Θέσεις της Κεντρικής Επιτροπής

Κείμενα Συμβολής

Καταστατικό

1o ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ

1o ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜΣΕΛ.

2

Ποιοι είμαστε, τι επιδιώκουμε, τι προτείνουμε

Η ελληνική κοινωνία ζει μια πρωτοφανή σε ένταση καιέκταση κρίση, τη χειρότερη που γνώρισε μεταπολιτευτικά.Τα λαϊκά στρώματα έχασαν και εξακολουθούν να χάνουν τα ει-σοδήματά τους, εργατικά δικαιώματα δεκαετιών ακυρώθη-καν και ακυρώνονται, η ανεργία εκτινάσσεται σε πρωτοφανήεπίπεδα, η οικονομία ακολουθεί καθοδικό σπιράλ θανάτου, ηκοινωνία αποσυντίθεται, οι θεσμοί διαλύονται και η δημο-κρατία περιστέλλεται αγγίζοντας τα όρια της εκτροπής. Ο τρό-πος ζωής όλων μας αποδιαρθρώνεται όλο και περισσότερο. Τοκυρίαρχο πολιτικό σύστημα διεφθαρμένο, ανίκανο και πλήρωςυποταγμένο στη στρατηγική του κεφαλαίου σε εθνική και διε-θνή κλίμακα, ενόσω προωθεί με όλα τα μέσα την καταστροφή,εξαντλεί τα όριά του και αποσταθεροποιείται. Ζούμε το τέλοςμιας εποχής. ζούμε τις ωδίνες που θα γεννήσουν μια νέα.Εκείνοι που κυβερνούν αρχίζουν να μην μπορούν να κυβερ-νήσουν όπως πριν. εκείνοι που κυβερνώνται αρχίζουν να μη θέ-λουν να κυβερνηθούν όπως πρώτα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ με την τριπλή σημαία του προχωρά στοΙδρυτικό του Συνέδριο με στόχο να σταματήσει η προϊούσα εξα-θλίωση. Επιδιώκει να εκφράσει πολιτικά τον κόσμο της εργα-σίας και την ανάγκη να αναδειχθεί αυτός ο κόσμος σε ηγετι-κή δύναμη της κοινωνίας. Επιδιώκει, ακόμη, να εκφράσει, αλ-λά και να ικανοποιήσει την ανάγκη, να υπερβεί η ελληνικήκοινωνία τις πατριαρχικές και ανδροκρατικές πρακτικές πουσυντείνουν στην αποδοχή συντηρητικών αντιλήψεων και σεεποχές κρίσης κινδυνεύουν να γίνουν ακραίες. Επιδιώκει, τέ-λος, να εκφράσει, αλλά και να ικανοποιήσει την ανάγκη ριζι-κής οικολογικής αναμόρφωσης της παραγωγής και της κατα-νάλωσης εν μέσω διαδικασιών κλιματικής αλλαγής και γενι-κευμένης οικολογικής καταστροφής που απειλούν ολόκληροτον πλανήτη.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ βρίσκεται εδώ για να οργανώσει τη δημο-κρατική ανατροπή του πολιτικού συστήματος και των δομώνπου το στηρίζουν, για να ανοίξει τον δρόμο σε μια κυβέρνη-ση της Αριστεράς, στηριγμένης σε ένα ευρύ μέτωπο κοινωνι-κών και πολιτικών δυνάμεων, μιας κυβέρνησης που, χωρίς ναείναι το τέρμα του δρόμου, θα θέσει τη χώρα σε νέα τροχιά.Για να επιτύχουμε αυτόν τον μεγάλο στόχο, συμβάλλουμε με

όλες τις δυνάμεις μας στην ανάπτυξη ενός ισχυρού κοινωνι-κού κινήματος και ενός μεγάλου πολιτικού κινήματος, επιμέ-νουμε στην ανάγκη για κοινή δράση και συμπαράταξη της Αρι-στεράς, αναλαμβάνοντας τις σχετικά πρόσφορες πρωτοβου-λίες, ισχυροποιούμε και διευρύνουμε τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑΕΚΜ ως τον πολιτικό φορέα που θα εμπνεύσει, θα κινητοποι-ήσει και θα συμβάλει καθοριστικά στην ενότητα και στην ορ-γάνωση των λαϊκών δυνάμεων, αποσκοπώντας στην οικονο-μική, κοινωνική, πολιτική και πολιτιστική ανασυγκρότηση τηςχώρας, αποσκοπώντας σε μια χειραφετημένη Ελλάδα της ερ-γασίας, της δικαιοσύνης και της δημιουργικότητας μέσα σεμια ριζικά διαφορετική Ευρώπη.

Θέσεις της Κεντρικής ΕπιτροπήςΔιακήρυξη αρχών και πλ αίσιο προγραμματικών θέσεων

Σημείωση: Όπου υπάρχουν εναλλακτικέςεκδοχές, τα σημεία του ενιαίου κειμένου σταοποία αναφέρονται θεωρούνται ως η πρώτηεκδοχή.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ έρχεται από μακριά και σκοπεύει μακριά. Θέ-τουμε με παρρησία ενώπιον του ελληνικού λαού τις σκέψειςκαι τις αναλύσεις μας, το πώς βλέπουμε το δικό μας παρελθόνκαι το τι προτείνουμε για το μέλλον. Για λογαριασμό μας δενζητάμε τίποτε. Τίποτε περισσότερο από όσα αναλογούν στονκαθένα και στην καθεμιά μας ως μέλη της Ελληνικής κοινωνίαςκαι ως πολίτες μιας δημοκρατικής χώρας. Στο πλαίσιο αυτήςτης κοινωνίας και αυτής της χώρας, προχωρούμε σήμερα στηνίδρυση ενός πολιτικού φορέα του οποίου μόνη φιλοδοξία εί-ναι να υπηρετήσει όσο καλύτερα μπορεί το λαϊκό κίνημα πουαναπτύσσεται με μύριους τρόπους και σε όλα τα επίπεδα,ανεξάρτητα από μας αλλά και με τη βοήθειά μας. Να το υπη-ρετήσει, όχι να το ποδηγετήσει. Δεν ζητάμε από τον Ελληνι-κό λαό να μας ‘αναθέσει’ τη διακυβέρνησή του. Έχουμε πλέ-ον μάθει ότι ‘αναθέσεις’ τέτοιου είδους οδηγούν αργά ή γρή-γορα στην στασιμότητα και στην οπισθοχώρηση, αν όχι στηνκαταστροφή: εκείνοι που ‘αναθέτουν’ μετατρέπονται σε πα-θητικούς δεκτές μιας πολιτικής που εναντιώνεται στα συμ-φέροντα και τις επιθυμίες τους ενώ εκείνοι που αναλαμβάνουντην ευθύνη μιας τέτοιας ‘ανάθεσης’ μεταλλάσσονται και δια-φθείρονται. Έτσι, τα όσα παρουσιάζουμε εδώ δεν είναι μόνονοι σκέψεις μας και οι αναλύσεις μας. Θέλουν να είναι ταυτό-χρονα γνώμονας δράσης και έκφραση δέσμευσης, άρα και μέ-τρο με βάση το οποίο οφείλουν να κρίνονται οι πρωτοβουλίες,οι πράξεις και οι παραλείψεις μας, η όλη πορεία μας.

1. Οι καταβολές μας Οι καταβολές του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ μπορούν να ανιχνευθούν στο

εργατικό και το ευρύτερο λαϊκό κίνημα του τέλους του 19ου αι-ώνα και των αρχών του 20ου, στους αγώνες που είχαν αναλη-φθεί από τότε για να εκφραστούν οι δυνάμεις της εργασίας καινα ενωθεί ο ελληνικός λαός ενάντια στην οικονομική εκμε-τάλλευση και την πολιτική καταπίεση. Μετά την εποποιία τηςΕθνικής Αντίστασης και τη συνολική αλλαγή του πολιτικούτοπίου που εκείνη επέφερε, μετά τα όσα πέτυχε το ενωτικόεγχείρημα του ΕΑΜ -με την πρωτοβουλία και την καθοριστι-κή συνδρομή του ΚΚΕ- για την ενότητα και την απελευθέρω-ση του λαού μας, οι διεθνείς και οι ντόπιες κυρίαρχες αστικέςδυνάμεις οδήγησαν τη χώρα στον εμφύλιο όπου η Αριστεράγνώρισε την ήττα. Όμως, παρά την τρομοκρατία που άσκησετο μετεμφυλιακό κράτος και παρακράτος, όπως κορυφώθηκεμε τη δικτατορία των συνταγματαρχών, η Αριστερά δεν εξα-φανίστηκε αλλά συνέχισε να υφαίνει τους δεσμούς της με τονελληνικό λαό. Η ενότητα που είχε σφυρηλατήσει η ΕΔΑ και ησημαντική εκλογική επιτυχία της το 1958, η δράση που ανέ-πτυξε η νεολαία Λαμπράκη, η κριτική που διατύπωναν μικρό-τερες αριστερές δυνάμεις που είχαν διαφωνήσει με την πο-λιτική της ΕΔΑ, αλλά και το γεγονός ότι η Ένωση Κέντρου πε-ριλάμβανε και δημοκρατικές δυνάμεις, οι αγώνες υπέρ τηςαυτοδιάθεσης της Κύπρου, υπέρ της προστασίας τους Συν-τάγματος και της δωρεάν παιδείας, οι λαϊκές αντιδράσεις στηναποστασία του 1965, η αντίσταση στη δικτατορία, το φοιτη-τικό κίνημα, η εξέγερση του Πολυτεχνείου και οι αγώνες ενάν-τια στον ιμπεριαλισμό κατέστησαν ξανά την Αριστερά καιόσους ή όσες περπάτησαν μαζί της έκφραση των ζωογόνων δυ-νάμεων της ελληνικής κοινωνίας.

Αλλά στο ίδιο διάστημα η Αριστερά κερματίστηκε. Το ΚΚΕγνώρισε αλλεπάλληλες διασπάσεις, με ίσως σημαντικότερηεκείνη του 1968 που οδήγησε στη συγκρότηση του ΚΚΕ Εσω-τερικού -που γνώρισε μεταγενέστερα τις δικές του διασπάσεις

και μεταλλαγές- και στη σταθερή, με πολλές επιδράσεις, εγ-γραφή στην πολιτική σκηνή του αιτήματος για την ανανέωσητου κομμουνιστικού κινήματος και της Αριστεράς γενικότερα.

ένα μέρος από τις δυνάμεις που είχαν στρατευθεί στο ΕΑΜ σα-γηνεύτηκε από την «Αλλαγή» που υποσχέθηκε το ΠΑΣΟΚ καιεντάχθηκαν σε εκείνο. μικρότερες δυνάμεις της Αριστεράςσυγκρότησαν την ίδια περίοδο διάφορες αυτοτελείς οργανώ-σεις ή συμμετείχαν σε προοδευτικά σχήματα, ενώ πολιτικάανένταχτοι αριστεροί όλων των αποχρώσεων, γυναίκες καιάντρες, πολλαπλασιάζονταν. Έτσι, η καθαυτό πολιτική δύνα-μη της Αριστεράς μειώθηκε σημαντικά μολονότι η ίδια δια-τηρούσε το ηθικό πλεονέκτημα και οι ιδέες της τουλάχιστονμέρος της παλιάς τους αίγλης. Η απομείωση εντάθηκε με τηνκατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και των καθεστώτων του«υπαρκτού σοσιαλισμού», όπως και με τις συναρτημένες άμε-σα ή έμμεσα με αυτήν την κατάρρευση περιπέτειες της συγ-κρότησης και της παραπέρα πορείας του Συνασπισμού τηςΑριστεράς και της Προόδου, αλλά και των άλλων συνιστωσώντης Αριστεράς. Παράλληλα, σε διεθνή κλίμακα, ο νεοφιλε-λεύθερος καπιταλισμός και η παγκοσμιοποίηση που συντε-λέστηκε υπό την αιγίδα του θριάμβευαν μέχρι σημείου να κη-ρύξουν το «τέλος της Ιστορίας» ενώ η παραδοσιακή σοσιαλ-δημοκρατία -και στη χώρα μας το ΠΑΣΟΚ- αφομοιώθηκε στηναντίστοιχη πολιτική σχεδόν εξ ολοκλήρου. Στις αρχές του21ου αιώνα, η Αριστερά στη χώρα μας -αλλά και σε πολλές χώ-ρες του κόσμου- βρέθηκε σχετικά περιθωριοποιημένη και κα-τακερματισμένη, με κάθε συνιστώσα της να αναμετριέται μετα δικά της λάθη και παραλείψεις, ενώ ο δικομματισμός δια-τηρούσε την πλήρη πολιτική πρωτοβουλία, με εκλογικά πο-σοστά πάνω από 80%.

Παρ’ όλα αυτά ωστόσο, η σπίθα της αντίστασης κρατήθη-κε αναμμένη ενώ η Ιστορία αρνιόταν να τελειώσει: ο νεοφι-λελεύθερος καπιταλισμός δημιουργούσε ισχυρές κοινωνικέςαντιστάσεις καθώς συσσώρευε δεινά, ο ανταγωνισμός τωνμεγάλων δυνάμεων, δημιουργώντας κρίσεις και εξαπολύονταςτοπικούς πολέμους -κάποιους από αυτούς έξω από την πόρ-τα μας- προκαλούσε τη γέννηση ισχυρών κινημάτων υπέρ τηςειρήνης. Μια νέα δυναμική άρχισε να συνενώνει με τρόπουςανέκδοτους πολιτικές δυνάμεις της Αριστεράς, πολλούς και δια-φορετικούς κοινωνικούς φορείς, αγωνιστές, καλλιτέχνες καιδιανοούμενους, γυναίκες και άντρες, λίγο πολύ σε όλες τιςχώρες του κόσμου. Τα συνθήματα «Ο άνθρωπος πάνω από τακέρδη» και «Ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός» αντήχησαν σεπαγκόσμια κλίμακα, συνεγείροντας τους νέους και τις νέεςκαι ανοίγοντας μια νέα σελίδα στην ιστορία της Αριστεράς.

Αυτή η νέα σελίδα γράφτηκε με πολλούς τρόπους στη χώ-ρα μας. Στο πλαίσιό της, οι νέες ιδέες, τα νέα αιτήματα και οινέες μορφές οργάνωσης συνδέθηκαν με τις ιδιαίτερες εδώσυνθήκες και την πορεία που είχαν ακολουθήσει οι συνιστώ-σες της Αριστεράς ώστε να οδηγηθούμε πρώτα στον ΧώροΔιαλόγου και Κοινής Δράσης ως ευρύ πεδίο θεωρητικής και ιδε-ολογικής ζύμωσης, συμμετοχής στους κοινωνικούς αγώνεςκαι ανάπτυξης πολιτικών πρωτοβουλιών, στη συγκρότηση τουΣΥΡΙΖΑ κατόπιν και σε εκείνη του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ πιο πρόσφατα.Η πορεία αυτή στηρίχτηκε στην κοινή και από κοινού αποδο-χή των αγωνιστικών παραδόσεων του λαού μας, στην κοινή καιαπό κοινού ένταξη στους αγώνες για εθνική ανεξαρτησία, δη-μοκρατία, λαϊκή κυριαρχία, ελευθερία, ισότητα, αλληλεγγύη,δικαιοσύνη, κοινωνική προκοπή και κοινωνική απελευθέρω-ση, στην ενεργό συμμετοχή στο εργατικό και στο ευρύτερο λαϊ-

κό κίνημα, στις ποικίλες εκλογικές και πολιτικές αναμετρή-σεις, στις ευρωπορείες και στο διεθνές κίνημα ενάντια στη νε-οφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, στην ενεργό συμμετοχή στακοινωνικά φόρα, στο κίνημα ενάντια στην αναθεώρηση του άρ-θρου 16 του Συντάγματος, στις ποικίλες μάχες της νέας γενιάς,στους αγώνες υπέρ των κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμά-των, στις οικολογικές και στις πολιτιστικές πρωτοβουλίες.Έτσι αγωνιστές και αγωνίστριες από διαφόρους χώρους καιοργανώσεις της Αριστεράς, τον κομμουνιστικό, τον σοσιαλι-στικό και τον δημοκρατικό, εκείνον της κομμουνιστικής καιεκείνον της αριστερής ανανέωσης, τον ριζοσπαστικό, τον αν-τικαπιταλιστικό, τον επαναστατικό και τον ελευθεριακό, συν-δικαλιστές και συνδικαλιστριες του εργατικού και του αγροτι-κού κινήματος, νέες και νέοι, άνθρωποι της τέχνης, των γραμ-μάτων και της διανόησης, πολλοί και πολλές από εκείνουςπου δημιούργησαν το μεγάλο κίνημα της Παιδείας, πολλέςκαι πολλοί από το φεμινιστικό, και το οικολογικό κίνημα συ-ναντήθηκαν και ένωσαν τις δυνάμεις τους. Πρόκειται για έν-ταξη και συμμετοχή που συνιστούσε και συνιστά για όλουςεμάς, γυναίκες και άντρες, λόγο πολιτικής ύπαρξης και αξίαζωής.

Πατώντας στέρεα στην κοινή δράση, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο ΣΥΡΙΖΑΕΚΜ κατόρθωσαν να συνθέσουν δημιουργικά, σε ένα ιδιαίτε-ρα ευρύ πλαίσιο, απόψεις με διαφορετικές ιδεολογικές καιοργανωτικές αφετηρίες και διαφορετικές πολιτικές καταβολές,αναγνωρίζοντας και μη συγκαλύπτοντας τις διαφορές και σε-βόμενοι πάντα τις διακριτές ιδεολογικές και θεωρητικές ευαι-σθησίες.

Η πορεία του ΣΥΡΙΖΑ και του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ από την ίδρυσήτους μέχρι σήμερα δεν υπήρξε ούτε εύκολη ούτε ευθύγραμ-μη. Ο φορέας γνώρισε κρίσεις και στιγμές αδράνειας, διαφω-νίες, αποχωρήσεις, διασπάσεις. Κατόρθωσε όμως να ξεπε-ράσει τα εμπόδια επειδή υπερίσχυσε στους κόλπους του ηανάγκη της ένταξης στο λαϊκό κίνημα, η ανάγκη να υιοθετη-θούν και να υποστούν συνθετική επεξεργασία τα αντίστοιχααιτήματα, η ανάγκη για ενότητα και κοινή δράση της Αριστε-ράς και όσμωσης των ιδεών της με το λαό. Όταν ξέσπασε η με-γάλη καπιταλιστική κρίση, ο ΣΥΡΙΖΑ πρώτα και ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜκατόπιν απέδειξαν ότι διαθέτουν τα ερμηνευτικά εργαλείαγια να αναλύσουν τόσο την ίδια όσο και την πορεία και τιςεπιπτώσεις της και μπόρεσαν να διαμορφώσουν τη δική τουςεναλλακτική πρόταση, σε αντίθεση με τον νεοφιλελευθερισμόπου το μόνο που είχε και έχει να προτείνει είναι η άνευ όρωνκαι άνευ ορίων εξαθλίωση της κοινωνίας προς όφελος τουκεφαλαίου και στόχο τη μεγιστοποίηση του κέρδους. Όπως απο-δείξαμε όλοι μαζί από κοινού ότι διαθέτουμε το αγωνιστικόφρόνημα, την πείρα και την οργανωτική ικανότητα που απαι-τούν οι αντίστοιχοι αγώνες.

Μαχόμενος πάντα για την ενότητα ολόκληρης της Αρι-στεράς, ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ διεκδικεί σήμερα κυβέρνηση της Αρι-στεράς που θα στηρίζεται σε μια νέα, πλατιά και ισχυρή κοι-νωνική και πολιτική πλειοψηφία ώστε να υπηρετηθούν απο-τελεσματικά τα λαϊκά συμφέροντα. Τα συνθήματα που βρον-τοφώναξαν σε δρόμους και σε πλατείες οι λαοί του κόσμου «Οάνθρωπος πάνω από τα κέρδη» και «Ένας άλλος κόσμος είναι εφι-κτός» ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ τα μετατρέπει σε πολιτική πρόταση καιστρατηγικό στόχο.

2. Ο σοσιαλισμός ως στρατηγικός στόχοςΟ «άλλος κόσμος» που «είναι εφικτός» είναι ο «κόσμος» του

σοσιαλισμού με δημοκρατία και ελευθερία. Είναι ο «κόσμος»όπου όντως ο «άνθρωπος» και οι ανάγκες του είναι «πάνωαπό τα κέρδη», γιατί το «κέρδος» έχει πάψει να αποτελεί κι-νητήρια δύναμη της οικονομίας. Είναι ο «κόσμος» που δυ-σκολεύεται να επικαλεστεί το ιστορικό όνομά του γιατί αυτόέχει συκοφαντηθεί από πολλές και διαφορετικές μεριές. Είναιο «κόσμος» που έχει αρχίσει να υπερβαίνει αυτή τη δυσκολία,απαιτώντας την εκ νέου σηματοδότηση του ονόματος στις

ΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣΣΕΛ.

3ΜΕΡΟΣ Α

Διακήρυξη Αρχών: Τι είναι και τι θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ

συνθήκες του 21ου αιώνα.

Για μας ο σοσιαλισμός δεν είναι ο εξωραϊσμός του καπι-ταλισμού ούτε η δήθεν ‘φιλολαϊκή’ διαχείρισή του. Ο καπιτα-λισμός συνιστά σύστημα εκμετάλλευσης που στηρίζεται στηνκοινωνική παραγωγή με στόχο και κίνητρο το ιδιωτικό κέρδος,σύστημα που εμείς αντιμαχόμαστε στον ίδιο τον πυρήνα του.Για μας ο σοσιαλισμός είναι μορφή οργάνωσης της κοινωνίαςπου βασίζεται στην κοινωνική -και όχι κρατική- ιδιοκτησίακαι διαχείριση των παραγωγικών μέσων ενώ απαιτεί τη δημο-κρατία σε όλα τα κύτταρα και όλους τους αρμούς της δημόσιαςζωής προκειμένου οι εργαζόμενοι να είναι σε θέση να σχε-διάζουν, να διευθύνουν, να ελέγχουν και να προστατεύουν μετα εκλεγμένα όργανά τους την παραγωγή κατευθύνοντάς τηνστην ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών. Αλλά ταυτόχρο-να, ο σοσιαλισμός δεν είναι για μας η αντιγραφή μοντέλωνπου επεδίωξαν να στηριχθούν σε τέτοιες ιδέες, αλλά τις πα-ρερμήνευσαν, τις διαστρέβλωσαν και τελικά, για πολλούς καισύνθετους λόγους, αυτοκαταστράφηκαν. Οφείλουμε, επί ποι-νή επανάληψης των ίδιων λαθών, να μάθουμε όσα περισσότερακαι όσο πληρέστερα μπορούμε από αυτό το μεγάλο τόλμημακαι από αυτήν τη μεγάλη ιστορική εμπειρία, με τα καινοτόμαεπιτεύγματα και τις καταλυτικές, τελικά, αποτυχίες.

Για μας ο σοσιαλισμός είναι απόλυτα συνυφασμένος μετην ενεργό συμμετοχή όλων στις οικονομικές, κοινωνικές καιπολιτικές υποθέσεις, καθώς και με αυτοδιαχειριστικούς θε-σμούς στην παραγωγική βάση, στοιχεία που κατοχυρώνουν τηναντίστοιχη διάχυση της εξουσίας. Ο σοσιαλισμός είναι άρρη-κτα δεμένος με τη δημοκρατία. Δημοκρατία όχι απλώς τυπι-κή, αλλά πάντοτε ουσιαστική, δημοκρατία έμμεση που βασί-ζεται στην εκπροσώπηση, αλλά και δημοκρατία άμεση με τηνενεργό συμμετοχή όλων. Οι πάσης φύσεως εκλογές είναι απο-λύτως αναγκαίες, αλλά οι εκλεγμένοι -και οι διάφοροι ειδικοίπου αυτοί επιστρατεύουν- δεν πρέπει να παραμένουν ανε-ξέλεγκτοι μέχρι τις επόμενες εκλογές. Πλήθος θεμάτων είναιαρμοδιότητα και οφείλουν να αφεθούν στην ευθύνη των άμε-σα ενδιαφερομένων υπό καθεστώς άμεσης δημοκρατίας ενώη απευθείας ενεργός συμμετοχή όχι μόνον ελέγχει τους θε-σμούς, την πρακτική και τους φορείς της αντιπροσωπευτικήςδημοκρατίας αλλά διευρύνει συνεχώς τα πεδία όπου οι πολ-λοί παρεμβαίνουν συστηματικά, δημιουργικά και υπεύθυνα. Ηδημοκρατία συνιστά αφ’ εαυτής παραγωγική δύναμη, όπου ησυλλογικότητα αναδεικνύει έμπρακτα την υπεροχή της έναν-τι της ατομικότητας και η αλληλεγγύη την ισχύ της έναντι τουανταγωνισμού.

Για μας ο σοσιαλισμός αποσκοπεί τελικά στην κατάργησητων μεγάλων διακρίσεων ανάμεσα σε χειρωνακτική και δια-νοητική εργασία, σε διεύθυνση και εκτέλεση, σε πόλη καιύπαιθρο, στα κοινωνικά προσδιορισμένα φύλα. Αποσκοπείτελικά στην απάλειψη των σχέσεων εκμετάλλευσης, στην κα-τάργηση των κοινωνικών τάξεων και των πατριαρχικών σχέσεωνκαι στην αρμονική συμβίωση κοινωνίας και φύσης. Αντιμε-τωπίζει την τεχνολογία και τις καινοτομίες εκεί λελογισμένα,έχοντας στόχο την εξυπηρέτηση των κοινωνικών αναγκών καιόχι τη διεύρυνση των ανισοτήτων και την εμπέδωση των τε-χνικών κυριαρχίας των λίγων πάνω στους πολλούς.

Για μας ο σοσιαλισμός δεν είναι ουτοπικό όραμα που στη-ρίζεται σε αφηρημένα ιδεώδη και απλώς σε ηθικές αξίες, αλ-λά αποτελεί κοινωνικά και πολιτικά εφικτό στρατηγικό στόχο.Οι αξίες που τον διέπουν -αλληλεγγύη, ισότητα, ελευθερία καιη υπέρβαση της μόνιμης έντασης μεταξύ ισότητας και ελευ-θερίας που μπορεί να ονομαστεί καθολική δικαιοσύνη- συνι-στούν κοινωνική παραγωγή των εργαζόμενων τάξεων, αιτήματαπου διαμορφώνονται στον αγώνα και απαιτούν την υλοποίησήτους, οδηγό δράσης και αρχές οργάνωσης των κινημάτων πουτα ασπάζονται. Οι αξίες αυτές εκφράζουν κάθε φορά διαφο-ρετικά ιστορικά περιεχόμενα, διαφορετικές ανάγκες και δια-

φορετικές δυνατότητες, γιατί είναι διαφορετική η δομή τωνταξικών κοινωνιών, αλλά διατηρούν τα ίδια ονόματα, αποτυ-πώνοντας έτσι τη συνέχεια της ιστορίας των λαϊκών τάξεων,τη συνέχεια της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης, αλλά καιτη συνέχεια των αντιστάσεων και των αιτημάτων χειραφέτη-σης. Σήμερα, η οικονομική, η ενεργειακή και η διατροφικήκρίση, όπως και ο άμεσος κίνδυνος για το φυσικό περιβάλλονπου απειλεί την ίδια την ύπαρξη της ανθρωπότητας, καθι-στούν απολύτως αναγκαία τη συστηματική δημόσια παρέμ-βαση. Αυτή η ανάγκη θέτει τον ριζικό μετασχηματισμό των κοι-νωνιών στην κατεύθυνση του σοσιαλισμού στην ημερήσιαδιάταξη.

Για μας ο σοσιαλισμός δεν είναι καθεστώς που μπορεί νακαθιερωθεί μέσω μιας εξελικτικής διαδικασίας σταδιακών αλ-λαγών του καπιταλισμού αλλά ούτε καθεστώς που εγκαθι-δρύεται μια και έξω κάποια μοναδική στιγμή. Ο σοσιαλισμόςείναι στόχος αλλά και δρόμος συνεχούς αγώνα, με περιόδουςέντασης και περιόδους ύφεσης, με ρήξεις, άλματα και μεγά-λες τομές. Είναι δρόμος που αποσκοπεί σε μακροπρόθεσμουςστόχους, αλλά ξεκινά πάντοτε από το σήμερα. Είναι δρόμος πουπερπατάμε οι πολλοί από κοινού, σταθερά προσανατολισμέ-νοι στον στόχο, υλοποιώντας καθημερινά τα αιτήματα πουτον συγκροτούν και μαχόμενοι για να εμπεδώσουμε τις αντί-στοιχες κατακτήσεις. Είναι δρόμος όπου προσπαθούμε ναάρουμε κάθε στιγμή τις διαχρονικά κυρίαρχες διακρίσεις πουαναφέραμε, αρχίζοντας από τους δικούς μας κόλπους. Είναιδρόμος που αποσκοπεί σε συγκεκριμένο στόχο, αλλά που δενμπορεί να απαντήσει προκαταβολικά σε όλα τα μεγάλα ερω-τήματα που τίθενται γιατί οι απαντήσεις δεν μπορούν να δια-τυπωθούν σε όλες τους τις διαστάσεις ανεξάρτητα από την κοι-νωνική κίνηση.

Ο δρόμος του σοσιαλισμού δεν είναι ούτε εύκολος ούτε ευ-θύγραμμος. Καθορίζεται κάθε στιγμή από τις λαϊκές ανάγκες,τα λαϊκά αιτήματα, τη λαϊκή ενέργεια, τη λαϊκή οργάνωση καιτη λαϊκή διαθεσιμότητα, σηματοδοτείται από επιτεύγματα,αλλά και οπισθοχωρήσεις, χαρακτηρίζεται από συγκρούσεις τό-σο στα μικρά όσο και στα μεγάλα, υποχρεώνει σε διακοπές τηςσυνέχειας, προβαίνει σε μεγάλες αλλαγές. Είναι δρόμος πουδεν υπόκειται σε προβλέψεις ούτε επιδέχεται προκατα-σκευασμένες συνταγές, γιατί κανείς δεν μπορεί να προκαθο-ρίσει τους εκάστοτε όρους της κοινωνικής κίνησης, τους αν-τίστοιχους συσχετισμούς δύναμης, τις απαιτήσεις των και-ρών, την υποχρέωση για τακτική ευελιξία ή ακόμη και τους ανα-γκαίους κάποιες φορές συμβιβασμούς. Ωστόσο είναι δρόμοςπου παραμένει αταλάντευτα προσηλωμένος στον στόχο του,δρόμος που εκλαμβάνει αυτόν τον στόχο ως γνώμονα και ωςκριτήριο κάθε πρωτοβουλίας και ολόκληρης της καθημερινήςμας δράσης σε όλα τα επίπεδα.

Για μας ο σοσιαλισμός δεν εξαντλείται κατά κανέναν τρό-πο στα παραπάνω. Έτσι, παράλληλα με την πολιτική του δρά-ση, ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ είναι υποχρεωμένος να πρωτοστατήσειώστε να ξεκινήσει και να αναπτυχθεί ενεργά, με τα κατάλλη-λα μέσα και σε κάθε αρμόδιο πλαίσιο, η διεξοδική συζήτησηγια τα μεγάλα ζητήματα που τίθενται σε σχέση με την κριτι-κή του καπιταλισμού και το αίτημα για έναν σοσιαλισμό του 21ου

αιώνα, για έναν σοσιαλισμό με ελευθερία και δημοκρατία τό-σο στην Ελλάδα όσο και στην κλίμακα της Ευρώπης. Θα προ-σπαθήσουμε να αξιοποιήσουμε τις πολλές πτυχές της ελλη-νικής και της διεθνούς εμπειρίας σε σχέση με τέτοια ζητήμα-τα, όπως και ολόκληρη τη σκέψη, όλες τις σημαντικές θεω-ρητικές επεξεργασίες που αφορούν το εργατικό, το φεμινιστικό,το οικολογικό και άλλα κινήματα, την ταξική διάρθρωση τωνκοινωνιών, τις δομές του κράτους και τις σχέσεις εξουσίας, τιςσχέσεις αγοράς, οικονομικού προγραμματισμού και κοινωνι-κού ελέγχου, τα ζητήματα δημοκρατίας και αυτοδιαχείρισης,κάθε θεωρητική προσφορά που μπορεί να συμβάλει στο να προ-χωρήσουμε μετά λόγου γνώσεως, κάθε σημαντική συμβολή που

έχει δει το φως από την εποχή του Μαρξ, αλλά και ακόμη πιοπριν, μέχρι τις μέρες μας.

3. Οι αρχές της στρατηγικής μαςΗ στρατηγική για τον σοσιαλισμό ξεκινά από την κατά-

σταση στην οποία βρίσκεται σήμερα η Ελλάδα, η Ευρώπη καιο κόσμος.

Η ελληνική κοινωνία έχει φτάσει σήμερα στα όρια των αν-τοχών της. Η πρωτοφανής επίθεση του κεφαλαίου ενάντιαστην εργασία συνεχίζεται με αυξανόμενη ένταση, οι εργα-σιακές σχέσεις διαλύονται, η ανεργία εκτινάσσεται σε πρω-τοφανή επίπεδα, η δημόσια περιουσία εκποιείται, η υγεία καιη παιδεία καταστρέφονται, οι κοινωνικά ζωογόνες ιδέες συ-κοφαντούνται ενώ ένα όχι ευκαταφρόνητο τμήμα θυμάτωντης κρίσης υποκύπτει στην άνωθεν καλλιεργούμενη σύγχυσηκαι έλκεται από τη ρατσιστική βία που ασκούν προς πολλές κα-τευθύνσεις τα πρωτοπαλίκαρα του εγχώριου ναζισμού, συ-χνά υπό την προστασία τμημάτων των κρατικών μηχανισμών.Από την άλλη πλευρά, το αστικό κομματικό σύστημα, ετοι-μόρροπο, ουσιαστικά χωρίς εφεδρείες, επαφίεται στα δια-πλεκόμενα ΜΜΕ και τις δυνάμεις καταστολής προκειμένου ναισορροπήσει μεταξύ κοινωνικής πίεσης, καταλυτικών σκαν-δάλων και εντεινόμενου αυταρχισμού ενόσω οι θεσμοί βρί-σκονται υπό διάλυση και η δημοκρατία τελεί υπό απειλήεκτροπής. Μόνη διέξοδος για την ελληνική κοινωνία είναι η ρή-ξη με το υπάρχον, μορφή ρήξης που θα υλοποιήσει ένα επεί-γον σχέδιο αποτροπής της καταστροφής, ανασυγκρότησηςτης κοινωνίας, εξάλειψης της διαπλοκής και της διαφθοράς,και εμπέδωσης της δημοκρατίας. Μορφή ρήξης που θα φέρειστο κέντρο της πολιτικής ζωής τις δυνάμεις που θα αναλάβουντην πολιτική ευθύνη της μεγάλης πορείας που οδηγεί στηναπαλλαγή από τα δεσμά του καπιταλιστικού κέρδους, των πα-τριαρχικών σχέσεων και της οικολογικής καταστροφής, μορ-φή ρήξης που καλείται να οδηγήσει στη σοσιαλιστική ανα-γέννηση.

Η κατάσταση σε ολόκληρη την Ευρώπη δεν είναι πολύ δια-φορετική. Οι λαοί στις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, στηνΙρλανδία, στις χώρες του τέως «υπαρκτού σοσιαλισμού», αλ-λά και στις χώρες του ευρωπαϊκού κέντρου όλο και περισσό-τερο, στενάζουν υπό αντίστοιχα προγράμματα λιτότητας ενό-σω αναπτύσσουν παράλληλα τις δικές τους αντιστάσεις καιτα δικά του κινήματα. Η μοίρα της Ελλάδας είναι συνυφασμέ-νη με την μοίρα της Ευρώπης -στο πλαίσιο πάντα των ευρύ-τερων διεθνών εξελίξεων- γιατί ο αχαλίνωτος νεοφιλελεύ-θερος καπιταλισμός κυριαρχεί σήμερα σε όλες τις ευρωπαϊκέςχώρες, γιατί η πολιτική του κεφαλαίου, σήμερα υπό γερμανι-κή ηγεμονία στην κλίμακα της Ευρώπης, ενοποιεί υπό την κυ-ριαρχία του όλες τις ευρωπαϊκές κοινωνίες, γιατί το αίτημα καιη προοπτική της νίκης εναντίον του έχει αρχίσει να συνεγεί-ρει τις συνειδήσεις παντού. Ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ είναι μέρος αυτούτου ευρωπαϊκού κινήματος αντίστασης και εξέγερσης. Η δικήμας Ευρώπη βρίσκεται στον αντίποδα της Ευρώπης του νεο-φιλελευθερισμού, των αυτοκρατορικών βλέψεων κάποιωνκρατών της και του εντεινόμενου αυταρχισμού. Δίκη μας Ευ-ρώπη είναι η Ευρώπη των λαών, η Ευρώπη των επαναστάσε-ων, η Ευρώπη του κοινωνικού κράτους, η Ευρώπη του σεβα-σμού της παιδικής ηλικίας, των ηλικιωμένων και των ανθρώ-πων με ειδικές ανάγκες, η Ευρώπη της επιστημονικής επανά-στασης, η Ευρώπη του Διαφωτισμού και της ριζοσπαστικής κρι-τικής του, η Ευρώπη του φεμινισμού, της οικολογίας και τουδιεθνισμού, η Ευρώπη της αλληλεγγύης και της δημοκρατίας,η Ευρώπη του σοσιαλισμού. Στόχος μας είναι ο σοσιαλισμόςστην Ελλάδα και στην κλίμακα της Ευρώπης. Στόχος μας είναιο σοσιαλισμός του 21ου αιώνα, με την επίγνωση ότι οι οικο-νομικές, πολιτικές, κοινωνικές και ιδεολογικές συνθήκες δια-φέρουν από χώρα σε χώρα και τα αντίστοιχα κοινωνικά καιπολιτικά κινήματα ωριμάζουν με διαφορετικούς τρόπους και

1o ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜΣΕΛ.

4

διαφορετικούς ρυθμούς, απαιτώντας έτσι τον συνδυασμό τηςπάλης σε εθνικό, ευρωπαϊκό και εν γένει διεθνές επίπεδο.

Η καταστροφική στρατηγική του κεφαλαίου δεν είναι συγ-κυριακή και δεν περιορίζεται στην Ευρώπη. Αυτή εμπλέκειμε τον ένα ή άλλο τρόπο όλες τις περιοχές της Γης, οδηγεί σετοπικούς πολέμους και ακόμη πιο επικίνδυνους ανταγωνι-σμούς ανάμεσα στις μεγάλες δυνάμεις. Ωστόσο τα κοινωνικάκαι πολιτικά κινήματα αναπτύσσονται και ενισχύουν τους δε-σμούς τους ενώ λαοί ολόκληροι στη Λατινική Αμερική, και όχιμόνον εκεί, έχουν αρχίσει να ακολουθούν τον δρόμο της κοι-νωνικής χειραφέτησης. Αυτή η διάταξη δυνάμεων και όσαπρομηνύει μας επιτρέπει να ισχυριζόμαστε ότι, με τον έναν ήτον άλλο τρόπο, άμεσα ή έμμεσα, ρητά ή υπόρρητα, ιδέες γιαμια κοινωνική οργάνωση εναλλακτική του καπιταλισμού, όχιμόνον έχουν αρχίσει να κερδίζουν, αλλά θα συνεχίσουν νακερδίζουν όλο και περισσότερο, τον νου και την καρδιά πολ-λών ως η μόνη ελπίδα της εργαζόμενης ανθρωπότητας.

Το κοινωνικό και πολιτικό κίνημα στη χώρα μας έχει ήδηαναδείξει ορισμένους βασικούς αρμούς του δρόμου προς αυ-τή την κατεύθυνση: την αλληλεγγύη ενάντια στον ανταγωνι-σμό και τη λογική της ιδιώτευσης. την προστασία του δημόσιουχώρου και των δημόσιων αγαθών ενάντια στην ιδιωτικοποίηση,αλλά και ενάντια στην συχνά διεφθαρμένη και αναποτελε-σματική κρατική διαχείριση. την ανάγκη να προστατευθούναπό την άκρατη κερδοφορία του κεφαλαίου και την υποταγήστην αγορά τα θεμελιώδη αγαθά: ο αέρας, το νερό, η θάλασ-σα, το περιβάλλον, τα βασικά είδη διατροφής, η πρόσβαση στηνπαιδεία και στον πολιτισμό, η υγεία, η περίθαλψη, η κοινωνι-κή πρόνοια, οι ενεργειακοί πόροι, οι συγκοινωνίες, οι επικοι-νωνίες και η γεωγραφική συνοχή της χώρας, ο φυσικός και οορυκτός πλούτος. Οι αρμοί αυτοί συνοψίζονται στο αίτημανα οικοδομηθεί και να αναπτυχθεί η οικονομία των αναγκώνενάντια στην οικονομία του κέρδους. Να οικοδομηθούν και νααναπτυχθούν οι κοινωνικές σχέσεις της αλληλεγγύης ενάντιαστις σχέσεις του ανταγωνισμού και της εκμετάλλευσης. Ναοικοδομηθούν και να αναπτυχθούν εναλλακτικές δομές στή-ριξης της κοινωνίας απέναντι στις καταρρέουσες κρατικές δο-μές που οφείλουν να αλλάξουν ριζικά και υπό αυτήν την πίε-ση. Οι δρόμοι του σοσιαλισμού περνούν υποχρεωτικά απόαυτήν την οικοδόμηση και αυτήν την ανάπτυξη.

Το αίτημα για μια οικονομία των αναγκών και για κοινωνι-κές σχέσεις αλληλεγγύης δεν μπορεί να ικανοποιηθεί με κυ-βερνητικά διατάγματα. Το πόσο και το πώς ικανοποιείται υπό-κειται στις μορφές που λαμβάνει και στους ρυθμούς με τουςοποίους αναπτύσσεται η ταξική πάλη, γιατί μόνο η νίκη των λαϊ-κών τάξεων, των δυνάμεων της εργασίας και των καταπιε-σμένων κοινωνικών κατηγοριών μπορεί να κατοχυρώσει και ναδιευρύνει τις αντίστοιχες κατακτήσεις. Τα τελευταία χρόνια οιοργανωμένες διαμαρτυρίες στους δρόμους και στις πλατεί-ες, οι διαδηλώσεις και τα συλλαλητήρια, τα δίκτυα κοινωνικήςαλληλεγγύης, οι διεργασίες στους χώρους δουλειάς και κα-τοικίας, οι πρωτοβουλίες πολιτικής ανυπακοής, η ανιδιοτελήςσύμπραξη πολιτικών και κοινωνικών φορέων χωρίς ηγεμο-νεύσεις ανέδειξαν εστίες όπου ο δημόσιος χώρος και τα δη-μόσια αγαθά προσδιορίστηκαν και η ουσιαστική υπεράσπισήτους διεκδικήθηκε. Ταυτόχρονα όμως αναδείχθηκε η ανάγκηγια περισσότερο αποτελεσματικό αγώνα και περισσότερο επε-ξεργασμένα αιτήματα, για τον συνδυασμό της πάλης για το ει-δικό με την πάλη για το γενικό και για την πολιτικοποίησητων αιτημάτων, η ανάγκη να δημιουργηθούν νέου τύπου κοι-νωνικοί φορείς, η ανάγκη να οργανωθούν οι άνεργοι, η ανάγ-κη να συγκροτηθούν συνδικάτα όπου δεν υπάρχουν και κυρίωςστον ιδιωτικό τομέα, η ανάγκη να υπάρξουν επανιδρυτικού χα-ρακτήρα αλλαγές μέσα στα υπάρχοντα συνδικάτα.

Στο ίδιο διάστημα, ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ έμαθε να μετέχει μεόλες του τις δυνάμεις, με πολιτική ανιδιοτέλεια και χωρίς

απόπειρες χειραγώγησης, σε όλες τις μορφές της κοινωνικήςκίνησης. Ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ βρέθηκε παντού, μέσα στους θεσμούςκαι έξω από αυτούς, στους δρόμους και στις πλατείες, στις πό-λεις και στα χωριά, στους χώρους εργασίας και στις γειτονιές,στους κοινωνικούς φορείς και στις κοινωνικές πρωτοβουλίες,στις πολιτιστικές δράσεις και στην πάλη των ιδεών, στη δη-μόσια σκηνή και στο διαδίκτυο. Έμαθε ότι οι ρυθμοί της ταξι-κής πάλης και της κοινωνικής και πολιτικής σύγκρουσης δεν εκ-βιάζονται. Έμαθε να σέβεται πλήρως την αντίθετη άποψη ήακόμη και τη σιωπή εκείνων που διστάζουν να μιλήσουν. Έμα-θε να ακούει και όξυνε την ικανότητα κατανόησης. Έμαθε ναυποστηρίζει τις προτάσεις του ανοιχτά και δημόσια χωρίςδεύτερες σκέψεις και υστερόβουλους υπολογισμούς. Έμαθεπώς ανοίγονται νέοι δρόμοι για την κοινωνική απελευθέρωση.

Η στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ αποσκοπεί στον σοσιαλισμό,αλλά ο ίδιος γνωρίζει καλά ότι ο σοσιαλισμός δεν είναι κυ-ρίως υπόθεση ενός πολιτικού φορέα. Είναι υπόθεση των ερ-γαζόμενων τάξεων και της πάλης τους, είναι υπόθεση τωνδυνάμεων της εργασίας και της κίνησής τους, είναι υπόθεσητης κοινωνικής συμμαχίας της μεγάλης πλειοψηφίας ενός λα-ού. Έχουμε πλέον μάθει ότι η εργατική τάξη δεν μπορεί να απε-λευθερωθεί η ίδια αν δεν απελευθερωθεί η κοινωνία ολό-κληρη.

Από τη μεριά του, ένας πολιτικός φορέας όπως ο ΣΥΡΙΖΑΕΚΜ μετέχει πλήρως στην ταξική και κοινωνική πάλη, προ-βάλλει τις ιδέες του, οργανώνει δυνάμεις, συμπυκνώνει καισυνδέει αιτήματα, προσδιορίζει στόχους, αλλά δεν υποκαθι-στά ούτε επιβάλλει. Αντίθετα, θέτει διαρκώς τον εαυτό του υπότον έλεγχο εκείνων στους οποίους απευθύνεται, έλεγχο πουαφορά τη πολιτική του παρουσία, τη δράση και λειτουργίατου, ολόκληρη την καθημερινή πρακτική του. Ο έλεγχος αυ-τός γίνεται υπό το πρίσμα του στρατηγικού του στόχου, οοποίος, αυτός, είναι αδιαπραγμάτευτος. Ο σοσιαλισμός καιοι αξίες που τον διέπουν είναι ο γνώμονας και το κριτήριοτου τι προτείνουμε και πώς δρούμε, του σε ποιους απευθυ-νόμαστε και πώς απευθυνόμαστε, του ποιους πείθουμε και πώςτους πείθουμε, του πώς αποτιμούμε επιτυχίες και αποτυχίες.

Αλλά η στρατηγική στόχευση επιμερίζεται σε άμεσουςστόχους και στις αντίστοιχες τακτικές κινήσεις ή πρωτοβου-λίες που εξαρτώνται πάντα από πραγματικά προσφερόμενεςδυνατότητες και πραγματικούς συσχετισμούς δύναμης. Καιεδώ ο πολιτικός φορέας είναι υποχρεωμένος να πλέει με όλητην απαιτούμενη ευελιξία ανάμεσα στη Σκύλλα του καιρο-σκοπισμού, που τείνει να αγνοήσει τον στρατηγικό στόχο υπο-κύπτοντας στο εκάστοτε θεωρούμενο ως εφικτό, και στη Χά-ρυβδη του τυχοδιωκτισμού, που τείνει να αγνοήσει τους πραγ-ματικούς συσχετισμούς δύναμης και το πράγματι εφικτό,απλώς εκφωνώντας στεντόρεια τον στρατηγικό στόχο και ταεν γένει χαρακτηριστικά του. Η πολιτική πρακτική του ΣΥΡΙ-ΖΑ ΕΚΜ υπόκειται καταστατικά σε αυτούς τους περιορισμούς.

Ο κεντρικός στόχος που θέτει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑΕΚΜ είναι η ανατροπή της κυριαρχίας των δυνά-μεων του νεοφιλελευθερισμού και των μνημονίων,των δυνάμεων της κοινωνικής καταστροφής, τηςδιαπλοκής, της διαφθοράς και της σήψης, είναι ηανάδειξη μιας κυβέρνησης της συμπαραταγμένηςΑριστεράς στηριγμένης σε μια πλατιά συμμαχίακοινωνικών δυνάμεων. Η επιτυχία αυτού του στό-χου θα αποτελέσει τομή σε σχέση με την ελληνικήιστορία, τομή που θα δημιουργήσει νέες, άγνω-στες σήμερα, δυνατότητες, τομή που θα ανοίξειμια νέα σελίδα για την κοινωνία μας και θα δώσεισημαντική ώθηση σε μια δυναμική που ξεπερνά τασύνορά μας.

Η διεκδίκηση μιας κυβέρνησης της Αριστεράς δεν υπα-

κούει στις ιδιοτέλειες των πολιτικών φιλοδοξιών ούτε αποτελείπρόταση για καλύτερη διαχείριση του υπάρχοντος ή απλώς γιαεπιστροφή στην πρότερη κατάσταση και στα κεκτημένα που χά-θηκαν. Μια κυβέρνηση της Αριστεράς αποσκοπεί να σταματήσειτον κοινωνικό και οικονομικό κατήφορο που επέβαλαν στην Ελ-λάδα οι δυνάμεις του νεοφιλελευθερισμού και των μνημο-νίων, να εξαλείψει τη διαπλοκή και τη διαφθορά, να μεταρ-ρυθμίσει ριζικά και δημοκρατικά το κράτος και τους θεσμούςτου, και να ανοίξει μια νέα πορεία. Μια τέτοια κυβέρνηση θασηματοδοτήσει μια κομβική αλλαγή του πολιτικού συσχετισμούυπέρ των δυνάμεων της εργασίας, φέρνοντας αυτές τις δυ-νάμεις στο προσκήνιο. Θα ανοίξει τον δρόμο στην πραγματι-κή δημοκρατία και στην ανασυγκρότηση της χώρας ενόσω θαδιαλύει το ‘τρίγωνο’ που δυναστεύει τον τόπο επί δεκαετίες,διαπλέκοντας αξεδιάλυτα το κρατικοδίαιτο κεφάλαιο, το πο-λιτικό σύστημα του δικομματισμού και τα καθεστωτικά ΜΜΕ.Μια κυβέρνηση της Αριστεράς θα καθαρίσει το τραπέζι, θααξιοποιήσει όλες τις έντιμες και δημιουργικές δυνάμεις της κοι-νωνίας μας, ανεξάρτητα από ιδεολογικές αναφορές ή πολιτι-κές πεποιθήσεις, ανοίγοντας παράλληλα δρόμους για να ανα-πτυχθεί παραπέρα ο αγώνας των εργαζόμενων τάξεων, γιανα δημιουργηθεί έδαφος ώστε να ανθίσει η λαϊκή πρωτοβου-λία σε όλους τους χώρους και σε όλα τα επίπεδα.

Μια κυβέρνηση της Αριστεράς δεν μπορεί να υποσχεθεί τηνάμεση λύση όλων των συσσωρευμένων προβλημάτων. Θα δώ-σει ωστόσο άμεσα δείγματα γραφής μιας πολύ διαφορετικήςπολιτικής, ανοίγοντας τους αντίστοιχους νέους δρόμους. Γνω-ρίζουμε πως μια κυβέρνηση της Αριστεράς δεν μπορεί να επι-φέρει μείζονες αλλαγές χωρίς τη λαϊκή συνέργεια και το εγερ-τήριο λαϊκό φρόνημα, χωρίς τη στήριξη, αλλά και την αυτόνομηδράση, των εργαζόμενων τάξεων, των καταπιεσμένων κοι-νωνικών κατηγοριών και του λαού γενικότερα, χωρίς τις πρω-τοβουλίες που θα αναληφθούν παντού, ασκώντας δημιουργι-κή πίεση ακόμη και στην ίδια. Από την άλλη μεριά, μια κυ-βέρνηση της Αριστεράς δεν μπορεί να αγνοήσει βολονταριστικάτους υπάρχοντες συσχετισμούς και τις δυνάμεις που θα προ-σπαθήσουν να την υπονομεύσουν ώστε να την ανατρέψουν ού-τε βέβαια μπορεί να παραδοθεί αμαχητί και καιροσκοπικά σετέτοιους συσχετισμούς. Όσο ο στρατηγικός στόχος παραμένεισταθερός, συμμαχίες, μονιμότερες ή πιο προσωρινές, είναιαναγκαίες και διευρύνσεις απαραίτητες. Με επίγνωση μεν τωνεκάστοτε πραγματικών δυνατοτήτων και των εκάστοτε πραγ-ματικών συσχετισμών, αλλά κρατώντας πάντοτε σταθερό τονστρατηγικό στόχο και αποτιμώντας κάθε φορά τα πράγματα απότη σκοπιά του και υπό το πρίσμα του. Η προοπτική της Αρι-στεράς να αποτελέσει την πολιτική ηγεσία του τόπου θα κρι-θεί σε μεγάλο βαθμό από την ικανότητά της να οικοδομήσειπολιτικές συμμαχίες που θα αξιοποιούν ιδέες, ταλέντα, γνώ-σεις και προσφορά ανθρώπων από άλλους πολιτικούς χώρους.Θα κριθεί από την ικανότητά της να οργανώνει κοινωνικέςσυμμαχίες, τη συμμαχία της μισθωτής εργασίας με τους αυ-τοαπασχολούμενους και τους μικροεπιχειρηματίες, με τους μι-κρούς και μεσαίους αγρότες, τις καταπιεσμένες κοινωνικέςκατηγορίες, τη νεολαία, τη τέχνη και τη διανόηση. Χωρίς αυ-τή τη συμμαχία, οι λαϊκές τάξεις δεν μπορούν να αναλάβουντο έργο της παραγωγικής, κοινωνικής πολιτιστικής και οικο-λογικής ανόρθωσης έπειτα από την καταστροφή που επέφε-ρε και συνεχίζει να επιφέρει ο αχαλίνωτος νεοφιλελεύθεροςκαπιταλισμός.

Στις σημερινές συνθήκες της τρικομματικής κυβέρνησης,που προωθεί με μεγαλύτερη σκληρότητα και θρασύτητα τηνπολιτική της τριαρχίας των δανειστών, ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ θέτει ευ-θέως θέμα δημοκρατικής ανατροπής της και διεκδικεί την κυ-βερνητική εξουσία ως απαραίτητη προϋπόθεση για να στα-ματήσει η λεηλασία των εργαζομένων και η καταστροφή τηςχώρας. Δημιουργεί τις προϋποθέσεις ώστε μια κυβέρνησητης Αριστεράς να πετύχει τους στόχους της. Αυτές οι προ-ϋποθέσεις είναι, υπογραμμίζουμε, η κοινωνική συμμαχία της

ΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣΣΕΛ.

5

εργατικής τάξης και των ανέργων, των μεσαίων στρωμάτων καιτων αυτοαπασχολούμενων της πόλης και της αγροτικής πα-ραγωγής, της νεολαίας, των καταπιεσμένων κοινωνικών κα-τηγοριών, των δυνάμεων της επιστήμης, της τέχνης και τουπολιτισμού. Είναι η δημιουργία ενός ισχυρού μαζικού κινήματοςμε αντινεοφιλελεύθερη οπτική και στόχευση και η επέκτασηκαι η εμβάθυνση της κοινωνικής αλληλεγγύης. Είναι η δια-μόρφωση ενός ρωμαλέου ενωτικού πολιτικού κινήματος ανα-τροπής του υπάρχοντος κομματικού και πολιτικού συστήμα-τος. Είναι η δημιουργία μιας νέας και σταθερής κοινωνικήςκαι πολιτικής πλειοψηφίας.

Η ενοποίηση, η διεύρυνση και η ενδυνάμωση του ίδιου τουΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ και η έμφαση στην ενωτική πολιτική του είναιαναντικατάστατα εργαλεία που θα μας βοηθήσουν να επιτύ-χουμε το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ, μακριά απότη λογική της ‘αναμονής’, μακριά από την εσωστρέφεια, συμ-βάλλει από τώρα με όλες του τις δυνάμεις, μέσα από τουςκοινωνικούς αγώνες, μέσα από τα κινήματα αλληλεγγύης καιπολιτικής ανυπακοής, μέσα από πολιτικές πρωτοβουλίες προςπολλές κατευθύνσεις εντός και εκτός Βουλής, στην ικανο-ποίηση του αιτήματος που είναι σήμερα απολύτως επείγον: ήτ-τα της πολιτικής των μνημονίων και κυβερνητική αλλαγή.

4. Οι πολιτικοί άξονες της δράσης μαςΣήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ κατέχει τη θέση της αξιωματικής αν-

τιπολίτευσης. Η θέση αυτή τον προικίζει με νέες σημαντικέςδυνατότητες παρέμβασης τόσο στο εσωτερικό του κοινο-βουλίου και των θεσμών γενικότερα όσο και στο πλαίσιο τουλαϊκού κινήματος συνολικά. Από τη θέση της αξιωματικής αν-τιπολίτευσης, ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ ήδη μάχεται και θα εξακολουθήσεινα μάχεται ενάντια σε κάθε αντιλαϊκό και αντιδημοκρατικόμέτρο ή νομοσχέδιο, ασκώντας εξαντλητικό κοινοβουλευτι-κό έλεγχο. Ήδη διατυπώνει και θα εξακολουθήσει να διατυ-πώνει τις δικές του αντιπροτάσεις και νομοθετικές πρωτο-βουλίες που αφορούν τα επείγοντα προβλήματα της ελληνι-κής κοινωνίας. Ήδη στηρίζει και θα εξακολουθήσει να στηρί-ζει κοινοβουλευτικά τους εργατικούς και λαϊκούς αγώνες, εν-τάσσοντας συστηματικά τα δίκαια αιτήματά τους, όπως καιόλες τις δικές του παρεμβάσεις, στο εναλλακτικό του πρό-γραμμα. Η επεξεργασία αυτού του προγράμματος είναι συνε-χής ενώ το ίδιο παραμένει μόνιμα ανοιχτό σε όσα αναδει-κνύουν κάθε φορά οι αγώνες.

Αλλά το κοινοβουλευτικό έργο είναι μόνον ένα πεδίο αγώ-να του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ. Σε συνδυασμό με την κοινοβουλευτικήδράση, ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ επιδιώκει να συμβάλει με όλες του τιςδυνάμεις στη συγκρότηση και την ανάπτυξη ενός ισχυρού λαϊ-κού, μαζικού και ενωτικού κινήματος, ενός κινήματος αντί-στασης στα αντιλαϊκά μέτρα που επιδιώκουν να επιβάλουν ταμνημόνια, ενός κινήματος ανυπακοής στον εντεινόμενο κρα-τικό και εργοδοτικό αυταρχισμό, ενός κινήματος γνήσιας καιαποτελεσματικής αλληλεγγύης προς τα θύματα της κρίσης.

Το κίνημα αυτό θα συγκροτήσει τους όρους για τη σταθε-ρή κοινωνική συμμαχία των θυμάτων του μνημονίου, της ερ-γατικής τάξης και ευρύτερα των δυνάμεων της εργασίας, τωνμεσαίων στρωμάτων και των αυτοαπασχολούμενων των πόλεωνκαι της αγροτικής παραγωγής, της νεολαίας, των καταπιε-σμένων κοινωνικών κατηγοριών, των ανθρώπων των γραμμά-των και των επιστημών, της τέχνης και του πολιτισμού, και θααναδείξει τους τρόπους με τους οποίους οι γυναίκες θίγονταιαπό την κρίση περισσότερο γιατί, εκτός από την ανισότητα στηδουλειά, εκτός από τη μεγαλύτερη ανεργία, αυτές έχουν επι-πλέον να αντιμετωπίσουν τις κυρίαρχες σχεδόν παντού πα-τριαρχικές σχέσεις και όλα τα ανδροκρατικά στερεότυπα. Η δη-μιουργική επιχειρηματικότητα, που λειτουργεί για το δημόσιοόφελος και υπό σταθερούς και δίκαιους κανόνες, δεν θα πλη-γεί, αλλά θα βοηθηθεί. Παράλληλα, το κίνημα αυτό θα συμβάλει

στην οργάνωση των ανέργων, στην ενότητα δράσης των πα-ραδοσιακών οργανώσεων και συνδικάτων, τόσο μεταξύ τουςόσο και με τις συσπειρώσεις που δημιουργούνται αυθόρμητασε πολλούς χώρους, και θα οδηγήσει στην αναγκαία ριζικήαναμόρφωση του συνδικαλιστικού κινήματος σε όλες τις βαθ-μίδες, στην απομόνωση του κυβερνητικού και εργοδοτικούσυνδικαλισμού και στη διαμόρφωση ενός νέου, ισχυρού και μα-χητικού, ταξικού και αυτόνομου, συνδικαλιστικού κινήματοςανέργων και εργαζομένων τόσο στον ιδιωτικό όσο και στο δη-μόσιο τομέα, κινήματος ενωμένου τόσο στη δράση όσο και ορ-γανωτικά, κινήματος που θα αποκρούει συστηματικά τις σκό-πιμα καλλιεργούμενες αντιθέσεις και την εσωτερική του δι-αίρεση.

Σημαντική διάσταση αυτού του κινήματος οφείλει να είναιένα ευρύ αυτοδιοικητικό κίνημα, στο πλαίσιο του οποίου μπο-ρούν να ανθίσουν όλες οι κατάλληλες μορφές άμεσης και αν-τιπροσωπευτικής δημοκρατίας : από το τι κάνουμε όλοι και όλεςμαζί για τη γειτονιά και το χωριό, το διαμέρισμα, την πόλη καιτην περιφέρεια, μέχρι το πώς ζούμε, πώς αλληλοβοηθούμα-στε, πώς καλλιεργούμε τη σκέψη και τις ευαισθησίες μας, πώςψυχαγωγούμαστε. Σήμερα η πόλη και ολόκληρος ο πολεοδο-μικός και χωροταξικός ιστός βρίσκονται στο στόχαστρο του κε-φαλαίου. Η ιδιωτικοποίηση των δημόσιων χώρων, των δημό-σιων λειτουργιών της πόλης και όσων έχουν απομείνει από τηνκοινωνική κατοικία, η καταστροφή της γειτονιάς, η αύξηση τουαριθμού των αστέγων και η δημιουργία περίκλειστων περιο-χών για τους πλούσιους και παράλληλα η ένταση των διακρί-σεων και των αποκλεισμών, η ποινικοποίηση της φτώχειας, ησυρρίκνωση της δημοκρατίας και η διεύρυνση των μηχανι-σμών επιτήρησης και καταστολής είναι μεγάλα ζητήματα πουθίγουν άμεσα την καθημερινή ζωή όλων. Το προοδευτικό αυ-τοδιοικητικό κίνημα οφείλει να αντιμετωπίσει απευθείας όλατα ζητήματα αυτά, εξειδικεύοντας τους στόχους του και ανα-καλύπτοντας τις κατάλληλες κάθε φορά μορφές αγώνα, που θαενεργοποιούν την συμμετοχή των τοπικών κοινωνιών, στο-χεύοντας παράλληλα στη ριζοσπαστική δημοκρατική μεταρ-ρύθμιση του κράτους με αποκέντρωση και λαϊκή συμμετοχή καιστη μεταφορά της λήψης των αποφάσεων στο εγγύτερο προςτον πολίτη επίπεδο.

Το ισχυρό λαϊκό και μαζικό κίνημα στου οποίου τη δια-μόρφωση συμβάλλουμε με όλες μας τις δυνάμεις δημιουργείταυτόχρονα έναν ολόκληρο δημόσιο χώρο λαϊκών παρεμβά-σεων και πρωτοβουλιών, χώρο πλατιάς συμμετοχής και ενερ-γού αλληλεγγύης, όπου εκφράζεται απρόσκοπτα η αυτενέργειατων πολιτών και αποκαθίστανται μορφές λαϊκής αυτο-οργά-νωσης που πιέζουν και οφείλουν να πιέζουν συστηματικάτους θεσμούς, να τους διευρύνουν και να τους μετασχηματί-ζουν. Σε αυτόν τον δημόσιο χώρο εκφράζεται ελεύθερα καιαναπτύσσεται απρόσκοπτα η κριτική σκέψη και η καλλιτεχνι-κή δημιουργία ενόσω εντείνεται η ιδεολογική αντιπαράθεσημε εκείνα που διαχέουν τα κυρίαρχα ΜΜΕ, καλλιεργώντας τησύγχυση, τον φόβο και την ανασφάλεια και πριμοδοτώντας ταστερεότυπα, τις αντιδημοκρατικές διακρίσεις, την αδράνεια καιτην παθητικότητα.

Στον ίδιο δημόσιο χώρο, η αριστερή φεμινιστική δράσημπορεί και οφείλει να αναπροσδιορίσει και να εμπλουτίσειτην πολιτική, υπερβαίνοντας θεμελιώδεις διακρίσεις, όπως τηδιάκριση ανάμεσα στο δημόσιο και το ιδιωτικό, στο πολιτικόκαι προσωπικό, στο γενικό και στο επί μέρους, με δεδομένοότι όλες οι διακρίσεις με βάση το φύλο -αλλά και το χρώμα τουδέρματος, την καταγωγή, τις θρησκευτικές πεποιθήσεις και τιςσεξουαλικές προτιμήσεις- είναι απαράδεκτες, ενώ η υπο-αν-τιπροσώπευση των γυναικών στις δομές λήψης αποφάσεων συ-νιστά εμφανές έλλειμμα δημοκρατίας και άρα δείκτη ενός ση-μαντικού πολιτικού προβλήματος. Οι ιδέες της Αριστεράς καιτου ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ δεν θα μπορέσουν να αποκτήσουν ηγεμονι-κή θέση αν δεν αναδείξουν, υπό καθεστώς πλήρους ελευθε-

ρίας, τη δύναμή τους τόσο σε ζητήματα απαράδεκτων δια-κρίσεων όσο και στα ανοιχτά πεδία της επιστήμης, της δια-νόησης και της τέχνης.

Στο πλαίσιο αυτού του λαϊκού δημόσιου χώρου οφείλεινα αντιμετωπιστεί με ολόκληρη τη σοβαρότητα που απαιτεί-ται η επιρροή των ναζιστικών ιδεών και προτύπων συμπερι-φοράς, ο πολυδιάστατος ρατσισμός που αυτές οι ιδέες καισυμπεριφορές προπαγανδίζουν και αποπνέουν, η ανυπόκρι-τη βία που ασκούν οι αντίστοιχοι ‘ηγέτες’, οι εγκληματικέςπρακτικές στις οποίες επιδίδονται και η θεσμική ανοχή, ανόχι προστασία, που απολαμβάνουν οι πράξεις τους. Οφεί-λουμε να οικοδομήσουμε ένα πλατύ αντιφασιστικό και δημο-κρατικό κίνημα που θα περιλαμβάνει όλους εκείνους και όλεςεκείνες που εναντιώνονται σε τέτοιες ιδέες και τέτοιες πρα-κτικές, ανεξάρτητα από πολιτικές εντάξεις ή ιδεολογικές ανα-φορές. Το κίνημα αυτό -με σαφείς διεθνείς αναφορές και δια-στάσεις που καλούμαστε να διερευνήσουμε και να αξιοποι-ήσουμε- οφείλει να αρθρώνεται στο σχολείο και στη γειτονιά,στις πόλεις και στα χωριά, στους τόπους δουλειάς και στα μέ-σα ενημέρωσης, έντυπα και ηλεκτρονικά. Το κίνημα αυτόοφείλει να κινητοποιεί θεσμούς και οργανώσεις στην Ελλάδααλλά και στο εξωτερικό, τους δήμους και την Εκκλησία, τις δυ-νάμεις της τέχνης και της διανόησης, να εμφορείται από τιςαξίες του ανθρωπισμού και να διδάσκει ιστορία. Η ύπαρξημιας δημοκρατικής κοινωνίας και η ενότητα του λαού μαςαπαιτεί να εξαλειφθούν πλήρως οι ναζιστικές ιδέες και οι να-ζιστικές πρακτικές.

Οφείλουμε επιπλέον να επισημάνουμε ότι οι κυβερνώσεςπολιτικές δυνάμεις, τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ και οι διανοούμε-νοί τους προωθούν συστηματικά τη λεγόμενη «θεωρία των δύοάκρων» που εξομοιώνει την Αριστερά με τη ναζιστική ακρο-δεξιά ενόσω οι ίδιες καταλαμβάνουν έτσι αυτοδικαίως καιαπό κοινού τον χώρο του δήθεν μετριοπαθούς κέντρου ωςτης μόνης ‘γνήσιας δημοκρατικής δύναμης’. Ο στόχος της ‘θε-ωρίας’ είναι διπλός. Αφ’ ενός η συκοφάντηση της Αριστεράςώστε να περιοριστεί κατά το δυνατόν η απήχησή της και να νο-μιμοποιηθούν εκ των πραγμάτων οι πάσης φύσεως επιθέσειςεναντίον της και, αφ’ ετέρου, η κατ’ αποκλειστικότητα οι-κειοποίηση από τη μεριά των ‘γνήσιων δημοκρατικών δυνά-μεων’ ολόκληρου του ‘νόμιμου’ πολιτικού χώρου.

Απέναντι σε αυτήν τη ‘θεωρία’ και τις πρακτικές που τηνεφαρμόζουν, οφείλουμε να αντιτάξουμε όχι μόνον τις αξίεςμας, την ιστορία της χώρας και όσα έχει κάνει, αλλά και υπο-στεί, η Αριστερά για να υπερασπίσει τη δημοκρατία με κάθε κό-στος, αλλά και την ίδια την εμπειρία όλων μας: η διαμόρφω-ση μιας ξενοφοβικής ρητορείας που ανάγει τη ‘λαθρομετανά-στευση’ σε πρόβλημα μεγαλύτερο από την ίδια την κρίση,που αποδίδει την αύξηση της εγκληματικότητας και τελικάόλα τα δεινά αποκλειστικά στους μετανάστες και στους πρό-σφυγες, που χρησιμοποιεί ανενδοίαστα τη φασίζουσα ορολογίατης «υγειονομικής βόμβας», που στοχοποιεί ειδικές κατηγο-ρίες πληθυσμού, ποινικοποιώντας έτσι την ίδια τη φτώχεια,που εντείνει την καταστολή απέναντι στους μετανάστες καιστους πρόσφυγες, επεκτείνοντάς την ταυτόχρονα προς κάθεκατεύθυνση, συνιστούν μια μελετημένη πολιτική που απο-σκοπεί στη διαίρεση των αδυνάτων μέσω της ανάδειξης τουαποδιοπομπαίου τράγου, στο πάγωμα κάθε κοινωνικής αντί-στασης και την περιστολή της δημοκρατίας σε όσα μπορεί ναανεχθεί η πολιτική ιδιοτέλεια των κυβερνώντων.

Ταυτόχρονα η ίδια ‘θεωρία’, μαζί με τη ρητορεία και τις πρα-κτικές που τη συνοδεύουν, πριμοδοτεί στην πράξη τη ναζιστικήακροδεξιά γιατί την εμφανίζει, τουλάχιστον έμμεσα, ως τον συ-νεπέστερο εκφραστή της εν λόγω πολιτικής και τη νομιμο-ποιεί έμπρακτα ως βραχίονα των δυνάμεων καταστολής, ήδησημαντικά διαβρωμένων από εκείνη. Διαμορφώνεται έτσι μιαγκρίζα περιοχή καταστολής μεταξύ θεσμικής και ναζιστικής

1o ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜΣΕΛ.

6

βίας, καλλιεργείται κλίμα ατιμωρησίας και ασυδοσίας και κα-ταλύεται κάθε αίσθημα έννομης τάξης. Η επισήμως εκφρα-σμένη ανησυχία για την άνοδο των ναζιστικών ιδεών και συμ-περιφορών αναδεικνύεται έτσι σε απλό φύλλο συκής. Αλλά ηιστορία διδάσκει ότι η εκλογική ενίσχυση της ναζιστικής ακρο-δεξιάς δεν είναι απλώς αποτέλεσμα μορφών απόγνωσης πουαποζητούν αποδιοπομπαίους τράγους και εύκολες ταυτίσειςμε αρχέγονα στερεότυπα. Είναι ταυτόχρονα σημαντικός πα-ράγοντας που εντείνει τον εκφασισμό της κοινωνίας γιατί,εκτός των άλλων, μια τέτοια άνοδος προσελκύει ακόμη καιεπιφανείς που σαγηνεύονται από την πυγμή, βλέπουν το φαι-νόμενο σαν μόδα και κολακεύουν τη δημοσιότητα με κάθε τί-μημα. Το πλατύ αντιφασιστικό και δημοκρατικό κίνημα που ανα-φέραμε είναι ο μόνος τρόπος για να μην οδηγηθεί η κοινωνίαολόκληρη -μαζί με τους θεσμικούς και άλλους παράγοντεςπου ενισχύουν ή έστω απλώς ανέχονται το φαινόμενο- σεολοκληρωτική καταστροφή.

Το έργο του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ δεν περιορίζεται στα σύνορα τηςχώρας μας. Ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ έχει ήδη αναλάβει και θα εξακο-λουθήσει να αναλαμβάνει σημαντικές διεθνείς πρωτοβουλίεςστο πλαίσιο της Ευρώπης, και όχι μόνον αυτής. Οι εν λόγωπρωτοβουλίες δεν έχουν ως μόνο σκοπό το να γνωστοποι-ήσουν και να εκλαϊκεύσουν διεθνώς τις δικές του θέσεις, τηδική του πολιτική και την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα.Οι πρωτοβουλίες αυτές αποσκοπούν, επιπλέον, στο να συμ-βάλουν στην κοινή πάλη των λαών ενάντια στο ευρωπαϊκόκαι διεθνές κεφάλαιο, στον έμπρακτο συντονισμό των αντί-στοιχων αγώνων και στην ανάδειξη της Αριστεράς σε βασικό

παράγοντα των ευρωπαϊκών και διεθνών εξελίξεων. Ένα παγ-κόσμιο φόρουμ της Αριστεράς θα μπορούσε να διερευνήσεισυγκεκριμένα τους όρους και τις δυνατότητες αυτής της προ-οπτικής.

Το πολύπλευρο και βαθύ λαϊκό και ενωτικό κίνημα πουσυγκροτούν όλα τα παραπάνω, ήδη έχει αρχίσει να αναπτύσ-σεται και ήδη θέτει κεντρικούς πολιτικούς στόχους, γιατί σή-μερα οι εργαζόμενοι και οι πολίτες, γυναίκες και άντρες, έχουναρχίσει να συνειδητοποιούν ότι δεν μπορεί να υπάρξει θετι-κή διέξοδος από τα σημερινά δεινά χωρίς την κατάργηση τωνμνημονίων, των συνοδευτικών τους μέτρων και των κυβερ-νήσεων που τα υπηρετούν. Μετά από χρόνια, ο λαός στρέφε-ται πάλι προς την πολιτική και αντιλαμβάνεται τη σημασίατου πολιτικού αγώνα, επιδιώκοντας μια κεντρική πολιτική δη-μοκρατική ανατροπή και όχι μια απλή κυβερνητική εναλλαγή.Διεκδικεί τη ριζική αναδιάρθρωση του κομματικού και πολιτικούσυστήματος που οδήγησε και οδηγεί τη χώρα στη χρεοκοπίακαι τη δίκαιη τιμωρία εκείνων που οδήγησαν ιδιοτελώς ταπράγματα εδώ, ενώ γίνεται όλο και πιο έτοιμος να αναλάβειτους δύσκολους αγώνες που απαιτούνται, γιατί τίποτε δεν θαμας χαριστεί.

Σε ό,τι αφορά την ίδια την Αριστερά, ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ απο-σκοπεί στην ενίσχυσή της, τόσο μέσα από τη δική του ανα-συγκρότηση και διεύρυνση προς άλλα τμήματα της ριζοσπα-στικής αριστεράς, των αριστερών σοσιαλιστών, του φεμινισμούκαι της ριζοσπαστικής οικολογίας, όσο και με το να επιμένει,παρά τα προβαλλόμενα εμπόδια, στην ενότητα στη δράση και

στην πολιτική συμπαράταξη ολόκληρης της Αριστεράς. Οισχετικές επιφυλάξεις ή αρνήσεις μπορούν να καμφθούν όσοεμείς επιμένουμε και κυρίως όσο οι πολίτες, γυναίκες και άν-τρες, αναγνωρίζουν την αξία αυτής της ενότητας και ασκούνκοινωνική πίεση για την πραγματοποίησή της. Μια τέτοια ενί-σχυση της Αριστεράς προϋποθέτει το άπλωμά της σε ολό-κληρη την κοινωνία και την εμβάθυνση των δεσμών της με εκεί-νη και αποσκοπεί, εκτός των άλλων, στο να γίνει και να γίνε-ται η Αριστερά γενικά και ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ ειδικότερα ισχυρός φο-ρέας συλλογικής σκέψης και δύναμη πολιτικής κινητοποίησηςτου λαού μας. Όπλα του η συλλογικότητα, η δημοκρατία στοεσωτερικό του και οι ανοιχτές σχέσεις με όσα συμβαίνουνστην κοινωνία. Γνώμονάς του οι αξίες και οι απελευθερωτικέςιδέες της Αριστεράς.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ έχει ήδη επεξεργαστεί και θα εξακολου-θήσει να επεξεργάζεται, να εξειδικεύει και να εμβαθύνει, έναπρόγραμμα αγώνα που αρνείται τη μοιρολατρία και τον δήθενρεαλισμό της υποταγής και απαντά πειστικά στο ερώτημα τουτι κάνουμε και τι μπορούμε να κάνουμε. Το πρόγραμμα αυτόήδη μετασχηματίζεται στο κυβερνητικό πρόγραμμα που θακληθεί να εφαρμόσει μια κυβέρνηση της Αριστεράς. Είναι πρό-γραμμα που αποσκοπεί πρώτα από όλα στο να σταματήσει ηκοινωνική καταστροφή και να αναστραφεί η πορεία προς τηνκοινωνική διάλυση, είναι πρόγραμμα που θέτει τις βάσεις γιατην αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος, την παραγωγι-κή ανασυγκρότηση, την οικονομική ανόρθωση και την πολι-τιστική αναγέννησης της χώρας, είναι πρόγραμμα που ταυτό-χρονα ανοίγει δρόμο προς τον σοσιαλισμό.

ΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣΣΕΛ.

7

1o ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜΣΕΛ.

8

1. Ύστερα από τρία χρόνια αγώνων ενάντιαστα μνημόνια και με κορύφωση τις εκλογέςτου Μαΐου - Ιουνίου 2012, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σεπορεία μετασχηματισμού από μέτωπο δυνά-μεων της Αριστεράς σε ενιαίο μαζικό πολιτικόφορέα. Κατανοούμε το μετασχηματισμό αυτόνσαν μια βαθιά και ουσιαστική διαδικασία πουαπαιτεί εμβάθυνση του ριζοσπαστικού χαρα-κτήρα του κόμματός μας και όχι εγκατάλειψήτου, αναβάθμιση των κινηματικών και μα-χητικών του χαρακτηριστικών, αναβάθμισητης δυνατότητάς του να κινητοποιείται και νασυνδέεται στη βάση με τις ζωντανές δυνάμειςτης εργατικής τάξης, των λαϊκών στρω-μάτων στις πόλεις και την ύπαιθρο, τηςνεολαίας, των κινημάτων αντίστασης.Που απαιτεί ένα δεύτερο κύμα ριζοσπαστι-κοποίησης, πολιτικής, προγραμματικής, κι-νηματικής και ιδεολογικής, ώστε να είμαστεικανοί να υλοποιήσουμε αταλάντευτα τουςστόχους μας και να απαντήσουμε αποφασι-στικά στις «απαιτήσεις» του συστήματος γιααναδίπλωση και εξετάσεις συστημικής «υπευ-θυνότητας».

2. Μέσα στην κρίση και μπροστά στο βάθε-μα των αδιεξόδων της, ο «τρίτος δρόμος» τηςσοσιαλδημοκρατίας χρεοκοπεί με πάταγο. Ησοσιαλδημοκρατία συμμαχεί σε όλη την Ευ-ρωζώνη με τη Δεξιά και έχει μετατραπεί αμε-τάκλητα σε θεραπαινίδα του πιο ακραίου νεο-φιλελευθερισμού. Είναι η ώρα της Αριστε-ράς, που μέσα από το «καθαρτήριο» της κρίσηςοφείλει να προβάλει ξανά σαν ο φορέας των με-γάλων αγώνων, της μεγάλης ευθύνης και τωνμεγάλων απελευθερωτικών οριζόντων.

Σε αυτή τη βάση, έχουμε πλήρη συνείδησηότι χρειαζόμαστε έναν ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ και μιαΑριστερά που θα αναλάβουν την ευθύνη και θαέχουν την ικανότητα να αναμετρηθούν με ταιστορικά καθήκοντα της σύγκρουσης μετις κυβερνήσεις του κεφαλαίου, με τιςμνημονιακές πολιτικές και τον νεοφιλε-λευθερισμό, με το καπιταλιστικό σύστημακαι τον ιμπεριαλισμό, υλοποιώντας ένασχέδιο ρήξης και ανατροπής στο δρόμογια το σοσιαλισμό. Από το μετερίζι της Ελ-λάδας-«αδύναμου κρίκου» της κρίσης στηνΕυρωζώνη και την Ε.Ε., έχουμε πια την εμπει-ρία για να αντιληφθούμε ότι έχει ανοίξει έναςνέος ορίζοντας της πάλης με εθνική και διε-θνή σημασία, στο πλαίσιο της ιστορικών δια-στάσεων παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσηςπου διαρκεί και βαθαίνει. Αντιλαμβανόμαστε τηδιεθνή σημασία του αγώνα, των καθηκόντων

και των ευθυνών της ελληνικής Αριστεράς καιτου ΣΥΡΙΖΑ, στον ίδιο βαθμό που αντιλαμβα-νόμαστε ότι ο αγώνας στην Ελλάδα έχει από-λυτη ανάγκη από τη διεθνιστική αλληλεγγύητων κινημάτων και της Αριστεράς στην Ευ-ρώπη και σε όλο τον κόσμο.

Σε αυτήν τη βάση, έχουμε πλήρη συναίσθη-ση της πρωταρχικής ευθύνης μας απέναντιστα κινήματα και τον κόσμο της Αριστεράςστην Ελλάδα και διεθνώς.

3. Είναι εντελώς ξένα και ασυμβίβαστα με αυ-τή μας τη φυσιογνωμία χαρακτηριστικά που θέ-λει να μας επιβάλει το σύστημα, όπως η υπο-ταγή σε αστικού τύπου πολιτικές που υπο-βαθμίζουν την πολιτική παρέμβαση και μάχησε επικοινωνιακού τύπου τακτικές, ο συμβι-βασμός και οι «γέφυρες» με τις δυνάμεις του

συστήματος για να κερδίσουμε την ανοχή ήτη συναίνεσή τους, οι αντιλήψεις για τηνκυβέρνηση σαν σκοπό και τέλος της διαδρομήςκαι όχι σαν εφαλτήριο για να δώσουμε πιοαποτελεσματικά τον αγώνα για τον εργατικό -κοινωνικό έλεγχο σε όλη την κλίμακα της κοι-νωνίας και του κράτους, για την εξουσία τωνεργαζομένων και το σοσιαλισμό.

Δεν λογοδοτούμε στα αστικά μίντια, τηναστική τάξη και τα παπαγαλάκια του συστή-ματος και δεν πρόκειται να τους αναγορεύ-σουμε σε τιμητές των επιλογών μας. Οι δι-κοί μας «εντολείς» είναι η εργατική τάξη, ταφτωχά λαϊκά στρώματα, η αγωνιζόμενη νεο-λαία, όλοι οι καταπιεσμένοι και εκμεταλλευό-μενοι.

4. Στο Ιδρυτικό μας Συνέδριο, ανανεώνου-

με τη δέσμευσή μας να αγωνιστούμε για τηνανατροπή των μνημονιακών πολιτικών, στη-ρίζοντας αποφασιστικά τους αγώνες τους καιπρωταγωνιστώντας στα κινήματα αντίστασης.

Επιβεβαιώνουμε τη θέση μας στο πλευρότων εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένωνκαι «απέναντι» στους τραπεζίτες, τους βιομή-χανους, τους ντόπιους και ξένους τοκογλύ-φους, τις δυνάμεις του κεφαλαίου και του συ-στήματος, τις κυρίαρχες δυνάμεις της ιμπε-ριαλιστικής Ε.Ε. και του παγκόσμιου συστή-ματος.

5. Στο πλαίσιο του βαθέματος και της περι-πλοκής της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρί-σης, οι εκπρόσωποι του αμερικανικού, τουβρετανικού και του ιαπωνικού ιμπεριαλισμού,το ΔΝΤ και τα παπαγαλάκια τους αντιπαρατί-

ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΕΚΔΟΧΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑΣ(αντί για το εισαγωγικό κομμάτι «Ποιοι είμαστε, τι επιδιώκουμε, τι προτείνουμε» στη σελ. 2)

t Για ένα δεύτερο κύμα ριζοσπαστικοποίησης του ΣΥΡΙΖΑt Για μια νέα πολιτική, προγραμματική, κινηματική και ιδεολογική ριζοσπαστικοποίησηt Για ένα κόμμα δημοκρατικό, με συλλογική λειτουργία και λήψη των αποφάσεωνΥλοποιούμε αταλάντευτα τους στόχους μας, απαντάμε αποφασιστικά στις «απαιτήσεις» του συστήματος για αναδίπλωση και εξετάσεις συστημικής «υπευθυνότητας»

ΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣΣΕΛ.

9θενται στη γερμανική αστική τάξη ζητώντας«χαλάρωση» των πολιτικών ακραίας λιτότη-τας στην Ευρωζώνη. Πίσω από αυτή την πα-ραπλανητική προπαγάνδα τάχα για το «τέλοςτης λιτότητας» δεν βρίσκεται κάποια στρο-φή μεγάλων ιμπεριαλιστικών κέντρων του διε-θνούς συστήματος προς κεϊνσιανές πολιτικές(αύξηση μισθών και συντάξεων, ανοικοδόμη-ση του κοινωνικού κράτους κ. λπ. ), ούτε καν μιαγραμμή για την έξοδο του καπιταλισμού εν γέ-νει από την κρίση, αλλά ο ενδοϊμπεριαλιστι-κός ανταγωνισμός που βαθαίνει και τα διαφο-ρετικά σχέδια των ανταγωνιζόμενων ιμπερια-λιστικών δυνάμεων.

Τα αδιέξοδα που συσσωρεύει η καπιταλιστι-κή κρίση είναι τόσο πολλά, ώστε ο παγκόσμιοςκαπιταλισμός έχει να διαλέξει ανάμεσα σε δύοκαταστροφικές προοπτικές: Από τη μια, ένανέο γύρο γιγαντώματος του πλασματικούκεφαλαίου, μέσα από ένα νέο κερδοσκοπικό«πάρτι», με την ελπίδα μιας αναιμικής ανά-καμψης που όμως προετοιμάζει μια νέα, ακό-μη πιο καταστροφική έκρηξη και επιδείνω-ση της κρίσης. Από την άλλη, ακραίες πο-λιτικές μαζικής καταστροφής παραγωγικώνδυνάμεων, που μπορούν να οδηγήσουν άμεσασε οικονομικές καταρρεύσεις, σε διάλυσητης Ευρωζώνης και σε άλλου τύπου«εκρήξεις»: πολιτικές και κοινωνικές.

Επομένως, η μάχη γραμμών στο διεθνέςσύστημα δεν σηματοδοτεί το «τέλος της λιτό-τητας», αλλά δύο εξίσου αδιέξοδες πολιτικές,ένα διαφορετικό μίγμα πολιτικών λιτότη-τας, που συνδέεται με τα ανταγωνιστικά συμ-φέροντα των μεγάλων ιμπεριαλιστικών-καπιταλιστικών δυνάμεων. Δεν υπάρχειχώρος εδώ ούτε για αυταπάτες (ότι το τέλοςτης λιτότητας θα είναι δωρεά του… Ομπάμακαι του ΔΝΤ) ούτε για συμμαχίες και «φί-λιες» δυνάμεις για τα κινήματα και την Αρι-στερά (να συμμαχήσουμε με τον Ομπάμα καιτο ΔΝΤ ενάντια στη Γερμανία). Η λιτότητα θαανατραπεί μόνο με σκληρούς αγώνες, και οιδύο πόλοι του ενδοϊμπεριαλιστικού καβγά εί-ναι εξίσου εχθρικοί για το κίνημα και την Αρι-στερά.

6. Για να πραγματοποιήσει ο ΣΥΡΙΖΑ το ανα-γκαίο διπλό άλμα στην πορεία του, στην κα-τεύθυνση της προοδευτικής ανατροπής καιτης κυβέρνησης της Αριστεράς, χρειάζεται οίδιος μια νέα ριζοσπαστικοποίηση, η οποία μετη σειρά της θα δώσει ώθηση σε μια νέα πολι-τική και ιδεολογική ριζοσπαστική μετατόπισητης μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας.

Δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ που πρέπει να «χαθεί» μέ-σα στις συγχύσεις, τις αμφιταλαντεύσεις, τιςαντιφάσεις και την απροσδιοριστία σημαντι-κών κοινωνικών τμημάτων που προβληματί-ζονται και δυσφορούν με τη μνημονιακή λεη-λασία, αλλά αντιθέτως οφείλει να ηγηθεί πρω-τοποριακά μιας προσπάθειας για να υπάρξουνκοινωνικές αντιδράσεις και κινητοποιήσεις καισυνεκτικές πολιτικές και ιδεολογικές ανακα-τατάξεις στη βάση μιας εναλλακτικής προ-οδευτικής και σοσιαλιστικής προοπτικής τηςκοινωνίας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να κερδίσει περισ-σότερη «αξιοπιστία» και «εμπιστοσύνη», πουτην έχει απόλυτη ανάγκη για την ενίσχυση τηςεπιρροής του, με μια ενδεχόμενη πορεία ανα-δίπλωσης και δήθεν υπευθυνότητας, που μας

παροτρύνουν δυνάμεις του συστήματος,στρογγυλεύοντας τις αιχμές των θέσεων του,λειαίνοντας τις οξείες γωνίες της τακτικής του,κρατώντας αποστάσεις από «δύσκολους» κοι-νωνικούς αγώνες, διαλεγόμενος με κέντραεξουσίας που πρέπει να αμφισβητηθούν καιακολουθώντας την παραδοσιακή ολισθηρήπορεία που ακολούθησαν κατά καιρούς οι διά-φορες εκδοχές αξιωματικών αντιπολιτεύσεωνστη χώρα μας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να ενισχύσει την αξιοπιστίατου μέσα στα πλατιά λαϊκά στρώματα, να κερ-δίσει την εμπιστοσύνη της μεγάλης κοινωνικήςπλειοψηφίας και να κατακτήσει την ηγεμονίαστη συγκρότηση ενός πλατιού αριστερού με-τώπου και σε μια πλατιά κοινωνική συμμαχίατης εργατικής τάξης, των μικρομεσαίων στρω-μάτων στις πόλεις και την ύπαιθρο και του κό-σμου της διανόησης και του πολιτισμού, μόνοαν επιδείξει αξιοπιστία στο ριζοσπαστισμότου και την ανατρεπτική του κατεύθυν-ση και εμπνεύσει εμπιστοσύνη για τη συνέ-πειά του, τη σταθερότητά του, την ικανότη-τά του να δίνει δύσκολες μάχες, την αντοχή τουστις πιέσεις του κατεστημένου και την απο-φασιστικότητά του.

7. Σε πολιτικό επίπεδο, αρνούμαστε απο-φασιστικά να εγκλωβιστούμε σε ένα πνεύμακαι μια στάση άμυνας και απολογίας, όπωςπροσπαθούν να μας πείσουν οι δυνάμεις τουσυστήματος και του μνημονιακού κατεστημέ-νου. Αντίθετα, οργανώνουμε μια μεγάλη δη-μιουργική πολιτική αντεπίθεση με τεκμηρίω-ση, επιχειρήματα, αυτοπεποίθηση και μαχητι-κό πνεύμα, βασισμένη στην εμβάθυνση τουπολιτικού μας προσανατολισμού, στον κατάλ-ληλο σχεδιασμό και στην ουσιαστική συλλο-γική προσπάθεια και μελέτη.

Στο συνέδριό μας αποφασίζουμε και ανα-λαμβάνουμε μεγάλες πρωτοβουλίες ώστε νααφαιρέσουμε την πολιτική πρωτοβουλία από τιςδυνάμεις του μνημονιακού κατεστημένου καιτου συστήματος και να τους αφαιρέσουμε τη δυ-νατότητα να διαμορφώνουν την ατζέντα τωνδημόσιων συζητήσεων και αντιπαραθέσεων,ακόμα και στα «δύσκολα» θέματα, που «δενεπιτρέπεται» να συζητούνται ή όταν συζητι-ούνται υπαγορεύουν στην Αριστερά να παίρνειθέσεις που δεν θίγουν ουσιαστικά την κυρίαρ-χη αντίληψη, ιδιαίτερα σε θέματα που αφο-ρούν το λεγόμενο «ευρωπαϊκό όραμα ή ιδεώ-δες», τις μαχητικές εκδηλώσεις του μαζικού κι-νήματος, το ρατσισμό κ. λπ.

Η νέα πολιτική αντεπίθεση που πρέπεινα αναλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να αμφισβητή-σει την κυρίαρχη θεματολογία, να αναδεικνύειτις δικές του θεματικές προτεραιότητες και νααμφισβητήσει την κεντρικότητα των αστικώνμέσων ενημέρωσης, πρώτα απ’ όλα των τηλε-οπτικών, προβάλλοντας ένα εναλλακτικό θε-σμικό πλαίσιο δημόσιας συζήτησης και ενη-μέρωσης.

8. Σε κινηματικό επίπεδο ο ΣΥΡΙΖΑ οφεί-λει να κάνει μια μεγάλη στροφή για να ανακα-λύψει εκ νέου και σε μεγαλύτερο βάθος το τα-ξικό, εργασιακό και κοινωνικό πεδίο. Χρειαζό-μαστε μια μεγάλη στροφή του Κόμματος σε όλατα επίπεδα από τα κεντρικά του στελέχη μέχρικαι την τελευταία οργάνωση και όλα τα μέλητου φορέα στην κοινωνία, τα κοινωνικά προ-

βλήματα και πρώτα απ’ όλα τους εργασιακούςχώρους.

Δεν μπορεί να υπάρχει κοινωνική κινητο-ποίηση για υπαρκτά προβλήματα χωρίς τηνπαρουσία και ισχυρή παρέμβαση του ΣΥΡΙΖΑ,δεν μπορεί να υπάρχει σωματείο και συνδικά-το στο οποίο να μην δραστηριοποιούνται δυ-νάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, δεν μπορεί να υπάρχει κοι-νωνικός και εργασιακός χώρος που ο ΣΥΡΙΖΑ,τα στελέχη, τα μέλη και οι φίλοι του δεν εν-θαρρύνουν την ανάδειξη των προβλημάτωνκαι την αγωνιστική διεκδίκηση τους.

Έχοντας διδαχθεί από τα λάθη και τις ανε-πάρκειές μας, είμαστε αποφασισμένοι να ανα-βαθμίσουμε την κινηματική και αγωνιστικήμας παρουσία. Διότι ο ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ δεν εί-ναι ρόλος «κυανόκρανου παρατηρητή» ή έξω-θεν «σχολιαστή» των κοινωνικών αντιδράσε-ων και κοινωνικών αγώνων, κάτω από τηνπίεση των κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης, αλ-λά ρόλος ουσιαστικής παρέμβασης για τη στή-ριξη των αγώνων και για να αποκτούν ουσια-στικό περιεχόμενο, εναλλακτικό προσανατο-λισμό και να κατακτούν την ευρύτερη δυνατήκοινωνική αλληλεγγύη και αποτελεσματικό-τητα.

Αμετάθετος άμεσος στόχος του ΣΥΡΙΖΑ σεαυτή ιδιαίτερα τη φάση είναι η αναζωογόνησησε ταξική κατεύθυνση του συνδικαλιστικού κι-νήματος, η ανάπτυξη μεγάλων ενωτικών τα-ξικών αγώνων και η ανύψωσή τους σε ένα με-γάλο ενωτικό πολιτικό εργατικό - λαϊκό κίνη-μα προοδευτικής ανατροπής για μια κυβέρνη-ση της Αριστεράς και για την υλοποίηση του ρι-ζοσπαστικού προγράμματός της.

Με δεδομένο ότι η μνημονιακή κυβέρνησηκαι οι ενωμένες δυνάμεις του συστήματος κεν-τρικοποιούν και πολιτικοποιούν την αντιπα-ράθεση με όλους τους μαζικούς αγώνες, επι-στρατεύοντας χουντικούς νόμους όπως τηςπολιτικής επιστράτευσης, τις δυνάμεις κατα-στολής, τη συκοφαντία και την ιδεολογική τρο-μοκρατία, είναι απόφαση και δέσμευσή μας ναστηρίζουμε ανεπιφύλακτα και χωρίς προ-ϋποθέσεις αυτούς τους αγώνες, να παρέ-χουμε ανεπιφύλακτη και ενεργητική πο-λιτική «κάλυψη» και υποστήριξη, να ορ-γανώνουμε το πιο πλατύ μέτωπο αλληλεγ-γύης και υποστήριξης των αγώνων, να «ση-κώνουμε το γάντι» στην κυβερνητική πρό-κληση για συνολική (πολιτική και ιδεολογική)αντιπαράθεση με στόχο την υπεράσπιση τωναγώνων. Ταυτόχρονα, οι δυνάμεις του ΣΥΡΙ-ΖΑ στο εργατικό - συνδικαλιστικό κίνημα δε-σμεύονται να πρωταγωνιστούν στην ανάπτυ-ξη του αγωνιστικού του φρονήματος, στη στή-ριξη, το συντονισμό και την κλιμάκωση τωναγώνων, στον απόλυτο σεβασμό στις αγωνι-στικές διαθέσεις και τις αποφάσεις της αγωνι-ζόμενης βάσης και στη λογοδοσία των εκλεγ-μένων αντιπροσώπων στις συλλογικές απο-φάσεις. Απέναντι στις κυβερνητική τακτικήτης τρομοκρατίας και της πολιτικής επιστρά-τευσης, ο ΣΥΡΙΖΑ δεσμεύεται ότι θα παίρνειόλες τις πρωτοβουλίες για κλιμάκωση τωναγώνων στην κατεύθυνση της γενίκευσης τηςαντιπαράθεσης.

9. Σε προγραμματικό επίπεδο, οργανώ-νουμε ένα νέο άλμα στην προγραμματική μαςεναλλακτική κατεύθυνση, με στόχο να γίνει οΣΥΡΙΖΑ πιο αξιόπιστος, φερέγγυος, διεισδυτι-

κός και αποδεκτός από το λαό, αυθεντικά πιοεναλλακτικός με κοινωνικούς λαϊκούς όρους,ενάντια σε κάθε τάση προγραμματικής αναδί-πλωσης και «στρογγυλέματος» και καταπολε-μώντας τα ενδεχόμενα «φοβικά σύνδρομα» γιατις επιθέσεις του κατεστημένου, προχωρών-τας σε μια νέα προγραμματική αντεπίθεση εφ’όλης της ύλης και σε όλα τα μέτωπα.

Προς αυτήν την κατεύθυνση, με τις προ-γραμματικές μας προστάσεις καθιστούμε πιοσυνεκτική και πιο τεκμηριωμένη την κεντρικήεναλλακτική μας πρόταση, θέτοντας σε ένα ενι-αίο σχέδιο, χωρίς τεμαχισμούς και διακοπές,ένα πειστικό δρόμο απαλλαγής από τρόικα καιμνημόνια, ο οποίος θα ακολουθηθεί μέχρι τέ-λους, χωρίς αναστολές και εκβιασμούς για τηνπαραμονή στο ευρώ. Ταυτόχρονα, ο ΣΥΡΙΖΑαμέσως μετά το Συνέδριο θα συνδέσει αυτή τηνκεντρική, συνεκτική, χωρίς αντιφάσεις καιεξαρτήσεις από τρίτους, πρόταση με εξειδι-κευμένη και συγκεκριμένη ριζοσπαστική προ-γραμματική επεξεργασία σε όλους τους τομείςκαι σε ανοιχτό διάλογο με τις δυνάμεις της ερ-γασίας, τα φτωχά λαϊκά στρώματα και τη νεο-λαία.

10. Σε κομματικό επίπεδο, ο ΣΥΡΙΖΑ προ-χωρεί σε ριζική και ριζοσπαστική ανασυγκρό-τηση και επαναπροσανατολισμό. Θεμελιώδεςκατευθύνσεις είναι να κατακτήσει όλο το Κόμ-μα σε όλα τα επίπεδα μια πραγματικά νέα συλ-λογική λειτουργία, μια αληθινή και στην πρά-ξη συμμετοχή στις αποφάσεις και μια ικανό-τητα εξωστρεφούς κοινωνικής παρουσίας καικινηματικής δράσης σε όλα τα επίπεδα.

Για μας είναι αδιανόητο να μην κινητοποι-ούνται πρωτοπόρα στους αγώνες όλα τα μέληκαι πρώτα από όλα κυρίως τα στελέχη, ιδιαίτερατα ανώτερα, του Κόμματος. Σε αυτή τη βάσηθα λάβουμε όλες τις απαραίτητες αποφάσειςκαι τα μέτρα ώστε να καταπολεμηθεί η νωχε-λικότητα, η βραδυκινησία και η αδράνεια στηνπολιτική και κοινωνική παρέμβαση και δράσητων οργανώσεών μας αλλά και το φαινόμενομελών στα χαρτιά, που εμφανίζονται μόνο σεσυνεδριακές διαδικασίες και σε ψηφοφορίεςγια την εκλογή οργάνων.

Δεν μπορούμε να μιλάμε για νέα ριζοσπα-στικοποίηση της κοινωνίας και προοδευτικήανατροπή χωρίς ένα κόμμα μαζικό, ριζοσπα-στικό, χωρίς ένα κόμμα εμπροσθοφυλακή, ένακόμμα αφοσιωμένων αγωνιστών, ένα κόμμαπρωτοπόρων και όχι ένα κόμμα που καμιά φο-ρά κινδυνεύουν λειτουργίες του να περιορί-ζονται στην ανάδειξη εσωτερικών συσχετι-σμών, στην επιβεβαίωση και αναπαραγωγήτης όποιας ηγεσίας, κόμμα γραφειοκρατικό καιμικροεξουσίας,

Με αυτούς τους γενικούς στόχους και κα-τευθύνσεις και με αίσθηση ιστορικής ευθύνης,προχωρούμε με αγωνιστικότητα και ενθου-σιασμό στο ιδρυτικό μας συνέδριο, για να οι-κοδομήσουμε τον ΣΥΡΙΖΑ μαχητικό πολιτικόεργαλείο της εργατικής τάξης, των λαϊκώνστρωμάτων και της αγωνιζόμενης νεολαίας,τον ΣΥΡΙΖΑ-φορέα ενός προγράμματος καισχεδίου ρήξης και ανατροπής, ενός προγράμ-ματος μεγάλων αλλαγών για την ανόρθωσητης κοινωνίας και της χώρας που θα ανοίξειτο δρόμο στο σοσιαλιστικό μετασχηματισμό.

1o ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ

Οι αρχές και οι στρατηγικές κατευθύνσεις που αναπτύξα-με στο Πρώτο Μέρος υποδεικνύουν σε αδρές γραμμές το προςτα πού πορευόμαστε και το πώς θέλουμε να πορευτούμε. Αυ-τές οι αρχές και κατευθύνσεις οφείλουν να εδράζονται σταπραγματικά προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα η χώρα,να αναλύουν αυτά τα προβλήματα και τους αντίστοιχους συ-σχετισμούς δύναμης, να διατυπώνουν αντίστοιχα αιτήματακαι να προτείνουν συγκεκριμένους τρόπους διεκδίκησης. Αλ-λά τα προβλήματα αυτά σχετίζονται άμεσα με την πρωτοφα-νή κρίση που διέρχεται η χώρα, αλλά και ολόκληρος ο κόσμος,τα τελευταία χρόνια, όπως και με τις εντάσεις που αναπτύσ-σονται και τις τάσεις που διαμορφώνονται στο δικό μας γεω-πολιτικό πλαίσιο. Οφείλουμε άρα να ξεκινήσουμε από εκεί.

1. Η κρίση σήμερα Η κρίση που ζούμε ξέσπασε μετά από τρεις δεκαετίες συσ-

σώρευσης κερδών, μέσα από μια τεράστια αναδιανομή πλού-του και εξουσιών υπέρ του κεφαλαίου που οργάνωσε ο νεο-φιλελεύθερος καπιταλισμός σε παγκόσμια κλίμακα. Αυτή τεί-νει να προσλάβει σήμερα οικουμενικές διαστάσεις, θίγονταςμε τον έναν ή τον άλλο τρόπο κάθε χώρα και αγγίζοντας κάθεπτυχή της κοινωνικής ζωής. Πρόκειται κατά βάσιν για δομικήκρίση του καπιταλισμού, για κρίση υπερσυσσώρευσης με κύ-ριο χαρακτηριστικό την υπερδιόγκωση του χρηματιστικού το-μέα και τον άνευ όρων και ορίων πολλαπλασιασμό των εξε-ζητημένων κερδοσκοπικών στοιχημάτων άμεσης απόδοσης,με όλα τα συναφή παρελκόμενα (σύνθετα τραπεζικά παρά-γωγα, οίκοι αξιολόγησης, ασφάλιστρα κινδύνου, εξωχώριεςεταιρείες, ξέπλυμα χρήματος και φοροδιαφυγή τεράστιας κλί-μακας, κλπ). Στο ίδιο πλαίσιο, η γνώση, η πληροφορία και ηχρήση τους, όχι μόνον κατατέμνονται, εργαλειοποιούνται καιεμπορευματοποιούνται πλήρως, αλλά συγχρόνως μεταλλάσ-σονται σε σημαντική πηγή ισχύος, παρέχοντας νέα μέσα για τονέλεγχο της κοινωνικής κίνησης και τη βιοπολιτική διαχείρισητων πληθυσμών. Εξωθεσμικά και πλήρως ανεξέλεγκτα κέν-τρα επιφορτίζονται με το να διαμορφώνουν τις βασικές συν-τεταγμένες της νέας αυτής σχέσης γνώσης, πληροφορίας καιεξουσίας ώστε να μπορέσει να εφαρμοστεί αποτελεσματικά ηεκάστοτε κατάλληλη πολιτική. Το λεγόμενο «δόγμα του σοκ»αντλεί τόσο την κεντρική του ιδέα όσο και τα μέσα και τις με-θόδους εφαρμογής του από το οπλοστάσιο που παρέχει αυτήη μετάλλαξη γνώσης και πληροφορίας.

Για να αντιμετωπίσουν την κρίση, το κεφάλαιο και οι πο-λιτικοί εκφραστές του επιστράτευσαν και επιστρατεύουν, όχιμόνον τα προγράμματα λιτότητας, την ακραία συμπίεση του κό-στους της εργασιακής δύναμης και την εκτίναξη της ανεργίαςσε πρωτοφανή επίπεδα, όχι μόνον την απορρύθμιση κάθε θε-σμού προστασίας της εργασίας, την εμπορευματοποίηση κά-θε δημόσιου αγαθού και την εκποίησή του σε τιμές ευκαι-ρίας, δηλαδή όλες τις σαρωτικές «μεταρρυθμίσεις» που βρί-σκονται σε εξέλιξη, αλλά και την ευρείας κλίμακας καταστρο-φή παραγωγικών δυνάμεων, παραγωγικών δυνατοτήτων, ακό-μη και χωρών ολόκληρων. Η κρίση έχει ήδη αγγίξει την πολι-τική σφαίρα, όχι μόνον ανατρέποντας κυβερνήσεις, διαλύον-τας κατεστημένες πολιτικές δυνάμεις και αναδεικνύοντας νέ-ες, αλλά και δρομολογώντας τεκτονικού χαρακτήρα αλλαγέςστις παγκόσμιες ισορροπίες.

Εν μέσω κρίσης, το παγκοσμιοποιημένο κεφάλαιο με τις διά-φορες μερίδες του εξακολουθεί να εξαντλεί τα περιθώριακερδοφορίας από τις χώρες του λεγόμενου «τρίτου κόσμου»,οδηγώντας τους λαούς στην εξαθλίωση και προξενώντας τα με-γάλα ρεύματα της οικονομικής μετανάστευσης. Συγχρόνωςαυξάνει το βαθμό εκμετάλλευσης στις μητροπόλεις του κα-πιταλισμού, κατακερματίζει το εργατικό δυναμικό με εθνικά,ηλικιακά ή τοπικά κριτήρια ενώ επιχειρεί να εγκαταστήσειπαντού Ειδικές Οικονομικές Ζώνες μισθών κυριολεκτικής πεί-νας, επισφαλούς εργασίας, δομικής ανεργίας και εκτεταμέ-νης φτώχειας. Τοπικοί πόλεμοι εξακολουθούν να μαίνονται καινα διευρύνονται ενώ νέοι εξαπολύονται, οι εστίες έντασης πολ-λαπλασιάζονται και στους οικονομικούς μετανάστες προστί-θενται οι μετανάστες-πρόσφυγες, θύματα των πολέμων. Οθρησκευτικός φανατισμός, ως λαϊκή αλλά και αντιδημοκρατι-κή ιδεολογία, δεν υποχωρεί. Παράλληλα, νέοι πρωταγωνι-στές και αναδυόμενες περιφερειακές δυνάμεις έχουν εμφα-νιστεί στη διεθνή σκηνή ενώ ο ανταγωνισμός των μεγάλων δυ-νάμεων οξύνεται σε όλα τα επίπεδα. Μολονότι καθολικά μέ-τωπα δεν είναι διαμορφωμένα, ένας γενικευμένος πόλεμος συ-νιστά ενδεχόμενο που δεν μπορεί πλέον να αποκλειστεί.

Η κρίση θίγει όλους τους πολιτικούς θεσμούς, όλους τουςόρους και τους τρόπους εκπροσώπησης, την ίδια τη δημο-κρατική οργάνωση των κοινωνιών. Τα συνταγματικά και εν γέ-νει θεσμικά θεμέλια περιφρονούνται επιδεικτικά, αν δεν κα-ταστρέφονται, ενώ κάθε έκφανση της κοινωνικής και προσω-πικής ζωής και η ίδια η ηθική σφαίρα υποτάσσονται στις κα-τεστημένες εξουσίες που συγκεντρώνονται διαρκώς περισ-σότερο σε ανεξέλεγκτα κέντρα, «εθνικά» και διεθνή. Ελευ-θερίες και δικαιώματα περιστέλλονται ανενδοίαστα όσο δεν κα-ταπατούνται βάναυσα, υπό τη διαρκή διεύρυνση και εκλέ-πτυνση των συστημάτων ηλεκτρονικής και «κλασικής» παρα-κολούθησης. Επιπλέον, η αδιάκοπη προπαγάνδα που ασκεί ητηλεόραση τόσο με τα «ενημερωτικά» όσο και με τα «ψυχα-γωγικά» προγράμματά της, ο κατακερματισμός της γνώσης, ηαπαξίωση της παιδείας και των ανθρωπιστικών σπουδών, ουπερτονισμός των «δεξιοτήτων» και η υπόσχεση μιας δήθεν«δια βίου μάθησης», όπως συντελούνται συστηματικά υπότα βαρύγδουπα ονόματα της «κοινωνίας της γνώσης» και της«κοινωνίας της πληροφορίας», εμπορευματοποιούν όχι μόνονκάθε εκπαιδευτική λειτουργία, αλλά ακόμη την περιέργειακαι τον θαυμασμό, δηλαδή θεμελιώδεις ανθρώπινες ιδιότητες,ενόσω αφοπλίζουν την κριτική σκέψη και τείνουν να κατα-στήσουν όλους μας παθητικούς αποδέκτες όσων επιτάσσουνοι λογής «ειδικοί» και οι εξουσίες που τους ορίζουν.

Η κρίση όχι μόνον δεν φαίνεται να αναστέλλεται από τασπασμωδικά και ατελέσφορα μέτρα που αναλαμβάνονται εδώή εκεί, αλλά βαθαίνει και διευρύνεται διαρκώς περισσότερο,με σκοτεινό μέλλον και χωρίς ορατή έκβαση, με εξαιρετικά επι-κίνδυνα ενδεχόμενα να ανοίγονται μπροστά μας. Βαθαίνει καιδιευρύνεται με τρόπους που απαγορεύουν κάθε είδους επι-στροφή στην πρότερη κατάσταση μιας σχετικής διεθνούςισορροπίας, όπου το κάθε κράτος φαινόταν να διατηρεί τηδυνατότητα να παρεμβαίνει ώστε κάπως να εξισορροπεί τιςαπαιτήσεις του κεφαλαίου με τα κοινωνικά αιτήματα και να απο-καθιστά ανεκτές μορφές συναίνεσης τουλάχιστον με τα μεσαίαστρώματα. Βαθαίνει και διευρύνεται με τρόπους που, όχι μό-νο διαγράφουν κάθε ελπίδα ότι θα ανακτήσουμε αυτούσια

εκείνα που χάσαμε, αλλά τρόπους που, όσο δεν ανατρέπεταιριζικά η φορά κίνησης των πραγμάτων, καθιστούν τις προσ-δοκίες για το μέλλον διαρκώς πιο σκοτεινές.

Μέσα σε αυτό το γενικό πλαίσιο και ενόσω η ανθρωπιστι-κή καταστροφή εξαπλώνεται στην Ελλάδα, η αντιμετώπισητης Κύπρου άνοιξε μια νέα σελίδα στους τρόπους διαχείρισηςτης κρίσης. Στο πολύ γνωστό μας πλέον τρίπτυχο ακραία λι-τότητα- -ιδιωτικοποιήσεις-υποβιβασμός της παραγωγικής βά-σης προστίθεται η ενεργός παρέμβαση στην ελεύθερη διακί-νηση των ροών του χρήματος μέσω της «ιδέας» ότι οι τράπε-ζες που κινδυνεύουν με κατάρρευση -που είναι πλέον πολλές-οφείλουν να διασώζονται με δικές τους δυνάμεις, δηλαδή τε-λικά μέσω των καταθέσεων. Αυτή η αντιμετώπιση, καταρ-γώντας στην πράξη τη διευρωπαϊκή «αλληλεγγύη» του κεφα-λαίου και την «ισότιμη» μεταχείριση των μερίδων του, χρω-ματίζει εθνικά τις τελευταίες καθώς τις συναρτά ευθέως με τηναντίστοιχη κυβερνητική πολιτική: οι τράπεζες του ευρωπαϊ-κού πολιτικού Βορρά -και κατ’ εξοχήν οι γερμανικές- είναιασφαλέστερες από τις τράπεζες του ευρωπαϊκού πολιτικού Νό-του και άρα οι καταθέσεις οφείλουν να κατευθύνονται εκεί. Υπόαυτή τη συνθήκη, η αντιμετώπιση της Κύπρου δεν ανοίγειαπλώς τον ασκό του οικονομικού Αιόλου, αλλά και εκείνους τωνευρωπαϊκών εθνικισμών τους οποίους η ίδια η ΕυρωπαϊκήΈνωση ιδρύθηκε για να καταργήσει: φαίνεται όλο και πιο κα-θαρά ότι η στρατηγική της γερμανικής κυβέρνησης είναι να με-τατρέψει την οικονομική ισχύ της Γερμανίας σε πολιτική ηγε-μόνευση επί της Ευρώπης συνολικά, ηγεμόνευση της οποίαςη ιδεολογική διάσταση -που ανάγει τα πάντα στην «ηθική» εκεί-νου που πωλεί πάντοτε τοις μετρητοίς- δεν είναι καθόλουαμελητέα.

Σε αυτές τις συνθήκες και όσο και αν οι κυβερνήσεις τωνευρωπαϊκών χωρών παραμένουν προσδεδεμένες στο άρματης γερμανικής πολιτικής, οι φυγόκεντρες τάσεις πολλαπλα-σιάζονται: οι χώρες το ευρωπαϊκού πολιτικού Νότου απο-κτούν κοινά συμφέροντα, το ρήγμα μεταξύ κυβερνήσεων καιλαών διευρύνεται παντού στην Ευρώπη, μεγάλες διαδηλώ-σεις και πολύμορφες αντιστάσεις αναπτύσσονται στην Πορ-τογαλία, στην Ισπανία και αλλού, το πολιτικό σύστημα τηςΙταλίας ρευστοποιείται, τα αντιγερμανικά αισθήματα -πουσυχνά περιλαμβάνουν αδιακρίτως και αδίκως ολόκληρο τον γερ-μανικό λαό- διαχέονται πλατιά και βαθαίνουν, οι μνήμες τουΔευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και της πρόσφατης ιστορίαςανακαλούνται στο προσκήνιο. Η νεοφιλελεύθερη διαχείρισητης κρίσης προσκρούει πλέον σε πολιτικά όρια. Αλλά απέ-ναντι και σε αυτά τα όρια, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις εξακο-λουθούν να προωθούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου χωρίς ναυπολογίζουν ούτε το αντίστοιχο ιστορικό κόστος. Έτσι, η κοι-

ΠΡΟΣΘΗΚΗ Μ. ΦΡΑΓΚΙΑΔΑΚΗ…φορτώνεται στις λαϊκές δυνάμεις, στραγγαλίζονται μισθοί,συντάξεις, δικαιώματα, κατακτήσεις, παραδίδεται στουςκερδοσκόπους το όποιο κοινωνικό κράτος είχε διαμορ-φωθεί με λαϊκούς αγώνες, ξεπουλιέται η δημόσια περι-ουσία…. Η βίαιη αναδιανομή του πλούτου σε βάρος τωνΛαϊκών τάξεων, ενίσχυσε πολλαπλασιαστικά τη δύναμητου κεφαλαίου και την πολιτική του εξουσία. Αυτό πρέ-πει άμεσα να αντιστραφεί Για να σταματήσει η κρίση καιγια να ξαναγεννηθεί η ελπίδα, η πορεία πρέπει να αλλά-ξει ριζικά : Στην κατεύθυνση της ριζικής αλλαγής του οι-κονομικού- κοινωνικού συστήματος και της μετάβα-σης στο σοσιαλισμό, που σήμερα είναι πιο αναγκαίοςαπό ποτέ. Με ένα άλλο σύστημα παραγωγικών σχέσεων,που δεν μπορεί να συμβεί με διαχειριστικές πολιτικές σταπλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος.

ΣΕΛ.

10ΜΕΡΟΣ Β

Πλαίσιο προγραμματικών θέσεων:Για μια νέα λαϊκή, δημοκρατική και ριζοσπαστική μεταπολίτευση

νή πολιτική των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων όχι μόνον καταπατάανενδοίαστα τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και υποτάσσει την Ευ-ρώπη ολόκληρη σε ολιγομελή διευθυντήρια που δεν απολο-γούνται πουθενά, όχι μόνον περιστέλλει τη δημοκρατία σεκάθε χώρα χωριστά, αλλά ταυτόχρονα διαγράφει από το οπτι-κό πεδίο των ευρωπαϊκών λαών τόσο τη μεγάλη υπόσχεσητης σύγκλισης μισθών, συντάξεων και εισοδημάτων όσο και τοαίτημα της μόνιμης ειρήνης που πρυτάνευσε της ευρωπαϊ-κής ενοποίησης. Ο λόγος ύπαρξης μιας ενωμένης Ευρώπηςαρχίζει να χάνεται από τον ορίζοντα ενώ το ευρώ αντιμετω-πίζεται απλώς ως όχημα της γερμανικής πολιτικής, και μάλι-στα για όσο καιρό το θελήσει η ίδια. Το μέλλον της Ευρωζώ-νης αλλά και της ίδιας της ενωμένης Ευρώπης καθίσταταιδιαρκώς περισσότερο επισφαλές.

2. Η τρέχουσα διεθνής κατάσταση και οι τάσεις που διαφαίνονται

Ένα δόγμα που επιβεβαιώνεται διαρκώς στη μέση διάρκειαπρεσβεύει ότι μια χώρα μπορεί να διεκδικήσει πρωταγωνι-στικό ρόλο στην παγκόσμια σκηνή μόνο εφόσον διατηρεί τονέλεγχο των θαλασσών. Παρά την εμφανή μείωση της διεθνούςεπιρροής τους, οι ΗΠΑ παραμένουν η θαλασσοκράτειρα δύναμηενόσω εξακολουθούν να κατέχουν τη θέση αιχμής στις τε-χνολογίες του πολέμου. Η απομείωση της πολιτικής ηγεμονίαςτων ΗΠΑ οφείλεται σε πολλούς παράγοντες, εκ των οποίων ση-μαντικότερος ίσως είναι η άνοδος της Κίνας. Έτσι, μεγάλο μέ-ρος των διεθνών εντάσεων μεταφέρεται στην Άπω Ανατολή,όπου οι τριβές μεταξύ Ιαπωνίας και Κίνας αυξάνονται ενόσωη Ιαπωνία, παραδοσιακή σύμμαχος των ΗΠΑ, αντιμετωπίζειπολλά προβλήματα. Στην ίδια περιοχή, η κρίση στην Κορεα-τική χερσόνησο προκαλεί τον φόβο του ανεξέλεγκτου αλλά καιχρυσό πρόσχημα για την πιο συστηματική εμπλοκή των ΗΠΑ.Παράλληλα ένας ακήρυκτος νομισματικός πόλεμος βρίσκεταισε εξέλιξη, με τα κύρια νομίσματα (δολάριο, ευρώ, γιουάν, γεν)να επιχειρούν να κατακτήσουν ευνοϊκότερες θέσεις. H απο-διοργάνωση, αβεβαιότητα και ρευστότητα των διεθνών συ-ναλλαγών, σε συνδυασμό με την αστάθεια του διεθνούς τρα-πεζικού συστήματος, επαναφέρει τον χρυσό σε ορισμένεςχρηματικές λειτουργίες, περιορίζοντας ακόμη περισσότεροτον ρόλο των εθνικών κρατών στη διαχείριση της οικονομικήςσυγκυρίας.

Η μείωση της επιρροής των ΗΠΑ συνοδεύεται, εκτός τωνάλλων, με την ανάδυση ενός νέου πολυ-πολικού κόσμου. Οιλεγόμενες BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδίες, Κίνα, Νότια Αφρι-κή) επιχειρούν να πυκνώσουν τις οικονομικές σχέσεις τους καινα οργανώσουν τις νομισματικές, τροποποιώντας ταυτόχρο-να τις ισορροπίες στους διεθνείς οργανισμούς. Το πώς έγινεαποδεκτό το πέρασμα από του G8 στου G20 είναι ενδεικτικότης νέας κατάστασης. Ειδικότερα η Ρωσία εμφανίζεται καιπάλι δυναμικά στην παγκόσμια σκηνή ενώ διεκδικεί πρωτα-γωνιστικό ρόλο στο πολιτικό κάδρο της Ευρώπης. Με καταλύ-τη αυτήν τη διεκδίκηση, όλα τα εκκρεμή διεθνή ζητήματαστη δική μας περιοχή αποκτούν τον χαρακτήρα του επείγον-τος και απαιτούν νέες συνολικές ρυθμίσεις. Τα επίδικα πολ-λαπλασιάζονται: οι δρόμοι του ρωσικού φυσικού αερίου, ηεκμετάλλευση των υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσό-

γειο, οι τύχες του εμφυλίου στη Συρία και των διευκολύνσε-ων του ρωσικού στόλου, ο πραγματικός χαρακτήρας του πυ-ρηνικού προγράμματος του Ιράν, το Παλαιστινιακό, το Κυ-πριακό, το Κουρδικό. Σε αυτό το πλαίσιο δημιουργούνται νέ-ες εστίες έντασης που προστίθενται στις παλιές που αφο-ρούσαν και εξακολουθούν να αφορούν το Ιράκ, το Αφγανι-στάν, το Πακιστάν, τις Αραβικές χώρες, αλλά και την «Αραβι-κή άνοιξη» εδώ ή εκεί, όπως προσπαθεί να αντεπεξέλθει στιςπολιτικές, στρατιωτικές και θρησκευτικές προσπάθειες γιατην καταστολή της.

Σημαντικό είναι ότι την ίδια στιγμή πυκνώνουν τα βήμα-τα οικονομικής και πολιτικής συνεργασίας στη Λατινική Αμε-ρική καθώς αρκετές χώρες της αποδεσμεύονται ως ένα βαθ-μό από τους παγκόσμιους οργανισμούς κυριαρχίας, δίνονταςεναλλακτικά παραδείγματα συνέργειας. Τα παραδείγματα αυ-τά μπορούν να εμπνεύσουν τις χώρες του ευρωπαϊκού πολι-τικού Νότου γιατί παρέχουν υποδείγματα κοινής στρατηγικήςπου δεν εγκλωβίζεται σε παρωχημένα σχήματα αυτοδύναμηςανάπτυξης και νομισματικούς ανταγωνισμούς αλλά, αντίθετα,καλλιεργούν μορφές συνεργασίας οι οποίες, στην περίπτωσητης Ευρώπης, οφείλουν οπωσδήποτε να περιλάβουν τη στα-θερή συμμαχία με τα πληττόμενα κοινωνικά στρώματα τουευρωπαϊκού πολιτικού Βορρά.

Με αυτά δεδομένα, η στρατηγική της Γερμανικής κυβέρ-νησης και των συμμάχων ευρωπαϊκών κυβερνήσεων του νεο-φιλελεύθερου καπιταλισμού είναι υποχρεωμένη να κινηθείσε ένα γεωπολιτικό πλαίσιο που γίνεται όλο και περισσότεροασταθές. Αυτή η αστάθεια επιβαρύνει περισσότερο την κρί-ση καθιστώντας ακόμη πιο σπασμωδικά τα ημίμετρα που επι-διώκουν να την αμβλύνουν, πάντοτε από τη σκοπιά και προςόφελος του κεφαλαίου. Σε αυτό το ασταθές γεωπολιτικό πλαί-σιο η χώρα μας οφείλει όχι μόνο να ενδυναμώσει τις σχέσειςτης με τις χώρες του ευρωπαϊκού πολιτικού Νότου και όλουςτους ευρωπαϊκούς λαούς, αλλά και να κινηθεί με νηφάλια απο-φασιστικότητα και τολμηρή σύνεση σε ένα διεθνές περιβάλ-λον που αλλάζει ραγδαία. Γιατί η χώρα μας δεν είναι μόνο χώ-ρα της Ευρώπης και του ευρωπαϊκού πολιτικού Νότου. Είναιταυτόχρονα μέρος των Βαλκανίων και κρίκος που συνδέει τηνΕυρώπη με τη Μέση Ανατολή.

Η Ελλάδα συνδέεται με τους λαούς της Βαλκανικής με κοι-νή ιστορία αιώνων, αλλά και μέσω συγκρούσεων που υπο-δαύλιζαν οι μεγάλες δυνάμεις και τροφοδοτούσαν οι αντα-γωνιστικοί εθνικισμοί, όπως συνδέονταν με διαφορετικέςγλωσσικές και πολιτισμικές παραδόσεις και τη γεωγραφικήδιασπορά των αντίστοιχων πληθυσμών. Η διάλυση της ενιαίαςΓιουγκοσλαβίας, όπως προωθήθηκε με την καθοριστική πα-ρέμβαση των μεγάλων δυνάμεων, δημιούργησε νέες συγ-κρούσεις και τοπικούς πολέμους ενώ ισχυρά κατάλοιπα αυτώντων συγκρούσεων λειτουργούν ακόμη και σήμερα. Σε ό,τιαφορά τη χώρα μας, παραμένουν τριβές κυρίως με την ΠΓΔΜ.Οφείλουμε να αντιμετωπίσουμε αυτές τις τριβές με βάση αρ-χές: η εδαφική ακεραιότητα κάθε χώρας είναι απαραβίαστη,οι υπάρχουσες μειονότητες είναι απολύτως σεβαστές, οι σχέ-σεις καλής γειτονίας οφείλουν να πρυτανεύουν, η δημοκρα-τία συνιστά απαράβατο πλαίσιο, οι διαφορές πρέπει να επι-λύονται ειρηνικά με βάση το διεθνές δίκαιο και τις αποφάσειςτου ΟΗΕ. Ταυτόχρονα, μόνιμο και ενεργό μέλημά μας οφείλεινα είναι η ταξική και διεθνική αλληλεγγύη που αναγνωρίζει τονάλλον και τη διαφορετικότητά του και καταπολεμά συστημα-τικά τον εθνικισμό αντιτάσσοντας έναν καλώς εννοούμενοπατριωτισμό. Έχουμε επίγνωση ότι στις μέρες μας η καλλιέρ-γεια αλυτρωτικών βλέψεων συνιστά πρόσχημα που επιδιώ-κει άλλα από αυτά που διατείνεται γι αυτό προέχει η άρσητων όρων παραγωγής και αναπαραγωγής τους. Σε αυτή τη βά-ση και όπως έχουν σήμερα τα πράγματα, θεωρούμε πως το πρό-βλημα με την ΠΓΔΜ μπορεί να επιλυθεί με την επιλογή σύν-θετης ονομασίας με γεωγραφικό προσδιορισμό που θα ισχύειγια όλες τις χρήσεις.

ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ Ε.Ε.

Το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης αποκάλυψε τις δο-μικές ανισορροπίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της ευ-ρωζώνης. Η νεοφιλελεύθερη αρχιτεκτονική και η επιμο-νή των κυριάρχων στην ΕΕ κύκλων στην υποστήριξή της,οξύνουν την κρίση, ιδιαίτερα στην περιφέρεια της και βέ-βαια ειδικά στην Ελλάδα, τείνοντας να την μετατρέψουνσε αποικία χρέους. Επιβεβαιώθηκε η άποψη ότι σε συν-θήκες ενός εκμεταλλευτικού κοινωνικού συστήματος,όπως ο καπιταλισμός, η ισοτιμία των εθνών και των κρα-τών είναι πολύ δύσκολο αν όχι αδύνατο να επιτευχθεί.

Το δημοκρατικό έλλειμμα της ολοκλήρωσης, που έτσικι αλλιώς υπήρξε, καθίσταται οξύτερο στην κρίση με τηνδημιουργία ad hoc οργάνων και μηχανισμών που δενυπόκεινται ούτε και τυπικά στον έλεγχο του Ευρωκοινο-βουλίου. Η ίδια η ισορροπία των εσωτερικών διακρατικώνσχέσεων διαταράχθηκε σοβαρά με την επιβολή της απρο-κάλυπτης ηγεμονίας του γερμανικού ιμπεριαλισμού καιτης ομάδας χωρών που συντάσσεται μαζί του.

Μια πολιτική αποτίναξης του μνημονιακού ζυγού απότην ελληνική οικονομία και κοινωνία, λαμβάνοντας υπό-ψη τα παραπάνω, πρέπει να είναι έτοιμη να δράσει σχε-διασμένα σε μια κατεύθυνση ανασυγκρότησης της Ευ-ρώπης ώστε να καταπολεμηθεί η αντικειμενική τάση γιαδιεύρυνση των ανισοτήτων και να κατοχυρωθεί η πολι-τική ισοτιμία των κρατών- μελών, καθώς και να αλλάξειη λογική της περαιτέρω πορείας της ευρωπαϊκής ενο-ποίησης.

Παράλληλα πρέπει να είναι έτοιμη να αντιδράσει απο-φασιστικά σχηματίζοντας τα αντίστοιχα μέτωπα με χώρεςκαι κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις, στην συνέχισηαυτής της πορείας. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να είναιξεκάθαρο ότι δεν θα υποκύψουμε σε εκβιασμούς και τε-λεσίγραφα που θα ακυρώνουν την εξαγγελθείσα πολιτι-κή μας και τις προσδοκίες του ελληνικού λαού.

ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ Κ. Ε. & ΤΗΣ Σ. Ε. ΝΕΟΥ ΑΓΩΝΙ-ΣΤΗ-

ΔΙΚΤΥΟ ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΩΝ Ασημακόπουλος Βασίλης, Καραγρηγορίου Βαγγέλης

Κασιμάτη Νίνα, Χατζηαντωνίου Γιάννης

ΠΡΟΣΘΗΚΗ Μ. ΦΡΑΓΚΙΑΔΑΚΗ

Γίνεται πλέον φανερό ακόμη και στους πιο δύσπι-στους- ιδιαίτερα με τις εξελίξεις για την Κύπρο- ότι η Ευ-ρωπαϊκή Ένωση δημιουργήθηκε για την ενίσχυσητων δυνάμεων του κεφαλαίου κόντραστα συμφέρον-τα των λαών, που οραματίσθηκαν την Ευρώπη των λα-ών και όχι την Ευρώπη των τραπεζών.

Για τους σκοπούς αυτούς χρησιμοποιούν το ευρώ, αύ-ριο είναι πιθανό οι ίδιοι να το απαρνηθούν, αν εκτιμή-σουν ότι οι σκοποί τους εξυπηρετούνται προσφορότερα χω-ρίς αυτό Διαφαίνεται επίσης καθαρότερα ότι η Ευρωπαϊ-κή Ένωση δεν αποτελεί ένωση ισότιμων εταίρων. Αντίθετα,εκτός από σχέσεις ανισοτιμίας αναπτύσσονται σχέσεις έν-τονης εκμετάλλευσης, με κυρίαρχο στόχο των ηγεμονικώνδυνάμεων, με αρχηγό τη Γερμανία, να καταρρακώσουνκαι να ελέγξουν πλήρως την οικονομία των ασθενέστερωνκρατών, να ρίξουν τα βάρη της κρίσης στα λαϊκά στρώματακαι στις ασθενέστερες χώρες, να αντλήσουν κέρδη απότη δυστυχία τους. . Το περίφημο ευρωπαϊκό κεκτημένο καιη αλληλεγγύη εξανεμίζονται προς χάριν των ηγεμονι-κών δυνάμεων και των πολυεθνικών ομίλων. Η δημο-κρατία, ακόμη και η εθνική κυριαρχία βρίσκονται στο στό-χαστρο. . Η ΕΕ αποδείχθηκε θεσμός ισχυροποίησης τωνισχυρών σε βάρος των ασθενέστερων.

ΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣΣΕΛ.

11

1o ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ

Ανάλογη ιστορία αιώνων συνδέει την Ελλάδα με τις χώρεςτης Μέσης Ανατολής. Η ιστορία αυτή είναι κυρίως ιστορία φι-λίας που δεν ανακόπηκε με την άνοδο του Ισλάμ ενώ απέκτησενέα ώθηση με την πρόσφατη «Αραβική Άνοιξη». Αλλά απότην άλλη μεριά, είμαστε μάρτυρες του ότι, την εποχή του πε-τρελαίου, η Μέση Ανατολή υπήρξε και παραμένει πεδίο συ-

νεχών συγκρούσεων και έντονων ανταγωνισμών των μεγά-λων δυνάμεων, πεδίο που απειλείται μόνιμα από γενικευμέ-νη ανάφλεξη. Τουλάχιστον μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πό-λεμο, τις συγκρούσεις και τους ανταγωνισμούς αυτούς συμ-πυκνώνει το Παλαιστινιακό ζήτημα και η διαμάχη των αραβι-κών χωρών με το Ισραήλ. Οι προεκτάσεις εξακτινώνονται στοΙράν, την Τουρκία, την Συρία, το Ιράκ, το ιστορικό Κουρδιστάν,τα Εμιράτα του Περσικού Κόλπου και τη Σαουδική Αραβία, γιανα καταλήξουν στο κυρίως ζητούμενο: την κάρπωση των ενερ-γειακών και υδάτινων πόρων της περιοχής.

Λόγω της γεωγραφικής της θέσης, η χώρα μας εμπλέκεταιυποχρεωτικά σε όλα τα παραπάνω. Ο ρόλος της οφείλει ναείναι συνετά ενεργός στη βάση μιας αυστηρής πολιτικής αρ-χών που δεν θα την παρασύρει σε σύγκρουση με ό,τι θετικόκατέκτησε στη διάρκεια εκατονταετιών με όλους τους λαούςτης περιοχής. Οφείλουμε να επιμείνουμε σταθερά στην ανα-κήρυξη ανεξάρτητου, πλήρως κυρίαρχου παλαιστινιακού κρά-τους, πλάι στο κράτος του Ισραήλ, στα διεθνώς αναγνωρι-σμένα σύνορα του 1967. Η συνεπής στήριξη του Παλαιστι-νιακού λαού δεν είναι ασύμβατη με την ύπαρξη σχέσεων Ελ-λάδας - Ισραήλ υπό την προϋπόθεση ότι η χώρα δεν θα εμ-πλακεί κατά κανένα τρόπο στους επιθετικούς σχεδιασμούςτου τελευταίου που συνιστά, υπενθυμίζουμε, μείζονα πυρη-νική δύναμη. Είμαστε ριζικά αντίθετοι σε κάθε επίθεση κατάτου Ιράν με οποιοδήποτε πρόσχημα και δεν θα επιτρέψουμετη χρήση του εδάφους της χώρας μας και του εναέριου χώρουτης για επίθεση εναντίον του. Επιπλέον, οφείλουμε να παρα-κολουθούμε με προσοχή τις εξελίξεις στη Συρία υποστηρί-ζοντας ότι ο συριακός λαός πρέπει να δώσει μόνος του λύσειςστα προβλήματά του στην κατεύθυνση της εγκαθίδρυσης τηςδημοκρατίας και της κατοχύρωσης όλων των ελευθεριών, χω-ρίς να κατατμηθεί η χώρα του. Σε κάθε περίπτωση οφείλου-με να προτάσσουμε την αλληλεγγύη των λαών της περιοχής καιτο δικαίωμά τους να οργανώνουν τα του οίκου τους και ναπρωτοστατήσουμε στον αγώνα για μια ειρηνική Μέση Ανατο-λή, για τη μετατροπή όλης της μεσογειακής λεκάνης σε θά-λασσα ειρήνης, φιλίας και συνεργασίας των λαών της.

Η Τουρκία, αφού ξεπέρασε την οικονομική κρίση της καιάρχισε να διευθετεί τις σχέσεις πολιτικής εξουσίας και στρα-τιωτικού κατεστημένου με πρόταγμα έναν ήπιο ισλαμισμό,διεκδικεί νέες σχέσεις με τον αραβικό κόσμο και ρόλο ηγετι-κής περιφερειακής δύναμης. Η εξωτερική πολιτική που ακο-λουθεί και η διπλωματία που ασκεί, ιδιαίτερα απέναντι στη χώ-ρα μας, τείνει να πολλαπλασιάζει αιτήματα και διεκδικήσειςσυντηρώντας μορφές έντασης που εναλλάσσονται με διακη-ρύξεις φιλίας. Αλλά ο ελληνικός και ο τουρκικός λαός δενέχουν τίποτε να χωρίσουν. Σε αυτή τη βάση, οι σχέσεις καλήςγειτονίας εμπεδώνονται με βάση την ειρήνη, την καλλιέργειατης φιλίας, τον αμοιβαίο σεβασμό των κυριαρχικών δικαιω-

μάτων και των πολιτισμικών παραδόσεων, το διεθνές δίκαιοκαι τις αποφάσεις του ΟΗΕ.

Η Κύπρος δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί σαν οποιαδήπο-τε άλλη χώρα της περιοχής μας. Ο αντι-αποικιοκρατικός αγώ-νας της, υπό το σύνθημα της «Ένωσης», αποτέλεσε ύστερη έκ-φανση των αγώνων υπέρ της Ελληνικής εθνικής ολοκλήρωσηςενώ το μεταγενέστερο σύνθημα και ο αγώνας υπέρ της «Αυ-τοδιάθεσης» πυροδότησε μεγάλους αγώνες στην Ελλάδα. Οισυμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου υπήρξαν συμβιβασμός που δια-τήρησε ισχυρά στοιχεία του προηγούμενου αποικιακού κα-θεστώτος (ακόμη υπάρχουν «εγγυήτριες δυνάμεις» και με-γάλες Βρετανικές στρατιωτικές βάσεις) ενώ, κατά το πάγιοδόγμα του «διαίρει και βασίλευε» της τέως Βρετανικής Αυτο-κρατορίας, η ύπαρξη τουρκικής μειονότητας και η εύλογη αμ-φιθυμία της απέναντι στην προοπτική μιας αυτοδιάθεσης μεαμιγώς ελληνικά χαρακτηριστικά χρησιμοποιήθηκαν ως κα-θοριστικό στοιχείο του συμβιβασμού που επιτεύχθηκε. Απόκει και πέρα οι τριβές μεταξύ των δύο κοινοτήτων, όπως υπο-κινήθηκαν από την Βρετανική πολιτική και όπως καλλιεργή-θηκαν από ακραίους εθνικιστικούς κύκλους, δημιούργησανπρόσφορο έδαφος για το εγκληματικό χουντικό πραξικόπημαενάντια στη νόμιμη κυβέρνηση του Μακαρίου. Με πρόσχηματο τελευταίο, η Τουρκία κατέλαβε στρατιωτικά το βόρειο τμή-μα της Κύπρου, με την άμεση ή έμμεση ενθάρρυνση των ΗΠΑκαι του ΝΑΤΟ. Αυτή η κατάληψη αποτέλεσε καταλύτη για τηνκατάρρευση της στρατιωτικής δικτατορίας στην Ελλάδα. Απότην άλλη μεριά, η στρατιωτική κατοχή του βόρειου τμήματοςτης Κύπρου από τότε και η τουρκική πολιτική του συνεχιζό-μενου παράνομου εποικισμού της συνιστούν μείζονα εμπόδιαγια την επίλυση του Κυπριακού.

ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΠΓΔΜ

Η Ελλάδα συνδέεται με τους λαούς της Βαλκανικής μεκοινή ιστορία αιώνων, αλλά και μέσω συγκρούσεων πουυποδαύλιζαν οι μεγάλες δυνάμεις και τροφοδοτούσαν οιανταγωνιστικοί εθνικισμοί, όπως συνδέονταν με διαφο-ρετικές γλωσσικές και πολιτισμικές παραδόσεις και τηγεωγραφική διασπορά των αντίστοιχων πληθυσμών.

Οφείλουμε να αντιμετωπίσουμε αυτούς τους εθνικι-σμούς με βάση τις αρχές ότι η εδαφική ακεραιότητα κάθεχώρας είναι απαραβίαστη και οι υπάρχουσες, αναγνωρι-σμένες από τον ΟΗΕ, μειονότητες είναι απολύτως σεβα-στές και καμία δεν προσπαθεί να επιβληθεί στην άλλη.Οι σχέσεις καλής γειτονίας οφείλουν να πρυτανεύουν, ηδημοκρατία συνιστά απαράβατο πλαίσιο, οι διαφορές πρέ-πει να επιλύονται ειρηνικά με βάση το διεθνές δίκαιο, τιςαποφάσεις του ΟΗΕ και τον σεβασμό των συνόρων.

Η διάλυση της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, που προωθή-θηκε με την καθοριστική παρέμβαση των μεγάλων δυ-νάμεων δημιούργησε νέες συγκρούσεις και τοπικούς πο-λέμους, ενώ ισχυρά κατάλοιπα αυτών των συγκρούσε-ων λειτουργούν ακόμη και σήμερα. Σε ό,τι αφορά τη χώ-ρα μας, παραμένουν τριβές κυρίως με την ΠΓΔΜ. .

Έχουμε επίγνωση ότι στις μέρες μας η καλλιέργεια αλυ-τρωτικών βλέψεων από οποιαδήποτε χώρα, της Ελλά-δας συμπεριλαμβανομένης, συνιστά πρόσχημα που επι-διώκει άλλα από αυτά που διατείνεται, για αυτό προέχειη άρση των όρων παραγωγής και αναπαραγωγής τους. Σεαυτή τη βάση και όπως έχουν σήμερα τα πράγματα, θεω-ρούμε πως το πρόβλημα με την ΠΓΔΜ μπορεί να επιλυ-θεί με την επιλογή σύνθετης ονομασίας με σαφή γεω-γραφικό προσδιορισμό που θα ισχύει για όλες τις χρή-σεις.

Ασημακόπουλος Βασίλης Καράμπελας Σταύρος Καραμάνος Χρήστος

Καραγρηγορίου ΒαγγέληςΜαρκόπουλος Αντώνης

6Κασιμάτη ΝίναΚωσταντακόπουλος Δημήτρης

Μήτσιου ΤάνιαΝούλας Νίκος

Παλιού ΚατερίναΧατζηαντωνίου Γιάννης

ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟΜε αυτά τα δεδομένα, οι τύχες της Ελλάδας και της Κύπρουήταν και παραμένουν άρρηκτα συνυφασμένες. Σήμεραμάλιστα, οι σχέσεις πυκνώνουν γιατί οι κυρίαρχες δυνά-μεις στην Ευρωζώνη και την Ευρώπη έχουν μετατρέψειτην Κύπρο στο δεύτερο, μετά την Ελλάδα, πειραματόζωοτης πολιτικής τους, ωθώντας έτσι σε ακόμη μεγαλύτερησύσφιξη των σχέσεων ανάμεσα στους δύο λαούς που υπο-φέρουν από την ίδια πολιτική, και όπου, βέβαια, οι Τουρ-κοκύπριοι αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα του Κυπριακούλαού. Τα πράγματα περιπλέκονται με το ζήτημα των υδρο-γονανθράκων και τους διεθνές ανταγωνισμούς που συ-νεπάγονται, απαιτώντας λεπτούς και σύνθετους χειρι-σμούς στο επίπεδο των διεθνών και διπλωματικών σχέ-σεων τόσο της Ελλάδας όσο και της Κύπρου. Η ολό-πλευρη στήριξη της κρατικής υπόστασης της Κύ-πρου, η υπεράσπιση της Κυπριακής Δημοκρατίας,ο σεβασμός και η υλοποίηση των αποφάσεων τουΟΗΕ για αποχώρηση των ξένων στρατευμάτων καιεπιτέλους η εφαρμογή των ανθρωπίνων δικαιω-μάτων σε ολόκληρη την Κύπρο, ο κριτικός σεβα-σμός των αποφάσεων της εκλεγμένης κυπριακήςηγεσίας, οι στενές σχέσεις με τις ευρύτερες δημο-κρατικές δυνάμεις της Κύπρου και οι συντροφικέςσχέσεις με την κυπριακή Αριστερά αποτελούν άξο-νες της πολιτικής μας.

Ασημακόπουλος Βασίλης Καλογερή Αγνή

Καραγρηγορίου Βαγγέλης Καράμπελας Σταύρος

Κασιμάτη Νίνα Κότσιας Σπύρος

Μαντάς Παναγιώτης Σχίζας Γιάννης

Χατζηαντωνίου Γιάννης Χερουβής Γιώργος

ΣΕΛ.

12

ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑΗ Τουρκία, αφού ξεπέρασε την οικονομική κρίση της και άρχισε να διευθετεί τις σχέσεις πολιτικής εξουσίας και στρατιωτικού

κατεστημένου με πρόταγμα έναν ήπιο ισλαμισμό, διεκδικεί νέες σχέσεις με τον αραβικό κόσμο και ρόλο ηγετικής περιφερειακήςδύναμης. Στις ελληνοτουρκικές σχέσεις η λογική αυτή αποτυπώνεται στην αυξανόμενη αναθεωρητική στάση της Τουρκίας σταμείζονα ζητήματα του Αιγαίου και της Θράκης, στις διεκδικήσεις που συστηματικά προβάλλει από το 1973 εις βάρος Ελληνικώνκυριαρχικών δικαιωμάτων και στις απειλές πολεμικών επεισοδίων που διατυπώνει, λόγω και έργω, κατά της εδαφικήςακεραιότητας της Ελλάδας.

Η παρατεινόμενη στρατιωτική κατοχή από την Τουρκία τμήματος της Κυπριακής Δημοκρατίας αποτελεί το άλλο μείζονεμπόδιο στην ανάπτυξη σχέσεων καλής γειτονίας. Η εξωτερική πολιτική που ακολουθεί και η διπλωματία που ασκεί, ιδιαίτερααπέναντι στη χώρα μας, τείνει να πολλαπλασιάζει αιτήματα και διεκδικήσεις συντηρώντας μορφές έντασης που εναλλάσσονταιμε διακηρύξεις φιλίας που κατά κανόνα διαψεύδονται από την ακολουθούμενη πρακτική. Αλλά ο ελληνικός και ο τουρκικός λαόςδεν έχουν τίποτε να χωρίσουν. Σε αυτή τη βάση, οι σχέσεις καλής γειτονίας εμπεδώνονται με βάση τον αμοιβαίο σεβασμό τωνκυριαρχικών δικαιωμάτων και των πολιτισμικών παραδόσεων, τον σεβασμό του διεθνούς δικαίου και των αποφάσεων τουΟΗΕ, ( ιδιαίτερα των προνοιών του διεθνούς δικαίου της θάλασσας ), την ειρηνική επίλυση των διαφορών και την καλλιέργειατης φιλίας των δύο λαών.

Αξελός Λουκάς, Ασημακόπουλος Βασίλης, Γκόβας Γιάννης, Ήσυχος Κώστας, Καλογερή Αγνή, Καραγρηγορίου Βαγγέλης, Καράμπελας Σταύρος, Κασιμάτη Νίνα, Κοτσακάς Αντώνης, Κότσιας Σπύρος,Μαρκόπουλος Αντώνης, Νικολακάκης Γίωργος, Παναγιώτου Σπύρος, Τσίπρας Γιώργος, Σχίζας Γιάννης,

Φινάλης Ερρίκος, Χατζηαντωνίου Γιάννης, Χερουβής Γιώργος

Με αυτά τα δεδομένα, οι τύχες της Ελλάδας και της Κύπρουήταν και παραμένουν άρρηκτα συνυφασμένες. Σήμερα μάλι-στα, οι σχέσεις πυκνώνουν γιατί οι κυρίαρχες δυνάμεις στην Ευ-ρωζώνη και την Ευρώπη έχουν μετατρέψει την Κύπρο στο δεύ-τερο, μετά την Ελλάδα, πειραματόζωο της πολιτικής τους,ωθώντας έτσι σε ακόμη μεγαλύτερη σύσφιξη των σχέσεων ανά-μεσα στους δύο λαούς που υποφέρουν από την ίδια πολιτική,και όπου, βέβαια, οι Τουρκοκύπριοι αποτελούν αναπόσπαστοτμήμα του Κυπριακού λαού. Τα πράγματα περιπλέκονται με τοζήτημα των υδρογονανθράκων και τους διεθνές ανταγωνισμούςπου συνεπάγονται, απαιτώντας λεπτούς και σύνθετους χειρι-σμούς στο επίπεδο των διεθνών και διπλωματικών σχέσεωντόσο της Ελλάδας όσο και της Κύπρου. Η ολόπλευρη στήριξη τηςκρατικής υπόστασης της Κύπρου, η υπεράσπιση της ΚυπριακήςΔημοκρατίας, ο σεβασμός και η υλοποίηση των αποφάσεωντου ΟΗΕ για διζωνική και δικοινοτική ομοσπονδία, με μία ιθα-γένεια, μία κυριαρχία και μία διεθνή προσωπικότητα, όπωςέχουν γίνει αποδεκτές από όλες τις πολιτικές δυνάμεις εκεί, οκριτικός σεβασμός των αποφάσεων της εκλεγμένης κυπριακήςηγεσίας, οι στενές σχέσεις με τις ευρύτερες δημοκρατικές δυ-νάμεις της Κύπρου και οι συντροφικές σχέσεις με το ΑΚΕΛ καιτην κυπριακή Αριστερά αποτελούν άξονες της πολιτικής μας.

3. Η κοινωνική και οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα

Ο νεοφιλελευθερισμός στην Ελλάδα έχει ήδη την ιστορίατου. Η αποφασιστική στροφή προς εκείνον συντελέστηκε απότην κυβέρνηση Μητσοτάκη και εντάθηκε με τις κυβερνήσεις Ση-μίτη. Σημαντικά χαρακτηριστικά της υπήρξαν η ιδιωτικοποί-ηση των «προβληματικών» επιχειρήσεων, η δρομολόγηση μιαςστοιχειώδους τεχνολογικής αναδιάρθρωσης της βιομηχανικήςπαραγωγής μέσω αυτοματοποίησης και εισαγωγής της πληρο-φορικής, η ελεγχόμενη άνοδος της ανεργίας και η απαρχή εφαρ-μογής μέτρων ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων. Η πο-λιτική αυτή -στην οποία αντιστάθηκε το μαζικό κίνημα και η Αρι-στερά επιτυγχάνοντας κάποιες σημαντικές νίκες- βοήθησε τηνεπέκταση της καπιταλιστικής επιχειρηματικής δραστηριότη-τας και οδήγησε σε υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης -ταξικά προ-σανατολισμένης, στρεβλής και μονόπλευρης- στους οποίους συ-

νέτειναν τα Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης που αποσκοπούσανκυρίως στην κατασκευή υποδομών, αναγκαίων για την ταχεία κυ-κλοφορία κεφαλαίων, εργατικού δυναμικού, προϊόντων και υπη-ρεσιών. Η περίοδος 2000–2008 δεν εμφάνισε μεν τους αυξη-τικούς ρυθμούς της προηγούμενης περιόδου, αλλά διατήρησετα επιχειρηματικά μεγέθη σε υψηλά επίπεδα. Κάμψη της ανά-πτυξης αρχίζει να εμφανίζεται περί το τέλος του 2008 ενόσωαρχίζει η επέλαση της κρίσης με τα γνωστά άνισα αποτελέ-σματα στις διάφορες χώρες του αναπτυγμένου καπιταλιστικούκόσμου. Στη χώρα μας, ενώ κατά τα δύο πρώτα χρόνια της κρί-σης ακολουθείται μια πορεία μείωσης της επιχειρηματικής κερ-δοφορίας μέχρι μηδενισμού, τα επόμενα τρία επισυμβαίνει μιαχωρίς προηγούμενο κατακρήμνιση όλων των μακροοικονομικώνδεικτών.

Λίγο πριν αρχίσει η κατακρήμνιση, το καμπανάκι του κινδύ-νου χτύπησε εκκωφαντικά για τις δυνάμεις της αστικής ταξικήςκυριαρχίας. Έτσι οδηγηθήκαμε στα αλλεπάλληλα μνημόνια καιτους συναφείς εφαρμοστικούς νόμους, δηλαδή στην εφαρμο-γή μιας πολιτικής «ολοκληρωτικού» καπιταλισμού που ουσια-στικά καταργεί κάθε έννοια κοινωνικού συμβολαίου και επι-διώκει να καταστήσει την εργασιακή δύναμη φθηνή, πειθήνιακαι απορυθμισμένη, προκειμένου να συγκρατηθούν οι ζημίες τουεπιχειρηματικού κεφαλαίου και να στηριχθούν οι όποιοι κερ-δοφόροι τομείς εξακολουθούσαν να υπάρχουν. Προκειμένου ναεπιτύχει την οικονομική του σωτηρία, ο ελληνικός καπιταλι-σμός και οι ευρωπαϊκοί σύμμαχοί του οδηγήθηκαν στο να κα-ταβροχθίσουν εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας, να εκ-καθαρίσουν εκατοντάδες μεγάλες και μικρομεσαίες επιχειρήσεις,να επιφέρουν κατακόρυφη μείωση μισθών και συντάξεων, νασυνθλίψουν εργατικά δικαιώματα και ελευθερίες, να καταργή-σουν όποιες μορφές κοινωνικού κράτους απομένουν, να προ-καλέσουν την κατάρρευση των ταμείων κοινωνικής ασφάλισης.

Από τη μεταπολίτευση και για τριάντα περίπου χρόνια, τοαστικό μπλοκ εξουσίας λειτουργούσε εν πολλοίς νομιμοποι-ημένα, καθώς οι μορφές καπιταλιστικής ανάπτυξης που ακο-λουθήθηκαν διασφάλιζαν συναίνεση με την πλειονότητα των με-σαίων στρωμάτων, αλλά και με σημαντικά τμήματα του κόσμουτης μισθωτής εργασίας. Όμως η κρίση άλλαξε κατά τρόπο ριζι-κό το τοπίο. Για να καταλάβουμε το μέγεθος της καταστροφής,ίσως αρκεί ένας αριθμός: τα χρόνια των μνημονίων χάθηκαν850. 000 θέσεις εργασίας. Για να δημιουργηθούν αυτές οι θέ-σεις χρειάσθηκαν 17 χρόνια, με μέση ετήσια αύξηση του ΑΕΠκατά 4%! Το τι πραγματικά σημαίνει αυτός ο αριθμός σε όλα ταεπίπεδα το ζούμε όλοι και όλο και πιο έντονα: διαρκώς μεγα-λύτερα τμήματα της μισθωτής εργασίας εντάσσονται σε καθε-στώς μόνιμης ανεργίας, οι εργασιακές σχέσεις τόσο στον ιδιω-τικό όσο και στον δημόσιο τομέα διαλύονται, ευρύτατες μερί-δες των μεσαίων στρωμάτων, παλιών και νέων, καταστρέφον-ται ενώ ακόμη και μικρομεσαίες μερίδες της αστικής τάξης αν-τιμετωπίζουν το φάσμα του οικονομικού αφανισμού. Τα πλήγ-ματα είναι καίρια στο εισόδημα και στην αγοραστική δύναμη, σταδικαιώματα, στην ασφάλιση, στην υγεία, στην παιδεία, στο πε-ριβάλλον, στις ελευθερίες, σε ολόκληρο τον τρόπο ζωής.

Στο εσωτερικό του κόσμου της μισθωτής εργασίας δρομολο-γήθηκαν ισχυρές ροπές τόσο κεντρομόλες -ροπές που ενοποι-ούν- όσο και φυγόκεντρες -ροπές που απομακρύνουν. Από τημια μεριά, τα πλήγματα που δέχθηκε η μισθωτή εργασία θί-γουν το σύνολό της, αφού οι εισοδηματικές περικοπές, οι φο-ρολογικές επιβαρύνσεις, η αποψίλωση των ασφαλιστικών δι-καιωμάτων, η κατάρρευση υγείας και παιδείας αφορούν τουςπάντες και αιτούνται ενιαία αντιμετώπιση. Από την άλλη μεριάόμως, η εκάστοτε εστίαση των επιθέσεων, οι διαφορετικοί όροιπρόσληψής τους, όπως συναρτώνται με τις κατεστημένες νο-οτροπίες, τον κοινωνικό αυτοματισμό και τη συστηματική προ-παγάνδα που τον καλλιεργεί καθημερινά, τείνουν να δημιουρ-γήσουν νέους διαχωρισμούς, νέες μορφές ταξικού κατακερμα-τισμού και εσωτερικές διαφοροποιήσεις που δημιουργούν τηνψευδαίσθηση αντιτιθέμενων συμφερόντων. Η πρωτοφανής

ανεργία και η απειλή της για όσους έχουν ακόμη δουλειά συν-τείνουν στην ίδια κατεύθυνση.

Η επίτευξη της ταξικής ενότητας του κόσμου της μισθωτήςεργασίας αποτελεί πρώτιστο στόχο μας, τόσο αμυντικά, για τηνπροάσπιση των κοινών συμφερόντων, όσο και επιθετικά, μεστόχο μια εναλλακτική, λαϊκή και ριζοσπαστική, πολιτική δια-κυβέρνησης. Κεντρικό ζητούμενο είναι ακόμη η κοινωνική συμ-μαχία της εργατικής τάξης με τα παραδοσιακά και νέα μικρο-μεσαία στρώματα της πόλης και της υπαίθρου. Αλλά επειδήαυτή η διπλή ενότητα είναι σήμερα πιο κοντά από ποτέ, το κε-φάλαιο και οι πολιτικοί εκφραστές του σε Ελλάδα και Ευρώπη κά-νουν και θα κάνουν το παν για να την αποτρέψουν. Η επιτυχίατου αγώνα εξαρτάται καθοριστικά από το πόσο και το πώς οι δυ-νάμεις της ενότητας θα υπερισχύουν έναντι των δυνάμεων τουκατακερματισμού και της διαίρεσης, από το πόσο και το πώς θαεπιτευχθεί η ενότητα και η συμπόρευση μισθωτών, ανέργων καιμικρομεσαίων στρωμάτων, από το πόσο και το πώς τα συνδικάτακαι όλοι οι αντίστοιχοι αντιπροσωπευτικοί φορείς θα αγκυρω-θούν ταξικά, θα μαζικοποιηθούν και θα διαμορφώσουν μιαεπαρκή πολιτική διεκδικήσεων, από το πόσο και το πώς τοεναλλακτικό σχέδιο της Αριστεράς θα πείσει τους πολλούς νασυστρατευθούν για την πραγματοποίησή του.

4. Η πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα Η βίαιη ταξική πόλωση της τελευταίας τριετίας οδηγεί ολό-

κληρο το πολιτικό σύστημα σε μεγάλες και βαθιές ανακατατά-ξεις. Η διάταξη των πολιτικών δυνάμεων, όπως είχε παγιωθείμετά τη μεταπολίτευση, αποδιαρθρώθηκε και αποδιαρθρώνε-ται όλο και περισσότερο ενώ δεσπόζουσα θέση επιδιώκει να κα-ταλάβει ένας τρικέφαλος σχηματισμός ο οποίος, αδυνατώνταςνα οικοδομήσει την αναγκαία για την επιβίωσή του πλατιά συ-ναίνεση, στηρίζεται όλο και πιο καθαρά στην άνωθεν επιβολήκαι στον αυταρχισμό. Μια έρπουσα αντιδημοκρατική εκτροπήβρίσκεται σε εξέλιξη. Έτσι, οι πράξεις νομοθετικού περιεχομένουπολλαπλασιάζονται, ο κοινοβουλευτικός έλεγχος περιφρονεί-ται, το κοινοβούλιο περιθωριοποιείται, το Σύνταγμα καταπατείταιανενδοίαστα. Την ίδια στιγμή, οι θεσμοί προστασίας του πολί-τη διαλύονται, οι φασίζοντες μηχανισμοί εντός των ΣωμάτωνΑσφαλείας προστατεύονται και ενισχύονται ενώ αντίστοιχες«ιδέες» έχουν αρχίσει να εμφανίζονται σε τμήματα των ενόπλωνδυνάμεων. Στο ιδεολογικό επίπεδο, οι δημοκρατικές κατακτή-σεις της μεταπολίτευσης λοιδορούνται, ο αντιφασιστικός αγώ-νας συκοφαντείται, οι διώξεις του φρονήματος πολλαπλασιά-ζονται, όλες οι αξίες που οργανώνουν την κοινωνική ζωή υπο-βάλλονται στις επιταγές του «μονόδρομου» των μνημονίων. Ηεφαρμογή αυτού του «μονόδρομου» γίνεται ο υπέρ πάντωναγών.

Σε αυτό το πλαίσιο, η παραδοσιακή διάκριση των τριών πο-λιτικών οικογενειών -δεξιά, κέντρο, αριστερά- έχει πάψει να αν-τιστοιχεί στις παγιωμένες για μεγάλο διάστημα εκπροσωπή-σεις κοινωνικών τάξεων και στρωμάτων και στις αντίστοιχα εμ-πεδωμένες νοοτροπίες. Στη θέση των παραδοσιακών εκπρο-σωπήσεων τείνουν να διαμορφωθούν δύο αντίπαλα πολιτικό-κοινωνικά μπλοκ.

Από τη μια μεριά, είναι το ενιαίο πλέον μπλοκ του τέως δι-κομματισμού με την προσθήκη της ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνησηκαι την έμμεση πρόσδεση κάποιων στελεχών του Σημιτικού«εκσυγχρονισμού» που διαμορφώνουν τυπικά ανεξάρτητες κι-νήσεις ελπίζοντας να αποκομίσουν διαπραγματευτική δύναμη.Παρά τις κατά καιρούς εμφανιζόμενες διαφοροποιήσεις, επι-κοινωνιακού κατά βάσιν χαρακτήρα, αυτό το μπλοκ αλληλο-συμπληρούμενων δυνάμεων που περιλαμβάνει τόσο ακροδεξιέςόσο και κεντροαριστερές συνιστώσες, τείνει να αποκτήσει τα χα-ρακτηριστικά παράταξης, με τη δική της ιδεολογία, με τις δικέςτης εφημερίδες, με τις δικές της «ενημερωτικές» εκπομπέςστην τηλεόραση, με τα δικά της στελέχη, όπως είναι διάσπαρ-τα στους κρατικούς και περί το κράτος οργανισμούς, με τους δι-κούς της οργανικούς διανοούμενους. Η πολύμορφη αυτή πα-

ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΑΤΗΝ ΚΥΠΡΟ AΠΟ ΑΝΑΣΑ

Η Κύπρος δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί σαν οποιαδή-ποτε άλλη χώρα της περιοχής μας. Ο αντιαποικιοκρατικόςαγώνας της, υπό το σύνθημα της Ένωσης, παρά τον ηρωι-σμό και τις θυσίες των αγωνιστών που επιζητούσαν τηναπαλλαγή από τα δεσμά του βρετανικού ιμπεριαλισμού,οδηγήθηκε, λόγω της πολιτικής της ηγεσίας (ηγεσία ΕΟ-ΚΑ, Εκκλησίας κλπ) στο δρόμο του στείρου εθνικισμού,ύστερη έκφανση της «εθνικής ολοκλήρωσης» από τη σκο-πιά της ελληνικής αστικής τάξης. Το σύνθημα της «Ένω-σης», που έθετε τους Τουρκοκύπριους υπό την προοπτι-κή της εναλλαγής της βρετανικής επικυριαρχίας από μιαελληνική, διέρρηξε τον μέχρι τότε ενιαίο κοινωνικό ιστόΕλληνοκύπριων και Τουρκοκύπριων, καλλιεργώνταςεκατέρωθεν εθνικισμούς και παρέχοντας στο βρετανικόαποικιοκρατικό καθεστώς τη δυνατότητα να εφαρμόσει τοπροσφιλές του δόγμα του «διαίρει και βασίλευε», στε-ρώντας έτσι πολύτιμες τουρκοκυπριακές δυνάμεις απότον αντιαποικιοκρατικό αγώνα. Οι συμφωνίες Ζυρίχης –Λονδίνου υπήρξαν συμβιβασμός που διατήρησε ισχυράστοιχεία του προηγούμενου αποικιοκρατικού καθεστώτος(ακόμη υπάρχουν «εγγυήτριες δυνάμεις και μεγάλες βρε-τανικές βάσεις). Από κει και πέρα, οι τριβές που πολλα-πλασιάζονταν με κύρια ευθύνη της ελληνοκυπριακής δε-ξιάς, αλλά και η ανάλογη απόκριση της τουρκοκυπριακήςεθνικιστικής δεξιάς, οδήγησαν τελικά στο εγκληματικόχουντικό πραξικόπημα ενάντια στη νόμιμη κυβέρνησητου Μακαρίου. Με πρόσχημα…

ΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣΣΕΛ.

13

1o ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜράταξη που τείνει να γίνει ενιαία συνυφαίνεται σχεδόν αξε-διάλυτα με το κράτος και τους μηχανισμούς ισχύος του, όπωςαυτοί είχαν διαμορφωθεί μετά τη μεταπολίτευση, ενώ θεμε-λιώδης στόχος της φαίνεται πως είναι το να διατηρήσει αυτή τησυνύφανση με κάθε μέσο.

Το μπλοκ αυτό εκπροσωπεί ταξικά, με διάφανο πλέον τρόπο,το μεγάλο «ελληνικό» κεφάλαιο -τραπεζικό, εφοπλιστικό, εμ-πορικό- όπως είναι στενά συνδεδεμένο με το ευρωπαϊκό και διε-θνές. Εκπροσωπεί επίσης το κρατικοδίαιτο κεφάλαιο των «με-γάλων έργων» και των «αποκλειστικών προμηθευτών» πουελέγχει το μεγαλύτερο μέρος των ηλεκτρονικών και έντυπωνΜΜΕ καθώς και άλλους προπαγανδιστικούς μηχανισμούς. Η πο-λυσυζητημένη διαπλοκή εντοπίζεται ακριβώς εδώ. Στο ίδιομπλοκ παρέχουν στήριγμα μικροαστικά κατά βάσιν στρώματα πουπαραμένουν εγκλωβισμένα σε έναν ιστορικά διαμορφωμένοσυντηρητισμό και στην προπαγάνδα του «μονόδρομου». Ο πο-λιτικός ρόλος και η δράση της ναζιστικής Χρυσής Αυγής αποτελείπροπομπό ολοκληρωτικών κατευθύνσεων του καθεστώτος καιμοχλό πίεσης προς ριζικά αντιδημοκρατικές ρυθμίσεις. Η δήθεναντισυστημική ρητορεία και η τρομοκρατική πρακτική της πα-ρα-εγκληματικής αυτής οργάνωσης επιδιώκει να παροχετεύ-σει την οργή των άνεργων και των απελπισμένων σε «εύκο-λους» αποδιοπομπαίους τράγους, κατά τρόπο πλήρως ανέξοδογια το σύστημα πολιτικής κυριαρχίας. Η Χρυσή Αυγή, με τιςπλούσιες διασυνδέσεις στα Σώματα Ασφαλείας, συνιστά έτσι τομακρύ χέρι του συστήματος, δηλαδή το εκκολαπτόμενο νέοπαρακράτος.

Από τα δεδομένα που συσσωρεύονται διαρκώς περισσότεροπροκύπτει ότι το μπλοκ αυτό, μέσα από τις αναγκαίες κατά πε-ρίπτωση βραχύβιες προσαρμογές και παρά τις ποικίλες εσω-τερικές διαφοροποιήσεις του θα εξαντλήσει όλα τα μέσα προ-κειμένου να διατηρήσει την ισχύ του και να αποφύγει την κα-τάρρευση.

Απέναντι σε αυτό το μπλοκ έχουν αρχίσει να συγκροτούνταιοι δυνάμεις της μισθωτής εργασίας, οι άνεργοι, οι νέοι και οι νέ-ες, οι αυτοπασχολούμενοι και οι μικρο-ιδιοκτήτες της πόλης καιτης υπαίθρου, τα παραδοσιακά και τα νέα μεσοστρώματα, πουεξουθενώνονται από την κρίση. Απέναντι στο ίδιο μπλοκ στέ-κουν τα θεματικά κοινωνικά κινήματα που προσπαθούν να επα-ναπροσδιορίσουν την ένταξη και τα χαρακτηριστικά τους: το φοι-τητικό, το φεμινιστικό, εκείνο της ριζοσπαστικής οικολογίας καιαυτά που επιδιώκουν να προστατεύσουν και να εκφράσουν τηνιδιαίτερη ταυτότητά τους. Στέκουν ακόμη τα πολύμορφα και ελ-πιδοφόρα νέα μορφώματα που αναπτύσσονται παντού με άξο-να την κοινωνική αλληλεγγύη. Οι προσπάθειες αναγέννησηςτου συνδικαλιστικού κινήματος και δημιουργίας νέων μορφώνσυνδικαλιστικής δράσης και κοινωνικής εκπροσώπησης, ο νέ-ος ακτιβισμός, οι πολύμορφες πρωτοβουλίες που αφορούν κοι-νωνικούς πειραματισμούς, θεωρητικές αναζητήσεις ή πολιτι-στικές δράσεις, όπως ξεπηδούν σε κάθε γειτονιά των πόλεωνκαι σε κάθε γωνιά της χώρας, προσθέτουν τις δικές τους δυνά-μεις και συμβάλλουν στον ίδιο αγώνα. Αυτές τις δυνάμεις επι-διώκει να εκπροσωπήσει πολιτικά και να εκφράσει όσο πληρέ-στερα και επαρκέστερα μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Παράλληλα επι-διώκει να ενώσει τη δράση του με τη δράση όλων των δυνάμε-ων της Αριστεράς που, παρά τις διαφορές τους, καταστατικά το-ποθετούνται με βάση τις ίδιες πολιτικές συντεταγμένες.

Στις συνθήκες αυτής της πόλωσης, οι δυνάμεις που κατα-γράφονται ιστορικά, με τη μία ή την άλλη ονομασία, ως πολιτι-κό κέντρο συμπιέζονται ιδιαίτερα. Η συρρίκνωση αυτή τροφο-δοτεί εξ αντικειμένου τα δύο μπλοκ αλλά με τρόπους ριζικάασύμμετρους. Το αστικό μπλοκ τροφοδοτείται όσο καλλιεργείιδεολογικά και εμπεδώνει κατασταλτικά τον φόβο σε όλες τις εκ-δοχές του και ενόσω παρέχει αφειδώς υποσχέσεις. Και μπορείμεν οι υποσχέσεις να διαψεύδονται με καταιγιστικούς ρυθμούς,αλλά η συστηματική βιοπολιτική διαχείριση του φόβου εδραι-ώνει την αίσθηση ότι κάθε αγώνας είναι μάταιος και ταυτό-

χρονα «οπλίζει» με την «υπομονή» που μαθαίνει να ανέχεταιακόμη και τέτοιες συστηματικές διαψεύσεις. Η κυβέρνηση καιοι διανοούμενοί της το γνωρίζουν καλά και για αυτό ο φόβος καιη διαχείρισή του συνιστά το κυριότερο όπλο τους. Από την άλ-λη μεριά, οι αριστερές δυνάμεις ούτε υπόσχονται ούτε φο-βούνται. Απλώς διεκδικούν αξιοπρέπεια και ζητούν συστρά-τευση. Και ταυτόχρονα καλλιεργούν τη λελογισμένη ελπίδα καιπροβάλλουν τη μαχητικότητα γιατί γνωρίζουν ότι εκείνοι πουαγωνίζονται έχουν πάντα τη δυνατότητα να οργανώσουν τατου οίκου τους χωρίς άνωθεν κηδεμόνες. Γιατί το συλλογικό φρό-νημα που στηρίζεται στο απαραβίαστο της αξιοπρέπειας καθί-σταται ακατανίκητη υλική δύναμη.

Δύναμη της ίδιας της Αριστεράς υπήρξε πάντα η καθαρότη-τα του λόγου της. Σήμερα μάλιστα που οι υποσχέσεις που πα-ρέχουν οι κυβερνητικοί εταίροι, μαζί ή χωριστά, διαψεύδονταισχεδόν πριν διατυπωθούν, η πολυσυλλεκτική ρητορεία τωνδιαφοροποιημένων εξαγγελιών, ανάλογα με το εκάστοτε ακρο-ατήριο, έχει εξαντλήσει κάθε περιθώριο. Οι πολίτες της χώραςπου τοποθετούνται στο ιστορικό κέντρο ή παραμένουν συν-τηρητικοί δεν έχουν ανάγκη έναν στρογγυλεμένο λόγο που θακολακεύει τον συντηρητισμό τους, δηλαδή θα τους υποτιμά.Έχουν ανάγκη από παρρησία και σαφήνεια: ποια είναι σήμεραη Αριστερά, τι θέλει και πώς επιδιώκει να το πετύχει. Όσο ο ΣΥ-ΡΙΖΑ-ΕΚΜ και οι δυνάμεις που στρατεύονται μαζί του διατυπώνειέναν λόγο που αποκαλύπτει και δεν κρύβει, που εξηγεί και δενσυσκοτίζει, που αποσαφηνίζει τι ζητάει τόσο από τον εαυτό τουόσο και από τον καθένα και την καθεμιά στους οποίους απευ-θύνεται, τόσο θα στρατεύει στον αγώνα του τους έντιμους συν-τηρητικούς πολίτες της χώρας.

5. Η δράση του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜκαι τα διδάγματά της

Μετά τις διπλές εκλογές και ιδιαίτερα μετά τη Συνδιάσκεψητου τελευταίου Δεκέμβρη, ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ προσπαθεί να συν-τονιστεί με την κοινωνική κίνηση και τα λαϊκά αιτήματα ανα-λαμβάνοντας τις απαιτούμενες κάθε φορά πρωτοβουλίες. Στό-χος του είναι να συμβάλει με όλες του τις δυνάμεις στην ανά-πτυξη ενός ρωμαλέου και πολύμορφου μαζικού κινήματος πουμάχεται να αποτρέψει τη μεγάλη επίθεση στα εισοδήματα καιτα δικαιώματα των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτωνκαι όλες τις δραματικές συνέπειες της εφαρμογής των μνημο-νίων στα ελληνικά νοικοκυριά. Η κεντρική αντίληψη που κα-θοδηγεί τη δράση του είναι ότι η πολιτική δεν ασκείται μόνο στηνκεντρική πολιτική σκηνή, στο κοινοβούλιο και στο εσωτερικό τωνθεσμών, αλλά μέσα στην κοινωνία, από τους ίδιους τους πολί-τες που συμμετέχουν ενεργά, με όρους ταξικούς και δημοκρα-τικούς, στη διαμόρφωση και στη διεκδίκηση των αιτημάτωντους.

Οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ ανέπτυξαν και αναπτύσσουνμια πλούσια δράση στο πεδίο του συνδικαλισμού ενώ παράλληλαπροσπαθούν να συμβάλουν όσο καλύτερα μπορούν στο εξαι-ρετικά δύσκολο πρόβλημα του να οργανωθούν οι άνεργοι. Οι δυ-νάμεις αυτές απευθύνονται πρώτα απ’ όλα στη βάση των ερ-γαζομένων με στόχο τον συντονισμό των αγώνων, τη συσπεί-ρωση των ταξικών συνδικάτων, και την οικοδόμηση συμμα-χιών στη δράση με συνδικαλιστικά στελέχη που απεμπλέκονταιαπό αντιλήψεις εξωραϊσμού ή ανοχής της πολιτικής των μνη-μονίων. Δόθηκε η μάχη να ξεπεραστούν τα σοβαρά εμπόδια πουέθεταν οι συμβιβασμένες ηγεσίες των κεντρικών συνδικάτων καινα αλλάξουν οι σχετικοί συσχετισμοί δυνάμεων σε όλα τα επί-πεδα. Τα αποτελέσματα δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητα.

Σημαντική συνιστώσα της δράσης του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ ήταν καιείναι η στήριξη όλων των μορφών κοινωνικής αλληλεγγύης πουαπλώνονται διαρκώς και δυναμώνουν σε ολόκληρη τη χώρα.Κοινωνικά παντοπωλεία, συλλογικές κουζίνες, εμπόριο χωρίς με-σάζοντες, τράπεζες χρόνου, κοινωνικά ιατρεία, δωρεάν μαθή-ματα και καλλιτεχνικές εκδηλώσεις απλώνονται παντού στη

χώρα ενόσω φέρνουν κοντά τους ανθρώπους, αποκαθιστούν καιενισχύουν τους δεσμούς τους και καλλιεργούν τη συνείδηση ότιτα προβλήματα είναι κοινά και άρα κοινή και η ανάγκη αντιμε-τώπισής τους. Στόχος δεν είναι μόνο η δημιουργία της ασπίδαςκοινωνικής προστασίας που θα επιτρέψει σε όσους και όσεςπλήττονται από την κρίση περισσότερο να επιβιώσουν με όρουςαξιοπρέπειας. Είναι, επιπλέον, το να διαμορφωθούν υποδείγ-ματα κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας που θα περιορί-ζουν όλο και περισσότερο τα πεδία λειτουργίας της οικονομίαςτου κέρδους και θα ασκούν πίεση στους συναφείς θεσμούς -απότην αγορά και την διακίνηση των προϊόντων μέχρι τα νοσοκο-μεία και τα σχολεία- ώστε αυτοί να αλλάξουν ριζικά προς όφε-λος των λαϊκών τάξεων. Το κίνημα κοινωνικής αλληλεγγύηςβρίσκεται σε πλήρη ανάπτυξη, με ιδιαίτερα ελπιδοφόρες προ-οπτικές.

Στο κοινοβουλευτικό πεδίο ο ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ ανέπτυξε και ανα-πτύσσει πλούσια δραστηριότητα. Αυτή αποκαλύπτει συστημα-τικά τον αντιλαϊκό χαρακτήρα της κυβερνητικής πολιτικής, τοπλήθος των αντιδημοκρατικών μεθοδεύσεων της κυβέρνησηςκαι την υπονόμευση από μέρους της των δημοκρατικών θε-σμών και του ίδιου του Συντάγματος. Παράλληλα ο ίδιος ανα-λαμβάνει νομοθετικές πρωτοβουλίες και τη σύνταξη νομοσχε-δίων που αποτυπώνουν τα επιμέρους στοιχεία της δικής του πρό-τασης διακυβέρνησης. Η κριτική και η καταγγελία συνδυάζον-ταν και συνδυάζονται πάντα με θετικές εναλλακτικές προτάσεις.

Την ίδια περίοδο έγιναν σημαντικές προσπάθειες για να ανα-πτυχθεί ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ σε όλα τα επίπεδα. Οι οργανώ-σεις του πολλαπλασιάστηκαν και οργάνωσαν τις εσωτερικέςλειτουργίες τους, νέα μέλη προσήλθαν, ανοιχτές λαϊκές συνε-λεύσεις οργανώθηκαν, γενικές πολιτικές καμπάνιες αναλή-φθηκαν, συγκεκριμένη δράση αναπτύχθηκε με άξονα τα λαϊκάαιτήματα -ανεργία, χαράτσια, χρέη, μισθοί, συντάξεις- οι πο-λιτικές συζητήσεις και οι συναφείς εκδηλώσεις πύκνωσαν, η συ-νολική δομή του φορέα άρχισε να αποκτά σαφή μορφή. Αλλά απότην άλλη μεριά, αν θέλουμε να οικοδομήσουμε ένα μαζικό καιισχυρό κόμμα, με σταθερό προσανατολισμό και ικανότητα να κι-νητοποιεί αποτελεσματικά τόσο τις δικές του δυνάμεις όσο καιευρύτερα τις λαϊκές, μένουν ακόμη πολλά να γίνουν. Τα εμπό-δια που οφείλουμε να ξεπεράσουμε είναι δύσκολα γιατί ξέ-ρουμε ότι η απόγνωση σπρώχνει συχνά στην αδιαφορία και τηνπαθητικότητα, στην ισοπεδωτική απόρριψη των πάντων ή ακό-μη και στα πλοκάμια ρατσιστικών και φασιστικών ιδεολογιών. Ησυγκρότηση ενός ελκυστικού υποδείγματος οργάνωσης και πά-λης που θα προδιαγράφει την κοινωνία που θέλουμε να οικο-δομήσουμε θα είναι μια μεγάλη συμβολή στην πλήρη επιστρο-φή της συλλογικότητας και της πολιτικής δράσης στο προσκή-νιο.

Η συμμετοχή μας σε όλα τα παραπάνω μας επιτρέπει να κα-τανοήσουμε τους όρους κίνησης της κοινωνίας μας και να οδη-γηθούμε σε ορισμένα συμπεράσματα.

Έτσι, μολονότι η πολιτική της κυβέρνησης συναντά περίπουκαθολική άρνηση, μολονότι η ίδια κλυδωνίζεται από εσωτερι-κές εντάσεις, η αντίθεση εναντίον της δεν έχει πάρει τη μορ-φή γνήσιου πολιτικού ρεύματος. Υπό τη σκιά του φόβου που προ-καλεί σε αρκετούς το πλαστό δίλημμα «μνημόνιο ή χάος» και σεσυνδυασμό με την ένταση της κρατικής καταστολής, η κυβέρ-νηση έχει κατορθώσει να επιτύχει την ουδετεροποίηση κάποι-ων στρωμάτων και την ανοχή κάποιων άλλων. Από την άλλημεριά, οι εξελίξεις στην Κύπρο, ενώ κατέδειξαν πλατιά ικανο-ποίηση και περηφάνια για το αρχικό κυπριακό «Όχι», δημιούρ-γησαν εκ των υστέρων έντονα ερωτήματα για το πόσο μια χώ-ρα μπορεί να αντισταθεί αποτελεσματικά στους εκβιασμούςτου κεφαλαίου και των εκφραστών του και να ακολουθήσει μιασυνεπή πορεία αντίστασης στις αντίστοιχες επιταγές. Η συνθήκηαυτή απαιτεί τον σαφέστερο σχεδιασμό της πολιτικής μας. Ο ΣΥ-ΡΙΖΑ-ΕΚΜ οφείλει να δείξει προς κάθε κατεύθυνση, όχι μόνο ότιπρέπει αλλά και ότι μπορεί να υπάρξει άλλος δρόμος, ότι οίδιος είναι αποφασισμένος να τηρήσει μέχρι τέλους τις δε-

ΣΕΛ.

14

σμεύσεις του για την κατάργηση των μνημονίων, ότι είναι ικα-νός να πείσει την πλειοψηφία του Ελληνικού λαού ότι αξίζει νααγωνιστεί γι αυτόν τον στόχο. Όρος επιτυχίας είναι να δοθεί ολό-κληρη η απαιτούμενη έμφαση στην επεξεργασία και την ανάλυσητου εναλλακτικού μας προγράμματος, όπως και των προϋπο-θέσεων υλοποίησής του.

Διαπιστώσαμε ολόκληρη την προηγούμενη περίοδο ότι τοκίνημα δεν μπορεί να είναι σε διαρκή άνοδο. Το κίνημα ανα-πτύσσεται με εναλλαγή εξάρσεων και υφέσεων. Η εμπειρίααπό τους αγώνες που αναλήφθηκαν από την έναρξη των μνη-μονίων έδειξε ότι μεγάλες κινητοποιήσεις προκαλούσε είτε ηψήφιση των ίδιων μνημονίων ή άλλων αντεργατικών νόμων με-γάλης εμβέλειας είτε η προσδοκία ότι θα υπάρξουν άμεσες πο-λιτικές ανακατατάξεις. Οι κινητοποιήσεις αποτύπωναν πάντα τηνοργή για τα αντιλαϊκά μέτρα που ωθούν ολόκληρη την κοινωνίασε αδιέξοδο, αλλά και την προσμονή ότι η πάλη μπορεί να έχειαποτέλεσμα. Όσο γινόταν περισσότερο συνειδητό ότι η κυ-βέρνηση δεν ήταν διατεθειμένη να υποχωρήσει σχεδόν σε κα-νένα επιμέρους μέτρο, οι προσδοκίες μεταφέρονταν στη αλλαγήτων πολιτικών συσχετισμών. Οι διπλές εκλογές του 2012 και τααποτελέσματά τους πιστοποιούν το γεγονός με σαφήνεια. Ηεμπειρία αυτή υποδεικνύει την επείγουσα ανάγκη συντονισμούκαι πολιτικοποίησης όλων των επιμέρους αγώνων με στόχο μιακυβέρνηση της Αριστεράς που θα συμβάλει στο να αλλάξει ρι-ζικά όλος ο τρόπος διακυβέρνησης της χώρας. Οφείλουμεωστόσο να τονίζουμε με κάθε ευκαιρία ότι αυτή η προοπτική δενισοδυναμεί κατά κανέναν τρόπο με την ανάθεση της λύσης τωνπροβλημάτων σε μια νέα κυβέρνηση. Η ζωογόνα ανατροπή δενθα προέλθει από μια απλή εναλλαγή κομμάτων στην κυβερνη-τική εξουσία, αλλά από ένα πλατύ και ρωμαλέο λαϊκό κίνημα πουθα μετατρέψει την οργή σε έλλογη πολιτική πράξη, αλλά και πρα-κτική διαρκείας, επιβάλλοντας τις απαιτούμενες ριζικές αλλα-γές.

Μεγάλα γεγονότα δημιουργήθηκαν όταν το αυθόρμητο κί-νημα των πλατιών συναντήθηκε με τα συγκεκριμένα εργατικάκαι λαϊκά αιτήματα και τις κινητοποιήσεις των αντίστοιχων φο-ρέων. Μολονότι κανένα κίνημα δεν εξελίσσεται γραμμικά ούτετα γεγονότα επαναλαμβάνονται με ίδιες μορφές, είναι επιτακτικόνα εμφανιστεί ξανά δυναμικά στο προσκήνιο η έλλογη λαϊκή ορ-γή, διεκδικώντας πλέον θετικά την ανατροπή που θα αλλάξει τηνπορεία του τόπου. Το ρωμαλέο και πλατύ λαϊκό κίνημα που θαεκφράσει αυτήν την οργή και θα διεκδικήσει αυτό το αίτημα δενμπορεί να δημιουργηθεί απλώς επειδή το επιθυμούμε εμείς. Αυ-τό θα συγκροτηθεί από τη σύγκλιση και τον συνδυασμό πρω-τοβουλιών σε τοπικό, εργασιακό και κεντρικό επίπεδο και θα εκ-φραστεί με τους ανέκδοτους τρόπους που θα αντιστοιχούνστην ωριμότητά του. Προς την κατεύθυνση αυτής της συγκρό-τησης, σημαντικό βήμα είναι να σταθούν στα πόδια τους και νααλλάξουν ριζικά τα συνδικάτα ώστε να αποκτήσουν τον διεκ-δικητικό και διαπραγματευτικό τους ρόλο. Παράλληλες προ-σπάθειες πρέπει να αναληφθούν στους μαζικούς φορείς τωναγροτών και των μικρομεσαίων ενώ νέες μορφές οργάνωσης καινέοι φορείς πρέπει να οικοδομηθούν εκεί που χρειάζονται.Γνώμονας των δικών μας προσπαθειών οφείλει να είναι η πε-ποίθηση ότι το κίνημα αναπτύσσεται μέσα από τη δική τουεσωτερική δυναμική και όχι με τη δράση εξωγενών παραγόντων,ότι καθοριστικός παράγοντας είναι ο άριστος συνδυασμός τηςκοινωνικής και της πολιτικής πάλης και ότι η άσκηση μέγιστηςπίεσης συναρτάται με τον προσανατολισμό και τη μαζικότητατων κινητοποιήσεων όπως και με το εύρος των δυνάμεων πουσυμμετέχουν.

Οι πρωτόγνωρες σε μαζικότητα, μαχητικότητα και ωριμότη-τα κινητοποιήσεις στη Χαλκιδική και τη Θράκη, το κίνημα πουαναπτύσσεται ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του παραλιακούμετώπου στην Αττική, όπως και άλλες ανάλογες πρωτοβουλίεςκαι κινητοποιήσεις δείχνουν έναν διαφορετικό αλλά συγκλί-νοντα δρόμο αγώνα. Προς τέτοιες κατευθύνσεις πρέπει να κι-νηθούμε συστηματικά προκειμένου να αποτρέψουμε την ιδιω-

τικοποίηση του νερού και των άλλων δημόσιων αγαθών. Από τηνάλλη μεριά επείγει το να βρει έκφραση ένα κίνημα ανέργωνόπως και το να ζωντανέψει το κίνημα ενάντια στην υπερχρέω-ση των νοικοκυριών και στην απειλή κατάσχεσης της πρώτης κα-τοικίας.

Τα ιδεολογικά μέτωπα πάλης δεν είναι λιγότερο σημαντικά.Γνωρίζοντας ότι ήδη αναπτύσσονται πολλές και πολύμορφεςπρωτοβουλίες στα πεδία των ειδικών ενδιαφερόντων και θε-ματικών, όπως και στους χώρους της διανόησης, της τέχνης καιτου πολιτισμού, οφείλουμε να συμβάλουμε με όλες μας τις δυ-νάμεις ώστε όλοι αυτοί οι χώροι να αρχίσουν να συναντώνταικαι να αναγνωρίζονται αμοιβαία με στόχο μια πραγματική πο-λιτιστική αναγέννηση του τόπου. Θα ήταν εξαιρετικά θετικόαν όλες οι αντίστοιχες συλλογικότητες κατόρθωναν να συγ-κροτήσουν, μαζί με τα κοινωνικά κινήματα που αναπτύσσονταιπαράλληλα, ένα ανοιχτό και πλήρως δημοκρατικό φόρουμ, χω-ρίς απόπειρες χειραγώγησης ή ηγεμονισμού, φόρουμ όπου οι ιδέ-ες θα μπορούσαν να διασταυρωθούν, οι προτάσεις να συζητη-θούν και κοινές πρωτοβουλίες αγώνα να αναληφθούν. Η συμ-μετοχή στην πάλη είναι σίγουρα ο κύριος δρόμος που αλλάζεισυνειδήσεις, αλλά οι συνειδήσεις αλλάζουν και με το άνοιγμαστις ιδέες του άλλου, με το διάβασμα και τη μελέτη, με τηνέκθεση στις τέχνες, με όλες τις μορφές καλλιέργειας της κριτι-κής σκέψης.

Χαρακτηριστικό της περιόδου που διανύουμε είναι ότι ο εξω-ραϊσμός της κατάστασης που επιχειρεί η κυβέρνηση δεν πατάσε κανένα αντικειμενικό δεδομένο ενώ όλες οι αντίστοιχεςυποσχέσεις είναι κενές πραγματικού περιεχομένου. Η πολιτι-κή εφαρμογής των μνημονίων ισοπεδώνει την κοινωνία χωρίςνα δημιουργεί καμιά προϋπόθεση ανάκαμψης και καμιά δυνα-τότητα αντιμετώπισης των μεγάλων προβλημάτων που η ίδια πο-λιτική δημιουργεί. Το μόνο που μπορεί να κάνει η κυβέρνηση εί-ναι να διασπείρει τον φόβο και να καταστέλλει, κερδίζονταςχρόνο και αναμένοντας κάποιον από μηχανής Θεό. Κατά συνέ-πεια, η ρευστότητα στην πολιτική σκηνή θα παραμένει και ταπράγματα θα κριθούν από την κινητοποίηση της κοινωνίας καιτην πολιτική ικανότητα του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ να πείσει για την ανα-γκαιότητα και την ορθότητα της εναλλακτικής του πρότασης.

Τα παραπάνω συνεπάγονται ότι το πρόβλημα της χώρας είναικατ’ εξοχήν πρόβλημα πολιτικό. Η καταστροφή δεν θα σταμα-τήσει, τα πράγματα θα χειροτερεύουν, αν δεν ανατραπεί η κυ-βέρνηση των μνημονίων. Όλες οι προσπάθειες και όλες οι πρω-τοβουλίες του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ οφείλουν να συντείνουν σε αυτόντον στόχο, όλα τα σφυριά να χτυπάνε στο ίδιο αμόνι. Αλλά αυ-τή η στόχευση δεν είναι ζήτημα απλώς κεντρικής εκφώνησηςή αποκλειστικά δράσης στην κεντρική πολιτική σκηνή. Αντίθε-τα, κεντρικό καθήκον του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, όλων των μελών καιτων στελεχών του, είναι να βρίσκονται σε κάθε κοινωνικό χώ-ρο και μέσα σε κάθε επιμέρους πρόβλημα, να κατανοούν όλεςτις διαστάσεις, τις επιπτώσεις του και της σύνδεσής του με ταυπόλοιπα, να βοηθούν στη διαμόρφωση των αντίστοιχων αι-τημάτων και να συνδέουν συγκεκριμένα την αντίστοιχη διεκ-δίκηση με τον κεντρικό στόχο. Όχι γιατί απλώς το θέλουμε ή για-τί επειγόμαστε να κυβερνήσουμε, αλλά γιατί αλλιώς κανέναπρόβλημα δεν θα λυθεί και η κατάσταση θα γίνεται διαρκώςπιο αφόρητη. Έτσι, όλα ανεξαιρέτως τα ζητήματα, τα ζητήμα-τα της ανεργίας και των απολύσεων, της υγείας και του φαρ-μάκου, της παιδείας και της μόρφωσης, της φορολογίας και τουεισοδήματος, της υπερχρέωσης των νοικοκυριών και των απει-λούμενων κατασχέσεων, των ιδιωτικοποιήσεων και του δημό-σιου πλούτου, του πολιτισμού και των τεχνών, της εμπέδω-σης και της διεύρυνσης της δημοκρατίας, της συνολικής παρα-γωγικής, οικονομικής, κοινωνικής, πολιτικής και πολιτισμικήςανασυγκρότησης της χώρας είναι δικά μας ζητήματα, ζητήμα-τα της δικής μας ενιαίας πολιτικής παρέμβασης, του δικού μαςεναλλακτικού προγράμματος. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ πρέπει να βρί-σκεται παντού, να αναλύει, να εξηγεί, να εκλαϊκεύει, να συνδέεικαι να κινητοποιεί, δίνοντας την εικόνα μιας δύναμης που μά-

χεται με ανιδιοτέλεια για όλα τα ζητήματα που απασχολούντους πολλούς, από το πιο μικρό ως το πιο μεγάλο, μιας δύνα-μης την οποία ο κόσμος της εργασίας μπορεί να εμπιστευθεί για-τί είναι ένα μαζί του.

6. Οι προγραμματικοί μας στόχοιΤο πρόγραμμα που συγκροτούμε και εμπλουτίζουμε διαρκώς

συνιστά αποτέλεσμα μιας συνεχούς διαδικασίας που εμπλέκειόλους τους τομείς δράσης του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ και όλους εκείνουςκαι εκείνες που μετέχουν σε αυτούς. Τμήματα του πολιτικού φο-ρέα, κοινοβουλευτικές επιτροπές ελέγχου του κυβερνητικού έρ-γου, κοινωνικοί φορείς, ειδικοί μελετητές και ερευνητές, όπωςκαι κάθε ενδιαφερόμενος ή ενδιαφερόμενη, συμβάλλουν μετον μόχθο και τη γνώση τους στο να εντοπίσουν ζητήματα πουμένουν ανοιχτά και πραγματικά προβλήματα για τα οποία δεν δια-θέτουμε έτοιμες απαντήσεις ενώ ήδη συντάσσουν τις αντί-στοιχες εις βάθος μελέτες που τροφοδοτούν διαρκώς τα όργα-να του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ με αναλυτικά επεξεργασμένες ιδέες καιπροτάσεις.

Οι επεξεργασίες αυτές έχουν καταλήξει σήμερα στη διαμόρ-φωση ενός συνόλου από στόχους αγώνα που συνδέονται ορ-γανικά μεταξύ τους, χωρίς να έχουν τίποτε να κάνουν με ανέ-ξοδες υποσχέσεις ή προεκλογικές πλειοδοσίες. Οι στόχοι αυτοίμπορούν να διατυπωθούν συνοπτικά, με τη μορφή τίτλων, ωςκαθήκοντα και προτάσεις, αλλά και ως στρατηγικές δεσμεύσειςτου ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ και των δυνάμεων που στρατεύονται μαζί τουστην κατεύθυνση μιας κυβέρνησης της Αριστεράς:

Έτσι, ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ και οι δυνάμεις που στρατεύονται μαζί τουδεσμευόμαστε:

1. Να υψώσουμε την ασπίδα κοινωνικής προστασίας πουθα αποσοβήσει την ανθρωπιστική καταστροφή. Να μην υπάρ-χει πολίτης χωρίς το αναγκαίο για την επιβίωσή του ελάχιστοεισόδημα, χωρίς περίθαλψη και κοινωνική προστασία, χωρίςπρόσβαση στα βασικά αγαθά. Να μην υπάρχει παιδί που πει-νάει, να μην υπάρχει νοικοκυριό που χάνει το σπίτι του, ναμην υπάρχει άνεργος χωρίς επίδομα ανεργίας. Η αποκατάστα-ση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας σε όλες της τις διαστάσειςβρίσκεται πάντα στο επίκεντρο των προτεραιοτήτων μας.

2. Να ακυρώσουμε τα μνημόνια και τους εφαρμοστικούς τουςνόμους στη Βουλή όπου ψηφίστηκαν. Να εφαρμόσουμε έναεθνικό σχέδιο οικονομικής και κοινωνικής ανόρθωσης και πα-ραγωγικής ανασυγκρότησης, με ενίσχυση κατά προτεραιότηταεπιλεγμένων βιομηχανικών κλάδων, του αγροτοδιατροφικούτομέα, των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, τις σύγχρονες τε-χνικές και κοινωνικές υποδομές και την προστασία του περι-βάλλοντος, σχέδιο που θα εντάσσει ταυτόχρονα στο πλαίσιό τουτην κοινωνικά δίκαιη δημοσιονομική εξισορρόπηση και την πο-λιτιστική αναγέννηση της χώρας. Η υλοποίηση του σχεδίουαυτού θα επουλώνει τα τραύματα που έχουν δεχθεί οι εργα-ζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα και θα αποκαθιστά σταδιακάτους όρους ασφαλούς εργασίας και αξιοπρεπούς διαβίωσης μετους ανάλογους μισθούς και συντάξεις ενώ θα δημιουργεί συ-στηματικά προϋποθέσεις ένταξης νέων εργαζομένων. Πρώτο βή-μα θα είναι η αποκατάσταση στα προ μνημονίου επίπεδα και ηκατοχύρωση τους, του κατώτερου μισθού, της κατώτερης σύν-ταξης, του επιδόματος ανεργίας και των οικογενειακών επιδο-μάτων.

3. Να επαναδιαπραγματευτούμε τις δανειακές συμβάσεις καινα ακυρώσουμε τους επαχθείς όρους τους με βασικό δεδομέ-νο ότι το ζήτημα του δημοσίου χρέους συνιστά πανευρωπαϊκόκαι όχι στενά ελληνικό πρόβλημα. Με πρόσθετο δεδομένο το ότιδεν πρόκειται να επιτρέψουμε ποτέ το να μετατραπεί η χώρα σεαποικία χρέους, στόχος της επαναδιαπραγμάτευσης οφείλεινα είναι η διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του ενώ εκείνο πουαπομένει οφείλει να αποπληρωθεί, μετά από μια περίοδο χά-ριτος, με δικαιότερους όρους και μέσω μιας ρήτρας που θασυνδέει τον ρυθμό αποπληρωμής με τον ρυθμό ανάπτυξης τηςοικονομίας. Ενδέχεται να διατυπωθούν κατά τη διαπραγμά-

ΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣΣΕΛ.

15

1o ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜτευση απειλές, ίσως και εκβιασμοί, περί διακοπής της χρημα-τοδότησης, περί εξόδου από το ευρώ, ίσως και άλλα. Αλλά,όπως ήθελε να συμπυκνώσει το σύνθημα που χρησιμοποιήσα-με «καμιά θυσία για το ευρώ», απόλυτη προτεραιότητα για μαςείναι η αποτροπή της ανθρωπιστικής καταστροφής και η ικα-νοποίηση των κοινωνικών αναγκών, και όχι η υπαγωγή σε υπο-χρεώσεις που άλλοι ανέλαβαν υποθηκεύοντας τη χώρα. Κατάσυνέπεια, δεσμευόμαστε ότι θα αντιμετωπίσουμε το εν-δεχόμενο τέτοιων απειλών ή εκβιασμών με όλα ανεξαιρέ-τως τα όπλα που μπορούμε να επιστρατεύσουμε ενώ εί-μαστε ήδη έτοιμοι να αναμετρηθούμε ακόμη και με τη χει-ρότερη έκβαση. Είμαστε βέβαιοι ότι σε μια τέτοια απευκταίαπερίπτωση ο ελληνικός λαός θα μας στηρίξει ανεπιφύλα-κτα.

4. Να επιτύχουμε μια αποτελεσματική και κοινωνικά δίκαιηαντιμετώπιση των ελλειμμάτων προτάσσοντας την αναδιανο-μή και την περιβαλλοντικά ασφαλή ανάπτυξη. Προς αυτήν τηνκατεύθυνση, πρέπει να μη μειώνονται αλλά σταδιακά να αυξά-νουν οι μισθοί και οι κοινωνικές δαπάνες ενώ τα κρατικά έσο-δα να αυξάνουν παράλληλα. Ο στόχος μπορεί να επιτευχθείμέσω της φορολόγησης, επιτέλους, του πλούτου, των καθαρώνκερδών, των υψηλών εισοδημάτων, της μεγάλης ακίνητης πε-ριουσίας και της περιουσίας της εκκλησίας, της ακύρωσης τωνπρονομίων της ολιγαρχίας και των πολυεθνικών επιχειρήσεωνκαι βεβαίως μέσα από την αύξηση της πρωτογενούς παραγω-γής. Απαιτείται εν προκειμένω η σύνταξη ενός αναλυτικού πε-ριουσιολογίου που θα περιλαμβάνει την κινητή και ακίνητη πε-ριουσία στην Ελλάδα και στο εξωτερικό κάθε φορολογούμε-νου, η συγκρότηση του εθνικού κτηματολογίου και ένα σταθε-ρό, ταξικά μεροληπτικό υπέρ των εργαζομένων, αναδιανεμη-τικό και δίκαιο φορολογικό σύστημα, όπου κάθε πολίτης θαφορολογείται ανάλογα με το συνολικό πραγματικό του εισόδη-μα και τη φοροδοτική του ικανότητα. Η μελετημένη μείωσητων στρατιωτικών δαπανών χωρίς μείωση της καθαρά αποτρε-πτικής ικανότητας των ενόπλων δυνάμεων και η πάταξη τηςφοροκλοπής, της φοροδιαφυγής, της εισφοροδιαφυγής, τηςδιαφθοράς και του πάσης φύσεως λαθρεμπορίου, όπως και τααποτελέσματα που θα επιφέρει η επιδίωξη της επιστροφήςτων καταθέσεων με σαφείς και δίκαιους κανόνες, θα συνει-σφέρουν σημαντικούς πρόσθετους πόρους. Μέτρα κατά τωνμονοπωλιακών – ολιγοπωλιακών δομών, έλεγχος της ασυδοσίαςτων πολυεθνικών και της δράσης τους.

5. Να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για την παραγωγι-κή και οικολογική ανασυγκρότηση της χώρας με βασικό γνώμονατην κάλυψη των αναγκών της κοινωνίας και κύρια κριτήρια, τησταθερή εργασία και κοινωνική ασφάλεια για όλους, την ποιότηταζωής και την κριτική ενσωμάτωση των νέων τεχνολογιών και τωννέων επιστημονικών επιτευγμάτων υπό όρους δημοκρατικού καικοινωνικού ελέγχου. Το αντίστοιχο αναλυτικά επεξεργασμένοπρόγραμμα πρέπει να αφορά τη χώρα συνολικά, αλλά και ναεξειδικεύεται ανά τομέα παραγωγικής δραστηριότητας και ανάπεριφέρεια. Συνεταιριστικά και αυτοδιαχειριστικά σχήματα,εταιρείες λαϊκής βάσης, εγχειρήματα κοινωνικής οικονομίας, μι-κρές και μεσαίες επιχειρήσεις και καινοτόμες επιχειρηματικέςδραστηριότητες που συμβάλλουν στο δημόσιο όφελος θα βοη-θηθούν, υπό σταθερούς και κοινωνικά δίκαιους κανόνες, ώστενα ορθοποδήσουν. Οι αναγκαίοι πόροι για την ανάπτυξη, αλλάκαι για την αποφασιστική αντιμετώπιση της καλπάζουσας ανερ-γίας, θα βρεθούν, όπως είπαμε, από ένα νέο ριζοσπαστικό όσοκαι δίκαιο φορολογικό σύστημα, από την αμείλικτη πάταξη τηςπαραοικονομίας στο σύνολό της, και βεβαίως από την περι-βαλλοντικά ασφαλή αξιοποίηση του φυσικού και ορυκτού πλού-του της χώρας και την αύξηση της πρωτογενούς παραγωγής. Άλ-λωστε, ένας λαός ενωμένος που αισθάνεται ότι οι κόποι που κα-ταβάλλει δεν πάνε χαμένοι, που απολαμβάνει ένα νέο σύστη-μα πρωτογενούς διανομής εισοδήματος και που διαπιστώνει ότιοι φόροι που πληρώνει αξιοποιούνται πλήρως και με απόλυτηδιαφάνεια για τη δική του προκοπή, μπορεί να μεγαλουργήσει:το υψηλό συλλογικό φρόνημα γίνεται το ίδιο πανίσχυρη παρα-γωγική δύναμη.

6. Να θέσουμε το τραπεζικό σύστημα υπό την ιδιοκτησία καιτον έλεγχο του δημοσίου, με ριζική τροποποίηση του τρό-που λειτουργίας του και των στόχων που σήμερα υπηρετεί, μεαναβάθμιση του ρόλου των εργαζομένων. Να ιδρύσουμε δη-μόσιες τράπεζες ειδικού σκοπού με αντικείμενο την αγροτι-κή πίστη, την μικρή και μεσαία επιχείρηση και τη λαϊκή στέ-γη.

7. Να ακυρώσουμε τις προβλεπόμενες ιδιωτικοποιήσεις καιτη λεηλασία του δημόσιου πλούτου, να επαναφέρουμε υπό δη-μόσιο έλεγχο, αλλά ταυτόχρονα να ανασυγκροτήσουμε πλή-ρως, τις επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας που έχουν ιδιω-τικοποιηθεί ή βρίσκονται σε διαδικασία ιδιωτικοποίησης ώστενα διαμορφώσουμε έναν ισχυρό, παραγωγικό, αποτελεσματι-κό και ανοιχτό σε συνεργασίες δημόσιο τομέα νέου τύπου, υπόκαθεστώς πλήρους διαφάνειας και υπό τις κατάλληλες μορφέςκοινωνικού ελέγχου, μακριά από τη λογική του κρατισμού,της κομματικοποίησης και των πελατειακών σχέσεων.

8. Να προωθήσουμε μια νέα ριζοσπαστική πολιτική στο χώ-ρο της αγροτικής και κτηνοτροφικής παραγωγής, με άμεσοστόχο τη διατροφική επάρκεια της χώρας και την πρόσβαση σευγιεινά τρόφιμα, με σταθερές και δίκαιες τιμές. Επιβάλλεταιη στροφή στην παραγωγή επώνυμων πιστοποιημένων προ-ϊόντων, στην ενίσχυση της ολοκληρωμένης διαχείρισης και τηςβιολογικής γεωργίας, με παράλληλη διασφάλιση της απασχό-λησης και ενός σταθερού και ικανοποιητικού εισοδήματοςστην οικογενειακή αγροτική εκμετάλλευση και στους μικρο-μεσαίους αγρότες, ιδιαίτερα στους νέους. Η μορφή γεωργίαςκαι κτηνοτροφίας που θα προωθούμε είναι πιο ήπια, σέβεταιτο περιβάλλον, προστατεύει τους φυσικούς πόρους και τηβιοποικιλότητα ενώ προϋπόθεση για την υλοποίηση των πα-ραπάνω είναι ο κριτικός επαναπροσδιορισμός των περιορι-σμών που επιβάλλει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Αποσκοπούμε στηνεκ βάθρων ανασυγκρότηση του συνεργατισμού και των συ-νεταιρισμών, των ομάδων παραγωγών, των επαγγελματικών ορ-γανώσεων των αγροτών και άλλες συλλογικές μορφές αγροτι-κής δραστηριότητας, με την ενεργό συμμετοχή των άμεσαενδιαφερομένων και την εξασφάλιση δημοκρατικών διαδικα-σιών.

9. Να αποκαταστήσουμε και να ενισχύσουμε το κοινωνικόκράτος και να συμβάλουμε στον εκδημοκρατισμό όλων των δρά-σεων και λειτουργιών του: προστασία της εργασίας, των ανέρ-γων, της περίθαλψης, της πρόνοιας, της παιδείας και της κοι-νωνικής ασφάλισης. Το ασφαλιστικό σύστημα, που αντιμετω-πίζει πλέον πρόβλημα ύπαρξης, απαιτεί μια τεράστια ανα-γεννητική προσπάθεια, με άξονες την ενίσχυση της εργασίας,τον έλεγχο της εισφοροδιαφυγής και τη διεύρυνση της ασφα-λιστικής βάσης και αρχές την καθολικότητα, την αλληλεγγύηκαι τον δημόσιο κοινωνικό χαρακτήρα υπό την εγγύηση τουκράτους, την τριμερή χρηματοδότηση. Να εγγυηθούμε πλή-ρως τη λειτουργία των δημόσιων νοσοκομείων και των δο-μών πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας και από κει και πέρα ναδιατηρήσουμε και να αναπτύξουμε ένα δημόσιο σύστημα υγεί-ας και δομών πρόνοιας υψηλής ποιότητας, προσιτό σε όλουςστο κέντρο και στην περιφέρεια. Να εγγυηθούμε πλήρως τη λει-τουργία των δημόσιων σχολείων και πανεπιστημίων και από κεικαι πέρα να κατοχυρώσουμε και να αναπτύξουμε τη δημόσιαδωρεάν παιδεία σε όλες τις βαθμίδες, από τον παιδικό σταθ-μό μέχρι τις μεταπτυχιακές σπουδές.

10. Να λάβουμε άμεσα μέτρα κατά της ακρίβειας, με έλεγ-χο των τιμών στις πηγές διαμόρφωσης του κόστους προϊόντωνκαι υπηρεσιών, με παράλληλα μέτρα κατά των μονοπωλιακώνκαι ολιγοπωλιακών καταστάσεων στην αγορά και με καθιέρω-ση ενός γνήσιου τιμάριθμου που θα αποτυπώνει τις πραγμα-τικές αυξήσεις στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης. Ναεφαρμόσουμε ιδιαίτερα αυστηρό κοστολογικό έλεγχο στα πε-τρελαιοειδή. Να μειώσουμε τη διαφορά μεταξύ των τιμώνπου εισπράττει ο παραγωγός και εκείνων που καταβάλλει ο κα-ταναλωτής. Να ενισχύσουμε το παραγωγικό ιστό της χώραςενάντια στον μεταπρατισμό.

11. Να καταργήσουμε όλες τις ρυθμίσεις και κρατικές δομές

ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΤΟΛΙΟΥ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ

Βασικός στόχος της «παραγωγικής ανασυγκρότησης»είναι η αύξηση της απασχόλησης, η δραστική μείωση τηςανεργίας, η αύξηση της εγχώριας παραγωγής και η αει-φορική ανάπτυξη με γνώμονα την κάλυψη των βιοτικών,κοινωνικών και πολιτιστικών αναγκών. Αυτό συνεπάγε-ται «σχέδιο» κοινωνικοοικονομικής ανάπτυξης με δημο-κρατικό προγραμματισμό σε εθνικό, χωροταξικό, περι-φερειακό και δημοτικό επίπεδο, με εξασφάλιση ουσια-στικής συμμετοχής και ελέγχου του ίδιου του λαού σε όλατα στάδια επεξεργασίας και εφαρμογής του στα πρότυπατου «συμμετοχικού προϋπολογισμού». Βασικοί τομείς τηςπαραγωγικής ανασυγκρότησης, είναι κατ’ αρχήν η αγρο-τική οικονομία (γεωργία, κτηνοτροφία, αλιεία) με στόχο τημέγιστη δυνατή αυτάρκεια της χώρας σε τρόφιμα σταπλαίσια των αρχών της «διατροφικής αυτοδυναμίας».Δεύτερος τομέας η βιομηχανία, με αξιοποίηση «συγκρι-τικών» και δημιουργία «ανταγωνιστικών» πλεονεκτημά-των, με αύξηση της παραγωγικότητας αντί της φθηνής ερ-γατικής δύναμης (τρόφιμα, ελαφριά βιομηχανία, νέες τε-χνολογίες, πλουτοπαραγωγικοί πόροι με σεβασμό στο πε-ριβάλλον, κ. ά. ). Τρίτος τομέας η ενέργεια με ανάπτυξη ανα-νεώσιμων πηγών και σταδιακή απεξάρτηση από στερεάκαύσιμα, ανακύκλωση απορριμμάτων, κά. Τέταρτος, οιυποδομές-μεταφορές-δίκτυα, προτεραιότητα στα μέσαμαζικής τροχιάς, ειδικό πρόγραμμα σύνδεσης με νησιώ-τικες περιοχές, κοινωνικές υποδομές υγεία-παιδεία-πρό-νοια-περιβάλλον, κά. Πέμπτος, ο τουρισμός και η σύνδε-σή του με την αγροτική παραγωγή, ανάπτυξη εναλλα-κτικού τουρισμού. Τέλος σύγχρονες υπηρεσίες, εμπόριο,χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες, σφαίρα εξυπηρέτησης κά.

Όσον αφορά τους φορείς ανασυγκρότησης κρίσιμο ρό-λο θα έχει ο δημόσιος τομέας, η αποτελεσματική δημόσιαδιοίκηση, οι ΔΕΚΟ, το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσε-ων, η περιφερειακή και τοπική αυτοδιοίκηση. Ο ιδιωτικόςτομέας μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο με νέο επι-χειρηματικό πλαίσιο λειτουργίας (έλεγχος καρτέλ και μο-νοπωλιακών δομών, ρύθμιση και έλεγχος αγορών, προ-γράμματα ανάπτυξης και εκσυγχρονισμού ΜΜ-Επιχει-ρήσεων, κά). Τέλος ο «κοινωνικός τομέας» με τις συλλογικέςμορφές δράσης (αυτοδιαχειριστικά σχήματα, σύγχρονοι συ-νεταιρισμοί, εταιρίες λαϊκής βάσης, κοινοπραξίες, δι-κτυώσεις μικροεπιχειρήσεων, μορφές αλληλέγγυας οι-κονομίας κά), μπορεί να συμβάλλει αποφασιστικά στην πα-ραγωγική ανασυγκρότηση. Οι αναγκαίοι πόροι για τηνανάπτυξη θα βρεθούν, όπως αναφέραμε από το νέο ριζο-σπαστικό όσο και δίκαιο φορολογικό σύστημα, από τηναμείλικτη πάταξη της φοροδιαφυγής και της φοροκλοπής,την εξοικονόμηση τοκοχρεολυσίων από τη διαγραφή χρέ-ους, τη χορήγηση πιστώσεων από το δημόσιο τραπεζικόσύστημα με αναπτυξιακά και κοινωνικά κριτήρια, τη μεί-ωση των αντιπαραγωγικών δαπανών (κυρίως στρατιω-τικών) καθώς από την ανάπτυξη και περιβαλλοντικάασφαλή αξιοποίηση του φυσικού και ορυκτού πλούτου τηςχώρας. Τέλος συμπληρωματική πηγή πόρων θα είναι οι«άμεσες ξένες επενδύσεις» (ΑΞΕ) στη βάση του αμοιβαί-ου οφέλους και ο δανεισμός στα πλαίσια ειδικών συμ-φωνιών με άλλες χώρες και ειδικούς φορείς (ΕυρωπαϊκήΤράπεζα Επενδύσεων, κά). Κρίσιμο ρόλο στην παραγωγι-κή ανασυγκρότηση θα παίξει η δίκαια κατανομή των απο-τελεσμάτων της ανάπτυξης, με υπολογισμό της συμβολήςτου καθενός στην παραγωγική διαδικασία, την κάλυψητων κοινωνικών αναγκών και των επενδυτικών πόρωνανασυγκρότησης της οικονομίας, έχοντας ως γενικότεροόραμα τη συνεχή άνοδο της λαϊκής ευημερίας και τηνκοινωνική και πολιτιστική αναγέννηση της χώρας.

ΣΕΛ.

16

έκτακτης ανάγκης που έχουν οικοδομηθεί στο όνομα των«υποχρεώσεων» της χώρας, με προτεραιότητα πάντοτε την πο-λιτική έναντι της οικονομίας και τη νομιμότητα έναντι τηςσκοπιμότητας. Να καταργήσουμε τα αυταρχικά και κατασταλ-τικά νομοθετήματα και να αναδιοργανώσουμε εις βάθος το πο-λιτικό σύστημα, εξαλείφοντας πλήρως κάθε εστία διαφθοράςκαι διαπλοκής, τηρώντας με συνέπεια τη διάκριση των εξου-σιών και τον διαχωρισμό εκκλησίας και κράτους και αποκαθι-στώντας την εύρυθμη και διαφανή λειτουργία όλων των συ-ναφών θεσμών. Να αναβαθμίσουμε τη δημοκρατική δομή καιλειτουργία των αντιπροσωπευτικών θεσμών σε επίπεδο τόσοτου κράτους όσο και της τοπικής αυτοδιοίκησης, θεσπίζονταςτην απλή αναλογική και εισάγοντας μορφές άμεσης δημοκρα-τίας, (ανακλητότητα αιρετών, νομοθετικές πρωτοβουλίες απότα κάτω, διαδικασίες αρνησικυρίας, δημοψηφίσματα κλπ) καιθεσμούς εργατικού και κοινωνικού ελέγχου σε όλες τις βαθ-μίδες. Οι σχέσεις που συναρτούν κοινωνικό κίνημα, προ-γραμματικούς στόχους, επιμέρους θεσμούς και κυβέρνησηβρίσκονται υπό μόνιμη ένταση που οφείλει να αντιμετωπίζε-ται μέσω της συστηματικής άσκησης της ουσιαστικής δημο-κρατίας και από τη σκοπιά των στρατηγικών επιδιώξεων. Η ανα-θεώρηση του Συντάγματος προς δημοκρατική κατεύθυνση,με βάση την αρχή της επικουρικότητας και η συναφής πολι-τειακή αναθεμελίωση αποτελούν στόχους μας.

12. Να επαναφέρουμε και να αναβαθμίσουμε ολόκληρο τοθεσμικό πλαίσιο που ρύθμιζε τις εργασιακές σχέσεις και τοπλαίσιο συλλογικής διαπραγμάτευσης και που κατέστρεψανανενδοίαστα οι κυβερνήσεις των μνημονίων. Οι ελεύθερεςσυλλογικές διαπραγματεύσεις, η προστασία από τις απολύ-σεις, η αναβάθμιση των ελεγκτικών μηχανισμών, η κατάργη-ση της μαύρης, επισφαλούς και ενοικιαζόμενης εργασίας, η ενί-σχυση του ρόλου των συνδικάτων και η ελεύθερη και ακώλυ-τη άσκηση της συνδικαλιστικής δραστηριότητας αποτελούν πυ-λώνες της ίδιας της παραγωγικής διαδικασίας. Η προώθηση τηςδημοκρατίας στους τόπους εργασίας, η καθιέρωση θεσμώνεργατικού και κοινωνικού ελέγχου ανεξάρτητων από το συν-δικαλιστικό κίνημα, αλλά που θα περιλαμβάνουν εκπροσώ-πους των εργαζομένων που θα εκλέγονται και θα ανακαλούν-ται από εκείνους, αποτελούν αδιαπραγμάτευτους στόχουςμας.

13. Να αλλάξουμε ριζικά τον τρόπο λειτουργίας του κράτουςκαι της τοπικής αυτοδιοίκησης καθιερώνοντας τη δημοκρατία,την αποκέντρωση, τη διαφάνεια και την αξιοκρατία, ανεξαρ-τήτως ιδεολογικών και πολιτικών φρονημάτων, και πατάσ-σοντας αμείλικτα τη διαπλοκή, τη διαφθορά τον κομματισμόκαι το ρουσφέτι που ενδημούν σε κορυφές του κράτους, σετμήματα της αυτοδιοίκησης και σε ποικίλες εστίες δημόσιωνυπηρεσιών, εισάγοντας παράλληλα την έννοια και την πρακτικήτου δημοκρατικού προγραμματισμού και του κοινωνικού ελέγ-χου σε όλες της βαθμίδες της κεντρικής διοίκησης και τηςαυτοδιοίκησης. Επανεξέταση της διοικητικής δομής σε πε-ριφερειακό και δημοτικό επίπεδο και εξασφάλιση των ανα-γκαίων πόρων για την άσκηση του κοινωνικού και αναπτυξια-κού τους ρόλου. Υπό τις παρούσες συνθήκες, οι δημόσιοι λει-τουργοί και οι δημόσιοι ή δημοτικοί υπάλληλοι στην πλει-οψηφία τους ασφυκτιούν ενώ ταυτόχρονα απειλούνται πλέονμε απόλυση. Η καθιέρωση ενός τέτοιου νέου πλαισίου με κα-τοχύρωση της μονιμότητας και με σταθερές εργασιακές σχέ-σεις θα αναζωογονήσει το λανθάνον δυναμικό, θα δράσει κα-ταλυτικά για την ανάπτυξη πρωτοβουλιών, θα γεννήσει και-νοτομίες και θα καταστήσει τη δημόσια διοίκηση και αυτοδι-οίκηση πραγματικό μοχλό για τη δημοκρατική ανασυγκρότη-ση της χώρας. Η δημόσια διαχείριση θα αποδείξει έτσι την υπε-ροχή της έναντι της ιδιωτικής ακόμη και σε επίπεδο αποτε-λεσματικότητας.

14. Να στηρίξουμε με όλα τα πρόσφορα μέσα την παιδεία,τη λαϊκή μόρφωση, την επιστημονική έρευνα, τη λαϊκή δημι-ουργία, όλες τις μορφές τέχνης και τον πολιτισμό. Η στήριξητου ερασιτεχνικού και μαζικού αθλητισμού και η καταπολέμησητης αντίστοιχης εμπορευματοποίησης εντάσσεται στο ίδιο

πλαίσιο. Η επιστημονική έρευνα, οι τέχνες και ο πολιτισμός γε-νικά αποτελούν αφ’ εαυτών παραγωγικές δυνάμεις, ιδιαίτερασε μια χώρα με τη δική μας ιστορία, ενώ ταυτόχρονα καλ-λιεργούν την ελεύθερη και κριτική σκέψη, συμβάλλουν στηναυτογνωσία και αναδεικνύουν τις καινοτόμες ιδέες που έχειανάγκη μια κοινωνία για να προχωρήσει. Αποκλείουμε την εκ-χώρηση της στρατηγικής για τον πολιτισμό στα ιδιωτικά ιδρύ-ματα του πολιτισμού, διότι, μεταξύ άλλων, αυτό σημαίνει πα-ράδοση και χειραγώγηση του πολιτισμού από τις αγορές. Απαι-τείται η συνολική αναδιάρθρωση όλων των θεσμών που έχουνσχέση με εκείνον, αρχίζοντας από το ίδιο το Υπουργείο Πο-λιτισμού, η ολόπλευρη ανάδειξη και προστασία της πολιτι-στικής μας κληρονομιάς, των μουσείων και των αρχαιολογικώνμας χώρων, η στήριξη της επαγγελματικής καλλιτεχνικής δη-μιουργίας, των θεσμών του πολιτισμού και της καλλιτεχνικήςπαιδείας. Η ενθάρρυνση και η προβολή με όλα τα κατάλληλαμέσα της ερασιτεχνικής καλλιτεχνικής δημιουργίας σε όλεςανεξαιρέτως τις μορφές τέχνης, ο πολύπλευρος σεβασμόςστο βιβλίο, η στήριξη και διεύρυνση των βιβλιοθηκών, ο σε-βασμός όλων των μορφών τέχνης|: θέατρο, κινηματογράφος,μουσική, χορός, εικαστικές τέχνες, αποτελούν βασική μαςπροτεραιότητα. Όπως επίσης η ενίσχυση των πολιτιστικώνανταλλαγών με όλες τις χώρες, η διαρκής ζωντανή ενημέρω-ση για όσα διαδραματίζονται στο διεθνές πολιτιστικό γίγνεσθαι,στους χώρους των τεχνών και της διανόησης. Ο πολιτισμός μετην ευρύτερη έννοια αποτελεί για την Αριστερά τρόπο που βιώ-νουμε την καθημερινότητα και οφείλει να αποτελεί μείζονπεδίο μέριμνας και κύρια συνιστώσα του αγώνα μας. Η παρα-γωγική ανασυγκρότηση της χώρας είναι σύμφυτη με την πο-λιτιστική της αναγέννηση.

15. Να αγωνιστούμε για την καταπολέμηση των διακρίσε-ων λόγω φυλετικής ή εθνικής καταγωγής, θρησκείας, χρώμα-τος, αναπηρίας, ηλικίας, σεξουαλικού προσανατολισμού ήταυτότητας φύλου που ενδημούν σε πολλούς τομείς του κοι-νωνικού βίου -στην απασχόληση, στην εκπαίδευση, στη στέ-γαση, στην υγεία, στην πρόνοια, στην άσκηση πολιτικής- καινα εγγυηθούμε την αλλαγή του νομοθετικού πλαισίου πουνομιμοποιεί, άμεσα ή έμμεσα, τέτοιες διακρίσεις. Τα αντί-στοιχα δικαιώματα  θα προωθηθούν, θα θεσμοθετηθούν καιθα προστατευτούν με κάθε τρόπο, με πλήρη σεβασμό τωνσχετικών διεθνών συμβάσεων που έχει ήδη υπογράψει η Ελ-λάδα. Απαιτείται να ενταθεί ο αγώνας ενάντια στον ιδιάζον-τα κοινωνικό αποκλεισμό των Ρομά που αποτελούν ίσως τηνπιο αδικημένη και περιθωριοποιημένη κοινωνική ομάδα στηνΕλλάδα, θύμα καθημερινών ρατσιστικών διακρίσεων. Η ανα-γνώριση και η νομική κατοχύρωση των συναφών κοινωνικών,πολιτικών και ανθρώπινων δικαιωμάτων αποτελεί ζήτημα κομ-βικό για τη δημοκρατική οργάνωση της κοινωνίας μας, κατα-πολεμά την ομοφοβία, τα ανδροκρατικά στερεότυπα, τις πα-τριαρχικές σχέσεις και τον κοινωνικό συντηρητισμό ενώ συγ-κροτεί μέτωπο πάλης ενάντια στις ναζιστικές ιδέες και συμ-περιφορές. Στην ίδια κατεύθυνση, ο διαχωρισμός Εκκλησίαςκαι Κράτους μπορεί να διασφαλίσει αμεροληψία έναντι όλωντων θρησκειών και την ισότιμη άσκηση της θρησκευτικήςελευθερίας ως θεμελιώδους ανθρώπινου δικαιώματος.

16. Να αντιμετωπίσουμε το μεταναστευτικό ζήτημα υπότον σύνθετο χαρακτήρα του, ως ανθρωπιστικό, ταξικό καιδιεθνές ζήτημα. Τα μεγάλα μεταναστευτικά ρεύματα είναιαποτέλεσμα της νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής παγκο-σμιοποίησης που ξεριζώνει τους ανθρώπους από τις εστίεςτους είτε γιατί τους καθιστά θύματα πολέμων είτε γιατί τουςστερεί τα στοιχειώδη μέσα επιβίωσης. Οι οικονομικοί και πο-λιτικοί μετανάστες ή πρόσφυγες είναι οι σύγχρονοι κολασμέ-νοι της γης. Η κατάσταση που επικρατεί στη Μανωλάδα, και όχιμόνον εκεί, το πιστοποιεί ανάγλυφα. Αλλά ο λαός μας γνωρί-ζει το φαινόμενο καλά γιατί το έζησε εις βάθος για πολλέςδεκαετίες και ιδιαίτερα στις δεκαετίες που ακολούθησαν τονεμφύλιο ενώ το ξαναγνωρίζει σήμερα μέσω του κύματος με-τανάστευσης που προκαλούν τα μνημόνια. Ταυτόχρονα όμως,λόγω της γεωγραφικής της θέσης και λόγω της υποταγμένης

ατολμίας με την οποία οι κυβερνήσεις του δικομματισμούυπέγραψαν και διατήρησαν τη συμφωνία «Δουβλίνο ΙΙ», ηχώρα μας βρίσκεται στο επίκεντρο νέων μεγάλων μετανα-στευτικών και προσφυγικών ρευμάτων πληρώνοντας άνισαμεγάλο κόστος. Αυτά σημαίνουν ότι το ζήτημα είναι κατ’ εξο-χήν διεθνικό και οφείλει να αντιμετωπιστεί ως τέτοιο. Απαι-τείται η άμεση αλλαγή της ευρωπαϊκής μεταναστευτικής πο-λιτικής με κύρια κριτήρια την ευρωπαϊκή συν-ευθύνη, τη φέ-ρουσα ικανότητα κάθε χώρας, την αποτροπή φαινομένων υπο-αμειβόμενης μεταναστευτικής εργασίας. Απαιτείται η κατάρ-γηση της συμφωνίας «Δουβλίνο ΙΙ» και του Συμφώνου Μετα-νάστευσης για να απεγκλωβιστούν από τη χώρα μας οι πρό-σφυγες ή μετανάστες που δεν επιθυμούν να παραμείνουνεδώ. Απαιτείται, παραπέρα, ο εξανθρωπισμός του θεσμικούπλαισίου νομιμοποίησης, παροχής ασύλου και παραχώρησηςταξιδιωτικών εγγράφων στους μετανάστες και στους πρό-σφυγες, Απαιτείται η επανάκτηση των αδειών παραμονής καιεργασίας από τους μετανάστες και τους πρόσφυγες που τις στε-ρήθηκαν λόγω των διαδικασιών απονομιμοποίησης που ακο-λουθήθηκαν τα τελευταία χρόνια. Απαιτείται μια νέα διαδικασίανομιμοποίησης για τους μετανάστες «χωρίς χαρτιά», καθώς καιμια νέα διαδικασία πολιτογράφησης για όσους ζουν και εργά-ζονται επί χρόνια στην Ελλάδα. Απαιτείται η ισότιμη και δίκαιηαντιμετώπιση των μεταναστών που εργάζονται. Απαιτείται ηδημιουργία ανοικτών κέντρων διαβίωσης με αξιοπρεπείςόρους, με κατάργηση των σημερινών απάνθρωπων κέντρωνκράτησης αλλοδαπών, όπως και το να δοθεί αμέσως ιθαγένειασε όσα παιδιά γεννιούνται στην Ελλάδα.

17. Να περιορίσουμε την εγκληματικότητα που αναπτύσσεταιστο πρόσφορο έδαφος της μαζικής φτώχειας και εξαθλίωσης,και κυρίως να εξαλείψουμε την πιο αποκρουστική και επικίν-δυνη για την κοινωνία μορφή του μεγάλου οργανωμένου εγ-κλήματος, που δεν επιβιώνει και δεν αναπαράγεται χωρίς τηνανοχή ή τη συνενοχή τμημάτων του κρατικού μηχανισμού.Στόχος είναι η εξάρθρωση των κυκλωμάτων εγκληματικότηταςπου εμπλέκουν πολλούς, οι κορυφές των οποίων κατά κανό-να δεν καταλαμβάνονται από μετανάστες αλλά από το εγχώ-ριο οργανωμένο έγκλημα, κάποιες φορές με «‘υψηλές» δια-συνδέσεις. Το εμπόριο ναρκωτικών και όπλων, τα κυκλώματαπροστασίας, το τράφικινγκ, η εργασία υπό συνθήκες δουλεί-ας, η υπερεκμετάλλευση της στέγης, αποτελούν αντικείμενοκρατικών υπηρεσιών και των δυνάμεων ασφαλείας, οι οποίες,δημοκρατικά εκπαιδευμένες και αφοσιωμένες αποκλειστικά στοέργο της αρμοδιότητάς τους, μπορούν να παίξουν και εδώτον ρόλο που θα δίνει επιτέλους σωστό περιεχόμενο στο όνο-μά τους, ρόλο που θα διασφαλίζει παράλληλα τον ομαλό ρυθ-μό ζωής όλων, ιδιαίτερα στις υποβαθμισμένες σήμερα γειτο-νιές των μεγάλων πόλεων.

18. Να προβάλουμε την ανάγκη και να διεκδικήσουμε με όλατα πρόσφορα μέσα το αίτημα για ανατροπή της σημερινήςμορφής ολοκλήρωσης της Ευρώπης, της σημερινής αρχιτε-κτονικής του ευρώ και της νεοφιλελεύθερης λογικής που διέ-πει το κοινό νόμισμα ώστε να επαναθεμελιωθεί συνολικά τοευρωπαϊκό γίγνεσθαι στην κατεύθυνση της δημοκρατικής συγ-κρότησης και λειτουργίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης καιτου σοσιαλισμού. Μέσα από το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αρι-στεράς, τη δράση μας στο ευρωκοινοβούλιο και όλα τα ευ-ρωπαϊκά και διεθνή φόρα συνεργαζόμαστε με άλλες αριστερέςδυνάμεις και αναπτύσσουμε θερμές συντροφικές σχέσεις μετις πολιτικές δυνάμεις και τα κοινωνικά κινήματα στις διάφο-ρες χώρες της Ευρώπης, και όχι μόνον της Ευρώπης, που αν-τιμετωπίζουν τα πράγματα με ανάλογους τρόπους. Ήδη κά-νουμε βήματα για τον έμπρακτο συντονισμό των αντίστοιχωναγώνων. Οι σχέσεις αυτές πρέπει να ενισχυθούν, νέες πρω-τοβουλίες πρέπει να αναληφθούν και τα βήματα πρέπει νασυντονιστούν με περισσότερο αποτελεσματικούς τρόπους.

19. Να νοηματοδοτήσουμε ξανά, έμπρακτα και θεωρητικά,τις έννοιες «εθνικό» και «πατριωτικό», συνδέοντάς τις με τογνήσια «λαϊκό». Ο εθνικισμός και η πατριδοκαπηλία, το τε-λευταίο καταφύγιο των πολιτικών απατεώνων, βρίσκεται σε

ΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣΣΕΛ.

17

1o ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜδιαρκή αντιπαράθεση με τον δημοκρατικό-διεθνιστικό πα-τριωτισμό των λαϊκών τάξεων και της Αριστεράς. Οφείλουμενα συγκροτήσουμε στην παραπάνω βάση την άμυνα και τηνασφάλεια της χώρας και των κατοίκων της. Ελεύθεροι απόοποιεσδήποτε επιβουλές ή πιέσεις άλλων κρατών, παρούσεςή μελλοντικές, και πάντοτε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε τουςσχετικούς κινδύνους, θα μπορούμε να καθορίζουμε ειρηνικάκαι δημοκρατικά το μέλλον μας και το μέλλον των παιδιώνμας.

20. Να αναπτύξουμε μια άλλου τύπου ένταξη στο διεθνέςγίγνεσθαι μέσω μιας ανεξάρτητης, πολυδιάστατης και φιλει-ρηνικής εξωτερικής πολιτικής που θα εδράζεται, στην ισότι-μη συνεργασία, στην εθνική ανεξαρτησία και στην προστασίατης εδαφικής ακεραιότητας της χώρας μας. Εθνική ανεξαρτησίακαι εδαφική-εθνική ακεραιότητα είναι τα αφετηριακά, στα-θερά και μη διαπραγματεύσιμα σημεία της εξωτερικής μαςπολιτικής. Η οργάνωση της εθνικής άμυνας έχει πάντοτε απο-

τρεπτικό χαρακτήρα και αποσκοπεί στην υπεράσπιση των λαϊ-κών κατακτήσεων και της ελεύθερα εκφρασμένης λαϊκής βού-λησης. Στην εκπλήρωση αυτού του στόχου συμβάλλουν ου-σιαστικά ένοπλες δυνάμεις αξιόμαχες, αποκλειστικά εντε-ταλμένες στον αποτρεπτικό και αμυντικό τους ρόλο. Γνωρί-ζουμε ότι η Ελλάδα είναι μεν χώρα της Ευρώπης, αλλά είναιταυτόχρονα χώρα των Βαλκανίων και της Μεσογείου, σε εγ-γύτατη συνάφεια με τις εστίες μόνιμης έντασης που αποτελούνοι χώρες της Μέσης Ανατολής. Η σύνθετη αυτή πραγματικό-τητα εγκυμονεί κινδύνους, αλλά παρέχει και ευκαιρίες. Οι δε-σμοί φιλίας και καλής γειτονίας με όλες ανεξαιρέτως τις χώ-ρες με βάση τον σεβασμό των συνόρων και των κυριαρχικώνδικαιωμάτων και οι εγκάρδιες σχέσεις με τα προοδευτικά κι-νήματα και τις προοδευτικές κυβερνήσεις παντού στον κό-σμο μπορούν να αποτελέσουν ασπίδα προστασίας απέναντιστην εξαιρετικά επισφαλή παγκόσμια κατάσταση, αλλά καιφιλειρηνική ενεργό παρέμβαση στις διεθνείς εντάσεις πουαναπτύσσονται. Η στήριξη της Κυπριακής Δημοκρατίας γιατην επίλυση του Κυπριακού, ο σεβασμός των διεθνών συμ-βάσεων και των σχετικών ψηφισμάτων του ΟΗΕ, η απεμπλο-κή από το ΝΑΤΟ, η κατάργηση των ξένων στρατιωτικών βάσεων,η αποτροπή της στρατιωτικής συνεργασίας με το Ισραήλ πουεγκυμονεί άμεσους κινδύνους στρατιωτικής εμπλοκής της χώ-ρας στις πολεμικές συρράξεις στη Μέση Ανατολή, και η εφαρ-μογή της αρχής «κανείς Έλληνας στρατιώτης σε πολεμικά μέ-τωπα έξω από τα σύνορα της χώρας» συνιστούν άξονες τηςεξωτερικής πολιτικής μας.

21. Να θεσμοθετήσουμε κανόνες δημοκρατικής ρύθμισηςκαι κοινωνικού ελέγχου στα ΜΜΕ, ιδιαίτερα στα ηλεκτρονικάπου χρησιμοποιούν δημόσιες συχνότητες, ώστε, παράλληλαμε την αναβάθμιση των δημόσιων ΜΜΕ, να διαμορφωθεί έναγνήσιο δημοκρατικό περιβάλλον στη δημόσια ζωή και να εξα-σφαλιστεί η έκφραση της κοινωνίας σε πολιτικό – ιδεολογικό– πολιτισμικό επίπεδο, χωρίς την σημερινή επικυριαρχία μη-χανισμών χειραγώγησης.

Να εφαρμόσουμε κανόνες δεοντολογίας ώστε να πάψουν τασυγκεκριμένα ΜΜΕ να αποτελούν χώρο ανομίας και ασυδοσίαςτων συμφερόντων της διαπλοκής και μέσα μαζικής επιρροήςτης οικονομικής ολιγαρχίας. Παράλληλα να στηρίξουμε με κά-θε τρόπο τη δημόσια ραδιοτηλεόραση απαλλάσσοντας τηναπό κάθε κυβερνητικό παρεμβατισμό.

7. Για μια νέα μεταπολίτευση

Οι παραπάνω στόχοι δεν αποτελούν απλό άθροισμα δε-σμεύσεων και διεκδικήσεων. Συνιστούν το συγκεκριμένο προ-γραμματικό πλαίσιο που δεσμεύει τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ και προ-διαγράφει το πώς θα πράξει μια κυβέρνηση της Αριστεράς. Αυ-τό το πλαίσιο δεν δημιουργήθηκε σε συνθήκες εργαστηρίου.Στηρίχθηκε και στηρίζεται στις πλούσιες εμπειρίες μας από τηνενεργό συμμετοχή στους πολύμορφους λαϊκούς αγώνες, στη-ρίχθηκε και στηρίζεται στην κατανόηση των λαϊκών αιτημάτωνκαι στη συστηματική επεξεργασία τους με τη βοήθεια όλων τωνεμπλεκόμενων φορέων και όλων των εξειδικευμένων επι-στημόνων που στρατεύονται μαζί μας.

Αλλά η κατάσταση που βρισκόμαστε σήμερα απαιτεί κάτι πε-ρισσότερο από ένα προγραμματικό πλαίσιο, ακόμη και απόένα πλήρες πρόγραμμα, ακόμη και αν αυτά είναι διαμορφωμέναμε τέτοιους συλλογικούς και δημοκρατικούς όρους. Απαιτεί τηδημιουργία και την έκφραση ενός ευρύτατου και μαχητικού πο-λιτικού ρεύματος δημοκρατικής ανατροπής. Μιλάμε για ένακαταλυτικό ρεύμα που θα λειτουργεί σε κλίμα πλατιάς αλλη-λεγγύης, ανάτασης και έμπνευσης, για ένα ρεύμα που θα συ-σπειρώνει και θα κινητοποιεί εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους.Μιλάμε για ένα ρεύμα που θα συνενώνει δημιουργικά όλοντον κόσμο που ξεχύθηκε στις πλατείες και στις μεγάλες και μι-κρές απεργίες, όλον τον κόσμο στις πόλεις, στις κωμοπόλειςκαι στα χωριά που πλήττεται όλο και περισσότερο βάναυσα από

την τρέχουσα πολιτική, όλους τους κοινωνικούς φορείς, όλεςτις συλλογικότητες και όλες τις πρωτοβουλίες, ολόκληρο τονκοινωνικό ριζοσπαστισμό που έχει αρχίσει να αναδύεται απόκάθε κοινωνικό κύτταρο. Μόνον ένα τέτοιο ρεύμα μπορεί ναοδηγήσει σε μια κυβέρνηση της Αριστεράς και μόνον ένα τέ-τοιο ρεύμα μπορεί να εγγυηθεί την παραπέρα πορεία αυτής τηςκυβέρνησης.

Μια κυβέρνηση της Αριστεράς δεν συνιστά από μόνη της λύ-ση των προβλημάτων της χώρας. Μια κυβέρνηση της Αριστε-ράς μπορεί να σταματήσει τον κατήφορο, να καθαρίσει τοτραπέζι και να θέσει τη χώρα σε νέα τροχιά. Αλλά χωρίς τη λαϊ-κή συνέργεια και τη λαϊκή διαθεσιμότητα, χωρίς την αυτε-νέργεια και τη λαϊκή πρωτοβουλία, χωρίς τη διάχυση της ενερ-γού δημοκρατίας σε κάθε πόρο του κοινωνικού ιστού δεν μπο-ρεί να πράξει περισσότερα ενώ θα κινδυνεύει κάθε στιγμή ναανατραπεί από ισχυρούς εχθρούς που θα συνεχίσουν να κα-ραδοκούν και θα συνεχίσουν να επιμένουν.

Μια κυβέρνηση της Αριστεράς έχει συγκεκριμένο ορίζονταπροσδοκιών: προβαίνει σε μεγάλες ριζοσπαστικές μεταρρυθ-μίσεις, αναλαμβάνει αναπτυξιακές και άλλες πρωτοβουλίεςμε σαφές ταξικό και οικολογικό πρόσημο, ανοίγει νέα πεδία δυ-νατοτήτων και λαϊκής παρέμβασης, βοηθά να δημιουργηθούννέες μορφές λαϊκής έκφρασης και διεκδίκησης, αλλά δεν μπο-ρεί από μόνη της να υλοποιήσει τις μεγάλες αλλαγές που έχειεπιτακτικά ανάγκη η χώρα. Για μια κυβέρνηση της Αριστεράς,η κοινοβουλευτική πλειοψηφία, οσοδήποτε μεγάλη, δεν αρ-κεί. Μια κυβέρνηση δεν ταυτίζεται ποτέ με την καθαυτό εξου-σία, όπως η τελευταία διαχέεται στον κοινωνικό ιστό και όπωςστηρίζεται σε παγιωμένες σχέσεις και νοοτροπίες, στην καλ-λιέργεια της παθητικότητας και στη δύναμη της αδράνειας. Γιααυτόν τον λόγο, εκείνα που επιδιώκει μια κυβέρνηση της Αρι-στεράς δεν μπορούν να επιτευχθούν με βάση τη λογική τηςανάθεσης. Μόνον το ευρύτατο ρεύμα δημοκρατικής ανατρο-πής που θα φέρει την Αριστερά στην κυβέρνηση μπορεί να εγ-γυηθεί την παραπέρα πορεία, όχι απλώς της κυβέρνησης, αλ-λά της ίδιας της χώρας.

Με αυτά δεδομένα, ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ επωμίζεται βαριά καθή-κοντα γιατί χρεώνεται με το να συμβάλει καθοριστικά στησυγκρότηση αυτού του μεγάλου πολιτικού ρεύματος δημο-κρατικής ανατροπής, του ρεύματος που θα οδηγήσει τη χώρασε μια νέα λαϊκή, δημοκρατική και ριζοσπαστική μεταπολί-τευση. Επωμίζεται ειδικότερα το καθήκον να δώσει νέα απο-φασιστική ώθηση στη δουλειά του και να δημιουργήσει μια νέαδυναμική που θα υπερβαίνει τη διστακτικότητα ή ακόμη και τηδυσπιστία που παραμένουν πλατιά διαδεδομένες. Η προσπά-θειά μας, όπως συνεχίζεται, αλλά και όπως ξεκινά πάλι από σή-μερα, πρέπει όχι μόνο να πείσει και ότι είμαστε έτοιμοι να κυ-βερνήσουμε και ότι μπορούμε να κυβερνήσουμε, αλλά κυ-ρίως ότι η λύση των προβλημάτων απαιτεί την ενεργό συ-στράτευση όλων. Από την άλλη μεριά, η δική μας ετοιμότητακαι η δική μας δυνατότητα δεν μπορεί να είναι ούτε αυτάρε-σκη δήλωση ικανοτήτων ούτε διακήρυξη αγνών προθέσεων.Τόσο αυτή η δυνατότητα όσο και αυτή η ετοιμότητα οφεί-λουν να δειγματίζονται αβίαστα από την όλη δράση και λει-τουργία μας, από τη συνέπεια και την αποφασιστικότητά μας,από αυτά που κάνουμε και από αυτά που λέμε, από το πώς σχε-τιζόμαστε με τους άλλους και μεταξύ μας.

Το Ιδρυτικό Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ καλείται να αποτε-λέσει πεδίο δοκιμασίας όλων των παραπάνω, αλλά και ση-μαντικό βήμα στη μακρά πορεία που θα αλλάξει ριζικά, και πάν-τα δημοκρατικά, τη χώρα μας και τις τύχες του λαού της.

ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΗ ΠΑΡ. 18, 19 AΠΟ ΑΝΑΣΑ

Η πολιτική μιας κυβέρνησης της Αριστεράς δεν μπορείπαρά να διέπεται από τις αρχές του ταξικού διεθνισμού, τηςπάλης ενάντια στον πόλεμο και τις ιμπεριαλιστικές επεμ-βάσεις, της προάσπισης της ειρήνης, της φιλίας και αλ-ληλεγγύης ανάμεσα στους λαούς. Στόχος μας είναι νακαλλιεργήσουμε μια άλλου τύπου ένταξη στο διεθνές γί-γνεσθαι μέσω μιας ανεξάρτητης, πολυδιάστατης και φι-λειρηνικής εξωτερικής πολιτικής που θα εδράζεται, στηνισότιμη συνεργασία όλων των λαών, στην εθνική ανε-ξαρτησία και στην προστασία της εδαφικής ακεραιότηταςτης χώρας μας. Εθνική ανεξαρτησία και εδαφική ακεραι-ότητα είναι σταθερά και μη διαπραγματεύσιμα σημεία τηςεξωτερικής μας πολιτικής. Ταυτόχρονα, αφετηριακή θέ-ση της εξωτερικής μας πολιτικής είναι ο σεβασμός των υφι-στάμενων συνόρων στην περιοχή μας. Μια τέτοια πολιτικήείναι εφικτή μόνο όταν εκπορεύεται από ένα δημοκρατι-κά οργανωμένο κράτος που σέβεται τα δικαιώματα όλωντων κατοίκων του. (εθνικές, θρησκευτικές, κοινωνικέςμειονότητες). Με δημοκρατικά οργανωμένες ένοπλες δυ-νάμεις αποκλειστικά στην υπηρεσία της άμυνας της χώ-ρας, με κατεξοχήν αποτρεπτικό χαρακτήρα που αποσκο-πεί στην υπεράσπιση των λαϊκών κατακτήσεων και τηςελεύθερα εκφρασμένης λαϊκής βούλησης. Αυτός είναικατά την αντίληψή μας ο μόνος γνήσιος λαϊκός πατριω-τισμός, σε αντίθεση με τον εθνικισμό και την πατριδοκα-πηλία, το τελευταίο καταφύγιο των πολιτικών απατεώνων,με τους οποίους η Αριστερά βρίσκεται σε διαρκή σύγ-κρουση. Γνωρίζουμε ότι η Ελλάδα είναι μεν χώρα της Ευ-ρώπης, αλλά είναι ταυτόχρονα χώρα των Βαλκανίων καιτης Μεσογείου, σε εγγύτατη συνάφεια με τις χώρες της Μέ-σης Ανατολής. Η σύνθετη αυτή πραγματικότητα εγκυμο-νεί κινδύνους, αλλά παρέχει και ευκαιρίες.

Οι δεσμοί φιλίας και καλής γειτονίας με όλες ανεξαι-ρέτως τις χώρες με βάση τον σεβασμό των συνόρων καιτων κυριαρχικών δικαιωμάτων και οι εγκάρδιες σχέσειςμε τα προοδευτικά κινήματα και τις προοδευτικές κυβερ-νήσεις παντού στον κόσμο μπορούν να αποτελέσουνασπίδα προστασίας απέναντι στην εξαιρετικά επισφαλήπαγκόσμια κατάσταση, αλλά και φιλειρηνική ενεργό πα-ρέμβαση στις διεθνείς εντάσεις που αναπτύσσονται. Ηστήριξη της Κυπριακής Δημοκρατίας για την επίλυσητου Κυπριακού, ο σεβασμός των διεθνών συμβάσεων καιτων σχετικών ψηφισμάτων του ΟΗΕ, η απεμπλοκή από τοΝΑΤΟ, η κατάργηση των ξένων στρατιωτικών βάσεων, ηαποτροπή της στρατιωτικής συνεργασίας με το Ισραήλπου εγκυμονεί άμεσους κινδύνους στρατιωτικής εμπλο-κής της χώρας στις πολεμικές συρράξεις στη Μέση Ανα-τολή, και η εφαρμογή της αρχής «κανείς Έλληνας στρα-τιώτης σε πολεμικά μέτωπα έξω από τα σύνορα της χώρας»συνιστούν άξονες της εξωτερικής πολιτικής μας.

ΣΕΛ.

18

ΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣΣΕΛ.

19

Το κεντρικό θέμα για το ΣΥΡΙΖΑ είναι η συγ-κρότηση και ο σχεδιασμός μιας δέσμης άμε-σων μέτρων για την αντιμετώπιση των συνε-πειών της κρίσης, για να σταματήσει η διαδι-κασία μεταφοράς των βαρών της κρίσης στουςεργαζόμενους και τον κόσμο της εργασίας γε-νικότερα (άνεργοι, συνταξιούχοι), στη νεολαίακαι στα φτωχά λαϊκά στρώματα, στους αυτοα-πασχολούμενους και μικροεπαγγελματίες τηςπόλης και της υπαίθρου. Αυτή η δέσμη μέτρωνθα είναι συνυφασμένη με ένα μεταβατικό πρό-γραμμα για την εγκαθίδρυση ενός νέου οικο-νομικού προτύπου ανάπτυξης και νέων οικο-νομικών και κοινωνικών σχέσεων, με κατεύ-θυνση τη σοσιαλιστική οικονομία και κοινωνία.

Στο πλαίσιο αυτό, της άμεσης δέσμης μέ-τρων ανακοπής της κρίσης και του νέου οικο-νομικού προτύπου μετάβασης στο σοσιαλισμό,προτείνουμε:

1) ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥΚΡΑΤΙΚΟΥ ΧΡΕΟΥΣ

Άμεση, χωρίς όρους, προϋποθέσεις καιμνημονιακές δεσμεύσεις, διαγραφή τουελληνικού κρατικού χρέους. Ο ΣΥΡΙΖΑ θε-ωρεί ότι το υπέρογκο και δυσβάσταχτο κρατι-κό χρέος είναι βαθιά άδικο και ταξικό, ενώστο μεγαλύτερο μέρος του είναι παράνομοκαι επαχθές. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αναγνωρίζειαυτό το χρέος σαν χρέος του ελληνικού λα-ού, πέραν του ότι έχει καταστεί εκ των πραγ-μάτων και μη βιώσιμο, διότι δεν μπορεί ναεξυπηρετηθεί και πολύ περισσότερο να απο-πληρωθεί, χωρίς να εξοντωθούν η εργατικήτάξη και ο λαός μας.

Η άμεση, χωρίς όρους και μνημονιακές υπο-χρεώσεις, διαγραφή του ελληνικού κρατικούχρέους, πέρα από δίκαιη και αναγκαία, είναι θε-μελιώδης προϋπόθεση για να απελευθερω-θούν πολύτιμοι πόροι για την ανατροπή τηςλιτότητας και την υλοποίηση ενός μεταβατι-κού προγράμματος σε σοσιαλιστική κατεύ-θυνση.

Μια κυβέρνηση της Αριστεράς θα προσπα-θήσει καταρχήν να διαγράψει το χρέος -ή του-λάχιστον το συντριπτικά μεγαλύτερο μέροςτου- μέσα από διαπραγματεύσεις. Στο βαθμόπου η προσπάθεια αυτή δεν θα αποφέρει γρή-γορα θετικά αποτελέσματα, η κυβέρνηση τηςΑριστεράς θα προχωρήσει άμεσα στη διακοπήαποπληρωμής του χρέους (τόκων και χρε-ολυσίων) και στη διαγραφή του, επικαλού-μενη νόμιμους λόγους επιβίωσης του ελ-ληνικού λαού και τις αρχές του ΟΗΕ, πουεπιβάλλουν στις κυβερνήσεις να θέτουν τουςθεμελιώδεις όρους επιβίωσης των λαώντους πάνω από οποιαδήποτε άλλη σκοπιμό-τητα ή «υποχρέωση».

Στη βάση της αδιαπραγμάτευτης θέσηςτου και δέσμευσής του για τη διαγραφήτου ελληνικού κρατικού χρέους, ο ΣΥΡΙΖΑθα ζητήσει τη συμπαράσταση των κινημά-των και της Αριστεράς σε ευρωπαϊκό καιδιεθνές επίπεδο, ενώ ταυτόχρονα θα αναλά-

βει πρωτοβουλίες ώστε να τεθεί το ζήτηματης διαγραφής των κρατικών χρεών κατάπροτεραιότητα στις χώρες του Τρίτου Κό-σμου και τις αδύναμες-υπερχρεωμένες χώ-ρες του ευρωπαϊκού Νότου. Ο ΣΥΡΙΖΑ θααναλάβει το επόμενο διάστημα άμεσες αγωνι-στικές πρωτοβουλίες σε αυτήν την κατεύθυν-ση, συμπεριλαμβανομένης και της σύγκλη-σης μιας ευρωπαϊκής διάσκεψης, η οποία,ανεξάρτητα από τη μορφή και το εύρος τηςσυμμετοχής, θα μπορούσε να υποβοηθήσειστη διαμόρφωση κλίματος και αγώνων γιατη διαγραφή των κρατικών χρεών σε ευ-ρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο.

2. . ΑΚΥΡΩΣΗ - ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΑΚΩΝ ΣΥΜΒΑΣΕΩΝ

Η κυβέρνηση της Αριστεράς ταυτόχρο-να με την ακύρωση των μνημονίων θαπροχωρήσει άμεσα στην ακύρωση - κατάρ-γηση των «νεοαποικιακών» δανειακώνσυμβάσεων που συνομολόγησαν με τηντρόικα και ψήφισαν με διαδικασίες κατά-φωρης παραβίασης του Συντάγματος οιμνημονιακές κυβερνήσεις.

Η επαναδιαπραγμάτευση με την τρόι-κα αυτών των δανειακών συμβάσεων δεν εί-ναι νοητή, αφού στόχος της κυβέρνησηςτης Αριστεράς είναι η διαγραφή του χρέουςπου αντιπροσωπεύουν αυτές οι δανειακέςσυμβάσεις και όχι η αλλαγή των όρωναποπληρωμής τους, ενώ και αυτοί οι όροιπου θα συμπεριλαμβάνουν αυτές οι δανει-ακές συμβάσεις είναι όροι ακραίας υπο-τέλειας και δεν είναι διαπραγματεύσιμοι,αφού δεν υπάρχουν καλοί και κακοί όροισε συμφωνία με την τροϊκανή κηδεμόνευση.

Άλλωστε, η διαγραφή του χρέους, που θαέχει προωθήσει η κυβέρνηση της Αριστεράς, θαέχει αχρηστεύσει στην πράξη αυτές τις δα-νειακές συμβάσεις, των οποίων θα έχει εκλεί-ψει το δανειακό αντίκρισμα.

Η ακύρωση - κατάργηση των «νεοαποικια-κών» δανειακών συμβάσεων δεν πρόκειται ναπροκαλέσει ανυπέρβλητα προβλήματα χρη-ματοδότησης στον κρατικό προϋπολογι-σμό (όπως ισχυρίζεται η τρομοκρατική προ-παγάνδα των εκπροσώπων του συστήματος)διότι η τροϊκανή χρηματοδότηση κατευθυνό-ταν στο συντριπτικό της μέρος στην αποπλη-ρωμή των τοκοχρεολυσίων του ελληνικούκρατικού χρέους, τα οποία με τη διαγραφή τουχρέους θα εξαλειφθούν ως υποχρέωση. Στηχειρότερη περίπτωση που ο νέος προϋπο-λογισμός μιας κυβέρνησης της Αριστεράς θαπαρουσιάζει πρωτογενές έλλειμμα, αυτό θα εί-ναι εξαιρετικά μικρό και θα μπορεί να καλυφθείχωρίς ιδιαίτερες δυσχέρειες.

3. ΕΘΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ - ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ-ΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ

Κεντρική θέση του ΣΥΡΙΖΑ για τη διέξοδοαπό την κρίση αλλά και την εκπλήρωση όλωντων ως άνω μέτρων, είναι η άμεση εθνικο-ποίηση – κοινωνικοποίηση των τραπεζών

και ο γενικότερος αναπροσανατολισμός τουςώστε να διαδραματίσουν αποκλειστικά ένα νέοαναπτυξιακό, επενδυτικό, παραγωγικό καικοινωνικό ρόλο.

Η εθνικοποίηση – κοινωνικοποίηση καιο επαναπροσανατολισμός του τραπεζικούσυστήματος θα είναι ένα από τα πρώτα άμεσαμέτρα της κυβέρνησης της Αριστεράς, πολύπερισσότερο όταν στην ουσία το ελληνικό δη-μόσιο έχει χρηματοδοτήσει με διάφορες μορφέςτις τράπεζες με ένα πακτωλό πολλών δεκά-δων δις, με τελευταία περίπτωση την χορήγη-ση του τρομακτικού ποσού των 50 δις για τηνεπανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, τοοποίο φορτώθηκε ως δάνειο στο ελληνικόδημόσιο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αποδέχεται σε καμία περί-πτωση τους όρους και τις ρυθμίσεις κάτωαπό τις οποίες προωθείται η επανακεφαλαι-οποίηση των τραπεζών, με τη διάκρισή τουςσε συστημικές και μη, με τις πρώτες να πα-ραμένουν με δανεικά κεφάλαια του δημοσίουείτε στην ιδιωτική διαχείριση είτε στον έλεγχοτου εκτός δημοσίου ΤΧΣ, δηλ. στα χέρια τωνκυρίαρχων της ΕΕ – ΕΚΤ και στην ουσία τηςΓερμανίας και τις δεύτερες να χαρίζονται με«προίκα» στις «συστημικές» τράπεζες.

Ο ΣΥΡΙΖΑ σε κάθε περίπτωση θα καταργή-σει τις ρυθμίσεις της επανακεφαλαιοποί-ησης των τραπεζών, και ειδικότερα τον απα-ράδεκτο ρόλο του ΤΧΣ και θα προωθήσει τοπλήρες και ουσιαστικό πέρασμα όλων τωντραπεζών σε δημόσια ιδιοκτησία και δια-χείριση με νέο προσανατολισμό.

Ειδικότερα, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αποδέχεται καιδεν αναγνωρίζει τα σκανδαλώδη τετελε-σμένα από το απαράδεκτο σπάσιμο της Αγρο-τικής Τράπεζας και τη χαριστική με «προ-ίκα» 7,5 δισ. παραχώρηση της «καλής»ΑΤΕ στην Τράπεζα Πειραιώς.

Όπως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αποδέχεται το σκαν-δαλώδες και αυθαίρετο σπάσιμο του Τ. Τ.σε «καλή» και «κακή» Τράπεζα, με στόχο τηνεκχώρηση του καλού κομματιού με «προίκα»4,5 δισ. σε μία από τις «συστημικές» τράπε-ζες.

Αυτοί οι σχεδιασμοί είναι επιζήμιοι,απαράδεκτοι, αυθαίρετοι και σκανδαλώ-δεις και μια κυβέρνηση της Αριστεράς θατους ακυρώσει.

Η κυβέρνηση της Αριστεράς θα ακυρώσειτη λεγόμενη «πώληση» της ΑΤΕ και θα επα-ναφέρει την τελευταία σε πλήρη λειτουργίαμε νέο προσανατολισμό και ανασυγκροτημένη,προκειμένου να υπηρετήσει το μεταβατικό -προοδευτικό σχέδιο στήριξης της μικρομεσαί-ας αγροτιάς και ανάπτυξης της πρωτογενούςπαραγωγής στη χώρα μας.

Ο ΣΥΡΙΖΑθα αγωνισθεί για να αποτρέψει τηπώληση-χάρισμα του Τ. Τ. σε άλλο τραπεζικόόμιλο και σε περίπτωση που μια τέτοια εξέλι-ξη δεν ματαιωθεί, από κυβερνητικές θέσεις θατην ακυρώσει, επανακτώντας, υπό δημόσιαιδιοκτησία και έλεγχο, ένα ανασυγκροτη-

μένο και δυναμικό Τ. Τ., το οποίο σε στενήδιασύνδεση με τα δημόσια ΕΛΤΑ θα καταστείβραχίονας για τη στήριξη και ανάπτυξη τηςλαϊκής αποταμίευσης, των λαϊκών καταθέσε-ων και ειδικότερα της περιφερειακής ανάπτυ-ξης.

Στο πλαίσιο μιας νέας σεισάχθειας, ο ΣΥ-ΡΙΖΑ θα προχωρήσει σε μέτρα που θα σταμα-τήσουν το κύμα κατασχέσεων και πλειστη-ριασμών περιουσιακών στοιχείων (κινη-τών και ακινήτων) όταν αυτά βρίσκονται κάτωαπό ένα όριο, ενώ θα απαγορευθεί πλήρως ηκατάσχεση της πρώτης κύριας κατοικίας και ηκατάσχεση μισθών και συντάξεων.

Ο ΣΥΡΙΖΑ θα προχωρήσει στην άμεση κα-τάργηση του διάτρητου διατραπεζικού συστή-ματος «Τειρεσίας», το οποίο λειτουργεί σαντυφλό όργανο των τραπεζών και σύστημαεξουθένωσης και εξόντωσης των μισθωτώνκαι των πιο αδύναμων εμπορικών, επαγ-γελματοβιοτεχνικών στρωμάτων.

4. ΤΕΛΟΣ ΣΤΙΣΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ -ΕΘΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ

ΥΠΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΕΛΕΓΧΟ ΤΩΝ ΠΡΩΗΝ ΔΕΚΟΚΑΙ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΩΝ ΤΟΜΕΩΝ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

Ο ΣΥΡΙΖΑ αγωνίζεται με όλες του τις δυ-νάμεις για να μπει τέλος στο κύμα τωνιδιωτικοποιήσεων που έχει εξαπολύσει ηκυβέρνηση Σαμαρά, όχι μόνο για τις διάτρη-τες, διαπλεκόμενες και σκανδαλώδεις δια-δικασίες που ακολουθούνται ούτε αποκλει-στικά για το εξευτελιστικό, στη συντριπτικήπλειονότητα των περιπτώσεων, τίμημα τηςεκποίησης, αλλά κυρίως γιατί εμπορευματο-ποιούν θεμελιώδη αγαθά και υπηρεσίες, εί-ναι επιζήμιες για το Δημόσιο και ενισχύουνένα οικονομικό πρότυπο του πιο άγριου κα-πιταλισμού, ενώ μετατρέπουν την Ελλάδα σεάθυρμα και προτεκτοράτο των πιο τυφλώνιδιωτικών κερδοσκοπικών συμφερόν-των, εγχώριων και πολυεθνικών.

Σε αυτό το πλαίσιο, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αντί-θετος και αγωνίζεται για να ματαιωθούν οιιδιωτικοποιήσεις που έχουν προγραμμα-τιστεί για το αμέσως επόμενο διάστημα: του«Ελ. Βενιζέλος», της ΔΕΗ, της ΔΕΠΑ και τουΔΕΣΦΑ, της ΕΥΑΘ και ΕΥΔΑΠ, του ΟΛΠ καιτου ΟΛΘ κ. λπ.

Αγωνιζόμενος ενάντια στην ιδιωτικο-ποίησή τους, ο ΣΥΡΙΖΑ δεσμεύεται ότι θααγωνιστεί και από τη θέση της κυβέρνησηςτης Αριστεράς θα επιβάλει με όλα τα διαθέσι-μα μέσα την πλήρη εθνικοποίηση - κοινω-νικοποίηση αυτών των επιχειρήσεων, υπόεργατικό και κοινωνικό έλεγχο, με στόχο νααναδιοργανωθούν και αναπροσανατολιστούνστην εξυπηρέτηση των κοινωνικών αναγκώνκαι όχι του κέρδους, στη στήριξη ενός συνο-

ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΕΚΔΟΧΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑΣ(εναλλακτικά στο Μέρος Β, σημείο «6. Οι προγραμματικοί μας στόχοι», σελ. 15)

Τροποποιήσεις σημείων των προγραμματικών στόχων

1o ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜΣΕΛ.

20λικού κοινωνικού σχεδίου και ενός νέου,μεταβατικού προτύπου ανάπτυξης με σοσια-λιστική κατεύθυνση και περιεχόμενο.

Σε αυτή την κατεύθυνση οργανικό στοιχείοαποτελεί η προστασία του περιβάλλον-τος, ο κοινωνικός-οικολογικός μετασχη-ματισμός της κοινωνικής παραγωγής, η προ-στασία των τοπικών οικοσυστημάτων και τωντοπικών παραγωγικών δραστηριοτήτων, μεουσιαστική συμμετοχή των τοπικών κοινω-νιών σε όλα τα στάδια του σχεδιασμού και τηςλήψης αποφάσεων. Η απόλυτη προτεραι-ότητα της εξυπηρέτησης των κοινωνικώναναγκών συνδέεται άρρηκτα με την ποιότη-τα των ζωτικών συνθηκών διαβίωσης της με-γάλης κοινωνικής πλειοψηφίας, την άμεσηαναστροφή της περιβαλλοντικής υποβάθμι-σης και την ανάσχεση της κλιματικής αλλα-γής, οι συνέπειες της οποίας πλήττουν με με-γαλύτερη οξύτητα τους/τις ποιο κοινωνικά–οικονομικά ευάλωτους/ες. Το φυσικό πε-ριβάλλον δεν είναι «εργοτάξιο του κεφαλαί-ου», των επενδυτών και της ανάπτυξής τους.

Συνολικότερα, ο ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει ότι μια κυ-βέρνηση της Αριστεράς, μη αναγνωρίζονταςκαι ακυρώνοντας τα σκανδαλώδη και αντι-κοινωνικά τετελεσμένα των ιδιωτικοποιήσεων,θα επαναφέρει, αξιοποιώντας κάθε διαθέ-σιμο μέσον, υπό πλήρη δημόσια ιδιοκτη-σία και εργατικό – κοινωνικό έλεγχο όλεςτις δημόσιες επιχειρήσεις, καθώς και ταδημόσια φυσικά αγαθά και τα δημόσιαακίνητα που εκποίησαν οι κυβερνήσεις τωντελευταίων χρόνων.

Ο ΣΥΡΙΖΑ υπογραμμίζει ότι, στο πλαίσιομιας πολιτικής προοδευτικής διεξόδου απότην κρίση και ενός μεταβατικού προγράμματοςσοσιαλιστικής προοπτικής, θα προχωρήσειστην εθνικοποίηση - κοινωνικοποίησηόλων των στρατηγικών τομέων και κλά-δων της ελληνικής οικονομίας και όσωνκλάδων και επιχειρήσεων κριθεί αναγκαίο,προκειμένου να υπηρετηθεί στο πλαίσιο αυτόη ανάπτυξη με βάση τις κοινωνικές ανάγκες καιτο κοινωνικό σχέδιο, η απασχόληση και η πα-ραγωγική ανασυγκρότηση.

Πιο συγκεκριμένα, μια κυβέρνηση της Αρι-στεράς θα ανασυγκροτήσει, θα επαναπροσα-νατολίσει και θα θέσει υπό πλήρη δημόσιαιδιοκτησία, δημόσια διαχείριση, εργατικό καικοινωνικό έλεγχο, πρώτα απ’ όλα τους στρα-τηγικούς τομείς και κλάδους:

- Το χρηματοπιστωτικό τομέα, σύμφω-να με τα όσα έχουμε αναφέρει.

-Τον τομέα της ενέργειας σε όλες τις πτυ-χές και τις εκφάνσεις της, συμπεριλαμβανο-μένου του τομέα διύλισης των πετρελαιοει-δών.

- Τον τομέα των τηλεπικοινωνιών, μεπρώτο βήμα την επαναφορά υπό δημόσια ιδιο-κτησία και διαχείριση του ΟΤΕ.

- Τα μέσα τακτικής μαζικής μεταφοράςκαι πρώτα απ’ όλα το σιδηρόδρομο, ενώ πρώ-το βήμα σε αυτήν την κατεύθυνση θα είναι ησυγκρότηση δημόσιας επιχείρησης ακτο-πλοϊκών υπηρεσιών.

- Τα λιμάνια της χώρας και πρώτα απ’ όλατον ΟΛΠ και τον ΟΛΘ, με την αμφισβήτησητης παρουσίας της COSCO στο λιμάνι του Πει-ραιά.

- Τις στρατηγικές υποδομές και πρώτα

απ’ όλα τα αεροδρόμια και τους αυτοκινη-τόδρομους, με τον τερματισμό των εξουθε-νωτικών διοδίων.

- Τις ταχυδρομικές υπηρεσίες και πρώτααπ’ όλα τα ΕΛΤΑ.

- Την αμυντική βιομηχανία, με αιχμή τηνΕΑΒ, την ΕΛΒΟ, την ΠΥΡΚΑΛ.

Η κυβέρνηση της Αριστεράς, μαζί με τουςστρατηγικούς τομείς, θα προχωρήσει άμεσαστο πέρασμα στο δημόσιο ορισμένων κρίσι-μων κλάδων της οικονομίας στους οποί-ους η ελληνική οικονομία διαθέτει παρα-γωγικές δυνατότητες και προοπτικές ή έχειανάγκες και οι οποίοι για να επιβιώσουν και νααναπτυχθούν απαιτούν την άμεση δημόσιαστήριξη.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα σε αυτήν τηνκατεύθυνση είναι ο κρίσιμος κλάδος των Ναυ-πηγείων και της Ναυπηγοεπισκευής. Ηκυβέρνηση της Αριστεράς θα θέσει υπό δη-μόσια ιδιοκτησία και έλεγχο τα Ναυπηγείατης χώρας, τα οποία και θα ανασυγκροτήσει,σχεδιάζοντας μια νέα εθνική ναυπηγική πο-λιτική, ενώ θα θέσει υπό δημόσιο έλεγχο καιτη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη του Πε-ράματος.

Το πέρασμα στρατηγικών τομέων και κλά-δων της οικονομίας σε δημόσια ιδιοκτησία καιέλεγχο δεν έχει την παραμικρή σχέση με τονκυβερνητικό - κομματικό έλεγχό τους και τηδιαπλεκόμενη λειτουργία τους με μεγάλαιδιωτικά συμφέροντα ή με τον ονομαζόμε-νο «κρατισμό».

Η κυβέρνηση της Αριστεράς, αντίθετα,θα ακολουθήσει μια πορεία αποδυνάμωσηςτων κατασταλτικών και καταπιεστικώνλειτουργιών του κράτους και τσακίσματοςτων διαπλοκών του με τα ιδιωτικά καπιταλι-στικά συμφέροντα, μετατρέποντας σταθεράτις παλιές αλωμένες κρατικές γραφειοκρατίεςσε δημόσιες κοινωνικοποιημένες λειτουργίες,που θα εργάζονται συλλογικά και καινοτόμα, μενέες αρχές, αξίες και προσανατολισμό, υπό τονακατάπαυστο εργατικό - κοινωνικό έλεγχο καιτις οποίες οι εργαζόμενοι θα υπηρετούν δου-λεύοντας υπεύθυνα και ευσυνείδητα σε όφελοςτου κοινού συμφέροντος, λογοδοτώντας γι’αυτό συνεχώς στους θεσμούς εργατικού καικοινωνικού ελέγχου.

Η κυβέρνηση της Αριστεράς, με την εθνικο-ποίηση - κοινωνικοποίηση των στρατηγικώντομέων της οικονομίας και την επιτυχή και

αποδοτική έκβαση του εγχειρήματος, θα εγ-καινιάσει μια ουσιαστικότερη πορεία στα-διακής κοινωνικοποίησης των βασικώνμέσων παραγωγής και των οικονομικώνλειτουργιών, με στρατηγικό ορίζοντα το σο-σιαλισμό, που θα έχει άμεσους και μεγάλουςπρωταγωνιστές τις δυνάμεις της εργασίας.

5. ΕΡΓΑΤΙΚΌΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣΕΛΕΓΧΟΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΚΑΙΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ

Θεμελιώδες μέτωπο της Αριστεράς είναι ηαποκατάσταση της δημοκρατίας στους χώ-ρους παραγωγής. Θα παλέψουμε για να φυ-σήξει ο αέρας της δημοκρατίας και η εφαρ-μογή και όχι μόνο η θεσμοθέτηση, ενόςνέου πολύ πιο προωθημένου εργατικούδικαίου σε όλη την έκταση της παραγω-γής, ώστε να πάψει το εργοστάσιο και ο χώροςεργασίας να είναι άβατο και φέουδο του εργο-δότη. Η δημοκρατία στους εργασιακούςχώρους συνιστά προϋπόθεση και όρο ώστε οιεργαζόμενοι όχι μόνο να πάψουν να είναι οισύγχρονοι «δουλοπάροικοι», αλλά και να με-τατραπούν από απλός «συντελεστής παραγω-γής» για το κεφάλαιο, σε πρωταγωνιστές,προχωρώντας σε μορφές ελέγχου της πα-ραγωγής και των υπηρεσιών.

Στο πλαίσιο μιας τέτοιας δέσμης μέτρων, ηκυβέρνηση της Αριστεράς και το εργατικό κί-νημα θα θεσμοθετήσουν τον πιο αυθεντικό καιουσιαστικό εργατικό και κοινωνικό έλεγχο σεόλη την έκταση της παραγωγής και τηςκοινωνίας.

Στόχος της κυβέρνησης της Αριστεράς εί-ναι να απελευθερώσει την πρωτοβουλία τηςεργατικής τάξης, ώστε να ανυψωθεί σε ηγέτι-δα κοινωνική δύναμη, που θα καθορίσει τιςμεγάλες αλλαγές σε σοσιαλιστική κατεύ-θυνση. Χωρίς τη δημιουργική πρωτοβουλίατης εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκώνστρωμάτων, χωρίς τη γενική ανάταση της αυ-τενέργειάς τους, χωρίς οι ίδιοι οι άνθρωποι ναπάρουν τη ζωή τους στα χέρια τους, η κοινω-νία θα παραμένει δέσμια των συμφερόντωντου κεφαλαίου και η οικονομία θα λειτουργείμε υπέρτατο κριτήριο το κέρδος, και κανένασχέδιο για μεγάλες ανατροπές με κατεύθυνσητο σοσιαλισμό δεν μπορεί να υλοποιηθεί.

Θεωρούμε όλα αυτά τα μέτρα, τις πρωτο-βουλίες και τους αγώνες σαν τα πρώτα βήμα-

τα σε μια διαδικασία που οφείλει γρήγορα ναπροσανατολιστεί στην κατεύθυνση τηςπλήρους κοινωνικοποίησης των μέσωνπαραγωγής και της συγκρότησης απότους ίδιους τους εργαζόμενους των δικώντους μορφών εξουσίας για την κοινωνία τηςεργατικής και κοινωνικής αυτοδιεύθυνσης.

6. ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΕΑ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

Οι παγκόσμιες ανισότητες στην καπιταλι-στική ανάπτυξη, η ιμπεριαλιστική εκμε-τάλλευση του Τρίτου Κόσμου και η διαμόρ-φωση εκτεταμένων και διευρυνόμενων ζω-νών εξαθλίωσης σε μεγάλες περιοχές τουπλανήτη, οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι και ταεμπάργκο που εξαθλιώνουν ολόκληρους λα-ούς, οι τοπικοί πόλεμοι και τα δικτατορικάκαθεστώτα, είναι οι αιτίες που τα μαζικά με-ταναστευτικά ρεύματα προς τις χώρες του ανα-πτυγμένου καπιταλισμού συνεχίζονται, με αυ-ξομειώσεις στην έντασή τους, ανάλογα με τηνπαγκόσμια οικονομική συγκυρία ή και πολιτι-κά γεγονότα και πολεμικά μέτωπα.

Η Ελλάδα, στο σταυροδρόμι τριών ηπεί-ρων και ως μέλος της Ευρωζώνης και τηςΕ.Ε., είναι εκ των πραγμάτων ίσως η μεγαλύ-τερη πύλη εισόδου για τα οικονομικά καιπροσφυγικά μεταναστευτικά ρεύματα πουκατευθύνονται κατά κύριο λόγο προς την Ευ-ρώπη και εγκλωβίζονται εδώ λόγω της απα-ράδεκτης Συμφωνίας Δουβλίνο ΙΙ, πουυπέγραψαν και υλοποιούν οι ελληνικές κυ-βερνήσεις. Σε αυτό το πλαίσιο, η Ελλάδα και οευρωπαϊκός Νότος δεν δοκιμάζονται μόνοαπό τις πολιτικές της μνημονιακής «νεοα-ποικιοποίησης» και λεηλασίας αλλά αξιο-ποιούνται και σαν ιδιόμορφο «φίλτρο» καιδικλίδα ασφαλείας του ευρωπαϊκού Βορράαπό μη επιθυμητά για τις κυρίαρχες ελίτ με-ταναστευτικά ρεύματα, τα οποία συσσω-ρεύονται στις μεσογειακές χώρες-πύλες εισό-δου.

Όσο η χώρα μας διατηρούσε σχετικά «υψη-λούς» αναπτυξιακούς ρυθμούς και την ανερ-γία σε σχετικά χαμηλά επίπεδα, το ζήτημα τωνμεταναστών δεν είχε ιδιαίτερη επίδραση στοπολιτικό σκηνικό και δεν προκαλούσε τέτοιαςέκτασης κοινωνικές και πολιτικές διεργασίες,αντίθετα μάλιστα, στις αρχικές φάσεις τα μαζι-κά μεταναστευτικά ρεύματα υποβοήθησαν ση-

ΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣΣΕΛ.

21μαντικά τον ελληνικό αστισμό με τα ευτελήμεροκάματα και τη μαύρη εργασία.

Με το ξέσπασμα, όμως, της κρίσης, την εφαρ-μογή μνημονιακών πολιτικών γενικής κατε-δάφισης κατακτήσεων και δικαιωμάτων,την καλπάζουσα ύφεση, τη διάλυση των ερ-γασιακών σχέσεων, την αλματώδη αύξησητης ανεργίας και τα φαινόμενα μετανά-στευσης νέων από τη χώρα μας, τώρα, προςτην Ευρώπη, στο έδαφος του ζητήματος τωνμεταναστών ενεργοποιούνται έντονες πολιτι-κές, ιδεολογικές και κοινωνικές διεργασίες καιαντιπαραθέσεις. Σε αυτές τις συνθήκες, η τά-ση των κυρίαρχων τάξεων στοχεύει στη μετα-τροπή ολοένα ευρύτερων τμημάτων των ντό-πιων εργαζομένων σε αδήλωτους - ανασφά-λιστους εργαζόμενους με μεροκάματα πείνας,ενώ η θέση των μεταναστών εργαζομένωνσυμπιέζεται ακόμη περισσότερο σε «παράνο-μους» σκλάβους τύπου Μανωλάδας. Με δεδο-μένη την επιδείνωση της κατάστασης που προ-καλούν η κρίση και οι συνέπειες των μνημονίωνκαι της λιτότητας, οι ξενοφοβικές ακροδε-ξιές κυβερνητικές πολιτικές, η δράση ισχυ-ρών ρατσιστικών θυλάκων στα δυναμικά τμή-ματα του κράτους και των ΜΜΕ, η ασύδοτη καιδουλεμπορική δράση μεγάλων μερίδων τουελληνικού κεφαλαίου και οπωσδήποτε η ρα-τσιστική και συχνά δολοφονική δράσητης νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής, δημι-ούργησαν και επιδείνωσαν εξαιρετικά ένα κλί-μα ξενοφοβίας μέσα στην κοινωνία και μέσαστα εργατικά - λαϊκά στρώματα, το οποίο ανδεν ανακοπεί, μπορεί να έχει πολύ επικίνδυ-νες συνέπειες τόσο για τις συνθήκες ζωής καιτα δικαιώματα των ίδιων των μεταναστών όσοκαι για τις πολιτικές εξελίξεις.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν περιορίζει το ζήτημα των με-ταναστών μόνο στο πεδίο των αυτονόητωνανθρώπινων δικαιωμάτων τους και δια-φωνεί με προσεγγίσεις που υποβαθμίζουν τογεγονός ότι η πλειονότητα των μεταναστώνπου ζουν στη χώρα μας είναι εργαζόμενοικάτω από τις πιο απάνθρωπες συνθήκες.

Το πρώτιστο για την Αριστερά και αυτό πουτη διακρίνει θετικά σε σχέση με τις φιλελεύ-θερες δικαιωματικές απόψεις, ακόμα και τιςπλέον προωθημένες και τις απόψεις των μηκυβερνητικών οργανώσεων, είναι ότι βλέ-πει τους μετανάστες όχι μόνο από την άποψητων δικαιωμάτων τους, αλλά πρώτα απ’ όλακαι κυρίως ως εργαζόμενους, ως τμήμα τηςεργατικής τάξης της χώρας μας και μάλιστατο πλέον ευάλωτο, ανυπεράσπιστο και εκ-μεταλλευόμενο.

Η προσπάθεια της Αριστεράς στο χώρο τωνμεταναστών, ανεξαρτήτως εθνικότητας καιπροέλευσης, οφείλει να στοχεύει, ταυτόχρο-να, στην ταξική τους συνειδητοποίηση,στον πολιτικό - ιδεολογικό επαναπροσα-νατολισμό τους και στη συμμετοχή τουςστους κοινούς αγώνες της εργατικής τάξηςτης χώρας μας και του λαού ενάντια στηντρόικα και τα μνημόνια, για ανθρώπινεςκαι αξιοπρεπείς εργασιακές σχέσεις, για μιαπροοδευτική και σοσιαλιστική Ελλάδα.

Αυτά σημαίνουν ότι η Αριστερά στο πλαίσιοτης στροφής της στους χώρους εργασίας, στηνεργατική τάξη και στους αγώνες της και στηνπαρέμβασή της στα συνδικάτα, οφείλει να ανα-πτύξει μια ειδική μεγάλη προσπάθεια μέσα

στους μετανάστες εργαζόμενους, ως οργα-νικό, αναπόσπαστο και κρίσιμο τμήμα της σύγ-χρονης εργατικής τάξης.

Η Αριστερά πρέπει πρώτα απ’ όλα να εργα-στεί ώστε τα συνδικάτα σε όλους τους τομείςνα ανοίξουν τολμηρά τις πόρτες τους στουςξένους εργαζόμενους και να υπερασπιστούντα εργασιακά δικαιώματά τους, σπάζονταςτους δισταγμούς, τις προκαταλήψεις και τιςαντιστάσεις σε αυτήν την κατεύθυνση.

Την ίδια ώρα η Αριστερά πρέπει να ανοίξειτολμηρά τις κομματικές γραμμές της στουςξένους που ζουν και εργάζονται στη χώρα μας,αφού στα μέλη και πολύ περισσότερο στα στε-λέχη της είναι ανύπαρκτη η παρουσία με-ταναστών.

Αν ως Αριστερά δεν μπορέσουμε να δια-μορφώσουμε ένα μεγάλο αριστερό πολιτι-κό ρεύμα μέσα στους μετανάστες, ανεξάρ-τητα από την καταγωγή και τη θρησκεία τους,αν δεν κάνουμε βήματα ένταξης των εργαζό-μενων μεταναστών στο εργατικό κίνημα καιστις γραμμές της ίδιας της Αριστεράς, αν δενδιαμορφώσουμε πρώτα απ’ όλα ένα μεγάλομέτωπο Ελλήνων και μεταναστών εργα-τών για να καταπολεμήσουμε αποφασιστικάπρώτα απ’ όλα τη «μαύρη» εργασία που είναικυρίαρχη στους ξένους εργάτες, αν δεν θέ-σουμε ως στόχο και κάνουμε βήματα για έναεργατικό κίνημα με τη συμμετοχή των με-ταναστών εργαζομένων, τότε είναι πολύ δύ-σκολο να καταπολεμήσουμε τις ρατσιστικέςπολιτικές και ιδέες που κερδίζουν έδαφος καινα διαμορφώσουμε ως Αριστερά θετικές προ-οπτικές.

Σε αυτή την κατεύθυνση, η Αριστερά αγω-νίζεται ενάντια στον άγριο κρατικό αυταρ-χισμό και καταστολή σε βάρος των μετανα-στών (επιχειρήσεις-«σκούπα», αυθαίρετες συλ-λήψεις και βασανιστήρια κ. λπ. ), ενάντια στηνασύδοτη και συχνά εγκληματική συμπε-ριφορά σε βάρος τους από μεγάλες μερίδεςτου ελληνικού κεφαλαίου (που γεννά«Μανωλάδες»), ενάντια στα κάθε λογής κυ-κλώματα, ελληνικά και ξένα, «προστασίας»και εκμετάλλευσης μεταναστών και κυρίωςενάντια στις δολοφονικές επιθέσεις που δέ-χονται από ρατσιστικές και φασιστικέςσυμμορίες.

Η Αριστερά με τους αγώνες της διεκδικείκαι ως κυβέρνηση γρήγορα θα εφαρμόσει:

Την άμεση μονομερή καταγγελία τηςσυμφωνίας «Δουβλίνο ΙΙ» με την παράλλη-λη χορήγηση ταξιδιωτικών εγγράφων για τουςμετανάστες που θέλουν να κατευθυνθούν σεάλλες χώρες.

Την άμεση αλλαγή του θεσμικού πλαισίουώστε να χορηγείται ταχύτατα πολιτικό άσυ-λο σε όσους πρόσφυγες πραγματικά το δι-καιούνται.

Την άμεση κατάργηση των «στρατοπέ-δων συγκέντρωσης» μεταναστών και τη δια-μόρφωση σύγχρονων δημόσιων υποδομών-ανοιχτών χώρων υποδοχής που θα προσφέ-ρουν στους μετανάστες πολιτισμένες υπηρεσίεςμε όρους αξιοπρέπειας και θα αποσυμφορή-σουν τις άθλιες συνθήκες ζωής τους στα γκέ-το που διαμορφώνονται σε γειτονιές των με-γάλων πόλεων αλλά και στην ύπαιθρο.

Την άμεση ενεργοποίηση μιας πολιτικήςσταδιακής νομιμοποίησης των μετανα-

στών που ζουν και εργάζονται στη χώρα μαςκαι θέλουν να παραμείνουν σε αυτήν, με δια-φανή και δίκαια κριτήρια (χρόνια παραμονήςκαι εργασίας), χωρίς ατέρμονες γραφειοκρα-τικές διαδικασίες, δυσβάστακτες οικονομικές(ακριβά παράβολα) ή ανεδαφικές εργασιακές(αριθμός ενσήμων) προϋποθέσεις.

Την άμεση και αποφασιστική στροφή απότην πολιτική δίωξης των εξαθλιωμένων με-ταναστών, σε μια πολιτική προστασίας τηςζωής τους, σεβασμού και υπεράσπισης της αν-θρώπινης υπόστασης και των δικαιωμάτωντους και αμείλικτης δίωξης των δουλεμπορι-κών» κυκλωμάτων διακίνησης και εκμετάλ-λευσής τους, στα σύνορα αλλά και μέσα στηχώρα (τράφικινγκ, εμπόριο ναρκωτικών, εκ-μετάλλευση παιδιών κ. λπ. ).

Την άμεση χορήγηση ιθαγένειας σε παι-διά μεταναστών που ζουν και εργάζονται στηνΕλλάδα και τα οποία γεννήθηκαν ή σπου-δάζουν στη χώρα μας.

Τέλος, μια κυβέρνηση της Αριστεράς θαπρωτοστατήσει για την προώθηση μιας ευ-ρωπαϊκής και διεθνούς στρατηγικής γιατον τερματισμό πολέμων και επεμβάσεων καιτη γενναία αναπτυξιακή και κοινωνική στήριξηχωρών του Δεύτερου και Τρίτου Κόσμου, ωςαπάντηση στην εκμετάλλευση αυτών των χω-ρών από το κεφάλαιο και τα ιμπεριαλιστικάκέντρα, αλλά και για να αντιμετωπιστούν ωςένα βαθμό οι αιτίες που προκαλούν τα μαζικάμεταναστευτικά ρεύματα.

7. ΓΙΑ ΜΙΑ ΡΙΖΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΑΜΕΣΑ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ

ΕΚΔΗΜΟΚΡΑΤΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΜΜΕ ΣΕΜΙΑ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ

ΕΛΕΓΧΟΥ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣΤΟΥΣ

Η εξάλειψη των βαθύτατα νοσηρών κα-ταστάσεων που κυριαρχούν στα μέσα μαζι-κής ενημέρωσης συνιστά ένα από τα πιοάμεσα και κρίσιμα μέτωπα, ίσως το πιο άμε-σο και κρίσιμο, για δημοκρατικές και προ-οδευτικές εξελίξεις στη χώρα που θα ανοίξουννέους σοσιαλιστικούς ορίζοντες.

Η Αριστερά αγωνίζεται για τον εκδημο-κρατισμό και τον κοινωνικό έλεγχο τωνμέσων ενημέρωσης, για την πλήρη κατοχύ-ρωση των δικαιωμάτων των εργαζομένωνστα μέσα και την προάσπιση και την ενί-σχυση της απασχόλησης σε αυτά, για μια πο-λυφωνική και πλήρη ενημέρωση των πο-λιτών, για τη στήριξη και ανάδειξη της πολι-τιστικής ενημέρωσης που θα ελέγχονται θε-σμικά από την κοινωνία, στο πλαίσιο μιαςστρατηγικής κοινωνικοποίησής τους.

Η κυβέρνηση της Αριστεράς θα αγωνι-σθεί και θα προωθήσει ριζικές αλλαγές ώστε:

Να αποκατασταθεί με κάθε δυνατό μέσο τοδημόσιο αγαθό της ενημέρωσης. Το κράτος,ως πάροχος ραδιοφωνικών και τηλεοπτι-κών συχνοτήτων αλλά και ως εγγυητής τουδημόσιου αγαθού και στο πλαίσιο μιας στρα-τηγικής κοινωνικού ελέγχου και κοινωνικο-ποίησης των μέσων ενημέρωσης, πρώτα απ’όλα των τηλεοπτικών, θα καταργήσει τη δω-ρεάν νομή των συχνοτήτων από τα ΜΜΕ καιθα επιβάλει κανόνες δεοντολογίας και μη-χανισμούς ελέγχου για την τήρησή τους μαζί μεαυστηρές κυρώσεις για την παραβίασή τους

μέχρι και την αφαίρεση της άδειας λει-τουργίας.

Θα επιβληθεί, κατ’ αρχήν, το ασυμβίβαστοτης συμμετοχής στην ιδιοκτησία ΜΜΕ μεεπιχειρηματικές δραστηριότητες που καθ’οιονδήποτε τρόπο, άμεσα ή έμμεσα, έχουν δια-συνδέσεις με το Δημόσιο (εργολάβοι δημό-σιων έργων, προμηθευτές Δημοσίου, ιδιοκτή-τες επιχειρήσεων που εμπλέκονται με συγ-χρηματοδοτούμενα έργα ή με οποιαδήποτεμορφή κρατικής επιδότησης κ. λπ. ).

Θα σταματήσει η πορεία διάλυσης καιιδιωτικοποίησης της δημόσιας τηλεόρασηςκαι του δημόσιου ραδιόφωνου και αντίθεταθα υποστηριχτούν, θα εκδημοκρατιστούνκαι θα αναβαθμιστούν, στην κατεύθυνση τηςσυγκρότησης μιας ισχυρής δημόσιας ενημε-ρωτικής και πολιτιστικής παρουσίας, υπόκοινωνικό έλεγχο, στην προοπτική μιαςκοινωνικοποιημένης, απόλυτα δημοκρα-τικής, πλουραλιστικής και ολόπλευρης τηλε-οπτικής ενημέρωσης και αξιακής πολιτι-στικής παρέμβασης. Στόχος μας είναι η λει-τουργία της δημόσιας τηλεόρασης να θω-ρακιστεί από πελατειακές πρακτικές και κυ-βερνητικό έλεγχο (ακόμη και της κυβέρνη-σης της Αριστεράς), μακριά από τις αποκρου-στικές ιστορικές εμπειρίες της κομματικήςμονοφωνίας, ώστε να αποτελέσει πρότυποκαι «πιλοτικό» εγχείρημα στην πορεία για τηνκοινωνικοποίηση των ΜΜΕ, για τον πλήρηεργατικό και κοινωνικό τους έλεγχο.

Θα ανοίξουν τα βιβλία και θα πραγματο-ποιηθεί πλήρης οικονομικός και διαχειρι-στικός έλεγχος σε όλες τις επιχειρήσειςΜΜΕ, αρχίζοντας από τις πιο μεγάλες και νευ-ραλγικές, ώστε να σπάσει το απόστημα τωνσχέσεων διαπλοκής με τράπεζες και κυκλώ-ματα πολιτικής προστασίας και εξάρτησης.Ο έλεγχος αυτός δεν θα περιοριστεί μόνο στηδράση των αρμόδιων κρατικών υπηρεσιών,αλλά θα πάρει την ευρύτερη μορφή κοινωνι-κού ελέγχου στα ΜΜΕ, γιατί οι πολίτες έχουντο δικαίωμα να γνωρίζουν αλλά και να καθο-ρίσουν τις «προδιαγραφές» και τους όρους γιατην ενημέρωση και την ψυχαγωγία πουτους παρέχεται.

Στο πλαίσιο του οικονομικού και διαχει-ριστικού ελέγχου, ιδιαίτερη έμφαση θα δοθείστην αποκάλυψη των κερδοσκοπικώνπαιχνιδιών που έγιναν με τα αποθεματικάτων ταμείων των δημοσιογράφων (δομημέναομόλογα, «κούρεμα» ομολόγων), με στόχοτην αποκατάσταση των ζημιών και την τι-μωρία των υπευθύνων. Ιδιαίτερη έμφαση θαδοθεί επίσης στο να στηριχτούν τα ταμεία τωνδημοσιογράφων μέσα από την υποχρέωσητων εργοδοτών να αποδίδουν το αγγελιόση-μο (που μέχρι τώρα παρακρατούν συστηματι-κά, ενώ το έχουν εισπράξει).

Όλα αυτά θα είναι τα πρώτα αποφασιστι-κά μέτρα για να δρομολογηθεί μια διαδικασίαμε στόχο την κοινωνικοποίηση των Μέ-σων Μαζικής Ενημέρωσης. Το αγαθό τηςενημέρωσης, του διαλόγου, της κουλτού-ρας και των ιδεών δεν μπορεί να είναι στα χέ-ρια ιδιωτών επιχειρηματιών, να υπόκειν-ται στη λογική του κέρδους, να είναι αντι-κείμενο εμπορευματοποίησης, να καταλήγειστη «μονοφωνική πολυφωνία» της αγο-ράς.

1o ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜΣΕΛ.

22

Οι τραγικές εξελίξεις στην Ευρώπη, ειδικάστον ευρωπαϊκό Νότο, με αποκορύφωμα τοδράμα της Κύπρου, έρχονται να επιβεβαι-ώσουν ότι η Ευρωζώνη αλλά και η Ε.Ε. όχι μό-νο κλιμακώνουν με ραγδαίους ρυθμούς μιαπορεία αντιδραστικοποίησής τους, αλλά καιμετατρέπονται ταχύτατα σε ζώνες απόλυ-της κυριαρχίας του γερμανικού ιμπερια-λισμού και του πολυεθνικού ευρωπαϊκούκεφαλαίου, πρώτα από όλα του χρηματιστι-κού, εντός των οποίων επιβάλλονται όροι μιαςάγριας πανευρωπαϊκής λιτότητας, μιας νέας«αποικιοποίησης» και ιδιόμορφου ολοκλη-ρωτισμού, στον οποίον συναινούν οι κυρίαρχεςτάξεις κάθε χώρας - μέλους.

Η λιτότητα και ο ακραίος νεοφιλελευ-θερισμός επιβάλλονται πλέον σε όλη την Ευ-ρωζώνη και την Ε.Ε. ανεξάρτητα και από μνη-μόνια, μέσα από το νέο Δημοσιονομικό Σύμ-φωνο, προϊόν διακυβερνητικής συμφωνίαςκαι όχι ευρωπαϊκής συνθήκης, που θέτει δρα-κόντειους όρους δημοσιονομικής πειθαρχίαςγια το χρέος, το έλλειμμα και άρα τους μισθούς,τις συντάξεις και το κοινωνικό κράτος. Επι-βάλλονται επίσης μέσα από το εκτεταμένοπλέγμα των ευρωπαϊκών Οδηγιών και ποι-κίλων νεοφιλελεύθερων ρυθμίσεων γιατην απελευθέρωση κεφαλαίων και αγορών,για τη «μεταρρύθμιση»-αποδόμηση τωνασφαλιστικών συστημάτων, για τη «με-ταρρύθμιση»-αποδόμηση της αγοράς ερ-γασίας και των εργασιακών σχέσεων κ. λπ.Ωστόσο, η πανευρωπαϊκή λιτότητα προσλαμ-βάνει τα χαρακτηριστικά της συντριβής τωνιστορικών κατακτήσεων και δικαιωμά-των των λαώναλλά και μιας ταπεινωτικής οι-κονομικής και πολιτικής επιτροπείας στον ευ-ρωπαϊκό Νότο.

Το δράμα της Κύπρου, ωστόσο, αποκαλύ-πτει ακόμα περισσότερο και την ιμπεριαλι-στική φύση της Ε.Ε. και ιδιαίτερα της Ευ-ρωζώνης, όχι μόνο προς τα έξω αλλά και προςτα μέσα, τη μετατροπή τους σε «φονικό» γρα-νάζι της παγκόσμιας ιμπεριαλιστικής μηχα-νής, τη μετατροπή τους σε νέα «Ιερά Συμμαχία»κατά των εργατικών τάξεων και των λαών τηςευρωπαϊκής ηπείρου.

Στο πλαίσιο αυτό, είναι χαρακτηριστικόότι η Ευρωζώνη, αποκτώντας όλο και πιοακραία χαρακτηριστικά ενός νέου ευρω-ολο-κληρωτισμού, μετατρέπεται συνολικά σε πει-ραματικό χώρο εντός του οποίου τείνουν ναεκμηδενισθούν και τα πλέον στοιχειώδη ερ-γασιακά και κοινωνικά δικαιώματα, ενώ στηνπράξη ακυρώνονται επί της ουσίας και η ίδιαη αστική κοινοβουλευτική δημοκρατίακαι, σχεδόν, κάθε έννοια λαϊκής κυριαρχίας,φτάνοντας στο σημείο αποφάσεις που κατα-στρέφουν κυριολεκτικά χώρες, όπως η Κύ-προς, να λαμβάνονται εκβιαστικά και τελεσι-γραφικά μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο απόκλειστά υπερεθνικά κέντρα, στο όνομα τηςπαραμονής στο ευρώ.

Οι τελευταίες αυτές εξελίξεις υπογραμμί-

ζουν ακόμη πιο έντονα ότι τόσο η Ευρωζώνηόσο και η Ε.Ε. δεν μεταρρυθμίζονται ούτε επα-ναθεμελιώνονται αλλά μόνο ανατρέπονται, αντο αίτημα παραμένει -και παραμένει- μια Ευ-ρώπη των λαών, της σύγκλισης προς ταπάνω, της προόδου και του σοσιαλισμού.Και αυτή η διαδικασία ανατροπής μπορεί να γί-νει ρεαλιστική και να μην παραμείνει κενόγράμμα ή ουτοπία, αν ξεκινήσει από μια χώ-ρα ή ομάδα χωρών, πράγμα που μπορεί ναπροκαλέσει, ίσως και πολύ σύντομα, ένα ντό-μινο ανάλογων ανατρεπτικών εξελίξεωνσε όλο τον ευρωπαϊκό χώρο.

Η περίπτωση της Κύπρου επιβεβαιώνει ότιτο απαραίτητο «ΟΧΙ» στους «ευρωπαϊκούς»εκβιασμούς, την τρόικα και τα μνημόνια, γιανα μην μείνει μισό και για να μην οδηγήσει σεοδυνηρή αναδίπλωση, οφείλει να συνο-δεύεται από ένα τεκμηριωμένο, ενιαίο, συ-νεκτικό και ριζοσπαστικό εναλλακτικόσχέδιο προοδευτικών μετασχηματισμώνμε σοσιαλιστικό ορίζοντα, που μαζί με τηνακύρωση των μνημονίων, θα συμπεριλαμβά-νει αφετηριακά: τη διαγραφή του χρέους ήτουλάχιστον του συντριπτικά μεγαλύτερουμέρους του, την εθνικοποίηση-κοινωνι-κοποίηση όλων των τραπεζών και τωνστρατηγικών τομέων της οικονομίας, τηστήριξη και αναβάθμιση μισθών και συν-τάξεων και γενικότερα την ανατροπή τηςλιτότητας, την προώθηση της δημόσιας δω-ρεάν Υγείας και Παιδείας και ένα σχέδιο δη-μόσιων επενδύσεων και μέτρων για την προ-οδευτική παραγωγική ανασυγκρότησητης οικονομίας σε σοσιαλιστική κατεύθυνση, μετη δραστική ενίσχυση της απασχόλησης.

Μια κυβέρνηση της Αριστεράς οφείλεινα είναι αποφασισμένη και προετοιμασμέ-νη να ακολουθήσει με σταθερότητα, συνέπειακαι ενιαία κατεύθυνση αυτό το προοδευτικόπρόγραμμα σοσιαλιστικής προοπτικής, ανε-ξάρτητα από απειλές, εκβιασμούς, πιέσειςκαι τρομοκρατικά διλήμματα.

Η κυβέρνηση της Αριστεράς, έχοντας ωςστόχο να υλοποιήσει ένα τέτοιο πρόγραμ-μα ρήξης και ανατροπής, πρέπει να προ-ετοιμαστεί από κάθε άποψη για όλες τις συ-νέπειες και τα ενδεχόμενα της αναπόφευ-κτης σύγκρουσης με την Ευρωζώνη του κε-φαλαίου και του ιμπεριαλισμού, περιλαμ-βανομένης, αν χρειαστεί, και της εξόδου απότην Ευρωζώνη.

Ένα τέτοιο ενδεχόμενο εξόδου από την Ευ-ρωζώνη, που απαιτεί καλή προετοιμασία, σεκαμία περίπτωση δεν συνιστά «καταστρο-φή» ή εθνική απομόνωση, όπως προσπα-θούν να μας τρομοκρατήσουν τα παπαγαλάκιατου συστήματος. Αντίθετα, στο βαθμό που εν-τάσσεται σε ένα προοδευτικό σχέδιο ρήξηςμε τα μνημόνια και την τρόικα και ανα-τροπής της λιτότητας, με κατεύθυνση το σο-σιαλισμό, μπορεί να αποτελέσει, παρά τιςπροσωρινές δυσκολίες που θα επιφέρει, μιαβιώσιμη και θετική πρόταση διεξόδου μεελπιδοφόρο ορίζοντα για τον ελληνικό λαόκαι όλους τους λαούς της Ευρώπης.

Η πιθανή έξοδος από την Ευρωζώνηδεν συνιστά ένα άλλο πολιτικό σχέδιο,δεν παραπέμπει σε ένα άλλο πρόγραμμακαι σε άλλες συμμαχίες, αλλά ίσα-ίσα δη-λώνει την αποφασιστικότητα να υλοποι-ήσουμε το πρόγραμμα και σχέδιο ρήξης

και ανατροπής σε σοσιαλιστική κατεύ-θυνση αταλάντευτα, αποφασιστικά, μέ-χρι το τέλος, γνωρίζοντας ότι συνεπάγε-ται τη μετωπική ρήξη με την Ευρωζώνηκαι ότι μια τέτοια ρήξη απαιτεί πλήρηπροετοιμασία και εναλλακτικό σχέδιο.

Για τη συγκεκριμένη επεξεργασία ενός τέ-τοιου σχεδίου, με τις ιδιαίτερες εκδοχές και πα-ραμέτρους του, με ανάλυση και εκτίμηση τωνσυνεπειών και προεκτάσεών του, με καθορισμότων αναγκαίων τακτικών και μέτρων, ο ΣΥΡΙ-ΖΑ θα αναλάβει συγκεκριμένες πρωτοβουλίες,απευθυνόμενες και σε άλλες δυνάμεις της Αρι-στεράς στην Ελλάδα, τον ευρωπαϊκό Νότο αλ-λά και συνολικά την Ε.Ε.

Υπ’ αυτό το πρίσμα, η θέση «καμιά θυσίαγια το ευρώ» δεν είναι επαρκής και πρέπει νασυμπληρωθεί, ύστερα και από την καταλυ-τική εμπειρία της Κύπρου, με τις παραπάνωθέσεις, που εκφράζουν την ετοιμότητα καιαποφασιστικότητα να υλοποιήσουμε τοπρόγραμμά μας και τους στόχους μας μέ-χρι το τέλος.

Ο ΣΥΡΙΖΑ με αφετηρία το συνολικό τουπρόγραμμα και αυτή τη θέση, μπορεί και πρέ-πει να απευθύνει,, συγκεκριμένη πρότα-ση διαλόγου για αναζητήσεις προγραμμα-τικών συγκλίσεων και κοινών δράσεωνπρος όλες τις αριστερές δυνάμεις της χώραςμας, ενώ θα πρέπει να αναλάβει, στο πλαίσιοαυτό, και μεγάλες πρωτοβουλίες συγκλίσε-ων, πολιτικού και κινηματικού συντονι-σμού με τις αριστερές προοδευτικές δυνά-μεις της Ευρώπης, ειδικότερα στον ευρω-παϊκό Νότο και πρώτα απ’ όλα της Κύπρου.

ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΕΚΔΟΧΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑΣ(ως ξεχωριστό σημείο 7 στο Μέρος Β, μετά το σημείο «6. Οι προγραμματικοί μας στόχοι», σελ. 15)

Για ένα «όχι» μέχρι το τέλος στην τρόικα, τα μνημόνια και τους εκβιασμούς

ΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣΣΕΛ.

23

Όλες οι εξελίξεις του τελευταίου διαστήμα-τος έρχονται να υπογραμμίσουν με ακόμα με-γαλύτερη έμφαση ότι μόνο μια κυβέρνησητης Αριστεράς -και όχι κυβερνήσεις κεν-τροαριστεράς ή κεντροαριστεροδεξιάς,ρευστού πολιτικού στίγματος και ετερόκλητουφάσματος- θα ήταν ικανή να επιχειρήσει, στηβάση ενός σαφούς εναλλακτικού ριζοσπα-στικού προγράμματος και στηριγμένη σεένα πλατύ ενωτικό ταξικό και αγωνιστικόεργατικό - λαϊκό κίνημα, την προοδευτικήανατροπή που έχουν ανάγκη η εργατική τάξηκαι ο λαός της χώρας μας και μια πορεία προ-οδευτικών μετασχηματισμών σε σοσιαλι-στική κατεύθυνση.

Θεωρούμε ότι σήμερα μια συνεργασία καισυμπόρευση όλων των δυνάμεων της Αριστε-ράς, κατά πρώτο λόγο του ΣΥΡΙΖΑ με το ΚΚΕκαι την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που θα δημιουργούσεισχυρή αριστερή δυναμική παρέμβασης καιανατροπής στο πολιτικό σκηνικό, όχι μόνο κα-θίσταται όσο ποτέ αναγκαία αλλά και ότι οιτραγικές εξελίξεις που σημειώνονται στην Ελ-λάδα και την Κύπρο, μαζί με τα διδάγματαπου τις ακολουθούν, φέρνουν αντικειμενικάπιο κοντά αυτή τη συμπόρευση και την κα-θιστούν πιο δυνατή μέσα από αμοιβαίες με-τατοπίσεις και την εκδήλωση ισχυρής ενω-τικής βούλησης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά τις δυσκολίες, δεσμεύεταιότι θα σχεδιάσει και θα αναλάβει συγκεκρι-μένες, εποικοδομητικές και ρεαλιστικές πο-λιτικές και προγραμματικές πρωτοβουλίεςγια τη συνεργασία και τη συμπαράταξη τηςΑριστεράς.

Για μας μια σύγχρονη ριζοσπαστική αριστε-ρή συμπαράταξη δεν περιορίζεται μόνο στιςδυνάμεις του ΚΚΕ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ καιστις άλλες δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτι-κής Αριστεράς και της ριζοσπαστικής αν-τισυστημικής οικολογίας, παρά το ξεχωρι-στό, ειδικό ιστορικό και αναντικατάστατοβάρος αυτών των δυνάμεων.

Ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει και ενθαρρύνει ενδε-χόμενες συνεργασίες με στελέχη και συλ-λογικότητες από το σοσιαλιστικό και σο-σιαλδημοκρατικό χώρο, οι οποίες απεγ-κλωβίζονται από τις λογικές της σοσιαλδη-μοκρατίας και της διαχείρισης του συστήμα-τος και ακολουθούν μια αγωνιστική πορείαπρος τ’ αριστερά και με τις οποίες έχουν ανα-πτυχθεί και δοκιμασθεί σχέσεις εμπιστοσύνηςμε κοινές θέσεις, κοινές πρωτοβουλίες καικυρίως κοινούς αγώνες.

Τέτοιου είδους συνεργασίες, που μπορεί ναγίνονται δυνατές με όρους μετατοπίσεων προςτ’ αριστερά και όχι με όρους πίεσης γιααναδίπλωση του ΣΥΡΙΖΑ προς την κεν-τροαριστερά και τις σοσιαλδημοκρατικέςαυταπάτες, δεν αφορούν σε καμία περίπτωσηπρόσωπα ή φορείς που είχαν ρόλους σημαν-τικής ευθύνης στη διαμόρφωση και εφαρμογή

της δεξιόστροφης πορείας του ΠΑΣΟΚ καιιδιαίτερα των μνημονιακών επιλογών του.Πολύ περισσότερο, τέτοιου είδους ευρύτερεςσυνεργασίες δεν αφορούν δυνάμεις κεν-τροδεξιού προσανατολισμού, δυνάμεις τουαστικού πολιτικού συστήματος και πολι-τικούς εκπροσώπους της αστικής τάξης,ανεξάρτητα από την αντιμνημονιακή ρη-τορική τους.

Είναι επίσης κρίσιμης σημασίας να διευκρι-νίσουμε ότι η αναγκαιότητα της αντιφασιστι-κής πάλης γενικά και της πάλης ενάντια στοναζιστικό κόμμα της Χρυσής Αυγής ιδιαίτερα,η αναγκαιότητα συγκρότησης γι’ αυτό το σκο-πό ενωτικού κοινωνικού και πολιτικού μετώ-που πάλης, σε καμία περίπτωση δεν σημαίνειτη μετατόπιση από το έδαφος της αντίθεσηςμνημόνιο και πολιτικές λιτότητας από τη μιακαι πολιτικές κατάργησης των μνημονίων καιανατροπής της λιτότητας από την άλλη, τουμετώπου των μνημονιακών δυνάμεων από τημια (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ) και του ΣΥΡΙΖΑ καιτου πολιτικού μετώπου της Αριστεράς από τηνάλλη, σε μια κατεύθυνση συμμαχίας των «δη-μοκρατικών πολιτικών κομμάτων» ενάντιαστην ακροδεξιά και το φασισμό. Το ενιαίο αγω-νιστικό μέτωπο ενάντια στο φασισμό και τηναζιστική Χρυσή Αυγή συγκροτείται πάνωστην ενότητα στη δράση, εντάσσεταιστο μέ-τωπο αγώνα ενάντια στα μνημόνια και τις πο-λιτικές λιτότητας και σε καμία περίπτωσηδεν σημαίνει μια κεντρική πολιτική συμ-μαχία με μνημονιακές δυνάμεις με τοπρόσχημα της «υπεράσπισης της δημο-κρατίας». Το μέτωπο ενάντια στο ρατσισμό,το φασισμό και τη Χρυσή Αυγή σε καμία περί-πτωση δεν πρέπει να σημαίνει πολιτική συμ-μαχία με τις μνημονιακές δυνάμεις (ΠΑΣΟΚκαι ΔΗΜΑΡ), αλλά πρέπει να ενισχύει και νααναδεικνύει τον αγώνα ενάντια στα μνημόνιακαι τη λιτότητα. Εξάλλου, ο φασισμός γενικά καιη ναζιστική Χρυσή Αυγή ιδιαίτερα, τρέφονταικαι δυναμώνουν από την κοινωνική απελπι-σία που δημιουργούν οι μνημονιακές πολιτι-κές ακραίας λιτότητας και οι τραγικές συνέ-πειές τους (πρωτοφανής ανεργία και φτώχεια,μαζική καταστροφή μικρομεσαίων στρωμά-

των κ. λπ. ). Σε αυτή τη βάση, δεν θα πέσουμεστην παγίδα ενός συστημικού μετώπου μεμνημονιακές δυνάμεις ενάντια στη Χρυσή Αυ-γή, που θα δώσει την ευκαιρία στο ναζιστικόκόμμα να παρουσιάζεται σαν δήθεν αντισυ-στημική δύναμη και να αποκρύπτει τα πραγ-ματικά συστημικά της χαρακτηριστικά: δράσηαποκλειστικά ενάντια στους μετανάστες καιτους εργατικούς αγώνες, στήριξη των εργο-δοτών ενάντια στους εργαζόμενους, καμίαδράση ενάντια σε επιχειρηματίες και τραπεζί-τες κ. λπ. Αντίθετα, θα ενισχύσουμε τα ρι-ζοσπαστικά - αντισυστημικά χαρακτηρι-στικά του ΣΥΡΙΖΑ, θα αποκαλύπτουμεδιαρκώς το συστημικό χαρακτήρα τηςΧρυσής Αυγής και θα δουλεύουμε ακού-ραστα για τη διαμόρφωση ενός αντιφα-σιστικού μετώπου πάλης στη δράση, πουθα εντάσσεται και θα αποτελεί τμήμα τουσυνολικού αγώνα ενάντια στα μνημόνια,τις πολιτικές λιτότητας και την τρόικα καιγια μια προοδευτική πολιτική και κοινω-νική ανατροπή με κατεύθυνση το σοσια-λισμό.

Σε αυτή τη βάση, με αυτές τις πολιτικές συμ-μαχίες και κατευθύνσεις, σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑχρειάζεται όσο ποτέ ένα δεύτερο μεγάλο κύ-μα ριζοσπαστικοποίησης και ακόμα πιο ου-σιαστικής επεξεργασίας της πολιτικής, τηςφυσιογνωμίας, των προγραμματικών τουπροτάσεων, των πρακτικών και της κινη-ματικής του στάσης, σχεδιασμένης με βαθύ-τατα ταξικούς, εργατικούς, λαϊκούς και κοι-νωνικούς όρους, γεγονός που θα του δώσει τηδύναμη και την ικανότητα για ένα νέο άλμαστην επιρροή του και στη συμβολή του στηδιαμόρφωση ενός μεγάλου αριστερού πολι-τικοκοινωνικού ηγεμονικού μετώπουπου θα αγκαλιάζει τη μεγάλη κοινωνικήπλειοψηφία.

Υπ’ αυτό το πρίσμα, το μέτωπο και η κυβέρ-νηση της Αριστεράς δεν συνιστούν μια στατι-κή αντίληψη κοινοβουλευτικού αθροίσματος,αλλά μια δυναμική αντίληψη διαμόρφωσηςτων πολιτικών, κοινωνικών και αγωνιστικώνπροϋποθέσεων για την υλοποίηση του προ-γράμματός μας κατάργησης των μνημονίων,

της λιτότητας και των δανειακών συμβάσεων,ρήξης και ανατροπής. Είναι δέσμευση για τηνταξική κατεύθυνση και το περιεχόμενο τουπρογράμματός μας, είναι κατεύθυνση «αρι-στερά» και όχι «προς το κέντρο», είναι πολιτι-κές συμμαχίες που μπορούν να υποστηρίξουνακριβώς μια τέτοια κατεύθυνση και όχι να τηνακυρώσουν, είναι σχέδιο για να κερδίσουμε τημεγάλη πλειοψηφία της εργατικής τάξης καιτων φτωχών λαϊκών στρωμάτων και με ένατέτοιο στέρεο κοινωνικό κορμό να διαμορφώ-σουμε ένα κοινωνικό μέτωπο αγώνα και ανα-τροπής, είναι δέσμευση απέναντι στα κινήμα-τα αντίστασης για αγώνες για την ανατροπή τηςτρικομματικής κυβέρνησης, είναι επιβεβαί-ωση της συνέπειας πάνω στις δεσμεύσεις μας,είναι δέσμευση για επιμονή στο δρόμο του ρι-ζοσπαστισμού και της εμβάθυνσής του και όχιαναδίπλωσης και «υπευθυνότητας» απέναντιστο σύστημα. Ο στόχος της κυβέρνησης τηςΑριστεράς συμπυκνώνει ολόκληρο το πο-λιτικό μας σχέδιο και το στρατηγικό μαςπροσανατολισμό, είναι η αιχμή του δό-ρατος της πολιτικής μας. Δεν προσδιορίζειμόνο το «μετά», τις πολιτικές συμμαχίες μιας κυ-βέρνησης της Αριστεράς, αλλά εξίσου και το«πριν»: το δρόμο για να φτάσουμε εκεί, πουδεν μπορεί να είναι παρά ένας δρόμος της συγ-κρότησης ενός μαχητικού κοινωνικού και πο-λιτικού μετώπου αγώνα για την ανατροπή τηςτρικομματικής μνημονιακής κυβέρνησης«από τα κάτω», ως προϋπόθεση όχι μόνο γιατην κυβέρνηση της Αριστεράς αλλά και για τηδημιουργία των αγωνιστικών προϋποθέσεωνγια την υλοποίηση του πολιτικού μας σχεδί-ου ρήξης και ανατροπής.

Έχουμε πλήρη συνείδηση ότι η ανάδειξη κυ-βέρνησης της Αριστεράς μέσα από ένα τέτοιοδρόμο αγώνα και ανατροπής της τρικομματι-κής - μνημονιακής κυβέρνησης «από τα κάτω»,θα μας φέρει αντιμέτωπους με τις κοινωνικέςκαι πολιτικές δυνάμεις και εκπροσώπους τουκεφαλαίου. Ότι για να υλοποιήσουμε ένα πρό-γραμμα και σχέδιο ρήξης και ανατροπής θαπρέπει να δώσουμε, στηριγμένοι στην εργατι-κή τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, στηναγωνιζόμενη νεολαία και τα κινήματα αντί-στασης, μεγάλους και σκληρούς αγώνες. Έχου-με πλήρη συνείδηση ότι η κατάκτηση της κυ-βερνητικής εξουσίας δεν είναι παρά το πρώτοβήμα, ένα σημαντικό μετερίζι αγώνα, στο μα-κρύ δρόμο για να έρθουν οι εργαζόμενοι στηνεξουσία και για να υλοποιηθεί ένα μεταβατικόπρόγραμμα ανόρθωσης της κοινωνίας και τηςχώρας που επίσης θα ανοίγει το δρόμο για τηνμετάβαση στο σοσιαλισμό. Σε αυτές τις προ-οπτικές και στις ανάγκες ενός τέτοιου αγώνα,με ιστορικές διακυβεύσεις και στοχεύσεις, λο-γοδοτεί η αντίληψή μας για τις πολιτικές συμ-μαχίες, για το πλατύ, ενωτικό πολιτικό μέτωποκαι την κυβέρνηση της Αριστεράς.

ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΕΚΔΟΧΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑΣ(εναλλακτικά στο Μέρος Β, σημείο «7. Για μια νέα μεταπολίτευση», σελ. 18)

Ένα μεγάλο αριστερό πολιτικοκοινωνικό μέτωπο για την κυβέρνηση της Αριστεράς και την προοδευτική ανατροπή

1o ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ

ΜΕΡΟΣ Γ

Ο φορέας που ιδρύουμεΟ φορέας που ιδρύουμε είναι φορέας πολιτικός που επι-

διώκει να συμπυκνώνει υπό τη σκοπιά του σοσιαλισμού του 21ου

αιώνα τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις των δυνάμεων της ερ-γασίας και των καταπιεσμένων κοινωνικών κατηγοριών και νασυμβάλει με όλες του τις δυνάμεις στην πραγματοποίησήτους. Επιδιώκει την κοινή δράση και την πολιτική συμπαράταξητης Αριστεράς σε όλους τους χώρους και σε όλα τα επίπεδα.

Ο φορέας που ιδρύουμε είναι ανοιχτός στην κοινωνική κί-νηση και όσα αυτή κάθε φορά παράγει τόσο σε επίπεδο πρα-κτικής όσο και σε επίπεδο ιδεών. Είναι φορέας ανοιχτός σε πρω-τοβουλίες και ιδέες που έρχονται από το εξωτερικό του, φο-ρέας που ενθαρρύνει την αυτο-οργάνωση και τα μετωπικάσχήματα, χωρίς να επιδιώκει να υποτάξει τους άλλους στουςδικούς του σχεδιασμούς.

Ο φορέας που ιδρύουμε είναι ανοιχτός σε ολόκληρο το δη-μιουργικό και αγωνιστικό δυναμικό της κοινωνίας μας, ανε-ξάρτητα από πολιτική καταγωγή ή προηγούμενες ιδεολογι-κές δεσμεύσεις και επιδιώκει να διακλαδιστεί σε ολόκληροτον κοινωνικό ιστό. Συμμετέχει σε κάθε κοινωνική κίνηση,προβάλλει και επεξεργάζεται διαρκώς τις προτάσεις του, χω-ρίς να προσπαθεί να τις επιβάλει εκ των άνω. Είναι φορέας πουβρίσκεται σε διαδικασίες συνεχούς αυτοδιαμόρφωσης, ανάλογαμε όσα κατακτούμε, όσα μαθαίνουμε και όσα συνειδητοποι-ούμε.

Ο φορέας που ιδρύουμε είναι δημοκρατικός. Είναι φορέαςπου λειτουργεί συλλογικά με πλειοψηφίες και μειοψηφίες,που δρα σύμφωνα με τις αποφάσεις της πλειοψηφίας, αλλά κα-τοχυρώνει και προστατεύει τις μειοψηφίες. Είναι φορέας όπουοι αποφάσεις λαμβάνονται πάντοτε δημοκρατικά και πάντοτεαπό τα εκάστοτε αρμόδια όργανα.

Ο φορέας που ιδρύουμε είναι φορέας με μέλη που απολαμ-βάνουν πλήρη δημοκρατικά δικαιώματα και αναλαμβάνουντις αντίστοιχες ευθύνες και καθήκοντα. Είναι φορέας που ανα-γνωρίζει την κοινωνικά και ιδεολογικά προσδιορισμένη ανι-

σότητα άνδρα/γυναίκας και θεσμοθετεί μέριμνες που αντι-μετωπίζουν το πρόβλημα.

Ο φορέας που ιδρύουμε έχει συγκεκριμένη οργανωτική δο-μή, όργανα (βάσης, ενδιάμεσα και κεντρικά) που αναδει-κνύονται δημοκρατικά και μόνιμους συμβουλευτικούς θε-σμούς (τμήματα επεξεργασίας θέσεων, επιτροπή προγράμ-ματος, επιτροπή τεκμηρίωσης, επιτροπή διαδικτύου, επιτρο-πή πολιτικού σχεδιασμού).

Ο φορέας που ιδρύουμε είναι φορέας, πολυτασικός, πλου-ραλιστικός, ανοιχτός στην ύπαρξη διαφορετικών ιδεολογι-κών, ιστορικών και αξιακών ευαισθησιών και ρευμάτων σκέ-ψης. Είναι ταξικά αγκυρωμένος στο εργατικό και ευρύτεραλαϊκό κίνημα, αλλά και με ρητές φεμινιστικές και οικολογικέςστοχεύσεις. Ήδη συσπειρώνει δυνάμεις και ρεύματα της κομ-μουνιστικής, ριζοσπαστικής, ανανεωτικής, αντικαπιταλιστικής,,επαναστατικής και ελευθεριακής Αριστεράς όλων των απο-χρώσεων, αριστερούς σοσιαλιστές, δημοκράτες, δυνάμειςτου αριστερού φεμινισμού και της ριζοσπαστικής οικολογίας.Επειδή σέβεται και θεωρεί πλούτο του διαφορές σαν τις πα-ραπάνω, αναγνωρίζει τη δυνατότητα ύπαρξης διαφορετικώνπολιτικών εκτιμήσεων και παρέχει έδαφος τόσο σε αυτές τιςευαισθησίες όσο και σε αυτές τις εκτιμήσεις να καλλιεργούν-ται απρόσκοπτα και να εκπροσωπούνται στην εσωτερική δη-μοκρατία, αποσκοπώντας όμως πάντοτε σε προωθητικές συν-θέσεις.

Ο φορέας που ιδρύουμε είναι φορέας που μεριμνά συστη-ματικά για τη θεωρητική κατανόηση του κοινωνικού και ιστο-ρικού γίγνεσθαι και για τη θεωρητική μόρφωση των μελώντου. Στηρίζεται στη μαρξική και ευρύτερα στη χειραφετητικήσκέψη και την ιστορία της και προσπαθεί να την επεξεργαστείπαραπέρα, αξιοποιώντας κάθε σημαντική θεωρητική συμβο-λή.

Ο φορέας που ιδρύουμε είναι φορέας μόνιμα ανοιχτός στηνκριτική της κοινωνίας απέναντί του και στη δική του αυτο-κριτική, με την ικανότητα να αλλάζει όσα κάθε φορά δεν λει-τουργούν ικανοποιητικά.

Ο φορέας που ιδρύουμε είναι φορέας που επιδιώκει συ-στηματικά να αποτελεί πρόπλασμα της κοινωνίας που διεκδι-κεί.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Με βάση όλα τα παραπάνω:

Καλούμε όσους και όσες ζουν και εργάζονται στη χώρα μας,όσους και όσες είναι άνεργοι, όσους και όσες ζουν στο πλαί-σιο του απόδημου ελληνισμού, να ενωθούν στο μεγάλο πο-λυδιάστατο λαϊκό κίνημα που περιγράψαμε, με κεντρικό πο-λιτικό στόχο την κατάργηση των μνημονίων και των συνο-δευτικών τους μέτρων και τη δημοκρατική ανατροπή του κομ-ματικού και πολιτικού συστήματος που τα υπηρετεί ώστε ναανοίξει ο δρόμος για την οικονομική, κοινωνική πολιτική καιπολιτιστική ανασυγκρότηση της χώρας, για μια χειραφετημέ-νη Ελλάδα της εργασίας, της δικαιοσύνης και της δημιουργι-κότητας μέσα σε μια ριζικά διαφορετική Ευρώπη.

Καλούμε όσους και όσες ζουν και εργάζονται στη χώρα μας,όσους και όσες είναι άνεργοι, όσους και όσες ζουν στο πλαί-σιο του απόδημου ελληνισμού, να μετέχουν συστηματικά στιςοργανώσεις του συνδικαλιστικού κινήματος τόσο του ιδιωτι-κού όσο και του δημόσιου τομέα. Να μετέχουν, ακόμη, ενερ-γά, σύμφωνα με τα ιδιαίτερα συμφέροντα, τα ενδιαφέροντα καιτις κλίσεις τους, στους σχετικούς συλλόγους, παρατάξεις, αυ-τοδιοικητικές κινήσεις, οικολογικές και πολιτιστικές πρωτο-βουλίες, σε όλους τους ποικίλους φορείς που αναπτύσσονταιστους χώρους δουλειάς, κατοικίας και πολιτισμού, αλλά και νασυμβάλουν στη συγκρότηση νέων τέτοιων φορέων. Έτσι θαενωθούν με τη διπλανή και τον διπλανό τους, θα προασπίσουντα κοινά συμφέροντά τους, θα πλουτίσουν τις γνώσεις τους,θα καλλιεργήσουν τη σκέψη και τα ενδιαφέροντά τους, θαδιαπιστώσουν το πόσο η δημοκρατία είναι όντως παραγωγικήδύναμη και το πώς η ενεργός δημοκρατική συμμετοχή είναι ημόνη δύναμη που μπορεί να αλλάξει πραγματικά τη χώρα.

Καλούμε όσους και όσες ζουν και εργάζονται στη χώρα μας,όσους και όσες είναι άνεργοι, όσους και όσες ζουν στο πλαί-σιο του απόδημου ελληνισμού, να συμμετέχουν ενεργά, ανά-λογα με τις γνώσεις, τις ανάγκες, τις διαθέσεις και τις διαθε-σιμότητες τους, στα δίκτυα κοινωνικής αλληλεγγύης που ήδηαναπτύσσονται ραγδαία και να συγκροτήσουν νέα τέτοια δί-κτυα. Ενόσω πιέζουν τους θεσμούς προς την αντίστοιχη κα-τεύθυνση, τα δίκτυα αυτά θα απλώνουν την ασπίδα κοινωνι-κής προστασίας που θα επιτρέψει στο λαό μας να επιβιώσει καινα προχωρήσει.

Καλούμε όσους και όσες ζουν και εργάζονται στη χώρα μας,όσους και όσες είναι άνεργοι, όσους και όσες ζουν στο πλαί-σιο του απόδημου ελληνισμού, να συγκροτήσουν το πλατύαντιφασιστικό και δημοκρατικό κίνημα που θα διακλαδιστείπαντού για να υπερασπίσει τα κοινωνικά, πολιτικά και αν-θρώπινα δικαιώματα όλων και να αναστείλει την άνοδο των να-ζιστικών ιδεών και συμπεριφορών μέχρι την οριστική εξάλει-ψή τους από μια χώρα με τη δική μας ιστορία και τη δική μαςδημοκρατική παράδοση.

Καλούμε όσους και όσες ζουν και εργάζονται στη χώρα μας,όσους και όσες είναι άνεργοι, όσους και όσες ζουν στο πλαί-σιο του απόδημου ελληνισμού, όσους και όσες συμφωνούν κατ’αρχήν με τα παραπάνω, να πυκνώσουν τις γραμμές του ΣΥΡΙ-ΖΑ-ΕΚΜ ώστε να συνδιαμορφώσουμε τους στόχους, τις θέσειςκαι τη φυσιογνωμία του, τους τρόπους δράσης και τη λει-τουργία του, τις παρεμβάσεις και πρωτοβουλίες του, την όληπολιτική του. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ θα μπορέσει να επιτύχει τουςστόχους του μόνο αν γίνει ένας μεγάλος και ισχυρός πολιτικόςφορέας που αγκαλιάζει όλους και όλες που βλέπουν τα πράγ-ματα με ίδιους ή ανάλογους τρόπους ενόσω ο ίδιος λειτουρ-γεί υπό καθεστώς πλήρους και ανόθευτης δημοκρατίας

ΣΕΛ.

24

ΓΙΑ ΕΝΑ ΔΕΥΤΕΡΟ ΚΥΜΑΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

ΜΟΝΟ ΕΝΑ ΔΕΥΤΕΡΟ ΚΥΜΑΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΩΣΕΙΤΗΝ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΟΡΜΗ ΣΤΟ ΣΥΡΙΖΑ ΓΙΑΕΝΑ ΝΕΟ ΜΕΓΑΛΟ ΑΛΜΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΡΡΟΗ ΤΟΥΚΑΙ ΣΤΗ ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΟΥ ΣΤΗΝΑΝΑΖΩΟΓΟΝΗΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΛΑΪΚΟΥΚΙΝΗΜΑΤΟΣ

Πορευόμαστε προς το ιδρυτικό συνέδριο τουΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ με την σφοδρή επιθυμία να είναι ένα μεγάλοεξωστρεφές γεγονός που θα ανταποκριθεί στις προσδοκίεςτων εργαζομένων των ανέργων, των συνταξιούχων, των με-σαίων στρωμάτων της πόλης και της περιφέρειας, της δια-νόησης και της νεολαίας. Όλων αυτών που θέλουν την ριζο-σπαστική αριστερά στην πρώτη γραμμή των αγώνων για τηνανατροπή των μνημονίων και των νεοφιλελεύθερων πολιτικώνπου έχουν διαλύσει τη ζωή τους και έχουν υπονομεύσει τη χώ-ρα, για την ανατροπή της μνημονιακής τρικομματικής κυβέρ-νησης, για την ριζοσπαστική κυβερνητική αλλαγή στη χώ-ρα μας έχοντας ανοιχτούς τους ορίζοντες για τον σοσια-λιστικό μετασχηματισμό.

Σήμερα αναδεικνύονται με έμφαση εξαιρετικά κρίσιμα ζη-τήματα για τα οποία χρειάζεται να ανοιχτούν επειγόντως με-γάλα πολιτικά μέτωπα. Η κοινωνία στενάζει από την δρα-ματική υποβάθμιση των εισοδημάτων, την ανεργία, τη φτώ-χεια, την υπερχρέωση και την συνεχή φορομπηχτική πολι-τική στα λαϊκά στρώματα. Η δημοκρατία έχει καταντήσειαδειανό πουκάμισο αφού η καταστολή ενισχύεται δραματικά,οι συλλογικές συμβάσεις έχουν καταργηθεί, η απεργία έχειαπαγορευτεί με τις πολιτικές επιστρατεύσεις και τις απο-φάσεις δικαστηρίων, δρομολογείται η πλήρης αποδυνά-μωση των διαδηλώσεων ενώ η βουλή πρωτοκολλεί αποφά-σεις της εκτελεστικής εξουσίας. Οι συντάξεις έχουν ισο-πεδωθεί και ετοιμάζονται νέες δραματικές μειώσεις την ίδιαώρα που τα ασφαλιστικά ταμεία αιμορραγούν από την τε-ράστια ανεργία και την ανασφάλιστη εργασία, ενώ το κού-ρεμα με το PSI αποδεκάτισε τα ήδη λεηλατημένα αποθε-ματικά τους. Οι απολύσεις είναι καθημερινό μαζικό φαι-νόμενο στον ιδιωτικό τομέα αυξάνοντας θεαματικά τηνανεργία, ενώ οι προγραμματισμένες απολύσεις στο δημό-σιο θα επιδεινώσουν την κατάσταση. Τα τεράστια αυτάπροβλήματα και οι μάχες της κοινωνίας, πρέπει να είναι ταμεγάλα επίδικα στην ατζέντα του συνεδρίου μας για ταοποία πρέπει να αναληφθούν μεγάλες πολιτικές πρωτο-βουλίες.

Το συνέδριό μας πρέπει να ανταποκριθεί σε αυτές τις προσ-

δοκίες, να αφουγκραστεί το σφυγμό της κοινωνίας, να κατα-νοήσει τις νέες προκλήσεις και δυσκολίες και να δώσει μιανέα σημαντική ώθηση στην πολιτική μας προοπτική και δρά-ση, υπερβαίνοντας τους φραγμούς που θέτει το πολυπλόκα-μο σύστημα εξουσίας.

Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι στις σημερινές συνθήκες χρει-άζεται ένα ρωμαλέο μαζικό κίνημα που θα παίρνει τον χαρα-κτήρα ενός πολιτικού ρεύματος ανατροπής και ριζικής αλλα-γής, όπως επίσης ότι χρειαζόμαστε ένα μαζικό, ισχυρό, ριζο-σπαστικό, μαχητικό κόμμα της αριστεράς ικανό να πρωτο-στατήσει και να φέρει σε πέρας μαζί με τους εργαζόμενους καιτο λαό το καθήκον της ανατροπής του σάπιου πολιτικού συ-στήματος, της ανακοπής της καταστροφικής πορείας και τηςοικοδόμησης μιας νέας Ελλάδας, όπου ο κόσμος της δουλει-άς, της επιστήμης και του πολιτισμού θα αποφασίζει για το μέλ-λον του.

Το οικονομικό και κοινωνικό πρόβλημα της χώρας προϋπο-θέτει την ανάληψη της κυβέρνησης από μια κυβέρνηση τηςσυμπαραταγμένης αριστεράς με ευρύτατη λαϊκή στήριξη ώστενα περάσει στα χέρια της η πραγματική εξουσία κι η δυνατό-τητα μεγάλων αλλαγών.

Όλα αυτά απαιτούν μεγάλες συγκρούσεις. Το σύστημα δενχαρίζεται σε κανέναν.

Ούτε δωρίζει την εξουσία του. Σήμερα τα δίνει όλα για ναστηρίξει μια κυβέρνηση η οποία προκαλεί μόνο πόνο, κοινω-νική ερήμωση και θυσίες χωρίς κανένα αντίκρισμα. Η κυβέρ-νηση μάταια προσπαθεί να δημιουργήσει ελπίδες, με τον εξω-ραϊσμό αλλά ταυτόχρονα διαχειρίζεται και τον φόβο. Θα απο-τύχει για μια ακόμη φορά. Ελπίδες με αυτές τις πολιτικές μέ-σα από τα κοινωνικά ερείπια δεν μπορούν να ριζώσουν. Οιζημιωμένοι από τις πολιτικές των μνημονίων μέσα από αυτήτην σκληρή ταξική πόλωση, θα παραμείνουν οι ζημιωμένοι καιτης νέας περιόδου όσες πλαστές υποσχέσεις και αν δοθούν.

1. ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΑΝ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΙΔΡΥΤΙΚΟΣΥΝΕΔΡΙΟ

ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ, ΠΑΡΑ ΤΙΣ ΑΝΤΙΞΟΟΤΗΤΕΣ,ΓΙΑ ΕΝΑ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΤΟΜΗΣ ΓΙΑΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΟΠΟ

Ένα τόσο σημαντικό Συνέδριο όπως το ιδρυτικό Συνέδριοτου ΣΥΡΙΖΑ –ΕΚΜ, το οποίο γίνεται σε μια τόσο κρίσιμη στιγ-μή για τον ίδιο το ΣΥΡΙΖΑ και σε μια από τις πιο κρίσιμες πε-ριόδους για τον τόπο, θα χρειαζόταν μεγαλύτερη προετοι-μασία, καλύτερο σχεδιασμό, άνεση χρόνου για την επεξερ-γασία και συζήτηση των επίμαχων ζητημάτων και διασφάλι-ση της ουσιαστικότερης συμμετοχής των μελών και οργα-

νώσεων του φορέα στις Συνεδριακές διαδικασίες και απο-φάσεις.

Η απόφαση για τη διεξαγωγή του Ιδρυτικού Συνεδρίουχωρίς όλες τις ως άνω προϋποθέσεις συνιστά ένα μεγάλο έλ-λειμμα.

Η Αριστερή Πλατφόρμα, παρά τις αντιξοότητες αυτές, κα-ταθέτει τις ιδιαίτερες απόψεις της και θα κάνει ό,τι είναι δυ-νατόν και για την όσο το δυνατόν πιο επιτυχή έκβαση του Συ-νεδρίου, για το καλό του ΣΥΡΙΖΑ, της Αριστεράς και του τό-που.

2. ΟΧΙ ΣΕ ΕΝΑ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΩΝ

ΘΕΛΟΥΜΕ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΩΝ ΠΛΑΤΙΩΝΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΛΑΪΚΩΝ ΣΤΡΩΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ

Το ιδρυτικό Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτελεί μια εσωτε-ρική και εσωστρεφή διαδικασία του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν διεξάγεταιγια να υπηρετήσει εσωκομματικές σκοπιμότητες ούτε για τηναντιμετώπιση εσωκομματικών «αντιπάλων» ή το ξεκαθάρι-σμα εσωκομματικών λογαριασμών.

Το ιδρυτικό Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, παρά τις ανεπάρκειεςσε χρόνο και προετοιμασία, μπορεί και πρέπει να αναδειχθείσε ένα μεγάλο εξωστρεφές πολιτικό γεγονός, να «ταράξειτα νερά» της πολιτικής και κοινωνικής ζωής της χώρας και ναεξελιχθεί σε υπόθεση της μεγάλης κοινωνικής πλειοψη-φίας για μια μεγάλη προοδευτική ανατροπή.

Το ιδρυτικό Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να καταστεί μιακορυφαία στιγμή στην αλληλένδετη προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑνα συμβάλλει από τη μία στην αναζωογόνηση του κοινωνι-κού πεδίου, στην αντεπίθεση της κοινωνίας και στην ανά-πτυξη μεγάλων ενωτικών κοινωνικών ταξικών αγώνων καιαπό την άλλη στην προσπάθεια του να προωθήσει μια κυ-βέρνηση της Αριστεράς στην Ελλάδα που θα αλλάξει τη μοί-ρα αυτού του τόπου με γενικότερες επιδράσεις στην περιοχήκαι την Ευρώπη.

Οι θέσεις για το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ και κυρίως οι τελικέςαποφάσεις του μπορούν να σφραγίσουν το μέλλον όλης τηςΑριστεράς και κυρίως το μέλλον του τόπου και να θέσουν τιςβάσεις για τη συγκρότηση ενός πρωτότυπου αριστερού Κομ-ματικού εγχειρήματος, στο οποίο η δημοκρατικότητα, η πο-λυτασικότητα, η γνήσια συλλογικότητα, η ουσιαστική συμμε-τοχή των μελών στις αποφάσεις και εις βάθος συζήτηση πά-νω σε διαφορετικές απόψεις, θα μπορούν να συνυπάρχουνμε την ενιαία εικόνα, τη συνοχή, τον πλήρη σεβασμό στιςσυλλογικές πλειοψηφικές αποφάσεις και την αποτελεσματι-κότητα στη δράση του Κόμματος.

KEIMENA ΣΥΜΒΟΛΗΣΣΕΛ.

25

Κείμενο συμβολής της ΑριστερήςΠλατφόρμας στο ιδρυτικό συνέδριο

1o ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ3. ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΜΟΝΟ ΓΙΑ «ΕΣΩΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΧΡΗΣΗ»

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΕΣΩΚΟΜΜΑΤΙΚΟΥΑΠΟ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ

Ειδικότερα σε σχέση με τις συλλογικές αποφάσεις του ΣΥ-ΡΙΖΑ, παρουσιάζεται το τελευταίο διάστημα όλο και πιο συ-χνά το φαινόμενο ηγετικά κεντρικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να δια-τυπώνουν δημόσια και επιλεκτικά ως απόψεις του κόμματοςκαι όχι ως προσωπική άποψη, πολύ διαφορετικές θέσεις απότις επεξεργασμένες και συλλογικά αποφασισμένες θέσεις τουκόμματος, όπως αυτές λαμβάνονται στα κεντρικά όργανακαι Σώματα του Κόμματος.

Όλο και περισσότερο δίνεται η εντύπωση ότι υπάρχουν δύοειδών θέσεις του κόμματος, εκείνες που χρησιμοποιούν-ται για «εσωτερική κομματική χρήση» και εκείνες που επι-λεκτικά και κατά θέμα είναι «κατάλληλες» για να εκφωνούν-ται δημόσια, ανάλογα με την περίσταση και τα ακροατήρια.

Το κόμμα που θέλουμε να διαμορφώσουμε είναι ένα δημο-κρατικό και πολυτασικό κόμμα και ως τέτοιο επιτρέπει τηνελεύθερη και δημόσια διατύπωση της προσωπικής γνώμης,πάντα φυσικά με σεβασμό στις αποφάσεις της πλειοψη-φίας και λαμβάνοντας υπόψη τις συνθήκες και τις συγκεκρι-μένες περιστάσεις. Όταν όμως κρίνεται αναγκαίο να κατατε-θεί μια άποψη που δεν είναι θέση του κόμματος, οφείλεται νατονίζεται ευδιάκριτα ο προσωπικός της χαρακτήρας και ναδιατυπώνεται, ταυτόχρονα, η συλλογική θέση του κόμματος.

Δεν έχει κανένα νόημα να ακολουθούνται επίπονες και χρο-νοβόρες εσωκομματικές διαδικασίες, Κεντρικές Επιτροπές,Γραμματείες, Συνδιασκέψεις και τώρα Συνέδριο για να κα-ταλήγουμε σε αποφάσεις που λαμβάνονται για λόγους εσω-κομματικών ισορροπιών και αφορούν μόνο τα μέλη τουκόμματος, των οποίων οι θέσεις δεν εκφωνούνται ή αλλοι-ώνονται ή εκφωνούνται «μισές», ενώ σε ορισμένες περιπτώ-σεις διατυπώνονται εντελώς διαφορετικά ή και αντίθεταπράγματα απ’ όσα έχουν αποφασιστεί.

Ακόμα χειρότερα, πρέπει να επισημανθούν ως άκρως αρ-νητικά φαινόμενα ανάληψης σημαντικών πολιτικών πρωτο-βουλιών και κινήσεων ερήμην των συλλογικών οργάνων καιμε πλήρη άγνοια των τελευταίων, που στέκονται αμήχανα προτετελεσμένων γεγονότων.

Ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο πρέπει να αποφύγει αλλά και να κατα-πολεμήσει με όλες του τις δυνάμεις και σε όλα τα επίπεδα τυ-πικά φαινόμενα που έχουν εμφανισθεί σε αντιπολιτευτικάκόμματα, ιδίως του σοσιαλδημοκρατικού κλίματος, τα οποίαόσο προσέγγιζαν την κυβέρνηση τόσο υποβαθμιζόταν το κόμ-μα και μεγάλωνε η απόσταση ανάμεσα στο τελευταίο, τα συλ-λογικά του όργανα, τις συλλογικές του αποφάσεις και τη δη-μόσια διαχείριση της πολιτικής του κόμματος.

Αυτήν την ώρα όλα τα μέλη και στελέχη του κόμματος,όλα τα συλλογικά σώματα και συλλογικά όργανα του σε όλατα επίπεδα και το ίδιο το Συνέδριο, οφείλουν να υπερασπιστούντην αποτελεσματική και στην πράξη δημοκρατική λειτουρ-γία του κόμματος, την προάσπιση των αποφάσεων του κόμ-ματος και την ενιαία διατύπωση της πολιτικής του τόσοστις εσωκομματικές διαδικασίες όσο και στη δημόσια πα-ρουσία του.

4. ΙΔΡΥΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΜΩΝ ΣΤΗΝΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

ΓΙΑ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΔΙΠΛΟ ΑΛΜΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

Το ιδρυτικό Συνέδριο πρέπει να αναδειχθεί σε μεγάλη ευ-καιρία προκειμένου να προχωρήσει ένα δεύτερο κύμα ριζο-σπαστικοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, ένα περίπου χρόνο μετά τις εκλογές, μπορεί καιπρέπει να ξεκολλήσει από τα ποσοστά που κατέγραψε σε αυ-τές, μπορεί να ανακτήσει την πολιτική πρωτοβουλία, να απο-κτήσει ξανά την ηγεμονία στην πολιτικοκοινωνική σκακιέρα καιπρώτα απ΄όλα μέσα στο λαό και να κατακτήσει μια νέα πολι-τική και κοινωνική δυναμική, εν μέσω νέας ανάπτυξης τωνεργατικών-λαϊκών αγώνων.

Ο ΣΥΡΙΖΑ για να επιτύχει όλα τα παραπάνω στην κατεύθυν-ση μιας μεγάλης προοδευτικής ανατροπής στη ζωή της χώ-ρας, χρειάζεται να πραγματοποιήσει ο ίδιος μια δημιουργικήανατροπή μέσα από τη συνέχεια της πορείας του.

Το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα πρέπει να είναι μια από «ταίδια». Δεν θα πρέπει να συνεχίσει την «πεπατημένη».

Το ιδρυτικό Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να αναδείξει καινα χαράξει εκείνες τις νέες πολιτικές κατευθύνσεις πουθα ανοίξουν τα «φτερά» του Κόμματος να επιτύχει ένα ταυ-τόχρονο διπλό άλμα.

Ένα άλμα στη συμβολή του για την εκ νέου αφύπνιση τουκοινωνικού πεδίου, στην αναζωογόνηση των κοινωνικώναγώνων και στην ανάπτυξη ενός μεγάλου ενωτικού εργατι-κού – λαϊκού κινήματος στο ύψος της ανάγκης μιας προ-οδευτικής ανατροπής στην πορεία της χώρας με σοσιαλιστι-κό ορίζοντα.

Ένα νέο άλμα στη δυναμική και επιρροή του κόμματος,που θα του προσδώσει ένα άνετο πολιτικό προβάδισμα καιμια καινούργια πολιτική πρωτοκαθεδρία, η οποία θα δώσεικαι τη χαριστική βολή στο παλιό αστικό πολιτικό σκηνικό καιστις «αριστερές» εφεδρείες του.

Αυτά τα νέα άλματα στη δυναμική και τη κινηματική συμ-βολή του ΣΥΡΙΖΑ είναι απείρως πιο δύσκολα από το «πέταγ-μα» του Κόμματος σε ρόλο αξιωματική αντιπολίτευσης καιαπαιτούν για να υλοποιηθούν μεγάλες τομές στην πολιτικήτου Κόμματος, μεγάλη αποφασιστικότητα, τιτάνια πολιτικήθέληση, ακλόνητη ριζοσπαστικότητα και πείσμονα σιδερέ-νια συνέπεια, σταθερότητα, προκειμένου να ανταπεξέλ-θουμε στις συγκρούσεις και τις επιθέσεις του κατεστημένου,οι οποίες για να ματαιώσουν την κυβερνητική προοπτική τηςΑριστεράς και του εργατικού-λαϊκού κινήματος, θα καταστούναπείρως πιο σφοδρές έως λυσσώδεις, ενώ δεν πρέπει νααποκλείουμε τη χρήση ακραίων αντιδημοκρατικών μέσων καισκοτεινών μεθοδεύσεων.

Ήδη εδώ και αρκετό διάστημα βρίσκεται σε εξέλιξη καιδιαρκώς κλιμακώνεται μια απροκάλυπτη επιχείρηση βαθιάςαντιδημοκρατικής εκτροπής και ακύρωσης ακόμα και των πιοστοιχειωδών πλευρών της αστικής κοινοβουλευτικής δη-μοκρατίας, με αποτέλεσμα να έχει καταστεί περίπου «κου-ρελόχαρτο» το Σύνταγμα, η Βουλή να έχει εκμηδενιστεί,τα εργασιακά δικαιώματα να είναι ανύπαρκτα, με τη σατραπείατης εργοδοσίας να είναι απόλυτη στους τόπους εργασίας, οιβαθιά συντηρητικές και επιθετικά αυταρχικές πολιτικές ναεξαπλώνονται σε όλα τα πεδία, παρέχοντας κάλυψη στη φα-σιστική-νεοναζιστική προπαγάνδα και επιρροή, ενώ ταΜΑΤ, οι δικαστικές απαγορεύσεις και όλο και περισσότερο

οι κατασταλτικές και τώρα προληπτικές (βλ. καθηγητές)επιστρατεύσεις των εργαζομένων να γίνονται κανόνας, δί-νοντας μια εικόνα στρατιωτικοποίησης των εργασιακών χώ-ρων και σχέσεων.

5. ΓΙΑ ΕΝΑ ΔΕΥΤΕΡΟ ΚΥΜΑΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ -ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ,ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ, ΚΙΝΗΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ -ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΟΜΜΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ, ΜΕΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΚΑΙ ΛΗΨΗ ΤΩΝΑΠΟΦΑΣΕΩΝ

Υλοποιούμε αταλάντευτα τους στόχους μας,απαντάμε αποφασιστικά στις «απαιτήσεις» τουσυστήματος για αναδίπλωση και εξετάσειςσυστημικής «υπευθυνότητας»

1. Ύστερα από τρία χρόνια αγώνων ενάντια στα μνημόνια καιμε κορύφωση τις εκλογές του Μαΐου - Ιουνίου 2012, ο ΣΥΡΙ-ΖΑ είναι σε πορεία μετασχηματισμού από μέτωπο δυνάμεωντης Αριστεράς σε ενιαίο μαζικό πολιτικό φορέα. Κατανοούμετο μετασχηματισμό αυτόν σαν μια βαθιά και ουσιαστική δια-δικασία που απαιτεί εμβάθυνση του ριζοσπαστικού χαρα-κτήρα του κόμματός μας και όχι εγκατάλειψή του, αναβάθμισητων κινηματικών και μαχητικών του χαρακτηριστικών, ανα-βάθμιση της δυνατότητάς του να κινητοποιείται και να συν-δέεται στη βάση με τις ζωντανές δυνάμεις της εργατικήςτάξης, των λαϊκών στρωμάτων στις πόλεις και την ύπαι-θρο, της νεολαίας, των κινημάτων αντίστασης. Που απαι-τεί ένα δεύτερο κύμα ριζοσπαστικοποίησης, πολιτικής,προγραμματικής, κινηματικής και ιδεολογικής, ώστε να είμα-στε ικανοί να υλοποιήσουμε αταλάντευτα τους στόχους μας καινα απαντήσουμε αποφασιστικά στις «απαιτήσεις» του συ-στήματος για αναδίπλωση και εξετάσεις συστημικής «υπευ-θυνότητας».

2. Μέσα στην κρίση και μπροστά στο βάθεμα των αδιεξόδωντης, ο «τρίτος δρόμος» της σοσιαλδημοκρατίας χρεοκοπεί μεπάταγο. Η σοσιαλδημοκρατία συμμαχεί σε όλη την Ευρωζώνημε τη Δεξιά και έχει μετατραπεί αμετάκλητα σε θεραπαινίδατου πιο ακραίου νεοφιλελευθερισμού. Είναι η ώρα της Αρι-στεράς, που μέσα από το «καθαρτήριο» της κρίσης οφείλει ναπροβάλει ξανά σαν ο φορέας των μεγάλων αγώνων, της μεγάληςευθύνης και των μεγάλων απελευθερωτικών οριζόντων.

Σε αυτή τη βάση, έχουμε πλήρη συνείδηση ότι χρειαζόμα-στε έναν ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ και μια Αριστερά που θα αναλάβουντην ευθύνη και θα έχουν την ικανότητα να αναμετρηθούν μετα ιστορικά καθήκοντα της σύγκρουσης με τις κυβερνή-σεις του κεφαλαίου, με τις μνημονιακές πολιτικές και τοννεοφιλελευθερισμό, με το καπιταλιστικό σύστημα και τονιμπεριαλισμό, υλοποιώντας ένα σχέδιο ρήξης και ανα-τροπής στο δρόμο για το σοσιαλισμό. Από το μετερίζι τηςΕλλάδας-«αδύναμου κρίκου» της κρίσης στην Ευρωζώνη και τηνΕ.Ε. , έχουμε πια την εμπειρία για να αντιληφθούμε ότι έχειανοίξει ένας νέος ορίζοντας της πάλης με εθνική και διεθνήσημασία, στο πλαίσιο της ιστορικών διαστάσεων παγκόσμιαςκαπιταλιστικής κρίσης που διαρκεί και βαθαίνει. Αντιλαμβα-νόμαστε τη διεθνή σημασία του αγώνα, των καθηκόντων καιτων ευθυνών της ελληνικής Αριστεράς και του ΣΥΡΙΖΑ, στονίδιο βαθμό που αντιλαμβανόμαστε ότι ο αγώνας στην Ελλάδαέχει απόλυτη ανάγκη από τη διεθνιστική αλληλεγγύη των κι-νημάτων και της Αριστεράς στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο.

Σε αυτήν τη βάση, έχουμε πλήρη συναίσθηση της πρωταρ-χικής ευθύνης μας απέναντι στα κινήματα και τον κόσμο της

ΣΕΛ.

26

Αριστεράς στην Ελλάδα και διεθνώς. 3. Είναι εντελώς ξένα και ασυμβίβαστα με αυτή μας τη φυ-

σιογνωμία χαρακτηριστικά που θέλει να μας επιβάλει το σύ-στημα, όπως η υποταγή σε αστικού τύπου πολιτικές που υπο-βαθμίζουν την πολιτική παρέμβαση και μάχη σε επικοινωνια-κού τύπου τακτικές, ο συμβιβασμός και οι «γέφυρες» με τιςδυνάμεις του συστήματος για να κερδίσουμε την ανοχή ή τησυναίνεσή τους, οι αντιλήψεις για την κυβέρνηση σαν σκο-πό και τέλος της διαδρομής και όχι σαν εφαλτήριο για να δώ-σουμε πιο αποτελεσματικά τον αγώνα για τον εργατικό - κοι-νωνικό έλεγχο σε όλη την κλίμακα της κοινωνίας και του κρά-τους, για την εξουσία των εργαζομένων και το σοσιαλισμό.

Δεν λογοδοτούμε στα αστικά μίντια, την αστική τάξη και ταπαπαγαλάκια του συστήματος και δεν πρόκειται να τους ανα-γορεύσουμε σε τιμητές των επιλογών μας. Οι δικοί μας «εν-τολείς» είναι η εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, ηαγωνιζόμενη νεολαία, όλοι οι καταπιεσμένοι και εκμεταλ-λευόμενοι.

4. Στο Ιδρυτικό μας Συνέδριο, ανανεώνουμε τη δέσμευσήμας να αγωνιστούμε για την ανατροπή των μνημονιακών πο-λιτικών, στηρίζοντας αποφασιστικά τους αγώνες τους και πρω-ταγωνιστώντας στα κινήματα αντίστασης.

Επιβεβαιώνουμε τη θέση μας στο πλευρό των εκμεταλ-λευόμενων και καταπιεσμένων και «απέναντι» στους τραπε-ζίτες, τους βιομήχανους, τους ντόπιους και ξένους τοκογλύ-φους, τις δυνάμεις του κεφαλαίου και του συστήματος, τιςκυρίαρχες δυνάμεις της ιμπεριαλιστικής Ε.Ε. και του παγκό-σμιου συστήματος.

5. Στο πλαίσιο του βαθέματος και της περιπλοκής της παγ-κόσμιας καπιταλιστικής κρίσης, οι εκπρόσωποι του αμερικα-νικού, του βρετανικού και του ιαπωνικού ιμπεριαλισμού, το ΔΝΤκαι τα παπαγαλάκια τους αντιπαρατίθενται στη γερμανικήαστική τάξη ζητώντας «χαλάρωση» των πολιτικών ακραίαςλιτότητας στην Ευρωζώνη. Πίσω από αυτή την παραπλανητι-κή προπαγάνδα τάχα για το «τέλος της λιτότητας» δεν βρί-σκεται κάποια στροφή μεγάλων ιμπεριαλιστικών κέντρων τουδιεθνούς συστήματος προς κεϊνσιανές πολιτικές (αύξηση μι-σθών και συντάξεων, ανοικοδόμηση του κοινωνικού κράτουςκ. λπ. ), ούτε καν μια γραμμή για την έξοδο του καπιταλισμούεν γένει από την κρίση, αλλά ο ενδοϊμπεριαλιστικός ανταγω-νισμός που βαθαίνει και τα διαφορετικά σχέδια των ανταγω-νιζόμενων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.

Τα αδιέξοδα που συσσωρεύει η καπιταλιστική κρίση είναι τό-σο πολλά, ώστε ο παγκόσμιος καπιταλισμός έχει να διαλέξειανάμεσα σε δύο καταστροφικές προοπτικές: Από τη μια, ένανέο γύρο γιγαντώματος του πλασματικού κεφαλαίου, μέ-σα από ένα νέο κερδοσκοπικό «πάρτι», με την ελπίδα μιαςαναιμικής ανάκαμψης που όμως προετοιμάζει μια νέα, ακόμηπιο καταστροφική έκρηξη και επιδείνωση της κρίσης. Από τηνάλλη, ακραίες πολιτικές μαζικής καταστροφής παραγωγικώνδυνάμεων, που μπορούν να οδηγήσουν άμεσα σε οικονομι-κές καταρρεύσεις, σε διάλυση της Ευρωζώνης και σε άλ-λου τύπου «εκρήξεις»: πολιτικές και κοινωνικές.

Επομένως, η μάχη γραμμών στο διεθνές σύστημα δενσηματοδοτεί το «τέλος της λιτότητας», αλλά δύο εξίσουαδιέξοδες πολιτικές, ένα διαφορετικό μίγμα πολιτικώνλιτότητας, που συνδέεται με τα ανταγωνιστικά συμφέρον-τα των μεγάλων ιμπεριαλιστικών-καπιταλιστικών δυνά-μεων. Δεν υπάρχει χώρος εδώ ούτε για αυταπάτες (ότι το τέ-λος της λιτότητας θα είναι δωρεά του… Ομπάμα και τουΔΝΤ) ούτε για συμμαχίες και «φίλιες» δυνάμεις για τα κι-νήματα και την Αριστερά (να συμμαχήσουμε με τον Ομπάμακαι το ΔΝΤ ενάντια στη Γερμανία). Η λιτότητα θα ανατραπείμόνο με σκληρούς αγώνες, και οι δύο πόλοι του ενδοϊμπερια-λιστικού καβγά είναι εξίσου εχθρικοί για το κίνημα και τηνΑριστερά.

6. Για να πραγματοποιήσει ο ΣΥΡΙΖΑ το αναγκαίο διπλό άλ-μα στην πορεία του, στην κατεύθυνση της προοδευτικής ανα-τροπής και της κυβέρνησης της Αριστεράς, χρειάζεται ο ίδιοςμια νέα ριζοσπαστικοποίηση, η οποία με τη σειρά της θα δώ-

σει ώθηση σε μια νέα πολιτική και ιδεολογική ριζοσπαστική με-τατόπιση της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας.

Δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ που πρέπει να «χαθεί» μέσα στις συγ-χύσεις, τις αμφιταλαντεύσεις, τις αντιφάσεις και την απροσ-διοριστία σημαντικών κοινωνικών τμημάτων που προβλημα-τίζονται και δυσφορούν με τη μνημονιακή λεηλασία, αλλά αν-τιθέτως οφείλει να ηγηθεί πρωτοποριακά μιας προσπάθειας γιανα υπάρξουν κοινωνικές αντιδράσεις και κινητοποιήσεις και συ-νεκτικές πολιτικές και ιδεολογικές ανακατατάξεις στη βάση μιαςεναλλακτικής προοδευτικής και σοσιαλιστικής προοπτικής τηςκοινωνίας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να κερδίσει περισσότερη «αξιοπι-στία» και «εμπιστοσύνη», που την έχει απόλυτη ανάγκη για τηνενίσχυση της επιρροής του, με μια ενδεχόμενη πορεία ανα-δίπλωσης και δήθεν υπευθυνότητας, που μας παροτρύνουν δυ-νάμεις του συστήματος, στρογγυλεύοντας τις αιχμές των θέ-σεων του, λειαίνοντας τις οξείες γωνίες της τακτικής του,κρατώντας αποστάσεις από «δύσκολους» κοινωνικούς αγώνες,διαλεγόμενος με κέντρα εξουσίας που πρέπει να αμφισβητη-θούν και ακολουθώντας την παραδοσιακή ολισθηρή πορεία πουακολούθησαν κατά καιρούς οι διάφορες εκδοχές αξιωματι-κών αντιπολιτεύσεων στη χώρα μας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να ενισχύσει την αξιοπιστία του μέσα σταπλατιά λαϊκά στρώματα, να κερδίσει την εμπιστοσύνη της με-γάλης κοινωνικής πλειοψηφίας και να κατακτήσει την ηγεμο-νία στη συγκρότηση ενός πλατιού αριστερού μετώπου και σεμια πλατιά κοινωνική συμμαχία της εργατικής τάξης, των μι-κρομεσαίων στρωμάτων στις πόλεις και την ύπαιθρο και τουκόσμου της διανόησης και του πολιτισμού, μόνο αν επιδείξειαξιοπιστία στο ριζοσπαστισμό του και την ανατρεπτική τουκατεύθυνση και εμπνεύσει εμπιστοσύνη για τη συνέπειάτου, τη σταθερότητά του, την ικανότητά του να δίνει δύ-σκολες μάχες, την αντοχή του στις πιέσεις του κατεστημένουκαι την αποφασιστικότητά του.

7. Σε πολιτικό επίπεδο, αρνούμαστε αποφασιστικά να εγ-κλωβιστούμε σε ένα πνεύμα και μια στάση άμυνας και απο-λογίας, όπως προσπαθούν να μας πείσουν οι δυνάμεις τουσυστήματος και του μνημονιακού κατεστημένου. Αντίθετα, ορ-γανώνουμε μια μεγάλη δημιουργική πολιτική αντεπίθεση μετεκμηρίωση, επιχειρήματα, αυτοπεποίθηση και μαχητικόπνεύμα, βασισμένη στην εμβάθυνση του πολιτικού μας προ-σανατολισμού, στον κατάλληλο σχεδιασμό και στην ουσια-στική συλλογική προσπάθεια και μελέτη.

Στο συνέδριό μας αποφασίζουμε και αναλαμβάνουμε με-γάλες πρωτοβουλίες ώστε να αφαιρέσουμε την πολιτική πρω-τοβουλία από τις δυνάμεις του μνημονιακού κατεστημένου καιτου συστήματος και να τους αφαιρέσουμε τη δυνατότητα ναδιαμορφώνουν την ατζέντα των δημόσιων συζητήσεων καιαντιπαραθέσεων, ακόμα και στα «δύσκολα» θέματα, που «δενεπιτρέπεται» να συζητούνται ή όταν συζητιούνται υπαγο-ρεύουν στην Αριστερά να παίρνει θέσεις που δεν θίγουν ου-σιαστικά την κυρίαρχη αντίληψη, ιδιαίτερα σε θέματα πουαφορούν το λεγόμενο «ευρωπαϊκό όραμα ή ιδεώδες», τις μα-χητικές εκδηλώσεις του μαζικού κινήματος, το ρατσισμό κ. λπ.

Η νέα πολιτική αντεπίθεση που πρέπει να αναλάβει ο ΣΥ-ΡΙΖΑ οφείλει να αμφισβητήσει την κυρίαρχη θεματολογία, νααναδεικνύει τις δικές του θεματικές προτεραιότητες και να αμ-φισβητήσει την κεντρικότητα των αστικών μέσων ενημέρωσης,πρώτα απ’ όλα των τηλεοπτικών, προβάλλοντας ένα εναλλα-κτικό θεσμικό πλαίσιο δημόσιας συζήτησης και ενημέρωσης.

8. Σε κινηματικό επίπεδο ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να κάνει μια με-γάλη στροφή για να ανακαλύψει εκ νέου και σε μεγαλύτερο βά-θος το ταξικό, εργασιακό και κοινωνικό πεδίο. Χρειαζόμαστεμια μεγάλη στροφή του Κόμματος σε όλα τα επίπεδα από τακεντρικά του στελέχη μέχρι και την τελευταία οργάνωση καιόλα τα μέλη του φορέα στην κοινωνία, τα κοινωνικά προβλή-ματα και πρώτα απ’ όλα τους εργασιακούς χώρους.

Δεν μπορεί να υπάρχει κοινωνική κινητοποίηση για υπαρκτάπροβλήματα χωρίς την παρουσία και ισχυρή παρέμβαση τουΣΥΡΙΖΑ, δεν μπορεί να υπάρχει σωματείο και συνδικάτο στο

οποίο να μην δραστηριοποιούνται δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, δενμπορεί να υπάρχει κοινωνικός και εργασιακός χώρος που οΣΥΡΙΖΑ, τα στελέχη, τα μέλη και οι φίλοι του δεν ενθαρρύνουντην ανάδειξη των προβλημάτων και την αγωνιστική διεκδίκησητους.

Έχοντας διδαχθεί από τα λάθη και τις ανεπάρκειές μας, εί-μαστε αποφασισμένοι να αναβαθμίσουμε την κινηματική καιαγωνιστική μας παρουσία. Διότι ο ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναιρόλος «κυανόκρανου παρατηρητή» ή έξωθεν «σχολιαστή»των κοινωνικών αντιδράσεων και κοινωνικών αγώνων, κάτω απότην πίεση των κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης, αλλά ρόλος ου-σιαστικής παρέμβασης για τη στήριξη των αγώνων και για νααποκτούν ουσιαστικό περιεχόμενο, εναλλακτικό προσανατο-λισμό και να κατακτούν την ευρύτερη δυνατή κοινωνική αλ-ληλεγγύη και αποτελεσματικότητα.

Αμετάθετος άμεσος στόχος του ΣΥΡΙΖΑ σε αυτή ιδιαίτερα τηφάση είναι η αναζωογόνηση σε ταξική κατεύθυνση του συν-δικαλιστικού κινήματος, η ανάπτυξη μεγάλων ενωτικών ταξι-κών αγώνων και η ανύψωσή τους σε ένα μεγάλο ενωτικό πο-λιτικό εργατικό - λαϊκό κίνημα προοδευτικής ανατροπής για μιακυβέρνηση της Αριστεράς και για την υλοποίηση του ριζο-σπαστικού προγράμματός της.

Με δεδομένο ότι η μνημονιακή κυβέρνηση και οι ενωμένεςδυνάμεις του συστήματος κεντρικοποιούν και πολιτικοποι-ούν την αντιπαράθεση με όλους τους μαζικούς αγώνες, επι-στρατεύοντας χουντικούς νόμους όπως της πολιτικής επι-στράτευσης, τις δυνάμεις καταστολής, τη συκοφαντία και τηνιδεολογική τρομοκρατία, είναι απόφαση και δέσμευσή μας ναστηρίζουμε ανεπιφύλακτα και χωρίς προϋποθέσεις αυ-τούς τους αγώνες, να παρέχουμε ανεπιφύλακτη και ενερ-γητική πολιτική «κάλυψη» και υποστήριξη, να οργανώ-νουμε το πιο πλατύ μέτωπο αλληλεγγύης και υποστήριξης τωναγώνων, να «σηκώνουμε το γάντι» στην κυβερνητική πρό-κληση για συνολική (πολιτική και ιδεολογική) αντιπαράθεσημε στόχο την υπεράσπιση των αγώνων. Ταυτόχρονα, οι δυ-νάμεις του ΣΥΡΙΖΑ στο εργατικό - συνδικαλιστικό κίνημα δε-σμεύονται να πρωταγωνιστούν στην ανάπτυξη του αγωνιστι-κού του φρονήματος, στη στήριξη, το συντονισμό και την κλι-μάκωση των αγώνων, στον απόλυτο σεβασμό στις αγωνιστι-κές διαθέσεις και τις αποφάσεις της αγωνιζόμενης βάσης καιστη λογοδοσία των εκλεγμένων αντιπροσώπων στις συλλογι-κές αποφάσεις. Απέναντι στις κυβερνητική τακτική της τρο-μοκρατίας και της πολιτικής επιστράτευσης, ο ΣΥΡΙΖΑ δε-σμεύεται ότι θα παίρνει όλες τις πρωτοβουλίες για κλιμάκω-ση των αγώνων στην κατεύθυνση της γενίκευσης της αντιπα-ράθεσης.

9. Σε προγραμματικό επίπεδο, οργανώνουμε ένα νέο άλ-μα στην προγραμματική μας εναλλακτική κατεύθυνση, με στό-χο να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ πιο αξιόπιστος, φερέγγυος, διεισδυτικόςκαι αποδεκτός από το λαό, αυθεντικά πιο εναλλακτικός μεκοινωνικούς λαϊκούς όρους, ενάντια σε κάθε τάση προγραμ-ματικής αναδίπλωσης και «στρογγυλέματος» και καταπολε-μώντας τα ενδεχόμενα «φοβικά σύνδρομα» για τις επιθέσειςτου κατεστημένου, προχωρώντας σε μια νέα προγραμματικήαντεπίθεση εφ’ όλης της ύλης και σε όλα τα μέτωπα.

Προς αυτήν την κατεύθυνση, με τις προγραμματικές μαςπροστάσεις καθιστούμε πιο συνεκτική και πιο τεκμηριωμένητην κεντρική εναλλακτική μας πρόταση, θέτοντας σε ένα ενι-αίο σχέδιο, χωρίς τεμαχισμούς και διακοπές, ένα πειστικόδρόμο απαλλαγής από τρόικα και μνημόνια, ο οποίος θα ακο-λουθηθεί μέχρι τέλους, χωρίς αναστολές και εκβιασμούς γιατην παραμονή στο ευρώ. Ταυτόχρονα, ο ΣΥΡΙΖΑ αμέσως με-τά το Συνέδριο θα συνδέσει αυτή την κεντρική, συνεκτική, χω-ρίς αντιφάσεις και εξαρτήσεις από τρίτους, πρόταση με εξει-δικευμένη και συγκεκριμένη ριζοσπαστική προγραμματικήεπεξεργασία σε όλους τους τομείς και σε ανοιχτό διάλογο μετις δυνάμεις της εργασίας, τα φτωχά λαϊκά στρώματα και τη νε-ολαία.

10. Σε κομματικό επίπεδο, ο ΣΥΡΙΖΑ προχωρεί σε ριζικήκαι ριζοσπαστική ανασυγκρότηση και επαναπροσανατολισμό.

KEIMENA ΣΥΜΒΟΛΗΣΣΕΛ.

27

1o ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜΘεμελιώδες κατευθύνσεις είναι να κατακτήσει όλο το Κόμμασε όλα τα επίπεδα μια πραγματικά νέα συλλογική λειτουργία,μια αληθινή και στην πράξη συμμετοχή στις αποφάσεις και μιαικανότητα εξωστρεφούς κοινωνικής παρουσίας και κινηματι-κής δράσης σε όλα τα επίπεδα.

Για μας είναι αδιανόητο να μην κινητοποιούνται πρωτοπό-ρα στους αγώνες όλα τα μέλη και πρώτα από όλα κυρίως τα στε-λέχη, ιδιαίτερα τα ανώτερα, του Κόμματος. Σε αυτή τη βάσηθα λάβουμε όλες τις απαραίτητες αποφάσεις και τα μέτραώστε να καταπολεμηθεί η νωχελικότητα, η βραδυκινησία καιη αδράνεια στην πολιτική και κοινωνική παρέμβαση και δρά-ση των οργανώσεών μας αλλά και το φαινόμενο μελών σταχαρτιά, που εμφανίζονται μόνο σε συνεδριακές διαδικασίες καισε ψηφοφορίες για την εκλογή οργάνων.

Δεν μπορούμε να μιλάμε για νέα ριζοσπαστικοποίηση της κοι-νωνίας και προοδευτική ανατροπή χωρίς ένα κόμμα μαζικό, ρι-ζοσπαστικό, χωρίς ένα κόμμα εμπροσθοφυλακή, ένα κόμμααφοσιωμένων αγωνιστών, ένα κόμμα πρωτοπόρων και όχι ένακόμμα που καμιά φορά κινδυνεύουν λειτουργίες του να πε-ριορίζονται στην ανάδειξη εσωτερικών συσχετισμών, στηνεπιβεβαίωση και αναπαραγωγή της όποιας ηγεσίας, κόμμαγραφειοκρατικό και μικροεξουσίας,

Με αυτούς τους γενικούς στόχους και κατευθύνσεις και μεαίσθηση ιστορικής ευθύνης, προχωρούμε με αγωνιστικότητακαι ενθουσιασμό στο ιδρυτικό μας συνέδριο, για να οικοδο-μήσουμε τον ΣΥΡΙΖΑ μαχητικό πολιτικό εργαλείο της εργατι-κής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων και της αγωνιζόμενης νε-ολαίας, τον ΣΥΡΙΖΑ-φορέα ενός προγράμματος και σχεδίουρήξης και ανατροπής, ενός προγράμματος μεγάλων αλλαγώνγια την ανόρθωση της κοινωνίας και της χώρας που θα ανοί-ξει το δρόμο στο σοσιαλιστικό μετασχηματισμό.

6)ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΕΑ ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ!

Ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΕΜΠΛΑΚΕΙ ΑΠΟ ΕΝΑΑΔΙΕΞΟΔΟ ΕΥΡΩΚΕΝΤΡΙΣΜΟ

Μια κυβέρνηση της Αριστεράς για να στηρίξει μια νέα προ-οδευτική πολιτική σοσιαλιστικού ορίζοντα με διαγραφή χρέ-ους, χωρίς τρόικα, μνημόνια και δανειακές συμβάσεις, σε σύγ-κρουση με την ευρωζώνη αλλά και την ΕΕ. Για να στηρίξει, επί-σης, μια πολιτικά ανεξάρτητη πορεία υπεράσπισης και δια-σφάλισης των νόμιμων δικαιωμάτων της, χρειάζεται να ανα-ζητήσει μια νέα θέση στην περιοχή μας και τον κόσμο.

Με δύο λόγια η κυβέρνηση της Αριστεράς χρειάζεται ναπροωθήσει τολμηρά μια νέα πρωτότυπη, πολυδιάστατη και ρι-ζοσπαστική εξωτερική πολιτική και πολιτική διεθνών οικο-νομικών σχέσεων, μακριά από τα μέχρι τώρα αστικά δόγματα,χωρίς τις οποίες είναι αδύνατη μια νέα προοδευτική διέξοδοςκαι πορεία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ για να συμβάλλει καθοριστικά σε αυτή τη ζωτικήκατεύθυνση πρέπει να αντιταχθεί σε βάθος στις πολιτικέςτου «ανήκομεν εις τη Δύση», που μέσα στην παρούσα κρίσηέχουν μετατρέψει ανοιχτά τη χώρα σε «δορυφόρο» των ΗΠΑκαι της Γερμανικής Ευρώπης και συχνά την καταστούν παί-γνιο και θύμα των μεταξύ τους ιμπεριαλιστικών ανταγωνι-σμών, ενώ ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να απαλλαγεί στην πράξηαπό ένα ιδιόμορφο και μυωπικό «ευρωκεντρισμό» που συχνάπεριορίζεται αποκλειστικά στη Δυτ. Ευρώπη και στον εξω-ραϊσμό της.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ιδιαίτερα σε μια νέα περίοδο που η ΕΕ βρίσκεταισε κρίση, γίνεται όλο και πιο απωθητική στους λαούς, δια-λύει ότι έχει απομείνει από τις κοινωνικές-εργασιακές κατα-κτήσεις και ακολουθεί μια πορεία διεθνούς οικονομικής υπο-βάθμισης και παρακμής, σε μια περίοδο, επίσης, που οι ΗΠΑβλέπουν να αποδυναμώνεται και να κλονίζεται η μεταψυχρο-πολεμική τους μονοκρατορία ενώ ο πολιτικός και οικονομικόςχάρτης του πλανήτη και εν μέρει της περιοχής μας, μαζί με τους

αντίστοιχους πολιτικούς και οικονομικούς συσχετισμούς, αλ-λάζουν συνεχώς, ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να αναπροσανατολίσειτους εξωτερικούς του πολιτικούς και οικονομικούς του ορί-ζοντες.

Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να αντιληφθεί στην πράξη ότι η Ελλάδα εί-ναι, ταυτόχρονα, χώρα των Βαλκανίων, μια μεσογειακή χώρα,χώρα που περιβρέχεται από την ίδια θάλασσα με τις ανα-πτυσσόμενες χώρες της Β. Αφρικής, χώρα της Νοτιοαν. Με-σογείου που γειτνιάζει με το Μεσο- Ανατολικό και Αραβικό βά-θος, χώρα που είναι κοντά στην Κεντρική Ασία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να αντιληφθεί ότι ο κόσμος στον οποίο κα-θόριζε τις τύχες του μόνον οι ΗΠΑ ή οι ΗΠΑ με «παραστάτη»τη Γερμανική ΕΕ, έχει αρχίσει να γίνεται παρελθόν, ενώ νέεςμεγάλες και φιλόδοξες δυνάμεις έχουν αρχίσει να αναδύονται,με χαρακτηριστικές τις χώρες των λεγόμενων Brics.

Κάτω από αυτό το νέο πρίσμα ο ΣΥΡΙΖΑ ως Αριστερά οφεί-λει να μην περιορίζει τις σχέσεις του μόνο με ορισμένα τμή-ματα της Αριστεράς των χωρών της ΕΕ, αλλά να αναπτύξειισχυρούς δεσμούς με όλες τις αριστερές προοδευτικές δυνά-μεις στον πλανήτη και πρώτα απ’ όλα στα Βαλκάνια, τη Με-σόγειο – Β. Αφρική, τη Μ. Ανατολή, την κεντρική Ασία αλλά καιτη μακρινή, σε πολιτικό και κοινωνικό αναβρασμό, Λατ. Αμε-ρική.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, ταυτόχρονα, πρέπει να αναζητήσει από τώρα δυ-νατότητες ανάπτυξης πολιτικών και προοπτικά οικονομικώνσχέσεων με χώρες και κυβερνήσεις ιδιαίτερα των ως άνω πε-ριοχών και των BRICS.

Στοιχειώδης πολιτικός ρεαλισμός επιβάλλει σε μια κυβέρ-νηση της Αριστεράς να ξεκινήσει την όποια αναζήτηση διε-θνών ερεισμάτων από μια θεμελιώδη παραδοχή: ότι μετάτη διάλυση της ΕΣΣΔ και τη στροφή της Κίνας δεν υπάρ-χουν, σε παγκόσμια κλίμακα, στρατηγικοί σύμμαχοι μεγά-λης ισχύος για μια αυριανή αριστερή- εργατική κυβέρνηση,η οποία θα θελήσει να αλλάξει και όχι να διαχειριστεί τουπάρχον σύστημα. Υπάρχουν μόνο συγκρουόμενα οικονομι-κά και γεωπολιτικά συμφέροντα μεταξύ εδραιωμένων καιαναδυόμενων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, αντιθέσεις πουμπορεί να ανοίξουν κάποια παράθυρα ευκαιρίας για τακτι-κούς ελιγμούς και πρόσκαιρους, σχετικά ευνοϊκούς συμβι-βασμούς στις μαχόμενες αριστερές δυνάμεις.

Από την άλλη πλευρά, η ανάδυση νέων κέντρων οικονο-μικής και πολιτικής ισχύος στην Άπω Ανατολή, τη ΝότιαΑσία και τη Λατινική Αμερική δημιουργεί δυνατότητεςαναζήτησης εναλλακτικών στηριγμάτων στην προοπτικήμιας λαϊκής, δημοκρατικής ανατροπής στην Ελλάδα, έστω κιαν θα πρόκειται για πρόσκαιρες, ετεροβαρείς συμμαχίες, οιοποίες προφανώς θα έχουν το τίμημά τους.

Χτυπητό παράδειγμα αποτελεί η ανάδυση των λεγόμε-νων BRICS- Κίνα, Ρωσία, Ινδία, Βραζιλία, Νότια Αφρική-που αντιστοιχούν στο 40% του παγκόσμιου πληθυσμούκαι στο 17% του παγκόσμιου εμπορίου. Την περασμένηεβδομάδα, οι πέντε αυτές μεγάλες χώρες πραγματοποίησανσύνοδο κορυφής στο Ντέρμπαν της Νότιας Αφρικής, όπουαποφάσισαν να δημιουργήσουν κοινή, αναπτυξιακή τράπε-ζα, με κεφάλαια της τάξης των 50 δις.

Υπάρχουν εναλλακτικές δυνατότητες διμερών συμφω-νιών, σε αμοιβαία επωφελή βάση, με χώρες όπως η Ρωσίακαι η Κίνα. Ανάλογες συμφωνίες μπορούν να σχεδιαστούνμε χώρες όπως η Ινδία και η Βραζιλία- από τους παγκόσμι-ους πρωταθλητές στην παραγωγή γενόσημων φαρμάκων-θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν μια ριζοσπαστική κυβέρνη-ση της Ελλάδας φθηνά, αξιόπιστα φάρμακα τη δύσκολη με-ταβατική περίοδο. Η πολύ σημαντική απόφαση της Ινδίας,στις αρχές της βδομάδας, να αγνοήσει τις πιέσεις της No-vartis και άλλων πολυεθνικών αναφορικά με τα «πνευματι-κά δικαιώματα» στο χώρο του φαρμάκου διευρύνει σοβαράαυτές τις δυνατότητες.

Σε αντίθεση με τις αστικές κυβερνήσεις του «ανήκομενεις την Δύσιν», που ακολουθούν δουλικά τις επιλογές Ουά-σιγκτον και Βρυξελλών, αυξάνοντας την ενεργειακή

εξάρτηση της Ελλάδας από Τουρκία και Ισραήλ, μια ριζο-σπαστική, αριστερή κυβέρνηση θα διέθετε μεγάλα περιθώ-ρια διαφοροποίησης των πηγών ενεργειακού ανεφοδια-σμού. Ακόμη και η Τουρκία, μια χώρα- μέλος του ΝΑΤΟ καιστρατηγικός σύμμαχος των Αμερικανών στη Μέση Ανατολή,αγνοεί τις κυρώσεις Ουάσιγκτον και Βρυξελλών και συνεχί-ζει να προμηθεύεται από την Τεχεράνη το 20% των αναγ-κών της σε φυσικό αέριο. Μια κυρίαρχη και ανεξάρτητηΕλλάδα θα μπορούσε να πράξει κάτι ανάλογο, με ακόμη πε-ρισσότερο ευνοϊκούς όρους, δεδομένων των παραδοσιακάφιλικών σχέσεων ανάμεσα στην Αθήνα και την Τεχεράνη.Η Ρωσία, η Βενεζουέλα, η Αίγυπτος και άλλες χώρες εν-τάσσονται επίσης στους υποψήφιους προμηθευτές μιαςνέας Ελλάδας, φιλικής με όλους τους λαούς, αλλά όχι «δε-δομένης» για οποιαδήποτε μεγάλη δύναμη.

Η κυριότερη εφεδρεία μιας νέας, λαϊκής εξουσίας στηνΕλλάδα θα ήταν οι λαοί που υποφέρουν, αγωνίζονται καιελπίζουν- ιδιαίτερα στην περιφέρεια της ευρωζώνης, τηνευρωπαϊκή και αραβική Μεσόγειο και τα Βαλκάνια. ΜιαΕλλάδα που θα τολμήσει να έρθει σε σύγκρουση με την πο-λιτική της τρόικας,μνημονίων, ευρωζώνης και Γερμανι-κής ΕΕ, μπαίνοντας στις αχαρτογράφητες θάλασσες της αλ-ληλεγγύης και της κοινωνικής δικαιοσύνης, είναι βέβαιο ότιθα κέρδιζε αμέσως τη συμπάθεια των λαών, πυροδοτώνταςντόμινο προοδευτικών ανατροπών στο γεωγραφικό καιοικονομικό της περίγυρο. Για καλή μας τύχη, οι χώρες τουΝότου που αποτελούν αυτή τη στιγμή τους αδύναμους, απόοικονομική άποψη, κρίκους της ευρωζώνης, υπήρξαν ιστο-ρικά οι αδύναμοι κρίκοι της ιμπεριαλιστικής αλυσίδας καιαπό πολιτική άποψη- και ήδη έχουν αρχίσει να ξαναγίνον-ται, όπως μαρτυρά η άνοδος της Αριστεράς στην Ελλάδα, ηαφύπνιση του πνεύματος της «Επανάστασης των γαρυ-φάλλων» στην Πορτογαλία και η ανοιχτή πολιτική κρίσηστην Ιταλία. Ζώνη αμερικανοβρετανικής συγκυριαρχίας με-τά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Μεσόγειος μπορεί να γίνεισε όλες τις ακτές της σε Ευρώπη, Αφρική και Ασία η δικήμας θάλασσα της κοινωνικής εξέγερσης, της ελπίδας καιτης ελευθερίας.

7) ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΕΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΙΣ ΚΑΙ ΘΕΣΕΙΣ

Το κεντρικό θέμα για το ΣΥΡΙΖΑ είναι η συγκρότηση και ο σχε-διασμός μιας δέσμης άμεσων μέτρων για την αντιμετώπιση τωνσυνεπειών της κρίσης, για να σταματήσει η διαδικασία μετα-φοράς των βαρών της κρίσης στους εργαζόμενους και τον κό-σμο της εργασίας γενικότερα (άνεργοι, συνταξιούχοι), στηνεολαία και στα φτωχά λαϊκά στρώματα, στους αυτοαπασχο-λούμενους και μικροεπαγγελματίες της πόλης και της υπαίθρου.Αυτή η δέσμη μέτρων θα είναι συνυφασμένη με ένα μεταβα-τικό πρόγραμμα για την εγκαθίδρυση ενός νέου οικονομικούπροτύπου ανάπτυξης και νέων οικονομικών και κοινωνικών σχέ-σεων, με περιεχόμενο και κατεύθυνση τη σοσιαλιστική οικο-νομία και κοινωνία.

Στο πλαίσιο αυτό, της άμεσης δέσμης μέτρων ανακοπήςτης κρίσης και του νέου οικονομικού προτύπου μετάβασηςστο σοσιαλισμό, προτείνουμε:

1. ΑΚΥΡΩΣΗ - ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝΤην άμεση, με νόμο στη Βουλή, ακύρωση - κατάργηση

όλων των μνημονίων και των εφαρμοστικών τους νόμων,πράγμα που, πέραν των άλλων, θα έχει αποτέλεσμα τον τερ-ματισμό της λιτότητας και την απαρχή μιας νέας περιόδουπλήρους επαναφοράς των εργασιακών κατακτήσεων που κα-ταργήθηκαν με τα μνημόνια, με πρώτη την αποκατάστασητων ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων και σταδια-κής επαναφοράς (σε συνδυασμό με την επίτευξη αναπτυξια-κών επιδόσεων) των μισθών και των συντάξεων στο προ μνη-μονίων πραγματικό ύψος.

ΣΕΛ.

28

2. ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΙΚΟΥΧΡΕΟΥΣ

Άμεση, χωρίς όρους, προϋποθέσεις και μνημονιακέςδεσμεύσεις, διαγραφή του ελληνικού κρατικού χρέους.Ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ότι το υπέρογκο και δυσβάσταχτο κρατικό χρέ-ος είναι βαθιά άδικο και ταξικό, ενώ στο μεγαλύτερο μέροςτου είναι παράνομο και επαχθές. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αναγνωρί-ζει αυτό το χρέος σαν χρέος του ελληνικού λαού, πέραντου ότι έχει καταστεί εκ των πραγμάτων και μη βιώσιμο, διό-τι δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί και πολύ περισσότερο να απο-πληρωθεί, χωρίς να εξοντωθούν η εργατική τάξη και ο λαόςμας.

Η άμεση, χωρίς όρους και μνημονιακές υποχρεώσεις, δια-γραφή του ελληνικού κρατικού χρέους, πέρα από δίκαιη καιαναγκαία, είναι θεμελιώδης προϋπόθεση για να απελευθε-ρωθούν πολύτιμοι πόροι για την ανατροπή της λιτότητας καιτην υλοποίηση ενός μεταβατικού προγράμματος σε σοσιαλι-στική κατεύθυνση.

Μια κυβέρνηση της Αριστεράς θα προσπαθήσει καταρχήν ναδιαγράψει το χρέος -ή τουλάχιστον το συντριπτικά μεγαλύτε-ρο μέρος του- μέσα από διαπραγματεύσεις. Στο βαθμό πουη προσπάθεια αυτή δεν θα αποφέρει γρήγορα θετικά αποτε-λέσματα, η κυβέρνηση της Αριστεράς θα προχωρήσει άμεσαστη διακοπή αποπληρωμής του χρέους (τόκων και χρεο-λυσίων) και στη διαγραφή του, επικαλούμενη νόμιμους λό-γους επιβίωσης του ελληνικού λαού και τις αρχές του ΟΗΕ,που επιβάλλουν στις κυβερνήσεις να θέτουν τους θεμελιώ-δεις όρους επιβίωσης των λαών τους πάνω από οποιαδήποτεάλλη σκοπιμότητα ή «υποχρέωση».

Στη βάση της αδιαπραγμάτευτης θέσης του και δέ-σμευσής του για τη διαγραφή του ελληνικού κρατικούχρέους, ο ΣΥΡΙΖΑ θα ζητήσει τη συμπαράσταση των κινη-μάτων και της Αριστεράς σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπε-δο, ενώ ταυτόχρονα θα αναλάβει πρωτοβουλίες ώστε να τε-θεί το ζήτημα της διαγραφής των κρατικών χρεών κατάπροτεραιότητα στις χώρες του Τρίτου Κόσμου και τις αδύ-ναμες-υπερχρεωμένες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου. ΟΣΥΡΙΖΑ θα αναλάβει το επόμενο διάστημα άμεσες αγωνιστι-κές πρωτοβουλίες σε αυτήν την κατεύθυνση, συμπεριλαμβα-νομένης και της σύγκλησης μιας ευρωπαϊκής διάσκεψης, ηοποία, ανεξάρτητα από τη μορφή και το εύρος της συμμετο-χής, θα μπορούσε να υποβοηθήσει στη διαμόρφωση κλίμα-τος και αγώνων για τη διαγραφή των κρατικών χρεών σεευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο.

3. ΑΚΥΡΩΣΗ - ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΑΚΩΝΣΥΜΒΑΣΕΩΝ

Η κυβέρνηση της Αριστεράς θα προχωρήσει άμεσα στηνακύρωση - κατάργηση των «νεοαποικιακών» δανειακώνσυμβάσεων που συνομολόγησαν με την τρόικα και ψήφισανμε διαδικασίες κατάφωρης παραβίασης του Συντάγματοςοι μνημονιακές κυβερνήσεις.

Η επαναδιαπραγμάτευση με την τρόικα αυτών των δα-νειακών συμβάσεων δεν είναι νοητή, αφού στόχος της κυ-βέρνησης της Αριστεράς είναι η διαγραφή του χρέους πουαντιπροσωπεύουν αυτές οι δανειακές συμβάσεις και όχι η αλ-λαγή των όρων αποπληρωμής τους, ενώ και αυτοί οι όροι πουθα συμπεριλαμβάνουν αυτές οι δανειακές συμβάσεις είναιόροι ακραίας υποτέλειας και δεν είναι διαπραγματεύσιμοι,αφού δεν υπάρχουν καλοί και κακοί όροι σε συμφωνία με τηντροϊκανή κηδεμόνευση.

Άλλωστε, η διαγραφή του χρέους, που θα έχει προωθήσειη κυβέρνηση της Αριστεράς, θα έχει αχρηστεύσει στην πρά-ξη αυτές τις δανειακές συμβάσεις, των οποίων θα έχει εκλεί-ψει το δανειακό αντίκρισμα.

Η ακύρωση - κατάργηση των «νεοαποικιακών» δανειακώνσυμβάσεων δεν πρόκειται να προκαλέσει ανυπέρβλητα προ-βλήματα χρηματοδότησης στον κρατικό προϋπολογισμό(όπως ισχυρίζεται η τρομοκρατική προπαγάνδα των εκπρο-σώπων του συστήματος) διότι η τροϊκανή χρηματοδότηση

κατευθυνόταν στο συντριπτικό της μέρος στην αποπληρωμήτων τοκοχρεολυσίων του ελληνικού κρατικού χρέους, ταοποία με τη διαγραφή του χρέους θα εξαλειφθούν ως υπο-χρέωση. Στη χειρότερη περίπτωση που ο νέος προϋπολογι-σμός μιας κυβέρνησης της Αριστεράς θα παρουσιάζει πρω-τογενές έλλειμμα, αυτό θα είναι εξαιρετικά μικρό και θα μπο-ρεί να καλυφθεί χωρίς ιδιαίτερες δυσχέρειες.

4. ΓΕΝΝΑΙΑ ΡΥΘΜΙΣΗ ΕΩΣ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΧΡΕΩΝΣΤΑ ΑΣΘΕΝΕΣΤΕΡΑ ΣΤΡΩΜΑΤΑ

Η κυβέρνηση της Αριστεράς θα πάρει άμεσα και ριζοσπα-στικά μέτρα για την αντιμετώπιση του προβλήματος του υπέ-ρογκου ιδιωτικού χρέους, πρώτα απ’ όλα των μισθωτώνεργαζομένων, των πολύ μικρών επιχειρήσεων και αυτοα-πασχολούμενων - επαγγελματιών, των μικρομεσαίων αγρο-τών, χωρίς τα οποία δεν μπορεί να υπάρξει θετική διέξοδοςαπό την κρίση.

Ο ΣΥΡΙΖΑ στη βάση των μέχρι σήμερα προτάσεών του καιπαίρνοντας υπόψη τη ραγδαία επιδείνωση των συνεπειών τηςυπερχρέωσης για τα νοικοκυριά και την οικονομία, θα ριζο-σπαστικοποιήσει, θα επικαιροποιήσει και θα εμβαθύνειτις προτάσεις του για γενναία ρύθμιση των χρεών στα φτω-χά νοικοκυριά και τους πολίτες που βρίσκονται στη ζώνη κιν-δύνου, στις πολύ μικρές επιχειρήσεις, στους πολύ μικρούςεπαγγελματίες, τους μικρομεσαίους αγρότες, ρύθμιση η οποίαθα φτάνει ως τη διαγραφή χρεών για τις πιο ευάλωτες, ευαί-σθητες και οικονομικά ασθενείς κοινωνικές κατηγορίες.

Στο πλαίσιο μιας νέας σεισάχθειας, ο ΣΥΡΙΖΑ θα προχωρήσεισε μέτρα που θα σταματήσουν το κύμα κατασχέσεων καιπλειστηριασμών περιουσιακών στοιχείων (κινητών και ακι-νήτων) όταν αυτά βρίσκονται κάτω από ένα όριο, ενώ θα απα-γορευθεί πλήρως η κατάσχεση της πρώτης κύριας κατοικίας καιη κατάσχεση μισθών και συντάξεων.

Ο ΣΥΡΙΖΑ θα προχωρήσει στην άμεση κατάργηση του διά-τρητου διατραπεζικού συστήματος «Τειρεσίας», το οποίολειτουργεί σαν τυφλό όργανο των τραπεζών και σύστημαεξουθένωσης και εξόντωσης των μισθωτών και των πιο αδύ-ναμων εμπορικών, επαγγελματοβιοτεχνικών στρωμάτων.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, στο πλαίσιο ενός νέου εθνικοποιημένου και κοι-νωνικοποιημένου χρηματοπιστωτικού συστήματος, πουθα προωθήσει μια κυβέρνηση της Αριστεράς, θα συγκροτήσειμια νέα δημόσια και κάτω από κοινωνικό έλεγχο υπηρεσία γιατην ασφάλεια του χρηματοπιστωτικού συστήματος, ηοποία θα λειτουργεί με κανόνες και κριτήρια που δεν θα κα-ταδυναστεύουν τους πολίτες αλλά αντίθετα θα υποβοη-θούν τον κοινωνικό ρόλο της πίστης και την προοδευτική ανά-πτυξη της χώρας.

Τέλος, ο ΣΥΡΙΖΑ θα επανεξετάσει με αντικειμενικά, δια-φανή και κοινωνικά κριτήρια τις οφειλές των πιο αδύναμων κοι-νωνικών στρωμάτων προς το Δημόσιο αλλά και την Τοπική Αυ-τοδιοίκηση με στόχο τη λήψη γενναίων και ριζοσπαστικώνμέτρων για τη ρύθμιση έως διαγραφή τους σε όσους / όσεςπραγματικά έχουν ανάγκη και αντιμετωπίζουν πρόβλημα επι-βίωσης.

5. ΕΘΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ - ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ

Κεντρική θέση του ΣΥΡΙΖΑ για τη διέξοδο από την κρίση αλ-λά και την εκπλήρωση όλων των ως άνω μέτρων, είναι η άμε-ση εθνικοποίηση – κοινωνικοποίηση των τραπεζών και ο γε-νικότερος αναπροσανατολισμός τους ώστε να διαδραματί-σουν αποκλειστικά ένα νέο αναπτυξιακό, επενδυτικό, παρα-γωγικό και κοινωνικό ρόλο.

Η εθνικοποίηση – κοινωνικοποίηση και ο επαναπροσα-νατολισμός του τραπεζικού συστήματος θα είναι ένα από ταπρώτα άμεσα μέτρα της κυβέρνησης της Αριστεράς, πολύ πε-ρισσότερο όταν στην ουσία το ελληνικό δημόσιο έχει χρη-ματοδοτήσει με διάφορες μορφές τις τράπεζες με ένα πα-κτωλό πολλών δεκάδων δις, με τελευταία περίπτωση την χο-

ρήγηση του τρομακτικού ποσού των 50 δις για την επανα-κεφαλαιοποίηση των τραπεζών, το οποίο φορτώθηκε ως δά-νειο στο ελληνικό δημόσιο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αποδέχεται σε καμία περίπτωση τους όρουςκαι τις ρυθμίσεις κάτω από τις οποίες προωθείται η επανα-κεφαλαιοποίηση των τραπεζών, με τη διάκρισή τους σε συ-στημικές και μη, με τις πρώτες να παραμένουν με δανεικά κε-φάλαια του δημοσίου είτε στην ιδιωτική διαχείριση είτε στονέλεγχο του εκτός δημοσίου ΤΧΣ, δηλ. στα χέρια των κυρίαρ-χων της ΕΕ – ΕΚΤ και στην ουσία της Γερμανίας και τις δεύ-τερες να χαρίζονται με «προίκα» στις «συστημικές» τράπεζες.

Ο ΣΥΡΙΖΑ σε κάθε περίπτωση θα καταργήσει τις ρυθμίσειςτης επανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, και ειδικότερα τοναπαράδεκτο ρόλο του ΤΧΣ και θα προωθήσει το πλήρες και ου-σιαστικό πέρασμα όλων των τραπεζών σε δημόσια ιδιοκτη-σία και διαχείριση με νέο προσανατολισμό.

Ειδικότερα, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αποδέχεται και δεν αναγνωρίζειτα σκανδαλώδη τετελεσμένα από το απαράδεκτο σπάσιμο τηςΑγροτικής Τράπεζας και τη χαριστική με «προίκα» 7,5 δισ.παραχώρηση της «καλής» ΑΤΕ στην Τράπεζα Πειραιώς.

Όπως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αποδέχεται το σκανδαλώδες και αυ-θαίρετο σπάσιμο του Τ. Τ. σε «καλή» και «κακή» Τράπεζα,με στόχο την εκχώρηση του καλού κομματιού με «προίκα» 4,5δισ. σε μία από τις «συστημικές» τράπεζες.

Αυτοί οι σχεδιασμοί είναι επιζήμιοι, απαράδεκτοι, αυ-θαίρετοι και σκανδαλώδεις και μια κυβέρνηση της Αρι-στεράς θα τους ακυρώσει.

Η κυβέρνηση της Αριστεράς θα ακυρώσει τη λεγόμενη«πώληση» της ΑΤΕ και θα επαναφέρει την τελευταία σε πλή-ρη λειτουργία με νέο προσανατολισμό και ανασυγκροτημέ-νη, προκειμένου να υπηρετήσει το μεταβατικό - προοδευτι-κό σχέδιο στήριξης της μικρομεσαίας αγροτιάς και ανάπτυξηςτης πρωτογενούς παραγωγής στη χώρα μας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ θα αγωνισθεί για να αποτρέψει τη πώληση-χάρι-σμα του Τ. Τ. σε άλλο τραπεζικό όμιλο και σε περίπτωση πουμια τέτοια εξέλιξη δεν ματαιωθεί, από κυβερνητικές θέσεις θατην ακυρώσει, επανακτώντας, υπό δημόσια ιδιοκτησία καιέλεγχο, ένα ανασυγκροτημένο και δυναμικό Τ. Τ. , το οποίοσε στενή διασύνδεση με τα δημόσια ΕΛΤΑ θα καταστεί βρα-χίονας για τη στήριξη και ανάπτυξη της λαϊκής αποταμίευ-σης, των λαϊκών καταθέσεων και ειδικότερα της περιφερειακήςανάπτυξης.

6. ΤΕΛΟΣ ΣΤΙΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ -ΕΘΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΥΠΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΑΙΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΕΛΕΓΧΟ ΤΩΝ ΠΡΩΗΝ ΔΕΚΟ

ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΩΝ ΤΟΜΕΩΝ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣΟ ΣΥΡΙΖΑ αγωνίζεται με όλες του τις δυνάμεις για να μπει

τέλος στο κύμα των ιδιωτικοποιήσεων που έχει εξαπολύ-σει η κυβέρνηση Σαμαρά, όχι μόνο για τις διάτρητες, δια-πλεκόμενες και σκανδαλώδεις διαδικασίες που ακολου-θούνται ούτε αποκλειστικά για το εξευτελιστικό, στη συν-τριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων, τίμημα της εκποί-ησης, αλλά κυρίως γιατί εμπορευματοποιούν θεμελιώδη αγα-θά και υπηρεσίες, είναι επιζήμιες για το Δημόσιο και ενι-σχύουν ένα οικονομικό πρότυπο του πιο άγριου καπιταλι-σμού, ενώ μετατρέπουν την Ελλάδα σε άθυρμα και προτε-κτοράτο των πιο τυφλών ιδιωτικών κερδοσκοπικών συμ-φερόντων, εγχώριων και πολυεθνικών.

Σε αυτό το πλαίσιο, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αντίθετος και αγωνί-ζεται για να ματαιωθούν οι ιδιωτικοποιήσεις που έχουνπρογραμματιστεί για το αμέσως επόμενο διάστημα: του «Ελ.Βενιζέλος», της ΔΕΗ, της ΔΕΠΑ και του ΔΕΣΦΑ, της ΕΥΑΘ καιΕΥΔΑΠ, του ΟΛΠ και του ΟΛΘ κ. λπ.

Αγωνιζόμενος ενάντια στην ιδιωτικοποίησή τους, ο ΣΥΡΙΖΑδεσμεύεται ότι θα αγωνιστεί και από τη θέση της κυβέρνη-σης της Αριστεράς θα επιβάλει με όλα τα διαθέσιμα μέσα τηνπλήρη εθνικοποίηση - κοινωνικοποίηση αυτών των επι-χειρήσεων, υπό εργατικό και κοινωνικό έλεγχο, με στόχο νααναδιοργανωθούν και αναπροσανατολιστούν στην εξυπηρέ-

ΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣΣΕΛ.

29

1o ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜτηση των κοινωνικών αναγκών και όχι του κέρδους, στη στή-ριξη ενός συνολικού κοινωνικού σχεδίου και ενός νέου, με-ταβατικού προτύπου ανάπτυξης με σοσιαλιστική κατεύθυνσηκαι περιεχόμενο.

Σε αυτή την κατεύθυνση οργανικό στοιχείο αποτελεί ηπροστασία του περιβάλλοντος, ο κοινωνικός-οικολογι-κός μετασχηματισμός της κοινωνικής παραγωγής, η προ-στασία των τοπικών οικοσυστημάτων και των τοπικών παρα-γωγικών δραστηριοτήτων, με ουσιαστική συμμετοχή των το-πικών κοινωνιών σε όλα τα στάδια του σχεδιασμού και τηςλήψης αποφάσεων. Η απόλυτη προτεραιότητα της εξυπη-ρέτησης των κοινωνικών αναγκών συνδέεται άρρηκτα με τηνποιότητα των ζωτικών συνθηκών διαβίωσης της μεγάλης κοι-νωνικής πλειοψηφίας, την άμεση αναστροφή της περιβαλ-λοντικής υποβάθμισης και την ανάσχεση της κλιματικής αλ-λαγής, οι συνέπειες της οποίας πλήττουν με μεγαλύτερη οξύ-τητα τους/τις ποιο κοινωνικά –οικονομικά ευάλωτους/ες.Το φυσικό περιβάλλον δεν είναι «εργοτάξιο του κεφαλαίου»,των επενδυτών και της ανάπτυξής τους.

Συνολικότερα, ο ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει ότι μια κυβέρνηση τηςΑριστεράς, μη αναγνωρίζοντας και ακυρώνοντας τα σκανδα-λώδη και αντικοινωνικά τετελεσμένα των ιδιωτικοποιήσεων,θα επαναφέρει, αξιοποιώντας κάθε διαθέσιμο μέσον, υπόπλήρη δημόσια ιδιοκτησία και εργατικό – κοινωνικό έλεγ-χο όλες τις δημόσιες επιχειρήσεις, καθώς και τα δημόσιαφυσικά αγαθά και τα δημόσια ακίνητα που εκποίησαν οικυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων.

Ο ΣΥΡΙΖΑ υπογραμμίζει ότι, στο πλαίσιο μιας πολιτικής προ-οδευτικής διεξόδου από την κρίση και ενός μεταβατικού προ-γράμματος σοσιαλιστικής προοπτικής, θα προχωρήσει στηνεθνικοποίηση - κοινωνικοποίηση όλων των στρατηγικώντομέων και κλάδων της ελληνικής οικονομίας και όσωνκλάδων και επιχειρήσεων κριθεί αναγκαίο, προκειμένου ναυπηρετηθεί στο πλαίσιο αυτό η ανάπτυξη με βάση τις κοινω-νικές ανάγκες και το κοινωνικό σχέδιο, η απασχόληση και η πα-ραγωγική ανασυγκρότηση.

Πιο συγκεκριμένα, μια κυβέρνηση της Αριστεράς θα ανα-συγκροτήσει, θα επαναπροσανατολίσει και θα θέσει υπό πλή-ρη δημόσια ιδιοκτησία, δημόσια διαχείριση, εργατικό και κοι-νωνικό έλεγχο, πρώτα απ’ όλα τους στρατηγικούς τομείς καικλάδους:

- Το χρηματοπιστωτικό τομέα, σύμφωνα με τα όσα έχου-με αναφέρει.

-Τον τομέα της ενέργειας σε όλες τις πτυχές και τις εκ-φάνσεις της, συμπεριλαμβανομένου του τομέα διύλισης τωνπετρελαιοειδών.

- Τον τομέα των τηλεπικοινωνιών, με πρώτο βήμα τηνεπαναφορά υπό δημόσια ιδιοκτησία και διαχείριση του ΟΤΕ.

- Τα μέσα τακτικής μαζικής μεταφοράς και πρώτα απ’όλα το σιδηρόδρομο, ενώ πρώτο βήμα σε αυτήν την κατεύ-θυνση θα είναι η συγκρότηση δημόσιας επιχείρησης ακτο-πλοϊκών υπηρεσιών.

- Τα λιμάνια της χώρας και πρώτα απ’ όλα τον ΟΛΠ και τονΟΛΘ, με την αμφισβήτηση της παρουσίας της COSCO στο λι-μάνι του Πειραιά.

- Τις στρατηγικές υποδομές και πρώτα απ’ όλα τα αερο-δρόμια και τους αυτοκινητόδρομους, με τον τερματισμότων εξουθενωτικών διοδίων.

- Τις ταχυδρομικές υπηρεσίες και πρώτα απ’ όλα τα ΕΛΤΑ. - Την αμυντική βιομηχανία, με αιχμή την ΕΑΒ, την ΕΛΒΟ,

την ΠΥΡΚΑΛ. Η κυβέρνηση της Αριστεράς, μαζί με τους στρατηγικούς

τομείς, θα προχωρήσει άμεσα στο πέρασμα στο δημόσιο ορι-σμένων κρίσιμων κλάδων της οικονομίας στους οποίους ηελληνική οικονομία διαθέτει παραγωγικές δυνατότητες καιπροοπτικές ή έχει ανάγκες και οι οποίοι για να επιβιώσουνκαι να αναπτυχθούν απαιτούν την άμεση δημόσια στήριξη.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα σε αυτήν την κατεύθυνση είναιο κρίσιμος κλάδος των Ναυπηγείων και της Ναυπηγοεπι-σκευής. Η κυβέρνηση της Αριστεράς θα θέσει υπό δημόσια

ιδιοκτησία και έλεγχο τα Ναυπηγεία της χώρας, τα οποίακαι θα ανασυγκροτήσει, σχεδιάζοντας μια νέα εθνική ναυ-πηγική πολιτική, ενώ θα θέσει υπό δημόσιο έλεγχο και τηΝαυπηγοεπισκευαστική Ζώνη του Περάματος.

Το πέρασμα στρατηγικών τομέων και κλάδων της οικονομίαςσε δημόσια ιδιοκτησία και έλεγχο δεν έχει την παραμικρήσχέση με τον κυβερνητικό - κομματικό έλεγχό τους και τηδιαπλεκόμενη λειτουργία τους με μεγάλα ιδιωτικά συμφέ-ροντα ή με τον ονομαζόμενο «κρατισμό».

Η κυβέρνηση της Αριστεράς, αντίθετα, θα ακολουθήσει μιαπορεία αποδυνάμωσης των κατασταλτικών και καταπιε-στικών λειτουργιών του κράτους και τσακίσματος των δια-πλοκών του με τα ιδιωτικά καπιταλιστικά συμφέροντα, με-τατρέποντας σταθερά τις παλιές αλωμένες κρατικές γραφει-οκρατίες σε δημόσιες κοινωνικοποιημένες λειτουργίες, που θαεργάζονται συλλογικά και καινοτόμα, με νέες αρχές, αξίες καιπροσανατολισμό, υπό τον ακατάπαυστο εργατικό - κοινωνικόέλεγχο και τις οποίες οι εργαζόμενοι θα υπηρετούν δου-λεύοντας υπεύθυνα και ευσυνείδητα σε όφελος του κοινούσυμφέροντος, λογοδοτώντας γι’ αυτό συνεχώς στους θεσμούςεργατικού και κοινωνικού ελέγχου.

Η κυβέρνηση της Αριστεράς, με την εθνικοποίηση - κοινω-νικοποίηση των στρατηγικών τομέων της οικονομίας και τηνεπιτυχή και αποδοτική έκβαση του εγχειρήματος, θα εγκαι-νιάσει μια ουσιαστικότερη πορεία σταδιακής κοινωνικο-ποίησης των βασικών μέσων παραγωγής και των οικονομι-κών λειτουργιών, με στρατηγικό ορίζοντα το σοσιαλισμό,που θα έχει άμεσους και μεγάλους πρωταγωνιστές τις δυ-νάμεις της εργασίας.

7. ΣΤΗΡΙΞΗ ΜΙΣΘΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ -ΕΚΔΗΜΟΚΡΑΤΙΣΜΌΣ ΕΡΓΑΣΙΑΚΏΝ ΣΧΕΣΕΩΝΚΑΙ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗΣ ΤΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟΎΚΙΝΉΜΑΤΟΣ • ΕΡΓΑΤΙΚΌΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΌΣΕΛΕΓΧΟΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΓΩΓΉ ΚΑΙ ΣΤΟ ΚΡΆΤΟΣ

Η κυβέρνηση της Αριστεράς, καταργώντας μνημόνια καιεφαρμοστικούς νόμους, θα προχωρήσει στη στήριξη και στα-διακή αναβάθμιση μισθών και συντάξεων, στην πλήρη απο-κατάσταση και αναβάθμιση των εργασιακών σχέσεων και στηνκατάργηση ειδικότερα των ευέλικτων εργασιακών σχέσεωνμαζί με το τσάκισμα της «μαύρης εργασίας». Σε αυτή τη βά-ση, της καθολικής επιβολής της πλήρους απασχόλησης, θα νο-μοθετηθεί η σταδιακή, σε συνδυασμό με την ανακοπή τηςύφεσης, εφαρμογή του 35ωρου-7ωρου-5νθήμερου.

Η Επιθεώρηση Εργασίας θα ανασυγκροτηθεί πλήρως σε νέαβάση, θα στελεχωθεί και θα γίνει εργαλείο δημόσιου, εργατικού- κοινωνικού ελέγχου εφαρμογής της νέας προωθημένης ερ-γατικής νομοθεσίας.

Η κυβέρνηση της Αριστεράς θα προχωρήσει ταυτόχρονα, σεμέτρα γενικού εκδημοκρατισμού του εργατικού δικαίου: κα-τάργηση παράνομης και καταχρηστικής απεργίας και πολιτικήςεπιστράτευσης απεργών, εκδημοκρατισμός νομοθετικού πλαι-σίου για τη λειτουργία των συνδικάτων κ. λπ. ώστε να διευ-κολυνθεί αποφασιστικά η ταξική, δημοκρατική και αγωνιστι-κή συγκρότηση των συνδικάτων και του εργατικού κινήμα-τος.

Θα απαγορευτούν, σε πρώτη φάση, οι μαζικές απολύσειςκαι οι απολύσεις σε κερδοφόρες επιχειρήσεις και θα νομο-θετηθεί το πέρασμα επιχειρήσεων που κλείνουν στονέλεγχο και της διαχείριση των εργαζομένων, με κρατική ενί-σχυση και βοήθεια.

Θα καταργηθεί το άρθρο 99 και θα αλλάξει το πτωχευτικό δί-καιο, ώστε οι εργοδότες να μη μεταθέτουν τα χρέη των επι-χειρήσεών τους στους εργαζόμενους και το κοινωνικό σύνο-λο.

Το πρώτο και άμεσο μέτρο μιας κυβέρνησης της Αριστεράςθα είναι η επαναφορά των κατώτερου μισθού στα επίπεδαπριν από τη δραστική μείωσή του με Υπουργική Απόφαση και

η άμεση επαναφορά των ελεύθερων Συλλογικών δια-πραγματεύσεων, της μετενέργειας, της επεκτασιμότη-τας και του θεσμικού πλαισίου της διαιτησίας, όπως είχανκατακτηθεί με αγώνες του εργατικού κινήματος πριν την κα-τάργησή τους.

Θεμελιώδες μέτωπο της Αριστεράς είναι η αποκατάστα-ση της δημοκρατίας στους χώρους παραγωγής. Θα παλέ-ψουμε για να φυσήξει ο αέρας της δημοκρατίας και η εφαρ-μογή και όχι μόνο η θεσμοθέτηση, ενός νέου πολύ πιοπροωθημένου εργατικού δικαίου σε όλη την έκταση της πα-ραγωγής, ώστε να πάψει το εργοστάσιο και ο χώρος εργα-σίας να είναι άβατο και φέουδο του εργοδότη. Η δημοκρατίαστους εργασιακούς χώρους συνιστά προϋπόθεση και όροώστε οι εργαζόμενοι όχι μόνο να πάψουν να είναι οι σύγχρο-νοι «δουλοπάροικοι», αλλά και να μετατραπούν από απλός«συντελεστής παραγωγής» για το κεφάλαιο, σε πρωταγωνι-στές, προχωρώντας σε μορφές ελέγχου της παραγωγής καιτων υπηρεσιών.

Στο πλαίσιο μιας τέτοιας δέσμης μέτρων, η κυβέρνηση τηςΑριστεράς και το εργατικό κίνημα θα θεσμοθετήσουν τον πιοαυθεντικό και ουσιαστικό εργατικό και κοινωνικό έλεγχο σε όλητην έκταση της παραγωγής και της κοινωνίας.

Στόχος της κυβέρνησης της Αριστεράς είναι να απελευθε-ρώσει την πρωτοβουλία της εργατικής τάξης, ώστε να ανυ-ψωθεί σε ηγέτιδα κοινωνική δύναμη, που θα καθορίσει τις με-γάλες αλλαγές σε σοσιαλιστική κατεύθυνση. Χωρίς τη δη-μιουργική πρωτοβουλία της εργατικής τάξης και των φτωχώνλαϊκών στρωμάτων, χωρίς τη γενική ανάταση της αυτενέρ-γειάς τους, χωρίς οι ίδιοι οι άνθρωποι να πάρουν τη ζωή τουςστα χέρια τους, η κοινωνία θα παραμένει δέσμια των συμφε-ρόντων του κεφαλαίου και η οικονομία θα λειτουργεί με υπέρ-τατο κριτήριο το κέρδος, και κανένα σχέδιο για μεγάλες ανα-τροπές με κατεύθυνση το σοσιαλισμό δεν μπορεί να υλοποι-ηθεί.

Θεωρούμε όλα αυτά τα μέτρα, τις πρωτοβουλίες και τουςαγώνες σαν τα πρώτα βήματα σε μια διαδικασία που οφείλειγρήγορα να προσανατολιστεί στην κατεύθυνση της πλή-ρους κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής και τηςσυγκρότησης από τους ίδιους τους εργαζόμενους των δι-κών τους μορφών εξουσίας για την κοινωνία της εργατικήςκαι κοινωνικής αυτοδιεύθυνσης.

8. ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΉ ΜΕΤΑΡΡΎΘΜΙΣΗ, ΓΙΑ ΝΑΠΛΗΡΏΣΟΥΝ ΤΑ ΚΈΡΔΗ ΚΑΙ Ο ΠΛΟΎΤΟΣ

Σε μια μακρόχρονη περίοδο υψηλών ρυθμών ανάπτυξης καιυψηλής κερδοφορίας, η φοροδιαφυγή προσέλαβε τεράστιεςδιαστάσεις, με αποτέλεσμα τα δημόσια έσοδα ως ποσοστότου ΑΕΠ να είναι 4 εκατοστιαίες μονάδες κάτω από τον ευ-ρωπαϊκό μέσο όρο. Η κρατικά προστατευόμενη φοροδιαφυγή,ιδιαίτερα των μεγάλων και των πολυεθνικών επιχειρήσεων, ησκόπιμη καθυστέρηση στην ολοκλήρωση και εφαρμογή ενόςπλήρους ηλεκτρονικού συστήματος, η απαρχαιωμένη φορο-λογική νομοθεσία που άφηνε έκθετο το φορολογικό μηχανι-σμό στη διαπλοκή και τη διαφθορά, η υποβάθμιση της Εσω-τερικής Επιθεώρησης και των μηχανισμών εσωτερικού ελέγ-χου, η τεράστια φοροδιαφυγή μέσω των off shore και της δια-φυγής μεγάλων καταθέσεων στο εξωτερικό, η υποβάθμισηκαι έλλειψη στελέχωσης και τεχνικών μέσων στο φορολογικόμηχανισμό, ο κομματικός έλεγχος του ΣΔΟΕ και των φοροε-λεγκτικών μηχανισμών και η χρησιμοποίησή τους για την κά-λυψη «ημετέρων» ή την επιλεγμένη εξόντωση αντιπάλων επι-χειρηματιών ή πολιτικών προσώπων – όλα αυτά δημιούργησανκαι εξακολουθούν να συντηρούν μια τεράστια αιμορραγία σταφορολογικά έσοδα. Επιπλέον, οι κυβερνήσεις του δικομματι-σμού θέσπισαν σειρά από φοροαπαλλαγές, φορο-κίνητρα κ. λπ.για τις μεγάλες κυρίως επιχειρήσεις, εντείνοντας το πρόβλη-μα της αιμορραγίας στα φορολογικά έσοδα.

Στον αντίποδα της κρατικά προστατευόμενης φοροδιαφυ-γής, των φοροαπαλλαγών και των φορο-κινήτρων για το κε-

ΣΕΛ.

30

φάλαιο, η φορολογική κλίμακα επέβαλε μια κατανομή φορο-λογικών βαρών ταξική, σε όφελος των κερδών, των υψηλών ει-σοδημάτων και του πλούτου, την ίδιας στιγμή που οι εργαζό-μενοι, οι συνταξιούχοι και οι μικρομεσαίοι.

Οι κυβερνήσεις των μνημονίων διατήρησαν άθικτο όλο αυ-τό το σύστημα προστασίας της φοροδιαφυγής και ενέτειναν τηφορο-ληστεία σε βάρος μισθωτών, συνταξιούχων, μικρομε-σαίων, ακόμη και ανέργων, την ίδια στιγμή που έδιναν και δί-νουν μάχες για να καλύψουν τους φοροφυγάδες των διαφόρωνλιστών.

Σε πλήρη αντίθεση με όλα αυτά, ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνησητης Αριστεράς:

Θα αυξήσουν το συντελεστή φορολόγησης των κερδών σε45%.

Θα νομοθετήσουν νέα φορολογική κλίμακα, αλλάζοντας τοεπίπεδο του αφορολόγητου και τους φορολογικούς συντελε-στές ώστε να κατανεμηθούν δίκαια τα φορολογικά βάρη, δη-λαδή να πληρώσουν τα υψηλά εισοδήματα, να απαλλαγούναπό φορολογικές υποχρεώσεις οι άνεργοι, οι χαμηλόμισθοι καιοι χαμηλοσυνταξιούχοι.

Θα συντάξουν περιουσιολόγιο, ώστε να καταγραφεί η ακί-νητη και κινητή περιουσία όλων και να διευκολυνθεί η μετα-τόπιση των φορολογικών βαρών στα υψηλά εισοδήματα και ηπάταξη της φοροδιαφυγής των κερδών, των υψηλών εισοδη-μάτων και του πλούτου.

Θα νομοθετήσουν τη φορολόγηση της μεγάλης ακίνητηςπεριουσίας και του συσσωρευμένου πλούτου.

Θα νομοθετήσουν την πλήρη απαγόρευση των off shoreεταιριών και για τη φυγή καταθέσεων στο εξωτερικό, ώστε νασταματήσει η κοινωνική πρόκληση της διαφυγής τεράστιων πο-σών από τη φορολόγηση.

Θα απαγορεύσουν τις βραχυπρόθεσμες κερδοσκοπικές συ-ναλλαγές και θα επιβάλουν φόρο στις χρηματιστηριακές συ-ναλλαγές.

Θα καταργήσουν όλες τις φοροαπαλλαγές του κεφαλαίου, αλ-λά και της Εκκλησίας.

Θα προχωρήσουν στην ταχύτατη ολοκλήρωση του ενιαίουηλεκτρονικού συστήματος για όλο το φορολογικό μηχανισμό.

Θα ανασυγκροτήσουν το φορολογικό μηχανισμό, με στελέ-χωσή του, διάθεση σε αυτόν όλων των αναγκαίων τεχνικών μέ-σων αλλά και με αυστηρό εσωτερικό έλεγχο για να κοπεί οομφάλιος λώρος της διαπλοκής με επιχειρηματικά συμφέ-ροντα και να ξεριζωθεί η διαφθορά.

Θα ανασυγκροτήσουν το φοροελεγκτικό μηχανισμό, αυ-στηροποιώντας το σύστημα ποινών για τη φοροδιαφυγή, μεαπόλυτη προτεραιότητα στα κέρδη, τα υψηλά εισοδήματα,τη μεγάλη ακίνητη περιουσία και εν γένει το συσσωρευμένοπλούτο.

Ωστόσο, η αναδιανομή του εισοδήματος υπέρ των εργαζο-μένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων μέσω της φορολο-γίας είναι δευτερογενής και δεν θα αποδώσει ουσιαστικά απο-τελέσματα παρά μόνο με την προϋπόθεση και σε συνδυασμόμε την πρωτογενή αναδιανομή του πλούτου, στο έδαφος τηςίδιας της παραγωγής. Όσο στην ίδια τη διαδικασία της παρα-γωγής η κατανομή του πλούτου ανάμεσα στους μισθούς και τακέρδη είναι άνιση υπέρ των κερδών, όσοι μέσα από τα κέρδηκαι την κατανομή τους συσσωρεύουν πλούτο σε ακίνητες ή κι-νητές αξίες θα συντηρούν τα ιδεολογήματα ότι η φορολογίαείναι κλοπή ή «αντικίνητρο» για την ανάπτυξη και θα εφευρί-σκουν χιλιάδες τρόπους για να αποφύγουν την κοινωνικά δί-καιη φορολόγηση. Οι δε εργαζόμενοι πολύ δύσκολα θα ανα-κτούν μέσα από τη φορολογία αυτά που έχασαν μέσα από τηνπρωτογενή κατανομή του πλούτου. Με αυτή την έννοια, το κύ-ριο πεδίο αναδιανομής του πλούτου υπέρ των εργαζομένωνπαραμένει η πάλη και τα μέτρα για αύξηση των μισθών στονιδιωτικό τομέα, για εκδημοκρατισμό των εργασιακών σχέσε-ων και της συγκρότησης του συνδικαλιστικού κινήματος και γιαεπέκταση της δημοκρατίας στους χώρους παραγωγής και τωνμορφών κοινωνικού και εργατικού ελέγχου σε όλη την έκτα-ση της παραγωγής, της κοινωνίας και του κράτους.

9. ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΕΑ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

Οι παγκόσμιες ανισότητες στην καπιταλιστική ανάπτυξη, ηιμπεριαλιστική εκμετάλλευση του Τρίτου Κόσμου και η δια-μόρφωση εκτεταμένων και διευρυνόμενων ζωνών εξαθλίω-σης σε μεγάλες περιοχές του πλανήτη, οι ιμπεριαλιστικοί πό-λεμοι και τα εμπάργκο που εξαθλιώνουν ολόκληρους λαούς,οι τοπικοί πόλεμοι και τα δικτατορικά καθεστώτα, είναιοι αιτίες που τα μαζικά μεταναστευτικά ρεύματα προς τις χώ-ρες του αναπτυγμένου καπιταλισμού συνεχίζονται, με αυξο-μειώσεις στην έντασή τους, ανάλογα με την παγκόσμια οικο-νομική συγκυρία ή και πολιτικά γεγονότα και πολεμικά μέτω-πα.

Η Ελλάδα, στο σταυροδρόμι τριών ηπείρων και ως μέλος τηςΕυρωζώνης και της Ε.Ε. , είναι εκ των πραγμάτων ίσως η με-γαλύτερη πύλη εισόδου για τα οικονομικά και προσφυγικάμεταναστευτικά ρεύματα που κατευθύνονται κατά κύριολόγο προς την Ευρώπη και εγκλωβίζονται εδώ λόγω της απα-ράδεκτης Συμφωνίας Δουβλίνο ΙΙ, που υπέγραψαν και υλο-ποιούν οι ελληνικές κυβερνήσεις. Σε αυτό το πλαίσιο, η Ελ-λάδα και ο ευρωπαϊκός Νότος δεν δοκιμάζονται μόνο από τιςπολιτικές της μνημονιακής «νεοαποικιοποίησης» και λεη-λασίας αλλά αξιοποιούνται και σαν ιδιόμορφο «φίλτρο» καιδικλίδα ασφαλείας του ευρωπαϊκού Βορρά από μη επιθυμη-τά για τις κυρίαρχες ελίτ μεταναστευτικά ρεύματα, τα οποίασυσσωρεύονται στις μεσογειακές χώρες-πύλες εισόδου.

Όσο η χώρα μας διατηρούσε σχετικά «υψηλούς» αναπτυ-ξιακούς ρυθμούς και την ανεργία σε σχετικά χαμηλά επίπεδα,το ζήτημα των μεταναστών δεν είχε ιδιαίτερη επίδραση στοπολιτικό σκηνικό και δεν προκαλούσε τέτοιας έκτασης κοι-νωνικές και πολιτικές διεργασίες, αντίθετα μάλιστα, στις αρ-χικές φάσεις τα μαζικά μεταναστευτικά ρεύματα υποβοήθη-σαν σημαντικά τον ελληνικό αστισμό με τα ευτελή μερο-κάματα και τη μαύρη εργασία.

Με το ξέσπασμα, όμως, της κρίσης, την εφαρμογή μνημο-νιακών πολιτικών γενικής κατεδάφισης κατακτήσεων καιδικαιωμάτων, την καλπάζουσα ύφεση, τη διάλυση των ερ-γασιακών σχέσεων, την αλματώδη αύξηση της ανεργίας καιτα φαινόμενα μετανάστευσης νέων από τη χώρα μας, τώρα,προς την Ευρώπη, στο έδαφος του ζητήματος των μεταναστώνενεργοποιούνται έντονες πολιτικές, ιδεολογικές και κοινω-νικές διεργασίες και αντιπαραθέσεις. Σε αυτές τις συνθήκες,η τάση των κυρίαρχων τάξεων στοχεύει στη μετατροπή ολο-ένα ευρύτερων τμημάτων των ντόπιων εργαζομένων σε αδή-λωτους - ανασφάλιστους εργαζόμενους με μεροκάματα πείνας,ενώ η θέση των μεταναστών εργαζομένων συμπιέζεται ακό-μη περισσότερο σε «παράνομους» σκλάβους τύπου Μανωλά-δας. Με δεδομένη την επιδείνωση της κατάστασης που προ-καλούν η κρίση και οι συνέπειες των μνημονίων και της λιτό-τητας, οι ξενοφοβικές ακροδεξιές κυβερνητικές πολιτικές,η δράση ισχυρών ρατσιστικών θυλάκων στα δυναμικά τμήμα-τα του κράτους και των ΜΜΕ, η ασύδοτη και δουλεμπορικήδράση μεγάλων μερίδων του ελληνικού κεφαλαίου και οπωσ-δήποτε η ρατσιστική και συχνά δολοφονική δράση της νε-οναζιστικής Χρυσής Αυγής, δημιούργησαν και επιδείνωσανεξαιρετικά ένα κλίμα ξενοφοβίας μέσα στην κοινωνία και μέ-σα στα εργατικά - λαϊκά στρώματα, το οποίο αν δεν ανακοπεί,μπορεί να έχει πολύ επικίνδυνες συνέπειες τόσο για τις συν-θήκες ζωής και τα δικαιώματα των ίδιων των μεταναστών όσοκαι για τις πολιτικές εξελίξεις.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν περιορίζει το ζήτημα των μεταναστών μόνο στοπεδίο των αυτονόητων ανθρώπινων δικαιωμάτων τους καιδιαφωνεί με προσεγγίσεις που υποβαθμίζουν το γεγονός ότιη πλειονότητα των μεταναστών που ζουν στη χώρα μας είναιεργαζόμενοι κάτω από τις πιο απάνθρωπες συνθήκες.

Το πρώτιστο για την Αριστερά και αυτό που τη διακρίνειθετικά σε σχέση με τις φιλελεύθερες δικαιωματικές από-ψεις, ακόμα και τις πλέον προωθημένες και τις απόψεις των μηκυβερνητικών οργανώσεων, είναι ότι βλέπει τους μετανά-

στες όχι μόνο από την άποψη των δικαιωμάτων τους, αλλάπρώτα απ’ όλα και κυρίως ως εργαζόμενους, ως τμήμα της ερ-γατικής τάξης της χώρας μας και μάλιστα το πλέον ευάλω-το, ανυπεράσπιστο και εκμεταλλευόμενο.

Η προσπάθεια της Αριστεράς στο χώρο των μεταναστών, ανε-ξαρτήτως εθνικότητας και προέλευσης, οφείλει να στοχεύει,ταυτόχρονα, στην ταξική τους συνειδητοποίηση, στον πο-λιτικό - ιδεολογικό επαναπροσανατολισμό τους και στησυμμετοχή τους στους κοινούς αγώνες της εργατικής τάξηςτης χώρας μας και του λαού ενάντια στην τρόικα και τα μνη-μόνια, για ανθρώπινες και αξιοπρεπείς εργασιακές σχέσεις,για μια προοδευτική και σοσιαλιστική Ελλάδα.

Αυτά σημαίνουν ότι η Αριστερά στο πλαίσιο της στροφής τηςστους χώρους εργασίας, στην εργατική τάξη και στους αγώ-νες της και στην παρέμβασή της στα συνδικάτα, οφείλει να ανα-πτύξει μια ειδική μεγάλη προσπάθεια μέσα στους μετανά-στες εργαζόμενους, ως οργανικό, αναπόσπαστο και κρίσιμοτμήμα της σύγχρονης εργατικής τάξης.

Η Αριστερά πρέπει πρώτα απ’ όλα να εργαστεί ώστε τα συν-δικάτα σε όλους τους τομείς να ανοίξουν τολμηρά τις πόρτεςτους στους ξένους εργαζόμενους και να υπερασπιστούν ταεργασιακά δικαιώματά τους, σπάζοντας τους δισταγμούς, τιςπροκαταλήψεις και τις αντιστάσεις σε αυτήν την κατεύθυν-ση.

Την ίδια ώρα η Αριστερά πρέπει να ανοίξει τολμηρά τιςκομματικές γραμμές της στους ξένους που ζουν και εργά-ζονται στη χώρα μας, αφού στα μέλη και πολύ περισσότερο σταστελέχη της είναι ανύπαρκτη η παρουσία μεταναστών.

Αν ως Αριστερά δεν μπορέσουμε να διαμορφώσουμε ένα με-γάλο αριστερό πολιτικό ρεύμα μέσα στους μετανάστες,ανεξάρτητα από την καταγωγή και τη θρησκεία τους, αν δενκάνουμε βήματα ένταξης των εργαζόμενων μεταναστών στοεργατικό κίνημα και στις γραμμές της ίδιας της Αριστεράς, ανδεν διαμορφώσουμε πρώτα απ’ όλα ένα μεγάλο μέτωπο Ελ-λήνων και μεταναστών εργατών για να καταπολεμήσουμεαποφασιστικά πρώτα απ’ όλα τη «μαύρη» εργασία που είναικυρίαρχη στους ξένους εργάτες, αν δεν θέσουμε ως στόχο καικάνουμε βήματα για ένα εργατικό κίνημα με τη συμμετοχή τωνμεταναστών εργαζομένων, τότε είναι πολύ δύσκολο να κα-ταπολεμήσουμε τις ρατσιστικές πολιτικές και ιδέες που κερ-δίζουν έδαφος και να διαμορφώσουμε ως Αριστερά θετικέςπροοπτικές.

Σε αυτή την κατεύθυνση, η Αριστερά αγωνίζεται ενάντια στονάγριο κρατικό αυταρχισμό και καταστολή σε βάρος τωνμεταναστών (επιχειρήσεις-«σκούπα», αυθαίρετες συλλήψειςκαι βασανιστήρια κ. λπ. ), ενάντια στην ασύδοτη και συχνάεγκληματική συμπεριφορά σε βάρος τους από μεγάλεςμερίδες του ελληνικού κεφαλαίου (που γεννά «Μανωλά-δες»), ενάντια στα κάθε λογής κυκλώματα, ελληνικά και ξέ-να, «προστασίας» και εκμετάλλευσης μεταναστών και κυ-ρίως ενάντια στις δολοφονικές επιθέσεις που δέχονται απόρατσιστικές και φασιστικές συμμορίες.

Η Αριστερά με τους αγώνες της διεκδικεί και ως κυβέρνησηγρήγορα θα εφαρμόσει:

Την άμεση μονομερή καταγγελία της συμφωνίας «Δου-βλίνο ΙΙ» με την παράλληλη χορήγηση ταξιδιωτικών εγγρά-φων για τους μετανάστες που θέλουν να κατευθυνθούν σεάλλες χώρες.

Την άμεση αλλαγή του θεσμικού πλαισίου ώστε να χορηγείταιταχύτατα πολιτικό άσυλο σε όσους πρόσφυγες πραγματικά τοδικαιούνται.

Την άμεση κατάργηση των «στρατοπέδων συγκέντρωσης»μεταναστών και τη διαμόρφωση σύγχρονων δημόσιων υπο-δομών-ανοιχτών χώρων υποδοχής που θα προσφέρουν στουςμετανάστες πολιτισμένες υπηρεσίες με όρους αξιοπρέπειας καιθα αποσυμφορήσουν τις άθλιες συνθήκες ζωής τους στα γκέ-το που διαμορφώνονται σε γειτονιές των μεγάλων πόλεωναλλά και στην ύπαιθρο.

Την άμεση ενεργοποίηση μιας πολιτικής σταδιακής νομι-μοποίησης των μεταναστών που ζουν και εργάζονται στη χώ-

KEIMENA ΣΥΜΒΟΛΗΣΣΕΛ.

31

1o ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜρα μας και θέλουν να παραμείνουν σε αυτήν, με διαφανή καιδίκαια κριτήρια (χρόνια παραμονής και εργασίας), χωρίς ατέρ-μονες γραφειοκρατικές διαδικασίες, δυσβάστακτες οικονο-μικές (ακριβά παράβολα) ή ανεδαφικές εργασιακές (αριθμόςενσήμων) προϋποθέσεις.

Την άμεση και αποφασιστική στροφή από την πολιτικήδίωξης των εξαθλιωμένων μεταναστών, σε μια πολιτική προ-στασίας της ζωής τους, σεβασμού και υπεράσπισης της αν-θρώπινης υπόστασης και των δικαιωμάτων τους και αμείλικτηςδίωξης των δουλεμπορικών» κυκλωμάτων διακίνησης και εκ-μετάλλευσής τους, στα σύνορα αλλά και μέσα στη χώρα (τρά-φικινγκ, εμπόριο ναρκωτικών, εκμετάλλευση παιδιών κ. λπ. ).

Την άμεση χορήγηση ιθαγένειας σε παιδιά μεταναστώνπου ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα και τα οποία γεννήθη-καν ή σπουδάζουν στη χώρα μας.

Τέλος, μια κυβέρνηση της Αριστεράς θα πρωτοστατήσει γιατην προώθηση μιας ευρωπαϊκής και διεθνούς στρατηγι-κής για τον τερματισμό πολέμων και επεμβάσεων και τη γεν-ναία αναπτυξιακή και κοινωνική στήριξη χωρών του Δεύτερουκαι Τρίτου Κόσμου, ως απάντηση στην εκμετάλλευση αυτώντων χωρών από το κεφάλαιο και τα ιμπεριαλιστικά κέντρα,αλλά και για να αντιμετωπιστούν ως ένα βαθμό οι αιτίες πουπροκαλούν τα μαζικά μεταναστευτικά ρεύματα.

10. ΓΙΑ ΜΙΑ ΡΙΖΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΑ ΜΕΣΑΜΑΖΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ

ΕΚΔΗΜΟΚΡΑΤΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΜΜΕ ΣΕ ΜΙΑ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥΗ εξάλειψη των βαθύτατα νοσηρών καταστάσεων που

κυριαρχούν στα μέσα μαζικής ενημέρωσης συνιστά ένα απότα πιο άμεσα και κρίσιμα μέτωπα, ίσως το πιο άμεσο και κρί-σιμο, για δημοκρατικές και προοδευτικές εξελίξεις στη χώ-ρα που θα ανοίξουν νέους σοσιαλιστικούς ορίζοντες.

Η Αριστερά αγωνίζεται για τον εκδημοκρατισμό και τον κοι-νωνικό έλεγχο των μέσων ενημέρωσης, για την πλήρη κα-τοχύρωση των δικαιωμάτων των εργαζομένων στα μέσα καιτην προάσπιση και την ενίσχυση της απασχόλησης σε αυτά,για μια πολυφωνική και πλήρη ενημέρωση των πολιτών, γιατη στήριξη και ανάδειξη της πολιτιστικής ενημέρωσης πουθα ελέγχονται θεσμικά από την κοινωνία, στο πλαίσιο μιαςστρατηγικής κοινωνικοποίησής τους.

Η κυβέρνηση της Αριστεράς θα αγωνισθεί και θα προ-ωθήσει ριζικές αλλαγές ώστε:

Να αποκατασταθεί με κάθε δυνατό μέσο το δημόσιο αγα-θό της ενημέρωσης. Το κράτος, ως πάροχος ραδιοφωνικώνκαι τηλεοπτικών συχνοτήτων αλλά και ως εγγυητής του δη-μόσιου αγαθού και στο πλαίσιο μιας στρατηγικής κοινωνικούελέγχου και κοινωνικοποίησης των μέσων ενημέρωσης, πρώ-τα απ’ όλα των τηλεοπτικών, θα καταργήσει τη δωρεάν νο-μή των συχνοτήτων από τα ΜΜΕ και θα επιβάλει κανόνες δε-οντολογίας και μηχανισμούς ελέγχου για την τήρησή τουςμαζί με αυστηρές κυρώσεις για την παραβίασή τους μέχρι καιτην αφαίρεση της άδειας λειτουργίας.

Θα επιβληθεί, κατ’ αρχήν, το ασυμβίβαστο της συμμετοχήςστην ιδιοκτησία ΜΜΕ με επιχειρηματικές δραστηριότητεςπου καθ’ οιονδήποτε τρόπο, άμεσα ή έμμεσα, έχουν διασυν-δέσεις με το Δημόσιο (εργολάβοι δημόσιων έργων, προμη-θευτές Δημοσίου, ιδιοκτήτες επιχειρήσεων που εμπλέκον-ται με συγχρηματοδοτούμενα έργα ή με οποιαδήποτε μορφήκρατικής επιδότησης κ. λπ. ).

Θα σταματήσει η πορεία διάλυσης και ιδιωτικοποίησηςτης δημόσιας τηλεόρασης και του δημόσιου ραδιόφωνου καιαντίθετα θα υποστηριχτούν, θα εκδημοκρατιστούν και θααναβαθμιστούν, στην κατεύθυνση της συγκρότησης μιαςισχυρής δημόσιας ενημερωτικής και πολιτιστικής παρουσίας,υπό κοινωνικό έλεγχο, στην προοπτική μιας κοινωνικοποι-ημένης, απόλυτα δημοκρατικής, πλουραλιστικής και ολό-πλευρης τηλεοπτικής ενημέρωσης και αξιακής πολιτιστι-κής παρέμβασης. Στόχος μας είναι η λειτουργία της δημό-

σιας τηλεόρασης να θωρακιστεί από πελατειακές πρακτικέςκαι κυβερνητικό έλεγχο (ακόμη και της κυβέρνησης της Αρι-στεράς), μακριά από τις αποκρουστικές ιστορικές εμπειρίες τηςκομματικής μονοφωνίας, ώστε να αποτελέσει πρότυπο και«πιλοτικό» εγχείρημα στην πορεία για την κοινωνικοποίηση τωνΜΜΕ, για τον πλήρη εργατικό και κοινωνικό τους έλεγχο.

Θα ανοίξουν τα βιβλία και θα πραγματοποιηθεί πλήρης οι-κονομικός και διαχειριστικός έλεγχος σε όλες τις επιχει-ρήσεις ΜΜΕ, αρχίζοντας από τις πιο μεγάλες και νευραλγικές,ώστε να σπάσει το απόστημα των σχέσεων διαπλοκής με τρά-πεζες και κυκλώματα πολιτικής προστασίας και εξάρτησης.Ο έλεγχος αυτός δεν θα περιοριστεί μόνο στη δράση των αρ-μόδιων κρατικών υπηρεσιών, αλλά θα πάρει την ευρύτερημορφή κοινωνικού ελέγχου στα ΜΜΕ, γιατί οι πολίτες έχουν τοδικαίωμα να γνωρίζουν αλλά και να καθορίσουν τις «προδια-γραφές» και τους όρους για την ενημέρωση και την ψυχαγωγίαπου τους παρέχεται.

Στο πλαίσιο του οικονομικού και διαχειριστικού ελέγ-χου, ιδιαίτερη έμφαση θα δοθεί στην αποκάλυψη των κερ-δοσκοπικών παιχνιδιών που έγιναν με τα αποθεματικά τωνταμείων των δημοσιογράφων (δομημένα ομόλογα, «κούρε-μα» ομολόγων), με στόχο την αποκατάσταση των ζημιών καιτην τιμωρία των υπευθύνων. Ιδιαίτερη έμφαση θα δοθεί επί-σης στο να στηριχτούν τα ταμεία των δημοσιογράφων μέσααπό την υποχρέωση των εργοδοτών να αποδίδουν το αγγε-λιόσημο (που μέχρι τώρα παρακρατούν συστηματικά, ενώ τοέχουν εισπράξει).

Όλα αυτά θα είναι τα πρώτα αποφασιστικά μέτρα για ναδρομολογηθεί μια διαδικασία με στόχο την κοινωνικοποί-ηση των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Το αγαθό της ενη-μέρωσης, του διαλόγου, της κουλτούρας και των ιδεών δενμπορεί να είναι στα χέρια ιδιωτών επιχειρηματιών, να υπό-κεινται στη λογική του κέρδους, να είναι αντικείμενο εμ-πορευματοποίησης, να καταλήγει στη «μονοφωνική πολυ-φωνία» της αγοράς.

8) ΓΙΑ ΕΝΑ «ΟΧΙ», ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ,ΣΤΗΝ ΤΡΟΪΚΑ, ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΚΒΙΑΣΜΟΥΣ

Οι τραγικές εξελίξεις στην Ευρώπη, ειδικά στον ευρωπαϊ-κό Νότο, με αποκορύφωμα το δράμα της Κύπρου, έρχονται ναεπιβεβαιώσουν ότι η Ευρωζώνη αλλά και η Ε.Ε. όχι μόνο κλι-μακώνουν με ραγδαίους ρυθμούς μια πορεία αντιδραστικο-ποίησής τους, αλλά και μετατρέπονται ταχύτατα σε ζώνεςαπόλυτης κυριαρχίας του γερμανικού ιμπεριαλισμού και τουπολυεθνικού ευρωπαϊκού κεφαλαίου, πρώτα από όλα τουχρηματιστικού, εντός των οποίων επιβάλλονται όροι μιαςάγριας πανευρωπαϊκής λιτότητας, μιας νέας «αποικιοποί-ησης» και ιδιόμορφου ολοκληρωτισμού, στον οποίον συναι-νούν οι κυρίαρχες τάξεις κάθε χώρας - μέλους.

Η λιτότητα και ο ακραίος νεοφιλελευθερισμός επιβάλ-λονται πλέον σε όλη την Ευρωζώνη και την Ε.Ε. ανεξάρτητακαι από μνημόνια, μέσα από το νέο Δημοσιονομικό Σύμφωνο,προϊόν διακυβερνητικής συμφωνίας και όχι ευρωπαϊκής συν-θήκης, που θέτει δρακόντειους όρους δημοσιονομικής πει-θαρχίας για το χρέος, το έλλειμμα και άρα τους μισθούς, τιςσυντάξεις και το κοινωνικό κράτος. Επιβάλλονται επίσης μέ-σα από το εκτεταμένο πλέγμα των ευρωπαϊκών Οδηγιών καιποικίλων νεοφιλελεύθερων ρυθμίσεων για την απελευθέ-ρωση κεφαλαίων και αγορών, για τη «μεταρρύθμιση»-απο-δόμηση των ασφαλιστικών συστημάτων, για τη «μεταρ-ρύθμιση»-αποδόμηση της αγοράς εργασίας και των εργα-σιακών σχέσεων κ. λπ. Ωστόσο, η πανευρωπαϊκή λιτότηταπροσλαμβάνει τα χαρακτηριστικά της συντριβής των ιστορι-κών κατακτήσεων και δικαιωμάτων των λαών αλλά και μιαςταπεινωτικής οικονομικής και πολιτικής επιτροπείας στον ευ-ρωπαϊκό Νότο.

Το δράμα της Κύπρου, ωστόσο, αποκαλύπτει ακόμα πε-

ρισσότερο και την ιμπεριαλιστική φύση της Ε.Ε. και ιδιαί-τερα της Ευρωζώνης, όχι μόνο προς τα έξω αλλά και προς ταμέσα, τη μετατροπή τους σε «φονικό» γρανάζι της παγκό-σμιας ιμπεριαλιστικής μηχανής, τη μετατροπή τους σε νέα«Ιερά Συμμαχία» κατά των εργατικών τάξεων και των λαών τηςευρωπαϊκής ηπείρου.

Στο πλαίσιο αυτό, είναι χαρακτηριστικό ότι η Ευρωζώνη,αποκτώντας όλο και πιο ακραία χαρακτηριστικά ενός νέου ευ-ρω-ολοκληρωτισμού, μετατρέπεται συνολικά σε πειραματι-κό χώρο εντός του οποίου τείνουν να εκμηδενισθούν και ταπλέον στοιχειώδη εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα, ενώστην πράξη ακυρώνονται επί της ουσίας και η ίδια η αστική κοι-νοβουλευτική δημοκρατία και, σχεδόν, κάθε έννοια λαϊκήςκυριαρχίας, φτάνοντας στο σημείο αποφάσεις που κατα-στρέφουν κυριολεκτικά χώρες, όπως η Κύπρος, να λαμβά-νονται εκβιαστικά και τελεσιγραφικά μέσα σε ένα Σαββατο-κύριακο από κλειστά υπερεθνικά κέντρα, στο όνομα της πα-ραμονής στο ευρώ.

Οι τελευταίες αυτές εξελίξεις υπογραμμίζουν ακόμη πιο έν-τονα ότι τόσο η Ευρωζώνη όσο και η Ε.Ε. δεν μεταρρυθμίζονταιούτε επαναθεμελιώνονται αλλά μόνο ανατρέπονται, αν το αί-τημα παραμένει -και παραμένει- μια Ευρώπη των λαών, τηςσύγκλισης προς τα πάνω, της προόδου και του σοσιαλι-σμού. Και αυτή η διαδικασία ανατροπής μπορεί να γίνει ρεα-λιστική και να μην παραμείνει κενό γράμμα ή ουτοπία, αν ξε-κινήσει από μια χώρα ή ομάδα χωρών, πράγμα που μπορεί ναπροκαλέσει, ίσως και πολύ σύντομα, ένα ντόμινο ανάλογωνανατρεπτικών εξελίξεων σε όλο τον ευρωπαϊκό χώρο.

Η περίπτωση της Κύπρου επιβεβαιώνει ότι το απαραίτητο«ΟΧΙ» στους «ευρωπαϊκούς» εκβιασμούς, την τρόικα και ταμνημόνια, για να μην μείνει μισό και για να μην οδηγήσει σεοδυνηρή αναδίπλωση, οφείλει να συνοδεύεται από ένα τεκ-μηριωμένο, ενιαίο, συνεκτικό και ριζοσπαστικό εναλλα-κτικό σχέδιο προοδευτικών μετασχηματισμών με σοσια-λιστικό ορίζοντα, που μαζί με την ακύρωση των μνημονίων,θα συμπεριλαμβάνει αφετηριακά: τη διαγραφή του χρέουςή τουλάχιστον του συντριπτικά μεγαλύτερου μέρους του,την εθνικοποίηση-κοινωνικοποίηση όλων των τραπεζώνκαι των στρατηγικών τομέων της οικονομίας, τη στήριξηκαι αναβάθμιση μισθών και συντάξεων και γενικότερα τηνανατροπή της λιτότητας, την προώθηση της δημόσιας δω-ρεάν Υγείας και Παιδείας και ένα σχέδιο δημόσιων επενδύσε-ων και μέτρων για την προοδευτική παραγωγική ανασυγ-κρότηση της οικονομίας σε σοσιαλιστική κατεύθυνση, με τηδραστική ενίσχυση της απασχόλησης.

Μια κυβέρνηση της Αριστεράς οφείλει να είναι αποφα-σισμένη και προετοιμασμένη να ακολουθήσει με σταθερό-τητα, συνέπεια και ενιαία κατεύθυνση αυτό το προοδευτικόπρόγραμμα σοσιαλιστικής προοπτικής, ανεξάρτητα από απει-λές, εκβιασμούς, πιέσεις και τρομοκρατικά διλήμματα.

Η κυβέρνηση της Αριστεράς, έχοντας ως στόχο να υλο-ποιήσει ένα τέτοιο πρόγραμμα ρήξης και ανατροπής, πρέ-πει να προετοιμαστεί από κάθε άποψη για όλες τις συνέ-πειες και τα ενδεχόμενα της αναπόφευκτης σύγκρουσης μετην Ευρωζώνη του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού, πε-ριλαμβανομένης, αν χρειαστεί, και της εξόδου από την Ευ-ρωζώνη.

Ένα τέτοιο ενδεχόμενο εξόδου από την Ευρωζώνη, πουαπαιτεί καλή προετοιμασία, σε καμία περίπτωση δεν συνι-στά «καταστροφή» ή εθνική απομόνωση, όπως προσπαθούννα μας τρομοκρατήσουν τα παπαγαλάκια του συστήματος. Αν-τίθετα, στο βαθμό που εντάσσεται σε ένα προοδευτικό σχέ-διο ρήξης με τα μνημόνια και την τρόικα και ανατροπής τηςλιτότητας, με κατεύθυνση το σοσιαλισμό, μπορεί να απο-τελέσει, παρά τις προσωρινές δυσκολίες που θα επιφέρει, μιαβιώσιμη και θετική πρόταση διεξόδου με ελπιδοφόρο ορί-ζοντα για τον ελληνικό λαό και όλους τους λαούς της Ευρώ-πης.

Η πιθανή έξοδος από την Ευρωζώνη δεν συνιστά ένα

ΣΕΛ.

32

άλλο πολιτικό σχέδιο, δεν παραπέμπει σε ένα άλλο πρό-γραμμα και σε άλλες συμμαχίες, αλλά ίσα-ίσα δηλώνειτην αποφασιστικότητα να υλοποιήσουμε το πρόγραμμα καισχέδιο ρήξης και ανατροπής σε σοσιαλιστική κατεύθυν-ση αταλάντευτα, αποφασιστικά, μέχρι το τέλος, γνωρί-ζοντας ότι συνεπάγεται τη μετωπική ρήξη με την Ευρω-ζώνη και ότι μια τέτοια ρήξη απαιτεί πλήρη προετοιμασίακαι εναλλακτικό σχέδιο.

Για τη συγκεκριμένη επεξεργασία ενός τέτοιου σχεδίου, μετις ιδιαίτερες εκδοχές και παραμέτρους του, με ανάλυση καιεκτίμηση των συνεπειών και προεκτάσεών του, με καθορι-σμό των αναγκαίων τακτικών και μέτρων, ο ΣΥΡΙΖΑ θα αναλά-βει συγκεκριμένες πρωτοβουλίες, απευθυνόμενες και σε άλ-λες δυνάμεις της Αριστεράς στην Ελλάδα, τον ευρωπαϊκό Νό-το αλλά και συνολικά την Ε.Ε.

Υπ’ αυτό το πρίσμα, η θέση «καμιά θυσία για το ευρώ» δενείναι επαρκής και πρέπει να συμπληρωθεί, ύστερα και απότην καταλυτική εμπειρία της Κύπρου, με τις παραπάνω θέ-σεις, που εκφράζουν την ετοιμότητα και αποφασιστικότη-τα να υλοποιήσουμε το πρόγραμμά μας και τους στόχους μαςμέχρι το τέλος.

Ο ΣΥΡΙΖΑ με αφετηρία το συνολικό του πρόγραμμα και αυ-τή τη θέση, μπορεί και πρέπει να απευθύνει συγκεκριμένηπρόταση διαλόγου για αναζητήσεις προγραμματικών συγ-κλίσεων και κοινών δράσεων προς όλες τις αριστερές δυνά-μεις της χώρας μας, ενώ θα πρέπει να αναλάβει, στο πλαίσιοαυτό, και μεγάλες πρωτοβουλίες συγκλίσεων, πολιτικούκαι κινηματικού συντονισμού με τις αριστερές προοδευ-τικές δυνάμεις της Ευρώπης, ειδικότερα στον ευρωπαϊκό Νό-το και πρώτα απ’ όλα της Κύπρου.

9) ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΑΡΙΣΤΕΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΓΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ

Όλες οι εξελίξεις του τελευταίου διαστήματος έρχονται ναυπογραμμίσουν με ακόμα μεγαλύτερη έμφαση ότι μόνο μια κυ-βέρνηση της Αριστεράς -και όχι κυβερνήσεις κεντροαρι-στεράς ή κεντροαριστεροδεξιάς, ρευστού πολιτικού στίγ-ματος και ετερόκλητου φάσματος- θα ήταν ικανή να επιχει-ρήσει, στη βάση ενός σαφούς εναλλακτικού ριζοσπαστικούπρογράμματος και στηριγμένη σε ένα πλατύ ενωτικό ταξι-κό και αγωνιστικό εργατικό - λαϊκό κίνημα, την προοδευ-τική ανατροπή που έχουν ανάγκη η εργατική τάξη και ο λαόςτης χώρας μας και μια πορεία προοδευτικών μετασχηματι-σμών σε σοσιαλιστική κατεύθυνση.

Θεωρούμε ότι σήμερα μια συνεργασία και συμπόρευση όλωντων δυνάμεων της Αριστεράς, κατά πρώτο λόγο του ΣΥΡΙΖΑμε το ΚΚΕ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που θα δημιουργούσε ισχυρήαριστερή δυναμική παρέμβασης και ανατροπής στο πολιτικόσκηνικό, όχι μόνο καθίσταται όσο ποτέ αναγκαία αλλά καιότι οι τραγικές εξελίξεις που σημειώνονται στην Ελλάδα και τηνΚύπρο, μαζί με τα διδάγματα που τις ακολουθούν, φέρνουναντικειμενικά πιο κοντά αυτή τη συμπόρευση και την καθι-στούν πιο δυνατή μέσα από αμοιβαίες μετατοπίσεις καιτην εκδήλωση ισχυρής ενωτικής βούλησης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά τις δυσκολίες, δεσμεύεται ότι θα σχεδιά-σει και θα αναλάβει συγκεκριμένες, εποικοδομητικές καιρεαλιστικές πολιτικές και προγραμματικές πρωτοβουλίεςγια τη συνεργασία και τη συμπαράταξη της Αριστεράς.

Για μας μια σύγχρονη ριζοσπαστική αριστερή συμπαράταξηδεν περιορίζεται μόνο στις δυνάμεις του ΚΚΕ και της ΑΝ-ΤΑΡΣΥΑ και στις άλλες δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικήςΑριστεράς και της ριζοσπαστικής αντισυστημικής οικο-λογίας, παρά το ξεχωριστό, ειδικό ιστορικό και αναντικα-τάστατο βάρος αυτών των δυνάμεων.

Ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει και ενθαρρύνει ενδεχόμενες συνεργα-

σίες με στελέχη και συλλογικότητες από το σοσιαλιστικόκαι σοσιαλδημοκρατικό χώρο, οι οποίες απεγκλωβίζονταιαπό τις λογικές της σοσιαλδημοκρατίας και της διαχείρισηςτου συστήματος και ακολουθούν μια αγωνιστική πορεία προςτ’ αριστερά και με τις οποίες έχουν αναπτυχθεί και δοκιμασθείσχέσεις εμπιστοσύνης με κοινές θέσεις, κοινές πρωτοβου-λίες και κυρίως κοινούς αγώνες.

Τέτοιου είδους συνεργασίες, που μπορεί να γίνονται δυνα-τές με όρους μετατοπίσεων προς τ’ αριστερά και όχι με όρουςπίεσης για αναδίπλωση του ΣΥΡΙΖΑ προς την κεντροαρι-στερά και τις σοσιαλδημοκρατικές αυταπάτες, δεν αφο-ρούν σε καμία περίπτωση πρόσωπα ή φορείς που είχαν ρόλουςσημαντικής ευθύνης στη διαμόρφωση και εφαρμογή της δε-ξιόστροφης πορείας του ΠΑΣΟΚ και ιδιαίτερα των μνημο-νιακών επιλογών του. Πολύ περισσότερο, τέτοιου είδουςευρύτερες συνεργασίες δεν αφορούν δυνάμεις κεντρο-δεξιού προσανατολισμού, δυνάμεις του αστικού πολιτι-κού συστήματος και πολιτικούς εκπροσώπους της αστικήςτάξης, ανεξάρτητα από την αντιμνημονιακή ρητορική τους.

Είναι επίσης κρίσιμης σημασίας να διευκρινίσουμε ότι ηαναγκαιότητα της αντιφασιστικής πάλης γενικά και της πάληςενάντια στο ναζιστικό κόμμα της Χρυσής Αυγής ιδιαίτερα, ηαναγκαιότητα συγκρότησης γι’ αυτό το σκοπό ενωτικού κοι-νωνικού και πολιτικού μετώπου πάλης, σε καμία περίπτωση δενσημαίνει τη μετατόπιση από το έδαφος της αντίθεσης μνημόνιοκαι πολιτικές λιτότητας από τη μια και πολιτικές κατάργησηςτων μνημονίων και ανατροπής της λιτότητας από την άλλη, τουμετώπου των μνημονιακών δυνάμεων από τη μια (ΝΔ-ΠΑ-ΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ) και του ΣΥΡΙΖΑ και του πολιτικού μετώπου τηςΑριστεράς από την άλλη, σε μια κατεύθυνση συμμαχίας των«δημοκρατικών πολιτικών κομμάτων» ενάντια στην ακροδε-ξιά και το φασισμό. Το ενιαίο αγωνιστικό μέτωπο ενάντια στοφασισμό και τη ναζιστική Χρυσή Αυγή συγκροτείται πάνωστην ενότητα στη δράση, εντάσσεται στο μέτωπο αγώναενάντια στα μνημόνια και τις πολιτικές λιτότητας και σε καμίαπερίπτωση δεν σημαίνει μια κεντρική πολιτική συμμαχίαμε μνημονιακές δυνάμεις με το πρόσχημα της «υπερά-σπισης της δημοκρατίας». Το μέτωπο ενάντια στο ρατσισμό,το φασισμό και τη Χρυσή Αυγή σε καμία περίπτωση δεν πρέ-πει να σημαίνει πολιτική συμμαχία με τις μνημονιακές δυνά-μεις (ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ), αλλά πρέπει να ενισχύει και να ανα-δεικνύει τον αγώνα ενάντια στα μνημόνια και τη λιτότητα.Εξάλλου, ο φασισμός γενικά και η ναζιστική Χρυσή Αυγή ιδι-αίτερα, τρέφονται και δυναμώνουν από την κοινωνική απελ-πισία που δημιουργούν οι μνημονιακές πολιτικές ακραίας λι-τότητας και οι τραγικές συνέπειές τους (πρωτοφανής ανεργίακαι φτώχεια, μαζική καταστροφή μικρομεσαίων στρωμάτων κ.λπ. ). Σε αυτή τη βάση, δεν θα πέσουμε στην παγίδα ενός συ-στημικού μετώπου με μνημονιακές δυνάμεις ενάντια στη Χρυ-σή Αυγή, που θα δώσει την ευκαιρία στο ναζιστικό κόμμα ναπαρουσιάζεται σαν δήθεν αντισυστημική δύναμη και να απο-κρύπτει τα πραγματικά συστημικά της χαρακτηριστικά: δράσηαποκλειστικά ενάντια στους μετανάστες και τους εργατικούςαγώνες, στήριξη των εργοδοτών ενάντια στους εργαζόμε-νους, καμία δράση ενάντια σε επιχειρηματίες και τραπεζίτεςκ. λπ. Αντίθετα, θα ενισχύσουμε τα ριζοσπαστικά - αντι-συστημικά χαρακτηριστικά του ΣΥΡΙΖΑ, θα αποκαλύ-πτουμε διαρκώς το συστημικό χαρακτήρα της Χρυσής Αυ-γής και θα δουλεύουμε ακούραστα για τη διαμόρφωσηενός αντιφασιστικού μετώπου πάλης στη δράση, που θαεντάσσεται και θα αποτελεί τμήμα του συνολικού αγώναενάντια στα μνημόνια, τις πολιτικές λιτότητας και τηντρόικα και για μια προοδευτική πολιτική και κοινωνικήανατροπή με κατεύθυνση το σοσιαλισμό.

Σε αυτή τη βάση, με αυτές τις πολιτικές συμμαχίες και κα-τευθύνσεις, σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται όσο ποτέ ένα δεύ-τερο μεγάλο κύμα ριζοσπαστικοποίησης και ακόμα πιο ου-σιαστικής επεξεργασίας της πολιτικής, της φυσιογνωμίας,των προγραμματικών του προτάσεων, των πρακτικών και τηςκινηματικής του στάσης, σχεδιασμένης με βαθύτατα ταξι-

κούς, εργατικούς, λαϊκούς και κοινωνικούς όρους, γεγονόςπου θα του δώσει τη δύναμη και την ικανότητα για ένα νέο άλ-μα στην επιρροή του και στη συμβολή του στη διαμόρφωσηενός μεγάλου αριστερού πολιτικοκοινωνικού ηγεμονικούμετώπου που θα αγκαλιάζει τη μεγάλη κοινωνική πλειοψη-φία.

Υπ’ αυτό το πρίσμα, το μέτωπο και η κυβέρνηση της Αρι-στεράς δεν συνιστούν μια στατική αντίληψη κοινοβουλευτι-κού αθροίσματος, αλλά μια δυναμική αντίληψη διαμόρφωσηςτων πολιτικών, κοινωνικών και αγωνιστικών προϋποθέσεων γιατην υλοποίηση του προγράμματός μας κατάργησης των μνη-μονίων, της λιτότητας και των δανειακών συμβάσεων, ρήξηςκαι ανατροπής. Είναι δέσμευση για την ταξική κατεύθυνσηκαι το περιεχόμενο του προγράμματός μας, είναι κατεύθυνση«αριστερά» και όχι «προς το κέντρο», είναι πολιτικές συμμα-χίες που μπορούν να υποστηρίξουν ακριβώς μια τέτοια κα-τεύθυνση και όχι να την ακυρώσουν, είναι σχέδιο για να κερ-δίσουμε τη μεγάλη πλειοψηφία της εργατικής τάξης και τωνφτωχών λαϊκών στρωμάτων και με ένα τέτοιο στέρεο κοινω-νικό κορμό να διαμορφώσουμε ένα κοινωνικό μέτωπο αγώνακαι ανατροπής, είναι δέσμευση απέναντι στα κινήματα αντί-στασης για αγώνες για την ανατροπή της τρικομματικής κυ-βέρνησης, είναι επιβεβαίωση της συνέπειας πάνω στις δε-σμεύσεις μας, είναι δέσμευση για επιμονή στο δρόμο του ρι-ζοσπαστισμού και της εμβάθυνσής του και όχι αναδίπλωσηςκαι «υπευθυνότητας» απέναντι στο σύστημα. Ο στόχος τηςκυβέρνησης της Αριστεράς συμπυκνώνει ολόκληρο το πο-λιτικό μας σχέδιο και το στρατηγικό μας προσανατολι-σμό, είναι η αιχμή του δόρατος της πολιτικής μας. Δενπροσδιορίζει μόνο το «μετά», τις πολιτικές συμμαχίες μιας κυ-βέρνησης της Αριστεράς, αλλά εξίσου και το «πριν»: το δρό-μο για να φτάσουμε εκεί, που δεν μπορεί να είναι παρά έναςδρόμος της συγκρότησης ενός μαχητικού κοινωνικού και πο-λιτικού μετώπου αγώνα για την ανατροπή της τρικομματικήςμνημονιακής κυβέρνησης «από τα κάτω», ως προϋπόθεση όχιμόνο για την κυβέρνηση της Αριστεράς αλλά και για τη δημι-ουργία των αγωνιστικών προϋποθέσεων για την υλοποίηση τουπολιτικού μας σχεδίου ρήξης και ανατροπής.

Έχουμε πλήρη συνείδηση ότι η ανάδειξη κυβέρνησης τηςΑριστεράς μέσα από ένα τέτοιο δρόμο αγώνα και ανατροπήςτης τρικομματικής - μνημονιακής κυβέρνησης «από τα κά-τω», θα μας φέρει αντιμέτωπους με τις κοινωνικές και πολι-τικές δυνάμεις και εκπροσώπους του κεφαλαίου. Ότι για να υλο-ποιήσουμε ένα πρόγραμμα και σχέδιο ρήξης και ανατροπής θαπρέπει να δώσουμε, στηριγμένοι στην εργατική τάξη και ταφτωχά λαϊκά στρώματα, στην αγωνιζόμενη νεολαία και τα κι-νήματα αντίστασης, μεγάλους και σκληρούς αγώνες. Έχουμεπλήρη συνείδηση ότι η κατάκτηση της κυβερνητικής εξου-σίας δεν είναι παρά το πρώτο βήμα, ένα σημαντικό μετερίζιαγώνα, στο μακρύ δρόμο για να έρθουν οι εργαζόμενοι στηνεξουσία και για να υλοποιηθεί ένα μεταβατικό πρόγραμμαανόρθωσης της κοινωνίας και της χώρας που επίσης θα ανοί-γει το δρόμο για την μετάβαση στο σοσιαλισμό. Σε αυτές τιςπροοπτικές και στις ανάγκες ενός τέτοιου αγώνα, με ιστορικέςδιακυβεύσεις και στοχεύσεις, λογοδοτεί η αντίληψή μας για τιςπολιτικές συμμαχίες, για το πλατύ, ενωτικό πολιτικό μέτωποκαι την κυβέρνηση της Αριστεράς.

10) ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ,ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΚΑΙ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΤΟΥΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΛΑΙΚΟΥ ΚΑΙ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ

1. Στη διάρκεια της τρίχρονης μνημονιακής περιόδου ανα-δείχτηκαν πιο έντονα τα χρόνια προβλήματα του εργατικούσυνδικαλιστικού κινήματος, η κυριαρχία σε αυτό του κυβερ-νητικού, εργοδοτικού και γραφειοκρατικού συνδικαλισμού, ηέλλειψη πολιτικοποίησης των αιτημάτων, η ουσιαστική απο-δοχή της νεοφιλελεύθερης πολιτικής μέσω στενών αιτημάτων,με αποτέλεσμα το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα να βρεθεί

KEIMENA ΣΥΜΒΟΛΗΣΣΕΛ.

33

1o ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜαποδυναμωμένο, απροετοίμαστο, χωρίς στρατηγική, χωρίςσχεδιασμό, χωρίς την αναγκαία πολιτική και οργανωτική ικα-νότητα ανάπτυξης των κινήσεών του και με σοβαρότατο τοπρόβλημα της συμβιβαστικής στάσης της ηγετικής του πλει-οψηφίας.

Παρ’ όλα αυτά, το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα δημι-ούργησε γεγονότα μεγάλης έντασης και ταξικής αντιπαράθε-σης, οι εργαζόμενοι και η κοινωνία οικοδόμησαν ισχυρές αν-τιστάσεις απέναντι στις πολιτικές του Μνημονίου, με την ερ-γατική τάξη και τα συνδικάτα της να έχουν τον πρώτο λόγο, μεκύματα διαδοχικών απεργιών και πολύμορφων δράσεων.

Οι δυνάμεις της αριστεράς βρέθηκαν μέσα στους αγώνες. Αδύνατα σημεία της αγωνιστικής περιόδου, υπήρξε η έλ-

λειψη συντονισμού των αγώνων και η απουσία κέντρου οργά-νωσης και αλληλεγγύης των αγώνων.

Δυνατά σημεία ήταν η δημιουργία νέων συλλογικοτήτων, ηανάδειξη των αντιστάσεων στις πλατείες, των λαϊκών συνε-λεύσεων στις γειτονιές, άλλων θεματικών κινημάτων κοινω-νικής αντίστασης, η αυξανόμενη ένταξη των μικρομεσαίωναυτοαπασχολουμένων στις κινητοποιήσεις, η αυθόρμητη (μηοργανωτικά ενταγμένη) συμμετοχή πολιτών και εργαζομένωνστις γενικές απεργίες.

Παρά τις αρχικές δυσκολίες, η αγωνιστική διεκδίκηση συγ-κροτήθηκε γύρω από το κομβικό αίτημα μη ψήφισης των μνη-μονίων και των εφαρμοστικών νόμων τους και κλιμακώθηκε μεβάση το προωθημένο αίτημα της ανατροπής των μνημονίωνκαι των κυβερνήσεων που τα εφάρμοζαν.

Η δυναμική αυτή, δημιούργησε το πρόπλασμα μιας λαϊκήςσυμμαχίας και μία νέας ανάτασης του λαϊκού κινήματος.

Οι μεγάλες στιγμές γεννήθηκαν όταν το εργατικό συνδικα-λιστικό συναντήθηκε αλληλοτροφοδοτήθηκε και συμπορεύτηκεμε τα άλλα κοινωνικά κινήματα και το ευρύτερο λαϊκό κίνημα(μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις σε συντονισμό με τα κι-νήματα των πλατειών κλπ). Όταν επίσης τα αιτήματα των ερ-γαζομένων αποκτούσαν πολιτικά χαρακτηριστικά, όταν η Αρι-στερά πορεύτηκε αποφασιστικά και συγκρουσιακά μαζί με τολαό και τους εργαζόμενους στις απεργίες, στις καταλήψεις,στους δρόμους και τις πλατείες. Αυτό το νήμα καλούμαστεσήμερα να επανασυνδέσουμε με καλύτερους όρους, πιο απο-φασιστικά και πιο αποτελεσματικά.

2. Μετά την ψήφιση του Μνημονίου 3 (Νοέμβριος 2012), οιεργατικοί και κοινωνικοί αγώνες παρουσιάζουν σημεία κάμψηςκαι κόπωσης. Ευρύτατα στρώματα των εργαζομένων, προ-σχωρούν στη λογική της πολιτικής ανάθεσης. Αναπτύσσεταιεπιπρόσθετα μια συνείδηση αναμονής και μίνιμουμ προσδο-κιών, εξαιτίας των βίαιων επιπτώσεων που έχουν οι μνημο-νιακές πολιτικές. Η έλλειψη πολιτικοποίησης των αιτημάτωνέχει ως αποτέλεσμα να αναπτύσσονται αγώνες ασυντόνιστα μεαποσπασματικά ή και στενά αιτήματα (εξαιρέσεις από γενι-κότερες ρυθμίσεις), που πολλές φορές καλλιεργούν τον κοι-νωνικό αυτοματισμό και το διαχωρισμό μεταξύ των εργαζο-μένων.

Εάν η κατάσταση αυτή συνεχιστεί, ούτε η μνημονιακή κυ-βέρνηση θα είναι εύκολο να ανατραπεί ή - και εάν αυτό συμ-βεί- η αυριανή αριστερή κυβέρνηση χωρίς ενεργοποιημένο ερ-γατικό και λαϊκό κίνημα δεν θα μπορέσει να ανταπεξέλθει στιςπιέσεις ή και εκβιασμούς του εγχώριου και ευρωπαϊκού πολι-τικού και οικονομικού κατεστημένου.

3. Αν και το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα βρίσκεται σε τρο-χιά υποχώρησης και αποδυνάμωσης μπορεί κάτω από ορι-σμένες συνθήκες να παίξει σημαντικό ρόλο στην οργάνωση τωναντιστάσεων, να βάλει φρένο στις μνημονιακές πολιτικές καινα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις μιας εργατικής και λαϊκήςαντεπίθεσης.

Η πολιτικοποίηση των αιτημάτων, η σύνδεση του γενικού μετο ειδικό είναι απαραίτητη προϋπόθεση για τη διαμόρφωσησυλλογικής κοινωνικής συνείδησης με αίτημα την ανατροπήτων μνημονιακών πολιτικών και των πολιτικών εκφραστώντους. Όλες οι κινητοποιήσεις που αναπτύσσονται πρέπει νααναδεικνύουν τις πολιτικές αιτίες της κρίσης, να ενσωματώ-

νουν πολιτικά αιτήματα για την ανατροπή των πολιτικών τηςμνημονιακής συγκυβέρνησης, εξειδικεύοντάς τα με βάση τιςσυγκεκριμένες συνθήκες κάθε εργασιακού χώρου.

Επιδιώκουμε μια νέα συνάντηση των εργατικών συνδικάτωνμε τα κοινωνικά κινήματα, το κίνημα των ανέργων που πρέπεινα αναπτυχθεί , τους μικρομεσαίους επαγγελματίες – αυτοα-πασχολούμενους και αγρότες και αυτό αποτελεί την βασικήπροϋπόθεση για μία νέα ανάταση του λαϊκού κινήματος.

Είναι ανάγκη να αναπτυχθεί, μια πλατιά κοινωνική συμμα-χία, που θα προωθεί την πολιτική αντιπαράθεση μέσα απόκοινές δράσεις για κοινά προβλήματα ( ανεργία, ιδιωτικό χρέ-ος, δάνεια, φορολογία, ενίσχυση της ζήτησης μέσω αναδια-νομής του εισοδήματος, διεύρυνση κοινωνικών τιμολογίωνΔΕΚΟ, ακρίβεια, δικαίωμα ιατροφαρμακευτικής περίθαλψηςχωρίς προϋποθέσεις κ. ά) και θα συσπειρώνει εργαζόμενους,συνδικάτα, συνταξιούχους, ανέργους, κοινωνικές, επιστημο-νικές συλλογικότητες, οργανώσεις μικρών και μεσαίων επαγ-γελματιών, αυτοαπασχολουμένων και αγροτών.

Με αυτό τον τρόπο μπορεί να δημιουργηθεί ένα νέο ιστο-ρικό μπλοκ κοινωνικής ανατροπής και αλλαγής, που θα στη-ρίζεται σε μια σταθερή συμμαχία της εργατικής τάξης με μι-κρομεσαία στρώματα, υπό την ηγεμονία της πρώτης, με αιχ-μές την κατάργηση των μνημονίων, την ριζοσπαστική αντι-μετώπιση του δημοσίου και ιδιωτικού χρέους και τη ρήξη μετον οικονομικό και κοινωνικό κανιβαλισμό της Ευρωζώνης.

Αγωνιζόμαστε για την ανασύνταξη των συνδικάτων και τηνεπαναθεμελίωση του εργατικού – συνδικαλιστικού κινήματοςσε αγωνιστική - ταξική κατεύθυνση.

Συμβάλλουμε στην ανασυγκρότηση και τη διεύρυνση τωνσυντονισμών πρωτοβάθμιων εργατικών σωματείων, που δενπρέπει να είναι συντονισμός παραγόντων της Αριστεράς αλ-λά σωματείων και συλλογικοτήτων.

Αναζωογονούμε και διευρύνουμε το συντονισμό των Ομο-σπονδιών για να δημιουργήσουμε ένα ακόμα βήμα αγωνιστι-κών πρωτοβουλιών και δράσεων, διατηρώντας την αντίληψητης κοινής δράσης όλων των συνδικάτων.  

4. Προϋπόθεση γι ΄ αυτό είναι η κοινή παραταξιακή συγ-κρότηση των συνδικαλιστικών κινήσεων, που έχουν αναφοράστις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ και η αναβάθμιση της πολιτικήςδουλειάς του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ στην εργατική τάξη.

Στόχος των δυνάμεών μας που δρουν στο συνδικαλιστικό κί-νημα είναι μέσα από την ανάπτυξη των εργατικών αγώνων νασυμβάλλουν στη διαμόρφωση ενός διακριτού αγωνιστικούσυνδικαλιστικού ρεύματος, που θα διεκδικήσει την αλλαγήτων συσχετισμών δύναμης σε όλα τα επίπεδα του εργατικούσυνδικαλιστικού κινήματος και θα αγωνιστεί για την ανασυγ-κρότησή του σε διεκδικητική, ριζοσπαστική, ανατρεπτική,ταξική κατεύθυνση.

Οι νέοι αγώνες, οι οποίοι θα δοθούν με βάση κοινά αιτήματατων εργαζόμενων στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, μπορεί καιπρέπει να αποτελέσουν ένα σταθερό και αποφασιστικό βήμαγια την κλιμάκωση και γενίκευσή τους με στόχο την ανατρο-πή των μνημονιακών πολιτικών και της τρικομματικής κυβέρ-νησης που τις υπηρετεί.

Απαιτείται αναζωογόνηση και ενίσχυση όλων των κινημάτωνκαι ο συντονισμός τους σε μια γραμμή συνάντησης με τα συν-δικάτα, ώστε οτιδήποτε κινείται να συνενώνεται και να δημι-ουργεί δράσεις μεγάλης κλίμακας.

Αντί επιλόγουΟ ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ είναι δημιούργημα όλων όσων πάλεψαν για

αυτόν τα τελευταία χρόνια. Των συνιστωσών, των παλιών καινέων μελών, των στελεχών. Σήμερα περνάμε σε μια νέα φά-ση ενοποίησής μας, η οποία πρέπει να προωθηθεί με σταθε-ρότητα, ωριμότητα και σεβασμό στις διαφορετικές ευαισθη-σίες και απόψεις. Ανοίγουμε ένα νέο κεφάλαιο και πρέπει νατο γράψουμε όλοι μαζί υποστηρίζοντας με συντροφικό τρόποτις διαφορετικές μας απόψεις χωρίς άγονες πολώσεις, χωρίςαναζήτηση αντιπάλων, με εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μας μεπίστη και επιμονή στους στόχους που θέλουμε να πετύχουμε.Με αυτή την πρόθεση καταθέτουμε αυτό το κείμενο, το οποίοδεν τίθεται αντιπαραθετικά αλλά σαν μια προσπάθεια συμ-βολής στον κοινό προβληματισμό.

ΣΕΛ.

34

Το κείμενο αυτό αποτελεί συμβολή στο διάλογο για τις Θέ-σεις, τις οποίες και ψηφίσαμε καταρχήν, παρουσιάζοντας πα-ράλληλα τις συνθετικές προτάσεις της ΑΝΑΣΑ

Στο δρόμο για το 1ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑΤο 1ο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί τομή όχι μόνο στη δε-

κάχρονη πορεία του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και στην ιστορία της ελλη-νικής Αριστεράς. Η μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ από ένα χαλαρό συμ-μαχικό σχήμα σε ένα ενιαίο πολυτασικό κόμμα της ριζοσπα-στικής Αριστεράς, προσδοκούμε να σηματοδοτήσει την αρχήτου τέλους μιας περιόδου συνεχών κατακερματισμών πουκράτησε δεκαετίες. Από το ναρκισσισμό της μικροδιαφοράς πουανάγεται σε αγεφύρωτο χάσμα, περνάμε στο ανοιχτό πνεύματης δημοκρατικής σύνθεσης των διαφορετικών απόψεων. Καιαπό την ποινικοποίηση της διαφωνίας, περνάμε σε μια κουλ-τούρα διαλόγου και ανεκτικότητας, που στοχεύει όμως πάν-τοτε στη συμπόρευση.

Όπως κάθε καινοτόμα ιδέα, η ιδέα του «ενιαίου πολυτασι-κού ΣΥΡΙΖΑ των μελών» ήταν αρχικά μια μειοψηφική πρότα-ση. Δεν τη φοβηθήκαμε όμως. Τον ενιαίο πολυτασικό ΣΥΡΙΖΑτον υπερασπιστήκαμε, ακόμα και όταν νοιώσαμε μόνοι, γιατίείχαμε συνειδητοποιήσει ότι αυτό ήταν το αίτημα της εποχής,γιατί εκεί οδηγούσε η εμπειρία των κινημάτων από το Φό-ρουμ και μετά, αλλά και γιατί είχαμε το θάρρος να παραδε-χτούμε ότι τα πολιτικά σχέδια που είχαμε ακολουθήσει τιςτελευταίες δύο δεκαετίες, αν και απολύτως αναγκαία για τη δια-τήρηση της Αριστεράς σε συνθήκες προέλασης του νεοφιλε-λεύθερου καπιταλισμού, εντούτοις, δεν μπορούσαν να απο-τελέσουν όχημα για ένα νέο πολιτικό άλμα. «Τίποτα δεν μπο-ρεί να σταματήσει μια ιδέα όταν έχει φτάσει η στιγμή τηςπραγματοποίησης της».

Κι εδώ θέλουμε να θυμίσουμε: Τη δημόσια τοποθέτηση τηςΑΚΟΑ, από το 2006 για την ανάγκη μετασχηματισμού του ΣΥ-ΡΙΖΑ σε ενιαίο πολυτασικό κόμμα. Τις δημόσιες τοποθετή-σεις της οργάνωσης ΡΟΖΑ για το ίδιο θέμα. Τις αναφορές του2ου Κύματος, τις τοποθετήσεις ανένταχτων συντρόφων καισυντροφισσών. Την άποψη της ΑΝΑΣΑ από την πρώτη στιγμήτης ύπαρξής της. Τότε, οι απαντήσεις που πήραμε από τις άλ-λες δυνάμεις που συγκροτούσαν το συμμαχικό σχήμα ΣΥΡΙΖΑήταν αρνητικές. Δεν είναι ώριμες οι συνθήκες, μας έλεγαν. Σε-βαστήκαμε τους ρυθμούς τους, αλλά ιδεολογικά και πολιτικάεπιμείναμε και αρχίσαμε να εφαρμόζουμε στην πράξη τη δι-κή μας αντίληψη.

Αυτή τη στιγμή έχει φτάσει η ώρα για να δούμε να παίρνεισάρκα και οστά ο ενιαίος πολυτασικός ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή είναι ηστιγμή της μεγάλης τομής, στιγμή ιστορικής δικαίωσης καιικανοποίησης για όλους, όσες και όσους πίστεψαν στην ανα-γκαιότητά του. Για όλους και όλες εμάς που ενταγμένοι στα πο-

λύμορφα κοινωνικά κινήματα και μέτωπα δώσαμε μάχες στο Φό-ρουμ, στον αγώνα για το άρθρο 16 του Συντάγματος, στη νε-ολαιίστικη εξέγερση του 2008, στην Υπατία, στην Κερατέα, στο«κίνημα των αγανακτισμένων» και στις πλατείες, στη Χαλκιδική,στη Χαλυβουργία, στη Μανωλάδα, στις μεγάλες Γενικές Απερ-γίες της μνημονιακής τριετίας και τις διεκδικήσεις του εργα-τικού κινήματος, στα κινήματα αλληλεγγύης και σε τόσα άλλα.Για όλους και όλες εμάς που εμπνεόμασταν απ’ τις ιδέες τουσοσιαλισμού με ελευθερία και δημοκρατία και βλέπαμε μεχαρά πως γίνονταν, βήμα βήμα, κτήμα του όλου ΣΥΡΙΖΑ. Καισήμερα διεκδικούμε, μαζί με όλα τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, τηνάμεση πραγματοποίησή του ενιαίου, πολυτασικού μας κόμ-ματος, γιατί η βαθιά μας επιθυμία έχει αναδειχτεί σε κρίσιμηκοινωνική και πολιτική ανάγκη, στην Ελλάδα αλλά και στηνΕυρώπη.

Σήμερα, μέσα σε συνθήκες έντονης ταξικής - κοινωνικής πό-λωσης, με τους εργαζόμενους να συνθλίβονται από τη μνη-μονιακή λαίλαπα και με την ζωντανή απειλή του φασισμού ναελλοχεύει ανενόχλητη από τους κυβερνώντες και τις συστη-μικές δυνάμεις, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει καταφέρει μια πολύ μεγάληεπιτυχία. Κατάφερε να αναγνωριστεί από ένα σημαντικό μέ-ρος της κοινωνίας, ως το αντίπαλο δέος, ως η δύναμη της αν-τίστασης και της υπεράσπισης των λαϊκών στρωμάτων απότην καταστροφή, υπέρμαχος της δημοκρατίας, της αξιοπρέ-πειας και των δικαιωμάτων όλων των κατοίκων της χώρας,από τη σκοπιά των θυμάτων της εκμετάλλευσης και όχι των εκ-μεταλλευτών, η δύναμη της ανατροπής που αναφέρεται ρη-τά και θα μπορούσε ν’ ανοίξει το δρόμο σε μια ριζικά νέα κοι-νωνία. Αυτός είναι ο ΣΥΡΙΖΑ που ονειρευόμαστε και διεκδι-κούμε, ο ΣΥΡΙΖΑ που ζητάει σήμερα την εντολή για μια κυ-βέρνηση της Αριστεράς που θα κόψει το γόρδιο δεσμό με τααδιέξοδα στα οποία οδήγησαν το λαό οι κυβερνήσεις του ΠΑ-ΣΟΚ και της ΝΔ της μεταπολιτευτικής περιόδου και οι τροϊκα-νοί υπηρέτες του σήμερα.

Το 1ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να επιβεβαιώσει τη βού-ληση, τη δυναμική και τη δυνατότητα όλων των μελών του ναυπηρετήσουν αυτό το στόχο. Κι εμείς, οι δυνάμεις της ΑΝΑ-ΣΑ, έχουμε δηλώσει από καιρό την ένταξή μας στο μεγάλοαυτό κοινωνικό και πολιτικό σχέδιο, χωρίς επιφυλάξεις άλλεςεκτός από την απαρέγκλιτη τήρηση των ουσιαστικών προ-ϋποθέσεων για την επιτυχία του. Γι’ αυτά ακριβώς τα ζητήματακαταθέτουμε στο Συνέδριο τις σκέψεις και τις προτάσεις μας.

Ενότητα και Δημοκρατική Λειτουργία τουενιαίου ΣΥΡΙΖΑ

Έχοντας πλήρη συνείδηση ότι τα οργανωτικά ζητήματα εί-ναι εξόχως πολιτικά, ότι η συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ ως ανοιχτού,μαζικού, εργατικού - λαϊκού κόμματος της Ριζοσπαστικής Αρι-

στεράς είναι κατεξοχήν υπόθεση εμπέδωσης και εμβάθυν-σης των ριζοσπαστικών δημοκρατικών, πολιτικών και ταυτο-τικών του χαρακτηριστικών, ότι η δημοκρατική λειτουργίατου κόμματος αποτελεί υπόδειγμα για τη δημοκρατική κοι-νωνία που θέλουμε να οικοδομήσουμε:

Θέλουμε ένα συνέδριο ενότητας και σύνθεσης, που θα δώ-σει ώθηση και έμπνευση, που θα ξεσηκώσει συνειδήσεις, πουθα επικοινωνεί με την κοινωνία και όχι συνέδριο εσωκομμα-τικών τακτικών. Ένα συνέδριο με κατοχυρωμένα τα δικαιώματατων μειοψηφιών και των τάσεων, που πρέπει να λειτουργούνως ανοιχτά ρεύματα ιδεών και όχι ως μηχανισμοί. Από το συ-νέδριο του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να βγούμε όλοι κερδισμένοι, κανείςχαμένος.

Τα μέλη των συνιστωσών που συμμετέχουν στην ΑΝΑΣΑ(ΑΚΟΑ, ΡΟΖΑ, ΟΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΤΕΣ, τμήμα του ΚΟΚΚΙΝΟΥ)έχουν από καιρό δηλώσει διακηρυκτικά και τώρα δηλώνουν καιπάλι με τον πλέον επίσημο τρόπο, την βούλησή τους για αυ-τοδιάλυση και πλήρη ένταξη στον ενιαίο ΣΥΡΙΖΑ. Στην πράξηοι συνιστώσες αυτές έχουν ήδη περιορίσει ή και αναστείλειπλήρως τις ιδιαίτερες λειτουργίες τους για να ενισχύσουν τιςενιαίες κομματικές λειτουργίες του ΣΥΡΙΖΑ. Θέλουμε το 1ο

Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ ν’ αποτελέσει την έναρξη μιας νέας επο-χής για όλους μας, με την ιστορική πορεία των συνιστωσών μαςν’ αποτελεί ένα έντιμο και δικαιωμένο παρελθόν.

Ωστόσο, η δημοκρατική, ενωτική και συνθετική λογική πουγέννησε το ΣΥΡΙΖΑ, επιτάσσει να σεβαστούμε τους ρυθμούςκαι τις ωριμάνσεις όλων των μελών και ειδικά όλων όσων, μέ-σα από τις συνιστώσες τους έκαναν –και πράγματι έκαναν– μεεπιμονή κι υπομονή τα βήματα που επέτρεψαν στο ΣΥΡΙΖΑ ναυπάρξει, σε δύσκολες εποχές, και επέμειναν με την καταλυ-τική τους συμβολή στη διατήρηση και στην ενδυνάμωση τουπρωτότυπου συμμαχικού σχήματος της ριζοσπαστικής αρι-στεράς που σήμερα μετεξελίσσεται σε ενιαίο κόμμα. Σήμερα,λοιπόν, κάποιες συνιστώσες δηλώνουν πως δεν είναι έτοιμεςνα προχωρήσουν στην αυτοδιάλυσή τους. Συμφωνούν, όμως,να μην έχουν ειδικά προνόμια έναντι των μελών του κόμμα-τος. Το ουσιαστικό, λοιπόν, έχει γίνει. Απομένουν μερικά ακό-μη και πρέπει να γίνουν με γρήγορους και σταθερούς βηματι-σμούς σε ένα εύλογο μεταβατικό διάστημα που θα συμφωνή-σουμε. Αυτά τα βήματα πρέπει να γίνουν απ’ όλους και να εί-ναι σαφώς στην κατεύθυνση ότι η επόμενη ημέρα θα είναι ηημέρα του όλου ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς επετηρίδες από κανέναν.

Θέλουμε κόμμα μαζικό, ενιαίο, δημοκρατικό, πολυτασικό,κόμμα των δύο φύλων, με ουσιαστικούς χώρους υποδοχήςγια τους καθημερινούς ανθρώπους.

Κόμμα των ενεργών μελών. Των μελών που συμμετέχουνπρωτοβουλιακά και με συνέπεια στους κοινωνικούς αγώνες,που εμψυχώνουν με την παρουσία τους και την ενεργό τουςδράση, κόμμα των μελών της προσωπικής δέσμευσης και όχι

KEIMENA ΣΥΜΒΟΛΗΣΣΕΛ.

35

Κείμενο συμβολής της ΑΝΑΣΑ στο ιδρυτικό συνέδριο

1o ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜτης τηλεοπτικής λογικής και της ανάθεσης.

Με κύτταρο τις οργανώσεις βάσης που λειτουργούν αμε-σοδημοκρατικά και έχουν οριζόντιο συντονισμό. Με συλλογι-κά, δημοκρατικά εκλεγμένα όργανα λήψης αποφάσεων και αμ-φίδρομη επικοινωνία βάσης – κορυφής. Με συλλογική ηγε-σία που δεσμεύεται από την πλειοψηφία, αλλά αναγνωρίζει καισέβεται τις μειοψηφούσες απόψεις (ελεύθερη και θεσμικάκατοχυρωμένη λειτουργία τάσεων / ρευμάτων, με δικαίωμααναλογικής εκπροσώπησης στα όργανα).

Με ισότιμη συμμετοχή και εκπροσώπηση των φύλων. Μεανακλητά όργανα και εκπροσώπους. Με εναλλαγή των στελε-χών και προσδιορισμένες θητείες.

Με απολύτως ελεύθερο εσωτερικό διάλογο, επίσημες και θε-σμικά κατοχυρωμένες δομές διάχυσης της πληροφορίας (απο-φάσεις και επεξεργασίες οργάνων) και εσωκομματικού δια-λόγου (φόρα ανταλλαγής απόψεων έντυπα και ηλεκτρονικά).Με ελεγχόμενη δημόσια εκφώνηση. Με δημοκρατική λογο-δοσία. Με σαφείς καταστατικούς κανόνες που ρυθμίζουν όλατα παραπάνω.

Τέλος, έχει τεθεί στη δημόσια συζήτηση η εκλογή του προ-έδρου από το συνέδριο και όχι από την κεντρική επιτροπή. Ηπρόταση αυτή δεν προσιδιάζει στην αντίληψή μας για το δη-μοκρατικό κόμμα της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, όπως την πε-ριγράφουμε πιο πάνω. Θεωρούμε πως η ηγεσία του κόμματοςπρέπει να είναι συλλογική και πως το μέλος της που τίθεται επι-κεφαλής (πρόεδρος, γραμματέας, συντονιστής ή όποιος άλλοςόρος επιλέγεται για να περιγραφεί η λειτουργία αυτή) δεν εί-ναι ατομικό όργανο, ατομικός θεσμός, αλλά μέρος της συλ-λογικών οργάνων, της συλλογικής μας δουλειάς. Αυτή η το-ποθέτησή μας απορρέει αποκλειστικά και μόνον από την ιδε-ολογική μας πεποίθηση ότι είναι ώριμο και αναγκαίο να φέ-ρουμε στην πολιτική ζωή ένα συλλογικό αντι-ιεραρχικό υπό-δειγμα. Η μακρόχρονη εμπειρία των κινημάτων βάσης και η πιοπρόσφατη των πλατειών, εμπειρίες που κατά κοινή παραδο-χή ζωογονούν το εγχείρημά μας, ενισχύουν αυτή την αντίλη-ψη.

ΑΝΑΣΑ: ανοιχτό πολιτικοϊδεολογικό ρεύμαστο πλαίσιο του ενιαίου ΣΥΡΙΖΑ

Τα προηγούμενα χρόνια κρατήσαμε ψηλά τη σημαία ιδιαί-τερων πλευρών της φυσιογνωμίας της σύγχρονης Ριζοσπα-στικής Αριστεράς, μαζί και με άλλες δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ.Επιγραμματικά:

Η κοινωνική και ταξική προσέγγιση των ζητημάτων πουαφορούν την κρίση, η υπαγωγή του πολιτικού μας σχεδίουστη σοσιαλιστική διέξοδο από την καπιταλιστική κρίση, ηυπεράσπιση των μεταναστών και μεταναστριών, η αντιεθνι-κιστική, διεθνιστική και αντιμπεριαλιστική μας οπτική, η ανά-δειξη του φεμινισμού και της οικολογίας ως βασικών στοιχεί-ων της ταυτότητάς μας, η αυτονομία των κοινωνικών κινημά-των, η συμμετοχή μας σε εναλλακτικά κινήματα υπεράσπισηςδικαιωμάτων, του αντιαπαγορευτικού και του αντιμιλιταρι-στικού κινήματος, του κινήματος για τα δικαιώματα των κρα-τουμένων, της σεξουαλικής απελευθέρωσης και της καταπο-λέμησης της ομοφοβίας, των κοινωνικών και εθνοτικών-εθνι-κών μειονοτήτων.

Η αντίληψή μας για μια συνολικά εναλλακτική πρόταση ορ-γάνωσης της οικονομίας και της κοινωνίας, στον αντίποδατης καπιταλιστικής ανάπτυξης με «τα κέρδη πάνω απ’ τον άν-θρωπο και τη φύση». Μιας οικονομίας στην υπηρεσία τωνσυλλογικών αναγκών της κοινωνίας αλλά και της προσωπικήςανάπτυξης του καθένα και της καθεμίας, μια οικονομία τηςελεύθερης και δημιουργικής εργασίας αλλά και του ελεύθερουχρόνου όλων, στη λογική της πάντα επίκαιρης μαρξικής ρήσης«από τον καθένα ανάλογα με τις δυνατότητές του, στον καθέναανάλογα με τις ανάγκες του». Μιας ανάπτυξης που σέβεται τηφύση, το κοινό μας σπίτι, και τον πολιτισμό, τον πολύχρωμοπλούτο της ιστορίας.

Τέλος και συνολικότερα, η επιμονή μας στο στρατηγικό προ-

σανατολισμό του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού ως ορά-ματος καθολικής απελευθέρωσης, η αντίθεσή μας τόσο στη σο-σιαλδημοκρατία, την κεντροαριστερά και τον κυβερνητισμό,όσο και στο μοντέλο του σταλινισμού και του «υπαρκτού σο-σιαλισμού», είναι μερικά από τα στοιχεία που οι δυνάμεις τηςΑΝΑΣΑ, μαζί πάντα και με άλλες δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, προ-έβαλλαν όλο το προηγούμενο διάστημα.

Βαδίζοντας προς το 1Ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, θα στηρι-χτούμε αποφασιστικά σε αυτά τα πολιτικά και ιδεολογικά στοι-χεία της ταυτότητάς μας και θα δώσουμε τη μάχη για να γίνουνστοιχεία της συγκρότησής του ως μαζικού κόμματος της Ρι-ζοσπαστικής Αριστεράς. Ταυτόχρονα και μαζί με άλλα μέλη τουΣΥΡΙΖΑ, από άλλα ρεύματα ή και εκτός ρευμάτων, ανοίγουμεδημόσια τη συζήτηση, που θεωρούμε πως πρέπει να βαθύνεικαι να εμπλουτιστεί, για την επικαιρότητα και το περιεχόμε-νο του σοσιαλισμού στον 21ο αιώνα και τα βήματα μετάβασηςπρος αυτή την κατεύθυνση. Η βαθιά, δομική καπιταλιστική κρί-ση, τα καταστροφικά αποτελέσματα της οποίας βιώνουμε καιστη χώρα μας, καθιστά το πολιτικό αίτημα του σοσιαλισμού όχιαπλώς επίκαιρο, αλλά «ώριμο τέκνο της ανάγκης», με όρουςσχεδόν επιβίωσης του κινήματος και των κοινωνικών τάξεωνκαι ομάδων που προασπίζεται, σε ελληνικό, ευρωπαϊκό και διε-θνές επίπεδο.

Η κυβέρνηση της Αριστεράς Για μας, κυβέρνηση της Αριστεράς σημαίνει:Κυβέρνηση που θα έρθει στην εξουσία όχι με τη λογική του

«ώριμου φρούτου» αλλά με τον «τρόπο της Αριστεράς»: με μα-ζικό κίνημα και με πολιτικό αγώνα που θα ανατρέψει τη ση-μερινή τρικομματική συγκυβέρνηση. Μαζικό κίνημα που μέσααπό τις διεκδικήσεις και την καθημερινή δράση των πολιτώνκαι των εργαζομένων, θα στηρίξει αποφασιστικά την κυβέρ-νηση της Αριστεράς.

Κυβέρνηση που έχει πλήρη συνείδηση ότι δεν μπορεί ναυπάρξει «ουδετερότητα» απέναντι στις δυνάμεις του κεφα-λαίου και «συγκερασμός συμφερόντων» ανάμεσα σε εκμε-ταλλευτές και εκμεταλλευόμενους.

Κυβέρνηση που για να είναι συνεπής σε όλα αυτά, θα πρέ-πει να επιδιώκει από σήμερα, συστηματικά και με έμφαση,παρά τις μέχρι σήμερα αρνήσεις, την κοινή δράση και το μέ-τωπο της Αριστεράς, της ριζοσπαστικής οικολογίας και των κοι-νωνικών κινημάτων. Αλλά και με δυνάμεις, πολιτικές και κοι-νωνικές, που αποδεσμεύονται πειστικά από παραδοσιακέςπολιτικές τοποθετήσεις και εντάξεις και επιθυμούν να εν-ταχθούν στο πολιτικό σχέδιο της Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Ηαπαράδεκτη σεχταριστική στάση της ηγεσίας του ΚΚΕ δενακυρώνει μια τέτοια κατεύθυνση ούτε μπορεί να δικαιολογή-σει τη στροφή σε άλλες κατευθύνσεις συμμαχιών (πατριωτι-κή Δεξιά, π. χ. Ανεξάρτητοι Έλληνες ή μνημονιακή «Αριστε-ρά»).

Μόνο μια κυβέρνηση της Αριστεράς μπορεί να βάλει φρένοστην κοινωνική ισοπέδωση, να έρθει σε ρήξη με το σημερινόπολιτικό σύστημα, με τις δυνάμεις του νεοφιλελεύθερου κα-πιταλισμού τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη.

Γιατί μόνο μια τέτοια κυβέρνηση της Αριστεράς μπορεί, ναδώσει άμεσα δείγματα γραφής μιας άλλης, ριζικά διαφορετι-κής αντίληψης, σε όλα τα επίπεδα, να αποκαταστήσει και δι-ευρύνει τα εργασιακά, πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα.

Γιατί μόνο μια τέτοια κυβέρνηση της Αριστεράς μπορεί ναιδιαμορφώσει μια στέρεη και αμφίδρομη σχέση με τα ριζο-σπαστικά κοινωνικά κινήματα, τα πληττόμενα, κυρίως τα φτω-χότερα κοινωνικά στρώματα.

Γιατί μόνο μια τέτοια κυβέρνηση της Αριστεράς θα αποφύ-γει τον πειρασμό μιας δήθεν ρεαλιστικής προσέγγισης τωνζητημάτων που έχουν σχέση με το χρέος και την οικονομία συ-νολικά και θα κινηθεί στη βάση των αναγκών της κοινωνίας καιόχι του ευρώ. Επιμένουμε: καμία θυσία για το ευρώ καιτους τραπεζίτες - καμία αυταπάτη για τη δραχμή.

Προγραμματικές αιχμέςΗ κυβέρνηση της Αριστεράς θα πρέπει να στηριχτεί η ίδια

αλλά και να ζητήσει τη στήριξη του κόσμου της Αριστεράςκαι των κινημάτων για την υλοποίηση ενός προγράμματος ρή-ξης με το μνημόνιο, την τρόικα και το σύστημα:

Άμεση ακύρωση των μνημονίων και των εφαρμοστικώντους νόμων, καταγγελία των δανειακών συμβάσεων. Άμε-ση απεμπλοκή από τον περιβόητο «μηχανισμό στήριξης» τηςΕ.Ε. , της ΕΚΤ και του ΔΝΤ.

Αναστολή πληρωμών στους τόκους του δημόσιου χρέ-ους, διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του (με την εξαί-ρεση του χρέους προς τα ασφαλιστικά ταμεία). Συγκρότησηδιεθνούς Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου για το χρέος της Ελ-λάδας και των άλλων χωρών του ευρωπαϊκού Νότου.

Εθνικοποίηση των τραπεζών, χωρίς αποζημίωση των με-γαλομετόχων, υπό εργατικό και κοινωνικό έλεγχο.

Εθνικοποίηση των μεγάλων, στρατηγικής σημασίας,επιχειρήσεων και των πρώην ΔΕΚΟ που ιδιωτικοποιήθη-καν. Ανάκτηση του δημόσιου πλούτου.

Την κρίση να πληρώσουν τα κέρδη και οι πλούσιοι. Ανα-διανομή του πλούτου υπέρ των εργαζομένων με φορολόγησητου μεγάλου κεφαλαίου και της μεγάλης ακίνητης περιουσίας,προοδευτική φορολογική κλίμακα των φυσικών προσώπωνκαι κατάργηση των οικονομικών δραστηριοτήτων ή συναλλα-γών μέσω «Off shore» εταιρειών.

Διαχωρισμό Εκκλησίας και Κράτους, κατάργηση των προ-νομίων και φορολόγηση των εισοδημάτων και της περιουσίαςτης Εκκλησίας.

Δραστική μείωση των δαπανών για στρατιωτικούς εξο-πλισμούς.

Αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις-Χτύπημα τηςανεργίας. Άμεση επαναφορά των κατώτερων μισθών σε δη-μόσιο και ιδιωτικό τομέα στα προ του μνημονίου επίπεδα,σταδιακή αύξησή τους, επιστροφή του 13ου και 14ου μισθού,35ωρο – 7ωρο – 5νθήμερο, επίδομα ανεργίας στο 80% του βα-σικού μισθού, νομοθετική ρύθμιση για αυτοδιαχείριση και ερ-γατικό έλεγχο.

Υπεράσπιση και διεύρυνση της Δημόσιας και δωρεάνΠαιδείας και Έρευνας. Αύξηση των δημόσιων δαπανών. Δί-χρονη προσχολική και 12χρονη υποχρεωτική εκπαίδευση. Δη-μόσια δωρεάν τριτοβάθμια εκπαίδευση, με ελεύθερη πρό-σβαση. Μόνιμη, πλήρης και αποκλειστική απασχόληση τωνεκπαιδευτικών λειτουργών. Προγράμματα καταπολέμησηςτων διακρίσεων και της φτώχειας στα σχολεία.

Δημόσια δωρεάν υγεία για όλους και όλες: εργαζόμενουςκαι άνεργους, έλληνες και μετανάστες. Αύξηση των δημό-σιων δαπανών για την υγεία. Σωτηρία και αναβάθμιση τουΕΣΥ. Προσλήψεις ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού στοΕΣΥ και το ΙΚΑ. Προγράμματα «βοήθεια στο σπίτι», στήριξη τωνπολιτών με αναπηρίες, δημόσια προγράμματα για το Aids καιτους τοξικοεξαρτημένους, δωρεάν υπηρεσίες για τους ψυχι-κά πάσχοντες.

Το πρόβλημα δεν είναι οι μετανάστες αλλά ο ρατσισμός.Υπεράσπιση των μεταναστών/τριών από τον κρατικό και κά-θε είδους ρατσισμό, καθώς και από τις φασιστικές επιθέσεις.Όχι φράχτες, FRONTEX, σώματα κεφαλοκυνηγών στα σύνορα,μετατροπή του Λιμενικού σε πολεμικό σώμα ενάντια στους με-τανάστες. Κανένας μετανάστης που ζει, εργάζεται ή θέλει ναπαραμείνει στην Ελλάδα δεν πρέπει να είναι «λαθραίος». Νο-μιμοποίηση, ιθαγένεια στα παιδιά μεταναστών δεύτερης γε-νιάς, διαδικασίες πολιτογράφησης των μακροχρόνια διαμε-νόντων. Άσυλο στους πρόσφυγες. Μονομερής καταγγελία τηςσυνθήκης «Δουβλίνο ΙΙ», ταξιδιωτικά έγγραφα για όσους θέ-λουν να ταξιδέψουν σε άλλες χώρες. Ένταξη των μεταναστώνστα συνδικάτα. Κατάργηση των επιχειρήσεων σκούπα και τωνεπαναπροωθήσεων. Εξάρθρωση και δραστική καταπολέμησητων μαφιών, της διαφθοράς στην αστυνομία, του τράφικινγκκαι των συγχρόνων μορφών δουλείας.

Πάλη κατά του φασισμού. Η επανεμφάνιση του φασισμούείναι συνδυασμένη με την έξαρση του ρατσισμού κατά των με-

ΣΕΛ.

36

ταναστών και αποτελεί οργανικό σύμπτωμα της γενικευμέ-νης πολύπλευρης κρίσης. Η άνοδος της εκλογικής επιρροής τηςναζιστικής Χρυσής Αυγής, με την ανοχή και με την έμμεσηυποστήριξη του αστικού συστήματος εξουσίας (θεωρία των«δύο άκρων») άνοιξε το δρόμο για τη μετατροπή της Χ. Α.από ασήμαντη σέκτα σε εθνικής εμβέλειας ναζιστικό κόμμα.Η Χρυσή Αυγή και η φασιστική ιδεολογία πρέπει να αντιμε-τωπιστεί από τις δυνάμεις της Αριστεράς ως κεντρικό πολιτι-κό ζήτημα, τόσο με όρους ιδεολογίας όσο και πρακτικής (συλ-λογική δράση, αντιφασιστικές επιτροπές, επιτροπές περι-φρούρησης κ. λπ. ).

Πάλη ενάντια στον αυταρχισμό. Κατάργηση των ειδικώνμονάδων (ΜΑΤ, ΕΚΑΜ) και των ειδικών σωμάτων (Ειδικοίφρουροί). Κατάργηση του τρομονόμου, των διατάξεων που επι-βάλλουν την κοινωνία της επιτήρησης (κάμερες, παρακολου-θήσεις πολιτών κ. λπ. ) και των διατάξεων που επιτρέπουν τηνεπιστράτευση των απεργών ή την καταναγκαστική εργασία σεκλάδους εργαζομένων. Ριζική μεταρρύθμιση του σωφρονι-στικού συστήματος. Χάρτης δικαιωμάτων των κρατουμένων.

Αντίσταση στο μιλιταρισμό και τις στρατιωτικές επεμ-βάσεις, μέτωπο στον εθνικισμό. Η πολιτική μιας κυβέρνη-σης τη Αριστεράς δεν μπορεί παρά να διέπεται από τις αρχέςτου διεθνισμού, της πάλης ενάντια στον πόλεμο και τις ιμπε-ριαλιστικές επεμβάσεις, της προάσπισης της ειρήνης, της φι-λίας και αλληλεγγύης ανάμεσα στους λαούς. Καμία ελληνικήστρατιωτική δύναμη έξω από τα σύνορα. Αποχώρηση της Ελ-λάδας από το ΝΑΤΟ και ταυτόχρονα αγώνας για τη διάλυσή του.Κλείσιμο των βάσεων της Σούδας και του Άκτιου. Δραστική μεί-ωση των εξοπλισμών και των στρατιωτικών δαπανών. Δίκαιηλύση στο παλαιστινιακό πρόβλημα με τη δημιουργία παλαι-στινιακού κράτους. Καμιά στρατιωτική συνεργασία με το Ισ-ραήλ.

Κυβέρνηση της Αριστεράς και Ευρωπαϊκές εξελίξεις

Για μια θεμελιακά διαφορετική ευρωπαϊκή ενοποίηση

Η κρίση της Κύπρου απέδειξε ότι η σημερινή νεοφιλελεύ-θερη Ευρώπη αποτελεί την έμπρακτη άρνηση της ιδέας της ευ-ρωπαϊκής ενοποίησης. Τα θεμέλια του σημερινού οικοδομή-ματος αποδεικνύονται σαθρά. Η πρωτοφανής για τα μεταπο-λεμικά δεδομένα καπιταλιστική κρίση και οι σκληρές νεοφι-λελεύθερες πολιτικές δρουν ήδη, ως τεκτονικοί σεισμοί, απο-σταθεροποιητικά, και υπονομεύουν, για πρώτη φορά σε τέτοιαέκταση, την ίδια την ύπαρξη του σημερινού οικοδομήματος.Οι κυρίαρχες νεοφιλελεύθερες δυνάμεις παραβιάζουν με τονπλέον ωμό, κυνικό και βάναυσο τρόπο ακόμα και αυτό το αν-τιδημοκρατικό θεσμικό πλαίσιο που διέπει τη σημερινή συγ-κρότηση τόσο της Ευρωπαϊκής Ένωσης όσο και της Ευρωζώ-νης. Στην πραγματικότητα αποβλέπουν στην ολοκληρωτική επι-κράτηση του κεφαλαίου και στην απελευθέρωση του από όλεςτις δεσμεύσεις και τους κανόνες που το ελέγχουν.

Το αστικό σύστημα εξουσίας- παρά τις αναπόφευκτες δια-φορές και τους ανταγωνισμούς των εθνικών αστικών τάξεωνκαι τον κυρίαρχο και ηγεμονικό ρόλο του γερμανικού πρωτί-στως αλλά και του γαλλικού κεφαλαίου- έχει ως κύριο στόχο,για την έξοδο από την βαθιά, καπιταλιστική κρίση, την ολο-κληρωτική επίθεση κατά των εργαζομένων και της κοινωνικώνκατακτήσεων. Η προοπτική σήμερα δεν είναι ένας, απρόβλε-πτων διαστάσεων, θερμός πόλεμος στην Ευρώπη αλλά έναςκοινωνικός, ταξικός πόλεμος σε κάθε κράτος της Ευρώπηςτης Γερμανίας συμπεριλαμβανομένης

Η επιστροφή στα εθνικά αστικά καθεστώτα του παρελθόν-τος, στην ουσία στην Ευρώπη του μεσοπολέμου, αποτελεί -όπως απέδειξε και η ιστορική εμπειρία από τα ολοκαυτώμα-τα των δυο παγκοσμίων πολέμων και του φασισμού- μια εφιαλ-τική για τους ευρωπαϊκούς λαούς προοπτική. Το μέλλον δεν βρί-σκεται στο ζοφερό παρελθόν αλλά στο κοινό μέλλον των ευ-

ρωπαϊκών λαών. Ο ίδιος ο βαθμός διεθνοποίησης του κεφαλαίου και, μέχρις

ενός σημείου, και των πολιτικών θεσμών, επιβάλλει, σχεδόνμε όρους επιβίωσης, την αντίστοιχη διεθνοποίηση της δρά-σης του εργατικού κινήματος.

Η πάλη στο εθνικό πεδίο μπορεί και πρέπει ν’ αποτελεί όχιτο τέλος, αλλά την αρχή μιας πορείας, που είναι συνδυασμέ-νη με το συντονισμό των εργατικών και κοινωνικών αγώνων,με προοπτική την κοινωνική αλλαγή, σε εθνικό και ευρωπαϊ-κό επίπεδο. Η Ευρώπη, στην πραγματικότητα, μπορεί να ενο-ποιηθεί όχι από τις δυνάμεις του μεγάλου κεφαλαίου- οι οποί-ες δημιουργούν πλέον μια απεχθή και αποκρουστική στα πλα-τιά στρώματα των εργαζομένων, Ευρωπαϊκή Ένωση- αλλά απότις δυνάμεις της εργασίας. Η πλήρης και ολοκληρωτική αντί-θεση στην ευρωπαϊκή νεοφιλελεύθερη καπιταλιστική ολο-κλήρωση είναι, από την άποψη αυτή, συνδυασμένη με τηνπρόταση για τη δημιουργία μιας θεμελιακά νέας Ευρώπης,για μια νέα αρχιτεκτονική της ευρωπαϊκής οικοδόμησης.

Η επεξεργασία από τις δυνάμεις της ευρωπαϊκής αριστε-ράς, ιδιαίτερα από τη ριζοσπαστική της πτέρυγα, ενός Προ-γράμματος Μετάβασης, που να συνδέει την πάλη για τα άμε-σα αιτήματα με τους ιστορικούς στόχους του κινήματος, είναιπερισσότερο από κάθε άλλη φορά αναγκαία.

Η ευρωπαϊκή αριστερά οφείλει, στα πλαίσια ενός εντελώςδιαφορετικού μοντέλου κοινωνικής ανάπτυξης, να προτείνειτους δικούς της δείκτες ενοποίησης- στον αντίποδα των ση-μερινών καταστροφικών και απάνθρωπων νεοφιλελεύθερων,που προωθούν οι κυρίαρχες αστικές δυνάμεις- όπως την κα-τάργηση των περιβόητων Μνημονίων και του λεγόμενου Συμ-φώνου Σταθερότητας, τη μηδενική ανεργία, τη μείωση τωνωρών εργασίας, τις αυξήσεις στους μισθούς και τις συντά-ξεις, τη δημόσια παιδεία και υγεία, την κοινωνική πρόνοια, τηλαϊκή στέγη, τις δημόσιες συγκοινωνίες, την προστασία του πε-ριβάλλοντος από τα αδηφάγα ιδιωτικά συμφέροντα, την προ-στασία των πολιτικών, εθνικών και θρησκευτικών δικαιωμά-των, την υποστήριξη και την παροχή δικαιωμάτων στους με-τανάστες, την κατάργηση των διακρίσεων για λόγους φύλου καισεξουαλικής επιλογής κλπ.

Κυρίως, όμως, να αγωνιστεί για τη διαμόρφωση νέων ευ-ρωπαϊκών θεσμών. Τα θεμέλια του σημερινού οικοδομήματοςαποδεικνύονται σαθρά. Η πρωτοφανής για τα μεταπολεμικά δε-δομένα οικονομική κρίση και οι νεοφιλελεύθερες πολιτικέςδρουν ήδη, ως τεκτονικοί σεισμοί, αποσταθεροποιητικά καιυπονομεύουν, για πρώτη φορά σε τέτοια έκταση, την ίδια τηνύπαρξη του σημερινού οικοδομήματος.

Η «άλλη Ευρώπη» - από τον Ατλαντικό μέχρι τα Ουράλια- δενμπορεί παρά να δημιουργηθεί σε αντιπαράθεση και σύγκρου-ση με τις αντιδημοκρατικές δομές της σημερινής Ευρωπαϊ-κής Ένωσης (της Κομισιόν, της υπερτροφικής γραφειοκρατίαςτων Βρυξελλών, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας κλπ), μετη δημιουργία δημοκρατικών αντιπροσωπευτικών θεσμών καιδομών λαϊκής αυτοοργάνωσης, αυτοδιαχείρισης, συμμετο-χής κλπ.

Η συνεργασία και η κοινή δράση των κομμάτων της αριστε-ράς, των συνδικάτων, των κοινωνικών κινημάτων κλπ σταπλαίσια ενός νέου διεθνισμού, είναι αναγκαίος όρος τόσο γιατην αντιμετώπιση της γενικευμένης επίθεσης των αστικώνδυνάμεων όσο και για ριζικές αλλαγές σε εθνικό και ευρωπαϊ-κό επίπεδο. Αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση για την επιβίω-ση αλλά τελικά και για την επίτευξη των ιστορικών στόχων τουκινήματος.

Γίνεται όλο και περισσότερο φανερό ότι η πάλη για την κοι-νωνική αλλαγή στο εθνικό πεδίο- παρά το γεγονός ότι αποτε-λεί προτεραιότητα για το εθνικό κίνημα- δεν μπορεί και δενπρέπει να περιοριστεί αποκλειστικά στα εθνικά σύνορα. Ηθεωρία του «σοσιαλισμού σε μία μόνο χώρα» κατέρρευ-σε μαζί με το τείχος του Βερολίνου και την πτώση τωνχωρών του «υπαρκτού σοσιαλισμού». Περισσότερο απόκάθε άλλη φορά στην ανθρώπινη ιστορία η πάλη από το εθνι-κό πεδίο πρέπει- σύμφωνα και με την προτροπή του Μαρξ- να

«μεταφερθεί» στο ευρωπαϊκό πεδίο. Στα συνθήματα της εθνι-κής περιχαράκωσης οφείλουμε να αντιτάξουμε τα συνθήμα-τα που προτείνουν ευρωπαϊκές και διεθνείς λύσεις.

Η Κυβέρνηση της Αριστεράς και οι προκλήσεις του σήμερα

Η άνοδος της Αριστεράς στη διακυβέρνηση σε οποιαδήπο-τε χώρα της Ευρώπης έχει τη δυνατότητα να αποτελέσει τηναπαρχή αλλαγών στους πολιτικούς και κοινωνικούς συσχετι-σμούς σε ολόκληρη την Ευρώπη. Η κυβέρνηση της Αριστεράςεφαρμόζοντας ένα πρόγραμμα ριζοσπαστικών μεταρρυθμί-σεων, τομών και ριζικών αλλαγών ασφαλώς και θα εμπνεύσειτους εργαζόμενους, που όχι μόνο θα την υποστηρίξουν μια αρι-στερή κυβέρνηση αλλά και θα αγωνιστούν και στη δική τουςχώρα.

Πρωταρχικός στόχος μιας κυβέρνησης της Αριστεράς - τοσχέδιο Α- είναι η εφαρμογή ενός ριζοσπαστικού προγράμμα-τος που θα επηρεάσει άμεσα τις πολιτικές εξελίξεις σε όλεςτις ευρωπαϊκές χώρες δημιουργώντας τις προϋποθέσεις ναδημιουργήσει ντόμινο ανατροπών των νεοφιλελεύθερων πο-λιτικών σε ολόκληρη την Ευρώπη και όχι μόνον. Αυτό είναι καιτο καθήκον του ΣΥΡΙΖΑ στη χώρα μας. Η μάχη αυτή πρέπει ναδοθεί ακόμα και αν εκτιμάται ότι τόσο η ευρωζώνη όσο και ησημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση ούτε μεταρρυθμίζονται, ούτε καιεπαναθεμελιώνονται.

Πως θα αντιμετωπίσουμε, όμως, τις σχεδόν βέβαιες αντι-δράσεις των κυρίαρχων δυνάμεων της ΕΕ, ιδιαίτερα τις επι-θέσεις από τον ισχυρό γερμανο-γαλλικό άξονα και τους συμ-μάχους του- που αποτελούν και τον σκληρό πυρήνα των νεο-φιλελεύθρων πολιτικών στην Ευρώπη- όταν επιχειρήσουμε, ωςκυβέρνηση της Αριστεράς να εφαρμόσουμε το πρόγραμμαμας;

Να είμαστε σαφείς. Πρέπει να δηλώσουμε ότι δεν πρό-κειται να υποκύψουμε σε τελεσίγραφα και απειλές. Τοπολιτικό μας πρόγραμμα είναι αδιαπραγμάτευτο.

Το επιχείρημα ότι το πρόγραμμα μας έρχεται σε αντίθεση μετο σημερινό ευρωπαϊκό πλαίσιο έχει ήδη απαντηθεί από το γε-γονός ότι στην κυπριακή κρίση παραβιάστηκε από τις κυ-ρίαρχες δυνάμεις, σχεδόν στο σύνολο του, το ευρωπαϊκό νο-μικό και θεσμικό πλαίσιο.

Η εφαρμογή του προγράμματος μας ενδέχεται να οδηγήσειτις κυρίαρχες δυνάμεις, με προεξάρχοντες του πολιτικούς εκ-προσώπους του γερμανικού και γαλλικού καπιταλισμού καιτους ευρωπαϊκούς θεσμούς- Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Ευρωπαϊ-κή Κεντρική Τράπεζα κλπ- να μας κηρύξουν, σε συνεργασία μετο αστικό σύστημα εξουσίας στο εσωτερικό της χώρας, οικο-νομικό και πολιτικό πόλεμο. Θα είναι οι κύριο εχθροί μας τηνστιγμή που οι εργαζόμενοι όλης της Ευρώπης θα είναι οιάμεσοι σύμμαχοι μας.

Πρέπει να ζητήσουμε, από τώρα, από το ευρωπαϊκό κίνηματου Νότου και του Βορρά- πολιτικά κόμματα, συνδικάτα, μα-ζικά κινήματα, προσωπικότητες, εκπροσώπους του πνεύματοςκαι της τέχνης- να υποστηρίξουν την απόφαση του ελληνικούλαού και να δώσουν στη χώρα τους τον αγώνα για την απαλ-λαγή από τη σημερινή καταστροφική πολιτική. Το Κόμμα καιτα κόμματα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, τα κόμματα και οι ορ-γανώσεις του αντικαπιταλιστικού ρεύματος, τα κόμματα της ρι-ζοσπαστικής οικολογίας και τα μαζικά κινήματα έχουν την δυ-νατότητα να βοηθήσουν αποφασιστικά μια ελληνική κυβέρνησητης Αριστεράς και μαζί με αυτή και τον αγώνα των ευρωπαί-ων εργαζομένων για ριζικούς μετασχηματισμούς σε ολόκλη-ρη την Ευρώπη.

Το νόμισμα ασφαλώς και παίζει ένα σημαντικό ρόλο στην οι-κονομία. Ωστόσο, η σημερινή κρίση είναι δομική κρίση τουκαπιταλισμού και όχι νομισματική κρίση, κρίση του ευρώ. Ηθέση μας «καμιά θυσία για το ευρώ, καμιά αυταπάτη για τηδραχμή» έχει αυτό ακριβώς το νόημα.

Μια βίαιη αποπομπή της χώρας ή η εξώθηση της σε απο-χώρηση από την ευρωζώνη, εξαιτίας της εφαρμογής του ρι-

KEIMENA ΣΥΜΒΟΛΗΣΣΕΛ.

37

1o ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜζοσπαστικού προγράμματος, θα είναι το τελικό αποτέλεσμαμιας σκληρής μάχης και ρήξης με το κυρίαρχο σήμερα νεοφι-λελεύθερο σύστημα εξουσίας της Ευρώπης.

Το σχέδιο Β, στο οποίο μια κυβέρνηση της αριστεράς πιθα-νά να υποχρεωθεί να οδηγηθεί, θα είναι αποτέλεσμα οπι-σθοδρόμησης και όχι νίκης στη μάχη για την αλλαγή των πο-λιτικών και ταξικών συσχετισμών στην Ευρώπη.

Η αποπομπή ή η αποχώρηση οποιασδήποτε χώρας από τηνευρωζώνη θα προκαλέσει κατά πάσα πιθανότητα μια συστη-μική κρίση που ανοίγοντας τον Ασκό του Αιόλου θα υπονο-μεύσει την ύπαρξη τόσο της ευρωζώνης όσο και την ίδιας τηςΕυρωπαϊκής Ένωσης. Το ενδεχόμενο να διασπαστεί η σημερινήΕυρώπη σε Ευρώπη «δύο ταχυτήτων» ή ακόμα και να επι-στρέψει στο σύνολο της στην Ευρώπη των εθνικών καθεστώ-των θα είναι άμεσος. Αυτή η πιθανότητα ήδη ελλοχεύει. Συ-νεπώς δεν μπορεί να αποκλειστεί.

Η κυβέρνηση της Αριστεράς οφείλει σε κάθε περίπτωσηνα είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει όλα τα πιθανά ενδεχόμεναέχοντας επίγνωση ότι ακόμα και εκτός ευρώ ή και Ε. Ε θαβρεθεί στο στόχαστρο του αστικού συστήματος εξουσίας σεΕλλάδα και Ευρώπη. Ο δρόμος και εντός και εκτός ευρώ θαείναι δύσβατος.

Το ελληνικό «πείραμα» της κυβέρνησης της Αριστεράς έχειτη δυνατότητα να εδραιωθεί και να αποκτήσει προοπτική ανεμπνεύσει και συμβάλει στην πυροδότηση συνολικότερωναλλαγών σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Αν η κυβέρνηση τη ς Αριστεράς αποτελεί το πρώτο βήμα πουέχει τη δυνατότητα οδηγήσει σε ριζική κοινωνική αλλαγή, σεμια σοσιαλιστική κυβέρνηση στη χώρα, τότε η πάλη για μια «άλ-λη Ευρώπη»- για μια νέα αρχιτεκτονική της ευρωπαϊκής ενο-ποίησης- είναι, μέσα στις σημερινές συνθήκες των τρομακτι-κών αλλαγών, συνδυασμένη με τον επαναπροσδιορισμό τουοράματος, με την επικαιροποίηση του σοσιαλισμού, με τοναγώνα για μια νέα σοσιαλιστική κοινωνία που δεν θα ασφυκτιάστα στενά εθνικά όρια. Ο σοσιαλισμός αποτελεί, πλέον, όχι μό-νον έναν εθνικό, αλλά και έναν ευρωπαϊκό στόχο.

Η Ευρώπη ή θα είναι δημοκρατική και σοσιαλιστική ή δενθα υπάρξει.

ΣΕΛ.

38

Συμφωνώντας επί της αρχής στο κείμενο θέσεων της Κ. Ε. γιατον προσυνεδριακό διάλογο, καταθέτουμε τις σκέψεις μας σε ορι-σμένα καίρια θέματα που πρέπει να τονιστούν και να συζητη-θούν με ιδιαίτερη προσοχή. Θα μπορούσαμε να ισχυριστούμεπως τα θέματα αυτά αποτελούν μια συμβολή στις προϋποθέσειςπου χρειάζονται για μια μεγάλη στροφή στην πολιτική, οικονο-μική και κοινωνική ζωή του τόπου, μετά από 3 χρόνια μνημο-νιακής επιβολής.

Αναγνωστάκη Ισμήνη, Αξελός Λουκάς,Γασπαρινάτου Μαρία, Θεοδωρόπουλος Γιώργος,Καραμάνος Χρίστος, Κατσαρού Έλενα,Κοδέλας Δημήτρης, Μαντάς Μάκης,Μήτσιου Τάνια, Μούστος Μανόλης,Μπανιά Σοφία, Μπουλούμπαση Άβα,Μπρέστα Μαρίνα, Νικολακάκης Γιώργος,Νούλας Νίκος, Παναγιώτου Σπύρος,Παπαϊωάννου Γιώργος, Πατρικίου Έλενα,Πραμαντιώτης Χρήστος, Ρινάλντι Ρούντι,Σωτηρίου Ελένη, Τζαφέρης Γιώργος,Τσέλου Ειρήνη, Τσίπρας Γιώργος,Φινάλης Ερρίκος, Φωτόπουλος Κώστας,Χατζηλάμπρου Βασίλης, Χατζησταυράκη Μαρία,Χερουβής Γιώργος, Ψιμούλη Χρυσούλα

Βασικές προϋποθέσεις για ναπροχωρήσουμε σε ένα μετατροϊκανόξέφωτο, Για να μπουν οι βάσεις μιαςμεγάλης ανατροπής, για την μεταπολίτευση του λαού

Νέα, λαϊκή, δημοκρατική και ριζοσπαστική μεταπολίτευση

Σωστά το κείμενο των θέσεων ξεκινά με αυτόν τον τίτλο.Στην πορεία όμως μέσα από σωστές επισημάνσεις και αναλύ-σεις χάνονται, εξατμίζονται οι προϋποθέσεις και οι στόχοιπου πρέπει να παλευτούν ώστε να γίνει κατορθωτή μια τέτοιαπορεία. Οι σκέψεις που ακολουθούν προσπαθούν να αναιρέ-σουν αυτήν την αδυναμία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ -ΕΚΜ υποστηρίζει ότι η νέα, λαϊκή, δημοκρατικήκαι ριζοσπαστική μεταπολίτευση αποτελεί ένα πρώτο κρισι-μότατο κόμβο μιας ευρύτερης πορείας μετασχηματισμού. Ηνέα, λαϊκή, δημοκρατική και ριζοσπαστική μεταπολίτευση ση-ματοδοτεί το πέρασμα σε ένα «μετατροϊκανό ξέφωτο», σεμια μεταβατική φάση με ένα νέο πολιτικό συσχετισμό, ριζικάαλλαγμένο σε σχέση με τον σημερινό, έναν πολιτικό συσχε-

τισμό υπέρ του λαού. Σε αυτό το «μετατροϊκανό ξέφωτο»προωθούνται οι προγραμματικοί στόχοι που εκτίθενται στη συ-νέχεια. Ιδιαιτέρως όμως επισημαίνουμε σαν κεντρικότεραχαρακτηριστικά της φάσης αυτής ότι:

μπαίνει τέλος στο καθεστώς των Μνημονίων και της Τρόικας,τέλος στην «Ελλάδα -αποικία χρέους», τέλος στην περίοδο τηςχρεοκρατίας και της χρεο -τρομοκρατίας

προχωρά μια διαδικασία άμεσης κοινωνικής ανακούφισης,και μπαίνουν οι βάσεις της παραγωγικής ανασυγκρότησης καιτης πολιτιστικής αναγέννησης

εγκαθίστανται θεσμοί πραγματικής Δημοκρατίας, καταρ-γείται εκ θεμελίων το σύστημα της διαπλοκής και της δια-φθοράς και οι μηχανισμοί προπαγάνδας που διαθέτει, ενώαποδίδεται Δικαιοσύνη ειδικά σε βάρος όσων ευθύνονται γιατην καταστροφή της χώρας και τη λεηλασία του δημόσιουπλούτου

ο λαός αποφασίζει με ανοιχτό και δημοκρατικό τρόπο για τηνπορεία της χώρας

αναδιατυπώνονται οι άξονες της εξωτερικής μας πολιτικήςκαι αναδιατάσσονται οι διεθνείς σχέσεις της χώρας στη βάσητου διεθνούς δικαίου, της ειρήνης, της ανεξαρτησίας, τηςισοτιμίας, της αμοιβαία επωφελούς συνεργασίας και της αλ-ληλεγγύης προς όλους τους λαούς. Προωθείται ένα ισχυρόμέτωπο των λαών του Νότου.

Προωθούμενο αυτό το πλαίσιο με την ενεργητική κινητο-ποίηση του λαού, ριζώνοντας ο νέος πολιτικός συσχετισμόςυπέρ του λαού και στεκόμενη η χώρα και η κοινωνία στα πό-δια της, ανοίγει πλέον η δυνατότητα για ένα νέο κύμα βαθύ-τερων μετασχηματισμών. Πάντα μέσα από τη δημοκρατικήέκφραση και έγκριση του λαού.

Το πολιτικό ρεύμα ανατροπής και διεξόδουΣτις αποφάσεις της ΚΕ γράφονταν ορισμένες βασικές προ-

ϋποθέσεις για να γίνουν σημαντικά βήματα:Πρώτη μεταξύ των άλλων προϋποθέσεων ήταν η δημιουρ-

γία του πολιτικού ρεύματος ανατροπής και διεξόδου της χώ-ρας.

Πρέπει να ομολογήσουμε ότι έχουμε κάνει λίγα στην κα-τεύθυνση αυτή και μάλλον δεν έχουμε συνεννοηθεί επί της ου-σίας.

Τι είναι το πολιτικό ρεύμα διεξόδου;Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ βρίσκεται σήμερα σε ένα μεταίχμιο ανάμεσα

στην έκφραση ενός σημαντικού τμήματος των φτωχοποιημέ-νων τμημάτων του λαού, έκφραση που του χάρισε και τηνεκτόξευση των εκλογικών ποσοστών του στις προηγούμενεςδιπλές εκλογές, και στην δυνατότητα να κατακτήσει την εμ-πιστοσύνη ενός ακόμη μεγαλύτερου μέρους του λαού, και να

δώσει έτσι απάντηση στην κρίση, οικονομική, κοινωνική καιπολιτική που μαστίζει τον τόπο. Απαραίτητη προϋπόθεση εί-ναι η ανάπτυξη ενός πλατιού, πολιτικού κινήματος αλλαγής,ενός κινήματος που ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ πρέπει να συμβάλει ναδιαμορφωθεί, θα πρέπει να εκφράσει πολιτικά, αλλά που δενθα ταυτίζεται με το κίνημα αυτό.

Ένα τέτοιο κίνημα πρέπει να είναι εξ’ ορισμού μαζικό. Νααποτελεί το χώρο μέσα στον οποίο θα εκφράζονται, θα στη-ρίζονται και βοηθιούνται να ξεσπάσουν επιμέρους αγώνεςενάντια στις πολιτικές του μνημονίου, τα πολυποίκιλα κινήματαπου ξεπηδούν τα τελευταία αυτά χρόνια. Ένα τέτοιο κίνημα κα-ταγράφει στο κεντρικό πεδίο ταξικούς συσχετισμούς εξου-σίας και διακυβέρνησης. Η επικράτησή του πρέπει να σημαί-νει μια μεγάλη αλλαγή και μια διαδικασία κοινωνικής μετά-βασης. Δεν θα έχει μια εφάπαξ - συγκυριακή εμφάνιση, αλλάδιάρκεια και μονιμότητα ως ρεύμα ανατροπής και αλλαγήςτων πραγμάτων.

Ένα τέτοιο κίνημα σαν μέγεθος και υπόσταση είναι κάτι ευ-ρύτερο από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Περιλαμβάνει την εκλογική βά-ση του ΣΥΡΙΖΑ_ΕΚΜ (ή ένα μεγάλο μέρος της) αλλά είναι ευ-ρύτερο. Είναι ανοικτό στο χαρακτήρα και στην προοπτική του,με διαδικασίες κινήματος βάσης – δεν θα επιδιώκει να δημι-ουργήσει τεχνητές διαχωριστικές γραμμές. Θα είναι ένα ρεύ-μα-κίνημα και όχι ένας κομματικός συσχετισμός

Τα αξιακά-ταυτοτικά στοιχεία ενός τέτοιου κινήματος έχουναναδειχθεί μέσα από τις αυθόρμητες κινητοποιήσεις του κό-σμου στα χρόνια του μνημονίου, ψιθυρίζονται και συζητι-ούνται σε ένα πολύ μεγάλο μέρος των ανθρώπων που ψήφι-σαν ή θα ψηφίσουν το ΣΥΡΙΖΑ, αποτελούν την άρνηση πολλώναρνητικών φαινομένων της προ-μνημονιακής περιόδου που οκόσμος συνειδητοποιεί. Ορίζουν το χαρακτήρα της κοινωνικήςαλλαγής που έχει ανάγκη η χώρα και ο λαός, αλλαγή που ανοί-γει το δρόμο για ένα άλλο σύστημα κοινωνικών σχέσεων, αλ-λαγή που μπορεί να συσπειρώσει μεγάλες κοινωνικές πλει-οψηφίες.

Τέτοιο αξιακό-ταυτοτικό στοιχείο είναι μια ανεξάρτητη Ελ-λάδα που θα μπορεί να παράγει και να ικανοποιεί κοινωνικέςανάγκες, που θα πάψει να είναι μια χώρα παρασιτική.

Τέτοιο στοιχείο είναι η πραγματική δημοκρατία και το γκρέ-μισμα του σάπιου πολιτικού συστήματος της διαπλοκής πουανέθρεψαν τα κόμματα του δικομματισμού.

Τέτοιο στοιχείο είναι ο πατριωτισμός στη θέση της παντε-λούς αδιαφορίας για το μέλλον αυτού του λαού και του τόπουπου χαρακτήρισε τις πολιτικές των επικυρίαρχων δεκαετίες τώ-ρα.

Τέτοια στοιχεία είναι η απαίτηση για έναν άλλο Δημόσιοτομέα, η απαίτηση για ένα άλλο συνδικαλιστικό κίνημα πιοκοντά στις ανάγκες των εργαζόμενων και της κοινωνίας, ή

KEIMENA ΣΥΜΒΟΛΗΣΣΕΛ.

39

Κείμενο συμβολής 30 μελών της Κ. Ε. του ΣΥΡΙΖΑ στον προσυνεδριακό διάλογογια το πλαίσιο προγραμματικών θέσεων

1o ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜακόμη η απαίτηση για μια Αριστερά αντάξια του ονόματός τηςκαι των οραμάτων της.

Κοντολογίς έχουμε ανάγκη από ένα πολιτικό κίνημα πουθα θέτει στο επίκεντρο την οικονομική, κοινωνική καιπολιτική διέξοδο, την επιβίωση του λαού και της χώρας,με το γκρέμισμα του μνημονιακού οικοδομήματος.

Στο εσωτερικό του θα έχουν κεντρική θέση ένα ρεύμα πα-ραγωγικής ανασυγκρότησης, κοινωνικής χειραφέτησης, πραγ-ματικής δημοκρατίας, ανεξαρτησίας και διεθνισμού.

Η λαϊκή, δημοκρατική και ριζοσπαστική μεταπολίτευση τουλαού συμπυκνώνει ένα τέτοιο πρόγραμμα, απαιτεί την πλήρηανατροπή του πολιτικού συστήματος για το προχώρημα της με-τάβασης και της άμεσης ανακούφισης του λαού.

Πώς θα γίνει δυνατό να συμβάλει ο ΣΥΡΙΖΑ στην ανά-πτυξη ενός τέτοιου πολιτικού κινήματος;

Κοινωνικά πρέπει να στηριχθούμε σε μια ευρύτατη συμπα-ράταξη δυνάμεων που χτυπήθηκαν και υποφέρουν από τημνημονιακή πολιτική, που καταστρέφονται, που περιθωριο-ποιούνται και φτωχοποιούνται με τρομακτική ταχύτητα. Δενπρόκειται απλά για τους εργαζόμενους και τους άνεργους αλ-λά και για ευρύτατα μεσοστρώματα που καταστρέφονται. Όλοιαυτοί μπορούν να συγκροτήσουν ένα κοινωνικό μπλοκ δυνά-μεων που θα στηρίξει μια μεγάλη πολιτική αλλαγή, μια μετα-πολίτευση του λαού, ένα άλλο κοινωνικό συμβόλαιο, όχι εν-σωμάτωσης και συμπληρωματικότητας προς μια αστική επα-ναθεμελίωση κλεπτοκρατίας και νεοπλουτισμού, ένα κοινω-νικό συμβόλαιο που δεν θα ορίζει ή θα προκρίνει μια κοινω-νική κινητικότητα προς τα πάνω, αλλά μια πορεία σωτηρίας τηςχώρας και μετάβασης σε ένα άλλο παραγωγικό και καταναλω-τικό πρότυπο για την πλειοψηφία του λαού. Δημιουργούνταιοι όροι μιας πρωτοφανούς ιστορικής σύγκλισης των λαϊκώντάξεων με τα μεσοστρώματα, για τα τελευταία χρόνια. Γιατί ταμεσοστρώματα, φτωχοποιούμενα, ταυτόχρονα εγκαταλείπουντο πολιτισμικό υπόδειγμα, την κοσμοεικόνα τους, τις συμπε-ριφορές, τον τρόπο ζωής τους. Επανακαθορίζουν την αντίληψήτους για τον εαυτό τους και την κοινωνία. Αντίστοιχα οι λαϊ-κές τάξεις εγκαταλείπουν και αυτές την αυταπάτη για τη δυ-νατότητα να βελτιώνουν μέσω επιμέρους διεκδικήσεων τηζωή τους και να παραιτούνται από το γενικότερο. Είναι μια ιστο-ρική σύγκλιση και μια μεγάλη ευκαιρία.

Πολιτικά πρέπει να παρθούν πρωτοβουλίες κεντρικού γενι-κού περιεχομένου που να εκφράζουν και να δίνουν ώθησηστην δημιουργία του πολιτικού ρεύματος ανατροπής και διε-ξόδου. Παραδείγματος χάρη: Να κηρυχθεί η χώρα σε κατάστασηανθρωπιστικής κρίσης και να γίνει κεντρικό ζήτημα όλης τηςδράσης του κόμματος, από Κοινοβουλευτική Ομάδα μέχριόλες τις Οργανώσεις Μελών, να γίνουν προσπάθειες στο εξω-τερικό για το που οδηγεί η εγκληματική πολιτική των Μνημο-νίων. Να γίνει μια μεγάλη καμπάνια διαρκείας για την νεολαίακαι τον αφανισμό της. Να μην φύγει κανείς από την χώρα καινα αγωνιστούμε σε ένα μεγάλο κίνημα για το ξαναχτίσιμο τηςχώρας. Να διακηρυχτεί μια πολιτική συμπαράταξης Ελλάδας καιΚύπρου και να επιδιωχθεί η ενότητα των χωρών του Νότουενάντια στην Γερμανική μπότα στην Ευρώπη.

Συσσωρεύονται όροι για εθνικές υποχωρήσεις και περιπέτειες

Το άμεσο μέλλον επιφυλάσσει για τη χώρα γεωπολιτικούς κιν-δύνους και ενδεχόμενες περιπλοκές σε όλο το μήκος τωνανοιχτών εθνικών ζητημάτων. Από τη Θράκη μέχρι την υφα-λοκρηπίδα και μέχρι το Κυπριακό, τόσο για την Ελλάδα όσο καιγια την Κύπρο συσσωρεύονται όροι για μεγάλες πιέσεις υπο-χώρησης από κυριαρχικά δικαιώματα των δύο χωρών που τε-λούν σε καθεστώς οικονομικής ομηρίας. Οι παρούσες ηγεσίεςσε Ελλάδα και Κύπρο αποτελούν εγγύηση για «γενναίες» υπο-χωρήσεις στις απαιτήσεις ισχυρών και ηγεμονικών δυνάμεωντης περιοχής, όπως ακριβώς έχουν επιδείξει εξαιρετική προ-θυμία συμμόρφωσης στις οικονομικές απαιτήσεις της Τρόι-

κας και της Κομισιόν μέχρι σήμερα. Αλλά ακόμη και χωρίς αυ-τές τις ηγεσίες στη μια ή την άλλη χώρα, οι γεωπολιτικοί κίν-δυνοι παραμένουν και μπορούν να οδηγήσουν σε συνδυασμότης οικονομικής κρίσης και καταστροφής με περιπέτειες ή πε-ριπλοκές στα εθνικά ζητήματα.

Η μεγάλη κινητικότητα το τελευταίο διάστημα για επαναφοράενός σχεδίου επίλυσης του Κυπριακού από κέντρα των ΗΠΑ,της ΕΕ και της Τουρκίας, οι απειλές της τελευταίας σχετικά μετην ελληνική ΑΟΖ και ιδιαίτερα οι πρόσφατες κινήσεις της γιαέρευνες σε περιοχές ελληνικής ή κυπριακής υφαλοκρηπίδαςανατολικά της Ρόδου, και η κινητικότητα στη Θράκη, είναιορισμένα μόνο από τα γεγονότα που επιβεβαιώνουν ότι έρ-χονται εξελίξεις.

Υπάρχουν τρεις λόγοι που ωθούν τα πράγματα σε τέτοιου εί-δους κατεύθυνση. Πρώτον, η ευρύτερη περιοχή βρίσκεται σεμεγάλη ρευστότητα και αναδιατάξεις μεγάλων και ενδιάμεσωνδυνάμεων τα τελευταία χρόνια. Οι αντιθέσεις γύρω από τηΣυρία και γύρω από το μοίρασμα των υδρογονανθράκων τηςανατολικής Μεσογείου αποτελούν κατεξοχήν πεδία αντιπα-ράθεσης. Δεύτερο, η Τουρκία έχει αναδειχτεί σε μια σημαν-τική περιφερειακή δύναμη, ενισχυμένη οικονομικά και γεω-πολιτικά, και θα απαιτήσει κάποια στιγμή – ήδη απαιτεί - μιαδιαφορετική ρύθμιση σε όλη τη γραμμή από τη Θράκη μέχρι τηνΚύπρο, ιδιαίτερα αν δυσμενείς για αυτήν εξελίξεις ανατολικάτην ωθήσουν σε κάτι τέτοιο. Τέλος, Ελλάδα και Κύπρος βρί-σκονται σε καθεστώς οικονομικής ομηρίας που μεγαλώνει τηνόρεξη για αναδιανομές σε βάρος τους, ενώ το ίδιο διακύβευ-μα αυτής ομηρίας από την πλευρά όσων την επιβάλλουν, έν-θεν και ένθεν του Ατλαντικού, δεν βρίσκεται μόνο στο πεδίοτης οικονομίας αλλά και της γεωπολιτικής.

Για την Αριστερά, το λαϊκό κίνημα, για το ΣΥΡΙΖΑ, είναι πα-σιφανές ότι η πολιτική προετοιμασία και θωράκιση απέναντισε αυτές τις εξελίξεις έχει προεξάρχουσα σημασία. Σε μεγά-λο βαθμό είναι τα συγκρουόμενα, ευρύτερα γεωπολιτικά σχέ-δια που θα κρίνουν τις εξελίξεις στη χώρα μας, και είναι κυ-ρίως οι εξελίξεις στα εθνικά ζητήματα που μπορεί να καθορί-σουν το πεδίο της πολιτικής σύγκρουσης με τις μνημονιακέςδυνάμεις, ίσως περισσότερο από τα οικονομικά ζητήματα.Ένα σχέδιο κοινωνικής αλλαγής και μετάβασης θα έπρεπε ναέχει ένα σχέδιο-πρόταση. Οφείλει να έχει δύναμη και δυνα-μική για να εφαρμόσει από την πρώτη στιγμή μια πολυδιά-στατη εξωτερική πολιτική που θα εξασθενίζει τις πιέσεις καιτα «εμπάργκο» που τυχόν θα επιβληθούν. Ζητείται άμεσα η εκ-πόνηση μιας ανεξάρτητης πολιτικής για τη θέση της Ελλάδαςστο σύγχρονο κόσμο και κινήσεις τέτοιες που να απεγκλωβί-ζουν από τους θανατηφόρους εναγκαλισμούς «συμμάχων»και «φίλων». Ο πολυπολικός κόσμος που αναδύεται (με δυ-σκολίες και αντιθέσεις) προσφέρει δυνατότητες, φτάνει ναυπάρχει η βούληση και η απόφαση για διέξοδο.

Κυρίως, όμως, χρειάζεται η στήριξη σε ένα πλατύ λαϊκό,πατριωτικό-δημοκρατικό κίνημα ανεξαρτησίας και αξιοπρέ-πειας της χώρας, μια πολιτική που πάνω από όλα θα βάζει τολαό και τη χώρα, και θα κινητοποιεί για αυτό τους πολίτες.

Οργανική «πάθηση»Σε όλους τους προγραμματισμούς μας λείπει η πρωτοβου-

λία και οι προτάσεις για τα γεωπολιτικά και εθνικά ή «εθνικά»ζητήματα. Ήρθε η Κύπρος και μας ξύπνησε λίγο αλλά το πιο πι-θανό είναι να ξεχαστούμε πάλι, γιατί δεν δίνουμε σημασίασε αυτήν την διάσταση που είναι από τις σημαντικότερες.Έχουμε δώσει και καλά κάνουμε πολλαπλά δείγματα γραφής σεζητήματα όπως οι ιδιωτικοποιήσεις, ο ρατσισμός, η αλληλεγ-γύη κ. λπ. Στην περίπτωση όμως των εθνικών ζητημάτων καιτης καθόλου γεωπολιτικής, το έλλειμμα είναι ολοφάνερο καιτο χειρότερο είναι ότι δείχνουμε άγνοια ή αδυναμία στην κα-τανόησή του.

Πρόκειται για οργανική πάθηση του φορέα μας. Χρειάζεταιάμεση αφύπνιση κομματική για τα γεωπολιτικά και τους κιν-δύνους που περιβάλλουν την χώρα μας. Αν δεν το καταλα-βαίνουμε θα μας πάρουν σβάρνα τα γεγονότα…

Επειδή έρχεται μια τέτοια μεγάλη εκκωφαντική πανεθνικήκρίση πρέπει να εκτιμήσουμε ότι το κόμμα μας, το λαϊκό κίνημα,ο λαός, η χώρα είναι χωρίς προετοιμασία. Είναι γνωστό ότι στοκόμμα μας λίγες είναι οι αναλύσεις και συμβολές. Φοβόμα-στε ότι το σοκ που θα υποστούμε θα είναι πολύ μεγαλύτεροαπό αυτό που πάθαμε εδώ και τρία χρόνια.

Βαθαίνει η κρίση στην Ευρώπη, σπαράσσεται ο κυρίαρχος ευρωπαϊσμός

Οι δραματικές εξελίξεις στην Κύπρο ανέδειξαν ουσιαστικάζητήματα. Ιδιαίτερα την πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τονδιακριτό, πλέον, διαχωρισμό της σε δύο βασικές ομάδες κρα-τών. Τους επικυρίαρχους της «Βόρειας Συμμαχίας» με επικε-φαλής την Γερμανία και τους υποτελείς του «απροσάρμοστουΝότου», με «επικεφαλής» τις υπό μνημονιακό καθεστώς τε-λούσες χώρες. Η πειρατική δράση της βορειοευρωπαϊκής αρι-στοκρατίας του χρήματος με τους όχι ανύπαρκτους αλλά ετε-ροχρονισμένα «ανακαλυφθέντες» λόγους για νοσούσα οικο-νομία της Κύπρου, για κοινωνικό status αναντίστοιχο με τηνπραγματικότητα, για άρρωστο τραπεζικό σύστημα ανοικτόστις σκοτεινές επενδύσεις και τα ύποπτης προέλευσης κεφά-λαια, δεν αποτελούν παρά το φύλλο συκής για να αποκρυβείη επί της ουσίας αρπακτική της πρόθεση. Πρόθεση απροκά-λυπτα εστιασμένη σε δύο σαφείς στόχους: έναν άμεσο, την διά-λυση της υπάρχουσας κυπριακής οικονομίας και έναν έμμεσο,τον ουσιαστικό έλεγχο του υποθαλάσσιου πλούτου της, πουσε συνδυασμό με την πραγματικότητα της ουσιαστικής διχο-τόμησης θα οριστικοποιήσει την κατάργηση της όποιας ανε-ξαρτησίας της και θα οδηγήσει στην οριστική, πλέον, κατάταξητης Κύπρου σε κράτος περιορισμένης κυριαρχίας, κράτος πα-ρία-βαστάζο. Ολοένα και περισσότερο γίνεται εμφανές ότι μεπρόσχημα το χρέος ή ο,τι άλλο κακό ήθελε ανακαλυφθεί,εφαρμόζεται μία sui generis νεοαποικιακή πολιτική μέσα στηνίδια την ευρωπαϊκή ήπειρο.

Αλήθεια, τι περισσότερο άραγε περιμένουμε να συμβεί γιανα διαπιστώσουμε ότι κατ’ουσίαν έχει ανοικτά τεθεί από τουςεπικυρίαρχους το ζήτημα της ανατροπής του status της Ευ-ρωζώνης είτε με τη μορφή κατάργησής της, είτε με την αναγ-καστική υπαγωγή της σε δύο ετεροβαρείς κύκλους;

Η όλη εξέλιξη αποδεικνύει ότι το οραματικό στοιχείο στηνΕ.Ε. όχι μόνον έχει διαρραγεί αλλά κατ’ ουσίαν η βορειοευ-ρωπαϊκή αριστοκρατία του χρήματος ανερυθρίαστα προσπα-θεί να ληστέψει τον ευρωπαϊκό Νότο στη βάση ενός προδια-γεγραμμένου σχεδίου, που γράφει στα παλαιά του υποδήμα-τα τις συνέπειες και το μέγεθος της καταστροφής που η πα-ρέμβασή του συνεπάγεται. Είναι εμφανές ότι δεν έχουμε νακάνουμε με μια απλή νεοφιλελεύθερη αψιμαχία αλλά με ένανολοκληρωτικό πόλεμο που σκοπεύει να σαρώσει κράτη, έθνηκαι λαούς. Το γκρέμισμα όλων των δεδομένων για μια ευρωζώνη ισότιμηςσυμμετοχής των μελών της, έδωσε -ταυτόχρονα- ένα τέλος στιςαυταπάτες, αφήνοντας διαχρονικά έκθετο όλο το στρατόπε-δο των προθύμων και ιδιαίτερα το σημιτικό «εκσυγχρονιστι-κό» στρατόπεδο στην Ελλάδα καθώς και το αναστασιαδικό / βα-σιλειακό στρατόπεδο στην Κύπρο, όργανα της πλήρους υπο-ταγής.

Όλοι πλέον αντιλαμβάνονται ότι η Ευρώπη σήμερα χωρίζε-ται σε Νότια και Βόρεια. Όχι με γεωγραφικούς όρους αλλά κυ-ρίως πολιτικο-οικονομικο-κοινωνικούς. Χώρες οφειλέτες, χώ-ρες υποτελείς, χώρες προτεκτοράτα, χώρες ειδικές ζώνες,χώρες αποικίες χρέους, χώρες υπό επιτήρηση και διεθνή έλεγ-χο. Μετά την τραγική υποβάθμιση των χωρών της Ανατολικήςκαι Κεντρικής Ευρώπης (και της διάλυσης μερικών από αυ-τές, είτε με πόλεμο (Γιουγκοσλαβία), είτε με διαμελισμούς(Τσεχοσλοβακία) και προσαρτήσεις (Ανατολική Γερμανία),τώρα ήρθε η σειρά του Νότου με πρώτη την Ελλάδα και τώρατην Κύπρο. Αλλά έπονται και μεγαλύτερες όπως η Ισπανία, η

ΣΕΛ.

40

Ιταλία μέχρι να καταλάβουν και οι Γάλλοι πως τους θεωρούνκαι αυτούς Νότο (¨Ήδη η κρίση κτυπά απειλητικά την πόρτατης Γαλλίας και του τραπεζικού της συστήματος).

Ο μεγάλος ασθενής της ευρωπαϊκής κρίσης, το τραπεζικό σύ-στημα, οδηγεί σε πειράματα όπως το κούρεμα των καταθέσεων,η ανατίναξη ασφαλιστικών ταμείων, και το τέλος των φορο-λογικών και τραπεζικών παραδείσων.

Αρκετοί όμως υποστηρίζουν ότι πέρα από τον χωρισμό τηςΕυρώπης σε Βορρά και Νότο υπάρχει και μια άλλη περιοχή: μιαγκρίζα περιοχή, κάτι σαν «περιθώριο» ή «σκουπίδια» της Ευ-ρώπης. Και συγκαταλέγουν την Ελλάδα (μαζί με την Βουλγα-ρία και άλλες περιοχές) σε αυτήν την κατηγορία.

Αν έτσι τα υπολογίζουν και τα μεθοδεύουν, το ΔΝΤ, οι διά-φοροι Τόμσεν και οι Γερμανοί επικυρίαρχοι, δηλαδή μια πορείαπρος μια βαθιά τριτοκοσμοποίηση – αφρικανοποίηση περιο-χών, κι αν την Ελλάδα την υπολογίζουν να ανήκει σε αυτήν τηνκατηγορία, τότε αυτό το γεγονός έχει ιδιαίτερη σημασία στηνστρατηγική διεκδίκησης διεξόδου για την χώρα.

Η κρίση στην Ευρώπη, την πιο κτυπημένη περιοχή του πλα-νήτη από την παρατεταμένη κρίση, συναντιέται με τους νέουςγεωπολιτικούς όρους που επιφέρουν τα πολιτικά και οικονο-μικά δρώμενα. Η μυρωδιά υδρογονανθράκων και η ανάγκητης γερμανική ιμπεριαλιστικής πολιτικής να αυξήσει το ζωτι-κό της χώρο, οδήγησε στην απόφαση στραγγαλισμού της Κύ-πρου και το σπάσιμο της οικονομικής της σπονδυλικής στήλης,του τραπεζικού της συστήματος. Την ίδια στιγμή δυναμώνειη απομόνωση της Γερμανίας (αντιγερμανισμός αντιμερκελι-σμός) και αμφισβητείται πιο δυνατά ο ευρωπαϊσμός. Ο ευρω-σκεπτικισμός παίρνει μεγάλες διαστάσεις και τροφοδοτούνταιποικίλα ρεύματα σε όλη την Γηραιά Ήπειρο.

Το τέλος της Γερμανικής Ευρώπης έχει έρθει στην επιφάνειασαν αίτημα και ανάγκη των καιρών. Αντί να θεωρείται αίτημαπου αφορά την οικονομική σφαίρα, η υλοποίησή του έρχεταικαι γίνεται στη σφαίρα του πολιτικού και της άρνησης υποτα-γής και υπαγωγής όλης της Ηπείρου στις γερμανικές ηγεμονι-κές βλέψεις.

Το 2013 είχε χαρακτηριστεί σαν χρόνος μεγάλης δοκιμα-σίας για το ευρώ και την ευρωζώνη. Η πορεία δεν δείχνει ναισχυροποιούνται. Το ευρώ και η ευρωζώνη ασθμαίνοντας θακρατούνται στην ζωή όσο η Γερμανία το επιτρέπει ή αναγκά-ζεται να τα διατηρεί.

Η πορεία τους θα καθοριστεί από πολιτικούς όρους και επι-λογές και όχι απλά από οικονομικές διευθετήσεις ή συμφωνίες.Ήρθε η ώρα των γεωπολιτικών διευθετήσεων της επιβολής τωνεπιλογών των μεγάλων παικτών.

Με ποια κατεύθυνση λοιπόν μέσα στην Ευρώπη της κρίσης;Της γερμανικής ευρωένωσης, των ταξικών και κοινωνικώνδιαχωρισμών, των καταπιεσμένων και καταστρεφόμενων χω-ρών;

Σε αυτό το τόσο κρίσιμο κομβικό σημείο η Αριστερά και τοεργατικό κίνημα στην Ευρώπη υπολείπονται πολύ από το να εκ-μεταλλευτούν το έδαφος που δημιουργείται μέσα από αυτέςτις εξελίξεις.

Οι λαοί και τα έθνη της Ευρώπης, οι υποτελείς τάξεις και τοπρολεταριάτο με τον τρόπο τους και την πείρα τους θα κατα-νοήσουν την φύση, τους στόχους, την ουσία της ΕΕ και του κυ-ριαρχικού ρόλου μέσα σε αυτήν της Γερμανίας. Θα κατανοή-σουν το χάσμα δημοκρατίας που διαπερνά όλους τους θε-σμούς της και την θεσμοθέτηση σαν κυρίαρχης πολιτικής τουσκληρού νεοφιλελευθερισμού. Θα κατανοήσουν πως η ΕΕ εί-ναι θεσμισμένη πάνω στην βάση της προώθησης του νεοφι-λελευθερισμού και της αφαίμαξης των αδυνάτων από τις ισχυ-ρές δυνάμεις (κράτη και επιχειρήσεις), θα κατανοήσουν ότι αυ-τός ο «ευρωπαϊσμός» είναι ένας μύθος και θα αναζητήσουν νέαπεριεχόμενα στην ευρωπαϊκή διάσταση.

Κυρίως θα συνειδητοποιήσουν πως η κατάκτηση μιας νέαςευρωπαϊκής ταυτότητας θα προκύψει από το γκρέμισμα του ση-μερινού ευρωενωσιακού οικοδομήματος και την οικοδόμησηστη θέση του ενός άλλου, εναλλακτικού, που θα εκφράζειτους λαούς, τα έθνη και τους εργαζόμενους της Ηπείρου, οι

οποίοι θα συμμετέχουν ισότιμα σε αυτόν, στην βάση της συ-νεργασίας και της αμοιβαιότητας όλων των χωρών και με τηνσύμφωνη και εκφρασμένη θέληση των λαών τους. Με το στα-νιό επιβολή ενός τρύπιου και άδειου «ευρωπαϊσμού» δενμπορεί να συγκινήσει κανέναν.

Το ζήτημα λοιπόν είναι πως οδηγούμαστε στο να ιχνηλα-τήσουμε την διαφορετική ποιοτικά ευρωπαϊκή διάσταση. Εί-ναι απλά και καθαρά ζήτημα της εργατικής εξέγερσης ή τηςπροώθησης μιας Ενωμένης Σοσιαλιστικής Ευρώπης; Είναι ηδιάσπαση μιας περιοχής ή μιας μερίδας χωρών στην πιο πάνωπροοπτική; Είναι η διαφοροποίηση από τις υφιστάμενες πο-λιτικές και η δημιουργία νέων συσχετισμών με βάση αιτήμα-τα, κατακτήσεις, ρήξεις μεμονωμένων χωρών, ανάπτυξης κι-νημάτων κ. λπ. ;

Με το μέτωπο, την συνεργασία, την συμπόρευση του πλητ-τόμενου Νότου και με κεντρική στοχοποίηση της γερμανικήςασφυκτικής εποπτείας και των όρων διακυβέρνησης που υπα-γορεύει η ΕΚΤ ή η τρόικα. Με την άρνηση να μετατραπούνχώρες και περιοχές σε αποικίες χρέους. Με την επιβολή μιαςεπαναδιαπραγμάτευσης του χρέους του Νότου.

Όχι γενικά συνεργασία του Νότου, αλλά συγκεκριμένη συ-νεργασία-συμμαχία και ενεργητική πολιτική του Νότου ενάν-τια στην γερμανική Ευρώπη. Ενάντια στην Ευρώπη των τρα-πεζιτών και των μονοπωλιακών πολυεθνικών επιχειρήσεων,ενάντια στους τοκογλυφικούς μηχανισμούς που έχουν επι-βάλλει, την λιτότητα και την ερήμωση του ευρωπαϊκού Νότου.Σήμερα στο Νότο συναντώνται οι μεγαλύτερες αντιθέσεις,συγκρούσεις και κινήματα… Η απαίτηση για ρήξη από τα δε-σμά κυκλοφορεί στους δρόμους.

Μέτωπο λαών, κινημάτων, κοινωνιών, χωρών, κυβερνήσε-ων του Νότου, διεύρυνση της συνεργασίας για μια περιφε-ρειακή πολιτική με τις υπόλοιπες χώρες της Μεσογείου, από-κτηση ανεξάρτητης σχέσης και επαφής με άλλες δυνάμεις – πό-λους του σύγχρονου κόσμου (Ρωσία, Κίνα, Βραζιλία, Ινδία, Ιράνκλπ).

Η πορεία και η τύχη μιας τέτοιας πολιτικής δεν στηρίζεταισε νομισματικά σχέδια και σχήματα. Τα προϋποθέτει σαν στοι-χεία της αλλά δεν εξαντλείται σε αυτά. Πρέπει να συνειδητο-ποιήσουμε ότι αποτελεί απελπιστική συρρίκνωση της πολιτι-κής η αποκλειστική επικέντρωση σε αυτά.

Μια τέτοια πολιτική αναζητεί διέξοδο από την κρίση, οικο-δόμηση – ξανακτίσιμο – επανεφεύρεση ενός παραγωγικού –οικονομικού - εκπαιδευτικού – υγειονομικού – πολιτιστικούιστού που να ικανοποιεί τις ανάγκες της σύγχρονης κοινω-νίας, καταργώντας την ανισότητα, καλλιεργώντας την συμ-μετοχή, προάγοντας την πραγματική δημοκρατία. Μια τέτοιαπολιτική προωθεί πολιτικές ρήξεις / ανατροπές και διαδικα-σίες μετάβασης.

Ας μην ψάχνουμε για εκφράσεις που στρογγυλεύουν ταπράγματα και δεν φοβίζουν, ας μιλήσουμε για την ανάγκη ναπρωτοτυπήσουμε, να μην αντιγράψουμε κανέναν, αλλά ναδημιουργήσουμε πρωτότυπα πράγματα: Αριστερή κυβέρνησηεθνικής σωτηρίας, νεό ιστορικό μπλοκ, αλλαγή του πολιτικούσυστήματος, ανατροπή του ειδικού καθεστώτος της τρόικας,παραγωγική ανασυγκρότηση,κλπ. Εδώ πραγματικά δεν ξέ-ρουμε ποιος είναι πιο «Ευρωπαίος» από τον άλλον, δηλαδή πιοπροωθημένος κοινωνικά θεωρητικά πολιτισμικά, πολιτικά.Αυτή πρέπει να είναι η δική μας συμβολή για μιαν «άλλη Ευ-ρώπη».

Η Ελλάδα έγινε επίκεντρο των εξελίξεων και της αντίστασηςπαγκοσμίως τα τελευταία τρία χρόνια. Το εγχείρημα του ΣΥ-ΡΙΖΑ-ΕΚΜ παρομοίως είναι αντικείμενο παρακολούθησης εκα-τομμυρίων προοδευτικών ανθρώπων σε όλο τον κόσμο. Μια κυ-βέρνηση της Αριστεράς στην Ελλάδα θα ξεσηκώσει θύελλααλληλεγγύης αν κάνουμε και εμείς σοβαρά την δουλειά μας καιαξιοποιήσουμε την αναντιστοιχία πολιτικής και οικονομικήςδύναμης. Η πολιτική υπεροχή ως αυτοδύναμο στοιχείο θαμπορέσει να επιλύσει πολλά δυσεπίλυτα οικονομικής φύσηςπροβλήματα. Η αδυναμία στο οικονομικό πεδίο θα αντισταθ-μίζεται από την δύναμη στο πολιτικό και θα κινητοποιεί για την

επίλυση μεγάλων προβλημάτων.

Παραγωγική ανασυγκρότηση. Κίνημα και διαδικασία

Κατά την γνώμη μας δεν έχει δοθεί η πρέπουσα σημασία στοζήτημα αυτό. Είτε γιατί υπάρχει μια στενή αντίληψη που θε-ωρεί ότι κάτι τέτοιο είναι «δεξιάς» απόκλισης ζήτημα και τεί-νει σε ανασυγκροτήσεις του καπιταλιστικού συστήματος, εί-τε μιας πλατιάς αντίληψης που τα θεωρεί ζητήματα προετοι-μασίας ειδικών και κατάλληλων υπουργών. Δεν έχουν έτσι ταπράγματα. Το ζήτημα είναι κατ’ αρχάς πολιτικό, είναι υπόθε-ση του λαϊκού κινήματος, είναι ζήτημα κατανόησης όρων καιπροτεραιοτήτων.

Ο ΣΥΡΙΖΑ -ΕΚΜ πρέπει να υποστηρίζει την ανάγκη δημι-ουργίας ενός κινήματος για την παραγωγική ανασυγκρότηση,και μάλιστα «από τώρα». Για το σχέδιο της παραγωγικής ανα-συγκρότησης αλλά και για αυτήν καθεαυτήν την πράξη. Ήδηαναπτύσσονται πρωτοπόρα εγχειρήματα συνεταιριστικά, δη-μοτικά, συνεργατικά, που επιχειρούν να επανεκκινήσουν κλει-στά εργοστάσια, να επανακαλλιεργήσουν την εγκαταλειμμέ-νη ύπαιθρο, να διαμορφώσουν νέα μη κερδοσκοπικά και αλ-ληλέγγυα δίκτυα διανομής, να προωθήσουν νέες τεχνολογίεςαπό την ανακύκλωση απορριμμάτων, μέχρι την επικοινωνία,να προωθήσουν νέες αντιλήψεις και συνήθειες γύρω από τηνψυχαγωγία και τον πολιτισμό. Παράλληλα, μεγάλη σημασίαέχει το να εμπλακούν άμεσα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα, επιστη-μονικοί σύλλογοι, συνδικαλιστικοί φορείς, επιμελητήρια σε αυ-τήν την κρίσιμη διαδικασία αξιοποίησης των δυνατοτήτωντου τόπου και της κοινωνίας. Μια μεγάλη πανεθνική διαβού-λευση μπορεί και πρέπει να ξεκινήσει «από τώρα», να δώσειζωή σε ένα κίνημα παραγωγικής ανασυγκρότησης το οποίοθα κλιμακωθεί με την ανάληψη της διακυβέρνησης. Ένα κίνημαπαραγωγικής ανασυγκρότησης, που να αποκαθιστά την εργα-σία αλλά και την πρωτοβουλία και την επινοητικότητα τωνσυνεργαζομένων ανθρώπων. Ένα κίνημα παραγωγικής ανα-συγκρότησης, σε οργανική σύνδεση με ένα κίνημα πολιτιστι-κής αναγέννησης και ηθικής ανάταξης.

Ο λαϊκός ριζοσπαστισμός έχει ανάγκη από πολιτική. Έχειανάγκη από προτάσεις και προοπτική. ́ Εχει ανάγκη από τηνδιάνοιξη ενός δρόμου που αφορά πλειοψηφίες. Έχει ανάγκηαπό διαδικασίες διαμόρφωσης ενός ιστορικού λαϊκού εθνι-κού και κοινωνικού μπλοκ δυνάμεων γύρω από στόχους σω-τηρίας και διεξόδου της χώρας, απαλλαγής από μνημόνια,πραγματικής δημοκρατίας, παραγωγικής ανασυγκρότησης.Έχει ανάγκη από την διακήρυξη και διάνοιξη ενός δρόμουμιας μεγάλης πολιτικής ανατροπής, μιας μεγάλης λαϊκής με-ταπολίτευσης, μιας μεταπολίτευσης του λαού.

KEIMENA ΣΥΜΒΟΛΗΣΣΕΛ.

41

1o ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ

ΕισαγωγήΗ θεαματική άνοδος της απήχησης του ΣΥΡΙΖΑ στην ελλη-

νική κοινωνία είναι το πιο αποφασιστικό πολιτικό φαινόμενοτης περιόδου που διανύουμε. Δεν αποτελεί ένα φαινόμενο απο-μονωμένο από την παγκόσμια κατάσταση. Μετά το μεγάλορεύμα στροφής στ’ αριστερά στη Λ. Αμερική στα μέσα τηςπροηγούμενης δεκαετίας και το πρόσφατο επαναστατικό κύ-μα στον Αραβικό κόσμο, η ριζοσπαστικοποίηση της κοινω-νίας εμφανίζεται πλέον στην καρδιά του δυτικού καπιταλι-σμού, με πρώτο σταθμό την Ελλάδα και με πολιτικό εκφραστήτον ΣΥΡΙΖΑ.

Για πρώτη φορά μετά το 1944 ένας εκπρόσωπος του ηρωι-κού ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος βρίσκεται τόσο κον-τά στην εξουσία. Αυτή η εξέλιξη σηματοδοτεί την αρχή τηςστροφής των εργαζόμενων της Ευρώπης στ’ αριστερά, κάτω απότην επίδραση της ιστορικής, διεθνούς κρίσης του καπιταλισμού.

Η ιστορική κρίση του καπιταλισμού και η αναγκαιότητα του σοσιαλισμού

Η παρούσα διεθνής οικονομική κρίση δεν είναι το αποτέ-λεσμα του «νεοφιλελευθερισμού», της «διαφθοράς», της «κα-κοδιαχείρισης» ή της δράσης κάποιων «οικονομικών δολο-φόνων». Είναι το προϊόν των δομικών αντιφάσεων του καπι-ταλιστικού συστήματος.

Η θεμελιώδης καπιταλιστική αντίφαση είναι αυτή ανάμεσαστον κοινωνικό χαρακτήρα της παραγωγής από τη μία πλευράκαι στην ατομική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής και τη λει-τουργία τους με σκοπό το κέρδος από την άλλη.

Ο όρος «κοινωνικός χαρακτήρας της παραγωγής» σημαίνειότι ο καπιταλισμός, συγκριτικά με τα προηγούμενα από αυτόνκοινωνικοοικονομικά συστήματα, μετέβαλε τα μέσα παραγω-γής σε μέσα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο από έναμεγάλο σύνολο ανθρώπων, οδηγώντας στη δημιουργία ενόςπαγκόσμιου καταμερισμού της εργασίας. Αυτή η διαδικασία κοι-νωνικοποίησης της παραγωγής όμως, βρίσκεται σε αντίφασημε το γεγονός ότι η παραγωγή λειτουργεί σε καθεστώς ατομι-κής ιδιοκτησίας και με σκοπό το ατομικό κέρδος του καπιτα-λιστή ιδιοκτήτη.

Όπως απέδειξε ο Μαρξ, τα κέρδη βγαίνουν από την απλή-ρωτη εργατική δύναμη. Αυτό σημαίνει ότι για να βγάζουν όλοκαι μεγαλύτερα κέρδη, οι καπιταλιστές περιορίζουν την τιμήτης εργατικής δύναμης, δηλαδή τους μισθούς της εργατικήςτάξης, περιορίζοντας έτσι τη συνολική αγοραστική δύναμητης κοινωνίας. Συνεπώς, από τη θεμελιώδη αντίφαση ανάμε-σα στον κοινωνικό χαρακτήρα της παράγωγης και την ατομι-κή ιδιοκτησία, προκύπτει η τάση για περιορισμό της κατανά-λωσης των μαζών, που διαδραματίζει αποφασιστικό ρόλο στηνεμφάνιση των κρίσεων, οι οποίες στον καπιταλισμό λαμβάνουν

τον χαρακτήρα κρίσεων υπερπαραγωγής. Από τη θεμελιώδη καπιταλιστική αντίφαση, προκύπτει και

η αναρχία της παραγωγής. Στο καπιταλιστικό σύστημα δενυπάρχει σχεδιασμός της παραγωγής και της διανομής τωνπροϊόντων. Κάθε καπιταλιστής παράγει ανεξάρτητα από τουςάλλους καπιταλιστές. Η αναρχία αυτή, διαταράσσει την ανα-λογία ανάμεσα στην παραγωγή και την κατανάλωση και επίσης,συντελεί στην εμφάνιση των κρίσεων υπερπαραγωγής.

Η τάση για περιορισμό της κατανάλωσης και η αναρχία τηςπαραγωγής δρουν από κοινού, προκαλώντας το ξέσπασμα τωνκρίσεων υπερπαραγωγής. Η συνέπεια των καπιταλιστικών κρί-σεων είναι η καταστροφή ενός μέρους της παραγωγής, η με-τατροπή εκατομμυρίων εργατών σε εξαθλιωμένους ανέργουςκαι η ένταση της εκμετάλλευσης όσων συνεχίζουν να εργά-ζονται. Κι όλα αυτά συντελούνται στο βωμό της επιβίωσης τουκαπιταλιστικού συστήματος.

Όπως ο Μαρξ και ο Ένγκελς εξηγούσαν 165 χρόνια πριν στοπερίφημο «Κομμουνιστικό Μανιφέστο», οι αστοί προσπα-θώντας να αντιμετωπίσουν τις κρίσεις δημιουργούν τη βάσηγια πιο βαθιές και πιο εκτεταμένες κρίσεις. Αυτό αποδείχθη-κε περίτρανα στις μέρες μας. Για να αποφύγουν μια βαθειά ύφε-ση το 2008, οι αστοί σπατάλησαν από τα παγκόσμια αποθέματαπλούτου περίπου 14 τρις δολάρια, χρηματοδοτώντας τις τρά-πεζες και τις μεγάλες επιχειρήσεις. Κρατικοποίησαν τις δικέςτους ζημιές, περνώντας το λογαριασμό στους εργαζόμενουςκαι τους μικροαστούς. Με αυτό τον τρόπο δημιούργησαν όμωςγιγάντια κρατικά χρέη παγκόσμια. Και τώρα, η νέα κίνηση τηςπαγκόσμιας οικονομίας προς την ύφεση μεταβάλει τα κρατι-κά χρέη σε «βόμβα» έτοιμη να εκραγεί.

Είναι ξεκάθαρο ότι οι αστοί δεν έχουν καμία πραγματικήλύση για την κρίση. Η απόπειρά τους να αντιμετωπίσουν τασυμπτώματα της κρίσης, δηλαδή τα μεγάλα χρέη των τραπε-ζών και του κράτους, φορτώνοντάς τα στους ώμους των ερ-γαζόμενων μαζών με μόνιμη λιτότητα, φτώχεια και μαζικήανεργία, οξύνει περεταίρω την κρίση και απειλεί τον ανθρώ-πινο πολιτισμό με επιστροφή στη βαρβαρότητα.

Ένα θεμελιώδες ιστορικό δίλλημα τίθεται ενώπιον ολόκλη-ρης της ανθρωπότητας ολοένα και πιο ξεκάθαρα: είτε ο συ-νειδητός εργαζόμενος άνθρωπος θα πάρει τον έλεγχο τηςζωής του στα δικά του χέρια οργανώνοντας ορθολογικά την οι-κονομία του, είτε οι τυφλές δυνάμεις του καπιταλισμού θασύρουν τον ανθρώπινο πολιτισμό στην άβυσσο. Σοσιαλισμόςή Βαρβαρότητα!

Τι είναι ο ΣοσιαλισμόςΗ βαθειά, σημερινή κρίση του καπιταλισμού αποτελεί τη

ζωντανή επιβεβαίωση της ορθότητας των θεμελιωδών ιδεώντου μαρξισμού, πάνω στις οποίες οφείλει να βασίζεται ο ΣΥ-ΡΙΖΑ στον αγώνα του για το σοσιαλισμό.

Ο σοσιαλισμός είναι ένα ανώτερο κοινωνικοοικονομικό σύ-στημα συγκριτικά με τον καπιταλισμό. Στηρίζεται στην κοι-νωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής καιδιανομής, η οποία συντρίβει τα εμπόδια που θέτει στην ανά-πτυξη των παραγωγικών δυνάμεων η καπιταλιστική ιδιοκτη-σία και η παραγωγή με σκοπό το κέρδος. Η κοινωνικοποίησηαυτή, θα εξαλείψει την καπιταλιστική αναρχία της παραγωγήςκαι θα κάνει δυνατό το σχεδιασμό της οικονομίας προς όφε-λος του εργαζόμενου κοινωνικού συνόλου.  

Η εγκαθίδρυση κεντρικού σχεδιασμού της οικονομίας και κοι-νωνικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, είναι ο μόνος δρό-μος για την εξαφάνιση των καπιταλιστικών κρίσεων υπερπα-ραγωγής, καθώς και για την εξάλειψη της φτώχειας και τηςανεργίας που αποτελούν μάστιγες ταυτόσημες με τον καπι-ταλισμό. Η θεμελίωση του σοσιαλισμού θα κάνει εφικτή τη δι-καιότερη δυνατή διανομή των παραγόμενων προϊόντων καιυπηρεσιών, στην αρχή αναπόφευκτα ανάλογα με την απόδο-ση της εργασίας και αργότερα, καθώς η κοινωνική παραγωγήθα αναπτύσσεται σχεδιασμένα, πλήρως σύμφωνα με τις ανάγ-κες των μελών της κοινωνίας.  

Σύμφωνα με τις θεμελιώδεις ιδέες του μαρξισμού, ο σο-σιαλιστικός μετασχηματισμός της κοινωνίας, έχει σαν κοινω-νικό εκφραστή και ηγέτιδα δύναμη την εργατική τάξη, το προ-λεταριάτο, δηλαδή την κοινωνική τάξη που είναι αναγκασμέ-νη να μισθώνει την εργατική της δύναμη για να ζήσει. Ο κοι-νωνικά πρωτοπόρος ρόλος της εργατικής τάξης πηγάζει απότην ειδική θέση της στην παραγωγή και την κοινωνία. Η ερ-γατική τάξη είναι το κοινωνικό προϊόν της ανάπτυξης της σύγ-χρονης μεγάλης βιομηχανίας. Παράγει συλλογικά, έρχεται σεάμεση επαφή με τις μοντέρνες μεθόδους της παραγωγής, μα-θαίνει από την εμπειρία της να δρα συλλογικά και συνειδητο-ποιείται μέσα στα πιο προχωρημένα πνευματικά κέντρα μιαςκαπιταλιστικής χώρας, δηλαδή τα μεγάλα αστικά κέντρα. Ηαπελευθέρωσή της σηματοδοτεί την απελευθέρωση ολόκλη-ρης της κοινωνίας, καθώς δεν μπορεί αντικειμενικά να συν-τελεστεί, παρά μόνο διαμέσου της κατάργησης κάθε ταξικήςεκμετάλλευσης και ανισότητας.

Ο σοσιαλισμός δεν μπορεί να θεμελιωθεί χωρίς τη σοσιαλι-στική επανάσταση, δηλαδή χωρίς την ενεργή και μαζική κι-νητοποίηση της εργατικής τάξης, επικεφαλής του συνόλουτων εκμεταλλευόμενων, εργαζόμενων μαζών, για την επιβο-λή των δικών της συμφερόντων πάνω στα συμφέροντα των κα-πιταλιστών εκμεταλλευτών και των αντιδραστικών συμμάχωντους (γαιοκτήμονες, ανώτερα μεσαία στρώματα, ανώτεροικρατικοί υπάλληλοι κλπ).  

Η σοσιαλιστική επανάσταση, όπως και κάθε κοινωνική επα-νάσταση στο παρελθόν, από τη φύση της δεν μπορεί να είναιμια ειρηνική διαδικασία, γιατί οι εκμεταλλευτές στην προ-

ΣΕΛ.

42

ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΙΔΡΥΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

Εναλλακτικό κείμενο της Κομμουνιστικής Τάσης του ΣΥΡΙΖΑ

σπάθειά τους να διατηρήσουν ταξικά προνόμια αιώνων, θα τεί-νουν, χρησιμοποιώντας κύρια τον έλεγχο που ασκούν στοκράτος, να καταφύγουν σε βίαιες μεθόδους καταστολής τουεπαναστατικού κινήματος. Όμως ειδικά στη σημερινή εποχή,οπού η εργατική τάξη είναι στις περισσότερες χώρες μεγάληκοινωνική πλειοψηφία, διαθέτει πανίσχυρες οργανώσεις καιοπού ταυτόχρονα, η αστική τάξη εξαιτίας της κρίσης του συ-στήματός της αδυνατεί να συγκεντρώσει την υποστήριξη τωνμεσαίων στρωμάτων που καταστρέφονται μαζικά, η σοσιαλι-στική επανάσταση μπορεί να νικήσει περισσότερο ειρηνικά απόποτέ.

Όπως έδειξε ολόκληρη η ιστορική εμπειρία των επαναστα-τικών κινημάτων της εργατικής τάξης, η σοσιαλιστική επανά-σταση δεν είναι ένα στιγμιαίο γεγονός, αλλά μια διαδικασία,η χρονική διάρκεια και η έκβαση της οποίας εξαρτάται καθο-ριστικά από την πολιτική και την τακτική του πολιτικού υπο-κειμενικού παράγοντα, του επαναστατικού κόμματος που βρί-σκεται επικεφαλής της κινητοποίησης της εργατικής τάξης.

Όλες οι μεγάλες εργατικές επαναστάσεις, όπως η «Κομ-μούνα του Παρισιού» και η Οκτωβριανή επανάσταση, απέ-δειξαν ότι ένας από τους πρώτους στόχους της νικηφόραςεργατικής τάξης, θα πρέπει να είναι η καταστροφή του παλι-ού αστικού κρατικού μηχανισμού, που, όπως κάθε μορφή κρά-τους σε μια ταξική κοινωνία, αποτελεί ένα όργανο ταξικήςεξουσίας και καταπίεσης. Σύμφωνα με τις θεμελιώδεις ιδέεςτου Μαρξισμού όπως εκφράστηκαν από τα έργα των Μαρξ,Ένγκελς και Λένιν, η εργατική τάξη πρέπει να δημιουργήσει ένανέο τύπο κράτους, που θα αντιπροσωπεύει τα συμφέροντατης. Ένα εργατικό κράτος στο οποίο η πλειοψηφία θα κρατά υπόέλεγχο μια μικρή μειοψηφία πρώην καπιταλιστών, για να προ-στατευτούν τα συμφέροντα της επανάστασης. Αυτό το καθε-στώς είναι η «δικτατορία του προλεταριάτου», όπως την ονό-μασε ο Μαρξ, επιλέγοντας έναν όρο (δικτατορία) παρμένοαπό τη ρεπουμπλικανική, δημοκρατική περίοδο της Ρώμης, οοποίος στα τέλη του 19ου αιώνα δεν είχε αποκτήσει την αρ-νητική ταύτιση με τον ολοκληρωτισμό που έχει σήμερα. Οόρος εργατική, σοσιαλιστική δημοκρατία μπορεί σήμερα νααποδώσει ακριβέστερα το περιεχόμενο της «δικτατορίας τουπρολεταριάτου».

Η εργατική, σοσιαλιστική δημοκρατία θα επεκτείνει τη δη-μοκρατία από την πολιτική στην οικονομική σφαίρα, με τον δη-μοκρατικό σχεδιασμό της κοινωνικοποιημένης οικονομίας. Ηεργατική, σοσιαλιστική δημοκρατία δεν χρειάζεται το σημε-ρινό, τερατώδες γραφειοκρατικό κράτος. Η γραφειοκρατία θααντικατασταθεί από την ενεργή συμμετοχή των μαζών στηδιοίκηση του κράτους και της κοινωνίας. Με τη δραστική μεί-ωση της εργάσιμης εβδομάδας που θα προκύψει φυσιολογικάαπό την κοινωνικοποίηση της παραγωγής, οι εργαζόμενοι θααποκτήσουν τον απαραίτητο χρόνο για να συμμετάσχουνενεργά στην άσκηση της εξουσίας, αλλά και να ανακαλύψουντον δρόμο για τον πολιτισμό, την επιστήμη και την Τέχνη.

Οι πολιτικές αρχές που εισήγαγε το προλεταριάτο του Πα-ρισιού το 1871 και της Ρωσίας το 1917 για να αποτρέψει τη δη-μιουργία γραφειοκρατικών προνομίων, είναι τα θεμέλια πάνωστα οποία πρέπει να στηριχθεί μια εργατική, σοσιαλιστικήδημοκρατία:

- Εκλογή όλων των αξιωματούχων του κράτους με δικαίω-μα ανάκλησής τους.

- Όχι μόνιμος στρατός, αλλά οργανωμένος δημοκρατικά ένο-πλος λαός. Όχι αντιδραστική και ανεξέλεγκτη από τον λαόαστυνομία, αλλά λαϊκή πολιτοφυλακή, ελεγχόμενη δημοκρα-τικά από τις μαζικές οργανώσεις.

- Κανένας αξιωματούχος να μη λαμβάνει μισθό παραπάνωαπό το μισθό του ειδικευμένου εργάτη.

- Κυκλική εναλλαγή του λαού σε όλες τις κρατικές θέ-σεις.  «Όταν ο καθένας είναι γραφειοκράτης, κανείς δεν είναιγραφειοκράτης», όπως χαρακτηριστικά έγραφε ο Λένιν.

Σε αυτές τις αρχές, με βάση την ιστορική εμπειρία της γρα-φειοκρατικοποίησης της ΕΣΣΔ, αλλά και των άλλων, παρα-μορφωμένων εργατικών κρατών (Αν. Ευρώπη, Κίνα κ. α) κα-

τά τον προηγούμενο αιώνα, θα πρέπει να προσθέσουμε και τηνκατηγορηματική απόρριψη του μονοκομματισμού. Το δικαίω-μα ύπαρξης όλων των κομμάτων και των πολιτικών τάσεων θαπρέπει να είναι κατοχυρωμένο, με την προϋπόθεση της απο-δοχής ενός νέου Συντάγματος που θα εγγυάται τις βασικέςκοινωνικές κατακτήσεις της επανάστασης.

Η σοσιαλιστική επανάσταση από τη φύση της, δεν μπορεί ναπεριοριστεί σε μια χώρα, αλλά θέτει την παγκόσμια επανάστασηστην ημερήσια διάταξη. Η παγκόσμια οικονομία και ο παγκό-σμιος καταμερισμός εργασίας που δημιουργήθηκαν από τον κα-πιταλισμό, συνιστούν παράγοντες οι οποίοι επιβάλουν μιαδιεθνή λύση στα θεμελιώδη προβλήματα των εργαζόμενων.Η νίκη μιας εργατικής επανάστασης με το κοινωνικό αίτημα τουσοσιαλισμού μπορεί να επιτευχθεί ακόμα και στη μικρότερη καιπιο καθυστερημένη χώρα του πλανήτη. Όμως το ιστορικό κα-θήκον της πλήρους οικοδόμησης του σοσιαλισμού μπορεί ναπραγματοποιηθεί μόνο με τη συνεργασία πολλών μαζί ανε-πτυγμένων οικονομικά χωρών. Έτσι οι Ενωμένες Σοσιαλιστι-κές Πολιτείες της Ευρώπης μπορούν να προετοιμάσουν τοέδαφος για τις Ενωμένες Σοσιαλιστικές Πολιτείες του Κόσμουκαι για τον παγκόσμιο σχεδιασμό της οικονομίας.  

Με τα τεράστια άλματα που θα συντελεστούν στην παραγωγήσαν αποτέλεσμα της κοινωνικοποίησής της, πάνω στη βάση τηςπιο σύγχρονης τεχνολογίας και του συνειδητού, δημοκρατικούσχεδιασμού των εργαζόμενων, η κοινωνία θα μεταβληθείπροοδευτικά σε μια απέραντη αδερφική κοινότητα γύρω απόένα γενικό, δημοκρατικά ελεγχόμενο πρόγραμμα παραγωγής.Το κράτος που γεννήθηκε ιστορικά με την εμφάνιση της ταξι-κής κοινωνίας, θα αρχίσει να σβήνει, καθώς μέσα από τηναπελευθέρωση της κοινωνικής παραγωγής από τα δεσμά τηςκαπιταλιστικής ιδιοκτησίας, η ταξική δομή της κοινωνίας θαγίνεται παρελθόν.  

Οι αντιθέσεις των πόλεων και της υπαίθρου, καθώς και η αν-τίθεση της πνευματικής και χειρωνακτικής εργασίας, θα εξα-φανιστούν με την εκρηκτική ανάπτυξη των παραγωγικών δυ-νάμεων. Όλα τα προϊόντα θα είναι άφθονα, όλες οι «πληγές»της ταξικής κοινωνίας θα έχουν κλείσει.  Η βάρβαρη φύση τηςταξικής κοινωνίας θα έχει γίνει οριστικά παρελθόν και θα ανα-τείλει ο κομμουνισμός, δηλαδή το κοινωνικό στάδιο στο οποίοη κοινωνία, χωρίς τάξεις και κράτος θα κάνει εφικτό το σύν-θημα που διατύπωσαν οι εμπνευστές του επιστημονικού σο-σιαλισμού : «Από τον καθένα ανάλογα με τις ικανότητες του,στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του!».

Η εμπειρία της ΕΣΣΔ και τωνγραφειοκρατικά παραμορφωμένωνεργατικών κρατών του 20ου αιώνα

Δεν μπορεί να υπάρξει σήμερα αποτελεσματική υπεράσπι-ση του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού, χωρίς την αποτί-μηση της εμπειρίας της ΕΣΣΔ και των άλλων γραφειοκρατικάπαραμορφωμένων εργατικών κρατών του 20ου αιώνα. ΗΟχτωβριανή επανάσταση του 1917 στη Ρωσία, ήταν το ση-μαντικότερο γεγονός στην  Ιστορία, διότι για πρώτη φορά έφε-ρε τους εκμεταλλευόμενους στην εξουσία. Η ανατροπή του κα-πιταλισμού και η κρατικοποιημένη – σχεδιασμένη οικονομία,δημιούργησαν τη βάση για μια αλματώδη οικονομική και κοι-νωνική ανάπτυξη, που όμοιά της δεν είχε ποτέ επιτύχει ο κα-πιταλισμός.  

Όμως η ήττα της διεθνούς επανάστασης και η επακόλουθηαπομόνωση της ΕΣΣΔ, σε συνδυασμό με την οικονομική και γε-νικότερη πολιτισμική καθυστέρηση που κληρονόμησε το ερ-γατικό κράτος, αλλά και την κούραση του ρωσικού προλετα-ριάτου από τις κακουχίες μια ολόκληρης ταραγμένης περιόδου(Α’ παγκόσμιος πόλεμος, επανάσταση, πόλεμος που εξαπο-λύθηκε από τους «Λευκούς» και τους ιμπεριαλιστές ενάντια στηΡώσικη επανάσταση) δημιούργησαν το κατάλληλο έδαφος γιατην ανάπτυξη μιας γραφειοκρατικής κάστας αξιωματούχων, πουμε κύριο πολιτικό εκφραστή τον Στάλιν, συνέτριψε την εργα-τική δημοκρατία και έθεσε σε κίνδυνο τις θεμελιώδεις κατα-κτήσεις της επανάστασης.  

Η γραφειοκρατική αυτή κάστα, σφετεριζόμενη τα σύμβολατου κομμουνισμού και το τεράστιο κύρος της Οκτωβριανήςεπανάστασης επιβλήθηκε μέσα στο διεθνές κομμουνιστικόκίνημα, παραβιάζοντας και διαστρεβλώνοντας τις θεμελιώδειςεπαναστατικές, δημοκρατικές και διεθνιστικές αρχές του Μαρ-ξισμού, κατευθύνοντας τη διεθνή επανάσταση σε αδιέξοδο καιδιαλύοντας το παγκόσμιο επαναστατικό κόμμα, την «Κομ-μουνιστική Διεθνή».

Μετά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, ο αλλαγμένος διεθνής τα-ξικός και πολιτικός συσχετισμός δύναμης μέσα από την ηρωι-κή πάλη των λαών ενάντια στο φασισμό και τον καπιταλισμό,έκανε δυνατή την ανατροπή του καπιταλισμού στην Ανατολι-κή Ευρώπη και σε μια σειρά χωρών του πρώην αποικιακού κό-σμου (Κίνα κ. α), οδηγώντας όμως στη δημιουργία καθεστώ-των, όχι παρόμοιων με την εργατική, σοσιαλιστική δημοκρα-τία της ΕΣΣΔ του Λένιν, αλλά δομημένων κατ’ εικόνα και ομοί-ωση του ολοκληρωτικού – βοναπαρτιστικού καθεστώτος τηςΕΣΣΔ της περιόδου του Στάλιν και αργότερα των διαδόχωντου.  

Τα σταλινικά καθεστώτα όπως αποδείχθηκε, έκρυβαν μέσατους το «σπόρο» για την κατοπινή καπιταλιστική παλινόρθω-ση. Οι προνομιούχες γραφειοκρατικές κάστες, με πρώτη τηνγραφειοκρατία της ΕΣΣΔ, ξεκομμένες από τα συμφέροντα τωνεργατικών τάξεων των χωρών τους, αφού υπονόμευσαν για δε-καετίες τη σχεδιασμένη, κρατικοποιημένη οικονομία, έπε-σαν στην αγκαλιά του διεθνούς καπιταλισμού τη δεκαετία του1990, συντρίβοντας όλες τις εναπομείνασες επαναστατικές,σοσιαλιστικές κατακτήσεις και δυσφημώντας με την πλήρηαποκάλυψη του παρασιτικού και ολοκληρωτικού τους ρόλου τιςέννοιες του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού.

Είναι θεμελιώδες πολιτικό καθήκον μας σήμερα να αποκα-ταστήσουμε στα μάτια των εργαζόμενων και της νεολαίας τηςχώρας το σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό από τις διαστρε-βλώσεις και τη δυσφήμιση που τους επέφερε ο σταλινισμός,στηριγμένοι στις θεμελιώδεις αντιλήψεις του μαρξισμού καιστις γνήσιες επαναστατικές, δημοκρατικές και διεθνιστικέςπαραδόσεις της Οκτωβριανής επανάστασης.

Κέυνς ή Μαρξ; Δεν μπορεί να υπάρξεισήμερα καπιταλισμός χωρίς λιτότητα!

Για να διασωθεί ο καπιταλισμός - δηλαδή για να προστα-τευθούν τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου - η ασκούμενη πο-λιτική άγριας και παρατεταμένης λιτότητας είναι σήμερα μο-νόδρομος για τους αστούς. Κάθε τι άλλο από καπιταλιστική σκο-πιά θα ήταν παράλογο. Αυξάνοντας τις κρατικές δαπάνες, οιαστικές κυβερνήσεις θα δημιουργούσαν πληθωρισμό και ακό-μα μεγαλύτερα ελλείμματα και χρέη. Γι’ αυτό το λόγο, κατά κα-νόνα, σε παγκόσμιο επίπεδο βλέπουμε σήμερα μόνο παραλ-λαγές της ίδιας πολιτικής άγριας λιτότητας.

Η παλιά συνταγή του Κεϋνσιανισμού στην κλασσική τηςμορφή, με τις μεγάλες κρατικές δαπάνες «για να τονωθεί η ζή-τηση», έχει περιέλθει «στα αζήτητα». Όσοι αποδίδουν στηνπολιτική του Μπ. Ομπάμα μια σύγχρονη εκδοχή του Κεϋνσια-νισμού κάνουν ένα σοβαρό λάθος, καθώς «ξεχνούν» ότι ηαμερικάνικη κυβέρνηση εφαρμόζει σήμερα ένα γιγαντιαίο καιδιαρκώς διογκούμενο πρόγραμμα περικοπών. Επίσης, η δη-μόσια υποστήριξη των αστικών κυβερνήσεων της Γαλλίας καιτων χωρών του ευρωπαϊκού Νότου σε πολιτικές «ανάπτυξης»και στα «ευρω-ομόλογα», δεν συνιστούν την υπεράσπιση ενόςνέου «Κεϋνσιανού» μοντέλου, αλλά απλά την απόπειρα ναμετατεθεί το βάρος της ύφεσης και των χρεών της Ευρωζώνηςστις πλάτες του ισχυρότερου, γερμανικού καπιταλισμού.

Ιστορικά οι μέθοδοι του Κεϋνσιανισμού δοκιμάστηκαν απότους αστούς και απέτυχαν. Η αιτία που έβγαλε οριστικά τις ΗΠΑαπό την μεγάλη κρίση του 1929-33, δεν ήταν, όπως λαθεμέ-να υποστηρίζεται συνήθως, οι Κεϋνσιανές πολιτικές του Ρού-σβελτ, αλλά το γεγονός της αποδυνάμωσης των ανταγωνι-στών τους στο Β Παγκόσμιο πόλεμο και το ότι οι ίδιες, όχιμόνο κρατήθηκαν στο μεγαλύτερο μέρος της διάρκειας του πο-λέμου εκτός πολεμικών επιχειρήσεων, αλλά μέσα από την πο-

KEIMENA ΣΥΜΒΟΛΗΣΣΕΛ.

43

1o ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜλεμική τους βιομηχανία έπαιξαν και το ρόλο εμπόρου – προ-μηθευτή όπλων για τους εμπόλεμους.

Μεταπολεμικά, ο κύριος παράγοντας που έδωσε ώθησηστην ανάπτυξη του Δυτικού καπιταλισμού δεν ήταν ο Κεϋν-σιανισμός, αλλά η αλματώδης επέκταση του παγκόσμιου εμ-πορίου. Όταν η ανάπτυξη άρχισε να υποχωρεί στη δεκαετία του1970, οι ασκούμενες πολιτικές του Κεϋνσιανισμού οδήγησανσε μεγάλα ελλείμματα και πληθωρισμό. Ήταν συνεπώς αυτή ηαποτυχία του Κεϋνσιανισμού που οδήγησε τους αστούς στιςβάρβαρες μεθόδους του νεοφιλελευθερισμού για να σταθε-ροποιήσουν τον καπιταλισμό και όχι μια νέα, ιδεολογική τουςεμμονή.

Όσοι σήμερα μέσα στο εργατικό κίνημα και την Αριστερά πε-ριορίζονται να υπερασπίζουν τις μεθόδους του Κεϋνσιανι-σμού για την παροχή «ρευστότητας» στην αγορά, αντί για τηνθεραπεία της ασθένειας, ασχολούνται με τα συμπτώματά της.Η κρίση δεν προκαλείται από την έλλειψη «ρευστότητας». Ηέλλειψη «ρευστότητας» είναι το αποτέλεσμα της καπιταλι-στικής κρίσης.

Η μαζική διοχέτευση κρατικού χρήματος στην οικονομίαθα συνιστούσε τον πιο σύντομο δρόμο για τις κρατικές χρεο-κοπίες. Επιπρόσθετα, σε μια καπιταλιστική οικονομία που βρί-σκεται σε ύφεση, η παρέμβαση του κράτους με μεγάλα ποσάστην κυκλοφορία, σημαίνει πρακτικά τη διοχέτευση χρήματοςπου δεν αντανακλά πραγματικές παραγόμενες αξίες. Άρα οδη-γεί στη δημιουργία πληθωρισμού, ικανού να απαξιώσει μαζι-κά τα εισοδήματα και να αυξήσει περεταίρω τα χρέη.

Οι σύντομοι και εύκολοι δρόμοι που αναζητούν οι Κεϋν-σιανοί για την έξοδο από την βαθειά κρίση του καπιταλισμούδεν υπάρχουν. Η ουσία της εποχής μας βρίσκεται στο γεγονόςότι εξαιτίας της βαθειάς, ιστορικής κρίσης του καπιταλισμού,η οποιαδήποτε πραγματική και σταθερή βελτίωση στους βα-σικούς τομείς της ζωής της εργατικής τάξης και των φτωχώνλαϊκών στρωμάτων της πόλης και της υπαίθρου - από την εξα-σφάλιση μιας αξιοπρεπούς θέσης εργασίας, το εισόδημα, τηνστέγαση, την Υγεία, την Παιδεία μέχρι τα δημοκρατικά δι-καιώματα, την ποιότητα ζωής, τον πολιτισμό και το περιβάλ-λον - εξαρτάται από την επίτευξη θεμελιακών, επαναστατικώναλλαγών στην κοινωνία. Ο μόνος ιστορικός δρόμος προόδουγια την ανθρωπότητα είναι ο δρόμος του σοσιαλισμού.

Το ιστορικό αδιέξοδο του ελληνικούκαπιταλισμού και η αυξανόμενη εξαθλίωση

Η θέση του ελληνικού καπιταλισμού σαν του «αδύναμουκρίκου» της Ευρωζώνης, τον ώθησε να έρθει πρώτος πιο κον-τά στην χρεοκοπία. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1990 μέ-χρι και το 2007 ο ελληνικός καπιταλισμός γνώρισε μια αξιο-σημείωτη ανάπτυξη, η οποία στηρίχθηκε κύρια στον υπέρογ-κο και φθηνότερο σε σχέση με το παρελθόν δανεισμό, που τρο-φοδότησε τεχνητά την κατανάλωση και ιδιαίτερα, τον τομέατων κατασκευών, μέσω των χιλιάδων στεγαστικών δανείων. Στοτέλος της πολυετούς του ανάπτυξής ο ελληνικός καπιταλι-σμός είχε εδραιώσει τη θέση του μέσα στο «κλαμπ» του ανε-πτυγμένου Δυτικού καπιταλισμού, αλλά παρ’ όλα αυτά, πάν-τοτε σαν ένας από τους πιο «αδύναμους κρίκους» του.

Η χαμηλή ανταγωνιστικότητα του ελληνικού «αδύναμουκρίκου» οφείλεται ιστορικά στο γεγονός ότι οι έλληνες αστοί,παρά τα μεγάλα κεφάλαια που συσσώρευσαν μεταπολεμικά, ου-δέποτε επένδυσαν με ένα εκτεταμένο τρόπο στις νέες τε-χνολογίες, στην έρευνα και στην ανάπτυξη της βιομηχανικήςπαραγωγής.

Η ύφεση ξέσπασε στην Ελλάδα το 2008 σαν έκφραση της διε-θνούς τάσης για συρρίκνωση των παραγωγικών δυνάμεων.Όμως το πρωτοφανές της βάθος, από τη μία πλευρά επιβε-βαιώνει τον επίπλαστο χαρακτήρα της προηγούμενης πολύ-χρονης ανάπτυξης του ελληνικού καπιταλισμού, μιας ανά-πτυξης δηλαδή που δεν στηρίχθηκε σε παραγωγικές επενδύ-σεις και από την άλλη, οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην από-πειρα από το 2009 και έπειτα, να αφαιρεθεί βίαια εισόδημα απότις εργαζόμενες μάζες για να αποπληρωθούν τα ληστρικά δά-

νεια του κράτους. Η συνολική πτώση του ΑΕΠ από το 2008 μέχρι τα τέλη του

2013 αναμένεται να διαμορφωθεί στο 25% περίπου. Δηλαδήμέσα σε 6 χρόνια, η Ελλάδα θα έχει χάσει το 1/4 του μεγέθουςτου ΑΕΠ της. Η καταστροφή αυτή μπορεί να συγκριθεί μόνο μετις επιπτώσεις της «Μεγάλης Ύφεσης» στις ΗΠΑ του 1929-33.

Η αύξηση των «στρατιών» των ανέργων και των φτωχώνείναι πρωτοφανής.  Η θέση του Μαρξ στο «Κεφάλαιο» γνω-στή σαν «Θεωρία της αυξανόμενης εξαθλίωσης», που έγινε οστόχος διαχρονικών επιθέσεων από τους αστούς και τους ρε-φορμιστές, βρίσκει την πιο χαρακτηριστική επιβεβαίωσή τηςστη σημερινή Ελλάδα. Η Ελλάδα έχει υψηλότερο ποσοστόανεργίας ακόμα και από χώρες όπως το Ιράκ, η Παλαιστίνη καιτο Κονγκό. Το πραγματικό ποσοστό σύμφωνα με το ΙΝΕ/ΓΣΕΕείναι 30% και μέσα στο 2013 το Ινστιτούτο υπολογίζει ότι θαεκτοξευθεί στο 34%, κάτι που σημαίνει ότι ο αληθινός αριθ-μός των άνεργων θα ξεπεράσει τα 2 εκατομμύρια. Το πιοακραίο φαινόμενο σχετικά με την ανεργία, είναι το γεγονός ότισήμερα 450. 000 οικογένειες φυτοζωούν, χωρίς ούτε ένανεργαζόμενο. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν 1. 300. 000 άτομαπου δεν έχουν κανένα εισόδημα.

Συνολικά τα εισοδήματα των μισθωτών και των συνταξιού-χων από τις αρχές του 2008 έχουν υποστεί καθίζηση κατά50%. Η αγοραστική δύναμη των μισθωτών και των συνταξι-ούχων σύμφωνα με το ΙΝΕ-ΓΣΕΕ έχει πλέον επιστρέψει στα επί-πεδα της δεκαετίας του 1970. Βρίσκεται στα επίπεδα χωρώνόπως η Εσθονία, η Τσεχία και η Κροατία και έπεσε κάτω απότο 50% του μέσου όρου των ανεπτυγμένων ευρωπαϊκών χω-ρών. Σύμφωνα με στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ συνολικά 3. 900. 000Έλληνες βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας.

Με δεδομένες αυτές τις εφιαλτικές κοινωνικές συνθήκες, εί-ναι εντελώς παράλογο και ουτοπικό να υποστηρίζεται σήμε-ρα ότι στην Ελλάδα υπάρχει χώρος για «προοδευτικές μεταρ-ρυθμίσεις» πάνω στο έδαφος του καπιταλισμού. Αντίθετα, ηλήψη επαναστατικών σοσιαλιστικών μέτρων είναι μονόδρομος.Όσοι υποστηρίζουν ότι διαθέτουν την πολιτική συνταγή πουμπορεί να αφαιρέσει από τον καπιταλισμό το βάρβαρο, πραγ-ματικό του πρόσωπο και να οικοδομήσει πάνω στο έδαφόςτου ένα «προοδευτικό» και «κοινωνικό» κράτος, αντικειμενι-κά και ανεξάρτητα από τις προθέσεις τους είναι δημαγωγοί.

Το πρόγραμμα άγριας λιτότητας και περικοπών που εφαρ-μόζεται τα τελευταία χρόνια δεν είναι μια «λάθος συνταγή».Οι συνασπισμένοι δυτικοί ιμπεριαλιστές – πιστωτές και η ελ-ληνική άρχουσα τάξη ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν. Ονομά-ζοντας την επίθεση στο βιοτικό επίπεδο των μαζών «υποτί-μηση», παραδέχονται ότι συνειδητά συντρίβουν τα εργατικάκαι μικροαστικά εισοδήματα, για να εξυπηρετηθούν τα λη-στρικά κρατικά δάνεια και να εξασφαλιστούν στο μέλλον τα με-γαλύτερα κέρδη για τις πιο ισχυρές μερίδες του κεφαλαίου.

Ωστόσο η ίδια η ζωή, με τη μια χώρα της Ευρωζώνης μετάτην άλλη να αντιμετωπίζει το φάσμα της υπερχρέωσης, απο-δεικνύει ότι το αδιέξοδό του ελληνικού καπιταλισμού είναι ορ-γανικό τμήμα ενός διεθνούς καπιταλιστικού αδιεξόδου. Οιπροοπτικές του είναι πλήρως υποταγμένες στις δυσοίωνεςπροοπτικές της ευρωπαϊκής και της παγκόσμιας καπιταλιστι-κής οικονομίας.

Αν ο ευρωπαϊκός και ο παγκόσμιος καπιταλισμός εισέρχον-ταν σε μια περίοδο ισχυρής ανάκαμψης, τότε θα ήταν αυξη-μένες οι πιθανότητες για μια διευθέτηση του ελληνικού χρέ-ους, που θα μπορούσε να εξασφαλίσει σταθερότητα για τοευρώ και να θέσει ξανά σε τροχιά ανάπτυξης τον ελληνικόκαπιταλισμό. Όμως στις παρούσες συνθήκες εισόδου σε μιαδεύτερη απανωτή διεθνή ύφεση, για τον ελληνικό καπιταλι-σμό προδιαγράφεται ένα μέλλον πλήρους χρεοκοπίας και πα-ρακμής.

Η προοπτική εξόδου από το ευρώ και ο κλονισμός της Ευρωζώνης

Η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ είναι ένα πραγματικό εν-

δεχόμενο. Όμως δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται απομονωμέ-να, αλλά μέσα στο γενικότερο πλαίσιο της κρίσης του ευρω-παϊκού και παγκόσμιου καπιταλισμού.

Το ευρώ έγινε πραγματικότητα σε μια περίοδο ανάπτυξης τουκαπιταλισμού στη Δύση. Σε μια τέτοια περίοδο, η πυρετώ-δης άνοδος της καπιταλιστικής κερδοφορίας τροφοδότησε ταανοίγματα των ισχυρότερων καπιταλιστών της Ευρώπης και ιδι-αίτερα των Γερμανών, προς την περαιτέρω οικονομική ενο-ποίηση, γύρω από ένα ενιαίο νόμισμα. Οι Γερμανοί καπιταλι-στές με όχημα το ενιαίο νόμισμα, εδραίωσαν την κυριαρχία τουςστη μεγάλη Ευρωπαϊκή αγορά και ισχυροποίησαν το ρόλο τουςπαγκόσμια.

Τα πράγματα όμως, είναι εντελώς διαφορετικά σήμερα πουη βαθιά ύφεση εξαπλώνεται στην Ευρωζώνη, οξύνοντας τοπρόβλημα του χρέους. Σε αυτές τις συνθήκες, η Γερμανία καιγενικότερα ο εύρωστος ευρωπαϊκός καπιταλιστικός Βοράς,για να διατηρήσει το κεκτημένο του ευρώ, θα πρέπει να χρη-ματοδοτεί για πολλά χρόνια τα χρέη του Νότου, συμπαρασυ-ρόμενος και αυτός στο «τούνελ» της ύφεσης. Συνεπώς, όσο ηκρίση θα βαθαίνει, τόσο περισσότερο η σημερινή σύνθεσητης Ευρωζώνης θα καθίσταται ασύμφορη για τους ισχυρότε-ρους ευρωπαίους καπιταλιστές και θα υπονομεύεται το ευρώ.

Στο πλαίσιο αυτή της διαδικασίας, η Ελλάδα σαν ο «πιο αδύ-ναμος κρίκος» της Ευρωζώνης, είναι αντικειμενικά η πρώτηυποψήφια να εγκαταλείψει το ευρώ. Αλλά δεν θα είναι η μό-νη. Η δραματική χειροτέρευση της κρίσης στην Ισπανία και τιςυπόλοιπες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, δείχνει ότι ο κατά-λογος των υποψηφίων συνεχώς θα μεγαλώνει, αυξάνονταςτις πιθανότητες για μια πιο ολιγομελή Ευρωζώνη ή ακόμα καιγια την διάλυση αυτής με τη σημερινή της μορφή.

Η δύναμη που ωθεί την Ελλάδα έξω από το ευρώ, είναι τοίδιο το ξεδίπλωμα της κρίσης του καπιταλισμού διεθνώς και ει-δικά στην Ευρωζώνη. Η βαθειά ύφεση στη χώρα, που «ανα-τροφοδοτείται» από την ύφεση που εξαπλώνεται στο σύνολοτης Ευρωζώνης και από τα ίδια τα βάρβαρα μέτρα των Μνη-μονίων, είναι η δύναμη που σπρώχνει ταχύτατα την Ελλάδαπρος την κατεύθυνση του εθνικού νομίσματος.

Η άποψη που υποστηρίζει ότι η Ελλάδα δεν μπορεί ποτένα βγει από το ευρώ επειδή αυτό δεν συμφέρει στην παρού-σα φάση τους ισχυρούς της ΕΕ, είναι εσφαλμένη και κοντό-φθαλμη. Ασφαλώς είναι σωστή η διαπίστωση ότι η ζημιά απότην έξοδο της Ελλάδας ή και άλλων χωρών από την Ευρωζώ-νη θα είναι μεγάλη για τον ευρωπαϊκό καπιταλισμό. Εκτός απότην επιβάρυνση κρατών και τραπεζών με νέα χρέη, αυτή η εξέ-λιξη θα εκτοξεύσει το κόστος δανεισμού για όλους τους «εταί-ρους» και θα ρίξει την αξία του ευρώ στις αγορές, αποσταθε-ροποιώντας το σύνολο της παγκόσμιας οικονομίας. Γι’ αυτό άλ-λωστε, μέχρι σήμερα οι ισχυρότερες καπιταλιστικές χώρεςτης Ευρωζώνης, προεξάρχουσας της Γερμανίας, προσπαθούννα κρατήσουν την Ελλάδα στο ευρώ με το λιγότερο δυνατό κό-στος για τις ίδιες και με το μεγαλύτερο δυνατό για την εργα-τική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα της χώρας. Αναμφί-βολα, δεν θέλουν να φύγει η Ελλάδα και καμία άλλη χώρα απότο ευρώ. Όμως το να κάνει κάποιος διαπιστώσεις για τις οικο-νομικές προοπτικές στον καπιταλισμό με κριτήριο μόνο το τιθέλει άρχουσα τάξη είναι ο ορισμός της μυωπίας. Οι αστοί θαήθελαν να μην υπάρχει καν ύφεση, όμως εξαιτίας των αντι-φάσεων του συστήματός τους, αυτή είναι αναπόφευκτη. Πα-ρόμοια, η τάση συρρίκνωσης και υπονόμευσης της Ευρωζώνηςδεν είναι στις προθέσεις τους, αλλά όπως ήδη εξηγήσαμε, τοπιο πιθανό είναι να τους επιβληθεί από τα πράγματα.

Οι Γερμανοί και οι άλλοι ισχυροί ευρωπαίοι καπιταλιστέςτου Βορά, αντιλαμβανόμενοι ότι η κατάσταση του ελληνικούκαπιταλισμού διαρκώς θα επιδεινώνεται με την εμφάνιση συν-θηκών ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας και ότι θα απαιτούνται διαρ-κώς νέα επισφαλή δάνεια για να κρατιέται ο ελληνικός καπι-ταλισμός τεχνητά στα πόδια του, κάποια στιγμή πιθανότατα θααναγκαστούν να σπρώξουν την Ελλάδα έξω από το κοινό νό-μισμα, σε μια πορεία συνολικής υπονόμευσης του ευρώ.

ΣΕΛ.

44

Το ζήτημα του νομίσματος και η θέση του ΣΥΡΙΖΑ

Ανεξάρτητα από την μορφή που θα λάβει μια ενδεχόμενηεπιστροφή της Ελλάδας σε εθνικό νόμισμα (συναινετική με τουςδανειστές ή όχι, αποτέλεσμα άτακτης χρεοκοπίας), πάνω στοέδαφος του καπιταλισμού θα έχει ολέθρια αποτελέσματα γιατην εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα.

Το νέο νόμισμα θα τείνει να απαξιωθεί από την αρχή και θαυποτιμηθεί ραγδαία. Αυτό θα έχει σαν συνέπεια μια μεγάλη μεί-ωση του εισοδήματος της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊ-κών στρωμάτων. Ο πληθωρισμός θα γιγαντωθεί σαν αποτέλε-σμα της διοχέτευσης πληθωριστικού χρήματος στην κυκλο-φορία για αναγκαίες πληρωμές (χρήμα που δεν θα αντανακλάπραγματικές παραγόμενες αξίες), αλλά και της ακρίβειας τωνχιλιάδων αναγκαίων εισαγόμενων εμπορευμάτων. Το κρατικόχρέος, ακόμα και αν η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα συνο-δευτεί από μια δραστική του περικοπή, θα πολλαπλασιαστείγρήγορα, καθώς ο δανεισμός του κράτους - αλλά και των νοι-κοκυριών και των επιχειρήσεων - λόγω των υποτιμήσεων καιτου πληθωρισμού, θα γίνει πανάκριβος. Η συνέπεια όλων αυ-τών θα είναι μια ακόμα μεγαλύτερη ύφεση, με μια νέα απότομηπτώση του ΑΕΠ.

Η αναγνώριση από τους μαρξιστές των συνθηκών που θα δη-μιουργηθούν με την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα πάνω στοέδαφος του καπιταλισμού, δεν ισοδυναμεί καθόλου με τηνυποστήριξη του ευρώ και των αντιδραστικών πολιτικών που συ-νοδεύουν την απόπειρα για τη διάσωσή του. Αυτό που πρέπεινα έχουμε κατά νου, είναι ότι πάνω στο έδαφος του καπιτα-λισμού, σε τελική ανάλυση, είτε με ευρώ, είτε με εθνικό νό-μισμα, η πτώση του βιοτικού επιπέδου της εργατικής τάξης,θα διαφέρει κύρια στους ρυθμούς και τη μορφή και λιγότεροστην έκταση.

Η πιθανή επιστροφή στο εθνικό νόμισμα θα αποτελέσει σεκάποιο διάστημα ένα «αναγκαίο κακό», που θα επιβληθείστους έλληνες αστούς, από την ταχύτατη ανάπτυξη της κρί-σης και τη χαμηλή ανταγωνιστικότητα του ελληνικού καπιτα-λισμού. Οι έλληνες αστοί, μη έχοντας καμία πρόθεση να βελ-τιώσουν την ανταγωνιστικότητα του ελληνικού καπιταλισμούμε σοβαρές επενδύσεις στη βιομηχανία, την τεχνολογία, τηνεπιστήμη και την έρευνα, θα επιχειρήσουν να εκμεταλλευτούντην επιστροφή στο υποτιμημένο εθνικό νόμισμα για να απο-κτήσουν ένα τεχνητό πλεονέκτημα στις εξαγωγές τους, τσα-κίζοντας έτσι επίσης, πιο αποτελεσματικά το εργατικό κό-στος. Όμως, καθώς το μεγαλύτερο τμήμα των ελληνικών εξα-γωγών κατευθύνεται σε χώρες της ΕΕ, οι ευρωπαίοι αστοί δενπρόκειται να επιτρέψουν μια ανενόχλητη εισβολή φθηνώνελληνικών εμπορευμάτων στις αγορές τους. Έτσι, αναπόφευ-κτα η έξοδος από το ευρώ θα συνοδευτεί από μια σειρά μέτρωνπροστατευτισμού ενάντια στην Ελλάδα και πιθανότατα, από τηνέξωσή της και από την ίδια την Ε.Ε.

Οι υποστηρικτές της εξόδου από το ευρώ σαν λύση για το ση-μερινό αδιέξοδο της χώρας, επικαλούνται το παράδειγμα τηςΑργεντινής, η οποία έχοντας στα χέρια της το υποτιμημένο«πέσο», ανέκαμψε σχετικά γρήγορα μετά από την κατάρρευ-ση του 2001. Όμως η οικονομία της Αργεντινής είχε ωφελη-θεί τότε από την παγκόσμια οικονομική ανάκαμψη και την αυ-ξανόμενη ζήτηση για τα αγροτικά της προϊόντα, κύρια απότην Κίνα. Αντίθετα μια ελληνική χρεοκοπία με υιοθέτησηεθνικού νομίσματος, θα λάβει χώρα μέσα σε εντελώς διαφο-ρετικές διεθνείς συνθήκες, σε μια παγκόσμια ύφεση, με συρ-ρικνωμένες αγορές και αυξανόμενο προστατευτισμό.

Η επιλογή της υιοθέτησης της εξόδου από το ευρώ σαν τοβασικό σύνθημα για την Αριστερά από πολιτικές δυνάμεις εν-τός και εκτός του ΣΥΡΙΖΑ, είναι βαθειά λαθεμένη και επιζήμια.Ακόμα και αν αυτό δεν βρίσκεται στις προθέσεις τους, οδηγείστην δημιουργία μιας σειράς από επιβλαβείς πολιτικές παρε-νέργειες και στρεβλώσεις που πλήττουν την υπόθεση τηςυπεράσπισης του σκοπού του σοσιαλισμού. Καλλιεργεί τηνεντύπωση ότι την κρίση δημιούργησε το νόμισμα και όχι οι αν-τιφάσεις του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος. Σημαίνει

την «ντε φάκτο» αποδοχή σαν «αναγκαίου κακού» όλων τωνδεινών που θα φέρει για τις μάζες η νομισματική υποτίμησηκαι ο υπερπληθωρισμός. Δημιουργεί την αυταπάτη ότι οι μέ-θοδοι του εθνικού προστατευτισμού μπορούν να αντιμετω-πίσουν τα προβλήματα της εργατικής τάξης. Με την πατριω-τική της οπτική, δεν προωθεί, αλλά αντίθετα υπονομεύει τηνζωτική υπόθεση του κοινού και συντονισμένου αγώνα της ευ-ρωπαϊκής και διεθνούς εργατικής τάξης ενάντια στον καπι-ταλισμό.

Αυτή η πατριωτική θέση που δεν προβάλει σαν κύριο και επι-τακτικό ζήτημα την εργατική διεθνιστική αλληλεγγύη σε όλητην Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένου ιδίως του Βορά, αλλάτην επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, αν υιοθετηθεί από τον ΣΥ-ΡΙΖΑ αναπόφευκτα θα οδηγήσει σε ολέθριες τακτικές επι-δίωξης κοινού μετώπου με μια υποτιθέμενη «πατριωτικά σκε-πτόμενη» μερίδα του κεφαλαίου, η οποία θα υποστηρίζει επί-σης την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα.

Ασφαλώς μια επαναστατική, σοσιαλιστική κυβέρνηση, ερ-χόμενη στην εξουσία θα υποχρεωθεί να τυπώσει νέο νόμισμαγια να αντιμετωπίσει τη βέβαιη απόπειρα επιβολής «νομι-σματικής ασφυξίας» από την ΕΕ και να κάνει τις αναγκαίεςπληρωμές. Όμως η έκδοση νέου νομίσματος θα είναι μια αναγ-καστική, τεχνική ενέργεια για να στηριχθεί το πρόγραμμα εγ-καθίδρυσης μιας κοινωνικοποιημένης, σχεδιασμένης οικονο-μίας. Είναι απαράδεκτο να ανάγεται σε κύριο σύνθημα πουπαραμερίζει ή επισκιάζει το ίδιο το πρόγραμμα του σοσιαλι-σμού και τη ζωτική αναγκαιότητα της εφαρμογής του. Η έκδοσηνομίσματος από μια κυβέρνηση που θα εφαρμόσει ένα σο-σιαλιστικό πρόγραμμα, δεν θα πραγματοποιηθεί σαν ένα μέ-τρο αστικού, εθνικού προστατευτισμού, αλλά στην υπηρεσίατων σκοπών της σοσιαλιστικής επανάστασης, ενταγμένη στηνυπόθεση της εξάπλωσής της στην Ευρώπη, που συνεπάγεταιπροοπτικά την ενοποίηση της ηπείρου γύρω από ένα νέο νό-μισμα - σύμβολο της κοινωνικοποιημένης, σχεδιασμένης, σο-σιαλιστικής οικονομίας.

Από την άλλη πλευρά όμως, η πολιτική υπεράσπιση του ευ-ρώ πάνω στο έδαφος της καπιταλιστικής Ευρωζώνης, σημαί-νει ταυτόχρονα και υπεράσπιση της μόνης πολιτικής που εί-ναι εφικτή σε καπιταλιστική βάση, δηλαδή της άγριας λιτό-τητας. Σε συνθήκες ραγδαίας ανάπτυξης της διεθνούς καπι-ταλιστικής κρίσης δεν υπάρχει κανένας «μαγικός» τρόπος πουνα μπορεί να εξασφαλίσει παραμονή στο ευρώ και ευημερίαγια τον εργαζόμενο λαό της Ελλάδας. Η υπεράσπιση του ευ-ρώ πάνω στο έδαφος του καπιταλισμού δεν είναι καθόλου μια«διεθνιστική στάση». Ισοδυναμεί στην πράξη με την υπο-στήριξη του ευρωπαϊκού κεφαλαίου ενάντια στην ευρωπαϊκήεργατική τάξη.

Οι πραγματικοί σοσιαλιστές δεν πρέπει να υποστηρίζουντη μια ή την άλλη νομισματική πολιτική των αστών, το ένα ήτο άλλο νόμισμα. Το καθήκον τους είναι να υπερασπίζουν τηναναγκαιότητα του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού της κοι-νωνίας. Το δίλλημα «ευρώ η δραχμή» είναι ψεύτικο. Το μόνοαληθινό πολιτικό δίλλημα για τους εργαζόμενους είναι σήμε-ρα το ακόλουθο : πρόγραμμα διαχείρισης του βάρβαρου κα-πιταλισμού ή πρόγραμμα ανατροπής του για τη θεμελίωσητου σοσιαλισμού!

Η συντηρητική μετατόπιση της ηγεσίας και οι επιζήμιες συνέπειές της

Μέσα στις δραματικές συνθήκες που διαμόρφωσε η καπι-ταλιστική κρίση, η εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα,έχοντας δώσει τα προηγούμενα χρόνια μαζικούς αγώνες πουριζοσπαστικοποίησαν την συνείδηση τους, στράφηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ για να εκφράσει πολιτικά τα συμφέροντα και τις διεκ-δικήσεις τους.

Μετά τον σχηματισμό της συγκυβέρνησης Σαμαρά οι εργα-ζόμενοι και οι νέοι προσδοκούσαν από την ηγεσία του κόμματόςμας να αφιερώσει όλες τις δυνάμεις της για να συντονίσει καινα αναπτύξει τους μαζικούς ταξικούς αγώνες. Εκείνη όμωςαντίθετα, επέδειξε παθητικότητα και μετατοπίστηκε σε πιο

«μετριοπαθείς», δηλαδή δεξιότερες πολιτικές θέσεις, όπως ηπρόθεση για επαναδιαπραγμάτευση με την τρόικα, η πρότα-ση για μια κυβέρνηση «λαϊκής σωτηρίας» αντί για μια αριστε-ρή κυβέρνηση, η επίκληση της «καμένης γης» στη οικονομίασαν άλλοθι για να αποφύγει ριζοσπαστικές πολιτικές δεσμεύ-σεις. Παράλληλα, προέβη σε μια σειρά συναντήσεων, ομιλιώνκαι δημόσιων τοποθετήσεων που αντανακλούσαν ξεκάθαρα τηνπρόθεση παροχής «διαπιστευτηρίων» αποκήρυξης επανα-στατικών πολιτικών στην τρόικα και την ελληνική άρχουσατάξη.

Η δεξιά πολιτική μετατόπιση της ηγεσίας δεν είναι ένα κα-κόβουλο εφεύρημα εσωκομματικών της αντιπάλων. Διαπι-στώνεται και σχολιάζεται αρνητικά καθημερινά από τουςαπλούς εργαζόμενους στις γειτονιές και τους χώρους δου-λειάς, αλλά και σημειώνεται όπως είναι φυσικό, θετικά από τουςαπολογητές της άρχουσας τάξης και της τρόικας στα ΜΜΕ.

Οι συνέπειες αυτής της πολιτικής μετατόπισης είναι ολέ-θριες. Πολλαπλασιάζει την απογοήτευση των εργαζόμενωναπό τη μη νικηφόρα έκβαση των μαζικών ταξικών αγώνωντων τελευταίων χρόνων. Ανακόπτει το δυναμικό ρεύμα υπο-στήριξης που αναπτύχθηκε στη βάση αριστερών και ριζο-σπαστικών συνθημάτων για τον ΣΥΡΙΖΑ την προηγούμενη πε-ρίοδο. Προσδίδει στην υποστήριξη στον ΣΥΡΙΖΑ έναν «απο-νευρωμένο», εκλογικό χαρακτήρα, χωρίς ενθουσιασμό για τιςθέσεις του και με δικαιολογημένο σκεπτικισμό για τις αληθι-νές προθέσεις της ηγεσίας. Με άλλα λόγια, υπονομεύει την ανά-πτυξη της επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ και δημιουργεί την αιτία γιατην εμφάνιση κρίσεων εσωστρέφειας και διασπάσεων στοάμεσο μέλλον.

Πάνω από όλα όμως, η δεξιά μετατόπιση προετοιμάζει τοέδαφος για μεγάλες ήττες της Αριστεράς και του εργατικού κι-νήματος όταν οι «μετριοπαθείς» απόψεις θα επιχειρηθεί ναεφαρμοστούν στην εξουσία από μια κυβέρνηση «λαϊκής σω-τηρίας με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ» και «λαϊκόδεξιούς» ή «κεντρο-αριστερούς» συμμάχους, όπως αυτή, που άλλοτε ανοιχτά καιάλλοτε συγκεκαλυμμένα, προτείνει σήμερα η ηγεσία.

Το πρόσφατο παράδειγμα της Κύπρου απέδειξε ότι δενυπάρχουν τα παραμικρά περιθώρια για ουσιαστική «επανα-διαπραγμάτευση» των δανειακών συμβάσεων. Αυτό ισχύειστο πολλαπλάσιο για κυβερνητικά σχήματα στα οποία θα συμ-μετέχουν αριστερά κόμματα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ. Η απόπειρα γιαμια «μετριοπαθή» κυβερνητική πολιτική σε κλίμα «διαλόγου»και «ηπιότητας» θα αποθρασύνει την τρόικα και τα εγχώριααστικά επιτελεία και θα τους κάνει να προβούν σε ασφυκτικέςοικονομικές, πολιτικές και διπλωματικές πιέσεις και απειλές γιανα υποτάξουν πλήρως την ηγεσία και να εκθέσουν τον ΣΥΡΙ-ΖΑ στα μάτια των εργαζόμενων. Έτσι η ηγεσία εγκλωβισμένησ’ ένα ετερογενές ταξικά και πολιτικά κυβερνητικό σχήμα καιχωρίς ένα επεξεργασμένο επαναστατικό, σοσιαλιστικό πρό-γραμμα, θα υποχρεωθεί να υποκύψει στις πιέσεις του καπι-ταλισμού και θα βρεθεί αντιμέτωπη με την ίδια την κοινωνι-κή της βάση, την εργατική τάξη και τα φτωχότερα στρώματατου λαού, συμπαρασύροντας το κόμμα στην κρίση και το αδιέ-ξοδο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να αγωνιστεί για μιαεπαναστατική και σοσιαλιστική κυβέρνηση

Αντί για τον ολέθριο και καταδικασμένο σε αποτυχία δρόμοτης «σταδιακής μεταρρύθμισης» του σάπιου καπιταλισμούκαι του κράτους που τον υπηρετεί από μια κυβέρνηση «λαϊκήςσωτηρίας», η κυβέρνηση για την οποία οφείλει να παλεύει οΣΥΡΙΖΑ πρέπει να είναι επαναστατική και σοσιαλιστική! Αυτήη κυβέρνηση από τη φύση της δεν μπορεί να σχηματιστεί σεσυμμαχία με κανένα από τα αστικά κόμματα ή τις διασπάσειςτους. Πιο συγκεκριμένα, οι ΑΝΕΛ, με τους οποίους το τελευ-ταίο διάστημα η ηγεσία καλλιεργεί ένα φιλικό και συμμαχικόκλίμα, θα μπουν σε μια κυβέρνηση με τον ΣΥΡΙΖΑ μόνο για νατον υπονομεύσουν, να τον απομακρύνουν από την κοινωνικήτου βάση και τα συμφέροντά της, να τον κρατήσουν μέσα σταόρια του καπιταλισμού και τελικά να τον διασπάσουν. Συνεπώς,

KEIMENA ΣΥΜΒΟΛΗΣΣΕΛ.

45

1o ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜοποιαδήποτε πολιτική συνεργασία με τους ΑΝΕΛ και κάθε άλ-λο αστικό σχηματισμό είναι απαράδεκτη.

Τα ίδια ολέθρια αποτελέσματα θα έχει και η επιδίωξη μιαςσυγκυβέρνησης με το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ ή διασπάσειςτους, κόμματα που ελέγχονται πολιτικά από την άρχουσα τά-ξη και έχουν χρεοκοπήσει στη συνείδηση της εργατικής τάξηςκαι των φτωχότερων λαϊκών στρωμάτων λόγω του παρελθόν-τος τους και της συμμετοχή τους στην συγκυβέρνηση Σαμα-ρά. Η μόνη πολιτική δύναμη με την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπο-ρούσε να σχηματίσει μια επαναστατική, σοσιαλιστική κυβέρ-νηση είναι το ΚΚΕ, ασφαλώς με την προϋπόθεση ότι – εκτόςαπό τον αναγκαίο επαναστατικό προσανατολισμό του ίδιουτου κόμματός μας - το ΚΚΕ θα εγκατέλειπε τη σημερινή σε-χταριστική ηγετική τακτική και θα υιοθετούσε μια γνήσια κομ-μουνιστική και λενινιστική ενωτική τακτική.

Ο ΣΥΡΙΖΑ παλεύοντας για μια επαναστατική, σοσιαλιστική κυ-βέρνηση θα πρέπει να καλέσει τους εργαζόμενους και τη νε-ολαία να κινητοποιηθούν και να οργανωθούν σε κάθε γειτο-νιά και χώρο δουλειάς, ώστε να εγγυηθούν και να ελέγχουν τηνεφαρμογή του προγράμματός της στην εξουσία. Χρειάζεται νααπευθύνει έκκληση για τη διενέργεια συνελεύσεων σε κάθε γει-τονιά και χώρο δουλειάς, οι οποίες θα εκλέξουν επιτροπέςαγώνα συντονισμένες μεταξύ τους σε επίπεδο πόλης και σε πα-νεθνικό επίπεδο και θα δημιουργήσουν ομάδες αυτοάμυναςενάντια στη βία του κρατικού μηχανισμού και των φασιστών,επίσης συνδεδεμένες σε επίπεδο πόλης και πανελλαδικά.

Η επαναστατική, σοσιαλιστική κυβέρνηση θα δεχθεί τρο-μακτικές πιέσεις και απειλές από την τρόικα και το εγχώριο καιδιεθνές κεφάλαιο. Ο καλύτερος σύμμαχος ενάντια σε αυτές εί-ναι η αλληλεγγύη της ευρωπαϊκής και διεθνούς εργατικής τά-ξης. Με συντονισμένες και διαρκείς εκκλήσεις η κυβέρνηση καιο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να επιδιώξουν την ενεργή κινητοποίηση τωνεργαζόμενων και της νεολαίας σε ολόκληρη την Ευρώπη, μεστόχο να ηττηθεί ο πολύπλευρος πόλεμος του διεθνούς κε-φαλαίου ενάντια στον εργαζόμενο λαό της Ελλάδας.

Πάνω από όλα όμως, η επαναστατική, σοσιαλιστική κυβέρ-νηση θα πρέπει να διαθέτει το κατάλληλο πολιτικό και οικο-νομικό σχέδιο προγράμματος. Δεν χρειαζόμαστε ένα «σχέ-διο Β», για να εφαρμοστεί, τάχα, στην περίπτωση που θα απο-τύχει η - εκ των προτέρων καταδικασμένη - απόπειρα για«σταδιακές μεταρρυθμίσεις». Αυτή θα είναι μια καταστροφι-κή πολιτική, που θα οδηγήσει το κίνημα απροετοίμαστο στηναρένα της αστικής αντίδρασης. Χρειαζόμαστε ένα καλά επε-ξεργασμένο και δημόσια διακηρυγμένο προγραμματικό σχέδιο,που θα πείσει τον εργαζόμενο λαό ότι αξίζει να παλέψει δρα-στήρια για την εφαρμογή του.

Το σοσιαλδημοκρατικού τύπου «μίνιμουμ πρόγραμμα», τωνεπιμέρους μεταρρυθμίσεων, είναι ακατάλληλο. Μέσα στη ση-μερινή βαθειά ιστορική κρίση του καπιταλισμού και ειδικά,στις συνθήκες του αδύναμου ευρωπαϊκού «κρίκου» του ελ-ληνικού καπιταλισμού, η απόπειρα εφαρμογής ακόμα και τηςπιο μετριοπαθούς και στοιχειώδους φιλολαϊκής μεταρρύθμι-σης, όπως είναι η κατάργηση μέτρων των Μνημονίων, θα προ-καλέσει όπως ήδη εξηγήσαμε, ένα αδυσώπητο πόλεμο από τοντόπιο και ξένο κεφάλαιο.

Η απάντηση σε αυτόν το βέβαιο πόλεμο μπορεί να είναιμόνο μια : η εγκαθίδρυση μιας κεντρικά και δημοκρατικά σχε-διασμένης οικονομίας, με κοινωνικοποιημένους τους βασι-κούς της τομείς, που θα αντικαταστήσει τον σάπιο ελληνικόκαπιταλισμό. Αυτός είναι ο μόνος δρόμος για να ανακτηθεί τοχαμένο βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων και να βρουν δου-λειά και αξιοπρέπεια οι εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι. Αυτόςείναι ο μόνος δρόμος για να τεθούν άμεσα τα σταθερά θεμέ-λια του σοσιαλισμού!

Η ανωτερότητα της δημοκρατικάσχεδιασμένης, κοινωνικοποιημένηςοικονομίας

Ο σκοπός μιας δημοκρατικά σχεδιασμένης, κοινωνικοποι-ημένης οικονομίας είναι να εξασφαλίσει δουλειά και αξιο-

πρεπή διαβίωση για όλους τους εργαζόμενους. Η «ιερή ελευ-θερία της αγοράς», δηλαδή η ασυδοσία του μεγάλου κεφαλαίουσε βάρος των πλατιών μαζών της εργατικής τάξης και τωνφτωχών μικροαστικών στρωμάτων της πόλης και του χωριού,θα παραβιαστεί για να μπορέσουν να επιβιώσουν εκατομμύ-ρια εξαθλιωμένοι άνθρωποι που σπρώχνονται από τον καπι-ταλισμό καθημερινά στο περιθώριο.

Η οικονομία θα λειτουργήσει στη βάση ενός συνεκτικού οι-κονομικού σχεδίου, με την ενεργή συμμετοχή και τον διαρκήδημοκρατικό έλεγχο των εργαζόμενων μαζών, τόσο κατά οι-κονομική μονάδα, όσο και σε πανελλαδικό επίπεδο. Οι ιδιω-τικές τράπεζες θα απαλλοτριωθούν και θα δημιουργηθεί μιαενιαία κοινωνικοποιημένη τράπεζα - χρηματοδότης μιας κοι-νωφελούς οικονομικής ανάπτυξης. Οι μεγάλες βιομηχανικέςεπιχειρήσεις σε όλους τους κλάδους θα απαλλοτριωθούν καιθα μετατραπούν σε κοινωνική ιδιοκτησία. Οι μεγάλες αγροτι-κές και κτηνοτροφικές εκμεταλλεύσεις επίσης θα απαλλο-τριωθούν, για να σχεδιαστεί η αγροτική και κτηνοτροφική πα-ραγωγή με κριτήριο την πληρέστερη δυνατή κάλυψη των δια-τροφικών αναγκών της ελληνικής κοινωνίας.

Οι συγκεντρωμένες μεταφορές, οι υποδομές, οι συγκοινω-νίες, οι τηλεπικοινωνίες, η ενέργεια, η ύδρευση και ο ορυκτόςπλούτος, θα μετατραπούν σε αποκλειστικά κοινωνική ιδιο-κτησία. Το εξωτερικό εμπόριο θα μετατραπεί σε μονοπώλιο τουκράτους και σε αιμοδότη των κοινωνικών αναγκών. Με τηνεπιβολή κρατικού μονοπωλίου στο εξωτερικό εμπόριο οι ει-σαγωγές και οι εξαγωγές της χώρας θα καθοριστούν με βάσητις πραγματικές κοινωνικές ανάγκες και τις αληθινές και σχε-διασμένα αναπτυσσόμενες, παραγωγικές δυνατότητες της οι-κονομίας.

Οι μεγάλες εμπορικές επιχειρήσεις θα απαλλοτριωθούν καιθα αντικατασταθούν από ένα κοινωνικοποιημένο δίκτυο δια-νομής, ελεγχόμενο δημοκρατικά από τις οργανώσεις των ερ-γαζόμενων καταναλωτών. Η Εκπαίδευση, η Υγεία, η Κοινωνι-κή Ασφάλιση, η Κοινωνική Πρόνοια θα κοινωνικοποιηθούνκαι κάθε κερδοσκοπική δραστηριότητα σε αυτούς τους το-μείς θα απαγορευθεί. Στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και τουςαυτοαπασχολούμενους κάθε είδους, θα δοθούν κίνητρα συ-νένωσης, στη βάση ενός σχεδίου για τη σταδιακή αφομοίωσητων μονάδων τους στον διαρκώς αναπτυσσόμενο κοινωνικο-ποιημένο τομέα της οικονομίας.

Η σχεδιασμένη κοινωνικοποιημένη οικονομία θα κάνει πρά-ξη αυτό που είναι σήμερα κοινωνικά ζωτικό, αλλά δεν πραγ-ματοποιείται γιατί είναι απόλυτα ασύμφορο για τους κερδο-σκόπους καπιταλιστές που ελέγχουν την οικονομία. Θα συμ-περιλάβει στους κόλπους της όλους, ανεξαίρετα, τους άνερ-γους, μειώνοντας τον χρόνο εργασίας των υπαρχόντων εργα-ζομένων όσο απαιτείται για να δημιουργηθεί ο αναγκαίοςαριθμός νέων θέσεων εργασίας. Οι δημιουργικές, παραγωγι-κές δυνατότητες εκατοντάδων χιλιάδων καταδικασμένων σεαχρηστία από τον καπιταλισμό εργαζόμενων ανθρώπων θαξαναχρησιμοποιηθούν και θα απογειώσουν μέσα σε λίγα χρό-νια την οικονομία, με πρωτόγνωρους ρυθμούς ανάπτυξης.

Μόνο η εγκαθίδρυση μιας σχεδιασμένης, κοινωνικοποι-ημένης οικονομίας μπορεί να εξαλείψει τους παράγοντες πουγεννούν τις καπιταλιστικές κρίσεις, δηλαδή την αναρχία της πα-ραγωγής και την παραγωγή με σκοπό το ατομικό κέρδος. Με τονκεντρικό σχεδιασμό θα καταστεί δυνατό να πραγματοποιούν-ται οι κοινωνικά αναγκαίες επενδύσεις στην παραγωγή. Γιαπρώτη φορά θα γίνει εφικτό να αντιμετωπιστούν συντονι-σμένα τα σοβαρά περιβαλλοντικά προβλήματα που δημιούρ-γησε με την αναρχική και αδίστακτη κερδοσκοπική λειτουργίατου ο καπιταλισμός, αλλά και να θεμελιωθεί μια οικονομική ανά-πτυξη που θα σέβεται στο εξής το φυσικό περιβάλλον.

Με τον κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας θα δημιουργη-θούν οι προϋποθέσεις για να χρησιμοποιηθεί πληρέστερα καινα αναπτυχθεί ταχύτερα η τεχνολογία, εκτοξεύοντας την πα-ραγωγικότητα της εργασίας. Η άνοδος της παραγωγικότηταςθα δώσει τη δυνατότητα να μειωθούν ακόμα περισσότερο οιώρες εργασίας, γεγονός που θα σημάνει την απελευθέρωση

χρόνου για να ασχολούνται οι εργαζόμενοι πιο ενεργά με «τακοινά», να μορφωθούν, αλλά και να ψυχαγωγηθούν περισσό-τερο.

Η σχεδιασμένη οικονομία δεν είναι ένα ουτοπικό εφεύρη-μα των μαρξιστών. Η ίδια η ιστορική εμπειρία του 20ου αιώνααπέδειξε την ανωτερότητά της συγκριτικά με τον καπιταλισμό.Η κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία έβγαλε την ΕΣΣΔ, την Κί-να, την Ανατολική Ευρώπη και την Κούβα από την αποικιακήκαι ημι-αποικιακή καθυστέρηση, εξασφαλίζοντας σημαντικήοικονομική ανάπτυξη και ένα επίπεδο διαβίωσης για τους λα-ούς τους, που ήταν αδύνατο να εξασφαλίσει ο καπιταλισμός.Η πιο χαρακτηριστική περίπτωση είναι αυτή της ίδιας τηςΕΣΣΔ, όπου από την περίοδο της μεγάλης Οκτωβριανής επα-νάστασης μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1960, η βιομηχα-νική παραγωγή αυξήθηκε κατά 52 φορές, ενώ το ίδιο διάστη-μα στις ΗΠΑ η αύξηση ήταν μόλις 6 φορές και στην Αγγλίαμόλις 2.

Ταυτόχρονα όμως, πρέπει οπωσδήποτε να ληφθούν υπόψηοι αρνητικές πλευρές της ιστορικής εμπειρίας των γραφει-οκρατικά παραμορφωμένων εργατικών κρατών σχετικά με τησχεδιασμένη οικονομία. Αυτή η εμπειρία απέδειξε ότι η σχε-διασμένη οικονομία είναι αδύνατο να λειτουργήσει χωρίς «τοοξυγόνο» της εργατικής δημοκρατίας. Για να καταστεί εφικτόνα σχεδιαστεί η οικονομία με βάση το είδος και την ποσότη-τα των αγαθών και υπηρεσιών που η κοινωνία χρειάζεται καιμπορεί να αφομοιώσει, ο μόνος που μπορεί να καταγράψειαυτές τις ανάγκες είναι ο ίδιος ο εργαζόμενος λαός, που έχειάμεση επαφή και με την παραγωγή, αλλά και με την κατανά-λωση.

Μια οικονομία που διαθέτει στις τάξεις της πολυάριθμεςπαραγωγικές μονάδες και μια αυξανόμενη έκταση, που η ίδιαη αλματώδης ανάπτυξή της κάνει τη συνειδητή της διεύθυν-ση ένα όλο και πιο πολύπλοκο και σύνθετο καθήκον, δεν μπο-ρεί να σχεδιαστεί από μια ολιγάριθμη και ανεξέλεγκτη διευ-θυντική ελίτ. Το αναπόφευκτο αποτέλεσμα μιας τέτοιας από-πειρας, όπως συνέβη στην γραφειοκρατικά παραμορφωμένηΕΣΣΔ και τα άλλα σταλινικού τύπου καθεστώτα του 20ου αιώνα,θα είναι η κακοδιαχείριση, η διαφθορά και η χαμηλή ποιότη-τα των παραγόμενων αγαθών.

Η κοινωνικοποιημένη σχεδιασμένη οικονομία είναι η βάσηγια να οικοδομηθεί μια αναπτυγμένη σοσιαλιστική κοινωνία.Όμως η ιστορική εμπειρία έδειξε ότι είναι ουτοπία να πιστεύεικανείς πως μια τέτοια κοινωνία μπορεί να οικοδομηθεί χωρίςτη συνένωση των παραγωγικών δυνάμεων πολλών και απα-ραίτητα αναπτυγμένων οικονομικά χωρών. Η κοινωνικοποι-ημένη σχεδιασμένη οικονομία, δεν είναι δυνατό να εξασφα-λίσει υψηλούς δείκτες ανάπτυξης και ευημερίας αν περιοριστείμέσα στα σύνορα μιας μόνο χώρας.

Ειδικά σε μια μικρή και παραγωγικά αδύναμη συγκριτικά μετης μεγάλες καπιταλιστικές δυνάμεις χώρα όπως η Ελλάδα, τοκαλύτερο δυνατό που μπορεί να πετύχει η κοινωνικοποιημέ-νη, σχεδιασμένη οικονομία αν περιοριστεί μέσα στα σύνοράτης, είναι να εξασφαλίσει μια ανεκτή και αξιοπρεπή διαβίω-ση για τις εργαζόμενες μάζες, χωρίς την εκμετάλλευση καιτα επίπεδα ανισότητας του καπιταλισμού. Αυτή η κοινωνικήπρόοδος όμως, ειδικά στα πρώτα στάδια της εγκαθίδρυσηςτου νέου οικονομικού μοντέλου, αναπόφευκτα θα συνδυά-ζεται με την εμφάνιση ελλείψεων, όχι μόνο τεχνολογικώναγαθών, μηχανολογικού εξοπλισμού και εξαρτημάτων, αλλάκαι χρήσιμων πρώτων υλών, καύσιμων, ακόμα και ορισμένωνβασικών για την επιβίωση αγαθών, όπως κάποια είδη φαρμά-κων και ιατρικών υλικών, ακόμα και συγκεκριμένες κατηγο-ρίες τροφίμων. Αυτό θα συμβεί εξαιτίας των μεγάλων στρε-βλώσεων που κληρονόμησε στην ελληνική οικονομία ο καπι-ταλισμός και επίσης, σαν αποτέλεσμα του μανιασμένου πο-λέμου που θα διεξαχθεί από το ντόπιο και ξένο κεφάλαιοενάντια στην επαναστατημένη χώρα.

Συνεπώς, η επαναστατική, σοσιαλιστική Ελλάδα, από τηνπρώτη στιγμή θα χρειαστεί την οικονομική και τεχνολογικήβοήθεια των πιο αναπτυγμένων χωρών. Αυτό σημαίνει ότι οι

ΣΕΛ.

46

Έλληνες εργαζόμενοι, πρέπει να παλεύουν προσηλωμένοι σεμια διεθνιστική προοπτική. Η σοσιαλιστική επανάσταση πρέ-πει το ταχύτερο δυνατό να επεκταθεί στο διεθνές πεδίο και ναοδηγήσει στην εγκαθίδρυση κοινωνικοποιημένων, σχεδια-σμένων οικονομιών σε ολόκληρη της Ευρώπη, έτσι ώστε να γί-νει πράξη από τους ευρωπαίους εργαζόμενους μια ειλικρινήςκαι πολύπλευρη διεθνής βοήθεια στην Ελλάδα, για την κάλυ-ψη των σοβαρών παραγωγικών ανεπαρκειών της οικονομίαςτης.

Αυτή είναι μια απόλυτα εφικτή ιστορικά εξέλιξη και όχι η ου-τοπία της «εξαγωγής» ενός επαναστατικού παραδείγματος. Οαγώνας για την ανατροπή του καπιταλισμού στην εποχή της βα-θειάς ιστορικής του κρίσης, δεν μπορεί να περιοριστεί στασύνορα μιας χώρας. Από τη στιγμή που η άγρια λιτότητα και τοτσάκισμα των εργατικών δικαιωμάτων είναι το κοινό, πανευ-ρωπαϊκό πρόγραμμα των αστικών κυβερνήσεων, το διεθνέςρεύμα αλληλεγγύης στην επαναστατική Ελλάδα θα τείνει στημια χώρα μετά την άλλη, να μετατραπεί σε αγώνα ενάντιαστον καπιταλισμό.

Σε όλη την Ευρώπη η εργατική τάξη αντιπροσωπεύει τησυντριπτική πλειοψηφία στον πληθυσμό και διαθέτει πανί-σχυρες οργανώσεις. Η επαναστατική Ελλάδα δεν πρόκειταινα μείνει για πολύ καιρό μόνη της. Οι Ενωμένες ΣοσιαλιστικέςΠολιτείες της Ευρώπης, μέσα από τον επαναστατικό αγώνα τηςευρωπαϊκής εργατικής τάξης μπορούν και πρέπει να γίνουν ηνέα πραγματικότητα που θα αντικαταστήσει τη σημερινή βάρ-βαρη, καπιταλιστική ΕΕ.

Ο επαναστατικός, σοσιαλιστικός δρόμοςείναι ο μόνος ρεαλιστικός δρόμος προόδου!

Ο δρόμος της κοινωνικής ευημερίας και δικαιοσύνης, ο δρό-μος του σοσιαλισμού, περιλαμβάνει αναπόφευκτα θυσίες.Δεν έχει υπάρξει ποτέ στην ιστορία της ανθρωπότητας καμίαπροοδευτική, επαναστατική, κοινωνική και πολιτική αλλαγή πουνα συντελέστηκε δίχως θυσίες. Ποια είναι όμως η μοναδική άλ-λη «επιλογή» για του εργαζόμενους; Είναι ο δρόμος της πα-θητικής αποδοχής της αυξανόμενης καπιταλιστικής βαρβα-ρότητας, των ατέλειωτων ανθρωποθυσιών εκατομμυρίωνάνεργων και φτωχών, στο βωμό των κερδών μιας χούφτας κα-πιταλιστών – παρασίτων.

Στη σημερινή εποχή υπάρχουν όλες οι αντικειμενικές προ-ϋποθέσεις, ώστε οι θυσίες για τη νίκη του σοσιαλισμού να εί-ναι οι λιγότερες δυνατές. Η εργατική τάξη αποτελεί την κοι-νωνική πλειοψηφία στις περισσότερες χώρες του πλανήτη.Διαθέτει πανίσχυρες μαζικές οργανώσεις και μόρφωση πολύμεγαλύτερη συγκριτικά με το παρελθόν. Τα σύγχρονα μέσαεπικοινωνίας είναι τόσο πολύ ανεπτυγμένα, που τα επανα-στατικά ρεύματα – όπως φάνηκε κύρια από το πρόσφατο ξε-δίπλωμα της Αραβικής επανάστασης, αλλά και από τη διεθνήεξάπλωση του κινήματος των «αγανακτισμένων» - είναι δυνατόνα μεταφερθούν από τη μια γωνιά του πλανήτη στην άλλη, μέ-σα σε λίγες ώρες. Αρκεί μονάχα να σπάσει ένας κρίκος στηδιεθνή καπιταλιστική «αλυσίδα», με τη νίκη της επανάστασηςσε μια χώρα! Τότε η επαναστατική σπίθα μπορεί να μετατρα-πεί σε πυρκαγιά, που θα εξαπλωθεί σε ολόκληρο τον πλανή-τη.

Οι πολιτικοί εκπρόσωποι και υπάλληλοι της τρόικας και τηςελληνικής άρχουσας τάξης εξ επαγγέλματος ειρωνεύονταισαν «ανέφικτη» κάθε προγραμματική πρόταση που στρέφεταιενάντια στα συμφέροντα των τραπεζιτών και των υπόλοιπωναρπακτικών του κεφαλαίου. Κάθε διεκδίκηση που αμφισβητείτα δεσμά των μισθωτών σκλάβων και της τεράστιας στρατιάςανέργων που αρχίζει να τρέφεται από τα αποφάγια της κοι-νωνίας, είναι για αυτούς τους καλούς χριστιανούς «λαϊκισμός»και «τυχοδιωκτισμός». Από τη δική τους πλευρά, ιστορικά,δεκάδες αριστερές ηγεσίες όταν έφθαναν κοντά στην εξουσία,έσπευδαν να «στρογγυλέψουν» και να «λογικέψουν» το πρό-γραμμά τους κάτω από την πίεση της αστικής τάξης, προσπα-θώντας επίσης να πείσουν τους εργαζόμενους ότι μια επανα-στατική αλλαγή στην κοινωνία δεν είναι ακόμα «εφικτή».

Τι είναι όμως τελικά στ’ αλήθεια πολιτικά και κοινωνικά εφι-κτό και τι όχι; Το εφικτό στην κοινωνία και την πολιτική δεν εί-ναι μια αφηρημένη έννοια. Είναι συνάρτηση των αντικειμενι-κών, υλικών παραγόντων που καθορίζουν την κοινωνική ζωήκαι του αποτελέσματος της ζωντανής διαπάλης που διεξάγε-ται ανάμεσα στις βασικές τάξεις της κοινωνίας, την αστικήκαι την εργατική.

Η εγκαθίδρυση μιας δημοκρατικά σχεδιασμένης, κοινωνι-κοποιημένης οικονομίας που θα ανοίξει τον δρόμο για το σο-σιαλισμό σε όλη την Ευρώπη είναι απόλυτα εφικτή σήμερα, για-τί οι παραγωγικές δυνάμεις στην Ελλάδα (η εργασία, η τεχνι-κή, η επιστήμη, η τεχνολογία κ. α) είναι επαρκώς ανεπτυγμέ-νες, ώστε να μπορούν να εξασφαλίσουν μια αξιοπρεπή δια-βίωση για κάθε εργαζόμενο άνθρωπο. Ενδεικτικά, το ΑΕΠ τηςΕλλάδας από το 1990 έως το 2008 αυξήθηκε πάνω από 6 φο-ρές. Όμως η βαθειά σημερινή κρίση του καπιταλισμού που τοέχει ήδη συρρικνώσει κατά 25% «κραυγάζει» ότι οι ανεπτυγ-μένες παραγωγικές δυνάμεις καταδικάζονται σε μαρασμό μέ-σα στα ασφυκτικά δεσμά των αστικών σχέσεων ιδιοκτησίας.

Ανέφικτη θα ήταν η ανατροπή του καπιταλισμού μόνο αν δενυπήρχε στην ελληνική κοινωνία η δύναμη που έχει συμφέρονκαι μπορεί να διασώσει τις σύγχρονες παραγωγικές δυνάμειςαπό την καπιταλιστικό μαρασμό. Αυτή όμως, όχι μόνο είναιυπαρκτή, αλλά είναι και αντικειμενικά πανίσχυρη. Είναι η ερ-γατική τάξη της Ελλάδας που με βάση τα επίσημα στοιχεία τωνεθνικών στατιστικών αρχών αποτελεί μια μεγάλη πλειοψηφίαστην κοινωνία, με περίπου 2,4 εκατομμύρια μισθωτούς, πουαντιπροσωπεύουν το 63,3% του συνόλου των απασχολούμε-νων. Αν σε αυτούς προσθέσουμε το 1,5 εκατομμύριο της εφε-δρικής στρατιάς των ανέργων και εκατοντάδες χιλιάδες «πα-ράνομους» μετανάστες που δεν καταγράφονται πουθενά,έχουμε ένα προλεταριακό κοινωνικό δυναμικό, που μαζί με ταεξαρτημένα οικογενειακά μέλη και τους απόμαχους της δου-λειάς διαμορφώνει μια σημαντική πλειοψηφία σε απόλυτουςαριθμούς στον ελλαδικό πληθυσμό.

Επιπρόσθετα, η εργατική τάξη της Ελλάδας βρίσκεται σήμερασ’ ένα ασύγκριτα ψηλότερο μορφωτικό επίπεδο απ’ ότι στοπαρελθόν και διαθέτει ισχυρές μαζικές οργανώσεις, που μπο-ρούν να επιβάλουν τη συλλογική της θέληση. Πιο ευνοϊκήαπό αυτή την αντικειμενική οικονομική και κοινωνική πραγ-ματικότητα για την έναρξη του σοσιαλιστικού μετασχηματισμούστην Ελλάδα δεν μπορεί να υπάρξει.

Είναι όμως πολιτικά εφικτή αυτή η ζωτική υπόθεση; Η τε-ράστια απήχηση του ΣΥΡΙΖΑ στην εργατική τάξη, που φανε-ρώνεται με τα πολύ υψηλά ποσοστά υποστήριξης που συγ-κεντρώνει στις μεγάλες πόλεις, είναι ένα εξαιρετικός δείκτηςγια της επαναστατικές πολιτικές δυνατότητες της παρούσαςπεριόδου, την ώρα που οι αστοί πολιτικοί εξαιτίας της βα-θιάς κρίσης του συστήματός τους, δεν μπορούν να δώσουν σταπαραδοσιακά κοινωνικά τους στηρίγματα, τους μικροαστούς,ούτε καν υποσχέσεις για μια επιβίωση με υποφερτές στερή-σεις.

Όλα αυτά δείχνουν ότι διαμορφώνονται οι αναγκαίες πολι-τικές προϋποθέσεις για την ανατροπή του καπιταλισμού και τηνέναρξη του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού στην Ελλάδα. ΟΣΥΡΙΖΑ αναδεικνύεται σε υποκειμενικό παράγοντα που μπο-ρεί να κάνει πολιτικά εφικτή τη μεγάλη, επαναστατική κοι-νωνική αλλαγή. Το μόνο που λείπει από αυτόν είναι το κα-τάλληλο, επαναστατικό πρόγραμμα. Αυτό όμως, κάθε άλλοπαρά ένα δευτερεύον ζήτημα αποτελεί. Αντίθετα, είναι σήμερατο πιο αποφασιστικό ζήτημα.

Το αναγκαίο επαναστατικό, σοσιαλιστικόπρόγραμμα για τον ΣΥΡΙΖΑ : 10 δέσμες μέτρων

Το αδιέξοδο του ελληνικού καπιταλισμού λαμβάνει εφιαλ-τικές διαστάσεις για την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκάστρώματα. Το ένα Μνημόνιο ισοπέδωσης του βιοτικού τους επι-πέδου διαδέχεται το άλλο, η ύφεση βαθαίνει, τα φορολογικάέσοδα καταρρέουν, οι στρατιές των φτωχών και των ανέργων

αυξάνονται, τα ασφαλιστικά ταμεία σε λίγο καιρό δεν θα μπο-ρούν να παράσχουν συντάξεις.

Μέσα σ’ αυτές τις δραματικές συνθήκες, η εργατική τάξη καιτα φτωχά λαϊκά στρώματα, έχοντας δώσει μαζικούς αγώνες πουανέπτυξαν και ριζοσπαστικοποίησαν την πολιτική τους συ-νείδηση, εναποθέτουν όλο και περισσότερο τις ελπίδες τουςγια την ίδια την επιβίωση στον ΣΥΡΙΖΑ. Απαιτούν από τον ΣΥ-ΡΙΖΑ να ετοιμαστεί άμεσα για να κυβερνήσει. Αυτή η προ-ετοιμασία όμως, δεν είναι ένα ψυχολογικό ζήτημα, αλλά πρώ-τα και πριν από όλα, είναι ζήτημα υιοθέτησης του κατάλληλουπρογράμματος εξουσίας.

Το πρόγραμμα αυτό περιλαμβάνει μέτρα που αν εφαρμο-στούν από μια επαναστατική κυβέρνηση στη εξουσία, είναι ικα-νά να οδηγήσουν στην ανατροπή του καπιταλισμού και στη θε-μελίωση του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού της κοινωνίας.

Σε αντίθεση με τα προγραμματικά πλαίσια που υπερασπίζουνσήμερα οι διάφορες πολιτικές ομάδες στην ηγεσία του ΣΥΡΙ-ΖΑ, τα οποία λιγότερο ή περισσότερο, σύμφωνα με την κλασ-σική ρεφορμιστική αντίληψη προσεγγίζουν τις στοιχειώδεις πο-λιτικές και ταξικές διεκδικήσεις των εργαζόμενων χωρισμένεςμε ένα «σινικό τείχος» από τον στρατηγικό στόχο, το πρό-γραμμα που ακολουθεί γεφυρώνει αυτές τις διεκδικήσεις με τονστρατηγικό σκοπό του σοσιαλισμού. Είναι δηλαδή ένα πρό-γραμμα επαναστατικό και μεταβατικό.

1. Διαγραφή του χρέους - άμεση κατάργηση των Μνημονίων και των μέτρων που επιβλήθηκαν από αυτά

Η εκδήλωση της διεθνούς κρίσης υπερπαραγωγής στον ελ-ληνικό καπιταλισμό εκτόξευσε στα ύψη το κρατικό χρέος. Αυ-τή η αυξητική τάση του χρέους εμφανίστηκε σε όλες τις κα-πιταλιστικές χώρες, σαν ένα κοινό σύμπτωμα της καπιταλι-στικής κρίσης. Το κρατικό χρέος εκτοξεύθηκε παγκόσμια, σεμεγάλο βαθμό εξαιτίας της συντονισμένης προκλητικής από-πειρας των αστικών κυβερνήσεων να διασωθούν οι τράπεζεςμε τεράστια ποσά από τους κρατικούς προϋπολογισμούς.

Οι έμμισθοι απολογητές των ελλήνων καπιταλιστών απο-δίδουν το υπέρογκο κρατικό χρέος της χώρας στους «δημόσιουςυπαλλήλους» και στο «πελατειακό», «κομματικό» κράτος. Αυ-τή όμως είναι μια διαστρεβλωμένη και ψευδής εικόνα τηςπραγματικότητας. Σε μια ταξική κοινωνία το κράτος δεν είναιουδέτερο. Είναι το κράτος της άρχουσας τάξης. Όλες οι στρε-βλώσεις του σύγχρονου ελληνικού κράτους αντανακλούν τηνδιαμορφωμένη ιστορικά φύση και νοοτροπία της ελληνικήςάρχουσας τάξης.

Ακόμα και οι αυξημένες προσλήψεις στο κράτος σε ορισμέ-νες φάσης κατά την περίοδο της μεταπολίτευσης, σε τελικήανάλυση υπηρέτησαν την ανάγκη να διασφαλιστεί η σταθε-ρότητα του καπιταλισμού, με δεδομένη τη διαχρονική απρο-θυμία των ελλήνων αστών να προβούν σε σοβαρές παραγωγικέςεπενδύσεις που θα δημιουργούσαν μαζικά νέες θέσεις εργα-σίας.

Οι αληθινές σπατάλες που διόγκωσαν το τέρας του χρέουςήταν άλλες. Ήταν καταρχήν, όλες όσες έγιναν εξαιτίας τουπαρασιτικού οικονομικού ρόλου της ελληνικής άρχουσας τά-ξης. Οι έλληνες αστοί ήταν διαχρονικά στηριγμένοι στο κρα-τικό χρήμα πολύ περισσότερο από τις άρχουσες τάξεις στονυπόλοιπο αναπτυγμένο καπιταλιστικό κόσμο. Έβλεπαν πάντατο κράτος σαν τη βασική πηγή γρήγορου και εύκολου κέρδουςμέσα από τις υπερτιμολογημένες μεγάλες κρατικές προμή-θειες και εργολαβίες, τις απευθείας «επενδυτικές» επιδοτή-σεις, τις φοροαπαλλαγές και την προκλητική κρατική ανοχήστην φοροδιαφυγή.

Επίσης, μια σειρά από άλλες παρασιτικές δαπάνες που απο-δεικνύουν τον ταξικό και φαύλο χαρακτήρα του αστικού κρά-τους, προσέθεσαν διαχρονικά ένα μεγάλο όγκο κρατικών χρε-ών. Οι παχυλές αμοιβές και τα «έξοδα διαφθοράς» μιας ολό-κληρης στρατιάς υψηλόβαθμων κρατικών και κυβερνητικώνστελεχών. Οι στρατιωτικές δαπάνες με τις υπερτιμολογήσειςκαι της μίζες για την αγορά πανάκριβων εξοπλισμών. Οι γενι-

KEIMENA ΣΥΜΒΟΛΗΣΣΕΛ.

47

1o ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜκότερες δαπάνες συντήρησης ενός στρατού δομημένου στηναντιμετώπιση του «εσωτερικού εχθρού» και υποταγμένουστους πολυδάπανους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς του ΝΑ-ΤΟ. Οι αυξημένες δαπάνες για τα σώματα ασφαλείας στο βω-μό της διατήρησης ενός πολυάριθμου και καλά εξοπλισμένουμηχανισμού καταστολής των αγώνων του εργαζόμενου λαού.Οι μισθολογικές δαπάνες του κλήρου, οι ποικίλες χρηματο-δοτήσεις, αλλά και μια σειρά προκλητικών φοροαπαλλαγώνστην Εκκλησία. Όλα αυτά, δημιούργησαν μια αυξημένη τάσηγια κρατικό δανεισμό, ο οποίος τις περισσότερες φορές, με τοναδιαφανή και ληστρικό του χαρακτήρα προς όφελος των εγ-χώριων και ξένων τραπεζών, πολλαπλασίαζε το χρέος.

Μετά από 2 Μνημόνια, Μεσοπρόθεσμα, «PSI» και ένα «επι-τυχημένο» πρόγραμμα επαναγοράς ομολόγων, το κρατικό χρέ-ος είναι μεγαλύτερο από τη στιγμή εμφάνισης της κρίσης, τό-σο σε απόλυτους αριθμούς, όσο και σαν ποσοστό επί του ΑΕΠ.Το 2009 το κρατικό χρέος της Ελλάδας βρισκόταν στα 298,5 δισ.ευρώ και στο 128,9% του ΑΕΠ. Στο τέλος του 2013 με βάσητις προβλέψεις του ΔΝΤ αναμένεται να διαμορφωθεί στα 330δισ ευρώ και στο 178,5% του ΑΕΠ. Αυτά είναι τα αποτελέσματατης «σωτηρίας» της χώρας από τους συνασπισμένους δανει-στές της.

Όσο διατηρείται αυτό το τεράστιο βάρος πάνω στις πλάτεςτου ελληνικού λαού δεν μπορεί να γίνει πράξη κανένα πραγ-ματικό βήμα κοινωνικής προόδου. Το στοιχειώδες καθήκον μιαςεπαναστατικής, σοσιαλιστικής κυβέρνησης είναι να απαλλά-ξει την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα από αυ-τό το άθλιο βάρος παρασιτικών και ληστρικών «υποχρεώσεων»που φόρτωσαν πάνω στις πλάτες τους οι αστικές κυβερνή-σεις.

Η επαναστατική, σοσιαλιστική κυβέρνηση πρέπει άμεσα ναπάρει τα ακόλουθα μέτρα:

α) Διαγραφή του χρέους του ελληνικού κράτους με πα-ράλληλη:

Αποζημίωση των μικρο-ομολογιούχων σε ύψος που θαδιαμορφώνεται ανάλογα με την οικονομική τους κατά-σταση.

Εξασφάλιση επαρκούς χρηματοδότησης στα ελληνικάασφαλιστικά ταμεία που κατέχουν ομόλογα του ελληνικούκράτους για να μην κινδυνεύσει η βιωσιμότητα τους.

Ρύθμιση κατόπιν αμοιβαίας συνεννόησης και συμφωνίαςτου χρέους που κατέχουν ξένοι ασφαλιστικοί φορείς ερ-γαζόμενων.

Άμεση εξόφληση όλων των οφειλών του κράτους προςεργαζόμενους, άνεργους, συνταξιούχους, ελεύθερουςεπαγγελματίες και μικρούς επιχειρηματίες και αυτών πουσυνδέονται με τη στοιχειώδη λειτουργία των υπηρεσιώνΠαιδείας, Υγείας, Πρόνοιας και Κοινωνικής Ασφάλισης.

β) Άμεση ακύρωση με μια ενιαία νομοθετική πράξη τωνδανειακών συμβάσεων με την τρόικα, των Μνημονίων καιόλων των μέτρων που επιβλήθηκαν από αυτά (χαράτσια,αυξήσεις φόρων, μειώσεις μισθών, συντάξεων, επιδομά-των, ιδιωτικοποιήσεις κλπ).

Τα μέτρα αυτά θα σηματοδοτήσουν μια τεράστια ελάφρυν-ση για τον εργαζόμενο λαό. Αναπόφευκτα θα προκαλέσουν τηναυτόματη διακοπή χρηματοδότησης από την τρόικα, έναν γε-νικευμένο οικονομικό πόλεμο από το ντόπιο και ξένο κεφάλαιοκαι την ώθηση της Ελλάδα εκτός ευρώ. Σε αυτές τις συνθήκες,τα κρατικά έσοδα για τις κοινωνικά ζωτικές δαπάνες (μισθοί,επιδόματα, συντάξεις, σχολεία, νοσοκομεία), κάθε άλλο πα-ρά είναι εξασφαλισμένα. Ο μόνος τρόπος για να εξασφαλι-στούν άμεσα, είναι η ταυτόχρονη εφαρμογή των υπόλοιπωνμέτρων που αναφέρονται σε αυτό το πρόγραμμα.

2. Βαριά φορολογία στο μεγάλο κεφάλαιο και τον πλούτο

Η Ελλάδα έχει τα λιγότερα φορολογικά έσοδα μεταξύ τωναναπτυγμένων χωρών της ΕΕ και συγκρίνεται μόνο με τις πιουπανάπτυκτες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Η φορολογι-κή ασυλία του μεγάλου κεφαλαίου και των πλουσίων είναι η αι-

τία για αυτή την κατάσταση. Ταυτόχρονα, αυτός είναι έναςαπό τους πιο αποφασιστικούς παράγοντες που οδήγησαν στηνυπερχρέωση του ελληνικού κράτους.

Ο συντελεστής φορολόγησης των εταιρικών κερδών από49% που ήταν το 1989 έπεσε στο ασήμαντο 20% το 2010. Εν-δεικτικά, μεταξύ 2000 και 2007 είχαμε μείωση των εσόδων απότη φορολόγηση νομικών προσώπων από 4,1% στο 2,6% τουΑΕΠ, σε μια χρονική περίοδο που τα κέρδη των επιχειρήσεωνστην Ελλάδα είχαν απογειωθεί, καταλαμβάνοντας την πρώτηθέση στην Ευρώπη.

Σύμφωνα με το «Παγκόσμιο Δίκτυο Φορολογικής Δικαιοσύ-νης», οι ελληνικών συμφερόντων εταιρείες «off-shore» ξε-περνούν τις 10. 000 και διακινούν περί τα 500 δισ. ευρώ. Οιπανίσχυροι Έλληνες εφοπλιστές το Μάρτιο του 2012 κατείχαν3. 760 πλοία, δηλαδή το 15% της παγκόσμιας χωρητικότητας,αλλά για λόγους φορο-αποφυγής, μόνο 862 από αυτά έφεραντην ελληνική σημαία («Η Καθημερινή»,15/4/2012). Κι όλα αυ-τά, την ώρα που υπάρχουν 58 διαφορετικές φοροαπαλλαγέςγια το ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο.

Από την άλλη πλευρά, η Ελλάδα κατέχει μια από τις υψη-λότερες θέσεις στη συμβολή της έμμεσης φορολογίας - πουεπιβαρύνει κύρια τους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκάστρώματα - στα συνολικά φορολογικά έσοδα. Το ποσοστό τωνέμμεσων φόρων ξεπερνά το 60% των φορολογικών εσόδων,ενώ ο μέσος όρος της Ευρωζώνης είναι μόλις στο 36,2%.

Τα πιο επείγοντα φορολογικά μέτρα που πρέπει να λάβει ηκυβέρνηση της Αριστεράς είναι τα ακόλουθα:

α) Για να διεκδικηθούν όσα έχουν κλαπεί από τον ελ-ληνικό λαό με τη φορολογική ασυλία και τη φοροδιαφυ-γή του μεγάλου κεφαλαίου και των κατόχων μεγάλων πε-ριουσιών, απαιτείται απαραίτητα η μέθοδος της αναδρο-μικής φορολόγησης. Τυπικά, σύμφωνα με το άρθρο 78του Συντάγματος η αναδρομική επιβολή φόρου απαγο-ρεύεται. Ωστόσο η επίκλησή του άρθρου αυτού δεν ευ-σταθεί, καθώς η κατάσταση που επικρατεί διαχρονικάστη χώρα παραβιάζει ένα άλλο και μάλιστα θεμελιώδες άρ-θρο του Συντάγματος, το άρθρο 4, που ορίζει ότι «Οι Έλ-ληνες πολίτες συνεισφέρουν στα δημόσια βάρη ανάλογαμε τις δυνάμεις τους».

Έτσι λοιπόν, συγκεκριμένα για να συγκεντρωθεί άμεσαένα ποσό ίσο με το πρωτογενές έλλειμμα που θα προκύ-ψει από την κατάργηση των φορολογικών επιβαρύνσεωντου Μνημονίου (χαράτσια, αυξήσεις ΦΠΑ, μειώσεις αφο-ρολογήτου ορίου κλπ) πρέπει να επιβληθεί:

Ενιαία έκτακτη αναδρομική φορολόγηση επί του συνο-λικού όγκου των κερδών των 200 εν ενεργεία μεγαλύτε-ρων εταιρειών που δραστηριοποιούνται στη χώρα, απότην ημερομηνία εισόδου της στην Ευρωζώνη μέχρι το χρο-νικό σημείο εισόδου στην ύφεση (2001-2008).

Έκτακτη αναλογική, αναδρομική φορολόγηση όλωνόσων μέσα στο ίδιο διάστημα απέκτησαν μεγάλη κινητή ήακίνητη περιουσία.

β) Επαναφορά του συντελεστή φορολόγησης του με-γάλου κεφαλαίου στο 45% και κατάργηση κάθε φοροα-παλλαγής στις μεγάλες επιχειρήσεις.

γ) Επιβολή κλιμακούμενου συντελεστή φόρου εισοδή-ματος κάθε πηγής από 40% έως και 75% για ατομικά ει-σοδήματα 40. 000 ευρώ και άνω ετησίως.

δ) Επιβολή κλιμακούμενου συντελεστή φόρου μεγάληςακίνητης περιουσίας σε ιδιοκτήτες ακινήτων με αντικει-μενική αξία 400. 000 ευρώ και άνω, καθώς και για ακίνη-τα που εμφανίζονται να ανήκουν σε «off-shore» εταιρεί-ες, σε ύψος που θα διαμορφώνεται σε ετήσια βάση μεκριτήριο τις ανάγκες ενός κρατικού προγράμματος κατα-σκευής εργατικών κατοικιών.

ε) Κατάργηση των έμμεσων φόρων (ΦΠΑ, ΕΦΚ κ. λπ. )στα βασικά είδη διατροφής, στα οικιακά τιμολόγια ενέρ-γειας, ύδρευσης και τηλεπικοινωνιών και στο πετρέλαιοθέρμανσης.

ζ) Αύξηση του αφορολόγητου ορίου στα 40. 000 ευρώ

για κάθε ζευγάρι και επιπλέον 5. 000 ευρώ για κάθε παι-δί.

η) Σε περίπτωση αποκάλυψης φοροδιαφυγής:για τις μεγάλες επιχειρήσεις πρέπει να επιβάλλεται

απαλλοτρίωση χωρίς αποζημίωση. για τους έχοντες μεγάλα εισοδήματα και τους κατόχους

μεγάλων περιουσιών πρέπει να επιβάλλεται πλήρης δή-μευση των περιουσιακών τους στοιχείων.

για τις άλλες κατηγορίες φορολογουμένων πρέπει ναεπιβάλλονται ποινές που θα κυμαίνονται από βαριά πρό-στιμα μέχρι τη δήμευση περιουσιακών στοιχείων, ανάλο-γα με την οικονομική τους κατάσταση.

θ) Ποινικοποίηση της εισφοροδιαφυγής. Απαλλοτρίω-ση χωρίς αποζημίωση των μεγάλων επιχειρήσεων που δενκαταβάλουν τις προβλεπόμενες εισφορές, βαριά πρό-στιμα και κατασχέσεις περιουσιακών στοιχείων για τα αν-τίστοιχα αδικήματα των ιδιοκτητών μικρών και μεσαίωνεπιχειρήσεων.

ι) Είναι ουτοπικό να πιστεύει κανείς ότι την εκτεταμέ-νη φοροδιαφυγή, αλλά και τις άλλες απάτες του κεφα-λαίου, μπορεί να αντιμετωπίσει μόνο «η πολιτική βού-ληση» μιας κυβέρνησης. Επίσης, κανένα πρακτικό βήμα δενπρόκειται να γίνει με την απόπειρα «να δουλέψουν σωστά»οι διεφθαρμένοι και διάτρητοι φορολογικοί μηχανισμοί τουσημερινού κράτους.

Η επαναστατική, σοσιαλιστική κυβέρνηση χρειάζεταινα θεσμοθετήσει άμεσα τον εργατικό έλεγχο. Σε κάθε με-γάλη επιχείρηση πρέπει να διεξάγεται στο εξής, εξονυ-χιστικός διαχειριστικός έλεγχος από εκλεγμένες επιτρο-πές των εργαζόμενων που δουλεύουν σε αυτή, με τη βοή-θεια αφοσιωμένων στο εργατικό κίνημα ειδικών. Οι επι-τροπές αυτές πρέπει να έχουν πρόσβαση σε ένα ενιαίοηλεκτρονικό σύστημα κεντρικής καταχώρησης και δια-σταύρωσης στοιχείων, το οποίο προϋποθέτει την άμεσηδημιουργία ενός περιουσιολογίου.

3. Εργατικός έλεγχος: το αντίδοτο στις απάτες του κεφαλαίου και στην ακρίβεια

Οι υπάρχοντες «ελεγκτικοί» μηχανισμοί του αστικού κράτουςλειτουργώντας με γραφειοκρατικό, αδιαφανή και ανεξέλεγκτοαπό την κοινωνία τρόπο, προστατεύουν με το «αζημίωτο» τα«μυστικά» των μεγάλων βιομηχανικών και εμπορικών επιχει-ρήσεων. Οι λογαριασμοί ανάμεσα στο μεμονωμένο καπιταλι-στή και την κοινωνία παραμένουν ένα πρακτικά, αλλά και θε-σμικά κατοχυρωμένο μυστικό του καπιταλιστή.

Η επαναστατική, σοσιαλιστική κυβέρνηση πρέπει να δώσειάμεσα στους εργαζόμενους το δικαίωμα να φτάσουν στα «άδυ-τα» της επιχείρησης για την οποία κοπιάζουν καθημερινά. Νααποκαλύψουν όλα τα «μυστικά» της επιχείρησης, του ομίλου,του κλάδου τους και τελικά της εθνικής οικονομίας σαν σύνολο.Το μέσο για να εκπληρωθεί αυτό το ζωτικό καθήκον είναι ο ερ-γατικός έλεγχος.

Η κυβέρνηση πρέπει να λάβει σχετικά με αυτό το αποφασι-στικό ζήτημα τα ακόλουθα μέτρα:

α) Κατάργηση του «εμπορικού μυστικού» και του «τρα-πεζικού απορρήτου», θεσμών μέσω των οποίων οι καπι-ταλιστές κρύβουν τις απάτες και την απληστία τους, όχιαπό τους ανταγωνιστές τους, αλλά από την ίδια την κοι-νωνία.

β) Νομοθέτηση του εργατικού ελέγχου στις επιχειρή-σεις. Φορείς του εργατικού ελέγχου πρέπει να είναι οιεκλεγμένες και ανακλητές επιτροπές εργαζόμενων, μετη βοήθεια αφοσιωμένων στο εργατικό κίνημα ειδικευ-μένων και επιστημόνων, όμως με την ιδιότητα του συμ-βούλου και όχι του «τεχνοκράτη».

γ) Ο εργατικός έλεγχος πρέπει να εκτείνεται σε όλα τααποφασιστικά επίπεδα λειτουργίας των επιχειρήσεωνόπως οι προμήθειες υλικών και πρώτων υλών, η διαχείρισητων χρημάτων (δάνεια – επενδύσεις – κέρδη), η επεξερ-γασία των προϊόντων (σχεδιασμός – παραγωγή) και η διά-

ΣΕΛ.

48

θεσή τους, για την αποφυγή υπερτιμολογήσεων και υπο-τιμολογήσεων.

δ) Το πεδίο στο οποίο επίσης, μπορεί να δώσει σημαν-τικά αποτελέσματα ο εργατικός έλεγχος είναι η καπιτα-λιστική μάστιγα της ακρίβειας. Την ώρα που το βιοτικό επί-πεδο της εργατικής τάξης τσακίζεται, οι τιμές μένουναμετάβλητες σαν αποτέλεσμα του ασφυκτικού ελέγχου τωνβασικών κλάδων της οικονομίας από συγκεκριμένα μο-νοπώλια και ολιγοπώλια.

Οι διεφθαρμένες, γραφειοκρατικές και ανεξέλεγκτεςυπηρεσίες του αστικού κράτους δεν μπορούν να διεξάγουνέναν αποτελεσματικό έλεγχο στις τιμές. Είναι αποφασι-στικής σημασίας ζήτημα να κατακτηθεί η δυνατότητα ναδιεισδύσει το βλέμμα της εργαζόμενης κοινωνίας στηνπηγή της ακρίβειας, δηλαδή στα μεγάλα βιομηχανικά μο-νοπώλια, για να αποδείξει και να αναδείξει την κερδο-σκοπία των καπιταλιστών. Γι’ αυτό ο εργατικός έλεγχοςπρέπει να γίνει η βασική μέθοδος ελέγχου των τιμών.

Έναν ουσιαστικό έλεγχο των τιμών στα καρτέλ πουεφαρμόζουν «εναρμονισμένες πρακτικές» μπορούν νατον εγγυηθούν μόνο οι εκλεγμένες επιτροπές εργατώνστα εργοστάσια, συνδεδεμένες με ειδικές επιτροπές ελέγ-χου των τιμών που θα αποτελούνται από όλους αυτούς πουσαν καταναλωτές υφίστανται μαζί με τους εργάτες τιςεπιπτώσεις από την ακρίβεια, δηλαδή τους εργαζόμε-νους αγρότες, τους βιοτέχνες και τους μικροκαταστημα-τάρχες. Μέσα από αυτόν τον τρόπο, οι εργάτες θα δεί-ξουν στα υπόλοιπα φτωχά λαϊκά στρώματα ότι η πραγμα-τική αιτία για την υψηλές τιμές βρίσκεται μόνο στα υπερ-βολικά κέρδη των καπιταλιστών και στις σπατάλες τηςκαπιταλιστικής αναρχίας (διαφήμιση κ. λπ).

ε) Για να είναι αποτελεσματική η δουλειά τους, οι επι-τροπές εργατικού ελέγχου πρέπει να επεκτείνονται απότη μεμονωμένη επιχείρηση σε ολόκληρο τον κλάδο καισε εθνικό επίπεδο. Οι επιτροπές των μεμονωμένων επι-χειρήσεων, θα πρέπει να εκλέξουν σε συνδιασκέψεις επι-τροπές ομίλων, κλάδων και τέλος μια Πανελλαδική Επι-τροπή Εργατικού Ελέγχου. Η Πανελλαδική Επιτροπή πρέ-πει να γνωστοποιεί ενώπιων του λαού τα πορίσματά της,ξεκαθαρίζοντας ποια είναι τα εισοδήματα και ποιες οιδαπάνες της κοινωνίας, ποιο είναι το μερίδιο που οικειο-ποιούνται οι καπιταλιστές σαν άτομα και η τάξη τους σανσύνολο από το εθνικό εισόδημα. Πρέπει να ξεσκεπάσει τιςαπάτες των τραπεζών, των μεγάλων καπιταλιστικών ομί-λων και να παρουσιάσει δημόσια τα πορίσματά της, πουπρέπει να είναι δεσμευτικά για την κυβέρνηση.

Η εφαρμογή ενός γνήσιου και δημοκρατικού εργατικούελέγχου θα αποκαλύψει τον παρασιτικό ρόλο των καπι-ταλιστών βοηθώντας τις πλατιές λαϊκές μάζες να συνει-δητοποιήσουν την ανάγκη για ένα άλλο οικονομικό μον-τέλο, συνειδητού σχεδιασμού και ελέγχου της οικονο-μίας. Επίσης ο γνήσιος εργατικός έλεγχος αποτελεί το πιοπολύτιμο μέσο εκπαίδευσης των εργαζόμενων για το πώςμπορεί να διοικηθεί μια δημοκρατικά σχεδιασμένη, κοι-νωνικοποιημένη οικονομία.

4. Πως θα εξασφαλισθεί μια θέση εργασίας για κάθε άνεργο

Η μεγαλύτερη μάστιγα για τη ζωή εκατομμυρίων εργαζόμε-νων ανθρώπων είναι η ανεργία. Η συντριπτική πλειοψηφίατων εξαθλιωμένων ανέργων στρέφεται στην εκλογική υπο-στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ και περιμένει από την κυβέρνηση που θασχηματίσει ένα και μόνο πράγμα : την εξασφάλιση μιας θέσηςεργασίας, την εξασφάλιση μιας θέσης στην ίδια τη ζωή. Αυ-τό μπορεί να επιτευχθεί μόνο αν γίνει πράξη το ιστορικόαίτημα του εργατικού κινήματος για την Κινητή κλίμακαωρών εργασίας, δηλαδή για τη μείωση του εργασίμου χρό-νου όσο απαιτείται για να βρουν δουλειά όλοι οι άνεργοι!

Ασφαλώς οι απολογητές της άρχουσας τάξης θα επικαλε-

στούν το «ανέφικτο» αυτού του αιτήματος. Οι μισοκατε-στραμμένοι από την κρίση καπιταλιστές θα παραπονεθούνότι δεν υπάρχουν λεφτά για προσλήψεις. Η κυβέρνηση στο βαθ-μό που είναι πραγματικά επαναστατική και αυθεντικός εκ-φραστής των συμφερόντων της εργατικής τάξης θα πρέπεινα αντιμετωπίσει την αδυναμία του καπιταλισμού να εξα-σφαλίσει την ίδια την ύπαρξη των μισθωτών του σκλάβων, σανμια ζωντανή απόδειξη της ανάγκης - στηριγμένη στην οργα-νωμένη εργατική τάξη - να πάρει τα απαραίτητα μέτρα για νατον συντρίψει! Πρέπει λοιπόν να λάβει τα ακόλουθα μέτραγια το ξερίζωμα της ανεργίας:

α) Σε συνεργασία με τα συνδικάτα και την ΠανελλαδικήΕπιτροπή Εργατικού Ελέγχου, η κυβέρνηση πρέπει να συν-δέσει τους εργαζόμενους με τους άνεργους σε μια αδιά-σπαστη αλληλεγγύη. Από κοινού πρέπει να διεξάγουν μιααναλυτική εθνική απογραφή των υπαρχόντων θέσεων ερ-γασίας, των διαθέσιμων για δουλειά ανέργων κατά ειδι-κότητα, των επιχειρήσεων που έχουν κλείσει από τηνέναρξη της κρίσης και των διαθέσιμων πόρων για την άμε-ση έναρξη ενός προγράμματος δημόσιων και κοινωφελώνέργων.

Ο σκοπός της εθνικής αυτής απογραφής θα πρέπει να εί-ναι η κατανομή όλων των διαθέσιμων εργατικών χεριών πουυπάρχουν στη χώρα στις ενεργές θέσεις εργασίας και σεαυτές που θα ανοίξουν με το πρόγραμμα δημόσιων κοι-νωφελών έργων, καθώς και με το άμεσο ξαναρχίνισμα τηςδουλειάς στις επιχειρήσεις που έκλεισαν μέσα στην κρί-ση. Οι ώρες εργασίας θα πρέπει να μειωθούν ενιαία, όσοαπαιτείται για να μην μείνει κανείς χωρίς μια θέση εργα-σίας. Ανεξάρτητα από το μέγεθος της μείωσης των ωρώνεργασίας, οι μισθοί θα πρέπει να μείνουν σταθεροί.

β) Οι μεγάλες ιδιωτικές επιχειρήσεις που προβαίνουν σεαπολύσεις ή αρνούνται να συμμορφωθούν με το εθνικόσχέδιο προσλήψεων και την Κινητή κλίμακα ωρών εργα-σίας θα πρέπει να απαλλοτριώνονται χωρίς αποζημίωση.

γ) Οι εργαζόμενοι θα πρέπει να ενθαρρύνονται από τηνκυβέρνηση, στη βάση ενός κατάλληλου νέου νομικούπλαισίου, να καταλαμβάνουν τις μεγάλες επιχειρήσειςπου κλείνουν και να τις επαναλειτουργούν οι ίδιοι, ανα-λαμβάνοντας τη διοίκηση και τη διαχείριση με τη βοή-θεια ειδικευμένων και επιστημόνων συμβούλων. Η κυ-βέρνηση θα πρέπει αμέσως να διαμορφώσει ένα χρονο-διάγραμμα κοινωνικοποίησης αυτών των επιχειρήσεωνκαι ένταξής τους σε ενιαίους κοινωνικοποιημένους φορείςκατά κλάδο παραγωγής.

δ) Οι εργαζόμενοι που χάνουν τη δουλειά τους επειδήκλείνει μια μικρή επιχείρηση, πρέπει να μπαίνουν σε κα-τάλογο προτεραιότητας για να εργαστούν στο πρόγραμμαδημόσιων και κοινωφελών έργων.

ε) Στους εργαζόμενους που χάνουν τη δουλειά τουςεπειδή κλείνει μια μεσαία επιχείρηση θα πρέπει να δίνε-ται στήριξη (φθηνή πίστη, παραγγελίες κλπ) για να την ξα-ναλειτουργήσουν συλλογικά οι ίδιοι και παράλληλα ναπρέπει να τους δοθούν κίνητρα κρατικής χρηματοδότησηςγια να τη συνενώσουν με άλλες ομοειδείς επιχειρήσεις,όμως κάτω από τη διοίκηση και τον έλεγχο του κράτους.

ζ) Μέχρι την επιτυχή ολοκλήρωση του εθνικού σχεδίουένταξης όλων των ανέργων σε θέσεις εργασίας, το επίδομαγια τους ανέργους θα πρέπει να διαμορφωθεί στο 80% τουβασικού μισθού, να χορηγείται σε όλους τους άνεργουςανεξάρτητα των χρόνων προϋπηρεσίας και για όλη τηδιάρκεια της ανεργίας, με υποχρέωση για την προσφοράκοινωφελούς εργασίας αν υπάρξει κοινωνική ανάγκη, μεμειωμένα ωράρια συγκριτικά με τα ισχύοντα για τους ερ-γαζόμενους.

Τα παραπάνω μέτρα αποτελούν τα μόνα που μπορούν ναεγγυηθούν μια αποφασιστική απάντηση στη μάστιγα της ανερ-γίας. Από τη φύση τους αποτελούν πρακτικά βήματα στην κα-τεύθυνση της εγκαθίδρυσης μιας κεντρικά σχεδιασμένης, κοι-

νωνικοποιημένης οικονομίας. Η μόνη σταθερή και οριστική λύ-ση για τη μάστιγα της ανεργίας βρίσκεται στην πλήρη εγκαθί-δρυση αυτού του οικονομικού μοντέλου, που αποτελεί με τησειρά του την πύλη περάσματος στον σοσιαλιστικό μετασχη-ματισμό της κοινωνίας.

5. Κοινωνικοποίηση του τραπεζικού συστήματοςΗ κερδοσκοπική απληστία των ελλήνων τραπεζιτών, τους

ώθησε να συγκεντρώσουν ένα μεγάλο ποσοστό ελληνικούχρέους στα χέρια τους για να εκμεταλλευτούν τα υψηλά επι-τόκια δανεισμού της χώρας. Όταν η κρίση βάθυνε και οδήγη-σε στην δραστική περικοπή της αξίας των ελληνικών ομολό-γων, οι μικρο-ομολογιούχοι υποχρεώθηκαν να υποστούν τις ζη-μιές, αναλαμβάνοντας το κόστος του ρίσκου της επιλογήςτους. Οι έλληνες τραπεζίτες όμως, δεν πλήρωσαν κανένα κό-στος και βλέπουν τις τράπεζές τους να ανακεφαλαιοποιούν-ται με χρήματα που χρεώνονται από την τρόικα στους εργα-ζόμενους φορολογούμενους.

Η κυβέρνηση θα πρέπει να αφαιρέσει ολοκληρωτικά τις τρά-πεζες από τα χέρια των αρπακτικών του κεφαλαίου, που σή-μερα διαχειρίζονται καταθέσεις ύψους περίπου 165 δις ευρώ.Αυτό θα γίνει πράξη με τα ακόλουθα μέτρα:

α) Κοινωνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος. Όλεςοι τράπεζες πρέπει να περάσουν 100% στην ιδιοκτησία τουκράτους, με αποζημιώσεις μόνο για τους μικρομετόχους- μικροεισοδηματίες και να συγχωνευθούν σε μια ενιαίακρατική τράπεζα. Με την ίδρυσή της θα δημιουργηθείένα ενιαίο στρατηγείο για τον ορθολογικό σχεδιασμό τωνεπενδύσεων και των πιστώσεων, στην υπηρεσία της ερ-γαζόμενης κοινωνίας. Ένα πολύτιμο όργανο σχεδιασμούολόκληρης της οικονομίας.

β) Η προπαγάνδα των αστών που ταυτίζουν την κοινω-νικοποίηση με την «κομματοκρατία» και τους διορισμέ-νους από την κυβέρνηση διοικητές που «θα διοικούν ρου-σφετολογικά και με αδιαφάνεια εμποδίζοντας την παρο-χή δανείων στους πολίτες» είναι πλήρως παραπλανητική.Χρησιμοποιεί τις πιο αρνητικές πλευρές της διεφθαρμέ-νης και γραφειοκρατικής λειτουργίας των ελληνικών κρα-τικών τραπεζών τη δεκαετία του 1980, για να δυσφημίσειτην έννοια της κοινωνικοποίησης.

Όμως εκείνο το μοντέλο δεν είχε καμία σχέση με την κοι-νωνικοποίηση. Η αυθεντική κοινωνικοποίηση επιβάλειένα σύστημα διοίκησης που θεσμοθετεί τον δημοκρατικόέλεγχο του τραπεζικού συστήματος από τους εργαζόμε-νους. Η σύνθεση της διοίκησης πρέπει να είναι: 1/3εκλεγμένοι εκπρόσωποι των εργαζόμενων στις τράπεζες,1/3 εκπρόσωποι των συνδικάτων και της ΠανελλαδικήςΕπιτροπής Εργατικού Ελέγχου και 1/3 εκπρόσωποι απότην εκλεγμένη κυβέρνηση.

γ) Η κοινωνικοποίηση είναι ο μόνος δρόμος για να εγ-γυηθεί η επαναστατική, σοσιαλιστική κυβέρνηση τις κα-ταθέσεις και τις οικονομίες των εργαζόμενων και φτωχώνλαϊκών στρωμάτων και να τις αποσπάσει από την ομηρίατων αδίστακτων «λύκων» του κεφαλαίου. Μόνο αυτή η λύ-ση μπορεί να εξασφαλίσει την παροχή των αναγκαίωνφθηνών πιστώσεων για τους εργαζόμενους, τους μικρο-κτηματίες, τους μικρέμπορους και τα νοικοκυριά που τιςέχουν ανάγκη.

Η ενιαία κρατική τράπεζα θα είναι ικανή να δημιουργήσειπολύ πιο ευνοϊκούς όρους για τους μικρούς καταθέτεςαπ’ ότι οι ιδιωτικές τράπεζες. Η απαλλαγή από τα γιγάν-τια υπερκέρδη των καπιταλιστών τραπεζιτών και τα εξω-φρενικά «bonus» των τραπεζικών στελεχών θα μπορέσεινα κάνει εφικτή τη μείωση των επιτοκίων, που θα περιο-ριστούν στα απαραίτητα έξοδα των τραπεζικών λειτουρ-γιών.

δ) Η ενιαία κρατική τράπεζα θα πρέπει άμεσα να προ-χωρήσει σε ένα γενναίο «κούρεμα» των χρεών για τηνεργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, σε ποσοστόίσο με την απώλεια του εισοδήματός τους από την έναρ-ξη της κρίσης.

ΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣΣΕΛ.

49

1o ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜΗ κοινωνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος που διευ-

θύνει σήμερα ολόκληρη την οικονομία είναι αντικειμενικά τοπρώτο βήμα για την εγκαθίδρυση μιας κοινωνικοποιημένης,σχεδιασμένης οικονομίας και είναι άρρηκτα δεμένο με τηνκοινωνικοποίηση του συνόλου των βασικών μοχλών τη οικο-νομίας.

6. Κοινωνικοποίηση των μοχλών της οικονομίαςκαι κεντρικός, δημοκρατικός σχεδιασμός

Η επαναστατική, σοσιαλιστική κυβέρνηση με τον ερχομότης στην εξουσία θα κατέχει τις θέσεις στα υπουργεία, αλλάτην πραγματική εξουσία θα συνεχίζει να την κρατά στα χέριατης η αστική τάξη και οι ξένοι ιμπεριαλιστές, πάτρωνες της.Ο πιο βασικός πυλώνας αυτής της εξουσίας είναι ο έλεγχος τηςοικονομικής ζωής της χώρας. Αν η κυβέρνηση δεν αμφισβη-τήσει ριζικά αυτόν τον έλεγχο εφαρμόζοντας ένα σχέδιο πουθα εγκαθιδρύει τον κοινωνικό έλεγχο στους βασικούς μοχλούςτης οικονομίας, τότε κανένα πραγματικό βήμα κοινωνικήςπροόδου δεν θα μπορεί να πραγματοποιηθεί. Ο καλύτεροςόρος για να αποδοθεί η ουσία ενός τέτοιου οικονομικού προ-γράμματος είναι ο όρος κοινωνικοποίηση.

Η κοινωνικοποίηση επιφέρει μια ριζική και όχι τυπική αλλαγήστο ιδιοκτησιακό καθεστώς και στη λειτουργία μιας μεγάληςεπιχείρησης. Είναι μέρος της εφαρμογής ενός προγράμματοςπου στοχεύει στον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της οικο-νομίας, με την ίδια εργατική τάξη να διοικεί αυτές τις επιχει-ρήσεις, αλλά και ολόκληρο το κράτος εξασφαλίζοντας ότι θαλειτουργούν προς όφελος της κοινωνίας.

Κοινωνικοποίηση σημαίνει δημοκρατική διοίκηση των επι-χειρήσεων από τους ίδιους τους εργαζόμενους. Το «επιχεί-ρημα» ότι οι εργαζόμενοι δεν έχουν γνώσεις για να διοικήσουντις επιχειρήσεις είναι λαθεμένο. Οι καπιταλιστές έχουν ένα ολό-κληρο επιτελείο από υπαλλήλους και ειδικούς, που διευθύνουνγια λογαριασμό τους. Όμοια, η εργαζόμενοι μέσα από τα δη-μοκρατικά τους όργανα, θα συνεργαστούν με αφοσιωμένουςστην υπόθεση του σοσιαλισμού ειδικούς. Οι εργαζόμενοι θααποφασίζουν λαμβάνοντας υπόψη τη συμβουλευτική γνώμητων «ειδικών».

Το παράδειγμα των γραφειοκρατικά παραμορφωμένων ερ-γατικών κρατών του 20ου αιώνα (ΕΣΣΔ, Ανατολική Ευρώπηκλπ), έδειξε ότι είναι εντελώς αδύνατο μια ομάδα «ειδικών»να διευθύνουν «από τα πάνω» κάθε τομέα της οικονομίας.Μόνο οι ίδιοι οι εργαζόμενοι που σαν παραγωγοί και σαν κα-ταναλωτές συμμετέχουν σε κάθε στάδιο της οικονομικής δρα-στηριότητας και σε κάθε κλάδο της παραγωγής, μπορούν να δι-ευθύνουν και να αναπτύξουν σχεδιασμένα την οικονομία προςόφελος της κοινωνίας.

Η επαναστατική σοσιαλιστική κυβέρνηση, αμέσως με τηνάνοδό της στην εξουσία, θα πρέπει να εφαρμόσει ένα ολο-κληρωμένο σχέδιο κοινωνικοποιήσεων με τα ακόλουθα μέ-τρα:

α) Δημιουργία Πανελλαδικού Συμβουλίου Κοινωνικο-ποιήσεων και Σχεδιασμού της οικονομίας με τη συμμετο-χή ενδεικτικά κατά 1/3 εκλεγμένων και ανακλητών αντι-προσώπων από την Πανελλαδική Επιτροπή ΕργατικούΕλέγχου, 1/3 από τα εργατικά συνδικάτα και άλλες μαζι-κές οργανώσεις του εργαζόμενου λαού (μικροεπαγγελ-ματιών, αγροτών, μικροϊδιοκτητών) και 1/3 από εκπρο-σώπους της κυβέρνησης. Το συμβούλιο θα διαθέτει έναεπιτελείο αφοσιωμένων στο σοσιαλισμό επιστημονικώνσυμβούλων και ο ρόλος του θα είναι να πραγματώσει τονδημοκρατικό σχεδιασμό της οικονομίας.

β) Άμεση μετατροπή σε κοινωνικοποιημένες επιχειρή-σεις και ένταξη σε ενιαίους κοινωνικοποιημένους φορείςκατά κλάδο:

όλων των υπαρχόντων κρατικών επιχειρήσεωντων μεγάλων επιχειρήσεων στις οποίες έχει το κράτος

μετοχικά μερίδιατων μεγάλων επιχειρήσεων που θα απαλλοτριωθούν

εξαιτίας της άρνησής τους να εφαρμόσουν το εθνικό σχέ-

διο προσλήψεων ανέργων και τη νέα εργατική νομοθεσίακαι μισθολογική πολιτική που θα επιβάλει η Κυβέρνησητης Αριστεράς

των μεγάλων ιδιωτικών επιχειρήσεων που έκλεισαν μετην κρίση ή που θα κλείσουν στο πλαίσιο του οικονομικούπολέμου ενάντια στην κυβέρνηση της Αριστεράς.

γ) Κατάρτιση από το Πανελλαδικό Συμβούλιο Κοινωνι-κοποιήσεων και Σχεδιασμού ενός συγκεκριμένου χρονο-διαγράμματος - το πολύ ενός έτους - για την κοινωνικο-ποίηση όλων των μεγάλων επιχειρήσεων κατά οικονομι-κό κλάδο, με κριτήριο την έκταση που αντικειμενικά κα-ταλαμβάνουν στην εθνική οικονομία και τον κλάδο τους,το μερίδιό τους στις συνολικές πιστώσεις και στα συνολικάκέρδη, στις εξαγωγές, στη διαμόρφωση των τιμών, στηναπασχόληση και γενικότερα στην οικονομική και κοινωνικήζωή της χώρας. Στο «φακό» της εξέτασης πρέπει ναμπουν οι 500 μεγαλύτερες εταιρείες σε διάφορους κλά-δους της βιομηχανίας, των υπηρεσιών και του εμπορίου.Όλες οι κοινωνικοποιήμένες εταιρείες θα πρέπει να εν-ταχθούν σε ενιαίους φορείς κατά οικονομικό κλάδο για νασχεδιαστεί ευκολότερα η οικονομία προς όφελος της κοι-νωνίας.

Ενδεικτικά στην ελληνική βιομηχανία, ο υψηλός βαθμόςσυγκέντρωσης και συγκεντροποίησης του κεφαλαίου δι-ευκολύνει το έργο των κοινωνικοποιήσεων. Τη δεκαετίατου 1980 τα βιομηχανικά μονοπώλια που έλεγχαν το 70-80 % της παραγωγής ή αλλιώς οι βιομηχανικές επιχειρή-σεις «στρατηγικής σημασίας», υπολογίζονταν σε λίγο πά-νω από 200. Σήμερα, ο αριθμός τους έχει μειωθεί, προ-σεγγίζοντας τις 100 και με βάση τα πορίσματα όλων τωνμεγάλων στατιστικών εταιρειών και οργανισμών, διαθέ-τουν πλέον πολύ μεγαλύτερη πολυκλαδικότητα, με πλο-κάμια στις τράπεζες, το εμπόριο και τις άλλες υπηρεσίες,διευκολύνοντας έτσι το έργο του κεντρικού σχεδιασμού.

δ) Κοινωνικοποίηση του συνόλου του τομέα των μετα-φορών, των συγκοινωνιών, της ύδρευσης, της ενέργει-ας, των τηλεπικοινωνιών, του ορυκτού πλούτου, των υπο-δομών και των κατασκευών με τη δημιουργία ενιαίων μο-νοπωλιακών κρατικών κοινωφελών οργανισμών. Η κοι-νωνικοποίηση αυτών των τομέων είναι απαραίτητη γιανα εξοικονομηθούν πόροι για την άσκηση κοινωνικής πο-λιτικής, για να μειωθεί το κόστος παραγωγής, για να αν-τιμετωπιστεί το πρόβλημα της απουσίας κρατικών προ-γραμμάτων απόκτησης στέγης από τους εργαζόμενους, γιανα γίνουν φθηνά και χρήσιμα δημόσια έργα, για να δημι-ουργηθεί μια πανίσχυρη βάση για το σχεδιασμό του συ-νόλου της οικονομίας προς όφελος της κοινωνίας.

ε) Οι διοικήσεις στις κοινωνικοποιημένες επιχειρήσειςκαι οργανισμούς πρέπει να αποτελούνται κατά 1/3 από ερ-γαζόμενους του συγκεκριμένου χώρου, 1/3 από τους ερ-γαζόμενους καταναλωτές (Συνδικάτα, Αγροτικούς και άλ-λους επαγγελματικούς συλλόγους συλλόγους, Τοπική Αυ-τοδιοίκηση) και 1/3 από τους εκπροσώπους της εκλεγ-μένης κυβέρνησης. Οι αντιπρόσωποι αυτοί πρέπει ναεκλέγονται με ετήσια θητεία, να είναι ανακλητοί από τηνγενική συνέλευση των εργαζόμενων της επιχείρησης καινα αμείβονται με μισθό ίσο με αυτόν του ειδικευμένουεργάτη.

ζ) Κοινωνικοποίηση των εταιρειών Μέσων Μαζικής Ενη-μέρωσης και απόδοσή του εξοπλισμού τους για ελεύθερηχρήση στις κάθε είδους ενώσεις των εργαζόμενων πολι-τών. Η αισχρή προπαγάνδα των αστικών ΜΜΕ ενάντια στονΣΥΡΙΖΑ και την Αριστερά, αποδεικνύει πόσο ζωτική είναιη υπόθεση της αφαίρεσης του μονοπωλιακού ελέγχου τηςενημέρωσης από τα χέρια της άρχουσα τάξης.

η) Κοινωνικοποίηση της μεγάλης ιδιοκτησίας γης καιοργάνωση μεγάλων σύγχρονων καλλιεργειών κρατικήςιδιοκτησίας και εκμετάλλευσης. Παροχή κινήτρων για τηνεθελοντική συνένωση των αγροτών μικροϊδιοκτητών σε συ-

νεταιρισμούς υπό τον έλεγχο του κράτους και της κυ-βέρνησης, που θα πάρουν στα χέρια τους την προμήθειαπρώτων υλών, την επεξεργασία, συσκευασία και διάθεσητων προϊόντων τους για κατανάλωση, χωρίς μεσάζοντες.

η) Για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, η κυβέρνησηοφείλει, παίρνοντας υπόψη το μέγεθος τους, να τις κοι-νωνικοποιεί σιγά – σιγά. Η μικρή ιδιοκτησία δεν πρέπει νααπαλλοτριωθεί και οι μικροϊδιοκτήτες που δεν εκμεταλ-λεύονται ξένη εργασία δεν πρέπει καθόλου να υποστούνβία. Οι μικροϊδιοκτήτες θα τραβηχτούν σιγά-σιγά στησφαίρα της κοινωνικοποιημένης οικονομίας από το πα-ράδειγμα και την πράξη που θα δείχνουν την υπεροχήτης. Η κυβέρνηση πρέπει να τους παράσχει κίνητρα για τησυνένωση των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων τους σεμεγαλύτερες μονάδες, για τον τεχνολογικό εκσυγχρονισμότους υπό τον έλεγχο του κράτους.

7. Κρατικό μονοπώλιο στο εξωτερικό εμπόριοΗ επιδείνωση της κατάστασης του ελληνικού καπιταλισμού

αντανακλάται στο γεγονός ότι ενώ το 1980 η χώρα είχε εμ-πορικό έλλειμμα μόλις 5,2 δις, τώρα αυτό προσεγγίζει τα 30δις ευρώ και έχει μετατραπεί σε μια χώρα που εισάγει τα πάν-τα, ακόμα και αυτά που κατέχει σε αφθονία, όπως το ελαιόλαδοή τα εσπεριδοειδή.

Η Ελλάδα παρόλα αυτά, διαθέτει σημαντικό φυσικό και ορυ-κτό πλούτο και έχει έναν υψηλό δείκτη μόρφωσης και εξειδί-κευσης, σε σχεδόν όλους τους τομείς της οικονομίας. Στοπλαίσιο μιας κοινωνικοποιημένης, σχεδιασμένης οικονομίας,θα μπορούσε να αναπτύξει με σχετικά γοργούς ρυθμούς τη γε-ωργία και τη βιομηχανία, καρπωνόμενη σημαντικά οικονομι-κά ποσά που θα μπορούσαν να χρηματοδοτήσουν επενδύσειςστην παραγωγή και την ανάπτυξη της παραγωγικότητας της ερ-γασίας και ταυτόχρονα, να τροφοδοτήσουν προγράμματα κοι-νωνικής πολιτικής.

Για να γίνουν τα αναγκαία βήματα σε αυτή την κατεύθυνση,η κυβέρνηση της Αριστεράς πρέπει να κοινωνικοποιήσει τιςμεγάλες εξαγωγικές επιχειρήσεις και να επιβάλει το κρα-τικό μονοπώλιο στο εξωτερικό εμπόριο. Το κρατικό μονο-πώλιο στο εξωτερικό εμπόριο είναι ένα μέτρο ζωτικής σημα-σίας για την διασφάλιση της σχεδιασμένης οικονομίας απέναντιστην απειλή της διείσδυσης και της κυριαρχίας του ξένου κε-φαλαίου. Η απαλλαγή από τα καπιταλιστικά υπερκέρδη και ησταδιακή αύξηση της παραγωγικότητας σαν αποτέλεσμα τωνανώτερων μεθόδων της σχεδιασμένης οικονομίας, θα μπο-ρέσει να κάνει τα ελληνικά προϊόντα φθηνότερα και πιο αν-ταγωνιστικά στην παγκόσμια αγορά.

8. Άμεση εξοικονόμηση πόρων από τις σπατάλεςτου καπιταλισμού και μέτρα ανόρθωσης τουβιοτικού επιπέδου των εργαζόμενων

Η κατάργηση των μέτρων των Μνημονίων και η βαριά φο-ρολογία στο κεφάλαιο και τον πλούτο, δεν μπορούν από μό-να τους να οδηγήσουν στην αποφασιστική βελτίωση του επι-πέδου ζωής των εργατικών μαζών. Η εξεύρεση των αναγκαίωνεσόδων και πόρων για να εφαρμοστούν μέτρα που θα αλλάξουνριζικά την κατάσταση αυξανόμενης εξαθλίωσης των μαζώνμπορεί να προέλθει μόνο μέσα από την πραγματοποίηση τουπροαναφερόμενου σχεδίου εγκαθίδρυσης μιας κοινωνικο-ποιημένης, σχεδιασμένη οικονομίας. Όμως η απόκτηση από τιςκοινωνικοποιήσεις των ικανών πόρων που θα εξασφαλίσουνμια αποφασιστική βελτίωση στο βιοτικό επίπεδο των μαζών,θα απαιτήσει έναν ορισμένο χρόνο. Χρειάζεται λοιπόν ταυ-τόχρονα, να εφαρμοστεί μια δέσμη μέτρων άμεσης απόδο-σης, για να χρηματοδοτηθεί η ανόρθωση του τσακισμένουβιοτικού επιπέδου της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊ-κών στρωμάτων. Αυτά πρέπει να είναι:

Μείωση των αποδοχών όλων των διοικητικών στελεχώντου κράτους συμπεριλαμβανομένων των αξιωματικών τουστρατού, των σωμάτων ασφαλείας και των δικαστών, των

ΣΕΛ.

50

μελών της κυβέρνησης, του Προέδρου της Δημοκρατίας,των βουλευτών και των Δημάρχων στα επίπεδα του μισθούενός ειδικευμένου εργάτη. Εξάλειψη των «εξόδων παρα-στάσεως», των ειδικών αποζημιώσεων, των «μυστικώνκονδυλίων» και όλων των άλλων κρυφών κρατικών προ-νομίων των υψηλόβαθμων κρατικών υπαλλήλων και στε-λεχών.

Αναστολή μέχρι να ξαναμπεί η οικονομία σε ανάπτυξη,κάθε δαπάνης για τον στρατό, πλην των νέων μειωμένωνδαπανών για μισθοδοσία προσωπικού και των δαπανώνπου θα κρίνει απόλυτα απαραίτητες μια εκλεγμένη επι-τροπή αποτελούμενη από μέλη της κυβέρνησης, εκπρο-σώπους των φαντάρων και των κατώτερων αξιωματικώνκαι της Πανελλαδικής Επιτροπής Εργατικού Ελέγχου.

Πλήρης δήμευση των περιουσιακών στοιχείων όσων ευ-θύνονται για σκάνδαλα διαφθοράς και διασπάθισης τουκρατικού χρήματος. Χρειάζεται να απαλλοτριωθεί και νααξιοποιηθεί για τις κοινωνικές ανάγκες ολόκληρη η εκ-κλησιαστική και μοναστηριακή περιουσία. Τα έσοδα απόαυτό το μέτρο μπορούν να διοχετεύονται άμεσα στηνΥγεία, την Παιδεία, την Πρόνοια και την Κοινωνική Ασφά-λιση.

Να γίνει πλήρης χωρισμός Κράτους – Εκκλησίας, να επι-βληθεί η από-δημοσιουπαλληλοποίηση των κληρικών καιη ένταξή τους, μέχρι να μπορούν να συντηρούνται απότις εισφορές των πιστών ή από άλλο επάγγελμα, σε κοι-νωνικά προγράμματα στήριξης με αντιπαροχή κοινωνικάχρήσιμης εργασίας.

Η σταδιακή εισροή πόρων από τις κοινωνικοποιήσεις, σεσυνδυασμό με τα μέτρα εξοικονόμησης δαπανών από τις κα-πιταλιστικές σπατάλες, τη διαγραφή του χρέους και τις φο-ρολογικές αλλαγές που αναλύσαμε πιο πριν, μπορούν να χρη-ματοδοτήσουν με επάρκεια την ανόρθωση του σημερινού κα-ταβαραθρωμένου επιπέδου ζωής της εργατικής τάξης και τωνφτωχών λαϊκών στρωμάτων και να κάνουν πραγματικότητα ταακόλουθα μέτρα:

α) Κατάργηση όλων των ελαστικών σχέσεων εργασίας.Δουλειά με πλήρη δικαιώματα και ενιαίο ωράριο για όλουςτους εργαζόμενους, γηγενείς και μετανάστες, που θα κα-θορίζει η Πανελλαδική Επιτροπή Εργατικού Ελέγχου.

β) Δημιουργία Ενιαίου Ασφαλιστικού Ταμείου Μισθωτώνπου θα εγγυάται την παροχή αξιοπρεπούς σύνταξης καιπλήρους ιατροφαρμακευτικής κάλυψης για όλους τουςεργαζόμενους. Η χρηματοδότησή του πρέπει να είναι δι-μερής, με εισφορές μόνο από κράτος και εργοδοσία. Δι-οίκηση του νέου ταμείου από εκλεγμένους εκπροσώπουςτων εργαζομένων.

ε) Κατάργηση της ιδιωτικής Παιδείας, Υγείας και Ασφά-λισης. Η άθλια κατάσταση των δημόσιων νοσοκομείωνπου απειλεί τη ζωή χιλιάδων φτωχών ανθρώπων κάνειεπιβεβλημένη την εξεύρεση δραστικών λύσεων. Αυτό ση-μαίνει ότι έχουμε ανάγκη την άμεση απαλλοτρίωση των με-γάλων ιδιωτικών εταιρειών παροχής υπηρεσιών Υγείας.

ζ) Οι μισθοί στο κράτος και τον ιδιωτικό τομέα, οι συν-τάξεις και τα κοινωνικά επιδόματα πρέπει σε πρώτη φά-ση να αυξηθούν όσο απαιτείται για να περάσουν όλοι οι ερ-γαζόμενοι, οι απόμαχοι της δουλειάς και όλοι οι άνθρω-ποι που έχουν ανάγκη την στήριξη των κρατικών επιδο-μάτων εντός των ορίων μιας αξιοπρεπούς διαβίωσης,όπως θα τα προσδιορίσει η Πανελλαδική Επιτροπή Εργα-τικού Ελέγχου.

η) Αυτόματη Τιμαριθμική Αναπροσαρμογή στους νέουςμισθούς, τις συντάξεις και τα επιδόματα. Αυτό σημαίνειότι το ύψος τους πρέπει να αναπροσαρμόζεται ανάλογα μετην αύξηση των τιμών στα είδη βασικής κατανάλωσης γιαμια εργατική οικογένεια, που θα καθορίζει η Πανελλαδι-κή Επιτροπή Εργατικού Ελέγχου.

θ) Άμεση κάλυψη των πιο επειγόντων κενών χρηματο-δότησης στην Υγεία, την Παιδεία, την Πρόνοια και την

Κοινωνική Ασφάλιση κατόπιν συγκεκριμένης τεκμηριω-μένης και κοστολογημένης εκτίμησης που θα κάνουν οιεκλεγμένοι εκπρόσωποι των εργαζόμενων σε αυτές τιςκρατικές υπηρεσίες. Κατάρτιση ενός συγκεκριμένου οι-κονομικού πλάνου για τον ταχύτερο δυνατό διπλασιασμότων δαπανών για Παιδεία - Υγεία - Πρόνοια - Κοινωνικήασφάλιση - Εργατική Κατοικία και τη γενναία χρηματο-δότηση της Πολιτιστικής δημιουργίας και προγραμμάτωνμαζικού λαϊκού Αθλητισμού.

9. Για ένα νέο, σοσιαλιστικό Σύνταγμα – για μιανέα εξουσία!

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να προσεγγίζει το κράτος σα να είναιμια ουδέτερη κοινωνικά δύναμη, ένας «δημόσιος τομέας»,μια «δημόσια διοίκηση». Πρέπει να το προσεγγίζει σύμφωναμε τις ιστορικά επιβεβαιωμένες αντιλήψεις και αρχές του επι-στημονικού σοσιαλισμού.

Το κράτος είναι ένα όργανο καταπίεσης της εργατικής τάξηςκαι του λαού στα χέρια της άρχουσας τάξης. Η σημερινή μορ-φή πολιτεύματος, η σημερινή «δημοκρατία», είναι η αστική δη-μοκρατία, που αποτελεί τον καλύτερο δυνατό τρόπο διακυ-βέρνησης και κυριαρχίας για την αστική τάξη στους δοσμένουςταξικούς συσχετισμούς. Ο εργαζόμενος λαός δεν μπορεί να κα-τακτήσει μια δημοκρατία που θα προωθεί και θα προασπίζειτα δικά του συμφέροντα, χωρίς να αντικαταστήσει την σημε-ρινή καπιταλιστική δημοκρατία με την σοσιαλιστική δημο-κρατία των εργαζομένων.

Η επαναστατική, σοσιαλιστική κυβέρνηση θα πρέπει να κα-ταργήσει τον αστικό κρατικό μηχανισμό και να επανιδρύσει τηνέα εξουσία των εργαζόμενων. Για να θεμελιώσει αυτή τηνέα εξουσία, πρέπει να πάρει τα ακόλουθα βασικά μέτρα:

α) Να υποστηρίξει και να προτείνει προς ψήφιση στονλαό ένα νέο Σύνταγμα που θα κατοχυρώνει:

σαν οικονομικό καθεστώς την κοινωνικοποιημένη, δη-μοκρατικά σχεδιασμένη οικονομία

σαν πολίτευμα την εργατική, σοσιαλιστική δημοκρατίατην υποχρέωση των λαϊκών αντιπροσώπων να δίνουν

τακτικό απολογισμό στους εκλογείς και το δικαίωμα ανά-κλησής τους από το εκλογικό τους σώμα ανά πάσα στιγμή

τη συγχώνευση νομοθετικής και εκτελεστικής εξου-σίας σε ένα εκλεγμένο και ανακλητό ανώτερο συμβούλιοτου εργαζόμενου λαού, που θα ψηφίζει νόμους και θαεργάζεται για την εφαρμογή τους

εκλογή αυτού του σώματος σε διετή θητεία, στη βάσητου καθολικού εκλογικού δικαιώματος και του πολυκομ-ματισμού, με ένα εκλογικό σύστημα που θα προβλέπειαυξημένη εκπροσώπηση για περιφέρειες με εργατική σύν-θεση και θα συμπεριλαμβάνει εκλεγμένους και ανακλητούςεκπροσώπους των εργατών από όλους τους βασικούς βιο-μηχανικούς κλάδους

πραγματική Τοπική Αυτοδιοίκηση μέσα από το πέρα-σμα της εξουσίας των δημοτικών αρχών στα ανά διετίαεκλεγμένα με βάση το καθολικό εκλογικό δικαίωμα λαϊκάσυμβούλια, που θα τα συναποτελούν εκπρόσωποι των συ-νοικιών και των εργαζόμενων από τις κατά τόπους παρα-γωγικές και οικονομικές μονάδες.

β) Τη συνολική αναμόρφωση του στρατού με τα ακό-λουθα μέτρα:

Πλήρη συνδικαλιστικά και πολιτικά δικαιώματα γιαόλους τους στρατιώτες και τους κατώτερους αξιωματικούς.

Οι εκλεγμένες και ανακλητές επιτροπές στρατιωτώνκαι κατώτερων αξιωματικών πρέπει να αποφασίζουν γιαόλα τα ζητήματα που αφορούν τη μονάδα.

Εκλογή και δικαίωμα ανάκλησης όλων των αξιωματικώναπό τους στρατιώτες. Μέτρα βελτίωσης της ζωής στιςμονάδες (υγιεινή, διατροφή, επαρκείς άδειες) και αύξη-ση του μισθού του φαντάρου στο ύψος του επιδόματοςανεργίας.

Επαρκής εκπαίδευση στα όπλα καθ’ όλη τη διάρκεια τηςθητείας.

Όχι στον επαγγελματικό στρατό. Θητεία με εκπαίδευσηστα όπλα όλου του εργαζόμενου λαού, σαν εγγύηση για τηνπροάσπιση των δικαιωμάτων και των κατακτήσεών του.

Αμοιβή όλων των αξιωματικών με το μισθό ενός ειδι-κευμένου εργάτη.

Πλαισίωση του στρατού από στρατιωτικά αποσπάσμα-τα των εργατικών οργανώσεων που θα εκπαιδευτούν σταστρατόπεδα με έξοδα του κράτους.

γ) Τη ριζική αναμόρφωση των σωμάτων ασφαλείας:Κατάργηση όλων των ειδικών δυνάμεων καταστολής

και αστυνόμευσης των αγώνων του εργαζόμενου λαού καιτης νεολαίας.

Απαγόρευση παρουσίας των σωμάτων ασφαλείας στουςχώρους στους οποίους διεξάγεται πολιτική και συνδικα-λιστική δραστηριότητα και επέκταση του ασύλου σε όλουςτους εκπαιδευτικούς και εργασιακούς χώρους.

Κατάργηση κάθε αυτοδιοίκητου των σωμάτων ασφα-λείας. Υπαγωγή τους στον έλεγχο των μαζικών οργανώσεωντου εργαζόμενου λαού και της νεολαίας και μετατροπήτους σε πολιτοφυλακές, με εκ περιτροπή συμμετοχή σε αυ-τές επίλεκτων μελών των μαζικών εργατικών οργανώσε-ων και της νεολαίας. Καθορισμός του προγράμματος εκ-παίδευσής τους από εκλεγμένη επιτροπή εκπροσώπωναπό τις μαζικές οργανώσεις.

δ) Ριζικές αλλαγές στη δικαστική εξουσία:Κατάργηση των προνομίων και των σημερινών αμοιβών

των δικαστών, αμοιβές στο ύψος ενός ειδικευμένου ερ-γάτη.

Εκλογή των δικαστών απευθείας από το λαό. Εφαρμογή ενός προγράμματος μαζικής λαϊκής επιμόρ-

φωσης πάνω σε ένα αναμορφωμένο και εκσυγχρονισμένοΔίκαιο σύμφωνο με τα συμφέροντα του εργαζόμενου λα-ού.

ε) Δομικές αλλαγές στη λειτουργία των κρατικών υπη-ρεσιών και οργανισμών:

Σε όλες τις κρατικές υπηρεσίες και οργανισμούς διοίκησηαπό εκλεγμένα και ανακλητά όργανα που θα αποτελούν-ται από εκπροσώπους των μαζικών συνδικαλιστικών ορ-γανώσεων της εργατικής τάξης, της εκλεγμένης κυβέρ-νησης και των ίδιων των υπαλλήλων αυτών των υπηρεσιώνκαι οργανισμών.

Ο μισθός των δημοσίων υπαλλήλων να είναι συνδεδε-μένος με το μισθό του βιομηχανικού εργάτη.

10. Όχι «εξωτερική», αλλά διεθνιστική πολιτική – Γιατις Ενωμένες Σοσιαλιστικές Πολιτείες της Ευρώπης!

Η επαναστατική, σοσιαλιστική κυβέρνηση πρέπει να πολι-τευθεί στο διεθνές πεδίο ριζικά διαφορετικά από τις ως σήμερασυντηρητικές, αστικές ελληνικές κυβερνήσεις. Η αρχή τηςνέας «εξωτερικής» πολιτικής της χώρας πρέπει να είναι η αν-τίληψη ότι ο πιο πιστός σύμμαχος της επαναστατικής Ελλάδαςείναι οι ίδιοι εργαζόμενοι παγκόσμια, ανεξάρτητα από χώρακαι φυλή.

Στην πολιτική της κυβέρνησης πρέπει να αντανακλάται η δρα-στήρια επιδίωξη να επεκταθεί το επαναστατικό σοσιαλιστικόπαράδειγμα της Ελλάδας και να κερδίσει έδαφος μέσα απότην πάλη των εργαζόμενων στα Βαλκάνια, την Ευρώπη καιολόκληρο τον κόσμο. Η κυβέρνηση πρέπει να λάβει συγκε-κριμένες πρωτοβουλίες που θα στέλνουν ένα επαναστατικό μή-νυμα διεθνιστικού αγώνα ενάντια στον καπιταλισμό και αντί-στασης στον ιμπεριαλισμό σε διεθνές επίπεδο.

Τα άμεσα μέτρα και οι άμεσες πρωτοβουλίες της κυβέρνη-σης για μια τέτοια διεθνιστική πολιτική πρέπει να είναι ταακόλουθα:

α) Αποχώρηση από το ΝΑΤΟ και διώξιμο των αμερικά-νικων βάσεων από τη χώρα. Το ΝΑΤΟ δεν είναι απλά έναςστρατιωτικός μηχανισμός. Είναι η στρατιωτική έκφρασητου καπιταλισμού της εποχής των μονοπωλίων, δηλαδή τουιμπεριαλισμού. Είναι ένα σύμπλεγμα διοικητικών και πο-

KEIMENA ΣΥΜΒΟΛΗΣΣΕΛ.

51

1o ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜλιτικών θεσμών, που δεμένοι με χιλιάδες νήματα με τουςντόπιους μηχανισμούς της αστικής τάξης, σκοπό έχουν τησυντριβή του εργατικού κινήματος και της Αριστεράς καιτην υπεράσπιση του καπιταλισμού. Η έξοδος από το ΝΑ-ΤΟ δεν είναι μόνο ζήτημα αρχής. Είναι ζήτημα που έχει νακάνει με την υπεράσπιση των δικαιωμάτων και των κατα-κτήσεων των εργαζόμενων και της επαναστατικής τηςπορείας. Παραμονή στο ΝΑΤΟ σημαίνει παροχή χρόνουκαι «χώρου» από την κυβέρνηση για την προετοιμασίααντεπαναστατικών, υπονομευτικών ενεργειών και πρα-ξικοπημάτων εναντίον της.

β) Η εφαρμογή του προγράμματος ανατροπής του κα-πιταλισμού συνεπάγεται αυτονόητα τη σύγκρουση με τηνκαπιταλιστική ΕΕ και τους θεσμούς της και αναπόφευ-κτα, την έξοδο από αυτή. Η αστική κλίκα που διοικεί τηνΕΕ σύμφωνα με τα συμφέροντα των μεγάλων τραπεζών καιτων ευρωπαϊκών πολυεθνικών δεν μπορεί να ανεχθείέστω και την υπόνοια εφαρμογής ενός σχεδίου εγκαθί-δρυσης κοινωνικοποιημένης, σχεδιασμένης οικονομίαςστην Ελλάδα. Από τη φύση της η εφαρμογή ενός τέτοιουπρογράμματος έρχεται σε σύγκρουση με το οικοδόμημα τηςΕΕ, που είναι φτιαγμένο σύμφωνα με τα συμφέροντα τουευρωπαϊκού μεγάλου κεφαλαίου. Βρίσκεται σε πλήρη αν-τίθεση με το πνεύμα και το γράμμα των ιδρυτικών πράξεων,των Συνθηκών, των κανόνων και των επίσημων συμφωνιώντης ΕΕ που προασπίζουν τον καπιταλισμό και «την ελεύ-θερη αγορά».

Σε κάθε της βήμα η επαναστατική, σοσιαλιστική κυ-βέρνηση πρέπει να βροντοφωνάζει στους λαούς ότι στό-χος της δεν είναι η αντιδραστική εθνική απομόνωση. Η «οι-κοδόμηση του σοσιαλισμού μόνο μέσα στα όρια της Ελ-λάδας» είναι μια αντιδραστική ουτοπία. Ο σοσιαλισμόςείναι ένα σύστημα κοινωνικής και οικονομικής αρμονίαςκαι ευημερίας. Σε συνθήκες πλήρους κυριαρχίας της παγ-κόσμιας αγοράς, όπου έχει δημιουργηθεί αντικειμενικάένας ανεπτυγμένος διεθνής καταμερισμός εργασίας, οσοσιαλισμός δεν μπορεί να οικοδομηθεί επαρκώς με τις πα-ραγωγικές δυνάμεις μιας μόνης χώρας. Για τη στέρεη καιπλήρη οικοδόμησή του σοσιαλισμού απαιτείται η συνένωσητων παραγωγικών δυνάμεων πολλών μαζί αναπτυγμένωνχωρών.

Αυτό που αποδεικνύει η παρούσα βαθειά κρίση στηνΕυρωζώνη, είναι ότι ο καπιταλισμός εξαιτίας των αντι-φάσεων και των τρομερών ανταγωνισμών που αναπτύσ-σονται στους κόλπους του, είναι οργανικά ανίκανος ναφέρει σε πέρας την ιστορικά προοδευτική διαδικασία ενο-ποίησης της ευρωπαϊκής ηπείρου. Η μόνη δύναμη πουμπορεί να επιτελέσει αυτό το καθήκον είναι η ευρωπαϊκήεργατική τάξη, κάτω από τη σημαία του σοσιαλισμού.

Η επαναστατική, σοσιαλιστική κυβέρνηση θα πρέπειυπομονετικά και δραστήρια να υπερασπίσει και να προ-ωθήσει την υπόθεση της Ευρώπης των εργαζόμενων καιστου σοσιαλισμού! Μιας αδελφωμένης Ευρώπης, που πρέ-πει να θεσμοθετήσει νέες Συνθήκες, ικανές να εγγυώνταιόχι απλά μια ένωση διακίνησης εμπορευμάτων και ένακοινό νόμισμα, αλλά έναν κοινό σχεδιασμό των παραγω-γικών δυνάμεων για το αμοιβαίο όφελος των ευρωπαϊ-κών λαών. Να παλέψει και να εργαστεί διεθνώς για τιςΕνωμένες Σοσιαλιστικές Πολιτείες της Ευρώπης!

Στο πλαίσιο αυτού του αγώνα, ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να διοργα-νώσει διεθνή συνέδρια για τον συντονισμό του κοινού αγώναενάντια στον καπιταλισμό στα Βαλκάνια και την Ευρώπη και ναλάβει τις αναγκαίες πρωτοβουλίες για την ίδρυση από τις μα-ζικές εργατικές οργανώσεις και κόμματα ολόκληρου του κό-σμου, μιας νέας μαζικής εργατικής Διεθνούς!

ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟ ΤΟΠΙΚΗ ΜΕΛΟΥΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΥΡΙΖΑ

Ιωσήφ Σπάρταλης ΡόδοςΜΙΧΑΛΗΣ ΣΤΕΦΑΝΟΥΔΑΚΗΣ ΚΥΨΕΛΗΣΒΟΥΡΤΣΗΣ ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΤΟΜΕΑΣ ΠΑΤΡΑΣΔΑΓΡΕΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΗΣΆγγελος Ηρακλείδης ΡόδοςΓιώργος Αρναούτογλου Νέας ΣμύρνηςΓιώργος Κουνουγέρης Φιλαδέλφειας - ΧαλκηδόναςΚωνσταντίνος Αυγέρος ΜυτιλήνηΟρέστης Δούλος Φιλαδέλφειας - ΧαλκηδόναςΝΟΡΑ ΠΕΡΔΙΟΥ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣΣΤΑΜΟΥΛΗΣ ΑΓΓΕΛΟΣ ΡΟΔΟΣ- ΝΟΜΟΣ ΔΩΔΔΕΚΑΝΗΣΟΥΠάτροκλος Ψάλτης Χολαργού - ΠαπάγουΣοφία Παπακωνσταντίνου Ν. ΣμύρνηΓεωργίου Θωμάς ΖωγράφουΔΕΛΙΟΣ ΚΙΜΩΝ ΧΟΛΑΡΓΟΥ -ΠΑΠΑΓΟΥΠαναγιώτης Κολοβός ΝΕΑΣ ΣΜΥΡΝΗΣEYH ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΥ Φιλαδέλφειας -ΧαλκηδόναςΑΜΑΛΙΑ ΓΙΑΚΟΥΜΙΔΟΥ ΓΚΥΖΗ - ΠΟΛΥΓΩΝΟΥΓΙΩΡΓΟΣ ΠΟΝΤΙΦΗΞ ΚΥΨΕΛΗΣΤΡΑΝΟΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΚΥΨΕΛΗΣΤσιντή Γερασιμίνα ΑργυρούποληςΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΥΜΑΡΕΛΑΣ ΑργυρούποληςΕλένη Δαγρέ ΑργυρούποληςΓεράσιμος Λάκκας Χολαργού - ΠαπάγουΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΑΛΑΜΠΟΓΙΑ Χολαργού - ΠαπάγουΣάρλης Γιώργος ΘεσσαλονίκηςΣυμεώνα Σαφλούκα ΘεσσαλονίκηςΑγγελική Σωτηροπούλου ΑργυρούποληςΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΠΟΛΥΧΡΟΝΗ ΡΟΔΟΠΗΣΚουνουγέρη Γιώτα Φιλαδέλφειας -ΧαλκηδόναςΗΛΙΑΣ ΚΥΡΟΥΣΗΣ Παλαιού ΦαλήρουΚΑΛΟΜΕΝΟΠΟΥΛΟΣ ΜΑΡΙΟΣ Ν. ΣΜΥΡΝΗΣΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΜΗΤΣΙΟΓΙΑΝΝΗ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΣ ΑΒΡΑΑΜ Ν. ΣΜΥΡΝΗΣΜΑΡΙΑ ΚΟΤΣΩΝΗ ΡΟΔΟΠΗΣΟΛΙΝΑ ΖΑΚΟΛΙΚΟΥ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ -ΧΑΛΚΗΔΟΝΑΣΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΚΑΜΙΝΙΩΤΗ Φιλαδέλφειας -ΧαλκηδόναςΣΩΤΗΡΗΣ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ ΚεραμεικούΤΖΙΝΑ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΥ Ν. ΣΜΥΡΝΗΣΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΜΑΣΑΟΥΤΗΣ Φιλαδέλφειας -ΧαλκηδόναςΓιάννης Αυγέρος ΚαλλιθέαςΞύδης Ιωάννης ΚύπρουΧΑΣΤΑ ΕΛΕΝΗ ΡΟΔΟΣ - ΔΩΔ/ΣΟΥ Θανάσης Αλμπάντης Πυλαίας-ΧορτιάτηΣτέλιος Βαλαβανίδης ΠεριστερίουΚολλιάς Γιώργος ΠατησίωνΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΛΛΗΝΗΚΥΡΟΥΣΗΣ ΠΑΥΛΟΣ ΝΕΑ ΣΜΥΡΝΗΑΝΝΑ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΓΛΥΚΩΝ ΝΕΡΩΝ-ΠΑΙΑΝΙΑΣΤουντα Παρασκευή Νέα ΣμύρνηΜακρής Γεράσιμος Ηράκλειου ΚρήτηςΣτέρεου Λιανα ΠεντέληςΠΑΠΟΥΤΣΑΚΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΔΗΜΟΥ ΜΑΛΕΒΙΖΙΟΥΑλέξανδρος Τσατσαρούνος ΚυψέληςΜαρία Δούλου Φιλαδέλφειας-ΧαλκηδόναςΧαράλαμπος Ευστρατίου ΗρακλείουΓιώργος Διακογεωργίου ΛονδίνουΚαραγιαννόπουλος Χ. Σταμάτης Γκύζη - ΠολυγώνουΑθηνά Ευαγγελινού Χολαργού-ΠαπάγουΧαράλαμπος Καλαμπόγιας Χολαργού-ΠαπάγουΜΕΝΤΗ ΕΙΡΗΝΗ ΠΑΛΛΗΝΗΓιώργος Παπαδημητρίου Ηράκλειο Κρήτης

ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟ ΤΟΠΙΚΗ ΜΕΛΟΥΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΥΡΙΖΑ

Ιάσων-Αλέξανδρος Μπαγκέρης ΜαρούσιΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΖΑΚΗΣ ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟΥ-ΟΡΕΣΤΙΑΔΟΣΚΑΖΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΕΥΟΣΜΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣΖΑΧΑΡΙΟΥΔΑΚΗ ΕΛΕΝΗ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ-ΧΑΛΚΗΔΟΝΑΣΧρήστος Λαμπάκης ΘεσσαλονίκηςΦραγκίσκου Μαρίνα ΝάξουΜΙΚΡΑΚΗ ΒΑΛΙΑ ΠΑΛΛΗΝΗΣΣτογιάννης Σπύρος ΡόδοςΧάρης Κωστούλας ΗγουμενίτσαΜαρία Μπακάλη ΛονδίνουΤσίτσιρας Χαράλαμπος Νέας ΙωνίαςΛΕΧΟΥΡΙΤΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ 5ου Δημ. Διαμερίσματος ΑθήναςΠαπαγιαβής Παναγιώτης ΗΛΙΟΥΠΟΛΗ-ΑΤΤΙΚΗΣΤΟΛΑΝΟΥΔΗ ΖΩΓΡΑΦΙΑ ΟΡΕΣΤΙΑΔΑΣ-ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟΥΠέππας Δημητρης Μέλος Νομ. Επιτροπής ΗλείαςΑνδρέας Φιλής ΛονδίνουΔήμος Καρακώστας Χολαργού -ΠαπάγουΚακογεωργίου Γιάννης ΠαλλήνηςΜαταράγκας Γιώργος ΚεφαλονιάςΔημήτριος Ιμπιρλής ΑθήναΣταμάτιος Χαραλαμπίδης ΑθήναΠανταζίδη Κωνσταντίνα ΑθήναΚαλογερόπουλος Μπάμπης ΚαλαμάταΔήμου Αριστομένης Πολύγυρος ΧαλκιδικήςΣκοινιώτης Κώστας Γραμματεία ΜικρομεσαίωνΜΠΑΛΑΡΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ Αγίας Σοφίας ΠάτραΛιαπόπουλος Παναγιώτης ΠεντέληςΧριστίνα Γκιβίση Ν. ΣΜΥΡΝΗΣΜΑΝΙΚΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΑΜΙΑΣΑναγνωστάκος Ιωάννης ΠετρούποληςΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΛΙΤΣΗΣ ΠΑΤΡΑ - ΝΟΤΙΟ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑΘάλεια Τριγώνη Ηρακλείου/ CambridgeΧάρης Χαραλάμπους CambridgeΜιχάλης Βικάτος ΊλιονΦάνης Τζανόπουλος ΧαλκίδαςΜιχάλης Καράπας Πειραιάς Β’ ΔιαμέρισμαΝΑΣΟΣ ΘΕΟΔΩΡΙΔΗΣ ΑμπελοκήπωνΦώτης Κοπανιτσάνος ΑιγάλεωΚΟΥΛΕΝΤΙΑΝΟΣ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΝΑΥΠΛΙΟΥΙΑΚΩΒΟΣ ΓΩΓΑΚΗΣ ΓΛΥΦΑΔΑΣΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΠΕΡΔΙΚΑΡΗΣ ΛΕΥΚΑΔΑΣΘεόδωρος ΠαΪπάτης Πυλαίας-Χορτιάτη/ΘεσσαλονίκηΜελπομένη Αργυρίου ΛΕΣΒΟΥΖΑΝΝΑΚΗΣ ΘΟΔΩΡΟΣ ΡόδουΒαγγέλης Κουφός Ρόδου - ΠαραδείσιΝεφέλη Μπούλιαρη ΖΩΓΡΑΦΟΥΛΕΩΝΗ ΨΑΛΤΗ ΧΟΛΑΡΓΟΥ – ΠΑΠΑΓΟΥΕΙΡΗΝΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ ΡΟΔΟΠΗΣΠΑΥΛΟΣ ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗΣ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝΚΥΡΙΑΚΟΣ ΚΑΡΑΔΗΜΗΤΡΗΣ Ν. ΣΜΥΡΝΗΣΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΒΑΣΙΛΑΚΗ ΚΑΛΛΙΘΕΑΣΣΤΑΜΑΤΙΟΣ Κ. ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ - ΧΑΛΚΗΔΟΝΑΣΜπονέλη Χριστίνα Βούλας – ΒάρηςΗλίας Κέντρος Αγίας Σοφίας ΠάτραςΑρναούτογλου Χριστίνα ΓλυφάδαςΧρήστος Αρναούτογλου ΓλυφάδαςΆννα Παπακωνσταντίνου

ΣΕΛ.

52Μέλη που υπογράφουν την Κομμουνιστική Πλατφορμα

ΠΡΟΟΙΜΙΟΟ Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς – Ενωτικό Κοι-

νωνικό Μέτωπο (ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ) είναι ένα ενιαίο, μαζικό,δημοκρατικό, πολυτασικό κόμμα της σύγχρονης Αριστεράς.Φιλοδοξεί να εκφράσει πολιτικά τον κόσμο της μισθωτής ερ-γασίας, και κάθε καταπιεζόμενη κοινωνική ομάδα, αναβαθμί-ζοντάς τον σε ηγετική δύναμη της κοινωνίας, και να οργανώ-σει τη δημοκρατική ανατροπή του πολιτικού συστήματος και τωνδομών που το στηρίζουν.

ΠρότασηΕκεί που λέει «φιλοδοξεί να εκφράσει πολιτικά τον κόσμο της

μισθωτής εργασίας» να φύγει το «μισθωτής» και να μπει «τηςπαραγωγικής και αναπαραγωγικής εργασίας, στον δημόσιο καιστον ιδιωτικό χώρο».

ΠρότασηΦιλοδοξεί να εκφράσει πολιτικά τον κόσμο της μισθωτής ερ-

γασίας, την αγροτιά του μικρού και μεσαίου κλήρου, τους ανέρ-γους, τους επισφαλώς εργαζόμενους, τους αυτοαπασχολούμε-νους, τους προλετάριους του πνεύματος και της Τέχνης και κά-θε καταπιεζόμενη κοινωνική ομάδα, αναβαθμίζοντάς την σεηγετική δύναμη της κοινωνίας κλπ.

ΠρότασηΤο όνομα του πολιτικού κόμματος να είναι ΣΥΡΙΖΑ (Συνασπι-

σμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς). Όπου υπάρχει ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ νααντικατασταθεί από το ΣΥΡΙΖΑ

Υπερασπίζεται τις αξίες της κοινωνικής δικαιοσύνης, τηςαλληλεγγύης, της ισότητας και της ελευθερίας, ενάντια στονεθνικισμό, τον μιλιταρισμό, τον ρατσισμό και τον φασισμό. ΟΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ είναι μια πολιτική δύναμη ανταγωνιστική προςτις καπιταλιστικές σχέσεις εκμετάλλευσης, καταπίεσης καιαποξένωσης, οργανώνει την κοινωνική και πολιτική δράση τουμε βάση τις κοινωνικές αντιθέσεις και παλεύει για την ανα-τροπή τους και την κοινωνική χειραφέτηση

Επιμένει στην ανάγκη για κοινή δράση και συμπαράταξηόλων των δυνάμεων της Αριστεράς, στην Ελλάδα, την Ευρώπηκαι τον κόσμο, που θα εμπνεύσουν, θα κινητοποιήσουν καιθα συμβάλουν καθοριστικά στην οργάνωση των λαϊκών δυνά-μεων, αποσκοπώντας στην οικονομική, κοινωνική, πολιτικήκαι πολιτιστική ανασυγκρότηση της χώρας μας, σε μια, ριζικάαναμορφωμένη από τους λαούς της, Ευρώπη, σε έναν κόσμο δη-μοκρατικό και ειρηνικό.

Όλες και όλοι εμείς, τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, γνωρίζουμε κα-λά πως ιδρύουμε ένα νέο κόμμα σε μια περίοδο παγκόσμιας κα-πιταλιστικής κρίσης, αλλά και βαθειάς κρίσης του πολιτικούσυστήματος της χώρας, σε μια περίοδο φυσικής απαξίωσηςτων ιστορικών κομμάτων, ακόμα και της ίδιας της έννοιας τουκόμματος, της συλλογικής δράσης και της πολιτικής.

Γνωρίζουμε καλά πως, για να αντεπεξέλθει ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ στολόγο ίδρυσής του, απαραίτητη προϋπόθεση είναι να αποτελέ-σει ένα πραγματικά νέο κόμμα. Νέο σε ιδέες, λειτουργία και πο-λιτική πρακτική, στον αντίποδα των αρχηγικών, συγκεντρωτι-κών κομμάτων εξουσίας, ικανό να συντονίσει τις λαϊκές δυνά-μεις της κοινωνίας στον κοινό αγώνα για την ανάσχεση της κα-ταστροφής που συντελείται στη χώρα και στην κοινή, χειρο-πιαστή ελπίδα για την ανατροπή των κυρίαρχων καπιταλιστι-κών σχέσεων, την οργάνωση του κοινωνικού μετασχηματι-σμού και τη ριζική αναμόρφωση των παραγωγικών και κατα-ναλωτικών προτύπων.

Οι συνθήκες της κρίσης και η μάχη του λαού ενάντια σταμνημόνια, δημιούργησαν νέα πολιτικά δεδομένα, τα οποίαπροσέδωσαν στον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ πρωτόγνωρη δυναμική. Το λαϊ-κό ρεύμα που επέλεξε τον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι πολιτικά και ιδε-ολογικά ουδέτερο και είναι δυνατόν να καταστήσει την Αριστεράπλειοψηφικό πολιτικό ρεύμα στη χώρα.

Οι καταβολές του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ ανιχνεύονται στο εργατικόκαι το ευρύτερο λαϊκό κίνημα του τέλους του 19ου αιώνα, με τοάνοιγμα των οριζόντων των υποτελών τάξεων, στη βάση τηςμαρξικής σκέψης, και των αρχών του 20ου, από την Εθνική Αν-τίσταση, το ΕΑΜ και την ΕΔΑ, τη νεολαία Λαμπράκη, τον αγώ-να ενάντια στη δικτατορία, την εξέγερση του Πολυτεχνείου μέ-χρι τη συγκρότηση του Συνασπισμού της Αριστεράς και τηςΠροόδου, (πρόταση αντί για «μέχρι τη συγκρότηση του Συνα-σπισμού της Αριστεράς και της Προόδου» να μπεί «τους μεγά-λους πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες της μεταπολιτευτικήςπεριόδου») αλλά και του Παγκόσμιου, του Ευρωπαϊκού και τουΕλληνικού Κοινωνικού Φόρουμ.

Η συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ στηρίζεται στις αγωνιστι-κές παραδόσεις του λαού μας, στους αγώνες για δημοκρατία,εθνική ανεξαρτησία, λαϊκή κυριαρχία, κοινωνική προκοπή καιαπελευθέρωση. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ συμμετέχει ενεργά στο εργατικόκαι στο ευρύτερο λαϊκό κίνημα, στις ποικίλες εκλογικές και πο-λιτικές αναμετρήσεις, και στο διεθνές κίνημα ενάντια στη νε-οφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση. Έτσι, αγωνιστές και αγωνί-στριες από διάφορα ρεύματα και οργανώσεις της κομμουνι-στικής, της σοσιαλιστικής, της διεθνιστικής, της αντικαπιτα-

λιστικής και αντιιμπεριαλιστικής Αριστεράς, το χώρο του δη-μοκρατικού πατριωτικού κέντρου, αλλά και τον επαναστατικόκαι τον ελευθεριακό, συνδικαλιστές και συνδικαλίστριες του ερ-γατικού και του αγροτικού κινήματος, των κοινωνικών κινη-μάτων, του ριζοσπαστικού φεμινισμού και της οικολογίας, νέ-ες και νέοι, άνθρωποι της τέχνης, των γραμμάτων και της δια-νόησης, συναντηθήκαν και ένωσαν τις δυνάμεις τους, με στό-χο τη μετάβαση προς τον Σοσιαλισμό του 21ου αιώνα.

Πρόταση

Οι δύο παραπάνω παράγραφοι αντικαθίστανταιμε το παρακάτω κείμενο

Ο ΣΥΡΙΖΑ κατάγεται ιστορικά από το εργατικό και λαϊκό κίνη-μα του τέλους του 19ου αι. και των αρχών του 20ου, εποχή τηςσυνάντησης των εκμεταλλευόμενων τάξεων με το μαρξισμό καιτης δημιουργίας του ΣΕΚΕ και του εργατικού και αγροτικού κι-νήματος. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τις ρίζες του στην Εθνική Αντίστασηκατά του ναζισμού, στο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και, μετά τον εμφύλιο, στηνΕΔΑ, τη νεολαία Λαμπράκη και το μεγαλειώδες λαϊκό κίνημα γιατην ειρήνη, τη δημοκρατία, την παιδεία, τον πολιτισμό, την κοι-νωνική δικαιοσύνη, την εθνική ανεξαρτησία και την αυτοδιάθεσητης Κύπρου. Τη μεγάλη αυτή λαϊκή εποποιία, με πρωταγωνιστέςτην αριστερά και αριστερές δυνάμεις του Κέντρου, πολέμησανσκληρά το παλάτι, το κράτος και το παρακράτος και ανέκοψε ηεπτάχρονη δικτατορία.

Η διάσπαση του 1968, με αίτημα την αυτονομία των ελλήνωνκομμουνιστών από το καθοδηγητικό κέντρο της Σοβιετικής Ένω-σης και την ανανέωση του κομμουνισμού, ήταν το πρώτο μεγά-λο ρήγμα στο κομμουνιστικό κίνημα αλλά όχι το μοναδικό. Προ-ηγήθηκαν ή ακολούθησαν διαφοροποιήσεις άλλων ρευμάτων,όπως το τροτσκιστικό και το μαοϊκό, σταδιακά η Αριστερά κερ-ματίστηκε σε πολλές οργανώσεις και μεγάλο αριθμό μη οργα-νωμένων αριστερών, ενώ ένα μέρος των αγωνιστών της ΕθνικήςΑντίστασης εντάχθηκε στο ΠΑΣΟΚ. Η κατάρρευση των καθε-στώτων του «υπαρκτού σοσιαλισμού» κατέστησε δημόσια τη σο-βούσα κρίση στην αριστερά και ταυτόχρονα αναγκαίες τις δια-δικασίες για την κριτική αποτίμηση του παρελθόντος, την ενό-τητα και την επανίδρυσή της. Τα βήματα σ’ αυτή την πορεία, μεπρώτη πράξη τη δημιουργία του Βήματος Διαλόγου και ΚοινήςΔράσης, επιτάχυνε η μεγάλη συμμετοχή δυνάμεων του σημερι-νού ΣΥΡΙΖΑ στο αντιπαγκοσμιοποιητικό κίνημα και τους κοινω-νικούς αγώνες στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Σ’ αυτό το έδαφοςιδρύθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ το 2004. Αγωνιστές και αγωνίστριες απόδιάφορα ρεύματα και οργανώσεις της κομμουνιστικής, της σο-

ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣΣΕΛ.

53

Συντρόφισσες και σύντροφοι,Σας στέλνουμε το υλικό που έχει ετοιμάσει η επιτροπή κα-

ταστατικού. Ορισμένες διευκρινήσεις. Το έργο της επιτροπήςδεν ήταν εύκολο γιατί υπήρχαν πολλά και δύσκολα προβλήματαπρος αντιμετώπιση και σε ορισμένα σημεία δεν υπήρχε σαφήςκατεύθυνση για το τι ακριβώς θέλουμε ή ποια είναι η επιλο-γή μας. Αυτό θα το παρατηρήσετε ιδιαίτερα στη διάρθρωση τουκόμματος όταν μιλάμε για το ενδιάμεσο επίπεδο. Το αν θαδιαρθρωθούμε σε νομαρχιακό ή περιφερειακό επίπεδο, είναιένα σχετικά καινούργιο ζήτημα, που δεν μπορούσε εύκολανα το αντιμετωπίσει η επιτροπή καταστατικού.

Θα το παρατηρήσετε εξ άλλου και στην προσπάθεια να συγ-κροτήσουμε τις καταστατικές αρχές ενός καινούργιου, μαζι-κού, αριστερού, δημοκρατικού, ενιαίου, πολυτασικού κόμ-

ματος, ενός κόμματος πραγματικά των μελών του και ανοικτόπρος την κοινωνία. Ένα κόμμα της κλίμακας και της εμβέλει-ας του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ.

Μην θεωρήσετε το κείμενο μεγάλο σε έκταση γιατί σε αυ-τό περιλαμβάνονται διαζευτικές επιλογές, προτάσεις, προ-σθήκες. Το τελικό σχέδιο θα είναι σαφώς μικρότερο σε όγκο.

Στην επιτροπή καταστατικού συμμετείχαν 64 μέλη της ΚΕ καιμερικοί σύντροφοι/σσες που δεν είναι μέλη. Για την επεξερ-γασία του καταστατικού χωριστήκαμε σε 5 υποεπιτροπές καιπρος το τέλος των εργασιών εργαστήκαμε σε ολομέλεια πε-ρίπου 15-20 σύντροφοι/σσες.

Τις τελευταίες μέρες για να προλάβουμε, εργαστήκαμε σεπρωινές πολύωρες συνεδριάσεις, με αποτέλεσμα να μην μπο-ρούν εργαζόμενοι και εργαζόμενες μέλη της επιτροπής να

παρακολουθήσουν και να συμμετάσχουν στις εργασίες (καιαυτό είναι μια αδυναμία μας).

Στο τελικό σώμα προσχεδίου και προτάσεων για το κατα-στατικό του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ περιλήφθηκαν οι προτάσεις που έγι-ναν στην ΚΕ και με τις διαδικασίες που καθορίστηκαν για τα χρο-νικά όρια κατάθεσης προτάσεων.

Εφιστούμε την προσοχή να καταγράφονται όλες οι προτά-σεις που γίνονται κατά την συζήτηση και να αποστέλλονταιστην επιτροπή για το καταστατικό ώστε να παρουσιαστεί στοσυνέδριο μια πιο σαφής και ξεκαθαρισμένη επεξεργασία προ-τάσεων.

ΣυντροφικάΡούντι Ρινάλντι

Για το καταστατικό του νέου κόμματος

1o ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜσιαλιστικής, της διεθνιστικής, της αντικαπιταλιστικής και αν-τιιμπεριαλιστικής αριστεράς, το χώρο του δημοκρατικού πα-τριωτικού κέντρου, τον επαναστατικό και τον ελευθεριακό χώ-ρο, συνδικαλιστές και συνδικαλίστριες του εργατικού και αγρο-τικού κινήματος, των νέων κοινωνικών κινημάτων, του ριζο-σπαστικού φεμινισμού και της οικολογίας, νέες και νέοι, άν-θρωποι, των γραμμάτων και των τεχνών, συναντηθήκαν και ένω-σαν τις δυνάμεις τους, με στόχο τη μετάβαση, με όχημα τονΣΥΡΙΖΑ, στο Σοσιαλισμό του 21ου αιώνα.

Για εμάς ο σοσιαλισμός είναι μορφή οργάνωσης της κοι-νωνίας που βασίζεται στην κοινωνική ιδιοκτησία και διαχείρι-ση των παραγωγικών μέσων. Απαιτεί τη δημοκρατία σε όλα τακύτταρα της δημόσιας ζωής, όπου η συλλογικότητα αναδεικνύειέμπρακτα την υπεροχή της έναντι της ατομικότητας και η αλ-ληλεγγύη την ισχύ της έναντι του ανταγωνισμού, προκειμένουοι εργαζόμενοι να είναι σε θέση να σχεδιάζουν, να διευθύνουν,να ελέγχουν και να προστατεύουν, με τα εκλεγμένα οργανάτους, την παραγωγή, κατευθυνοντάς την στην ικανοποίησητων κοινωνικών αναγκών.

Γνωρίζουμε ότι ο σοσιαλισμός δεν είναι υπόθεση ενός πο-λιτικού φορέα, αλλά των εργαζόμενων τάξεων και της κοινω-νικής συμμαχίας της μεγάλης πλειοψηφίας ενός λαού. Η εργα-τική τάξη δεν μπορεί να απελευθερωθεί η ίδια, αν δεν απε-λευθερώσει και την κοινωνία ολόκληρη. Για εμάς ο σοσιαλισμόςείναι απόλυτα συνυφασμένος με την ενεργό συμμετοχή όλωνστις οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές υποθέσεις και κα-τοχυρώνει την αντίστοιχη διάχυση της εξουσίας.

Για εμάς ο σοσιαλισμός είναι στόχος, αλλά και δρόμος συ-νεχούς αγώνα. Δεν είναι καθεστώς που μπορεί να καθιερωθείμέσω μιας εξελικτικής διαδικασίας σταδιακών αλλαγών τουκαπιταλισμού, ούτε καθεστώς που εγκαθιδρύεται μια και έξωκάποια μοναδική στιγμή. Ξεκινά πάντοτε από το σήμερα και οδη-γεί σε μια κοινωνία όπου ο άνθρωπος και οι ανάγκες του θα εί-ναι πάνω από τα κέρδη, όπου το κέρδος θα έχει πάψει να απο-τελεί κινητήρια δύναμη της κοινωνίας

Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ βρίσκεται και παρεμβαίνει παντού, μέσαστους θεσμούς αλλά και έξω από αυτούς, στους δρόμους και στακινήματα των πλατειών, στις πόλεις και τα χωριά, στους χώρουςεργασίας και τις γειτονιές, στους κοινωνικούς φορείς και τις κοι-νωνικές πρωτοβουλίες, στις πολιτιστικές δράσεις και την πά-λη των ιδεών, στη δημόσια σφαίρα και το διαδίκτυο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ στηρίζει κοινοβουλευτικά τους εργατικούςκαι λαϊκούς αγώνες, ενώ παράλληλα επιδιώκει να συμβάλει μεόλες τις δυνάμεις του στη συγκρότηση και την ανάπτυξη ενόςισχυρού λαϊκού, μαζικού και ενωτικού κινήματος, ενός κινή-ματος αντίστασης και ανυπακοής στον εντεινόμενο κρατικόκαι εργοδοτικό αυταρχισμό, ενός κινήματος γνήσιας και απο-τελεσματικής αλληλεγγύης προς τα θύματα της κρίσης, ενός κι-νήματος εν τέλει πολιτικής ανατροπής.

Το έργο του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜδεν περιορίζεται στα σύνορα της χώ-ρας μας. Με κινητήριο μοχλό το διεθνιστικό πρόταγμα, ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ αναλαμβάνει σημαντικές διεθνείς πρωτοβουλίες στο πλαί-σιο της Ευρώπης (δια του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς),και όχι μόνο, με στόχο να συμβάλλει στην κοινή πάλη των λα-ών ενάντια στο ευρωπαϊκό και διεθνές κεφάλαιο, στον έμπρα-κτο συντονισμό των αντίστοιχων αγώνων και στην ανάδειξη τηςριζοσπαστικής Αριστεράς σε βασικό παράγοντα των ευρωπαϊ-κών και παγκόσμιων εξελίξεων.

Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ επεξεργάζεται ένα πρόγραμμα αγώνα, πουαρνείται τη μοιρολατρία και τον δήθεν ρεαλισμό της υποταγήςκαι απαντά πειστικά στο τι μπορούμε να κάνουμε κάθε στιγμή.Το πρόγραμμα αυτό αποσκοπεί πρώτα από όλα στο να σταμα-τήσει η κοινωνική καταστροφή και να αναστραφεί η πορείαπρος την κοινωνική διάλυση, είναι πρόγραμμα που θέτει τις βά-σεις για την αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος, την πα-ραγωγική ανασυγκρότηση, την οικονομική ανόρθωση και τηνπολιτιστική αναγέννηση της χώρας, είναι πρόγραμμα που ανοί-γει το δρόμο προς τον σοσιαλισμό.

Με βάση τα παραπάνω, καλούμε όσους και όσες ζουν καιεργάζονται στη χώρα μας, τους μισθωτούς, τους μικρομεσαί-ους αγρότες, τους αυτοαπασχολούμενους, τους επαγγελμα-τοβιοτέχνες, τη νέα γενιά που μπροστά της ανοίγεται το φά-

σμα της μετανάστευσης, τις γυναίκες που παλεύουν για την ισό-τιμη θέση τους στην κοινωνία, όσους και όσες είναι άνεργοι,όσους και όσες ανήκουν στον ελληνισμό της διασποράς, όσουςκαι όσες συμφωνούν κατ’ αρχήν με τα παραπάνω, να ενταχθούνστον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, ώστε να συνδιαμορφώσουμε τους στόχους,τις θέσεις και τη φυσιογνωμία του, τους τρόπους δράσης και τηλειτουργία του, τις παρεμβάσεις, τις πρωτοβουλίες, την πολι-τική του.

Ο κεντρικός στόχος που θέτει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ είναι ηανατροπή της κυριαρχίας των δυνάμεων του νεοφιλελευθερι-σμού και των μνημονίων, των δυνάμεων της κοινωνικής κατα-στροφής, είναι η ανάδειξη μιας κυβέρνησης της συμπαραταγ-μένης Αριστεράς, στηριγμένης σε μια πλατιά κοινωνική συμ-μαχία.

Αρχές λειτουργίας Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜσυγκροτείται για να λειτουργήσει ως κόμμα των

μελών του, τα οποία απολαμβάνουν πλήρη δικαιώματα καιαναλαμβάνουν τις αντίστοιχες ευθύνες και υποχρεώσεις.

Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ λειτουργεί συλλογικά και δημοκρατικά, δρασύμφωνα με τις αποφάσεις της πλειοψηφίας, σέβεται και κα-τοχυρώνει την διαφορετική άποψη.

Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ είναι ενιαίος και πολυτασικός, πλουραλιστι-κός, ανοιχτός στην ύπαρξη διαφορετικών ιδεολογικών, ιστο-ρικών και αξιακών ευαισθησιών και ρευμάτων σκέψης στο χώ-ρο της Αριστεράς. Είναι ταξικά αγκυρωμένος στο εργατικό καιευρύτερα λαϊκό κίνημα, με ρητές φεμινιστικές και οικολογι-κές στοχεύσεις. Σέβεται και θεωρεί πλούτο του διαφορετικέςκαταβολές σαν τις παραπάνω, αναγνωρίζει τη δυνατότηταύπαρξης τάσεων και παρέχει έδαφος για να καλλιεργούνταιαπρόσκοπτα και να εκπροσωπούνται στην εσωτερική δημο-κρατία όλες οι απόψεις, αποσκοπώντας όμως πάντοτε σε προ-ωθητικές συνθέσεις.

Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ είναι ανοιχτός σε ολόκληρο το δημιουργικό καιαγωνιστικό δυναμικό της κοινωνίας που επιθυμεί την ανατρο-πή, ανεξάρτητα από πολιτική καταγωγή ή προηγούμενες ιδε-ολογικές δεσμεύσεις. Συμμετέχει σε κάθε κοινωνική κίνηση,προβάλλει και επεξεργάζεται διαρκώς τις προτάσεις του, χω-ρίς να προσπαθεί να τις επιβάλει εκ των άνω. Είναι φορέαςπου, με σταθερό γνώμονα τις αξίες και τις χειραφετητικές ιδέ-ες της Αριστεράς, (πρόταση να προστεθεί: και των ανταγωνι-στικών κοινωνικών κινημάτων) βρίσκεται σε διαδικασία συνε-χούς αυτοδιαμόρφωσης, ανάλογα με όσα κατακτούμε, μαθαί-νουμε και συνειδητοποιούμε.

Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ μεριμνά συστηματικά για τη θεωρητική κα-τανόηση του κοινωνικού και ιστορικού γίγνεσθαι και για τη θε-ωρητική μόρφωση των μελών του, αξιοποιώντας τα επανα-στατικά εργαλεία ανάλυσης της εξελισσόμενης μαρξικής θεω-ρίας. (πρόταση να προστεθεί: αλλά και άλλων ρευμάτων ιδε-ών του ανατρεπτικού και ελευθεριακού χώρου).

Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ είναι μόνιμα ανοιχτός στην κριτική της κοι-νωνίας απέναντί του και στη δική του αυτοκριτική, με την ικα-νότητα να αλλάζει όσα κάθε φορά δεν λειτουργούν ικανοποι-ητικά.

Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ επιδιώκει συστηματικά να αποτελεί πρότυποκαι εικόνα της κοινωνίας για την οποία αγωνίζεται.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ

ΤΟ ΜΕΛΟΣ

Ορισμός μέλουςΜέλος μπορεί να είναι κάθε άνδρας και γυναίκα που έχει

συμπληρώσει το 16ο έτος, που ζει στην Ελλάδα, συμφωνεί μετο καταστατικό και την ιδρυτική διακήρυξη και τους πολιτικούςστόχους του Συριζα, υποστηρίζει ενεργά την υλοποίησή τους.

Οι έλληνες-δες της Διασποράς μπορούν να συγκροτήσουν ορ-γανώσεις του Συριζα στις χώρες διαμονής τους.

Όλα τα μέλη του Σύριζα ανήκουν υποχρεωτικά σε μια από τιςοργανώσεις μελών του.

Εγγραφή μέλουςΗ ένταξη στο Σύριζα είναι ατομική και γίνεται μετά από αί-

τηση του ενδιαφερόμενου προς την οργάνωση μελών. Η εγγραφή μέλους γίνεται αφού συζητηθεί και γίνει δεκτή

η αίτηση στην πρώτη Γενική Συνέλευση της οργάνωσης με-λών μετά την υποβολή της αίτησης και την παρουσία του νέ-ου μέλους.

Σε περιπτώσεις που υπάρχουν σοβαρές και επιχειρηματο-λογημένες αντιρρήσεις για να γίνει δεκτή η αίτηση, η ΓενικήΣυνέλευση με πλειοψηφία 50%+1 μπορεί να μην κάνει δεκτήτην αίτηση ή να την παραπέμψει στο ενδιάμεσο όργανο (τηνΝομαρχιακή ή Περιφερειακή) Επιτροπή.

Το ενδιάμεσο όργανο (Νομαρχιακή ή Περιφερειακή) Επι-τροπή επιλαμβάνεται επίσης αν υπάρξει αδικαιολόγητη κα-θυστέρηση στην λήψη απόφασης ή αν υπάρχει ένσταση στηναπόφαση της Συνέλευσης.

Αν το θέμα δεν επιλυθεί στο πλαίσιο του ενδιάμεσου οργά-νου (περιφερειακού ή νομαρχιακού) ο ενδιαφερόμενος μπορείνα θέσει το θέμα στην Κεντρική Επιτροπή, η οποία αποφασίζειαφού λάβει υπόψη της την αιτιολογημένη απόφαση της οργά-νωσης μελών και του ενδιάμεσου οργάνου.

ήΓια ειδικές περιπτώσεις εντάξεων (όπως είναι συνδικαλιστι-

κά, αυτοδιοικητικά στελέχη, βουλευτές κλπ που προέρχονται απόάλλους χώρους, το ζήτημα παραπέμπεται στην ΚΕ η οποία απο-φασίζει αφού λάβει υπόψη της την αιτιολογημένη άποψη των το-πικών συνελεύσεων.

Δύο μήνες πριν από όλες τις εσωκομματικές εκλογικές δια-δικασίες οι οργανώσεις του κόμματος ενημερώνουν τις κατα-στάσεις μελών τα οποία έχουν πλήρη δικαιώματα να εκλέγουνκαι να εκλέγονται και τις αποστέλλουν στην αρμόδια οργανω-τική επιτροπή.

Δικαιώματα μέλουςΚάθε μέλος του κόμματος έχει δικαίωμα:Να συμμετέχει στην διαμόρφωση της πολιτικής άποψης και

της τακτικής του Σύριζα. Να παρακολουθεί περισσότερες από μία οργανώσεις με-

λών, αλλά να ανήκει οργανικά μόνο σε μία. Να εκλέγει και να εκλέγεται σε όλα τα όργανα και τα αντι-

προσωπευτικά σώματα σε όλα τα επίπεδα του κόμματος, μό-νο δια μέσου της οργάνωσης μελών στην οποία ανήκει.

Να απολαμβάνει πλήρη πληροφόρηση για την δράση του κόμ-ματος σε όλα τα επίπεδα και σε όλο το εύρος των οργανώσε-ων μελών του κόμματος ώστε να διασφαλίζεται η δυνατότη-τα ισότιμης συμμετοχής στις αποφάσεις, στον έλεγχο και στηνδράση του κόμματος.

Να εκφράζει δημόσια την προσωπική του άποψη σε περι-πτώσεις που διαφωνεί, λέγοντας ταυτόχρονα τη συλλογικήαπόφαση.

Πρόταση για προσθήκη:Όσοι μειοψήφησαν, έχουν δικαίωμα να μην συμμετέχουν στην

εφαρμογή της απόφασης με την οποία διαφώνησαν. Προσπά-θεια υλοποίησης στη δράση των απόψεων απόψεων που μει-οψήφησαν αναιρεί το δημοκρατικό χαρακτήρα του κόμματος.

Να συμμετέχει μαζί με άλλα μέλη του κόμματος σε ανοιχτέςομάδες προβληματισμού και σε τάσεις που λειτουργούν δη-μόσια, στο πλαίσιο της ελεύθερης διακίνησης ιδεών και της δη-μοκρατικής λειτουργίας του κόμματος.

Να παρεμβαίνει σε όλες τις διεργασίες, συμμετέχοντας σεπρωτοβουλίες της βάσης γύρω από σημαντικά θέματα, όπωςείναι η απαίτηση – το δικαίωμα να ζητήσει η βάση του κόμματοςσυνολικές διαβουλεύσεις – δημοψηφίσματα ή άλλες από τοκαταστατικό προβλεπόμενες διαδικασίες.

Υποχρεώσεις μέλουςΝα εκφράζει ελεύθερα την άποψή του σε όλες τις διαδικα-

σίες του κόμματος.

ΣΕΛ.

54

Να υποστηρίζει τις θέσεις του κόμματος. Να εφαρμόζει την πολιτική γραμμή και τις αποφάσεις του

Σύριζα, να τις διαδίδει. Να συμμετέχει στα κινήματα αντίστασης, στις συνδικαλιστικές

ή κοινωνικές οργανώσεις στο χώρο ευθύνης του. Να προσπαθεί να διαμορφώσει την πολιτική του χώρου του,

της οργάνωσης μελών που μετέχει, ή των τμημάτων – επι-τροπών ή σωμάτων του Σύριζα.

Να καταβάλει τακτικά την οικονομική συνδρομή του σύμ-φωνα με τις δυνατότητές του.

Αν λειτουργεί ως εκπρόσωπος του κόμματος να υπερασπί-ζεται και να προωθεί τις θέσεις και τις απόψεις του κόμματος.

Τόσο στην άσκηση των δικαιωμάτων όσο και στην κατανο-μή των καθηκόντων επιδιώκεται η αμφισβήτηση των στερεό-τυπων ρόλων των φύλων.

Αναστολή, απώλεια ιδιότητας μέλουςΜπορεί να γίνει αναστολή της ιδιότητας του μέλος όταν αυ-

τό:δεν συμμετέχει, αναιτιολόγητα, στην ζωή του κόμματος

ή/και δεν πληρώνει τις συνδρομές του για περισσότερο απόένα χρόνο (αν δεν είναι άνεργος ή άπορος). Στην περίπτωσηαυτή καλείται και του ζητιέται από την συνέλευση ή την συν-τονιστική επιτροπή να αντιμετωπιστεί το ζήτημα αν είναι δυ-νατό προς όφελος της κοινής υπόθεσης, διατηρώντας σχέσειςπου θα ορίσουν από κοινού τα δύο μέρη.

Ένα μέλος παύει να έχει την ιδιότητα του μέλους, όταν υποβάλλει ρητά παραίτηση – αποχώρηση τουόταν είναι μέλος, εγγραφεί ή συμμετέχει ενεργά σε άλλον

πολιτικό φορέαΣε αυτές τις περιπτώσεις ενημερώνεται η συνέλευση της

τοπικής που ανήκε το μέλος.

Από ένα μέλος αφαιρείται η ιδιότητα του μέλους του Σύρι-ζα:

όταν δρα αντίθετα και παραβιάζει συστηματικά το κατα-στατικό και τις αρχές του.

Πρόταση: να φύγει η παραπάνω φράση

Προσθετικά τα παρακάτωαποδέχεται δημόσιο αξίωμα μέσω του οποίου ασκείται κυ-

βερνητική πολιτική, χωρίς την έγκριση της Κεντρικής Επιτροπήςτου ΣΥΡΙΖΑ

συμμετέχει σε συνδικαλιστικούς ή άλλους φορείς του μαζικούκινήματος παρά την αντίθετη επίσημη απόφαση του κόμματος

ήσυμμετέχει σε συνδικαλιστικούς ή άλλους φορείς του μαζικού

κινήματος που αντιστρατεύονται τις αρχές ή/και την πολιτική τουή Να μην υπάρχει αυτή η διατύπωσησυμμετέχει ή/και δημόσια υποστηρίζει  ψηφοδέλτιο  στις

εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης  χωρίς τη σύμφωνη γνώμητου κόμματος

ήσυμμετέχει σε ψηφοδέλτιο  στις εκλογές της τοπικής αυτο-

διοίκησης  χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του κόμματοςήΝα μην υπάρχει αυτή η διατύπωση

Πρόταση για τις δύο παραπάνω διατάξεις να ισχύει η αναστολή της ιδιότητας του μέλους και όχι η αφαί-

ρεση της ιδιότητας του μέλους

Άλλη πρόταση:Ως μόνο όρο αφαίρεσης ιδιότητας μέλους, πρέπει να είναι: Λό-

γοι ηθικοί ή ποινικοί.

Στην τελευταία περίπτωση η απόφαση λαμβάνεται από τηνσυνέλευση της οργάνωσης μελών στην οποία ανήκει το μέ-λος, αφού διαπιστωθεί απαρτία και με πλειοψηφία και αφού κλη-θεί γραπτώς να εξηγήσει τη στάση του/της.

Μια τέτοια απόφαση της τοπικής συνέλευσης, πρέπει να εγ-κριθεί από το αμέσως ανώτερο όργανο για να ισχύσει.

Μέλος που του έχει ανασταλεί ή στερηθεί η ιδιότητα του μέ-λους μπορεί να επαναλάβει την αίτηση εγγραφής του μετά από1 χρόνο και αφού έχουν εκλείψει οι λόγοι της αναστολής ήστέρησης.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ

ΟΙ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΜΕΛΩΝθεμέλιο του ΣΥΡΙΖΑ

Το κόμμα των μελών συγκροτείται στη βάση του συλλογικούτρόπου άσκησης της πολιτικής από τα μέλη, τα όργανα και τιςοργανώσεις του, αναπτύσσοντας οργανικούς δεσμούς με τις λαϊ-κές τάξεις και τις κοινωνικές δυνάμεις που θέλει να εκφράσεικαι μετέχοντας στα κινήματα και τις συλλογικές οργανώσεις, μεσεβασμό στην αυτονομία τους.

1. Θεμέλιο του κόμματος μέσα στην κοινωνία είναι η Οργά-νωση Μελών (ΟΜ).

2. Οι ΟΜ συγκροτούνται σε συνελεύσεις με βάση τον φυσι-κό χώρο δράσης τους (χώρο κατοικίας, ή χώρο εργασίας).

Πρόταση προσθήκης: (χώρο κατοικίας, εργασίας/κλάδο ή εκπαίδευσης)

Άλλη πρότασηΟι Ο. Μ. συγκροτούνται σε συνελεύσεις με βάση τον χώρο κα-

τοικίας.

Άλλη πρότασηΜετά την λέξη εκπαίδευση να αναφέρεται:ή με βάση άλλες διακρίσεις και ενδιαφέροντα, γυναικεία δι-

καιώματα, εθνικά ή πολιτιστικά δικαιώματα, κοινότητες μετα-ναστών/ μεταναστριών, δικαιώματα σεξουαλικού προσανατο-λισμού, αντιεθνικιστικής, αντιμιλιταριστικής δράσης. Όλες οιπαραπάνω οργανώσεις έχουν δικαίωμα εκλογής αντιπροσώπων.

3. Οι οργανώσεις μελών (ΟΜ) λειτουργούν ανοιχτά στην κοι-νωνία και μπολιάζονται, αλλά και μπολιάζουν μέσω των ανοι-χτών τους διαδικασιών όλο και περισσότερους ανθρώπους πουμας στηρίζουν. Οι συνελεύσεις είναι ανοιχτές και δημόσιεςεκτός από τις φορές που ορίζονται διαφορετικά.

Εναλλακτική διατύπωση:Στις συνελεύσεις συμμετέχουν τα μέλη του κόμματος. Κατά πε-

ρίπτωση και θεματολογία, με απόφαση της Γραμματείας μπορούννα καλούνται και να συμμετέχουν στις συνελεύσεις φίλοι του κόμ-ματος με δυνατότητα λόγου.

4. Για την ίδρυση ΟΜ αποφασίζουν τα αρμόδια ενδιάμεσα όρ-γανα (Νομαρχιακές ή Περιφερειακές Επιτροπές). Αν δεν υπάρ-χουν συγκροτημένα ενδιάμεσα όργανα για την ίδρυση τουςαποφασίζει η Κεντρική Επιτροπή. Η Κεντρική Επιτροπή μπορείεπίσης κατ’ εξαίρεση να συγκροτεί αιτιολογημένα και άλλεςοργανώσεις μελών.

5. Οργάνωση Μελών σε χώρους όπου δεν υπάρχει ήδη, συγ-κροτείται με πρωτοβουλία των ίδιων των μελών (8 τουλάχιστον)και η ίδρυσή της αναγνωρίζεται από το ενδιάμεσο όργανο καιόπου δεν υφίσταται τέτοιο από τν ΚΕ.

6. Οι οργανώσεις μελών αποτελούν το κόμμα στο χώρο τους.Παίρνουν όλες τις αναγκαίες αποφάσεις, αναπτύσσονται και συν-τονίζονται με βάση την εξωστρεφή τους παρέμβασή. Οι ορ-γανώσεις μελών επιδιώκουν την ισόρροπη συμμετοχή των δύοφύλων.

7. Οι οργανώσεις μελών παροτρύνουν τα μέλη τους να πα-ρεμβαίνουν στα συνδικάτα, τα κινήματα αντίστασης και αλλη-λεγγύης, τις τοπικές κινήσεις, τους συλλόγους και κάθε συλ-

λογικότητα που λειτουργεί δημοκρατικά στο χώρο αναφοράςτους.

ήΟι οργανώσεις επιλαμβάνονται της ένταξης των μελών τους στα

συνδικάτα, τα κοινωνικά κινήματα, τα δίκτυα αλληλεγγύης, τιςτοπικές κινήσεις πολιτών, τους συλλόγους και κάθε συλλογικό-τητα που λειτουργεί δημοκρατικά στο χώρο αναφοράς τους.

8. Θεσμοθετούμε τον θεσμό των ανοιχτών συνελεύσεωνόπου γίνεται δημόσιος απολογισμός, προγραμματισμός και κά-λεσμα σε συμμετοχή. Οι οργανώσεις μελών διοργανώνουν μεδημόσια καμπάνια τουλάχιστον δύο ανοιχτές συνελεύσεις τονχρόνο.

9. Στο εσωτερικό των οργανώσεων μελών συγκροτούνταιομάδες δουλειάς σε θεματικό και γεωγραφικό επίπεδο (αν μι-λάμε για τοπική) ή όποιες άλλες ομάδες εκτιμά η κάθε οργάνωσημελών. Στην ανοιχτή συνέλευση οι ομάδες δουλειάς κάνουν επί-σης απολογισμό, προγραμματισμό και κάλεσμα σε συμμετο-χή. Τα μέλη των οργανώσεων συντονίζονται οριζόντια με άλ-λες αντίστοιχες ομάδες τοπικά, περιφερειακά και πανελλαδι-κά.

Πρόταση: Να φύγει η τελευταία φράση: «Τα μέλη των οργανώσεων συν-

τονίζονται… και πανελλαδικά»

10. Η Κεντρική Επιτροπή σε συνεργασία με το οργανωτικόγραφείο και τα τμήματα οφείλει να οργανώνει ομοιοεπαγγελ-ματικά και ομοεπιστημονικά, θεματικά δίκτυα μελών και ανέν-ταχτων υποστηρικτών και ομάδες δουλειάς για τον καλύτεροσυντονισμό της δράσης μας, την ενίσχυση των τμημάτων μαςκαι των αυτοδιοικητικών και συνδικαλιστικών παρατάξεων στιςοποίες μετέχουν τα μέλη μας καθώς και την παρέμβασή μας σεεπιστημονικούς φορείς και επιμελητήρια.

ΠρότασηΗ σύνδεση οριζόντια όλων τον Ο. Μ. είναι αναγκαία και οφεί-

λει η Κ. Ε. να την διευκολύνει και να την ενισχύει.

11. Αν ο αριθμός των μελών μιας οργάνωσης υπερβαίνει τα150 μέλη είναι αναγκαίο να σχεδιαστεί ο διαχωρισμός σε πε-ρισσότερες της μίας Οργάνωσης Μελών. Η απόφαση πρέπεινα επικυρωθεί από το ενδιάμεσο όργανο (Νομαρχιακή ή Περι-φερειακή Επιτροπή).

12. Κάθε Συνέλευση εκλέγει ή ορίζει με συναίνεση Συντο-νιστική Επιτροπή, στην βάση της ισότιμης συμμετοχής τωνμελών της και του σεβασμού στην ιδιαίτερες απόψεις και ηΣυντονιστική Επιτροπή εκλέγει Συντονιστή/στρια και αναπλη-ρωτή/τρια.

ΉΗ Συντονιστική Επιτροπή εκλέγει Συντονιστή/τρια, και ανα-

πληρωτή/τρια συντονιστή/τρια (τη μια από τις δύο θέσεις κα-ταλαμβάνει υποχρεωτικά γυναίκα).

Ή Εκλέγει γραμματεία και η γραμματεία εκλέγει έναν/μία γραμ-

ματέα ή και αναπληρωτή/τρια γραμματέα από τα μέλη της.

Γενική προσθήκη για όλα τα όργανα – επιτροπές κλπ, παντού. «Κάθε φύλο εκπροσωπείται σε ποσοστό όχι μικρότερο

από 40%. »Πρόταση να φύγει από το σημείο αυτό η αναφορά στην πο-

σόστωση γυναικών, γιατί είναι θέμα κανονισμού εκλογής αν-τιπροσώπων και οργάνων.

13. Η θητεία των οργάνων είναι ετήσια. 14. Οι Οργανώσεις μελών συμμετέχουν ως σώμα στις Συνε-

δριακές διαδικασίες του κόμματος και εκλέγουν αντιπροσώπουςγια το Συνέδριο και για κάθε άλλο σώμα αντιπροσώπων.

15. Οι συνελεύσεις συγκαλούνται τακτικά μια φορά κάθε μή-να και έκτακτα με απόφαση της Συντονιστικής επιτροπής ήόταν το ζητήσει το 20% των μελών.

16. Αν σε ένα καλικρατικό Δήμο υπάρχουν πάνω από μία ορ-γανώσεις μελών οφείλουν να συνεργάζονται και να συντονίζουντην δράση τους για τα κοινά τους θέματα.

ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣΣΕΛ.

55

1o ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜΑνένταχτοι υποστηρικτές του ΣΥΡΙΖΑ

α. Ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει τη συνεχή και μόνιμη επαφή, διάλο-γο και συνεργασία του με όσους και όσες στηρίζουν τις θέσειςκαι τις δραστηριότητές του, τους οποίους ενθαρρύνει να συμ-μετέχουν στις πρωτοβουλίες και τη δράση των οργανώσεών του.

β. Ανένταχτοι υποστηρικτές του ΣΥΡΙΖΑ, μπορούν να προ-σκαλούνται στις συνελεύσεις των οργανώσεών του, να πλη-ροφορούνται για τη δραστηριότητά τους και να εκφράζουν τηνάποψή τους, ενώ επίσης μπορούν να συμμετέχουν σε ειδικέςομάδες μελετών, καθώς και στα τμήματα του κόμματος, εφ’ όσονπροσκληθούν.

γ. Για την εμβάθυνση της επαφής του ΣΥΡΙΖΑ με όσους καιόσες τον υποστηρίζουν, οι οργανώσεις του κόμματος καταρ-τίζουν κατάλογο ανένταχτων υποστηρικτών, τους οποίουςενημερώνουν για τις θέσεις του κόμματος, τις δράσεις και τιςσυνεδριάσεις όπου μπορούν να πάρουν μέρος. οι οργανώσειςτου κόμματος ενθαρρύνονται να δημιουργούν πρωτοβουλίες,λέσχες και δίκτυα μελών και φίλων του ΣΥΡΙΖΑ.

ΠρότασηΝα μείνει μόνο το α. και να φύγει όλο το υπόλοιπο και να συμ-

πληρωθεί: Σε αυτήν την κατεύθυνση κάθε ΟΜ παίρνει συγκε-κριμένα μέτρα και πρωτοβουλίες.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ

ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗ ΔΙΑΡΘΡΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ δομείται σε τρία επίπεδα:Σε πρώτο επίπεδο συγκροτείται και λειτουργεί η Οργάνω-

ση Μελών που εκλέγει τη Συντονιστική Επιτροπή της. Σε δεύτερο επίπεδο συγκροτείται συνδιάσκεψη αντι-

προσώπων από τις οργανώσεις μελών στο ενδιάμεσο επί-πεδο (Νομαρχιακή ή Περιφερειακή) και εκλέγει Ενδιάμεσοόργανο (Νομαρχιακή ή Περιφερειακή) Επιτροπή.

Σε Πανελλαδικό επίπεδο συγκαλείται το τακτικό Συνέδριοτου κόμματος που εκλέγει την Κεντρική Επιτροπή.

Αν επιλεγεί η βασική συγκρότηση σε νομαρχιακό επί-πεδο τότε

Σε Περιφερειακό επίπεδο για παρακολούθηση και συν-τονισμό σε θέματα αναπτυξιακής και περιβαλλοντικής πο-λιτικής συγκροτείται Περιφερειακή Συντονιστική Επιτρο-πή.

ή αν επιλεγεί η συγκρότηση σε περιφερειακό επίπεδο τό-τε

Σε νομαρχιακό επίπεδο συγκροτείται Νομαρχιακό Συν-τονιστικό που αποτελείται από τους συντονιστές/τριεςόλων των οργανώσεων μελών του νομού και φροντίζει γιατον συντονισμό τους αλλά και για την σύνδεση με την κοι-νοβουλευτική ομάδα.

Η οργανωτική δομή στις μεγάλες πόλεις ή νομαρχιακές πε-ριοχές (Αθήνα-Πειραιά-Θεσσαλονίκη) και στα νησιά αντιμε-τωπίζεται συγκεκριμένα από την Κεντρική Επιτροπή και ταεκλεγμένα όργανα.

Η οργανωτική δομή σε αυτό το μεταβατικό διάστημα συγ-κρότησής μας μπορεί να επαναδιαμορφωθεί από την ΚΕ με αυ-ξημένη πλειοψηφία 70%.

Πρόταση για περιφερειακή συγκρότηση και ένανέο δημοκρατικό μοντέλο λειτουργίας καιεπικοινωνίας οργάνωσεων και οργάνων

Βασικό κύτταρο είναι η οργάνωση μελών. Στο νομαρχιακό επίπεδο δεν συγκροτείται συνδιάσκεψη αλ-

λα συντονιστικό όλων των οργανώσεων των μελών του νομού. Στο περιφερειακό επίπεδο συγκροτείται συνδιασκεψη αντι-

προσώπων που εκλέγει περιφερειακή επιτροπή. Κάθε επίπεδο έχει συντονιστικό όργανο. Το Νομαρχιακό

συντονιστικό συνεδριάζει μια φορά το μήνα και η Περιφερει-

ακή επιτροπή συνεδριάζει τακτικά κάθε 2 μήνες ή και έκτακτα. Το συντονιστικό εκλέγει ή ορίζει συντονιστή και αναπλη-

ρωτή του. Ο ένας από τους δύο μπορεί να είναι άντρας και η άλ-λη γυναίκα.

Οι συντονιστές και οι αναπληρωτές των οργάνων κάθε επι-πέδου μετέχουν στο όργανο του παραπάνω επιπέδου ως υπε-ράριθμα τακτικά μέλη.

Πιο συγκεκριμένα:Στην οργάνωση μελών ορίζεται ή εκλέγεται συντονιστικό

που ορίζει ή εκλέγει συντονιστή και αναπληρωτή (μια γυναί-κα και έναν άντρα).

Σε νομαρχιακό επίπεδο συγκροτείται Νομαρχιακό Συντονι-στικό(ΝΣ) που αποτελείται από τους συντονιστές/τριες όλωντων οργανώσεων μελών του νομού και φροντίζει για τον συν-τονισμό τους αλλά και για την σύνδεση με την κοινοβουλευτι-κή ομάδα. Το ΝΣ ορίζει με συναίνεση ή με εκλογή ένα συντο-νιστή/στρια και ένα αναπληρωτή/τρια με την μία από τουςδύο να είναι γυναίκα.

Σε περιφερειακό επίπεδο συγκροτείται περιφερειακή συν-διάσκεψη με εκλογή αντιπροσώπων από τις οργανώσεις με-λών. Η περιφερειακή συνδιάσκεψη εκλέγει Περιφερειακή Επι-τροπή (ΠΕ).

Η θητεία της Περιφερειακής Επιτροπής είναι δύο έτη.

Η ΠΕ ορίζει ή εκλέγει συντονιστικό. Το συντονιστικό της ΠΕεκλέγει ή ορίζει έναν συντονιστή/στρια και έναν/μία αναπή-ρωτή/τρια με την μία από τους δύο να είναι γυναίκα.

Η Περιφερειακή Επιτροπή συγκροτεί περιφερειακά τμήματα,ομάδες δουλειάς και επιτροπές σε αντιστοιχία με της Κεντρι-κής Επιτροπής και φροντίζει για την σύνδεσή τους με αυτά.

Μετά την συγκρότηση της ΠΕ σε σώμα και τον ορισμό ή τηνεκλογή συντονιστικού οι συντονιστές/στριες και οι αναπλη-ρωτές/τριες τους των Νομαρχιακών Συντονιστικών μετέχουνκανονικά ως υπεράριθμοι στην ΠΕ.

Μετά την συγκρότηση της Κεντρικής Επιτροπής σε σώμα καιτην εκλογή της Πολιτικής Γραμματείας ο/η συντονιστής/τριακαι ο/η αναπληρωτής/τρια κάθε συντονιστικού Περιφερει-ακής Επιτροπής μετέχουν ως υπεράριθμα τακτικά μέλη τηςΚεντρικής Επιτροπής και γίνονται μέλη του οργανωτικού γρα-φείου.

Πρόταση : Να φύγει η φράση: «Ο συντονιστής/τρια και ο/η αναπληρω-

τής/τρια κάθε συντονιστικού Περιφερειακής Επιτροπής μετέχουνως υπεράριθμα τακτικά μέλη της Κεντρικής Επιτροπής και γίνονταιμέλη του οργανωτικού γραφείου. »

Το οργανωτικό γραφείο αποτελείται από τους συντονι-στές/στριες των συντονιστικών των Περιφερειακών Επιτρο-πών και τους/τις αναπληρωτές/τριες και έναν ολιγομελή αριθ-μό μελών που ορίζει η ΚΕ.

Πρόταση Να φύγει όλο το παραπάνω για το οργανωτικό γραφείο.

Με αυτό τον τρόπο εξασφαλίζεται η καλύτερη δυνατή σχέ-ση οργάνωσης μελών και οργάνων, η μεταφορά εμπειρίας καιπληροφόρησης και η έμφαση στην λειτουργία της οργάνωσηςμελών.

Με βάση τα παραπάνω συγκροτείται το οργανόγραμμα τουκόμματος που μπαίνει ως παράρτημα στο καταστατικό και δί-νεται η δυνατότητα στην Κεντρική Επιτροπή ειδικά σε αυτή τηνμεταβατική περίοδο να μπορεί να τροποποιηθεί με αυξημένηπλειοψηφία 70%.

Προτεινόμενη διατύπωση για την ΠεριφερειακήΣυγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ

1. Μέχρι την ολοκλήρωση της περιφερειακής συγκρότησης

του ΣΥΡΙΖΑ, την οποία μπορεί να αποφασίσει οποτεδήποτεκατά την κρίση της η Κεντρική Επιτροπή με αυξημένη πλει-οψηφία 3/5, συγκροτείται σε κάθε διοικητική Περιφέρεια τηςχώρας, Περιφερειακή Συντονιστική Επιτροπή, στην οποία συμ-μετέχουν :

Δύο μέλη που εκλέγονται από κάθε Νομαρχιακή Οργάνωσητης Περιφέρειας, κατά τη Συνδιάσκεψη στην οποία εκλέγεταικαι η Νομαρχιακή Επιτροπή,

οι Γραμματείς των Νομαρχιακών Επιτροπών της Περιφέρει-ας,

τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπή που ανήκουν σε οργανώ-σεις της οικείας περιφέρειας,

οι Βουλευτές των νομών της Περιφέρειας καιοι αιρετοί του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ στην οικεία Περιφερειακή Αυ-

τοδιοίκηση.

2. Η Περιφερειακή Συντονιστική Επιτροπή έχει συντονιστι-κό και συμβουλευτικό ρόλο και η αρμοδιότητές της είναι :

Η παρακολούθηση των θεμάτων περιφερειακής πολιτικής,ο συντονισμός της δράσης των Νομαρχιακών Επιτροπών

που ανήκουν στη συγκεκριμένη περιφέρεια, γύρω από τα θέ-ματα αυτά,

η κατάρτιση του περιφερειακού αναπτυξιακού προγράμμα-τος, το οποίο κατατίθεται στις επιμέρους Νομαρχιακές Οργα-νώσεις προς έγκριση,

η υποστήριξη της δράσης της περιφερειακής παράταξηςκαι των αιρετών στην Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση στην περιοχή,

η διατύπωση γνώμης προς την Κεντρική Επιτροπή σχετικάμε την εκλογική τακτική του κόμματος στις ΠεριφερειακέςΕκλογές στην περιοχή.

3. Η Περιφερειακή Συντονιστική Επιτροπή συνεδριάζει τα-κτικά τουλάχιστον δύο φορές το χρόνο ή όποτε παραστεί ανάγ-κη κατόπιν πρότασης οποιουδήποτε από τα μέλη της. Οι συ-νεδριάσεις της πραγματοποιούνται περιοδικά σε όλους τους νο-μούς της Περιφέρειας και οι αποφάσεις της εντάσσονται στη θε-ματολογία των συνεδριάσεων της Κεντρικής Επιτροπής. Στις συ-νεδριάσεις της Περιφερειακής Συντονιστικής Επιτροπής, ανά-λογα με τη θεματολογία, μπορούν να προσκαλούνται και άλλαμέλη ή φίλοι του κόμματος, καθώς και ειδικοί επιστήμονες γιατα θέματα της Περιφέρειας ή στελέχη τοπικών οικολογικώνκινήσεων και κινήσεων πολιτών.

4. Κατά την πρώτη συνεδρίασή της μετά τη σύγκλησή της, ηΠεριφερειακή Συντονιστική Επιτροπή μπορεί να εκλέγει ή ναορίζει με συναίνεση ένα από τα μέλη της, ως Συντονιστή/-τρια.

ΟΡΓΑΝΑ του ΣΥΡΙΖΑ

I. Νομαρχιακή ΣυνδιάσκεψηΚάθε 2 χρόνια από Συνδιάσκεψη των εκλεγμένων αντιπρο-

σώπων από τις Οργανώσεις Μελών του Νομού εκλέγεται Νο-μαρχιακή Επιτροπή. Η Νομαρχιακή Επιτροπή εκλέγει Γραμμα-τεία (προταση προσθήκης: στην οποία κάθε φύλο εκπροσω-πείται σε ποσοστό όχι μικρότερο από 40%). Εκλέγει επίσηςΓραμματέα έναν/μία από τα μέλη της.

Η Νομαρχιακή Επιτροπή ευθύνεται για την υλοποίηση τωναποφάσεων της Νομαρχιακής Συνδιάσκεψης, παρακολουθεί,βοηθάει και συντονίζει τη δράση των Οργανώσεων μελών τουΝομού (Εναλλακτική Πρόταση: Συντονίζει τη δράση των εδαφικώνκαι κλαδικών Πολιτικών Κινήσεων του Νομού). Επιδιώκει τησυγκρότηση νέων Οργανώσεων Μελών και εξειδικεύει τις απο-φάσεις της Κεντρικής Επιτροπής στο χώρο της. Συνέρχεται σετακτά διαστήματα (τουλάχιστον μια φορά στους 2 μήνες) μεευθύνη της Γραμματείας της ή όταν το ζητήσει το 1/4 των με-λών της.

Η αδικαιολόγητη απουσία μέλους της Νομαρχιακής Επι-τροπής από τις συνεδριάσεις και τις λειτουργίες της για 6 μή-νες θεωρείται παραίτηση από την ιδιότητα αυτή.

Αν υιοθετηθεί η πρόταση για ένα νέο μοντέλο λειτουργίας το

ΣΕΛ.

56

τμήμα αυτό πρέπει να τροποποιηθεί και να μπουν οι αρμοδιό-τητες συντονισμού του Νομαρχιακού συντονιστικού, η σύνδεσητου Νομού με την Κοινοβουλευτική ομάδα

ΙΙ. Η Περιφερειακή Συντονιστική Επιτροπή(όπως προτάθηκε παραπάνω)

III. Κεντρική ΕπιτροπήΗ Κεντρική Επιτροπή αποτελεί το ανώτερο πολιτικό όργα-

νο. Είναι αρμόδιο για την εφαρμογή των αποφάσεων του Συ-νεδρίου και έχει την ευθύνη της διεύθυνσης του κόμματος.Εκλέγει (Εναλλακτική πρόταση: Τον/την Πρόεδρο του Κόμμα-τος) την Πολιτική Γραμματεία, τον/την Γραμματέα της και ταόργανα που θεωρεί απαραίτητα για τη λειτουργία και τη δρά-ση του κόμματος. Οι αποφάσεις της Κεντρικής Επιτροπής συ-ζητούνται στις Οργανώσεις Μελών για να εκφράσουν τα μέλητη γνώμη τους.

Πρόταση προσθήκηςΥπό ειδικές συνθήκες, συγκεκριμένα όταν η χρονική συγκυρία

είναι ευνοϊκή για την διεκδίκηση της κυβέρνησης ή ως συμμε-τοχή σε κυβέρνηση από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ, τότε η Κ. Ε. , μετάαπό σχετική απόφαση του Διαρκούς Συνεδρίου που θα προηγη-θεί, εκλέγει Πρόεδρο της Κ. Ε. Μόνιμη θέση Προέδρου, δενπροβλέπεται.

Ο/Η Πρόεδρος του Κόμματος εκπροσωπεί δημόσια το κόμ-μα και είναι Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, εάν εί-ναι βουλευτής. Σε περίπτωση που ο/η Πρόεδρος του Κόμμα-τος δεν είναι Βουλευτής, η Κοινοβουλευτική Ομάδα εκλέγειτον/την Πρόεδρό της. Η απόφαση της Κ. Ο. χρειάζεται τηνεπικύρωση της Κεντρικής Επιτροπής.

Ο/Η Γραμματέας έχει την ευθύνη για τη λειτουργία της Κεν-τρικής Επιτροπής και των τμημάτων της.

Η Πολιτική Γραμματεία, ως εκτελεστικό όργανο της Κεν-τρικής Επιτροπής, έχει την ευθύνη για την εφαρμογή των απο-φάσεων της, αντιμετωπίζει τα τρέχοντα θέματα μεταξύ των συ-νόδων της Κεντρικής Επιτροπής και εισηγείται σ΄αυτήν. Ταμέλη της Κεντρικής Επιτροπής μπορούν να εκλέγονται στηνΠολιτική Γραμματεία μέχρι 2 συνεχόμενες θητείες και μετάαπό μια διακοπή μπορούν να επανεκλέγονται με τον ίδιο τρό-πο για άλλες 2 (δυσκολία εφαρμογής). Κάθε φύλο εκπροσωπείταισε ποσοστό όχι μικρότερο από 40%.

Η Κεντρική Επιτροπή εκλέγει από όλα τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ τους συνέδρους για το Συνέδριο του κόμματος της ΕΥ-ΡΩΠΑΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ. Η Κεντρική Επιτροπή εκλέγει από τα μέ-λη της την αντιπροσωπεία του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ στην ΕκτελεστικήΕπιτροπή του κόμματος της ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ (ανάγκημεταβατικής διάταξης).

Με απόφασή της Κεντρικής Επιτροπής συγκροτούνται τατμήματα και οι επιτροπές της.

Η Κεντρική Επιτροπή συνέρχεται τακτικά κάθε 3 μήνες μεευθύνη της Πολιτικής Γραμματείας και εντός 15 ημερών όταντο ζητήσει το των μελών της.

Στις συνεδριάσεις της Κεντρικής Επιτροπής για σοβαρά πο-λιτικά ζητήματα παίρνουν μέρος με δικαίωμα ψήφου οι Γραμ-ματείς των Νομαρχιακών Επιτροπών.

Πρόταση:παίρνουν μέρος με δικαίωμα λόγου. Φεύγει το «ψήφου». Τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής αναλαμβάνουν συγκεκρι-

μένα καθήκοντα, συμμετέχουν στις Οργανώσεις Μελών πουανήκουν και αναλαμβάνουν ευθύνες στο πλαίσιο των αποφά-σεών της.

Η αδικαιολόγητη απουσία μέλους της Κεντρικής Επιτροπήςγια 6 μήνες από τις συνεδριάσεις και τις λειτουργίες της θεω-ρείται παραίτηση από την ιδιότητα αυτή.

Τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής από Συνέδριο σε Συνέδριοανανεώνονται τουλάχιστον κατά 30%.

ΠρότασηΗ ανανέωση αυτή κατά 30% υλοποιείται υποχρεωτικά για τα

μέλη της Κεντρικής Επιτροπής με συνεχείς τρεις θητείες ολο-κληρωμένες ή εννέα (9) χρόνια συνεχούς θητείας.

Η Κεντρική Επιτροπή κάνει τον απολογισμό της στο τέλος

της θητείας της (ή ετήσιο), ο οποίος συζητείται προσυνε-δριακά στις Οργανώσεις Μελών.

Πριν την Κεντρική Επιτροπή συνεδριάζουν ανοιχτά Τμήμα-τα ή ομάδες τμημάτων για συναφή αντικείμενα, ομοιοεπαγ-γελματικά δίκτυα μελών και ομάδες δουλειάς με βάση και τηνσυγκυρία και πάντα το οργανωτικό γραφείο. Σκοπός αυτών τωνσυνεδριάσεων πέρα από την παρουσίαση του απολογισμούκαι του προγραμματισμού τους οφείλουν να συνδράμμουν στηνδιαμόρφωση των εισηγήσεων και τελικά των αποφάσεων τηςΚεντρικής Επιτροπής.

Ακόμα το κάθε τμήμα ή ομάδες συναφών τμημάτων φρον-τίζουν σε συνεργασία με τον γραμματέα της ΚΕ να προετοι-μάζουν θεματικές συνεδριάσεις της Κεντρικής Επιτροπής.

ΣΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

I. Τακτικό ΣυνέδριοΤο τακτικό Συνέδριο είναι το ανώτατο όργανο του κόμμα-

τος. Συγκαλείται κάθε 3 χρόνια. Ψηφίζει αποφάσεις πουισχύουν για όλο το ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ μέχρι το επόμενο Συνέδριο.

Το τακτικό Συνέδριο εκλέγει την Κεντρική Επιτροπή και τηνΕπιτροπή Οικονομικού Ελέγχου.

Ο/Η Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ εκλέγεται από το Συνέδριο[πρόταση από την ΚΕ] εκπροσωπεί δημόσια το κόμμα και εί-ναι Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας. Ο/Η Πρόεδροςλειτουργεί στο πλαίσιο των αποφάσεων της Κεντρικής Επι-τροπής. Σε περίπτωση άρσης της εμπιστοσύνης της ΚεντρικήςΕπιτροπής από το 50% +1 των μελών της προς τον Πρόεδροσυγκαλείται έκτακτο Συνέδριο.

Η προκήρυξή του, η οργάνωση της προσυνεδριακής διαδι-κασίας, τα προσυνεδριακά κείμενα και το μέτρο αντιπροσώ-πευσης είναι αρμοδιότητες της Κεντρικής Επιτροπής.

ΙΙ. Έκτακτο ΣυνέδριοΑνάμεσα στα τακτικά Συνέδρια του Κόμματος μπορεί να

συγκληθεί έκτακτο Συνέδριο με όλες τις αρμοδιότητες του τα-κτικού.

Τη σύγκληση εκτάκτου Συνεδρίου μπορεί να ζητήσει η Κεν-τρική Επιτροπή ή Ο. Μ. που αντιπροσωπεύουν το των με-λών του. Ακόμη όταν το ζητήσει το 15% των μελών του.

Η σύγκληση του εκτάκτου Συνεδρίου πραγματοποιείται τοπολύ μέσα σε 3 μήνες από τη στιγμή που διατυπώνεται το σχε-τικό αίτημα.

ΙΙΙ. Διαρκές ΣυνέδριοΣε περίπτωση κρίσιμων αποφάσεων όπως συμμετοχή σε

Κυβέρνηση, σύναψη συμμαχιών, εκλογή Προέδρου Δημοκρα-τίας, καθορισμός εκλογικής τακτικής συγκαλείται το Διαρκές Συ-νέδριο από τους αντιπροσώπους του προηγούμενου τακτικούΣυνεδρίου. Η θεματολογία του Διαρκούς Συνεδρίου είναι απο-λύτως περιορισμένη στο θέμα για το οποίο συγκαλείται.

Τη σύγκληση Διαρκούς Συνεδρίου μπορεί να ζητήσει η Κεν-τρική Επιτροπή ή Ο. Μ. που αντιπροσωπεύουν το των με-λών του. Ακόμη όταν το ζητήσει το 15% των μελών του.

ΙV. Δημοψηφίσματα - διαβουλεύσειςα) Σοβαρά ζητήματα της πολιτικής και της λειτουργίας του

ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ μπορούν να αντιμετωπιστούν με την προσφυγή στηθέληση των μελών του, με τον θεσμό του εσωτερικού δημο-ψηφίσματος στη βάση εναλλακτικών προτάσεων.

Πρόταση προσθετικάόταν δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις για να συγκληθεί έκτα-

κτο ή διαρκές συνέδριοβ) Απαραίτητη προϋπόθεση είναι να ζητηθεί από το 15% των

μελών που έχουνεκπληρώσει τις οικονομικές τους υποχρεώσεις ή την απόλυτη

πλειοψηφία των μελών της ΚΕγ) Οι αποφάσεις των δημοψηφισμάτων είναι δεσμευτικές

για το κόμμαΌροι διενέργειας

α) Απαραίτητη προϋπόθεση για την διενέργεια του δημο-ψηφίσματος είναι η ενημέρωση των μελών επί των κρινόμενωνθέσεων και ο δημόσιος διάλογος.

β) Την πολιτική ευθύνη της διενέργειας του δημοψηφίσμα-τος έχει η ΚΕ, η οποία καθορίζει κάθε φορά τους όρους και τηδιαδικασία.

γ) Την ευθύνη της διεξαγωγής του δημοψηφίσματος έχειΕφορευτική Επιτροπή που

ορίζεται από την ΚΕ. Η Εφορευτική Επιτροπή οφείλει, μαζίμε τα δελτία

ψηφοφορίας, να αποστείλει στα μέλη και κείμενα με τις από-ψεις που έχουν εκφραστεί για το υπό κρίση θέμα.

δ) Η διεξαγωγή του δημοψηφίσματος προϋποθέτει συζή-τηση στις Ο. Μ. μετά από επαρκή και ισότιμη ενημέρωση για ταζητήματα.

Διαβούλευση μελώνΥπάρχουν θέματα που παρόλη την δυνατότητα απόφασης από

την ΚΕ ή την πολιτική διεύθυνση του κόμματος είναι απαραί-τητη μια ευρύτερη διαβούλευση και στάθμιση της άποψης τωνμελών του κόμματος.

Η διαβούλευση είναι η οργανωμένη συζήτηση μιας εισήγη-σης ή εναλλακτικών κειμένων της ΚΕ ή της γραμματείας, επί ση-μαντικού θέματος κατά την οποία ζητιέται η γνώμη των συνε-λεύσεων του κόμματος.

Η διαβούλευση οργανώνεται από τα αρμόδια όργανα τουΣΥΡΙΖΑ και διεξάγεται σε συγκεκριμένο σύντομο χρονοδιά-γραμμα (15 ημερών) εντός του οποίου συγκαλούνται γενικέςσυνελεύσεις των ΟΜ.

Η επαρκής ενημέρωση των μελών με ισότιμη πρόσβασηόλων των κατατεθειμένων απόψεων επί των προς συζήτηση θε-μάτων, η συζήτηση και η οργανωμένη καταγραφή των απόψε-ων των μελών στις ΓΣ αποτελούν προϋπόθεση της διαβού-λευσης.

Η διαδικασία της διαβούλευσης οργανώνεται με πρωτοβου-λία των κομματικών οργάνων ή αν το ζητήσουν ΟΜ που αντι-προσωπεύουν το των μελών του κόμματος. Ακόμη όταν τοζητήσει το 15% των μελών του κόμματος.

Τις τελικές αποφάσεις επί των συγκεκριμένων πολιτικών ζη-τημάτων παίρνουν τα κομματικά όργανα συνεκτιμώντας τααποτελέσματα της διαβούλευσης των μελών.

V. Περιφερειακή Συνδιάσκεψηα. Σε επίπεδο Περιφέρειας με ευθύνη του Περιφερειακού Συμ-

βουλίου συγκαλείται 1 φορά το χρόνο ανοικτή ΠεριφερειακήΣυνδιάσκεψη.

β. Στην Περιφερειακή Συνδιάσκεψη συμμετέχουν:Τα μέλη του Περιφερειακής Συντονιστικής Επιτροπής. Τα μέλη των Νομαρχιακών Επιτροπών. Οι Γραμματείς των ΟΜ. Μη μέλη του κόμματος που συμφωνούν με το βασικό πλαί-

σιο κατευθύνσεων και λειτουργίας του κόμματος και έχουν ει-δικές γνώσεις για θέματα περιφερειακής ανάπτυξης.

γ. Η Περιφερειακή Συνδιάσκεψη ασχολείται με το σύνολο τωνθεμάτων Περιφερειακής και περιβαλλοντικής πολιτικής. Ταπορίσματα των Περιφερειακών Συνδιασκέψεων αποτελούν θέ-ματα ειδικής συνεδρίασης της Κεντρικής Επιτροπής.

VI. Νομαρχιακή ΣυνδιάσκεψηΣυγκροτείται από τους αντιπροσώπους της τελευταίας Νο-

μαρχιακής Συνδιάσκεψης για να συζητήσει ζητήματα που απα-σχολούν το συγκεκριμένο χώρο.

Η Νομαρχιακή Συνδιάσκεψη συγκαλείται με πρωτοβουλία τηςΝομαρχιακής Επιτροπής ή αν το ζητήσει το 1/4 των Οργανώ-σεων Μελών του νομού. Ακόμα όταν το ζητήσει το 15% τωνμελών στο νομό.

ΤΜΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΠΙΤΡΟΠΕΣΜε απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής συγκροτούνται τμή-

ματα για τη θεματική επεξεργασία της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ-

ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣΣΕΛ.

57

1o ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜΕΚΜ ως βοηθητικές επιτροπές της Κ. Ε. Συγκροτούνται με δη-μόσιο κάλεσμα όπου και αναδεικνυεται η γραμματεία του τμή-ματος και ο συντονιστής/στρια. Επίσης είναι δυνατόν, με από-φαση της Κεντρικής Επιτροπής ή της Πολιτικής Γραμματείας,να συγκροτούνται επιτροπές για την επεξεργασία ορισμένωνπρογραμματικών θέσεων.

Κάθε μέλος της ΚΕ μπορεί να συμμετέχει σε μία μόνο γραμ-ματεία τμήματος και όχι σε περισσότερες. Ο συντονιστής τηςγραμματείας μπορεί και να μην είναι μέλος της ΚΕ.

Οι επεξεργασίες των Τμημάτων και των Επιτροπών καθί-στανται πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ μετά την έγκρισή τους απότην Κεντρική Επιτροπή ή από την Πολιτική Γραμματεία αν πρό-κειται για ανάγκη άμεσης τοποθέτησης του κόμματος.

Η Κεντρική Επιτροπή έχει την υποχρέωση να εξασφαλίζειτην αλληλοενημέρωση και το συντονισμό των τμημάτων, κα-θώς και το συντονισμό των τμημάτων με τις αντίστοιχες κλα-δικές οργανώσεις του κόμματος και τις Επιτροπές Ελέγχου Κοι-νοβουλευτικού έργου. Σε τακτά χρονικά διαστήματα ή ότανπροκύπτουν θέματα κοινής επεξεργασίας, συγκαλούνται σεσύσκεψη οι υπεύθυνοι των Τμημάτων.

Τα Τμήματα λειτουργούν στη βάση ενιαίου κανονισμού καιη θητεία τους δεν μπορεί να υπερβαίνει τη θητεία της ΚεντρικήςΕπιτροπής.

Τμήματα και Επιτροπές συγκροτούνται και σε νομαρχιακό επί-πεδο και περιφερειακό επίπεδο.

Πρόταση προσθετικά αν εγκριθείη περιφερειακή συγκρότηση

Η γραμματείες των τμημάτων είναι σε συνεχή επαφή με τα αν-τίστοιχα τμήματα των Περιφερειακών Επιτροπών. Σε τακτά χρο-νικά διαστήματα (τουλάχιστον 2 φορές το χρόνο) πραγματο-ποιείται συνεδρίαση της γραμματείας του τμήματος με τουςσυντονιστές των αντίστοιχων τμημάτων των περιφερειακών επι-τροπών.

Στα Τμήματα μπορούν να συμμετέχουν και μη μέλη του κόμ-ματος που απασχολούνται με συναφές αντικείμενο, έχουν γνώ-σεις ή ειδικό ενδιαφέρον για θέματα που απασχολούν το Τμή-μα.

Πρόταση προσθετικάμετά από πρόσκληση του τμήματος για το ειδικό αντικείμενο

ή θέμαΑυτοί/ες δεν πρέπει να είναι μέλη άλλου κόμματος και δεν

μπορούν να αναλάβουν τη θέση του Υπεύθυνου του Τμήματοςή να συμμετέχουν στη Γραμματεία του.

Κάθε τμήμα (ή ομάδες τμημάτων) οφείλει, σε συνεννόησημε την ΠΓ, να προετοιμάσει θεματική συνεδρίαση της ΚΕ, γιαζητήματα της αρμοδιότητάς του, τουλάχιστον μία φορά κατάτη διάρκεια της θητείας του.

ΤΑΣΕΙΣ Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ είναι κόμμα πολιτικά και οργανωτικά ενιαίο.

Δεν αποτελεί άθροισμα ιδιαίτερων πολιτικών ομάδων. Σταπλαίσιά του αναγνωρίζεται η δυνατότητα ύπαρξης και λει-τουργίας τάσεων και ρευμάτων ιδεών. Τα μέλη του κόμματοςέχουν τη δυνατότητα να συνδιαμορφώνουν και να προβάλ-λουν συλλογικά τις απόψεις και προτάσεις τους μέσα στο κόμ-μα και δημόσια. Για τη δυνατότητα δημοσιοποίησης των από-ψεων της τάσης ισχύει ότι και για τις προσωπικές απόψεις τωνμελών του κόμματος. Η δημοσιοποίηση πρέπει να διευκρινί-ζει πως δεν πρόκειται για την επίσημη θέση του κόμματος.

Οι τάσεις δεν είναι μόνιμο σχήμα, δεν νοούνται ως μικρο-γραφία κόμματος με κάθετη οργανωτική δομή και διοικητικάόργανα και πολύ περισσότερο με δική τους πειθαρχία.

Πρόταση για αντικατάσταση του παραπάνωΟι τάσεις διαμορφώνονται στην βάση ιδεολογικών και πολιτικών

θέσεων, είτε συνολικών, είτε επιμέρους. Δεν νοούνται ως μι-κρογραφία κόμματος με δική τους εσωτερική πειθαρχία.

Τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ που συμμετέχουν σε τάση, απο-τελούν μέρος του κόμματος, εφαρμόζουν τους κανόνες της

εσωτερικής του ζωής, χρησιμοποιούν τους θεσμούς και τουςμηχανισμούς του για τη διακίνηση των ιδεών που υποστηρί-ζουν, εργάζονται μαζί με όλους/ες τους/τις συντρόφους/ισεςστους συγκεκριμένους καταμερισμούς και υπερασπίζονται τοσεβασμό της βασικής αρχής: Ενότητα στη διαφορετικότητα.Όλες οι εκδηλώσεις των τάσεων και ρευμάτων είναι ανοιχτέςκαι δημόσιες. Το κάθε μέλος του κόμματος έχει το δικαίωματης ελεύθερης πρόσβασης σε αυτή τη διαδικασία.

Πρόταση:Όλο το δεύτερο σημείο αντικαθίσταται με το παρακάτω κεί-

μενο:Τα ρεύματα ιδεών διαμορφώνονται σε επαφή με τις ιστορικές

και σύγχρονες θεωρητικές και πολιτικές προσεγγίσεις και δεν με-ταφράζονται μονοσήμαντα σε πολιτικές θέσεις και πρακτικές.Συμβάλλουν στη συγκρότηση της ιδεολογικής ταυτότητας του ΣΥ-ΡΙΖΑ, προσδίδοντας θεωρητικό και στρατηγικό βάθος στην κοι-νωνική και πολιτική δράση, προσεγγίζοντας τον σοσιαλισμό καιτο σοσιαλιστικό σχέδιο για τον 21ο αιώνα. Ρεύματα σκέψης μπο-ρεί να δημιουργούνται και για επιμέρους ζητήματα, όπως τοεθνικό ζήτημα, η δημοκρατία κ. λπ.

Οι τάσεις συνιστούν ανοιχτές συσπειρώσεις μελών του κόμ-ματος με αντικείμενο τη διατύπωση πολιτικών θέσεων για βασικάθέματα. Δεν συγκροτούνται απαραίτητα σε μόνιμη βάση, δεν νο-ούνται ως μικρογραφία κόμματος με κάθετη οργανωτική δομή,διοικητικά όργανα και εσωτερική πειθαρχία. Μετέχουν πλήρωςστη συλλογική ζωή του ΣΥΡΙΖΑ, υποστηρίζουν τις βασικές τουθέσεις και δημοσιοποιούν τις δικές τους στα κομματικά όργανακαι έντυπα. Έχουν το δικαίωμα χωριστής λίστας στις περιπτώσειςπου επιλέγουν, συνεκτιμώντας τις αρχές της αμεροληψίας και τουαυτοπεριορισμού που συμπληρώνουν τη βασική αρχή της ελευ-θερίας.

Πρόταση προσθήκηςΟι τάσεις συγκροτούνται στη βάση πολιτικού κειμένου που

δημοσιοποιείται και καθιστά τα μέλη τους διακριτό ιδεολογι-κό/πολιτικό ρεύμα. Τα κείμενα – πλατφόρμες των τάσεων, μα-ζί με την περιγραφή του τρόπου λειτουργίας τους, δημοσι-εύονται στα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα του κόμματος.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΕΤΑΡΤΟ

ΑΙΡΕΤΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΑΑΞΙΩΜΑΤΑ

Με bold γράμματα είναι οι προτάσεις που έτυχαν της μεγα-λύτερης πολιτικής στήριξης στην επιτροπή.

Βουλευτές/τίνες και Ευρωβουλευτές/τίνες

α. Για τις υποψηφιότητες για το Εθνικό και Ευρωπαϊκό Κοι-νοβούλιο προτάσεις κατατίθενται από τα μέλη και τα όργανατου ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ.

β. Η επιλογή των υποψήφιων Ευρωβουλευτών γίνεται μεπανελλαδική εσωκομματική προκριματική εκλογή μεταξύ τωνμελών του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ και της νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ.

Πρόταση προσθήκηςΣε περίπτωση υποψηφιότητας μη μέλους του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ

απαιτείται πρώτα η έγκριση της Κεντρικής Επιτροπήςγ.

Πρώτη πρότασηΗ επιλογή των υποψήφιων Βουλευτών γίνεται με απόφαση

των Νομαρχιακών Επιτροπών ή των Νομαρχιακών Συνελεύσεωνή προκριματική εκλογή σε νομαρχιακό επίπεδο. Η Κεντρική Πο-λιτική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ έχει το δικαίωμα αιτιολογημένηςτροποποίησης των επιλογών των Νομαρχιακών Επιτροπών ή τωνΝομαρχιακών Συνελεύσεων ή των προκριματικών εκλογών μετην αυξημένη πλειοψηφία του 70% αφού συζητήσει με τις Νο-μαρχιακές Επιτροπές. Σε κάθε περίπτωση η τελική έγκριση τωνυποψήφιων Βουλευτών ανήκει στην Κεντρική Πολιτική Επιτρο-πή του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ.

Δεύτερη πρότασηΗ επιλογή των υποψηφίων Βουλευτών, ανά εκλογική περιφέ-

ρεια, γίνεται με προκριματική επιλογή που διεξάγεται σε κάθεαντίστοιχη νομαρχιακή οργάνωση. Στην προκριματική εκλογήσυμμετέχουν όλα τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ και όλα τα μέλη τηςνεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ που κατοικούν, εργάζονται ή σπου-δάζουν στο χώρο ευθύνης της νομαρχιακής οργάνωσης. Η Κεν-τρική Πολιτική Επιτροπή έχει το δικαίωμα αιτιολογημένης τρο-ποποίησης των επιλογών των Νομαρχιακών Επιτροπών ή τωνΝομαρχιακών Συνελεύσεων ή των προκριματικών εκλογών μετην αυξημένη πλειοψηφία του 70% αφού συζητήσει με τις Νο-μαρχιακές Επιτροπές.

Τρίτη πρότασηΗ επιλογή των υποψήφιων βουλευτών γίνεται με απόφαση

των Νομαρχιακών Επιτροπών μετά από διαβούλευση με τις Ορ-γανώσεις Μελών. Η Κεντρική Επιτροπήτου ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ έχει τοδικαίωμα αιτιολογημένης τροποποίησης των επιλογών των Νο-μαρχιακών Επιτροπών με την αυξημένη πλειοψηφία του 70%αφού συζητήσει με τις Νομαρχιακές Επιτροπές. Σε κάθε περί-πτωση η τελική έγκριση των υποψήφιων Βουλευτών ανήκει στηνΚεντρική Πολιτική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ.

δ. Η επιλογή των υποψήφιων Βουλευτών Επικρατείας γίνε-ται με απόφαση της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής. (Πρότα-ση προσθήκη «διασφαλίζοντας την εναλλαγή των φύλων σεκάθε θέση της λίστας»).

ε. Οι Βουλευτές και οι Ευρωβουλευτές που έχουν αθροιστι-κά θητεία δέκα χρόνια ή περισσότερο δεν μπορούν να είναι υπο-ψήφιοι. Βουλευτές και Ευρωβουλευτές που έχουν αθροιστικάθητεία πάνω από εννέα και λιγότερο από δέκα χρόνια μπο-ρούν να είναι υποψήφιοι μόνο με απόφαση της ΚΠΕ. Η παρά-γραφος αυτή δεν ισχύει για τον εκάστοτε επικεφαλής του κόμ-ματος.

στ.

Πρώτη πρότασηΟι Βουλευτές και Ευρωβουλευτές καταβάλλουν στο κεντρι-

κό ταμείο του ΣΥΡΙΖΑ καθώς και για δράσεις αλληλεγγύης πο-σοστό από την αποζημίωσή τους, που καθορίζεται με απόφα-ση της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής πριν την εκλογή τους.

Δεύτερη πρότασηΜε ευθύνη της Κεντρικής Επιτροπής καταρτίζεται ανα-

λυτικό μισθολόγιο για όσους έχουν επαγγελματική σχέσημε την πολιτική (κομματικά στελέχη, επιστημονικοί συ-νεργάτες, μετακλητοί, αιρετοί της τοπικής αυτοδιοίκη-σης, βουλευτές, ευρωβουλευτές, συνδικαλιστές, διορι-σμένοι σε πολιτικές θέσεις του κράτους ή εποπτευόμε-νων φορέων κ. λπ. ).

ΠρότασηΑφαιρείται η κατηγορία «συνδικαλιστές» από όσους έχουν

επαγγελματική σχέση με το κόμμα. Προστίθεται η κατηγορία «αποσπασμένοι από το δημόσιο»

(άρα δεν προβλέπεται «ειδική ρύθμιση κλπ. » για τους απο-σπασμένους).

Τα παραπάνω πρόσωπα αποδίδουν στο ταμείο του κόμ-ματος το σύνολο των αποδοχών τους από τις εν λόγω θέ-σεις και λαμβάνουν από το κόμμα τον προβλεπόμενο μισθό.Ειδική μέριμνα υπάρχει για την κάλυψη τυχόν υπέρογκωνφορολογικών υποχρεώσεων καθώς και για το ενδεχόμενοσυνταξιοδοτικό δικαίωμα που στοιχειοθετούν τα πρόσω-πα αυτά μετά τη λήξη της θητείας τους.

Με ειδική ρύθμιση καθορίζεται η οικονομική εισφοράαποσπασμένων από το δημόσιο στελεχών, η οποία πάν-τως δεν μπορεί να τα οδηγεί να λαμβάνουν μικρότερο μι-σθό από αυτόν που έπαιρναν στην κανονική τους θέση.

Η Κεντρική Επιτροπή ορίζει ολιγομελή επιτροπή, αρμό-δια να επιλύει ασάφειες στον παραπάνω κανονισμό και ναδιευθετεί, αιτιολογημένα, απρόβλεπτα ζητήματα και ει-δικές περιπτώσεις.

Στο παραπάνω μισθολόγιο εντάσσονται και όσοι δεν εί-

ΣΕΛ.

58

ναι μέλη του ΣΥΡΙΖΑ αλλά καταλαμβάνουν προαναφερ-θείσες θέσεις καθ’ υπόδειξη του κόμματος, των βουλευ-τών/ευρωβουλευτών/δημάρχων κ. λπ. , καθώς και όσοιέχουν εκλεγεί στα παραπάνω αξιώματα με ψηφοδέλτιαυποστηριζόμενα από τον ΣΥΡΙΖΑ χωρίς να είναι μέλη άλλωνκομμάτων.

Προταση αντικατάστασηςΗ αρμόδια επιτροπή φέρνει πρόταση προς την Κεντρική

Επιτροπή για όσους/ες δεν είναι μέλη του ΣΥΡΙΖΑ αλλά κα-ταλαμβάνουν προαναφερθείσες θέσεις καθ’ υπόδειξη τουκόμματος, των βουλευτών/ευρωβουλευτών/δημάρχων κ.λπ. , καθώς και όσοι έχουν εκλεγεί στα παραπάνω αξιώμα-τα με ψηφοδέλτια υποστηριζόμενα από τον ΣΥΡΙΖΑ χωρίς ναείναι μέλη άλλων κομμάτων.

Για περιπτώσεις που δεν προβλέπονται από τα παραπά-νω (π. χ. σε περίπτωση συνεργασιών με φορείς ή προσω-πικότητες) τα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ αποφασίζουν το χειρι-σμό του θέματος πριν από τις εκλογές. Αν αυτό δεν συμ-βεί, το ζήτημα ρυθμίζει η παραπάνω ολιγομελής επιτρο-πή.

Όπως και να έχει, συμμετοχή προσώπου σε επαγγελμα-τική θέση μετά από υπόδειξη του ΣΥΡΙΖΑ ή σε ψηφοδέλ-τιο που στηρίζεται από τον ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να έχει υπάρξειρητή διαφορετική συμφωνία, συνεπάγεται εκ μέρους τουτην αποδοχή της αρμοδιότητας της συγκεκριμένης επι-τροπής για μισθολογικά ζητήματα.

Τρίτη πρότασηΟι Βουλευτές και Ευρωβουλευτές καταβάλλουν στο κεντρι-

κό ταμείο του ΣΥΡΙΖΑ ποσοστό από την αποζημίωσή τους πουκαθορίζεται στην πρώτη συνεδρίαση της ΚΠΕ μετά την εκλο-γή τους. Σε κάθε περίπτωση οι μηνιαίες καθαρές αποδοχέςτους θα πρέπει να αντιστοιχούν στο ύψος του μέσου μικτού μι-σθού Δημοσίου υπαλλήλου Π. Ε πλέον των αναγκαίων και αι-τιολογημένων εξόδων για τις ανάγκες του κοινοβουλευτικούτους έργου.

ζ. Η Κοινοβουλευτική και Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα συν-τάσσουν τον κανονισμό λειτουργίας τους και αναπτύσσουν τηδράση τους στο πλαίσιο των αποφάσεων και των κατευθύνσε-ων της ΚΠΕ. Ο κανονισμός λειτουργίας της κάθε ομάδας είναισυμβατός με τη λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ. Για θέματα κυρώσεωνη κοινοβουλευτική ομάδα εισηγείται και η αποφασιστική αρ-μοδιότητα ανήκει στην κεντρική επιτροπή.

η. Η διατήρηση ταυτόχρονα 2 αιρετών θέσεων Βουλευτή, Ευ-ρωβουλευτή, Δημάρχου, Αντιδημάρχου, Περιφερειάρχη/ισ-σας και Αντιπεριφερειάρχη/ισσας δεν επιτρέπεται. Με αιτιο-λογημένη απόφαση της ΚΠΕ επιτρέπεται η διατήρηση αιρε-τών που εμπεριέχουν θέσεις απλών μέλών Περιφερειακών ή Δη-μοτικών Συμβουλίων.

θ. Η πολιτική εκπροσώπηση του ΣΥΡΙΖΑ από μέλος του σεκρατικούς οργανισμούς, επιχειρήσεις του δημοσίου και τηςΤοπικής Αυτοδιοίκησης γίνεται σε συνεννόηση με τα όργανα τουΚόμματος.

ι. Κώδικας δεοντολογίας υποψηφίων Βουλευτών και Ευρω-βουλευτών

Πρώτη πρότασηΤο καταστατικό εμπεριέχει κανονισμό συμπεριφοράς των

υποψηφίων και όσοι δεν τον τηρούν δεν θα έχουν τη δυνατό-τητα να διεκδικήσουν κανένα αξίωμα στο μέλλον (μέχρι την ομα-λοποίηση της κατάστασης). Ενδεικτικά θέματα τα οποία θαπρέπει να περιλαμβάνει ο κανονισμός είναι το να μη συμμετέ-χουν οι υποψήφιοι σε κερδοσκοπικές επιχειρήσεις και φορείς,να μην κάνουν προσωπική προεκλογική εκστρατεία και να μηδέχονται δώρα. Τα σημεία που δεν έχουν σχέση με εκλογές προ-τείνεται να ισχύουν και για τα κομματικά στελέχη.

Ιδιαίτερα σημαντική είναι η εξασφάλιση ίσων δυνατοτήτωνκατά την προεκλογική εκστρατεία και η μη προσωπική διεξα-γωγή εκλογικού αγώνα, καθώς και ο έλεγχος στη χρήση των κομ-

ματικών πόρων γι’ αυτό το σκοπό.

Δεύτερη πρότασηΈνας κώδικας δεοντολογίας και συμπεριφοράς θα πρέ-

πει να υπάρχει για όλους. Αυτό όμως είναι κάτι ξεχωριστόκαι δεν είναι θέμα του καταστατικού. Θα πρέπει η Κεν-τρική Πολιτική Επιτροπή να συντάξει κανονισμό δεοντο-λογίας για τους υποψήφιους στις εκλογές και να γίνεται σεειδική συνεδρίαση της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής με-τά τις εκλογές ο πολιτικός απολογισμός.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΕΜΠΤΟ

ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΕ ΚΙΝΗΜΑΤΑ –ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ – ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΟΜΑΔΑ – ΚΡΑΤΟΣ / ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

ΘΕΣΜΟΙ ΘΕΩΡΙΑΣ – ΜΜΕ ΤΟΥΚΟΜΜΑΤΟΣ - ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ

Α. ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΚΙΝΗΜΑΤΑ

1. Ο ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ έχει σχέση διαλόγου με τα κοινωνικά κι-νήματα, ενσωματώνει στοιχεία από την προβληματική τουςκαι εμπλουτίζει τις επεξεργασίες του από τη δράση τους. Η αυ-τονομία των κοινωνικών κινημάτων από την Κυβέρνηση, τηνεργοδοσία και τα κόμματα, η άρνηση του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ να υπο-καταστήσει τα κινήματα των πολιτών, αποτελούν απαράβα-τες αρχές της πολιτικής του.

2. Τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ, ως ενεργοί πολίτες, μετέχουνστις συνδικαλιστικές και άλλες ενώσεις, στα κοινωνικά κινήματα,σύμφωνα με τα προσωπικά τους ενδιαφέροντα και δρουν μεγνώμονα τις αρχές και τους σκοπούς αυτών των κινημάτων. Όλατα όργανα και οι οργανώσεις του κόμματος εργάζονται για τηνανάπτυξή και μαζικοποίηση πολύμορφες κινημάτων και εν-θαρρύνουν και οργανώνουν τη συμμετοχή των μελών του ΣΥ-ΡΙΖΑ/ΕΚΜ σε αυτά. Ο ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ εργάζεται ιδιαίτερα για τηναναζωογόνηση, τη μαζικοποίηση και τη ριζοσπαστικοποίησητου εργατικού και του συνδικαλιστικού κινήματος και όλωντων πολύμορφων κινημάτων αντίστασης και αλληλεγγύης.

3. Ο ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ στηρίζεται στην υποστήριξη των πολιτώνκαι των κινημάτων, λαμβάνει υπόψη του τις ανησυχίες τους,φροντίζει να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις, ώστε οι απο-φάσεις να λαμβάνονται σε στενή συνεργασία με τους πολίτεςκαι υπερασπίζεται τον κοινωνικό έλεγχο, τον εκδημοκρατισμόκαι τη διαφάνεια στην πολιτική ζωή.

4. Ο ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ συμμετέχει και στηρίζει διεθνή, ευρω-παϊκά και περιφερειακά κινήματα και θεματικά fora διαλόγου πουπροάγουν τον προβληματισμό για ζητήματα που εντάσσονταιστο πλαίσιο της πολιτικής του πρότασης.

Προστίθεται η διάταξη:Κεντρικά συνδικαλιστικά στελέχη – μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, που με-

τέχουν σε κεντρικά συνδικαλιστικά όργανα, δεν μπορούν να εί-ναι μέλη της Κεντρικής Επιτροπής.

Β. ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ ΚΑΙ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ

1. Ο ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ παλεύει για μία αυτοδιοίκηση που θα απο-τελεί βασικό κύτταρο της Δημοκρατίας και πυλώνα της κρατι-κής/διοικητικής λειτουργίας, ισότιμο με το κεντρικό κράτος. Έναγνήσιο λαϊκό θεσμό που θα συναρθρώνεται με τα κοινωνικά κι-νήματα των πολιτών για τα ζητήματα της περιοχής και της κα-θημερινότητάς τους. Δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στην παρέμ-βαση και δραστηριοποίηση των δυνάμεών του στην τοπικήκαι περιφερειακή αυτοδιοίκηση, ο ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ επιδιώκει να δια-

μορφώνει και να στηρίζει αυτοδιοικητικά σχήματα αυτόνομα,αντιγραφειοκρατικά, που να λειτουργούν με διαφάνεια, συλ-λογικότητα, ισότητα και αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, χω-ρίς καμία διάκριση λόγω φύλου, φυλής, εθνικότητας, θρη-σκείας ή άλλου λόγου.

2. Η στήριξη και δραστηριοποίηση των μελών του ΣΥΡΙ-ΖΑ/ΕΚΜ σε αυτοδιοικητικά σχήματα της περιοχής τους απο-φασίζεται :

- για τις Δημοτικές Κινήσεις, από την ολομέλεια των Πολιτι-κών Κινήσεων του οικείου Δήμου, στην οποία επιπλέον μετέ-χουν τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ που ανήκουν σε κλαδικές ή θε-ματικές οργανώσεις και κατοικούν στον οικείο Δήμο, καθώςκαι τα μέλη της Νεολαίας του οικείου Δήμου και

- για τις Περιφερειακές Κινήσεις,Από την Κεντρική Επιτροπή, κατόπιν πρότασης της Περιφε-

ρειακής Συντονιστική Επιτροπής της οικείας Περιφέρειας.

3. Η Κεντρική Επιτροπή διαμορφώνει κάθε φορά τη γενικήεκλογική τακτική του κόμματος στις εκλογές της αυτοδιοίκη-σης, καθώς και το γενικό αυτοδιοικητικό του λόγο. Στο πλαίσιοαυτό, οι Οργανώσεις Μελών και τα ενδιάμεσα όργανα έχουν τηνευθύνη να συγκεκριμενοποιήσουν τις κεντρικές κατευθύνσειςστο χώρο τους, να παρακολουθούν και να κατευθύνουν τηδράση των κομματικών δυνάμεών στην αυτοδιοίκηση και λαμ-βάνουν τις σχετικές αποφάσεις με επιδίωξη να συγκεντρώ-σουν την ευρύτερη δυνατή υποστήριξη. Σε περίπτωση αδυ-ναμίας λήψης απόφασης, το θέμα αυτό αντιμετωπίζεται σεσυνεργασία με τα ανώτερα όργανα.

4. Οι αποφάσεις για την εκλογική τακτική του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜστους μεγάλους Δήμους επικυρώνονται από την Κεντρική Επι-τροπή.

Γ. ΣΧΕΣΕΙΣ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΚΑΙΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ/ΕΥΡΩΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΟΜΑΔΑΣ

(Θα πρέπει να δούμε αν κάποια σημεία θα ενταχθούν τε-λικά εδώ ή στο κεφάλαιο περί αιρετών αξιωμάτων)

1. Η παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ στο εθνικό και το ευρωπαϊ-κό κοινοβούλιο αποσκοπεί στην προαγωγή των πολιτικών καιπρογραμματικών στόχων του κόμματος και βρίσκεται σε άρρηκτησύνδεση με τις υπόλοιπες δραστηριότητες του κόμματος σε πο-λιτικό, κοινωνικό και κινηματικό επίπεδο.

2. Η Κοινοβουλευτική και Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα συν-τάσσουν τον κανονισμό λειτουργίας τους, ο οποίος εγκρίνεταιαπό την Κεντρική Επιτροπή, και αναπτύσσουν τη δράση τουςστο πλαίσιο των αποφάσεων και των κατευθύνσεων των κα-θοδηγητικών οργάνων του κόμματος.

3. Για τον καλύτερο συντονισμό μεταξύ της Κοινοβουλευτι-κής Ομάδας και του Κόμματος, με απόφαση της Κεντρικής Επι-τροπής συγκροτείται ειδικό προς τούτο συντονιστικό όργανο,το οποίο συνεργάζεται αμοιβαία με τα όργανα της Κ. Ο.

ΠρότασηΝα φύγει όλο το σημείο 34. Αποφάσεις σχετικές με την υποστήριξη της κοινοβου-

λευτικής δράσης του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ, ιδίως σε σχέση με την αξιο-ποίηση του έμψυχου δυναμικού του κόμματος, λαμβάνονται μεσυνεργασία των καθοδηγητικών οργάνων του Κόμματος με τηνΚ. Ο.

5. Σε τακτά χρονικά διαστήματα και τουλάχιστον μία φορά τοχρόνο, η Κεντρική Επιτροπή πραγματοποιεί ειδική συνεδρία-ση σχετικά με την αποτίμηση της πορείας της κοινοβουλευτι-κής παρουσίας του κόμματος.

Δ. ΣΧΕΣΕΙΣ ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ ΜΕ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

1. Ο ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ επιδιώκει τη συμμετοχή του στη διακυ-βέρνηση της χώρας, διατηρεί ωστόσο σε κάθε περίπτωση τηνοργανωτική και πολιτική του αυτονομία έναντι της κυβέρνησης

ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣΣΕΛ.

59

1o ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜκαι του κράτους.

2. Ο ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ, ως μαζικό δημοκρατικό κόμμα της Αρι-στεράς, στηρίζεται στις κοινωνικές δυνάμεις και δεν εξαρτά τηνεπιβίωσή του από κάθε είδους σχέση με τους κρατικούς μη-χανισμούς.

3. Η συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ σε κυβερνητικά σχήματαυπακούει στις γενικές πολιτικές και προγραμματικές κατευ-θύνσεις που χαράσσουν τα καθοδηγητικά όργανα του κόμμα-τος.

4. Τα μέλη και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ που καταλαμβά-νουν οποιοδήποτε δημόσιο αξίωμα, αιρετό ή μη, πάντοτε σεσυνεννόηση με τα αρμόδια κομματικά όργανα, οφείλουν να τοασκούν με τον τρόπο και το ήθος που αρμόζει στην Αριστεράκαι με σεβασμό στις πολιτικές αρχές του κόμματος. Με ευθύ-νη της Κεντρικής Επιτροπής, συντάσσεται ειδικός κανονισμόςδεοντολογίας για τα μέλη και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ πουκατέχουν πάσης φύσεως δημόσια αξιώματα.

Προσθήκη5. Τα στελέχη που κατέχουν αμειβόμενη κυβερνητική θέση

ή αξίωμα (μέλος Υπουργικού Συμβουλίου ή μέλος Δ. Σ. Δημό-σιου Οργανισμού / Διεθνούς Οργανισμού ή Ανεξάρτητης Αρχής/ ΔΕΚΟ / ΝΠΔΔ / Γενικοί και Ειδικοί Γραμματείς Υπουργείων,Υφυπουργοί), δεν μπορεί να υπερβαίνουν το 50% των μελώνκάθε οργάνου του κόμματος.

Ε. ΘΕΣΜΟΙ ΘΕΩΡΙΑΣ - ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΕΣ ΚΑΙΜΕΣΑ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ

1. Ο ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ ενθαρρύνει και συμβάλλει στη δημιουργίαερευνητικών κέντρων ή ινστιτούτων, των οποίων ενισχύει τηλειτουργία και δράση, σεβόμενος την αυτονομία τους. Επί-σης, ο ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ επιδιώκει τη συνεργασία με ερευνητικάκέντρα και ινστιτούτα του εξωτερικού, κυρίως στο πλαίσιο τηςσυνεργασίας του με άλλες δυνάμεις της ευρωπαϊκής και διε-θνούς Αριστεράς.

2. Ο ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ ενθαρρύνει πρωτοβουλίες για πολιτιστικέςκαι κοινωνικές δραστηριότητες, θεματικές ομάδες και λέσχεςπροβληματισμού, πολιτικές δραστηριότητες, μορφές συσπεί-ρωσης πολιτών.

3. Ο ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ στηρίζει και ενισχύει καθημερινές και πε-ριοδικές εκδόσεις, καθώς και άλλα μέσα μαζικής ενημέρωσηςπου προωθούν την ενημέρωση, τον πλουραλισμό, το γόνιμο διά-λογο και κινούνται στο πλαίσιο των γενικών αρχών και θέσεωντου κόμματος.

ΣΤ. ΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ1. Οι οικονομικοί πόροι του Κόμματος είναι :α. Οι συνδρομές και οι ενισχύσεις των μελών και των φίλων

του. Το ύψος της συνδρομής καθορίζεται με απόφαση της Κεν-τρικής Επιτροπής. Τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ που δεν είναι τα-μειακά εντάξει δεν έχουν δικαίωμα ψήφου στην εκλογή οργά-νων και αντιπροσώπων.

β. 1η εκδοχή : Τα ποσοστά από τις αποζημιώσεις των Βου-λευτών, Ευρωβουλευτών, αιρετών στην Αυτοδιοίκηση (Δη-μάρχων, Αντιδημάρχων, Περιφερειαρχών, Αντιπεριφερειαρ-χών κ. λπ. ) και γενικά των μελών του κόμματος που κατέχουνυπό αυτή τους την ιδιότητα πάσης φύσεως δημόσια αξιώματα,αιρετά ή μη. Το ποσοστό που καταβάλλεται καθορίζεται μεαπόφαση της Κεντρικής Επιτροπής. Ειδικά τα έσοδα που προ-έρχονται από τους αιρετούς της Αυτοδιοίκησης, αποδίδονταιστις οικείες τοπικές οργανώσεις.

2η εκδοχή : Τα ποσοστά από τις αποζημιώσεις των Βου-λευτών, Ευρωβουλευτών και γενικά των μελών του κόμματοςπου κατέχουν υπό αυτή τους την ιδιότητα πάσης φύσεως δη-μόσια αξιώματα, αιρετά ή μη. Το ποσοστό που καταβάλλεται κα-θορίζεται με απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής.

3η εκδοχή : Τις αποζημιώσεις των Βουλευτών, Ευρωβου-λευτών και γενικά των μελών του κόμματος που κατέχουν υπόαυτή τους την ιδιότητα πάσης φύσεως δημόσια αξιώματα, αι-ρετά ή μη. Τα συγκεκριμένα στελέχη εντάσσονται στο ενιαίο μι-σθολόγιο που θεσπίζεται από την Κεντρική Επιτροπή για κάθεκατηγορία στελεχών.

γ. Οι εισφορές των επαγγελματικών στελεχών, αποσπασμέ-νων και μετακλητών υπαλλήλων και επιστημονικών συνεργα-τών του κόμματος, των οποίων το ύψος καθορίζεται με απόφασητης Κεντρικής Επιτροπής.

δ. Οι οικονομικές εξορμήσεις και οι δραστηριότητες που γί-νονται με πλήρη διαφάνεια.

ε. Οι κρατικές επιχορηγήσεις.

2. Οι ανωτέρω αποφάσεις σχετικά με το ύψος της εισφοράςκάθε κατηγορίας μελών και στελεχών, λαμβάνονται από την Κεν-τρική Επιτροπή πριν από κάθε είδους εκλογή/ανάδειξη σε δη-μόσιο αξίωμα ή ανάληψη θέσης και δεσμεύουν τα μέλη του ΣΥ-ΡΙΖΑ/ΕΚΜ που δέχονται να συμμετέχουν στη διαδικασία εκλο-γής ή άλλης ανάδειξης. Ειδικές περιπτώσεις κατά τις οποίες δι-καιολογείται εν μέρει μη κάλυψη της εισφοράς, τίθενται υπό-ψη και αποφασίζονται από ειδική τριμελή επιτροπή, που ορί-ζεται από την Κεντρική Επιτροπή.

3. Η Κεντρική Επιτροπή έχει την ευθύνη για τη διαχείριση τωνοικονομικών του κόμματος, ορίζει τον Υπεύθυνο και την Οι-κονομική Επιτροπή που καταρτίζει τον ετήσιο προϋπολογισμόκαι παρακολουθεί την πορεία των οικονομικών του κόμματος.Ο προϋπολογισμός εγκρίνεται από την Κεντρική Επιτροπή.

4. Το Συνέδριο εκλέγει Επιτροπή Οικονομικού Ελέγχου πουέχει την ευθύνη να ελέγχει τη διαχείριση των οικονομικώντου Κόμματος.

5. Τα στοιχεία για τα οικονομικά του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ είναι στηδιάθεση όλων των μελών του.

ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣΠρόταση Ειδική επιτροπήΗ Κεντρική Επιτροπή που θα προκύψει από το πρώτο ιδρυτι-

κό συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ θα πρέπει να συγκροτήσει, εντόςεύλογου χρόνου, ειδική επιτροπή, η οποία θα αναλάβει να κα-ταγράψει τις ανάγκες του κόμματος σε επαγγελματική υποστή-ριξη και το ήδη υφιστάμενο ανθρώπινο δυναμικό, καθώς και ναπροτείνει προς την Κεντρική Επιτροπή ένα σχέδιο για την καλύ-τερη σύνθεση, διάρθρωση και λειτουργία του δικτύου επαγ-γελματικής υποστήριξης του κόμματος.

ΠρότασηΝα φύγει το σημείο αυτό

Νεολαία ΣΥΡΙΖΑα. Η Νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί πολιτική οργάνωση νεο-

λαίας που αναπτύσσει τη δράση της στο πλαίσιο των ιδεώνκαι των γενικών στρατηγικών επιλογών του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ. Η Νε-ολαία του ΣΥΡΙΖΑ φέρει την ευθύνη για την επεξεργασία της πο-λιτικής της σε σχέση με τα προβλήματα της νεολαίας.

β. Λειτουργεί με βάση το δικό της καταστατικό κι διατηρείπλήρη οργανωτική αυτονομία από το κόμμα.

γ. Μετά την ίδρυση της Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ και την ανάδειξηκεντρικού οργάνου Νεολαίας, η Κ. Ε. του ΣΥΡΙΖΑ κινούμενη στοπλαίσιο των συνεδριακών αποφάσεων της Νεολαίας τροπο-ποιεί την καταστατική διάταξη για τις σχέσεις Νεολαίας-Κόμ-ματος.

Πρόταση Ποσόστωση 20%Για την λειτουργία κατά τα πρώτα βήματα του ενιαίου κόμ-

ματος θεωρείται αναγκαία μια ειδική ποσόστωση γύρω στο20% που αναφέρεται στην συμμετοχή νέων μελών, μελών πουήρθαν σε επαφή με τον ΣΥΡΙΖΑ μετά τις εκλογές του 2012, σεόλα τα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ, από τις συντονιστικές επιτροπέςτων ΟΜ μέχρι τα ανώτερα όργανα, στις συνδιασκέψεις και στασυνέδρια. Η μεταβατική διάταξη αυτή θα πάψει να ισχύει απότο 2ο συνέδριο.

ΠρότασηΝα μην περιληφθεί το παραπάνω

ΟικονομικάΕσωτερικοί κανονισμοί ΚΕ, ΚΟ, κώδικα δεοντολογίας, Επι-τροπή Δεοντολογίας, Διάταξη για τις συνιστώσεςΔιάταξη για διάλυση του κόμματος

Πρόταση Στέλιου Παππά

Σχέση κόμματος με το συνολικό σύστημα εξουσιών

Μία από τις θεμελιώδεις αρχές που απαρέγκλιτα το κόμμα μαςτηρεί, είναι η αρχή της σαφούς οριοθέτησης τω αρμοδιοτήτωνανάμεσα στους φορείς της εξουσίας. Η αρχή της διάκρισηςτων εξουσιών αποτελεί και θεμελιώδη προϋπόθεση για τηνδημοκρατική οργάνωση, σε κάθε θεσμική συγκρότηση πολύπερισσότερο σε αυτό καθαυτό το κράτος.

Στην Ελλάδα και στην Ε.Ε. η εκτελεστική εξουσία η ακυρώ-νει τη νομοθετική εξουσία και η χειραγωγεί την δικαστικήεξουσία. Πρόκειται για ουσιώδες χαρακτηριστικό αυταρχικήςεξουσίας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ υπερασπίζεται την αυτονομία της νομοθετι-κής και της δικαστικής εξουσίας από την εκτελεστική. Υπερα-σπίζεται τον αυστηρό περιορισμό και τον έλεγχο της εκτελε-στικής εξουσίας στα όρια που της ορίζουν η νομοθετική και ηδικαστική εξουσία.

Υπερασπίζεται την ανεξαρτησία όλων των εξουσιών της χώ-ρας από οικονομικά συμφέροντα και από στρατηγικούς σχε-διασμούς τρίτων χωρών.

Όλες οι εξουσίες οφείλουν να αντλούν την δύναμη τους απότον λαό.

Θεωρεί ότι τα κόμματα αποτελούν αυτοτελείς θεσμούς τηςδημοκρατίας ανεξάρτητους και αυτόνομους από τους θεσμούςτου κράτους. Ταυτόχρονα τα κόμματα οφείλουν να σέβονται τηναυτονομία της δικαστικής εξουσίας, την αυτοτέλεια της νο-μοθετικής εξουσίας και την ανεξαρτησία της εκτελεστικήςεξουσίας από κομματικές εξαρτήσεις.

Στη χώρα μας διαχρονικά δημιουργήθηκαν ο κρατικός μη-χανισμός, ο στρατός, η Αστυνομία, οι υπηρεσίες του δημοσί-ου και δημόσιοι υπάλληλοι ως λάφυρο της εκάστοτε κυβέρνη-σης και η εκάστοτε κυβέρνηση, χειραγωγημένη από τη λογικήτης κομματικής πελατείας και του κομματαρχισμού.

Αυτές οι πρακτικές και οι αντιλήψεις είναι ασυμβίβαστες μετην αντίληψη του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο ρόλος ανάμεσα στο κόμμα και στην κυβέρνηση είναι δια-κριτός. Το κόμμα είναι ο θεσμός που μέσα από τις λειτουργίεςτου αναβαθμίζει την πολιτική λειτουργία και συμμετοχή των πο-λιτών, επεξεργάζεται πολιτικές και προωθεί προτάσεις μέσα απότις νομοθετικές δομές της πολιτείας αλλά και μέσα στο λαό καιστα μαζικά κινήματα.

Η κυβέρνηση είναι ο θεσμός που εντέλλεται να υλοποιεί τοέργο της νομοθετικής εξουσίας υπερασπιζόμενη την δημο-κρατία και την διαφάνεια στην άσκηση των καθηκόντων της.

Τα μέλη του κόμματος που εργάζονται σε οποιανδήποτευπηρεσία του κράτους (δημόσιες υπηρεσίες και οργανισμούς,στρατό, αστυνομία, στους ΟΤΑ ή ασκούν δημόσια εξουσία κα-τά την άσκηση των καθηκόντων τους οφείλουν να υπερασπί-ζονται τη δημοκρατικά εκφρασμένη θέληση του λαού και το Σύν-ταγμα.

ΤάσειςΣτο πλαίσιο της λειτουργίας του κόμματος και με στόχο

την ελεύθερη διακίνηση ιδεών, την διαφάνεια και την ενί-σχυση της εσωκομματικής δημοκρατίας διαμορφώνονται τά-σεις στην βάση ιδεών και προτάσεων. Οι απόψεις των τάσε-

ΣΕΛ.

60

ων είναι δυνατόν να δημοσιοποιούνται προκειμένου τα μέλητου κόμματος και ο λαός να τις πληροφορούνται αυθεντικά.

Οι τάσεις δεν έχουν μόνιμο χαρακτήρα, δεν έχουν εσωτε-ρική δομή, ούτε δημόσια εκπροσώπηση. Το Συνέδριο απο-φασίζει για την σύνταξη κανονισμού συγκρότησης και λει-τουργίας των τάσεων.

Η προσωπική άποψη δεν αποτελεί τάση παρά μόνο εάνυπάρξει στήριξη ικανού αριθμού μελών του κόμματος μέσααπό διαφανείς διαδικασίες. Μη μέλη του κόμματος δεν νο-ούνται ως μέλη των τάσεων.

Το Συνέδριο αναθέτει στη Κ. Ε. να συντάξει κανονισμό πουνα διασφαλίζει την ελεύθερη και δημοκρατική λειτουργίατων τάσεων στο πλαίσιο του κόμματος με πλήρη σεβασμόστην τήρηση του καταστατικού του κόμματος.

Δομή του κόμματοςΗ δομή του κόμματος βρίσκεται κατά πρώτον σε αντιστοι-

χία με την συνολική διοικητική δομή του κράτους. Σε κάθεδιοικητική δομή συγκροτείται αντίστοιχη συνέλευση. Ο πρώ-τος βαθμός είναι ο Καλλικρατικός Δήμος όπου συγκροτούν-ται συνελεύσεις μελών. Στις Νομαρχιακές Ενότητες συγκρο-τούνται Νομαρχιακές Γραμματείες. Στις Περιφέρειες συνε-λεύσεις αντιπροσώπων. Ειδικά για τους νομούς Αττικής,Θεσσαλονίκης και Νήσων αποφασίζει η Κ. Ε. του κόμματος

Τα μέλη του κόμματος στην Κοινοβουλευτική Ομάδα καιστην Ευρωβουλή είναι ενταγμένα στην δομή του κόμματοςανάλογα με τους καταμερισμούς που είναι απαραίτητοι γιατην εκπλήρωση των υποχρεώσεων τους.

Τα τμήματα είναι εναρμονισμένα με τις ανάγκες της συνο-λικής δράσης του κόμματος μέσα και έξω από τους θεσμούςτης πολιτείας. Στο βαθμό που τα Τμήματα συμπίπτουν ωςπρος το περιεχόμενο τους με τις κοινοβουλευτικές επιτρο-πές ή με αντίστοιχες επιτροπές άλλων θεσμών του κράτουςή της Ευρωπαϊκής Ένωσης η δραστηριότητα τους ενοποιεί-ται. Τα Τμήματα συντονίζουν την δράση τους και τις επεξερ-γασίες τους με τις δυνάμεις του κόμματος που δρουν μέσαστο μαζικό κίνημα ώστε να ενοποιείται η πολιτική παρέμβα-ση του κόμματος. Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να παρα-βιάζεται η αυτονομία του μαζικού κινήματος.

Οι ειδικές επιτροπές ειδικού σκοπού και περιορισμένουχρόνου συγκροτούνται με απόφαση πολιτικών οι εκτελεστι-κών οργάνων στα οποία και απολογούνται για το έργο τους.

Το πλαίσιο των αρμοδιοτήτων κάθε οργανωτικής δομήςτου κόμματος είναι προσδιορισμένο. Σε καμιά περίπτωσηδεν πρέπει να προκαλείται σύγχυση αρμοδιοτήτων, ούτε πα-ραβίαση των αρχών της διάκρισης των εξουσιών, της διαφά-νειας και της εσωκομματικής δημοκρατίας.

Το κόμμα συγκροτείται σε Α) Σώματα, Β) Πολιτικά Όργανακαι Γ) Επιχειρησιακά-Εκτελεστικά Όργανα.

Σώματα του Κόμματος είναι:Το τακτικό ΣυνέδριοΤο Διαρκές ΣυνέδριοΤο Έκτακτο ΣυνέδριοΗ Περιφερειακή ΣυνδιάσκεψηΟι Συνελεύσεις των Μελών

Πολιτικά Όργανα του Κόμματος είναι: Κεντρική ΕπιτροπήΠεριφερειακές ΕπιτροπέςΣυνελεύσεις Μελών

Επιχειρησιακά-Εκτελεστικά όργανα είναι: Ο Πρόεδρος του ΚόμματοςΗ Διεύθυνση του ΚόμματοςΕκτελεστικό ΓραφείοΓραμματέας Περιφερειακής ΕπιτροπήςΠεριφερειακή ΓραμματείαΓραμματέας Νομαρχιακής Νομαρχιακή Γραμματεία

Περιγραφή Αρμοδιοτήτων

ΣΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ

Τακτικό ΣυνέδριοΕίναι το ανώτερο πολιτικό Σώμα του κόμματος. Συγκροτείται από αντιπροσώπους που εκλέγονται από τις

Συνελεύσεις των μελών του κόμματος. Συνέρχεται σε διάστημα τριών (3) ετών και κατά περίπτωση

είναι δυνατόν το διάστημα να επεκταθεί. Σε καμιά περίπτωσηόμως δεν μπορεί να υπερβεί τα τέσσερα (4) χρόνια. Η υπέρ-βαση διαστήματος πέραν των τεσσάρων ετών επιφέρειάμεση κατάπτωση των κεντρικών πολιτικών και εκτελε-στικών οργάνων και ανάληψη της ευθύνης από ΕπιτροπήΕκτάκτων Συνθηκών. Αποκλειστική αρμοδιότητα της επι-τροπής είναι η προκήρυξη Συνεδρίου μέσα σε διάστηματριών (3) μηνών.

Το Συνέδριο εκτιμά την δράση και την πολιτική του κόμμα-τος για την περίοδο που πέρασε.

Εκτιμά την δράση των κεντρικών πολιτικών και εκτελεστικώνοργάνων του κόμματος.

Χαράζει την στρατηγική την πολιτική και τους στόχους τουκόμματος για την επόμενη περίοδο.

Εγκρίνει το καταστατικό του Κόμματος και τροποποιήσειςτου.

Για συνολική επαναδιατύπωση του καταστατικού ή για ου-σιώδεις αλλαγές του απαιτείται ο χαρακτηρισμός του Συνε-δρίου και ως Καταστατικό Συνέδριο ή αποκλειστικά Καταστα-τικό.

Τα πολιτικά ντοκουμέντα και οι προτεινόμενες αλλαγές στοκαταστατικό δημοσιοποιούνται εκ των προτέρων και τίθενταιστον προσυνεδριακό διάλογο.

Εκλέγει Πρόεδρο του κόμματος. Εκλέγει νέα Κεντρική Επιτροπή. Εκλέγει Κεντρική Εξελεγκτική Επιτροπή. Εκλέγει Επιτροπή Εκτάκτων Συνθηκών από μη μέλη

των κεντρικών πολιτικών και εκτελεστικών οργάνων τουκόμματος με αυξημένη πλειοψηφία 65% τουλάχιστον.

Το Συνέδριο συνεδριάζει σε ολομέλεια. Επίσης μπορεί νασυνεδριάζει και σε τμήματα.

Οι γενικές πολιτικές αποφάσεις και η εκλογή των κεντρικώνοργάνων γίνεται μόνο στην ολομέλεια

Διαρκές ΣυνέδριοΤο Σώμα κάθε Τακτικού Συνεδρίου είναι δυνατόν να συγ-

κληθεί στο πλαίσιο της αρχής της διαρκούς ευθύνης του γιατην αντιμετώπιση σοβαρών κεντρικών επιλογών. Η θεματο-λογία του Διαρκούς Συνεδρίου είναι απολύτως περιορισμένηστο θέμα για το οποίο συγκαλείται. Σε καμιά περίπτωση δενμπορεί να αλλάξει ουσιωδώς τις αποφάσεις του Τακτικού Συ-νεδρίου.

Την ευθύνη για την σύγκληση του την έχει η Κ. Ε. του κόμ-ματος ή το 40% των Περιφερειακών Συνελεύσεων ή το 10%των μελών του κόμματος

Διαρκές Συνέδριο μπορεί να συγκληθεί σε κάθε χρονικήστιγμή, σε καμιά όμως περίπτωση σε διάστημα που υπερβαί-νει τα δύο (2) χρόνια από την σύγκλιση του ως Τακτικό Συνέ-δριο

Έκτακτο ΣυνέδριοΑν το χρονικό διάστημα μέχρι το επόμενο Τακτικό Συνέ-

δριο θεωρείται μεγάλο και εκτιμάται ότι υπάρχει επείγουσαανάγκη να παρθούν αποφάσεις που μπορεί να αλλάζουν τιςαποφάσεις του προηγουμένου τακτικού Συνεδρίου, τότεΣυγκαλείται Έκτακτο Συνέδριο μέσα σε τρεις μήνες. Την ευ-θύνη για την σύγκληση του την έχει η Κ. Ε. του κόμματος ήΠεριφερειακές Συνελεύσεις που εκπροσωπούν το 40% τωνμελών του κόμματος ή το 10% των μελών του κόμματος.

Για Έκτακτο Συνέδριο απαιτείται εκλογή αντιπροσώπων

όπως ακριβώς και για το τακτικό Συνέδριο. Ο επισπεύδων για την σύγκλιση του Εκτάκτου Συνεδρίου

έχει και την υποχρέωση να δημοσιοποιήσει την επιχειρημα-τολογία του και να προτείνει την ημερήσια διάταξη.

Περιφερειακή Συνδιάσκεψη ή (Περιφερειακό Συνέ-δριο)

Περιφερειακή Συνδιάσκεψη συγκροτείται από αντιπροσώ-πους οι οποίοι εκλέγονται από τις Συνελεύσεις των μελών οιοποίες υπάγονται στην Περιφέρεια.

Έχει την ευθύνη να χαράζει τις βασικές κατευθύνσεις καιτις προτεραιότητες για την συνολική ανάπτυξη της Περιφέ-ρειας ως βαθμίδας διοικητικής διαίρεσης και βασικού πεδίουγια τον στρατηγικό αναπτυξιακό σχεδιασμό της χώρας.

Ελέγχει την Περιφερειακή Επιτροπή και έχει κάθε αρμοδιό-τητα που προκύπτει από την υποχρέωση της να ασκεί έλεγχοστα εκτελεστικά όργανα και στις επιτροπές που λειτουργούν στοχώρο της ευθύνης της.

Συγκαλείται τακτικά κάθε δύο χρόνια και έκτακτα όταν τοζητήσουν Συνελεύσεις που εκπροσωπούν το 40% των μελώντης περιφέρειας ή το 10% των μελών.

Εκλέγει την Περιφερειακή Επιτροπή και την/τον Συντονι-στή της Περιφερειακής Επιτροπής.

ΠΟΛΙΤΙΚΑ OΡΓΑΝΑ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ

Η Κεντρική Επιτροπή (Κ. Ε. )Η Κ. Ε. αποτελεί το ανώτερο πολιτικό όργανο του Κόμματος

μέχρι το επόμενο Συνέδριο. Συνεδριάζει το αργότερο κάθε τρεις μήνες. Είναι υπεύθυ-

νη για τον πολιτικό σχεδιασμό του Κόμματος για το διάστημαμέχρι την επόμενη σύνοδό της στο πλαίσιο των αποφάσεωντου Συνεδρίου.

Για την καλύτερη λειτουργία της συγκροτεί τα Τμήματα τηςπου λειτουργούν με την ευθύνη της Ολομέλειας της Κ. Ε.

Για τον ίδιο σκοπό συγκροτεί επιτροπές ειδικού σκοπούκαι περιορισμένου χρόνου.

Είναι υπεύθυνη για την επεξεργασία θέσεων δια μέσουτων Τμημάτων της και των επιτροπών ειδικού σκοπού.

Ελέγχει σε κάθε σύνοδό της τα εκτελεστικά όργανα και τοόργανο κεντρικής επιχειρησιακής ευθύνης (Διεύθυνση).

Ανακαλεί τον Πρόεδρο του κόμματος αν εκτιμήσει ότι συ-στηματικά παραβιάζει αποφάσεις των πολιτικών οργάνων ήη συμπεριφορά του δημιουργεί προβλήματα πολιτικής καιηθικής τάξης στο κόμμα. Συγκαλεί έκτακτο Συνέδριο με θέμααντικατάσταση προέδρου. Μέχρι την τελική απόφαση τουσυνεδρίου καθήκοντα προέδρου εκτελεί ο Γραμματέας τηςΚ. Ε.

Εκλέγει από τα μέλη του κόμματος την αντιπροσωπία γιατα Συνέδρια του ΚΕΑ και από τα μέλη της την αντιπροσωπίατου Κόμματος στην Εκτελεστική Επιτροπή του ΚΕΑ (Απαι-τείται ρύθμιση για την μεταβατική περίοδο)

Εγκρίνει τις επεξεργασίες των Τμημάτων και των επιτρο-πών ειδικού σκοπού μετά από εισήγησή τους.

Εκτιμά την επάρκεια των προηγούμενων αποφάσεών της.Παραπέμπει στην ειδική επιτροπή εκτάκτων συνθηκών περι-πτώσεις που κατά την εκτίμησή της με έργα ή με δηλώσειςουσιωδώς παραβιάζουν τις αρχές λειτουργίας του κόμματος.

Στην 1η Συνεδρίασή της μετά το τακτικό Συνέδριο εκλέ-γει:

Τον/ην Γραμματέα της και Αναπληρωτή Γραμματέαπου έχουν την ευθύνη λειτουργίας της Κ. Ε.

Τον/ην Γραμματέα της Διεύθυνσης και Αναπληρωτήπου έχουν την ευθύνη λειτουργίας της Διεύθυνσης τουΚόμματος.

Η Κ. Ε. κάνει τον απολογισμό της στο τέλος της θητείας της.Ο Απολογισμός της συζητείται κατά την προσυνεδριακή περίοδοσε όλο το Κόμμα.

Κατά την εκλογή της νέας Κ. Ε. εφαρμόζονται οι ρυθμίσειςτου άρθρου περί θητειών.

ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣΣΕΛ.

61

1o ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜΗ Περιφερειακή ΕπιτροπήΗ Περιφερειακή Επιτροπή έχει την ευθύνη να υλοποιήσει το

πολιτικό πλαίσιο και τις αποφάσεις της Περιφερειακής Συν-διάσκεψης.

Επεξεργάζεται και εισηγείται στην περιφερειακή Συνδιά-σκεψη συνολικά περιφερειακά σχέδια.

Οργανώνει την παρέμβαση του Κόμματος σε όλους τους θε-σμούς της Περιφέρειας της.

Συντονίσει τις δράσεις των δυνάμεων του Κόμματος στην Πε-ριφέρεια της.

Εκλέγει την Γραμματεία της Περιφερειακής ΕπιτροπήςΕλέγχει σε κάθε Σύνοδο της την Γραμματεία της Περιφερει-

ακής Επιτροπής. Εξειδικεύει τις αποφάσεις της Κ. Ε. Συνέρχεται τουλάχιστον μία φορά το δίμηνο.

Επιχειρησιακά-Εκτελεστικά όργαναΟ Πρόεδρος του Κόμματος

Ο Πρόεδρος του Κόμματος έχει τις παρακάτω αρμοδιότη-τες:

Εκπροσωπεί το κόμμα κατά προτεραιότητα σε κάθε δημό-σια εκπροσώπηση.

Σε περίπτωση κωλύματος ορίζει εκπρόσωπό του λαμβά-νοντας υπόψη του τους καταμερισμούς του κόμματος.

Προΐσταται των κεντρικών οργάνων του κόμματος: Κ. Ε. ,Διεύθυνση, Ε. Γ.

Είναι πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμμα-τος. Αν δεν είναι μέλος του Κοινοβουλίου προΐσταται τωνσυνεδριάσεων της Κοινοβουλευτικής Ομάδας. Στην περί-πτωση αυτή η Κ. Ε. ορίζει τον Πρόεδρο της Κοινοβουλευτι-κής Ομάδας.

Σε περίπτωση μακρόχρονης απουσίας, ασθένειας ή αδυνα-μίας του να ασκήσει τα καθήκοντα του τον αναπληρώνει οεπικεφαλής του κάθε οργάνου για τα αντίστοιχα καθήκοντα.

Συγκροτεί επιτελείο υποστήριξης το οποίο λειτουργεί στοπλαίσιο των κατευθύνσεων του. ( Γραφείο Τύπου, ΓραφείοΠροέδρου, ειδικοί Σύμβουλοι κλπ).

Το επιτελείο υποστήριξης του Προέδρου συμβουλεύεταιαδιαλείπτως τις επεξεργασίες της Κ. Ε. και των τμημάτωντης.

Η Διεύθυνση του ΚόμματοςΗ Διεύθυνση συγκροτείται και λειτουργεί ως το κεντρικό

επιχειρησιακό όργανο του κόμματος αυστηρά στο πλαίσιο τωναποφάσεων της Κ. Ε. , τον έλεγχο της οποίας υφίσταται σε κά-θε τακτική (τριμηνιαία) συνεδρίασή της.

Ο ακριβής αριθμός του οργάνου αποφασίζεται με βάση τονεπιχειρησιακό σχεδιασμό που παρουσιάζει ο πρόεδρος τουκόμματος στην πρώτη μετά από κάθε Τακτικό Συνέδριο συνε-δρίαση της Κεντρικής Επιτροπής.

Μέλη της είναι οι επικεφαλής των κεντρικών τομέων τουκόμματος, περιφέρειας, Τμημάτων κ. λ. π. οι οποίοι έχουνεκλεγεί από τις αντίστοιχες συνελεύσεις.

Η Διεύθυνση του Κόμματος συνεδριάζει το αργότερο μίαφορά τον μήνα. Συγκαλείται από τον/την Γραμματέα της ή απότον/την Αναπληρωτή του/της σε περίπτωση κωλύματοςτου/της.

Για τα μέλη της Διεύθυνσης που έχουν εκλεγεί στην ΚΕ ανα-στέλλεται αυτή τους η ιδιότητα καθ’ όσον διάστημα αποτε-λούν μέλη της διεύθυνσης. Συμμετέχουν στις συνεδριάσειςτης Κ. Ε. εισηγούνται θέματα και προτάσεις της αρμοδιότηταςτους, έχουν δικαίωμα λόγου, αλλά δεν έχουν δικαίωμα ψήφουδεδομένου ότι είναι ελεγχόμενα από την ΚΕ και δεν συμβιβά-ζεται η ιδιότητα του ελεγχομένου και του ελέγχοντος να συμ-πίπτουν στο ίδιο όργανο ή στο ίδιο πρόσωπο.

Εάν για οποιονδήποτε λόγο πάψει η ιδιότητα τους ως μελώντης διεύθυνσης ενεργοποιείται και πάλι η ιδιότητα τους ωςμελών της Κ. Ε. εφ’ όσον και εάν είχε ανασταλεί.

Ο Γραμματέας της Οργάνωσης της Νεολαίας του Κόμματοςσυμμετέχει ως μέλος της Διεύθυνσης με πλήρη δικαιώματα.

Το Εκτελεστικό ΓραφείοΕίναι όργανο καθημερινής λειτουργίας προκειμένου να δια-

σφαλίζεται η διαρκής και αδιάκοπος παρέμβαση του κόμματοςστην καθημερινή πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα.

Συγκαλείται από τον Πρόεδρο και αποτελείται από:ΠρόεδροΓραμματέα της Κ. Ε. Γραμματέα της Διεύθυνσης. Γραμματέα της Κοινοβουλευτικής Ομάδας. Υπεύθυνο Τύπου. Αντικαταστάτη Γραμματέα Κ. Ε. Αντικαταστάτη Γραμματέα Διεύθυνσης

Στις Συνεδριάσεις καλείται και όποιο στέλεχος κρίνεται απα-ραίτητο προκειμένου να ανταποκρίνεται το κόμμα στην καθη-μερινή και αδιάλειπτο παρέμβασή του.

Η Νομαρχιακή ΓραμματείαΗ Νομαρχιακή Γραμματεία έχει την ευθύνη:Να Συντονίσει τις δράσεις των δυνάμεων του Κόμματος στο

Νομό της. Να Εξειδικεύει τις αποφάσεις της Περιφερειακής Επιτρο-

πής. Να Εκλέγει Γραμματέα της Νομαρχιακή Επιτροπής. Συνέρχεται τουλάχιστον μία φορά το μήνα.

ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ

Ένταξη των συνιστωσών στον ενιαίο ΣΥΡΙΖΑ Μετά την προκήρυξη του 1ου Συνεδρίου οι Συνιστώσες του

ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ ενεργοποιούν τις διαδικασίες που προβλέπονταιαπό το καταστατικό κάθε μιας, προκειμένου να επιτραπεί σταμέλη τους να συμμετάσχουν ισότιμα στην προσυνεδριακή δια-δικασία.

Οι αποφάσεις κάθε συνιστώσας κοινοποιούνται στην Οργα-νωτική Επιτροπή μέχρι. . . . . . . . . . . . . (Σε κάθε περίπτωση πριναπό την ανακήρυξη των Συνέδρων του Συνεδρίου εκ μέρους τηςΟργανωτικής Επιτροπής του)

Αν κάποια από τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ δεν επιθυ-μεί να ενταχθούν τα μέλη της στο ενιαίο κόμμα έχει την δυ-νατότητα να παρακολουθεί τις προσυνεδριακές διαδικασίεςκαι το τελικό σώμα του Συνεδρίου με την ιδιότητα του παρα-τηρητή.

Με την έναρξη του 1ου Ιδρυτικού Συνεδρίου η ΟργανωτικήΕπιτροπή καταθέτει στο προεδρείο τις δηλώσεις των συνι-στωσών στις οποίες έχουν εκφράσει τη βούλησή τους:

Αναστέλλουν την λειτουργία τους ως αυτοτελείς πολιτικοί ορ-γανισμοί.

Τα μέλη τους εντάσσονται ως φυσικά πρόσωπα στον νέο ΣΥ-ΡΙΖΑ-ΕΚΜ και παίρνουν μέρος ως ισότιμα και πλήρη μέλη στιςδιαδικασίες του.

Πριν από τη λήξη του 1ου Ιδρυτικού Συνεδρίου συγκροτείταιεπιτροπή προκειμένου να αντιμετωπίσει όλες τις αστικές εκ-κρεμότητες των συνιστωσών (συμβάσεις, ενοικιάσεις ακινήτων,περιουσία συνιστωσών κ. λ. π. ).

Αν μία ή περισσότερες από τις συνιστώσες του σημερινού ΣΥ-ΡΙΖΑ – ΕΚΜ δεν επιθυμεί να ενταχθούν τα μέλη της στο νέο φο-ρέα μπορεί, εφόσον επιθυμεί, να συμμετέχει στις λειτουργίεςτου ως παρατηρητής.

ΠαρατηρητέςΤην ιδιότητα του παρατηρητή μπορούν να αποκτήσουν Συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ που συμμετέχουν στο σημερι-

νό σχήμα αλλά δεν επιθυμούν να αναστείλουν την λειτουργίατους προκειμένου τα μέλη τους να συμμετάσχουν στο νέο ΣΥ-ΡΙΖΑ.

Πολιτικές ομάδες ή κόμματα που μετά την προκήρυξη τωνπροσυνεδριακών διαδικασιών, επιθυμούν ως αυτόνομοι πολι-τικοί οργανισμοί να συμμετέχουν στον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ.

Σε κάθε περίπτωση απαιτείται εκδήλωση της βούλησης των

ενδιαφερομένων και απόφαση της Οργανωτικής Επιτροπής. Οι πολιτικές ομάδες με το στάτους του παρατηρητή έχουν δι-

καίωμα να παρακολουθούν με ένα μέλος τους τις συνεδριάσειςόλων των πολιτικών οργάνων και σωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ με δι-καίωμα λόγου.

Δεν συμμετέχουν στα επιχειρησιακά-εκτελεστικά όργανα. (Το Συνέδριο θα πάρει τις οριστικές αποφάσεις για το κα-

θεστώς των Παρατηρητών)

Προτάσεις Παναγιώτη Πάντου

Θα ήθελα να καταθέσω ως εναλλακτικές προτάσεις στο τε-λικό κείμενο του καταστατικού τα εξής:

Α) Ολόκληρη η παράγραφος «Αναστολή, απώλεια ιδιότηταςμέλους» αντικαθίσταται από το εξής:

Αποχώρηση από τον ΣΥΡΙΖΑ – ασυμβίβασταΗ μη πληρωμή της συνδρομής για 1 χρόνο από το μέλος του

ΣΥΡΙΖΑ οδηγεί στη στέρηση του δικαιώματος της ψήφου, τουεκλέγειν και εκλέγεσθαι.

Ένα μέλος μπορεί αν αποχωρήσει οποτεδήποτε το επιθυμείαπό τον ΣΥΡΙΖΑ με ρητή δήλωσή του στη γραμματεία ή τη συ-νέλευση της ΠΚ στην οποία ανήκει

Η ιδιότητα του μέλους του ΣΥΡΙΖΑ είναι ασυμβίβαστη με: - Τη συμμετοχή και ενεργοποίησή του υπέρ άλλου κόμματος. - Τη συμμετοχή και δημόσια υποστήριξη σε ψηφοδέλτιο για

τις εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης (α΄ και β΄ βαθμός)άλλο από αυτό που έχει αποφασίσει να στηρίξει ο ΣΥΡΙΖΑ.

- Τη συμμετοχή και στήριξη σε άλλη συνδικαλιστική παράταξηαπό αυτήν που στηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ, εφόσον στο εν λόγω συνδι-κάτο έχει ληφθεί απόφαση συμμετοχής των μελών του κόμματοςαποκλειστικά με ένα ψηφοδέλτιο.

- Την αποδοχή δημόσιου αξιώματος μέσω του οποίου ασκεί-ται κυβερνητική πολιτική, χωρίς την έγκριση του κόμματος.

Στην περίπτωση που συμβεί κάτι από τα παραπάνω ανα-στέλλεται η ιδιότητα του μέλους του ΣΥΡΙΖΑ για συγκεκριμέ-νο χρονικό διάστημα, που καθορίζεται από την ΠΚ στην οποίαανήκει, και το οποίο δεν μπορεί να είναι μικρότερο:

α) Από το σύνολο της θητείας μέλους που εκλέχτηκε σε κά-ποιο αξίωμα με διαφορετικό ψηφοδέλτιο.

β) Ένα χρόνο, για μέλος που δεν έχει εκλεγεί σε αξίωμαΗ επιβολή των παραπάνω κυρώσεων γίνεται από τη Συνέ-

λευση στην οποία συμμετέχει το κρινόμενο μέλος (ακόμη καιαν η ασυμβίβαστη συμπεριφορά έγινε σε τομέα πέραν της ευ-θύνης της ΠΚ), μετά από αίτημα ενός τουλάχιστον μέλους τουΣΥΡΙΖΑ από οποιαδήποτε ΠΚ. Στη συνέλευση έχει δικαίωμα συμ-μετοχής, με πλήρη δικαιώματα, το κρινόμενο μέλος. Αρχικά δια-πιστώνεται από τη συνέλευση ότι υφίστανται τα παραπάνωασυμβίβαστα. Εφόσον αυτό συμβεί, η συνέλευση είναι υπο-χρεωμένη να προχωρήσει σε επιβολή κυρώσεων, διαθέτειόμως την ευχέρεια να καθορίσει τη διάρκεια του αποκλεισμούαπό την κομματική ιδιότητα, σύμφωνα με τα παραπάνω. Σεπερίπτωση που η συνέλευση εκτιμά πως συντρέχουν ειδικοί λό-γοι, μπορεί να μη λάβει απόφαση, αλλά να παραπέμψει το θέ-μα στο ανώτερο όργανο, το οποίο και θα κρίνει αν θα πρέπει ναεπιβληθούν ή όχι κυρώσεις και ποιες. Σε περίπτωση που η Συ-νέλευση δεν συνεδριάσει ή για οποιονδήποτε λόγο δεν κατα-λήξει σε απόφαση, του θέματος επιλαμβάνεται αυτεπαγγέλτωςκαι χωρίς άλλη διαδικασία η Νομαρχιακή Επιτροπή, και στησυνέχεια –αν και πάλι δεν ληφθεί απόφαση– η ΚΕ. Το ίδιο συμ-βαίνει και στην περίπτωση που κάποιο μέλος του ΣΥΡΙΖΑ, απόοποιαδήποτε ΠΚ, καταθέσει ένσταση επί της διαδικασίας πουακολουθήθηκε στη συνέλευση ή στη Νομαρχιακή Επιτροπή. Κά-θε μέλος του οποίου αναστέλλεται η ιδιότητα μπορεί, αφού προ-ηγουμένως απορριφθούν οι ενστάσεις του από τα ανώτεραόργανα, να απευθυνθεί στο Συνέδριο.

Το μέλος που έχει διαγραφεί μπορεί, μπορεί μετά τη λήξη τηςποινής, να ζητήσει την επανένταξή του στον ΣΥΡΙΖΑ αποκλει-στικά από την ΠΚ στην οποία συμμετείχε και προηγουμένως,σύμφωνα με τα όσα προβλέπονται για τα νέα μέλη και εφόσονδεν εξακολουθούν να υφίστανται ασυμβίβαστες με την ιδιότητατου μέλους καταστάσεις.

ΣΕΛ.

62

Β) Στο κομμάτι της Κεντρικής επιτροπής, προτείνω το 9ο

σημείο να διαμορφωθεί ως εξής:Τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής αναλαμβάνουν συγκεκρι-

μένα καθήκοντα, συμμετέχουν στις Πολιτικές Κινήσεις πουανήκουν και αναλαμβάνουν ευθύνες στο πλαίσιο των αποφά-σεών της. Λειτουργούν στον δημόσιο χώρο ως εκπρόσωποιτου ΣΥΡΙΖΑ, κάτι που συνεπάγεται ότι πέραν του κατοχυ-ρωμένου δικαιωματός τους να διατυπώνουν τις προσωπι-κές τους απόψεις με διακριτό τρόπο, οφείλουν να παρου-σιάζουν κατά κύριο λόγο (τόσο ποσοτικά όσο και ποιοτι-κά) τις συλλογικές θέσεις του κόμματος.

Γ) Ολόκληρη η ενότητα «Σχέσεις με το κράτος και την κυ-βέρνηση» αντικαθίσταται από το εξής:

Ι) Όλα τα κόμματα, είτε είναι στην κυβέρνηση είτε στην αν-τιπολίτευση, αλληλεπιδρούν με το κράτος, το επηρεάζουν καιεπηρεάζονται από αυτό. Ο ΣΥΡΙΖΑ αντιλαμβάνεται αυτή τηνπραγματικότητα και οργανώνει τη δράση του και τη συμμετο-χή του στους κοινωνικούς και τους κρατικούς θεσμούς με τρό-πο που να παρεμποδίζονται φαινόμενα ενσωμάτωσης και κρα-τικοποίησης του κόμματος. Στο πλαίσιο αυτό:

α) Στις επεξεργασίες του αναστοχάζεται και αποτιμά με θάρ-ρος τα αποτελέσματα της παρέμβασης και της συμμετοχής τουστους κρατικούς θεσμούς

β) Με ευθύνη της ΚΕ συντάσσεται χάρτα αρχών για τη συμ-μετοχή και την αλληλεπίδραση του ΣΥΡΙΖΑ με τους κρατικούςθεσμούς, η οποία περιγράφει πώς πρέπει να λειτουργούν στησχέση τους με το κράτος:

- τα μέλη και τα στελέχη του κόμματος που δραστηριοποι-ούνται στον ιδιωτικό και τον δημόσιο τομέα

- τα με υπόδειξη του ΣΥΡΙΖΑ εκλεγμένα και διορισμένα πρό-σωπα σε κάθε είδους δημόσιες θέσεις και αξιώματα

- τα θεσμικά και τα άτυπα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ (π. χ. ΕΕΚΕ, τμή-ματα, ομάδες εργασίας, γραφεία προέδρου και βουλευτών κ.λπ.).

γ) Η ΚΕ ορίζει τριμελή επιτροπή από πρόσωπα με ιδιαίτεροκύρος και ακεραιότητα, η οποία θα παρεμβαίνει σε ζητήματαπου δεν προβλέπονται από την παραπάνω χάρτα, θα εξειδικεύειτις διαδικασίες που πρέπει να ακολουθούνται και θα επιλύειπροβλήματα, είτε προκαταβολικά είτε εκ των υστέρων. Οι απο-φάσεις της επιτροπής είναι δεσμευτικές, μπορούν όμως νααλλάξουν με απόφαση της ΚΕ.

δ) Ορίζεται ως ανώτατο διάστημα θητείας επαγγελματικούστελέχους (κάθε είδους συνεργάτες και μετακλητοί υπάλληλοικρατικών και αυτοδιοικητικών λειτουργών, επιστ. συνεργάτεςβουλευτών και ευρωβουλευτών, αποσπασμένοι ή μετακλητοίυπάλληλοι, συνεργάτες τμημάτων και γενικά επαγγελματικάστελέχη κάθε είδους) τα 5 χρόνια. Τα πρόσωπα αυτά μπορούννα επανέλθουν μετά από 5 χρόνια. Οι παραπάνω περίοδοι υπο-λογίζονται αθροιστικά, δηλαδή για να μπορέσει κάποιος νααξιοποιηθεί ως επαγγελματικό στέλεχος οποιουδήποτε εί-δους, θα πρέπει στα τελευταία 10 χρόνια να περιλαμβάνονταισυνολικά τουλάχιστον 5 χρόνια μη επαγγελματικής σχέσης.

Με αιτιολογημένη απόφαση της τριμελούς επιτροπής (παρ.3) η περίοδος των 5 ετών επαγγελματικής σχέσης με το κόμ-μα μπορεί να παραταθεί για μία φορά κατά δύο χρόνια. Με ευ-θύνη της τριμελούς επιτροπής καθορίζονται μεταβατικές δια-τάξεις και εξαιρέσεις για πρόσωπα που το 2013 έχουν συμ-πληρώσει πενταετία, ιδίως δε για όσους έχουν συμπληρώσειδεκαετία και αντιμετωπίζουν δυσκολίες εύρεσης άλλης εργα-σίας. Εξαιρούνται επίσης οι περίοδοι που κάποιο στέλεχοςδιαθέτει επαγγελματική σχέση ως ευθεία απόρροια της εκλο-γής του σε κομματικό αξίωμα (π. χ. γραμματέας του κόμματος).Εξαιρούνται επίσης τεχνικοί υπάλληλοι και στελέχη του λογι-στηρίου του κόμματος.

ΙΙ) Είναι γνωστό ότι οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις έχουν κά-νει κατάχρηση του θεσμού των «πολιτικών θέσεων» στον κρα-τικό μηχανισμό, δημιουργώντας στρατιές κρατικοδίαιτων κομ-ματικών στελεχών και εδραιώνοντας ένα κομματικό Δημόσιο.Στόχος του ΣΥΡΙΖΑ είναι να ανατρέψει αυτή την κατάσταση,ιδίως αν βρεθεί σε κυβερνητική θέση, περιορίζοντας τον αριθ-

μό των «πολιτικών θέσεων» στις απολύτως αναγκαίες και αξιο-ποιώντας το υπάρχον προσωπικό του δημόσιου τομέα. Για τονΣΥΡΙΖΑ ο στενός και ο ευρύς δημόσιος τομέας, τα νοσοκο-μεία, οι οργανισμοί και οι εταιρείες του κράτους δεν αποτελούνχώρο «τακτοποίησης» στελεχών που «προσέφεραν στην πα-ράταξη» αλλά δεν εκλέχτηκαν βουλευτές.

Για την υπέρβαση αυτού του φαινομένου και την καθιέρω-ση διαφορετικής κουλτούρας διοίκησης του Δημοσίου, ο ΣΥ-ΡΙΖΑ:

α) με ευθύνη της ΚΕ καταρτίζει και επικαιροποιεί κατά δια-στήματα αναλυτικό σχεδιασμό για τη μεθοδολογία με τηνοποία θα πρέπει να καλύπτονται οι διάφορες «πολιτικές θέσεις»του κρατικού μηχανισμού και των εποπτευόμενων φορέων (π.χ. καθορισμός προσόντων, διασφάλιση ανεξαρτησίας και αμε-ροληψίας των διαδικασιών εκλογής κ. λπ). Είναι αυτονόητοότι όσοι επιλέγονται με οποιαδήποτε διαδικασία να υπηρετή-σουν σε τέτοιες θέσεις –είτε είναι μέλη του ΣΥΡΙΖΑ είτε όχι–δεσμεύονται για την τήρηση της κυβερνητικής πολιτικής στοντομέα τους και γενικότερα.

β) Καθιερώνει ανώτατο ποσοστό συμμετοχής μεσαίων καιανώτερων στελεχών του (γραμματείς ΠΚ, μέλη νομαρχιακώνεπιτροπών, μέλη ΚΕ, μέλη γραμματειών τμημάτων, μέλη του πα-νελλήνιου συντονιστικού της συνδικαλιστικής του παράταξης)κατ’ ανώτατον στο 30% των «πολιτικών θέσεων» του κρατικούμηχανισμού. Στη ρύθμιση αυτή εμπίπτουν και όσοι συμμετεί-χαν στα παραπάνω κομματικά όργανα έως και έξι μήνες πριν τησυγκρότηση της κυβέρνησης.

Δ) Στην ενότητα για το Περιφερειακό Συμβούλιο, το σημείοβ συμπληρώνεται ως εξής

β. Συγκροτείται από 2 μέλη που εκλέγονται από κάθε Νο-μαρχιακή Οργάνωση της περιφέρειας, από τους Γραμματείςτων αντίστοιχων Νομαρχιακών Επιτροπών από τα μέλη τηςΚεντρικής Επιτροπής που ανήκουν σε οργανώσεις της συγκε-κριμένης περιφέρειας και τους βουλευτές των νομών της πε-ριοχής, τον επικεφαλής της περιφερειακής παράταξης,τους δημάρχους που συμμετέχουν στον ΣΥΡΙΖΑ, καθώςκαι έναν εκπρόσωπο της περιφερειακής κίνησης και κάθεδημοτικής κίνησης της περιφέρειας. Συνεδριάζει τουλάχι-στον 2 φορές το χρόνο. Οι συνεδριάσεις πραγματοποιούνται πε-ριοδικά σε όλους τους Νομούς της Περιφέρειας και οι αποφά-σεις αποτελούν θεματολογία των συνεδριάσεων της ΚεντρικήςΕπιτροπής.

Ε) Στην ενότητα «Περιφερειακή συνδιάσκεψη», το τέταρτοσημείο του σημείου β συμπληρώνεται ως εξής:

Μέλη του κόμματος που έχουν ειδικές γνώσεις για θέματαπεριφερειακής ανάπτυξης, καθώς και μη μέλη του κόμμα-τος που συμφωνούν με το βασικό πλαίσιο κατευθύνσεων και λει-τουργίας του κόμματος και έχουν ειδικές γνώσεις για θέματαπεριφερειακής ανάπτυξης.

ΣΤ) Στην ενότητα «Τμήματα και Επιτροπές» το 5ο σημείοδιαμορφώνεται ως εξής (αφαιρείται η λέξη Τμήματα, ώστε ναμην υπάρχει σύγχυση με τα Τμήματα της ΚΕ)

Τμήματα και Επιτροπές συγκροτούνται και σε νομαρχιακόεπίπεδο και περιφερειακό επίπεδο.

Ζ) Προσθήκη στην ενότητα «Νεολαία» ως επιπλέον σημεία:«-Εκπρόσωποι των οργάνων της Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ συμ-

μετέχουν με δικαίωμα λόγου στα αντίστοιχα όργανα του κόμ-ματος. Το ίδιο ισχύει και για τη συμμετοχή εκπροσώπων του κόμ-ματος στα αντίστοιχα όργανα της Νεολαίας.

- Ο Γραμματέας της Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ είναι μέλος τηςΚεντρικής Επιτροπής του κόμματος με πλήρη δικαιώματα. »

Προτάσεις Μιχάλη Καστρινάκη και Κώστα Παπακώστα

Η διαρκής μάχη κατά της γραφειοκρατίαςΚεντρικό ζητούμενο της οργάνωσης της εσωτερικής ζωής του

ΣΥΡΙΖΑ είναι η καταπολέμηση γραφειοκρατικών εκφυλιστικών

φαινομένων. Στα πλαίσια αυτά τίθεται το χρονικό διάστηματων 8 ετών ως ανώτερο χρονικό διάστημα που μπορεί να έχεικάποιος επαγγελματική σχέση οποιουδήποτε τύπου με τονΣΥΡΙΖΑ.

Η θητεία των εκπροσώπων μας σε κοινοβουλευτικό επίπε-δο δεν μπορεί να ξεπερνά τις 2 πλήρεις θητείες και το χρονι-κό όριο των 8 ετών. Μπορεί να εξαιρεθεί το 25% της Κοινο-βουλευτικής Ομάδας μετά από απόφαση εσωκομματικού δη-μοψηφίσματος για τα πρόσωπα που μπορούν να κάνουν χρήσηαυτής της δυνατότητας. Μετά από διακοπή μιας πλήρους θη-τείας 4 ετών μπορούν να θέσουν ξανά υποψηφιότητα για 1τελευταία πλήρη θητεία. Τα μέλη της ΚΕ μπορούν να εκλέγον-ται για 2 συνεχόμενες πλήρεις θητείες νοούμενες από τακτι-κό συνέδριο σε τακτικό συνέδριο και μετά από διακοπή 1 θη-τείας μπορούν να θέσουν ξανά υποψηφιότητα.

Ο αριθμός των επαγγελματικών στελεχών, των αποσπασμέ-νων δημοσίων υπαλλήλων, των επιστημονικών συνεργατώνβουλευτών και συνδικαλιστών που βρίσκονται εκτός εργασίαςδεν μπορεί να υπερβαίνει το 20% των μελών της ΚΕ.

Σε περίπτωση κυβέρνησης στην οποία συμμετέχει ο ΣΥΡΙΖΑ,ο αριθμός των μελών της ΚΕ που κατέχει ανώτερες κυβερνη-τικές θέσεις δεν μπορεί να ξεπερνά το 25%.

Τα μέλη της Γραμματείας της ΚΕ σε περίπτωση κυβέρνησηςστην οποία συμμετέχει ο ΣΥΡΙΖΑ και κατέχουν ανώτερη κυ-βερνητική θέση δεν μπορεί να ξεπερνούν το 25%.

Το 40% των μελών της ΚΕ αντιστοιχίζεται στις Περιφέρειεςσύμφωνα με την διοικητική οργάνωση της χώρας σε αναλογίαμε τον αριθμό μελών των οργανώσεων στις αντίστοιχες Περι-φέρειες.

Προτάσεις Σταύρου Καράμπελα (ΕΔΗΚ)για σχέδιο καταστατικού

1. Κληρωτοί από τα απλά μέλη σε ποσοστό 20% σε όλα ταόργανα του σχήματος.

2. Ποσοστό 20% νέων μελών σε όλα τα όργανα του σχήμα-τος.

3. Δύο θητείες ή κατ’ ανώτατο 8 χρόνια βουλευτικής πα-ρουσίας ή εκλογής στο ίδιο κομματικό όργανο.

4. Πενταετής θητεία για όλα τα επαγγελματικά στελέχη. 5. Ασυμβίβαστο βουλευτικής ιδιότητας και κυβερνητικής

θέσης. 6. Ασυμβίβαστο επαγγελματικής με το κόμμα σχέσης και

κατοχής αξιώματος στο κόμμα. 7. Από τα 16 έτη εγγραφή στο κόμμα. 8. Υποχρέωση των μελών η υπεράσπιση του Συντάγματος

κατ’ εφαρμογή του άρθρου 120. 9. Το μέλος έχει δικαίωμα να εκφράζει και δημόσια την

άποψή του, αφού αναφέρει ποια είναι η κοινή θέση. 10. Δημοψήφισμα για οποιοδήποτε ζήτημα με αίτημα του

10% των οικονομικά ενήμερων μελών ή με αίτημα του 25%των μελών της ΚΕ.

11. Το κόμμα δεν αναμιγνύεται στις επιλογές των μελώνστην τοπική αυτοδιοίκηση εκτός από τις επιλογές για τιςπρωτεύουσες νομών και τις περιφερειακές εκλογές.

12. Δεν υπάρχει διαγραφή παρά αναστολή της κομματικήςταυτότητας για τρεις μήνες το ανώτατο.

ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣΣΕΛ.

63

Διανέμεται δωρεάν με την «Αυγή» την Κυριακή 2. 6. 2013