ΘΕΣΣΑΛΙΑ: Λάρισα 6978991247

ΚΡΗΤΗ: Ηράκλειο 6949895565 Αγ. Ιωάννης Ηρακλείου 6944916915 Ρέθυμνο 69799225065

ΚΥΚΛΑΔΕΣ: Σύρος 6945077461 Νάξος 6947619631

ΕΡΓΑΤΙΚΟΙ ΧΩΡΟΙ: ΑΤΤΙΚΗ: Νοσοκομείο «Γεννηματάς» 6977072458 Νοσοκομείο «Αλεξάνδρα» 6946950764 Ασκληπιείο 6936604279 Νοσοκομείο Νίκαιας 6972910336 Ψ.Ν.Α. 6944417885 Νοσοκομείο «Σωτηρία» 6984067690Νοσοκομείο «Έλενα Βενιζέλου» 6909173945 ΟΑΕΕ 6974701829ΥΠΑΑΤ 6945754555Εκπαιδευτικοί Νότιας Αθήνας 6973223771 Χρηματοπιστωτικός-«Ενοικιαζόμενοι» ΕΤΕ 6976855566Αερομεταφορών 6982164101 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: Νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ 6973972804 Νοσοκομείο «Γεννηματάς» 6977029532 Εκπαιδευτικοί 6972167133

ΚΥΠΡΟΣ: 0035-796554166

Page 11: ΕΑ 303

ανάλυση • 11ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ18 Δεκέμβρη 2013

Το ΚΚΕ, ο «τροτσκισμός» και η ενότητα στη δράση της Αριστεράς

Του Αντώνη Νταβανέλλου

Τ ο ΚΚΕ έριξε, τελικά, το ανάθεμα και στον Χαρί-λαο Φλωράκη. Η σκιά του

οπορτουνισμού πάνω στην πα-ράδοση του παλιού αντάρτη που καθοδήγησε την πορεία του ΚΚΕ στη μακρά περίοδο της Μεταπο-λίτευσης, συμπληρώνει τη μεγά-λη αλυσίδα των καταδικασμένων από το κόμμα ηγετών του. Από αυτήν την αλυσίδα εξαιρούνται πλέον μόνον ο τωρινός γραμμα-τέας, ο Δημήτρης Κουτσούμπας, και η Αλέκα Παπαρήγα, η προη-γούμενη γραμματέας που «εγκα-τέστησε» τη σημερινή ηγεσία. Αλλά ας μη βιάζεται κανείς: γιατί η κρεατομηχανή της «κριτικής» που έχει εγκατασταθεί στον Πε-ρισσό θα δουλεύει, απ’ ό,τι φαί-νεται, και τα επόμενα χρόνια.

Τις επεξεργασίες του ΚΚΕ σχε-τικά με την ιστορία του δεν μπο-ρεί να τις αντιμετωπίσει κανείς με κριτήρια ιδεολογικά. Συνδέονται άμεσα με την ανάγκη του κόμμα-τος να ξεφύγει από τη δύσκολη θέση στην οποία έχει περιέλθει, χάνοντας τον κυρίαρχο ρόλο του μέσα στην Αριστερά, και μάλιστα μέσα σε μια περίοδο μεγάλων αγώνων, μια περίοδο οξύτατης κοινωνικής πόλωσης και ριζο-σπαστικοποίησης μεγάλων τμη-μάτων του πληθυσμού.

Παθητική πολιτικήΟι τωρινές δυσκολίες στο ΚΚΕ άρ-χισαν επί Αλέκας Παπαρήγα, από την εποχή της απαράδεκτης στά-σης της απέναντι στην εξέγερση της νεολαίας τον Δεκέμβρη του ΄08 -τότε που ο, τάχα, ακραιφνής μαρξισμός-λενινισμός του Περισ-σού δήλωνε ότι «κατά την εργα-τική επανάσταση δεν θα σπάσει ούτε ένα τζάμι». Η πολιτική αυτή κέρδιζε για το ΚΚΕ τα χειροκροτή-ματα των «νοικοκυραίων», αλλά άνοιγε την πόρτα στον ΣΥΡΙΖΑ –επί Αλέκου Αλαβάνου, τότε…- να διεκδικήσει για πρώτη φορά «στα ίσα» την πολιτική έκφραση της ρι-ζοσπαστικοποίησης.

Η Αλ. Παπαρήγα συνέχισε σε αυτήν την γραμμή και κατά την κρίσιμη περίοδο της πρώιμης μα-ζικής εργατικής και λαϊκής αντί-στασης στη μνημονιακή καται-γίδα. Ήταν τότε που δήλωνε ότι «δεν πέφτουνε έτσι οι κυβερνή-σεις», αφήνοντας εμβρόντητους τους εκατοντάδες χιλιάδες διαδη-λωτές της πλατείας Συντάγματος και κερδίζοντας τα χειροκροτήμα-τα των βουλευτών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, αλλά και τον «σεβασμό» του Πρετεντέρη. Η στάση αυτή έδωσε στον ΣΥΡΙΖΑ τη δυνατότη-τα να γίνει η πλειοψηφική δύναμη μέσα στην Αριστερά, αντιστρέ-φοντας τους συσχετισμούς που είχαν διαμορφωθεί στις προηγού-μενες δεκαετίες. Στις εκλογές του 2012 το ΚΚΕ ηττήθηκε πολιτικά, για δύο κυρίως λόγους: α) για την

απόρριψη της πολιτικής για ενό-τητα στη δράση της Αριστεράς, και β) για την απόρριψη του συν-θήματος για μια «κυβέρνηση της Αριστεράς», την απόρριψη, δηλα-δή, της μοναδικής πολιτικής που οδηγούσε σε συγκεκριμένες ανα-τροπές και σε ελπίδες νίκης.

Αυτή η παθητική-συντηρητι-κή πολιτική συνεχίζεται και σή-μερα. Και δυστυχώς βαθαίνει: η απαράδεκτη στάση του ΠΑΜΕ στην απεργία της ΟΛΜΕ, στην απεργία των διοικητικών στα ΑΕΙ, στην απεργία των γιατρών του ΕΟΠΥΥ, υποδεικνύει ότι έχει πε-ράσει προς τα κάτω η στρατηγική εκτίμηση του ΚΚΕ πως η αποφα-σιστική αντίσταση στη μνημονι-ακή λαίλαπα είναι ανώφελη, ότι στις σημερινές συνθήκες η ανα-τροπή είναι ανέφικτη. Αυτήν την αλήθεια προσπαθεί να κρύψει το ΚΚΕ, παρουσιάζοντας, πλέον, τον εαυτό του ως μια «καθαρούτσι-κη» κιβωτό μαρξιστικής, τάχα, ορθοδοξίας, η οποία μπορεί, σή-μερα, να μη βρίσκει τον τρόπο να επιβεβαιωθεί, αφήνοντας τον ΣΥ-ΡΙΖΑ να αντιμετωπίσει την καυτή πραγματικότητα, αλλά, αύριο, θα έρθει, λέει, η σειρά της…

Τροτσκιστική στροφή;Η ηγεσία του ΚΚΕ γνωρίζει καλά ποιους «σκελετούς», που χρόνια κρύβονταν στα κομματικά ντου-λάπια, οφείλει να αντιμετωπίσει για να φιλοτεχνήσει μια τέτοια «στροφή».

Πράγματι, η ανάλυση της 6ης Ολομέλειας του 1934, που διαπί-στωνε ότι στον ελληνικό καπιτα-λισμό κυριαρχούνε τα «μισοφε-ουδαρχικά κατάλοιπα», ήτανε μια προφανής παραβίαση των μαρ-ξιστικών κριτηρίων, ανοίγοντας το δρόμο για τη «στρατηγική των σταδίων», τάχα, προς τον σοσια-λισμό.

Πράγματι, τα Λαϊκά Μέτωπα που εγκαινίασε το 7ο συνέδριο της Κομιντέρν (ενότητα με αστι-κές πολιτικές δυνάμεις για να αντιμετωπιστεί ο Φασισμός και να εμπεδωθεί η Δημοκρατία) ήταν αντιστροφή της παράδοσης του Ενιαίου Εργατικού Μετώπου, των τεσσάρων πρώτων συνεδρί-

ων της 3ης Διεθνούς (ενότητα των εργατικών δυνάμεων και πο-λιτικών κομμάτων, με στόχο να αντιμετωπιστεί η συγκυρία και να κερδηθούν οι εργατικές μάζες στον κομμουνισμό με βάση την πολιτική πείρα τους).

Πράγματι, η στρατηγική των σταδίων και η πολιτική των Λαϊ-κών Μετώπων πληρώθηκε πολύ ακριβά από το αριστερό και εργα-τικό κίνημα στην Ελλάδα, με την ήττα του 1945-49. Γιατί η αστική τάξη ποτέ δεν μπήκε στην αυ-ταπάτη ότι έχει να ολοκληρώσει ένα δημοκρατικό στάδιο μεταπο-λεμικής «ανάπτυξης» του καπι-ταλισμού μαζί με τους εργάτες, μαζί με το ΕΑΜ-ΚΚΕ. Αντίθετα, κινήθηκε με ταξική καθαρότητα: επιδίωξε και πέτυχε, μαζί με τους ιμπεριαλιστές συμμάχους της, τη συντριβή του εργατικού λαϊκού κινήματος, ως προϋπόθεση για τη μεταπολεμική ανάπτυξη του κα-πιταλισμού, την ώρα που η ηγεσία του ΚΚΕ έτρεχε να διασφαλίσει «δημοκρατική ομαλότητα» στην Καζέρτα και στο Λίβανο.

Πράγματι, όλα αυτά θυμίζουν τη διαχρονική κριτική του τρο-τσκισμού, διεθνώς και στην Ελ-λάδα.(*) Όμως, παρόλα αυτά, το ΚΚΕ δεν πραγματοποιεί «τροτσκι-στική» στροφή.

Γιατί, αφενός, αναιρώντας κά-ποια τμήματα της σταλινικής πα-ράδοσης, αρνείται συστηματικά να την κατονομάσει, επιδιώκο-ντας να συνεχίσει να κινείται με βάση το σύνολο αυτής της θεω-ρητικής κληρονομιάς.

Γιατί, κυρίως, αρνείται να απο-καταστήσει τη σχέση του με ένα θεμελιώδες στοιχείο της λενινι-στικής παράδοσης: το στοιχείο του Ενιαίου Μετώπου. Ας δούμε τη σημασία αυτού του στοιχεί-ου στο κρίσιμο θέμα της κυβέρ-νησης της αριστεράς. Στο 4ο συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς, ο Λένιν και ο Τρότσκι συγκρούστηκαν με τον Ζηνόβι-εφ και τον Μπουχάριν (όπως και με τον ΜπελαΚούν, τον Ράντεκ και την «αριστερίστικη» πτέρυγα της γερμανικής ηγεσίας), θέτο-ντας το ερώτημα της γραμμής σε συνθήκες όπου ο συσχετισμός μεταξύ αστικών και εργατικών

κομμάτων ανατρέπεται υπέρ των δεύτερων, χωρίς όμως να έχουν ωριμάσει οι συνθήκες για μια άμεση εργατική-σοσιαλιστική επανάσταση. Η απάντηση που στήριξε το 4ο Συνέδριο -με την επιμονή των Λένιν και Τρότσκι- ήταν ο στόχος της κυβέρνησης της Αριστεράς: που πρέπει να κα-τανοείται ως συνέπεια της λογι-κής του Ενιαίου Μετώπου. Που, αν και προκύπτει από κοινοβου-λευτική διαδικασία, μπορεί, υπό προϋποθέσεις, να οδηγήσει σε κλιμάκωση της ταξικής πάλης. Που, επιβάλει τακτική, από την πλευρά των κομμουνιστών, πάνω στο ζήτημα της κυβέρνησης, τα-κτική που κυμαίνεται από την ανοχή, ή την κριτική υποστήριξη, ή και τη συμμετοχή, με βάση τη συγκεκριμένη ανάλυση των συ-γκεκριμένων συνθηκών.

Αντί για αυτή τη διαυγή ανάλυ-ση -που επιδιώκει να εξαντλήσει τα περιθώρια ανατρεπτικής πα-ρέμβασης των κομμουνιστών-, το ΚΚΕ στηρίζει, λέει, την άποψη ότι δεν ενδιαφέρεται για το ζήτη-μα της κυβέρνησης μέχρι να δια-μορφωθούν οι συνθήκες σοσια-λιστικής επανάστασης. Βεβαίως, το κείμενο της ΚΕ του ΚΚΕ χαρα-κτηρίζεται από ασάφεια σχετικά με τη συμμετοχή του κόμματος σε κάποιες άλλες κυβερνήσεις: όπως αυτές του Τζαννετάκη και του Ζολώτα το 1989, για τις οποί-ες επιρρίπτεται η ευθύνη στον Χαρίλαο Φλωράκη, αλλά απο-φεύγεται προσεκτικά κάθε γενι-κή εκτίμηση και αποτίμηση του καταστρεπτικού για την Αριστε-ρά χαρακτήρα τους.

ΤριτοπεριοδισμόςΈτσι έχουμε ένα κόμμα που, ενώ συμμετείχε σε μια αστική κυβέρ-νηση (μαζί με τη Δεξιά και τη σο-σιαλδημοκρατία!) στο όνομα της «κάθαρσης» του καπιταλισμού, αρνείται ακόμα και την ανοχή απέναντι σε μια κυβέρνηση της Αριστεράς, στο όνομα της αντι-μετώπισης της μεγαλύτερης καταστροφής που βιώνει η εργα-τική τάξη στη σύγχρονη μεταπο-λεμική ιστορία!

Στην πραγματικότητα το ΚΚΕ παραμένει σταθερά στο έδαφος

του σταλινικού «μαρξισμού», μιας συγκεκριμένης περιόδου: της δι-αβόητης «3ης περιόδου», με τη γραμμή της πάλης κατά των «σο-σιαλφασιστών» και την τακτική «μετά τον Χίτλερ έρχεται η σειρά μας». Σε αυτή τη γραμμή ήττας παραπέμπουν οι ισχυρισμοί ότι όλη η «άλλη» Αριστερά είναι απο-στάτες διαφόρων τύπων, ότι το κόμμα πρέπει να παραμείνει αδι-άφορο μέχρι να «έρθει η σειρά του», μετά την προσδοκούμενη «προδοσία του ΣΥΡΙΖΑ». Η γραμμή της «3ης περιόδου» ήταν γραμμή ήττας και παθητικότητας στα τέλη της δεκαετίας του ΄20. Αν είχε κά-ποιο νόημα τότε, ήταν λόγω της ύπαρξης του «διεθνούς κέντρου» της Μόσχας και των γεωπολιτικών και διπλωματικών σκοπιμοτήτων της εποχής. Σήμερα, είναι μια απο-λύτως χωρίς νόημα τακτική, που οδηγεί σε εξουδετέρωση ένα ση-μαντικό τμήμα της Αριστεράς και του εργατικού κινήματος.

Σημ. (*): Κάποιοι αρθρογράφοι μπήκαν στον πειρασμό να βάλουν στη ζυγαριά της ιστορίας τις τρο-τσκιστικές οργανώσεις της δεκαε-τίας του ΄30 και του ΄40, θέτοντας το ερώτημα γιατί δεν κατάφεραν να δώσουν εναλλακτική λύση απέναντι στη γραμμή του ΚΚΕ. Πρόκειται για λάθος ερώτημα. Στις συνθήκες της άσβεστης, ακόμα, αίγλης της Οκτω-βριανής Επανάστασης, αίγλης που κληρονομούσε το σταλινικό «διεθνές κέντρο», κάτι τέτοιο ήταν ανέφικτο. Οι τροτσκιστικές οργανώσεις της εποχής κράτησαν αναμμένο το κερί του μπολσεβικισμού, αλλά ήταν πλέ-ον ένα «προδρομικό»-μειοψηφικό ρεύμα. Μέχρι τον παγκόσμιο Μάη του ΄68 ήταν καταδικασμένες -σε συνδυασμό και με δικά τους λάθη και ανωριμότητες- σε πορεία στην έρημο.

Κάποιοι άλλοι σύντροφοι επανέ-φεραν τη ζήτημα της στάσης τους στον Πόλεμο και στην Αντίσταση. Να θυμίσω ότι στην πλειοψηφία τους -με εξαίρεση την ΚΔΕΕ του Άγι Στίνα- στήριξαν το αριστερό εαμικό κίνημα και συμμετείχαν σε αυτό, προσπαθώ-ντας να προειδοποιήσουν για κάποια ζητήματα που σήμερα άνετα ανα-φέρει η ΚΕ του ΚΚΕ. Και πλήρωσαν, τότε, βαρύ αντίτιμο από τον ταξικό εχθρό (π.χ. εκτέλεση Π. Πουλιόπου-λου,) αλλά και πολλές φορές από «συντροφικό» μαχαίρι…

Page 12: ΕΑ 303

12 • διεθνή ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ18 Δεκέμβρη 2013

Του Πάνου Πέτρου

Σ τις πιο «μαύρες μέρες» για τους επαναστάτες, όταν ο στρατός ανακτούσε την

πρωτοβουλία κινήσεων μετά την ανατροπή του Μόρσι, ένας μπλό-γκερ ακτιβιστής διατηρούσε την αισιοδοξία του, επικαλούμενος τη συλλογική μνήμη: οι γονείς, οι φίλοι, οι συναγωνιστές των μαρτύρων της επανάστασης, η ύπαρξη μιας σειράς επετείων από όλες τις μεγάλες μά-χες από τις 25 Γενάρη 2011 και μετά, τα προσωπικά βιώματα του καθενός στους δρόμους του Καΐρου («πηγαί-νω στο σούπερμαρκετ και ακόμα μου έρχεται η εικόνα να ψάχνω στην ίδια πόρτα καταφύγιο από τις αστυ-νομικές σφαίρες») είναι πράγματα που διασφαλίζουν ότι η επανάσταση δεν θα πεθάνει άδοξα.

Δικαιώθηκε όταν στις 19 Νοέμ-βρη συμπληρώθηκαν 2 χρόνια από την «μάχη της Οδού Μοχάμεντ Μαχμούντ». Ήταν η εξέγερση ενά-ντια στην εξουσία του Στρατιωτι-κού Συμβουλίου, που καταδικάστη-κε τότε από τα ισλαμικά κόμματα, αλλά μετά από μερόνυχτα ασταμά-τητων πολύνεκρων συγκρούσεων με την αστυνομία άνοιξε το δρόμο στην απόσυρση των στρατηγών.

Επέτειος της εξέγερσηςΑνήμερα της επετείου, καλούσε σε διαδήλωση το «Μέτωπο της Επανάστασης», μια συμμαχία που συγκρότησαν το Σεπτέμβρη οι Επα-ναστάτες Σοσιαλιστές, το Κίνημα 6η Απρίλη, μέλη του κόμματος «Ισχυ-ρή Αίγυπτος» (παλιότερη αριστερή διάσπαση των Αδελφών Μουσουλ-μάνων) και πολλοί καταξιωμένοι ακτιβιστές, για να εκφραστούν οι δυνάμεις που πάλεψαν για την ανα-τροπή του Μόρσι, αλλά τώρα αγωνί-ζονται ενάντια στο στρατό. Πολλές χιλιάδες άνθρωποι ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα και διαδήλωσαν στην οδό Μοχάμεντ Μαχμούντ και (για πρώτη φορά μετά την ανατροπή του Μόρσι) έφτασαν στην πλατεία Ταχρίρ, φωνάζοντας συνθήματα ενάντια στο στρατό, την αστυνομία, τον στρατηγό Σίσι και το υπουργείο Εσωτερικών. «Σήμερα ξεκινάμε να διεκδικούμε και πάλι τους δρόμους και τις πλατείες μας, που έχουν γί-νει πάρκινγκ για τα τανκς», δήλωσε χαρακτηριστικά διαδηλωτής για τη σημασία της κινητοποίησης.

Ενώ αυτά εξελίσσονταν στους δρόμους, η ανακοίνωση ότι το νέο σύνταγμα θα επιτρέπει να δικάζο-νται πολίτες από τα στρατιωτικά δι-καστήρια προκάλεσε αναστάτωση σε δυνάμεις του κινήματος που εί-χαν ακολουθήσει πολιτική «ουράς» του στρατού ή «ουδετερότητας» το προηγούμενο διάστημα.

Στο μεγαλύτερο κόμμα της αιγυ-πτιακής ριζοσπαστικής αριστεράς,

την Σοσιαλιστική Λαϊκή Συμμαχία, η άρνηση της ηγετικής ομάδας να κάνει κριτική στις αντιδημοκρατι-κές πτυχές του νέου συντάγματος, οδήγησε 300 μέλη και αρκετά ση-μαντικά στελέχη (ανάμεσά τους ο Καλέντ Άλι, προεδρικός υποψήφιος της Αριστεράς το 2012) να καταγ-γείλουν πως η ηγεσία «ακολουθεί τυφλά το κράτος», να παραιτηθούν ομαδικά και να ανακοινώσουν τη δημιουργία νέου κόμματος, με το όνομα «Ψωμί και Ελευθερία».

Την ίδια περίπου χρονική περίοδο, το Κίνημα «Ταμαρόντ» (που έπαιξε κεντρικό ρόλο στην οργάνωση του κινήματος ενάντια στον Μόρσι) ανα-κοίνωσε ότι τα δύο μέλη του που συμμετέχουν στη Συντακτική Συνέ-λευση δεν εκφράζουν πια το Κίνημα και αντιμετωπίζουν πειθαρχική δίω-ξη για τις πολιτικές θέσεις που εξέ-φρασαν χωρίς να συζητήσουν με τα μέλη. Πρόκειται για τα δύο κεντρικά στελέχη που είχαν στηρίξει ανοιχτά τον στρατηγό Σίσι σε όλες τις κα-τασταλτικές του κινήσεις, προκα-λώντας μαζικές παραιτήσεις μελών τούς τελευταίους δύο μήνες.

Η νέα σύγκρουση ήρθε με την ψήφιση και εφαρμογή από την με-ταβατική κυβέρνηση ενός δρακό-ντειου νόμου για τον περιορισμό των πολιτικών διαδηλώσεων.

Την Τρίτη 26 Νοέμβρη, καλού-νταν δύο διαδηλώσεις: Μία της οργάνωσης «Όχι Στρατοδικεία για Πολίτες», ενάντια στην σχετική πρόβλεψη του νέου συντάγματος, και μία του Κινήματος «Μάρτυρας Gaber Salah», που θα τιμούσε τη μνήμη του 16χρονου νεκρού.

Μια μέρα πριν, ψηφίστηκε ο κα-τασταλτικός νόμος περί συγκεντρώ-σεων, και μια σειρά κινηματικές και πολιτικές οργανώσεις κάλεσαν άμε-σα στήριξη στα ανακοινωμένα συλ-λαλητήρια, για να καταγγείλουν το νόμο και να «τεστάρουν» την εφαρ-μογή του.

ΚαταστολήΗ αστυνομία έδωσε 5 λεπτά προ-θεσμία στους διαδηλωτές που θα τιμούσαν τον Gaber Salah να διαλυθούν, και όταν αρνήθηκαν τους επιτέθηκαν με αντλίες νερού και δακρυγόνα, ενώ προσήγαγαν δεκάδες. Τα ίδια συνέβησαν στη συγκέντρωση που ακολούθησε το απόγευμα, έξω από τη Συντα-κτική Συνέλευση. Αντλίες νερού, χημικά, ξυλοδαρμοί, σεξουαλικές επιθέσεις ενάντια στους συγκε-ντρωμένους και συλλήψεις. Οι 17 συλληφθείσες διαδηλώτριες, που αρνήθηκαν να αποφυλακιστούν αν δεν απελευθερώνονταν όλοι οι κρατούμενοι, οδηγήθηκαν με κλούβα στην έρημο, ξυλοκοπήθη-καν και εγκαταλείφθηκαν εκεί από την αστυνομία. Το ίδιο βράδυ επέ-στρεψαν στη διαδήλωση έξω από το αστυνομικό τμήμα.

Η άγρια καταστολή της Τρίτη 26 Νοέμβρη, πυροδότησε μια σειρά από κινητοποιήσεις στο Κάιρο, αλλά και σε άλλες πόλεις της Αι-γύπτου, την επόμενη μέρα, ενά-ντια στο νέο νόμο αλλά και για την απελευθέρωση όλων των κρα-τουμένων. Η κεντρική διαδήλωση στο Κάιρο, παρουσιάστηκε από τα κρατικά ΜΜΕ ως «νόμιμη», αν και όλοι οι διοργανωτές ανακοίνω-σαν δημόσια ότι δεν είχαν ζητήσει την άδεια των αρχών. Εκείνη την μέρα το καθεστώς «υποχώρησε και ντράπηκε να το παραδεχτεί», όπως σχολίασε ακτιβιστής του Επανα-στατικού Μετώπου.

ΦοιτητέςΠαράλληλα με όλες αυτές τις εξελί-ξεις, δίνει τη δική του μάχη ένα δη-μοκρατικό φοιτητικό κίνημα. Ο ανα-βρασμός στα πανεπιστήμια ξεκίνησε από τις κινητοποιήσεις των φοιτη-τών υποστηρικτών του Μόρσι, αλλά μετά τη σκλήρυνση της καταστολής άρχισε να αναπτύσσεται ένα ευρύ-τερο κίνημα υπεράσπισης των δη-μοκρατικών δικαιωμάτων, το οποίο πήρε διαστάσεις χιονοστοιβάδας με την «υπόθεση της Αλεξάνδρειας». Συγκεκριμένα, τα Δικαστήρια της Αλεξάνδρειας επέβαλλαν εξοντωτι-κές ποινές (11 χρόνια φυλάκιση) σε 21 ισλαμίστριες διαδηλώτριες (ανάμεσά τους 7 ανήλικες), που είχαν συλλη-φθεί σε διαδήλωση υπέρ του Μόρσι, τον Οκτώβρη. Ταυτόχρονα, αθωώ-θηκε ο επικεφαλής της αστυνομίας, που διωκόταν για τις δολοφονίες 37 διαδηλωτών, στις 28 Γενάρη του 2011, στην Αλεξάνδρεια.

Η δίωξη δείχνει να «σπάει» και τους δισταγμούς πολλών ακτι-βιστών να υπερασπιστούν τους Αδελφούς Μουσουλμάνους απέ-ναντι στο κράτος, όπως δήλωσε χαρακτηριστικά ένας από αυτούς: «Ποτέ δεν πίστευα πως μια μέρα θα υπερασπιζόμουν ένα μέλος της Αδελφότητας. Αλλά σήμερα… θα υπερασπιστώ 14 νέες γυναίκες που καταδικάστηκαν σε 11 χρόνια φυλακή. Παρά το μίσος μου για την Αδελφότητα, πρόκειται για αδικία».

Πολλές φοιτητικές ενώσεις πα-ραιτήθηκαν στα πανεπιστήμια της Αλεξάνδρειας σε ένδειξη διαμαρ-τυρίας. Το συμπέρασμα ότι δεν πρόκειται μόνο για τους Μουσουλ-μάνους, ενισχύθηκε από την πρό-σφατη κυβερνητική απόφαση που επιτρέπει στην αστυνομία να μπαί-νει στα πανεπιστήμια, κάτι που απα-γορευόταν μέχρι σήμερα.

ΣυγκρούσειςΗ διοίκηση του Πανεπιστημίου του Καΐρου αποφάσισε την αναστολή κάθε συνδικαλιστικής δραστηριό-τητας, απαγόρευσε τις διαδηλώσεις και κάλεσε την αστυνομία να «φυ-λάξει» το ίδρυμα. Η αστυνομία επι-χείρησε να εισβάλει, και οι φοιτητές μπλόκαραν τις εισόδους και αμύν-θηκαν με κάθε διαθέσιμο μέσο. Η αστυνομία απάντησε με πυρά και δολοφόνησε ένα φοιτητή. Την επό-μενη μέρα, ενώ οι φοιτητές του πα-νεπιστημίου Αλ Αζάρ διαδήλωναν για τη δολοφονία, το Δικαστήριο ανακοίνωσε την καταδίκη 38 συνα-δέλφων τους (κρατουμένων από τον Οκτώβρη) σε 1,5 χρόνο φυλάκιση. Οι κινητοποιήσεις συνεχίστηκαν και έχουν εξαπλωθεί και σε άλλα πανεπι-στήμια σε όλη την Αίγυπτο.

Μπροστά σε αυτήν την κατάστα-ση, οι στρατηγοί προσανατολίζονται στην τρομοκράτηση ή και εξόντωση (μένει να φανεί από τα αποτελέσμα-τα των δικών) των επαναστατικών ηγεσιών. Με αφορμή τις παράνομες διαδηλώσεις ανυπακοής, έχει στη-θεί μια «βιομηχανία διώξεων» που είναι εξόφθαλμα στοχοπροσηλωμέ-νη σε ηγετικές προσωπικότητες του επαναστατικού κινήματος.

Το καθεστώς στρέφεται ενάντια σε εκείνες τις δυνάμεις που εναντιώνο-νται ανοιχτά στη στρατιωτική εξου-σία: οι περισσότεροι συλληφθέντες ανήκουν στο Μέτωπο Επανάστασης. Ανάμεσά τους, η ηγεσία του Κινήμα-τος 6η Απρίλη, ακτιβιστές-μπλόγκερ που πρωταγωνίστησαν στην πάλη ενάντια στον Μουμπάρακ, αγωνι-στές της Αριστεράς. Δεν στοχοποι-είται πια η Μουσουλμανική Αδελφό-τητα που «έκλεψε την επανάσταση», στοχοποιούνται οι άνθρωποι που

συμβολίζουν στη αιγυπτιακή κοινω-νία τα «παιδιά της Ταχρίρ», στοχοποι-είται η «25η Γενάρη 2011».

Σημαντική μάχηΗ πάλη στην Αίγυπτο να μην περά-σουν αυτές οι διώξεις, για να συνεχι-στεί και να κλιμακωθεί η αντίσταση στην παλινόρθωση του μουμπα-ρακικού κράτους, είναι εξαιρετικά κρίσιμη. Η συμμετοχή των πλατιών λαϊκών μαζών σε αυτόν τον αγώνα είναι επίσης κρίσιμη, και θα δείξει πολλά για την «κατάσταση πνευμά-των» στην αιγυπτιακή κοινωνία, για τον συσχετισμό δύναμης στην πα-ρούσα φάση.

Τα τελευταία τρία χρόνια, μετά από κάθε μεγάλη «έφοδο» του κι-νήματος ακολουθεί μια περίοδος νηνεμίας, στη διάρκεια της οποίας η μεγάλη πλειοψηφία -από κόπω-ση και από αυταπάτες- επιστρέφει «σπίτι της» και περιμένει υπομονε-τικά από την εκάστοτε «διάδοχη κατάσταση» να δώσει λύσεις. Αυτά τα μεσοδιαστήματα χαρακτηρίζο-νταν από μια φαινομενική «απο-μόνωση» των επαναστατών, στην αρχή, και μια σταδιακή συσπείρω-ση κάποιων ευρύτερων μαχητικών μειοψηφιών γύρω τους, στη συ-νέχεια, που βοηθούσε να γίνουν κινητοποιήσεις που «κρατούσαν τη φλόγα αναμμένη», για να ξανα-γίνει «πυρκαγιά» όταν μια «χοντρή» αφορμή, ή η διάψευση των προσ-δοκιών ξανακατέβαζε τα εκατομ-μύρια στους δρόμους.

Το μοτίβο έδειχνε να επαναλαμ-βάνεται μετά την ανατροπή του Μόρσι. Ωστόσο, οι στρατηγοί έχουν πάρει το μάθημά τους, και αυτήν τη φορά επιχειρούν να «πνίξουν το μωρό πριν μεγαλώσει», στοχοποι-ώντας ανοιχτά τους πρωτοπόρους αγωνιστές. Με αυτήν την έννοια, η έκβαση αυτής της μετωπικής σύ-γκρουσης της χούντας με τα πρω-τοπόρα τμήματα του κινήματος εί-ναι κρίσιμο ζήτημα για την εξέλιξη των γεγονότων στο κοντινό μέλλον.

Στα κοινωνικά δίκτυα, ακτιβι-στές και οργανώσεις αρχίζουν να αναρτούν μια ημερομηνία: 25 Γε-νάρη 2014...

Καθώς προκαλούνται τα πρώτα σημαντικά ρήγματα στη συναίνεση γύρω από το στρατιωτικό καθεστώς, οι στρατηγοί εξαπολύουν κατασταλτικό κυνήγι ενάντια στους επαναστάτες, προτού αυτοί αποκτήσουν ξανά

διευρυμένα ακροατήρια.

Επέτειος της Μάχης της Οδού Μοχάμεντ Μαχμούντ. Οι σημαίες απεικονίζουν τους μάρτυρες της εξέγερσης ενάντια στο Στρατιωτικό Συμβούλιο το Νοέμβρη του 2011.

Κρίσιμη μάχη στην Αίγυπτο

Page 13: ΕΑ 303

διεθνή • 13ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ18 Δεκέμβρη 2013

Το κίνημα των «Φορκόνι»Με τις συνδικαλιστικές ηγεσίες να έχουν υψώσει λευκή σημαία εδώ και αρκετό καιρό, η κοινωνική κρίση στην Ιταλία «γέννησε» το κίνημα των Δικράνων («Φορκόνι»), μια μαζική κινητοποίηση των θιγόμενων οικονομικά μεσαίων τάξεων (αγρότες, φορτηγατζήδες, έμποροι και βιοτέχνες) «ενάντια στις δημόσιες υπηρεσίες που μας ξεζουμίζουν». Ως κίνημα, όπου τον τόνο δίνουν αυτά τα κοινωνικά στρώματα, εκφράζει έναν αχταρμά ιδεών που συνδυάζει την υπαρκτή οργή με αντιδραστικές κατευθύνσεις: ενάντια στη φορολόγηση, αλλά και το δημόσιο γενικά, ενάντια στο πολιτικό σύστημα, αλλά με απόψεις για το «ρόλο των ενόπλων δυνάμεων σε μια μεταβατική φάση». Σε αυτό το φόντο, και με την Αριστερά ακόμα να μαζεύει τα κομμάτια της μετά την τραγική εμπειρία της κεντροαριστερής κυβέρνησης Πρόντι, αποθρασύνονται οι νεοφασίστες. Από την «καλυμμένη» παρουσία της «Κάζα Πάουντ» και της «Φόρτσα Νουόβα» στις διαδηλώσεις των «Φορκόνι», περάσαμε σε ανοιχτές δράσεις των νεοφασιστών στους δρόμους, με πιο «θεαματικό» το κατέβασμα της ευρωπαϊκής σημαίας από μέλη της «Κάζα Πάουντ» στη Ρώμη. Την ίδια μέρα, αριστεροί φοιτητές που διαδήλωναν κατά της λιτότητας συγκρούστηκαν με την αστυνομία, ενώ στη Βενε-τία έγιναν συγκρούσεις μεταξύ αριστερών και νεοφασιστών, συμπληρώνοντας την εικόνα βαθιάς κοινωνικής κρίσης και αναταραχής στη γειτονική χώρα. Είναι απόλυτα κρίσιμο να εκφραστεί η εργατική αντίσταση, να συγκροτηθεί η αριστερή απάντηση στη λιτότητα, για να μην βγει -από τον κατήφορο της ιταλικής κεντροαριστεράς- ενισχυμένη η ακροδεξιά…

Γαλλική νεο-αποικιοκρατίαΜε αφορμή αιματηρές συγκρούσεις μεταξύ τοπικών πολι-τοφυλακών, 1.600 Γάλλοι στρατιώτες εισέβαλλαν στη Δημο-κρατία της Κεντρικής Αφρικής, «για ανθρωπιστικούς λόγους». Όπως το έθεσε ο Γάλλος υπουργός Άμυνας, «θα τους ζητή-σουμε ευγενικά να αφοπλιστούν, και αν δεν δεχτούν, θα γίνει με τη βία». Οι φυσικοί πόροι της χώρας, αλλά και της υπόλοι-πης Αφρικής, είναι αντικείμενο ανταγωνισμού ανάμεσα στη Γαλλία και την Κίνα, που έχει διεισδύσει τα τελευταία χρόνια στη «μαύρη ήπειρο». Αυτό εξηγεί την απότομη αύξηση του «ανθρωπιστικού ενδιαφέροντος» από το Παρίσι. Από το Μάη του 2012 μέχρι σήμερα, ο -Σοσιαλιστής βεβαίως- Ολάντ έχει προλάβει να καθοδηγήσει επεμβάσεις στην Ακτή Ελεφαντο-στού, τη Σομαλία, το Μάλι και τώρα την Κεντρική Αφρικανική Δημοκρατία. Ο Γάλλος υπ.Εξ. δήλωσε πριν την επέμβαση πως «το συμφέρον της Αφρικής και το συμφέρον της Ευρώπης, ειδικά της Γαλλίας, είναι να έρθουμε πιο κοντά». Τι εννοούν οι παλιοί αποικιοκράτες «πιο κοντά» και πόσο «συμφέρον» αυτό είναι για την Αφρική έχει αποδειχθεί από την ιστορία. Αλλά η αναφορά «ειδικά στη Γαλλία» είναι μια υπενθύμιση πως η λεγόμενη Françafrique (η αποτρόπαια πολιτική του γαλλικού ιμπεριαλισμού απέναντι στις πρώην αποικίες του) ζει και βασιλεύει…

Μεταμνημονιακή λιτότηταΗ Ιρλανδία βγήκε, λέει, από το «μνημόνιο» (δια της σαμα-ρικής οδού της πλήρους, πιστής εφαρμογής του), αλλά οι Ιρλανδοί δεν βγήκαν στους δρόμους να το πανηγυρίσουν. Συγκεκριμένα, μόνο ένα 5% δήλωσε σε δημοσκόπηση «πιο χαρούμενο» από την ανακοίνωση της εξόδου. Ίσως έχει να κάνει με τα ερείπια που άφησε πίσω του το «πρόγραμμα διάσωσης». Ίσως έχει να κάνει με το κεντρικό άρθρο της Irish Sunday Times που δηλώνει πως «Θα ήταν λάθος εκ μέρους του πρωθυπουργού να αφήσει να εννοηθεί ότι η έξοδος από το μνημόνιο σηματοδοτεί το τέλος των προβλημάτων μας». Ίσως πάλι να έχει να κάνει με τη δήλωση του Ιρλανδού υπ. Οικονομικών ότι «πρέπει να συνεχίσουμε την ίδια πολιτική». Τα ίδια και στην Ισπανία, όπου λήγει σύντομα το πρόγραμμα «ήπιας διάσωσης». Ούτε εκεί κανένας λαϊκός ενθουσιασμός. Ίσως είναι και εκεί τα συντρίμμια. Ίσως είναι η υπενθύμιση από την «El Pais» ότι μέχρι την αποπληρωμή των 3/4 της οικονομικής βοήθειας οι επιθεωρήσεις θα συνεχίζονται. Ίσως φταίνε αυτοί οι αχάριστοι γιατροί, εκπαιδευτικοί και επι-στήμονες που διαδήλωναν ενάντια στις περικοπές σε υγεία, παιδεία και έρευνα, χαλώντας την πανηγυρική διάθεση. Πώς το είχε πει ο Μάλκολ Χ; «Αν μου μπήξεις ένα μαχαίρι 9 ίντσες μέσα στην πλάτη μου, και το τραβήξεις έξω 6 ίντσες, αυτό δεν είναι πρόοδος. Αν το τραβήξεις όλο έξω, αυτό δεν είναι πρόοδος. Πρόοδος είναι να γιατρέψεις την πληγή που προκάλεσε το μαχαίρωμα. Και δεν έχουν τραβήξει καν έξω το μαχαίρι, πόσο μάλλον να γιατρέψουν την πληγή. Δεν παραδέ-χονται καν ότι το μαχαίρι είναι εκεί»…

Βενεζουέλα: Οι δημοτικές εκλογές και ο «οικονομικός πόλεμος»

Του Κώστα Παπανικολάου

Β ήμα σταθεροποίησης της «Μπολιβαριανής διαδικασίας» μπορούν να χαρακτηριστούν

οι πρόσφατες δημοτικές εκλογές στην Βενεζουέλα. Το κυβερνόν Ενωμένο Σο-σιαλιστικό Κόμμα (PSUV) του Νίκολας Μαδούρο κέρδισε το 49,5%, έναντι 43% του δεξιού συνασπισμού της αντιπο-λίτευσης. Κινείται κοντά στα συνήθη επίπεδα του PSUV σε δημοτικές εκλο-γές, ενώ σε σύγκριση με τις προεδρικές εκλογές δείχνει «άνοιγμα» της διαφο-ράς από τη Δεξιά.

«Δημοψήφισμα»«Οι πολίτες της Βενεζουέλας έστειλαν μήνυμα πως η Μπολιβαριανή επανά-σταση συνεχίζεται ισχυρότερη από ποτέ!», τόνισε ο Μαδούρο, μιλώντας στην πλατεία Μπολιβάρ, στο κέντρο του Καράκας. Η μεγάλη πολιτική σημα-σία του αποτελέσματος έχει να κάνει με το ότι ο ηγέτης της δεξιάς αντιπολίτευ-σης Καπρίλες είχε οργανώσει μια μεγά-λη, ανοιχτά δημοψηφισματική ενάντια στον Μαδούρο, προεκλογική καμπάνια. Αυτή η προεκλογική επίθεση της Δεξιάς είχε ελπίδες επιτυχίας, καθώς συνοδευ-όταν από τον «οικονομικό πόλεμο».

Εδώ και μήνες, η Βενεζουέλα αντι-μετωπίζει σημαντικά οικονομικά προ-βλήματα, με επιβράδυνση του ρυθμού ανάπτυξης, πολύ υψηλό πληθωρισμό και ελλείψεις σε βασικά αγαθά. Οι δυ-σκολίες έχουν να κάνουν με πολλούς παράγοντες (διεθνής κρίση, δυνατό-τητα του κεφαλαίου να «ελίσσεται» και να «εξεγείρεται» ενάντια σε κρατικούς περιορισμούς όσο διατηρεί την οικο-

νομική εξουσία κ.λπ.). Ωστόσο, μεγά-λο μέρος αυτής της κατάστασης έχει δημιουργηθεί από έναν εσωτερικό πό-λεμο που δέχεται η αριστερή κυβέρνη-ση εδώ και μήνες, από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις της χώρας. Μεγάλες αλυ-σίδες λιανικής, βιομηχανίες και εταιρεί-ες εισαγωγών έχουν επιδοθεί σε έναν αγώνα κερδοσκοπίας, με τα προϊόντα τους (ακόμη και πρώτης ανάγκης) να πωλούνται με "καπέλο" 1000%, δημι-ουργώντας σοβαρά προβλήματα στην οικονομία και στην κάλυψη των βιο-τικών αναγκών των πολιτών. Η κυβέρ-νηση κατηγορεί τους μεγάλους επιχει-ρηματίες ότι συνεργάζονται υπογείως με κύκλους της Ουάσινγκτον, ώστε να δημιουργήσουν συνθήκες οικονο-μικής ασφυξίας και σαμποτάζ. Όσο ο οικονομικός πόλεμος διεξαγόταν μο-νόπλευρα, η κυβέρνηση Μαδούρο βρι-σκόταν «στριμωγμένη στα σχοινιά».

Το κλίμα άλλαξε όταν το PSUV απομα-κρύνθηκε από την μετεκλογική γραμμή «συμφιλίωσης με τον επιχειρηματικό κόσμο» και αποφάσισε να «σηκώσει το γάντι». Η κυβέρνηση προχώρησε σε κα-τάληψη καταστήματος ηλεκτρονικών ειδών της αλυσίδας Daka και ανάγκασε την εταιρεία να πουλά σε χαμηλότερες τιμές, συλλαμβάνοντας τους ιδιοκτή-τες της εταιρείας. Το ίδιο διαμήνυσε ότι θα συμβεί και σε μεγάλες αλυσίδες σούπερ μάρκετ αν δεν ρίξουν σημαντι-κά τις τιμές σε είδη πρώτης ανάγκης. Η κίνηση αυτή της κυβέρνησης λειτούρ-γησε θετικά, αφού από την επόμενη μέρα κιόλας, αλυσίδες σούπερ μάρκετ προχώρησαν σε μεγάλες εκπτώσεις τι-μών. Για την προστασία της οικονομίας και των φτωχότερων στρωμάτων, το

κοινοβούλιο ψήφισε νομοθετικές πα-ρεμβάσεις ελέγχου του πληθωρισμού και έθεσε όρια στην κερδοφορία των καταστημάτων λιανικής πώλησης, προ-καλώντας τις αντιδράσεις της οικονομι-κής ολιγαρχίας ενάντια στις «σοβιετικές παρεμβάσεις». Αλλά για τις κατώτερες τάξεις αυτές οι παρεμβάσεις σήμαιναν «αντεπίθεση» και συνέχεια του αγώνα, μετά από μια περίοδο σχετικής αποθάρ-ρυνσης και αποσυσπείρωσης.

Η εκλογική νίκη ήρθε ως επιστέγα-σμα για να δείξει πως η «μπολιβαριανή διαδικασία» έχει ισχυρές βάσεις και να απαντήσει στην αντιπολίτευση και στους διεθνείς υποστηρικτές της, οι οποίοι διαλαλούσαν ότι θα καταρρεύσει μετά τον θάνατο του Ούγκο Τσάβες.

ΣυνέχειαTo κίνημα από τα κάτω δεν είναι διατε-θειμένο να χάσει αμαχητί ό,τι κέρδισε με σκληρούς αγώνες την τελευταία δεκαετία. Παρ’ όλα αυτά, η εγρήγορση τού κινήματος θα πρέπει να είναι αυξη-μένη, όπως έδειξε η δύσκολη περίοδος μετά τις προεδρικές εκλογές, αλλά και γιατί ο οικονομικός πόλεμος θα συνεχι-στεί. Η μάχη πρέπει να δοθεί και «εντός των τειχών», ενάντια στην ανώτερη κρατική-κομματική γραφειοκρατία («μπολιμπουρζουαζία») και τις «ρεαλι-στικές» φωνές που ζητούν συμβιβα-σμούς με ένα «πεφωτισμένο» τμήμα των επιχειρηματιών.

Η επιθετικότητα των καπιταλιστών και τα -υπαρκτά- οικονομικά προβλή-ματα, υπενθυμίζουν ότι η καλύτερη άμυνα της «μπολιβαριανής διαδικασί-ας» παραμένει το βάθεμα και η ριζο-σπαστικοποίησή της.

Ολόκληρο το άρθρο στο Rproject.gr

Η απόφαση της κυβέρνησης Γιανού-κοβιτς για ακύρωση της εμπορικής συμφωνίας με την Ε.Ε., την 1/12, και η ανακοίνωση επικύρωσης συμφωνίας τελωνειακής σύνδεσης με τη Ρωσία, έχει πυροδοτήσει τις μεγαλύτερες δι-αδηλώσεις στη χώρα από την περίοδο της "Πορτοκαλί Επανάστασης".

Οι πολιτικές δυνάμειςΗ φιλοευρωπαϊκή φιλελεύθερη αντι-πολίτευση, που εκφράζεται μέσω των κομμάτων «Ένωση όλων των Ουκρα-νών» και «Ουκρανική Μεταρρυθμιστι-κή Συμμαχία», δείχνει -μέχρι τώρα- να είναι ο κύριος πολιτικός παράγοντας που ποντάρει στην κλιμάκωση των κι-νητοποιήσεων. Αλλά αυτές οι δυνάμεις δεν είναι σε θέση να εκφράσουν το σύ-νολο των πολιτών που διαδηλώνουν.

Η φιλελεύθερη αντιπολίτευση προ-σπαθεί να ταυτίσει τις κινητοποιήσεις με το ζήτημα των εξωτερικών σχέσε-ων της χώρας, αλλά αυτό το ζήτημα (των σχέσεων με την ΕΕ) φαίνεται ότι εκφράζει μόνο ένα τμήμα της κριτικής που γίνεται προς το φιλορωσικό συ-ντηρητικό κυβερνητικό κόμμα. Κάποια συνθήματα των διαδηλώσεων στρέ-

φονται κατά της πολιτικής λιτότητας που ακολουθείται τα τελευταία χρόνια, αλλά και στις μεγάλες κοινωνικές ανι-σότητες που χαρακτηρίζουν την ου-κρανική κοινωνία.

Οι ακροδεξιοί της «Σβόμποντα», που έχουν παραδοσιακά αντιρωσικές από-ψεις, έχουν παρεισφρήσει στις διαδη-λώσεις, προσπαθώντας να ενισχυθούν μέσα σε αυτές.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ουκρανίας, το οποίο αναδείχθηκε 4ο σε ψήφους (13,18%) στις εκλογές του 2012, έχει ακολουθήσει εχθρική στάση απέναντι στις διαδηλώσεις, ανάγοντας τις κινη-τοποιήσεις αποκλειστικά σε «παρεμ-βάσεις ξένων δυνάμεων».

Πεδίο ΑνταγωνισμώνΗ Ουκρανία αποτελεί ένα από τα βα-σικά πεδία γεωπολιτικού ανταγωνι-σμού στην Ευρασία μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Αποτελούσε και αποτελεί σημαντικότατο κομμάτι των σχεδιασμών του ρώσικου ιμπεριαλι-σμού. Σήμερα, συνεχίζει να φιλοξενεί την κεντρική βάση του ρώσικου στό-λου της Μαύρης Θάλασσας, αποτελεί το σημαντικότερο διαμετακομιστικό σταθμό ρώσικων υδρογοανθράκων

προς την Ευρώπη, ενώ το 1/3 του συ-νολικού πληθυσμού της χώρας (των ανατολικών επαρχιών) προσδιορίζο-νται ως Ουκρανοί ρώσικης καταγωγής ή ρωσόφωνοι.

Από την άλλη πλευρά, για την Ε.Ε. η Ουκρανία αποτελεί τον σημαντικότερο εταίρο της «Ανατολικής Συνεργασίας» (το όχημα σύνδεσης και ένταξης των χωρών της Αν. Ευρώπης με την Ε.Ε.), σε πολιτικούς και οικονομικούς όρους. Το 2012, οι εμπορικές συναλλαγές προσέγ-γισαν τα 40 δισ. ευρώ. Σε πολιτικό επί-πεδο, μία περαιτέρω προσέγγιση με την Ε.Ε. θα οδηγήσει σε μείωση της ρώσικης επιρροής και «πρόσδεση» της Ουκρανί-ας στο ευρωπαϊκό-δυτικό στρατόπεδο.

Ο ρώσικος ιμπεριαλισμός μπορεί ακόμη να μην έχει καταφέρει να συνέλθει από το γεωπολιτικό σοκ του 1989, αλλά επί της διακυβέρνησης τού εθνικιστή Πού-τιν έχει κάνει κάποια βήματα, ώστε να ανακτήσει σφαίρες επιρροής και να διεκ-δικήσει καλύτερη θέση ισχύος, σε σχέση με τους ανταγωνιστές του. Παράλληλα, Ε.Ε. και ΗΠΑ έχουν πραγματοποιήσει τα προηγούμενα χρόνια σημαντική διείσ-δυση στην ανατολική Ευρώπη. Σήμερα, σε νέες συνθήκες και συσχετισμούς, ξαναφουντώνει η μάχη για αλλαγές και ανατροπές στη «μοιρασιά».

Η Ουκρανία στη δίνη γεωπολιτικών ανταγωνισμών

Page 14: ΕΑ 303

14 • νεολαία ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ18 Δεκέμβρη 2013

Της Κατερίνας Σεργίδου

Κ ατά κοινή ομολογία, ο χρόνος που είχαμε μέχρι τη συνδιάσκεψη ήταν λί-

γος. Ωστόσο, ο τρόπος που διεξά-χθηκε ο προσυνδιασκεψιακός διά-λογος, η ένταση που επικρατούσε στις συνεδριάσεις του περιβόητου συντονιστικού, οι παρασκηνιακές συνεννοήσεις, οι γραφειοκρατικές αντιλήψεις, η απογοήτευση νέων μελών και οι καυγάδες λιγόστεψαν ακόμα περισσότερο τον πολιτικό χρόνο και ταυτόχρονα τον έκαναν πολύ βαρύ.

Η αβάσταχτη ελαφρότητα του απολιτίκΑπό την έναρξη των συζητήσεων στο συντονιστικό για τη συγκρό-τηση των νέων, έγινε σαφές ότι αυτό που θα καθόριζε την πολιτι-κή και οργανωτική συζήτηση δεν ήταν η πραγματική ανάγκη του ΣΥ-ΡΙΖΑ να συνδεθεί και να εμπνεύσει τη νεολαία. Αυτό που καθόρισε τη συζήτηση ήταν αφενός η επιλογή να μεταφερθεί αυτούσιο το οργα-νωτικό μοντέλλο της νεολαίας του ΣΥΝ (με κάποιες μικρές αλλαγές) στους νέους ΣΥΡΙΖΑ και αφετέρου η γνωστή κόντρα στους κόλπους της νεολαίας του ΣΥΝ. Και επειδή

δεν μπορούμε πια να κάνουμε ότι δεν βλέπουμε τον ελέφαντα στο δωμάτιο, αναφερόμαστε στην κόντρα «Χρονοπουλικών» και «Κα-ραμανικών». Αφού «ξεπετάξαμε» το κείμενο βάσης και το θέμα της διπλής ένταξης, στα οποία η πλει-οψηφία συμφώνησε, ξοδέψαμε τον υπόλοιπο χρόνο στο να συζη-τάμε για τον εκλογικό κανονισμό της συνδιάσκεψης, για το αν το μέτρο θα ήταν 1προς 4 ή 1 προς 2, για το ποσοστό σταυροδοσίας κ.λπ. Αυτή η κόντρα απλώθηκε σαν φάντασμα πάνω από όλες τις οργανώσεις νέων.

Προφανώς ο εκλογικός κανο-νισμός χρειάζεται να είναι όσο πιο δημοκρατικός γίνεται. Όμως το εκλογικό μέτρο είναι ένα πολύ μικρό δείγμα της μεγάλης συζή-τησης για το τι είναι δημοκρατία. Οι ριζοσπαστικές οργανωτικές προτάσεις συνοδεύονται πάντα από ριζοσπαστικά πολιτικά προ-γράμματα. Στη συγκεκριμένη πε-ρίπτωση οι δύο ομάδες δεν κατέ-βασαν ξεχωριστές πλατφόρμες, δεν είχαν κάποιο πολιτικό προσ-διορισμό (όπως Αντικαπιταλιστι-κή, Ανανεωτική, Ενωτική κ.λπ.), δανείστηκαν απλά τα επίθετα των ηγεσιών τους. Η κόντρα για τον εκλογικό κανονισμό, αλλά και για την αξία ενός συντονιστικού στο

οποίο συμμετέχουν ισότιμα όλες οι απόψεις, ήταν μια εφεύρεση για να δικαιολογήσει την ύπαρξη διαφορετικών απόψεων, η οποία καλύφθηκε μάλιστα με έναν μαν-δύα δημοκρατίας. Αλήθεια, είναι πιο δημοκρατικό να μεγαλώνει το εκλογικό σώμα με εγγραφές της τελευταίας στιγμής στους κατα-λόγους; Είναι πιο δημοκρατικό σε μια οργάνωση να γίνεται προσπά-θεια όλοι οι αντιπρόσωποι να ανή-κουν στην μία άποψη ή στην άλλη, μην αφήνοντας χώρο και για νέους ανθρώπους, που δεν έχουν απο-φασίσει ακόμα τι θέση θα πάρουν;

Φυσικά, εξαιρούνται δεκάδες σύντροφοι και συντρόφισσες από όλες τις τάσεις που έστειλαν πο-λιτικά κείμενα, προσπάθησαν να μιλήσουν πολιτικά στις συνελεύ-σεις των νέων.

Παρ όλα αυτά, στις συνελεύσεις που έγιναν φάνηκε η μεγάλη ανά-γκη για πολιτική συζήτηση. Όπου με πρωτοβουλία του Κόκκινου Δι-κτύου άνοιξε, για παράδειγμα, το

ζήτημα της διπλής ένταξης σε πα-νεπιστήμια και γειτονιές, ακούσα-με με έκπληξη νέους συντρόφους να λένε χοντροκομμένα ότι οι νέοι δεν έχουν κοινά συμφέροντα με τους 8οχρονους, ότι οι νέοι εργα-ζόμενοι δεν έχουν κοινά συμφέρο-ντα με τους παλιούς που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι το συ-νταξιοδοτικό. Επιπλέον ακούσα-με ότι ο ταξικός διαχωρισμός της κοινωνίας δεν είναι ο κυρίαρχος, ή ότι δεν πειράζει που δεν τρέξαμε τώρα για τους διοικητικούς των ΑΕΙ, θα υπάρξουν και άλλες ευ-καιρίες μετά τη συγκρότησή μας κ.λπ. Σε γενικές γραμμές φάνηκε ότι χρειάζεται πολλή συζήτηση μέσα στη νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα και για τα αυτονόητα.

Είμαστε οι ΑριστεροπλατφορμικοίΜέσα σε αυτό το νοσηρό κλίμα δικαιώθηκε απόλυτα η επιμονή της Αριστερής Πλατφόρμας να διεκδικήσει την πολυτασικότη-τα, το δικαίωμα για κατέβασμα με λίστες και κυρίως το κατέβα-σμα με το εναλλακτικό πολιτικό κείμενο. Σε όλη τη διάρκεια της προσυνδιασκεψιακής διαδικασί-ας επιμείναμε, και θα συνεχίσου-με να επιμένουμε και στην ίδια τη συνδιάσκεψη, για την επιστροφή της πολιτικής, για να μπορέσου-με να τσακωθούμε, να συνδια-μορφώσουμε, να αποφασίσουμε πάνω στα πραγματικά πολιτικά επίδικα. Τη διαμόρφωση ενός ριζοσπαστικού προγράμματος για τη νεολαία, την παρέμβαση των νέων ΣΥΡΙΖΑ στους αγώνες για την ανατροπή και το χτίσιμο

μιας δημοκρατικής και ριζοσπα-στικής οργάνωσης.

Οι «κακές συνιστώσες» Και εκεί που απορούσαμε για το γε-γονός ότι σε αυτή τη συνδιάσκεψη οι «κακοί» δεν ήμασταν εμείς αλλά οι «άλλοι», εκεί που ως Αριστερή Πλατφόρμα βλέπαμε από μακρυά να κατασκευάζεται ο εσωτερικός εχθρός, τελικά δεν το γλυτώσαμε. Ελλείψει άλλων πολιτικών επιχειρη-μάτων, το θέμα της εκπροσώπη-σης των συνιστωσών με αριστίν-δην μέλη στο Κεντρικό Συμβούλιο (ένας για κάθε συνιστώσα ή τάση), στη χειρότερη παρουσιάζεται ως αντιδημοκρατική πρακτική και στη καλύτερη ως παραχώρηση. Όμως, θα πρέπει να θυμίσουμε, για δεύτε-ρη φορά μέσα στην ίδια χρονιά, ότι οι συνιστώσες είναι οργανώσεις με ιστορία, ιδρυτικά μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, που παλεύουν για την ύπαρξη του ΣΥΡΙΖΑ, που υπερασπίζονται τις ρι-ζοσπαστικές του θέσεις. Δεν θα πα-ραιτηθούμε από το δικαίωμά μας, σε αυτή τη μεταβατική φάση που βρισκόμαστε, να έχουμε ισότιμο λόγο στα όργανα της νεολαίας και να υπερασπιστούμε το αυτονόητο, να λαμβάνεται υπόψιν η γνώμη μας. Οι νέοι ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι πλειοψηφι-κά μαγαζάκι κάποιων, είναι το κοινό σπίτι όλων των οργανώσεων και των απόψεων που ιδρύουν τη νεολαία.

Μετράμε αντίστροφα λοιπόν για τη συνδιάσκεψη των νέων, μια συνδιάσκεψη μεταβατική και όχι ιδρυτική. Μια συνδιάσκεψη που θα έπρεπε να εμπνεύσει και όχι να απογοητεύσει. Έστω και την τελευταία στιγμή, ας προσπα-θήσουμε όλοι γι’ αυτό.

Ας μιλήσουμε επιτέλους πολιτικά

Του Δημήτρη Μπάρκα

Σ ε χιλιάδες ανήλθε η συμμε-τοχή των νέων στις φετινές διαδηλώσεις με αφορμή τη

συμπλήρωση πέντε χρόνων από τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπου-λου. Μάλιστα η πλειοψηφία των δια-δηλωτών ήταν μαθητές και μαθήτρι-ες Λυκείων – ακόμα και Γυμνασίων! – πολλοί από τους οποίους κατέβαι-ναν για πρώτη φορά σε διαδήλωση για τον Αλέξη. Άλλωστε δεν ήταν λίγα τα σχολεία στα οποία οι μαθητές έκαναν αποχή για να οργανώσουν πρόχειρες εκδηλώσεις μνήμης. Η Δάφνη, (μαθήτρια δευτέρας Γυμνα-σίου από το Χαϊδάρι που είχε κατέβει με μια παρέα 20 συνομίληκων της) μας είπε ότι το πρωί μαζεύτηκαν στο σχολείο και διάβασαν κείμενα που βρήκαν στο διαδίκτυο και που εξη-γούσαν τι έγινε πέντε χρόνια πριν. Το ίδιο και ο Άρης και ο Άκης, μαθητής Λυκείου από το Ηράκλειο Αττικής. Μαζί με μια παρέα από δέκα ακόμη παιδιά – που είχαν πρωτοστατήσει στις καταλήψεις συμπαράστασης στους καθηγητές τον Σεπτέμβρη – οργάνωσαν την αποχή στο σχολείο, διάβασαν κείμενα και πρόβαλλαν σχετικό βίντεο. Στη Θεσσαλονίκη η πορεία των μαθητών κατέληξε στην

εκκλησία που γινόταν η εξόδιος ακο-λουθία για τη 13χρονη Σάρα, που είχε βρει τραγικό θάνατο λίγες μέρες πριν από αναθυμιάσεις από μαγκάλι. Σε όλες τις διαδηλώσεις κυριάρχησαν αντικατασταλτικά αλλά και αντιφασι-στικά συνθήματα.

ΚαταστολήΑυξημένη ήταν και η καταστολή, με την αστυνομία στην Αθήνα να έχει σχηματίσει δύο μεγάλα «κορδόνια» και από τις δύο πλευρές ολόκληρης

της Πανεπιστημίου, ακολουθώντας συνέχεια τη διαδήλωση. Αντίστοιχη ήταν και η στάση της αστυνομίας στη Θεσσαλονίκη, με στόχο να δυ-ναμιτίσει το κλίμα με την παρουσία των ΜΑΤ και να τρομοκρατήσει τους χιλιάδες μαθητές.

Η καταστολή στην Αθήνα έφτασε στο αποκορύφωμά της όταν στο τέ-λος της πορείας, με αφορμή κάποια νεράντζια, μπουκάλια με νερό και καπνογόνα, δεκάδες διμοιρίες ΜΑΤ έκαναν έφοδο στους μαθητές που

είχαν μόλις φτάσει στα Προπύλαια. Δεκάδες ήταν οι μαθητές που ξυλο-κοπήθηκαν, με μόνο επιβαρυντικό «στοιχείο» ότι έτρεχαν να ξεφύγουν από τη μανία των ΜΑΤ. Παράλληλα, εκατοντάδες μαθητές εγκλωβίστη-καν από ισχυρές αστυνομικές δυ-νάμεις στην είσοδο της πρυτανείας του ΕΚΠΑ, όπου είχαν καταφύγει για να προστατευτούν – θεωρώντας προφανώς ότι η αστυνομία θα σεβα-στεί το πανεπιστημιακό άσυλο. Οι εγκλωβισμένοι απελευθερώθηκαν

ώρες αργότερα, μετά από παρέμ-βαση συνδικαλιστών της ΟΛΜΕ, βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ και στελεχών της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ενώ στο χώρο παρέ-μειναν και για συμπαράσταση εκα-τοντάδες φοιτητές με τα πανό των συλλόγων κατειλημμένων σχολών.

Η μαζική συμμετοχή των μαθη-τών δείχνει ότι η εξέγερση του Δε-κέμβρη του ’08 έχει χαραχτεί βαθιά στη μνήμη της νεολαίας, σαν ένα γεγονός – σύμβολο αντίστασης απέναντι στην καταστολή και την καταπίεση. Φαίνεται, επίσης, ότι η η επέτειος τρο-φοδοτείται όλο και περισσότερο από την κρίση και τις συνέπειες των μνημονίων στην καθημερινότητα των νέων, είτε αφορά τις δυσκολίες στο σπίτι, είτε αφορά τις ελλείψεις στο σχολείο. Ένα μεγάλο κομμάτι της νεολαί-ας, παρά την έλλειψη πρόσφατων εμπειριών από μαζικούς αγώνες σε σχολεία και σχολές, φαίνεται να ξεχειλίζει από την αίσθηση της εξόφθαλμης ανισότητας και αδικί-ας – με όποιο τρόπο μπορεί να την αντιλαμβάνεται.

Αυτό που φοβάται η κυβέρνηση – και εξηγεί την καταστολή και την τρομοκράτηση των μαθητών – είναι η γενίκευση αυτής της οργής και οι διαστάσεις που μπορεί να πάρει.

Προσπάθεια τρομοκράτησης από την κυβέρνηση στην επέτειο του Δεκέμβρη

Μαζική συμμετοχή μαθητών στις πορείες για τον Αλέξη

Η πανελλαδική συνδιάσκεψη των νέων ΣΥΡΙΖΑ ξεκινάει το απόγευμα της Πέμπτης 19 Δεκέμβρη

και θα ολοκληρωθεί το βράδυ της Κυριακής. Θα πραγματοποιηθεί στο σινέ Κεραμεικός

(Κεραμεικού 58 και Μαραθώνος) και το πρόγραμμα θα ανακοινωθεί τις επόμενες μέρες διαδικτυακά.

Page 15: ΕΑ 303

μετανάστες • 15ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ18 Δεκέμβρη 2013

Αναβλήθηκε η δίκη του Θανάση Κούρκουλα, μέλους της ΚΑΡ και του ΣΥΡΙΖΑ, λόγω παρέλευσης ωραρίου. Με την ανακοί-νωση της ημερομηνίας της αναβολής από τον πρόεδρο του δικαστηρίου, εντοπίστηκαν στην αίθουσα του δικαστηρίου δύο κοπέλες με πολιτικά, που αμέσως ενημέρωσαν για την ημερο-μηνία της αναβολής ένστολο αξιωματικό της αστυνομίας που βρισκόταν στο διάδρομο εκτός της αιθούσης. Στη συνέχεια έφυγαν και οι τρεις μαζί και επιβιβάστηκαν σε δύο αυτοκίνητα χωρίς πινακίδες (ένα ATOS και ένα FIESTA χρώματος κίτρινου και κόκκινου), σταθμευμένα παράνομα έξω από το χώρο των δικαστηρίων. Καταλαβαίνουμε το ενδιαφέρον κάποιων υπηρε-σιών για τη συγκεκριμένη δίκη. Το αξιοσημείωτο πάντως είναι η χρήση οχημάτων χωρίς πινακίδες για “υπηρεσιακούς λόγους».

N N N

Με συνθήματα, όπως «Νομιμοποιήστε τους μετανάστες, σύνο-ρα ανοιχτά για όλους τους εργάτες», «Όχι άλλες φυλακές κλείστε τα στρατόπεδα, βρείτε μας δουλειές», έγινε πορεία περίπου 500 αντιφασιστών στην Ξάνθη. Η πορεία αυτή ήταν το αποτέλεσμα μιας συνολικότερης καμπάνιας για το κλείσιμο των στρατοπέδων συγκέντρωσης και μιας συλλογικής συνεννόησης αντιρατσιστι-κών-αντιφασιστικών, ΛΟΑΤ ομάδων και πολιτικών οργανώσεων από τη Θεσσαλονίκη, την Ξάνθη, τη Δράμα και την Καβάλα.

N N N

Με επιτυχία έγινε, την Κυριακή 15 Δεκέμβρη, το αντιφασιστικό συλλαλητήριο την στο κέντρο των Χανίων. Λίγα μέτρα πιο πέρα, στα γραφεία της Χρυσής Αυγής, είχαν συγκεντρωθεί λιγοστοί οπαδοί του κόμματος για να ακούσουν τις ομιλίες τριών βου-λευτών. Ασφαλώς, η συγκέντρωση των χρυσαυγιτών δεν θα είχε πραγματοποιηθεί χωρίς τη βοήθεια της αστυνομίας!

N N N

Αλλά και στη Θάσο, ο στόχος της Αντιφασιστικής Κίνησης Θάσου επετεύχθη. Η πορεία κατάφερε να φτάσει απέναντι από τους φασίστες για να τους αποδοκιμάσει και να τους χαλάσει τα εγκαίνια. Έπρεπε να σπάσει τον αστυνομικό κλοιό για να τα καταφέρει -και τα κατάφερε. Οι χρυσαυγίτες, μάλιστα, είπαν ότι τα αντιφασιστικά συνθήματα και τα τραγούδια ακουγόντουσαν συνέχεια και παραπο-νέθηκαν ότι δεν σταμάτησαν ούτε κατά τη διάρκεια του αγιασμού!

N N N

Στην Αθήνα, η Χρυσή Αυγή προσπάθησε να κάνει συγκέντρω-ση για να μην ανεγερθεί τζαμί στον Ελαιώνα, η οποία, όμως, κατέληξε σε φιάσκο.

N N N

Την Τετάρτη 11 Δεκεμβρίου, η Ανοιχτή Πρωτοβουλία Ενάντια στα Κέντρα Κράτησης παραχώρησε συνέντευξη Τύπου και συγκέ-ντρωση-διαμαρτυρία έξω από το ΑΤ Ομονοίας (Γ Σεπτεμβρίου & Βερανζέρου), καταγγέλλοντας την απάνθρωπη και μακρόχρονη κράτηση προσφύγων και μεταναστών, που το μοναδικό τους “έγκλημα” είναι πως στερούνται νομιμοποιητικών εγγράφων, σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και αστυνομικά τμήματα. Ο εκπρό-σωπος της «Κίνησης Απελάστε το Ρατσισμό» και του «Κυριακάτι-κου Σχολείου Μεταναστών» Θανάσης Κούρκουλας αναφέρθηκε στην κράτηση ως έγκλημα που συντελείται για πολιτικούς λόγους και στις επαναπροωθήσεις στον Έβρο, μέχρι και Σύρων προσφύ-γων οι οποίοι χαρακτηρίζονται «λαθρομετανάστες».

N N N

O Kασιδιάρης στη Βουλή, σε έξαρση ειλικρίνειας, είπε: «Το πρόβλημα σήμερα στη χώρα μας δεν είναι οι χαμηλοί μισθοί και οι χαμηλές συντάξεις, αλλά ότι σε λίγα χρόνια θα είμαστε μειοψηφία οι Έλληνες σε σχέση με τους λαθρομε-τανάστες». Όντως εναντίον ΟΛΩΝ ΜΑΣ...

N N N

Ο γγ των «Γιατρών του Κόσμου» Νικήτας Κανάκης προειδοποιεί για τις «παρενέργειες» που έχει ο ρατσισμός στην υγεία: «Σε αυτούς που λένε ότι το σύστημα υγείας πρέπει να είναι μόνο για αυτούς που είναι πολίτες της χώρας, δημιουργούν προβλήματα στους Έλληνες πολίτες που ταξιδεύουν. Η εικόνα που έχουμε από τα ιατρεία των “Γιατρών του Κόσμου” στις Βρυξέλες ή στο Παρίσι, είναι ότι αυξάνουν οι Έλληνες που πάνε σε αυτά. Ξε-χνάνε ότι γινόμαστε μια χώρα μεταναστών και αυτό το ανόητο “μόνο για Έλληνες” το αντιμετωπίζουν οι Έλληνες που ταξιδεύ-ουν ψάχνοντας να βρουν δουλειά και είναι ανασφάλιστοι σε μεγάλο βαθμό, και αντιμετωπίζουν το “μόνο για Βέλγους ή μόνο για Γάλλους”».

Επιμέλεια: Έλενα Παπαγεωργίου

ΜΙΚΡΑ ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΑ

Του Παναγιώτη Λίλλη

Τ α τελευταία γεγο-νότα ξετυλίχτηκαν ως εξής: Σε ένα βί-

ντεο, που περιλαμβάνεται στη δικογραφία κατά των ναζιστών, ο αρχηγός της Χρυσής Αυγής αναφέρεται στους μητροπολίτες (σε λίγο καιρό θα κυκλοφορή-σει και ένας κατάλογος με τους επιχειρηματίες χρη-ματοδότες...). Αφού τους διαχωρίζει σε “σκατιάρηδες” και “διαμάντια”, κάνει ξεχω-ριστές αναφορές για τον Ευστάθιο της Σπάρτης, που δώρισε στην ΧΑ τις ψήφους ενός ολόκληρου γηροκο-μείου(!), τον Ανδρέα της Κονίτσης, που πληρώνει τα κομματικά τους γραφεία, τον Σεραφείμ του Πειραιώς, που δεν κωλώνει ποτέ, τον Χρυσόστομο της Κύπρου, που αν προσπαθούσε λίγο ακόμα θα έβγαζαν βουλευ-τή οι ναζιστές της Κύπρου κ.λπ.

ΚόντραΟι “άγιοι πατέρες” δεν καλο-δέχτηκαν τις αποκαλύψεις του Μιχαλολιάκου. Ο Κονί-τσης μίλησε για φαιδρότη-τες, ο Κύπρου αναφέρθη-κε μόνο σε διερευνητικές επαφές(!), το παληκάρι της Σπάρτης ξεκαθάρισε ότι το γηροκομείο έχει αυτοδιοί-κητο (δηλαδή;), ο Άνθιμος Θεσσαλονίκης τους νουθέ-τησε να μετανοήσουν και ο Σεραφείμ, ο σκληρότερος απ’ όλους, τους κατήγγειλε για παγανιστές. Έτσι, εκεί-να τα παλιά εγκώμια στους χρυσαυγίτες περί “γλυκιάς

ελπίδας της πατρίδας” , “νέας Ελλάδας” κ.λπ. πε-τάχτηκαν στο καλάθι των αχρήστων. Όπως ήταν επό-μενο, η Χρυσή Αυγή πλήρω-σε με το ανάλογο νόμισμα: τους κατήγγειλε όλους για πράκτορες του σιωνισμού και μασόνους.

ΠαρατηρήσειςΧωρίς να διαταράξουμε τον ανοιχτό και γόνιμο διάλογο μεταξύ ναζιστών και δεσπο-τάδων, είμαστε υποχρεω-μένοι, όμως, να κάνουμε κάποιες παρατηρήσεις για τις σχέσεις του ιερατείου με τη Χρυσή Αυγή.

Η εκκλησία της Ελλάδας συγκροτήθηκε από την αρχή της, όχι σαν θρησκεία της αγάπης, αλλά σαν εθνι-κή-κρατική εκκλησία, με τον εθνικισμό να είναι το πραγματικό της πιστεύω και το κράτος ο εγγυητής των προνομίων της. Στην πιο κρίσιμη στιγμή της νεοελλη-

νικής ιστορίας, τη δεκαετία του ‘40 και ιδιαίτερα στον εμφύλιο πόλεμο (1946-49), στάθηκε συμπαγής δίπλα στην ελληνική ολιγαρχία και ενάντια στο λαϊκό κίνημα. Ο αντικομμουνισμός έγινε από τότε η δεύτερη φύση της. Η πιστότερη και η πιο πρόσφατη έκφραση αυτής της μαύρης παράδοσης ήταν η πολιτεία του Χριστό-δουλου (1998-2008). Τότε ήταν που, για πρώτη φορά, οι ναζιστές της ΧΑ προσπά-θησαν να ψαρέψουν μέσα στον κόσμο των παρεκκλη-σιαστικών οργανώσεων και της θρησκοληψίας, και ση-μείωσαν μεγάλη επιτυχία.

ΝΔΤώρα, όμως, αυτές οι σχέσεις δοκιμάζονται. Οι λόγοι δεν εί-ναι κάποιες “εσωτερικές προ-στριβές” μεταξύ ναζιστών και ιεραρχίας, έχουν άλλη, “εξω-τερική” προέλευση. Το κόμμα της ΝΔ, φθαρμένο ανεπανόρ-

θωτα από τη μνημονιακή πο-λιτική και κινδυνεύοντας να χάσει την ηγεμονία του στο χώρο της δεξιάς παράταξης, διεκδικεί εκβιαστικά την ευ-θυγράμμιση των μητροπολι-τών με την κυβέρνηση. Έτσι, το βίντεο με τον αρχηγό της ΧΑ έγινε ένα μέσο πίεσης γι’ αυτόν το σκοπό.

ΧριστιανισμόςΠαρόλα αυτά, ο χριστια-νισμός του ιερατείου που συγγενεύει τόσο πολύ με τον ρατσισμό της ΧΑ, δεν έχει καμιά σχέση με τον λα-ϊκό χριστιανισμό των απλών ανθρώπων, που περικλείει μέσα του, έστω και με στρε-βλό τρόπο, την κοινωνική διαμαρτυρία και αλληλεγ-γύη. Και με αυτούς τους απλούς ανθρώπους πρέπει να βαδίσουμε μαζί στους μαζικούς αγώνες ενάντια στην κυβέρνηση των τρα-πεζιτών και την απειλή των νεοναζί...

Η Χρυσή Αυγή και τα... «διαμάντια» της εκκλησίας

Μετά από τις συνεχείς αναβολές δικών με κατηγο-ρούμενους χρυσαυγίτες με δική τους υπαιτιότητα (π.χ. Θ. Σκορδέλη), αρχίζουν να αναβάλλονται και οι δίκες με κατηγορούμενους αντι-φασίστες, μετά από στο-χευμένες μηνύσεις εναντίον τους από χρυσαυγίτες και υποστηρικτές τους.

Συγκεκριμένα, η συκοφα-ντική δίωξη κατά του Θανά-ση Κούρκουλα της "Κίνησης Απελάστε τον Ρατσισμό" με μηνυτή υποστηρικτή της Χρυσής Αυγής, που είχε ορι-στεί για τις 16/12, αναβλήθη-κε «λόγω παρέλευσης ωρα-ρίου» για τις 12 Νοέμβρη 2014. Η εξέλιξη ήταν σχεδόν προδιαγεγραμμένη, καθώς

η υπόθεση είχε αριθμό πι-νακίου 45... Ο χρυσαυγίτης μηνυτής δεν ενδιαφέρθηκε να εμφανιστεί στο δικαστή-ριο αυτοπροσώπως, είτε δια συνηγόρου του.

Αντίστοιχα, το Γ’ Μονομε-λές Πλημμελειοδικείο Αθη-νών, απεφάνθη πως είναι αναρμόδιο να εκδικάσει την υπόθεση της προκλητικής μήνυσης του ακροδεξιού δικηγόρου Ανδριόπουλου κατά της εφημερίδας "Ερ-γατική Αλληλεγγύη", που είχε οριστεί για τις 12/12, και την παρέπεμψε σε Τριμελές Πλημμελειοδικείο, με τη νέα ημερομηνία της εκδίκα-σης να εκκρεμεί.

Είναι προφανές πως η τρέ-χουσα πολιτική συγκυρία

δεν ευνοεί δικαστικά τους νεοναζί, καθώς επικρέμεται πάνω από τη Χρυσή Αυγή η κατηγορία της εγκλημα-τικής οργάνωσης και είναι προφυλακισμένα ηγετικά της στελέχη. Δεν περιμένα-με, λοιπόν, από τους ίδιους να επιδείξουν την οποια-δήποτε προθυμία να διεξα-χθούν άμεσα οι δίκες στις οποίες εμπλέκονται. Όμως, φαίνεται και το δικαστικό σύστημα να μην επιθυμεί διακαώς τη ταχύρυθμη απόδοση δικαιοσύνης σε αυτές τις περιπτώσεις.

Επόμενη κρίσιμη δίκη είναι εκείνη των χρυσαυγιτών δο-λοφόνων του Πακιστανού μετανάστη εργάτη Σαχζάντ Λουκμάν στα Πετράλωνα,

που γίνεται την Τετάρτη 18 Δεκέμβρη. Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμ-μές, δεν είναι ακόμα γνωστή η εξέλιξη στο ακροατήριο. Ελπίζουμε σε αυτήν την πε-ρίπτωση να μην έχουμε μία από τα ίδια. Άλλωστε, οι δύο εγκληματίες είναι ήδη προ-φυλακισμένοι και δεν έχουν κάτι να κερδίσουν άμεσα, μέσω μιας αναβολής.

Εμείς θα είμαστε εκεί για να απαιτήσουμε την καταδίκη των νεοναζί. Πρόκειται για μια υπόθεση που -αν εκδι-καστεί και καταδικαστούν οι δολοφόνοι- μπορεί να συμβάλλει σημαντικά στο χαρακτηρισμό της Χρυσής Αυγής ως εγκληματική συμ-μορία. Ίδωμεν...

Δικαστικές «ανάσες» στους νεοναζί

Page 16: ΕΑ 303

Του Σπύρου Αντωνίου

Κ αινούργια φοροεπιδρομή στα «γονατισμένα», από την κρίση, λαϊκά νοικο-

κυριά φέρνει το νομοσχέδιο για «τον Ενιαίο Φόρο Ιδιοκτησίας Ακινήτων» (ΕΝΦΙΑ), με στόχο εί-σπραξης 2,6 δισ. ευρώ.

ΕΝΦΙΑ Παρά την κυβερνητική και μιντι-ακή προπαγάνδα περί «νέου δι-καιότερου φόρου», ο ΕΝΦΙΑ που θα ισχύει από το 1/1/2014 (και όσα άλλα προβλέπει το εν λόγω νομο-σχέδιο) συνεχίζει την πεπατημένη της λεηλασίας των λαϊκών στρω-μάτων. Συγκεκριμένα:

- Ο Ενιαίος Φόρος Ακινήτων παγιώνει την υπερφορολόγηση της μικρής ιδιοκτησίας. Δεν προ-στατεύει την πρώτη κατοικία, δεν προβλέπεται αφορολόγητο όριο, και θα επιβάλλεται από το πρώτο τ.μ. σε κάθε ακίνητο, ηλε-κτροδοτούμενο και μη, καθώς και σε οικόπεδα και αγροτεμά-χια. Μάλιστα, θα υπολογίζεται με βάση αντικειμενικές αξίες που δεν έχουν καμία σχέση με τις σημερινές πραγματικές αξίες, με όποια κατάφωρη αδικία αυτό συνεπάγεται.

- Δεν προστατεύει αυτούς που πραγματικά δεν μπορούν να πλη-ρώσουν. Τα εισοδηματικά και τα άλλα κριτήρια που μπαίνουν ως προϋποθέσεις, ουσιαστικά απο-κλείουν κάθε δυνατότητα εξαί-ρεσης από το μέτρο. Ακόμα και ο άνεργος που θα έχει τεκμαρτό εισόδημα θα πρέπει να πληρώσει.

- Φοροελαφρύνει σκανδαλω-δώς την πολύ μεγάλη ακίνητη περιουσία. Τα νομικά πρόσωπα και οι off-shore εταιρείες με πολύ μεγάλη περιουσία θα πληρώνουν λιγότερο συμπληρωματικό φόρο σε σχέση με τα φυσικά πρόσωπα. Υπό προϋποθέσεις, προβλέπεται η αναστολή πληρωμής φόρου για τα νομικά πρόσωπα, προκει-μένου να μπορούν να επιλέξουν το χρόνο καταβολής του ΕΝΦΙΑ σε κατάλληλο για αυτά περίοδο.

Στον ίδιο ληστρικό νόμο του Στουρνάρα θεσμοθετούνται και άλλα «όμορφα»: η δυνατότητα κατασχέσεων εισοδημάτων και καταθέσεων για χρέη στην εφο-ρία χωρίς δικαστική απόφαση, φοροέλεγχοι στις κατοικίες των φορολογουμένων αν έχει δηλωθεί ως επαγγελματική στέγη (π.χ. το 95% όσων διαθέτουν μπλοκάκι), σημαντικές προσαυξήσεις στα

πρόστιμα μετά τη λήξη της προ-θεσμίας πληρωμής φόρων, νέες φοροαπαλλαγές για επιχειρήσεις, νέα αναβολή του φόρου διαφημί-σεων για τους καναλάρχες.

Πλειστηριασμοί Συγχρόνως, κυβέρνηση και τρό-ικα, αποφάσισαν την άρση της απαγόρευσης πλειστηριασμών για την πρώτη κατοικία και για οφειλές μέχρι 200.000 ευρώ προς τις τράπεζες, που λήγει στις 31/12 -πιθανότατα με ΠΝΠ. Το προσωρινό καθεστώς που όλα δείχνουν ότι θα ισχύει από την Πρωτοχρονιά, θα προστατεύει πολύ λιγότερους δανειολήπτες για 12 μήνες και από το 2015 οι πλειστηριασμοί θα απελευθερω-θούν πλήρως.

Η τμηματική άρση των πλει-στηριασμών προκρίθηκε για να μη δημιουργηθεί νέο πρόβλημα στο τραπεζικό σύστημα, από πι-θανή κατάρρευση της τιμής των ακινήτων. Το 28% των «κόκκινων δανείων» είναι στεγαστικά, ενώ σε κίνδυνο απώλειας της πρώτης κατοικίας λόγω τραπεζικών οφει-λών βρίσκονται περίπου 300.000 νοικοκυριά (σε προστατευτικό καθεστώς έχουν υπαχθεί περίπου 180.000 κατοικίες).

Είναι φανερό πως ο Σαμαράς και οι δανειστές, μετά την εργασία και τα κοινωνικά αγαθά, θέλουν να μας στερήσουν το δικαίωμα στη στέγη και την κατοικία. Είτε με εξώσεις φτωχών ανθρώπων, είτε με την εξοντωτική φορολογία στα λαϊκά στρώματα, συνεχίζουν τη μεταφορά πλούτου από τους «από κάτω», προς τους τραπεζίτες και στα άλλα «αρπακτικά» της αγοράς, εφόσον το να διατηρεί κάποιος/α δικό του σπίτι θα είναι αβάσταχτο.

Εκατομμύρια άνθρωποι δεν μπορούν πλέον να ανταποκριθούν

στα χρέη τους απέναντι στις τρά-πεζες και την εφορία. Σε μια χώρα που οι δείκτες της φτώχειας και της ανεργίας αφορούν όλο και μεγαλύτερο μέρος του πληθυ-σμού, είναι φυσικό επακόλουθο να κινδυνεύουν τα σπίτια και τα πενιχρά εισοδήματα του εργατι-κού-λαϊκού κόσμου.

ΑντίστασηΉδη, πολλές επιτροπές-συνε-λεύσεις-δίκτυα κατοίκων σε όλη τη χώρα και οι δυνάμεις της Α ρ ι σ τ ε ρ ά ς οργανώνουν την αντίστα-ση σε αυτήν την απειλή, με βασικό αίτημα «κα-νένα σπίτι στα χέρια κ ρ ά τ ο υ ς -τραπεζίτη». Με ενη-μ ε ρ ω τ ι κ ό υλικό για τα όποια π ε ρ ι ο ρ ι -σμένα μέσα ν ο μ ι κ ή ς προστασίας των αδύνα-μων οφειλετών υπάρχουν, με παραστάσεις διαμαρτυρίας και ακυρώσεις πλειστηριασμών στα ειρηνοδικεία, με ανοιχτές εκδη-λώσεις σε γειτονιές και σωμα-τεία. Η πρωτοβουλία «Πλειστη-ριασμοί STOP» (συμμετέχουν ο «Συντονισμός Συλλογικοτήτων Αττικής» και η «Αλληλεγγύη για Όλους») προχώρησε σε μια πρώτη διαμαρτυρία έξω από το Ειρηνοδικείο Αθηνών στις 11/12.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ήδη έχει καταθέσει σχετική τροπολογία για παράταση της αναστολής πλειστηριασμών

και απαγόρευση μεταβίβασης στεγαστικών και καταναλωτικών δανείων στα λεγόμενα distressed funds για ένα χρόνο, ως ελάχιστο πρώτο βήμα. Παράλληλα, στη-ρίζει τις ανάλογες δράσεις του κινήματος αντίστασης και αλλη-λεγγύης. Ενός κινήματος που για να νικήσει πρέπει να μετατρέψει τη μάχη ενάντια στις κατασχέσεις σπιτιών ή εισοδημάτων για οφει-λές, σε τμήμα του κεντρικού πο-λιτικού στόχου για την ανατροπή του Σαμαρά και των μνημονιακών

πολ ιτ ι κών . Για την ανά-δειξη μιας κυβέρνησης της Αριστε-ράς, που θα καταργήσει τα μνημό-νια και θα δ ι α γ ρ ά ψ ε ι το δημόσιο χρέος, ώστε να μετουσι-ώσει σε άμε-σα μέτρα, τις διεκδικήσεις αυτού του κινήματος:

- Κατάρ-γηση όλων

των χαρατσιών και υψηλό αφο-ρολόγητο για εργαζόμενους και συνταξιούχους.

- Διαγραφή χρεών για τα φτωχά νοικοκυριά και πραγματικά μέτρα στήριξης των ανέργων.

- Κατάργηση όλων των φορο-απαλλαγών για το κεφάλαιο και βαριά φορολογία στα κέρδη του.

- Δημόσια ιδιοκτησία, κοινωνι-κός-εργατικός έλεγχος του τρα-πεζικό τομέα και των επιχειρή-σεων στρατηγικής σημασίας, για να στηριχτεί αποφασιστικά μια τέτοια φιλολαϊκή πολιτική.

www.dea.org.grΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

18 Δεκέμβρη 2013 

Δεν θα πάρετε τα σπίτια μας!

Ρεύμα και θέρμανση για όλα τα νοικοκυριά

Χ ιλιάδες νοικοκυριά ζουν χωρίς ηλεκτρικό και θέρμανση μέσα στο χειμώνα. Ο θάνατος ενός 13χρονου

κοριτσιού, από τις αναθυμιάσεις του μα-γκαλιού που άναβε σπίτι της, ξεγύμνωσε όλη την υποκρισία των υποστηρικτών της μνημονιακής βαρβαρότητας.

Μέσα από επικοινωνιακές ακροβασίες και τηλεοπτικές δηλώσεις, η κυβέρνηση ανακοίνωσε την επανασύνδεση περίπου 4.000 παροχών ρεύματος σε σπίτια από-ρων, από τις λίστες της ΔΕΗ, των δήμων και της εκκλησίας. Πρόκειται φυσικά για μερική και προσωρινή αντιμετώπιση ενός γενικευμένου κοινωνικού προβλήματος.

Μόνο το πρώτο εξάμηνο του 2013 υπήρ-ξαν 173.000 διακοπές ρεύματος, ενώ στο Κοινωνικό Τιμολόγιο είναι ενταγμένες περίπου 500.000 οικογένειες. Το 32% όσων ζουν στην Ελλάδα δεν μπορούν να πληρώσουν τους λογαριασμούς του ρεύ-ματος (Eurostat). Είναι ενδεικτικό ότι στο Πέραμα, σήμερα, περίπου 1.500 νοικοκυ-ριά δεν έχουν ηλεκτρικό. Από την άλλη, δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη για τις παλαιότε-ρες οφειλές αυτών των ανθρώπων, ούτε φυσικά για τις νέες που θα «τρέξουν».

Το καλύτερο βέβαια είναι ότι το κόστος για την «κοινωνική πολιτική» των Σαμαρο-βενιζέλων θα επιμεριστεί στους υπόλοι-πους καταναλωτές, μέσω των Υπηρεσιών Κοινής Ωφέλειας στα τιμολόγια του ρεύμα-τος (0,50-2 ευρώ το χρόνο). Και όλα αυτά όταν η ΔΕΗ παρουσίασε για το 2012 καθαρά κέρδη 30,5 εκατ. ευρώ (μετά τις απανω-τές αυξήσεις στους λογαριασμούς) και η κυβέρνηση δίνει περίπου 400.000.000 ευρώ το χρόνο επιδότηση, στους 5 «ευά-λωτους» καπιταλιστές που παράγουν ηλε-κτρικό ρεύμα από φυσικό αέριο (Μυτιλη-ναίο, Λάτση, Βαρδινογιάννη, Κοπελούζο και Περιστέρη).

Οι εξαγγελίες τους για διεύρυνση των δικαιούχων του Κοινωνικού Τιμολογίου και δωρεάν ρεύμα τις μέρες με έντονη αιθα-λομίχλη (!) δεν φτάνουν για να καλύψουν το μεγάλο τμήμα του πληθυσμού που έχει οδηγηθεί στην εξαθλίωση. Ούτε φυσικά μπορεί να αποτρέψει νέες ανθρώπινες τρα-γωδίες από το κρύο.

Το ηλεκτρικό είναι βασικό κοινωνικό αγαθό που δεν μπορεί να το στερείται κανένας. Εδώ και τώρα, συλλογικότητες κατοίκων, συνδικάτα και η Αριστερά να απαιτήσουν την αποκατάσταση όλων των κομμένων παροχών για όσα σπίτια βρί-σκονται στο σκοτάδι και την απαγόρευση νέων διακοπών σε όσους αδυνατούν να πληρώσουν. Ήδη ο ΣΥΡΙΖΑ έχει προτείνει τη δωρεάν παροχή 3.600 ΚWH το χρόνο (ποσότητα που απαιτείται για να καλύψει τις στοιχειώδεις ανάγκες μιας οικογένειας), με ταυτόχρονη κατάργηση των χαριστικών ρυθμίσεων που ισχύουν για τους ιδιώτες της ενέργειας, καθώς και τη μείωση της τιμής του πετρελαίου θέρμανσης.

Προφανώς μια τέτοια -πραγματική- κοι-νωνική πολιτική, δεν μπορεί παρά να υλο-ποιηθεί από μια κυβέρνηση της Αριστεράς, που θα αποτρέψει την πλήρη ιδιωτικοποίη-ση της ΔΕΗ και θα τη θέσει υπό δημόσιο-κοινωνικό έλεγχο.

Νέα χαράτσια και απελευθέρωση των πλειστηριασμών φέρνει το 2014