Post on 28-May-2020
BESTE LAAGSTE DREMPEL Het is gratis, lokt veel volk, speelt in de (22) Brugse wijken
onder de vlag van Uitwijken en kreeg recent een heel
terechte prijs: die van het evenement met de laagste
drempel. Dit is een onderscheiding, uitgereikt door het
Netwerk tegen Armoede, die een ‘vrijetijdsaanbieder’
beloont die extra-inspanningen doet om een cultureel
aanbod toegankelijk te maken voor mensen in armoede.
De prijs is een mooie opsteker voor het dynamische team
van Brugge Plus en beleidscoördinator Steven Slos. Voor
Stad Brugge is het een verdiende appreciatie voor de
ruime ondersteuning (270.000 euro) die Uitwijken geniet.
BESTE BACH Eveneens in de prijzen: Bach Academie Brugge, door
klassieke radiozender Klara gekozen als ‘Muziekproject
van het jaar’. Dit jaarlijks terugkerend festival ontving dit
jaar meer dan 6.000 muziekliefhebbers, waarvan dertig
procent buitenlanders, een opmerkelijk cijfer. De twee
partners, Concertgebouw Brugge en Collegium Vocale
Gent, engageerden zich tot ‘minstens 2021’ om dit
unieke festival te organiseren. Bach forever.
BESTE TOERISTISCHE ATTRACTIE Van een andere orde, maar evenzeer een grote
publiekslokker, is Historium Brugge. Het mocht recent
opdraven bij de Toerisme Vlaanderen-awards in de
categorie ‘Beste familievriendelijke Toeristische Attractie’,
maar greep in de finale naast de hoofdprijs die naar
Hidroda uit Herentals ging. Ze hebben daar een leuk
motto: ‘Luidruchtige kinderen zijn enthousiaste kinderen’.
Intussen neemt Historium meer en meer afstand van het
concept ‘museum’ en kiest voluit voor de wereld van de
virtual reality. Ze ontwikkelden ook een app die toelaat
het middeleeuwse Brugge vanuit je luie (buitenlandse)
zetel te verkennen. Na het Belfort is Historium het
tweede Brugse bezoekerskanon.
BESTE KOOKBOEK Het kookboek ‘One Healthy Family’ (uitgeverij
Lannoo) van onze huisfotografe Ellen Charlotte Marie (De Meulemeester) boert goed: de jury
van de Gourmand World Cookbook Awards –
de ‘Oscars’ van de kookboekenwereld - riep
de publicatie uit tot de nationale winnaar in de
categorie Best Food & Family Book. ‘One Healthy
Family’ zal op 27 en 28 mei in het Chinese Yantai
nu meedingen met de winnaars van andere landen
voor de titel van Best in the World.
DE BRU-TAALSTE Brugge en de literatuur, van het
Gruuthusehandschrift over Guido Gezelle tot Peter
Verhelst, is vroeger al uitvoerig beschreven in het
standaardwerk ‘Brugge Beschreven’ van Fernand
Bonneure en in ‘Brugge Letterlijk’ van het duo
Berten-Bonneure. Een goed idee van KAAP (fusie
De Werf en Vrijstaat O.) om Brugge te verrijken met
een heus literatuurfestival in mei onder de noemer
BRU-TAAL. Een veertigtal auteurs uit binnen- en
buitenland zullen teksten en ideeën loslaten
op intieme plekken in de binnenstad: cinema’s,
boekhandels, bibliotheken, podia, bibliotheken en
musea. De opener op 5 mei is een auteursavond
in het Concertgebouw, de afsluiter op 13 mei een
Brutaalfeest’. De deelnemerslijst oogt internationaal
met onder meer Arnon Grunberg, Philippe Claudel
en Sandro Veronesi. Voor de Brugse roots tekenen
Peter Verhelst en Bart Moeyaert, van boven de
Moerdijk komen Connie Palmen, Cees Noteboom,
Herman Koch en Stefan Hertmans. Het belooft
‘een nieuwe lente, een nieuw geluid’ te worden ‘in
de stad van kantwerk, uitvaarten en stergewelven’
zoals Hugo Claus ooit over zijn geboortestad
dichtte. (LF)
EXit thuis bezorgd?
Schrijf 15 euro over op
rekeningnummer
BE31 738-0012352-55
(referentie ‘Abonnement
EXit’) met vermelding
van naam en adres
en ontvang een jaar
lang het maandelijkse
cultuurblad in uw
brievenbus!
P 4083356m a a n d e l i j k s c u l t u u r b l a d - n r 2 6 7 - m a a r t ‘ 1 7
Anima Eterna Brugge buigt zich over Gershwin
p. 3
Loes Maveau neemt afscheid van Cactus
p. 4
Moonlight Matters schrijft soundtrack Are We Here?
p. 5
Virtual reality in Historium Brugge
p. 6
Black Swan Gallery is nieuwe kunstgalerij
p. 7
Henk Linskens tekent boek over dyslexie
p. 9
exitbrugge // www.exitbrugge.be
maart ‘17 - nr. 275 - 1
Anima Eterna Brugge serveert Gershwin’s greatest hits
JOS VAN IMMERSEEL: ‘MUZIEK MOET JE UITVOEREN MET DE JUISTE MIDDELEN’Op vrijdag 3 en zaterdag 4 maart weerklinken in het Concertgebouw de greatest hits van George Gersh-win (1898-1937), wereldvermaard door composities als An American in Paris, de opera Porgy and Bess en vooral Rhapsody in Blue. Opvallend: Gershwin wordt hier gebracht door Anima Eterna Brugge met dirigent Jos van Immerseel, sinds jaar en dag gekend als een “diehard” uit de wereld van de historische uitvoering-spraktijk. Ook Gershwins muziek ontsnapt niet aan deze ijver. ‘Je moet de muziek presenteren zoals de componist die in zijn hoofd had’, verdedigt van Immer-seel zijn beproefde aanpak.
EXit: Gershwin en van Immerseel, mag ik dat een vreemd huwelijk vinden?JOS VAN IMMERSEEL: ‘Helemaal niet. Weet
u, ooit moest ik voor mijn eindexamen aan het
Conservatorium een concerto spelen. Ik stelde
Gershwins (enige) pianoconcerto voor en werd
meteen voor twee weken geschorst. Gershwin
mocht niet, not done, beetje vulgair. Nochtans
vind ik dat één van de beste pianoconcerto’s.
Ik heb toen maar Grieg gespeeld.’
‘Ik ben altijd geboeid geweest door de muziek
van Gershwin zoals met ‘An American in Paris’
dat we al in 2007 in het Concertgebouw
hebben gebracht. Maar uiteraard is Gershwin
niet het soort repertoire waarmee men mij
doorgaans associeert. Er heerst trouwens enig
misverstand over de muziek van Gershwin.
Het is geen jazzmuziek, maar hij heeft zich wel
door de jazz laten beïnvloeden. Ik speelde al
lang met de gedachte om iets met zijn muziek
te doen, maar dan pas na grondig voorberei-
dend studiewerk. Die kans bood zich nu aan.’
EXit: Welke kans?VAN IMMERSEEL: ‘Toeval. Ik las een artikel
in een New Yorks muziekmagazine over de
claxons die Gershwin gebruikte in zijn com-
positie An American in Paris, ter illustratie
van de Parijse sfeer. Hij gebruikte die claxons
als muziekinstrument, maar de notatie
erbij bleek verkeerd gelezen te zijn. Men
dacht dat de A,B,C en D een nummering
voorstelden, maar de zoon van de eerste
uitvoerder, percussionist, zette de fout recht.
Bleek dat het om vier ‘tonen’ ging (La, Sib,
Do en Re) die logisch klinken in het geheel.
Zo zie je maar.’
‘Momenteel wordt ook hard gewerkt aan een
kritische en volledige editie van ‘s mans werk.
Na zijn dood hebben de uitgevers geknoeid
met zijn oeuvre. Daar houden wij nu rekening
mee. We plegen, in samenwerking met enkele
Amerikaanse partners, heel wat research die
moet leiden tot de correcte partituren, zoals
gebruikt in de jaren twintig. Ik mag u verze-
keren, de verschillen met vroeger zijn enorm,
vooral dan door het ‘gemengd’ gebruik van
de instrumenten.’ (LF. Er volgt een technische
uitleg over het verschil tussen de ‘warmere’
darmsnaren en de ‘koude’ metaalsnaren.)
‘Tot slot bood het nieuwe tweejaarlijkse
muziekfestival van Brugge – B Major! – de
ideale context voor een bijzonder project
als dit. Het publiek lijkt onze mening alvast
te delen, want het concert van 3 maart was
in een mum van tijd uitverkocht! Gelukkig
kwam ons ‘huis van vertrouwen’ Concert-
gebouw Brugge met de ideale oplossing
door op 4 maart een extra matinee in te
plannen…’
EXit: Iets heel anders nu: op 24 novem-ber 2016 liet u zich in het Concertgebouw als dirigent vervangen door de jonge Jakob Lehmann. Lonkt het afscheid?VAN IMMERSEEL: ‘Helemaal niet. De
bedoeling is wel om uit te kijken naar de toe-
komst van het orkest. Mocht ik, na meer dan
dertig jaar ervaring met research en muziek-
praktijk, uit het beeld verdwijnen, moet het
orkest verder kunnen gaan. We hebben
lang gezocht naar een goede oplossing. De
formule met een vaste gastdirigent bleek
niet leef- noch betaalbaar. Daarop bedach-
ten we de formule met jonge assistent- en
gastdirigenten. Zo krijgen onder meer de
Brugse klavecinist Korneel Bernolet en violist
Jakob Lehmann de kans om met het orkest
muziekprojecten te realiseren. Voor alle dui-
delijkheid: er komt voorlopig geen nieuwe
vaste leiding bij Anima Eterna Brugge, maar
we geven enkele jonge mensen graag de
kans om te groeien in het orkest.’
‘Overigens, het orkest heeft vandaag een
jeugdige basis die bulkt van talent en ambi-
tie. Ze zijn ‘gebeten’ door het project dat hier
is opgebouwd. Dat kun je op het Conserva-
torium niet leren!’
EXit: Bij elk muziekproject van Anima Eterna Brugge zet u fors in op de histo-rische uitvoeringspraktijk. Wordt u die strijd nooit moe?VAN IMMERSEEL: ‘Nee. Je moet de
muziek presenteren zoals de componist die
in zijn hoofd had. Vergelijk dat met kunst-
werken die na een grondige restauratie voor
het eerst een heel andere aanblik geven en
terug hun oorspronkelijke staat laten zien.
Muziek moet je dan ook uitvoeren met de
juiste middelen, maak er geen grijze brij van.
Maar geheel terzijde: iedereen doet maar
wat hij of zij graag wil, wij volgen onze koers.’
(LUC FOSSAERT)
Gershwin’s greatest hits- Anima Eterna Brugge in Concertgebouw Brugge - vrijdag 3 (20 uur) en zaterdag 4 maart (15 uur) in het kader van de nieuwe muziekbiënnale B Major! Info en tickets: animaeternabrugge.be, bmajor.be en In & Uit.
\Duo’s duiken op tijdens B Major!Het luik Pas de Deux van de eerste editie van de Brugse muziekbiënnale B Major! laat het kunstencentrum KAAP invullen door zeven verrassende duo’s op verschillende Brugse locaties (Concertgebouw, Blindekenskapel, Sint-Godelieveabdij, Villa Bota). Te noteren in de agenda: zondag 5 maart vanaf 11 uur.
RAWFISHBOYS Rietblazer Joachim Badenhorst en de
Franse contrabassist Brice Soniano namen
afgelopen zomer in de Sint-Godelieveabdij
twintig nieuwe composities op waarvan
onder labelnummer W.E.R.F.145 een aantal
worden uitgebracht op cd (‘Fengling’),
andere op LP (‘The White Starline’).
HELEEN VAN HAEGENBORGH & CHRISTIAN MENDOZA Nóg een releaseconcert: jazzpianist
Mendoza en klassiek geschoolde pianiste
Van Haegenborgh slaan een brug tussen
jazz, hedendaags klassiek en minimalisme,
met als vertrekpunt de muziek van Bach
voor quatre mains. Debuutplaat ‘Copper’
verschijnt zowel op cd als LP (W.E.R.F.146).
VERNERI POHJOLA & AKI RISSANEN Jazz uit Finland. Trompettist Verneri
Pohjola, één van de ontdekkingen van
de (helaas) laatste editie van Jazz Brugge
(2014), en pianist Aki Rissanen brengen
in hun duo akoestische en elektronische
muziek samen.
DUO À L’ENCRE Kruisbestuiving tussen twee talentvolle
artiesten uit verschillende disciplines: Teun
Verbruggen, één van de meest gevraagde
drummers, en Vincent Glowinski, de graffiti-
artiest ‹formerly known as› Bonom.
INSUFFICIENT FUNS Dit Iers duo - bas-saxofonist Sam Comerford
en drummer Matthew Jacobson – was één
van de grote revelaties van de laatste editie
van het showcasefestival 12 Points. In hun
debuut-EP weerklinkt zowel de invloed van
Ornette Coleman als van BadBadNotGood.
VILLA BOTA SESSIONS Tijdens een zogenaamde Boiler Room-
sessie in Villa Bota presenteert KAAP twee
jonge duo›s. Wie geen kaartje te pakken
kreeg, zal toch kunnen volgen via een live
videostream.
Glass Museum (pianist Antoine Flipo en
drummer Martin Grégoire) noemt als groot-
ste invloeden artiesten zoals Gogo Penguin,
BadBadNotGood en Mouse On The Keys.
Amber Haze is een samenwerking tussen
de Italiaanse zangeres/muzikante Francesca
Palamidessi en onze stadsgenoot pianist
Hendrik Lasure (SCHNTZL). (PJG)
www.kaap.be
\ Refugees for Refugees Cultuurcentrum Brugge trekt binnen B Major! de kaart van de wereldmuziek. Op vrijdag 3 maart staan de muzikanten van Refugees for Refugees op scene in de Stadsschouwburg.
Dit ensemble werd in mei vorig jaar in het
leven geroepen en bestaat uit muzikan-
ten die hun land van herkomst moesten
ontvluchten. Het gezelschap onderneemt
een muzikale reis langs de Zijderoute met
topmuzikanten uit Syrië, Irak, Afghanistan,
Pakistan en Tibet. Dit alles onder de leiding
van de talentvolle Belgische ûd-speler
Tristan Driessens.
Naast het optreden op 3 maart zijn er in het
Rode Kruis Opvangcentrum (Vlamingstraat
55) enkele avond- en middagconcerten met
muzikanten van Refugees for Refugees en
bewoners van het centrum.
➜ Woensdag 1 maart (13 uur): Dolma Renqingi & Kelsang HulaDolma Renqingi (zang, Tibet) werd geboren
in de bergen van Tibet. Ze ontwikkelde zich
van jongs af tot zeer virtuoze zangeres. Land-
genoot Kelsang Hula (zang en dramyen)
leerde zelf de mandoline bespelen, zingt,
danst, componeert en trad toe tot het Tibe-
tan Institute of Performing Arts. Hij bespeelt
de ‘dramyen,’ een traditioneel snaarinstru-
ment uit het Himalayagebergte.
➜ Donderdag 2 maart (13 uur): Asad Qizilbash & Simon LeleuxAsad Qizilbash (sarod, Pakistan) geniet
internationale faam als sarodspeler, een
Hindoestaans negensnarig instrument. Hij
speelde onder meer voor Nelson Mandela.
Hij wordt op oosterse percussie begeleid
door de Belgische virtuoos Simon Leleux.
➜ Donderdag 2 maart (20 uur): Aman Yusufi & Majid Zare Aman Yusufi was pas elf toen hij de dambura
ontdekte, de tweesnarige langhalsluit die
typisch is voor het Hazara-volk uit het cen-
trale berggebied in Afghanistan. Hij wordt
op tabla, bestaande uit twee trommels,
begeleid door Majid Zare.
www.ccbrugge.be of www.bmajor.be
PETER JACQUEMYN VERRAST BRUGGE MET BEELDEN EN KLANKEN Binnenkort is in onze stad Peter Jacquemyn in meerdere gedaanten aanwezig: als beeldend kunstenaar siert hij de ruimtes van Galerie Pinsart met een selectie uit nieuw werk, als muzikant demonstreert hij in het Concertgebouw op 2 maart zijn improvisatietalent op contrabas. EXit peilde naar zijn band met Brugge, maar wou eerst weten: wat betekent toch Gihr-Gihr, de titel van de tentoonstelling?
PETER JACQUEMYN: ‘Gihr-Gihr is een uit hout gehakt
mensachtig beeldje uit de cultuur van de Chukchi,
rendiernomaden uit (Siberië). Elke rendiereigenaar heeft
zo’n persoonlijke Gihr-Gihr, een voorwerp dat meerdere
functies en betekenissen in zich draagt: plankje om (ritueel)
vuur te maken; amulet behangen met allerlei sculptuurtjes
en relikwieën die al wat van belang is in het leven van de
eigenaar symboliseren, bv. overlijden van een verwante of
vriend(in) en een verpersoonlijking van de relatie tussen de
levenden, de voorouders en de rendieren.’
EXit: Een bron van inspiratie voor eigen crea-ties, onder andere in samenwerking met Veerle Hommelen?JACQUEMYN: ‘De eerste kiem voor een creatieve
samenwerking met Veerle, die textielontwerp heeft
gestudeerd en nu medewerkster is voor top couturiers
in Parijs, werd gezaaid toen zij nog bij een modevaktijd-
schrift werkte. Voor een presentatie had zij vormeloze
klompjes hout van mij gebruikt om er textiel rond te
wikkelen. Voor déze expositie heb ik haar 7 à 8 van mijn
sculpturen bezorgd, die zij geheel vrij en naar eigen inspi-
ratie met stoffen mocht omkleden. Echt gezamenlijke
kunstwerken dus, waarvan ik enkele zelf pas in afge-
werkte vorm heb gezien net voor de tentoonstelling, ook
voor mij een ontdekking.’
EXit: Hoe is die band met de mensen van Pinsart gegroeid?JACQUEMYN: ‘Die eer komt Rik Bevernage toe! Zijn
droom was om aan festival Jazz Brugge ook een museale
poot en een kunstluik te koppelen, en ik bewonder hem
dat hij daar daadwerkelijk in geslaagd is. Hoewel geen
“echte” jazzmuzikant werd ik (editie 2012, PJG) aange-
zocht voor een middagconcert met Evan Parker op de
zolder van Sint-Janshospitaal: Rik heeft Manfred Sellink
toen enthousiast gemaakt om in die ruimte sculpturen
van mij te plaatsen. Dat resulteerde onder meer in een
kennismaking met Sabine en Dan van Galerie Pinsart, die
voor mij de deur in de kunstwereld hebben geopend.’
EXit: In maart sta je in het Concertgebouw, maar dan als muzikant? JACQUEMYN: ‘Via Jazz Brugge – nog maar eens -
maakte ik kennis met Jeroen Vanacker van het Concert-
gebouw die mij vervolgens diverse keren uitnodigde: als
solist in de opera ‘Hold Your Horses’ van Serge Verstockt,
voor een beeldend luik in het kader van kunstenfestival
SLOW wat resulteerde in mijn eerbetoon aan de Japanse
monnik Enkū, een reeks houten sculpturen. Op 2 maart
vorm ik met Sigrid Tanghe een van de drie duo’s die
beeld en muziek smeden tot één performance: terwijl zij
live aquarelleert, improviseer ik op contrabas waardoor
een eenmalig kunstwerk met uitgesproken tijdelijk karak-
ter ontstaat. Ik word graag uitgenodigd naar Brugge, dat
op kunstgebied steeds interessanter wordt en waar heel
wat boeiende culturele zaken gebeuren.’
PAUL GODDERIS
Gihr-Gihr in Galerie Pinsart, nog tot en met 19 maart, op vrijdag, zaterdag, zondag, telkens van 14 tot 18 uur. www.pinsart.be Klank / Beeld / Verbeeldingsrijk concertparcours (B Major!) in Concertgebouw Brugge op donderdag 2 maart om 20 uur - www.concertgebouw.be
\ B’Rock zet publiek tussen de muzikantenOp donderdag 2 maart ziet de Magdalenazaal er volledig anders uit. Daarvoor zorgen het Gentse barokorkest B’Rock en het scenografenduo ‘De Ruimtevaarders’. Zij concerteren in een ruimtelijk hertekende zaal waarbij het publiek tussen de muzikanten mag plaatsnemen. Opvallend ook: de belichting. Tomas Bisschop, directeur B’Rock, licht toe.
‘Ruimtevaarders werkt aan een alternatieve concertopstelling, waarbij het ensem-
ble, circa vijftien musici, zich op verschillende plaatsen in de ruimte opstelt’, zegt
Bisschop. ‘Het publiek neemt at random plaats op stoelen in de zaal, en de musici
spelen centraal in een cirkel of verplaatsen zich tussen het publiek. Het programma
vertrekt vanuit de bundel L’Estro Armonico van Antonio Vivaldi waarbij één, twee of
vier vioolsolisten het voortouw nemen. Deze werken worden geconfronteerd met
hedendaagse muziek van Steve Reich (voor drie strijkkwartetten) en Gyorgi Ligeti
(waarbij twee groepen strijkers anders worden gestemd). Er is dus niet alleen de luis-
terervaring die verschilt omwille van de positie van het orkest tegenover het publiek,
er is ook de confrontatie in muzikale taal, waarbij toch vele gelijkenissen te horen zijn
tussen de 18de en de 20ste eeuw.’
Een andere verrassing is Light Designer Jan Maertens, bekend van samenwerking met
dansregissseurs als Arco Renz, Claire Croizé en Meg Stuart. Hij zorgt voor een extra
dimensie door een verrassend lichtplan. (LF)
Harmonic Inspirations, B’Rock en De Ruitevaarders op donderdag 2 maart (20 uur) in de Magdalenazaal. Info op www.bmajor.be
Jos van Immerseel / Foto Ellen De Meulemeester
Hendrik Lasure / Foto Willy Schuyten
Refugees for Refugees / Foto Dieter Telemans
Peter Jacquemyn / Foto Sigrid Tanghe
maart ‘17 - nr. 275 - 32 - nr. 267- maart ‘17
\ Belmundo dompelt Brugge in zuiders badHet festival Belmundo doet van vrijdag 17 tot en met zondag 24 maart even de winterse koude vergeten dankzij een mediterrane mix van onder meer muziek, film en een party met buikdans in de Stadsschouw-burg. Niet alleen Zuid-Europa biedt inspiratie, ook de cultuur van Egypte komt aan bod. Daar draagt de Egyptische Bruggeling Sherif Hasuna van Passion for Food (18/3) ook zijn steentje toe bij.
‘Met haar betoverende verschijning en
bezwerende stem wordt Alsarah beschouwd
als de rijzende ster aan de nog maar pas
ontgonnen oase van de Nubische retropop.
Dit wordt een muzikale trip naar het diepe
hartland van de voormalige farao’s’, luidt
de beschrijving voor het concert van
Alsarah & The Nubatones op zaterdag 18
maart. In de slipstream van dit optreden
zal Sherif Hasuna, eigenaar en kok van het
mediterrane restaurant Passion for Food
(Philip Stockstraat), een workshop geven
hoe je Egyptische hapjes kunt bereiden. Ze
worden na het concert opgediend tijdens de
afterparty in de foyer van de Stadsschouw-
burg. Sherif is geboren in Alexandria en
kwam tijdens de Golfoorlog begin de jaren
90 naar België. ‘Ik werkte op een Nijlcruise,
maar in de toeristische sector was er plots
geen werk meer voor ons. Op uitnodiging
van familie ben ik naar Brugge gekomen. Ik
vond hier meteen werk en leerde in korte
tijd de taal, zo werd ik aanvaard. Het was niet
de bedoeling dat ik hier zou blijven, maar
ik bouwde in Brugge ondertussen wel mijn
leven op. Ik krijg veel warmte en liefde van
de Bruggelingen. Ik doe alles voor mijn stad.
Brugge zit echt in mijn bloed. De stad kan
mij nog elke dag verbazen. As ik op reis ga,
mis ik Brugge. Brugge is the best!’
FINALIST WESTTALENT 2001 Sherif kijkt uit naar het muzikale luik van
Belmundo. Hij is immers ook muzikant
(percussionist) en maakte vroeger deel
uit van De Boze Geesten, de band met
Dr. Dekerpel, Philippe Duthoy, Peter
Vangheluwe en Kris Demets die in 2001
finalist was van het provinciaal rockconcours
Westtalent. Ze speelden toen semi-
akoestische trance-muziek met invloeden
uit de wereldmuziek, doorspekt met jazz,
blues en soul. Te omschrijven als een
psychedelische folkreis van de oudheid
tot nu. ‘Nu ben ik niet meer zo muzikaal
actief,’ zegt Sherif die in zijn zaak wel nog
vaak musicerende collega’s over de vloer
krijgt. ‘Een muzikantenbestaan is moeilijk te
combineren met een job in de horeca én
een gezinsleven. Ik houd van de traditionele
Egyptische muziek, gemaakt door gewone
mensen. Muziek die vanuit het hart komt,
niet vanuit de school. Tijdens mijn workshop
zal ik de mensen leren hoe ze oriëntaalse
hapjes kunnen maken en welke specifieke
kruiden ze hiervoor kunnen gebruiken,
maar tegelijk wil ik ook een streepje van
mijn cultuur doorgeven. Ze mogen me
ook vragen stellen over politiek, natuur of
godsdienst. Ik sta open voor hen.’ (ADC)
www.ccbrugge.be
AFSCHEID VAN CACTUSSER LOES MAVEAUNa bijna veertien jaar als pers- en promotiemede-werker heeft Loes Maveau half februari de deur van Cactus Muziekcentrum achter zich dichtgetrokken en gaat ze nu aan de slag bij Toerisme Brugge. ‘Ik heb mijn werk heel lang beschouwd als een fulltime hobby, ’t was een stukje van mijn identiteit, maar nu is het tijd voor een nieuwe uitdaging. Uiteraard blijf ik Cactus een warm hart toedragen en werk ik als vrijwilliger nog verder mee. Kwestie van het afscheid wat te ver-zachten’, zegt ze. Een afscheidsgesprek met tips over de concertkalender van haar voormalige werkgever.
EXit: Hoe kijk je terug op die veertien jaren Cactus?LOES MAVEAU: ‘Toen ik bij Cactus startte
was dat een droom die uitkwam. Het jaar
2003 betekende helaas ook net het einde
van de club in de Sint-Jakobsstraat. Al die
jaren al vecht Cactus voor een nieuwe eigen
plek. Geen gemakkelijke jaren. Ik hoop dat
de nieuwe zaal op het Kanaaleiland snel
een feit is! De afgelopen jaren heb ik de
organisatie van de clubwerking en het Cac-
tusfestival heel erg zien professionaliseren.
Ook de soms dreigende afhankelijkheid van
subsidies zal me bijblijven.’
EXit: Vinden we jou terug op de eerste rijen voor het concert van Sam Amidon en het Kamerorkest tijdens B Major! in de Stadsschouwburg (4/3)?LOES: ‘Absoluut. Altijd leuk om je eigen
muzikale helden te mogen promoten.
Amidon is bovendien een heel aanspreek-
bare vent die zijn eigen promo verzorgt.
Een verademing in tijden van dikke lagen
management waarmee tegenwoordig
zelfs beginnende bands worden omringd.
Dit optreden wordt trouwens een heel
uniek concert, waarbij de strijkers van
het Het Kamerorkest live de arrangemen-
ten toevoegen die hedendaags klassiek
componist Nico Muhly voor Amidons songs
schreef. Onder leiding van concertmeester
Jolente De Maeyer brengt het strijkorkest
bovendien een aantal thematisch verwante
stukken, zoals pakkende fragmenten uit
de ‘There Will Be Blood-soundtrack’, van
de hand van Radiohead-gitarist Jonny
Greenwood.’
EXit: Cactus Muziekcentrum reserveert graag plaats voor Belgisch talent. Wat maakt de Brusselse groep Robbing Milli-ons zo bijzonder (10/3)?LOES: ‘Helaas een van de weinige bands
uit de nieuwe Brusselse en Waalse lichting
die ook hier de aandacht weten te trekken.
Volkomen terecht in dit geval, want de band
wordt overal onthaald als het Belgische
antwoord op Tame Impala en MGMT en
heeft met zijn debuutalbum een ultra catchy
popplaat uit. De band heeft bovendien een
fantastische live reputatie. En er zijn nog
steeds tickets!’
EXit: Met Novastar/Joost Zweegers halen jullie een muzikaal monument in huis (17/3). Ik zag hem vorig jaar optreden in de Stadsschouwburg en heb met open ogen, oren en mond zitten gapen naar zoveel muzikaal speelplezier!LOES: ‘Ja, Zweegers is een klassebak! In
mijn studententijd ooit nog naar Leuven
getreind om hem daar in zijn beginda-
gen aan het werk te zien. Gelukkig geen
verplaatsingen deze keer. Voor zijn concert
op 17 maart gaan we nóg intiemer dan de
Stadsschouwburg. In de Biekorf kun je als
publiek zowat bij Joost op schoot. Snel zijn
is de boodschap. En ondanks mijn toptijd bij
Cactus hoop ik toch stiekem dit: ‘the best is
yet to come’.’
EXit: Moses Sumney komt van Los Angeles naar de intieme Ryelandtzaal overgevlogen voor een concert (9/4). Een voorlopig onbekende naam, maar hij schreef wel al samen muziek met de zus
van Béyonce. Dat geeft straks vonken?LOES: Moses Sumney wordt in één adem
genoemd met heel wat van mijn persoonlijke
helden als Beck, The Cinematic Orchestra,
Sufjan Stevens, Erykah Badu en Grizzly Bear,
met wie hij al samenwerkte. De favoriete
artiest van mijn favoriete artiesten, dus
eigenlijk. Wegens het nomadisch bestaan
van Cactus kwamen we voor dit concert bij
de Ryelandtzaal uit. Een locatie die met zijn
licht galmende akoestiek en aparte sfeer de
muziek van Sumney ongetwijfeld volledig tot
zijn recht zal doen komen.’
EXit: Stef Kamil Carlens komt nieuw werk try-outen (21/4). Volg je ’s mans muzikaal parcours al die jaren al?LOES: ‘Ik ben opgegroeid met Evil Super-
stars, dEUS en Moondog Jr. en ben dus
automatisch Zita Swoon en Stef Kamil blijven
volgen. Met ‘Stuck In The Status Quo’ keert
hij naar het pure songwriten, met prachts-
ongs vol verhalende songteksten. Present!’
EXit: The Vibronics, de peetvader(s) van de UK dub scene, doen de MaZ (13/5) ongetwijfeld vollopen. Ben je er ook, Loes?LOES: ‘Altijd in voor een avondje positieve
vibes! Alle lof ook voor de Bruggelingen
van Forward Fever waarmee Cactus al sinds
2010 deze reeks Dub Revolutions organi-
seert. Ze hebben sinds kort een eigen label
en werken samen met heel wat lokaal talent.
Ik ben fan van de absoluut ontspannen sfeer
die op deze avonden van Cactus hangt. En
van de veggieburgers, uiteraard!’ (ADC)
www.cactusmusic.be
\ Brugge Studentenstad fuift‘De heetste 100 dagen party van Brugge’, onder deze slogan vindt op donderdag 9 maart de tweede editie van de 100 dagen-fuif ‘Oenderd Groaden’ plaats. Het evene-ment wordt georganiseerd door vzw Suburb Soundz, vzw Brugealive en Jeugdraad Brugge en vindt plaats in de fuifzaal van Het Entrepot.
De toegang is gratis voor alle laat-
stejaarsscholieren, op vertoon van
hun studentenkaart. Aangezien de
meeste jongeren hun laatste hon-
derd dagen middelbaar onderwijs
al inluiden de avond voor het
officiële feestmoment, opteer-
den de organisatoren om op dat
moment een leemte in Brugge in
te vullen. Met een diverse line-up,
bestaande uit lokaal en regionaal
gekende artiesten, wordt gemikt
op het grote publiek. De deuren
gaan open om 21 uur en het feest
blijft duren tot 6 uur ’s ochtends.
De feestvierders die bij het och-
tendgloren nog steeds van de par-
tij zijn, krijgen een ontbijt alvorens
ze naar school vertrekken.
SPRING BREAK Drie weken later, op donderdag 30
maart, tovert diezelfde vzw Suburb
Sounds Het Entrepot opnieuw om
in een danstempel voor Brugse
studenten. Hogeschoolstudenten
ditmaal. In samenwerking met
Brugge Studentenstad en alle
Hogescholen uit Brugge vindt
alweer de vierde editie van Spring
Break plaats.
Bekende Belgische dj’s zoals Pat
Krimson, Dimaro en Freaquency
zullen de vloer van Het Entrepot
alvast doen daveren, maar de
naam die het meest in het oog
springt, is ongetwijfeld schla-
gerboyband De Romeo’s. De
toegang is gratis voor studenten
uit het Brugse hoger onderwijs
op vertoon van een geldige
studentenkaart.
www.facebook.com/oenderdgroaden, www.brugge.be/springbreak
Licht- en muziekfestival Are We Here? strikt Brugse wereldmuzikant
MOONLIGHT MATTERS: ‘IK STA ELKE DAG OP MET DE WOORDEN: WAUW, MERCI!’Heel binnenkort mogen we nieuw werk (een samenwerking met Texas!) van Moonlight Matters verwelkomen, maar eerst gaat Brug-geling Seba(stiaan) Vandevoorde aan de slag met een aantal jongeren om een soundtrack te creëren voor de vierde editie van het licht- en muziekfestival Are We Here?. Dit audiovisueel evenement van Het Entrepot is te zien op vrijdag 3 en zaterdag 4 maart op de Burg.
Are We Here? is een (multi)mediale verkenning van
de culturele identiteit van jongeren en wordt gemaakt
door video- en muziekfanaten van 15 tot 26 jaar. De
wereldvermaarde dance-artiest, producer en remixer
Moonlight Matters werkt hier graag aan mee. Voor
de jongeren is het een droom om met deze 35-jarige
Bruggelingen samen te werken. Hij maakte al remixen
voor onder andere Adele, Lana Del Rey, Mark Ronson,
Charlotte Gainsbourg, Goose, Digitalism en Ellie Goul-
ding. Ook voor eigen rekening heeft Moonlight Matters
singles op het schap liggen, onder meer met Texas, SX
en Gustaph, de leadzanger van Hercules & Love Affair.
Dit wordt voer voor een nieuw album dat wellicht nog
dit jaar zal verschijnen. ‘Het concept wordt bepaald
door Het Entrepot. Daarop plaats ik een skelet waarop
we verder bouwen’, zegt Seba. ‘Brugge is mijn home-
town. Ik heb al bepaalde klanken in mijn hoofd, we
gaan het eerder zoeken in een symfonisch ‘cinematic’
kader met een moderne toets. Bepaalde klankeffecten
kunnen we dan perfect synchroniseren met de kleurrijke
beelden die op de gevels zullen worden geprojecteerd.
Tijdens de opname van dit muziekstuk in mijn studio
moeten de jongeren zichzelf zijn. Ik zal ze daarin bege-
leiden en het beste in hen naar boven halen. Mijn job
is ook om de mensen op hun gemak te stellen. Ik heb
er het volste vertrouwen in dat het ook deze keer goed
zal lukken. Ze moeten zich thuis voelen in mijn studio.
Ik voel me vereerd dat ik dit project mag begeleiden.
Ze krijgen bij mij de kans om eens in een echte studio
te werken en zo een muzikaal ‘product’ van A tot Z tot
stand zien komen. Voor een beginnend muzikant is dat
proces sowieso heel leerrijk. Eenmaal ik het skelet heb
opgezet, zetten we een paar akkoorden in een lichte
bezetting op om een sfeer te scheppen. Zo hebben we
meteen een beeld waar het geheel naartoe zal groeien.
In die structuur kunnen de jongeren hun ding doen. Als
componist van de soundtrack sta ik open voor alles: als
er iemand een akkoord wil veranderen of toevoegen,
is dat geen probleem, zolang het de muziek maar ten
goede komt. Hoe meer ze kunnen toevoegen, hoe
beter.’
SERIEUS SCHOUDERKLOPJE Seba Vandevoorde: ‘Mijn opdrachten lopen op
verschillende manieren binnen: soms via sociale media,
of gewoon via mijn eigen platenfirma. De mensen die mij
benaderen, weten wat ik in het verleden al heb gedaan.
Ze vragen me dan of ik beschikbaar ben en of dat project
me na aan het hart ligt. Ik aanvaard niet alles, maar van
bepaalde zaken heb ik wel spijt. Zo heb ik niet aan het
debuutalbum van Oscar & The Wolf kunnen werken
wegens tijdsgebrek.’
EXit: Is het moeilijk om een creatief proces in je studio te onderbreken voor een optreden?VANDEVOORDE: ‘Neen, het ligt in het verlengde
van elkaar. Enkele jaren geleden kreeg ik serieuze
problemen met mijn schildklier met extreme vermoeid-
heid als gevolg. Daardoor zit het er niet meer in om
elk weekend twee à drie optredens af te werken. Mijn
gezondheidsproblemen hebben me gedwongen om
de focus te verleggen naar meer studiowerk.
Dat is fysisch beter voor mij, al schrijf ik de podia niet
af, nu de nieuwe plaat er zit aan te komen. Maar voor
een optreden van een uur zal ik niet meer over en weer
vliegen naar Singapore zoals ik in het verleden nog
heb gedaan. Dan pas pleeg je zware roofbouw op je
lichaam. Ik ben halverwege de dertig, ik heb niet meer
de bewijsdrang om elk weekend op een podium te
moeten staan voor duizenden mensen. Mijn passie ligt
nu in mijn studio. Componeren en door samenwerking
met mensen mooie dingen creëren. Blij dat ik mezelf in
die nieuwe richting heb kunnen oriënteren.’
EXit: Vroeger dus wel?VANDEVOORDE: ‘Jawel, in het begin wilde ik me zelf
bewijzen. Je hebt dat ook nodig om jezelf op de kaart
te zetten. Hoe ouder ik word, hoe minder die drang
aanwezig is. Mijn liefde ligt niet in het feit dat mensen
me adoreren, maar wel in het schrijven van muziek
en mijn muzikale ontwikkeling. Dàt is een oneindige
wereld.’
EXit: Met andere woorden: jij hebt een topjob!VANDEVOORDE: ‘Echt de max, ja. Ik sta elke dag
op met de woorden: wauw, merci! De muziekbusiness
is geen branche waar je emotionele en financiële
stabiliteit mag van verwachten. Soms verdien je veel
geld en soms niets. Soms word je opgehemeld en sta
je in alle kranten, soms moet er een jaar later niemand
meer iets van je weten. Die rollercoaster moet je
incalculeren, maar ik ga elke dag met plezier aan het
werk.’ (ADC)
www.hetentrepot.be
\ Blauwdruk voor meer creatieve ruimteHoe is het gesteld met de creatieve wer-kruimte in Brugge? Die vraag stelde Het Entrepot eind vorig jaar aan 200 Brugse creatievelingen in het kader van Blauwdruk, het Grote Entrepot-onderzoek naar ruimte voor Brugse artiesten. Wat blijkt? De nood aan betaalbare ruimte is groot.
Het Entrepot wordt regelmatig
gecontacteerd door jonge makers
die werkplekruimte zoeken. Om aan
die grote vraag te kunnen beant-
woorden, stelde het jongerenhuis
een onderzoek op poten om meer
inzicht te krijgen in de effectieve
noden. Het onderzoeksproject
kreeg de naam Blauwdruk en lokte
heel wat reactie uit. Uit de resultaten
bleek dat de vraag het aanbod
van Het Entrepot ruim overstijgt
waardoor de organisatie besloot
om de hand uit te reiken naar enkele
betrokken partners in de hoop om
samen tot een oplossing te komen.
De resultaten van het onderzoek zijn
al openbaar gemaakt en werden
gebundeld in een Blauwdruk-pu-
blicatie, gratis te verkrijgen bij de
betrokken organisaties. Enkele
conclusies uit het rapport: 83%
van de ondervraagde kunstenaars
is op zoek naar een nieuw atelier.
De voornaamste redenen hiervoor
zijn gebrek aan ruimte en te weinig
interactie met ander kunstenaars.
Maar liefst 91% van de bevraagden
kan niet leven van de kunst. Volgens
het onderzoek is betaalbaarheid dan
ook één van de belangrijkste karak-
teristieken van een ideaal atelier.
Aangezien 75% van de kunstenaars
bereid is om een werkplek te delen,
lijken gedeelde ateliers alvast een
toekomstige trend in Brugge. Het
Entrepot zal zich dan ook voorname-
lijk daarop richten in hun poging om
creativiteit een werkplek te geven.
Het initiatief is alvast positief
ontvangen. Het Entrepot hoopt dan
ook dat Blauwdruk een katalysator
kan zijn in de realisatie van ruimte
voor creatie en creativiteit in Brugge.
(LDD)
www.hetentrepot.be
Loes Maveau / Foto Ellen De Meulemeester
Sherif Hasuna / Foto Ellen De Meulemeester
Moonlight Matters / Foto Matthias Desmet
maart ‘17 - nr. 275 - 54 - nr. 267- maart ‘17
HET HISTORIUM LOKT JEUGD MET VIRTUAL REALITYMet twee interactieve vernieuwingen in het aanbod wil het Historium een pioniers-rol gaan spelen in wat ‘de beleving van een historische attractie’ wordt genoemd. Ze doen dat met de ‘VR Experience’ die je letterlijk in het middeleeuwse Brugge onderdompelt en met de ontwikkeling van een app die toelaat om datzelfde Brugge uit de Gouden Eeuw thuis te beleven.
Het Historium heeft een moeilijke ontstaansgeschiedenis. Oorspronkelijk
geconcipieerd in een nieuwbouw aan het Zonnekemeers moest het plan
wijken voor klachten van anderhalve buur. Terzelfdertijd kwam het (huidige)
pand op de Markt vrij en dat bleek een toevalstreffer van formaat. De start
was moeilijk, bekent manager Christophe Roose, de kritiek was niet mals en
het Brugse publiek reageerde sceptisch. Het initiatief was vooral onbekend,
maar sinds de Bruggeling de attractie gratis mag bezoeken, is de perceptie
helemaal omgeslagen.
CHRISTOPHE ROOSE: ‘Ons doelpubliek is vandaag heel breed, van
het lagere schoolkind tot alle leeftijden. Brugge heeft natuurlijk een groot
aanbod klassieke musea, maar onze aanpak is totaal anders en laagdrem-
pelig. We werken eerder aanvullend. Daarom profileren we ons niet als
museum, maar als historische attractie. Wat we brengen is echter historisch
heel correct.’
‘2016 was ook voor het Historium een rampjaar. Normaliter bereiken
wij jaarlijks 200.000 bezoekers, maar vorig jaar liep dat cijfer terug naar
165.000. Intussen is de kentering ingezet met een uitstekend jaareinde
en jaarbegin. Zo is het Historium vandaag, na het Belfort, de tweede,
meest bezochte toeristische attractie. We bestaan nog maar vier jaar
en zijn uiteraard zeer blij met deze cijfers. Onze ligging is natuurlijk een
onwaarschijnlijke troef.’
VIRTUAL REALITY Het Historium zet fors in op innovatieve technieken om de bezoekers te
verwennen.
ANN COSYN (MARKETING & SALES MANAGER): ‘Op de
gelijkvloerse ruimte is sinds kort een tiental cabines ingericht
waarin de gebruiker letterlijk een duik neemt in het Brugge van
de roemrijke tijden. Gewapend met een hi-techbril vaar je mee
met handelaars die via het Zwin Brugge bereiken en hun lading
lossen in de Waterhalle. Daarbij kun je je handen gebruiken
om bepaalde handelingen uit te voeren. Het filmpje duurt acht
minuten en dat volstaat, want tijdens zo’n VR Experience worden
alle zintuigen intens beproefd. Overbodig te zeggen dat deze
toepassing zeer geapprecieerd wordt door jongeren. Daarom
wordt nu al gewerkt aan een uitbreiding naar 20 cabines.’
‘Voorts heeft het Historium een interessante app ontwikkeld die
toelaat om vanuit de klassieke luie zetel het laatmiddeleeuwse
Brugge op een speelse manier te bezoeken. Je praat met mid-
deleeuwers, grabbelt in een ton, je roeit op de Reitjes, het kan
allemaal. Door gaming toe te voegen aan de virtual reality wordt
de beleving nog spannender dan voorheen. Qua innovatie is dit
top binnen de museale wereld’, zegt Cosyn.
‘Tot slot vermeld ik graag dat we recent finalist zijn geworden
bij Toerisme Vlaanderen Awards in de categorie ‘Beste Fami-
lievriendelijke Toeristische Attractie’, een mooie erkenning
van ons werk met jongeren’, besluit Roose. (LF)
Historium, Markt 1, www.historium.be. Tarieven VR-Reality: 3,5 euro voor Bruggelingen, 2 euro voor scholen en groepen. Het Historium zelf is gratis voor alle Bruggelingen.
\ Brugse toerisme- en museumcijfers klimmen uit dal Dankzij de Triënnale, het driejaarlijkse kunstevenement, was 2015 een toeristisch topjaar. 2016 was dan weer door aanslagen en onrust een rampjaar. Wie de toeristische bezoekcijfers van beide jaren naast elkaar legt, wordt daar niet meteen vrolijk van. Maar, zo blijkt uit een door-gedreven en adequate meetmethode, zowel de toeristi-sche bestemmingen als de musea klimmen uit een diep dal. Zeven van de tien topdagen werden overigens in de recente maand december genoteerd.
Laten we wel wezen: Brugge blijft een toeristische
topper. De binnenstad verwelkomde vorig jaar
6,7 miljoen bezoekers. Dat is nog steeds veel,
maar een pak minder dan in 2015. Het voorbije
jaar is dan ook tot nader order een annus horribilis
, vooral omwille van de aanslagen en ronddolende
para’s in winkelstraten. Toerisme-manager Dieter
Dewulf is echter overtuigd dat de kentering is
ingezet, want zowel de bezoekcijfers voor de dag-
als de verblijfstoerist gaan in stijgende lijn. Gerichte
publicampagnes in het buitenland missen hun
doel niet. Sinds december 2016 noteerde hij een
forse toename verblijfsbezoek uit de Verenigde
Staten, Spanje en Italië.
Ook het aantal dagrecreanten, uit de dichte
en verre buurgemeenten, evolueert sinds het
jaareinde in positieve zin. Opmerkelijk cijfer:
vooral Torhout, De Haan en Gistel zorgen voor
grote aanvoer.
Dagtoeristen, bezoekers die buiten een straal
van 20 km rondom Brugge wonen, waren in
2016 met ruim 4,5 miljoen, maar dit is toch
een terugloop van 15,1 procent in vergelijking
met 2015. Vooral Fransen lieten het afweten,
gevolgd door Belgen, Nederlanders en Britten.
Ook hier is een keerpunt bereikt: sinds decem-
ber 2016 stijgt het bezoekcijfer van Duitsers,
Spanjaarden, Amerikanen en Italianen. Brugge
moet derhalve blijven inzetten op binnen-
lands toerisme en zeer gericht op buitenlands
toerisme. Zeebrugge en de cruises zijn (terug)
corebusiness, net als de internationale
busverbindingen en de geplande realisatie van
een nieuw beurs- en congresgebouw.
MUSEUMBEZOEK Als het regent in toerismeland, dan druppelt
het in de musea. Eind 2016 tikte Brugge af op
net geen 800.000 bezoekers, een riant cijfer,
maar desondanks 150.000 minder dan in
2015. Hier noteren we slechts twee groeiers:
het Sint-Janshospitaal en de Gentpoort. Het
Sint-Janshospitaal, het vierde meest bezochte
(Brugse) museum, scoorde hoog met 48.604
bezoekers voor het succesvolle De Heksen
van Bruegel. De Gentpoort verviervoudigde
zijn matige bezoekcijfers, geheel te danken
aan een installatie uit de Triënnale. De
absolute bezoektopper blijft het Belfort. De
lichte terugloop is te wijten aan het beperken
van het aantal bezoekers omwille van de
veiligheid. Dat gold ook voor museumtopper
twee, de Onze-Lieve-Vrouwekerk, waar
renovatiewerkzaamheden plaatsvonden.
Overigens lopen de Brugse museumcijfers
bijna parallel met deze van gelijksoortige
tentoonstellingen elders te lande. Bij de Brugse
privémusea horen we een zelfde verhaal: een
pestjaar achter de rug, beterschap in zicht. (LF)
BLACK SWAN GALLERY: ‘ONDERLIGGENDE SPANNING IN KUNST IS INTERESSANT’Binnenkort heeft Brugge er een nieuwe kunstgalerij bij. Kristoff Tillieu en Lieve De Cuyper doopten hun initiatief Black Swan Gallery, een verwijzing naar de beruchte zwarte zwaan die enkele jaren geleden voor heel wat oproer zorgde. Als vreemde eend in de bijt wensen zij het net iets anders aan te pakken dan het gevestige aanbod. Van zaterdag 4 maart tot en met zondag 2 april vindt hun eerste tentoonstelling Trans-ruptie plaats. Samen met curator Els Wuyts werden er vijf kunstenaars uitgenodigd om hun werk te etaleren.
Het atypisch gerenoveerde herenhuis in de
Langerei 24 is van buitenaf niet wat het lijkt.
Vier jaar geleden kochten Kristoff Tillieu en
Lieve De Cuyper de oude chirurgenpraktijk
en toverden het om in een intiem labyrint
met afgebakende ruimtes. Voor Tillieu,
gepassioneerd kunstliefhebber –en verza-
melaar, werd de invulling van die ruimte als
nel duidelijk. “De neiging om mijn voorliefde
voor kunst met de buitenwereld te delen,
werd na al die jaren steeds groter en daar dit
pand zich hier uitstekend toe verleent, kan ik
deze droom nu ook werkelijk waarmaken.”
EXit: Het uitgangspunt van Black Swan Gallery ligt niet op commercieel niveau. Waarop richten jullie zich dan wel?KRISTOFF TILLIEU: ‘Wij willen
hedendaagse kunst tonen waar we zelf
achterstaan, werken die volgens ons de kans
moeten krijgen om getoond te worden.
Aangezien wij beiden een beroep uitoefe-
nen die losstaat van de galerij hebben we
die vrijheid om, samen met een curator, los
van commerciële criteria een tentoonstelling
samen te stellen die gewaagd en verfrissend
is.’
EXit: Els Wuyts cureert jullie eerste tentoonstelling. Hoe is die samenwerking tot stand gekomen?TILLIEU: ‘Sowieso vond ik het noodzakelijk
om me voor dit project te laten omringen
met mensen die solide kennis in kunst heb-
ben. Els heeft die achtergrond, ze is ook één
van de curatoren voor de volgende Triënnale
in Brugge. Ondertussen kennen we elkaar
al een tiental jaar en wou ik al langer eens
met haar samenwerken, dus bleek Els een
logische keuze.’
EXit: De tentoonstelling heet Transruptie. Wat mogen we verwachten?TILLIEU: ‘De titel is een samentrekking van
de termen transitie en disruptie. Transruptie
behandelt het transformatieproces dat
ontstaat uit het doorbreken van bestaande
denkkaders. Het in vraag stellen van de
vertrouwde gedachtepatronen komt sterk
aan bod in de geselecteerde werken die
we zullen tentoonstellen. Kunst hoeft voor
mij trouwens helemaal geen antwoorden
te geven, het is net die onderliggende
spanning wat het interessant maakt. In dat
opzicht zijn de vijf kunstenaars die Els en
ik uitgenodigd hebben dan ook personen
waar we volledig achterstaan en die volgens
ons meer dan de moeite waard zijn om een
plek in Black Swan Gallery te krijgen.’ (LDD)
De tentoonstelling Transruptie, met werken van Fia Cielen, Femmy Otten, Kostas Synodis, Nathalie Vanheule en Jan Van Oost, loopt van 4 maart tot en met 2 april, elk weekend van 14 tot 18 uur en op afspraak. www.blackswangallery.be
\ Leen Demeester over de evolutie van sportmodeDrie jaar na de publicatie van het succes-volle Fashion Icons brengt Leen Demeester een tweede modeboek uit. The Giants of Sportswear handelt over de evolutie en trends in sportkledij doorheen de eeuwen heen. Het boek werd, net zoals Fashion Icons, vanwege de internationale uitstraling wederom in het Engels geschreven.
Demeester ontdekte haar passie voor mode toen ze als interieurjournaliste in
Londen werkte. De modebuurten en -galerijen in de Britse hoofdstad bleven haar
inspireren en al snel ontstond het idee voor Fashion Icons. Toen ze enige tijd later
in Los Angeles op een bloedhete Sunset Boulevard exclusieve skipakken spotte
die ontworpen waren door Karl Lagerfeld werd ze begeesterd door haute couture
in de sportkledij. Die interactie tussen de catwalk, sportmode en streetstyle werd
de basis voor The Giants of Sportswear.
Het boek is onderverdeeld in de twaalf grootste internationale sporten, telkens
gepaard met het meest representatieve sportmerk en zijn beruchtste ontwer-
per. Demeester schrijft over de geschiedenis van de sportmode, maar ook de
sport op zich wordt uitvoerig
besproken. Daarnaast komen
heel wat gevestigde namen in
de ontwerperswereld aan bod,
elk met hun visie over modieuze
sportkledij. Het boek bevat
bovendien een zorgvuldig geko-
zen selectie aan modefoto’s in
de sportwereld. Vooral de afwis-
seling tussen retrofoto’s met
hedendaagse afbeeldingen van
atleten is opvallend en brengt
de mode-evolutie duidelijk in
beeld. (LF)
\ ‘Theater moet ernstig zijn, zelfs de komedie’Brugge telt heel wat theatergroepen die jaar na jaar het publiek de zalen in lokken. Theater Melanie neemt een eigen plek in binnen dat landschap. Het gezelschap brengt maatschappijkritisch theater met een boodschap en mag dit jaar tien kaarsen uitblazen. EXit sprak met bezieler Marc Reynaert.
EXit: Hoe is het gezelschap destijds ontstaan? MARC REYNAERT: ‘Ik was meer dan dertig jaar actief als
programmamaker en regisseur bij de VRT. Die jaren zijn
een belangrijke inspiratiebron geweest voor mijn theater.
Ik schreef enkele jaren terug het filmscenario Een jonge
vrouw, kon daarvoor rekenen op subsidies van het FAV, maar
uiteindelijk kregen we de financiering niet rond. Ik maakte er
een toneelstuk van en sindsdien ben ik mij helemaal gaan
toeleggen op theater. In 2007 ben ik naar Brugge verhuisd.
Het stuk Melanie lag toen op mijn schrijftafel en dat werd
meteen ook de naam van het gezelschap.’
EXit: Theater Melanie heeft een heel eigen filosofie? REYNAERT: ‘Mijn credo is: theater moet ernstig zijn, zelfs
de komedie. Theater Melanie wil op haar bescheiden
manier degelijk theater maken. We brengen geen vrij-
blijvende stukken, maar onderhoudend theater, met de
nodige ironie en een beetje sarcasme als het moet. Alles
draait om maatschappelijk relevante thema’s. Nagenoeg
al mijn stukken hebben daarom een open einde. Ik daag
het publiek uit om over de inhoud na te denken.’
EXit: Sugarbaby, het stuk van dit jaar speelt ook in op een zeer actueel gegeven?REYNAERT: ‘Vorig jaar trok een artikel rond dit thema
mijn aandacht. Blijkbaar werken duizenden studentes in
Vlaanderen als sugarbaby. Er zijn er bij wie het puur om
luxe draait, maar er zijn heel wat jonge vrouwen die het
uit noodzaak doen. Studeren is duur, inschrijvingsgelden
worden hoger. Voor onbemiddelde ouders is dit vaak niet
evident. In die zin is het stuk een aanklacht.’
EXit: Wat is het verhaal? REYNAERT: ‘Klaartje combineert haar studies met een
parttime job in een warenhuis en ze werkt ook in een
café. Op een bepaald moment wordt het haar te veel
en stort ze in. Ze krabbelt recht en spiegelt zich aan één
van haar vriendinnen die al sugarbaby is. In het stuk
worden de relaties tussen vier personages uitgespit: de
sugarbaby en haar moeder, de vriendin van de moeder
en een sugardaddy.’
EXit: Het spel van de acteurs is cruciaal?REYNAERT: ‘Op het vlak van enscenering ga ik uit van
de ‘black box’ of lege ruimte, omdat daarin het spel van
de acteurs ten volle tot zijn recht komt. Mijn spelers creë-
ren ook mee op de vloer. Ik schrijf de tekst op voorhand,
maar die fungeert als werkdocument. Tijdens het repeti-
tieproces wordt die nog grondig aangepast. Deze manier
van werken vraagt om zeer geëngageerde, soepele en
gedreven spelers.’
EXit: Is Marc Reynaert na tien jaar een tevreden theatermaker? REYNAERT: ‘Zeker. Ik kan het theater brengen dat ik echt
wil en heb daar een bescheiden, maar trouw en geïnte-
resseerd publiek voor. Ik kan ook rekenen op een reeks
toegewijde acteurs met twee vaste waarden die er al van
bij het begin bij zijn: Annette Swimberghe en Rebecca Van
Overbeke. Het is jammer dat Brugge geen kamer theater
heeft, maar we vinden altijd wel een speelplek. Sinds enkele
jaren is dat Daverlo, maar evengoed spelen we op locatie.’
EXit: Wat met Melanie na het jubileumjaar? REYNAERT: ‘Ik zou ooit graag een stuk maken rond Louis
De Potter, een Brugse edelman en revolutionair die een
belangrijke rol speelde bij het tot stand komen van de Bel-
gische staat. Hij had de eerste president van België kunnen
worden. Ik wil de grote en de kleine drama’s uit zijn leven
belichten, maar dat is toekomstmuziek. Schrijven ga ik alvast
altijd doen en ook op regisseren staat volgens mij geen
leeftijd. Er is wel één voorwaarde: geïnspireerd zijn en dat
ben ik nog steeds voor honderd procent!’ (SD)
‘Sugarbaby’, vrijdag 31 maart, zaterdag 1 april om 20 uur, zondag 2 april om 17 uur, Zaal Daverlo, Dries 2, Assebroek, 8 of 6 euro (+60 jaar/-25 jaar) kaarten aan de kassa of via marc.reynaert@theatermelanie.net
Historium / Foto Ellen De Meulemeester
Lieve en Kristoff van Black Swan Gallery / Foto Ellen De Meulemeester
Marc Reynaert / Foto Ellen De Meulemeester
maart ‘17 - nr. 275 - 76 - nr. 267- maart ‘17
Info & Tickets: www.symfonieorkest.be | +32 (0)50 84 05 87
Pastorale
Za. 18.03.2017 — 20.00 u CC Zwaneberg.
Heist-op-den-BergDo. 23.03.2017 — 20.00 u
Concertgebouw. Brugge Za. 25.03.2017 — 20.15 u
CC Het Perron. IeperZo. 26.03.2017 — 15.00 u
deSingel. AntwerpenMa. 17.04.2017 — 20.00 u
O.L.V.-Ter-Duinenkerk. Koksijde
Aaron Copland | Appalachian SpringLuc Brewaeys | Along the Shores of Lorn
Ludwig van Beethoven | Symfonie nr. 6 ‘Pastorale’
Dirigent | Karel Deseure
\ Bruggeling Peter Verhelst kaapt Herman de Coninckprijs weg
Groot was de verrassing niet toen Peter Verhelst onlangs twee keer gevierd werd: met de (pres-tigieuze) Herman de Coninckprijs voor de bundel Zing, Zing (uit 2016) en de Publieksprijs voor het gedicht ‘Als je geen con-tact meer hebt met de dingen’. Bovendien staat Verhelst ook op de affiche van het Brugse lite-ratuurfestival BRU-Taal dat op 5 mei start en loopt tot 13 mei. EXit vroeg aan Verhelsts partner Maud Bekaert wat haar favoriete gedicht is uit de nieuwe bundel ‘Koor’.
\ JAARWERK MMXVI: West-Vlaamse auteurs in beeld De VWS, Vereni-ging van West-Vlaamse Schrijvers, met zetel in Brugge, publiceerde over een periode van ruim 50 jaar 283 (!) VWS-ca-hiers waarin telkens een West-Vlaamse publicist werd belicht. Eind 2014 werd de provinciale betoelaging helaas stopgezet. VWS blijft evenwel niet bij de pakken zitten en wil met de publicatie van een jaarboek met gevarieerde bijdra-gen over het literaire landschap in de provincie voortwerken aan de uitbouw van de Bibliotheek van de West-Vlaamse letteren. Uniek in Vlaanderen.
Eind 2016 verscheen de tweede editie van dit jaarboek
‘JAARWERK MMXVI’ met een terugblik op het voorbije
literaire jaar. Er is ruime aandacht voor
auteur Willy Spillebeen die in 2016 de
VWS-prijs kreeg als erkenning voor zijn
oeuvre. In diverse bijdragen worden
bijna-vergeten auteurs gememoreerd
(Omer Karel de Laey, Petrus van Gena-
beth, Raymond Brulez) en nieuwe
grote namen als thrillerauteur Hilde
Vandermeeren en illustrator Carll
Cneut in de kijker gesteld. Kristien
Bonneure looft de stilte van het
westen en Alain Delmotte belicht het
taaie dichterscollectief ‘Het venijnig Gebroed’ en dichter
Frederik Lucien De Laere. Xavier Roelens heeft het over
de teloorgang van de literaire prijzen in de provincies en
Karel Platteau brengt Guido Gezelle in de actualiteit. Paul
Rigolle gaat op zoek naar de aantrekkingskracht van de
Westhoek op hedendaagse auteurs en Jan van Herre-
weghe houdt een heftig pleidooi voor meer verbeelding
aan de macht.
Leden van VWS (30 euro/jaar) krijgen het jaarboek toegestuurd. Het boek is ook te koop bij het secretariaat van VWS (janbonneure@skynet.be) of in de boekhandel. www.vwscahiers.be
Brugse VN-universiteit krijgt doorstart
UNIVERSITEIT VAN DE VERENIGDE NATIES WERKT SAMEN MET UGENT EN VUBHet Grootseminarie aan de Potterierei 72 is niet alleen het oplei-dingscentrum voor priesters, maar sinds vijftien jaar de weinig bekende thuishaven van wat een beetje pompeus de ‘Universiteit van de Verenigde Naties heet’, afgekort UNU. Deze ‘universiteit’ is iets tussen een denktank en een onderzoekscentrum en telt wereld-wijd zestien vestigingen met Tokio als centrale zetel. Eén afdeling bevindt zich dus in Brugge, UNU-CRIS. Recent koppelde de Vlaamse Regering verdere subsidiëring aan een inbedding in een Vlaamse universiteit. Een samenwerkingsakkoord met de universiteiten van Gent en Brussel geeft UNU-CRIS nu extra zuurstof en zicht op een nieuwe start. De man die de vernieuwde werking in goede banen moet leiden, is Bruggeling Anthony Antoine, een academicus met adelbrieven.
WAT DOET DEZE ‘UNIVERSITEIT’ ? Het is een onderzoekscentrum, een think tank, die
onderzoek doet naar een aantal heikele thema’s,
ten dienste van de Verenigde Naties. Vandaag
zijn meerdere van die thema’s razend actueel:
vrede, veiligheid, het belang van regio’s in een
geglobaliseerde wereld. Tot voor kort werd deze think
tank bemand door een kleine twintig (internationale)
onderzoekers, maar door de recente onzekerheid over
het voortbestaan van UNU-CRIS liep de getalsterkte
sterk terug. Na het vertrek van de toenmalige directeur
Luk Van Langenhove is het de beurt aan Bruggeling
Anthony Antoine om deze instelling op een nieuw
spoor te zetten. Deze directeur (a.i.) studeerde politieke
wetenschappen aan de VUB, werkte enkele jaren voor
de NAVO om nadien terug te keren naar zijn Alma
Mater, de VUB. Hij staat er al vijftien jaar aan het hoofd
van het Instituut voor Europese Studies. De leiding over
UNU-CRIS beschouwt hij als een tijdelijke job. ‘Men had
iemand nodig om de zaak uit te bouwen, en het liefst
iemand die het Vlaamse universitaire landschap kent’,
zegt hij.
DE UITDAGING De uitdaging is niet minnetjes. De Vlaamse
Overheid besliste twee jaar geleden al om de
subsidies (660.000 euro) afhankelijk te maken van
de ‘inkanteling’ in een of meerdere universiteiten.
De vraag aan de universiteiten luidde concreet:
‘Hebben jullie een project lopen waarin
samenwerkingsmogelijkheden zitten met het Brugse
UNU-CRIS?’ Deze ‘wedstrijd’ leidde tot een akkoord
met de universiteiten van Gent en Brussel.
Met 660.000 euro subsidie kan directeur Antoine de
zaak niet drijvende houden. Daarom komen beide
universiteiten samen over de brug met 330.000
euro. Ze willen werken rond thema’s die in deze
onzalige Trump-tijden schreeuwen om aandacht.
EXit: Welke concrete thema’s pakken jullie aan?ANTHONY ANTOINE: ‘De westerse bevolking
raakt door de globalisering een beetje ‘de kluts
kwijt’. Als de Verenigde Staten terugplooien op
zichzelf, zal dat de wereldeconomie schaden. Je
moet geen econoom zijn om dat te snappen. Idem
voor de Brexit. Ook dit verlies is perfect becijfer-
baar. Ons project wil dat onderzoeken: hoe kun je
de globalisering in goede banen leiden, zonder
afbreuk te doen aan de democratie en aan de
natiestaat? Beide universiteiten zullen zowel stu-
denten als professoren afvaardigen: de UGent stelt
twee doctoraatstudenten per jaar ter beschikking
en zorgt ook voor een aantal professoren, de VUB
staat garant voor één groot project per jaar en
logistieke hulp. Eenmaal op volle sterkte verwacht
ik hier een 25-tal vorsers.’
EXit: Hoe belangrijk is dit voor Brugge?ANTOINE: ‘Zeer. UNU-CRIS levert een belangrijke
bijdrage aan het uitbouwen van Brugge tot een
internationaal centrum voor academisch onder-
zoek. Het is een plek waar onderzoekers van over
de hele wereld samenwerken om onderzoek te
verrichten.’
(LF)
HENK TEKENT ZICH AUTOBIOEen nieuwe naam duikt op in de wereld van de kinderboeken. Henk Linskens schreef en tekende met zijn debuutboek ‘Henk en de Dansende Letters’ een autobiografisch verhaal over dyslexie, een aandoening die ervoor zorgt dat je moeite hebt met het kunnen lezen van woorden. Op zondag 19 maart geeft Henk enkele cre-atieve workshops tijdens het jaarlijkse Jeugdboekenfeest van de Biekorfbibliotheek.
GEEN GROOT PROBLEEM, WEL KLEIN ONGEMAK HENK LINSKENS: ‘Ik vind het moeilijk om dyslexie
als een ‘groot probleem’ te omschrijven, ik zou het
eerder als een ‘klein ongemak’ bestempelen. Als kind
ondervond ik moeilijkheden om te lezen. Voorlezen in
de klas was een complete ramp. Dat was een van de
akeligste momenten in mijn schooltijd. Je probeert
jezelf weg te stoppen om maar niet vooraan in de klas
te moeten staan. Je leest de woorden en zinnen wel,
maar het gaat niet vlot. In plaats van extra aandacht te
krijgen, trakteerde de leerkracht me op een uitbrander.
‘Zorg dat je de volgende keer een beetje vlotter leest!’
kreeg ik dan als opmerking te horen. Het heeft me
gedurende mijn leven een stuk onzeker gemaakt.
In de klas kreeg ik al snel een stempel mee terwijl ik
intelligent genoeg was, maar gewoon last had om de
letters en cijfers in de juiste volgorde te plaatsen. De
leerkrachten dachten dat ik leerachterstand had en
stopten me in een speciaal klasje met extra oefeningen
zodat ik zou kunnen bijbenen. Die extra oefeningen
waren ook niet meteen de oplossing.’
SPECIFIEK LETTERTYPE LINSKENS: ‘De diagnose wordt nu sneller gesteld
dan pakweg twintig jaar geleden. Men kan nu
sneller aan de alarmbel trekken en de kinderen beter
begeleiden. Nu wordt er volop geëxperimenteerd met
lettertypes. In mijn boek gebruik ik ook een speciaal
lettertype. Hoe kun je een letter zo vormen zodat
hij beter leesbaar is voor iemand die dyslexie heeft?
Een Nederlandse graficus heeft zo’n type ontwikkeld.
Op de website www.dyslextiefont.com kun je het
gratis downloaden. Het zit ‘em vooral in de vorm.
De kapitaaltjes zijn ietsje dikker zodat je een mooi
onderscheid krijgt tussen het begin en het einde van
een zin. Begrijp me niet verkeerd: ik kan lezen, maar
het gaat soms ietsje trager. Tegenwoordig moet alles
via e-mail en sms heel snel gaan. Ik heb mijn tijd nodig
om alles mooi gelezen te krijgen.’
FOTOGRAFISCH GEHEUGEN LINSKENS: ‘Als kind was ik misschien niet zo goed met letters, met lijnen kon ik veel beter uit de voe-ten. In creatieve vakken merkte ik al snel dat ik beter
was dan de andere kinderen. Dan probeer je daarin uit te blinken zodat je er ook weer bij hoort. Zo was geschiedenis bijvoorbeeld mijn favoriete vak. Dat is zowel beeld als taal tegelijk. Ik beschik over een fotografisch geheugen. Ik kan al snel zaken plaatsen door er een beeld aan te koppelen. Het is vooral opvallend dat veel creatievelingen met dyslexie te maken hebben, denk maar aan jeugdschrijver Roald Dahl, computerspecialist Bill Gates of de beroemde kok Jamie Oliver.’
PICASSO LINSKENS: ‘Wat ik heb met Pablo Picasso? Ik leerde
hem kennen – niet persoonlijk – tijdens de lessen
geschiedenis en hij intrigeerde mij onmiddellijk. Ik
beschouw hem als een jeugdheld. Hoe productief kun
je zijn als creatieve mens? Pas later ontdekte ik dat hij
ook met dyslexie te kampen had. De subtiele link in mijn
boek is er wel: de hoofdfiguur Henk draagt ook een
gestreepte trui, een knipoog naar de bekendste foto
van Picasso. Als hij nu nog zou leven, zou ik hem zeker
opzoeken. Hij is een groot voorbeeld dat het anders kan.’
ERFELIJK LINSKENS: ‘Mijn ouders hebben het boek ook gelezen.
Mijn vader is uit de kast gekomen, want hij herkende
zichzelf in het verhaal. Daar wisten wij niet van. Na zoveel
jaren… Mijn boek ‘Henk en de Dansende Letters’ brengt
dyslexie onder de aandacht. ik ben er zelf beginnen over
na te denken toen ik vader werd. Op een dag moet ik
zelf voorlezen voor mijn dochter en hoe zou ik daarmee
om gaan? Hoe zal ik dat plaatsen en hoe kan ik dat
overbrengen aan mijn dochter? Het idee ontstond om er
een boekje van te maken. Mijn dochter heeft me er zelf
mee geconfronteerd: ‘Jij leest niet zo vlot als mama, hé?’
Deed wel eventjes pijn. Ik koop veel prentenboeken en ik
lees alles op voorhand, twee à drie keer, op eigen tempo.
Je hoeft niet iedere letter te volgen, je kunt je eigen
fantasie erin stoppen.’ (ADC)
Info: www.clavis.be, www.henklinskens.be
VAAS
Kun je een vaas haar breekbaarheid verwijten
of een hand het breken van de vaas?
Misschien is het zo bedoeld
dat de vaas de hand op zich af zingt
zodat de hand niet kan weerstaan,
hoewel de hand weet dat hij slaat
en in de vaas al scherven zingen
voor ze zijn ontstaan.
Waarom zou de hand verlangen naar een vaas
die, als een hals, zich uitstrekt naar de hand
die haar wil slaan? En waarom wil de vaas
haar scherven naar de oppervlakte zingen
zodat de hand haar niet langer kan weerstaan?
Misschien droomt de vaas wel van de hand
een roos te maken, wil de hand op zoek gaan naar de
vaas
om eindelijk de scherf te vinden
waarmee hij rozen uit zijn eigen pols kan slaan.
Peter Verhelst
Henk Linskens / Foto Ellen De Meulemeester
Anthony Antoine / Foto Ellen De Meulemeester
Peter Verhelst / Foto Ellen De Meulemeester
maart ‘17 - nr. 275 - 98 - nr. 267- maart ‘17