Φύλλο Νο 295

6 μ 28 Αυγούστου 2013

Κυκλοφορεί

κάθε δεύτερη Τετάρτη

1,5 ευρώ

6045

Αίγυπτος: Κλέβουν την επανάσταση από τις μάζες

12, 13

Να «ακυρώσουμε» τους ελεγκτές στα ΜΜΜ

6

Χιλή: 40 χρόνιααπό το πραξικόπημα του Πινοσέτ

11

Να κλείσουν τα στρατόπεδα βασανισμού μεταναστών

15

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑΔΕΚΑΠΕΝΘΗΜΕΡΗ

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ

Να σώσουμε τα δημόσια σχολεία και νοσοκομεία

Κυβέρνηση καρμανιόλα

Είναι φανερό ότι έχει αποφασιστεί ήδη η πο-λεμική επιδρομή του ιμπεριαλισμού στη Συρία.Οι Μεγάλες Δυνάμεις της Δύσης (ΗΠΑ, Βρετα-νία, Γαλλία, Γερμανία) είναι για μια φορά ακόμη έτοιμες να ανοίξουν τις «πύλες της κολάσεως» στη Μέση Ανατολή. Οι προφανείς στόχοι είναι ο άμεσος έλεγχος της Ανατολικής Μεσογείου, ενώ πίσω από τη Συρία σειρά παίρνουν ο Λίβα-νος και το Ιράν. Στόχος είναι ακόμα ο περιορι-σμός των ανερχόμενων δυνάμεων της Ανατο-λής: της Ρωσίας και της Κίνας.Η σφαγή του λαού της Συρίας από το δικτατορι-κό καθεστώς του Άσαντ δεν νομιμοποιεί σε κα-μία περίπτωση την ιμπεριαλιστική επιδρομή. Τα πραγματικά αισθήματα της Δύσης απέναντι στο συριακό λαό αποδείχθηκαν με την επαίσχυντη στάση των «πολιτισμένων» κυβερνήσεων της ΕΕ απέναντι στους χιλιάδες πρόσφυγες και μετανά-στες από την πολύπαθη χώρα.(συνέχεια σελ. 2).

Για 7η συνεχόμενη χρονιά θα πραγματοποιη-θεί η διήμερη αντιρατσιστική γιορτή του Κυρια-κάτικου Σχολείου Μεταναστών και της Κίνησης «Απελάστε το Ρατσισμό» στο λόφο Κολωνού. Εί-ναι ένα μεγάλο γεγονός, μια συνάντηση αλληλεγ-γύης, αντίστασης και κοινού αγώνα ντόπιων και μεταναστών ενάντια στα μνημόνια, το ρατσισμό, την ομοφοβία και τις φασιστικές συμμορίες. (συνέχεια σελ. 15).

Όχι στην πολεμική επιδρομή

Καμία συμμετοχή - Καμία διευκόλυνση

Αντιρατσιστικη Γιορτη

Συρια

Μπροστά μας βρίσκεται μια κρίσιμη μάχη: Με τις απολύσεις στο δημόσιο τομέα δεν παίζεται μόνο το μέλλον κάποιων δεκάδων χιλιάδων εργαζομένων σήμερα, ανέργων αύριο. Παί-ζεται κυριολεκτικά το μέλλον των δημόσιων σχολείων και νοσοκομείων (βλ. σελ. 8-9, 16).

Η κυβέρνηση Σαμαρά, αποφασισμένη να εφαρμόσει κατά γράμμα τις μνημονιακές οδηγίες της τρόικα, επιτίθεται στην κοινω-νία με έξαλλο τρόπο. Αλλά και χωρίς καμία προοπτική, αφού, όπως αποδείχθηκε ήδη, το χρέος έχει εκτιναχθεί ξανά σε πρωτοφα-νή επίπεδα (βλ. σελ. 3).

Η μάχη αυτή μπορεί να κερδηθεί. Υπό προϋποθέσεις: Αφενός, ότι τα εργατικά συνδικάτα θα οργανώσουν την αντίστα-

ση στα σοβαρά, διεκδικώντας τη νίκη (βλ. σελ. 4). Αλλά και αφετέρου, ότι η Αριστερά –και ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ– θα μπουν μπροστά στη μάχη, θα οργανώσουν την ευρύτερη κοινωνική αλληλεγγύη, το μέτωπο για τη δημόσια υγεία και εκπαίδευση (βλ. σελ. 7).

Η μάχη αυτή θα δοθεί σε συνθήκες ακραίας πόλωσης. Ο Στουρνάρας, ο Αρβα-νιτόπουλος, ο Γεωργιάδης, δεν τηρούν ούτε τα προσχήματα της αστικής νομιμότητας. Αντίστοιχα πρέπει να απαντήσει και το ερ-γατικό-κοινωνικό κίνημα: Οι απεργίες διαρ-κείας, οι καταλήψεις, οι διαδηλώσεις, κάθε αναγκαίο μέσο πάλης είναι πλέον «νόμιμο». Γιατί καταργούνται αποφασιστικής σημασί-ας εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα.

Εκπαιδευτικοί καίνε τις διαπιστωτικές πράξεις διαθεσιμότητας

2 • πολιτική ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ28 Αυγούστου 2013

óôá óýíôïìá...

Πολεμική επιδρομή στη Συρία

Καμία συμμετοχή - Καμία διευκόλυνση(συνέχεια από σελ. 1)

Απέναντι σε μια χώρα όπου σχε-δόν ο μισός πληθυσμός έχει υποχρεωθεί σε εσωτερική μετα-νάστευση είτε σε διαφυγή προς το εξωτερικό, κάθε αναφορά σε «ανθρωπιστικά κριτήρια» έχει μιαν απόλυτη προϋπόθεση: το άνοιγμα των συνόρων της ΕΕ και κάθε χώρας-μέλους της για τους πρόσφυγες και τη φιλική υποδο-χή τους.

Μπροστά σε αυτή την αθλιότη-τα (που προστίθεται στα ιμπερι-

αλιστικά πολεμικά εγκλήματα στη Λιβύη, στο Ιράκ, στο Αφ-γανιστάν, στη Γιουγκοσλαβία) η δικομματική μνημονιακή κυβέρνηση δεν δίστασε να δια-λέξει πλευρά: Παρέχει στους επιδρομείς όλες τις «διευκολύν-σεις» που ζήτησαν, κάνοντας τη Σούδα και την Καλαμάτα ορμη-τήρια της επίθεσης.

Επιλέγοντας τη συμμαχία με το κράτος του Ισραήλ, συγκρο-τώντας τον οικονομικό-διπλω-ματικό-στρατιωτικό «άξονα» μεταξύ Ισραήλ-Κύπρου-Ελλά-

δας, η κυρίαρχη τάξη κάνει μια εξαιρετικά επικίνδυνη επιλογή: Παίρνει θέση στο διαρκή πό-λεμο για τη «νέα» Μέση Ανα-τολή, θέση στο πλευρό των επιτιθέμενων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, ελπίζοντας να ει-σπράξει μερίδιο από τα κέρδη που προσδοκούν οι πολυεθνι-κές εταιρείες που παίζουν στο «πάρτι» των πετρελαίων και του φυσικού αερίου της Ανατολι-κής Μεσογείου.

Οι οπαδοί των ΑΟΖ βρίσκο-νται σήμερα αντιμέτωποι με

τις πραγματικές συνέπειες των επιλογών τους.

Για την Αριστερά και για τον κόσμο της κοινωνικής αντί-στασης είναι ώρα αντιπολεμι-κής-αντιιμπεριαλιστικής δρά-σης. Με στόχο να ματαιωθεί η επιδρομή κατά της Συρίας, να υπάρξει αυθεντική αλλη-λεγγύη στο συριακό λαό, να εμποδιστεί κάθε «διευκόλυν-ση» στους ιμπεριαλιστές, να αποκλειστεί κάθε ελληνική συμμετοχή στο έγκλημα που ετοιμάζεται.

Γύρω στο… 2022 υπολογίζουν οι γερμανικές «πη-γές» ότι το ελληνικό δημόσιο θα μπορέσει να βγει ξανά στις «αγορές» για δανεισμό, αφού –και εάν και εφόσον– κάπου τότε εκτιμούν ότι το χρέος θα πέ-σει κάτω από το όριο του 120% του ΑΕΠ…

N N N

Και μέχρι τότε, τι; Μεταξύ του Σόιμπλε και του σο-σιαλδημοκράτη ομολόγου του, Κάρστεν Σνάιντερ, αναπτύσσεται ένας δημιουργικός διάλογος σχετικά με το ύψος του «τρίτου πακέτου» δανεισμού της Ελλάδας, με τις εκτιμήσεις να συγκλίνουν προς τα 77 δισ. ευρώ! Με προϋπόθεση, ασφαλώς, ένα νέο μνη-μόνιο, ακόμα σκληρότερο από τα προηγούμενα…

N N N

Το ενδιαφέρον στη συζήτηση αυτή είναι ότι αποκλείει πλέον το σενάριο-ελπίδα του Σαμαρά: Να αποφύγει την υποχρέωση για ένα νέο μνημόνιο μέσω μιας συμφωνίας για το νέο «κούρεμα» του χρέους, που βρίσκεται πλέον στα χέρια δημόσιων «επενδυτών»…

N N N

Ενδιαφέρον παρουσιάζει επίσης το ερώτημα προς τα πού θα κατευθυνθούν τα λεφτά του νέου δανεισμού. Την απάντηση έδωσε η γερμανική Commerzbank. Η καλή τράπεζα διαπιστώνει ότι, αφού η εξοντωτική λιτότητα θα «τακτοποιεί» αυτο-μάτως το ετήσιο έλλειμμα, τα νέα δανεικά θα πάνε αποκλειστικά για πληρωμή των τόκων προς τους δανειστές. Τόσο απλά και τόσο καλά…

N N N

Με τούτα και μ’ εκείνα ο Σαμαράς, αφού ξέμεινε από success story, κινδυνεύει να ξεμείνει και από κάθε πειστική «αφήγηση» προοπτικής. Ακόμα και απέναντι στην τάξη του…

N N N

Γι’ αυτό μόνο άσχετη δεν είναι η πρωτοβουλία της εφημερίδας «Το Βήμα» να ενημερώσει τους αναγνώστες της –τρεις μήνες μετά– για το «παρα-σκήνιο» της κυβερνητικής κρίσης του Ιούνη, με θρυαλλίδα –τότε– την ΕΡΤ. Όπου, λέει, τουλάχι-στον τρεις «κορυφαίοι παράγοντες» της ΝΔ αναζή-τησαν κυβερνητική λύση από την παρούσα βουλή, αλλά με… αλλαγή πρωθυπουργού. Σενάριο, άλλω-στε, που κρατά «ζεστό» ο Φ. Κουβέλης…

N N N

Στις δημοκρατίες, βλέπετε, δεν υπάρχουν αδιέ-ξοδα, όπως αρέσκεται να θυμίζει με σαρδόνιο χα-μόγελο ο Κ. Μητσοτάκης…

N N N

Και να που ο Στουρνάρας προχωρά, αίφνης, σε μέτρα μερικής… κρατικοποίησης των τραπεζών. Το υπουργείου Οικονομικών σκέφτεται, λέει, να θεσμοθετήσει την αυτόματη κατάσχεση καταθέ-σεων (ακόμα και μικρότερων των 1.000 ευρώ) για χρέη προς το δημόσιο. Να τα βλέπουν κάποιοι στην Αριστερά που θεωρούν τις τράπεζες και τα «απόρ-ρητά» τους ως το Άγιο Δισκοπότηρο της κοινωνίας και της οικονομίας…

N N N

Αντίθετα, για τα 35.000 παιδιά, που φέτος «πε-ρίσσεψαν» από τους δημόσιους βρεφονηπιακούς σταθμούς, δεν είδαμε κανέναν «αυτοματισμό» να λειτουργεί…

N N N

Επισήμως παρουσιάστηκε η Σοσιαλιστική Τάση, των πασοκογενών του ΣΥΡΙΖΑ. Από τις θέσεις που οι ίδιοι παρουσίασαν, ξεχωρίσαμε τις εξής: α) «η εκ-μετάλλευση του ορυκτού πλούτου της χώρας απο-τελεί κυριαρχικό δικαίωμα του ελληνικού λαού». Φανταζόμαστε ότι οι, κατά τα άλλα αντι-ιμπεριαλι-στές φίλοι μας, θα είναι ταυτόχρονα κατά της συμ-μαχίας με το Ισραήλ και κατά της επιδρομής στη Συρία. β) «η Ελλάδα σήμερα έχει κατά πολύ υπερβεί τις δυνατότητες απορρόφησης μεταναστευτικής ροής». Φανταζόμαστε ότι οι σοσιαλιστές φίλοι μας θα απαντήσουν κάποτε στο ερώτημα τι θα κάνουμε για τους μετανάστες που «περισσεύουν» της απορ-ρόφησης. γ) «η ορθοδοξία αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο του ελληνικού πολιτισμού». Χωρίς σχόλιο και η Παναγία Σουμελά βοήθειά μας…

Του Πάνου Πέτρου

Ε ίναι πλέον επιβεβαιωμέ-νο και κοινά αποδεκτό ότι προάστιο της Δα-

μασκού, ελεγχόμενο από τους αντικαθεστωτικούς, δέχτηκε επίθεση με τεράστια ποσότητα χημικών αερίων, με αποτέλε-σμα εκατοντάδες νεκρούς.

Για μια μερίδα σχολιαστών πρόκειται για «προβοκάτσια», με στόχο να δικαιολογηθεί μια δυ-τική επέμβαση στη Συρία. Όσοι ισχυρίζονται πως πρόκειται για προβοκάτσια, στηρίζονται κυρί-ως σε ένα επιχείρημα: «Γιατί να το κάνει ο Άσαντ, όταν κερδίζει τον πόλεμο και έχει επόπτες του ΟΗΕ στη Δαμασκό;».

Την αλήθεια πιθανό να μην τη μάθουμε ποτέ, αλλά χρειάζεται τεράστια προσοχή στο τι λέγε-ται και γράφεται από την Αρι-στερά. Για να εναντιωθεί κανείς στα σχέδια του ιμπεριαλισμού, δεν χρειάζεται να επαναλάβει «σκοτεινές κηλίδες», όπως η άρνηση μεγάλη μερίδας της Αριστεράς να παραδεχτεί τη σφαγή στη Σρεμπένιτσα, όταν ξεκίνησαν οι νατοϊκοί βομβαρ-δισμοί στο Κόσσοβο.

Γιατί λοιπόν το έκανε ο Άσαντ; Ο ακτιβιστής-μπλόγκερ «Sarab», απαριθμώντας μια σει-ρά ενδείξεις για την ενοχή του καθεστώτος, καταλήγει: «Γιατί οι τελευταίοι 29 μήνες το δίδα-ξαν ότι μπορεί να το κάνει».

Η αλήθεια είναι πως το μπα-αθικό καθεστώς έχει κάνει αρκετές φορές (γύρω στις 15) περιορισμένη χρήση χημικών τους τελευταίους μήνες. Αντα-ποκριτές της «Le Monde» περι-έγραφαν από το Μάη του 2013 ακόμα τις επιθέσεις με χημικά που δέχονταν οι αντάρτες στα προάστια της Δαμασκού, αλλά και νωρίτερα.

Δυόμιση χρόνια τώρα ο Άσαντ κλιμακώνει τη βία ενάντια στον πληθυσμό, «δοκιμάζοντας» τα όρια της «διεθνούς κοινότη-τας». Ξεκίνησε με ελεύθερους σκοπευτές σε ταράτσες, πέρα-σε σε επιθέσεις του στρατού,

ακολούθησαν οι βομβαρδισμοί με το πυροβολικό, έπειτα η χρή-ση πυραύλων Σκουντ και βομ-βαρδιστικών αεροπλάνων, στο τέλος η περιορισμένη χρήση χημικών. Τίποτα δεν αποκλείει η επίθεση στο προάστιο της Δα-μασκού να είναι μια νέα κλιμά-κωση τέτοιου τύπου.

Όπως και να έχει, η χημική επίθεση άνοιξε πιο σοβαρά από ποτέ τη συζήτηση για μια ιμπε-ριαλιστική επέμβαση στη Συ-ρία. Καταρχήν η υποκρισία των δυτικών κυβερνήσεων βγάζει μάτι. Με «συμβατικά» και «νό-μιμα» όπλα, οι νεκροί στη Συρία έχουν ξεπεράσει τους 100.000, χωρίς να συγκινείται κανείς από όσους σήμερα υψώνουν τα λάβαρα της «τιμωρίας για το έγκλημα κατά της ανθρωπότη-τας» στη Δαμασκό.

Η ιστορία είναι επίσης χρή-σιμη. Οι ΗΠΑ χρησιμοποίησαν βόμβες φωσφόρου στο Ιράκ, βοήθησαν τον Σαντάμ Χουσεΐν να χρησιμοποιήσει χημικά στον πόλεμο με το Ιράν, γνώριζαν για τη χρήση χημικών από τον Σα-ντάμ ενάντια στους Κούρδους από το 1988 και χρειάστηκαν 14 χρόνια για να «αντιδράσουν».

Είναι προφανές ότι το ζήτημα που τους απασχολεί δεν είναι οι ανθρώπινες ζωές που χάνονται στη Συρία. Οι απειλές πολέμου έχουν να κάνουν περισσότε-ρο με το παιχνίδι δύναμης στο οποίο επιδίδονται οι δυτικοί και οι Ρώσοι με «γήπεδο» τη Συρία.

Και οι δύο πλευρές φιλοδοξούν να καταλήξουν σε μια «πολιτι-κή λύση», ωστόσο επιχειρούν να καταλάβουν τις καλύτερες δυνατές θέσεις στο διαπραγμα-τευτικό τραπέζι.

Έτσι εξηγείται η «δοκιμασία» που κάνει ο Άσαντ στις ανο-χές των μεγάλων δυνάμεων, η στήριξη που απολαμβάνει από τη Ρωσία και οι σημερινές αντι-δράσεις των δυτικών, που θέ-λουν με τους πυραύλους ή με την απειλή των πυραύλων να «σπρώξουν» τον Άσαντ και τη Ρωσία στο τραπέζι των διαπραγ-ματεύσεων, με περιορισμένες απαιτήσεις.

Όπως γράφει στο μπλογκ του ο αριστερός σχολιαστής Louis Proyect: «Όταν οι ΗΠΑ αποφα-σίσουν μια καθεστωτική αλλα-γή, θα το καταλάβετε. Όλοι οι κορυφαίοι αξιωματούχοι του Ομπάμα, από την Σαμάνθα Πά-ουερς ως τον Τζον Κέρι, θα γυρ-νάνε όλη μέρα στο CNN και το MSNBC να μιλάνε για την ανά-γκη να προστατευτούν οι αθώοι άμαχοι και όλα τα σχετικά. Ο στρατηγός Ντέμπσεϊ θα εκφω-νεί λόγους για την ανάγκη να εξουδετερωθούν τα όπλα μαζι-κής καταστροφής στη Συρία».

Αυτά δεν συμβαίνουν. Το αμερικανικό κατεστημένο εμ-φανίζεται βαθιά διχασμένο. Η αλήθεια είναι πως πλέον η Ου-άσινγκτον επεξεργάζεται και κοστολογεί όλα τα σενάρια, από την εισβολή και κατάληψη των

χημικών εγκαταστάσεων, ως τη «ζώνη απαγόρευσης πτήσεων» και τα περιορισμένα «χειρουρ-γικά» χτυπήματα σε συγκεκρι-μένες εγκαταστάσεις. Αλλά η τελική επιλογή παραμένει αντι-κείμενο διαμάχης.

Ένα πρόβλημα είναι οι ανη-συχίες των ΗΠΑ για το «ποιόν» της αντιπολίτευσης, όπως τις εξέφρασε ο στρατηγός Ντέ-μπσεϊ, επικεφαλής των ενόπλων δυνάμεων. Στις 19 Αυγούστου, ελάχιστες μέρες πριν αρχίσουν να χτυπάνε τα τύμπανα του πο-λέμου, απαντώντας με επιστολή του σε ερώτημα γερουσιαστή για το ενδεχόμενο αμερικανικής στρατιωτικής δράσης στη Συ-ρία, έγραφε: «Στη Συρία σήμερα δεν πρόκειται για επιλογή ανά-μεσα σε δύο πλευρές, αλλά για επιλογή μίας από πάρα πολλές πλευρές. Πιστεύω πως η πλευρά που θα διαλέξουμε πρέπει να εί-ναι έτοιμη να προωθήσει τα δικά της και δικά μας συμφέροντα, όταν η ζυγαριά κλίνει προς το μέ-ρος της. Σήμερα, καμιά πλευρά δεν είναι έτοιμη για κάτι τέτοιο».

Ένα δεύτερο ζήτημα είναι η κόπωση, αλλά και οι αποτυχί-ες σε Ιράκ, Αφγανιστάν, Λιβύη, όπως και ο φόβος επανάληψης του Αφγανιστάν, όταν οι ΗΠΑ στήριξαν τους μουτζαχεντίν ενάντια στη σοβιετική κατοχή για να «θερίσουν» στη συνέχεια την άνοδο των Ταλιμπάν και της Αλ-Κάιντα.

(συνέχεια στη σελ.10)

Ο Ομπάμα, η Συρία και τα χημικά

πολιτική • 3ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ28 Αυγούστου 2013 η άποψή μας

Η κυβέρνηση ξεκινά το νέο κύμα επίθεσης στα δικαιώματα, τις θέσεις

εργασίας και τα εισοδήματα εργαζομένων και ανέργων: του-λάχιστον 12.500 απολύσεις («κι-νητικότητα» το λένε), κλείσιμο νοσοκομείων και σχολείων, δι-άλυση δημοτικών κοινωφελών υπηρεσιών, ξεπούλημα του δη-μόσιου πλούτου, αλλά και πλει-στηριασμοί κατοικιών. Αυτό το μενού προσφέρεται από τον Σεπτέμβρη και μετά μαζί με το «success story» των Σαμαροβε-νιζέλων. Κερασάκι στην τούρτα η πιθανή ελληνική συμμετοχή στην ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Συρία.

Όμως η πολιτική αυτή σχεδι-άζεται να υλοποιηθεί ήδη στο έδαφος οικονομικών και κοινω-νικών ερειπίων. Η Ελλάδα είναι πρώτη σε ανεργία στην Ευρώπη, πρώτη με μεγάλη διαφορά στην ανεργία των νέων, πρώτη στην ύφεση, πρώτη στο χρέος, πρώτη στα κλεισίματα και τις απολύσεις, πιθανόν πρώτη στις αυτοκτονίες και τα άλλα κοινωνικά δράματα εξαιτίας του μνημονίου.

Τα ερείπιαΠαρά τις αρχικές «προβλέψεις» για ανάπτυξη εντός του 2013, το ίδιο το υπ. Οικονομικών τώρα προβλέπει ύφεση 4,2%, η τρό-ικα μιλά για 4,4%, ενώ το ΙΟΒΕ τη βλέπει να φτάνει στο 5%. Αν κοιτάξει κανείς το ύψος των επενδύσεων (βασικού συστατι-κού για να υπάρξει ανάπτυξη), το πρώτο τρίμηνο του 2013 ήταν μειωμένες κατά 10,4% σε σχέ-ση με το α’ τρίμηνο του 2012! Σύμφωνα με το capital.gr, «o φετινός Ιούνης ήταν ο χειρότε-ρος των τελευταίων τεσσάρων ετών τόσο για τον τζίρο, όσο και για τις νέες παραγγελίες των Ελ-λήνων βιομηχάνων στην εγχώ-ρια, αλλά –προσοχή!– και στην εξωτερική αγορά». Σύμφωνα με την εξαμηνιαία έρευνα της Γενικής Συνομοσπονδίας Επαγ-γελματιών Βιοτεχνών Εμπόρων Ελλάδος, τουλάχιστον 40.000 μικρομεσαίες επιχειρήσεις κιν-δυνεύουν να κλείσουν το β’ εξά-μηνο του 2013, διπλασιάζοντας τον αριθμό των κλειστών κατα-στημάτων σε σχέση με το 2012. Σύμφωνα με την ίδια έρευνα, στους ανέργους θα προστεθούν άλλοι 150.000 άνθρωποι.

Σε συνέντευξή του στο «Πρώ-το Θέμα» ο Στουρνάρας, σε μια σπάνια επίδειξη ειλικρίνειας, παραδέχεται ότι είναι ψέματα τα περί πρωτογενούς πλεονάσμα-τος, αποδέχεται την έλλειψη ανάπτυξης και συμπεραίνει πως η Ελλάδα δεν μπορεί να δανει-στεί εκτός τρόικας. Επίσης σε μια έκρηξη ειλικρίνειας και κυνι-σμού ο Στουρνάρας είπε ότι, αν δεν ξεπαγώσουν οι πλειστηρια-

σμοί, αν δεν γίνουν οι απολύσεις και οι ιδιωτικοποιήσεις, θα κα-ταρρεύσουν οι τράπεζες. Δηλ. παραδέχθηκε ότι η «διάσωσή» τους, η οποία κόστισε εκατο-ντάδες δισ. στο λαό, απέτυχε παταγωδώς.

ΔιαφωνίεςΑυτά τα στοιχεία είναι που επι-τρέπουν σε εφημερίδες του μεγέθους της «Frankfurter Allgemeine Zeitung» να μιλάει για ανικανότητα της πολιτικής ελίτ στην Ελλάδα.

Γι’ αυτό δεν είναι τυχαίο ότι ακόμη και νεοφιλελεύθερες φωνές μέσα στη ΝΔ ζητούν να σταματήσει αυτό που ο Σαμα-ράς, ο Βενιζέλος, ο Χατζηδά-κης, ο Βορίδης, ο Γεωργιάδης και ο Μητσοτάκης μας λένε ότι «θα έπρεπε να κάνουμε και από μόνοι μας ακόμη κι αν δεν υπήρχε η τρόικα». Μάλιστα η Ντ. Μπακογιάννη άσκησε πολύ πρόσφατα (27/8) σκληρή κριτική στην πολιτική που ακο-λουθεί η τρόικα –και συνεπώς η κυβέρνηση. «Το πρόγραμμα το οποίο εφαρμόσαμε δεν είχε τα αποτελέσματα, τα οποία πε-ριμέναμε. Αυτό είναι μια απλή αλήθεια, η οποία παρουσιάζε-ται με τα νούμερα», εξήγησε. Απευθυνόμενη δε προς τους Ευρωπαίους είπε: «Δεν μπορεί να μας πιέζετε μέχρι τελικής πτώσεως, για μια φορολογική πολιτική, η οποία οδηγεί τον ελληνικό λαό στην απόλυτη εξάντλησή του, διότι δεν έχει να τα πληρώσει. That’s it!».

Ωστόσο ο Σαμαράς επιμένει και μάλιστα είναι χαρούμενος για τις «επιτυχίες» του: Στη συ-νάντησή του με τον Παπούλια ενημέρωσε τον τελευταίο ότι η Ελλάδα είναι παράδεισος στα-θερότητας, αν τη συγκρίνουμε, όπως είπε, με τη Συρία, την Αί-γυπτο και άλλες αντίστοιχες χώ-ρες! Όμως, ακόμη κι αν ίσχυε η «σταθερότητα», τώρα η κυβέρ-νηση ετοιμάζεται να την υπονο-μεύσει: Ο Τύπος μιλά για αίτημα των ΗΠΑ για χρήση των βάσε-ων σε περίπτωση αμερικανικής

επέμβασης στη Συρία. Παρά τις επίσημες διαψεύσεις -και επειδή τα κολλητιλίκια με τον Ομπάμα και ο αγωγός TAP δεν είναι βεβαίως ανέξοδα- ο Σα-μαράς ετοιμάζεται να συμβάλει στην περαιτέρω συνέχιση των πολέμων αλλά και να υπονομεύ-σει όση έχει απομείνει από την ασφάλεια του ελληνικού λαού.

Ο ρόλος των θεσμώνΒεβαίως όλες οι μεγάλες «επιτυ-χίες» Σαμαρά-Βενιζέλου θα ήταν ανύπαρκτες χωρίς την τεράστια στήριξη δύο βασικών αστικών θεσμών, της «τρίτης» και της «τέταρτης» εξουσίας. Τα ιδιωτι-κά ΜΜΕ (που μάλλον όμως δεν επαρκούν γι’ αυτό στήνεται και η νέα ΥΕΝΕΔ), ενώ πέρυσι απέκρυ-βαν τις καταστροφικές συνέπειες για τα ασφαλιστικά ταμεία και πανηγύριζαν εν χορώ για το τότε success story του Βενιζέλου, δηλ. το PSI, φέτος που αποδεί-χθηκε περίτρανα η αποτυχία του (το χρέος έφτασε στα 321 δισ. ευρώ), δεν βγάζουν μιλιά. Το ίδιο γίνεται τώρα με τον ΦΠΑ στην εστίαση, μια μπούρδα του Σα-μαρά η οποία, ενώ δεν είχε καμία θετική συνέπεια για την κοινωνία, απλώς αύξησε τα κέρδη μερικών εστιατόρων. Το ίδιο γίνεται και με τις καταθέσεις: ενώ κυβέρνηση και ΜΜΕ πανηγύριζαν για την υποτιθέμενη αύξησή τους το Δεκέμβρη του 2012, τώρα που υποχωρούν ραγδαία (σύμφωνα με την Τράπεζα της Ελλάδος) προκειμένου να πληρωθούν οι φόροι, υπάρχει σιωπή.

Την ίδια στήριξη έχει η κυβέρ-νηση από ΜΜΕ και Δικαιοσύνη και στα ζητήματα ηθικής και δι-αφάνειας: Οι καλοπληρωμένοι γραφιάδες και τα ΜΜΕ όπου δουλεύουν, στηλιτεύουν τους «τζαμπατζήδες» των μέσων μα-ζικής μεταφοράς, μη διστάζο-ντας να προσβάλλουν ακόμη και τη μνήμη του 19χρονου νεκρού. Οι ίδιοι γραφιάδες, καταφέρο-νται μανιωδώς κατά των κατα-ληψιών φτωχών πιτσιρικάδων, αλλά και κατά του δικαιώματος των αριστερών οργανώσεων να

έχουν στέκια στα πανεπιστήμια. Δεν παύουν επίσης, ακολουθώ-ντας πιστά τα γραφεία Τύπου των υπουργείων, να παρουσιά-ζουν τους δημόσιους υπάλλη-λους ως κοπανατζήδες και τους συνταξιούχους ως απατεώνες. Όμως την ίδια στιγμή, όλοι μαζί, προσπαθούν να μας κάνουν να ξεχάσουμε το πιο προκλητικό σκάνδαλο διαφθοράς των ημε-ρών: ένας ιδιώτης επιχειρημα-τίας (Σταυρίδης) τοποθετείται επικεφαλής του οργανισμού ξεπουλήματος του δημόσιου πλούτου (ΤΑΙΠΕΔ), μετά αυτός πουλά έναντι πινακίου φακής τον πιο προσοδοφόρο δημό-σιο οργανισμό (ΟΠΑΠ) σε ένα πρόσωπο που εμπλέκεται με τη δικαιοσύνη (Μελισσανίδης). Αμέσως μετά ο Σταυρίδης χρησι-μοποιεί το λίαρ τζετ του Μελισ-σανίδη «επειδή δεν βρήκε άλλο πρόσφορο μέσο» και μάλιστα το διατυμπανίζει στο facebook. Ο Στουρνάρας αναγκάζεται να απο-πέμψει τον Σταυρίδη (βάζοντας βέβαια στη θέση του ένα κα-ραμπινάτο στέλεχος της Alpha Bank) και τα ΜΜΕ-Δικαιοσύνη τρέχουν να χώσουν την υπόθε-ση κάτω από το χαλί, τη στιγμή που είναι προφανές ότι έπρεπε να κηρυχθεί άκυρη η διαδικασία ξεπουλήματος του ΟΠΑΠ και να ελεγχθούν οι σχέσεις Μελισσα-νίδη-Σταυρίδη-Στουρνάρα: αν ο Σταυρίδης τολμά να αναρτά στο ίντερνετ τη χρήση του λίαρ τζετ, αν δηλαδή τη θεωρεί φυσιολο-γική ενέργεια, τότε φαντάζεται κανένας τι έχει γίνει στα κρυφά. Η αντίφαση στη στάση της Δι-καιοσύνης και των ΜΜΕ είναι εκκωφαντική: ο Θανάσης Κα-ναούτης είναι νεκρός, ο Κώστας Σακκάς κόντεψε να πεθάνει στη φυλακή εξαιτίας της παράνομης κράτησής του, στην Αμυγδαλέ-ζα χιλιάδες μετανάστες υποβάλ-λονται σε βασανιστήρια, ενώ ο Σταυρίδης, ο Μελισσανίδης και ο Στουρνάρας είναι ελεύθεροι. Ο πρώτος να δίνει συνεντεύξεις καθυβρίζοντας, ο άλλος να απει-λεί όποιον δεν τον εξυπηρετεί στις μπίζνες του και ο τρίτος να

εξαγγέλλει, χαμογελώντας, κοι-νωνική καταστροφή.

ΑριστεράΗ Αριστερά καθώς και όλοι οι οικονομολόγοι παγκοσμίως που δεν είχαν συμφέροντα από την επιβολή του ελληνικού μνημο-νίου, είχαν προβλέψει αυτό που τελικά γίνεται: παρά τις αιματη-ρές θυσίες του ελληνικού λαού, το βαρέλι είναι δίχως πάτο, το χρέος βρίσκεται στο 180% του ΑΕΠ. Τώρα προκύπτει, μας λένε, χρηματοδοτικό κενό 10-11 δισ. ευρώ για το 2014-15. Δανειστές και κυβέρνηση διαπιστώνουν ότι θα χρειαστούν αυτά τα πα-ραπάνω λεφτά για να… πληρω-θούν οι κερδοσκόποι που εί-χαν αποφύγει το «κούρεμα» το 2012 (πρόκειται για ευρωπαϊκές κεντρικές τράπεζες και τα πιο αδίστακτα hedge funds που με τσαμπουκά είχαν μείνει έξω από το περσινό «κούρεμα»). Για να κερδοσκοπήσουν όλοι αυτοί, τώρα θα πρέπει να φορτωθεί με επιπλέον χρέος ο ελληνικός λαός. Και φυσικά ο Στουρνάρας ψεύδεται όταν λέει ότι η νέα αυτή «χρηματοδότηση» δεν θα συνοδεύεται με νέο μνημόνιο: ακόμη και οι πέτρες το περιμέ-νουν, ενώ έτσι κι αλλιώς εκκρε-μούν τα μέτρα των 5 δισ. ευρώ του σημερινού μνημονίου.

Ήδη η εικόνα νοσοκομείων που εκκενώνονται από προσω-πικό και ασθενείς εκφράζει με τον πιο βίο και ανάγλυφο τρό-πο τον απάνθρωπο χαρακτήρα αυτού του ταξικού πολέμου. Οι στρατηγοί της άλλης πλευ-ράς δεν διστάζουν μπροστά σε τίποτε. Είναι προφανές ότι η Αριστερά έχει χρέος να στηρίξει με κάθε μέσο τους αγώνες που θα προκύψουν –αγνοώντας τις εκκλήσεις περί «υπευθυνότη-τας»–, αλλά θα πρέπει να δώ-σει και ξεκάθαρες απαντήσεις στο ζήτημα του χρέους. Τα «στρογγυλέματα» των θέσεων δεν βοηθούν ακόμη και στην περίπτωση που η σύγκρουση διεξαχθεί σε εκλογικό-κοινο-βουλευτικό επίπεδο.

Τα success story καταρρέουν, το χρέος φουσκώνει, η καταστροφή απλώνεται

Μόνη λύση η ανατροπή κυβέρνησης-μνημονίου

4 • εργατικά ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ28 Αυγούστου 2013

Του Αντώνη Καραβά

Ό λα δείχνουν ότι είμα-στε μπροστά σε ένα νέο επεισόδιο κλιμάκωσης

του παρατεταμένου ταξικού πο-λέμου. Η κυβέρνηση Σαμαρά-Βε-νιζέλου επιχειρεί για λογαριασμό του κεφαλαίου την κατάληψη κι άλλων σημαντικών «οχυρών» του κόσμου της εργασίας: με τα μαζι-κά κλεισίματα και τις ιδιωτικοποι-ήσεις των κοινωνικών υπηρεσιών και τις απολύσεις-ελαστικές εργα-σιακές σχέσεις για δεκάδες χιλιά-δες εργαζόμενους στο δημόσιο.

Η κυβέρνηση γνωρίζει ότι δεν πάει για «περίπατο» σε αυτή την αναμέτρηση, καθώς ζητάει κι άλ-λες θυσίες, χωρίς να φαίνεται από πουθενά διέξοδος στο τούνελ της ατέλειωτης λιτότητας, ενώ οι «από κάτω» ήδη έχουν συσ-σωρεύσει μεγάλη οργή, αλλά και αγωνιστική πείρα.

ΔΕΘΜια πρώτη αναμέτρηση, που έρ-χεται μάλιστα και σε συνέχεια των κινητοποιήσεων του Αυγούστου, είναι η διαδήλωση της ΔΕΘ. Είναι μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να συνδεθούν τα ρυάκια της αντί-στασης που, έστω αποσπασματι-κά, εκφράζονται το τελευταίο δι-άστημα. Να συγκεντρωθούν από κοινού οι εργαζόμενοι στο δημό-σιο, τα σχολεία και τα νοσοκομεία με τους εργαζόμενους από τους δημόσιους οργανισμούς που κλείνουν (ΕΡΤ) ή ιδιωτικοποιού-νται (ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, ΔΕΗ, ΛΑΡΚΟ).

Η μαζικότητα της διαδήλωσης της ΔΕΘ μπορεί να έχει καταλυτι-κό ρόλο στις εξελίξεις. Να δείξει ξεκάθαρα στην κυβέρνηση ότι θα βρει μπροστά της αντίσταση τόσο ισχυρή, που μπορεί να την ανατρέψει.

Τα καθήκοντα της Αριστεράς είναι εκ των πραγμάτων αναβαθ-μισμένα. Χρειάζεται να μη μείνει κανένας χώρος χωρίς περιοδεία και εξόρμηση που να καλεί στη διαδήλωση. Να εξασφαλιστεί ότι όλοι οι χώροι θα παρευρίσκο-νται στη ΔΕΘ. Όλοι οι επι μέρους

αγώνες πρέπει να συνδεθούν με τη διαδήλωση και να τη δουν ως κρίκο στην αλυσίδα των κινητο-ποιήσεων που θα ανατρέψουν τα μνημόνια.

Ο ΣΥΡΙΖΑ κυκλοφόρησε αφί-σα που πρέπει να είναι ορατή σε κάθε χώρο και κάθε γειτονιά και οι τοπικές οργανώσεις οφείλουν να συνδράμουν με κάθε τρόπο στην ενημέρωση του κόσμου για τη συγκέντρωση. Στη Θεσσαλονίκη οι τοπικές οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ πραγματοποιούν περιοδείες σε ερ-γατικούς χώρους και γειτονιές και την εβδομάδα πριν τη διαδήλωση ανοιχτές εκδηλώσεις για την υπε-ράσπιση των δημοσίων αγαθών.

Με εξορμήσεις, με αυτοκι-νητοπομπές και ντουντούκες, κλείνοντας συμμετοχές και επι-διώκοντας οι συνομοσπονδίες, οι ομοσπονδίες και τα συνδικάτα να καλύψουν τη μετακίνηση του κόσμου, μπορούμε να μαζικοποι-ήσουμε τη συγκέντρωση. Ήδη η ΟΛΜΕ αποφάσισε να βάλει λεω-φορεία για τη μετακίνηση διαδη-λωτών από την Αθήνα.

Πλούσια είναι η δράση των ΕΛΜΕ της Θεσσαλονίκης και του Συντονισμού Πρωτοβάθμιων Σω-ματείων Θεσσαλονίκης, που οργα-νώνουν την Πέμπτη 29 Αυγούστου συγκέντρωση και μετά συναυλία στην ΕΡΤ 3, για την προπαγάνδιση των κινητοποιήσεων στη ΔΕΘ.

Πριν από τη συγκέντρωση αυτή, οι 5 ΕΛΜΕ της Θεσσαλο-νίκης θα δώσουν συνέντευξη τύπου για τη ΔΕΘ και τις κινητο-ποιήσεις των εκπαιδευτικών, οι οποίοι οργανώνουν καταλήψεις στα ΕΠΑΛ, τη Δευτέρα 2 Σεπτέμ-βρη, ώστε να ξεκινήσουν κανο-νικά δουλειά οι καθηγητές που έχουν βγει σε διαθεσιμότητα.

Την Παρασκευή 30 Αυγούστου, ο Συντονισμός Πρωτοβάθμιων Σωματείων οργανώνει σύσκεψη που θα καθορίσει τις δράσεις για την επόμενη εβδομάδα ως τη δι-αδήλωση.

Η κυβέρνηση ζητάει το «αίμα» των εργαζομένων στο δημόσιο, την ώρα που απειλεί με νέο μνη-μόνιο, οργανώνει την επίθεση

στους εργαζόμενους στον ιδιω-τικό τομέα με περαιτέρω μείωση του μισθού από τα 586 στα 495 ευρώ και με ομαδικές απολύσεις. Όλα αυτά περιορίζουν τη δυνα-τότητα της κυβέρνησης Σαμα-ρά-Βενιζέλου να επενδύσει στον «κοινωνικό κανιβαλισμό»

ΔυνατότητεςΜπροστά στην ανοιχτή μάχη με μεγάλα και οργανωμένα συνδικά-τα σε παιδεία, δήμους, υγεία και στη δημόσια διοίκηση και τη δυ-σκολία να πετύχει την απαραίτητη κοινωνική συναίνεση, η κυβέρ-νηση έκανε πίσω προσωρινά στο μέτωπο των κατασχέσεων, για να αποτρέψει να συνδεθεί η εργατική αντίσταση με την κοινωνική οργή.

Η ανατροπή της πολιτικής τους είναι απόλυτα εφικτή, με δύο προ-ϋποθέσεις. Με το σπάσιμο της απομόνωσης του κάθε εργασια-κού χώρου και κλάδου (δηλαδή με τον εργατικό συντονισμό) και με τη μετατροπή της «σιωπηλής» υποστήριξης της κοινωνικής πλει-οψηφίας σε ενεργητική συμπαρά-σταση στους εργατικούς αγώνες.

Η δυνατότητα για ένα αγωνιστι-κό μέτωπο του κόσμου της εργα-σίας δυσκολεύει από τη στάση των ηγεσιών σε ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, που αρνούνται στην πράξη να αναλά-βουν τα καθήκοντα του συντο-νισμού και της κλιμάκωσης των αγώνων, αλλά και από τη στάση του ΠΑΜΕ που περιχαρακώνει τις δυνάμεις του από το κίνημα και απέχει ή καταγγέλλει κάθε πρω-τοβουλία συντονισμού.

Σε αυτές τις συνθήκες οι δυνά-μεις της ριζοσπαστικής Αριστε-ράς και ιδιαίτερα οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, να παί-ξουν ένα ουσιαστικό κι όχι συμ-βολικό, ένα πρωταγωνιστικό και όχι τυπικό ρόλο στο νέο γύρο κλι-μάκωσης της ταξικής πάλης.

Όπως φάνηκε στη συζήτηση μετά την αναστολή της απεργίας της ΟΛΜΕ, δεν υπάρχουν πλέ-ον περιθώρια για τον ΣΥΡΙΖΑ να «κρύβεται» πίσω από τα προβλή-ματα των συνδικάτων… Ο κόσμος

έχει πλέον αυξημένες απαιτήσεις από τον ΣΥΡΙΖΑ, σε αυτόν χρεώνει την αδυναμία να απαντήσουμε αποτελεσματικά. Η περίοδος των «συμμετοχικών», συμβολικών πα-ρεμβάσεων έχει παρέλθει χωρίς επιστροφή.

Κατά τη γνώμη μας, σε δύο ζη-τήματα πρέπει να συγκεντρώσου-με την προσοχή μας:

Συντονισμός1. Η μορφή πάλης που μπορεί να εμπνεύσει τους εργαζόμενους εί-ναι ένα απεργιακό πρόγραμμα με κλιμάκωση και διάρκεια. Ο συντο-νισμένος απεργιακός αγώνας από μαζικά και οργανωμένα συνδικάτα θα μπορούσε να δώσει ένα ισχυρό χτύπημα στην κυβέρνηση, να αλ-λάξει ραγδαία τους συσχετισμούς και να προετοιμάσει άλλες πολιτι-κές εξελίξεις, ευνοϊκές για τα αιτή-ματα του κόσμου μας.

Ο συντονισμός των ομοσπονδι-ών, που ήδη έχει κάνει τα πρώτα του βήματα από τον αγώνα της ΕΡΤ, πρέπει να αποφασίσει (χωρίς να περιμένει τις ηγεσίες των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, που, απ’ ό,τι φαίνεται, θα περιοριστούν στο συλλαλητήριο στη ΔΕΘ και σε μια γενική απερ-γία στα τέλη του Σεπτέμβρη) ένα αγωνιστικό πρόγραμμα κλιμα-κούμενων απεργιών που θα οργα-νωθεί μέσα από γενικές συνελεύ-σεις και επιτροπές αγώνα στους χώρους δουλειάς.

Στηριγμένοι σε αυτή την προ-οπτική, οι κλάδοι που θα υπο-στούν πρώτοι τις απολύσεις –και ήδη πολλοί από αυτούς βρίσκο-νται σε κινητοποιήσεις– πρέπει να επιδιώξουν να κρατήσουν τον αγώνα με κάθε μέσο από τη στά-ση εργασίας μέχρι την κατάληψη, για να συναντηθούν τα ρυάκια της αντίστασης σε ένα χείμαρρο, αντί να σκορπίσουν και χαθούν. Οι εργατικοί κλάδοι πρέπει «να συγχρονίσουν τα ρολόγια τους», για να δώσουν μαζί τα αγωνιστικά ραντεβού. Τα «σφυριά πρέπει να χτυπήσουν μαζί».

Η ΟΛΜΕ έχει εξαγγείλει απερ-γία διαρκείας που μπορεί να γίνει «κορμός» για να προχωρήσουν

και άλλες ομοσπονδίες και συνδι-κάτα σε συντονισμό.

Όμως για να αποφασίσουν οι γε-νικές συνελεύσεις των καθηγητών την απεργία διαρκείας και μάλιστα ενάντια στην απειλή της επιστρά-τευσης, πρέπει οι κινητοποιήσεις στα νοσοκομεία, στα υπουργεία, στους οργανισμούς του δημοσίου και των ασφαλιστικών ταμείων να κρατήσουν, οι δάσκαλοι να δείξουν έγκαιρα τη διάθεσή τους να μπουν σε μια κοινή απεργία, οι εργαζό-μενοι στους δήμους να μην περι-μένουν τη σειρά τους για χιλιάδες απολύσεις, τα συνδικάτα στη ΔΕΗ και την ΕΥΔΑΠ να μην περιμένουν τη βέβαιη ιδιωτικοποίησή τους…

Το κυβερνητικό σχέδιο είναι γνωστό, το εργατικό σχέδιο για να τους ανατρέψουμε πρέπει να ανα-κοινωθεί έγκαιρα και αποφασιστι-κά στη βάση των συνδικάτων. Και εδώ είναι ο κρίσιμος ρόλος του συντονισμού των ομοσπονδιών.

Συμπαράσταση2. Τα καθήκοντα της ριζοσπαστι-κής Αριστεράς δεν πρέπει να πε-ριοριστούν στη δράση των συνδι-κάτων. Το σύνολο των δυνάμεων πρέπει να ριχτεί στη μάχη σε κάθε πόλη και γειτονιά της χώρας, ορ-γανώνοντας την αντίσταση ενά-ντια στη διάλυση των κοινωνικών υπηρεσιών και τη συμπαράσταση στους αγωνιζόμενους εργατικούς χώρους των τοπικών κοινωνιών.

Τα συνθήματά μας πρέπει να χτίζουν τη συμμαχία των εργατι-κών συνδικάτων με την κοινωνία. Γι’ αυτό σε πρώτο πλάνο πρέπει να είναι η υπεράσπιση και η σωτηρία των κοινωνικών υπηρεσιών, το κάτω τα χέρια από τα σχολεία, τα νοσοκομεία και τους παιδικούς σταθμούς, το κάλεσμα για πολι-τικό αγώνα για να ανατραπούν τα μνημόνια και η κυβέρνηση των τραπεζιτών και του κεφαλαίου.

Σε αυτή την κατεύθυνση ο ΣΥ-ΡΙΖΑ πρέπει να δεσμευτεί καθαρά ότι η κυβέρνηση της Αριστεράς θα αποκαταστήσει το κοινωνικό κράτος υπό δημόσιο-εργατικό έλεγχο και θα επαναπροσλάβει όλους τους απολυμένους.

Το εργατικό κίνημα και η ριζοσπαστική Αριστερά μπροστά στο νέο γύρο αναμέτρησης

Σταθμός η διαδήλωση στη ΔΕΘ

εργατικά • 5ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ28 Αυγούστου 2013

Της Αλεξάνδρας Χριστακάκη

Ε πί 2,5 μήνες οι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ συνεχίζουν να δί-νουν έναν αγώνα αξιοπρέπει-

ας. Συνεχίζουν ακόμη και σήμερα που η «ΔΤ» είναι στον αέρα και πειρα-ματίζεται κάνοντας αγώνα δρόμου, για να προλάβει τον Σεπτέμβρη που προμηνύεται θερμός, λόγω των αντι-δράσεων των εργαζομένων. Να προ-λάβει και η κυβέρνηση να αποκτήσει ακόμη έναν μηχανισμό προπαγάνδας για να μπορέσει να επιβιώσει, γιατί το «τυχαίο λάθος» καραδοκεί.

Οι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ, παρά το γεγονός ότι η EBU έλαβε θέση και «πήγε» με την «ΔΤ», αποδυναμώνο-ντας τα τεχνικά μέσα που έχουν στα χέρια τους δημοσιογράφοι και τε-χνικοί για το αυτοδιαχειριζόμενο εγ-χείρημα , το τηλεοπτικό προϊόν που παράγουν είναι μακράν καλύτερο, με χαρακτηριστικά επαγγελματικής επάρκειας , πληρέστερο σε ό,τι αφο-ρά τη θεματολογία και αντικειμενικό-τερο σε ό,τι αφορά την αποτύπωση της αλήθειας.

Εναλλακτικό πρόγραμμαΗ «ΔΤ» είναι μηχανισμός προπαγαν-διστικός. Παρελαύνουν καθημερι-νά υπουργοί , αλλά είναι απούσα η φωνή της κοινωνίας. Αντιθέτως οι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ, με τα πενι-χρά τεχνικά μέσα που διαθέτουν και με την υπονόμευση από τον κρατικό μηχανισμό, εκπέμπουν δελτία ειδή-σεων, ενημερωτικές εκπομπές και θεματικές ενότητες που αφορούν την ιδιωτικοποίηση, τις απολύσεις, την υγεία, την παιδεία.

Το πρόγραμμα της ΝΕΤ βγαί-νει μόνο διαδικτυακά, μέσω του ertopen.com και του pressproject, ενώ κανονικά βγαίνει στα ερτζιανά το πρόγραμμα του ραδιοφώνου.

Δημοσιογράφοι και τεχνικοί δεν πή-γαν διακοπές, εργάζονται νυχθημερόν, αποζητούν την κοινωνική αλληλεγγύη για να κρατήσουν. Η ανταπόκριση του κόσμου, όπως αποδεικνύουν τα νούμερα της EBU, τους δικαιώνει. Και τους δεσμεύει να συνεχίσουν.

Το πρωτόγνωρο αυτό εγχείρημα αποδεικνύει πως οι εργαζόμενοι μπο-ρούν να παράγουν ένα προϊόν χωρίς αφεντικά και διευθυντικές πυραμί-

δες. Αποτελεί μια εναλλακτική μορ-φή πάλης που μπορεί να υιοθετηθεί και από άλλους φορείς, συλλογικό-τητες και σωματεία.

Διαχωρισμός εργαζομένωνΕίναι θλιβερό να βλέπεις συναδέλ-φους, που είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο στις Γενικές Συνελεύσεις και στο αυτοδιαχειριζόμενο εγχείρημα, να υποβάλουν αιτήσεις για συμμετο-χή σε αυτό το μόρφωμα που λέγεται «ΔΤ» και να «επιλέγονται» με τους 577 επιτυχόντες για το μεταβατικό στάδιο της «Δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης».

Τη λέξη «δηλωσίας» δεν τη χρησι-μοποίησε κανείς εργαζόμενος για να χαρακτηρίσει εκείνον που επέλεξε να συμμετέχει σε αυτό που κατήγγειλε επί μήνες. Δεν υπάρχει συμψηφιστι-κή λογική στην αντιμετώπιση αυτών που επέλεξαν να συμμετάσχουν στο διαγωνισμό. Γιατί δεν μπορεί να εξι-σωθεί αυτός που εκβιάζει (η κυβέρ-νηση) με τον άνεργο που δεν βρίσκει εναλλακτική εργασιακή λύση.

Όμως υπάρχει προσωπική ευθύ-νη. Τα διλήμματα σήμερα ήταν αυτά. Αύριο μπορεί να είναι άλλα. Πώς αντι-στέκεται ο καθένας στις σειρήνες… και με ποιο τίμημα; Κρίσιμο ερώτημα που θα καθορίσει και την επόμενη μέρα στο Ραδιομέγαρο.

Οι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ, που επιμένουν, ευελπιστούν ότι με την επιστροφή των Αθηναίων και τη συ-ντονισμένη δράση όλων των σωμα-τείων, θα αποτελέσει και πάλι το Ρα-διομέγαρο της Αγίας Παρασκευής το συντονιστικό κέντρο του αγώνα.

Επίσης διαμηνύουν προς τον αρ-μόδιο Υφυπουργό, κ. Παντελή Καψή, ότι δεν είναι διαθέσιμοι να παίξουν το παιγνίδι της σύγκρουσης των «μέσα» με τους «έξω». Να συγκρου-στούν με εξαγριωμένους επιτυχόντες του διαγωνισμού, που θα ζητούν να απομακρυνθούν από το κτίριο όσοι αρνήθηκαν να πουν ΝΑΙ στο σχέδιο Σαμαρά. Αυτό είναι εκφυλισμός. Και οι εργαζόμενοι δεν θα το κάνουν.

Εξάλλου, αυτό που πρόσφεραν δημοσιογράφοι και τεχνικοί της ΕΡΤ στο κίνημα όλο αυτό το διάστημα εί-ναι αναντικατάστατο… Και διδάσκει το εξής: Η νίκη θέλει σύγκρουση και συντονισμό.

Ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι

Σειρά κινητοποιήσεων πραγ-ματοποίησαν μέσα στον Αύ-γουστο οι ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι στις τράπεζες, αντιδρώντας σε απολύσεις συ-ναδέλφων τους από τη Διεύ-θυνση Καταναλωτικής Πίστης της Εθνικής Τράπεζας (ΕΤΕ). Οι κινητοποιήσεις πραγματοποιή-θηκαν με απόφαση του Συλλό-γου Δανειζόμενου Προσωπικού Τραπεζικού Τομέα (ΣΥΔΑΠΤΤ) και πέτυχαν ως τώρα την ανά-κληση της απόλυσης 2 εκ των 6 εργαζόμενων που απολύθηκαν συνολικά από τα τέλη του Ιού-λη ως τα μέσα Αυγούστου. Οι κινητοποιήσεις έγιναν παρόλη την προσπάθεια τρομοκράτη-σης των εργαζομένων και του ΣΥΔΑΠΤΤ με αποκορύφωμα την προσπάθεια παρεμπόδισης της έκτακτης Γενικής Συνέλευσης του Συλλόγου στις 5 Αυγού-στου. Οι εργαζόμενοι απολύ-θηκαν σε μια περίοδο που η ΕΤΕ έλαβε ένα νέο πακέτο χρηματο-δότησης από το κράτος ύψους 9 δισ. ευρώ. Ο ΣΥΔΑΠΤΤ θα συ-νεχίσει τις κινητοποιήσεις, για να επαναπροσληφθούν και οι υπόλοιποι εργαζόμενοι.

ΕφοριακοίΣε απεργίες διαρκείας είναι αποφασισμένοι να προχωρή-σουν οι εφοριακοί, με στόχο να μη διαλυθούν οι υπηρεσίες, να μην κλείσουν 14 εφορίες και να μην μπουν σε διαθεσιμότητα

400 εργαζόμενοι. Αν τα σχέδια της κυβέρνησης περάσουν, τότε ο έλεγχος των φορολογι-κών μας θα περάσει στα χέρια ιδιωτών κυνηγών κεφαλών, που προφανώς δεν θα κυνηγήσουν τους μεγαλοοφειλέτες επιχει-ρηματίες. Οι εργαζόμενοι πραγ-ματοποίησαν την πρώτη τους κινητοποίηση την Παρασκευή 23 Αυγούστου στο Υπουργείο Οικονομικών και με απόφαση της εκτελεστικής επιτροπής της ομοσπονδίας τους (ΠΟΕ-ΔΟΥ) καλούν σε συντονισμένη απεργία διαρκείας την ΑΔΕΔΥ, αλλά και τις υπόλοιπες Ομο-σπονδίες από τα μέσα Σεπτέμ-βρη, με καταλήψεις σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες.

Εμποροϋπάλληλοι

Με προκλητικό τρόπο πριν λί-γες μέρες ο πρόεδρος της Εθνι-κής Συνομοσπονδίας Ελληνι-κού Εμπορίου (ΕΣΕΕ), Βασίλης Κορκίδης, κάλεσε τους εμπο-ροϋπάλληλους να δεχθούν μειώσεις μισθών 13%, ισχυριζό-μενος ότι, αν δε δεχθούν αυτές τις μειώσεις, τότε οι μειώσεις θα ξεπεράσουν το 25-30% του ήδη κουτσουρεμένου μισθού τους. Ο μέχρι πρότινος αντι-μνημονιακός πρόεδρος της ΕΣΕΕ, Β. Κορκίδης, και οι Έλ-ληνες καπιταλιστές, πατώντας πάνω στους μνημονιακούς νόμους και στη λήξη της συλ-

λογικής σύμβασης στον κλάδο στις 31 Ιούλη, εκβιάζουν τους πάνω από 500.000 εμπορο-ϋπαλλήλους ότι θα πρέπει να υπογράψουν νέα σύμβαση με μειώσεις μισθών, αλλιώς θα οδηγηθούν σε ατομικές συμ-βάσεις με μεγαλύτερες μειώ-σεις. Είναι το δεύτερο κτύπη-μα στον κλάδο μέσα σε λίγες μέρες. Είχε προηγηθεί ο νόμος για τη λειτουργία των καταστη-μάτων τις Κυριακές. Η Ομο-σπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων και το Σωματείο Εμποροϋπαλ-λήλων πρέπει από τώρα να οργανώσουν αγώνες και όχι να περιμένουν τη λήξη της μετε-νέργειας τον Οκτώβρη.

Δασύλλιο-Taste and style ΕΠΕΚινητοποίηση πραγματοποί-ησαν στις 21 Αυγούστου οι ερ-γαζόμενοι του κλάδου επισιτι-σμού και τουρισμού του Νομού Αχαΐας. Η κινητοποίηση έγινε με αίτημα την ανάκληση της απόλυσης συνδικαλίστριας που εργαζόταν ως μαγείρισσα στην επιχείρηση «Δασύλλιο-Taste and style ΕΠΕ» στην Πάτρα. Αιτία της απόλυσής της ήταν η συμμετοχή της στην τελευταία πανεργατική απεργία στα μέσα του περασμένου Ιούλη. Το Συν-δικάτο Εργαζομένων Επισιτι-σμού-Τουρισμού-Ξενοδοχείων Νομού Αχαΐας θα συνεχίσει τις κινητοποιήσεις του για την ανάκληση της απόλυσης της συνδικαλίστριας, αλλά και των υπόλοιπων εργαζόμενων που απολύθηκαν τις αμέσως επό-μενες μέρες, με στόχο την τρο-μοκράτηση των εργαζομένων στην επιχείρηση.

νέα από τους εργατικούς χώρους

Σε συνεχείς κινητοποιήσεις βρίσκονται οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ ενάντια στην ιδιωτικο-ποίηση της επιχείρησης, που είναι η πρώτη από μια σειρά ιδιωτικοποιήσεων δημόσιων επιχειρήσεων που ετοιμάζει η μνημονιακή συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου.

Η ΛΑΡΚΟ παραμένει ακό-μη και σήμερα, παρά τις επα-νειλημμένες προσπάθειες υποβάθμισής της από τις κυβερνήσεις την τελευταία εικοσιπενταετία, από τις κο-ρυφαίες εταιρείες παραγωγής σιδηρονικελίου διεθνώς, με σημαντικές εξαγωγές και μο-ναδικός παραγωγός νικελίου στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Από τα τέλη της δεκαετίας του 1980 στην επιχείρηση έχει εγκατασταθεί εκκαθαριστής. Από τις αρχές του 1990 η τότε κυβέρνηση της ΝΔ μετέτρεψε τα χρέη, που είχε προκαλέσει ο πρώην ιδιοκτήτης Μποδο-σάκης, σε μετοχές της ΛΑΡΚΟ, που δόθηκαν σε Εθνική Τράπε-ζα, ΕΤΒΑ, ΔΕΗ κλπ. Οι διορισμέ-νες διοικήσεις της ΔΕΗ έφτασαν στο σημείο να χρεώνουν το ρεύ-μα στη ΛΑΡΚΟ 40% ακριβότερα από ό,τι στους ιδιώτες ανταγω-νιστές της (ΠΕΣΙΝΕ).

Η εταιρεία κατατάσσεται μεταξύ των πέντε κορυφαί-ων του κλάδου, εξάγοντας το σύνολο της παραγωγής της σε μεγάλες βιομηχανίες (όπως Thyssen Krupp, British Steel κ.ά). Εκτός από το νικέλιο υψηλές είναι οι επιδόσεις της ΛΑΡΚΟ στην παραγωγή και εκμετάλλευση λιγνίτη, σκου-ριάς και αδρανών υλικών για τις οικοδομές. Η επιχείρηση, παρά την οικονομική κρίση, κατάφερε να έχει κερδοφορία εκατομμυρίων τις τρεις προη-γούμενες χρονιές (2010-2012)

Οι εργαζόμενοι πραγματο-ποίησαν κινητοποίηση στο υπουργείο Οικονομικών την Παρασκευή 23 Αυγούστου,

διεκδικώντας να σταματήσει η διαδικασία αναδιάρθρωσης, που οδηγεί στην ιδιωτικοποί-ηση της εταιρείας, και να μην απολυθεί κανείς εργαζόμενος.

Επίσης την Τετάρτη 28 Αυ-γούστου, ακολουθώντας το πλαίσιο κινητοποιήσεων που αποφάσισαν σε κοινή σύσκε-ψη τα ΔΣ όλων των σωματεί-ων εργαζομένων στη ΛΑΡΚΟ, πραγματοποιούν μεγάλη πανελλαδική κινητοποίηση στην Αθήνα, με τη συμμετοχή εργαζομένων από όλες τις πε-ριοχές όπου έχει μεταλλεία η επιχείρηση (Εύβοια, Βοιωτία, Καστοριά, Κοζάνη), αλλά και από τις κεντρικές εγκαταστά-σεις της στη Φθιώτιδα.

ΛΑΡΚΟ: Αγώνας ενάντια στην ιδιωτικοποίηση

Επιμέλεια: Θοδωρής Πατσατζής

ΕΡΤ: «Η νίκη θέλει σύγκρουση και συντονισμό»

6 • κίνημα ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ28 Αυγούστου 2013

Τ ο καλοκαίρι του 2012 ση-μερινά κυβερνητικά στε-λέχη και τα καθεστωτικά

ΜΜΕ, που τους στηρίζουν, τρο-μοκρατούσαν την κοινωνία ότι έρχονται οι κομουνιστές για να μας πάρουν τα σπίτια, με σκοπό να αποτρέψουν την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. Οι ίδιοι βέβαια έρχο-νται σήμερα να αρπάξουν ακόμα και την πρώτη κατοικία χιλιάδων δανειοληπτών.

Σαν να μην έφταναν οι απανωτοί φόροι και οι περικοπές σε μισθούς και συντάξεις που έχουν «γονα-τίσει» τα λαϊκά νοικοκυριά, από 1/1/2014 η κυβέρνηση ετοιμάζει την άρση της απαγόρευσης των πλειστηριασμών ακόμα και για την πρώτη κατοικία (η διαδικασία θα ξεκινήσει με τα «κόκκινα δά-νεια» ακινήτων που εντάχθηκαν σε καθεστώς προστασίας το 2008). Ήδη το 23% των στεγαστικών δα-

νείων δεν εξυπηρετούνται. Από αυτά, σε καθεστώς προστασίας (δηλαδή μέχρι 200.000 ευρώ η αντικειμενική αξία ακινήτων, που θα πέσει πιθανότατα στα 150.000 ευρώ) είναι περίπου 150.000 νοικοκυριά. Αν καταργηθεί το

καθεστώς προστασίας, τότε θα μπορούν οι τράπεζες να βγάλουν χιλιάδες ακίνητα στο σφυρί.

Με πολλές αδιάθετες κατοι-κίες λόγω έλλειψης ζήτησης, αν το μέτρο αυτό προχωρήσει, θα καταρρεύσουν οι τιμές των ακινή-

των. Και κάπου εκεί εμφανίζονται τα διάφορα funds που εμπορεύ-ονται δάνεια και ακίνητα, για να τα αγοράσουν κοψοχρονιά και να δώσουν «ανάσες» ενίσχυσης στο τραπεζικό σύστημα, που δεν αρκείται στα 40 δισ. της ανακε-φαλαιοποίησης. Χρήματα που δόθηκαν από τις θυσίες των ερ-γαζομένων για να «μην καταρρεύ-σουν οι τράπεζες» μας είπαν. Το ίδιο που λέει σήμερα και ο Στουρ-νάρας, για να δικαιολογήσει τους πλειστηριασμούς. Με άλλα λόγια, κάθε δωράκι στο τραπεζικό κε-φάλαιο προϋποθέτει φτώχεια και εξώσεις για τα λαϊκά στρώματα.

Οι επικοινωνιακοί ελιγμοί Σαμα-ρά-Βενιζέλου (για να πείσουν τους διαφωνούντες βουλευτές τους να ψηφίσουν το νόμο) ότι θα προστα-τευτούν οι αδύνατοι και το μέτρο θα αφορά επιχειρηματίες που έχουν να πληρώσουν και δεν το

κάνουν, είναι αστείοι. Και τα «κοι-νωνικά κριτήρια», όπως συνήθως, θα εξαιρούν ελάχιστους.

Απέναντι στις απειλές τους, να είναι σίγουροι ότι θα μας βρουν μπροστά τους. Σωματεία, επιτρο-πές κατοίκων και όλες οι δυνάμεις της Αριστεράς, με μαζική κινη-τοποίηση, θα πρέπει να βρεθούν έξω από κάθε σπίτι που θα αντι-μετωπίσει απειλή κατάσχεσης, με βασικά συνθήματα: «Κανένα σπίτι στα “κοράκια” των τραπεζών», «Διαγραφή χρεών για τα φτωχά νοικοκυριά», «Να φύγει η κυβέρ-νηση της καταστροφής».

Οι αντίστοιχες εμπειρίες του ισπανικού κινήματος κατά των πλειστηριασμών είναι πολύτι-μες. Όπως και η υπενθύμιση ότι αυτή η πολιτική εξυπηρέτησης των τραπεζών οδήγησε δεκάδες απελπισμένους Ισπανούς στην αυτοκτονία.

Του Σπύρου Αντωνίου

Τ ο βράδυ της Τρίτης 13/8, στη γραμμή του τρόλεϊ «Ζάππειο-Αγ. Ιερόθεος»,

ο 19χρονος Θανάσης Καναούτης επιβιβάστηκε στο Περιστέρι, χω-ρίς εισιτήριο. Στην επόμενη στά-ση εμφανίζεται στο όχημα ένας ελεγκτής. Στον έλεγχο επιβατών που ακολουθεί, ο νεαρός δέχε-ται συνεχείς προσβολές και τρα-μπουκισμούς από τον ελεγκτή και τον οδηγό, επειδή αρνείται να δώσει τα στοιχεία του. Υπό αδιευ-κρίνιστες -για την ώρα- συνθήκες βρίσκεται εκτός λεωφορείου. Χτυπάει σοβαρά στο κεφάλι και λίγες ώρες αργότερα πεθαίνει στο νοσοκομείο. Ακόμα ένα θύμα των πολιτικών της μαζικής ανεργίας και της καταστολής, που οδηγούν τεράστια κομμάτια της νεολαίας στην απόγνωση και, στην περί-πτωση του Θανάση, στο θάνατο.

«Κεφαλοκυνηγοί»Οι αρχικές προσπάθειες να συ-γκαλυφθούν οι ευθύνες του οδη-γού και κυρίως του νταή ελεγκτή, δεν καρποφόρησαν. Σε βάρος τους σχηματίστηκε δικογραφία για ανθρωποκτονία από αμέλεια. Ευτυχώς, διάφοροι συνεπιβάτες του 19χρονου βγήκαν δημόσια και μίλησαν για την καθαρή δο-λοφονία. Δεν έλειψαν βέβαια και οι χυδαιότητες από διάφορα «εξέχοντα» μέλη της συστημικής «διανόησης», όπως π.χ. η συγγρα-φέας Λένα Διβάνη. Η τελευταία, σε σχόλιό της στο διαδίκτυο, ως υπερασπιστής της (αστικής) νο-μιμότητας, προσπάθησε να «ξε-

πλύνει» τους δολοφόνους, απο-καλώντας το νεαρό «τζαμπατζή».

Το τραγικό περιστατικό αποκά-λυψε πολλά για τη δράση των ελε-γκτών, που τα τελευταία χρόνια έχουν μετατραπεί σε «κυνηγούς κεφαλών»: αυταρχική συμπερι-φορά στους επιβάτες, απειλές σε νεολαίους και συνταξιούχους που δεν έχουν χρήματα ούτε για μειω-μένο εισιτήριο, ρατσιστική συμπε-ριφορά σε μετανάστες, καταγγελί-ες για συνεργασία με χρυσαυγίτες. Ο ελεγκτής δικαιούται να πάρει το 40% από το πρόστιμο των 75 ευρώ, γεγονός που δικαιολογεί τη μανία πολλών εξ αυτών. Μανία που οδη-γεί πολλές φορές σε (παράνομη) τρομοκράτηση ή παρακράτηση επιβατών, για ένα πταίσμα όπως η μη ακύρωση εισιτηρίου. Ταυ-τόχρονα όμως, πρόκειται για έναν ακόμη μηχανισμό καταστολής

που ενισχύθηκε στα χρόνια του μνημονιακού καθεστώτος, πιστό στο ακροδεξιό δόγμα «νόμος και τάξη» και στην καλλιέργεια συναι-σθήματος ενοχής στον άνεργο, στον κακοπληρωμένο, στον αδύ-ναμο, ότι φταίει εκείνος-η για τα ελλείμματα των δημόσιων μετα-φορών και όχι οι καπιταλιστές και οι κυβερνήσεις τους.

Εργαζόμενοι στις ΟΣΥ είχαν προειδοποιήσει πριν 1,5 χρόνο σε ιντερνετική τους ανάρτηση ότι με τον τρόπο που γίνονται οι έλεγ-χοι εισιτηρίων, θα έχουμε νεκρό: «Μακάρι να βγούμε ψεύτες, αλλά όλοι μας ξέρουμε ότι όταν το λε-ωφορείο είναι εν κινήσει έστω και με 20 χιλιόμετρα και πηδήσει κάποιος από αυτό ή θα τον πατή-σει διερχόμενο αυτοκίνητο ή θα «καρφωθεί» σε κάποιο πεζοδρό-μιο με ότι συνεπάγεται αυτό….».

Κάτι παραπάνω ήξεραν για τους συναδέλφους τους που προσφέ-ρουν «εθελοντική» εργασία σε ημέρες ρεπό και εκφοβίζουν εξα-θλιωμένους για τα «εξτραδάκια».

ΚινητοποιήσειςΜετά την κηδεία του Θανάση (16/8) περίπου 3.000 άτομα δι-αδήλωσαν στους δρόμους του Περιστερίου με κατεύθυνση το δημαρχείο της πόλης. Η πορεία χτυπήθηκε με δακρυγόνα και κρότου λάμψης από τα ΜΑΤ, ενώ δεν έλειψαν και οι προσαγωγές. Όπως ομολογούν φιλοκυβερνη-τικές εφημερίδες, ο φόβος για ένα νέο «Δεκέμβρη» είχε θέσει σε ετοιμότητα όλες τις υπηρεσίες της ΕΛ.ΑΣ. Αν δεν υπήρχε η καλο-καιρινή ραστώνη, ίσως οι φόβοι τους να αποδεικνύονταν αληθι-νοί. Οι κρατούντες καταλαβαί-

νουν ότι αρκεί ένα τυχαίο γεγονός για να πυροδοτήσει γενικευμένες αντιδράσεις και παίρνουν τα μέ-τρα τους. Ξέρουν καλά ότι οι πο-λιτικές του αποκλεισμού από την εργασία, τη μόρφωση, την ψυχα-γωγία χιλιάδων νέων, δεν έχουν καμία κοινωνική νομιμοποίηση. Ανάλογη κινητοποίηση πραγμα-τοποιήθηκε και στις 27/8.

Δωρεάν συγκοινωνίεςΗ ζωή για πλατιά τμήματα του πλη-θυσμού και ειδικά για τους νέους και τις νέες είναι πλέον αφόρητη. Φτώχεια, ανεργία ή μισοδουλειά χωρίς δικαιώματα και καταστολή είναι το πλαίσιο της διαβίωσης για εκατομμύρια κόσμου, αποτέλεσμα των άγριων προγραμμάτων λιτό-τητας και μιας κυβέρνησης που στοχοποιεί καθημερινά τον «εχθρό λαό». Στοιχειώδεις ανάγκες όπως η μετακίνηση είναι αδύνατον να ικα-νοποιηθούν πια. Μπροστά σε αυτή τη συνεχιζόμενη «υποτίμηση» της ζωής μας δεν μπορούμε να μένου-με απαθείς. Διαφορετικά θα δούμε και άλλες δολοφονίες μέσα στα λε-ωφορεία ή το Μετρό.

Πιάνοντας το νήμα από τις κα-λές στιγμές των κινημάτων «δεν πληρώνω» να διεκδικήσουμε άμεσα την κατάργηση του μέ-τρου της αμοιβής των ελεγκτών με ποσοστά επί των προστίμων και την οριστική εξάλειψη των ελέγχων, τη μείωση του κόστους των μετακινήσεων για όλους και την κατοχύρωση της δωρεάν με-τακίνησης ανέργων και χαμηλο-συνταξιούχων, φοιτητών και μα-θητών σε όλα τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς.

Στην Ελλάδα του Σαμαρά και της τρόικας η ανθρώπινη ζωή κοστίζει 1,20 ευρώ

Να «ακυρώσουμε» τους ελεγκτές στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς

Κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη

Φωτογραφία από κινητοποίηση στην Ισπανία ενάντια στις εξώσεις

αριστερά • 7ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ28 Αυγούστου 2013

Του Αντώνη Νταβανέλλου

Κ αι να που φτάσαμε, ξανά, στα δύσκολα. Στους μήνες του φετινού φθινοπώρου

θα «γραφούν» οι προϋποθέσεις για τις πολιτικές εξελίξεις στα επόμενα χρόνια, θα δοκιμαστούν οι πραγματικοί συσχετισμοί δύνα-μης στην ελληνική κοινωνία.

Η κυβέρνηση κατευθύνεται σαν «τρελό φορτηγό» ενάντια σε κοι-νωνικές κατακτήσεις αποφασιστι-κής σημασίας για τη ζωή των ερ-γαζομένων και των λαϊκών μαζών: το δημόσιο σχολείο, το δημόσιο νοσοκομείο, οι υπηρεσίες των Δή-μων παίζονται, κυριολεκτικά, στα ζάρια. Οι μαζικές απολύσεις στο Δημόσιο θα οδηγήσουν χιλιάδες οικογένειες στην απελπισία, ενώ το υπουργείο Εργασίας προετοι-μάζει το νέο ψαλίδι στις συντάξεις.

Το «success strory» του Σαμαρά και του Βενιζέλου είναι, ήδη, θρύ-ψαλα: μετά από 4 χρόνια απίστευ-της λιτότητας, το χρέος έφτασε ξανά στα επίπεδα του…2009, επιβεβαιώνοντας τον ισχυρισμό της Αριστεράς ότι οι καρποί των αιματηρών θυσιών, που επιβλή-θηκαν στις εργατικές και λαϊκές δυνάμεις, δεν αποσκοπούσαν σε μια κάποια «σωτηρία της χώρας», αλλά κατευθύνονταν στα θησαυ-ροφυλάκια των δανειστών και των τραπεζιτών.

Η κυβέρνηση προσπαθεί αγω-νιωδώς να εξαντλήσει την τετρα-ετία (όπως σωστά έγραψε ο Γ. Κιμπουρόπουλος στην «Αυγή»), χωρίς κανένα story, χωρίς υπό-σχεση, χωρίς «αφήγηση» προς τον λαό. Προσπαθεί να εφαρμό-ζει τις μνημονιακές οδηγίες και να παραμείνει ζωντανή, για να υπο-γράψει το νέο μνημόνιο –κάπου εκεί στις αρχές του 2014– μετά τις γερμανικές εκλογές.

Εργατική αντίστασηΜπροστά σε αυτόν το νέο γύρο της επίθεσης, η κυβέρνηση έχει αντίπαλο και μάλιστα ισχυρό. Μετά τα τραύματα που προκά-λεσε στη δικομματική ο αγώνας στην ΕΡΤ, η αναμέτρηση με τα ισχυρά σωματεία των εκπαιδευτι-κών, των νοσοκομειακών και των εργαζομένων στην τοπική αυτο-διοίκηση δεν έχει καθόλου προδι-αγεγραμμένη εξέλιξη. Η συνδικα-λιστική αντίσταση, για μια ακόμη φορά στην πρόσφατη ελληνική

ιστορία, θα αποδειχτεί κρίσιμος παράγοντας για τις εξελίξεις (αλή-θεια, πόσες φορές χρειάζεται να πάρουν αυτό το μάθημα κάποιες δυνάμεις στην Αριστερά, που βιά-ζονται να υποβαθμίσουν το εργα-τικό κίνημα, αναζητώντας άλλες, ποικίλες, «νέες ιδέες»;).

Ασφαλώς, τα συνδικάτα σε αυτούς τους τρεις κρίσιμους χώ-ρους δεν είναι ούτε πανέτοιμα, ούτε χωρίς προβλήματα, ούτε χω-ρίς ευθύνες για τη μέχρι σήμερα πορεία. Όμως τώρα, την ώρα της αποφασιστικής μάχης, η έμφαση πρέπει να δοθεί στην προετοιμα-σία της: στη διαμόρφωση των αι-τημάτων, στη ριζοσπαστικοποίη-ση της τακτικής, στο συντονισμό μεταξύ τους, αλλά και με όλες τις άλλες δυνάμεις αντίστασης.

Πολύ περισσότερο σήμερα που, όποιος έχει μάτια βλέπει, ο «κοινωνικός αυτοματισμός» θα έχει μεγάλες δυσκολίες. Μια μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία αρχίζει να κατανοεί ότι παίζεται το μέλλον μεγάλων κοινωνικών κατακτήσεων και αυτό δίνει τη δυνατότητα οργάνωσης μιας πλα-τύτατης αλληλεγγύης και υπο-στήριξης. Όμως, αυτό το κοινω-νικό μέτωπο για τη σωτηρία των σχολείων, των νοσοκομείων και των δημοτικών υπηρεσιών πρέπει να οικοδομηθεί συστηματικά και οργανωμένα από την Αριστερά.

Το μυαλό στις κάλπες;Κάθε εκδοχή της προσμονής να καταρρεύσει ο Σαμαράς ως «ώριμο φρούτο» έχει διαψευστεί. Η μνημο-νιακή πολιτική έχει αποδειχτεί βα-ρέλι δίχως πάτο. Τα σκληρά μέτρα ακολουθούνται από άλλα σκληρό-τερα και η μαζική απελπισία δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι τελικά θα στραφεί αριστερά, αν αυτό το καταστροφικό σπιράλ αφεθεί να λειτουργήσει ανεμπόδιστα.

Η κύρια ευθύνη για τη διακοπή αυτής της πορείας, για την ανα-τροπή της μνημονιακής πολιτικής, για τη διεκδίκηση μιας μεγάλης εργατικής-λαϊκής νίκης στην επερ-χόμενη μάχη των σχολείων και των νοσοκομείων πέφτει στον ΣΥΡΙΖΑ.

Το κρίσιμο τεστ για τη ριζοσπα-στική Αριστερά θα είναι ακριβώς η έκβαση αυτής της μάχης. Και προς αυτή θα πρέπει να λογοδο-τούν όλες οι προετοιμασίες και οι προγραμματισμοί μας. Οι από-ψεις που έχουν το «μυαλό στις

κάλπες» λειτουργούν αποπροσα-νατολιστικά. Είτε αναφέρονται σε εθνικές εκλογές (θεωρία του «ατυχήματος» που –τάχα– θα ανατρέψει τον Σαμαρά), είτε, χει-ρότερα, αναφέρονται στις αυτο-διοικητικές και τις ευρωεκλογές κατά τη μακρινή άνοιξη του 2014 (αφήνοντας, αθέλητα, μέχρι τότε πολιτικό χρόνο στη δικομματική).

Ριζοσπαστική τακτικήΓια να ανταποκριθεί ο ΣΥΡΙΖΑ σε αυτή τη δοκιμασία οφείλει να ρι-ζοσπαστικοποιήσει την τακτική και το πρόγραμμά του. Οι τοπικές οργανώσεις οφείλουν να γίνουν τα «κύτταρα» της οργάνωσης του αγώνα για τη σωτηρία των δημό-σιων σχολείων και νοσοκομείων. Να συγκεντρώσουν γύρω τους τις συνδικαλιστικές, τις τοπικές, τις νεολαιίστικες δυνάμεις, παίρ-νοντας πρωτοβουλίες και δημι-ουργώντας μέτωπο αγώνα.

Η συγκρότηση, το ταχύτερο δυνατόν, επιτροπών και λαϊκών συνελεύσεων, που θα μπορούν να απαντήσουν στο ζήτημα του συντονισμού και της ενότητας των ευρύτερων δυνάμεων, πρέπει να γίνει πρώτιστη επιλογή.

Στη διαδικασία αυτή θα κριθεί, ασφαλώς, και η «άλλη» Αριστε-

ρά, οι δυνάμεις του ΚΚΕ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Μια σεχταριστική αντι-μετώπιση της σημερινής συγκυρί-ας θα ισοδυναμεί με παθητικότη-τα, που θα γίνει αντιληπτή από τον κόσμο και θα καταδικαστεί.

«Ρεαλισμός» ή ανατροπή;Όμως ο ΣΥΡΙΖΑ θα κριθεί και προ-γραμματικά. Μέχρι χθες ακούγο-νταν στο εσωτερικό του φωνές που αναζητούσαν έναν «ρεαλιστι-κό συμβιβασμό», έναν κοινό τόπο συνύπαρξης με τους δανειστές, την ΕΕ και τους τραπεζίτες, στην κατεύθυνση της αντικατάστασης των μνημονίων από μια πολιτική με πιο ανθρώπινο πρόσωπο.

Ακόμα και την επομένη του συ-νεδρίου ακούστηκαν προτάσεις ενός, τάχα, ρεαλισμού, είτε σχετι-κά με τις οικονομικές προοπτικές, είτε σχετικά με τις δυνατότητες(;) πολιτικών συμμαχιών του ΣΥΡΙΖΑ με κόμματα ή πτέρυγες κομμά-των, που υπηρέτησαν τις μνη-μονιακές πολιτικές. Είναι η ώρα να ξεκαθαριστεί ότι οι προτάσεις αυτές δεν είναι συμβατές με την προσήλωση στις εργατικές-λαϊ-κές ανάγκες και απαιτήσεις.

Το χρέος αποδεικνύεται ότι αποτελεί ένα βαμπίρ που αφαιρεί

κάθε ικμάδα από την κοινωνία, που αφαιρεί κάθε δυνατότητα ακόμα και για μετριοπαθή-φιλο-λαϊκή πολιτική. Η συνέχεια της «εξυπηρέτησής» του προϋποθέ-τει διαρκή ετήσια προγράμματα λιτότητας, ανάλογα με αυτά του Σαμαρά και με εξίσου αμφίβολη αποτελεσματικότητα.

Η διακοπή αυτού του φαύλου κύκλου, με άρνηση πληρωμής τό-κων και χρεολυσίων, με διαγραφή του χρέους (ή, έστω, του μεγα-λύτερου μέρους του) συνδέεται άμεσα με διλλήματα όπως η κρα-τικοποίηση-κοινωνικοποίηση των τραπεζών και με αποφάσεις όπως η ρήξη με τους δανειστές και την ΕΕ. Συνδέεται δηλαδή με την από-φαση της γραμμής ρήξης-ανα-τροπής με τις κεντρικές επιλογές της ντόπιας κυρίαρχης τάξης και των διεθνών συμμάχων της.

Σε αυτά τα θέματα και στους επόμενους μήνες, θα κριθεί αν εί-ναι εφικτή μια μεγάλης κλίμακας ανατροπή στην Ελλάδα (με μεγά-λες συνέπειες για όλη την Ευρώ-πη) ή αν, αντίθετα, οι μνημονια-κές δυνάμεις θα ανασυνταχθούν και στο έδαφος μιας μεγάλης ερ-γατικής-λαϊκής ήττας θα χτίσουν ξανά την προοπτική μια μακρότε-ρης ηγεμονίας τους.

Η ώρα της αλήθειας για τον ΣΥΡΙΖΑ

Του Αντώνη Σπανολιού

Την Παρασκευή 23 Αυγούστου 2013, πραγματο-ποιήθηκε προγραμματισμένη συνάντηση συνδι-καλιστικών & κοινωνικών δυνάμεων από διάφορες Οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ στα Νότια Προάστεια.

Η συνάντηση έγινε με πρωτοβουλία της Το-πικής Ο.Μ. Βάρης-Βούλας-Βουλιαγμένης του ΣΥΡΙΖΑ που αποφάσισε στην τελευταία της Συνέ-λευση να καλέσει σε μία κομματική σύσκεψη που να περιλαμβάνει τις οργανωμένες ή ανοργάνωτες (μέχρι μεμονωμένων ατόμων) δυνάμεις του κόμ-ματος που δραστηριοποιούνται, ή απλά συμμετέ-χουν, σε Πρωτοβάθμια Εργασιακά Σωματεία και σε εργασιακούς χώρους του ιδιωτικού ή του δη-μόσιου τομέα, σε μαζικούς κοινωνικούς χώρους και τοπικά κινήματα (Σύλλογοι Γονέων, Κινήσεις / Επιτροπές / Συνελεύσεις Πολιτών, Τοπική Αυτοδι-οίκηση κλπ ), στην ευρύτερη περιοχή των Δήμων των Νοτίων Προαστίων της Αθήνας.

Σκοπός της συνάντησης ήταν η ανταλλαγή απόψεων, ιδεών και προτάσεων με στόχο τη σύ-σταση ενός δίκτυου επικοινωνίας, συντονισμού και κοινής δράσης των πρωτοβάθμιων σωματεί-ων της περιοχής και τη δημιουργία και ανάπτυξη

ενός συντονισμένου, πλατιού και ενεργού κινή-ματος συμπαράστασης και αλληλεγγύης στους εργαζόμενους που θα βρεθούν σε κινητοποι-ήσεις και άρα ενός κοινωνικού μετώπου για τη υπεράσπιση του δικαιώματος στη δημόσια και δωρεάν παιδεία, υγεία κλπ κοινωνικές παροχές (Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ενέργεια, νερό, συγκοι-νωνίες για όλους), του δικαιώματος στην εργα-σία, παράλληλα με τους αγώνες ενάντια στα χα-ράτσια και τη φοροληστεία, για την υπεράσπιση της κατοικίας, ενάντια στις κατασχέσεις και τους πλειστηριασμούς από Τράπεζες και κράτος.

Στη συνάντηση συμμετείχαν ομάδες ή μεμονω-μένοι-ες σύντροφοι & συντρόφισσες από τις Οργα-νώσεις του ΣΥΡΙΖΑ Εργαζομένων στο "Ασκληπιείο" Βούλας, Εκπαιδευτικών Νότιας Αθήνας, Αλίμου, Γλυφάδας και Βάρης-Βούλας-Βουλιαγμένης.

Η συνάντηση θα επαναληφθεί την επόμενη ΄βδομάδα μεταξύ πρωτοβάθμιων σωματείων των Νοτίων Προαστείων καθώς και κινήσεων πολιτών κλπ κοινωνικών φορέων με σκοπό την εμπέδωση μίας μόνιμης και σταθερής επικοινωνίας μεταξύ των συλλογικοτήτων, τον συντονισμό των δρά-σεών τους στην περιοχή μας και την ενδεχόμενη ανάληψη κοινών πρωτοβουλιών.

Σύσκεψη συντονισμού στα Νότια Προάστια

Των Κατερίνας Αγγίσταλη, Γιάννη Παππά, Νίκου Αναστασιάδη

Ό πως διαφαίνεται, αυτός ο Σε-πτέμβρης θα είναι καυτός για όλους τους εμπλεκόμενους

στην εκπαιδευτική διαδικασία: μαθητές, γονείς και φυσικά εκπαιδευτικούς. Οι 2.122 συνάδελφοι των πλέον περιζήτητων από τις τεχνικές ειδικότητες, που είδαν την πόρτα εξόδου από το σχολείο τον Ιούλη, συμπαρασύρουν 20.000 μαθη-τές, που αφήνονται στην τύχη τους μετά την κατάργηση των αντίστοιχων ειδικο-τήτων, και ένα συντριπτικά μεγάλο ποσο-στό σχολείων της Τεχνικής Εκπαίδευσης που αποψιλώνονται και θα οδηγηθούν στη συγχώνευση ή/και το κλείσιμο, δη-μιουργώντας επιπλέον «πλεονάσματα» εκπαιδευτικών.

Το «μέλλον» της τεχνικής εκπαίδευσηςΤο νομοσχέδιο για την Τεχνική Εκπαίδευ-ση ολοκληρώνει και θεσμοθετεί το στό-χο της σημερινής πολιτικής: μέσω της μαθητείας-απλήρωτης εργασίας, που εισάγεται από τη Β΄ τάξη Λυκείου, επιχει-ρείται η παραγωγή αποσπασματικά κα-ταρτισμένων ανθρώπων, οι οποίοι σε ένα τοπίο εργασιακής ζούγκλας, υποαπασχο-λούμενοι και χωρίς δικαιώματα, θα είναι πρόθυμοι και υπάκουοι να αναλάβουν οποιοδήποτε ρόλο τους επιφυλάσσει η αγορά εργασίας.

Το πόσο σημαντικό είναι για τη σημερινή πολιτική ηγεσία μέσω των επιχειρούμενων εκπαιδευτικών «αντιμεταρρυθμίσεων» να επηρεάσει τις μελλοντικές συνθήκες εργασίας, αλλά και να παραδώσει «τα φι-λέτα» στους ιδιώτες επιχειρηματίες, είναι η δηλωμένη πρόθεση της κυβέρνησης να χρηματοδοτήσει με κουπόνια τα δίδακτρα στα ιδιωτικά ΙΕΚ.

Το νέο ΛύκειοΗ αλλαγή στα ωρολόγια προγράμματα συνεχίζεται και στο Γυμνάσιο και Γενικό Λύκειο με μία βασική φιλοσοφία: ένα σχολείο φθηνό, βαρετό για τους εμπλε-κομένους, με την ίδια λογική που διέ-πει και τώρα το εκπαιδευτικό σύστημα (εξετάσεις, ανταγωνισμός, βαθμοθηρία, παραδοσιακός τρόπος αξιολόγησης, ένα σχολικό εγχειρίδιο ανά μάθημα, χωρίς υποδομές) και συνεπώς ξένο προς τις ανάγκες των νέων ανθρώπων.

Το υπουργείο, ωστόσο, προχωρά στην εφαρμογή ενός ακραία νεοφιλελεύθερου μοντέλου, που όμοιό του δεν υπάρχει πουθενά στον πλανήτη, καθιστώντας μας όλους τα τέλεια πειραματόζωα: το Γενι-κό Λύκειο πρόκειται να μετατραπεί σε ένα απέραντο εξεταστικό κέντρο, με τέσσερις πανελλαδικού χαρακτήρα εξετάσεις, των

οποίων ο βαθμός θα συνδιαμορφώνει το βαθμό εισαγωγής στα ΑΕΙ-ΤΕΙ.

Η στόχευση είναι πολλαπλή. Καταρχήν μείωση του μαθητικού δυναμικού που θα ήθελε να κατευθυνθεί στην Ανώτατη Εκπαίδευση, ώστε να μην υπάρχουν νέοι άνθρωποι που θα έχουν την αξίωση, τις γνώσεις και την αυτοπεποίθηση να διεκ-δικήσουν ανθρώπινες συνθήκες ζωής στο μέλλον, αλλά αντίθετα μετά το γυμνάσιο να οδηγούνται στη δουλειά σαν μελλοντι-κοί εργάτες-σκλάβοι.

Καταρράκωση της ψυχολογίας και της προσωπικότητας των μαθητών μέσω των πολλαπλών ελέγχων και της εντατικοποί-ησης, ώστε αυτοί να μην έχουν την αυτο-πεποίθηση και την ελπίδα να παρέμβουν αποφασιστικά στην κατεστημένη τάξη πραγμάτων.

Και, τέλος, αυτό που δεν δηλώνεται ρητά, αλλά συνδυάζεται πάντα με ένα τόσο ασφυκτικό παιδαγωγικό πλαίσιο: η σύνδεση της αξιολόγησης των εκπαιδευ-τικών και των σχολικών μονάδων με την επίδοση των μαθητών, υποτίθεται μέσα από τις «αντικειμενικές» και «πανελλαδι-κές» εξετάσεις.

Η εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσηςΤα παραπάνω, αν συνδυαστούν με την υπο-χρηματοδότηση των σχολείων και την προ-σπάθεια διοικητικής αποκέντρωσης αυτών, ώστε η λειτουργία τους να καθορίζεται σε μεγαλύτερο βαθμό από την Τοπική Αυτο-διοίκηση, διαμορφώνουν τους όρους για μια αγορά πλέον εκπαιδευτικών υπηρεσιών: γονείς-πελάτες που, ανάλογα με τα χρήματα που είτε θα διαθέτουν είτε θα τους χορηγεί το κράτος, θα επιλέγουν τα ανάλογα εκπαι-δευτικά προϊόντα και εκπαιδευτικοί που θα εργάζονται σε θέσεις απασχόλησης, με συμβάσεις χωρίς δικαιώματα.

Η μετάλλαξη της δημόσιας εκπαίδευ-σης προχωρά αργά και συστηματικά τα τελευταία τρία χρόνια. Παράλληλα με τις μαζικές απολύσεις εκπαιδευτικών και την επιδείνωση των εργασιακών συνθηκών (αύξηση ωραρίου, μισθολογική ισοπέδω-ση, διάσπαση παλιών-νέων συναδέλφων, βασικών-«δευτερευουσών» ειδικοτήτων) ξεδιπλώνεται μία πολύ μεθοδική τακτική σπασίματος του ηθικού των εκπαιδευ-τικών μέσω της καλλιέργειας φόβου και ανασφάλειας.

Αυτό το είδαμε πρόσφατα στη διαδι-κασία των υποχρεωτικών μετατάξεων «πλεοναζόντων» εκπαιδευτικών από τη Β/θμια στην Α/θμια: με μια νομικά και διοι-κητικά ασαφή και διάτρητη διαδικασία, χωρίς το υπουργείο να ξεκαθαρίζει ποιους αφορά και ποιο το εργασιακό παρόν και μέλλον αυτών των συναδέλφων, επιχειρεί να καλύψει προχειρότατα τις τρύπες που

αφήνει η πολιτική των μηδενικών προσλή-ψεων και να νομιμοποιήσει τον όρο «πλε-ονάζων» με τη συγκατάθεση του εκπαι-δευτικού, ποντάροντας στο αβέβαιο και σκοτεινό τοπίο που διαμορφώνει με όσα κάνει και όσα αφήνει να εννοηθούν.

Είναι απαραίτητος όρος της συνολικής επίθεσης στη δημόσια εκπαίδευση, εξάλ-λου, να απαξιωθεί περαιτέρω ηθικά και κοινωνικά το ζωντανό κομμάτι της που είναι οι εκπαιδευτικοί, οι οποίοι συμβιώ-νουν με το πιο δυναμικό κομμάτι της κοι-νωνίας, τους νέους, και διαδραματίζουν έναν τόσο κρίσιμο ρόλο στην αναπαρα-γωγή του συστήματος, με την εγχάραξη στη νέα γενιά των αξιών και στάσεων που διαμορφώνουν τις μελλοντικές συνθήκες ζωής και εργασίας.

Ειδικά μάλιστα, όταν αυτοί τυχαίνει να έχουν ένα από τα πιο μαχητικά και μαζικά συνδικάτα του Δημοσίου, που σε αυτή τη συγκυρία ετοιμάζεται να αποτελέσει την ατμομηχανή του κινήματος ανατροπής αυ-τής της κυβέρνησης και της πολιτικής της, είναι επιβεβλημένη ανάγκη για την κυβέρ-νηση να συκοφαντηθούν και να σκύψουν το κεφάλι, πριν καν το σηκώσουν.

Οι κινητοποιήσειςστη ΘεσσαλονίκηΗ μνημονιακή κυβέρνηση επέλεξε το φε-τινό καλοκαίρι να εφαρμόσει τη δική της μέθοδο «μαυρίσματος» για τον κόσμο της μισθωτής εργασίας (και όχι μόνο), αρχίζοντας με το «μαύρο» στην ΕΡΤ, στις 11 Ιουνίου. Όμως, η ολοκλήρωση της εθνικής προσπάθειας για τη σωτηρία του ελληνικού λαού δεν μπορεί να περι-οριστεί σε ένα «ελαφρύ μαύρισμα» 2.656 εργαζομένων.

Στις 9 Ιουλίου, η κυβέρνηση προχώ-ρησε σε ακόμα ταχύτερο και βαθύτερο «μαύρισμα» στην εκπαίδευση, καταρ-γώντας 46 από τις 110 ειδικότητες των ΕΠΑΛ και ΕΠΑΣ, ειδικότητες δημοφιλείς όχι μόνο στους 13.165 μαθητές αυτών των σχολών, αλλά και στα «ΙΕΚ Ακμή».

Τους 2.482 «μαυρισμένους» εκπαιδευ-τικούς, που συνέβαλαν στο εθνοσωτήριο μνημονιακό έργο, ακολούθησαν και οι 2.200 σχολικοί φύλακες που δεν έμελλε να γλιτώσουν το κυβερνητικό «σολάριουμ».

Όπως ήταν αναμενόμενο, λόγω των «εγκαυμάτων βαριάς μορφής» που προ-κλήθηκαν στις ζωές χιλιάδων εργαζόμενων, υπήρξαν έντονες αντιδράσεις. Στη Θεσσα-λονίκη, εκπαιδευτικοί μαζί με άλλους κλά-δους που πλήττονται από τις απολύσεις-διαθεσιμότητες, όπως π.χ. οι εργαζόμενοι στους ΟΤΑ και στο νοσοκομείο «Παναγία», σε όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού δεν σταμάτησαν τις κινητοποιήσεις.

Σχεδόν καθημερινά πραγματοποιού-σαν συγκεντρώσεις, πορείες με συμ-

μετοχή χιλιάδων στους δρόμους της πόλης, καταλήψεις σε Διευθύνσεις Εκ-παίδευσης, παρεμβάσεις ενημέρωσης σε θεατρικές και μουσικές παραστάσεις, ανοιχτές εκδηλώσεις-συζητήσεις, συνε-λεύσεις σωματείων για συντονισμό όλων αυτών των δράσεων.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο χώρος της ΕΡΤ3 αποτελεί το κέντρο αγώνα και το σημείο συνάντησης για οργάνωση και αγωνιστικό συντονισμό όλων των σωμα-τείων που βρίσκονται σε κινητοποίηση, καθώς και τόπος που κατέληγαν πολλές από τις πορείες. Τέλος, οι ΕΛΜΕ-Θ είχαν στήσει δικό τους «κιόσκι» ενημερωτικής εξόρμησης στη διασταύρωση Τσιμισκή με Αριστοτέλους.

Συμπεράσματα Οι κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών το καλοκαίρι ανέδειξαν κάποια συμπερά-σματα χρήσιμα για τη συνέχεια.

α) Είναι πολύ μεγάλη η σημασία του συντονισμού στο εσωτερικό κάθε κλά-δου. Οι 5 ΕΛΜΕ της Θεσσαλονίκης συ-ντονίστηκαν στη βάση ενός σχεδίου για δραστηριοποίηση του κλάδου και των αποφάσεων του συνεδρίου της ΟΛΜΕ. Αυτό έδωσε τη δυνατότητα να υπάρξουν όλες οι δράσεις που αναφέρθηκαν, αλλά και επιπλέον να συμμετάσχουν σε πλα-τιές κοινές συνελεύσεις όλων των ΕΛΜΕ εκατοντάδες συνάδελφοι.

Με το δεδομένο ότι ένα μεγάλο κομμά-τι συναδέλφων που μπαίνουν στον αγώνα είναι εκπαιδευτικοί που δεν είχαν ιδιαίτερη σχέση με τη συλλογική δράση του κλάδου τα τελευταία χρόνια, η μαζικότητα που πρό-σφεραν οι παραπάνω διαδικασίες βοηθού-σαν να μην κυριαρχήσει η απογοήτευση σε όσους και όσες βγήκαν σε διαθεσιμότητα. Η επίτευξη ενός εσωτερικού συντονισμού είναι κρίσιμη για κάθε κλάδο που χτυπιέται από την κυβέρνηση.

β) Η λειτουργία επιτροπών αγώνα και σε διελμικό επίπεδο, αλλά και σε επίπε-δο ΕΛΜΕ είναι το εργαλείο που θα μας επιτρέψει να δράσουμε με επιτυχία. Η λειτουργία τους στην κατεύθυνση της κινητοποίησης του κλάδου αποδείχτηκε τη δύσκολη περίοδο του καλοκαιριού. Η σχέση ισορροπίας που έπρεπε μέσα στο καλοκαίρι να υπάρχει με τα ΔΣ των ΕΛΜΕ –αφού οι επιτροπές αγώνα ήταν άτυπα όργανα– διευκολύνεται από τη στιγμή που το επόμενο διάστημα θα είναι όργανα που θα αναλάβουν με αποφάσεις των γενικών συνελεύσεων τη διεύθυνση του αγώνα.

γ) Ο συντονισμός ανάμεσα σε όλους τους κλάδους που χτυπιούνται είναι απα-ραίτητος τόσο από τα πάνω όσο και από τα κάτω. Οι εκπαιδευτικοί με την παρουσία τους στις κινητοποιήσεις των νοσοκομεί-ων της πόλης, όπως και με την παρουσία

τους στις συνελεύσεις του νοσοκομείου «Παναγία», αλλά και του Ψυχιατρικού Νο-σοκομείου, έδειξαν ότι έχουν κατανοήσει ότι για να έχεις αλληλεγγύη από μια κοι-νωνία που υποφέρει, πρέπει εσύ να την προσφέρεις απλόχερα. Και η ταξική αλ-ληλεγγύη είναι απαραίτητος όρος για να νικήσουν οι αγώνες μας.

δ) Δεν μπορείς να πας σε μεγάλους νι-κηφόρους αγώνες, αν δεν προετοιμάσεις τους όρους και τις προϋποθέσεις. Αυτή η διαπίστωση, που έγινε σήμα κατατεθέν πριν το τραγικό κλείσιμο της απεργίας του Μαΐου, φαίνεται ότι έχει κατανοηθεί πια ότι είναι το απαραίτητο συμπλήρωμα της αποφασιστικότητας. Και οι προϋπο-θέσεις είναι δύο ειδών: πολιτικές και κοι-νωνικές συμμαχίες.

Οι πολιτικές προϋποθέσεις έχουν δη-μιουργηθεί σε μεγάλο βαθμό κάτω από την πίεση της κυβέρνησης. Πολλά βήμα-τα που δεν είχαν γίνει στην Αριστερά του κλάδου και στα στελέχη της φαίνεται ότι έχουν πια ωριμάσει.

Η προϋπόθεση των κοινωνικών συμμα-χιών κτίζεται μέρα με τη μέρα. Σε επίπεδο εργατικής τάξης φαίνεται ότι συνδικάτα και ομοσπονδίες του δημόσιου τομέα και όχι μόνο προσανατολίζονται σε κινη-τοποιήσεις. Η συμπόρευση με ΔΟΕ και ΟΙΕΛΕ είναι πιο κοντά παρά ποτέ. Η ίδια η ΑΔΕΔΥ, νιώθοντας την οργή που εξαπλώ-νεται στους χώρους εργασίας, αναγκάζε-ται να κινηθεί.

Αλλά και σε επίπεδο κοινωνίας, γίνεται προσπάθεια να επιτευχθεί η συμπόρευ-ση με γονείς και μαθητές. Ήδη έχουν ξε-κινήσει συναντήσεις με συλλόγους γονέ-ων και έχει ξεκαθαρίσει ότι, στον αγώνα που έρχεται, θέλουμε μαζί μας τους μαθητές μας. Ο αγώνας είναι κοινός για τη διατήρηση του δημόσιου και δωρεάν σχολείου που διαλύεται. Και στις γειτο-νιές όμως ξεκινάνε προσπάθειες για δη-μιουργία επιτροπών υπεράσπισης της δημόσιας παιδείας.

ε) Εξίσου σημαντικό όμως βήμα έχει γίνει και σε σχέση με την κατανόηση του χαρα-

Η κυβέρνηση, απολύοντας χιλιάδες εργαζόμενους, διαλύει τις δημόσιες υπηρεσίες

8 • εργατικά ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ28 Αυγούστου 2013

Δεν θα περάσει η διάλυση της δημόσιας Παιδείας

Της Κατερίνας Γιαννούλια

Ο Αύγουστος δεν ήταν ο θε-ρινός μήνας για τα μπάνια του λαού, αλλά αγωνιστι-

κής προετοιμασίας για την αντιμε-τώπιση της ψυχρολουσίας κυβέρ-νησης και δανειστών στο ζήτημα των απολύσεων.

ΚαταργήσειςΕκτός από τα υπουργεία Υγείας, Παι-δείας και την Τοπική Αυτοδιοίκηση που έχουν μεγάλο αριθμό εργαζο-μένων υπό απόλυση, τα υπόλοιπα υπουργεία θα «συνεισφέρουν» στην κινητικότητα-απόλυση με μικρότε-ρους, αλλά καθόλου ευκαταφρόνη-τους αριθμούς υπαλλήλων για αρχή.

Ενδεικτικά, οι σχεδιαζόμενες απο-χωρήσεις θα είναι 758 από το υπουρ-γείο Υποδομών και Μεταφορών, 618 από το υπουργείο Εργασίας, 485 από το υπουργείο Οικονομικών, 410 από το υπουργείο Άμυνας, 250 από το υπουργείο Πολιτισμού, 138 από το υπουργείο Τουρισμού, 131 από το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης.

Κλάδοι και ειδικότητες θα καταρ-γηθούν, ενώ πρώτα θα χτυπηθούν και πάλι οι ΔΕ-ΥΕ, προκειμένου να ολοκληρωθεί το πρώτο «κύμα» των 12.500 απολύσεων του Σεπτέμβρη, ώστε να ακολουθήσουν οι επόμενες 12.500 το Δεκέμβρη.

Τα «νέα» οργανογράμματα των υπουργείων, ασφαλιστικών ταμεί-ων, οργανισμών θα αποτελέσουν το επόμενο άλλοθι για απολύσεις. Η κα-τασκευή «επιόρκων» και τα «νέα» πει-θαρχικά θα παράγουν ανέργους από αγωνιστές, συνδικαλιστές, υπαλλή-λους που θα επιχειρούν να κάνουν σωστά τη δουλειά τους.

Η ισορροπία του τρόμου, ωστόσο, μεταξύ εργατικής μαχητικής έκρη-ξης και επιβολής της διάλυσης του δημοσίου δείχνει ότι είναι δυνατή η μετατροπή του «βερίκοκου» του Άδ. Γεωργιάδη σε καυτή πατάτα για την κυβέρνηση.

Στο υπουργείο Αγροτικής Ανά-πτυξης και Τροφίμων (ΥΠΑΑΤ), τον Αύγουστο έγιναν κινήσεις, συνελεύσεις και προσπάθειες συ-ντονισμού που, αν και άργησαν να οργανωθούν από τα σωματεία και τις ομοσπονδίες, δείχνουν σωστή κατεύθυνση και αποδεικνύουν ότι ο κόσμος μας θέλει και προσπαθεί να δώσει τη μεγάλη μάχη.

Την Τρίτη 6-8-2013 πραγματοποιή-θηκε κοινή σύσκεψη των Συλλόγων Εργαζομένων υπουργείου Γεωργί-ας Ν. Αττικής, ΟΠΕΚΕΠΕ, ΕΦΕΤ και ΕΛΓΟ Δήμητρα, η οποία κατέληξε σε κοινό δελτίο Τύπου και ορίστηκε νέο ραντεβού.

ΣυντονισμοίΟ συντονισμός και η κλιμάκωση τουλάχιστον μεταξύ σωματείων του ΥΠΑΑΤ κάνει κάποια βήματα το τε-λευταίο διάστημα, με πολύ κόπο από αγωνιστές της βάσης, συνεχείς προ-σπάθειες και πολλές τρικλοποδιές από συνδικαλιστές της δεξιάς κυρίως (συ-ντεχνιασμός, διαίρεση των εργαζομέ-νων κλπ).

Δυο συνελεύσεις του ενιαίου συλ-λόγου του ΥΠΑΑΤ έγιναν μέσα στον Αύγουστο (αν και θα έπρεπε να έχουν γίνει νωρίτερα, που δεν έλειπε πολύς κόσμος σε άδειες). Αποφασίστηκε συμμετοχή, με στάση εργασίας και πανό, στην κινητοποίηση των υγειο-νομικών του υπουργείου Υγείας, την Παρασκευή 23/8, και η ανταπόκριση των συναδέλφων υπήρξε πολύ καλή, με μαζική προσέλευση στη συγκέ-ντρωση και πορεία από το υπουργείο Υγείας στο Σύνταγμα.

Δυο φαινομενικά «άσχετα» υπουρ-γεία κατόρθωσαν να συντονίσουν μια δράση και αν αυτό επεκταθεί, καταλαβαίνουμε τι διαστάσεις και τι δυνατότητες μπορούν να υπάρξουν.

Επίσης, η Πανελλήνια Ομοσπον-δία Συλλόγων Εργαζομένων Υπουρ-γείου Γεωργίας (ΠΟΣΕΥΓ) προκήρυξε 48ωρη απεργία, για τις 27-28 Αυγού-στου και συγκεντρώσεις έξω από το

κεντρικό κτίριο. Νέα συνέλευση θα γίνει την πρώτη εβδομάδα του Σε-πτέμβρη, με στόχο την πρώτη κλιμά-κωση από τη ΔΕΘ.

Οι αγωνιστικές μειοψηφίες ερ-γαζομένων, με πρωτοβουλία της Αριστεράς, έχουν δημιουργήσει κλίμα επαγρύπνησης μεταξύ των συναδέλφων, έντονη πολιτική συ-ζήτηση, υπάρχει πίεση για διαρ-κή ενημέρωση από τα σωματεία μας και μικρότερες ή μεγαλύτερες κινητοποιήσεις, προσπάθεια για κάμψη του συντεχνιασμού και της «ανθρωποφαγίας» για το ποιος θα απολυθεί πρώτος.

Η συμμετοχή σε διάφορους συ-ντονισμούς, ακόμα και μεμονωμέ-νων αγωνιστών, φέρνει νέα από άλ-λους χώρους (π.χ. η απόφαση της ομοσπονδίας των εφοριακών για γενική απεργία διαρκείας ενθαρρύ-νει το κλίμα αγωνιστικής αντίστασης στο ΥΠΑΑΤ), που μπορούν να αξιο-ποιηθούν.

ΑπεργίαΚαθοριστικό, πάντως, θα είναι να παρθούν αποφάσεις κοινής απεργι-ακής δράσης των πρωτοβάθμιων και των ομοσπονδιών των υπουργείων, φορέων κλπ με την ΟΛΜΕ και τα σω-ματεία των υγειονομικών.

Η ΑΔΕΔΥ πιέζεται τρομερά και συνεδριάζει τακτικά, αλλά δεν πρό-κειται να βγάλει από μόνη της γενική απεργία διαρκείας. Αυτό μπορεί να επιβληθεί, αν ζορίσουμε τα σωμα-τεία μας να «κουμπώσουν» τις κινη-τοποιήσεις μας με τι κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών και των νοσοκο-μειακών.

Αυτού του τύπου η έμπρακτη τα-ξική αλληλεγγύη όχι «απλά» θα σώ-σει τη δημόσια υγεία και παιδεία, που τόσο έχουμε ανάγκη, αλλά είναι ικανή να γλυτώσει και το υπό-λοιπο δημόσιο από τη συρρίκνωση των υπηρεσιών και την κατάρρευση κάθε αξιοπρεπούς σχέσης εργασί-ας και δικαιωμάτων.

τους στις συνελεύσεις του νοσοκομείου «Παναγία», αλλά και του Ψυχιατρικού Νο-σοκομείου, έδειξαν ότι έχουν κατανοήσει ότι για να έχεις αλληλεγγύη από μια κοι-νωνία που υποφέρει, πρέπει εσύ να την προσφέρεις απλόχερα. Και η ταξική αλ-ληλεγγύη είναι απαραίτητος όρος για να νικήσουν οι αγώνες μας.

δ) Δεν μπορείς να πας σε μεγάλους νι-κηφόρους αγώνες, αν δεν προετοιμάσεις τους όρους και τις προϋποθέσεις. Αυτή η διαπίστωση, που έγινε σήμα κατατεθέν πριν το τραγικό κλείσιμο της απεργίας του Μαΐου, φαίνεται ότι έχει κατανοηθεί πια ότι είναι το απαραίτητο συμπλήρωμα της αποφασιστικότητας. Και οι προϋπο-θέσεις είναι δύο ειδών: πολιτικές και κοι-νωνικές συμμαχίες.

Οι πολιτικές προϋποθέσεις έχουν δη-μιουργηθεί σε μεγάλο βαθμό κάτω από την πίεση της κυβέρνησης. Πολλά βήμα-τα που δεν είχαν γίνει στην Αριστερά του κλάδου και στα στελέχη της φαίνεται ότι έχουν πια ωριμάσει.

Η προϋπόθεση των κοινωνικών συμμα-χιών κτίζεται μέρα με τη μέρα. Σε επίπεδο εργατικής τάξης φαίνεται ότι συνδικάτα και ομοσπονδίες του δημόσιου τομέα και όχι μόνο προσανατολίζονται σε κινη-τοποιήσεις. Η συμπόρευση με ΔΟΕ και ΟΙΕΛΕ είναι πιο κοντά παρά ποτέ. Η ίδια η ΑΔΕΔΥ, νιώθοντας την οργή που εξαπλώ-νεται στους χώρους εργασίας, αναγκάζε-ται να κινηθεί.

Αλλά και σε επίπεδο κοινωνίας, γίνεται προσπάθεια να επιτευχθεί η συμπόρευ-ση με γονείς και μαθητές. Ήδη έχουν ξε-κινήσει συναντήσεις με συλλόγους γονέ-ων και έχει ξεκαθαρίσει ότι, στον αγώνα που έρχεται, θέλουμε μαζί μας τους μαθητές μας. Ο αγώνας είναι κοινός για τη διατήρηση του δημόσιου και δωρεάν σχολείου που διαλύεται. Και στις γειτο-νιές όμως ξεκινάνε προσπάθειες για δη-μιουργία επιτροπών υπεράσπισης της δημόσιας παιδείας.

ε) Εξίσου σημαντικό όμως βήμα έχει γίνει και σε σχέση με την κατανόηση του χαρα-

κτήρα της επερχόμενης σύγκρουσης. Δεν είναι αγώνας που μπορεί να πετύχει μια νίκη απέναντι στην κυβέρνηση όσον αφορά τα σχέδιά της για την παιδεία. Είναι αγώνας που μπορεί να νικήσει μόνο αν πυροδοτή-σει μια γενική πολιτική απεργία για την ανα-τροπή της κυβέρνησης και των μνημονίων. Άλλωστε αν η κυβέρνηση υποχωρήσει στην παιδεία, τότε το πουλόβερ θα αρχίσει να ξη-λώνεται και η αναποφασιστικότητά της θα μετατραπεί σε πλήρη ήττα.

Παρότι η κυβέρνηση φαίνεται να υπανα-χωρεί προσωρινά στα σχέδιά της σε σχέση με την αποβολή ειδικοτήτων από το δημό-σιο σχολείο (καθηγητές τεχνολόγοι, καλλι-τεχνικών, μουσικής) και ο υπουργός δίνει συνέντευξη στο « Έθνος» όπου δεσμεύεται ότι κανένας καθηγητής δεν περισσεύει και δεν θα απολυθεί, απλώς είναι η τακτική του καρότου και του μαστίγιου. Γιατί την ίδια ώρα απειλεί με πολιτική επιστράτευση, αν η ΟΛΜΕ προχωρήσει σε απεργία.

Είναι παραπάνω από σίγουρο λοιπόν ότι από τη μια απειλεί και από την άλλη ρίχνει στάχτη στα μάτια, γιατί φοβάται. Αν όμως υπαναχωρήσουμε από την απόφασή μας για απεργία, τότε η επίθεση θα συνεχι-στεί και θα κλιμακωθεί.

ΑνατροπήΗ απόφαση του συνεδρίου της ΟΛΜΕ για την ανατροπή όσων κυβερνήσεων υλο-ποιούν μνημόνια είναι ένας τρόπος ώστε η Αριστερά να πει ότι πρέπει να ανατραπεί η κυβέρνηση. Και σαν τέτοια πρέπει να την εκλάβουμε.

Η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου είναι μια κυβέρνηση ταξικής μονομέρειας. Η συζήτηση για νέο δάνειο και νέο μνημό-νιο δείχνει ότι αυτός ο δρόμος δεν έχει τέλος. Ένα μόνο καθήκον υπάρχει. Να ανατραπεί αυτή η κυβέρνηση.

Το πρώτο σημαντικό βήμα σε αυτή την κατεύθυνση είναι ότι οι εκπαιδευτικοί υλοποιούν την απόφαση του συνεδρίου της ΟΛΜΕ και ξεκινούν απεργία διαρκεί-ας τον Σεπτέμβρη, πυροδοτώντας ένα κλίμα γενικού ξεσηκωμού.

Να σταματήσουμε τις απολύσειςστα Υπουργεία...

Η κυβέρνηση, απολύοντας χιλιάδες εργαζόμενους, διαλύει τις δημόσιες υπηρεσίες

εργατικά • 9ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ28 Αυγούστου 2013

Του Χρήστου Βαγενά

Μέσα στο καλοκαίρι η κυβέρνηση ξεκίνησε την προ-σπάθειά της για απολύσεις στο δημόσιο. Για τους εργαζόμενους στο υπουργείο Εργασίας και τα Ασφα-λιστικά Ταμεία αναλογούν 600 άτομα. Μόλις μάθαμε στα τέλη Ιούλη ότι θέλουν να κάνουν απολύσεις στον ΟΑΕΕ (Οργανισμό Αφάλισης Ελευθέρων Επαγγελματι-ών), αμέσως έγιναν στάσεις εργασίας και δύο 48ωρες απεργίες. Αυτές προκηρύχτηκαν από τις ομοσπονδίες των εργαζομένων στα Ασφαλιστικά Ταμεία (πλην ΙΚΑ) και τον ΟΑΕΔ.

Παρόλο που ήταν περίοδος αδειών, η συμμετοχή στις απεργίες ήταν μεγάλη, όπως και στις διαδηλώσεις που έγιναν στα υπουργεία Εργασίας, Διοικητικής Μεταρρύθ-μισης και στη Βουλή. Επίσης η διάθεση των εργαζομέ-

νων ήταν μαχητικότατη και έγινε για πρώτη φορά μερική περιφρούριση της απεργίας στα κεντρικά παραρτήματα του ΟΑΕΕ. Η διάθεση των περισσοτέρων ήταν να πάμε σε απεργία διαρκείας.

Μετά τις δύο 48ωρες ανανεώσαμε το ραντεβού των αγώνων για τα τέλη Αυγούστου, που θα προχωρήσουν –αν τους αφήσουμε– οι διαδικασίες για τις απολύσεις, σύμ-φωνα με τα χρονοδιαγράμματα.

Εμείς σαν Αριστερή Κίνηση ΟΑΕΕ προσπαθήσαμε να επηρεάσουμε σε όσο πιο αγωνιστική κατεύθυνση γίνεται τις κινητοποιήσεις και το ίδιο θα επιδιώξουμε να κάνουμε και το επόμενο διάστημα. Θα πρέπει να γίνει άμεσα Γε-νική Συνέλευση και να πάρουμε απόφαση για απεργίες διαρκείας σε συντονισμό με τις άλλες ομοσπονδίες του δημοσίου, για χώρους που γίνονται απολύσεις.

...και Ασφαλιστικά Ταμεία

10 ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ28 Αυγούστου 2013

ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ μέσα από την ανεξάρ-τητη δράση της εργατικής τάξηςΟι εργάτες δημιουργούν όλο τον πλούτο μέσα στον καπιταλισμό. Μια νέα κοινω-νία απαλλαγμένη από την εκμετάλλευση, ο σοσιαλισμός, μπορεί να δημιουργηθεί μόνο όταν οι εργάτες πάρουν συλλογικά στα χέρια τους τον έλεγχο όλου του κοινω-νικού πλούτου και όταν προγραμματίσουν την παραγωγή και τη διανομή σύμφωνα με τις ανθρώπινες ανάγκες.

ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ και όχι ρεφορμισμόΟ καπιταλισμός δεν παίρνει διορθώσεις. Πρέπει να ανατραπεί με την εργατική δρά-ση. Δεν υπάρχει κοινοβουλευτικός δρόμος προς μια τέτοια αλλαγή.

Το κοινοβούλιο, ο στρατός, η αστυνομία, η δικαιοσύνη, όλο το αστικό κράτος λει-τουργεί για να προστατεύει τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. H εργατική τάξη θα χρειαστεί το δικό της κράτος, στηριγμένο στην άμεση δημοκρατία, στα συμβούλια αντιπροσώπων απ’ τους χώρους δουλειάς, καθώς και στην εργατική πολιτοφυλακή.

ΔΙΕΘΝΙΣΜΟ και όχι «σοσιαλισμόσε μια χώρα» ή «σοσιαλισμό με εθνικά χρώματα»Η εμπειρία της Ρωσίας αποδεικνύει ότι ακό-μα και μια νικηφόρα εργατική σοσιαλιστική επανάσταση, όπως ο Οχτώβρης του 1917, δεν μπορεί να επιβιώσει σε απομόνωση. Τα καθεστώτα της ΕΣΣΔ, μετά την επικράτηση του σταλινισμού, όπως και τα καθεστώτα της Κίνας και των άλλων ανατολικών χωρών ήταν ή είναι κρατικοί καπιταλισμοί, όπου η εκμετάλλευση και η καταπίεση της εργα-τικής τάξης δεν διαφέρει από τη Δύση. Γι’ αυτό υποστηρίζουμε τις εργατικές εξεγέρ-σεις ενάντια στη γραφειοκρατική άρχουσα τάξη αυτών των χωρών.

Υποστηρίζουμε, επίσης, όλα τα εθνικοαπε-λευθερωτικά κινήματα που αντιστέκονται στην ιμπεριαλιστική καταπίεση. H δύναμη που θα τσακίσει τελειωτικά τον ιμπεριαλι-σμό είναι η ενότητα της εργατικής τάξης σε διεθνή κλίμακα, από τη Nέα Yόρκη ώς τη Σε-ούλ και από το Λονδίνο ώς το Σάο Πάολο.

Aντιπαλεύουμε κάθε μορφή σοβινισμού,

ρατσισμού ή σεξιστικών διακρίσεων που απειλεί να διασπάσει τους εργάτες.

Aπέναντι στην αντιτουρκική πολεμοκαπη-λία της «δικής μας» άρχουσας τάξης, υπο-στηρίζουμε το σύνθημα Έλληνες και Tούρ-κοι εργάτες ενωμένοι.

Eίμαστε αντίθετοι στην καταπίεση των μει-ονοτήτων στη Θράκη και τη Mακεδονία και στα μέτρα αστυνόμευσης των μεταναστών.

ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ της εργατικής πρωτοπορίαςH εργατική τάξη μπορεί να απελευθερώσει τον εαυτό της και όλους τους καταπιεσμέ-νους μέσα από τη δική της δράση. Για να κερδηθούν όλα τα κομμάτια της τάξης σ΄ αυτήν την πάλη είναι απαραίτητο να οργα-νωθούν τα πιο ξεκάθαρα και μαχητικά τμή-ματα σε ένα επαναστατικό σοσιαλιστικό εργατικό κόμμα. Ένα τέτοιο κόμμα μπορεί να πείθει τους εργάτες για την επαναστατι-κή προοπτική, παρεμβαίνοντας στους μα-ζικούς αγώνες. Eίμαστε αντίθετοι σε κάθε αντίληψη υποκατάστασης της τάξης, απ’ όπου και αν προέρχεται.

Η Διεθνιστική Εργατική Αριστερά παλεύει γιαΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ: «ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ»Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία

ΕΚΔΟΤΗΣ: Γιάννης Χαριτόπουλος

ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ: Αντώνης Νταβανέλλος

ΕΚΤΥΠΩΣΗ: ΧΕΛΙΟΣ-ΠΡΕΣ Α.Β.Ε.Ε.

ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: Κλαζομενών 1-3, Τ.Κ. 10440 ΑΘΗΝΑEπικοινωνία: τηλ: 210-3306286, e-mail: sidaxi@dea.org.gr , Fax: 210-3303566

ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ:• Εξάμηνη 30 ευρώ • Ετήσια 60 ευρώ • Εξωτερικού 70 ευρώ

Μπορείτε να καταθέσετε τη συνδρομή σας στο λογαριασμό 064/480017-65 της Εθνικής Τράπεζας.

Επικοινωνήστε μαζί μας:

www.

dea.

org.

gr

ΑΘΗΝΑ: Εξάρχεια 6909009815 ● Γκύζη 6957500105 ● Αμπελόκηποι 6973005569 ● Πετράλωνα 6974018716 ● Νέος Κόσμος

6985749304 ● Παγκράτι 6974793603 ● Κυψέλλη-Αγ.Παντελεήμονας 6957500101 ΒΟΡΕΙΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: Νέα Ιωνία 6972036692 ● Χαλάνδρι

6974972217 ● Μαρούσι 6978641672 ● Ν. Ηράκλειο 6945498732 ΝΟΤΙΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: Άλιμος 6945754555 ● Γλυφάδα 6944548787 ● Άγ.

Δημήτριος-Μπραχάμι 6932566460 ΔΥΤΙΚΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: Περιστέρι 6977710683 ● Αγ. Ανάργυροι 6936899442 ● Ίλιον 6957500102

● Χαϊδάρι 6974701829 ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ: Ζωγράφου 6937271330 ● Βύρωνας 6972318747 Λαύριο 6979925065

ΠΕΙΡΑΙΑΣ: 6944810156 ● Σαλαμίνα 6973376378

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: 6972878820 ● 5ο Διαμέρισμα 6972814199 ● Τούμπα 6995270465 ● Δυτικές Συνοικίες 6979942083

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ: Καλαμάτα 6932422501 ● Πάτρα 6973235894 ● Αγρίνιο 6974473540 ● Βόλος 6979459034 ● Ρέθυμνο 6932008743 ● Ηράκλειο 6976332197 ● Ιεράπετρα 6976786326 ● Γιάννενα 6945704488 ● Βέροια 6977684341 ● Κοζάνη 6934374825 ● Λιβαδειά 6948364232

● Κομοτηνή 6907843752

(συνέχεια από σελ. 2)

Τελευταίο, αλλά όχι αμελητέο με δεδομένη την κατάσταση της αμερικανικής οικονομίας, είναι το κόστος. Ο στρατηγός Ντέμπσεϊ δήλωσε στο Κογκρέσο τον Ιούλη πως η προσπάθεια «να αποτρα-πεί το καθεστώς από τη χρήση της αεροπορίας του» θα κοστί-σει «500 εκατομμύρια αρχικά και έπειτα ένα δισ. δολάρια το μήνα».

Αν υπάρχουν τόσα προβλή-ματα, γιατί οι προετοιμασίες, τα στρατιωτικά σχέδια, οι επικοι-νωνίες μεταξύ ηγετών, η ακύρω-ση του σχεδιασμένου ραντεβού αμερικανών-ρώσων διπλωματών στη Χάγη για τη Συρία; Γιατί, απέ-ναντι σε όλους τους φόβους που εκφράζουν τα «περιστέρια», τα «γεράκια» έχουν ένα βασικό επι-χείρημα: Ο Ομπάμα οφείλει να απαντήσει στην «μπλόφα» του Άσαντ, για να μην αποκαθηλωθεί πλήρως στο διεθνές στερέωμα.

Η ανοιχτή παραβίαση της δη-λωμένης «κόκκινης γραμμής» του

Λευκού Οίκου δεν μπορεί να πε-ράσει χωρίς απάντηση. Αν οι ΗΠΑ και οι δυτικές δυνάμεις δεν απα-ντήσουν στη σημερινή πρόκλη-ση, οι «φίλοι» δεν θα ξαναπάρουν στα σοβαρά τις υποσχέσεις και οι «εχθροί» δεν θα ξαναπάρουν στα σοβαρά τις απειλές. Όπως επεσήμανε αξιωματούχος που υποστηρίζει την επέμβαση: «Ο αποδέκτης του μηνύματος δεν θα είναι μόνο η συριακή κυβέρνηση, υπάρχουν και άλλοι».

Ζυγίζοντας αυτά τα δεδομένα, αλλά και τη ρευστότητα σε όλη τη Μέση Ανατολή, ο Μπάρακ Ομπά-μα δείχνει να προκρίνει (όπως δι-αρρέεται στον αμερικανικό Τύπο) κάποια «συμβολικά» χτυπήματα από μακρινή απόσταση. Δεν θα ρισκάρουν τίποτα (η αεράμυνα της Συρίας είναι υπολογίσιμος αντίπαλος και η αμερικανική κοι-νή γνώμη είναι ενάντια σε έναν νέο πόλεμο), θα κοστίσουν ελά-χιστα και θα λειτουργήσουν όπως οι βομβαρδισμοί του Κλίντον στο Σουδάν: Δεν θα είναι το πρελού-

διο ενός ολοκληρωτικού πολέ-μου, αλλά θα στέλνουν το μήνυ-μα για το ποιος είναι το αφεντικό.

Είναι μια μορφή πολέμου που έχει υιοθετήσει (σε χαμηλότε-ρη ένταση) ο Ομπάμα, με τα «χειρουργικά» (τα εισαγωγικά, επειδή έχουν σκοτωθεί εκατο-ντάδες άμαχοι) χτυπήματα μη-επανδρωμένων αεροσκαφών.

Όμως δεν επιτρέπεται καμία επανάπαυση. Το παραμικρό χτύ-πημα των ιμπεριαλιστών στη Συ-ρία μπορεί να ανατρέψει τα πάντα. Όπως έγραψε ο νεοσυντηρητικός Elliot Cohen στην «Washington Post»:

«Οι σκακιστές που σκέφτονται μια κίνηση μπροστά, συνήθως χάνουν. Το ίδιο συμβαίνει και με προέδρους που νομίζουν ότι μπορούν να εκτοξεύουν πυραύ-λους για μια-δυο μέρες και μετά να αποχωρήσουν νικητές. Η άλλη πλευρά, και όχι εμείς, αποφασίζει πότε τελειώνει η παρτίδα».

Αυτό στο οποίο συμφωνούν «περιστέρια» και «γεράκια» είναι

πως ακόμα και ένα συμβολικό χτύπημα μπορεί να οδηγήσει σε μια πολύ πιο εκτεταμένη εμπλο-κή στη Συρία. Ένα τέτοιο σενάριο μπορεί να ανοίξει τις πύλες της κολάσεως στη Μέση Ανατολή, εμπλέκοντας τη Χεζμπολά, το Ισ-ραήλ, το Ιράν και άλλες δυνάμεις σε ένα πραγματικό ολοκαύτωμα.

Στην ίδια τη Συρία, όπου το λα-ϊκό κίνημα συνεχίζει τον ηρωικό του αγώνα κόντρα στις δυσκολί-ες του πολέμου και έκανε τη μα-ζική επανεμφάνισή του μετά τη χημική επίθεση, η ιμπεριαλιστι-κή επέμβαση θα αποτελέσει μία ακόμα, πολύ σκληρή, «μαχαιριά» στον αγώνα των Σύριων.

Η παραμονή του Άσαντ στην εξουσία δεν είναι κάποιο «μι-κρότερο κακό», όπως αρχίζει να υπονοείται από μερίδα της Αρι-στεράς, μέσα στο χάος των εξε-λίξεων. Προϋποθέτει την πλήρη (φυσική και πολιτική) εξόντωση όλων όσων ξεσηκώθηκαν εναντί-ον του και θα βάλει ταφόπλακα σε όποια προοπτική άνοιξε η συρια-

κή εξέγερση το 2011. Η ανατροπή του παραμένει κρίσιμος στόχος για τη συνολική πορεία της αρα-βικής επανάστασης. Αλλά χρειά-ζεται προσοχή.

Έτσι κι αλλιώς, η καταστροφή της χώρας, η αναζωπύρωση των θρησκευτικών διενέξεων και η εμπλοκή του ξένου παράγοντα έχει κάνει το μονοπάτι «Συρία μετά τον Άσαντ» πάρα πολύ δύ-σκολο για όσους αγωνίζονται για ελευθερία και κοινωνική δικαι-οσύνη. Η άμεση εμπλοκή των ιμπεριαλιστών και ένας πόλεμος θα κάνει αυτό το μονοπάτι πολύ πιο δύσκολο.

Όπως καταλήγει η ανακοίνω-ση της Συριακής Επαναστατικής Αριστεράς για τη σφαγή: «Η επα-νάστασή μας δεν έχει κανέναν ειλικρινή σύμμαχο πέρα από τις επαναστάσεις των λαών της πε-ριοχής και του κόσμου, και τους αγωνιστές που παλεύουν για να απελευθερώσουν τους εαυτούς τους από καταπιεστικά και εκμε-ταλλευτικά καθεστώτα».

Ο Ομπάμα, η Συρία και τα χημικά

ιστορία • 11ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ28 Αυγούστου 2013

Χιλή 1973: Η αυταπάτη του κοινοβουλευτικού δρόμου προς το Σοσιαλισμό

40 χρόνια μετά τον ΠινοσέτΤης Κατερίνας Παρδάλη

Σ τις 11 Σεπτέμβρη του 1973, στη Χιλή, η δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση

του Σαλβαδόρ Αλιέντε ανατρά-πηκε από το στρατιωτικό πραξι-κόπημα του στρατηγού Πινοσέτ. Ο Αλιέντε πέθανε «με το όπλο στο χέρι» και μια απίστευτη κτη-νωδία ξετυλίχτηκε ενάντια στο λαό της Χιλής.

Χιλιάδες άνθρωποι βασανίστη-καν, βιάστηκαν, δολοφονήθη-καν, ακρωτηριάστηκαν. Μόνο τους πρώτους μήνες της χούντας πάνω από 30.000 άνθρωποι εξο-ντώθηκαν, ενώ δεκάδες χιλιάδες εξορίστηκαν ή «εξαφανίστηκαν». Το τρίχρονο πείραμα του περά-σματος στο σοσιαλισμό, μέσα από τον κοινοβουλευτικό δρόμο, είχε τραγικό τέλος.

Πολλά ερωτήματα δημιουρ-γήθηκαν τότε και συνεχίζουν να υπάρχουν και σήμερα. Τι έφταιξε; Ήταν αναπόφευκτο; Μπορεί τελι-κά η Αριστερά να πάρει την κυ-βέρνηση και την εξουσία; Πολλές ερμηνείες δόθηκαν. Οι περισσό-τερες συντάχτηκαν με τη γραμ-μή του ΚΚ της Χιλής, όπως ότι οι Χιλιανοί εργάτες «προχώρησαν πολύ μακριά» και «εξώθησαν» τα αφεντικά, το στρατό και τη CIA στη λύση του πραξικοπήματος.

Άλλοι, κυρίως από την επανα-στατική Αριστερά της Χιλής, αλλά και παγκόσμια, έφτασαν στο αντί-θετο συμπέρασμα. Δεν ήταν οι ερ-γαζόμενοι και ο λαός που το πήγαν πολύ μακρια. Ήταν οι ηγεσίες τους που, αγνοώντας την ταξική πάλη και το πού το πήγαιναν από την αρχή οι αντίπαλοι, τους έδωσαν τη δυνατότητα και το χρόνο να ανα-συνταχθούν, να κάνουν τις συμμα-χίες τους (ντόπιες και διεθνείς) και να αντεπιτεθούν…

Τον Οκτώβριο του 1973, σε συ-νέντευξη που έδωσε στη γαλλίδα δημοσιογράφο Μαρία Λεόνε, ο Μιγκέλ Ενρίκεζ (ηγέτης του ΜΙΡ) θα κάνει τη δική του αποτίμηση: «Η κρίση του συστήματος εξου-σίας, που είχε αναπτυχθεί από χρόνια στη Χιλή, αποκρυσταλ-λώθηκε με την ανάληψη της κυ-βέρνησης από τη Λαϊκή Ενότητα (ΛΕ)… Αυτή δημιούργησε τις προϋποθέσεις που θα μπορού-σαν να είχαν χρησιμεύσει στην ανάληψη της εξουσίας από τους εργάτες και σε μια προλεταριακή επανάσταση, εάν η κυβέρνηση είχε χρησιμοποιηθεί σαν όργα-νο για τον αγώνα των εργατών. Αλλά το ρεφορμιστικό σχέδιο που δοκίμασε να εκτελέσει η ΛΕ δεν στράφηκε ενάντια στο σύ-νολο των κυρίαρχων τάξεων, δεν βασίστηκε στην επαναστατική οργάνωση των εργατών, στα δικά τους όργανα εξουσίας… Γι’ αυτό επιμένω, στη Χιλή δεν απέτυχε η Αριστερά, ούτε ο σοσιαλισμός, ούτε η επανάσταση, ούτε οι ερ-γάτες. Στη Χιλή βρήκε τραγικό

τέλος μια ρεφορμιστική αυταπά-τη» (Ντοκουμέντα του MIR, εκ-δόσεις Εξάντας, 1975).

Η Λαϊκή ΕνότηταΣτις 4 Σεπτέμβρη του 1970 η Λα-ϊκή Ενότητα, με πρόεδρο τον Αλιέντε, νίκησε στις προεδρικές εκλογές. Η Λαϊκή Ενότητα ήταν συνασπισμός 6 κομμάτων. Τα δυο μεγαλύτερα ήταν το Σοσια-λιστικό (στο οποίο ανήκε ο Αλιέ-ντε) και το Κομουνιστικό Κόμμα. Και τα δύο είχαν ρίζες μέσα στην εργατική τάξη και τα συνδικάτα. Και τα δύο αυτοχαρακτηρίζονταν ως μαρξιστικά κόμματα.

Η Λαϊκή Ενότητα κέρδισε τις εκλογές με ένα πρόγραμμα που περιείχε εθνικοποίηση των ορυ-χείων χαλκού, των ιδιωτικών τραπεζών και των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας, όπως και των επιχειρήσεων στον το-μέα παροχής υπηρεσιών. Ανα-διανομή της γης, αυξήσεις στα μεροκάματα και μέτρα υπέρ των ανέργων και των ανθρώπων που ζούσαν στις παραγκουπόλεις.

Με τη «Δέσμευση των 6 σημεί-ων», που υπέγραψε ο Αλιέντε για να σχηματίσει κυβέρνηση, η ΛΕ απέκλειε τις αλλαγές στο στρατό, την αστυνομία, τη δικαιοσύνη, την εκπαίδευση, την εκκλησία και τα ΜΜΕ. Υποσχόταν δηλαδή να αφήσει άθικτους τους βασι-κούς τομείς του κράτους και της καπιταλιστικής εξουσίας.

Ο λόγος που η κυβέρνηση της ΛΕ πανικόβαλε τους αστούς και τους ιμπεριαλιστές ήταν ότι άνοι-ξε το δρόμο στους αγώνες και οι μάζες βγήκαν στο προσκήνιο.

Η εκλογή του Αλλιέντε οδήγη-σε σε μια εκρηκτική ανάπτυξη όλων των κομμάτων της Αριστε-ράς. Δεκάδες χιλιάδες αγωνιστές μπήκαν στις γραμμές του Σοσια-λιστικού Κόμματος (ΣΚ), του ΚΚ και του MIR (Κίνημα Επαναστα-τικής Αριστεράς), το οποίο, ενώ δεν συμμετείχε στην κυβέρνηση, τη στήριζε.

Κυρίως όμως οδήγησε σε μια τρομερή έξαρση των αγώνων –που ήδη προϋπήρχαν και έφεραν τη ΛΕ στην κυβέρνηση– τόσο

των εργαζομένων όσο και των αγροτών, των ακτημόνων, των ανέργων, της νεολαίας.

Η αισιοδοξία, η αυτενέργεια και η διάθεση των μαζών να αλλάξουν την προηγούμενη κατάσταση και την κοινωνία συγκίνησε την Αρι-στερά παγκόσμια. Όλοι παρακο-λουθούσαν με αγωνία το «χιλιανό δρόμο για το σοσιαλισμό».

Το πραξικόπημα της 11ης Σε-πτέμβρη δεν ήταν το πρώτο. Από πριν η Δεξιά, οι καπιταλιστές και η κυβέρνηση των ΗΠΑ είχαν ξε-καθαρίσει το στόχο της ανατρο-πής της κυβέρνησης της Αριστε-ράς. Προηγούμενες απόπειρες πραξικοπήματος ή οικονομικού στραγγαλισμού είχαν αποτύχει μόνο χάρη στην ενεργοποίηση της εργατικής τάξης και των συμ-μάχων της.

Λοκ-άουτΤον Αύγουστο του 1972 οι επιχει-ρήσεις κάλεσαν σε εθνικό λοκ άουτ, που ακολουθήθηκε από ακινητοποίηση των φορτηγών με πρωτοβουλία των ιδιοκτητών τους μέσα στον Οκτώβρη. Αυτό σήμαινε στραγγαλισμό της κυ-κλοφορίας αγαθών και τροφίμων για όλη τη Χιλή.

Η ΛΕ απάντησε με το κάλεσμα διαδήλωσης για τον εορτασμό της 2ης επετείου από τη νίκη του Αλιέντε. Και ήταν η μεγαλύτερη συγκέντρωση στην ιστορία της χώρας. Το κλίμα και τα συνθήμα-τα φανέρωναν το προχώρημα της συνείδησης των εργαζομένων. Περνώντας μπροστά από το Προ-εδρικό Μέγαρο, οι μάζες φώνα-ζαν: «Alliende, Alliende, el pueblo te defiende». Δηλαδή, «Αλλιέντε, Αλλιέντε, ο λαός θα σε υπερασπι-στεί». Επίσης καλούσαν για «Λαϊ-κή Εξουσία».

Οι εργαζόμενοι πήραν κάθε δυνατό μέτρο για να σπάσουν την αντιδραστική απεργία. Εκατο-ντάδες εργοστάσια και επιχειρή-σεις καταλήφθηκαν. Ταυτόχρονα οι εργάτες ανέλαβαν με επιτυχία να διευθύνουν τις επιχειρήσεις σε καθημερινή βάση.

Επιπλέον τα συνθήματα της δι-αδήλωσης έδειχναν σαφώς πως

οι εργαζόμενοι προσπαθούσαν να προχωρήσουν πέρα από τα στενά όρια που τους έβαζαν οι κοινο-βουλευτικοί θεσμοί και οι ηγέτες της ΛΕ. Από το 1972 είχαν δημι-ουργήσει νέες δικές τους οργανώ-σεις που τις ονόμαζαν Cordones Industriales (Συντονιστικές Εργο-στασιακές Επιτροπές Αγώνα) και Commandos Communales (Συ-νοικιακά Συντονιστικά).

Ήταν εκλεγμένες επιτροπές ερ-γατών, οι οποίες μπορούσαν να είναι η εναλλακτική λύση στους μηχανισμούς του κράτους. Aυτές οι Eπιτροπές Αγώνα δημιουργή-θηκαν μέσα από την πάλη των ερ-γαζομένων για να λύσουν άμεσα προβλήματα, ωστόσο πολύ γρή-γορα υιοθέτησαν ένα πιο προχω-ρημένο πρόγραμμα που ξέφευγε από τα άμεσα αιτήματα και ήταν πιο προωθημένο από οτιδήποτε άλλο προτεινόταν από τα αριστε-ρά κόμματα της χώρας.

Ανάμεσα στα άλλα, το πρό-γραμμα αυτό δήλωνε υποστήρι-ξη στην κυβέρνηση του Αλλιέντε «στο βαθμό που υπερασπίζεται τους αγώνες και τις κινητοποιή-σεις των εργαζομένων». Απαιτού-σε «την απαλλοτρίωση όλων των μονοπωλίων με κεφάλαιο πάνω από 14 εκατ. εσκούδος, …εργατι-κό έλεγχο σε όλη την οικονομία μέσω επιτροπών αντιπροσώπων… άμεσα εκλεγμένων και ανακλη-τών από τη βάση και τέλος Λαϊκή Εθνοσυνέλευση που θα αντικαθι-στούσε το αστικό κοινοβούλιο».

Και πράγματι, τα εργοστάσια λειτούργησαν, η παραγωγή δεν σταμάτησε και χιλιάδες εθελο-ντές επίταξαν φορτηγά και άλλα μέσα για να εξασφαλισθεί η δια-νομή αγαθών σε όλη τη χώρα. Η απεργία των αφεντικών απέτυχε…

ΠραξικόπημαΣτις 29 Ιουνίου του 1973, όταν επι-χειρήθηκε πραξικόπημα από τον στρατηγό Σουπέρ (που κρίθηκε πρόωρο από άλλους στρατηγούς που δεν συμμετείχαν), η αντίδρα-ση των εργαζομένων ήταν και πάλι εκπληκτική. Εκατοντάδες εργο-στάσια και γραφεία καταλήφθηκαν αμέσως, ενώ με τεράστιες διαδη-λώσεις στις 30 Ιούνη (τόσο στο Σα-

ντιάγο όσο και στην επαρχία) απέ-τρεψαν το πραξικόπημα.

Ποια ήταν η απάντηση του Αλιέντε και της ΛΕ; Να καλέσουν τους στρατηγούς στην κυβέρ-νηση… Επέτρεψαν στη Δεξιά να έχει εφημερίδες, ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς, άφησαν τους καπιταλιστές και τους γεωκτήμονες στην ουσία απείραχτους, έβαλαν εμπόδια στο προχώρημα της εργατικής τάξης… Ακόμα και τον σφαγέα Πινοσέτ τον θεωρούσαν «πιστό στο Σύνταγμα και τη δημοκρατι-κά εκλεγμένη κυβέρνηση».

Στη Χιλή παίχτηκε για άλλη μια φορά στην ιστορία το ζήτημα της εξουσίας και του κράτους. Η ιδέα ότι το αστικό κράτος μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να υπηρετή-σει τα συμφέροντα της εργατικής τάξης –όπως πίστευε ο Αλιέντε και το ΚΚ Χιλής– αποδείχθηκε ξανά λάθος. Η ιδέα ότι ο επαγ-γελματικός στρατός θα υπερα-σπιζόταν τη νόμιμη κυβέρνηση της Αριστεράς (όπως ισχυριζόταν το ΚΚ Χιλής) αποδείχθηκε επίσης καταστροφική.

Η κυβέρνηση, ο Αλιέντε και τα κόμματα της Αριστεράς αντί να εμπιστευτούν τη μόνη δύναμη που αποδεδειγμένα είχε δείξει τις δυνατότητές της να προχω-ρήσει σε σοσιαλιστικό μετασχη-ματισμό της κοινωνίας, προσπα-θούσαν να καθησυχάσουν τους αστούς με διάφορες συμφωνίες και υποχωρήσεις. Συμφωνίες που την κατάλληλη στιγμή οι καπιταλιστές και ο στρατός δεν δίστασαν να παραβιάσουν με τον πιο αιματηρό τρόπο.

ΣυμπεράσματαΟ «χιλιανός δημοκρατικός δρό-μος για το σοσιαλισμό» υπήρξε ο τάφος των ψευδαισθήσεων για μια ομαλή μετάβαση στο σοσια-λισμό –μέσα από το κοινοβούλιο και το σεβασμό των θεσμών του αστικού κράτους. Υπήρξε κατα-στροφικός για τον Αλιέντε, την Αριστερά, την εργατική τάξη και το λαό της Χιλής, με ποτάμια αί-ματος, γενοκτονία της Αριστε-ράς, επαναστατικής και ρεφορμι-στικής, σφαγή των πρωτοπόρων εργατών-τριών που ήθελαν στην πράξη και στην καθημερινή τους ζωή να χτίσουν μια άλλη κοινω-νία. Τον σοσιαλισμό.

Η αντίδραση (ντόπια και ξένη) δεν αρκέστηκε στο να ρίξει με πραξικόπημα τη δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση του Αλιέ-ντε. Δεν αρκέστηκε στο να εξο-ντώσει τον «σύντροφο πρόεδρο, Αλιέντε». Ήθελε τη γενοκτονία αυτών που αμφισβήτησαν την οικονομική, πολιτική, ιδεολογι-κή εξουσία των καπιταλιστών. Ο εχθρός δεν ήταν κύρια ο Αλιέντε. Αυτόν μπορούσαν να τον δολο-φονήσουν, όπως και έκαναν. Ο εχθρός τότε, όπως και σήμερα, ήταν οι «από κάτω».

12 • διεθνή ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ28 Αυγούστου 2013

Του Πάνου Πέτρου

Σ τις 30 Ιούνη η αιγυπτιακή επανάσταση φαινόταν να μπαίνει σε μια νέα φάση.

Εκατομμύρια άνθρωποι πλημμύρι-σαν τους δρόμους και πέτυχαν την ανατροπή του προέδρου Μόρσι, ο οποίος στον ένα χρόνο της διακυ-βέρνησής του είχε διαψεύσει όλες τις προσδοκίες (και τις αυταπάτες) που είχαν δημιουργήσει οι πρώτες ελεύθερες εκλογές στην Αίγυπτο.

Η 30ή ΙούνηΥπήρχαν αρκετά σημάδια πως επρόκειτο για ένα τολμηρό «βήμα μπροστά». Το αιγυπτιακό κίνημα είχε αναμετρηθεί με το καθεστώς, είχε ανατρέψει τον Μουμπάρακ και στη συνέχεια το Ανώτατο Συμ-βούλιο των Ενόπλων Δυνάμεων (που είχε γίνει δεκτό ως «σωτήρας» μετά την πτώση του δικτάτορα) και τώρα ανέτρεπε την κυβέρνηση των Αδελφών Μουσουλμάνων (που εί-χαν γίνει δεκτοί ως «σωτήρες» μετά την υποχώρηση του στρατού και τις κοινοβουλευτικές εκλογές).

Το κίνημα ενάντια στον Μόρσι, από το πρώτο του μεγάλο ξέσπασμα το χειμώνα του 2012-2013, κουβα-λούσε αρκετά πολιτικά προβλήμα-τα, με κυριότερα την παρουσία των «φελούλ» (οι παλιοί καθεστωτικοί), την πολιτική του Μετώπου Εθνικής Σωτηρίας (μια συμμαχία φελούλ-φιλελεύθερων-εθνικιστών-αριστε-ρών) που κινούνταν σε μια «κοσμι-κή» πλατφόρμα, περιορισμένη στον στενό στόχο «όλοι μαζί ενάντια στην Αδελφότητα», και το «παιχνίδι» των στρατηγών (όπως είχε φανεί με την απροθυμία τους να καταστείλουν την εξέγερση του χειμώνα).

Όλα αυτά τα προβλήματα ήταν γνωστά και είχαν επισημανθεί στο παρελθόν, αλλά ο «σεισμός» της 30ής Ιούνη και η πρόσφατη προϊ-στορία της αιγυπτιακής επανάστα-σης δημιουργούσαν την αισιοδοξία ότι –αργά ή γρήγορα– τα προβλή-ματα θα ξεπεραστούν.

Σήμερα είναι η ώρα της αυτοκριτι-κής. Η αισιοδοξία εκείνων των ημε-ρών, αν και δικαιολογημένη, αποδεί-χτηκε κακός σύμβουλος, οδήγησε σε υποτίμηση των κινδύνων. Ένα μήνα μετά την 30η Ιούνη, η εικόνα είναι τελείως διαφορετική. Τα όσα μεσολάβησαν τις εβδομάδες μετά την εκθρόνιση του Μόρσι από το στρατό, δεν αποτέλεσαν προχώρη-μα της επανάστασης, αλλά αντεπί-θεση της αντεπανάστασης.

Η συντριπτική πλειοψηφία των πο-λιτικών δυνάμεων της Αιγύπτου στέ-κεται στο πλευρό του στρατού ενάντια στη Μουσουλμανική Αδελφότητα. Αυτή η σύγχυση έχει μεταφερθεί και σε μερίδα της διεθνούς Αριστεράς, που φλερτάρει με μια πολιτική «ου-δετερότητας», η οποία καταδικάζει τις «ακρότητες» των κατασταλτικών μηχανισμών, αλλά υποτιμά την πολι-τική ουσία των εξελίξεων, που είναι η ανασύνταξη του καθεστώτος.

ΑντεπανάστασηΣτις 14-15 Αυγούστου 2013, οι κατα-σταλτικές δυνάμεις της Αιγύπτου διέλυσαν τις κατασκηνώσεις δια-μαρτυρίας της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, ενώ και πολλές άλ-

λες διαδηλώσεις των οπαδών του Μόρσι δέχτηκαν πυρά.

Ήταν η πιο βάρβαρη και πολύνε-κρη επίθεση που έχει εξαπολύσει ο στρατός ενάντια σε διαδηλωτές εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Το πρόβλη-μα είναι πολύ σοβαρότερο από την «υπερβολική χρήση βίας». Η δυνατό-τητα να εκτελεστεί μια τέτοια σφαγή είναι ένα τεράστιο πολιτικό πισωγύρι-σμα, σε μια χώρα όπου 2μιση χρόνια μετά την ανατροπή του Μουμπάρακ το βασικότερο πρόβλημα της άρχου-σας τάξης ήταν η κατάρρευση του ηθικού και της νομιμοποίησης των κατασταλτικών μηχανισμών. Μετά την ανατροπή του Μουμπάρακ, η αστυνομία ήταν λαομίσητη και η υπακοή των φαντάρων σε εντολές να χτυπήσουν διαδηλωτές τουλάχιστον αμφισβητούμενη. Τα όσα έγιναν και γίνονται ενάντια στις διαδηλώσεις των Αδελφών Μουσουλμάνων είναι σημάδια μιας επικίνδυνης ανασύ-νταξης της αυτοπεποίθησης και της συνοχής του «βαθέως κράτους». Το γεγονός ότι μετά τις σφαγές στις 14-15 Αυγούστου κανένας δεν κατέβηκε στο δρόμο (κυρίως από συναίνεση, αλλά και από φόβο) είναι πολύ πιο ανησυχητικό σημάδι για τη συνέχεια από ό,τι οι ίδιες οι σφαγές.

Το ίδιο ισχύει για την κατασταλτι-κή εκστρατεία ενάντια στην ηγεσία της Αδελφότητας: Ένα κύμα συλλή-ψεων, που φτάνει ως τα πιο υψηλά κλιμάκια της οργάνωσης, περνά χω-ρίς αντίδραση από τις άλλες πολιτι-κές και κοινωνικές δυνάμεις και «θε-μελιώνει» το δικαίωμα του στρατού να ασκεί πολιτικές διώξεις ενάντια σε ολόκληρα κόμματα και οργανώ-σεις. Η συζήτηση πλέον έχει φτάσει στο επίπεδο του να κηρυχθεί εκτός νόμου και να διαλυθεί η Μουσουλ-μανική Αδελφότητα.

Αν ο εκτοπισμός του Μόρσι από την προεδρία ήταν μια κίνηση του στρατού με στόχο να εκτονώσει τη λαϊκή οργή, η σημερινή κατασταλ-τική εκστρατεία ξεπερνά αυτά τα όρια: η διάλυση μιας πολιτικής ορ-γάνωσης είναι η αρχή της επιστρο-φής στην εποχή Μουμπάρακ.

Πολλοί έχουν «τυφλωθεί» από το γεγονός ότι αυτή η κατασταλτική εκστρατεία κατευθύνεται ενάντια στη Μουσουλμανική Αδελφότητα, η οποία δίκαια συγκεντρώνει τη λαϊκή οργή και αντιμετωπίζεται ως εχθρός της επανάστασης. Ωστό-σο το ότι «μετά την Αδελφότητα

έρχεται η σειρά των άλλων» δεν είναι θεωρητικό σχήμα ή πολιτική εκτίμηση. Η αντεπανάσταση ήδη εδραιώνει τη θέση της.

Σε ένα εργοστάσιο χάλυβα στο Σουέζ, μια μεγάλη απεργία αντιμε-τωπίστηκε με περικύκλωση του ερ-γοστασίου από το στρατό και με τη σύλληψη των ηγετών της απεργίας.

Μετά την ανατροπή της Μου-σουλμανικής Αδελφότητας, η με-ταβατική κυβέρνηση και ο στρατός διόρισαν νέους κυβερνήτες στις πε-ριφέρειες. Η συντριπτική τους πλει-οψηφία είναι πρώην στρατιωτικοί και πρώην αστυνομικοί διευθυντές.

Με πρόσχημα τη σύγκρουση με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα, ο στρατός έχει επιβάλει απαγόρευση της κυκλοφορίας τη νύχτα, ενώ η χώρα έχει κηρυχθεί σε «κατάσταση εκτάκτου ανάγκης» για απροσδιόρι-στο χρονικό διάστημα.

Ο Μοχάμεντ Ελ-Μπαραντέι, ηγε-τική φιγούρα του Μετώπου Εθνικής Σωτηρίας και των φιλελεύθερων, είχε αναλάβει τη θέση του αντιπροέδρου στη μεταβατική κυβέρνηση μετά την ανατροπή του Μόρσι. Χωρίς αυτό να τον ξεπλένει από το ρόλο του, ήταν ο μοναδικός που επιχείρησε να σώσει την τιμή του αιγυπτιακού φιλελευ-θερισμού, υποβάλλοντας την παραί-τησή του μετά τη σφαγή των ισλα-μιστών διαδηλωτών. Το αποτέλεσμα ήταν ο ίδιος να αυτοεξοριστεί και το καθεστώς να ασκήσει δίωξη εναντίον του για προδοσία.

Ενώ διώκεται ακόμα και ο Ελ-Μπαραντέι, τα δικαστήρια επέτρε-ψαν την αποφυλάκιση του Χόσνι Μουμπάρακ. Ο δικτάτορας κρίθηκε αθώος για κατηγορίες διαφθοράς και παρόλο που εκκρεμούν οι δίκες για τις δολοφονίες των διαδηλωτών του Γενάρη-Φλεβάρη 2011, η αποφυλάκι-σή του, όσο κι αν στέκει «θεσμικά» (έληξε ο χρόνος κράτησης), έχει έναν τεράστιο πολιτικό συμβολισμό, αν αναλογιστεί κανείς ότι οι –καθόλου «θεσμικές»– διώξεις κατά της Αδελ-φότητας ή του Μπαραντέι διεξάγο-νται με το στρατιωτικό καθεστώς να επικαλείται όρους «λαϊκής εντολής», «προστασίας της πατρίδας» κλπ.

Η Μουσουλμανική ΑδελφότηταΟι Αδελφοί Μουσουλμάνοι είναι σήμερα το βασικό θύμα της κρα-τικής καταστολής. Αλλά η ευθύνη

που φέρουν οι ίδιοι γι’ αυτή την εξέλιξη είναι τεράστια. Η άνοδος και η πτώση της Αδελφότητας θα μπορούσε να είναι ένα ξεχωριστό άρθρο. Η ισχυρότερη και δημοφι-λέστερη πολιτική οργάνωση της Αιγύπτου ένα χρόνο πριν, σήμερα αντιμετωπίζει ένα κατασταλτικό πο-γκρόμ δίχως να έχει κανέναν, ούτε καν τα άλλα ισλαμικά κόμματα, να την υπερασπιστεί. Ένα πολιτικό κε-φάλαιο, που χτιζόταν για δεκαετίες, εξατμίστηκε μέσα σε ένα χρόνο.

Ο Σαιν-Ζυστ έλεγε: «όποιος κάνει μισή επανάσταση, σκάβει το λάκκο του». Η Αδελφότητα, καταλαμβά-νοντας την κυβερνητική εξουσία, μπήκε σε μια σχέση ανταγωνισμού-συμβιβασμού με την παλιά κρατική μηχανή. Επιχειρώντας διαρκώς να κρατήσει τις ισορροπίες ανάμεσα στον πόλεμο με το παλιό καθε-στώς και την «Αδελφοποίηση» του κράτους από τη μία και τον προσε-ταιρισμό τμημάτων του παλιού κα-θεστώτος από την άλλη, κατέληξε να χάσει την εμπιστοσύνη και του κινήματος και του καθεστώτος.

Στο κρίσιμο οικονομικό πεδίο επεδίωξε να εφαρμόσει τις νεοφι-λελεύθερες πολιτικές της ηγεσίας της, αποξενώνοντας τη μεγάλη μάζα των οπαδών της, που πίστευε πως η «ισλαμική αναγέννηση» σή-μαινε φιλολαϊκές πολιτικές. Η τα-ξική οργή ήταν ο βασικός τροφο-δότης των διαδηλώσεων της 30ής Ιούνη, ένας παράγοντας που δεν πρέπει να υποτιμηθεί για τη συνέ-χεια των εξελίξεων.

Στην προσπάθεια να συμβιβα-στούν τα ασυμβίβαστα, ο Μόρσι απέτυχε παταγωδώς και μέσα σε ένα χρόνο η Αδελφότητα «κατόρ-θωσε» να αποξενώσει τους πάντες, ιμπεριαλιστές και αντι-ιμπεριαλι-στές, καπιταλιστές κι εργάτες, δη-μοκράτες και καθεστωτικούς. Ένα μίγμα ανικανότητας και απροθυμί-ας οδήγησε τους Αδελφούς Μου-σουλμάνους «στη γωνία».

Η αρχή του τέλους ήταν όταν στην εξέγερση του χειμώνα του 2012-2013 δόθηκε η εντολή στα μέλη των Αδελφών να επιτεθούν στους διαδηλωτές, ένα συμβάν που «σφράγισε» το διαζύγιο με το κίνημα, συμβόλισε την μετάλλαξη της Αδελφότητας σε κάτι άλλο από αυτό που ήταν και άνοιξε το δρόμο στη σημερινή της κρίση.

Μετά την ανατροπή του Μόρσι, η επιλογή της μετωπικής σύγκρου-σης με αίτημα μάλιστα την επανα-φορά του Μόρσι στην εξουσία εί-ναι η αποκορύφωση του διαζυγίου της ηγεσίας της Αδελφότητας με την πραγματικότητα. Η μεγάλη πο-λιτική της επιρροή και η αίσθηση του «ιστορικού δίκαιου» οδήγησαν συχνά την ισλαμική οργάνωση σε υπερεκτίμηση των δυνατοτήτων της και υποτίμηση του αντιπάλου. Το ίδιο δράμα πέρασε, όταν κήρυξε πόλεμο στον Νάσερ (με αποτέλε-σμα τη συντριβή της), το ίδιο δρά-μα βιώνει και σήμερα.

Αλλά πλέον η κατάσταση έχει ξεφύγει από τα χέρια της και οι κρι-τικές για τις «ακραίες επιλογές» ή η προσπάθεια ερμηνείας τους με βάση κάποιο «πολιτικό σχεδιασμό της ηγεσίας» έχουν γίνει άκαιρες. Η Αδελφότητα με δικιά της ευθύνη οδηγήθηκε στη γωνία. Αλλά, βρι-σκόμενη στη γωνία, είναι υποχρεω-μένη να διεξάγει έναν αγώνα για την ίδια της την επιβίωση.

Έχει γίνει πολύς λόγος για την πα-ρουσία ενόπλων στις διαδηλώσεις της, προκειμένου να δικαιολογηθούν οι επιθέσεις του στρατού. Μαρτυρίες ξένων δημοσιογράφων συγκλίνουν στο ότι ένοπλοι υπήρχαν, αλλά άνοι-γαν πυρ για να προστατέψουν τους άοπλους διαδηλωτές από τους ελεύ-θερους σκοπευτές που πυροβολού-σαν από τις ταράτσες. Είναι βέβαιο ότι στο κλίμα «πολιορκίας», ενισχύ-ονται οι πιο ακραίες τάσεις στους ισλαμικούς κύκλους, αλλά κανείς δεν μπορεί να βλέπει μόνο την «ισλαμι-κή τρομοκρατία», χωρίς να παίρνει υπόψη του την κρατική τρομοκρατία στην οποία υπόκεινται ένας ολόκλη-ρος πολιτικός χώρος.

Η χρεοκοπία της αντιπολίτευσηςΤο μεγαλύτερο δράμα στην Αίγυπτο αυτές τις μέρες είναι η πλήρης πα-ράδοση των πολιτικών δυνάμεων στους στρατηγούς. Η Αδελφότητα συγκεντρώνει σήμερα το λαϊκό μί-σος γιατί «πρόδωσε την επανάστα-ση». Ωστόσο, οι πολιτικές δυνάμεις που απαρτίζουν το Μέτωπο Εθνικής Σωτηρίας είναι μια διαφορετική υπό-θεση. Αυτές οι δυνάμεις ήταν έτοι-μες από καιρό να αποκηρύξουν την Αδελφότητα ως «ισλαμοφασιστική».

Σήμερα ζούμε την απόλυτη χρε-οκοπία του αιγυπτιακού φιλελευ-θερισμού, ο οποίος ανάμεσα στους «φελούλ» με το «βαθύ κράτος» και τους ισλαμιστές, επιλέγει να συντα-χθεί με τους πρώτους, θυσιάζοντας ακόμα και τις φιλελεύθερες-δημο-κρατικές του ευαισθησίες. Η πολύ παλιά παθογένεια αυτού του χώρου, που από την εποχή του Μουμπάρακ ακόμα προτιμούσε την «κοσμική» δικτατορία ως ανάχωμα στην «ισλα-μική απειλή» οδηγεί και πάλι σήμερα τους –τάχα– «φιλελεύθερους» στην αγκαλιά του αυταρχισμού.

Βέβαια, για τις αστικές φιλελεύ-θερες δυνάμεις βαραίνουν και άλλοι παράγοντες, με σημαντικότερο τον τρόμο τους απέναντι στη συνέχεια της επαναστατικής αναταραχής και την προοπτική βαθέματος της επανά-στασης από τις εργαζόμενες μάζες. Οι άνθρωποι που πρωτοστατούν σήμερα στις κραυγές κατά της Αδελφότητας

Αίγυπτος: Κλέβουν την επανάσταση

διεθνή • 13ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ28 Αυγούστου 2013

Διώξεις κατά των ΛΟΑΤ στη ΡωσίαΗ ρωσική κυβέρνηση ψήφισε μια δρακόντεια αντι-ομοφυλοφιλική νομοθεσία. Απαγορεύει την «προπαγάνδα για μη-παραδοσιακές σε-ξουαλικές σχέσεις» σε ανηλίκους, την υιοθεσία παιδιών από τη Ρωσία από γκέι ζευγάρια άλλων χωρών, επιτρέπει τη σύλληψη ξένων που είναι γκέι ή «φιλικοί προς τους γκέι», την κράτησή τους για 14 μέρες και την απέλασή τους. Στο φόντο της επίσημης κρατικής πολιτικής, οι ρωσικές νεοναζιστικές οργανώσεις εξαπολύουν οργανωμένα πο-γκρόμ ενάντια στους ΛΟΑΤ. Πρόκειται για συνέχεια της βάρβαρης επί-θεσης του Πούτιν σε κάθε κινηματική ή αντιπολιτευόμενη φωνή, κα-θώς έρχεται μετά το μπαράζ συλλήψεων και τις δίκες που διεξάγονται ένα χρόνο τώρα ενάντια σε στελέχη και ακτιβιστές της ριζοσπαστικής Αριστεράς, του αναρχισμού και του αντιφασιστικού κινήματος. Η ίδια η κυβέρνηση έδωσε το πολιτικό στίγμα στη νομοθεσία: «Υπερασπίζε-ται τις παραδοσιακές ρωσικές αξίες από τον δυτικό φιλελευθερισμό», ο οποίος σύμφωνα με τους κυβερνητικούς «διέφθειρε τη νεολαία» και προκάλεσε τις αντικαθεστωτικές διαδηλώσεις.

Λευτεριά στην Τσέλσι ΜάνινγκΣτις αρχές του 2010, η Τσέλσι Μάνινγκ (τότε γνωστή ως ο Μπράντλεϊ Μάνινγκ), έχοντας πρόσβαση σε αρχεία που αποδείκνυαν τα εγκλή-ματα του αμερικανικού στρατού σε Ιράκ, Αφγανιστάν και Υεμένη, αποφάσισε να τα διαρρεύσει στο Wikileaks. Τότε έγινε ηρωικό σύμβολο του αγώνα για την αλήθεια, ενάντια στην προπαγάνδα των κυβερνήσεων. Η δίωξή της από το αμερικανικό κράτος ήταν τρομακτική. Έμεινε στη φυλακή για 3 χρόνια, ενώ οι πρώτοι 9 μήνες είχαν χαρακτηριστικά βασανισμού (άθλιες συνθήκες κράτησης, εγκλεισμός κλπ). Διώχθηκε με το Νόμο Περί Κατασκοπείας και καταδικάστηκε σε 35 χρόνια φυλάκιση.Μετά την ανακοίνωση της καταδίκης της, ευχαρίστησε όλους τους αλληλέγγυους, που στάθηκαν στο πλευρό της και δήλωσε: «… θέλω όλοι να μάθουν τον πραγματικό μου εαυτό. Είμαι η Τσέλσι Μάνινγκ. Είμαι θηλυκό. Δεδομένου του τρόπου που αισθάνομαι και αισθανό-μουν από την παιδική μου ηλικία, θέλω να αρχίσω θεραπεία ορμονών το συντομότερο. Ελπίζω να με στηρίξετε σε αυτή τη μετάβαση. Ζητώ επίσης, από σήμερα, να αναφέρεστε σ’ εμένα με το νέο μου όνομα και να χρησιμοποιείτε θηλυκές αντωνυμίες». Έγινε σύμβολο για δεύτερη φορά, τώρα για τον αγώνα των διεμφυλικών ατόμων. Τα μεγάλα ΜΜΕ εξακολουθούν να χρησιμοποιούν το λάθος όνομα και τις λάθος αντω-νυμίες, ακόμα χειρότερα κάποια ρίχνουν λάσπη στη Μάνινγκ, επιχει-ρώντας να την «αποκαθηλώσουν» και να στηρίξουν την αμερικανική κυβέρνηση. Ως «Μπράντλεϊ Μάνινγκ», η Τσέλσι θα πάει σε αντρικές φυλακές. Ως φυλακισμένη, δεν θα της παρασχεθεί η θεραπεία ορμο-νών που επιθυμεί. Χρειάζεται και πάλι την αλληλεγγύη μας.

Ν. Αφρική: Κύμα εργατικής μαχητικότηταςΈνα απεργιακό κύμα συγκλονίζει τη Νότιο Αφρική. Από τις 19 Αυγούστου, σε απεργία βρίσκονται οι εργάτες στις αυτοκινητοβιομη-χανίες, ενώ ακολούθησαν οι εργάτες στις κατασκευαστικές εταιρείες. Παράλληλα, το παραδοσιακό συνδικάτο των ανθρακωρύχων (NUM) προειδοποίησε στους εργοδότες για απεργιακές κινητοποιήσεις στα χρυσορυχεία, όπου η συνδικαλιστική ηγεσία προσπαθεί να ελέγξει ένα κύμα «άγριων» απεργιών, οι οποίες ξεκίνησαν από τη Μαρικάνα και τη σφαγή των απεργών και συνεχίζονται αδιάκοπα, ενισχύοντας το νέο, ανταγωνιστικό συνδικάτο (AMCU) που στήριξε αυτές τις κινητοποιήσεις, σε αντίθεση με το NUM. Οι απεργίες και η εμφάνιση νέων, πιο μαχητικών συνδικάτων, γίνονται σε μια περίοδο όπου μέσα στη μεγάλη συνομοσπονδία COSATU διεξάγεται σκληρή εσωτερική διαμάχη ανάμεσα στους υποστηρικτές της συμμαχίας με την κυβέρ-νηση και τους πιο μαχητικούς συνδικαλιστές. Σε αυτές τις διαμάχες κρίνονται μεγάλα ζητήματα: από τον προσανατολισμό της COSATU στο σύνολό της, μέχρι και ενδεχόμενη διάσπασή της.

Ισραηλινά εγκλήματα Μετά από τρία χρόνια, ξανάρχισαν οι συνομιλίες μεταξύ της Παλαιστι-νιακής Αρχής και του Ισραήλ. Ωστόσο, παρά τις μεγάλες κουβέντες που συνοδεύουν κάθε γύρο διαπραγματεύσεων, ελάχιστα μπορεί να προκύψουν, όπως αποδεικνύουν άλλωστε και οι εξελίξεις. Με την έναρξη των συνομιλιών, η κυβέρνηση του Ισραήλ ανακοίνωσε τη δημιουργία 1.200 νέων εποικισμών σε παλαιστινιακά εδάφη, ενώ το ισραηλινό κοινοβούλιο άρχισε να συζητά το Σχέδιο Prawer, μια νέα πράξη εθνοκάθαρσης, αυτή τη φορά ενάντια στους Βεδουίνους-Παλαιστίνιους πολίτες του Ισραήλ, που ζουν στην περιοχή Naqab. Το Σχέδιο προβλέπει την κατάσχεση 800.000 στρεμμάτων γης στην έρημο της Naqab, τον εκτοπισμό 50.000 Παλαιστινίων Βεδουίνων, την κατεδάφιση 35 χωριών και τον περιορισμό του 30% των Παλαιστί-νιων Βεδουίνων του Naqab στο 1% της γης.Επίσης, με την έναρξη των συνομιλιών, ισραηλινοί στρατιώτες δολοφόνησαν τρεις Παλαιστινίους και τραυμάτισαν 15, στη διάρκεια επιχείρησης σε στρατόπεδο προσφύγων στη Δυτική Όχθη. Οι οργισμένες διαδηλώσεις ενάντια στις δολοφονίες, ανάγκασαν την Παλαιστινιακή Αρχή να αναβάλει τις διαπραγματεύσεις…

Στο rproject.gr μπορείτε να διαβάσετε εκτενέστερη μορφή του άρθρου.

που «απειλεί την εθνική ενότητα», είναι οι ίδιοι που κατακεραύνωναν τους απεργούς που «απειλούσαν το εθνική ενότητα» μετά την πτώση του Μουμπάρακ. Το μόνο «φι-λελεύθερο» που έχει απομείνει στο κου-φάρι αυτών των πολιτικών δυνάμεων είναι η πίστη τους στον οικονομικό φιλελευθε-ρισμό, με την (πλήρη αστική) δημοκρατία να έρχεται πολύ πίσω στις προτεραιότητές τους, οι οποίες καθορίζονται από την ανά-γκη «ομαλότητας».

Μαζί με τη χρεοκοπία του αιγυπτια-κού φιλελευθερισμού εμφανίστηκαν και τα όρια του μαζικότερου «φιλεργατι-κού» ρεύματος στην Αίγυπτο, του νασε-ρικού εθνικισμού. Ο νασερικός Σαμπά-χι, που μετά την καλή του επίδοση στις προεδρικές εκλογές αναδείχτηκε σε ηγετική προσωπικότητα του κινήματος, σήμερα αποφαίνεται πως «το σύνθημα “Κάτω η στρατιωτική εξουσία” ήταν λά-θος» και συντάσσεται με το στρατό.

Ωστόσο το πρόβλημα είναι η (πολιτική και κοινωνική) Αριστερά. Η μεγαλύτερη δύναμη της ριζοσπαστικής Αριστεράς, η Σοσιαλιστική Λαϊκή Συμμαχία, ήταν από τις δυνάμεις που ζήτησαν δημόσια… τη διάλυση της Μουσουλμανικής Αδελφό-τητας, εν μέσω του κρατικού πογκρόμ. Αντίστοιχα, τα ηγετικά στελέχη του «Τα-μαρόντ» στηρίζουν το στρατό ενάντια στην «ισλαμική τρομοκρατία».

Το ένα ζήτημα που προκύπτει είναι η ισλαμοφοβία της αιγυπτιακής Αριστε-ράς, που ιστορικά πίστευε πως οι ισλα-μιστές είναι εξίσου ή και μεγαλύτερος εχθρός από το κράτος. Το άλλο ζήτημα, κρυμμένο πίσω από το «κοσμικό» μέτω-πο, είναι αυτό που ο Άραβας αριστερός

διανοούμενος Ζιλμπέρ Ασκάρ έχει χα-ρακτηρίσει ως «σύγχρονο λαϊκομετωπι-σμό» της αραβικής Αριστεράς, η οποία σέρνεται σε συμμαχίες με τους «φιλε-λεύθερους» αστούς, με αποτέλεσμα να αφήνει χωρίς ανεξάρτητη εκπροσώπη-ση την εργατική τάξη.

Ελάχιστες πολιτικές δυνάμεις διασώ-θηκαν, συγκεκριμένα οι Επαναστάτες Σοσιαλιστές και το Κίνημα της 6ης Απρίλη είναι αυτοί που στέκονται απέναντι από το στρατό. Σήμερα είναι στο περιθώριο και οι περιορισμένες δυνάμεις τους δεν έχουν τη δύναμη να αντιστρέψουν το κλί-μα, ωστόσο η πολιτική στάση τους είναι μια ελάχιστη αλλά σημαντική συμβολή στην πάλη ενάντια στην αντεπανάστα-ση και στην υπόθεση της διαμόρφωσης ενός πολιτικού πόλου που θα εκφράσει αυθεντικά τα αιτήματα της αιγυπτιακής επανάστασης. Δυστυχώς απέχουμε από αυτόν το στόχο, ο οποίος θα πρέπει να επιδιωχθεί μέσα στις σκληρές στροφές της επαναστατικής διαδικασίας.

Πολιτική ηγεσίαΗ έλλειψη ανεξάρτητης εκπροσώπησης της εργατικής τάξης είναι το μεγάλο δράμα της Αιγύπτου, αλλά και συνολι-κά της αραβικής επανάστασης σε όλες τις χώρες. Η δύναμη του «αυθόρμητου» τράβηξε τις αραβικές μάζες τα τελευταία δυόμιση χρόνια, κυρίως στην Αίγυπτο. Αλλά το «αυθόρμητο» έχει τα όριά του.

Η (πολιτική, κοινωνική, χρονική) «διάρ-κεια» της αιγυπτιακής επανάστασης έχει αποδειχθεί πολλές φορές στο παρελθόν. Αυτή τροφοδότησε όλες τις εξεγέρσεις μέχρι σήμερα. Αλλά κάθε προηγούμε-νη εξέγερση, εκτός από βήμα μπροστά,

ήταν και μια χαμένη ευκαιρία, και όσο οι ευκαιρίες περνούν ανεκμετάλλευτες, ο αντεπαναστατικός κίνδυνος δυναμώνει.

Έχει φανεί σε αρκετές στιγμές μέχρι σήμερα πόσο έλλειψε ένα κόμμα που θα εκφράζει πολιτικά την εργατική τάξη και θα συνδέει τους αγώνες της με την επαναστατική προοπτική. Αυτό το έλ-λειμμα δεν μπορεί να περνά για πάντα ατιμώρητο. Σήμερα, για πρώτη φορά τόσο εμφανώς, το αιγυπτιακό κίνημα αντιμετωπίζει το θανάσιμο κίνδυνο της αντεπανάστασης και απειλείται να πλη-ρώσει το τίμημα αυτής της έλλειψης.

Παρ’ όλα αυτά, όποιος βιαστεί να θάψει την αραβική επανάσταση, κάνει λάθος. Στην Αίγυπτο η πρόσφατη ιστορία προει-δοποιεί πως ο «μήνας του μέλιτος» ανά-μεσα σε κυβερνήσεις και λαό μπορεί να κρατήσει ελάχιστα. Οι αιγυπτιακές μάζες έχουν ανατρέψει δύο προέδρους και τέσ-σερις κυβερνήσεις σε δυόμιση χρόνια. Έχουν αρκετές φορές αποσύρει την εμπι-στοσύνη τους από πολιτικές δυνάμεις που κάποτε απολάμβαναν τη δημοφιλία που σήμερα απολαμβάνει ο στρατηγός Ελ-Σίσι. Υπάρχουν νεκροί, υπάρχουν τραυματίες, υπάρχουν άνθρωποι που οι δρόμοι του Κάιρο –στην Ταχρίρ, στο Προεδρικό Μέγαρο, στην οδό Μοχάμεντ Μαχμούντ– τους θυμίζουν τους αγώνες που έδωσαν τα τελευταία δυόμιση χρόνια για «ελευθερία, αξιοπρέπεια και κοινωνι-κή δικαιοσύνη». Είναι μια κληρονομιά που δύσκολα θα εξαφανιστεί.

Ο μεγαλύτερος αντίπαλος αυτής της κληρονομιάς, η μεγαλύτερη απειλή για την αιγυπτιακή επανάσταση είναι η απο-θάρρυνση, η απογοήτευση και η «επι-στροφή στο σπίτι».

Τους κινδύνους της σημερινής απο-στράτευσης, αλλά και την ελπίδα για την αναζωογόνηση του επαναστατικού πνεύματος αύριο, συνόψισε εξαιρετικά ένας Αιγύπτιος ακτιβιστής, στον επίλο-γο ενός προσωπικού απολογισμού των όσων συμβαίνουν:

«Σήμερα δεν μπορώ να σταθώ όρθι-ος απέναντι στο θάνατο. Σήμερα είμαι ένας δειλός που μπορεί μόνο να γράψει. Βλέπω να σέρνουν την επανάσταση μα-κριά μας, για να εκτελεστεί σε έναν ρηχό τάφο, και δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω. Αλλά ξέρω ότι, πριν είναι πολύ αργά, θα την αρπάξουμε από τα χέρια τους, θα πα-λέψουμε γι’ αυτή. Πρέπει να παλέψουμε γι’ αυτή, αλλιώς δεν θα μπορέσουμε ποτέ ξανά να αντέξουμε τους εαυτούς μας».

Οι εξελίξεις στην Αίγυπτο αποτελούν μια ακόμη αποτυχία στην πολιτική του αμερικανικού ιμπεριαλισμού στην περιοχή. Ο βασικός συνομιλη-τής των ΗΠΑ στη χώρα ήταν και είναι η στρατιωτική ηγεσία. Ωστόσο, μετά την ανατροπή του Μουμπάρακ, η Ουάσινγκτον χρειαζόταν μια πολι-τική δύναμη ως «συνομιλητή» και στράφηκε σε έναν άβολο «γάμο συμ-φέροντος» με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα.

Σήμερα αυτό το σχέδιο έχει καταρ-ρεύσει, καθώς οι δύο «πυλώνες» του σχεδίου (στρατός και Αδελφότητα) έρχονται σε ανοιχτή σύγκρουση και ο Λευκός Οίκος παρακολουθεί με αμηχανία. Για τον Ομπάμα είναι δύ-σκολο επικοινωνιακά να στηρίξει την ανασύνταξη του στρατιωτικού καθε-στώτος. Επιπλέον, η Μουσουλμανι-κή Αδελφότητα είναι διεθνές κίνημα

και ρήξη μαζί της στην Αίγυπτο μπο-ρεί να σημαίνει νέα σύγκρουση με το πολιτικό Ισλάμ παντού.

Αυτή η μεσοβέζικη στάση των ΗΠΑ δημιουργεί πρόβλημα στο να συν-δεθούν και με τον «αντι-ισλαμικό» πόλο. Η εκστρατεία ενάντια στην Αδελφότητα συνοδεύεται από ένα κύμα εθνικισμού, που εκφράζεται με το σχήμα «ο Ομπάμα στηρίζει την ισλαμική τρομοκρατία ενάντια στο αιγυπτιακό κράτος». Οι στρατηγοί εκμεταλλεύονται αυτό το αντι-αμε-ρικανικό ρεύμα για να κερδίσουν πο-λιτικά οφέλη, αλλά το ζήτημα είναι αν θα μπορέσουν να το ελέγξουν.

Στις διαδηλώσεις υπέρ του στρατού εμφανίστηκε το σύνθημα «Αμερική, κράτα τα λεφτά σου» και στον αιγυ-πτιακό Τύπο άνοιξε η συζήτηση για το «αν έχει υπερτιμηθεί η αμερικανι-

κή βοήθεια». Το «Ταμαρόντ» ξεκίνη-σε συλλογή υπογραφών, με αίτημα να ακυρωθεί η Ειρήνη του Καμπ Ντέ-ιβιντ με το Ισραήλ και να σταματήσει η αμερικανική οικονομική-στρατιω-τική βοήθεια.

Πέρα από τις κοινωνικές πιέσεις, υπάρχει και η παρέμβαση άλλων δυ-νάμεων, που αναδεικνύει την έκτα-ση των γεωπολιτικών αλλαγών στην περιοχή. Η Σαουδική Αραβία ανακοί-νωσε πως, αν οι δυτικές δυνάμεις δια-κόψουν τη χρηματοδότηση της Αιγύ-πτου, θα αναλάβουν οι μοναρχίες του Κόλπου να υπερκαλύψουν το κενό.

Πρόκειται για ένα ακόμα επεισόδιο της κρίσης της αμερικανικής ηγεμονίας στη Μέση Ανατολή. Από αυτή τη θέση σχετικής αδυναμίας και με δεδομένη τη ρευστότητα του τοπίου στην Αίγυ-πτο, η Ουάσινγκτον παραμένει «στη γωνία», περιμένοντας να δει σε ποιον «παίκτη» τη συμφέρει να «ποντάρει»…

από τις μάζες

Το κυρίαρχο κλίμα στην Αίγυπτο: Πορτρέτο του στρατηγού Ελ-Σίσι, του νέου “ισχυρού άντρα” της χώρας, δίπλα σε φωτογραφία που επιτίθεται στον Ομπά-μα ως “υποστηρικτή της τρομοκρατίας”.

Η Ουάσινγκτον σε αμηχανία

14 • νεολαία ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ28 Αυγούστου 2013

Της Εύας Παπατζανή

Ο ι εργασίες προετοι-μασίας για το 2ο Φε-στιβάλ Νέων ΣΥΡΙΖΑ,

το οποίο θα πραγματοποιη-θεί στις 27-28-29 Σεπτέμβρη, έχουν ήδη ξεκινήσει.

Αυτό το φεστιβάλ που θα θέ-λαμε να αποτελέσει τον τόπο συνάντησης αλλά κυρίως ορ-γάνωσης των νέων για τις μάχες που έρχονται το επόμενο διά-στημα. Μάχες που δεν μπορούν παρά να έχουν ως κεντρικό αίτη-μα το να πέσει αυτή η κυβέρνη-ση και να ανατραπεί η πολιτική της. Χρειαζόμαστε ένα φεστι-βάλ, λοιπόν, που δεν θα κεντρά-ρει στις –από το podium– ομιλί-ες, αλλά θα στοχεύει να ανοίξει τη συζήτηση για το πώς θα οργανωθεί η εμπλοκή νέων αν-θρώπων στους αγώνες που έρ-χονται και πώς θα μεταφέρει τα μηνύματα αποφασιστικότητας, σύγκρουσης και ανατροπής.

ΣυζητήσειςΜε αφορμή το κλείσιμο 40 χρόνων από σημαντικά ιστορι-

κά και πολιτικά γεγονότα όπως το Πολυτεχνείο και η Χιλή του Αλιέντε του 1973, προγραμμα-τίζεται μια πολιτική εκδήλωση που θα αναδείξει τα μαθήματα και τα πολιτικά συμπεράσμα-τα του τότε, τα κρατούμενα για τους αγώνες του σήμερα και θα θυμίσει το όραμα για το σοσιαλισμό.

Να σημειώσουμε εδώ ότι κρίνουμε αναγκαία την απο-φυγή μονομελών πάνελ και ουδέτερων ομιλητών, που είναι υποτίθεται υπεράνω κομμάτων. Δεν πρέπει να φοβηθούμε την εκπροσώπη-ση όλων των απόψεων, ρευ-μάτων και κινημάτων πάνω σε αυτά τα μεγάλα ιστορικά παραδείγματα, καθώς με αυ-τόν τον τρόπο θεωρούμε ότι θα γίνει μια εξαιρετικά ενδι-αφέρουσα συζήτηση, ιδιαί-τερα αναγκαία στο σήμερα. Εξάλλου δεν μπορούμε να κρύψουμε ότι σε κάθε μεγά-λο ιστορικό γεγονός υπήρχαν γραμμές, επιλογές και από-ψεις που καθόρισαν την εξέ-λιξη των γεγονότων.

Όσον αφορά τις θεματι-κές, έχουν τεθεί στο τραπέζι και συζητούνται θέματα που αφορούν ιδιαίτερα τη νεο-λαία, όπως τα ζητήματα της παιδείας που θα μας απασχο-λήσουν κατά κόρον στη νέα χρονιά (είτε αυτά σχετίζονται με τα σχολεία, είτε με τις σχο-λές), της εργασίας, της οργά-νωσης των νέων σε σωματεία κλπ (καθώς τα προβλήματα της μαύρης εργασίας και της ανεργίας είναι βασικά ζητή-ματα που πλήττουν τη νέα γενιά), αλλά και το αντιφασι-στικό-αντιρατσιστικό μέτωπο.

Σχετικά με το πολιτιστικό κομμάτι, αποτελεί στοίχημα να γίνει το φεστιβάλ πεδίο συμμετοχής νέων καλλιτε-χνών, ιδεών, σχημάτων και τάσεων, που υπάρχουν στον καλλιτεχνικό χώρο, αλλά δεν έχουν πεδίο έκφρασης. Πα-ράλληλα χρειάζεται να απο-φύγουμε τα μεγάλα και ακρι-βά ονόματα καλλιτεχνών που, ναι μεν προσελκύουν πολύ κόσμο, αλλά δεν προβάλλουν μια διαφορετική αντίληψη

από την κυρίαρχη για το τι εί-ναι πολιτισμός.

ΠροετοιμασίαΌσον αφορά στην ίδια την οργάνωση του φεστιβάλ και με βάση τα παραπάνω, προ-γραμματίζονται ανοιχτές συνελεύσεις, με κάλεσμα προς τους Νέους ΣΥΡΙΖΑ τις επόμενες μέρες, με σκοπό να οργανωθούν με τον καλύτε-ρο τρόπο οι θεματικές συζη-τήσεις και τα εργαστήρια, οι πολιτιστικές εκδηλώσεις (εκ-θέσεις, μουσικό πρόγραμ-μα), το στήσιμο κλπ.

Παράλληλα είναι αναγκαίο το φεστιβάλ να γίνει γνωστό σε κάθε γειτονιά, με μαζικές εξορμήσεις, αφισοκολλήσεις, μικροφωνικές, κινητοποίηση όλων μας των δυνάμεων και με κάλεσμα στους νέους αν-θρώπους των γειτονιών, όχι μόνο για τη συμμετοχή σε αυτό, αλλά και για την άμεση οργάνωση των αγώνων που έρ-χονται στα μέτωπα που έχουν ήδη ανοίξει και αναμένουν ανατρεπτικές απαντήσεις.

2ο Φεστιβάλ Νέων ΣΥΡΙΖΑ

Του Γιώργου Κοκκινάρη

Σ τις 21/8 έγινε εισβολή των ΜΑΤ στο ΕΜΠ. Η αστυνομία, χωρίς

άδεια από τις πρυτανικές αρ-χές, εισέβαλε στο Άσυλο και συγκεκριμένα σε αυτοδιαχει-ριζόμενα φοιτητικά κυλικεία, σε στέκια πολιτικών χώρων και σχημάτων της Αριστε-ράς. Χωρίς να έχει προηγηθεί κανένα επεισόδιο και χωρίς καμία αφορμή, ο Δένδιας συνεχίζει την πολιτική τρο-μοκρατίας. Έγιναν προσχη-ματικές προσαγωγές (φοιτη-τών, μεταναστών που τους είχε παραχωρηθεί χώρος για στέγαση) και η κυβέρνηση προσπαθεί να μας πείσει ότι αυτές τις ενέργειες τις κάνει για το καλό μας.

Την έχουμε ξαναδεί την προσπάθεια τους για την επι-βολή της «δημοκρατίας». Στις Σκουριές, στην εισβολή στη Βίλα Αμαλίας, στο στρατόπε-δο συγκέντρωσης στην Αμυ-γδαλέζα, στη βίαιη εκκένωση των νοσοκομείων. Ειδικότε-ρα σε ό,τι αφορά τη νεολαία, προσπαθούν να χτυπήσουν κάθε χώρο συλλογικής δρά-σης και διαλόγου.

Στην ίδια κατεύθυνση έγινε και η εισβολή σε κοινωνικούς χώρους στην Πάτρα λίγες μέρες πριν (Παράρτημα, κα-τάληψη Μαραγκοπούλειου κ.ά.).

Η Κυβέρνηση χρησιμοποιεί την πολιτική της έντασης, για-τί φοβάται τις αντιδράσεις του κόσμου που υποφέρει. Και κυρίως φοβάται τους χώρους

που η αγανάκτηση οργανώνε-ται και γίνεται επικίνδυνη δύ-ναμη ανατροπής.

Οι χώροι των πανεπιστημίων και το άσυλο εδώ και χρόνια αποτελούν στόχο για τις μνη-μονιακές κυβερνήσεις. Τους ενοχλεί που είναι χώροι όπου κυκλοφορούν ελεύθερα ιδέες, γίνονται εκδηλώσεις, συνελεύ-σεις των φοιτητικών συλλόγων. Τους ενοχλεί εδώ και καιρό η ελεύθερη ενημέρωση από το Indymedia. Θέλουν ένα πανε-πιστήμιο άβουλο, στο οποίο να υπάρχουν φοιτητές-πελάτες και όπου, αν ποτέ αντιδράσουν, να μπουκάρει η αστυνομία και να τους «συνετίζει».

Οι κοινωνικοί χώροι, αλλά ιδιαίτερα το πανεπιστημιακό άσυλο αφορούν όλους μας. Θέλουν να ξεκινήσουν από

το άσυλο και να συνεχίσουν να εισβάλλουν σε χώρους σω-ματείων, σε εργασιακούς χώ-ρους, νοσοκομεία, σχολεία. Σε λίγες μέρες οι εργατικές κινη-τοποιήσεις και οι καταλήψεις σε δημόσια κτίρια (υπουρ-γεία, δήμοι κτλ) θα βρίσκονται στην ίδια μοίρα κάτω από τις απειλές της κυβέρνησης.

Σε αυτή την αυταρχική συ-μπεριφορά πρέπει να απαντή-σουμε οργανωμένα. Μόνο με την Ανατροπή της Κυβέρνη-σης θα σταματήσουν τα όργια καταστολής και κρατικής βίας. Η κοινή συμπόρευση φοιτη-τών, εργαζομένων με πρωτο-βουλίες που να εμπλέκονται σωματεία και κοινωνικές οργα-νώσεις είναι προϋπόθεση για την υπεράσπιση του ασύλου και των κοινωνικών χώρων.

Καταπάτηση ασύλου Επιθέσεις σε κοινωνικούς χώρους

Λιγότεροι εισακτέοι, σχολείο-εξετα-

στικό κέντρο, μείωση εκπαιδευτικών

Ελεύθερη πρόσβαση -Μόρφωση για όλους

Της Κατερίνας Σεργίδου

Τ ην ώρα που τυπωνόταν η εφημερί-δα, δεν είχαν ανακοινωθεί ακόμα οι βάσεις εισαγωγής για τα ΑΕΙ και ΤΕΙ.

Ωστόσο η εκτίμηση είναι πως φέτος πάνω από το 1/3 των υποψηφίων θα βρεθούν με βαθμολογία κάτω από τη βάση.

Εντυπωσιακά είναι τα στοιχεία που παρου-σιάζει στην έρευνά του ο Χρήστος Κάτσικας, που αποδεικνύουν ότι τα φετινά αποτελέ-σματα είναι άμεσα συνδεδεμένα με την οικονομική κρίση, τη φτώχεια, αλλά και τα σχέδια της κυβέρνησης. Τα πολύ δύσκολα θέματα και το γεγονός ότι πολλά παιδιά δεν θα καταφέρουν να πιάσουν τη βάση είναι οι συνθήκες πάνω στις οποίες θα πατήσει το υπουργείο Παιδείας για να ρίξει την ευθύνη στο δημόσιο σχολείο, στους κακούς καθη-γητές και στους τεμπέληδες μαθητές.

Στόχος προφανώς, πέρα από τη μείωση των εισακτέων, θα είναι η επαναφορά της βάσης του 10, αλλά και η νομιμοποίηση των μέτρων που αφορούν το νέο λύκειο και προβλέπονται από το νομοσχέδιο που κατατίθεται αυτές τις μέρες στη βουλή. Το πού θα κυμανθούν οι βάσεις θα καθοριστεί και από το γεγονός ότι πάρα πολλά παιδιά φέτος θα επιλέξουν πανεπιστήμια που βρί-σκονται κοντά στα σπίτια τους, μια και οι οικογένειές τους δεν θα μπορέσουν να ση-κώσουν το κόστος σπουδών.

Σύμφωνα με αυτά τα στοιχεία είναι φα-νερό ότι το σύστημα εξετάσεων ούτε αντι-κειμενικό είναι, ούτε παρέχει ίσες ευκαιρίες για όλους. Αυτή η κατάσταση, σε συνδυα-σμό με τα σχέδια για τη διάλυση του «νέου λυκείου», κάνουν την κατάσταση στην παι-δεία εκρηκτική. Καταργούνται μια σειρά από ειδικότητες στην τεχνική εκπαίδευση, σπρώχνοντας τη νεολαία στα κάθε λογής ιδιωτικά ΙΕΚ. Δεν είναι τυχαίο ότι βομβαρ-διζόμαστε καθημερινά από διαφημίσεις για τα πεντακόσια και ένα φανταστικά ΙΕΚ, ενώ φέτος είδαμε για πρώτη φορά και διαφήμι-ση φροντιστηρίου στην τηλεόραση.

Στο μεταξύ η φετινή χρονιά ξεκινά με 16.000 λιγότερους εκπαιδευτικούς. Το πώς και αν θα λειτουργήσουν φέτος τα σχολεία είναι ζητούμενο. Θα γυρίσουμε πολλά χρό-νια πίσω, όπου φτωχά και υποσιτισμένα παιδιά στριμώχνονταν σε άθλιες τάξεις και σε σχολεία λίγων δασκάλων, τότε που μόνο τα παιδιά των εύπορων οικογενειών είχαν τη δυνατότητα να σπουδάζουν.

Η κατάσταση στην παιδεία πέρα από σοκα-ριστική είναι και άκρως αποκαλυπτική για το τι μέλλον επιφυλάσσουν στη νεολαία. Πέρα από άνεργους, μας θέλουν και αμόρφωτους και πεινασμένους , χωρίς γνώσεις και χωρίς δικαιώματα. Η κατάσταση αυτή θα πρέπει να σημάνει συναγερμό σε όλους τους εκπαιδευ-τικούς φορείς, σε όλα τα σωματεία, σε όλη την Αριστερά, σε όλη την κοινωνία για άμεση ενωτική δράση με στόχο την ανατροπή αυτής της πολιτικής. Για να διεκδικήσουμε μόρφω-ση για όλα τα παιδιά, ελεύθερη πρόσβαση σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης και μια άλλη παιδεία που θα εξυπηρετεί τις πραγμα-τικές ανάγκες της κοινωνίας.

μετανάστες • 15ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ28 Αυγούστου 2013

Ο Μοχάμεντ Χασάν από το Αφ-γανιστάν, φυλακισμένος στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της

Κορίνθου, ξεψυχά στις 27 Ιουλίου στο Σι-σμανόγλειο, μετά από υποτροπή λοίμω-ξης του αναπνευστικού. Ξεσπά εξέγερση στην Αμυγδαλέζα στις 10 Αυγούστου, μετά την ανακοίνωση των δεσμοφυλά-κων ότι η κράτηση παρατείνεται από 12 σε 18 μήνες. Η απόγνωση οδηγεί Αφγανό πρόσφυγα σε απόπειρα αυτοκτονίας με πτώση από ταράτσα στο κενό, στην Κό-ρινθο στις 24 Αυγούστου.

Πρόκειται για μερικά πρόσφατα στιγ-μιότυπα από τα τραγικά αποτελέσματα ρατσιστικής απανθρωπιάς της κυβέρνη-σης Σαμαρά-Δένδια, που έχουν μάλιστα το θράσος να επιτίθενται στην Αριστερά και τις αντιραστιστικές οργανώσεις, όταν τους καταγγέλλουν, αντί να απολογού-νται για τις θηριωδίες τους.

Στρατόπεδα εξόντωσηςΣτην Αμυγδαλέζα ήδη πριν από την εξέ-γερση, το ρεύμα ήταν κομμένο και οι μετανάστες ήταν αναγκασμένοι να ψήνο-νται ντάλα καλοκαίρι σε σκοτεινά κοντέ-ινερ χωρίς κλιματισμό, λόγω «ανεπάρκει-ας» της ηλεκτρολογικής εγκατάστασης. Μετά την εξέγερση, εκτός από το ρεύμα διακόπηκε και ο καθημερινός δίωρος προαυλισμός των κρατουμένων για πα-ραδειγματισμό τους.

Το χειμώνα στην Κόρινθο οι μετανά-στες τουρτουρίζουν χωρίς θέρμανση. Δίνουν ένα ξυραφάκι το μήνα ανά δέκα άτομα, το φαγητό είναι απαίσιο και συ-μπεριλαμβάνει ελάχιστο ψωμί.

Σε στρατόπεδα όπως της Αμυγδαλέ-ζας, δερματικές ασθένειες σαν την ψώρα οργιάζουν, αφού εκτός από το ελάχιστο σαπούνι, δεν λειτουργούν τα κοινόχρη-στα πλυντήρια. Αν κάποιος κρατούμενος διαμαρτυρηθεί, συχνά ακολουθεί ξυλο-δαρμός από δεσμοφύλακες-βασανιστές, κάποιοι από τους οποίους δηλώνουν Χρυσαυγίτες.

Είναι φυλακές-κολαστήρια που μόνο στόχο έχουν να πειθαναγκάζουν τους φυ-λακισμένους μετανάστες και πρόσφυγες να επιστρέψουν «οικειοθελώς» στις χώ-ρες προέλευσής τους, με το φτηνό πρό-γραμμα «εθελούσιου επαναπατρισμού», αντί για τις ακριβές και στην πλειοψηφία των περιπτώσεων ανέφικτες απελάσεις.

Οι κρατούμενοι, άνθρωποι που δεν έχουν υποπέσει σε κανένα αδίκημα εκτός του ότι δεν διαθέτουν έγγραφα παραμο-

νής, τιμωρούνται με 18μηνη φυλάκιση, διάστημα εγκλεισμού που αποτελεί το ανώτατο όριο προφυλάκισης για κακουρ-γήματα.

Ρατσιστικό «Success Story»Ένα χρόνο μετά την εφαρμογή του σχεδί-ου «Ξένιος Δίας-Στρατόπεδα Συγκέντρω-σης», όλες οι ρατσιστικές προβλέψεις των αρμόδιων υπουργείων έχουν πέσει έξω. Από τους 110.000 περίπου συλληφθέντες των πογκρόμ του Δένδια, μόνο 5.000 με-τανάστες και πρόσφυγες αποδείχτηκαν χωρίς χαρτιά και φυλακίστηκαν στα στρα-τόπεδα, παρ’ όλο που ο Σαμαράς σκίζει τα ιμάτιά του πως οι «λαθρομετανάστες ει-σβολείς» είναι 2.000.000 και η ναζιστική Χρυσή Αυγή τους ανεβάζει σε 4.000.000.

Οι κρατούμενοι μετανάστες και πρό-σφυγες στη συντριπτική πλειοψηφία τους αρνούνται να υπογράψουν δηλώ-σεις «εθελοντικού επαναπατρισμού» και αντιστέκονται με απεργίες πείνας και εξε-γέρσεις.

Το αποτέλεσμα είναι ένας ρατσιστικός φαύλος κύκλος που επιπρόσθετα δεν οδηγεί σε καμία «αποτροπή της μετανά-στευσης».

Η Ελλάδα συνεχίζει να αποτελεί ενδιά-μεσο σταθμό στο ταξίδι των μεταναστών και των προσφύγων προς την κεντρική και βόρεια Ευρώπη, όπου η ανεργία δεν είναι 30% και βάλε.

Η «φιλάνθρωπη» ΕυρώπηΤο σχέδιο αφανισμού των μεταναστών έχει τις ευλογίες της ΕΕ στην Ελλάδα και στις υπόλοιπες χώρες-κρατητήρια του Ευρωπαϊκού Νότου. Παρά τις καταδίκες της Ελλάδας από το Ευρωπαϊκό Δικαστή-ριο για μια σειρά περιπτώσεις απάνθρω-πων συνθηκών κράτησης, η παρέα της Μέρκελ χρηματοδοτεί νέα στρατόπεδα συγκέντρωσης και ενισχύει τη φύλαξη

των Ευρωπαϊκών Συνόρων.

Η «Δημοκρατική Ευρώπη» δεν δείχνει καθόλου αποφασισμένη να επιβάλλει στην –καθ’ όλα συνεργάσιμη– κυβέρνη-ση Σαμαρά το κλείσιμο των κολαστηρίων.

Ο λόγος είναι απλός. Η ΕΕ θέλει να πε-ριορίσει την είσοδο μεταναστών και προ-σφύγων στην ευρωπαϊκή ενδοχώρα ήδη από το 2007, όταν τα πρώτα σημάδια της παγκόσμιας κρίσης άρχισαν να χτυπούν την πόρτα. Ειδικά σήμερα που χώρες σαν την Γαλλία μπαίνουν στην ύφεση, η νεο-φιλελεύθερη ρατσιστική ΕΕ έχει πολύ πε-ρισσότερους λόγους να φυλακίζει μετα-νάστες και πρόσφυγες στον Ευρωπαϊκό Νότο και να αρνείται νέα μεταναστευτικά και προσφυγικά ρεύματα.

ΑντίστασηΗ μόνη διέξοδος για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες, καθώς και για τους ντό-πιους εργαζόμενους και ανέργους που μαστίζονται από την κρίση, είναι η κοινή αντίσταση στα μνημόνια του ρατσισμού όπως και στα νεοφιλελεύθερα οικονο-μικά μνημόνια. Οι κινητοποιήσεις για να κλείσουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης χρειάζεται να ξαναμπούν στην ημερήσια διάταξη του κινήματος και της Αριστε-ράς.

Η διεκδίκηση νομιμοποίησης των με-ταναστών εργατών και ασύλου στους πρόσφυγες είναι κρίσιμη και για τα δι-καιώματα των ντόπιων εργαζομένων. Άλλωστε δεν είναι πολύς καιρός που ντό-πιοι τοξικοεξαρτημένοι δυστυχισμένοι οδηγήθηκαν από τους ράμπο του Δένδια στην Αμυγδαλέζα, καταρρίπτοντας το επιχείρημα πως αποτελεί στρατόπεδο «επανεισδοχής μεταναστών».

Ποιος θα είναι ο επόμενος στόχος καλό θα είναι να μην το μάθουμε ποτέ. Με πρώτο σταθμό τη ΔΕΘ, ας τους ανατρέ-ψουμε μια ώρα αρχύτερα!

Με ανακοίνωσή της, η εταιρία παραγωγής κινη-ματογραφικών ταινιών Village γνωστοποίησε ότι αποσύρει τη διαφημιστική της καμπάνια από την ιστοσελίδα newsbomb.gr. Οι λόγοι που οδήγησαν σ’ αυτή την κίνηση είναι ότι στο site υπάρχει άρθρο χωρίς υπογραφή, το οποίο έχει τίτλο: «Προστατέψ-τε τώρα τους νέους από την ομοφυλοφιλία όπως ο Πούτιν!». Παρά το γεγονός πως η Village δεν επέδειξε αντίστοιχη ευαισθησία, όταν στου Ρέντη φασίστες ξυλοκοπούσαν μετανάστες έξω από τις κινηματογραφικές αίθουσες, η απόσυρση αποτελεί απόδειξη πως πολλοί πελάτες της Village έχουν αντισεξιστικές ευαισθησίες και η «καλή εταιρία» δεν θέλει να τους χάσει.

N N N

O Aρκτούρος επέστρεψε στη Χρυσή Αυγή τα 5.000 ευρώ που είχε λάβει. Βέβαια, τους πήρε περίπου μία εβδομάδα να το αποφασίσουν και αυτό έγινε μετά από έντονη κατακραυγή. Ακόμα κι έτσι, κάτι είναι κι αυτό.

N N N

Ο αριθμός 461 είναι σημαδιακός για όλα τα χωριά της Βιάννου. Με τόσα ματωμένα γράμματα και αριθμούς έχει γραφτεί η θυσία του μαρτυρικού αυτού τόπου. Όλα τα παιδιά που έτρεξαν στον 1ο Αγώνα Δρόμου Βιάννου, φόρεσαν μπλούζες που πίσω «έγραφαν» τον θλιβερό αριθμό που αντιστοιχεί στα θύματα της ναζιστικής θηριωδίας στα χωριά της Βιάννου και της Δυτικής Ιεράπετρας. Δεν ξεχνάμε! Ποτέ ξανά φασισμός!

N N N

Στις 3 Σεπτέμβρη 2013, ο γραμματέας του ΕΕΚ Σάββας Μιχαήλ, μαζί με τον πρώην πρύτανη του ΕΜΠ Κωνσταντίνο Μουτζούρη, οδηγούνται σε δίκη μετά από μήνυση της ναζιστικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή. Οι κατηγορίες είναι παντελώς γελοίες. Για τον πρώτο, διατάραξη κοινής ειρήνης και διέγερ-ση σε βιαιοπραγίες και αμοιβαία διχόνοια, επειδή υπέγραφε κάλεσμα του ΕΕΚ σε αντιφασιστική διαδή-λωση. Για τον δεύτερο, συνδρομή σε ίδιου τύπου ενέργειες, επειδή επέτρεψε τη χρήση υλικοτεχνικού εξοπλισμού του ΕΜΠ από το indymedia (κατηγορία από την οποία έχει ήδη απαλλαγεί σε άλλες δίκες). Είμαστε στο πλευρό τους. Οι φασιστικές διώξεις δεν θα περάσουν.

N N N

Το site των εργαζομένων της ΕΘΕΛ που πρόσκειται στη Χρυσή Αυγή έγραψε για τη δολοφονία στο Περιστέρι του νεαρού από τον ελεγκτή, επειδή δεν είχε εισιτήριο: «Την ευθύνη για τον θάνατό του την έχει το θύμα και έβαλε σε κίνδυνο και άλλους». Το ξέρουμε ότι είναι μισάνθρωποι και μας το επιβεβαι-ώνουν με κάθε αφορμή. Το σωματείο έχει τίποτε να πει ή να κάνει γι’ αυτό; Άλλωστε δεν πάει πολύς και-ρός που εργαζόμενοι στο αμαξοστάσιο της Νίκαιας απέτρεψαν προγραμματισμένη επίσκεψη φασιστών βουλευτών.

N N N

Διώκονται ποινικά εργαζόμενοι στο Γενικό Νοσο-κομείο της Σάμου που αντέδρασαν στη ρατσιστική αιμοδοσία της Χρυσής Αυγής, τον περασμένο Απρί-λη. Αυτό έγινε μετά από αναφορά της διοικήτριας του Νοσοκομείου Σάμου, Σίδερη, στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Σάμου εναντίον των εργαζομένων. Ο εισαγγελέας Πρωτοδικών Σάμου και οι αστυνομικές αρχές προχώρησαν σε προκαταρκτική έρευνα και κάλεσαν τον πρόεδρο του Συλλόγου Εργαζομένων στο νοσοκομείο, Σταμάτη Φιλιππή, και την πρόεδρο του Ιατρικού Συλλόγου Σάμου, Ουρανία Αποστόλου, στο πλαίσιο προανακριτικής διαδικασίας. Αντί να διώκονται οι ναζί, διώκονται οι γιατροί που θέλησαν να μείνουν πιστοί στον όρκο του Ιπποκράτη. Κράτος και φασίστες χέρι-χέρι για ακόμη μία φορά.

Επιμέλεια: Έλενα Παπαγεωργίου

ΜΙΚΡΑ ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΑ

Στρατόπεδα βασανισμού μεταναστών: Να κλείσουν τώρα!

(συνέχεια από σελ. 1)

Οι στιγμές είναι κρίσιμες και επιβάλλε-ται να αντισταθούμε απέναντι στην κυ-βέρνηση που έχει στόχο να εξαθλιώσει τις ζωές όλων μας για χάρη της Τρόικας και του ΔΝΤ. Το κυνήγι των μαγισσών έχει ξεκινήσει από τους μετανάστες, ομοφυ-λόφιλους και τους τοξικοεξαρτημένους, αλλά συνεχίζεται με τους εργαζόμενους και όλους όσους αντιστέκονται. Τα στρα-τόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών απο-τελούν αντιδημοκρατική απάνθρωπη κα-τρακύλα και απαιτείται να παλέψουμε για την κατάργησή τους άμεσα.

Μετά από τη νίκη του αντιφασιστικού κινήματος στην Καλαμάτα, ο αγώνας ενά-ντια στη φασιστική τρομοκρατία της Χρυ-σής Αυγής παίρνει νέες διαστάσεις.

Στη γιορτή θα γίνουν συζητήσεις με καλεσμένους πρωταγωνιστές της αντί-στασης από Ελλάδα και Ευρώπη για την αντιμετώπιση του ρατσιστικού νόμου και τάξης του Δένδια και την πάλη ενάντια στη σεξιστική και ομοφοβική καταπίεση.

Επίσης συναυλίες όπου μέχρι στιγμής έχουν δηλώσει εθελοντική συμμετοχή οι: Μάρθα Φριτζήλα & Τhe Kubara Project, Encardia, Mutsatrela Street Band, HK et

le Saltibanks (από τη Γαλλία) και μετανα-στευτικά συγκροτήματα.

Με διεθνείς κουζίνες, παιδότοπο, μπαρ, προβολές, έκθεση φωτογραφίας και τη συμμετοχή δεκάδων συλλογικοτήτων αντίστασης.

Με μειωμένη για δεύτερη συνεχή χρονιά ημερήσια είσοδο ενίσχυσης στα 5ευρω, 8ευρω για το διήμερο και ελεύθερη είσοδο για τους ανέργους ντόπιους και μετανάστες. Σε μια γειτονιά που έχει υπαρκτά κρούσμα-τα ρατσιστικών επιθέσεων και φασιστικών προκλήσεων. Σας περιμένουμε όλους στο λόφο Κολωνού, στις 5 και 6 Οκτώβρη.

7η Αντιρατσιστική Γιορτή στον Κολωνότου Κυριακάτικου Σχολείου Μεταναστών και της Κίνησης «Απελάστε το Ρατσισμό»

Του Μπάμπη Φαράντου, γιατρού, μέλους ΔΣ του Συλλόγου

Εργαζομένων Νοσοκομείου Πατησίων

Τ ο μεγάλο σοκ για το χώρο της δημόσιας υγείας έφτα-σε. Από την Πέμπτη 22 Αυ-

γούστου άρχισαν να εκκενώνονται τα 8 νοσοκομεία σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη που καταργούνται ή υποβαθμίζονται πλήρως, ώσπου να καταργηθούν.

Ταυτόχρονα, από τις αρχές του Σεπτέμβρη ξεκινάει η κινητικό-τητα-διαθεσιμότητα, δηλαδή οι υποψήφιες απολύσεις στο χώρο της υγείας, με τους πρώτους 1.835 γιατρούς, νοσηλευτές και εργα-ζόμενους στα νοσοκομεία και το υπουργείο Υγείας να πληρώνουν τη νύφη. Μέχρι το Δεκέμβρη θα ακολουθήσουν άλλοι 1.500 εργα-ζόμενοι στα δημόσια νοσοκομεία.

Η κυβέρνηση και ο υπουργός υγείας Α. Γεωργιαδής επικαλούνται ότι με αυτό τον τρόπο θα υπάρξει αναβάθμιση της δημόσιας υγείας. Μάλιστα ο ακροδεξιός υπουργός ωρύεται ολημερίς στα τηλεοπτικά κανάλια ότι δεν θα υπάρξουν απο-λύσεις. Και για τα δύο ψεύδονται εντελώς. Οι πραγματικοί τους στό-χοι είναι άλλοι.

Μείωση κλινώνΠρώτος στόχος είναι η πλήρη δι-άλυση του Εθνικού Συστήματος Υγείας με τις καταργήσεις-υποβαθ-μίσεις νοσοκομείων και κρεβατιών.

Ο υπουργός επικαλείται ότι θα υπάρξει αναβάθμιση των υπηρε-σιών δημόσιας υγείας. Ας δούμε τι εννοεί πραγματικά. Ο νέος οργανι-σμός του Ευαγγελισμού προβλέπει μείωση 200 κρεβατιών. Στον Ευαγ-γελισμό από τα 1.150 κρεβάτια λει-τουργούσαν ήδη, λόγω έλλειψης προσωπικού, μόνο τα 1.000. Στο νέο οργανισμό όμως προβλέπεται η λειτουργία 950 κρεβατιών, συμπε-ριλαμβανομένων των κρεβατιών του νοσοκομείου της Πολυκλινικής που κλείνει (120 κρεβάτια) και του Οφθαλμιατρείου (40 κρεβάτια). Που σημαίνει ότι η ταλαιπωρία που και τώρα υφίστανται οι ασθενείς θα αυξηθεί λόγω έλλειψης προσωπι-κού και κρεβατιών.

Κρεβάτια και κλινικές καταργού-νται άλλωστε με τους νέους οργανι-σμούς και σε νοσοκομεία που δεν κλείνουν. Στο «Σωτηρία» έχουν ήδη κλείσει 4 πνευμονολογικές κλινικές με 135 κρεβάτια. Καλύτερη υγεία με 774 κλινικές και 10.000 κρεβάτια λι-

γότερα, όπως προστάζει το μνημό-νιο, δεν γίνεται.

Αντίθετα μάλιστα το κλείσιμο νοσοκομείων σε μια περιοχή ενός τόσο μεγάλου πληθυσμιακά αστι-κού κέντρου, όπως η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη, οδηγεί σε αύξηση της ήδη μεγάλης αναμονής για χει-ρουργεία και θεραπεία. Η μετακίνη-ση προσωπικού πέρσι από το «Αγία Βαρβάρα» στο «Αττικόν» δεν μείω-σε καθόλου τις ώρες αναμονής στα εξωτερικά ιατρεία, ούτε τα ράντζα στο Αττικόν και τώρα σε αυτό θα προστεθούν και οι ασθενείς που ως τώρα πήγαιναν στο Αγία Βαρβάρα

Το μπάχαλο ξεκίνησε από την πρώτη μέρα εφαρμογής του πε-ρίφημου σχεδίου «Δημοκήδης», όπου νοσηλευτές και διοικητικοί στο ΓΟΝΚ Άγιοι Ανάργυροι πραγ-ματοποίησαν 16ωρη συνεχή βάρδια για να καλύψουν τις ανάγκες. Ενώ υπάρχουν σε όλα τα δημόσια νο-σοκομεία τμήματα που, λόγω της έλλειψης προσωπικού, σε νοση-λεύτριες-ές οφείλονται πάνω από 30, 40 και 50 ρεπό.

ΧαράτσιαΟι άνεργοι, ανασφάλιστοι και χαμη-λού εισοδήματος ασθενείς αποκλεί-ονται από το ΕΣΥ με τη μεταφορά σε αυτούς της δαπάνης υπηρεσιών υγείας και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Αυτό γίνεται με την επιβολή χαρατσιού 25 ευρώ από 1/1/2014 για κάθε εισαγωγή σε νο-σοκομείο. Επίσης με το χαράτσι του 1 ευρώ για κάθε συνταγογράφηση.

Τέλος με την αύξηση της συμ-μετοχής των ασφαλισμένων στην αγορά των φαρμάκων, οι ασφα-λισμένοι θα πληρώνουν από την τσέπη τους ολόκληρη τη διαφορά

πάνω από την ασφαλιστική τιμή για εκατοντάδες φάρμακα που δεν εί-ναι γενόσημα και είναι ακριβότερα, καθώς η κάλυψη της διαφοράς από τον ΕΟΠΥΥ του 50% θα πάψει να ισχύει. Και αυτό γιατί στόχος είναι η πώληση γενοσήμων φαρμάκων να φτάσει από το 20%, που είναι σήμερα, στο 60%.

Δώρα στους ιδιώτεςΘέλουν να αντικαταστήσουν το μό-νιμο προσωπικό του ΕΣΥ με τις δια-θεσιμότητες-απολύσεις με χαμηλά αμειβόμενους συμβασιούχους και να εκχωρήσουν τη λειτουργία των εργαστηρίων στον ιδιωτικό τομέα. Έτσι οι χρήστες των υπηρεσιών υγείας θα πληρώνουν ακόμη πιο παχυλά τα ιδιωτικά ιατρικά διαγνω-στικά κέντρα ακόμη και για απλές εξετάσεις, κάτι που ήδη συμβαίνει λόγω και της μη λειτουργίας των εργαστηρίων του ΙΚΑ.

Επίσης το αναμενόμενο κλείσιμο και η υποβάθμιση των Ψυχιατρικών Νοσοκομείων θα οδηγήσει πολλούς ασθενείς στα χέρια ψυχιατρικών ιδι-ωτικών κλινικών και όσους δεν έχουν χρήματα, στους δρόμους και τις πλα-τείες. Ο μεγάλος στόχος τους είναι ολόκληρα νοσοκομεία του ΕΣΥ να παραδοθούν στους ιδιώτες, που θα μπορούν να τα λειτουργούν και ως ιδιωτικές κλινικές ή τα κτίριά τους να εκποιηθούν ως οικόπεδα φιλέτο.

Τελικά οι φτωχοί και ανασφάλι-στοι ασθενείς, που ο αριθμός τους αυξάνεται συνεχώς, αργά η γρή-γορα θα οδηγούνται στον τάφο, καθώς δεν θα μπορούν να πληρώ-σουν τα νοσήλεια στα ιδιωτικά νο-σοκομεία. Κάτι που έγινε σε όλες τις χώρες που μπήκε το ΔΝΤ και αυτό είναι το βερίκοκο που ενοούσε στη

δήλωσή του ο υπουργός Υγείας (για τους εργαζόμενους γνωρίζαμε ότι είναι οι απολύσεις).

Μόνη λύση η αντίστασηΟι εργαζόμενοι εδώ και καιρό, σε πολλά από τα νοσοκομεία που κα-ταργούνται, βρίσκονται σε κινητο-ποιήσεις οι οποίες συνεχίζονται. Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές πραγματοποιούνται κινη-τοποιήσεις στο ΓΝ Πατησίων και στη Λάρισα, όπου οι εργαζόμενοι στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο πραγματοποιούν στάσεις εργασί-ας. Μεγάλη ήταν και η συμμετοχή εργαζόμενων (1.000 περίπου) στη συγκέντρωση που πραγματοποι-ήθηκε στο Υπουργείο Υγείας την Παρασκευή 23 Αυγούστου.

Οι ομοσπονδίες των γιατρών και των εργαζόμενων στα δημό-σια νοσοκομεία (ΟΕΝΓΕ, ΠΟΕ-ΔΗΝ) προχωράνε όμως σε απο-σπασματικές κινητοποιήσεις που δεν βοηθάνε στο να γενικευθεί ο αγώνας για τη δημόσια υγεία. Το αποτέλεσμα είναι οι εργαζόμενοι να μένουν ακάλυπτοι, όπως στις απειλές του υπουργού Υγείας ότι, όσοι κάνουν κατάληψη, κινδυνεύ-ουν με απόλυση.

Καθοριστικός είναι ο ρόλος της Αριστεράς σε συνδικαλιστικό και πολιτικό επίπεδο. Οι πρωτοβουλί-ες της μπορεί να είναι ο καταλύτης που θα αναγκάσει τις συνδικαλιστι-κές ηγεσίες να προχωρήσουν σε κινητοποιήσεις διαρκείας και κα-ταλήψεις και θα ενώσουν τους ερ-γαζόμενους. Παραδείγματα αγωνι-στικού απομονωτισμού, όπως της Πολυκλινικής, όταν η επίθεση είναι κοινή, πρέπει να αποφεύγονται.

Ο ΣΥΡΙΖΑ καλείται να παίξει κα-θοριστικό ρόλο, γιατί χιλιάδες εργα-ζόμενοι ελπίζουν σε αυτό εντός και εκτός νοσοκομείων. Σε συνδικαλι-στικό επίπεδο ήταν θετική η πρωτο-βουλία της παράταξης του ΣΥΡΙΖΑ στην ΠΟΕΔΗΝ που πραγματοποίησε σύσκεψη και προχωράει σε ένα θετι-κό βηματισμό δράσης, επιδιώκοντας γενικές συνελεύσεις και συνεχείς κινητοποιήσεις για τους εργαζόμε-νους, αλλά δίνει βάρος και στις επι-τροπές αγώνα μαζί με χρήστες των υπηρεσιών υγείας και κατοίκους των περιοχών που λειτουργούν ή καταρ-γούνται νοσοκομεία.

Σε αντίστοιχη κατεύθυνση έχουν γίνει βήματα και από τοπικές οργα-νώσεις και Νομαρχιακές Επιτροπές του ΣΥΡΙΖΑ. Όπως η στήριξη των κινητοποιήσεων των νοσοκομεί-ων Πατησίων, Αγία Βαρβάρα και Α. Φλέμινγκ, με ανακοίνωση που είχε βγει από τη Νομαρχιακή της Βόρειας Αθήνας και αφίσα της Νομαρχιακής Α΄ Αθήνας. Οι κοι-νές συσκέψεις με εργαζόμενους νοσοκομείων και τοπικές οργανώ-σεις του ΣΥΡΙΖΑ που οργάνωσε η Νομαρχιακή Δυτικής Αθήνας. Οι περιοδείες που έχουν γίνει ή προ-γραμματίζονται με βουλευτές στα νοσοκομεία. Στη Θεσσαλονίκη έχει δωθεί σημαντική στήριξη από τις οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ στους ερ-γαζόμενους του Παναγία.

Χρειάζεται περισσότερη επιμονή στη μόνιμη λειτουργία επιτροπών αγώνα στις γειτονιές και κεντρική πολιτική πρωτοβουλία που θα καλεί σε ανένδοτο αγώνα για τη σωτηρία της δημόσιας υγείας. Είναι ο μόνος τρόπος για να οδηγηθούν στον τάφο τα μνημόνια και οι πολιτικές τους και όχι τα νοσοκομεία και οι ασθενείς.

www.dea.org.grΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

28 Αυγούστου 2013 

Καταργούν νοσοκομεία, απολύουν εργαζόμενους

Να μην τους αφήσουμενα μας πεθάνουν