Post on 13-Jun-2019
Vel.llil. Oerg. (1999), 15.2: 97·103
KEOi ve KOPEKLEROE CLOSTRioiuM OiFFiciLE TA~IYICILIGI
OZERiNE IYALI~MALAR'
Osman Ergani~ 1 H. HOseyin Hadimli'
Investigation on Carriage of Clostridium diflicile in Dogs and Cats
Summary: The purpose of this study was to assess the carriage of Ctostridium difficile in household pets to determine their polanlial as a reservoir of infection. Feacal samples from dogs and cats were cultured in Cooked·Meat Broth. The cultures grown were inaclivated in terms 01 vegetative bacteria in water bath for 20 min. at 80°C. Then. the cui· tures were sUbcultured on selective Colombia Blood agar plates containing gentamisin (5 mglL) . Agar plates were in· cubated aerobically and anaerobically for 48 h. at 37°C. Identification was based on colony morphology. flouresence under an ultraviolet lamb, Gram staining. subterminal spor formation. and some biochemical properties. Clostridium difficile strains were isolated from faecal samples of adults dogs and puppies as household pets; 17 positive (% 25.95) of 62 samples and 9 positive (% 28.1) of 32 samples, al ratio respectively. In uncontrolled dogs (both adults or puppies). 7 positive (% 14.28) 01 49 samples and 6 positive (% 19.2) of 37 samples were determined. In cats. 4 po· sitive (% 25) of 16 samples were detected. The strains of C. dilficile were found 10 be susceptible to antimicrobIal agents. as follows; Enrofloxacin (100 %). Oxytetracydin (100 %). Oanofloxacin (97.6 %), Erithromycin (90.6 %). Pe· nicilin (85.5 %). Nitrofurazolidone (83.7 %). Amoxycillin (69.7 %) and Nalidixic Acid (62.7 %).
Key words: Clostridium diflicile. cat. dog.
Ozet: GunumiJzde pet hayvanlarmdaki artl~ goz OnOne ahnarak. zoonoz oldugu bilinen Clostridium dithcile'nin kedi ve kOpeklerdeki bulunma oranl beliriendi. Kedi va kOpeklerden allnan tekal slvap Omekleri klymall buyyona ekilerek 37 °C'de 48 saat inkube edildiler. Uretilen kUllUrier 8O°C'de 20 dakika su banyosunda lutuldutar ve daha sonra Mterisinde 5mgIL genlamisin bulunan selektit Colombia Blood Agar'a ekilerek anaerobik ve aerobik ortamda inkObe edildiler. $upheli izolatlafln; Gram boyama. subterminal spor olu~umu. koloni mortolojileri. ultraviyole 1~lk anlnda lIoresans Ozellikleri ve bazl biyokimyasal lestleri yaplkk Ev hayvanlarlnda; yeli~kin kOpeklerde 62 Omekten 17'sinde (% 25.95), yavru kOpeklerde 32 Orneklen 9'unda (% 28.1). sokak hayvanlannda ise; yeli~kin kOpeklerde 49 Ornekten Tsinde (% 14.28). yavru kOpeklerde 37 orneklen 6'Slnda (% 19.2) C. difficile izole edildi. Kedilerde ise 16 Ornekten 4'Onde (% 25) C. difflCile izole edildi. C. diflicile izolatlarmm, antibiyotik duyarllhk testlerinde slraslyla: Enrofloksasin'e (% 100). Ok· sitelraslklin'e (% 100). Oanolloksasin'e (% 97.6), Eritromisin'e (% 90.6). Penisilin'e (% 85.5). Nltrolurazolldon'e (% 83.7). Amoksisilin'e (% 69.7) ve Nalidiksik Asit 'e (% 62.7) daha duyarll oldugu tespit editdi.
Anahtar kelimeler: Clostridium difficile. kedi. kOpek.
Girl;;
Clostridium diflicila, insanlarda antibiY9tik kul· lammlna baOIl ~ekillenen pseudomembranoz kolit ve ishalin en Onemli etkeni olmasl ve kolayca bu· la~masl a(flslndan 6nemlidir (Altaie ve ark 1994, Ergani~ 1994. Johnson va arl< 1989, Knoop ve arl< 1993. M611by ve ark 1985). Gram poziti!. 6·8xO.5 ~m bOyOklO{lOnde, anaerobik va subterminal sporlu bir bakteri olan C. diHicila, ilk olarak 1935 Yllmda Hall ve O'loole taralmdan yeni doganlann dl~
klsmdan izole edilmi~ljr (Koneman ve arl< 1993,
Knoop ve ark 1985, Shanholtzer ve ark 1983) .
Barsak 1I0rasi olduk(fa kompleks bir yaplya sahip olup, 1 gr barsak i(feri{linde yakla~tk 1012
bakteri bulunmaktadlr. Bu kompleks yapl i(ferisinde 400-500 adet larkll tOrde mikroorganizma bulunmaktadtr. SaOhkl1 canhlarda. barsak IloraSI bir denge halinde olup. C. difficile Ozerine antagonist elkilidir. Antibiyotiklerin ke~li va kullanlmmm art· masl. kanser tedavisindekl kemoterapOtlk ila(flar gibi barsak IloraslOl bozan veya elkileyen durumlarda C. diflicile enfeksiyonlannm artl~ma sebep olmU~lur (Borriello 1990. M611by ve ark 1985). C. difficile'nin, abselerden. abdominal ve tralik ka·
GelL~ tanhl: 27.08.1999 .. : Bu ara~Hrma Scl,u!.; Oni\'o!Bllesi A'ra~lIfma Fonu tarafmdan do!sleklenmi~tir (SOAf 961008). I. S. O. Velcrincr Fa!.;(iltcsi. Mikrobiyoloji An.1bililn Dah. Konya
ERGANIS. HADlo\lLI
zalannda olu~n yaralardan, osteomyelitis ve bir!(Ok sindirim dl~lndaki doku ve organlardan izole edildiQi bildirilmi~tir (Riley 1996), Aynl zamanda saQhkl1 insanlann sindirim sisteminde bulunabildiQi. ozellik!e yeni doganlarda C. difficile izolasyonun yGksek oldugu belinilmektedir (Ailey 1996, Tabaqchalli ve Wilks 1992).
C. dllficite. insandan insana ve hayvandan insana bula~abilen zoonoz karakterde, nasokomiyal enfeksiyon olu~lurabilen bir etkendir. 6zellikle. haslane onamlannda ve pel hayvan yeli~tiren insanlarda C. difficile enfeksiyonlan daha slk gOrOlebilmektedir (Altaie ve ark: 1994, Berry ve Lewell 1986). C. dilficile ta~IYlclllQI uzerine; insanlarda. ya~, cinsiyel. «evre ~anlafl, anlibiyolik kullamml ve populasyonun durumu elkili o!maktadtr (Knoop ve ark 1993. Lewell 1986. Riley 1996). C. difticile'nin bula~masl. ozellikle sporlart ile olmalda. vejetalif lormlat! uzun sOre canh kalamamakta. lakat spor· Ian aylarca canltltklanm koruyabilmektedir (Ailey 1996). Insanlar ~in C. difficile'nin bula~ma kaynagl ekzojen veya endojen olabilmektedir. Endojen ola· rak sindirim sistemindeki elken, Ozellikle anlibiyotik kullanlml somasl enfeksiyon olu~lurmaktadlr
(Knoop ve ark: 1993). C. diffielle'nin asemplomatik la~lylelhgl olduk<;a yOksek olmastna ragmen (% 50· 75) palojenik rolO bOtunOyle bilinmemektedir (Ailey 1996, Tabaqehalli ve Wilks 1992). Yeti~kinlerden ve bebeklerden izole edilen lurler araslnda loksijenik veya non·toksijenik Ozellikte o!abilecegi belinilmektedir (Delmee ve ark 1985. Shoshan ve ark 1993). Bununla birlikte, loprak, «amur, su ve sulu maddeler, toprakla bula~lk sebze ve meyve (AI· Sail ve ark: 1996) ve pel hayvanlan (Berry ve Le· well 1986, Borrelio ve ark: 1983, Buogo ve ark: 1995, El,Ged ve ark 1989, Manirossian ve ark 1992. Perrin ve ark 1993. Ailey ve ark 1991. Strub· Ie ve ark 1994. Weber ve ark 1989) ekzojen bu· la~ma kaynaklart otarak daha Onemlidirler.
Toksljenik C. diHicile izolatlannln «oQunlugu, hastahgln palojenezisinde elkili 2 lOr loksin urelmektedir. Toksin A (enteroloksin) lav~n , hamster ve raUann barsak i«erisine hemorajik SIVI birikimi va epltel hOCrelerin dokOlmesine sebep olmaktadtr. Toksin B (sitoloksin) ise, plazma proteinlerinin hUere dl~lna «Ikl~lna, su ve elektrolit transferini el· kilemesine, epitelyum huerelerinde Ylklmlamaya ve huere kultOrlerinde zayll sitopatojenik etkilerinin (CPE) olduQu belirtilmekledir (Lylerty ve ark 1985. Shoshan ve ark 1993),
C, dillieile'nin varllgl. lekal Omeklerden elkenin Izolasyonu veya loksinlerinin belirlenmesi ile yapllabitmekledir. Elkenin izolasyonu i/(in, lekal or·
98
nekJere spor seleksiyon yontemleri (lSI uygulamasl ve alkol ite kan~ltnlmasl) uygulanmakta ve elde edjlen sporlu baklerilerin selektjl besiyerlenne ekimleri yapllmakladtr (Iwen ve ark 1989. Koneman ve ark 1992. Marler ve ark: 1992), izole editen su~lann bi· yoklmyasal ozelliklerine (Borrelio ve ark 1983. CIa· boIs ve ark 1991. EI-ged 1989. Iwen ve ark 1989. Perrin ve ark 1993. Struble ve ark 1994) ve/veya likid gaz kromotograli'de U«UCU yag asilleri (John· son ve ark 1989) de (asetik, proplonik. isobutirik. butirik. isovalerik) belirlenerek ldenliliye eddmekledir, Aynca, lekal Orneklerde elkenin kendisi ve loksinleri Enzim Immuno·Assay (EIA) (Allaie ve ark 1994) He de le~his edllebilmektedir. Elkenin si· loloksisileleri doku kultUru hOcrelerinde Sltopalojenlk elkilennin belirlenmesi. siloloksin 01-«Omu ve loksin nOlralizasyonu da yapllabilmekledir (Delmee ve ark 1995. Koneman ve ark 1992, Knoop ve ark 1993). Bunlardan ba~ka: lateks aglutinasyon teslieri (Shanholtzer ve ark 1992). im· munoelektrolorez (CIE), FIOresan anllkor (FA) (Knoop ve ark t 993) ve polimeraz zinClr reaksiyonu (PCA) (Martiraossian ve ark 1992) ile C. dillicile vel veya loksinleri belirfenebilmektedir.
Bu ara~lIrma, gunumuzde pel hayvanlara olan Jlginin anmasl ve C. diHicile'nin insanlar i9in ekzojen bula~ma kaynagl olmasl gOz Onune almarak. C. dillieils'oin kedi ve kopeklerin lekal Orneklerinde bulunma/ta~tylelilk orantannln belirlenmesi amaclyla yaplldl.
Materyal ve Metol
5.0, Veleriner Fakullesi kltnlklen ve ozel pel kliniklerine gelirilen ishalli veJveya sagltklt 180 kOpek ve 16 kedinin rektumundan allOan lekal slvap Ornekleri, anaerobik ~artlarda laboratuvara nak· ledildi.
Fekal slvap Omeklen Klymalt Buyyona ekJidi ve 37 "e'de 48 saat inkObe edildi. Oreyen kOItOrlere Gram boyama ve spor boyama yapllarak Gram po· zitif basil ve sporlu bakterilerin olup olmadlgl konlrol edildi, Sporlu bakteri tespil edilen Ornekler. 80 ~C'de 20 dakika su banyosunda tutularak diger bakteriler inaklive edildi. Daha sonra 5 mgIL genlamisin il1e· ran % 7 koyun kanh Colombia Blood Agar'a ekimleri yaplldl ve anaerobik onamda 37 "Cde 48 saal tn· kGbe edildi. Oreyen ~upheli izolallartn lek kolon; du· ~ecek ~akilda 5ubkOiturieri yaplldl ve hem ana· erobik hem de aerobik onamela inkObe edildiler. Aerobik onamda Greyen ~Opheli izolallann klymall buyyonda erken ve g~ donemlenndekl kulturlerin
Kcdi \ 'l' Kiipckkrde Clostridium Oirndle Ta~I)'l clhi l ...
Gram boyanma 6zelli~i. spor boyama ile subterminal spar olu~umlarl ve harekeUilikleri be· lirlendi. izolallann biyokimyasal 6zellikleri: katalaz, H2S, nilral redOksiyonu, indol, Ore, lakloz, ramnoz
negalif eskOlin, glikoz, mannitol. mannoz pozitif 01-malan, jelatin, ksiloz, salisin ve DNAase aktivileleri incelendi. Izolatlann ultraviole 1~lgl altlnda ye~ilimsi renk vermelerine baklldl (Borrelio ve ark 1983, Calo ve ark 1986, EI·Ged ve ark 1989, Koneman ve ark 1992, Perrin ve ark 1993, Riley ve ark 1991 , Struble ve ark 1994).
C. difficile izolatlannm anlibiyotik duyanlilk testleri, Bauer·Kirby (Bauer ve ark 1966) Disk Oil· fuzyon yontemine gore yaplfdl.
Bulgular
Fekal ornek allnan 180 kopekten 39'unda C. difficile izolasyonu pozitif bulunurken, 141 'inde elken izole edilmedi (Tablo 1).
Yeti~kin evcil k6peklerde 62 orneklen lTsinde C. difficile izole edildi ve ta~lylclllk oranl % 25.95 olarak bulundu. Yeti~kin sokak k6peklerinde ise 49 orneklen Tsinde C. difficile izole editdi ve ta;;;IYlclllk oranl % 14.98 olarak bulundu. TOm yeti~kin k6-pekterde % 21.6 oranlnda C. difficile ta;;;IYlclllk betirlendi (Tablo 2).
Yavru evcil kopeklerde 32 6rnek!en 9'unda C. dilficile iZQle edUdi ve ta~IYlclllk oram % 28.1 olarak bulundu. Yavru sokak kopeklerinde ise 37 6r· nelden 6'slnda C. dilficile izore edildi ve ta~lylclhk
oranlan % 19.2 olarak bulundu. TOm yavru ko· peklerde % 20.3 oranmda C. difficile ta~lylclllk belirlendi (Tablo 3).
Kedilerde ise, toplam 16 6rnekten 4'Onde C. difficile izolasyonu yaplldl ve % 25 oranda la~IYlclllk belirlendi (Tablo 4).
Kedi ve kopeklerden izote edilen C. difficile su~lartnm anlibiyotiklere duyarhhklan Tabla 5'de gosterilmi;;;tir. C. difficile su~lannln anlibiyotik duo yarhhk testine gore; Enrofloksasin % 100, Ok· siletrasiklin % 100, Danofloksasin % 97.6, Eritromisin % 90.6, Penisilin % 85.5, Nitrofurazolidon % 83.7, Amoksisilin % 69.7 ve Nalidiksik asit'e % 62.7 duyanl olduklantespil edildi.
Tartl ;;;ma ve $onu'r
C. dilficile'in insantarda anlibakleriyel ilae veya kanser ledavilerinde kemoterapotik ilaelann kullanlmlna bagll olarak ;;;ekillenen pseudomembranoz koHl ve ishalin birinci e!keni oldugu bilinmektedir (Ergani~ 1994, Knoop ve ark 1999, M611by ve ark 1985). Insanlarda genellikle anlibiyogramslz ve geni~ speklrumlu antibiyotiklerin slk ve dOzensiz kullamml , aynca pet hayvanlannm insan hayatlndaki yerinin ve 6neminin anmasl sebebiyle, son Yillarda C. difficile enfeksiyonlannda anl;;;lann olmasl, el· kenin epidemiyolojisl uzerinde yogun ara;;;ttrmalar yapllmaslna sebep olmu;;;tur.
Kedi ve kopekler. insanlann C. dilficile en· leksiyonu ve/veya reenleksiyonlartnda ekzojen bu· la~ma kaynagl olarak 6nemli rolU bulunmasma rag·
Tablo 1. Bulun Kopeklerde Clostridium diffieile izolasyonu ve Ta~lylelllk Oranlan
Ornek C. diUicile Izolasyonu Toptam
Poziti! Negatif
K6pekJer 39 141 180
Tablo 2. Yeli~kin KOpeklerde Clostridium difficile Izolasyonu ve Ta~IYlclhk Oranlan
Ornek C. difficile Izofasyonu Toplam
Pozitif Negali!
Evei! Kopek 17 45 62
Sokak Kopegi 7 42 49
Toplam 24 87 111
99
21.6
25.95
14.28
21.6
ERGANI$. IIADIMLI
Tablo 3. Yavru KOpeklerde Clostridium dillieile Izolasyonu 'Ie Ta~IYlclllk Oranlan
Omek C. dtl!icile Izolasyonu Toplam
Evcil KOpek
SokakK~
Top/am
Pozlti!
9
6
15
Negati!
23
31
54
32
37
69
26.1
19.2
20.3
Tablo 4. Kediterde Clostridium dillicile !ZOlasyonu ve Ta~lylClllk Oranlan
Dmek C. ditlicile Izolasyonu Toplam T~IY1Clltk Oranl %
Pozilll Negalif
Kedi 16 12 25
Tablo 5. Clostridium diltlCile Izolatlannm Antibiyoliklere Ouyarllilkian
Antibiyotik Su~ SaYlsl
Duyar11
Enrofloksasin 43 Danolloksasin 42 Erilromisin 39 Kanamisin Unkomisin Streptomisin
Amoksisilin 30 Oksltetrasiklln 43 Gentamisin SefaJosporin 3 Trimethoprim 19 SGJlametaksazol+lrimethoprim 18 Nalidiksik Asit 27
Penisi'in 37 Neomisin Nltro/uranloin 36
men. (Knoop 'Ie ark 1993. Riley 1996) bula~manln nasll ~ekiliendiQi a¥lk olarak bilinmemektedir. Bununla birlikte. k6pek 'Ie hamSlerlerin model"olarak kullanlldlQt ¥alt~malarda. antibiyotik ledavisi gibi insanlann ve hayvanlann sindirim sisteminin etkilenmasi somasl. pet hayvanlannln va ¥evrenin. ekzojen bula~ma kaynaQI olabilece{Ji gosterilmi~tir (Chang va Rohwer 1991. Muller ve ark 1987). Vapilan ¥alt~malarda pet hayvanlan (kedi ve kopek) (Berry ve Levett 1986. Buogo ve ark 1995. EI-Ged
Oran (% )
Diren~li Ouyar11 Oirenlj:li
1 4 42 43 43 13
43 40 24 25 16 6 43 7
100
100 97.6 2.4 90.6 9.7 2.3 97.7
100 100
69.7 30.3 100
100 6.9 93.1 44. t 55.9 41.6 58.2 62.7 37.3 85.5 14.5
100 93.7 12.3
ve ark 1989. Mar1irOSSian ve ark 1992. Perrin ve ark 1993. Riley ve ark 1991. Struble ve ark 1994. Weber ve ark 1989) ba~la olmak Ozere ordek. kaz. lavuk. papaQan. lav~an. kobay, hamster. klrpi. keyi. slQlr. deve, at, maymun, Yllan 'Ie halla 10k bah{Jmm barsak i¥eriOlnden C. difficile izolasyonun yaplldlgl bi1dirilmi~lir (Borrelio 'Ie ark 1983, Chang 'Ie Rohwer 1991, Lewetl1986, Riley 1996).
Deneysel ¥8h~malar ile kopek, hamster, fare, rat, kobay 'Ie tav~anlara anlibiyotik verilmesi son-
Kedi ve Kiipeklcrde Clostridium Difficile Ta~IYlclhgl ...
rast kolit oIUl';lurulmu~lur (BOOI 'Ie ark 1989. Chang 'Ie Rohwer 1991. Muller 'Ie ark 1987). OzelHkle hamSlerlerin di~er hayvanlara gore C. dilficile enfeksiyonlanna daha duyarh olduQu 'Ie deneysel enfeksiyonlarda barsak mukozastnda ~ok htzll ~ekilde hemoraji, Olserasyon 'Ie yangl 0lu~lurdu9u bitdirilmekledir. Enfekle hayvanlarda uyu~ukluk, ~id deW ishal 'Ie OIOm oram yOksek olabilmektedir (Chang 'Ie Rohwer 1991, Larson 'Ie Welch 1993). Muller 'Ie ark (1987) ise kOpeklere seloksilin vererek ishal olu~turduklannt 'Ie 4 hafta sOre iyerisinde ishalli hayvanlann vOeut aglrllQtnda % 16 orantnda azalmaya sebep olduQunu, hayvanlarda sekal sitotoksin 'Ie pseudomembram bildirmektedirler.
Hayvanlarda da C. dilfieile ta~IYlclligl geyici, klsa surell olup, Ozenikle antibiyotik kullamlmasl sonraSI gOrOlebilmektedir (Marler 'Ie ark 1992). Sindirim sisleminde g6rOIen diQer haslallklarla C. dilfieile la~lylclll91 araslnda herhangi bir ili~ki butunmamaktadlr (Borrelio 'Ie ark 1983, Riley 'Ie ark 1991). Weber 'Ie ark (1989), incelemeye aldtklan 75 ishalli kopegin % 2.7'slnden 'Ie 75 saQlIkll kopegin ise % 9.3'unden C. dilficile izole ettiklerini, kedilerde de ishal1ilerde % 6.7 'Ie sagllkillarda % 9 oranlannda C. dlfheile lzole ettiklerinj bildirmektedirler. Aynea, kronik ishalli vakalarda C. dilfieile toksinlerinin varhgl da belirtilmekledir. Buogo 'Ie arn (1995), sagllkh yeni dogan kapeklerden % 61.5 oranmda toksiJenik C. diftieile izolasyonunu rapor etmekledirler. Perrin 'Ie ark (1993) ise neonatal kOpeklerde prospeklif sarvey call~maslOda, ilk hafta izolasyon orantntn % 21.4, 2 'Ie 3 haflalarda ise bu oranlann yOkselerek % 67.1'e kadar Clktlglnt, 10. haftada ise gittik~e azalarak % 3.1'e kadar indigini 'Ie 3 aydan bOyOk kopeklerde C. diffieila ta~IYlelhk oranml % 1.4 bul· duklannl rapor etmektedirler. Farnll ~ah~malarda
(Riley 'Ie arn 1991 , Shoshan 'Ie ark 1993. Struble 'Ie ark 1994) kOpeklerde toksijenik 'Ie non 10k· sijenik C. dit1icile ta~lylelltgt % 9.3-40 'Ie kedilerde % 40'a varan oranlarda, Berry 'Ie Levett (1986) ise 4 ya~1t 'Ie 7 ayhk iki hasta kOpekte C. difficile enfeksiyonu lesplt ettiklerini bildirrneldedirler. EI-Ged 'Ie ark (1989), saghkll 'Ie ishalli kopekleri C. difficile yOnOnden yaptlklan taramada ishalli k6peklerde % 60 orantnda lzole ettiklerini belirtmektedirler. Riley 'Ie ark (1991), sagllkh 'Ie ishalli kOpeklerin % 40'tndan C. difficile izole ettiklerini rapor etmektedirler. Struble 'Ie arn (1994) ise saghkh ko· peklerden % 18'inde C. dllficile izolasyonu yapIlklanni 'Ie izolallann % SO'sinin toksijenik tUrde olduQunu bildirmekledirler. ~rtirossian 'Ie ark (1992), antibiyotik uygulamastnlO C. diffieile izo-
101
Jasyonu Ozerine olan etkisini belirlemek amaclyla. saghkh 'Ie farkll anlibiyotik uyguladtklan 150'~er kopegin lekal orneklerini C. diffieile yanOnden taradlklartnl, saQllkll kopeklerden etken izore edemediklerini, bununla birlikte, anlibiyotik uygulanan kopeklerin 28'inde C. dlfficile izolasyonunu bildirmekledirler.
Bu call~mada, yeti~kJn kOpeklerdeki C. dilficile izolasyonu oranlan; eveil kopeklerde 62 omeklen 17'sinde C. difficile pozitil 'Ie ta~lytelhk oranl % 25.95, sokak kopeklennde 49 arneklen 7'sinde pozitifli 'Ie la~lylethk oranl % 14.98 olarak lespil edildi (Tablo 2). TOm yeti~kjn kopekler dlkkate allOdlglOda 111 ornekten 24'Onde C. difficile izole edilerek. la~IYlclllk oranr % 21.6 olarak belirlendi (Tablo 2).' Evcil 'Ie sokak kopekleri C. difficile kar!?lla!?llnldlklannda, eveil kOpeklerde C. difficile bu· lunmalta~IYlclllk oranlannln daha yOksek oldugu belirlendi.
Yavru kOpeklerdeki C. diffieile izolasyonu oranIan; eveil yavru kopeklerde 32 Omelden 9'unda C. dilficile pozitif 'Ie ta~lylelhk oranl % 28.1, sokak yavru kOpeklerde 37 omekten 6'Slnda C. difficile pazitif!i 'Ie ta~IYlelhk oranlan % 19.2 olarak bulundu (Tabla 3). TOm yavru kOpekler dikkate ahndlglnda 69 Omelden 15 Omek C. difficile pozitif bulunarak. ta~lylellik oranlan % 20.3 olarak belirlendi (Tablo 3) . Evcil 'Ie sokak yavru kopekler ka~lla~tlftldtgtnda.
evcil kopek yavrulannda CI. difficile la~IYlelhk oranlartntn yOksek oldugu belirlendi. Perrin 'Ie ark (1993) sagllkh yeni dogan yavru kOpeklerde 10. hal· laya kadar % 95 oranlnda C. difficile izolasyonu yapllabilecegini, aynl populasyonda haftahk olarak yaptlklan kontrol1erle, ta~lylerllk oramm % 67 olarak belirlediklerini bildirmeldedir. Farkll ara~llrtellar 12 ayhga kadar olan hayvanJarda la~rYlclllk oranmm daha yOksek oldugunu belirtmektedirler (Borrelio 'Ie ark 1983, Weber 'Ie ark 1989).
Kedilerde ise 16 Ornegin 4'Onde C. difficile izore edildi 'Ie ta!?IYlclhk orant "/" 25 olarak bulundu (Tablo 5). 9;orrelio va ark (1983), % 30 orantnda. Riley 'Ie arn (1991) ise % 38.1 oranlnda kedilerde C. diificile varllQtnt bildirmektedirler.
Kedi 'Ie kOpekJerin lekal OmekJerinden larkJI oranlarda C. diffieile izolasyonunun yapllmaSlnt, ara~trncllar kultOr tekniklerine 'Ie anlibiyotik kullanlmlOa bagll olabilecegine baglamaktadlrlar (Knoop 'Ie ark 1993, Martirossian 'Ie ark 1992, Perrin 'Ie ark 1993, Riley 'Ie ark 1991).
Insan 'Ie hayvanJardan izole editen C. diffrcite izolatian, Penisilin, Ampisilin, Vankomisin, Telrasiklin, Rifamisin ve Melranidazole tam duyarh,
ERGANI.}. HADIMLI
Klindamisin. Sefalosporin'ler. Kloramlenikol va Eritromlsin'e duyarhhklan d~i~ken ve aminoglikozid grubu antibiyotiklere (Gentamisin, Kanamisin, Neomisin, Streptomisin, Lincomisin) ise butunuyle diren.-;I; bulunmaktadlrlar (Lewen 1988).
Bu .-;ah~mada ise, kedi ve kOpeklerden izole edilen C. diflicile su~lannln anlibiyoliklere duyarhhk testine gore; Enrofloksasin'e % 100, Oksitelrasiktin'e % 100, Oanofloksasin'e % 97.6, Erilromisln'e % 90.6, Penisilin'e % 85.5, Nit· rofurazoliden'a % 83.7, Amoksisilin'e % 69.7 ve Nalidiksik asil'e % 62.7 duyarll olduklan tespil edildi (Tablo 6) . Levett (1988) yaptlQI .-;ah~mada, C. difficile su~larl Penisilin'e % 83, Telrasiklin'e % 92, Eritromisin'e % 94, Kloramfenikol'a % 91, Met· ranidazoJ'a % 100, Vankomisin'e % 100, Klin· damisin'e % 91 ve SOlfametoksazol+trimeleprim (Trivelrin),e % 34 oranlnda duyarh bulduklannl bil· dirmekledir. C. diificile enleksiyonlan i.-;in klasik olarak kullanllan Klindamisin ve Metranidazol an· libiyoliklerine allematil olarak Basilrasin ve Van· comisin, Erilromisin verine de Fusidik As;1 kul· lanllabileceQini bildirilmektedir (Levett 1988). Bazl C. diflicile su~lannln Penisilin, Tetrasikl in , Erilromisin, Klindamisin ve Kloramlenikol'a kar~1 plazmidlerle diren.-;Iilik kazanabildikleri belirtilmektedir (Knoop ve ark 1993, Levell 1988). Bununla birlikle, .-;e~illi anlibiyolik uygulamalan sonraSI kOpeklerda ishal, pseudomembran6z kolil ve toksikasyonun (Muller ve ark 1987) gorOlmesi ve lekal 6r· neklemelerda daha yOksek oranda C. diflicile izorasyonunun yapilmasl (Martirossian ve ark 1992) C. dilficile la~ lylclh!:Jtnln onemli oldu!:Junu goslarmektedir.
Sonu.-; olarak, kedi ve kOpeklerin toplam 196 lakal slvap orneginden 43'unde C. diHicile izo· lasyonu yapllarak, la~IYlclhk oranlan % 21.9 ola rak belirlenmi~lir. Buna gore: insanlarm C. dilficile enleksiyonlannda pel hayvanlanmn polansiyel bir ek· zojen bula~ma kayna!:J1 olabileceQi kanaaline va· nlml~llr.
Kaynaklar
AI-Saif. N. and Brazier, J. S. (1996) The distrib\ltion of Clostridium difficile in the environment of South Wales. J. Mecl. Microbiol. 45,2: 133·137.
Allaie. S. S .. Meyer, P. and Dl)'ja. D. (1994) Comparison of two commercially available Enzyme Immunuassay lor detection of Clostridium dillicile in stool specimens. J. Clin. Microbial. . 32. 1, 51·53.
Bauer, . A,W., Kirby, W.M .. Sheris~ J.C. and Turck, M. (1966) Antibiotic susceplibilty testing by a standardized
102
single disk method. Am. J. Cli. Path .• 45:493.
Berry, A.P. and Levett P N (1986) Chronic diarrhoea in dogs associated with Clostridium dillicile infection. Vet. Aec.118.102·103
Bomello, S. P. (1990) The influence 01 the normal flora on Clostridium difficile colonisation of the gul., Ann. Med .• 22.61·67
Borriello. A. P., Honour, P., Turner. T. and Barclay, F. (1983) Household pet as a potential reservoir for Clost· ridium difficile infection. J. Clin. Pathol. 36.84·87.
Boot A .. Angulo. A. F. and Walvoort, H. C. (1989) Clostridium difficile·associated typhilitis in spesific patogen free guinepigs in the absence of antimicrobial treatment. Laboratory Animals. 23.203-207.
Buogo. C., Burnens, A. P., Perrin, J. and Nicolet, J. (1995) Presence of Camphylobacter spp .. Clostridium diflieile. C. Perlringens and salmonellae in litters of puppis and adult dog in Shelter. Schweiz Arch. Tlerheilkd .. 137,5,165-171.
Cato. E. P .• George. W. L and Finegold. D. (1986) Bergey's manual of systematic bacteriology. Volume 2. (Edited by Sneath P H A) Williams&Wilkins, Baltimore, USA.
Chang. J. and Aohwer. A. G. (1991) Clostridium difficile infection in adulls hamsters. Laboratory Animal Science, 41,6.548-552.
Clabots, C. A., Bettin, K. M., Peterson, L R. and Gerding , D. N. (1991) Evaluation of Cycloserine-Cefoxilin-Fructose agar and Cycloserine·Celoxitin· Fructose Broth for recovery of Clostridium difficile from enviromental sites. J. Clin. Microbiol.. 29,11.2633·2635.
Delmee, M. , Homel, M. and Wauters. L. (1985) Se· rogrouping of Clostridium difficile strains by slide agglUtination., J. Clin. Microbiol. 21,3.323-327.
EI·Ged. A.. EI-Bassiouny, D. A., Khalid, A. M.. EIAahman, M. A. and Kalab, N. (1989) The prevalence 01 Clostridia in dogs with special reference to its public health importance., Assiut Vet. Med. J., 21, 42, 113-117
Ergani~, 0 (1994) Mikrobiyoloji ve Immunoloji. Saghk Egi· tim EnstitQsu YaYln No. 11, GOnay MatbaaSl, Konya.
Iwen, P. C .• Booth, S. J. and Woods G. L (1989) Comparison 01 media for screening of diarrheic stools for the recovery of Clostridium diflicile. J. Clin. MicrobioL. 27, 9. 2105·2106.
Johnson, L. L. , McFarland, L. V., Dearing, P., Aalsys. V. and Schoenknecht, F. D. (1989) Identification of Clostridium dilficile in stoll specimens by culture-enhanced Gas·Liquid Chromatography. J. Clin. Microbiol.. 27, 10, 2218-2221.
Koneman, E. W., Allen, S. D., Janda, W. M., Schreckenberger. P. C. and Winn, W. C. (1992) Color aUas abd textbook of diagnostic microbiology. 4. Edition. J B Uppincott Company, Philadelphia, USA.
Knoop. F., Owens. M. and Croker, C. {1993) Clostridium
diflicile: Clinical disease and diagnosis., Clin. Microbiol. Aev., 6, 3, 251-265.
Larson, H. E. and Welch, A. (1993) In vitro and in vivo characterisation of resistance to colonisation with Clost· ridium diflicile. J. Vet. Microbiol., 38,103-108.
Levett, P.N. (1986) Clostridium difficile in habitats other than the human gastro-intestinal tract. J . Infect. 12:253-263.
Levett, P. N. (1988) Antimicrobial suspectibility of Clostridium dilflcile determined by disk di/lusion and bre· akpoint methods., J. Antimicrobial Chemotherapy, 22,167-173.
Lylerly, D. M., Saum. K. E., McDonald D. K. and Wilkins T. D. (1985) Effects of Clostridium diilicile toxins given intragastrically to animal. Infect. Immun., 47, 2, 349-352.
Marler, L. M., Siders. J. A., Wolters. L. C., Pettlgrew,Y., Skill, B. L. and Allen, S. D. (1992) Comparison 01 five cultural procedures for isola lion 01 Clostridium difficile from stoolS. J. Clin. Microbicl., 30, 2, 514-516.
Martirossian, G., Meisel.Mikolajczyk, F., Slanczak, J., Mierzejewski, J. and Flis. D. (1994) Identilication 01 toxijenic Clostridium dilficile strains isolated from ali· mentary tract of dogs by PCR., Moo. Dosw. Mikrobiol. , 46,3, :201-206.
Martirossian, G., Sokol·Leszczynska, B., Mierzejewski, J. and Meiset·Mikolajczyk, F. (1992) Occurence of Clostridium dilficile in the digestive system of dogs. Med. Dosw. Mlkrobiol. 44,1-2,49-54.
MOtlby, A .. Aronsson, B, D. and Nord, C. E. (1985) Pathogenesis and diagnosis of Clostridium dilficile enterocolitis., Scand. J. Infect. Dis., 46,47-56.
Muller, E .. L., Pill, H. A. and George, W. L. (1987) Prairie dog model for antimicrobial agent·induced Clostridium difficile diarrhea. Infect. Immun., 55,1,198-200.
103
Perrin. J., Buogo. C., Gallusser, A., Burnens, A. P. and Nicolet, J. (1993) Intestinal carriage of Clostridium difficile in neonate dogs. J. Vet. Med. B, 40,222-226.
Ailey, T. (1996) Clostridium difficile: a high-cost no· socomial pathogen .. Culture, 17, 1,2-4.
Riley, T., Adams, J. E., O'Neill, G. L. and Bowman A. A. (1991) Gastrointestinal carriage 01 Clostridium difliclle in cats and dogs attending veterinary clinics., Epidemiol. In· lect., 107,659-665.
Shanholtzer, C. J., Peterson. L. R. , Olson. M. N. and Ger· ding D. N. (1983) Prospective study of Gram·stained stool smears in diagnosis 01 Clostridium dilficile colitis. J. Clin. Microbiol.. 17,5,906·908.
Sahnholtzer, C. J .. Willard, K. E. , Holter, J. J . Olson, M. M., Gerding, D. N. and Peterson, L. R. (1992) Com· parison 01 the VIDAS Clostridium dilfcile Toxin Aim· munoassay with C. ditficile culture and cytotoxin and tatex tests. J. Clin. Microbiol., 30, 7, 1837:1640.
Shoshan. M. S., Florin, I. and Thelestam, M. (1993) Ac· tivation 01 cellular phospholipase A2 by Clostndlum dif· ficile toxin B. J. Cellular Biochemistry, 52,116-124.
Struble, A. L., Tang, Y. J., Kass, P. H'I Gumerlock, P.H., Madewell, B. R. and Silva, J. (1994) Fecal shedding of Clostridium difficile in dogs: a period prevalence survey in a veterinary medical teaching hospital. , J. Vet. Diagn. In· vest., 6,342-347.
TabaQchali, S. and Wilks, M. (1992) Epidemiological aspects of infections caused by Bacteroides fragilis and Clostridium dilficile. Eur. J. Microbiol. Infect. Dis., 11. II. 1049-1057.
Weber, A. , Kroth, P. and Heil, G. (1989) Untersuchungen zumvorkommen von Clostridium difficile in korproben von hunden und katzen. J. Vet. Med. B., 36,568-576.