Η σοβαρότητα είναι υποκειμενική...

 Καλώστους! Επιτέλους, μια φορά στη ζωή του ο ξανθός παρέδωσε εμπρόθεσμα (νννιάου)!!! Τέλος πάντων, πιστεύω ότι τα καλύτερα "προκαταρκτικά" για τον Σίτσιν και τους Σουμέριους ήταν αυτά που είχα γράψει στη 2η σελίδα του Φιλάθλου το 1999. Ο λόγος; Απλούστατα διότι, τότε, είχα τρελαθεί με το θέμα, ήμουν φρέσκος! Μια Κυριακή την άνοιξη του 1999 είχαμε πάει με τις δικές μου μια βόλτα μέχρι το ξενοδοχείο Churchill (τέως Pinewood Valley) στον Πεδουλά/Πρόδρομο στην Κύπρο. Εκεί βρήκαμε κάτι γνωστούς, "ψώνια" για μεταφυσική και τα τοιαύτα και πιάσαμε σχετική κουβέντα. Ξαφνικά ο ένας, αρχιτέκτονας και σύζυγος μιας πολύ "βλαμμένης" με "προχωρημένο Χριστιανισμό", πέταξε ένα "Εγώ δεν ακούω τίποτε, η αλήθεια βρίσκεται μέσα στον 12ο Πλανήτη". Τον ρώτησα περί τίνος επρόκειτο και μου είπε απλά "ένα βιβλίο ενός Ζαχαρία Σίτσιν". Όταν κατεβήκαμε από το βουνό, και επειδή με έτρωγε το σαράκι, τηλεφώνησα σε έναν-δυο γνωστούς μου, αλλά δεν το ήξεραν. Την επαύριον, Δευτέρα, ξύπνησα με τη σκέψη του 12ου Πλανήτη κι έτρεξα σε ένα "περίεργο" βιβλιοπωλείο, όπου το βρήκαν σε καταλόγους αλλά δεν το είχαν. Το παράγγειλα και τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Όταν (αντι)γράφαμε εμείς για Σουμέριους και για 12ο Πλανήτη το 1999, στη 2η σελίδα του Φιλάθλου, οι μισοί τα λατρεύανε και οι άλλοι μισοί ήθελαν να μας δείρουν! Μεγάλη υπόθεση εκείνη η "σελίδα", η απαράδεκτη στήλη. Η φράση "ζούσα γι αυτήν", δεν αποδίδει ακριβώς το τι αισθανόμουν. Και όμως, ποτέ δεν είχα γράψει για κανέναν. Για το κέφι μου έγραφα και γράφω, για μένα, για την εκτόνωσή μου, εξ ου και οι πολλές "φάουλ" εκφράσεις. Έγραφα λες και δεν θα τα διάβαζε άλλος, το ιδιο που συμβαίνει στη σελίδα του γάτου, αλλά πολλοί δεν το κατάλαβαν (κυρίως το τελευταίο!). Τέλος πάντων, θέλω να τιμήσω την 2η Σελίδα του Φιλάθλου με ένα κομμάτι που είχα γράψει στη μέση της σειράς για τους Σουμέριους. Τώρα ίσως αρκετοί καταλάβουν, αν και δεν με πολυαπασχολεί αυτό. Θα συνεχίσουμε με "ορίτζιναλ" κομμάτια για τους Σουμέριους, του 1999, πριν μπούμε στο ζουμί που, ομολογώ, δεν το είχα πιάσει το 1999 !

************************************************************

Παρασκευάς, Σελίδα 2, ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 7/5/1999

 Αυτή η κουβέντα με τους Σουμέριους είναι πολύ πιο σοβαρή απ΄ ότι δείχνει. Θα γράψουμε αρκετά, ίσως το τραβήξουμε κορδόνι για δυο-τρεις εβδομάδες (πεντέξι χρόνια αν υπολογίσουμε και τις παρενθέσεις!).

 Τώρα, μπορείτε να μου πείτε: «Δεν μας ενδιαφέρει το θέμα»! Εν τοιαύτη περιπτώσει, έχουμε πρόβλημα. Ή μάλλον ΕΧΕΤΕ πρόβλημα, διότι εγώ θα γράψω ό,τι γουστάρω έτσι κι αλλιώς.

 Κοιτάξτε να δείτε, δεν ζήτησα να γράψω για τον ΦΙΛΑΘΛΟ. Η ιστορία, ή μάλλον ο εφιάλτης, είχε αρχίσει όταν, μια αποφράδα μέρα, είχαμε συναντηθεί τυχαία με τον Νίκο τον Καραγιαννίδη στη Λευκωσία. Η μέρα ήταν αποφράδα, διότι ένα γκολ που δεν είχε βάλει η Ληντς, στην τελευταία αγωνιστική του αγγλικού πρωταθλήματος πριν 3-4 χρόνια, μου στοίχισε πάρα πολλά. Θα έσπαζα κοντέρ, σας λέω. Όχι με έναν μπουκ, αλλά με δύο!

 Τι να κάνουμε, η Ληντς έχανε 0-3 στο ημίχρονο, το σκορ έγινε 3-3 και στα τελευταία στάδια του αγώνα ο τερματοφύλακας της Κόβεντρυ έπιασε τα κέρατά του κι εγώ έπιασα μόνο κάτι ψιλά, από τα τρία το μεγαλύτερο δηλαδή. Δόξα τω Θεώ, όμως, τα δέχομαι όλα στη ζωή μου, ΟΛΑ εκτός από φόνο, ηρωίνη και πουστηλίκι. Όχι πως δεν τα πάω καλά με τους γκέι, απεναντίας. Απλά δεν γουστάρω σεξ με αρσενικό.

 Τώρα, κάποιος γκέι θα μου πει: «Μην το κατακρίνεις, αν δεν το δοκιμάσεις». Τι να σου πω, κούκλο, ένα από τα πιο σπάνια και σπέσιαλ φαγιά στον κόσμο είναι η κινέζικη σούπα από βρασμένη χελιδονοφωλιά. Δεν χρειάζεται να πιω ζουμί από κλαδιά, σάπια φύλλα, πούπουλα, ψείρες, τσόφλια, κλούβια αυγά και χελιδονόσκατα για να πω πως δεν γουστάρω το συγκεκριμένο πιάτο!

 Ρε, στ΄ αρχίδια μου αν αυτό είναι αυτοκρατορικό φαί. Να πα να γαμηθούν οι κιτρινιάρηδες αυτοκράτορες. Εγώ προτιμώ το μπριάμ και μπριάμ θέλω να τρώω. Δεν γουστάρω βρασμένη φωλιά, όπως δεν γουστάρω σεξ με αρσενικό. Τελεία και παύλα! (Όχι, ρε μαλάκα, τι γράφεις πάλι; Μαστούρης δεν είσαι - γιά να σκεφτώ… ΟΧΙ! - μεθυσμένος δεν είσαι, ΤΙ γράφεις πάλι;).

 Τι λέγαμε; Α, ναι. Ο Καραγιαννίδης. Βρεθήκαμε, λοιπόν, κι αρχίσαμε να μιλάμε. Μέσα σε λίγα λεπτά άρχισε να με κοιτάζει περίεργα και απομάκρυνε λίγο την καρέκλα του από τη δικιά μου. Με ρώτησε: «Έχεις γράψει ποτέ σου;». Του απάντησα: «Ναι, γράφω από πολύ μικρός για να εκτονώνομαι».

 «Θέλεις να γράψεις για τον ΦΙΛΑΘΛΟ;» με ρώτησε. Ήταν η σειρά μου να τον κοιτάξω περίεργα και ν΄ απομακρύνω λίγο την καρέκλα μου από την δικιά του. Μέχρι να τελειώσουμε την κουβέντα, η δικιά του καρέκλα ήταν μέσα στην κουζίνα της καφετέριας και η δικιά μου στο απέναντι πεζοδρόμιο!

 «Κοίταξε να δεις», ούρλιαξα από το απέναντι πεζοδρόμιο, «εγώ γράφω άγρια και περίεργα πράγματα, όπως η σχεδόν ανύπαρκτη πιθανότητα να είχε κάνει η προγιαγιά μου τσιμπούκι στον προπάππο μου. Επίσης, ότι από μωρό ήθελα να πλακώσω τις δυο πρώτες ξαδέλφες μου μαζί, κι ακόμα γουστάρω»!

 Εν τω μεταξύ, ο μάγειρας απείλησε να δείρει τον Καραγιαννίδη, που αναγκάστηκε να βγει στο πεζοδρόμιο της καφετέριας! Έκανε χωνί με τα χέρια του και μου φώναξε, ενώ είχε αρχίσει να μαζεύεται κόσμος: «Έχεις σταθεί καμιά φορά δίπλα σε περίπτερο για να δεις ποιοι αγοράζουν ΦΙΛΑΘΛΟ, ρε; Όταν κάποιος ζητήσει ΦΙΛΑΘΛΟ, ο περιπτεριούχος κάνει βουτιά, καλεί το 100 και καπάκι το 166»!

 Επειδή ο Καραγιαννίδης είχε πλησιάσει απειλητικά, μόνο ένας πλατύς δρόμος γεμάτος αμάξια και παπάκια μας χώριζε, μπήκα σ΄ ένα κτίριο, ανέβηκα με το ασανσέρ στην ταράτσα, αγκάλιασα σφικτά το περβάζι μπας κι έπεφτα και γινόμουνα χαλκομανία στο καλντερίμι και φώναξα: «Μα, στον ΦΙΛΑΘΛΟ γράφουν σοβαροί άνθρωποι. Ο Ηλίας ο Μπαζίνας, ο Μανουσέλης, ο Μαζαράκης, εσύ, μιλάμε για πολύ σοβαρή σοβαρότητα». (Τότε δεν είχε αρχίσει το «Καφενείο» ο Γεωργίου!).

 Ο Καραγιαννίδης ανέβηκε στην ταράτσα της καφετέριας, κι επειδή ο θόρυβος από τη τροχαία κάλυπτε τα ουρλιαχτά του, άρχισε να βαράει το ντεπόζιτο του νερού με το κεφάλι του. «Τρελός είναι ο άνθρωπος» σκέφτηκα, «τελικά ίσως θα έπρεπε να γράψω για τον ΦΙΛΑΘΛΟ»! Πρόσεξα, όμως, ότι βάραγε το ντεπόζιτο ρυθμικά. Κοίταξα καλά, ακροάστηκα, και κατάλαβα πως χρησιμοποιούσε κώδικα μορς.«Τακ-τακ,τααακ, τακ, τακ-τακ-τακ… ».

 Ήταν η πρώτη φορά που είχα δικαιολογήσει τα τόσα Σαββατιάτικα απογεύματα που είχα χαραμίσει στο προσκοπείο σαν λυκόπουλο. Όταν πολλοί φίλοι μου βαράγανε μαλακία μέχρι εξάντλησης, εγώ λόγω επιμονής της μάνας μου ήμουνα ντυμένος σαν οικολογική καταστροφή, έβαζα δυο δάκτυλα στον κρόταφο και ούρλιαζα «έσο έτοιμος», χωρίς να ξέρω τη διαφορά μεταξύ του «έσο» και του «έσω». Και όλα αυτά γιατί κάποιος ασπρουλιάρης ονόματι Μπάντεν Πάουελ είχε κέφια, γαμώ την ηθική διαπαιδαγώγησή μου, γαμώ!

 Εν πάση περιπτώσει, Το μήνυμα του Καραγιαννίδη έλεγε: «Η ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΗ»! Έτσι, συμφωνήσαμε να γράψω για τον ΦΙΛΑΘΛΟ.

 Τώρα δικαιούστε να μου πείτε: «Μαλάκα, αυτή η στήλη είναι γύρω στις 800 λέξεις. Μέχρι την επόμενη τελεία θα έχεις απαταλήσει 770. (Μετρήστε τις, χωρίς τον τίτλο!). Τι θα μπορέσεις να γράψεις για Σουμέριους με 30 λέξεις;

 Η αλήθεια είναι ότι η σημερινή στήλη ήταν ένα τρικ! Αύριο Σάββατο γράφω για τους αλογομούρηδες, Κυριακή και Δευτέρα είναι ημέρες λούφας, δεν γουστάρω μια τόσο μεγάλη διακοπή σε τέτοιο θέμα. Θα τα πούμε ΟΛΑ, λοιπόν, την ερχόμενη εβδομάδα.

 Είναι και το άλλο: Αυτό το γράφω στην Αθήνα, όπου δεν έχω τα σχετικά βιβλία μου, κυρίως την Εγκυκλοπαίδεια «Britannica» που μου δίνει ένα αίσθημα ασφάλειας ότι δεν θα τα κάνω θάλασσα!. Μέχρι την Τρίτη θα είμαι στη Κύπρο και τότε έχει ο Θεός! (Ουφφφ… Πάει κι αυτό!).************************************************************

 Απίστευτα πράγματα είχαν γραφτεί σε καθημερινή αθλητική εφημερίδα... 14/6/2003 00:43

Φτύσαμε αίμα για να... προλάβουμε τους αρχαίους;

 Αρχίζουμε, λοιπόν, με εκείνα που είχα γράψει για τους Σουμέριους το 1999 στον Φίλαθλο. Ο λόγος; Απλά διότι, τότε, ήταν η πρώτη φορά που τα διάβαζα και μου είχαν κάνει τρομερή εντύπωση. Έκτοτε έχω διαβάσει αρκετά και, όπως λέμε στην Κύπρο, έχει σπάσει το "φολικάδι" μου, δεν θα μπορέσω να αποδώσω τον ενθουσιασμό του 1999. Όταν τελειώσει η σειρά του Φιλάθλου, 8-9 κομμάτια, τότε θα μπούμε σε άλλες παραμέτρους, μία από τις οποίες είναι η πιθανότητα η ίδια "φάρα" να ζει κα να βασιλεύει μέχρι σήμερα. Και επίσης σε νέα πράγματα που γράφτηκαν.************************************************************

 Παρασκευάς, Σελίδα 2, ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 30/4/1999

 Αν η λατινική γλώσσα είναι νεκρή, τότε η σουμεριακή βρίσκεται στο στάδιο της μετενσάρκωσης! Μιλάμε για μια πολύ παλιά γλώσα, ενός παμπάλαιου πολιτισμού. Κατα τα φαινόμενα, ενός πολύ μαγκιόρου πολιτισμού, που άνθισε στην περιοχή που σήμερα ονομάζεται νότιος Μεσοποταμία, το Ιράκ.

 Η γραφή των Σουμερίων, είναι η πιο παλιά που γνωρίζουμε και είχε σφηνοειδή μορφή. Οι σοβαρότατοι Σουμέριοι μιλούσαν και γράφανε στη γλώσσα τους την τρίτη χιλιετία π.Χ. και οι γλωσσολόγοι δεν κατάφεραν να αποδείξουν κάποια σχέση της σουμεριακής με οποιαδήποτε άλλη γλώσσα (σημ 2003: Τώρα συγκρίνουν τη γραφή με την πολύ αρχαία κινέζικη).

 Βέβαια, οι γλωσσολόγοι που έχουν ακούσει τη γυναίκα μου να μιλάει άπταιστα στην κυπροαγγλική και αγγλοκυπριακή έχουνε πάθει κι αυτοί την πλάκα τους, αλλά αυτό είναι άλλο καπέλο!

 Η γλώσσα των Σουμερίων έχει κι αυτή τις αποχρώσεις της και χωρίζεται σε τέσσερις περιόδους / μορφές: Στην αρχαϊκή, στην παλαιά ή κλασσική, στη νέα και στην μετά – σουμεριακή. Η περίοδος της αρχαϊκής αρχίζει γύρω στο 3,100 και τελειώνει γύρω στο 2,500 π.Χ. και αντιπροσωπεύεται από εμπορικά, διοικητικά, καθώς και από… σχολικά κείμενα. Μάλιστα, κύριε, αν εμείς είχαμε ιδρώσει μέχρι να μάθουμε το «φεγγαράκι μου λαμπρό», σκεφτείτε τι είχανε τραβήξει οι έρμοι οι Σουμέριοι μπόμπιρες με τη σφηνοειδή λίνγκο!

 Η συγκεκριμένη μορφή της σουμεριακής είναι φοβερά δύσκολη και πολλοί γλωσσολόγοι είχαν πάει πάσο και ασχολήθηκαν με «παιχνιδάκια» όπως τα αιγυπτιακά ιερογλυφικά. Μια παρένθεση: Υπάρχει μια κυπριακή λέξη για την οποία οι Κύπριοι πρέπει να είναι ιδιαίτερα υπερήφανοι: «Συνοπαρτζιά», που σημαίνει «με παρέα». Το «Συν απαρτία» του Ομήρου! Κλείνει η παρένθεση.

 Λίγοι είναι αυτοί που μελέτησαν επίπονα κι επισταμένα και τελικά κατάλαβαν την σουμεριακή γραφή. Ένας απ΄ αυτούς είναι ο Ζαχαρίας Σίτσιν, ένας Εβραίος λόγιος και μέγας μελετητής της Παλαιάς Διαθήκης παιδιόθεν.

 Ο Σίτσιν δεν είχε κάνει το λάθος που έκαναν και κάνουν πολλοί, δηλαδή να μελετούν κείμενα από μεταφράσεις. Ούτε η σύγχρονη εβραϊκή μετάφραση ήταν αρκετή για τον Σίτσιν. Έμαθε την αρχαία εβραϊκή και διάβασε τα πρωτότυπα. Είχε τρελαθεί με την Γένεση, η οποία του «άνοιξε δρόμους».

 Μια άλλη μικρή παρένθεση: ΚΑΜΙΑ μετάφραση δεν μπορεί να αποδώσει πλήρως το νόημα του πρωτότυπου. Λόγω έλλειψης μιας συγκεκριμένης λέξης που αποδίδει ακριβώς ένα συγκεκριμένο νόημα στην γλώσσα στην οποία μεταφράζεται ένα κείμενο, συχνά χρησιμοποιείται μια «παραπλήσια» λέξη, ή μια λέξη που, κατά τον μεταφραστή, αποδίδει το επιθυμητό νόημα.Και τότε γίνεται μπάχαλο, για να μην πούμε βιασμός και σφαγή του νοήματος.

 Αυτό το πρόβλημα είναι ιδιαίτερα έντονο στην μετάφραση και την ερμηνεία των διαφόρων αραμαϊκών χριστιανικών κειμένων και της Παλαιάς Διαθήκης.Όταν δε «λάχει» να εξαφανιστεί το αραμαϊκό πρωτότυπο, τότε τρέχα γύρευε! Έχουμε, όμως,

ασχοληθεί αρκετά με το συγκεκριμένο θέμα προς το παρόν!

 Ο Ζαχαρίας Σίτσιν, λοιπόν, σαν σωστός άνθρωπος που είναι, έκατσε κι έμαθε τις γλώσσες στις οποίες είχαν γραφτεί τα κείμενα που τον ενδιέφεραν. Είχε πει πολλά πράγματα για διάφορα κείμενα και ευρήματα, αλλά, παρόλο που δεν χαρακτηρίστηκε ως γραφικός, πολλοί δεν έδωσαν σημασία στα λεγόμενά του, κυρίως όσον αφορούσε το μυστήριο των Σουμερίων.

 Αξίζει να μεταφράσουμε μια ερώτηση που υπέβαλε στο βιβλίο του «Genesis Revisited»: «Είναι πιθανό ότι η ανθρωπότητα ξεπέρασε τα Σκοτεινά Χρόνια και τον Μεσαίωνα, έφτασε στην Αναγέννηση, βίωσε την Βιομηχανική Επανάσταση, μπήκε στην εποχή της Υψηλής Τεχνολογίας, της Γενετικής Μηχανικής και του Διαστημικού Ταξιδιού, απλά και μόνο για να προλάβει την αρχαία Γνώση;».

 Η δικαίωση του Σίτσιν ήρθε με την διαστημική πτήση του «Voyager 2». Ας το δούμε κι αυτό εν συντομία. Ο «Voyager 2» εκτοξεύθηκε από την NASA στις 20 Αυγούστου 1977, 16 μέρες πριν την εκτόξευση του «Voyager 1». Αρχικός προορισμός του ήταν ο Κρόνος, αλλά λόγω μιας σπάνιας διάταξης των πλανητών, οι Αμερικανοί αποφάσισαν να τον στείλουν και «πάρα πέρα».

 Η έλξη των σωστά τοποθετημένων Δία και Κρόνου θα μπορούσε, μετά από τις αναγκαίες περιστροφές, να «πετάξει» τον «Voyager 2» στον πολύ μακρινό Ουρανό κι από κει στον μυστήριο Ποσειδώνα. Γι αυτό και ο «Voyager 2» εκτοξεύθηκε δυο εβδομάδες πριν τον «Voyager 1»: Για να προλάβει την σωστή διάταξη των πλανητών!

 Οι πλανήτες Ουρανός και Ποσειδώνας είναι ΠΑΡΑ πολύ μακρυά, οι επιστήμονες μπορούσαν μόνο να ΥΠΟΘΕΣΟΥΝ ορισμένα πράγματα, όπως η σύστασή τους, το χρώμα, οι δακτύλιοι, οι δορυφόροι, κλπ.

 Ο Σίτσιν, όμως, δεν δίστασε να γράψει περί των δύο πλανητών με πολλές λεπτομέρειες και, λίγο πριν την εκτόξευση, να βγει στην τηλεόραση και να πει: «Θα δείτε αυτό κι εκείνο, σ΄ αυτό είστε λανθασμένοι διότι θα βρείτε από κείνο αντί από τούτο» κλπ.

 Ο «Voyager 2» πέρασε από το Δία τον Ιούλιο του ’79, δυο χρόνια μετά την εκτόξευσή του, και μέσα σε άλλα δυο χρόνια είπε «χαλόου» στον Κρόνο. Ο Κρόνος του είπε «καλοτάξιδος, αγορίνα μου» και τον «πέταξε» στον Ουρανό, όπου έφτασε τον Γενάρη του 1986, κι από κει έβαλε πλώρη για τον Ποσειδώνα όπου θα βάραγε καμπανάκι για «τέρμα τα δίφραγκα» το 1989, δώδεκα χρόνια μετά την εκτόξευσή του!

 Όταν ο «Voyager 2» άρχισε να στέλνει φωτογραφίες του Ουρανού στη Γη, απαξάπαντες έπεσαν ξεροί: Ό,τι τους είχε πει ο Σίτσιν βγήκε αληθινό! Όταν τον ρώτησαν ΠΟΥ τα ήξερε, εκείνος απάντησε με μετριοφροσύνη (και στο περίπου): «Καλά, πλάκα μου κάνετε; Οι Σουμέριοι τα είχανε γραψει ΟΛΑ»!

 Έχουμε και λέμε: Αύριο δεν κυκλοφορούν οι εφημερίδες, την Κυριακή απαντώ στον φίλο μου τον κύριο Ράπτη (ωχχχ!), οπότε τα λέμε την Τρίτη. Τρελά πράγματα, ψώνιο σας λέω!

15/6/2003 00:13

Σαν λαμπρό άστρο φαίνεται ο Ήλιος από τον Πλούτωνα...

 Καλημέρα, καλή βδομάδα και είθε να έχουμε όλοι την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος και όχι αναγκαστικά για κουμάρι! Πάμε με τη δεύτερη δόση περί Σουμερίων, που δημοσιεύθηκε στη 2η σελίδα του Φιλάθλου το 1999, όταν το θέμα χτύπησε τον γράφοντα... ανάμεσα στα φρύδια. Επαναλαμβάνουμε ότι ΤΡΙΑ βιβλία του Σίτσιν έχουν μεταφραστεί από τότε στα ελληνικά: ο "12ος Πλανήτης", η "Σκάλα στον Ουρανό" και το "Χαμένο Βιβλίο του Ενκί". Τα πρώτα δύο από την εκδοτική εταιρεία "Αρχέτυπο" " και το τρίτο από την "Έσοπτρον"************************************************************

 Παρασκευάς, Σελίδα 2, ΤΡΙΤΗ 4/5/1999

 «Θεέ μου, ακριβώς όπως τον είχαν περιγράψει οι Σουμέριοι!».

 Αυτό φώναξε ο Ζαχαρίας Σίτσιν, βλέποντας τις φωτογραφίες του πλανήτη Ουρανού που ο «Voyager 2» άρχισε να στέλνει στη Γη το 1986, εννιά χρόνια μετά την εκτόξευσή του από την «NASA». Το γαλαζοπράσινο χρώμα του συμφωνούσε με την περιγραφή στα κείμενα των Σουμερίων, ο πολιτισμός των οποίων άνθισε την τρίτη χιλιετία προ Χριστού, στη Μεσοποταμία, στη «γειτονιά» του Βιβλικού κήπου της Εδέμ.

 Και δεν ήταν μόνο το χρώμα του πλανήτη, αλλά και πολλά άλλα πράγματα, κυρίως η σύστασή του. Οι επιστήμονες ανέμεναν να βρουν αέριο, αλλά οι Σουμέριοι είχαν γράψει ΝΕΡΟ και ήταν απόλυτα σωστοί! Γαλαζοπράσινο νερό με κάτι βαθύχρωμες κηλίδες, όπως οι κηλίδες που δημιουργούν τα σκούρα φύκια κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Μια εμφάνιση ολότελα διαφορετική από όλους τους άλλους πλανήτες!

 Κάτσετε ένα λεπτό, ρε! Ο πλανήτης Ουρανός απέχει γύρω στα δύο δισεκατομμύρια μίλια από τη Γη. ΔΕΝ είναι ορατός με γυμνό μάτι. Οι αστρονόμοι δεν γνώριζαν περί της ύπαρξής του πριν το 1781, όταν ο μουσικός και ερασιτέχνης αστρονόμος Φρειδερίκος Χέρσελ τον ανακάλυψε με το πιο τέλειο τηλεσκόπιο της εποχής του.

 ΠΩΣ οι Σουμέριοι ήξεραν τόσες λεπτομέρειες για τον συγκεκριμένο πλανήτη, σε μια εποχή που «δεν εδικαιούντο» να ξέρουν; Οι αρχαίοι ήξεραν για Ήλιο, Σελήνη, Ερμή, Αφροδίτη, Άρη, Δία, Κρόνο και πάπαλα! Από πού κι ως πού οι Σουμέριοι να γνωρίζουν για ένα πλανήτη που είναι τόσο μακριά, που το φως του χρειάζεται τέσσερις ώρες για να ταξιδέψει μέχρι τα στραβά μας;

 Και τι είναι αυτές οι βλακώδεις εισηγήσεις ότι οι Σουμέριοι όχι μόνον ήξεραν για τον Ουρανό, αλλά και για τους πιο μακρυνούς Ποσειδώνα και Πλούτωνα; Για τον μικρό και ασήμαντο Πλούτωνα που είναι τόσο μακρυά, που από την κρύα σαν τεζαρισμένη γάτα επιφάνειά του, ο Ήλιος φαίνεται σαν ένα λαμπρό άστρο;

 Και όμως ήξεραν! Και ο Ζαχαρίας Σίτσιν δεν περίμενε τις διάφορες διαστημικές εξερευνήσεις και ανακαλύψεις για να το πει, αλλά έβαλε το κεφάλι του στην καρμανιόλα, γράφοντας το βιβλίο «12ος Πλανήτης» το 1976, τρία χρόνια πριν την εκτόξευση του «Voyager 2» και ΔΕΚΑ ολόκληρα χρόνια πριν το διαστημόπλοιο φωτογραφίσει τον πλανήτη Ουρανό.

 Παρεμπιπτόντως, δεν κάνω αχρείαστη διαφήμιση στον Σίτσιν, αλλά το συγκεκριμένο βιβλίο του είναι φοβερά ενδιαφέρον, όπως και τα άλλα βιβλία της σειράς «The Earth Chronicles» (Τα Χρονικά της Γης). Δεν γνωρίζω αν είναι μεταφρασμένα στα Ελληνικά. Αν δεν είναι, τότε ελπίζω ότι ο Ζαχαρίας Σίτσιν δεν θα έχει πρόβλημα με το υλικό που χρησιμοποιώ από τα βιβλία του, τα οποία βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέροντα, για να μην πω συνταρακτικά!

 Βέβαια, οι πλανήτες Ουρανός και Ποσειδώνας είναι περιστασιακοί, διότι αλλού καταλήγει ο Σίτσιν. Εκείνο που μας ενδιαφέρει πρωτίστως, όμως, είναι το εξής ερώτημα: ΠΩΣ ένας αρχαίος πολιτισμός γνώριζε, πριν από πέντε χιλιάδες χρόνια και βάλε, πράγματα για το διάστημα που η μοντέρνα επιστήμη μόλις τώρα ανακαλύπτει;

 Αυτό το ερώτημα πάει πακέτο με το ερώτημα που αφορά μια πρωτόγονη φυλή στο Μάλι, τους

Ντόγκονς, η παράδοση των οποίων αναφέρει τον Σείριο και τον άγνωστο μέχρι το 1862 (και αόρατο με γυμνό μάτι, ή με ένα απλό τηλεσκόπιο) σύντροφό του, τον «λευκό νάνο» Σείριο Β. Μιλάμε για ανατριχιαστικές λεπτομέρειες.

 Και στις δυο περιπτώσεις, η «φαβορί» εκδοχή, τουλάχιστο για τους ακραίους, είναι ότι εξωγήινοι είχαν επισκεφθεί κάποτε την Γη και δίδαξαν αυτά τα πράγματα στον πολιτισμό που, τη συγκεκριμένη εποχή, έκανε κουμάντο. Με την πάροδο των χρόνων, λένε, όλα κατέληξαν σε μύθους και παραδόσεις.

 Ο ερχομός των εξωγήινων δεν είναι πια ταμπού. Έχουν γραφτεί αμέτρητα βιβλία που υποστηρίζουν ότι, όχι μόνο είχαν έρθει κάποτε, όχι μόνο έρχονται και φεύγουν συνεχώς, αλλά και ότι έκαναν «επίσημη» επαφή του ενός είδους ή του άλλου, πράγμα που οι πλανητάρχες κρατούν μυστικό για λόγους που ξέρουν εκείνοι καλά κι εμείς καλύτερα!

 Στην περίπτωση των εξωγήινων των Σουμερίων, όμως, δεν μιλάμε απλά για «καλώστους» και «καλοτάξιδοι», αλλά για ανθρωπογονία, για επικείμενη συντέλεια του κόσμου και «φτου κι απ΄ την αρχή». Μιλάμε για την ύπαρξη ενός άγνωστου πλανήτη στο ηλιακό σύστημα, ενός πλανήτη που δεν περιστρέφεται γύρω από τον Ήλιο όπως όλοι οι άλλοι, αλλά πολύ «λοξά», με μια ελλειπτική τροχιά που τον φέρνει στα λημέρια μας κάθε 3,600 χρόνια, όπου γίνεται της κοσμικής πουτάνας. Για έναν πλανήτη που συμπεριφέρεται, που κινείται, σαν ΚΟΜΗΤΗΣ.

 Μα, γι αυτό έγινε το μεγάλο μπάχαλο πρόσφατα, όταν ανεκαλύφθη ο κομήτης Χέιλ Μπομπ. Είχε γίνει μεγάλο σούσουρο, διότι πολλοί από αυτούς που είναι πεπεισμένοι για την ύπαρξη ενός άλλου πλανήτη, νόμισαν ότι αυτός ήταν ο Χέηλ Μπομπ. Ο Σίτσιν, όμως, τους είπε (στο περίπου!): «Μπα! Αυτός είναι ένας προάγγελος. Ο αληθινός μάγκας της παρέας, ο και γαμώ τα ουράνια σώματα, ακολουθεί σύντομα»!

Η ύπαρξη ενός άλλου πλανήτη ΔΕΝ είναι εικασία. Η ανακάλυψή του αναμένεται, όπως αναμενόταν και η ανακάλυψη του πλανήτη που ονομάστηκε Πλούτων, όταν αυτός τελικά «βρέθηκε» το 1930. Μόνο που ο Πλούτωνας δεν πληρεί τις προδιαγραφές. Είναι πολύ μικρός για να προκαλέσει τις ανωμαλίες που παρατητούνται στις τροχιές του Ουρανού και κυρίως του Ποσειδώνα.

 Κάτι άλλο υπάρχει «εκεί έξω», κάτι που δεν γνωρίζουμε, ίσως λόγω μιας περίεργης, ελλειπτικής τροχιάς. Αργά ή γρήγορα, όμως, λέει ο Σίτσιν, θα το γνωρίσουμε! Ίσως τότε να μην υπάρχει αρκετό χαρτί τουαλέτας για να ανταποκριθεί στην ζήτηση! Τότε είναι που ορισμένα «σοβαρά και σεβαστά» βιβλία θα σκιστούν και θα χρησιμοποιηθούν για κωλόχαρτο: Όταν θα χεστούν οι πάντες! Αύριο.

16/6/2003 02:16

Όχι ένας δυο κουβάδες party ice...

 Ιδού και η τρίτη δόση περί Σουμερίων στον Φίλαθλο. Ξέχασα να σας πω ότι μου παίρνει περίπου χίλιες λέξεις για να γράψω ό,τι χωράει σε μια λακωνική παράγραφο. Παρασύρομαι εύκολα, το χάσιμο του ειρμού έχει χάσει το νόημά του. Α, ναι: σε κάποια κείμενα υπάρχουν τίτλοι, σε άλλα όχι. Αυτό διότι ο Καραγιαννίδης επέμενε ότι δεν ήξερα να βγάζω τίτλους και τους έβγαζε ο ίδιος, ή η

Κατερίνα, η επιμελήτρια της 2ης σελίδας. Η μικρή είχε αποκτήσει νευρικά τικ και πήγαινε δυο φορές το χρόνο σε ψυχαναλυτή, μέχρι που μετακόμισε μόνιμα στην ευρύτερη περιοχή του Δαφνίου. Καλό κορίτσι, όμως...************************************************************

 Παρασκευάς, Σελίδα 2, ΤΕΤΑΡΤΗ 5/5/1999

 Αντιλαμβάνομαι ότι για πολλούς είμαι κάπως περίεργος. Το ξέρω, έχω τα χούγια, τις προτιμήσεις και τα πιστεύω μου, καθώς και τον δικό μου κώδικα συμπεριφοράς. Δεν λέω ότι είμαι πάντα σωστός, ή πάντα λάθος, απλά ότι είμαι αντικειμενικά συχνά περίεργος και υποκειμενικά σχεδόν πάντα σωστός!

 Κοιτάξτε να δείτε, πολύ λίγα πράγματα στον κόσμο είναι αντικειμενικά σωστά. Οι υποκειμενικές αξιολογήσεις «παίζονται». Για παράδειγμα, το λιβάνι είναι σωστό για τον Γιαχβέ, αλλά είναι ανάθεμα για τον Βελζεβούλη, που στο τέλος πάντα πληρώνει τη νύφη για τις αδυναμίες και τα τερτίπια του κάθε κερατά.

 Τα σκόρδα είναι άρωμα για μένα, δεν χάνω ευκαιρία να μασουλήσω κάνα κεφάλι ωμό, αλλά είναι μπόχα για τη γυναίκα μου. Σας μιλάω ειλικρινά, είναι άξιον απορίας πώς καταφέραμε ν΄αποκτήσουμε δυο παιδιά. Α, ναι… Θυμάμαι πώς έτυχε με την μεγάλη, παρόλο που είμασταν κι οι δυο φέσι! Για την μικρή δεν θυμάμαι τίποτα, θα είχανε βάλει κάποια περίεργη ουσία στα ουίσκια μας ! Τι λέγαμε; Α, ναι: Πολύ λίγα πράγματα είναι σωστά για όλους.

 Προσωπικά, έχω ορισμένες πολύ περίεργες συνήθειες. Μια είναι να διαβάζω ένα βιβλίο ανάποδα! Μάλιστα κύριε, αρχίζω πάντα από τον επίλογο, από το ζουμί. Αν μου αρέσει, αν είναι χαβαλετζίδικο, τότε αποφασίζω να διαβάσω το βιβλίο και, όταν το κάνω, δεν το κάνω με λογική σειρά. Ακριβώς όπως το σεξ: Αρχίζω με την εκσπερμάτωση και τελειώνω με τα προκαταρκτικά!

 Όσον αφορά τα βιβλία, συνήθως αρχίζω από το τρίτο κεφάλαιο! Πριν το τελειώσω πετάγομαι στο ένατο, μετά πάω πίσω στο δεύτερο κ.ο.κ. Με λίγα λόγια, είμαι ανεμογάμης στο διάβασμά μου, γι αυτό εξ άλλου είμαι και ανεμογάμης στο γράψιμό μου!

 Πολύ σπάνια θα διαβάσω ένα βιβλίο από εξώφυλλο σε εξώφυλλο. Το ενδιαφέρον μου σπάνια διατηρείται στο απαιτούμενο επίπεδο. Διαβάζω από μηδέν μέχρι το έν τρίτον του κάθε βιβλίου που πέφτει στα χέρια μου, άντε το μισό αν είναι αρκετά ενδιαφέρον!

 Γιατί όλη αυτή η εισαγωγή, ρωτάτε; Θα σας πω: Σήμερα ξύπνησα στις 6.30΄ διότι είχα κάτι δουλειές. Δική μου δουλειά τί δουλειές είχα! Όταν δεν κοιμηθώ καλά, το μυαλό μου δεν δουλεύει κανονικά (παρακαλώ να σκάσουν οι είρωνες, ας πουν κάτι πρωτότυπο!), οπότε χρειάζομαι μια προθέρμανση.

Σύμφωνα με τα χούγια μου, όμως, και όσον αφορά τους Σουμέριους, θ΄ αρχίσουμε από το ζουμί. Από το τέλος! Τώρα θα μου πείτε ότι, αν κάποιου δεν αρέσει το ζουμί, δεν θα διαβάσει το αυριανό και μεθαυριανό κομμάτι. Ξέρετε, έχω μεγάλο μαράζι και καημό αν κάποιος διαβάσει ή όχι τις μαλακίες που γράφω. Έχω περάσει άγρυπνες νύχτες γύρω από το θέμα, ουουουου….

 Το ζουμί, λοιπόν! Κατά τους Σουμέριους, ή τουλάχιστον κατά την ερμηνεία των κειμένων τους από τον Ζαχαρία Σίτσιν και άλλους, η (σχετική) συντέλεια του κόσμου δεν θα είναι αποτέλεσμα της οργής κάποιου Γιαχβέ, που δεν έχει καλύτερη δουλειά να κάνει από το να φτιάχνει και να καταστρέφει κόσμους και να ανοιγοκλείνει μήτρες (κατά τον επιστολογράφο της Κυριακής από Γερμανία), αλλά θα είναι αποτέλεσμα της προσέγγισης ενός άγνωστου πλανήτη που κινείται πολύ περίεργα και που περνάει από τούτα τα ταράφια κάθε 3,600 χρόνια.

 Το ότι οι Σουμέριοι το λένε καθαρότατα, αν η μετάφραση της εξαιρετικά δύσκολης γραφής τους είναι σωστή, δεν υπάρχει αμφιβολία. Έχουν γράψει ολόκληρο έπος γύρω από τον «κατακλυσμό του Νώε». Βέβαια αυτοί δεν τον λέγανε Νώε, τον είχανε βαφτίσει διαφορετικά, αλλά τόσο ο ήρωας όσο και το συμβάν δεν διαφέρουν κατά πολύ από τον Βιβλικό κατακλυσμό.

 Εκείνο που διαφέρει είναι οι περιστάσεις. Η επιστημονική αξιολόγηση των κειμένων των Σουμερίων εισηγείται ότι, όταν ο «12ος Πλανήτης» πλησίασε την Γη, περνώντας ανάμεσα στις τροχιές του Άρη και του Δία, δημιούργησε τέτοιο μπάχαλο, τέτοιο τρέμουλο, που οι πάγοι της Ανταρκτικής «γλύστρισαν» και έπεσαν στον ωκεανό.

 Αφ΄ ενός το τεράστιο παλιρροιακό κύμα που δημιουργήθηκε και αφ΄ ετέρου η θεόρατη άνοδος της στάθμης των θαλασσών που ακολούθησε το λιώσιμο των πάγων, προκάλεσε αυτό που στην Παλαιά Διαθήκη αναφέρεται ως «Κατακλυσμός του Νώε».

 Η Ανταρκτική, βέβαια, ξαναπάγωσε και ο όγκος και το βάρος του πάγου της αυξάνονται σημαντικά, με κάθε χρόνο που περνάει. Υπολογίζεται ότι κάθε χρόνο προστίθεται στην Ανταρκτική πάγος ισοδύναμος σε όγκο με την λίμνη Οντάριο. Μιλάμε για θεόρατες ποσότητες και όχι για έναν-δυο κουβάδες «Party Ice»!

 Το τεράστιο βάρος του πάγου πρέπει να έχει «διαλύσει» την επιφάνεια του φλοιού της Γης, πάνω στον οποίο «κάθεται». Πρέπει να υπάρχει μεγάλη αστάθεια. Με ένα μεγάλο τράνταγμα, πάρτον κάτω τον πάγο, ή μάλλον πάρτον μέσα στον ωκεανό, και τότε ούτε μαγιό, ούτε ναυαγοσωστικές, ούτε σωσίβια θα βοηθήσουν!

 Πότε αναμένεται να ξαναπεράσει ο «Κλίντον μεταξύ των πλανητών»; Γύρω στο 2012, λένε (χέσιμο προαιρετικό και ελεύθερο!). Αυτό, όμως, δεν είναι το κύριο θέμα των κειμένων των Σουμερίων. Το «και γαμώ τα θέματα» είναι η καταγωγή του ανθρώπου, ή μάλλον η δημιουργία του από τους Νεφιλίμ, τα εξωγήινα λαμόγια που ζούνε πάνω στον αλήτη πλανήτη.

 Λαμόγια διότι, σύμφωνα με τους Σουμέριους, οι Νεφιλίμ ΗΞΕΡΑΝ για τον κατακλυσμό που ερχόταν, είχαν υπολογίσει τις επιπτώσεις της έλξης του πλανήτη τους «Νιμπίρου» (του «Μαρντούκ» των Βαβυλονίων) και, όταν τα ζάρια έπεσαν στην κουβέρτα, ή μάλλον τα παγάκια στο νερό, άφησαν τα δημιουργήματα και «σκλαβάκια» τους να πνιγούνε σαν ποντίκια. Ολους, εκτός από ΕΝΑΝ και την φάρα του: Τον ΟΥΤΝΑΠΙΣΤΙΜ που είναι ο ίδιος με τον ΝΩΕ των Εβραίων. Λα μεμ σοζ, που λένε οι Γαλλόφωνοι εξωγήινοι! Αύριο.

 Σημ. 2003: Ο Άινσταϊν είχε πει ότι η επιφάνεια της Γης, εκεί που κάθονται οι πάγοι, πρέπει να έχει τη σύσταση περίπου της οδοντόπαστας. Όταν ήταν εν ζωή, μια δυο έρευνες τον έβγαλαν λάθος. Μεταγενέστερες έρευνες, όμως, δεκαετίαες μετά το θάνατό του, απέδειξαν ότι ήταν σωστός. Οι πάγοι της Ανταρκτικής κυριολεκτικά κάθονται πάνω σε "οδοντόπαστα"

17/6/2003 01:11

Κι εγώ πιστεύω στον Αδάμ και την Εύα...

 Είπαμε: είναι να μην παρεκκλίνεις από το θέμα! Αυτό είχε και τίτλους, μάλλον διότι η κοπελιά που είχε την επιμέλεια της 2ης σελίδας στον Φίλαθλο είχε σηκώσει τα χέρια ψηλά... Α, ναι! Προσέξτε την αναφορά στον Σαλαλέ! Όλα τα κομμάτια είχαν γραφτεί πριν τη νομιμοποίηση του στοιχήματος στην Ελλάδα! Το κράξιμο που είχε πέσει, ουουουου...

 ************************************************************Παρασκευάς, Σελίδα 2, ΠΕΜΠΤΗ 6/5/1999

 Για κατιφέδες όλος ο καυγάς στο φυτώριο γωνία «Η Εδέμ»

 Της Πόπης με την ψώρα…

 Οι μάγκες Σουμέριοι πίστευαν ότι οι εξωγήινοι Νεφιλίμ από τον πλανήτη Νιμπίρου έφτιαξαν τον άνθρωπο, για να δουλεύει στα ορυχεία χρυσού της Γης, που ο Νιμπίρου «επισκέπτεται» κάθε 3.600 χρόνια. Οι Νεφιλίμ σκόρπιζαν μόρια χρυσού στην στρατόσφαιρα του Νιμπίρου, για να αντανακλάται ένα ποσοστό από τις ακτίνες του Ηλίου, που κάνανε ζημιά στο οικολογικό σύστημά τους. Εκείνοι κι αν είχανε πρόβλημα «θερμοκηπίου»!

 Παρεμπιπτόντως, ο Σταυρός ήταν ένα σημαντικότατο σύμβολο των Σουμερίων, τρεις χιλιάδες χρόνια προ Χριστού! Συμβόλιζε «το σημείο της διασταύρωσης», δηλαδή το σημείο που o Νιμπίρου διασταυρώνει τo το ηλιακό σύστημα κάπου μεταξύ Άρη και Δία! Ακόμα πιο παλιά, οι πανάρχαιοι Ινδοί επίσης είχαν τον Σταυρό ως ένα από τα σύμβολά τους. Αυτά είναι πλήρως τεκμηριωμένα! Αμ οι Έλληνες; Είδατε καμιά φορά τον σταυρό σε συνάφεια με το Διόνυσο; Εμμμ...

 Τώρα κάποιος θα μου πει, και με το δίκιο του: «Καλά, ρε, είμαι υποχρεωμένος να πιστέψω στην κοσμογονία του κάθε περίεργου πολιτισμού ή, ακόμα χειρότερα, στην ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ και στην ΕΡΜΗΝΕΙΑ που έχει δώσει ο κάθε περίεργος λόγιος στα κείμενα του κάθε περίεργου πολιτισμού;».

 Όχι βέβαια, και απαντώ με την μεγαλύτερη ειλικρίνεια που μπορώ να μαζέψω από τα τρίσβαθα της ταλαιπωρημένης από το τσιγάρο και τη μαλακία καρδιάς μου: Κοίταξε να δεις, αγόρι μου, κατά βάθος κι εγώ πιστεύω στον Αδάμ και στην Εύα. Σοβαρά μιλάω, διάβασε να δεις:

 Πρώτα απ΄ όλα, ο Γιαχβέ ήτανε πτυχιούχος γεωπόνος. Δεν ξέρω αν πήγε και για μεταπτυχιακά, αλλά ήταν αριστούχος. Είχε καλλιεργήσει την Εδέμ για να εξυπηρετεί άλλους Γιαχβέδες, από γειτονικά σύμπαντα. Φυτώριο γωνία ήταν η Εδέμ. Για μεγάλη κονόμα, κυρίως σε μαύρα, μιλάμε. Το ακόλουθο περιστατικό καταγράφτηκε σε ένα χρονικό της εποχής που έχω διαβάσει:

 «Έχουμε τίποτα κατιφέδες;» ρώτησε ένας περαστικός Γιαχβέ τον βιβλικό γεωπόνο, «η ψώρα έχει κάνει τον μπαξέ μου μπουρδέλο». Ο Γιαχβέ απάντησε: «Και βέβαια έχω κατιφέδες, αλλά και ωραία γεράνια, πετούνιες και πανσέδες. Όσο για τη ψώρα, με το παρντόν Γιαχβέ μου, αλλά εσύ φταις που την έπλασες. Τον μπελά σου γύρευες. Βάλε της καμιά κατάρα για να την αφανίσεις. Αυτή εξ άλλου είναι και η οικολογική λύση. Με περίεργη προφορά μιλάς, σύντεκνε. Από πιο σύμπαν η αφεντιά σου; Για την παράδοση κατ΄ οίκον ρωτάω»!

 Ο περαστικός Γιαχβέ απάντησε: «Όταν φύγεις από το δικό σου σύμπαν, με δυτικοανατολική κατεύθυνση, μετά από ενάμισυ τρισεκατομμύρια έτη φωτός κάνε αριστεροδεξιά στο σύμπαν με τα κατεβασμένα ρολά, πήγαινε όλο ευθεία και θα με βρεις στα δεξιοαριστερά σου, πίσω από μια μαύρη τρύπα».

 «Αααα…» έκανε ο γεωπόνος, «το σύμπαν με τα κατεβασμένα ρολά, εκεί που συχνάζει ο Γιαχβέ ο Σαλαλές! Δεν νοικιάστηκε ακόμα το ρημάδι;». Ο άλλος απάντησε: «Αμέ! Νοικιάστηκε, αλλά το φτιάχνουνε. Θα γίνει μπουκάδικο»!

 «Νόμιμο πανσυμπαντικό μπουκάδικο;» έσκουξε ο δικός μας ο Γιαχβέ και συνέχισε «τότε πρέπει να ελπίζουμε πως ίσως παίξουμε νόμιμο στοίχημα σε κάνα τρισεκατομμύριο χρόνια, εκτός αν τύχει κάτι απρόοπτο πάλι. Δυο πλανήτες κι ένα φεγγάρι κάνουν οι κατιφέδες, αν τα θέλεις χωρίς απόδειξη»!

 Μετά από αυτή τη συζήτηση, ο Γιαχβέ σκέφτηκε: «Και γιατί να πλάσω την κουφάλα την ψώρα; Για να μου διαλύσει το μαγαζί; Θα πλάσω τον άνθρωπο, που είναι ακίνδυνος». Ο Γιαχβέ ήτανε κουλτουριάρης. Όταν τον έπιανε ο οίστρος, φορούσε ένα μπερέ, άφηνε αλογοουρά και μούσι, φούμερνε φούντα και το έπαιζε καλλιτέχνης. Την πήγαινε την κεραμική, αλλά ήταν άσχετος στη ζωγραφική. Όχι, δεν είχε πάει σε σχολή Καλών Τεχνών, αυτοδίδακτος ήτανε!

 Έπλασε, λοιπόν, πρώτα τον Αδάμ και μετά την Εύα. Αυτά είναι γνωστά, τα έχουμε ξαναγράψει. Δεν μου αρέσουν οι επαναλήψεις. Η μόνη επανάληψη που γουστάρω στη ζωή μου, είναι ο πολλαπλός οργασμός! Τέτοιο είχε και η Εύα, όποτε το έκανε με τον Αδάμ. Όχι, ψέματα λέω. Όταν έμεινε έγκυος με τον Κάιν, δεν είχε πολλαπλό οργασμό η Εύα. Μονό είχε, αλλά ΒΑΡΒΑΤΟ!

 Ομολογώ ότι ποτέ δεν έχω γράψει όλη την ιστορία. Υπήρξαν σκοπιμότητες, αλλά τώρα έχω αποφασίσει να μιλήσω με ανοικτά χαρτιά κι ας με φάνε!

 Ποιο δέντρο της γνώσης και ποιος όφις, μωρέ; Όλος ο καυγάς έγινε για ΚΑΤΙΦΕΔΕΣ! Προσέξτε: Η Εύα ήτανε πολυέξοδη και ο Αδάμ χρειαζόταν δεύτερο εισόδημα. Σκαρφίστηκε, λοιπόν, να φυτέψει μισό στρέμμα κατιφέδες, για να πουλάει σε περαστικούς Γιαχβέδες. Δεν είχε σπόρους, όμως.

 Πήγε στον Γιαχβέ και του είπε: «Αφεντικό, μπορώ να κόψω δυο-τρεις κατιφέδες, να τους βάλω κάτω από το μαξιλάρι μου για να κοιμάμαι με το άρωμά τους;». Του Γιαχβέ του μπήκανε ψύλλοι στ΄ αφτιά: «Πλάκα μου κάνεις, ρε;» αναφώνησε. «Ποιο άρωμα; Οι κατιφέδες βρωμάνε χειρότερα κι από την ανάσα μια γκαμήλας με πεπτικά προβλήματα και τερηδόνα»!

 «Γιαχβέ» επέμενε ο Αδάμ, «ακόμα και η αγκινάρα είναι αρωματική σε σύγκριση με τις τριχωτές μασχάλες της Εύας. Δώσε μου λίγους κατιφέδες να βρουν την υγειά τους τα ρουθούνια μου. Έλα, Γιαχβούλη μου…». Ο Γιαχβέ του έδωσε, ο Αδάμ φύλαξε τα σπόρια και φύτεψε κατιφέδες στη ζούλα.

 Όταν ο Γιαχβέ πήρε χαμπάρι τη λαδιά, έγινε σαματάς. Φώναξε τον Αδάμ και του είπε: «Ρε αχάριστε, σε έπλασα, σου έπλασα και μια γκόμενα για να εκτονώνεσαι τζάμπα, σε τάισα, σε πότισα, κι εσύ καταδέχτηκες να πάρεις το ψωμάκι από το στόμα μου; Τώρα θα δεις τι πάει να πει Γιαχβέ, ρε κωλόπαιδο, γαμώ τη ζωτική πνοή μου»! Και είπε: «Γεννηθήτω ΨΩΡΑΑΑ!» και εγένετο ψώρα!

 Έγινε της Πόπης με την ψώρα στην φυτεία του Αδάμ, που μπατίρησε και ξενητεύτηκε, με την Εύα στην καμπούρα χωρίς προίκα. ΑΥΤΟ είχε γίνει! Το είπα και ξαλάφρωσα!. Αύριο κι άλλες μαλακίες των Σουμερίων. (Τεκμηριωμένες!).

18/6/2003 05:41

Κάτι μεγάλο είχε περάσει...

 Συνεχίζουμε με τα κομάτια του Φιλάθλου. Σύντομα θ' αλλάξει ο χαβάς, διότι κεντρικό θέμα δεν είναι πλέον η καταγωγή του ανθρώπου, ή η επικείμενη "συντέλεια", αλλά το κατά πόσον απομεινάρια της μπόσικης "φάρας", είναι ανάμεσά μας, άριστα οργανωμένοι και κομπλέ με "ατζέντα".************************************************************

 Παρασκευάς, Σελίδα 2, ΤΡΙΤΗ 1/5/1999

 Ανακεφαλαιώνω, για να μη χανόμαστε: Συζητάμε για την πιθανή «συντέλεια» του κόσμου που, κατά τους πανάρχαιους Σουμέριους έχει συμβεί αρκετές φορές στο παρελθόν, (η τελευταία φορά ήταν ο βιβλικός «Κατακλυσμός του Νώε»), και που οφείλεται στην ύπαρξη ενός προς το παρόν άγνωστου σε

μας πλανήτη, με φοβερά ελλειπτική τροχιά, που περνάει από τα κοσμικά λημέρια μας κάθε 3.600 χρόνια. Κατά τους Σουμεριολόγους, κυρίως κατά τον Ζαχαρία Σίτσιν, η επόμενη επίσκεψη αναμένεται γύρω στο 2012!

 Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία. Ούτε για να το συζητάμε, δηλαδή. Κάποτε, κάτι ΜΕΓΑΛΟ έχει περάσει μέσα από το Ηλιακό μας σύστημα και δημιούργησε μπάχαλο. Τώρα, αν αυτό το «κάτι» πέρασε μια φορά και μετά εξαφανίστηκε στα βάθη του διαστήματος, ή διαλύθηκε, ή περνάει κάθε τόσο, αυτό δεν το ξέρουμε. Οι Σουμέριοι επέμεναν πως ήξεραν, αλλά εμείς δεν ξέρουμε. Ίσως μάθουμε μια κι έξω σε καμιά δεκαπενταετία το πολύ!

 Ας δούμε αποδείξεις, ή τουλάχιστο σοβαρές ενδείξεις, για την «εισβολή» αυτού του πολύ μυστήριου σώματος. Βέβαια, ενδείξεις υπάρχουν πολλές, αλλά εμείς θα δούμε δυο-τρία από τα φαβορί, που αφορούν τους γιγαντιαίους πλανήτες Ουρανό και Ποσειδώνα και τους φυσικούς δορυφόρους τους.

 Αρχίζουμε με τον Ποσειδώνα. Μέχρι πρόσφατα, οι αστρονόμοι γνώριζαν μόνο δύο φυσικούς δορυφόρους του «υδάτινου» πλανήτη: τον Τρίτωνα και την Νηρηίδα. Η Νηρηίδα έχει ένα πολύ παράξενο σχήμα. Είναι σαν ένας λουκουμάς με δυσκοιλιότητα, καθισμένος σε χαμηλή λεκάνη!

 Σύμφωνα με τους νόμους της δημιουργίας και εξέλιξης των πλανητών, τους νόμους της δυναμικής, η Νηρηίδα έπρεπε να είχε ΣΦΑΙΡΙΚΟ σχήμα, όπως το φεγγάρι μας και όλοι οι πλανήτες. Δεν έχει, όμως. Είναι παραμορφωμένη. Τώρα, ένας δύσπιστος μπορεί να πει: «Και τι έγινε; Ο φυσικός δορυφόρος του Άρη ο Φόβος έχει σχήμα πατάτας. Γιατί η Νηρηίδα να μην είναι λουκουμάς;».

 Πονηρή ερώτηση, αλλά και πολύ λανθασμένη! Είναι θέμα ΜΕΓΕΘΟΥΣ. Ο Φόβος είναι «ανύπαρκτος» σε σύγκριση με την Νηρηίδα, «χωράει» χιλιάδες φορές στον όγκο της Νηρηίδας. Δεν μιλάμε για το ίδιο πράγμα. Βάσει των φυσικών νόμων η Νηρηίδα ΕΠΡΕΠΕ να ήταν σφαιρική και το θέμα δεν σηκώνει κουβέντα. Οπότε ο δύσπιστος μπορεί να πει: «Έτσι έτυχε». Καλά…

 Είναι, όμως, και η γωνία περιστροφής της Νηρηίδας γύρω από τον «μπαμπά» της τον Ποσειδώνα. Δεν μιλάμε για «κάτι ψιλά», αλλά για μια απόκλιση μέχρι 28 μοίρες, αν πάρουμε σαν βάση τον ισημερινό του Ποσειδώνα. «Έτσι έτυχε» επιμένει ο δύσπιστος. Ουφφφ…

 Να πάρουμε την τροχιά της Νηρηίδας; Γιατί να μην την πάρουμε; Αργόσχολοι είμαστε, τώρα που λήγει και το Αγγλικό πρωτάθλημα, ό,τι θέλουμε παίρνουμε! Πολύ περίεργη η τροχιά της, που φέρνει και παίρνει την «μπέμπα» από ΕΝΑ εκατομμύριο σε ΕΞΑΚΟΣΙΑ εκατομμύρια μίλια απόσταση από τον Ποσειδώνα!

 Ξέρετε για τι πράγμα μιλάμε; Ας υποθέσουμε ότι ο Ποσειδώνας είναι η Ομόνοια. Ένας Σκοπιανός παπατζής κάνει νταραβέρι το πολύ μέχρι το Σύνταγμα και από κει πάει στα Σκόπια και επιστρέφει αμέσως στην Ομόνοια, πάει πάλι μέχρι το Σύνταγμα και πάλι φεύγει για τα Σκόπια. Δεν ξέρω τι πάει να κάνει ο παπατζής στα Σκόπια, μωρέ, ένα παράδειγμα χρησιμοποίησα. Σκοπιανός είναι, στα Σκόπια πάει. Πού να πήγαινε ο άνθρωπος, στην Βιέννη, γαμώ τους ψύλλους στ΄ άχυρά σας, γαμώ!; Εν πάση περιπτώσει, αυτή περίπου είναι η αναλογία.

 Με λίγα λόγια, συμπεριφέρεται ΠΟΛΥ περίεργα ο φυσικός δορυφόρος ενός πλανήτη με ΘΕΟΡΑΤΟ μαγνητικό πεδίο, για το οποίο θα μιλήσουμε αργότερα. Κάποιος θα ανέμενε την Νηρηίδα να περιστρέφεται ΚΥΚΛΙΚΑ γύρω από τον Ποσειδώνα και όχι να έχει μια ΤΟΣΟ ελλειπτική τροχιά. Δεν νομίζετε πως είναι λογική η εξήγηση μιας «διαστημικής καραμπόλας»; Ότι κάτι κτύπησε την Νηρηίδα, στέλνοντάς την στου διαόλου τη μάνα, αλλά πριν «φύγει η μπίλια από το μπιλιάρδο» την συγκράτησε η έλξη του Ποσειδώνα που, σε συνδυασμό με την βίαια καραμπόλα, την καθήλωσαν σε μια ΤΟΣΟ ελλειπτική τροχιά; Μπα, λέει ο δύσπιστος, έτσι έτυχε!

 Να πούμε και το αλλο, τότε, κύριε δύσπιστε: Στη μια πλευρά της η Νηρηίδα είναι άσπρη και λαμπρή, αλλά στην άλλη είναι κατάμαυρη και ΟΧΙ λόγω σκότους. Λες και είναι ντυμένη σαν αρλεκίνος τις απόκριες, η μικρή. Ξέρεις τι σημαίνει αυτό, κύριε δύσπιστε; Ότι όταν κτυπήθηκε από το άγνωστο «κάτι», είτε «ξυρίστηκε» η μισή επιφάνειά της, αποκαλύπτωντας υπέδαφος σκούρου χρώματος, ή, με την σύγκρουση, το άλλο σώμα άφησε πάνω στην Νηρηίδα αρκετή δικιά του ύλη, που

είχε σκούρο χρώμα. Ακριβώς όπως γίνεται σε συγκρούσεις αυτοκινήτων. Μπα, έτσι έτυχε, επιμένει ο δύσπιστος!

 Άκου να δεις, αγόρι μου, αν μείνει έγκυος η γυναίκα σου και γεννήσει ένα ΑΡΑΠΑΚΙ, ελπίζω να μη την σπάσεις στο ξύλο πριν βγει από το μαιευτήριο, να μη την χωρίσεις, να βαφτίσεις το αραπάκι Χαράλαμπο ή Παναγιώτη, αντί Νέλσον ή Γουίλσον, και όταν το παίρνεις για παγωτό να μην λες ότι είναι της υπηρέτριας, ή ότι το υιοθέτησες, αλλά ότι είναι δικό σου κι «ΕΤΣΙ ΕΤΥΧΕ»!

 Ένας σκέτος μετεωρίτης δεν μπορούσε να προκαλέσει τέτοιο μπάχαλο. Μιλάμε για κάτι ΜΕΓΑΛΟ και τρανό, κάτι που δέν «έπεσε» πάνω στην Νηρηίδα και στη συνέχεια διαλύθηκε, αλλά για κάτι που, λόγω όγκου, ίσως παρέμεινε άθικτο και εξακολουθεί να υπάρχει ΚΑΠΟΥ. Δεν αποκλείεται να μιλάμε για τον «Νιμπίρου» των Σουμερίων, τον «12ο Πλανήτη»!

 Με βάση τα κείμενα των Σουμερίων, και πάντα κατά την ερμηνεία τους από τον Σίτσιν, για χάρη του «Νιμπίρου» μέσα σε 15 χρόνια θ’ανέβουμε στις βουνοκορφές ουρλιάζοντας χεσμένοι «Ε-ε-έρχεται!» και δεν θα δίνουμε το δεξί αρχίδι ενός ευνουχισμένου ψύλλου στ΄ άχυρα για ΟΝΕ, για Κόσοβο και για ΝΑΤΟ! Αμήν, Θεέ μου, και πότε! Αύριο.

18/6/2003 05:41

Υιοθετημένο παιδί ο Τρίτωνας;

 Πλήρης ασυναρτησία! Παρεμπιπτόντως, αυτά είχαν γραφτεί και δημοσιευτεί πριν τη νομιμοποίηση του στοιχήματος στην Ελλάδα, εξ ου και κάτι ακαταλαβίστηκες "μπηχτές". Πάντως, με έπιασε το νευρικό γέλιο σήμερα. Ο λόγος είναι ότι τρία άτομα μου είπαν: "Έλα, ρε , τα διαβάσαμε αυτά, μπες στο ζουμι". Νομίζουν ότι το ζουμί είναι μια παράγραφος! Κούνια που τους κούναγε! Μπορούμε να γράφουμε για το ζουμί - που μπορεί να αποδειχθεί είτε "γιαμ-γιαμ" μαγειρίτσα, είτε βραστό νερό με γιοκ ουσία - για χρόνια. Και θα δείτε στο ζουμί τι πράγματα σας κρύβουν, για να σας δείχνουν το νυφικό της Βανδή, τη Χειλουδάκη και την Άσπα... ************************************************************Παρασκευάς, Σελίδα 2, ΠΕΜΠΤΗ 13/9/1999

 Ομολογώ ότι έχω γράψει μια... πατάτα για ένα λουκουμά! Για την Νηρηίδα, τον φυσικό δορυφόρο του πλανήτη Ποσειδώνα μιλάω, για την οποία είχα γράψει προχθές ότι, λόγω της ελλειπτικής τροχιάς της, η απόστασή της από τον «μπαμπά» της κυμαίνεται από ένα μέχρι εξακόσια εκατομμύρια μίλια! Πατάτα, όπως είπα. Έπρεπε να είχα γράψει από ένα μέχρι ΕΞΙ εκατομμύρια μίλια.

 Ένας δικός μου το είχε προσέξει και μου τηλεφώνησε για να διαπιστώσει αν την ώρα που έγραφα ήμουνα μαστούρης, ή σκνίπα στο μεθύσι! Όχι, αγόρι μου, ούτε το ένα ήμουνα, ούτε το άλλο. Πού τέτοια τύχη!

 Οι σποραδικές πατάτες είναι αναπόφευκτες, κυρίως με τις δικές μου συνθήκες διαβίωσης. Αν δεν με πιστεύετε, δοκιμάστε να γράψετε στις δυό μετά τα μεσάνυκτα, με την σύζυγο να ροχαλίζει στην μια άκρη του σπιτιού και τον σκύλο στην άλλη! Δοκιμάστε να γράψετε με στερεοφωνικό ροχαλητό!

 Και δεν είναι μόνο αυτό. Εκεί που κοντρολάρεις τα νεύρα σου, εκεί που δέχεσαι στωικά ότι το ροχαλητό είναι μέσα στο παιχνίδι της ζωοφιλίας, και με «ζωοφιλία» αναφέρομαι τόσο στον σκύλο, όσο και στην σύζυγο, «ζζζζζ…» ακούς κάτι να βγαίνει από το φαξ.

 Υπερεπείγον μήνυμα, λέει το χαρτί. Στον αγώνα Βέρντερ Βρέμης – Σάλκε την Τρίτη βράδυ , η Σάλκε δεν έχει τύχη. Ο τερματοφύλακας της Σάλκε Όλιβερ Ρεκ, που έπαιζε για την Βέρντερ για 13 χρόνια, σε μια ραδιοφωνική συνέντευξη που είχε δώσει τη Δευτέρα το βράδυ είχε αφήσει να νοηθεί ότι η Σάλκε θα έδινε ρεπό σε πολλούς τραυματίες και κουρασμένους παίκτες.

 Και γράφει ο δικός σου ο Βέλγος ότι, σύμφωνα με την προσωπική του αξιολόγηση, σίγουρα ΔΕΝ θα παίξουν για την Σάλκε οι Άιγκενράουχ, Αντερμπρούγκε, Φαν Κερκχόφεν, Κμετς, Λατάλ, Άικελκαμπ και Γκούσσενς και ότι είναι πολύ αμφίβολη η συμμετοχή των Ντε Κοκ, Τον, Μαξ και Μούλντερ, που είχε σκοράρει στα τελευταία τρία παιχνίδια. Ξευτύλα η Βέρντερ, ναι, αλλά παίζει κόντρα στα δεύτερα μιας ομάδας που παίζει για αέρα κοπανιστό!

 Και τότε αρχίζεις να προβληματίζεσαι για το πόσα θα σπρώξεις στη Βέρντερ, μαζί με το «άλλο», συν την Γκράτσερ στην Αυστρία, για μια «τριπλέτα» που πληρώνει τέσσερις και μισή φορές τη μίζα. Και καταλήγεις στο «εξακόσια». Για λίρες μιλάμε βέβαια, διότι το «εξακόσια χιλιάρικα» αφ΄ενός είναι παράνομο και αφ΄ ετέρου προκλητικό! Προσωπικά ούτε παρανομώ, ούτε προκαλώ. Τη δουλειά και το κέφι μου θέλω να κάνω μόνο, εφ΄ όσον είναι με το αζημίωτο!

 Ε, λοιπόν, αφού έχεις στο μυαλό σου εξακόσια χιλιάρικα (παρντόν, λίρες!), γράφεις ή δεν γράφεις ΕΞΑΚΟΣΙΑ αντί ΕΞΙ εκατομμύρια μίλια; Καταλάβατε τι έγινε; Παρεμπιπτόντως, είδατε το ματς Ληντς – Άρσεναλ; Τι να τους κάνω τους Ιταλούς και τους Σπανιόλους, ρε; Οι Ιταλοί παίζουν μπάλα με το μυαλό τους, οι Σπανιόλοι με την καρδιά τους, οι Γερμανοί με το στομάχι τους και οι Εγγλέζοι με τ΄ αρχίδια τους!

 Πω-πω παρένθεσηηη! Άντε να γράψουμε και κάτι μικρό για την συντέλεια του κόσμου, γιατί όπως πάμε θα τελειώσουμε το θέμα σε κάποια μετενσάρκωση!

 Δεν είναι μόνο η φοβερά ελλειπτική τροχιά της Νηρηίδας, μαζί με το ανοικτό από τη μια πλευρά και σκούρο από την άλλη χρώμα της, που εισηγούνται σύγκρουση με ένα ΠΟΛΥ μεγάλο και άγνωστο σε μας ουράνιο σώμα.

 Ο άλλος φυσικός δορυφόρος του Ποσειδώνα, ο Τρίτων, έχει τα δικά του περίεργα. Μετά την προσέγγιση του Ποσειδώνα από τον Voyager 2, και με βάση τις πληροφορίες που έστειλε στη NASA, το καμάρι του Ποσειδώνα ο Τρίτων δεν είναι γνήσιο παιδί του γίγαντα πλανήτη, αλλά υιοθετημένο!

 Τέσσερις κορυφαίοι επιστήμονες του Καλτέχ, και εδώ δεν μιλάμε για πανεπιστήμια και επιστήμονες της πλάκας, αλλά για και γαμώ το κύρος, έγραψαν στο περιοδικό Science ότι ο Τρίτων είχε αποσπαστεί από μια ηλιοκεντρική τροχιά, λόγω μιας διαστημικήςσύγκρουσης.

 Για να δούμε τι λένε: Ο Τρίτων αρχικά στριφογύριζε γύρω από τον Ήλιο. Δεν ήταν δορυφόρος κάποιου πλανήτη. Ξαφνικά, «μπαμ» τον χτυπάει κάτι, του ελλατώνει την ταχύτητα περιστροφής που τον κρατάει σταθερά σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο, με αποτέλεσμα να τον αρπάξει η έλξη του Ποσειδώνα και από πλανήτης, ο Τρίτων να γίνει δορυφόρος του Ποσειδώνα.

 Οι θεωρίες ότι ο Τρίτων ήταν απαρχής δορυφόρος του Ποσειδώνα καταρρέουν σαν τραπουλόχαρτα. Η θερμοκρασία στο κέντρο του, που μετρήθηκε από τον Voyager 2, καθώς και η στραπατσαρισμένη επιφάνειά του, ενισχύουν την άποψη ότι ο Τρίτωνας είχε εμπλακεί σε μια βαρβάτη διαστημική σύγκρουση και όχι μόνο: Είχε συγκρουστεί με κάτι ΜΕΓΑΛΟ!

 Τώρα, ΤΙ τον κτύπησε; Μπορούσε να ήταν και ένας μικρός δορυφόρος του Ποσειδώνα που διαλύθηκε με την σύγκρουση, που καταβροχθίστηκε από τον σχετικά πολύ μεγάλο Τρίτωνα. Μπορεί, όμως, και όχι. Μπορεί να τον είχε κτυπήσει αυτό το μυστήριο «κάτι άλλο», ο «12ος Πλανήτης», ή κάποιος από τους δορυφόρους του. Ο άγνωστος πλανήτης «Χ» που μας επισκέπτεται κάθε τόσο και για τον οποίο οι Σουμέριοι έγραψαν τα κέρατά τους πριν 60 αιώνες!

 Στα επόμενα θα δούμε με λεπτομέρεια τι είχαν γράψει οι Σουμέριοι για τον «Νιμπίρου». Θα κλείσουμε με κάτι που έγραψαν για την εισβολή του στο Ηλιακό μας σύστημα και για την περιστροφή του γύρω από τον Ήλιο, πριν φύγει πάλι (για να επιστρέψει!).Ο «ΑΠ.ΣΟΥ» είναι ο Ήλιος στην Σουμεριακή:

 «Διέσχισε τους ουρανούς και καταμέτρησε τις περιοχέςκαι υπολόγισε τα λημέρια του ΑΠ.ΣΟΥ,ο Άρχοντας μέτρησε τις διαστάσεις του ΑΠ.ΣΟΥ»!

 «Άρχοντας» είναι ο άγνωστος σε μας πλανήτης κατά τους Σουμέριους. Αυτό δεν είναι τίποτα. Τρελλά πράγματα έχουνε γράψει οι πανάρχαιοι! Αύριο.

20/6/2003 00:40

Θα πάω εκεί στην Αραπιά...

 Το πρόβλημα που αντιμετωπίζω με την ακαταστασία μου, με την πλήρη έλλειψη οργάνωσης στα αρχεία μου, είναι ότι μπερδεύω τα μπούτια μου όταν πάω να τα ψάξω. Για παράδειγμα, είχα αριθμήσει τα κομμάτια για Σουμέριους ως Σίτσιν 1, Σίτσιν 2, Σίτσιν 3 κ.ο.κ. Μετά άλλαξα τρόπο, με αποτέλεσμα να βρω το πιο κάτω αλλού, "χύμα" με τίτλο "Αραπιά". Ίσως αυτό να είναι μια καλή αιτία για να μπούμε στο ζουμί μια ώρα γρηγορότερα, διότι είναι εκατοντάδες τα αρχεία της 2ης σελίδας του Φιλάθλου και όχι εύκολο να βρεθούν τα των Σουμερίων από τους τίτλους. Ένας φίλος, καλή του ώρα, που είχε κρατήσει δικό του αρχείο από τον Φίλαθλο, μου έστειλε ένα χθες, το οποίο θα μπει αύριο. Από 'κεί και πέρα, ίδωμεν...

 ************************************************************Παρασκευάς, Σελίδα 2, ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 27/5/1999

 Να με συγχωρέσουν οι αλογομούρηδες που θα συνεχίσω με τους Σουμέριους σήμερα. Δεν αντέχω άλλο, έχω χάσει τον μπούσουλά μου με τις διακοπές.

 Εν πάση περιπτώσει, και στο Σούμερ θα είχανε ιππόδρομο και όχι μόνο. Θα είχανε και γκαμηλόδρομο! Πρέπει να ήσαν μεγάλοι τζογαδόροι οι Σουμέριοι. Θα πηγαίνανε στην έρημο, θα τσακώνανε σκορπιούς και θα βάζανε στοίχημα: Όποιος πέθαινε πρώτος από το μπόσικο κεντρί, τον

κληρονομούσε ο άλλος!

 Τώρα θα μου πείτε: «Κάτσε, ρε, κι ο άλλος θα πέθαινε λίγο αργότερα. Δεν θα απολάμβανε την κληρονομιά». Μην είστε μαλάκες! Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα. Οι πλείστοι που παίζουν στους μπουκ έχουν μία και μοναδική ποινή στο κεφάλι τους:Τον θάνατο! Όχι έναν απλό, ξηγημένο θάνατο, με μια σφαίρα ανάμεσα στα φρύδια και τέζα. Μπα! Εδώ μιλάμε για ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟ θάνατο!

 Μάλιστα, κύριε, κάποιος που παίζει στους μπουκ για δέκα χρόνια, έχει πεθάνει 3650 φορές συν 2 φορές για δίσεκτους, μείον τις μέρες που δεν κυκλοφορήσανε κουπόνια, λόγω διακοπών των μπουκ! Κερδίζει μια φορά και λέει «Τους ξέσκισα, τους μπινέδες». Γι αυτό ζει ο κουμαρτζής. Για ένα-δυο «Τους ξέσκισααα!» σε μια ζωή χασούρας. Όχι, αγόρι μου, προτιμώ το σουμεριακό κόλπο! Να πω του άλλου «Σ΄ έφαγα, ρε, γαμώ το σπίτι σου που κληρονόμησα» και να πεθάνω σχεδόν αμέσως κερδισμένος!

 Ήσαν μέσα σε πολλά κόλπα οι Σουμέριοι. Εκτός από εξωγήινους, είχανε και βαρβάτες αδερφές. Λέει μια πήλινη πλάκα: «Οι αρσενικές πόρνες κτενίζουν τα μαλλιά τους… Στολίζουν τους λαιμούς τους με πολύχρωμες κορδέλες… Ντύνονται στην δεξιά πλευρά με γυναικεία ρούχα, όταν περπατούν μπροστά από την αγνή Ινάννα… Σκεπάζουν την αριστερή πλευρά τους με ανδρικά ρούχα, όταν περπατούν μπροστά από την αγνή Ινάννα…»!

 Ω, ρε μανούλα μου, να βρισκόμουνα στην κεντρική πλατεία του Σούμερ ένα βράδυ πριν 6.000 χρόνια! Να έβλεπα δυο καφετιές αδερφάρες να δίνουν ρέστα, τραγουδώντας αλα μπρατσέτα: «Μαμαμά, τσίκι-τσίκι τραλαλά, μούσου τούσου σασασά, αααχ-βαχ, αααχ-βαχ, λούμου φούκου παπαπά» που σημαίνει: «Θα πάω εκεί, στην Αραπιά, που μ΄ έχουνε μιλήσει, για έναν εξωγήινο τον κώλο μου να κλείσει»! Να το έβλεπα κι ας έμενα χωρίς τσιγάρο για μισή ώρα!

 Κουμάρι, αδελφές, χασίσια, όλα τα είχανε οι Σουμέριοι. Είχανε και τους εξωγήινους, όμως. Αυτοί ήσαν ΤΟ κεντρικό μέρος της παράδοσής τους. Και δεν μιλάμε για σκέτους εξωγήινους, απ΄ αυτά τα τσογλάνια που κατεβαίνουν τώρα στη Γη και τρέχουν οι Αμερικάνοι για ν’ αποκλείσουν την περιοχή διότι δήθεν εμφανίστηκε ένας μπαμπέσης ιός που θανατώνει κουνέλια και τσίχλες.

 Οι Σουμέριοι μιλάνε για ΜΑΓΚΕΣ εξωγήινους, για αρχηγούς που είχανε κατέβει στη Γη. Για ατσίδες που είχανε φτιάξει τον άνθρωπο και άλλα κόλπα με γενετικό πολλαπλασιασμό. Μαλακίες, λέτε; Με συγχωρείτε, δηλαδή, αλλά μήπως η μαλακία των Σουμερίων ήτανε μεγαλύτερη από την μαλακία των Εβραίων, με τον Γιαχβέ που έφτιαξε τον κήπο της Εδέμ, τον Αδάμ και την Εύα; Να είμαστε δίκαιοι και αμερόληπτοι!

 Διαβάστε τι λένε οι γραφές των Σουμερίων: «Εκείνες τις μέρες, στον ΘΑΛΑΜΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ των Θεών, στον οίκο της ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗΣ, στον Αγνό Λόφο, τα Λαχάρ (τριχωτά βόδια) και τα Ανσάν (δημητριακά) πλάστηκαν με ομορφιά. Ο τόπος είχε γεμίσει με φαί για τους Θεούς. Με τον πολλαπλασιασμό των Λαχάρ και των Ανσάν, οι Ανουκάκι (αυτοί που ήρθαν από τον ουρανό στη Γη) έφαγαν στο Ιερό Ανάχωμά τους, αλλά δεν παραφάγανε. Το καλό γάλα από τα πρόβατα ήπιαν οι Ανουκάκι, αλλά δεν παραήπιανε»!

 Υπάρχουν κι άλλα: «Μετά που ο Ανού, ο Ενλίλ, ο Ενκί και ο Σουντ έπλασαν τους ανθρώπους με την μαύρη κεφαλή (τους μαύρους;), πολλαπλασίασαν τη χλωρίδα στη γη. Με μεγάλη τέχνη έφτιαξαν τετράποδα ζώα και τα έβαλαν στο Ε.ΝΤΙΝ». (Στην Αγγλοσαξωνική γλώσσα, η Εδέμ λέγεται Eden, δηλαδή Εντεν!)

 Υπάρχουν και κάτι άλλα, περίεργα μεν αλλά πολύ σημαντικά. «Για χάρη των πραγμάτων που σε χορταίνουν, για τ’ αγνά πρόβατα, πλάστηκε η πολιτισμένη ανθρωπότητα» και «Ας μάθει η πολιτισμένη ανθρωπότητα πώς καλλιεργούν τους αγρούς και πώς φυλάνε τα πρόβατα, για χάρη των Θεών»! Με το «πολιτισμένη ανθρωπότητα» (ΝΑΜ.ΛΟΥ.ΓΚΑΛ.ΛΟΥ), οι Σουμέριοι εννοούν μια ανθρωπότητα που έχει λογική!

 Παρόλο που δεν τελειώνουμε ακόμα, διότι υπάρχουν ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ, εδώ θα αναφέρουμε, στο περίπου, το κεντρικό θέμα της Σουμεριακής παράδοσης:Εξωγήινοι είχανε κατέβει στην Γη για «κάτι δουλειές». Έπρεπε να φάνε, όμως. Δημιούργησαν

χλωρίδα και πανίδα. Δεν είχαν τον χρόνο και την διάθεση να ασχοληθούν με ευτελή πράγματα, με την καθημερινότητα. Χρειαζόντουσαν υπηρέτες και δημιούργησαν τον άνθρωπο γονιμοποιώντας το ωάριο κάποιου ζώου με το ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ σπέρμα. Η σύλληψη γινόταν εξωμήτρια, σε σωλήνες, ενώ τα πρώτα έμβρυα είχανε φιλοξενηθεί σε μήτρες εξωγήινων γυναικών.

 Τα πειράματα δεν πέτυχαν αμέσως. Εικόνες δείχνουν ανθρώπινα σώματα με κεφαλές ζώων και αντίστροφα. Πιθανό στο τέλος το πείραμα να πέτυχε με το ωάριο του πιθήκου. Προσέξτε, όμως: Και η ΕΛΛΗΝΙΚΗ μυθολογία αναφέρει όντα που είναι μισά άνθρωποι και μισά ζώα! Δεν είναι μόνο οι Σουμέριοι που λένε αυτά τα πράγματα. Μα, με σοβαρή μελέτη και ανάλυση, ΔΕΝ υπάρχει διαφορά μεταξύ της Γένεσης της Παλαιάς Διαθήκης και των Σουμερίων.

 Μόνο που οι Σουμέριοι τα τεκμηρίωσαν. Με γραφές και φοβερές εικόνες που δείχνουν ρουκέτες, πιλότους, θαλάμους γενετικής μηχανικής, μαιευτήρια. Τα γράφω και μου σηκώνεται η τρίχα! Αναφέρουν, επίσης, μια σύρραξη μεταξύ αντιπάλων φατριών εξωγήινων, ένα φοβερό πυρηνικό πόλεμο, που ο Σίτσιν επιμένει ότι έχει αφήσει ανεξίτηλες ουλές στην Αραβική χερσόνησο.

 Φωτογραφίες από δορυφόρους όντως εισηγούνται μια παλιά, ίσως πυρηνική, έκρηξη τεραστίων διαστάσεων. Μήπως τα Σόδομα και Γόμορρα της Παλαιάς Διαθήκης; Η γυναίκα του Λωτ, λέει, κοίταξε πίσω και έγινε στήλη άλατος. ΤΙ λογής άλας και για ποιο λόγο; Μήπως λόγω κάποιας ακτινοβολίας; Ή λέτε να ήτανε όντως σκέτο αλάτι και να είχε και μια ετικέτα «ΑΒ Βασιλόπουλος» στο κούτελό της η μαντάμ του Λωτ; Μπας και το «Πάτερ ημών o εν τοις ουρανοίς» δεν σημαίνει αυτό που οι «θεόπνευστοι» μας θέλουν να πιστεύουμε ότι σημαίνει; Αύριο.

21/6/2003 00:15

Τι Μάμι, τι μαμμή...

 Ευχαριστώ τον φίλο που κατάλαβε ότι έχω μπερδέψει τα μπούτια μου με τα αρχεία και μου έστειλε το πιο κάτω, το οποίο είχε κρατήσει από το 1999. Επιβεβαίωση ότι δεν είμαι ο μόνος περίεργος! Και είναι καιρός να μπούμε στο ζουμί, διότι αν γράψουμε πολύ περισσότερα περί Σίτσιν, δεν θα είναι σωστό. Ήδη τρία βιβλία του έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά. Αύριο θα κάνουμε μια εισαγωγή στο ζουμί. Και μια εισαγωγή στην εισαγωγή, είναι η εξής: Πόσοι άνθρωποι που εναντιώνονται στην παγκοσμιοποίηση ξέρουν τι είναι η παγκοσμιοποίηση και ποια είναι τα βήματα που έχουν παρθεί μέχρι τώρα για την πραγματοποίηση της; Οι ταυτότητες είναι όλος ο καυγάς; Πόσοι ξέρουν για Ομοσπονδιακή Τράπεζα των Η.Π.Α. (Federal Reserve Bank), Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων (CFR ή Council for Foreign Relations), Τριμερή Επιτροπή (Trilateral Commission) και Λέσχη Μπίλντερμπεργκ; Ποιοι τα έστησαν και γιατί; Ποιος είναι ο λόγος που τις τελευταίες τρεις μέρες, αντί να μας πουν κάτι σημαντικό, μας τα έπρηξαν με Μπέκαμ, Βικτόρια και νούμερο 7 φανέλα, με τα μεθεόρτια του γάμου του Ντέμη και της Βανδή, με το ευρωπαϊκό τσιφτετέλι της χανούμ που έχει σπάσει ρεκόρ πωλήσεων σε Ελλάδα και Ευρώπη, με το γάμο του Ρέμου και της Ζέτας και με το πώς καυλώνουν αργόσχολοι στις παραλίες, με τα 21α γενέθλια του πρίγκηπα Γουίλιαμ και αν μάθει ποτέ πώς φάγανε τη μάνα του, εγώ να γίνω μπάτλερ του Αλ Φαγιέντ και με το διαγωνισμό Playmate 2003 και όποια έχει τις μεγαλύτερες ρώγες παίρνει δώρο ένα δονητή με λέπια; Τέλος πάντων...************************************************************

 Είπε ο Σίτσιν και είπε ο Φίτσιν! Είπε και ο μαλάκας ο Παρασκευάς! Ο σκατάς, που όταν γεννήθηκε, τα πνεύματα των πιο διανοητικά καθυστερημένων Σουμερίων πρέπει να είπανε: «Στ' αρχίδια μας και δυο αβγά Τουρκίας"!

 Το θέμα δεν είναι τι είπε ο ένας και ο άλλος, πώς ερμηνεύτηκαν οι γραφές των Σουμερίων, αλλά τι είπανε οι ΙΔΙΟΙ οι Σουμέριοι. Σκέφτηκα, λοιπόν, διότι κάποτε σκέφτομαι, άσχετο αν οι σκέψεις μου αξίζουν λιγότερο από μισό κιλό χοιρινά λουκάνικα σε μια Συναγωγή στην Ιερουσαλήμ, την εβδομάδα του Γιομ Κιππούρ, ότι πρέπει να αναφέρουμε ορισμένα αποσπάσματα απο τις Γραφές των Σουμερίων. Θα τα αντιγράψουμε ατόφια και τα ερμηνεύετε όπως θέλετε! Έχουν βρεθεί αμέτρητες πλάκες στη Σούμερ. Σε μια μόνο ανασκαφή έχουν βρεθεί πάνω απο 30.000! Οι περισσότερες παραμένουν αμετάφραστες. Η Σιππάρ ήταν μια πόλη που συνδεόταν πολύ με τη δικαιοσύνη. Ίσως εκεί να βρισκόταν ο Άρειος Πάγος και το Συμβούλιο της Επικρατείας των Σουμερίων! Ο Ούτου, που αναφέρεται συχνά, ίσως να ήταν κάποιος αρχιδικαστής. Μια πλάκα αναφέρει τις αρχές του:

 * Mη κάνεις κακό στον αντίδικο σου. Αντάμειψε με καλό εκείνον που σου κάνει κακό. * Αντιμετώπισε τον εχθρό σου με δικαιοσύνη.* Μην επιτρέψεις στην καρδιά σου να παρασυρθεί να κάνει κακό.* Σ' εκείνον που παρακαλάει για βοήθεια, δώσε φαί να φάει και νερό να πιει. Βοήθα τους άλλους, κάνε το καλό.

 Μα, αυτό είχε γραφτεί γύρω στις δυόμιση χιλιάδες χρόνια πριν ο Ματθαίος αναφέρει την επί του Όρους Ομιλία!!! (Sorry Mathew, μας τα παν κι άλλοι, no;).

 Πάμε τώρα στην ανταρσία των Αννουνάκι και στην (εξ ανάγκης) δημιουργία του ανθρώπου. Οι Αννουνάκι ήταν εξωγήινοι που είχαν αναγκαστεί να δουλέψουν στα ορυχεία χρυσού στη Νότιο Αφρική: «Όταν οι Θεοί έκαναν τη δουλειά και υπέφεραν τον μόχθο λες και ήταν άνθρωποι... Ο μόχθος των Θεών ήταν μεγάλος, η δουλειά πολύ βαριά, η εξάντληση τους μεγάλη. Έκαναν παράπονα, κακολογούσαν και μιλούσαν πίσω από πλάτες, μουρμουρούσαν στις εξορύξεις»!

 Είπανε μεταξύ τους, όταν ο αρχηγός Ενλίλ είχε επισκεφθεί τα ορυχεία. «Ας πάμε να αντιμετωπίσουμε τον πρώτο αξιωματικό, για να μας απαλλάξει από τη βαριά δουλειά. Ας προκαλέσουμε ανησυχία στον βασιλιά των Θεών, στον ήρωα Ενλίλ, στην κατασκήνωσή του».

 Τελικά οργανώθηκε η ανταρσία, από έναν πρώην αξιωματούχο των ορυχείων, που δεν χώνευε τον αντικαταστάτη του: «Aς κηρύξουμε πόλεμο ΤΩΡΑ. Ας συνδυάσουμε εχθροπραξίες με μάχη».

 Διαβάστε τώρα, αυτό το περίεργο κομμάτι, που είχε μεταφραστεί το 1912 και ερμηνευθεί ως ενα... «μαγικό κείμενο»:

 «Είχε δημιουργηθεί ως όπλο. Εκτοξεύθηκε παντού, όπως ο θάνατος. Οι πενήντα Ανουνάκι χτυπήθηκαν. Το ιπτάμενο ΣΟΥ.ΣΑΡ, που έμοιαζε με πουλί, χτυπήθηκε στο θώρακα».

 Ποια μαγεία μωρέ; Ποιο ιπτάμενο ΣΟΥ.ΣΑΡ που μοιάζει με πουλί, που έχει μέσα πενήντα εξωγήινους, που αλλού αναφέρεται ότι φορούσαν κράνη; Τι άλλο θέλαμε να γράψουν οι Σουμέριοι για να παραδεχθούμε πως μιλούσαν για αερομαχία; Μήπως U.S.Air Force, RAF, ή F-16;

 Ας δούμε τώρα τη στάση των υπόλοιπων «Θεών», που είχαν παραδεχθεί την αδικία που ανάγκασε τους Ανουνάκι να «σηκώσουν μπαϊράκι»: «Γιατί τους κατηγορούμε; Η δουλειά τους ήτανε βαριά, η εξάντληση τους μεγάλη. Κάθε μέρα ο θρήνος ήτανε μεγάλος, ακούγαμε τα παράπονα τους».

 Κι έτσι φτιάξανε τον άνθρωποοοοοοο... Ούτως ώστε, μετά απο τετρακόσιες χιλιάδες και βάλε χρόνια, να γράφει στα παπάρια του ορυχεία χρυσού και εξωγήινους και να τα χάνει χοντρά με την ισοπαλία της Βέρντερ Βρεμηηης... Αχ, μωρή πουτάνα ζωή!

 Ο Ra, λοιπόν, είχε μια λύση στο πρόβλημα των Ανουνάκι. Τη δημιουργία του «Λούλου», του ανθρώπου δηλαδή, ως πρωτόγονου εργάτη. Τι Λούλου, τι Δούλου!«Τώρα που η Θεά της γέννησης ειναι παρούσα, ας δημιουργήσει έναν πρωτόγονο εργάτη. Ας φορέσει εκείνος το ζυγό. Ας φορτωθεί εκείνος το βάρος των Θεών»!

 «Κάλεσαν τη Θεά, τη μαία των Θεών, τη σοφή Μάμι (σημ: Τι Μάμι, τι μαμμή!) και της είπαν: Εσύ

που είσαι η Θεά της γέννησης, δημιούργησε εργάτες. Δημιούργησε έναν πρωτόγονο εργάτη για να φέρει το ζυγό. Για να φέρει το ζυγό που θα ορίσει ο Ενλίλ. Ο εργάτης θα φορτωθεί το μόχθο των Θεών»!

 Και τι εκανε η Μάμι; Άρχισε δουλειά στον «Οίκο του Σίμτι», που απο τις περιγραφές μοιάζει πολύ με σημερινό νοσοκομείο! Πήρε το απαραίτητο σπέρμα από τους «Θεούς», και μαζί με άλλες «Θεές της γέννησης» (μάλλον υποκατάστατες μήτρες, όπως τις γυναίκες που σήμερα κυοφορούν για λογαριασμό στείρων γυναικών) άρχισαν πειράματα και πρόβες που διήρκεσαν πολύ καιρό. Είχαν και αρκετές αποτυχίες (σημ: τέρατα). Στο τέλος, όμως, η Μάμι φώναξε θριαμβευτικά: «ΤΟΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑ! ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ ΤΟΝ ΕΦΤΙΑΞΑΝ»!

 Εγώ ο μαλάκας, λοιπόν, σκέφτομαι ως εξής: Αν όντως υπάρχουν εξωγήινοι, τότε η Σουμεριακή παράδοση είναι αξιοπίστευτη. Εμείς, που έχουμε στείλει μόνο κάτι σαρδελοκούτια του κώλου στο φεγγάρι (ποτέ άνθρωπο, αυτό ήταν λαμογιά στην έρημο της Ναβάδας, λένε πολλοί) και λίγο πάρα πέρα, έχουμε γενετική μηχανική, τεχνητή γονιμοποιήση. Φτιάχνουμε και κλώνους! Μπορείτε να φανταστείτε τη γενετική μηχανική ενός πολιτισμού που θα έχει έρθει εδώ απο τον αστερισμό της Ανδρομέδας, τις Πλειάδες, τον Σίριο, η τον οποιοδήποτε «12ο Πλανήτη»;

 Γιατι να μη δεχτώ πως μ’ έχουν σκαρώσει εξελιγμένοι εξωγήινοι και να δέχομαι χωρίς συζήτηση πως μ’ έχει δημιουργήσει κάποιος κανατάς Γιαχβέ, με χώμα και με σάλιο (στην περίπτωση της φάρας μου με κοπριά και ροχάλα); Όχι, πείτε μου!

22/6/2003 01:09

450,000,000 φορές "δώσε μου ένα άχαστο"!

 Ο φίλος μού έστειλε κι άλλο κομμάτι που είχε κρατήσει από τις μέρες του Φιλάθλου, μάλλον το τελευταίο για Σουμέριους. Μετά θα είχα πιάσει τη γιαγιά μου και ξέρω 'γώ τι! Το βάζω κι αυτό, αφενός διότι ο άνθρωπος θα έφτυσε αίμα να το πληκτρολογήσει και αφετέρου διότι είναι μια καλή περίληψη και περιέχει ένα χρονοδιάγραμμα. Τον ευχαριστώ και δημόσια. Η εισαγωγή στο "ζουμί" αναβάλλεται για αύριο.************************************************************

 Κοιτάξτε, πρέπει να τελειώνουμε με Σουμέριους, Μάγια, συντέλεια του κόσμου και τα συναφή. Ξεκινάω δυνατά το στοίχημα και ο χρόνος δεν αρκεί. Μέχρι τώρα έχουμε γράψει αποσπάσματα από τις Γραφές των Σουμερίων και πώς τις ερμηνεύει ο Σουμεριολόγος Ζαχαρίας Σίτσιν. Βέβαια, ο καθένας ερμηνεύει μια πανάρχαια γραφή όπως θέλει, αλλά ο Σίτσιν έχει κάτι ΠΟΛΥ υπέρ του: Είχε προβλέψει με ΜΕΓΑΛΗ λεπτομέρεια τι θα εύρισκε η διαστημική αποστολή «Voyager 2» της ΝASA στους πλανήτες Ουρανό και Ποσειδώνα, τη δεκαετία του '80!

 Τα είχε προβλέψει ΠΟΛΥ ΠΡΙΝ την εκτόξευση του αμερικανικού τεχνητού δορυφόρου, έχοντας μελετήσει τις γραφές των Σουμερίων που αναφέρουν πράγματα που ήταν εντελώς άγνωστα στους επιστήμονες πριν το τεράστιο ταξίδι και την άφιξη του «Voyager 2» στους συγκεκριμένους πλανήτες. Από χρώμα και σύσταση, μέχρι αριθμό φυσικών δορυφόρων, οι προβλέψεις του Σίτσιν επαληθεύτηκαν ΠΛΗΡΩΣ! Πώς τα ήξεραν οι Σουμέριοι; Μήπως κάποιοι που τα ήξεραν απ' έξω και ανακατωτά, τους είχαν κάνει φροντιστήριο;

 Ας δούμε περιληπτικά το χρονοδιάγραμμα στο οποίο είχε καταλήξει ο Σίτσιν, σχετικά με την άφιξη εξωγήινων στη Γη, τη δημιουργία του ανθρωπου και τον κατακλυσμό:

 * Πριν 445.000 χρόνια: Τα Νεφιλίμ, με αρχηγό τον Ενκί, φτάνουν στη Γη από τον «12ο Πλανήτη»

και ιδρύουν τον πρώτο σταθμό τους στη Νότιο Μεσοποταμία.

 * Πριν 430.000 χρόνια: Οι πάγοι αρχίζουν να υποχωρούν και το κλίμα στην Εγγύς Ανατολή αρχίζει να «μαλακώνει».

 * Πριν 415.000 χρόνια: Ο Ενκί προχωρεί στην ενδοχώρα και ιδρύει τη Λάρσα.

 * Πριν 400.000 χρόνια: Το κλίμα είναι εύκρατο σε σχεδόν όλη τη Γη και έρχεται ο Ενλίλ (ετεροθαλής αδερφός του Ενλίλ) που ιδρύει τη Νιππούρ ως κέντρο ελέγχου της αποστολής. Ο Ενκί οργανώνει θαλάσσιες διαδρομές στη Νότιο Αφρική, όπου αρχίζει η εξόρυξη χρυσού. (Σημ: Τα Νεφιλίμ χρειάζονταν χρυσό, διότι ο πλανήτης τους αντιμετώπιζε πρόβλημα «θερμοκηπίου» όταν πλησίαζε τον Ήλιο, όπως ακριβώς η Γη σήμερα. Νιφάδες χρυσού σκορπισμένες στη στρατόσφαιρα του «12ου Πλανήτη» θα αντανακλούσαν – προς τα έξω – ένα ποσοστό των ακτίνων του Ηλίου).

 * Πριν 360.000 χρόνια: Τα Νεφιλίμ ιδρύουν το Μπαντ-Τιμπίρα ως κέντρο μεταλλουργίας, το Σιππάρ ως κοσμοδρόμιο και άλλα κέντρα.

 * Πριν 300.000 χρόνια: Οι Ανουνάκι, οι κοσμοναύτες που αναγκάστηκαν να εργάζονται στα χρυσορυχεία, οργανώνουν ανταρσία.Ο άνθρωπος δημιουργείται από τον Ενκί και τη Νινιουρσάγκ ως εργάτης, για να αντικαταστήσει τους Ανουνάκι στα ορυχεία, καθώς και για άλλες ευτελείς δουλειές.

 * Πριν 250.000 χρόνια: Ο άνθρωπος (homo sapiens) πολλαπλασιάζεται και «ξεχύνεται» σε άλλες ηπείρους.

 * Πριν 200.000 χρόνια: Η ζωή στη Γη οπισθοδρομεί, λόγω της νέας εποχής των παγετών.

 * Πριν 100.000 χρόνια: Το κλίμα γίνεται εύκρατο πάλι. Οι «Γιοι των Θεών» παίρνουν για γυναίκες τις κόρες των ανθρώπων (σημ: και η Παλαιά Διαθήκη το λέει). Οι εξωγήινοι, δηλαδή, παίρνουν τις κόρες των «κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν» δημιουργημάτων τους.

 * Πριν 77.000 χρόνια: Ο Ουμπαρτούτου/Λαμέχ, ένας άνθρωπος με ανθρώπινη μάνα και πατέρα έναν «Θεό», γίνεται βασιλέας της Σουρουπάκ, με το πατρονάρισμα της «ματρόνας» Νινιουρσάγκ.

 * Πριν 75.000 χρόνια: Πάλι χτυπά η «κατάρα της Γης», μια νέα εποχή παγετών αρχίζει. Η ανθρωπότητα οπισθοδρομεί και κτηνώδεις άνθρωποι περιπλανώνται στη Γη (ίδε σημείωση στο τέλος).

 * Πριν 49.000 χρόνια: Αρχίζει η βασιλεία του Ζιουσούντρα, ενός πιστού υπηρέτη του Ενκί.

 * Πριν 38.000 χρόνια: Οι σκληρές κλιματολογικές συνθήκες αποδεκατίζουν τον άνθρωπο. Ο Ευρωπαίος «Άνθρωπος του Νεάντερταλ» εξαφανίζεται, επιζεί μόνο ο «Άνθρωπος του Κρο-Μανιόν» στην Εγγύς Ανατολή. Ο Ενλίλ, απογοητευμένος από τον άνθρωπο επιζητεί τον αφανισμό του.

 * Πριν 13.000 χρόνια: Τα Νεφιλίμ, γνωρίζοντας ότι η προσέγγιση του πλανήτη τους θα προκαλέσει ένα τεράστιο παλιρροιακό κύμα στη Γη, αποφασίζουν να αφήσουν τους ανθρώπους να πνιγούν σαν ποντίκια. Γίνεται ο κατακλυσμός, ο οποίος τερματίζει απότομα την εποχή των παγετών (σημ: αλλά ο άνθρωπος σώζεται με μυστική παρέμβαση του Ενκί).

 Απίθανα πράγματα ε; Τι να κάνουμε, ας πιστέψουμε άλλες, πολύ πιο πιθανές εκδοχές. Για παράδειγμα, την ιστορία ενός φιδιού που το παίζει μανάβης και πλασάρει ένα μήλο σε μια παλαβή γκόμενα που το τρώει μισό-μισό με το μαλάκα που έχει για άντρα και ξαφνικά καταλαβαίνουν πως ειναι τσίτσιδοι και κρύβονται πίσω από βάτους για να μη τους δει ο Θεός, που βγήκε τσάρκα για να παίξει κρυφτούλι, διότι ίσως βαρέθηκε να παίζει μπιρίμπα με τον εαυτό του!

 Α,ναι: Σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα του Σίτσιν, η Νινιουρσάγκ, ο Ενκί και ο Ενλίλ είχανε ζήσει

πολλές χιλιάδες χρόνια. Παράξενο, ε; Μμμ... Όχι και τόσο. Εγώ έχω ζήσει 56 χρόνια μέχρι στιγμής. Αυτό πάει να πει ότι κατά τη διάρκεια της μίζερης ζωής μου, η Γη έχει περιστραφεί γύρω από τον Ήλιο 56 φορές. Σωστά; Τέτοιος είναι ο μεταβολισμός μου, που είναι συνδεδεμένος με τον αριθμό περιστροφών της Γης γύρω απο τον Ήλιο.

 Μα, αν το ίδιο συμβαίνει και με τους κατοίκους του «12ου Πλανήτη», και εφ' όσον μια περιστροφή του πλανήτη τους γύρω απο τον Ήλιο παίρνει 3.600 γήινα χρόνια, λόγω της φοβερά ελλειπτικής τροχιάς του, τότε ο ένας τους χρόνος είναι 3.600 δικά μου χρόνια! Αααα... ίσως απο δω να προέρχονται οι «αιωνόβιοι», οι «Μαθουσάλες» και οι «αθάνατοι»! (Όσο για τους «ημίθεους», άστε...).

 Όχι ρε γαμώτο, μόλις το σκέφτηκα: Αν ήμουνα κι εγω ένα Νεφιλίμ από τον "12ο Πλανήτη» και ζούσα το αντίστοιχο εβδομήντα δικών τους χρόνων, αλλά στη Γη... κάτσετε να κάνω έναν υπολογισμό: Εβδομήντα επι τρεις χιλιάδες εξακόσια, ίσον διακόσιες πενήντα δύο χιλιάδες γήινα χρόνια. Επί τριακόσιες εξήντα πέντε μέρες και χέσε τους δίσεκτους, ίσον ενενήντα ένα εκατομμύρια εννιακόσιες ογδόντα χιλιάδες μερες! Επί ένα συντηρητικό πέντε φορές την ημέρα, σημαίνει ότι κατά τη διάρκεια της ζωής μου θα άκουγα γύρω στα τετρακόσια πενήντα εκατομμύρια «δώσε μου ένα άχαστο, ρε Παρασκευά»! Να τη χέσω για μακροζωία. Άσε που ίσως να βάραγα και καμιά διακοσαριά εκατομμύρια μαλακίες…

 (Σημ: Για αρκετούς «περίεργους», η θεωρία του Δαρβίνου, τουλάχιστο όσον αφορά την εξελιξη του ανθρώπου, είναι λάθος. Ο άνθρωπος, λένε, συνεχώς ανεβοκατεβαίνει τη σκάλα που οδηγεί από τη κτηνώδη κατάσταση σε απίστευτη πνευματικότητα.Υπήρξαν και θα υπάρξουν πολλοί τεράστιοι πολιτισμοί και πολλές τεράστιες φυσικές και πνευματικές καταστροφές. Στο ζενίθ όλο και κάποιοι (ή κάτι) τα χαλάνε, ρίχνουνε λοστό στα γρανάζια, και αρχίζει το «κατέβα». Στο ναδίρ, όλο και κάποιοι βρίσκονται για ν' αρχίσουν πάλι το «ανέβα» κ.ο.κ. Από μια «κάτω» περίοδο του ανθρώπου βρήκε κάποια απολιθώματα ο Δαρβίνος και σκαρφίστηκε τη θεωρία των χιμπαντζήδων, κλπ).

23/6/2003 00:17

Στη μούρη μιας τσούλας...

 Σχετικά με τους άπειρους πολιτισμούς στην ιστορία της ανθρωπότητας και το ότι ο άνθρωπος ανεβοκατεβαίνει συνεχώς τη σκάλα μεταξύ κτηνωδίας και πνευματικότητας, είχα ένα δυο μηνύματα από υποστηρικτές της θεωρίας του Δαρβίνου, ότι αυτή είναι η μόνη «λογική». Να με συγχωρέσουν αν πω κούνια που τον κούναγε τον Δαρβίνο, τη λογική και το κατεστημένο, είτε επιστημονικό είναι αυτό, είτε θρησκευτικό, είτε πολιτικό, είτε οικονομικό. Όλα αυτά είναι δάχτυλα του ίδιου χεριού, δηλαδή του ανίερου κατεστημένου, ΤΗΣ ΦΑΡΑΣ!

 Σέβομαι τον Δαρβίνο, όσο σέβομαι τον «Άγιο» Κωνσταντίνο και τη μάνα του, τον Ευσέβειο, που στο όνομα της θρησκείας κατάστρεψε την πολιτιστική παρακαταθήκη της αρχαιότητας, τον Καρλ Μαρξ, το Λένιν, τον Τρότσκι, τον Φιντέλ, αυτούς που σκαρφίστηκαν την Ευρωπαϊκή Ένωση (μετά την Αμερικανική Ένωση!) και πολλούς άλλους ήρωες και αντι-ήρωες. Αμέτρητοι είναι, είτε οι ίδιοι ανήκουν στη «φάρα», είτε απλά υπακούουν σ’ αυτή και μας δούλεψαν και μας δουλεύουν όλους ψιλό γαζί!

 Ποιο επιστημονικό κατεστημένο; Αυτό που «έθαψε» εφευρέσεις που θα βοηθούσαν την ανθρωπότητα και, αντί να κάνει κάτι για το περιβάλλον, την υγεία κ.α, φτιάχνει μπόμπες που σκοτώνουν και ακρωτηριάζουν μωρά, όπως εκείνο το αγοράκι στο Ιράκ που έχασε μάνα, πατέρα και αδέρφια, δυο πόδια και δυο χέρια και δεν είχε πια τη δύναμη να κλάψει, παρά μόνο ένα δάκρυ έτρεχε στο μάγουλο του; (Παρεμπιπτόντως, αν καμιά φορά έρθει στην Αθήνα ο Μπους, το ντόπιο κατεστημένο, μέσα κι ο Χριστόδουλος, πάλι θα τρέξει να προσκυνήσει τον πλανητάρχη, όπως είχαν κάνει όλοι στην επίσκεψη του Κλίντον και όταν ακόμα τα «ζωτικά υγρά του» του το παίζανε κρέμα ενυδάτωσης πάνω στη μούρη μιας τσούλας και ορκιζόταν ότι δεν είχε ιδέα! Και η δική του τον συχώρεσε και τώρα έχει και βλέψεις να γίνει η ίδια Πρόεδρος. Φύγε από ‘δώ, μωρή αγάμητη! Έπρεπε να τον είχες χωρίσει, αν όχι για τα τσιμπούκια και το δημόσιο ρεζίλεμά σου, τουλάχιστο διότι κορόιδεψε κατά συρροήν και κατ’ επανάληψιν τον λαό που τώρα θέλεις να κυβερνήσεις του λόγου σου...).

 Λέτε να εμπιστευτούμε τα λαμόγια τους διεθνείς πολιτικούς, που ρίχνουν τον ένα στο λαιμό του άλλου για να διατηρείται η οπλοβιομηχανία και κυρίως για να πραγματοποιείται βήμα-βήμα η

«ατζέντα»; Μήπως τους τραπεζίτες που σκλάβωσαν ολόκληρα έθνη, πρώτο και καλύτερο την Αμερική (εκεί να δείτε λαμογιά, σύντομα!);

 Τώρα θα μου πείτε: «Έλα, μωρέ, είσαι που είσαι μαλάκας, μη γίνεσαι και λαϊκιστής». Αμ, δεν είναι έτσι τα πράγματα. Ιδέα δεν έχει ο κόσμος για το πόσα πράγματα έκρυψαν και πόσα σκάρωσαν στην πορεία για την παγκοσμιοποίηση, για την οποία η άγνοια της μάζας είναι εκ των ων ουκ άνευ. Με ταυτότητες ασχολούνται και με μαλακίες. Είμαι, ρε, Χριστιανός επειδή το λέει ένα κωλόχαρτο, ή επειδή αγαπάω Κύριον τον Θεόν μου και τον πλησίον μου ως εαυτόν; Ξέρετε πόση στάχτη έχουν ρίξει στα μάτια μας; Μας παίρνουν εκεί που θέλουν και ο κόσμος αγρόν ηγόρασε, ασχολείται με βλακείες.

 Ο Τσόρτσιλ, παρόλο που ο ίδιος λαμόγιο του κερατά και μέλος της «φάρας», είχε πει το εξής στους Εγγλέζους τον καιρό του πολέμου. Ισχύει και σήμερα κι ας μη το εννοούσε, ή το ήθελε:

 «Αν δεν πολεμήσετε για το δίκαιο, όταν μπορείτε να κερδίσετε εύκολα και χωρίς αιματοχυσία, αν δεν πολεμήσετε όταν η νίκη είναι σίγουρη και όχι τόσο ακριβή, τότε ίσως να φτάσει η στιγμή που θα αναγκαστείτε να πολεμήσετε με τις πιθανότητες να είναι εναντίον σας και με την επιβίωση να είναι επισφαλής. ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ: ΙΣΩΣ ΑΝΑΓΚΑΣΤΕΙΤΕ ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΕΤΕ ΧΩΡΙΣ ΕΛΠΙΔΑ ΓΙΑ ΝΙΚΗ, ΔΙΟΤΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΤΕ, ΠΑΡΑ ΝΑ ΖΗΣΕΤΕ ΣΤΗ ΣΚΛΑΒΙΑ».

 Μας έχουν ρημάξει, μας έχουν πηδήξει, όντως μας οδηγούν στη παγκοσμιοποίηση και τη σκλαβιά. Βρε, αφήστε Σημίτη και Καραμανλή! Αυτοί είναι πταίσματα, ποιος ασχολείται μ’ αυτούς; Απλά σκύβουν το κεφάλι και εκτελούν εντολές. Αυτό μας έφαγε, δηλαδή; Η κόντρα ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ.; Έξι από το ένα και μισή ντουζίνα από το άλλο, σιγά τη διαφοροποίηση! Ή μήπως νομίζετε ότι το καυτό θέμα είναι οι ντόπιοι μιζαδόροι, απατεώνες και λαμόγια; Αυτά είναι υποθέσεις της πλάκας, στάχτη στα μάτια, όπως οι φωνητικές χορδές της Σερτάμπ χανούμ, η νηπιαγωγός που προσελήφθη για να προσέχει γατάκια, η τεχνητή γονιμοποίηση της Γουίτνεϊ Χιούστον, το ξύλο που ρίχνει ο Μάικ Τάισον σε γκόμενες που παρεκτρέπονται και ξέρω ‘γώ τι άλλες μαλακίες. Έπαιξε λέει ο άλλος 22 δις στο Χρηματιστήριο, γίνεται ντόρος για παραιτήσεις και ανασχηματισμούς κυβερνήσεων ανθρωπαρίων και ανδρεικέλων και ποτέ δεν βγήκε κάποιος να εξηγήσει στον κόσμο τι ακριβώς είναι η παγκοσμιοποίηση, παρόλο που από αυτή την ιδέα, από την «ατζέντα», προκύπτουν όλα τ’ άλλα.

 Θέλετε να δείτε τι καπνό φουμάρει το επιστημονικό κατεστημένο (πριν πάμε στο οικονομικό, πολιτικό και θρησκευτικό); Διαβάστε αύριο, να δείτε τι σας έχουν κρύψει. Βρε, οι Ανουνάκι, τα Νεφιλίμ και τα 450,000 χρόνια τους είναι «χθεσινά πράγματα» σε σύγκριση μ΄ εκείνα που βρήκαν κι έκαναν μόκο! 2,000,000 χρονια αρκούν, ή να πάμε στα 2,800,000 μια κι ανεβαίνει ο πληθωρισμός; Σιγά το Δαρβίνο...

24/6/2003 03:22

Της Σεβάς χανούμ, ή της Ρόζας Εσκενάζη...

 Μην ακούτε το μπόσικο κατεστημένο και τους μισθοφόρους τους, ΔΕΝ είστε πίθηκες! Σας θέλουν να αισθάνεστε πίθηκες, κρατώντας με το ένα χέρι μια μπανάνα που να βάζετε εναλλάξ στον ποπό και στο στόμα σας, και με το άλλο να βαράτε μαλακία κάτω από τα συγκαταβατικά βλέμματα της οικογένειας, αλλά μην τους ακούτε...

 Το 1979, ερευνητές ανακάλυψαν σε αποθέματα ηφαιστειογενούς στάχτης στο Λαετόλι της Τανζανίας αποτυπώματα ποδιών τα οποία ήταν πανομοιότυπα με τα αποτυπώματα του σημερινού ανθρώπου. Τίποτα το περίεργο, εκτός του ότι τα αποθέματα είχαν ηλικία 3,6 εκατομμύρια χρόνια! Οι συγκεκριμένοι ερευνητές, ανάμεσά τους η Μαίρη Λίκι (Mary Leaky) δεν ήταν ανθρωπολόγοι, αλλά αρχαιολόγοι/παλαιοντολόγοι και δεν μπορούσαν να αξιολογήσουν το εύρημα, εκτός του ότι κάποιος (πιθηκοειδής) πρόγονος του ανθρώπου είχε εκπληκτικά μοντέρνα πόδια. Ο ανθρωπολόγος του Πανεπιστημίου του Σικάγο Ρ.Χ. Τάτλ (R.H. Tuttle), όμως, μπορούσε να αξιολογήσει το εύρημα και απεφάνθη: τα απολιθωμένα κόκκαλα του μόνου γνωστού «προγόνου» του ανθρώπου εκείνη την εποχή, του αυστραλοπιθήκου, ΑΠΕΚΛΕΙΑΝ την πιθανότητα τα αποτυπώματα να ανήκαν σ’ αυτόν. Τα αποτυπώματα του αυστραλοπιθήκου οπωσδήποτε θα ήταν «πιθηκίσια» και όχι τόσο εκπληκτικά ανθρώπινα. Τα αποτυπώματα ΔΕΝ μπορούσαν να ανήκουν στον αυστραλοπίθηκο, ή οποιονδήποτε άλλο «πίθηκο», αλλά σε ένα ον το οποίο, τουλάχιστο στα πόδια, έμοιαζε πάρα πολύ με τον σύγχρονο άνθρωπο. Τον Μάρτη του 1990 ο καθηγητής Τατλ έγραψε για το θέμα στο πολύ έγκυρο και έγκριτο περιοδικό Natural History (Φυσική Ιστορία), καταλήγοντας: «Μείναμε με ένα μυστήριο»!

 Όταν αρχαιολόγοι, παλαιοντολόγοι και ανθρωπολόγοι ΔΕΝ μπόρεσαν να εξηγήσουν το εύρημα του Λαετόλι, τότε ΔΕΝ αποκλείεται η πιθανότητα να περπατούσαν στη Γη, πριν 3,6 εκατομμύρια χρόνια, ανατομικά σύγχρονα ανθρώπινα κορμιά που να ταίριαζαν με τα ανατομικά... υπερσύγχρονα πόδια που άφησαν τα αποτυπώματα που βρέθηκαν! Έγινε ποτέ ευρέως γνωστό αυτό; Όχι! Ο λόγος; Το κατεστημένο ξέρει καλύτερα. Και βέβαια το επιστημονικό κατεστημένο θα αρχίσει να ουρλιάζει με οποιαδήποτε προσπάθεια σύνδεσης των αποτυπωμάτων με την ύπαρξη «ανθρώπων» στη Γη πριν 3-4 εκατομμύρια χρόνια. Όλα όσα μας έχουν πει, όλες οι θεωρίες περί ανθρωπογονίας και εξέλιξης των ειδών τινάζονται στον αέρα. Και η μαρτυρία είναι εύθραυστη, κανένας επιστήμονας, όσο καλοπροαίρετος και να είναι, δεν μπορεί να διακινδυνεύσει το κύρος του βάσει κάποιων αποτυπωμάτων. Οπότε, πάμε παρακάτω:

 Τις τελευταίες δεκαετίες επιστήμονες έχουν βρει στην Αφρική απολιθωμένα κόκκαλα που είναι απίστευτα όμοια με τα σύγχρονα ανθρώπινα. Το 1965 οι Μπράιαν Πάτερσον (Bryan Paterson) και Γ. Γ. Χάουελς (W.W. Howells) βρήκαν στο Καναπόι στην Κένυα ένα κόκκαλο μπράτσου (humerus) το οποίο

υπολογίστηκε να είναι ηλικίας... 4 εκατομμυρίων χρόνων. Οι Χένρι Μ. ΜακΧένρι (Henry M. McHenry) και Ρόμπερτ Σ. Κορουτσίνι (Robert S. Coruccini) του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας δήλωσαν ότι το κόκκαλο «είναι πολύ δύσκολο να το ξεχωρίσεις από το σύγχρονο ανθρώπινο». Παράλληλα, ο Ρίτσαρντ Λίκι (Richard Leakey) δήλωσε ότι το εύρημα αρ. ER 1481, ένα μηριαίο οστούν που βρέθηκε στη λίμνη Τουρκάνα στην Κένυα το 1972, ήταν «αδιαχώριστο από το σύγχρονο ανθρώπινο». Το συγκεκριμένο μηριαίο οστούν είχε βρεθεί μόνο του, οπότε οι «επιστήμονες» αποφάσισαν ότι είναι 2 εκατομμυρίων χρόνων και ανήκει στον προανθρώπινο Homo habilis. Πόσο ψάξανε, όμως, για να βρούνε το υπόλοιπο του σκελετού; Και αν τον βρίσκανε και όλο το «πακέτο» ήταν αυτό που ίσως φοβόντουσαν, δηλαδή «αδιαχώριστο από τον σύγχρονο ανθρώπινο σκελετό;». Κάποιο προϊστορικό αφρικάνικο κοπρόσκυλο ίσως είχε φάει τον υπόλοιπο σκελετό! Πάντως, το 1913, ο Γερμανός επιστήμονας Χανς Ρεκ (Hans Reck) είχε βρει στο φαράγγι Ολντουβάι, στην Τανζανία, σε στρώματα ηλικίας άνω του ενός εκατομμυρίου ετών, έναν πλήρη και ανατομικά σύγχρονο ανθρώπινο σκελετό. Οι επιστήμονες καυγάδιζαν άγρια επί δεκαετίες γι αυτό το εύρημα. Και τελικά «ξεχάστηκε» το θέμα.

 Και με φόντο όλα αυτά, ακόμα επικρατεί η θεωρία ότι ο άνθρωπος εξελίχθηκε από πιθηκοειδή, πριν περίπου 100,000 χρόνια! Βέβαια, το ερώτημα είναι πώς ένας «πίθηκας» μπορεί να γράψει «Περί Ψυχής», ή το «Άξιον Εστί», ή ακόμα «Ριχάρδο τον Γ’», «Άμλετ» και «Θεία Κωμωδία», ή πώς να συνθέσει μια «9η Συμφωνία» ή μια «Ποιμενική». 100,000 χρόνια είναι μόνο «χθες»! Και δεν τους συμφέρει να ψάξουν πάρα πέρα, ή αν έψαξαν και βρήκαν κάτι, δεν το ανακοίνωσαν, διότι το κατεστημένο ΘΕΛΕΙ τον άνθρωπο να πιστεύει ότι είναι «πίθηκας». Όπως οι χείριστοι των Ελλήνων, οι μισθοφόροι του κατεστημένου, θέλουν τον μέσο Έλληνα να αισθάνεται «μπουνταλάς», διότι μόνο έτσι μπορούν να τον καβαλλήσουν τα αφεντικά τους. Το ζητούμενο δεν είναι αν ο Δαρβίνος ήταν μέλος της «φάρας», ή ένας βαλτός, μισθοφόρος του κατεστημένου, ή ένας επιστήμονας που έτσι είχε δει τα πράγματα και διατύπωσε τη θεωρία του με το χέρι στην καρδιά. Το θέμα είναι ότι υπάρχει αρκετή μαρτυρία για να είχε αρχίσει προ καιρού ένα γερό ψάξιμο για την καταγωγή του ανθρώπου. Η τεχνολογία υπάρχει, οι «καθαροί» επιστήμονες υπάρχουν. Δεν συμφέρει στο κατεστημένο, όμως, να ξαναγραφτούν τα βιβλία, κυρίως δεν τον συμφέρει να πει ο άνθρωπος «ΔΕΝ είμαι απόγονος πιθήκων, ρε λαμόγια, έχω μεγάλη ιστορία, είμαι σπέσιαλ, άντε πνιγείτε»...

 Εγώ λέω να το συνεχίσουμε και αύριο, διότι υπάρχουν ευρήματα που κάνουν τη θεωρία του Δαρβίνου μια υπόθεση πολύ της πλάκας. Θέλετε να διαβάσετε για παπούτσι... 5,000,000 χρόνων και για... υδρόγειο, κομπλέ με χαραγμένο τριπλό ισημερινό, ηλικίας 2,800,000 χρόνων; Εδώ θα είμαστε, για να δούμε πώς μας δουλεύουν όλοι ψιλό γαζί! Απίστευτο το τι μας έχει κρύψει το μπόσικο κατεστημένο...

 Υ.Γ. Το απόγευμα είχε ανοίξει η κόρη μου την τηλεόραση και άκουσα στα πεταχτά κάτι δώρα που είχε προσφέρει ο πρωθυπουργός της Ελλάδος στον Πρόεδρο των Η.Π.Α. Δεν έπιασα καλά το πρώτο, δεν ξέρω τι ήταν. Το δεύτερο, λέει ήταν μια ελληνική Βίβλος στολισμένη με ασήμι και χρυσό. Δεν είπαν αν περιείχε έργα του Ομήρου, του Πλάτωνα ή του Αριστοτέλη. Μπορεί να ήταν και του Πρόκλου, δεν ξέρω. Και τέλος του έδωσε ένα μπεγλέρι από κεχριμπάρι και ασήμι. Χάθηκε κάνα μπουζουκάκι ή μπαγλαμαδάκι στολισμένο με φλίντισι και κάνας παλιός δίσκος της Σεβάς χανούμ, άντε της Ρόζας Εσκενάζη;;; Λέω τώρα...

25/6/2003 00:39

Και ο μέσος άνθρωπος θα σηκώσει τα χέρια ψηλά...

 Τρελάθηκε ο κόσμος με Σουμέριους, Σίτσιν και συναφή. Ένας «φανατικός» μού έστειλε μια διεύθυνση στο διαδίκτυο:

  http://xfacts.com/stream/win_video.htm

 Είναι ένα βίντεο που αναφέρεται σε Σουμέριους, Σίτσιν, ύπαρξη εξωγήινων, κοσμογονία κ.α. Δυστυχώς τα σχόλια είναι στα αγγλικά και δεν θα τα καταλάβουν όλοι, αλλά δεν πειράζει, τα μάτια συχνά καταλαβαίνουν καλύτερα από τ’ αφτιά. Βέβαια στα σουμεριακά ευρήματα στο βίντεο δεν υπάρχει η λεπτομέρεια της φωτογραφίας στα βιβλία του Σίτσιν, επίσης δεν υπάρχουν μια δυο «βαρβάτες» φωτογραφίες που έχει το βιβλίο ο «12ος Πλανήτης» αλλά δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα. Για όσους μιλούν καλά τα εγγλέζικα, πάντως, έχω δει πολύ χειρότερα ντοκιμαντέρ!

 Το σημείο που προσωπικά με ενδιαφέρει πολύ, διότι τα έχω δει όλ’ αυτά σε μεγαλύτερη οθόνη και με μεγαλύτερη λεπτομέρεια, είναι οι πρώτες σκηνές, αυτές που δείχνουν το Ρήγκαν, τον τέως Πρόεδρο των Η.Π.Α. (που εξελέγη το 1980 σε ηλικία...69 ετών) να λέει στο περίπου «τι, δηλαδή, πρέπει να περιμένουμε να μονιάσουμε όταν αντιμετωπίσουμε καμιά επίθεση από το διάστημα;». Αυτό το είπε μετά από μια μυστική συνάντηση με τον Γκορμπατσόφ, ένα τετ-α-τετ στην Ελβετία, όπου δεν ήταν παρόντες ούτε καν οι πιο στενοί συνεργάτες τους. Αργότερα μίλησε και ο Γκορμπατσόφ για ανάγκη συνύπαρξης λόγω «πιθανής απειλής από το διάστημα». Και έπεσε και ο τοίχος του Βερολίνουουουου... Προσέξτε πάρα πολύ και εξηγώ γιατί το λέω αυτό:

 Ο Ρήγκαν, ένας ηθοποιός δεύτερης αν όχι τρίτης διαλογής, είχε γίνει Πρόεδρος των Η.Π.Α. Επί εποχής του και μετέπειτα, οι Η.Π.Α. μετατράπηκαν από το μεγαλύτερο δανειστή του κόσμου, στον μεγαλύτερο χρεώστη (η αυτοκαταστροφική οικονομική πολιτική του είχε πάρει το όνομα Ρηγκανόμικς, δηλαδή Regan + Economics). Επί της ίδιας προεδρίας είχε γίνει ο ντόρος του προγράμματος «Star Wars» και τελικά την έφαγε πισώπλατα η Σοβιετική Ένωση, απλά διότι είχε εκπληρώσει την ατζέντα της «φάρας» και... πάμε γι άλλα. Επίσης είναι γνωστή η στενή σχέση του Ρήγκαν με τη Μάργκαρετ Θάτσερ της Αγγλίας. Μαζί έκαναν πολλά και, με τον Γκορμπατσόφ, έστησαν ένα «ερωτικό τρίγωνο». Και η Θάτσερ τελικά έγινε «τέως», όταν η «φάρα» (ένας από τους ηγέτες της οποίας ήταν και είναι ο πρώην υπουργός των εξωτερικών και βαρύγδουπο στέλεχος της παράταξης της Θάτσερ και του μπόσικου διεθνούς κατεστημένου, ΝΑΤΟ, Λέσχη Μπίλντερμπεργκ κ.α., Λόρδος Κάρινγκτον – Lord Carrington) αποφάσισε ότι «είχε φάει τα ψωμιά της η σιδηρά κυρία».

 (Μια αναγκαία παρένθεση: ο λόγος που πεταγόμαστε από θέμα σε θέμα είναι ότι πολλά θέματα είναι απόλυτα συνυφασμένα, διαπλεκόμενα! Δεν μπορείς να μιλήσεις για παγκοσμιοποίηση, αν δεν

αναφέρεις τους τραπεζίτες. Δεν μπορείς να πεις για Μασόνους, αν παράλληλα δεν πεις για Σταυροφόρους, για Ιερουσαλήμ, για Αρχαία Αίγυπτο και Βαβυλώνα. Είναι σα να πηγαίνεις από Αθήνα στην Αλεξανδρούπολη, αλλά μέσω Μυτιλήνης, κατόπιν Ιεράπετρας, Ζάντε, Λαμίας, Χανίων, Λέσβου, Κέρκυρας, Κατερίνης, Μεγάρων, Λάρνακας, Ρόδου, Μονής Βατοπεδίου κλπ. Δεν υπάρχει ευθεία οδός. Κλείνει η παρένθεση!).

 Ο Ρήγκαν, λοιπόν, ενώ στην προεκλογική εκστρατεία του είχε εκδηλωθεί εναντίον της διπλής αιχμής του δόρατος της παγκοσμιοποίησης, δηλαδή του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων (Council on Foreign Relations) και της Τριμερούς Επιτροπής (Trilateral Commission), όταν εξελέγη γέμισε τον τόπο με στελέχη και των δύο, κυρίως του παλαιότερου CFR. Απίστευτα πράγματα! Αργότερα θα εξηγήσουμε με λεπτομέρεια και τα δύο μπόσικα σινάφια, αλλά προς το παρόν διαβάστε τι είπε γι αυτά ο γνωστότατος Γερουσιαστής Μπάρι Γκόλνγουοτερ:

 «Το Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων είναι το αμερικανικό παράρτημα μιας οργάνωσης που έχει τις ρίζες της στην Αγγλία (σημ: όλα τα μπόσικα έχουν τις ρίζες τους στην Αγγλία!). και που πιστεύει ότι εθνικά σύνορα πρέπει να εξαφανιστούν και να εγκαθιδρυθεί μια παγκόσμια εξουσία.Η Τριμερής Επιτροπή είναι διεθνής και σκοπός της είναι να γίνει το όχημα για παγίωση των εμπορικών και τραπεζικών συμφερόντων με την κατάληψη της εξουσίας στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής».

 Ο Ρήγκαν, λοιπόν, έβαλε σε καίριες θέσεις στελέχη, ή απλά μέλη, του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων και της Τριμερούς Επιτροπής. Ελεγχόταν η αντιπροεδρία, το υπουργείο Εξωτερικών, το υπουργείο Άμυνας, το υπουργείο Οικονομικών, η CIA, το υπουργείο Εμπορίου και το υπουργείο Εργασίας. Αν βλέπατε την πλήρη λίστα, θα αρχίζατε να σκέφτεστε πολύ σοβαρά για το τι συμβαίνει. Αρκεί να αναφερθούν εδώ ορισμένοι άνθρωποι – κλειδιά της κυβέρνησης Ρήγκαν και κάτι σύνολα. Το CFR σε παρένθεση σημαίνει Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων και το TC Τριμελή Επιτροπή:

 • Τζορτζ Μπους (πρεσβύτερος) - Αντιπρόεδρος (και μετέπειτα Πρόεδρος) (CFR και TC).• Τζορτζ Σουλτς – Υπουργός Εξωτερικών (CFR)• Κάσπερ Γουάινμπεργκερ – Υπουργός Άμυνας (CFR και TC)• Στρατηγός Ντέιβιντ Τζόουνς – Αρχηγός Γενικού Επιτελείου Ενόπλων Δυνάμεων (CFR)• Γουίλιαμ Κέισι – Διοικητής CIA (CFR)• Ντόναλντ Ρέγκαν – Υπουργός Οικονομικών (CFR)• Ρόμπερτ Άντερσον – Υπουργός Εργασίας (CFR)• Μάλκολμ Μπόλντριτζ – Υπουργός Εμπορίου (CFR).• Χένρι Κίσινγκερ (ώπα!) – Ειδικός Σύμβουλος (CFR και TC).• Ντέιβιντ Ρόκεφελερ (ώπα...ώπα!) – Ειδικός Σύμβουλος (CFR και TC).

 21 στελέχη του Υπουργείου Εξωτερικών ήταν επίσης μέλη της μιας ή της άλλης οργάνωσης (ή και των δύο!), 24 πρεσβευτές, με πρώτους και καλύτερους τη Τζιν Κερκπάτρικ και Ρίτσαρντ Πέτρι που ηταν πρεσβευτές στον Ο.Η.Ε., 30 Γερουσιαστές, 12 μέλη του Κονγκρέσου, 13 στελέχη του CBS (Τηλεόραση/Ραδιόφωνο), 12 στελέχη του NBC/RCA (Τηλεόραση/Ραδιόφωνο), 7 του ABC (Τηλεόραση/Ραδιόφωνο), 1 στέλεχος του CNN, που τότε ήταν στα σκαριά, 5 στελέχη του Public Broadbasting System (Τηλεόραση/Ραδιόφωνο), 5 στελέχη του Associated Press (Πρακτορείο Ειδήσεων), 1 μέλος του United Press International (Πρακτορείο Ειδήσεων), 1 στέλεχος του Reuters (Πρακτορείο Ειδήσεων), 1 στέλεχος της εφημερίδας Boston Globe, 1 στέλεχος του συνδικάτου εφημερίδων Los Angeles Times, 1 στέλεχος της εφημερίδας Baltimore Sun, 24 (ΕΙΚΟΣΙ ΤΕΣΣΕΡΑ!!!) στελέχη της εφημερίδας New York Times, 8 στελέχη του περιοδικού Time, 21 (ΕΙΚΟΣΙ ΕΝΑ!!!) στελέχη του συγκροτήματος Newsweek/Washington Post, 6 στελέχη της οικονομικής εφημερίδας Wall Street Journal (της Dow Jones Co.), 2 στελέχη του εντύπου National Review.

 Θέλετε και τραπεζίτες; Πάρτε τους:• Πολ Βόλκερ – Πρόεδρος Ομοσπονδιακής Τράπεζας (Federal Reserve Bank) (CFR)• Ρόμπερτ Μακναμάρα – Πρόεδρος Διεθνούς Τράπεζας για Ανοικοδόμηση και Ανάπτυξη (CFR)• Γ.Β. Ντέιλ – Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (CFR)• Χ.Φ. Τσένερι – Διεθνής Τράπεζα (CFR)• Και να μη ξεχνάμε τον Υπουργό Οικονομικών, Ντόναλντ Ρέγκαν.Βέβαια, υπάρχουν και οι μεγάλες ιδιωτικές Τράπεζες, αν και η Ομοσπονδιακή Τράπεζα είναι επίσης ΙΔΙΩΤΙΚΗ, αλλά θα γράψουμε άλλη φορά γι αυτήν. Πάμε, λοιπόν:*19 στελέχη της Τσέις Μανχάταν (Chase Manhattan), με επικεφαλής τον ιδιοκτήτη της ΚΑΙ ΙΔΡΥΤΗ ΤΗΣ ΤΡΙΜΕΡΟΥΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΟ 1973, ΟΤΑΝ ΗΤΑΝ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ

ΣΧΕΣΕΩΝ, ΝΤΕΙΒΙΝΤ ΡΟΚΕΦΕΛΕΡ!* 9 στελέχη της Μπάκνκερς Τραστ Κόμπανι (Bankers Trust Company)* 14 στελέχη της Μόργκαν Γκαραντί (Morgan Guarantee) της τράπεζας της οποίας ο ιδρυτής, Τζον Πιερπόντ Μόργκαν είχε «πηδήξει» το αμερικανικό τραπεζικό σύστημα τις αρχές του 20ού αιώνα με οργανωμένα «κραχ», για να επιβάλει, μαζί με άλλα λαμόγια, την ίδρυση της Ομοσπονδιακής Τράπεζας, που «πήδηξε» Αμερική και υπόλοιπο κόσμο μαζί!* 6 στελέχη της Κέμικαλ Μπανκ (Chemical Bank).* 4 στελέχη της Φερστ Νάσιοναλ οφ Σικάγο (First National of Chicago).* 1 στέλεχος της Μανιουφάκτιαρερς Χάνοβερ (Manufacturers Hanover) που έπαιξε σημαντικό ρόλο σε διεθνή δάνεια σε δικτάτορες και δημοκρατίες της μπανάνας, μέχρι που παρά λίγο να πάρει μαζί της στα τάρταρα, α λα μπρατσέτα με την ΜπανκΑμέρικα, όλο το διεθνές τραπεζικό σύστημα.* 5 στελέχη της Σίτιμπανκ (Citibank).Και για να τελειώνουμε:• 16 στελέχη της Έξον-Στάνταρντ (Exxon/Standard), πετρέλαια.• 9 στελέχη της Μόμπιλ (Mobil), πετρέλαια.• 6 στελέχη της Ατλάντικ Ρίτσφιλντ (Atlantic Richfield), πετρέλαια.• 3 στελέχη της Τέξακο (Texaco), πετρέλαια.• 1 στέλεχος της Γκαλφ (Gulf), πετρέλαια.• 1 στέλεχος της Σελ (Shell) πετρέλαια.• 1 στέλεχος της Οξιτένταλ (Occidental), πετρέλαια.• 2 στελέχη της Τζένεραλ Ελέκτρικ (General Electric), από οικιακές ηλεκτρικές συσκευές, μέχρι τουρμπίνες αερπλάνων.• 6 στελέχη της AT&T, επικοινωνίες.• 2 στελέχη της Κάτερπιλλαρ (Caterpillar) βαριά οχήματα για γεωργία και χωματισμό.• 2 στελέχη της Τέξας Ίνστραμεντς (Texas Instruments), υψηλή τεχνολογία.• 5 στελέχη της Κράισλερ (Chrysler), αυτοκίνητα.• 3 στελέχη της Τζένεραλ Μότορς (General Motors), αυτοκίνητα.• 5 στελέχη της Φορντ (Ford Motor Company) αυτοκίνητα.

 Τώρα βέβαια θα μου πείτε: «Έτσι είναι το κεφάλαιο. Οι συνδικαλιστές, όμως, είναι σπαθί». Πάρτε, λοιπόν, και το κερασάκι στην τούρτα:• Ι. Γ. Έιμπελ – πρώην Πρόεδρος Eνωμένων Χαλυβεργατών Αμερικής (TC).• Σολ Τσάικεν - Πρόεδρος Διεθνούς Ένωσης Εργατών Γυναικείας Ένδυσης (CFR ΚΑΙ TC!!!).• Μ.Χ. Φίνλεϊ – Πρόεδρος Eνωμένων Εργατών Υφαντουργίας και Ένδυσης (CFR).• Β. Κότμπαουμ – Αμερικανική Ομοσπονδία Κρατικών, Κομητειακών και Δημοτικών Εργατών (CFR).• Λ. Κέρκλαντ – Πρόεδρος Ομοσπονδίας Αμερικανών Εργατών και Κονγκρέσου Βιομηχανικών Οργανώσεων AFL- CIO (CFR ΚΑΙ TC!)• Χ. Ντ. Σάμιουελ – Πρόεδρος του Παραρτήματος Εργατών Βιομηχανίας του ανωτέρω AFL-CIO (CFR).• Μ.Τζ. Γουόρντ – Πρόεδρος Ειδικευμένων και Μαθητευομένων Υδραυλικών (CFR ΚΑΙ TC!)• Γ.Ε Γουότς – Πρόεδος Αμερικανών Εργατών Τηλεπικοινωνιών (CFR ΚΑΙ TC!)• Λ. Γούντκοκ – Τέως Πρόεδρος Ενωμένων Εργατών Αυτοκινητοβιομηχανίας και... ΠΡΩΤΟΣ ΠΡΕΣΒΥΣ ΣΤΗΝ ΚΙΝΑ! (CFR ΚΑΙ TC!).• Τζ. Γουρφ – Πρόεδρος Αμερικανικής Ομοσπονδίας Κρατικών, Κομητειακών και Δημοτικών Υπαλλήλων (CFR).Αυτά και άλλα πολλά! Και μη ξεχνάτε κάτι σημαντικό: αυτά ίσχυαν νωρίς τη δεκαετία του ‘80, δηλαδή πριν μια εικοσαετία! Σκεφτείτε τι γίνεται σήμερα και μάλλον έχετε δει αρκετά για να έχετε σχηματίσει μια καλή ιδέα!. Θυμάστε τον Πολ Βούλφοβιτς, ένα από τα «γεράκια» στην πρόσφατη εισβολή του Ιράκ; Παλιά καραβάνα του CFR! Επί Ρήγκαν, ήταν ένας από τους σχεδιαστές διεθνούς πολιτικής στο υπουργείο Εξωτερικών, ανάμεσα στους 21 που αναφέραμε πιο πάνω!

 Όσο για το «προσέχετε» που αναφέραμε στην αρχή, όλη αυτή η κουβέντα με τους εξωγήινους, τα κινηματογραφικά έργα, τα κόμικς, τις τηλεοπτικές σειρές και γενικά την προσπάθεια εξοικείωσης της ανθρωπότητας με την ύπαρξή τους, μπορεί να αποσκοπεί στο coup de grace (τη χαριστική βολή) του κατεστημένου για παγκοσμιοποίηση. Οι σημερινοί τριαντάρηδες πηγαίνανε για νάνι αγκαλιά με ένα εξωγήινο κουκλάκι, τον Ε.Τ. του Σπίλμπεργκ. Οι εξωγήινοι έχουν μπει βαθιά στο υποσυνείδητό τους! Μπορεί όλα αυτά, λοιπόν, να μην έχουν απλά σκοπό το να μη φοβάται πια ο άνθρωπος κάτι που πιθανά υπάρχει και πιθανά θα μας κάνει... βίζιτα, αλλά κάτι άλλο: κάποια μέρα, ενώ ο κόσμος θα βλέπει τηλεόραση, Καψή, Ευαγγελάτο ή Μητσικώστα, μπορεί να υπάρξει ένα έκτακτο δελτίο ειδήσεων, με έναν βλοσυρό Πρόεδρο των Η.Π.Α. να βγαίνει στο γυαλί και να λέει: «Αγαπητοί συνάνθρωποι, οφείλω να σας πληροφορήσω ότι αντιμετωπίζουμε επικείμενη μαζική επίθεση αγνώστων όντων από το διάστημα». Και στη συνέχεια να προταθεί ΜΙΑ κυβέρνηση, ΕΝΑΣ στρατός, ΜΙΑ οικονομία, απόλυτη παγκοσμιοποίηση για τη σωτηρία της ανθρωπότητας! Και ο μέσος άνθρωπος θα σηκώσει τα χέρια ψηλά, διότι ο ασφαλέστερος και φτηνότερος (επίσης ο μακράν πλέον αποτελεσματικός!) τρόπος για την κατάργηση των ατομικών ελευθεριών είναι ο πλαστός φόβος.

Ίσως ο Ρήγκαν και ο Γκορμπατσόφ να είχαν κάνει το πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση, κατ’ εντολήν, και να μη πήραμε χαμπάρι...

 Αναγκαστικά αφήνουμε τα παλαιοντολογικά ευρήματα για αύριο. Παρεμπιπτόντως, ένας δικός μου εντελώς «άρρωστος» που με επισκέφθηκε χθες για λίγο μπλα-μπλα κι έναν καφέ που τελικά δεν ήπιε λόγω του μπλα-μπλα, υπέδειξε ένα λάθος μου όταν έριξε μια ματιά στο βιβλίο «Forbidden Archeology» (Απαγορευμένη Αρχαιολογία): η μετάλλινη σφαίρα/υδρόγειος με τους τρεις χαραγμένους παραλλήλους που βρέθηκε στη Νότιο Αφρική, δεν είναι 2,8 εκατομμυρίων, αλλά 2,8 ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ χρόνων. Λέτε να έπαιρνε περίεργες ουσίες ο Δαρβίνος, ή απλά να ΤΑ έπαιρνε; Ες αύριον...

 Υ.Γ. Πάω στοίχημα με απόδοση 1,0001 ότι το Forbidden Archeology δεν θα μεταφραστεί στα ελληνικά. Είναι τεράστιο (περίπου 1000 σελίδες), λίγο εξειδικευμένο και καθόλου φθηνό. Είναι διαθέσιμο στα αγγλικά, συγγραφείς οι Michael A. Cremo και Richard L. Thompson.

26/6/2003 00:11

Κούφιος είναι ο Φόβος;

 Όχι, δεν μπορώ να το αποφύγω! Όταν είδα πάλι το βίντεο που είχα αναφέρει χθες, κομπλέ με το λινκ, προς το τέλος είδα αυτή την κουβέντα με τον "Φόβο", τον φυσικό(;) δορυφόρο του Άρη και τον τεχνητό δορυφόρο "Φόβο 2" των Ρώσων. Ε, δε γίνεται να μη βάλουμε τα σχετικά κομμάτια του Φιλάθλου, που είχαν γραφτεί το 1998, πολύ πιο πριν εμφανιστούν κάτι σχετικά ντοκιμαντέρ στην τηλεόραση. "100 χρόνια μπροστά" που έλεγε και ο προπονητής Δανιήλ! Τέλος πάντων, αυτά ήταν τα πρώτα που είχα γράψει για πιθανή ύπαρξη εξωγήινων και είναι πολύ σπέσιαλ για μένα. Βάζω και τα τρία που έχω. Συνολικά ήταν τέσσερα τα κομμάτια, αλλά δεν βρίσκω το πρώτο. Όποιος θέλει να δει τον Φόβο του Άρη, μια καλή φωτογραφία βρίσκεται στο http://seds.lpl.arizona.edu/nineplanets/nineplanets/phobos.html Θα γράψουμε σύντομα για τα παλαιοντολογικά ευρήματα, δεν τα ξεχνάω...************************************************************

 Κατερίνα Σιαφάκα από ΠαρασκευάΣελίδα 2, ΤΡΙΤΗ 1/12/1998

 Από μερίδες σπληνάντερο μέχρι το φεγγάρι όλα μεγάλα τα θέλουνε οι πλεονέκτες…

 Κούφια η πατάτα;

 Χαθήκανε δυο δίδυμοι ρωσικοί δορυφόροι, ο ένας το 1988 και ο άλλος το 1989. Και τι έγινε; Πού είναι το παράξενο; Μιλάμε για δυο μικρογραφίες καρυδότσουφλων της πλάκας, στην απεραντοσύνη του ωκεανού του διαστήματος, εκεί όπου πιθανό να λειτουργούν δυνάμεις για να φύγει το καφάσι του ίδιου του Θεού. Μαγνητισμός, ακτινοβολίες κι ας μη ξεχνάμε τα περιπλανώμενα μπάζα όπως οι μετεωρίτες. Και τι έγινε;

 Εδώ αγόρι μου χάθηκε κοτζάμ «αβύθιστος» Τιτανικός κάτω από τη μύτη μας, κι ακόμα δεν είμαστε απόλυτα βέβαιοι για την αιτία. Ολόκληρο επανδρωμένο διαστημόπλοιο εξερράγη και μισή ντουζίνα αστροναύτες κάηκαν μπροστά στα μάτια του μισού κόσμου. Τι κι αν χάθηκαν δυο ρωσικά παιχνιδάκια;

 Δεν είναι έτσι τα πράγματα, όμως. Ο πρώτος δίδυμος τεχνητός δορυφόρος, ο «Φόβος 1», χάθηκε δυο μήνες μετά την εκτόξευση του. Ξεκάθαρα πράγματα, ένας τηλεχειριστής τα έφτυσε, έδωσε λάθος εντολή, κι αντί να πάει στον Άρη, ο τεχνητός δορυφόρος έκανε στροφή κι έβαλε πλώρη για «πουθενά μεριά» (και ο τηλεχειριστής ίσως έβαλε πλώρη για Σιβηρία!). Ο δεύτερος όμως, ο «Φόβος 2», έφτασε στον προορισμό του, ένα εξάμηνο περίπου μετά την εκτόξευση.

 Όλα πηγαίνανε ρολόι. Μπήκε σε τροχιά γύρω από τον Άρη, έκανε τη δουλειά του μια χαρά και μια τρομάρα, και μετά πετάχτηκε ένα άλμα πιο πάνω, στην «πατάτα» που είναι ο φυσικός δορυφόρος του Άρη, ο Φόβος. Αυτός ήτανε και ο τελικός προορισμός του, ο δορυφόρος του Άρη που έχει σχήμα πατάτας. Δύο είναι οι φυσικοί δορυφόροι του «κόκκινου» πλανήτη, ο Φόβος και ο μικρότερος Δείμος.

 Τόσο ο Άρης όσο και οι φυσικοί δορυφόροι του είναι πολύ μυστήρια ουράνια σώματα. Κάποτε ήξερα μια γκόμενα με ένα πολύ μυστήριο σώμα. Δεν θέλω να συζητήσω το θέμα, με ενοχλεί, παρακαλώ μη με πιέζετε. Αρκεί να αναφέρω ένα πράγμα μόνο. Όχι, όχι, ούτε αυτό. Ξεχάστε το, είπα!

 Ο Φόβος είναι υπέρμετρα μυστήριος, γι αυτό και θελήσανε να τον εξερευνήσουν. Είναι ένας πολύ μικρός δορυφόρος. Η Σελήνη μας είναι τεράστια σε σύγκριση. Έτσι είμαστε εμείς τα μαλακισμένα ανθρωπάκια, πλεονέκτες. Όλα τα θέλουμε μεγάλα, από τις τσουτσούδες μας μέχρι τα βυζιά τους, και από μερίδες σπληνάντερο και αλανιάρες τσιπούρες μέχρι το φεγγάρι.

 Οι διαστάσεις του Φόβου είναι 12Χ14Χ17 μίλια. Θα μπορούσα, βέβαια να μετατρέψω τις διαστάσεις σε χιλιόμετρα, αλλά μόλις έχω κατέβει από το αεροπλάνο, πήγα κατ΄ ευθείαν στην τράπεζα για να βγάλω μια τραπεζική επιταγή για τον Φ.Π.Α. και ζαλίστηκα! Κάντε εσείς τον υπολογισμό, ένα μίλι είναι 1600 και κάτι μέτρα.

 Τι; Δεν μπορείτε να κάνετε τον υπολογισμό; Βέεεβαια. Αν ήτανε να υπολογίσετε ένα παρολί με δύο στάνταρ συν τρία, τέσσερα και πέντε από πέντε, και οι δεκάξι στήλες κερδισμένες, θα το κάνατε στο πι και φι χωρίς κομπιουτεράκι! Μόνο τις διαστάσεις του Φόβου δεν μπορείτε να υπολογίσετε ρε τεμπέληδες, αδιόρθωτοι κουμαρτζήδες! Άντε, περίπου 20Χ23Χ28 χιλιόμετρα!

 Πολύ μικρός, δηλαδή, ο Φόβος, και τον περιβάλλει πολύ μυστήριο. Τύφλα να ΄χουνε ο Άλφρεντ Χίτσκοκ και η Αγάθα Κρίστι, Θεός συχωρέσει και τους δυο. Πρώτα απ΄ όλα, ο Φόβος περιστρέφεται γύρω από τον Άρη με μεγαλύτερη ταχύτητα από την ταχύτητα περιστροφής του Άρη γύρω από τον εαυτό του. Προσέξτε τι λέμε εδώ: Είναι σαν η Σελήνη να κάνει μια πλήρη περιστροφή γύρω από τη Γη, σε λιγότερο από 24 ώρες!

 Ένας-δυό σεβαστοί επιστήμονες έχουνε δηλώσει ότι ο τρόπος και η ταχύτητα κίνησης του Φόβου εισηγούνται πως ο δορυφόρος είναι κούφιος! Και πού είναι το περίεργο, θα μου πείτε. Η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων είναι κουφιοκέφαλοι, αλλά αυτό δεν έχει δημιουργήσει κάποιο εμφανές πρόβλημα στην ανθρωπότητα! Γιατί να υπάρχει πρόβλημα αν ένας δορυφόρος σε σχήμα πατάτας, στου διαόλου τη μάνα, είναι κούφιος;

 Πόσες φορές σπάμε ένα καρύδι και είναι κούφιο, ακούω να λέτε; Ο φλοιός της γης είναι πολύ λεπτός σε σύγκριση με τη διάμετρό της. Στο κέντρο υπάρχει μάγμα. Αν υπήρχε μια γιγαντιαία αντλία και αφαιρούσε το ρευστό υλικό από το κέντρο της γης, τότε και η Γη θα ήτανε κούφια.

 Οπότε σ΄ αυτό το σημείο λέω: Κοιτάξτε να δείτε, είστε πνεύματα της αντιλογίας. Ό,τι κι αν πω, ό,τι κι αν γράψω, θα το αντικρούσετε. Πάω για σιέστα, να ξεζαλιστώ από τον Φ.Π.Α., και συνεχίζουμε αύριο.

 ************************************************************

 Κατερίνα Σιαφάκα από ΠαρασκευάΣελίδα 2, ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 4/12/1998

 Πράσινος έφτιαξε το κούφιο φεγγαράκι με ρήτρα έγκαιρης παράδοσης σε πράσινους…

 Ποιανού ήτανε η σκιά;

 Είχανε στείλει, λοιπόν, οι Ρώσοι δυο τεχνητούς δορυφόρους για να εξερευνήσουν τον φυσικό δορυφόρο του Άρη, τον Φόβο. Γιατί ενδιαφέρθηκαν; Γιατί έτσι τους είχε καπνίσει! Πλανήτες και δορυφόρους εξερευνούν οι επιστήμονες του διαστήματος και όχι πουστάδικα στο Μεταξουργείο. Αυτά τα εξερευνούνε μόνο σε περιόδους ρεπό!

 Ο Φόβος είναι ένας πολύ μυστήριος φυσικός δορυφόρος. Εδώ που τα λέμε, κι ο μπαμπάς του ο Άρης είναι μυστήριος. Ανέκαθεν, όλοι οι περίεργοι από τον Άρη έχουν έρθει. Όλα τα πράσινα ανθρωπάκια που έχουνε εισβάλει στη Γη ήτανε Αρειανά. Αυτά μας λέγανε τα κόμικς που διαβάζαμε όταν είμασταν μωρά, επίσης τα επεισοδιακά φιλμ που βλέπαμε στους κινηματογράφους την Κυριακή το μεσημέρι και στο τέλος ουρλιάζαμε και χειροκροτούσαμε για την επικράτηση του καλού και τη σωτηρία της Γης! Τόσο μαλακισμένα ήμασταν!

 Ο Φόβος είναι πολύ μικρός. Η διάμετρός του είναι 0.006 της διαμέτρου της Σελήνης μας. Σε σύγκριση, δηλαδή, το φεγγαράκι μου λαμπρό είναι το μέγεθος της μπάλας με την οποία η Γαλατασαράι πήδηξε την Γιουβέντους και ο Φόβος είναι το δεξί αρχίδι μιας ατροφικής μύγας!

 Επίσης, σε όλο το ηλιακό σύστημα, δεν υπάρχει φυσικός δορυφόρος που η τροχιά του να βρίσκεται πιο κοντά στον πλανήτη του, από την τροχιά του Φόβου γύρω από τον Άρη. Ένα πολύ περίεργο φαινόμενο είναι ότι

ο Φόβος περιστρέφεται γύρω από τον Άρη με μεγαλύτερη ταχύτητα από την ταχύτητα περιστροφής του Άρη γύρω από τον εαυτό του. Λες και ο Φόβος γνωρίζει από νόμους της φυσικής και κινείται με τέτοιο τρόπο που η φυγόκεντρος δύναμή του να εξουδετερώνει την έλξη του Άρη! Περίεργα πράγματα, κουφά…

 Ένας σοβαρός και σεβαστός επιστήμονας, ο καθηγητής Ιωσήφ Σκλόβσκι, μέλος της Ακαδημίας Επιστημών στης Σοβιετικής Ένωσης, είχε γράψει ότι με βάση τον υπολογισμό της πυκνότητας της ατμόσφαιρας του Άρη και τον περίεργο τρόπο περιστροφής του Φόβου γύρω από τον Άρη, ο Φόβος είναι κούφιος! Ο Σκλόβσκι είχε γράψει μαζί με τον Δρ. Καρλ Σαγκάν το περίφημο βιβλίο «Intelligent Life in the Universe» (Ευφυής Ζωή στο Σύμπαν).

Ορισμένοι ρωτήσανε: Κούφιος φυσικός, ή κούφιος ΤΕΧΝΗΤΟΣ δορυφόρος; Δηλαδή ο Φόβος είναι ένα παράξενο φυσικό φαινόμενο, ή κάποιος εξωγήινος εργολάβος, πιθανό πράσινος, τον έχει φτιάξει κατά παραγγελίαν και με ρήτρα έγκαιρης παράδοσης σε πράσινους ιδιοκτήτες; Κανένας δεν ήξερε, ίσως αυτός ήτανε ένας από τους λόγους που στείλανε τους τεχνητούς δορυφόρους «Φόβος 1» και «Φόβος 2» για να ψάξουνε τη δουλειά.

 Οι Ρώσοι δεν ήτανε μόνοι τους στο κοσμοδρόμιο. Υπήρχανε επιστήμονες και παρατηρητές από 14 άλλες χώρες, μεταξύ των οποίων οι Η.Π.Α, η Γερμανία, η Σουηδία και η Ελβετία. Οι δορυφόροι εκτοξεύτηκαν τον Ιούλιο του 1988. Τον Σεπτέμβριο χάθηκε ο «Φόβος 1», από λάθος ενός τηλεχειριστή. Ο «Φόβος 2» έφτασε τον προορισμό του τον Γενάρη του 1989. Πρώτα μπήκε σε τροχιά γύρω από τον Άρη και μετά έφτασε τον τελικό προορισμό του, που ήτανε ο φυσικός δορυφόρος του Άρη, ο Φόβος.

 Να μην τα πολυλογούμε, σύντομα χάθηκε και ο «Φόβος 2». Πριν χαθεί, όμως, έστειλε στη Γη φωτογραφίες που ακόμα συζητούνται. Πριν μιλήσουμε για τις φωτογραφίες, όμως, πρέπει να πούμε ότι οι Ρώσοι αρχικά αρκέστηκαν στο να πουν ότι ήταν «άτυχος» και ο δεύτερος τεχνητός δορυφόρος, χωρίς πολλές λεπτομέρειες. Μετά από μεγάλη πίεση, όμως, δημοσίευσαν ορισμένες φωτογραφίες κι ένα βίντεο.

 Το πρώτο παράξενο, ήτανε μια σκιά στην επιφάνεια του Άρη. Μιλάμε για μια πολύ ελλιπτική οβάλ σκιά, πάνω από 20 χιλιόμετρα μήκος. Ποιανού αντικειμένου ήτανε η σκιά; Οπωσδήποτε όχι του πολύ μικρού και καθόλου οβάλ τεχνητού δορυφόρου. Ούτε η σκιά του φυσικού δορυφόρου του Άρη, του Φόβου, μπορούσε να ήταν. Το σχήμα του Φόβου είναι σαν πατάτα, όχι σφαιρικό μεν, αλλά όχι ελλιπτικό όπως η σκιά της φωτογραφίας.

 Λόγω των ανωμαλιών στην επιφάνεια του Φόβου, λοφίσκοι και τέτοια, η περίμετρος της σκιάς του έπρεπε να ήτανε λίγο «σπασμένη», ενώ η περίμετρος της σκιάς της φωτογραφίας ήτανε καθαρή και ευδιάκριτη. Τζάμι, που λένε. Εξ άλλου, υπήρχε φωτογραφία της σκιάς του Φόβου πάνω στην επιφάνεια του Άρη, αυτή που είχε στείλει ο αμερικανικός δορυφόρος «Μάρινερ 9» 18 χρόνια πιο πριν. Δεν υπήρχε η παραμικρή ομοιότητα.

 Αφού, λοιπόν, ο «Φόβος 2» δεν είχε φωτογραφίσει την δικιά του σκιά, ή την σκιά του Φόβου, ποια σκιά είχε φωτογραφίσει; Αποκλείεται να είχε φωτογραφίσει τη σκιά κάποιας ανωμαλίας στην επιφάνεια του Άρη, γιατί την ώρα της φωτογράφισης ο ήλιος μεσουρανούσε. Δεν υπήρχανε μεγάλες σκιές, κάτι που θα υπήρχε μόνο αν ο ήλιος ήτανε πολύ χαμηλά.

 Και κάτι άλλο: Η σκιά είχε φωτογραφηθεί με τρεις τρόπους. Από δυο διαφορετικές συμβατικές κάμερες, αλλά και με υπέρυθρες ακτίνες. Όλες οι φωτογραφίες δείχνανε το ίδιο πράγμα. Την σκιά ενός τεράστιου «πούρου».Είχε αρχίσει να πιάνει παράξενος βήχας τους επιστήμονες! Αύριο.

 ************************************************************

 Κατερίνα Σιαφάκα από ΠαρασκευάΣελίδα 2, ΣΑΒΒΑΤΟ 5/12/1998

 Απρεπείς χειρονομίες με το μεσαίο από τρία πράσινα δακτυλάκια…

 Η θερμότητα των ψύλλων…

 Υπέρυθρες ακτίνες! Οι συμβατικές κάμερες και τα φιλμ, εργάζονται με ακτίνες φωτός, για αυτό και λέμε ΦΩΤΟ-ΓΡΑΦΙΑ. Το αντικείμενο αντανακλά το φως, κι αυτό χτυπάει, ή «γράφει», πάνω στο φιλμ. Στην υπέρυθρη φωτογράφιση, και στην προκειμένη περίπτωση ο όρος «φωτογράφιση» είναι λανθασμένος αλλά τον χρησιμοποιούμε για ευκολία, η ΘΕΡΜΟΤΗΤΑ είναι που αποτυπώνεται στο φιλμ.

 Αν για παράδειγμα τραβήξεις με υπέρυθρο φιλμ ένα σεντόνι πάνω στο κρεβάτι, για να το ονομάσεις «νεκρή φύση» αν είσαι ένας μαλακισμένος κουλτουριάρης, όταν εμφανίσεις το φιλμ θα δεις αρκετές κουκίδες, κολλημένες ανά δύο. Θα είναι οι ψύλλοι που πηδιώνται πάνω στο στρώμα, κάτω από το σεντόνι. Ενώ με τη συμβατική κάμερα δεν θα μπορούσες να «τσακώσεις» το γαμήσι των ψύλλων, επειδή το σεντόνι θα μπλόκαρε τις φωτοακτίνες τους, θα μπορούσες να το κάνεις με υπέρυθρο φιλμ, γιατί η θερμότητα των ψύλλων περνάει μέσα από το σεντόνι.

 Μόνο ορισμένα πράγματα δεν μπορούν να αποτυπωθούν σε υπέρυθρο φιλμ: Οι γκόμενες που έχουνε περάσει από τα χέρια μου. Παγόβουνα ήτανε οι κουφάλες, μηδέν θερμότητα! Κάθε φορά που μου σηκωνότανε, ένοιωθα όπως ο Τιτανικός. Εκείνος τσάκισε την καρίνα του σε παγωμένο ωκεανό, εγώ τσάκισα την τσουτσού μου σε παγωμένους… κόλπους! Έχει γίνει αγνώριστη. Όταν κατουρώ, ποτέ δεν κοιτάω κάτω. Ντρέπομαι. Πάντα κοιτάζω το ταβάνι του καμπινέ, εκτός αν κατουρώ στην ύπαιθρο, οπότε κοιτάζω τον αστερισμό του Υδροχόου.

 Είμαι ο μόνος άνθρωπος στον κόσμο που η τσουτσού του έγινε ακορντεόν από το τσάκισμα. Είχε περάσει πολύς καιρός για να μπορέσω να εξηγήσω γιατί άκουα τον «Γαλάζιο Δούναβη» και κάτι τσιγγάνικες μελωδίες κάθε φορά που πήδαγα. Στο τέλος νοίκιαζα το πουλί μου σε εβραϊκούς γάμους στο Λονδίνο, για να παίζει το «χαβα ναγκίλα» και να βαράνε παλαμάκια κάτι περίεργοι με τραγιάσκες, μούσια και φαβορίτες σε πλεξούδες. Το πουλί μου είναι γνωστό ως «σαλόμ» στη συνοικία Γκόλντερς Γκριν του Λονδίνου!

 Αρχίσαμε με μια παρένθεση, αλλά δεν πειράζει. Και τον Άρη τραβήξανε με υπέρυθρη ακτινοβολία. Τα «ίματζ» δείχνουνε παράξενα πράγματα. Μιλάμε να υπάρχουν κάτω από την επιφάνεια του Άρη κάτι τετράγωνα, ορθογώνια και ευθείες, λές και είναι η φωτογραφία, από ψηλά, μιας γήινης πόλης. Κάποιος είπε: «Είναι σαν να βλέπεις ένα χάρτη του Λος Άντζελες». Και στην ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ του Άρη υπάρχουνε πολλά παράξενα. Μιλάμε για σχήματα που ούτε μία στο δισεκατομμύριο δεν θα μπορούσανε να δημιουργηθούν τυχαία.

 Δεν είναι αυτό, όμως, το μόνο θέμα. Το άλλο, και μεγαλύτερο, είναι ΠΩΣ χάθηκε ο «Φόβος 2». Από ορισμένες φωτογραφίες που είχε στείλει, ήτανε ξεκάθαρο πως ο τεχνητός δορυφόρος στριφογύριζε σαν σβούρα λίγο πριν «ξεψυχήσει» τελείως. Καμιά τεχνική βλάβη δεν μπορούσε να έχει προκαλέσει αυτό το βίαιο στροβίλισμα.

 Το συμπέρασμα των «ψαγμένων» ήτανε σχεδόν ομόφωνο: Ο «Φόβος 2» είχε χτυπηθεί από κάτι που τον έπιασε «φάλτσα». ΤΙ όμως; Και κάτι άλλο, πολύ περίεργο. Όταν ο δορυφόρος σίγησε τελείως, οι Ρώσοι είπαν: «Πολύ φοβούμαστε ότι κατά 99% έχουμε χάσει τον Φόβο 2 δια παντός». Γιατί δεν είπανε: «Έχουμε χάσει ΕΠΑΦΗ»; Άλλο να χαθεί ο δορυφόρος, κι άλλο να χαθεί η επαφή με τον δορυφόρο!

 Αμέσως μετά συνέβησαν κάτι άλλα περίεργα. Ο τότε πρόεδρος των Η.Π.Α. Ρήγκαν και ο Γκορμπατσόφ της Σοβιετικής Ένωσης βρεθήκανε για να τα πούνε. Σε κάποιο σημείο θελήσανε να συζητήσουν κάτι το πολύ σοβαρό και εμπιστευτικό ΜΟΝΟΙ τους. Διώξανε όλους τους άλλους από το δωμάτιο και τα είπανε τετ-α-τετ. Δεν ξέρουμε ΤΙ είπανε κατά μόνας, ξέρουμε όμως τι είπανε δημοσίως μέσα σε λίγες εβδομάδες.

 Ο μεν Ρήγκαν στα Ηνωμένα Έθνη, ο δε Γκορμπατσόφ σε συνέδριο στη Μόσχα, είπανε περίπου το ίδιο πράγμα: «Αν γινότανε επίθεση από εξωγήινους δεν θα ενώνονταν όλα τα έθνη για να την αντιμετωπίσουν; Γιατί να μην είμαστε μονιασμένοι έτσι κι αλλιώς;». Κάτσε, ρε, μιλάμε για τους προέδρους των δύο ισχυροτέρων δυνάμεων στον κόσμο. Δεν μιλάμε για τον Στήβεν Σπίλμπεργκ και κάποιον συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας! Παρεμπιπτόντως, πάρτονα κάτω και τον τοίχο του Βερολίνου!

 Δυο ερωτήματα, όμως, παρέμεναν αναπάντητα: ΤΙ χτύπησε τον «Φόβο 2», και ποιανού αντικειμένου ήτανε η τεράστια σκιά στην επιφάνεια του Άρη; Τώρα που το σκέφτομαι, υπήρχε και τρίτο ερώτημα: Γιατί δεν δημοσιεύτηκαν οι τελευταίες φωτογραφίες που είχε στείλει στη Γη ο «Φόβος 2»;

 Η παρασημοφορημένη συνταγματάρχης ε.α. της Σοβιετικής Αεροπορίας και κοσμοναύτις Μαρίνα Πόποβιτς (τέως σύζυγος του θρυλικού κοσμοναύτη Πάβελ Πόποβιτς), απάντησε και στα τρία ερωτήματα. Όταν επισκέφτηκε τη Δύση μετά την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, έφερε μαζί της τις τελευταίες φωτογραφίες του «Φόβου 2». ΄Ολες, εκτός από το… τελείως τελευταίο καρέ! Πάντα αφήνουν κάτι έξω οι μπαγάσες!

 Η προτελευταία δείχνει ένα διαστημόπλοιο, 22 χιλιόμετρα μήκος επί 1,5 χιλιόμετρο διάμετρο, παρκαρισμένο δίπλα, ή κρεμασμένο από, τον φυσικό δορυφόρο του Άρη, τον Φόβο! Μάλιστα αποδείστηκε ότι η σκιά ήταν εντός αντικειμένου που εκινείτο. Κανένας δεν ξέρει τι δείχνει η τελευταία φωτογραφία. Ίσως μια γυάλινη μπουκαπόρτα, και από πίσω έναν εξωγήινο να κάνει απρεπείς χειρονομίες με το μεσαίο από τα τρία πράσινα δακτυλάκια του!

27/6/2003 00:47

Τραχανά της Αράχωβας...

 Πολλά τα μέιλ, φίλοι και φίλες! Αν υπάρχουν ή αν δεν υπάρχουν εξωγήινοι, αν έχουν καλές ή κακές διαθέσεις και προθέσεις, αν υπάρχει ή δεν υπάρχει συνωμοσία του κατεστημένου, κλπ. Προσωπικά δεν ξέρω τις απαντήσεις. Δεν έχω δει ποτέ μου εξωγήινο, αλλά επίσης δεν έχω δει πολλούς άλλους που με θέλουν να πιστεύω ότι υπήρξαν (νννιάου!). Επίσης, ποτέ δεν έχω δει τον αρχηγό κάποιου κράτους, ή μιας μυστικής υπηρεσίας, να παίζει μπιρίμπα ή να επιδίδεται σε στοματικό έρωτα με εξωγήινο και να μου πει «αν βγάλεις τσιμουδιά, είσαι τέως». Ό,τι και να πω εγώ, κουβέντες του αέρα θα είναι. Οπότε, ας αφήσουμε κάποιον πιο αρμόδιο να πει μια δυο κουβέντες, που είμαι σίγουρος θα απαντήσουν πολλά ερωτήματα, είτε που έχουν τεθεί σ’ εμένα (μπελά δεν είχα και μπελά γύρευα), είτε όχι. Ν’ αρχίσουμε με τα διαπιστευτήρια:

 Admiral of the FleetThe Lord Hill-Norton GCBChief of the Defence StaffChairman of the NATO Military Committee 1974-77

 Ας αφήσουμε την προεδρία της Στρατιωτικής Επιτροπής του ΝΑΤΟ, αυτό είναι πταίσμα! Ξέρετε, όμως, τι πάει να πει να είσαι Ναύαρχος του Βρετανικού Στόλου και αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Αμύνης της Μεγάλης Βρετανίας; Ξέρετε τι πάει να πει Βρετανικό Ναυαρχείο; Οι ποποί κάτι Κόλιν Πάουελ και κάτι Βούλφοβιτς κόβουν τραχανά της Αράχωβας όταν στέκονται μπροστά σ’ αυτούς τους ασπρουλιάρηδες. Για άλλη διάσταση μιλάμε, κωλόρατσα του κερατά, είναι να μη πάρουνε κάτι στραβά, να μη τσαντιστούνε οι Λόρδοι του Ναυαρχείου, διότι γίνεται της... Λαίδης! Όσο για το GCB, αυτό σημαίνει «Ιππότης της Τάξης του Μπαθ», μια πρωτοκλασάτη διάκριση για ανδρεία, που χρονολογείται από το 1725. Τα αμερικανάκια δεν έχουν κάτι αντίστοιχο, έχουν πολλά ψωμιά να φάνε ακόμα...

 Ο Ναύαρχος Χιλ-Νόρτον όχι μόνο μίλησε για το θέμα, αλλά έγραψε και τον πρόλογο για το βιβλίο του Timothy Good (Τίμοθι Γκουντ) «Beyond Top Secret» (Πέραν του Άκρως Απορρήτου). Δύσκολο να βρεθεί το βιβλίο, έχει εξαντληθεί προ καιρού. Προσωπικά το είχα πάρει το 1996, μαζί με ένα άλλο ακόμα καλύτερο, το οποίο, όμως, δάνεισα ξεχνώντας σε ποιον, το έχασα και δεν το βρίσκω. Γι αυτό και δεν δανείζω πια βιβλία, εκτός από εξαιρετικές περιπτώσεις που συνοδεύονται από δάκρυα και λυγμούς (παρακαλώ τον «Ολλανδό» να επιστρέψει πάραυτα τον «12ο Πλανήτη» στα εγγλέζικα, διότι άρχισα να βγάζω σπυράκια!). Πιθανό το Beyond Top Secret να είναι διαθέσιμο δεύτερο χέρι, αλλά προσωπικά μόνο βιβλία του Immanuel Velikovsky έχω αγοράσει μεταχειρισμένα. Πάμε, λοιπόν, με τη μετάφραση των όσων έγραψε ο Ναύαρχος Χιλ-Νόρτον στο «Πέραν του Άκρως Απορρήτου».

 (Στο σύνδεσμο http://www.mod.uk/aboutus/staff/f_cds.htm μπορείτε να δείτε τα ονόματα των Αρχηγών του Γενικού Επιτελείου Αμύνης της Μ.Β.)*****************************************

 Έχω ερωτηθεί συχνά γιατί ενδιαφέρομαι τόσο έντονα για τα UFO και υπάρχουν πολλοί εξαιρετικοί λόγοι. Ο πρώτος είναι ότι η μαρτυρία είναι πια τόσο συνεπής και κατακλυστική, που κανένας σχετικά νοήμων άνθρωπος δεν μπορεί να αρνηθεί ότι κάτι το ανεξήγητο συμβαίνει στην ατμόσφαιρα μας. Θα ήθελα να δω να καταβάλλεται μια σοβαρή προσπάθεια για την ανακάλυψη του τι πραγματικά είναι. Ανέκαθεν με εξέπληττε το γεγονός ότι άνθρωποι των οποίων ο λόγος για οποιοδήποτε θέμα γίνεται αποδεκτός χωρίς την παραμικρή αμφισβήτηση – ιερωμένοι, στρατιωτικοί, αστυνομικοί, αστροναύτες, πιλότοι – χλευάζονται όταν μιλήσουν για εμπειρίες που αφορούν UFO.

 Ο δεύτερος λόγος απορρέει από τον πρώτο. Έχω μπουχτίσει με τη σπασμωδική αντίδραση των ΜΜΕ μόλις αναφερθεί η λέξη UFO, αυτό που μπορούμε να ονομάσουμε ως «το σύνδρομο των πράσινων κοντοστούπηδων χα-χα-χα». Όπως είχε πει στον Τίμοθι Γκουντ ο Νικ Πόουπ, που χειριζόταν έρευνες για UFO στο βρετανικό υπουργείο Άμυνας, «μια αναφορά σε UFO και οι άνθρωποι έκλειναν το διακόπτη τους». Αυτό δεν μου φαίνεται λογικό και συχνά διερωτήθηκα αν ο χλευασμός του θέματος από τις βρετανικές εφημερίδες – αλλά όχι, χαίρομαι να πω, από την τηλεόραση – είναι μια αντίδραση λόγω άγνοιας, ακόμα και φόβου για το άγνωστο, δημοσιογράφων τρίτης διαλογής, ή ακόμα πιο επικίνδυνο, είχε ως εμπνευστή μια ανώτερη αρχή.

 Από το τελευταίο προκύπτει το τρίτο παρακλάδι του ενδιαφέροντός μου, που είναι η ευρέως διαδεδομένη συγκάλυψη επισήμων κυβερνητικών ερευνών σε πολλές εξελιγμένες χώρες του κόσμου, στις Η.Π.Α. σε μαζική κλίμακα, στη Μεγάλη Βρετανία και σε πολλές άλλες χώρες.

 Πολλά έχουν αλλάξει στον κόσμο από το 1987, όταν είχα εισηγηθεί κάποιους λόγους γι αυτή τη συγκάλυψη. Ιδιαίτερα, ο τερματισμός του ψυχρού πολέμου άλλαξε ριζικά την αμοιβαία υποψία για πιθανό στρατιωτικό πλεονέκτημα, που έτρεφαν τόσο οι Η.Π.Α., όσο και η Σοβιετική Ένωση. Τώρα θα εισηγηθώ τέσσερεις λόγους που οδήγησαν κυβερνήσεις να φτάσουν στα άκρα για να αποκρύψουν τα αποτελέσματα των δικών τους επειγόντων και λεπτομερών ερευνών σε μια περίοδο τουλάχιστο 50 ετών.

 Ο πρώτος και πιο ευνόητος λόγος είναι το συντριπτικό αμυντικό/στρατωτικό πλεονέκτημα που θα είχε αμέσως η πρώτη χώρα που θα ανακάλυπτε τα μυστικά αυτών των σκαφών. Το δεύτερο είναι ο παράγων της στρατιωτικής/πολιτικής αμηχανίας που θα ακολουθούσε την παραδοχή από οποιαδήποτε κυβέρνηση ότι στην ατμόσφαιρά μας υπάρχουν μη ανθρώπινα κατασκευάσματα, τα οποία από τεχνική άποψη είναι συντριπτικά ανώτερα από ο,τιδήποτε μπορούμε να παρατάξουμε και εναντίον των οποίων, αν είναι εχθρικά, δεν θα μπορούσαμε να αμυνθούμε. Το τρίτο πηγάζει από το δεύτερο: οι κυβερνήσεις φοβούνται ότι το κοινό μπορεί να πανικοβληθεί. Φοβούνται την πιθανή κατάρρευση της δομής της ισχύος, του νομικού συστήματος και των θρησκευτικών δοξασιών, αν παραδέχονταν κάτι τέτοιο. Ακόμα, σε ορισμένες χώρες μπορεί να προκύψουν αντιρρήσεις ως προς το ποιος θα ασχοληθεί με το θέμα. Κατά κάποιο τρόπο μια ενδοκυβερνητική διαμάχη για εξουσία. Τα εμπορικά οφέλη που μπορεί να προκύψουν από τον πρώτο Οργανισμό που θα σπάσει αυτό το παζλ είναι τόσο τεράστια και η παγκόσμια κυριαρχία που θα ακολουθούσε τέτοια επιτυχία τόσο συντριπτική, που οι κυβερνήσεις πρέπει να φοβούνται την παρέμβαση ισχυρών εμπορικών και βιομηχανικών καρτέλ πάνω από τα κεφάλια τους.

 Κάθε μια από αυτές τις πιθανότητες είναι λογική, ίσως όλες μαζί να είναι, και γνωρίζω ένα πολύ ισχυρό αμερικανικό «μαγαζί» το οποίο δεν αμφιβάλλει ότι ο τελευταίος από τους ανωτέρω κινδύνους είναι πραγματικός. Προσωπικά δεν πιστεύω ότι οι πιθανότητες να πανικοβληθεί ο κόσμος είναι υπολογίσιμες. Είτε δεν θα το πιστέψουν, είτε απλά θα το θεωρήσουν ως ακόμη ένα κόλπο που σκαρφίστηκαν οι οικουμενικά μισητοί πολιτικοί αρχηγοί τους. Το πιο πιθανό είναι να σηκώσουν τους ώμους και να συνεχίσουν να ασχολούνται με το δύσκολο έργο της επιβίωσης, με το να κερδίσουν το Λόττο, με το αρνητικό ισοζύγιο τους, με τις διακοπές τους, ή και με τα τέσσερα μαζί!

 Όπως και να βλέπετε τα πιο πάνω, και σαφώς υπάρχουν κι άλλα, το κοινό έδαφος είναι ότι υπήρξαν χιλιάδες, πιθανότατα δεκάδες χιλιάδες εμφανίσεις και συναντήσεις, ακόμη και διασώσεις συντριμμένων σκαφών, για τις οποίες υπήρξαν λεπτομερείς αναφορές και κάποτε καταγραφές με φωτογραφικές μηχανές και άλλα όργανα, απ’ όλο τον κόσμο, και τις οποίες κανένας πια δεν μπορεί λογικά να αντικρούσει. Υπήρξαν μεγάλες έρευνες, ορισμένες από τις οποίες διήρκεσαν πενήντα χρόνια, σίγουρα από τις κυβερνήσεις των Η.Π.Α., Γαλλίας, Ρωσίας, Ιταλίας και Ισπανίας και πιθανότατα του Ηνωμένου Βασιλείου και άλλων χωρών. Στο τέλος του δρόμου, όμως, δεν έχουμε σκληρή, επίσημη πληροφόρηση για να ζυγίσουμε με τα εκατοντάδες βιβλία από ιδιώτες ή ομίλους και αρκετά πρόσφατα τηλεοπτικά προγράμματα. Δεν πιστεύω ότι μπορεί πια να υπάρξει πειστική διάψευση περί κυβερνητικής συγκάλυψης. Εκείνο που ομολογώ ότι με ζορίζει, είναι το να βρω μια

λογική δικαιολογία (για τη συγκάλυψη).

 Υπογραφή:ΧΙΛ-ΝΟΡΤΟΝ**********************************************************

 Και για να μη μείνουμε στο ναυτικό, ας πάρουμε και λίγη... αεροπορία, τι είπε ο εφιάλτης του Γκέρινγκ (το 1954)

 Air Chief Marshall Lord DowdingCommander-in-Chief RAF Fighter Commandduring the Battle of Britain

 Αρχιπτέραρχος Λόρδος Ντάουντινγκ, Αρχηγός Διοίκησης καταδιωκτικών της RAF (Royal Air Force) στη μάχη της Βρετανίας (εναντίον της Λουφτβάφε).

 «Περισσότερες από 10,000 εμφανίσεις (UFO) έχουν αναφερθεί, η πλειοψηφία των οποίων δεν μπορεί να εξηγηθεί επιστημονικά... Είμαι πεπεισμένος ότι αυτά τα αντικείμενα υπάρχουν και ότι δεν έχουν κατασκευαστεί από οποιοδήποτε έθνος στη Γη».************************************************************

 Σημ: Ό,τι θέλει πιστεύει ο καθένας, είναι θέμα αντίληψης και προδιάθεσης. Χαίρετε...

28/6/2003 00:11

Τη ψυχή στο πιάτο...

 Νομίζω ώρα για κάνα διάλειμμα από εξωγήινους και συνωμοσίες. Ας βάλουμε κάποιο από τα φαβορί μου του Φιλάθλου (όλα ήταν!). Παρεμπιπτόντως, δεν έχω πει καμιά φορά γιατί δεν γράφω πια στον Φίλαθλο. Ο κάθε ξερόλας και μαλάκας είπε τη γνώμη του, εκτός από αυτόν που ξέρει! Λοιπόν, ο λόγος είναι ότι, μετά από 3-4 χρόνια που έβαζα τη ψυχή μου στο πιάτο 2-3 φορές την εβδομάδα, κάπως κουράστηκα, βαρέθηκα, στέρεψα, όπως θέλετε πείτε το. Το πιο κάτω είναι μια πραγματική εμπειρία, χωρίς καθόλου αλατοπίπερο. Έτσι ακριβώς είχε γίνει, το κεφάλι της κούκλας το είχε ακόμα η μάνα μου στην τουρκική εισβολή, 25 χρόνια αργότερα. Το τι έγραψα για τη φάρα μου, δε λέγεται. Για τα σχολικά μου χρόνια, για γκομενίτσες, για το ότι είχα κάνει το μπουκ σε διαγωνισμό μαλακίας στο Γυμνάσιο, για χίλια δυο προσωπικά πράγματα. Μετά από ένα μεγάλο ρεπό, όποτε καθόμουνα να γράψω, σκεφτόμουνα "όχι, μωρέ, όχι πάλι". Μόλις συνειδητοποίησα ότι γινόταν αγγαρεία, δεν ξανάγραψα. Μιλήσαμε τις προάλλες με το φίλο μου τον Καραγιαννίδη και αποφασίσαμε να το αφήσουμε ως είχε. Το νερό δεν στρέφεται πίσω στην πηγή, κάποιος μπορεί να σερβίρει τη ψυχή του στο πιάτο για τόσα χρόνια. Από εκεί και πέρα, όταν δεν το απολαμβάνει πια, σταματάει. Αυτό ήταν όλο...************************************************************

 ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣ (σελίδα 2, φύλλο ΤΡΙΤΗΣ)

 Με το χέρι μέσα στα δαντελένια τους βρακιά, τους έπιανα τον κώλο μέρα-νύχτα…

 Τρέχανε σαν μαλάκες και φωνάζανε «μπουμ-μπουμ»…

 Για έξι μήνες ο πατέρας κι η μάνα μου πίστευαν πως ήμουνα γεννημένος αδερφή! Η άτεκνη θεία και νονά μου είχε αποφασίσει να πάει για λίγους μήνες στην αδελφή της στην Αμερική. Σήμερα δεν είναι μεγάλο πράγμα, αλλά το να διασχίσεις το 1949-50 τον Ατλαντικό ωκεανό με το υπερωκεάνιο «Φίλιππο Γκριμάνι», και μετά να πας με τραίνο από τη Νέα Υόρκη στην Βόρειο Καρολίνα, μιλάμε για και γαμώ τις περιπέτειες.

 Δυο μέρες πριν σαλπάρει, η θείτσα και νονά κάλεσε τ΄ ανήψια της για να τα ρωτήσει τι δώρα θα θέλανε να τους φέρει. Μας ρώτησε με σειρά ηλικίας. Ο ξάδελφός μου ζήτησε μια στολή κάου-μπόυ «Ρόι Ρόντζερς» και δυο πιστόλια. Ο αδελφός μου ζήτησε μια επαναληπτική καραμπίνα, ένα τανκ, ένα κότερο, ένα αεροπλανάκι και μια αληθινή, πέτσινη μπάλα. Όχι μόνο ήτανε φαταούλας, αλλά ήτανε και μαλάκας. Δεν ήξερε πως στην Αμερική παίζανε αμερικάνικο ποδόσφαιρο με ένα «πεπόνι», πως δεν παίζανε με τη δικιά μας μπάλα. Η ξαδέλφη μου ζήτησε μια κουζίνα κι ένα σερβίτσιο για το κουκλόσπιτό της, και μια στολή νοσοκόμας.

 Ήρθε η σειρά μου, και η νονά μου μ΄ έκατσε στα γόνατα της και ρώτησε «εσύ τι θέλεις, άγγελέ μου;». Αααχ.. η θερμή αγκαλιά της νονάς μου και η λατρεία της (δάκρυ). Δεύτερη μάνα μας ήτανε, για να μην πω πρώτη, Θεός σχωρέσει την. Έβαλα, λοιπόν, τα χέρια μου γύρω από το σβέρκο της, την κοίταξα στα μάτια και αναφώνησα: «ΜΙΑ ΚΟΥΚΛΑ»! Η νονά μου στρίγγλισε και βρέθηκα στο πάτωμα. Ο αδελφός κι ο ξάδελφός μου αρχίσανε να χορεύουνε πολεμικό χορό γύρω μου, σαν αναιμικοί απάτσι μπόμπιρες, και τραγουδούσανε «ο Γιώ-ργος θέ-λει κού-κλααα... εί-ναι κορί-τσιιι – τον λέ-νε Γεωργί-αααα…».

 Μ΄έπιασε το κλάμα, η νονά μου με λυπήθηκε, μ΄έκατσε πάλι στα γόνατά της και προσπάθησε να μου εξηγήσει πως τ΄ αγόρια δεν παίζουνε με κούκλες. Εγώ ήμουνα ανένδοτος και επέμενα με λυγμούς: «Θέλω μια κούκλα που να λέει μαμάάά... και να τρώει με μπιμπερόόό»! Δεν ζήτησα μια κούκλα που να έκανε πιπί της, γιατί τότε οι κούκλες δεν είχανε ουρήθρες. Σήμερα έχουνε ουρήθρες και κατσαρές τριχούλες, ασορτί με τα μαλλιά τους, και δεν θα εκπλαγώ αν στην επόμενη σειρά της «Σίντι» ή της «Μπάρμπι» βάλουνε στα κουτιά πετσέτες υγείας και ταμπόν, μικροσκοπικούς δονητές με εφτά εναλλακτικά κεφαλάκια για όλες της ημέρες της βδομάδας και οδηγίες: «Δευτέρα το κεφάλι του δονητή που μοιάζει με φράουλα. Τρίτη το κεφάλι που μοιάζει με φραγκόσυκο. Τετάρτη τη μπανάνα με τ΄ αγκάθια. Πέμπτη το τιρμπουσόν…» κ.ο.κ.

 Όταν η νονά μου μας φίλησε τη ημέρα που σάλπαρε, της ψιθύρισα στο αυτί «μην ξεχάσεις την κούκλα μου, νονά». Τότε ήτανε που άρχισε η αγωνία του πατέρα και της μάνας μου. Για έξι μήνες μένανε άγρυπνοι, σκεφτόντουσαν τι θα έλεγε ο κόσμος όταν ο πούστης γιος τους θα περπατούσε στο δρόμο με κόκκινο σατέν πουκάμισο, σφιχτό μαύρο πέτσινο παντελόνι, μασκάρα και βγαλμένα φρύδια. Αναπνεύσανε οι γονείς μου μόνο όταν ήρθε η κούκλα, όταν βλέπανε τον αδελφό και τον ξάδελφο μου να τρέχουν σαν μαλάκες και να φωνάζουν «μπουμ-μπουμ», ενώ εγώ μάζευα γύρω μου τις γκομενίτσες της γειτονιάς και τις άφηνα να παίξουν με την κούκλα μου, μόνο αν με άφηναν να χώσω το χέρι μου κάτω από τις φούστες τους! Με το χέρι μέσα στα δαντελένια τους βρακιά, τους έπιανα τον κώλο μέρα-νύχτα! Όχι παίζουμε…

29/6/2003 00:03

Καδρωμένο...

 Μια και θ' αρχίσουμε με τους διεθνείς τραπεζίτες και τις τεράστιες λαμογιές τους πολύ σύντομα, να ένα κομμάτι που είχε γραφτεί στο Φίλαθλο πριν 3-4 χρόνια. Αύριο-μεθαύριο θα βάλουμε και το κομμάτι που είχε γραφτεί για τα χρηματιστήρια, όταν το ΧΑΑ ήταν γύρω στις 6,000 μονάδες. Κάποια αγόρια ακόμα το έχουν καδρωμένο...************************************************************

 Δεν γούσταρε ταμπόν μελάνης ο αράπης!

 Οικονομικό μπάχαλο, ε; Τι περιμένεις αγόρι μου; Με τέτοιο σαθρό οικονομικό σύστημα που επικρατεί στον κόσμο, είμαστε τυχεροί που δεν πεινάμε! (Το ότι αργά ή γρήγορα θα πούμε το ψωμί ψωμάκι, όμως, είναι στάνταρ!).

 Οι σημερινοί γιάπηδες δεν θυμούνται ένα προηγούμενο οικονομικό μπάχαλο, πριν 20-25 χρόνια, όταν τεράστιες διεθνείς τραπεζες (Midland της Αγγλίας, BankAmerica και Manufacturer’s Hanover Trust των Η.Π.Α.), παρά λίγο να τιναχτούνε στον αέρα με τα επιπόλαια δάνεια σε υποανάπτυκτες χώρες.

 Μετά τον “Πόλεμο των 6 ημερών”, οι Άραβες εκδικήθηκαν την Δύση, που είχε υποστηρίξει το Ισραήλ, τριπλασιάζοντας την τιμή του πετρελαίου. Αυτό ταρακούνησε την Δύση, αλλά οι Άραβες τα μαζεύανε χοντρά. Κάπου έπρεπε να βάλουνε τα λεφτά τους, και τα βάλανε σε… τράπεζες της Δύσης.

 Οι τράπεζες έπρεπε να εκμεταλλευτούν τα λεφτά, δανείζοντάς τα με ψηλότερο επιτόκιο από εκείνο που πλήρωναν στους Άραβες. Φοβόντουσαν να τα δανείσουνε στη διεθνή βιομηχανία, που περνούσε άσχημες μέρες με την άνοδο στην τιμή του πετρελαίου, έτσι σκαρφιστήκανε να τα δανείσουνε σε ΧΩΡΕΣ, με το σκεπτικό ότι «μια χώρα δεν μπορεί να φαλιρίσει»!

 Καβαλήσανε, λοιπόν, τα ιδιωτικά αεροπλάνα τους και τρέξανε σε κάθε καρυδιάς καρύδι, σε κάθε δικτάτορα στην Αφρική και Λατινική Αμερική, πήγανε και στην Πολωνία, και αρχίσανε ένα αισχρό νταραβέρι που ακόμα αποπληρώνεται με το αίμα των λαών.

 Η σκηνή σε μια αφρικανική χώρα, όπου ένας συφιλιτικός φύλαρχος, πρώην δεκανέας του Αγγλικού στρατού, έχει αναλάβει την εξουσία μετά από πραξικόπημα.

 Τραπεζίτες: Τα σέβη μας, Στρατάρχα Μπουλατόνγκο! Είμαστε εκπρόσωποι μιας μεγάλης διεθνούς τραπέζης…Δικτάτωρ: Καλώστα τα παιντιά. Έχω τραπέζια, μωρέ, αλλά μια και ήρτατε από μακριά, τα πάρω ντύο να μη σας κακοκαρντίσω. Κάνετε μπερεσέ;Τ: Γι αυτό ακριβώς είμαστε εδώ, για πίστωση. Δεν πουλάμε τραπέζια, όμως, εκπροσωπούμε μια μεγάλη τράπεζα, απ΄ αυτές που παίρνεις λεφτά κατά βούλησιν.Δ: Ααα… Ωραίο πράγμα η τράπεζα. Τα πάρω ντέκα, αλλά μόνο αν μπορώ να παίρνω μπανάνες και καρύντες κατά μπούλησιν!Τ: Όχι, δεν πουλάμε τράπεζες, απλά η τράπεζα που εκπροσωπούμε είναι πρόθυμη να σας δανείσει όσα χρειάζεστε για όπλα, για έργα ανάπτυξης, για φράγματα και τέτοια.Δ: Τι να τα κάνω τα εμπράγματα ρε παιντιά; Εγώ τέλω να πετάνω κυνηγώντας ρινόκερους, ή το πολύ από μια σύφιλη. Τα εμπράγματα είναι αρρώστια των ασπρουλιάρηδων.Τ: Όχι εμφράγματα, Στρατάρχα, φράγματα που μαζεύουνε νερό.Δ: Γιατί; Έχουμε κουβάντες και μπαρέλια. Λίγο σκουριασμένα είναι, αλλά τ΄ αντέξουν για κάνα χρόνο

ακόμα. Ελάτε σε ντυο χρόνια και τ΄ αγοράσω πολλά. Κάνετε μπερεσέ;Τ: Στρατάρχα, η τράπεζά μας είναι διατεθειμένη να σας δανείσει ένα τρις. Αν δεχθείτε, θα καταθέσουμε σαν προμήθεια, σε μυστικό λογαριασμό σας στην Ελβετία, ΤΡΙΑΝΤΑ ΔΙΣ, το οποίο ποσό θα εισπράξουμε από τη χώρα σας, ανεβάζοντας λιγάκι το επιτόκιο του δανείου.Δ: Ελμπετία; Όχι μωρέ παιντιά, μια φορά πήγε ένας μπατζανάκης μου και του φύγανε οι μασέλες και τ’ αρχίδια από το κρύο. Είπε ότι έπεφτε παγκωμένο μπαμπάκι από τον ουρανό.Τ: Μια τελευταία προσφορά, Στρατάρχα. Θα σας δώσουμε και μια βίλλα στη Λωζάνη, με κεντρική θέρμανση σε όλα τα δωμάτια. Θα είναι δίπλα στο καζίνο μας για να παίζετε ρουλέτα με τα τριάντα δις, και θα σας στέλνουμε και τρεις ωραίες γυναίκες τζάμπα, κάθε Σαββατοκύριακο.Δ: Άσπρες γυναίκες; Χαλάλι σας, ντεν τις τέλω. Άκουσα ότι πλένονται συχνά και μυρίζουνε παράξενα, σαν λουλούντια. Εμένα μου αρέσουνε οι άπλυτες γκόμενες, τέλω μπόχα! Μια και είστε φιλοξενούμενοι μου, απόψε τα σας περπατήσω για να πλακώσετε α λα Αφρικάνα. Μιλάμε για μπόχα χειρότερη από μια γκαστρωμένη γκαζέλα, τεζαρισμένη ντυο μέρες στη ζούγκλα.Τ: Δικές σας οι γκόμενες, Στρατάρχα, αν δεν σας πειράζει θα περιοριστούμε στο μπανιστήρι. Η πανσέληνος είναι περίοδος αποχής στη θρησκεία μας.Υπογράψτε εδώ κι εδώ, και με τη νίκη με τα όπλα που θ΄ αγοράσετε!Δ: Υπάρχει πρόμπλημα. Ντεν ξέρω να γράψω. Μπορώ να μπάλω ένα «Χ», όπως έκανα στο νέο σύνταγκμα;Τ: Βεβαίως, αλλά να βρέξετε και τον αντίχειρα σε ένα από τα ταμπόν που έχουμε, και να τον πιέσετε στο συμφωνητικό, δίπλα από το «Χ». Δ: Βρεγμένο ταμπόν; Γουστάρω! Μπορώ να το κρατήσω για σουμπενίρ; Μπορώ να το φάω;Τ: Το ταμπόν μελάνης να φάτε, Στρατάρχα;Δ: Μελάνης; Κι εγώ νόμιζα… Χέσε το ταμπόν, άμα τέλω να φάω μελάνι τρώω σουπιές! Που βάζω το «Χ»;

 Έτσι περίπου γινόντουσαν οι δουλειές! Τα λεφτά καταλήγανε σε όπλα, σε καζίνα, σε πουτάνες και σε λογαριασμούς στην Ελβετία και οι υποανάπτυκτες χώρες δεν μπορούσανε να πληρώσουνε στο τέλος. Και ήρθε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, αυτή η φωλιά των όρνεων, για να βγάλει τις έρμες τις χώρες από τα σκατά που τις βάλανε οι προστατευόμενοί τους, να τις βγάλουνε από τα σκατά κυρίως για χάρη των τραπεζών που κινδυνεύανε, βάζοντας τόσο σκληρούς όρους, που ο κοσμάκης πέθαινε στους δρόμους από την πείνα.

 Πεθαίνανε οι Αφρικάνοι και οι Νοτιοαμερικάνοι από την πείνα στους δρόμους, και η Ευρωπαϊκή Ένωση είχε βουνά από βούτυρο, σκόνη γάλακτος και δημητριακά, που μαζευόντουσαν από την βλακώδη υποστήριξη της υπερπαραγωγής, με Ενωσιακές τιμές εγγύησης! Η αποθήκευση στοίχιζε στην ΕΟΚ του κόσμου τα δις, ενώ συνάνθρωποί μας πέθαιναν στους δρόμους χάριν της αποπληρωμής δανείων της πλάκας.

 Και μετά σου λένε διεθνής οικονομία. Ποια διεθνής οικονομία; Αυτή που ελέγχεται από τους επιπόλαιους, τους άκαρδους, τους μαλάκες και τους τοκογλύφους του χειρίστου είδους; Γιατί οι ΙΔΙΟΙ είναι, τότε και τώρα. Άλλαξε ο Μανωλιός, που λένε.

 Ρε, δε γαμιούνται οι διεθνείς τραπεζίτες…

30/6/2003 00:35

Βγείτε όσο μπορείτε, μαλάκες!

 Άντε, μια και το βρήκα μπροστά μου, ας το βάλουμε κι αυτό. Γύρω στις 6,000 μονάδες ήταν το ΧΑΑ όταν αυτό μπήκε στη 2η σελίδα του Φιλάθλου, δίπλα από τη στήλη του "Σοφοκλή" που προέτρεπε "αγοράστε-αγοράστε". Χάθηκε κι ο Σοφοκλής, χάθηκαν όλοι. Όπως θα χαθούν οι εμποράκοι προγνωστικών με τα άχαστά τους. Τέλος πάντων...************************************************************

 «Γιατί δεν γράφεις κάτι για το χρηματιστήριο;» με ρώτησε κάποιος στο δρόμο!

Ποιο χρηματιστήριο, κύριε; Υπάρχει τέτοιο πράγμα; Το βασικό λειτούργημα του χρηματιστηρίου είναι η χρηματοδότηση της βιομηχανίας. Τα λαμόγια, οι κερδοσκόποι και οι καιροσκόποι έχουν υποβιβάσει τα διεθνή χρηματιστήρια σε μπαρμπουτιέρες. Απολογούμαι στις μπαρμπουτιέρες που έχω επισκεφθεί, όπου, όταν τα ζάρια πέφτουνε πάνω στο μπιλιάρδο ή στην κουβέρτα, μιλάει το ρευστό. Στα διεθνή χρηματιστήρια όλα γίνονται με το ΘΑ και στο μιλητό!

 Δεν υπερβάλλω λέγοντας πως 90% των χρηματιστηριακών πράξεων διεθνώς γίνονται χωρίς αντίκρυσμα. Μόνο οι μαλάκες πάνε στις τράπεζές τους, αποσύρουνε τα λεφτουδάκια τους και τ΄ ακουμπάνε στους χρηματιστές. Οι μεγάλοι παίχτες ΤΖΟΓΑΡΟΥΝ βερεσέ, και οι περισσότερες πράξεις στις χρηματαγορές και στις αγορές πολυτίμων μετάλλων και πρώτων υλών γίνονται σε “futures”, δηλαδή αφορούν το μέλλον. Ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι, δηλαδή!

  Όπως εγώ πόνταρα χοντρά λεφτά στη Ρέηντζερς να πάρει το πρωτάθλημα Σκωτίας σε εννιά μήνες, έτσι ποντάρουν τα λαμόγια πάνω στο δολάριο, στο ρούβλι, στην τιμή του χρυσού, του ασημιού, του πετρελαίου, του καφέ κ.ο.κ. σε μια μελλοντική ημερομηνία. Μόνο που εγώ πόνταρα τοις μετρητοίς! Στα διεθνή χρηματιστήρια τα λαμόγια ποντάρουνε βερεσέ και κάθε τόσο την πληρώνουνε τοις μετρητοίς οι μικρομεσαίοι επενδυτές!

 Δεν έχω ΚΑΜΙΑ απολύτως εμπιστοσύνη στα χρηματιστήρια. Βρομάνε. Όσοι παίζουν στο χρηματιστήριο, καλά θα κάνουν να μελετήσουν την πορεία της παγκοσμίου, κυρίως της δυτικής, οικονομίας. Ίσως έλθουν αντιμέτωποι με τον όρο «Κύκλοι του Κοντράτιεφ». Ο Κοντράτιεφ, ένας οικονομολόγος, είχε διατυπώσει το αξίωμα ότι η παγκόσμια οικονομία περνάει από άνοδο σε ύφεση σε κύκλους, μικρούς και μεγάλους, που είναι ΑΛΑΘΕΥΤΟΙ. Η στατιστική πάει πολύ πίσω, στους αρχαίους.

 Πιστεύω ότι έρχεται μια μεγάλη οικονομική ύφεση, όπου το «χαρτί» θα γίνει κωλόχαρτο. Χρήμα, μετοχές, τα πάντα. Τότε, όσοι χρωστάνε θα τα χάσουν όλα. Τα επιτόκια θα φτάσουν δυσθεόρατα ύψη. Αυτό το ισοπεδωτικό μπάχαλο έχει καθυστερήσει κατά οκτώ χρόνια περίπου. Ένας «κύκλος» έπρεπε να είχε κλείσει το 1990-91. ΘΑ κλείσει, δυστυχώς!

 Πόσοι θυμούνται το «παρά τρίχα μπαμ» της «μαύρης Τρίτης»; Πόσοι έχουν ακούσει για μια Τρίτη, τον Οκτώβριο του 1987, όπου χέστηκε η οικουμένη; Τα διεθνή χρηματιστήρια παρά λίγο να τιναχτούν στον αέρα, με τρόπο που θα έκανε το κραχ του 1929 περίπατο στο πάρκο.

 Λίγοι γνώριζαν την κρισιμότητα της κατάστασης, ότι το χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης σταμάτησε να λειτουργεί για ΔΥΟ ΩΡΕΣ. Τα αντικρύσματα των χρηματιστηριακών οίκων, τα χαρτοφυλάκια των μετοχών τους, χάνανε την αξία τους λεπτό προς λεπτό και οι τράπεζες σταμάτησαν να δανείζουν τα τεράστια ποσά που χρειαζόντουσαν για να στηρίξουν το οικοδόμημα που σειόταν εκ θεμελίων.

  Στο τέλος, το Federal Reserve, η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των Η.Π.Α., έστειλε τέλεξ στις τράπεζες με το μήνυμα «ΔΩΣΤΕ σε όποιον χρειάζεται ρευστό στη Wall Street. Εγγυούμαστε εμείς»! Μάλιστα, κύριε, η ας πούμε Κεντρική Τράπεζα, εγγυήθηκε τους χρηματιστές!!! Μόνο έτσι λειτούργησε πάλι το χρηματιστήριο. Εκείνη την εβδομάδα η παροχή χρήματος (money supply) των Η.Π.Α. αυξήθηκε κατά δισεκατομμύρια δολάρια, με πολύ άσχημες επιπτώσεις στον πληθωρισμό. Για

πόσο καιρό τέτοιες απεγνωσμένες επεμβάσεις θα σώζουνε τον πισινό ενός σαθρού συστήματος που λειτουργεί σαν επιταγή χωρίς αντίκρυσμα, που υπόκειται στις λαμογιές κερδοσκόπων; Για πόσο καιρό θα μένουν ανοιχτοί αλάθευτοι κύκλοι; Πόσο θα αντέξει η σαπουνόφουσκα πριν κάνει «τσαφ»;

 Εκτός από τους οικονομικούς λόγους, υπήρχε και άλλη αιτία για το μίνι-κραχ της μαύρης Τρίτης: Ο έλεγχος είχε περάσει από ανθρώπους στα κομπιούτερ που έδιναν, το ένα στο άλλο, εντολές πωλήσεων. Όσο έπεφταν οι τιμές, τόσο τα κομπιούτερ πουλούσαν όσα-όσα! Στο τέλος επενέβησαν οι ψύχραιμοι χρηματιστές της παλιάς σχολής, βγάλανε τα κομπιούτερ από τις πρίζες, δώσανε τους γιάπηδες υποχρεωτικά ρεπό, κι άρχισε η επιστροφή στην ομαλότητα (για ένα σχετικά μικρό χρονικό διάστημα και… βλέπουμε!)

 Χρηματιστήριο; Μπα…Προτιμώ την Ρέηντζερς και τους μπουκ (τοις μετρητοίς!).

30/6/2003 00:43

Τέζα το πιπί και νάνι...

 Αναμνήσεις είχε φέρει αυτό το χθεσινό για το χρηματιστήριο. Μίλησα το πρωί μ’ έναν δικό μου για κάτι άλλα θέματα και πάνω στην κουβέντα, μου είπε: «Δεν ξέρεις τα παράπονα που εκφράστηκαν γι αυτά που γράφτηκαν τότε στον Φίλαθλο. Ο (λογοκρισία) έκανε παραστάσεις στον Καραγιαννίδη ότι δεν επιτρέπονταν αυτές οι μαλακίες που γράφονταν για το ΧΑΑ. Και ο Καραγιαννίδης απαντούσε με το στερεότυπο: Δεν υπάρχει λογοκρισία στον Φίλαθλο, ο καθένας γράφει ό,τι θέλει, όπως τα βλέπει τα πράγματα».

 Και βέβαια... δεν επιτρέπονταν. Εκείνο που ίσως επιτρέπονταν ήταν το κάθε καρυδιάς καρύδι να τα παίρνει για να σπρώχνει τις μετοχές που υπέδειχναν τα «αφεντικά». Και να στήνονται τηλεοπτικές εκπομπές για να έχουν τον κόσμο στην πρίζα, όπως στην Κύπρο όπου δυο γκόμενες, η κάθε μια στο κανάλι της, ανέλυαν το ΧΑΚ χωρίς να σκαμπάζουν γρυ από βασικές οικονομικές θεωρίες και αρχές. Το τι αρλούμπες ξεφούρνιζαν αυτές και «ειδήμονες» προσκεκλημένοι τους (συχνά χρηματιστές) είναι άλλο πράμα. Και δώσ’ του δάνεια επενδύσεων οι τράπεζες, δώσ’ του «αέρα» οι χρηματιστές και δώσ’ του τώρα φυλακές σε μπουντρούμια χωρίς παράθυρα.

 Ξέρετε, όμως, τι μου τη δίνει; Η σημερινή στάση ορισμένων σχετικά με το τι είχε γίνει. Ανακριτικές επιτροπές θέλουν, του κώλου τα εννιάμερα θέλουν, λες και οποιοδήποτε πόρισμα θα επιστρέψει τα λεφτά σ’ εκείνους που τα χάσανε, ή θα αναστήσει αυτούς που αυτοκτόνησαν. Μαλακίες λένε όλοι. Και θα σας εξηγήσω γιατί το λέω αυτό.

 Ποιοι βγήκανε στο ξέφωτο τότε, για να προειδοποιήσουν τον κόσμο; Κανένας! Βέβαια, ούτε εφημερίδες διαβάζω, ούτε τηλεόραση βλέπω, αλλά δε νομίζω να είχε βγει κάποιος κόντρα στο ρεύμα για να εξηγήσει στον κόσμο τα αχνάρια του φιδιού, που οδηγούσαν στο κραχ. Διότι ΔΕΝ μπορούσε να υπάρξει οποιαδήποτε άλλη κατάληξη σ’ εκείνη την ιστορία, από ένα χρηματιστηριακό κραχ (και το χρηματιστηριακό κραχ, αργά ή σύντομα ακολουθείται από οικονομικό κραχ). Εντάξει, δεν περιμένεις τον μέσο άνθρωπο να ξέρει από «κύκλους του Κοντράτιεφ» και τα ρέστα. Μπορούσε, όμως, κάλλιστα να καταλάβει το εξής:

 «Δικέ μου, ας πάρουμε μια μετοχή, από αυτές που αποκαλούν... καλά χαρτιά. Κωλόχαρτο είναι και ιδού ο λόγος: Σύμφωνα με τα περιουσιακά στοιχεία της εταιρείας και τις καταθέσεις που έχει στην τράπεζα, συν οι οφειλέτες, μείον δάνεια και άλλα χρέη, το ενεργητικό είναι τόσο. Προσθέτουμε την μεσοπρόθεσμη αξία του βιβλίου των παραγγελιών ή/και συμβολαίων της εταιρείας και φτάνουμε σε ένα ποσό. Το διαιρούμε δια του αριθμού των εκδοθέντων μετοχών και έχουμε τόση πραγματική αξία για κάθε μετοχή. Άντε, επειδή η διοίκηση της εταιρείας αποτελείται από κάτι σαίνια, προσθέτουμε κι ένα ποσοστό για τη μαγκιά του Συμβουλίου της. Άντε, αφού έχει τρελαθεί ο κόσμος, να προσθέσουμε κι ένα ποσοστό... λόγω εποχής. Βλέπουμε, λοιπόν, ότι η αξία της μετοχής είναι διακόσιες τριανταπέντε δραχμές στην καλύτερη. Πρέπει, βέβαια να αφαιρέσουμε κάτι για οικονομικά τεχνάσματα, για λογιστικά χόκους-πόκους που πάντα υπάρχουν, αλλά άστα να πάνε, τα δεχόμαστε. Αφήσαμε κάτι έξω; Όχι. Βάλαμε και κάτι παραπάνω για να μη μας κατηγορήσουν ότι χαλάμε το πάρτι; Βάλαμε. Άντε, λοιπόν, τις διακόσιες τριανταπέντε να τις στρογγυλέψουμε στις διακόσιες πεντήντα, για να δείξουμε ότι είμαστε καλοπροαίρετοι σε σημείο μαλακίας. Μα, πού είναι τα διακόσια πενήντα φράγκα με σπρώξιμο, ρε θύμα, και πού είναι το ένα χιλιάρικο τριακόσιες εβδομήντα που πας να πληρώσεις; Θα αγόραζες διαμέρισμα για διακόσια εκατομμύρια όταν αξίζει μόνο σαράντα; Όχι! Τότε, γιατί αγοράζεις αυτές τις μετοχές, ακούγοντας τον κάθε καραγκιόζη και μισθοφόρο λαμογίων; Μα, και να μην πέσει το χρηματιστήριο, που θα πέσει σαν γελάδα που πυροβολήθηκε στο κούτελο, διότι ιστορικά πάντα έτσι γίνεται, μήπως σε συμφέρει αν μείνει στάσιμο; Διότι ΔΕΝ μπορεί να ανεβαίνει συνέχεια. Όπως το σεξ είναι αυτά τα πράγματα. Έχεις στύση, κάνεις τη δουλειά σου και μετά τον οργασμό... τέζα το πιπί και νάνι. Τα χρηματιστήρια δεν υποφέρουν από πριαπισμό! Δεν είναι καλύτερα ν’ αφήσεις τα λεφτουδάκια σου εκεί που είναι, ή το κυριότερο, να μη δανειστείς για ν’ αγοράσεις φούσκες; Μήπως πιστεύεις ότι αυτή είναι η φορά που ΔΕΝ θα γίνει αυτό που πάντα γίνεται σε παραφουσκωμένα χρηματιστήρια, επειδή είσαι εσύ μέσα και... σε σέβονται; Διότι, αν το πιστεύεις αυτό, όχι μόνο είσαι θύμα, αλλά και μαλάκας ολκής. Κάτσε στ’ αυγά σου, λοιπόν, και ασχολήσου με κάτι που ξέρεις καλύτερα. Με κάνα ΠΡΟ-ΠΟ, με κάνα Λόττο, με κάνα Λαϊκό Λαχείο, μην υποθηκεύσεις το βιός σου, μην πουλήσεις την κληρονομιά των παππούδων σου, μην πουλήσεις γη που βγάζει στάρι, αραποσίτι, βαμβάκι, που θρέφει κότες και κουνέλια και γίδες. Κάτσε στ’ αυγά σου».

 Ρωτάω: ΠΟΙΟΣ το έκανε; Ποιος τόλμησε να πάει κόντρα στο ρεύμα, κόντρα στο κατεστημένο και να πει στον κόσμο τι πραγματικά τον περίμενε; ΟΥΔΕΙΣ!!! Είτε διότι όλοι έπαιζαν, είτε διότι φοβόντουσαν το πολιτικό και επαγγελματικό κόστος, είτε διότι όλοι υπάκουαν και υπακούουν στο κατεστημένο. Το κατεστημένο ΕΝΑ είναι, δεν γνωρίζει κόμματα και ημετέρους. Όλοι είναι ημέτεροι, όλοι το υπακούουν, όλοι στέκονται προσοχή και ρωτάνε «τι χρώμα τα σκατά και πόσο ψηλά τα θέλεις, αφεντικό;» όταν το κατεστημένο φωνάξει «ΧΕΣΤΕ»! Το κατεστημένο είναι όπως ο μπουκ, που δεν έχει ομάδα, δεν έχει πατρίδα. Το κατεστημένο δεν έχει κόμμα, δεν έχει ημετέρους. Όλα αυτά τα διαπλεκόμενα και φελάν φιστίκ στάχτη στα μάτια είναι. ΕΝΑ είναι το κατεστημένο και ΟΛΟΙ το υπακούουν. Υπάρχουν μια δυο ελαφρές παραλλαγές, αλλά όταν τα ζάρια πέσουν στην κουβέρτα, ΕΝΑ είναι το κατεστημένο, ενωμένο κόντρα στον κοινό εχθρό αλλά και τροφοδότη του, τη μάζα.

 Και να κάτσω τώρα εγώ να χειροκροτήσω επειδή ζητάνε ανακριτικές επιτροπές μετά από τέσσερα χρόνια; Γιατί δεν βγήκαν τότε να φωνάξουν «ΚΛΕΦΤΕΣ!» πριν σκάσει το βαρελότο; Θέλετε να μου πείτε ότι τα κόμματα δεν είχαν στις τάξεις τους λογιστές και οικονομολόγους που θα μπορούσαν να κάνουν έναν απλό λογιστικό υπολογισμό για να διαπιστώσουν το μέγεθος της φούσκας; Μα, τότε, πώς ψηφίζουν ή καταψηφίζουν κοτζάμ κρατικούς προϋπολογισμούς; Έτσι, του φτέρου; Και βέβαια είχαν ανθρώπους που ήξεραν! Δεν το έκαναν, όμως, είτε διότι έτρεμαν οι κώλοι τους μη φύγουν τα κεφάλια τους, είτε διότι ήταν μέσα στο κόλπο οι ίδιοι!

 Το κατεστημένο θέλει τη μάζα να βρίσκεται σε ένα πέλαγος άγνοιας. Και θα φέρω ένα παράδειγμα. Όλοι μιλάνε για πληθωρισμό. Τρία ευρώ οι ντομάτες στη λαϊκή, άπιαστα τα διαμερίσματα, πάνω το κρασί, πάνω το ψάρι, πάνω το τσιγάρο, πάνω οι πουτάνες, πάνω όλα. Και τι λένε οι κυβερνήσεις; Φταίει η άνοδος στις τιμές των πρώτων υλών, φταίνε τα εργατικά συνδικάτα με τις απαιτήσεις τους, φταίει η καλοπέραση, φταίει... φταίει... φταίει... Ένα κάρο μαλακίες! Μιλάνε για τα αποτελέσματα του πληθωρισμού, τις εκφράσεις του, αλλά όχι για τα ΑΙΤΙΑ. Ποια είναι τα αίτια; Μα... οι «νόμιμοι παραχαράκτες», βέβαια, που είναι οι ίδιες οι κυβερνήσεις, ή μάλλον το κατεστημένο. Διότι ο πληθωρισμός είναι ένα εξαιρετικό εργαλείο για ανακατανομή του πλούτου, από τους γέρους και τους φτωχούς στους πλούσιους, είναι ο υπ’ αριθμόν ένα εχθρός της αστικής τάξης, την οποία το κατεστημένο θα θέλει διαλυμένη και στη γωνία όταν έρθει η ώρα της παγκοσμιοποίησης.

 Τα λέμε αύριο για πληθωρισμό, με παραδείγματα, διότι πρέπει να ξέρουμε ορισμένα πράγματα για να συλλάβουμε το μέγεθος της λαμογιάς του κατεστημένου και των διεθνών τραπεζιτών (που είναι ένα και το αυτό!)

1/7/2003 00:48

Τα κοχύλια και οι αχινοί της Καρπάθου...

 Πολύ καλημέρα/καλησπέρα σας! Αργήσαμε απόψε, ομολογώ ότι είχα μπλέξει στο... Λουτράκι. Όχι κακό μπλέξιμο, προς Θεού! Και δόξα τω Θεώ να λέμε, όταν η μισή ανθρωπότητα πεινάει. Στο Λουτράκι να δείτε πληθωρισμό...

 Πληθωρισμός, λοιπόν. Πρώτα να πω δυο πράγματα. Με ρωτάνε γιατί άφησα τους εξωγήινους και πήγα στην οικονομία. Σιγά που πήγα στην οικονομία, βρε. Απλά πρέπει να ξέρουμε ορισμένα πράγματα για να καταλάβουμε τους τραπεζίτες και τα άλλα διεθνή λαμόγια και το τι κάνουν στον κόσμο. Και το θέμα ΔΕΝ είναι ασύνδετο με τους εξωγήινους, άλλωστε το είχαμε πει: για να πάμε στο ζουμίμ πρέπει να ταξιδέψουμε από Αθήνα στην Αλεξανδρούπολη μέσω Καρπάθου, Λάρνακας, Κέρκυρας κλπ. Σιγά-σιγά θα δείτε τι εννοώ.

 Το δεύτερο είναι μια κουβέντα που έκανα σήμερα με ένα πολύ δικό μου, που τις προάλλες, είπε, μιλούσε με ένα κομματόσκυλο. Ποιου κόμματος σκυλί δεν έχει σημασία, όλα τα κόμματα και όλα τα σκυλιά τα ίδια είναι. Του είπε, λοιπόν, του δικού μου, ότι ο πληθωρισμός ευνοεί τον... φτωχό. Εμ, θα το έλεγε αυτό ένα άσχετο κομματόσκυλο, δεν θα το έλεγε;

 Ο πληθωρισμός είναι μια κατάρα για τους γέρους και τη φτωχολογιά. Δεν είναι απλά μια δύσκολα αναπόφευκτη κακή οικονομική κατάσταση, είναι ένα εργαλείο στα χέρια του κατεστημένου για κοντρόλ. Όλοι μιλάνε για αύξηση των τιμών διότι ανέβηκαν οι πρώτες ύλες, ή διότι τα μπόσικα εργατικά συνδικάτα όλο θέλουν αυξήσεις για τα αργόσχολα μέλη τους, κλπ. Παπάρια μάντολες! Αυτά είναι τα ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ του πληθωρισμού. Τα αίτια θα βρεθούν βαθιά στους κόλπους των κυβερνήσεων και στις κεντρικές τράπεζες, αυτές που εκδίδουν, που τυπώνουν το χρήμα. Και θα το εξηγήσουμε με ένα προσφιλές παράδειγμα του A. Ralph Epperson (Α. Ραλφ Έπερσον, ενός πολύ σοβαρού «συνωμοσιολόγου»), προσαρμοσμένο στα μέτρα μας. Μια και μιλήσαμε για Κάρπαθο, ας πάρουμε την Κάρπαθο σαν βάση:

 Στην Κάρπαθο αποφασίζουνε να χρησιμοποιήσουνε σαν μέσο συναλλαγής, σαν χρήμα δηλαδή, τα κοχύλια. Πάνε στις αμμουδιές και μαζεύουνε όλα τα κοχύλια και αρχίζει το νταραβέρι. Δουλεύεις στο δημόσιο; Δέκα κοχύλια ο μισθός σου. Πας στη λαϊκή; Με ένα κοχύλι αγοράζεις τις προμήθειες μιας εβδομάδας. Θέλεις διαμέρισμα; Ο μέσος όρος είναι χίλια κοχύλια κ.ο.κ. Το διαμέρισμα ΔΕΝ μπορεί να πάει στις δύο χιλιάδες κοχύλια, διότι δεν υπάρχουν πολλοί που έχουν στην άκρη δύο χιλιάδες από τα σχετικά σωστά διανεμημένα κοχύλια, ανάλογα με το εισόδημα και τα έξοδα του καθενός. Ο εργολάβος ΔΕΝ μπορεί να ζητήσει δύο χιλιάδες κοχύλια, διότι απλά δεν υπάρχουν τόσα διαθέσιμα σε πολλά χέρια. Θα μείνει απούλητο το ρημάδι. Ο παραγωγός των ζαρζαβατικών ΔΕΝ μπορεί να ζητήσει δύο κοχύλια το κιλό τις ντομάτες, διότι αυτοί που έχουν μετρημένα κοχύλια στις τσέπες δεν μπορούν ή δεν θέλουν να πληρώσουν. Θα προτιμήσουν να φάνε μαρούλι, ή αγγούρι, ή να καλλιεργήσουν οι ίδιοι λίγες ντομάτες στους κήπους τους. Έτσι, η ζωή στην Κάρπαθο περνάει ήρεμα, με σταθερές τιμές, σταθερούς μισθούς, σταθερά όλα. Για να κερδίσεις περισσότερα κοχύλια πρέπει να δουλέψεις περισσότερο, να παράγεις καλύτερο και περισσότερο προϊόν κλπ.

 Τώρα κάποιος θα μου πει: κάτσε, μαλάκα! Οι Καρπαθιώτες παντρεύονται, γεννάνε μωρά, αυξάνεται ο πληθυσμός, ενώ ο αριθμός των κοχυλιών παραμένει σταθερός. Αυτό θα οδηγήσει σε έλλειψη κοχυλιών, σε λιγότερα κοχύλια κατά νοικοκυριό, άρα σε οικονομική ύφεση. Όχι, δεν είναι έτσι. Διότι το κύμα όλο και φέρνει λίγα κοχύλια κάθε τόσο, περίπου ανάλογα με την αύξηση του πληθυσμού. Τα πάντα εν σοφία εποίησεν, μηδέν πληθωρισμός στην Κάρπαθο και μηδέν ύφεση λόγω έλλειψης κοχυλιών.

 Πάντα, όμως, θα βρεθούν κάποια λαμόγια να χαλάσουν το πάρτι. Δυο Καρπαθιώτες, λοιπόν, σκέφτηκαν το εξής: Να πάνε στην Κρήτη, ή στην Σαντορίνη, να πάρουνε από τις αμμουδιές των συγκεκριμένων νησιών κοχύλια και να τα πάρουν πίσω στην Κάρπαθο. Γεμίζουνε τις βάρκες τους και τα μεταφέρουν στο νησί. Και αρχίζει το νταραβέρι: «Ναι, μωρέ εργολάβε, όντως το διαμέρισμά σου αξίζει δυο χιλιάδες κοχύλια με τέτοια κουζινάρα και με μπιντέ στο μπάνιο, να πλένω τον ποπό μου γιατί το κωλόχαρτο μού ερεθίζει τις αιμορροίδες. Πάρτα, δικέ μου! Ναι, ρε παραγωγέ ζαρζαβατικών, αυτή η ντομάτα θα κάνει και γαμώ τη σαλάτα. Πάρε δυο κοχύλια το κιλό για το μεράκι σου». Βέβαια, ο εργολάβος είναι τώρα και ο ίδιος σε θέση να πληρώσει δυο κοχύλια το κιλό τις ντομάτες, ενώ ο παραγωγός ζαρζαβατικών δίνει μεγαλύτερο πουρμπουάρ στον μπαρμπέρη του και δίνει διπλάσια για ένα μαγκιόρικο πουκάμισο από μια αδερφάρα σχεδιαστή, απ’ όσα θα έδινε πριν πουλήσει ντομάτες προς δύο κοχύλια το κιλό. Και βέβαια το πετρέλαιο ανεβαίνει, διότι οι

πετρελαιοπαραγωγοί του Αιγαίου πήραν πρέφα ότι η αξία του κοχυλιού της Καρπάθου μειώθηκε κ.ο.κ. Πληθωρισμός στην Κάρπαθοοοο. Αν, τώρα προσθέσεις κάτι άλλα λαμόγια που δίνουν στον κόσμο αχινούς που αντιπροσωπεύουν διακόσια εικονικά κοχύλια έκαστος, χωρίς ούτε ένα πραγματικό κοχύλι ν’ αλλάξει χέρι, νησιώτικη πιστωτική κάρτα, δηλαδή, φίλα γαμπρέ τη νύφη...

 Ποια ήταν η αιτία στην αύξηση του πληθωρισμού; Μα, η διαθεσιμότητα, η παροχή για να το πούμε σωστά, των κοχυλιών. Τίποτε άλλο! Τα λέμε πολύ απλά, αλλά έτσι είναι τα πράγματα. Πάμε τώρα στο χρήμα, τον καιρό που η Ελλάδα είχε τη δραχμή. Ας πούμε ότι κάποιοι μάγκες φτιάξανε κάτι απίστευτες πρέσες που τυπώνανε χαρτονομίσματα απαράλλακτα με αυτά που τύπωνε η τράπεζα της Ελλάδος. Διπλασιάζονται τα δεκαχίλιαρα που κυκλοφορούν στην αγορά και δεν μπορούν να τα αποσύρουν, απλούστατα διότι δεν διαφέρουν από τα πραγματικά. Τι σημαίνει αυτό; Ότι η αξία της δραχμής κόπηκε στη μέση. Μα, όταν μια κυβέρνηση, μέσω της κεντρικής τράπεζας της, τυπώνει αβέρτα χαρτονομίσματα χωρίς να έχει τα αντίστοιχα αποθέματα χρυσού, ή άλλων νομισμάτων, δεν κάνει το ίδιο; Και βέβαια το κάνει. Μόνο που οι πρώτοι παραχαράκτες αντιμετωπίζουν βαριά φυλάκιση, ενώ η παραχάραξη της κυβέρνησης είναι καθόλα νόμιμη! Καταλάβατε, τώρα, γιατί οι κυβερνήσεις εγκατέλειψαν το στάνταρ του χρυσού; Ε; Καταλαβαίνετε γιατί είναι παράνομο να συναλλάσεσαι σε χρυσό, ή αν επιτρέπεται η συναλλαγή, δεν σου δίνουν το χρυσάφι στο χέρι, παρά μόνο απόδειξη, ή αν στο δίνουν, υπογράφεις ότι μόλις το ζητήσει πίσω η κεντρική τράπεζα οφείλεις να το παραδώσεις ασυζητητί, ή πας φυλακή;

 Μα, πώς ρε αδέρφια, έπεσε τόσο η αξία του δολαρίου έναντι στο Ευρώ; Από 0.90 το Ευρώ πήγε στα 1,15 δολάρια μέσα σε κάτι μήνες! Για ποιο λόγο; Απλούστατα διότι το Federal Reserve τύπωσε δολάρια χωρίς αντίκρυσμα. Εντάξει, υπάρχουν και άλλοι λόγοι, αλλά αυτοί είναι τεχνικοί. Εδώ μιλάμε απλά, καταλαβίστικα.

 Και πώς μπορεί ο πληθωρισμός, ρε κομματόσκυλο, να οφελεί των φτωχό; Όταν το εισόδημα ή το επίδομά του παραμένει στάσιμο, ενώ οι τιμές ανεβαίνουν; Πώς οφελεί τον συνταξιούχο, όταν ο έρμος πλήρωνε ΙΚΑ ή ΤΕΒΕ για μια ζωή για να πάρει τη σύνταξή του σε πληθωριστικά λεφτά, ίσως το εν δέκατον της αξίας των λεφτών που ακουμπούσε στα ταμεία όταν εργαζόταν;

 Πώς ο πληθωρισμός οφελεί το κατεστημένο; Πολύ απλό: το κατεστημένο έχει επενδύσεις σε ακίνητα, σε ξένες τράπεζες, σε ξένο νόμισμα. Ο πληθωρισμός δεν το αγγίζει, διότι η αξία των επενδύσεών του, που δεν είναι σε ντόπιο ρευστό, θα αυξηθούν ανάλογα με τον πληθωρισμό. Και είναι και το άλλο. Σκεφτείτε έναν υπουργό Οικονομικών, ή έναν διοικητή Κεντρικής Τραπέζης που ξέρουν ότι μέσα σε εφτά μέρες είτε θα υποτιμήσουν ευθέως το νόμισμα, είτε θα τυπώσουν τ’ άντερά τους. «Πσσσστ... δικέ μου, γιαααα βγες από το ντόπιο νόμισμα για λίγο και αγόρασε δολάριο, μάρκο, χρυσάφι. Και μια και θα είσαι επί το έργον, αγόρασε μου κι εμένα, αλλά στ’ όνομά σου, το και το. Μόκο, όμως, μη μας πάρουνε χαμπάρι». Αυτά...

 Αύριο θα αρχίσουμε το πώς μπλέχτηκε η Αμερική σε δύο παγκοσμίους πολέμους, μάλιστα όταν ο δεύτερος είχε σχεδιαστεί από τα λαμόγια στο τραπέζι που... υπογράφτηκε η συνθήκη με την οποία τέλειωσε ο πρώτος! Φοβερά πράγματα, σας λέω, απίστευτα...

2/7/2003 02:27

Φτάρνισμα ελαφρά συναχωμένου γλάρου...

 Η Αμερική είναι όντως μια μεγάλη χώρα, ένας γίγας με όλη τη σημασία της λέξης και από πολλές απόψεις. Μόνο που έχει μπλέξει με τη «φάρα», με τα λαμόγια του διεθνούς κατεστημένου,

πρώτους και καλύτερους τους τραπεζίτες. Αυτοί χρηματοδοτούσαν ταυτόχρονα Βορρά και Νότο στον αμερικανικό εμφύλιο πόλεμο. Διαφορετικά καρτέλ φαινόντουσαν ότι ήταν, αλλά κάτω από την επιφάνεια ήταν η ίδια φάρα.

 Χαρακτηριστικό της πορείας που οι μεγάλοι πατέρες της Αμερικής (ομολογουμένως οι περισσότεροι Μασόνοι!) είχαν χαράξει, είναι ένα απόσπασμα από τον αποχαιρετιστήριο λόγο του Γεωργίου Γουάσινγκτον προς το Αμερικανικό Έθνος, στις 17 Σεπτεμβρίου του 1796:

 «Η αληθινή πολιτική μας είναι να αποφύγουμε μόνιμη συμμαχία με οποιαδήποτε ξένη χώρα... Μα, γιατί με το συνυφασμό του πεπρωμένου μας με αυτό οποιουδήποτε μέρους της Ερώπης, να μπλέξουμε την ειρήνη και την ευημερία μας στα βρόχια της ευρωπαϊκής φιλοδοξίας, αντιζηλίας, συμφέροντος, χιούμορ ή καπρίτσιου;»!

 Προσέξτε τι λέει ο άνθρωπος, ο πρώτος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών την ημέρα που αποσύρεται από το δημόσιο βίο: «Μακριά από τα λαμόγια, δικοί μου. Τους ξέρουμε εδώ και χρόνια, εξάλλου από εκεί ερχόμαστε κι εμείς. Μακριά και αγαπημένοι. Έχετε ό,τι ποθήσει η ψυχούλα σας, κυρίως ελευθερία. Τους Εγγλέζους πολεμήσατε για την ελευθερία σας και την πήρατε με το σπαθί σας, έστω και με λίγη «περίεργη» βοήθεια. Είστε ελεύθεροι, όμως. Έχετε και πλούτο, δεν έχετε ανάγκη κανέναν. Μην μπλέξετε με τα λαμόγια της Ευρώπης και κυρίως τους τραπεζίτες της, τους ραδιούργους και δολοπλόκους πολιτικούς της που αλληλοστήνονται και αλληλοτρώγονται εδώ και αμέτρητους αιώνες, μείνετε εκεί που είστε, όπως είστε: ΜΑΚΡΙΑ!» Αυτό ουσιαστικά είχε πει ο Γουάσινγκτον και αυτό ασπάστηκε ο αμερικανικός λαός για πάνω από έναν αιώνα. Ο Γουάσινγκτον και ο λαός, όμως, λογάριαζαν χωρίς τον ξενοδόχο και... τους θαλαμηπόλους, που σιγά-σιγά τρύπωσαν στην Αμερική και την έκαναν μπουρδέλο. Λογάριαζαν χωρίς αυτούς που ήθελαν να μπλέξουν τις Η.Π.Α. σε πόλεμο, μάλιστα πολύ πριν ο πόλεμος αρχίσει! Δεν ήθελαν μια Αμερική πλούσια, ελεύθερη, ουδέτερη, δημοκρατική. Αυτό δεν το ήθελε ούτε με σφαίρες η φάρα της παγκοσμιοποίησης. Μα, νομίζετε αυτή η κουβέντα για παγκοσμιοποίηση είναι καινούργια; Μπα! Πολύ παλιά είναι, ίσως από τον καιρό της... Σούμερ και της Βαβυλωνίας. (Νάτα! Είδατε τι σας έλεγα;).

 Τώρα, ποιος λόγος μπορεί να υπάρχει για να μπλεχτεί μια τέτοια χώρα σ’ έναν μεγάλο πόλεμο που δεν είχε να κάνει τίποτε μαζί της, με τα συμφέροντά της; Κι εδώ αρχίζουν τα ερωτήματα: ΓΙΑΤΙ άρχισε ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος (και σιγά τη δολοφονία του Αρχιδούκα Φερδινάνδου από τη σέρβικη «μαύρη χείρα» ως αιτία!);

 Ο Νόρμαν Ντοντ, ένας τέως διοικητής της Επιτροπής Ελέγχου του Κονγκρέσου για ιδρύματα που ήταν απαλλαγμένα από φορολογία, κατέθεσε ενόρκως ότι είχε διαβάσει τα παρακάτω σε πρακτικά του Ιδρύματος Κάρνεγκι για... Παγκόσμια Ειρήνη:

 «Οι έφοροι του Ιδρύματος ήγειραν μια και μόνο ερώτηση: νοουμένου ότι είναι επιθυμητό ν' αλλάξει η ζωή ενός ολόκληρου λαού, τότε υπάρχει πιο αποτελεσματικό μέσο από τον πόλεμο; Συζήτησαν αυτό το θέμα για ένα χρόνο και βρήκαν την απάντηση: Δεν υπάρχουν γνωστά μέσα πιο αποτελεσματικά από τον πόλεμο, εάν το ζητούμενο είναι η αλλαγή της ζωής ενός ολόκληρου λαού. Και αυτό τους οδήγησε σε ένα ερώτημα: Πώς εμπλέκουμε τις Ηνωμένες Πολιτείες σε ένα πόλεμο; Αυτό εν έτει 1909».

 Φίλοι και φίλες, καταλαβαίνετε για ποιο πράγμα μιλάμε εδώ; Ένα αμερικανικό ίδρυμα αφιερωμένο και αφοσιωμένο στην... παγκόσμια ειρήνη, ψαχνόταν από το 1909 για τον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσε να οδηγηθεί η Αμερική σε πόλεμο για... ν’ αλλάξει χαβά ο λαός της!!! Και ποιος ήταν ο χαβάς του αμερικανικού λαού; Η διατήρηση της ουδετερότητας, της ελευθερίας και της ευημερίας του, σύμφωνα με την παρακαταθήκη των μεγάλων εθνοπατέρων του! Αυτά τα πράγματα συνέβαιναν τουλάχιστον ΠΕΝΤΕ ολόκληρα χρόνια (πιθανότατα πολύ περισσότερα) πριν τη δολοφονία του Αρχιδούκα Φερδινάνδου και το ξέσπασμα του πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Και όπως είπαμε, σιγά τη δολοφονία του Αρχιδούκα ως αιτία για τον πόλεμο! Δηλαδή, είναι πολύ ακραίο να σκεφτεί κανείς ότι η αποδυνάμωση της Ευρώπης (παλιό κόλπο της φάρας αυτό), και κυρίως η εμπλοκή των Ηνωμένων Πολιτειών σ’εκείνον τον απαίσιο πατέρα των πολέμων, έγινε σύμφωνα με την ατζέντα της «φάρας»; Ότι όλα ήταν ΠΡΟΣΧΕΔΙΑΣΜΕΝΑ;

 Δύο πρόσωπα είχαν παίξει έναν κρίσιμο ρόλο στην εμπλοκή των Η.Π.Α. στον πόλεμο: Ο Γουίνστον Τσόρτσιλ, που στις 25 Οκτωβρίου 1911 είχε διοριστεί Πρώτος Λόρδος του Βρετανικού Ναυαρχείου (στο οποίο υπάγετο και η βρετανική αντικατασκοπεία!) και το άλλο «νούμερο», ο Φρανκλίνος

Ντελάνο Ρούσβελτ, που είχε διοριστεί ως υφυπουργός του Πολεμικού Ναυτικού των Η.Π.Α. (και μετά έγινε Πρόεδρος). Αμφότεροι έπαιξαν καθοριστικό ρόλο και στον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά θα τα δούμε αύριο όλ’ αυτά, διότι αλλιώς το κομμάτι θα γίνει πολύ μεγάλο. Θα τελειώσουμε σήμερα με κάτι που είχε πει ο Τσόρτσιλ. Μέλος της «φάρας», ναι, αλλά κυρίως μέλος της... εγγλέζικης φάρας! Πρώτα Εγγλέζος και μετά ο,τιδήποτε άλλο. Κάπου-κάπου έλεγε πολύ σημαδιακά πράγματα, ο "Γουίνι" δεν ήταν... Μπλερ. Τσαντιζόταν εύκολα! Αυτός, λοιπόν, που θυσίασε τόσους αθώους ανθρώπους σε μια προσπάθειά του να εμπλέξει τις Η.Π.Α. στον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, είχε γράψει το εξής το 1920:

 «Από τις ημέρες του Σπάρτακου, του Βάινσχαουπτ (σημ.: θα δούμε κι αυτό το περίεργο φρούτο σύντομα), μέχρι τον Καρλ Μαρξ και τον Τρότσκι, αυτή η παγκόσμια συνωμοσία για την ανατροπή του πολιτισμού επεκτείνεται σταθερά».

 Ο Τσόρτσιλ το είπε και όχι κάποιος φαιδρός συνωμοσιολόγος!!! Αύριο θα δούμε με τι λογής ραδιουργίες είχαν εμπλακεί οι Η.Π.Α. στον πρώτο και τον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Αρκεί μόνο να σας πω ότι μια σύρραξη με την Ιαπωνία είχε μπει στα σκαριά... από τη δεκαετία του 1910, πάνω από 30 χρόνια πριν από το Περλ Χάρμπορ! Η φάρα δε βιάζεται, έχει υπομονή, έχει ατζέντα. Και σιγά την παραίτηση του Λαλιώτη και τον ανασχηματισμό της κυβέρνησης Σημίτη, βρε. Φτάρνισμα ελαφρά συναχωμένου γλάρου στην υφαλοκρηπίδα, μέσα σε καταιγίδα με άνεμο 8 μποφόρ είναι κάτι τέτοια!

3/7/2003 03:04

Οσάμα, Σαντάμ και... εννεάμερα!

 Είναι όντως μεγάλο λάθος να ταυτίζουμε τις Η.Π.Α. με την παγκοσμιοποίηση. Μόνο η «φάρα» είναι ταυτισμένη με την παγκοσμιοποίηση και η «φάρα» έχει κυριολεκτικά ρημάξει αυτή τη μεγάλη χώρα. Δεν μπορούσε ποτέ να υπάρξει παγκοσμιοποίηση με τις Η.Π.Α. να είναι εκτός κόλπου. Δεν μπορεί να υπάρξει παγκοσμιοποίηση με τις Η.Π.Α. να είναι μια πλούσια, δημοκρατική χώρα, έτοιμη να επέμβει σε κάθε μπόσικη προσπάθεια κατάργησης των ατομικών ελευθεριών. Η παγκοσμιοποίηση δεν μπορεί να επιτευχθεί όταν μια ηγέτις χώρα τραβάει ψηλά τον αμανέ της δημοκρατίας, άρα οι Η.Π.Α.

έπρεπε να διαβρωθούν. Όλα αυτά τα τσογλάνια που δήθεν κάνουν κουμάντο, δεν κάνουν τίποτε παρά να εκτελούν εντολές της φάρας. Ανδρείκελα είναι, απλά τα πράγματα.

 Χθες είδαμε τι είχε πει ο ίδιος ο Γουίνστον Τσόρτσιλ για τη συνωμοσία ανατροπής του πολιτισμού. Ένας από τους μεγαλύτερους τσόγλανους στην πρόσφατη ιστορία των Η.Π.Α., ο αισχρός μοιχός Φράνκλιν Ντελάνο Ρούσβελτ, είπε τα δικά του. Σε ένα γράμμα του στο συνταγματάρχη Έντουαρντ Μάντελ Χάους, αυτόν τον περίεργο εκπρόσωπο της φάρας που ήλεγχε πλήρως τον Πρόεδρο Γούντροου Γουίλσον, ο Ρούσβελτ διετύπωσε το συμπέρασμα ότι υπήρχε συνωμοσία, τουλάχιστο στις Η.Π.Α.:

 «Η πραγματική αλήθεια για το θέμα, όπως εσύ κι εγώ ξέρουμε, είναι ότι ένα στοιχείο στα μεγάλα οικονομικά κέντρα είναι ο ιδιοκτήτης της κυβέρνησης από τις μέρες του Άντριου Τζάκσον και δεν εξαιρώ πλήρως την κυβέρνηση του Γούντροου Γουίλσον. Η χώρα περνά από ένα στάδιο επανάληψης της μάχης του Τζάκσον εναντίον της Τράπεζας των Ηνωμένων Πολιτειών, μόνο που η μάχη διαξάγεται σε μεγαλύτερη και ευρύτερη βάση».

 Δηλαδή, τι άλλο θέλουμε για να πειστούμε ότι υπήρξε και υπάρχει συνωμοσία, κυρίως των τραπεζιτών, για έλεγχο της εξουσίας; Το είπε ο Τσόρτσιλ, το είπε ο Ρούσβελτ, ενώ οι εθνοπατέρες των Η.Π.Α. είχαν αντισταθεί όσο μπορούσαν στην ίδρυση κεντρικής τράπεζας, μάλιστα σε σημείο που να κηρύξουν τον τόκο παράνομο!. Τι άλλο θέλουμε; Και πόσοι γνωρίζουν ότι, όχι μόνο οι τραπεζίτες είχαν βάλει τεράστιες τρικλοποδιές στην αμερικανική οικονομία για να εξαναγκάσουν τους πολιτικούς να αποδεχθούν κεντρική τράπεζα (με ιδιωτικά κεφάλαια!!!), αλλά ότι σχετικά πρόσφατα υπήρξε σχέδιο φασιστικού πραξικοπήματος στις Η.Π.Α., το οποίο δεν υλοποιήθηκε, είτε διότι ο στρατιωτικός που είχε επιλέξει η φάρα κώλωσε την τελευταία στιγμή, είτε τον έπιασε το πατριωτικό του; Θα τα δούμε στη συνέχεια αυτά, ας δούμε σήμερα πώς οι Ηνωμένες Πολιτείες... ΣΧΕΔΟΝ ενεπλάκησαν στον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.

 Η πλοιοκτητική εταιρεία Cunard Lines, ιδιοκτήτρια του θρυλικού Λουζιτάνια (Lusitania), είχε θέσει το υπερωκεάνιο στη διάθεση του τότε Πρώτου Λόρδου του Βρετανικού Ναυαρχείου (που ήταν υπεύθυνο και για την αντικατασκοπεία), Γουίνστον Τσόρτσιλ. Οπότε, το Λουζιτάνια εντάχθηκε στο Βασιλικό Ναυτικό και περιήλθε υπό τον έλεγχο της βρετανικής κυβέρνησης.

 Το υπερωκεάνιο πήγε στη Νέα Υόρκη, όπου φορτώθηκε με έξι εκατομμύρια σφαίρες, ιδιοκτησίας Τζ. Π. Μόργκαν (σημαντικό μέλος της φάρας, ο τραπεζίτης που είχε προκαλέσει τα κραχ στις αρχές του 20ού αιώνα για να εκβιάσει την ίδρυση της Ομοσπονδιακής Τράπεζας), για να πουληθούν στην Αγγλία και Γαλλία, που συμμετείχαν στον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ήταν κοινό μυστικό ότι ο Μόργκαν και η φάρα ήθελαν τις Η.Π.Α. να εμπλακούν στον πόλεμο. Ο υπουργός Εξωτερικών Γουίλιαμ Τζένινγκς Μπράιαν είχε γράψει: «Όπως ο υπουργός (σημ.: ο ίδιος) είχε προβλέψει, τα μεγάλα τραπεζικά συμφέροντα έδειξαν έντονο ενδιαφέρον για ένα Παγκόσμιο Πόλεμο, λόγω των ευκαιριών για τεράστια κέρδη. Στις 3 Αυγούστου 1914, πριν ακόμα αρχίσουν οι εχθροπραξίες, η γαλλική (τραπεζική) εταιρεία Αδελφοί Ρότσιλντ (Rothschild Freres) τηλεγράφησε στη Μόργκαν και Σια στη Νέα Υόρκη εισηγούμενη την έκδοση ενός δανείου 100,000,000 δολαρίων, ένα μεγάλο μέρος του οποίου θα παρέμενε στις Η.Π.Α. για χρηματοδότηση αγορών αμερικανικών προϊόντων από τους Γάλλους».

 Οι Άγγλοι είχανε σπάσει τους κωδικούς των Γερμανών στις 14 Δεκεμβρίου του 1914, έτσι «...μέχρι το τέλος Ιανουαρίου του 1915 η βρετανική αντικατασκοπεία ήταν σε θέση να υποδείξει στο Ναυαρχείο κάθε αναχώρηση γερμανικού υποβρυχίου...». Αυτό βέβαια σήμαινε ότι ο Γουίνστον Τσόρτσιλ, ως Πρώτος Λόρδος του Ναυαρχείου, ήξερε τη θέση κάθε γερμανικού υποβρυχίου στη θάλασσα της Μάγχης (το στενό μεταξύ Αγγλίας και Γαλλίας).

 Όταν το Λουζιτάνια θα έφευγε από τη Νέα Υόρκη, φορτωμένο με βλήματα και με προορισμό την Αγγλία, που βρισκόταν σε πόλεμο με τη Γερμανία, η γερμανική κυβέρνηση έβαλε διαφημίσεις στον αμερικανικό Τύπο, προειδοποιώντας αυτούς που είχαν πρόθεση να ταξιδέψουν με το Λουζιτάνια ότι το υπερωκεάνιο θα έμπαινε σε πολεμική ζώνη και ότι θα μπορούσε να βυθιστεί!

 Ο υπουργός Μπράιαν υποσχέθηκε ότι «θα προσπαθούσε να πείσει τον Πρόεδρο Γούντροου Γουίλσον να προειδοποιήσει δημόσια τους Αμερικανούς πολίτες να μη ταξιδέψουν με το Λουζιτάνια. Μια τέτοια προειδοποίηση δεν έγινε από τον Πρόεδρο (σημ.: μάλλον δεν θα του το επέτρεψε η φάρα, μέσω του λαμογίου Χάους), αλλά δεν μπορεί να υπάρξει αμφιβολία ότι ο Πρόεδρος Γουίλσον

πληροφορήθηκε περί της φύσεως του φορτίου του υπερωκεανίου. Όμως, ΔΕΝ ΕΚΑΝΕ ΤΙΠΟΤΑ...».

Παρόλο που ο Γούντροου Γουίλσον είχε διακυρήξει την ουδετερότητα των Η.Π.Α. στον «καθαρά ευρωπαϊκό» πόλεμο, σύμφωνα με τις νουθεσίες του Γεωργίου Γουάσινγκτον, δεν υπάρχει ΚΑΜΙΑ αμφιβολία ότι η κυβέρνηση του συνωμοτούσε για να εμπλέξει τον αμερικανικό λαό σε πόλεμο, με το βύθισμα του Λουζιτάνια. Στο βιβλίο «Τα μύχια έγγραφα του Συνταγματάρχη Χάους», γραμμένο από έναν υποστηρικτή του λαμογίου, υπάρχει το εξής απόσπασμα από μια συνομιλία του Χάους με τον Σερ Έντουαρντ Γκρέι, τον υπουργό Εξωτερικών της Βρετανίας:Γκρέι: Τι θα κάνουν οι Η.Π.Α., αν οι Γερμανοί βυθίσουν ένα υπερωκεάνιο με Αμερικανούς επιβάτες;Χάους: Πιστεύω ότι η ένα κύμα αγανάκτησης θα παρέσυρε τις Η.Π.Α. και αυτό από μόνο του θα ήταν αρκετό για να μας βάλει στον πόλεμο.

 Στις 7 Μαίου του 1915, το Λουζιτάνια βυθίστηκε στη Θάλασσα της Μάγχης από γερμανικό υποβρύχιο. Είχε μειώσει ταχύτητα, περιμένοντας την άφιξη του συνοδευτικού πλοίου Τζούνο (Juno) που θα το οδηγούσε σε αγγλικό λιμάνι. Ο Πρώτος Λόρδος του Ναυαρχείου, ο Γουίνστον Τσόρτσιλ, είχε δώσει διαταγή να... επιστρέψει το Τζούνο στο λιμάνι και το Λουζιτάνια έμεινε μόνο του στη Θάλασσα της Μάγχης, περιμένοντας συνοδευτικό πλοίο! Ο Τσόρτσιλ ήξερε κάθε κίνηση των γερμανικών υποβρυχίων, επομένως το συμπέρασμα ότι το βύθισμα του υπερωκεανίου ήταν μια στημένη δουλειά, είναι λογικό. 1201 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, ενώ η όλη υπόθεση χαρακτηρίστηκε ως «η πιο βρόμικη δολοφονία εκ προθέσεως που διεπράχθη ποτέ σε θάλασσα». Και μετά μου λένε Οσάμα Μπιν Λάντεν, 11η Σεπτεμβρίου, Σαντάμ και του πρωκτού τα εννεάμερα! Περιμένετε να δείτε πώς το Αμερικανικό Ναυτικό είχε στηθεί από τον Πρόεδρο Ρούσβελτ στο Περλ Χάρμπορ.

 Εν πάση περιπτώσει, το βύθισμα του Λουζιτάνια δεν ήταν αρκετό για να εμπλέξει τις Η.Π.Α. στον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι λαμογιές της φάρας συνεχίζονται (και εντείνονται!) αύριο...

4/7/2003 05:46

Ένα παπάκι σε παιδικό μπάνιο...

 Τελικά το βύθισμα του Λουζιτάνια δεν ήταν αρκετό για να εμπλέξει τις Η.Π.Α. στον πόλεμο. Ο υπολογισμός του αρχιλαμογίου της φάρας, του «συνταγματάρχη» Χάους που ήλεγχε απόλυτα τον Πρόεδρο Γούντροου Γουίλσον, αποδείχθηκε αισιόδοξος. Ο αμερικανικός λαός δεν είχε όρεξη για περιπέτειες σε ένα ευρωπαϊκό πόλεμο. 1201 άνθρωποι και κοτζάμ υπερωκεάνιο χάθηκαν τζάμπα και βερεσέ....

 Δύο έρευνες έγιναν σχετικά με το Λουζιτάνια, μια βρετανική και μια αμερικανική. Ήταν τόσο ελλιπείς και είχαν τόσες βασικές διαφορές, που κάποιος που τις διάβαζε θα μπορούσε να υποθέσει

ότι αφορούσαν διαφορετικά συμβάντα! Και οι δύο, όμως, κατέληγαν στο ίδιο συμπέρασμα: ότι τορπίλες βύθισαν το Λουζιτάνια, διότι δεν υπήρχε φορτίο πυρομαχικών για να εκραγεί. Οι 6,000,000 σφαίρες, ιδιοκτησία του τραπεζίτη Τζ. Π. Μόργκαν δεν μετρούσαν, άλλη μια συνωμοσία συγκάλυψης. Όμως, η εφημερίδα Los Angeles Times, σε μια κριτική ενός σχετικού βιβλίου του Κόλιν Σίμπσον, που βασιζόταν στα πρακτικά των δύο ερευνών, έγραψε:

 «Το Λουζιτάνια απέδειξε πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας ότι η βρετανική κυβέρνηση συνήργησε στη βύθιση του επιβατικού πλοίου, για να παρασύρει τις Η.Π.Α. στον Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι Γερμανοί, των οποίων οι τορπίλες χτύπησαν το Λουζιτάνια, είτε ήταν συνεργοί χωρίς πρόθεση, είτε θύματα μιας ραδιουργίας που μηχανεύτηκε ο Γουίνστον Τσόρτσιλ».

 Το 1916, η προεκλογική εκστρατεία του Γούντροου Γουόλσον για επανεκλογή στο αξίωμα του Προέδρου των Η.Π.Α. είχε βασιστεί στο μοτίβο της προεδρίας του την περίοδο 1912-1916, δηλαδή «θα μείνουμε έξω από τον πόλεμο». Αυτό, όμως, ήταν καπνός στα μάτια, διότι στο παρασκήνιο ο Γουίλσον συνωμοτούσε για εμπλοκή των Η.Π.Α. στον πόλεμο, κυρίως μέσω των ραδιουργιών του «γκουρού» του, του "συνταγματάρχη" ‘Εντουαρντ Μάντελ Χάους. Ο Χάους είχε ήδη εγγυηθεί στη «φάρα» ότι η Αμερική θα έμπαινε στον πόλεμο. Το μνημόνιο Χάους-Γκρέι υποσχόταν αμερικανική παρέμβαση υπέρ των συμμάχων, αν η Γερμανία δεν προσερχόταν έγκαιρα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Αυτό ενεκρίθη από τον Πρόεδρο Γουίλσον 8 ολόκληρους μήνες πριν τις εκλογές του 1916 και όταν η προεκλογική εκστρατεία του βασιζόταν στο σύνθημα «θα μείνουμε έξω από τον πόλεμο»!

 Ποιο σημαδικό απ’ όλα, όμως, για το πού αποσκοπούσαν όλα αυτά, ήταν μια ομιλία του Προέδρου Γουίλσον στα μέλη του Συνασπισμού για την Επιβολή της Ειρήνης, στην οποία πρότεινε τη σύσταση της Κοινωνίας των Εθνών (League of Nations), διότι εκείνο που χρειαζόταν ο κόσμος για την αποτροπή ενός παρόμοιου πολέμου, ήταν μια...ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ!!! (Τελικά η Κοινωνία των Εθνών συστάθηκε μετά τη λήξη του πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, λειτούργησε από το 1920 μέχρι το 1946 στην Ελβετία και διαλύθηκε για να παραχωρήσει τη θέση της στον... Ο.Η.Ε. που εδρεύει στις Η.Π.Α.! Και σιγά τον Ανάν!!! Είπαμε: η παγκοσμιοποίηση δεν είναι καθόλου νέο φρούτο, μόνο που το πήραν χαμπάρι μόλις πρόσφατα, όταν σχεδόν ολοκληρώθηκε η δουλειά, με μόνο το τελικό «βουρ» να απομένει).

 Αρκετοί δεν ήταν ευχαριστημένοι με την αργοπορία της εμπλοκής των Η.Π.Α. στον πόλεμο. Ένας από αυτούς ήταν ο τότε υφυπουργός Ναυτικού και αργότερα Πρόεδρος Φράνκλιν Ντελάνο Ρούσβελτ (και το τι έκανε αυτός στον Αμερικανικό Στόλο στον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, κάνει το Λουζιτάνια ένα παπάκι σε παιδικό μπάνιο!). Είχε φαγωθεί με τον προϊστάμενό του, τον υπουργό Τζόσεφ Ντάνιελς, που ήταν κάθετα εναντίον της εμπλοκής των Η.Π.Α. στον πόλεμο. Ο Ντάνιελς αντιστάθηκε σε κάθε κίνηση που θα μπορούσε να εμπλέξει τις Η.Π.Α. Ήταν εναντίον της σκόπιμης αποστολής αμερικανικών πλοίων σε εμπόλεμη ζώνη (αυτό που ήθελε ο Ρούσβελτ, ελπίζοντας σε κάνα δυο βυθίσματα!), επίσης δεν επέτρεπε τον οπλισμό εμπορικών πλοίων, κάτι που θα προκαλούσε τους Γερμανούς (πράγμα που επίσης ήθελε ο Ρούσβελτ!).

 Στο τέλος ο Ρούσβελτ, που ανήκε στους Δημοκρατικούς (όπως ο... Κλίντον), πήγε σ’ ένα μοιραίο γεύμα "γερακιών" Ρεπουμπλικάνων στο Μετροπόλιταν Κλαμπ, όπου συνδαιτήμονες ήταν ο τέως Πρόεδρος των Η.Π.Α. Θεόδωρος Ρούσβελτ, ο Στρατηγός Γoυντ, ο τραπεζίτης Τζ. Π. Μόργκαν (ιδιοκτήτης των 6,000,000 σφαιρών που είχαν φορτωθεί στο Λουζιτάνια!) και ο Ελίχου Ρουτ, ένας από τους ιδρυτές του δόρατος της παγκοσμιοποίησης, του Συμβουλίου επί των Εξωτερικών Σχέσεων (CFR).

 Στο τέλος, κάτω από την πίεση του «γκουρού» του, Συνταγματάρχη Χάους, και του Φρανκλίνου Ρούσβελτ, στις 2 Απριλίου 1917 ο Πρόεδρος Γούντροου Γουίλσον ζήτησε από το Κογκρέσο άδεια για να κηρύξει πόλεμο κατά της Γερμανίας και η άδεια δόθηκε μέσα σε 4 μέρες. Ο πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος έληξε στις 11 Νοεμβρίου 1918 και σχεδόν αμέσως σχεδιάστηκε ο δεύτερος! Όσο για το κίνητρο του «συνταγματάρχη» Χάους και της φάρας της οποίας ήταν το εκτελεστικό όργανο, ο ιστορικός Γουόλτερ Μιλς έγραψε:

 «Η μόνη δικαιολογία του Συνταγματάρχη για να χυθεί τόσο αίμα συμπατριωτών του, ήταν η ελπίδα για την εγκαθίδρυση μιας νέας παγκόσμιας τάξης ειρήνης και ασφάλειας». Μιας νέας τάξης πραγμάτων, δηλαδή, μιας παγκόσμιας κυβέρνησης!!! Και ο Χριστόδουλος ασχολείται με τη αναφορά του θρησκεύματος στις ταυτότητες! Αυτό μας έφαγε...

 Αύριο πρέπει να εξηγήσουμε με κάποια λεπτομέρεις τι είναι το Συμβούλιο επί των Εξωτερικών Σχέσεων (Council on Foreign Relations ή CFR), διότι όποιος δεν το καταλαβαίνει αυτό, δεν μπορεί να καταλάβει τις σοβαρές προσπάθειες για παγκοσμιοποίηση και για το πώς οι πρόσφατοι Πρόεδροι των Η.Π.Α., είτε είναι μέλη, είτε δεν τολμούν να σηκώσουν κεφάλι (και αν το σηκώσουν, το χάνουν!). Επίσης θα δούμε πώς σχεδιάστηκε ο δεύτερος Παγόσμιος Πόλεμος στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για... τη λήξη του πρώτου! Όχι; Καλά, θα δούμε...

5/7/2003 02:14

Περί Φωτός...

 Ομολογώ ότι δεν μου αρέσει ο μονόλογος. Σε όλα τα θέματα υπάρχουν αντίθετες απόψεις και αντιλήψεις και η παγκοσμιοποίηση δεν αποτελεί εξαίρεση. Δίνω βήμα, λοιπόν, σε κάποιον καλοπροαίρετο επισκέπτη, ένα... φιλαράκι δι αλληλογραφίας και παλιό αναγνώστη της 2ης σελίδας του Φιλάθλου, που έχει αντίθετη άποψη. Πριν προχωρήσουμε θα παραθέσω δύο μέιλ του. Πραγματικά χαίρομαι που μου έγραψε, διότι το «μονότερμα» είναι κουραστικό, τόσο για εκείνον που το γράφει, όσο και γι αυτούς που το διαβάζουν. Εξάλλου, όπως λέμε και στο στοίχημα, μόνο ο θάνατος κι οι φόροι είναι στάνταρ. Όλοι αυτοί που βλέπουν μια υποχθόνια συνωμοσία μπορεί και να κάνουν λάθος, άσχετο αν είναι σεβαστοί καθηγητές Πανεπιστημίων, όπως ο Carrol Quigley του Χάρβαρντ και του Τζόρτζταουν, πολιτικοί όπως ο Μπάρι Γκόλντγουοτερ, ιστορικοί, σοβαροί ερευνητές. Προσωπικά, πέρα από την – ομολογουμένως προκατειλημμένη - γνώμη μου ότι όντως υπάρχει μια «φάρα» που μας οδηγεί στην παγκοσμιοποίηση και στην κατάργηση των ατομικών ελευθεριών, αντιγράφω αντικειμενικά σοβαρούς συγγραφείς. Θα παρακαλέσω πάρα πολύ, λοιπόν, και όχι μόνο το συγκεκριμένο φίλο, όποτε υπάρχει τεκμηριωμένη αντίθετη άποψη για τα (αντι)γραφόμενά μου, να

μου αποστέλνεται μέιλ το οποίο υπόσχομαι να μπαίνει ακέραιο και βέβαια ανώνυμο. Μιλάμε για τεκμηριωμένα πράγματα, όμως, να εξηγούμαστε.

 ΠΡΩΤΟ ΜΕΙΛ:To: Sent: Thursday, June 26, 2003 12:52 AMSubject: ΣΥΝΟΜΩΣΙΕΣΝομίζω ότι καλό είναι να υπάρχει αμφισβήτηση, όμως όχι στο βαθμό που εσύ υποστηρίζεις. Δεν μπορείς να υποστηρίζεις έτσι ελαφρά τη καρδία ότι όλα είναι στημένα, απλώς επεiδή περιγράφονται σε ένα βιβλίο.Βρε καλά τα έλεγες για τους Σουμέριους, και εγώ συμφωνώ ότι δεν μπορεί ανυπάρχουν τόσες πολλές συμπτώσεις, κάτι "παίζεται", όμως άλλο αυτό, και άλλο οι "θεωρίες συνομωσίας" που περιγράφεις. Τα βιβλία τα οποία πωλούνται με θεωρίες συνομωσίας, λέσχη Μπίλντεμπεργκ, μασονία και δεν συμμαζεύεται, όπως θα ξέρεις είναι γραμμένα απο ανθρώπους ακροδεξιάς ιδεολογίας, οι οποίοι στα πλαίσια της προσπάθειας τους να διαφυλάξουν τις "αξίες της πατρίδας" ανακαλύπτουν συνεχώς εχθρούς, συνομωσίες και ξένους δάκτυλους στα πάντα, προκειμένου να δικαιολογήσουν τα "δεινά που παθαίνουμε". Τέτοια βιβλία περιγράφουν ονόματα, τοποθεσίες και συνομιλίες, χωρίς αποδεικτικά στοιχεία, ενώ έχουν μια άκρως γενικόλογη γραφή που ισοπεδώνει τα πάντα. Δεν ξέρω εσύ απο τι βιβλία πήρες τις πληροφορίες που παραθέτεις, απλά λέω αυτά που γνωρίζω για τα περισσότερα βιβλία. Οι μεγαλύτεροι καραγκιόζηδες και κολλημένοι έχουνε γράψει βιβλία για συμομωσίες και λέσχη Μπίλντεμπεργκ. Απλά λέω να κρατάμε και μια πισινή όταν αναφέρουμε τέτοια πράγματα. Κανείς δε λέει ότι όλα στο κόσμο είναι αθώα, απλά εαν υιοθετούμε τέτοιες λογικές με ευκολία, τότε δεν διαφέρουμε και πολύ απο αυτούς που λένε μόλις χάσουν ένα παρολί πως "έλα μωρέ, τις στήσανε οι μπούκ τις Ρεάλ και Μάντσεστερ γι'αυτό έχασαν".

 ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΙΛ:To: Sent: Saturday, July 05, 2003 4:08 PMSubject: ΘΕΩΡΙΕΣ ΣΥΝΟΜΩΣΙΑΣΝομίζω ότι πλέον έχεις ξεφύγει όσον αφορά τις θεωρίες συνομωσίας που παραθέτεις. Στο είχα ξαναπεί ότι δεν είναι κακό να είσαι ψαγμένος καιεπιφυλακτικός στα πάντα, όχι όμως και στο βαθμό που εσύ περιγράφεις.Νομίζω οτι έχεις περιέλθει σε ένα παραλήρημα συνομωσιών, τις οποίες νομίζω οτι και εσύ ο ίδιος τελικά δεν τις πολυπιστεύεις. Θα σου τεκμηριώσω τις απόψεις μου. Το ερμηνευτικό σχήμα ανθρώπων σαν και εσένα είναι πολύ απλό. Το παράδειγμα σου το έχουν ακολουθήσει και άλλοι πολλοί: υπάρχουν δύο παγκόσμιες συνωμοτικές οργανώσεις, η λέσχη Μπίλντεμπεργκ και η Τριμερής Επιτροπή, από τις οποίες εκπηγάζουν τα πάντα: αυτές καθορίζουν τον πόλεμο και την ειρήνη, αυτές διορίζουν τους πρωθυπουργούς και τους δικτάτορες, αυτές μοιράζουν και την οικονομική εξουσία των καρτέλ του πετρελαίου. Και για τους πιο απαιτητικούς, «αποκαλύπτετε» την ύπαρξη ενός παγκόσμιου «Συμβουλίου κατασκευής πολιτικών» με πρόεδρο τον Ντ. Ροκφέλερ και μέλη τούς Κίσιγκερ, Αλεξάντερ Χέιγκ, Τόσιο Νακαμούρα (της Μιτσουμπίσι), Ρότσιλντ (τραπεζίτη), Ανιέλι (της Φίατ), Ντάνκαν (της Κόκα-Κόλα), κ.λπ. Ο τρόπος που γράφεις είναι η κλασική μέθοδος των «μετρ» της συνωμοτικής αντίληψης της ιστορίας:1. Απαριθμείς χρονολογικά γεγονότα, τα οποία μπορεί ο καθένας να επαληθεύσει με τη μνήμη του ή με ξεφύλλισμα παλιών εφημερίδων. Η πληθώρα των πληροφοριών δημιουργεί στον αναγνώστη την αίσθηση ότι ο συγγραφέας είναι σοφός και ειδικευμένος αναλυτής.2. Παραθέτεις εμβόλιμα κάποια προσωπικά στοιχεία πεθαμένων ανθρώπων ή υψηλών στελεχών διεθνών οργανισμών, τα οποία είναι απρόσιτα στον υποψιασμένο αναγνώστη και η διασταύρωσή τους αδύνατη.3. Χρησιμοποιείς διάφορες σκόρπιες πληροφορίες οι οποίες ενισχύουν σε διάφορους βαθμούς την πλοκή της πολιτικής μυθοπλασίας.4. Εισάγεις διάφορα άτομα ως αυτήκοους μάρτυρες ή και δράστες κάποιας επιχείρησης, έτσι ώστε να αποκλείεται οποιοσδήποτε έλεγχος ή αμφισβήτηση. Για τους θεωρητικούς της συνωμοσίας σαν εσένα, και δυστυχώς για αρκετούς ακόμη, δεν υπάρχουν ούτε κοινωνικές δυνάμεις ούτε πολιτικά κινήματα. Ολα είναι αποτέλεσμα μηχανορραφιών και διατεταγμένων ενεργειών. Μια απλή χρονολογική σύμπτωση αρκεί για το συνδυασμό εντελώς άσχετων γεγονότων.Το αδύνατο σημείο όλων των συνωμοτικών θεωριών είναι ότι πρέπει να προχωρούν και σε κάποιες προβλέψεις για να έχει δύναμη η κινδυνολογία τους. Εκεί είναι βέβαια που μετατρέπεστε σε μικρούς αποτυχημένους Νοστράδαμους. Σε είχα για αρκετά ανοιχτόμυαλο άνθρωπο και προβληματίζομαι που τελικά έχεις τέτοιες αφελείς ιδεολογίες.

 Αυτά από τον φίλο (και εννοώ τον χαρακτηρισμό) και εύχομαι να υπάρξει και συνέχεια. Πριν προχωρήσουμε, με το πώς «στήθηκε» ο δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος στο τραπέζι διαπραγματεύσεων της λήξης του πρώτου, οφείλω να περιγράψω τις πολιτικές μου πεποιθήσεις και

φρονήματα. Πιστεύω ότι η άκρα δεξιά είναι η πηγή απείρων κακών διεθνώς, αλλά ιδιαίτερα στην Ελλάδα και στην Κύπρο που με ενδιαφέρουν. Από την άλλη, ο κομμουνισμός είναι μια υπόθεση της πλάκας, που είχε χρηματοδοτηθεί από το διεθνές κεφάλαιο και θα δούμε πώς έγινε η δουλειά στη συνέχεια. Παρεμπιπτόντως, να μην εκπλαγείτε αν τελικά η παγκοσμιοποίηση γίνει με το προσωπείο του «προλεταριάτου», ενώ πίσω από τη μάσκα θα είναι η «φάρα». Δημιούργημα της φάρας ήταν η επανάσταση του προλεταριάτου, οι διεθνείς τραπεζίτες την είχαν χρηματοδοτήσει πολύ χοντρά (και τεκμηριωμένα!). Τέλος, όσον αφορά την λεγομένη δημοκρατική παράταξη, όταν τα ζάρια πέσουν στην κουβέρτα αυτή λουφάρει και στο τέλος εξαργυρώνει το αίμα των φασιστών, ή των κομμουνιστών, ανάλογα με το πώς έχουνε πέσει τα ζάρια. Αυτά είναι τα... πολιτικά μου φρονήματα. Επιπρόσθετα, πιστεύω ότι ένας από τους πιο αξιόλογους Έλληνες του 20ού αιώνα ήταν ο Άρης Βελουχιώτης, ο οποίος τους είχε πάρει όλους χαμπάρι, πρώτο και καλύτερο το ΚΚΕ, και προτίμησε να μείνει μόνος και να φυτέψει μια σφαίρα στον κρόταφό του, όχι όμως πριν πει για ένα γνωστότατο και μη εξαιρετέο «σύντροφο», επιζήσαντα και νυν... συνταξιούχο: «Αυτός είναι ένας από ‘κείνους που θα στέκονται να βλέπουν, όταν εμάς θα μας κρεμάζουνε». Σκληρός και αδίστακτος μεν ο Άρης, αλλά δεν έσκυψε κεφάλι. Και όταν όλοι κυνηγάνε κάποιον, σηκώνει ψάξιμο η δουλεία! Σιγά, λοιπόν, το ΚΚΕ, την άκρα δεξιά και τη... δημοκρατική παράταξη της Βάρκιζας! Όλοι ανδρείκελα, όλοι καιροσκόποι, όλοι πουλημένοι, ο ένας με Βουλγαρία, ο άλλος με Ουάσινγκτον, ο παράλλος με Λονδίνο (και τώρα σχεδόν όλοι με Βρυξέλλες!). Κάνας αγνός Έλληνας, αποφασισμένος να μη παραδώσει ελάσσονα την πατρίδα δεν έχει γεννηθεί πρόσφατα; Έχουμε παράδοση, έχουμε υποχρέωση απέναντι στον υπόλοιπο κόσμο, είμαστε Έλληνες. Δεν είμαστε οι μπουνταλάδες που μας θέλουν να πιστέψουμε ότι είμαστε, για να σηκώσουμε τα χέρια ψηλά και να μας διαλύσουν. Δεν είμαι εθνικιστής, ή σοβινιστής. Αντιθέτως! Εν πάσει περιπτώσει, ο αληθινός Ελληνισμός δεν είναι περί κακού, περί μίσους, περί μισαλλοδοξίας, περί σκότους, αλλά περί καλού, περί αγάπης, περί ανεκτικότητας, περί Φωτός. (Α, το ξέχασα: Και σιγά τους Γλύξμπουργκ, για να συμπληρωθεί το καρέ!). Πάμε παρακάτω...

 Πω-πωωωω 1178 λέξεις! Ούτε στον Φίλαθλο δεν είχα γράψει τόσες σε μια μέρα! Μεγάλωσε πολύ το κομμάτι, θα γίνει κουραστικό, αύριο ο δεύτερος Παγκόσμιος. Θα μάθετε φοβερά πράγματα. Συγγνώμη για την καθυστέρηση, αλλά βέπετε με πήρανε χαμπάρι κι αρχίσανε να με κουρδίζουν. Δν πειράζει, όμως. Γουστάρω!

6/7/2003 08:42

Η ειρήνη της συμφοράς...

 Για να δούμε, λοιπόν, πώς «στήθηκε» η Γερμανία στη Συνθήκη των Βερσαλιών, με την οποία έληξε οριστικά ο πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος. Έληξε, όμως; Διότι είναι αρκετοί που πιστεύουν ότι ΕΝΑΣ ήταν ο Παγκόσμιος Πόλεμος, με ένα μεγάλο διάλειμμα είκοσι περίπου χρόνων.

 Ανάμεσα στους συνέδρους στις Βερσαλίες ήταν οικονομολόγοι και βέβαια... διεθνείς τραπεζίτες. Ας αρχίσουμε με τους δεύτερους, που είναι αναπόσπαστα μέλη της «φάρας», αν όχι η ίδια η φάρα. Από πλευράς Η.Π.Α. ήταν ο Πολ Βάρμπουργκ, πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Τράπεζας (Federal Reserve Bank), ας πούμε ένας... Άλαν Γκρίνσπαν της δεκαετίας του 1910. Μόνο που ο Γκρίνσπαν δεν είναι ο ίδιος τραπεζίτης με τη στενή έννοια της λέξης. Ο Οίκος των Βάρμπουργκ ήταν (και είναι) ένα τραπεζικό συγκρότημα που, όταν φταρνιζόταν, άρπαγαν πνευμονία άλλα τραπεζικά συγκροτήματα και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Τώρα θα μου πείτε: «ΠΩΣ είναι δυνατόν ένας μεγαλόσχημος ιδιώτης διεθνής τραπεζίτης που δανείζει χοντρά λεφτά, να είναι πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των Η.Π.Α., αυτής που κάνει κουμάντο στην οικονομία της χώρας, που καθορίζει επιτόκια κλπ.;». Μα, μήπως σας είπε κανένας ότι η Ομοσπονδιακή ήταν, ή είναι, κρατική τράπεζα, με κρατικά κεφάλαια, όπως ας πούμε η Τράπεζα της Ελλάδος; Ιδιώτες τη στήσανε, το γνωστό σινάφι στις αρχές του 20ού αιώνα, μάλιστα κατόπιν σθεναρής αντίστασης από τους Αμερικανούς εθνοπατέρες, που βλέπανε τ’ αχνάρια του φιδιού, που δεν ήθελαν να υποθηκεύσουν την πατρίδα στους τραπεζίτες

(τώρα είναι υποθηκευμένη κοντά στα εννιά τρις δολάρια και, αν ξεχρεώσει ποτέ, εγώ να γίνω πανωτόκι, ή καφετζού στης Άλφα Πίστεως στα Εξάρχεια!). Δεν άντεξαν οι εθνοπατέρες, όμως, διότι ο Τζ. Π. Μόργκαν και η συμμορία του, διότι περί συμμορίας πρόκειται, είχαν δημιουργήσει τόσα τεχνητά κραχ στις αρχές του 20ού αιώνα, που κόντεψαν να τινάξουν το αμερικανικό τραπεζικό σύστημα στον αέρα. Στο τέλος όλοι σκύψανε το κεφάλι. Θα δούμε τα του Federal Reserve με μεγάλη λεπτομέρεια σύντομα. Και μετά όσοι θέλουν ας πούνε ότι δεν υπάρχει φάρα και συνωμοσία. Πάμε παρακάτω:

 Ένας από τους εκπροσώπους της γερμανικής κυβέρνησης ήταν ο...Μαξ Βάρμπουργκ, αδερφός του Πολ και επικεφαλής του γερμανικού βραχίονα της φίρμας, της M.M. Warburg & Company στο Αμβούργο. Μάλιστα, ο Μαξ, όχι μόνο εκπροσωπούσε τα οικονομικά συμφέροντα της Γερμανίας, αλλά ήταν και ο αρχηγός της γερμανικής αντικατασκοπείας!!! Τώρα θα μου πείτε: «ΠΩΣ είναι δυνατόν, δύο αδέρφια και συνεταίροι να εκπροσωπούν αντίθετα συμφέροντα σε μια τόσο σοβαρή υπόθεση, όπως η λήξη ενός Παγκοσμίου Πολέμου και όλα τα καυτά παρεμφερή θέματα όπως οι αποζημιώσεις από τον χαμένο στους κερδισμένους; Έλα ντε!

 Από αγγλικής πλευράς στο τραπέζι είχε κάτσει και ο Τζον Μέυναρντ Κέυνς (John Maynard Keynes, προφέρεται Κινς), διάσημος οικονομολόγος και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ. Να πούμε δυο λόγια και γι αυτόν. Το κύριο έργο του ήταν «Η Γενική Θεωρία της Απασχόλησης, Τόκου και Χρημάτων», ένα κλασσικό βιβλίο που κανένας οικονομολόγος που αξίζει δυο παράδες δεν άφησε αδιάβαστο. Η βασική θεωρία του Keynes είναι ότι μια άρρωστη οικονομία δεν γιατρεύεται από μόνη της, αλλά χρειάζεται κυβερνητική παρέμβαση. Σε καιρούς ύφεσης η εξοικονόμηση χρημάτων είναι θάνατος για μια οικονομία, η κυβέρνηση πρέπει να τονώσει την οικονομία με κρατική ζήτηση που να υποκαθιστά τη μειωμένη ιδιωτική ζήτηση. Δηλαδή με δημόσια έργα, κοινωνική πολιτική κλπ. Θεωρείται ένας από τους «γκουρού» οικονομολόγους και υποστήριξε τη δημιουργία της Διεθνούς Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (και... βρήκε την υγειά της η διεθνής οικονομία, κυρίως η φτωχολογιά της Λατινικής Αμερικής και της Αφρικής!).

 Ένας άλλος εκπρόσωπος των Βρετανών ήταν ο τότε υπουργός Εξωτερικών, ο Λόρδος Κέρζον. Αυτός ήταν μεγάλος γάτος και... προφήτης. Είχε καταλάβει πού το πηγαίνανε με τη Γερμανία οι τραπεζίτες και λοιποί και δεν είχε κανένα πρόβλημα να δηλώσει δημόσια: «Αυτή δεν είναι συνθήκη, είναι ένα διάλειμμα είκοσι ετών στον πόλεμο»! Μάλιστα, κύριε, ο Λόρδος Κέρζον προέβλεψε με ακρίβεια την έναρξη του δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου το 1939! Ο Keynes συμφώνησε με τον Κέρζον, λέγοντας: «Αυτή η ειρήνη είναι εξωφρενική και απαράδεκτη, δεν μπορεί να επιφέρει ο,τιδήποτε άλλο, παρά συμφορά»! Και αυτό διότι η Συνθήκη των Βερσαλιών ήταν έτσι σχεδιασμένη ούτως ώστε να δημιουργήσει τον υπερπληθωρισμό στη Γερμανία μεταξύ 1920 και 1923, τη διάλυση της αστικής τάξης και τη δημιουργία των συνθηκών για να αναλάβει την εξουσία ένας δικτάτορας όπως ο Χίτλερ, με πρώτο μέλημά του τον έλεγχο το υπερπληθωρισμού (και... βλέπουμε για τα άλλα μελήματα!). Παρεμπιπτόντως, υπάρχει μια μερίδα «περίεργων» που υποστηρίζει με στοιχεία ότι ο Χίτλερ ήταν γιος ενός μπαστάρδου... Ρότσλιντ! Δηλαδή, στη γιαγιά του Χίτλερ είχε βάλει χέρι ένας γερο-πόρνος Ρότσιλντ, που είχε μεγάλο σεβντά για καμαριέρες και υπηρέτριες! Θα το δούμε κι αυτό, εν καιρώ.

 Μα πώς ήταν δυνατόν να επιβάλουν τέτοιες κυρώσεις στη Γερμανία, όταν ένας λογιστής της πλάκας θα μπορούσε να κάνει μια οικονομοτεχνική μελέτη που θα έδειχνε σαφέστατα ότι η χώρα δεν θα άντεχε, ότι θα γινόταν μπάχαλο; Το τι έγινε στη Γερμανία, δεν έγινε πουθενά αλλού. Ποια Αργεντινή; Αυτή είναι πταίσμα σε σύγκριση. Μιλάμε να πηγαίνεις σε μια καφετέρια, να παραγγέλνεις καφέ με μια τιμή και μέχρι να τον πιεις και να φύγεις, να πληρώνεις τα διπλάσια διότι ο πληθωρισμός διπλασιάστηκε, ή μάλλον η αξία του Μάρκου έπεσε κατά 50% μέχρι να φουμάρεις ένα τσιγάρο! Να θέλεις δυο καλάθια μάρκα για ν’ αγοράσεις ένα αυγό, αλλά μόνο αν ήθελε να σου κάνει χατίρι ο μπακάλης! Διαλύθηκε η μεσαία τάξη, απίστευτα πράγματα.

 Και ποιος ήταν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων από πλευράς αμερικανικής κυβέρνησης (α λα μπρατσέτα με τους τραπεζίτες); Ποιος ήταν ο βασικός υποβολέας των όρων της συνθήκης; Μα, ο Τζον Φόστερ Ντάλλες, βέβαια, ιδρυτικό μέλος του Συμβουλίου επί των Εξωτερικών Σχέσεων (Council for Foreign Relations), αυτού του άντρου της φάρας και αιχμής του δόρατος της παγκοσμιοποίησης, του «μπαμπά» της Τριμερούς Επιτροπής. Παρεμπιπτόντως, ο Τζον Φόστερ Ντάλλες ήταν ο υπουργός Εξωτερικών του Ντουάιτ Αϊζενχάουερ! Η φάρα δεν ενδιαφέρεται για Δημοκρατική ή Ρεπουμπλικανική κυβέρνηση, καρφί δεν της καίγεται, ελέγχουν και τις δύο. Ελέγχουν κάθε κυβέρνηση και κάθε Πρόεδρο των Η.Π.Α. Και αν ο πρόεδρος τολμήσει να παρακούσει εντολές, μην τον είδατε! Μιλώντας για φάρα, τα κέρδη που απεκόμισαν οι Ροκεφέλερ (= Συμβούλιο επί των Εξωτερικών Σχέσεων... τελεία και παύλα!) από τον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, ήταν 200,000,000 δολάρια. Μιλάμε για τη

δεκαετία του 1910, για ένα αστρονομικό ποσό. Δεν έχω πρόχειρα στοιχεία για το πόσα απεκόμισαν οι Ρότσιλντ, οι Βάρμπουργκ, ο Τζ. Π. Μόργκαν, ο Μπέρναρντ Μπαρούχ, οι Σιφ κ.α.

 Ένα παρεμφερές θέμα εκείνης της εποχής, ήταν η ίδρυση της Κοινωνίας των Εθνών, της... μαμάς του Ο.Η.Ε. Θα το δούμε αύριο, μαζί με μια σύντομη ματιά στο Συμβούλιο επί των Εξωτερικών Σχέσεων. Δεν έχουμε εξηγήσει ακόμα ποιοι το ίδρυσαν και ποιος είναι ο σκοπός του. Ζώνες ασφαλείας, παρακαλώ, απογειωνόμαστε! Όμως, πραγματικά βαριέμαι το μονόλογο. Όποιος έχει τεκμηριωμένα στοιχεία που να αντικρούουν τα (αντι)γραφόμενά μου, παρακαλώ να μου στείλει μέιλ, το οποίο υπόσχομαι να δημοσιεύσω αυτούσιο και αμέσως. Ας το ζωηρέψουμε λιγάκι, τα θέματα είναι σοβαρά...

7/7/2003 01:16

Το μαντρόσκυλο...

 Προχωράμε! Πριν πάμε παρακάτω, όμως, πρέπει να δημοσιεύσω ένα άλλο μέιλ του φίλου, σχετικά με το ποιοι αντέδρασαν (τουλάχιστο πρώτοι) στην προσπάθεια για παγκοσμιοποίηση, υπαρκτή, ή φανταστική. Είναι σωστός, οι πρώτες αντιδράσεις στις Η.Π.Α. ήταν από (ακρο)δεξιούς. Υπήρχε και εξακολουθεί να υπάρχει η άποψη ότι οι Φιλελεύθεροι της Αμερικής (Liberals), δηλαδή κυρίως οι Δημοκράτες, οι οποίοι δήθεν στην πραγματικότητα είναι σοσιαλιστές με άλλο προσωπείο, προκάλεσαν μια διάβρωση θεσμών και αξιών. Επίσης, αργότερα και σε άλλες χώρες, οι ακροδεξιοί φώναζαν πιο δυνατά για συνωμοσία παγκοσμιοποίησης κλπ. Μέχρις ενός σημείου είναι σωστά αυτά. Τέλος πάντων, ιδού το μέιλ:

 To: Sent: Sunday, July 06, 2003 11:14 PMSubject: ΘΕΩΡΙΩΝ ΣΥΝΟΜΩΣΙΑΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑ Καταρχήν σε ευχαριστώ για το ότι παρέθεσες τα μηνύματα μου στο σάιτ. Θα ήθελα να κάνω κάποια σχόλια όσον αφορά κάποια πηγή που αναφέρεις στα γραφόμενα σου. Μιλάω για τις αποκαλύψες που προέρχονται απο τον γερουσιαστή Μπάρι Γκόλντουότερ που αναφέρεις. Επειδή όπως δήλωσες είσαι εχθρός της ακροδεξιάς, όπως και εγώ, θα πρέπει να ξέρεις οτι ο Γκόλντουότερ, ο οποίος εαν θυμάσαι έβαλε υποψηφιότητα για πρόεδρος στην Αμερική το 1964 με το Ρεπουμπλικανικό κόμμα και υπέστη μια απο τις πιο βαριές ήττες στην ιστορία των αμερικανικών προεδρικών εκλογών, χανοντας με 30 ποσοστιαιες μονάδες διαφορά με τον αντίπαλο του Τζόνσον να συγκεντρώνει το υψηλότερο

ποσοστό στην ιστορία, με 61% δεν απέχει και πολύ απο τον χαρακτηρισμό του ακροδεξιού. Δηλώσεις του όπως "Τα παιδιά δεν έχουν δικαίωμα στην παιδεία", "Ο εξτρεμισμός στην υπεράσπιση της ελευθερίας δεν είναι ελάττωμα", και "Πρέπει να είμαστε διατεθειμένοι να διεξάγουμε στρατιωτικές επιχειρήσεις ενάντια σε ευάλωτα κομουνιστικά καθεστώτα", έχουν μείνει στην ιστορία. Ήταν ένας άνθρωπος που τα λεγόμενα του, εαν πάρει κανείς υπόψιν την ιδεολογία του, πρέπει να τείθονται τουλάχιστον σε αμφισβήτηση. ενώ δεν είναι και πολύ απίθανο να πιστεύει σε θεωρίες συνομωσίας και τα λοιπά κάπως πιο φανατικά απο τους κοινούς θνητούς.

 Όσον αφορά τον Μπάρι Γκόλντγουοτερ, η μόνη αναφορά που είχε γίνει εδώ ήταν μια δήλωσή του για το Συμβούλιο επί των Εξωτερικών Σχέσεων και την Τριμερή Επιτροπή. Να το επαναλάβουμε:«Το Συμβούλιο επί των Εξωτερικών Σχέσεων είναι το αμερικανικό παράρτημα μιας οργάνωσης που έχει τις ρίζες της στην Αγγλία και που πιστεύει ότι τα εθνικά σύνορα πρέπει να εξαφανιστούν και να εγκαθιδρυθεί μια παγκόσμια εξουσία.Η Τριμερής Επιτροπή είναι διεθνής και σκοπός της είναι να γίνει το όχημα για παγίωση των εμπορικών και τραπεζικών συμφερόντων με την κατάληψη της εξουσίας στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής».

 Αυτά είπε ο Γερουσιαστής Μπάρι Γκόλντγουοτερ. Το ότι κάποιος είναι δεξιός, ή ακροδεξιός, δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να έχει άποψη και, αν έχει, ότι είναι λάθος! Δεν έχει σημασία αν κάποιος είναι δεξιός, κεντρώος ή αριστερός. Εκείνο που έχει σημασία είναι αν ανήκει στη «φάρα», ή τουλάχιστο αν ελέγχεται από αυτήν. Τα τελευταία 90-100 χρόνια κανένας πρόεδρος των Η.Π.Α. δεν μπόρεσε να λειτουργήσει, αν δεν είχε την στήριξη της φάρας. Και επειδή όλοι το ξέρουν, είτε σκύβουν το κεφάλι, είτε το χάνουν. Απλά πράγματα. Ας πάρουμε δυο Προέδρους της ίδιας περιόδου, τον Κένεντι και τον Τζόνσον. Κανένας δεν ήταν (ακρο)δεξιός. Ο μεν πρώτος ήταν αποφασισμένος να μπλοκάρει τον πόλεμο του Βιετνάμ, ο άλλος τον ενίσχυσε. Επίσης, οι οικονομικές πολιτικές τους ήταν διαφορετικές. Θα δούμε αργότερα τι μέτρα ήταν έτοιμος να πάρει ο Κένεντι εναντίον της φάρας (και είδαμε τι έπαθε!). Ο Τζόνσον έκανε ό,τι του είπανε. Και οι δύο ήταν Δημοκράτες, μάλιστα ήταν Πρόεδρος και Αντιπρόεδρος της ίδιας κυβέρνησης. Και ο Κλίντον ήταν Δημοκράτης. Και όταν έγινε το μπάχαλο με τη Μόνικα, στη φάρα έτρεξε (στη Νέα Υόρκη) χεσμένος, για να σώσει το τομάρι του. Ο Μπους και ο πατέρας του είναι Ρεπουμπλικάνοι. Σκέτη φάρα και παγκοσμιοποίηση, ενώ ως (ακρο)δεξιοί, αν αυτά που λέει ο φίλος είναι σωστά, έπρεπε να ουρλιάζουν εναντίον της παγκοσμιοποίησης, αν μόνο οι (ακρο)δεξιοί φωνάζουν! ΔΕΝ υπάρχει δεξιός και αριστερός για τη φάρα, υπάρχει μόνο η φάρα. Η φάρα δεν έχει πολιτικές πεποιθήσεις, δεν έχει πατρίδα. Πώς να το πούμε αλλιώς;

 Πριν πάμε στην Κοινωνία των Εθνών, ας δούμε λίγο ποιος ήτανε αυτός ο «συνταγματάρχης» Έντουαρντ Μάντελ Χάους, που ήλεγχε πλήρως τον Πρόεδρο Γούντροου Γουίλσον, ο οποίος είχε πει για τον «γκουρού» του: «Αυτός είναι το δεύτερο εγώ μου» (He is my alter ego). Γιος ενός εκπροσώπου των αγγλικών συμφερόντων στον Αμερικανικό Νότο, είχε σπουδάσει στην Αγγλία. Ποτέ δεν υπήρξε στρατιωτικός, ο τίτλος του συνταγματάρχη ήταν τιμητικός. Ήταν το μαντρόσκυλο των τραπεζιτών, κυρίως των Βάρμπουργκ (Πολ και Φέλιξ) που ήλεγχε τον Γουίλσον για πάρτη τους και γενικά για τη φάρα. Επίσης, ήταν καθοριστικός στη δημιουργία της Ομοσπονδιακής Τράπεζας (Federal Reserve), που είναι "μαγαζί γωνία" της φάρας. Το τι καπνό φούμαρε και ποιος ήταν ο απώτερος σκοπός, ή τουλάχιστο το όνειρό του, φαίνεται από τον κύριο χαρακτήρα ενός βιβλίου που έγραψε το 1912, το «Philip Dru, Administrator» (Φίλιπ Ντριού, Επίτροπος). Το βιβλίο ήταν τοποθετημένο στο 1925 και περιείχε φοβερά πράγματα. Μιλούσε για επανάσταση στη Ρωσία, που έγινε το 1917, 5 χρόνια μετά που γράφτηκε το βιβλίο, για κατάληψη της εξουσίας στην Αμερική με πορεία 500,000 στρατιωτών στην Ουάσινγκτον, για εγκατάσταση Προέδρου που έδωσε τον έλεγχο σε κάποιον άλλο και για κατάργηση του συντάγματος, με το νέο να περιέχει βασικά στοιχεία του κομμουνιστικού μανιφέστου. Ο Χάους ομολόγησε αργότερα ότι έβλεπε στον Φίλιπ Ντριου τον εαυτό του, ότι το βιβλίο περιείχε τα ηθικά και πολιτικά πιστεύω του! Αυτός ο άνθρωπος, λοιπόν, είχε βάλει τον Γούντροου Γουίλσον στην προεδρία και τον ήλεγχε πλήρως. Και όχι μόνο αυτόν. Είχε ομολογήσει στον βιογράφο Τσαρλς Σίμουρ: «Τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια ήμουν πολύ κοντά στο κέντρο των εξελίξεων, παρόλο που πολύ λίγοι άνθρωποι το υποψιάστηκαν. Κανένας σημαντικός ξένος δεν είχε έρθει στην Αμερική και να μη μου μιλήσει. ΗΜΟΥΝ ΠΟΛΥ ΚΟΝΤΑ ΣΤΗΝ ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΥ ΕΠΕΛΕΞΕ ΤΟΝ ΡΟΥΣΒΕΛΤ»!!! Όχι έναν, αλλά ΔΥΟ Προέδρους των Η.Π.Α. έμπασε στο μαντρί το μαντρόσκυλο των τραπεζιτών.

 Ο Πρόεδρος Γούντροου Γουίλσον ήταν ένα αίνιγμα. Ενώ είχε γράψει «Υπάρχει μια δύναμη κάπου, τόσο οργανωμένη, τόσο αδιάκριτη, τόσο προσεκτική, τόσο αλληλένδετη, τόσο πλήρης, τόσο διεισδυτική, που καλύτερα να μην ακούγονται πάνω από την ανάσα τους όταν την κατηγορούνε», στο τέλος υπέκυψε και έγινε μαριονέτα αυτής της δύναμης. Και απευθύνομαι στον φίλο όταν λέω: Αυτά δεν τα είπε ο ακροδεξιός Μπάρι Γκόλντγουοτερ! Κοτζάμ Πρόεδρος των Η.Π.Α. ελεγχόμενος από

τη φάρα τα είπε, του οποίου ο «γκουρού» ήταν... φαν του Καρλ Μαρξ και ένας από τους σύγχρονους πρωτεργάτες της παγκοσμιοποίησης. Α, ναι: Στο τέλος ο Γουίλσον ήθελε να γίνει πλανητάρχης, αλλά τον μπλόκαρε η Αμερικανική Γερουσία!

 Πάλι δεν είπαμε για Συμβούλιο επί των Εξωτερικών Σχέσεων και Κοινωνία των Εθνών! Και αύριο μέρα είναι, πάλι περάσαμε τις 1000 λέξεις...

8/7/2003 00:54

Βρεγμένη για πολύ καιρό...

 Πουρνό-πουρνό μου είχε τηλεφωνήσει ο δικός μου, ακόμα ήμουνα στο έκτο τσιγάρο και το μισό ποτήρι του πρώτου φραπέ. "Γρήγορα βάλε ΕΡΤ3" μου είπε, "έχουν ενα ντοκιμαντέρ για τη Σφίγγα". Χασμουρήθηκα και τον ρώτησα: "Μεγάλε, για να μη χάνω τον καιρό μου, πόσων χρονών λένε ότι είναι η Σφίγγα;". Τέσσερις χιλιάδες χρόνια προ Χριστού είπαν ότι φτιάχτηκε". Ξαναχασμουρήθηκα και του είπα: "Καλά, διάβασε 2η σελίδα αύριο". Οπότε λέω να κάνουμε ένα διάλειμμα από την παγκοσμιοποίηση για να βάλουμε κάνα "τρελό" του Φιλάθλου. Είχα γράψει πολλά για Σφίγγα και Πυραμίδες, αλλά το πιο κάτω ήταν το μόνο που βρήκα χωρίς πολύ ψάξιμο, λόγω του τίτλου (Σφίγγα). Πάω στοίχημα ότι όλα τ' άλλα θα έχουν τίτλους όπως "Σέβομαι τα σαλιγγάρια", ή "Η επίδραση του κουμ-καν στη βρεφική μου ανάπτυξη". Τόσο ανοργάνωτος είμαι. Βάζω κι ένα δεύτερο, άσχετο, απλά για να θυμόμαστε ότι με τους Σουμέριους είχε αρχίσει αυτός ο χαβάς κι εκεί θα καταλήξει. Έτσι, για να μη χάνουμε επαφή με το κεντρικό θέμα. Παρεμπιπτόντως, η Σφίγγα είχε βρεθεί κάτω από νεροποντή τεράστιας διάρκειας και μάλλον είχε καλυφθεί με νερό. Το πρώτο συμπέρασμα έχει να κάνει με τη διάβρωσή της πέτρας, που είναι κάθετη και όχι οριζόντια, όπως θα ήταν αν είχε διαβρωθεί από τον άνεμο της ερήμου. Το δεύτερο συμπέρασμα βγαίνει από την ανάλυση της πέτρας. Ήταν κάτω από νερό για ένα σεβαστό χρονικό διάστημα. Τέλος πάντων, θα πούμε πολλά για τη Σφίγγα και τη συνωμοσία που την περιβάλλει, όπως και τις Πυραμίδες...

 ************************************************************ΒΑΣΙΛΗ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ από ΓΙΩΡΓΟ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑ(Για φύλλο ΤΕΤΑΡΤΗΣ)

 Γι αυτό φτιάξανε την πέτρινη ψιψίνα!

 Συνωμοσίες σιωπής, λοιπόν. Μια τέτοια συνωμοσία, ίσως η μεγαλύτερη, η πιο ανίερη, αφορά την καταγωγή, την εξέλιξη και το μέλλον του ανθρωπίνου γένους. (Σημ. Σιγά τον Δαρβίνο της φάρας!) Μεταφράζω από τα αγγλικά, σαν εισαγωγή, κάτι που έχω διαβάσει πρόσφατα:

 «Φαίνεται ότι οι... γενναίοι (ειρωνικό) σύγχρονοι Αγύπτιοι, διστάζουν να ψάξουν για τη γνώση που γνωρίζουν πολύ καλά ότι κρύβεται κάτω από το κτήνος (σημ.: τη Σφίγγα), σε θάλαμο που εντοπίστηκε με τη χρήση της τεχνικής που χρησιμοποιείται για ανεύρεση κοιτασμάτων πετρελαίου. Είναι πιθανότατο ότι η συγκεκριμένη γνώση αφορά την καταγωγή/προέλευση του ανθρώπου. Τουλάχιστο αυτό υποστηρίζουν ορισμένες αυθεντίες. Λέω κτήνος, γιατί το σώμα φαίνεται να ανήκει σ΄ ένα λιοντάρι και πανάρχαια κείμενα αναφέρουν ότι ο κατακλυσμός συνέβη τον καιρό του λιονταριού, όταν δηλαδή ο ήλιος ανέτελλε στον αστερισμό του Λέοντα, μια εποχή που οι Βαβυλώνιοι υπολογίζουν σε «90 εποχές» πριν από τη δική τους, δηλαδή 90 Χ 2166 = 200.000 χρόνια περίπου. Αν οι Βαβυλώνιοι ήταν «περίπου» ακριβείς, τότε ο κατακλυσμός πρέπει να πάει πίσω μια ολόκληρη εποχή των παγετών, στην προ-προηγούμενη δηλαδή, και να επιτρέψει την συνύπαρξη του «ανθρώπου της Ιάβας», του «ανθρώπου του Νεάντερταλ» και του μοντέρνου ανθρώπου.

 Το κείμενο γίνεται πολύ τεχνικό και κουραστικό, οπότε τ΄ αφήνουμε. Ας ασχοληθούμε λιγάκι με τη Σφίγγα. Ποιοι την σκάλισαν και πότε; Είναι ένα μονολιθικό μνημείο, δηλαδή αυτοί που την έφτιαξαν είχανε βρει στο συγκεκριμένο σημείο ένα τεράστιο βράχο τον οποίο σκάλισαν σ΄ αυτό που βλέπουμε σήμερα. Υπάρχει μια σοβαρή και ανεξήγητη έλλειψη συμμετρίας στη Σφίγγα, το κεφάλι είναι πολύ μικρό σε αναλογία με το υπόλοιπο σώμα. Μια σοβαρή σχολή σκέψης υποστηρίζει ότι αρχικά η Σφίγγα ΔΕΝ ήταν όπως την βλέπουμε σήμερα, δηλαδή σώμα λιονταριού και κεφάλι Φαραώ, αλλά ήτανε σκέτο λιοντάρι από την κορυφή μέχρι τα νύχια, ή από τα μουστάκια μέχρι την ουρά. Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι που γνωρίζουμε, δηλαδή ο Χέοπας και το σινάφι του, τη βρήκανε και για να τιμήσουν κάποιο δικό τους ξανασκαλίσανε το κεφάλι, κατά συνέπεια το σμίκρυναν, και το κάνανε ανθρώπινο. Τόσο μαλάκες ήταν! Είναι σαν να έπαιρνα εγώ ένα άγαλμα του γάτου μου του Στάλιν (έχω δυο-τρία!) και να ξανασκάλιζα το κεφάλι για να μοιάζει του ασχημομούρη του μπουκ μου. Σκέτη ιεροσυλία δηλαδή!

 Αν η Σφίγγα ήταν όντως «φουλ» λιοντάρι, και αφού ατενίζει ακριβώς το σημείο όπου ο ήλιος ανατέλλει την εαρινή ισημερία, ίσως κάποιοι προηγμένοι αρχαιότατοι πρόγονοι μας, που είχανε ζήσει πολύ πριν οι πρόπαπποι των προπάππων των «αρχαίων Αυγυπτίων» ήταν σπέρματα στους όρχεις των προπάππων των δικών τους προπάππων, θελήσανε να μας πούνε «φίλοι, φίλες και ανθρωπάκια της πλάκας, φτιάξαμε αυτή την τεράστια πέτρινη ψιψίνα για να σας πούμε σε ποια εποχή ζήσαμε. Πλησιάζει το μεγάλο και τακτικό κοσμικό μπάχαλο που θα μας στείλει όλους αδιάβαστους και σας προειδοποιούμε να προσέχετε, διότι το ίδιο θα συμβεί και σε σας, όχι αναγκαστικά όταν ο ήλιος θα ανατέλλει πάλι στον αστερισμό του Λέοντα. Ψάξτε τη δουλειά μπας και βρεθείτε προ απροόπτου και δεν προλάβετε να συμπληρώσετε το έκτακτο ΠΡΟ-ΠΟ σας (ή το παρολί σας όταν νομιμοποιηθεί το στοίχημα!) Υ.Γ: Παρεμπιπτόντως, η δικιά μας η Κρίσταλ Πάλας βρομάει. Η δικιά σας πως πάει;»************************************************************

 Παρασκευάς, Σελίδα 2, ΠΕΜΠΤΗ 27 Μαίου, 1999

 Φρικασέ αλ' ερπέτ!

 Ας πούμε ότι αύριο γίνεται το ελάτε να δείτε. Γλιστράνε οι πάγοι της Ανταρκτικής, πέφτουν μέσα στον ωκεανό και, πριν προλάβουμε να πούμε «σωσίβιο», δημιουργείται ένα τεράστιο παλιρροιακό κύμα που σαρώνει τα πάντα. Η στάθμη της θάλασσας ανεβαίνει κατά 50 μέτρα και συνεχίζει να ανεβαίνει με την τήξη του πάγου μέσα στη θερμότερη θάλασσα.

 Δεν μπορεί να συμβεί; Έτσι λες εσύ, μεγάλε! Τα γραπτά των Σουμερίων δεν συμφωνούν με την αισιοδοξία σου. Παρεμπιπτόντως, ούτε η Παλαιά Διαθήκη συμφωνεί, ούτε ο Πλάτωνας, ούτε οι Μάγια της Νοτίου Αμερικής!

 Προσωπικά δεν θα είχα πρόβλημα με έναν κατακλυσμό. Αντιθέτως, θα πήγαινα κάτω στην

παραλία για να δω τα αξιοθέατα, να... βιντεογραφίσω το παλιρροιακό κύμα. Έτσι για να μην τελειώσει τελείως άδοξα μια ζωή σκέτης μαλακίας, να το παίξω και μάγκας...

 Σοβαρά μιλάω. Μήπως θα ήτανε προτιμότερο να πέθαινα στην εντατική του «Υγεία», με τον Στρατή τον Παττακό να λέει στο κουφάρι μου: «Σου είχα πει να το κόψεις, ηλίθιε», ή να ξεψυχούσα μέσα σ΄ ένα νοσοκομειακό ψιθυρίζοντας: «Πέναλτι έχασε, ο άχρηστος, και μου χάλασε το παρολί»;

 Εν πάση περιπτώσει, όχι μόνο δεν φοβάμαι τον κατακλυσμό, αλλά επιμένω ότι κάτι τέτοιο επιβάλλεται, και γρήγορα. Να μείνει, ρε, η Γη στις φάλαινες και στα δελφίνια, στα μυρμήγκια και στις μέλισσες, στους χιμπαντζήδες, στις ζέβρες και στις ψείρες τους. Διότι μόνο αυτά εκτιμούν το περιβάλλον.

 Ποιο ΥΠΕΧΩΔΕ και ποιο υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού, ρε; Μήπως υπάρχει κάποιο αντίστοιχο του Λαλιώτη σε μια αγέλη ελεφάντων; Ή μήπως κάποιος τέως μουστάκιας τερμίτης απονέμει έπαθλο στο μυρμήγκι που θα σηκώσει τον πιο βαρύ σπόρο σιταριού; Μόνο ένας μαστούρης, ή ένας μπεκρής, θα αποκαλούσε το χάλι μας «πολιτισμό» και θα το εννοούσε!

 Δεν αξίζουμε την Γη, κύριε. Ούτε εσύ, ούτε εγώ, ούτε κανένας. Όλοι μαλάκες είμαστε και, αν διαφωνείς, σκέψου το θέμα λιγάκι σε δυο-τρεις βδομάδες, όταν θα τρέξεις στις κάλπες για να ηδονιστείς σημειώνοντας «Χ» στο κάθε καρυδιάς καρύδι, λες και ήτανε η Προοδευτική, ή ο Παναιτωλικός! Πάμε πάρα κάτω...

 Γίνεται, λοιπόν, ο πολυπόθητος κατακλυσμός, και από τα δέκα εκατομμύρια Έλληνες μένουνε καμιά διακοσαριά χιλιάδες. Και πολλοί είναι, βέβαια, αλλά... κάνουμε ρουσφέτια. Το βάζουνε στα πόδια, αφήνοντας ανήμπορους γονείς να πνιγούνε σαν ποντίκια, και σκαρφαλώνουνε στην Πίνδο, στον Όλυμπο, όπου μπορέσουν. Ούτε χαρτί έχουν μαζί τους, ούτε μολύβι, ούτε μαγνητόφωνο. Το μόνο που κουβαλάνε είναι μισό κιλό σκατά μέσα στα βρακιά τους!

 Μένουν εκεί πάνω μέχρι να αποσυρθεί το νερό, πράγμα που μπορεί να πάρει ΠΟΛΥ καιρό. Με το πολύ νερό αλλάζει βίαια το κλίμα, προκαλούνται θύελλες, καταστρέφεται το οικολογικό σύστημα. Αρχίζουν να τρώνε ό,τι βρουν μπροστά τους. Και τα ρεπάνια αποτελούν μια ευχάριστη ανάμνηση. Τρώνε βελόνες του πεύκου, ροκανίζουν φελλό, αν είναι τυχεροί βρίσκουν και καμιά σαύρα! Νάτα:

 «Τι είναι αυτό, Μπάμπη;». «Σαύρα, Πόπη μου. Προτιμάς, στήθος ή μπούτι;».«Αχχχ… Δεν το αντέχω πιααα... Πριν τρεις βδομάδες καυγαδίσαμε γιατί εγώ ήθελα γιουβέτσι ενώ εσύ επέμενες για φρικασέεεε... Και το ψυγείο ήτανε γεμάτο παγωτό, χυμούς, κόκα-κόλα, τυρί και βούτυροοο… Πώς μπορώ να φάω ωμή σαύρα, Μπάμπη μουουου;». (Κλάμα και οδυρμός). «Έλα, μην κάνεις έτσι, αστέρι μου, μπόρα είναι και θα περάσει. Γδάρε τη σαύρα κι εγώ θα βρω λίγο γρασίδι για να φάμε ωμό φρικασέ α λ’ ερπέτ»! (Διπλός ξερατός).

 Δεν γίνονται τέτοια, ε; Καλά! Αφού περάσει το πρώτο σοκ, αφού ο άνθρωπος συνηθίσει να καθαρίζει τον ποπό του με πέτρες και τσουκνίδες και να πλένεται με νερό γεμάτο βδέλες, αρχίζει να αφηγείται. Ο άνθρωπος είναι ψώνιο για παράδοση και ιστορία. Λέει ο ένας μια ιστορία στο παιδί του, αυτό την λέει στο δικό του παιδί με κάποια προσθήκη ή παράληψη, και πάει λέγοντας.

 Όταν ο άνθρωπος αρχίσει να κατασκευάζει πάπυρο και πήλινες πλάκες, πρώτα – πρώτα φτιάχνει κουπόνια των μπουκ. Βέέέβαια! Μετά αρχίζει να καταγράφει την ιστορία, όπως έχει φτάσει στ΄ αυτιά του. Οι μεν γράφουν, οι δε αντιγράφουν, και μετά από πέντε-δέκα χιλιάδες χρόνια, σε εποχή κάποιου άλλου «πολιτισμού», τα διαβάζουν οι απόγονοί τους και προσπαθούν να βρουν άκρη, συχνά προτείνοντας ένα κάρο μαλακίες ως ερμηνεία!

 Σκεφτείτε, λοιπόν: Έξι χιλιάδες χρόνια από τώρα, ιστορικοί διαβάζουν σ’ ένα πάπυρο, ή μια πήλινη πλάκα: «Και ο ασημένιος Θεός πρόσταξε τους αγγέλους του να φέρουν μπροστά του τον καστανό διάβολο για να τον προκαλέσει να δοκιμάσει την υπομονή του πέτρινου σκιάχτρου. Και ο καστανός διάβολος άρχισε να μασάει τον ασημένιο θεό. Όμως εκείνος δεν τρωγότανε, αλλά παρέμενε αγέρωχος και ακέραιος. Δεν τρωγότανε ο ασημένιος Θεός».

 Άντε να πείσεις τους μελλοντικούς λόγιους ότι η πήλινη πλάκα εξιστορεί τις πίπες του Κλίντον, που έχει ασημένια μαλλιά, από την καστανή Μόνικα πριν έξι χιλιάδες χρόνια, πριν κάποιο κατακλυσμό! Ποιο είναι το πέτρινο σκιάχτρο; Η Χίλαρι άνευ μακιγιάζ, καλέ!

 Καταλάβατε τι γίνεται; Οι μύθοι είναι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ γεγονότα του απώτερου παρελθόντος, που έχουν αλλοιωθεί στη «σκυταλοδρομία» της αφήγησης.

 Διαβάζουμε σήμερα, λοιπόν: «…Είχε δημιουργηθεί το όπλο, που εκτοξεύτηκε σαν θάνατος. Οι πενήντα Ανουνάκι χτυπήθηκαν. Το υπέρτατο ιπτάμενο που έμοιαζε με πουλί, χτυπήθηκε στο στήθος». Σουμεριακός «μύθος» είναι αυτό!

 Τώρα, αν κάποιος σκεφτεί ότι στη σουμεριακή «Ανουνάκι» είναι «Αυτοί που κατέβηκαν στην Γη από τον ουρανό», είναι για να διερωτάται: ΤΙ ακριβώς αναφέρουν οι Σουμέριοι; Μα, το ίδιο περίπου που αναφέρουν οι πανάρχαιοι Ινδοί στις πανάρχαιες γραφές τους: «Τα θαυμαστά μπλε και κόκκινα ανάπτυξαν ταχύτητα με μουγκρητό στην κορυφογραμμή του ουρανού και λούστηκαν με ακτίνες από φως. …Λαμπροί, ουρανοκατέβατοι με αστραπές στα χέρια τους και κράνη από χρυσό στα κεφάλια τους»! Δεν φαντάζουν για αερομαχίες; Ρωτάω...

 Και κάτι άλλο: «ΤΙ.ΤΑ.ΑΝ» στη σουμεριακή σημαίνει «Αυτός που ζει στον ουρανό»! Την έχουμε ξανακούσει κάπου αλλού τη λέξη... «ΤΙΤΑΝ», σωστά; Όσο για το «Εν τοις ουρανοίς»... χαίρετε!

9/7/2003 00:00

Τζάμπα γλέντι σε τεκέ

 Πολύ καλημέρα σας από Λευκωσία, ήταν αναγκαία μια αστραπιαία επίσκεψη νυχτιάτικα. Στο σπίτι μπήκε ένα νέο PC πρόσφατα, οπότε δεν έχω κάτι στα κείμενα για να βάλω, μια και είναι πολύ αργά και είμαι λιώμα για ν' ασχοληθώ με την Κοινωνία των Εθνών και το σχεδιασμένο φασιστικό πραξικόπημα στις Η.Π.Α. για το οποίο λίγοι γνωρίζουν.

 Θα ασχοληθώ λίγο, όμως, με το θάνατο, μια και αυτός είναι ο λόγος της επίσκεψής μου. Δεν συνέβη ακόμα, αλλά ήρθα για να αποχαιρετίσω ένα πολύ προσφιλές μου πρόσωπο. Τι να σου κάνουν οι κηδείες, βρε; Σημαίνουν κάτι για τον τεθνεώτα; Ενώ όσο ο άνθρωπος, στην προκειμένη περίπτωση η γυναίκα, είναι σχεδόν έτοιμος να φύγει, πιστεύω ότι να του ανοίξεις τα κέφια, να τον κάνεις να χαμογελάσει, είναι πολύ σημαντικό. Είμαι ο μόνος άνθρωπος που μπορεί να κάνει τη νύφη μου να γελάσει κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Μόλις με δει θα μου πει: "Γιώρρρκο μου, φέρ' μου έναν τσιγάρον τζι επεθύμησά το. Όμως, 'εν μπορώ να σηκωθώ να μας κάμω καφέν". Θα τους διώξω όλους από το δωμάτιο, θα της ανάψω ένα κι ένα για μένα και θα της πω: "'εν πειράζει για τον καφέν, πίννουμεν άλλην φοράν, αλλού. Κόρη, μεν τους ακούεις τους ψεύτες που σου λαλούν ότι εν να δεις δισέγγονα, νομίζουν ότι είσαι βλάκας. Λοιπόν, άκου να δεις. 'εν ξέρω ποιος εν να φύ'ει πρώτος, μπορεί να πάθω κανέναν έμφραγμαν 'πόψε τζιε να σε προλάβω. Θα κάμουμεν μιαν συμφωνίαν, λοιπόν: Όποιος πάει πρώτος, να μάθει τα κατατόπια τζιε να εύρει κανέναν καλόν ττεκέν για να καλωσορίσει τον άλλον με έναν ζιαφέττιν (γλέντι) μούχτιν (τζάμπα), άμαν έρτει η ώρα του. 'εν να πάμεν τζιε οι δκυό (δύο) σε καλόν τόπον, είμαστεν καλά πλάσματα τζι ας έχουμεν τες λόξες μας τζιε τες παραξενιές μας". Και ξέρετε τι θα μου πει; "Είσαι μέσα, Γιώρρρκο μου, άεις (άφησε) τους άλλους, νομίζουν ότι είμαι μαννή (βλάκας)". Αυτά...

10/7/2003 01:59

Οι δύο αντιλήψεις

 Πολύ καλημέρα σας! Έξω από τα νερά μου είμαι, χωρίς τα βιβλία μου που έχω αφήσει στην Αθήνα. (Θα τα βρω το απόγευμα που θα επιστρέψω!). Όμως, ουδέν κακόν αμιγές καλού. Σκέφτηκα ότι γράφουμε και γράφουμε χωρίς να έχουμε κάνει μια εισαγωγή για το τι είναι η διεθνής συνωμοσία. Πολλοί μιλάνε γι αυτή, αλλά λίγοι ξέρουνε τι ακριβώς είναι. Θα μεταφράσω, λοιπόν, την εισαγωγή από το βιβλίο του A. Ralph Epperson «The Unseen Hand» (Το Αθέατο Χέρι). Θα μου κάνει καλό να δοκιμάσω τα εγγλέζικα και τις μεταφραστικές μου ικανότητες, μια και σύντομα αρχίζει η Αγγλία! Μεγάλο για να μπει σε μια δόση, θα το συνεχίσουμε αύριο.*****************************************

 Πόλεμοι αρχίζουν όταν κράτη εισβάλλουν στις επικράτειες άλλων. Υφέσεις προκαλούνται όταν οι (χρηματιστηριακές) αγορές παίρνουν απροσδόκητα την κάτω βόλτα. Πληθωρισμοί συμβαίνουν όταν τιμές ωθούνται προς τα πάνω, λόγω ελλείψεων. Επαναστάσεις αρχίζουν όταν λαοί ξεσηκώνονται αυθόρμητα για να ανατρέψουν κυβερνήσεις.

 Αυτές είναι οι παραδοσιακές ερμηνείες ιστορικών γεγονότων. Γεγονότα συμβαίνουν τυχαία. Δεν φαίνεται να υπάρχουν αιτίες. Όμως, αυτή η ερμηνεία της ιστορίας αφήνει ερωτήματα που ροκανίζουν τα μυαλά σοβαρών ερευνητών. Είναι πιθανό αρχηγοί κυβερνήσεων και άλλοι να σχεδίασαν αυτά τα γεγονότα και να τα ενορχήστρωσαν μέχρι την επιθυμητή έκβασή τους; Είναι πιθανό, ακόμα και οι μεγαλύτερες καταστροφές στην ιστορία να ήταν μέρος αυτού του σχεδίου;

 Υπάρχει μια ερμηνεία ιστορικών γεγονότων που απαντά καταφατικά στα πιο πάνω ερωτήματα. Αυτή λέγεται Συνωμοσιακή Αντίληψη (ή άποψη) της Ιστορίας, η οποία είναι εναλλακτική της Συμπτωματικής Αντίληψης (ή άποψης), που είναι η αντίληψη που επικρατεί σήμερα. Είναι δυνατό, λοιπόν, να συνοψίσουμε τα μεγάλα γεγονότα της ιστορίας σε δύο εναλλακτικές σχολές σκέψης:· Η Συμπτωματική Αντίληψη της Ιστορίας: ιστορικά γεγονότα λαμβάνουν χώρα τυχαία, για κανένα προφανή λόγο. Οι ηγέτες είναι ανήμποροι να επέμβουν.· Η Συνωμοσιακή Αντίληψη της Ιστορίας: ιστορικά γεγονότα λαμβάνουν χώρα κατόπιν σχεδιασμού και για λόγους που γενικά δεν είναι γνωστοί στους λαούς.

Ο Τζέιμς Βάρμπουργκ, στο βιβλίο του «Η Δύση σε Κρίση» εξηγεί την Συμπτωματική Αντίληψη ως εξής: «Η ιστορία γράφεται περισσότερο τυχαία παρά με σχεδιασμό, συχνά από ολοκληρωτικά παράλογες πράξεις τρελών».

 Ένας άλλος που πρότεινε τη Συμπτωματική Αντίληψη ως ερμηνεία για τα μεγάλα παγκόσμια γεγονότα είναι ο Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι (σημ.: λέτε να μην το πρότεινε αυτός;), Σύμβουλος επί της Εθνικής Ασφάλειας του Προέδρου Τζίμι Κάρτερ. Έχει γράψει: «Η ιστορία είναι πολύ περισσότερο το αποτέλεσμα χάους, παρά συνωμοσίας... με αυξανόμενο ρυθμό, οι πολιτικοί σχεδιαστές κατακλύζονται από γεγονότα και πληροφόρηση».

 Υπάρχουν, όμως, και εκείνοι που διαφωνούν με τις θέσεις των Βάρμπουργκ και Μπρεζίνσκι. Ένας, για παράδειγμα, ήταν ο Φρανκλίνος Ντελάνο Ρούσβελτ, ο οποίος είχε δει πολλά μνημειώδη γεγονότα να συμβαίνουν κατά τη διάρκεια των διαδοχικών προεδριών του. Αναφέρεται ότι είχε πει: «Στην πολιτική, τίποτε δεν συμβαίνει τυχαία. Αν κάτι συμβεί, είχε σχεδιαστεί». (Σημ.: Και αυτός κάτι θα ήξερε, κυρίως αναφορικά με την εμπλοκή των Η.Π.Α. σε δύο πολέμους, ίσως το Λουζιτάνια, οπωσδήποτε το Περλ Χάρμπορ και πέραν πάσης αμφιβολίας τη Συμφωνία της Γιάλτα με Τσόρτσιλ και Στάλιν, αποτέλεσμα της οποίας ήταν ο πόλεμος της Κορέας, αργότερα του Βιετνάμ και όχι μόνον!).

 Αν σχεδιαστούν βλαβερά γεγονότα, είναι επόμενο ότι ο λαός που πρόκειται να υποφέρει από αυτά θα ενεργούσε για την αποτροπή τους, ΑΝ ήξερε εκ των προτέρων. Ένας λαός προσδοκά από την κυβέρνησή του να τον προστατέψει από βλαβερά γεγονότα. Αν, όμως, τα γεγονότα λάβουν χώρα όταν οι κυβερνητικοί λειτουργοί αναμένονταν να τα αποτρέψουν, τότε οι κυβερνητικοί λειτουργοί απέτυχαν στην εκτέλεση των καθηκόντων τους. Μόνο δύο εκδοχές υπάρχουν για την αποτυχία τους:· Τα γεγονότα τους κατέκλυσαν και δεν μπορούσαν να τα αποτρέψουν, ή· Οι αρμόδιοι άφησαν τα γεγονότα να πάρουν την πορεία τους, διότι τα ήθελαν να συμβούν.

 Είναι δύσκολο για τον περιστασιακό παρατηρητή να πιστέψει ότι αυτά τα αδιανόητα γεγονότα δεν μπορούσαν να αποτραπούν, διότι ανθρωπιστές με συνείδηση δεν επιτρέπουν βλαβερά γεγονότα να λάβουν χώρα. Αν επιτραπεί να συμβεί ένα σχεδιασμένο και μη επιθυμητό γεγονός, αυτοί που το σχεδίασαν θα πρέπει να ενήργησαν με μυστικότητα, ούτως ώστε να αποτρέψουν την ανακάλυψη των σχεδίων τους από αυτούς που θα επηρεάζονταν αρνητικά. Σχεδιαστές που εργάζονται με μυστικότητα για να σχεδιάσουν ένα γεγονός που ο λαός δεν επιθυμεί να λάβει χώρα, είναι εξ ορισμού μέλη μιας συνωμοσίας. Σύμφωνα με το λεξικό του Γουέμπστερ, συνωμοσία είναι «ένας συνδυασμός ανθρώπων που εργάζονται με μυστικότητα για ένα κακό ή παράνομο σκοπό».

 Οι συνωμότες όχι μόνο πρέπει να εργάζονται με μυστικότητα, αλλά και να καταβάλουν κάθε προσπάθεια για να βεβαιωθούν ότι τα σχέδιά τους δεν θα ανακαλυφθούν. Το πρώτο μέλημα μιας συνωμοσίας είναι να πείσει τον κόσμο ότι δεν υπάρχει συνωμοσία! Αυτό καθιστά το ξεσκέπασμα των ραδιουργιών των συνωμοτών ακόμα πιο δύσκολο...

 Συνεχίζουμε αύριο.

11/7/2003 02:49

φάρα της μάνας μου

 Πολύ καλημέρα σας και καλώς σας βρήκα! Πίσω στη βάση, μετά από 36 ώρες με τη φάρα. Έχω πάρει αρκετά μηνύματα για ένα δείγμα του σαρκασμού μου για τη φάρα της μάνας μου. Έχοντας περάσει 36 ώρες κάτω και βγει από τα ρούχα μου πάλι, πάρτε δύο κομμάτια, μια κι έρχεται Σαββατοκύριακο. :-))))))) Εμ τι, μόνο τους έρμους τους πλανητάρχες να βαράμε; Οι συνωμοσίες από Δευτέρα. Παρεμπιπτόντως, η γλώσσα στον Φίλαθλο ήταν αγριότερη :-)))))) Μάλλον γέρασα και άρχισα να ντρέπομαι! Α, ναι: ο ψιλικατζής στην οδό Κένεντι, δίπλα στο κουρείο μου, μού είχε εκμυστηρευθεί ότι η μάνα μου συχνά έπαιρνε Φίλαθλο στη ζούλα για να με διαβάσει, μάλιστα τον έβαζε σε μια χαρτοσακούλα, όπως βάζαμε εμείς τα πορνοπεριοδικά τα παλιά, καλά χρόνια... :-))))) Βέβαια, όταν την πήρα χαμπάρι, άρχισα να βαράω ανελέητα, κυρίως σε θέματα φάρας και θρησκείας! Ποτέ δεν παραδέχθηκε ότι αγόραζε Φίλαθλο...*****************************************

 ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣ (σελίδα 2, Σάββατο)

 Το χρυσάφι το ΄χει στείλει αδάβαστο τώρα η λίρα της Κύπρου…

 Από τη μαστούρα πέθανε ο προ-προπάππος μου…

 Η μάνα μου κατάγεται από τζάκι. Αυτό δεν το κατάλαβα ποτέ, γιατί ούτε ο παππούς μου ήτανε κούτσουρο, ούτε η γιαγιά μου δαδί, αλλά ας το δεχτούμε αφού επιμένει η μάδερ. Προγιαγιά της μάνας μου ήτανε η Αγγελική, ή Αντζελέτα όπως την λέγανε. Γεννήθηκε με το χρυσό κουτάλι στο στόμα δεν λέει τίποτα αγόρι μου, μιλάμε για χυδαίο πλούτο. Μεγαλέμποροι της Λάρνακας ήτανε η φάρα της, από μαργαριτάρια Σενεγάλης μέχρι ινδικό βαμβάκι και από χρυσάφι μέχρι φυστίκια Αιγίνης. Βέβαια εγώ υποψιάζομαι ότι χασίσι ήτανε το κυριότερο εμπόρευμά τους, ίσως και λίγη κόκα, γιατί δεν πλουτίζεις τόσο πολύ με φυστίκια και βαμβάκι!

 Η Αντζελέτα έκανε μωρά αβέρτα, αλλά πεθαίνανε. Στο τέλος έζησε ένα, η Ξένη, η γιαγιά της μάνας μου. Λένε πως την προσέχανε σαν κόρη οφθαλμού. Ήτανε και δική τους κόρη, όχι μόνο του οφθαλμού τους (δεξιού ή αριστερού δεν έμαθα ποτέ), άρα τα πράγματα δεν περιπλεκόντουσαν πολύ. Θα την είχανε συνεταιρική με τα στραβά τους!

 Η Ξένη ποτέ δεν έφαγε ελιές. Τις θεωρούσανε επικίνδυνες για την υγεία της μοναχοκόρης οι γονείς κι η γκουβερνάντα της. (Όταν ακούω τέτοια, εγώ επιμένω πως όχι μόνο ήτανε χασισέμποροι, αλλά και μαστούρηδες ολκής η φάρα της μάνας μου. Μπουκάρανε στις αποθήκες τους και βάζανε φόκο στους κρυστάλινους ναργιλέδες, φουμέρνανε τζάμπα μαύρο μέχρι αναισθησίας, κι όταν κατορθώνανε να βρούνε την έξοδο, πηγαίνανε σπίτι για να αποφασίσουνε το διαιτολόγιο του μωρού!).

 Η πιο περιζήτητη νύφη της Κύπρου ήτανε η Ξένη. Λένε πως ήτανε μια κούκλα, αλλά και τέρας να ήτανε, και μουστάκι να είχε, και οι μασχάλες της να βρωμούσανε, και τη μύτη της να σκάλιζε στο τραπέζι, πάλι θα ήτανε περιζήτητη με το κομπόδεμα που είχε από το χασίσι (παρντόν, μάδερ, από το βαμβάκι και τα φυστίκια!).

 Ο άντρας της Αντζελέτας και πατέρας της Ξένης πέθανε νέος (ίσως από την πολλή μαστούρα). Κάνανε οικογενειακό συμβούλιο και αποφασίσανε να παντρέψουνε την κορασίδα με τον πρώτο υπάλληλό τους, για να συνεχιστεί η επιχείρηση. Ούτε καν που ρωτήσανε την καημένη την Ξένη αν αγαπούσε άλλον, αν ήθελε για άντρα κάποιον νέο, όμορφο ή αν στο κάτω-κάτω ήτανε λεσβία και προτιμουσε μια βαρβάτη γκόμενα με κοντό μαλλί και μπάσα φωνή, παρά ένα νερόβραστο γραφιά αρκετά μεγαλύτερό της.

 Με τον γάμο ο Παναγιώτης, ο παπούς της μάνας μου, τρελάθηκε. Χέστηκε στη χρυσή λίρα (τα παλιά χρόνια η χρυσή λίρα είχε μεγαλύτερη αξία, τώρα η λίρα της Κύπρου έστειλε το χρυσάφι αδιάβαστο!). Άρχισε να πίνει, να ξενυχτάει, να κερνάει όλη την οικουμένη, τον κλέβανε δεξιά κι αριστερά αφού ποτέ δεν ήτανε ξεμέθυστος, και η επιχείρηση πήγαινε από το κακό στο χειρότερο. Προσωπικά δεν του βρίσκω άδικο που έπινε και ξενυχτούσε στις ταβέρνες και στα καμπαρέ. Τι λογής ζωή θα είχε ο έρμος, έχοντας παντρευτεί μια μη μου άπτου μιξοπαρθένα που δεν είχε φάει ποτέ ελιές, μπας και κλονιζότανε η υγεία της; Δηλαδή τι σεξ θα μπορούσε να έκανε αυτή η γυναίκα; Είμαι πεπεισμένος πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας ότι η προγιαγιά μου ΟΥΔΕΠΟΤΕ έκανε τσιμπούκι στον προπάππο μου και ότι ποτέ δεν έκατσε πάνω στο πρόσωπό του!

 Καθαρίστε τους ναργιλέδες σας, το έπος της φάρας της μάνας μου συνεχίζεται. Αύριο Κυριακή εκτάκτως, Παρασκευάς και πάλι.*****************************************

 ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣ (σελίδα 2 Κυριακή)

 Κάτω τα χέρια από τη δαμασκηνιά,βάλε κάτω το τσεκούρι

 Δεν πειράζει γιαγιάγια την κουβέρτα…

 Ο προπάπος μου ο Παναγιώτης έπινε αβέρτα κι η προγιαγιά μου η Ξένη έβαζε υποθήκες και πούλαγε ακίνητα μέχρι που της έμεινε μόνο ένα, το πατρικό σπίτι. Καλέσανε οικογενειακό συμβούλιο και αποφασίσανε να διώξουνε τον αχαίρευτο, να μετατρέψουνε το σπίτι σε χάνι για να ζήσει η Ξένη και τα πέντε παιδιά της. Στην αυλή υπήρχε μια τεράστια δαμασκηνιά που έπρεπε να κοπεί, για να χωράνε τα κάρα, τ΄αμάξια και οι γκαμήλες. Φωνάξανε ένα ξυλοκόπο και με την πρώτη τσεκουριά λιποθύμησε η τρανή Αντζελέτα, η μάνα της προγιαγιάς μου της Ξένης!

 Όλη η Λάρνακα, λένε, έτρωγε από τη μαρμελάδα δαμάσκηνου της Αντζελέτας. Δεν αρκούσε να φάει όλη η οικογένεια, άντε στο χαμό του κόσμου κι όλη η γειτονιά, ολόκληρη η Λάρνακα έτρωγε! Οι υπερβολές της φάρας της μάνας μου όσον αφορά το φαί είναι μυθικές. Οι κότες τους γεννούσανε αυγά που ζυγίζανε περισσότερο από αυγά στρουθοκάμηλου, αλλά οι κότες δεν ψοφούσανε από αιμορραγίες, διότι είχανε βαρβάτους κώλους! Οι κληματαριές τους κάνανε σταφύλια που εύκολα συγχέονταν με καρπούζια, ενώ οι κληματαριές των πληβείων κάνανε σταφύλια που δεν ξεχωρίζανε από αρχίδια μύγας, άντε από σκάγια στην καλύτερη!

 Η Αντζελέτα λιποθύμησε με την πρώτη τσεκουριά. Βέεεβαια… Σε αριστοκρατικές φάρες οι γυναίκες κρατούν τα προσχήματα, δεν κάνει να στριγγλίζουνε... «κάτω τα χέρια απ’ τη δαμασκηνιά

μου, βάλε κάτω το τσεκούρι, παλιομπινέ, μην τ΄ αρπάξω και στο κατεβάσω ανάμεσα στα φρύδια και σου γαμήσω την όραση… Ακούς τι σου λέω ρεεεεεε…;».

  Μπα! Οι αριστοκράτισσες απλά φέρνουνε το αριστερό χέρι στο μέτωπο, με την παλάμη ανοιχτή προς τα έξω, στηρίζονται με το δεξί χέρι σε μια καρέκλα, ψιθυρίζουνε «αααχ… σβύνω» και τεζάρουνε στο πάτωμα, συμπτωματικά πάντα πάνω σε χαλί, αλλά προσέχουνε πολύ όταν πέφτουνε, μη τσακίσουνε κάνα σβέρκο ή καμιά μασέλα πάνω στην πλάτη της καρέκλας κι έχουνε προβλήματα υγείας όταν τελειώσει η θεατρική παράσταση!

 Μεγάλωσε η Ξένη τα πέντε παιδιά της με το χάνι, με ύφος και με ήθος, τα πάντρεψε κι απέκτησε μια ντουζίνα εγγόνια, ένα από τα οποία ήταν η μάνα μου. Από μωρό ήτανε «άκουα φόρτε» η μάδερ, έλεγε τα σύκα - σύκα και τη σκάφη – σκάφη. Βέβαια, η μάδερ ποτέ δεν είδε σκάφη στη ζωή της, ελαφρύ το χώμα που σκεπάζει το μακαρίτη, αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα. Ένα από τα πράγματα που δεν άντεχε ως μωρό, ήταν ότι η γιαγιά της δεν έτρωγε τις ελιές που η ίδια λάτρευε (πάντα ήταν λιτοδίαιτη η μάδερ, λατρεύει τις θρούμπες. Μόνη παρεκτροπή της η σοκολατίνα, το κέικ Μέλανα Δρυμού, οι τρούφες, τα εκλέρ, τα μιλφέιγ, η καρυδότουρτα, η σοκολάτα Νεστλέ με φουντούκια, η σοκολάτα Κάντμπουρι με αμύγδαλα, η σοκολάτα Λιντ με καραμέλα, η σοκολάτα Σουσάρ με ο,τιδήποτε, το γαλακτομπούρεκο, το παγωτό σοκολάτα-πραλίνα, το καϊμάκι με βύσινο, η πάστα φλόρα, το καταίφι, οι μπακλαβάδες από το Χαλέπι, το κεφαλοτύρι, το χαλλούμι, το ροκφόρ, η γραβιέρα, το έμενταλ, η φέτα λιωμένη με γάλα και δυόσμο ως παραγέμισμα φρέσκου αγγουριού, τα κρασάτα λουκάνικα, η λούντζα - καπνιστό χοιρινό φιλέτο - τα μπαρμπούνια, τα φαγκριά, τα λιθρίνια, το χοιρινό φιλέτο πάντα σβησμένο με άσπρο κρασί, το βοδινό φιλέτο πάντα σβησμένο με κόκκινο κρασί, πάρα πολύ λιτοδίαιτη η μάδερ και το καυχιέται! Ψωμί κι ελιά και τζόκερ - της τράπουλας και του ΟΠΑΠ - βασιλιά). Μια μέρα, λοιπόν, έπιασε μια μεγάλη ελιά και την έτριψε γερά στα χείλη της στάμνας απ΄ όπου θα έπινε νερό η γιαγιά. Πάντα ζητούσε από τη μικρή να της πάει ένα ποτήρι. Όταν η γριά ήπιε, είπε στη μάνα μου «ωωωχ… Έλλη μου, τι γλυκό, δροσερό νερό ήταν αυτό που μου έφερες, ανασταίνει νεκρούς»!

  Η μάνα μου κατουρήθηκε από τα χάχανα και της είπε την αλήθεια. Ανέκαθεν είχε ένα περίεργο ήθος η μάνα μου, που φαινόταν και στο κουμ-καν. Από τα επόμενα Χριστούγεννα η Ξένη της έδινε το έν έκτον του μποναμά που έδινε στ΄ άλλα της εγγόνια! Την συγχώρεσε έμπρακτα, όταν προς το τέλος της ζωής της άρχισε να της πλέκει μια κουβέρτα. Η βασανισμένη γριά όμως αρρώστησε, έπεσε στο κρεβάτι και μια δυο μέρες πριν ξεψυχήσει φώναξε τη μάνα μου και της είπε: «Έλλη μου πραγματικά σ’ αγαπάω και λυπάμαι πολύ που θα πεθάνω χωρίς να σου τελείωσω την κουβέρτα». Η μικρή απάντησε: «Δεν πειράζει γιαγιά μου, την τελειώνει η μαμά μου»!!!

 Αυτή είσαι, μάδερ: στιλέτο!

12/7/2003 00:31

Να κι ο Σαλαλές...

 Καλά, πρέπει να είμαι πολύ άρρωστο άτομο! Δείτε τι βρήκα: ένα κομμάτι που είχα γράψει στο Φίλαθλο, λίγο πριν από την εγχείρηση καρδίας τον Νοέμβριο του 1997! Και όχι ο,τιδήποτε άλλο, αλλά τα διάβαζε κι η έρμη η μάνα μου στη ζούλα και χτυπιότανε! Άμα σας λέω ότι ποτέ δεν έχω πάρει τον εαυτό μου στα σοβαρά, δεν αστειεύομαι. Οπότε, γιατί να πάρω άλλους; Μια υπόθεση της πλάκας είναι η ζωή! Το δεύτερο κομμάτι είναι σχετικό με ένα άλλο προσφιλές μου θέμα, τη... συντέλεια του κόσμου! Υπάρχουν επίσης μπηχτές για το στοίχημα που επέμεναν να μη νομιμοποιούν, 4 χρόνια μετά την εμφάνισή του στην Ελλάδα και όταν, σύμφωνα με την Καθημερινή, λειτουργούσαν 3000 νταραβερτζήδες μόνο στο λεκανοπέδιο της Αττικής! Αύριο επιστρέφουμε στις συνωμοσίες...*************************

 Τον ρήγα σπαθί στο κούτελο…

 «Διάλεξε χειρούργο» μου είπανε! Και τί ξέρω εγώ από τέτοια πράγματα μωρέ; Μπορώ να κρίνω ποιος είναι καλός και ποιος χασάπης; Ή πρέπει να βρω καμμιά εκατοστή ανθρώπους που κάνανε μπάι-πας και να τους ρωτήσω: «Πώς ήταν ο καρδιουχειρούργος σας; Πότε κάνατε την εγχείρηση; Ααα... κάνατε την εγχείρηση πριν τρία χρόνια κι ακόμα είστε ζωντανός, άρα ήταν εντάξει!»; Όπως στα νεανικά μου χρόνια, όταν ανταλλάσσαμε πληροφορίες για μπουρδέλα στο Γυμνάσιο. Η τάδε είναι καλή, η δείνα στενή και καθαρή και ούτω καθεξής. Ο χειρούργος είναι χειρούργος. Για να έχει άδεια να κόβει κόσμο, πρέπει να είναι εντάξει. Εν πάσει περιπτώσει, δεν είναι μόνος του, έχει και το τιμ του, οπότε αν ξαφνικά τον πιάσει καμιά τρέλα και θελήσει να μου αφαιρέσει το συκώτι και το πάγκρεας για πλάκα, κάποιος Χριστιανός θα βρεθεί να τον συνεφέρει!

 Ένα πράγμα απαιτώ από τον χειρούργο μου: ΧΙΟΥΜΟΡ! Ήμουν τυχερός που ο πρώτος με τον οποίο μίλησα, είχε μεγάλη πλάκα. Σοβαρός μεν, αλλά με άγριο, φλεγματικό χιούμορ, λες και ήταν Εγγλέζος. Βοηθός ήτανε, αλλά μου ορκίστηκε πως ο «αρχηγός» είναι ακόμα καλύτερος, πως γελάει συνέχεια. Δεν ψάχνω για άλλους, αυτό το τιμ θα με κόψει (σημ. 2003: η ομάδα του Στρατή Παττακού, στο «Υγεία»). Είναι ο μόνος όρος μου: αυτοί που θα μου κόψουν το στέρνο με λέιζερ, που θα παραμερίσουν τα παίδια μου με κουτάλες, πρέπει να έχουν χιούμορ. Όλα τ΄άλλα θα πάνε καλά.

 Υπάρχει βέβαια και ένας ιδιαίτερος λόγος που θέλω μάγκα χειρούργο. Θέλω να του ζητήσω να μου κάνει μια ανακοπή για 2-3 λεπτά. Θέλω να σβύσω, να πεθάνω για λίγο, να περάσω από το τούνελ και να δω το Φως που λένε πως υπάρχει. Θέλω να ξαναδώ τη ζωή μου σε βίντεο. Εδώ και δεκατέσσερα χρόνια με τρώει το σαράκι αν ήμουνα σωστός τότε που είχα πάει πάσο με καρέ της ντάμας. Θέλω να δω αν ήμουνα ασίκης, ή αν με είχανε μπλοφάρει. Βέβαια μόνο ο καλός παίκτης τρώει μπλόφα, αλλά θέλω να δω το λόγο που ο Μαλτέζος ξενοδόχος κυκλοφορούσε για τρεις μήνες με τον ρήγα σπαθί κολλημένο στο κούτελο και χαμογελούσε πονηρά!

 Επίσης, θέλω να δω και κάτι από το μέλλον. Όχι αν η Φιορεντίνα θα κερδίσει τη Γιουβέντους, ή

το Αμβούργο την Μπάγερν, η μαγκιά είναι αυτά να τα βρίσκεις μόνος σου. Θέλω να μάθω αν θα νομιμοποιηθεί το στοίχημα στην Ελλάδα. Αν το Φως μού πει “ΝΑΙ”, ορκίζομαι να μην ξαναγράψω μια αράδα όσο ζω, μόνο να παίζω. Αν μου πει «έτσι κι έτσι» ή χειρότερα, ορκίζομαι να μην αφήσω τον Σαλαλέ σε χλωρό κλαρί, μέχρι να πεθάνω για καλά και να ξεμπερδεύουμε! Αυτά…*************************

 Νυν απολύεις τον δούλον σου…

 «Πεπονόφλουδα θα πατήσει η Γη και θα γλιστρήσει ο φλοιός της, ρέ;» ρώτησε ο άλλος! Όχι, μόνο που ίσως έχει ξανασυμβεί αυτή η καταστρόφα. Για να καταλάβετε για τι πράγμα μιλάμε, σκεφτείτε ένα πορτοκάλι που η φλούδα του κάνει μια κίνηση γύρω από την ψίχα. Αυτό μπορεί να συμβεί με τον φλοιό της Γης, κι εκείνο που ίσως το προκαλέσει είναι το βάρος του πάγου στους πόλους. Η πίεση από το βάρος είναι τεράστια, ενώ ο φλοιός της Γης είναι πολύ λεπτός σε σύγκριση με τo ρευστό εσωτερικό.

 Υπάρχουν ορισμένα πράγματα που υποστηρίζουν είτε τη μετακίνηση του φλοιού της Γης στο παρελθόν, είτε «αναποδογύρισμα» της Γης, δηλαδή αντιστροφή των πόλων. Ας εξετάσουμε λίγες από τις μαρτυρίες. Πρώτα απ΄ όλα έχουμε τα παγωμένα ζώα που βρήκανε από τη Σιβηρία μέχρι τον Βόρειο Πόλο. Είναι περίεργο ότι τα ζώα που βρήκανε ήταν ενδημικά ευκράτων, αν όχι τροπικών κλιμάτων! Όσο πιο βόρεια ήταν τα ευρήματα, τα κατεψυγμένα κουφάρια, τόσο πιο ζεστή έπρεπε να ήταν η περιοχή που κάποτε ζούσαν! Πως γίνεται αυτό; Μιλάμε για παγωμένα λιοντάρια, τίγρεις, ελέφαντες κ.α. σε περιοχές που ούτε φύλλο δεν βλαστάει. Τα ίδια βρήκανε και στην Αλάσκα. Μιλάμε για φοβερά πράγματα, διαστρεβλωμένα ζώα τυλιγμένα γύρω από δέντρα σε άμορφες μάζες. Βρήκανε άλογα που τα στόματα τους ήτανε γεμάτα γρασίδι. Βοσκούσανε, αλλά «κάτι» συνέβη τόσο ακαριαία, που δεν πρόλαβαν να μασήσουν και να καταπιούν! Κάτι το τρομακτικό είχε συμβεί, και συνέβη σε λιγότερο από ένα «τσακ»!. Στη Σιβηρία και στην Αλάσκα ακόμα ταίζουν τα «χάσκι», τα σκυλιά με τα... γκριζογάλανα μάτια που τραβάνε τα έλκυθρα, με κρέας ελέφαντα χιλιάδων χρόνων. Τόσο καλά διατηρημένο είναι το κρέας, που πρέπει να είχε παγώσει... αμέσως και στο ακέραιο, όπως πληρώνει ένας σοβαρός μπουκ.

 Υπάρχουν και οι χάρτες του Πίρι Ρέις. Πολλοί λένε πως είναι “παπάρια”, αλλά οι συγκεκριμένοι αρχαίοι χάρτες δείχνουν αυτό που είναι τώρα η Ανταρκτική, με ακτές, ποτάμια και βουνά! Πως γίνεται αυτό; Μήπως υπήρξε εποχή που εκεί που βρίσκεται οι Ανταρκτική δεν υπήρχαν πάγοι; Πολύ δύσκολο! Είναι πιο πιθανό ότι η Ανταρκτική βρισκότανε αλλού και ξαφνικά μετακινήθηκε εκεί που είναι τώρα! Αν λάβουμε υπόψη τα παγωμένα δέντρα 30 μέτρων μέτρων, κομπλέ με τα φρούτα τους, που βρήκανε σε περιοχές που έχει ξεχάσει ο Θεός, το θέμα περιπλέκεται.

 Αυτά όμως δεν είναι θέματα που πρέπει να μας απασχολούν. Υπάρχουν πιο σοβαρά πράγματα στον κόσμο, όπως π.χ. το ματς της Βέροιας με το Ιωνικάκι και με τι γκανιότα θα παίξει ο ΟΠΑΠ όταν οργανώσει το στοίχημα. Παρακαλώ τον Θεό πρωί και βράδυ ν’ αντέξει η Γη μέχρι να γίνει μπουκ ο ΟΠΑΠ. Μόνο όταν το δω αυτό, θα πω νυν «απολύεις τον δούλον σου Δέσποτα»!

 (Σημ. 2003: Το είπα, αλλά έχω πάρει παράταση επ' αόριστον, για να φτύσω αίμα με τετράδες και 118%. Όλα εδώ πληρώνονται...)

13/7/2003 01:00

Με οικόσημα και θυρεούς...

 Νάτα πάλι! Στα... κακά ο Μπους και ο Μπλερ, σχετικά με τη δικαιολογία για την επίθεση στη Βαγδάτη. Τι αποδεικνύει αυτό; Δύο πράγματα: πρώτον, ότι όταν η «φάρα» θέλει ν’ αρχίσει κάτι, δεν χρειάζεται αιτία, την κατασκευάζει και μόνη της. Η διαφορά είναι ότι παλιά δεν υπήρχαν τα μέσα επικοινωνίας που υπάρχουν σήμερα, πολλά πράγματα περνούσαν απαρατήρητα και η αποκάλυψη γινόταν μετά από χρόνια, όταν άνοιγαν τα αρχεία. Το δεύτερο και κυριότερο είναι κάτι που λέω εδώ και χρόνια και με κοροϊδεύουν. Ότι γενικοί κουμανταδόροι είναι οι Εγγλέζοι και όχι οι Αμερικάνοι, παρόλη την ισχύ των τελευταίων. Τσιράκια και μαθητούδια των Εγγλέζων ήταν πάντα οι γιάνκηδες και τσιράκια και μαθητούδια θα παραμείνουν. Μα, είναι φυσικό! Τον καιρό που οι Εγγλέζοι χτίζανε και κυβερνούσανε μια αυτοκρατορία στην οποία ο ήλιος δεν έδυε ποτέ, στην Αμερική οι Ερυθρόδερμοι κάνανε θυσίες σε μαγικά βουνά και επιληπτικούς βούβαλους! Μόνο αν κάποιος περάσει αρκετό χρόνο στο Σίτι του Λονδίνου, το τετραγωνικό μίλι που είναι η έδρα της φάρας, με τα στενά δρομάκια και τα πλακόστρωτά του δίπλα σε λεωφόρους, με τα καπνοπωλεία που ακόμα έχουν τους δρύινους πάγκους του 1700 και 1800 και τις μπυραρίες με τα παμπάλαια ξύλινα πατώματα δίπλα σε γυάλινους ουρανοξύστες, με τα παλιά κτήρια με βαριές πόρτες με οικόσημα και θυρεούς που σπάνια ανοίγουν, με εμπορικούς/επενδυτικούς Οίκους που δεν είναι ευρέως γνωστοί, όπως Kleinwort Benson, Coutts & Co, Morgan Grenfell, Warburg, Schroder κ.α. και με την Τράπεζα της Αγγλίας που δεν έχει παράθυρα, με τις μασονικές στοές, με... με... Όταν κάποιος περπατήσει το St.Mary Axe και, εκτός Σίτι, το Pall Mall και το Whitehall, όταν αναπνεύσει εκείνο τον αέρα, όταν νιώσει το δέος της αυτοκρατορίας, μόνο τότε μπορεί να καταλάβει.

 Τέλος πάντων, πρέπει να τελειώσουμε την εισαγωγή του βιβλίου The Unseen Hand του A. Ralph Epperson μέχρι το βράδυ της Τρίτης, διότι θα λείψω για 8-9 μέρες και δεν μου αρέσει να γράφω «ψυγεία», δηλαδή κομμάτια που μπαίνουν κατά την απουσία του (αντι)γράφοντος. Αυτός ήταν ένας μόνιμος καυγάς που είχα με τον Φίλαθλο. Θα κάνουμε μια μικρή διακοπή από 16 μέχρι 24 του μήνα και υπόσχομαι ότι θα σας φύγει η μαγκιά με αυτά που θα διαβάσετε, ότι ο κόσμος δεν θα φαίνεται ο ίδιος πια. Μιλάμε ότι έχουμε μπλέξει με πολύ άγρια φάρα...******************************

 Σημ.:Το πρώτο μέρος είχε (αντι)γραφτεί στις 11 Ιουλίου, με τίτλο «Οι δύο αντιλήψεις».

 Η θέση αυτού του βιβλίου (θα) είναι ότι όντως υπάρχει συνωμοσία, που είναι πολύ μεγάλη και βαθιά ριζωμένη και επομένως πολύ ισχυρή. Επιδιώκει να πετύχει απόλυτη και κτηνώδη εξουσία πάνω σε ολόκληρη την ανθρωπότητα με τη χρήση πολέμων, οικονομικών υφέσεων και πληθωρισμού, καθώς και επαναστάσεων για την επίτευξη των στόχων της. Ο ένας και αναλλοίωτος σκοπός της Συνωμοσίας είναι να καταστρέψει όλες τις θρησκείες, όλες τις κυβερνήσεις και όλους τους παραδοσιακούς θεσμούς και να χτίσει μια Νέα Παγκόσμια Τάξη πάνω στο ναυάγιο που θα έχει προκαλέσει.Σημειώστε ότι, αν αυτή η Συνωμοσία όντως υπάρχει, τότε θα κάνει ο,τιδήποτε για να αντικρούσει τις κατηγορίες αυτών που προσπαθούν να την αποκαλύψουν και εκείνων που υποστηρίζουν ότι ανήκαν στις τάξεις της.Υπάρχουν εκείνοι που, ίσως χωρίς να γνωρίζουν τη σημασία της προσφοράς τους στη μελέτη της συνωμοσίας, πρόσθεσαν υπολογισμούς για το μέγεθος αυτού του κυβερνώντος ομίλου.Ένας ήταν ο Βάλτερ Ράτεναου, που το 1909 ήταν επικεφαλής της Γερμανικής Τζένεραλ Ελέκτρικ. Είχε πει: «Τριακόσια άτομα, τα οποία γνωρίζουν το ένα το άλλο, καθοδηγούν το οικονομικό πεπρωμένο της Ευρώπης και διαλέγουν τους διαδόχους τους από ανάμεσά τους».Ένας άλλος καλά πληροφορημένος παρατηρητής, ο Τζόζεφ Κένεντι, πατέρας του τέως Προέδρου, καθόρισε τον αριθμό των ατόμων που ελέγχουν τις Η.Π.Α., λέγοντας: «Πενήντα άνθρωποι κυβερνούν την Αμερική και πολλοί είναι».Ο δόκτορ Κάρρολ Κουίγκλι (Carroll Quigley), καθηγητής της Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Τζόρτζταουν και που προηγουμένως είχε διδάξει στο Πρίνστον και στο Χάρβαρντ, έγραψε ένα βιβλίο 1300 σελίδων με τίτλο Tragedy and Hope (Τραγωδία και Ελπίδα). Το βιβλίο γράφτηκε το 1966 και, σύμφωνα με τον συγγραφέα, ήταν το

αποτέλεσμα εικοσαετούς έρευνας της Συνωμοσίας. Το συμπέρασμα του είναι:

 «Υπάρχει, και υπήρξε για μια γενεά, ένας διεθνές Αγγλόφιλο δίκτυο το οποίο σε κάποιο βαθμό λειτουργεί με τον τρόπο με τον οποίο η άκρα δεξιά πιστεύει ότι λειτουργούν οι Κομμουνιστές. Μάλιστα, αυτό το δίκτυο, το οποίο μπορούμε να χαρακτηρίσουμε ως «Όμιλοι των Στρογγύλων Τραπεζών», δεν έχει κανένα πρόβλημα να συνεργαστεί με τους Κομμουνιστές, ή οποιονδήποτε άλλο Όμιλο. Γνωρίζω για τη δράση αυτού του δικτύου, διότι το μελέτησα επί είκοσι χρόνια και μου επετράπη, για δύο χρόνια νωρίς τη δεκαετία του 1960, να μελετήσω έγγραφά και απόρρητα στοιχεία τους.

 Όμως, ο Κουίγκλι έκανε ένα βήμα που κανένας άλλος από αυτούς που μίλησαν δεν έκανε δημόσια. Παραδέχθηκε ότι υποστηρίζει τη συνωμοσία για την οποία είχε γράψει:

 «Δεν νοιώθω απέχθεια γι αυτήν, ή για τους περισσότερους από τους σκοπούς της, και ήμουν, για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου, κοντά σ’αυτήν και σε πολλά από τα όργανά της. Είχα αντιρρήσεις, τόσο στο παρελθόν, όσο και πρόσφατα, για κάποιες από τις τακτικές της, αλλά η κύρια διαφορά σκέψης είναι ότι εκείνη επιθυμεί να παραμείνει άγνωστη, ενώ προσωπικά πιστεύω ότι ο ρόλος της στην ιστορία είναι επαρκώς μεγάλος για να γίνει γνωστή»!

 Ο απώτερος σκοπός αυτής της Συνωμοσίας είναι η εξουσία. Υπάρχουν ορισμένοι που την επιθυμούν περισσότερο από υλικά αγαθά, αν και τα δύο συχνά πάνε μαζί. Ένας τέτοιος ήταν ο Τζόζεφ Κένεντι, που αναφέραμε πιο πάνω. Η συγγραφεύς και θαυμαστής της οικογένειας Περλ Μπακ, έγραψε τα εξής στο βιβλίο της «Οι Γυναίκες των Κένεντι»: Η Ρόουζ Κένεντι (γυναίκα του Τζόζεφ και μητέρα του Τζον Κένεντι) ήξερε ότι ο άντρας που αγάπησε, αγαπούσε την Εξουσία πέραν της εξουσίας του χρήματος. Ήθελε την εξουσία της κυβέρνησης και θα την αποκτούσε» (σημ.: μέσω του γιου του).

 Η Συνωμοσία που είδε ο δόκτορ Κουίγκλι και άλλοι, χρειάζεται συνωμότες και είναι λογικό να ρωτήσει κάποιος γιατί επιφανείς άνθρωποι του χρήματος θα ήθελαν να προσχωρήσουν σε τέτοιο επιχείρημα. Ένας που απάντησε αυτό το ερώτημα ήταν ο συγγραφέας Μπλερ Κόαν, που έγραψε στο βιβλίο του «Ο Κόκκινος Ιστός»: Η απάντηση είναι το αντίθετο της ερώτησης: Αυτοί οι άνθρωποι (οι Συνωμότες) έγιναν επιφανείς κυρίως διότι ήταν μέλη της Συνωμοσίας».Με λίγα λόγια, αυτοί που εμπλέκονται δεν έγιναν πρώτα πλούσιοι και επιφανείς και μετά προσχώρησαν στη Συνωμοσία. Γίνονται πλούσιοι και επιφανείς διότι ΕΙΝΑΙ μέλη της Συνωμοσίας. (Σημ.: Ένα παράδειγμα που θα δούμε αργότερα είναι ο Χένρι Κίσινγκερ).

 Ποιο, όμως, είναι το κίνητρό τους, Τι είναι εκείνο που ωθεί τους ανθρώπους στην απόκτηση πλούτου και θέσεων; Ένα τέως μέλος του Κονγκρέσου, ο Τζον Σμιτσζ, εξηγεί ότι υπάρχει και ένας άλλος στόχος: Η Εξουσία! Οι άνθρωποι προσχωρούν στη Συνωμοσία για να κερδίσουν πρώτα χρήματα και μετά εξουσία. Ο Σμιτσζ έγραψε: «Όταν κάποιος έχει όσα λεφτά χρειάζεται, τότε στόχος του γίνεται η εξουσία».Ο Βενιαμίν Φρανκλίνος εξήγησε αυτή τη σχέση μεταξύ χρήματος και εξουσίας όταν είπε: «Υπάρχουν δύο πάθη που έχουν δυνατή επίδραση στις υποθέσεις των ανθρώπων. Είναι η αγάπη της εξουσίας και η αγάπη του χρήματος. Όταν ενωθούν, έχουν τις πλέον βίαιες επιδράσεις». Όμως, και από μόνη της η εξουσία διαφθείρει αυτούς που την επιδιώκουν. Σε ένα πασίγνωστο απόφθεγμα, ο Λόρδος Άκτον το εξήγησε ως εξής: «Η εξουσία διαφθείρει, η απόλυτη εξουσία διαφθείρει απόλυτα».

 Αυτοί που επιδιώκουν εξουσία θα διαφθαρούν από αυτή. Θα είναι πρόθυμοι να προκαλέσουν διεθνώς οικονομικές υφέσεις, επαναστάσεις και πολέμους, για να υλοποιήσουν την επιθυμία τους για περισσότερη εξουσία. Αυτή η διαφθορική φύση της επιδίωξης της εξουσίας, εξηγεί το λόγο που το ηθικό μυαλό που έχει κάποιος ο οποίος ούτε έχει επιθυμία για εξουσία πάνω σε άλλους, αλλά ούτε μπορεί να καταλάβει την επιθυμία άλλων για εξουσία, δεν μπορεί να κατανοήσει γιατί οι εραστές της εξουσίας θα θέλουν να δημιουργήσουν ανθρώπινη μιζέρια με πολέμους, οικονομικές υφέσεις και επαναστάσεις.Με άλλα λόγια, οι Συνωμότες πετυχαίνουν διότι ο ηθικός πολίτης δεν μπορεί να αποδεχθεί ότι κάποιοι θα ήθελαν να προβούν σε απίστευτα καταστροφικές ενέργειες εις βάρος των συμπολιτών τους.

 Ένας άλλος επίδοξος εξουσιαστής, ο Ρώσος αναρχικός Μπακούνιν, εξήγησε ότι αυτή η πρόοδος της διαφθοράς επηρέασε ακόμα και εκείνους που ήταν αφοσιωμένοι στην ελευθερία, στους οποίους είχε δοθεί εξουσία για να προστατέψουν τους αδύνατους. Έγραψε: «...η κατοχή της εξουσίας μεταμόρφωσε σε τύραννο ακόμα και τον πιο αφοσιωμένο φίλο της ελευθερίας».

 Η απόλαυση του να έχεις εξουσία πάνω σε άλλους, εξηγήθηκε από έναν άλλο παρατηρητή του εραστή της εξουσίας, Τζόζεφ Κένεντι: «Μου αρέσει ο Τζο Κένεντι. Καταλαβαίνει από εξουσία. Η εξουσία είναι το τέλος του δρόμου. Ποια άλλη απόλαυση υπάρχει, από το να απολαμβάνεις την αίσθηση του ολοσχερούς ελέγχου; Έλεγε: Δείξτε μου ένα άλλο κίνητρο σ’ αυτούς που διατάζουν».

 Οπότε, το κίνητρο των Συνωμοτών αναγνωρίστηκε: Είναι η Εξουσία!

****************************

 Πω-πω, αφαιρέθηκα και το πήγα μέχρι το τέλος. Τελειώσαμε με την εισαγωγή. Οπότε αύριο, πριν τη μικρή διακοπή, ένα... ορντέβρ για να σας ανοίξει την όρεξη: Πώς μπήκαν οι Η.Π.Α. στον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, γιατί θυσιάστηκαν τόσοι άνδρες και πλοία από τον Φράνκλιν Ντελάνο Ρούσβελτ και τη φάρα. Και την Τρίτη ίσως... Βιετνάμ!!! (Πταίσμα η σκευωρία για τα όπλα μαζικής καταστροφής στο Ιράκ).

14/7/2003 02:38

Διότι ο γκόμενος είναι σατανιστής...

 Πάει το Περλ Χάρμπορ, ξεχάστε το για σήμερα! Πήρα ένα άλλο μέιλ που πρέπει να απαντήσω δημόσια, διότι πολλοί θα σκέφτονται το ίδιο με τον φίλο. Τι να σας κάνω, αφού με «γαργαλάνε»; Κέφι να ‘χουμε και θα γράψουμε για Περλ Χάρμπορ, Κορέα, Βιετνάμ, Ιράν, Ιράκ, Σελήνη, Άρη, Δία, Ομοσπονδιακή Τράπεζα, τηλεσκόπιο Χαμπλ και όλα τα σχετικά. Η λίστα δεν έχει τέλος...****************************************Κύριε Γιώργο καλημέρα.Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρακολουθώ τα κείμενά σας περί συνωμοσιών και ομολογώ ότι και εμένα με εξιτάρουν τέτοια σενάρια.Αν μου επιτρέπετε μερικά σχόλια:Τι σημαίνει φάρα; Γιατί δε λέμε ξεκάθαρα ότι πρόκειται για ένα κομμάτι των Εβραίων (όχι όλοι βέβαια) που μεταβιβάζει την εξουσία από γενιά σε γενιά ; 1. Αυτά που περιγράφετε σήμερα περί κατάργησης των θρησκειών, αλλοίωση της ιστορίας και των παραδόσεων έχουν πρωτοπεριγραφεί σε δεκάδες βιβλία για τα πρωτόκολλα των σοφών της Σιών. Δύο βιβλία που ξεχωρίζουν είναι : "Ο διεθνής Εβραίος, Το σημαντικότερο Παγκόσμιο πρόβλημα" του Χένρι Φορντ (του γνωστού βιομηχάνου στις αρχές του 20ου αιώνα) και ένα νεώτερο " Τα πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών, η βήμα προς βήμα εφαρμογή τους" του Δημοσθένη Λιακόπουλου (μέρος α, εντός ολίγου το μέρος β). 2. 'Οσον αφορά το Σίτσιν, εγώ Εβραίους δεν εμπιστεύομαι, από τη στιγμή μάλιστα που κανένας άλλος δεν έχει διαβάσει τη γραφή των Σουμερίων. Και ποιος μου λέει εμένα ότι οι γνώσεις του Σίτσιν δεν προέρχονται απο τα ΔΕΚΑΔΕΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ αρχαία Ελληνικά χειρόγραφα που αγνοούνται και ένα μέρος των οποίων βρίσκεται ήδη στα χέρια τους από την καταστροφή της βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας για την οποία είναι γνωστός ο ρόλος των Εβραίων. Συνιστώ το βιβλίο " Πού βρίσκονται τα αρχαία Ελληνικά χειρόγραφα" του Άγγελου Σακκέτου. (Ας διαβάζουμε και κανένα Έλληνα συγγραφέα) 3. Όσον αφορά τον πολιτισμό των Σουμερίων υπάρχουν πολλές ενστάσεις για το αν ήταν δικός τους ή αποτέλεσμα Ελληνικής επίδρασης (ή και Ελληνικός) σε προκατακλυσμιαία εποχή. ΄Αλλωστε οι Έλληνες έχουμε περιγράψει 3 κατακλυσμούς.****************************************Απαντάω, λοιπόν, στον φίλο και ομοϊδεάτες του:Με τον «φάρα» εννοώ... τη φάρα της παγκοσμιοποίησης. Δεν πρόκειται για ένα κομμάτι των Εβραίων, διότι η φάρα δεν γνωρίζει ούτε θρησκεία, ούτε γένος, ούτε έθνος. Εξάλλου, ούτε οι Ρόκεφελερ είναι Εβραίοι, ούτε οι Μόργκαν, ούτε ο «συνταγματάρχης» Χάους που κοντρόλαρε κοτζάμ Πρόεδρο των Η.Π.Α κι έβαλε στην εξουσία έναν άλλο, ούτε οι Μπους, των οποίων η ιστορία αρχίζει από τον παππού του παρόντος προέδρου, τον Πρέσκοτ Μπους που κατηγορήθηκε για συνεργασία με τον εχθρό. Ούτε ο Λόρδος Κάρινγκτον είναι Εβραίος, ούτε ο ιδρυτής της λέσχης Μπίλντερμπεργκ, ούτε οι Σταυροφόροι από τους οποίους λέγεται ότι άρχισε η παρούσα φάση της Μασονίας, ούτε...ούτε... ούτε... Βέβαια, στη φάρα συγκαταλέγονται «βαρβάτοι» Εβραίοι, όπως οι Ρότσιλντ, οι Βάρμπουργκ, οι Σιφ, οι Λόεμπ κλπ., αλλά εδώ δεν μιλάμε για ένα αποκλειστικά εβραϊκό μαγαζί. Καθόλου...

 Σχετικά με τα «Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών» θα απογοητεύσω αυτούς που αισθάνθηκαν ρίγος διαβάζοντάς το (ομολογώ ότι προσωπικά δεν έχω και ούτε σκοπεύω!), διότι μάλλον πρόκειται περί... μαϊμούς! Ουδέποτε είχε γραφτεί τέτοιο βιβλίο, είναι ένα συνοθύλευμα αντιγραφών πολιτικών φυλλαδίων, υποθετικών ντοκουμέντων και η ιστορία του αρχίζει το 1797, με το βιβλίο ενός Γάλλου παπά, του αββά Μπαρουέλ. Αυτό ήταν ο σπόρος των «Πρωτοκόλλων». Το βιβλίο αφορούσε τους επαναστατικούς Ιακωβίνους, έγινε μπεστσέλερ στην Ευρώπη και Αμερική και η θέση του ήταν ότι οι «Φωτισμένοι» του Βάινσχαουπτ και οι Μασόνοι ήταν η δύναμη πίσω από τη γαλλική επανάσταση. Ούτε κουβέντα για Εβραίους, όμως.

 Οι Εβραίοι «μπήκανε στο κόλπο» το 1806, όταν ο αββάς Μπαρουέλ πήρε ένα γράμμα από έναν στρατιωτικό εν αποστρατεία, τον Τζ. Μπ. Σιμονίνι, που ζούσε στη Φλωρεντία. Ο Σιμονίνι έγραψε για μια ιουδαϊκή αίρεση, ή σχίσμα, που ήταν «η πιο τρομερή δύναμη, αν κάποιος λάβει υπόψη τον τεράστιο πλούτο της και την προστασία της οποίας χαίρει σχεδόν σε όλες τις χώρες της Ευρώπης». Ο Σιμονίνι είπε ότι ανακάλυψε τη συνωμοσία έχοντας... μεταμφιεστεί ως Εβραίος και λάβει μέρος σε μια συνωμοτική συνάντηση Πιεντμοντέζων Εβραίων στη βόρεια Ιταλία (σημ.: σιγά που τα γατόνια οι Εβραίοι, και δη συνωμότες, θα άφηναν έναν μακαρονά στρατιωτικό εν αποστρατεία να τους ξεγελάσει, αφήνοντας μια άγνωστη φάτσα που δεν μπορούσε να προφέρει σωστά «μάζλτοφ», «χαβαναγκίλα» ή τουλάχιστο «όϊ βεεε...» να κρασάρει το συνωμοτικό νταραβέρι τους!). Τέλος πάντων, ο Σιμονίνι είπε ότι οι Εβραίοι συνωμότες τού ομολόγησαν ότι αυτοί είχαν ιδρύσει τους «Φωτισμένους» και τους Μασόνους, ότι είχαν εισχωρήσει στο χριστιανικό ιερατείο και ότι σχεδίαζαν να βγάλουν Πάπα έναν Εβραίο!!!

 Αυτές οι βλακείες βγήκανε πάλι στη φόρα 75 χρόνια αργότερα, σε ένα μυθιστόρημα που έγραψε ένας Πρώσος ταχυδρομικός υπάλληλος, ο Χέρμαν Γκέτσχε, που έγραφε με το ψευδώνυμο Σερ Τζον Ρέτκλιφ (σημ.: δεν τον αρκούσε ένα σκέτο Τζον Ρέτκλιφ, ήθελε να ήταν και... Σερ!). Τέλος πάντων, το εντελώς φανταστικό μυθιστόρημα είχε ένα κεφάλαιο με τον τίτλο «Στο Εβραϊκό Νεκροταφείο της Πράγας», όπου περιγραφόταν το πώς κάθε εκατό χρόνια οι δώδεκα φυλές του Ισραήλ συναντιόντουσαν στον τάφο του ανώτατου ραββί για να συνωμοτήσουν για την υποδούλωση του μη εβραϊκού κόσμου. Αυτό το κεφάλαιο ανατυπώθηκε ως φυλλάδιο στη Ρωσία και τη Γαλλία και με το πέρασμα του χρόνου έγινε αποδεκτό ως γεγονός!

 Τα πλήρη και αυτούσια «Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών» εμφανίστηκαν στη Ρωσία στις αρχές του περασμένου (20ού) αιώνα. Το βιβλίο περιείχε αντιγραφές από το βιβλίο του... Σερ Τζον Ρέτκλιφ περί νεκροταφείου της Πράγας, ως επίσης και από ένα φυλλάδιο του 1865 που επιτίθετο εναντίον του Ναπολέοντα ΙΙΙ, το «Dialogue aux Enfers entre Montesquieu et Machiavel». Τα «Πρωτόκολλα» ηλέκτρισαν μια γαλλική πολιτική μερίδα με τη φαντασία μιας εβραϊκής συνωμοσίας για παγκόσμια εξουσία, απαριθμώντας τα εβραϊκά σχέδια και υποστηρίζοντας ότι, επειδή οι άνθρωποι δεν μπορούν να κυβερνηθούν από μόνοι τους, χρειάζονται έναν δεσπότη τύπου Μακιαβέλι.Στη Ρωσία τα «Πρωτόκολλα», που ουσιαστικά ήταν μια πλαστογραφία, έριξαν λάδι στη φωτιά της υστερίας, που οδήγησε στα πόγκρομ. Μια διαφορετική έκδοση είχε χρησιμοποιηθεί αργότερα από τη μυστική αστυνομία του Τσάρου, λίγο πριν το ξέσπασπα της επανάστασης των Μπολσεβίκων, για να δικαιολογηθούν οι επιθέσεις εναντίον επαναστατικών στοιχείων που ζούσαν στο εξωτερικό. Στη συνέχεια, τα «Πρωτόκολλα» κυκλοφόρησαν στη Γερμανία, όπου το φταίξιμο για την ήττα στον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο το έριχναν στους Εβραίους, με τους Ναζί να ενσωματώνουν το βιβλίο στην ιδεολογία τους, ενώ στην Αγγλία οι εφημερίδες το μεγιστοποίησαν με ανασκοπήσεις και σχόλια.

 Τη δεκαετία του 1920, στην Αμερική, τα «Πρωτόκολλα» έπεσαν στα χέρια του αυτοκινητοβιομήχανου Χένρι Φορντ, μέσω ενός αντιπροσώπου του που είχε πάρει το βιβλίο από έναν Ρώσο μετανάστη, ο οποίος είπε ότι είχε πληροφορίες για εβραϊκές συνωμοσίες σε όλη την Ευρώπη. Τότε, η εφημερίδα Dearborn Independent άρχισε μια σειρά από άρθρα με τίτλο «Ο Διεθνής Εβραίος». Μάλιστα, η συγεκριμένη εφημερίδα είχε φτάσει στη σημείο να πει ότι... ο Χριστόφορος Κολόμβος ήταν όργανο των Εβραίων. Αρκετά, όμως, για τα «Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών». Το βιβλίο είναι μαϊμού, αλλά όποιος θέλει το κάνει Ευαγγέλιο. Όπως το κάθε τι, είναι κι αυτό θέμα αντίληψης και προδιάθεσης. Η προσωπική μου γνώμη είναι ότι, αντί να κατηγορούμε τους Εβραίους για όλα τα δεινά μας, ας δούμε λίγο πιο κοντά. Η Αγιά Σοφιά στηρίζεται στους κίονες που αφαιρέθηκαν από τον λεηλατημένο ναό της Αρτέμιδος στην Έφεσο, ένα από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου, ενώ κατεδαφίστηκαν οι ελληνικοί ναοί για να χτιστούν πάνω στα θεμέλιά τους εκκλησάκια του... παγκαριού και του ελέους. Και ακρωτηριάστηκαν τα μαρμάρινα αγάλματα των προγόνων ως είδωλα, για να προσκυνούνται... ξύλα! Τουλάχιστον τα κλεμμένα των Εγγλέζων τιμήθηκαν δεόντως για εκείνο που είναι, ελληνικά, ενώ οι έρμοι οι κίονες του ναού της Αρτέμιδος άκουαν πρώτα... "των αγίων θεοπατόρων ημών Ιωακείμ και Άννης" και μετά "μπιρ Αλλάχ"! Καλά που δεν έγιναν συντρίμια από μόνοι τους, να πλακωθεί και κόσμος! Ποιοι Εβραίοι, βρε; Ας προσέχαμε! Πάμε παρακάτω...

 Ο Χένρι Φορντ, λοιπόν, ήταν «φάρα» κι ας έχυνε δηλητήριο για τους Εβραίους και τους χρηματιστές της Γουόλ Στριτ. Αντί, λοιπόν, ορισμένοι να τον εκθειάζουν, επειδή τα έχωνε στους Εβραίους, ας ενδιαφερθούν να μάθουν τι είχε κάνει ο ίδιος. Είχε κάνει δωρεά ενός εκατομμυρίου δολαρίων στο Συμβούλιο επί των Εξωτερικών Υποθέσεων (Council on Foreign Relations), που είναι η αιχμή του δόρατος της παγκοσμιοποίησης. Αποκόμισε τεράστια κέρδη από τον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, προμηθεύοντας και τις δύο πλευρές (όπως οι Εβραίοι και μη Εβραίοι διεθνείς τραπεζίτες χρηματοδότησαν και τις δύο πλευρές σε κάθε μεγάλο πόλεμο). Το 1922 οι Τάιμς της Νέας Υόρκης

έγραψαν ότι χρηματοδοτούσε τους ναζί και τα αντιεβραϊκά κινήματα στη Γερμανία, ενώ η εφημερίδα του Βερολίνου Berliner Tageblatt κάλεσε τον Αμερικανό πρεσβευτή να τον σταματήσει από το να ανακατεύεται στις εσωτερικές υποθέσεις της Γερμανίας. Πριν ξεσπάσει ο δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, ο Χίτλερ έδειξε την ευγνωμοσύνη του για τη βοήθεια του Φορντ, απονέμοντάς του τον Μεγαλόσταυρο του Γερμανικού Αετού, τη μεγαλύτερη τιμή για μη Γερμανό. Το πορτραίτο του Φορντ κρεμόταν πίσω από το μπιουρό του Χίτλερ, στο πριβέ γραφείο του! Ο γερμανικός βραχίονας της Ford Motor Company ήταν, μαζί με τον γερμανικό βραχίονα της General Motors (Opel), ιδιοκτησίας του Τζ. Π. Μόργκαν, οι μεγαλύτεροι κατασκευαστές τανκς για τον στρατό του Χίτλερ, τα τανκς που εισέβαλαν στην Ελλάδα. H Fοrd Motor Company ενώθηκε με την I.G. Farben, μια εταιρεία που πρέπει να δούμε από μόνη της για την τεράστια βοήθεια που έδωσε στον Χίτλερ (μέχρι και το Zyklon, το γκάζι για τους θαλάμους αερίων έφτιαχνε) και στην οποία ήταν μπλεγμένα όλα τα γνωστά λαμόγια της Γουόλ Στριτ. Οπότε, λέω εγώ: Να τον βράσω τον μεγιστάνα Χένρι Φορντ και το βιβλίο του «Ο διεθνής Εβραίος - Το σημαντικότερο Παγκόσμιο πρόβλημα»! Λαμόγιο κι αυτός, όπως οι τραπεζίτες, Εβραίοι και μη. Ούνα φάτσα, ούνα ΦΑΡΑ!

 Πάμε τώρα στον Σίτσιν. Η εισήγηση ότι οι γνώσεις του προέρχονται από ελληνικά χαμένα χειρόγραφα, δεν ευσταθεί. Ο κόσμος είναι γεμάτος από πλάκες και κυλίνδρους των Σουμερίων, που περιέχουν απίστευτες πληροφορίες. Να μην είμαστε τόσο σοβινιστές. Αυτό ισχύει και για το ότι δεν πρέπει να τον εμπιστευόμαστε, διότι είναι Εβραίος. Να απορρίψουμε και τη θεωρία της σχετικότητος του Άινσταϊν διότι ήταν Εβραίος; Προσωπικά μάλλον δεν θα εμπιστευόμουν τον... Παύλο, διότι ένας ραββί, που ήταν ο Παύλος, δύσκολα εγκαταλείπει τη θρησκεία του για να διδάξει άλλη! Πιστεύω ότι ΕΚΕΙ κάτι παίχτηκε, και όχι με το Σίτσιν, τον Βελικόφσκι και άλλους αξιόλογους Εβραίους. Όσο για την καταστροφή της βιβλιοθήκης της Αλεξανδρείας, πρέπει να είμαι ανιστόρητος, διότι μέχρι τώρα είχα την εντύπωση ότι οι Χριστιανοί είχαν ανάψει το δαδί και όχι οι Εβραίοι! Ας μάθουν ορισμένοι τι είχε καταστρέψει το αρχιλαμόγιο ο Ευσέβειος, ο βιογράφος του συζυγοκτόνου και παιδοκτόνου... «Αγίου» Κωνσταντίνου, που δεν βαφτίστηκε Χριστιανός, παρά μόνο όταν ήταν στο νεκροκρέβατό του και διότι ήθελε να παίξει σε δύο ταμπλό την υστάτη στιγμή! Και βαφτίσανε τη μισή Ελλάδα στ’ όνομά του!

 Αναφορικά με το αν ο ελληνικός πολιτισμός είχε προϋπάρξει του σουμεριακού, αυτό δεν έχει και μεγάλη σημασία, διότι και στις δύο περιπτώσεις μιλάμε για «χθες», είτε αναφερόμενοι σε 6, είτε σε 26, είτε σε 66 χιλιάδες χρόνια! Διαβάστε:* Τις τελευταίες δεκαετίες βρέθηκαν στη Νότιο Αφρική αρκετές μεταλλικές σφαίρες, με το μέταλλο να είναι τόσο σκληρό, που δεν χαράσσεται από ατσάλι. Τουλάχιστο μία, έχει χαραγμένο έναν ισημερινό και δύο παραλλήλους σε ίσες αποστάσεις από τον ισημερινό. Η ηλικία των στρωμάτων που εξορύχθηκαν και τα οποία έκρυβαν αυτές τις ανεξήγητες σφαίρες, είναι 2,8 ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ έτη!* Οβάλ μεταλλικές σωλήνες βρέθηκαν στο Saint-Jean de Livet στη Γαλλία, σε στρώματα 65 εκατομμυρίων ετών. * Το 1922 στη Νεβάδα βρέθηκε απολίθωμα αποτυπώματος υποδήματος, κομπλέ με το αποτύπωμα της ραφής, σε στρώματα ηλικίας 213-248 εκατομμυρίων ετών. * Τον Αύγουστο του 1870, κατά τη διάρκεια εκσκαφής πηγαδιού στο Ιλλινόις, βρέθηκε κάτι σαν νόμισμα, με την απεικόνιση ενός πουλιού και με μια εντελώς άγνωστη γραφή. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα σχετικής έρευνας της Πολιτειακής Γεωλογικής Υπηρεσίας, το στρώμα όπου βρέθηκε το αντικείμενο ήταν ηλικίας μεταξύ 200,000 και 400,000 χρόνων. * Το 1830, 12 μίλια βορειοδυτικά της Φιλαδέλφειας, βρέθηκε σε στρώμα αργίλου σε βάθος 60-70 ποδών (20-23 μέτρων) μια μαρμάρινη πλάκα με ανάγλυφα δύο σύμβολα που δεν διαφέρουν καθόλου από τα ελληνικά γράμματα Πι και και Ιώτα! Δεν καθορίστηκε η ηλικία του στρώματος όπου βρέθηκε το μάρμαρο, αλλά τα 20-23 μέτρα βάθος σημαίνουν αμέτρητα χρόνια. * Το 1968, ένας σχεδιαστής και ερασιτέχνης συλλέκτης πετρωμάτων βρήκε κοντά στη Λίμνη της Αντιλόπης, στην Πολιτεία της Utah, απολίθωμα αποτυπώματος παπουτσιού με... χαμηλό τακούνι, που δεν διαφέρει καθόλου από το αποτύπωμα ενός μοντέρνου ανδρικού παπουτσιού, σε στρώματα ηλικίας άνω των 505 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ ετών!Το κατεστημένο, βέβαια, αγρόν ηγόρασε, τον χαβά του με τον Δαρβίνο (φάρα!), αλλά και ΕΝΑ μόνο από τα πιο πάνω να είναι γνήσιο, τα πάντα ανατρέπονται. Και αν πάμε τόσο πίσω, αν όντως υπήρξαν άπειροι πολιτισμοί όπως είπε και ο Πλάτωνας, τότε δεν έχει σημασία τι είχε γίνει τις τελευταίες λίγες δεκάδες χιλιάδες χρόνια, ποιοι ήταν οι «αρχηγοί και δάσκαλοι». Όλο και κάποιος... πιο παλιός θα υπήρξε. Στο σοβαρό θέμα της καταγωγής του ανθρώπου, δεν έχει θέση ο εθνικισμός και ο σοβινισμός. Το μόνο που έχει σημασία είναι ότι τα λαμόγια της ΦΑΡΑΣ κρύβουν πολλά, ενώ ταυτόχρονα αποχαυνώνουν τον κόσμο με κρίσιμες ειδήσεις περί... διατάραξης στις σχέσεις Δέσποινας Βανδή και Καίτης Γαρμπή και περί του ότι η Σερτάμπ περπατάει ξυπόλυτη, διότι ο γκόμενος είναι σατανιστής!!! Γκιουλέ-γκιουλέ, χανούμ (και κις μάι όριφις, ή μάλλον μάι ντικ!)...

15/7/2003 01:56

Μας λείπει η ουσία...

 Ε, δεν μπορώ να μη το απαντήσω αυτό, έστω και συνοπτικά! Η τύχη μου το έχει, να πηγαίνω σε διακοπές λιώμα!******************************Πολύ καλημέρα και πάλι.Δυστυχώς φεύγετε για διακοπές και δεν έχουμε χρόνο να τα πούμε όπως πρέπει. Πάντως είμαι διαθέσιμος να συνεχίσουμε την κουβέντα. Μερικά σχόλια στα γρήγορα και χωρίς το ψάξιμο που θα ήθελα : 1. Ίσως να φάνηκα φανατικός αντιεβραίος, λόγω της πυκνότητας του λόγου. Φανατικός δεν είμαι, αλλά επιφυλακτικός είμαι και νομίζω έχω το δικαίωμα με αυτά που έχουν κάνει εναντίον της Ελλάδας από αρχαιοτάτων χρόνων. Εγώ άμα ακούω Εβραίο (αν γνωρίζω την ταυτότητά του, γιατί την κρύβουν) σε θέση κλειδί με ζώνουν τα φίδια. Η ιστορική αλήθεια μου δίνει αυτό το δικαίωμα. 2. Αποδέχομαι πως Εβραίοι έχουν υποστεί άπειρα κακά από το Διεθνή Σιωνισμό. Και εύχομαι να μην ξαναπεράσουν διώξεις και να ζήσουν εν ειρήνη στην πατρίδα τους. Η φάρα μπορεί να μην έχει πατρίδα και θρησκεία, αλλά το Ισραήλ το έφτιαξε στο στόμα του λύκου.. 3. Δε νομίζω να αμφιβάλλετε ότι είναι η ισχυρότερη φάρα στον κόσμο και με σαφή τάση να ελέγχει τα πράγματα. Σαφώς και οι Αγγλοσάξωνες είναι άτιμη φάρα και πιθανόν σε συνεργασία με τους σιωνιστές. 4. Όσον αφορά την προέλευση των πρωτοκόλλων εγώ έχω άλλη άποψη και είμαι έτοιμος να καταθέσω αργότερα τη φιλοεβραϊκή και την αντιεβραϊκή εκδοχή. Υπάρχουν 2 εκδοχές: Ή γράφτηκαν για να εφαρμοστούν και εφαρμόζονται, είτε αποτελούν ένα αρρωστημένο λογοτέχνημα για να πλήξει τους Εβραίους. Αν ισχύει το δεύτερο, τα τελευταία 100 χρόνια κάποια συμπτωματικά γεγονότα θα έπρεπε να συμφωνούν με τα πρωτόκολλα. Αν όμως πράγματι αποτελούν τα πρακτικά συνέλευσης σοφών της Σιών, τότε πρέπει το συντριπτικό ποσοστό να έχει εφαρμοστεί. ΔΙΑΒΑΣΤΕ τα πρωτόκολλα από το βιβλιο του κ. Λιακόπουλου που έγραψα χτες και μετά να μου πείτε αν είναι αληθινά ή όχι. Εγώ ξέρω ότι αυτά που γράφουν ΕΦΑΡΜΟΖΟΝΤΑΙ. Γράφω τμήμα του πρωτοκόλου 2 : " Κύριος στόχος μας είναι η εξάλειψη της έννοιας του έθνους και των εθνικών δικαίων. Γι'αυτό εκλέγουμε εμείς τους άρχοντες από τους λαούς ανάλογα με το δουλικό τους χαρακτήρα..." και άλλα πολλά που αν τα διαβάσει κανείς θα του σηκωθεί η τρίχα και θα γελάει με τους δημοσιογράφους που ασχολούνται με τη Βανδή και τα συναφή. 5. Ποιος ελέγχει τα Μ.Μ.Ε στην Αμερική και παγκοσμίως (Washington Post η Εβραία Katherine Meyer Graham, οι New York Times από τον Εβραίο Arthur Sulzberger κ.ο.κ. Σας στέλνω όσα ονόματα θέλετε); Ποιος ελέγχει τις κινηματογραφικές εταιρείες; Γιατί τόσες ταινίες για τους Εβραίους και για τα δήθεν 6.000.000 στα κρεματόρια ; Όχι ότι 600.000 ΑΘΩΟΙ είναι λίγοι, αλλά μέχρι εκεί έφτασαν οι Σιωνιστές (να σκοτώσουν τους δικούς τους) για να προκαλέσουν την παγκόσμια συμπάθεια και να μην μπορεί ξανά κανείς να μιλήσει εναντίον τους. Σας ρωτώ : Μπορείτε να φωνάξετε φονιάδες των λαών Αμερικάνοι; ΝΑΙ. Μπορείτε να πείτε κωλότουρκοι ή γυφτοσκοπιανοί ; Βεβαίως και μπορείτε σε μια διαδήλωση. Αν τολμάτε γράψτε ένα άρθρο (όχι διαδήλωση) για το ότι οι Εβραίοι κρύβονται πίσω από τη μη αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες. (Σκασίλα μου αν η ταυτότητα γράφει Χ.Ο., αλλά η απομάκρυνσή του εξυπηρετεί το σχέδιο αφελληνισμού που περιγράφουν τα πρωτόκολλα, για αυτό και η φαινομενικά παράλογη μεγάλη αντίδραση του λαού). ΘΑ ΣΑΣ ΦΑΝΕ ΖΩΝΤΑΝΟ. Αλήθεια μόνο οι Γερμανοί ΝΑΖΙ τους κυνήγησαν ; Μήπως τους εκδίωξαν και οι Ισπανοί στα μέσα της προηγούμενης χιλιετίας (εξ ου και οι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης) ; Μήπως και οι Ρώσοι και οι Πολωνοί κ.ο.κ.; Τρελάθηκε όλος ο κόσμος και τα έβαλε μαζί τους; Είναι η τάση τους να δρουν υπογείως να αυτοοργανώνονται και να προσπαθούν να ελέγχουν τα πράγματα. Τόμους μπορεί να γράψει κανείς για το τι έχουν κάνει εναντίον της Ελλάδας από αρχαιοτάτων χρόνων. Από το Ταλμούδ, μέχρι το Γρηγόριο των 5ο, τη Μικρασιατική καταστροφή και την ανεξαρτησία της Κρήτης που υποκινούν. Γιατί η Ελλάδα αφήνεται να ζει στη μιζέρια από προδότες πολιτικούς και δεν εκμεταλλευόμαστε τον τεράστιο (το πετρέλαιο είναι το ελάχιστο) ορυκτό πλούτο; Αν υπάρχει αντίρηση θα επανέλθω. Ευχαριστώ για τα στοιχεία για το Φορντ, αλλά αυτά που γράψατε δεν αναιρούν τα λεγόμενα του Φορντ. Και η αστυνομία πιάνει απατεώνες που καρφώνουν άλλοι απατεώνες Αν ένας άκληρος Έλληνας Εβραίος (τρόπος του λέγειν Έλληνας, αυτοί το λένε πως αισθάνονται Εβραίοι) πεθάνει, η περιουσία του δεν πηγαίνει στο Ελληνικό κράτος αλλά στο Κ.Ι.Σ. (Κεντρικό

Ισραηλιτικό Συμβούλιο). Κάποιοι είναι πιο ίσοι από άλλους.. Πρόσφατα βρέθηκε ένα βυθισμένο πλοίο με χρυσό έξω από την Καλαμάτα που λένε ότι ανήκει σε Έλληνες Εβραίους. Το Ελλαδικό υπουργείο δεν το ανασύρει, αλλά έδωσε άδεια στο Κ.Ι.Σ να το κάνει... Όσο για τον Αινστάιν, θα έχετε ακούσει φαντάζομαι περί βοήθειας (κομψά η κλοπή) από το μεγάλο Έλληνα φυσικό Καραθεοδωρή και το Σέρβο φυσικό Τέσλα, όπως χαρακτηριστικά αποκαλύπτει ο τελευταίος μεγάλος φυσικός του 20ου αιώνα Γκιόλβας (εν ζωή, με δεκάδες διπλώματα ευρεσιτεχνίας) για τα οποία υπάρχει βιβλίο. Πάντως τουλάχιστον ο Αινστάιν ήξερε αρχαία Ελληνικά για να αντιγράφει τα αρχαία Ελληνικά χειρόγραφα του τεράστιου Αριστοτέλη (την "επιρροή" έχει παρατηρήσει και ο Χόκινς). ΠΟΥ βρίσκονται τα ΔΕΚΑΔΕΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΑ; Ποιός τα έχει ; Τι σχέση έχουν με ΝΟΜΠΕΛ τελευταίων δεκαετιών ; Τι φυλάνε οι Εβραίοι σε μουσείο στα Ιεροσόλυμα που αντέχει πυρηνικό πόλεμο; Με αυτά (1/1.000.000.000) των όσων έχουν γραφεί θα αισθανόσασταν άνετα με Εβραίο αρχηγό (λογοκρισία Betonet); Αλλά πάλι που να το ξέρετε αφού αλλάζουν τα ονόματα τους, π.χ. (λογοκρισία Betonet), φίλος του (λογοκρισία Betonet). Άλλα παραδείγματα: Isadore Demsky σε Kirk Douglas, Allen Konigsberg σε Woody Allen, Melvin Kaminsky σε Mel Brooks (ηθοποιοί) και τόσοι άλλοι. Γιατί αλλάζετε τα ονόματά σας ρε παλικάρια ;Ελπίζω ο διάλογος να συνεχιστεί με την επιστροφή σας******************************Απαντάω πολύ επιλεκτικά, διότι αν δεν πάω για ύπνο σύντομα, θα σπαταλήσω την πρώτη μέρα των διακοπών μου στο κρεβάτι (εγερτήριο στις 5 το πρωί!).Φίλε μου, καταλαβαίνω τι λες, σε πιάνω. Τυχαίνει, όμως, να είμαι ένας άνθρωπος που αναλαμβάνει τις ευθύνες του. Οι Εγγλέζοι λένε «it takes two to tango», δηλαδή χρειάζονται δύο για να χορέψουν ταγκό. Όχι μόνο είχαμε έναν τεράστιο σχετικά σύγχρονο πολιτισμό, τον γνωστό αρχαίο ελληνικό, όχι μόνον ήμασταν «αρχηγοί» του τότε γνωστού κόσμου, αλλά θέλουμε να πιστεύουμε ότι ήμασταν αρχηγοί από πολύ πιο παλιά, σε σημείο που να λέμε ότι εμείς είχαμε διδάξει τους Σουμέριους κ.α. Να το δεχτώ αυτό, όοοοολους τους είχαμε διδάξει! Ρωτάω, όμως: Τι έγινε; Πώς χάσαμε την αρχηγία; Γιατί έχουμε καταντήσει κλωτσοσκούφι των άλλων; Διότι σαφέστατα και δεν θα ρίξω το φταίξιμο στους Εβραίους, μάλλον στους σιωνιστές που είναι και το πιο σωστό. Δυο παίχτες κάθονται να παίξουν σκάκι. Μπορεί ο χαμένος να πει για τον κερδισμένο «το λαμόγιο με ξεγέλασε και μου έκανε ματ;». Όχι, βέβαια! Μπορεί ένας παγκόσμιος πρωταθλητής των 1500 μέτρων να διαμαρτυρηθεί ότι κάποιος άλλος αθλητής της σειράς έκανε κούρσα αναμονής και όταν βρήκε την ευκαρία τον... καμάκωσε; Ποσώς! Και εδώ βασίζεται η αντίδρασή μου σε αυτά που λες, που εξάλλου είναι και χιλοειπωμένα. Άμα είναι να κάτσω να γράψω εδώ πράγματα που δεν ξέρεις, απείρως πιο άγρια από αυτά που λες, θα σου φύγει η μαγκιά, όπως και πολλών άλλων! Επιμένω, όμως, να ΜΗ ρίχνω το φταίξιμο στους σιωνιστές, αλλά σ’ εμάς τους Έλληνες. ΑΣ ΠΡΟ-ΣΕ-ΧΑ-ΜΕ!

 Τι πάει να πει, φίλε μου, «μας έκαναν έτσι κι έτσι»; Εμείς τι κάναμε; Γιατί τους αφήσαμε; Αυτό έχει σημασία. Αυτοί τη δουλειά τους κάνανε. Εμείς κάναμε τη δική μας; Εγώ φεύγω για διακοπές. Αμπαρώνω το σπίτι κι έχω κανονίσει επισκέπτη τέσσερεις φορές την ημέρα/νύχτα σε διαφορετικές ώρες, αφενός για να ταίσει και να βουρτσίσει τα γατιά μου και αφετέρου για να προσέξει το σπίτι. Αν αφαιρούσα τις διπλές ασφάλειες από τις μπαλκονόπορτες και τα παράθυρα, ή αν άφηνα ανοιχτή την πόρτα ασφαλείας και μπαίναν μέσα και με κατάκλεβαν, πιστεύεις ότι θα έτρεχα στην αστυνομία ουρλιάζοντας για τα... λαμόγια; Μπα! Θα στεκόμουνα μποστά στον καθρέφτη, θα με μούντζωνα και θα μου έλεγα: «ΕΙΣΑΙ ΜΑΛΑΚΑΣ»! Αν με κεράτωνε η δική μου, θα την έσπαγα στο ξύλο; Μπα! Θα σκεφτόμουνα «πού ΠΗΓΑ λάθος»; Κατάλαβες; Και δεν χρειάζομαι κανένα... Πρωτόκολλο των Σοφών της Σιών από κανένα Λιακόπουλο. Ήξερα για την ύπαρξή του βιβλίου, όταν ο Λιακόπουλος ήταν αγέννητος. Και επιμένω ότι το βιβλίο είναι ρώσικη μαϊμού. Και γνωρίζω για τους Εβραίους του Χόλιγουντ, είχα δει τυχαία τον Λιακόπουλο να τους αναφέρει στην τηλεόραση, λες και έλεγε κάτι πρωτόγνωρο. Να σου πω κάτι: τα ονόματα που ανάφερες είναι ατυχής επιλογή, διότι δε λένε τίποτα. Στα παπάρια μας ο Κερκ Ντάγκλας, ενώ αν έβλεπες παλιά φιλμ του Γούντι Άλλεν, όπως το «Sleeper» και το «Love and Death», και εφόσον μιλούσες άριστα εγγλέζικα και άκουγες το διάλογο αντί να διαβάζεις υποτίτλους, θα έπεφτες ξερός απο τον αυτοσαρκασμό του, από την απίστευτη κοροϊδία της εβραϊκής καταγωγής του. Το ίδιο ισχύει και για τον Μελ Μπρουκς (και τη γυναίκα του, την Αν Μπάνκροφτ)! Τι μου αναφέρετε Γούντι Άλλεν, Μελ Μπρουκς, Τόνι Κέρτις, Μπάρμπτα Στράισαντ, Κερκ Ντάγκλας, Μπομπ Ντίλαν, ενώ αφήνετε έξω τις «σφηκοφωλιές», τη Warner Brothers (κυρίως Τζακ Γουόρνερ), Metro Goldwyn Meyer (κυρίως τον Σαμ Γκόλντγουιν και τον συνεταίρο του τον Μέγιερ;). Φίλε μου, ολόκληρο το Χόλιγουντ είναι εβραιοκρατούμενο και όχι μόνον. Οι Εβραίοι έχουν πλήρη έλεγχο της κινηματογραφικής και θεατρικής βιομηχανίας, τόσο στην Αμερική, όσο και στην Αγγλία. Επίσης, των καζίνων, των κουλοχέρηδων και των... μπουκ, όπως Σίριλ Στάιν της Λάντμπροουκς, Τζο Κόραλ της Κόραλ, Μαξ Τζόζεφ της Μέκκα, Σίριλ Λεβάν της Βικτόρια Σπόρτινγκ και αμέτρητοι άλλοι, των ταξί (κυρίως στο Λονδίνο) και της βιομηχανίας ενδυμάτων. Και, βέβαια, των μεγάλων τραπεζών, των επενδυτικών, των χρηματιστηριακών κ.ο.κ. Ο Εβραίος της διασποράς, φίλτατε, ασχολείται κυρίως με μετρητά. Όπου υπάρχει ρευστό, εκεί θα τον βρεις. Επίσης, οι πιο διάσημοι

τοκογλύφοι είναι Εβραίοι, πρώτος και καλύτερος ο Σάιλοκ στον «Έμπορο της Βενετίας» του Σαίξπηρ. Πείτε μας κάτι νέο, ρε παιδιά! Παρεμπιπτόντως, μάθετε σε τι ΜΜΕ εξελίχθηκε η Warner Brothers! Πταίσματα η Γουάσινγκτον Ποστ και η Νιου Γιορκ Τάιμς που αναφέρεις!

 Δεν χρειάζομαι, φίλε μου, κανέναν να μου υποδείξει τι κάνανε και τι δεν κάνανε οι σιωνιστές. Εκείνο που θέλω είναι κάποιος να μου υποδείξει τι ΔΕΝ κάνανε και τι σκοπεύουν να κάνουνε οι Έλληνες. Και θα σου πω ποιοι ΔΕΝ θα μου το υποδείξουν: αυτοί που πλασάρουν τα «Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών» και τον Ελληνισμό, αλλά ταυτόχρονα μια θρησκεία της οποίας το ένα από τα δύο ιερά βιβλία λέει: «Καθήσεσθε εν οχυρώμασι δέσμιοι της συναγωγής, και αντί μιας ημέρας παροικεσίας σου διπλά ανταποδώσω σοι, διότι ενέτεινα σε Ιούδα εμαυτώ τόξον, έπλησα τον Εφραίμ, ΚΑΙ ΕΞΕΓΕΡΩ (εξεγερώ) ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΣΟΥ ΣΙΩΝ ΕΠΙ ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ...» (Παλαιά Διαθήκη, Ζαχαρίας)! Αυτό κι αν είναι σιωνισμός! Εγώ από τέτοιες σχιζοφρένειες δεν πάσχω! Μας είχαν προειδοποιήσει κιόλας, τόσο μάγκες είναι! Φταίει ο ένας και φταίει ο άλλος, ενώ αυτοί που μπήκανε οικειοθελώς και με το κεφάλι στα σκατά, είναι αθώες, αδικημένες περιστερές! ΑΣ ΠΡΟ-ΣΕ-ΧΑ-ΜΕ! Δεν είναι καιρός πια να κάνουμε έναν τίμιο απολογισμό και να αναλάβουμε τις ευθύνες μας, κυρίως απέναντι στον υπόλοιπο κόσμο που περίμενε κάτι παραπάνω από μας, παρά να σκίζουμε τους κώλους μας για τους Εβραίους; Βρε συ, πήρε η Ελλάδα την Ολυμπιάδα ΤΗΣ, ελέω κάποιων αθανάτων μιζαδόρων και λοιπών λαμογίων, που για την εκατονταετηρίδα την είχαν δώσει στην κόκα-κόλα, και ο υφυπουργός Αθλητισμού ξύρισε το μουστάκι του, διότι... το είχε τάμα. Υποβίβασε ο αθεόφοβος κοτζάμ Ολυμπιάδα στο επίπεδο του μουστακιού του και όλη η Ελλάδα, με επικεφαλής τους δημοσιογράφους, χαχάνισε και χειροκρότησε, ενώ έπρεπε να φύγουν κεφάλια! Και απορούμε γιατί μας πηδήξανε (και όχι μόνον οι σιωνιστές;). Ουσία, φίλε μου, μας λείπει η ουσία! Ξέρεις τι είχε πει ο Κονδύλης; Είπε: "Αν ήξερα πόσο αφελείς ήταν οι Έλληνες, θα τους κυβερνούσα από δεκανέας". Εντάξει, δεν είπε, κυρίως δεν εννούσε, "αφελείς", αλλά ας μην το φορτσάρουμε νυχτιάτικα!Άντε να πάμε για δυο ώρες ύπνο, πήγε σχεδόν τρεις η ώρα... κι ακόμα δεν είπαμε για Περλ Χάρμπορ! :-))))))

16/7/2003 02:54

Τρεις φυγόδικοι Βόσνιοι...

 Πολύ καλημέρα σας από Χαλκιδική! Λοιπόν: Την Τρίτη το βράδυ δεν κοιμήθηκα καθόλου. Φτάσαμε Θεσσαλονίκη με τραίνο χθες το μεσημέρι, πήγαμε στον κουμπάρο και την κουμπάρα, είδαμε το καημένο το μωρό που θα βαφτίσω, φάγαμε και πήραμε τον δρόμο για το τρίτο πόδι της Χαλκιδικής. Πάντα πίστευα ότι το ξενοδοχείο ήταν στο δεύτερο, για τέτοια ασχετοσύνη μιλάμε. Μέχρι εδώ περίφημα, εκτός από τον ύπνο. Μόλις φτάσαμε, βούτηξα στο κρεβάτι, με την εντολή να με ξυπνήσουν το πρωί. Λογάριαζα χωρίς τον ξενοδόχο, όμως, διότι γύρω στις 22.30 πετάχτηκα από το κρεβάτι λόγω ενός εφιάλτη. Είχα δει στ' όνειρό μου ότι κάτι κέφαλοι με ψαρεύανε με δόλωμα παγωμένη σπανακοτυρόπιττα των Ελληνικών Σιδηροδρόμων. Εκείνοι ήταν στην αποβάθρα του ξενοδοχείου ντυμένοι με μπλουζάκια Αρμάνι και σορτσάκια Τρουσάρντι κι εγώ μέσα στη θάλασσα, γυμνός.

 Σύντομα συνειδητοποίησα μέσα στο σκοτάδι ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει από πέρσι. Τα ίδια δωμάτια μεν, ό,τι καλύτερο έχει το μαγαζί όπου όλο το προσωπικό είναι τζογαδόροι που ελπίζουν σε άχαστα, όμως φέτος κάθε Τετάρτη έχει ζωντανή μουσική τζαζ στην πισίνα. Αυτό άκουγα και είδα τον εφιάλτη. Μπορείτε να φανταστείτε τρεις κρυολογημένους Βόσνιους φυγόδικους με ξένες μασέλες να τραγουδάνε "Μόνα Λίζα" σε σεισμό οχτώ Ρίχτερ και με ένα παλιρροιακό κύμα 200 μέτρων να έρχεται κατά πάνω τους (από την πισίνα!); Κάτι τέτοιο. Τέλος πάντων, σηκώθηκα, κατέβηκα έτοιμος να κάνω ό,τι δεν έχω κάνει ποτέ στη ζωή μου, δηλαδή να στείλω τρεις Βόσνιους στο νοσοκομείο με σακατεμένα σβέρκα, αλλά με είδε και ούρλιαξε "καταστροφήηηηηη..." ο ξενοδόχος, που την Τρίτη είχε παίξει το διπλό της ΛΑΣΚ και τον άσο της Κάπφενμπεργκ, αλλά και "Χ" τη Ριντ. Τέλος πάντων, ήπιαμε τους καφέδες μας, είπαμε τις συνηθισμένες βλακείες και δώσαμε τις συνηθισμένες ψευδείς υποσχέσεις ότι φέτος θα ξεσκίσουμε τις Εβίτες και τελικά μπήκα στο δωμάτιο του ίντερνετ να περιμένω τη σειρά μου, όπως έκανα στο Γυμνάσιο, που περίμενα τη σειρά μου στο φουαγιέ της Γιαννούλας της γλυφάδας! Αποτέλεσμα: Windows 98 με οθόνη 12 ιντσών και δεν μπορώ να ενεργοποιήσω τα mail accounts μου. Επίσης, δεν μπορώ να μπω στο συνεδριακό κέντρο για να χρησιμοποιήσω το laptop μου, όπως είχαμε συμφωνήσει με τους τζογαδόρους, διότι έχουν κάποιο συνέδριο κάτι αδερφές από Ολλανδία μεριά.

 Οπότε, μέχρι να μπορέσω να χρησιμοποιήσω το laptop, ούτε μέιλ παίρνω, ούτε τίποτα. Εν τω μεταξύ, έχω πιει δυο κανάτες καφέ, έχοντας κοιμηθεί και 4 ώρες, οπότε με βλέπω να περπατάω όλη νύχτα όπως μια άδικη κατάρα στο ξενοδοχείο, ενώ οι δικές μου ροχαλίζουν στις κρεβατάρες τους κάπως καλύτερα απ' ό,τι τραγουδούσαν οι Βόσνιοι στην πισίνα. Αυτά....

17/7/2003 01:03

Όλα τα κόλπα ξέρει ο ιχθύς...

 Πολύ καλησπέρα σας! Καθόλου άσχημη η πρώτη μέρα. 12 κομμάτια, αποτελούμενα από 5 σπάρους, 3 κέφαλους και 4 γοβιούς. Όχι πολύ μεγάλα, αλλά ικανοποιητικά για λιγότερο από μιας ώρας σπορ. Τα πήρε ο καπετάνιος του σκάφους του ξενοδοχείου για δόλωμα, απόψε ρίχνει μεταλλικό καλάθι (σκαρκά το λέμε στην Κύπρο) κι έχω call στο το πρώτο χταπόδι! Εγερτήριο στις 6, διότι ο μπάρμαν μου ζήτησε καμιά ντουζίνα για μια τηγανιά το μεσημέρι. Δεν είναι κουμαρτζής, αλλά κάνει καλό φραπέ, οπότε θα τον εξυπηρετήσω!

 Για ν' αλλάξουμε λίγο χαβά από συνωμοσίες, ας μιλήσουμε λίγο για ψάρεμα. Ακούγεται περίεργο, αλλά στην Αγγλία είναι το πιο διαδεδομένο σπορ. Περισσότεροι άνθρωποι πάνε στα ποτάμια και στις λίμνες για ψάρεμα του γλυκού νερού, παρά σε ποδοσφαιρικά γήπεδα, σκυλοδρομίες κλπ. Υπάρχουν και μεγάλοι διαγωνισμοί, κομπλέ με... μπουκ!

 Υπάρχει μια βασική διαφορά από το ψάρεμα στη θάλασσα. Στα ποτάμια και στις λίμνες βάζουν τα ψάρια πίσω στο νερό, είτε αμέσως, είτε στο τέλος της ημέρας (κυρίως σε διαγωνισμούς). Τα φυλάνε σε ένα ειδικό δίχτυ (keep net) που έχουν μέσα στο νερό και, όταν τα ζυγίσουν, τα αμολάνε πίσω, άθικτα. Αυτός είναι ο λόγος που το ψάρεμα του γλυκού νερού είναι τόσο πιο δύσκολο από της θάλασσας, αλλά δεν μιλάμε για σολομό και πέστροφα.

 Στη θάλασσα, όταν πιαστεί το ψάρι, καληνύχτα Βερόνικα, μετά πνευμάτων δικαίων, η οικογένεια εξαργυρώνει... ασφάλεια ζωής. Οπότε μια φορά πιάνεται το ψάρι. Στο ποτάμι και στις λίμνη, όμως, πιάνεται πολλές φορές και "μαθαίνει" (αυτό δεν ισχύει για πέστροφες και σολομούς, που τρώγονται, οπότε δεν επιστρέφονται πίσω στο νερό). Σκεφτείτε έναν κυπρίνο (carp) που ζει μέχρι 80 ή ακόμα και 100 χρόνια. Κατά τη διάρκεια της ζωής του θα πιαστεί τόσες φορές, που στο τέλος θα μάθει όλα τα κόλπα των ψαράδων. Για παράδειγμα, μαθαίνει ότι κάμπια ίσον... χραπ και στο δίχτυ! Επίσης, μαθαίνει τη μυρουδιά/γεύση της νικοτίνης, γι αυτό επαγγελματίες ψαράδες του γλυκού νερού ποτέ δεν καπνίζουν όταν ψαρεύουν. Δεν είναι βλάκας το ψάρι, με τον καιρό μαθαίνει ότι η παραμικρή αντίσταση όταν πάρει το δόλωμα στο στόμα, σημαίνει πετονιά, βαρίδι κλπ. Όλα τα κόλπα τα μαθαίνει ο ιχθύς! Για να πιάσει μεγάλο κυπρίνο ο ψαράς, πρέπει να είναι πολύ μάγκας. Έχω δει πολλές φορές κυπρίνους να πιάνουν το δόλωμα, να το πιπιλάνε και να το φτύνουν αμέσως!

 Έχει καταντήσει επιστήμη το σοβαρό ψάρεμα του γλυκού νερού. Τα υλικά, πετονιές κλπ, πρέπει να είναι τα ελαφρύτερα δυνατά, για να μην υποψιαστεί κάτι το ψάρι. Έχω δει άνθρωπο να πιάνει κυπρίνο 6 κιλών με πετονιά αντίστασης (breaking strain) μόνο... μισού κιλού. Επίσης, τα καλάμια είναι απίστευτα. Κόμπο τα δένεις, τόσο ευλύγιστα είναι. Πριν 15 χρόνια, ένας φίλος μου είχε πληρώσει 800 λίρες (τότε 400,000+ δραχμές) για ένα χειροποίητο καλάμι από άνθρακα, που μάλιστα δεν ήταν κορυφαίας ποιότητας!

 Εκεί που δίνονται τα μεγάλα ρεσιτάλ, όμως, είναι τα δολώματα. Συνεχώς προσπαθούν να σκαρφιστούν νέα, που δεν γνωρίζουν τα ψάρια. Είδα τεράστιους κυπρίνους να πιάνονται με καλαμπόκι, σπόρο καναβουριού (hemp seed), ό,τι περνάει από το μυαλό σας! Μια φορά που είχε έρθει η μάνα μου στην Αγγλία από Κύπρο, της είχα ζητήσει να μου φέρει ένα μπουκάλι "νορό" του χαλλουμιού, του γνωστού κυπριακού τυριού. Ο "νορός" είναι το υγρό στο οποίο φυλάγονται τα "σωστά" χαλούμια, όχι αυτά που αγοράζονται στα σούπερμαρκετ. Το έσμιξα με αλεύρι κι έκανα ένα ζυμάρι που "θέρισε" κυπρίνους, αλλά εκεί που είχαμε πάει ήταν μια ιδιωτική λίμνη, τελείως παρθένα, οπότε δεν μπορούσαν να βγουν σωστά συμπεράσματα, δηλαδή κατά πόσο το δόλωμα ήταν όντως... killer, ή αν τα ψάρια ήταν ανυποψίαστα! Μάλιστα, εκείνη η λίμνη, στο Τσέρτσεϊ του Σάρρεϊ, μάλλον το οίκημα που είχε μέσα, φτιάχτηκε και έγινε ένα κλαμπ όπου εδώ και χρόνια γίνονται οι διαγωνισμοί του νότου στα "βελάκια". Το είχα δει πριν 2-3 χρόνια σε κάποιο ελληνικό κανάλι, δεν θυμάμαι ποιο. Μάλλον το SuperSport.

 Τέλος πάντων, αυτά από Χαλκιδική, τα λέμε αύριο... ίσως με Περλ Χάρμπορ! Εκεί να δείτε δόλωμα για να μπει η Αμερική στον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, διότι έτσι γούσταρε η φάρα...

18/7/2003 01:11

Αν δεν ήταν κουφοί...

 Ώπα! Την πάτησα ψες! Πήγαμε μέχρι τα Νέα Ρόδα, στου Κωστάκη, για σουτζουκάκια σμυρνείκα στην ακροθαλασσιά. Μόνο που η γιαγιά δεν είχε βγάλει σουτζουκάκια, οπότε φάγαμε ό,τι είχε το μαγαζί. Και είχε πολλά και διάφορα, σερβιρισμένα από κάτι χαριτωμένες σερβιτόρες με τρίχες στα στήθια και βγαλμένα φρύδια! Ζήτησα και μια μπύρα Μύθος "παγωμένη για να μου φύγουν οι μασέλες", η μια έγινε δυο, η δυο τέσσερεις, μου φύγαν οι μασέλες, οι τηγανητές πατάτες ήταν οι καλύτερες που είχα φάει στη ζωή μου, ο διαβήτης ανέβηκε στα ύψη, οπότε επέστρεψα στο ξενοδοχείο και πήγα αμέσως για ύπνο, που θα ερχόταν γρηγορότερα, αν οι αθεόφοβοι στο διπλανό δωμάτιο δεν ήταν κουφοί και χαμήλωναν λίγο την τηλεόραση. Χρωστάω Περλ Χάρμπορ, το ξέρω, αλλά δεν μπορούσα να το γράψω σουρωμένος, με έναν Ελληνοαυστραλό με παρδαλό πουκάμισο να παίζει αηδίες σε ένα Hammond στο φουαγιέ. Και αύριο βαφτίζω, οπότε παίρνω δυο μέρες ρεπό. Θα πούμε τις καλημέρες μας, αλλά η φάρα από Δευτέρα...

19/7/2003 10:10

Τόσο κυνικά...

 Καλά, είχε μεγάλη πλάκα να έβλεπες στο ξενοδοχείο την αντίδραση στα τελευταία νέα για την "αυτοκτονία" του Κέλι, του ειδικού στα όπλα μαζικής καταστροφής που είχε "μιλήσει" στον συντάκτη του Μπι-Μπι-Σι. Βέεεβαια, η "θείτσα" (έτσι λένε οι Εγγλέζοι το Μπι-Μπι-Σι) ξαφνικά έγινε το τσάμπιον του δικαίου και το προπύργιο της διεθνούς νομιμότητας! Μιλάμε για την ΕΡΤ ξαφνικά να ξεσπαθώνει εναντίον του Σημίτη και της κυβέρνησης, ωθούμενη από κάποια υψηλά ιδανικά!

 Και βέβαια είμαι κυνικός, δεν ενθουσιάζομαι εύκολα με κάτι τέτοια. Η φάρα είναι ικανή για όλα (και κάτι παραπάνω!). Έχει ένα μακροχρόνιο σχέδιο, μια ατζέντα, για όλα. Μπορεί και να υπήρξε το εξής σενάριο με τον Μπλερ: "Τόνι, σε τσεκάραμε, είσαι καλό παιδί, μόνο που η ατζέντα είναι ατζέντα. Θα σου δώσουμε την αρχηγία του Εργατικού Κόμματος, μετά την πρωθυπουργία της Αγγλίας, θα κάνεις τον χαβαλέ σου για καμιά δεκαριά χρόνια, θα φας, θα πιεις, θα πάρεις και μια βαρβάτη σύνταξη και προσωπική ασφάλεια εφ' όρου ζωής, θα γράψεις και απομνημονεύματα για να κονομήσεις τ' άντερά σου, αλλά ό,τι αποφασίσουμε εμείς θα γίνει. Πάντα έτσι γίνεται. Λοιπόν: Αυτοί οι αραπάδες είναι pains in the fuckin' neck (πόνοι στο σβέρκο). Ρε, χέσε τα πετρέλαια, δε μας ενδιαφέρουν. έχουμε της Γουατεμάλας. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι ότι οι βρωμοπόδαροι έχουν θεοκρατικές κοινωνίες και δεν θα εγκαταλείψουν το Μπιρ Αλλάχ για να προσκυνήσουν πλανητάρχη. Άλλο οι Χριστιανοί, αυτοί είναι δικοί μας. Εκεί που πρέπει ν' αλλάξουν τα πράματα, είναι με το Ισλάμ. Πρώτα ο Σαντάμ, μετά κάτι Σαουδικές Αραβίες, Κουβέιτ και σούπα-μούπες και τέλος Συρία και Ιράν. Έχουμε σχέδιο. Είσαι; Αν δεν είσαι, βρίσκουμε άλλον. Παρεμπιπτόντως, στο τέλος ίσως την φας πισώπλατα, αλλά η ατζέντα είναι ατζέντα. Αν δεν θέλεις, μείνε βουλευτής, δεν σε πιέζουμε. Η πορτοκαλιά να 'ναι καλά. Είσαι, όμως, νέο παιδί, εχεις μέλλον μαζί μας".

 Μπορεί, βέβαια, να μην ήταν ακριβώς έτσι, αλλά κάπως διαφορετικά. Όταν έγινε η δουλειά και τα πράγματα "έσφιξαν", μπορεί να του είπαν: "Τόνι, είσαι πολύ καλό παιδί, πρώτος, αλλά χρειαζόμαστε εκείνο τον τρελοαμερικάνο δυο-τρία χρόνια ακόμα, διότι δεν τέλειωσε η δουλειά. Για να μείνει αυτός εκεί που είναι, όμως, πρέπει να γίνεις εσύ το εξιλαστήριο θύμα. Όπως είχε γίνει και με τη Θάτσερ, ακόμα και με τον Τσόρτσιλ. Δεν ήσουνα γεννημένος ακόμα, αλλά "ο πατέρας της νίκης" έχασε τις εκλογές αμέσως μετά τον πόλεμο, διότι χρειαζόμασταν τον Άτλι. Κανένας και τίποτα δεν είναι υπεράνω της ατζέντας, χρειάζεται να εκτεθείς για χάρη της φάρας. Αν επιβιώσεις, μαγκιά σου, αλλά αν χρειαστεί θα φαγωθείς λάχανο. Όπως και να 'χει, να θυμάσαι ότι η φάρα σου χρωστάει και θα ανταποκριθεί οποτεδήποτε και για ο,τιδήποτε τη χρειαστείς".

 Δεν παίρνω ΤΙΠΟΤΕ με την ονομαστική αξία του. Αν δεν ήθελε η φάρα, όλα αυτά που έγιναν τις τελευταίες μέρες, αποκαλύψεις, δήθεν αυτοκτονίες, δημοσιογράφοι να ρωτάνε τον Μπλερ "Έχεις αίμα στα χέρια σου - θα παραιτηθείς;" δεν θα γινόντουσαν. ΟΛΑ είναι στημένα, κανένα κρατικό ίδυμα ραδιοφωνίας δεν κάνει τέτοιες μαγκιές κι ας έχουν οι ασπρουλιάρηδες μια περίεργη μπέσα (και μια έμφυτη απέχθεια για τους Αμερικάνους, τους οποίους θεωρούν μπανάλ). Ο καθένας έχει ημερομηνία λήξης, απλά η ημερομηνία του Μπλερ είναι πριν την ημερομηνία του Μπους. Έγινε η δουλειά, πάμε γι άλλα με άλλους πρωταγωνιστές. Τόσο κυνικά...

20/7/2003 01:51

Στήσανε το στόλο στο Περλ Χάρμπορ...

 Ποιος Κέλι, ποιος Κάμπελ και Μπι-Μπι-Σι, ποιος Μπλερ και ποιος Μπους; Στο τέλος η φάρα θα αφήσει να εξελιχθεί η κατακραυγή, για να μη πούμε ότι θα βοηθήσει και λιγάκι, θα θυσιάσει κάνα τέκνο της, μόνο και μόνο

για να βγουν οι αφελείς και οι κουλτουριάρηδες από Φιλοπάππου μέχρι Τόκυο για να πανηγυρίσουν την «επικράτηση του δικαίου» και τη δύναμη της ειρηνοφιλούς παγκοσμίου κοινής γνώμης και του ποπού τα εννιάμερα! Τίποτε δεν βολεύει τη φάρα τόσο, όσο η αφελής μάζα να πιστεύει ότι έχει το πάνω χέρι. Εν τω μεταξύ, το νταραβέρι στο Ιράν έγινε, όπως τόσα άλλα πιο πρίν, και πάμε γι άλλα σε δυο-τρία χρόνια, με καθαρά τεφτέρια και νέους πρωταγωνιστές.

 Όλα και όλοι στήνονται, όπως είχε στηθεί και ο αμερικανικός Στόλος του Ειρηνικού στο Περλ Χάρμπορ, για δυο-τρία τρυγόνια μ’ ένα σμπάρο. Μια σύρραξη Αμερικής – Ιαπωνίας είχε συζητηθεί/σχεδιαστεί από τη δεκαετία του 1910. Για ποιο λόγο; Για διάφορους. Ένας είναι ότι τον παλιό καλό καιρό η Ιαπωνία είχε Σαμουράι, γκέισες τεϊοποτεία και μεγάλη παράδοση. Κλειστή υπόθεση, κίτρινη... κόζα νόστρα! Τώρα έχει, Mitsubishi, Sony, Toyota, Technics, διεθνείς τράπεζες, χρηματιστήριο, πληθωρισμό, μόνο που δεν έχει πια Σαμουράι, ούτε στρατό και όπλα. Αυτά απαγορεύονται! Τέλος πάντων, η ατζέντα είναι μακροχρόνια, η φάρα δεν βιάζεται. Εξάλλου, η φάρα ήθελε πολύ τις Η.Π.Α. να μπουν στο δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και ο καλύτερος τρόπος ήταν το... γιαπωνέζικο σμπάρο.

 Πρώτα έβαλαν την Ιαπωνία στη γωνία με πρώτες ύλες, για ν’ αναγκαστεί να κάνει φασαρία στα πέριξ, κυρίως στην αποδυναμωμένη από τον εμφύλιο μεταξύ των εθνικιστών του Τσιανγκ-Κάι-Σεκ και των κομμουνιστών, Κίνα. Επιτέθηκαν και κατέλαβαν τη Μαντσουρία το 1931, αλλά τότε δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή για «μπραφ» της φάρας. Κατέλαβαν κι άλλα μέρη στην Κίνα οι Ιάπωνες, αλλά η φάρα περίμενε. Η υπομονή της είναι μυθική. Το 1940 η Ιαπωνία μπήκε στο κόλπο με Γερμανία και Ιταλία και το 1941 ο Πρόεδρος Φράνκλιν Ντελάνο Ρούσβελτ επέβελε εμπάργκο στην πώληση αμερικανικών καυσίμων στους κίτρινους, βάζοντας τους στη γωνία διότι τους έκοψε το 90% των καυσίμων που χρειάζονταν. Η Ιαπωνία βγήκε από τη γωνία με μια επίθεση κατά της Ινδοκίνας (αργότερα Βιετνάμ), που ήταν η πλησιέστερη πηγή καυσίμων. Όλα έτοιμα για «πιστολίδι», μόνο που ο αμερικανικός λαός δεν είχε διάθεση για δεύτερο πόλεμο, ακόμα θυμόνταν τον πρώτο. Σε μια μεγάλη δημοσκόπηση του 1940, 83% των Αμερικανών είχαν τεθεί εναντίον της εμπλοκής των Η.Π.Α. στο πόλεμο. Αυτό ήταν ζόρικο για τη φάρα και τον Ρούσβελτ, οπότε... στήθηκε ο στόλος. Στον πρώτο πόλεμο είχε στηθεί ένα υπερωκεάνειο, το Λουζιτάνια, αλλά αυτό δεν συγκίνησε την αμερικανική κοινή γνώμη. Ώρα για στόλο, λοιπόν. Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι το 1939 το Συμβούλιο επί των Εξωτερικών Σχέσεων (CFR) είχε... προσφερθεί να βοηθήσει το πολύ πιεσμένο αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών στο σχεδιασμό εξωτερικής πολιτικής και, μέχρι το 1942, το υπουργείο ήταν σκέτο CFR! Ο Ρούσβελτ ήταν γέννημα θρέμμα του Γουόλ Στριτ και πολύ «φάρα». Από τον 18ο αιώνα, οι οικογένειά του ήταν τραπεζίτες, μάλιστα ο θείος του, ο Φρέντερικ Ντελάνο, ήταν μέλοςτου πρώτου συμβουλίου της Ομοσπονδιακής Τράπεζας (Federal Reserve Bank)! Ο γαμπρός του Ρούσβελτ, ο Κέρτις Μπ. Νταλ, έγραψε: «Οι περισσότερες πολιτικές σκέψεις του, το πολιτικό ‘οπλοστάσιο’ του, ήταν προσεκτικά κατασκευασμένες από το Συμβούλιο επί των Εξωτερικών Σχέσεων – τα οικονομικά συμφέροντα του Ενός Κόσμου (της παγκοσμιοποίησης)».

 Ο στόλος ήταν καλά προφυλαγμένος στο Πουέρτο Ρίκο. Ούτε κουνούπι δεν τον πλησίαζε. Και ξαφνικά αποφασίζουν να τον μεταφέρουν στο Περλ Χάρμπορ στη Χαβάη, που ήταν ανοικτό απ’ όλες της μεριές. Μηδέν προστασία. Το 1932 και 1938, σε ασκήσεις του Στόλου του Ειρηνικού (που παρακολουθούσαν μακρόθεν Ιάπωνες στρατιωτικοί!), ο στόλος «καταστράφηκε» στο Περλ Χάρμπορ από τους «κακούς» σε... δίτερμα. Η απόφαση της μεταφοράς του στόλου στο Περλ Χάρμπορ ήταν τόσο αντικειμενικά εσφαλμένη, που ο θαλασσόλυκος Ναύαρχος Τζειμς Ο. Ρίτσαρντσον αρνήθηκε να υπογράψει τη διαταγή – και αντικαταστάθηκε αμέσως! Επίσης, ο Ρούσβελτ και οι στενοί συνεργάτες του ήξεραν ότι μια μεγάλη ιαπωνική ναυτική δύναμη, συμπεριλαμβανομένων ΕΞΙ αεροπλανοφόρων, που κατευθυνόταν προς την Αμερικανική ήπειρο, ξαφνικά χάθηκε από τα ραντάρ. Προφανώς κρύφτηκε κάπου.

 Στις 4 Δεκεμβρίου οι μυστικές υπηρεσίες της Αυστραλίας ανακοίνωσαν ότι εντόπισαν την Ιαπωνική ναυτική δύναμη που είχε χαθεί, να κινείται προς το Περλ Χάρμπορ. Ο Ρούσβελτ απέρριψε την προειδοποίηση ως... κόλπο των πολεμοχαρών Ρεπουμπλικάνων (λες και ο ίδιος δεν ήθελε τον πόλεμο!). Ένας πράκτορας των Άγγλων, Ο Ντούσκο Ποπόφ, έμαθε από γερμανικές πηγές του για τα ιαπωνικά σχέδια και προειδοποίησε αμέσως την Ουάσινγκτον, αλλά αγνοήθηκε. Τα πιο κάτω άτομα και υπηρεσίες προειδοποίησαν την αμερικανική κυβερνηση για επικείμενη επίθεση στο Περλ Χάρμπορ, μάλιστα ορισμένοι με συγκεκριμένη μέρα και ώρα: Ο Αμερικανός πρεσβευτής στην Ιαπωνία Τζόζεφ Γκρου, ο διοικητής της FBI Τζ. Έντγκαρ Χούβερ, ο Γερουσιαστής Γκάι (Γκι) Ζιλέτ, ο διοικητής της μεραρχίας της Ιάβας, Έλιοτ Θορπ, το μέλος του Κονγκρέσου Μάρτιν Ντάις και ο συνταγματάρχης Φ. Τζ. Λ. Βάιερμαν, ο Ολλανδός στρατιωτικός ακόλουθος στην Ουάσινγκτον! Ο πλοίαρχος Γιόχαν Ράννεφτ είπε ότι οι ίδιες οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες του είχαν πει στις 6 Δεκεμβρίου ότι τα ιαπωνικά αεροπλανοφόρα ήταν μόλις 400 μίλια από το Περλ Χάρμπορ!

 Κανένας δεν έκανε τίποτε και οι Ιάπωνες χτύπησαν! Η φάρα και ο Ρούσβελτ θυσίασαν χιλιάδες αμερικανούς ναύτες και πεζοναύτες, πλοία, πρεστίζ, τα πάντα, διότι η φάρα ήθελε την Αμερική να μπει στον πόλεμο (και μετά να μπλεχτεί σε Κορέα και Βιετνάμ και έχει ο Θεός!) Δεν τελειώσαμε με το θέμα του Περλ Χάρμπορ, αύριο η συνέχεια. Ποιος Μπλερ και ποιος Μπους, καλέ; ΟΛΑ κατά παραγγελίαν, ΟΛΑ σύμφωνα με την ατζέντα της φάρας..

21/7/2003 02:14

.

Μόνο η ατζέντα...

 Πολύ καλημέρα σας! Την πατήσαμε χθες, ποικιλοτρόπως και μεγαλοπρεπώς. Πρώτα ήταν το ψάρεμα. Ζέστη έκανε, μικρά τα ψάρια, τα έριχνα πίσω. Αν τα κράταγα, θα μάζευα δυο τηγανιές σαρπίτσες, αλλά δεν ήταν αυτό το πάτημα, άλλο ήταν. Είχα ρίξει μέσα τη μισινέζα και τράβηξε η ψυχούλα μου τσιγάρο. Έβαλα κάτω το καλάμι και άναψα. Δεν πήρα χαμπάρι ότι είχε αγκιστρωθεί ένα ψαράκι, διότι ο φελλός μου ήταν μεγαλούτσικος. Εκεί που σήκωνα το καλάμι για να συνεχίσω μετά το τσιγάρο, έγινε της Πόπης. Κάτω ο φελλός με ένα μεγαλειώδες "μπλουμ", λύγισμα το καλάμι και

μετά... νέκρα! Φύγαν όλα, αγκίστρι, βαρίδια, τα πάντα. "Αμάν!" φώναξε ο καπετάνιος του σκάφους του ξενοδοχείου, που μ' έβλεπε διότι ήθελε να του πιάσω ένα σπάρο για να το βάλει δόλωμα για χταπόδι, "μισό μέτρο ήταν ο μπαγάσας!". Το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό, που λένε! Εκεί που η σαρπίτσα ήταν αγκιστρωμένη και δεν χαμπάριασα, όρμηξε ένα λαυράκι και την άρπαξε! Και σιγά που θα έπιανα λαυράκι με το συγκεκριμένο εξοπλισμό. Ένας καλοθρεμμένος κέφαλος είναι το απώτατο όριο...

 Η δεύτερη καταστρόφα είναι ότι το βράδυ πήγαμε πάλι στα Νέα Ρόδα για καμιά μπύρα με λίγο μεζέ. Έλα, όμως, που οι χαριτωμένες γκαρσόνες με τρίχες στα στέρνα και βγαλμένα φρύδια, χάρηκαν που μας είδαν πάλι! Φέρε και χταπόδι, φέρε και καλαμάρι, φέρε και σαλάτες, άντε φέρε και τας κεμπάμπ, φέρε και κάνα μπιφτεκάκι, άντε να δοκιμάσουμε και τους γίγαντες της γιαγιάς, και βέβαια σε πιστεύουμε, κούκλο, ότι το κοκκινιστό μοσχαράκι με πατάτες είναι μούρλια και πού 'σε, μαζί με το μοσχάρι πιάσε άλλες δυο 'Μύθος' κι ακόμα ένα τζατζίκι"! Μέχρι τις έντεκα η ώρα είχα καταβροχθίσει περισσότερη χοληστερόλη απ' όση θα σκότωνε μισή ντουζίνα λιτοδίαιτους φακίρηδες. Και άντε μετά να γράψεις για Περλ Χάρμπορ, με τον Αυστραλό με το παρδαλό πουκάμισο να δολοφονεί από Θεοδωράκη μέχρι Μπίτλς στη διπλανή αίθουσα. Τα παράτησα και πήγα για τους δικούς μου μοσχαρίσιους εφιάλτες, στο κρεβάτι...

 Τέλος πάντων επιστρέφουμε στη βάση αύριο το βράδυ, οπότε θ' αφήσουμε τις συνωμοσίες για την Πέμπτη, που θα πούμε και "Καλό Χειμώνα". Και δεν ενδιαφέρομαι για Μπλερ, διότι ούτε αυτός μετράει, ούτε ο Μπους. Όπως δεν μέτρησε ούτε ο Κένεντι (αυτός κι αν ήταν φάρα, μόνο που πίστεψε στη λαϊκή εντολή και τη μαγκιά του, πήγε κόντρα στο Βιετνάμ και την οικονομία και είδαμε τι έπαθε). Μόνο η φάρα ως σύνολο μετράει, κανένα "εργαλείο". Όλοι έχουν ημερομηνία λήξης, μόνο η ατζέντα είναι διαχρονική..

22/7/2003 10:37

Το έχει...

 Ως δηλωμένος οπαδός της Συνωμοσιακής Αντίληψης της Ιστορίας (κοινώς "περίεργος") αμφισβητώ τα πάντα. Όλα, αγόρι μου, πώς να το κάνουμε; Αμφισβητώ ακόμα και το ότι ζω! Λέτε να μην αμφισβητήσω αυτή την ιστορία με τους γιους του Σαντάμ; Κάτσετε, βρε, πολύ βολικό δεν ήτανε; Εκεί που ο Μπλερ ένοιωθε τριχωτά χέρια με δάχτυλα σαν λουκάνικα με ρόζους να του χαϊδεύουν τα οπίσθια (εκ των έσω ή των έξω τα χέρια, δεν έχει σημασία) κάτω από το αμήχανο βλέμμα του Μπους, νάταααα... Σκοτώσανε, λέει, τους γιους του Σαντάμ! Τι λένε, ρε, τα σαίνια; Ξέρανε ότι βόρεια της Μοσούλης υπήρχε ένα πολυτελές σπίτι που ανήκε σε μπατζανάκη του Σαντάμ, στο οποίο κρυβόντουσαν εξέχοντα μέλη του Μπαθ, και το άφησαν άθικτο τόσο καιρό; Και αποφάσισαν να κάνουν... ντου τώρα; Μα, για μαλάκες μας έχουνε; Λοιπόν, θα χρησιμοποιήσω τις αποδόσεις του

Βάκερ Τιρόλ - Κάπφενμπεργκ γι αυτό το στοιχηματάκι. Έχουμε και λέμε:

 1,45: Τους είχαν πιάσει από καιρό, τους είχανε κρατούμενους και περίμεναν την κατάλληλη στιγμή για να τους μεταφέρουν σε μια "μάχη" και να τους σκοτώσουν για να βοηθήσουν μια κατάσταση. Σε αυτό τον "άσο" συμπεριλαμβάνεται και η πιθανότητα να ήταν νεκροί από καιρό και να τους έβγαλαν τώρα από την κατάψυξη.

 3,40: Ο Σαντάμ και οι γιοι του ήταν μέσα στο κόλπο της φάρας εξαρχής και τώρα θα μπορέσουν να πάνε σε κάνα επίγειο παράδεισο ως "ανύπαρκτοι", αφού είναι νεκροί, και ν' αρχίσουν νέα ζωή με την ευγνωμοσύνη και την προστασία της φάρας.

 5,50: Είναι όπως τα λένε. (Το ξέρω, σας κλέβω με το 5,50, αλλά έχουμε και κόρες να παντρέψουμε!).

 Τι χρειάζεται για να πεισθώ ότι κερδίζει το αουτσάιντερ του 5,50; Παράδοση των πτωμάτων σε νεκροψία από Ιρακινούς, Σύριους και Παλαιστίνιους ιατροδικαστές, μια νεκροψία που να περιέχει λεπτομερή εξέταση του DNA, προσδιορισμό ακριβούς ημέρας και τρόπου θανάτου και επίσης εξέταση περιεχομένων του στομάχου για να διαπιστωθεί τι τρώγανε τις τελευταίες μέρες, δηλαδή αν τρώγανε γνήσιο ιρακινό φαί, ή παρασκευασμένο από ξένους μαγείρους. Και να μη ξεχνάμε τα υγρά που πίνανε.

Και βέβαια αμφισβητώ τα πάντα. Οι ρώσικοι δορυφόροι είχαν "πιάσει" τα αεροπλάνα που χτύπησαν τους δίδυμους πύργους. Ξέρανε από πού είχαν σηκωθεί. Όμως, δεν "πιάσανε" το αεροπλάνο που έπεσε στο Πεντάγωνο. Αυτό δεν είχε σηκωθεί από πουθενά! Τι έγινε, ρωτάτε; Και πού να ξέρω εγώ; Σάμπως έχω ανοιχτή γραμμή με τον Πούτιν; Και να είχα, θα πίστευα όλα που θα μου έλεγε αυτός; Τα πάντα είναι υπό αμφισβήτησιν, το έχει η φάρα...

22/7/2003 20:32

Να το τινάξει στον αέρα.

 Καλώστους! Ένα ρεπό σήμερα για να κάνω κάτι επείγουσες δουλειές. Απόψε/αύριο το δεύτερο μέρος του Περλ Χάρμπορ και κάτι σχετικά. Από αύριο... οι Σταυροφόροι για ν' αρχίσουμε να μπαίνουμε στο νόημα των σύγχρονων μυστικών οργανώσεων και από πού (ίσως) προέκυψαν. Στοίχημα δεν βάζω, το χέρι μου στη φωτιά δεν βάζω, αλλά οι Μασόνοι μάλλον από τους

Σταυροφόρους ξεκίνησαν, συγκεκριμένα από το κυνηγητό των τελευταίων από το Βατικανό (το οποίο μάλλον εκβίαζαν με κάτι που είχαν στα χέρια τους και που θα μπορούσε να τινάξει στον αέρα το δόγμα). Ο ορισμός "Εβραιομασόνοι" είναι άτυχος, μάλλον από Σκωτία παρά από Ισραήλ και τα πέριξ ξεκίνησε ο χαβάς, που όπως και να 'χει πάει πολύ πίσω. Αίγυπτο σίγουρα, πιθανότατα Βαβυλωνία, ίσως και Σούμερ. Ίδωμεν...

24/7/2003 12:12

Φαλάφες και πράσινα άλογα...

 Και βέβαια ήταν οι γιοι του Σαντάμ. Ουδεμία αμφιβολία! Από τις οδοντοστοιχίες τους αναγνώρισαν. Θυμήστε μου, ρε παιδιά, ποιον άλλον αναγνώρισαν από τις οδοντοστοιχίες. Ήταν... ήταν... α, ναι: Ο ΧΙΤΛΕΡ! Μάλιστα, κύριε, ο Χίτλερ που δεν είχε χτυπήσει τη γειτονική Ελβετία, διότι ήταν ουδέτερη χώρα και τη σεβάστηκε, όπως σεβάστηκε Αυστρία, Τσεχοσλοβακία και τις συνθήκες ειρήνης/μη επιθέσεως με Αγγλία και Ρωσία! Βέεεβαια... Ουδέτερη η Ελβετία και φίσκα από τα λεφτά των διεθνών τραπεζιτών (της φάρας!) που χρηματοδότησαν Χίτλερ με το δεξί και Τρότσκι-Λένιν με το αριστερό χέρι! Και έδρα του Grand Alpine Lodge (της Μεγαλοπρεπούς των Άλπεων Στοάς), που γονάτισε τη λίρα και την οικονομία της Αγγλίας τη δεκαετία του ’60 σε σημείο που ο πρωθυπουργός Γουίλσον αναφέρθηκε δημόσια στα «Στοιχειά της Ζυρίχης». Και ξέρετε τι ήταν εκείνο το κόλπο; Το πρώτο μεγάλο – και πετυχημένο – πείραμα για μετατόπιση της ισχύος από πολιτικούς σε διεθνή τραπεζικά συμφέροντα χωρίς εδαφικά σύνορα. Αν γονάτισαν οι ασπρουλιάρηδες λέει... Αίμα έφτυσαν! Ολόκληρες πόλεις και κομητείες πήγαν στο ταμείο ανεργίας, βουνά από άνθρακα έμειναν απούλητα εκεί που τα είχαν στιβάσει μετά την εξόρυξη και ακόμα εκεί είναι! Της Ελβετίας που έγινε ο διάδρομος φυγάδευσης των ναζί. Και να μη ξεχνάμε ότι ήταν φίσκα και από το χρυσάφι του

Τσάρου, τον οποίον είχε χρηματοδοτήσει η φάρα, πριν χρηματοδοτήσει τους μπολσεβίκους, και για το οποίο χρυσάφι δεν βρέθηκε κληρονόμος και ζήσανε οι τραπεζίτες καλά κι εμείς καλύτερα και σιγά που θα επιζούσε οποιαδήποτε Αναστασία Ρομανόφ για να έχει απαίτηση. Πάρτε και κάτι που πιθανό να μη ξέρετε: η «Μεγαλοπρεπής των Άλπεων Στοά» είναι ένα άντρο ζάπλουτων «Φωτισμένων» που διατηρούν πολύ στενές σχέσεις με τα ανώτατα στρώματα της διεθνούς Μασονίας (ποιος λογαριάζει τους Μασόνους της σειράς, αυτοί δεν χαμπαριάζουν, βιτρίνα είναι). Αυτό που δεν είναι γνωστό, είναι ότι ο Τζον Κένεντι ήταν έτοιμος να προβεί σε αποκαλύψεις για τα «Στοιχειά της Ζυρίχης» και τον απόλυτο έλεγχο που ασκούσαν (και ακόμα ασκούν) πάνω στη Διεθνή Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Δεν πρόλαβε ο μακαρίτης ο οποίος, παρόλο που ήταν φάρα ο ίδιος, είχε αρχίσει να κάνει μαγκιές που δεν γούσταρε η φάρα. Και κάτι άσχετο: τα βαρβιτουρικά που η Μέριλιν Μονρόε είχε πάρει, δεν μπήκαν στο σώμα της από το στόμα, αλλά από τον πρωκτό. Με κλύσμα της δώσανε τη θανάσιμη δόση οι γορίλλες, όταν εκείνη ήταν αναίσθητη από το μεθύσι και τη μαστούρα. Πάμε παρακάτω, στη συνέχεια του Περλ Χάρμπορ.

 Είδαμε προχθές πώς είχανε στήσει τον Στόλο του Ειρηνικού στο απροστάτευτο Περλ Χάρμπορ της Χαβάης, για να δελεάσουν τους Ιάπωνες να χτυπήσουν και να μπουν στον πόλεμο οι Η.Π.Α. Χωρίς κάτι δραματικό, ο αμερικανικός λαός ούτε ήθελε ν’ ακούσει για πόλεμο. Σ’ ένα μεγάλο γκάλοπ, 83% είπαν ένα κατηγορηματικό «όχι». Λίγα επιπρόσθετα στοιχεία, έτσι για ξέρουμε με ποιους έχουμε να κάνουμε, με ποιους έχουμε μπλέξει:

 • Στις 27 Νοεμβρίου 1941, ο αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων των Η.Π.Α., ο γνωστός Τζορτζ Μάρσαλ (που αργότερα σκαρφίστηκε το Σχέδιο Μάρσαλ για βοήθεια στην πεινασμένη Ευρώπη και κάνανε πάρτι οι μαυραγορίτες και τα λαμόγια!), «κολλητός» πολλών μελών του Συμβουλίου επί των Εξωτερικών Σχέσεων (CFR), είχε στείλει το εξής περίεργο μήνυμα στο επιτελείο στο Περλ Χάρμπορ: «Εχθρική δράση αναμένεται από στιγμή σε στιγμή. Εάν οι εχθροπραξίες δεν - επαναλαμβάνω ΔΕΝ - μπορούν να αποφευχθούν, οι Η.Π.Α. επιθυμούν η Ιαπωνία να εκδηλωθεί εχθρικά (δηλαδή να χτυπήσει) πρώτη. Αυτή η πολιτική δεν - επαναλαμβάνω ΔΕΝ - πρέπει να εκληφθεί ως περιορισμός σε μια πορεία δράσης που να θέτει την άμυνά σας σε κίνδυνο». Τι ουσιαστικά έλεγε αυτό το μήνυμα; Απλά ότι οι Αμερικανοί δεν έπρεπε να χτυπήσουν πρώτοι, έστω αμυνόμενοι εναντίον μιας εξελισσόμενης εχθρικής επίθεσης!!! Παρόλα ταύτα, τα πλοία έμειναν αγκυροβολημένα στις θέσεις τους και τα αεροπλάνα μαζεύτηκαν στο έδαφος σε «κοπάδια», προς αποφυγήν... σαμποτέρ!• Ο υπουργός Πολέμου Χένρι Στίμσον είχε γράψει στο ημερολόγιό του μια κουβέντα που είχε κάνει με τον Πρόεδρο Ρούσβελτ στις 25 Νοεμβρίου, 1941: «Το θέμα ήταν πώς θα μπορούσαμε να τους μανουβράρουμε για να χτυπήσουν πρώτοι, χωρίς πολύ κίνδυνο για μας... Έπρεπε να βεβαιωθούμε ότι οι Ιάπωνες θα χτυπούσαν πρώτοι, ούτως ώστε να μην υπάρξουν αμφιβολίες για το ποιοι επιτέθηκαν σε ποιους».• Την πρώτη εβδομάδα του Δεκεμβρίου 1941 (η επίθεση έγινε το πρωί της 7ης Δεκεμβρίου), οι Αμερικανοί υπέκλεψαν ένα ιαπωνικό «βιολετί» μήνυμα προς την πρεσβεία στην Ουάσινγκτον, με το οποίο διετάσσετο η καταστροφή όλων των απορρήτων εγγράφων και η προετοιμασία για εκκένωση! Απίστευτα πράγματα! Μεταξύ όλων των άλλων προειδοποιήσεων από συμμάχους, οι ίδιοι οι Ιάπωνες προειδοποιούσαν την πρεσβεία τους ότι κάτι μαγειρευόταν, αλλά η κυβέρνηση των Η.Π.Α. δεν έκανε τίποτα!• Από τη δεκαετία του 1920 είχε αποδειχθεί από τον στρατηγό Μπίλι Μίτσελ ότι τα θωρηκτά ήταν πια άχρηστα σε ένα πόλεμο, ήταν έρμαια των αεροπλάνων. Ένα βομβαρδιστικό θα μπορούσε να στείλει οποιοδήποτε θωρηκτό αδιάβαστο. Μόνο τα αεροπλανοφόρα μετρούσαν, κυρίως τα αεροπλάνα που μετέφεραν και που θα μπορούσαν να αναχαιτίσουν μια αεροπορική επιδρομή. Και όμως, ΟΥΤΕ ΕΝΑ αεροπλανοφόρο δεν ήταν στην περιοχή όταν χτύπησαν οι Ιάπωνες!• Το μεγαλύτερο κατηγορητήριο ότι ο Ρούσβελτ ήξερε για την επικείμενη ιαπωνική επίθεση, απορρέει από την ανάκριση το 1948 του αρχηγού της Γκεστάπο Χάινριχ Μούλλερ, που παρέμεινε μυστική μέχρι τη δεκαετία του ‘90. Αυτός είχε πει ότι στις 26 Νοεμβρίου οι Γερμανοί υπέκλεψαν από βάση τους στην Ολλανδία μια υπερατλαντική τηλεφωνική συνομιλία μεταξύ του Ρούσβελτ και του Τσόρτσιλ. Ο Άγγλος πρωθυπουργός είχε πληροφορήσει τον Αμερικανό Πρόεδρο για τις κινήσεις του ιαπωνικού στόλου που είχε «χαθεί» και είπε επί λέξει: «Σε διαβεβαιώνω ότι στόχος τους είναι ο στόλος σας στη Χαβάη, στο Περλ Χάρμπορ»!!! Όταν ο Ρούσβελτ ρώτησε για τις πηγές των Άγγλων, ο Τσόρτσιλ ανέφερε πράκτορες στις ιαπωνικές ένοπλες δυνάμεις και το υπουργείο Εξωτερικών/διπλωματική υπηρεσία, καθώς και υποκλοπές με σπασμένους κώδικες των Ιαπώνων. Και ο Ρούσβελτ είπε: «Πρέπει να σκεφτώ το όλο θέμα. Μια ιαπωνική επίθεση εναντίον μας, που θα έχει ως αποτέλεσμα πόλεμο μαζί μας – και μαζί σας – ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ΘΑ ΕΚΠΛΗΡΩΣΕΙ ΔΥΟ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΛΕΟΝ ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΜΑΣ»! Και συνέχισε λέγοντας ότι έπρεπε να βρει μια δικαιολογία για να απουσιάσει από τον Λευκό Οίκο, καταλήγοντας: «Ο,ΤΙ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΕ ΒΛΑΨΕΙ ΚΑΙ... ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΕΞ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ»!!!• Σε ανακρίσεις μετά την επίθεση, τόσο ο αρχηγός των αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων, Στρατηγός Μάρσαλ, όσο και ο υπουργός Πολεμικού Ναυτικού, Φρανκ Νοξ, κατέθεσαν ότι δεν θυμόντουσαν πού ήταν στις 6 Δεκεμβρίου. Αργότερα αποκαλύφθηκε ότι και οι δύο ήταν στον Λευκό

Οίκο, παρέα με τον Ρούσβελτ!

 Το πρωί της 7ης Δεκεμβρίου του 1941, ιαπωνικά αεροπλάνα επιτέθηκαν στον αμερικανικό Στόλο του Ειρηνικού, που ήταν αγκυροβολημένος στο Περλ Χάρμπορ. Το πρώτο κύμα χτύπησε στις 07.53’, το δεύτερο στις 08.55’. Στις 09.55’ όλα είχαν τελειώσει. Τα αεροπλάνα επέστρεψαν στα αεροπλανοφόρα που τα περίμεναν 274 μίλια μακριά και που στις 13.00 είχαν ήδη βάλει πλώρη για Ιαπωνία! Οι Αμερικανοί έχασαν 2,403 άνδρες, 188 αεροπλάνα (στο έδαφος!), ενώ 8 θωρηκτά καταστράφηκαν ή υπέστησαν μεγάλες ζημιές. Και οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής φυσικά μπήκαν με τα τσαρούχια στον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο!!!

 Σαντάμ, Μπιν Λάντεν, Αγιατολλάχ, Γκαντάφι, Μουτζαχεντίν, Αλ Φατάχ, χανούμ μπουρέκ, φαλάφες και πράσινα άλογα...

25/7/2003 01:59

Τον έφτυναν...

 Τώρα σωθήκαμε! Αρχίσανε να εκδηλώνονται προτιμήσεις για διεθνείς λαμογιές και εκφράσεις τις φάρας! Άλλος θέλει Κένεντι, άλλους Μασόνους, άλλος Συμβούλιο επί των Εξωτερικών Σχέσεων (CFR), αρκετοί απαιτούν Σταυροφόρους και πάει λέγοντας! Κανονικά έπρεπε ν’ αρχίσουμε με τους Σταυροφόρους, που είναι πολύ παλιοί και πιθανότατα η πηγή της Μασονίας, αλλά θα πιάσω τους Φωτισμένους επειδή αφενός είναι μια πολύ σημαντική οργάνωση και αφετέρου επειδή δεν το ζήτησε κανένας! Τόσο στραβόξυλο είμαι...

 Οι Φωτισμένοι ιδρύθηκαν επίσημα το 1776, αν και πολλά από τα πιστεύω και τις αρχές τους πάνε πολύ πίσω, στην αρχαιότητα. Ιδρυτής των Βαυαρών Φωτισμένων ήταν ο Άνταμ Βάισχαουπτ, καθηγητής του Εκκλησιαστικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο του Ίνγκολσταντ στη Βαυαρία. Λέγεται ότι ένας από τους συνιδρυτές ήταν ο Γουλιέλμος του Χέσσε, ο εργοδότης του... Μάγιερ Ρότσιλντ (ώπα!), πάνω στην «κάβα» του οποίου (του Χέσσε) χτίστηκε η γνωστή τραπεζική αυτοκρατορία των Ρότσιλντ. Το αν ο Χέσσε είχε να κάνει με την ίδρυση των Φωτισμένων, δεν είναι αποδεδειγμένο. Εκείνο που είναι αποδεδειγμένο, όμως, είναι ότι τους Γερμανούς γαλαζοαίματους και τους Ρότσιλντ συνέδεε η Μασονία. Μέχρι και ο λογιστής του Μάγιερ, ο Σέλιγκμαν Γκάιζενχαϊμερ, ήταν Μασόνος. Όσο για το γιο του Μάγιερ, τον Σάλομον, η Μασονία ήταν... μεγάλο χόμπι!

 Ο Βάισχαουπτ είχε σπουδάσει για να γίνει Ιησουίτης παπάς. Το 1773 ο Πάπας Κλήμης ΧΙV

αποφάσισε να διαλύσει την τάξη των Ιησουιτών και αυτό εξόργισε το νεαρό Βάισχαουπτ, ο οποίος εγκατέλειψε την Εκκλησία, αλλά παρέμεινε πιστός στη θεολογία των Ιησουιτών. Αργότερα είχε επηρεαστεί πάρα πολύ από έναν έμπορο, γνωστό μόνο ως «Κόλμερ», που ήταν «ο πιο μυστήριος μεταξύ των μυστήριων ανθρώπων»! Πιστεύεται ότι ο Κόλμερ ήταν το ίδιο άτομο, γνωστό αλλού με το όνομα Αλτότας, το οποίο θαύμαζε και ανέφερε συχνά ο ταχυδακτυλουργός/μάγος της γαλλικής αυλής και αργότερα επαναστάτης Καλιόστρο. Ο Αλτότας/Κόλμερ είχε ζήσει για πολλά χρόνια στην Εγγύς Ανατολή και είχε μυηθεί στην εσωτερική γνώση της Αιγύπτου και της Περσίας. Δίδαξε μια μυστική δοξασία που βασιζόταν σε μια αρχαία μορφή γνωστικισμού, τον Μανιχαϊσμό, σύμφωνα με τον οποίο όλα είναι άσπρο-μαύρο, καλό ή κακό. Οι Μανιχαϊστές χρησιμοποιούσαν τον όρο «φωτισμένος» πριν από τον τρίτο αιώνα.

 Νωρίς τη δεκαετία του 1770, και όταν ήταν καθ’ οδόν προς Γαλλία και Γερμανία, ο Κόλμερ είχε γνωρίσει τον Καλιόστρο στη Μάλτα, που παλιά ήταν μια μεγάλη και πολύ δυνατή βάση των Σταυροφόρων. Τότε ήταν που ο Καλιόστρο, ο οποίος έμελλε να γίνει επαναστάτης στη Γαλλία, αναμίχθηκε σε μασονικές δραστηριότητες μαζί με τον περίφημο Βενετό «εραστή» Τζιάκομο Καζανόβα και τον μυστήριο Κόμη του Σεν-Ζερμαίν (και όποιος πιστεύει ότι τη γαλλική επανάσταση την είχε αρχίσει ο πεινασμένος λαός που δεν έτρωγε παντεσπάνι και επέμενε στο ψωμί, έχει διαβάσει μόνο τα βιβλία του κατεστημένου!).

 Στη Γερμανία ο Κόλμερ μύησε τον Βάισχαουπτ στα μυστικά του και ο τελευταίος ανάλωσε πολλά χρόνια προσπαθώντας να χωρέσει όλα τα συστήματα μυστικισμού στη διδασκαλία, των «Φωτισμένων». Η αφοσίωση του Βάισχαουπτ στα αρχαία μυστήρια της Μεσοποταμίας (ώπα-ώπα!) φαίνεται και από το ότι οι «Φωτισμένοι» υιοθέτησαν το περσικό ημερολόγιο. Ως βαθύς γνώστης της διδασκαλίας των Ιησουιτών, ο Βάισχαουπτ πιθανότατα δανείστηκε το όνομα «Φωτισμένοι» από τους Ισπανούς «Αλουμπράδος» (φωτισμένοι), μια μυστική ομάδα διαφωνούντων Ιησουιτών που οργανώθηκε από τον Ιγνάτιο Λοϊόλα. Οι Αλουμπράδος κήρυτταν μια μορφή γνωστικισμού με την εξής βασική διδασκαλία: το ανθρώπινο πνεύμα μπορεί να αποκτήσει απευθείας γνώση του Θεού και η επίσημη θρησκεία (το δόγμα) δεν χρειάζεται σε κάποιον που είδε το Φως. Η Ιερά Εξέταση κυνήγησε τους Αλουμπράδος το 1568, 1574 και 1623, ενώ ο Βάισχαουπτ έγραψε ότι και αυτός αντιμετώπισε την αδυσώπητη έχθρα των Ιησουιτών και τις ραδιουργίες τους, όταν ίδρυσε τους «Φωτισμένους». (Σημ.: Τους Γνωστκούς κυνήγησε το ιερατείο, παρέα με τον "άγιο" Κωνσταντίνο στη Σύνοδο της Νίκαιας, τον 4ο αιώνα. Αγκάθι για το παπαδαριό ήταν ανέκαθεν οι Γνωστικοί, που θεωρούνται από πολλούς ως οι μεγάλοι μάγκες μεταξύ των Χριστιανών! Τους ξεπάστρεψαν με το "Πιστεύω", την Ομολογία της Πίστεως, την οποία εκ των υστέρων μετάνοιωσαν που υπέγραψαν τουλάχιστο τρεις αρχιερείς!)

 Θα συνεχίσουμε αύριο με τους «Φωτισμένους», που παρόλο πολύ σημαντικοί σε παγκόσμιες εξελίξεις, γενικά δεν είναι πολύ γνωστοί, διότι η προσοχή σχεδόν όλων συγκεντρώθηκε στους Μασόνους. Και θα δούμε στη συνέχεια γιατί λέμε ότι η «φάρα» πάει πολύ πίσω, οπωσδήποτε στην Αίγυπτο, ίσως και στη Σούμερ (ή Σουμερία). Οι διδασκαλίες και φιλοσοφίες όλων των «περίεργων» πηγάζουν από την αρχαιότητα, υπάρχει ένα είδος συνέχειας, διαδοχής, «πάσας της σκυτάλης». Και σύντομα θα δούμε πόσο πίσω έψαξαν οι Σταυροφόροι και ποιος πιθανότατα ήταν ο χαβάς τους. Ένα, πάντως, είναι σίγουρο: ενώ οι κοινοί Σταυροφόροι, η μάζα, ήταν ως επί το πλείστον φανατισμένοι Χριστιανοί, το εσωτερικό συμβούλιο, οι μυημένοι αρχηγοί, μυστικά έφτυναν το σταυρό και θεωρούσαν τον Χριστό ως ένα... μαθητούδι της σειράς που είχε ανοίξει δικό του μαγαζί, ενώ ο πραγματικός δάσκαλος, ο κάπο ντι κάπι, ήταν ο Ιωάννης ο Πρόδρομος...

26/7/2003 01:35

Το κάθε μέλος κυβερνήτης...

 Οι «Φωτισμένοι», λοιπόν, μπορεί να μην είναι ευρέως γνωστοί, αλλά είναι πολύ «δυνατοί», ενώ η μυστικοπάθειά τους κάνει τους Μασόνους μια σκέτη παιδική καρά! Συν τοις άλλοις, η απαρχή τους συνδέεται με... τη φούντα! Κάποιοι ερευνητές τους συνδέουν με τη μουσουλμανική αίρεση των Ισμαήλι, με τους οποίους οι Σταυροφόροι είχαν στενές σχέσεις. Επίσης λέγεται ότι ο Βάισχαουπτ είχε μελετήσει πολύ τη φιλοσοφία του αρχηγού των μουσουλμάνων «Δολοφόνων», με τους οποίους οι Σταυροφόροι επίσης είχαν πολλά νταραβέρια. Εδώ χρειάζεται ν’ ανοίξουμε μια μικρή παρένθεση: η ονομασία «Δολοφόνοι» είναι παραπλανητική και προέρχεται από τη λέξη «Assassins» (δολοφόνοι). Αυτό, όμως, μάλλον λάθος είναι. Η σωστή προφορά ήταν «Χασισίνς», από το χασίσι που φούμαραν όταν ετοιμάζονταν για «ντου» και όχι μόνον! Επίσης λέγεται ότι ο Βάισχαουπτ «φωτίστηκε» τρώγοντας... ωμά φύλλα καναβουριάς που καλλιεργούσε. Μάλιστα, το σλόγκαν των Φωτισμένων Ewige Blumenkraft (Αιώνια Δύναμη των Λουλουδιών) ήταν όλα τα λεφτά τη δεκαετία του ’60, με τα Παιδιά των Λουλουδιών και τα ψυχεδελικά τους!

 Πλάκα-πλάκα, όμως, ο Βάισχαουπτ και οι Φωτισμένοι του επηρέασαν πάρα πολύ κυρίως την ευρωπαϊκή αλλά και τη διεθνή σκηνή (και ακόμα τις επηρεάζουν). Είχαν μυηθεί στην αρχαία εσωτερική γνώση και ήταν κάθετα εναντίον της τυρρανίας της Καθολικής Εκκλησίας και των κυβερνήσεων που αυτή υποστήριζε. Ο Βάισχαουπτ έγραψε: «Ο άνθρωπος δεν είναι φύσει κακός, αλλά γίνεται κακός από την αυθαίρετη ηθική. Είναι κακός διότι η θρησκεία, το κράτος και κακά παραδείγματα τον διαστρέφουν. Όταν επιτέλους η λογική θα γίνει η θρησκεία των ανθρώπων, τότε το πρόβλημα θα λυθεί». Επηρεάστηκαν πολλοί από τη διδασκαλία, ένας από αυτούς ο Χίτλερ, με παροτρύνσεις όπως: «Τηρείτε το μυστικό μας. Θυμηθείτε ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα και ότι οι σοφοί πρέπει να χρησιμοποιήσουν όλα τα μέσα για να κάνουν καλό, όπως τα χρησιμοποιούν οι κακοί για να κάνουν κακό»! Όλα παίζουν, δηλαδή, για να γίνει ένα (υποκειμενικό) καλό. Και χάιλ Χίτλερ...

 Η βάση των Φωτισμένων ήταν η μυστικότητα. Στο τέλος του 18ου αιώνα, ο καθηγητής του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου Τζον Ρόμπινσον, που ήταν Μασόνος, πήρε πρόσκληση για να γίνει Φωτισμένος. Έχοντας μελετήσει την οργάνωση, έγραψε ένα βιβλίο του οποίου ο τίτλος τα λέει όλα: «Αποδείξεις για Συνωμοσία Εναντίον Όλων των Θρησκειών και Κυβερνήσεων της Ευρώπης που Διαπράττεται σε Μυστικές Συναντήσεις των

Μασόνων, των Φωτισμένων και των Αναγνωστικών Οργανώσεων». Το βιβλίο περιέχει απόσπασμα ενός κειμένου του Βάισχαουπτ με τίτλο Die neuesten Arbeiten des Spartacus und Philo in dem Illuminatem-Orden (1794):

 «Η μεγάλη δύναμη της Οργάνωσής μας βρίσκεται στην απόκρυψη της. Ποτέ μην επιτρέψετε να εμφανιστεί οπουδήποτε με τ’ όνομά της, αλλά πάντα καλυμμένη με άλλο όνομα και με άλλη απασχόληση. Τίποτε δεν αρμόζει καλύτερα, όσο οι τρεις χαμηλότεροι βαθμοί της Μασονίας. Το κοινό την έχει συνηθίσει (τη Μασονία), περιμένει πολύ λίγα από αυτή και επομένως δεν της δίνει μεγάλη σημασία. Ακολουθεί ένας φιλολογικός σύλλογος όσον αφορά την καταλληλότητα (για κάλυψη)... Με την οργάνωση συλλόγων ανάγνωσης και συνδρομητικών βιβλιοθηκών... μπορούμε να στρέψουμε το μυαλό του κοινού προς όποια κατεύθυνση επιθυμούμε. Επίσης, πρέπει να προσπαθήσουμε να αποκτήσουμε επιρροή σε όσα ιδρύματα έχουν να κάνουν με τη δημιουργία, διεύθυνση και κατεύθυνση του ανθρώπινου πνεύματος». Επίσης πάντα υπενθύμιζε τους αρχηγούς του κινήματος να κρύβουν τις προθέσεις τους από τα απλά μέλη «μιλώντας κάποτε με έναν τρόπο, κάποτε με άλλον, ούτως ώστε ο πραγματικός σκοπός να είναι απρόσιτος σε κατώτερους».

 Ο Βάισχαουπτ και οι Φωτισμένοι του, όμως, δεν ήταν αναρχικοί, που απλά ήθελαν να ρίξουν κυβερνήσεις. Αντιθέτως, ήθελαν μια ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, βασισμένη στη φιλοσοφία τους και στον ανθρωποκεντρικό ορθολογισμό τους, μια κυβέρνηση που να ελεγχόταν από αυτούς: «Οι μαθητές (των Φωτισμένων) είναι πεπεισμένοι ότι η Οργάνωση θα κυβερνήσει τον κόσμο. Επομένως, το κάθε μέλος θα είναι κυβερνήτης». Το 1777 ο Βάισχαουπτ ένωσε τους Φωτισμένους του με τους Μασόνους, μετά που έγινε μέλος μια μεγάλης μασονικής στοάς στο Μόναχο...

 Κουραφέξαλα; Έτσι λέτε εσείς! Όλο τον κόσμο (που μετρούσε), επηρέασε ο Βάισχαουπτ. Μέχρι και ο Πρόεδρος των Η.Π.Α. Τόμας Τζέφερσον ήταν φανατικός οπαδός του (και πιθανότατα μέλος των Φωτισμένων!). Αύριο η συνέχεια, πριν πιάσουμε τους Σταυροφόρους..

27/7/2003 01:52

Έλα, μωρέ...

 Περίεργος, που λέτε, μπορεί να ήταν ο Βάισχαουπτ, πολλά από τα κοινά μέλη της οργάνωσής του δεν ήξεραν τι ακριβώς έτρεχε (το ίδιο συμβαίνει και με τους Μασόνους, το ίδιο συνέβαινε με τους Σταυροφόρους και σιγά που οι κληρικοί της κάθε θρησκείας ξέρουν τι τρέχει στα ψηλά σκαλοπάτια!), αλλά από τους Φωτισμένους επηρεάστηκαν και ακόμα επηρεάζονται πολλές καταστάσεις. Εκείνο που συνέτεινε στην εξάπλωση της οργάνωσης πέρα από τη Βαυαρία, ήταν η προσπάθεια της βαυαρικής κυβέρνησης να βάλει λουκέτο στο νταραβέρι το 1783, όταν ο κόμπος είχε φτάσει στο χτένι. Οι αρμόδιοι αναγνώρισαν ότι οι Φωτισμένοι αποτελούσαν μια μεγάλη απειλή για το κατεστημένο και κήρυξαν την οργάνωση παράνομη. Όπως συνέβη και με τους Σταυροφόρους αιώνες πιο πριν, οι κυνηγημένοι Φωτισμένοι πήγαν σε άλλες χώρες και έστησαν μαγαζιά εκεί. Στη Γαλλία, στην Ιταλία, στην Αγγλία και βέβαια... στην Αμερική!

 Ένας από τους μεγάλους εθνοπατέρες των Ηνωμένων Πολιτειών, ο Τόμας Τζέφερσον, που ήταν Μασόνος (πολλοί Πρόεδροι ήταν, σε σημείο που η επίσημη σφραγίδα των Η.Π.Α. και τώρα το χαρτονόμισμα του ενός δολαρίου φέρουν ένα μασονικό σύμβολο, την πυραμίδα και το μάτι του Ώρου!) ήταν θαυμαστής του Βάισχαουπτ και των Φωτισμένων, πιθανότατα και μέλος της οργάνωσης. Ο Τζέφερσον είχε γράψει: «Ο Βάισχαουπτ είναι ένας ενθουσιώδης φιλάνθρωπος. Πιστεύει ότι στόχος του Ιησού Χριστού ήταν να προωθήσει την τελειότητα του ανθρώπινου χαρακτήρα. Κανόνες του Βάισχαουπτ είναι η αγάπη του Θεού και του πλησίον»! Τώρα, βέβαια, το να αγαπάς τον Θεό και τον πλησίον σου δεν σημαίνει ότι αναγκαστικά πρέπει να είσαι θρήσκος, αλλά ο Τζέφερσον θαύμαζε έναν άνθρωπο που επιδίωκε κατάργηση όλων των θρησκειών και κυβερνήσεων και την ίδρυση μιας παγκόσμιας κυβέρνησης με ‘θρησκεία’ τον ορθολογισμό. Άρα, είτε ο Τζέφερσον δεν είχε ψάξει τη δουλειά, είτε ο ίδιος ήταν... Φωτισμένος στη ζούλα και το έπαιζε Κινέζος!

 Μαζί με τα όλα τ’ άλλα, ο Βάισχαουπτ είχε ένα διακαή πόθο για εξουσία. Καθόλου περίεργο το ότι άνθρωποι όπως ο Χίτλερ έπιναν νερό στ’ όνομά του! Είχε γράψει: «Αντιλαμβάνεστε πλήρως τι σημαίνει να κυβερνάς; Να κυβερνάς μια μυστική οργάνωση; Όχι μόνο να κυβερνάς τους υποδεέστερους και μικρότερης σημασίας ανθρώπους, αλλά τους καλύτερους ανθρώπους, ανθρώπους όλων των βαθμών, από όλες τις χώρες και θρησκείες, να κυβερνάς χωρίς εξωτερική δύναμη, να τους ενώνεις αδιάσπαστα, να εμφυσείς ένα πνεύμα και μια ψυχή σε ανθρώπους διάσπαρτους σε όλο τον κόσμο;»! Και μετά σου λένε για Χίτλερ και για οπαδούς της παγκοσμιοποίησης!

 Ήταν και πολύ καλός οργανωτής ο Βάισχαουπτ. Είχε στήσει μια πυραμίδα ιεραρχίας τόσο ασφαλή, που κανένας δεν ήξερε ότι εκείνος ήταν ο ιδρυτής και αρχηγός των Φωτισμένων, μέχρι που η βαυαρική κυβέρνηση έκανε «ντου» στα άδυτα των αδύτων του και βρήκε πολλά απόρρητα έγγραφα. Ο Βάισχαουπτ είχε περιγράψει την πυραμίδα της οργάνωσης: «Έχω δύο από κάτω μου, στους οποίους εμφυσώ όλο το πνεύμα μου, και ο καθένας από αυτούς έχει δύο άλλους από κάτω του και ούτω καθεξής. Με αυτό τον τρόπο μπορώ να κινητοποιήσω, να βάλω φωτιά σε χίλιους ανθρώπους με τον απλούστερο τρόπο και αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο κάποιος μπορεί να διατάζει και να λειτουργεί στην πολιτική».

 Όταν στη βαυαρική κυβέρνηση πήραν χαμπάρι ότι πολλοί Φωτισμένοι γλίστρησαν στο εξωτερικό, επικοινώνησαν αμέσως με ξένες κυβερνήσεις και προειδοποίησαν ότι επρόκειτο περί μιας πολύ μπόσικης φάρας, μάλιστα στέλνοντας και αντίτυπα των μυστικών εγγράφων της οργάνωσης. Οι ξένες κυβερνήσεις, όμως αντέδρασαν με το γνωστό (και αναμενόμενο)... «έλα μωρέ, ποιος τους γ....». Ο Γουέμπστερ έγραψε: «Το σχέδιο των Φωτισμένων ήταν τόσο μεγαλεπίβολο, που οι Ευρωπαίοι ηγέτες αρνήθηκαν να τους πάρουν στα σοβαρά...». Και, σε συνδυασμό με την πρόσφατη ένωσή τους με τη Μασονία, οι Φωτισμένοι «χάθηκαν μέσα στο πλήθος». Ο «γάμος» των Φωτισμένων με τα πολύ υψηλά στρώματα της Μασονίας είχε ευλογηθεί στο πανευρωπαϊκό μασονικό συνέδριο στο Βίλελμσμπαντ του Χέσσε (και να μη ξεχνάμε ότι ο γαλαζοαίματος Γουλιέλμος του Χέσσε ήταν ο κολλητός του Μάγιερ Ρότσλιντ, που ήταν κι αυτός Μασόνος, όπως και ο λογιστής του!). Στην απουσία του Βάισχαουπτ, τους Φωτισμένους αντιπροσώπευσε ο Βαρώνος φον Νίγκε, ο οποιός αυτοαποκαλέστηκε «ο αναμορφωτής της Μασονίας» και προσηλύτισε δικαστές, φιλοσόφους, ιερείς και υπουργούς. Έτσι, οι Φωτισμένοι έκαναν πια κουμάντο. Τον ίδιο χρόνο, το αρχηγείο των Φωτισμένων Μασόνων μεταφέρθηκε στη Φρανκφούρτη, που ήταν το κέντρο του γερμανικού οικονομικού νταραβεριού, το οποίο ελεγχόταν από τους Ρότσιλντ. Και για πρώτη φορά, Εβραίοι έγιναν δεκτοί στην οργάνωση!

 Το αν υπάρχει σήμερα οργάνωση με το όνομα Φωτισμένοι (Illuminati) ή όχι, δεν έχει σημασία. Με την ένωσή τους με τη Μασονία, δημιουργήθηκαν άλλες καταστάσεις. Εκείνο που έχει σημασία είναι ότι τις ιδέες του Βάισχαουπτ (που δεν ήταν καθόλου Εβραίος!) ασπάστηκαν και ακόμα ασπάζονται πολλοί επίδοξοι πλανητάρχες, είτε Χριστιανοί είναι, είτε Εβραίοι, είτε άθρησκοι. Τις ασπάζεται... η ΦΑΡΑ! Και αύριο πάμε στους Σταυροφόρους...

28/7/2003 03:55

Μιζαδόρος ο Πιλάτος!

 Η ζωή συνεχίζεται!

 Σταυροφόροι, λοιπόν. Μεγάλη υπόθεση αυτή η φάρα. Τα περισσότερα ιστορικά βιβλία τούς περιγράφουν ως ένα γκρουπ πιστών χριστιανών, που είχανε πάει στους αγίους τόπους για να προφυλάξουν τους προσκυνητές από τις επιθέσεις Σελτζούκων Τούρκων. Μάλιστα, αυτό διάβασα για πολλοστή φορά απόψε στη μπροσούρα των Κυπριακών Αερογραμμών, που μεταξύ διαφημίσεων για ρολόγια Vacheron + Constantin, πανάκριβα εξοχικά και πολυεθνικούς λογιστές για υπεράκτιες εταιρείες, λέει περιληπτικά και την ιστορία της Κύπρου για επιβάτες που προτιμούν να διαβάζουν ο,τιδήποτε, παρά να βλέπουν ταλαιπωρημένους αεροσυνοδούς να πουλάνε αφορολόγητα σε εκπροσώπους της καταναλωτικής κοινωνίας. Οι Σταυροφόροι είχανε καταλάβει και την Κύπρο, όταν ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος τσαντίστηκε που ο γενικός κουμανταδόρος του νησιού δεν είχε στείλει βοήθεια στο θαλασσοδαρμένο πλοίο στο οποίο επέβαινε η γκόμενα του, η Βερεγγάρια. Είπε ο Ριχάρδος «ας περιμένουν λίγο οι άγιοι τόποι» αποβιβάστηκε κοντά στη Λεμεσό και τα έκανε γυαλιά καρφιά, χειρότερα απ’ ότι τα κάνουν σήμερα τα ντόπια παιδιά της νύχτας. Άκου, λέει να αφήσουν τη γκόμενα του ασπρουλιάρη αβοήθητη! Έτσι κάνουν οι τζέντλεμεν; Και στο τέλος την παντρεύτηκε τη γκόμενα ο Ριχάρδος, στη Λεμεσό το 1191.

 Τέλος πάντων, αυτά λένε τα περισσότερα ιστορικά βιβλία. Ότι οι Σταυροφόροι ήντουσαν φτωχοί ιππότες που πολέμησαν για την προστασία των χριστιανών προσκυνητών. Το έχουν τα ιστορικά βιβλία, συχνά να διαστρεβλώνουν την αλήθεια, ή ακόμα και να μη την αναφέρουν καθόλου! Διότι στην πραγματικότητα οι Σταυροφόροι, τουλάχιστο το εσωτερικό συμβούλιο, δεν έδιναν ένα χουρμά της Παλαιστίνης για τους προσκυνητές. Για συγκεκριμένο σκοπό είχαν πάει στους αγίους τόπους, έψαχναν για κάτι, προφανώς το βρήκαν και με αυτό εκβίαζαν το Βατικανό. Το παπαδαριό τούς είχε στα ώπα-ώπα για δεκαετίες, ελπίζοντας να τους παραδοθεί εκείνο που είχαν βρει οι Σταυροφόροι, που σύμφωνα με ψίθυρους ήταν (και είναι) αρκετό για να ταρακουνήσει το χριστιανικό δόγμα εκ θεμελίων, ακόμα και να να το διαλύσει. Και το εσωτερικό συμβούλιο των Σταυροφόρων, ΔΕΝ είχε τον Χριστό σε μεγάλη περιωπή. Τον Ιωάννη τον Πρόδρομο θεωρούσε «αρχηγό». Έφτυναν τον σταυρό. Για ορισμένους μελετητές, τον έφτυναν διότι ήταν σύμβολο πόνου, βασάνου. Για άλλους πιο...προχωρημένους, τον έφτυναν διότι πίστευαν ότι η σταύρωση δεν είχε γίνει ποτέ, τουλάχιστον όχι όπως μας τα λένε, ότι ήταν μια υπόθεση στημένη από τον Ιωσήφ τον από Αριμαθαίας και το Νικόδημο, που είχαν τον μιζαδόρο Πιλάτο στην τσέπη!

 Τέλος πάντων, τα μάτια μου βαραίνουν, ήταν δυο πολύ κουραστικές μέρες. Αύριο πιάνουμε τους Σταυροφόρους από την αρχή. Πολύ ενδιαφέροντα πράγματα. Και θα κρατήσει για λίγες μέρες ο χαβάς, διότι οι

Σταυροφόροι ήταν καθοριστικοί στην εξέλιξη της φάρας! Ήταν ένας πολύ μεγάλος και σημαντικός κρίκος. Ες αύριον...

1/8/2003 00:01

Δεν ήταν χούλιγκαν της Μαρσέιγ...

 Εννιά ήταν όλοι κι όλοι! Τόσοι ήταν οι ιδρυτές και πρώτα μέλη της Τάξης των Πτωχών Ιπποτών του Χριστού και του Ναού του Σολομώντος. Αυτοί δεν ήταν οι πρώτοι Σταυροφόροι, απλά ήταν οι πρώτοι... μυστήριοι Σταυροφόροι. Και στην προκειμένη περίπτωση, ο Ναός του Σολομώντος είχε μεγαλύτερη σημασία από τον Χριστό και θα δούμε τον λόγο παρακάτω.

 Τέλος πάντων, το 1118 εννιά Γάλλοι ιππότες πήγανε στον βασιλέα Βαλδουίνο της Ιερουσαλήμ και του ζήτησαν να τους επιτρέψει να προστατέψουν χριστιανούς προσκυνητές στους Αγίους Τόπους από τους μωαμεθανούς επιδρομείς. Μόνο που ζήτησαν και κάτι άλλο: να έχουν ως βάση τα ερείπια του Ναού του Σολομώντος, να μένουν στην περιοχή! Τώρα, γιατί ήθελαν να μένουν δίπλα ή μέσα σε ερείπια, παρά σε κάνα χάνι, ή νοικιασμένο σπίτι, να κάνουν το μπανάκι τους, να τρώνε κάνα ζεστό φαί και να κάνουν τα ωραία τους αν το τράβαγε η ψυχούλα της οικοδέσποινας, παρά ζήτησαν να ζουν δίπλα και ανάμεσα στα ερείπια, μόνο ένας σοφός Σολομών ξέρει! Όπως και να ‘χει, ο βασιλιάς ικανοποίησε το έτοιμά τους και η τάξη έγινε γνωστή ως Ιππότες του Ναού, που συντομεύτηκε σε «Ναίτες». Παρεμπιπτόντως, το «Σταυροφόρος» είναι ένας καθαρά ελληνικός όρος, από το μεγάλο σταυρό που έφεραν πάνω στην πλάτη της πουκαμίσας τους.

 Τα ιστορικά βιβλία γενικά αγνόησαν τους Σταυροφόρους, παρόλο που μέχρι το 1307, δηλαδή μέχρι που το Βατικανό τους πήρε τα κεφάλια, είχαν εξελιχθεί στη δεύτερη μεγαλύτερη δύναμη της Ευρώπης, μετά το Βατικανό. Για το ότι δεν είναι ευρέως γνωστοί είχε βάλει το χεράκι της και η Εκκλησία, που φρόντισε να εξαφανιστούν πολλά στοιχεία, διότι τους έτρεμε, ή μάλλον έτρεμε (και πιθανότατα ακόμα τρέμει) τα μυστικά τους. Μέχρι πρόσφατα, τα μόνα κείμενα που υπήρχαν για τους Σταυροφόρους είχαν γραφτεί από τον Φράγκο ιστορικό Guillaume de Tyre και αυτά δεν ήταν πολύ σόι. Όταν, όμως, σοβαροί ιστορικοί και ερευνητές ψιλλιάστηκαν ότι κάτι πολύ σοβαρό έτρεχε με τη συγκεκριμένη φάρα και στρώθηκαν στην έρευνα, το τι βγήκε στη φόρα ήταν απίστευτο.

 Η πρώτη σταυροφορία είχε γίνει το 1099, δηλαδή περίπου 20 χρόνια πριν μπούνε στο χορό οι «μυστήριοι». Τότε, οι Ιππότες της πρώτης σταυροφορίας, με αρχηγό τον Γκοντφρουά ντε Μπουιγιόν, είχαν καταλάβει την Ιερουσαλήμ και ίδρυσαν ένα χριστιανικό κράτος με αυτό το όνομα, δηλαδή το κράτος της Ιερουσαλήμ. Υπήρχε, όμως, μεγάλη αναμπουμπούλα στην επαρχία, οι μωαμεθανοί παίρνανε κεφάλια και οι διαδρομές των χριστιανών προσκυνητών από τα λιμάνια της ανατολικής Μεσογείου μέχρι την Ιερουσαλήμ εγκυμονούσαν πολλούς κινδύνους. Άρα, η ανάγκη για προστασία των προσκυνητών υπήρχε, γι αυτό και δεν σηκώθηκαν πολλά φρύδια όταν οι εννιά ιππότες ζήτησαν από το Βασιλέα Βαλδουίνο να το παίξουν φύλακες – άγγελοι των προσκυνητών. Βέβαια, αυτοί απαίτησαν να μένουν σε συγεκριμένο μέρος, στην ανατολική πτέρυγα του παλατιού που ήταν ακριβώς δίπά στο τέμενος του Αλ-Άσκα, που είχε καταληφθεί στην πρώτη σταυροφορία, αλλά ο καθένας με τα χούγια του! Το ότι το τέμενος Αλ-Άσκα ήταν ο παλιός ναός του Σολομώντος και μετέπειτα Ηρώδη, ήταν περιστασιακό! Ο βασιλιάς όχι μόνο ικανοποίησε το αίτημά τους, αλλά τους έδωσε και... μισθό. Σταυροφόροι

ήταν και όχι μισθοφόροι! Αυτή η κίνηση του Βαλδουίνου έχει δημιουργήσει υποψίες μεταξύ αρκετών ερευνητών ότι ο βασιλιάς ήταν μέσα στο κόλπο, ότι ήξερε τον απώτερο σκοπό των ιπποτών, που με ΚΑΝΕΝΑ τρόπο δεν ήταν η προστασία των προσκυνητών.

 Ένα περίεργο στοιχείο είναι ότι και οι εννιά ιππότες ήταν συνδεδεμένοι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο με την Εκκλησία ή/και με τη φλαμανδική βασιλική οικογένεια. Ο ένας από τους δύο αρχηγούς, ο Αντρέ ντε Μπονμπάρντ, ήταν θείος του Βερνάρδου του Κλαιρβώ, μετέπειτα Αγίου Βερνάρδου, ενώ ο άλλος, ο Χιου ντε Παγιέν, ήταν ένας ευγενής στην υπηρεσία του ξαδέρφου του, Κόμητα της Καμπανίας. Άλλοι δύο ήταν Κιστερσιανοί μοναχοί (του ιδίου τάγματος όπως ο Βερνάρδος), πριν την αναχώρησή τους για τους Αγίους Τόπους ως Ιππότες. Και ΟΛΟΙ ήταν από την περιοχή της Καμπανίας, του Languedoc και της γειτονικής Provence ή Προβηγγίας (ο Κόμης της Προβηγγίας ήταν ένας από τους εννιά) και η ΜΑΣΣΑΛΙΑ ανήκει στην Προβηγγία. Ποια η σημασία της Μασσαλίας, ρωτάτε; Όχι, οι εννιά Ιππότες δεν ήταν... χούλιγκαν της Μαρσέιγ, ούτε αναγκαστικά έκαναν μπάνιο με σαπούνι Μασσαλίας μετά το ξύλο σε ματς με την Παρί! Η σημασία της Μασσαλίας έγκειται στο ότι εκεί είχε αποβιβαστεί η ΜΑΓΔΑΛΗΝΗ, όταν έφυγε από την Παλαιστίνη μετά τη σταύρωση του Χριστού!!! Έγια μόλα, έγια λέσα, όλοι στη βαβούρα μέσα! Το σασπένς συνεχίζεται αύριο...

2/8/2003 00:33

Το ελάτε να δείτε...

 Παρόλο που το Τάγμα των Πτωχών Ιπποτών του Χριστού και του Ναού του Σολομώντος ιδρύθηκε το 1118, έχει διασωθεί ένα γράμμα του Επισκόπου της Σαρτρ προς τον Κόμητα της Καμπανίας, με το οποίο τον συνέχαιρε για την πρόθεσή του να γίνει "Στρατιώτης του Χριστού". Άρα το τάγμα των "περίεργων" Σταυροφόρων δεν ξεφύτρωσε ξαφνικά! Επίσης, δύο συγγραφείς αναφέρουν ότι, τόσο ο Χιου ντε Παγιένς, όσο και ο Κόμης της Καμπανίας, είχαν ταξιδέψει στην Παλαιστίνη το 1104 και ξαναβρέθηκαν στη Γαλλία το 1113. Κάτι έτρεχε, υπήρχε κάποιο σχέδιο πολύ πριν την ίδρυση του τάγματος, αυτό δεν σηκώνει και μεγάλη αμφιβολία.

 Το πιο περίεργο, όμως, και αυτό δεν είναι ευρέως γνωστό, είναι ότι τα αρχικά 9 μέλη του Τάγματος των Πτωχών Ιπποτών του Χριστού και του Ναού του Σολομώντος ΔΕΝ αυξήθηκαν για 9 χρόνια! Εννιά ήταν, οι ίδιοι εννιά έμειναν και είναι γελοία η εισήγηση ότι εννιά ιππότες μπορούσαν να προστατέψουν τους χριστιανούς από επιδρομές μωαμεθανών στην ύπαιθρο της Πλαιστίνης! Άσε που ένα άλλο τάγμα ιπποτών είχε αναλάβει την προστασία των προσκυνητών. Εκείνο που έκαναν οι εννιά, ήταν να μείνουν κοντά στα ερείπια του Ναού του Σολομώντος και... να σκάβουν αβέρτα! Υπάρχουν γκραβούρες της εποχής που απεικονίζουν τους "περίεργους" να έχουν σκάψει, κυριολεκτικά σηκώσει, το δάπεδο του ναού. Παρεμπιπτόντως, επίσης δεν είναι ευρέως γνωστό ότι ο ναός του Σολομώντος ήταν ένα σχεδόν πιστό αντίγραφο ενός σουμεριακού ναού που είχε χτιστεί χίλια χρόνια πιο πριν και ήταν αφιερωμένος στο Θεό Νινούρτα!

 Καμιά αμφιβολία δεν υπάρχει ότι οι εκσκαφές των εννιά ιπποτών ήταν εκτεταμένες. Το 1894, μια αποστολή μηχανικών του βρετανικού στρατού, που χαρτογραφούσε κρύπτες στην περιοχή, βρήκε σήραγγες με αψίδες που ήταν καθαρά δουλειά Ευρωπαίων "τεκτόνων" του 12ου αιώνα και επίσης σπηρούνια, σπαθιά κ.α.

 Το τι έψαχναν να βρουν οι ιππότες, είναι μυστήριο. Πάντως, στο Κουμράν, ανάμεσα σε διάφορα ευρήματα από τον καιρό των Εσσαίων (και δεν είναι λίγοι εκείνοι που επιμένουν ότι ο Ιησούς Χριστός ήταν Εσσαίος!), βρέθηκε και ένας χάλκινος χάρτης της περιοχής όπου έψαχναν οι ιππότες. Ούτε λίγο ούτε πολύ, ήταν ένας "χάρτης θησαυρού", με αναφορές όχι μόνο σε χρυσάφι, αλλά και στο μέρος που κρύβονταν οι Εσσαίοι, που ήταν ακριβώς εκεί που έψαχναν οι ιππότες! Αυτό που βρέθηκε, όμως, ήταν ένα αντίτυπο! Ίσως οι ιππότες να είχαν το πρωτότυπο, είτε χάλκινο είτε όχι. Ένας σοβαρός ερευνητής επιμένει ότι οι ιππότες βρήκαν μεν χρυσάφι, αλλά και πολλά συγγράμματα στα εβραϊκά και συριακά, που είχαν γραφτεί πριν από τα Ευαγγέλια και η Εκκλησία, που δεν ήξερε για την ύπαρξή τους, δεν τους είχε "βάλει χέρι". Τέλος πάντων, θα βρήκαν αυτό που έψαχναν οι ιππότες, διότι μίαν καλήν πρωίαν παράτησαν Ναό και προσκυνητές και επέστρεψαν θριαμβευτικά στη Γαλλία. Και εκεί έγινε το ελάτε να δείτε...

3/8/2003 01:24

Από τις κοντές και κατσαρές...

 Ο συγγραφέας Λόρενς Γκάρντνερ έγραψε για τους Σταυροφόρους: "Ήταν ευρέως αποδεκτό ότι οι Ιππότες κατείχαν μια εσωτερική γνώση η οποία επισκίαζε το δογματικό χριστιανισμό, μια γνώση που τους επέτρεπε τη βεβαιότητα ότι η Εκκλησία είχε παρεξηγήσει τόσο την Παρθενογέννηση, όσο και την Ανάσταση".

 Όπως και να 'χει, ξαφνικά το Τάγμα των Πτωχών Ιπποτών του Χριστού και του Ναού του Σολομώντος έγιναν ζάπλουτοι. Μόνο ο ξαφνικός πλούτος, μαζί με την πιθανή κατοχή χαμένων/άγνωστων (αρχαίων) εγγράφων μπορεί να εξηγήσει την άμεση αποδοχή των Ιπποτών από μια κεραυνοβολημένη Εκκλησία, το Βατικανό. Κατά τους συγγραφείς Νάιτ και Λόμας, "Οι Ιππότες καθαρά είχαν στην κατοχή τους τα πιο γνήσια 'χριστιανικά' ντοκουμέντα, πολύ πιο σημαντικά από τα συνοπτικά Ευαγγέλια". Μα αυτή τη γνώση οι Ιππότες, είτε ευθέως, είτε κατά συνέπεια, πρέπει να εκφόβισαν, να εκβίασαν αν προτιμάτε, τους αρμόδιους της Εκκλησίας, πράγμα που τους επέφερε τεράστια ανάπτυξη και δύναμη.

 Μα, ας το δούμε λογικά: εννιά ιππότες πάνε στους Αγίους Τόπους, δήθεν για να προστατέψουν προσκυνητές. Και οι εννιά κατάγονται από την περιοχή όπου (αποδεδειγμένα) αποβιβάστηκε η Μαγδαληνή μετά τη σταύρωση και τη φυγή της από την Παλαιστίνη. Μια περιοχή όπου μυστικισμός και αποκρυφισμός οργιάζουν για εκατοντάδες χρόνια. Αντί να προστατέψουν προσκυνητές, περνούν τον καιρό τους σκάβοντας σε συγκεκριμένο μέρος, μέσα στον ερειπωμένο ναό του Σολομώντος, ακριβώς στον τόπο που ένα αντίτυπο "χάρτη θησαυρού" των Εσσαίων αναφερόταν σε χρυσάφι και σημαντικά έγγραφα. Ξαφνικά παρατάνε το σκάψιμο, επιστρέφουν στην Ευρώπη και αμέσως το Βατικανό τους έχει στα ώπα-ώπα! Είναι αδύνατο να είχαν βρει κάτι που έκανε το Βατικανό να "χεστεί";

 Οι Ιππότες δήλωναν "Πτωχοί" και ίσως ήταν, πριν πάνε στην Παλαιστίνη. Το έμβλημά τους ήταν δύο Ιππότες να καβαλάνε ένα άλογο λόγω φτώχειας! Και ξαφνικά έγιναν ζάπλουτοι! Τόσο απλά! Και ενώ για σχεδόν δέκα χρόνια δεν είχαν δεχθεί νέα μέλη, ξαφνικά άρχισαν να στρατολογούν, με τους αρχικούς εννιά να ταξιδεύουν ανά την Ευρώπη, να επιλέγουν μέλη και η Εκκλησία και οι διάφοροι βασιλικοί Οίκοι να τους κάνουν τεμενάδες!

 Στις 31 Αυγούστου 1128, μόλις 10 χρόνια μετά την ίδρυσή του τάγματος και το ταξίδι στην Παλαιστίνη, ο "κάπο ντι κάπι" του Τάγματος, ο Χιού ντε Παγιένς, και ένας "υπαρχηγός", ο Μονμπάρ, πήγαν στην Τρουά και ζήτησαν να αναγνωρίσει το Τάγμα επίσημα η Εκκλησία, με έκτακτο συμβούλιο! Το Συμβούλιο της Τρουά συνεκλήθη και παριστάμενοι ήταν καθολικοί αρχιεπίσκοποι, επίσκοποι, ηγούμενοι, η... αφρόκρεμα του καθολικισμού στη Γαλλία και στάθηκαν όλοι σούζα! Α, ναι: ανάμεσα στους ηγούμενους ήταν και ο Βερνάρδος του Κλαιρβώ (μετέπειτα Άγιος Βερνάρδος), αρχηγός του πανίσχυρου τάγματος των Κιεστερσιανών μοναχών, που ήταν... ανηψιός του Μονμπάρ! Ήρθε στο Συμβούλιο και μια συστατική επιστολή από τον βασιλιά της Ιερουσαλήμ, τον Βαλδουίνο, ο οποίος συντηρούσε τους Ιππότες με καλό χαρτζιλίκι τον καιρό... της τσάπας και του κασμά, πράγμα που σημαίνει ότι μάλλον ήξερε ποιος ήταν ο χαβάς τους, και...ΝΑΤΑ ΜΑΣ: το Συμβούλιο της Τρουά αναγνώρισε το Τάγμα των Πτωχών Ιπποτών του Χριστού και του Ναού του Σολομώντος ως επίσημο στρατιωτικό και θρησκευτικό τάγμα, με αποτέλεσμα ο Πάπας Ονόριος ΙΙ να εγκρίνει έναν κανόνα για μεγάλη οικονομική χορηγία στους Ιππότες! Τους έ-τρε-μαν!!!

 Το "σύνταγμα" των Ιπποτών γράφτηκε από τον Βερνάρδο του Κλαιρβώ, τον ανηψιό του "υπαρχηγού" Μονμπάρ, και ήταν ένα σχεδόν πιστό αντίγραφο του κανονισμού των Κιστερσιανών μοναχών. Απαιτούσε οι νέοι Ιππότες να παίρνουν όρκο αγνότητας και πενίας (φτώχειας) και να δίνουν όλη την περιουσία τους στο Τάγμα! Στη μάχη απαγορευόταν η οπισθοχώρηση, εκτός αν ο εχθρός ήταν πολύ πιο πολυάριθμος, τρεις και άνω προς έναν για την ακρίβεια, και μόνο αν ο αρχηγός ενέκρινε την οπισθοχώρηση! Το μοντέλο του Τάγματος ήταν ο πρόδρομος του μασονικού μοντέλου. Το κάθε τοπικό παράρτημα λεγόταν "Στοά" και ο επικεφαλής αναφερόταν και υποσχόταν τυφλή υπακοή στον εκάστοτε αρχηγό του Τάγματος. Όπως και στη μασονία, η μυστικότητα ήταν εκ των ων ουκ άνευ, με τα μυστικά να κρύβονται τόσο από το ευρύ κοινό, όσο και από τους χαμηλά στη ιεραρχία Ιππότες! Πιθανότατα η συντριπτική πλειοψηφία των Ιπποτών να ήταν απλοί χριστιανοί στρατιώτες, αλλά το εσωτερικό συμβούλιο ήταν... άλλου τέκτονα το μυστρί! Και η "φάρα" κρατούσε πάπες και καρδινάλιους από τις κοντές και κατσαρές...

4/8/2003 00:55

Λες και ήταν... offshore (υπεράκτιοι)!!!

 Έτσι που λέτε το Τάγμα των Πτωχών Ιπποτών του Χριστού και του Ναού του Σολομώντος, κοινώς οι Σταυροφόροι. Μίαν καλή πρωίαν πήγαν στην Τρουά, με εκπροσώπους τον Χιου ντε Παγιέν και τον Αντρέ ντε Μπονμπάρ, έχοντας ένα σκέτο «τίποτα» στ’ όνομά τους (εκτός από τη γνώση που απέκτησαν μετά από σκάψιμο στην Ιερουσαλήμ!) κι έφυγαν ως... «μεσιέ σπάστε να περάσουμε»!!! Αναγνώριση από τον Πάπα και μάλιστα με κανόνα για βαρβάτη χρηματική χορηγία από την Εκκλησία, τίτλους, σέβας (τουλάχιστο στα χαρτιά) αλλά και 300 ευγενείς που στρατολόγησαν στις τσάρκες τους ανά την Ευρώπη, 300 ευγενείς ορκισμένους να υπακούουν τυφλά στον ντε Παγιένς και να τηρούν απόλυτη μυστικότητα.

 Μέσα σε ένα χρόνο από το Συμβούλιο της Τρουά, το Τάγμα είχε σημαντική κτηματική περιουσία σε Γαλλία, Αγγλία, Σκωτία (σημαντική η Σκωτία όπως θα δούμε αργότερα!), Ισπανία και Πορτογαλία. Μέσα σε 10 χρόνια είχαν αποκτήσει μεγάλα κτήματα και σε Ιταλία, Αυστρία, Γερμανία, Ουγγαρία και... Κωνσταντινούπολη! Το 1131 ο βασιλιάς της Αραγονίας τούς κληροδήτησε το ΕΝ ΤΡΙΤΟΝ της επικράτειάς του και μέχρι τα μέσα του 12ου αιώνα το Τάγμα ήταν το πιο πλούσιο και δυνατό ίδρυμα του χριστιανικού κόσμου, μετά από την παπική Εκκλησία! Χαμός...

 Οι παροχές από βασιλιάδες και άλλους ευγανείς δεν ήταν μόνο σε γη και χρυσάφι. Τίτλοι, κάστρα, τα πάντα τους δίνονταν, όλοι έκαναν κούρσα ποιος να τους «γλύψει» πρώτος! Εν των μεταξύ, οι «μετοχές» όσον αφορά τις άκρες του αρχηγού ντε Παγιένς ανέβηκαν κατακόρυφα. Παντρεύτηκε την Αικατερίνη του Σαιντ-Κλαιρ (τώρα η φάρα ονομάζεται Σινκλαίρ στη Σκωτία), βλαστάρι μιας παντοδύναμης σκωτσέζικης οικογένειας μεγαλοκτηματιών που χάρισαν στο Τάγμα μια μεγάλη έκταση νότια του Εδιμβούργου, όπου κτίστηκε το πρώτο κέντρο μελετών του Τάγματος, εκτός Ιερουσαλήμ.

 Εδώ να ανοίξουμε μια μικρή παρένθεση. Πρώτον, η Σκωτία είναι πολύ σημαντική στην εξέλιξη της «φάρας». Είναι λάθος να λέμε ότι οι Εβραίοι έστησαν τη Μασονία. Μάλλον από Σκωτία ξεκίνησε ο χαβάς και, όπως θα δούμε αργότερα, πιθανότατα από Ιππότες του Ναού που βρήκαν καταφύγιο εκεί, όταν έγινε η... σταυροφορία εναντίον των Σταυροφόρων, δηλαδή όταν ο Πάπας το πήρε απόφαση ότι οι Ιππότες ΔΕΝ θα του έδιναν εκείνο που είχαν, και που ο Πάπας ήθελε πολύ, και αποφάσισε να τους πάρει τα κεφάλια! Δεύτερον, όταν αναφερόμαστε στη μασονία χρησιμοποιούμε τη λέξη «Στοά», διότι έτσι είναι γνωστά στα ελληνικά τα κέντρα των Μασόνων. Στα αγγλικά ο όρος «Temple» σημαίνει «Ναός» και οι Σταυροφόροι είναι γνωστοί ως «Knights Templar», δηλαδή Ιππότες του Ναού, λόγω του Ναού του Σολομώντος όπου πέρασαν κάποιο καιρό... σκάβοντας! Στα αγγλικά, οι τόποι συγκεντρώσεων των μασόνων λέγονται «Temples», δηλαδή «Ναοί». Το «στοά» είναι ένας καθαρά ελληνικός όρος, που ίσως επέλεξαν οι ίδιοι οι Μασόνοι για να μην αναφέρονται σε «ναούς» για ευνόητους λόγους. Και το temple, όμως, δεν χρησιμοποιείται πια με την έννοια του ναού στα αγγλικά, δηλαδή της κοινής εκκλησίας. Church είναι ο κοινός όρος, το temple έχει μια διαφορετική έννοια από την εκκλησία όπως την ξέρουμε και αναφέρεται κυρίως σε αρχαίους ναούς. Κλείνει η παράνθεση.

 Εκείνοι που ματσώθηκαν χοντρά, παράλληλα με τους Σταυροφόρους, ήταν ο ανηψιός του Αντρέ ντε Μονμπάρ, ο Βερνάρδος (μετέπειτα Άγιος Βερνάρδος!) και το μοναχικό τάγμα του, οι Κιστερσιανοί. Αυτό το τάγμα ήταν στα πρόθυρα της χρεωκοπίας πριν το από Συμβούλιο της Τρουά, αλλά ξαφνικά έγιναν πάμπλουτοι από το πουθενά, έγιναν κι αυτοί... δύναμη! Πολύ λίγα χρόνια μετά το Συμβούλιο, οι Κιστερσιανοί έκτισαν 6 νέα αββαεία, ενώ μέχρι το 1153 είχαν πάνω από... 300 (τριακόσια!), 69 από τα οποία έστησε ο Βερνάρδος με

προσωπική επίβλεψη. Τρομακτική ανάπτυξη, οι Ιππότες μάλλον είχαν μπέσα, δεν ξέχασαν ποτέ τη βοήθεια που τους έδωσαν ο Βερνάρδος και οι μοναχοί του στο Συμβούλιο της Τρουά. Και το 1139, ο Πάπας Ιννοκέντιος ΙΙ, ένας προστατευόμενος του Βερνάρδου που μάλλον του χρωστούσε τη θέση του, ανακοίνωσε ότι οι Ιππότες του Ναού δεν θα έδιναν πια λογαριασμό σε κανέναν, παρά μόνο στον ίδιο! Επειδή οι Ιπότες δεν υπόκειντο πια σε καμιά τοπική διοίκηση, ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΑΝ ΦΟΡΟΥΣ λες και ήταν... offshore, πράγμα που αύξησε τον ήδη τεράστιο πλούτο τους κατακόρυφα! Και για να δέσει το γλυκό, ο Ιννοκέντιος τούς παραχώρησε το δικαίωμα να χτίζουν τις δικές τους εκκλησίες, ή "Ναούς", όπου και όπως γούσταραν!!!

 Και μετά σου λένε ότι οι Σταυροφόροι δεν κρατούσαν Πάπα και Καρδινάλιους από τις κοντές και κατσαρές τριχούλες...

5/8/2003 00:07

Φίλε, χρωστάς κάτι λεφτά!

 Ζητώ την κατανόησή σας, μόλις μπήκα και είμαι λιώμα! Το πρωί θα γράψω. Για ένα προκαταρκτικό, όμως, οι Μασόνοι λέγονται έτσι από την αγγλική λέξη Masons, που σημαίνει κτίστες, "τέκτονες" στην καθαρεύουσα. Αυτή είναι η σωστή ονομασία των Μασόνων: "Τέκτονες". Τεκτονική Στοά είναι το σωστό και όχι Μασονική Στοά. Και ξέρετε ποιοι ήταν πρώτοι κτίστες, άλλως... τέκτονες; Το βρήκατε: Οι Σταυροφόροι!!! Έχουν κτίσει βαρβάτους ναούς, ουουουου... Και ξέρετε τι άλλο ήταν οι Σταυροφόροι; ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΙ!!!! Ποιοι Ρότσιλντ και Μέδικοι, βρε; Αυτοί είναι πρόσφατα λαμόγια. Οι Σταυροφόροι ήταν οι πρώτοι διεθνείς τραπεζίτες, με επιτόκια που κάνουν την Εθνική, την Πίστεως και την Εμπορική... αγαθοεργά ιδρύματα! 60% τόκο έβαζαν και άμα δεν πλήρωνες, σου παίρνανε και τα κτήματα ΚΑΙ το κεφάλι! Το "φίλε, χρωστάς κάτι λεφτά" από τους Σταυροφόρους ξεκίνησε...

6/8/2003 00:15

Σε εννιακόσια χρόνια από τότε...

 Άσε που δεν θα με εξέπληττε καθόλου, αν κάποτε αποδειχθεί ότι οι Σταυροφόροι ήταν οι πρώτοι μπουκ!- Καλημέρα σας, ευγενέστατε ιππότα μου. Παρακαλώ, πώς παίζετε το ποιος από τους τρεις μεγαλύτερους χρεώστες σας θα χάσει πρώτος το κεφάλι του;- 1,85 ο Ντ' Αλμπέρ, 1,65 ο Ντ΄Αρσί και 1,35 ο Περπινιάν. Πόσα να γράψω;- Μα, ευγενέστατε ιππότα μου, παίζετε με 48 τοις εκατό γκανιότα σε μονό αποδεκτό! Ούτε οι Εβίτες δεν θα παίζουν έτσι, σε εννιακόσια χόνια από τώρα.- Ας κάτσει η Αυστρία φυσιολογικά για ένα τρίμηνο και θα σου πω αν θα παίζουνε ή όχι! Τσίμπλες σαν καρπούζια θα βγάλουν τα μάτια των κουμαρτζήδων μέχρι να ξαναδούν κουπόνια με φουλ τριάδες!!! Τέλος πάντων, να σου πω τι θα κάνουμε: θα παίξουμε 10,00 του Ντ' Αλμπέρ, 8,00 του Ντ' Αρσί, 7,00 του Περπινιάν και 1,35 το δικό σου το κεφάλι, δηλαδή με 10% γκανιότα, που οι Εβίτες ούτε θα βλέπουν στ' όνειρό τους εννιακόσια χρόνια από τώρα. Με μια συμφωνία, όμως: αν ποντάρεις στο δικό σου το κεφάλι και κερδίσεις, δεν εισπράττεις διότι θα είσαι τέως. Για πόσα να σε γράψω;- Με γράφετε βερεσέ, ευγενέστατε, ούτως ώστε αν μου φύγει το κεφάλι να μη πληρώσω κιόλας;- Εσυ είσαι πονηρός παίχτης, αγόρι μου, δε μου κάνεις για πελάτης. Άντε να πεις κάνα Άβε Μαρία που έχεις ακόμα το κεφάλι στους ώμους, κι ας είναι γεμάτο πιτυρίδα, παλιομαλάκα...- Μα, θέλω να παίξω, είμαι καψούρης...- Φύγε...- Μα... (φσσσσσσσσσστ κάνει το γιαταγάνι στον αέρα και το γρασίδι γεμίζει πιτυρίδα και αίμα) :-))))))))

6/8/2003 01:00

Κύλησε το καπάκι...

 Τι είχαν βρει στον ερειπωμένο Ναό του Σολομώντος εννιά «πτωχοί» Ιππότες για να αποκτήσουν τέτοια ισχύ, για να τους κάνει όλα τα χατίρια η παπική Εκκλησία; Χρυσάφι και διαμάντια; Μπα! Από τέτοια είχε πολλά η Εκκλησία. Να φαν’ κι οι κότες! Μάλλον έγγραφα είχαν βρει, τα σημαντικά έγγραφα που υπέδειχνε ο χάλκινος «χάρτης θησαυρού των Εσσαίων», που αναφερόταν ακριβώς στο μέρος που έψαξαν οι Ιππότες. Αν εύρισκαν κάτι που να ενδυνάμωνε το δόγμα, δεν θα αποκτούσαν τέτοια ισχύ. Το πολύ να τους έδιναν καμιά σύνταξη, άντε να τους κάνανε και αγίους. Μόνο εννιά ήταν, υπήρχε χώρος! Η Εκκλησία, όμως, σαφώς τους φοβότανε. Κάτι είχαν βρει που ήταν ΚΟΝΤΡΑ στο δόγμα που, αν έβγαινε στη φόρα, τα πάντα θα τινάζονταν στον αέρα. Και οι ίδιοι δεν ήταν βλάκες. Μπορεί μεν το εσωτερικό συμβούλιό τους να μην είχε τον Χριστό σε μεγάλη εκτίμηση, αλλά δεν θα ήταν και πολύ ξύπνιοι αν κοντράρανε την Εκκλησία με βάση αυτό που πιθανότατα είχαν βρει και, κατά ορισμένους ερευνητές, ήταν βεριτάμπλ, άθικτο από την Εκκλησία και έκανε τα συνοπτικά Ευαγγέλια... κλασσικά εικονογραφημένα και ιστορίες για αγρίους!. Θα τους τρώγανε λάχανο με το καλημέρα. Βέβαια, τους φάγανε λάχανο αργότερα (όχι όλους, όμως!), αλλά εν των μεταξύ οι Σταυροφόροι έκαναν το κέφι τους, έγιναν οι «νούμερο ντούε» στον χριστιανικό κόσμο, με μόνο την Εκκλησία πιο δυνατή!

 Στο ζενίθ του, το Τάγμα μετρούσε 20,000 Ιππότες! Οι άσπροι χιτώνες τους, με τον μεγάλο κόκκινο σταυρό στην πλάτη, ήταν ο φόβος και ο τρόμος σε κάθε πεδίο μάχης. Είχαν αποκτήσει τη φήμη που σήμερα έχουν οι κομάντο και είχαν τα πρώτα Βάφεν Ες-Ες. Όποιον υποστήριζαν σε πόλεμο, έβγαινε νικητής. Και οι ίδιοι ήταν κράτος εν κράτει. Δικαιούνταν να προσφέρουν απαραβίαστο άσυλο στους ναούς τους, είχαν τα δικά τους τοπικά δικαστήρια, τα δικά τους πανηγύρια και τις δικές τους... λαϊκές αγορές. Δεν πλήρωναν διόδια, δεν πλήρωναν φόρους. Δεν έδιναν λογαριασμό σε κανέναν, παρά μόνο στον Πάπα. Όμως, όπως φαίνεται τον έγραφαν κανονικά κι εκείνον! Και σύντομα ένας Ιππότης του Τάγματος, ο Κόμης Φουλκ V του Ανζού, έγινε βασιλιάς της Ιερουσαλήμ! Είχε βοηθήσει οικονομικά τους Σταυροφόρους (που βοηθούσαν τον Βαλδουίνο) στην αποτυχημένη πολιορκία της Δαμασκού. Ο Λουδοβίκος VI της Γαλλίας επέλεξε τον Φουλκ να παντρευτεί την κόρη του Βαλδουίνου, τη Βελισάνδη, και με τον θάνατο του πεθερού του, ο Ιππότης στρογγυλόκατσε στον θρόνο της Ιερουσαλήμ. Δύναμη...

 Στην πολιορκία της Δαμασκού, οι Σταυροφόροι άνοιξαν παρτίδες με μια άλλη «φάρα» μυστικισμού, ανατολίτικη αυτή, τους «Δολοφόνους». Παρόλο που αυτοί σκότωναν με το ψύλλου πήδημα, ως... ιερό καθήκον, η ονομασία τους είναι λάθος. Δεν προέρχεται από το γαλλικό assassin (ασασίν), που σημαίνει «δολοφόνος», αλλά μάλλον από το hashhasin (χασχασίν), λόγω του χασισιού που φούμερναν! Ίσως και αυτό να είναι λάθος, διότι ορισμένοι ερευνητές επιμένουν ότι η ονομασία τους προέρχεται από την αραβική λέξη assasseen που σημαίνει... «φύλακες των μυστικών»! Νάτα πάλιιι... μυστικά! Αυτοί οι «δολοφόνοι» είχαν πολλές άκρες. Ιδρύθηκαν από τον Χασάν Μπιν Σαμπάχ, έναν συμμαθητή και φιλαράκι του Ομάρ Καγιάμ, του ΤΕΡΑΣΤΙΟΥ Πέρση μυστικιστή ποιητή (και όχι μόνον!) και του Νιζάμ Ουλ Μουλκ, που έγινε ο Μέγας Βεζύρης του Τούρκου Σουλτάνου της Περσίας! Ο Χασάν Μπιν Σαμπάχ μυήθηκε στον μυστικισμό από τον Ομάρ Καγιάμ και στην πολιτική από τον Νιζάμ Ουλ Μουλκ. Επίσης, σπούδασε, μάλλον μυήθηκε, στο Νταρ ουλ Χικμάτ (Οίκος της Γνώσης) στο Κάιρο, που είχε και άλλον όνομα: «Η Μεγάλη Στοά του Καίρου»! Νάτες και τις «Στοές»! Και οι Σταυροφόροι ανοίξανε μεγάλα νταραβέρια με του «Δολοφόνους», που ήταν το αντίστοιχο των Ιπποτών στην Ανατολή και τους έτρεμαν απαξάπαντες! Μαζί, έκαναν «παπάδες» στην Ανατολή και οι Ιππότες οπωσδήποτε έμαθαν κι άλλα κόλπα και μυστικά. Να μη ξεχνάμε ότι μιλάμε για την ευρύτερη περιοχή της Βαβυλωνίας και... της Σουμερίας!

 Οι «Δολοφόνοι» δεν μπορούν να αναλυθούν εν συντομία, απλά να σημειώσουμε ένα κεντρικό σημείο: εξελίχθηκαν από κάποιες ισλαμικές αιρέσεις όπως οι Χακίμ, οι Φατιμά, οι Μπατινί και η Σιά. Οι Μπατινί ιδρύθηκαν το 872 μ.Χ. από κάποιον Αμπντουλά Ιμπν Μαιμούν, που δεν ήταν καθόλου... μαϊμού. Μυήθηκε στον Γνωστικισμό και δηλωμένος σκοπός του ήταν η κατάργηση όλων των οργανωμένων θρησκειών, συμπεριλαμβανομένης αυτής των Ισμαηλιτών στην οποία ανήκε. Οι Ισμαηλίτες πίστευαν ότι κατάγονταν από τον Ισμαήλ, τον γιο του Αβραάμ. Ο Ιμπν Μαμούν το έπαιζε πιστός Ισμαηλίτης, αλλά σκοπός του ήταν η δημιουργία μιας τεράστιας μυστικής οργάνωσης (νάτα πάλι!) με σκοπό τη δυσφήμηση και τη διάλυση της οργανωμένης θρησκείας. Έλεγε ότι, μετά από επίπονη μύηση θα αποκάλυπτε στους μυημένους «το απώτατο μυστικό και θα ξεγύμνωνε τους θρησκευτικούς ηγέτες, τη θρησκεία και την αντικειμενική ηθική ως τίποτε

άλλο, παρά μια απατεωνία και μια γελοιότητα»!!! Τέτοια ήταν η βάση των «Δολοφόνων». Από την άλλη οι Σταυροφόροι που «κάτι» βρήκανε και εκβίαζαν την Εκκλησία. Και οι δυο τα βρήκανε, πιθανό διότι μοιράζονταν το ίδιο μυστικό, ή αντάλλαξαν μυστικά! Κύλησε το καπάκι, και βρήκε τον τέντζερη και εγένετο χαμός...

 Προσωπική σκέψη: μήπως υπάρχει η αλυσίδα Μασόνοι-Σταυροφόροι-Δολοφόνοι-Μπατινί-Μεγάλη Στοά του Καίρου; Η Πυραμίδα και το μάτι του Ώρου, μασονικά σύμβολα, εμφανίζονται στη σφραγίδα των Η.Π.Α. και από τη δεκαετία του '30 στο χαρτονόμισμα του ενός δολαρίου! Θα το δείτε σύντομα σε εικόνα. Είπαμε: η "φάρα" πάει πολύ πίσω, ενώ οι Μασόνοι μάλλον από τους Σταυροφόρους ξεκίνησαν, παρά από τους Εβραίους, κάτι που αρέσκονται να λένε πολλοί. Από πού βγήκε το "Εβραιομασόνοι"; Προσωπικά δεν γνωρίζω, αλλά μάλλον από... την Εκκλησία! Το "Εβραιομασόνοι" είναι πολύ πιο δυνατό από το "Φραγκομασόνοι"! Και αν, για παράδειγμα, η Εκκλησία, είτε ανατολική, είτε δυτική, δεν έχει σημασία, πιστεύει ότι οι Μασόνοι προέκυψαν από τους Σταυροφόρους και ως εκ τούτου πιθανό να έχουν μια παράδοση (ή ένα "μυστικό") που να κοντράρει το δόγμα, τότε το να τους λένε "Εβραιομασόνους" είναι πιο... βολικό από "Φραγκομασόνους". Εξάλλου, οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί είναι στην πλειοψηφία τους Φράγκοι. Σωστά; Και βέβαια υπάρχουν Εβραίοι Μασόνοι, όπως και Μωαμεθανοί, αλλά η συντριπτική πλειοψηφία πρέπει να είναι Χριστιανοί, τουλάχιστον εξ ορισμού. Η συντριπτική πλειοψηφία των Μασόνων στην Ελλάδα και στην Κύπρο, για παράδειγμα, έχουν βαφτιστεί Χριστιανοί Ορθόδοξοι! Προσωπικές εικασίες, βέβαια, είναι όλ' αυτά...

7/8/2003 01:05

Τα έπαιρναν από Πάρνηθα και τ' ακουμπούσαν στη Ρόδο!

 Όσον αφορά τους Μουσουλμάνους "Δολοφόνους", τα φιλαράκια των Σταυροφόρων, θα τους δώσουμε αρκετό χώρο διότι ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα φάρα. Προς το παρόν μένουμε στους Σταυροφόρους, οι οποίοι, συν τοις άλλοις, ήταν οι πρώτοι διεθνείς τραπεζίτες και τοκογλύφοι ολκής! Δεν υπήρχε λειτουργία του σημερινού τραπεζικού συστήματος, που δεν είχαν σκαρφιστεί. Ποιοι Ρότσιλντ, ποιοι Ροκεφέλερ και ποιοι Βάρμπουργκ; Οι Σταυροφόροι ήταν ΟΙ τραπεζίτες. Στο ζενίθ τους, όλο το κεφάλαιο της Ευρώπης περνούσε από τα χέρια τους. Στους Χριστιανούς απαγορεύετο να χρεώνουν τόκο, αλλά οι Σταυροφόροι βρήκαν άκρη με το να επιμένουν ότι το δικό τους Τάγμα ήταν στρατιωτικό και όχι θρησκευτικό ίδρυμα! Έγγραφα της εποχής δείχνουν ότι χρέωναν μέχρι 60% τόκο, πολύ ψηλότερο από τους κοινούς τοκογλύφους της εποχής, που ήταν οι πρόγονοι των σύγχρονων τοκογλύφων της Πάρνηθας, πριν ανοίξει το Λουτράκι. Οι αθεόφοβοι έγδυναν τους κουμαρτζήδες από Τρίτη μέχρι Κυριακή, ενώ τη Δευτέρα που ήταν κλειστό το καζίνο της Πάρνηθας, αντί να παίρνουν ρεπό, πήγαιναν στο καζίνο της Ρόδου όπου ακουμπούσαν το προϊόν της τοκογλυφίας τους και μένανε ρέστοι!!!

 Οι Σταυροφόροι είχαν εφεύρει τις πρώτες πιστωτικές κάρτες σε συνδυασμό με τις πρώτες τραπεζικές επιταγές! Στα ταξίδια τους στους Αγίους Τόπους, οι προσκυνητές, οι έμποροι και οι παπάδες αντιμετώπιζαν επιθέσεις από διάφορα λαμόγια στο δρόμο. Οπότε, αντί να ρισκάρουν, πήγαιναν στην τοπική "τράπεζα" των Σταυροφόρων, που ήταν ο κάθε "Ναός", κατέθεταν χρυσάφι κι έπαιρναν ένα σημείωμα το οποίο εξαργύρωναν (μείον τα έξοδα, βέβαια!) στο τέλος του ταξιδιού τους, ή σε οποιοδήποτε σταθμό. Παντού υπήρχαν "τράπεζες" των Σταυροφόρων και το σημείωμα ήταν "λίρα εκατό". Έπαιρναν όσο χρυσάφι χρειαζόντουσαν για άμεσες ανάγκες και ένα άλλο σημειώμα για το υπόλοιπο. Στην επιστροφή, αν ακόμα είχαν χρυσάφι "μέσα", έδιναν το τελευταίο σημείωμα και το έπαιρναν. Αν είχαν παρατράβηγμα, πλήρωναν τη διαφορά, μαζί με τον τόκο! Και κανένας δεν μπορούσε να παραχαράξει ένα σημείωμα, διότι ήταν όλα κωδικωποιημένα. Ποια American Express και ποια Diner's Club; Πταίσματα...

 Οι Σταυροφόροι πρόσφεραν μια πλήρη οικονομική υπηρεσία. Στην Αγγλία ήταν εισπράκτορες φόρων, τόσο για το Στέμμα, όσο και για την Εκκλησία. Και όλοι τους έτρεμαν, πολύ περισσότερο από τους κρατικούς εισπράκτορες, την εφορία του πάλαι ποτέ. Πήγαιναν κυρίως σε χοντρές και δύσκολες "δουλειές" (δεν τους ενδιέφεραν... "κάτι ψιλά") και πάντα με ποσοστά επί των εισπράξεων! Και το 1294 οργάνωσαν την μετατροπή του αγγλικού νομίσματος. Ασκούσαν καθήκοντα ως πληρεξούσιοι, συμβολαιογράφοι, φοροεισπράκτορες και ήταν ειδικοί στο να εισπράττουν εκπρόθεσμα χρέη. Κάτι σαν... φουσκωτοί! Ποιος τολμούσε να τους πει "άντε φύγετε από δω, ρε χαμούρες, πριν αμολήσω τα σκυλιά για να σας κάνουν κιμά μέσα τις πανοπλίες σας, σαν σουτζουκάκια ΖΑΝΑΕ σε κονσέρβες! Θα πληρώσω όποτε κάνω κέφι, α και πηδηχτείτε κι εσείς κι αυτός που σας έστειλε, ρε λαμόγια του κερατά..."; Φσσσσσσσστ το γαϊτάνι κι έφευγε το κεφάλι!

 Μαζί με το τραπεζικό, όμως, οι Σταυροφόροι είχαν κι άλλα ταλέντα που ανάπτυξαν στην Ανατολή: απαράμιλλη αρχιτεκτονική, αστρονομία, μαθηματικά και ιατρική. Μέσα σε εκατό χρόνια από την ίδρυσή τους, είχαν γίνει το αντίστοιχο μιας σημερινής πολυεθνικής. Το τι κάστρα έχτισαν ήταν άλλο πράγμα. Τεράστιες κατασκευές, κυρίως στη Γαλλία και τους Αγίους Τόπους. Και είχαν αυτή τη μανία να τα χτίζουν σε απόκρημνες περιοχές, κάτι που τα έκανε απόρθητα! Σ' εκείνο που διέπρεψαν, όμως, ήταν το χτίσιμο καταπληκτικών... ναών! Οι μεγαλύτεροι και περιφημότεροι μεσαιωνικοί καθεδρικοί είχαν χτιστεί απο τους Σταυροφόρους και μάλιστα όχι με εργολαβία! Εκείνοι ήταν οι αρχιτέκτονες, εκείνοι και οι τέκτονες (χτίστες)!

 Το "νούμερο ούνο" έργο τους, είναι ο καθεδρικός ναός του Σαρτρ, που χτίστηκε πάνω στα θεμέλια ενός παλιού παγανιστικού ναού των Δρουιδων. Ακόμα και σήμερα θεωρείται ως το

αποκορύφωμα της αρχιτεκτονικής και οπωσδήποτε ένα από τα θαύματα του σύγχρονου κόσμου. Το όνομα του ναού, Chartres, προέρχεται από την ονομασία μιας παλιάς Κέλτικης φυλής, των Carnutes. Εκεί κάποτε στεκόταν ένας παγανιστικός ναός, αφιερωμένος στην παραδοσιακή Θεά Μητέρα, ένας αρχαίος παγανιστικός ναός που επισκέπτονταν προσκυνητές πολύ πριν γεννηθεί ο Χριστός. Νάτα πάλι..

8/8/2003 01:18

Εγκρίνεται ομόφωνα!

 Προτείνω το εξής: επειδή Σάββατο και Κυριακή θα γίνεται της Σταυροφορίας, της Μασονίας, της Παγκοσμιοποίησης και του 12ου Πλανήτη με κουμάρι, τα σοβαρά πράγματα να παίρνουν ρεπό και να φορτσάρουν Δευτέρα με Παρασκευή. Ψηφοφορία, παρακαλώ: Εγκρίνεται; Εγκρίνεται ομόφωνα! Από Δευτέρα, λοιπόν...

9/8/2003 00:10

Υπάρχει καμιά μαϊμού;

 Φίλοι και φίλες, μπήκα στις 02.30', λόγω ενός προβλήματος με ιό. Κατά τις 11 το βράδυ, ενώ ήμουν στο γραφείο για το Άαχεν - Μάιντς, μου τηλεφώνησε ο Εγγλέζος, ζητώντας να έρθει στο γραφείο να δουλέψει, διότι το PC του είχε αρπάξει έναν ιό που του έκλεινε αβέρτα το μηχάνημα. Το antivirus του είναι McAfee, έστειλε μέιλ στην εταιρεία που του απάντησε ότι όντως υπάρχει ένας νέος ιός (όχι επικίνδυνος για καταστροφές και τέτοια, απλά δεν σε αφήνει να δουλέψεις και είναι πολύ διαδεδομένος). Η εταιρεία δεν έχει φτιάξει ακόμα το "γιατροσόφι" για γενική διανομή, αλλά του έστειλε ένα αρχείο για να τον βοηθήσει. Δεν δούλεψε το αρχείο!

 Αμέσως άνοιξα ένα επικουρικό PC στο γραφείο για να κατεβάσω τα τελευταία antivirus updates (έχω full Norton 2003 σε όλα τα PC) και να δουλέψει σ' εκείνο το μηχάνημα ο άνθρωπος, όταν θα ερχόταν. Δυστυχώς κι εκείνο το PC παρουσίασε το ίδιο πρόβλημα: ένα εικονίδιο που λέει "Στο κλείνω σε 30", σώσε τα αρχεία σου"! Άρχισε η αντίστροφη μέτρηση και σε 30" τέζα! Το θλιβερό και περίεργο είναι το εξής: το συγκεκριμένο PC ΔΕΝ είχε ανοίξει από την Παρασκευή το βράδυ και ΔΕΝ έχει e-mail account! Την Παρασκευή το βράδυ δούλεψε πάνω σ' αυτό ο γραφίστας και μπήκε στο hotmail για να στείλει στον υπεύθυνο του σάιτ τους χάρτες που είχε φτιάξει (και είχαν κάποια λαθάκια, γι αυτό δεν μπήκαν στο σάιτ ακόμα!!!). Καμιά επισύναψη (attachment) δεν άνοιξε ο γραφίστας, άρα αυτός ο ιός ΔΕΝ πρέπει να έρχεται με τον συνηθισμένο τρόπο.

 Προσέξτε λίγο (μάλλον πολύ!) μέχρι να βρούνε το γιατροσόφι. Θα σας συμβούλευα να απέχετε από το e-mail για μια-δυο μέρες. Πάντως, αυτό συνέβη όταν, μετά το Norton, πήγα να εγκαταστήσω Microsoft Updates. Όταν εγκαταστάθηκαν, τότε έβγαλε το εικονίδιο!!! Υπάρχει καμιά μαϊμού Microsoft, ή ήταν σύμπτωση; Περίεργα πράγματα...

 Αύριο οι Σταυροφόροι, μου έχει φάει τη νύχτα (και το κέφι) ο ιός...

12/8/2003 03:06

Ωχχχ...

 Καλώστους! Πρώτα να απολογηθώ για την τετραήμερη διακοπή, λόγω ειδικών συνθηκών. Βέβαια, αν κάποιος δικός μου αναφέρει «ειδικές συνθήκες» και «περιστάσεις», αμέσως τον αρπάζω από τον λαιμό λέγοντας ότι ο άνθρωπος δεν υπόκειται σε εξωτερικές συνθήκες και περιστάσεις, αλλά δημιουργεί τις συνθήκες και περιστάσεις που γουστάρει! Μια και είμαι μόνος μου όμως, και κανένας δεν μπορεί να με πιάσει από τον λαιμό εδώ που κάθομαι, λέω ότι θέλω! Τέλος πάντων, εις ένδειξιν ειλικρινούς μετανοίας, θα κάνω το σημερινό μεγαλύτερο και πιο... ζουμερό!

 Ποιο ΥΠΕΧΩΔΕ, βρε, ποια δημόσια έργα και εργολάβοι της πλάκας; Ποιος Λε Κορμπιζιέ, ποια Όπερα του Σίδνεϊ και ποια Αγία Σοφία στην Πόλη; Όλοι και όλα είναι... κάτι ψιλά σε σύγκριση με τους Σταυροφόρους και τα έργα τους, τους απαράμιλλους αρχιτέκτονες και τέκτονες (που σημαίνει χτίστες και να μη ξεχνάμε ότι η σωστή ονομασία των Μασόνων είναι «Τέκτονες»!). Μιλάμε για δημιουργήματα που ακόμα στέκονται αγέρωχα, είναι λειτουργικά μνημεία στη δημιουργική ιδιοφυία της «φάρας». Όμως, σκέτη ιδιοφυία δεν αρκεί για να χτίσεις έναν καθεδρικό όπως αυτόν του Σαρτρ, ένα οικοδόμημα που τελείωσε μόλις 30 χρόνια μετά που είχε αρχίσει και σε πιάνει το δέος και το άσθμα μόνο με να το βλέπεις. Πρέπει να μάθεις και τα κόλπα, την τέχνη. Και οι Σταυροφόροι ήταν ιππότες και μοναχοί πριν πάνε στην Ανατολή, ιδέα δεν είχαν από οικοδομή.

 Εκεί έμαθαν την τέχνη τους οι Σταυροφόροι. Στην Ανατολή, ζώντας στον έστω ερειπωμένο Ναό του Σολομώντος και έχοντας μυηθεί στον εσωτερισμό και τον μυστικισμό που είχε ρίζες στην Αίγυπτο και ίσως πάρα πίσω, στη Σούμερ. Πάντως πολλά θα βρήκαν κάτω από το Ναό του Σολομώντος, μέσα και αρχαία γνώση για μεγαλειώδες χτίσιμο, την οποία γνώση θα πάσαραν στον (μετέπειτα Άγιο) Βερνάρδο που τους υποστήριξε στη Σύνοδο της Λυών και ήταν ανεψιός ενός από τους αρχηγούς. Πώς αλλιώς εξηγούνται τα καθημερινά συμβούλια με τους χτιστάδες, όπου ο Βερνάρδος έκανε απόλυτο κουμάντο; Παπάς ήτανε, όχι αρχιτέκτονας! Και όμως, είπε το εξής καταπληκτικό αυτός ο ιδρυτής του παντοδύναμου Κιστερσιανού μοναχικού τάγματος: Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΗΚΟΣ, ΠΛΑΤΟΣ, ΥΨΟΣ ΚΑΙ ΒΑΘΟΣ!!! Μπορείτε να φανταστείτε τον Χριστόδουλο, ή τον Βαρθολομαίο, να λέει κάτι τέτοιο; Όχι βέβαια! Διότι ο Βερνάρδος μίλησε τη γλώσσα του Πυθαγόρα, του Πλάτωνα και των αρχαίων Αιγυπτίων. Τόσο μάγκας ήταν, τόσα είχε μάθει, πιθανότατα μελετώντας τα έγγραφα που είχαν βρει οι Σταυροφόροι...

 Ο καθεδρικός του Σαρτρ ήταν το πρώτο παράδειγμα της λεγόμενης Γοτθικής αρχιτεκτονικής και είχε χτιστεί πάνω στα θεμέλια ενός αρχαίου παγανιστικού ναού, αφιερωμένου στην αιώνια «Θεά Μητέρα» (νάτα!). Όσον αφορά τον όρο «Γοτθικός», υπάρχει διάσταση στις απόψεις. Άλλοι λένε ότι ο όρος προέρχεται από τη γερμανική φυλή των Γότθων, που διέλυσαν τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Άλλοι, όμως, επιμένουν ότι ο όρος προέρχεται από την ελληνική λέξη «Γοητεία», που εκτός από την γνωστή ερμηνεία έχει και μια άλλη, πιο βαθειά και σπάνια χρησιμοποιούμενη: μια πράξη που θεωρείται μαγική, που επιδρά στη βούληση των άλλων, εξ ου και το «γητειά», που σημαίνει μάγεμα (Μπαμπινιώτης μιλάει εδώ!).

 Το απαράμιλλο χρωματιστό γυαλί του καθεδρικού ναού του Σαρτρ, όχι μόνο δεν έχασε τη λαμπρότητα του μετά από εκατοντάδες χρόνια, αλλά και σήμερα ακόμα διατηρεί ακέραια τη μοναδική ιδιότητα να μετατρέπει βλαβερές υπέρυθρες ακτίνες σε ευεργετικό φως! Κανένας επιστήμονας και καμιά χημική ανάλυση δεν κατόρθωσε να σπάσει το μυστικό του! Και πολλοί ερευνητές είναι πεπεισμένοι ότι ο Ομάρ Καγιάμ, ο Πέρσης μυστικιστής και μέγας ποιητής, ήταν καθοριστικός στην απόκτηση αυτής της γνώσης από τους Σταυροφόρους, μια γνώση που οπωσδήποτε κατείχαν και οι «Δολοφόνοι».

 Εκτός από το φυσικό μεγαλείο του, όμως, ο καθεδρικός του Σαρτρ περιέχει και «κάτι περίεργα», που υποστηρίζουν την εκδοχή ότι στην Παλαιστίνη, κάτω από το δάπεδο του Ναού του Σολομώντος (και όχι μόνον!), οι Σταυροφόροι όντως είχαν βρει μαρτυρία που αφορούσε στο Χριστό, είτε άμεσα, είτε έμμεσα. Στη βόρεια πόρτα, πάνω σε μια μικρή κολώνα, είναι ένα μυστήριο γλυπτό που απεικονίζει την Κιβωτό της Διαθήκης να μεταφέρεται πάνω σε αμάξι! Η Κιβωτός ήταν χαμένη απο το 70 μ.Χ. και την καταστροφή του Ναού του Σολομώντος. Σε όλες τις αναφορές, ιουδαϊκές και χριστιανικές, η Κιβωτός παρουσιάζεται ως μεταφερόμενη δια χειρός. Γιατί να μπουν στον κόπο οι Σταυροφόροι για να σκαλίσουν αυτό το μυστήριο (και περίοπτο) γλυπτό, που αντιτίθεται ριζικά στην «κοινή γνώμη»; Μήπως ήθελαν να πουν κάτι, ίσως ότι βρήκαν την Κιβωτό και τη μετέφεραν στην

Ευρώπη; Και υπάρχει και μια διφορούμενη επιγραφή που λέει «Σ’ αυτό το μέρος η Κιβωτός λατρεύεται και υπακούεται», αλλά η επιγραφή μπορεί να ερμηνευθεί και ως «Σ’ αυτό το μέρος η Κιβωτός ΕΙΝΑΙ ΚΡΥΜΜΕΝΗ»!!! Διπλό το νόημα της επιγραφής, μάλλον σκόπιμα!

 Σε ένα άλλο μέρος υπάρχει ένα γλυπτό που πιστεύεται ευρέως ότι αντιπροσωπεύει την Παναγία. Και η επιγραφή λέει «Arcis Foederis”, δηλαδή «Η Κιβωτός της Διαθήκης!!! Και ενώ αυτό δεν είναι παράξενο, διότι υπάρχουν πολλές χριστιανικές παραδόσεις που αναφέρονται στην Παναγία ως μια ζωντανή Κιβωτό της Διαθήκης, επειδή γέννησε τον Χριστό, το γλυπτό με την Κιβωτό πάνω στο αμάξι τα «χαλάει», βάζει τη γάτα στο κλουβί με τα καναρίνια! Και όλο αυτό το ενδιαφέρον και τα υπονοούμενα υποστηρίζουν πολλούς σοφούς του Μεσαίωνα που πίστευαν ότι, τόσο η Παναγία, όσο και η Κιβωτός, κάποια στιγμή είχαν έρθει στην Ευρώπη. Εκτός, βέβαια, αν το δεύτερο πέτρινο γλυπτό δεν απεικονίζει την Παναγία, αλλά τη Μαγδαληνή, που είναι αποδεδειγμένο ότι είχε έρθει στην Ευρώπη (ξεμπάρκαρε στη Μασσαλία) μετά τη Σταύρωση (στην οποία Σταύρωση ΔΕΝ πίστευε το μυημένο εσωτερικό συμβούλιο των Σταυροφόρων, σε σημείο που έφτυναν το σταυρό!). Και αν είναι η Μαγδαληνή, τότε τι λογής Κιβωτός της Διαθήκης είναι αυτή; Δηλαδή... τι (ή ποιανού!) παιδιά είχε γεννήσει; Παρεμπιμπτόντως, σε πολλά μέρη, κυρίως στη νότια Γαλλία, η Μαγδαληνή λατρεύεται το ίδιο, αν όχι περισσότερο, από την Παναγία. Και πολλά μνημεία και εκκλησίες είναι αφιερωμένα στη Μαγδαληνή και ΟΧΙ στην Παναγία, όπως πιστεύει η άσχετη μάζα! Ωχχχ...

15/8/2003 00:59

Ποιοι συνέχισαν το χαβά;

 Καλώστους...Και βέβαια είπαμε ότι δεν θα υπάρχει 2η σελίδα το Σαββατοκύριακο, λόγω κουμαριού, αλλά θέλω να ξεπληρώσω το... χρέος μου. Δεν έχει σημασία αν υπήρξε μπάχαλο λόγω ιού κλπ. Ο γράφων κανονίζει το πρόγραμμά του και όχι η Microsoft. The buck stops with you, που λένε και οι Γιάνκηδες, δηλαδή το δολάριο σταματά σ' εσένα (σ' εμένα στην προκειμένη περίπτωση). Συνεχίζουμε, λοιπόν, με τη... φάρα!

 Ναι μεν ο καθεδρικός ναός του Σαρτρ είναι το πιο μεγαλειώδες οικοδόμημα των Σταυροφόρων, κατά πολλούς εφάμιλλο των 7 θαυμάτων του αρχαίου κόσμου, αλλά ένα άλλο, μικρό οικοδόμημα, είναι πολύ πιο ενδιαφέρον και... σημαδιακό, παρόλο που μετα-σταυροφορικό. Μιλάμε για το παρεκκλήσι του Ρόσλιν (Rosslyn Chapel) νότια του Εδιμβούργου στη Σκωτία.

 Ο όρος "παρεκκλήσι" χρησιμοποιείται λόγω μεγέθους, αλλά το εκκλησάκι του Ρόσλιν είναι ένας καθεδρικός ναός σε μικρογραφία. Εδώ κι αν έχουμε περίεργα. Όπως αναφέραμε σε προηγούμενο κομμάτι, ένας Σκωτσέζος μεγαλοτσιφλικάς ονόματι Σινκλαίρ, είχε δωρήσει στους Σταυροφόρους ένα πολύ μεγάλο κομμάτι γης νότια της πρωτεύουσας της Σκωτίας. Το όνομα Σινκλαίρ (Sinclair) είναι πολύ κοινό στη Σκωτία, αλλά δεν ήταν έτσι πάντα. Οι Γάλλοι Saint-Clair ήταν οι πρόγονοι των Σινκλαίρ και στην πορεία άλλαξε το όνομα, προσαρμόστηκε στη Σκωτία. Οι Saint-Clair ήταν μια από τις πολύ μεγάλες και ακόμα πιο περίεργες γαλλικές φάρες. Σκέτος μυστικισμός! Τέλος πάντων, οι Σινκλαίρ όχι μόνο έδωσαν τη γη στους Σταυροφόρους, αλλά έκαναν και τον αρχηγό ντε Παγιένς... γαμπρό τους!

 Το χτίσιμο του Ρόσλιν Τσάπελ άρχισε το 1446 από τον Γουίλιαμ Σινκλαίρ, αλλά το τέλειωσε ο γιος του, ο Όλιβερ, το 1486. Προσέξτε, τώρα: τη συγκεκριμένη περίοδο ΔΕΝ υπήρχαν πια Σταυροφόροι. Τουλάχιστον όχι στα φανερά. Και όσοι είχαν μείνει, διασπαρμένοι δεξιά κι αριστερά (και πολλοί είχαν δραπετεύσει στη Σκωτία), δεν είχαν πια την εξωτερική δύναμη, την αίγλη. Από το 1208 μέχρι το 1444 δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι έχασαν τα κεφάλια τους στη νοτιοανατολική Γαλλία, κυρίως στο Languedoc, από τις παπικές... σταυροφορίες εναντίον των Σταυροφόρων, που έγιναν ίσως όταν ο Πάπας το είχε πάρει απόφαση ότι οι Σταυροφόροι ποτέ δεν θα του έδιναν εκείνο που είχαν στα χέρια τους και με το οποίο πιθανότατα εκβίαζαν το Βατικανό.

 Παρόλο που, φαινομενικά τουλάχιστον, είναι ένας χριστιανικός ναός, το Ρόσλιν Τσάπελ είναι ένας συνδυασμός Γοτθικού, Κελτικού και Νορδικού στιλ. Και η Εκκλησία δεν ήταν σίγουρη αν είχε ποτέ καθαγιαστεί! Για καλό και για κακό, τον καθαγίασαν το 1862, 400 χρόνια μετά το χτίσιμό του! Τρελά πράγματα υπάρχουν εκεί μέσα. Αιγυπτιακοί, ιπποτικοί, κελτικοί, ιουδαϊκοί και πολλοί μασονικοί συμβολισμοί φύρδην μίγδην, φυτά να φυτρώνουν από τα στόματα Κελτών "πράσινων ανθρώπων", μπλεγμένες πυραμίδες, ομοιώματα του Μωυσή, πύργοι της "Επουράνιας Ιερουσαλήμ", περίεργοι σταυροί χωρίς εσταυρωμένο, τετράγωνα και διαβήτες, τα τελευταία άκρως μασονικά σύμβολα. Και πουθενά δεν υπήρχε κάποιο καθαρά χριστιανικό σύμβολο, ούτε για δείγμα! Τέτοια προστέθηκαν στο τέλος του 19ου αιώνα!

 Δεν χρειάστηκε πολύ για να ψυλλιαστούν οι ερευνητές ότι το σχέδιο του δαπέδου του Ρόσλιν Τσάπελ είναι μια ακριβέστατη μικρογραφία του δαπέδου του Ναού του Σολομώντος, μέσα και οι δύο κολώνες στην είσοδο, κομπλέ με τα ονόματα Γιατσίν και Μποάζ, ονόματα που συνδέονται με τα αρχαία μυστήρια της Ανατολής και έχουν μεγάλη μυστικιστική σημασία για Εβραίους και Μασόνους! Δεν ήταν μια απλή εκκλησία το Ρόσλιν Τσάπελ, λένε οι ερευνητές Νάιτ και Λόμας, ήταν ένα μετα-σταυροφορικό ιερό χτισμένο για να στεγάσει τους πάπυρους που ο ντε Παγιένς και οι άλλοι οκτώ "πτωχοί" Ιππότες είχαν βρει κάτω από το δάπεδο του Ναού του Σολομώντος, έγγραφα τεράστιας σημασίας για τους Εβραίους και ο πιο ανεκτίμητης αξίας θησαυρός της χριστιανοσύνης. Πιθανότατα ανάμεσά τους να ήταν και το χαμένο ντοκουμέντο γνωστό ως "Q", που ήταν η βάση για τα 4 Ευαγγέλια.

 Και να κλείσουμε σήμερα με την εξής παρατήρηση: σε κανένα, μα ΚΑΝΕΝΑ καθεδρικό ναό που έκτισαν οι Σταυροφόροι δεν υπήρξε απεικόνιση της σταύρωσης! Πώς είναι δυνατόν "χριστιανικοί" ναοί να αγνοούν πλήρως το κεντρικό σημείο της χριστιανική πίστης; Οι Σταυροφόροι όχι μόνον αγνοούσαν τη σταύρωση, αλλά το εσωτερικό συμβούλιό τους την απέρριπτε "αβλεπί". Την χλεύαζε!!! Ποιος ο λόγος; Τι είχαν βρει κάτω από τον Ναό του Σολομώντος; Και αν το Ρόσλιν Τσάπελ θεωρείται "μετα-σταυροφορικό", τότε ποιοι το έκτισαν; Δηλαδή, ποιοι συνέχισαν την παράδοση των Σταυροφόρων στη Σκωτία; Ποιοι κατέχουν τα "μυστικά" που οι κυνηγημένοι από το Βατικανό Ιππότες πήραν μαζί τους στα 4 σημεία του ορίζοντα; Πάντως, πολλοί υποστηρίζουν ένθερμα ότι η μασονία ξεκίνησε από τη Σκωτία...

16/8/2003 01:17

Αυτό μας έφαγε!

 Πολύ καλησπέρα σας! Έμεινα ξύπνιος μέχρι τώρα για να σας πω ότι είμαι λιώμα από το χθεσινό

ξενύχτι και τα σημερινά κόλπα και ότι θ' αφήσουμε τους Σταυροφόρους (που τελειώνουν, αλλά αρχίζουν... άλλοι) αύριο. Για να μη το αφήσουμε έτσι, όμως, θα πάρω την ευκαιρία για να δείξω σ' αυτούς που το ζήτησαν, και δεν είναι λίγοι, το μασονικό σύμβολο στην επίσημη σφραγίδα των Η.Π.Α. (πολλοί εθνοπατέρες ήταν Μασόνοι) και στην πίσω όψη του χαρτονομίσματος του ενός δολαρίου. Η ατέλειωτη πυραμίδα, με το μάτι του Θεού των αρχαίων Αιγυπτίων, του Ώρου, είναι ένα μασονικό σύμβολο, αυτό δεν επιδέχεται συζήτηση. Η επιγραφή Novus Ordo Seclorum δε σημαίνει Νέα Τάξη Πραγμάτων, όπως πολλοί λανθασμένα πιστεύουν, αλλά "Νέα Τάξη των Αιώνων" (ή καιρών) και είναι διασκευή ενός στίχου ποιήματος του Βιργιλίου. Πάντως, το Novus Ordo μόνο του σημαίνει... "Νέα Τάξη"!

 Στη σελίδα http://www.sirbacon.org/gallery/pyramid.html θα δείτε τη σφραγίδα και κάτω-κάτω τον διαβήτη που αναφέραμε χθες, μαζί με τη γωνία, το κατ΄εξοχήν μασονικό σύμβολο. Στη σελίδα http://www.wealth4freedom.com/dollarbill.html θα δείτε την πίσω όψη του χαρτονομίσματος τους ενός δολαρίου.

 Και ο Χριστόδουλος φωνάζει για το θρήσκευμα στις ταυτότητες! Αυτό μας έφαγε!!! Τα λέμε αύριο...

17/8/2003 00:20

Ποιοι τα έχουν;

 Για Σταυροφόρους, για καθεδρικό ναό του Σαρτρ και για Ρόσλιν Τσάπελ θα μπορούσαμε να γράφουμε για καμιά δεκαριά χρόνια, ούτε την επιφάνεια δεν ξύσαμε. Γενικά η επιφάνεια δεν ξύστηκε. Διότι δεν έγινε κάποια προγραμματισμένη, οργανωμένη μελέτη του "Τάγματος των Πτωχών Ιπποτών του Ναού και της Ιερουσαλήμ", των κάστρων τους, των τόπων που σύχναζαν, των εγγράφων τους που διασώθηκαν κλπ. Λίγοι ερευνητές ασχολήθηκαν κάπως σοβαρά και αυτοί αντιμετώπισαν δυσκολίες, διότι το κατεστημένο, κυρίως το θρησκευτικό, προτίμησε να επικρατήσει η εντύπωση ότι οι Σταυροφόροι ήταν ένα τάγμα πιστών μοναχών-ιπποτών που είχε ημερομηνία λήξης. Όμως, δεν

ήταν καθόλου έτσι τα πράγματα...

 Τελικά ένας βασιλιάς της Γαλλίας ήταν εκείνος που αποφάσισε να τους εξολοθρεύσει. Ήξερε, όμως, ότι πολιτικά και στρατιωτικά δεν είχε τύχη. Έπρεπε να βάλει μέσα στο κόλπο και την Εκκλησία. Και άλλο που δεν ήθελε η Εκκλησία, που της τα είχαν πρήξει οι Ιππότες! Βέβαια, δεν είναι ξεκάθαρο αν δεν ήταν αντίστροφα τα πράγματα, δηλαδή αν δεν ήταν ο Πάπας που χρησιμοποιούσε τον βασιλιά, οπότε ας πούμε ότι το ένα χέρι ένιβε το άλλο και τα δυο το πρόσωπο, ότι ο ένας έξυνε την πλάτη του άλλου.

 Ο βασιλιάς Φίλιππος της Γαλλίας ήτανε μεγάλο λαμόγιο. Ζήλευε τον πλούτο των Ιπποτών, απεχθανόταν τη δύναμή τους και είχε νταραβέρια με μια αντίπαλη των Σταυροφόρων φάρα, την Τάξη της Σιόν (πολύ σημαντική κι αυτή, θα τη δούμε σύντομα). Ο Φίλιππος έφαγε λάχανο δυο Πάπες μέχρι να βάλει τον "δικό του" στον εκκλησιαστικό θρόνο. Πρώτα έστειλε έναν μπράβο του που έσπασε στο ξύλο τον Πάπα Μπονιφάκιο τον VIII, ο οποίος σύντομα απεδήμησε προς Κύριον με σπασμένα παίδια! Μετά ήρθε η σειρά του διαδόχου του Μπονοφακίου, του Βενεδίκτου XI, τον οποίον ο Φίλιππος δηλητηρίασε! Έτσι, μπόρεσε να εγκαταστήσει ως προκαθήμενο της Καθολικής Εκκλησίας τον Κλήμη V. Μαζί μεταφέρανε την παπική έδρα στην Αβινιόν, πράγμα που προκάλεσε σχίσμα στην Καθολική Εκκλησία, που κράτησε 68 χρόνια! Ένας Πάπας έδρευε στην Αβινιόν και ένας στη Ρώμη, με τον Φίλιππο να... γράφει κανονικά τον δεύτερο!

 Οι Ιππότες είχαν χάσει αρκετή από την αίγλη τους το 1291, όταν οι Σταυροφόροι ηττήθηκαν από τους Σαρακηνούς Τούρκους και εκδιώχθηκαν από την Ιερουσαλήμ. Ο Φίλιππος κι ο Πάπας του αποφάσισαν να βαρέσουν στο ψαχνό. Το 1306 έκαναν το πρώτο βήμα τους, κάτι σαν ορεκτικό, με το να συλλάβουν όλους ανεξαιρέτως τους Εβραίους της Γαλλίας, να τους πάρουν την περιουσία και να τους εκδιώξουν από τη χώρα. Ακολούθησε το "ντου" εναντίον των Ιπποτών. Με μεγάλη μυστικότητα είχε προετοιμαστεί η επιχείρηση για τη σύλληψη όλων των Σταυροφόρων της Γαλλίας. Η διαταγή "απάνω τους και τους φάγαμε" δόθηκε την αυγή της Παρασκευής, 13ης Οκτωβρίου 1307. Και κάτι που ο περισσότερος κόσμος δεν ξέρει: η δεισιδαιμονία για "Παρασκευή και δεκατρείς" από αυτό προέρχεται! Όχι παίζουμε...

 Πάρα πολλοί Ιππότες συνελήφθησαν, μαζί και ο αρχηγός τους, ο Ζακ ντε Μολέι. Το τι βασανιστήρια υπέφεραν στα χέρια της Ιεράς Εξέτασης δεν λέγεται. Σιγά, όμως, που με τόσες άκρες που είχαν δημιουργήσει οι Σταυροφόροι στα ανώτατα στρώματα του κράτους και της Εκκλησίας, δεν θα προειδοποιούνταν, τουλάχιστο αρκετοί. Πριν την αποφράδα Παρασκευή, πολλά ντοκουμέντα καταστράφηκαν ή μεταφέρθηκαν αλλού, όπως και όλο το περιεχόμενο των θησαυροφυλακίων στο αρχηγείο των Ιπποτών στο Παρίσι. Όταν οι μπράβοι του Φίλιππου κατάφεραν ν' ανοίξουν τις "κάσες", βρήκαν... αέρα κοπανιστό. Όλα είχαν εξαφανιστεί, μαζί με πολλούς Ιππότες και ο Φίλιππος κι ο Πάπας του χτυπιόντουσαν!

 Αμέσως ο Φίλιππος έστειλε μήνυμα σε άλλους μονάρχες στην Ευρώπη να συλλάβουν τους δραπέτες Ιππότες και τους υποστηρικτές τους, αλλά αυτό δεν ήταν εύκολο, άστε που ένας-δυο τους υποδέχθηκαν με ανοικτές αγκάλες! Επί σχεδόν διακόσια χρόνια όργωναν την Ευρώπη οι Ιππότες, λετε να μην είχαν κανονίσει "διαδρόμους διαφυγής" με πιστούς φίλους και κρυφά μέλη; Ο Εδουάρδος ΙΙ στην Αγγλία αγνόησε για χρόνια τη διαταγή του Πάπα και, όταν τελικά αναγκάστηκε να "κυνηγήσει" τους Ιππότες, ήταν πολύ επιεικής. Η χώρα, όμως, όπου κατάληξαν πολλοί Ιππότες και δεν αντιμετώπισαν κανένα διωγμό, τουλάχιστο για πολλά χρόνια, ήταν η Σκωτία. Εκεί ζούσαν τα φιλαράκια τους οι Σινκλαίρ, το σκωτσέζικο παρακλάδι μιας γαλλικής "φάρας" πρώτης γραμμής, των Saint-Clair. Και οι Ιππότες δεν το ξέχασαν, όπως δεν είχαν ξεχάσει την "εξυπηρέτηση" του Βερνάρδου και των Κιστερσιανών μοναχών στο Συμβούλιο της Λυών. Πάντα ξεπλήρωναν τα χρέη τους οι Ιππότες! Ξεπλήρωσαν την "σκωτσέζικη υποχρέωση" το 1314, στη μάχη του Μπανοκμπέρν που οι Σκωτσέζοι ακόμα γιορτάζουν μεγαλοπρεπώς κάθε επέτειο. Τότε ο νεαρός βασιλιάς Ρόμπερτ δι Μπρους και οι Σκωτσέζοι του είχαν εμπλακεί σε μια πολύ μεγάλη, επική μάχη με τους Εγγλέζους που ήταν συντριπτικά υπεράριθμοι. Οι Σκωτσέζοι έχαναν, ήταν θέμα ωρών για να κατατροπωθούν τελεσίδικα και να μείνουν σκλάβοι των μισητών ασπρουλιάρηδων για πάντα (ακόμα τους μισούν, μην πλανάσθε από Ηνωμένο Βασίλειο και φελάν φιστίκ!) να μη μπορέσουν να ξανασηκώσουν κεφάλι! Όμως, ξαφνικά σηκώθηκε κονιαρτός στον ορίζοντα που όλο και αυξανόταν. Ήταν οι Ιππότες που έτρεξαν να βοηθήσουν τον Ρόμπερτ! Και οι Εγγλέζοι έφτυσαν αίμα, έπαθαν μεγάλο κάζο, ακόμα το φυσάνε και δεν κρυώνει! Οι Σκωτσέζοι δεν κέρδισαν την ανεξαρτησία τους για ακόμα 18 χρόνια, αλλά η μάχη του Μπανοκμπέρν ήταν η πιο καθοριστική στον αγώνα τους και την κέρδισαν με την υποστήριξη των Ιπποτών.

 Τελικά και στη Σκωτία αντιμετώπισαν κάποιο πρόβλημα οι Ιππότες, όταν ο Πάπας αποκατάστησε τον Ρόμπερτ δι Μπρους, που είχε αφορίσει. Εν τω μεταξύ, όμως, πήγαν "υπόγεια", οργανώθηκαν, και σύμφωνα με αρκετούς ερευνητές ακόμα ζουν και βασιλεύουν με διαφορετικό όνομα αλλά την ίδια οργάνωση και ιεραρχία και, βέβαια, το ίδιο "μυστικό", περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή για να το αποκαλύψουν και να γίνει της... Βηθλεέμ! Τι έγινε ο θησαυρός τους, τόσο το χρυσάφι όσο και "τα άλλα τα περίεργα" που οπωσδήποτε είχαν; Μόνο αυτοί ξέρουν, ή εκείνοι που πιθανό να τα βρήκαν σε κρύπτες, ή τους τα παρέδωσαν για φύλαξη οι Ιππότες πριν δραπετεύσουν από τη Γαλλία. Ποιοι τα έχουν, διότι κάποιοι... ΠΡΕΠΕΙ να τα έχουν! Έπεται συνέχεια, αύριο μάλιστα. Και το όνομά τους "Καθαροί". Καθολικοί παπάδες κι αυτοί, αλλά πολύ μαγκιόροι. Και πού είστε ακόμα...

19/8/2003 01:23

Αμαρτίαν ουκ έχω...

 Πολλοί από σας είστε ανυπόμονοι, βρε! Με έχετε τρελάνει στα μέιλ σχετικά με το τι είχαν στα χέρια τους οι Σταυροφόροι, το Τάγμα των Πτωχών Ιπποτών του Ναού και της Ιερουσαλήμ. Τι ήταν αυτό με το οποίο κρατούσαν το Βατικανό από τις κοντές και κατσαρές τριχούλες για κοντά στα 200 χρόνια, πώς εκβίαζαν την επίσημη Εκκλησία, αν προτιμάτε. Διότι μόνο με εκβιασμό, κύριε, μπορείς να εξελιχθείς από μια ομάδα 9 μοναχών-Ιπποτών, ορκισμένων να περάσουν τη ζωή τους στη φτώχεια, στη δεύτερη πιο ισχυρή οργάνωση στην Ευρώπη μετά το Βατικανό, με βασιλιάδες να σου κάνουν τεμενάδες και με το Βατικανό να σου ικανοποιεί το κάθε χούι και την κάθε ανωμαλία! Και πού ξέρω εγώ τι είχανε βρει κάτω από το Ναό του Σολομώντος οι περίεργοι; Σάμπως ήμουνα μαζί τους; (Ωωωω... πόσο θα γούσταρα να ήμουν, να έσπαγα πλάκα με τον Πάπα, να του έλεγα κατ’ ιδίαν «μωρή αδερφάρα, καίγεσαι να με παραδώσεις στην Ιερά Εξέταση, αλλά σου φεύγει ο κώλος, διότι τ’ αδέρφια μου θα σ’ έστελναν αδιάβαστο κι εσένα και το δόγμα σου»! Να γνώριζα και κάνα Πέρση «Δολοφόνο», ή πιο σωστά «Χασχασίν», με ένα καραβάνι μαύρο, αντί να κάθομαι χαρμάνης στην Ηλιούπολη, να γράφω μαλακίες μέσα στα άγρια μεσάνυχτα!).

 Τέλος πάντων, απόψε είναι μεγάλη η «δόση» για να μη παραπονιέστε όταν κάποτε δεν γράφω. Ας μιλήσουμε για... Μυστικό Δείπνο. Απλά, για να πάρετε μια γεύση του τι περίεργοι υπήρξαν και υπάρχουν στον κόσμο, περιέργοι που ίσως ήξεραν και ξέρουν τι είχαν στα χέρια τους οι Σταυροφόροι (και ίσως ακόμα έχουν, σε οποιαδήποτε μορφή και όνομα κι αν συνέχισαν τον χαβά τους, διότι η απόδοση ότι τον συνέχισαν και ακόμα τον συνεχίζουν είναι 1,05 με μηδενική γκανιότα, ας πούμε Σέλτικ - Κουίν οφ Σάουθ!).

 Μυστικός Δείπνος, λοιπόν. Όλοι ξέρουμε τι έγινε εκεί, από τις περιγραφές των Ευαγγελίων. Τουλάχιστο όλοι πρέπει να ξέρουμε, είτε πιστοί Χριστιανοί, είτε αιρετικοί του κερατά. Επειδή, όμως, πιστεύω ότι πολλά ξεχάστηκαν λόγω... Σεντάν και Λοριάν, ας φρεσκάρουμε λίγο τις μνήμες μας. Όλα μου τα βιβλία είναι ορίτζιναλ (όπως και όλα τα προγράμματα κομπιούτερ, πρέπει να είμαι ο μόνος άνθρωπος που έχει 6 Norton Antivirus 2003!), οπότε χρησιμοποιώ την Καινή Διαθήκη σε νεοελληνική μετάφραση, έκδοση της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος (1977). Λέει το καλό βιβλίο, λοιπόν, συγκεκριμένα το Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον:

 «Κατά την πρώτην ημέραν της εορτής των αζύμων, ήλθαν οι μαθηταί εις τον Ιησούν και του είπαν, “Πού θέλεις να σου ετοιμάσωμεν να φάγης το Πάσχα;”. Εκείνος δε είπε, “Πηγαίνετε εις την πόλιν προς τον τάδε και πέστε του, “Ο διδάσκαλος λέγει, ο καιρός μου πλησιάζει, θα εορτάσω κοντά σου το πάσχα μαζί με τους μαθητάς μου”. Και έκαναν οι μαθηταί όπως τους διέταξε ο Ιησούς. Και ετοίμασαν το πάσχα. Όταν εβράδυασε, ήτο εις το τραπέζι μαζί με τους δώδεκα μαθητάς του. Και κατά την διάρκειαν του φαγητού, είπε “Αλήθεια σας λέγω, ένας από σας θα με παραδώση”. Και ελυπήθηκαν πάρα πολύ και άρχισαν να του λέγουν ο καθένας από αυτούς, “Μήπως είμαι εγώ, Κύριε;” Αυτός δε απεκρίθη, “Εκείνος που βούτηξε μαζί μου το χέρι εις το πιάτο, αυτός θα με παραδώση. Και ο μεν Υιός του ανθρώπου πηγαίνει καθώς είναι γραμμένον δι αυτόν, αλοίμονον όμως εις τον άνθρωπον εκείνον, δια του οποίου ο Υιός του ανθρώπου παραδίδεται. Θα ήτο καλύτερα δια τον άνθρωπον αυτόν εάν δεν είχε γεννηθεί”. Τότε έλαβε τον λόγον ο Ιούδας, ο οποίος τον παρέδωκε και είπε, “Μήπως είμαι εγώ, ραββί;”. Λέγει εις αυτόν ο Ιησούς, “Σύ το είπες”. Ενώ δε έτρωγαν, (τα κεφαλαία από εδώ και πέρα δικά μου, για έμφαση) Ο ΙΗΣΟΥΣ ΕΠΗΡΕ ΤΟΝ ΑΡΤΟΝ ΚΑΙ ΑΦΟΥ ΤΟΝ ΕΥΛΟΓΗΣΕ, ΤΟΝ ΕΚΟΨΕ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΔΩΚΕ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΑΣ ΚΑΙ ΕΙΠΕ, “ΛΑΒΕΤΕ, ΦΑΓΕΤΕ, ΤΟΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΩΜΑ ΜΟΥ”. ΥΣΤΕΡΑ ΕΠΗΡΕ ΤΟ ΠΟΤΗΡΙΟΝ ΚΑΙ ΑΦΟΥ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΕ ΤΟΝ ΘΕΟΝ, ΤΟΥΣ ΤΟ ΕΔΩΚΕ ΚΑΙ ΕΙΠΕ, “ΠΙΕΤΕ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΟΛΟΙ, ΔΙΟΤI ΤΟΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΙΜΑ ΜΟΥ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ, ΤΟ ΟΠΟΙΟΝ ΧΥΝΕΤΑΙ ΠΡΟΣ ΧΑΡΙΝ ΠΟΛΛΩΝ, ΕΙΣ ΑΦΕΣΙΝ ΑΜΑΡΤΙΩΝ” κλπ.κλπ.

 Τα Ευαγγέλια των Μάρκου και Λουκά περίπου το ίδιο λένε, όπως και του Ιωάννη. Εντάξει, υπάρχουν κάποιες μικρές διαφορές, όπως για παράδειγμα στο κατά Ιωάννην που δεν λέει «όποιος βούτηξε μαζί μου το χέρι στο πιάτο», αλλά «εκείνος εις τον οποίον αφού βουτήξω το ψωμί θα του το δώσω», αλλά το κεντρικό νόημα δεν αλλάζει. Επουσιώδεις μικροδιαφορές είναι αυτές. Στο κατά Ιωάννην, όμως, υπάρχει και μία αναφορά στον μαθητή Ιωάννη, στον ίδιο δηλαδή, αν θεωρήσουμε δεδομένο ότι ο νεαρός Ιωάννης, ον ηγάπα ο Ιησούς, ήταν ο συγγραφέας του Κατά Ιωάννην Ευαγγελίου. Λέει ο Ιωάννης: «Ένας από αυτούς, ο μαθητής τον οποίο αγαπούσε ο Ιησούς (σημ. ον ηγάπα ο Ιησούς), ήταν πεσμένος εις τον κόλπον του Ιησού. Του κάνει νεύμα ο Σίμων Πέτρος να πληροφορηθή για ποιον άραγε το λέγει. Εκείνος έπεσε εις το στήθος του Ιησού και του λέγει, "Κύριε, ποιος είναι; (σημ. ο προδότης)". Αυτό είναι όλο...

 Πάμε, λοιπόν, να δούμε μια δυο εικόνες του Μυστικού Δείπνου. Η πρώτη είναι ζωγραφισμένη από τον Ιωάννη Δαμασκηνό και βρίσκεται στην ιερά μονή της Αγίας Αικατερίνης στο Σινά: http://www.heraklion-city.gr/eik2-15.htmΚαθαρά τα πράγματα, ο Ιησούς με το ψωμί στο χέρι και μπροστά του ένα πιάτο με ψωμί, το κρασί μπροστά του, το τραπέζι φορτωμένο με κανάτες με κρασί και ψωμί (σημ. σ’ αυτή τη πτυχή του Μυστικού δείπνου στηρίζεται το Μυστήριο της Αγίας Κοινωνίας), με τον Ιωάννη θλιμμένο και πεσμένο στο τραπέζι, κοντά στον Ιησού. Ο Δαμασκηνός θα είχε χρησιμοποιήσει το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον, που δεν λέγει ότι ο Ιωάννης ήταν πεσμένος στο στήθος του Ιησού. Κανένα πρόβλημα...

 Πάμε τώρα σε μια άλλη εικόνα: http://users.hol.gr/~pbklukas/EikonesNaou/5NDodekaorto/5NMustDeipnos.jpgΟ εικονογράφος έγραψε με βάση το Ευαγγέλιο του Ιωάννη, διότι ο μαθητής ον ηγάπα ο Ιησούς, είναι πεσμένος στο στήθος του Διδασκάλου. Κατά τα άλλα, το ίδιο μοτίβο, κανάτες με κρασί, μάλιστα το ψωμί είναι καθαρά κομμένο, με ένα κομμάτι μπροστά από τον κάθε μαθητή. Εδώ υπάρχει και ένα ψάρι, αλλά και αυτό είναι άνευ σημασίας, διότι κανένας Ευαγγελιστής δεν είπε... ποιο ήταν το μενού! Μόνο το ψωμί και το κρασί έχουν σημασία, μαζί βέβαια με τον Ιησού και τον θλιμμένο Ιωάννη, είτε πεσμένον στο τραπέζι, είτε στο στήθος του Ιησού.

 Λέω, τώρα. Να το συνεχίσω και να το τραβήξετε άγρυπνοι μέχρι τα ξημερώματα σκεπτόμενοι και ψαχνόμενοι, ή να σας αφήσω να χτυπιέστε μέχρι αύριο; Μμμμ... συνεχίζουμε! Δέσ’τε τις ζώνες ασφαλείας και όποιον πάρει ο χάρος!

 Λεονάρντο ντα Βίντσι, λοιπόν! Μεγάλη μορφή. Μια σκέτη ιδιοφυία, σε σημείο που πολλοί πιστεύουν ότι είναι ένας από τους «δέκτες» μηνυμάτων εξωγήινων. Και αν αυτό ακούγεται γελοίο, τότε αυτή η πονεμένη ιδιοφυία οπωσδήποτε μπορούσε να δει στο μέλλον, διότι αυτά που είχε σχεδιάσει τον Μεσαίωνα ήταν απίστευτα πράγματα. Όλοι ξέρουμε ότι είχε σχεδιάσει ιπτάμενες μηχανές και... τανκς! Λιγότεροι ξέρουν ότι είχε προβλέψει το τηλέφωνο. Ελάχιστοι όμως ξέρουν ότι ένα σχέδιο για το «τέλειο ποδήλατο» ήταν ανάμεσα σε σχέδιά του που

ανακαλύφθηκαν τη δεκαετία του ’60. Προσέξτε, τώρα: το να σχεδιάσει μια «ιδιοφυία της σειράς» μια ιπτάμενη μηχανή είναι... λογικό, διότι ο άνθρωπος πάντα είχε την επιθυμία να πετάξει. Ποδήλατο, όμως; Ποιος αισθανόταν την ανάγκη να ποδηλατήσει, κυρίως πάνω στους παλιόδρομους που υπήρχαν τον Μεσαίωνα; Άστε που στη Βικτωριανή εποχή, 500 χρόνια μετά την εποχή του Ντα Βίντσι, οι Εγγλέζοι είχαν φτύσει αίμα μέχρι να πετύχουν το σωστό ποδήλατο. Όλοι έχουμε δει παλιές ταινίες με ποδήλατα, με κάτι τεράστιους μπροστινούς τροχούς, με απευθείας κίνηση στον μπροστινό τροχό κλπ. Ο Ντα Βίντσι είχε σχεδιάσει ποδήλατο με δύο φτυστούς τροχούς, με γρανάζια και αλυσίδα! Εφευρέτης, μέγας ανατόμος, επιστήμονας, τεράστια προσωπικότητα. Ήταν και 100% χορτοφάγος, μέγας ζωόφιλος, μόνο που η μεγάλη αγάπη του προς τα ζώα δεν επεκτεινόταν πολύ προς τον «κατώτερο» άνθρωπο!

 Ο Ντα Βίντσι, όμως, είναι περισσότερος γνωστός ως ζωγράφος, μάλιστα ως αγιογράφος. Έπεφταν στα πόδια του βασιλιάδες, ευγενείς, επίσκοποι και Πάπες για να τους ζωγραφίσει μια σκηνή από τα Ευαγγέλια. Και η πιο περίφημη αγιογραφία του είναι «Ο Μυστικός Δείπνος», μια τοιχογραφία στην εκκλησία της Santa Maria delle Grazie (Παναγία Μαρία των Ευχαριστιών) κοντά στο Μιλάνο. Το ότι η τοιχογραφία διασώθηκε, είναι θαύμα. Η εκκλησία βομβαρδίστηκε από τους συμμάχους τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο και ενώ διαλύθηκαν τα πάντα, μιλάμε για πλήρη ισοπέδωση, ο συγκεκριμένος τοίχος παρέμεινε άθικτος, μόνος του σαν καλαμιά στον κάμπο! Τώρα, βέβαια, κάποιος μπορεί να ρωτήσει γιατί οι σύμμαχοι βομβάρδισαν μια εκκλησία, τη συγκεκριμένη, αλλά άσ’το να πάει, πόλεμος ήταν, με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά! Ιδού το έργο (κάντε κλικ πάνω στην εικόνα για να μεγαλώσει):http://www.artchive.com/artchive/L/leonardo/lastsupp.jpg.html

 Ξέρετε, γουστάρω να πω «βρείτε μόνοι σας τα... παπάκια και τα λέμε αύριο», αλλά δεν θέλω να σας αφήσω άγρυπνους! Ας δούμε, λοιπόν, τις κραυγαλέες διαφορές με τις δύο προηγούμενες αγιογραφίες και, βέβαια, με τα Ευαγγέλια. Μη βιάζεστε, βρε! Το ότι ο Ιωάννης είναι στα δεξιά του Ιησού και όχι στα αριστερά του, δεν έχει σημασία. Κανένας Ευαγγελιστής δεν είπε σε ποια πλευρά καθόταν ο «μαθητής ον ηγάπα ο Ιησούς»! Κάτσετε, όμως. Μαθητής είναι αυτός στα δεξιά του Χριστού, ή... μαθήτρια; Γυναίκα είναι, βρε, κομπλέ με βυζιά. Και αν δεν ήταν γυναίκα, τότε μια άγρια αδερφάρα ήταν! Αυτή η μορφή ΔΕΝ είναι αρσενικός! Γυναίκα είναι, όμως, και όχι «κουνιέται η βάρκα»! Και προσέξτε τα ενδύματα των δύο: Η «μαθήτρια» και ο δάσκαλος φοράνε ακριβώς αντίθετα χρώματα στα ρούχα, λες και η αντίθεση είναι για να τραβήξει το μάτι, τα μόνα δύο ενδύματα των οποίων τα χρώματα ταιριάζουν σε όλο το σινάφι. Αυτά, όμως, δεν είναι τίποτε. Πάμε παρακάτω...

 Ενώ, σύμφωνα με τα Ευαγγέλια και τις προηγούμενες αγιογραφίες, ο «Ιωάννης» πέφτει είτε πάνω, είτε προς, τον Χριστό, εδώ τραβιέται πίσω. Όχι τυχαία, όμως. Τραβιέται πίσω με τρόπο που το σώμα του και του Χριστού δημιουργούν ένα τεράστιο «Μ». Ποιας γυναικείας μορφής της εποχής το όνομα άρχιζε από «Μ»; Μαρία, λέτε εσείς; ΜΑΓΔΑΛΗΝΗ λένε άλλοι, διότι η Παναγία δεν ήταν... νεανίς!!! Νάτααα... και ο Ντα Βίντσι στο κόλπο της Μαγδαληνής!!! Πάμε παρακάτω:

 Προσέξτε το ξεκάρφωτο χέρι που κάνει «καράτε» στο λαιμό του ον (ή της ην!) ηγάπα ο Ιησούς. Το λαιμό της θέλει να κόψει, ρε, τόσο μίσος, τέτοιο τέντωμα! Και κοιτάξτε το μαχαίρι που πάει να καρφωθεί στ’ άντερα του τρίτου εξ αριστερών, του ηλικιωμένου Αποστόλου. Θα το δείτε με φόντο το κίτρινο. Σε ποιον ανήκε το χέρι; Άγνωστο. Πάντως, σε κανέναν από τους άλλους τέσσερεις εξ αριστερών. Και τι σημαίνει μαχαίρι στ’ άντερα; Μα, διχόνοια, βέβαια, αντιζηλία, καυγάδες! Πάμε στην άλλη πλευρά. Κοιτάξτε το σηκωμένο δάχτυλο στα αριστερά του Ιησού. Όχι-όχι, δεν είναι καθόλου του τύπου «μπορώ να πω κάτι, κύριε;». Είναι απειλητικό, είναι θυμωμένο, κατηγορεί. Και κοιτάξτε τον δεύτερο και κυρίως τον τρίτο από το τέλος, στα δεξιά της εικόνας. Έχουν την πλάτη γυρισμένη προς τον Ιησού, λες και τον αγνοούν, τον απαρνούνται! Και κοιτάξτε τον Θαδδαίο, τον τρίτο από τα δεξιά, που είναι μια αυτοπροσωπογραφία του Ντα Βίντσι (πάντα έβαζε τον εαυτό του στους πίνακές του, όπως ο Χίτσκοκ εμφανιζόταν σε κάθε ταινία του). Κοιτάξτε τα χέρια του, που δείχνουν τον Χριστό σε μια έκφραση «μα, τι μας λέει αυτός τώρα, ρε;». Και το κυριότερο, κοιτάξτε το τραπέζι. Υπάρχει καμιά κανάτα με κρασί; Κρατάει ο Ιησούς ψωμί στα χέρια του; Έχει κάτι το πιάτο μέσα; Όχι, βέβαια, άδειο είναι. Και τα χέρια του Ιησού είναι ανοιγμένα με τέτοιο τρόπο, με το άδειο πιάτο μπροστά, λες και λέει «Δεν έχω τίποτα για να προσφέρω»! Φοβερά πράγματα... ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΑ ΠΡΟΣΕΞΕ ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΕΣΑ ΣΕ ΜΙΣΗ ΧΙΛΙΕΤΙΑ, παρά μόνο έβλεπαν το «φρέσκο» κι έκαναν τον σταυρό τους, διότι ΕΒΛΕΠΑΝ Ο,ΤΙ ΗΘΕΛΑΝ ΝΑ ΒΛΕΠΟΥΝ! Μόνο κάτι «περίεργοι» κάτσανε και μελέτησαν το έργο, πριν λίγα χρόνια, και κανένας δεν βγήκε να τους κοντράρει. Παρεμπιπτόντως, φωτοστέφανα γιοκ στην τοιχογραφία...

 Αυτά, φίλοι και φίλες, από τον κορυφαίο ζωγράφο/αγιογράφο του Μεσαίωνα. Αυτόν που παρακαλούσαν γονατιστοί οι Πάπες για να τους ευνοήσει με ένα έργο του. Αυτή την ιδιοφυία. Κορόιδευε τους πάντες, χλεύαζε το δόγμα και όχι μόνο με αυτό το έργο. Υπάρχει ένα άλλο που δείχνει τον Χριστό ως βρέφος να κάνει τεμενάδες, να παίζει δεύτερο βιολί σε ένα άλλο βρέφος, τον Ιωάννη τον Πρόδρομο! Ο χαβάς των Πτωχών Ιπποτών του Ναού και της Ιερουσαλήμ, δηλαδή, αυτών που βρήκαν «κάτι» στην Παλαιστίνη. Τώρα θα μου πείτε, αν ο Ντα Βίντσι είχα κάτι να πει, γιατί δεν το είπε στα ίσια; Μάλλον διότι υπήρχε η ιερά Εξέταση και ο Ντα Βίντσι ήθελε να περάσει μηνύματα, να μη του φύγει το κεφάλι νωρίς! Και εξάλλου όλοι οι μεγάλοι μίλησαν με γρίφους και παραβολές, πρώτος και καλύτερος ο Χριστός. "Όποιοι καταλάβουν, κατάλαβαν", ήταν ο χαβάς όλων των μυημένων...

 Υ.Γ. Πριν το ξεχάσω: ο Ντα Βίντσι και αργότερα ο Ισαάκ Νεύτων, ο Βίκτωρ Ουγκώ, ο πιανίστας Κλωντ Ντεμπισί, ο φιλόσοφος Ζαν Κοκτώ και άλλοι διάσημοι ανά τους αιώνας, διετέλεσαν προκαθήμενοι μιας πολύ

περίεργης οργάνωσης, "μιας φάρας" με την οποία και ο Ντε Γκωλ είχε ανοίξει νταραβέρια. Με τι ασχολείται η οργάνωση, ρωτάτε; Μυστική είναι, πού να ξέρω ο έρμος; Κάτι περίεργοι, όμως, λένε ότι έχει να κάνει με το τι είχε φέρει μαζί της η Μαγδαληνή στη Γαλλία (και ΔΕΝ ήταν το Άγιο Δισκοπότηρο. Αίμα, ναι, μόνο που όχι σε κάποιο δισκοπότηρο αλλά σε... φλέβες και αρτηρίες!). Ωχχχχ... μη βαράτε. Δεν είναι δικά μου όλ’ αυτά, απλά τα αντιγράφω από bestsellers περίεργων! Αμαρτίαν ουκ έχω...

20/8/2003 00:12

Για να πουλήσει τρέλα ο κάθε κερατάς...

 Σιγά, ρε παιδιά, μην σπρώχνετε, τα περίεργα δεν τελειώνουν ποτέ, υπάρχουν αμέτρητα και καθημερινά δημιουργούνται νέα! Χρόνια και κέφι να μας δίνει ο Πλάστης μου, να γράφουμε! Πάντως, ό,τι και να πιστεύει ο καθένας, όποιο δόγμα και αίρεση, ακόμα κι αν είναι τελείως άθρησκος ή άθεος (δεν είναι το ίδιο!!!), δεν μπορεί παρά να συμφωνήσει ότι στον τομέα των «λαμογιών», η Λατινική Εκκλήσία κατέχει τα πρωτεία! Εντάξει, παντού συμβαίνουν πράγματα που δεν συμβαδίζουν με το πνεύμα του Χριστιανισμού. Και στην Ορθόδοξη Εκκλησία το ιερατείο είναι μέσα στη χλιδή, ενώ ο Χριστός δεν είχε πού την κεφαλήν κλίναι, άντε έχει και κι αυτή κάποιες αδερφάρες που κοινωνούν τον κόσμο με χέρια που το προηγούμενο βράδυ «έπαιζαν» με νεανίες, αλλά γενικά υπάρχει μια τάξη, μια ευπρέπεια, τουλάχιστον τηρούνται τα προσχήματα. Εν πάσει περιπτώσει, οι ανθρώπινες αδυναμίες δεν είναι ικανές να αμαυρώσουν, είτε ένα δόγμα, είτε το σώμα μιας Εκκλησίας.

 Η Ανατολική Εκκλησία, η Ορθόδοξη δηλαδή, ποτέ δεν έστησε τράπεζα όπως η... Τράπεζα του Αγίου Πνεύματος του Βατικανού, που είχε γίνει το μεγαλύτερο κέντρο ξεπλύματος βρόμικου χρήματος και χρηματοδότησης μαφιόζων και άλλων εγκληματιών στην Ευρώπη. Ποτέ δεν είχε έναν

Αρχιεπίσκοπο όπως τον «γορίλλα» Πολ Μαρτσίνκους (από Σικάγο μεριά!), που έμπλεξε την «Αγία Τράπεζα» με μαφιόζους, μασόνους και μεγαλοαπατεώνες, όπως ο Μικέλε (Μισέλ) Σιντόνα, ο Ρομπέρτο Κάλβι και άλλοι, με αποτέλεσμα τεράστια οικονομικά σκάνδαλα, «περίεργες αυτοκτονίες» δι απαγχονισμού κάτω από γέφυρες του Λονδίνου (ο Κάλβι), εντάλματα συλλήψεως αρχιερέων για υπεξαίρεση ενός δισεκατομμυρίου δολαρίων, δάνεια δύο εκατομμυρίων δολαρίων σε... μοναχούς και άλλα τέτοια. Δεν είχε, ρε, Πάπα που να δηλητηριάστηκε από μαφιόζους παπάδες μέσα στο Βατικανό, όπως ο Πάπας Ιωάννης Ι, που τον φάγανε μόλις 33 μέρες μετά που χειροτονήθηκε (τη νύχτα της 28ης προς 29η Σεπτεμβρίου 1978), διότι είχε κάνει γνωστή την πρόθεσή του να καθαρίσει το Βατικανό και την τράπεζά του από τα λαμόγια, το Συνδικάτο και την παντοδύναμη Μασονική Στοα P2 (Προπαγκάντα Ντούε) που ανέβαζε κι έριχνε κυβερνήσεις και όχι μόνον. Η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν είχε τις βαρβάτες αιρέσεις και τα περίεργα της Καθολικής Εκκλησίας. Εντάξει, μέσα-μέσα υπάρχει κάνας καυγάς και μια διχόνοια, όπως του Χριστόδουλου με τον Βαρθολομαίο, αλλά όχι αυτά που συνέβησαν και συμβαίνουν με το Βατικανό.

 Η Ορθόδοξη Εκκλησία ποτέ δεν έχει στήσει ένα από τα πιο σύγχρονα αστεροσκοπεία (στη Νότιο Αμερική, στο «σημαδιακό» 30ό παράλληλο παρακαλώ, στον ίδιο παράλληλο που «κατά σύμπτωσιν» είχαν στηθεί όλα τα μεγάλα μαντεία της αρχαιότητας!), και να κάνει μόκο για ποιο πράγμα ψάχνουν αστρονόμοι ντυμένοι με ράσα. Σιγά, ρε, μη βρούνε τον Θεό καβάλα σ’ έναν κομήτη (μμμ... μπας και ψάχνουνε για τον... 12ο Πλανήτη; Εεεεεεε;). Και η Ορθόδοξη Εκκλησία ποτέ, μα ΠΟΤΕ, δεν έχει οργανώσει σταυροφορίες εναντίων ομοθρήσκων, έστω αιρετικών, που είχαν σαν αποτέλεσμα 17,000 άνθρωποι να σφαχτούν μέσα σ’ ένα βράδυ. Και όταν οι μισθοφόροι ρώτησαν τον Πάπα που διέταξε τη σφαγή «Πώς θα ξεχωρίσουμε τους δικούς μας (εννοώντας τους «σωστούς» καθολικούς) εκείνος απάντησε «Ο Θεός θα ξεχωρίσει τους δικούς του, σφάξτε τους όλους»! Ρυάκια αίματος κύλησαν εκείνο το βράδυ στους δρόμους της πόλης Μπεζιέ, στη «σταυροφορία» εναντίον των αιρετικών Καθαρών, μιας αίρεσης που είχε ταρακουνήσει το Βατικανό, κόντεψε να το «τουμπάρει». Και αυτό είναι το επόμενο θέμα μας, πριν μπούμε σε μια άλλη πολύ «περίεργη» υπόθεση, σχετικά πολύ σύγχρονη, που ίσως κι αυτή να περιείχε το στοιχείο του εκβιασμού του Βατικανού, πιθανότα με όπλο τα ίδια «απόκρυφα» που είχαν οι Ιππότες. Όλα αυτά πιθανό να συνδέονται.

 Πριν αρχίσουμε, όμως, θα σας πω πού, πώς και πότε είχα αρχίσει να ασχολούμαι με τα «περίεργα». Εντάξει, πάντα ήμουν «αντικαθεστωτικός, αναρχικός και αλλόκοτος», αλλά εκείνο που με... καταδίκασε στο να αφιερώσω σχεδόν μια ολόκληρη ζωή σε μαλακίες, ήταν ένα άρθρο, μια παρουσίαση ενός βιβλίου σε μια αγγλική εφημερίδα. Ήταν ένα βράδυ στο Λονδίνο, πριν 21 χρόνια. Είχα τελειώσει τη δουλειά μου αλλά δεν μπορούσα να πάω σπίτι με τον συνηθισμένο τρόπο, με τραίνο, λόγω απεργίας των σιδηροδρομικών, και δεν υπήρχαν ταξί. Περπάτησα τα δύο χιλιόμετρα στο σταθμό Βικτωρίας, για να πάρω το λεωφορείο από την αφετηρία του, για μια διαδρομή 15-16 χιλιομέτρων μέχρι το σπίτι μου. Αγόρασα την απογευματινή εφημερίδα The Evening Standard, για να περάσω την ώρα μου στο λεωφορείο, μελετώντας τις ιπποδρομιακές κούρσες της επομένης (όλοι οι κουμαρτζήδες αυτό κάνουνε, δεν αντέχουν την αναμονή μέχρι να βγουν οι πρωινές εφημερίδες την ημέρα των ιπποδρομιών, πρέπει να πάρουν μια γεύση για την επαύριον, μόλις τα έχουνε χάσει την σήμερον!).

 Τέλος πάντων, ξεφυλλίζοντας την εφημερίδα έπεσα σε ένα δισέλιδο άρθρο σχετικά με ένα βιβλίο που μόλις είχε κυκλοφορήσει, το κλασσικό πλέον The Holy Blood and the Holy Grail (είναι μεταφρασμένο στα ελληνικά, είμαι σίγουρος, ο τίτλος πρέπει να είναι Το Άγιο Αίμα και το Άγιο Δισκοπότηρο, θα το ψάξω και θα σας ενημερώσω). Κυριολεκτικά έπαθα την πλάκα μου με τον Γάλλο παπά, τρελάθηκα. Ούτε που κατάλαβα ότι είχε περάσει τόση ώρα μέχρι να φτάσουμε στο τέρμα, θα είχα διαβάσει όλο το δισέλιδο 3-4 φορές, το είχα διαλύσει. Αμέσως κατάλαβα ότι ήμουν... φτιαγμένος για περίεργα, το αίσθημα ήταν παρόμοιο με το αίσθημα που είχα όταν για πρώτη φορά έπιασα το νόημα ότι η στύση δεν συμβαίνει μόνο όταν θέλεις να κάνεις πιπί!!! (Τι γράφω ρε, ο ηλίθιος, κατάνυχτα;).

 Την επαύριον, πριν ακόμα αγοράσω τη Sporting Life για τη χασούρα «της σήμερον», είχα πάει σε 3-4 βιβλιοπωλεία για να αγοράσω το βιβλίο. Άφαντο, είχε γίνει ανάρπαστο. Περίμενα ένα μήνα μέχρι να βρω ένα αντίτυπο (από την τρίτη ανατύπωση, αν θυμάμαι καλά!). Αυτό ήταν, άρχισε... η κατρακύλα! Ο Παρασκευούλης εγκατέλειψε τον κόσμο της λογικής και της καθημερινότητας και εισεχώρησε με τα τσαρούχια στο καραβάνι των περίεργων! Και από εκείνο το βιβλίο χτίστηκε μια μεγάλη, αξιόλογη βιβλιοθήκη που περιέχει ό,τι μαλακία σκαρφίστηκε να γράψει ο κάθε κερατάς και πουτάνας γιος, για να πουλήσει τρέλα σ’ αυτούς που έχουν λεφτά για πέταμα!!!

 Πριν πάμε στον παπά, όμως, τον Μπερενζέ Σωνιέ, πρώτα θα γράψουμε κάτι βασικά πράγματα για τους Καθαρούς. Όλα αυτά που συνέβησαν στη Νότιο Γαλλία, Σταυροφόροι, Καθαροί, εκκλησάκι του

Ρεν Λε Σατώ κλπ, είναι αλληλένδετα. Πάντως, δύο μέρη επιθυμώ να επισκεφθώ πριν κλατάρω και ησυχάσει ο κόσμος. Το ένα είναι το Ρόσλιν Τσάπελ. Έχω πάει πολλές φορές στο Εδιμβούργο (μια από τις ωραότερες πόλεις που έχω δει), αλλά πολύ πριν με πιάσει η τρέλα και όταν το μόνο περίεργο που με ενδιέφερε ήταν αν η γκόμενα θα ούρλιαζε «Χιμπέρνιαααν» ή «Χααααρτς» όταν την είχα στο κρεβάτι! Το άλλο είναι μια περιοχή της νότιας Γαλλίας, το Languedoc, μια περιοχή όπου κυριολεκτικά μπορείς να κόψεις με το μαχαίρι την ατμόσφαιρα, που είναι πυκνή από μύθο, μυστικισμό και εσωτερισμό. Άσε που έχει εξαιρετικά κρασιά και μια κουζίνα μούρλια. Και θέλω, ρε, να καταθέσω ένα μικρό στεφάνι εκεί στο ερειπωμένο κάστρο του Μοντσεγκούρ, εις μνήμην των 200 πολιορκημένων Καθαρών που έκαψε ζωντανούς το Βατικανό όταν δεν απαρνήθηκαν τα πιστεύω τους, όχι όμως πριν καταφέρουν να φυγαδεύσουν τον «θησαυρό» τους το βράδυ πριν την παράδοση, από την πλευρά των απόκρημνων βράχων του κάστρου. Τι ήταν ο «θησαυρός», ρωτάτε; Μάλλον... όχι χρυσάφι! Νάτα πάλιιιι... (γέλιο). Αύριο...

21/8/2003 00:30

Ένα χωριό θα τάιζε για έξι μήνες...

 «Καθαροί» με όλη τη σημασία της λέξης ήταν οι... Καθαροί, η πιο δυνατή και διαδεδομένη «αίρεση» που αντιμετώπισε η Ρώμη τον 12ο αιώνα. Κανένας, βέβαια, δεν σκέφτηκε ότι ο Καθολικισμός ήταν η αίρεση, ενώ ο Καθαρισμός η σωστή πίστη!!! Σχετικά άγνωστοι μέχρι πρόσφατα, οι Καθαροί ονομάζονταν και bons hommes, δηλαδή «καλοί άνθρωποι». Ο λόγος που λίγα ήταν γνωστά γι αυτούς μέχρι πρόσφατα, ήταν το το ότι ο ορκισμένος, θανάσιμος εχθρός τους, η επίσημη Καθολική Εκκλησία, κατάστρεφε ό,τι έπεφτε στα χέρια της που αναφερόταν σ’ αυτούς. Δεν μπορούσε να τα καταστρέψει όλα, όμως, και σιγά-σιγά μαθεύτηκαν πολλά γι αυτή την αίρεση που πραγματικά είχε βάλει τα δυο πόδια του Βατικανού σ’ ένα παπούτσι.

 Οι Καθαροί οπωσδήποτε ήταν πολύ πιο κοντά στο γράμμα και το πνεύμα των Ευαγγελίων, δηλαδή της διδασκαλίας του Χριστού, απ’ ό,τι το Βατικανό. Πρώτα απ’ όλα απεχθάνονταν την πολυτέλεια. Δεν είχαν μεγαλοπρεπείς εκκλησίες, δεν προκαλούσαν με το να ζουν στη χλιδή, όταν ο «αρχηγός», ο Χριστός, δεν είχε πού την κεφαλήν κλίναι. Απεναντίας, οι ιερείς τους, οι perfecti, δηλαδή «οι τέλειοι», ήταν 100% ακτήμονες, ασκητικοί και ορκισμένοι στην απάρνηση οποιουδήποτε επίγειου πλούτου. Τίποτε δεν είχαν στ’ όνομά τους, παρά μόνο μια κούπα για φαί και νερό. Δεν έπαιρναν καινούργιο ράσο (κι αυτό με δωρεά!), αν το παλιό δεν είχε ξεπεράσει το στάδιο της επιδιόρθωσης. Όπως έκαναν και οι Εσσαίοι (σιγά-σιγά θα δούμε κι αυτούς τους τεράστιους!). Και οι λειτουργίες τους συχνά γινόντουσαν στη ύπαιθρο, καιρού επιτρέποντος.

 Όλα τα βαφτισμένα μέλη θεωρούνταν ίσοι και μπορούσαν να εκτελέσουν καθήκοντα ιερέα. Επίσης ήταν πρωτοποριακοί στην επιμονή τους για την απόλυτη ισότητα των φύλων. Ταξίδευαν σε ζευγάρια, ήταν ακούραστοι κήρυκες, ανθεκτικοί, υπομονετικοί, δεν έτρωγαν κρέας (ενώ έτρωγαν ψάρι) και γενικά ζούσαν στην

πιο απίστευτη απλότητα και φτώχεια, ενώ ήταν πάντα πρόθυμοι να βοηθήσουν και να γιατρέψουν όπου μπορούσαν. Για κανέναν δεν ήταν απειλή οι «Καλοί Άνθρωποι», με εξαίρεση το παπικό καθεστημένο που ταρακουνήθηκε πάρα πολύ από την φοβερή ακολουθία που απέκτησαν οι Καθαροί. Το Βατικανό δεν μπορούσε να αντέξει άλλο, τεράστιες περιοχές είχαν πάει με το μέρος των Καθαρών, απορρίπτοντας τη χλιδή και την υποκρισία της επίσημης Εκκλησίας.

 Δογματικά οι Καθαροί, που προσπαθούσαν να ζήσουν σύμφωνα με το παράδειγμα του Χριστού, πίστευαν σε ένα είδος δυαδισμού ο οποίος σχετίζεται με πολύ πιο παλιές θρησκείες και αιρέσεις, όπως ο Μιθραϊσμός και ο Μανιχαϊσμός. Έβλεπαν τον Χριστό ως πνευματικό Υιό του Θεού, ότι δηλαδή δεν είχε ζήσει σε φυσικό, αλλά σε καθαρά πνευματικό σώμα. Και βέβαια η Ιερά Εξέταση διαστρέβλωσε αυτή τη δοξασία, κατηγορώντας τους Καθαρούς ότι εδίδασκαν πως ο Χριστός ήταν... φάντασμα. Συνηθισμένα πράγματα από φανατικούς παπάδες... (Μια μικρή παρένθεση: τα πιο παλιά χριστιανικά κείμενα είναι αναμφισβήτητα οι Επιστολές του Παύλου. Καμιά από αυτές δεν εξιστορεί κάποια επίγεια, φυσική ζωή του Χριστού, όπως κάνουν τα Ευαγγέλια. Ούτε γάμο της Κανά, ούτε θεραπείες, ούτε θαύματα, ούτε σύλληψη, δίκη και σταύρωση. Όλες οι αναφορές του Παύλου στον Χριστό αφορούν την πνευματική, φιλοσοφική πλευρά του Υιού του Ανθρώπου και όχι οποιαδήποτε σωματική δραστηριότητα ή ακόμα και ύπαρξη).

 Η βάση της διδασκαλίας των Καθαρών ήταν ότι το καλό και το κακό είναι δύο αντίθετα της ίδιας κοσμικής ενέργειας και ότι ένας καλός Θεός δημιούργησε και κυβερνά τα επουράνια, τον πνευματικό κόσμο, ενώ ένας κακός Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο και τον υλικό κόσμο. Επομένως, ο Θεός της Παλαιάς Διαθήκης, ο Δημιουργός Γιαχβέ δηλαδή, ήταν ο Σατανάς. Γι αυτούς που ξέρουν λίγα πράγματα για το πώς ξεκίνησε ο Χριστιανισμός, αυτό περίπου πίστευαν οι Γνωστικοί, οι κατά πολλούς πρώτοι και «σωστοί» Χριστιανοί, τους οποίους «έφαγαν» στη Νίκαια και αλλαχού ο ραδιούργος συζυγοκτόνος και παιδοκτόνος «Άγιος» Κωνσταντίνος, μαζί με το παπαδαριό, που σήμερα πάει τσάρκες με Chrysler και Mercedes, κρατώντας σκήπτρα που το χρυσάφι τους θα μπορούσε να ταίσει ένα χωριό πεινασμένων για έξι μήνες (και μιλάμε για το κάθε σκήπτρο!)...

 Εκτός από το Γνωστικισμό, ο Καθαρισμός είχε αρκετά κοινά σημεία και με το Βουδδισμό. Και οι Καθαροί πίστευαν σε μια μορφή μετενσάρκωσης, στην αποχή από κρέας και επίσης στην αποφυγή βίας, έστω και για άμυνα. Γι αυτούς ήταν αμαρτία η αφαίρεση οποιασδήποτε ζωής, ακόμα και ζώου, κάτω από οποιεσδήποτε περιστάσεις. Αυτό δεν ίσχυε για το ψάρι, ίσως λόγω του Κατά Ιωάννην Ευαγγελίου, το οποίο ήταν «το νούμερο ούνο» γι αυτούς και αναφέρει τη βρώση ψαριού. Και κατά σύμπτωση, αντίθετα με τα Κατά Ματθαίον, Μάρκον και Λουκάν Ευαγγέλια, το κατά Ιωάννην είναι περισσότερο «φιλοσοφικό», παρά διηγηματικό ή βιογραφικό...

 Θα συνεχίσουμε τη Δευτέρα με την περιοχή στη Γαλλία που ήταν το κέντρο του Καθαρισμού (και είναι του Νεο-Καθαρισμού, διότι ακόμα και σήμερα υπάρχει πολύ μεγάλη και συνεχώς αυξανόμενη συμπάθεια για τη διδασκαλία και τον τρόπο ζωής των «Καλών Ανθρώπων») που δεν ήταν άλλη από την περιοχή που ήταν το νευραλγικό κέντρο των Πτωχών Ιπποτών του Ναού και της Ιερουσαλήμ, δηλαδή των Σταυροφόρων!!! Μάλλον είχαν κάποια περίεργα νταραβέρια αυτές οι δυο «φάρες», που είχαν ένα κοινό σημείο: την απέχθεια προς το Βατικανό και την επίσημη Καθολική Εκκλησία...

22/8/2003 01:55

Αν ήταν εδώ η μικρή...

 Καλώστα κι αργήσανε! Ξέρω ότι γράφουμε για Καθαρούς, αλλά πού είχαμε μείνει, ρε παιδιά; Κάτσετε ένα λεπτό να πάω στην Παρασκευή να το βρω, έχω χάσει τον μπούσουλα. Τώρα θα μου πείτε ότι όλη η Ελλάδα έχασε τα μαλλιοκέφαλά της σήμερα με κάτι Αγγλίες, Έλφσμποργκ, Χάμαρμπι, Νυρεμβέργες και ξέρω 'γώ τι, ένας χαμένος μπούσουλας μας έφαγε; Μισό... το βρήκα!

 Περίεργοι, λοιπόν, οι Καθαροί, αλλά συμπαθητικοί, τουλάχιστο σε μένα. Είμαι αιρετικός, με μεγάλη κλίση προς τον Γνωστικισμό, ο οποίος χοντρά-χοντρά λέει ότι ο άνθρωπος είναι βασικά Πνεύμα και ξένος προς την ύλη. Ότι κατέβηκε, ας πούμε από περιέργεια, να περάσει ένα βράδυ σε ντισκοτέκ για την εμπειρία, αλλά του αρέσανε τα ουίσκια και οι Ρωσίδες γκαρσόνες κι έκατσε πολύ, μετά παράτησε το ντισκοτέκ κι άρχισε τα καμπαρέ, τις μπαρμπουτιέρες και τις μπουρδελότσαρκες, έχασε το δρόμο του και την υπόστασή του, γενικά τα έφτυσε. Δική μου η περιγραφή, βέβαια, διότι τυχαίνει να είμαι κουμαρτζής και ολίγον τι πουτανιάρης, αν και δεν γουστάρω τις ντισκοτέκ, πάω κατ' ευθείαν στα καμπαρέ. Σιγά, ρε, που θα κουνούσα τον ποπό μου στους ρυθμούς της Σερτάμπ χανούμ, να με δείρουνε κιόλας. Εξάλλου έχω κόρες 25 και 32 χρονών. Τι θα λέγανε αν μπαίνανε σε ντισκοτέκ και με βλέπανε; Βέβαια, η μεγάλη ποτέ δεν θα με έβλεπε, διότι αυτή δεν πάει σε ντισκοτέκ, είναι σοβαρή, καθωσπρέπει και καλλιεργημένη. Η μικρή πάει, όμως, κι έχει κι ένα περίεργο τατουάζ στην ωμοπλάτη και κάτι κρίκους στον ομφαλό της. Τι γράφω, ρε, νυχτιάτικα; Είδατε τι κάνει η αποχή και η απόσυρση; Βέβαια στο σεξ η απόσυρση σημαίνει το κεφάλι σου ήσυχο από κόρες που έχουνε τατουάζ και κρίκους, διότι αντί να γίνουν έμβρυα, συνήθως καταλήγουν πάνω στο σεντόνι ως κηλίδες με τις οποίες μπορεί να κάνουνε τσιμπούσι κάτι κοριοί, αλλά άστα να πάνε. Στο γράψιμο η απόσυρση οδηγεί σε μπλα-μπλα για το οποίο κάποιος μπορεί να χαρακτηριστεί ως ανισόρροπος.

 Για να σας αποδείξω, όμως, ότι δεν είμαι ανισόρροπος, θα σας συσχετίσω Όμηρο, Χριστό και Γνωστικούς. Βέβαια, αν το διάβαζε η μικρή θα έλεγε "άσε με, ρε πατέρα, συσχέτισε βότκα με ουίσκι που καταλαβαίνω κι άσε

τις μαλακίες". Τι 'ν αυτό με τι μικρή, ρε; Μια ζωή προσπαθώ να τη νουθετήσω και όταν τη βάλω στη γωνία μου πετάει ένα: "Ρε ντάντι, ξέρεις κάτι; Εγώ είμαι αυτή που είμαι, γουστάρω και ντισκοτέκ και βότκα και τρέλες. Εσύ όμως, τι είσαι; Ένας κουμαρτζής που έκανε άλλους κουμαρτζήδες και προσπαθείς να μου δείξεις εμένα τον καλό δρόμο. Χέσε με τώρα και ρίξε δυο εικοσάλιρα γιατί πάω να παίξω μπιλιάρδο και απόψε κερνάω εγώ τις βότκες και τα ουίσκια. Ας μη με μάθαινες το 15χρονο μολτ ουίσκι, για να σου ζήταγα λιγότερα..". Ρωτάω: μπορώ να πω κάτι σ' αυτό; Όχι βέβαια...

 Τι λέγαμε; Α, ναι: Οι Γνωστικοί, λοιπόν, λένε ότι ο άνθρωπος είναι αγνό, άυλο Πνεύμα που μπλέχτηκε στην μπόσικη ύλη και μοναδικός σκοπός του είναι να επιστρέψει από 'κεί που ήρθε, δηλαδή στο Πνεύμα. Σωστά; Σωστά για όσους έχουν μελετήσει λίγο Γνωστικισμό. Πάμε παρακάτω. Ο Χριστός τι λέει με την παραβολή του ασώτου; Έφυγε, λέει, ο κανακάρης από το τσιφλίκι του πατέρα του, πήγε σε χώρα μακρινή, τα έφαγε με τις πουτάνες και έμεινε ρέστος. Έχασε, δηλαδή, την πνευματικότητά του. Κι έπεσε λιμός στη χώρα και κατάληξε να φυλάει χοίρους, δηλαδή να συναναστρέφεται μαζί τους και να τρώει από τα χαρούπια που τρώγανε κι εκείνοι. Τώρα βέβαια πολλοί δεν ξέρουν ότι ο χοίρος αντιπροσωπεύει τον άνευ πνεύματος άνθρωπο, τον ακαλλιέργητο και ανεξέλικτο, τόσο στην αρχαία ελληνική μυθολογία, όσο και στις εβραιοχριστιανικές γραφές, αλλά δεν πειράζει, το μάθανε τώρα. Εκεί, λοιπόν, που πεινούσε και μοιραζόταν σκατά με τους χοίρους, σκέφτηκε ο δικός μας (εσείς κι εγώ, δηλαδή): "Μα, πρέπει να είμαι πολύ μεγάλος μαλάκας, ρε γαμώτο! Οι υπηρέτες του πατέρα μου (σημ: οι άγγελοι οι οποίοι θεωρούνται ΚΑΤΩΤΕΡΟΙ του ανθρώπου, διότι δεν έχουν δυνατότητα εξέλιξης και Θέωσης, δεν μπορούνε να γίνουν καλύτεροι απ' ότι είναι, σκέτα όργανα είναι και όχι επίδοξοι Θεοί όπως ο άνθρωπος, άντε, το μάθατε κι αυτό) πετάνε ψωμί, κι εγώ κάθομαι εδώ και τη βγάζω με τους μπινέδες τους χοίρους; Να πάω, ρε, πίσω, να πέσω στα πόδια του και να του πω ΗΜΑΡΤΟΝ, να του ζητήσω συγγνώμη". (Μπορείτε να μου πείτε γιατί συγκινούμαι τώρα;). Και πήρε το δρόμο της επιστροφής. Και τον είδανε από μακρυά και τρέξανε να τον βοηθήσουν οι υπηρέτες. Και μεταξύ άλλων, του φορέσανε και δαχτυλίδι. Τώρα θα μου πείτε, ο άνθρωπος πεινούσε και διψούσε, το δαχτυλίδι του έλειπε; Γιααααα... κοιτάξτε το δαχτυλίδι σας, αν φοράτε ένα. Τι βλέπετε; Ούτε αρχή ούτε τέλος, βέβαια, διότι το δαχτυλίδι δεν έχει αρχή και τέλος. Και τι άλλο δεν έχει αρχή και τέλος; Μα, Η ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ, βρε!!! Ας αφήσουμε, τώρα, τον κόκκινο μανδύα και κυρίως τον μόσχον τον σιτευτόν, μη μπούμε σε ολονύκτιες συζητήσεις. Την γενική εικόνα την πιάσατε.

 Και δε μου λέτε, φίλοι και φίλες, ο Όμηρος τι είχε πει με την Ιλιάδα, πολλές εκατοντάδες χρόνια πιο πριν; Λα μεμ σοζ, που λένε οι Γάλλοι, το ίδιο πράγμα. ΑΚΡΙΒΩΣ το ίδιοοο! Έφυγε, λέει ο Οδυσσέας από την Ιθάκη του. Και πήγε στον πόλεμο. Είτε σε πουτάνες και μπαρμπουτιέρες πας, αγόρι μου, είτε σε πόλεμο, το ίδιο πράμα είναι. Μικρολεπτομέρειες είναι όλ' αυτά. Και μετά περιπλανήθηκε, πέρασε πολλές κακουχίες και τράβηξε μεγάλα ζόρια. Ένα από τα ζόρια ήταν αυτή η παλάβω η Κίρκη, που έκανε τους συντρόφους του... ΧΟΙΡΟΥΣ!!! Μπορεί να ήτανε και λεσβία και να μη γούσταρε αρσενικούς, αλλά... ΝΑΤΟΥΣ πάλι τους χοίρους! Σύμπτωση, ε; Καλά! Όπως ήταν σύμπτωση και η νίκη του Μπάρι Φράι σήμερα! Πάμε παρακάτω. Τελικά γύρισε στην Ιθάκη ο Οδυσσέας, έφαγε τους μνηστήρες και πέρασε το βέλος, που εκτόξευσε με το τόξο του, μέσα από... 12 δακτυλίους που είχαν τα τσεκούρια. ΝΑΤΑ και τα δαχτυλίδια, ΝΑΤΗΝΑ και την αιωνιότητα, διότι επέστρεψε στην πηγή του και τέζα οι μνηστήρες που προσπαθούσαν να του φάνε την Πόπη, τη γαλήνη του, τον λόγο της παραμονής του στην Ιθάκη. Για να μη ξαναφύγει δηλαδή, βρε, να μην έχει λόγο να επιστρέψει στα ζόρια και τις μαλακίες. Και ενώ στην παραβολή του ασώτου δεν φαγώθηκε κανένας μνηστήρας, σφάχτηκε κάτι άλλο: ο μόσχος ο σιτευτός, αγορίνες μου, τα σώματα του (φυσικό, αστρικό, νοητικό) που δεν χρειαζόταν πια, διότι δεν είχε λόγο να επιστρέψει στο μπουρδέλο της ύλης...

 Τι έκανα, ρε; Για Καθαρούς θα έγραφα! Πάντως, να σας πω την αλήθεια, αυτό το κρασί που άνοιξα απόψε, το Αγιωργίτικο "Νεμέα Λαντίδη 1994" ήτανε μούρλια. Μμμμ... Πάλι καλά που δεν ήταν εδώ η μικρή! Θα μου έπινε αρκετό, δεν θα μπορούσα να το πιω όλο!!! (Καταλάβατε τώρα, ε;). :-))))))))

26/8/2003 00:36

Ποια Ιλιάδα...

 βρε ηλίθιε; Οδύσσεια εννοούσες! Είπαμε, όμως: Μούρλια το κρασί! Μόνο που σκέφτηκα τον Όμηρο στο κρεβάτι, κατάλαβα τη μαλακία, σηκώθηκα και ψηλαφώντας ήρθα στο κομπιούτερ, πρώτα πατώντας πάνω στο γάτο και μετά σκουντουφλώντας πάνω στην ηλεκτρική σκούπα που είχα αφήσει στο διάδρομο! Τώρα το ένα μου πόδι είναι γδαρμένο και το άλλο μάλλον θα βγάλει νέο νύχι! Άουουου! Τώρα θα μου πείτε γιατί δεν είχα ανάψει φως. Θα σας απαντήσω: Όταν έχεις πιει ένα μπουκάλι "Νεμέα Λαντίδη 1994" και ξαφνικά θυμηθείς τον Όμηρο στο κρεβάτι και πεταχτείς σαν ελατήριο, είναι δύσκολο να θυμηθείς κατά πού πέφτει το κουμπί...

26/8/2003 01:34

Την πλάκα του είχε πάθει ο Άγιος...

 Η επίσημη του Χριστού (τρομάρα της!) Εκκλησία, είτε δυτική, είτε ανατολική, ουδέποτε στην ιστορία της αντιμετώπισε αίρεση όπως τον Καθαρισμό. Το Βατικανό ταρακουνήθηκε εκ θεμελίων, χέ-στη-κε από αυτό το τεράστιο (με κάθε έννοια της λέξης) θρησκευτικό κίνημα. Και όχι βέβαια ότι οι Καθαροί ήταν επικίνδυνοι με τη στενή έννοια του όρου. Καλά ανθρωπάκια ήταν, με τους "ιερείς" τους να είναι 100% ακτήμονες και να έχουν το "αγαπάτε αλλήλους" ως σύνθημα. Ο Καθαρισμός ήταν άκρως επικίνδυνος λόγω της λαϊκής ακολουθίας που είχε αποκτήσει και όχι για ο,τιδήποτε άλλο. Μεγάλες περιοχές της βορείου Ιταλίας και (κυρίως νοτίου) Γαλλίας είχαν ασπαστεί τον Καθαρισμό. Ακόμα και σήμερα υπάρχουν Καθαροί, μάλιστα αυξάνονται, με τον τελευταίο "Πάπα" τους να έχει πεθάνει πριν από 25 περίπου χρόνια. Ο Καθαρισμός είχε συμπάθειες παντού, τις έχει ακόμα και σήμερα. Τουλάχιστο στην Ηλιούπολη Αττικής έχει μία :-)))))

 Να επαναλάβουμε ποιο ήταν το κεντρικό σημείο της διαφοράς μεταξύ Καθολικισμού και Καθαρισμού. Ενώ ο πρώτος είχε και έχει το γνωστό σε όλους δόγμα, με τα Άβε Μαρία του, τα Γκλόρια ιν εξέλσις Ντέο, τα παγκάρια και τα συχωροχάρτια του και αλλοτρίων πρωκτών τα εννεάμερα (μεγάλη γλώσσα η ελληνική, ρε!), οι Καθαροί πίστευαν σε δύο αντίθετες δυνάμεις, του καλού και του κακού. Το μεν κακό είναι εκείνο που δημιούργησε την ύλη, σε σημείο που ο Θεός της Παλαιάς Διαθήκης των Εβραίων (και δικός μας!) να θεωρείται ο Σατανάς, ενώ ο καλός Θεός είναι σκέτο Πνεύμα και δεν ασχολείται με την ύλη, τη γράφει στα πνευματικά παπάρια του (μεγάλη και η νεοελληνική!). Ύλη εναντίον Πνεύματος, δηλαδή. Εδώ να κάνω μια μικρή παρένθεση για να αναφέρω ότι δεν ήταν μόνο οι Καθαροί και οι Γνωστικοί που πίστευαν κάτι τέτοιο. Πολλοί "περίεργοι" πίστευαν και πιστεύουν (παρώωωωων!) ότι η ύλη, προς την οποία ο άνθρωπος είναι βασικά ξένος και περιπλανώμενος, διότι είναι βασικά Πνεύμα και φύσει Θεός, έχει δημιουργηθεί από έναν, αν όχι Σατανά, τουλάχιστο "κατώτερο" Θεό. Ο Δημιουργός, δηλαδή "παίζει" κάπου μεταξύ Σατανά και Θεού της πλάκας! Τώρα θα μου πείτε: "Κάτσε, ρε παλιομαλάκα, υπάρχουν διάφοροι Θεοί, της πλάκας και σοβαροί; Υπάρχει ιεραρχία; Ένας είναι ο Θεός"! Μμμμ... δεν ξέρω, αγορίνες μου, διότι αν ήταν μόνο ένας, δεν θα αναφερόμασταν σε "Ύψιστο". Καταλάβατε; Ο όρος "Ύψιστος" προϋποθέτει την ύπαρξη κάποιου άλλου, όχι τόσο υψηλά ισταμένου, αν πιάνετε το νόημα. Κλείνει η παρένθεση...

 Μάλλον δεν κλείνει η παρένθεση, διότι πρέπει να αναφέρουμε το δογματικό μπάχαλο που είχε προκαλέσει ο Καθαρισμός. Εφόσον η ύλη είναι εξ ορισμού διαβολική (τα κουπόνια, τα ζάρια, η τράπουλα, η ρουλέτα και οι κουλοχέρηδες είναι ύλη, με το μόνο που μπορεί να είναι παρεξηγημένο Πνεύμα να είναι το εγγλέζικο κουπόνι!), είναι αδύνατον ο Χριστός να είχε συμμετάσχει σε αυτήν, δηλαδή να είχε αποκτήσει φυσικό σώμα. Ως Υιός του Υψίστου, του αγνού Πνεύματος και αντίπαλου της ύλης, ούτε θα ήθελε, ούτε θα καταδεχόταν να μπλεχτεί με την "εχθρική", μπόσικη ύλη. Πρέπει να ήταν ήταν όπως ο Πατήρ, δηλαδή σκέτο Πνεύμα, και ως σκέτο Πνεύμα δεν μπορούσε να είχε σταυρωθεί! Δεν πίστευαν στη Σταύρωση, δηλαδή, κάτι στο οποίο δεν πίστευαν ούτε οι Ιππότες! Και εδώ ίσως τα είχαν βρει, διότι οπωσδήποτε υπήρχαν κάποιες σχέσεις, κάποια νταραβέρια μεταξύ τους, παρόλο που οι Καθαροί πίστευαν στη λιτότητα και την αποφυγή βίας κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, ενώ οι Ιππότες ήταν διεθνείς τραπεζίτες/τοκογλύφοι και ζούσαν μέσα στη χλιδή, τουλάχιστο οι αρχηγοί, και ήταν... ΟΙ κομάντος και φουσκωτοί της εποχής!

 Το "άντρο" των Καθαρών ήταν η περιοχή του Languedoc-Roussilon στη Νότια Γαλλία. Την τότε εποχή, το Languedoc δεν ήταν μέρος της Γαλλίας όπως την ξέρουμε. Ήταν μια "χαλαρή" περιοχή που θύμιζε λίγο Βυζάντιο, λόγω της μεγάλης σημασίας που έδιναν στα γράμματα, ενώ υπήρχε και αρκετή ανεξιθρησκεία. Οι Καθαροί ήταν χωρισμένοι στα κοινά μέλη, ας πούμε τους αβάφτιστους, και στους "Τέλειους" (Parfaits που προφέρεται παρφέ). Ανάμεσα στους Τέλειους υπήρχαν και αρκετές γυναίκες, διότι οι Καθαροί πίστευαν στην απόλυτη ισότητα των φύλων. Όχι όπως τον κομπλεξικό Παύλο που απέρριπτε τις γυναίκες και άντε να μην μπούμε σε εικασίες και υποθέσεις γιατί ο Απόστολος των Εθνών δεν γούσταρε γκόμενες! Οι Τέλειοι δίδασκαν κυρίως στην ύπαιθρο, ή σε αίθουσες που τους παραχωρούσαν σε πόλεις και χωριά. Δεν είχαν πολυτελείς εκκλησίες, ενώ είχαν το Βατικανό συνέχεια στη μπούκα για τη χλιδή, όταν ο κόσμος πεινούσε. Ταξίδευαν σε ζευγάρια και το Βατικανό άρπαξε την ευκαιρία για να τους κατηγορήσει - ψευδέστατα - ότι ήταν... αδερφές. Κάτι ήξερε η επίσημη Εκκλησία του Βατικανού (και όχι μόνον, κορίτσια!) από αλλαξοκωλιές και αδερφάτα!!!

 Το 1145, ο (μετέπειτα Άγιος) Βερνάρδος είχε πάει στο Λανγκεντόκ για να κυρήξει εναντίον της αίρεσης του Καθαρισμού. Όταν έφτασε, έπαθε την πλάκα του. Είδε πράγματα που του άρεσαν πολύ περισσότερο από τη διαφθορά της επίσημης Εκκλησίας. Είδε το πνεύμα του Χριστιανισμού σε όλο του το μεγαλείο, τουλάχιστον όσον αφορούσε στη λιτότητα και την καλωσύνη. Είχε εντυπωσιαστεί τόσο, που ομολόγησε: "Δεν ακούστηκαν ποτέ κηρύγματα πλέον χριστιανικά από τα δικά τους, ενώ τα ήθη τους είναι όντως καθαρά". Βέβαια το Βατικανό είχε άλλη γνώμη και σε περίπου 100 χρόνια από τότε το αίμα κύλησε ποτάμι, αλλά αυτό είναι άλλου παπά Ευαγγέλιο...

 Τέλος πάντων, αυτοί οι αγαθοί χορτοφάγοι παρά λίγο να τινάξουν το Βατικανό στον αέρα. Όλο και περισσότερος κόσμος έτρεχε κοντά τους και όχι μόνο "ο λαουτζίκος". Πολλοί ευγενείς της εποχής ασπάστηκαν τον Καθαρισμό, είτε διότι τους άρεσε η διδασκαλία, είτε διότι τους τα είχε πρήξει το Βατικανό με το δόγμα και τη διαφθορά του, είτε διότι είχαν μπουχτίσει να πληρώνουν βιδάνιο στη μακρινή Ρώμη. Οπότε πολλοί στράφηκαν προς τον Καθαρισμό, τόσο που να υπολογίζεται ότι 30% των "Τελείων" αποτελείτο από ευγενείς του Λανγκεντόκ, που όταν άρχιζαν να γερνάνε έδιναν τις περιουσίες τους στις οικογένειες τους και αλλαχού, έμεναν ρέστοι, απαρνούνταν τα εγκόσμια και γινόνταν "Παρφέ" και κήρυκες εναντίον του Βατικανού! Την πλάκα του είχε πάθει το Βατικανό και τελικά αντέδρασε βίαια, παίρνοντας δεκάδες χιλιάδες κεφάλια, σύμφωνα με... τη διδασκαλία του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού. Θα δούμε πού και πώς αύριο, πριν μπούμε σε μια πολύ περίεργη ιστορία, σχετικά πρόσφατη μάλιστα, που συγκίνησε εκατομμύρια "περίεργους" (παρώωωωωων!) κι έκανε αμέτρητα λεφτά για τρεις συγγραφείς, αυτούς που έγραψαν το "The Holy Blood and the Holy Grail" (Το Άγιο Αίμα και το Άγιο Δισκοπότηρο) πριν 21 χρόνια. Χαλάλι τους τα φράγκα, μάγκες οι κύριοι και περιγραφικότατοι...

27/8/2003 03:02

Παλιό καπέλο...

 Λοιπόν, θα σας πω τι θα κάνουμε: μια και αύριο βράδυ θα έχουμε την τελευταία δόση της εβδομάδας, πριν το μπάχαλο του Σαββατοκύριακου, προτείνω να αφήσουμε το τέλος των Καθαρών για αύριο, ούτως ώστε να συνεχίσουμε τη Δευτέρα με την πολύ περίεργη ιστορία του Γάλλου παπά, που οπωσδήποτε συνδέεται με τους Καθαρούς και πιθανότατα και με τους Σταυροφόρους. Εξάλλου έχει φάει γκολ η ΑΕΚ, 3-1 έγινε και παρακολουθώ την εξέλιξη με μεγάλο ενδιαφέρον, άντε να προκριθεί να μειωθούν κάπως τα οικονομικά βάσανα της ομαδάρας...

 Οπότε απόψε θα μιλήσουμε περί ανέμων και υδάτων. Και αφορμή μού έδωσε μια εκπομπή στην τηλεόραση που είδα μέρος της τυχαία, όταν έκανα ζάπινγκ αργά προχθές στο κρεβάτι. Ανίτα νομίζω λέγανε την παρουσιάστρια, κάτι για "αϋπνίες" ήταν η εκπομπή, δεν την είδα όλη. Τέλος πάντων, καλεσμένοι ήταν κάτι πνευματιστές, μέντιουμ και τέτοια, και μιλούσανε για πνεύματα, φαντάσματα και μετενσάρκωση. Όλοι οι προσκεκλημένοι υποστήριζαν την ύπαρξη της μετενσάρκωσης και ανέφεραν διάφορες εμπειρίες. Επίσης, μπορούσε να τηλεφωνήσει το κοινό για συμμετοχή στην κουβέντα. Όλοι οι καλεσμένοι, τουλάχιστον οι κυρίες, είχαν πει ότι ήταν πιστές και διαβασμένες Χριστιανές Ορθόδοξες. Κάποια στιγμή τηλεφώνησε μια κυρία που άρχισε να μιλάει με στόμφο για το τι λέει η θρησκεία μας επί του θέματος της μετενσάρκωσης. Σαν γεροντοκόρη μου φάνηκε, από αυτές που πέρασαν τα παιδικά τους χρόνια σε κατηχητικό και κάθε φορά που είχαν οργασμό, πιθανότατα... αυτοπροκαλούμενο, πηγαίνανε για εξομολόγηση. Εξομολόγηση δυο φορές την ημέρα δηλαδή, εφτά μέρες τη βδομάδα και επιπλέον η σέλα του ποδηλάτου είχε χύσει μαύρο δάκρυ...

 Τέλος πάντων, η κυρία, για την οποία μπορεί να κάνω λάθος και να είχε αρκετό σεξ στη ζωή της, πιθανότατα παρά φύσει, είπε ότι ο Χριστός είπε "Άπαξ γεννηθείς... κλπ" και ανάφερε όλη την πρόταση. Και απορώ και εξίσταμαι πώς καμιά από αυτές τις "διαβασμένες" Χριστιανές δεν είπε: "Λάθος κάνετε, κυρία μου, ο Χριστός ποτέ δεν είπε τέτοιο πράγμα, δεν υπάρχει τέτοια πρόταση σε κανένα από τα 4 Ευαγγέλια! Ο Παύλος το είπε σε μια από τις Επιστολές του και ο Παύλος ποτέ δεν είχε γνωρίσει τον Χριστό". Το πόση άγνοια υπάρχει περί του εγχειριδίου της πίστεως των Χριστιανών, περί της Καινής Διαθήκης δηλαδή, δεν λέγεται. Και απορώ πώς κάποιος που δηλώνει καλός και πιστός Χριστιανός, δεν έχει μελετήσει τις Γραφές. Και από αυτούς που προσπάθησαν να τις μελετήσουν, πόσοι έχουν εγείρει σοβαρά ερωτήματα σχετικά με το περιεχόμενο, που συχνά μπάζει τη γάτα στο κλουβί με τα καναρίνια; Θα σας δώσω ένα τρανταχτό παράδειγμα, που αφορά τους περισσότερους από σας. Διότι, μπορεί μεν να μην έχετε μελετήσει επισταμένα την Καινή Διαθήκη, και κακώς κάνατε, αλλά η συντριπτική πλειοψηφία γνωρίζει καλά τουλάχιστο τη Γένεση της Παλαιάς Διαθήκης από το σχολείο. Και τα κατοικίδια γνωρίζουν περί Γενέσεως! ΕΛΗΞΕ 3-1 Η ΑΕΚ, ΜΠΡΑΒΟ ΡΕ ΔΙΚΕΦΑΛΕ (συγγνώμη, παρασύρθηκα!)...

 Παλαιά Διαθήκη, λοιπόν, Γένεσις. Να σας γράψω τι λέει επί λέξει και να μου πείτε πού υπάρχει ένα τεράστιο "παπάκι". Όχι, δεν εννοώ αυτό που λένε οι Εβραίοι μυστικιστές, ότι στη Γένεση υπάρχει κρυπτογραφημένο το μεγάλο "μυστικό", που όποιος το καταλάβει δεν θα γευτεί θάνατο και τέτοια. Άλλο αυτό, είναι πολύ "προχωρημένο" και δεν το κατέχω! Απλά, μελετώντας και όχι απλά διαβάζοντας, πρέπει να δείτε το παπάκι, ρε παιδιά, είστε νοήμονες άνθρωποι. Τώρα θα μου πείτε ότι μελετάτε μόνο τη φόρμα της Ροτ Βάις Ομπερχάουζεν,

αλλά εγώ επιμένω. Κάντε μου το χατίρι, σας παρακαλώ! Πάμε, λοιπόν:

 Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην. Η δε γη ην αόρατος και ακατασκεύαστος, και σκότος επάνω της αβύσσου και πνεύμα Θεού επεφέρετο επάνω του ύδατος. Και είπεν ο Θεός, γεννηθήτω φως και εγένετο φως. Και είδεν ο Θεός το φως ότι καλόν και διεχώρησε ο Θεός ανά μέσον του φωτός, και ανά μέσον του σκότους. Και εκάλεσεν ο Θεός το φως ημέραν, και το σκότος εκάλεσε νύκτα. Και εγένετο εσπέρα, και εγένετο πρωί, ημέρα μία.

 Και είπεν ο Θεός, γεννηθήτω στερέωμα εν μέσω του ύδατος και έστω διαχωρίζον ανά μέσον ύδατος και ύδατος και εγένετο ούτως. Και εποίησεν ο Θεός το στερέωμα και διεχώρησεν ο Θεός ανά μέσον του ύδατος, ο ήν υποκάτω του στερεώματος, και ανά μέσον του ύδατος, του επάνω του στερεώματος. Και εκάλεσεν ο Θεός το στερέωμα ουρανόν και είδεν ο Θεός ότι καλόν και εγένετο εσπέρα και εγένετο πρωί, ημέρα δευτέρα.

 Και είπεν ο Θεός συναχθήτω το ύδωρ το υποκάτω του ουρανού εις συναγωγήν μίαν και οφθήτω η ξηρά και συνήχθη το ύδωρ το υποκάτω του ουρανού εις τας συναγωγάς αυτών, και ώφθη η ξηρά. Και εκάλεσεν ο Θεός την ξηράν γην και τα συστήματα των υδάτων εκάλεσε θάλασσας και είδεν ο Θεός ότι καλόν. Και είπεν ο Θεός, βλαστησάτω η γη βότανον χόρτου, σπείρον σπέρμα κατά γένος και καθ' ομοιότητα και ξύλον κάρπιμον ποιούν καρπόν ου το σπέρμα αυτού εν αυτώ κατά γένος επί της γης και εγένετο ούτως. Και εξήνεγκεν η γη βοτάνην χόρτου, σπείρον σπέρμα κατά γένος και καθ' ομοιότητα, και ξύλον κάρπιμον ποιούν καρπόν, ου το σπέρμα αυτού εν αυτώ κατά γένος επί της γης και είδεν ο Θεός ότι καλόν. Και εγένετο εσπέρα και εγένετο πρωία, ημέρα τρίτη.

 Και είπεν ο Θεός, γεννηθήτωσαν φωστήρες εν τω στερεώματι του ουρανού εις φαύσιν επί της γης, του διαχωρίζειν ανά μέσον της ημέρας και ανά μέσον της νυκτός και έστωσαν εις σημεία, και εις καιρούς, και εις ημέρας και εις ενιαυτούς. Και έστωσαν εις φαύσιν εν τω στερεώματι του ουρανού, ώστε φαίνειν επί της γης και εγένετο ούτως. Και εποίησεν ο Θεός τους δύο φωστήρας τους μεγάλους, τον φωστήρα τον μέγαν εις αρχάς της ημέρας και τον φωστήρα τον ελάσσω εις αρχάς της νυκτός, και τους αστέρας. Και έθετο αυτούς ο Θεός εν τω στερεώματι του ουρανού, ώστε φαίνειν επί της γης, και άρχειν της ημέρας και της νυκτός, και διαχωρίζειν ανά μέσον του φωτός, και ανά μέσον του σκότους και είδεν ο Θεός ότι καλόν. Και εγένετο εσπέρα, και εγένετο πρωί, ημέρα τετάρτη.

 Για να μη σας κουράσω, θα μείνουμε μέχρι εδώ, στην τέταρτη ημέρα της δημιουργίας. Το είδατε το παπάκι; Όχι; Γιαααα... ξαναδιαβάστε προσεκτικά! Πάλι δεν το βλέπετε; Καλά, θα σας πω εγώ: δε μου λέτε, ρε κουμπάροι και κουμπάρες, ο Ήλιος και το φεγγάρι δημιουργήθηκαν την τέταρτη μέρα, για να διαχωρίσουν το φως από το σκοτάδι και την ημέρα από τη νύκτα. Σωστά; Σωστά! Μα, τότε, ΠΟΙΟ φως είχε δημιουργηθεί την ΠΡΩΤΗ ημέρα και ΠΩΣ ήταν δυνατόν να διαχωριστούν σε εσπέρες και πρωίες οι ΤΡΕΙΣ ΠΡΩΤΕΣ ΜΕΡΕΣ χωρίς ήλιο και φεγγάρι, που δημιουργήθηκαν μόλις την τέταρτη μέρα; Δύσκολο, ε; Εμ! Πίστευε και μη ερεύνα, σου λένε οι άλλοι. Παρεμπιπτόντως, ο Χριστός ουδέποτε είπε κάτι τέτοιο. Απεναντίας, είπε "Μελετάτε τας Γραφάς". Το παπαδαριό είπε "Πίστευε και μη ερεύνα", για να πουλάει συχωροχάρτια...

 Όλα είναι κωδικοποιημένα, όλαι έχουν κρυφά μηνύματα, κυρίως οι παραβολές. Και όταν κάποιοι σπάσουν τους κωδικούς, τότε γίνονται αμέσως επικίνδυνοι αιρετικοί, όπως οι Γνωστικοί και οι Καθαροί. Παλιό καπέλο...

 Αύριο το τέλος των Καθαρών και μετά πάμε για μεγάλα παραμύθια...

28/8/2003 00:21

Και για να...

 ...τελειώνουμε ωραία απόψε, να κάτι που όντως είπε ο Χριστός (Κατά Λουκάν (Κεφ. 11, στίχ. 46-47): Και σε σας τους νομικούς (νομοδιδασκάλους, δηλαδή παπαδαριό) αλλοίμονον, διότι φορτώνετε τους ανθρώπους με δυσβάστακτα φορτία, ενώ εσείς οι ίδιοι ούτε με ένα δάχτυλό σας δεν αγγίζετε τα φορτία"!

 Όπως τότε και τώρα! Τα συμπλέγματα και ο φόβος που φόρτωσε το παπαδαριό τον κόσμο, είναι απίστευτα. Αντί να μαθαίνουν τον κόσμο να αγαπάει τον Θεό, τον διδάσκουν να τον φοβάται και να κάνουν αλισβερίσι μαζί του, να παζαρεύουν τον Παράδεισο με ένα κερί...

28/8/2003 00:41

Φτερά έκανε το παπάκι...

 Τους φάγανε που λέτε τους Καθαρούς που, αν όχι η μεγαλύτερη, ήταν τουλάχιστο η δεύτερη μεγαλύτερη απειλή (μετά τον Μαρτίνο Λούθηρο καμιά τριακοσαριά χρόνια αργότερα) που είχε γνωρίσει το Βατικανό στην απεχθή και ζυμωμένη με αίμα ιστορία του. Δεν ήταν, όμως, υπόθεση του "μπαμ και κάτω". Το κυνηγητό, οι σφαγές, τα βασανιστήρια της Ιεράς Εξέτασης διήρκεσαν δεκαετίες. Υπάρχουν βέβαια πολλά σημαντικά πράγματα που δεν είπαμε για τους Καθαρούς, αλλά αρκετά από αυτά θα λεχθούν στο "παραμύθι" του περίεργου (και γκομενιάρη!) Γάλλου παπά, που αρχίζουμε από Δευτέρα και που δεν το βλέπω να τελειώνει πριν την Παρασκευή!

 Η επίσημη Καθολική Εκκλησία κάλεσε το 1165 ένα Εκκλησιαστικό Συμβούλιο στην πόλη Albi (Αλμπί) στο Λανγκεντόκ, το άντρο των Καθαρών, για να καταδικάσει την "Αισχρή Λέπρα του Νότου" όπως τους αποκαλούσε. Και άρχισε η "σταυροφορία" εναντίων των Αλβιγίων, ή Αλβιγηνών, που είναι ένα εναλλακτικό όνομα για τους Καθαρούς στα ελληνικά. Τώρα, κάθομαι και σκέφτομαι: γιατί να ονομαστούν οι Καθαροί Αλβίγιοι, ή Αλβιγηνοί, από το όνομα της πόλης όπου αποφασίστηκε... η εξόντωσή τους; Δεν έκανε στους Ορθόδοξους Θεολόγους το όνομα "Καθαροί"; Ή μόνον εκείνοι είναι "καθαροί"; Τέλος πάντων...

 Όπως λέει και το βιβλίο από το οποίο αντιγράφω, κανένας δεν ξέρει ακριβώς τι ήταν οι Καθαροί, κανένας δεν γνωρίζει όλες τις λεπτομέρεις. Τα περισσότερα στοιχεία είναι από τα κιτάπια του Βατικανού, που είναι σαν να προσπαθείς να μάθεις περί... ΠΑΣΟΚ από τα αρχεία της Ρηγίλλης, ή για τον Γρηγόρη Λαμπράκη από τα τεφτέρια παρακρατικών πάνω σε τρίκυκλο! Τέλος πάντων, υπήρχαν αρκετές ομάδες, με κάποιες διαφορές στα πιστεύω τους. Για παράδειγμα, οι Ιταλοί Καθαροί και αυτοί της Νοτίου Γαλλίας διέφεραν κυρίως ως προς το εξής: Οι Ιταλοί πίστευαν ότι ο Ύψιστος (ο αγαθός Θεός, δηλαδή) είχε δύο γιους, το Σατανιήλ και το Χριστό. Ο Σατανιήλ τα έφτυσε, σήκωσε κεφάλι και έγινε ο γενικός κουμανταδόρος του κακού. Οι Γάλλοι δεν το δέχονταν αυτό. Σύμφωνα με τη δική τους διδασκαλία, που είναι πιο κοντά στο Γνωστικισμό όπως τον ξέρουμε, δεν υπήρχε ένας "αγαθός Πατέρας Θεός" με ένα καλό γιο κι ένα ρεμάλι, αλλά δύο "ισοδύναμοι" Θεοί, ο αγαθός και ο κακός, αυτός που έφτιαξε την ύλη. Μάλιστα, οι Γάλλοι Καθαροί είχαν φτάσει μέχρι το σημείο που να καταδικάζουν την αναπαραγωγή, διότι με αυτή πολλαπλασιάζονται οι αμαρτωλές ψυχές. Με λίγα λόγια, η μεγαλύτερη αμαρτία είναι να κάνεις παιδιά! Υπήρχαν βέβαια και τα κοινά σημεία, για παράδειγμα η αποφυγή του γάμου, της κρεωφαγίας, του πολέμου και της ιδιοκτησίας. Υπενθυμίζουμε ότι η πλειοψηφία των Καθαρών ήταν απλά μέλη (credentes) και ότι οι απαγορεύσεις που αναφέραμε ίσχυαν για τους Τελείους, τους Parfaits στα γαλλικά, ή Perfecti στα ιταλικά. Οι credentes απλά ζούσαν σαν καλοί Χριστιανοί, πιθανότατα πιο χριστιανικά από τους υπόλοιπους Χριστιανούς σε Δύση και... Ανατολή, αλλά πριν πεθάνουν έπρεπε να λάβουν το consulamentum, ένα είδος βαφτίσματος ή Θείας Μετάληψης, για να σωθούν και να αποφύγουν την "καταραμένη" μετενσάρκωση.

 Μια μικρή παρένθεση. Επειδή γνωρίζω ότι αρκετοί θα ειρωνευτούν το consolamentum των credentes Καθαρών, ότι δηλαδή περίμεναν μέχρι λίγο πριν πεθάνουν για να πάρουν τους όρκους τους ή/και να συχωρεθούν "εκ του ασφαλούς", θα γίνω λίγο κακός, λέγοντας το εξής: Και ο "Άγιος" Κωνσταντίνος τι έκανε, ρε; Να σας πω εγώ τι έκανε: Σκότωνε γυναίκες με ζεματιστό νερό, σκότωνε

παιδιά, έκανε του κόσμου τις λαμογιές και τις πουστιές και παρέμεινε Φράγκος σχεδόν μέχρι τέλους, μέχρι που στο νεκροκρέβατό του βαφτίστηκε για να παίξει σε δυο ταμπλό, το λαμόγιο! Και τον κάνανε και Άγιο και βαφτίσανε τη μισή Ελλάδα στ' όνομά του! Άντε, ασιχτίρ, που θα ειρωνευτείτε τους Καθαρούς! Κλείνει η παρένθεση! (Πω-πω! Φαίνεται πολύ, ρε παιδιά, η απέχθεια που αισθάνομαι για το ραδιούργο τον Κωνσταντίνο;). :-)))))))))

 Όπως είπαμε, το κυνηγητό των Καθαρών διήρκεσε δεκαετίες, αλλά αυτοί δεν το έβαζαν κάτω και συνέχιζαν να ρεζιλεύουν την παπική Εκκλησία. Το μεγάλο "ντου" έγινε το 1209, 44 ολόκληρα χρόνια μετά το Συμβούλιο του Αλμπί. 30,000 βορειοευρωπαίοι ιππότες και πεζικό, μισθοφόροι του Πάπα, σάρωσαν το Λανγκεντόκ. Πόλεις ισοπεδώθηκαν, σπαρτά και ζώα κάηκαν, σωστή λαίλαπα, σκέτο μπλίτζκριγκ! Σε μια πόλη μόνο, στη Μπεζιέ, πάνω από 15,000 άνθρωποι (πιο κοντά στις 17,000 σύμφωνα με ορισμένους υπολογισμούς), άνδρες, γυναίκες και παιδιά, σφάχτηκαν, πολλοί μέσα σε εκκλησίες όπου είχαν αμπαρωθεί για να γλυτώσουν. Το αίμα έτρεχε στους δρόμους, ούτε το άσυλο της εκκλησίας δεν σεβάστηκαν οι παπικοί, μπροστά στην Αγια Τράπεζα έπαιρναν κεφάλια! Όταν ένας αξιωματούχος ρώτησε τον εκπρόσωπο του Πάπα πώς να ξεχωρίσουν οι σφαγείς τους Καθαρούς από τους "ημετέρους" Καθολικούς, εκείνος απάντησε: "Σκοτώστε τους όλους, ο Θεός θα ξεχωρίσει τους δικούς του"!

 Ένα επιπρόσθετο κίνητρο για τους μισθοφόρους ήταν οι ψίθυροι που είχαν κυκλοφορήσει για έναν "αμύθητο θησαυρό" των Καθαρών. Ήταν, όμως, χρυσάφι ο "θησαυρός", ή κάνα... περίεργο, όπως αυτό που είχαν βρει οι Πτωχοί Ιππότες του Ναού και της Ιερουσαλήμ κάτω από το Ναό του Σολομώντος και κυριολεκτικά χέστηκε το Βατικανό; Μπορεί και να ήταν το ίδιο, ποιος ξέρει; Ιππότες και Καθαροί είχαν νταραβέρια και ίσως οι Ιππότες τους πάσαραν το "παπάκι" για φύλαξη. Να επαναλάβουμε ότι, τόσο οι Καθαροί, όσο και οι Ιππότες, είχαν ως βάση μια περιοχή όπου ο μυστικισμός και ο εσωτερισμός, κυρίως η λατρεία της... Μαγδαληνής (ώπα!), έκανε θραύση. Κανένας "κοινός θνητός" δεν ξέρει ακριβώς τι είχαν στα χέρια τους και οι μεν και οι δε, αλλά "κάτι" είχαν. Και αυτοί που ξέρουν, δεν λένε! Τι σόι μυστικό θα ήταν, αν λέγανε; Για κάνα στημένο "Χ" της Β' Εθνικής μιλάμε, για το οποίο αρχίζουν κάτι "να σου πω κάτι, αλλά να μείνει απόλυτα μεταξύ μας" και μέχρι να τελειώσει η μέρα το ξέρει όλη η Ελλάδα, παίζεται ο εθνικός προϋπολογισμός στους παράνομους και το ματσάκι τελειώνει 4-1; Ε;

 Το (επίσημο αλλά όχι ανεπίσημο!) τέλος των Καθαρών ήρθε το 1244. Μέχρι το 1243, σχεδόν όλο το Λανγκεντόκ είχε πέσει στα χέρια των μισθοφόρων. Μόνο κάποια απομακρυσμένα σημεία δεν είχαν πέσει, μεταξύ των οποίων το Κάστρο του Μοντσεγκούρ. Δείτε το στην ιστοσελίδα http://members.rott.chello.nl/tjemmes/montsgr.html στην ιστοσελίδα http://www.celtoslavica.de/europa/montsegur.html και επίσης στην http://www.russianbooks.org/montsegur.html όπου μπορείτε να κάνετε και zoom για να σας φύγει η μαγκιά!

 Στο Μοντσεγκούρ είχαν αμπαρωθεί περισσότερα από 400 άτομα, μεταξύ τους και πολλοί "Τέλειοι". Επίσης Ιππότες με τις οικογένειές τους και άλλοι. Περικυκλώθηκαν από τους μισθοφόρους και απεσταλμένους της Ιεράς Εξέτασης, που τους πρόσφεραν καλούς όρους, εξαιρετικούς θα μπορούσε να πει κανείς, για παράδοση. Ο ειδικός όρος για τους Τέλειους ήταν να απαρνηθούν τον Καθαρισμό (και ίσως να παραδώσουν αυτό που έκρυβαν!). Πολλοί μη Τέλειοι, που αντιμετώπιζαν λιγότερο κίνδυνο, παραδόθηκαν κατόπιν προτροπής των Τελείων, που την 1η Μαρτίου ζήτησαν ανακωχή για 15 μέρες "για να μελετήσουν τους όρους της παράδοσης" και ενώ δεν είχαν πολύ φαί και νερό. Οι πολιορκητές την πάτησαν σαν πρωτάρηδες, διότι κατά τη διάρκεια των 15 ημερών έγιναν δύο δραπετεύσεις από μια χούφτα Τελείων, μάλιστα η δεύτερη με τη βοήθεια ορισμένων φρουρών, που εν τω μεταξύ τους συμπάθησαν! Κατεβαίνοντας από την πλευρά των απόκρυμνων βράχων, πήραν μαζί τους τον "θησαυρό", ό,τι και να ήταν αυτός (μα, μπορούσε, βρε, να ήταν χρυσάφι, αφού ήταν ακτήμονες και ορκισμένοι στη φτώχεια;). Η ανακωχή έληξε τα μεσάνυχτα της 15ης Μαρτίου και την αυγή της 16ης, πάνω από 200 Τέλειοι (πιστεύεται ότι ο ακριβής αριθμός ήταν 205) σύρθηκαν από το κάστρο, που βρίσκεται σε υψόμετρο 1207 μέτρων, στους πρόποδες του βουνού, όπου τους περίμενε η πυρά αν δεν απαρνούνταν τον Καθαρισμό. Με πονηρά χαμόγελα αρνήθηκαν και μάλλον προέτειναν το... μεσαίο δάχτυλο, λέγοντας στην Ιερά Εξέταση "καθήστε εδώ, κορίτσια, και κάντε και κάνα δυο στριφογυρίσματα για να το νοιώσετε καλύτερα"!!! Πέθαναν όλοι στην πυρά, κάηκαν ζωντανοί, εις το όνομα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Μόνο που το... παπάκι που έκρυβαν είχε κάνει φτερά! Λέτε να το βρήκε ο περίεργος Γάλλος παπάς, 650 χρόνια αργότερα; Η συνέχεια τη Δευτέρα...

29/8/2003 01:52

Στύσεις αντικρίζοντας ναυτάκια...

 Ο περίεργος Γάλλος παπάς, λοιπόν, που από πιο φτωχός από ένα ποντίκι μοναστηριού, έγινε κροίσος εν μιά νυκτί και μόνον. Όπως σας έχω πει, αυτή ήταν η ιστορία που μ’ έμπασε στα «περίεργα», που άναψε το φιτίλι της τρέλας μου. Από τότε δεν κοίταξα πίσω, μπήκα στο λούκι, αλλά να σας πω την αλήθεια, ποτέ δεν το μετάνιωσα. Το ψάξιμο, το διάβασμα, είναι η πιο μεγάλη ευχαρίστησή μου. Αυτή η ιστορία ήταν μια από τις μεγάλες «πρώτες» στη ζωή μου. Πάντως θυμάμαι όλες μου τις «πρώτες» και δεν έχω πρόβλημα να τις αναφέρω.

 Πρώτη μου αγάπη ήταν η Βιολέττα. Μιλάμε για πρώτη μέχρι έκτη δημοτικού, διότι στην πρώτη Γυμνασίου είχα γνωρίσει την Αθηνά που με... συντάραξε. Σ’ εκείνην πρόσεξα τα βυζιά που δεν είχα προσέξει στη Βιολέττα, διότι ήμουν κολλημένος σε... ξανθές κοτσίδες! Ακόμα κόβονται τα γόνατά μου όταν βλέπω την Βιολέττα. Και όχι, δεν το «κάναμε». Ούτε με την Αθηνά το κάναμε και κόβονται τα γόνατά μου όταν την βλέπω κι αυτή. Όλων των αρσενικών που ξέρω, κόβονται τα γόνατα από το πήδημα και το ξεκώλιασμα, τα δικά μου κόβονται από πλατωνισμό. Τι να κάνουμε, ο καθένας με τα γόνατά και το πουλί του, πάμε παρακάτω.

 Πρώτη φορά που κατάλαβα τι σήμαινε το διάβασμα, ήταν όταν ήμουν στο κρεβάτι με ιλαρά, στο δημοτικό. Η νονά μου μού είχε φέρει δύο βιβλία. Το ένα ήταν τα Waterbabies, τα ποταμόπαιδα ή κάτι τέτοιο, μωρά που ζούσαν στο νερό, και το άλλο ήταν η ιστορία ενός ναυτικού που είχε ένα σκυλί στο καράβι και αγαπούσαν πολύ ο ένας τον άλλο. Ο ναυτικός κόλλησε λέπρα και τον κατέβασαν σ’ ένα νησί. Το σκυλί έμεινε στο πλοίο, αλλά δεν δεχόταν κανέναν άλλο σαν «κύριο». Το βαρεθήκανε και τελικά το κατεβάσανε σ’ ένα νησί, που ήταν δίπλα στο νησί που είχαν κατεβάσει το λεπρό. Υπέφεραν και οι δύο, έλειπε πολύ ο ένας στον άλλο και τελικά πέθαναν με σπασμένες καρδιές χωρίς να ξέρουν πόσο μικρή απόσταση τους χώριζε (δώσ’του κλάμα ο Παρασκευούλης στο κρεβάτι του πόνου!). Τα είχα καταβροχθίσει τα βιβλία και, μέχρι να μου περάσει η ιλαρά, έγινα βιβλιοφάγος. Ούτε φαί, ούτε ποτό, ούτε στοίχημα, ούτε μουνί, ούτε βυζί μού έχουν δώσει τόση ευχαρίστηση, όση το διάβασμα. Το τσιγάρο είναι ο μόνος «αντίπαλος».

 Πρώτη μου σεξουαλική εμπειρία ήταν η Μαρουλού, στην κακόφημη περιοχή της Λευκωσίας, κοντά στο λουτρό της Εμεργέ. 14 χρονών ήμουν και με είχε πάρει ο κατά τέσσερα χρόνια μεγαλύτερος αδερφός μου, που είχε την ψευδαίσθηση ότι η Μαρουλού θα του πρότεινε να γινόταν ο νταβατζής της, διότι ήταν λέει καλά προικισμένος. Ο αδερφός μου σαφώς δεν είχε ακούσει το απόφθεγμα «όποιος δεν είδε το καυλί άλλου, πιστεύει ότι το δικό του είναι κατάρτι». Τέλος πάντων, παρόλο που εκείνος με πήρε, τα δύο δεκασέλινα (το δεκασέλινο ήταν μισή λίρα) και για τους δυο μας βγήκαν από το δικό μου χαρτζιλίκι. Δικός μου νταβατζής ήταν μια ζωή το αδέρφι, όχι καμιάς Μαρουλούς. Πάντως, είμαι ευγνώμων στον αδερφό μου, διότι με έμαθε τα τρία βασικά πράγματα στη ζωή: τις πουτάνες, το τσιγάρο και την πόκα!

 Το πρώτο μου στοίχημα το έπαιξα σε ηλικία 9 ετών, στον ιππόδρομο της Λευκωσίας. Είχα παίξει δύο σελίνια (ένα δέκατο της λίρας) γκανιάν τον Τζιχάν Γκιολού, ένα τούρκικης ιδιοκτησίας άλογο, που έτρεχε για πρώτη φορά. Τα χρώματα του ήταν κίτρινες και κόκκινες κάθετες ρίγες. Από την στροφή στην ευθεία φάνηκε ότι θα «κατουρούσε» την κούρσα (pissed the race, αγγλικός ιδιωματισμός) και ούρλιαζα σαν δαιμονισμένος. Ο αδερφός μου με αγκώνιαζε αβέρτα για να

σωπάσω, όμως υποπτεύομαι ότι ο λόγος δεν ήταν τα ουρλιαχτά μου (έλα μάνα μουουουου, έλα ρεεεεεε...), αλλά το ότι εκείνος είχε ποντάρει σ’ ένα μουλάρι που μετά από 51 χρόνια ακόμα δεν έχει τερματίσει! Σ’ εκείνη τη φάση είχα και άλλη «πρώτη», αυτή του «δανεικά κι αγύριστα». Όταν πήγα να εισπράξω (ο Τζιχάν είχε πληρώσει πάνω από τριάντα φορές τη μίζα, δηλαδή πάνω από τρεις λίρες, πολλά λεφτά το 1953), η μάνα μου ζήτησε τα κέρδη για να μου τα «φυλάξει». Αν τα είδατε εσείς, τα είδα κι εγώ, αλλά τι να κάνουμε, ήμουν ανέκαθεν εύπιστος και αφελής.

 Η πρώτη μου εμπειρία με το τσιγάρο ήταν όταν είχε έρθει για επίσκεψη η θειά μου η Γεωργία, από τη Λεμεσό στην Αμμόχωστο όπου μέναμε. Ήτανε φανατική καπνίστρια, μάλιστα κάπνιζε «Craven A» φελλού, κόκκινο πακέτο με το κεφάλι μαύρης γάτας. Είχανε κάτσει στη βεράντα με τη μάνα μου και τη γιαγιά μου και όταν η θειά μου τέλειωσε το τσιγάρο της, πέταξε τη γόπα στην αυλή. Εγώ έτρεξα και τη μάζεψα στη ζούλα. Κρύφτηκα κι έφερα την αναμμένη γόπα στο στόμα μου, αλλά δεν ήξερα πώς καπνίζανε. 8-9 χρονών πρέπει να ήμουνα. Αντί να τραβήξω, φυσούσα. Όμως, έπιασαν τη μυρουδιά τα ρουθούνια μου και τη γεύση το στόμα μου και αμέσως είχα... στύση! Δεν σας κοροϊδεύω, την αλήθεια λέω και θα συνεχίσω επί του θέματος. Το πρώτο μου κανονικό τσιγάρο το είχα καπνίσει σ’ ένα ταξί, όταν πηγαίναμε από Λευκωσία στην Αμμόχωστο με τ’ αδέρφι κι ένα φιλαράκι του, ένα-δυο μήνες πριν πάω στη Μαρουλού! Άναψαν τσιγάρα, όντας μεγαλύτεροι, κέρασαν τον ταξιτζή και μου έδωσαν και μένα ένα. Ντράπηκα να πω όχι. Το άναψα και... είχα στύση! Μέχρι να τελειώσω εκείνο το Players (χωρίς φίλτρο) είχα γίνει καπνιστής. Όταν φτάσαμε στο σπίτι, παρακάλεσα τον αδερφό μου να μου αγοράσει ένα πακέτο των δέκα, διότι εγώ ντρεπόμουνα να ζητήσω από τον μπακάλη μας. Του έδωσα λεφτά για δύο πακέτα, ένα δικό μου κι ένα δικό του. Τέτοιος νταβατζής δεν έχει ζήσει ποτέ! Μόλις το έφερε, έτρεξα και κλειδώθηκα στην τουαλέτα και είχα... στύση! Επί ένα ολόκληρο χρόνο, κάθε φορά που έβαζα τσιγάρο στο στόμα μου και άναβα το σπίρτο, μού σηκωνότανε το πουλί! Όλο το Ελληνικόν Γυμνάσιον Αμμοχώστου είχε στήσεις με φωτό της Τζέιν Μάνσφιλντ και της Μέριλιν Μονρόε, ενώ εγώ είχα στύσεις αντικρίζοντας το ναυτάκι στο πακέτo των Players!!! Και προσέξτε κάτι: αυτό το πάθος μου για το τσιγάρο, αυτές οι στύσεις με τη μυρουδιά και τη γεύση του καπνού σε παιδική ηλικία, είναι ένα από τα πράγματα που με πείθουν για τη μετενσάρκωση. Υπήρξα φανατικός καπνιστής σε προηγούμενη ζωή, δεν μπορώ να το εξηγήσω αλλιώς. Ούτε βήχας, ούτε πνίξιμο ούτε τίποτε. Από το πρώτο τσιγάρο καπνιστής και μάλιστα με στύσεις...

 Φάγαμε τον χώρο, συνεχίζουμε αύριο. Με συγχωρείτε για το παραστράτημα, αλλά πεθαίνω για εξομολογήσεις. Τι φαφλατάς, Θεέ μου...

2/9/2003 00:13

Με σερβιέτες για σημαιούλες του κόρνερ...

 Όλος αυτός ο χαβαλές με τον Γάλλο παπά και όχι μόνον, που είχε ως αποτέλεσμα να γίνει το βιβλίο The Holy Blood and the Holy Grail (1982) ένα από τα μεγαλύτερα, αν όχι το μακράν μεγαλύτερο, μπεστέλερ στην κατηγορία των «περίεργων», είχε αρχίσει το 1969, 13 oλόκληρα χρόνια πριν την κυκλοφορία του βιβλίου που είμαι σίγουρος ότι έχει μεταφραστεί στα ελληνικά. Μόνο που αν (μάλλον... όταν!) το αγοράσετε, βάλτε το σε καμιά σακούλα, όπως βάζανε την «Αυγή» του πάλαι ποτέ, διότι δεν είναι ένα από τα «φαβορί» βιβλία του ιερατείου, δυτικού τε και ανατολικού!

 Τέλος πάντων, ένας από τους τρεις συγγραφείς, ο «αρχηγός», ονόματι Χένρι Λίνκολν, ήταν φανατικός Γαλλόφιλος με μεγάλο ενδιαφέρον για τη γλώσσα, την κουλτούρα και την ιστορία της Γαλλίας. Περίεργο αυτό, διότι γενικά οι Εγγλέζοι δεν τους πάνε τους Γάλλους. Τους λένε frogs (βατράχους!) διότι έχουν τα βατραχοπόδαρα για μεγάλη λιχουδιά. Βέβαια, δεν μας είπανε πώς αποκαλούν οι Γάλλοι τους Εγγλέζους, που έχουν σαν λιχουδιά ξυδάτο χέλι σε ζελέ, συνήθως συνοδευόμενο από λίτρα μπύρας με τα ρεψίματα ν’ ακούγονται στον αστερισμό της Ανδρομέδας, αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα. Γενικά μόνο ένα γαλλικό πράμα πάνε οι Εγγλέζοι και αυτό είναι το κρασί. Μάλιστα θα έλεγα ότι οι ασπρουλιάρηδες εκτιμούν τα κρασιά του Μπορντό πολύ περισσότερο απ’ ό,τι οι Γάλλοι και ίσως τα ξέρουν πολύ καλύτερα. Οι Εγγλέζοι εκτιμούν το (γλυκό επιδόρπιο) κρασί Πόρτο περισσότερο από τους Πορτογάλους, το ουίσκι περισσότερο από τους Σκωτσέζους και τη μπύρα Λέβενμπραου περισσότερο από τους Γερμανούς, αλλά ας το αφήσουμε αυτό, μη παραστρατήσουμε πάλι κι αρχίσουμε τις παρενθέσεις...

 Από μικρό παιδί ο Λίνκολν, που έκανε εξαιρετικά προγράμματα για το Μπι-Μπι-Σι, ήταν μέχρι τα μπούνια μέσα στην Αιγυπτολογία, στα αρχαία μυστήρια και όλα τα συναφή. Με λίγα λόγια ήταν ένας «περίεργος». Διαβασμένος περίεργος, όμως, και άρτια καταρτισμένος. Ήταν συγγραφέας από τα 27 του χρόνια και, εκτός από τα προγράμματα που είχε κάνει για το Μπι-Μπι-Σι, κυρίως για τη σειρά Chronicle (Χρονικό), είχε γράψει πάνω από 100 σενάρια και επίσης αρκετή ποίηση.

 Μια και ήταν Γαλλόφιλος, λοιπόν, ήταν φυσικό να του αρέσουν οι διακοπές στη Γαλλία. Το 1969 πήγε στη Σεβέν. Περιμένοντας το τραίνο, αγόρασε από το κιόσκι του σιδηροδρομικού σταθμού ένα βιβλίο για να περάσει την ώρα του στο ταξίδι. Το μαντέψατε, έρχεται μια παρένθεση, συγγνώμη αλλά δεν μπορώ ν’ αντισταθώ!

 Και στην Ελλάδα το κάνουν αυτό. Μόνο που στο σταθμό Λαρίσσης, αντί ν’ αγοράζουν βιβλία, συνήθως αγοράζουν έντυπα για το στοίχημα. Εκεί, λοιπόν, που η οικογένεια περιμένει στωικά το τραίνο στην πλατφόρμα, ο σύζυγος διαβάζει το έντυπο και «κόβει» τρία άχαστα. Σκέφτεται, λοιπόν: «Έχω πάνω μου πεντακόσια Ευρώ. Δεν είναι αρκετά για τις διακοπές, για να περάσω σαν πασάς. Και μόλις επιστρέψω θα με περιμένουν οι δόσεις τριών πιστωτικών καρτών, η πρώτη από τις 60 άτοκες δόσεις για το Ρενώ Κλιό που είχα πάρει το 2001 και κάτι άλλα ψιλά. Έχουμε και λέμε: 1,40, 1,55 και 1,30 μας κάνουν 2,8 φορές τη μίζα. Αν βάλω κι αυτό το 1,10, θα πάρω τρεις φορές τα λεφτά μου και θα είμαι κύριος». Οπότε γυρίζει στη συμβία και λέει: «Γλύκα, θα πεταχτώ μέχρι το φαρμακείο να πάρω δυο ντραμαμίνες, μήπως ζαλιστούν τα μωρά κι αρχίσουμε τις διακοπές μας με ξερατά σε ξένο τραίνο».Η συμβία απαντάει:«Αχ, καλέ, καλά που μου το θύμησες! Έχω αφήσει τα ταμπόν έξω από τη βαλίτσα, πάρε μου ένα μεγάλο πακέτο των πενήντα».Ο σύζυγος την κοιτάζει άναυδος, με ένα βλέμμα που λέει:

«Όχι, μωρή παλάβω, όχι ρε γαμώτο, μη μου αρχίσεις τα ταμπόν και τις σερβιέτες την πρώτη μέρα των διακοπών».Η συμβία πιάνει το πνεύμα από το βλέμμα και λέει:«Θυμάσαι εκείνες τις καθυστερήσεις τον Μάη και τον Ιούνιο, που χεστήκαμε και οι δυο μήπως ήμουν σε ενδιαφέρουσα πάλι; Ε, δεν ήμουνα, αλλά μου χάλασε ο κύκλος. Δεν ήταν από το χέρι μου να πω... μή μου τους κύκλους τάραττε. Δεν πειράζει γλύκα μου, το ξέρεις ότι άμα έχω κέφια είσαι το γλειφιτζούρι μου» και του κλείνει το μάτι πονηρά!

 Περίεργο το πόση διαφορά υπάρχει μεταξύ της πρώτης και της τελευταίας μέρας των διακοπών! Η πρώτη μέρα είναι σκέτη γλύκα, γεμάτη υποσχέσεις για δεύτερο μήνα του μέλιτος, ανεξαρτήτως... κοιλότητος, ενώ η τελευταία είναι γεμάτη Χριστοπαναγίες, γαμωμανάδες και καυγάδες κυρίως για το ποιος θα κλείσει τη βαλίτσα, ενώ ο άλλος θα πίνει το αποχαιρετιστήριο φραπέ.

 Να μη τα πολυλογούμε, τρέχει ο σύζυγος στο μπουκάδικο και σπρώχνει τα 250 από τα 500 Ευρώ, διότι είναι χέστης και θρασύδειλος! Στο ημίχρονο το άχαστο του 1,10 χάνει 0-3, ενώ τα άλλα είναι στο Χι, οπότε πέφτει άλλο ένα παρολί. Μέχρι να τελειώσει και το τελευταίο ματς, το τραίνο είναι στην Κατερίνη και η συμβία και τα μωρά στο σπίτι, με τη συμβία να μιλάει με τη μάνα της στην Πρέβεζα στο τηλέφωνο, να κλαίει και να οδύρεται και να λέει ότι ελπίζει να τη δει τα Χριστούγεννα (του 2006), ενώ τα μωρά παίζουν ποδόσφαιρο στην κουζίνα, με ένα πακέτο ταμπόν για μπάλα και δυο σερβιέτες καθημερινής χρήσης για σημαιούλες του κόρνερ. Και ο σύζυγος κάνει υπολογισμούς πόση ώρα θα του πάρει να περπατήσει από το σταθμό Λαρίσης μέχρι το Καλαμάκι και πού να βρει επενδυτή για τα τέσσερα «λίρα εκατό» της επαύριον...

 Πραγματικά δεν ξέρω τι μ' έχει πιάσει τελευταία. Συνεχίζουμε αύριο χωρίς παρενθέσεις, υπόσχομαι. Να θυμάστε ότι μείναμε στο σιδηροδρομικό σταθμό κι ένα γαλλικό βιβλίο που είχε αγοράσει ένας σεσημασμένος περίεργος. Το όνομα του βιβλίου ήταν Le Tresor Maudit, δηλαδή Ο Καταραμένος Θησαυρός. Και αυτό το βιβλίο ήταν μπόσικο, ήταν λες και κάποιος, ή κάποιοι, ήθελαν ν’ αρχίσει μια έρευνα, ένας χαβαλές. Άφηναν αχνάρια, δε γίνεται διαφορετικά. Και πέσανε πάνω στον κατάλληλο ιχνηλάτη! Σαν άχνα από αίμα γκαζέλας στα ρουθούνια μιας τίγρης ήταν για το Χένρι Λίνκολν το κιτάπι...

3/9/2003 00:16

...και μέσα να μη μπαίνει!

 Έρχεται κατά ‘δώ μετεωρίτης, με πιθανότητες 909,000 στο 1 να χτυπήσει τη Γη το 2014, λένε οι αστρονόμοι! Και αν χτυπήσει τη Γη, ο τζερτζελές θα ισοδυναμεί με ταυτόχρονη έκρηξη 20,000,000 ατομικών βομβών της Χιροσίμα! Ρε, ο κόσμος παίζει μια τετράδα με 81 στο 1 πιθανότητες να κλείσει παρολί και πάει φυλακή, το 909,000 θα μας πτοήσει; Χεστήκαμε! Όπως και να ‘χει, μέχρι το 2014 μπορεί να έρθει ο «μεγάλος», ο Νιμπίρου, οπότε ο μετεωρίτης δεν θα μετράει και πολύ, μπορεί και να μη βρει τίποτε να καταστρέψει! Μιλώντας για Νιμπίρου και για Ανουνάκι, έχετε δει στον ουρανό τη διαστημική πλατφόρμα που χτίζουν; Μεγάλη σαν πόλη θα είναι, λένε, για ταξίδια στον Άρη και τέτοια. Ρε σεις, ακόμα δεν πήγανε στο φεγγάρι (σιγά, που πήγανε!), στον Άρη κολλήσαμε; Παρεμπιπτόντως, θα θυμάστε τι είχαν πει οι Σουμέριοι για τους Ανουνάκι: Όταν πήρανε χαμπάρι πως ο Νιμπίρου πλησίαζε και θα γινόταν το έλα να δεις στη Γη, με κατακλυσμούς και τέτοια, καβαλήσανε τα διαστημόπλοιά τους και μπήκαν σε τροχιές γύρω από τη Γη, περιμένοντας τα κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν δημιουργήματά τους, τα ανθρωπάκια που τους τα είχαν πρήξει μέχρι αποπληξίας, να πνιγούν σαν ποντίκια. Μμμμ.... ενδιαφέρον. Λέτε αυτή η πλατφόρμα, που θα είναι μεγάλη σαν μια πόλη, τελικά να εξυπηρετήσει τον ίδιο σκοπό, δηλαδή να πάει εκεί η «φάρα» για ν’ αποφύγει κάποιο μπάχαλο, είτε κοσμικό, είτε απλά πολεμικό; Λέω τώρα...

 Τέλος πάντων, πίσω στο Χένρι Λίνκολν, που το 1969 στη Γαλλία, περιμένοντας το τραίνο για να πάει στις διακοπές του στη Σεβέν, αγόρασε ένα βιβλίο από το κιόσκι του σιδηροδρομικού σταθμού για να περάσει την ώρα του. Ο συγγραφέας ήταν κάποιος Ζεράρ ντε Σεντ και ο τίτλος του βιβλίου στα ελληνικά ήταν «Ο Καταραμένος Θησαυρός». Ήταν η περίεργη ιστορία ενός Γάλλου παπά, που τη δεκαετία του 1890 είχε βρει τυχαία σ’ ένα εκκλησάκι, στην περιοχή που ήταν το κέντρο του Καθαρισμού και των Σταυροφόρων, κάποια παλιά, μυστήρια έγγραφα με πολύ περίεργο περιεχόμενο, προφανώς κωδικοποιημένα μηνύματα. Το βιβλίο περιείχε επί λέξει το περίεργο μπλα-μπλα των περγαμηνών, όχι όμως και την αποκωδικοποίηση του. Με μια πολύ πρόχειρη μελέτη, ο Λίνκολν αποκωδικοποίησε τουλάχιστο ένα μήνυμα και τότε μπήκαν ψύλλοι στον κόρφο του. «Κάτσε, ρε,» σκέφτηκε, «εγώ ο μαλάκας που είμαι απλά αναγνώστης του βιβλίου, βρήκα τουλάχιστο ένα κωδικοποιημένο μήνυμα στο πι και φι. Ο συγγραφέας που έκατσε κι έγραψε ολόκληρο βιβλίο, δεν ενδιαφέρθηκε να αποκωδικοποιήσει το περιεχόμενο των περγαμηνών, τουλάχιστο για να κάνει το βιβλίο του πιο ενδιαφέρον, πιο πλήρες; Και άφησε τον αναγνώστη στα κρύα του λουτρού; Κάτι δεν κολλάει εδώ». Συγγραφέας και ερευνητής ήταν ο Λίνκολν, ήξερε την πιάτσα, κανένας δεν μπορούσε να του πουλήσει κουτόχορτο. Ή μήπως μπορούσε;;;

 Με συγχωρείτε, αλλά εδώ πρέπει να κάνω μια παρένθεση!!! Πριν καμιά σαρανταριά χρόνια, σε μια πάροδο της Φιλελλήνων, υπήρχε ένα μπαράκι ονόματι «Κιτ-Κατ». Δεν ήταν για ποτό, αλλά για κονσομασιόν, να κεράσεις σε πουτάνες τραβεστί σαμπάνια (άσπρο αρετσίνωτο κρασί με γκαζόζα), να πληρώσεις τα μαλλιοκέφαλά σου για σκέτο κατούρημα και οι αθεόφοβες να σε στήσουν έξω από μια γαμηστρώνα στην Αγίου Κωνσταντίνου, ενώ εκείνες έτρεχαν προς την αντίθετη κατεύθυνση, για Δραπετσώνα μεριά. Τότε δεν είχε Ρωσίδες και Ρουμάνες, βέρες Ελληνίδες ήντουσαν οι κοκόνες. Νταβατζής ήταν κάποιος Τζίμης, που είχε ασημένια μαλιά, μίλαγε μέσα από τα δόντια του, ήταν συνεχώς θλιμμένος και προφανώς είχε δει καλύτερες μέρες τον καιρό του 6ου Στόλου. Ο Τζίμης ήταν παντρεμένος με μια χοντρή τσατσά, που τα κορίτσια αποκαλούσαν «φάλαινα» πίσω από την πλάτη της, ενώ ο Τζίμης είχε παραδοθεί στις αναμνήσεις και το πεπρωμένο του να έχει γύρω από το σβέρκο του πόδια που έπασχαν από ελεφαντίαση.

 Πιο κάτω, σε μια στοά στην αρχή της Πανεπιστημίου, υπήρχε ένα άλλο μπαρ, του περιβόητου Λαλάκη, που τελικά έκλεισε η χούντα. Αυτό ήταν πολύ πιο κυριλέ, με κοκέτες πουτάνες και πολυπληθή πελατεία, κυρίως Κύπριους επιχειρηματίες που μένανε στα ξενοδοχεία του Συντάγματος. Μικρές τις ήθελαν οι κουμπάροι, ενώ για δυο τρεις πολύ εκλεκτούς πελάτες, ο Λαλάκης έντυνε νεαρές, κυρίως «φρέσκο και ακυκλοφόρητο πράμα», με στολές Γυμνασίου και τους τις πάσαρε για παρθένες μαθήτριες του Αρσακείου, παρόλο που η κάθε μια είχε τουλάχιστο τρεις εκτρώσεις στο ενεργητικό της! Πάντως εγώ πιστεύω ότι αυτή η μανία των πλουσίων κουμπάρων είχε να κάνει με απωθημένα, διότι θα υποπτευόντουσαν ότι οι δικές τους κόρες, που σπούδαζαν στο Αρσάκειο διότι

δεν τους έκαναν τα εξαιρετικά Γυμνάσια της Κύπρου, είχανε μάθει πολύ πρόωρα ότι οι πίπες δεν ήταν μόνο για να καπνίζεις Old Holborn, Bruno και Golden Virginia….

 Τέλος πάντων, αυτή η κουβέντα με το μουνοπάζαρο του Λαλάκη και τη σεξουαλική ματαιοδοξία των κουμπάρων ήταν αχρείαστη, αλλά παρασύρθηκα. Επιστρέφουμε στο «Κιτ-Κατ», όπου εκεί εργάζονταν η Μαίρη, η Πόπη και η Δέσποινα. Η τελευταία ήταν από το Αιγάλεω και έλεγε ότι υπάρχουν τρία βασικά ήδη πηδήματος: το «βιδωτό», το «γιαχνιστό» και το «γύρω-γύρω και μέσα να μην μπαίνει»! Ε, λοιπόν, «Ο Καταραμένος Θησαυρός» ήταν ένα σκέτο «γύρω-γύρω και μέσα να μη μπαίνει» για τον Χένρι Λίνκολν. Τώρα θα μου πείτε ότι δεν ήταν αναγκαίο να φάω δυο παραγράφους για να πω ότι το γαλλικό βιβλίο ήταν σαν τυράκι στη φάκα για τον ασπρουλιάρη συγγραφέα, οπότε θα σας απαντήσω ότι ούτε το κουμάρι είναι αναγκαίο, αλλά το παίζουμε τόσο πολύ και τόσο άγρια, που το πουλί μας πρέπει να αισθάνεται αδικημένο και παραγκωνισμένο...

 Ο Λίνκολν δεν πέταξε το βιβλίο όταν τέλειωσαν οι διακοπές του. Αντίθετα, κάθε τόσο το ξαναδιάβαζε και κάθε τόσο ανακάλυπτε καινούργια «περίεργα» που έπρεπε να είχε αναφέρει ο ντε Σεντ, αλλά τα παρέλειψε. Αυτό είχε τραβήξει τον Λίνκολν πάνω απ’ όλα: το ότι ο ντε Σεντ είχε παραλείψει να αναφέρει κάποια πράγματα που ήταν πασιφανή σε έναν νοήμονα άνθρωπο με την παραμικρή κλίση στα περίεργα. Στο τέλος ο Λίνκολν έπεσε στην παγίδα, διότι παρόλο που η υπόθεση ήταν φοβερά ενδιαφέρουσα, το βιβλίο είχε έναν αέρα παγίδας, άντε στη χειρότερη να ήταν ένα έναυσμα, μια καλοστημένη δουλειά για ν’ αρχίσει κάποιος το ψάξιμο. Γιατί δεν είχε ψάξει ο ίδιος ο ντε Σεντ; Μα μπορεί να είχε ψάξει, να βρήκε αυτό που γύρευε και να έκανε μόκο για δικούς τους λόγους, ίσως διότι δεν είχε τις απαραίτητες «πλάτες». Μπορεί, όμως, και να ήταν βαλτός από κάποιους που ήθελαν να πέσει στην παγίδα ένας «βαρβάτος» περίεργος, που να μπορούσε να εμβαθύνει. Να ήταν, δηλαδή, μέλος μιας συνομωσίας. Το γεγονός είναι ότι στις μετέπειτα έρευνές του ο Λίνκολν είχε αναπάντεχη «βοήθεια» εκεί που δεν την περίμενε, αλλά και κλείσιμο της πόρτας στα μούτρα, όταν ήταν έτοιμος να πει «ντααααα...» στο παπάκι!

 Ένα χρόνο αργότερα, το 1970, ο Λίνκολν πήγε και βρήκε τον παραγωγό της τηλεοπτικής σειράς Chronicle (Χρονικό) του Μπι-μπι-Σι, με τον οποίο είχε συνεργαστεί προηγουμένως. Τον έπεισε (άλλος περίεργος ο μακαρίτης ο Πολ Τζόνστον, ο παραγωγός, που δεν χρειαζόταν και μεγάλη πειθώ!) για να κάνουν ένα ντοκιμαντέρ για την (κυρίως αρχαιολογική) εκπομπή. Το πρώτο που έκανε ο Λίνκολν ήταν να πάει στη Γαλλία και να βρει τον ντε Σεντ, στον οποίο έκανε ευθέως την ερώτηση που τον βασάνιζε για πάνω από ένα χρόνο: «Γιατί δεν δημοσίευσες το μήνυμα που κρυβόταν μέσα στις περγαμηνές;». Ο ντε Σεντ απάντησε... «ΠΟΙΟ ΜΗΝΥΜΑ;». Έλα, όμως, που ο φίλος μας ο Χένρι δεν ήταν πρωτάρης! Αρχίσανε τους λεκτικούς διαξιφισμούς, έβαλε τον «βάτραχο» στη γωνία και σε επανάληψη της ερώτησης «Γιατί δεν δημοσίευσες τον μήνυμα που κρυβόταν στις περγαμηνές», ο ντε Σεντ απάντησε: «ΓΙΑΤΙ ΠΙΣΤΕΥΑΜΕ ΟΤΙ ΘΑ ΕΝΔΙΕΦΕΡΕ ΚΑΠΟΙΟ ΣΑΝ ΕΣΕΝΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΒΡΕΙ ΑΠΟ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ»!!!. Ώπα! Ο ντε Σεντ δεν είπε «πίστευα», αλλά «πιστεύαΜΕ». Δεν ήταν μόνο του, το βατράχι, προφανώς υπήρχαν κι άλλοι. Αμέσως μάζεψε το μπογαλάκι του ο Λίνκολν, επέστρεψε στην Αγγλία, βρήκε σκηνοθέτη και άρχισαν να ετοιμάζουν ένα ντοκιμαντέρ, διαρκείας...20 λεπτών. Κούνια που τους κούναγε, διότι κάθε τόσο ο ντε Σεντ αμόλαγε κι ένα νέο κουνελάκι, με το Λίνκολν να αντιλαμβάνεται ότι θα γινόταν της εν πολλαίς αμαρτίαις...

 Τώρα κάποιος θα μου πει: «Κοίτα να δεις, Παρασκευά, εδώ και μέρες μας πας στη βρύση και μας φέρνεις πίσω διψασμένους, κουβέντα δεν είπες ακόμα για τον παπά». Απαντώ: Πρώτον, δεν είμαι τόσο μαλάκας που να τρέχω να ψάχνω άλλο θέμα πριν κλείσει ο Σεπτέμβρης! Δεύτερον, όταν οι συμφοιτητές μου το 1962-3 μελετούσανε Πολιτική Δικονομία και Αστικό Δίκαιο, εγώ την έβγαζα στο «Κιτ-Κατ» σε μια πάροδο της Φιλελλήνων με τη Δέσποινα από το Αιγάλεω, που μου έλεγε αβέρτα: «Μωρό μου, καλό το βιδωτό, άγιο το γιαχνιστό, αλλά το γύρω-γύρω και μέσα να μη μπαίνει έχει άλλη γλύκα»! Κομπρενεβού;

 Αύριο για να τελειώσουμε την εβδομάδα (χωρίς παρενθέσεις... υπόσχομαι!!!).

4/9/2003 00:16

Αν τα έπαιρνε, γιατί τα έπαιρνε;

 Ν’ αρχίσουμε απόψε με τα... χαρμόσυνα νέα ότι το μπεστσέλερ με το οποίο ασχολούμαστε έχει κυκλοφορήσει σε ελληνική μετάφραση. Σύμφωνα με το βιβλιοπώλη μου, ο τίτλος είναι «Το Άγιο Αίμα και το Άγιο Γκράαλ», ενώ ο εκδοτικός οίκος είναι ο «ΕΞΑΝΤΑΣ». Δεν το έχει σε στοκ ο δικός μου, αλλά είναι λέει διαθέσιμο.

 Το «Γκράαλ» (Grail στα αγγλικά) αυστηρά σημαίνει «Άγιον Ποτήριον», συγκεκριμένα το του Μυστικού Δείπνου. Υπάρχει όμως και μια πολύ πιο βαθειά, μια μυστικιστική ή εσωτερική έννοια. Πολλά έχουν γραφτεί ανά τους αιώνας για το Γκράαλ, από τις ιστορίες για τον βασιλιά Αρθούρο και τους Ιππότες της Στρογγυλής Τραπέζης, σε όπερες (κυρίως Βάγκνερ), στα Grail Romances και άλλα πολλά. Επίσης να πούμε ότι από τότε που κυκλοφόρησε το «The Holy Blood and the Holy Grail» γράφτηκαν πολλά συναφή βιβλία, λες και είχαν ανοίξει οι ασκοί του Αιόλου. Ο ίδιος ο Χένρι Λίνκολν και οι δύο σύντρόφοι του, ο Μάικλ Μπαίτζεντ και ο Ρίτσαρντ Λι (οι τρεις έγραψαν μαζί το Holy Blood) έγραψαν και άλλα, ενώ πάρα πολλοί προσπάθησαν να «κάνουν ταμείο» με την υπόθεση του παπά και τι πιθανό κρύβεται πίσω από αυτή. Γράφτηκαν ένα-δυο καλά, επίσης αμέτρητες μαλακίες, όπως συμβαίνει πάντα, αλλά όπως και να ‘χει, το συγκεκριμένο βιβλίο παραμένει το κλασσικό επί του θέματος. Θα χρειαστούμε πολλές σελίδες για ν’ ασχοληθούμε μόνο με τις αντιδράσεις και τον χαβαλέ που είχε προκαλέσει. Ίσως τα πούμε άλλη φορά, αλλά προς το παρόν ας δούμε το ζουμί.Πάμε, λοιπόν...

 Την 1η Ιουνίου 1885, ανέλαβε καθήκοντα ως παπάς του μικρού ορεινού χωριού του Ρεν Λε Σατό, ο 33χρονος Μπερενζέ Σονιέρ. Δείτε τον στο http://www.renneslechateau.com/photos/0127.htm και στο http://www.renneslechateau.com/photos/0128.htm Ήταν ένας λεβεντάνθρωπος, ψηλός, ωραίος, πανέξυπνος, κάποιος που όλοι στην ιερατική σχολή πίστευαν ότι προοριζόταν για κάτι πολύ καλύτερο από το να γίνει παπάς σ’ ένα χωριό πάνω στα κατσάβραχα με μια χούφτα ενορίτες, διακόσιους για να είμαστε ακριβείς. Κάτι θα είχε κάνει, όμως, που ενόχλησε τους «μάστορες», οι οποίοι τον «εξόρισαν» στον Ρεν Λε Σατό. Πιθανό να ήτανε γαμιάς ο πάδρε, διότι όπως θα δούμε αργότερα, μάλλον γούσταρε το βυζί! Τέλος πάντων, ο ίδιος καταγόταν από ένα γειτονικό χωριό, το Μονταζέλ, οπότε δεν του βαρυφάνηκε η «εξορία», που ήταν σε γνώριμα ταράφια. Ο μισθός του ήταν πολύ μικρός. Την περίοδο 1885-1891 είχε μισθό αντίστοιχο των... 10 Ευρώ τον χρόνο! Με κάτι τυχερά, μια κηδεία εδώ, ένα βαφτίσι εκεί, και με τον μισθό του, ο Σονιέρ κουτσοπερνούσε. Εκείνο το διάστημα μάλιστα ζούσε μια ζωή που πολλοί θα ζήλευαν σήμερα. Κυνηγούσε στα βουνά και ψάρευε στα ποτάμια που ήξερε από μωρό, τελειοποίησε τα λατινικά του, έμαθε αρχαία ελληνικά και άρχισε να μαθαίνει και... εβραϊκά.

 Ήταν ένας σκέτος βιβλιοφάγος, πολύ διαβασμένος για την ηλικία του και αρκετά πιο μορφωμένος από τον μέσο Γάλλο παπά του τέλους του 19ου αιώνα. Εν πάση περιπτώσει, ας πούμε ότι δεν είχε παράπονο από τη ζωή του που, όταν έφτασε τα 36, οπωσδήποτε την έκανε πιο ενδιαφέρουσα μια 18χρονη χωριατοπούλα, που προσέλαβε ως... οικονόμο (είπαμε: μάλλον ήτανε γαμιάς ο παπάς!). Το όνομα αυτής Μαρί Ντεναρνό και έμεινε μαζί του μέχρι τέλους. Μόνο που το δικό της τέλος ήρθε πολύ αργότερα από το τέλος του Σονιέρ. Δείτε την στο http://www.renneslechateau.com/photos/0083.html Η Μαρί πέθανε μόλις το 1953 και λέγεται ότι πήρε μαζί της το «μεγάλο μυστικό», που είχε υποσχεθεί να το αποκαλύψει, αλλά την πρόλαβε ένα εγκεφαλικό!

 Ο Σονιέρ επισκεπτόταν συχνά τον φίλο του, τον αββά Ανρί Μπουντέ, που ήταν ο παπάς του γειτονικού χωριού Ρεν Λε Μπεν. Ο Μπουντέ ήταν ένας αξιόλογος «περίεργος», προσωπικά θα έλεγα πολύ πιο αξιόλογος από τον Σονιέ. Απίστευτα μορφωμένος, ήταν βουτηγμένος μέχρι τ’ αφτιά μέσα στον χριστιανικό μυστικισμό της περιοχής, που υπενθυμίζουμε ότι ήταν το κέντρο του Καθαρισμού και των Ιπποτών. Κάτω από την καθοδήγηση του Μπουντέ, κόλλησε το μικρόβιο κι ο Σονιέρ! Το έχει η περιοχή, διότι λίγα χιλιόμετρα νοτιοανατολικά του Ρεν Λε Σατό είναι η βουνοκορφή του Μπεζού, όπου βρίσκονται τα ερείπια ενός μεσαιωνικού κάστρου που κάποτε ήταν φυλάκιο των Ιπποτών, δύο χιλιόμετρα ανατολικά, σε μια άλλη κορφή, είναι το Σατό των Μπλανσφόρ, πατρογονικό σπίτι του Μπερνάρ ντε Μπλανσφόρ, τέταρτου αρχηγού των Ιπποτών (13ος αιώνας), ενώ όλη η περιοχή ήταν ένας σταθμός των προσκυνητών που πήγαιναν από τη βόρειο Ευρώπη στο Σαντιάγο ντε Κομποστέλα στην Ισπανία. Όλοι οι περίεργοι, δηλαδή, από εκεί περνούσαν! Η περιοχή «βρομούσε» μυστήριο και οι δυο παπάδες είχανε καλές μύτες...

 Το να γράψουμε σήμερα τι βρήκε ο παπάς μέσα στο εκκλησάκι και τι ακολούθησε αργότερα, είναι λάθος, διότι έχουμε διακοπή τριών ημερών μέχρι τη Δευτέρα που θα συνεχίσουμε και θα χάσετε τον μπούσουλα. Για να μη φωνάζετε, όμως, πάρτε αυτή τη φωτογραφία για να δείτε με τι γκόμενες είχε... μυστικιστική σχέση ο παπάς, μετά που βρήκε ό,τι βρήκε. Αυτή είναι η Έμμα Καλβέ, περίφημη ντίβα της εποχής και σημαντικό μέλος κύκλου εσωτεριστών στο Παρίσι. http://www.renneslechateau.com/photos/0072.html Νάτηνα κι εδώ, σε μια άλλη παράσταση http://www.renneslechateau.com/photos/0075.html Νάτηνα και σεμνή! http://www.renneslechateau.com/photos/0066.htm Και να και το υπνοδωμάτιο του παπά, εκεί που μούγκριζε... Άβε Μαρία στη Μαρί Ντεναρνό, κάτω από το σταυρό ο αθεόφοβος! http://www.renneslechateau.com/photos/0007.htm Να και η πολυθρόνα του, όπου έδειχνε στη Μαρί πώς κάνουν «χόπλα-χόπλα» τ’ αλογάκια! http://www.renneslechateau.com/photos/0008.htm Να και η είσοδος της βίλλας που έχτισε ο Σονιέ, της «Βίλλα Βηθανία» http://www.renneslechateau.com/photos/0014.htm Να και το καθιστικό της βίλλας http://www.renneslechateau.com/photos/0019.htm Πρέπει να ήταν πολλά λεφτά 10 Ευρώ το χρόνο για να μπορέσει να χτίσει τέτοια βίλλα ο πάδρε. Και από Δευτέρα θα δείτε πολλά άλλα, μέσα και ο «Πύργος της Μαγδάλας» (πάλι η Μαγδαληνήηηηηη...). Μεγάλη οικονομία πρέπει να έκανε ο παπάς για να μπορέσει να χτίσει όλ’ αυτά! Εκτός, βέβαια, αν τα έπαιρνε. Και αν τα έπαιρνε, γιατί τα έπαιρνε; Ποιους εκβίαζε; Τους ίδιους που εκβίαζαν οι Ιππότες, δηλαδή το Βατικανό; Μμμμ...

5/9/2003 00:50

Γινόταν μπιγκουτί με μαύρο...

 Έτσι που λέτε με τον Χένρι Λίνκολν. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Ζεράρ ντε Σεντ δεν είχε γράψει τον «Καταραμένο Θησαυρό» για να κερδίσει κάνα βραβείο Πούλιτζερ, ή να κάνει λεφτά. Το έγραψε με την ελπίδα να το διαβάσει κάποιος «περίεργος» και ν’ αρχίσει ο μέγιστος των χαβαλέδων. Και ο ντε Σεντ έπεσε «πάνω στην πίττα με το μέλι», που λένε στη γη των κουμπάρων! Το ερώτημα τώρα είναι γιατί ο ντε Σεντ δεν είπε, ή έγραψε, ο ίδιος όσα ήξερε. Γιατί να κάτσει να γράψει κοτζάμ βιβλίο, με την ελπίδα να βρεθεί κάποιος ν’ ακολουθήσει κάποια αχνάρια, χωρίς να είναι βέβαιο ότι θα έφτανε στο τέλος, δηλαδή να πραγματοποιήσει τον σκοπό του ντε Σεντ και της «φάρας» του; Διότι όντως ο Γάλλος ανήκε σε μια πολύ περίεργη φάρα που μπορεί να κομπάζει για «αρχιερείς» που ήταν μερικά από τα μεγαλύτερα μυαλά που έζησαν ποτέ. Η απάντηση μπορεί να δοθεί μεταφορικά. Ας πούμε ότι η αξιωματική αντιπολίτευση γνωρίζει, και έχει αποδείξεις, ότι ένας υπουργός τα παίρνει, ένας άλλος τον παίρνει και ένας τρίτος τα παίρνει και τον παίρνει. Μήπως θα σταθεί ο εκπρόσωπος Τύπου της Ν.Δ. έξω από τη Ρηγίλλης και θα το πει φόρα παρτίδα; Όχι, βέβαια, διότι με αυτό τον τρόπο η αποκάλυψη θα χάσει πολλή από την αξία της. Και εξάλλου δεν θα ήθελαν... αντίποινα, διότι όλο και κάποιος βαρβάτος νεοδημοκράτης θα τα παίρνει, ένα άλλος θα τον παίρνει κι ένας τρίτος θα τα παίρνει και θα τον παίρνει, άσε που μπορεί να υπάρχει και κάποιος που να τον... πίνει! Σωστά; Εκείνο που θα κάνει η αντιπολίτευση είναι να πασάρει την πληροφορία σ’ ένα λαμόγιο δημοσιογράφο για να βγάλει εκείνος το παπάκι στη φόρα, με την αντιπολίτευση να λέει «τι λέτε, καλέ, πω-πω-πω, o tempora o mores»! Καταλάβατε; Περίπου αυτό είχε γίνει.

 Θέλω να κάνω εδώ μια πολύ μικρή παρένθεση για να αναφέρω ότι ορισμένοι «τεράστιοι» ανά τους αιώνας είχαν πολύ περίεργες βίδες. Για παράδειγμα, πόσοι από σας ξέρετε ότι ο Ισαάκ Νεύτων είχε φάει μια ζωή, όχι με το νόμο της βαρύτητας, αλλά προσπαθώντας να σπάσει τον κώδικα της Παλαιάς Διαθήκης, που ο «μίστερ τζίνιους» πίστευε ακράδαντα ότι ήταν ένα τεράστιο κωδικοποιημένο μήνυμα; Βέεεβαια... Όταν πέθανε, τα 9/10 των σημειώσεών του αφορούσαν την Παλαιά Διαθήκη και όχι μαθηματικά και φυσική. Παρεμπιπτόντως, είχε δίκαιο ο άνθρωπος, το μήλο δεν είχε πέσει τζάμπα στο κεφάλι του. Δεν είναι ευρέως γνωστό, αλλά έχουν σπάσει τον κώδικα, που βέβαια περιέχεται μόνο στο «βεριτάμπλ έργο», δηλαδή την εβραϊκή «Τόρα» που είναι τα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης από τη Γένεση μέχρι και το Δευτερονόμιο, σε ορίτζιναλ εβραϊκή. Ποιοι έσπασαν τον κώδικα; Μα, Εβραίοι μαθηματικοί, βέβαια, με τη βοήθεια δυνατού κομπιούτερ. Και αυτό επιβεβαιώθηκε από ανεξάρτητους μαθηματικούς – ιδιοφυίες, όπως και από τον νούμερο ούνο... σπάστη κωδικών της National Security Agency των Η.Π.Α., δηλαδή του μπιγκ μπράδερ. Άλλο θέμα, όμως αυτό, επιστρέφουμε στα δικά μας...

 Ο Λίνκολν έφαγε τη φόλα με το βιβλίο «Ο Καταραμένος Θησαυρός» και συμφώνησε με το Μπι-Μπι-Σι να κάνει ένα 20λεπτο ντοκιμαντέρ για την αρχαιολογική σειρά «Χρονικό» (Chronicle). Εκεί ήταν που ο ντε Σεντ έπαιζε το Λίνκολν όπως η γάτα παίζει το ποντίκι. Κατά τη διάρκεια των ερευνών του, ο ασπρουλιάρης ερευνητής κάθε λίγο και λιγάκι εύρισκε «κλου» που τον έπαιρναν πάρα πέρα. Και ξαφνικά «τσαφφφ...» έκλεινε η πόρτα στα μούτρα του. Όταν τέλειωσε το ντοκιμαντέρ, ο Λίνκολν ήξερε ότι ήταν μόνο η αρχή. Μπήκε σε μεγάλο λούκι, αλλά παράπονο δεν πρέπει να έχει. Έγινε διάσημος και έκανε απίστευτα λεφτά από τα βιβλία που έγραψε. Τέλος πάντων, η ιστορία, περιληπτικά, έχει ως εξής:

 Μια μέρα το 1891, ο παπάς του Ρεν Λε Σατό, ο συν τοις άλλοις γκομενιάρης Μπερενζέ Σονιέρ, αποφάσισε να σουλουπώσει το εκκλησάκι του χωριού. Σημειωτέον ότι το ετοιμόρροπο εκκλησάκι ήταν αφιερωμένο στη Μαγδαληνή (νάτα πάλιιιι...) από το 1059, ενώ ήταν χτισμένο πάνω στα θεμέλια μιας πολύ πιο παλιάς εκκλησίας, που στεκόταν τον 6ο αιώνα, επί Βισογότθων. Τώρα, αν ανοίξουμε παρενθέσεις για Βισιγότθους και Μεροβιγγίους, θα τελειώσουμε γύρω στο 3003, οπότε τους προσπερνάμε με μόνο μια επισήμανση: Αμφότερες ήταν περίεργες, ΠΟΛΥ περίεργες φάρες! Τέλος πάντων, έκανε ενα μικρό έρανο ο παπάς και στρώθηκε στη δουλειά της ανακαίνισης. Όταν σήκωσε τη μαρμάρινη Αγία Τράπεζα, είδε ότι μία από τις δύο αρχαίες βισιγοτθικές κολώνες που τη στήριζαν, ήταν κούφια. Στο κούφωμα, μέσα σε ξύλινους κυλίνδρους, βρήκε τέσσερα έγγραφα. Τα δύο ήταν οικογενειακά δέντρα παλιών οικογενειών της περιοχής (το ένα είχε χρονολογία 1244 και το άλλο 1644) , ενώ τα άλλα δύο είχαν γραφτεί το 1780 από έναν παλιό παπά της εκκλησίας του Ρεν Λε Σατό, τον Αντουάν Μπιγκού. Μμμ... Ο Μπιγκού ήταν και ο προσωπικός παπάς και εξομολογητής της οικογένειας των Μπλανσφόρ, μια φάρα ευγενών που, πρίν από το ξέσπασμα της γαλλικής επανάστασης, ήταν από τους μεγαλύτερους γαιοκτήμονες της περιοχής και βουτηγμένοι μέχρι τ’ αφτιά στον εσωτερισμό.

 Εκ πρώτης όψεως, τα δύο έγγραφα του Μπιγκού ήταν αποσπάσματα από την Καινή Διαθήκη. Εκ δεύτερης όψεως, όμως, ήταν κωδικοποιημένα μηνήματα. Το ένα ήταν πολύ εύκολο να αποκωδικοποιηθεί, διότι ορισμένα γράμματα ήταν προφανώς και πασιφανώς ψηλότερα από τα υπόλοιπα. Παιχνιδάκι να το αρπάξει κάποιος. Το μήνυμα έλεγε: «Στον βασιλιά Δαγοβέρτο ΙΙ και στη Σιών ανήκει αυτός ο θησαυρός κι εκείνος είναι εκεί, νεκρός». Περνάμε στο ντούκου και τον Δαγοβέρτο, διότι ήταν ένας από τους πιο πάνω που αναφέραμε, δηλαδή ανήκει στις φάρες που θα μας έπαιρνε μεχρι το 3003 για να γράψουμε. Απλά να πούμε, έτσι για να κεντρίσουμε το ενδιαφέρον, ότι, τουλάχιστο σύμφωνα με τον μύθο και το ψου-ψου-ψου, αυτοί οι Μεροβίγκιοι είχαν να κάνουν κάτι με, ή... προέκυψαν από, αυτό που είχε φέρει η Μαγδαληνή από Παλαιστίνη μεριά και δεν μιλάμε για κανένα Άγιο Ποτήριο (ωχχχχ... και πάλι ωχχχ...).

 Το δεύτερο έγγραφο, μάλλον περγαμηνή έπρεπε να λέγαμε, ήταν πολύ πιο ζόρικο. Μάλιστα λέγεται ότι είχε αποκωδικοποιηθεί από τον ίδιο το ντε Σεντ μόλις αργά τη δεκαετία του ’60, όταν κάποιος πιο περίεργος από την αφεντιά του, τού είχε σφυρίξει το κλειδί. Τέλος πάντων, το μήνυμα έλεγε: «Βοσκοπούλα, όχι πειρασμός. Ότι ο Πουσέν και ο Τενιέ κρατούν το κλειδί. Ειρήνη 861. Μα τον Σταυρό και αυτό το άλογο του Θεού, συμπληρώνω (σημ.: μπορεί και να σημαίνει «καταστρέφω») αυτό το Δαίμονα του φύλακα τη μεσημβρία. Μπλε μήλα»!!! (Ο Πουσέν και ο Τενιέ είναι ζωγράφοι και θα δείτε αύριο των πίνακα του πρώτου «Les Bergers d’ Arcadie» - Οι Βοσκοί της Αρκαδίας - για να σας φύγει η μαγκιά!)

 Τώρα θα μου πείτε ότι κυρίως το δεύτερο μήνυμα πιθανότατα είναι ενδεικτικό του ότι ο αββάς Μπιγκού είχε βρει καλό και ξηγημένο βαποράκι, που ήξερε να διαλέγει πολύ ζόρικο χασίσι! Ο Μπιγκού γινόταν... μπιγκουτί με μαύρο κι έγραφε ό,τι μαλακία κατέβαινε στο μαστουρωμένο κεφάλι του, που συνήθως ήταν πάνω από τα σύννεφα. Δεν ξέρω, ποτέ μου δεν είχα την εμπειρία να αισθανθώ σαν μπιγκουτί μετά από ένα τσιγαρλίκι. Βούρτσα του καμπινέ, ναι, γόπα ενός Marlboro Light, σίγουρα, τυροτρίφτης βεβαίως, τηλεχειριστήριο ταϊβανέζικης τηλεόρασης οπωσδήποτε, ζάντα ενός Lada πάνω σε κατσάβραχα σπάνια, αλλά ποτέ μπιγκουτί..

9/9/2003 01:06

Στο μπουκιλίκι θα κώλωνε ο παπάς;

 Κοιτάξτε να δείτε, όταν εγώ ανοίγω παρενθέσεις, δεν είναι διότι το θέλω. Με πιέζουν πολλοί βιαστικοί και ανυπόμονοι. Δεν μπορούν να περιμένουν, να πούμε τα πράγματα με τη σειρά τους. Από το πρωί

ξημέρωμα αρχίσανε τα μέιλ: «Γιατί δεν μας έδειξες τον πίνακα του Πουσέν, γιατί μας έχεις στην πρίζα;» ή «Τι λογής ζωγραφιά είναι αυτός ο πίνακας του Πουσέν που αναφέρεται στην Αρκαδία; Κάνα μπουκάδικο της Τρίπολης σε λάδι, ή καμιά μπαρμπουτιέρα της Μεγαλόπολης σε ακουαρέλλα;». Αμάν πια, έχω μπουχτίσει, ανάθεμα την ώρα και τη στιγμή που άρχισα αυτό τον χαβαλέ και δεν έμεινα στο στοίχημα. Άντε, πάρτε τον πίνακα να ησυχάσω: http://www.mezzo-mondo.com/arts/mm/france17/poussin/PON004.html

 Αν κάνετε διπλό αριστερό κλικ πάνω στον πίνακα, θα βγει ένα παράθυρο με άλλα έργα αυτού του πολύ περίεργου ζωγράφου. Αγγελούδια στον αέρα, ανώμαλες και παιδεραστές επί της γης, πολλή ξετσιπωσιά, γέροι να παίζουν λαούτο, διότι δεν μπορούν να παίξουν κάτι άλλο πιο ουσιαστικό, τέτοια κόλπα. Εντάξει, κακόγουστη πλάκα κάνω! Αφού είστε πολύ παρατηρητικοί, όμως, θα το προσέξατε. "Ποιο", ρωτάτε; Αααα... με απογοητεύετε! Μα, την ελληνική μυθολογία, βέβαια. Όλοι σχεδόν οι πίνακες του Πουσέν έχουν θέματα από την ελληνική μυθολογία. Μίδας και Βάκχος, Απόλλων και Μούσες, Ποσειδών και Αμφιτρίτη, Αφροδίτη και Αινείας. Και τι είχε κάνει ο Αινείας; Όπως οπωσδήποτε γνωρίζετε, μετά τον Τρωικό πόλεμο κατέφυγε με τους συντρόφους του στο Λάτιο, στην κεντρική Ιταλία, όπου χτίστηκε η Ρώμη. Βέβαια οι μακαρονάδες θέλουν τον Ρωμύλο και τον Ρέμο ως ιδρυτές της Ρώμης, διότι δεν θα άντεχε ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι να λέει ότι είναι Έλληνας! Φιλέλλην θα ήταν ο Πουσέν, ή θα ήξερε κάτι που οι Έλληνες δεν ξέρουν, διότι η Ρεάλ, η Κομποστέλα, η Κατάνια, η Χέρεφορντ και η Μπεζανσόν είναι πιο ενδιαφέροντα θέματα (ναι, το ξέρω, όταν είμαι ξενύχτης είμαι είρων και κακός!). Εμάς, όμως, μας ενδιαφέρει ο πρώτος πίνακας, ο Les Bergers d’ Arcadie (Οι Βοσκοί της Αρκαδίας) και κυρίως η επιγραφή πάνω στο μνήμα, που λέει ET IN ARCADIA EGO.

 Το ET IN ARCADIA EGO στα λατινικά σημαίνει «ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΡΚΑΔΙΑ ΕΓΩ» χωρίς ρήμα. Μια ασυμπλήρωτηφράση, δηλαδή. Το έχουν αυτό οι κουλτουριάρηδες. Σου πετάνε κάτι και σ’ αφήνουν στα κρύα του λουτρού, να σπαζοκεφαλιάσεις για να μαντέψεις τι εννοούσαν. Δεν μπορούν να τα πούν σταράτα και ξεκάθαρα. Δεν τους πάω με τίποτε τους κουλτουριάρηδες. Νομίζουν ότι αυτοί έχουν αποκλειστικότητα στο πνεύμα και ότι όλοι οι άλλοι είναι ανεξέλικτα μαλακισμένα ανθρωποειδή. Άμα σας πω ότι μια ζωή γράφω στα παπάριαμου τους κουλτουριάρηδες και τις αηδίες τους θα το πιστέψετε; Όχι; Καλά,

 Τι ήθελε να πει ο Πουσέν; Βέβαια, η Αρκαδία είναι μεγάλη κουβέντα, θα τα πούμε γι αυτήν άλλη φορά και δεν εννοώ να μιλήσουμε για τ’ αξιοθέατα της Δημητσάνας, αλλά για το βαθύτερο νόημα της λέξης «Αρκαδία». Πάντως, έκατσα και σκέφτηκα πώς θα μπορούσε να τελειώνει αυτή η κουλτουριά του Πουσέν.Ιδού κάποιες σκέψεις μου:* Στην Αρκαδία εγώ... υποστήριζα Παναρκαδικό, μέχρι που τον έφαγε το μαύρο * Στην Αρκαδία εγώ... τώρα υποστηρίζω Λεωνίδιο, διότι παραμένω ένας αθεράπευτος μαζόχας.* Στην Αρκαδία εγώ... ποτέ δεν έχω πάει, διότι όταν μου δόθηκε η ευκαρία, προτίμησα τον Κανένα από τα πιο πάνω, όμως, δεν ταιριάζει στον Πουσέν, που σημειωτέον ζωγράφισε τον πίνακα το 1638,132 ολόκληρα χρόνια πριν τον αναφέρει ο αββάς Μπιγκού στις κρυπτογραφημένες περγαμηνές του, μαζί με κάτι άλλα περίεργα. Και βέβαια πάνω από 250 χρόνια πριν ανακαλύψει τυχαία ο Σονιέρ τις περγαμηνές του Μπιγκού, μέσα στο κούφωμα της αρχαίας βισιγοτθικής κολώνας που στήριζε την πέτρινη Αγία Τράπεζα στην πολύ παλιά εκκλησία του Ρεν Λε Σατό, που ήταν αφιερωμένη στη Μαγδαληνή (πάλι την αναφέραμε μεγάλη η χάρη της! Τσιμπούρι η

 Μιλώντας για Ρεν Λε Σατό, όμως, δεν είναι μόνο το ET IN ARCADIA EGO που είναι το περίεργο, ούτε τα απίστευτα τριγωνομετρικά σχήματα που σχηματίζονται μέσα στο έργο. Είναι κάτι άλλο. Γιαααα... προσέξτε λίγο τη βουνοκορφή στο φόντο. Μαντέψατε, βέβαια, τι είναι, διότι είστε σαίνια! Το Ρεν Λε Σατό είναι, το χωριό που βρέθηκαν τα μυστήρια έγγραφα από τον Μπερενζέ Σονιέρ το 1891. Οπότε εγείρεται το ερώτημα: Αφού ο Πουσέν ζωγράφισε τον πίνακα 132 χρόνια πριν ο Μπιγκού γράψει και κρύψει τα περίεργα του στη βισιγοτθική κολώνα, τότε η εμφάνιση του Ρεν Λε Σατό στον πίνακα είτε είναι τυχαία, είτε ΔΕΝ είναι σημαδιακή αναφορικά με τις περγαμηνές του Μπιγκού, που γράφτηκαν πολύ αργότερα. Ίσως είναι σημαδιακή όσον αφορά το πράγμα στο οποίο ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ οι κρυπτογραφήσεις και οι κωδικοποιήσεις. Και επειδή τίποτε δεν είναι τυχαίο σ’ αυτή τη ζωή, ούτε καν η ήττα της Βάκερ Τιρόλ από τη Λεόμπεν, ο Πουσέν μαλλον ήξερε κάτι πολύ περίεργο για το Ρεν Λε Σατό, πολύ πριν ο

προπάππος του Μπιγκού ήταν σπερματοζωάριο. Παρεμπιπτόντως, το μνήμα υπάρχει και σήμερα, είναι όντως στη συγκεκριμένη θέση, μόνο που είναι... άδειο και η επιγραφή έχει σβηστεί κακόβουλα! Και μιλώντας για μνήματα, γιατί ο Σονιέρ περνούσε τα βράδυα του ανοίγοντας μνήματα του Ρεν Λε Σατό και των πέριξ στη ζούλα; Τι

 Το μυστήριο σχετικά με το «ET IN ARCADIA EGO» παρέμεινε - και ίσως ακόμα παραμένει - άλυτο, παρόλο που κάποιος αμόλησε ένα περίεργο κουνελάκι στο Χένρι Λίνκολν. Ο πίνακας αναφέρθηκε στην εκπομπή του Μπι-Μπι-Σι (παρεμπιπτόντως την είχα δει, αλλά τότε δεν ήμουν περίεργος!) και έγινε η ερώτηση «τι άραγε να σημαίνει αυτό;». Πολλοί πρόσφεραν λύσεις, οι περισσότερες μαλακίες ως συνήθως, μέχρι που ένας αλλόκοτος σφύριξε στο Λίνκολν: «Κι αυτό κρυπτογράφημα είναι, ένας απλός αναγραμματισμός της φράσης «I TECO ARCANA DEI», που σημαίνει... ΦΥΓΕ, ΚΡΥΒΩ ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΟΥ

 Θα μας τρελάνουνε οι περίεργοι βάτραχοι, ρε, με κάτι τέτοια. Μπορείτε να σκεφτείτε τι βαβούρα θα γινόταν καθημερινά στο μπουκάδικο του Μπερενζέ Σονιέρ στο ιερό της εκκλησίας του Ρεν Λε Σατό; (Και γιατί όχι παράνομος μπουκ ο παπάς; Μυστήριος ήταν, γκομενιάρης ήταν, τυμβωρύχος ήταν, εκβιαστής του Βατικανού μάλλον ήταν, στο μπουκιλίκι θα κώλωνε;). Θα πηγαίνανε οι παίχτες με χαρτάκια που θα εγραφαν «παρί σεν ζεΡμΕΝ», θα έχανε η Παρί από τη Ρεν και μετά θα απαιτούσαν να πληρωθούν, διότι θα επέμεναν ότι το χαρτάκι έλεγε ΡΕΝ λόγω των κεφαλαίων. Κρυπτογραφημένο στοίχημα, όπως οι περγαμηνές του αββά Μπιγκού και ο πίνακας του Πουσέν. Και άντε να βρει άκρη ο παράνομος μπουκ παπάς...

Είδατε τι μου κάνετε με τα email σας; Τα κάναμε μπουρδέλο πάλι, το έχω πάρει απόφαση, δεν υπάρχει σωτηρία..

10/9/2003 00:11

Κανένας...

 Ααααααααααααα... δεν πάμε καλάααααααααα... Δεν πρόλαβα να ανεβάσω το προηγούμενο και πήρα μέιλ: Και τι σχέση είχε ο Αινείας με τους Έλληνες; Από την Τροία ήταν, τον πολέμησαν οι Έλληνες. Κούνια που σε κούναγε, ρε! Από ποιον ιδρύθηκε η Τροία; Σύμφωνα με τον μύθο - και οι μύθοι είναι ιστορία – ιδρύθηκεαπό τον Δάρδανο που είχε κατέβει από τη Θράκη. Και γι αυτό το λόγο το αρχικό όνομα της αποικίας ήταν Δαρδανία, ή Δάρδανος. Από αυτό προέρχεται η λέξη "Δαρδανέλια"! Ελληνική ήταν η Τροία, αγόρι μου, αποικία της ελληνικής φυλής των Αιολέων. Οι Έλληνες αποκαλούσαν την Τροία Ίλιον, μια ονομασία που προέρχεται από τον βασιλιά της Τροίας Ίλο, που ήταν γιος του Τρώα και της Καλλιρρόης και παππούς του Πριάμου. Κανένας, όμως, δεν λέει ότι η Τροία ήταν ελληνική. Στα αποτέτοια μας...

10/9/2003 01:32

Μαλάκω δεν ήτανε η Έμμα

 Μια μικρή παρένθεση πριν πιάσουμε τον παπά! Σήμερα έχω πάρει τρία email και δύο τηλεφωνήματα από αλλόκοτους που ζητούσαν το ίδιο πράγμα: ένα κρυπτογραφημένο... μονό αποδεκτό, τουλάχιστο όποτε έχει Αγγλία!!! Τι να πω, εκτός από το ότι... ΧΕΩ ΠΕΙΞΕΛΜ ΕΜ ΛΑΣΑΚΜΕ; Πάμε παρακάτω...

 Κάτσετε να θυμηθώ πού είχαμε μείνει, πού είχε ανοιχτεί η προτελευταία παρένθεση. Α, ναι: Ο Λίνκολν, λοιπόν, έκανε την εκπομπή του για το Μπι-Μπι-Σι, που τελικά δεν ήταν εικοσάλεπτη, ούτε ένα επεισόδιο. Και βέβαια η εκπομπή μεταδόθηκε πολύ πριν γραφτεί το βιβλίο «Το Άγιο Αίμα και το Άγιο Γκράαλ». Το βιβλίο ακολούθησε όταν ο Λίνκολν είχε κάτι επαφές του... τρίτου είδους μετά την εκπομπή και βέβαια κατάλαβε ότι μπορεί μεν να μην τον δούλευαν ψιλό γαζί ο Ζεράρ ντε Σεντ και η φάρα του, αλλά συνέχεια του πέταγαν τυράκι. Τέλος πάντων, θα τα δούμε αυτά αργότερα.

 Ο Μπερενζέ Σονιέρ, λοιπον, βρήκε τις περγαμηνές στην κούφια αρχαία βισιγοτθική κολώνα, που στήριζε την πέτρινη Αγία Τράπεζα της πολύ παλιάς εκκλησίας του Ρεν Λε Σατό. Κανονικά, αφού είχε φίλο τον αββά Ανρί Μπιγκού, που ήταν βουτηγμένος μέχρι τ’ αφτιά στον εσωτερισμό και τον μυστικισμό της περιοχής, εκεί έπρεπε να πάει ο Σονιέρ για φώτιση. Μπορεί και να πήγε, αλλά αυτό δεν το ξέρουμε. Εκείνο που ξέρουμε είναι ότι ζήτησε, και πήρε, άδεια από το δήμαρχο του Ρεν Λε Σατό για να πάρει τις περγαμηνές στην Καρκασόν, όπου έδρευε η επισκοπή της περιοχής, για να τα δείξει στον επίσκοπο. Όταν είδε τις περγαμηνές, ο ιεράρχης είπε «πάσο» κι έδωσε λεφτά στον Σονιέρ για να πάει στο Παρίσι για να δούνε τα ευρήματα οι αρμόδιοι «μεγάλοι». Μεταξύ των μεγάλων ήταν ο αββάς Μπιέιγ και ο ανεψιός του, ο Εμίλ Χοφφέ. Να θυμάστε αυτό το όνομα, το Χοφφέ, διότι η αναφορά του από το πουθενά στο Λίνκολν αργότερα, μετά την μετάδοση της εκπομπής, ήταν που τον ώθησε να κυνηγήσει την ιστορία (που τον έκανε εκατομμυριούχο σε λίρες Αγγλίας και σφόδρα διάσημο, μαζί με τους συνεργάτες του Μάικλ Μπαίτζεντ και Ρίτσαρντ Λι, που γράψανε μαζί «Το Άγιο Αίμα και το Άγιο

 Μια μικρή (αλλά σχετική!) παρένθεση. Ο Μπιέιγ, ο θείος του Εμίλ Χοφφέ, ήταν ο αββάς της εκκλησίας του Αγίου Σουλπικίου (Saint Sulpice), μιας πολύ «βαρβάτης» εκκλησίας. Να το απέξω της, http://www.planetware.ca/photos/F/PRSTSUL2.HTM να και το μέσα της, συγκεκριμένα το περίφημο αρμόνιό της http://www.publifilm.com/sulpice/ να και μια άλλη από το εσωτερικό της http://www.renneslechateau.com/photos/0061.htm . Υπάρχουν και αρκετά φρέσκα του Ευγενίου Ντελακρουά εκεί. Με λίγα λόγια ο Άγιος Σουλπίκιος δεν ήταν μια συνηθισμένη εκκκλησία, όπου ο κοσμάκης πήγαινε κι άναβε το κεράκι του. Η εκεί ιερατική σχολή είναι πασίγνωστη και γενικά στον Άγιο Σουλπίκιο δεν γίνεται αββάς όποιος λάχει, αλλά πρέπει να είναι «γερό κεφάλι». Μιλώντας για γερά κεφάλια, ο ανεψιός του Αββά Μπιέιγ, ο Εμίλ Χοφφέ, που όταν γνώρισε το Σονιέρ σπούδαζε να γίνει παπάς, ήταν... και γαμώ τα κεφάλια. Παρόλο που μόνο στα είκοσι και κάτι του, είχε ήδη αποκτήσει μεγάλη φήμη για το μυαλό και τη τη μόρφωσή του, με ειδίκευση στη γλωσσολογία, την... κρυπτογραφία και την παλαιογραφία. Ό,τι χρειαζόταν, δηλαδή για την εξέταση των περγαμηνών του Σονιέρ. Έλα, όμως, που ο Χοφφέ δεν ήταν συνηθισμένο παπαδάκι, αλλά ήταν κι αυτός πολύ βαθειά στον εσωτερισμό και είχε στενές και εγκάρδιες σχέσεις με μυστήριες οργανώσεις και αιρέσεις και ήξερε προσωπικά μορφές των γραμμάτων και της μουσικής (και της... περιέργειας!) της εποχής, όπως οι Στεφάν Μαγιαρμέ, Μωρίς Μέτερλινκ και Κλοντ Ντεμπισί, ο πιανίστας που διετέλεσε επικεφαλής μιας πολύ μυστηριας οργάνωσης που θα δούμε αργότερα (της ίδιας οργάνωσης που έριξε τυράκι στο Χένρι Λίνκολν!!!). Ο Χοφφέ επίσης ήξερε πολύ καλά τη «Μαρία Κάλλας» της εποχής, την Έμμα Καλβέ http://www.renneslechateau.com/photos/0029.htm η οποία μόλις είχε επιστρέψει από μια αποθεωτική περιοδεία στο Λονδίνο. Δεν ήταν γνωστή μόνο για τη φωνή της, η Έμμα. Το στόμα της είχε κι άλλο σκοπό, πιο ιερό, διότι ήταν γνωστό ότι έκανε (μάλλον στοματικό) έρωτα σε διάφορους εσωτεριστές και μυστήριους του Παρισιού, ενώ η ίδια ήταν η «μεγάλη ιέρεια» μιας τέτοιας

 Δεν είναι γνωστό το τι ελέχθη για τις περγαμηνές κατά τη διάρκεια της παραμονής του Σονιέρ στο Παρίσι (τρεις εβδομάδες). Εκείνο που είναι γνωστό είναι ότι, μέσω του Χοφφέ, ο παπάς έγινε δεκτός με ανοικτές αγκάλες στους διάφορους κύκλους εσωτεριστών, ενώ είναι περισσότερο από εικασία ότι τα είχε φτιάξει και με την Έμμα Καλβέ, της οποίας μάλλον είχε... τινάξει τις μασέλες στον αέρα ο εν πολλοίς αγάμητος παπάς! Λέγεται ότι η Καλβέ είχε ξετρελαθεί με τον περίεργο. Εν πάση περιπτώσει, πριν επιστρέψει στο Ρεν Λε Σατό, ο παπάς πέρασε και αρκετό χρόνο στο μουσείο του Λούβρου, όπου αγόρασε αντίτυπα τριών πινάκων. Το ένα ήταν το πορτραίτο του πάπα Σελεστίνου του V (τέλος του 13ου αιώνα), το άλλο ήταν ένας πίνακα του Τενιέ αλλά δεν είναι γνωστό ποιου πίνακα και αν ήταν του πατέρα ή του γιου Τενιέ, και τέλος το... «άχαστο»: ένα αντίτυπο του πίνακα «Οι Βοσκοί της Αρκαδίας» του Πουσέν. Μάζεψε, λοιπόν, το μπογαλάκι του ο Σονιέρ κι επέστρεψε στο Ρεν Λε Σατό και στην αγκαλιά της κατά 18 χρόνια νεώτερής του Μαρί Ντεναρνό, της... οικονόμου του. Μέχρι αύριο που θα γίνει το ελάτε να δείτε, καμαρώστε τους και τους δύο στον κήπο της βίλλας που έχτισε ο πάμπτωχος (πριν βρει τις περγαμηνές!) Σονιέρ, της βίλλας «Βηθανία». http://www.renneslechateau.com/photos/0012.htm Νάτηνα και τη βίλλα όπως είναι σήμερα, http://www.renneslechateau.com/photos/0013.htm νά και το χρωματιστό γυαλί στην πόρτα της, http://www.renneslechateau.com/photos/0017.htm να και το πριβέ προσευχητήριό της, λες και στον παπά δεν έκανε κοτζάμ παλιά εκκλησία και ήθελε ιδιαίτερο εκκλησάκι, http://www.renneslechateau.com/photos/0018.htm να και κάτι χλιδάτοι πίνακες http://www.renneslechateau.com/photos/0022.htm και http://www.renneslechateau.com/photos/0023.htm με γκόμενες που οπωσδήποτε γούσταρε ο πάδρε! Και τέλος, να και τη βίλλα Βηθανία, όταν χτιζόταν http://www.renneslechateau.com/photos/0042.htm Παπάς, ήτανε ρε, με μισθό 10 Ευρώ τον χρόνο!!! Πόθεν έσχες, πάδρεεεεε; Τώρα θα μου πείτε ότι μπορεί να ήταν τόσο καλά... προικισμένος, που η Έμμα Καλβέ τον είχε πριμοδοτήσει. Κοιτάξτε να δείτε, περίεργη μπορεί να ήταν η Έμμα, σουασάν νεφ με εσωτεριστές μπορεί να έκανε, αλλά δεν την κόβω για τέτοια μαλάκω, που να χτίσει βίλλα του παπά για να πηδιέται με μια χωριατοπούλα. Βέβαια μπορεί να της άρεσε να κάνει και μάτι της Έμμας, αλλά δεν

 Ες αύριον τα σπουδαία...

11/9/2003 00:30

Δεν έφτανε ο μισθός για γραμματόσημα...

 Ο Μπερενζέ Σονιέρ, που λέτε, πήρε το μπογαλάκι του κι επέστρεψε στο Ρεν Λε Σατό, έχοντας περάσει ένα πολύ περίεργο και ταυτόχρονα μάλλον ευχάριστο διάστημα τριών εβδομάδων στο Παρίσι. Γαι τις παρέες του ξέρουμε: εσωτεριστές, περίεργοι και άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών. Για τις γκόμενες, ή τουλάχιστο ΤΗ γκόμενα γνωρίζουμε, αυτή ήταν η Έμμα Καλβέ, μεγάλη ντίβα της εποχής με... μεγάλο στόμα και βαθύ λαρύγγι και «αρχιέρεια» μιας ομάδας εσωτεριστών. Για τα αντίτυπα των τριών πινάκων που αγόρασε από το Λούβρο, ξέρουμε: ένας του Πουσέν (Οι Βοσκοί της Αρκαδίας με την επιγραφή ET IN ARCADIA EGO) και ένας του Νταβίντ Τενιέ, άγνωστο όμως ποιος πίνακας και αν ήταν του πατέρα ή του γιου Τενιέ. Και οι δύο ζωγράφοι είχαν αναφερθεί στην περγαμηνή που είχε κρυπτογραφήσει ο αββάς Αντουάν Μπιγκού το 1780, μόνο που ήταν πασιφανές σε πιο έργο του Πουσέν αναφερόταν το κρυπτογράφημα. Αυτό δεν ίσχυε για τον Τενιέ. Επίσης ένα πορτραίτο του Πάπα Σελεστίνου V, που είχε ζήσει εκατοντάδες χρόνια πιο πριν. Δεν ξέρουμε ποιος ήταν ο χαβάς αυτουνού, ποια η σημασία του. Εκείνο που επίσης δεν ξέρουμε, είναι το νόημα που είχαν βγάλει, αν είχαν βγάλει, από τις κρυπτογραφημένες περγαμηνές ο παπάς του Αγίου Σουλπικίου, ο αββάς Μπιέιγ, και ο ανεψιός του, το νεαρό και ελαφρά περίεργο εκκλησιαστικό «κεφάλι», ο Εμίλ Χοφφέ, που είχε μπάσει το Σονιέρ στους περίεργους κύκλους του

Παρισιού.

 Τέλος πάντων, όταν επέστρεψε στο χωριό, ο παπάς συνέχισε από εκεί που είχε σταματήσει όταν βρήκε τις περγαμηνές, δηλαδή το σουλούπωμα της παλιάς εκκλησίας. Ταυτόχρονα, όμως, άρχισε κι αυτός... τα περίεργα! Πρώτα σήκωσε μια πολύ περίεργα σκαλισμένη παλιά ταφόπλακα, του 7ου ή 8ου αιώνα. Μέσα στην εκκλησία ήταν αυτή, σε ένα σημείο του πέτρινου δαπέδου. Να μη ξεχνάμε ότι, ναι μεν ο Σονιέρ είχε βρει την εκκλησία όπως ήταν, όταν είχε αφιερωθεί στη Μαγδαληνή (αυτή πάλι!!!) το 1059, όμως ήταν χτισμένη πάνω στα θεμέλια ενός ακόμα (πολύ) πιο παλιού ΒΙΣΙΓΟΤΘΙΚΟΥ ναού. Μάρτυρες δήλωσαν ότι κάτω από την ταφόπλακα βρέθηκε μια κρύπτη με πολλούς σκελετούς. Ε, τι να κρύβει μια ταφόπετρα; Επιθετικά χαφ της Παρί Σεν Ζερμέν, ή παράνομους μπουκ της Λυών; Σκελετούς θα έκρυβε. Ίσως όχι τόσους πολλούς, όπως είπαν οι μάρτυρες, αλλά σκελετούς.

 Το επόμενο άνοιγμα ήταν ενός τάφου στο νεκροταφείο στην αυλή της εκκλησίας. Ε, τι να κάνουμε, όπως το κουμάρι είναι η τυμβωρυχία. Όταν αρχίσεις, δεν σταματάς εύκολα! Μόνο που δεν ήταν τυχαίος ο τάφος που άνοιξε ο πάδρε. Ήταν της Μαρίας, Μαρκησίας ντ’ Οτπούλ ντε Μπλανσφόρ. Και είπαμε ότι οι Μπλανσφόρ ήταν μια πολύ, μα ΠΑΡΑ πάρα πολύ περίεργη φάρα, με το πατρογονικό τους ν’ απέχει μόλις δύο χιλιόμετρα από το Ρεν Λε Σατό. Η τοποθεσία και τα ερείπιά του εδώ: http://smithpp0.tripod.com/psp/upg/ublf.html Τι άλλο είχαμε πει για τους Μπλανσφόρ; Δεν θυμάστε, ε; Ω ρε, τι τραβάω! Τέλος πάντων, είχαμε πει ότι οι Μπλανσφόρ ήταν μια... γαμάω και δέρνω φάρα γαιοκτημόνων (και όχι μόνον) πριν τη Γαλλική Επανάσταση και ότι ο αββάς Αντουάν Μπιγκού, ένας προκάτοχος του Σονιέρ στο Ρεν Λε Σατό 100 χρόνια πιο πριν, δηλαδή τον 18ο αιώνα, ήταν ο προσωπικός παπάς κι εξομολογητής τους. Και βέβαια ο Μπιγκού ήταν αυτός που είχε γράψει τις περγαμηνές το 1780, αυτές που βρήκε ο Σονιέρ στο κούφωμα της αρχαίας βισιγοτθικής κολώνας. Τι άλλο... τι άλλο... Α, ΝΑΙ: Ο Μπερτράν ντε Μπλανσφόρ διετέλεσε αρχηγός των Σταυροφόρων!!! Και ξέρετε τι είχε κάνει αυτός ο αρχιπερίεργος; Να σας πω: έκρυψε κάτι στην περιοχή του Ρεν Λε Σατό, αλλά επειδή δεν εμπιστευόταν κανέναν, είχε φέρει... Γερμανούς εργάτες ορυχείων για να σκάψουν! Γάτος ο

 Και νάτα τα περίεργα, που ένα-ένα αρχίζουν να παίρνουν σώμα και οστά, ή τουλάχιστον... οστά. Την ταφόπλακα της μακαρίτισσας είχε σχεδιάσει και εγκαταστήσει ο ίδιος ο Μπιγκού και... νάτο και το παπάκι: στην πλάκα υπήρχε μια περίεργη επιγραφή με σκόπιμα λάθη για να «ταιριάξει» ένας αναγραμματισμός. Και τι έλεγε η επιγραφή, όταν τα γράμματα μπαίνανε στη σωστή σειρά; Το βρήκατε! Ακριβώς ό,τι έλεγε το κρυπτογραφημένο μήνυμα στη μια από τις περγαμηνές που είχε βρει ο Σονιέρ! Κρυπτογράφηση επί κρυπτογράφησης, δηλαδή, ούτε η CIA να ήτανε! Δείτε την πλάκα http://www.rennes-discovery.com/Blanche2.htm Τα δύο πράσινα σχέδια αντιπροσωπεύουν δύο πλάκες. Το αριστερό ήταν η ταφόπλακα που στεκόταν όρθια στο κεφάλι του μνήματος, αντί σταυρού, και είναι... η κρυπτογράφηση της κρυπτογράφησης. (Το πρωτότυπο το βλέπετε στην κορυφή). Το δεξί είναι σχέδιο της δεύτερης πλάκας, πού ήταν τοποθετημένη οριζόντια πάνω στο μνήμα. Ο αββάς Μπιγκού τουλάχιστο ήξερε ελληνικά!!!

 Και τι έκανε, νομίζετε ο Μπερενζέ Σονιέρ; Έσβησε κακόβουλα την επιγραφή πάνω στην όρθια πλάκα, δηλαδή το κρυπτογράφημα του κρυπτογραφήματος! Ιεροσυλία, ναι, αλλά γιατί το έκανε; Εύκολο να μαντέψουμε: ούτως ώστε να μην υπάρχουν δύο κρυπτογραφήματα, να έχει αυτός το μόνο στον κόσμο, αυτό στην περγαμηνή. Έλα, όμως, που τον πρόλαβαν, διότι οι επιγραφές είχαν αντιγραφεί από άλλους. Ήταν και ολίγον μαλάκας ο πάδρε, θα τον είχε παλαβώσει το στόμα και το βαθύ λαρύγγι της Έμμας Καλβέ...

 Ο παπάς σύντομα άφησε τα περίεργα κι άρχισε... τ’ αλλόκοτα! Με την πιστή «οικονόμο» του Μαρί Ντεναρνό κατά πόδας, έπαιρνε καθημερινά τα βουνά σαν κατσίκι και μάζευε... πέτρες! Επίσης, άρχισε τεράστια αλληλογραφία με (πιθανότατα) περίεργους στη Γαλλία, Γερμανία, Ελβετία, Αυστρία και Ισπανία. Ξόδευε σε γραμματόσημα περισσότερα απ’ όσα έπαιρνε μισθό ως παπάς! Επίσης (και πάλι νάτααα...) άρχισε να νταραβερίζεται στη ζούλα με διάφορες τράπεζες! Μία, μάλιστα, έστειλε ειδικό εκπρόσωπό της στο χωριουδάκι για να κάνει δουλειά με τον παπά. Ξέρετε, βέβαια, για περίπου τι πράγμα μιλάμε. Ο Λάτσης να στείλει ειδικό εκπρόσωπο του και της Eurobank, για να κάνει νταραβέρι με έναν περίεργο παπά σ’ ένα χωριό βόρεια της Δημητσάνας, που πληρώνει σε γραμματόσημα περισσότερα από τον μισθό και τα τυχερά του! Α, ναι: μιλώντας για γραμματόσημα, ο παπάς άρχισε να συλλέγει γραμματόσημα χωρίς αξία, ολόκληρα κιβώτια. «Ε, τι να κάνουμε», θα σκέφτηκε, «συλλέγω περγαμηνές, συλλέγω ταφόπετρες, συλλέγω κρανία, συλλέγω γκόμενες, συλλέγω τραπεζίτες, ας συλλέξω και άχρηστα γραμματόσημα για να κλείσω στόματα...»!

 Από Δευτέρα θα μπούμε σε πολύ σοβαρά πράγματα. Μόνο ένα θα σας πω σήμερα: Μέσα σε 5 χρόνια από την ανεύρεση των περγαμηνών, δηλαδή μέχρι το 1896, ο πάμπτωχος αββάς Μπερενζέρ Σονιέρ άρχισε να ξοδεύει λεφτά με τέτοιο μπρίο, ούτε το Τζόκερ σε τετραπλό τζάκποτ να είχε κερδίσει! Μιλάμε για το αντίστοιχο εκατομμυρίων Ευρώ, δολαρίων και λιρών Αγγλίας, μιλάμε για τέτοιο ρευστό, που οι Εβίτες δεν

θα έβλεπαν αν έσπαγαν όλα τα φαβορί για ένα μήνα! Σκέτος Μίδας ο πάδρε! Τα λέμε τη Δευτερα το βράδυ, καλό Σαββατοκύριακο να έχουμε όλοι...

 Υ.Γ. Κοιτάξτε να δείτε, αυτοί που με λένε σαδιστή, είναι άδικοι. Πάρτε λοιπόν δυο φοτό για να περάσετε μέχρι τη Δευτέρα: http://www.blanchefort.com/index.html Στα δεξιά είναι ο παπάς, ο Μπερενζέ Σονιέρ. Στα αριστερά είναι το άγαλμα ενός χυδαίου Βελζεβούλη! Και πού κάνει πιάτσα ο Μπελζεμπούμπ, περικαλώ; Μα, στην... είσοδο της εκκλησίας που ανακαίνισε ο πάδρε. Αυτόν διάλεξε να φτιάξει και να βάλει εκεί, ο αθεόφοβος, αντί κάνα Άγιο Νεκτάριο, ή έστω ένα Αυγουστίνο που ήταν και Καθολικός! Και δεν είναι το μόνο περίεργο στην ανακαινισμένη εκκλησία, βρε. Έφτιαξε και μια τοιχογραφία που απεικονίζει τη σταύρωση. Τρεις σταυροί πάνω στο λόφο, αλλά χωρίς ψυχή ζώσα τριγύρω. Ο κόσμος βλέπει από μια αυλή, που είναι πολύ μακρυά. Και στον ουρανό έχει... αστέρια και φεγγάρι. Λες και ο παπάς ήθελε να περάσει στη ζούλα το μήνυμα: «Αδερφοί, ΝΥΧΤΑ είχε γίνει η Σταύρωση και δεν υπήρχαν αυτόπτες μάρτυρες...». Και μιλάμε για την περιοχή όπου, αιώνες πιο πριν, οι Πτωχοί Ιππότες του Ναού και της Ιερουσαλήμ, δηλαδή οι Σταυροφόροι (όχι όλοι, αλλά το εσωτερικό συμβούλιο)... έφτυναν το σταυρό! Ουφφφ... κολαζόμαστε κιόλας... Και πού ‘στε, μη παραλείψετε να δείτε κι εκείνο το πολλαπλό κηροπήγιο στα αριστερά. Βέρο εβραϊκό ιερό αντικείμενο είναι η «Μενόρα», αυτό που ανάβουν οι Εβραίοι στις γιορτές τους. Μόνο που αυτό που βλέπουμε έχει θέσεις για εφτά φλόγες και όχι εννιά, που έχει η γνήσια εβραϊκή Μενόρα αν θυμάμαι καλά. Τι σχέση έχει με τους Βισιγότθους η Μενόρα; Και η Μαγδαληνή τι σχέση μπορεί να είχε με τους Βισιγότθους και με τη δυναστεία των Μεροβιγγίων, την οποία κυνήγησε ΠΟΛΥ άγρια το Βατικανό για λόγους που ήξερε το ίδιο; Γιατί ήθελε να εξολοθρέψει τους Μεροβίγγιους βασιλιάδες και πρίγκηπες το Βατικανό; Μήπως διότι ο βασιλιάς Δαγοβέρτος είχε παντρευτεί μια πριγκήπισσα των Βισιγότθων; Και πού διέφυγε ο γιος του Δαγοβέρτου, ο Σιγιβέρτος; Παντρεύτηκε; Έκανε παιδιά; Ρωτάμε τώρα! Έχουμε και λέμε: το Βατικανό, του οποίου το δόγμα στηρίζεται στη σταύρωση και ανάσταση ενός παρθένου Χριστού, κυνηγάει τους Μεροβίγγιους που συνδέονται με τους Βισιγότθους και που εδρεύουν στην περιοχή της Γαλλίας όπου ζούσε μια εβραϊκή κοινότητα, εκεί που η Μαγδαληνή κατέφυγε με... ό,τι πήρε μαζί της όταν έφυγε από την Παλαιστίνη. Το μόνο που δεν ξέρουμε είναι το γενεαλογικό δέντρο του πρίγκηπα Σιγιβέρτου που ξέφυγε από τους παπικούς, που φάγανε λάχανο τους υπόλοιπους Μεροβίγγιους γαλαζοαίματους. Μήπως το ξέρουν κάποιοι; Για το ότι δραπέτευσε και σώθηκε ο... Σίγι δεν υπάρχει αμφιβολία. Κι εκεί που πήγε, λέγεται ότι παντρεύτηκε μια ντόπια πριγκήπισσα και κάνανε παιδιά και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα και τα ληξιαρχικά στοιχεία υπάρχουν! Ουφφφ... θα μας τρελάνουν οι χαμούρες οι Φράγκοι!

12/9/2003 00:16

Αδιάβαστος και ακοινώνητος...

 Λοιπόν, πρέπει να κλείσουμε αυτή την εβδομάδα το θέμα με τον παπά, διότι αν είναι να αντιγράψουμε όσα λέει το βιβλίο "Το Άγιο Αίμα και το Άγιο Γκράαλ", αφενός δεν είναι σωστό και αφετέρου δεν θα τελειώναμε πριν την Ολυμπιάδα του 2008. Ενδιαφέρον βιβλίο, κλασσικό στο είδος του, μεταφρασμένο στα ελληνικά και περιέχει πολλές πληροφορίες για Καθαρούς, για Σταυροφόρους κλπ.

 Τέλος πάντων, να ανακεφαλαιώσουμε λέγοντας ότι ο παπάς επέστρεψε στο Ρεν λε Σατό από το Παρίσι και τους κύκλους εωτεριστών και άρχισε τα ΠΑΡΑ πολύ περίεργα. Συλλογές γραμματοσήμων, ανοίγματα μνημάτων, νταραβέρια με τραπεζίτες, τεράστια αλληλογραφία με περίεργους ανά την Ευρώπη και άλλα τέτοια. Άρχισε και το ξόδεμα! Σαν κονφετί πέταγε τα λεφτά ο παπάς με μισθό αντίστοιχο των 10 Ευρώ τον χρόνο, που αν δεν είχε καμιά κηδεία, ή κανένα βαφτίσι, δεν θα έτρωγε κρέας, θα φλόμωνε στα βλίτα και στις φακές. Έχτισε μεγάλη βίλλα, τη "Βηθανία", με υπέροχο κήπο, την οποία επίπλωσε στην τρίχα. Έχτισε βιβλιοθήκη για να στεγάσει τα σπάνια βιβλία που αγόραζε αβέρτα, όπως και τους πίνακες. Έκανε έργα, τύφλα να 'χει το ΥΠΕΧΩΔΕ, δρόμους, υδραγωγείο κλπ. Βοήθησε οικονομικά αρκετούς χωριανούς και, βέβαια, αναστήλωσε την ετοιμόρροπη εκκλησία του χωριού, την οποία γέμισε με πολλά περίεργα "μηνύματα". Έτσι για να μπείτε στο νόημα, για να καταλάβετε τη χλιδή, πάρτε ένα δείγμα από σχετικές φωτογραφίες. Υπάρχουν πάρα πολλές στο σχετικό σάιτ και, αν πληκτρολογήσετε τη διεύθυνση http://www.renneslechateau.com/photos θα δείτε μια λίστα από 400+ φωτογραφίες. Δείτε τις με το χαβά σας, αξίζουν τον κόπο. Δείτε όλα τα αγάλματα στην εκκλησία, το χρωματιστό γυαλί, τη χλιδή. Δείτε το εσωτερικό της Βίλλας Βηθανία και του Πύργου Μαγδάλα, θα καταλάβετε ότι κάτι πολύ περιεργο έτρεχε εκεί.

 Ιδού ο παπάς πριν πονηρευτεί. Ομορφούλης, ο άτιμος:

http://www.renneslechateau.com/photos/0127.htmΙδού ο παπάς... πονηρεμένος και ασχημομούρης: http://www.renneslechateau.com/photos/0128.htmΙδού κι ένα άμφιό του. Ο Μάκης ο Τσέλιος το σχεδίασε; Λες και είναι το νυφικό της Τατιάνας!http://www.renneslechateau.com/photos/0129.htmΙδού και ο παπάς με κάτι χωριανούς. Σα να του μοιάζει το μωρό, ρε γαμώτο, ή ιδέα μου είναι; http://www.renneslechateau.com/photos/0131.htmΝάτονα και με δυο ζευγάρια χωριανών. Μη σώσω να φτάσω Δεκαπενταύγουστο, αν δεν έβαζε χέρι στις συζύγους στο εξομολογητήριο, ενώ οι σύζυγοι πέζανε "μπελότ" στον καφενέ! http://www.renneslechateau.com/photos/0132.htmΝα και η μετώπη της εκκλησίας που έφτιαξε όταν ματσώθηκε. Τον Φειδία είχε για γλύπτη, ο πάδρε; (Απάντηση: όχι, την Έμμα Καλβέ!): http://www.renneslechateau.com/photos/0135.htmΝα και μια από τις περιβόητες βισιγοτθικές κολώνες, απ' αυτές που ήταν κούφιες και έκρυβαν μέσα περίεργα κόλπα... http://www.renneslechateau.com/photos/0137.htmΝα και το εσωτερικό της εκκλησίας, που βρήκε ετοιμόρροπη και αναστήλωσε με δικά του λεφτά. Ποια Βάσω και ποιος Λαλιώτης; http://www.renneslechateau.com/photos/0138.htmΑπό 'δω έλεγε "αγαπάτε αλλήλους" και μάλλον εννοούσε της αγάμητες γκόμενες του Ρεν Λε Σατό και των πέριξ! http://www.renneslechateau.com/photos/0139.htmΣκέτη χλιδή ο πάδρε http://www.renneslechateau.com/photos/0141.htmΝάτονα και το Βελζεβούλη! Καλά, ρε, ο Διάβολος τι γυρεύει στο πιο περίοπτο μέρος μιας... εκκλησίας; Πάντως, έχουμε πολλά να πούμε γι αυτό τον Βελζεβούλη, όταν ξεμπερδέψουμε με τον παπά. Απίστευτα πράγματα http://www.renneslechateau.com/photos/0142.htm και http://www.renneslechateau.com/photos/0180.htm και http://www.renneslechateau.com/photos/0181.htmΙδού η Βίλλα Βηθανία, το τσαρδί του όπου είχε σπιτωμένη την Μαρί Ντεναρνό. Όχι, το αμάξι δεν είναι του παπά, του φωτογράφου μάλλον θα είναι. Ο παπάς θα είχε Rolls Royce!!! Επίσης http://www.renneslechateau.com/photos/0155.htm και η είσοδος/κήπος http://www.renneslechateau.com/photos/0207.htm και http://www.renneslechateau.com/photos/0209.htmΝα και ο Πύργος Μαγδάλα, η βιβλιοθήκη του! http://www.renneslechateau.com/photos/0156.htm και http://www.renneslechateau.com/photos/0157.htm και http://www.renneslechateau.com/photos/0162.htm και http://www.renneslechateau.com/photos/0163.htm και http://www.renneslechateau.com/photos/0164.htm και http://www.renneslechateau.com/photos/0208.htmΙδού και το κτήμα του Πύργου της Μαγδάλας, μεγάλη η χάρη της και... ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας της (ωωωχχχ...)! http://www.renneslechateau.com/photos/0165.htmΝα κι ένα άγαλμα της... Μαγδάλας στην εκκλησία. Εντάξει, κρατάει σταυρό. Εντάξει, κρατάει και άγιο ποτήριο. Το κρανίο στα πόδια της τι γυρεύει; Και χλιδάτο ντιζάινερ φόρεμα Εεε;;; http://www.renneslechateau.com/photos/0176.htmΡωτάω τώρα: ο αποπάνω δεν είναι πιο μεγαλειώδης, δεν δείχνει πιο "μάστορας" από τον αποκάτω; Ο αποκάτω είναι ο Χριστός! Ο αποπάνω ποιος είναι; Απλά ρωτάω http://www.renneslechateau.com/photos/0179.htmΠάντως εγώ ήξερα ότι ο εξάκτινος αστέρας, το άστρο του Δαυίδ που λένε, είναι ιερό σύμβολο των Εβραίων. Μπορεί κανένας χριστιανός να μου πει τι γυρεύει σε εκκλησίες της περιοχής του Ρεν Λε Σατό, όπως στο Αλέ λε Μπεν, ακόμα και στην επισκοπική έδρα της Καρκασόν; http://www.renneslechateau.com/photos/0119.htm και http://www.renneslechateau.com/photos/0120.htm καιhttp://www.renneslechateau.com/photos/0121.htm καιhttp://www.renneslechateau.com/photos/0122.htm

 Ας έρθει, λοιπόν, κάποιος να μας πει ότι όλα αυτά τα περίεργα του Ρεν λε Σατό και των πέριξ είναι φυσιολογικά και ότι ο Μπερενζέ Σονιέρ είχε βρει... χρυσάφι μέσα στη βισιγοτθική κολώνα. Πάντως, χρυσάφι όντως βρέθηκε στην περιοχή, κυριολεκτικά πεταμένο στον δρόμο. Σε μια περίπτωση, κάποιος βρήκε στην άκρη του δρόμου ένα "τούβλο" από καθαρό χρυσάφι που ζύγιζε 20 κιλά!!! Οι Σταυροφόροι, που έδρευαν στην περιοχή, είχαν περισσότερο χρυσάφι από το Φορτ Νοξ. Με χρυσάφι, όμως, δεν γίνονται αυτά που έγιναν. Άμα βρεις πολύ χρυσάφι, είτε προικίζεις κόρες, είτε σπιτώνεις μισή ντουζίνα τεκνά, είτε παίρνεις α λα μπρατσέτα δυο χλιδάτες γκόμενες κι ένα κιλό φούντα κι εξαφανίζεσαι στις Μπαχάμες για έξι μήνες. Δεν ανοίγεις τάφους στη ζούλα τα βράδυα, δεν τρέχεις καθημερινά στα κατσάβραχα για να συλλέξεις περίεργες πέτρες, όπως έκανε ο Σονιέρ. Και όταν είσαι στο νεκροκρέβατό σου κι έρθει ένας γνωστός σου παπάς για να σε εξομολογήσει και να σε κοινωνήσει και του λες να σκύψει και του ψιθυρίζεις στο αφτί κάτι που τον κάνει να αρνηθεί κάθετα να σε κοινωνήσει,

να τρέξει έξω από το δωμάτιο τραβώντας τα μαλλιά του και κλείνοντας τ' αφτιά του και κανένας μα ΚΑΝΕΝΑΣ να μην τον δει να χαμογελάσει για το υπόλοιπο της ζωής του, τότε μάλλον δεν του έχεις σφυρίξει κάτι για κρύπτη με χρυσάφι, αλλά κάτι συνταρακτικό που τον διέλυσε ως παπά! Διότι αυτό ακριβώς έκανε ο Σονιέρ λίγο πριν πεθάνει, σόκαρε σφόδρα έναν συνάδελφο! Και απεδήμησε προς Κύριον ασυγχώρητος, αδιάβαστος και ακοινώνητος και μάλλον δεν τον έγνοιαξε και πάρα πολύ! Χρυσάφι είχανε και οι Σταυροφόροι. Δεν μπορείς, όμως, κύριε, να κρατάς από τις κοντές και κατσαρές τριχούλες το Βατικανό με ΟΣΟ χρυσάφι και να 'χεις. Διότι ΔΕΝ μπορείς να έχεις περισσότερο πλούτο από το Βατικανό. Άλλα είναι που έκαναν την επίσημη Καθολική Εκκλησία να στέκεται σούζα μπροστά στους Σταυροφόρους και να μην ξεχνάμε ότι οι Σταυροφόροι έγιναν οικονομική δύναμη ΜΕΤΑ που έβαλαν το Βατικανό στη γωνία, διότι ήταν προφανές ότι αυτό έκαναν. Όταν είχαν πάει στο παπικό συμβούλιο, όπου πήραν τα προνόμιά τους, οι Σταυροφόροι ήτανε μπατίρηδες, φράγκο δεν είχαν στ' όνομά τους.

 Ποιο ήταν το μυστικό των Σταυροφόρων; Ποιος ξέρει; Ποιο ήτανε το μυστικό του Γάλλου παπά; Μήπως ήταν το ίδιο με αυτό των Σταυροφόρων; Κι εδώ έχουμε πρόβλημα, διότι τόσο ο ίδιος ο Σονιέρ, όσο και η Μαρί Ντεναρνό, η οικονόμος και συμβία του, πήραν το οποιοδήποτε μυστικό στον τάφο τους. Η Ντεναρνό είχε υποσχεθεί σε κάποιον, αυτόν που είχε αγοράσει τα κτήματα του παπά, ότι θα του αποκάλυπτε ένα μυστικό που θα τον έκανε τον "πιο ισχυρό άνθρωπο στον κόσμο". Την πρόλαβε ένα εγκεφαλικό, όμως. Πάντως, διότι πρέπει να προχωρήσουμε, όταν το ντοκιμαντέρ του Χένρι Λίνκολν μεταδόθηκε από το Μπι-Μπι-Σι, και έκλεισε με το ερώτημα "τι να βρήκε άραγε ο κιουρέ Μπερενζέ Σονιέρ", στάληκαν πολλές εισηγήσεις, οι πλείστες μαλακίες και εικασίες. Μία, όμως, από έναν πολύ σοβαρό άνθρωπο της εκκλησίας, έναν συνταξιούχο Αγγλικανό ιερωμένο με κύρος, έφερε τα πάνω κάτω και ώθησε το Λίνκολν και τους δύο συνεργάτες του να χωθούν μέχρι τ' αφτιά στο συγκεκριμένο μυστήριο. Ο άνθρωπος δήλωσε με έναν αέρα γνώσης και σιγουριάς: "Ο λεγόμενος θησαυρός δεν αφορούσε χρυσάφι και πολύτιμες πέτρες. Αντίθετα, ήταν μια αδιαμφισβήτητη μαρτυρία ότι η σταύρωση ήταν μια απάτη, μια στημένη δουλειά, και ότι ο Ιησούς ζούσε τουλάχιστο μέχρι το 45 μ.Χ."!!! Και, όπως ήταν φυσικό, έγινε της πουτάνας...

16/9/2003 00:22

Νύχτα και πτώμα δεν γινόταν (ή... ποιανού είναι το μωρό;)

 Κάτσετε, ρε παιδιά, ο άλλος κάνει ένα ντοκιμαντέρ για κάποιον Γάλλο παπά που ξαφνικά χέστηκε στα φράγκα, ρωτάει «τι λέτε να βρήκε ο παπάς στην κούφια βισιγοτθική κολώνα;», παίρνει σαν απαντήσεις ένα κάρο ασυναρτησίες και σκατά από τον κάθε περίεργο, αργόσχολο, μαλάκα και κουλτουριάρη και ξαφνικά «τσαφ», νάτο το περίεργο σημείωμα στην ταχυδρομική θυρίδα του Μπι-Μπι-Σι: «Ο λεγόμενος θησαυρός δεν αφορούσε χρυσάφι και πολύτιμες πέτρες. Αντίθετα, ήταν μια αδιαμφισβήτητη μαρτυρία ότι η σταύρωση ήταν μια απάτη, μια στημένη δουλειά, και ότι ο Ιησούς ζούσε τουλάχιστο μέχρι το 45μ.Χ.»!!!

 Κάτσετε ένα λεπτό, το σημείωμα δεν το έστειλε κάποιος από αυτούς τους χαμούρηδες που φοράνε ένα πορτοκαλί χιτώνα, ξυρίζουν το κεφάλι κι αφήνουν μια αλογοουρά, το παίζουν μυημένοι αρχιδάμπουρεςκαι όλα αυτά δικαιολογίες για να μαστουρώνουν νυχθημερόν σε ένα δήθεν τέμενος στα Εξάρχεια και να μη τους μπουζουριάζουν για κατοχή και χρήση φούντας, διότι είναι δήθεν βουδδιστές και τι κάνει η θειά σου η Πόπη, Μπούλη, ακόμα τον παίρνει αβέρτα; Ένας σοβαρότατος Αγγλικανός συνταξιούχος παπάς το έστειλε, που ίσως ήθελε να φύγει κάποιο βάρος από τους ώμους του. Και σιγά που ο Χένρι Λίνκολν http://www.renneslechateau.com/photos/0816.htm και http://www.renneslechateau.com/photos/0817.htm θα το άφηνε να πάει! (Παρεμπιπτόντως, αυτό το Amamus Sumus πάνω από το τζάκι του, μάλλον σημαίνει «τους αγαπάω όλους», αν θυμάμαι σωστά τα λατινικά μου. Αν κάνω λάθος, μέιλ παρακαλώ). Τέλος πάντων, ο Αγγλικανός παπάς, του οποίου το όνομα δεν αποκαλύπτεται για προφανείς λόγους, είχε γράψει τη διεύθυνσή του στο σημείωμα, οπότε ο Λίνκολν πήγε αμέσως και τον βρήκε. Ο παπάς έδειξε να μετανοιώνει που ανακατώθηκε και δεν ήθελε να μιλήσει, αλλά ο Λίνκολν, που δεν ήταν πρωτάρης, τον πίεσε. Ο παπάς επέμενε να μη δίνει λεπτομέρειες, μόνο που αποκάλυψε ποιος του είχε σφυρίξει αυτό το φοβερό «μυστικό»: ένας άλλος, αυτή τη φορά ευρέως γνωστός Αγγλικανός ιερέας και συγγραφέας, ο Άλφρεντ Λέσλι Λίλλεϊ (πέθανε το 1940), ο οποίος διατηρούσε σχέσεις με Καθολικούς Μοντερνιστές, ειδικά με την ομάδα που έδρευε στην εκκλησία/ιερατική σχολή του Αγίου Σουλπικίου στο Παρίσι. Στα νιάτα του είχε ζήσει και μελετήσει στο Παρίσι, και είχε φιλέψει με κάποιον... Εμίλ Χοφφέ!!! Νάτααα... μπίνγκοοο...

 Τρελάθηκε ο Λίνκολν. Κατά μια παράξενη συγκυρία, ή από αμέλειά του, το όνομα του Εμίλ Χοφφέ ΔΕΝ είχε αναφερθεί στο ντοκιμαντέρ! Από που ήξερε περί Χοφφέ ο Αγγλικανός ιερέας; Να

υπενθυμίσουμε ότι ο Χοφφέ ήταν ο πανέξυπνος και πολύ μορφωμένος και «ψαγμένος» μαθητευόμενος παπάς και ανηψιός του αββά Μπιέιγ, του γενικού κουμανταδόρου του Αγίου Σουλπικίου, εκεί όπου είχε πάει ο Μπερενζέ Σονιέρ με τις περγαμηνές, πριν ανακατωθεί με τις ομάδες των εσωτεριστών και τη... τσιμπουκλού την Έμμα Καλβέ, κατόπιν πρωτοβουλιών και συστάσεων του Χοφφέ. Ο Λίνκολν δεν ήθελε ν’ ακούσει τίποτε άλλο, άρπαξε το τυράκι και έτσι άνοιξε ο δρόμος για τη μεγάλη έρευνά του και τη συγγραφή του μπεστσέλερ «Το Άγιο Αίμα και το Άγιο Γκράαλ» που τον έκανε διάσημο και ζάπλουτο.

 Παρεμπιπτόντως, μιλώντας για το μυθικό Άγιο Γκράαλ, που υποτίθεται ότι είναι το Άγιο Ποτήριο του Μυστικού Δείπνου, που περιείχε αίμα του Χριστού, το οποίο η Μαγδαληνή έφερε στην Ευρώπη όταν έφυγε από την Παλαιστίνη μετά τη σταύρωση, ίσως είναι... μμμ... πώς να το πούμε.... εεεε.... αναγραμματισμός. Λατρεύανε τους αναγραμματισμούς και τις κρυπτογραφήσεις, οι περίεργοι του Μεσαίωνα. Γιααα... να δούμε τι μπορεί να σημαίνει αυτό, αν όντως είναι αναγραμματισμός: SAN GREAL ή SAN GRAAL σημαίνει το Άγιο Γκράαλ. Κατά σύμπτωσιν, αν το G μεταφερθεί στα αριστερά, στην πρώτη λέξη, τότε γίνεται... SANG REAL ή SANG RAAL. Ξέρετε, βέβαια, τι σημαίνει Sang. Αίμα σημαίνει! Και βέβαια ξέρετε τι σημαίνει Real. Άντε, βρε, το ξέρετε, μην είστε δύσκολοι, τη Real Madrid βλέπατε πριν λίγες ώρες! Γιατί τη λένε «Βασίλισσα» τη Ρεάλ; Μα, διότι Real σημαίνει βασιλικός!!!! Το SANG REAL, δηλαδή, σημαίνει ΒΑΣΙΛΙΚΟ ΑΙΜΑ, με την έννοια της γενεαλογίας, δηλαδή βασιλική γραμμή αίματος!!! Και βέβαια το γενεαλογικό δέντρο του Χριστού πάει πίσω στον βασιλέα Δαυίδ. Αν δεν πήγαινε, ποιος ήταν ο λόγος που το Ευαγγέλιο του Ματθαίου αρχίζει με τη γενεαλογία του Χριστού; (Βίβλος γενέσεως Ιησού Χριστού, υιού Δαυίδ, υιού Αβραάμ κλπ.). Με λίγα λόγια, αν ο αναγραμματισμός ήταν στο μυαλό αυτών που μίλησαν και έγραψαν για Άγιο Γκράαλ, και μιλάμε για Σταυροφόρους και όχι μόνον, τότε με τη μεταφορά του G στα αριστερά, το «παραμύθι» είναι ότι η Μαγδαληνή δεν έφερε μαζί της στην Ευρώπη οποιοδήποτε Άγιον Ποτήριον, αλλά... βασιλικό αίμα, αίμα που πιθανότατα έτρεχε σε φλέβες και δη... μωρών!!! Ωωωωχχχ...

 Αρκεί για σήμερα, μη μας δείρουνε κιόλας, παρόλο που εμείς απλά αντιγράφουμε μπεστσέλερ! Πάρτε, λοιπόν, κάτι φωτογραφίες για να περάσετε την ώρα σας μέχρι αύριο. Στην εκκλησία του Ρεν λε Σατό υπάρχουν πολλά περίεργα που έφτιαξε ο Μπερενζέ Σονιέρ με την αναστήλωση. Ένα είναι η απεικόνιση των παθών και της σταύρωσης, σε 14 στάδια. Στο στάδιο 8 βλέπουμε τον Χριστό, πριν φορτωθεί τον Σταυρό για να πάρει το δρόμο προς τον Γολγοθά, να κοιτάζει στοργικά μια γυναίκα κι ένα μωρό. http://www.renneslechateau.com/photos/0253.htm Υπάρχει καμιά αναφορά στα Ευαγγέλια για κάτι τέτοιο; Ποσώς. Και γιατί μια οποιαδήποτε γυναίκα κι ένα οποιοδήποτε μωρό να είναι τόσο σημαντικά που να μπουν στο ένα από 14 στάδια των παθών και της Σταύρωσης; Ποια είναι η γυναίκα και ποιανού το μωρό; Πάμε παρακάτω. Στο στάδιο 13, βλέπουμε να κατεβάζουν τον Χριστό από τον Σταυρό και γνωρίζουμε ότι ο Ιωσήφ ο από Αριμαθέας (και ο Νικόδημος) είχε ζητήσει από τον Πιλάτο το σώμα του Χριστού. http://www.renneslechateau.com/photos/0258.htm Δύο περίεργα εδώ. Πρώτον, αυτό που δήθεν έγινε, δηλαδή να πάρουν φίλοι/συγγενείς το σώμα σταυρωμένου, ήταν παράνομο, δεν επιτρεπόταν από το Ρωμαϊκό νόμο. Δεύτερον, από το φόντο φαίνεται ότι ήταν σούρουπο. Η ιουδαϊκή θρησκεία απαγόρευε ρητά τη χειραγώγηση πτώματος μετά το σούρουπο κατά τη διάρκεια του Πάσχα των Ιουδαίων (Passover) και τότε ήταν η περίοδος του Πάσχα των Ιουδαίων, εξ ου και ο Μυστικός Δείπνος. Τόσο ο Ιωσήφ ο από Αριμαθέας, όσο και ο Νικόδημος, ήταν «βαρβάτοι» Εβραίοι, δεν θα παρέβαιναν το νόμο (τη διδασκαλία) τους. Το στάδιο 14 http://www.renneslechateau.com/photos/0259.htm είναι το πιο περίεργο απ’ όλα, το πραγματικό «παπάκι» του Σονιέρ: είναι ξεκάθαρο από το φεγγάρι ότι μιλάμε για νύχτα. Λες και ουρλιάζει ο Σονιέρ: "Νύχτα έγινε η δουλειά, ρεεεεε..."! Εκτός του ότι γίνεται χειραγώγηση πτώματος από Εβραίους νύχτα κατά τη διάρκεια του Πάσχα τους, αντίθετα με την Ιουδαϊκή θρησκεία, ο Σονιέρ άφησε τη σκηνή «χαλαρή», δηλαδή δεν είναι ξεκάθαρο αν ΒΑΖΟΥΝ τον Χριστό στον τάφο, ή αν τον ΒΓΑΖΟΥΝ!

 Χώρια οι δαίμονες και όλα τ’ άλλα που είχε βάλει στην εκκλησία ο Σονιέρ, φαίνεται καθαρά ότι ήθελε να περάσει κάποια περίεργα μηνύματα, όποια και νά ‘ταν αυτά. Το ερώτημα είναι ΓΙΑΤΙ; Γιατί «τρελάθηκε» ο παπάς μετά που βρήκε κάτι κρυπτογραφημένες περγαμηνές και ακόμα πιο περίεργο είναι γιατί βρέθηκε να έχει αμύθητη περιουσία μετά που τις βρήκε; http://www.renneslechateau.com/photos/0308.htm Γιατί το Βατικανό τον πλήρωνε τόσο αδρά; Διότι είναι αδιαμφισβήτητο, από τραπεζικούς λογαριασμούς που ακόμα υπάρχουν σε κιτάπια, ότι εκπρόσωπος του Βατικανού είχε καταθέσει τεράστια ποσά στους λογαριασμούς του παπά. Τι τρέχει εδώ, βρε; Πρώτα το Βατικανό κάνει τους Σταυροφόρους τη μεγαλύτερη δύναμη της Ευρώπης, τους έχει στα ώπα-ώπα και μετά τους σφάζει, όταν αυτοί δεν δίνουν στον Πάπα αυτό που έχουν και η αγιότης του θέλει. Μετά σφάζουν τους Καθαρούς, που είχαν πολλά νταραβέρια με τους Σταυροφόρους και ίσως οι Ιππότες τούς πάσαραν αυτό που είχαν, για φύλαξη. Μετά έρχεται ο περίεργος παπάς, που τον πληρώνουν το βάρος του (κι αυτό της στρουμπουλής γκόμενας!) σε χρυσάφι, διότι βρήκε σε μια κούφια κολώνα ίσως αυτό που είχαν οι Σταυροφόροι και οι Καθαροί. Πλάκα μας κάνει το Καθολικό ιερατείο; Ποιο ήτανε το μυστικό, το οποίο έτρεμε (και ακόμα τρέμει!) το Βατικανό; Αυτά...

17/9/2003 00:03

Διόρθωση από Θεολόγο!!!

 Το "Amamus Summus" λέει ένας... φαν της σελίδας Θεολόγος, λέει "Αγαπάμε τον Υπέρτατο". Μερσί, μεσιέ, έχεις δίκαιο, το amamus είναι πληθυντικός, ενώ το summus έχει δύο mm, όπως στο summit, που σημαίνει κορυφή. Άντε, τώρα να σου αφιερώσω κι εγώ ένα περίεργο! Αποκλειστική αφιέρωση, εις ένδειξιν εκτίμησης. Πάρε αυτό: http://www.renneslechateau.com/photos/0762.htmΔιαχωρίζει τον "Πατέρα" από τον Θεό και κάνει κάτι εξισώσεις. Λέει, δηλαδή, ότι ο Θεός είναι (est) και ο Πατέρας και ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα. Παράλληλα, όμως, ο Πατέρας ΔΕΝ είναι ο Υιός (non est), που ΔΕΝ είναι το Άγιο Πνεύμα που ΔΕΝ είναι ο Πατέρας. Πάει περίπατο η Αγία Τριάς η αδιαίρετος και ομοούσιος, δηλαδή, ενώ άλλο ο Θεός και άλλο ο Πατέρας; Βρίσκεις άκρη, Θεολόγε μου;

17/9/2003 00:30

Σκέτος επιδειξίας...

 Έχουμε μπλέξει, σας λέω, έχουμε μπλέξει με περίεργους. Και καλά, ρε, το καταλαβαίνω να έχει ο καθένας το δόγμα και τήν αίρεσή του. Έχουμε Ορθοδοξία, έχουμε Γνωστικισμό, έχουμε Μανιχαϊσμό, έχουμε Καθολικισμό, έχουμε Καθαρισμό, έχουμε Προτεσταντισμό, έχουμε Μάρτυρες του Ιεχωβά, έχουμε Εκκλησία της Πεντηκοστής, έχουμε Ευαγγελιστές, έχουμε Μορμόνους, της Μαγδαληνής τα μάτια έχουμε. Και ο καθένας τραβάει τον δρόμο του, άντε να πει «εμείς είμαστε οι σωστοί» και να αφορίσει όλους τους άλλους! Αυτοί οι Νοτιογάλλοι, όμως, έχουν υπερβεί κάθε όριο. Τι γυρεύουνε, μωρέ, οι Διάβολοι μέσα στις εκκλησίες; Να έχεις τον Διάβολο στο πάτωμα και να τον πατάει κάποιος όσιος στον λαιμό, το καταλαβαίνω. Να τον βλέπεις με κέρατα και ουρά να πέφτει από τον ουρανό στην άβυσσο, ενώ τα αγγελούδια να φτεροκοπούν ψηλά και να του λένε «γκουντμπάι μπράδεεεερ...» με απρεπείς χειρονομίες, κι αυτό το καταλαβαίνω. Να τον έχεις, όμως, σε περίοπτη θέση σε εκκλησία, λες και είναι... ισότιμο μέλος της παρέας και του σκηνικού, δεν το καταλαβαίνω. Θυμάστε, βέβαια το άγαλμα του Βελζεβούλη στην εκκλησία του Ρεν λε Σατό. Όχι; Ξαναδείτε το: http://www.renneslechateau.com/photos/0180.htm και http://www.renneslechateau.com/photos/0181.htm Υπάρχει, όμως, και ένας άλλος μπόσικος σε εκκλησία, ο Ασμοδαίος. Δείτε τον: http://www.renneslechateau.com/photos/0312.htm (προσέξτε το δάπεδο, που είναι 1000% μασονικό!). Βέβαια, εδώ τον βλέπετε προφίλ. Θέλετε να τον δείτε και... αν φας (φάτσα κάρτα); Δικό σας πρόβλημα, πάρτε τον! http://www.renneslechateau.com/photos/0313.htm

Δεύτερη διόρθωση από Θεολόγο!!!!

 Λάθος μου το προηγούμενο, επανορθώνω: Το ρήμα sum = είμαι, κλίνεται ως εξής: sum, est, est, sumus, este, sunt! Άρα υπάρχει sumus με ένα s, και σημαίνει είμαστε!!!Άρα η επιγραφή σημαίνει: Αγάπαμε, υπάρχουμε. Ισως θέλει να πει "αγαπάμε, άρα υπάρχουμε". Και ποιό ήταν το νόημα της διδασκαλίας του Χριστού? Αγαπάτε αλλήλους. Μάλλον εδώ προτρέπει στην αγάπη λέγοντας ότι υπάρχει μόνο όποιος αγαπάει.

 Απάντηση: Ευχαριστώ, Θεολόγε μου, όλοι κάνουμε λάθη, φτάνει να τα επανορθώνουμε. Βέβαια, δεν μπορώ να επανορθώσω την ήττα της Πορτ Βέιλ, αλλά εξακολουθώ να την αγαπάω. Πάρε, λοιπόν, ακόμα ένα δωράκι: Αυτό είναι ένα παράθυρο από το Ρόσλιν Τσάπελ στο Εδιμβούργο, αυτό που έχτισαν κάτι περίεργοι μεταγενέστεροι/διάδοχοι των Σταυροφόρων και που συνδέεται πολύ με τη Μασονία. Λένε ότι η Μασονία γεννήθηκε από την εξόντωση των Σταυροφόρων, στη Σκωτία είναι οι ρίζες της. http://www.renneslechateau.com/photos/0777.htm Βλέπεις τον εξάκτινο αστέρα, πάλι, το εβραϊκό ιερό σύμβολο, το άστρο του Δαυίδ; Να κι άλλα http://www.renneslechateau.com/photos/0778.htm Τα κάτω γυαλιά δεν μιάζουν με Σταυροφόρους; Και δε μου λες, ρε Θεολόγε, στο Ρόσλιν Τσάπελ τι γυρεύει αυτή η πλάκα για Φρανσουά ντε Μπλανσφόρ; http://www.renneslechateau.com/photos/0776.htmόμως, τι γυρεύει σε πλοίο των Σταυροφόρων η επιγραφή "Στην Αρκαδία 1398"; http://www.renneslechateau.com/photos/0788.htm και http://www.renneslechateau.com/photos/0789.htmΚάτσε, μεγάλε, ο Πουσέν έζησε και ζωγράφισε το IN ARCADIA EGO του τον 17ο αιώνα. Δε μου λες... πάδρε, βλέπεις τη σχέση; Βλέπεις το κουβάρι να ξετυλίγεται; Πάρε και λίγο εσωτερικό του Ρόσλιν Τσάπελ, να σου φύγει η μαγκιά, δικέ μου... http://www.renneslechateau.com/photos/0782.htm και http://www.renneslechateau.com/photos/0784.htm Σταυροφόροι, Καθαροί, Μασόνοι, Γάλλοι παπάδες, μας έχουν τρελάνει...

Ασχημομούρης ο εξαποδώ, αλλά γιααα... κοιτάξτε το δεξί του πόδι, αριστερά όπως φαίνεται στη φωτογραφία. Ρε σεις, όχι μόνο είναι σκατομούρης, αλλά είναι και πρόστυχος, σκέτος επιδειξίας! Το πουλί του είναι αυτό!!! Μα, είμαστε με τα καλά μας; Να βάζουν σε εκκλησίες Βελζεβούληδες και Ασμοδαίους και δη... καυλωμένους; Ε; Τώρα, βέβαια, κάποιοι παρατηρητικοί ανάμεσά σας θα πουν: «Δεν μας τα δείχνεις όλα, δικέ μας, κάτι κρύβεις. Διότι και στις δύο φωτογραφίες, πάνω στο όστρακο που έχει στην πλάτη του ο μπόσικος, βλέπουμε κάτι πράσινο. Τι είναι, πώς συμπληρώνεται το άγαλμα;». Είστε βέβαιοι, συμπαίκτες, ότι θέλετε να το δείτε; Απόλυτα βέβαιοι; Δηλαδή, δεν προτιμάτε να τ’ αφήσουμε εδώ και να πα να διαβάσουμε τη φόρμα του Σαββάτου στην Αγγλία; Όχι; Επιμένετε; Είστε ανένδοτοι; Στο κεφάλι σας, λοιπόν, πάρτε το: http://www.renneslechateau.com/photos/0314.htm Η Μαγδαληνή είναι, σύντεκνοι!!! Ερώτηση: Τι σχεση έχει η Μαγδαληνή με έναν καυλωμένο Ασμοδαίο; Μα, η λατρεία της Μαγδαληνής στη Νότιο Γαλλία ήταν ισότιμη με, αν όχι μεγαλύτερη από, την λατρεία της Θεοτόκου. Πολλές παλιές εκκλησίες, που είναι δήθεν αφιερωμένες στην Θεομήτορα, βρέθηκαν κατόπιν επισταμένης μελέτης να είναι αφιερωμένες στη Μαγδαληνή. Ειδικοί επιμένουν ότι όλες αυτές οι «μαύρες μαντόνες» τη Μαρία Μαγδαληνή απεικονίζουν και όχι την Παναγία. Πώς, λοιπόν, την βλέπουμε καβάλα πάνω σ’ έναν... καυλωμένο εξαποδώ; Προσέξτε, εδώ μιλάμε για σοβαρά πράγματα. Ας αγνοήσουμε το τι λένε οι Σταυροφόροι κλπ., τις... σπόντες για την «πονηρή» σχέση της Μαγδαληνής με τον Ιησού. Ας αφήσουμε τα διάφορα απόκρυφα Ευαγγέλια, ένα εκ των οποίων αναφέρει ότι κάθε λίγο και λιγάκι ο Ιησούς φιλούσε τη Μαγδαληνή στο στόμα και ζήλευαν οι άλλοι μαθητές και παραπονιόντουσαν. Ας πάρουμε τα 4 κανονικά Ευαγγέλια, στα οποία η Μαρία η Μαγδαληνή παρουσιάζεται να έχει τουλάχιστον μια σοβαρή και στενή σχέση με τον Ιησού, έστω μια σχέση μαθητή και δασκάλου. Γιατί την παρουσιάζουν έτσι εδώ; Και εφόσον η σχέση Μαγδαληνής και Ιησού ήταν τόσο στενή, τότε ποιος υπονοείται με τον Ασμοδαίο; Μήπως λέει κάνα Ευαγγέλιο ότι η Μαγδαληνή "έκανε νερά", ότι πηδιόταν με αντίχριστους; Όχι, βέβαια! Σοβαρά πράγματα είναι αυτά, ή εντελώς ασόβαρα, αν προτιμάτε! Και δείτε αυτό στο Ρόσλιν Τσάπελ στη Σκωτία (μετασταυροφορικό και φημολογούμενο κέντρο της Μασονίας) http://www.renneslechateau.com/photos/0791.htm Υπάρχει αυτό το σκάλισμα σε κολώνα http://www.renneslechateau.com/photos/0792.htm Ένας δαίμονας, με ένα αγαπημένο ζευγάρι στα αριστερά του (κοιτάξτε το χέρι του άντρα γύρω από τους ώμους της γυναίκας). Εντάξει, ξέρουμε ότι οι Σταυροφόροι (που ήταν οι προκάτοχοι των Μασόνων) δεν εκτιμούσαν τον Χριστό, ότι τον θεωρούσαν ένα αχάριστο τσιράκι του Ιωάννη του Πρόδρομου, που ήταν ο πραγματικός «αρχηγός», ένα μαθητούδι που άνοιξε δικό του μαγαζί. Εξάλλου έφτυναν τον σταυρό, αποκαλώντας τη σταύρωση μια απάτη, ενώ την ίδια περίπου περίοδο οι πι-στό-τα-τοι και ευσεβέστατοι Χριστιανοί Καθαροί, που ζούσαν στην ίδια περιοχή, απέρριπταν τη Σταύρωση, διότι θεωρούσαν τον Χριστό ως πνεύμα, που δεν θα καταδεχόταν να «φορέσει» ύλη και ως εκ τούτου ήταν αδύνατο να σταυρωθεί. Άλλο αυτό, όμως, και άλλο να υπάρχουν «μηνύματα και αγκωνιές» ότι αυτός με τον οποίο είχε οποιαδήποτε στενή σχέση η Μαγδαληνή, ήταν ο Βελζεβούλης, ή ένας της «ομάδας» του, ένας δικός του! Τα πάνω-κάτω φέρανε οι θεότρελοι οι Γάλλοι, τρελά πράγματα, σας λέω! Και το ερώτημα είναι: ΓΙΑΤΙ το Βατικανό πλήρωνε μυθικά λεφτά σε «περίεργους»; Γιατί το Βατικανό έκανε τους Σταυροφόρους τα «τρομερά παιδιά» της Ευρώπης, μπροστά στους οποίους γονάτιζαν βασιλιάδες; Δεν ξέρανε οι παπικοί ότι το εσωτερικό συμβούλιο των Ιπποτών είχε τον Χριστό ως μια υπόθεση της πλάκας και φτύνανε τον σταυρό, αναγνωρίζοντας ως «αρχηγό» μόνο τον Ιωάννη τον Πρόδρομο; Λέτε να μη το ήξεραν; Τόσο μαλάκες ήταν, που να μην είχαν δικό τους άνθρωπο μέσα στο κόλπο; Και γιατί πλήρωσαν τόσα λεφτά σ’ έναν απλό παπά, τον Σονιέρ, που πάνω στο νεκροκρέβατό του ψιθύρισε το «μυστικό» του σ’ έναν συνάδελφο, ο οποίος αρνήθηκε να τον διαβάσει και να τον κοινωνήσει και ο ίδιος δεν ξαναχαμογέλασε μέχρι τον δικό του θάνατο; Μαλακίες όλ’ αυτά; Μπορεί! Μόνο που συνέβησαν όλα! Και κάτι άλλο που συνέβη, αλλά που δεν αναφέρεται συχνά, είναι το λεχθέν από τον Πάπα Λέοντα Χ: «Και τι κέρδος δεν μας έχει αποφέρει αυτό το παραμύθι του Χριστού...»! Αύριο κλείνουμε με τον παπά του Ρεν λε Σατό και πάμε γι άλλα από βδομάδα. Γουστάρετε σχέσεις Βατικανού με τη Μαφία και ξέπλυμα απίστευτου βρόμικου χρήματος από τις αγιότητες της Ρώμης, επίσης δολοφονία ενός σύγρονου Πάπα λιγότερο από ένα μήνα από την εκλογή του, επειδή ήθελε να καθαρίσει το Βατικανό από τους μαφιόζους, ή να δούμε λίγο τους Μεροβίγγιους; (Τι ήθελα ν’ αρχίσω αυτό τον χαβά;).

18/9/2003 02:39

Χοντρά φράγκα για κάψιμο...

 Άντε να τελειώνουμε με τον παπά, παρόλο που τα συναφή θέματα είναι τόσα πολλά και περίπλοκα, που θα μπορούσαμε να γράφουμε μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία!

 Πολλά περίεργα είχε βάλει μέσα στην αναστηλωμένη εκκλησία του ο Σονιέρ, πολλά «κρυπτογραφημένα μηνύματα». Μόνο που τα μηνύματα δεν «πιάνονται» εύκολα και θα σας το αποδείξω: την Τετάρτη είδατε το 8ο στάδιο ή σταθμό (από 14) των παθών και της σταύρωσης που ζωγράφισε ο Σονιέρ μέσα στην εκκλησία του. Μιλάω για το στάδιο που ο Χριστός κοιτάζει στοργικά μια γυναίκα κι ένα μωρό, πριν φορτωθεί τον σταυρό και πάρει το δρόμο για τον Γολγοθά. Και όμως, δεν πήρα κανένα μέιλ για το πολύ παράξενο στοιχείο στην εικόνα. Όλοι συγκεντρωθήκατε στο... πονηρό ερώτημα «ποια είναι η γυναίκα και ποιανού το μωρό που ουσιαστικά αποχαιρετούν τον Ιησού;». Σας ξαναβάζω την εικόνα: http://www.renneslechateau.com/photos/0253.htm Βλέπετε το περίεργο; Να σας βοηθήσω λίγο: κοιτάξτε το μωρό! Τίποτα; Καλά, να σας το υποδείξω: το ρούχο με το οποίο είναι τυλιγμένο το μωρό, είναι αδιαμφισβήτητα... σκωτσέζικο! Μάλιστα, κύριε, μωρό τυλιγμένο σε σκωτσέζικο «τάρταν» στην Ιερουσαλήμ το 33 μ.χ.!!! Ούτε σε ματς Σέλτικ – Ρέιντζερς να ήταν! Καταλάβατε τι τρέχει εδώ; Ο Σονιέρ συνδέει το μωρό με τον Χριστό και με τη Σκωτία. Τι μεσολαβεί μεταξύ Χριστού και Σκωτίας; Μα, οι Σταυροφόροι, βέβαια, διότι στη Σκωτία είχαν καταφύγει οι βαρβάτοι μεταξύ των Σταυροφόρων μετά το κυνηγητό του Βατικανού, εκεί που ήταν οι Σινκλαίρ, οι Σεντ Κλαιρ όπως ήταν γνωστοί στη Γαλλία πιο παλιά. Και βέβαια στη Σκωτία, σε γη που παραχώρησαν οι Σινκλαίρ στους Σταυροφόρους, χτίστηκε το παρεκκλήσιο του Ρόσλιν, το Ρόσλιν Τσάπελ, κέντρο των (μετα)Σταυροφόρων και φημολογούμενο κέντρο της Μασονίας, που από Σκωτία ξαπλώθηκε. Της Μασονίας της οποίας προκαθήμενος στη Βρετανία είναι σήμερα ο Δούκας του Κεντ πρώτος εξάδερφος της Βασίλισσας Ελισάβετ, της οποίας η φάρα πάντα διατηρούσε στενές σχέσεις με τους Μασόνους, παρόλο που οι Σταυροφόροι βοήθησαν τους Σκωτσέζους για να τους κατατροπώσουν στη θρυλική μάχη του Μπανοκμπέρν. Ιησούς, γυναίκα, μωρό με σκωτσέζικη κουβερτούλα, Σταυροφόροι που ψάχνουν κάτι στην Ιερουσαλήμ, που φτύνουν τον σταυρό ως μια απάτη και καταλήγουν στη Σκωτία όπου βρίσκουν προστασία από το κυνηγητό toy Πάπα που θέλει αυτό που κρατάνε. Δύο κρίκοι λείπουν, οι Μεροβίγγιοι και η «Μονή (ή Κοινόβιο) της Σιών», μια μυστική οργάνωση ανάμεσα στους «αρχιερείς» της οποίας ήταν ο μαθηματικός Ισαάκ Νεύτων (ο... μίστερ βαρύτης), ο συγγραφέας Βίκτωρ Ουγκώ, ο πιανίστας Κλοντ Ντεμπισί, ο φιλόσοφος Ζαν Κοκτό και άλλοι διανοούμενοι, μια οργάνωση που έχει, λέει, ως σκοπό να ανεβάσει σε όλους τους βασιλικούς θρόνους της Ευρώπης... απογόνους του Ιησού και, λένε, μπορούν να αποδείξουν ποιοι και πού είναι!!! Παρεμπιπτόντως αναμφισβήτητα ήταν η «Μονή της Σιών» που είχε ρίξει το τυράκι στον Χένρι Λίνκολν, που του άνοιγε (και του έκλεινε) «πόρτες», που τον έπαιζε σαν γάτα με το ποντίκι. Η «Μονή της Σιών» ήθελε να βγει αυτή η κουβέντα στη φόρα, αλλά μέχρις ενός

σημείου...

 Αυτή η ιστορία δεν είναι πλήρης χωρίς μια καλή αναφορά στους Μεροβίγγιους, οι οποίοι κυνηγήθηκαν και σφαγιάστηκαν από το Βατικανό, αλλά ένας πρίγκηπας τους κατάφερε να δραπετεύσει, πιθανότατα στη... ΣΚΩΤΙΑ μέσω Ιρλανδίας, όπου παντρεύτηκε και έκανε παιδιά! Το θέμα, όμως, είναι πολύ μεγάλο και πρέπει ν’ αλλάξουμε χαβά από Δευτέρα. Όπως και να ‘χει, ο Σονιέρ έζησε μέχρι τον θάνατό του σαν μεγιστάνας. Στην είσοδο της εκκλησίας του Ρεν λε Σατό έβαλε μια ανάγλυφη επιγραφή που έλεγε «TERRIBILIS EST LOCUS ISTE», που σημαίνει «ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΦΡΙΧΤΟ», ενώ από τη βίλλα του πέρασαν σημαντικότατες προσωπικότητες. Μεταξύ τους η (αναμφισβήτητα κατά καιρούς γκόμενά του) Έμμα Καλβέ, η μεγάλη ντίβα της εποχής και αρχιέρεια εσωτεριστών στο Παρίσι, ο Γάλλος Υπουργός Κουλτούρας (Πολιτισμού), και ο Αρχιδούκας Γιόχαν φον Χάμπσμπουργκ, ξάδερφος του αυτοκράτορα της Αυστρίας Φραγκίσκου-Ιωσήφ! Αποδεδειγμένο πέραν πάσης αμφιβολίας ότι ο φον Χάμπσμπουργκ είχε καταθέσει τεράστια ποσά στον τραπεζικό λογαριασμό του Σονιέρ. Οι κακές γλώσσες λένε ότι δεν ήταν δικά του, ούτε του αυτοκράτορα, αλλά του Βατικανού! Η πλάκα είναι ότι τραπεζικά κιτάπια που υπάρχουν μέχρι σήμερα, δείχνουν ότι ο παπάς είχε ανοίξει ένα λογαριασμό σε τράπεζα και την ίδια μέρα ο φον Χάμπσμπουργκ άνοιξε τον αριθμητικά αμέσως επόμενο λογαριασμό στην ίδια τράπεζα και έτσι άρχισε να ρέει το ρευστό προς τον παπά!

 Στη επισκοπή της Καρκασόν όλοι έκαναν την πάπια για τον Σονιέρ, ούτε «πόθεν έσχες» ούτε τίποτε. Όταν, όμως, άλλαξε ο επίσκοπος, τότε αυτός πήγε να βάλει τάξη. Ο Σονιέρ ούτε που τον έλαβε υπόψη, τα έξυνε ανέμελα, δεν απαντούσε στις ερωτήσεις του και αρνήθηκε να πάει σε άλλη ενορία, όπως τον διέταξε ο επίσκοπος. Στο τέλος τον «στήσανε» με κατηγορία για σιμωνία, δηλαδή ότι απαιτούσε λεφτά από πιστούς για να κάνει τα καθήκοντά του, και τον έθεσαν σε διαθεσιμότητα. Ο Σονιέρ είτε έπρεπε να αποκαλύψει την πηγή του πλούτου του, είτε ήταν τελειωμένος ως παπάς. Αμ, δε! Εφεσίβαλε στο Βατικανό, που προφανώς είχε στο χέρι, και αποκαταστάθηκε αμέσως! Ξαφνικά υπέστη εγκεφαλικό στις 17 Ιανουαρίου 1917. Σημαδιακή μέρα αυτή, διότι κατά σύμπτωση η 17η Ιανουαρίου είναι η ημερομηνία στην ταφόπλακα της Μαρκησίας ντ’ Οτπούλ ντε Μπλανσφόρ, που ο ίδιος ο Σονιέρ είχε σβήσει, μη γνωρίζοντας ότι κάποιοι την είχαν αντιγράψει! Επίσης, η 17η Ιανουαρίου είναι η ημέρα του Αγίου Σουλπικίου, στην εκκλησία/ιερατική σχολή του οποίου ο Σονιέρ είχε πάει με τις μυστήριες περγαμηνές. Το πιο περίεργο είναι ότι, 5 μέρες πριν το εγκεφαλικό, και ενώ κατά γενική ομολογία ο Σονιέρ ήταν υγιέστατος, η πιστή οικονόμος (και συμβία!) του για πάνω από 30 χρόνια, η Μαρί Ντεναρνό... παράγγειλε το φέρετρό του! Αυτό τώρα αμφισβητείται, με τη δικαιολογία ότι απλά υπήρξε κάποιο λαθος στην απόδειξη αγοράς. Εκείνο που δεν αμφισβητείται είναι ότι, όταν πέθανε αδιάβαστος και ακοινώνητος στις 22 Ιανουαρίου, τον κάτσανε σε μια καρέκλα στη βεράντα του Πύργου Μαγδάλα, ντυμένο με ένα άμφιο στολισμένο με πορφυρά κρόσσια. Πέρασε από μπροστά του μια σειρά εντελώς αγνώστων στην περιοχή (προφανώς «περίεργων») και αρκετοί από αυτούς αφαίρεσαν συμβολικά από ένα κρόσσι. Κανένας δεν ξέρει τη σημασία αυτής της ιεροτελεστίας. Όταν ανοίχτηκε η διαθήκη του, ο Σονιέρ ήταν... ΑΚΤΗΜΩΝ, εντελώς άφραγκος!!! Τίποτε δεν είχε στ’ όνομά του, όλα είχαν γραμμένα στ΄όνομα της πιστής του Μαρί Ντεναρνό. Πολλή από την περιουσία ήταν γραμμένη εξαρχής στο όνομα της Μαρί και όχι του παπά!

 Η Μαρί Ντεναρνό έζησε μέχρι το 1946 στη Βίλλα Βηθανία. Μετά τον πόλεμο, όμως, η γαλλική κυβέρνηση άλλαξε τα χαρτονομίσματα και ζήτησε από τους πολίτες να πάρουνε τα παλιά στην τράπεζα για να τ’ αλλάξουν, όπως κάναμε εμείς με το Ευρώ. Αυτό ήταν ένα κόλπο για να πιαστούν μαυραγορίτες και συνεργάτες των Γερμανών, διότι στην περίπτωση αλλαγής πολλών λεφτών θα υπήρχε επί τόπου πόθεν έσχες! Η Ντεναρνό, όμως, δεν ήταν βλάκας. Γείτονες ορκίστηκαν ότι την είδαν να καίει στην αυλή της στίβες από παλιά λεφτά, διότι δεν μπορούσε, ή δεν ήθελε, να τα δικαιολογήσει στις αρχές. Μετά πούλησε τη Βίλλα Βηθανία για να ζήσει το υπόλοιπο της ζωής της άνετα. Υποσχέθηκε στον αγοραστή, κάποιον Νοέλ Κορμπού, ότι πριν πεθάνει θα του αποκάλυπτε ένα φοβερό μυστικό, που θα τον έκανε «ζάπλουτο και πανίσχυρο». Δεν πρόλαβε, όμως. Στις 29 Ιανουαρίου 1953 υπέστη εγκεφαλικό, όπως ο δικός της, και πέθανε λίγο αργότερα, χωρίς να μπορέσει να ξαναμιλήσει.

19/9/2003 03:28

Στα ολόλευκα

 Πολύ ωραία, η σελίδα έχει έναν αναγνώστη! Ξύπνησα και βρήκα το εξής μέιλ αναφορικά με την εικόνα http://www.renneslechateau.com/photos/0253.htm :"Όπως δείχνει η φωτογραφία με τον σταυρό, μάλλον δεν τον κρατάει ο Ιησούς, αλλά ο άλλος πίσω του που είναι ντυμένος στα κόκκινα. Όπως ξέρουμε, του φορέσανε την κόκκινη χλαμύδα, ενώ εδώ ο Ιησούς είναι ντυμένος στα λευκά. Επίσης το σπίτι στο βάθος δεν μοιάζει με Γολγοθά.Ίσως και αυτά να είναι όπως λες "μήνυμα".

 Παρατηρητικός ο παίχτης! Επίσης στην εικόνα ο Ιησούς δεν φοράει στέφανον εξ ακανθών! Τώρα, όσον αφορά το σπίτι στο βάθος, αυτό μπορεί να μη σημαίνει και πολλά, διότι δεν μας λέει κανένας ότι η εικόνα δείχνει να έχουν φτάσει στον Γολογοθά. Μπορεί και να ήταν στο ξεκίνημα, δηλαδή στην πόλη αμέσως μετά τη δίκη. Αυτό όντως "παίζεται", όμως, διότι υπάρχουν αλλού αναφορές ότι η σταύρωση δεν έγινε σε κανέναν Γολγοθά, αλλά στην... αυλή του Ιωσήφ του από Αριμαθαίας και ίσως το σπίτι να σημαίνει αυτό. Το λευκό ένδυνα του Ιησού, όμως, καθώς και η έλλειψη σταφάνου εξ ακανθών οπωσδήποτε προστίθενται στα... μηνύματα!

19/9/2003 09:51

Ο τραπεζίτης του Θεού

 Ο ποταμός Τάμεσης (River Thames) είναι η κεντρική αρτηρία του Λονδίνου. Τα παλιά χρόνια ήταν η στεφανιαία αρτηρία, η καρδιά, το αίμα, οι πνεύμονες και τα νεφρά της πρωτεύουσας του Λονδίνου και της Βρετανικής Αυτοκρατορίας! Χωρίζει το Λονδίνο σε βόρειο και νότιο, ενώ κοντά στις εκβολές του ήταν οι αποθήκες της Εταιρείας Ανατολικών Ινδιών, που ήταν ένα κράτος εν κράτει που έκανε τα πάντα, από εμπόριο ανυπολόγιστης έκτασης με τις αποικίες (φέρνανε βαμβάκι από την Ινδία, το επεξεργάζονταν σε εργοστάσια του Γιόρκσαϊαρ σε λινό, με το οποίο προμήθευαν την τεράστια αγορά της... Ινδίας!!!) μέχρι την κάθε είδους ραδιουργία και λαμογιά, μέσα και η προμήθεια τεράστιων ποσοτήτων οπίου στην κινέζικη αγορά, για να εξασθενήσουν τους κιτρινιάρηδες που στέκονταν εμπόδιο στα νταραβέρια της αυτοκρατορίας στην Άπω Ανατολή. Η East Indian Company απαιτεί και αξίζει δική της σειρά και ο Θεός να μας έχει καλά να γράψουμε μία. Ήταν η αποθέωση του ασπρουλιάρικου επεκτατισμού, της επιχειρηματικότητας, της λαμογιάς και του φλεγματισμού. Τώρα οι αποβάθρες και οι αποθήκες της Εταιρείας, με βαρβάτα ονόματα όπως East India Dock και Orient Wharf (πολύ κοντά στο γήπεδο της Λέιτον Όριεντ, που είχε ιδρυθεί από εργάτες της αποθήκης), μετά την παρακμή και τον θάνατό τους αξιοποιήθηκαν και έγιναν συγκροτήματα γραφείων και πολυτελέστατων διαμερισμάτων, μια και η περιοχή είναι πολύ κοντά στο City του Λονδίνου.

 Το βόρειο και νότιο Λονδίνο συνδέονται με γέφυρες του Τάμεση, τόσο για αυτοκίνητα και πεζούς, όσο και για τραίνα (και πεζούς) http://www.capital-calling.com/london-areas/london/thames.htm Οι γέφυρες είναι πάρα πολλές, πάνε μέχρι κοντά στις πηγές του ποταμού, αλλά οι πιο γνωστές παγκοσμίως είναι αυτές στο κέντρο του Λονδίνου. Η γέφυρα του Πύργου, του Γουεστμίνστερ, του Τσέλσι, του Αλβέρτου, του Λάμπεθ, του Βατερλό, του Τσέαρινγκ Κρος. Ανάλογη με την σημασία που απέκτησε το Σίτι του Λονδίνου στην αγγλική και παγκόσμια τραπεζική και χρηματιστηριακή βιομηχανία, είναι και η σημασία ορισμένων γεφυρών, που καθημερινά φέρνουν από τα πλούσια νότια προάστια του Λονδίνου και πόλεις του νότου, εργαζόμενους στο Σίτι. Εκεί, πάνω στις γέφυρες, μπορείς να δεις... λαό και Κολωνάκι να πηγαίνουν με τα πόδια στις δουλειές τους, έχοντας ξεμπαρκάρει από το τραίνο σε έναν από τους σιδηροδρομικούς σταθμούς του νότιου Λονδίνου, κυρίως του Βατερλό. Κατεβαίνουν από τα τραίνα, άλλοι από πρώτη και άλλη από δεύτερη θέση, αλλά Κροίσοι και πληβείοι περπατάνε δίπλα-δίπλα πάνω στη γέφυρα για να διασχίσουν το ποτάμι και ν’ αρχίσουν την ημέρα τους με ένα τσάι ή ένα καφέ, μέχρι τις εννιά που θ’ αρχίσει η δουλειά. Αθάνατοι, απερίγραπτοι ασπρουλιάρηδες...

 Τους τραπεζίτες, όμως, δεν θα τους βρεις μόνο πάνω στις γέφυρες, αλλά και... αποκάτω, κρεμασμένους και τέζα! Όπως βρήκανε το πρωί της 18ης Ιουνίου 1982 ένα άψυχο κορμί, με τις τσέπες γεμάτες... τούβλα, να κρέμεται από ένα πορτοκαλί σχοινί που ήταν δεμένο σε μια σκαλωσιά της γέφυρας Blackfriars (Μπλακφράιαρς, που σημαίνει του Μαύρου Μοναχού) http://www.explore-london.co.uk/blabe.html. Όχι τούβλα χρυσού στις τσέπες του τέως, αλλά κανονικά τούβλα! Στις τσέπες του επίσης βρέθηκε ένα διαβατήριο στο όνομα Τζιάν Ρομπέρτο Καλβίνι, καθώς και περίπου 10 χιλιάδες λίρες σε αγλικές λίρες, ελβετικά φράγκα και ιταλικές λιρέτες. Νάτονα το μακαρίτη, αποκαθηλωμένο από τη σκαλωσιά: http://www.cattiviragazzi.org/biografie_storie/biografie/cattivi/calvi_roberto/calvi_roberto.htm Το πανάκριβο ρολόι του (Πατέκ Φιλίπ αξίας 9,000 λιρών τότε!), που όμως δεν ήταν αδιάβροχο, ήταν σταματημένο στις 01.50’. Ε, τι να κάνουμε, θα είχε σπάσει το παρολί του πάνω σε καμιά Κλαμπ Μπριζ ή Σταντάρ Λιέγης, σκέφτηκαν οι μπάτσοι, και αυτοκτόνησε. Κάτσετε, όμως, ρε παιδιά, ο μακαρίτης δεν ήταν ακριβώς ρέστος, διότι με 10 χιλιάδες λίρες θα μπορούσε να παίξει κάνα 5,6,7,8,9,10 από 10 και με τα μπόνους να φτιαχνόταν οποιοδήποτε ζόρι! Εξάλλου, η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Έλα, όμως, που ο Τζιαν Ρομπέρο Καλβίνι πρόλαβε την ελπίδα και πέθανε πρώτος! Έλα που επίσης ανακαλύφθηκε σύντομα ότι το όνομα στο διαβατήριο ήταν μαϊμού και ο «κρύος» ήταν ο Ρομπέρτο Κάλβι!

 Τώρα θα μου πείτε «έλα μωρέ, τι Τζιαν Ρομπέρτο Καλβίνι και τι Ρομπέρτο Κάλβι; Παραπλήσια ήταν τα ονόματα, λογοπαίγνιο ήτανε. Να έλεγε το διαβατήριο... Βρασίδας Πικροζούμης, να πούμε ότι υπήρχε σημαντική διαφορά. Στο περίπου, όμως, ήταν». Ναι, βρε, το καταλαβαίνω αυτό. Μόνο που το Τζιαν Ρομπέρτο Καλβίνι δεν σήμαινε πολλά, ούτε στο περίπου, ενώ το Ρομπέρτο Κάλβι σήμαινε ότι το κορμάκι που αποκαθήλωσαν οι Εγγλέζοι μπάτσοι, ανήκε στον Πρόεδρο και Διευθύνοντα Σύμβουλο της ιταλικής τράπεζας Μπάνκο Αμπροζιάνο (Banco Ambrosiano), που είχε εξαφανιστεί μυστηριωδώς από την Ιταλία ακριβώς μια βδομάδα πιο πριν, στις 11 Ιουνίου. Όχι η τράπεζα, ο τραπεζίτης είχε εξαφανιστεί, που ήταν γνωστός ως ο... «Τραπεζίτης του Θεού»!. Η τράπεζα απλώς είχε ριχτεί στον καμπινέ και τραβήχτηκε το καζανάκι! Ε, και τι έγινε, θα μου πείτε, καιρός διεθνών οικονομικών φουρτούνων ήταν η αρχή της δεκαετίας του ’80 (και ποιος καιρός δεν είναι!), ο άνθρωπος είχε πάει στο Λονδίνο για συνάντηση με μεγαλοτραπεζίτες (μεγαλοτοκογλύφους!) του Σίτι σε μια προσπάθεια να διασώσει την τράπεζά του, απέτυχε και ίσως στην απόγνωσή του να πήγε και σε κάνα καζίνο του Μέιφεαρ, τα έχασε κι εκεί, του μείνανε 10 χιλιάδες λίρες που είχε ξεχάσει στην κωλοτσέπη, ενώ ίσως χρειαζόταν καμιά εκατοστή εκατομμύρια για να επιπλεύσει, ζοχαδιάστηκε κι αυτοκτόνησε. Ούτε ο πρώτος, ούτε ο τελευταίος. Μήπως στο κραχ του Γουόλ Στριτ, πενήντα και βάλε χρόνια πιο πριν, οι τραπεζίτες και οι χρηματιστές δεν πηδούσανε από 30 και 50 ορόφους και γινόντουσαν χαλκομανίες στα πεζοδρόμια, απ’ όπου τους ξύνανε με σουγιάδες και ξυραφάκια;

 Καλά και άγια όλ’ αυτά, μόνο που βιάζεστε κάπως. Διότι η Μπάνκο Αμπροζιάνο δεν ήταν τυχαία τράπεζα και ο ίδιος ο Ρομπέρτο Κάλβι δεν ήταν τυχαίος τραπεζίτης. Η Μπάνκο Αμπροζιάνο ήταν «κολλητή» της τράπεζας του Βατικανού και μόνο η ανακοίνωση της αυτοκτονίας του φαλιρισμένου Κάλβι, έφερε ρίγη πάνω και κάτω στις ραχοκοκκαλιές πολλών στο διεθνές τραπεζικό αδερφάτο, κυρίως σε κάτι... μεγαλοπαπάδες στη Ρώμη. Διότι ήταν ήδη γνωστό ότι η Μπάνκο Αμπροζιάνο ήταν μέσα σε κάθε λαμογιά, δηλαδή ξέπλυμα χρήματος από εγκλήματα όπως η διακίνηση ναρκωτικών και όπλων και η χρηματοδότηση της Μαφίας, καθώς και η στενή σχέση με την ιταλική και διεθνή Μασονία. Και από δίπλα οι παπάδες, που μάλλον ήταν μέσα σε όλα! Της Μαγδαληνής! (Εκ παραδρομής αναφέρθηκε αυτή, εννοούσα της πουτάνας!!!). Το Βατικανό σείστηκε εκ θεμελίων. Συνεχίζουμε αύριο, με την ευλογία του... παναγίου Πάπα (όχι αυτού που φάγανε οι μαφιόζοι του Βατικανού, μόλις 33 μέρες μετά την εκλογή του, αλλά του νυν, που δεν μπορεί να ξεχωρίσει πια τον αγκώνα από τον κώλο του)!

23/9/2003 00:03

Ξύσ’τα μας, να σ’τα ξύσουμε, Μπενίτο...

 Έτσι που λέτε με τον Ρομπέρτο Κάλβι, που το πρωί της 18ης Ιουνίου 1982, στα 62 του χρόνια, βρέθηκε κρεμασμένος από μια σκαλωσιά κάτω από τη γέφυρα του Μπλακφράιαρς στο Λονδίνο, με τούβλα στις τσέπες, προφανώς για να αυξηθεί το βάρος του κορμιού του, που κρεμόταν από πορτοκαλί σχοινί, μαζί με δέκα χιλιάδες λίρες και με ένα διαβατήριο σε άλλο, παραπλήσιο όνομα (Τζιάν Ρομπέρτο Καλβίνι).

 Δεν άργησε να σκάσει η βόμβα, ή μάλλον η αποθήκη πυρομαχικών. Ο Κάλβι, που είχε εξαφανιστεί μυστηριωδώς από την Ιταλία μια βδομάδα νωρίτερα, ήταν ο Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της Μπάνκο Αμπροζιάνο, μιας τράπεζας στα πρόθυρα της κατάρρευσης (κατέρρευσε η μπάνκο μόλις μαθεύτηκε η «αυτοκτονία) που ήταν μπλεγμένη σε πολλά «κόλπα»: μπλεγμένη με συμφέροντα του οργανωμένου εγκλήματος, με μεγάλους χρηματιστηριακούς οργανισμούς, με μεγαλεμπόρους ναρκωτικών, με πολιτικές ομάδες, με μυστικές οργανώσεις, κυρίως την παντοδύναμη μασονική P2 (Προπαγκάντα Ντούε) που ανέβαζε κι έριχνε κυβερνήσεις στην Ιταλία και που χρεώθηκε (άντε, "πιστώθηκε" αν είσαι μαφιόζος ή Μασόνος!) με απίστευτα πράγματα, μέσα και πολιτικές δολοφονίες. Α, ναι, και κάτι άλλο, ίσως το πιο απίστευτο απ’ όλα: η Μπάνκο Αμπροζιάνο ήταν «κώλος και βρακί» με το Ινστιτούτο για Θρησκευτικά Έργα (Institute per le Opere Religiose, ή IOR), που δεν ήταν τίποτε άλλο από την... τράπεζα του Βατικανού!!!

 Με την έρευνα που έγινε μετά την κατάρρευση της τράπεζας του Κάλβι, αποκαλύφθηκε ότι αξιωματούχοι του Βατικανού και της τράπεζάς του, είχαν συνεργαστεί στο στήσιμο ενός μεγάλου δικτύου «μαϊμούδων» υπεράκτιων εταιρειών, που στηρίχτηκαν με πιστώσεις της Μπάνκο Αμπροζιάνο και που απορρόφησαν και εξαφάνισαν μέσα στο λαβύρινθο πολλές εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια. Υπολογίζεται ότι η... προσφορά του Βατικανού στη "μαύρη τρύπα" ήταν γύρω στα... 1,25 δισεκατομμύρια δολάρια!!! Και δεν μιλάμε για σήμερα, αλλά για πριν εικοσιένα και βάλε χρόνια, τους καιρούς που δένανε τα σκυλιά με τα λουκάνικα!

 Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Κάλβι ήταν μπλεγμένος με τη μασονική στοά P2 (Πε Ντούε συντομογραφικά), στο άκουσμα του ονόματος της οποίας πολιτικοί, μεγαλοεπιχειρηματίες και πάσης φύσεως άνθρωποι με «προφίλ» στην Ιταλία (και όχι μόνον!), είτε γονατούσαν, είτε απλά χέζονταν! Και ίσως δεν είναι συμπτωματικό το ότι ο Κάλβι βρέθηκε κρεμασμένος στο Σίτι του Λονδίνου, κάτω από μια γέφυρα με μασονικές αποχρώσεις, τη γέφυρα του Μαύρου Μοναχού, την Μπλακφράιαρς. Πολύ σύντομα, η αστυνομία του... μασονικότατου City of London (εκεί υπάρχουν περισσότερες μασονικές στοές, παρά τράπεζες!), απεφάνθη: Αυτοκτονία! Ναι, καλά,το πιστέψαμε...

 Το θέμα του Κάλβι και της Μπάνκο Αμπροζιάνο είναι τεράστιο, σφόδρα πολύπλοκο και πολύ τεχνικό, οπότε θα ασχοληθούμε μόνο με το «ζουμί», κυρίως την εμπλοκή του Βατικανού με μασόνους, μαφιόζους και παντός είδους λαμόγια. Βέβαια, πολλοί από τους ίδιους τους παπάδες ήταν νούμερο ούνο λαμόγια, αλλά ας αρχίσουμε με τα λεφτά, που είναι η ρίζα του κάθε κακού, ή τουλάχιστο έτσι μας λένε! Πού βρήκε όλα αυτά τα λεφτά το Βατικανό; Με τον οβολό των ανά τον κόσμο φτωχών πιστών; Μπα! Με δωρεές πλουσίων πιστών; Ούτε! Τέτοιος χυδαίος πλούτος δεν μαζεύεται με κέρματα για κεράκια, ούτε με χωράφια μαλακισμένων που προσπαθούν να εξαγοράσουν την εύνοια του Θεού και να καταλήξουν σε κάνα παράδεισο, παρά να κοχλάζουν μέσα σ’ ένα καζάνι πίσσα, με Βελζεβούληδες να πηδάνε σε παρτούζες τις γυναίκες τους, για να τραβάνε οι αμαρτωλοί διπλό μαράζι!

 Πού τα βρήκανε, λοιπόν, αυτά τα απίστευτα λεφτά οι παπάδες; Περίπου 6 αιώνες μετά την ίδρυση του Βατικανού, οι Πάπες ήταν ουσιαστικά οι ιδιοκτήτες της Ρώμης και των πέριξ. Το σημερινό Βατικανό δεν είναι τίποτε άλλο από την εξέλιξη και τον συνασπισμό των πάλαι ποτέ παπικών κρατών. Ο Φράγκος βασιλιάς Πεπίνος ο Κοντός (714-768), που είχε διδαχθεί από τους μοναχούς του Σαν Ντενίς, μαζί με τον αδερφό του τον Καρλομάν, και ήταν σφόδρα Θεοφοβούμενος και προφανώς μέγας μαλάκας, διότι τον Θεό δεν τον φοβάσαι, αλλά τον αγαπάς, χάρισε στην εκκλησία, επί Πάπα Στεφάνου ΙΙ, όλες τις περιοχές γύρω

από τη Ρώμη (ΚΑΙ τη Ρώμη, να εξηγούμαστε!). Μέσα σε λιγότερο από 1000 χρόνια από τότε, με άλλες δωρεές και με λαμογιές του Βατικανού, στην εκκλησία ουσιαστικά ανήκε ολόκληρη η κεντρική Ιταλία! Ο Ναπολέων, όμως, δεν πρέπει να γούσταρε πολύ τους παπάδες, από τους οποίους απέσπασε σχεδόν όλα τα εδάφη. Έλα, όμως, που στο τέλος ο Ναπολέων έχασε το παιχνίδι (λέτε να μην το έχανε, εεεε;;;) και στο Κογκρέσο της Βιέννης, το 1815, όλα δόθηκαν πίσω στο Βατικανό. Δεν έχει σημασία, βέβαια, ποιοι σύνεδροι συμφώνησαν να δοθούν πίσω τα εδάφη στο Βατικανό, αλλά αν οι μισοί δεν ήταν Μασόνοι, εγώ να κρεμαστώ από τους αστραγάλους κάτω από τη γέφυρα του Μπλακφράιαρς, με ένα τούβλο των δύο κιλών να είναι κρεμασμένο από το πουλί μου, να έχω για φαί σάντουιτς ωμού γλάρου χωρίς ψωμί και να πίνω γκρίζο νερό από το ποτάμι, μέχρι να κλατάρω σιγά – σιγά ξερνώντας τ' άντερα μου, όχι όπως ο Κάλβι που αναπαύτηκε σχετικά

 Το 1870 το Βατικανό πάλι έχασε τον έλεγχο, αυτή τη φορά από τον Βίκτωρα Εμμανούλ ΙΙ. Ο γαλαζοαίματος μάγκας περιόρισε τον έλεγχο του Βατικανού σε μια πολύ μικρή περιοχή της Ρώμης και οι Πάπες χτυπιόντουσαν και καταριόντουσαν. Μάλιστα, για να δώσουν έμφαση στο κακό που τους επέφερε ο... Βίκτωρας, ορισμένοι Πάπες αυτοαποκαλέστηκαν... «εθελοντές κατάδικοι»! Χέστηκε ο Βίκτωρ Εμμανουήλ! Τον βλέπω σε μια κατ’ ιδίαν συνομιλία να λέει σ’ έναν Πάπα: «Εθελοντής κατάδικος; Δεν πηδιέται η αγιότης σου και να μου φέρει την είσπραξη; Αν έχεις τα απαραίτητα μπαλάκια, ρε, και δεν τα θέλεις μόνο για να πηδάς παπαδοπαίδια και άλλα τεκνά, μπες σ’ ένα κελλί, παλιομαλάκα, τρώγε μόνο μουχλιασμένο ψωμί κι ελιές και θα σου βγάλω το καπέλο, το στέμμα αν προτιμάς, πρώτος και καλύτερος. Άκου... εθελοντής κατάδικος, μέσα στη χλιδή. Ασιχτίρ ρε μπινέ και ραμολιμέντο του κερατά»!

 Επέστρεψε στις δόξες (και τις λιρέτες), όμως, πάλι το Βατικανό. Λέτε να μην; Πότε και με ποιον, νομίζετε; Μα, το 1929 και με τον... http://www.keele.ac.uk/socs/ks26/28October/Moussolini.html βέβαια, το ντούτσε τον καραμπουσουκλή, τον Μπενίτο Μουσολίνι!!! Μη μου πείτε ότι προϋπήρξε καμιά συμφωνία τύπου: «Ανοιχτός ο δρόμος σου και σπαρμένος με ροδοπέταλα και ευλογίες, Μπενίτο, αν υποσχεθείς να μας δεις κι εμάς σωστά, αν μας βάλεις μέσα στο κόλπο. Θα σου ξύσουμε την πλάτη, αν ξύσεις τη δικιά μας». Λέτε, ρε; Μπα! Το Βατικανό; Ποτέ! Αμαρτάνετε, κολάζεστε...

24/9/2003 00:06

Λες και ήταν κανα Goody’s!

 Κάτσετε, ρε παιδιά, είχε ο Φράνκο κάνα σοβαρό και ριζικό πρόβλημα με τους παπάδες; Πλάκα μου κάνετε; Μαζί πήγαιναν στο κρεβάτι και μαζί ξυπνούσανε! Είχαν οι διάφοροι δικτάτορες της Νοτίου Αμερικής, για παράδειγμα ο Χουάν Περόν και η Εβίτα του; Όχι, βέβαια. Όλοι αυτοί είχαν την ευλογία του Πάτερ ετ Φίλιους ετ Σπίριτους Σάνκτους! Άλλο να ξεσηκωθεί κανας επαναστάτης παπάς εναντίον μιας δικτατορίας και άλλο να ξεσηκώνεται η επίσημη Εκκλησία. Σάμπως το Βατικανό είχε μεγάλο πρόβλημα με τον Χίτλερ; Μπααααα.... δείτε πιο κατω!!! Οπότε, γιατί να έχει ο Μουσολίνι, που μάλιστα μιλούσε την ίδια γλώσσα με τον Πάπα; «Μπουόνα σέρα φελίτσε, κόμε βα;», «μόλτο μπένο, γκράτσιε κάρο» και άλλα τέτοια. Εντάξει, μπορεί ο Πάπας να ήταν ξένος, κανας Πολωνός, Σπανιόλος ή Κροάτης, αλλά το «λιρέτα» και το «σπαγέτι καρμπονάρα» είναι διεθνείς όροι! Μπορεί να μη μπορούσε ο κάθε Πάπας να πει «βα φανκούλο, φίλιο ντα πουτάνα», αλλά δεν είχε κανένα απολύτως πρόβλημα να πει«ΛΙΡΕΤΑ».

 Με το Μουσολίνι στην εξουσία, το Βατικανό όντως χέστηκε στη λιρέτα, ή μάλλον στο δολάριο. Όχι, ο Μπενίτο δεν προμήθευσε χοντρότατο ρευστό υπό μορφήν δωρεάς. Ως... αποζημίωση για την προσάρτηση στην ενωμένη Ιταλία των εδαφών του Βατικανού, που είχε κάνει ο κοντοστούπης ο Βίκτωρ Εμμανουήλ ΙΙ 60 χρόνια πιο πριν, το έκανε! Βλέπετε, υπεγράφη μια συνθήκη μεταξύ κράτους και Εκκλησίας, που ήτανε σκέτο σερμπέτι για τους παπάδες. Αναγνωρίστηκε η ανεξαρτησία και η κυριαρχία του κρατιδίου του Βατικανού και η αναγνώριση του καθολικισμού ως επίσημης θρησκείας του ιταλικού κράτους. Μπήκε και λίγη στάχτη στα μάτια, με μια παράγραφο που δήθεν απαγόρευε στους παπικούς να ανακατώνονται σε κρατικές υποθέσεις, λες και οι Πάπες βγαίνανε στα ραδιόφωνα, ή στεκόντουσαν στις πλατείες και ασκούσαν κριτική ή πολιτική! Αυτά τα άφησαν στο Χριστόδουλο! Τα ψου-ψου και οι ραδιουργίες γινόντουσαν, και ακόμα γίνονται, στα κρυφά, κεκλεισμένων των θυρών. Είτε σε κάνα συνοδικό, είτε σε καμιά μασονική στοά! Και αν λάχει ο παπικός και ο κρατικός εκπρόσωπος να είναι μερακλήδες, τότε η δουλειά μπορεί κάλλιστα να γίνει και σε κάνα πουστάδικο της Βία Βενέτο!!!

 Τέλος πάντων, μετά το σερμπέτι ήρθε η... πίτσα πουτανέσκα (με ελιές, κάπαρη, καυτές πιπεριές και πεπερόνι, μούρλια για όποιον δεν υποφέρει από αιμορροίδες!). Το κράτος αποφάσισε να αποζημιώσει το Βατικανό για την κατάσχεση των εδαφών του. Το ποσό δεν αποκαλύφθηκε ποτέ, αλλά ένας συντηρητικός υπολογισμός το ανεβάζει στα... 85 εκατομμύρια δολάρια. Με συγχωρείτε πάρα πολύ, αλλά ξέρετε τι σήμαινε 85 εκ. «πράσινα» το 1929;;; Χυδαίο νούμερο, δεν μπορεί να το συλλάβει ένα κοινό μυαλό, που σήμερα θεωρεί ματσωμένο τον Λάτση. Με κριτήριο 85 εκ. δολάρια το 1929, ο Λάτσης, σε συνδυασμό με Βαρδινογιάννη και όποιον άλλο μεγιστάνα κατεβάσει το μυαλό σας, ούτε καν ψιλικατζής δεν θα λογιζόταν.

 Μετά την πίτσα πουτανέσκα ήρθε το επιδόρπιο. Βέβαια, οι Ιταλοί δεν έχουν καταίφι με βούτυρο του Βερουτιού και ψιλοκομμένα φιστίκια Αιγίνης, με τα σορόπια να τρέχουν όπως τον ποταμό Άρνο, αλλά αυτό ακριβώς σέρβιρε ο Ντούτσε στους λιγούρηδες τους παπικούς: τους έδωσε αρκετή κτηματική περιουσία εκτός των συνόρων του Βατικανού, που θα παρέμεινε εσαεί α-φο-ρο-λό-γη-τη και επίσης τεράστιες φορολογικές απαλλαγές. (Για παράδειγμα, κατά τη διάρκεια του πολέμου, όλες οι επενδύσεις του Βατικανού στην Ιταλία υπόκειντο σε μηδενικό φόρο). Πείτε μου, τώρα: αγάπησε το Βατικανό τους φασίστες, ή τους μίσησε; Βρε, με το Φράνκο στην Ισπανία η Εκκλησία έκανε πάρτι, τι μου λέτε τώρα; Και σιγά την αντίσταση των καθολικών στον Χίτλερ! Σάμπως το Βατικανό δεν είχε ενεργό συμμετοχή στις «γραμμές των αρουραίων», δηλαδή τους διαδρόμους διαφυγής εγκληματιών πολέμου; Ήταν η Καθολική Εκκλησία εντελώς αμέτοχη στην αρπαγή και διακίνηση εβραϊκού χρυσού στην ανατολική Ευρώπη; Μήπως πριν τον Χίτλερ δεν ήταν το Βατικανό που εφάρμοσε δρακόντεια μέτρα εναντίον των Εβραίων στα παπικά εδάφη, πριν τα προσαρτήσει ο Βίκτωρ Εμμανουήλ; Εν πάση περιπτώσει, οι πουτάνες οι παπάδες κάλυψαν τη συνεργασία με τα φασιστικά καθεστώτα ως μια υπόθεση δύο κακών, όπου το μη χείρον ήταν βέλτιστον. Ποιο ήταν το χείρον; Μα, ο αθεϊστικός κομμουνισμός, βέβαια και δώσ’του ο λαός «καλά κάνανε οι άγιοι, καλά που δεν άφησαν τους άθεους να μας λένε ότι η θρησκεία είναι το όπιο του λαού, να ξεμυαλίζουν τα παιδιά μας και να βρίζουν τον Χριστούλη και τον Άγιο Αυγουστίνο μας»!

 Όπως και να’χει, και οι Ναζί «ασήμωσαν» το Βατικανό… big time, ίσως γι αυτό η Καθολική Εκκλησία να είχε τόσο ενεργή συμμετοχή στη φυγάδευση από την Ευρώπη, με πλαστά διαβατήρια και δίκτυο ασφαλών διευθύνσεων διαμονής και μέσων μεταφοράς, κυρίως μέσω Ελβετίας, ανθρώπων όπως ο Άντολφ Άιχμαν http://www.pbs.org/eichmann/eich22.htm και ο «άγγελος του θανάτου» ο τερατώδης σαδιστής Τζόζεφ Μένγκελε http://www.wikipedia.org/wiki/Josef_Mengele και http://www.auschwitz.dk/Mengele.htm και σιγά που ο http://ww2photo.mimerswell.com/person/d/nsdap/borman.htm ...πιθανό να σκοτώθηκε προσπαθώντας να δραπετεύσει, διότι δεν τον βρήκανε, είχε εξαφανιστεί, άρα μάλλον

ήταν νεκρός! Βα φανκούλο, πάδρε φελίτσε...

 Και βέβαια το Βατικανό «είχε υποχρέωση» διότι, όχι μόνο ασημώθηκε, αλλά χρυσώθηκε η παλάμη του! Υπήρχε μεν αντίσταση στους Ναζί από ομάδες Καθολικών, καμιά αμφισβήτηση, αλλά η επίσημη Εκκλησία έκανε την πάπια και πήρε... φραντσάιζ από τον Χίτλερ, λες και ήταν κάνα Goody’s! Μάλιστα, σινιόρε ε σινιόρι, η Ρωμαϊκή Καθολική Εκκλησία μπήκε στο κόλπο του απερίγραπτου «εκκλησιαστικού φόρου» των Ναζί, του Kirchensteuer, που στην πραγματικότητα ήταν ένας αδυσώπητος φόρος εισοδήματος των Γερμανών, και μόνο το 1943 ΕΙΣΕΠΡΑΞΕ ΤΟ ΑΣΥΛΛΗΠΤΟ ΠΟΣΟ ΤΩΝ 100 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ ΔΟΛΑΡΙΩΝ!!!

 Τι θα έκανε με όλα αυτά τα λεφτά το Βατικανό; Θα τα έβαζε σε... ταχυδρομικό ταμιευτήριο; Χαμηλός ο τόκος! Θα τα έδινε στους φτωχούς; Μμμμ... δεν αρκούσανε για όλους, άρα ας μην έπαιρνε κανένας, για να μη τους έβγαινε και τ’ όνομα ότι κάνανε ρουσφέτια στην πείνα! Η λύση; Μα, έπρεπε να τα επενδύσει η Εκκλησία, ης ο υποτιθέμενος αρχηγός ουκ είχε που την κεφαλήν κλίναι, για να αυξηθούν όπως τα ψωμιά και τα ψάρια του Χριστού και τότε να ταϊστούν όλοι οι πεινασμένοι, να μη μείνει κανένας στην απέξω (βα φανκούλο, πάδρε φελίτσε!). Και καλώστα κι αργήσανε τα σαίνια, τους τραπεζίτες, τους χρηματιστές, τους επενδυτές, τους τοκογλύφους και κυρίως τους μασονομαφιόζους!!! Της Μαγδαληνής (πάλι αυτή!) εμέλλετο να γίνει και έγινε, όπως θα δείτε στα επόμενα... (ξέρω-ξέρω, άφησα πάλι το γιαχνιστό και το βιδωτό και άρχισα το... γύρω-γύρω και μέσα να μην μπαίνει! Καλή της ώρα της Δέσποινας του Κιτ-Κατ, όπου και να βρίσκεται...).

25/9/2003 00:08

Πρωτοκλασάτη τράπεζα κομπλέ με γιάπη…

 «Πόσα;» ρωτάει ο άλλος «πόσα λεφτά αξίζει το Βατικανό;». Μμμμ... δύσκολη ερώτηση διότι υπάρχουν πράγματα που μπορούν να υπολογιστούν σε αξία χρήματος, αλλά υπάρχουν και άλλα που δεν μπορούν. Για παράδειγμα, δεν μπορείς να υπολογίσεις στον «ισολογισμό» του Βατικανού, μια τοιχογραφία του Μικαελάντζελο, στον τοίχο μιας βασιλικής. Αυτό δεν μπορεί να πουληθεί, άρα χρηματική αξία γιοκ. Δεν μπορείς, για παράδειγμα, να πουλήσεις την πλατεία του Αγίου Μάρκου! Όπως δεν μπορείς να πουλήσεις τις πολύτιμες πέτρες του αγγλικού στέμματος, που ανήκουν μεν θεωρητικά στον κατά καιρούς ηγεμόνα, αλλά δεν «πουλιούνται» ούτε με σφαίρες. Βέβαια, στα υπόγεια του Βατικανού υπάρχουν αμύθητοι θησαυροί που θα μπορούσαν να πουληθούν, από το μπαστούνι ενός αγίου μέχρι ένα χειρόγραφο Ευαγγέλιο, χώρια το χρυσάφι, τα κοσμήματα, οι πίνακες, τα αγάλματα κλπ., αλλά η περιουσία του Βατικανού είναι ανυπολόγιστη, τόσο αυτή που μπορεί να εκποιηθεί, όσο και αυτή που δεν μπορεί.

 Ας ασχοληθούμε με χρήμα. Όχι με πράγματα που μπορούν να μετατραπούν σε χρήμα, για παράδειγμα ένας Μποτιτσέλι, ή ένα τσιφλίκι, αλλά με το ίδιο το χρήμα, με το ζεστό ρευστό. Και στο τέλος του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, το Βατικανό βρέθηκε να είναι χεσμένο στο ρευστό. Όχι ότι προηγουμένως δεν ήταν, αλλά να χρησιμοποιήσουμε το απόφθεγμα ενός μεγιστάνα που κάποτε είχε πει: «Αν το χρήμα που έχεις μπορεί να μετρηθεί, τότε δεν είσαι πλούσιος»! Και το χρήμα που είχε (και έχει, παρόλες τις λαμογιές και τα παλτά») το Βατικανό μετά τον πόλεμο απλά δεν μετριόταν. Τέλος πάντων, αρκετό από το «χυδαίο» χρήμα που το Βατικανό πήρε από το Μουσολίνι και τους Ναζί, μαζί βέβαια με αυτό που νυχθημερόν έτρεχε σαν ποτάμι στις κάσες του, από μαλάκες που προσπαθούσαν (και προσπαθούν, τόσο στη Δύση, όσο και στην... Ανατολή!) να παζαρέψουν τον παράδεισο με ένα κερί, τέθηκε κάτω από τον έλεγχο μιας παπαδικής επιτροπής ονόματι APSA, αρχικά για «Διαχειριστές της Περιουσίας της Αγίας Έδρας». Επίσης, και πολύ πιο σημαντικό, το 1942 έγινε ανασύσταση μιας διαχειριστικής επιτροπής που είχε συσταθεί από τον Πάπα Λέοντα ΧΙΙΙ το 1887, της «Διαχείρησης Θρησκευτικών Έργων».Το νέο «μωρό», δουλειά του Πάπα Πίου ΧΙΙ (ωωωχχχ...) http :// www . piusxiipope . info / ονομάστηκε «Ινστιτούτο για Θρησκευτικά Έργα» (Institute per le Opere Religiose, ή IOR) και ούτε λίγο ούτε πολύ, εξελίχθηκε σε μια τράπεζα επενδύσεων, κομπλέ με τον «γιάπη»της!

 Ο «γιάπης» και εκλεκτός της Αυτού Αγιότητος του Πάπα Πίου ΧΙΙ λεγόταν Μπερναντίνο Νογκάρα και ήταν ένα σκέτο σαίνι. Τα σαίνια, όμως, κάνουν σωστές δουλειές ευθύς εξαρχής, αλλιώς είναι κότες! Ο Νογκάρα ήταν βεριτάμπλ σαίνι και, πριν αναλάβει τη δουλειά, έκανε μια συμφωνία. Η θέση του ήταν περίπου η εξής: «Κοιτάξτε να δείτε, οι αγιότητές σας, εδώ υπάρχει πολύ χρήμα. Όπως ξέρετε, το χρήμα πάει στο χρήμα κι επειδή εγώ είμαι μάγκας επενδυτής, σας λέω ότι μέχρι να ξεμπερδέψετε με μένα, ο όρος χρήμα θα χάσει την έννοιά του. Θα σας ανεβάζουν τα ράσα οι απανταχού άνθρωποι του χρήματος, μέσα και το υπουργείο Οικονομικών της Ιταλίας, θα σας κατεβάζουν τα δαντελένια βρακιά και τις ζαρτιέρες και θα σας κάνουν στοματικό έρωτα! Βέβαια, γνωρίζω ότι εσείς προτιμάτε να κάνετε, παρά να σας κάνουν, αλλά στην προκειμένη περίπτωση θ’ αλλάξετε χαβά για να μη σας πιάνει και το μάτι! Μόνο που πρέπει να συμφωνήσουμε κάποια πράγματα με το καλημέρα. Απ’ ότι καταλαβαίνω, οι καθολικές τράπεζες δεν πρέπει να δανείζουν λεφτά με βαρβάτα επιτόκια, διότι η Βίβλος είναι κάθετα εναντίον του τόκου, τον απαγορεύει. Πολύ ωραία. Λοιπόν, εισηγούμαι να κάνετε άλλη μια εξαίρεση. Εδώ και αιώνες, οι παπάδες και το “ου μοιχεύσεις” έχουν πηδήξει και του “ου κλέψεις” έχουν κλείσει το σπίτι. Όσο για το “ου ψευδομαρτυρήσεις”, δεν ξέρω, αλλά υποθέτω ότι κι αυτό έχει καταντήσει ένα “ου” του κώλου. Λοιπόν, αν δέχεστε να επενδύσω τα λεφτά σας με όποιο μέσο είναι νόμιμο, μέσα και ο δανεισμός με τόκο, και μάλιστα βαρβάτο, εάν συμφωνήσετε εδώ και τώρα και υπογράψετε ότι έχω απόλυτη αυτονομία όσον αφορά τη δουλειά μου, ότι εγώ αποφασίζω πόσα και πώς επενδύονται, κι εσείς απλά να έρχεστε στο τέλος κάθε οικονομικού έτους να πίνουμε εσπρέσο και να με ευλογείτε, ή να με καταριέστε, ανάλογα με τις κερδοζημίες, αρχίζω δουλειά εδώ και τώρα. Αν δεν συμφωνήσετε, τι να κάνουμε, πάλι φίλοι και συνεχίστε να κάνετε τσιμπούκια σε παπαδοπαίδια και καλογηράκια, αντί να σας κάνουν υπουργοί, χρηματιστές και μεγαλοβιομήχανοι, ντόπιοι και ξένοι».

 Τι λέτε να έκαναν οι παπάδες; Συμφώνησαν επί τόπου και άρχισε ΤΟ νταραβέρι, με το Νογκάρα να γαμάει και να δέρνει, τόσο στην ιταλική, όσο και στη διεθνή οικονομική πιάτσα. Άνοιγε το στόμα του και αράδιαζε μηδενικά σε εξάδες! Επένδυσε στον «αφρό», κυρίως στο εξωτερικό, σε τράπεζες, βιομηχανίες, ακίνητα, παντού. Τόση ήταν η οικονομική δραστηριότητα της τράπεζας του Βατικανού, διότι ουσιαστικά αυτό ήταν το... Ινστιτούτο για Θρησκευτικά Έργα, που σύντομα τα διεθνή οικονομικά μεγαθήρια «μπήκαν στο κρεβάτι» μαζί του. Συνεργασία με Morgan Guaranty (φάρα, Μόργκαν!), Credit Suisse, Chase Manhattan (φάρα, Ροκφέλερ!) και την Continental Illinois του Σικάγο, ενώ πριν πεις «Πάτερ ετ Φίλιους ετ Σπίριτους Σάνκτους» οι παπάδες αγόρασαν 15% της Ιμομπιλιάρε, μιας τεράστιας εταιρείας κατασκευής και ιδιοκτησίας ακινήτων, από κοσμοπολίτικα συγκροτήματα πλαζ στο Μεξικό, μέχρι συγκροτήματα πολυτελών πολυκατοικιών στο Μοντρεάλ και... το ξενοδοχείο Γουότεργκεϊτ στην Ουάσινγκτον! Και, βέβαια, το Βατικανό μπήκε με τα τσαρούχια σε πρωτοκλασάτες πολυεθνικές εταιρείες όπως η General Motors, η Gulf Oil, η Bethlehem Steel, η TWA, και η IBM. Ο Νογκάρα αφυπηρέτησε ήσυχα μετά από καμιά δεκαριά χρόνια, συγκεκριμένα το 1954 (πέθανε το 1958). Κατα τη διάρκεια της θητείας του, τα (περίπου) 85 εκατομμύρια δολάρια που πήρε το Βατικανό από τον Μουσολίνι, έγιναν... ΕΝΑ ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟ!!!

 Και ακούω, τώρα: «Κάτσε, ρε, ΠΟΥ είναι οι μαφιόζοι και οι μασόνοι που μας υποσχέθηκες; Ο Νογκάρα δεν ήταν μαφιόζος, πιθανότατα ούτε και μασόνος. Σωστή δουλειά έκανε σαν επενδυτής, αλλά εμείς θέλουμε λαμογιές, θέλουμε ναρκωτικά, φόνους, εκβιασμούς, ραδιουργίες, αίμααααα...». Όπως είπαμε: η Δέσποινα που δούλευε στο Κιτ-Κατ, σε μια πάροδο της Φιλελλήνων νωρίς τη δεκαετία του ’60, έλεγε ότι βασικά υπάρχουν τρεις μέθοδοι συνουσίας: το βιδωτό, το γιαχνιστό, και το γύρω-γύρω και μέσα να μην μπαίνει!!! Συνεχίζουμε τη Δευτέρα το βράδυ (γέλιο)...

26/9/2003 00:05

Έγκαιρη απόσυρση εγγυημένη!

 Πολλά βιβλία γράφτηκαν για τον Ρομπέρτο Κάλβι. Όχι για την «αυτοκτονία» του, όπως απεφάνθη η «μασονική» αστυνομία του Σίτι του Λονδίνου για να κλείσει τον φάκελλο, ενώ ο Κάλβι είχε

αυτοκτονήσει τόσο, όσο ο... Νίκος Μπελογιάννης, αλλά για της δραστηριότητες του, τόσο προσωπικές, όσο και εταιρικές, μέσω της τράπεζάς του, της Μπάνκο Αμπροζιάνο, που φαλίρισε με μια τεράστια «μαύρη τρύπα» όταν μαθεύτηκε ο θάνατος του "τραπεζίτη του Θεού". Και δεν υπήρχε, βέβαια, περίπτωση να αναφερθεί ο Κάλβι και ταυτόχρονα να μην αναφερθούν οι σχέσεις του με μαφιόζους, με λαμόγια πάσης φύσεως, με την παντοδύναμη μασονική στοά «Πε Ντούε» (Προπαγκάντα Ντούε) και κυρίως με το Βατικανό. Διότι ο Κάλβι ήταν κώλος και βρακί με το Βατικανό...

 Γράφτηκε, λοιπόν, μάλιστα από σοβαρότατους ερευνητές και συγγραφείς που ήταν πολύ μέσα στα πράγματα, ότι το Βατικανό, μέσω των επιτροπών του για οικονομική διαχείρηση, και μιλάμε κυρίως για το IOR, βοήθησε πολλούς Ιταλούς «λεφτάδες» να διασώσουν τη λεία τους από κατάσχεση από τους Γερμανούς, (που παρεμπιπτόντως πριμοδότησαν το Βατικανό πολύ βαρβάτα οι ίδιοι) χρησιμοποιώντας την αυτοτέλεια, κυριαρχία και ουδετερότητα της... Παναγίας Έδρας. Ε, τι να κάνουμε; Ο «αρχηγός» είχε αρπάξει ένα φραγγέλιο κι έδειρε τους χρηματιστές στο Ναό του Σολομώντος, ενώ 1940 χρόνια αργότερα οι παπάδες έκαναν εξυπηρετήσεις στο κεφάλαιο, διασώζοντας λεφτά που πιθανότατα αποκτήθηκαν με την εκμετάλλευση του λαού. Και δεν πηδιέται ο λαός...

 Το ιταλικό κεφάλαιο μάλλον έδειξε την ευγνωμοσύνη του όταν τέλειωσε ο πόλεμος και τα... «γκράτσιε για την εξυπηρέτηση» προστέθηκαν στα χυδαία λεφτά που είχαν πάρει οι παπάδες, τόσο από το Μουσολίνι, όσο και από τον Χίτλερ. Τα λεφτά που συσσώρευσε στις κάσες και τα μπαούλα του το Βατικανό, και να μη ξεχνάμε τις σωστές επενδύσεις του «γιάπη» Μπερναρντίνο Νογκάρα, που μέσα σε δέκα χρόνια αύξησε τα περίπου 85 εκ. δολάρια του Μουσολίνι σε ένα δισεκατομμύριο, τράβηξαν την προσοχή της κυβέρνησης το 1962. «Γιατί αφορολόγητος, ρε, όλος αυτός ο πλούτος των παπάδων; Απάνω τους, να καταργήσουμε τα προνόμια που τους έδωσε ο μπινές ο Μουσολόνι!» και άλλα τέτοια.Το Βατικανό είπε «κλάστε μας τα, μπαμπίνι» και η φορολογία του Βατικανού ήταν περισσότερο θνησιγενής, από το βρέφος μιας υποσιτισμένης Ιταλίδας μοναχής με χαλαρή μήτρα, που μια μέρα πριν τη γέννα άντεξε 12 γύρους μποξ με τον Ρόκυ Μαρτσιάνο! Βέβαια, οποιαδήποτε ιταλική κυβέρνηση είναι περιστασιακή σε σχέση με το Βατικανό, ξύσ’τε τα μας σινιόρι κι ας μην έχουμε φαγούρα, αλλά μια μεταγενέστερη του 1962 κυβέρνηση είχε ως πρωθυπουργό τον Άλντο Μόρο http://www.caigratis.it/biomoro.htm . Ναι, βρε, τον ίδιο Άλντο Μόρο που είχε δολοφονηθεί από τις Ερυθρές Ταξαρχίες http://www.wikipedia.org/wiki/Aldo_Moro (τους επαναστάτες του κώλου που είχαν σχέσεις με την μασονική Πε Ντούε και στους οποίους είχαν εισχωρήσει οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες) διότι δήθεν τσάντισε τους Αμερικανούς, επειδή προσπάθησε να συμφιλιώσει τους Χριανοδημοκράτες με τους Κομμουνιστές, ουσιαστικά να ενώσει την ιταλική αριστερά για να κάνει σταθερή κυβέρνηση. Ξέρετε, όταν πάρετε μια μάντρα αρχίδια, τα ραντίσετε με νερό, με ροδόνερο αν είστε πολύ μερακλήδες, μετά τα πασπαλίσετε με ζάχαρη και τα βάλετε στο φούρνο, έχετε μάντολες– ΠΑΠΑΡΙΑ– ΜΑΝΤΟΛΕΣ!

 Ο Μόρο, ο «Μάρτυρας της Δημοκρατίας» δεν ήταν ο καραγκιόζης ο Μπερλουσκόνι! Καθηγητής της Νομικής ήταν, σοβαρός και σκεπτόμενος άνθρωπος, με διορατικότητα, στόχους και όνειρα. Προσπάθησε κι αυτός να φορολογήσει το παπαδαριό, αλλά απέτυχε. Αυτόν ίσως είχανε βάλει στο μάτι περισσότερο απ’ όλους οι παπάδες, χωρίς να σημαίνει ότι αυτοί τον «έφαγαν». Όπως δεν είναι σίγουρο ότι «έφαγαν» έναν πολύ δικό τους, έναν Πάπα οι αθεόφοβοι, μόλις 33 μέρες μετά την εκλογή του, διότι ήθελε να καθαρίσει τον σταύλο του Αυγείου, το Βατικανό, από μαφιόζους, κομπιναδόρους και μασόνους. Θα το δούμε αργότερα αυτό. Πάντως, όντως τίποτε στη ζωή δεν είναι σίγουρο. Μήπως είμαι σίγουρος για το ότι αυτή τη στιγμή κάθομαι με το σώβρακο και γράφω μαλακίες, ενώ θα έπρεπε να ήμουνα καθ’ οδόν προς το Λουτράκι; Μπορεί στην πραγματικότητα να είμαι μια λεσβία στην Ανδαλουσία το 1203 και να έχω εφιάλτες ότι, αν βάλω χέρι σε καμιά αγάμητη γκόμενα και το μαρτυρήσει, θα με κάψει ζωντανή η Ιερά Εξέταση. Μπορεί και να είμαι ένας καλλιεργητής χουρμάδων, με παραισθήσεις από το πολύ χασίσι, στο Ιράκ. Ποιος ξέρει, τίποτε δεν είναι"μπετόν"...

 Όπως και να ‘χει, οι παπάδες σκαρφίστηκαν το κόλπο για να τους αφήσουν ήσυχους. Είπαν ξεκάθαρα: «Κοιτάξτε να δείτε, σινιόρι πολιτικάντηδες, το καλό που σας θέλουμε είναι να συγκεντρωθείτε σε θέματα όπως το περιβάλλον, τα στησίματα στο καμπιονάτο, το πλασάρισμα του FIAT στο εξωτερικό διότι όπως πάει η δουλειά μέχρι και το Skoda θα το πηδήξει, επέκταση της Νίνα Ρίτσι και του Τζιόρτζιο Αραμάνι στο Μπανγκλαντές, διότι με την επόμενη κίνηση σας για φορολογία του ανεξάρτητου Βατικανού, εμείς βγάζουμε στο σφυρί ό,τι έχουμε και δεν έχουμε από μετοχές, ομόλογα και τέτοια και, μέσα σε δυο ώρες, όχι μόνο η ιταλική, αλλά και η παγόσμια χρηματιστηριακή αγορά καταρρέει. Το πιάσατε καλά το νόημα, σινιόρι;». Εμ, λέτε να μην το έπιασαν; Τέζα όλοι και ούτε «κιχ» δεν ξαναβγάλανε!

 Και προχωράμε. Νωρίς τη δεκαετία του '50, τον καιρό του Μπερναρντίνο Νογκάρα, το «Ινστιτούτο για Θρησκευτικά Έργα», δηλαδή η επενδυτική τράπεζα του Βατικανού, άρχισε να οργανώνει μια ομάδα από Καθολικούς και ΜΗ Καθολικούς, ίσως και μη... Χριστιανούς (ώπα!) οικονομικούς συμβούλους, που έγιναν γνωστοί ώς «Uomini di Fiducia», δηλαδή «Άνθρωποι της Εμπιστοσύνης». Ανάμεσά τους ήταν ο...Μικέλε Σιντόνα http://users.skynet.be/terrorism/html/italy_sindona.htm !!! Ξέρετε για τι λογής εμπιστοσύνη και φερεγγυότητα μιλάμε εδώ; Του τύπου «κάνε μου τσιμπούκι, μωρό μου, και σου εγγυούμαι ότι θα αποσυρθώ εγκαίρως». Αύριο...

30/9/2003 00:03

Γιατρεύει σκορβούτο και καυλόσπυρα!

 Έτσι που λέτε, με τον Μικέλε Σιντόνα http :// www . cattiviragazzi . org / biografie _ storie / biografie / cattivi / sindona _ michele / sindona _ michele . htm ! Θα δούμε αργότερα ποιος είναι – ή μάλλον ποιος ήταν, διότι έγινε κι αυτός... τέως, όπως ο προστατευόμενός του ο Ρομπέρτο Κάλβι! Βλέπετε, του άρεσε πολύ ο καφές του Σιντόνα. Το πρόβλημα είναι ότι ένας, ο τελευταίος, είχε μέσα... φαρμάκι! 56 ώρες έκανε να πεθάνει ο έρμος, σφάδαζε από τον πόνο, αλλά στο τέλος τα κατάφερε! http://www.misteriditalia.com/casosindona/morte/ Τέλος πάντων, ο καρίσσιμο Μικέλε μπήκε στο κόλπο του Βατικανού το 1969, ως μέλος της ομάδας των «έμπιστων ανθρώπων» που καθοδηγούσαν και χειρίζονταν την οικονομική πολιτική της... Παναγίας

Έδρας, κυρίως την επένδυση του πακτωλού των χρημάτων που είχαν συσσωρεύσει και εξακολουθούσαν να συσσωρεύουν με κεκτημένη ταχύτητα οι παπάδες. Και, βέβαια, η πρώτη μέριμνα του Σιντόνα ήταν να επεκταθεί το Βατικανό στο κόλπο των υπερακτίων εταιρειών, των λεγομένων Οffshore Companies, ή Offshore Banks αν πρόκειται γιατράπεζες!

 Τώρα, βέβαια, ένα εύλογο ερώτημα είναι το εξής: το Βατικανό ΔΕΝ φορολογούνταν στην Ιταλία, οπότε ποιος ο λόγος για να εμπλακεί στο υπεράκτιο τραπεζικό και γενικά οικονομικό σύστημα, όπου «έπαιζε» το κάθε λαμόγιο και καρυδιάς καρύδι για λόγους αποφυγής της φορολογίας και όχι μόνον; Η απάντηση είναι απλή: το Βατικανό ήταν πια ένας πολύ μεγάλος παίκτης στη διεθνή οικονομική σκηνή και έπρεπε να παίξει εκεί που παιζόταν το μεγάλο και «πονηρό» παιχνίδι. Θέλετε, οι αγιότητές σας; Καλώς. Δεν θέλετε; Ε, βάλτε τα στο ταχυδρομικό ταμιευτήριο, αν αυτό αντέχει το βάρος του ρευστού σας, κι αφήστε μας ήσυχους. Αυτή θα ήταν η θέση του Σιντόνα και των άλλων «Ανθρώπων της Εμπιστοσύνης» (Uomini di Fiducia). Και όχι μόνο το Βατικανό «διεφθάρη», αλλά ολόκληρο το «Καθολικό» τραπεζικό σύστημα. Και εκείνος που είχε αρχίσει τη διαφθορά, ήταν ο Μπερναρντίνο Νογκάρα, νωρίς τη δεκαετία του’50.

 Βλέπετε η Ιταλία είχε ένα διπλό, ένα παράλληλο τραπεζικό σύστημα. Υπήρχαν, βέβαια, οι κανονικές τράπεζες, οι τράπεζες των «πληβείων» με τα υποκαταστήματα σε κάθε γωνία και με τις ουρές μέχρι την πόρτα, τα καταναλωτικά και τα στεγαστικά δάνεια, οι Εμπορικές, οι Εθνικές, οι Γιούρομπανκ, οι Πίστεως και οι Πειραιώς, βρε αδερφέ. Παράλληλα, όμως, λειτουργούσαν οι λεγόμενες «Καθολικές» τράπεζες, σεβαστά ιδρύματα με χαμηλό προφίλ, που έκαναν δουλειές κυρίως με την Εκκλησία, που τα διοικητικά συμβούλια τους αποτελούνταν κυρίως από πιστούς Καθολικούς και δεν ήταν μέσα στο παιχνίδι της τοκογλυφίας, διότι ο δανεισμός με τόκο είναι αντίθετος προς την Βίβλο. Κάνανε άλλες δουλειές αυτές οι τράπεζες, π.χ. επενδύσεις, διαχειρίσεις περιουσιών, ήταν ατζέντηδες/εντολοδόχοι/πληρεξούσιοι της Εκκλησίας επί προμηθεία, κλπ. Ο Νογκάρα και αργότερα οι «Άνθρωποι της Εμπιστοσύνης», όπως ο Σιντόνα, μπαστάρδεψαν και αυτά τα ιδρύματα, τα έβαλαν στο παιχνίδι του τόκου και της λαμογιάς. Οι Καθολικές τράπεζες «καθόντουσαν» πάνω σε πολλά λεφτά για να τις αφήσουν εκτός κόλπου!!!

 Επειδή έχετε ήδη αρχίσει τη μουρμούρα, πάρτε κάτι για τον Μικέλε Σιντόνα. Καιρός ν’ αφήσουμε το γύρω-γύρω και μέσα να μη μπαίνει και να μπούμε στο βιδωτό και το γιαχνιστό! Ο Μικέλε, λοιπόν, είχε μεγαλώσει στη... Σικελία http://www.sicilian.net/maps/ (ώπα!) και είχε σπουδάσει δικηγόρος. Πολύ ωραία, ούτε ο πρώτος, ούτε ο τελευταίος. Δηλαδή, μόνο να στήνουν παιχνίδια του καμπιονάτο, να σφάζονται σε ντέρμπι Παλέρμο – Μεσσίνα, ν’ ανοίγουν βεντέτες και να καλλιεργούν λεμονιές είναι καλοί οι Σικελοί; Γίνονται και δικηγόροι. Έλα, όμως, που ο Σιντόνα ούτε με δικογραφίες ασχολήθηκε, ούτε με εξώδικα, ούτε με τότο νέρο, αλλά με... λεμόνια!!! Κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, συγκεκριμένα μετά τη συμμαχική απόβαση στη Σικελία το 1943, ο Σιντόνα αποφάσισε να ασχοληθεί με λεμόνια. Όχι πουλώντας τα με το κιλό σε καμιά λαϊκή, αλλά με την εξαγωγή τους! Τι χρειάζεται για να βγάλεις έξω λεμόνια; Λεμόνια, βέβαια, και μια νταλίκα. Εδώ είναι που κόλλησε προσωρινά ο Σιντόνα. Όχι τόσο στη νταλίκα, αλλά στα... λεμόνια. Διότι η παραγωγή και η διακίνηση των λεμονιών της Σικελίας, ήταν κόζα (υπόθεση) της Μαφίας! Άσε που η Σικελία ήταν πια υπό τη διοίκηση των Αμερικανών στρατιωτικών που (τότε!) δεν έκαναν δουλειές του ποδαριού.

 Πήγε, λοιπόν, ο Μικέλε σ’ έναν... παπά για να μεσολαβήσει με τη Μαφία! Συγκεκριμένα, ζήτησε τη βοήθεια του Επισκόπου του Πσάτι. Η αγιότης του είχε άκρες με τη Μαφία, μάλιστα στα πιο υψηλά επίπεδα. Βρε, ποιοι γιδοκλέφτες και ποιοι βεντεταδόροι; Βίτο Τζενοβέζε http://www.spartacus.schoolnet.co.uk/USACgenovese.htm και http://www.murderinc.com/fam/genv.html αγορίνες μου, αρχηγός μιας από τις «οικογένειες εγκλήματος» της Νέας Υόρκης, πρωτοκλασάτο... υπερωκεάνειο (ποιος τα χέζει τα βαποράκια!) ηρωίνης και καθοριστικός συνεργάτης των Αμερικανών στην οργάνωση της απόβασης στη Σικελία, με τις άκρες και την επήρρεια που είχε στο νησί. Οπότε έχουμε τον Βίτο Τζενοβέζε να μη θέλει να χαλάσει χατίρι του πάδρε (πάντα στο πλευρό τους θέλουνε την Εκκλησία οι μαφιόζοι!), έχουμε τους μαφιόζους της Σικελίας να σέβονται (και να τρέμουν!) τον Νεοϋρκέζο πια Βίτο Τζενοβέζε μακρόθεν, έχουμε τους Αμερικάνους να χρωστάνε στον Τζενοβέζε, όποτε «πάρε τα φρέσκα λεμόνια σου, φρατέλλο Μικέλε, πάρε και τη νταλίκα σου, πάρε και τα πλαστά χαρτιά σου, πάρε κι ένα χάρτη με σημάδια από πού να περάσεις, εξάλλου κακό δεν κάνεις, η Βιταμίνη Γ είναι ευεργετική διότι πολεμάει το σκορβούτο και καθαρίζει τα καυλόσπυρα και... καλοτάξιδοοοοοοος». Και ο Σιντόνα θα απάντησε: «Ναι, φρατέλλι, καιρό θα έχει να στίψουν οι έρμοι ξένοι κάνα λεμόνι στο κορνμπίφ τους – σκούζα με, φτου...φτου... - έχουνε τρελαθεί στην κονσέρβα και το παξιμάδι με τον πόλεμο, γκράτσιε, αριβεντέρτσι, τα λέμε σύντομα στο... Μιλάνο»! Διότι στο Μιλάνο ήταν που ξεφύτρωσε αργότερα ο Μικέλε Σιντόνα, με συστατική επιστολή του Αρχιεπισκόπου της Μεσσίνα στο χέρι και με παραλήπτη τον Τζιοβάννι Μοντίνι, «βαρύγδουπο» όνομα στο περιβάλλον του Βατικανού και μέλλοντα... Αρχιεπίσκοπο του Μιλάνου!!!

 Τι ωραία, τι καλά, μπήκαμε σε σωστό δρόμο όσον αφορά το σεξ! Μόνο που τώρα πάμε πίσω στο... γύρω-γύρω και μέσα να μη μπαίνει, διότι συνεχίζουμε αύριο! Εμμμ...

1/10/2003 00:34

Ο κολλητός!

 Έτσι, που λέτε, άρχισε ο «δεσμός» του Μικέλε Σιντόνα με τη μαφία και κυρίως τα οικονομικά νταραβέρια των παπάδων του Βατικανού. Πρώτα ήταν το ρουσφέτι που είχε ζητήσει ο Επίσκοπος του Πσάτι από τον μεγαλομαφιόζο της Νέας Υόρκης, Βίτο Τζενοβέζε, για να βγάλει ο Σιντόνα αυστηρά ελεγχόμενα (από τη Μαφία!) λεμόνια για εξαγωγή στον λιγούρη από τον πόλεμο υπόλοιπο κόσμο, μετά ήρθε η συστατική επιστολή του Αρχιεπισκόπου της Μεσσίνας προς έναν «βαρύγδουπο» άνθρωπο του Βατικανού, τον Τζιοβάννι Μπατίστα Μοντίνι, που έμελλε να γίνει ο Αρχιεπίσκοπος του Μιλάνο... και όχι μόνον. Μα, έτσι δεν αρχίζουν σχεδόν όλες οι νόμιμες και άνομες σχέσεις; Μήπως οι μεγαλύτερες παρτούζες δεν άρχισαν από ένα «χαίρω πολύ»; Μήπως τα μεγαλύτερα κέρατα δεν φύτρωσαν, απλά διότι την ώρα που ένας μπακαλόγατος πήρε σ’ ένα σπίτι μια φραντζόλα, μισό κιλό φακές και δυο κονσέρβες ελαφρά συμπυκνωμένο πολτό ντομάτας «Ομοσπονδία», η οικοδέσποινα έτυχε να βρεθεί σε στιγμή αδυναμίας ("καύλας" στην μονοτονική) και στο τέλος έγινε... της ομοσπονδίας και του γλειφιτζουριού στο κρεβάτι ενός ανύποπτου κερατά, που επί δέκα χρόνια ντρεπόταν να ζητήσει από τη γυναίκα του να του κάνει πίπα; Έτσι είναι ο κόσμος, τι να κάνουμε;

 Α, ναι: εκτός από τον Αρχιεπίσκοπο του Μιλάνο, με τον οποίο έγινε κολλητός, ο καρίσσιμο Μικέλε γνώρισε και έναν Ιταλό πρίγκηπα, τον Μάσιμο Σπάντα. Κατά σύμπτωση, ο Σπάντα ήταν ένας αξιωματούχος του IOR (του Ινστιτούτου για Θρησκευτικά Έργα, δηλαδή της επενδυτικής τράπεζας του Βατικανού), ο οποίος το 1960 αγόρασε δική του τράπεζα, την Banca Privada. Είπαμε, το Βατικανό είχε μεν μεγάλα νταραβέρια στη διεθνή οικονομική πιάτσα, αλλά έκανε και τις δουλειές του πολύ...πριβέ. Οπότε έχουμε: παπάδες – μαφία - ρουσφέτι – παράνομα λεμόνια - κι άλλοι παπάδες - πρίγκηπες – τράπεζες – Βατικανό! Εμ, τι νομίζετε; Μήπως ο Ρονάλντο δεν είχε ξεκινήσει κλωτσώντας μια μπάλα από κουρέλια σε φτωχογειτονιά; Η μακαρίτισσα η Τζέιν Μάνσφιλντ http://www.buy-posters-online.com/204-Posters-Jane_Mansfield.html δεν είχε αποχαυνώσει, δεν είχε τρελάνει τη νεολαία της δεκαετίας του ’50 στη μαλακία, έχοντας αρχίσει από το να βαράει η ίδια μαλακία σ’ ένα ραμολιμέντο παραγωγό του Χόλιγουντ; Γιατί να ισχύει κάτι άλλο για το Μικέλε Σιντόνα, για οποιονδήποτε Σιντόνα; Αυτά έχει η πρόοδος και η εξέλιξη...

 Να μη τα πολυλογούμε (ανέκδοτο!) ο Μικέλε Σιντόνα είχε την κατάλληλη μαθητεία για να γίνει, ούτε μια δεκαετία αργότερα, «Άνθρωπος της Εμπιστοσύνης», δηλαδή μέλος της ομάδας (κυρίως Καθολικών) νταραβερτζήδων που ασκούσαν πολιτική και έπαιρναν αποφάσεις για τα τεράστιας κλίμακας νταραβέρια του Βατικανού. Εργάστηκε με τον πρίγκηπα Σπάντα στην Μπάνκα Πριβάντα, όπου γινόταν της πουτάνας με διακίνηση και ξέπλυμα χρήματος, για λογαριασμό του Βατικανού. Το παίρνανε με το ένα χέρι, το κάνανε «βόλτα» και το επέστρεφαν με το άλλο, για να φανεί στα βιβλία των παπάδων όπως θεωρούσε πρέπον το IOR. Ε, κάτσετε, ρε, δεν μπορούσε στα βιβλία του Βατικανού να φανεί μια δωρεά από γκάνγκστερ όπως ο Κάρλο Γκαμπίνο http://www.carpenoctem.tv/mafia/gambino.html, ο Φρανκ Κοστέλο http://www.carpenoctem.tv/mafia/costello.html, ο Βίτο Τζενοβέζε http://www.rotten.com/library/bio/crime/mafia/vito-genovese/, ο Λάκυ Λουτσιάνο http://www.rotten.com/library/bio/crime/mafia/lucky-luciano / ή ο Άλμπερτ Αναστάζια http://www.carpenoctem.tv/mafia/anastasia.html, ή κάποιο νταραβέρι με τους προαναφερθέντες μαφιόζους. Ούτε μπορούσε να φανεί ένα έσοδο από ασύστολη τοκογλυφία, ούτε οποιαδήποτε επιχειρηματική σχέση με κάποιο δικτάτορα της Λατινικής Αμερικής και αλλαχού. Η Μπάνκα Πριβάντα ήταν μια από τις "Καθολικές" ιδιωτικές τράπεζες που το παίζανε «βιτρίνα επί προμηθεία» για το Βατικανό.

 Βέβαια, για να προοδεύσει ο καθένας μας, χρειάζεται και κάποια εύνοια της τύχης, μια συγκυρία, ένα σπρώξιμο. Εντάξει, καλό το μυαλό, καλό το μπλα-μπλα, καλά τα διπλώματα, αλλά για να φτάσεις ΠΟΛΥ ψηλά, χρειάζεται χέρι βοηθείας και αυτό δεν είναι αποτρόπαιο, εκτός αν το χέρι σού πιάνει τον κώλο! Δεν λέω ότι ο Κωστάκης ο Καραμανλής δεν είναι ένα αξιόλογο άτομο, αλλά πού θα ήταν, αν το επίθετό του ήταν... Γκιουμές; Πού θα ήταν ο Γιωργάκης, αν δεν ήταν γιος του Ανδρέα Παπανδρέου, αλλά ενός λουκουματζή από τον Ασπρόπυργο; Να είμαστε σοβαροί! Βρε, το ξέρω, και οι δύο είναι αξιόλογοι πολιτικοί άνδρες βαρέων βαρών, έξυπνοι, μορφωμένοι, διορατικοί, πνευματώδεις, αποφασιστικοί, ενάρετοι, και οι δύο αξίζουν να γίνουν πρωθυπουργοί της Ελλάδος (ας λένε ό,τι θέλουν οι δημοσκοπήσεις, εγώ λέω 1,80 ο Γιωργάκης και 2,25 ο Κωστάκης για να φτάσει πρώτος στο αξίωμα, με μηδενική γκανίοτα επειδή είστε δικοί μου!), αλλά μήπως θα φώναζαν στο συνέδριο εκλογής αρχηγού της Νέας Δημοκρατίας «ή-ρθε η ώ-ρα του Γκιου-μέ», αντί «ή-ρθε η ώ-ρα του Καρα-μανλή» όπως έκαναν (κι εγώ ακόμα διερωτώμαι για ΠΟΙΟΝ Καραμανλή ούρλιαζαν!); Τώρα θα μου πείτε «και ο Σημίτης τι σπρώξιμο είχε»; Δεν ξέρω ποιος τον έσπρωξε αυτόν, αλλά ίσως και κανένας, τουλάχιστον όχι πολύ! Διότι ο Σημίτης έχει μια αρετή που είναι εκ των ων ουκ άνευ στη «υψηλή μουσική» της πολιτικής. Ποια είναι αυτή; Να σας πω: το ένστικτο του ψυχρού, του αδίστακτου δολοφόνου! Θυμάστε, ρε, το Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, όταν ο Σημίτης είπε: ΚΑΙ αρχηγός του Κινήματος ΚΑΙ πρωθυπουργός, ειδάλλως παραιτούμαι; Θυμάστε; Και θυμάστε τον Λαλιώτη που ανέβηκε στο έδρανο και μετά από το μπλα-μπλα του, σήκωσε το δεξί χέρι ψηλά και φώναξε «σέβομαι τον Κώστα Σημίτη, αλλά υποστηρίζω Άκη Τσοχατζόπουλοοο...» και ο κάθε μαλάκας πίστεψε ότι την πάτησε ο Σημίτης; Και μετά το διάλειμμα, όπου δεν ξέρω ποιος βρέθηκε με ποιον και σε ποιο διάδρομο, κέρδισε άνετα τη ψηφοφορία ο Σημίτης και ο Λαλιώτης... το Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε.; Εεεε;;; Πού είναι ο Λαλιώτης, τώρα; Ποιο ασυμβίβαστο με πολιτικό γραφείο και υπουργιλίκι, ρε; Του το φύλαγε ο «εκτελεστής», μην είστε αφελείς! Ελέφαντας και ταυτόχρονα έχιδνα ο μίστερ πράιμ μίνιστερ οφ Γκρις, «στυγερός» και μαγκιά του! Και δεν ανήκω σε κανένα πολιτικό κόμμα, μη σώσω, δεν ψηφίζω στην Ελλάδα, ΟΥΤΕ στην Κύπρο, μη σώσω! Ποιος Καραμανλής, ρε; Εδώ μιλάμε για προδημοτική με Χάρβαρντ, Ποσειδώνα Μηχανιώνας με Μπάγερν Μονάχου (ή μάλλον... Χέρτα Βερολίνου!)! Πάμε παρακάτω...

 Τι λέγαμε; Α, ναι: Οι συγκυρίες, η εύνοια της τύχης, το σπρώξιμο. Τι είδους αποτέτοιο λέτε να είχε ο Μικέλε Σιντόνα; Δύσκολο να μαντέψετε; Λοιπόν, καιρός είναι να αγοράσετε καμιά Χιονάτη και 7 Νάνους, ή τα Χελωνιτζάκια και να με αφήσετε ήσυχο! Δε μου λέτε, θυμάστε εκείνον τον «βαρύγδουπο» Τζιοβάννι Μπατίστα Μοντίνι, που βοήθησε τον Σιντόνα, που οι δυο φιλέψανε και αργότερα ο Μοντίνι έγινε Αρχιεπίσκοπος του Μιλάνο; Ρε τον κωλόφαρδο τον Μικέλεεεεεεεεε... Στον Κηφισό να έπεφτε, θα γέμιζε ο κώλος του μπαρμπούνια και φαγκρόπουλα! Βλέπετε, το 1963 ο Τζιοβάννι Μπατίστα Μοντίνι εξελέγη ως... ΠΑΠΑΣ ΠΑΥΛΟΣ VI http://www.vatican.va/holy_father/paul_vi / και http :// www . catholic - forum . com / saints / pope 0262. htm και στρογγυλόκατσε στο θρόνο του Βατικανού για ΔΕΚΑΠΕΝΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΧΡΟΝΙΑ!!! Forza Micheleeee… forza Sindonaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa….

2/10/2003 00:27

Λογικό επιτόκιο

  Λόγω εκτάκτων περιστάσεων, η σελίδα θα είναι έτοιμη κατά τη διάρκεια της ημέρας, συν ένα "μικρούλι" μετά τα μεσάνυχτα για "τόκο". Όχι τόσο μεγάλο επιτόκιο, όπως του Ινστιτούτου για Θρησκευτικά Έργα, αλλά κάτι θα γραφτεί κι απόψε...

3/10/2003 00:20

Του Σικάγο παπάς...

 Ο Μικέλε Σιντόνα ήταν, που λέτε μπλεγμένος μέχρι τα αφτιά με το Βατικανό, μέσω της «Καθολικής» τράπεζας Μπάνκα Πριβάτα (Banca Privata) του πρίγκηπα Μάσσιμο Σπάντα. Δεν άργησε να γίνει στέλεχος της τράπεζας ο Σιντόνα και η διακίνηση και το ξέπλυμα χρήματος που έκανε για τους παπάδες ήταν πρωτοφανές. Τέτοιο ξέπλυμα, ούτε ο ποπός μιας προσεκτικής αδερφής σε κωλάδικο του Μεταξουργείου δεν είχε δει, ωχριούσε το κάθε κινέζικο πλυντήριο στο ανατολικό Λονδίνο μπροστά του. Όταν δε ο κολλητός του Σιντόνα, ο Αρχιεπίσκοπος του Μιλάνο Μοντίνι, έγινε ο Πάπας Παύλος VI, έγινε το... ελάτε να δείτε. Έκανε που έκανε δουλειές με το Βατικανό ο Σιντόνα, αλλά ο κολλητός του μάλλον του έδωσε και ένα... άγιο χεράκι με μεγάλες μακροχρόνιες καταθέσεις στην Μπάνκα Πριβάτα. Βρε, άλλο το ξέπλυμα επί προμηθεία! Ξέρετε τι πάει να πει για μια τράπεζα που «παίζει» στη διεθνή λαμογιακή πιάτσα, να της κάνει κάποιος μια βαρβάτη κατάθεση 20 εκατομμυρίων δολαρίων (μη ξεχνάτε μιλάμε για δεκαετία του ’60!) για δέκα χρόνια, με χαμηλό επιτόκιο, και η τράπεζα να τα επενδύει όπως θέλει, ΓΙΑ ΠΑΡΤΗ ΤΗΣ, και μάλιστα

σε τέτοιο περιβάλλον; Γίγας ο Σιντόνα, ποιος πρίγκηπας Σπάντα; Ο Σιντόνα είχε τις άκρες με το Βατικανό, όχι ο γαλαζοαίματος. Θα έλεγε του Σπάντα κάθε πρωί «φέρε μου ένα εσπρέσο, πρίγκηπά μου και...ΧΕΣΕ!» και ο πρίγκηπας θα στεκόταν σούζα και θα ρωτούσε «τι χρώμα τα σκατά και πόσο ψηλά να τα χέσω, αρχηγέ;». Για τέτοια μιλάμε...

 Τέλος πάντων, μια τράπεζα δεν ήταν αρκετή για τον καρίσσιμο Μικέλε, που επένδυσε χοντρά («άκρες» και λεφτά!) στη Banca Unione και την ελβετική Banque de Financementο. Το μεγάλο βήμα του, όμως, ήταν προς Αμερική μεριά, εκεί που το «πράσινο» χρήμα έκανε το ευρωπαϊκό ρευστό να φαίνεται σαν μια υπόθεση της πλάκας! Και με ποιον συνεταίρεψε ο Σιντόνα; Μα, με τον Ντέιβιντ Κένεντι πρόεδρο της τράπεζας Continental Illinois που θα δούμε αργότερα, συγκεκριμένα σχετικά με ένα πολιτικό σκάνδαλο που ξέσπασε χώρα τρεις δεκαετίες αργότερα. Όχι, αυτός ο Κένεντι δεν ανήκε στη φάρα των γνωστών Κένεντι, ήταν Ρεπουμπλικάνος και έμπασε τον Σιντόνα στα σαλόνια και τα κλαμπ του κόμματος του οποίου σήμερα ηγείται ο Τζορτζ Μπους. Μομέντο, όμως: καλοί οι παπάδες, καλοί οι τραπεζίτες, βρε καλοί οι πρίγκηπες και οι πολιτικοί, αλλά έλειπε μια κατηγορία σεβαστών ανθρώπων για να συμπληρωθεί το καρέ: ΟΙ ΜΑΦΙΟΖΟΙ!

 Ο Σιντόνα ήδη είχε νταραβέρια με την ιταλική οικογένεια εγκλήματος των Ιντσερίλο. Τώρα θα πείτε: «Ποιο είναι αυτοί; Ούτε η μάνα τους δεν τους ξέρει». Είστε σωστοί, διότι έχετε μάθει να ξέρετε τους γκάγστερ σας από μαυρόασπρες ταινίες, όπως οι «Αδιάφθοροι» του Έλιοτ Νες! Ξέρετε για κάτι Καπόνε, άντε και για κάτι Μπάγκσι Σίγκαλ και Μπαγκς Μοράν! Τέλως πάντων, μπορεί να μην ήξερε τους Ιντεσρίλο η μάνα τους, αλλά τους ήξεραν τα ξαδερφάκια τους, που είχαν μεταναστεύσει στην Αμερική προ πολλού: η οικογένεια εγκλήματος των Γκαμπίνο. Ούτε αυτούς τους ξέρετε; Τι τραβάωωω... Λοιπόν, πέντε είναι οι παραδοσιακές βαρβάτες «οικογένειες» ιταλοαμερικανών μαφιόζων. Ορισμένοι από τους γκάνγκστερ που ξέρετε δεν θεωρούνται «παραδοσιακοί», ούτε καν έχουν «οικογένειες». Οι πέντε είναι οι Τζενοβέζε, οι Μπονάνο, οι Γκαμπίνο, οι Κολόμπο και οι Λουκέζε. Τόσο σημαντικοί είναι (μάλλον ήταν, πια!) οι Γκαμπίνο, που ο αδελφός του Μπιλ Κλίντον, ο Ρότζερ, χρησιμοποίησε το «βάρος» του Προέδρου των Η.Π.Α. (όχι εν γνώσει του) για να επηρεάσει την επιτροπή αποφυλάκισης/αναστολής για ένα σημαντικό μέλος της. Ειδικότητες της οικογένειας ήταν η απάτη, ο εκβιασμός, ο τζόγος, το ξέπλυμα χρήματος και η... σίγηση μαρτύρων κατηγορίας! Κατά καιρούς αρχηγοί ήταν «ονόματα» όπως ο «ντον» Κάρλο Γκαμπίνο http://gangstersinc.tripod.com/Carlo.html ο Τζον «ο καλοντυμένος νονός» Γκότι http://gangstersinc.tripod.com/John.html , ο περίφημος Πολ Καστελάνο http://gangstersinc.tripod.com/Paul.html , ενώ ένας γνωστότατος υπαρχηγός ήταν ο Σαλβατόρε «Σάμι ο ταύρος» Γκραβάνο http://gangstersinc.tripod.com/Carlo.html . Άντε, πάρτε κι έναν «κάπο», ιδού ο Μάικλ «σημαδεμένος Μίκι» Ντιλεονάρντο http://gangstersinc.tripod.com/DiLeonardo.html . Στο «πεζικό» ανήκαν... νούμερα όπως ο Ρόι Ντεμέο http://gangstersinc.tripod.com/DeMeo.html και ο Σάμιουελ «μικρός Σάμι» Κορσάρο (φωτογραφία μη διαθέσιμη, δεν είχε φωτογένεια ο

 Όση εμπιστοσύνη είχε δείξει προς τον Μικέλε Σιντόνα το Βατικανό, άλλη τόση του έδειξαν τα «ξαδερφάκια», οι Γκαμπίνο-Ιντσερίλο. Ό,τι θέλει ο Μικέλε μας. Γυναίκες; Εδώ. Αγόρια; Εμείς. Κόκα; Εμείς, εδώ και τώρα. Θέλεις κάποιον να γίνει τέως; Τα ξαδερφάκια αναλαμβάνουν! Αυτά, όμως, δεν ενδιέφεραν και πολύ τον Σιντόνα. Εκείνο που ήθελε, και πήρε, ήταν «πακέτα» από τους Γκαμπίνο και προστασία με την έννοια ότι, όποιος ήξερε ότι ήταν κολλητός των Γκαμπίνο στην Αμερική και των Ιντσερίλο στην Ιταλία, έτρεμε να μην κάνει το θέλημά του, χεζόταν! Στα λεφτά του Βατικανού, λοιπόν, προστέθηκαν και τα λεφτά των Γκαμπίνο, οπότε ο Σιντόνα αγόρασε κι άλλα... καλούδια, τη «φασιστική» τράπεζα Banca Privata Finanziaria (ρε μεράκι που είχε ο Μικέλε με τις... πριβάτα τράπεζες!) και μια εταιρεία επενδύσεων του... Λίχτενσταϊν, την Fasco AG! Σπάστε να περάσει Ο Μικέλε...

 Εν τω μεταξύ, στην Ιταλία γινόταν της πουτάνας με αποκαλύψεις ότι το Βατικανό είχε επενδύσεις σε... εργοστάσια όπλων και σε φαρμακευτικές εταιρείες των οποίων κύριο προϊόν ήταν τα... ΑΝΤΙΣΥΛΛΗΠΤΙΚΑ ΧΑΠΙΑ, που ήταν και εν πολλοίς είναι ακόμη, ανάθεμα για την Καθολική Εκκλησία και ενάντια στις κατά καιρούς γνωματεύσεις, αποφάσεις και προκυρήξεις του Βατικανού εναντίον του ελέγχου γεννήσεων!!! Οπότε, ο Σιντόνα έβγαλε το κουνελάκι από το καπέλο: Να συσταθούν υπεράκτιες εταιρείες γα να μη ξέρει ο κάθε μαλάκας πού επενδύει το Βατικανό!!! Και τότε συνεργάστηκε με τον Επίσκοπο, αργότερα Αρχιεπίσκοπο, ΠΟΛ ΜΑΡΣΙΝΚΟΥΣ!!! Ούτε της Μεσσίνας, ούτε του Μιλάνου, αλλά του... Σικάγο παπάς ήταν αυτός!!!

3/10/2003 21:17

33 μέρες άντεξε ο Ποντίφικας...

 Πάρτε και το μικρούλι που υποσχέθηκα, ας πούμε τον τόκο, μια και μιλάμε για μαφιόζους, τραπεζίτες, παπάδες και... τραπεζίτες παπάδες. Διότι δεν άργησε να συμβεί κι αυτό! Θ' ασχοληθούμε με τον παπά με τον οποίο είχαμε τελειώσει το χθεσινό, τον Πολ Μαρσίνκους. Το σενάριο αρχίζει να γίνεται πιο πυκνό, όπως τα φρύδια τουπάδρε!

 Ο Πολ Κασιμίρ Μαρσίνκους, λοιπόν, ήταν ένας Αμερικανο-ιταλός παπάς, γεννηθείς το 1922 στο Τσίτσερο του Ιλλινόις (άντρο γκάνγκστερ), που το 1947 είχε χειροτονηθεί στο Σικάγο του Ιλλινόις (μεγαλύτερο άντρο γκάνγκστερ!), όπου ακόμα ήταν νωπή η ανάμνηση της ποτοαπαγόρευσης, του Καπόνε και του Μπαγκς Μοράν. Το 1952 πήρε μετάθεση στο Βατικανό, όπου εργάστηκε στη Γραμματεία για Εξωτερικές Υποθέσεις. Το 1964 αναλαμβάνει καθήκοντα συνοδού του Πάπα σε περιοδείες, ως μεταφραστής, οργανωτής και... σωματοφύλακας, εξ ου και το παρατσούκλι του: Ο ΓΟΡΙΛΛΑΣ! Εμ τι! Στο Σικάγο χειροτονήθηκε ο πάδρε, να είμαστε σοβαροί. Όχι μόνο ήταν καλός σωματοφύλακας, αλλά έσωσε και τη ζωή του Πάπα σε μια απόπειρα δολοφονίας του, το 1970. Τώρα, κανένας εκτός από τους παπάδες δεν ξέρει στα σίγουρα, αν το επόμενο βήμα το είχε σκεφτεί ο Πάπας, ή του το εισηγήθηκαν άλλοι, αλλά μέσα σε έναν χρόνο από τότε που ο Μαρσίνκους έσωσε τη ζωή του, ο εκ Σικάγο τοποθετήθηκε επικεφαλής της τράπεζας του Βατικανού, μάλιστα την εποχή που το σχέδιο του Σιντόνα για υπεράκτιες εταιρείες είχε τεθεί σε εφαρμογή και γινόταν της μαντόνα, με τα λεφτά να φεύγουν σε τεράστια νούμερα προς όλη την Ευρώπη, τις Η.Π.Α., τη Λατινική Αμερική και στους αφορολόγητους παραδείσους της Καραϊβικής!!! Ε, λέτε να μην έπαιζε ο Μαρσίνκους;

 Εν τω μεταξύ, φωνές διαμαρτυρίας για το όλο θέμα άρχισαν να σηκώνονται από "σωστούς" παπάδες. "Εντάξει, ρε παιδιά, έχουμε φράγκα, το ξέρουμε, αλλά κάτσετε ρε γαμώτο, είμαστε παπάδες, είμαστε η Αγία Έδρα. Δεν μπορούμε ν' αφήσουμε το κάθε λαμόγιο και κομπιναδόρο να μας εκθέτει με νταραβέρια με γκάγκστερ, με διεθνείς αεριτζήδες, να επενδύει τη μια στη βιομηχανία όπλων, την άλλη στη

φαρμακοβιομηχανία αντισυλληπτικών, να ξεπλένει χρήμα της μαφίας μαζί με το δικό μας! Πώς θα γίνει, δηλαδή; Έλεος! Αστροπελέκι θα ρίξει ο Ντέους για να μας κάψει"! Κατά σύμπτωση, τότε πέθανε ο Πάπας και στον Άγίο Θρόνο εξελέγη ο Αλμπίνο Λουτσιάνι, που πήρε το όνομα Ιωάννης Παύλος Ι http://www.catholic-forum.com/saints/pope0263.htm. Δεν πρόλαβαν να του φορέσουν τη μίτρα στο κεφάλι και αυτός ανακοίνωσε στους μεγαλοπαπάδες: "Ό,τι έγινε, έγινε, φρατέλλι, δεν πάει άλλο, ο κόμπος έφτασε στο χτένι. Εγώ θα καθαρίσω αυτό τον σταύλο του Αυγείου, αυτό είναι το πρώτο μου μέλημα. Τα λαμόγια δεν έχουν θέση εδώ, είμαστε Εκκλησία". Το είχε κάνει σαφές ότι πρώτος στόχος του θα ήταν ο Μαρσίνκους. Ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Ι άντεξε μόλις 33 μέρες πριν τον βρούνε νεκρό στο κρεβάτι του!!! http://www.crc-internet.org/oct84.htm Επίσημα πέθανε από ανακοπή καρδίας, ανεπίσημα τον φαρμάκωσαν "εκ των έσω"! Παρεμπιπτόντως, όσοι είδατε το φιλμ "Νονός 4", το τελευταίο της σειράς δηλαδή, αυτή ακριβώς την ιστορία έχωσαν στο σενάριο. Ο Πάπας που δηλητηριάστηκε με φαρμακωμένο τσάι στο κρεβάτι του από τον παπά-τραπεζίτη, ήταν αυτός ακριβώς ο Πάπας, ο Ιωάννης Παύλος Ι. Ο Ιταλός παραγωγός των ταινιών του "Νονού" το πέταξε μέσα για να δει ο κόσμος τι έγινε, ίσως διότι το χρώσταγε στον φαρμακωμένο Πάπα, ως καλός Καθολικός.

 Και ποιος διαδέχθηκε τον Πάπα Ιωάννη Παύλο Ι; Μα, ο Ιωάννης Παύλος ΙΙ, βέβαια, ο νυν Πάπας. Ο νέος υποστηρικτής του Μαρσίνκους! Νάτους και τους δύο http://www.acts2.com/thebibletruth/Marcinkus-Gods_Banker.htm Και από που κρατάει η σκούφια του Πάπα Ιωάννη Παύλου ΙΙ; Μα, από την Πολωνία είναι βέβαια ο Πανάγιος. Και μόλις εξελέγη, τι έκανε ο Πολ Μαρσίνκους, που παρέμεινε επικεφαλής της τράπεζας του Βατικανού; Το βρήκατε! Συνεργάστηκε με τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες για τη διοχέτευση, μέσω της τράπεζας του Βατικανού, πολλού, μά πάρα πολλού χρήματος στην εργατική συντεχνία της Πολωνίας, τη Solidarnost, που σήκωσε κεφάλι κόντρα στο κομμουνιστικό καθεστώς!!! Πολύ ωραία! Συνεχίζουμε τη Δευτέρα το βράδυ...

4/10/2003 03:30

Γιατί η ξαφνική βιασύνη να βγάλουν σκάρτο το σεντόνι;

 Καλημέρα/σπέρα από το χρυσοπράσινο φύλλο ριγμένο στο πέλαγος και, ναι, την Τρίτη έχω ραντεβού με μπαρμπέρη και Βάκη! Πάντως, έχω μπλέξει με πολύ περίεργους και θα σας εξηγήσω το λόγο: παρατήσαμε τους Σταυροφόρους και πιάσαμε το Βατικανό. Και τι γίνεται, τώρα; Να σας πω τι γίνεται τώρα: παίρνω μέιλ με τη σέσουλα από αναγνώστες που έχουν κολλήσει μεγάλο μικρόβιο με τους Πτωχούς Ιππότες του Ναού και της Ιερουσαλήμ, δηλαδή τους Σταυροφόρους. Τι έγινε και πώς έγινε και τι είχαν βρει κάτω από το Ναό στην Ιερουσαλήμ! Δεν ξεκολλάνε! Και πού ξέρω εγώ, ρε, τι βρήκανε; Πάντως, έχω ευχάριστα νέα για τους περίεργους. Αυτό με το Βατικανό, τις κομπίνες και τους μαφιόζους, είναι ένα αναγκαστικό διάλειμμα. Και ο σκοπός του διαλείμματος είναι να δούμε για λίγο τι εστί Βατικανό! Διότι θα επιστρέψουμε στους Σταυροφόρους, μάλιστα... big time. Και θα πιάσουμε λίγο και τους μασόνους, που μάλλον είναι οι διάδοχοι των Ιπποτών, ή τουλάχιστο "ξαδερφάκια" τους. Και θα δούμε και γιατί τόσο μεγάλο το μίσος της Εκκλησίας για τους Ιππότες, όπως επίσης και το μίσος της για τους μασόνους, τους οποίους ομολογώ ότι, όσο πάει ο χαβάς, όσο μπαίνω στο νόημα, τους αντιπαθώ προοδευτικά λιγότερο! Και ξέρετε γιατί; Διότι δεν μας τα είπαν καλά οι "δικοί" μααααας... Ποιος Παύλος, ρε; Ποιος Πέτρος, στου οποίου τη φροντίδα ο Χριστός εμπιστεύτηκε την Εκκλησία του; Ποια Εκκλησία; Ξέρετε ποιος ήταν αρχηγός της Εκκλησίας της Ιερουσαλήμ, της πρώτης μετά Χριστόν; Μα, ο Ιάκωβος βέβαια, ο επονομαζόμενος "Δίκαιος". Και το "Δίκαιος" δεν ήταν το μόνο του επίθετο, υπήρχε κι άλλο πιο... "βαρύ": Ο ΑΔΕΛΦΟΘΕΟΣ!! Ο Ιάκωβος ο αδερφός του Ιησού ήταν επικεφαλής της Εκκλησίας της Ιερουσαλήμ, που δεν είχε να κάνει ΤΙΠΟΤΕ με Χριστιανισμό. Αυτός είναι ένας ρωμαϊκός όρος, ενώ η Εκκλησία της Ιερουσαλήμ ήταν καθαρά εβραϊκή υπόθεση. Και ο Παύλος ήταν στα μαχαίρια μαζί της, διότι αυτός "ήθελε" τον Ιησού Θεάνθρωπο, όχι όμως ο Ιάκωβος και οι πέριξ του. Και αν ο Παύλος δεν είχε χέρι στη δολοφονία του Ιακώβου, εγώ είμαι Σαδδουκαίος! Και η Εκκλησία της Ιερουσαλήμ είχε θάψει κάτω από το Ναό τα πιο πολύτιμα έγγραφα της εποχής, μαζί με όσα ιερά έγγραφα των Εσσαίων δεν καταστράφηκαν, από τους ίδιους τους Εσσαίους, που δεν τα ήθελαν να πέσουν σε βάρβαρα ρωμαϊκά χέρια, τον καιρό της μεγάλης σφαγής των Εβραίων από τους Ρωμαίους. Πείτε μου μόνο το εξής: Πώς είναι δυνατόν να μην υπάρχει ΟΥΤΕ ΛΕΞΗ στα Ευαγγέλια για την πολιορκία και άλωση τόσων εβραϊκών πόλεων από τους Ρωμαίους, κυρίως τον Βεσπασιανό, για τη σφαγή πάνω από 1,350,000 ανθρώπων;;; Ο Παύλος, φίλοι και φίλες, ο λεγόμενος "Απόστολος των Εθνών", αυτός που πλάσαρε τον "Χριστιανισμό" στην Ελλάδα του Δωδεκαθέου, ήταν ένας παρείσακτος, δεν είχε καμιά σχέση με τον Χριστό και τους πέριξ του, που παρέμειναν Εβραίοι. Ήταν μια κομπλεξάρα και δεν αποκλείεται να ήταν και μια κρυφή, πονεμένη αδερφή, διότι τέτοιος μισογυνισμός δεν δικαιολογείται

εύκολα αλλιώς! Άστε, λοιπόν, να τελειώσουμε με τις λαμογιές του Βατικανού, και θα διαβάσετε πράγματα να σας φύγει η μαγκιά! Πάρτε κι ένα ορεκτικό: το Βατικανό, μετά από συνεχή άρνηση να υποβάλει τη Σινδόνη του Τορίνο http://www.shroud.com/ (το σάβανο με το οποίο υποτίθεται ότι τύλιξαν το σώμα του Ιησού μετά τον θάνατό του. Το σώμα στη φωτογραφία είναι πολύ αχνό και ακριβώς στο κέντρο) σε επιστημονική εξέταση για να αποδειχθεί η γνησιότητα ή η πλαστότητά της, ξαφνικά κάλεσε δικούς του "εμπειρογνώμονες" που, κεκλεισμένων των θυρών, έβγαλαν τη Σινδόνη "σκάρτη", πλαστή! Τι λένε, ρε, οι αγιότητές τους; Πλάκα μας κάνουν; Καλά του καθουμένου, χωρίς να είναι υπό πίεση, μετά από τόσο επίμονη άρνηση, ξαφνικά βιάζονται να υποβάλουν σε "πριβέ" εξέταση Carbon 14 και να βγάλουν ένα από τα πιο ιερά κειμήλια της χριστιανοσύνης, τουλάχιστο του καθολικισμού, πλαστό, σκάρτο; Μα, ποιους κοροϊδεύουν; Ποιος ο λόγος να γίνει κάτι τέτοιο; Μήπως διότι επίκειτο σοβαρή επιστημονική γνωμάτευση ότι το σώμα που είχε τυλίξει η Σινδόνη ήταν... ζωντανό; Ότι ένα νεκρό σώμα ΔΕΝ μπορούσε ν' αφήσει τα συγεκριμένα σημάδια στο λινό; Και επί πλέον ότι, αν η επιστημονική γνωμάτευση έλεγε ότι η Σινδόνη ΔΕΝ μπορούσε να είναι πιο παλιά από περίπου το 1260, είναι δυνατό ότι το σώμα που είχε καλύψει να μην ήταν κάποιου άλλου παρά του Ζακ ντε Μολέι, του τελευταίου αρχηγού των Σταυροφόρων, που οι μισθοφόροι του Φίλιππου του Ξανθού και του λακέ του, του Πάπα Κλήμη, είχαν υποβάλει σε αφάνταστα βασανιστήρια, συμπεριλαμβανομένης και ΣΤΑΥΡΩΣΗΣ σε βαριά πόρτα, τον άφησαν όμως να ζήσει, μόνο για να τον κάψουν σιγά-σιγά πάνω από κάρβουνα λες και ήταν γουρουνόπουλο, λίγα χρόνια αργότερα; Του Ζακ ντε Μολέι ο οποίος ποτέ δεν αρνήθηκε ότι ποδοπατούσε και έφτυνε το σταυρό, παρά μόνο τις ψευδείς κατηγορίες των παπάδων για ομοφυλοφιλία των Σταυροφόρων (ο πούστης είπε τον πούστη "πούστη" δηλαδή!) αρνήθηκε μέχρι τέλους, ακόμα και πάνω από τα κάρβουνα;

 Αύριο συνεχίζουμε με το Βατικανό...

7/10/2003 00:59

Ο πιο κατάλληλος αβανταδόρος...

 Πέθανε, λοιπόν, («φαγώθηκε» μάλλον) ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Ι και εξελέγη ο Ιωάννης Παύλος ΙΙ, ο νυν Πάπας, ο Πολωνός Κάρολ Βοϊτίλα, που κράτησε τον εκ Σικάγο Η.Π.Α. Αρχιεπίσκοπο Πολ «ο Γορίλλας» Μαρσίνκους στη θέση του γενικού κουμανταδόρου της τράπεζας του Βατικανού. Και όπως είπαμε σε προηγούμενο, πιθανότατα εις ένδειξιν... εκτίμησης και ευγνωμοσύνης, ή ακόμα και κατ’ εντολή του νέου Πάπα, μέσω της τράπεζας του Βατικανού ο Μαρσίνκους πέρασε μεγάλα «πακέτα» από τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες στο εργατικό κίνημα της Πολωνίας, που σήκωσε κεφάλι ενάντια στο κομμουντιστικό καθεστώς.

 Εν τω μεταξύ, ο Μικέλε Σιντόνα εξακολουθούσε να έχει μεγάλες παρτίδες με το Βατικανό και γενικά με την Εκκλησία (ή μάλλον τα λεφτά της!) κι εδώ πρέπει να επιστρέψουμε εκεί που είχαμε αρχίσει, στον Ρομπέρτο Κάλβι, τον πρόεδρο της Μπάνκα Αμπροζιάνο, μιας «Καθολικής» τράπεζας που είχε στενή συνεργασία με το Βατικανό, όπου με το θάνατο του Κάλβι φανερώθηκε μια «μαύρη τρύπα» τεραστίων διαστάσεων. Ο Κάλβι είχε μεγαλώσει στο Μιλάνο και, μετά τη στρατιωτική θητεία του, έπιασε δουλειά στην τράπεζα Μπάνκα Κομερτσιάλε. Με τη βοήθεια/ρουσφέτι ενός συμμαθητή του, μεταπήδησε στην Μπάνκα Αμπροζιάνο, που ανήκε στο δίκτυο των «Καθολικών» τραπεζών, που ήταν κάτι σαν αντίβαρο για τις συνηθισμένες τράπεζες. Ήταν σοβαρά ιδρύματα και περισσότερο οίκοι επενδύσεων και διαχειρήσεων, παρά τοκογλυφίας που ήταν ενάντια στη Βίβλο.

 Οι Καθολικές τράπεζες δεν ήθελαν «κοινούς θνητούς» μέσα στα πόδια τους, ή μπελάδες στα κεφάλια τους, ούτε βέβαια να τις εξαγοράσει κάποια «τοκογλυφική» τράπεζα, οπότε στα καταστατικά τους υπήρχε ο όρος ότι κανένας, είτε ιδιώτης, είτε ίδρυμα, δεν μπορούσε να κατέχει πάνω από 5% του μετοχικού κεφαλαίου τους. Παρόλο που αυτές οι τράπεζες ήταν πολύ συντηρητικές, δεν «απέφυγαν» να κάνουν πολλά λεφτά τη δεκαετία του ’50, μια εποχή όπου στην Ευρώπη και ειδικά στην Ιταλία έδεναν τα σκυλιά με τα λουκάνικα. Ο πρόεδρος της Μπάνκα Αμπροζιάνο, ο Κάρολο Κανέζι, γούσταρε τον Κάλβι, τον οποίο είχε υπό την προστασία του και τον προετοίμαζε για να αναλάβει καθήκοντα προέδρου στο μέλλον. Το 1960 ο Κάλβι δημιούργησε τα πρώτα «αμοιβαία κεφάλαια» στην Ιταλία. Η Μπάνκα Αμπροζιάνο άρχισε να κινείται εκτός των στενών ορίων μιας καθολικής τράπεζας και άρχισε να αγοράζει άλλα ιδρύματα, με τον Κάλβι να διορίζεται γενικός διευθυντής (το 1965), μόλις ένα σκαλί κάτω από τον πρόεδρο Κανέζι. Παρ’ όλα ταύτα, τα πράγματα δεν εκινούντο αρκετά γρηγορα για τον Κάλβι, που έψαχνε για πιο κατάλληλο «αβανταδόρο». Και τον βρήκε στο πρόσωπο του Μικέλε Σιντόνα! Οι άκρες και η δύναμη που είχε ο Σιντόνα, ήταν άνευ προηγουμένου...

 Ο Σιντόνα είχε διοριστεί ως ένας από τους «Ανθρώπους της Εμπιστοσύνης» της Τράπεζας του Βατικανού το 1969, αλλά οι σχέσεις του με τον κουμπαρά της Αγίας Έδρας πήγαιναν πολύ πιο πίσω. Το 1959 ο Σιντόνα, η τράπεζα του Βατικανού και η αμερικανική τράπεζα Κοντινένταλ Ιλλινόις είχαν αγοράσει από κοινού την Μπάνκα Πριβάντα του πρίγκηπα Μάσσιμο Σπάντα, εκεί που είχε πάρει το βάπτισμα του τραπεζικού πυρός ο Μικέλε Σιντόνα. Ίσως αυτός ο «συνεταιρισμός» της τράπεζας του Βατικανού με την Κοντινένταλ Ιλλινόις, να συνέβαλε στον διορισμό του Πολ Μαρσίνκους επικεφαλής της τράπεζας των παπάδων. Η Κοντινένταλ Ιλλινόις είναι μεγάλη δύναμη στο Σικάγο (του Ιλλινόις!) και ίσως οι Αμερικανοί να επηρέασαν κάπως τα πράγματα, για να έχουν «πατριωτάκι» επικεφαλής της τράπεζας του Βατικανού. Και βέβαια ο Σιντόνα εξακολουθούσε να έχει νταραβέρια με τις οικογένειες γκάνγκστερ του Σικάγο και όχι μόνον και να ξεπλένει ΤΑ πακέτα των συνδικάτων, από εμπόριο ηρωίνης μέχρι τζόγο, προστασία και πουτάνες. Ο Σιντόνα, όμως, είχε και σχέσεις με τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες! Μέσω μονοπρόσωπων εταιριών του στο Λίχτενσταϊν, πάσαρε στην Εκκλησία και στο Χριστιανοδημοκρατικό κόμμα λεφτά της CIA, ενώ παράλληλα ξέπλενε χρήμα για τους γκάνγκστερ. Είχε σχέσεις και με το Λίτσιο Τζέλι, προκαθήμενο της παντοδύναμης μασονικής στοάς P2 (Προπαγκάντα Ντούε), της οποίας μέλη ήταν πολιτικοί, στρατιωτικοί, αστυνομικοί, δικαστικοί, άνθρωποι του χρήματος και της βιομηχανίας και, φημολογείται, ανώτεροι αξιωματούχοι του Βατικανού, παρόλο που η μασονία ήταν ανάθεμα για την Εκκλησία!!! Ο Ρομπέρτο Κάλβι δεν θα μπορούσε να έχει πιο κατάλληλο αβανταδόρο από τον Μικέλε Σιντόνα...

8/10/2003 01:10

Ο δικτάτορας τού φίλησε το δαχτυλίδι!

 Ποιος; Ποιος είν’ αυτός; Τι έκανε; Ποιος ο ρόλος του; Αυτά ρώτησαν κάτι περίεργοι όταν διάβασαν στο χθεσινό το όνομα του Λίτσιο Τζέλι http://www.freemasonwatch.freepress-freespeech.com/deported.html , του επί σειράν ετών προκαθήμενου της μασονικής στοάς P2 (Προπαγκάντα Ντούε), έχοντας γίνει μέλος το 1966. Δείτε τον, λοιπόν. Μια χαρά άνθρωπος δεν φαίνεται; Αμ, δεν ήταν! Πρώτο λαμόγιο ήταν ο μπαγάσας και άκρως επικίνδυνος. Στη βίλλα του στις Κάννες βγήκε η φωτογραφία, λίγο πριν οι γαλλικές αρχές τον στείλουν συστημένο πακέτο στην Ιταλία για να εκτίσει τα πολλά χρόνια στη... ψειρού όπου τον είχε καταδικάσει η εκεί Δικαιοσύνη, παρόλο που αρκετοί Ιταλοί δικαστές (και όχι μόνον!) ήταν μέλη της μασονικής (και όχι μόνον!) στοάς του. Η συγκεκριμένη στοά, παρόλο που φαινομενικά νεοφασιστική, ήταν μπλεγμένη σε πολλά και διάφορα, από Λιβύη μέχρι αναρχικούς, μέχρι CIA, Κα-Γκε-Μπε και... πάρα πέρα. Όπου λαμογιά, μέσα! Η επίσημη λίστα των ονομάτων είναι σαν ένα «Ποιος είναι Ποιος» της ιταλικής άρχουσας τάξης. Η κυβέρνηση του Αρνάλντο Φορλάνι έπεσε όταν προχώρησε η έρευνα για το σκάνδαλο, συγκεκριμένα στις 26 Μαίου 1981. Στις 24 Ιουλίου η ιταλική κυβέρνηση απαγόρεψε τη σύσταση και λειτουργία μυστικών οργανώσεων (καλά, χεστήκαμε!). Βέβαια, η συμμετοχή αξιωματούχων του Βατικανού, δηλαδή μεγαλοπαπάδων, σε μασονική στοά δεν έχει αποδειχθεί «πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας» (μάλλον περάστηκε στο ντούκου, διότι θα γινόταν της πουτάνας, θα ισοπεδώνονταν τα πάντα, μια και η Εκκλησία απαγορεύει το μασονισμό), αλλά η συμμετοχή των τραπεζιτών που ασκούσαν πολιτική στην τράπεζα της Αγίας Έδρας αποδείχθηκε και με το παραπάνω! Μα, τώρα πλάκα κάνουμε με το ποιος ήταν μέλος και ποιος δεν ήταν; Η αφρόκρεμα της Ιταλίας ήταν! Έτσι, απλά για να δούμε τον πιο ευρέως γνωστό, πάρτε μια επίσημη λίστα που είχε ετοιμαστεί για το ιταλικό κοινοβούλιο http://www.namebase.org/cgi-bin/nb04/dE . Όπως θα δουν αυτοί που διαβάζουν αγγλικά, η λίστα που βρέθηκε στη βίλλα του Τζέλι στην Τοσκάνη συμπεριλάμβανε 30 στρατηγούς, 38 βουλευτές, 4 υπουργούς, πρώην πρωθυπουργούς (και μέλλοντες!), αρχηγούς μυστικών υπηρεσιών, εκδότες, καναλάρχες, επιχειρηματίες, τραπεζίτες, 19 δικαστές και 58 καθηγητές Πανεπιστημίου!!! Με αλφαβητική σειρά είναι η λίστα και μόνο το Α και Β, αλλά εκεί στο... ΒΕ θα δείτε ένα πολύ ενδιαφέρον όνομα!!! Ναι, ρε, αυτός είναι, ο ίδιος! Forza Milan… Forza Italiaaaaa… Forza Europaaaaaaaaaaaaaaa...

 Να πούμε λίγα πράγματα για τον Τζέλι, στον οποίο ο Μπερλουσκόνι έκανε τεμενάδες, όπως έκανε και το χρηματο-οικονομικό σινάφι του Βατικανού. Μόνο έτσι θα καταλάβουμε τι σόι άνθρωποι έκαναν ουσιαστικά κουμάντο στην Ιταλία, ανέβαζαν και κατέβαζαν κυβερνήσεις και είχαν χοντρότατα νταραβέρια με την Καθολική Εκκλησία. Κάτσετε, βρε, το τι πιστεύει ο καθένας είναι δική του υπόθεση. Προσωπικά θεωρούμαι αιρετικός, αν και θεωρώ τον εαυτό μου Ορθόδοξο και τους άλλους αιρετικούς! Πραγματικά, όμως, δεν βλέπω Χριστόδουλο, ή Βαρθολομαίο να έχουν νταραβέρια με Ρωχάμη, ή με βαρώνους της νύχτας! Πώς να το κάνουμε δηλαδή; Η Ανατολική Εκκλησία κράτησε τα προσχήματα, δεν έπεσε στο επίπεδο του χαμερπούς Βατικανού...

 Ο Τζέλι, λοιπόν, ήταν ένας «μαυροπουκαμισάς» στην προπολεμική Ιταλία και πολέμησε στο πλευρό των φασιστών του Φράνκο στην Ισπανία. Όταν ξέσπασε ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος, έγινε αξιωματικός των Ες-Ες και σύντομα προβιβάστηκε στη θέση του συνδέσμου της ελίτ Μεραρχίας Χέρμαν Γκέρινγκ, μια θέση που τον έφερε σε επαφή με τις ιταλικές μυστικές υπηρεσίες και αργότερα με τις βρετανικές! Με τη λήξη του πολέμου, ο Τζέλι εργάστηκε για τις «γραμμές των αρουραίων» του Βατικανού, δηλαδή τους διαδρόμους διαφυγής Γερμανών εγκληματιών πολέμου προς Νότιο και Βόρειο Αμερική. Συνεργάστηκε με έναν Κροάτη παπά ονόματι Κρουιοσλάβ Ντραγκόνοβιτς και ήταν καθοριστικός στη διαφυγή του Κλάους Μπάρμπι, του αιμοσταγούς «Χασάπη της Λυών», του οποίου μάλιστα η διαφυγή είχε χρηματοδοτηθεί από την... αντικατασκοπεία των Η.Π.Α.!!! (Και κάντε, ρε μαλάκες, πορείες στο Σύνταγμα και στη Βασιλίσσης Σοφίας για τα δικαιώματα των Ιρακινών!). Επίσης, πολύ λίγη αμφιβολία υπάρχει ότι ο Τζέλι ήταν ένα σημαντικό μέλος της «Επιχείρησης Κλάντιο», μιας «δουλειάς» του ΝΑΤΟ και της ΣΙΑ, στην οποία 15,000 πράκτορες, άρτια οπλισμένοι και γενικά επαρκέστατα εφοδιασμένοι, είχαν μείνει πίσω από τις κομμουνιστικές γραμμές, ούτως ώστε αν έκαναν «ντου» οι Ρώσοι στη Δυτική Ευρώπη, και εφόσον η απόφαση θα ήταν να μη χρησιμοποιηθούν πυρηνικά όπλα, αυτοί οι «πεμπτοφαλαγγίτες» να δημιουργούσαν αντιπερισπασμό, χάος στο κομμουνιστικό μπλοκ, μέχρι να φτάσουν οι Αμερικανοί στο μέτωπο. Κυκλοφόρησε και ένας δυνατός και επίμονος ψίθυρος ότι ο Τζέλι ήταν ...διπλός πράκτορας, ότι ταυτόχρονα και παράλληλα με τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες εργαζόταν και με τις ρωσικές, με αντάλλαγμα τη μη προσαγωγή του σε δίκη για εγκλήματα πολέμου!!! Τέλος πάντων, όταν όλα αυτά τέλειωσαν(;) ο Τζέλι, που μπήκε στο μπίζνες του εμπορίου όπλων, ήδη συνδεόταν με όλο αυτό το σκυλολόι και επίσης φίλεψε και με τον Χουάν Περόν της Αργεντινής. Μάλιστα, ο Τζέλι και το πολιτικο-οικονομικό σινάφι του ήταν που βοήθησαν τον Περόν, του έδωσαν τις αναγκαίες πλάτες για να επιστρέψει στην εξουσία το 1973, ως εκ τούτου ήταν ο «τιμητικός καλεσμένος» στην τελετή ανάληψης της εξουσίας από τον δικτάτορα άντρα της Εβίτας (και περιμένετε να κάνουμε χαίρι στο στοίχημα!)! Και ένα στιγμιότυπο από το όλο σκηνικό: σύμφωνα με τον τότε πρωθυπουργό της Ιταλίας Τζιούλιο Αντρεότι, που παρευρέθηκε στην τελετή, σε κάποια στιγμή ο Χουάν Περόν ΓΟΝΑΤΙΣΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΤΖΕΛΙ ΚΑΙ ΤΟΥ ΦΙΛΗΣΕ ΤΟ ΔΑΧΤΥΛΙΔΙ!

 Δεν χρειάζεται να γράψουμε παραπάνω για το Λίτσιο Τζέλι. Μόνο να επαναλάβουμε ότι όλοι οι νταραβερτζήδες του Βατικανού, τουλάχιστο οι μη παπάδες (μην ακούτε!), ήταν μέλη της μασονικής στοάς του. Για παράδειγμα, ο Μικέλε Σιντόνα και ο Ρομπέρτο Κάλβι, οι δύο μετέπειτα... αυτόχειρες (αυτοκτόνησαν και οι δύο, όσο αυτοκτόνησε ο Πάπας Ιωάννης Ι !!!).

9/10/2003 01:51

Στου δικηγόρου το γραφείο στήθηκε η κομπίνα!

 Φυσικά το Βατικανό και γενικά η του Χριστού Εκκλησία ήταν εναντίον της μασονίας ευθύς εξαρχής. Ας πούμε ότι ο λόγος ήταν ότι οι μασονικές στοές αντιπροσώπευαν εύφορο έδαφος για την καλλιέργεια αιρέσεων. Αυτή, βέβαια, είναι η πιο πρόχειρη και πειστική δικαιολογία, αλλά ασφαλώς υπάρχουν κι άλλες, όμως αυτές είναι... υψηλή μουσική!

 Στην Ιταλία, το Βατικανό ήταν διπλά εναντίον της μασονίας, διότι οι μασονικές στοές ήταν καθοριστικές στη διάβρωση των παπικών εδαφών και τη δημιουργία της Ηνωμένης Ιταλίας τον 19ο αιώνα. Επίσης στην Ιταλία, όπως και αλλού, οι μασόνοι προέρχονταν κυρίως από τη βιομηχανική και εμπορική τάξη, που δεν έβλεπαν το «παπαδαριό» με πολύ καλό μάτι. Ρεπουμπλικάνοι ήταν οι περισσότεροι, που ήθελαν μια Ιταλία απελευθερωμένη από την επίδραση του Βατικανού. Και οι περισσότερες «κοινές» τράπεζες, το αντίβαρο των «καθολικών» τραπεζών, εδιοικούντο από μασόνους. Τέλος, εγκληματικά στοχεία πάντα προσπαθούσαν, συχνά με επιτυχία, να εισχωρήσουν στη μασονία με διπλό σκοπό: αφενός να δημιουργήσουν σχέσεις με σημαντικά πρόσωπα και αφετέρου για να αποκτήσουν οι ίδιοι κάποια «κοινωνική αναγνώριση». Ένα παράδειγμα είναι ο μεγαλογκάνγκστερ Στέφανο Μπονάτα, που όχι μόνον έγινε μασόνος, αλλά... προχώρησε στην εγκαθίδρυση της δικής του στοάς και προσκαλούσε αβέρτα άλλους υψηλόβαθμους μαφιόζους για να γίνουν μέλη!

 Παρόλο που τα ενδιαφέροντα και συμφέροντα των επί μέρους μασόνων ήταν πολλά και διάφορα, ένα ήταν το επίκεντρο του ενδιαφέροντος: το τραπεζικό σύστημα. Η φοροδιαφυγή και το ξέπλυμα χρήματος ήταν μια πιεστική προτεραιότητα για πολλούς, είτε γκάνγκστερ ήταν αυτοί, είτε επενδυτές, είτε βιομήχανοι, είτε έμποροι. Προσθέστε σ’ αυτούς τις μυστικές υπηρεσίες και τους «ξενητεμένους» ναζί, και το χρήμα κυλούσε προς και από την Ιταλία σαν μια ασταμάτητα εναλλασσόμενη πλημυρίς και άμπωτις, μια παλίρροια του κερατά. Μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον βρέθηκε, ή μάλλον μπήκε με τα τσαρούχια οικειοθελώς, ο Ρομπέρτο Κάλβι με τη Μπάνκα Αμπροζιάνο του και, βέβαια, η τράπεζα του Βατικανού δεν ήταν δυνατό να μείνει στην απέξω, λόγω της σχέσης με τη Μπάνκο Αμπροζιάνο. Είτε το ήθελαν, είτε δεν το ήθελαν, είτε το ήξεραν, είτε δεν το ήξεραν οι παπάδες, ήταν γραφτό η «Αγία Τράπεζα» να μπει μέχρι... τα κεραμίδια στο κόλπο του ξεπλύματος χρήματος και πάσης φύσεως λαμογιάς!

 Εκείνος που έδωσε... μασονικό ρεσιτάλ, όμως, ήταν ο Λίτσιο Τζέλι, ο προκαθήμενος της στοάς στην οποία ανήκαν οι τραπεζίτες Σιντόνα και Κάλβι. Έγινε μασόνος το 1963, ανέβηκε γρήγορα τα σκαλοπάτια (το ανώτερο είναι ο 33ος βαθμός) και μέχρι να πεις «Ρόσλιν Τσάπελ» πήρε την έγκριση/δικαίωμα να ανοίξει τη δική του στοά, την οποία βάφτισε P2 ή Προπαγκάντα Ντούε. Έσκισε

ο Λίτσιο! Έφερε μέσα ως μέλος τον Ράτσιο Τζιανίνι, τον αρχηγό της οικονομικής αστυνομίας, ας πούμε του ιταλικού... ΣΔΟΕ! Έφερε μέσα και συντρόφους του εγκληματία πολέμου, του χασάπη της Λυών Κλάους Μπάρμπι, και... άνοιξε παραρτήματα σε Αργεντινή, Βενεζουέλα, Παραγουάη, Νικαράγουα, Βολιβία, Γαλλία και Πορτογαλία! Το σκυλολόι που έγιναν μέλη της P2, «αδερφοί» του Κάλβι και του Σιντόνα δεν λέγεται. Ένας ήταν ο Χοσέ Λόπεζ Ρέγκα, ο αρχηγός της αργεντίνικης ομάδας (κρατικών) εκτελεστών και πρώτης γραμμής λαθρέμπορος κοκαίνης (από Αργεντινή σε Η.Π.Α.).

 Ο Τζέλι, παρόλο που είχε τον Μικέλε Σιντόνα και τον Ρομπέρο Κάλβι ως πρόθυμα να τον εξυπηρετήσουν μέλη, έψαξε και βρήκε τον δικό του, απευθείας σύνδεσμο μέσα στο Βατικανό. Αυτός δεν ήταν άλλος από τον Καρδινάλιο Πάολο Μπερτόλι, του διπλωματικού σώματος του Βατικανού, που σύστησε τον Τζέλι στον επικεφαλής της τράπεζας του Βατικανού, τον Αρχιεπίσκοπο Πολ «ο γορίλλας» Μαρσίνκους. Ένας άλλος σύνδεσμος του Τζέλι με το Βατικανό ήταν ένα μέλος της στοάς P2, ο δικηγόρος Ουμπέρτο Ορτολάνι, υψηλόβαθμος πράκτορας των ιταλικών μυστικών υπηρεσιών στρατού κατά τη διάρκεια του πολέμου. Στο γραφείο του Ορτολάνι ήταν που βρέθηκαν το 1969 ο Λίτσιο Τζέλι, ο Μικέλε Σιντόνα, ο Ρομπέρτο Κάλβι και ο ίδιος ο Ορτολάνι, οι οποίοι συμφώνησαν στο «σπρώξιμο» του Ρομπέρτο Κάλβι στην κορυφή της πυραμίδας της Μπάνκα Αμπροζιάνο. Το σχέδιο ήταν ο Κάλβι να αναλάβει τα ηνία της Αμπροζιάνο, συνεταίρος του να είναι ο Μικέλε Σιντόνα, συνεργάτης τους ο Αρχιεπίσκοπος Πολ Μαρσίνκους και μαζί του η τράπεζα του Βατικανού, ενώ ο Τζέλι και ο Ορτολάνι θα αναλάμβαναν τις «πολιτικές λεπτομέρειες»!!! Της πουτάνας...

11/10/2003 04:19

Είναι και η Δαμανάκη...

 Πάμε, λοιπόν, στο τελευταίο «προκαταρκτικό», πριν δούμε την κατάρρευση της Μπάνκο Αμπροζιάνο του Ρομπέρτο Κάλβι, που άφησε μια τεράστια μαύρη τρύπα με πολλά λεφτά του Βατικανού να έχουν εξαφανιστεί εκεί μέσα. Τώρα, αν τα λεφτά απλά χάθηκαν από κοινές λαμογίες ή/και κακοδιαχείρηση, ή αν πήγαν σε ορισμένες «εντεταλμένες» τσέπες, μόνο οι μακαρίτες Κάλβι και Σιντόνα (οι δήθεν αυτόχειρες που όμως φαγώθηκαν λάχανο!) ξέρουν, καθώς και ο εκ Σικάγο επιβιώσας Αρχιεπίσκοπος Πολ «ο γορίλλας» Μαρσίνκους!

 Στο προηγούμενο είχαμε δει ότι στο γραφείο του μασόνου δικηγόρου (και πρώην πράκτορα των μυστικών υπηρεσιών του ιταλικού στρατού) Ουμπέρτο Ορτολάνι, οι Κάλβι, Σιντόνα, Μαρσίνκους, Τζέλι και Ορτολάνι είχαν στήσει τη «μηχανή». Βάσει του σχεδίου, ο Κάλβι θα σπρωχνόταν στην κορυφή της Μπάνκο Αμπροζιάνο, με συνεταίρο τον Μικέλε Σιντόνα, ο Πολ Μαρσίνκους, και μέσω αυτού η τράπεζα του Βατικανού, θα συνεργαζόταν πολύ δυνατά μαζί τους (ήδη υπήρχε στενή συνεργασία μεταξύ Μπάνκο Αμπροζιάνο και Ινστιτούτου για Θρησκευτικά Έργα, δηλαδή της τράπεζας του Βατικανού), ενώ ο μεγαλομασόνος Λίτσιο Τζέλι και ο Ορτολάνι (μέλος της στοάς του Τζέλι, όπως ο Κάλβι και ο Σιντόνα!) θα τραβούσαν τα πολιτικά νήματα. Αυτή, όμως, δεν ήταν η μόνη καθοριστική συνάντηση στο γραφείο του Ορτολάνι. Όποιοι νομίζουν ότι στην εκλογή ενός Πάπα, ή ενός Αρχιεπισκόπου ή Πατριάρχη, μαζεύνται οι ανώτατοι παπάδες, νηστεύουν, προσεύχονται, παίρνουν Θεία φώτιση και ψηφίζουν τον πιο κατάλληλο, να πα’ να γυρευτούν! Ρε σεις, εδώ στην Ελλάδα, δέκα μέρες πριν την εκλογή του Χριστόδουλου, ο Θηβών ήταν ένα άπαιχτο φαβορί! Οι δημοσκοπήσεις του παπαδαριού τον είχαν μακράν πρώτο. Οι Εβίτες θα τον έδιναν 1,05, μάλιστα με μηδενική γκανιότα! Και όμως, ήρθαν τα πάνω κάτω και βγήκε ο Χριστόδουλος. ΠΩΣ οι αγιότητές τους, άλλαξαν γνώμη μέσα σε λίγες μέρες; Δηλαδή, τι είχε προκύψει που να κάνει τον Χριστόδουλο τόοοοσο καλύτερο από τον Θηβών; Σε Γιουροβίζιον ψηφίζανε οι αγιότητές τους και ξαφνικά, εκεί που αδιαφιλονίκητο φαβορί ήτανε η Μποτσουάνα, ξαφνικά βγήκε η Σερτάμπ Χανούμ με το τούρκικο τραγούδι και ξέσκισε; Ή ψηφίζανε για καμιά Μις Υφήλιος και από το πουθενά βγήκε μια μουνάρα και τρελάθηκε στις στύσεις η επιτροπή; Ποιος και γιατί έβγαλε τον Χριστόδουλο; Τι παίχτηκε; Πάμε παρακάτω...

 Όταν, λοιπόν, το 1963 πέθανε ο Πάπας Ιωάννης ΧΧΙΙΙ http://www.catholic-forum.com/saints/pope0261.htm και http://en.wikipedia.org/wiki/Pope_John_XXIII, στο γραφείο του Ορτολάνι είχαν μαζευτεί οι υποστηρικτές (και όχι μόνον) του Καρδιναλίου Μοντίνι, του ίδιου «βαρύγδουπου» που έμελλε να γίνει Αρχιεπίσκοπος του Μιλάνο και που μετά τον πόλεμο είχε

πάρει συστατικό γράμμα για τον Σιντόνα από τον Αρχιεπίσκοπο της Μεσσίνα. Από πού κι ως πού να γίνονται «δουλειές» σχετικά με εκλογή Πάπα, στο γραφείο μασόνου δικηγόρου και τέως μυστικού πράκτορα; Και πόσοι μασόνοι, τέως και νυν μυστικοί πράκτορες και λαμόγια πάσης φύσεως είχαν στριμωχτεί μέσα στο γραφείο; Τι λογής νταραβέρι έγινε; Ο Ορτολίνι ξέρει! Πάντως, ο Μοντίνι εξελέγη Πάπας, ο Παύλος VI http://www.catholic-forum.com/saints/pope0262.htm. Για την ιστορία, αυτός είναι ο Πάπας που τα είχε «βρει» με τον Αθηναγόρα και που το 1965 αναιρέσανε τα... αμοιβαία αναθέματα του σχίσματος από το 1054, φιληθήκανε και άρχισαν να μιλάνε για επανένωση των Εκκλησιών (κι άλλη παγκοσμιοποίηση, γαμώ τη «φάρα», γαμώ!). Τώρα, αν ο Παύλος VI ήταν μασόνος, όπως φημολογείται, ή αν και ο Αθηναγόρας ήταν μασόνος (1,65 η απόδοση!), ένας Θεός και δυο... στοές ξέρουν! Πάντως, με την εκλογή του Ορτολίνι στην Αγία Έδρα, η δύναμη και η επιρροή του κολλητού του, του Σιντόνα, εκτοξεύθηκε σαν ρουκέτα, ενώ ορισμένοι των οποίων τα κεφάλια ήταν έτοιμα να φύγουν από τον Πάπα που... φαρμακώθηκε, πρώτος και καλύτερος ο «γορίλλας» Μαρσίνκους, εδραιώθηκαν στις θέσεις τους! Όχι, ρε, οι μασόνοι και τα λαμόγια δεν είχαν τίποτε να κάνουν με την εκλογή του Πάπα, το Άγιο Πνεύμα μεταμφιεσμένο σε περιστερά είχε κάτσει πάνω στα κεφάλια των παπάδων και μάλιστα είχε χέσει κάτι κουτσουλιές νααααααααα...

 Πριν κλείσουμε, να πούμε δυο λόγια για μια άλλη μυστική οργάνωση που είχαν νταραβέρια με το Βατικανό. Πρώτα, οι «Ιππότες της Μάλτας». Πολύ περίεργη φάρα κι αυτοί, που βγήκαν στο κουρμπέτι τον καιρό της πρώτης σταυροφορίας, δηλαδή τον 11ο αιώνα. Λαμόγια, κωλογλύφτες των παπάδων, οι οποίοι «Ιππότες» είχαν βάλει το χεράκι τους στο κυνηγητό των κανονικών Σταυροφόρων, δηλαδή των Πτωχών Ιπποτών του Ναού και της Ιερουσαλήμ, αυτών που «πηδούσαν» άγρια το Βατικανό για καμιά διακοσαρια χρόνια. Το 1834, ο Πάπας Λέων ΧΙΙΙ τους επέτρεψε (αν δεν τους προσκάλεσε κιόλας!) να μεταφέρουν το αρχηγείο τους στη Ρώμη. Και βέβαια οι Ιππότες της Μάλτας άνοιξαν και... αμερικανικό παράρτημα το 1927! Ποιος ο... νταβατζής τους; Μα, ο Καρδινάλιος Σπέλμαν βέβαια, που το 1941 ανακυρήχθηκε από τους Ιππότες «Μέγας Προστάτης»!!! Όλα καλά και άγια, τι να κάνουμε, εδώ λέγεται ότι Πάπες και Πατριάρχες γίνονται μασόνοι, τι πειράζει αν ένας Καρδινάλιος γουστάρει κάτι άλλους περίεργους (πολλοί εκ των οποίων μασόνοι!); Τίποτε, φίλοι και φίλες, μόνο που πολλοί από αυτούς ήταν μπλεγμένοι στην αποτυχημένη προσπάθεια (ουσιαστικά ένα θνησιγενές πραξικόπημα) να εγκατασταθεί... φασιστική κυβέρνηση στις Η.Π.Α.!!! Δεν το ξέρατε αυτό, ε; Βέεεβαια. Υπήρξε μια κίνηση για να πάρει την αμερικανική εξουσία στα χέρια του, με απολυταρχικό καθεστώς, ο Στρατηγός Σμέντλι Μπάτλερ, αλλά αυτός χέστηκε και ξέρασε όσα ήξερε. Να αναφέρουμε μόνον έναν «Ιππότη» που ήταν μπλεγμένος: Τζον Φάρελ, τότε πρόεδρος της αμερικανικής βιομηχανίας χάλυβα!!! Κάτι σαν ο... της Γιάννας Αγγελόπουλος να σχεδιάζει απολυταρχικό καθεστώς στην Ελλάδα, μόνο που τα μεγέθη είναι διαφορετικά! Ο Καρδινάλιος Σπέλμαν, λοιπόν, ο πατρόνος των «Ιπποτών» που σχεδίαζαν φασισμό στις Η.Π.Α., μεταπολεμικά συνεργάστηκε με τον τότε Επίσκοπο Μοντίνι (αυτόν που έγινε ο Πάπας Ιωάννης VI), όταν ο δεύτερος ήταν κάτι σαν υφυπουργός Εξωτερικών του Βατικανού, στην οργάνωση και λειτουργία των «Γραμμών των Αρουραίων», την επιχείρηση ασφαλούς φυγάδευσης ναζί εγκληματιών πολέμου από την Ευρώπη! Επίσης, το 1948 οι Ιππότες της Μάλτας, αυτοί οι ίδιοι, ρε, που μετέφεραν το αρχηγείο τους στη Ρώμη μετά από άδεια/πρόσκληση του Πάπα, απένειμαν στον Ράινχαρντ Γκέλεν τον «Μεγαλόσταυρο της Αξίας»: Γιατί όχι; Διάκριση τους ήτανε, όπου γούσταραν την έδιναν. Ναι, σωστά, μόνο που στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο ο Γκέλεν ήταν ο αρχηγός της γερμανικής αντικατασκοπείας στο ανατολικό μέτωπο και, μετά τον πόλεμο, η οργάνωσή του έγινε θυγατρική της CIA που ανέλαβε τα έξοδα!!! Μην αρχίσετε τα «ααα...» και τα «ουουου...», βρε, διότι τι θα κάνετε όταν μάθετε ότι ο Τζέιμς Τζέζους Άνγκλετον, ο πανίσχυρος αρχηγός του τμήματος αντικατασκοπείας της CIA ήταν... ΙΠΠΟΤΗΣ ΤΗΣ ΜΑΛΤΑΣ, αυτών των «ανφάν γκατέ» του Βατικανού;

 Και κάτσετε, ρε μαλάκες (έκφραση αγάπης ειναι αυτή), να τρώγεστε για το τι λένε οι δημοσκοπήσεις για Σημίτη και Καραμανλή, να χάνετε ύπνο για το αν θα κατέβει ή όχι ο Μητσοτάκης, για το πόσο είναι κατάλληλος για υπουργός Οικονομικών ο Αλογοσκούφης και πότε θα πάρει ρεβάνς ο Λαλιώτης, μετά που πήρε από τα τρία το μεγαλύτερο! Α, ναι, είναι και η Δαμανάκη, την ξεχάσαμε αυτή!

 Δεν θα έχει κομμάτι απόψε (Κυριακή), διότι γράψαμε για δυο δόσεις τώρα, έτσι για να απολαύσω απόψε φραπέ με... νερό Λουτρακίου χωρίς έγνοια... :-))))))))))

12/10/2003 11:59

Με το "βοήθα Παναγιά μου" δε γίνεται δουλειά...

 Το να γράψουμε όλα που συνέβησαν μεταξύ Μπάνκο Αμπροζιάνο - Ρομπέρτο Κάλβι, τράπεζας του Βατικανού - Πολ Μαρσίνκους και Μικέλε Σιντόνα - Μπάνκα Πριβάντα (και όχι μόνον!) θα ήταν αδύνατον. Θα γράφαμε για χρόνια. Οπότε σήμερα, στο τελευταίο της σειράς (αύριο επιστρέφουμε σε Σταυροφόρους + Μασόνους + πρώτη Εκκλησία), θα δώσουμε μια πολύ σύντομη περίληψη, μια κεντρική ιδέα.

 Μετά που σπρώχτηκε στην προεδρία της Μπάνκα Αμπροζιάνο, ο Κάλβι θέλησε να την αγοράσει. Όμως, δεν μπορούσε να το κάνει στα ίσια, διότι δια νόμου κανένας δεν μπορούσε να έχει πάνω από 5% των μετοχών μιας Καθολικής τράπεζας. Οπότε ο Κάλβι έστησε υπεράκτιες εταιρείες, έναν ιστό αράχνης και συνάμα λαβύρινθο, με σκοπό να σπάσει το «εμπάργκο». Ταυτόχρονα, όμως, είχε στήσει ένα δίκτυο που ήταν ιδανικό για ξέπλυμα χρήματος και κάθει είδους λαμογιά. Σ’ αυτό το δίκτυο, όπου ήταν μπλεγμένο και το Βατικανό, είχαν χαθεί τα υπέρογκα ποσά. Η Μπάνκο Αμπροζιάνο βρέθηκε να χρωστάει 1,25 δισεκατομμύρια δολάρια, ενώ 400 εκατομμύρια είχαν απλά εξαφανιστεί χωρίς ίχνος. Χάθηκαν, πάπαλα...

 Η αντίστροφη μέτρηση άρχισε το 1974, όταν ο Μικέλε Σιντόνα μπήκε σε μεγάλο λούκι με τη διεθνή κατάρρευση αξιών και συναλλάγματος. Αυτός έτρεξε στον Ρομπέρτο Κάλβι, τον οποίο είχε σπρώξει στην κορυφή, αλλά ο Κάλβι δεν φάνηκε πρόθυμος να τον βοηθήσει, εξάλλου είχε τα δικά του προβληματάκια. Ίσως και να είχε ξεχάσει τα αμύθητα ποσά που τόσο η Μπάνκο Αμπροζιάνο, όσο και το Βατικανό, είχαν βγάλει λόγω της σχέσης τους με τον αρχινταραβερτζή Σιντόνα. Το διαμάντι στο στέμμα του Σιντόνα, η αμερικανική τράπεζα Φράνκλιν Νάσιοναλ κατέρρευσε, παίρνοντας μαζί της και αρκετά λεφτά του Βατικανού. Ένας από τους λόγους για τους οποίους ο Σιντόνα μπήκε σε μεγάλο λούκι, ήταν η απόφαση του Βατικανού το 1969 να πουλήσει αρκετές από τις επενδύσεις του στο εξωτερικό. Οι παπάδες πρόσφεραν στον Σιντόνα την Immobiliare (από ξενοδοχεία παντού, μέχρι συγκροτήματα πλαζ στη Νότιο Αμερική και υπερπολυτελείς πολυκατοικίες στον Καναδά, ίδε προηγούμενα) σε τιμή διπλάσια απ’ ό,τι την είχε αγοράσει το Ινστιτούτο για Θρησκευτικά Έργα. Ο Σιντόνα πίστευε ότι οι καλές εποχές δεν θα τέλειωναν ποτέ, οπότε αγόρασε την Immobiliare με λεφτά... επενδυτών του! Τα πήρε από τους λογαριασμούς τους, τα πέρασε από Ζυρίχη και αλλαχού για «ν’ αλλάξουν φάτσα» και πλήρωσε το Βατικανό μέσω του Κάλβι! Έτσι, όταν έφτασε η εποχή των ισχνών αγελάδων, βρέθηκε σφόδρα εκτεθειμένος στους επενδυτές, δηλαδή τους δανειστές του, διότι εκείνο που είχε αγοράσει με τα λεφτά τους και εν αγνοία τους, έχασε πολλή από την αξία του. Δεν ήταν μόνο αυτό, όμως, υπήρχαν κι άλλα. Όπως και νά ’χει, οι παπάδες αποφάσισαν να ξεφορτωθούν και το ιταλικό χαρτοφυλάκιο αξιών τους. Θα ήτανε σαίνια, θα είχανε «διαβάσει» καλά τις διεθνείς αγορές, εκτός αν είχαν θεία φώτιση ότι η δεκαετία του ’70 θα ήταν ζόρικη για την παγκόσμια, κυρίως την ευρωπαϊκή οικονομία. Πρόθυμος αγοραστής ήταν ο... Ρομπέρτο Κάλβι, που κι αυτός χρησιμοποίησε λεφτά επενδυτών του, μάλιστα λεφτά και... του ίδιου του Βατικανού!!! Το τι μίζες πληρώθηκαν στο ιταλικό ΣΔΟΕ για να κάνει τα τυφλά μάτια, δεν λέγεται! Δισεκατομμύρια λιρέτες...

 Τέλος πάντων, με την άρνηση του Κάλβι να βοηθήσει τον Σιντόνα, ο δεύτερος φεύγει... νύχτα για Αμερική μεριά και τα ιταλικά δικαστήρια τον καταδικάζουν ερήμην σε 3,5 χρόνια φυλάκιση για κατάχρηση. Ταυτόχρονα, όμως, στους τοίχους στο Μιλάνο εμφανίζονται αφίσες οι οποίες... αποκαλύπτουν το ποιόν του Ρομπέρτο Κάλβι και τις λαμογιές της Μπάνκο Αμπροζιάνο με το Βατικανό!!! Πιθανότατα δουλειά του Σιντόνα για να εκδικηθεί την αχαριστία των τέως συνεργατών του! Οι Ιταλοί τότε έλεγαν πως οι τοίχοι του Μιλάνο είχαν περισσότερο «πράμα» από τις οικονομικές εφημερίδες της Ιταλίας. Αρχίζουν οι ανακρίσεις και τα υπόλοιπα είναι ιστορία! Μόνο που το Βατικανό, ο Πολ Μαρσίνκους και όλο το σκυλολόι της Αγίας Έδρας έμειναν άθικτοι. Βλέπετε, το Βατικανό είναι ανεξάρτητο κράτος, μόνο το ίδιο μπορεί να κάνει έρευνες στην επικράτειά του!!!

 Σε γενικές γραμμές, οι τελευταίες μέρες του Ρομπέρτο Κάλβι είχαν ως ακολούθως (όλες οι λεπτομέρεις είναι αδύνατο να αποκαλυφθούν, λόγω των περιστάσεων): ο τραπεζίτης είχε καταδικαστεί σε φυλάκιση σχετικά με τη Μπάνκο Αμπροζιάνο, αλλά αφέθηκε ελεύθερος με εγγύηση όταν εφεσίβαλε. Έστειλε εσπευσμένα τη γυναίκα του στην Ουάσινγκτον, λέγοντάς της ότι όλη η οικογένεια κινδύνευε άμεσα. Έβγαλε πλαστό διαβατήριο και, μαζί με τον Φλάβιο Καρμπόνι, πήγε πρώτα στην Τεργέστη, μετά στη σημερινή Κροατία, κατόπιν στην Αυστρία, όπου είχε γκόμενα και απ’ όπου τηλεφώνησε στην κόρη του με οδηγίες να τον συναντήσει στη Ζυρίχη. Εκεί δεν έφτασε ποτέ. Αντ’ αυτού, τον βρήκαν κρεμασμένο κάτω από μια γέφυρα στο Λονδίνο... Η οικογένειά του επέμενε ότι το Βατικανό ήξερε περισσότερα απ’ όσα έλεγε και ότι ήταν μπλεγμένο κατά κάποιο τρόπο στο θάνατο του τραπεζίτη. Ο γιος του, ο Κάρλο Κάλβι, δήλωσε σε εφημερίδα του Τορόντο το 1998: «Ο πατέρας μου είχε πολλούς εχθρούς μέσα στο Βατικανό. Δεν είναι υπεράνω υποψίας (οι παπάδες), αν και δεν πιστεύω ότι το Βατικανό ευθύνεται αποκλειστικά για το θάνατό του. Τότε, το Βατικανό ξεπουλούσε τις εκτός Ιταλίας επενδύσεις του για μεγάλο κέρδος. Τώρα ο κόσμος δεν το σκέφτεται, αλλά αυτοί (οι τραπεζίτες-παπάδες του Βατικανού) προσέλκυαν λεφτά από επενδυτές που ήθελαν να κάνουν φοροδιαφυγή και να παραβούν τους νόμους και κανονισμούς περί εξαγωγής συναλλάγματος».

 Το 1998, μετά από επίμονες προσπάθειες έξι χρόνων από την οικογένεια του Κάλβι (στη φωτογραφία η χήρα και ο γιός του http://www.thescotsman.co.uk/s2.cfm?id=1086942002) ό,τι είχε απομείνει από τον «αυτόχειρα» τραπεζίτη μετά από 16 χρόνια στο χώμα, ξεθάφτηκε και μεταφέρθηκε στο Μιλάνο για νέα νεκροψία. Οι ιατροδικαστές και ανακριτές ανέτρεψαν την απόφαση του Άγγλου ιατροδικαστή και της «μασονικής» αστυνομίας του Σίτι του Λονδίνου ότι ο Κάλβι είχε δήθεν αυτοκτονήσει, αποφασίζοντας ότι είχε δολοφονηθεί http://news.bbc.co.uk/2/hi/europe/3091635.stm .Ο εισαγγελέας απήγγειλε κατηγορίες εναντίον τεσσάρων προσώπων σχετικά με τη δολοφονία: Πίπο Κάλο, γκάνγκστερ ήδη στη φυλακή, Φλάβιο Καρμπόνι (που είχε ταξιδέψει μαζί με τον Κάλβι τις τελευταίες μέρες του τραπεζίτη, εξέτιε ποινή 15 χρόνων σχετικά με τη Μπάνκο Αμπροζιάνο, αλλά αφέθηκε ελεύθερος με εγγύηση κατά τη διάρκεια της ιταλικής έρευνας) και Ερνέστο Ντιοταλέβι. Αμφότεροι οι προαναφερθέντες ήταν νταραβερτζήδες, κυρίως ο Καρμπόνι που είχε τεράστιες άκρες με Βατικανό και μασονία και έπαιξε μεγάλο ρόλο στις τελευταίες πράξεις του... έργου. Επίσης, Μανουέλα Κλάινσζιγκ, πρώην ερωμένη του Κάλβι, από το σπίτι της οποίας ο... μελλοθάνατος είχε τηλεφωνήσει στην κόρη του για να τον ανταμώσει στη Ζυρίχη! http://groups.yahoo.com/group/Propaganda_Matrix/message/12371 και http://www.rosslyntemplars.org.uk/calvi.htm και http://www.washtimes.com/upi-breaking/20030724-050243-4621r.htm και http://www.itv.com/news/1286168.html

 Εν τω μεταξύ, παλιά είχε κυκλοφορήσει η πιο κάτω λίστα μασόνων Καθολικών «περιωπής», κυρίως παπάδων, οι οποίοι, αν αποδεικνυόταν ότι ήταν μασόνοι, έπρεπε να καθαιρεθούν αυτόματα βάσει του Εκκλησιαστικού Νόμου 2338. Ουδείς καθαιρέθηκε. Στη λίστα δεν υπάρχει το όνομα του Πάπα Παύλου VI http://cgi.ebay.com/ws/eBayISAPI.dll?ViewItem&item=3246744847&category=35818 , του «κολλητού» του Αθηναγόρα, που θέλανε να ενώσουν τις Εκλησίες και πήραν πίσω αναθέματα, κατάρες και αφορισμούς εννιακόσιων χρόνων! http://www.myriobiblos.gr/texts/french/panotis_athenagoras6.html (Σημ.: Σιγά μην υπήρχε στη λίστα το όνομα είτε του ενός... είτε του άλλου "ειρηνοποιού"!). Ο πιο υψηλόβαθμος παπάς είναι το... Νο31 στη λίστα, ο Καρδινάλιος Αγκοστίνο Κασαρόλι, υπουργός Εξωτερικών του Βατικανού που απεβίωσε το 2001! Το...Νο116 είναι ο Καρδινάλιος Ζαν Βιγιό, επίσης υπουργός Εξωτερικών του Βατικανού και "Καμερλένγκο", δηλαδή εκτελεί καθήκοντα Πάπα σε περίπτωση θανάτου Ποντίφικα και μέχρι να εκλεγεί ο νέος, ο ίδιος Βιγιό που είχε απαγορέψει ρητά τη νεκροψία πάνω στο πτώμα του (φαρμακωμένου) Πάπα Ιωάννη Παύλου Ι http://www.crc-internet.org/oct84.htm που ήθελε να καθαρίσει το Βατικανό από τα λαμόγια!!! Υπάρχουν έντονοι ψίθυροι ότι δεν ήταν η σωρός του Πάπα που τάφηκε, αλλά ενός σωσία, και ότι ο Βογιό ξέρει τι έγινε με τη σωστή σωρό. Ο Βογιό ήταν κολλητός του Αρχιεπισκόπου Πολ Μαρσίνκους (Νο66), ο οποίος μετά τα σκάνδαλα επέστρεψε στις Η.Π.Α. όπου συνέχισε το Θείο έργο του και όπου είπε την απίστευτη, φοβερή ατάκα σχετικά με το τι έτρεχε στο Βατικανό: You cannot run the Church on Hail Marys (το οποίο σε ελεύθερη μετάφραση λέει περίπου... ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΟΥΜΑΝΤΑΡΕΙΣ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΕ ΧΑΙΡΕ ΜΑΡΙΑ!!!). Το... Νο8, ο Καρδινάλιος Σεμπαστιάνο Μπάτζιο, ήταν μέλος του «Αγίου Επισκοπικού Συμβουλίου» και αποφάσιζε ποιος και πού θα γινόταν Επίσκοπος (παγκοσμίως!). Το... Νο19, ο Φράνκο Μπίφι, ιερωμένος και πρύτανης του παπικού Πανεπιστημίου ήταν ο... εξομολογητής του Πάπα Παύλου VI !!! Της εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσας γυνής το κιγκλίδωμα, κοινώς της πουτάνας το κάγκελο...

 Στη λίστα υπάρχει το όνομα, ο βαθμός/η θέση του, η ημερομηνία της προσχώρησης του στη μασονία, η στοά, ο (μασονικός) κωδικός του και το (μασονικό) ψευδώνυμό του, όπου είναι διαθέσιμα: 1. Albondi, Alberto. Bishop of Livorno, (Leghorn). Initiated 8-5-58; I.D. #7-2431. 2. Abrech, Pio. Sacred Congregation for Bishops. 11-27-67; #63-143. 3. Acquaviva, Sabino. Professor of Religion at the University of Padua, Italy. 12-03-69; #275-69. 4. Alessandro, Father Gottardi. Addressed as Doctor in Masonic meetings. President of Fratelli Maristi. 6-14-59.

5. Angelini, Fiorenzo. Bishop of Messene, Greece. 10-14-57; #14-005. 6. Argentieri, Benedetto. Patriarch to the Holy See. 3-11-70; #298-A. 7. Bea, Augustin Cardinal. Secretariat of State for Pope John XXIII and Pope Paul VI. Convert from Judaism.. 8. Baggio, Sebastiano Cardinal. Head of the Sacred Congregation of Bishops. 8-14-57; #85-2640. Masonic code name "SEBA". He decides who will be appointed a Bishop worldwide. Now you know where Bishops such as Weakland of Milwaukee were chosen. Weakland is now demolishing his Cathedral interior in spite of Vatican warnings not to do so. 9. Balboni, Dante. Assistant to the Vatican Pontifical Commission for Biblical Studies which Cardinal Bea once headed. 7-23-68; #79-14. "BALDA." 10. Baldassarri, Salvatore. Bishop of Ravenna, Italy. 2-19-58; #4315-19. "BALSA". 11. Balducci, Ernesto. Religious sculpture artist. 5-16-66; #1452-3. 12. Basadonna, Ernesto. Prelate of Milan. 9-14-63; #9-243. "BASE". 13. Batelli, Guilio. Lay member of many scientific academies. 8-24-59; #29-A. "GIBA". 14. Bedeschi, Lorenzo. 2-19-59; 24-041. "BELO". 15. Belloli, Luigi. Rector of Seminary; Lombardy, Italy. 4-6-58; #22-04. "BELLU". 16. Belluchi, Cieto. Co-adjutor Bishop of Fermo, Italy. 6-14-68; #12-217. 17. Bettazzi, Luigi. Bishop of Ivera, Italy. 5-11-66; #1347-45. "LUBE". 18. Bianchi, Giovanni. 10-23-69; #2215-11. "BIGI". 19. Biffi, Franco Msgr. Rector of St. John Lateran Pontifical University. He is head of this university and controls what is being taught. The students come from all over the world. He heard the confessions of Pope Paul VI. 8-15-59. "BIFRA". 20. Bicarella, Mario. Prelate of Vicenza, italy. 9-23-64; #21-014. "BIMA". 21. Bonicelli, Gaetano. Bishop of Albano, Italy. 5-12-59: #63-1428. "BOGA". 22. Boretti, Giancarlo. 3-21-65; #0-241. "BORGI". 23. Bovone, Alberto. Substitute Secretary of the Sacred Office (Supposed to protect Catholic doctrine from change). 3-30-67; #254-3. "ALBO". 24. Brini, Mario. Archbishop. Secretary of Chinese, Oriental and pagans. Member of Pontifical Commission for Russia. Has control of rewriting Canon Law which was finished in 1983. 7-7-68; #15670. "MABRI". 25. Bugnini, Annibale. Archbishop. Wrote Novus Ordo Mass with help of 6 Protestant and 1 Jewish clergymen. Envoy to Iran after Paul VI discovered his masonic membership. 4-23-63; #1365-75. BUAN". 26. Buro, Michele. Bishop. Prelate of Pontifical Commission to Latin America. 3-21-69; #140-2. "BUMI". 27. Cacciavillan, Agostino Cardinal. Secretariat of State. Apostolic Delegate to United States in 1990's. Chose U.S. Bishops. Initiated into Masonry 11-6-60; Masonic ID #13-154. 28. Cameli, Umberto. Director of Office of Ecclesiastical Affairs for Italian government which is responsible for the education in Catholic doctrine of the nation,s public school students. 11-17-60; #9-1436. 29. Caprile, Giovanni. Director of Catholic Civil Affairs. 9-5-57; #21-014. "GICA". 30. Caputo, Giuseppe. 11-15-71; #6125-63. "GICAP". 31.Casaroli, Agostino Cardinal. Minister of foreign affairs. 9-28-57; #41-076. "CASA" Part of the Troika that ruled the Church from 1972-1978.with Giovanni Benelli and Jean Villot while they kept Paul VI drugged and put an Italian actor out as impersonating Pope Paul VI as detailed in the Shepherds Are Lost available free from us. Need postage. 40 page tabloid. 32. Cerruti, Flaminio. Chief of the Office of the University Studies Congregation. 4-2-60; #76-2154. "CEFLA". 33. Ciarrocchi, Mario. Bishop. 8-23-62; #123-A. "CIMA". 34. Chiavacci, Enrico. Professor of Moral Theology, Florence University. 7-2-70; #121-34. "CHIE". 35. Conte, Carmelo. 9-16-67; #43-096. "CONCA". 36. Csele, Alessandro. 3-25-60; #1354-09. "ALCSE". 37. Dadagio, Luigi. Papal Nuncio to Spain. Archbishop of Lero. 9-8-67; #43-B. "LUDA". 38. D'Antonio,Enzio. Archbishop of Trivento. 6-21-69; #214-53. 39. De Bous, Donato. Bishop. 6-24-68; #321-02. "DEBO". 40. Del Gallo Reoccagiovane, Luigi. Bishop. 41. Del Monte, Aldo. Bishop of Novara, Italy. 8-25-69; #32-012. "ADELMO". 42. Faltin, Danielle. 6-4-70; #9-1207. "FADA". 43. Ferraioli, Giuseppe. Member of Sacred Congregation for Public Affairs. 11-24-69; #004-125. "GIFE". 44. Franzoni, Giovanni. 3-2-65; #2246-47. "FRAGI". 45. Gemmiti, Vito. Sacred Congregation of Bishops. 3-25-68; #54-13. "VIGE". 46. Girardi, Giulio. 9-8-70; 1471-52. "GIG". 47. Fiorenzo, Angelinin. Bishop. Title of Commendator of the Holy Spirit, Vicar General of Roman Hospitals, Controller of hospital trust funds. Consecrated Bishop 7-19-56; Joined Masons 10-14-57. 48. Giustetti, Massimo. 4-12-70; #13-065. "GIUMA". 49. Gottardi, Alessandro. Procurator and Postulator General of Fratelli Maristi. Archbishop of Trent. 6-13-59; #2437-14. "ALGO". 50. Gozzini, Mario. 5-14-70; #31-11. "MAGO". 52. Grazinai, Carlo. Rector of the Vatican Minor Seminary. 7-23-61; #156-3. "GRACA". 53. Gregagnin, Antonio. Tribune of First Causes for Beatification. 10-19-67; #8-45. "GREA". 54. Gualdrini, Franco. Rector of Capranica. 5-22-61; #21-352. "GUFRA". 55. Ilari, Annibale. Abbot. 3-16-69; #43-86. "ILA". 56. Laghi, Pio Cardinal. Nuncio. Apostolic Delegate to Argentina and United States so chose many U.S. Bishops who are doing their destruction today such as Archbishop Weakland. Joined Masons 8-24-69. Masonic ID #0-538. Masonic name is "LAPI". 57. Lajolo, Giovanni. Member of Council of Public Affairs of the Church. 7-27-70; #21-1397. "LAGI". 58. Lanzoni, Angelo. Chief of the Office of Secretary of State. 9-24-56; #6-324. "LANA". 59. Levi, Virgilio (alias Levine),Monsignor. Assistant Director of Official Vatican Newspaper, L'Osservatore Romano. Also, manages Vatican worldwide radio station 7-4-58; #241-3. "VILE" is his masonic name. Fitting

name don't you think? 60. Lozza, Lino. Chancellor of the Roman St. Thomas Aquinas Academy of the Catholic Religion. 7-23-69; #12-768. "LOLI" 61. Lienart, Achille Cardinal. Grand Master (top Mason). Bishop of Lille France. Recruits Masons. Was leader of forces at Vatican II Council that sought to change doctrines and practices of Church. 62. Macchi, Pasquale Cardinal. Pope Paul's Prelate of Honor and Private Secretary until he was excommunicated for heresy by Pope Paul VI. Was reinstated by Secretary of State Villot and made a Cardinal.4-23-58; #5463-2. "MAPA". 63. Mancini, Italo. Director of His Holiness. 3-18-68; #1551-142. "MANI". 64. Manfrini, Enrico. Lay consultor of Pontifical Commission of Sacred Art. 2-21-68; #968-C. "MANA". 65. Marchisano, Francesco. Prelate Honor of the Pope. Secretary, Congregation for Seminaries and University Studies. 2-4-61; #4536-3, "FRAMA". Secretaries of any congregation are the heads of that body, thus, have great power to direct the congregation in a certain direction, the direction desired by the Masonic Order. 66. Marcinkus, Paul. American bodyguard for Imposter posing as Paul VI. From Cicero, Illinois. Stands 6'4". President of Institute for Training Religious. 8-21-67; #43-649. Called "GORILLA". Masonic code name "MARPA". Involved in Vatican Bank scandal and was found in the apartments of Pope John Paul I, a half hour after the Pope was found dead at 4:30 am. He did not live in the Vatican. Since Cardinal Jean Villot knew he had given poison in a wine glass to the Pope the previous evening, Marcinkus was probably called by Villot to take charge of the body. The body that was presented at the funeral mass for Pope John Paul I was that of the Italian actor who posed as Paul VI so it is not known what Villot did with the body of the real Pope. 67. Marsili, Salvatore. Abbot of the Order of St. Benedict at Finalpia near Modena, Italy. 7-2-63; #1278-49. "SALMA". 68. Mazza, Antonio. Titular Bishop of Velia. Secretary General of Holy Year, 1975. 4-14-71; #054-329. "MANU". 69. Mazzi, Valerio. Member of Council of Public Affairs of the Church. 10-13-66; #052-s. "MAVE". 70. Mazzoni, Pier Luigi. Congregation of Bishops. 9-14-59; #59-2. "PILUM'. 71. Maverna, Luigi, Bishop of Chiavari, Genoa, Italy. Assistant General of Italian Catholic Action. 6-3-68; #441-C. "LUMA". 72. Mensa, Albino. Archbishop of Vercelli, Piedmont, Italy. 7-23-59; #53-23. "MENA". 73. Messina, Carlo. 3-21-70; #21-045. "MECA". 74. Messina, Zanon (Adele). 9-25-68; #045-329. "AMEZ". 75. Monduzzi, Dino. Regent to the Prefect of the Pontifical House. 3-11-67; #190-2. "MONDI". 76. Mongillo, Daimazio. Dominican Professor of Moral theology, Holy Angels Institute of Rome. 2-16-69; #2145-22. "MONDA". 77. Morgante, Marcello. Bishop of Ascoli Piceno in East Italy. 7-22-55; #78-3601. "MORMA". 78. Natalini, Teuzo. Vice President of the Archives of Secretariat of the Vatican. 6-17-67; #21-44d. "NATE". 79. Nigro, Carmelo. Rector of the Pontifical Seminary of major studies. 12-21-70; #23-154. "CARNI". 80. Noe, Virgilio. Head of the Sacred Congregation of Divine Worship. He and Bugnini paid 6 Protestant Ministers and one Jewish rabbi to create the current Novus Ordo Mass offered in your local parish. Became a Mason 4-3-61; Masonic ID #43652-21. Masonic name is "VINO". 81. Palestra, Vittorie. He is legal counsel of the Sacred Rota of the Vatican State which is the Supreme Court of the Church. 5-4-43; #1965. "RAVI". 82. Pappalardo, Salvatore Cardinal. Archbishop of palermo, Sicily. 4-15-68; #234-07. "SALPA". 83. Pasqualetti, Gottardo. 6-15-60; #4-231. "COPA". 84. Pasquinelli, Dante. Papal nuncio to Madrid. 1-12-69; #32-124. "PADA". 85. Pellegrino, Michele Cardinal. Called the 'Protector of the Church". Archbishop of Torino (Turin)) where the Holy Shroud of Jesus is kept. 5-2-60; #352-36, "PALMI". 86. Piana, Giannino. 9-2-70; #314-52. "GIPI". 87. Pimpo, Mario. Vicar of Office of General Affairs. 3-15-70; #793-43. "PIMA". 88. Pinto, Monsignor Pio Vito. Attache of Secretary of State and Notare of Second Section of Supreme Tribunal and of Apostolic Signature. 4-2-70; #3317-42. "PIPIVI". 89. Poletti, Ugo Cardinal. Vicar of Diocese of Rome. Controlled clergy of Rome from 3-6-73 on. Member of Sacred Congregation of Sacraments and of Divine Worship. He is President of Pontifical Works and Preservation of the Faith. Also, President of the Liturgical Academy. 2-17-69; #32-1425. "UPO". 90. Rizzi, Monsignor Mario. Sacred Congregation of Oriental Rites. Listed as "Prelate Bishop of Honor of the Holy Father, the Pope." Works under top Mason Brini in rewriting Canon Law which was published in 1983. 9-16-69; #43179. "MARI". "MONMARI". 91. Romita, Florenzo. Was in Sacred Congregation of Clergy. 4-21-56; 52-142. "FIRO" 92. Rogger, Igine. Officer in Diocese of Rome. 4-16-68; #319-13. "IGRO". 93. Rossano, Pietro. Sacred Congregation of Non-Christian Religions. 2-12-68; 3421-A. "PIRO". 94. Rovela, Virgilio. 6-12-64; 32-14. "ROVI". 95. Sabbatani, Aurelio. Archbishop of Giustiniana, Italy. First Secretary Supreme Apostolic Signatura (High Court). 6-22-69; 87-43. "ASA". 96. Sacchetti, Guilio. Delegate of Governors-Marchese. 8-23-9; #0991-B. "SAGI". 97. Salerno, Francesco. Bishop. Prefect Atti. Eccles., 5-4-62; #0437-1. "SAFRA." An Israeli bank is named Safra. . 98. Santangelo, Francesco. Substitute General of Defense. Legal Counsel 11-12-70; #32-096. "FRASA." 99. Santini, Pietro. Vice Official of the Vicar. 8-23-64; #326-11. "SAPI." 100. Savorelli, Fernanda. 1-14-69; 004-51. "SAFE." 101. Savorelli, Renzo. 6-12-65; #34-692. "RESA." 102. Scanagatta, Gaetano. Sacred Congregation of the Clergy. Member of the Commission of Pompei and Loreto. 9-23-71; #42-023. "GASCA." 103. Schasching, Giovanni. 3-18-85; #6374-23. "GISCHA." "GESUITA." 104. Schierano, Mario. Titular Bishop of Acrida. Chief Military Chaplain of the Italian Armed Forces. 7-3-59; #14-

3641. "MASCHI." 105. Semproni, Domenico. Tribunal of the Vicarate of the Vatican. 4-16-60; #00-12. "DOSE." 106. Sensi, Giuseppe Mario. Titular Archbishop of Sardi. Papal Nuncio to Portugal. 11-02-67; 18911-47. "GIMASE."

107. Sposito, Luigi. Pontifical Commission for the Archives of the Church in Italy. Head administrator of the Apostolic Seat of the Vatican. 108. Suenens, Leo Cardinal. Protector of the Church of St. Peter in Chains outside Rome. Promotes Protestant Pentecostalism (Charismatics). Destroyed many Church Dogmas when he worked in 3 Sacred Congregations: 1) Propagation of the Faith; 2) Rites and Ceremonies in the Liturgy; 3) Seminaries. 6-15-67; #21-64. "LESU." 109. Trabalzini, Dino. Bishop of Rieti. Auxiliary Bishop of Southern Rome. 2-6-65; #61-956. "TRADI." 110. Travia, Antonio. Titular Archbishop of Termini Imerese. Head of Catholic schools. 9-15-67; #16-141. "ATRA." 111. Trocchi, Vittorio. Secretary for Catholic Laity in Consistory of the Vatican State Consultations. 7-12-62; #3-896. "TROVI." 112. Tucci, Roberto. Director General of Vatican Radio. 6-21-57; #42-58. "TURO." 113. Turoldo, David. 6-9-67; #191-44. "DATU." 114. Vale, Georgio. Priest Official of Rome Diocese. 2-21-71; 21-328. "VAGI." 115. Vergari, Piero. Head protocol Officer of the Vatican Office Apostolic Signatura. 12-14-70; #3241-6."PIVE." 116. Villot, Jean Cardinal. Secretary of State. Camerlengo (Rules Church when Pope dead). Refused to have autopsy of Pope John Paul I. Villot, Benelli, and Casaroli ruled Church from 1972-1978 while Pope Paul VI was kept drugged in a Vatican apartment while an Italian actor appeared in his place at public ceremonies. Any documents issued from Vatican and Cardinals created 1972-1978 are all invalid. "JEANNI.", "ZURIGO." 117. Zanini, Lino. Titular Archbishop of Adrianopoli. Apostolic Nuncio. Member of the Revered Fabric of St. Peter's Basilica. THE FOLLOWING CLERGY WERE EXPOSED AFTER THE ABOVE LIST WAS COMPILED. 118. Fregi, Francesco Egisto. 2-14-63; #1435-87. 119. Tirelli, Sotiro. 5-16-63; #1257-9. "TIRSO." 120. Cresti, Osvaldo. 5-22-63; #1853-6. "CRESO." 121. Rotardi, Tito. 8-13-63; #1865-34. "TROTA." 122. Orbasi, Igino. 9-17-73; #1326-97. "ORBI." 123. Drusilla, Italia. 10-12-63; #1653-2. "DRUSI." 124. Ratosi, Tito. 11-22-63; #1542-74. "TRATO." 125. Costa, Sante. 11-17-63; #1254-65. "CROSTAS."

 Εν κατακλείδι να πούμε ότι, όπως ο μασόνος δικηγόρος και τέως πράκτορας των μυστικών υπηρεσιών του ιταλικού στρατού, Ουμπέρτο Ορτολάνι, ήταν καθοριστικός στην εκλογή του Πάπα Παύλου VI, αυτού που έβαλε τον φίλο του Πολ «ο γορίλλας» Μαρσίνκους επί κεφαλής της τράπεζας του Βατικανού, το ίδιο καθοριστικός ήταν και για την εκλογή του νυν Πάπα, του Ιωάννη Παύλου ΙΙ, που κράτησε τον Πολ Μαρσίνκους στη θέση του, εκεί που το κεφάλι του ήταν έτοιμο να φύγει! Τον κράτησε μέχρι που αποκαλύφθηκε το σκάνδαλο και λίγο πάρα πέρα! Μόνο που αυτή τη φορά η συνάντηση των «βαρέων βαρών» προσωπικοτήτων και νταραβερτζήδων υποτηρικτών του Πολωνού Βοϊτίλα δεν είχε γίνει στο γραφείο του Ορτολάνι, αλλά... στην έπαυλή του, που χωρούσε περισσότερους! Ave Maria και πάμε γι άλλα… Εκτός, βέβαια, αν θέλετε να γράψουμε αύριο και το χρονικό του θανάτου του Ιωάννη Παύλου Ι...

14/10/2003 00:37

Οι παντόφλες είχαν εμετό!

 Έχω μπλέξει με πολύ περίεργους, σας λέω! Τώρα πολλοί δεν θέλετε να πάμε σε Σταυροφόρους, Μασόνους και πρώτη Εκκλησία, αλλά να μείνουμε στις λαμογιές του Βατικανού! Δώσ’τους ζαβολιάρηδες παπάδες και πάρε τους την ψυχή! Τέλος πάντων, πάρ’τε τον Ιωάννη Παύλο Ι και βλέπουμε...

 Η ιστορία δεν είναι απλή και πρέπει να πάμε λίγο πίσω στον χρόνο για να γίνει αντιληπτό το κλίμα που επικρατούσε στο Βατικανό. Το 1870, η ιταλική «εθνική επανάσταση» προσάρτησε με το «έτσι θέλουμε και δεν πηδιούνται οι παπάδες, λέμε εμείς!» τα περισσότερα από τα εδάφη του Βατικανού. Ο μέχρι τότε παντοδύναμος Πάπας έχασε πολλή από την αίγλη (και κυρίως τη δύναμη) του, ουσιαστικά έγινε ένας «φυλακισμένος στο Βατικανό». Για να ισοζυγίσει κάπως τα πράγματα, ο Πάπας Πίος ΙΧ (Ποντίφικας 1846-1878) κάλεσε το Πρώτο Συνέδριο του Βατικανού, το οποίο ψήφισε το «αλάνθαστο» του Πάπα. Ο Πίος ΧΙ (1922-1939) http://en2.wikipedia.org/wiki/Pope_Pius_XI πήρε τα πράγματα ένα βήμα πάρα πέρα. Ουσιαστικά «πάσαρε στο πιάτο» την Ιταλία στο Μουσολίνι και σε αντάλλαγμα πήρε 80 εκατομμύρια δολάρια (τεράστιο ποσό για την εποχή!) και διαχρονική ΚΟΣΜΙΚΗ (και όχι μόνο πνευματική) κυριαρχία επί των εδαφών που του απέμειναν. Με λίγα λόγια, με την «πλευρική» συνθήκη του 1929, το Βατικανό έγινε ένα κράτος εν κράτει, με δικούς του νόμους κλπ. Ο Πίος και οι διάδοχοι του εκμεταλλεύτηκαν τη συνθήκη για να δημιουργήσουν μια τράπεζα (το Ινστιτούτο για Θρησκευτικά Έργα) που δεν υπόκειτο στους νόμους και κανονισμούς του ιταλικού κράτους, επομένως επροσφέρετο για λαμογιές όπως η φοροδιαφυγή και η παράνομη εξαγωγή συναλλάγματος, που για αμφότερα οι Ιταλοί είχαν... ανίατη «αρρώστια», καθώς και το νέο φρούτο, το ξέπλυμα χρήματος! Βέβαια, για να γίνει κάτι τέτοιο, οι παπάδες έπρεπε να παίξουν μπάλα και, όπως αποδείχθηκε πολύ σύντομα, η μπάλα που ήταν πρόθυμοι να παίξουν ήταν τέτοιου επιπέδου, που κάτι Σάντρο Ματσόλα, Ντιέγκο Μαραντόνα, Φέρεντς Πούσκας, Ρονάλντο και φαν Νίστερλοϊ ούτε καν για τα... τσικό του Βατικανού δεν έκαναν!

 Στηριζόμενος στο «αλάνθαστο» του Πάπα, ο Ιωάννης ΧΧΙΙΙ (1958-1963) http://www.catholic-forum.com/saints/pope0261.htm και παρόλο που η υγεία του ήταν κλονισμένη, κάλεσε το 1962 (πέθανε τον επόμενο χρόνο) το λεγόμενο Δεύτερο Συνέδριο του Βατικανού, που έγινε ένα σκέτο πεδίο μάχης μεταξύ των συντηρητικών και των μεταρρυθμιστών (μεταξύ των δεύτερων ο ίδιος ο Πάπας). Το θέμα της ηθικής όσον αφορά την απαγόρευση του ελέγχου των γεννήσεων με τεχνητά μέσα, ήταν ένα από τα πιο καυτά. Με τον θάνατο του Ιωάννη ΧΧΙΙΙ, ένα διχασμένο παπαδαριό εξέλεξε για τον παπικό θρόνο τον Τζιοβάνι Μπατίστα Μοντίνι ως Πάπα Παύλο VI (1963-1978) http://cgi.ebay.com/ws/eBayISAPI.dll?ViewItem&item=3246744847&category=35818. Ίσως το ότι ο Μοντίνι δεν είχε πάρει σαφή θέση (κοινώς λούφαρε ή ακόμα έπαιξε σε δύο ταμπλό) σχετικά με την κόντρα συντηρητικών και μοντερνιστών, να έπαιξε τον ρόλο του. Πάντως, είναι βέβαιο ότι πήρε «περίεργη» (για να μην πούμε απλά «μασονική»!) βοήθεια για την εκλογή του. Τελικά ο Μοντίνι - Παύλος VI πήγε με το μέρος των συντηρητικών, με εγκυκλίους υπέρ της αγαμίας των κληρικών και εναντίον των αντισυλληπτικών μέσων. Το ότι το Βατικανό, μέσω της τράπεζάς του, είχε επενδύσει χοντρά στη βιομηχανία των αντισυλληπτικών χαπιών (και όπλων), δεν έχει σημασία! Αυτός ήταν ο Πάπας που είχε φίλο τον Μικέλε Σιντόνα και επί της θητείας του οποίου έγιναν τα μεγάλα οικονομικά νταραβέρια και οι πάσης φύσεως λαμογιές.

 Όταν πέθανε ο Παύλος VI, η διαίρεση, η κόντρα μέσα στο Βατικανό ήταν στο ζενίθ της. Δεν ήταν μόνο οι συντηρητικοί εναντίον των μοντερνιστών, αλλά και οι «εντάξει» παπάδες, που άρχισαν να υψώνουν φωνές για τα οικονομικά ρεζιλίκια που άρχισαν να βγαίνουν στη φόρα. Στο Βατικανό επικρατούσε ένα σκέτο μπάχαλο. Οπότε το κονκλάβιο εξέλεξε ως Πάπα Ιωάννη Παύλο Ι http://www.crc-internet.org/oct84a.htm τον Καρδινάλιο Αλμπίνο Λουτσιάνι, έναν απλό, χαμογελαστό, μετρημένο και αρεστό σε όλους «καλό παπά». Ο Λουτσιάνι, όμως, δεν ήταν μόνο χαμηλών τόνων, εξαιρετικά μορφωμένος και «φύσει και θέσει παπάς». Ήταν πανέξυπνος και ενεργητικότατος. Με το «καλημέρα» άρχισε την επανάσταση του εκσυγχρονισμού του Βατικανού! Στη στέψη του αρνήθηκε να μεταφερθεί πάνω στο παπικό φορείο (που βάσταζαν λακέδες) και επίσης αρνήθηκε να φορέσει τη βαρύτιμη τιάρα. Ας πούμε ότι ήταν άνθρωπος του «ο δικός μας ουκ είχε που την κεφαλήν κλίναι». Από το πρώτο δεκαήμερο φάνηκε η πρόθεσή του να παίξει το παιχνίδι στα ίσια και το ρόλο του ως βασικά

παπά, αλλά και ως αρχηγού μιας τεράστιας του Χριστού Εκκλησίας. Επίσης αρνήθηκε να διαβάζει σε ακροάσεις και συνεντεύξεις κείμενα ετοιμασμένα από την Κούρια (ο σκληρός πυρήνας του Βατικανού). Ό,τι γούσταρε ο ίδιος, έλεγε! Η Κούρια άρχισε να ενοχλείται φανερά από την απρόσμενη στάση του νέου Πάπα, σε σημείο που επέβαλε λογοκρισία στο τι ανέφερε γι αυτόν - και τα όσα έλεγε - η επίσημη εφημερίδα του Βατικανού. Όταν ο Πάπας άρχισε να εκφράζει ευνοϊκές απόψεις για τα αντισυλληπτικά μέσα, σκύλιασαν οι σκληροπυρηνικοί. Το «ελάτε να δείτε», όμως, έγινε όταν ο Πάπας άρχισε να ψάχνει τα οικονομικά του Βατικανού, τις μασονικές και μαφιόζικες διασυνδέσεις και τα τοιαύτα. Ως εδώ και μη παρέκει, πάδρε, μην παίζεις με το ψωμάκι και τις μίζες μας...

 Δεν χρειάστηκε πολύ ψάξιμο για να καταλάβει ο πανέξυπνος Πάπας τι περίπου συνέβαινε. Το σούρουπο της 28ης Σεπτεμβρίου 1978, μόλις 33 μέρες μετά την εκλογή του, κάλεσε στο ιδιαίτερο γραφείο του τον Καρδινάλιο Ζαν Βιγιό, που ήταν «υπουργός των Εξωτερικών» του Βατικανού και επικεφαλής της παντοδύναμης Κούρια, για να του ανακοινώσει ορισμένες αλλαγές που θα ανακοίνωνε την επαύριον. Φημολογείται ότι θα αποκάλυπτε το «Τρίτο Μυστικό της Φατιμά» (μη ρωτάτε ποιο είναι αυτό, άλλη φορά!), κάτι που θα γινόταν το 1960, αλλά η Κούρια το είχε «πνίξει». Επίσης ότι θα ζητούσε τις επί τόπου παραιτήσεις του Πολ «ο γορίλλας» Μαρσίνκους, δηλαδή του εκ Σικάγο Αρχιεπισκόπου επικεφαλής της τράπεζας του Βατικανού, ορισμένων υψηλόβαθμων παπάδων και μελών της Κούρια, σχετικά με τις διασυνδέσεις τους με τη μαφία και τη μασονική στοά P2 του Λίτσιο Τζέλι και... την παραίτηση του ίδιου του Βιγιό!!!

 Μετά τη συνάντηση με τον Βιγιό, ο Πάπας πήγε στο κρεβάτι του, μαζί με τα χαρτιά που θα χρησιμοποιούσε την επαύριον για τις διάφορες ανακοινώσεις. Ήθελε να τα μελετήσει κι άλλο. Στις 04.30’ τα ξημερώματα, η οικονόμος του πήγε στο ιδιαίτερο διαμέρισμά του. Χτύπησε την πόρτα του υπνοδωματίου του, αλλά ο Πάπας δεν απάντησε. Άφησε τον καφέ στο σαλόνι και επέστρεψε σε 15’. Πάλι ο Πάπας δεν απάντησε στο χτύπημα της πόρτας, οπότε η οικονόμος την άνοιξε και μπήκε στο υπνοδωμάτιο. Τον βρήκε ανακαθισμένο στο κρεβάτι, κρατώντας τα χαρτιά του και με μια γκριμάτσα πόνου στο πρόσωπο. Στο κομοδίνο ήταν ένα ανοιχτό μπουκάλι Effortil, το (ελαφρύ) φάρμακο που έπαιρνε για τη χαμηλή πιέση του. Η οικονόμος, χωρίς να διαπιστώσει αν ήταν νεκρός, έτρεξε στον Βιγιό, οποίος ΧΩΡΙΣ ο ίδιος να διαπιστώσει αν ο Πάπας ζούσε ή όχι, κάλεσε τον γιατρό του Βατικανού για να εξετάσει «τη σωρό του Παναγίου Πάπα»! Ο ίδιος πήγε στο υπνοδωμάτιο του Πάπα, πήρε το μπουκάλι με το Effortil, όλα τα χαρτιά από τα χέρια του νεκρού, μαζί με κάποια προσωπικά αντικείμενα (π.χ. γυαλιά και παντόφλες) που σύμφωνα με την οικονόμο είχαν εμετό πάνω τους (ο εμετός μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως μέσο απόδειξης της αιτίας του θανάτου, κυρίως αν υπήρξε... φαρμάκωμα!). Επίσης πήρε και τη διαθήκη του Πάπα. Κανένα από αυτά τα αντικείμενα δεν εμφανίστηκε ξανά. Ο γιατρός απεφάνθη ότι ο Πάπας είχε πεθάνει από έμφραγμα του μυοκαρδίου, αλλά μέχρι σήμερα ουδέποτε εμφανίστηκε δημόσια το πιστοποιητικό του θανάτου του! Ενώ ο νόμος απαιτεί να περάσουν τουλάχιστο 24 ώρες μεταξύ θανάτου και ταρίχευσης, το σώμα του Πάπα ταριχεύθηκε μέσα σε 12 ώρες κατόπιν διαταγής του Βιγιό, ο οποίος μπλόκαρε τη νεκροψία, επικαλούμενος την απαγόρευση της από τον Εκκλησιαστικό Νόμο, παρόλο που είχε γίνει νεκροψία πάνω στο πτώμα του Πίου ΧΙΙΙ και κανένας δεν είχε φέρει αντίρρηση! Παρόλο που οι μέθοδοι ταρίχευσης απαιτούν αφαίμαξη και αφαίρεση ορισμένων οργάνων, τίποτε απολύτως δεν αφαιρέθηκε, τίποτα που θα μπορούσε να αποτελέσει απόδειξη για τα αίτια του θανάτου. Σε μια πολύ μεγάλη δημοσκόπηση, 30% των ερωτηθέντων (ένας αριθμός που αντιστοιχεί σε 15,000,000 Ιταλούς) απάντησαν πως πίστευαν ακράδαντα ότι ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Ι είχε δολοφονηθεί!

 Επόμενος Πάπας εξελέγη ο Πολωνός Βοϊτίλα, ο νυν Πάπας. Ο Πολ «ο γορίλλας» Μαρσίνκους παρέμεινε στη θέση του, επικεφαλής της τράπεζας του Βατικανού, όπως και ο Καρδινάλιος Βιγιό και όλα τα μέλη της Κούρια...

15/10/2003 02:25

Τζάμπα και Βερεσέ...

 Λέω ν’ αρχίσουμε μ’ αυτή τη κουβέντα της μασονίας, διότι όποια πέτρα κι αν σηκώσεις, από κάτω τη βρίσκεις! Επιβάλλεται, όμως, μια μικρή προσωπική εισαγωγή (ωωωωχχ...).

 Είμαι ανοιχτός σε ο,τιδήποτε, εκτός από φόνο, ηρωίνη και ομοφυλοφιλία. Όλα τ’ άλλα μέσα, με καθαρή καρδιά! Δεν έχω τίποτε εναντίον του αδερφάτου, ότι θέλει ο καθένας κάνει με τον κώλο του, αρκεί να μην πειράζει ανήλικα, να μη δελεάζει ανθρώπους σε οικονομικά αδιέξοδα, να το κάνει με συναινούντες ενήλικες. Απλά δεν με βλέπω «κουνιέται η βάρκα», πώς αλλιώς να το πω; Γούστα είναι αυτά! Τα έχουμε πει και παλιά. Μασόνος δεν είμαι και ουδέποτε υπήρξα. Επαφές με μασόνους, όμως, είχα. Το έχω ξαναγράψει κι αυτό, ήταν ο συχωρεμένος ο θειος μου ο Ησύχιος, ο γαμπρός της μάνας μου. Όχι μόνο ήτανε μασόνος, αλλά είχε και τον ανώτατο (τουλάχιστο γνωστό ανώτατο) βαθμό, ήταν ένας 33rd Degree Shriner, δηλαδή είχε φτάσει τον 33ο βαθμό. Τοπ, που λένε! Είχε ζήσει για πολλά χρόνια στην Αμερική, μετανάστης, μέγας καλλιτέχνης που όμως δεν μπορούσε να σπουδάσει ζωγραφική, διότι εργαζόνταν για να ζήσει, πρώτα σαν πλυτάς πιάτων και μετά σαν γκαρσόνι. Τελικά διάλεξε τη μέση οδό και έγινε καλλιτέχνης φωτογράφος με περγαμηνές. Στην Αμερική είχε φτάσει τον 33ο βαθμό της μασονίας. Όταν επέστρεψε στην Κύπρο με την οικογένειά του, διότι ήθελε τα μωρά του να μεγαλώσουν σε «σωστό» περιβάλλον, πήγε σε μια τοπική στοά. Κάτι δεν του έκατσε και έτσι, σιωπηλά, έγινε μέλος της στοάς του Λιβάνου. Πιο καλοκάγαθος άνθρωπος δεν υπήρξε ποτέ. Πράος στο έπακρον, λάτρευε την οικογένειά του και όλο τον κόσμο, ποτέ δεν τον είδα νευριασμένο, ποτέ δεν τον άκουσα να πει κακό λόγο για κανέναν. Πάντα «δόξα των Θεώ» έλεγε και πίστευε στον Θεό. Οι εικόνες που είχε ζωγραφίσει ήταν απαράμιλλες. Τα μασονικά «κόλπα» του, το δαχτυλίδι, η ποδιά κλπ. είναι τα πιο σεβαστά κι αγαπημένα κειμήλια για τις κόρες του (πέθανε και η θειά μου τώρα), η οικογένειά του ποτέ δεν ντράπηκε, ή φοβήθηκε να πει ότι ήταν μασόνος. Αντιθέτως...

 Ο δεύτερος ήταν ο συχωρεμένος ο πατέρας μου. Αυτός τελικά δεν έγινε μασόνος. Τον προσκάλεσαν να γίνει, πήγε σε μια στοά μια φορά, ήρθε σπίτι, είπε «μια μάντρα αρχίδια» και αυτό ήταν όλο!!! Βέβαια, ο πατέρας μου ήταν πολύ της εκκλησίας, κάθε Κυριακή ήταν στο προσωπικό στασίδι του από τον όρθρο και ήταν προσωπικός φίλος πολλών παπάδων. Το ότι ήταν και ένας περιβόητος γαμιάς και στο κούτελο της μάνας μου ακόμα φυτρώνουν κέρατα, παρόλο που ο μακαρίτης είχε πεθάνει το 1954, δεν είχε καμιά απολύτως σημασία!!! Εντάξει, ρε Θεέ μου, καλό το ου φονεύσεις, θα το τηρήσω απόλυτα, αλλά κλείσε κι εσύ τα μάτια σου στο ου μοιχεύσεις, μην είσαι μονοφαγάς! Κάτι τέτοιο...

 Ο τρίτος ήταν ο Άγγλος μπατζανάκης μου, ο φίλτατος Τόνι. Τον προσκάλεσε ένας συνεργάτης του και πήγε στη στοά για κάτι μήνες. Μετά από αρκετό καιρό, τον ρώτησα αν συνέχισε. Απάντησε: «Did I, fuck! A load of fuckin’ bollocks»! Γι αυτούς που δεν γνωρίζουν «σωστά» εγγλέζικα, ας πούμε πως είπε ό,τι είχε πει και ο πατέρας μου, με μόνο λίγο πιο περιγραφικά τα... αρχίδια!!! Ο συνεργάτης του, όμως, όχι μόνο συνέχισε, αλλά η μασονία είναι ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία της ζωής του.

 Ο τελευταίος ήταν ένας... νταλικέρης! Τον είχα γνωρίσει λόγω δουλειάς. Στο Τζίλιγχαμ έμενε, σοβαρός, ευχάριστος άνθρωπος, πολύ φιλόξενος και σπαθί. Μου είχε πει ότι ήταν μασόνος και έδειξα ενδιαφέρον για το τι είναι η μασονία. Δεν είπε και πολλά, βέβαια, αλλά ήταν ο πρώτος που μου είπε ότι ο «αρχιερέας» της «Αγγλικής Μεγάλης Στοάς» ήταν ο Δούκας του Κεντ, ο πρώτος ξάδερφος της βασίλισσας. Με αυτόν τον νταλικέρη, όμως, εντυπωσιάστηκα πάρα πολύ και θα εξηγήσω το γιατί. Ο άνθρωπος υπέφερε από τη χολή του και έπρεπε να μπει στο νοσοκομείο για εγχείρηση. Τον ρώτησα σε ποιο νοσοκομείο, για να πάω να τον δω, και μου απάντησε «δεν είναι ανάγκη να μπεις στον κόπο, αλλά στο μασονικό νοσοκομείο» και μου είπε πού ήταν. Πήγα κι έπαθα την πλάκα μου, ή μάλλον με κατέλαβε δέος. Δεν μπορώ να βρω λόγια για να εξηγήσω εκείνο τον χώρο. Νύχτα ήταν, και το απαλό μωβ χρώμα στους δημόσιους χώρους και τους διαδρόμους ήταν εκπληκτικό. Η νοσοκόμα στην υποδοχή, ντυμένη άμεμπτα, δεν μιλούσε αλλά ψιθύριζε. Οι νοσοκόμες φορούσαν παπούτσια με ειδικές σόλες για να μη κάνουν θόρυβο! Ο μόνος θόρυβος που ακουγόταν ήταν αυτός που έκαναν οι κολλαρισμένες, πεντακάθαρες και φρεσκοσιδερωμένες στολές τους. Και τα «σοβαρά» χαμόγελα είχε καταλάβει μόνιμα τα πρόσωπά τους. Και ψιθύριζαν! Το ευρύχωρο υπερμοντέρνο ασανσέρ ήταν εντελώς αθόρυβο. Δεν άκουγες κιχ, ρε παιδάκι μου, πώς αλλιώς να το πώ; Αισθανόσουν δέος με το να είσαι εκεί μέσα! Ανέβηκα στο δωμάτιό του και με είχε επηρεάσει τόσο το περιβάλλον, που στον μεγάλο διάδρομο (τύφλα να ‘χει η «Μεγάλη Βρεταννία») πατούσα στις μύτες των ποδιών μου, λες και πήγαινα για διάρρηξη! Μπήκα στο δωμάτιό του. Μονόκλινο, μεγάλο, άρτια εξοπλισμένο πεντακάθαρο, μέχρι και οι κουβέρτες ταίριαζαν με την ταπετσαρία του τοίχου και η έγχρωμη τηλεόραση (μιλάμε για δεκαετία του ’80) ταίριαζε με το ξύλο του κρεβατιού! Χλιδή! Τετοια πολυτέλεια δεν έχω δει σε ξενοδοχείο 5 αστέρων και δεν είμαι υπερβολικός!

 Τόλμησα να τον ρωτήσω, χωρίς να αισθάνομαι αγενής: «Πόσα εδώ το βράδυ και πόσα η εγχείρηση;» έχοντας υπόψη το London Clinic όπου 10,000 λίρες δεν αρκούσαν για να σου βγάλουν ένα νύχι! «Δωρεάν, βέβαια» απάντησε! «Όταν βγω, ή όποτε θέλω ή μπορέσω, μπορώ να κάνω μια δωρεά, αλλά η διαμονή μου είναι δωρεάν, ως επίσης και η εγχείρηση. Μασόνοι χειρούργοι, οι περισσότεροι καθηγητές, κάνουν επεμβάσεις με τη βάρδια, διαθέτουν μια μέρα την εβδομάδα ο καθένας και δεν πληρώνονται για τις υπηρεσίες τους»!!! Το λέω

και, μετά από μια εικοσαετία, ακόμα ανατριχιάζω.

 Βρε, δεν κάνω καμιά διαφήμιση της μασονίας, το ξέρετε αυτό. Λέω ό,τι είδαν τα μάτια μου. Και όταν έφυγα από ‘κεί, στο δρόμο σκεφτόμουνα: Ρε γαμώτο, νταλικέρης από το Τζίλιγχαμ είναι ο άνθρωπος, που μένει σε ένα απλό σπίτι σε μια μέση γειτονιά. Ούτε τραπεζίτης είναι, ούτε χρηματιστής, ούτε στρατηγός, ούτε πολιτικός. Ένας απλός νταλικέρης. Μπορεί μεν να είναι υψηλόβαθμος μασόνος και να μη μου το είπε, αλλά παραμένει ένας νταλικέρης. Και όσες φορές βρεθήκαμε, ποτέ δεν μου είπε «γρυ» για μασονία, μόνο απάντησε λακωνικά και από ευγένεια σ’ εκείνα που τον ρώτησα, και κυρίως ποτέ δεν προσπάθησε να με «προσηλυτίσει». Τι στην οργή τρέχει εδώ; Είναι όπως μας τα λένε, ή μας τα λένε λάθος;

 Και λέω τώρα: απ’ όσα είδαμε τις τελευταίες μέρες, υπάρχουν εγκληματικά στοιχεία στη μασονία; Λέτε να μην; Ένα λεπτό, όμως. Μήπως στην Εκκλησία δεν υπάρχουν εγκληματικά στοιχεία; Κάτσετε, ρε, εδώ ένας Καρδινάλιος κι ένας Αρχιεπίσκοπος φαρμακώσανε κοτζάμ Πάπα, τι συζητάμε; Μήπως οι μαφιόζι δεν είναι οι μεγαλύτεροι υποστηρικτές της Καθολικής Εκκλησίας; Τώρα θα μου πείτε άλλο ο Καθολικισμός και άλλο η Ορθοδοξία. Καλά, εντάξει, εμείς είμαστε άσπιλοι και αμόλυντοι, όπως πάντα και σε κάθε τι! Οι μασόνοι, λένε, πάνε για παγκόσμια κυριαρχία. Πολύ ωραία, το δέχομαι. Και η Εκκλησία τι έχει κάνει; Δεν κατάλαβα! Δεν έχει κυριαρχήσει τον κόσμο; Δεν έσφαξε; Μα, μόνο στη Μπεζιέ σφάχτηκαν 17 χιλιάδες άνθρωποι μέσα σε μια νύχτα, ρε γαμώτο! Και το σπαθί δεν έχει και τόσο μεγάλη σημασία, όσο ο φόβος της κόλασης με τον οποίο υποδουλώθηκε ο μισός κόσμος. Τι είπε ο Χριστός για τους παπάδες; «Λέγουν και δεν κάνουν! Δένουν φορτία βαρειά και δυσβάστακτα και τα βάζουν εις τους ώμους των ανθρώπων, αλλά αυτοί οι ίδιοι δεν θέλουν ούτε με το δάκτυλό τους να τα κινήσουν» (Ματθαίος 23.4). Λίγες θρησκείες επιβλήθηκαν δια πυρός και σιδήρου (και δεν μιλάμε μόνο για τον Μωάμεθ!);

 Το τι πιστεύει ο καθένας, είναι δική του δουλειά. Εάν είναι να πιστέψω ότι ο Ιησούς είναι ο μοναδικό Υιός του Θεού, που ενσαρκώθηκε κατόπιν άμωμης σύλληψης για να σώσει τον κόσμο, πέθανε και αναστήθηκε και διώρισε τον οποιονδήποτε Πέτρο, και τους διαδόχους του, ως εκπροσώπους του στη Γη και συνεχιστές του έργου του, τότε καλώς, δεν πάω πάρα πέρα και δεν κατακρίνω αυτούς που δεν θέλουν να πάνε πάρα πέρα, μεταξύ τους η φάρα μου με σημαιοφόρο τη μάνα μου! Αν, όμως, πιστεύω, ίσως λανθασμένα, ότι η χριστιανική θρησκεία δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα συνοθύλευμα παγανιστικών θρησκειών, διότι πολλές παραδόσεις και θρησκείες έχουν σωτήρες που γεννήθηκαν με άμωμη σύλληψη, σταυρώθηκαν κατέβηκαν στον Άδη, ελευθέρωσαν ψυχές, αναστήθηκαν και αναλήφθηκαν, ότι ο ιστορικός Ιησούς και ο πνευματικός Χριστός ίσως δεν είναι ταυτόσημα πράγματα, αλλά έγιναν ταυτόσημα από οποιαδήποτε ανθρώπινη διδασκαλία, τότε... ψάχνομαι. Και θέλω να δω, ρε αδερφέ, τι πιθανό να λέει η παράδοση, είτε Σταυροφόρους αφορά, είτε Μασόνους, είτε Εβραίους, είτε Σουμέριους, είτα Βαβυλώνιους είτε Αιγύπτιους, είτε ΕΛΛΗΝΕΣ, είτε ο,τιδήποτε. Διότι κάπου υπάρχει μια συνεχιζόμενη παράδοση που φαίνεται ότι είναι σε μεγάλη κόντρα με την επίσημη Εκκλησία. Κι εγώ αγοράζω κάτι Αντίχριστους τζάμπα και βερεσέ...

16/10/2003 01:24

Για τ' όνομα του Θεού...

 Καλό κι αυτό! "Βάλε κατι να γελάσουμε, γιατί ματώσαμε χθες" έγραψε ο ένας. "Άσε τους μασόνους και τα βαριά, βάλε κάτι ανάλαφρο μετά τη χθεσινή κηδεία" είπε ο ο άλλος. Άλλο που δεν ήθελα, μια και είναι τέλος της εβδομάδας και αν αρχίζαμε με μασονία και πρώτη εκκλησία απόψε, θα "έσπαγε τον ειρμό" το Σαββατοκύριακο. Κανα παλιό κομμάτι του "Φιλάθλου", λοιπόν. Μόνο που δεν θυμάμαι αν είχα ξαναβάλει τα δυο κομμάτια για την προγιαγιά και τη γιαγιά της μάνας μου, την Αντζελέτα και τη Ξένη. Αυτό με τα.... κρυπτογραφημένα προγνωστικά τον καιρό του παράνομου είμαι σίγουρος ότι δεν το έχω ξαναβάλει, αλλά δεν είμαι σίγουρος για την Αντζελέτα. Οπότε θα βάλουμε τρία κομμάτια! Το πρώτο είναι για το στοίχημα, τον καιρό του παράνομου (κατά 'κεί το βλέπω να πηγαίνει πάλι, αν δεν αλλάξουν χαβά οι Εβίτες!) και τα άλλα δύο είναι σαρκασμός για τη φάρα της μάνας μου. Λέω να βάλω και κανα-δυο αύριο, για να κάνουμε κέφι για το Σαββατοκύριακο, μόνο που επιμένω ότι είναι νωρίς ακόμα για το θρυλικό σίριαλ (5 κομμάτια) της Μαντάμ Ικονοπέσκου, παρόλο που το έχουν ζητήσει αρκετοί! Πάμε, λοιπόν, αλλά προσέξτε, τα κρυπτογραφημένα προγνωστικά είναι ΤΗΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ ΤΟΥ '90 και όχι του Σαββάτου, μη κατεβάσετε καμιά περίεργη ιδέα, για τ' όνομα του Θεού!!!

 ΒΑΣΙΛΗ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ ΑΠΟ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑ (για φύλλο Σαββάτου, ΡΕΠΟ ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΑ)

 Μια παρτίδα μπόσικες αρκούδες…

  Αρχίσανε να βαράνε τα τηλέφωνα. «Γράψε ρε Παρασκευά τι βλέπεις στην Αγγλία και Σκωτία το Σάββατο». Α-πα-πα… Εγώ παιδιά δεν πάω φυλακή. Το ποδοσφαιρικό στοίχημα προς το παρόν δεν είναι νόμιμα οργανωμένο στην Ελλάδα, οπότε η δημοσίευσις της ημετέρας γνώμης περί του τι μέλλει γενέσθαι εις ποδοσφαιρικούς αγώνας τινας εις την Γηραιάν Αλβιόνα, την οποίαν γνώμην πιθανόν να ασπασθούν επιτήδειοι προς διαξαγωγήν παρανόμου ποδοσφαιρικού στοιχήματος, θα απετέλη ουσιαστικήν παραβίασιν των νόμων και διατάξεων του κράτους. (Όταν είμαι συγκινημένος μιλώ και γράφω στην καθαρεύουσα και κατουριέμαι από συγκίνηση όταν αναφέρεται η λέξη «στοίχημα»).

 Θα μπορούσα να επιμένω ότι ο ΦΙΛΑΘΛΟΣ πωλείται και διαβάζεται ευρέως στην Κύπρο όπου το στοίχημα είναι νομιμότατο, αλλά προτιμώ να μην προκαλέσω, ελπίζοντας ότι, όταν νομιμοποιηθεί το στοίχημα, θα είμαι προσκεκλημένος του Σαλαλέ την ημέρα που η μπουκάλα της σαμπάνιας θα σπάσει για τα εγκαίνια. Τώρα βέβαια εξαρτάται ΠΟΥ θα σπάσει η μπουκάλα, γιατί αν κάποιος μανδαρίνος του ΟΠΑΠ σκοπεύει να τη σπάσει στο κούτελο μου φωνάζοντας «εσύ φταις για όλα ρε κωλόπαιδο», θα προτιμήσω να δω τα εγκαίνια από την τηλεόραση, με πιθανό κομπέρ τον Γιώργο Μαρίνο και πρώτον ομιλητή την κυρία Λουκά.

 Προγνωστικά γιοκ, αλλά αφού έχουμε χώρο ας κάνουμε μια σύντομη περιήγηση στην Αγγλία (καλά-καλά, και στην Ουαλία!). Στο Λονδίνο υπάρχουν πολλά πολυκαταστήματα Marks & Spencer. Παντού υπάρχουν πολυκαταστήματα Marks & Spencer, αλλά τα καταστήματα του δυτικού Λονδίνου έχουν μεγάλα τμήματα καλλυντικών και μυρίζουν ωραία, ενώ το κατάστημα του Σουίντον στοκάρει μπαγιάτικες ρέγκες και βρομάει κι οι πελάτες ψάχνονται (κι όποιος δεν ξέρει ότι η ΚΠΡ είναι ομάδα του δυτικού Λονδίνου, θα ψάχνεται μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία!). Στο Τζίλιγχαμ βρέχει τον χειμώνα αλλά από τον Μάρτη καλυτερεύει ο καιρός, ενώ στο Τσέστερφιλντ βρέχει καρεκλοπόδαρα χειμώνα-καλοκαίρι.

 Στο Μπρίστολ υπήρχε τον καιρό των Νορμανδών μια σχολή εκπαίδευσης αρκούδων και λέγεται ότι το 1592 φέρανε μια παρτίδα μπόσικες αρκούδες ράτσας «Ρόβερς» από την Αλάσκα (μπορεί να ήταν από την Σιβηρία, δεν θυμάμαι καλά) και τις σπάσανε στο ξύλο. Από δω προέρχεται η φράση “θα πέσει το ξύλο της αρκούδας”. Παρεμπιπτόντως, από το οικόσημο του δημαρχείου του Σίτι του Μπρίστολ κρέμονται μαστίγια και απεικονίζεται μια αρκούδα που κρατάει πατερίτσες, έχει μελανιασμένα μάτια και τσιρότο στην μύτη, το ένα πόδι της είναι στο γύψο και μια επιγραφή λέει “ας μένατε στο βόρειο πόλο, ρόβερς”. Στην κομητεία (Κάουντι στα εγγλέζικα) του Νότιγχαμ κάνουνε βίαιο σεξ, ενώ στο Τσέστερ είναι σπανοί και κάνουνε μόνο μάτι! Στο Κάρντιφ της Ουαλίας πίνουνε μπύρα με μεζέ κρεμυδάκια τουρσί και κρακεράκια ολικής αλέσεως, κάνουνε κέφι και μετά πάνε στα μπουκάδικα, ενώ στο Ντόνκαστερ δεν υπάρχουν μπουκάδικα. Φαλιρίσανε και κλείσανε γιατί οι τζογαδόροι ποντάρανε στις ήττες της τοπικής ομάδας και κερδίζανε αβέρτα (εννοώ ότι οι παίκτες του στοιχήματος κερδίζανε αβέρτα, ενώ οι ποδοσφαιριστές της Ντόνκαστερ χάνανε, χάνουνε και θα χάνουνε εις τον αιώνα τον άπαντα, ΑΜΗΝ!). Τα λέμε την Τρίτη…

********************************************************************

 Πάμε τώρα στο διπλό σαρκασμό για τη φάρα της μάνας μου. Παρεμπιπτόντως, ήξερα ότι η μάδερ αγόραζε στη ζούλα τον "Φίλαθλο", σε χάρτινη σακκούλα, όπως αγοράζανε την "Αυγή" τον παλιό καιρό, και την πείραζα "μακρόθεν", κάτι που συνήθως κάνω... εκ του σύνεγγυς, καλή της ώρα! Στα 87 της εξακολουθεί να είναι μεγάλο σπορ για πείραγμα η κυρία Έλλη και δίνει όσα παίρνει. Έχει καλό χιούμορ...

 ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣ (σελίδα 2, Σάββατο)

 Το χρυσάφι το ΄χει στείλει αδάβαστοτώρα η λίρα της Κύπρου…

 Από τη μαστούρα πέθανε ο προ-προπάππος μου…

 Λένε ότι η μάνα μου κατάγεται από τζάκι. Αυτό δεν το κατάλαβα ποτέ, γιατί ούτε ο παππούς μου ήτανε τούβλο, ούτε η γιαγιά μου κούτσουρο ή δαδί, αλλά ας το δεχτούμε αφού επιμένει η μάδερ. Προγιαγιά της μάνας μου ήτανε η Αγγελική, ή Αντζελέτα όπως τη λέγανε. Γεννήθηκε με το χρυσό κουτάλι στο στόμα δεν λέει τίποτα, αγόρι μου, μιλάμε για χυδαίο πλούτο. Μεγαλέμποροι της Λάρνακας ήτανε η φάρα της, από μαργαριτάρια Σενεγάλης μέχρι ινδικό βαμβάκι και από χρυσάφι μέχρι φυστίκια Αιγίνης. Βέβαια εγώ υποψιάζομαι ότι ΧΑΣΙΣΙ ήτανε το κυριότερο εμπόρευμά τους, ίσως και λίγη κόκα, γιατί δεν πλουτίζεις τόσο πολύ με φυστίκια και βαμβάκι! Η Αντζελέτα έκανε μωρά αβέρτα, αλλά πεθαίνανε. Στο τέλος έζησε ένα, η Ξένη, η γιαγιά της μάνας μου. Λένε πως την προσέχανε σαν κόρη οφθαλμού. Ήτανε και δική τους κόρη, όχι μόνο του οφθαλμού τους (δεξιού ή αριστερού δεν έμαθα ποτέ), άρα τα πράγματα δεν περιπλεκόντουσαν πολύ - θα την είχανε συνεταιρική με τα στραβά τους!

 Η Ξένη ποτέ δεν είχε φάει ελιές! Τις θεωρούσανε... επικίνδυνες για την υγεία της μοναχοκόρης οι γονείς κι η γκουβερνάντα της. (Όταν ακούω τέτοια, εγώ επιμένω πως, όχι μόνο ήτανε χασισέμποροι, αλλά και μαστούρηδες ολκής η φάρα. Μπουκάρανε στις αποθήκες τους και βάζανε φόκο στους κρυστάλινους ναργιλέδες, φουμέρνανε τζάμπα μαύρο μέχρι αναισθησίας, κι όταν κατορθώνανε να βρούνε την έξοδο πηγαίνανε σπίτι για να αποφασίσουνε το διαιτολόγιο του μωρού!).

 Η πιο περιζήτητη νύφη της Κύπρου ήτανε η Ξένη. Λένε πως ήτανε μια κούκλα, αλλά και τέρας να ήτανε, και μουστάκι να είχε, και οι μασχάλες της να βρωμούσανε, και τη μύτη της να σκάλιζε στο τραπέζι, πάλι θα ήτανε περιζήτητη με το κομπόδεμα που είχε από το χασίσι (παρντόν, μάδερ, από το βαμβάκι!).

 Ο άντρας της Αντζελέτας και πατέρας της Ξένης πέθανε νέος (ίσως από την πολλή μαστούρα). Κάνανε οικογενειακό συμβούλιο και αποφασίσανε να παντρέψουνε την κορασίδα με τον πρώτο υπάλληλό τους, για να συνεχιστεί η επιχείρηση. Ούτε καν που ρωτήσανε την καημένη την Ξένη αν αγαπούσε άλλον, αν ήθελε για άντρα κάποιον νέο, όμορφο ή αν στο κάτω-κάτω ήτανε λεσβία και προτιμουσε μια βαρβάτη γκόμενα παρά ένα νερόβραστο γραφιά αρκετά μεγαλύτερό της.

 Με τον γάμο ο Παναγιώτης, ο παπούς της μάνας μου, τρελάθηκε. Χέστηκε στη χρυσή λίρα (τα παλιά χρόνια η χρυσή λίρα είχε μεγαλύτερη αξία, τώρα η λίρα Κύπρου έστειλε το χρυσάφι αδιάβαστο!). Άρχισε να πίνει, να ξενυχτάει, να κερνάει όλη την οικουμένη, τον κλέβανε δεξιά κι αριστερά αφού ποτέ δεν ήτανε ξεμέθυστος, και η επιχείρηση πήγαινε από το κακό στο χειρότερο. Προσωπικά δεν του βρίσκω άδικο που έπινε και ξενυχτούσε στις ταβέρνες και στα καμπαρέ. Τι λογής ζωή θα είχε ο έρμος, έχοντας παντρευτεί μια μη μου άπτου μυξοπαρθένα που δεν είχε φάει ποτέ ελιές, μπας και κλονιζότανε η υγεία της; Δηλαδή τι σεξ θα μπορούσε να έκανε αυτή η γυναίκα; Είμαι πεπεισμένος πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας ότι η προγιαγιά μου ΟΥΔΕΠΟΤΕ έκανε τσιμπούκι στον προπάππο μου και ότι ποτέ δεν είχε κάτσει πάνω στο πρόσωπό του!

 Καθαρίστε τους ναργιλέδες σας, το έπος της φάρας της μάνας μου συνεχίζεται. Αύριο Κυριακή εκτάκτως, Παρασκευάς και πάλι.

 **********

 ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣ ( σελίδα 2 Κυριακή)

 Κάτω τα χέρια από τη δαμασκηνιά,βάλε κάτω το τσεκούρι

 Δεν πειράζει γιαγιάγια την κουβέρτα…

 Ο προπάππος μου ο Παναγιώτης έπινε αβέρτα κι η προγιαγιά μου η Ξένη έβαζε υποθήκες και πούλαγε ακίνητα, μέχρι που της έμεινε μόνο ένα, το πατρικό σπίτι. Καλέσανε οικογενειακό συμβούλιο και αποφασίσανε να διώξουνε τον αχαίρευτο, να μετατρέψουνε το σπίτι σε χάνι για να ζήσει η Ξένη και τα πέντε παιδιά της. Στην αυλή υπήρχε μια τεράστια δαμασκηνιά που έπρεπε να κοπεί, για να χωράνε τ΄αμάξια, τα κάρα και οι γκαμήλες. Φωνάξανε ένα ξυλοκόπο και με την πρώτη τσεκουριά λιποθύμησε η τρανή Αντζελέτα, η μάνα της προγιαγιάς μου της Ξένης!

 Όλη η Λάρνακα, λένε, έτρωγε από τη μαρμελάδα δαμάσκηνου της Αντζελέτας. Δεν αρκούσε να φάει όλη η οικογένεια, άντε στο χαμό του κόσμου κι όλη η γειτονιά, ολόκληρη η Λάρνακα έτρωγε! Οι υπερβολές της φάρας της μάνας μου όσον αφορά το φαί είναι μυθικές. Οι κότες τους γεννούσανε αυγά που ζυγίζανε περισσότερο από αυγά στρουθοκάμηλου, αλλά οι κότες δεν ψοφούσανε από αιμορραγίες, διότι είχανε βαρβάτους και ελαστικούς κώλους! Οι κληματαριές τους κάνανε σταφύλια που εύκολα συγχέονταν με καρπούζια, ενώ οι κληματαριές των πληβείων κάνανε σταφύλια που δεν ξεχωρίζανε από αρχίδια μύγας, άντε από σκάγια στην καλύτερη!

 Η Αντζελέτα λιποθύμησε με την πρώτη τσεκουριά. Βέεεβαια… Σε αριστοκρατικές φάρες οι γυναίκες κρατούν τα προσχήματα, δεν κάνει να στριγγλίζουνε... «κάτω τα χέρια απ’ τη δαμασκηνιά μου, βάλε κάτω το τσεκούρι, παλιομπινέ, μην τ΄ αρπάξω και στο κατεβάσω ανάμεσα στα φρύδια και σου γαμήσω την όραση… Ακούς τι σου λέω ρεεεεεε…;». Μπα! Οι αριστοκράτισσες απλά φέρνουνε το αριστερό χέρι στο μέτωπο, με την παλάμη ανοιχτή προς τα έξω, στηρίζονται με το δεξί χέρι σε μια καρέκλα, ψιθυρίζουνε «αααχ… σβήνω» και πέφτουνε θεαματικά στο πάτωμα, συμπτωματικά πάντα πάνω σε χαλί, αλλά προσέχουνε πολύ όταν πέφτουνε, μη τσακίσουνε κάνα σβέρκο ή καμιά μασέλα πάνω στην πλάτη της καρέκλας κι έχουνε προβλήματα υγείας όταν τελειώσει η θεατρική παράσταση!

 Μεγάλωσε η Ξένη τα πέντε παιδιά της με το χάνι, με ύφος και με ήθος, τα πάντρεψε κι απέκτησε μια ντουζίνα εγγόνια, ένα από τα οποία ήταν η μάνα μου. Από μωρό ήτανε «άκουα φόρτε» η μάδερ, έλεγε τα σύκα - σύκα και τη σκάφη – σκάφη. Ένα από τα πράγματα που δεν άντεχε, ήταν ότι η γιαγιά της δεν έτρωγε τις ελιές που η ίδια λάτρευε. Μια μέρα έπιασε μια μεγάλη ελιά και την έτριψε γερά στα χείλη της στάμνας απ΄ όπου θα έπινε νερό η γιαγιά. Πάντα ζητούσε από τη μικρή να της πάει ένα ποτήρι. Όταν η γριά ήπιε, είπε στη μάνα μου «ωωωχ… Έλλη μου, τι γλυκό, δροσερό νερό ήταν αυτό που μου έφερες, ανασταίνει νεκρούς»!

 Η μάνα μου κατουρήθηκε από τα χάχανα και της είπε την αλήθεια. Ανέκαθεν είχε ένα περίεργο ήθος η μάνα μου, που φαινόταν και στο κουμ-καν. Από τα επόμενα Χριστούγεννα η Ξένη της έδινε το έν έκτον του μποναμά που έδινε στ΄άλλα της εγγόνια! Τη συγχώρεσε έμπρακτα, όταν προς το τέλος της ζωής της άρχισε να της πλέκει μια κουβέρτα. Η βασανισμένη γριά όμως αρρώστησε, έπεσε στο κρεβάτι και μια δυο μέρες πριν ξεψυχήσει φώναξε τη μάνα μου και της είπε: «Έλλη μου πραγματικά σ’ αγαπάω και λυπάμαι πολύ που θα πεθάνω χωρίς να σου τελείωσω την κουβέρτα». Η μικρή απάντησε: «Δεν πειράζει γιαγιά μου, την τελειώνει η μαμά μου»!!!

 Αυτή είσαι, μάδερ: στιλέτο!

17/10/2003 00:22

Όχι αυριανά...

 Καλά, πρέπει να είμαι πολύ άρρωστος! Σε εφημερίδα μεγάλης κυκλοφορίας γραφόντουσαν όλ' αυτά! Να ακόμα ένα "κρυπτογραφημένο" του Φιλάθλου της "προ-νομιμοποίησης εποχής". Και μη ξεχνάτε, αυτά είναι της δεκαετίας του '90 και όχι... αυριανά!

 ΒΑΣΙΛΗ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ από Γιώργο Παρασκευά(Για φύλλο ΣΑΒΒΑΤΟΥ).

 Ο δικαστής ήτανε μεγάλη μαζόχα!

 Ο χασάπης ή ο ζαχαροπλάστης ήτανε η αδερφή;

 Η συχωρεμένη η γιαγιά μου έλεγε «να ζήσεις γιόκα μου, είσαι γνήσιο βλαστάρι της οικογένειας. Είσαι ένας κοιλιόδουλος». Τυφλώθηκε από διαβήτη λόγω πολυφαγίας και το είχε καημό ότι ποτέ δεν με είδε. Της έλεγα ότι ήταν τυχερή, διότι όποια γυναίκα μ΄έβλεπε αηδίαζε και γινότανε λεσβία, αλλά πέθανε με τον καημό. Ήξερε από γεύση η γιαγιά. Αντί «Αθηνά» έπρεπε να την είχανε βαφτίσει «Πανδαισία».

 Μαγειρεύω καλά, όπως η γιαγιά μου. Η μαγειρική είναι το μεγαλύτερο χόμπι μου μετά την συλλογή των εφημερίδων που γράψανε τις κατά καιρούς δηλώσεις του Σαλαλέ για το στοίχημα! Σήμερα θα ετοιμάσω ένα ελαφρύ γεύμα για τους αναγνώστες της στήλης. Ξέρω πως δεν είναι πολλοί, αλλά ποτέ δεν μ΄ ενδιέφερε η ποσότητα, μόνο η ποιότητα (άντε μεγάλε, το άρπαξες το κομπλιμάν, τώρα διάβασε, φάε και σκάσε!).

 Αρχίζουμε με πράσινη σαλάτα που ονόμασα «λύκος» προς τιμήν μιας γκόμενας που είχα στο Γουλβερχάμπτον και τα έκανε σαλάτα γιατί έτρεμε τον βάρβαρο πατριό της που καταγόταν από το Ίπσουιτς. Με το δίκιο της τον έτρεμε, συχνά την έσπαγε στο ξύλο ο αλητάμπουρας. Η βάση είναι μαρούλι ποικιλίας «Έξετερ» που πρέπει να φάμε όπως η συχωρεμένη η Τζέην Μάνσφιλντ έτρωγε τους γκόμενους σαν μαρούλι. Βάζουμε αρκετό ξύδι κι αλάτι, εις ανάμνησιν της υπόθεσης «Οξάλας». Το 1952 πιάσανε ένα κύκλωμα νυμφομανών σαδιστριών στο Λίνκολν που μαστιγώνανε μαζοχιστές και μετά βάζανε ξύδι κι αλάτι στις πληγές τους. Ένας γέρος μαζοχιστής από το Ντόνκαστερ πέθανε από ανακοπή καρδίας. Ήτανε φιλάσθενος και καρδιακός, αλλά ρίξανε το φταίξιμο στο κύκλωμα. Γλυτώσανε τη φυλακή γιατί κι ο δικαστής ήτανε μεγάλη μαζόχα.

 Για κύριο πιάτο έχουμε coq au vin. Ποτέ μου δεν αγοράζω κοτόπουλο από σουπερμάρκετ. Το προτιμώ σφαγμένο φρέσκο, αν είναι δυνατόν από την περιοχή του Χάμιλτον στη Σκοτία. Ένας άσσος χασάπης κοτόπουλων ήτανε μια σκοτσέζα αδερφή από το Νταντί. Τα έπιανε ένα-ένα, στρίγκλιζε «αχ καλέ, δεν αντέχω, με κοιτάει λυπημένοοοο…» και τους έστριβε τον λαιμό κλείνοντας τα μάτια. Ούτε μαχαίρι, ούτε αίμα, ούτε τίποτα. «Τσακ» και αουφίντερζεν πουλάδα μου. Για επιδόρπιο έχουμε κρέπες «Έαρ». Ω γλυκύ μου έαρ που λένε. Ο χασάπης είχε γκόμενο ένα ζαχαροπλάστη από το Ρέιθ. Υπέροχος τεχνίτης. Έβαζε το μίγμα στο τηγάνι κι όταν οι κρέπες αρχίζανε να τσιρίζουνε τις τίναζε στον αέρα με τέτοιο μπρίο, με τόσο σκέρτσο, που διερωτόσουνα ποια ήτανε η αδερφή και ποιος ο κωλουμπαράς: χασάπης ή ζαχαροπλάστης; Τέλος, αν μας πιάσει δυσπεψία, πάμε ένα περίπατο στο Χέρεφορντ ή στο Κέττεριγκ για να χωνέψουμε. Παρεμπιπτόντως, αντίθετα απ' ότι λένε στην Κύπρο, π.χ. "του Εγγλέζου παρά να του ρευτείς, καλύτερα να του κλάσεις" τους εγγλέζους δεν τους νοιάζει το ρέψιμο! Μαλακίες των κουμπάρων είναι όλα αυτά.

 Γιαγιάκα μου, που να ΄ξερες ότι, όχι μόνο έχω κι εγώ διαβήτη, αλλά μόλις έκανα εγχείρηση καρδιάς! Όλα χαλάλι γιαγιά μου, χαλάλι οι θερμίδες κι η χοληστερόλη. Μα το Γουέστ Μπρόμιτς δεν κόβω τίποτε. Χτυπώ νεκροί κι ανοίξτε μου… (κι αν έχετε στομάχι, χωνέψτε το τελευταίο!!!).

18/10/2003 01:13

Μέσα σε τρεις δεκαετίες...

 Το πρωί η σελίδα, φίλοι και φίλες, και θα σας πω τον λόγο. Κάθομαι και βλέπω τον "Εξορκιστή" στο Star Channel, μια ταινία που περιέργως δεν είχα δει προηγουμένως. Προσέξτε, όμως, το εξής καταπληκτικό: Όταν είχε προβληθεί για πρώτη φορά, τη δεκαετία του '70 αν θυμάμαι καλά, ζούσα στο Λονδίνο. Είχε γίνει πάταγος, τα εισιτήρια είχαν προπωληθεί για εβδομάδες μπροστά. Όπου πήγαινες, άκουες για τις φρικιαστικές, αβάσταχτες ψυχολογικά σκηνές. Την πρώτη βδομάδα της προβολής, στον κεντρικό κινηματογράφο Odeon στην πλατεία Λέστερ (Leicester Square) προκλήθηκαν πολλές λιποθυμίες και τουλάχιστο μία ανακοπή καρδίας. Μπορεί και δύο. Πολλοί θεατές έφευγαν πριν το τέλος του έργου, διότι δεν άντεχαν άλλο! Συνεργεία της τηλεόρασης και δημοσιογράφοι παντός είδους έπαιρναν συνεντεύξεις από θεατές που έφευγαν από τον κινηματογράφο χλωμοί. Υπήρχαν προειδοποιήσεις για καρδιακούς στις διαφημίσεις και ψιλά γράμματ για θετικές και αποθετικές ζημίες!!! Σοβαρά μιλάω, ήμουν εκεί! Για την αποψινή προβολή, το ίδιο έργο θεωρήθηκε επίσημα... "Κατάλληλο για ανηλίκους άνω των 15 ετών" και οι τηλεθεατές κατουριούνται από τα γέλια, αν κρίνω από την κόρη μου! Προσωπικά θλίβομαι για το τι έχει γίνει μέσα σε τρεις δεκαετίες, πόσο αμβλύνθηκαν τα πάντα, πόσο η φρίκη του παρελθόντος έγινε καθημερινότητα και αντικείμενο διασκέδασης και γέλιου! Το συγκεκριμένο θέμα αξίζει μια δεύτερη (και τρίτη) σκέψη. Μας έχουν πηδήξει τα ήθη και τα έθιμα, την αντοχή και ανεκτικότητα, την ψυχολογία, την ίδια την ύπαρξη και μιλάω για τη "φάρα", το διεθνές κατεστημένο...

 Τώρα που το σκέφτομαι, αυτό ήταν μια "δεύτερη σελίδα" από μόνο του! Πάω πίσω στο έργο, τελείωσε το διαφημιστικό διάλειμμα...

21/10/2003 00:29

Ο αδερφός δεν το δεχόταν...

 Καιρός να προχωρήσουμε λιγάκι, αν και δεν έχουμε τελειώσει με τα προηγούμενα. Αυτά τα κόλπα δεν τελειώνουν! Θα κάνουμε "βουτιές" δεξιά - αριστερά (και μπρος και πίσω!). Απόψε πήρα ένα μήνυμα από έναν φίλο της σελίδας που ανέφερε τον Ανρί Μπουντέ, τον παπά του Ρεν Λε Μπεν, που είχε διατελέσει και παπάς του Ρεν λε Σατό, πριν τον Μπερενζέ Σονιέ. Αν θυμάστε, τότε είχαμε πει ότι ο Μπουντέ ήταν μια πολύ μεγαλύτερη φυσιογνωμία από τον Σονιέ (και άκρως μυστήρια!) και ότι θα τον ψάχναμε λίγο. Κυρίως τι εννοούσε η περίεργη επιγραφή στα ελληνικά πάνω στην ταφόπλακα του, το σκαλισμένο (κλειστό!) βιβλίο και επίσης το βιβλίο που τυπώθηκε με δικά του έξοδα και μόνο σε 500 αντίτυπα. Πάμε γι άλλα, προς το παρόν.

 Ο Τζορτζ Όργουελ έγραψε στην περίφημη νουβέλα του "1984" ότι η ιστορία γράφεται από τον νικητή και αυτός που γράφει την ιστορία, ελέγχει το παρελθόν. Στο θέμα του Χριστιανισμού, νικητής ήταν η Ρωμαϊκή Εκκλησία, η οποία έγραψε την ιστορία όπως ήθελε. Είναι, όμως τα πράγματα έτσι όπως τα παρουσιάζουν, ή άλλη είναι η πραγματικότητα;

 Πραγματικότητα... ούνα: η πρώτη Εκκλησία δεν είχε ΚΑΜΙΑ σχέση με Χριστιανισμό. Ο όρος είναι ρωμαϊκός και εφευρέθηκε πολύ αργότερα από την σταύρωση του Ιησού. Είτε μας αρέσει, είτε όχι, η πρώτη Εκκλησία ήταν η Εκκλησία της Ιερουσαλήμ, με ηγέτη τον Αδελφόθεο Ιάκωβο, μια 100% εβραϊκή αίρεση! Μα, αυτό δεν πρέπει να μας παραξενεύει! Μήπως ο Ιησούς δεν ήταν Εβραίος; Δεν τηρούσε τα εβραϊκά ήθη και έθιμα; Ο Μυστικός Δείπνος δεν είχε κανονιστεί για να γιορτάσει το εβραϊκό Πάσχα με τους μαθητές του; Μα, κάθε δεύτερος λόγος του ήταν "ίνα πληρωθεί το λεχθέν υπό του προφήτου" κα "ίνα πληρωθεί η Γραφή" και η Γραφή (αυτό που ξέρουμε εμείς ως Παλαιά Διαθήκη) είναι ένα καθαρά εβραϊκό σύγγραμμα και οι διάφοροι προφήτες... πιο Εβραίοι και από τον Αριέλ Σαρόν και τον Νετανιάχου! Ποιος Χριστιανισμός; Αυτό τον όρο σκαρφίστηκαν οι Ρωμαίοι για να ονομάσουν μια ομάδα οπαδών του Ιησού, όπως τον δίδαξε ο Πέτρος (και αλλού ο Παύλος, με... κάποιες διαφορές!).

 Μήπως, όμως, αυτό που δίδαξε ο Παύλος, και ο Πέτρος, ήταν το ίδιο με αυτό που πίστευε η πρώτη Εκκλησία και ο αδελφός του Ιησού ο Ιάκωβος (ο οποίος δολοφονήθηκε και οι κακές γλώσσες λένε ότι ο Παύλος δεν ήταν 100% αμέτοχος); Ήταν μια καθαρά εβραϊκή υπόθεση και η Ρωμαϊκή Εκκλησία, ως συγγραφέας της ιστορίας, έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι της για να "σβήσει τον Ιάκωβο από τον χάρτη" και οι προσπάθειες συνεχίζονται, παρόλη τη βαρέων βαρών μαρτυρία περί του ότι ο Ιάκωβος δεν ήταν αδελφόθεος μόνο κατ' όνομα, αλλά και κατά... αίμα! Στο κάτω-κάτω τι ανάγκη υπήρχε για το νυν Πάπα να βγάλει φιρμάνι το 1996 περί του ότι "ο Ιησούς ήταν ο μοναδικός γιος της Μαρίας, άρα ο Ιάκωβος δεν ήταν πραγματικά αδελφός του"; Έτσι, καλά του καθουμένου;

 Τέλος πάντων, ο Πέτρος μπορεί να ήταν ηγέτης της χριστιανικής κίνησης στη Ρώμη από το 42 μέχρι το 67 μ.Χ., αλλά με κανέναν τρόπο δεν ήταν αρχηγός της τότε Εκκλησίας. Ο Ιάκωβος ήταν ο ηγέτης και μάλιστα βαρβάτος. Ήταν ο προκαθήμενος της Εκκλησίας της Ιερουσαλήμ και κοινοτήτων Εβραίων της διασποράς, κυρίως στην Έφεσο, την Αλεξάνδρια και την ίδια τη Ρώμη και είχε κάποια κόντρα με τον Πέτρο, ο οποίος μάλλον τσιράκι θεωρούνταν.

 Και ο Παύλος ποιος ήταν; Ένας Εβραίος της διασποράς, από την Ταρσό της νυν Τουρκίας, που πήγε στην Παλαιστίνη τρία χρόνια μετά τη σταύρωση. Ούτε τον Ιησού είχε γνωρίσει, ούτε τον... Βαρραβά! Και σύμφωνα με τα παραμύθια που πούλησαν (κυρίως ο ίδιος!), το όνομα του ήταν Σαούλ όταν κυνηγούσε τους Χριστιανούς και το άλλαξε σε Παύλος όταν είδε ό,τι είδε στον δρόμο προς τη Δαμασκό! Παραμύθια φούρναρης! Όπως είπαμε πιο πάνω, εκείνο τον καιρό ΔΕΝ υπήρχαν Χριστιανοί. Πολλά χρόνια αργότερα εφευρέθηκε ο όρος, από τους Ρωμαίους. Τότε υπήρχε μόνο η ΕΒΡΑΪΚΗ Εκκλησία της Ιερουσαλήμ και το όνομά του το άλλαξε από Saul σε Paul όταν σε νεαρή ηλικία είχε γίνει Ρωμαίος πολίτης και το "Παύλος" ακουγόταν πιο ρωμαϊκό. Αυτό ήταν όλο!

 Ο Παύλος είχε ζήλο για τον Εβραϊκό Νόμο και κυνήγησε την Εκκλησία της Ιερουσαλήμ ως μία ΕΒΡΑΪΚΗ αίρεση, αντίθετη με το γράμμα του Νόμου (του δόγματος). Λέγεται μάλιστα ότι είχε λάβει μέρος στην εκτέλεση με πετροβολισμό του πρώτου μάρτυρα, του Αγίου Στεφάνου. Δεν υπάρχει λογική αμφιβολία ότι η Εκκλησία της Ιερουσαλήμ ήταν μια καθαρά εβραϊκή υπόθεση, έστω αίρεση. Επιπλέον ολοένα και μεγαλώνει η "ιδέα" ότι ο Ιησούς ήταν ένας Εβραίος μάρτυρας που σταυρώθηκε για τις προσπάθειές του να αποκτήσουν οι Εβραίοι την ανεξαρτησία τους από τη Ρώμη. Στην πορεία, ο Παύλος γούσταρε την ιδέα της "θυσίας" και πολέμησε άγρια τον Ιάκωβο, ο οποίος δεν δεχόταν ότι ο αδερφός του ήταν Θεός! Τέλος πάντων, ο Παύλος έγραψε ό,τι έγραψε (τα περισσότερα μάλλον

δικές του εμπνεύσεις), έκανε ό,τι έκανε και δίδαξε τον Χριστιανισμό στους ξένους (πρώτους και καλύτερους τους Έλληνες και τους Κυπρίους!). Γι αυτό και τον λένε "Απόστολο των Εθνών".

Αύριο...

22/10/2003 01:59

Σαν ανθρωπάκια...

 Μου γράφει που λέτε ένας επισκέπτης και ρωτάει ποια είναι η βαρέων βαρών μαρτυρία ότι ο «αδελφόθεος» Ιάκωβος ήταν αδελφός του Ιησού. Εγώ πάντως, αγόρι μου, δεν ήμουνα εκεί για να ξέρω. Πιστεύω ότι ούτε οι

θεολόγοι και οι λόγιοι που έγραψαν κατεβατά επί του θέματος ήντουσαν εκεί. Και με «θεολόγοι» δεν εννοώ τους λακέδες του παπαδαριού, ή αυτούς των οποίων η θέση σε ένα Γυμνάσιο εξαρτάται από το αν «ακολουθούν γραμμή». Εννοώ ανθρώπους που αφιέρωσαν πολλά χρόνια και πολλή φαιά ουσία στην εις βάθος μελέτη των διαφόρων συγγραμμάτων και ιερών κειμένων και όχι αυτών που αναμασούν την ερμηνεία του δογματικού σκυλολοϊού. Τέλος πάντων, ας μην ασχοληθούμε εδώ με εναλλακτικές ερμηνείες, αναλύσεις κ.τ.λ. Ας πάρουμε ένα εδάφιο από ένα από τα τέσσερα Ευαγγέλια της Καινής Διαθήκης, του Ματθαίου. Δεν θα μπορούσαμε να είμαστε πιο αντικειμενικοί! Ευαγγελιστής μιλάει, σε Καινή Διαθήκη εκδοθείσα από την Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος και εγκεκριμένη από την Ιερά Σύνοδο και το Πατριαρχείο με σφραγίδες και βουλοκέρια!

 Λέει, λοιπόν, ο Ματθαίος στο πρώτο κιόλας κεφάλαιο, στους τελευταίους στίχους (24-25): «Διεγερθής δε ο Ιωσήφ από του ύπνου εποίησεν ως προσέταξεν αυτώ ο άγγελος Κυρίου και παρέλαβε τη ΓΥΝΑΙΚΑ αυτού, και ουκ εγίνωσκεν αυτήν ΕΩΣ ΟΥ ΕΤΕΚΕ τον υιόν αυτής τον ΠΡΩΤΟΤΟΚΟΝ, και εκάλεσε το όνομα αυτού Ιησούν». (Κεφαλαία δικά μου). Ξέρετε, πάνω σε αυτό το εδάφιο και σε κάτι άλλα που θα δούμε αργότερα, στηρίχτηκε κοτζάμ σχίσμα. Οι Προτεστάντες (οι Διαμαρτυρόμενοι, μια πολύ μεγάλη Εκκλησία) που κανένας δεν μπορεί να κατηγορήσει ως μη Χριστιανούς (και όποιος δεν είδε Διαμαρτυρόμενο να πηγαίνει ευλαβικά στην εκκλησία, να συμμετέχει στους ύμνους και γενικά στη λειτουργία, να μη μιλάει διότι δεν ξέρει!!!) δέχονται ότι η Μαρία είχε και άλλα παιδιά και αυτό δεν μπαίνει ανάμεσα σ' αυτούς και τον Χριστούλη τους. Τι λέει λοιπόν ο Ματθαίος, σε... μονοτονική (η συγκεκριμένη έκδοση έχει και μετάφραση στα νεοελληνικά την οποία μεταφέρω επί λέξει!). Αναφέρεται στο τι έκανε ο Ιωσήφ όταν ξύπνησε από το όνειρο που είχε δει όταν σκέφτηκε να χωρίσει την Μαρία που ήταν έγκυος, αλλά όχι με τον ίδιο. Αν γνωρίσετε την Καινή Διαθήκη σας, παρουσιάστηκε ο άγγελος στο όνειρό του και του είπε τα καθέκαστα, ότι δηλαδή η Μαρία είχε μείνει έγκυος με το Πνεύμα το Άγιο, τα γνωστά. Πάμε, λοιπόν: «Όταν ο Ιωσήφ εξύπνησε, έκανε όπως τον διέταξε ο άγγελος του Κυρίου. Επήρε δηλαδή τη γυναίκα του μαζί του και δεν είχε καμμίαν σχέση μαζί της μέχρις ότου εγέννησε τον υιόν της τον πρωτότοκον και τον ωνόμασε Ιησούν».

 Δε μου λέτε, φίλες και φίλοι, ποια είναι η σχέση μεταξύ μνηστευμένων, μελλόνυμφων ή άρτι νυμφευθέντων, που κυρίως ενδιαφέρει, είτε σε σχέση με εγκυμοσύνη, είτε όχι; Το μαγείρεμα, η μάσα; Δηλαδή ο Ματθαίος λέει ότι ο Ιωσήφ αρνιόταν να τρώει το πιλάφι και το κουνουπίδι γιαχνί της Μαρίας, μέχρι που γέννησε; Δε νομίζω. Μήπως η Μαρία είχε αναγούλες λόγω της εγκυμοσύνης και ο Ιωσήφ δεν είχε καμιά σχέση μαζί της το πρωί, με την έννοια ότι έτρωγε το πρόγευμά του μακριά της, διότι δεν άντεχε το «ουουου... ουουου..»; Όχι βέβαια! Μήπως η σχέση ήταν οποιαδήποτε άλλη, εκτός από ΣΥΖΥΓΙΚΗ, στην οποία ο Ματθαίος έθεσε ένα χρονικό όριο αποχής, δηλαδή μέχρι που γέννησε η Μαρία; Αμφιβάλλω αν ο Ευαγγελιστής εννοούσε ο,τιδήποτε άλλο, διότι τίποτε άλλο, καμμία άλλη σχέση δεν είχε...σχέση με το θέμα της εγκυμοσύνης της Μαρίας. Σιγά μη μιλούσε για κουμ-καν ο Ματθαίος, βρε! Και αν ο Ιωσήφ ποτέ δεν είχε συζυγική σχέση με τη Μαρία, τότε γιατί ο Ματθαίος δεν έγραψε «και ουδέποτε εγίνωσκεν την γυναίκα αυτού», παρά μόνο είπε «μέχρις ότου γέννησε;». Μα, πλάκα κάνουμε τώρα; Με λογοπαίγνια ασχολούμαστε; Και είναι και το άλλο: αυτό το ΠΡΩΤΟΤΟΚΟΣ! Μα, αν η Μαρία δεν είχε άλλα παιδιά, τότε το «πρωτότοκος» είναι λάθος όρος. Διότι το "πρωτότοκος" συνεπάγεται δευτερότοκο, τριτότοκο κλπ. ΜΟΝΟΓΕΝΗΣ θα ήταν το σωστό, αν ο Ιησούς ήταν το μόνο παιδί της Μαρίας. Οπότε έχουμε εδώ έναν Ευαγγελιστή να λέει ότι ένας άντρας δεν είχε σχέσεις με τη γυναίκα του, μέχρις ότου αυτή γέννησε το πρωτογέννητό της και καθόμαστε και ακούμε παραμύθια φούρναρης! Λες και έχει καμιά σημασία αν το «αγαπάτε αλλήλους» ελέχθη από πρωτότοκο, μονογενή, ή... υιοθετημένο! Προσωπικά έχω ακούσει και δει παπά να σχίζει τα ιμάτιά του και να ουρλιάζει, προσπαθώντας να με πείσει (και μετά να με απειλεί!) ότι το «έως ου», το ΜΕΧΡΙΣ ΟΤΟΥ δηλαδή, στα αρχαία ελληνικά σημαίνει... ΟΥΔΕΠΟΤΕ! Θεραπεία...

 Υπάρχουν, βέβαια, και αρκετές άλλες σχετικές αναφορές σε αδέρφια του Ιησού στην Καινή Διαθήκη π.χ. όταν οι αδελφοί του τού είπαν να φύγει όταν τον κυνηγούσαν και να πάει στους μαθητές του για τη γιορτή της σκηνοπηγίας, επίσης όταν, ενώ εδίδασκε, του είπαν ότι είχαν έρθει η μητέρα και τ’ αδέρφια του για να τον δουν και ήταν έξω κ.ά. Πραγματικά, όμως, για μένα δεν έχει καμιά σημασία αν ο Ιησούς ήταν μονογενής, ή είχε αδέρφια, ούτε αν υπήρξε ποτέ, ή όχι. Διότι το «αγάπα Κύριον τον Θεόν σου και αγάπα τον πλησίον σου ως σεαυτόν» είναι που μετράει. Επίσης, διότι διαχωρίζω τον ιστορικό Ιησού από τον Χριστό, που είναι μια ιδέα και ο στόχος του κάθε ανθρώπου. Μα, είναι πολύ πιθανό τα Ευαγγέλια να μην είναι τίποτε άλλο από μια παραβολή για την πορεία κάθε ανθρώπου. Μη μου πείτε ότι η ιστορία της φάτνης δεν μοιάζει με την ανάγκη για ταπείνωση πριν εκδηλωθεί μέσα στον άνθρωπο η Θεότητα που μεταφέρει αλλά είναι... σε ρελαντί. Υπάρχει πιο ταπεινό πράγμα από μια φάτνη, με... κεντρική θέρμανση τα χνώτα γελάδων, γαϊδάρων και αρνιών; Όχι βέβαια! Από την άλλη, μπορεί η Θεότητα να εκδηλωθεί μέσα σε έναν άνθρωπο αν τον τρώει ο εγωισμός; «Έκατσε το παρολί μου διότι είμαι ένας γίγας και απόψε ξεσκίζω σκυλούδες» όταν ο μισός κόσμος πεθαίνει από την πείνα; Ένα εκατομμύριο το τετραγωνικό για καλό ρετιρέ στην Ηλιούπολη, όταν ο άλλος δεν είχε σπίτι για χρόνια μετά από σεισμό κι έχεζε στα χωράφια; Ένα ρολόι στον καρπό για να βλέπεις την ώρα την οποία ένα γιαπωνέζικο quartz θα έδειχνε με μεγαλύτερη ακρίβεια και μάλιστα για ένα χιλιοστό του κόστους του Rolex, ενώ ένα δεκάκις χιλιοστό της αξίας του ρολογιού θα αγόραζε μια ένεση για να γλυτώσει ένα μωρό στο Μπανγκλατές από τραχώματα και σίγουρη τύφλωση; ΜΑ ΠΛΑΚΑ ΜΟΥ ΚΑΝΕΤΕ, ΡΕ, ΚΙ ΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΠΑΔΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΣ;

 Και προσπαθούν να μου φορτώσουν πάνω στους ώμους... προπατορικό αμάρτημα! Να το χέσω, ρε, το προπατορικό αμάρτημα κι αυτόν που το πλασάρει, δεν πα’ να ‘ναι ό,τι να ‘ναι! Εγώ είμαι Θεός, αυτό ξέρω, αυτό μου είπαν και αυτό αισθάνομαι. Εγώ είμαι ομοούσιος του, διότι είμαι υιός του ίδιου Πατέρα. Ποιος μου το είπε; Μα... ο Ιησούς βέβαια! Αυτό έχει πλάκα, όμως, και θα σας πω το γιατί, αλλά με δική μου... διασκευή: Στο δέκατο κεφάλαιο του κατά Ιωάννην Ευαγγελίου (στίχοι 32-37), ο Ιησούς γύρισε στους Ιουδαίους που του έριχναν πέτρες και τους είπε: «Γιατί με λιθοβολείτε, ρε παιδιά; Δηλαδή, για πιο καλό έργο του Πατέρα μου που σας έδειξα μου ρίχνετε πέτρες;». Και οι Ιουδαίοι είπαν: «Α-πα-πα! Δεν σε λιθοβολούμε για κάποιο καλό έργο, δικέ μας, αλλά για

βλασφημία, διότι ενώ είσαι άνθρωπος, κάνεις τον εαυτό σου Θεό». Και ο Ιησούς είπε: «Κάτσετε, ρε αγόρια, μήπως δεν είναι γραμμένο στο νόμο σας (εννοούσε την Παλαιά Διαθήκη) “Εγώ είπα είστε Θεοί”; Εάν λοιπόν είπε Θεούς εκείνους στους οποίους ήρθε ο λόγος του Θεού, ΚΑΙ Η ΓΡΑΦΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟ ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ, μου λέτε ότι βλασφημώ, επειδή είπα ότι είμαι ΓΙΟΣ του Θεού; Μα, πλάκα μου κάνετε, ρε;» (το τελευταίο δικό μου, βέβαια!).

 Δικοί μου, ρώτησα πολλούς, μα ΠΑΡΑ πολλούς παπάδες, μέσα και αρχιμανδρίτες, σε ποιο εδάφιο της Παλαιάς Διαθήκης αναφερόταν ο Ιησούς. Κανένας, μα ΚΑΝΕΝΑΣ δεν ήξερε! Τζίφος, ντούκου, πάσο! ΟΥΔΕΙΣ!!! Ο Ιησούς, λοιπόν, αναφερόταν σε ένα εδάφιο από το Ψαλτήριο του Δαυίδ, συγκεκριμένα σε έναν από τους Ψαλμούς τω Ασάφ. Διαβάστε τι λέει και μετά, αν θέλετε, πιστέψτε σε προπατορικά αμαρτήματα και άλλα παπάρια μάντολες.

 «Ο Θεός έστη εν συναγωγή Θεών, εν μέσω δε Θεούς διακρινεί... Ουκ έγνωσαν ουδέ συνήκαν, εν σκότει διαπορεόνται... Εγώ είπα Θεοί εστε και υιοί υψιστου πάντες. Υμείς δε ως άνθρωποι αποθνήσκετε και ως εις των αρχόντων πίπτετε». Με λίγα λόγια, ο Θεός στέκεται σε συγκέντρωση Θεών και κρίνει Θεούς ανάμεσά τους... Ούτε ξέρουν ούτε καταλαβαίνουν, στο σκοτάδι περπατούν... ΕΓΩ ΕΙΠΑ ΟΤΙ ΕΙΣΤΕ ΘΕΟΙ, ΟΛΟΙ ΓΙΟΙ ΤΟΥ ΥΨΙΣΤΟΥ, ΑΛΛΑ ΠΕΘΑΙΝΕΤΕ ΣΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΠΕΦΤΕΤΕ ΣΑΝ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΡΙΓΚΗΠΕΣ! Να το πω με δικά μου λόγια; Να το πω! Σάμπως και κάνω κάτι άλλο; Ξυπνάτε, ρε μαύροι, είστε όλοι γιοι του Θεού, κομμάτια του, αλλά δεν το παίρνετε χαμπάρι, δεν σκαμπάζετε γρυ, έχετε μαύρα μεσάνυχτα και πεθαίνετε σαν ανθρωπάκια (και αφήνετε τον κάθε Θεοκάπηλο να σας πουλάει μαλακίες!)...

 Δε μου λέτε, ρε παιδιά, πώς παρασύρθηκα απόψε; Αυτό ήταν τελείως άσχετο με αυτό που είχαμε αρχίσει! Πω-πω-πω.... (το διασκέδασα, όμως, κι ας με λένε αιρετικό! Γουστάρω! Εγώ αγαπάω τον Θεό μου, τον σέβομαι σφόδρα, αλλά ΔΕΝ τον φοβάμαι. Σάμπως εκείνος θέλει να τον φοβάμαι, αντί να τον αγαπάω; Μπααα... Εξάλλου, όπου υπάρχει αγάπη, δεν μπορεί να υπάρξει φόβος, δεν υπάρχει χώρος...).

23/10/2003 01:27

SMS στη ζούλα...

 Ορισμένοι δεν έχουν καταλάβει και δεν θα καταλάβουν ώσπου έχουν τρύπα στον ποπό τους! Οι νικητές γράφουν την ιστορία, φίλοι και φίλες και μέσω αυτής ελέγχουν το παρελθόν. Νόμος! Από την άλλη, όμως, ο καθένας μπορεί και δικαιούται να αμφισβητήσει την ιστορία, το κατεστημένο, τα πάντα. Δεν γίνεται, όμως, να δεχόμαστε μόνο τις αμφισβητήσεις των «νικητών». Εάν εγώ αμφισβητώ ορισμένα πράγματα, βάσει στοιχείων, με γεια μου με χαρά μου. Εάν πιστεύω μόνο στο «καθαρή καρδιά κι όπου θέλεις πάτα», στο «αγαπάτε αλλήλους» κέφι μου. Ας πάω... στην κόλαση! Και αν λέω ότι προσωπικά δεν θέλω κανέναν να χύσει το αθώο αίμα του για να

αφεθούν οι δικές μου αμαρτίες, αλλά αν βλέπω το φως και προτιμώ το σκοτάδι, τότε να πληρώσω ο πούστης τη συνειδητή επιλογή μου, ΜΑΓΚΙΑ ΜΟΥ! Κάτσετε, όμως, δεν είναι μόνο οι αιρετικοί που αμφισβητούν! Α-πα-πα! Ξέρετε ποιος ήταν ένας από τους μεγαλύτερους αμφισβητές; Μα, ο ίδιος ο Παύλος!

 Τι ήταν ο Παύλος; Ένας Εβραίος της διασποράς, από την Ταρσό, ένας νομοδιδάσκαλος με μεγάλο ζήλο για τον εβραϊκό νόμο (το δόγμα), ο οποίος κυνήγησε άγρια τους αιρετικούς Εβραίους, κυρίως τους οπαδούς του Ιησού και του αδελφού του, του «αδελφόθεου» Ιακώβου, πριν αλλάξει χαβά για δικούς του λόγους. Ως ορθόδοξος Εβραίος, είχε γαλουχηθεί με τον εβραϊκό νόμο, με τα εβραϊκά ήθη και έθιμα, με την εβραϊκή παράδοση. Και σύμφωνα με την παράδοση, ο Αβραάμ ήταν ο Πατριάρχης των Εβραίων που είχε παιδιά, τόσο με την ελεύθερη γυναίκα του, όσο και με μια δούλη. Μέχρι που άλλαξε χαβά ο Παύλος, αυτό ήταν ένα ακλόνητο «στάνταρ». Όταν άλλαξε, όμως, αμφισβήτησε τη Γραφή των Εβραίων (και βέβαια τη γραφή των Χριστιανών!), την Παλαιά Διαθήκη. Διαβάστε τι λέει στην Προς Γαλάτας Επιστολή του (Κεφ. 4, στίχοι 21 και επόμενοι). Για να μη τα γράφω δύο φορές, θα χρησιμοποιήσω μόνο τη νεοελληνική μετάφραση από την Καινή Διαθήκη της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος (με έγκριση της Ιεράς Συνόδου και του Πατριαρχείου!).

 «Πείτε μου σεις, οι οποίοι θέλετε να είσθε υπό τον νόμον, δεν ακούτε τον νόμον; Είναι γραμμένον ότι ο Αβραάμ είχε δύο υιούς, έναν από την δούλην του και έναν από την ελευθέραν. Αλλ’ ο υιός της δούλης εγεννήθηκε κατά τον φυσικόν νόμον, ενώ της ελευθέρας εγεννήθηκε δυνάμει της υποσχέσεως του Θεού. ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΗΓΟΡΙΚΑ. Αι δύο αυταί γυναίκες είναι αι δύο διαθήκαι, η μία η οποία προήλθε από το όρος Σινά και γεννά παιδιά δια δουλείαν. Αυτή είναι η Άγαρ – διότι η λέξις Άγαρ σημαίνει το όρος Σινά εις την Αραβίαν – αντιστοιχεί δε εις την σημερινήν Ιερουσαλήμ, η οποία είναι δούλη μαζί με τα παιδιά της. Η άνω όμως Ιερουσαλήμ είναι ελευθέρα, και αυτή είναι η μητέρα όλων μας, διότι είναι γραμμένον: ‘Να ευφρανθής εσύ η στείρα, που δεν γεννάς. Βγάλε φωνήν και φώναξε εσύ, που δεν κοιλοπονάς, διότι θα έχει περισσότερα παιδιά η εγκαταλειφθείσα παρά εκείνη που έχει άνδρα’».

 Τι λέει, ρε, ο άνθρωπος; Ότι αυτά με βάση τα οποία τον παλιό καιρό έπαιρνε κεφάλια, ήταν αλληγορίες; Ότι η Διαθήκη που κατέβασε ο Μωυσής από το Όρος Σινά, και που ο ίδιος έπινε νερό στ’ όνομά της, μέχρι που αποφάσισε ν’ «αλλάξει φανέλα» οδηγεί σε δουλεία; Και απορείτε γιατί θέλανε να τον φάνε λάχανο οι Εβραίοι, μαζί κι αυτούς που τον πιστέψανε (κι ακόμα θέλουνε!); Και άμα εγώ αμφισβητώ το ότι ο Ιησούς ήταν μοναχοπαίδι, με βάση τα ξεκάθαρα προς το αντίθετο γραφόμενα στο Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, είμαι αιρετικός και φελάν φιστίκ; Μα, πλάκα μου κάνετε, ρε; Βρήκαν και κάνουν, όμως, οι παπάδες. Διότι ο μέσος Χριστιανός ιδέα δεν έχει περί της θρησκείας του, δεν έχει διαβάσει τα εγχειρίδια της πίστης του για να μπορέσει - και να δικαιούται - να αμφισβητήσει, είναι 100% ά-σχε-τος, σε αντίθεση προς τον μέσο Εβραίο!

 Απ’ ότι έχω καταλάβει, και ζήσει, μέχρι στιγμής, ο μέσος Χριστιανός είναι «μέσα σε όλα» και περιμένει να έρθει το Πάσχα για να πάρει το δώρο, να πάει να κοινωνήσει χωρίς καμιά πρόθεση να τιμήσει το αθώο αίμα που καταπίνει, αλλάζοντας ζωή, παρά με πρόθεση να καταπιεί δυο-τρία πιάτα μαγειρίτσα, να φάει πεντέξι σφικτά αυγά και κάνα χριστόψωμο, δυο-τρία κιλά παϊδάκια, μισό κιλό κοκορέτσι, ένα σάκκο πατάτες, να πιει κρασί μέχρι αναισθησίας, να τραβήξει και πεντέξι κουμπουριές στον αέρα και μετά να πα’ γαμήσει σα σκυλί, διότι είχε αποχή από την Μεγάλη Παρασκευή, όταν περίμενε πώς και πώς να τελειώσει ο Επιτάφιος για να μάθει τα αποτελέσματα της Λίμπεκ, της Ντούισμπουργκ, της Οσναμπρίκ και της Χόιζντεν Τσόλντερ! Και άμα δεν έστειλε και κάνα SMS στη ζούλα την ώρα της περιφοράς, εγώ να σταθώ να με πηδήξει σύσσωμη η κεντρική Συναγωγή της Χάιφας, η χάβρα του Τελ Αβίβ και το τζαμί της Ταρσού χωρίς βαζελίνη, εν Χριστώ αδερφοί μου! Άντε, ασιχτίρ...

 Υ.Γ. Δε μου λέτε, ρε παιδιά, πώς εξελίχθηκε έτσι το πράμα; Χαρά στα απωθημένα που έχω, ο παλιομαλάκας... :-))))))) Ω ρε, τι τραβάμε...

24/10/2003 00:20

Ποιος ζαβολιάρης κρατούσε το κλειδί;

 Καλώστους! Είχαμε... κατηφορίσει Τετάρτη και Πέμπτη και προσωπικά είμαι άνθρωπος των άκρων. Άμα με πιάσει η κατηφόρα, ουουουου... ακόμα και πατίνια φοράω για να κυλίσω ταχέως μέχρι τον πάτο! Να μη ξεχνάμε, όμως, πώς είχε αρχίσει όλος αυτός ο χαβάς. Με τη μασονία, αν θυμάμαι καλά. Δηλαδή, ποια η σχέση της με τους Πτωχούς Ιππότες του Ναού και της Ιερουσαλήμ, τους Σταυροφόρους δηλαδή, τι πιθανό να πιστεύουν, τι να εκπροσωπούν, τι μπορεί να ξέρει η κεντρική ηγεσία στα «άδυτα των αδύτων», ποιο το «μυστικό» για το οποίο ιδέα δεν έχουν τα κοινά μέλη, ούτε καν τα υψηλόβαθμα. Και πιάσαμε την κουβέντα με τον Παύλο και με την Εκκλησία της Ιερουσαλήμ, η οποία είναι κυριολεκτικά σβησμένη από τα επίσημα βιβλία του χριστιανικού δόγματος, δυτικού τε και ανατολικού.

 Ε, πώς θα γίνει, δηλαδή; Εδώ έχουμε μια Εκκλησία της οποίας ηγείτο ο «αδελφόθεος» Ιάκωβος (για να μη το πούμε σκέτα και ωμά «ο αδερφός»), μια Εκκλησία ΚΑΘΑΡΑ εβραϊκή, αν και «αιρετική», με την οποία ο Παύλος ήταν στα μαχαίρια. Θα την άφηναν οι παπάδες να τους χαλάσει το πάρτι, αφού προφανώς ο ίδιος ο Ιάκωβος ΔΕΝ δεχόταν ότι ο Ιησούς ήταν Θεός; Με τον Παύλο πήγανε, που έλεγε ότι ο Ιησούς ήταν Θεός, και τι ήξερε ο άσχετος ο αδερφός του, που μπορεί και να τον ζήλευε; Μπορεί μεν να παίζανε βώλους μαζί όταν ήτανε μωρά, μπορεί να φορούσε ο ένας τα αποφόρια του άλλου, μπορεί να κάνανε τις ζαβολιές τους μαζί σε νεαρή ηλικία, αλλά ο ένας ήταν Θεός και ο άλλος σκέτος άνθρωπος. Άσε που δεν ήταν ούτε πραγματικά αδέρφια και δε μας νοιάζει τι εισηγούνται τα Ευαγγέλια, όπως θέλει ο καθένας τα εξηγεί - και οι «θεόπνευστοι» είναι βέβαια αλάνθαστοι - και δεν πειράζει που τα Ευαγγέλια γραφτήκανε πολλές δεκαετίες μετά τον θάνατο του Ιησού και ο Μάρκος, ο Ματθαίος και ο Λουκάς γνώρισαν τον Ιησού, όσο ο γράφων την παρούσα μαλακία είχε γνωρίσει τον Ελευθέριο Βενιζέλο και τον Κεμάλ Ατατούρκ σε χαμάμ της Λωζάνης!

 Τα πρώτα «χριστιανικά» κείμενα ήταν οι επιστολές του Παύλου, όπου δεν υπάρχουν ιστορίες για γάμους της Κανά, για λεπρούς και αιμορραγούσες γυναίκες, για υποδοχές μετά βαίων και κλάδων, παρά μόνο φιλοσοφίες και αφηρημένες έννοιες. «Ζερό περιεχόμενο» περί της ζωής του Χριστού, την οποία αφηγούνται τα Ευαγγέλια (τα τρία πρώτα προφανώς αντιγραφές από την ίδια πηγή, αν και υπάρχουν κάτι θεόρατες διαφορές), που γράφτηκαν τουλάχιστο 50-70 χρόνια μετά τον θάνατο του Ιησού. Αυτά είναι ιστορικά δεδομένα που δεν επιδέχονται οποιαδήποτε αμφισβήτηση. Παρεμπιπτόντως, τα 4 Ευαγγέλια που ξέρουμε ΔΕΝ είναι τα μόνα που γράφτηκαν. Υπάρχουν πολλά άλλα, που λένε διαφορετικά πράγματα, τα οποία το παπαδαριό απέρριψε. Πώς καταλήξανε στα 4 που ξέρουμε, για να αποτελέσουν τον κανόνα, με όλα τα υπόλοιπα να απορρίπτονται ως αιρετικά, ανεπαρκή και ξέρω ‘γώ τι; Τα βάλανε, λέει όλα κάτω από μια αγία τράπεζα ένα βράδυ και είπανε ότι, όποια θα βρίσκονταν ΠΑΝΩ στην αγία τράπεζα το πρωί, αυτά θα ήταν τα επιλεγμένα από τον Θεό! Λες και ο Θεός είναι κάνας βιβλιοθηκάριος, ή μέλος της κριτικής επιτροπής για το βραβείο Πούλιτζερ, πανάθεμά τους! Και κλειδώσανε λέει την πόρτα για να μη τα πειράξει κανένας! Μόνο που δεν μας είπανε ποιος... θεόπνευστος ζαβολιάρης κρατούσε το κλειδί!!! Πάμε παρακάτω...

 Τι πρέσβευε η Εκκλησία της Ιερουσαλήμ; Μια εβραϊκή αίρεση ήταν, που δεν εμπιστευόταν και πολύ τους Εβραίους της διασποράς και κυρίως ΔΕΝ ενδιαφερόταν στον προσηλυτισμό «εθνικών», δηλαδή ξένων. «Εσείς μείνετε με τον Δία σας, τον Κρίσνα και τον Όσιρί σας, κι αφήστε μας εμάς με το Γιαχβέ μας» ήταν γενικά η στάση τους. Η Εκκλησία του αδελφοθέου Ιακώβου «του Δικαίου», όμως, είχε μια πολύ «σημαδιακή» ιεροτελεστία: τον θάνατο και την ανάσταση για να γίνει κάποιος μέλος!!! Μάλιστα, κύριε, οι υποψήφιοι για προσχώρηση, αφού περνούσαν από διάφορα στάδια μύησης «πέθαιναν» φορώντας ένα άσπρο μανδύα και μετά «ανασταίνονταν» στη νέα ζωή της Εκκλησίας της Ιερουσαλήμ. Αυτό είναι σημαδιακό για δύο λόγους: πρώτον, ο Παύλος, που είχε πάει στην Ιερουσαλήμ από την Ταρσό χωρίς να σκαμπάζει γρυ περί Ιησού, ίσως παρεξήγησε αυτή την ιεροτελεστία και, όταν «άλλαξε φανέλα», την μετέφερε στα κείμενά του, τις επιστολές και την εν γένει διδασκαλία του, ως κάτι που κυριολεκτικά (αντί μεταφορικά) είχε συμβεί στον Ιησού και παρόλο που ο Ιάκωβος επέμενε ότι ο Ιησούς ήταν άνθρωπος και όχι Θεός! Δεύτερον, και εδώ αρχίζουν τα ζόρικα, οι μασόνοι έχουν περίπου, για να μην πούμε ΑΚΡΙΒΩΣ την ίδια ιεροτελεστία!!! Ο επίδοξος μασόνος, αφού περάσει τα διάφορα στάδια της προετοιμασίας και είναι έτοιμος να γίνει «αδερφός», «θανατώνεται» και μετά «ανασταίνεται» στη ζωή της μασονίας! Νάτα...

28/10/2003 00:15

Να το πάρεις το κορίτσι! (είναι... και χαριτωμένη!)

 Τέτοια ώρα, τέτοια λόγια! Άμα πας για ύπνο νωρίς, ξυπνήσεις τα άγρια χαράματα και δεν έχεις τίποτε να κάνεις, αρχίζεις να σκέφτεσαι. Ωραίο πράγμα να σκέφτεσαι, γνωρίζοντας ότι όλος ο άλλος κόσμος κοιμάται. Ένα περίεργο συναίσθημα είναι αυτό και το γουστάρω πολύ. Και αν είσαι παίχτης του στοιχήματος που γουστάρεις αουτσάιντερ, τότε οι σκέψεις σου φυσικά θα είναι πάνω σε "αουτσάιντερ" πράγματα.

 Ρωτάω, λοιπόν: ας πάρουμε μια "φάρα" που πάει πολύ πίσω, μα πάρα πολύ. Ας πούμε μια "ιερή" φάρα, που γνωρίζει την καταγωγή της, έχει στοιχεία, έγγραφα, περγαμηνές, πήλινες πλάκες, προφορική παράδοση, ό,τι γουστάρετε. Έχει να κάνει με ιερά πράγματα, αλλά και εθνικά, διότι

πολλές φορές, όπως ξέρουμε πρώτο χέρι, τα εθνικά και θρησκευτικά πράγματα είναι αλληλένδετα. Οπότε αυτή η φάρα, που γνωρίζει ποια είναι και γνωρίζει τα μέλη της, θέλει να συνεχιστεί η παράδοση, το "αίμα". Δεν μπορεί, όμως, να πει ανοιχτά "εμείς είμαστε η εκλεκτή φάρα", διότι θα θίξει συμφέροντα, θα την κυνηγήσει το κατεστημένο των πληβείων που κάνουν κουμάντο στην οικονομία, στην πολιτική κλπ. Οπότε, κλείνεται στο καβούκι της η φάρα. Συνδιαλλάσεται με "κοινούς θνητούς", αλλά ταυτόχρονα κοιτάζει προς τα έσω και περιμένει την κατάλληλη στιγμή για να εμφανιστεί και να πει "εμείς είμαστε οι κουμανταδόροι, βάσει θεϊκής εντολής. Ιδού ποιοι είμαστε, πόσο πίσω πάμε, ποιος είναι ο ιδρυτής, ο πατριάρχης μας". Για να συνεχιστεί, όμως, η φάρα, για να μη μπασταρδέψει, χρειάζεται αυστηρός έλεγχος, αυστηρή επιλογή "φορέων" του αίματος.

 Αφιερώνονται, λοιπόν, οι αποδεδειγμένοι διάδοχοι, οι "βαρβάτοι" σε έναν ναό. Κυρίως ο ένας, ο πρωτότοκος του πρωτότοκου κλπ. Και άλλοι γύρω του. Εκεί ζουν, εκεί μελετούν τα της "φάρας" και εκεί σχεδιάζουν τη διαδοχή. Και επιλέγουν κορίτσια από "σωστές" οικογένειες, της "φάρας", έστω λίγο απομακρυσμένες. Τις διδάσκουν, τις φροντίζουν, τις μυούν και στο τέλος, εφόσον το κορίτσι "περάσει τις εξετάσεις", τότε της κάνουν και παιδί για τη διαδοχή. Και δεν είναι η μόνη, να εξηγούμαστε! Και μετά την παντρεύουν με ένα επίσης επιλεγμένο "σωστό" άνθρωπο, επίσης της φάρας, γεγονός που ο ίδιος μπορεί να μη γνωρίζει διότι δεν είναι πρωτότοκος, που ξέρουν ότι θα μεγαλώσει το παιδί σωστά, μέχρι να έρθει η ώρα του να πάει το ίδιο στο ναό, να διδαχθεί, να μυηθεί, να μάθει ποιος είναι, και, αν είναι πολύ "δυνατός", να μπει κι αυτός στο ναό για να συνεχίσει τη "φάρα". (Εκτός, βέβαια, αν είναι φύσει αντάρτης και πει "ρε, καλός είναι ο ναός, αλλά έξω γίνεται της πουτάνας, ευχαριστώ για την πρόσκληση, αλλά εμένα η δουλειά μου είναι στην απέξω, δεν γουστάρω πολλή πειθαρχία". Οι από μέσα του φωνάζουν "ρε, έλα δω πανάθεμά σε, τον φάγανε τον άλλο που ήταν Ο διάδοχος, του 'φυγε το κεφάλι για εφτά γαμημένα πέπλα, έλα δω πανάθεμά σε, ρε ατίθασε κοπρίτη, να συνεχιστεί η φάρα έστω με σένα", αλλά αυτός τον χαβά του. Και μένει στην απέξω, αλλά το δικό του πρωτότοκο, αν κάνει παιδιά, είναι ο νούμερο ούνο συνεχιστής της φάρας, διότι το αίμα νερό δεν γίνεται!). Τώρα, αυτοί είναι πολύ έξυπνοι και μεθοδικοί άνθρωποι και δεν θέλουν να φανούν ποιοι είναι. Επίσης, επειδή δεν θέλουν το παιδί να πάρει την ετικέτα του "μπάσταρδου", πλάθεται ένας μύθος για ένα... ξωτικό με γαρδένια, που λέει στο κορίτσι ότι είναι... και χαριτωμένη και πάει λέγοντας. Και αν ο πρωτότοκος παντρευτεί και κάνει παιδιά, τότε αυτοί που πάνε κόντρα στη "φάρα" διότι γουστάρουν οι ίδιοι τα προνόμια της εξουσίας, βγάζουν τη σύντροφό του μια πουτάνα που μετάνιωσε κι έγινε ακόλουθος, ενώ στην πραγματικότητα είναι ένα πολύ καλό κορίτσι από "τζάκι" κι έγινε εκλεκτή συμβία, με δόξα και τιμή. Και επίσης βγάζουν αυτούς που ξέρουν τι τρέχει (και έχουν αδιαμφισβήτητα στοιχεία) αιρετικούς, υπονομευτές, ραδιούργους και άλλα ωραία. Και μετά ρωτάτε γιατί ο Νίκος Γούναρης τραγούδησε "Να το πάρεις το κορίτσι, να το πάρεις, μην το παιδεύεις"...

 Κάτσετε, βρε, χθες η Άρσεναλ στο 1,10 δεν κέρδισε τη Ρόδεραμ, ούτε η Μπάγερν στο 1,15 τη Νυρεμβέργη! Μόνο η μπάλα έχει αουτσάιντερ; Ρωτάω... (Πω-πω-πω, σχεδόν τρεις ώρες για να σκεφτώ τέτοια μαλακία! Χαρά στα σκατά που έχω για μυαλό...).

29/10/2003 08:21

Όλοι κλέβανε το παγκάρι;

 Μου λέει ο άλλος, που λέτε: «Κάτσε, ρε αγόρι (ευχαριστώ καλέ μου κύριε για το χαρακτηρισμό!) πεταχτήκαμε πολύ απότομα στους μασόνους και ξέρω ‘γώ τι. Υπάρχουν πολλά πράγατα που δεν είπαμε, όσον αφορά την υπόθεση του Ρεν Λε Σατό. Σχεδόν δεν είπες τίποτε για τον αββά Μπουντέ, παρά μόνον ότι ήταν πολύ πιο σημαντικός από τον αββά Σονιέ και ανάφερες «του φτέρου» το κλεισμένο βιβλίο στην ταφόπετρά του, με τη επιγραφή Ι.Χ.Θ.Ι.Ο.Σ στα ελληνικά. Εντάξει, το Ι.Χ. είναι Ιησούς Χριστός. Το Θ.Ι.Ο.Σ τι είναι; Και γιατί δεν μας είπες για τις άλλες εικόνες στα στάδια της σταύρωσης στο εκκλησάκι του Ρεν λε Σατό, αυτά που είχε βάλει στους τοίχους ο Σονιέ, ΜΕΤΑ που βρήκε ό,τι βρήκε και χέστηκε στο φράγκο; Για παράδειγμα τον Πιλάτο που φοράει ένα... πέπλο, λες και είναι η Σαλώμη; Ούτε ο Γιώργος Μαρίνος δεν καταδέχτηκε ποτέ να φορέσει πέπλο! Τον Ιωσήφ τον από Αριμαθαίας και τι κρατάει; Γιατί δεν είπες τι λέγεται ότι αντιπροσωπεύει ο κυρτωμένος Ασμοδαίος στην είσοδο της εκκλησίας ου Ρεν λε Σατό; Και πώς είναι δυνατό να πετάγεσαι στους μασόνους χωρίς ούτε μια αναφορά στη δυναστεία των Μεροβιγγίων, που και αυτοί είχαν κάνει συμφωνία με το Βατικανό και αργότερα «φαγώθηκαν λάχανο» όπως οι Σταυροφόροι; Για τις χρυσές μέλισσές τους; Ποιος ήταν ο Δαγοβέρτος ΙΙ και κυρίως ποιος ο γιος του, ο Σιγιβέρτος ΙV που κατάφερε να δραπετεύσει από τη σφαγή της Καθολικής Εκκλησίας;Πού πήγε; Έφτιαξε οικογένεια; Ποιοι είναι και πού βρίσκονται οι απόγονοί του; Διότι πιστεύω ότι Μεροβίγγιοι, Καρολίγγιοι, Σταυροφόροι, μασόνοι, είναι αλληλένδετοι και πάνε πολύ πιο πίσω από τις εποχές τους, με μια περίεργη διαδοχή.

 Διαβασμένος ο δικός μας! Όντως ο Ανρί Μπουντέ, ο παπάς του Ρεν λε Μπεν, είναι μεγαλύτερη φυσιογνωμία από τον Σονιέ του Ρεν λε Σό. Ένα πράγμα που δεν ανάφερε ο φίλος, ήταν ότι ο Ανρί Μπουντέ, παρόλο που «φτωχόπαιδο» είχε πολύ περισσότερα λεφτά από τον Σονιέ! Και όλως περιέργως έδωσε ένα τεράστιο μέρος στη... γκόμενα του Σονιέ!!! Βέβαια ο αββάς Σονιέ δεν είχε τίποτε γραμμένο στ’ όνομά του, όλα ήταν στ’ όνομα της γκόμενας, πιθανότατα για αποφυγή ενός εκκλησιαστικού «πόθεν έσχες», οπότε δεν είναι καθόλου περίεργο ο Μπουντέ να είχε δώσει τα φράγκα στον Σονιέ, αλλά μέσω της γκόμενας για τον ίδιο λόγο. Τέλος πάντων θα δούμε τον Μπουντέ αύριο και μεθαύριο (και όχι μόνον), αλλά σήμερα, λόγω της διακοπής δύο ημερών που είχαμε για έκτακτους λόγους (δεν είχα το απαιτούμενο κέφι, τραβούσα τα μαλλιά μου και χτυπιόμουνα με τα κουπόνια!), θα μιλήσουμε για έναν τρίτο «μυστήριο» παπά εκείνης της περιοχής (υπάρχει και τέταρτος!), έτσι για... προθέρμανση!

 Ο αββάς Ζαν Αντουάν Ζελί (1827- 1897) ήταν ο παπάς της ενορίας του Κουστασά, ενός μικρού χωριού στην απέναντι πλευρά της κοιλάδας σε σχέση με το Ρεν λε Σατό. ΄Ηταν, βέβαια πολύ πιο μεγάλος στην ηλικία από τον Σονιέ και παπάς του Κουστασά για 30 χρόνια. Τον ήξερε καλά ο Σονιέ, το ημερολόγιο του περιέχει σαφείς αναφορές σε συναντήσεις με τον Ζελί. Το βράδυ της 31ης Οκτωβρίου προς 1η Νοεμβρίου, ο 70χρονος, άρρωστος παπάς, δολοφονήθηκε μέσα στο πρεσβυτέριό του. Το νούμερο ένα περίεργο, είναι ότι οι δημοτικές αρχές του Κουστασά έδειξαν μεγάλο ζήλο για να «σκουπίσουν το φονικό κάτω από το χαλί». Δύο Γάλλοι δικηγόροι ενδιαφέρθηκαν το 1974, δηλαδή 77 ολόκληρα χρόνια μετά τον θάνατο του Ζελί, για την υπόθεση και έφτυσαν αίμα μέχρι να καταφέρουν να πάρουν τον φάκελλο.

 Ο Ζελί έμενε εντελώς μόνος για αρκετό καιρό και, στα γηρατειά του, φαινόταν όλο και πιο φοβισμένος για τη ζωή του. Αρνούνταν κάθετα να ανοίξει την πόρτα του σε οποιονδήποτε, εκτός από την ανηψιά του, που του έπαιρνε λίγο φαί. Όμως, άνοιξε την πόρτα στο δολοφόνο του, άρα τον εμπιστευόταν. Όμως, οι συχωριανοί επέμεναν ότι δεν εμπιστευόταν κανέναν, εκτός από την ανηψιά του. Ο Ζελί, όμως, είχε ανοίξει την πόρτα, δεν υπήρξε κανένα ίχνος παραβίασης. Αφού τον έβαλε μέσα, στρογγυλόκατσε στην πολυθρόνα που είχε στην κουζίνα του για ζεστασιά. Εκεί χτυπήθηκε, πολύ βίαια στο κεφάλι που διαλύθηκε. Επίσης με τσεκούρι, 4 φορές στο σώμα του. Ο φονιάς, όμως, δεν αρκέστηκε στο να τον σκοτώσει. Το ξάπλωσε κάτω και σταύρωσε τα χέρια του νεκρού στο στήθος του, σαν σε μια ιεροτελεστία. Ο Ζελί δεν κάπνιζε και απαγόρευε το κάπνισμα στο σπίτι του. Δίπλα του, όμως, βρέθηκε ένα τσιγαρόχαρτο με την επιγραφή «Viva Angéline». Κανένας δεν μπόρεσε να πει με σιγουριά τι σήμαινε αυτό, αν και κάποιοι το συνέδεσαν με μια μυστική οργάνωση, τη «Société Angélique».

 Ο δολοφόνος δεν βρέθηκε ποτέ, το έγκλημα παρέμεινε ανεξιχνίαστο. Αρχικά οι υποψίες είχαν πέσει πάνω σε κάποιον Ζοζέφ Παζέ, τον άντρα της ανηψιάς που έπαιρνε στον παπά φαί, διότι αυτός είχε δανειστεί πολλά λεφτά από τον Ζελί και