22 Η ΕΠΟΧΗ 24 Μαΐου 2014ΘΕΜΑΤΑ

ΕΒ∆ΟΜΑ∆ΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙ∆Α ΤΗΣ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣΙδιοκτήτης: Εκδοτικός - ∆ημοσιογραφικός Συνεταιρισμός Κοινωνικών,Πολιτικών και Πολιτιστικών Μελετών και ∆ραστηριοτήτων Η ΕΠΟΧΗ, ΣΥΝ Π.Ε.

Βλαχάβα 11 & Αθηνάς, 3ος όροφος,Αθήνα 105 51

ΤΗΛΕΦΩΝΑ 3616702, 3619513 -3619514 • FAX: 3619610

Εκδότρια:Ασημίνα ∆αβάκη - Κλαυδιανού

Συνδρομές (σε ευρώ)• Εσωτερικού: 150 • Kύπρος: 250

• Ευρώπη: 250 • Λοιπός κόσμος: 250Α.Φ.Μ. 096207018 - ∆ΟΥ: ΣΤ’ Αθηνών

Αρ. Λογαριασμού: 72038528658ΙΒΑΝ GR

3801107200000072038528658ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ

Ηλεκτρονική ∆ιεύθυνση:epohigr@gmail.com

www.epohi.grΚωδικός εντύπου: 3341

Στο ραδιοφωνικό σταθμό«Στο Κόκκινο», που ως γνω-στό είναι ιδιοκτησίας του ΣΥ-ΡΙΖΑ, έβγαλε προχθές τηνΒασιλική Σουλαδάκη, υποψή-φια ευρωβουλευτή της ΕλιάςΕίναι η κυρία, που είχε γρά-ψει στην «Αξία» άρθρο μετίτλο «Αλέξη, Γκρέκο μα-σκαρά» «Όταν παρακολουθώ τονΤσίπρα να αγορεύει μου έρ-χεται στο μυαλό συνειρμικάτο τραγούδι του Μηλιώκα«Γκρέκο μασκαρά» (τρόμπα,φιγούρα, σαχλαμάρα και άρπακόλλα)», αναλύει στο άρθρο,χώνοντάς τα και στον Σκουρ-λέτη. Ο κ. Αρβανίτης τη ρώτησε ανεπιμένει ακόμα για τον Τσί-πρα μασκαρά, αλλά αυτή αγέ-ρωχη απάντησε πως εξακο-λουθεί. Αγύριστο κεφάλι η κυρία. Πιο κομψό και αποδοτικό θαήταν να έβγαζε το «Κόκκινο»τον Βενιζέλο ή τον Κεδίκο-γλου. Τουλάχιστον αυτοί θααπέφευγαν στο σταθμό μαςτις χυδαιότητες της εν λόγωκυρίας. Εντάξει υπάρχουν και πε-ρίεργοι πρώην πασόκοι πουπροσχώρησαν στον ΣΥΡΙΖΑΜας δίνουν ψήφους Το κατά δύναμη, βέβαιαΌπως αυτός που κατέβηκεπεριφερειακός σύμβουλοςκαι μάλιστα με αυτοδιοικη-τική εμπειρία ως πασόκος,τώρα υποψήφιος με το συν-δυασμό που στηρίζει ο ΣΥ-ΡΙΖΑ στην Ηλεία έσκισε. Οσυνδυασμός και ο ίδιος πήρε83 ψήφους. Στο δημοτικό συνδυασμό,που επίσης στήριζε ο ΣΥΡΙΖΑστο ίδιο χωριό, έλαβε 0(μηδέν) ψήφους. Προφανώς, αργεί η αγουρίδανα γίνει μέλι Μπορεί να πατώσαμε πλή-ρως στην Ηλεία, όχι εξαιτίαςτων πασόκων, αλλά εξαιτίαςμας, αλλά οι ντόπιοι είναι ευ-φάνταστοι και χιουμορίστες. Στη Βαρβάσαινα, ψηφοφόροςπήγε στο εκλογικό τμήμα μ‘ένα όμορφο άλογο. ∆εν ξέ-ρουμε πάντως αν ο αναβάτηςή το άλογο ήταν μεθυσμένοι.Εξαρτάται από το τι ψήφισαν Ο Σταύρος Θεοδωράκης,ούτε μεθυσμένος ούτε πιω-μένος ήταν όταν μπέρδεψετην κάλπη με το κρεβάτι. Στο σποτ μια έφηβη λέει«δεν το έχω κάνει ποτέ.Ξέρω πως η πρώτη φοράείναι σημαντική... Πρέπει ναείναι με κάποιον που να εμ-πιστεύεσαι. Που δεν θα σε

προδώσει την επόμενη μέρα.Είναι η εκείνη η στιγμή πουαπό κορίτσι γίνεσαι γυναίκα» Τελικά, μας εξηγεί πωςδεν μιλά για σεξ, αλλά γιαεκλογέςΤο τέλος, όμως, του σποτείναι ημιτελές. Στο τέλος θαέπρεπε να παίρνει κάτι σανπροφυλακτικό, σαν εκείναπου διαφημίζονται ως φωτι-στικά αμπαζούρ, και να βγά-ζει από μέσα ένα ψηφοδέλ-τιο του Ποταμιού Την ιδέα την πήρε, εξή-γησε, από την προεκλογικήκαμπάνια του ΟμπάμαΤου Ομπάμα ήταν όμωςσοφτ. Πιο πολύ μοιάζει μετου Πούτιν, όπου η νεαρήπάει στο γιατρό, προχωρη-μένοι βλέπεις οι Ρώσοι, οοποίος της λέει πώς θα τοκάνει για να το απολαύσεισταυρώνοντας Πούτιν. Νέα στάση ΠΟΘ (Πούτιν-Ομπάμα- Θεοδωράκη)Το επιπλέον ενδιαφέρονπου συνάδει με τη γραμμήτης τρόικας, είναι ότι όταν ηνεαρή πήγε στον Θεοδωράκηνα πληρωθεί, της είπε «τοταμείο είναι άδειο, σε κατα-γράψαμε ως εθελόντρια».Εθελοντής μαλάκας, όπως θαλέγαμε στα καλαμαρίστικα Στις βουλευτικές για τηνισότητα των δύο φύλων μπο-ρεί να το προχωρήσει πιοπέρα Να βάλει ένα αγόρι που θαυπονοεί για την πρώτη τουφορά, όχι με σεξ αλλά μεσελφ σέρβις. Αν ψηφίσει Πο-τάμι θα είναι η δεύτερη τουεντός παραβάν. Ο Ψαριανός και ο Οικονό-μου της ∆ΗΜΑΡ προσφεύ-γουν και αυτοί σε σεξιστι-κούς συνειρμούς. Πρότειναν να ψηφιστούνΣγουρός και Μώραλης, γιαπεριφερειάρχης ο πρώτοςκαι για δήμαρχος του Πειραιάο δεύτερος. Ο Ψαριανός, μάλιστα, τοιδεολογικοποίησε.

«Είναι θετικό και καλό οι πα-ράγοντες μιας ομάδας να δι-εισδύουν στην τοπική Αυτο-διοίκηση», μας δασκάλεψε Εδώ που τα λέμε ασφυκτιάστο κόμμα του ΚουβέληΠάμε για Μπερλουσκόνι, πουκαι αυτός ξεκίνησε από τηΜίλαν Μπορεί η Ελλάδα να μηνέχει λεφτά, η κυβέρνησηόμως διαθέτειΟ υπουργός (μάλλον) Πολιτι-σμού Παναγιωτόπουλος πήγεστις Βρυξέλλες για συνάν-τηση με ομολόγους του καιπήρε μαζί του 12 νοματαί-ους, που τους φιλοξένησεστο εκεί Χίλτον Η μόνη που άξιζε τα λεφτάτης ήταν η Άννα Παναγιωτα-ρέα. Πήγε και αυτή, αλλά του τηνέφερε. Επιστράτευσε όλητην πάλαι ποτέ δημοσιογρα-φική αυθεντία της και τονγονάτισε στις ερωτήσεις Έκανε τον «κόκκινο Πάνο»φυτίλιΤόσο που μετά αυτόςέσπρωξε περιχαρής το βίν-τεο στα ελληνικά κανάλια,που παρ‘ ολίγον να το κό-ψουν, γιατί οι τηλεθεατέςτους δεν αντέχουν τόσησκληράδα Είναι σκληρή η δημοσιο-γραφία στην Ελλάδα. Το«Έθνος» πριν προχωρήσει οΣαμαράς στις εξαγγελίες του,έβγαλε ως αποκλειστικό τηδημιουργία 550.000 θέσεωνεργασίας. Μετά 3 ώρες το διόρθωσεστις 750.000. ∆εν ήξερε, δενρώταγε; Ο Σαμαράς πώς τοέκανε και ρώτησε τον Μου-ρούτη για πόσες τελικά θέ-σεις εργασίας θα έταζε; Να φύγει η συγκυβέρνησηγιατί είναι προβλέψιμη Άντε από την Κυριακή ναέλθει η δικιά μας, για να πά-ρουμε πάλι μπροστά.

Γεράσιμος ο Αλιεύςalieys@hotmail.gr

Του Θωμά Τσαλαπάτη

Αν και το συνολικό εκλογικό αφήγημα θα γραφτεί σε δύο πράξεις(με ομολογημένη αριστερή προσδοκία τη σύντομη προσθήκη μίαςτρίτης), με τις ευρωεκλογές της ερχόμενης Κυριακής να κωδικο-

ποιούν, να αποκρυσταλλώνουν, να προσθέτουν ευκρίνεια και να ανοί-γουν σε νέα πεδία τα πολιτικά συμπεράσματα των αυτοδιοικητικώνεκλογών, ωστόσο η καταγραφή μερικών πρώιμων σκέψεων δεν μοιάζειπρόχειρη ή παρακινδυνευμένη αλλά μάλλον θεμιτή και αναγκαία.

Αν υπάρχει ένα γεγονός ήδη παρόν από αρκετά πριν -το οποίο οι εκλο-γές της 17ης του Μάη ήρθαν απλά να επιβεβαιώσουν και να εξειδικεύ-σουν- αυτό είναι οι μεταλλάξεις τις κομματικής δυσαρέσκειας και οι

αποτυπώσεις της στο σώματης πολιτικής σφαίρας. Είναιορατό περισσότερο από ποτέ,πως η κατάρρευση των παρα-δοσιακών κομμάτων σε ένατόσο έντονο κομματοκρατού-μενο περιβάλλον, σηματοδό-τησε την ταυτόχρονη κατάρ-ρευση του τριακονταετούς οι-κοδομήματος που τα χρησιμο-ποιούσε ως βάση και τη ρευ-στοποίηση πολιτικών λει-

τουργιών, αντανακλαστικών και βεβαιοτήτων. Η εκλογική κινητικότητα(ακόμα και σε επίπεδο δημοσκοπήσεων), η ανάδυση νέων κομμάτων ή ηανάθεση νέων ρόλων σε παλαιότερα, ταυτόχρονα με τη γενικευτική απα-ξίωση και την αποχή ήρθαν σαν πρώτες αντιδράσεις σε αυτή την κατά-σταση. Οι δίδυμες εκλογές πέρα και ανεξάρτητα από οποιαδήποτε άλληθετική ή αρνητική καταγραφή, θα μείνουν καταγεγραμμένες ως η ημε-ρομηνία ανόδου του μεταπολιτικού.

Εκφάνσεις του μεταπολιτικού

Το μεταπολιτικό στις διάφορες εκφάνσεις του έρχεται να προστεθείως ένας ταυτόχρονος εχθρός δίπλα στις μνημονιακές πολιτικές και τιςπολιτικές της λιτότητας. Εκφρασμένο ως άνευ όρων ανεξαρτησία, σε δη-μοτικά ή περιφερειακά ψηφοδέλτια, με μόνο επιχείρημα την απουσίασχέσης με κόμματα (αποκλειστικά σε ρητορικό επίπεδο φυσικά αφού ταψηφοδέλτια στην συντριπτική τους πλειοψηφία υπήρξαν επανδρωμέναμε συμβούλους προερχόμενους από κόμματα ακόμα και στελέχη πρώ-της γραμμής). Εκφρασμένο ως άνευ όρων νέο στην περίπτωση του Πο-ταμιού, όταν το σαρωτικό τίποτα προκύπτει ως έκφραση αυθεντικότη-τας, όταν η έλλειψη προγράμματος προκύπτει ως διάθεση για διάλογο,όταν η απουσία οποιασδήποτε κοινωνικής και πολιτικής αναφοράς, δε-σμού ή γείωσης προκύπτει ως ελευθερία.

Εκφρασμένο ως βαλκανικός μπερλουσκονισμός στις περιπτώσεις τουΜαρινάκη και του ανεκδιήγητου Μπέου. Σε μία κίνηση εξώστρεφου πο-λιτικού κυνισμού, όπου τα συμφέροντα υπερπηδούν την πρόφαση τηςδιαμεσολάβησης των πολιτικών. Μια διαπλοκή χωρίς μεσάζοντες. Σαν ηαπαξίωση των κομμάτων να τα αποκόλλησε από την εξίσωση συμφέ-ροντα-κόμματα- ψηφοφόροι και να τα κατέστησε αχρείαστο σκαλοπάτιυφαρπαγής. Τα συμπτώματα της πολιτικής γίνονται και εκφραστές της,εκπροσωπώντας τώρα τους εαυτούς τους: χουλιγκάνια, παπάδες, επι-χειρηματίες με οφ σορ και σκοτεινές πτυχές, ικανοί να στήσουν εκλογι-κούς μηχανισμούς πάνω σε ήδη υπάρχοντες μηχανισμούς (νύχτα, στρα-τοί οπαδών, τάγματα εφόδου, εκκλησία, χρηματοδοτήσεις, συμφέροντα).Ίσως μάλιστα να μην είναι παρακινδυνευμένο να αποδεχτούμε πωςακόμα και ένα κομμάτι ψηφοφόρων της Χρυσής Αυγής εκφράζει ακρι-βώς αυτή τη σχέση με το μεταπολιτικό (τουλάχιστον ως πρώτη επαφήκαι ως πρόφαση). Μια σχέση που στη συνέχεια ριζοσπαστικοποιείται καιπαίρνει αμιγώς πολιτικά ναζιστικά χαρακτηριστικά.

Στη σφαίρα της μεταπολιτικής, η πολιτική πολιτικοποιείται με όρουςμη πολιτικής. Ως κοινή λογική, ως υπερβατική προσφορά, ως ανώτεροαγαθό (είτε αυτό είναι η πατρίδα είτε η ομάδα), είτε απλώς ως τηλεο-πτική πόζα. Στον πυρήνα βέβαια τίποτα δεν αλλάζει. Αφού δεν υπάρχειπολιτικό μόρφωμα που να μην εκφράζει συμφέροντα (ταξικά, επιχειρη-ματικά, προσωπικά, κτλ).

Ο ρόλος της αριστεράς

Με τον ίδιο τρόπο που η αριστερά κλήθηκε να υπερασπιστεί τις αστι-κές κατακτήσεις σε θεσμικό επίπεδο ήδη από την αρχή της κρίσης, έτσικαι τώρα, σε μια ταυτόχρονη διαδικασία, καλείται να υπερασπιστεί τιςκατακτήσεις στο επίπεδο της πολιτικής λειτουργίας, του πολιτικούλόγου και τελικά στο σύνολο των εκφάνσεων του πολιτικού. Και στιςδύο περιπτώσεις βρισκόμαστε μπροστά στη διεκδίκηση ενός χαμένουαυτονόητου και ταυτόχρονα μπροστά στην ριζοσπαστικότητα αυτού τουαυτονόητου. Στον μεγάλο ιστορικό μετασχηματισμό που βιώνουμε τα τε-λευταία χρόνια, είναι ίσως πρώτη φορά και με τέτοια ένταση ξεκάθαρο,πως οι εχθροί της αριστεράς μοιάζουν να ταυτίζονται με τους εχθρούςτης δημοκρατίας. Και κάτι τέτοιο όχι μόνο πολλαπλασιάζει την σημασίατης, αλλά προσθέτει στο πολλαπλό χρέος, στη σημασία και στην ανα-γκαιότητά της.

http://tsalapatis.blogspot.gr/

Ο εχθρός της αριστεράς Το ΚΚΕ είναι ικανόνα αποσύρειτους υποψηφίους του,για να μη τους ψηφίσειο ΣΥΡΙΖΑ στο β΄ γύρο

Η ΕΠΟΧΗ 24 Mαΐου 2014 33ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Κάλπη που βγάζειπολιτικές εξελίξεις

Με δύο σπουδαίες, κρίσιμες αποσα-φηνίσεις των τελευταίων ημερώνβαδίζουμε στην κάλπη των ευρωε-

κλογών και του δεύτερου γύρου των αυτο-διοικητικών εκλογών. Η πρώτη είναι ότιτο ένα μετά το άλλο, μετά τον ΣΥΡΙΖΑ, τακόμματα – πρώτο το ΠΑΣΟΚ, μετά η Ν∆και τελευταία η ∆ΗΜΑΡ – παραδέχονταικαι αναδεικνύουν τη μεγάλη πολιτική ση-μασία των ευρωεκλογών. Η δεύτερη, είναιότι Ν∆ και ΠΑΣΟΚ επαναβεβαίωσαν τησυμμαχική «αλληλεγγύη» τους στο πλαί-σιο της κυβέρνησης με τρανταχτά παρα-δείγματα τη στήριξη της Ν∆ για Καμίνηκαι Σγουρό. Η ανησυχία του συστήματοςγια τις εξελίξεις παρέκαμψε και τους διαγ-κωνισμούς.

Η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών, τουπληττόμενου από την πολιτική των μνη-μονίων λαού, έχει τώρα ξεκάθαρα μπρο-στά της τα δύο στρατόπεδα. Η «σύσφιξησχέσεων», όμως, Ν∆ – ΠΑΣΟΚ υπό το σύν-θημα «σταθερότητα» και με στόχευση τηντρομοκράτηση των ψηφοφόρων, μαρτυράτα κρυφά σχέδια και ωθεί στην αντίθετηφορά τους πολίτες – καθώς όλοι μιλούνγια την κρισιμότητα της ψήφου – δηλαδήστην υποστήριξη του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωε-κλογές. Αλλά και στις περιφέρειες καιτους δήμους με πρώτους την Αθήνα, τηνΑττική. ∆εν είναι τυχαίο ότι από το εσωτε-ρικό της Ν∆ εκφράστηκαν διαφωνίες ενώαναλύσεις και ρεπορτάζ στο φιλονεοδη-μοκρατικό Τύπο αμφιβάλλουν για την ορ-θότητα της απόφασης του κ. Σαμαρά.«Θέτει σε σοβαρή δοκιμασία τους συντη-ρητικούς ψηφοφόρους … Η σύγκλισηστην κορυφή δεν μεταφέρεται στη βάσηαυτομάτως» (Κ. Ιορδανίδης, «Καθημε-ρινή»).

Η αποτυχημένη σκηνοθεσία

Οι δυο αποσαφηνίσεις που αναφέραμεσυνδυάζονται με άλλα δύο θέματα, πουδείχνουν ότι η Ν∆ απέτυχε στις κύριεςστοχεύσεις της. Το ένα, είναι ότι η έκ-κληση της συγκυβέρνησης για «σταθερό-τητα», η οποία συνδυάζεται και με τις κα-ταγγελίες του κ. Σαμαρά για «κίνδυνο οπι-σθοδρόμησης», με το ότι ο Α. Τσίπραςείναι αντι-ευρωπαίος, υπονομευτής κτλδεν πέρασε στο λαό. «Η κυβερνητική απο-τυχία δεν βρίσκεται στους αριθμούς – εκείόλα είναι συζητήσιμα. Ούτε στα διλήμματαπου δεν δούλεψαν και στη γραμμή ‘βγαί-νουμε από το τούνελ, βγαίνουμε’ που δενέφθασε στη βάση. Βρίσκεται στη σκηνοθε-σία αυτής της εκλογικής αναμέτρησης»σημειώνουν μη φίλο-Συριζαίοι αναλυτέςόπως ο Γ. Λακόπουλος στα «Νέα». Τοάλλο, είναι ότι η επιχείρηση να εμφανίζε-ται ότι η οικονομία βελτιώνεται, ότι η έξο-

δος από το τούνελ έχει ήδη αρχίσει, δενπείθει. Σχεδόν εγκαταλείφθηκε ή την υπε-ρασπίζονται πια χωρίς πειθώ, χωρίς ψυχή.

Όσοι είδαν προχθές τον πρωθυπουργόνα παρουσιάζει σαν δήθεν αναπτυξιακόπρόγραμμα, μετά τη βαθειά και μακράύφεση της οικονομίας, αποσπάσματα απότρεις ασύνδετες μεταξύ τους μελέτες – ημια μάλιστα μιας διεθνούς επιχείρησηςσυμβούλων! – δεν χρειάζονται τίποτε πε-ρισσότερο. Η επαγγελία 550.000 απασχο-λήσεων, όταν η ανεργία προσεγγίζει το30% θεωρήθηκε ευρύτατα πρόκληση. Όσογια την παραδοχή από τον κ. Σαμαρά ότιέγιναν λάθη και θα διορθωθούν ποια καιποιον μπορεί να πείσει; Αντίθετα, εξοργί-ζει γιατί εκλαμβάνεται ως τέχνασμα για ναστρέφουμε την προσοχή μας στο μέλλοννα ξεχνάμε τα άσχημα που ζούμε.

Η αισιοδοξία άλλαξε στρατόπεδο

Ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε, στην τελική ευθείατων εκλογών, να θέσει ζητήματα και ναπείσει ή τουλάχιστον να ανοίξει δρόμουςγια νίκες. Αυτό είναι μια κρίσιμη επιτυχία.Για τη σημασία των ευρωεκλογών, ιδίωςμε την πολύ καλή και ουσιαστική συμμε-τοχή του Αλέξη Τσίπρα στη συζήτηση μετους άλλους υποψηφίους για την προ-εδρία της Κομισιόν, έγιναν τεράστια βή-ματα. Ο κόσμος συζητά, πλέον, το πόσοσυνδέεται το εθνικό με το διεθνικό, η εσω-τερική με την ευρωπαϊκή πολιτική, το πώςμια καταδικαστική για την κυβέρνησηψήφος εδώ θα μπορεί να σημαίνει αρχήανατροπών και στην Ευρώπη. Παρά τους«όγκους» διαστρέβλωσης ο ευρωπαϊκόςλόγος του ΣΥΡΙΖΑ βγήκε αγωνιστικός,ολοκάθαρος, πειστικός. Και είναι αποδε-κτό και από τους οπαδούς της κυβέρνησηςαυτό που είπε ο Α. Τσίπρας, ότι η κ. Μέρ-κελ το βράδυ της Κυριακής, θα έχει δύοοθόνες για να παρακολουθεί τα αποτελέ-σματα, μία για τη Γερμανία και μία για τηνΕλλάδα.

Κατάφερε, επίσης, να πείσει, και χάριςστο υπαρκτό έργο των συνδυασμών του,ότι η ψήφος στην Αθήνα και στην Αττικήείναι μεν αυτοδιοικητική, θέλει όμως πε-ρισσότερη προσοχή. Οι πολίτες διέκρινανκαθαρά πίσω από τους «ανεξάρτητους»Καμίνη και Σγουρό την παγίδα. Αυτά ταδύο στοιχεία, η καλή εμφάνιση στα ευρω-παϊκά και το καλό αποτέλεσμα σε Αθήνα –Αττική είναι αυτό που, παρά τα υποφερτάαποτελέσματα τα οποία έφεραν οι κυβερ-νητικοί υποψήφιοι, δεν επιτρέπει στα κυ-βερνητικά κόμματα να νιώθουν αισιοδο-ξία. Ο αέρας της αισιοδοξίας εγκαταστά-θηκε στο στρατόπεδο του ΣΥΡΙΖΑ. Το ση-μείωσαν πολλοί αναλυτές, φάνηκε απότην ήπια, χαμηλού τόνου στάση των Βενι-

ζέλου – Σαμαρά, που δεν «εόρτασαν». Τοκατέγραψαν ήδη με μεγάλη ανησυχία καιδιεθνείς χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί,τράπεζες και οίκοι αξιολόγησης, χτυπών-τας καμπανάκι.

Υπάρχουν, βεβαίως, για τον ΣΥΡΙΖΑ καιτα προβληματικά ή μέτρια αποτελέσματασε πολλές περιφέρειες ή κάποιους δή-μους. Η έμπρακτη δοκιμασία της γραμμήςτης απόλυτης σύνδεσης των τριών ψήφωντων πολιτών, η οποία σημειωτέον στηνπράξη δεν τηρήθηκε έτσι, είναι επίσης έναβήμα συνειδητοποίησης ότι ο δρόμος προςτη νίκη δεν είναι εύκολος, ο αγώνας είναιημιαντοχής και όχι ταχύτητας. Ότι η το-πική πολιτική έχει διαφορετικές ανάγκες,ότι υπακούει σ’ άλλους νόμους, έχει άλ-λους δρόμους για να περάσει στους πολί-τες απ’ ό, τι η γενική πολιτική. Όμως, οιαυτοδιοικητικές κινήσεις όπου συμμετέ-χουν και οι Συριζαίοι, κατέκτησαν κρίσι-μες θέσεις και μαζί με αυτές που θα γίνουνδημοτικές αρχές – σε πόλεις του Λεκανο-πεδίου, καλλικρατικούς δήμους, πρω-τεύουσες νομών – θα αποτελέσουν μιασπουδαία αφετηρία για αυτοδιοικητικήπαρέμβαση, πιο ώριμη, με αρτιότερα προ-γράμματα, με τις δικές της συμμαχίες, αυ-τόνομη.

Επικείμενες οι πολιτικές εξελίξεις

Οι συμμαχίες, επίσης, στις δημοτικέςεκλογές, στον δεύτερο γύρο ξανατίθενταιμε πιο ελαστικούς όρους. Εντούτοις αυτόδεν ισχύει, δυστυχώς, για το ΚΚΕ. ∆εν βλέ-πει καμία διαφορά πουθενά και αντιδράακόμη πιο απόλυτα όταν υποψήφιοι είναιΣυριζαίοι. Ο ΣΥΡΙΖΑ δήλωσε αμέσως ότιστηρίζει τους υποψήφιους του ΚΚΕ χωρίςκανένα αντάλλαγμα. Το ΚΚΕ απάντησεεπιβάλλοντας στον ίδιο τον υποψήφιό τουτης Πάτρας, ένα δημοφιλές στέλεχος τηςΑριστεράς, να καθυβρίσει τον Τσίπρα καιτον ΣΥΡΙΖΑ, επαναφέροντας στο προσκή-νιο ένα δυσφημιστικό για κάθε αριστερήκαι αριστερό, σταλινισμό. Η ηγεσία τουκόμματος δεν υπολογίζει ότι όταν τα ζη-τήματα που τίθενται έχουν ιστορική διά-σταση, τα λάθη έχουν και αντίστοιχα κα-ταστροφικά αποτελέσματα. Και για τολαϊκό κίνημα και για το ίδιο το κόμμα.

Η ανησυχία που έχουν Ν∆ – ΠΑΣΟΚ καιο Τύπος που τα συνδράμει μπροστά στοενδεχόμενο η ψήφος σήμερα να δώσειαποτέλεσμα – καταλύτη, οδήγησε σε μιαανελέητη επίθεση φθοράς στον ΣΥΡΙΖΑγια δήθεν «φλερτ» προς τη Χρυσή Αυγή.Παρά το παρελθόν τους ως υπνώτουσαςκυβέρνησης έναντι των εγκλημάτων τηςφασιστικής Χρυσής Αυγής, βάσει σχεδίου.Ο ΣΥΡΙΖΑ, όμως, κάνει ιδεολογικό αγώνακαι παλιά και τώρα και ανησυχεί από τηνάνοδο της ΧΑ στις εκλογές. Και χωρίς νααλλάζει άποψη και τακτική προσπαθεί, σεκάθε ευκαιρία, να περιορίσει τη δύναμηεπιρροής της. Αυτό και τίποτε άλλο δενισχύει, και γι’ αυτό ενοχλεί.

Επίκεινται πολιτικές εξελίξεις μετά τιςεκλογές; Μ’ άλλα λόγια τα αποτελέσματα,των ευρωεκλογών ιδίως, θα είναι καταλύ-της, θα προκαλέσουν πολιτικές εξελίξεις;Θα επιβεβαιωθούν οι λαϊκές προσδοκίες ηψήφος σήμερα να σημάνει και την αρχήτους τέλους της μνημονιακής κυβέρνη-σης; Ότι θα υπάρξουν πολιτικές εξελίεξιςείναι σίγουρο και λόγω της ήττας της Ν∆και λόγω του αποτελέσματος και των εσω-κομματικών προβλημάτων του ΠΑΣΟΚ. Ηένταση και η ταχύτητά τους θα κριθούναπό την έκταση της ήττας που θα εμπεριέ-χει η ψήφος των πολιτών.

Παύλος Κλαυδιανός

ΒόλοςκαιΠειραιάς

Ηπροεκλογικήκαμπάνια στιςαυτοδιοικητικές

εκλογές ανέδειξε όχι μόνοτις δυνατότητες που δίνειένας δήμος ή μια περιφέρειαγια να γίνει σπουδαίο έργο,ακόμη και όταν η κεντρικήκυβέρνηση είναι μνημονιακήή συντηρητική, αλλά καιπολλές παθογένειες:δέσμευση με ελπίδα –υπόσχεση μια θέσηεργασίας, διαπλοκή μεεργολαβικά και άλλαεπιχειρηματικά συμφέροντα,ρουσφέτι και άλλα πολλά. Οιτοπικές κοινωνίεςγνωρίζουν τηνπροβληματική ποιότηταπροσώπων που πρώτευσανστον πρώτο γύρο και ότικάποια απ’ αυτά, δυστυχώς,τελικά θα υπερισχύσουν.Όμως … Όμως, δύο περιπτώσειςπρέπει να τις ξεχωρίσουμεαπολύτως και ναεργαστούμε, χωρίςδισταγμό, για να ηττηθούν.Πρόκειται για τουςυποψήφιους του Βόλου καιτου Πειραιά Μπέου καιΜώραλη. Για τη θητεία τουςστο ποδόσφαιρο και τωνκαθοδηγητών τους στιςεπιχειρήσεις όπως και γιατις επιδιώξεις τους, ανκερδίσουν, έχουν γραφτείπολλά. Εδώ, να προσθέσουμεμόνο, και να υπογραμμίσουμεότι είναι έξω απόοποιαδήποτε γνώριμη ωςτώρα, αυτοδιοικητική καιπολιτική παράδοση πουμπορεί ο πολίτης νασυμφωνεί και να ψηφίζει ήνα διαφωνεί και νακαταψηφίζει. Είναιπαραδείγματα και πειράματαέξω από το γενικό πολιτικόσύστημα, έξω και από τοαυτοδιοικητικό – τοπικόσύστημα. Για τα οποίαέδειξαν έμπρακτα τησυμπάθειά τους και κόσμοςτης Χρυσής Αυγής,διακρίνοντας συγγένεια,συγκεκριμέναεπιχειρηματικά συμφέροντα,η αντιδραστική μερίδα τηςεκκλησίας και επιπόλαιοι ήκυνικοί πολιτικοί.∆εν πρέπει νανομιμοποιηθούν, νααποτελέσουν προηγούμενοστην τοπική αυτοδιοίκηση,στην πολιτική. Στον Βόλο ταπράγματα είναι απλά και οσύντροφός μας ΜαργαρίτηςΠατσιαντάς θα συσπειρώσειτους Βολιώτες,αφυπνίζοντας ακόμη καιπολλούς από εκείνους που,ελαφρά τη καρδία, στον α΄γύρο ψήφισαν τον κ. Μπέο.Στον Πειραιά υπάρχει τοπροηγούμενο του 1974, ότανο χουντικός δήμαρχος, παράτο 49% του πρώτου γύρου,δεν κέρδισε τον δήμο γιατίσυνασπίστηκαν όλοιεναντίον του.

Π. Κ.

Η μεγάλη απάτητης νύχτας του Α΄ γύρουΜια δόλια προσπάθεια αποφυγής της εκλογικήςπραγματικότητας από το σύστημα της διαπλοκής.Του Νίκου Τσαγκρή

Εξαρτάται τι γυαλιά φοράς. Αν φοράς τα γαλαζοπράσινα, της συγκυβέρνη-σης, βλέπεις ότι «παρά τις αρχικές εντυπώσεις που δημιουργήθηκαν απότα exit polls, το μήνυμα που προέκυψε από τις κάλπες ήταν καθαρό: διατή-

ρηση της σταθερότητας και επιμέρους ανατροπές που δεν αμφισβητούν όμως τησυνολική εικόνα, μπλα, μπλα, μπλα…».

Αν φοράς τα αντισυστημικά γυαλιά βλέπεις ότι «το πιο ηχηρό αντικυβερνητικόμήνυμα προήλθε από την Αθήνα και την Αττική, όπου ο ΣΥΡΙΖΑ προχώρησε στοδεύτερο γύρο, καθώς είναι οι δύο εκλογικές ζώνες που επιτρέπουν να αντληθείένα πιο κεντρικό πολιτικό συμπέρασμα, μπλα, μπλα, μπλα».

Είδα το εκλογικό αποτέλεσμα του πρώτου γύρου με τα… πολυεστιακά μου γυα-λιά, και είδα το σύστημα της διαπλοκής (ολιγάρχες – συγκυβέρνηση – media) ναεπιδίδεται σε ένα ξεδιάντροπο στριπτίζ, αποκαλύπτοντας πλήρως το τέταρτομέλος του μαφιόζικου σώματός του, τις εταιρίες δημοσκοπήσεων. Να επιχειρείμια προσχεδιασμένη με τα υπόλοιπα μέλη της μαφίας (ολιγάρχες – συγκυβέρ-νηση – media) απάτη: τη σύγκριση των αποτελεσμάτων του πρώτου γύρου τωναυτοδιοικητικών εκλογών του 2014 με το αποτέλεσμα των εθνικών εκλογών του2012. Και όχι με το αποτέλεσμα των αυτοδιοικητικών εκλογών του 2010, ως όφει-λαν, σύμφωνα με τους συγκριτικούς κανόνες των πολιτικών μετρήσεων.

Και είδα την απάτη να «περνάει» και τον πραγματικό χαρακτήρα της ψήφουτου πρώτου γύρου – το μήνυμα που εξέπεμπε – να χάνεται, πίσω από το απατηλόσυγκριτικό τρικ των δημοσκόπων. Επιτρέποντας στο σύστημα της διαπλοκής ναεπιβάλλει στην κοινή γνώμη τη δική του, πλαστή εκλογική αποτίμηση, ότι το απο-τέλεσμα του πρώτου γύρου «ήταν ένα ισορροπημένο αποτέλεσμα που συμψηφί-ζει τις ανατροπές του ΣΥΡΙΖΑ στην Περιφέρεια Αττικής και στο ∆ήμο της Αθήναςμε την αντοχή των υποψηφίων της Ν.∆, στις επαρχιακές περιφέρειες». Και επο-μένως, έχουμε… «ισοπαλία». Και «ανάσχεση της αντιμνημονιακής ψήφου»!

Αισθήματα ηττοπάθειας!..

Το χειρότερο, είδα κάποια στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που συμμετείχαν στα τηλεο-πτικά και ραδιοφωνικά πάνελ της νύχτας των εκλογών (λόγω έλλειψης εμπει-ρίας ή και ασχετοσύνης, υποθέτω,) να μην αντιδρούν στο απατηλό συγκριτικότρικ των δημοσκόπων. Με αποτέλεσμα να επικρατήσει η απατηλή εικόνα της μιν-τιακής μαφίας. Και να προκαλέσει ακόμα και αισθήματα ακραίας ηττοπάθειας,στις ευρύτερες περιοχές των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, αισθήματα που καταγρά-φονταν αστραπιαία, υπό μορφήν ηττοπαθών αναρτήσεων, στα socialmedia τηννύχτα των αποτελεσμάτων.

Βάλθηκα να στέλνω παρηγορητικά μηνύματα στους συριζαίους φίλους, απο-καθιστώντας την αλήθεια της κάλπης. Που, καθώς με τα… πολυεστιακά γυαλιάμου τη συνέκρινα κανονικά, δεοντολογικά, με την «ομότιμή» της των δημοτικώνκαι περιφερειακών εκλογών του 2010, ανέτρεπε την εικονική αποτίμηση της συ-στημικής μαφίας των καναλιών, αποκαθιστώντας το πραγματικό αποτέλεσμα:συντριπτικό πανελλαδικό (πέραν των φαινομένων ∆ούρου και Σακελαρίδη)«ρεύμα» υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ. Και διέψευδε την συστημική φενάκη περί «ανάσχεσηςτης αντιμνημονιακής ψήφου».

Την επομένη των εκλογών μόνο, ο Μανώλης Γλέζος κατήγγειλε το σύστημα τωνμίντιαχαρακτηρίζοντας ως δόλια τη σύγκριση των ποσοστών των περιφερειακώνεκλογών με αυτά των εθνικών εκλογών. Και τόνισε ότι με αυτόν τον τρόπο γίνε-ται «προσπάθεια αποφυγής της πραγματικότητας». Αντίστοιχες επισημάνσεις τουΠαναγιώτη Λαφαζάνη και άλλων στελεχών στα απογευματινά δελτία της ∆ευτέ-ρας σκεπάστηκαν μέσα στον τηλεοπτικό κουρνιαχτό…

Κρύφτηκε η δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ

Στην πραγματικότητα, που δεν φανερώθηκε ποτέ (!), με βάση την επιστημονικήσύγκριση και ανάλυση των αποτελεσμάτων του Α’ γύρου είχαμε μια εξαιρετικάθεαματική άνοδο της περιφερειακής εκλογικής επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ: από το4,5% που ήταν το 2010 τα ποσοστά εκτοξεύτηκε στο 17,7%!

Ήταν ένας πραγματικός θρίαμβος, που κρύφτηκε από τη συγκριτική απάτη τηςμαφίας των μίντια, τη νύχτα των εκλογών. Και δεν κρύφτηκε μόνο η εκτόξευσητης επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και η αντιστρόφως ανάλογη πτώση των περιφε-ρειακών ποσοστών της Ν.∆.

Εν κατακλείδι, με τα… πολυεστιακά μου γυαλιά μου να εστιάζουν στονμετεκλογικό χάρτη του πρώτου γύρου, είδα (πέρα από κάποιες τοπικές εξαιρέ-σεις) ότι η ψήφος που επικράτησε ήταν περισσότερο αντισυστημική – αντιμνη-μονιακή, παρά «αυτοδιοικητική». Και είδα ακόμη τη δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ χαρ-τογραφημένη και μεγάλη, και ικανή να μετεξελιχθεί σε συντριπτική νίκη στις αυ-ριανές κάλπες, ιδίως στις ευρωκάλπες. Το ίδιο, φαίνεται να ισχύει και για τα άλλααντιμνημονιακά κόμματα.

Είδα ακόμα τη συρρίκνωση της επιρροής της Ν.∆. να γίνεται συντριπτική, όχιμόνο στην Αττική αλλά καιστην περιφέρεια. Πράγμα πουδικαιολογεί τον πανικό του Σα-μαρά – την άθλια μετάλλαξήτου σε Μαυρογιαλούρο της συμ-φοράς – και την ατμόσφαιραδιάλυσης που διαπερνά όλες τιςπτέρυγες της… παράταξης.

Αυτά, και άλλα πολλά – πουδεν χωράνε σ’ αυτήν εδώ τηστήλη – είδα, και τα φανερώνω.Αν μη τι άλλο, να μην περάσεικαι στις αυριανές κάλπες αυτήη «δόλια προσπάθεια αποφυγήςτης πραγματικότητας», πουείπε και ο Γλέζος.

Το ναυάγησε«Σε 15 μέρες γύρισα όλη

την Ελλάδα σαν τον Ρο-βινσώνα» είπε η Νατάσα Ρά-γιου στο enikos. Τελικά η Νέα∆ημοκρατία τις δημοτικές βι-βλιοθήκες δεν τις κλείνει γιανα εξοικονομήσει χρήματα γιατη μείωση του χρέους, αλλάγια να μην διαβάζουν τα παι-διά, ώστε να περνάει στο ντού-κου ποιος ήταν ο Ροβινσώνας,η Κλεοπάτρα, η Πηνελόπη.Φευ!

Όχι άλλοσώσιμοΗΣυλβάνα Ράπτη είπε με

αφέλεια στο ραδιόφωνοτου Real fm «αν εισπράξουμεένα ποσοστό το οποίο μετα-φραζόμενο μας λέει “να σαςπω κάτι, δε θέλω να με σώζετεάλλο, δε θέλω βρε αδερφέ”, ε,δε θα πρέπει να το σκε-φτούμε;» Μάλλον η κ. Ράπτημένει στη σκέψη κάθε φοράκαι καταλήγει στο «δεν βαριέ-σαι βρε αδερφέ, θα αλλάξουνγνώμη», γιατί οι εκκλήσειςτων πολιτών να σταματήσουννα «τους σώζουν» είναι ουκολίγες.

Η ΜαύρηΒίβλοςτης ΝτροπήςΠαρουσιάστηκε την Πέμ-

πτη, σε συνέντευξητύπου, από την ΕΕΚΕ ∆ικαιο-σύνης, ∆ιαφάνειας και Ανθρω-πίνων ∆ικαιωμάτων του ΣΥ-ΡΙΖΑ η «Μαύρη Βίβλος τηςΝτροπής». Το υλικό αφοράόλες τις σκανδαλώδεις τροπο-λογίες και τις χαριστικές δια-τάξεις που ψήφισε η κυβέρ-νηση Ν∆-ΠΑΣΟΚ. Η επικεφα-λής της ΕΕΚΕ, Ζωή Κωνσταν-τοπούλου, παρουσίασε μια έκ-δοση 150 σελίδων που κατα-γράφει το πραγματικό πρό-σωπο της Κυβέρνησης Σαμαράκατά τη διετία 2012-2014,μέσα από σκανδαλώδεις τρο-πολογίες, χαριστικές διατά-ξεις και παρεμβάσεις «άφεσηςαμαρτιών». Στη «Μαύρη Βίβλοτης Ντροπής» ξεχωρίζει όλοτο ιστορικό της υπόθεσης Sie-

mens, το σκάνδαλο της ΕΛ-ΣΤΑΤ και πολλά άλλα ενδια-φέροντα της διετίας Σαμαρά –Βενιζέλου.

ΣπίρτζηςκατάΒενιζέλουΜεγάλο μέρος της προ-

εκλογικής εκστρατείαςτης Ελιάς είναι βασισμένη στοεπιχείρημα των αποτελεσμά-των σε επαγγελματικούς χώ-ρους, όπως το ΤΕΕ και το ∆ΣΑ.Έλα όμως που κάποιοι δεν άν-τεξαν το καπέλωμα και αντέ-δρασαν. Συγκεκριμένα, ο νεοε-κλεγείς πρόεδρος του ΤΕΕ,Χρήστος Σπίρτζης, σε ανακοί-νωσή του, κατακεραυνώνειτον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ λέ-γοντας, μεταξύ άλλων: «Είναιπροφανής η προσπάθεια τουκαπελώματος ή και της απα-ξίωσης των δυνάμεων της ∆η-μοκρατικής ΠροοδευτικήςΠαράταξης, ιδιαίτερα δε, όταναυτές οι δυνάμεις έχουμε ταχ-θεί, στη συντριπτική μας πλει-οψηφία, σε αντίθεση με βασι-κές κυβερνητικές πολιτικές».

Ελιά, Ελιάκαι Παντελή“βασιλιά”;Επίμονες φήμες θέλουν τον

κ. Παντελή Καψή να ανα-λαμβάνει επικεφαλής της«Ελιάς». Μόνο που δεν ξέ-ρουμε -ούτε κι αυτός επίσης-αν θα αναλάβει το πόστο ωςεπιβράβευση για ένα ενδεχό-μενο καλό αποτέλεσμα στιςευρωεκλογές ή σαν σωτήραςικανός να οδηγήσει το σχήμασε ανάκαμψη, εφ’ όσον τααποτελέσματα είναι απογοη-τευτικά.

Ούτως ή άλλως, έχει αφήσειήδη κατά μέρος το ήπιο προ-φίλ το0υ ακομμάτιστου πρώηνυπουργού και «αντικειμενι-κού» δημοσιογράφου καιμπαίνει για καλά στους τηλεο-πτικούς καβγάδες με τους αν-τίπαλους -ιδίως του «Ποτα-μιού»- αλλά και με το κοινό.

Και, καλά, με το «Ποτάμι»έχουν ποσοστά να χωρίσουν,με το κοινό δεν του έχουν πειότι δεν κάνει να πιάνεται σε

Κοπ

τορα

πτικ

ή

Του

ΓΙΑΝ

ΝΗ

ΚΑΚΑ

ΡΩΝ

Η

Αυτοί με τον Καμίνη,εμείς με τον τσαχπίνη

44 Η ΕΠΟΧΗ 24 Μαΐου 2014ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Η ΕΠΟΧΗ 24 Mαΐου 2014 55ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Oταν α πό τις στή λες της «Επο -χής», μή νες πριν α πό τις αυ το -διοι κη τι κές ε κλο γές, ε κτι μού -

σα με ως α δι καιο λό γη τη και λαν θα σμέ -νη την ά με ση σύν δε σή τους με τουςστό χους που θέ τει ο ΣΥ ΡΙ ΖΑ ως προςτην κε ντρι κή πο λι τι κή σκη νή, δη λα δήτη δη μο κρα τι κή α να τρο πή της μνη μο -νια κής κυ βέρ νη σης, αρ κε τοί θα πί στε -ψαν ό τι το κά νου με α πλώς για λό γουςσκο πι μό τη τας. ∆η λα δή, για να α πο φύ -γου με μια σύ γκρι ση, που θα ή ταν σε βά -ρος του κε ντρι κού πο λι τι κού στό χου.

Επει δή στην πο λι τι κή έ χει με γα λύ τε -ρη ση μα σία να μι λά με ως προ μη θείςκαι ό χι ως ε πι μη θείς, αν ι σχύει έ να τέ -τοιο σκε πτι κό, θα πρέ πει να μας πουνό σοι α κό μα το υ πο στη ρί ζουν, πώς μπο -ρεί να ερ μη νευ θεί η κα τα γρα φή ε νόςπο σο στού του ΣΥ ΡΙ ΖΑ στην κάλ πη τωνευ ρωε κλο γών αύ ριο, ση μα ντι κά υ ψη λό -τε ρου α πό αυ τό που κα τέ γρα ψαν τα ψη -φο δέλ τιά του στις αυ το διοι κη τι κές ε -κλο γές.

Το δια κρι τό πε δίοτης αυ το διοί κη σης

Να ση μειώ σου με εν πα ρεν θέ σει ό τι τοεν δε χό με νο αυ τό φαί νε ται να το α να μέ -νει και να το φο βά νται (στα «Νέ α» τηνΤε τάρ τη) ο κ. Πρε τε ντέ ρης. Μό νο πουσπεύ δει να το α πο δό σει εκ των προ τέ -ρων στη δυ να τό τη τα που έ χει ο ΣΥ ΡΙ ΖΑ«να συ γκρο τή σει και πά λι [ό πως τονΙού νιο του 2012] έ να ευ ρύ τε ρο αλ λά ευ -και ρια κό ε κλο γι κό σώ μα, ι κα νό μό νοσε μια δε δο μέ νη συ γκυ ρία να κλέ ψει τιςε ντυ πώ σεις». Φι λό τι μη προ σπά θεια,εί ναι α λή θεια, αλ λά ό χι και πο λύ πιο ι -κα νο ποιη τι κή α πό τη γε λοιο ποίη σηστην ο ποία κα τέ φυ γαν οι πο λι τι κοί του

φί λοι -του ΠΑ ΣΟΚ και της Ελιάς- πα -ρου σιά ζο ντας τη μία μέ ρα σαν «α χρω -μά τι στους» τους υ πο ψή φιούς τους καιπα νη γυ ρί ζο ντας την άλ λη για τις α ντο -χές της «δη μο κρα τι κής πα ρά τα ξης».

Και οι δύο κά νουν έ να «λά θος», που οΣΥ ΡΙ ΖΑ επ’ ου δε νί πρέ πει να δια πρά ξει:ε ξο μοιώ νουν και συ γκρί νουν χω ρίς κα -μία ε πι φύ λα ξη δύο δια φο ρε τι κά πε δίαπο λι τι κής πρα κτι κής, το αυ το διοι κη τι -κό και το κε ντρι κό πο λι τι κό. ∆εν το κά -νουν α πό ά γνοια, αλ λά α πό σκο πι μό τη -τα, προ κει μέ νου να βγά λουν προ δια γε -γραμ μέ να συ μπε ρά σμα τα. Αυ τό α κρι -βώς πρέ πει να α πο φύ γει ο ΣΥ ΡΙ ΖΑ:προ κει μέ νου να πε τύ χει το θε μι τό στό -χο του να ε πι σπεύ σει την ήτ τα της συ -γκυ βέρ νη σης, να μην κα τα νοή σει τισυμ βαί νει σε έ να δια κρι τό και σχε τι κάαυ τό νο μο πε δίο πο λι τι κής πρα κτι κήςό πως το αυ το διοι κη τι κό.

Στο πε δίο αυ τό κρί νε σαι α πό τους πο -λί τες με βά ση τι έ χεις πρά ξει ε κεί κυ -ρίως και ό χι μό νο στην κε ντρι κή πο λι τι -κή σκη νή. Ποια ή ταν η πα ρέμ βα σή σου,η πα ρου σία σου, η α πο τε λε σμα τι κό τη -τά σου, η συ νέ πειά σου, η ε πι μο νή σου,η σχέ ση σου με την το πι κή κοι νω νία καιτα προ βλή μα τα και τις α νά γκες της...

Από το γε νι κό στο το πι κό

Ας κα τα φύ γου με πά λι στον κ. Πρε τε -ντέ ρη. Συ νε χί ζο ντας το «λά θος» του ναε ξο μοιώ νει για ι διο τε λείς λό γους αυ το -διοι κη τι κή και κε ντρι κή πο λι τι κή ψή -φο, ση μειώ νει: «Η πραγ μα τι κή ε κλο γι -κή βά ση του ΣΥ ΡΙ ΖΑ, ό σοι δη λα δή ψη -φί ζουν ΣΥ ΡΙ ΖΑ και με ζέ στη και μεκρύο, πρέ πει να κι νεί ται γύ ρω στα πο -σο στά που πή ρε τον Μάιο του 2012».Λί γο πιο πριν έ χει υ πο λο γί σει αυ τή τη

βά ση πε ρί το 19%. Αν πράγ μα τι ι σχύειαυ τή η ε κτί μη ση για τις αυ το διοι κη τι -κές ε κλο γές του 2014, τό τε ο ΣΥ ΡΙ ΖΑθα έ πρε πε να πα νη γυ ρί ζει για τις δυ να -τό τη τες που του δί νο νται και να έ χει ή -δη αρ χί σει να σκέ φτε ται συλ λο γι κά καικα τά τό πους πώς θα τις α ξιο ποιή σει μεστό χο την αλ λα γή του κλί μα τος και τωνσυ σχε τι σμών στο αυ το διοι κη τι κό πο λι -τι κό πε δίο.

Αρκεί να θυ μί σου με ό τι στις προ η -γού με νες αυ το διοι κη τι κές ε κλο γές οιδυ νά μεις του ΣΥ ΡΙ ΖΑ α νά την Ελλά δαπή ραν μέ ρος ως πο λι τι κές αυ το διοι κη -τι κές δυ νά μεις της τά ξης του 6%-7%.∆η λα δή, με μια πα ρου σία, ι διαί τε ραστις δυ σμε νείς για αυ το διοι κη τι κή δρά -ση καλ λι κρα τι κές συν θή κες, που δενμπο ρεί να χα ρα κτη ρι στεί ι διαί τε ρα ση -μα ντι κή. Στα τριά μι σι χρό νια που πέ ρα -σαν, που η αυ το διοι κη τι κή δρά ση τουςέ λα βε υ πό στα ση και ρι ζο σπα στι κό κι -νη μα τι κό χα ρα κτή ρα, τα α πο τε λέ σμα ταεί ναι ή δη ο ρα τά. Εί ναι τυ χαίο, ά ρα γε, τοπο σο στό που κα τέ γρα ψε ο Σα κελ λα ρί -δης στην Αθή να; Μάλ λον α πο τε λεί μιαπρώ τη κε φα λαιο ποίη ση της πλού σιαςδρά σης της Ανοι χτής Πό λης. Το ί διοκαι τα πο σο στά της ∆ού ρου, σε μια πε -ρι φέ ρεια ό που οι δυ νά μεις του ΣΥ ΡΙ ΖΑή ταν πα ρού σες πε ρισ σό τε ρο α πό ο -ποια δή πο τε άλ λη πε ριο χή.

Αν τώ ρα, α πό πο λύ κα λύ τε ρες θέ σειςκαι με πο λύ κα λύ τε ρες προο πτι κές,διευ ρύ νο ντας τις συμ μα χίες τους, δρά -σουν με σχέ διο, α πο φα σι στι κό τη τα καιε πι μο νή στη σύν δε σή τους με τις α νά -γκες της κοι νω νίας, των λαϊκών τά -ξεων, τα α πο τε λέ σμα τα πο λύ σύ ντο μαθα εί ναι πο λύ πιο ου σια στι κά για την α -ρι στε ρά και την κοι νω νία α πό την α ντα -νά κλα ση που θα μπο ρού σε να έ χει στηνκε ντρι κή πο λι τι κή σκη νή έ να κα λό γε -νι κά α πο τέ λε σμα στις αυ το διοι κη τι κέςε κλο γές.

∆ρό μος η μια ντο χής

Στην πο λι τι κή πρα κτι κή του δια κρι -τού α πό πολ λές α πό ψεις αυ το διοι κη τι -κού πε δίου ι σχύει σε πο λύ με γα λύ τε ροβαθ μό αυ τό που δια πι στώ νου με συ χνάστην κα θη με ρι νή μας δρά ση: ο α γώ ναςδεν εί ναι α γώ νας τα χύ τη τας, εί ναι δρό -μος του λά χι στον η μια ντο χής.

Μπο ρεί στην κε ντρι κή πο λι τι κή σκη -νή -και στην κοι νω νι κή κί νη ση που α -να φέ ρε ται σ’ αυ τή -να πυ κνώ νει για συ -γκυ ρια κούς λό γους ο πο λι τι κός χρό νοςκαι να μι κραί νουν οι α πο στά σεις υ πο -χρεω τι κά. Αυ τό δεν ση μαί νει ό τι μπο ρείνα συμ βαί νει πα ντού το ί διο. Αν ή ταν έ -τσι, δεν θα χρεια ζό μα σταν πα ρά μία καιμό νη α να μέ τρη ση, έ να και μό νο κί νη μα,μία και μό νη έ φο δο για την κα τά λη ψητης ε ξου σίας. Κι ό λα θα ή ταν πο λύ πιοα πλά. Όχι, ό μως, και πιο α πο τε λε σμα -τι κά.

Χ. Γεωρ γού λας

καβγάδες; ∆εν βλέπει που κα-τέληξε το πρότυπό του, ο Βε-νιζέλος, ακολουθώντας αυτήτην τακτική;

Όσο πιο αργάτόσο πιοκαλά... Ανω-κάτω έγινε η επιστήμη

της στατιστικής με τηναστοχία των έξιτ πολ την πε-ρασμένη Κυριακή. Αλλάακόμη μεγαλύτερη ήταν, όπωςφαίνεται, η αναταραχή στο κυ-βερνητικό στρατόπεδο. Όχιτόσο για την αδυναμία της επι-στήμης να προσεγγίσει ταπραγματικά ποσοστά των κομ-μάτων, αλλά για την αδυναμίατου συστήματος να διατηρήσειτη μυστικότητα των μετρή-σεων μέχρι να ανοίξουν οικάλπες και να βγουν τα επί-σημα πρώτα αποτελέσματα.

Πράγμα ιδιαίτερα επικίν-δυνο τέτοιες κρίσιμες για τηνκυβερνητική (ισχνή) πλειοψη-φία στιγμές. Είναι γνωστό ότικάποιος πάντα επηρεάζονταιτην τελευταία στιγμή προ τηςκάλπης, όταν μαθαίνουν ποιοκόμμα προηγείται.

Το αποτέλεσμα ήταν να ανα-κοινωθεί επίσημα χθες ότι τααποτελέσματα των έξιτ πολ θαδοθούν στις... 10 μ.μ.! ∆η-λαδή, όταν πια θα έχουν γίνειγνωστά τόσα επίσημα αποτε-λέσματα από τα εκλογικά τμή-ματα, που μάλλον δεν θα έχεικανένα ενδιαφέρον η μέτρησητων έξιτ πολ.

Μα, αυτοί δεν ήταν που πα-νηγύριζαν με τη ρηξικέλευθηαπόφασή τους να επιτρέπουντις δημοσκοπήσεις μέχρι τηντελευταία στιγμή; Τι άλλαξεκαι άρχισαν να φοβούνταιτόσο τις «αθώες» επιστημονι-κές μετρήσεις;

Ο οπαδισμόςδεν βγάζειδήμαρχο

Στις άλλες σελίδες της εφη-μερίδας μπορείτε να διαβά-σετε εκτενείς αναφορές στιςπεριπτώσεις Μώραλη στονΠειραιά και Μπέου στο Βόλο.Οι δύο αυτοί δήμοι δεν είναιόμως οι μόνες περιπτώσειςόπου ο οπαδισμός προσπαθείνα «εκλέξει» τοπικό άρχοντα.Στη Νέα Φιλαδέλφεια, ο υπο-ψήφιος που υποστηρίζεταιαπό τον ΣΥΡΙΖΑ, Άρης Βασι-λόπουλος, δίνει ένα μεγάλοαγώνα κατά όσων επενδύουνστην αγάπη του κόσμου γιατην ΑΕΚ προσπαθώντας ναεκλέξουν τον ΛύσσανδροΓιωργαμλή. Όλο το σύστημαΜελισσανίδη έχει πέσει πάνωστον Βασιλόπουλο. Εφημερί-δες που πρόσκεινται στηνΑΕΚ και τοπικά μέσα επιχει-ρούν, με ψεύδη πολλές φορές,να παραπλανήσουν τους ψη-φοφόρους και τους καλούν νακαταψηφίσουν τη «∆ύναμηΠολιτών». Πειραιάς και Βόλοςαπέχουν αρκετά χιλιόμετρααπό τη Νέα Φιλαδέλφεια,αλλά οι πρακτικές είναι παρό-μοιες.

Μαρσέλ & Μισέλ

Με το βλέμμαστραμμένοστην πρώτη Κυριακή Τι μας δίδαξαν οι αυτοδιοικητικές εκλογές

Του

∆ημ

ήτρη

Πετ

σετί

δη

66 Η ΕΠΟΧΗ 24 Μαΐου 2014ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Υποκριτέςκαι επικίνδυνοιΠότε είναι “καλοί”οι ψηφοφόροι της Χ.Α.;

Φαίνεται ότι, ελλείψει άλλων όπλων, το υπόγειο τουΜαξίμου έδωσε γραμμή μέχρι να κλείσουν οι κάλπεςτης 25ης Μαΐου να δοθεί ιδιαίτερο βάρος σε μια γκεμ-

πελική εκστρατεία κατασυκοφάντησης του ΣΥΡΙΖΑ ως συμ-μάχου της... Χρυσής Αυγής.

Το ξέρουμε ότι θα τα έπαιζαν όλα για όλα, αλλά εδώ βρι-σκόμαστε μπροστά σε μια επιχείρηση που δεν προκαλεί μόνοαηδία λόγω της υποκρισίας που αναδίδει, αλλά είναι και εξαι-ρετικά επικίνδυνη.

Γιατί είναι επικίνδυνη; Γιατί, ενώ γνωρίζουν ότι δεν υπάρ-χει πρακτικός τρόπος να χωριστούν με στεγανά και να σταμ-παριστούν για πάντα οι ψηφοφόροι ανάλογα με το τι ψηφί-ζουν κάθε φορά (καθώς η κάθε εκλογική αναμέτρηση έχειακριβώς εξ ορισμού ως στόχο την αλλαγή της τοποθέτησηςτων ψηφοφόρων, αλλιώς δεν έχει νόημα), οι προπαγανδιστέςτων υπογείων του Μαξίμου ενεργούν έτσι ώστε, αφ’ ενός νακαλλιεργούν την αντίληψη περί ιδιοκτησίας των κομμάτωνεπί των ψηφοφόρων, αφ’ ετέρου να υποβάλλουν την ιδέα ότιθα μπορούσαν να επινοηθούν και πρακτικοί τρόποι διακρί-σεων, που θα νόθευαν την ισότητα της ψήφου, όπως και τηνκαθολικότητά της.

Ένα κόμμα που θέλει να αποσπάσει όχι μόνο τον ψηφο-φόρο αλλά τον πολίτη από την επιρροή της ναζιστικής Χ.Α.,ένα και μόνο ουσιαστικά διαθέτει: την καταγγελία και την αν-τίκρουση του ιδεολογικού-πολιτικού οπλοστασίου και τηςδράσης της ως εγκληματικών και καταστροφικών για τη δη-μοκρατία. Μια καταγγελία που συνοδεύεται από συνεπή πο-λιτική δράση μέσα στα λαϊκά στρώματα με στόχο την εξά-λειψη αυτή της επιρροής. Αυτά τα δύο στοιχεία, μαζί με τηνεμπειρία που διδάσκει τους ανθρώπους, μπορούν να ανα-στρέψουν το ρεύμα-πράγμα δύσκολο αλλά εφικτό. Άλλα,μέσα πιο «εύκολα» και πιο «αποδοτικά», δεν υπάρχουν, ό,τικι αν λένε οι σύγχρονοι Γεωργαλάδες.

Από την άποψη αυτή ο ΣΥΡΙΖΑ τα έχει δώσει όλα, οπωσ-δήποτε πολύ περισσότερα από τους όψιμους και ιδιοτελείςεπικριτές του, οι οποίοι θυμήθηκαν τη ΧΑ μόλις προ ολίγωνμηνών και κυρίως λόγο του κινδύνου εκλογικού αποδεκατι-σμού τους, με τον οποίο τους απείλησε. Προχώρησαν, μάλι-στα, στις «αντιναζιστικές» τους ενέργειες, χωρίς να κόψουντις γέφυρες (βλέπε Μπαλτάκο) που τους ένωναν με τη Χ.Α.,ούτε να αλλάξουν την ακροδεξιά ατζέντα τους, που τη θρέ-φει.

Υπάρχει, όμως, και πλεόνασμα υποκρισίας σ’ αυτή την εκ-στρατεία. Κατηγορούν τον ΣΥΡΙΖΑ ότι καλοβλέπει τους ψη-φοφόρους της ΧΑ και τους καλοπιάνει για ψηφοθηρικούςλόγους. Ας δούμε, όμως, τι δείχνουν οι αριθμοί:

• Από τις εκλογές του 2009 στις εκλογές του 2012 από τοΠΑΣΟΚ μετακινήθηκε προς τη ΧΑ το 4,5% των ψηφοφόρωντου.

• Την ίδια περίοδο, από τη Ν∆ μετακινήθηκε στη ΧΑ το 8%των ψηφοφόρων της (με άλλα λόγια, η πολιτική των δύο κομ-μάτων που μας κυβερνούν -και από κοινού- τα τελευταία χρό-νια τροφοδοτεί για τα καλά τη ΧΑ).

• Από τις εκλογές του Μαΐου του 2012 στις εκλογές τουΙουνίου του ίδιου έτους μετακινήθηκε από τη ΧΑ στη Ν∆ το17,5% των ψηφοφόρων.

• Την ίδια περίοδο, η μετακίνηση ψηφοφόρων από τη ΧΑπρος τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν μόνο το 7,8%.

Είναι φανερό ποιος ωφελήθηκε από την πρόκληση της πό-λωσης και την καλλιέργεια κλίματος τρομοκρατίας που είχεως συνέπεια τις διαρροές ψηφοφόρων της ΧΑ.

Κανείς δεν διανοή-θηκε τότε να ψέξει τηΝ∆ -και ορθά- για τηνεκλογική ωφέλεια πουείχε. Όταν μειώνεται ηεπιρροή της ΧΑ προςόφελος οποιουδήποτεάλλου κόμματος, είναικαλό. Αν αυτό συμβαί-νει υπέρ της Αριστεράς,ακόμα καλύτερα. Το ξέ-ρουν πολύ καλά οι προ-παγανδιστές του Μαξί-μου, γι’ αυτό όταν πα-ρατηρούν μετακινήσειςψηφοφόρων από τηνΑριστερά προς τηνΑκροδεξιά, τρίβουν ταχέρια τους αντί να ανη-συχούν σοβαρά. Είναικαι αυτή μια ένδειξητης απύθμενης υποκρι-σίας τους.

Χ.Γ.

Η ψήφος στους να ζιστές έχει βάθος

Oταν δί πλα στο σπί τι του δο λο φο νη -μέ νου Παύ λου Φύσ σα, στο Κε ρα τσί -νι, η να ζι στι κή ορ γά νω ση συ γκε -

ντρώ νει 10,53% κα νέ νας δεν δι καιού ται ναλέει ό τι οι ό σοι και ό σες ψή φι σαν Χρυ σήΑυ γή εί ναι α πλώς ορ γι σμέ νοι. Όταν κα τα -γρά φει σε ό λη την ε πι κρά τεια, α πό τηνΘεσ σα λο νί κη έως την Κρή τη δι ψή φιο πο -σο στό, ό ταν στο μαρ τυ ρι κό ∆ί στο μο οι φα -σί στες δι πλα σιά ζουν τις ψή φους τους, πρέ -πει να εί ναι κα νείς α φε λής να πι στεύει ό τιη Χρυ σή Αυ γή ήρ θε για να… φύ γει. Όταντο να ζι στι κό μόρ φω μα, με τά τις συ γκλο νι -στι κές α πο κα λύ ψεις, για το ρό λο του καιτις ε γκλη μα τι κές του πρά ξεις, κα τα φέρ νεινα διεισ δύει και στο τε λευ ταίο χω ριό, η συ -ζή τη ση για το φαι νό με νο αυ τό, δεν ε πι τρέ -πε ται να πε ριο ρί ζε ται σε κο κο ρο μα χίες ά -νευ πε ριε χο μέ νου. Άλλω στε, η Χρυ σή Αυ γήδεν έ χει κρύ ψει την ταυ τό τη τά της. Το α ντί -θε το θα έ λε γα. Έχει ξε δι πλώ σει στη θεω -ρία και την πρά ξη, α να τρι χια στι κά, ό λο τομαύ ρο «α ξια κό» της πλαί σιο. Και με βά σηαυ τό κερ δί ζει.

Ψή φος με ά πο ψη

Υπάρ χει μία ά πο ψη που ι σχυ ρί ζε ται –καιό χι α βά σι μα- ό τι το να ζι στι κό μόρ φω μακερ δί ζει εκ με ταλ λευό με νο τη φτώ χεια, τηνα πελ πι σία και την ορ γή των λαϊκών κοι νω -νι κών στρω μά των. Γι’ αυ τό και συν δέει τηνά νο δο της Χ.Α. με την α ντι λαϊκή πο λι τι κήτης μνη μο νια κής κυ βέρ νη σης. Η ά πο ψη αυ -τή έ χει α ναμ φί βο λα βά ση, αλ λά α πό μό νητης δεν λέει ό λη την α λή θεια. Η ορ γή, η α -πελ πι σία θα μπο ρού σε ά νε τα να εκ φρα στείστην κάλ πη, για πα ρά δειγ μα, του ΚΚΕ ή τηςΑ ΝΤΑΡ ΣΥΑ, ή των Α ΝΕΛ και φυ σι κά στηνκάλ πη του ΣΥ ΡΙ ΖΑ, που αυ τή τη στιγ μήφαί νε ται ό τι α πο τε λεί την ε ναλ λα κτι κή λύ -ση, τη δύ να μη αυ τή που μπο ρεί να α να κό -ψει την πο ρεία προς την κοι νω νι κή κα τα -στρο φή. Για τί τό τε ε πέ λε ξαν να δώ σουν θε -τι κή ψή φο στο να ζι στι κό μόρ φω μα; ∆εν ή -ξε ραν; Κα νείς δεν μπο ρεί να το ι σχυ ρι στεί

αυ τό. Πα ρα πλα νή θη καν; Από ποιον, α πότι;

Ισχυ ρί ζο μαι ό τι η ψή φος στους να ζι στέςέ χει ου σία, πε ριε χό με νο, βά θος, ά πο ψη.

Αλλά ας μεί νου με στον ι σχυ ρι σμό της πα -ρα πλα νη μέ νης… ορ γής. Να κα τα λά βω, ανκαι α δυ να τώ, ό τι πο λί τες του φτω χού Κο -λω νού, ε ξορ γι σμέ νοι α πό την έν δεια, την α -νερ γία και τη φτώ χεια ε πέ λε ξαν να τι μω ρή -σουν την κυ βέρ νη ση ψη φί ζο ντας τον Κα σι -διά ρη και την πα ρέα του. Το Κο λω νά κι;Πώς στο κα κό έ δω σε 14% στους α πό γο -νους του Χίτ λε ρ; Η Κη φι σιά, η Εκά λη, τοΜα ρού σι, το Ψυ χι κό, τα α κρι βά Νό τιαπροά στια; Και ε κεί ε ξορ γι σμέ νοι, πα ρα πλα -νη μέ νοι;

Εί ναι αρ κε τοί, λοι πόν, που υ πο στη ρί ζουνό τι η ά νο δος των α κρο δε ξιών ή να ζι στι κώνκομ μά των έ χει ά με ση σχέ ση με την οι κο νο -μι κή κρί ση και την ε ξα θλίω ση. Αλλά αν ή -ταν έ τσι, πώς ε ξη γεί ται η ά νο δος των κομ -μά των αυ τών, στη Γαλ λία, την Ολλαν δία,την Αυ στρία, τη ∆α νία; Πώς μπο ρού με ναερ μη νεύ σου με την ι δε ο λο γι κή ε πιρ ροή πουα σκούν τα μορ φώ μα τα αυ τά ό χι μό νο σεπρο λε τα ρια κές μά ζες, αλ λά και σε μι κρο α -στι κά ή με γα λο α στι κά κοι νω νι κά στρώ μα -τα;

Οι πολ λές ό χθες

Από πα λιά στην α να νεω τι κή και ρι ζο -σπα στι κή α ρι στε ρά, α πό την ε πο χή του«Ρή γα», μι λά γα με για τις πολ λα πλές α ντι -θέ σεις μέ σα στην κοι νω νία. Γι’ αυ τό και στηδη μό σια εκ φώ νη σή μας δια τυ πώ να με τηνά πο ψη για την α νά γκη κα θο λι κής α πε λευ -θέ ρω σης.

Στην κοι νω νία δεν υ πάρ χουν δύο ό χθες,δεν υ πάρ χουν μό νο οι φτω χοί και οι πλού -σιοι. Αν ή ταν έ τσι, οι φτω χοί, που εί ναιπολ λα πλά σιοι των πλου σίων, θα εί χαν βρειτον τρό πο να εί ναι κυ ρίαρ χοι σε ό λο τονπλα νή τη. Η ι στο ρία, ό μως, δεν το έ χει α πο -δεί ξει. Σω στά λέ γα με τό τε, το ι σχυ ρι ζό μα -στε και σή με ρα, ό τι στην κοι νω νία υ πάρ -

Το πιο σκληρό, το πιο καθυστερημένοτμήμα της κοινωνίας έδωσε συνειδητήψήφο στο ναζιστικό μόρφωμα

Η ΕΠΟΧΗ 24 Μαΐου 2014 77ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Το Ποτάμιήταν τραγικάπροβλέψιμοΠροσπαθώ να βρω έξυπνα λογοπαίγνια με το

Ποτάμι -ότι στέρεψε, ας πούμε, ή ότι ξεχεί-λισε- για να περιγράψω τα δύο προεκλο-

γικά του σποτ. Το πρώτο δείχνει μια όμορφηέφηβη που λέει πως η πρώτη της φορά πρέπει ναείναι με κάποιον που τη νοιάζεται, που τον εμπι-στεύεται, που θα την κάνει γυναίκα, που θα ψάξειπολύ για να τον βρει. Θα ψηφίσει Ποτάμι. Το δεύ-τερο δείχνει μια ώριμη κυρία, που δεν είναι μεν ηπρώτη της φορά, αλλά έχει καιρό να το κάνει. Ψά-χνει αυτόν που θα την κάνει να νιώσει ξανά νέα,θα την καταλάβει κι εκείνη θα τον εμπιστευτεί.Θα ψηφίσει Ποτάμι.Στην πραγματικότητα,λοιπόν, το Ποτάμι ούτε στέ-ρεψε, ούτε ξεχείλισε: Ήταν τραγικά προβλέψιμο.Αισθητική Πρωταγωνιστών -μόνο χωρίς τη φάτσατου Σ. Θεοδωράκη-, κοντινά πλάνα, «ανατροπή»γιατί οι γυναίκες δε μιλάνε για σεξ αλλά για τηνψήφο τους (!), κακή κόπια προεκλογικού σποτ τουΟμπάμα. Τι, άρα, προσπάθησε να πετύχει το κόμμα,πριν τα σποτάκια ξεσηκώσουν τόσες αντιδράσειςκαι καταντήσουν γκάφα ολκής; Μα, φυσικά, την ενίσχυση του προφίλ του ΣταύρουΘεοδωράκη. Είπαμε, το Ποτάμι είναι τηλεοπτικόπροϊόν (για να το θέσουμε κομψά). Το έφτιαξεένας παρουσιαστής εκπομπής κοινωνικού περιε-χομένου, ο οποίος ήξερε όσο λίγοι να αναδεικνύειτο δικό του προφίλ, την ανθρωπιά, την καλοσύνη,την κατανόηση, τον αβάσταχτο πόνο του κλπ. Ε,ακριβώς το ίδιο προσπαθούν να επιτύχουν ταπροεκλογικά σποτάκια του Ποταμιού: Στα πρώτα40 δευτερόλεπτα έχει περάσει το υποσυνείδητομήνυμα πως οι δύο κυρίες ψάχνουν έναν άντρα.Έναν άντρα με κατανόηση, στοργή, τρυφερότητα κιόχι κανέναν τεντιμπόη από εκείνους που σε ξε-ζουμίζουν κι έπειτα σε πετάνε σαν στυμμένη λε-μονόκουπα! Αυτός, φυσικά, δεν είναι άλλος απότον κ. Θεοδωράκη.Κατά τα λοιπά, το προφίλ της φοβισμένης με τοσεξ γυναίκας (είτε πολύ νέας, είτε ώριμης) εμάςδε μας πείθει. Ίσως επειδή αγκαλιάζουμε τη σε-ξουαλικότητα με αυθορμητισμό κι όχι με φόβο.Ίσως επειδή αυτός ο στερεοτυπικός καθωσπρεπι-σμός είναι καταδικασμένος να χάσει όταν κοντρά-ρεται με τον έρωτα. Ίσως, απλώς, επειδή απόπάντα οι γυναίκες που αγαπούσαμε περισσότερο,ήταν αυτές που απέναντι στα «θέλω τους» -σε-ξουαλικά, συναισθηματικά- στέκονταν με ψηλά τοκεφάλι και ανοιχτές αγκαλιές,ένιωθαν δυνατές,σίγουρες, ίσες.

Όλγα Στέφου

Το προφίλ της φοβισμένης με τοσεξ γυναίκας (είτε πολύ νέας, είτεώριμης) εμάς δε μας πείθει. Ίσωςεπειδή αγκαλιάζουμε τησεξουαλικότητα με αυθορμητισμόκι όχι με φόβο.

“

Η ψήφος στους να ζιστές έχει βάθος

χουν πολ λα πλές δια χω ρι στι κές γραμ μές. Ητα ξι κή, εί ναι μία α πό αυ τές, η ση μα ντι κό -τε ρη, αλ λά ό χι η μο να δι κή. Και αν θες νααλ λά ξεις τον κό σμο, ό πως ε μείς της ρι ζο -σπα στι κής α ρι στε ράς, δεν μπο ρεί πα ρά ναπρο σθέ τεις δί πλα στην τα ξι κή με ρο λη ψίακαι άλ λες, πολ λές με ρο λη ψίες.

Τα να ζι στι κά μορ φώ μα τα το κά νουν μετον πιο η χη ρό, τον πιο δη μό σιο τρό πο. Το -πο θε τού νται με σα φή νεια σε ό λα τα ε πί δι -κα, σε ό λα τα κρί σι μα ζη τή μα τα, που δια -μορ φώ νουν την ει κό να των αν θρώ πι νωνκαι κοι νω νι κών σχέ σεων. ∆ια μορ φώ νουν έ -να παζ λ, που φαί νε ται κα θα ρά ο να ζι στι κόςκό σμος. Φαί νο νται τα κα φέ, τα ρο ζ, ταπρά σι να, τα κόκ κι να τρί γω να, το Άου σβι τς,οι φούρ νοι, το πε ρι θώ ριο… Ας δού με, γιαπα ρά δειγ μα, τι λέ νε για τη με τα νά στευ σηκαι τους με τα νά στες. Εί ναι αυ τοί που πρω -το στα τούν στη ρα τσι στι κή θεω ρία και τηκά νουν πρά ξη με τα τάγ μα τα ε φό δου, μετους ξυ λο δαρ μούς και τις δο λο φο νίες. Τακόμ μα τα ε ξου σίας, α πό την πλευ ρά τους,υιο θε τούν τη ρη το ρι κή των να ζι στών, νο μι -μο ποιώ ντας τις ε γκλη μα τι κές πρά ξεις.

Η Χ.Α. α νοι χτά δια κη ρύσ σει το ν ε θνι κι -σμό, υιο θε τώ ντας εύ λο γα, το πα λαιό πα σο -κι κό σύν θη μα «η Ελλά δα α νή κει στουςΈλλη νες», που ε νέ πνευ σε κα τά δή λω σήτου τον προ φυ λα κι σμέ νο βου λευ τή τηςΧ.Α. Στ. Μπού κου ρα. Και πί σω α πό αυ τόδια γκω νί ζε ται έ να ο λό κλη ρο σύ στη μα κομ -μά των, για να α πο δεί ξει τον πα τριω τι σμό,την ε νό τη τα των ελ λή νων, την α νά γκη α πε -λευ θέ ρω σης α πό το ζυ γό της Γερ μα νίας.Λες και ό λοι οι κά τοι κοι που ζουν σε αυ τότον τό πο έ χουν ί δια συμ φέ ρο ντα, ί διες α νά -γκες, ί διες ε πι θυ μίες. Λες και ο Σα μα ράςκαι η πα ρέα του, δεν α νή κουν στο ί διο ευ -ρω παϊκό κόμ μα με αυ τούς που έ χουν βου -λιά ξει την Ευ ρώ πη στη κρί ση και τον κό σμοτης ερ γα σίας στη φτώ χεια. Λες και δεν υ -πάρ χει έ να διε θνι στι κό κε φά λαιο, που κα -τα δυ να στεύει τα φτω χά κοι νω νι κά στρώ μα -τα. Λες και πα τρί δα εί ναι η συ νο ρια κήγραμ μή, τα βου νά και τα κτί ρια και ό χι άν -θρω ποι, με κοι νά συμ φέ ρο ντα, που ζουνστην Ελλά δα, την Ιτα λία, την Γερ μα νία ήτην Ολλαν δία.

Η Χ.Α., ε πί σης, δεν δι στά ζει να το πο θε -τη θεί δη μό σια για το ρό λο της γυ ναί κας μέ -σα στην οι κο γέ νεια, αλ λά και την κοι νω νία,ερ χό με νη σε α πό λυ τη α ντι πα ρά θε ση με τιςι δέες της α ρι στε ράς, του γυ ναι κείου και τουφε μι νι στι κού κι νή μα τος ι διαί τε ρα.

Κη ρύσ σει το μί σος στον «άλ λον», στοδια φο ρε τι κό και τη δια φο ρε τι κό τη τα, ε πι -χει ρώ ντας να ε πι βάλ λει μια κα νο νι κό τη τα,μια δή θεν ορ θό δο ξη ά πο ψη για τον κό σμοκαι την ορ γά νω ση της κοι νω νίας.

Το πο θε τεί ται υ πέρ της ε πα να φο ράς τηςθα να τι κής ποι νής, του πε ρισ σό τε ρου καισκλη ρό τε ρου ε γκλει σμού, κα τά των γά μωνο μό φυ λων ζευ γα ριών, εκ δη λώ νει το μί σοςτης για τη δη μο κρα τία και τις ε λευ θε ρίες,προ βάλ λει έ να μι λι τα ρι στι κό μο ντέ λο, μιαα πα γο ρευ τι κή α ντί λη ψη και πρα κτι κή.

Μα ζι κό να ζι στι κό ρεύ μα

Αυ τή εί ναι η Χ.Α. και πολ λά άλ λα. Καιπά νω σε αυ τά τα ζη τή μα τα, σε αυ τές τις θέ -σεις κα λεί τον κό σμο να τη στη ρί ξει. Καιαυ τό έ γι νε. Ένα τμή μα της κοι νω νίας, το

πιο σκλη ρό, το πιο πο λι τι κά και κοι νω νι κάκα θυ στε ρη μέ νο, της έ δω σε συ νει δη τή ψή -φο. Και αρ γά, βα σα νι στι κά, ορ γα νώ νει τηδρά ση της πα ντού. Πα ρεμ βαί νει σε κοι νω -νι κούς χώ ρους, α πο κτά προ σβά σεις, ε ρεί -σμα τα, γί νε ται μα ζι κό φαι νό με νο. Για πρώ -τη φο ρά στην Ελλά δα, δια μορ φώ νε ται έ ναμα ζι κό να ζι στι κό ρεύ μα με συ γκε κρι μέ ναχα ρα κτη ρι στι κά. Και αυ τό το ρεύ μα δεν α -ντι με τω πί ζε ται ού τε με χά δια, ού τε με τηψευ δαί σθη ση της πα ρα πλά νη σης ή του λά -θους. Αντι με τω πί ζε ται ε πί της ου σίας, πο -λι τι κά, α ξια κά, ι δε ο λο γι κά. Αλλά αυ τό θασή μαι νε ό τι οι δυ νά μεις της α ρι στε ράς, κυ -ρίως αυ τές, θα έ πρε πε να ση κώ σουν το γά -ντι και να α πα ντή σουν πει στι κά, λαϊκά, σεέ να έ να α πό αυ τά τα ζη τή μα τα.

Ο ρό λος της α ρι στε ράς

Τις τε λευ ταίες η μέ ρες έ χει γί νει με γά λησυ ζή τη ση γύ ρω α πό τη διεκ δί κη ση των ψή -φων του να ζι στι κού μορ φώ μα τος. Τα κόμ -μα τα ε ξου σίας, για άλ λη μια φο ρά, α πο δει -κνύουν ό τι εί ναι α δί στα κτα, κα θώς κα τη γο -ρούν τον ΣΥ ΡΙ ΖΑ ό τι φλερ τά ρει με τους ψη -φο φό ρους της Χ.Α ή ό τι γί νο νται αρ ρα βώ -νες, α κό μα και για γά μους μί λη σαν. Προ -φα νώς δεν χρειά ζε ται να δώ σου με ο ποια -δή πο τε α πά ντη ση σε αυ τές τις α θλιό τη τες.Αλλά πρέ πει να μι λή σου με ε πί της ου σίας.Μας εν δια φέ ρουν οι ψή φοι που πή ρε ηΧρυ σή Αυ γή; Αν έ βλε πα στο δρό μο ψη φο -φό ρο των να ζι στών και μου έ λε γε ό τι θαψη φί σει Χ.Α. στις ευ ρωε κλο γές και ∆ού -ρου, στην πε ρι φέ ρεια, θα έ λε γα «κα μία ψή -φος να ζι στή στην κάλ πη μας, κα μία, ού τεμι σή και ας κερ δί σει ο Σγου ρός».

Αυ τό, ό μως, ση μαί νει ό τι δεν μας εν δια -φέ ρει μέ ρος αυ τών των αν θρώ πων να α πο -μα κρυν θεί α πό τη να ζι στι κή ι δε ο λο γία;Προ φα νώς και μας εν δια φέ ρει. Εί ναι πρώ -τι στο κα θή κον μας. Αλλά για να γί νει θαχρεια στεί με υ πε ρη φά νεια να μι λή σου με γιατις δι κές μας ι δέες, του σο σια λι σμού με ε -λευ θε ρία και δη μο κρα τία, τις α πε λευ θε ρω -τι κές, τις ε λευ θε ρια κές, τις α ξίες της α νε -κτι κό τη τας, της αλ λη λεγ γύης σε ό λους, τηςαν θρώ πι νης και κοι νω νι κής α ξιο πρέ πειας,του διε θνι σμού, της τα ξι κής συ μπό ρευ σης,της σε ξουα λι κής α πε λευ θέ ρω σης, να μι λή -σου με για τα συρ μα το πλέγ μα τα που χω ρί -ζουν τους αν θρώ πους, για τα σα πιο κά ρα βα,που βου λιά ζουν στο Αι γαίο και τη Με σό -γειο, για τις φυ λα κές και τα δι καιώ μα τα,για την α ντια πα γο ρευ τι κή μας α ντί λη ψηκαι την α ντι με τώ πι ση των ναρ κω τι κών. Θαχρεια στεί να συ γκρου στού με ι δε ο λο γι κά μεό σους παί ζουν με τη λο γι κή της πα τρί δας,που α φη γού νται ε θνι κά, την ί δια ώ ρα πουπρο σκυ νούν το διε θνο ποιη μέ νο κε φά λαιο.Αλλά η σύ γκρου ση αυ τή δεν μπο ρεί να γί νειμε τα ό πλα του ι δε ο λο γι κού μας α ντι πά λου,ού τε στο γή πε δό του, ού τε δα νει ζό με νοισυν θή μα τα, που φλερ τά ρουν με την ε θνι κήα φή γη ση και εί ναι ξέ να με τη λο γι κή της ρι -ζο σπα στι κής, κι νη μα τι κής και διε θνι στι κήςα ρι στε ράς.

Πά νος Λά μπρου

Να καταλάβω, αν και αδυνατώ, ότι πολίτες του φτωχού Κολω-νού, εξοργισμένοι από την ένδεια, την ανεργία και τη φτώχειαεπέλεξαν να τιμωρήσουν την κυβέρνηση ψηφίζοντας τον Κασι-διάρη και την παρέα του. Το Κολωνάκι, η Κηφισιά, η Εκάλη, τοΜαρούσι, το Ψυχικό, τα ακριβά Νότια προάστια; Και εκεί εξορ-γισμένοι, παραπλανημένοι;

“

88 Η ΕΠΟΧΗ 24 Μαΐου 2014ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Τη συνέντευξη πήρε η Ιωάννα ∆ρόσου

Την περασμένη Κυριακή, παρά τις δη-μοσκοπήσεις, οι ψηφοφόροι επέλεξαν∆ύναμη Ζωής εξασφαλίζοντάς σου τηνπρώτη θέση για το δεύτερο γύρο. Γιατίνα σε ψηφίσουν αυτή την Κυριακή καιόχι τον Σγουρό;

Γιατί είναι η ώρα να επιλέξουν αν θαδώσουν εύσημα στους κ.κ. Σαμαρά καιΒενιζέλο για την άγρια λιτότητα που εξα-θλιώνει την Ελλάδα, αν θα δώσουν φιλίζωής στον κυβερνητικό συνασπισμό που

καταστρέφει τις ζωές μας, ή αν με δύ-ναμη θα πουν, «φτάνει πια» και θ’ ανα-πνεύσουμε ελεύθερα ξανά. Αν θα απαλ-λάξουν την Αττική από τον απερχόμενοπεριφερειάρχη, τον εκπρόσωπο αυτούτου υβριδίου εξουσίας, του σαμαροβενι-ζελισμού. Τον εκπρόσωπο της ανεργίας,της ανασφάλειας και της υποβάθμισηςτης ζωής μας. Για να κάνουμε, όλοι μαζί,στις 25 Μαΐου την αρχή για μια Περιφέ-ρεια που θα νοιάζεται για τον πολίτη, γιατον νέο, τον άνεργο, τον συνταξιούχο,τον μικρομεσαίο επιχειρηματία. Μια νέαΠεριφερειακή ∆ιοίκηση που θα νοιάζε-

ται και θα εργαστεί σκληρά για την ανά-πτυξη και τις κοινωνικές υποδομές.

Η αποχή ήταν περίπου 40%. Τι θα έλε-γες σε εκείνους που απείχαν από τονπρώτο γύρο ώστε να πάνε να ψηφίσουναυτή την Κυριακή;

Η αποχή διασώζει και ενισχύει τον σα-μαροβενιζελικό θίασο και μόνο. Τουδίνει νέα ορμή για να συνεχίσει τη διά-λυση των πάντων. Χωρίς να θέλω ναακουστώ διδακτική, οφείλουμε να θυμό-μαστε ότι στην πατρίδα μας, για να ψη-φίζουμε σήμερα ελεύθερα, γυναίκες και

άντρες έδωσαν επί σειρά ετών τη ζωήτους. Και ο κάθε πολίτης πρέπει να συ-νειδητοποιεί ότι όταν επιλέγει να απέχεικαι να σιωπά δίνει τη συναίνεση τουστους κ.κ. Σαμαρά και Βενιζέλο, στον κ.Βορίδη, τον κ. Γεωργιάδη, τον κ. Κεδί-κογλου και στον άνθρωπο τους στην Ατ-τική, το Γιάννη Σγουρό για να συνεχί-σουν να κάνουν κουμάντο καταργώνταςτο σύνταγμα και τους νόμους και βυθί-ζοντας στην ύφεση τη χώρα.

Υπάρχει περίπτωση να κερδίσετε τηνπεριφέρεια Αττικής, ενώ η πλειοψηφία

Το πάρτι στην Αττική τελείωσεΡΡΕΕΝΝΑΑ ∆∆ΟΟΥΥΡΡΟΟΥΥ

Τη συνέντευξη πήρε ο Αδάμος Ζαχαριάδης

Η κυβερνητική συμμαχία έσπευσε ναδηλώσει τη στήριξή της στην υποψηφιό-τητα του Καμίνη. Την ίδια ώρα ο απερ-χόμενος δήμαρχος σας κατηγορεί για πα-λιές αντιλήψεις που κομματικοποιούντην αυτοδιοίκηση. Πως το σχολιάζετε;

Η κυβερνητική στήριξη πλήττει τοπροφίλ του ακομμάτιστου, που ο κ. Κα-μίνης καλλιέργησε στον πρώτο γύρο.Είναι μια αναγκαστική αλλαγή τακτικής,που δείχνει αμυντική στάση, και φανε-ρώνει τον φόβο μπροστά στη δυναμικήτης Ανοιχτής Πόλης.

Από τη δική μας πλευρά, δώσαμε εξαρχής τη μάχη στο αυτοδιοικητικόπεδίο. Μιλήσαμε για τα προβλήματα τηςπόλης. Κάναμε περιοδείες και συγκεν-τρώσεις. ∆ώσαμε το πρόγραμμά μαςστην δημοσιότητα από τις 17 Μαρτίου,ενώ ο Καμίνης μόλις πριν δυόμιση βδο-μάδες. Τον καλέσαμε σε διάλογο και δενήρθε. Προφανώς, του είναι πιο εύκολονα μας κατηγορεί εκ του ασφαλούς γιακομματισμό, παρά να συζητήσει πάνω σεθέσεις για την πόλη. Αλλά αυτό εκδηλώ-νει επίσης την αμηχανία και τον φόβοτου ότι το αποτέλεσμα της 25ης Μαΐουθα είναι μια μεγάλη νίκη της ΑνοιχτήςΠόλης. Τον καταλαβαίνουμε.

Έχετε προτάξει το ζήτημα της αλλη-λεγγύης ως μια από τις βασικές σας πο-λιτικές θέσεις. Με ποιον τρόπο θα τηνκάνετε πράξη σε περίπτωση που βρε-θείτε στη θέση της δημοτικής αρχής τηνΚυριακή;

Υπάρχουν δύο πράγματα που πρέπειάμεσα να ξεκινήσουν. Το ένα είναι η ανα-διοργάνωση των κοινωνικών υπηρεσιώντου δήμου. Και κυρίως η αναβάθμιση καιεπέκταση του δικτύου των δημοτικών ια-τρείων που σήμερα υπολειτουργούν, τηνώρα που χιλιάδες άνθρωποι ζουν ανα-σφάλιστοι, χωρίς πρόσβαση σε γιατρούςκαι φάρμακα. Το άλλο είναι η οργάνωσηενός δημοτικού δικτύου αλληλεγγύης.Γι’ αυτή την προσπάθεια θα επιδιώξουμεσυνεννόηση και συντονισμό με όλες τιςπρωτοβουλίες αλληλεγγύης που δρουνστις γειτονιές, και παράγουν εξαιρετικάαξιόλογο έργο σε όλους τους τομείς.

Τι να περιμένουν από εσάς οι άνθρω-ποι της δικής σας γενιάς;

Οι νέοι άνθρωποι ζουν την πόλη με τοδικό τους τρόπο. Βγαίνουν έξω, περπα-τούν ή κινούνται με ποδήλατο, πηγαί-νουν σε κινηματογράφους και συναυ-λίες, ψάχνουν τρόπους να κοινωνικο-ποιηθούν, πολλοί και πολλές από αυ-τούς εκφράζονται καλλιτεχνικά. Είναιλοιπόν οι πρώτοι που έχουν ανάγκη απόμια φιλική και βιώσιμη πόλη. Την ίδιαστιγμή βασανίζονται από το ερώτημα τηςμετανάστευσης, καθώς η ανεργία και ηκρίση τους στερεί πλέον κάθε προοπτικήνα αυτονομηθούν και να ζήσουν όπως θαήθελαν. Τους καλούμε λοιπόν να ονει-ρευτούν και να διεκδικήσουν μια πόλητης αλληλεγγύης, που θα μπορεί να αν-τισταθεί στην κρίση, και ταυτόχρονα, θα

είναι ωραίο να ζεις σε αυτήν. Αυτό είναιτο όραμα της Ανοιχτής Πόλης, όταν μι-λάει για αλλαγή στην Αθήνα. Αυτή η αλ-λαγή είναι στο χέρι μας περισσότερο απόκάθε άλλη φορά. Το πρώτο βήμα έγινετην προηγούμενη Κυριακή. Τους κα-λούμε να σταθούν στο πλευρό μας και ναολοκληρώσουμε μαζί την προσπάθειαστο δεύτερο γύρο, κερδίζοντας μια με-γάλη νίκη για την Αθήνα.

Το βράδυ της προηγούμενης Κυριακήςκάνατε σαφή αναφορά στο ζήτημα τωνποσοστών της Χρυσής Αυγής. Πόσο σαςπροβληματίζει το γεγονός της αυξημέ-νης πλέον, παρουσίας της στο δημοτικόσυμβούλιο του δήμου;

Περισσότερο από την παρουσία τουςστον δήμο, μας προβληματίζει η στήριξηπου έχουν από ένα μεγάλο ποσοστό τωνψηφοφόρων. Σίγουρα αυτό το φαινό-μενο σχετίζεται με την κοινωνική κρίση,αλλά θωρούμε ότι υπάρχει και ατομικήευθύνη των ψηφοφόρων. Κανείς δενμπορεί πια να ισχυρίζεται ότι δεν ξέρειποιοί είναι αυτοί οι τύποι και τι κάνουν.Εμείς, από την πλευρά μας, λέμε σε αυ-τούς τους ψηφοφόρους ότι το να ψηφί-ζουν τις ομάδες του μίσους και τουφόβου, είναι το χειρότερο που μπορούννα κάνουν για τους ίδιους, τα παιδιάτους και την κοινωνία. Για την απομό-νωση των νεοναζί δεν αρκούν τα πολι-τικά μέσα. Χρειάζεται στήριξη και απο-κατάσταση της κοινωνικής συνοχής. Γι’αυτό μας κάνει εντύπωση που ο κ. Καμί-νης παίζει τόσο φτηνά επικοινωνιακάπαιχνίδια με αυτό το πολύ σοβαρό θέμα,και νομίζει ότι θα πλήξει εκλογικά τηνΑνοιχτή Πόλη, μιλώντας για υπόγειεςσυνεννοήσεις με τους φασίστες, που

Να κάνουμε την Αθή να πόλη αλληλεγγύης

ΓΓΑΑΒΒΡΡΙΙΗΗΛΛΣΣΑΑΚΚΕΕΛΛΛΛΑΑΡΡΙΙ∆∆ΗΗΣΣ

Κάλεσμα στους νέους της Αθήναςνα ονειρευτούν και να διεκδική-σουν μια «πόλη της αλληλεγγύης,που θα μπορεί να αντισταθεί στηνκρίση, και ταυτόχρονα, θα είναιωραίο να ζεις σε αυτήν» απευθύ-νει ο υποψήφιος δήμαρχος Αθή-νας, Γαβριήλ Σακελλαρίδης. Πα-ράλληλα, τονίζει ότι ο Καμίνηςδιακατέχεται από αμηχανία καιφόβο και για αυτό προσφεύγει σεκατηγορίες για την Ανοιχτή Πόλη.

«Θα ταράξουμε τα παντός τύπου συμφέροντα και τους εκπροσώπους τους στη νομιμότητα», λέει στην«Εποχή» η υποψήφια περιφερειάρχης Αττικής, Ρένα ∆ούρου. Επιπλέον, δεσμεύεται για μια νέα αρχή στηνΑττική και μια περιφερειακή αρχή που θα νοιάζεται για τον πολίτη, για τον νέο, τον άνεργο, τον συνταξι-ούχο, τον μικρομεσαίο επιχειρηματία.

ξέρει πολύ καλά και ο ίδιος ότι δενυπάρχουν. Μπροστά στο φόβο της ήττας,ο κ. Καμίνης ξεπέφτει στη μονταζιέρα,δημιουργώντας αμφιβολίες για την πο-λιτική του σοβαρότητα.

Ο υποψήφιος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΠέτροςΚωνσταντίνου, δήλωσε ότι στο δεύτερογύρο θα σας στηρίξει, έστω και κριτικά.Ποιο είναι το δικό σας μήνυμα στουςαριστερούς ψηφοφόρους ενόψει τουδεύτερου γύρου;

Να ξεκαθαρίσω, κατ’ αρχήν, ότι απευ-θυνόμαστε σε όλους τους πολίτες, ανε-ξάρτητα από το τί ψήφισαν στον πρώτογύρο. Η Ανοιχτή Πόλη απευθύνεται στιςαρχές και τις αξίες των ανθρώπων, καιαυτές της αξίες τις έχει η μεγάλη πλει-οψηφία της κοινωνίας, ανεξάρτητα απόκομματικές ταυτότητες. Φυσικά, δενκρύψαμε ποτέ ότι είμαστε αριστεροί.Όμως, στην παρούσα φάση, η αριστεράδεν καλείται να περιχαρακώσει και νακαταγράψει το ποσοστό της, αλλά να δο-κιμαστεί, διαμορφώνοντας ένα διαφορε-τικό υπόδειγμα στην διοίκηση του∆ήμου. Απέναντί μας στο δεύτερο γύρο,έχουμε μια πολιτική που άφησε τηνπόλη στην τύχη της, αποσύρθηκε απότον αστικό σχεδιασμό για να αφήσειχώρο στους εργολάβους, και συμπορεύ-τηκε με την πολιτική των Μνημονίων.Προσωπικά πιστεύω ότι κάθε αριστερόςκαι αριστερή, ανεξάρτητα από το πόσοκριτικά στέκεται απέναντί μας, δεν θαεπιλέξει να κρατήσει ίσες αποστάσεις σεαυτό το δίλημμα. Θα ψηφίσει στο δεύ-τερο γύρο, για μια καθαρή και μεγάληνίκη της Ανοιχτής Πόλης.

•

Η ΕΠΟΧΗ 24 Μαΐου 2014 99ΠΟΛΙΤΙΚΗ

των δημοτικών αρχών ελέγχεται από τηΝ∆ ή το ΠΑΣΟΚ. Πώς θα εφαρμόσετε τοπρόγραμμα της ∆ύναμης Ζωής με αυτούςτους συσχετισμούς;

Με τους πολίτες στο πλάι μας, όλαείναι εφικτά. Με σκληρή δουλειά για νασχεδιάσεις και να υλοποιήσεις, με διά-λογο συνεχή για να πείσεις, αγώνα για ναυπερασπιστείς τους πολίτες και να πιέ-σεις με κάθε μέσο που έχεις στα χέριασου για το κοινωνικό συμφέρον. Είμαστεαποφασισμένοι να σπάσουμε τα κλειστάσυστήματα εξουσίας, να βάλουμε τέλοςστα πελατειακά δίκτυα που κρατούνακόμη στη ζωή το υβρίδιο εξουσίας τουσαμαροβενιζελισμού στην αυτοδιοίκησητης Αττικής. Με τους πολίτες, για τουςπολίτες, από τους πολίτες θα πάρουμετη δύναμη ζωής για να κάνουμε πραγμα-τικότητα την Αττική των ονείρων καιτων προσδοκιών μας.

Η Χρυσή Αυγή κέρδισε πολύ υψηλάποσοστά στην Αττική. Τι συμπεράσματαβγαίνουν από αυτό το αποτέλεσμα;

‘Ότι η καταστροφή που σπέρνει ο κυ-βερνητικός συνασπισμός των προθύμωνβάζει τη χώρα σε εξαιρετικά επικίνδυνητροχιά. Σε όλη την Ευρώπη, οι νεοφιλε-λεύθερες υφεσιακές πολιτικές λιτότηταςμας εγκλωβίζουν σε έναν αλληλοτροφο-δοτούμενο φαύλο κύκλο βίας και αυταρ-χισμού που μας επιστρέφει στις πιο μαύ-ρες στιγμές της ιστορίας μας. Ιδιαίτεραόμως στην πατρίδα μας, ο ακροδεξιόςπυρήνας του Μαξίμου κι οι διάφοροι«Μπαλτάκοι» έπαιξαν από την αρχή επι-κίνδυνα με το αυγό του φιδιού, πόνταρανσ’ αυτό και το πριμοδότησαν ελπίζοντας

ότι θα εγκλώβιζαν λαϊκά στρώματα στονεοναζιστικό μόρφωμα. Και ας μην ξε-χνάμε τις ευθύνες ΠΑΣΟΚ και Ν∆ γιατην ανάπτυξη του φαινομένου. Ας μηνξεχνάμε ότι ευθύνονται για την έλλειψηπαιδείας, την έλλειψη συνεκτικής μετα-ναστευτικής πολιτικής. Ευθύνονται δη-λαδή απολύτως για τη δημιουργία τωνπροϋποθέσεων για την ανάπτυξη της ΧΑ.

Οι συζητήσεις στα τηλεοπτικά πάνελπεριορίζονται σε ένα, κυρίως, θέμασκουπίδια. Αν είχες τη δυνατότητα ναθέσεις εσύ τα ερωτήματα σε ποια σημείαθα ήθελες να επικεντρωθεί η πολιτικήαντιπαράθεση;

Κοιτάξτε, σήμερα, με τα νεότερα στοι-χεία που αποκαλύπτονται, βλέπουμε ότιτο σύστημα Σύμπραξης ∆ημοσίου καιΙδιωτικού Τομέα, (Σ∆ΙΤ), που περιλάμ-

βανε έργα ύψους 2,2 δις ευρώ για τη δια-χείριση των απορριμμάτων στην Αττικήτινάζεται στον αέρα λόγω σειράς σοβα-ρότατων παραβάσεων της ευρωπαϊκήςνομοθεσίας. Η εξέλιξη αυτή αφήνει έκ-θετη τόσο την κυβέρνηση των κκ Σαμαράκαι Βενιζέλου όσο και τον ΓιάννηΣγουρό, καθώς επιβεβαιώνεται πλέονπλήρως η διαπλοκή κυβέρνησης, περι-φερειαρχών και επιχειρηματικών ομί-λων. Και αποκαλύπτεται ταυτόχρονα τογιατί ο απερχόμενος περιφερειάρχης φο-βάται το debate και κρύβεται, καταφεύ-γοντας στη λάσπη και τη συκοφαντία.

Αυτό που κατά τη γνώμη μου είναι καί-ριο, και στη διαχείριση των απορριμμά-των, και στο ξεπούλημα της δημόσιαςπεριουσίας στον Αστέρα και στο Ελλη-νικό και στην τσιμεντοποίηση του παρα-λιακού μετώπου αλλά και στην ιδιωτικο-

ποίηση του νερού, είναι το τι εννοεί ο κα-θένας μας όταν μιλά για ανάπτυξη στηνΑττική. Πόσο σημαντική είναι η υπερά-σπιση του κοινωνικού συμφέροντος καιποιά αναπτυξιακή λογική μπορεί ναέχουν επιλογές που θυσιάζουν την ευ-ζωία των πολιτών στους αριθμούς. Θαπάμε σε μια καταπολέμηση της ανεργίαςμε θέσεις επισφαλούς εργασίας που προ-σφέρονται ως ελεημοσύνη, ή με σταθε-ρές θέσεις εργασίας, με κανονικούς μι-σθούς και κανονική ασφάλιση; Θα ολο-κληρωθεί η εξόντωση των μικρομεσαίωντης Αττικής προς όφελος εμπορικών καιεταιρικών διεθνών μεγαθηρίων ή θα τουςστηρίξουμε ενισχύοντας ταυτόχρονα,στα έργα κι όχι στα λόγια και τα χαρτιά,την νεανική επιχειρηματικότητα και τηνεπιχειρηματικότητα των γυναικώνκαθώς και κοινωνικά και συνεργατικάεπιχειρηματικά σχήματα; Η περιφέρειαΑττικής μπορεί να προσφέρει πολλά,φτάνει να ακολουθηθούν οι σωστές κα-τευθύνσεις.

Έχετε καταγγείλει τη διαπλοκή μέσαστην Περιφέρεια. Πώς θα την ξεριζώ-σετε σε περίπτωση που αναλάβετε τη δι-οίκησή της;

Θα ταράξουμε τα παντός τύπου συμ-φέροντα και τους εκπροσώπους τουςστη νομιμότητα. Όποιοι κι αν είναι,όπου κι αν βρίσκονται. Τόσο απλά. Γιαεμάς είναι ξεκάθαρο ότι όποιος θέλειμπορεί να εφαρμόσει το νόμο, να υπερα-σπιστεί τους πολίτες της Αττικής και ναδιαφυλάξει το κοινωνικό συμφέρον. Τολέω λοιπόν, για να το ακούσουν όλοι: Τοπάρτι στην Αττική τελείωσε.

Το πάρτι στην Αττική τελείωσεΟ κάθε πολίτης πρέπει να συνειδητοποιεί ότι ότανεπιλέγει να απέχει και να σιωπά δίνει τησυναίνεση του στους κ.κ. Σαμαρά και Βενιζέλο,στον κ. Βορίδη, τον κ. Γεωργιάδη, τον κ.Κεδίκογλου και στον άνθρωπο τους στην Αττική,το Γιάννη Σγουρό για να συνεχίσουν να κάνουνκουμάντο καταργώντας το σύνταγμα και τουςνόμους και βυθίζοντας στην ύφεση τη χώρα.

“

Απέναντί μας στο δεύτερο γύρο, έχουμε μια πολιτική που άφησε την πόληστην τύχη της, αποσύρθηκε από τον αστικό σχεδιασμό για να αφήσει χώροστους εργολάβους, και συμπορεύτηκε με την πολιτική των Μνημονίων.Προσωπικά πιστεύω ότι κάθε αριστερός και αριστερή, ανεξάρτητα από τοπόσο κριτικά στέκεται απέναντί μας, δεν θα επιλέξει να κρατήσει ίσεςαποστάσεις σε αυτό το δίλημμα.

“Να κάνουμε την Αθή να πόλη αλληλεγγύης

1100 Η ΕΠΟΧΗ 24 Μαΐου 2014ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Από το βράδυ της Κυριακής 18 Μαΐουκαι μόλις έγιναν γνωστά τα αποτελέ-σματα των δημοτικών εκλογών στον∆ήμο Πειραιά , με επίσημη δήλωσητου Θοδωρή ∆ρίτσα ευχαριστήσαμεθερμά τους πολίτες του Πειραιά πουμας τίμησαν με την ψήφο τους καιενέκριναν το πρόγραμμά μας . Μετην ίδια δήλωση υποσχεθήκαμε καιδεσμευτήκαμε ότι η ψήφος αυτή καιτο πρόγραμμά μας θα αποτελούν τονμόνο και σταθερό οδηγό των αγώνωνμας για τον Πειραιά.

Σήμερα, εν όψει των επαναληπτικών

εκλογών της 25ης Μαΐου, θεωρούμε υπο-χρέωσή μας να απευθυνθούμε πρωτί-στως προς εσάς, τους 14.090 συμπολί-τες που μας ψηφίσατε και μας αναδεί-ξατε σε τρίτη δύναμη στο νέο ∆ημοτικόΣυμβούλιο με ποσοστό 17,08%, με τέσ-σερις δημοτικούς συμβούλους και πέντεκοινοτικούς. Θεωρούμε όμως ταυτό-χρονα υποχρέωσή μας να απευθυνθούμεκαι προς όλους εσάς τους συμπολίτεςμας, γυναίκες και άντρες, που είτε ψη-φίσατε άλλους συνδυασμούς, είτε επιλέ-ξατε να ρίξετε στην κάλπη λευκά ήάκυρα ψηφοδέλτια, είτε απείχατε γιαοποιονδήποτε λόγο .

Πειραιώτισσες και Πειραιώτες,Αν και 46% των εγγεγραμμένων δεν

προσήλθαν στην κάλπη, σεβόμαστε τηγνώμη της πλειοψηφίας. ΄Ομως θα σαςπούμε καθαρά τη γνώμη μας.

Ο Πειραιάς, η πόλη μας δεν κέρδισεαπό το εκλογικό αποτέλεσμα που φέρνειστη δεύτερη Κυριακή ως διεκδικητές της∆ημαρχίας τον κ. Μώραλη και τον κ. Μι-χαλολιάκο. ΄Εχασε. ΄Εχασε μια ευκαιρίανα ανοίξει πανιά για ένα ταξίδι δημιουρ-γίας και προόδου με ανθρωπιά, δικαιο-σύνη και δημοκρατία.

Θεωρούμε ότι το δίλημμα Μώραλης ήΜιχαλολιάκος, είναι ένα δίλημμα άγονο.

Η υποψηφιότητα Μώραλη (Μαρινάκη- Κόκκαλη):

Αθροίζει μεγάλα οργανωμένα συμφέ-ροντα, οικονομικό κατεστημένο, άγριαοικειοποίηση θρησκευτικού συναισθή-ματος με ευθύνη και της ηγεσίας τηςΠειραϊκής Εκκλησίας, γηπεδικό οπαδι-σμό, μηχανισμούς και ψήφους της Χ.Α. ,εκπροσώπους του πιο φθαρμένου αυτο-διοικητικού προσωπικού του Πειραιάκαι του πολιτικού προσωπικού τουΠΑ.ΣΟ.Κ. και της Ν.∆.

Βρίσκεται έξω από τα όρια της πολιτι-κής αντιπαράθεσης. ΄Εξω από οποιαδή-ποτε μορφή αυτοδιοικητικής παράδο-

∆εν στηρίζουμε ούτε Μώραλη ούτε Μιχαλολιάκο

ΛΛΙΙΜΜΑΑΝΝΙΙ

ΤΤΗΗΣΣ ΑΑΓΓΩΩΝΝΙΙΑΑΣΣ

Τη συνέντευξη πήρε ο Αδάμος Ζαχαριάδης

Ο εκπρόσωπος τύπουτου ΣΥΡΙΖΑ μιλά στην“Εποχή” για τα αποτελέ-σματα των αυτοδιοικητι-κών εκλογών, την πολι-τική συμμαχιών τηςαξιωματικής αντιπολί-τευσης αλλά και τα φαι-νόμενα Μώραλη καιΜπέου. Τονίζει, τέλος,ότι έχει μεγάλη σημασίαπιθανή πρωτιά του ΣΥ-ΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές.

Πώς αποτιμάτε το εκλογικό αποτέλε-σμα της προηγούμενης Κυριακής;

Καταρχήν, νομίζω ότι πρέπει να γίνειένας διαχωρισμός μεταξύ του αποτελέ-σματος στην περιφέρεια Αττικής και στοδήμο Αθήνας και των υπόλοιπων αποτε-λεσμάτων. Αυτό όχι γιατί στην Αθήνα καιστην Αττική είχαμε πάρα πολύ καλάαποτελέσματα, αλλά γιατί διαχρονικάέχει διαμορφωθεί ένα ειδικό πολιτικόβάρος στις δύο αυτές περιπτώσεις. Αυτόαντιστοιχείται και στον ιδιότυπο υδρο-κεφαλισμό που υπάρχει στην Ελλάδα. Ηπεριφέρεια Αττικής είναι το ένα τρίτοτου εκλογικού σώματος. Ταυτόχρονα,είναι τέτοια τα κοινωνικοοικονομικάστοιχεία συγκρότησης και τα χαρακτηρι-στικά του λεκανοπεδίου, που καθιστούνδιαφορετικό τον τρόπο που βιώνονται οιεπιπτώσεις των μνημονιακών πολιτικών.Θεωρώ, λοιπόν, ότι τα αποτελέσματααυτά σφραγίζουν την πρώτη Κυριακή.Επιπλέον, ο ΣΥΡΙΖΑ εμπεδώνει κάποιααπό τα χαρακτηριστικά που είχαν δια-

μορφωθεί στις εκλογές του 2012, όπωςη επιρροή σε λαϊκές συνοικίες και τις νε-ότερες ηλικίες. Επιβεβαιώνεται έτσι ηνέα σχέση μας με αυτά τα τμήματα τουεκλογικό σώματος.

Ταυτόχρονα, έχουμε μια ποιοτική αλ-λαγή στο δήμο της Αθήνας. Για πρώτηφορά η ∆εξιά δεν έχει υποψήφιο στοδεύτερο γύρο. Αυτό δεν είναι τυχαίο σχε-τίζεται με όλες τις διεργασίες που έχουνεπισυμβεί στην ίδια την πόλη τα τελευ-ταία τέσσερα χρόνια. Θεωρώ ότι απ΄ εδώκαι πέρα ο δήμος της Αθήνας δεν θαείναι εύκολη υπόθεση για τη δεξιά παρά-ταξη.

Σε άλλες περιπτώσεις, όμως, δεν ήταντόσο καλά τα αποτελέσματα.

Θεωρώ ότι υπήρξε μια σαφής πλει-οψηφική έκφραση αντιμνημονιακήςψήφου. Επικεφαλής διαφόρων αυτοδι-οικητικών σχημάτων θέλησαν να υποδυ-θούν τους αντιμνημονιακούς. Αυτό έγινεείτε γιατί έπιασαν τον παλμό της τοπικής

κοινωνίας είτε γιατί γνώριζαν ότι όποιοςέχει το χρίσμα της Ν∆ ή του ΠΑΣΟΚ, δενθα έχει θετικό αποτέλεσμα. Ακόμα καιπεριπτώσεις όπως ο Αγοραστός ή οΜπακογιάννης, των οποίων το πολιτικόπρόγραμμα και οι δημόσιες τοποθετή-σεις ήταν σε απόσταση από τη Ν∆, ανκαι όλοι γνωρίζουν ότι πρόκειται γιαπαιδιά της ∆εξιάς. Αν λοιπόν ισχύει αυτήη εκτίμηση, ένα πολύ μεγάλο κομμάτιτων ψηφοφόρων τέτοιων σχημάτων, κυ-ρίως των πασοκογενών, πιθανότατα θαεκφραστούν στη κάλπη του ΣΥΡΙΖΑ στιςευρωεκλογές. Αυτό βέβαια δείχνει καιτην ιδιόμορφη σχέση που έχει αυτός οκόσμος με τον ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί στα κεν-τρικά πολιτικά διλήμματα να απαντούνθετικά, αλλά οι τοπικές κοινωνίες έχουντις δικές τους ιδιομορφίες και ταχύτη-τες. Είναι πρόκληση για εμάς να οικοδο-μήσουμε μια πιο στέρεη πολιτική σχέσημε το εκλογικό μας ακροατήριο. Το εί-χαμε επισημάνει και το 2012: έχει γίνειδουλειά, αλλά χρειάζεται περισσότερη.

Η πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ θα έχει μεγάλη πολιτική σημασία

Αν το αποτέλεσμαείναι καταδικαστικόγια την κυβέρνησηκαι το αγνοήσειμπαίνουμε, εκ τωνπραγμάτων, σεεπικίνδυνη για τηδημοκρατία φάση.Στις δημοκρατίες αναγνοείς τη λαϊκήβούληση, ανοίγεις τοκουτί της Πανδώρας.Ένα ηχηρό εκλογικόαποτέλεσμα θαενεργοποιήσειπυκνές πολιτικέςεξελίξεις

“ ΠΠΑΑΝΝΟΟΣΣ

ΣΣΚΚΟΟΥΥΡΡΛΛΕΕΤΤΗΗΣΣ

Άρα ένα ακόμα συμπέρασμα θα μπο-ρούσε να είναι ότι είναι επιτακτική ηανάγκη οικοδόμησης αμιγώς αυτοδιοι-κητικής δουλειάς από τον ΣΥΡΙΖΑ;

Αυτό είναι το μόνο βέβαιο. Όπου πή-γαμε καλά υπήρχε παρουσία και παρέμ-βαση όλο το προηγούμενο διάστημα.Από την άλλη υπάρχει και ένα ζήτημαπου αφορά τις συμμαχίες μας στην το-πική αυτοδιοίκηση. ∆εν είναι εύκολες οιαπαντήσεις γιατί καμιά φορά καλείσαινα συμβιβάσεις καταστάσεις αλληλο-συγκρουόμενες. Από τη μια, δεν πρέπεινα υποτιμάς την αναγνωρισιμότητα τωνπροσώπων, ούτε τα υφιστάμενα δίκτυαεπικοινωνίας και διαμόρφωσης των το-πικών κοινωνιών. Αυτό, όμως, δεν πρέ-πει να το κάνεις εις βάρος των αξιών καικυρίως της κουλτούρας του δικού σουχώρου. Είναι κάτι που θα το βρίσκουμεσυνέχεια μπροστά μας και πρέπει ναέχουμε συνεχή έγνοια για τη διαμόρ-φωση του άλλου παραδείγματος στηναυτοδιοίκηση. Κάναμε ένα αποφασι-στικό βήμα, πάντως.

Πάμε τώρα στο δεύτερο γύρο. Μήπωςοι υποψήφιοι του ΣΥΡΙΖΑ κινδυνεύουναπό την ανυπαρξία πολιτικών συμμα-χιών που χαρακτηρίζει και το κόμμαστην κεντρική πολιτική σκηνή;

Νομίζω ότι πρέπει να διακρίνουμε δύοπεδία. Στο μεν κοινωνικό πεδίο πιστεύωότι θα επιβεβαιωθεί μια ιδιόμορφη πολι-τική και κοινωνική συμμαχία από τακάτω, η οποία θα διαμορφωθεί υπέρ τουΣΥΡΙΖΑ. Στο κεντρικό πολιτικό πεδίοέχουμε μια επανάληψη όσων ζήσαμε τοπροηγούμενο διάστημα. Πολιτικές δυνά-μεις που δεν μπορούν να αντιληφθούντην κρισιμότητα της συγκυρίας παραμέ-νοντας αμετακίνητες και περιχαρακωμέ-νες. Θέλω, όμως, εδώ να υπογραμμίσωότι από δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτι-κής αριστεράς έχει εκφρασθεί στήριξησε ορισμένες περιπτώσεις κι αυτό είναιμια θετική πρωτοβουλία. Πιστεύω ότι σεκάθε περίπτωση και ανεξαρτήτως τουαποτελέσματος εμείς πρέπει να έχουμεενωτικές διαθέσεις απέναντι σε όλες τις

δυνάμεις που έχουμε ήδη περιγράψει μετις αποφάσεις του συνεδρίου μας.

Σε ορισμένους δήμους ο ΣΥΡΙΖΑ ανα-κοίνωσε ότι θα στηρίξει τον υποψήφιοτου ΚΚΕ. Πρόκειται για ένα παζάρι μετους ψηφοφόρους του ΚΚΕ ή είναι μιαπολιτική στάση που θα έχει συνέχεια;

Είναι μια πολιτική στάση σε απόλυτησυνέπεια με όσα λέγαμε το προηγούμενοδιάστημα. Είχε άλλωστε προαναγγελθείκαι από τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα προ-εκλογικά. Εμείς ήμαστε συνεπείς με μιαενωτική αντίληψη για τις δυνάμεις τηςΑριστεράς αλλά και ευρύτερες δυνάμειςσε μια προσπάθεια να ανατρέψουμε τηνμνημονιακή πολιτική. Η στάση του ΚΚΕείναι επίσης συνεπής σε μια λογική απο-μονωτισμού και περιχαράκωσης. Η ηγε-σία του ΚΚΕ δεν δείχνει να αντιλαμβάνε-ται το ιστορικό διακύβευμα της περιό-δου.

Οι ψηφοφόροιτης Χρυσής Αυγής

Τις προηγούμενες μέρες υπήρξε μιαέντονη συζήτηση σχετικά με το πώς αν-τιμετωπίζει ο ΣΥΡΙΖΑ τους ψηφοφόρουςτης Χρυσής Αυγής.

Εμείς έχουμε προβάλει, μέσα από τιςαναλύσεις μας, ότι η ΧΑ αναπτύσσεταιστο έδαφος της κοινωνικής κρίσης καιτων αντικοινωνικών πολιτικών λιτότη-τας και αυτό έχει επιβεβαιωθεί. Όσο συ-νεχίζονται αυτές οι πολιτικές, προφα-νώς δεν αίρονται και οι αιτίες ενίσχυσηςτης Χρυσής Αυγής. Επιπλέον, ενώ φρα-στικά όλοι ξορκίζουν το φαινόμενο, απότη μία η κυβέρνηση έχει υιοθετήσει τηνπολιτικής της ατζέντα και από την άλληέχουμε τις δυνάμεις που αυτοπροσδιορί-ζονται ως κεντροαριστερά να θεωρούνότι η αιτία ενίσχυσης του νεοναζισμούείναι ο αντιμνημονιακός λόγος του ΣΥ-ΡΙΖΑ. ∆είχνουν λοιπόν και οι δύο να μημπορούν να αντιληφθούν τους λόγουςπου ενισχύουν την επιρροή της ΧΑ.

Πρέπει, λοιπόν, να έχουμε ένα μόνιμο

ιδεολογικό και πολιτικό μέτωπο απέ-ναντι στο νεοναζισμό και οφείλουμε ναπαρεμβαίνουμε παντού ώστε να αποκα-θιστούμε και την ιστορική μνήμη, ιδιαί-τερα στη νεολαία και τις μικρότερες γε-νιές. Ταυτόχρονα, να μη χαρίζουμε αν-θρώπους και ειδικά νέους, οι οποίοι ψη-φίσανε ΧΑ αλλά δεν είναι ναζιστές.Χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι δενυπάρχει η προσωπική ευθύνη όσωνακόμα και σήμερα κάνουν αυτού τουτύπου τις επιλογές. Και με αυτή την έν-νοια πιστεύω ότι η φράση πως κάθεψήφος που αποσπούμε από τη ΧΑ είναικέρδος, όχι μόνο για εμάς αλλά και γιατη δημοκρατία, είναι σωστή.

Μώραληςκαι Μπέος

Υπάρχουν δύο περιπτώσεις που χρή-ζουν ιδιαίτερης εξέτασης. Αναφέρομαιστους δήμους Πειραιά και Βόλου. Πώςτις προσεγγίζει ο ΣΥΡΙΖΑ;

Στην περίπτωση του Μπέου έχουμε μιαπιο χοντροκομμένη εμφάνιση επιχειρη-ματικών κύκλων και στου Πειραιά πλάισε αυτά συνυπάρχει μια πιο εκλεπτυ-σμένη προσπάθεια εκ μέρους του ψηφο-δελτίου του Μώραλη, ο οποίος προσπα-θεί να καμουφλάρει την βασική του επι-δίωξη, που δεν είναι άλλη από την πο-δηγέτηση και την άλωση του χώρου τηςαυτοδιοίκησης προκειμένου να εξυπηρε-τηθούν επιχειρηματικές επιδιώξεις.Πρόκειται για καινούργια φαινόμεναπου αν ριζώσουν θα τα βρούμε και αλλούκαι ίσως εξελιχθούν στο νέο εφιάλτητων τοπικών κοινωνιών. Με όχημα είτεομάδες είτε δημοφιλή πρόσωπα θαυπάρχει μαζοποίηση που θα καμουφλά-ρει τις πραγματικές αντιθέσεις και θαπροσπαθεί να χειραγωγήσει την κοινήγνώμη προκειμένου να γίνει ευκολότερηη εξυπηρέτηση ισχυρών οικονομικώνσυμφερόντων.

Όσο για τη δική μας στάση στο δεύ-τερο γύρο στον Πειραιά, γιατί προφανώςστο Βόλο στηρίζουμε τον Πατσιαντά,

είναι σε πολύ σωστή κατεύθυνση η από-φαση του Λιμανιού της Αγωνίας. Θέλω,όμως, να σταθώ λίγο σε αυτή τη δημο-τική κίνηση, γιατί για ακόμα μια φοράκαταφέρνει να τιμήσει και εμάς αλλά καιτον ίδιο της τον εαυτό.

Στις ευρωεκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ έχει βάλειπολύ ψηλά τον πήχη. Μιλά για δημοψή-φισμα και για ανατροπή της κυβέρνη-σης. Ακόμα και με το σενάριο που θέλειτον ΣΥΡΙΖΑ πρώτο με διαφορά, γιατί οΣαμαράς και ο Βενιζέλος να αποχωρή-σουν από την κυβέρνηση;

Πέρα από όσα έχουμε πει περί έλλει-ψης νομιμοποίησης για να διαχειριστούντα κρίσιμα ζητήματα που αφορούν τηνχώρα, τα τελευταία χρόνια ο κόσμοςφορτώθηκε με αγανάκτηση, πολλέςφορές απογοητεύτηκε από το γεγονόςότι μικρές ή μεγάλες κινητοποιήσεις δενείχαν τα επιθυμητά αποτελέσματα. Ταυ-τόχρονα, όμως, αντιλαμβάνεται ότι ηεπίλυση του δικού του ιδιαίτερου προ-βλήματος και αιτήματος περνάει μέσααπό την επίλυση του κεντρικού πολιτι-κού ζητήματος. Αυτή η προσέγγιση έχειδημιουργήσει μια προσδοκία ότι αποφα-σιστικό ρόλο θα παίξει το αποτέλεσματων εκλογών. Αν το αποτέλεσμα είναικαταδικαστικό για την κυβέρνηση και τοαγνοήσει, μπαίνουμε εκ των πραγμάτων,σε μια φάση επικίνδυνη για τη δημοκρα-τία. Στις δημοκρατίες αν αγνοείς τηνλαϊκή βούληση ανοίγεις το κουτί τηςΠανδώρας. Ένα ηχηρό εκλογικό αποτέ-λεσμα θα ενεργοποιήσει πυκνές πολιτι-κές εξελίξεις.

Και μικρή όμως να είναι η διαφορά, ηπρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ θα έχει μεγάλη ση-μασία, γιατί για πρώτη φορά στην Ελ-λάδα θα είναι στην πρώτη θέση ένακόμμα της Αριστεράς. Αυτό θα δημιουρ-γήσει ένα εφαλτήριο για τις μετέπειταεξελίξεις.

•

Η ΕΠΟΧΗ 24 Μαΐου 2014 1111ΠΟΛΙΤΙΚΗ

σης. Κινείται εκτός κανόνων. Είναι η πα-ραπολιτική, η σκοτεινή πλευρά της πο-λιτικής.

Πρόκειται για μια ομάδα ολιγαρχών,με νεοφεουδαρχική αντίληψη και πρα-κτικές. Στην ουσία πρόκειται για μιασυμπαράταξη Ν.∆.,ΠΑ.ΣΟ.Κ., ΧρυσήςΑυγής, όπου όμως οι ρόλοι αλλάζουν.

Οι οικονομικοί παράγοντες περνούνσε πρώτο πλάνο διεκδικώντας την πολι-τική δύναμη και το πολιτικό προσωπικόπεριορίζεται στον ρόλο του μηχανισμούτους. Πρόκειται για πλήρη ανατροπή τηςδημοκρατίας .

Η δύναμη του χρήματος προτάσσεταιμε κυνισμό απέναντι στη δύναμη τωνιδεών και των προτάσεων . Η πόλη καιοι θεσμοί θεωρούνται τσιφλίκια και οιάνθρωποί της , ιδιαίτερα όσοι συνθλί-βονται από την κρίση , δοκιμάζονται ωςεμπορεύματα προς εξαγορά.

Ως περιτύλιγμα για όλα αυτά επιστρα-τεύεται, χάριν εντυπωσιασμού, ένας προ-κάτ τεχνοκρατισμός, ο οποίος όμως δενμπορεί να κρύψει την πλήρη άγνοια τωνπροβλημάτων της πόλης .

∆εν θα εφαρμόσουν απλώς τις μνημο-νιακές πολιτικές . Είναι οι ίδιοι φορείςτων συμφερόντων που ωφελούνται απόαυτές. Είναι αυτοί για λογαριασμό τωνοποίων έγιναν τα μνημόνια .

Η υποψηφιότητα Μιχαλολιάκου :Είναι υπόλογη γιατί :Άφησε απροστάτευτη την πόλη και

τον ∆ήμο από τις μνημονιακές επιλογέςμε τις οποίες ταυτίστηκε. Στήριξε τιςεπιλογές Σαμαρά , αλλά και στηρίχθηκεαπό τον ίδιο τον πρωθυπουργό. Ενί-σχυσε οργανωμένα συμφέροντα , μικράκαι μεγάλα. Ο ∆ήμος Πειραιά παραμένειυπερχρεωμένος, ενώ οι δημότες δενέχουν ωφεληθεί ούτε ένα ευρώ από αυτάτα χρέη .

Με αυταρχισμό και αντιδημοκρατικέςσυμπεριφορές προς τους πολίτες, τουςαντιπάλους του, αλλά και προς τους ερ-γαζομένους του ∆ήμου καλλιέργησε τηνευνοιοκρατία και την αδιαφάνεια, όλααυτά που έστρωσαν το χαλί για την υπο-ψηφιότητα Μώραλη, της οποίας έγινεπρόδρομος .

Συμπεριφέρθηκε συχνά ως τοπικόςκομματάρχης, αν και δήλωνε ότι κόμματου είναι ο Πειραιάς. Χρησιμοποίησε τοΚανάλι 1 και τους μηχανισμούς του∆ήμου για να επιτίθεται στην αντιπολί-τευση, ενώ δεν υπερασπίστηκε τον πει-ραϊκό λαό απέναντι στην κυβέρνηση Σα-μαρά – Βενιζέλου .

∆εν διεκδίκησε οφειλές υπέρ του∆ήμου από επιχειρήσεις μεγάλων συμ-φερόντων της πόλης, μεταξύ των οποίων

η ’’Γ. Καραϊσκάκης Α.Ε.’’ του κ. Μαρι-νάκη και το δημοσιογραφικό συγκρό-τημα Αλαφούζου, τη στιγμή που οι δη-μότες του Πειραιά πληρώνουν τα υψη-λότερα δημοτικά τέλη σε όλη την Ελ-λάδα .

Άνοιξε πρώτος αυτός τον δρόμο γιατην παρέμβαση της Εκκλησίας στα πολι-τικά πράγματα της πόλης, αξιοποιώνταςγια μικροπολιτικές σκοπιμότητες τοθρησκευτικό συναίσθημα των πολιτών.Από αυτόν πήρε τη σκυτάλη ο συνδυα-σμός Μώραλη – Μαρινάκη .

Πειραιώτισσες και Πειραιώτες,Είναι αυτονόητο ότι η τελική επιλογή

είναι δική σας. ∆εν χρειάζεται να σαςυποδείξουμε τι θα πράξετε. Σας εμπι-στευόμαστε.

Εμείς οφείλουμε να κρατήσουμε τίμιακαι καθαρή στάση απέναντί σας. Καμιάαπό τις δύο αδιέξοδες, επικίνδυνες καικαταστροφικές επιλογές δε μπορούμενα στηρίξουμε. ∆εν αποτελούν λύση γιατα συμφέροντα των πολλών. ∆εν θα ανα-λάβουμε εμείς την ευθύνη για όσα θαπράξουν ή θα παραλείψουν να πράξουν.Θα αγωνιστούμε ως υπεύθυνη και δυνα-μική αντιπολίτευση υπηρετώντας τηνκοινωνία του Πειραιά .

Ξεκινώντας από την κρίσιμη τριπλή

ψήφο της Κυριακής, είμαστε αισιόδοξοιότι γρήγορα θα συναντηθούμε στουςνέους, ωραίους αγώνες που θα μας κα-λέσει η πόλη μας.

Την Κυριακή 25 Μαΐου οι πολίτες τουΠειραιά δεν θα βρεθούν μόνο μπροστάστο καταθλιπτικό και εκβιαστικό δί-λημμα για τη νέα δημοτική αρχή Πει-ραιά. Θα κληθούν να ανταποκριθούν καισε μια αισιόδοξη, δημιουργική και ελπι-δοφόρα πρόκληση μπροστά στις κάλπεςγια την Περιφέρεια Αττικής και την Ευ-ρωβουλή. Είναι δυο επιλογές καθορι-στικής σημασίας και για τον Πειραιά καιτην ευρύτερη περιοχή (ιδιωτικοποίησηΟ.Λ.Π., διαχείριση απορριμμάτων, Ψυτ-τάλεια, Λιπάσματα ,κ.α.) και για τη χώραμας.

Καλούμε όλους και ιδιαίτερα τουςνέους και τις νέες να δώσουμε δυναμικάτο παρών σε αυτές τις εκλογικές μάχες.Η νίκη της αριστεράς θα είναι νίκη τηςδημοκρατίας και εγγύηση για την προ-άσπιση των συλλογικών μας συμφερόν-των και των συμφερόντων της πόληςμας.

«Το Λιμάνι της Αγωνίας- Πειραιάςη πόλη μας»

∆εν στηρίζουμε ούτε Μώραλη ούτε Μιχαλολιάκο

Η πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ θα έχει μεγάλη πολιτική σημασία

1122 Η ΕΠΟΧΗ 24 Μαΐου 2014ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Σε αυτές τις Ευρωεκλογές ΑΝΤΑΡΣΥΑ και Σχέ-διο Β κατεβαίνουν με ξεχωριστό ψηφοδέλτιοπαρότι είχαν γίνει συζητήσεις για το ενδεχό-μενο εκλογικής συνεργασίας τους. Το καθορι-στικό θέμα για το οποίο δεν βρέθηκε η χρυσήτομή ήταν εκείνο της παραμονής ή μη τηςχώρας στην ΕΕ.

“

Για τα κόμματα της εξωκοινοβου-λευτικής αριστεράς οι ευρωεκλο-γές αποτελούν μια ιδανική ευκαιρία

να μετρήσουν τις δυνάμεις τους και νααναδείξουν τις θέσεις τους για σημαν-τικά ζητήματα όπως η διαγραφή τουχρέους, η εθνικοποίηση των τραπεζώνκαι η παραμονή ή μη της χώρας στην ευ-ρωζώνη και στην ΕΕ. ΑΝΤΑΡΣΥΑ καιΣχέδιο Β βάζουν ψηλά τον πήχη γιααυτές τις εκλογές έχοντας ως στόχο ναξεπεράσουν το 3% και να εκλέξουν ένανευρωβουλευτή. Στο Σχέδιο Β εκτιμούνότι η είσοδος τους στην ευρωβουλή θαείναι καθοριστική για τις πολιτικές εξε-λίξεις καθώς θα «σπάσει», όπως αναφέ-ρουν χαρακτηριστικά, το φόβο της δραχ-μής. Από την πλευρά της, η ΑΝΤΑΡΣΥΑεκτιμά ότι τα αποτελέσματα των δημοτι-κών και περιφερειακών εκλογών ήτανιδιαιτέρως θετικά και τους επιτρέπουννα αισιοδοξούν για το αποτέλεσμα τωνευρωεκλογών.

ΑΝΤΑΡΣΥΑ: Με αφετηρίατις αυτοδιοικητικές

Ο Παναγιώτης Σωτήρης, υποψήφιοςευρωβουλευτής του κόμματος, χαρακτη-ρίζει τα αποτελέσματα των περιφερει-ακών εκλογών θετική αφετηρία για τιςΕυρωεκλογές. «Οι περιφερειακοί αντι-καπιταλιστικοί συνδυασμοί οι οποίοιστηρίχτηκαν από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ συγ-κέντρωσαν 128.000 ψήφους και 2,3%πανελλαδικά. Εφόσον ξεκινάμε απόαυτήν την αφετηρία στόχος μας είναι ηεκλογή ενός ευρωβουλευτή. Απευθυνό-μενοι στους αγωνιστές της αριστεράςλέμε ότι αξίζει τον κόπο η ΑΝΤΑΡΣΥΑνα ξεπεράσει το 3% και να έχει εκπρο-σώπηση στην Ευρωβουλή, η Αριστερά

της ρήξης με την ΕΕ, του μαχητικούαγώνα και της εργατικής διεκδίκησης»επισημαίνει.

Η στάση του κόμματος του απέναντιστον ΣΥΡΙΖΑ είναι μάλλον επιφυλα-κτική, αν και ο ίδιος τονίζει ότι δεν υπο-τιμάται η ανάγκη ύπαρξης πολιτικήςανατροπής στη χώρα και κατάρρευσηςτης κυβέρνησης. «Εμείς θέλουμε να πάειστα τσακίδια η κυβέρνηση της κατα-στροφής. Θεωρούμε όμως, ότι η ανα-τροπή αυτή δεν επαρκεί για να ικανο-ποιήσει την αγωνία του εργαζόμενουλαού, των ανέργων και όσων υφίστανταιτην εξαθλίωση. Για αυτόν το σκοπόαπαιτείται εξουσία και κυβέρνησηέτοιμη να έρθει σε ρήξη με την ΕΕ και τοντόπιο κεφάλαιο». Για τον ίδιο η ανα-τροπή των πολιτικών της λιτότητας δενμπορεί να πραγματοποιηθεί μέσα σταόρια της ΕΕ και της Ευρωζώνης. «Φοβό-μαστε ότι μια πολιτική σαν και αυτή τηςηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, που διακηρύσσειότι μπορούμε να έχουμε απαλλαγή απότη λιτότητα, αλλά ταυτόχρονα να παρα-μείνουμε στην ΕΕ και το ευρώ στο τέλοςθα καταλήξει σε μια εκδοχή επαναδια-πραγμάτευσης της λιτότητας και δεν θαμπορέσει να αποτελέσει δικαίωση τουλαού» τονίζει. Για τον Παναγιώτη Σω-τήρη η κατάργηση των μνημονιακώννόμων και των δανειακών συμβάσεωνπρέπει να συνδυαστεί με την έξοδο απότο ευρώ και την ΕΕ. «Ο στόχος αυτόςμπορεί να επιτευχθεί μέσα από έναισχυρό μαζικό ανατρεπτικό λαϊκό κί-νημα. Έτσι θα γίνει εφικτός ο δημοκρα-τικός κοινωνικός έλεγχος πάνω στην οι-κονομική και κοινωνική πολιτική ώστενα αντιστρέψουμε τη σημερινή συνθήκηκαταστροφής».

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ εκτιμά ότι το ΚΚΕ δεν

μπορεί να αποτελέσει συνοδοιπόρο τηςστην ανατροπή των μνημονιακών πολιτι-κών και στην προσπάθεια της για έξοδοτης χώρας από την ΕΕ. Ο ΠαναγιώτηςΣωτήρης εξηγεί τους λόγους που εμπο-δίζουν αυτήν τη συμπόρευση. «Το θέμαγια το ΚΚΕ δεν είναι τι διακηρύσσει, τιγράφει στο πρόγραμμα του, αλλά τικάνει στην πράξη. Κινείται σαν μην μπο-ρεί να υπάρξει ρήξη και ανατροπή. Σπέρ-νει την ηττοπάθεια στο λαό και στους ερ-γαζομένους λέγοντας ότι τίποτα δενμπορεί να αλλάξει. Εμείς αντίθεταέχουμε εμπιστοσύνη στη δύναμη τουαγωνιζόμενου λαού και των κοινωνικώνκινημάτων. Το ΚΚΕ επενδύει στη διά-σπαση του κινήματος».

Σχέδιο Β: Χωρίς εναλλακτικόσχέδιο ο ΣΥΡΙΖΑ

Παρόμοια εκτίμηση έχει και το ΣχέδιοΒ για το ΚΚΕ καθώς πιστεύει πως δενείναι εφικτή η συνεργασία καθώς τοΚομμουνιστικό Κόμμα συνδέει την έξοδοαπό την κρίση, το ευρώ και την ΕΕ με τονσοσιαλισμό και με αυτήν του την επι-λογή δεν επιτρέπει τη συγκρότηση με-τώπων.

Όσον αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ, στο ΣχέδιοΒ επισημαίνουν ότι δεν μπορεί να υπάρ-ξει συνεργασία μεταξύ των δύο κομμά-των όσο η αξιωματική αντιπολίτευση θε-ωρεί δεδομένη την παραμονή της χώραςστην ευρωζώνη, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ.Κατηγορούν τον ΣΥΡΙΖΑ ότι αν γίνει κυ-βέρνηση δεν έχει εναλλακτικό σχέδιο σεπερίπτωση που η γερμανική κυβέρνησηαπορρίψει τις προτάσεις του για τοχρέος και τη δανειακή σύμβαση. Θεω-ρούν ότι για αυτόν το λόγο η κυβέρνησηκαταφέρνει να επιβιώνει εκμεταλλευό-μενη την έλλειψη δυναμικής της αξιω-ματικής αντιπολίτευσης. Αξιοσημείωτοόμως είναι ότι ο Αλέκος Αλαβάνος, ιδρυ-τικό στέλεχος του Σχεδίου Β, εξέφρασεστον τηλεοπτικό σταθμό Action 24 τηστήριξη του για το δεύτερο γύρο, στηνυποψήφια του ΣΥΡΙΖΑ στην περιφέρειαΑττικής, Ρένα ∆ούρου και στον υποψή-φιο του κόμματος στο ∆ήμο Αθηναίων,Γαβριήλ Σακελλαρίδη. Η γενική κατεύ-θυνση του Σχεδίου Β στο δεύτερο γύροτων αυτοδιοικητικών εκλογών είναι ηκαταψήφιση των υποψηφίων οι οποίοιακολούθησαν μνημονιακές πολιτικέςκαι η υποστήριξη αριστερών παρατά-ξεων οι οποίες θα αντιταχθούν σε όσαυπαγορεύει η τρόικα για την τοπική αυ-τοδιοίκηση.

Σε αυτές τις Ευρωεκλογές ΑΝΤΑΡΣΥΑκαι Σχέδιο Β κατεβαίνουν με ξεχωριστόψηφοδέλτιο παρότι είχαν γίνει συζητή-σεις για το ενδεχόμενο εκλογικής συνερ-γασίας τους. Το καθοριστικό θέμα για το

οποίο δεν βρέθηκε η χρυσή τομή ήτανεκείνο της παραμονής ή μη της χώραςστην ΕΕ. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ζητά άμεση απο-χώρηση της Ελλάδας από την ΕΕ, ενώ τοΣχέδιο Β δεν την αποκλείει αλλά δίνειπροτεραιότητα στην έξοδο από την Ευ-ρωζώνη. Ο Παναγιώτης Σωτήρης δεναποκλείει το ενδεχόμενο μιας μελλοντι-κής συνεργασίας μεταξύ των δύο κομμά-των. «Υπήρξε μια μεγάλη διεργασία συ-ζήτησης που περιλάμβανε το Σχέδιο Βκαι μια σειρά από οργανώσεις και τάσειςγύρω από το ενδεχόμενο μιας μετωπικήςσυμπόρευσης. Η διαδικασία αυτή δενολοκληρώθηκε ούτε έχει ανασταλεί. Ηδιαφωνία μας υπήρξε στον τρόπο ανά-δειξης της ρήξης μας με την ΕΕ».

Τα υπόλοιπα κόμματα

Το ΕΕΚ (Εργατικό ΕπαναστατικόΚόμμα) τάσσεται ξεκάθαρα εναντίον τηςπαραμονής της χώρας στην ΕΕ. Για αυτότο λόγο απορρίπτει τη συνεργασία με τοΣχέδιο Β θεωρώντας ότι η επιστροφήστη δραχμή δεν οδηγεί σε ανατροπή τωνσυνεπειών της καπιταλιστικής κρίσης,αλλά σε εθνικιστική αναδίπλωση. ΟΓιάννης Αντίκυρας, μέλος του κόμματος,εξηγεί ποια Ευρώπη οραματίζεται τοΕΕΚ. «∆εν θεωρούμε ότι μπορεί σε μιαμόνο χώρα να λυθούν τα προβλήματα ταοποία δημιουργούνται από την κατα-πίεση του καπιταλιστικού συστήματος.Εμείς επιδιώκουμε μια σοσιαλιστική Ελ-λάδα μέσα στο οικοδόμημα που ονομά-ζουμε Ενωμένες Σοσιαλιστικές Πολι-τείες Ευρώπης.» Για το ζήτημα του χρέ-ους το μέλος του ΕΕΚ τονίζει. «Είμαστευπέρ της ολικής διαγραφής του χρέους.Για μας δεν υπάρχει απεχθές χρέος.Υπάρχουν απεχθείς κυβερνήσεις καιαπεχθείς καπιταλιστές και τραπεζίτες».

Αντίθετα, ο Νίκος Καργόπουλος, υπο-ψήφιος του ΑΣΚΕ (Αγωνιστικό Σοσιαλι-στικό Κόμμα Ελλάδος) τάσσεται υπέρτης πραγματοποίησης διεθνούς λογιστι-κού ελέγχου στη χώρα μας. Το ΑΣΚΕιδρύθηκε το 1984 από πρώην μέλη τουΠΑΣΟΚ. Κεντρικός στόχος του κόμμα-τος είναι η έξοδος της Ελλάδας από τηνΕΕ. «Χωρίς την έξοδο από την ΕΕ δενμπορεί πραγματοποιηθεί η παραγωγικήανασυγκρότηση της χώρας. Η οικονομίαδεν θα ανορθωθεί ποτέ και η χώρα κατάεπέκταση. Η επιστροφή στο εθνικό νό-μισμα έχει ως στόχο να γίνουν πιο αντα-γωνιστικά τα προϊόντα μας. Αν μείνουμεόμως στην ΕΕ δεν θα έχουμε προϊόντα ναπουλήσουμε. Από τη στιγμή που μπή-καμε στην ΕΕ η παραγωγή μας συρρι-κνώνεται συνεχώς» επισημαίνει.

Αλέξανδρος Μαυρογένης

ΑΙΣΙΟ∆ΟΞΙΑ ΣΕ ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΚΑΙ ΣΧΕ∆ΙΟ Β ΕΝΟΨΕΙ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΩΝ

Αδυναμία συνεργασίαςτης εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς

Η ΕΠΟΧΗ 24 Μαΐου 2014 1133ΕΥΡΩΠΗ

Tου Γιώρ γου Πα πα νά γνου

Το α πο τέ λε σμα των ευ ρώε κλο γών α -να μέ νε ται να εί ναι θε τι κό για τις δυ νά -μεις της Ευ ρω παϊκής Αρι στε ράς. Σύμ- φω να με τις πε ρισ σό τε ρες δη μο σκο πή -σεις, τα πο λι τι κά κόμ μα τα που θα τρο- φο δο τή σουν με βου λευ τές την ο μά δατης Ευ ρω παϊκής Ενω τι κής Αρι στε ράς-Βό ρεια Πρά σι νη Αρι στε ρά (GUE-NGL)στο Κοι νο βού λιο θα λά βουν έ να πα νευ- ρω παϊκό πο σο στό πά νω α πό 7% καιπε ρί που 50-53 έ δρες (α πό 35). Σε αυ τήτην πε ρί πτω ση, θα ξε πε ρά σουν σε έ -δρες τους Πρά σι νους και θα τους α ντι -κα τα στή σουν στην τέ ταρ τη θέ ση πί σωα πό Συ ντη ρη τι κούς, Σο διαλ δη μο κρά -τες και Φι λε λεύ θε ρους. Η πρόο δος αυ -τή της Αρι στε ράς εί ναι εν δει κτι κή τηςευ ρείας α πή χη σης της σε και ρούς οι- κο νο μι κής κρί σης για πολ λούς Ευ ρω -παίους.

Ση μα ντι κό ρό λο σε αυ τό, χω ρίς αμ- φι βο λία, έ παι ξε η υ πο ψη φιό τη τα τουΑλέ ξη Τσί πρα για την Προ ε δρία τηςΕυ ρω παϊκής Επι τρο πής με το Κόμ ματης Ευ ρω παϊκής Αρι στε ράς, και βέ βαιαη συμ με το χή του στο με γά λο ευ ρω -παϊκό debate της 15ης Μάη. Εί ναι ηπρώ τη φο ρά που τα ευ ρω παϊκά κόμ μα -τα -με την ε φαρ μο γή της Συν θή κης τηςΛι σα βό νας- ε πί ση μα ε πέ λε ξαν και στή- ρι ξαν έ ναν υ πο ψή φιο για την Ευ ρω -παϊκή Επι τρο πή. Έναν υ πο ψή φιο μεσα φείς θέ σεις για πολ λά θέ μα τα. Καιγια το κόμ μα της Ευ ρω παϊκής Αρι στε -ράς η ε πι λο γή του προέ δρου του ΣΥ ΡΙ -ΖΑ ή ταν σχε δόν μο νό δρο μος.

∆εν εί ναι μό νο η ε κλο γι κή ά νο δοςτου ΣΥ ΡΙ ΖΑ που δι καιο λό γη σε αυ τήτην ε πι λο γή, αλ λά προ φα νώς και ησυμ βο λι κή διά στα ση του ό λου εγ χει ρή -μα τος. Ως πο λι τι κός της χώ ρας που ε -πλή γη σφο δρό τε ρα α πό τις πο λι τι κέςτης τρόι κας - και σύμ φω να με τις τε- λευ ταίες δη μο σιο γρα φι κές α πο κα λύ -ψεις ε σκεμ μέ να προ κει μέ νου να γί νει«πα ρά δειγ μα» - ο έλ λη νας πο λι τι κός ή -ταν η κα λύ τε ρη ε πι λο γή για την πα νευ -ρω παϊκή Αρι στε ρά. Ήταν σα φές ό τι οΑλ. Τσί πρας θα κα τά φερ νε να δώ σειστους ευ ρω παίους πο λί τες να κα τα λά -βουν τις δρα μα τι κές ε πι πτώ σεις που έ -χουν οι πο λι τι κές της τρόι κας - και ό χιμό νο στην Ελλά δα. Ως πο λι τι κός νέ οςστην η λι κία, με ση μα ντι κή ε κλο γι κή α -πή χη ση και εκ προ σω πώ ντας έ ναν πο- λι τι κό χώ ρο που εί ναι υ πέρ της Ε.Ε.αλ λά ε νά ντια στις νε ο φι λε λεύ θε ρεςπο λι τι κές της, ο Αλ. Τσί πρας κα τά φε -

ρε να βά λει στο προ σκή νιο την Ευ ρω -παϊκή Αρι στε ρά.

Η Ελλά δα στο debate

Η ε πι τυ χία αυ τής της πο λι τι κής ε πι -λο γής κα τα γρά φη κε πιο εύ λη πτα στοκε ντρι κό ευ ρω παϊκό debate. Ο Αλ. Τσί- πρας, μα ζί με την υ πο ψή φια των Πρά- σι νων, Σκά Κέλ λε ρ, κέρ δι σαν τις ε ντυ -πώ σεις - με τον πρώ το να κά νει με γα -λύ τε ρη αί σθη ση. Από την πλευ ρά τους,οι υ πο ψή φιοι των με γα λύ τε ρων κομ- μά των (κυ ρίως των Σο σιαλ δη μο κρα -τών και των Συ ντη ρη τι κών) ή ταν αρ γοίκαι χω ρίς ου σια στι κές α πα ντή σεις γιατα κρί σι μα οι κο νο μι κά θέ μα τα. Αντί θε -τα, ο έλ λη νας πο λι τι κός κα τά φε ρε ε πι -δέ ξια να βά λει τα τε λευ ταία - μα ζί μεθέ μα τα ευ ρω παϊκής δη μο κρα τίας - στοε πί κε ντρο της συ ζή τη σης. Ο Αλ. Τσί- πρας κέρ δι σε τις ε ντυ πώ σεις για τί α πέ- να ντι σε μια, σχε δόν βα ριε στη μέ νη, ευ- ρω παϊκή ε λίτ πρό τα ξε μια δια φο ρε τι -κή οι κο νο μι κή πο λι τι κή, και έ ναν άλ -λο πο λι τι κό λό γο για την Ευ ρώ πη.Πρό τα ξε έ ναν α ρι στε ρό, εν δυ νά μει η -γε μο νι κό πο λι τι κό λό γο, που α ντα πο -κρί νε ται στις βα σι κές α νη συ χίες τωνερ γα τι κών στρω μά των και της με σαίαςτά ξης για την οι κο νο μι κή κρί ση, την α -νερ γία, τη διό γκω ση της α νι σό τη τας,την ποιό τη τα της ευ ρω παϊκής δη μο -κρα τίας και την κα τα στρα τή γη ση τωνερ γα τι κών δι καιω μά των τα τε λευ ταία30 χρό νια.

Ο πιο προο δευ τι κός ευ ρω παϊκός τύ -πος ση μείω σε με εν δια φέ ρον τη με στήπα ρου σία του έλ λη να πο λι τι κού, πουλί γο εί χε να κά νει με το «λαϊκί στι κο»στε ρεό τυ πο που α να πα ρά γει με ρί δατων ελ λη νι κών μί ντια. Άλλω στε, αυ τήα κρι βώς η με ρί δα των ε λεγ χό με νων μί -ντια με γά λη δυ σκο λία εί χε στο να α πο -δε χθεί ό τι ο αρ χη γός του ΣΥ ΡΙ ΖΑ ό χιμό νο τα πή γε κα λά, αλ λά και ό τι εκ- προ σώ πη σε ε πά ξια την Ελλά δα, αλ λάκαι την ευ ρω παϊκή Αρι στε ρά.

Από την άλ λη, ο συ ντη ρη τι κός ευ ρω -παϊκός τύ πος σχο λία σε με κρι τι κή διά- θε ση το γε γο νός ό τι ο Αλ. Τσί πρας μί- λη σε ε κτε νώς για την Ελλά δα και τιςοι κο νο μι κές συν θή κες στη χώ ρα μας.Λαν θα σμέ να συ μπέ ρα νε ό τι ο υ πο ψή -φιος του Κόμ μα τος της Ευ ρω παϊκήςΑρι στε ράς με αυ τό τον τρό πο ε πι χεί -ρη σε να ε πε κτεί νει την ε κλο γι κή του α -πή χη ση ε ντός των ελ λη νι κών συ νό ρων.Η α νά γνω ση αυ τή, ό μως, εί ναι κο ντό -θω ρη. Ο Αλ. Τσί πρας μι λώ ντας για την

Ελλά δα (και σί γου ρα δεν στα μά τη σε ε -κεί), στην ου σία μί λη σε για τα κρί σι μαθέ μα τα που α φο ρούν στη λει τουρ γίατης Ευ ρω παϊκής Ένω σης.

Η ου σια στι κή κα τα νό η ση των ε ξε λί -ξεων στην Ελλά δα, αλ λά και στην Πορ- το γα λία, την Ιρλαν δία, την Ισπα νία,την Ιτα λία κτλ. κα τα δει κνύει ό τι τό σοη ευ ρω παϊκή οι κο νο μι κή πρόο δος ό σοκαι η κα τα πο λέ μη ση της α νι σό τη ταςκαι της α νερ γίας περ νά νε μέ σα α πό έ -να άλ λο οι κο νο μι κό μο ντέ λο α πό αυ τόπου πρε σβεύει η Κα γκε λά ριος της Γερ- μα νίας, η τρόι κα και οι συ ντη ρη τι κοίπο λι τι κοί της Ευ ρώ πης. Η Ελλά δα α πότο 2009 και με τά βρέ θη κε στο κέ ντροτων ευ ρω παϊκών ε ξε λί ξεων και έ γι νετο κα τε ξο χήν σύμ βο λο ε νός προ γράμ -μα τος οι κο δό μη σης του ευ ρω παϊκούεγ χει ρή μα τος που βα σί ζε ται στο ε ξήςτρί πτυ χο: οι κο νο μι κός νε ο φι λε λευ θε -ρι σμός στη ζώ νη του ευ ρώ, γερ μα νι κήυ πε ρο χή στη λή ψη α πο φά σεων και ε -νί σχυ ση των ε πι βλε πτι κών αρ μο διο τή -των της Ευ ρω παϊκής Επι τρο πής, χω ρίςπα ράλ λη λη ε νί σχυ ση του ρό λου τουΕυ ρω παϊκού Κοι νο βου λίου. Ως εκ τού- του, ή ταν προ φα νές ό τι η ελ λη νι κή υ -πό θε ση θα α πο τε λού σε βα σι κό ση μείοα να φο ράς για ό λους τους υ πο ψή -φιους, και ό χι μό νο για τον Αλ. Τσί- πρα.

Προς έ ναν η γε μο νι κόα ρι στε ρό πο λι τι κό λό γο

Το 1954, ο γάλ λος πο λι τι κός ε πι στή -μο νας Μο ρίς Ντι βερ ζέρ δια τύ πω σε τηθεω ρία της «με τά δο σης α πό τα α ρι στε -ρά» (contagion from the Left), ό που ε -ξέ τα ζε το φαι νό με νο της με τάλ λα ξηςτων Χρι στια νο δη μο κρα τι κών κομ μά -των - υ πό την πίε ση της Σο σιαλ δη μο -κρα τίας - προς πιο ευαί σθη τες οι κο νο -μι κές πο λι τι κές (κα τά βά ση κεϋνσια -νές), και ορ γα νω τι κές δο μές πιο δη μο -κρα τι κές και μα ζι κές. Με τά τη δε κα ε -τία του 1970 και την κυ ριαρ χία του νε -ο-φι λε λευ θε ρι σμού, η τά ση αυ τή διε- κό πη ο ρι στι κά, αν δεν α να στρά φη κε(α πό τα δε ξιά προς τα α ρι στε ρά).

Σή με ρα, πέ ντε χρό νια με τά το ξέ σπα- σμα της με γά λης κρί σης του νε ο φι λε -λευ θε ρι σμού βιώ νου με μια με τα βα τι κήπε ρίο δο, της ο ποίας προ φα νώς δενμπο ρού με να γνω ρί ζου με την τε λι κήέκ βα ση. Στη δυ τι κή Ευ ρώ πη, η ε νερ γήσυμ με το χή της πα ρα δο σια κής σο σιαλ -δη μο κρα τίας στη «νε ο φι λε λευ θε ρο -

ποίη ση» των τε λευ ταίων δε κα ε τιών,αλ λά και η οι κο νο μι κή ι σχύς της Γερ- μα νίας υ πό την Α. Μέρ κελ ε πέ τρε ψανσε αυ τή τη φά ση την κυ ριαρ χία του νε- ο φι λε λεύ θε ρου οι κο νο μι κού σχε δίου,που πα ράλ λη λα δια κρί νε ται α πό έλ- λειμ μα ου σια στι κής δη μο κρα τίας.Όπως α πο δει κνύει, ω στό σο, ο γάλ λοςοι κο νο μο λό γος Το μά Πι κε τί στο βι βλίοτου (φαι νό με νο) «Το κε φά λαιο στον21ο αιώ να» η πα ρού σα κρί ση του κα πι -τα λι σμού εί ναι βα θιά και συ στη μι κήκαι η υ πέρ βα ση της α παι τεί μια πο λι -τι κή που θα ε πι κε ντρώ νε ται στην κα- τα πο λέ μη ση των διο γκού με νων α νι σο -τή των.

Μια τέ τοια α ρι στε ρή πο λι τι κή θαπερ νά μέ σα και α πό τη σύ στα ση ε νόςνέ ου λαϊκού υ πο κει μέ νου, στο ο ποίοθα συ να σπί ζο νται τμή μα τα της ερ γα τι -κής και των με σαίων τά ξεων. Ο ΣΥ ΡΙ -ΖΑ βρί σκε ται στο δρό μο προς τη δη μι-ουρ γία ε νός τέ τοιου πο λι τι κού προ τάγ -μα τος για την Ελλά δα. Το ση μα ντι κό,ω στό σο, εί ναι η ε πι κρά τη σή του σε ευ- ρω παϊκό ε πί πε δο. Και αυ τό εί ναι προ- φα νές ό τι μπο ρεί να προ κύ ψει μο νά χαμέ σα α πό συ στη μα τι κή και ώ ρι μη δου- λειά σε πο λι τι κό και στρα τη γι κό ε πί -πε δο α πό τις δυ νά μεις της Ευ ρω παϊκήςΑρι στε ράς.

* Ο Γ. Πα πα νά γνου εί ναι ε ρευ νη τήςστο Πα νε πι στή μιο Ηνω μέ νωνΕθνώ ν-Ινστι τού το Συ γκρι τι κών Με- λε τών Πε ρι φε ρεια κής Ενο ποίη σης.

11ΕΥΡΩΠΗ

Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται στο δρόμο προς τηδημιουργία ενός νέου λαϊκού υποκειμένου, στοοποίο θα συνασπίζονται τμήματα τηςεργατικής και των μεσαίων τάξεων. Τοσημαντικό, ωστόσο, είναι η επικράτησή του σεευρωπαϊκό επίπεδο. Και αυτό είναι προφανέςότι μπορεί να προκύψει μονάχα μέσα απόσυστηματική και ώριμη δουλειά σε πολιτικόκαι στρατηγικό επίπεδο από τις δυνάμεις τηςΕυρωπαϊκής Αριστεράς.

“ΣΥ ΖΗ ΤΩ ΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥ ΡΩ ΠΗ

ΣΥ ΡΙ ΖΑ, Ευ ρω παϊκή Αρι στε ράκαι ευ ρωε κλο γές

1144 Η ΕΠΟΧΗ 24 Μαΐου 2014ΕΥΡΩΠΗ

Tου Νί κου Σερ βε τά

Από τη στιγ μή που το πε ρί φη -μο «Σκαν δι να βι κό μο ντέ λο»έ γι νε κε φά λαιο στα βι βλία ι -

στο ρίας, κυ βερ νή σεις και πο λι τι κάκόμ μα τα των χω ρών του Βορ ρά α κο -λου θούν τον δι κό τους δρό μο. Οιδρό μοι αυ τοί άλ λο τε συ να ντιού νται,ό πως έ γι νε το 1994, ο πό τε Σουη δίακαι Φιν λαν δία έ γι ναν μέ λη της «με -γά λης Ευ ρω παϊκής οι κο γέ νειας»,και άλ λο τε χω ρί ζο νται, ό πως στηνπε ρί πτω ση της Ο ΝΕ, ό που ε ντά χθη -κε η Φιν λαν δία ό χι, ό μως, η Σουη δίακαι η ∆α νία. Για να φθά σουν οι χώ -ρες αυ τές στο μέ σο ευ ρω παϊκό ε πί -πε δο, η μεν Σουη δία εί δε το κοι νω -νι κό της κρά τος να δια λύε ται, η δεΦιν λαν δία ξέ φυ γε α πό τη σκιά τηςρω σι κής αρ κού δας. Απο τέ λε σμα αυ -τών εί ναι να μην ι σχύουν πλέ ον δε- σμοί και θε σμοί που έ νω ναν πα λαιό -τε ρα, τα πο λι τι κά κόμ μα τα των κρα- τών του Βορ ρά. Απτό πα ρά δειγ μα:έως τα μέ σα του 2000 στις συ να ντή -σεις, κά θε ε πι πέ δου, του Κόμ μα τοςτης Ευ ρω παϊκής Αρι στε ράς, πα ρί -στα το έ νας εκ πρό σω πος, που με τέ -φε ρε τις α πό ψεις ό λων των «α δελ -φών» κομ μά των του Βορ ρά. Κά τι α -νά λο γο συ νέ βαι νε και με τους Σο- σιαλ δη μο κρά τες και με τους Με- τριο πα θείς, στις α ντί στοι χες πα νευ -ρω παϊκές ορ γα νώ σεις τους. Κά τιπου δεν συμ βαί νει πλέ ον.

Σουη δία

Το ρεύ μα έ χει γυ ρί σει στη Σουη- δία. Με τά α πό δύο συ νε χείς πε ριό -δους δια κυ βέρ νη σης της χώ ρας α πόσυ να σπι σμό κε ντρο δε ξιών κομ μά -των –για πρώ τη φο ρά στην ι στο ρίατης χώ ρας- στις ε θνι κές ε κλο γέςπου θα γί νουν τον Σε πτέμ βριο, τηνκυ βέρ νη ση α να μέ νε ται ν’ α να λά βουνοι Σο σιαλ δη μο κρά τες, εί τε μό νοιτους εί τε με ψή φο υ πο στή ρι ξης ή α -νο χής α πό την Αρι στε ρά.

Αυ τή η «α ρι στε ρή στρο φή» θα κα- τα γρα φεί και στις ευ ρωε κλο γές καιθα την εισ πρά ξουν κυ ρίως τρία κόμ- μα τα: Οι Σο σιαλ δη μο κρά τες, η Αρι- στε ρά και η «Φε μι νι στι κή Πρω το -βου λία» της πρώην προέ δρου τουκόμ μα τος της Αρι στε ράς, Γκούρ- τρου ντ Σί μαν.

Οι δι χα σμέ νοι, α να φο ρι κά με τη

θέ ση της χώ ρας στην Ε.Ε., σο σιαλ -δη μο κρά τες έ χουν ε πι κε φα λής τουευ ρω ψη φο δελ τίου τους έ ναν α ντί -πα λο της Ένω σης, προ κει μέ νου νασυ γκρα τή σουν ό λους τους ψη φο φό -ρους τους. Αν θυ μη θού με ό τι στιςπρώ τες ευ ρωε κλο γές ό που συμ με -τεί χαν, το 1998, εί χαν κα τε βά σει δύοψη φο δέλ τια (σο σιαλ δη μο κρά τες υ -πέρ και σο σιαλ δη μο κρά τες κα τά τηςΕ.Ε.), η τω ρι νή τους ε πι λο γή θα μπο- ρού σε να θεω ρη θεί και ως βή μα α -πο στα σιο ποίη σης α πό την πα τρο πα -ρά δο τη «Σουη δο-σο σιαλ δη μο κρα τι -κή μέ ση λύ ση».

Η Γκούρ τρου ντ Σί μαν θα αυ ξή σειτα πο σο στά του κόμ μα τός της, αλ λάθεω ρεί ται πο λύ δύ σκο λο να κα τα -φέ ρει να ε κλε γεί ευ ρω βου λευ τής.Με τα κτι κή και φρα σε ο λο γία, γνώ- ρι μη και στη χώ ρα μας, που δεν ταυ- τί ζο νται με ό σα έ λε γε έως και πρινλί γα χρό νια, συ γκε ντρώ νει γύ ρω τηςκι νη μα τι κά, σκλη ρά α ντιευ ρω παϊκάστοι χεία.

Η «Αρι στε ρά» α να μέ νε ται να αυ ξή- σει τα ε κλο γι κά πο σο στά της και ναφθά σουν σε δι ψή φιο α ριθ μό. Αι τίαδεν θα εί ναι η α σα φής θέ ση της «μέ -σα αλ λά μα κριά α πό την Ε.Ε.» και«στα δια κή α πο χώ ρη ση σε βά θοςχρό νου», αλ λά ο πο λι τι κός ά νε μοςπου αυ τή την πε ρίο δο φυ σά ει στηΣουη δία.

∆α νία

Το «Κοκ κι νο πρά σι νο ∆ί κτυο» έ χειτα χθεί ξε κά θα ρα υ πέρ της α πο χώ -ρη σης της ∆α νίας α πό την Ευ ρω -παϊκή Ένω ση. Αυ τό α πο τυ πώ θη κεμε τον πιο ξε κά θα ρο τρό πο στο πρό- σφα το συ νέ δριο του, ό που έ γι νανδε κτοί ό λοι αλ λά χαι ρέ τη σαν μό νονεκ πρό σω ποι κομ μά των με α κρι βώςαυ τή τη θέ ση.

Αν και η χώ ρα εί ναι α πό τις πρώ- τες που ε ντά χθη καν στην τό τε Ε Ο Κ,το 1973, το «Κοκ κι νο πρά σι νο ∆ί- κτυο» κα τη γο ρεί α κό μα την Ένω σηγια τη λαί λα πα που έ πε σε στη χώ ρακαι κα ταρ γή θη καν κα τα κτή σεις τουερ γα τι κού κι νή μα τος. Αυ τό α ντι κα -το πτρί ζε ται σή με ρα στην έ ντο νη α ν-τί θε ση που προ βάλ λουν προς τις ε -νώ σεις των ερ γο δο τών, οι ο ποίεςπροσ λαμ βά νουν για συ γκε κρι μέ νοχρο νι κό διά στη μα Ρου μά νους καιΠο λω νούς ερ γα ζό με νους, τους α μεί -βουν με μι σθούς Ρου μα νίας και Πο- λω νίας και δεν τους πα ρα χω ρούνκα νέ να άλ λο δι καίω μα, σύμ φω να μετη δυ να τό τη τα που τους πα ρέ χει η

γνω στή ευ ρω παϊκή «Οδη γία Μπολ- κεν στάιν». Πά γιο αί τη μα του κόμ μα -τος εί ναι να μπο ρεί ο ποιοσ δή πο τενα ερ γά ζε ται στη χώ ρα, α φού ό μωςπρώ τα γί νει μέ λος στο συν δι κά τοκαι υ πο γρά ψει τη συλ λο γι κή σύμ βα -ση ερ γα σίας, με ό,τι αυ τό συ νε πά γε -ται. Η α ντί θε ση σε αυ τή τη θέ ση του«Κοκ κι νο πρά σι νου ∆ι κτύου» αυ ξά -νει συ νε χώς τα πο σο στά των α κρο -δε ξιών. Οι υ πε ραι σιό δο ξοι ό τι στιςευ ρωε κλο γές θα κα τα γρά ψει πο σο -στό 15-18%. Όμως, ο ποιοσ δή πο τεδι ψή φιος α ριθ μός θα πρέ πει να θε-ω ρεί ται νί κη για έ να κόμ μα που έωςπριν λί γα χρό νια, δύ σκο λα κα τα γρά -φο νταν στον πο λι τι κό χάρ τη.

Φιν λαν δία

Η χώ ρα εί ναι η με γά λη κερ δι σμέ -νη, συ γκρι τι κά με τις υ πό λοι πες τουΒορ ρά, α να φο ρι κά με την έ ντα ξητης, το 1994, στην Ευ ρω παϊκή Ένω -ση. Εί ναι η μό νη που συμ με τέ χει καιστη Ο ΝΕ και η μό νη που έ χει α πορ -ρο φή σει τό σο πολ λά ευ ρω παϊκάπρο γράμ μα τα. Για να τα πά ρει, ό -μως, «έ δω σε» τις πά ρα πο λύ κα λέςσχέ σεις που εί χε, πριν ε ντα χθεί στηνΕ.Ε., με τη Σο βιε τι κή Ένω ση και με- τέ πει τα Ρω σία και την τρο με ρή διει -συ τι κό τη τα, ε μπο ρι κή και πο λι τι κή,στις χώ ρες της Βαλ τι κής.

Αν ε πι τρέ πε ται η σύ γκρι ση, α πότα δύο α ρι στε ρά κόμ μα τα που κα τε -βαί νουν στις ευ ρωε κλο γές, πιο κο -ντά στον ΣΥ ΡΙ ΖΑ εί ναι το Κομ μου νι -στι κό Κόμ μα ε νώ ως «α ρι στε ρό στρο -φη ∆Η ΜΑΡ» μπο ρού με να χα ρα κτη -ρί σου με την «Αρι στε ρή Συμ μα χία», ηο ποία μά λι στα συμ με τεί χε, έως πρινα πό πε ρί που έ να μή να, στην κυ βέρ -νη ση της χώ ρας.

Λο γι κό α πο τέ λε σμα της έως τώ ρατα κτι κής τους εί ναι η –με έ ντο νασκαν δι να βι κό τρό πο– ευ ρω σκε πτι -κι στι κή Αρι στε ρή Συμ μα χία να δειτα πο σο στά της να μειώ νο νται. Αν-τί θε τα, αύ ξη ση πε ρι μέ νουν στο ΚΚ,ό που μι λούν για «Ευ ρώ πη των λαώνκαι των κι νη μά των», ε νώ έ χουν τα χ-θεί δυ να μι κά υ πέρ της «λί στας Τσί- πρα». Τα δύο κόμ μα τα, αν και συ νυ -πάρ χουν στο Κόμ μα της Ευ ρω -παϊκής Αρι στε ράς, δεν έ χουν κα θό -λου κα λές σχέ σεις. Με τά την α πο -χώ ρη ση της Συμ μα χίας α πό την κυ- βέρ νη ση έ χουν αρ χί σει κά ποιεςχλια ρές συ ζη τή σεις, αλ λά φαί νε ταιμα κρύς ο δρό μος για πι θα νή μελ λο -ντι κή συ νερ γα σία τους.

•

Τρεις χώρεςτρεις απόψεις

Το κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστε-ράς αναμένεται να είναι από τουςκερδισμένους των ευρωεκλογών

και να αυξήσει τις έδρες του στο Ευρω-κοινοβούλιο. Η «Εποχή» επιχειρεί μιαπεριδιάβαση σε χώρες της υπόλοιπηςΕυρώπης προκειμένου να εξετάσουμετις συνθήκες με τις οποίες δίνουν τημάχη τα κόμματα της Αριστεράς αλλάκαι τις προσδοκίες τους ενόψει της κυ-ριακάτικης εκλογικής μάχης.

Πορτογαλία

Οι ευρωεκλογές γίνονται μέσα στοκλίμα τεχνητής αισιοδοξίας που προ-σπαθεί να δημιουργήσει η κυβέρνησημε αφορμή την έξοδο της χώρας στιςαγορές, και με τους Πορτογάλους ναπληρώνουν το δάνειο των 78 δις ευρώτουλάχιστον για 28 χρόνια ακόμα. Οιδημοσκοπήσεις δίνουν στο Μπλόκο τηςΑριστεράς περίπου 7%, όμως τα στε-λέχη του κόμματος είναι αισιόδοξα καιαναφέρουν ότι το ποσοστό μπορεί ναπλησιάσει το 10,72% του 2009 με τοοποίο εκλέχτηκαν τρεις ευρωβουλευ-τές. Στόχος των Πορτογάλων αριστε-ρών, που βασική τους πρόταση είναιένα ενιαίο μέτωπο των χωρών πουπλήττονται από τα μέτρα λιτότητας,είναι η κοινωνική ριζοσπαστικοποίησηπου αναπτύχθηκε τα τελευταία χρόνιαμέσα από τις μεγάλες κινητοποιήσειςενάντια στην τρόικα και την πολιτικήτου Πάσος Κοέλιο, να φτάσει ως τηνκάλπη. Επικεφαλής του ευρωψηφο-δελτίου είναι η ευρωβουλευτής και αν-τιπρόεδρος του ΚΕΑ Μαρίζα Ματίας,και το κεντρικό σύνθημα με το οποίοκαλούνται οι πολίτες να αγωνιστούνκατά της κυβέρνησης και των πολιτι-κών της Ε.Ε. είναι το «De pe!», πουείναι οι δύο πρώτες λέξεις της ∆ιε-θνούς. Να σημειωθεί, ότι στο ψηφο-δέλτιο υπάρχει ισόρροπη εκπροσώ-πηση των δύο φύλων, και εκτός απόμέλη του κόμματος συμμετέχουν επί-σης πανεπιστημιακοί, ακτιβιστές δια-φόρων κοινωνικών κινημάτων, άνθρω-ποι με ενεργή παρουσία στους αγώνεςκατά των μέτρων λιτότητας, μετανά-στες και μετανάστριες.

Ολλανδία

Σημαντική άνοδο προβλέπεται ότι θασημειώσει το Σοσιαλιστικό Κόμμα (SP),αφού από το 7,2% του 2009 οι δημο-σκοπήσεις δείχνουν ότι το ποσοστό τουθα φτάσει περίπου στο 12% και θαεκλέξει τρεις ευρωβουλευτές. Το απο-τέλεσμα αυτό θα είναι μια «επιβρά-βευση» των προσπαθειών που έκανε τατελευταία χρόνια η ολλανδική αριστεράγια μια κοινωνική διέξοδο από τηνκρίση, σε μια από τις μεγαλύτερες οι-κονομίες της ευρωζώνης. Στο πρό-γραμμά του το SP μιλάει για την ανάγκηδιαγραφής μεγάλου μέρους από τοχρέος των κρατών που βρίσκονταικάτω από τον έλεγχο της τρόικας, γιανα δοθεί στις κυβερνήσεις τους η δυνα-τότητα να σταματήσουν την πολιτικήτης λιτότητας και να ακολουθήσουν μιαπολιτική δημοσίων επενδύσεων. Πα-ράλληλα, καταθέτει ένα ολοκληρωμένοσχέδιο για την αναδιανομή του πλού-του, αναφέρεται στην αύξηση των κα-τώτατων μισθών και των κοινωνικώνπαροχών, και κάνει συγκεκριμένεςπροτάσεις για να βοηθηθούν οι μικρέςκαι μεσαίες επιχειρήσεις που δυσκο-λεύονται να πάρουν πίστωση από τιςτράπεζες. Όσον αφορά την αύξηση τουαντιευρωπαϊσμού στην Ολλανδία, το SPαναφέρει ότι αν και προετοιμάζεται γιακάθε ενδεχόμενο, κάθε πρόωρη έξοδοςοποιασδήποτε χώρας από την ευρω-ζώνη πριν εξασφαλιστούν οι στρατηγι-κές και ασφαλιστικές δικλείδες θαείναι καταστροφική, γιατί το βάρος τηςεξόδου θα πέσει στο λαό που θα πλη-ρώσει για την κρίση.

22ΕΥΡΩΠΗ

Η ΕΠΟΧΗ 24 Μαΐου 2014 1155ΕΥΡΩΠΗ

Αυστρία

Σε μια χώρα που ο πολιτικός της χάρ-της κυριαρχείται μεταπολεμικά από τατρία κόμματα (Χριστιανοδημοκράτες,Σοσιαλδημοκράτες, Ελευθεροδημοκρά-τες) που εναλλάσσονται με διάφορουςσυνδυασμούς στην κυβέρνηση, μια νέαπροσπάθεια έχει ταράξει τα λιμνάζονταύδατα εδώ και λίγους μήνες. Πρόκειταιγια την «Ευρώπη ∆ιαφορετικά» (Euro-paanders), που για πρώτη φορά στηνιστορία της ριζοσπαστικής και κομμου-νιστικής αριστεράς στην Αυστρία, απο-τελεί μια πλατιά εκλογική συμμαχίαπου προέκυψε από την συνεργασία τουΚομμουνιστικού Κόμματος, των Πειρα-τών και του Wandel, ενός κόμματος πουσυσπειρώνει ριζοσπάστες σοσιαλιστές,σοσιαλδημοκράτες και άλλους. Στηνσυμμαχία συμμετέχουν πολλοί/ες ανέν-ταχτοι/ες πολίτες, μέλη θεματικών κι-νημάτων και κινημάτων πόλης, άνθρω-ποι της τέχνης, του πολιτισμού, μετα-νάστες/στριες. Παρόλο που η «Ευρώπη∆ιαφορετικά» δύσκολα θα εκλέξει ευ-ρωβουλευτή, το πρώτο σημαντικό βήμαέγινε, αφού η πρωτοβουλία δίνει τηνδυνατότητα συσπείρωσης όλων εκείνωντων πολιτών που αναζητούν διέξοδοπέρα των νεοφιλελεύθερων πολιτικώνεπιλογών λιτότητας, τόσο σε εθνικό όσοκαι κυρίως σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Επι-κεφαλής του ευρωψηφοδελτίου απο-φασίστηκε με καθολική ψηφοφορία ναείναι ο Μάρτιν Ερενχάουζερ, ένας ήδηανεξάρτητος ευρωβουλευτής ο οποίοςτην προηγούμενη ευρωκοινοβουλευτικήπερίοδο επέδειξε ιδιαίτερη δραστηριό-τητα στα ζητήματα, δημοκρατίας, δια-φάνειας και κοινωνικής πολιτικής. Νασημειωθεί, ότι στο ψηφοδέλτιο συμμε-τέχουν ο Γιώργος Χονδρός, μέλος τουΣΥΡΙΖΑ Τρικάλων, και η Κατερίνα Ανα-στασίου από την «Solidarity for AllVienna».

Ιρλανδία

Το Σιν Φέιν έχει ως στόχο να εκλέξειέναν ευρωβουλευτή σε κάθε μία από τις

τέσσερις εκλογικές περιφέρειες πουυπάρχουν στη χώρα. Οι δημοσκοπήσειςτου δίνουν περίπου 17%, γεγονός πουαποτυπώνει σε μεγάλο βαθμό την νέακοινωνική συνείδηση που δημιουργή-θηκε μέσα από τους αγώνες ενάντιαστην σκληρή λιτότητα, καθώς και τηνμεγάλη κοινωνική δυσαρέσκεια παράτις κυβερνητικές θριαμβολογίες για τηνέξοδο στις αγορές. Βασικά σημεία στηνεκλογική του πλατφόρμα είναι ο εκδη-μοκρατισμός της ΕΕ, η ανάγκη διαγρα-φής του χρέους, και η διεκδίκηση πε-ρισσότερων δημόσιων επενδύσεων.Όσον αφορά το Σοσιαλιστικό Κόμμα, οπρωταρχικός του στόχος είναι η διατή-ρηση της έδρας που έχει στην εκλογικήπεριφέρεια του ∆ουβλίνου, με τον νυνευρωβουλευτή Πολ Μέρφι να διεκδικείμε μεγάλες πιθανότητες την επανε-κλογή του. Σε πρόσφατη συνέντευξήτου ο Πολ Μέρφι ανέφερε ότι «οι ευ-ρωεκλογές πρέπει να χρησιμοποιηθούνως ένα πανευρωπαϊκό δημοψήφισμακατά της λιτότητας», και συνέχισε λέ-γοντας ότι «τα κέρδη των μεγάλων επι-χειρήσεων στην Ιρλανδία αυξήθηκανκατά 22% από το 2007, ενώ το κόστοςεργασίας μειώθηκε κατά 13%. Αυτό δεί-χνει πως η λιτότητα δεν είναι μια λαν-θασμένη πολιτική, αλλά είναι ένα όπλοτου ταξικού πολέμου, όπως περιγράφειη Ναόμι Κλάιν στο ∆όγμα του Σοκ».

Τσεχία

Οι ευρωεκλογές γίνονται σε μιαεποχή που το πολιτικό σκηνικό είναιακόμα ρευστό, επτά μήνες μετά τις βου-λευτικές εκλογές του Οκτωβρίου. Οιδημοσκοπήσεις δίνουν στο Κομμουνι-στικό Κόμμα Βοημίας και Μοραβίας(KSCM) περίπου 15%, και στόχος τουκόμματος είναι να διατηρήσει τους τέσ-σερις ευρωβουλευτές που έχει σήμερα.Ένα σημείο στο οποίο αξίζει να στα-θούμε, είναι ότι εκτός της «Halo NovinyLeft Daily» (της μόνης εφημερίδας στηνΤσεχία που ακόμα παραμένει σε τσε-χικά χέρια), το νέο τοπίο που διαμορ-φώνεται στην ενημέρωση από τους νεό-κοπους μεγιστάνες του χώρου, όπως

τον λαϊκιστή Αντρέι Μπάμπιτς -ηγέτητου κυβερνητικού εταίρου ΑΝΟ - είναιιδιαίτερα εχθρικό για την αριστερά, καιαυτό φάνηκε έντονα στην προεκλογικήπερίοδο. Ενδεικτικό της προσπάθειαςαναβίωσης του αντικομμουνισμού πουεπιχειρήθηκε τις τελευταίες ημέρες,είναι μια σειρά δημοσιευμάτων πουαποσκοπούσαν να ταυτίσουν το KSCMμε ακραίες αντιευρωπαικές αντιλήψεις,προκειμένου να φοβηθεί το εκλογικόσώμα. Επικεφαλής του ευρωψηφοδελ-τίου είναι η 33χρονη οικονομολόγος Κα-τερίνα Κονέσνα, μέλος του κόμματος,και βουλευτής από το 2002. Όπως δή-λωσε στην μεγάλη προεκλογική συγ-κέντρωση στην Πράγα, «δέκα χρόνιαμετά την είσοδο της Τσεχίας στην ΕΕ,στις ευρωεκλογές θα αποτυπωθεί ηστροφή μεγάλων τμημάτων της τσεχι-κής κοινωνίας προς τα αριστερά, και ηανάγκη δημιουργίας μιας ΕΕ δημοκρα-τικής, ειρηνικής, και κοινωνικά αλλη-λέγγυας».

Ισπανία

Όλα δείχνουν ότι η Ενωμένη Αρι-στερά θα είναι ο μεγάλος νικητής τωνευρωεκλογών στην Ισπανία, αφού απότο 3,71% του 2009 το ποσοστό της θαπλησιάσει στο 11% με το οποίο εκλέ-γονται πέντε ευρωβουλευτές. Το εκλο-γικό αποτέλεσμα θα είναι μια επιβρά-βευση των ψηφοφόρων για την συνεπήαριστερή πολιτική της, καθώς και γιατην ενεργή συμμετοχή της σε όλες τιςκοινωνικές κινητοποιήσεις των τελευ-ταίων χρόνων (διαδηλώσεις ενάντιαστην λιτότητα, κίνημα 15Μ, αγώνεςενάντια στις εξώσεις, πρωτοβουλίεςυπεράσπισης δημόσιων αγαθών όπωςτο νερό και η υγεία, κινητοποιήσειςενάντια στις δολοφονίες μεταναστώνστα σύνορα, κλπ). Ο επικεφαλής τουευρωψηφοδελτίου και ευρωβουλευτήςΒίλι Μέγιερ, δήλωσε στην «Εποχή» ότιη Ενωμένη Αριστερά αντιμετώπισε τηνπροεκλογική εκστρατεία ως μια κοινω-νική κινητοποίηση ενάντια στις πολιτι-κές της λιτότητας και των υπευθύνωντης, για αυτό και το κεντρικό σύνθημα

της ήταν το «el poder de la gente» (η δύ-ναμη των ανθρώπων). Στόχος των ισπα-νών αριστερών είναι οι ευρωεκλογές νααποτελέσουν την αφετηρία για την ανα-τροπή των πολιτικών της λιτότητας, καιγια την οικοδόμηση ενός ισχυρού αρι-στερού ευρωπαϊκού κινήματος που θασταματήσει τον αντιδημοκρατικό κατή-φορο της ΕΕ, και θα προσπαθήσει ναδημιουργηθεί μια ΕΕ που το συμφέροντων λαών θα είναι στο κέντρο των ευ-ρωπαϊκών πολιτικών δράσεων.

Γερμανία

Ανοδική πορεία δείχνουν για την DieLinke οι τελευταίες δημοσκοπήσεις, μετο ποσοστό της να φτάνει περίπου στο9%. Το 2009 η γερμανική αριστερά είχεπάρει 7,5% με το οποίο εκλέχτηκανοκτώ ευρωβουλευτές, ενώ τις τελευ-ταίες ημέρες στελέχη του κόμματος δη-λώνουν την αισιοδοξία τους ότι ο στό-χος των εννιά ή ακόμα και των δέκα ευ-ρωβουλευτών δεν είναι ανέφικτος.Ωστόσο, κάθε πρόβλεψη είναι ριψοκίν-δυνη, αφού η απόφαση του συνταγματι-κού δικαστηρίου να καταργηθεί το κα-τώτατο όριο σε αυτές τις εκλογές δημι-ουργεί ερωτηματικά για όλους. Στοπρόγραμμά της η Die Linke αναφέρεταιμεταξύ άλλων, στην ανάγκη να δοθείμεγαλύτερη έμφαση στην ειρήνη και ταανθρώπινα δικαιώματα, μιλάει για ένανυψηλότερο κοινό προϋπολογισμό, ζη-τάει προστασία των μισθών και τωνσυνδικαλιστικών δικαιωμάτων, και επι-σημαίνει ότι η ενίσχυση της ευρωπαϊκήςαριστεράς αλλάζει τις πολιτικές ισορ-ροπίες στην ΕΕ και μπορεί να επιβάλλειμια διαφορετική πολιτική ενάντια στηνλιτότητα, τις ιδιωτικοποιήσεις και τιςπερικοπές. Εκτός όμως από την προ-εκλογική εκστρατεία τα στελέχη της DieLinke συνεχίζουν και την κινηματικήτους δράση, και το Σαββατοκύριακοσυμμετείχαν μαζικά στις κινητοποι-ήσεις που έγιναν σε πολλές γερμανικέςπόλεις (Βερολίνο, Αμβούργο, Ντίσελν-τορφ, Στουτγάρδη) στα πλαίσια των πα-νευρωπαϊκών διαδηλώσεων ενάντιαστις πολιτικές της ΕΕ και της τρόικας,που ξεκίνησαν στις 15 Μαΐου και ολο-κληρώνονται αύριο.

Επιμέλεια: ∆ημήτρης Γκιβίσης

Η Αριστεράστην υπόλοιπη Ευρώπη

33ΕΥΡΩΠΗ

1166 Η ΕΠΟΧΗ 24 Μαΐου 2014ΕΥΡΩΠΗ

44ΕΥΡΩΠΗ

Η τροχιά που έχειπάρει η Ευρώπηχρειάζεται νααλλάξει. Αυτό,όμως, μπορεί ναπροκύψει μόνοεντός τηςευρωπαϊκήςπροοπτικής, μετην εντεινόμενηπίεση τωνπολιτών της ΕΕ,που χρειάζεταιτην ίδια στιγμή νααποφεύγουνπλάνες περί“κυριαρχίας” και“κοσμοπολίτικες”αυταπάτες.

“Του Ετιέν Μπαλιμπάρ

Θα ήταν παραπλανητικό να πούμε ότι τα τε-λικά ευρωντιμπέιτ και η ίδια η προεκλογικήεκστρατεία αποσαφήνισαν αυτό που διακυ-

βεύεται στις ευρωεκλογές της 25ης Μάη, παρότισημαντικά οικονομικά, πολιτικά, ηθικά και πολιτι-στικά ζητήματα τέθηκαν από τους υποψηφίους.

Αμφισημίες υπάρχουν και στις δύο πλευρές. Οιυποστηρικτές ενός ομοσπονδιακού «μεγάλου άλ-ματος προς τα εμπρός», που να περιλαμβάνει ισχυ-ρότερους κοινούς θεσμούς με μεγαλύτερες εξου-σίες, παρουσιάζουν αδιακρίτως το «λαϊκισμό» ωςτον κύριο εχθρό της Ευρώπης. Αυτό συμβαίνει ιδι-αίτερα όταν ανήκουν σε φιλελεύθερους κύκλους,αλλά και όταν, από τα αριστερά, στέκονται κριτικάαπέναντι στην ευρωπαϊκή τεχνοκρατία και την οι-κονομική ορθοδοξία της Ευρωπαϊκής Επιτροπήςκαι της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.

Φαίνεται να πιστεύουν ότι ο απλός «εξορθολογι-σμός» των υπαρχόντων θεσμών θα αρκέσει για ναυπερβούμε τη δομική κρίση, στην οποία η Ευρω-παϊκή Ένωση έχει βυθιστεί μετά το ξέσπασμα τηςκερδοσκοπικής φούσκας το 2008, χωρίς αλλαγήτων πολιτικών αρχών ή του εσωτερικού συσχετι-σμού δυνάμεων.

Από την άλλη, αυτοί που στέκονται κριτικά απέ-ναντι στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα ως τέτοιο, διότιτο χαρακτηρίζουν ως «πολεμική μηχανή» που χρη-σιμοποιείται από τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιο-ποίηση για να αποδομήσει το κοινωνικό κράτοςπρόνοιας και τις πολιτικές υπέρ του δημοσίου στηγηραιά ήπειρο, συχνά μολύνονται από εθνικιστικόλόγο περί κυριαρχίας, ο οποίος τροφοδοτεί την αυ-ταπάτη μιας πιθανής επιστροφής στην παρωχη-μένη «συνοριακή προστασία» και, επιπλέον, απόδιαφορετικά επίπεδα ξενοφοβίας.

Η ζητούμενη επαναθεμελίωση

Σε αυτήν την κατάσταση, η ιδέα μιας γνήσιαςεπαναθεμελίωσης της Ευρώπης, σε ριζοσπαστικήβάση, με στόχο την αλληλεγγύη και την οικονομικήκαι πολιτική ανάπτυξη όλων των λαών της, ικανή

να αλλάξει την τροχιά της παγκοσμιοποίησης, είναιδύσκολο να αναδυθεί ως προοπτική με αξιοπιστία.Αυτή η δυσκολία αφορά τις λεπτομέρειες του προ-γράμματος και το νέο συσχετισμό δυνάμεων που θαμπορούσε να το εφαρμόσει στη σημερινή Ευρώπη.

Γιατί είναι έτσι τα πράγματα; Μπορούμε να επι-καλεστούμε πολλούς λόγους. Κάποιοι από αυτούςπροκύπτουν από το γεγονός ότι οι ευρωπαίοι πο-λίτες δεν είναι πραγματικά πεπεισμένοι ότι οιεκλογές μπορούν να τους αποφέρουν πραγματικήεξουσία που θα σταθμίζει την πολιτική που απο-φασίζεται στις Βρυξέλλες (για να μην αναφερθούμεσε πραγματική «συνταγματική εξουσία» στην Ευ-ρώπη), παρά το γεγονός ότι τώρα το ευρωκοινο-βούλιο θα έχει την τελευταία λέξη στην ανακήρυξητου προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, πράγμαπου συνέβαλε ωστόσο στο να αποδοθεί περισσό-τερο υπερεθνικός χαρακτήρας στην προεκλογικήεκστρατεία.

Αλλά και άλλοι λόγοι ανακύπτουν από το γεγο-νός ότι οι πολιτικές ελίτ όλων των πλευρών συ-στηματικά πιέζουν για να παραμείνει ο διάλογοςγια την Ευρώπη περιχαρακωμένος στα όρια μιαςπαραδοσιακής εναλλακτικής που είναι αδιέξοδη:είτε είσαι με την Ευρώπη του «ελεύθερου και ανεμ-πόδιστου ανταγωνισμού» είτε θέλεις να επιστρέ-ψεις στα «κυρίαρχα έθνη» χωρίς όρια.

Και οι νέες δυνάμεις που αναδύονται από τηνκοινωνία, από τα κάτω προς τα πάνω, είχαν μιαεπικίνδυνη τάση προς την αυτοκαταστροφή ή προςτην καταβύθιση στο σύστημα.

∆εν θα ισχυριστώ, λοιπόν, ότι οι επιλογές είναισαφείς και προφανείς, δεδομένου ότι η αποχή απότις εκλογές δεν αποτελεί επιλογή ή, αν αποτελεί,είναι μια επιλογή προς όφελος των αντιευρωπαϊ-κών θέσεων, οι οποίες σήμερα εκφράζονται κυρίωςαπό το φάσμα της ακροδεξιάς.

Τρεις εκδοχές για μια «άλλη Ευρώπη»

Ίσως μου επιτρέπεται να απεικονίσω αυτή τη δυ-σκολία με τις δικές μου αποχρώσεις. Όχι ότι διεκ-δικώ καμία αυθεντία, αλλά απλά διότι νομίζω ότιμπορούν να αποδώσουν το εύρος των πιθανοτήτων

που ένας ευρωπαίος πολίτης θα μπορούσε να ανα-λογιστεί εφόσον, ως αποτέλεσμα των εμπειριώντης τελευταίας περιόδου, έχει φτάσει σε δύο πε-ποιθήσεις εξίσου ισχυρές: οι πολιτικές της λιτότη-τας που συντρίβουν το ευρωπαϊκό κοινωνικό (καιπολιτιστικό) μοντέλο μπορούν αποτελεσματικά ναεμποδιστούν μόνο στο ίδιο το ευρωπαϊκό έδαφος,αλλά, για τους ίδιους λόγους, δεν υπάρχει δυνατό-τητα να συνεχίσουμε σαν να μη συμβαίνει τίποτα ναυπερασπιζόμαστε την Ευρώπη ως πολιτικό σχέδιοδίχως να αγωνιζόμαστε για μια άλλη Ευρώπη, γιατην ακρίβεια μια ολική αναδόμηση της Ευρώπης.

Τις τελευταίες εβδομάδες επιδοκίμασα τρεις δια-φορετικές δημόσιες δηλώσεις. Η πρώτη -«Ψηφίστεγια την Ευρώπη»- από το Πολιτιστικό Ίδρυμα Al-lianz στη Γερμανία και έμπνευσή της αποτέλεσε ηκριτική στη «γερμανική Ευρώπη» που εξέφρασε οΟύλριχ Μπεκ, ο Γιούργκεν Χάμπερμας και έγινεαποδεκτή και από άλλους –Ζίγκμουντ Μπάουμαν,Μέρι Κάλντορ, Σάσκια Σάσεν, Εντγκάρ Μορέν κ.ά.Υποστήριζε ιδιαίτερα τον επείγοντα χαρακτήρα τηςσυμμετοχής μας στις εκλογές και την αναγκαιό-τητα του ριζοσπαστικού εκδημοκρατισμού των ευ-ρωπαϊκών θεσμών. Παρουσίασε επίσης την «επι-λογή» που έχουμε μπροστά μας μεταξύ των δύο αν-τίθετων άκρων, της «λιγότερης Ευρώπης» του Ντέι-βιντ Κάμερον και της «άλλης Ευρώπης» του ΜάρτινΣούλτς, σύμφωνα με την οποία τα δημόσια κεφά-λαια δεν θα χρησιμοποιούνται για τη σταθεροποί-ηση του τραπεζικού συστήματος, αλλά για να αντι-μετωπιστεί το πρόβλημα της ανεργίας στους νέους.Αυτή εξελίχθηκε σε μια έμμεση αποδοχή της υπο-ψηφιότητας του Σουλτς.

Η δεύτερη δήλωση -«Η Ευρώπη σε σταυρο-δρόμι»- προέκυψε στην Ιταλία από μια ομάδα δια-νοουμένων, με επικεφαλής την Μπάρμπαρα Σπι-νέλι, που υποστηρίζουν τον Αλέξη Τσίπρα για τηνπροεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και ζήτησεανεξάρτητες λίστες από την «κοινωνία των πολι-τών». Στη συνέχεια, υποστηρίχθηκε από αρκετέςακροαριστερές οργανώσεις στην Ιταλία, ενώ ο Αλέ-ξης Τσίπρας επελέγη ως ο κοινός υποψήφιος όλωντων κομμάτων που συναπαρτίζουν το Κόμμα τηςΕυρωπαϊκής Αριστεράς. Αυτή επέμενε ιδιαιτέρως

στη διακοπή της ιστορίας των «μεγάλων συνασπι-σμών» και της «διαδοχής στην εξουσία» μεταξύσυντηρητικών φιλελεύθερων και σοσιαλδημοκρα-τών, οι οποίοι σε κάθε χώρα, όπως και στο Στρα-σβούργο και τις Βρυξέλλες, συνέτριψαν την προ-οπτική μιας «κοινωνικής Ευρώπης» και μετέτρε-ψαν τους δημοσιονομικούς περιορισμούς σε σιδη-ρούν κανόνα της ΕΕ, στον οποίο κάθε θεσμός καικάθε πολιτική πλέον υπόκειται. ∆ίνοντας έμφασηστη συμβολική σημασία της επιλογής για την προ-εδρία του λαϊκού ηγέτη μιας χώρας που εδώ καιπέντε χρόνια αποτελεί το πειραματόζωο για τηνεπιβολή ιδιωτικοποιήσεων και το στραγγαλισμότης αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, οι υπογρά-φοντες αποδέχονται και το πρόγραμμά του για τηνΕυρώπη: διάσκεψη για την αναδιάρθρωση τωνχρεών, νέες αρμοδιότητες για την ΕΚΤ και ένα γε-νικό σχέδιο για τη μείωση των κοινωνικών και δια-τοπικών ανισοτήτων.

Τέλος, η τρίτη δήλωση -«Ένας άλλος δρόμος γιατην Ευρώπη»- πλαισιωμένη από το Euro-pen (Ευ-ρωπαϊκό ∆ίκτυο Προοδευτικών Οικονομολόγων)και υποστηριζόμενο από ιστορικές προσωπικότη-τες, όπως η Ροσάνα Ροσάντα και η Λουτσιάνα Κα-στελίνα στην Ιταλία, ο Έλμαρ Αλτφάτερ στη Γερ-μανία, η Σούζαν Τζορτζ από το ATTAC Γαλλίας καιξανά από τον Ζίγκμουντ Μπάουμαν, την ΜέριΚαλντόρ και τη Σάσκια Σάσεν, απαιτεί τέλος στηλιτότητα, δημοσιονομικό έλεγχο, ανάπτυξη της ερ-γασίας, αναστροφή της οικονομικής απόκλισης,μείωση των ανισοτήτων και διεύρυνση της δημο-κρατίας. Η δήλωση έδινε έμφαση στην άμεση σύν-δεση μεταξύ ενός προγράμματος δημόσιων δαπα-νών και μιας οικολογικής μετάβασης στο παραγω-γικό μοντέλο, στο ότι η ρύθμιση της τραπεζικήςδραστηριότητας, με απομόνωση των κερδοσκόπωναπό τα πιστωτικά ιδρύματα, χρειάζεται να προχω-ρήσει πέρα από την πρόσφατη συμφωνία για «τρα-πεζική ένωση» (η οποία υστερεί σε σχέση με τοναμερικανικό κανόνα του Βόλγκερ) και στο ότι οιεμπορικές διαπραγματεύσεις που διεξάγονται στοόνομα της Ευρώπης από την Ευρωπαϊκή Επιτροπήπρέπει να είναι ανοιχτές και υποκείμενες σε κοι-νοβουλευτικό έλεγχο. ∆εν υποστήριζε καμιά υπο-

ψηφιότητα, αλλά επέμενε ότι μια εναλ-λακτική απέναντι στους κεντρώους συνα-σπισμούς προοπτική χρειάζεται να αναδυθεί στηνΕυρώπη.

Ο κοινός πυρήνας

Αναμφίβολα, παραμένουν αποκλίσεις περιεχο-μένου και τακτικής μεταξύ αυτών των προτάσεων -και άλλων που θα μπορούσαν να αναφερθούν-,αλλά υπάρχει ένας πυρήνας κοινών αρχών: πρό-κειται για τη σαφή αναγνώριση ότι, τουλάχιστοναπό το Μάαστριχτ και μετά, η ΕΕ έχει εγκλωβιστείσε μια τροχιά αυταρχικής διακυβέρνησης (τηνοποία διευκολύνει ιδιαίτερα η αδιαφάνεια του θε-σμικού συστήματος, όπου τα οικονομικά λόμπιπαίζουν αποφασιστικό ρόλο) και νεοφιλελεύθερηςορθοδοξίας, στην υπηρεσία των χρηματοπιστωτι-κών δυνάμεων που διαρκώς αναδιαρθρώνουν τιςβιομηχανικές δυνατότητες και την κοινωνική σύν-θεση των λαών της Ευρώπης. Αυτός ο συνδυαστι-κός μηχανισμός χρειάζεται να μετασχηματιστεί καιη τροχιά χρειάζεται να αλλάξει. Αυτό, όμως, μπορείνα προκύψει μόνο εντός της ευρωπαϊκής προοπτι-κής, με την εντεινόμενη πίεση των πολιτών της ΕΕ,που χρειάζεται την ίδια στιγμή να αποφεύγουν πλά-νες περί «κυριαρχίας» και «κοσμοπολίτικες» αυτα-πάτες. Από αυτήν την άποψη, εμείς οι λαοί της Ευ-ρώπης είμαστε στη γωνία υπό την απειλή της απο-μόνωσης και της εργαλειοποίησης από την ακρο-δεξιά, αλλά δεν έχουμε έλλειμμα ιδεών και πόρων.

Χρειαζόμαστεολοκληρωμένη πρόταση

Θα ήθελα να προσθέσω ορισμένες προσωπικέςπαρατηρήσεις. Για να μπορέσουν τέτοιες αρχές καιπροτάσεις να συνιστούν πράγματι μια πολιτικήεναλλακτική στο παρόν ευρωπαϊκό σύστημα, χρει-άζεται να ολοκληρωθούν σε διαφορετικούς τομείς.Οι πιο σημαντικοί, κατά τη γνώμη μου, είναι:

1) Η κοινή εκπαιδευτική, γλωσσική και πολιτι-στική πολιτική (αφού η ευρωπαϊκή νεολαία δεν

χρειάζεταιμόνο θέσεις

εργασίας, αλλά και την ανάδυσημιας κοινής ταυτότητας μέσα από τις ποικίλες πα-ραδόσεις που αποτελούν επίσης ποικίλες ικανότη-τες),

2) Η σθεναρή υπεράσπιση των ανθρωπίνων δι-καιωμάτων, που αποτελούσε κάποτε το όριο τιμήςγια τις ευρωπαϊκές δημοκρατίες και σήμερα βρί-σκεται σε μεγάλο κίνδυνο (π.χ. η εκδίωξη των Ρομάαπό την Ουγγαρία έως τη Γαλλία και οι δολοφονι-κές συνοριακές επιχειρήσεις με στόχο πρόσφυγεςκαι μετανάστες στη Μεσόγειο),

3) Μια εντελώς ανανεωμένη εξωτερική πολιτική,εφόσον και για το δικό της αλλά και για το παγκό-σμιο συμφέρον η Ευρώπη χρειάζεται να επιδιώξειστοχεύσεις πέρα από το να συμμετέχει σε μάχεςοπισθοφυλακής της αυτοκρατορίας των ΗΠΑ, ναανεβάζει και να κατεβάζει δικτάτορες στην Αφρικήκαι να μάχεται με τη μετασοβιετική Ρωσία για ναπεριέλθει ο έλεγχος σλαβικών και καυκάσιωνεθνών στη ∆ύση.

Επιστρέφοντας, λοιπόν, στο αρχικό ερώτημα:«αρκούν οι εκλογές με ένα τόσο περιορισμένο δια-κύβευμα για να αποκρυσταλλωθεί ένα πρόγραμμακαι να συγκεντρωθούν σημαντικές δυνάμεις γύρωαπό αυτό;» απαντώ προφανώς όχι. Η αναγέννησητης πολιτικής αριστεράς στην Ευρώπη χρειάζεταιπερισσότερα και άλλες μορφές διασυνοριακής κι-νητοποίησης. Αλλά οι εκλογές μπορούν να βοηθή-σουν στην εκλαΐκευση αυτής της αναγκαιότητας,ιδιαίτερα ενώπιον της γενικής ανόδου των ακροδε-ξιών (ορισμένες φορές ανοιχτά νεοφασιστικών)κομμάτων στην Ευρώπη. Για αυτό το λόγο στις 25Μαΐου πρόκειται να ψηφίσω σαφώς υπέρ υποψή-φιων που προσεγγίζουν τις αρχές που προανέφερα.Στα δικά μου μάτια, αντιπροσωπεύουν τη μόνη ελ-πίδα για ένα δημοκρατικό μέλλον για τη γηραιάήπειρο.

* Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο δίκτυο «open de-mocracy», στις 20 Μαΐου.

Μετάφραση: Ζωή Γεωργούλα

Γένοβα, 6 Ιουνίου 1984: Ο Ενρίκο Μπερ-λινγκουέρ, που μοιάζει εύθραυστος,μας υποδέχεται με ένα χαμόγελο, με

προθυμία και ευγένεια άλλων εποχών, πα-ρόλο που οι συνοδοί και η περιφρούρησή τουδείχνουν κάποια ανυπομονησία. Όταν τοιδρωμένο πρόσωπό του και το κουρασμένοβλέμμα του κάτω από το φως των προβο-

λέων δείχνουν χωρίς έλεος τα σημάδια τηςκόπωσης, εκείνος δεν μας αποφεύγει καιαπαντά σε όλες τις ερωτήσεις.

Σχετικά με τη δυσπιστία που μπορεί να με-ταφραστεί σε αποχή, τι έχει να πει ο ΕνρίκοΜπερλινγκουέρ στους πολίτες;

Είναι κατανοητό να υπάρχουν φαινόμενα

δυσπιστίας με δεδομένη την κατάσταση τηςχώρας μας και του τρόπου με τον οποίο κυ-βερνάται. Παρόλα αυτά, πιστεύουμε ότι το ναμην ψηφίσει κάποιος, σημαίνει ότι αφήνειελεύθερο το πεδίο σ’ αυτούς που ευθύνονταιγια τις ζημιές που έχει υποστεί η Ιταλία καιγια τα ανεπίλυτα προβλήματα στα οποίαοφείλεται η δυσπιστία των πολιτών. Επομέ-νως, εμείς πιστεύουμε ότι οι πολίτες πρέπεινα ψηφίσουν και ότι η ψήφος μπορεί ναασκήσει μια επιρροή στη ζωή της χώρας,μπορεί να συνεισφέρει στο να δώσει περισ-σότερη δύναμη σ’ αυτούς που αγωνίζονταιγια να αλλάξουν την κατάσταση των πραγμά-των.

Όμως, στην ευρωπαϊκή ψήφο αποδίδεταιένα νόημα γεμάτο αβεβαιότητα. Κατά τηγνώμη σας, ποιο είναι το στοίχημα;

Πρώτα απ’ όλα, το ζήτημα της «πολιτικήςενότητας» της Ευρώπης. Για την ακρίβεια,από τις γραμμές της κομμουνιστικής ομάδαςπροήλθε η πιο καινοτόμα πρόταση που έγινεσε όλη τη διάρκεια αυτών των πέντε χρόνωνζωής της ευρωβουλής: η πρόταση του Αλ-τιέρο Σπινέλι, που αποτελεί μια διέξοδο απότην κρίση που διαπερνά την Ευρωπαϊκή Κοι-νότητα. Ο Σπινέλι προτείνει να περάσουμεαπό μια απλή «κοινή αγορά» σε μια «πολιτικήενοποίηση της Ευρώπης» και να μετατοπί-σουμε τον άξονα εξουσίας από τις κυβερνή-

σεις που έκαναν στην ουσία μόνο συμβιβα-σμούς μεταξύ τους, σε μια ευρωβουλή εκλεγ-μένη με άμεση ψηφοφορία από τους λαούςτης Ευρωπαϊκής Κοινότητας. Αυτό είναι τοπρώτο ζήτημα που αφορά άμεσα το μέλλοντης Ευρώπης. Όμως, οι εκλογές συμπίπτουνκαι με μια κρίσιμη στιγμή της ιταλικής πολι-τικής ζωής. Μπορούν να δώσουν μια ένδειξη,να δείξουν μια βούληση του εκλογικού σώ-ματος, δηλαδή να συνεισφέρουν στο να τεθείένα τέλος στη σημερινή κατάσταση, η οποία,αντίθετα μ’ αυτό που ισχυρίζονται τα κυβερ-νητικά κόμματα, είναι μια κατάσταση απόλυ-της ακυβερνησίας. Μπορούν επιτέλους ναανοίξουν το δρόμο σε κυβερνήσεις που ναφροντίζουν για το γενικό καλό και που δενθα χαρακτηρίζονται από τη διαρκή συγκρου-σιακή κατάσταση μεταξύ των κυβερνητικώνκομμάτων και των φατριών τους.

Υπάρχει στενή σχέση μεταξύ της ευρωπαϊ-κής ψήφου και της ιταλικής πολιτικής κατά-στασης;

Ασφαλώς. Κυρίως υπό την έννοια ότι πρέ-πει να φέρουμε στην Ευρώπη την εικόνα καιτην πραγματικότητα μιας χώρας που δεν χα-ρακτηρίζεται από τις μίζες, από τη φοροδια-φυγή και από την κοινωνική ανισότητα,όπως την είδαμε στο διάταγμα που περικό-πτει τους μισθούς, για να φέρουμε αντίθεταστην Ευρωπαϊκή Κοινότητα το πρόσωπο μιαςπιο καθαρής, πιο δημοκρατικής, πιο δίκαιηςχώρας.

Μα τι είδους χώρα μπορούμε να οικοδομή-σουμε;

Μια χώρα ειρήνης. Σήμερα, αυτό σημαίνεινα εμποδίσουμε να βυθιστεί η ανθρωπότηταστον πυρηνικό και ατομικό πόλεμο, που θασήμαινε το τέλος του ανθρώπινου πολιτι-σμού. Ή μάλλον, όπως λέει ο Αλμπέρτο Μο-

ράβια που είναι ανεξάρτητος υποψήφιος μετο ψηφοδέλτιό μας, θα σήμαινε το τέλος τουίδιου του ανθρώπινου είδους. Αγωνιζόμαστεσήμερα για την ειρήνη, πάνω απ’ όλα εκφρά-ζοντας την αντίθεσή μας στον αγώνα δρόμουτων εξοπλισμών, που εκτυλίσσεται ανάμεσαστις δύο υπερδυνάμεις, αναζητώντας την πο-λιτική λύση των συγκρούσεων που εξελίσ-σονται σε διάφορες περιοχές του κόσμου καιπροσπαθώντας να κάνουμε την Ιταλία καιτην Ευρώπη να δράσουν ως παράγοντεςεκτόνωσης και συνεργασίας σε παγκόσμιοεπίπεδο.

Από τις ερωτήσεις των πολιτών που σαςμεταφέρω προκύπτουν άλλα δύο θέματα πουβρίσκονται στο επίκεντρο της πολιτικής αν-τιπαράθεσης: η ανεργία των νέων και οι συν-τάξεις.

Οι τύχες των νέων συνδέονται σε μεγάλοβαθμό με το μέλλον της Ευρωπαϊκής Κοινό-τητας, γιατί, αν η Ευρώπη εξακολουθήσει ναπαρακμάζει, να χάνει έδαφος σε σχέση με τιςΗνωμένες Πολιτείες και με την Ιαπωνία, οαριθμός των ανέργων θα αυξηθεί αναπόφευ-κτα. Σήμερα υπάρχουν 13 εκατομμύρια ανέρ-γων στις 10 χώρες της Ευρωπαϊκής Κοινότη-τας και η Ιταλία είναι ίσως η χώρα που έχει τομεγαλύτερο ποσοστό. Όσο για τους συνταξι-ούχους, εμείς αγωνιστήκαμε πάντα και θαεξακολουθήσουμε να αγωνιζόμαστε για τα δι-καιώματά τους και για τις διεκδικήσεις τους,ενάντια στην κώφωση των κυβερνήσεων. Ησημερινή κυβέρνηση δεν είναι ακόμη σε θέσηνα παρουσιάσει ένα σχέδιο μεταρρύθμισηςκαι αναδιοργάνωσης του συνταξιοδοτικούσυστήματος.

Μετάφραση: Τόνια Τσίτσοβιτς

Ευρώπη και ΑριστεράΜια συνέντευξη του Μπερλινγκουέρ, που δόθηκε πριν από 30 χρόνια

Σε τι χρησιμεύουν οι ευρωεκλογές;Αρκούν για να αποκρυσταλλωθεί ένα πρόγραμμα και να συγκεντρωθούν σημαντικές δυνάμεις γύρω από αυτό;

Η Τερέζα Τακέλα δημοσί-ευσε στο «Il Fat» της 19ηςΜαΐου 2014, το κείμενομιας συνέντευξης που είχεπαραχωρήσει ο ΕνρίκοΜπερλινγκουέρ με την ευ-καιρία των ευρωεκλογώντου 1984. Παρά τα τριάνταχρόνια που είχαν περάσειαπό εκείνη την ημέρα, ορι-σμένα από τα ερωτήματακαι τις απαντήσεις έχουν

ακόμα επίκαιρο ενδιαφέρον, πράγμα που δείχνει ότι τα βήματα που έχουνγίνει στην ευρωπαϊκή οικοδόμηση δεν έχουν άρει τις αβεβαιότητες και τιςστρεβλώσεις. Μάλλον τις έχουν επιδεινώσει. Το αίτημα μιας δημοκρατικάοργανωμένης, κοινωνικά συνεκτικής και αλληλέγγυας Ευρώπης ήταν κυ-ρίαρχο και παραμένει το ίδιο και σήμερα.

Η ΕΠΟΧΗ 24 Μαΐου 2014 1177ΕΥΡΩΠΗ

55ΕΥΡΩΠΗ

Του Ετιέν Μπαλιμπάρ

Θα ήταν παραπλανητικό να πούμε ότι τα τε-λικά ευρωντιμπέιτ και η ίδια η προεκλογικήεκστρατεία αποσαφήνισαν αυτό που διακυ-

βεύεται στις ευρωεκλογές της 25ης Μάη, παρότισημαντικά οικονομικά, πολιτικά, ηθικά και πολιτι-στικά ζητήματα τέθηκαν από τους υποψηφίους.

Αμφισημίες υπάρχουν και στις δύο πλευρές. Οιυποστηρικτές ενός ομοσπονδιακού «μεγάλου άλ-ματος προς τα εμπρός», που να περιλαμβάνει ισχυ-ρότερους κοινούς θεσμούς με μεγαλύτερες εξου-σίες, παρουσιάζουν αδιακρίτως το «λαϊκισμό» ωςτον κύριο εχθρό της Ευρώπης. Αυτό συμβαίνει ιδι-αίτερα όταν ανήκουν σε φιλελεύθερους κύκλους,αλλά και όταν, από τα αριστερά, στέκονται κριτικάαπέναντι στην ευρωπαϊκή τεχνοκρατία και την οι-κονομική ορθοδοξία της Ευρωπαϊκής Επιτροπήςκαι της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.

Φαίνεται να πιστεύουν ότι ο απλός «εξορθολογι-σμός» των υπαρχόντων θεσμών θα αρκέσει για ναυπερβούμε τη δομική κρίση, στην οποία η Ευρω-παϊκή Ένωση έχει βυθιστεί μετά το ξέσπασμα τηςκερδοσκοπικής φούσκας το 2008, χωρίς αλλαγήτων πολιτικών αρχών ή του εσωτερικού συσχετι-σμού δυνάμεων.

Από την άλλη, αυτοί που στέκονται κριτικά απέ-ναντι στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα ως τέτοιο, διότιτο χαρακτηρίζουν ως «πολεμική μηχανή» που χρη-σιμοποιείται από τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιο-ποίηση για να αποδομήσει το κοινωνικό κράτοςπρόνοιας και τις πολιτικές υπέρ του δημοσίου στηγηραιά ήπειρο, συχνά μολύνονται από εθνικιστικόλόγο περί κυριαρχίας, ο οποίος τροφοδοτεί την αυ-ταπάτη μιας πιθανής επιστροφής στην παρωχη-μένη «συνοριακή προστασία» και, επιπλέον, απόδιαφορετικά επίπεδα ξενοφοβίας.

Η ζητούμενη επαναθεμελίωση

Σε αυτήν την κατάσταση, η ιδέα μιας γνήσιαςεπαναθεμελίωσης της Ευρώπης, σε ριζοσπαστικήβάση, με στόχο την αλληλεγγύη και την οικονομικήκαι πολιτική ανάπτυξη όλων των λαών της, ικανή

να αλλάξει την τροχιά της παγκοσμιοποίησης, είναιδύσκολο να αναδυθεί ως προοπτική με αξιοπιστία.Αυτή η δυσκολία αφορά τις λεπτομέρειες του προ-γράμματος και το νέο συσχετισμό δυνάμεων που θαμπορούσε να το εφαρμόσει στη σημερινή Ευρώπη.

Γιατί είναι έτσι τα πράγματα; Μπορούμε να επι-καλεστούμε πολλούς λόγους. Κάποιοι από αυτούςπροκύπτουν από το γεγονός ότι οι ευρωπαίοι πο-λίτες δεν είναι πραγματικά πεπεισμένοι ότι οιεκλογές μπορούν να τους αποφέρουν πραγματικήεξουσία που θα σταθμίζει την πολιτική που απο-φασίζεται στις Βρυξέλλες (για να μην αναφερθούμεσε πραγματική «συνταγματική εξουσία» στην Ευ-ρώπη), παρά το γεγονός ότι τώρα το ευρωκοινο-βούλιο θα έχει την τελευταία λέξη στην ανακήρυξητου προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, πράγμαπου συνέβαλε ωστόσο στο να αποδοθεί περισσό-τερο υπερεθνικός χαρακτήρας στην προεκλογικήεκστρατεία.

Αλλά και άλλοι λόγοι ανακύπτουν από το γεγο-νός ότι οι πολιτικές ελίτ όλων των πλευρών συ-στηματικά πιέζουν για να παραμείνει ο διάλογοςγια την Ευρώπη περιχαρακωμένος στα όρια μιαςπαραδοσιακής εναλλακτικής που είναι αδιέξοδη:είτε είσαι με την Ευρώπη του «ελεύθερου και ανεμ-πόδιστου ανταγωνισμού» είτε θέλεις να επιστρέ-ψεις στα «κυρίαρχα έθνη» χωρίς όρια.

Και οι νέες δυνάμεις που αναδύονται από τηνκοινωνία, από τα κάτω προς τα πάνω, είχαν μιαεπικίνδυνη τάση προς την αυτοκαταστροφή ή προςτην καταβύθιση στο σύστημα.

∆εν θα ισχυριστώ, λοιπόν, ότι οι επιλογές είναισαφείς και προφανείς, δεδομένου ότι η αποχή απότις εκλογές δεν αποτελεί επιλογή ή, αν αποτελεί,είναι μια επιλογή προς όφελος των αντιευρωπαϊ-κών θέσεων, οι οποίες σήμερα εκφράζονται κυρίωςαπό το φάσμα της ακροδεξιάς.

Τρεις εκδοχές για μια «άλλη Ευρώπη»

Ίσως μου επιτρέπεται να απεικονίσω αυτή τη δυ-σκολία με τις δικές μου αποχρώσεις. Όχι ότι διεκ-δικώ καμία αυθεντία, αλλά απλά διότι νομίζω ότιμπορούν να αποδώσουν το εύρος των πιθανοτήτων

που ένας ευρωπαίος πολίτης θα μπορούσε να ανα-λογιστεί εφόσον, ως αποτέλεσμα των εμπειριώντης τελευταίας περιόδου, έχει φτάσει σε δύο πε-ποιθήσεις εξίσου ισχυρές: οι πολιτικές της λιτότη-τας που συντρίβουν το ευρωπαϊκό κοινωνικό (καιπολιτιστικό) μοντέλο μπορούν αποτελεσματικά ναεμποδιστούν μόνο στο ίδιο το ευρωπαϊκό έδαφος,αλλά, για τους ίδιους λόγους, δεν υπάρχει δυνατό-τητα να συνεχίσουμε σαν να μη συμβαίνει τίποτα ναυπερασπιζόμαστε την Ευρώπη ως πολιτικό σχέδιοδίχως να αγωνιζόμαστε για μια άλλη Ευρώπη, γιατην ακρίβεια μια ολική αναδόμηση της Ευρώπης.

Τις τελευταίες εβδομάδες επιδοκίμασα τρεις δια-φορετικές δημόσιες δηλώσεις. Η πρώτη -«Ψηφίστεγια την Ευρώπη»- από το Πολιτιστικό Ίδρυμα Al-lianz στη Γερμανία και έμπνευσή της αποτέλεσε ηκριτική στη «γερμανική Ευρώπη» που εξέφρασε οΟύλριχ Μπεκ, ο Γιούργκεν Χάμπερμας και έγινεαποδεκτή και από άλλους –Ζίγκμουντ Μπάουμαν,Μέρι Κάλντορ, Σάσκια Σάσεν, Εντγκάρ Μορέν κ.ά.Υποστήριζε ιδιαίτερα τον επείγοντα χαρακτήρα τηςσυμμετοχής μας στις εκλογές και την αναγκαιό-τητα του ριζοσπαστικού εκδημοκρατισμού των ευ-ρωπαϊκών θεσμών. Παρουσίασε επίσης την «επι-λογή» που έχουμε μπροστά μας μεταξύ των δύο αν-τίθετων άκρων, της «λιγότερης Ευρώπης» του Ντέι-βιντ Κάμερον και της «άλλης Ευρώπης» του ΜάρτινΣούλτς, σύμφωνα με την οποία τα δημόσια κεφά-λαια δεν θα χρησιμοποιούνται για τη σταθεροποί-ηση του τραπεζικού συστήματος, αλλά για να αντι-μετωπιστεί το πρόβλημα της ανεργίας στους νέους.Αυτή εξελίχθηκε σε μια έμμεση αποδοχή της υπο-ψηφιότητας του Σουλτς.

Η δεύτερη δήλωση -«Η Ευρώπη σε σταυρο-δρόμι»- προέκυψε στην Ιταλία από μια ομάδα δια-νοουμένων, με επικεφαλής την Μπάρμπαρα Σπι-νέλι, που υποστηρίζουν τον Αλέξη Τσίπρα για τηνπροεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και ζήτησεανεξάρτητες λίστες από την «κοινωνία των πολι-τών». Στη συνέχεια, υποστηρίχθηκε από αρκετέςακροαριστερές οργανώσεις στην Ιταλία, ενώ ο Αλέ-ξης Τσίπρας επελέγη ως ο κοινός υποψήφιος όλωντων κομμάτων που συναπαρτίζουν το Κόμμα τηςΕυρωπαϊκής Αριστεράς. Αυτή επέμενε ιδιαιτέρως

στη διακοπή της ιστορίας των «μεγάλων συνασπι-σμών» και της «διαδοχής στην εξουσία» μεταξύσυντηρητικών φιλελεύθερων και σοσιαλδημοκρα-τών, οι οποίοι σε κάθε χώρα, όπως και στο Στρα-σβούργο και τις Βρυξέλλες, συνέτριψαν την προ-οπτική μιας «κοινωνικής Ευρώπης» και μετέτρε-ψαν τους δημοσιονομικούς περιορισμούς σε σιδη-ρούν κανόνα της ΕΕ, στον οποίο κάθε θεσμός καικάθε πολιτική πλέον υπόκειται. ∆ίνοντας έμφασηστη συμβολική σημασία της επιλογής για την προ-εδρία του λαϊκού ηγέτη μιας χώρας που εδώ καιπέντε χρόνια αποτελεί το πειραματόζωο για τηνεπιβολή ιδιωτικοποιήσεων και το στραγγαλισμότης αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, οι υπογρά-φοντες αποδέχονται και το πρόγραμμά του για τηνΕυρώπη: διάσκεψη για την αναδιάρθρωση τωνχρεών, νέες αρμοδιότητες για την ΕΚΤ και ένα γε-νικό σχέδιο για τη μείωση των κοινωνικών και δια-τοπικών ανισοτήτων.

Τέλος, η τρίτη δήλωση -«Ένας άλλος δρόμος γιατην Ευρώπη»- πλαισιωμένη από το Euro-pen (Ευ-ρωπαϊκό ∆ίκτυο Προοδευτικών Οικονομολόγων)και υποστηριζόμενο από ιστορικές προσωπικότη-τες, όπως η Ροσάνα Ροσάντα και η Λουτσιάνα Κα-στελίνα στην Ιταλία, ο Έλμαρ Αλτφάτερ στη Γερ-μανία, η Σούζαν Τζορτζ από το ATTAC Γαλλίας καιξανά από τον Ζίγκμουντ Μπάουμαν, την ΜέριΚαλντόρ και τη Σάσκια Σάσεν, απαιτεί τέλος στηλιτότητα, δημοσιονομικό έλεγχο, ανάπτυξη της ερ-γασίας, αναστροφή της οικονομικής απόκλισης,μείωση των ανισοτήτων και διεύρυνση της δημο-κρατίας. Η δήλωση έδινε έμφαση στην άμεση σύν-δεση μεταξύ ενός προγράμματος δημόσιων δαπα-νών και μιας οικολογικής μετάβασης στο παραγω-γικό μοντέλο, στο ότι η ρύθμιση της τραπεζικήςδραστηριότητας, με απομόνωση των κερδοσκόπωναπό τα πιστωτικά ιδρύματα, χρειάζεται να προχω-ρήσει πέρα από την πρόσφατη συμφωνία για «τρα-πεζική ένωση» (η οποία υστερεί σε σχέση με τοναμερικανικό κανόνα του Βόλγκερ) και στο ότι οιεμπορικές διαπραγματεύσεις που διεξάγονται στοόνομα της Ευρώπης από την Ευρωπαϊκή Επιτροπήπρέπει να είναι ανοιχτές και υποκείμενες σε κοι-νοβουλευτικό έλεγχο. ∆εν υποστήριζε καμιά υπο-

ψηφιότητα, αλλά επέμενε ότι μια εναλ-λακτική απέναντι στους κεντρώους συνα-σπισμούς προοπτική χρειάζεται να αναδυθεί στηνΕυρώπη.

Ο κοινός πυρήνας

Αναμφίβολα, παραμένουν αποκλίσεις περιεχο-μένου και τακτικής μεταξύ αυτών των προτάσεων -και άλλων που θα μπορούσαν να αναφερθούν-,αλλά υπάρχει ένας πυρήνας κοινών αρχών: πρό-κειται για τη σαφή αναγνώριση ότι, τουλάχιστοναπό το Μάαστριχτ και μετά, η ΕΕ έχει εγκλωβιστείσε μια τροχιά αυταρχικής διακυβέρνησης (τηνοποία διευκολύνει ιδιαίτερα η αδιαφάνεια του θε-σμικού συστήματος, όπου τα οικονομικά λόμπιπαίζουν αποφασιστικό ρόλο) και νεοφιλελεύθερηςορθοδοξίας, στην υπηρεσία των χρηματοπιστωτι-κών δυνάμεων που διαρκώς αναδιαρθρώνουν τιςβιομηχανικές δυνατότητες και την κοινωνική σύν-θεση των λαών της Ευρώπης. Αυτός ο συνδυαστι-κός μηχανισμός χρειάζεται να μετασχηματιστεί καιη τροχιά χρειάζεται να αλλάξει. Αυτό, όμως, μπορείνα προκύψει μόνο εντός της ευρωπαϊκής προοπτι-κής, με την εντεινόμενη πίεση των πολιτών της ΕΕ,που χρειάζεται την ίδια στιγμή να αποφεύγουν πλά-νες περί «κυριαρχίας» και «κοσμοπολίτικες» αυτα-πάτες. Από αυτήν την άποψη, εμείς οι λαοί της Ευ-ρώπης είμαστε στη γωνία υπό την απειλή της απο-μόνωσης και της εργαλειοποίησης από την ακρο-δεξιά, αλλά δεν έχουμε έλλειμμα ιδεών και πόρων.

Χρειαζόμαστεολοκληρωμένη πρόταση

Θα ήθελα να προσθέσω ορισμένες προσωπικέςπαρατηρήσεις. Για να μπορέσουν τέτοιες αρχές καιπροτάσεις να συνιστούν πράγματι μια πολιτικήεναλλακτική στο παρόν ευρωπαϊκό σύστημα, χρει-άζεται να ολοκληρωθούν σε διαφορετικούς τομείς.Οι πιο σημαντικοί, κατά τη γνώμη μου, είναι:

1) Η κοινή εκπαιδευτική, γλωσσική και πολιτι-στική πολιτική (αφού η ευρωπαϊκή νεολαία δεν

χρειάζεταιμόνο θέσεις

εργασίας, αλλά και την ανάδυσημιας κοινής ταυτότητας μέσα από τις ποικίλες πα-ραδόσεις που αποτελούν επίσης ποικίλες ικανότη-τες),

2) Η σθεναρή υπεράσπιση των ανθρωπίνων δι-καιωμάτων, που αποτελούσε κάποτε το όριο τιμήςγια τις ευρωπαϊκές δημοκρατίες και σήμερα βρί-σκεται σε μεγάλο κίνδυνο (π.χ. η εκδίωξη των Ρομάαπό την Ουγγαρία έως τη Γαλλία και οι δολοφονι-κές συνοριακές επιχειρήσεις με στόχο πρόσφυγεςκαι μετανάστες στη Μεσόγειο),

3) Μια εντελώς ανανεωμένη εξωτερική πολιτική,εφόσον και για το δικό της αλλά και για το παγκό-σμιο συμφέρον η Ευρώπη χρειάζεται να επιδιώξειστοχεύσεις πέρα από το να συμμετέχει σε μάχεςοπισθοφυλακής της αυτοκρατορίας των ΗΠΑ, ναανεβάζει και να κατεβάζει δικτάτορες στην Αφρικήκαι να μάχεται με τη μετασοβιετική Ρωσία για ναπεριέλθει ο έλεγχος σλαβικών και καυκάσιωνεθνών στη ∆ύση.

Επιστρέφοντας, λοιπόν, στο αρχικό ερώτημα:«αρκούν οι εκλογές με ένα τόσο περιορισμένο δια-κύβευμα για να αποκρυσταλλωθεί ένα πρόγραμμακαι να συγκεντρωθούν σημαντικές δυνάμεις γύρωαπό αυτό;» απαντώ προφανώς όχι. Η αναγέννησητης πολιτικής αριστεράς στην Ευρώπη χρειάζεταιπερισσότερα και άλλες μορφές διασυνοριακής κι-νητοποίησης. Αλλά οι εκλογές μπορούν να βοηθή-σουν στην εκλαΐκευση αυτής της αναγκαιότητας,ιδιαίτερα ενώπιον της γενικής ανόδου των ακροδε-ξιών (ορισμένες φορές ανοιχτά νεοφασιστικών)κομμάτων στην Ευρώπη. Για αυτό το λόγο στις 25Μαΐου πρόκειται να ψηφίσω σαφώς υπέρ υποψή-φιων που προσεγγίζουν τις αρχές που προανέφερα.Στα δικά μου μάτια, αντιπροσωπεύουν τη μόνη ελ-πίδα για ένα δημοκρατικό μέλλον για τη γηραιάήπειρο.

* Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο δίκτυο «open de-mocracy», στις 20 Μαΐου.

Μετάφραση: Ζωή Γεωργούλα

Γένοβα, 6 Ιουνίου 1984: Ο Ενρίκο Μπερ-λινγκουέρ, που μοιάζει εύθραυστος,μας υποδέχεται με ένα χαμόγελο, με

προθυμία και ευγένεια άλλων εποχών, πα-ρόλο που οι συνοδοί και η περιφρούρησή τουδείχνουν κάποια ανυπομονησία. Όταν τοιδρωμένο πρόσωπό του και το κουρασμένοβλέμμα του κάτω από το φως των προβο-

λέων δείχνουν χωρίς έλεος τα σημάδια τηςκόπωσης, εκείνος δεν μας αποφεύγει καιαπαντά σε όλες τις ερωτήσεις.

Σχετικά με τη δυσπιστία που μπορεί να με-ταφραστεί σε αποχή, τι έχει να πει ο ΕνρίκοΜπερλινγκουέρ στους πολίτες;

Είναι κατανοητό να υπάρχουν φαινόμενα

δυσπιστίας με δεδομένη την κατάσταση τηςχώρας μας και του τρόπου με τον οποίο κυ-βερνάται. Παρόλα αυτά, πιστεύουμε ότι το ναμην ψηφίσει κάποιος, σημαίνει ότι αφήνειελεύθερο το πεδίο σ’ αυτούς που ευθύνονταιγια τις ζημιές που έχει υποστεί η Ιταλία καιγια τα ανεπίλυτα προβλήματα στα οποίαοφείλεται η δυσπιστία των πολιτών. Επομέ-νως, εμείς πιστεύουμε ότι οι πολίτες πρέπεινα ψηφίσουν και ότι η ψήφος μπορεί ναασκήσει μια επιρροή στη ζωή της χώρας,μπορεί να συνεισφέρει στο να δώσει περισ-σότερη δύναμη σ’ αυτούς που αγωνίζονταιγια να αλλάξουν την κατάσταση των πραγμά-των.

Όμως, στην ευρωπαϊκή ψήφο αποδίδεταιένα νόημα γεμάτο αβεβαιότητα. Κατά τηγνώμη σας, ποιο είναι το στοίχημα;

Πρώτα απ’ όλα, το ζήτημα της «πολιτικήςενότητας» της Ευρώπης. Για την ακρίβεια,από τις γραμμές της κομμουνιστικής ομάδαςπροήλθε η πιο καινοτόμα πρόταση που έγινεσε όλη τη διάρκεια αυτών των πέντε χρόνωνζωής της ευρωβουλής: η πρόταση του Αλ-τιέρο Σπινέλι, που αποτελεί μια διέξοδο απότην κρίση που διαπερνά την Ευρωπαϊκή Κοι-νότητα. Ο Σπινέλι προτείνει να περάσουμεαπό μια απλή «κοινή αγορά» σε μια «πολιτικήενοποίηση της Ευρώπης» και να μετατοπί-σουμε τον άξονα εξουσίας από τις κυβερνή-

σεις που έκαναν στην ουσία μόνο συμβιβα-σμούς μεταξύ τους, σε μια ευρωβουλή εκλεγ-μένη με άμεση ψηφοφορία από τους λαούςτης Ευρωπαϊκής Κοινότητας. Αυτό είναι τοπρώτο ζήτημα που αφορά άμεσα το μέλλοντης Ευρώπης. Όμως, οι εκλογές συμπίπτουνκαι με μια κρίσιμη στιγμή της ιταλικής πολι-τικής ζωής. Μπορούν να δώσουν μια ένδειξη,να δείξουν μια βούληση του εκλογικού σώ-ματος, δηλαδή να συνεισφέρουν στο να τεθείένα τέλος στη σημερινή κατάσταση, η οποία,αντίθετα μ’ αυτό που ισχυρίζονται τα κυβερ-νητικά κόμματα, είναι μια κατάσταση απόλυ-της ακυβερνησίας. Μπορούν επιτέλους ναανοίξουν το δρόμο σε κυβερνήσεις που ναφροντίζουν για το γενικό καλό και που δενθα χαρακτηρίζονται από τη διαρκή συγκρου-σιακή κατάσταση μεταξύ των κυβερνητικώνκομμάτων και των φατριών τους.

Υπάρχει στενή σχέση μεταξύ της ευρωπαϊ-κής ψήφου και της ιταλικής πολιτικής κατά-στασης;

Ασφαλώς. Κυρίως υπό την έννοια ότι πρέ-πει να φέρουμε στην Ευρώπη την εικόνα καιτην πραγματικότητα μιας χώρας που δεν χα-ρακτηρίζεται από τις μίζες, από τη φοροδια-φυγή και από την κοινωνική ανισότητα,όπως την είδαμε στο διάταγμα που περικό-πτει τους μισθούς, για να φέρουμε αντίθεταστην Ευρωπαϊκή Κοινότητα το πρόσωπο μιαςπιο καθαρής, πιο δημοκρατικής, πιο δίκαιηςχώρας.

Μα τι είδους χώρα μπορούμε να οικοδομή-σουμε;

Μια χώρα ειρήνης. Σήμερα, αυτό σημαίνεινα εμποδίσουμε να βυθιστεί η ανθρωπότηταστον πυρηνικό και ατομικό πόλεμο, που θασήμαινε το τέλος του ανθρώπινου πολιτι-σμού. Ή μάλλον, όπως λέει ο Αλμπέρτο Μο-

ράβια που είναι ανεξάρτητος υποψήφιος μετο ψηφοδέλτιό μας, θα σήμαινε το τέλος τουίδιου του ανθρώπινου είδους. Αγωνιζόμαστεσήμερα για την ειρήνη, πάνω απ’ όλα εκφρά-ζοντας την αντίθεσή μας στον αγώνα δρόμουτων εξοπλισμών, που εκτυλίσσεται ανάμεσαστις δύο υπερδυνάμεις, αναζητώντας την πο-λιτική λύση των συγκρούσεων που εξελίσ-σονται σε διάφορες περιοχές του κόσμου καιπροσπαθώντας να κάνουμε την Ιταλία καιτην Ευρώπη να δράσουν ως παράγοντεςεκτόνωσης και συνεργασίας σε παγκόσμιοεπίπεδο.

Από τις ερωτήσεις των πολιτών που σαςμεταφέρω προκύπτουν άλλα δύο θέματα πουβρίσκονται στο επίκεντρο της πολιτικής αν-τιπαράθεσης: η ανεργία των νέων και οι συν-τάξεις.

Οι τύχες των νέων συνδέονται σε μεγάλοβαθμό με το μέλλον της Ευρωπαϊκής Κοινό-τητας, γιατί, αν η Ευρώπη εξακολουθήσει ναπαρακμάζει, να χάνει έδαφος σε σχέση με τιςΗνωμένες Πολιτείες και με την Ιαπωνία, οαριθμός των ανέργων θα αυξηθεί αναπόφευ-κτα. Σήμερα υπάρχουν 13 εκατομμύρια ανέρ-γων στις 10 χώρες της Ευρωπαϊκής Κοινότη-τας και η Ιταλία είναι ίσως η χώρα που έχει τομεγαλύτερο ποσοστό. Όσο για τους συνταξι-ούχους, εμείς αγωνιστήκαμε πάντα και θαεξακολουθήσουμε να αγωνιζόμαστε για τα δι-καιώματά τους και για τις διεκδικήσεις τους,ενάντια στην κώφωση των κυβερνήσεων. Ησημερινή κυβέρνηση δεν είναι ακόμη σε θέσηνα παρουσιάσει ένα σχέδιο μεταρρύθμισηςκαι αναδιοργάνωσης του συνταξιοδοτικούσυστήματος.

Μετάφραση: Τόνια Τσίτσοβιτς

Ευρώπη και ΑριστεράΜια συνέντευξη του Μπερλινγκουέρ, που δόθηκε πριν από 30 χρόνια

Σε τι χρησιμεύουν οι ευρωεκλογές;Αρκούν για να αποκρυσταλλωθεί ένα πρόγραμμα και να συγκεντρωθούν σημαντικές δυνάμεις γύρω από αυτό;

Κόμμα βαθιάδημοκρατικό το ΙΚΚΣ’ αυτούς που αμφισβητούν τη δημοκρατι-κότητα του Ιταλικού ΚΚ και μιλάνε γιαολοκληρωτικό κόμμα, ο Μπελινγκουέραπαντάει ξεκάθαρα και αποφασιστικά:«Ένα πράγμα που διακρίνει το κόμμα μαςαπό την ίδρυσή του, από το 1921 μέχρι σή-μερα, είναι ακριβώς το γεγονός ότι πάντα,με συνέπεια, αγωνίστηκε για την υπερά-σπιση της ελευθερίας και της δημοκρα-τίας: ενάντια στον φασισμό, στην Αντί-σταση και στον εθνικό απελευθερωτικόαγώνα, για τη θεμελίωση της ∆ημοκρατίας,για την υπεράσπιση του Συντάγματος. Συ-νεπώς, δεν βλέπω πώς είναι δυνατό να θε-ωρεί κανείς το Ιταλικό ΚομμουνιστικόΚόμμα ολοκληρωτικό κόμμα. Όσο για τοντελευταίο καιρό, αυτό που χαρακτήρισετην πολιτική δράση του κομμουνιστικούκόμματος ήταν ακριβώς η αντίθεση στιςπροσπάθειες εκφυλισμού του πολιτικούμας συστήματος προς αυταρχικές μορφές,σαν αυτές που εφαρμόζει η κυβέρνηση μεσοσιαλιστική προεδρία (ΣτΜ του Κράξι).Εμείς πιστεύουμε ότι το ιταλικό κομμουνι-στικό κόμμα σε όλη τη διάρκεια της ύπαρ-ξής του και τον τελευταίο καιρό έχει ταεξής χαρακτηριστικά: είναι εγγυητής τηςυπεράσπισης της ελευθερίας των πολιτώνκαι της ελευθερίας εκείνων που έχουνδιαφορετική άποψη από τους κομμουνι-στές και είναι αντίπαλοί τους».

•

1188 Η ΕΠΟΧΗ 24 Μαΐου 2014ΕΥΡΩΠΗ

66ΕΥΡΩΠΗ

Του Λιεμ Χοάνγκ Νγκοκ*

Ηδράση της Ευρωπαϊκής Κεντρι-κής Τράπεζας (ΕΚΤ) έχει δεχθείαπό πολλές απόψεις κριτική. Η

ανεξαρτησία της ΕΚΤ είναι υπό αμφι-σβήτηση από την πλευρά των δημοκρα-τών, γιατί το νόμισμα είναι δημόσιοαγαθό. Ο δημοκρατικός έλεγχός της εκμέρους της ευρωβουλής είναι επιβεβλη-μένος, πολύ περισσότερο που η ΕΚΤεπανειλημμένα έχει υπερβεί τα όρια τηςεντολής της (που αφορά την επιτήρησητης σταθερότητας των τιμών) εμπλεκό-μενη σε θέματα δημοσιονομικής πολιτι-κής των κρατών που βρίσκονται υπότον έλεγχο της τρόικας. Η δράση τηςυπόκειται σε αλληλοσυγκρουόμενασυμφέροντα και έδειξε με σαφήνεια τηνευαρέσκειά της προς το χρηματοπιστω-τικό σύστημα στη διάρκεια της κρίσης.Υπήρξε αντίθετη στην αναδιάρθρωσητου ελληνικού χρέους, που θεωρήθηκεαπαραίτητη ήδη από το 2010 από την

πλευρά του ∆ΝΤ, και αρνήθηκε να ανα-λάβει τις απώλειες μετά την επαναγοράτου ελληνικού χρέους, όταν αποφασί-στηκε πια η αναδιάρθρωσή του.

Πολύ λιγότερη «ορθοδοξία»

Ωστόσο, η νομισματική πολιτική τηςΕΚΤ απέχει πολύ από το να είναι τόσοορθόδοξη όσο ισχυρίζονται ορισμένοι.Η ΕΚΤ όρισε τα χαμηλότερα δυνατά επι-τόκια. Παρέσχε 1 τρισ. δάνεια με σχε-δόν μηδενικό επιτόκιο στις τράπεζες,προκειμένου να αποφύγει την κατάρ-ρευση της ρευστότητας. ∆εν έχει, βέ-βαια, το δικαίωμα να νομισματοποιεί τοδημόσιο χρέος αγοράζοντας κρατικάομόλογα στην πρωτογενή αγορά, αλλάέχει αρχίσει να προβαίνει σε επαναγοράτους στη δευτερογενή αγορά, πράγμαπου συνέβαλε στη συγκράτηση των επι-τοκίων στην πρωτογενή. Η συγκράτησηστην πρωτογενή αγορά προέρχεται κυ-ρίως από την απειλή που προέβαλε από

τον Σεπτέμβριο του 2012 ότι θα επανα-γοράζει σε απεριόριστες ποσότητεςκρατικούς τίτλους, εάν αυτοί γίνονταναντικείμενο κερδοσκοπίας.

Εντέλει, έκανε τα πάντα προκειμένουτα επιτόκια δανεισμού των κρατών καιτα επιτόκια αναχρηματοδότησης τωντραπεζών με σκοπό το δανεισμό τωνεπιχειρήσεων και των ατόμων να κρα-τηθούν όσο γίνεται πιο χαμηλά. Στοεξής η ΕΚΤ αναλαμβάνει τη χρήση ερ-γαλείων που η ίδια χαρακτηρίζει «μησυμβατικά», και θεωρεί ακόμη ότι τοευρώ είναι πολύ ισχυρό σε σχέση με τοδολάριο. ∆έχεται ότι η ευρωζώνη βρί-σκεται στα όρια του αποπληθωρισμούκαι ότι οι τράπεζες δεν προχωρούν σεδάνεια παρά το γεγονός ότι η πολιτικήτης τα διευκολύνει, επειδή … οι επιχει-ρήσεις δεν έχουν παραγγελίες και τανοικοκυριά ζουν με την απειλή τηςανεργίας. Με άλλα λόγια, η ΕΚΤ δέχεταιότι το οικονομικό πρόβλημα – κλειδίείναι η ανεπάρκεια της ζήτησης. Παρ’όλα αυτά, μαζί με την Κομισιόν και τακράτη στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο προ-σπαθεί να επιβάλει «διαρθρωτικές με-ταρρυθμίσεις» που σκοτώνουν τη ζή-τηση …

Η νομισματική πολιτική δεν αρκεί

Στην πραγματικότητα, στην παρούσακατάσταση η νομισματική πολιτική δεναρκεί για την επανεκκίνηση της οικονο-μικής μεγέθυνσης και την αύξηση τηςαπασχόλησης. Πολύ περισσότερο όταν

συνδυάζεται με διαρθρωτικές πολιτι-κές, που έχουν ως αποτέλεσμα να σκο-τώνουν τη ζήτηση με τη συμπίεση τωνημερομισθίων και των δημόσιων δαπα-νών. Το πιο σοβαρό σφάλμα της ευρω-ζώνης είναι ότι έχει αποδεχθεί την απα-γόρευση της χρήσης του όπλου της δη-μοσιονομικής πολιτικής μέσω των προ-ϋπολογισμών. Οι πολιτικές της «δημο-σιονομικής σταθεροποίησης» χρειάζε-ται να αναθεωρηθούν, ώστε να μπορέ-σουν τα κράτη να διαφυλάξουν τις κοι-νωνικές δαπάνες τους, που είναι ανα-γκαίες για τη στήριξη της αγοραστικήςδύναμης σε περιόδους ύφεσης. Οι δη-μόσιες επενδύσεις πρέπει να μην υπο-λογίζονται στα ελλείμματα. Η Ευρώπηχρειάζεται να αποκτήσει πραγματικήδημοσιονομική πολιτική σε κοινοτικήκλίμακα, που θα χρηματοδοτείται στα-θερά από τα έσοδα ενός ευρωπαϊκούφόρου και από δανεισμό. Η πολιτικήαυτή αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεσηγια την εναρμόνιση των κοινωνικώνστάνταρ προς τα πάνω. ∆υστυχώς, οιαρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων γιατην ώρα κάνουν ό, τι μπορούν για νααποκλειστεί από τα ευρωπαϊκά κείμενααυτή η προοδευτική ατζέντα, η οποία,άλλωστε, είναι μειοψηφική στην ευρω-βουλή.

* Ο Λιεμ Χοάνγκ Νγκοκ ευρωβουλευ-τής του Γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμ-ματος, εκ των εισηγητών της έκθεσηςτης ευρωβουλής για τον ρόλο τηςτρόικας στις χώρες του μνημονίου.

Μπορεί να υπάρξει εναλλακτική οικονομική πολιτική στην ΕΕΗ γαλλική εφημερίδα “Ουμανιτέ” ζήτησε από μια σειρά οικονομολόγους να απαντήσουν ενόψειευρωεκλογών στο ερώτημα αν είναι δυνατή μια διαφορετική οικονομική πολιτική στην ΕυρωπαϊκήΈνωση και με ποιο τρόπο μπορεί αυτή να ασκηθεί από τις κοινοτικές αρχές και ιδίως από μια νέαΕυρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Από τις απαντήσεις που έδωσαν οι οικονομολόγοι δημοσιεύουμεορισμένα βασικά κείμενα.

Του Μπενζαμέν Κοριά*

Θεωρώ ότι η Ευρώπη χρειάζεται μια διαφορετική οικονο-μική πολιτική, που δεν είναι μόνο ευκταία, είναι και εφι-κτή. Και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) θα μπο-

ρούσε να παίξει τον ρόλο της κινητήριας δύναμης γι’ αυτή τηνπολιτική.

Όμως, δεν είναι αυτό το ζήτημα. Το πρόβλημα είναι ότι η ΕΚΤείναι ένα εργαλείο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί γι’ αυτό τονσκοπό, αλλά δεν είναι το μόνο. Θα έλεγα ότι δεν είναι το πιο ση-μαντικό.

Και εξηγούμαι. Τι μπορεί να κάνει η ΕΚΤ; Ακόμη και παραμέ-νοντας μέσα στα όρια που χαράζουν οι ευρωπαϊκές συνθήκες,μπορεί (και οφείλει) να κάνει περισσότερα απ’ ό, τι κάνει μέχριτώρα. Κυρίως στον τομέα της μείωσης των επιτοκίων και της δι-ευκόλυνσης της πρόσβασης στο δανεισμό.

Σήμερα η Ευρώπη απειλείται από τον αποπληθωρισμό. Βρί-σκεται πίσω από το ήδη περιοριστικό όριο 2% του πληθωρισμού.Υπάρχει, λοιπόν, ένα σημαντικό περιθώριο που πρέπει να εκμε-ταλλευτούμε. Επίσης, μπορούμε να φανταστούμε την ΕΚΤ νααναλαμβάνει, όπως η ομοσπονδιακή τράπεζα των ΗΠΑ, «μη συμ-βατικές» πολιτικές επαναγοράς τίτλων με σκοπό τη δημιουργίασυμπληρωματικής ρευστότητας. Με λίγη περισσότερη φαντασία,

τέλος, θα μπορούσαμε να δούμε την ΕΚΤ (ξεφεύγοντας λίγο απότο πλαίσιο της εντολής της) να επαναγοράζει τίτλους δημόσιουχρέους με πολύ χαμηλά επιτόκια, με σκοπό τη χαλάρωση των κα-ταναγκασμών που επιβαρύνουν τους δημόσιους προϋπολογι-σμούς. Θα μπορούσε να συμβάλει επίσης σαφέστερα στο να δια-

Μας λείπει ένα πρόγραμμα ανάκαμψης

Η Ευρώπη χρειάζεταινέα δημοσιονομικήπολιτική

Η ΕΠΟΧΗ 24 Μαΐου 2014 1199ΕΥΡΩΠΗ

77ΕΥΡΩΠΗ

Του Φρεντερίκ Μποκαρά*

Και στις δύο περιπτώσεις, τόσοτων άκριτων ευρωπαϊστών όσοκαι των αρνητών της ευρωπαϊ-

κής ενοποίησης, η απαίτηση της βα-θειάς κοινωνικής αλλαγής, της ρήξηςμε την κυρίαρχη λογική, απουσιάζει,δεν υπάρχει. Κι όμως, η απαίτηση αυτήκαταγράφεται ως πλειοψηφική, κάθεφορά που υπάρχει η δυνατότητα να δια-τυπωθεί η λαϊκή βούληση, είτε με αγώ-νες είτε με έκφραση γνώμης. Είναι ηαπαίτηση για μια διαφορετική Ευρώπηκαι ειδικότερα για μια διαφορετική κεν-τρική τράπεζα κι ένα διαφορετικόευρώ. Η δημαγωγική έλλειψη συνοχήςστο λόγο τόσο των ευρωπαϊστών όσοκαι των εθνικιστών είναι φοβερή. Οιμεν συντάσσουν φράσεις για την κοινω-νική Ευρώπη, χωρίς να προτείνουνκαμία αλλαγή στο ευρώ, οι δε μιλούνγια το έθνος, χωρίς να αμφισβητούν τηναπίστευτη εξουσία των αφεντικών, πουδιασφαλίζει ότι το χρήμα υπηρετεί τακέρδη του μεγάλου κεφαλαίου και τωντραπεζών. Και στις δύο περιπτώσειςισχυρίζονται ότι το κύριο πρόβλημαείναι πάνω από όλα το επίπεδο τωντιμών συναλλάγματος του ευρώ: δη-λαδή η ανταγωνιστικότητα ως προςτους μισθούς. Τη στιγμή που χρειάζεταιόχι μόνο να μειωθούν όλα τα άλλακόστη, αλλά -κυρίως- να πραγματοποι-ηθούν νέες δαπάνες τόσο για τις δημό-σιες υπηρεσίες όσο και από την πλευράτων επιχειρήσεων, με στόχο την ενί-σχυση της απασχόλησης, των μισθών,της εξειδίκευσης και της έρευνας.

Να χτυπηθεί η λιτότητα

Για την ακρίβεια, η λαϊκή απαίτηση νααποκρουστεί η λιτότητα είναι η απαί-τηση το χρήμα, δηλαδή το ευρώ, να κα-τευθυνθεί στις δημόσιες υπηρεσίες καιστην απασχόληση, αντί να θρέφει το κε-φάλαιο, τη χρηματοδότηση των επιχει-ρηματιών και τη μεταφορά των επιχει-ρήσεων εκτός Ευρώπης. Είναι, επίσης,η απαίτηση να γίνει αυτό σε ευρωπαϊκόεπίπεδο, γιατί οι οικονομίες των χωρώνμας είναι στενά συνδεδεμένες μεταξύτους και τα ζητήματα που τίθενται απαι-τούν κοινές ευρωπαϊκές λύσεις (από ταοικολογικά προβλήματα μέχρι τα ζητή-ματα που θέτει η ύπαρξη των πολυεθνι-

κών). Χρειάζονται μετασχηματισμοί μεσυνοχή, που θα συνδέουν τους στόχουςτης ευρωπαϊκής οικοδόμησης, τις εξου-σίες που την υπηρετούν και τα οικονο-μικά μέσα με τα οποία υπηρετείται. Αςαναφέρουμε μερικές απλές γενικέςαρχές σαν αρχή για την απαλλαγή απότη δικτατορία των χρηματοπιστωτικώναγορών, αντί να ισχυριζόμαστε ότι αυτήμπορεί να μετριαστεί, δηλαδή ότι γίνε-ται να συμφιλιωθούμε με αυτή. Στόχοςμας είναι μια Ευρωπαϊκή Ένωση που θαδιασφαλίζει την απασχόληση και τηνεπαγγελματική κατάρτιση, σε κάθεστιγμή της ζωής, αντί να επιδιώκει τονανόθευτο και απεριόριστο ανταγωνι-σμό. Στόχος μας είναι μια ΕΕ της συ-νεργασίας, όχι ομοσπονδιακή, αλλά μετη μορφή συνομοσ῾῾πονδίας κρατώνπου ενώνονται με ελεύθερη βούληση.Στην υπηρεσία αυτών των στόχων θέ-λουμε να μοιραζόμαστε από κοινού τηνεξουσία δημιουργίας νομίσματος, μεβάση τη δημοκρατική εξουσία των αν-θρώπων, εκεί όπου οι ίδιοι ζουν, αντί ναστοχεύουμε σε μια ομοσπονδιακή ολο-κλήρωση, όπου η ΕΚΤ υπαγορεύειστους λαούς πώς θα πορευτούν καιποιες κοινωνικές κατακτήσεις θα αφα-νίσουν.

Μπορούμε να αρχίσουμεαπό τώρα

Μπορούμε από τώρα κιόλας ν’ αρχί-σουμε να διαμορφώνουμε μια διαφορε-

τική ΕΚΤ, ένα διαφορετικό ευρώ.Πρώτα απ’ όλα, η ΕΚΤ οφείλει να ανα-λαμβάνει συστηματικά τα χρέη του πα-ρελθόντος, δρώντας σαν δανειστής τε-λευταίας προσφυγής, χωρίς τις αντικοι-νωνικές προϋποθέσεις που επιβάλλει.Κατόπιν, για τις νέες δημόσιες δαπάνεςπροτείνουμε τη δημιουργία ενός αλλη-λέγγυου ευρωπαϊκού Ταμείου για τηνΚοινωνική και Οικολογική Ανάπτυξη.Στόχος του, η χρηματοδότηση των νέωνδημόσιων δαπανών των κρατών για τηνανάπτυξη δημόσιων υπηρεσιών (εκπαί-δευση, υγεία, κοινωνική προστασία,έρευνα) και για την ανάπτυξη της απα-σχόλησης με βάση συγκεκριμένα κριτή-ρια. Η λειτουργία του χρειάζεται ναείναι δημοκρατική, με εκπροσώπουςτης ευρωβουλής και των εθνικών κοι-νοβουλίων, αλλά και εκπροσώπους τωνεργαζομένων στη διοίκησή του.

Το Ταμείο θα προχωρεί στη χρηματο-δότηση συγκεκριμένων σχεδίων με τηδημιουργία νομίσματος από την ΕΚΤκαι όχι αντλώντας από τις χρηματοπι-στωτικές αγορές, καθώς και από ταέσοδα ενός φόρου, όπως ο λεγόμενος«φόρος Τόμπιν».

Αυτός ο νέος δημοκρατικός και κοι-νωνικός θεσμός που θα παρεμβάλλεταιανάμεσα στην ΕΚΤ και τα κράτη-μέλη,θα αναλαμβάνει τους τίτλους των κρα-τικών χρεών βγάζοντας μας από τανύχια των χρηματοπιστωτικών αγορών.Οι υπάρχουσες συνθήκες επιτρέπουντυπικά μια τέτοια ενέργεια, σύμφωνα μετο άρθρο 132.2 της Συνθήκης της Λισα-

βόνας, παρότι αυτή έρχεται σε αντίθεσημε τη λογική που ακολουθείται σήμεραγια την ευρωπαϊκή οικοδόμηση.

Στηρίζοντας μια τέτοια πρόταση προ-βάλλουμε ένα λαϊκό αίτημα: το χρήματων Ευρωπαίων, η ΕΚΤ, το ευρώ πρέπεινα χρηματοδοτούν τις δημόσιες υπηρε-σίες. Είναι δυνατό να γίνει, είναι ανα-γκαίο, είναι εφικτό. Γιατί να μη συμβεί;

Με λαϊκές πρωτοβουλίες

Τέλος, οι επιχειρήσεις πρέπει να αλ-λάξουν ριζικά συμπεριφορά: να επεν-δύουν με κριτήριο την ανάπτυξη τηςαπασχόλησης, αντί να προσανατολίζον-ται στη μεταφορά των παραγωγικών μο-νάδων εκτός Ευρώπης και στην κερδο-σκοπία ή να επενδύουν με κριτήριο τημείωση της απασχόλησης. Για να γίνειαυτό, βέβαια, χρειάζεται να δοθούν νέεςεξουσίες στους εργαζόμενους και ναπροχωρήσουμε σε νέες εθνικοποιήσεις.Άμεσα όμως, σε ευρωπαϊκό επίπεδο,αντί να θρηνεί και να οδύρεται, η ΕΚΤέχει την εξουσία να προτρέψει τις τρά-πεζες να έχουν μια άλλη συμπεριφοράμέσω της «αναχρηματοδότησής» τους.Αντί να τους δανείζει 1 τρισ. ευρώ σχε-δόν δωρεάν και χωρίς καμία προϋπό-θεση, οφείλει να τους χορηγεί χρήμαεφόσον αυτό το χρήμα χρηματοδοτείπραγματικές επενδύσεις ή την έρευναμε στόχο την άνοδο της απασχόλησης,των μισθών και την ανάπτυξη των επαγ-γελματικών ικανοτήτων.

Η λαϊκή πρωτοβουλία θα μπορούσενα παίξει σημαντικό ρόλο προωθώνταςαυτές τις διεκδικήσεις με δημόσιεςπρωτοβουλίες, αμφισβητώντας τις ση-μερινές επιλογές της ΕΚΤ με διαδηλώ-σεις έξω από τις τράπεζες, με συγκεν-τρώσεις σε όλη την Ευρώπη, σε κάθεχώρα μπροστά στις κεντρικές τράπεζεςή όπου συναντιούνται οι εκπρόσωποιτων εθνικών κυβερνήσεων, όταν συνε-δριάζει το διοικητικό συμβούλιο τηςΕΚΤ, με στόχο την ανατροπή αυτών τωνεπιλογών. Μ’ αυτό τον τρόπο η πολιτικήδιαπάλη στην Ευρώπη θα αποκτούσεεντελώς διαφορετικό χαρακτήρα.

* Ο Φρ. Μποκαρά είναι οικονομολόγοςτου τμήματος οικονομικής πολιτικής τουΓαλλικού ΚΚ.

Μπορεί να υπάρξει εναλλακτική οικονομική πολιτική στην ΕΕ

μορφωθούν ευνοϊκές συνθήκες για μια επανεκκίνηση της οι-κονομίας.

Ωστόσο, εάν θέλουμε να προωθήσουμε μια «άλλη οικονο-μική πολιτική», το εργαλείο της ΕΚΤ είναι ανεπαρκέστατο.Γιατί, αν υποθέσουμε ότι είναι διαθέσιμη συμπληρωματικήρευστότητα, το σημαντικό ερώτημα είναι: πώς και για ποιουςσκοπούς θα χρησιμοποιηθεί αυτή η συμπληρωματική ρευστό-τητα; Η καρδιά της νέας οικονομικής πολιτικής, της μόνηςπου μπορεί να εξασφαλίσει την απαραίτητη «επανεκκίνηση»,χρειάζεται να είναι ένα πρόγραμμα ταυτόχρονα ευρύ και ρω-μαλέο, που θα μας επιτρέπει τη μετάβαση σε μια νέα πολιτικήενέργειας και μια νέα οικολογική πολιτική.

Αυτό σημαίνει ότι θα αναληφθούν μια σειρά συμπληρωματι-κές δράσεις: ανανέωση της θερμικής μόνωσης κατοικιών καιγενικότερα ακινήτων απ’ όπου θα προκύψει μείζων εξοικονό-μηση ενέργειας και αύξηση της αγοραστικής δύναμης, προ-ώθηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, εξασφάλιση τουπροοδευτικού μετασχηματισμού των διαδικασιών παραγωγήςκαι των παραγόμενων προϊόντων, ώστε να καταστούν οικολο-γικά «βιώσιμοι» πολλοί τομείς που σήμερα δεν είναι … Για ναγίνει αυτό, δεν αρκούν απλές μακροοικονομικές ωθήσεις.Χρειάζεται μια πραγματική βιομηχανική πολιτική, στηριγμένησε ανανεωμένους παράγοντες (με κινητοποίηση τόσο των κεν-

τρικών επιχειρήσεων όσο και των τοπικών και περιφερει-ακών). Κάτι περισσότερο: χρειάζεται μια νέα κοινωνική επι-νοητικότητα. Η ΕΚΤ είναι ένας από τους παράγοντες που μπο-ρούν να συμβάλουν στην προσπάθεια. Αλλά, όπως βλέπουμε,χρειάζονται πολύ περισσότερα …

* Ο Μπ. Κοριά είναι μέλος των «Ανήσυχων ΕυρωπαίωνΟικονομολόγων».

Μας λείπει ένα πρόγραμμα ανάκαμψης

Αν υποθέσουμε ότι είναι διαθέσιμησυμπληρωματική ρευστότητα, τοσημαντικό ερώτημα είναι: πώς και γιαποιους σκοπούς θα χρησιμοποιηθεί ησυμπληρωματική ρευστότητα;

“

Το ευρώ, η ΕΚΤκαι η λιτότητα

2200 Η ΕΠΟΧΗ 24 Μαΐου 2014ΕΥΡΩΠΗ

88ΕΥΡΩΠΗ

Του Σέ ου μας Μίλ νε

Απ’ ό τι φαί νε ται τί πο τα δεν μπο- ρεί να στα μα τή σει την ά νο δοτου Ukip (Ανε ξάρ τη το Ηνω μέ νο

Βα σί λειο). Πα ρά τις ε ξω φρε νι κές δη- λώ σεις των πιο δια κε κρι μέ νων υ πο -στη ρι κτών του ή την υ πο κρι τι κή συ μ-πε ρι φο ρά των η γε τών του, α να μέ νε ταινα έρ θει πρώ το στις ευ ρωε κλο γές.

∆εν έ χει κα μία ση μα σία που το α νερ -χό με νο α στέ ρι της νε ο λαίας του Ukipπα ραι τή θη κε α η δια σμέ νη με το ρα τσι -σμό του κόμ μα τος ού τε ό τι ο πρώηνσυ ντη ρη τι κός τρα πε ζί της η γέ της τουςεί ναι α να με μειγ μέ νος σε σκάν δα λαψευ δούς δή λω σης ε ξό δων, ού τε καν ό -τι στα πε ρισ σό τε ρα θέ μα τα- α πό τηνκα θιέ ρω ση ε νιαίου φο ρο λο γι κού συ ν-τε λε στή μέ χρι την ο λι κή ι διω τι κο ποίη -ση του Ε ΣΥ- η πλειο νό τη τα των ψη φο -φό ρων του Ukip δεν συμ με ρί ζε ται τιςυ πε ρ- Θα τσε ρι κές πο λι τι κές. ∆εν εί ναικαν ό τι συμ φω νούν στο ζή τη μα της με- τα νά στευ σης ή της ΕΕ- ή ό τι λί γοι α πόαυ τούς ού τως ή άλ λως εν δια φέ ρο νταιγια τις πραγ μα τι κές πο λι τι κές του κόμ- μα τος. Κα θώς με τα κι νή θη κε α πό ταπρο πύρ για των Συ ντη ρη τι κών στηνκαρ διά των πε ριο χών που στη ρί ζουνΕργα τι κούς, το κόμ μα του Νάιτ ζελ Φά- ρατζ χτύ πη σε τη φλέ βα του θυ μού κα -τά του συ στή μα τος και της α πο ξέ νω -σης α πό την ε κλο γι κή δια δι κα σία.

Ετε ρο γε νές σύ νο λο

Όσο πιο πο λύ το πο λι τι κό κα τε στη -μέ νο τα βά ζει με τον Φά ρατ ζ, τό σο ε πι- βε βαιώ νει την κάλ πι κη ι διό τη τά του ωςπε ρι θω ριο ποιη μέ νου. Και το ί διο ι -σχύει σε ό λη την Ευ ρώ πη: η λαϊκί στι κηδε ξιά καλ πά ζει, μα ζί το συ νον θύ λευ ματων α νυ πό τα κτων πο λέ μιων των Βρυ- ξελ λών, ό πως ο Πέπ πε Γκρί λο στηνΙτα λία- και, σε μια χού φτα κρα τών τακόμ μα τα της ρι ζο σπα στι κής α ρι στε ράςμε γα λώ νουν.

Στη Γαλ λία, τη ∆α νία και τη Φι λαν -δία δε ξιά ε θνι κι στι κά και ρα τσι στι κάκόμ μα τα πρό κει ται να κερ δί σουν πά νωα πό το 20% των ψή φω ν- με το α ντι-μου σουλ μα νι κό «Κόμ μα για την Ελευ- θε ρία» στην Ολλαν δία να μην εί ναι καιτό σο πί σω. Το ί διο ι σχύει και με το δη- λη τη ριώ δες α ντι-Ρο μά και α ντι ση μι τι -

κό Jobbik στην Ουγ γα ρία, ε νώ το νέ ο-να ζι στι κό κόμ μα της Χρυ σής Αυ γήςστην Ελλά δα πρό κει ται να κερ δί σειςτις πρώ τες του θέ σεις στο ευ ρω κοι νο -βού λιο.

Στην πραγ μα τι κό τη τα, πρό κει ται γιαέ να ε τε ρο γε νές σύ νο λο. Ενώ οι υ πο -στη ρι κτές του Ukip εί ναι υ πέρ μα χοιτης ε λεύ θε ρης α γο ράς, το γαλ λι κόΕθνι κό Μέ τω πο ψα ρεύει ψή φους τηςερ γα τι κής τά ξης με προ τά σεις για κρα- τι κό πα ρεμ βα τι σμό και κοι νω νι κή προ- στα σία. Και πα ρό λο που η α ντί θε σηστη με τα νά στευ ση εί ναι βά ση κι νη το -ποίη σης για τα πε ρισ σό τε ρα α πό αυ τάτα κόμ μα τα, κά ποια -ό πως το Jobbik-χρη σι μο ποιούν ως α πο διο πο μπαίοτρά γο υ πάρ χου σες μειο νό τη τες.

Αυ τό που εί ναι κοι νό σε ό λα αυ τά τακόμ μα τα εί ναι ό τι αν τλούν υ πο στή ρι ξηα πό την κοι νω νι κή δυ σα ρέ σκεια που έ -χει ε κτο ξευ θεί σε ό λη την ή πει ρο ως α -πο τέ λε σμα μιας δε κα ε τίας αυ ξα νό με -νης α να σφά λειας και α νερ γίας, υ πο -βαθ μι ζό με νου ε πι πέ δου ζωής και λι τό -τη τας. Για πολ λούς α πό τους ψη φο φό -ρους, τους ο ποίους ε γκα τέ λει ψαν τακυ ρίαρ χα κόμ μα τα, η λαϊκί στι κη δε ξιάμοιά ζει ως η μό νη δια θέ σι μη ε πι λο γή.

Φά ντα σμα δη μο κρα τι κήςσυ νέ λευ σης το ευ ρω κοι νο βού λιο

Όχι πως η ε πέ λα σή τους θα αλ λά ξεικά τι στην πραγ μα τι κό τη τα. Το ευ ρω -κοι νο βού λιο δεν εί ναι πα ρά έ να φά ντα- σμα δη μο κρα τι κής συ νέ λευ σης. «∆ιά -λε ξε ποιος κά νει κου μά ντο στην Ευ ρώ -

πη» γρά φουν οι α φί σες του, σε μιαπρο σπά θεια να πεί σουν σκε πτι κι στέςψη φο φό ρους να ψη φί σουν την ε πό με -νη ε βδο μά δα.

Στην πραγ μα τι κό τη τα, δεν θα δια λέ -ξουν τί πο τα πα ρό μοιο. Αυ τό δεν ο φεί -λε ται α πλά στο ό τι το Στρα σβούρ γο εί -ναι α δύ να μο και ξε δο ντια σμέ νο και ηυ πάρ χου σα συμ μα χία κε ντρο δε ξιάς -κε ντρο α ρι στε ράς θα συ νε χί σει να κυ- ριαρ χεί, πα ρό τι η ε πι τυ χία της ά κραςδε ξιάς σί γου ρα θα εν θαρ ρύ νει τις ευ- ρωε λίτ σε πε ρισ σό τε ρη ξε νο φο βία καια διαλ λα ξία.

Εί ναι το συμ βού λιο των υ πουρ γώνκαι η Κο μι σιόν που θα συ νε χί σουν ναδί νουν το ρυθ μό και τα συμ φέ ρο ντατων ε ται ριών θα κα τέ χουν την πραγ μα -τι κή ε ξου σία στην καρ διά της ΕΕ. Εί ναιη ό λο αυ ξα νό με νη λα βή των τρα πε ζώνκαι των ε ται ριών στον μη χα νι σμό τωνΒρυ ξελ λών – α ντι κα το πτρι ζό με νηστους 30.000 λο μπί στες που ζουν α πόαυ τή τη δου λειά- που έ χει δια μορ φώ -σει κά θε νέο κα νο νι σμό, πρό τα ση τηςΚο μι σιόν και α πό φα ση του δι κα στη -ρίου. Το α πο τέ λε σμα εί ναι έ να σύ στη -μα που έ χει προσ δώ σει σε έ να α πο τυ -χη μέ νο οι κο νο μι κό σύ στη μα την ι σχύσυν θή κης, ε δραιώ νο ντας την α πορ ρύθ -μι ση και τις ι διω τι κο ποιή σεις, ε νώ η ε -ται ρι κή ι σχύς έ χει προ νο μιού χο θέ σησε σχέ ση με την ερ γα σία και τα κοι νω -νι κά δι καιώ μα τα. Αυ τή εί ναι η προ σέγ -γι ση που ε φαρ μό ζε ται στη συμ φω νίαγια τη ∆ιατ λα ντι κή Σύμ βα ση Εμπο ρίουκαι Επεν δύ σεων, που η ΕΕ και οι Η ΠΑδια πραγ μα τεύο νται αυ τή τη στιγ μή – ηο ποία θα ε πι τρέ πει σε ε ται ρίες να προ- σπερ νούν τα δι κα στή ρια, ώ στε να ε -φαρ μό ζουν κα νο νι σμούς που έ χουν ε -τοι μά ζει οι ε πι χει ρή σει α ντί οι ε κλεγ -μέ νες δη μό σιες αρ χές.

Κα τα στρο φι κές συ νέ πειες

Το α πο τέ λε σμα ό λων των πα ρα πά νωεί ναι η διά βρω ση της πε ριο ρι σμέ νηςκοι νω νι κής προ στα σίας που υ πήρ χεστην ε νιαία α γο ρά: αυ ξα νό με νοι πε ριο -ρι σμοί στη δη μό σια πα ρέμ βα ση και ε -πεν δύ σεις στο ό νο μα του α ντα γω νι -σμού, και εκ με τάλ λευ ση των με τα να -στών ερ γα τών για να πε ριο ρι στούν οιυ πάρ χο ντες ερ γα ζό με νοι στο ό νο ματης ε λεύ θε ρης με τα κί νη σης των υ πη -

ρε σιών. Από ό ταν η κα τάρ ρευ ση του2008 με τα τρά πη κε σε κρί ση της ευ ρω -ζώ νης, μια ΕΕ που θεω ρού νταν εν μέ -ρει υ πο στη ρι κτής των κοι νω νι κών κα- τα κτή σεων έ χει με τα τρα πεί σε συ νώ νυ -μο της λι τό τη τας σε μια προ σπά θεια νατις υ πο νο μεύ σει, ε πι βάλ λο ντας κα τα -στρο φι κές πε ρι κο πές στις ε κλεγ μέ νεςκυ βερ νή σεις α νά την ή πει ρο

Οι συ νέ πειες των ε ντο λών της τρόι- κας και της λι τό τη τας στην ευ ρω ζώ νηγια το ή δη λι μνά ζον ε πί πε δο ζωής καιτις οι κο νο μίες που υ μνού νταν στις χρυ- σές μέ ρες του νε ο φι λε λευ θε ρι σμού υ -πήρ ξαν κα τα στρο φι κές. Άνοι ξαν ά με -σα την πόρ τα για την ά νο δο της α κρο -δε ξιάς στην κυ ρίως Ευ ρώ πη. Στη Βρε- τα νία, το Σί τη και η κυ βέρ νη ση τα έ κα -ναν ό λα μό νοι τους. Κα μία α πό τις με- ταρ ρυθ μί σεις στην ΕΕ που οι Συ ντη ρη -τι κοί του Ντέι βι ντ Κά με ρον θέ λουν ναθέ σουν σε δη μο ψή φι σμα δεν θα χα λα -ρώ σουν τη λα βή των ε ται ριών στιςΒρυ ξέλ λες. Μά λι στα, θα ε πε κτεί νουντην «α πε λευ θέ ρω ση» της α γο ράς

Ο Εντ Μί λι μπα ντ εν τω με τα ξύ έ χειε πι χει ρη μα το λο γή σει υ πέρ μιας «συ νε -κτι κής» α να θεώ ρη σης , που πε ρι λαμ -βά νει τους πε ριο ρι σμούς στην κρα τι κήε νί σχυ ση και πα ρέμ βα ση. Αλλά η αλ- λα γή στην Ευ ρώ πη πρέ πει να πά ει πιομα κριά- και η άρ νη ση των Εργα τι κώννα στη ρί ξουν το δη μο ψή φι σμα το μό νοπου κά νει εί ναι να ε νι σχύει την αί σθη -ση ό τι η ΕΕ εί ναι μια α ντι δη μο κρα τι κήπλε κτά νη. Όσο το ευ ρω παϊκό κα τε -στη μέ νο πα ρα μέ νει κλει δω μέ νο στηνορ θο δο ξία των Βρυ ξελ λών, το μό νο α -ντί δο το για την αύ ξη ση της α κρο δε ξιάςεί ναι ο λαϊκι σμός της α ρι στε ράς: έ ναςλαϊκι σμός που στο χο ποιεί την τα ξι κήκαι ε ται ρι κή ι σχύ α ντί για τους ξέ νους.Με δια φο ρε τι κούς τρό πους, αυ τή έ χειυ πάρ ξει η προ σέγ γι ση του ΣΥ ΡΙ ΖΑ πουτώ ρα η γεί ται των γκά λοπ στην Ελλά δακαι του Ολλαν δι κού Σο σια λι στι κούΚόμ μα τος που α να μέ νε ται να πε ρά σειτους Εργα τι κούς για πρώ τη φο ρά. Χω -ρίς αυ τούς η ά νο δος των ρα τσι στώνκαι των ξε νό φο βων θα συ νε χι στεί.

* Ο Σέ ου μας Μίλ νε εί ναι σχο λια στήςτης «Γκάρ ντιαν»

Με τά φρα ση α πό την «Γκάρ ντιαν»Ντί να Τζου βά λα

Η άνοδος της ακροδεξιάς θα σταματήσειμε το λαϊκισμό της αριστεράς

Η ΕΠΟΧΗ 24 Μαΐου 2014 2211∆ΙΕΘΝΗ

www.familiaresdedesapare-cidos.blogspot.com

Πο ρείεςτης σιω πής

Χι λιά δες άν θρω ποι συμ -με τεί χαν τη ∆ευ τέ ρα

στις «πο ρείες της σιω πής»,που έ γι ναν σε πολ λές πό λειςτης Ου ρου γουά ης για τα θύ μα -τα της 12χρο νης δι κτα το ρίας,που ξε κί νη σε το 1973 ό ταν οστρα τός κα τέ λα βε την ε ξου -σία σε μια χώ ρα που εί χε μιαα πό τις πιο στα θε ρές δη μο -κρα τίες στην ευ ρύ τε ρη πε ριο -χή. Οι πο ρείες διορ γα νώ θη κανα πό ορ γα νώ σεις πο λι τι κώνκρα τού με νων και συγ γε νώντων θυ μά των, και οι δια δη λω -τές με το σύν θη μα «πο τέ ξα -νά» υ πε ρα σπί στη καν τη συλ -λο γι κή μνή μη και α πο δο κί μα -σαν τη λει ψή α πο χου ντο ποίη -ση που έ γι νε.

www.antichevron.com

Ενά ντιαστην Chevron

Με τη συμ με το χή κοι νω -νι κών ορ γα νώ σεων, κοι -

νο τή των αυ τό χθο νων πλη θυ -σμών, ερ γα τι κών σω μα τείων,ορ γα νώ σεων αν θρω πί νων δι -καιω μά των και άλ λων, έ γι νετην Τε τάρ τη η πα γκό σμια η μέ -ρα δρά σης ε νά ντια στηνChevron. Σε πολ λές χώ ρες τουκό σμου οι δια δη λω τές α παί -τη σαν μια πραγ μα τι κή ε νερ -γεια κή κυ ριαρ χία μα κριά α πότις πο λυε θνι κές που λε η λα -τούν των φυ σι κό πλού το τωνχω ρών,, και έ νω σαν τις φω -νές τους ε νά ντια στην τρί τημε γα λύ τε ρη ε ται ρεία των Η ΠΑπου συ νε χί ζει να προ κα λεί τε -ρά στια πε ρι βαλ λο ντι κή ρύ -παν ση και πα ρα βιά ζει συ στη -μα τι κά την ερ γα τι κή νο μο θε -σία.

www.nodho.org

Στο πστην κρα τι κή βία

∆ε κά δες κοι νω νι κές ορ -γα νώ σεις συν δι κα λι -

στές, δια νοού με νοι, α κτι βι -στές και πολ λοί άλ λοι, συμ με -τέ χουν στην εκ στρα τεία ε νά -ντια στον νό μο που ψή φι σετην ∆ευ τέ ρα το κο γκρέ σο τουΜε ξι κού, σύμ φω να με τον ο -ποίο ε πι τρέ πε ται στην α στυ -νο μία να χρη σι μο ποιεί πυ ρο -βό λα ό πλα κα τά την διάρ κειαδια δη λώ σεων. Στο μα νι φέ στοτους α να φέ ρουν ό τι με τον νό -μο αυ τό νο μι μο ποιεί ται η κρα -τι κή βία, γί νε ται μια ω μή πα -ρα βία ση των πο λι τι κών καιαν θρω πί νων δι καιω μά τωνπου υ πο στη ρί ζο νται α πό τοΣύ νταγ μα της χώ ρας, και ζη -τούν την ά με ση α πό συρ σή του.

∆η μή τρης Γκι βί σηςgivisisdim@yahoo.gr

στα

δίκτ

υα τ

ου κ

όσµο

υ

Πα ρό τι η ει σβο λή Η ΠΑ και συμ- μά χων α πο φεύ χθη κε πριν α πόπε ρί που δύο χρό νια, χι λιά δες

άν θρω ποι α πό ό λον τον κό σμο συ νε χί -ζουν να σκο τώ νο νται στο έ δα φος τηςΣυ ρίας. Σε τρία χρό νια πο λέ μου, τα θύ- μα τα έ χουν ξε πε ρά σει τα 162.000. Απόαυ τά, 10.000 σκο τώ θη καν τους τε λευ -ταίους δύο μή νες. Ο Ο ΗΕ α να κοί νω σεό τι παύει την ε νη μέ ρω ση για τους θα- νά τους ελ λεί ψει ε παρ κών και α ξιό πι -στων πη γών, ε νώ το Πα ρα τη ρη τή ριοΑνθρω πί νων ∆ι καιω μά των υ πο λο γί ζειπε ρί που 54.000 πο λί τες και 8.607 παι- διά με τα ξύ των νε κρών. Ου δείς, ό μως,α να φέ ρει αν συ νυ πο λο γί ζο νται οι ξέ νοιε θε λο ντές και μι σθο φό ροι, ό σο και ε -κεί νοι που συμ με τέ χουν πα ρά τη θέ λη -σή τους.

Θα να το ποι νί τες στη τζι χά ντ

Σύμ φω να με έγ γρα φο του υ πουρ γείουΕσω τε ρι κών της Σα ου δι κής Αρα βίας,που διέρ ρευ σε στα τέ λη 2012, ε κα το -ντά δες θα να το ποι νί τες για αν θρω πο -κτο νίες, βια σμούς και δια κί νη ση ναρ- κω τι κών α μνη στεύ θη καν με α ντάλ λαγ -μα τη συμ με το χή τους στον ε πο νο μα ζό -με νο ιε ρό πό λε μο (τζι χά ντ) στη Συ ρία.Στους κα τά δι κους πε ρι λαμ βά νο νταν105 α πό Υε μέ νη, 21 πα λαι στί νιοι, 212σα ου δά ρα βες, 96 α πό Σου δάν, 254 σύ -ροι, 82 ιορ δα νοί, 68 σο μα λοί, 32 αφ γα -νοί, 194 αι γύ πτιοι, 203 πα κι στα νοί, 23ι ρα κι νοί και 44 α πό Κου βέιτ.

Ωστό σο, α ντί για τις κα τά φο ρες πα- ρα βιά σεις αν θρω πί νων δι καιω μά τωνκαι διε θνών συμ βά σεων α πό τη Σα ου δι -κή Αρα βία, πρό σφα το δη μο σίευ μα τουει δη σε ο γρα φι κού δι κτύου χω ρών τουΠερ σι κού, Gulf News, εκ φρά ζει «α νη -συ χία» για τις συν θή κες κρά τη σης α ν-ταρ τών, οι ο ποίοι πα ρα δό θη καν στη συ- ρια κή κυ βέρ νη ση και πα ρα μέ νουν έ γ-κλει στοι σε κέ ντρο κρά τη σης στην Χο -μς.

Ακό μα πιο ο ξύ μω ρα, ε πι κα λεί ται δη- λώ σεις της ∆ιε θνούς Αμνη στίας για τοθέ μα, ό ταν στην Σα ου δι κή Αρα βία, ο δι- κη γό ρος τού blogger που κα τα δι κά στη -κε σε 10 χρό νια φυ λά κι σης και 1.000μα στι γώ σεις, διώ κε ται ε πει δή α πευ θύν -θη κε στην ί δια ορ γά νω ση προς υ πε ρά -σπι ση του πε λά τη του και «προ κά λε σετην ε χθρι κή στά ση α πέ να ντι στην χώ -ρα» α πό μια «μη α δειο δο τη μέ νη διε θνήορ γά νω ση».

Στους «ιε ρούς μα χη τές» τού -κα τ’ ευ- φη μι σμόν εμ φυ λίου- πο λέ μου της Συ- ρίας, με τεί χαν ε πί σης 10.000 ευ ρω παίοιπο λί τες, σύμ φω να με α πο κα λύ ψειςγερ μα νι κών ΜΜΕ. Οι ε θε λο ντές, στηνπλειο ψη φία τους περ νούν πα ρά νο μα α -πό τα σύ νο ρα με την Τουρ κία και, ό πωςοι δυ νά μεις της Αλ Κάι ντα, εκ παι δεύο -νται και ε ξο πλί ζο νται α πό άν δρες τωνει δι κών δυ νά μεων του ΝΑ ΤΟ.

Τον Σε πτέμ βριο 2012, στη διάρ κεια έ -ρευ νας για την α πο κά λυ ψη ό τι νε κροίκαι αιχ μά λω τοι πο λέ μου στη Συ ρία ή -ταν κα τά δι κοι α πό την Τουρ κία, δο λο -φο νή θη κε α πό ε λεύ θε ρο σκο πευ τή ο33χρο νος δη μο σιο γρά φος Μά για Νά σε -

ρ, α ντα πο κρι τής των ι ρα νι κών Press TVκαι Alalam στην ∆α μα σκό και συ νά δελ -φός του τραυ μα τί στη κε. Επί σης, πρινα πό πε ρί που έ ναν χρό νο, οι ολ λαν δι κέςαρ χές συ νέ λα βαν και προ φυ λά κι σαν19χρο νη ως ύ πο πτη για την στρα το λό -γη ση μι σθο φό ρων ε ντός και ε κτός Ευ- ρώ πης.

Τον Οκτώ βριο 2012, ξέ νοι α ντάρ τεςεί χαν πα ρα δε χθεί ό τι λάμ βα ναν μι- σθούς σε δο λά ρια, που α νέρ χο νταν σε150 τον μή να, για να πο λε μούν ε να ντίοντων συ ρια κών δυ νά μεων.

Σε προ ε κλο γι κό κλί μα

Στο με τα ξύ, το α διέ ξο δο των ει ρη νευ -τι κών συ νο μι λιών Γε νεύη ΙΙ, υ πο γράμ -μι σε η πα ραί τη ση στις 13 Μαΐου, τουΛα χντάρ Μπρα χί μι, ει δι κού α πε σταλ μέ -νου του Ο ΗΕ και του Αρα βι κού Συν δέ -σμου. Ο Μπρα χί μι ε ξέ φρα σε τη λύ πητου που α φή νει τη χώ ρα σε τό σο ά σχη -μη κα τά στα ση, ε νώ με τά την α πο χώ ρη -σή του δή λω σε σε συ νέ ντευ ξη ό τι, «α ξί -ζει να συ ζη τη θεί» η πρό τα ση του Ιράν,η ο ποία θέ τει ως ό ρο την α πο χώ ρη ση ό -λων των ξέ νων πο λε μι στών α πό τηνχώ ρα.

Σε φά ση προ ε κλο γι κής πε ριό δου στηΣυ ρία, ο πρό ε δρος Ομπά μα, ο ο ποίοςαρ νεί ται ο ποια δή πο τε ε πα φή με τονπρό ε δρο Μπα σάρ αλ Άσα ντ, συ νά ντη σετον ε πι κε φα λής της Συ ρια κής Εθνι κήςΣυμ μα χίας, Αχμά ντ Τζάρ μπα. Ο Τζάρ -μπα, που συ νο μί λη σε με τη σύμ βου λογια την ε θνι κή α σφά λεια των Η ΠΑ,Σού ζαν Ράις, ευ χα ρί στη σε τον α με ρι κα -νό πρό ε δρο για την βοή θεια των 287 ε -κα τομ μυ ρίων δο λα ρίων στις δυ νά μειςτης α ντι πο λί τευ σης. Κα μία ε πί ση μη α -να φο ρά δεν έ γι νε στις πλη ρο φο ρίες ό -τι εί χε ζη τή σει α ντι-α ε ρο πο ρι κά ό πλαα πό τον υ πουρ γό ε ξω τε ρι κών Τζον Κέ -ρι την προ η γού με νη ε βδο μά δα.

Η ε πί ση μη δή λω ση του Λευ κού Οί κουδια βε βαίω σε ό τι η Ουά σιν γκτον «προ -σπα θεί να δια σφα λί σει ό τι η πα ρε χό με -νη βοή θεια κα τα λή γει στην με τριο πα θήα ντι πο λί τευ ση και ό χι σε λά θος χέ ρια».

Στις προ ε δρι κές ε κλο γές της 3ης Ιου- νίου (για τους ε κτός χώ ρας στις 28Μαΐου), τις ο ποίες οι πο λέ μιοι του Άσα -ντ ε ντός και ε κτός Συ ρίας, α πο κή ρυ ξανως α πά τη που στο χεύει στη στα θε ρο -ποίη ση της δια κυ βέρ νη σής του, η υ πο -

στή ρι ξη προς τον ε πί 14 χρό νια πρό ε -δρο, εμ φα νί ζε ται να φθά νει το 70%. Ηκυ βέρ νη ση α πό την πλευ ρά της, τις πα- ρου σιά ζει ως α πό δει ξη δη μο κρα τι κήςμε ταρ ρύθ μι σης και μέ σο τερ μα τι σμούτού τριε τούς εκ δι κη τι κού πο λέ μου.

Υπάρ χει α νη συ χία κα τά πό σο θα εί ναιδυ να τή η προ σέ λευ ση στις κάλ πες. Το2012, η συμ με το χή έ φθα σε το 51%, πα -ρά τις α πει λές και τις δο λο φο νίες ψη- φο φό ρων α πό τον υ πο στη ρι ζό με νο α πότην μου σουλ μα νι κή α δελ φό τη τα Ελεύ- θε ρο Συ ρια κό Στρα τό.

Ο ρό λος της ∆ύ σης

Ο 54χρο νος, φι λε λεύ θε ρος Χα σάν αλΝού ρι, έ νας α πό τους δύο πο λι τι κούς α -ντι πά λους του Άσα ντ, εκ θεία σε τιςστρα τιω τι κές ε πι χει ρή σεις ε να ντίον ισ- λα μι στών α νταρ τών, τό νι σε ό τι οι ε κλο- γές θα α παλ λά ξουν τη Συ ρία α πό τηνκρί ση, αλ λά και ό τι η χώ ρα πρέ πει ναδια τη ρή σει δε σμούς με τη ∆ύ ση και ναα νοι κο δο μή σει την οι κο νο μία της.

∆εύ τε ρος α ντί πα λος εί ναι ο 43χρο νοςΧα φίζ Χατ ζά ρ, πρώην α κτι βι στής τουΚομ μου νι στι κού Κόμ μα τος και μέ λοςτου Κοι νο βου λίου, προ ερ χό με νος α πόε ξέ χου σα θρη σκευό με νη οι κο γέ νεια.

Ο Γ.Γ. του ΝΑ ΤΟ, Άντε ρς Φο γκ Ρά- σμου σεν, σε σχε τι κή ε ρώ τη ση δη μο σιο -γρά φου, α πά ντη σε: «Στο βαθ μό που οιε κλο γές εί ναι ορ γα νω μέ νες, ε λεύ θε ρες,δί καιες, δια φα νείς και πα ρά γουν έ να α -πο τέ λε σμα που θεω ρεί ται πραγ μα τι κήα πει κό νι ση της θέ λη σης του συ ρια κούλα ού, θεω ρώ ό τι θα συμ βά λουν σε μιαπο λι τι κή λύ ση».

Λί γες μέ ρες νω ρί τε ρα, ο Τζον Κέ ριτις χα ρα κτή ρι σε «φάρ σα» και τό νι σετην ε τοι μό τη τα Η ΠΑ και Συμ μά χων ναστη ρί ξουν τις δυ νά μεις της α ντι πο λί -τευ σης. Σύμ φω να με α ξιω μα τού χουςτου Ο ΗΕ και των Η ΠΑ, οι ε κλο γές θακα τα στή σουν λι γό τε ρο πι θα νό το τέ λοςτου πο λέ μου μέ σω της δι πλω μα τίας.

Όπως δια φαί νε ται, οι ε κλο γές σε μιαα πό τις χώ ρες ό που χρη σι μο ποιή θη κανο θρη σκευ τι κός φα να τι σμός και η βίαγια να α να τρα πεί έ να α νε πι θύ μη το κα- θε στώς, θα θεω ρη θούν νό μι μες εάν καιε φό σον το α πο φα σί σει η ∆ύ ση.

Ελι σά βετ Πε τρί δου

ΣΥ ΡΙΑ

Εμφύ λιοςή πα γκό σμιος πό λε μος;Ενό ψει των ε κλο γών της 3ης Ιού νη

2222 Η ΕΠΟΧΗ 24 Μαΐου 2014∆ΙΕΘΝΗ

Μπροστά σε μια πρωτόγνωρηφυσική και ανθρωπιστικήκαταστροφή βρίσκονται οι

χώρες της πρώην Γιουγκοσλαβίας,μετά από τρεις ημέρες καταρρακτω-δών βροχών στα μέσα του Μάη, πουδημιούργησαν μεγάλες και εκτεταμέ-νες πλημμύρες σε πολλές περιοχές,με συνέπεια απώλεια δεκάδων ζωών,καθώς και πολλές, μαζικές και κατα-στροφικές κατολισθήσεις. Μόνο στηνανατολική Βοσνία, υπάρχουν αυτή τηστιγμή 200 ενεργές καθιζήσεις-κατο-λισθήσεις, ενώ σε όλη τη χώρα ανα-φέρονται 2000. ∆υστυχώς, το Σαββα-τοκύριακο υπάρχει πρόγνωση για πε-ρισσότερα φαινόμενα, το μέγεθοςτων οποίων δεν προβλέπεται ακόμα.

Η μεγαλύτερη καταστροφήμετά τον πόλεμο

Μιλώντας πιο ιδιαίτερα για τη Βοσ-νία, η τωρινή καταστροφή είναι η με-γαλύτερη μετά τον πόλεμο, που τε-λείωσε το 1995, εκατοντάδες τετρα-γωνικά χιλιόμετρα βρίσκονται κάτωαπό το νερό, το οποίο σε μερικάχωριά έφτασε ακόμα και το ύψος των3 μέτρων. Τα οικολογικά προβλή-ματα ακολουθούν κατά πόδας, αφούαπό τα νερά και τα ποτάμια παρασύ-ρονται γεωργικά φάρμακα και άλλαυλικά δημιουργώντας μια κατάστασηπου χρειάζεται πολύ χρόνο για ναελεγχθεί, πολύ περισσότερο δε για νααναταχθεί. Τεράστιες καταστροφέςκαι σε αγροτικές καλλιέργειες καιζωικό κεφάλαιο, τεράστιος ο κίνδυ-νος ασθενειών, καταστροφές σε υπο-δομές κάθε είδους, ένα εκατομμύριοάνθρωποι, δηλαδή ένας στους 5,έχουν πληγεί.

Το Φόρουμ Ειρήνης που προετοι-μάζεται για τις 6-9 Ιουνίου στο Σερά-γεβο θα βρεθεί μπροστά στις επιπτώ-σεις από την τόσο πρόσφατη φυσικήκαταστροφή, με τις δεκάδες χιλιάδεςάστεγους πρόσφυγες που έχουν με-ταφερθεί προσωρινά σε διάφορα ξε-νοδοχεία των γύρω περιοχών καιπροσωπικές φιλοξενίες.

Το χειρότερο, που συνδέει τις φυ-σικές καταστροφές με την «κληρονο-μιά» του πολέμου, είναι οι νάρκες.Αναφέρεται ότι σε όλη τη Βοσνίαυπάρχουν 9000 ναρκοπέδια, και θεω-ρείται ότι υπάρχουν 120.000 νάρκες.Σε πολλές περιοχές υπάρχει φόβος οι

πλημμύρες και οι καθιζήσεις να φέ-ρουν στην επιφάνεια, να παρασύρουνή να μετατοπίσουν τις νάρκες, ενώεπίσης καταστρέφονται οι ταμπέλεςπροειδοποίησης. Στις περιπτώσειςπου οι νάρκες θα καταλήξουν στανερά των ποταμών, φόβος που εκ-φράζεται από εμπειρογνώμονες, θαμεταφερθούν και διασκορπιστούν σεμεγάλη περιοχή της νοτιο-ανατολικήςΕυρώπης. Σε αντίθεση με την εθνικι-στική αντιπαράθεση του πολέμου,πρέπει να πούμε, υπάρχει κύμα αλλη-λεγγύης με συνεργεία διασωστών, πυ-ροσβεστών, βοηθών, νοσηλευτικούπροσωπικού, που εργάζονται νυχθη-μερόν για τη βοήθεια προς τα άτομαπου επλήγησαν, χωρίς διακρίσεις.Αυτό αναφέρθηκε ως βάλσαμο στιςπαλιές πληγές, ενώ υπήρξαν και κά-ποιες φωνές που θέλουν να αναβιώ-σουν μέσα στην καινούρια κατα-στροφή τις πληγές της προηγούμε-νης. Επίσης, υπάρχει μεγάλη κινητο-ποίηση των κυβερνήσεων, της Ευρω-παϊκής Ένωσης και άλλων διεθνώνοργανισμών.

∆ύο σημαντικές πλευρέςτου Φόρουμ

Μέσα σ’ αυτό το βαρύ κλίμα πουδημιουργήθηκε, αναμένεται να διε-ξαχθούν οι εργασίες του Φόρουμ Ει-ρήνης στο Σεράγεβο.

Έχουμε αναφέρει στην Εποχή τιςγενικές γραμμές των εκδηλώσεων,σήμερα θα επικεντρωθούμε σε δύοσημαντικές πλευρές: Τα σεμινάρια

του Ιδρύματος Ρόζα Λούξεμπουργκκαι Τρανσφόρμ για τα Βαλκάνια, καιτο θέμα της στρατιωτικοποίησης τηςΕΕ. Να επισημάνουμε εδώ τις πολύδιαφορετικές προσεγγίσεις αριστε-ρών κομμάτων της αρχής του 20ούαιώνα σε σύγκριση με τα σημερινά,επίσης να επισημάνουμε, ενόψει καιτων σημερινών ευρωεκλογών, τηναπουσία συζήτησης περί της στρα-τιωτικοποίησης της ΕΕ και του διε-θνή της ρόλου.

Θα πραγματοποιηθεί σεμινάριο μεθέμα «Η Ρόζα Λούξεμπουργκ και ηΕυρωπαϊκή Αριστερά την παραμονήτου 1ου Παγκοσμίου Πολέμου», μεομιλητές και ομιλήτριες: Jean- NumaDucange, (Η ιστορία του σοσιαλι-σμού στη Γαλλία και της Γερμανόφω-νες χώρες), Σία Αναγνωστοπούλου (Οεθνικισμός στην Ελλάδα, την Τουρκίακαι την Κύπρο, η αποικιοκρατία στηνΚύπρο), Derek Weber (Ιστορία τουαυστριακού εργατικού κινήματος καιτον Αυστρομαρξισμό), Holger Politt(Ειδικός για την Ρόζα Λούξεμ-πουργκ), Ankica akardi (Κοινωνικήκαι πολιτική φιλοσοφία, φεμινιστικήθεωρία). Προεδρείο: Barbara Stei-ner.

Ακόμα, οργανώνεται εργαστήριο μεθέμα «100 Χρόνια από τον Α΄ ΠΠ –Το σοσιαλιστικό αντιπολεμικό κί-νημα και η ιδέα της «ΒαλκανικήςΟμοσπονδίας»», το οποίο παρουσιά-ζει ο Krunoslav Stojakovi από τοΊδρυμα Ρόζα Λούξεμπουργκ Νοτιοα-νατολικής Ευρώπης. Μιλούν οι Hus-nija Kamberovi, ∆ιευθύντρια του Ιν-στιτούτου Ιστορίας, Σεράγεβο, An-dreja ivkovi (Η Βαλκανική σοσιαλι-στική παράδοση και η ΒαλκανικήΟμοσπονδία), Milo Bakovi-Jadi (ΟDimitrije Tucovi και η αντιπολεμικήθέση των σέρβων σοσιαλιστών),Fritz Weber (Οι αυστριακοί σοσιαλ-δημοκράτες και τα Βαλκάνια προ του1914), Γιάννης Γκλαρνέτατζης (Η Σο-σιαλιστική Εργατική Ομοσπονδία τηςΘεσσαλονίκης (Φεντερασιόν) και οΑ΄ ΠΠ). Προεδρεύει: Olga Manojlo-vi-Pintar, Ινστιτούτο Έρευνας Ιστο-ρίας της Σερβίας, Βελιγράδι.

Περισσότερα http://www.peacee-ventsarajevo2014.eu/tl_files/a_down-loads/Zeitung_1914-2014_eng_web.pdf. Η ιστοσελίδα τηςδιοργάνωσης είναι http://www.peace-eventsarajevo2014.eu/

Επιμέλεια: Σίσσυ Βωβούsvovou@otenet.gr

Μπροστά στις επιπτώσειςαπό τη φυσική καταστροφήΠλησιάζει το Φόρουμ Ειρήνης στο Σεράγεβο, με αφορμή τα 100 χρόνια από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο

Η “Άλλη Ευρώπη”,της ειρήνης

Η«Άλλη Ευρώπη» που οραματίζονταιτα κινήματα και η αριστερά, μπορεί νακριθεί από το βαθμό της ειρηνικής

πολιτικής που ακολουθεί. Στους θεσμούς,στις πολιτικές επιλογές και στις πράξειςτης. Αν και σε αυτές τις ευρωεκλογές τοθέμα του μιλιταρισμού βρίσκεται στο περι-θώριο, τα αντιπολεμικά και ειρηνιστικά κι-νήματα θα το φέρουν στο προσκήνιο στηδιάρκεια του Φόρουμ Ειρήνης του Σεράγεβο,στις 6-9 Ιουνίου 2014. Ποια είναι η πολιτικήτης ΕΕ στο πεδίο αυτό;

Από το 1992 η ΕΕ έχει ακολουθήσει επί-σημα την κοινή εξωτερική πολιτική. Η ΚοινήΕξωτερική Πολιτική και Πολιτική ασφά-λειας της Συνθήκης του Μάαστριχτ, ήταν οακρογωνιαίος λίθος για μια σταθερή εισα-γωγή συγκεκριμένης σκέψης, δομών καιδιαδικασιών στην πολιτική ασφάλειας καιτη στρατιωτική πολιτική της ΕΕ. Με τη συν-θήκη της Νίκαιας, η στρατιωτικοποίησηέφθασε σε νέα επίπεδα και η ΕΕ όλο και πε-ρισσότερο θεωρείτο ως μια σημαντικήστρατιωτική δύναμη στον κόσμο. Με τη συν-θήκη της Λισαβόνας και την Κοινή ΠολιτικήΑσφάλειας και Άμυνας, η στρατιωτική προ-σέγγιση της ασφράλειας έφθασε στο από-γειό της, με την εγκαθίδρυση δυνάμεων συ-νεργασίας πολιτών και στρατιωτικών γιατην ταχεία επέμβαση, θεσμοποιώντας μιαΕυρωπαϊκή Υπηρεσία Εξωτερικής ∆ράσης(Εuropean External Action Service) με τηνοποία ορίζουν στρατιωτικές ζώνες ενδια-φέροντος, σε στενή συνεργασία με τη στρα-τιωτική μηχανή του ΝΑΤΟ και διασφαλίζον-τας ότι η ΕΕ θα είναι ο νούμερο ένα έμποροςόπλων.

Από το 2003, ορίστηκε ότι οι σημαντικέςαπειλές για την ΕΕ είναι η τρομοκρατία, ηδιάδοση των πυρηνικών όπλων, οι περιφε-ρειακές συγκρούσεις, η κατάρρευση κρατώνκαι το οργανωμένο έγκλημα. Τα συμφέροντααυτά πρέπει να διασφαλιστούν και αν είναιαναγκαίο να επιβληθούν στρατιωτικά.

Σήμερα, ο στόχος της αυτοάμυνας έχει με-ταβληθεί σε δικαίωμα προληπτικών στρα-τιωτικών επεμβάσεων ως μέσων προς τηνεκπλήρωση αυτού του στόχου. Έτσι, η ΕΕ εγ-καταλείπει με μορφή σαλαμιού, κάθε ισχυ-ρισμό ότι ενεργεί υπέρ της ειρήνης.

(Από το άρθρο της Claire Chastine καιτου Lucas Wirl στην εφημερίδα της διοργά-

νωσης, Σεπτέμβρη 2013).

Bertha von Suttner:Καταθέστε τα όπλα σας!

Οι γυναίκες είχαν και έχουν μεγάλησυμμετοχή στα κινήματα ειρήνης, όπωςεπίσης είναι στη διοργάνωση, τη συμμε-τοχή και το λόγο, στο συγκεκριμένο φό-ρουμ. Η Bertha von Suttner, μια πολύενεργή ακτιβίστρια ενάντια στον πόλεμο,πέθανε λίγο πριν την έναρξή του, το Μάιοτου 1914. Το 1905 ήταν η πρώτη γυναίκαπου έλαβε βραβείο Νόμπελ για την ει-ρήνη, για τη δράση της υπέρ των γυναι-κείων δικαιωμάτων και των κινημάτωνειρήνης. Η τελευταία λέξη της ήταν: «Κα-ταθέστε τα όπλα σας! Πέστε το σεόλους!»

Η ΕΠΟΧΗ 24 Μαΐου 2014 2233ΑΥΤΟ∆ΙΟΙΚΗΣΗ

Του ∆ημήτρη Μπίρμπα*

Σήμερα ολοκληρώ-νεται η διαδικασίαεκλογής των νέων

αρχών στους ∆ήμους τηςχώρας. Ως παράταξη πουδιεκδικεί με αξιώσεις τηδιοίκηση του ∆ήμου Αι-γάλεω θέσαμε σε όλη τηνπροεκλογική περίοδο, σεκάθε δημόσια παρουσίαμας, το ζήτημα της τοπι-κής δημοκρατίας και τουκοινωνικού ελέγχου. Ηενεργός συμμετοχή τωνπολιτών και ο ανοικτόςδημόσιος κοινωνικός

έλεγχος αποτελούν κεντρικά στοιχεία της προγραμμα-τικής μας πρότασης της ιδεολογικής και πολιτικής μαςπροσέγγισης για την αυτοδιοίκηση και την κοινωνία.Στοιχεία που λείπουν από την πολιτική και αυτοδιοι-κητική ζωή της χώρας, που πρέπει να μελετηθούν σεβάθος, να γίνουν εργαλεία για τη χάραξη αλλαγής πο-ρείας προς την έξοδο, από τη σημερινή πολλαπλήκρίση.

Πεποίθησή μας είναι ότι οι μεταβιομηχανικές κοινω-νίες της τηλεοπτικής δημοκρατίας και της εικονικήςπραγματικότητας, δημιουργούν συνθήκες ανάπτυξηςσυμπεριφορών που ευνοούν τις πρακτικές του ατομο-κεντρισμού, της «ανάθεσης και του καναπέ». Θεωρούμεαπαραίτητο άμεσα να μετασχηματιστούν σε βάθος,ώστε να συντελεστούν σημαντικές αλλαγές στις κοινω-νικές συμπεριφορές και αντιλήψεις, να δημιουργηθούννέοι και να αναδιαμορφωθούν «παλιοί» θεσμοί στις το-πικές κοινωνίες, διαδικασίες δημοκρατικής συμμετο-χής (άμεσης και αντιπροσωπευτικής) και κοινωνικούελέγχου.

Η ιστορική εμπειρία της χώρας (κοινοτισμός καιΕΑΜ) , η αντίστοιχη διεθνής και οι σύγχρονες ριζοσπα-στικές δημοκρατικές αντιλήψεις που λειτουργούν στονευρωπαϊκό και παγκόσμιο χώρο, αποτελούν πηγές έμ-πνευσης και αναζήτησης, στοχασμού και πειραματι-

σμού.Ζώντας στη δίνη μιας παγκόσμιας καπιταλιστικής

κρίσης, που δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά και βαθιάκοινωνική και πολιτισμική, αισθανόμαστε την ανάγκηνα συμβάλουμε στη διερεύνηση των όρων υπέρβασήςτης. Οι αναγκαίες πολιτικές ανατροπής οφείλουν νααποτυπωθούν σε ένα εναλλακτικό σχέδιο που δεν θαθέτει μόνο μακροπρόθεσμους στόχους, αλλά θα συμ-περιλαμβάνει και πεδία που θα μπορούν να εφαρμο-στούν άμεσα.

Η αξιοποίηση των σημερινών περιορισμένων θεσμι-κών δυνατοτήτων (Επιτροπή ∆ιαβούλευσης, περιορι-σμένα τοπικά δημοψηφίσματα, Συμβούλιο Μετανα-στών, δημοτικές επιτροπές, Συμπαραστάτης του ∆η-μότη κ.λπ.) αποτελεί μία από τις προτεραιότητές μαςκαι θα πρέπει να συναρθρώνεται με εναλλακτικές πρα-κτικές και διαδικασίες στις οποίες αναφερόμαστε ανα-λυτικά στο πρόγραμμα μας.

Κεντρικός πολιτικός μας στόχος είναι η ανατροπήτων μνημονιακών δεσμεύσεων, γιατί η απαίτηση εφαρ-μογής τους υποχρεώνει, πέραν των καταστροφικώνκοινωνικών επιπτώσεων, σε νομοθετικά πραξικοπή-

ματα και περιορισμούς του δημοκρατικού ελέγχου. Ηάμεση κατάργηση του Παρατητηρίου, η απόδοση τωνσυνταγματικά κατοχυρωμένων πόρων και η αντικατά-σταση του νεοσυγκεντρωτικού «Καλλικράτη» πρέπει νααποτυπωθούν σε ένα νέο πλαίσιο λειτουργίας της αυ-τοδιοίκησης, που θα προκύψει από την αναγκαία ολο-κληρωμένη δημοκρατική και ριζοσπαστική μεταρρύθ-μιση του ενιαίου πολιτικοδιοικητικού μας συστήματος,κρατικού και αυτοδιοικητικού.

Με οδηγό τα συνθήματα, των δύο πιο σημαντικώνπαγκόσμιων κινημάτων της μετανεωτερικότητας, τουοικολογικού «Σκέψου παγκόσμια, δράσε τοπικά» καιτου κινήματος ενάντια στη νεοφιλελεύθερη παγκο-σμιοποίηση (anti global) «Οι άνθρωποι πάνω από τακέρδη», θα προσπαθήσουμε να ανιχνεύσουμε, θεωρη-τικά αλλά και ελπίζουμε πρακτικά, τις δυνατότητες δη-μιουργίας νέων μορφών αυτοθέσμισης των τοπικώνκοινωνιών, όπως έλεγε και κορυφαίος συμπατριώτηςμας στοχαστής.

Οι αρχές της επικουρικότητας και της εγγύτητας, ηστόχευση για εδαφική και κοινωνική συνοχή, οι οποίεςστο πρόγραμμά μας εκφράζονται με τη δημιουργία δια-μερισματικών συμβουλίων και την καθιέρωση συμμε-τοχικού προϋπολογισμού, τη θεσμοθέτηση τοπικών δη-μοψηφισμάτων και τη λειτουργία τοπικού αναπτυξια-κού συμβουλίου, την εφαρμογή ετήσιων απολογισμώνσε επίπεδο εκλογικού διαμερίσματος, αλλά και τηνεπαναλειτουργία των νομικών προσώπων, ως θεσμώνσυμμετοχής στη λήψη αποφάσεων και της αντιπολί-τευσης, χρηστών και εργαζομένων, ελπίζουμε να «αν-τέξουν» και να αναδιαμορφωθούν μέσα από τη συνεχήσυζήτηση μας με την κοινωνία και τους φορείς της.

Ο σταθερός στόχος μας για Αιγάλεω «Πόλη κοινωνι-κής αλληλεγγύης», προϋποθέτει συνεργασία, συμμε-τοχή και συντονισμό όλων των τοπικών φορέων (εργα-ζόμενοι ,επαγγελματοβιοτέχνες, εκκλησία, σύλλογοι,πρωτοβουλίες πολιτών κ.λπ.) με τον ∆ήμο.

Συμπληρώνεται δε με το μότο «συμμετέχουμε, αλλά-ζουμε τον εαυτό μας και την πόλη μας, με δημοκρατίακαι σχέδιο βιώσιμης τοπικής ανάπτυξης».

* Υποψήφιος δήμαρχος Αιγάλεω με το συνδυασμό«Ανάπλαση Αιγάλεω».

Στον πρώτογύρο ήσαστανστη δεύτερηθέση, λίγο πίσωαπό τον νυν δή-μαρχο, ΒασίληΖορμπά. Μπορείαυτή η διαφοράνα ανατραπείκαι να είστε ηεπόμενη δημο-τική αρχή;

Η «Νίκη τωνΠολιτών Αγ.Παρασκευής»

έχει μεγάλη ιστορία στα αυτοδιοικη-τικά πεπραγμένα της πόλης μας. Ήτανκαι είναι μια ευρεία αυτόνομη συσπεί-ρωση πολιτών από πολλές παρατάξειςκαι κόμματα, πολιτών από τα κινήματακαι τους κοινωνικούς αγώνες της Αγ.Παρασκευής. Η συμμετοχή μας στο∆ημοτικό Συμβούλιο αλλά κυρίωςστους χώρους που ζει και αγωνίζεται ηπόλη επιβραβεύεται συνεχώς ανοδικά.Έτσι, φτάσαμε στον δεύτερο γύρο καιυπάρχουν πολλά μηνύματα ότι εμείςθα είμαστε οι τελικοί νικητές της Κυ-ριακής. Οι πολίτες ξέρουν να κρίνουνπολιτικές αυτοδιοικητικές διαδρομές,αφοσίωση, ανιδιοτέλεια και καθημε-ρινή παρουσία στα προβλήματα καιτους αγώνες της Αγίας Παρασκευής.

Ποιο θεωρείτε το μεγαλύτερο πρό-βλημα της Αγίας Παρασκευής και γιατίεσείς μπορείτε να το διαχειριστείτε κα-λύτερα από τη νυν δημοτική αρχή;

Τα προβλήματα της πόλης είναιπολλά και διαφορετικής ποιότητας. Οιελεύθεροι διεκδικούμενοι χώροι (όπουη αποτυχία του απερχόμενου ∆ημάρ-χου είναι μεγάλη), η ανάγκη νέωναθλητικών χώρων (κανένας καινούρ-γιος στην θητεία του), η αλληλεγγύηκαι στήριξη της κοινωνίας (όπου έγι-ναν ελάχιστα), η ανάγκη χρηματοδοτή-σεων του ΕΣΠΑ (όπου πολύ λιγότερατων δυνατοτήτων που υπήρχαν «κέρ-δισε», χωρίς να έχει ειδικό σύμβουλο),ο πολιτισμός (χώρος που δεν έχουνσχέση), τα κινήματα της πόλης (∆ίκτυοΑλληλεγγύης το οποίο πρόσβαλε συ-στηματικά, γονεϊκό κίνημα που είχε εχ-θρική στάση, νεολαιίστικο που απα-ξίωσε) και βέβαια η καθημερινότητα μετην διαμπερή κυκλοφορία στην πόλη,με την ανάγκη ελεγχόμενης στάθμευ-σης, στις περιοχές του Μετρό (πουουδέν έπραξε) και η έγνοια των γειτο-νιών από τις οποίες απουσίαζε.

Το κυριότερο όμως, είναι το πρό-βλημα ∆ημοκρατίας και σχέσεων με τιςσυλλογικότητες και τους φορείς τηςκοινωνίας. Ζήσαμε 3,5 χρόνια απαξίω-σης των πάντων, ύβρεων και εχθρικήςσυμπεριφοράς. Ζήσαμε προσωπικές

απαξιώσεις πολιτών και συλλόγωναπό στόματος ∆ημάρχου, απεργοσπα-σία από τον ίδιο, έγκριση των ΜΑΤ πουεισήλθαν στην ΕΡΤ και πολλά άλλα.

Στον δήμο σας υπήρχαν άλλα δύοαριστερά ψηφοδέλτια, ένα του ΚΚΕκαι ένα της εξωκοινοβουλευτικής αρι-στεράς. Ποιο μήνυμα στέλνετε στονκόσμο που στήριξε αυτά τα δύο ψηφο-δέλτια εν όψει του δεύτερου γύρου;

Με τους συναγωνιστές που στελέχω-σαν και ψήφισαν τους συνδυασμούςπου στήριξαν το ΚΚΕ και η ΑΝΤΑΡ-ΣΥΑ-εξωκοινοβουλευτική αριστεράέχουμε συναντηθεί και συμπορευτεί σεόλα τα κινήματα τοπικά ή κεντρικά.∆εν έχουμε ουσιαστικές διαφορές.Στηρίζουμε τις δημοτικές δομές (σχο-λεία, παιδικούς σταθμούς κ.ά.), υπε-ρασπιζόμαστε την ανάγκη νέων διεκδι-κούμενων ελεύθερων χώρων, είμαστεμαζί στα ∆ίκτυα Αλληλεγγύης και στοναγώνα για τα χαράτσια, στους αγώνεςτων εργαζομένων της ΕΡΤ, στο αντι-φασιστικό κίνημα, στην στήριξη τωναπολυμένων της ∆ημοτικής Αστυνο-μίας όπως και τους σχολικούς φύλα-κες κ.α. Ισχυριζόμαστε ότι θα βρε-θούμε ξανά σε όλους τους κοινωνικούςκαι αυτοδιοικητικούς αγώνες. Αυτόείναι το μήνυμα που στέλνουμε σή-μερα. Έχουμε ανάγκη από την στήριξήτους και δεσμευόμαστε να υπερασπι-

στούμε την κοινωνία, να στηρίξουμετους εργαζομένους του ∆ήμου και νασυγκρουστούμε με την κεντρική εξου-σία και την δημοσιονομική πολιτικήτων μνημονίων και της φτωχοποίησηςτης κοινωνίας.

Tοπική δημοκρατία,συμμετοχή και κοινωνικός έλεγχος

∆εσμευόμαστενα υπερασπιστούμε την κοινωνίαΣυνέντευξη με τον υποψήφιο δήμαρχο Αγίας Παρασκευής, Γιάννη Σταθόπουλο

Ζήσαμε 3,5 χρόνιααπαξίωσης των πάντων,ύβρεων και εχθρικήςσυμπεριφοράς. Ζήσαμεπροσωπικέςαπαξιώσεις πολιτών καισυλλόγων απόστόματος ∆ημάρχου,απεργοσπασία από τονίδιο, έγκριση των ΜΑΤπου εισήλθαν στην ΕΡΤκαι πολλά άλλα.

“

Κεντρικός πολιτικός μας στόχοςείναι η ανατροπή των μνημονιακώνδεσμεύσεων, γιατί η απαίτησηεφαρμογής τους υποχρεώνει,πέραν των καταστροφικώνκοινωνικών επιπτώσεων, σενομοθετικά πραξικοπήματα καιπεριορισμούς του δημοκρατικούελέγχου.

“

2244 Η ΕΠΟΧΗ 24 Μαΐου 2014ΑΥΤΟ∆ΙΟΙΚΗΣΗ

Του Λευτέρη Ιωαννίδη*

Περισσότεροι από 10.000 πολίτεςτου δήμου Κοζάνης εμπιστεύτη-καν τη δημοτική κίνηση «Κο-

ζάνη - Tόπος να ζεις» την προηγούμενηΚυριακή, στέλνοντας το δικό τουςηχηρό μήνυμα. Ένα μήνυμα αισιοδο-ξίας και πίστης ότι ο δήμος Κοζάνηςγια πρώτη φορά μπορεί και πρέπει νααλλάξει μετά από 25 χρόνια διακυβέρ-νησης από την ίδια παράταξη. Εμπι-στεύτηκαν το νέο ήθος και ύφος, το δυ-ναμισμό, την αποφασιστικότητα, τηνπολυσυλλεκτικότητα, το συγκροτημένοκαι πρωτοποριακό πρόγραμμα της δη-μοτικής κίνησης «Κοζάνη - Τόπος ναζεις».Είπαν όχι στους μηχανισμούς καιτις υποσχέσεις.

Πίστεψαν ότι με μοχλό τη δημοτικήκίνηση μπορούμε όλοι μαζί να εξασφα-λίσουμε στους δημότες του δήμου μαςένα νέο μέλλον στηριγμένο στο σεβα-σμό του πολίτη, στην ανάταξη τηςπραγματικής οικονομίας, στη βελτίωσητης καθημερινότητας.

Τους ευχαριστούμε θερμά για την εμ-πιστοσύνη που έδειξαν στην κίνησήμας και μας βοήθησαν μέσα σε τριά-μιση χρόνια στη μεν περιφέρεια τουδήμου να εξαπλασιάσουμε τις δυνάμειςμας, στη δε πόλη, που είχε την ευκαιρίανα μας γνωρίσει καλύτερα και να συ-νεργαστεί μαζί μας, να τις τριπλασιά-σουμε (μόνο 961 ψήφοι μας χωρίζουναπό την παράταξη του κυρίου Μα-λούτα).

Τους ευχαριστούμε θερμά που μαςέδωσαν την ευκαιρία να βαδίσουμε σεμια κοινή πορεία και να κοντεύουμε τοόραμα μας για το δήμο Κοζάνης ναγίνει πράξη. Τους ευχαριστούμε που τορυάκι του 2010 μετατράπηκε σήμερα σεμεγάλο χείμαρρο, έτοιμο να παρασύρειστο διάβα του ό,τι πιο σαθρό και πα-λαιοκομματικό έχει οικοδομηθεί τα τε-λευταία 25 χρόνια στο δήμο Κοζάνης.

Ευχαριστούμε, όμως, κι αυτούς πουπαρακολουθώντας βουβά τις εξελίξειςμας έπιασαν κάποια στιγμή κρυφά τοχέρι και μας ευχήθηκαν καλή επιτυχία,αλλά συγγενικοί και φιλικοί δεσμοίτους εμπόδισαν την τελευταία στιγμήνα συνταχθούν μαζί μας. Τους καλούμεαυτή την Κυριακή, απαλλαγμένοι απότο βάρος της συναισθηματικής σταυρο-δοσίας να κάνουν το μεγάλο βήμα καινα μας στηρίξουν με την ψήφο τους.

Καλούμε ακόμα τους ψηφοφόρουςτων άλλων τριών συνδυασμών, αν πι-στεύουν ότι σήμανε και για το ∆ήμο Κο-ζάνης η ώρα της μεγάλης αλλαγής, ναυποστηρίξουν την δημοτική κίνησηαυτήν την Κυριακή και να βοηθήσουννα μετατρέψουμε όλοι μαζί το χείμαρροσε πραγματικό ποτάμι ανατροπής.

Τέλος, καλούμε όσους δεν μετείχανστις εκλογές της 18ης Μαΐου, πικραμέ-νοι από τον τρόπο άσκησης της εξου-

σίας μέχρι τώρα, αηδιασμένοι και δύ-σπιστοι, να κάνουν το μεγάλο άλμα, ναξαναπιστέψουν, όχι μόνο στις δικέςτους κρυφές δυνάμεις, αλλά και στηδύναμη των πολιτών και των συλλογι-κοτήτων και να βοηθήσουν με την πα-ρουσία τους στις κάλπες την μεγάληανατροπή στο δήμο Κοζάνης.

Εμείς θα είμαστε εκεί σφυρηλατών-τας σχέσεις εμπιστοσύνης και συνεργα-σίας με όλους, γιατί θέλουμε τους πο-λίτες, όχι απλώς θεατές των εξελίξεων,αλλά ενεργούς και συνοδοιπόρους στομεγάλο έργο της εκ νέου ανοικοδόμη-σης του δήμου Κοζάνης.

Τους θέλουμε όχι μόνο για την ψήφοτους, να δίνουν μια φορά στα τέσσεραχρόνια το «παρών», αλλά να μας παρα-κολουθούν καθημερινά, να ελέγχουνκάθε πρόταση και απόφασή μας, νασυνδιαμορφώνουν μαζί μας το κοινόμέλλον.

Στο νέο δήμο που οραματιζόμαστεχωράνε όλοι, τόσον οι οπαδοί της συμ-πολίτευσης, όσο και αυτοί της αντιπο-λίτευσης. Ο νέος δήμος δεν θα στηρίζεικαι δεν θα εξυπηρετεί μόνο «τα δικάμας παιδιά», αλλά θα είναι ανοιχτός σεόλους τους πολίτες ανεξαρτήτως κατα-γωγής, πολιτικής παράταξης και χρώ-ματος.

Την ερχόμενη Κυριακή αναμετράταιτο παλιό με το νέο. Είναι ευθύνη όλωνμας να επιλέξουμε τη δημοτική αρχήπου μας αξίζει. Εκλογικό ραντεβού την25η του Μάη.

* Υποψήφιος δήμαρχος Κοζάνης μετο συνδυασμό «Κοζάνη - Τόπος ναζεις».

Έφτασε η ώρα της ριζικήςανατροπής στο ΠέραμαΤου Γιάννη Λαγουδάκη*

Την Κυριακή 25 Μαΐου, στο Πέραμα, δεν θα αναμετρηθούν απλώς δύο υπο-ψήφιοι δήμαρχοι, δύο δημοτικοί συνδυασμοί, όπως συνέβαινε τις τελευταίεςτετραετίες. Αυτή τη φορά, στο δεύτερο γύρο των δημοτικών εκλογών βρί-σκονται για πρώτη φορά δυο διαφορετικές και εκ διαμέτρου αντίθετες πολι-τικές προτάσεις για την πόλη. Αναμετράται το παλιό, το πολλές φορες δοκι-μασμένο και συντριπτικά αποτυχημένο σύστημα διαχείρισης του δήμου, με ένασυνδυασμό, ο οποίος απαρτίζεται από ανθρώπους των κινημάτων, του πολι-τισμού και των επιστημών και που στόχο έχει να κάνει το Πέραμα πόλη της αλ-ληλεγγύης, της συμμετοχής και της δημοκρατίας.

Το Πέραμα των ανέργων, των πολιτών χωρίς ιατροφαρμακευτική περί-θαλψη, των σπιτιών χωρίς ρεύμα, των ρατσιστικών και φασιστικών επιθέσεων,του τεράστιου χρέους, της περιβαλλοντικής υποβάθμισης, των δεξαμενών πε-τρελαίου, της έλλειψης πρασίνου και δημοτικών χώρων, δεν είναι η πόλη πουαξίζει σε εμάς και τα παιδιά μας. ∆εν αποτελεί τυχαίο γεγονός πως το Πέραμα,αποτελώντας την κατ’ εξοχήν εργατική γειτονιά του Πειραιά, έχει επιλεγεί ναυποστεί τα αποτελέσματα μιας σειράς βαθιά ταξικών πολιτικών σε βάθος δε-καετιών. Και είναι ακριβώς αυτές οι πολιτικές σε συνδυασμό με τους πρό-σφατους εφαρμοστικούς νόμους των μνημονίων που έχουν μειώσει τη χρημα-τοδότηση των Ο.Τ.Α. κατά 60%, οι οποίες μας έχουν καταδικασει στην εξα-θλίωση, την υποβάθμιση και τη μιζέρια. Αυτή η κατάσταση είναι αδύνατον νασυνεχιστεί και δεν πρέπει να συντηρηθεί ούτε καν βραχυπρόθεσμα.

Απέναντι σ’ αυτες τις πρακτικές και στην τεράστια ανθρωπιστική κρίση, επι-διώκουμε να συγκροτήσουμε ένα πόλο δημοκρατίας και αγώνα στο Πέραμα. Ησημερινή κατάσταση δεν μας καλύπτει. Υπερασπιζόμαστε μόνο εκείνα τα χα-ρακτηριστικά του δήμου που θα αποτελέσουν τη βάση του Περάματος πουοραματιζόμαστε. Αγωνιζόμαστε για ένα Πέραμα με υψηλής ποιότητας δημο-τικές και κοινωνικές δομές, για ένα δήμο με διαφάνεια, αξιοκρατία και συμ-μετοχή των πολιτών. Η δέσμευσή μας είναι ότι θα μπει ένα τέλος στην κακο-διαχείριση, την αδιαφάνεια, τη σπατάλη και στις πελατειακές σχέσεις. Μεμόνο όπλο την ενεργό συμμετοχή των συμπολιτών μας, πιστεύουμε πωςέφτασε η ώρα να λειτουργεί ο δήμος μας πάνω στις αρχές και τις διαδικασίεςτης άμεσης δημοκρατίας. Τα κέντρα λήψης των αποφάσεων για τα ζητήματατης πόλης είναι αναγκαίο να μετατοπιστούν στις τοπικές συνελεύσεις και στασυνοικιακά συμβούλια των δημοτών, ενώ οι κρίσιμες και καθοριστικές για τοδήμο μας αποφάσεις θα επιδιώξουμε να λαμβάνονται ακόμα και με δημοψη-φίσματα δεσμευτικού χαρακτήρα.

Ο συνδυασμός μας «Μαζί για την Ανατροπή», ο οποίος έχει συγκροτηθεί στηβάση μιας πρωτοφανούς στήριξης και ενωτικής συνεργασίας πολιτικών καικοινωνικών δυνάμεων (ΣΥΡΙΖΑ, Ανεξάρτητοι Έλληνες, Ε.Π.Α.Μ., ΟικολόγοιΠράσινοι, συλλογικότητες του Περάματος, ∆ημοτικές Κινήσεις «Πρωτοβουλίαγια το Πέραμα» και «Συνεργασία για το Πέραμα», ανένταχτοι πολίτες) φιλο-δοξεί να γίνει ο πρωτεργάτης αυτού του διαρκούς εγχειρήματος αναβάθμισηςτης ποιότητας της ζωής μας που έχουν τόσο ανάγκη οι πολίτες του Περάμα-τος. Πιστοί στις αρχές και τις αξίες μας, συνεχίζουμε καθημερινά τον αγώναμας, με επόμενο σταθμό τη μεγαλειώδη νίκη την ερχόμενη Κυριακή. Ενόςαγώνα που συνεχίζεται και θα συνεχίζεται μόνο χάρη στην υποστήριξη, συμ-μετοχή και ενεργοποίηση όλων των πολιτών του Περάματος.

* Υποψήφιος δήμαρχος Περάματος με το συνδυασμό «Μαζί για την Ανα-τροπή».

Η δέσμευσή μας είναι ότι θα μπει ένα τέλοςστην κακοδιαχείριση, την αδιαφάνεια, τη σπα-τάλη και στις πελατειακές σχέσεις. Με μόνοόπλο την ενεργό συμμετοχή των συμπολιτώνμας, πιστεύουμε πως έφτασε η ώρα να λειτουρ-γεί ο δήμος μας πάνω στις αρχές και τις διαδι-κασίες της άμεσης δημοκρατίας.

“

Να επιλέξουμε τηδημοτική αρχήπου μας αξίζει

Θέλουμε τους πολίτες,όχι απλώς θεατές τωνεξελίξεων, αλλάενεργούς καισυνοδοιπόρους στομεγάλο έργο της εκνέου ανοικοδόμησης τουδήμου Κοζάνης. Τουςθέλουμε όχι μόνο γιατην ψήφο τους, αλλά ναελέγχουν κάθε πρότασηκαι απόφασή μας, νασυνδιαμορφώνουν μαζίμας το κοινό μέλλον.

“

Η ΕΠΟΧΗ 24 Μαΐου 2014 2255ΑΥΤΟ∆ΙΟΙΚΗΣΗ

Σε περίπτωση που κερδίσετετο δήμο. Ποιες θα είναι οιπρώτες σας προτάσεις που θαυλοποιήσετε από το πρό-γραμμά σας; Την ώρα που η κοινωνία έχειβυθιστεί στην απόγνωση καιτην ανασφάλεια, το πρώτο μέ-λημα της Τοπικής Αυτοδιοίκη-σης, ενός μεγάλου δήμου, όπωςαυτός της Λάρισας, θα πρέπεινα είναι η αντιμετώπιση τηςανθρωπιστικής αυτής κρίσης.Άρα λοιπόν, η πρώτη και κύρια

επιλογή μας θα είναι να δημι-ουργήσουμε ένα δήμο «ασπίδα»για τους πιο αδύναμους. ΣτηΛάρισα δραστηριοποιούνταιπολλοί φορείς και συλλογικό-τητες, που προσφέρουν σημαν-τικότατο έργο. Μαζί με το δήμοθα μπορούσαν να δημιουργή-σουν ένα δίκτυ προστασίας γιατους πιο αδύναμους συμπολί-τες μας. Θέλουμε να σταθούμε δίπλαστους συμπολίτες που απογοη-τεύονται, οργίζονται σηκώνουν

τα βάρη της κρίσης. Θέλουμετην πόλη μας ανθρώπινη και τοδήμο μας, δήμο της διαφάνειαςτης συμμετοχής και του ελέγ-χου των πολιτών, της κοινωνι-κής πολιτικής και αλληλεγ-γύης. Και είμαστε έτοιμοι ναστηριχθούμε στο τρίπτυχο λο-γοδοσία - διαφάνεια - συλλο-γική λειτουργία.Βεβαίως, υπάρχουν και τα θέ-ματα της καθημερινότητας: ηκαθαριότητα, το κυκλοφοριακό,οι λακκούβες, τα πεζοδρόμια,όπου χρειάζονται παρεμβάσειςώστε να βελτιώσουμε την κα-θημερινότητα του πολίτη. Σε ποιους απευθύνεστε να σαςστηρίξουν ώστε να κερδίσετετη μάχη του δεύτερου γύρου; Το κάλεσμα της ΣυμπαράταξηςΛαρισαίων είναι πανδημοκρα-τικό και απευθύνεται σε όλεςτις Λαρισαίες και τους Λαρι-σαίους. Ουσιαστικά, θεωρούμεως βάση μας όλο τον δημοκρα-τικό, προοδευτικό κόσμο τηςπόλης, ανθρώπους με ανοιχτήσκέψη και πολλή αγάπη για τηνπόλη. Είμαστε, εξάλλου, η μόνηδημοτική παράταξη που από τηγένεση της έδειξε έμπρακτα

ότι ενώνει τους πολίτες και τιςδυνάμεις της τοπικής κοινω-νίας, ανεξάρτητα από κομμα-τική προέλευση, στον αγώναγια την υπεράσπιση και τουδήμου μας και της ζωής τουκαθενός μας.Η αποχή είναι ο μεγαλύτεροςνικητής της προηγούμενης Κυ-ριακής. Τι θα λέγατε σε κά-ποιον ώστε να τον προτρέ-ψετε να πάει να ψηφίσει; Σε όλους τους συμπολίτες μουθα ήθελα να θυμίσω ότι τηνΚυριακή δίνουμε μια πραγμα-τική μάχη για την πόλη μας καιτις ζωές μας. Το αποτέλεσματης Κυριακής θα κρίνει τη ζωήόλων μας για τα επόμενα 5χρόνια, όχι απλά τον επόμενοδιαχειριστή του δήμου. Ψηφί-ζουμε για το μέλλον με γνώ-μονα τα συμφέροντα του δήμουκαι της κοινωνίας και όχι τωνεπιτηδείων που βλέπουν τοδημαρχικό θώκο ως ευκαιρίαγα προσωπικό όφελος και προ-βολή. Χρειάζεται η συμμετοχήόλων μας ώστε επιτέλους ναγίνει η πραγματική ανατροπήπου έχει ανάγκη ο δήμος μας.

Η διαφορά μεταξύ της δικής σας υπο-ψηφιότητας και του Μπέου είναι 13,5 μο-νάδες. Πιστεύετε ότι αυτή η μάχη μπορείνα κερδηθεί;

Το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου απο-τελεί μια πρώτη δικαίωση.

Ο βολιώτικος λαός με την ψήφο του τηνπρώτη Κυριακή, έστειλε τα μηνύματα πουήθελε. Έκανε τις επιλογές του είτε κομ-ματικές, είτε πολιτικές γενικότερα, είτεεπιλογής συμβούλων. Αυτή την Κυριακή,αυτά τα διλήμματα τέλειωσαν. Αυτή τηνΚυριακή με την ψήφο μας, επιλέγουμε δή-μαρχο. Μια επιλογή η οποία δεν μπορεί νααλλάξει για την επόμενη 5ετία. Μια επι-λογή η οποία έχει να κάνει με τα χαρακτη-ριστικά, με την πορεία, με την προοπτικήκαι την ταυτότητα της πόλης μας. Μιαεπιλογή ανάμεσα σε εμάς και σε ό,τι εκ-φράζει η υποψηφιότητα του κ. Μπέου.

Η πλατιά κοινωνική συμμαχία που σχη-ματίστηκε με πρωτοβουλία της παράτα-ξής μας, των ∆ρόμων Συνεργασίας Ανα-τροπής και Αλληλεγγύης, γίνεται η ισχυρήδύναμη αλλαγής που χρειάζεται ο δήμοςΒόλου. Συμπολίτες οι οποίοι στον πρώτογύρο ήταν εγκλωβισμένοι, κομματικάεξαρτημένοι, ίσως και υποχρεωμένοι, σή-μερα είναι απελευθερωμένοι να ακολου-θήσουν την καρδιά τους. Με αυτά τα δε-δομένα, θεωρούμε ότι αυτή η διαφορά όχιμόνο μπορεί να ανατραπεί αλλά και ναεξελιχθεί σε θρίαμβο της δημοκρατίας, σενίκη της αυτοδιοίκησης. Σε μια νίκη τουΒόλου της κοινωνικής αλληλεγγύης καιτης προόδου. Μια νίκη όλων των κατοί-κων του Βόλου.

Ο Αχ. Μπέος αν και υπόδικος για στη-μένους αγώνες και μόνο με την ιδιότητατου πρώην προέδρου του Ολυμπιακού Β.κατάφερε να περάσει πρώτος στο δεύ-τερο γύρο. Τι σημαίνει για την αυτοδιοί-κηση αυτή η εξέλιξη;

Είναι μια πολύ αρνητική εξέλιξη. Είναι,όμως, και απόρροια του πελατειακού καικομματικού κράτους που κυβέρνησε τηχώρα μας από τη μεταπολίτευση μέχρισήμερα. Οι πολίτες οργισμένοι και θυμω-μένοι από την πλέον βίαιη δημοσιονομικήπροσαρμογή που γνώρισε ποτέ, τις τελευ-ταίες δεκαετίες, ευρωπαϊκή χώρα, έριξανψήφο διαμαρτυρίας για το πολιτικό σύ-στημα που διακυβέρνησε τη χώρα τα τε-λευταία σαράντα χρόνια. Όμως δεν είμα-στε όλοι ίδιοι. Επίδοξοι «σωτήρες» δενυπάρχουν. Εμείς έχουμε διαγράψει μια ση-μαντική αυτοδιοικητική διαδρομή στηνπολιτική ζωή του Βόλου και αισθανόμα-

στε υπερήφανοι που κανένας πολιτικόςδεν έχει να μας προσάψει την παραμικρήσκιά για διαφθορά, για υπόγειες συναλλα-γές, για ανεπάρκεια αυτοδιοικητικού καιπρογραμματικού λόγου και για μη σθεναρήστάση στους αγώνες της τοπικής κοινω-νίας.

Αν κερδίσετε το δήμο ποιες θα είναι οιπρώτες σας κινήσεις;

Ένας δήμος με κοινωνική αλληλεγγύη,ένας δήμος συμμετοχικός και με ανθρώ-πινο πρόσωπο, ένας δήμος που θα ενι-σχύει τις κοινωνικές, πολιτιστικές καιαθλητικές υποδομές του και ένας δήμοςδιεκδικητικός με τεκμηριωμένο αυτοδι-οικητικό λόγο, θα είναι μερικές από τιςπροτεραιότητές μας όταν ο βολιώτικοςλαός μας δώσει την εντολή διοίκησης τουδήμου.

Ακόμα και στην περίπτωση που εκλε-γείτε δημοτική αρχή, στο ∆Σ θα υπάρχουνχρυσαυγίτες, οι οποίοι θα έχουν εκλεγείμέσω του ψηφοδελτίου του Μπέου. Τιστάση θα κρατήσετε;

Θα τους αντιμετωπίσουμε, όπως πάντα,με πολιτικά μέσα. ∆εν θα επιτρέψουμε σεκαμία περίπτωση να μετατραπεί ο Βόλοςσε …ροντέο. Οι θιασώτες του πλέον απο-κρουστικού πολιτικού μορφώματος πουγνώρισε τις τελευταίες δεκαετίες η χώραμας, θα πάρουν ηχηρή απάντηση από όλατα στελέχη του συνδυασμού μας αλλά καιαπό την συντριπτική πλειοψηφία του δη-μοκρατικού λαού του Βόλου, ο οποίος δια-χρονικά ήταν πάντα πρωτοπόρος σεόλους τους πολιτικούς, κοινωνικούς καιεργατικούς αγώνες.

•

Ψηφίζουμε για το μέλλονΣυνέντευξη με τον υποψήφιο δήμαρχο Λάρισας Απόστολο Καλογιάννη

Την Κυριακή δίνουμεμια πραγματική μάχηγια την πόλη μας καιτις ζωές μας. Τοαποτέλεσμα της Κυ-ριακής θα κρίνει τηζωή όλων μας για ταεπόμενα 5 χρόνια, όχιαπλά τον επόμενοδιαχειριστή τουδήμου.

“

∆εν θα επιτρέψουμε να μετατραπείο Βόλος σε… ροντέοΣυνέντευξη με τον υποψήφιο δήμαρχο Βόλου Μαργαρίτη Πατσιαντά

∆εν είμαστε όλοι ίδιοι.Επίδοξοι «σωτήρες»δεν υπάρχουν. Εμείςέχουμε διαγράψει μιασημαντικήαυτοδιοικητικήδιαδρομή στην πολιτικήζωή του Βόλου καιαισθανόμαστευπερήφανοι πουκανένας πολιτικός δενέχει να μας προσάψειτην παραμικρή σκιά γιαδιαφθορά.

“

2266 Η ΕΠΟΧΗ 24 Μαΐου 2014KOINΩΝΙΑ

Οπως συνηθίζεται, μετά από τιςεκλογές όλοι αυτοαποκαλούνταινικητές ερμηνεύοντας, όπως τους

συμφέρει, τα αποτελέσματα. Αυτό πουέγινε, όμως, στη Θεσσαλονίκη την περα-σμένη Κυριακή δεν επιδέχεται πολλαπλέςή ιδιοτελείς ερμηνείες. Ένα αυθόρμητο κιακηδεμόνευτο κίνημα ενέπνευσε τη συν-τριπτική πλειοψηφία του κόσμου κι επέ-βαλε τη διενέργεια ενός δημοψηφίσμα-τος, με θέμα ένα από τα σημαντικότερααγαθά της ζωής, το νερό. Και μόνο το ότιαυτό το δημοψήφισμα πραγματοποι-ήθηκε αποτελεί σημαντική παρακατα-θήκη, που θα οδηγήσει σε μια νέα κουλ-τούρα διεκδίκησης δημοψηφισμάτων καιγια άλλα ζωτικά θέματα που βρίσκονταισε κίνδυνο. Επίσης, αποτελεί μια νίκη τηςλαϊκής έκφρασης και της άμεσης δημο-κρατίας που θα στείλει ένα ηχηρό μήνυμα

στην υποτελή κυβέρνηση των μνημονίωνκαι του ξεπουλήματος κάθε δημόσιουαγαθού.

Το Σάββατο στις 17 Μάη, η κυβέρνησηέβαλε πάλι το αποκρουστικό της προσω-πείο και προσπάθησε να τρομοκρατήσειτους εθελοντές του νερού, αλλά και τουςψηφοφόρους, ώστε να εμποδίσει τη διε-ξαγωγή και τη μαζικότητα του δημοψη-φίσματος. Με μια, φασιστικής έμπνευ-σης, διάτρητη εγκύκλιο, το υπουργείοEσωτερικών ζητούσε από την εισαγγελίακαι την αστυνομία να συλλάβουν τουςεθελοντές, που θα έστηναν τις κάλπεςτου νερού στα εκλογικά κέντρα. Επίσης,τα γελοία παπαγαλάκια τους προσπαθού-σαν από τα κανάλια να υποβαθμίσουν καινα απονομιμοποιήσουν το δημοψήφισμα.Παρά τον κίνδυνο πειθαρχικής δίωξης κιαπόλυσης που ενέχει, για τους δημόσιους

υπαλλήλους, κάθε πιθανή σύλληψη, οικάλπες του νερού στήθηκαν κανονικάέξω από όλα τα εκλογικά κέντρα του πο-λεοδομικού συγκροτήματος και κανείςδεν τόλμησε να εμποδίσει στην πράξη τηδιεξαγωγή του δημοψηφίσματος. Οιαπειλές μιας ανάλγητης κυβέρνησης πουπνέει τα λοίσθια έπεσαν στο κενό, όλοι οιεθελοντές ήταν στο πόστο τους και γύρωστους 218.000 πολίτες ψήφισαν στο δη-μοψήφισμα, δίνοντας το συντριπτικό πο-σοστό 98% στο «όχι στην ιδιωτικοποίησητου νερού». Απλοί άνθρωποι, ανεξάρτητααπό τη δημοτική παράταξη που ψήφιζαν,έριχναν το «όχι» στην κάλπη και εκφρα-ζόντουσαν ανοιχτά εναντίον της κυβέρ-νησης που ξεπουλά τα πάντα σε ιδιώτες.Κι αυτή η αντικυβερνητική διάθεση, είναισίγουρο ότι θα εκφραστεί και στην κάλπητων ευρωεκλογών.

Ήταν μετρημένοι στα δάχτυλα του ενόςχεριού όσοι σχολίασαν αρνητικά το δημο-ψήφισμα, λοβοτομημένοι από τη χειρα-γώγηση των ΜΜΕ και της κυβερνητικήςπροπαγάνδας, μιλώντας για παράνομηδιαδικασία και αναπαράγοντας βλακώδησχόλια δημοσιογραφίσκων για δημοψή-φισμα τύπου Ουκρανίας. Αυτό, όμως, πουήταν αποκαρδιωτικό ήταν για άλλη μιαφορά η στάση του ΚΚΕ. Ο υποψήφιος δή-

μαρχος της Λαϊκής Συσπείρωσης με τησυνοδεία του αγνόησαν προκλητικά τιςκάλπες του νερού κι έδωσαν γραμμήστους ψηφοφόρους τους να μην ψηφί-σουν στο δημοψήφισμα. Αρκετός, όμως,απλός κόσμος που φαινόταν να έχειεπαφή με τους κομματικούς αντιπροσώ-πους του ΚΚΕ παρέκαμψε τη «γραμμή» κιήρθε και ψήφισε για το νερό. Γι’ άλλη μιαφορά, ο συστημικός χαρακτήρας κι οιμυωπικές επιλογές του ΚΚΕ βρίσκουναπέναντί τους τον κόσμο. Το κόμμα δενσυμμετείχε και προσπάθησε να απαξιώ-σει ένα δημοψήφισμα, που έδινε τη δυνα-τότητα στους πολίτες να εκφραστούν γιαένα τόσο σημαντικό θέμα, γιατί δεν θέλειενεργούς πολίτες με πρωτοβουλίες αλλάάβουλους υποστηριχτές που θα υπακούνστον κεντρικό σχεδιασμό και στην αυθεν-τία της ηγεσίας. Ήταν μάλιστα χαρακτη-ριστική η ειρωνική επίθεση μιας νεαρήςκνίτισας, όταν με την ορμητική τυφλό-τητα του νεοφώτιστου ήρθε στις κάλπεςτου νερού και μας είπε ότι τα δημοψηφί-σματα είναι αστικά κόλπα και δεν λύνουνκανένα πρόβλημα. ∆υστυχώς, αυτό τοκόμμα δεν θ’ αλλάξει ποτέ…

Ο δικηγόρος του διαβόλου

∆ΑΙΜΟΝΙΚΑ

Νίκησε το κίνημα για το νερό

«Το 57% των Ελλήνων φοβάταιπως υπάρχει μεγάλος κίνδυ-νος βασανισμού τους σε περί-

πτωση που συλληφθούν από την αστυ-νομία. Αυτό το ποσοστό είναι πολύ ση-μαντικό αν σκεφτούμε πως ξεπερνά τοφόβο, παραδείγματος χάριν, των ανθρώ-πων στο Πακιστάν, και οφείλεται πι-στεύουμε στην έλλειψη του κράτους δι-καίου στην Ελλάδα και στο καθεστώςατιμωρησίας της αστυνομικής βίας» συμ-περαίνει η ∆ήμητρα Σπαθαρίδου, υπεύ-θυνη στο ελληνικό τμήμα της ∆ιεθνούςΑμνηστίας για την παγκόσμια εκστρα-τεία «Stop στα βασανιστήρια».

«Από την ίδρυση της οργάνωσης η κα-ταπολέμηση των βασανιστηρίων ήτανστη βασική ατζέντα μας. Κρίνεται, όμως,πως τη δεδομένη στιγμή είναι απαραί-τητη μια μεγάλη εκστρατεία για το ζή-τημα, καθώς βάσει των ερευνών μας σε141 χώρες, τα τελευταία πέντε χρόνια ταβασανιστήρια συνεχίζουν να υπάρχουνείτε ως μεμονωμένα περιστατικά, είτε ωςπάγια τακτική των αρχών» εξηγεί στηνΕποχή. Στόχος τους είναι να ασκήσουνπίεση στα κράτη προκειμένου να υλο-ποιήσουν τις δεσμεύσεις τους που απορ-ρέουν από την υπογραφή της σύμβασηςτου ΟΗΕ κατά των βασανιστηρίων το1984, και που ακόμα δεν έχουν εφαρμο-στεί πρακτικά σε πολλές περιπτώσεις.

Ως βασανιστήριο θεωρείται οποιαδή-ποτε απάνθρωπη κακομεταχείριση απότις κρατικές αρχές, έχοντας είτε τημορφή της σωματικής βίας, είτε της ψυ-χολογικής βίας και της απειλής. Το Με-ξικό και η Νιγηρία, σύμφωνα με τις έρευ-νες, εμφανίζονται να είναι τα δύο κράτηπου δεν ισχύει κανένα κράτος δικαίουόσον αφορά στην κράτηση. Παρόλ’ αυτά,όπως εξηγεί η υπεύθυνη, τα ποσοστάείναι πάντα κατά προσέγγιση, αφού ηπρακτική των βασανιστηρίων είναι κάτιπου γίνεται υπό μυστικότητα και πολλά

περιστατικά δεν βλέπουν το φως της δη-μοσιότητας.

Η περίπτωση της Ελλάδας

«Το ενθαρρυντικό στα αποτελέσματατης έρευνας για την Ελλάδα είναι ότι το89% ζητά μια καθαρή νομοθεσία απέ-ναντι στα βασανιστήρια και ότι το 88%δεν αποδέχεται την άσκηση βασανιστη-ρίων για κανένα λόγο, ούτε δηλαδή γιατην απόσπαση πληροφοριών. Αυτό δεί-χνει πως οι ελληνικές αρχές υποχρεούν-ται να λάβουν τα αντίστοιχα μέτρα» σύμ-φωνα με τη ∆ήμητρα Σπαθαρίδου.

Στην Ελλάδα, εξηγεί στην Εποχή, ταβασανιστήρια παίρνουν τη μορφή συ-στηματικής πρακτικής ιδίως όσοναφορά τους μετανάστες στα σύνορα, είτεμε τη κακοποίησή τους, είτε με τις πα-ράνομες απωθήσεις. «Πρόκειται για μιαπρακτική που παραβιάζει το δικαίωμάτους στη ζωή και τα ανθρώπινα δικαιώ-

ματα».Αν λάβουμε υπόψιν την έρευνα της

∆ιεθνούς Αμνηστίας «Κράτος εν κράτει»γίνεται φανερό πως ο φόβος του 57%των Ελλήνων για κακοποίησή τους απότις κρατικές αρχές, μόνο παράλογος δενμπορεί να θεωρηθεί. Αρκετά συνήθηςπρακτική εμφανίζεται η αστυνομική βία,με παραδείγματα από πρόσφυγες, δια-δηλωτές, κατοίκους της Ιερισσού, μετους ξυλοδαρμένους συλληφθέντες στοΒελβεντό και πολλά ακόμη.

«Είδα τέσσερις αστυνομικούς τωνΜΑΤ, οι δύο από αυτούς σχημάτισαν τρί-γωνο και ένας τρίτος ανάμεσά τους κρα-τούσε τον εκτοξευτήρα δακρυγόνων καιμε σημάδεψε. Το κάνιστρο με χτύπησεστο δεξί μάτι και εξερράγη. Το δεξί μουμάτι διαλύθηκε, προσπάθησα να κάνωπίσω και ένιωσα ζαλάδα, το πρόσωπόμου ήταν σκεπασμένο με αίμα. Άκουσαμια γυναίκα δίπλα μου να λέει, το σκό-τωσαν το αγόρι», περιγράφει σε αυτήντην έρευνα ο Γαβριήλ, που έχασε το δεξί

του μάτι, απλά γιατί διαδήλωνε στο Κε-ρατσίνι κατά της φασιστικής δολοφο-νίας του Παύλου Φύσσα.

Ασυλία στην αστυνομικήαυθαιρεσία

Η ∆ιεθνής Αμνηστία ζητά να πάψει πιααυτή η ασυλία της αστυνομικής αυθαιρε-σίας. Πρώτον να ιδρυθεί ένα πραγματικάανεξάρτητο γραφείο καταγγελιών αυτώντων περιστατικών, και όχι όπως τώραπου υπάγεται στο υπουργείο ∆ημόσιαςΤάξης και στην αστυνομία, ώστε να μηναποσιωπούνται και να διαλευκαίνονταιοι υποθέσεις. Οι αστυνομικοί να φορούντα διακριτικά τους σε εμφανές σημείο,ώστε να μην αποκρύπτεται η ταυτότητάτους. Η βιντεοσκόπηση των ανακρίσεωνέχει παρατηρηθεί πως έχει βοηθήσειστην μείωση περιστατικών βασανισμούσε άλλες χώρες. Βασικό, όμως, είναι οιδικαστικές αρχές να είναι αμερόληπτεςκαι να αντιμετωπίσουν την αυθαιρεσία,παράλληλα με την ευθυγράμμιση των ελ-ληνικών αρχών με τα διεθνή πρότυπα σεελλείμματα του νομικού πλαισίου απέ-ναντι στο ζήτημα.

«Ιδίως όσον αφορά στους μετανάστες,η κρίση έχει σκληρύνει τη γλώσσα και τηστάση των αρχών. ∆εν μπορεί να αποτε-λέσει, όμως, καμία δικαιολογία για τηνπαραβίαση των δικαιωμάτων και των κε-κτημένων μας» καταλήγει η ∆ήμητραΣπαθαρίδου.

Τζέλα Αλιπράντη

ΕΚΘΕΣΗ ΤΗΣ ∆ΙΕΘΝΟΥΣ ΑΜΝΗΣΤΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑ

Οι κρατικές αρχέςακόμα βασανίζουν

Προσφορά Για την ενίσχυση της «Εποχής» οσύντροφος Τ.Μ. Πρόσφερε 100ευρώ.

Η ΕΠΟΧΗ 24 Μαΐου 2014 2277ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Οπως σας είχαμε υποσχεθεί από τοπροηγούμενο φύλλο, με αφορμήτο Queer Festival στο υπό κατά-

ληψη θέατρο «Εμπρός» αλλά και το θεα-τρικό φεστιβάλ Page_31 του καλλιτεχνι-κού πολυχώρου «CAMP», στο παρόνφύλλο θα μιλήσουμε για τον κοινωνικόρόλο των σύγχρονων, μεταμοντέρνωνπαραστατικών τεχνών, δηλαδή των πο-λυάριθμων ανάλογων φεστιβάλ πουδιοργανώνονται τα τελευταία χρόνια σεαντισυμβατικούς θεατρικά χώρους ή καιστο δρόμο. Με σταθερό ενδιαφέρον γιααυτού του είδους την τέχνη, που εγκατα-λείπει για ιδεολογικούς εν τέλει λόγουςτις μεγάλες, ως επί το πλείστον, «ιταλι-κού» τύπου σκηνές, που διαχωρίζουντους ηθοποιούς από το κοινό για να εξα-σφαλίσουν την «ασφάλειά» του και να τοσυγκινήσουν μεν, αλλά από απόσταση,να το ευχαριστήσουν και τελικά να τοκαταβυθίσουν σε μια ίσως και μεγαλύ-τερη αδιαφορία για τα κοινωνικά, πολι-τικά, οικονομικά και ψυχολογικά προ-βλήματα των ηρώων των έργων που πα-ρακολουθεί αλλά και των αληθινών αν-θρώπων γύρω του.

Queer Festival

Πέρυσι, στις 21 Ιουλίου, είχε δημοσι-ευτεί στην «Εποχή» άρθρο με τίτλο: «Τοθέατρο φόρουμ ως κοινωνική παρέμ-βαση», που αφιερώθηκε στο μεγαλύτερομέρος του σε μια συνέντευξη-συζήτησηπου είχαμε με τον πολυσχιδή ΝίκοΓκόβα, για το θέμα του θεάτρου φόρουμκαι του θεάτρου των Καταπιεσμένων τουAugusto Boal στη χώρα μας. Εκείνη η συ-ζήτηση «έκλεινε» με την παρουσίαση τουπρώτου και πρόσφατου, όταν γραφόταντο άρθρο, Queer Festival στο θέατρο «Εμ-πρός», με όσα μας είχε δηλώσει η Κατε-ρίνα Ρίγλη, η οποία από τότε μας είχεαποκαλύψει την πρόθεση για ένα δεύ-τερο Queer Festival στο θέατρο Εμπρός.Η Κατερίνα έκανε την μεγάλη έκπληξηφέτος καθώς συμμετείχε και ως καλλι-τέχνις στο δεύτερο Queer Festival.

Το φεστιβάλ αυτό στέφτηκε και φέτοςμε αξιοσημείωτη επιτυχία εφόσον δεναπετέλεσε απλώς και μόνο ένα ακόμηκαλλιτεχνικό φεστιβάλ, παρά μέσα απόποικίλες δραστηριότητες, όπως διαλέ-ξεις, εργαστήρια αλλά και ενδιαφέρου-σες παραστάσεις και αναπάντεχες αλλάκατά τα άλλα ψυχαγωγικές αναπαρα-στάσεις του φύλου, είτε βιολογικού (sex)είτε κυρίως κοινωνικού (gender), κατά-φερε να θέσει εκ νέου το ίδιο θέμα, δη-λαδή την κοινωνική διάσταση του φύλουαλλά και το ίδιο το φύλο ως κοινωνικήκατασκευή, διαχωρίζοντας την έννοιατου queer από την ομοκανονικότητααλλά και από την ίδια την ομοφυλοφι-λία.

Ξεχωρίσαμε ιδιαιτέρως από το καλλι-

τεχνικό πρόγραμμα την παράσταση «Τοζεϊμπέκικο της Κούρης», αλλά και τηνέτερη, που είχε προηγηθεί το ίδιο βράδυ,το «Αγάπη ρε» σε κείμενο της ΝίναςΡάπτη, σκηνοθεσία και δραματουργίαΧρύσας Καψούλη, μουσική επιμέλειατης Ζωής Μαντά και την ίδια την Ζωή καικυρίως τον Σπύρο Βάρελη ως performerή, όπως αναφέρθηκε και στα μέσα κοι-νωνικής δικτύωσης: «έναν άντρα διχα-σμένο ανάμεσα στη δίνη του σεξ και τηναγάπη... ένα άτομο εγκλωβισμένο σε ρό-λους... ένα άτομο υπό συνεχή κατα-σκευή».

Page_31

Όσον αφορά στο φετινό θεατρικό φε-στιβάλ Page_31 του καλλιτεχνικού πο-λυχώρου «CAMP», κατά έναν αναπάν-τεχο τρόπο το φεστιβάλ αυτό φέτος επι-βεβαίωσε τον ακτιβιστικό χαρακτήρααυτού του είδους της τέχνης με επίκεν-τρο την παράσταση του γάμου ατόμωντου ίδιου φύλου που έδωσε και το πολι-τικό εν μέρει στίγμα του επιμελητή καιεμπνευστή του φεστιβάλ αυτού, ΓιώργουΖαμπουλάκη και της ομάδας που τονπλαισίωσε και τον υποστήριξε.

Ξεχωρίζουμε λοιπόν πέραν αυτής τηςιδιότυπης παράστασης, που έγινε έξωαπό το χώρο του «CAMP», απευθείας δη-λαδή στο δημόσιο χώρο, τη συμβολή τηςομάδας MeWe με την σελίδα 31 από τοέργο «…Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς»του Χρόνη Μίσσιου, σε σκηνοθεσία Κα-τερίνας Μπερδέκα, την παράσταση τηςχοροθεατρικής ομάδας Yelp της εξαιρε-τικής χορογράφου Μαριέλας Νέστορα,που επέλεξε να παρουσιάσει την σελίδα31 από το θεατρικό έργο «Το τυφλό ση-μείο» του Γιάννη Μαυριτσάκη, ενός ιδι-αίτερου και προφητικού ή ίσως διαχρο-νικού έργου,* που δουλεύτηκε παράλ-ληλα με άλλα έργα, όπως την «Ελεγείαενός παράλογου κόσμου» του ΕυγένιουΙονέσκο, καταλήγοντας σε ένα έξοχοκαλλιτεχνικό αποτέλεσμα σωματικού θε-άτρου, αλλά και την επιτέλεση της«Καφέ αυγής» του Franck Pavloff σε με-τάφραση Έφης Κορομηλά, ένα σύντομοαλλά ιδιαίτερα σκληρό και δυσεξιχνία-στο παραμύθι για τους εφήβους και τοενήλικο κοινό, η οποία επισυνέβη απότον Λεωνίδα Παπαβασιλάκη με συγκλο-νιστικό τρόπο υπό την σκηνοθετική κα-θοδήγηση και σε σκηνικό χώρο του Αλέ-ξανδρου Κωνσταντινόπουλου (ομάδαYpertheater).

Φαίνεται, πάντως, πως παρά τιςόποιες κατακτήσεις των κινημάτων τηςτέχνης, που συμπορεύονται φυσικά πα-νευρωπαϊκά αλλά και παγκόσμια με τακινήματα της αριστεράς αλλά και με ταεπιμέρους κινήματα, όπως το οικολο-γικό, το φεμινιστικό, τα lgbtqi κινήματακ.λπ., ειδικά και ιδιαίτερα στη χώρα μας

ο δρόμος είναι μακρύς ακόμη, καθώς ηέλλειψη καλλιτεχνικής και αισθητικήςπαιδείας, ο συντηρητισμός, η αποχαύ-νωση από τα κυρίαρχα αστικά ΜΜΕ και,τελικά, η αδιαφορία των μεγάλων μαζώνοδηγούν στην απαίτηση η τέχνη να έχειένα διασκεδαστικό ή απλώς διακοσμη-τικό ρόλο, χωρίς καμία ουσία και κυρίωςχωρίς καμία σκοπιμότητα ή έστω καιχρησιμότητα, παρά μόνον ίσως την «απε-νεχοποίηση» όσων την παρακολουθούνέχοντας οι ίδιοι μερίδιο της ευθύνης γιατη σημερινή πολιτική κατάσταση.

Σπύρος Πετρίτης

Σημείωση

* Σημειώνεται ότι έργο «Το τυφλόσημείο» του Γιάννη Μαυριτσάκη πα-ρουσιάζεται εδώ και αρκετές εβδο-μάδες και θα συνεχίσει να παρουσιά-ζεται για λίγες ακόμα, κάθε ∆ευτέραστις 9.15μ.μ., από τη θεατρική ομάδατου Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλ-λόγου Θεατρολόγων, σε σκηνοθεσίαΑντώνη Τολάκη (απαραίτητη η κρά-τηση, βλ. www.pesyth.gr, ή τηλ.2105229990).

•

Παρά τις όποιες κατακτήσεις τωνκινημάτων της τέχνης, στη χώρα μας οδρόμος είναι μακρύς ακόμη, καθώς μιασειρά από λόγοι οδηγούν στηναπαίτηση η τέχνη να έχει έναδιασκεδαστικό ή απλώς διακοσμητικόρόλο, χωρίς καμία ουσία, παρά μόνονίσως την “απενεχοποίηση” όσων τηνπαρακολουθούν.

“Εκεί που συναντήθηκαν καλλιτεχνικήκαι κοινωνική δράση

Χορεύοντας στις γειτονιέςτου κέντρου της Αθήνας

Μια κινητική έρευνα και παρέμβαση στο δημόσιο χώρο, ένα διήμεροεργαστήριo για το σώμα, την ομάδα και το δημόσιο χώρο, για ναρισκάρουμε, να τολμήσουμε αλλά και να περιοριστούμε, για να γευτούμε

τη δύναμη και την ελευθερία που προσφέρει αυτός ο περιορισμός. Συντονίζει η∆άφνη Στεφάνου με την υποστήριξη της Frown. Μέσα στο στούντιο θαεφεύρουμε κινητικά παιχνίδια που οξύνουν τις αισθήσεις, αναπτύσσουν τηνετοιμότητα, την ευελιξία και την ταχύτητα του ατόμου μέσα στην ομάδα. Θααφεθούμε στη δύναμη της κίνησης της ομάδας δουλεύοντας με χορευτικέςπαρτιτούρες σα μουσική ορχήστρα και αναζητώντας τη μορφή της σύνθεσης.Τέλος, θα δοκιμάσουμε να μεταφέρουμε αυτην την εμπειρία μας στο δημόσιοχώρο. Με αυτά τα λόγια παρουσιάζει η ∆άφνη Στεφάνου το εργαστήριο πουαπευθύνεται σε επαγγελματίες χορευτές και ηθοποιούς αλλά και σε ανθρώπουςπου έχουν εμπειρία στην κίνηση, περιέργεια, υπομονή και ανάγκη γιαεπικοινωνία μέσα στη δομή που τους προσφέρει η ομάδα.Η ∆άφνη Στεφάνου γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε χορό στην Ραλλού Μάνουκαι στην Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης. Υπήρξε υπότροφος του Parts καιμέλος του x group project. Τα τελευταία χρόνια ζει, χορογραφεί, χορεύει καιδιδάσκει στη Βέρνη και στην Αθήνα. Είναι ιδρυτικό μέλος της κολεκτίβας NiNκαι της ομάδας Equal 0. Σάββατο 31 Μαΐου και Κυριακή 1 Ιουνίου 12μ. – 5μ.μ. Κόστος συμμετοχής: 60ευρώ (Frown: Αγίας Ελεούσης 14, Μοναστηράκι).

2288 Η ΕΠΟΧΗ 24 Mαΐου 2014MOYΣΙΚΗ

Επιµέλεια: ΛΛιιάάνναα ΜΜααλλααννδδρρεεννιιώώττηη

lianam@otenet.gr

ΜΟ

ΥΣΙΚ

ΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Συναυλία Μίλτου Λογιάδη- Χρήστου Ζερμπίνου

Μία συναυλία αφιερωμένη στο πολύτιμο έργο τωνΝοσηλευτών, καθώς τον Μάιο εορτάζεται η Παγκό-σμια Ημέρα Νοσηλευτή, θα πραγματοποιηθεί στο Αί-θριο του Ωνάσειου Καρδιοχειρουργικού Κέντρου, μετην ευγενική συμμετοχή δύο σπουδαίων μουσικών τουΜίλτου Λογιάδη και του Χρήστου Ζερμπίνου. O Μίλ-τος Λογιάδης στο πιάνο και ο Χρήστος Ζερμπίνος στοακορντεόν θα ερμηνεύσουν έργα του Μάνου Χατζιδάκι,πολλά από τα οποία περιλαμβάνονται στην καταξιω-μένη δισκογραφική τους συνεργασία «Από τα πλήκτραστην καρδιά». Η εκδήλωση εντάσσεται στο πλαίσιοτων τακτικών μουσικών παρεμβάσεων που λαμβάνουνχώρα στο Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο.

Την Τετάρτη 28 Μαΐου, στις 12.30μ.μ. Η είσοδοςείναι ελεύθερη. Πληροφορίες για την εκδήλωση:www.onasseio.gr ή στο τηλέφωνο 210 9493188.

Πιστεύω πως και όσοι δεν είχαν την τύχηνα βρεθούν το Σεπτέμβρη στο Ηρώδειοστη συναυλία της Μαρίας Φαραντούρη θα

ανακαλύψουν στο διπλό cd και το dvd που μόλιςκυκλοφόρησε από τη Minos τα στοιχεία που συ-νέθεσαν τη μαγεία της βραδιάς. ∆εν πρόκειται

μόνο για ένα ντοκουμέντο, αλλά και γιαμια φρέσκια, με σύγχρονο ήχο, αφορμήαναζήτησης μιας μουσικής σπουδαίαςπου έχουν λησμονήσει κι αγνοήσει τα ρα-διόφωνα και οι τηλεοράσεις κι έχει χάσειη καθημερινότητά μας. Οικουμενικήςαφού με την αβίαστη ελληνικότητά τηςμπορεί να συναντιέται με όλες τις σπου-δαίες μουσικές του κόσμου. Όχι παγκό-σμιας, όπως την επιβάλλει η γυαλιστερή,αυτιστική σχεδόν, μονοτονία της μουσι-κής βιομηχανίας. Η Μαρία ζυμώθηκε ωςερμηνεύτρια στο καμίνι της ιστορίας.Έζησε τις κοσμογονίες των τελευταίωνπενήντα χρόνων που άλλαξαν ξανά καιξανά τη χώρα και τον παγκόσμιο χάρτη,τραγούδησε και τραγουδά στα πιο ετερό-κλιτα ακροατήρια σε όλο τον κόσμο. Ησπάνια φωνή της με την ακρίβεια και τησοφή οικονομία στα εκφραστικά τηςμέσα, μια φωνή που βγαίνει θαρρείς απότο βάθος της μνήμης, της ιστορίας καιτων αισθημάτων και στοχεύει βαθιά στομέλλον, είναι μια από -και τα μετράω εδώτα λόγια μου- τις σπουδαιότερες φωνέςτου καιρού μας που υπηρετεί με το ήθος

της μια τέχνη υψηλή.Έγινε ιέρεια του έργου του Μίκη Θεοδωράκη,

φωνή της ψυχής του. Της εμπιστεύτηκε τα πιοδύσκολα και απαιτητικά έργα του. Μαουτχάου-ζεν, Λόρκα, Σεφέρη, Κάντο Χενεράλ, Ρίτσο, Ανα-γνωστάκη, Τριπολίτη, Τραγούδια του εγκλεισμούπου μεταμόρφωναν το σκοτάδι σε φως, Τραγού-δια-ποταμούς, το Πνευματικό Εμβατήριο, τη Βε-

ατρίκη. Όμως κι ο Μάνος της έδωσε υπέροχατραγούδια. Τις αλληγορίες της Περσεφόνης, τηςΣίβυλλας, της Μελισσάνθης, της Λησμονημένης,της Σκοτεινής Μητέρας, ρόλους ζωής αυθύπαρ-κτους. Τραγούδησε ακόμα Λοΐζο, Καραΐνδρου,Μπρεχτ, Λιβανελί, τραγούδια έρωτα και αμφι-σβήτησης, έθνικ και τζαζ, νεώτερους συνθέτες.Ένα πολύ μεγάλο ρεπερτόριο που απλώνεται σεόλη την έκταση των αισθημάτων από την υπαρ-ξιακή αναζήτηση ως τη συλλογική ανάταση. Έναμικρό δείγμα μόνο θα μπορούσε αντικειμενικά ναχωρέσει σε μια συναυλία, είναι όμως αρκούντωςαντιπροσωπευτικό.

Όμως, ας μη μιλάμε στρογγυλεμένα γιατί ηπραγματικότητα μας εκδικείται. Είναι πια φανερόπως η μεταπολίτευση αποφάσισε κάποια στιγμήνα κρύψει τις αντιθέσεις της ελληνικής κοινω-νίας κάτω από το χαλί. Ύστερα έβαλε πολύ πλα-στικό, ζάχαρη και χρυσόσκονη από πάνω. Βρήκεστα editorial των μοντέρνων περιοδικών, σταplaylist των ραδιοφώνων, στις τηλεοπτικέςζώνες, στην αλαζονεία της πλαστικής χαράς καικαψούρας μιας σκυλοπόπ αισθητικής, τους δι-κούς της Φουκουγιάμα. Νόμιζε πως ξεμπέρδεψεμε την ιστορία. Στην πλειοψηφία της έστρεψε τηνπλάτη της σε μια τέχνη που ήταν τελικά ένα απότα ευγενέστερα πρόσωπά της, μια φωνή της συ-νείδησής της. Ο πολυδιαφημισμένος πλουραλι-σμός αποδείχτηκε πλαστός και με σκοπιμότητανα γίνει κολυμβήθρα του Σιλωάμ για κάθε ευτέ-λεια του παρελθόντος με κατευθυνόμενη νοσταλ-γία. Την υψηλή τέχνη αυτών των τραγουδιών τηθυμόταν μόνο ως άλλοθι σε γιορτές και επετεί-ους. Ήρθε έτσι ο καιρός των μοναχικών τροβα-δούρων και των πολλών μοναχικών ακροατών.

Μοναδική εξαίρεση οι στιγμές συλλογικής μέ-θεξης στις συναυλίες. Και η Μαρία Φαραντούρηήταν και είναι πάντα εδώ, αθόρυβα -όσο κι ανακούγεται οξύμωρο-, με καινούριες συνεργασίες,νέες ενορχηστρώσεις, ηχογραφήσεις, συναυλίεςσε όλο τον κόσμο, χωρίς αισθητικές εκπτώσεις ν’απευθύνεται σε υποψιασμένα, απαιτητικά ακρο-ατήρια, να γεμίζει τις αίθουσες. Γιατί τραγουδάπάντα την ουτοπία, αυτό δηλαδή που θα μπορού-σαμε να γίνουμε και ακόμα δεν τα καταφέραμε,αυτό που οφείλουμε πάντα να πραγματοποι-ήσουμε. Και για να παραφράσω έναν υπέροχοστίχο του Κώστα Τριπολίτη από τον Επιβάτη τουΜίκη Θεοδωράκη που τραγούδησε υποδειγμα-τικά η ίδια:

«Το τραγούδι της γυρεύει εμάς για να ειπωθεί,ζητάει νεύρο και καρδιά για να σωθεί».

Ελπίζω κι εύχομαι τώρα που το χαλί δεν μπορείπια τίποτα να κρύψει στη λεηλατημένη χώρα,αυτή η δουλειά ως ένα μικρό αισθητικό, καλλιτε-χνικό αντίβαρο στην περιρρέουσα υποκρισία, ναβρει τη θέση που της αξίζει στις καρδιές τωνακροατών της, στα ραδιόφωνα και τα μέσα τηςχώρας.

Ο καθείς και τα όπλα του.

Ανδρέας Μαράτος

Σημείωση: ο Ανδρέας Μαράτος είναι ζωγρά-φος, συγγραφέας του βιβλίου «Ουτοπία κρυμ-μένη στο σώμα της πόλης - Ο μουσικός κό-σμος του Μίκη Θεοδωράκη και η εποχή του»,που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ιανός).

Μαρία Φαραντούρη«Χθες άρχισα να τραγουδώ»Ζωντανή ηχογράφηση από το Ωδείο Ηρώδου Αττικού

OOΙΙ

ΑΑΚΚΡΡΟΟ

ΑΑΣΣΕΕΙΙ

ΣΣ ΤΤΗΗ

ΣΣ ««

ΕΕΠΠΟΟ

ΧΧΗΗΣΣ»»

“Μου σουρ γοί της Θρά κης”

Πι στεύω ό τι η έκ δο ση αυ τή α πα ντά με δι καιο σύ νηστην ε σχα τιά της χώ ρας μας, στους α κρί τες ε κεί -νους που πα λεύουν στα μαρ μα ρέ νια α λώ νια για να

σώ σουν τις ε στίες του πο λι τι σμού μας, στους Έλλη νες τηςΘρά κης. Τους υ πέ ρο χους συ νε χι στές του Ορφέα, που μυή- θη καν και μύη σαν στη μου σι κή τέ χνη και διέ πρε ψαν ωςσυν θέ τες, εκ κλη -σια στι κοί με- λουρ γοί, ιε ρο -ψάλ τες, ορ γα νο -παί χτες, τρα γου -δι στές, μου σι κο -λό γοι κ.ά. Επι τέ -λους μία πύ λη ε -πι κοι νω νίας μεέ ναν μου σι κό πο- λι τι σμό α πό τηνμια ά γνω στο καιπε ρι χα ρα κω μέ νοα πό την α δια φο -ρία της κε ντρι -κής ε ξου σίας και α πό την άλ λη πο λύ πλευ ρο και κα τα κερ -μα τι σμέ νο στα τέσ σε ρα ση μεία της Θρά κης. Οι τρεις συγ- γρα φείς, άν θρω ποι της μου σι κής, οι: Γιώρ γος Κων στά -ντζος, μου σι κο λό γος ε ρευ νη τής, ψυ χή του Αρχείου Ελλη -νι κής Μου σι κής, Θω μάς Ταμ βά κος, μου σι κο γρά φος, κρι τι -κός μου σι κής και ε ρευ νη τής, δη μιουρ γός και κά το χος τουΑρχείου Ελλή νων Μου σουρ γών Θω μά Ταμ βά κου, Θα νά σηςΤρι κού πης, συν θέ της, πια νί στας και μου σι κο λό γος, αί ρουντην α δι κία χρη σι μο ποιώ ντας ως κύ ριο μέ σο προ σέγ γι σηςτην ε πί μο νη πο λυε τή έ ρευ να. ∆ύ σκο λο και α νέλ πι -στο το συγ γρα φι κό ε ρευ νη τι κό αυ τό πό νη μα πουμας πα ρέ δω σαν εν εί δει λευ κώ μα τος.

Στις 320 σε λί δες, ο α να γνώ στης α να κα λύ πτειγνω στά, αλ λά κυ ρίως ά γνω στα, στοι χεία για τουςτε θνεώ τες μου σι κούς δη μιουρ γούς α πό την ευ ρύ -τε ρη Θρά κη (Ανα το λι κή, ∆υ τι κή και Βό ρεια) -α πότον 18ο έως τα τέ λη του 20ού αιώ να- αλ λά και γιατη μου σι κή εκ παί δευ ση και τον καλ λι τε χνι κό πε ρί -γυ ρο της ε πο χής. Στην ε κτε τα μέ νη ει σα γω γή μετίτ λο «Η μου σι κή στα ελ λη νι κά εκ παι δευ τή ρια καιστους ελ λη νι κούς συλ λό γους της Θρά κης», δια πι -στώ νου με και θαυ μά ζου με το ρό λο που έ παι ξαν οια να ρίθ μη τοι μου σι κοί φο ρείς και τα σχο λεία στημου σι κή εκ παί δευ ση. Οι συγ γρα φείς ε ρευ νούν μεεν δε λέ χεια ό τι έ χει σχέ ση με την α στι κή μου σι κήκαι ό χι την πα ρα δο σια κή. Ελά χι στα εί ναι τα κεί με -να για την ελ λη νι κή μου σι κή δη μιουρ γία μιας πε ριο- χής που να α να με τρώ νται τό σο σκλη ρά με το χρό -νο και με τις ι στο ρι κές συ γκυ ρίες και α πο τε λούνπα ρά δειγ μα της ευαι σθη σίας των αρ χό ντων τηςΤο πι κής Αυ το διοί κη σης. Επί σης εί ναι ση μα ντι κή η«Ενδει κτι κή πα ρου σία ση μου σι κών έρ γων», στονψη φια κό δί σκο που συ νο δεύει την έκ δο ση. Εξαι ρε -τι κές οι ερ μη νείες των Αντω νία Κα λο γή ρου, Βαγ- γέ λη Κα ψά λη, ∆η μο σθέ νη Φι στου ρή.

Η έκ δο ση δια θέ τει ε πί σης ε κτε νή βι βλιο γρα φία,ευ ρε τή ριο και, πέ ρα α πό την πλού σια ει κο νο γρά φη -ση-φω το γρα φι κή τεκ μη ρίω ση, α πό έ να ε ξαι ρε τι κά εν δια -φέ ρον και γο η τευ τι κό πο λυ σέ λι δο «Φω το γρα φι κό έν θε το».Εκδό θη κε α πό τη ∆ιεύ θυν ση ∆η μό σιας Υγείας & Κοι νω νι -κής Μέ ρι μνας της Πε ρι φε ρεια κής Ενό τη τας Έβρου, η ο ποίαα νή κει στην Πε ρι φέ ρεια Ανα το λι κής Μα κε δο νίας-Θρά κης.Το λεύ κω μα θα δια τε θεί σε πο λι τι στι κούς / καλ λι τε χνι κούς/ μου σι κούς φο ρείς, ό πως βι βλιο θή κες, ω δεία, μου σι κάσχο λεία, πα νε πι στή μια και δεν δια τί θε ται προς πώ λη ση.

Λιά να Μα λαν δρε νιώ τη

ΟΟΙΙ

ΜΜΟΟ

ΥΥΣΣΙΙΚΚ

ΕΕΣΣ ΑΑ

ΝΝΑΑΓΓ

ΝΝΩΩ

ΣΣΕΕΙΙΣΣ

ΤΤΗΗ

ΣΣ ««

ΕΕΠΠΟΟ

ΧΧΗΗΣΣ»»

Η ΕΠΟΧΗ 24 Μαΐου 2014 2299ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

Του Στράτου Κερσανίδη

Ολοκληρώνονται σήμερα οι προ-βολές στο 67ο Φεστιβάλ Κινημα-τογράφου των Κανών. Εκεί, στη

διάσημη γαλλική λουτρόπολη, η οποίαφιλοξενεί το πιο λαμπρό (glamour) κινη-ματογραφικό φεστιβάλ του κόσμου,προβλήθηκε το μεσημέρι της περασμέ-νης ∆ευτέρας, στο τμήμα «Ένα ΚάποιοΒλέμμα» (Un Certain Regard) η τελευ-ταία ταινία του Πάνου Κούτρα, «Xenia».

Την ώρα που γραφόταν το κείμενο πουδιαβάζετε δεν γνωρίζαμε εάν η ταινίακέρδισε κάποια διάκριση, αλλά ξέραμε

πως η προβολή της έγινε δεκτή με έναθερμό χειροκρότημα από το κοινό. Τοίδιο θετικές είναι και οι κριτικές των ελ-λήνων συναδέλφων που την παρακολού-θησαν. Εάν προσθέσουμε στα παραπάνωκαι τη μέχρι τώρα πορεία του σκηνοθέτη(«Η επίθεση του γιγαντιαίου μουσακά» -1999, «Αληθινή ζωή» - 2004, «Στρέλλα» -2009), τότε μπορούμε βάσιμα να πι-στεύουμε πως βρισκόμαστε μπροστά σεμια ακόμη σημαντική ελληνική ταινία.

∆υο αδέλφια, ο 16χρονος ομοφυλόφι-λος Ντάνι και ο 18χρονος Οδυσσέας,αναζητούν τον πατέρα τους ο οποίοςτους είχε εγκαταλείψει όταν ήταν μικρά

παιδιά. Η αλβανίδα μητέρα τους έχει πε-θάνει και τα δυο αγόρια ξεκινούν απότην Κρήτη με προορισμό τη Θεσσαλο-νίκη, όπου πιστεύουν πως βρίσκεται οέλληνας πατέρας τους. Το ταξίδι τουςείναι γεμάτο απρόοπτα. Θα συναντηθούνμε διάφορους ανθρώπους, θα αντιμετω-πίσουν κάθε είδους καταστάσεις, μέχρικαι σε ένα σόου για ταλέντα θα πάρουνμέρος. Το ταξίδι δεν είναι εύκολο καιείναι ένα ταξίδι προς την ενηλικίωση σεέναν τόπο που συχνά τους κάνει να νιώ-θουν ξένοι, σε μια Ελλάδα που σχοινο-βατεί. Ο Ντάνι και ο Οδυσσέας αναζη-τούν τον πατέρα τους αλλά την ίδια ώραψάχνουν και την ταυτότητά τους, τιςρίζες τους, ενώ η Ελλάδα μοιάζει ναχάνει την ψυχή της παραδινόμενη στηβία των ναζιστών και την αξιακή και οι-κονομική κρίση.

Ο Πάνος Κούτρας, στο σκηνοθετικότου σημείωμά του, γράφει: «Οι πρωτα-γωνιστές αυτής της ιστορίας θα μπορού-σαν να είναι ήρωες ενός παραμυθιού,από αυτά που διηγούνται ιστορίες γιαπαιδιά που χάνονται στο δάσος αναζη-τώντας καταφύγιο ή που προσπαθούν ναμεγαλώσουν μόνα σε ένα κόσμο εχθρικόκαι άδικο, όπου οι «μεγάλοι», πριν τα εγ-καταλείψουν, τα έχουν ήδη απαρνηθεί.Μόνο που το «παραμύθι» του Ντάνι καιτου Οδυσσέα είναι πραγματικό. Γεννημέ-νοι στην Ελλάδα, τα τελευταία χρόνιατου προηγούμενου αιώνα, τα δυο αδέρ-φια δεν έχουν ελληνική ταυτότητα. Σεμια χώρα όπου ισχύει ακόμη το δίκαιο

«του αίματος», και όχι αυτό «του εδά-φους», είναι ξένοι. Και σαν ξένοι μεγα-λώνουν και ενηλικιώνονται στην Ελλάδατης κρίσης, των βίαιων αλλαγών, του ρα-τσισμού.

Τα δυο αδέρφια θα μπορούσαν,ωστόσο, να ζουν σε οποιαδήποτε χώρατης Ευρώπης ή του κόσμου. Σαν τόσουςάλλους που βρίσκονται χωρίς πατρίδα,παγιδευμένοι σε ένα νομικό κενό, στε-ρούμενοι βασικών δικαιωμάτων. Σε ένανκόσμο που αρνείται να αναλάβει τις ευ-θύνες και να παραδεχτεί τα λάθη του,που αρνείται να ανταλλάξει τη φρούδασιγουριά του παρελθόντος με την αβε-βαιότητα του μέλλοντος. Έναν κόσμοπου αρνείται να ενηλικιωθεί.

Ο Ντάνι και ο Οδυσσέας είναι η πρώτηγενιά του 21ου αιώνα. Τους συναντάμεόταν ξεκινούν από το νοτιότερο σημείοτης Ελλάδας (και της Ευρώπης), τηνΚρήτη, για να διασχίσουν ολόκληρη τηνενδοχώρα και να καταλήξουν στη Θεσ-σαλονίκη του Βορρά. Εκεί όπου πι-στεύουν ότι τους περιμένει η υπόσχεσημιας καλύτερης ζωής, που όμως κανείςαπό τους δυο τους δεν ξέρει αν είναιέτοιμοι να ζήσουν».

Πρωταγωνιστούν ο Κώστας Νικούλι(Ντάνι) και ο Νίκος Γκέλια (Οδυσσέας)

Η ταινία του Πάνου Κούτρα θα προ-βληθεί στην Ελλάδα τον Οκτώβριο.

strakersan@gmail.com,kersanidis.wordpress.com

Τρεις μόνο είναι οι νέες ταινίες που έκα-ναν πρεμιέρα στις κινηματογραφικές αίθου-σες αυτήν την εβδομάδα.

«Το Μυστικό της» (Μέιζι What MaisieKnew) των Σκοτ Μακγκί και ΝτέιβιντΣίγκελ: Η εξάχρονη Μέιζι παρακολουθείτο διαζύγιο των γονιών της και μέσααπό τα δικά της μάτια γίνεται η αφή-γηση. Μια εξαιρετική δραματική ταινίαπου καθηλώνει. Τέσσερις ενήλικες σεένα μπλέξιμο που αρμόζει περισσότεροσε ανώριμους ανήλικους, με την ανήλικηΜέιζι να καταφέρνει να είναι ευτυχι-σμένη μέσα σε αυτήν την μπερδεψούρα.Η ταινία είναι βασισμένη στο ομώνυμομυθιστόρημα του Χένρι Τζέιμς, με τηδιαφορά πως η δράση, από το 1987, με-ταφέρεται στη σύγχρονη Νέα Υόρκη.

«X-Men: Ημέρες Ενός Ξεχασμένου Μέλ-λοντος» (X-Men: Days of Future Past)του Μπράιαν Σίνγκερ: Οι μεταλλαγμένοιυπερήρωες αναλαμβάνουν τη διάσωσητων ειδών, σε δύο διαφορετικές χρονι-κές περιόδους. Φτηνός εντυπωσιασμός.

«Zαμπίζια: Πουλιά Στον Αέρα» (Zambe-zia) και σε 3D του Γουέιν Θόρνλεϊ: ΣτηΖαμπίζια, μια πόλη στην καρδιά τηςΑφρικής, κατοικούν κάθε είδους πτηνά.Την πόλη διοικεί ο Σεκζούρου αλλά έναυποχθόνιο ιγκουάνα έχει κακά σχέδια. ΟΚάι, ένα νεαρό γεράκι, παρά τις αντιρρή-σεις του πατέρα του, γίνεται μέλος τωνΤυφώνων, την ομάδας που προστατεύειτην πόλη. Ο πατέρας του Κάι αιχμαλωτί-ζεται από το ιγκουάνα και αυτός, μαζί μετη Ζωή, αναλαμβάνουν τη σωτηρία τουκαι τη σωτηρία της Ζαμπίζια. Κινούμενασχέδια.

Σινεφίλ

«XENIA»

Ένα ελληνικό βλέμμα στις Κάνες

Πο λυ πλη θής εί ναι η ελ λη νι κή συμ με το χή στο τμή -μα των ται νιών μι κρού μή κους, του 67ου Φε στι -βάλ Κι νη μα το γρά φου των Κα νών, με τις ε ξής 14

ται νίες: «Free Camping» της Βά γιας ∆α νιη λί δου και του Κων-

στα ντί νου Το πά λη (15 λε πτά): Ένα νε α ρό ζευ γά ρι, έρ χε -ται για κα λο και ρι νές δια κο πές στην Ελλά δα, κά νο ντας ε -λεύ θε ρο κά μπιν γκ σε μια α πο μο νω μέ νη πα ρα λία.

«Το ∆εί πνο» του ∆η μή τρη Αργυ ρίου (11 λε πτά): Κα τάτη διάρ κεια ε νός δεί πνου σε ε στια τό ριο ο σύ ζυ γος λέειστη σύ ζυ γό του πως θέ λει αλ λα γές στη ζωή του.

«Maasai» του Χά ρη Λα γκού ση (16 λε πτά): Η μη τέ ρατους βρί σκε ται στο χει ρουρ γείο. Στην α να μο νή, οι δυοτης γιοι αρ χί ζουν να τσα κώ νο νται.

«Η έ κτα ση που α να -λο γεί» του Πα να γιώ τηΧρι στό που λου (14 λε -πτά): Ένας νε α ρός τα- ξι δεύει για την Αθή να.Το λεω φο ρείο στα μα τάσε έ να κα φέ κι ε κεί μέ -σα σε έ να δε κά λε πτομια με γα λύ τε ρή του ό -μορ φη γυ ναί κα πρέ πεινα του δι δά ξει με ρι κάπράγ μα τα.

«Memory Reloa-ded» της ∆έ σποι να Χα- ρα λά μπους (20 λε πτά):Στο μέλ λον η μνή μητων υ πο λο γι στών α ντι -κα θί στα ται α πό τη μνή -μη χα ρι σμα τι κών αν- θρώ πων. Μέ σα σε έ να κα τα πιε στι κό κα θε στώς, η Λά ρακαι ο Νίχ μον, συ να ντιού νται και οι ζωές τους συν δέ ο -νται.

«Ο μπα μπάς μου εί ναι ∆ρά κου λας» του Κώ στα Χα λιά -σα (15 λε πτά): Ένας γιος ε ξο μο λο γεί ται στη μη τέ ρα τουτο φό βο πως ο πα τέ ρας του εί ναι βα μπίρ.

«Κου τί» της Κα τε ρί νας Γιαν να κο πού λου (11 λε πτά):Ένα α ντρό γυ νο και η Κ. μέ νουν στο ί διο σπί τι. Η Κ. ζειμέ σα σε έ να κου τί που βρί σκε ται κά τω α πό το κρε βά τιτου ζευ γα ριού.

«Ο Ήλιος και ο Βο ριάς» του Θα νά ση Νε ο φώ τι στου (10λε πτά): ∆υο α γό ρια, ο Ήλιος κι ο Βο ριάς, δια γω νί ζο νται

για τη νί κη. Βα σι σμέ νη σε μύ θο του Αι σώ που.«The caravan» του Πά νου Αρβα νι τά κη (12 λε πτά): Πα-

τέ ρας και γιος τα ξι δεύουν στο «ε ξο χι κό» τους, έ να τρο χό- σπι το δί πλα στη θά λασ σα. Οι κο γε νεια κές μνή μες α να -δύο νται, πα ρελ θόν και πα ρόν συ γκρούο νται μέ χρι την τε- λι κή συμ φι λίω ση.

«Άγνω στο π» της Ισμή νης ∆α σκα ρό λη (30 λε πτά): Μέ -σα α πό την πο ρεία μια γυ ναί κας, σύμ βο λο του αέ να ουχρό νου, πα ρα κο λου θού με τη δια μά χη με τα ξύ πα ρελ θό -ντος και πα ρό ντος.

«Θεω ρία» του Τζος Βαϊσμπάχ (6 λε πτά): Τι ση μαί νει ηλέ ξη «θεω ρία»; Πει ρα μα τι κή ται νία.

«Petit Flirt» του Γιάν νη Βουρ νά ζου (13 λε πτά): Έναςε πι στή μο νας γνω ρί ζει σε κά ποιο συ νέ δριο μια γυ ναί κα

που του δεί χνει ι διαί -τε ρη συ μπά θεια. Αυ -τός, κα τα πο λε μά τιςδυ να τές ε ρω τι κές τουφα ντα σιώ σεις, πί νο -ντας νε ρό, πο λύ νε ρό,μέ χρις ό του η κύ στητου φτά νει στα ό ριάτης.

«Jutarnje Molitve»της Κων στα ντί νας Κο-τ ζα μά νη και της Κα τα -ρί να Στάν κο βι τς (17λε πτά): Ένα α γό ρι καιέ να κο ρί τσι στο Σε ρά -γε βο. Συ να ντιού νται σεέ να κλα μπ, κα τα να λώ -νουν ναρ κω τι κά, κα τα -λή γουν σε έ να δια μέ ρι -σμα. Όμως η ω ραία α -

τμό σφαι ρα δια κό πτε ται α πό την πα ρου σία ε νός τρί του α -τό μου. Συ μπα ρα γω γή: Βοσ νία Ερζε γο βί νη, Σερ βία, Ελλά -δα.

«Cool Robinson» της Ναυ σι κάς Γκε ρί-Κα ρα μα ού να,(23 λε πτά): Όταν η μη χα νή της βάρ κας, στην ο ποία βρί- σκε ται έ να νε α ρό ζευ γά ρι, χα λά ει κα τα με σής της θά λασ -σας, οι ε πι βαί νο ντες θα αρ χί σουν να κά νουν κου πί και θαφτά σουν σε μια α πο μο νω μέ νη πα ρα λία. Του λά χι στον,φαι νο με νι κά α πο μο νω μέ νη. Συ μπα ρα γω γή: Ελλά δα, Γαλ- λία.

Σ.Κ.

ΟΟΙΙ ΝΝΕΕΕΕΣΣ ΤΤΑΑΙΙΝΝΙΙΕΕΣΣΠολ λές μι κρέςστο με γά λο Φε στι βά λ

3300 Η ΕΠΟΧΗ 24 Μαΐου 2014ΘΕΜΑΤΑ

Του Πέτρου Λινάρδου Ρυλμόν

Το βιβλίο του Αντώνη Λιάκου μετον υπότιτλο «η Αριστερά, καιπώς να τη σκεφτούμε σε κρίσι-

μους καιρούς», επιδιώκει να παρουσιά-σει σημερινές προκλήσεις, αλλά και ναδώσει μια αίσθηση του βάθους τους:«βρισκόμαστε μπροστά σε ένα άγνωστοκαι όχι λιγότερο αινιγματικό αύριο».«Ενδεχομένως η Ελλάδα να είναι ηπρώτη χώρα στην οποία οι ιδέες και οιαρχές που προβλήθηκαν αντιπαραθε-τικά, από τη δεκαετία του 90, στην εκτων άνω παγκοσμιοποίηση των αγορώνθα κληθούν να εμπνεύσουν μια κυβερ-νητική πολιτική». «Πώς τα κινήματαδιαμαρτυρίας θα αποκτήσουν μια κουλ-τούρα διακυβέρνησης;»

Πού βρισκόμαστε όταν θέλουμε ναδώσουμε απαντήσεις σε αυτά τα ερωτή-ματα;

Όταν μιλάμε για την Αριστερά

Όλες οι λέξεις κλειδιά [Αριστερά, κι-νήματα διαμαρτυρίας, διακυβέρνηση]κινδυνεύουν, βέβαια, να μας παρασύ-ρουν σε γνώριμα και στείρα εδάφη,ακόμα κι αν –όπως ο συγγραφέας– εν-τοπίσουμε εύστοχα τις ελλείψεις καιτις ανάγκες. Όταν λέμε Αριστερά περι-γράφουμε ένα σύνολο τοποθετήσεωνκαι δράσεων που αρνούνται το ισχύονκαθεστώς με πολλούς διαφορετικούςκαι όχι κατά κανόνα ικανοποιητικούςτρόπους. Μια αναφορά σε αυτήν μπο-ρεί να είναι θετική μόνο άν περιγράφειδιαθεσιμότητες και δυνατότητες πουμένει όμως να προσδιοριστούν. Το ότιη Αριστερά λοιπόν δεν μπορεί να αντα-ποκριθεί ικανοποιητικά στις παραπάνωπροκλήσεις είναι μεν γνωστό, αλλά ηίδια η χρήση αυτής της λέξης κλειδί ωςυποκείμενο των αναγκαίων αλλαγών,μας παρασέρνει πολύ εύκολα στο να ξε-κινάμε από υπαρκτές συγκροτήσεις, το-ποθετήσεις, πρακτικές. Χωρίς ναέχουμε την πρόθεση, ή τη δυνατότητα,ή τα εργαλεία, να δούμε το άγνωστο καιαινιγματικό αύριο, αφού κατορθώ-σουμε να αποκρυπτογραφήσουμε τοαπογοητευτικό χθες.

Όταν μιλάμε για την Αριστερά ανα-φερόμαστε στην πραγματικότητα σεένα σύνολο σημαντικών κοινωνικώνδραστηριοτήτων σε τρία διαφορετικάεπίπεδα: την οργάνωση κινημάτων (τηδιαμαρτυρία, τη διεκδίκηση, την υπε-ράσπιση συμφερόντων, τη μαζική άρ-νηση πολιτικών), την παραγωγή καιαναπαραγωγή γνώσης (την πραγματο-ποίηση και διάδοση συστηματικών ανα-λύσεων για την ιστορία και την κοινω-νία, την ερμηνεία κοινωνικών καταστά-σεων ή μεταβολών, το σχεδιασμό αλλα-γών) και τη συγκρότηση θεσμικών λει-τουργιών (την εφεύρεση και εισαγωγήνέων θεσμών, τη μεταρρύθμιση υπαρ-κτών). Τα τρία αυτά επίπεδα συνυπάρ-χουν και αλληλοεπηρεάζονται, σε όλεςτις εκδοχές συγκροτήσεων που συναν-τάμε στην Αριστερά, με πολλούς δια-φορετικούς τρόπους. Αλλά οι εκδοχέςπου κυριαρχούν είναι αυτές οι οποίεςπροήλθαν από μια ιστορική περίοδοτων καπιταλιστικών κοινωνιών η οποίαέχει τελειώσει, με αποτέλεσμα να χρει-άζεται πριν απ’ όλα να αναθεωρήσουντην συνολική προσέγγιση της άρνησηςκαι της κριτικής τους, όποια και να’ ναιαυτή.

Το σοβαρότερο γενικό πρόβλημα πουμοιράζονται οι εκδοχές της Αριστεράς(εκτός μεμονωμένων ατομικών εξαιρέ-σεων) είναι ότι ενώ σκέφτονται με βάσηκινηματικές πρακτικές, θεσμικές λει-τουργίες και γνωσιακό κεφάλαιο πουσυγκροτήθηκαν κατά την ιστορική πε-ρίοδο της γέννησης και άνθησης τουκαπιταλισμού, καλούνται να δράσουνσε μια περίοδο κατά την οποία ο καπι-ταλισμός βρίσκεται σε μια τελική φάσηκαι παρασέρνει σε μια καταστροφικήπορεία τις περισσότερες ανθρώπινες

Ιστο ρία Μη δέν

Για πρώ τη φο ρά πα ρου σιά ζε ται το έρ γο του Στέ φα νου Τσι- βό που λου Ιστο ρία Μη δέν (History Zero), με το ο ποίο εκ-

προ σώ πη σε τη χώ ρα μας στην περ σι νή, 55η Μπιε νά λε της Βε- νε τίας. Πρό κει ται για έ να φιλμ δο μη μέ νο σε τρία ε πει σό διακαι έ να αρ χείο ει κό νων και κει μέ νων, που έ χει ως θέ μα του ταε ναλ λα κτι κά νο μί σμα τα. Με ποιη τι κό τρό πο και μέ σα α πό τιςι στο ρίες τριών δια φο ρε τι κών αν θρώ πων, διε ρευ νά ται η α ξίατου χρή μα τος και ο ρό λος του στις αν θρώ πι νες σχέ σεις. Τιςτρεις δια φο ρε τι κές εκ δο χές του ί διου νο μί σμα τος μοιά ζουνστο έρ γο του Τσι βό που λου να α πο τε λού ν: α) Ένας με τα νά στηςα πό την Αφρι κή, ο ο ποίος ψά χνει με ταλ λι κά α ντι κεί με να στασκου πί δια, β) έ νας καλ λι τέ χνης α πό το ε ξω τε ρι κό, που συλ λέ- γει ει κό νες α πό τους δρό μους της Αθή νας, με σκο πό να συν θέ- σει το ε πό με νο έρ γο του και γ) μία συλ λέκ τρια έρ γων τέ χνης,η ο ποία πά σχει α πό τη νό σο αλ τσχάι μερ. Την έκ θε ση έ χει ε πι -με λη θεί η ι στο ρι κός τέ χνης Συ ρα γώ Τσιά ρα και λει τουρ γεί μέ -χρι τις 28 Σε πτεμ βρίου.

Μου σείο Κυ κλα δι κής Τέ χνης (Βασ. Σο φίας και Ηρο δό του 1,Αθή να, τηλ.: 210–7228321)

A Day in Hell

Με βα σι κά γνω ρί σμα τα την α κρί βεια και την ε πι μο νή στηλε πτο μέ ρεια, τα έρ γα του ∆η μή τρη Τά τα ρη μοιά ζουν με

πο λύ πλο κα μω σαϊκά ει κό νων που αν τλούν έ μπνευ ση α πό τηνα να γεν νη σια κή ει κο νο γρα φία, το μπα ρό κ, την ποπ κουλ τού -ρα, α πό τα μέ σα μα ζι κής ε νη μέ ρω σης, α πό αρ χεια κό υ λι κό καια πό λο γο τε χνι κές πη γές. Στην α το μι κή έκ θε σή του, ο καλ λι -τέ χνης πα ρου σιά ζει πο λύ πλο κα και τε χνι κά άρ τια σχέ δια, ι -διό τυ πα κο λάζ πά νω σε πα λιές γκρα βού ρες, κα θώς και έ να

γλυ πτό το ο ποίο θα ο λο κλη ρω θεί ε φό σον προ στε θεί σε αυ τότο πορ τρέ το του α γο ρα στή! Έτσι, για άλ λη μια φο ρά, α πο κα -λύ πτε ται ο πο λυ σχι δής χα ρα κτή ρας του καλ λι τε χνι κού του ι -διώ μα τος, κα θώς και η δυ να μι κή α φο μοίω ση και α ξιο ποίη σηποι κί λων μέ σων, υ λι κών και αρ χεια κών πη γών. Η έκ θε σηδιαρ κεί έως τις 14 Ιου νίου. Ωρά ριο: ∆ευ τέ ρα 10π.μ. – 3μ.μ.,Τρί τη έως Πα ρα σκευή 10π.μ. – 8μ.μ., Σάβ βα το 11π.μ. – 3μ.μ.

Kalfayan Galleries (Χά ρη τος 11, Κο λω νά κι, Αθή να, τηλ.:210–7217623)

Οι κορ μοί και το κορ μίτης ζω ντα νής ζω γρα φι κής

Εγκαι νιά ζε ται την Τε τάρ τη 28 Μαΐου, στις 8 το βρά δυ, ηπρώ τη α το μι κή έκ θε ση της Ελέ νης ∆ερ βί σο γλου, στην ο -

ποία, ό πως λέει χα ρα κτη ρι στι κά ο δη μο σιο γρά φος Νί κος Μα- στρο παύ λος, «τα μι κρά κοι τά σμα τα της φύ σης, οι πέ τρες, ταφύλ λα, [α πο τε λούν] (…) τα ο χή μα τα που με τα φέ ρουν το θε α -τή στη χώ ρα του μύ θου (….)». Όπως ε ξη γεί η ί δια η καλ λι τέ -χνις για το τι α πο τέ λε σε έ μπνευ ση για τη δου λειά της, οι α τέ -λειω τοι πε ρί πα τοι στη φύ ση, τα παι χνί δια με τα δέ ντρα, τα αγ- γί σμα τα στις ρί ζες και τις πέ τρες που κεί το νταν κο ντά τους, οισυ νο μι λίες κι οι ο νει ρι κές μορ φο ποιή σεις ή ταν που α πο τέ λε -σαν την πρώ τη ύ λη για να εκ φρα στεί ει κα στι κά και με τον τρό -πο αυ τό να βιώ σει τη ζωή της και να την κά νει πιο ό μορ φη. Ηέκ θε ση διαρ κεί μέ χρι τις 25 Ιου νίου. Ωρά ριο: Τρί τη, Πέ μπτη,Πα ρα σκευή 11π.μ. – 3μ.μ. και 6 – 9μ.μ., Τε τάρ τη, Σάβ βα το11π.μ. – 3μ.μ., Κυ ρια κή, ∆ευ τέ ρα: κα τό πιν τη λε φω νι κού ρα ν-τε βού.

Αί θου σα Τέ χνης Τε χνο χώ ρος (Λε μπέ ση 4 & Μα κρυ γιάν νη,Ακρό πο λη, Αθή να, τηλ.: 2111823818)

•

ΕΙΚΑΣΤΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ

Επιμέλεια: Κατερίνα Αναστασίου• catana@freemail.gr

Στο βιβλίο του Λάμπρου Τόκα «Τα παιδιά του Φλεβάρη» (εκδόσειςΚαστανιώτη) φιλοξενούνται οι προσωπικές μαρτυρίες είκοσιαγωνιστών της Αριστεράς -και ενός πρώην ΕΣΑτζή. Οι συγκεκρι-

μένοι αγωνιστές συνελήφθησαν μαζί με δεκάδες άλλους τον Φλεβάρηκαι τον Μάρτη του 1974, όταν η Ασφάλεια της Αθήνας επέφερε ισχυρόπλήγμα στις αντιδικτατορικές οργανώσεις του ΚΚΕ, της ΚΝΕ, της Αντι-ΕΦΕΕ και του ΠΑΜ. Στη συνέχεια υπέστησαν άγρια βασανιστήρια από ταόργανα του στρατιωτικοφαιστικού καθεστώτος, επειδή αγωνίστηκανγια την ανατροπή της χούντας και για μια Ελλάδα ελεύθερη, ανεξάρτητηκαι πραγματικά δημοκρατική.

Με τις συνεντεύξεις που παραχώρησαν και τις απαντήσεις τους στοκοινό ερωτηματολόγιο, οι εν λόγω είκοσι αγωνιστές περιγράφουν κατ’αρχάς τα βασανιστήρια στην Ασφάλεια και στο στρατόπεδο Μπογιατίου.Κρίνουν αν και σε ποιο βαθμό δικαιώθηκαν οι αγώνες και τα ιδανικάόλων εκείνων που στην εξέγερση του Πολυτεχνείου διεκδικούσαν«Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία-Εθνική Ανεξαρτησία». Και διατυπώνουν τε-λικά την άποψή τους για το αν και με ποιες προϋποθέσεις είναι εφικτήστις μέρες μας η κοινή δράση και συνεργασία των κομμάτων και κινη-μάτων της Αριστεράς.

Η ΕΠΟΧΗ 24 Μαΐου 2014 3311ΘΕΜΑΤΑ

κοινωνίες και κατά πάσα πιθανότητατην ανθρωπότητα στο σύνολό της. Ηαπώλεια του ελέγχου της σχέσης καπι-ταλιστικής παραγωγής και φυσικού πε-ριβάλλοντος, η διατήρηση της κυριαρ-χίας του κεφαλαίου μέσω μη αναπαρα-γωγικών σχέσεων, και η καταπολέμησητης προοδευτικής δυναμικής που έχει ησυσσώρευση γνώσεων και γνωστικώνικανοτήτων σε θεσμικό και ευρύτεροκοινωνικό επίπεδο, είναι πλέον οι στρα-τηγικές κατευθύνσεις που πρέπει να αν-τιμετωπιστούν, αν πρόκειται να επικαι-ροποιηθούν οι ουμανιστικές επιλογέςτης Αριστεράς.

Οι συνισταμένεςτης ιστορικής αποτυχίας

Αλλά για να κατανοήσουμε τη σημα-σία που έχει για τη νέα περίοδο του κα-πιταλισμού η ανάπτυξη στις νέες συν-θήκες και των τριών επιπέδων κοινωνι-κών δραστηριοτήτων που χαρακτηρί-ζουν το χώρο της Αριστεράς, χρειάζεταινα ξεκινήσουμε από τις συνισταμένεςτης ιστορικής αποτυχίας του σχεδίουτης. Η σοσιαλ-δημοκρατία υποτάχθηκεστην αναπαραγωγή του καπιταλισμούυπερασπιζόμενη την ενσωμάτωση σεαυτόν των κοινωνικών κινημάτων μέσωθεσμικών καινοτομιών, και αποδεχό-μενη το έλεγχο του αστικού συστήματοςεπί της παραγωγής και αναπαραγωγήςγνώσης. Η προερχόμενη από την 3η ∆ιε-θνή Αριστερά, αναδιπλώθηκε και αυτήστην επιβίωση των υπό τον έλεγχό τηςκινημάτων στο πλαίσιο των θεσμών τηςκαπιταλιστικής οικονομίας, και συρρί-κνωσε τις γνωσιακές της δραστηριότη-τες στην αναπαραγωγή ιδεολογικοποι-ημένων αναλύσεων του παρελθόντος.∆εν μπόρεσε έτσι να συμμετάσχειενεργά και από κριτική σκοπιά στις αιχ-μές των επιστημονικών, τεχνολογικών,αλλά και οργανωτικών μεταβολών πουαξιοποίησε ο παγκόσμιος καπιταλι-σμός.

Η εμφάνιση της έννοιας του «οργανι-κού διανοούμενου» αποτέλεσε, στην πε-ρίοδο του μεσοπολέμου, μια στιγμήκατά την οποία αναγνωρίστηκε ηανάγκη συνύπαρξης των κινηματικών,γνωσιακών και θεσμικών δραστηριοτή-των της Αριστεράς, όταν επιδιώκει ναανατρέψει τις καπιταλιστικές σχέσεις.Η ύπαρξη αγωνιστών με αυτές τις ιδιό-τητες στους χώρους εργασίας δεν αρ-κούσε μάλιστα για να υλοποιηθεί μιατέτοια στρατηγική, και αναγνωριζότανότι «το κόμμα» και τα στελέχη του, δενκατείχαν εξ αρχής τις ικανότητες τωνοργανικών διανοουμένων, των ατόμωνεκείνων που, όπως οι οργανικοί διανο-ούμενοι της αστικής τάξης, είχαν τη δυ-νατότητα να σκεφτούν το μέλλον και ναμετασχηματίσουν το παρόν στα σημείατης παραγωγικής και κοινωνικής δρα-στηριότητας όπου μπορούσαν να οικο-δομηθούν οι νέες κοινωνικές σχέσεις. Η«ταξική συνείδηση» έπρεπε να τροφο-δοτεί το ενεργό σχέδιο της δράσης τωνοργανικών διανοουμένων. Αλλά περιο-ρίστηκε στο να είναι ο συνδυασμός τηςυπεράσπισης κοινωνικών συμφερόν-των, και της αναπαραγωγής ενός ιδεο-λογικού λόγου που τελικά θα νομιμο-ποιούσε την ιεραρχική υπεροχή τωνκομματικών στελεχών και των γραφει-

οκρατικών μηχανισμών.Η κατανόηση όμως αυτής της ανάγ-

κης σύνθεσης κινηματικών, γνωσιακώνκαι θεσμικών διαδικασιών, εγκαταλεί-φθηκε κατά την μεταπολεμική περίοδο.Η αδυναμία και μάλλον η άρνηση τωναριστερών πολιτικών οργανώσεων ναεμπλακούν ενεργά στην αξιοποίηση καιπαραγωγή γνώσης σχετικά με τον κίν-δυνο της ανεπανόρθωτης καταστροφήςτων οικολογικών ισορροπιών από τιςοποίες εξαρτάται η ζωή στον πλανήτη,στο όνομα μιας ιδεολογικής πίστης σεπαγιωμένες θεωρητικές επεξεργασίες,οδηγεί μπροστά στα μάτια μας στην ανι-κανότητα ανάδειξης και αντιμετώπισηςτων παραγόντων και των διαδικασιώνπου επιδεινώνουν προσθετικά και δρα-ματικά τις κοινωνικές ανισότητες τιςοποίες διαμορφώνουν οι καπιταλιστι-κές σχέσεις παραγωγής. ∆εν μπορούμεόμως να αντιμετωπίσουμε και να σχε-διάσουμε το μέλλον των ανθρώπινωνκοινωνιών, χωρίς να αποκτήσουμε συ-στηματικές γνώσεις σχετικά με τις επι-πτώσεις των οικολογικών ανισορρο-πιών και χωρίς να έχουμε τη δυνατό-τητα να οργανώσουμε τις κινηματικέςδιαδικασίες και τις νέες θεσμικές λει-τουργίες που θα απαντήσουν στα προ-βλήματα τα οποία δημιουργούν αυτέςοι ανισορροπίες, για τις συνθήκες ζωήςτων ανθρώπων και ειδικότερα τις κοι-νωνικές ανισότητες.

Η ανασυγκρότησητου παραγωγικού δυναμικού

Η παρουσίαση της εξέλιξης του καπι-ταλιστικού τρόπου παραγωγής από τηνπλειοψηφία των αριστερών οργανώ-σεων και ομάδων, βασίζεται ακόμαστην πεποίθηση (με τις κατάλληλες θε-ωρητικές κατασκευές) οτι βρισκόμαστεμπροστά σε έναν αναπαραγωγικό κύκλοτου καπιταλισμού, ο οποίος εμπεριέχεικαι τη δυνατότητα της ανατρεπτικήςδυναμικής της ταξικής πάλης. Σύμ-φωνα με αυτή την παραδοσιακή αρι-στερή προσέγγιση, οι παραγωγικές δυ-

νάμεις που αναπτύσσει ο καπιταλισμόςθα αποτελέσουν τη βάση του νέου κα-θεστώτος, και οι οργανωμένες εργατι-κές δυνάμεις τις κοινωνικές δυνάμειςπου θα το διαχειριστούν. Αλλά η κυ-ριαρχία του χρηματοπιστωτικού καπι-ταλισμού έχει προκαλέσει αντίθετα τηνκαταστροφή παραγωγικών δυνατοτή-των και την αποδιοργάνωση των ταξι-κών συσπειρώσεων που χαρακτήριζαντην περίοδο του βιομηχανικού καπιτα-λισμού. Η ανατρεπτική διαδικασία πρέ-πει να είναι σήμερα μια διαδικασία ανα-συγκρότησης παραγωγικού δυναμικού,σε μεγάλο βαθμό εκτός υπαρκτών σχέ-σεων παραγωγής, που την αναλαμβά-νουν κοινωνικές ομάδες οι οποίες βρί-σκονται εν μέρει στο περιθώριο των κα-πιταλιστικών παραγωγικών σχέσεων, ήσυνδυάζουν την απασχόλησή τους στοπλαίσιο του καπιταλιστικού τρόπου πα-ραγωγής και των θεσμών του, με νέεςδραστηριότητες της οικονομίας τωναναγκών.

Η οργάνωση και διοίκηση του καπι-ταλισμού σήμερα, ιδιαίτερα σε ότιαφορά το ανθρώπινο δυναμικό, είναι ρι-ζικά διαφορετικές σε σύγκριση με τονβιομηχανικό καπιταλισμό. Ο καπιταλι-σμός του (συνόλου σχεδόν του) 20ουαιώνα, ο βιομηχανικός καπιταλισμός,βασίστηκε στον τεϋλορικό καταμερισμόεργασίας, όχι μόνο στο διαχωρισμό χει-ρωνακτικής και διανοητικής εργασίας,αλλά και στον τεμαχισμό της εργασίας,παντού όπου ήταν δυνατό, και στη δη-μιουργία της κατηγορίας των στελεχώνπου στο «μάνατζμεντ» των επιχειρή-σεων και των διοικητικών μηχανισμώνκαθόριζαν τι θα παραχθεί, πώς, και απόποιους, υπηρετώντας τις επιλογές καιτα συμφέροντα των κεφαλαιούχων. ΟΤεϋλορισμός ήταν στην πραγματικό-τητα μια μέθοδος για να αντιμετωπιστείη δημιουργία «οργανικών διανοουμέ-νων» της εργατικής τάξης εκείνης τηςεποχής, για τη διατήρηση της μερικότη-τας των γνώσεων των εργατών και τηνεπίτευξη της συνεργασίας των στελε-χών με το κεφάλαιο. Ο σύγχρονος κα-

πιταλισμός, υπό την απειλή της ανόδουτου μορφωτικού επιπέδου και των εξει-δικευμένων γνώσεων, της επέκτασηςτου συλλογικού χαρακτήρα της εργα-σίας και της αύξησης της έντασης γνώ-σης στην παραγωγή, έχει επιδιώξει καιέχει επιτύχει σε μεγάλο βαθμό, όχι μόνοτην αποδιοργάνωση των εργαζομένων,αλλά και την εξατομίκευση των επαγ-γελματικών διαδρομών και των διαδρο-μών απόκτησης γνώσεων. Και από τηνάλλη την εξαγορά αυτών που εξασφα-λίζουν υψηλή κερδοφορία, ή την υπό-σχεσή της. Σ’αυτή τη νέα μέθοδο ελέγ-χου της γνώσης των εργαζομένων, εν-τάσσεται πλέον θεαματικά η επανιε-ράρχηση της εκπαίδευσης, η επανασύν-δεση της δυνατότητας εκπαίδευσης μετα κοινωνικά προνόμια και η ανάπτυξητης εκπαίδευσης των ελίτ.

Τα κοινωνικά κινήματακαι οι «κοινότητες γνώσης»

Η δυνατότητα διαμόρφωσης οργανι-κών διανοουμένων στις σημερινές συν-θήκες, δηλαδή των ανθρώπων εκείνωνπου κατέχουν ταυτόχρονα εμπειρία καιγνώσεις, ατομικές και συλλογικές, γιανα συγκροτήσουν το νέο, εντός ή εκτόςτων υπαρχουσών δομών παραγωγής καιδιοίκησης, που έχουν τη δυνατότητα ναοργανώσουν ταυτοχρόνως κινήματα, νααξιοποιήσουν και να διαδώσουν νέεςγνώσεις, να εφεύρουν και να συγκροτή-σουν νέες παραγωγικές δομές και νέουςθεσμούς, εξαρτάται σε μεγάλο βαθμόαπό τη δυνατότητα αυτών που λένε οτιανήκουν στην αριστερά να επωμιστούνένα τέτοιο προσανατολισμό. Να τονεπωμιστούν κατανοώντας οτι απαιτείπριν απ’όλα την αντιστοίχιση των κοι-νωνικών κινημάτων με τις ανάγκες τωνανθρώπων και των κοινωνιών, αλλά καιτη διεξαγωγή μιας γιγαντιαίας και συ-νεχούς προσπάθειας παραγωγής τωναπαιτούμενων γνώσεων και μετάδοσήτους στον κοινωνικό ιστό, ώστε να ανα-πτυχθεί η εφευρετικότητα που θα κάνειδυνατή την οικονομία των αναγκών καιτη δημοκρατική της συγκρότηση.

Μια τέτοια προσπάθεια δεν μπορείπαρά να είναι μια κοινωνική διαδικασίαμε κινηματικά χαρακτηριστικά, μια κι-νητοποίηση που δεν θα προκύψει κατάκύριο λόγο από κομματικούς μηχανι-σμούς, ούτε αποκλειστικά από χώρουςεργασίας, αλλά θα είναι αναγκαστικάκαι σε μεγάλο βαθμό το αποτέλεσμαδιάσπαρτων ανεξάρτητων κοινωνικώνπρωτοβουλιών. Είναι ήδη ορατό στο ση-μερινό κόσμο ότι τα κοινωνικά κινή-ματα συνυπάρχουν με (και εμπεριέχουνσε καθοριστικό βαθμό) «κοινότητεςγνώσης», οι οποίες χαρακτηρίζονταιαπό θεσμική και γνωσιακή ανεξαρτη-σία. Αυτή είναι η μεγάλη αλλαγή πουπραγματοποιείται κατά τις τελευταίεςδεκαετίες στο χώρο της αριστεράς: τακοινωνικά κινήματα διευρύνονται και οιθεσμικές πρωτοβουλίες μπορεί να πολ-λαπλασιαστούν, αλλά το συνδετικόυλικό τους θα είναι οι γνωσιακές λει-τουργίες που εξασφαλίζει η ανάπτυξητων κατάλληλων κινηματικών πρωτο-βουλιών, οι οποίες είναι προϊόν τηςολοκληρωμένης ενεργοποίησης στρα-τευμένων συνειδήσεων.

Τα κοινωνικά κινήματαδιευρύνονται και οιθεσμικές πρωτοβουλίεςμπορεί ναπολλαπλασιαστούν, αλλάτο συνδετικό υλικό τουςθα είναι οι γνωσιακέςλειτουργίες πουεξασφαλίζει η ανάπτυξητων κατάλληλωνκινηματικώνπρωτοβουλιών.

“

Τι θα πού μεστην Κοκ κι νο σκου φί τσα;Με α φορ μή το βι βλίο του Αντώ νη Λιά κου “Η ε πι στρο φή της Κοκ κι νο σκου φί τσας” (εκδ. Νεφέλη 2014)