Post on 11-Jan-2017
INSTYTUT TECHNOLOGICZNO-PRZYRODNICZY W FALENTACH
ODDZIAŁ W WARSZAWIE
KATALOG ROZWIĄZAŃ TECHNICZNYCH
I TECHNOLOGICZNYCH ZAGRODOWEJ
INFRASTRUKTURY TECHNICZNEJ
(w zakresie chowu bydła mlecznego)
OBORY
SILOSY
PŁYTY OBORNIKOWE
ZBIORNIKI NA PŁYNNE ODCHODY ZWIERZĘCE
Program Wieloletni pt. „Standaryzacja i monitoring przedsięwzięć środowiskowych, techniki rolniczej i rozwiązań infrastrukturalnych na rzecz bezpieczeństwa i zrównoważonego rozwoju rolnictwa i obszarów wiejskich”
Priorytet nr 8 Standaryzacja wiejskiej infrastruktury przyrodniczo-technicznej i technicznej
Działanie 8.2 Standaryzacja obiektów zagrodowej infrastruktury technicznej, w tym budowli i budynków inwentarskich
Autorzy: mgr inż. Konrad Rudnik, tech. Janusz Młynik
W badaniach i opracowaniu wzięli udział pracownicy z Zakładu Eksploatacji
i Budownictwa Wiejskiego
Recenzent opracowania: prof. dr hab. inż. Wacław Romaniuk
Falenty – Warszawa 2014
2
Spis treści
Wstęp 3
Obory bezściołowe z podłogą szczelinową dla krów mlecznych
Obory bezściołowe z podłogą szczelinową dla krów mlecznych
OR-1. Obora wolnostanowiskowa boksowa dla 60 krów mlecznych 5
OR-2. Obora wolnostanowiskowa boksowa dla 66 krów mlecznych 9
OR-3. Obora wolnostanowiskowa boksowa dla 72 krów mlecznych 13
OR-4. Obora wolnostanowiskowa boksowa dla 64 krów mlecznych 17
OR-5. Obora wolnostanowiskowa boksowa dla 60 krów mlecznych 21
OR-6. Obora wolnostanowiskowa boksowa dla 60 krów mlecznych 25
OR-7. Obora wolnostanowiskowa boksowa dla 66 krów mlecznych 29
OR-8. Obora wolnostanowiskowa boksowa dla 120 krów mlecznych 33
OR-9. Obora wolnostanowiskowa boksowa dla 84 krów mlecznych 37
OR-10. Obora wolnostanowiskowa boksowa dla 64 krów mlecznych 41
Obory ściołowe i bezściołowe z podłogą pełną dla krów mlecznych
O-1. Obora wolnostanowiskowa boksowa dla 60 krów mlecznych 45
O-2. Obora wolnostanowiskowa boksowa dla 66 krów mlecznych 49
O-3. Obora wolnostanowiskowa boksowa dla 72 krów mlecznych 53
O-4. Obora wolnostanowiskowa boksowa dla 64 krów mlecznych 57
O-5. Obora wolnostanowiskowa boksowa dla 60 krów mlecznych 61
O-6. Obora wolnostanowiskowa boksowa dla 60 krów mlecznych 65
O-7. Obora wolnostanowiskowa boksowa dla 66 krów mlecznych 69
O-8. Obora wolnostanowiskowa boksowa dla 120 krów mlecznych 73
O-9. Obora wolnostanowiskowa boksowa dla 84 krów mlecznych 77
O-10. Obora wolnostanowiskowa boksowa dla 64 krów mlecznych 81
OS-1. Obora z głęboką ściółką dla 38 krów mlecznych 85
OS-2. Obora z głęboką ściółką dla 38 krów mlecznych – obszar paszowy z kanałem
kanałem
88
Silosy
S-1. Silos przejazdowy z betonu monolitycznego 91
S-2. Silos przejazdowy z betonowych elementów prefabrykowanych 93
S-3. Silos komorowy 95
Płyty obornikowe
PG-1. Płyta obornikowa z niskimi ściankami oporowymi 97
PG-2. Płyta obornikowa z wysokimi ściankami oporowymi 100
PG-3. Płyta obornikowa z monitoringiem szczelności 103
PG-4. Płyta obornikowa z odwodnieniem liniowym 106
PG-5. Płyta obornikowa z odwodnieniem liniowym 109
Zbiorniki na płynne odchody zwierzęce
Z-1. Stanowisko załadunku płynnych odchodów zwierzęcych 112
Z-2. Studzienka 114
Z-3. Zbiornik zagłębiony przykryty powłoką elastyczną 116
Z-4. Zbiornik zagłębiony przykryty płytą żelbetową 118
Z-5. Zbiornik zagłębiony przykryty płytą żelbetową 120
Z-6. Zbiornik z monitoringiem szczelności 122
3
Wstęp
Zmiany zachodzące w metodach chowu krów mlecznych wymuszają na inwestorach
wprowadzanie nowych rozwiązań obiektów inwentarskich oraz związanych z nimi budowli.
Nowoczesna obora nie jest gwarancją pełnego sukcesu ekonomicznego oraz zapewnienia
dobrostanu zwierząt i poprawnych warunków pracy, lecz prawidłowo rozwiązany układ
funkcjonalny wszystkich obiektów zabudowy gospodarstwa, którymi są obory, silosy, płyty
obornikowe, a także zbiorniki na płynne odchody zwierzęce.
W gospodarstwach specjalizujących się w produkcji zwierzęcej istotne jest przestrzeganie
podziału działki zagrodowej na następujące sektory: mieszkalny, gospodarczy i produkcyjny.
Obiekty z niniejszego katalogu – obory dla krów mlecznych – powinny być lokalizowane
wyłącznie w sektorze produkcyjnym. Poprawny układ obiektów, pogrupowanych w sektorach na
działce zagrodowej, przedstawiono na rysunku 1.
Rys. 1. Przykładowy plan zagospodarowania działki zagrodowej z podziałem na sektory
w gospodarstwie rolnym o specjalizacji bydło mleczne
Legenda – wykaz obiektów na działce zagrodowej: – sektor mieszkalny: 1 – budynek mieszkalny, 1a –
teren zabaw dla dzieci, 1b – teren rekreacyjny dla dorosłych, 1c – powierzchnia utwardzona dojazdu do
budynku mieszkalnego, 2 – zamknięty śmietnik, 3 – szczelny zbiornik ścieków; sektor gospodarczy: 4 –
budynek ogólnogospodarczy – magazyn, 5 – wiata na sprzęt rolniczy, 6 – teren na sprzęt rolniczy (płyty
ażurowe EKO), 7 – budynek garażowo-warsztatowy; sektor produkcyjny: 8 – obora, 8a – pawilon dojarni,
9 – dwa silosy paszowe, 10 – silos na kiszonkę, 11 – płyta gnojowa (alternatywa), 12 – zbiornik na
płynne odchody zwierzęce (alternatywa)
W niniejszym zbiorze kart katalogowych obór przedstawiono rozwiązania obiektów dla obsady
60–120 krów mlecznych. Wielkości te są wielkościami uniwersalnymi, dla których istotnym
elementem jest szerokość budynku. Odpowiednie dostosowanie długości budynku pozwala na
zmniejszenie lub zwiększenie obsady. Modułowa konstrukcja każdej obory zaprezentowanej w
katalogu umożliwia dostawienie kolejnych ram lub skrócenie przedstawionego budynku o
dowolną ilość ram rozstawionych co 360 cm. Zmiany w obsadzie wymagają, oprócz korekty
liczby stanowisk legowiskowych, również dostosowania wielkości dojarni i hali udojowej. Typ
dojarni nie wpływa w sposób zasadniczy na powierzchnię obory. W przypadku zastosowania
robota udojowego wprowadzenie istotnych zmian w obsadzie jest ograniczone ze względu na
wydajność urządzenia. Zmniejszenie obsady będzie podejściem ekonomicznie nieuzasadnionym,
natomiast zwiększenie obsady wymagać będzie wprowadzenia drugiego robota i docelowo
podwojenia liczby dojonych krów.
4
W kartach katalogowych obory przedstawiono ze schematycznym rysunkiem dojarni. Istnieje
możliwość zamiennego wyboru typu dojarni wraz z pomieszczeniami towarzyszącymi.
Wariantowe rozwiązania fragmentu obory z dojarnią dla obsady ok. 60 krów mlecznych
przedstawiono na rysunkach 2–5.
Rys. 2. Dojarnia typu robot Rys. 3. Dojarnia typu rybia ość 2 x 4
Rys. 4. Dojarnia typu bok w bok 2 x 4 Rys. 5. Dojarnia typu tandem 2 x 3
Karty katalogowe zawierają również zalecane do stosowania w gospodarstwach rolnych typy
silosów, płyt obornikowych i zbiorników na płynne odchody zwierzęce. Pojemność i
powierzchnie tych obiektów należy określić i dostosować do potrzeb konkretnego gospodarstwa.
5
OBORA DLA KRÓW MLECZNYCH
NR KARTY
OR-1
INSTYTUT
TECHNOLOGICZNO-
-PRZYRODNICZY
Oddział
02-532 WARSZAWA
ul. RAKOWIECKA 32
OBORA WOLNOSTANOWISKOWA
BOKSOWA DLA 60 KRÓW
MLECZNYCH
Data opracowania
czerwiec 2013
Data aktualizacji
grudzień 2013
Stron
4
Charakterystyka obiektu
– 60 krów mlecznych
– utrzymanie w boksach
– legowiska z materacami
– podłogi betonowe szczelinowe
– wentylacja naturalna
– dojarnia typu rybia ość
– powierzchnia użytkowa 866,20 m2
– powierzchnia zabudowy 914,90 m2
– kubatura 3638,00 m3
Przekrój pionowy
Przekrój poziomy
6
Funkcja i technologia
Obora przeznaczona jest dla krów mlecznych utrzymywanych w systemie wolnostanowiskowym
boksowym, ściołowym lub bezściołowym na materacach. Liczba stanowisk wynosi 60, ale
modułowe rozwiązania konstrukcyjne umożliwiają łatwą zmianę obsady. Kojce porodowe oraz
cielęta, młodzież i krowy zasuszone umieszczono w osobnym budynku. Krowy utrzymywane są
w dwóch rzędach boksów. Hala udojowa, pomieszczenie zaplecza technicznego, zbiornik na
mleko, biuro oraz sanitariat znajdują się w wydzielonej części obory.
Żywienie. Pasze pełnoporcjowe są dostarczane i rozprowadzane na stole paszowym ciągnikiem z
doczepionym wozem paszowym.
Pojenie. W korytarzach poprzecznych przewidziano zainstalowanie sześciu poideł korytowych
(3 x 2 szt.), o wymiarach 1,0 x 0,45 m.
Usuwanie nawozu. W oborze powstaje nawóz w postaci gnojowicy (z niewielką ilością ściółki).
Nawóz z kanałów usuwa się cyklicznie do zbiornika zasadniczego o pojemności 450 m3.
Ścielenie. Stanowiska legowiskowe wyposażone w materace dościela się niewielką ilością
drobno pociętej ściółki (0,5 kg na stanowisko).
Dojenie. Dojenie odbywa się w hali udojowej typu rybia ość 2 x 4. Powierzchnia przed dojarnią
oraz korytarz spacerowy służą jako poczekalnia.
Wentylacja. W budynku zastosowano wentylację naturalną, nawiew następuje otworami w
ścianach podłużnych, wywiew przez otwory w kalenicy.
Oświetlenie naturalne. Światło wpada do budynku przez otwory okienne w ścianach
podłużnych oraz przez świetlik w kalenicy, zintegrowany z systemem wentylacji kalenicowej.
Oświetlenie sztuczne. Przewidziano oświetlenie o natężeniu 100 lx, mierzone na poziomie
podłogi, z możliwością stopniowego zmniejszenia natężenia do 5 lx w nocy. W wydzielonych
pomieszczeniach hali udojowej oraz w biurze natężenie oświetlenia wynosi 200 lx.
Konstrukcja budynku
Konstrukcję stanowią poprzeczne układy nośne w postaci ram stalowych, bez podpór pośrednich,
rozstawione w module 360 cm.
Fundamenty. Pod słupami stalowymi ram znajdują się żelbetowe stopy fundamentowe, a pod
ścianami zewnętrznymi betonowe ściany fundamentowe oraz ławy fundamentowe W celu
wariantowego rozwiązania ścian z lekkiej obudowy stosuje się belkę podwalinową. Betonowe i
żelbetowe konstrukcje zabezpieczono przed wilgocią środkami hydroizolacyjnymi. Ściany
fundamentowe są wyniesione ponad poziom terenu na wysokość min. 30 cm.
Podłogi. Wykonane są z betonu klasy C 16/20, o grubości dostosowanej do obciążeń, np. na
stole paszowym grubość wynosi 20 cm. W korytarzach gnojowych nad kanałami gnojowymi
zastosowano prefabrykowane płyty szczelinowe o grubości 16 cm. Głębokość kanałów przyjęto
120 cm. Do prawidłowego funkcjonowania systemu składowania i usuwania gnojowicy poziom
płynnych odchodów w kanale powinien wynosić min. 40 cm i maks. 80 cm.
7
Rys. Przekrój kanału gnojowicowego
W konstrukcji podłogi pełnej płyta betonowa jest zbrojona siatką stalową.
Konstrukcja podłogi składa się z następujących warstw: podsypka piaskowa – min. 15 cm, beton
podkładowy klasy C 8/10 – 5–10 cm, beton zasadniczy zbrojony klasy C 16/20 – 15–20 cm.
Ściany podłużne. Ściany zewnętrzne podłużne spełniają rolę ścian osłonowych. Wykonane są
do wysokości 160 cm z płyt warstwowych, mocowanych do konstrukcji ramy nośnej. Płyty
warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego, obustronnie obłożonego
stalowymi blachami powlekanymi. Materiałem termoizolacyjnym jest styropian, pianka
poliuretanowa lub wełna mineralna. Zamiennie ściany zewnętrzne mogą być wykonane z
elementów drobnowymiarowych, np. bloczków, pustaków. Wewnętrzne powierzchnie ścian
należy otynkować.
Ściany szczytowe. Ściany szczytowe wykonane są do pełnej wysokości z tego samego materiału
co ściany podłużne.
Okna. W ścianach zewnętrznych podłużnych zamontowane są okna z poliwęglanu, przesuwane
w układzie góra – dół na całej długości ścian zewnętrznych. Wysokość otworu okiennego wynosi
120 cm. Zamiennie można:
– wstawić okna tradycyjne, pozostawiając w pasie podokapowym otwory nawiewne wentylacji
naturalnej;
– w otwory okienne wstawić ramę osiatkowaną;
– otwory okienne przysłonić deskami w układzie wertykalnym, o szerokości np. 10 cm, w
odstępie 2,5–3 cm.
Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami przesuwanymi góra–dół
8
Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami tradycyjnymi i otworem nawiewnym
Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami przysłoniętymi deskami pionowymi
Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami osiatkowanymi
Dach. Izolowany termicznie dach zbudowano z płyt warstwowych, mocowanych do stalowych
płatwi. Dachowe płyty warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego
(styropian, pianka poliuretanowa lub wełna mineralna), obustronnie obłożonego stalowymi
blachami powlekanymi. W kalenicy zamontowano element wywiewny systemu wentylacji
naturalnej.
9
OBORA DLA KRÓW MLECZNYCH
NR KARTY
OR-2
INSTYTUT
TECHNOLOGICZNO-
-PRZYRODNICZY
Oddział
02-532 WARSZAWA
ul. RAKOWIECKA 32
OBORA WOLNOSTANOWISKOWA
BOKSOWA DLA 66 KRÓW
MLECZNYCH
Data opracowania
czerwiec 2013
Data aktualizacji
grudzień 2013
Stron
4
Charakterystyka obiektu
– 66 krów mlecznych
– utrzymanie w boksach
– legowiska z materacami
– podłogi betonowe szczelinowe
– wentylacja naturalna
– dojarnia typu rybia ość
– powierzchnia użytkowa 884,50 m2
– powierzchnia zabudowy 951,70 m2
– kubatura 3714,90 m3
Przekrój pionowy
Przekrój poziomy
10
Funkcja i technologia
Obora przeznaczona jest dla krów mlecznych utrzymywanych w systemie wolnostanowiskowym
boksowym, ściołowym lub bezściołowym na materacach. Liczba stanowisk wynosi 66. Kojce
porodowe oraz cielęta, młodzież, krowy zasuszone umieszczono w osobnym budynku. Krowy
utrzymywane są w dwóch rzędach boksów. Hala udojowa, pomieszczenie zaplecza technicznego,
zbiornik na mleko, biuro oraz sanitariat znajdują się w wydzielonej części obory. Modułowe
rozwiązania konstrukcyjne umożliwiają łatwą zmianę obsady.
Żywienie. Pasze pełnoporcjowe są dostarczane i rozprowadzane na stole paszowym ciągnikiem z
doczepionym wozem paszowym.
Pojenie. W korytarzach poprzecznych przewidziano zainstalowanie sześciu poideł korytowych
(3 x 2 szt.), o wymiarach 1,0 x 0,45 m.
Usuwanie nawozu. W oborze powstaje nawóz w postaci gnojowicy (z niewielką ilością ściółki).
Nawóz z kanałów usuwa się cyklicznie do zbiornika zasadniczego o pojemności 450 m3.
Ścielenie. Stanowiska legowiskowe wyposażone w materace dościela się niewielką ilością
drobno pociętej ściółki (0,5 kg na stanowisko).
Dojenie. Dojenie odbywa się w hali udojowej typu rybia ość 2 x 4. Powierzchnia przed dojarnią
oraz korytarz spacerowy służą jako poczekalnia.
Wentylacja. W budynku zastosowano wentylację naturalną, nawiew następuje otworami w
ścianach podłużnych, wywiew przez otwory w kalenicy.
Oświetlenie naturalne. Światło wpada do budynku przez otwory okienne w ścianach
podłużnych oraz przez świetlik w kalenicy, zintegrowany z systemem wentylacji kalenicowej.
Oświetlenie sztuczne. Przewidziano oświetlenie o natężeniu 100 lx, mierzone na poziomie
podłogi, z możliwością stopniowego zmniejszenia natężenia do 5 lx w nocy. W wydzielonych
pomieszczeniach hali udojowej oraz w biurze natężenie oświetlenia wynosi 200 lx.
Konstrukcja budynku
Konstrukcję stanowią poprzeczne układy nośne w postaci ram stalowych, bez podpór pośrednich,
rozstawione w module 360 cm.
Fundamenty. Pod słupami stalowymi ram znajdują się żelbetowe stopy fundamentowe, a pod
ścianami zewnętrznymi betonowe ściany fundamentowe oraz ławy fundamentowe W celu
wariantowego rozwiązania ścian z lekkiej obudowy stosuje się belkę podwalinową. Betonowe i
żelbetowe konstrukcje zabezpieczono przed wilgocią środkami hydroizolacyjnymi. Ściany
fundamentowe są wyniesione ponad poziom terenu na wysokość min. 30 cm.
Podłogi. Wykonane są z betonu klasy C 16/20, o grubości dostosowanej do obciążeń, np. na
stole paszowym grubość wynosi 20 cm. W korytarzach gnojowych nad kanałami gnojowymi
zastosowano prefabrykowane płyty szczelinowe o grubości 16 cm. Głębokość kanałów przyjęto
120 cm. Do prawidłowego funkcjonowania systemu składowania i usuwania gnojowicy poziom
płynnych odchodów w kanale powinien wynosić min. 40 cm i maks. 80 cm.
11
Rys. Przekrój kanału gnojowicowego
W konstrukcji podłogi pełnej płyta betonowa jest zbrojona siatką stalową.
Konstrukcja podłogi składa się z następujących warstw: podsypka piaskowa – min. 15 cm, beton
podkładowy klasy C 8/10 – 5–10 cm, beton zasadniczy zbrojony klasy C 16/20 – 15–20 cm.
Ściany podłużne. Ściany zewnętrzne podłużne spełniają rolę ścian osłonowych. Wykonane są
do wysokości 160 cm z płyt warstwowych, mocowanych do konstrukcji ramy nośnej. Płyty
warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego, obustronnie obłożonego
stalowymi blachami powlekanymi. Materiałem termoizolacyjnym jest styropian, pianka
poliuretanowa lub wełna mineralna. Zamiennie ściany zewnętrzne mogą być wykonane z
elementów drobnowymiarowych, np. bloczków, pustaków. Wewnętrzne powierzchnie ścian
należy otynkować.
Ściany szczytowe. Ściany szczytowe wykonane są do pełnej wysokości z tego samego materiału
co ściany podłużne.
Okna. W ścianach zewnętrznych podłużnych zamontowane są okna z poliwęglanu, przesuwane
w układzie góra–dół na całej długości ścian zewnętrznych. Wysokość otworu okiennego wynosi
120 cm. Zamiennie można:
– wstawić okna tradycyjne, pozostawiając w pasie podokapowym otwory nawiewne wentylacji
naturalnej;
– w otwory okienne wstawić ramę osiatkowaną;
– otwory okienne przysłonić deskami w układzie wertykalnym, o szerokości np. 10 cm, w
odstępie 2,5–3 cm.
Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami przesuwanymi góra – dół
12
Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami tradycyjnymi i otworem nawiewnym
Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami przysłoniętymi deskami pionowymi
Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami osiatkowanymi
Dach. Izolowany termicznie dach zbudowano z płyt warstwowych, mocowanych do stalowych
płatwi. Dachowe płyty warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego
(styropian, pianka poliuretanowa lub wełna mineralna), obustronnie obłożonego stalowymi
blachami powlekanymi. W kalenicy zamontowano element wywiewny systemu wentylacji
naturalnej.
13
OBORA DLA KRÓW MLECZNYCH
NR KARTY
OR-3
INSTYTUT
TECHNOLOGICZNO-
-PRZYRODNICZY
Oddział
02-532 WARSZAWA
ul. RAKOWIECKA 32
OBORA WOLNOSTANOWISKOWA
BOKSOWA DLA 72 KRÓW
MLECZNYCH
Data opracowania
czerwiec 2013
Data aktualizacji
grudzień 2013
Stron
4
Charakterystyka obiektu
– 72 krowy mleczne
– utrzymanie w boksach
– legowiska z materacami
– podłogi betonowe szczelinowe
– wentylacja naturalna
– dojarnia typu rybia ość
– powierzchnia użytkowa 850,00 m2
– powierzchnia zabudowy 910,60 m2
– kubatura 3566,90 m3
Przekrój pionowy
Przekrój poziomy
14
Funkcja i technologia
Obora przeznaczona jest dla krów mlecznych utrzymywanych w systemie wolnostanowiskowym
boksowym, ściołowym lub bezściołowym na materacach. Liczba stanowisk wynosi 72. Kojce
porodowe oraz cielęta, młodzież i krowy zasuszone umieszczono w osobnym budynku. Krowy
utrzymywane są w dwóch rzędach boksów. Hala udojowa, pomieszczenie zaplecza technicznego,
zbiornik na mleko, biuro oraz sanitariat znajdują się w budynku przylegającym do obory.
Modułowe rozwiązania konstrukcyjne umożliwiają łatwą zmianę obsady.
Żywienie. Pasze pełnoporcjowe są dostarczane i rozprowadzane na stole paszowym ciągnikiem z
doczepionym wozem paszowym.
Pojenie. W korytarzach poprzecznych przewidziano zainstalowanie sześciu poideł korytowych
(3 x 2 szt.), o wymiarach 1,0 x 0,45 m.
Usuwanie nawozu. W oborze powstaje nawóz w postaci gnojowicy (z niewielką ilością ściółki).
Nawóz z kanałów usuwa się cyklicznie do zbiornika zasadniczego o pojemności 450 m3.
Ścielenie. Stanowiska legowiskowe wyposażone w materace dościela się niewielką ilością
drobno pociętej ściółki (0,5 kg na stanowisko).
Dojenie. Dojenie odbywa się w hali udojowej typu rybia ość 2 x 4. Powierzchnia przed dojarnią
oraz korytarz spacerowy służą jako poczekalnia.
Wentylacja. W budynku zastosowano wentylację naturalną, nawiew następuje otworami w
ścianach podłużnych, wywiew przez otwory w kalenicy.
Oświetlenie naturalne. Światło wpada do budynku przez otwory okienne w ścianach
podłużnych oraz przez świetlik w kalenicy, zintegrowany z systemem wentylacji kalenicowej.
Oświetlenie sztuczne. Przewidziano oświetlenie o natężeniu 100 lx, mierzone na poziomie
podłogi, z możliwością stopniowego zmniejszenia natężenia do 5 lx w nocy. W wydzielonych
pomieszczeniach hali udojowej oraz w biurze natężenie oświetlenia wynosi 200 lx.
Konstrukcja budynku
Konstrukcję stanowią poprzeczne układy nośne w postaci ram stalowych, bez podpór pośrednich,
rozstawione w module 360 cm.
Fundamenty. Pod słupami stalowymi ram znajdują się żelbetowe stopy fundamentowe, a pod
ścianami zewnętrznymi betonowe ściany fundamentowe oraz ławy fundamentowe W celu
wariantowego rozwiązania ścian z lekkiej obudowy stosuje się belkę podwalinową. Betonowe i
żelbetowe konstrukcje zabezpieczono przed wilgocią środkami hydroizolacyjnymi. Ściany
fundamentowe są wyniesione ponad poziom terenu na wysokość min. 30 cm.
Podłogi. Wykonane są z betonu klasy C 16/20, o grubości dostosowanej do obciążeń, np. na
stole paszowym grubość wynosi 20 cm. W korytarzach gnojowych nad kanałami gnojowymi
zastosowano prefabrykowane płyty szczelinowe o grubości 16 cm. Głębokość kanałów przyjęto
120 cm. Do prawidłowego funkcjonowania systemu składowania i usuwania gnojowicy poziom
płynnych odchodów w kanale powinien wynosić min. 40 cm i maks. 80 cm.
15
Rys. Przekrój kanału gnojowicowego
W konstrukcji podłogi pełnej płyta betonowa jest zbrojona siatką stalową.
Konstrukcja podłogi składa się z następujących warstw: podsypka piaskowa – min. 15 cm,
beton podkładowy klasy C 8/10 – 5–10 cm, beton zasadniczy zbrojony klasy C 16/20 – 15–20
cm.
Ściany podłużne. Ściany zewnętrzne podłużne spełniają rolę ścian osłonowych. Wykonane są
do wysokości 160 cm z płyt warstwowych, mocowanych do konstrukcji ramy nośnej. Płyty
warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego, obustronnie obłożonego
stalowymi blachami powlekanymi. Materiałem termoizolacyjnym jest styropian, pianka
poliuretanowa lub wełna mineralna. Zamiennie ściany zewnętrzne mogą być wykonane z
elementów drobnowymiarowych, np. bloczków, pustaków. Wewnętrzne powierzchnie ścian
należy otynkować.
Ściany szczytowe. Ściany szczytowe wykonane są do pełnej wysokości z tego samego materiału
co ściany podłużne.
Okna. W ścianach zewnętrznych podłużnych zamontowane są okna z poliwęglanu, przesuwane
w układzie góra–dół na całej długości ścian zewnętrznych. Wysokość otworu okiennego wynosi
120 cm. Zamiennie można:
– wstawić okna tradycyjne, pozostawiając w pasie podokapowym otwory nawiewne wentylacji
naturalnej;
– w otwory okienne wstawić ramę osiatkowaną;
– otwory okienne przysłonić deskami w układzie wertykalnym, o szerokości np. 10 cm, w
odstępie 2,5–3 cm.
16
Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami przesuwanymi góra–dół
Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami tradycyjnymi i otworem nawiewnym
Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami przysłoniętymi deskami pionowymi
Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami osiatkowanymi
Dach. Izolowany termicznie dach zbudowano z płyt warstwowych, mocowanych do stalowych
płatwi. Dachowe płyty warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego
(styropian, pianka poliuretanowa lub wełna mineralna), obustronnie obłożonego stalowymi
blachami powlekanymi. W kalenicy zamontowano element wywiewny systemu wentylacji
naturalnej.
17
OBORA DLA KRÓW MLECZNYCH
NR KARTY
OR-4
INSTYTUT
TECHNOLOGICZNO-
-PRZYRODNICZY
Oddział
02-532 WARSZAWA
ul. RAKOWIECKA 32
OBORA WOLNOSTANOWISKOWA
BOKSOWA DLA 64 KRÓW
MLECZNYCH
Data opracowania
czerwiec 2013
Data aktualizacji
grudzień 2013
Stron
4
Charakterystyka obiektu
– 64 krowy mleczne
– utrzymanie w boksach
– legowiska z materacami
– podłogi betonowe szczelinowe
– wentylacja naturalna
– dojarnia typu rybia ość
– powierzchnia użytkowa 669,80 m2
– powierzchnia zabudowy 716,40 m2
– kubatura 2813,20 m3
Przekrój pionowy
Przekrój poziomy
18
Funkcja i technologia
Obora przeznaczona jest dla krów mlecznych utrzymywanych w systemie wolnostanowiskowym
boksowym, ściołowym lub bezściołowym na materacach. Liczba stanowisk wynosi 64, ale
modułowe rozwiązania konstrukcyjne umożliwiają łatwą zmianę obsady. Kojce porodowe oraz
cielęta, młodzież i krowy zasuszone umieszczono w osobnym budynku. Krowy utrzymywane są
w dwóch rzędach boksów. Hala udojowa, pomieszczenie zaplecza technicznego, zbiornik na
mleko, biuro oraz sanitariat znajdują się w wydzielonej części obory.
Żywienie. Pasze pełnoporcjowe są dostarczane i rozprowadzane na stole paszowym ciągnikiem z
doczepionym wozem paszowym.
Pojenie. W korytarzach poprzecznych przewidziano zainstalowanie sześciu poideł korytowych
(3 x 2 szt.), o wymiarach 1,0 x 0,45 m.
Usuwanie nawozu. W oborze powstaje nawóz w postaci gnojowicy (z niewielką ilością ściółki).
Nawóz z kanałów usuwa się cyklicznie do zbiornika zasadniczego o pojemności 450 m3.
Ścielenie. Stanowiska legowiskowe wyposażone w materace dościela się niewielką ilością
drobno pociętej ściółki (0,5 kg na stanowisko).
Dojenie. Dojenie odbywa się w hali udojowej typu rybia ość 2 x 4. Powierzchnia przed dojarnią
oraz korytarz spacerowy służą jako poczekalnia.
Wentylacja. W budynku zastosowano wentylację naturalną, nawiew następuje otworami w
ścianach podłużnych, wywiew przez otwory w kalenicy.
Oświetlenie naturalne. Światło wpada do budynku przez otwory okienne w ścianach
podłużnych oraz przez świetlik w kalenicy, zintegrowany z systemem wentylacji kalenicowej.
Oświetlenie sztuczne. Przewidziano oświetlenie o natężeniu 100 lx, mierzone na poziomie
podłogi, z możliwością stopniowego zmniejszenia natężenia do 5 lx w nocy. W wydzielonych
pomieszczeniach hali udojowej oraz w biurze natężenie oświetlenia wynosi 200 lx.
Konstrukcja budynku
Konstrukcję stanowią poprzeczne układy nośne w postaci ram stalowych, bez podpór pośrednich,
rozstawione w module 360 cm.
Fundamenty. Pod słupami stalowymi ram znajdują się żelbetowe stopy fundamentowe, a pod
ścianami zewnętrznymi betonowe ściany fundamentowe oraz ławy fundamentowe W celu
wariantowego rozwiązania ścian z lekkiej obudowy stosuje się belkę podwalinową. Betonowe i
żelbetowe konstrukcje zabezpieczono przed wilgocią środkami hydroizolacyjnymi. Ściany
fundamentowe są wyniesione ponad poziom terenu na wysokość min. 30 cm.
Podłogi. Wykonane są z betonu klasy C 16/20, o grubości dostosowanej do obciążeń, np. na
stole paszowym grubość wynosi 20 cm. W korytarzach gnojowych nad kanałami gnojowymi
zastosowano prefabrykowane płyty szczelinowe o grubości 16 cm. Głębokość kanałów przyjęto
120 cm. Do prawidłowego funkcjonowania systemu składowania i usuwania gnojowicy poziom
płynnych odchodów w kanale powinien wynosić min. 40 cm i maks. 80 cm.
19
Rys. Przekrój kanału gnojowicowego
W konstrukcji podłogi pełnej płyta betonowa jest zbrojona siatką stalową.
Konstrukcja podłogi składa się z następujących warstw: podsypka piaskowa – min. 15 cm, beton
podkładowy klasy C 8/10 – 5–10 cm, beton zasadniczy zbrojony klasy C 16/20 – 15–20 cm.
Ściany podłużne. Ściany zewnętrzne podłużne spełniają rolę ścian osłonowych. Wykonane są
do wysokości 160 cm z płyt warstwowych, mocowanych do konstrukcji ramy nośnej. Płyty
warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego, obustronnie obłożonego
stalowymi blachami powlekanymi. Materiałem termoizolacyjnym jest styropian, pianka
poliuretanowa lub wełna mineralna. Zamiennie ściany zewnętrzne mogą być wykonane z
elementów drobnowymiarowych, np. bloczków, pustaków. Wewnętrzne powierzchnie ścian
należy otynkować.
Ściany szczytowe. Ściany szczytowe wykonane są do pełnej wysokości z tego samego materiału
co ściany podłużne.
Okna. W ścianach zewnętrznych podłużnych zamontowane są okna z poliwęglanu, przesuwane
w układzie góra–dół na całej długości ścian zewnętrznych. Wysokość otworu okiennego wynosi
120 cm. Zamiennie można:
– wstawić okna tradycyjne, pozostawiając w pasie podokapowym otwory nawiewne wentylacji
naturalnej;
– w otwory okienne wstawić ramę osiatkowaną;
– otwory okienne przysłonić deskami w układzie wertykalnym, o szerokości np. 10 cm, w
odstępie 2,5–3 cm.
Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami przesuwanymi góra–dół
20
Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami tradycyjnymi i otworem nawiewnym
Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami przysłoniętymi deskami pionowymi
Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami osiatkowanymi
Dach. Izolowany termicznie dach zbudowano z płyt warstwowych, mocowanych do stalowych
płatwi. Dachowe płyty warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego
(styropian, pianka poliuretanowa lub wełna mineralna), obustronnie obłożonego stalowymi
blachami powlekanymi. W kalenicy zamontowano element wywiewny systemu wentylacji
naturalnej.
21
OBORA DLA KRÓW MLECZNYCH
NR KARTY
OR-5
INSTYTUT
TECHNOLOGICZN
O-
PRZYRODNICZY
Oddział
02-532
WARSZAWA
ul. RAKOWIECKA
32
OBORA WOLNOSTANOWISKOWA
BOKSOWA DLA 60 KRÓW
MLECZNYCH
Data opracowania
czerwiec 2013
Data aktualizacji
grudzień 2013
Stron
4
Charakterystyka obiektu
– 60 krów mlecznych
– utrzymanie w boksach
– legowiska z materacami
– podłogi betonowe szczelinowe
– wentylacja naturalna
– dojarnia typu rybia ość
– powierzchnia użytkowa 764,40 m2
– powierzchnia zabudowy 811,90 m2
– kubatura 3242,50 m3
Przekrój pionowy
Przekrój poziomy
Funkcja i technologia
22
Obora przeznaczona jest dla krów mlecznych utrzymywanych w systemie wolnostanowiskowym
boksowym, ściołowym lub bezściołowym na materacach. Liczba stanowisk wynosi 60. Kojce
porodowe oraz cielęta, młodzież i krowy zasuszone umieszczono w osobnym budynku. Krowy
utrzymywane są w dwóch rzędach boksów. Hala udojowa, pomieszczenie zaplecza technicznego,
zbiornik na mleko, biuro oraz sanitariat znajdują się w wydzielonej części obory. Modułowe
rozwiązania konstrukcyjne umożliwiają łatwą zmianę obsady.
Żywienie. Pasze pełnoporcjowe są dostarczane i rozprowadzane na stole paszowym ciągnikiem z
doczepionym wozem paszowym.
Pojenie. W korytarzach poprzecznych przewidziano zainstalowanie sześciu poideł korytowych
(3 x 2 szt.), o wymiarach 1,0 x 0,45 m.
Usuwanie nawozu. W oborze powstaje nawóz w postaci gnojowicy (z niewielką ilością ściółki).
Nawóz z kanałów usuwa się cyklicznie do zbiornika zasadniczego o pojemności 450 m3.
Ścielenie. Stanowiska legowiskowe wyposażone w materace dościela się niewielką ilością
drobno pociętej ściółki (0,5 kg na stanowisko).
Dojenie. Dojenie odbywa się w hali udojowej typu rybia ość 2 x 4. Powierzchnia przed dojarnią
oraz korytarz spacerowy służą jako poczekalnia.
Wentylacja. W budynku zastosowano wentylację naturalną, nawiew następuje otworami w
ścianach podłużnych, wywiew przez otwory w kalenicy.
Oświetlenie naturalne. Światło wpada do budynku przez otwory okienne w ścianach
podłużnych oraz przez świetlik w kalenicy, zintegrowany z systemem wentylacji kalenicowej.
Oświetlenie sztuczne. Przewidziano oświetlenie o natężeniu 100 lx, mierzone na poziomie
podłogi, z możliwością stopniowego zmniejszenia natężenia do 5 lx w nocy. W wydzielonych
pomieszczeniach hali udojowej oraz w biurze natężenie oświetlenia wynosi 200 lx.
Konstrukcja budynku
Konstrukcję stanowią poprzeczne układy nośne w postaci ram stalowych, bez podpór pośrednich,
rozstawione w module 360 cm.
Fundamenty. Pod słupami stalowymi ram znajdują się żelbetowe stopy fundamentowe, a pod
ścianami zewnętrznymi betonowe ściany fundamentowe oraz ławy fundamentowe W celu
wariantowego rozwiązania ścian z lekkiej obudowy stosuje się belkę podwalinową. Betonowe i
żelbetowe konstrukcje zabezpieczono przed wilgocią środkami hydroizolacyjnymi. Ściany
fundamentowe są wyniesione ponad poziom terenu na wysokość min. 30 cm.
Podłogi. Wykonane są z betonu klasy C 16/20, o grubości dostosowanej do obciążeń, np. na
stole paszowym grubość wynosi 20 cm. W korytarzach gnojowych nad kanałami gnojowymi
zastosowano prefabrykowane płyty szczelinowe o grubości 16 cm. Głębokość kanałów przyjęto
120 cm. Do prawidłowego funkcjonowania systemu składowania i usuwania gnojowicy poziom
płynnych odchodów w kanale powinien wynosić min. 40 cm i maks. 80 cm.
23
Rys. Przekrój kanału gnojowicowego
W konstrukcji podłogi pełnej płyta betonowa jest zbrojona siatką stalową.
Konstrukcja podłogi składa się z następujących warstw: podsypka piaskowa – min. 15 cm, beton
podkładowy klasy C 8/10 – 5–10 cm, beton zasadniczy zbrojony klasy C 16/20 – 15–20 cm.
Ściany podłużne. Ściany zewnętrzne podłużne spełniają rolę ścian osłonowych. Wykonane są
do wysokości 160 cm z płyt warstwowych, mocowanych do konstrukcji ramy nośnej. Płyty
warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego, obustronnie obłożonego
stalowymi blachami powlekanymi. Materiałem termoizolacyjnym jest styropian, pianka
poliuretanowa lub wełna mineralna. Zamiennie ściany zewnętrzne mogą być wykonane z
elementów drobnowymiarowych, np. bloczków, pustaków. Wewnętrzne powierzchnie ścian
należy otynkować.
Ściany szczytowe. Ściany szczytowe wykonane są do pełnej wysokości z tego samego materiału
co ściany podłużne.
Okna. W ścianach zewnętrznych podłużnych zamontowane są okna z poliwęglanu, przesuwane
w układzie góra–dół na całej długości ścian zewnętrznych. Wysokość otworu okiennego wynosi
120 cm. Zamiennie można:
– wstawić okna tradycyjne, pozostawiając w pasie podokapowym otwory nawiewne wentylacji
naturalnej;
– w otwory okienne wstawić ramę osiatkowaną;
– otwory okienne przysłonić deskami w układzie wertykalnym, o szerokości np. 10 cm, w
odstępie 2,5–3 cm.
Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami przesuwanymi góra–dół
24
Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami tradycyjnymi i otworem nawiewnym
Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami przysłoniętymi deskami pionowymi
Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami osiatkowanymi
Dach. Izolowany termicznie dach zbudowano z płyt warstwowych, mocowanych do stalowych
płatwi. Dachowe płyty warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego
(styropian, pianka poliuretanowa lub wełna mineralna), obustronnie obłożonego stalowymi
blachami powlekanymi. W kalenicy zamontowano element wywiewny systemu wentylacji
naturalnej.
25
OBORA DLA KRÓW MLECZNYCH
NR KARTY
OR-6
INSTYTUT
TECHNOLOGICZNO-
-PRZYRODNICZY
Oddział
02-532 WARSZAWA
ul. RAKOWIECKA 32
OBORA WOLNOSTANOWISKOWA
BOKSOWA DLA 60 KRÓW
MLECZNYCH
Data opracowania
czerwiec 2013
Data aktualizacji
grudzień 2013
Stron
4
Charakterystyka obiektu
– 60 krów mlecznych
– utrzymanie w boksach
– legowiska z materacami
– podłogi betonowe szczelinowe
– wentylacja naturalna
– dojarnia typu rybia ość
– powierzchnia użytkowa 1262,70 m2
– powierzchnia zabudowy 1332,40 m2
– kubatura 5307,00 m3
Przekrój pionowy
Przekrój poziomy
26
Funkcja i technologia
Obora przeznaczona jest dla krów mlecznych utrzymywanych w systemie wolnostanowiskowym
boksowym, ściołowym lub bezściołowym na materacach. Dla krów mlecznych jest 60 stanowisk,
dla krów zasuszonych i młodzieży 39, ale modułowe rozwiązania konstrukcyjne umożliwiają
łatwą zmianę obsady. Kojce porodowe oraz cielęta umieszczono w wydzielonej części obory na
ściółce. Krowy utrzymywane są w trzech rzędach boksów. Hala udojowa, pomieszczenie
zaplecza technicznego, zbiornik na mleko, biuro oraz sanitariat znajdują się w wydzielonej części
obory.
Żywienie. Pasze pełnoporcjowe są dostarczane i rozprowadzane na stole paszowym ciągnikiem z
doczepionym wozem paszowym.
Pojenie. W korytarzach poprzecznych przewidziano zainstalowanie sześciu poideł korytowych
(3 x 2 szt.), o wymiarach 1,0 x 0,45 m.
Usuwanie nawozu. W oborze powstaje nawóz w postaci gnojowicy (z niewielką ilością ściółki).
Nawóz z kanałów usuwa się cyklicznie do zbiornika zasadniczego o pojemności 550 m3.
Ścielenie. Stanowiska legowiskowe wyposażone w materace dościela się niewielką ilością
drobno pociętej ściółki (0,5 kg na stanowisko).
Dojenie. Dojenie odbywa się w hali udojowej typu rybia ość 2 x 4. Powierzchnia przed dojarnią
oraz korytarz spacerowy służą jako poczekalnia.
Wentylacja. W budynku zastosowano wentylację naturalną, nawiew następuje otworami w
ścianach podłużnych, wywiew przez otwory w kalenicy.
Oświetlenie naturalne. Światło wpada do budynku przez otwory okienne w ścianach
podłużnych oraz przez świetlik w kalenicy, zintegrowany z systemem wentylacji kalenicowej.
Oświetlenie sztuczne. Przewidziano oświetlenie o natężeniu 100 lx, mierzone na poziomie
podłogi, z możliwością stopniowego zmniejszenia natężenia do 5 lx w nocy. W wydzielonych
pomieszczeniach hali udojowej oraz w biurze natężenie oświetlenia wynosi 200 lx.
Konstrukcja budynku
Konstrukcję stanowią poprzeczne układy nośne w postaci ram stalowych, bez podpór pośrednich,
rozstawione w module 360 cm.
Fundamenty. Pod słupami stalowymi ram znajdują się żelbetowe stopy fundamentowe, a pod
ścianami zewnętrznymi betonowe ściany fundamentowe oraz ławy fundamentowe W celu
wariantowego rozwiązania ścian z lekkiej obudowy stosuje się belkę podwalinową. Betonowe i
żelbetowe konstrukcje zabezpieczono przed wilgocią środkami hydroizolacyjnymi. Ściany
fundamentowe są wyniesione ponad poziom terenu na wysokość min. 30 cm.
Podłogi. Wykonane są z betonu klasy C 16/20, o grubości dostosowanej do obciążeń, np. na
stole paszowym grubość wynosi 20 cm. W korytarzach gnojowych nad kanałami gnojowymi
zastosowano prefabrykowane płyty szczelinowe o grubości 16 cm. Głębokość kanałów przyjęto
120 cm. Do prawidłowego funkcjonowania systemu składowania i usuwania gnojowicy poziom
płynnych odchodów w kanale powinien wynosić min. 40 cm i maks. 80 cm.
27
Rys. Przekrój kanału gnojowicowego
W konstrukcji podłogi pełnej płyta betonowa jest zbrojona siatką stalową.
Konstrukcja podłogi składa się z następujących warstw: podsypka piaskowa – min. 15 cm, beton
podkładowy klasy C 8/10 – 5–10 cm, beton zasadniczy zbrojony klasy C 16/20 – 15–20 cm.
Ściany podłużne. Ściany zewnętrzne podłużne spełniają rolę ścian osłonowych. Wykonane są
do wysokości 160 cm z płyt warstwowych, mocowanych do konstrukcji ramy nośnej. Płyty
warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego, obustronnie obłożonego
stalowymi blachami powlekanymi. Materiałem termoizolacyjnym jest styropian, pianka
poliuretanowa lub wełna mineralna. Zamiennie ściany zewnętrzne mogą być wykonane z
elementów drobnowymiarowych, np. bloczków, pustaków. Wewnętrzne powierzchnie ścian
należy otynkować.
Ściany szczytowe. Ściany szczytowe wykonane są do pełnej wysokości z tego samego materiału
co ściany podłużne.
Okna. W ścianach zewnętrznych podłużnych zamontowane są okna z poliwęglanu, przesuwane
w układzie góra–dół na całej długości ścian zewnętrznych. Wysokość otworu okiennego wynosi
120 cm. Zamiennie można:
– wstawić okna tradycyjne, pozostawiając w pasie podokapowym otwory nawiewne wentylacji
naturalnej,
– w otwory okienne wstawić ramę osiatkowaną,
– otwory okienne przysłonić deskami w układzie wertykalnym, o szerokości np. 10 cm, w
odstępie 2,5–3 cm.
Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami przesuwanymi góra–dół
28
Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami tradycyjnymi i otworem nawiewnym
Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami przysłoniętymi deskami pionowymi
Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami osiatkowanymi
Dach. Izolowany termicznie dach zbudowano z płyt warstwowych, mocowanych do stalowych
płatwi. Dachowe płyty warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego
(styropian, pianka poliuretanowa lub wełna mineralna), obustronnie obłożonego stalowymi
blachami powlekanymi. W kalenicy zamontowano element wywiewny systemu wentylacji
naturalnej.
29
OBORA DLA KRÓW MLECZNYCH
NR KARTY
OR-7
INSTYTUT
TECHNOLOGICZNO
-PRZYRODNICZY
Oddział
02-532 WARSZAWA
ul. RAKOWIECKA 32
OBORA WOLNOSTANOWISKOWA
BOKSOWA DLA 66 KRÓW
MLECZNYCH
Data opracowania
czerwiec 2013
Data aktualizacji
grudzień 2013
Stron
4
Charakterystyka obiektu
– 66 krów mlecznych
– utrzymanie w boksach
– legowiska z materacami
– podłogi betonowe szczelinowe
– wentylacja naturalna
– dojarnia typu rybia ość
– powierzchnia użytkowa 1281,00 m2
– powierzchnia zabudowy 1350,80 m2
– kubatura 5380,20 m3
Przekrój pionowy
Przekrój poziomy
30
Funkcja i technologia
Obora przeznaczona jest dla krów mlecznych utrzymywanych w systemie wolnostanowiskowym
boksowym, ściołowym lub bezściołowym na materacach. Dla krów mlecznych jest 66 stanowisk,
a dla krów zasuszonych i młodzieży 36, ale modułowe rozwiązania konstrukcyjne umożliwiają
łatwą zmianę obsady. Kojce porodowe oraz cielęta umieszczono w wydzielonej powierzchni
budynku na ściółce. Krowy utrzymywane są w trzech rzędach boksów. Hala udojowa,
pomieszczenie zaplecza technicznego, zbiornik na mleko, biuro oraz sanitariat znajdują się w
wydzielonej części obory.
Żywienie. Pasze pełnoporcjowe są dostarczane i rozprowadzane na stole paszowym ciągnikiem z
doczepionym wozem paszowym.
Pojenie. W korytarzach poprzecznych przewidziano zainstalowanie sześciu poideł korytowych,
o wymiarach 1,0 x 0,45 m.
Usuwanie nawozu. W oborze powstaje nawóz w postaci gnojowicy (z niewielką ilością ściółki).
Nawóz z kanałów usuwa się cyklicznie do zbiornika zasadniczego o pojemności 550 m3.
Ścielenie. Stanowiska legowiskowe wyposażone w materace dościela się niewielką ilością
drobno pociętej ściółki (0,5 kg na stanowisko).
Dojenie. Dojenie odbywa się w hali udojowej typu rybia ość 2 x 4. Powierzchnia przed dojarnią
oraz korytarz spacerowy służą jako poczekalnia.
Wentylacja. W budynku zastosowano wentylację naturalną, nawiew następuje otworami w
ścianach podłużnych, wywiew przez otwory w kalenicy.
Oświetlenie naturalne. Światło wpada do budynku przez otwory okienne w ścianach
podłużnych oraz przez świetlik w kalenicy, zintegrowany z systemem wentylacji kalenicowej.
Oświetlenie sztuczne. Przewidziano oświetlenie o natężeniu 100 lx, mierzone na poziomie
podłogi, z możliwością stopniowego zmniejszenia natężenia do 5 lx w nocy. W wydzielonych
pomieszczeniach hali udojowej oraz w biurze natężenie oświetlenia wynosi 200 lx.
Konstrukcja budynku
Konstrukcję stanowią poprzeczne układy nośne w postaci ram stalowych, bez podpór pośrednich,
rozstawione w module 360 cm.
Fundamenty. Pod słupami stalowymi ram znajdują się żelbetowe stopy fundamentowe, a pod
ścianami zewnętrznymi betonowe ściany fundamentowe oraz ławy fundamentowe W celu
wariantowego rozwiązania ścian z lekkiej obudowy stosuje się belkę podwalinową. Betonowe i
żelbetowe konstrukcje zabezpieczono przed wilgocią środkami hydroizolacyjnymi. Ściany
fundamentowe są wyniesione ponad poziom terenu na wysokość min. 30 cm.
Podłogi. Wykonane są z betonu klasy C 16/20, o grubości dostosowanej do obciążeń, np. na
stole paszowym grubość wynosi 20 cm. W korytarzach gnojowych nad kanałami gnojowymi
zastosowano prefabrykowane płyty szczelinowe o grubości 16 cm. Głębokość kanałów przyjęto
120 cm. Do prawidłowego funkcjonowania systemu składowania i usuwania gnojowicy poziom
płynnych odchodów w kanale powinien wynosić min. 40 cm i maks. 80 cm.
31
Rys. Przekrój kanału gnojowicowego
W konstrukcji podłogi pełnej płyta betonowa jest zbrojona siatką stalową.
Konstrukcja podłogi składa się z następujących warstw: podsypka piaskowa – min. 15 cm, beton
podkładowy klasy C 8/10 – 5–10 cm, beton zasadniczy zbrojony klasy C 16/20 – 15–20 cm.
Ściany podłużne. Ściany zewnętrzne podłużne spełniają rolę ścian osłonowych. Wykonane są
do wysokości 160 cm z płyt warstwowych, mocowanych do konstrukcji ramy nośnej. Płyty
warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego, obustronnie obłożonego
stalowymi blachami powlekanymi. Materiałem termoizolacyjnym jest styropian, pianka
poliuretanowa lub wełna mineralna. Zamiennie ściany zewnętrzne mogą być wykonane z
elementów drobnowymiarowych, np. bloczków, pustaków. Wewnętrzne powierzchnie ścian
należy otynkować.
Ściany szczytowe. Ściany szczytowe wykonane są do pełnej wysokości z tego samego materiału
co ściany podłużne.
Okna. W ścianach zewnętrznych podłużnych zamontowane są okna z poliwęglanu, przesuwane
w układzie góra–dół na całej długości ścian zewnętrznych. Wysokość otworu okiennego wynosi
120 cm. Zamiennie można:
– wstawić okna tradycyjne, pozostawiając w pasie podokapowym otwory nawiewne wentylacji
naturalnej;
– w otwory okienne wstawić ramę osiatkowaną;
– otwory okienne przysłonić deskami w układzie wertykalnym, o szerokości np. 10 cm, w
odstępie 2,5–3 cm.
Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami przesuwanymi góra–dół
32
Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami tradycyjnymi i otworem nawiewnym
Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami przysłoniętymi deskami pionowymi
Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami osiatkowanymi
Dach. Izolowany termicznie dach zbudowano z płyt warstwowych, mocowanych do stalowych
płatwi. Dachowe płyty warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego
(styropian, pianka poliuretanowa lub wełna mineralna), obustronnie obłożonego stalowymi
blachami powlekanymi. W kalenicy zamontowano element wywiewny systemu wentylacji
naturalnej.
33
OBORA DLA KRÓW MLECZNYCH
NR KARTY
OR-8
INSTYTUT
TECHNOLOGICZNO-
-PRZYRODNICZY
Oddział
02-532 WARSZAWA
ul. RAKOWIECKA 32
OBORA WOLNOSTANOWISKOWA
BOKSOWA DLA 120 KRÓW
MLECZNYCH
Data opracowania
czerwiec 2013
Data aktualizacji
grudzień 2013
Stron
4
Charakterystyka obiektu
– 120 krów mlecznych
– utrzymanie w boksach
– legowiska z materacami
– podłogi betonowe szczelinowe
– wentylacja naturalna
– dojarnia typu rybia ość
– powierzchnia użytkowa 1167,50 m2
– powierzchnia zabudowy 1207,60 m2
– kubatura 4904,40 m3
Przekrój pionowy
Przekrój poziomy
34
Funkcja i technologia
Obora przeznaczona jest dla krów mlecznych utrzymywanych w systemie wolnostanowiskowym
boksowym, ściołowym lub bezściołowym na materacach. Liczba stanowisk wynosi 120. Kojce
porodowe oraz cielęta, młodzież i krowy zasuszone umieszczono w osobnym budynku. Krowy
utrzymywane są w dwóch rzędach bliźniaczych boksów. Roboty udojowe, pomieszczenie
zaplecza technicznego, zbiornik na mleko, biuro oraz sanitariat znajdują się w wydzielonej części
obory. Modułowe rozwiązania konstrukcyjne umożliwiają łatwą zmianę obsady.
Żywienie. Pasze pełnoporcjowe są dostarczane i rozprowadzane na stole paszowym ciągnikiem z
doczepionym wozem paszowym.
Pojenie. W korytarzach poprzecznych przewidziano zainstalowanie 12 poideł korytowych o
wymiarach 1,0 x 0,45 m.
Usuwanie nawozu. W oborze powstaje nawóz w postaci gnojowicy (z niewielką ilością ściółki).
Nawóz z kanałów usuwa się cyklicznie do zbiornika zasadniczego o pojemności 900 m3.
Ścielenie. Stanowiska legowiskowe wyposażone w materace dościela się niewielką ilością
drobno pociętej ściółki (0,5 kg na stanowisko).
Dojenie. Dojenie odbywa się za pomocą dwóch robotów udojowych. Powierzchnia przed
robotami oraz korytarz spacerowy służą jako poczekalnia.
Wentylacja. W budynku zastosowano wentylację naturalną, nawiew następuje otworami w
ścianach podłużnych, wywiew przez otwory w kalenicy.
Oświetlenie naturalne. Światło wpada do budynku przez otwory okienne w ścianach
podłużnych oraz przez świetlik w kalenicy, zintegrowany z systemem wentylacji kalenicowej.
Oświetlenie sztuczne. Przewidziano oświetlenie o natężeniu 100 lx, mierzone na poziomie
podłogi, z możliwością stopniowego zmniejszenia natężenia do 5 lx w nocy. W wydzielonych
pomieszczeniach hali udojowej oraz w biurze natężenie oświetlenia wynosi 200 lx.
Konstrukcja budynku
Konstrukcję stanowią poprzeczne układy nośne w postaci ram stalowych, bez podpór pośrednich,
rozstawione w module 360 cm.
Fundamenty. Pod słupami stalowymi ram znajdują się żelbetowe stopy fundamentowe, a pod
ścianami zewnętrznymi betonowe ściany fundamentowe oraz ławy fundamentowe W celu
wariantowego rozwiązania ścian z lekkiej obudowy stosuje się belkę podwalinową. Betonowe i
żelbetowe konstrukcje zabezpieczono przed wilgocią środkami hydroizolacyjnymi. Ściany
fundamentowe są wyniesione ponad poziom terenu na wysokość min. 30 cm.
Podłogi. Wykonane są z betonu klasy C 16/20, o grubości dostosowanej do obciążeń, np. na
stole paszowym grubość wynosi 20 cm. W korytarzach gnojowych nad kanałami gnojowymi
zastosowano prefabrykowane płyty szczelinowe o grubości 16 cm. Głębokość kanałów przyjęto
120 cm. Do prawidłowego funkcjonowania systemu składowania i usuwania gnojowicy poziom
płynnych odchodów w kanale powinien wynosić min. 40 cm i maks. 80 cm.
35
Rys. Przekrój kanału gnojowicowego
W konstrukcji podłogi pełnej płyta betonowa jest zbrojona siatką stalową.
Konstrukcja podłogi składa się z następujących warstw: podsypka piaskowa – min. 15 cm, beton
podkładowy klasy C 8/10 – 5–10 cm, beton zasadniczy zbrojony klasy C 16/20 – 15–20 cm.
Ściany podłużne. Ściany zewnętrzne podłużne spełniają rolę ścian osłonowych. Wykonane są
do wysokości 160 cm z płyt warstwowych, mocowanych do konstrukcji ramy nośnej. Płyty
warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego, obustronnie obłożonego
stalowymi blachami powlekanymi. Materiałem termoizolacyjnym jest styropian, pianka
poliuretanowa lub wełna mineralna. Zamiennie ściany zewnętrzne mogą być wykonane z
elementów drobnowymiarowych, np. bloczków, pustaków. Wewnętrzne powierzchnie ścian
należy otynkować.
Ściany szczytowe. Ściany szczytowe wykonane są do pełnej wysokości z tego samego materiału
co ściany podłużne.
Okna. W ścianach zewnętrznych podłużnych zamontowane są okna z poliwęglanu, przesuwane
w układzie góra–dół na całej długości ścian zewnętrznych. Wysokość otworu okiennego wynosi
120 cm. Zamiennie można:
– wstawić okna tradycyjne, pozostawiając w pasie podokapowym otwory nawiewne wentylacji
naturalnej;
– w otwory okienne wstawić ramę osiatkowaną;
– otwory okienne przysłonić deskami w układzie wertykalnym, o szerokości np. 10 cm, w
odstępie 2,5–3 cm.
Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami przesuwanymi góra–dół
36
Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami tradycyjnymi i otworem nawiewnym
Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami przysłoniętymi deskami pionowymi
Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami osiatkowanymi
Dach. Izolowany termicznie dach zbudowano z płyt warstwowych, mocowanych do stalowych
płatwi. Dachowe płyty warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego
(styropian, pianka poliuretanowa lub wełna mineralna), obustronnie obłożonego stalowymi
blachami powlekanymi. W kalenicy zamontowano element wywiewny systemu wentylacji
naturalnej.
37
OBORA DLA KRÓW MLECZNYCH
NR KARTY
OR-9
INSTYTUT
TECHNOLOGICZO-
-PRZYRODNICZY
Oddział
02-532 WARSZAWA
ul. RAKOWIECK 32
OBORA WOLNOSTANOWISKOWA
BOKSOWA DLA 84 KRÓW
MLECZNYCH
Data opracowania
czerwiec 2013
Data aktualizacji
grudzień 2013
Stron
4
Charakterystyka obiektu
– 84 krów mlecznych
– utrzymanie w boksach
– legowiska z materacami
– podłogi betonowe szczelinowe
– wentylacja naturalna
– dojarnia typu rybia ość
– powierzchnia użytkowa 866,20 m2
– powierzchnia zabudowy 915,40 m2
– kubatura 3640,60 m3
Przekrój pionowy
Przekrój poziomy
38
Funkcja i technologia
Budynek przeznaczony jest dla krów mlecznych utrzymywanych w systemie
wolnostanowiskowym boksowym, ściołowym lub bezściołowym na materacach. Liczba
stanowisk wynosi 84. Kojce porodowe oraz cielęta, młodzież i krowy zasuszone umieszczono w
osobnym budynku. Krowy utrzymywane są w czterech rzędach boksów. Hala udojowa,
pomieszczenie zaplecza technicznego, zbiornik na mleko, biuro oraz sanitariat znajdują się w
wydzielonej części obory. Modułowe rozwiązania konstrukcyjne umożliwiają łatwą zmianę
obsady.
Żywienie. Pasze pełnoporcjowe są dostarczane i rozprowadzane na stole paszowym ciągnikiem z
doczepionym wozem paszowym.
Pojenie. W korytarzach poprzecznych przewidziano zainstalowanie sześciu poideł korytowych,
o wymiarach 1,0 x 0,45 m.
Usuwanie nawozu. W oborze powstaje nawóz w postaci gnojowicy (z niewielką ilością ściółki).
Nawóz z kanałów usuwa się cyklicznie do zbiornika zasadniczego o pojemności 550 m3.
Ścielenie. Stanowiska legowiskowe wyposażone w materace dościela się niewielką ilością
drobno pociętej ściółki (0,5 kg na stanowisko).
Dojenie. Dojenie odbywa się w hali udojowej typu rybia ość 2 x 6. Powierzchnia przed dojarnią
oraz korytarz spacerowy służą jako poczekalnia.
Wentylacja. W budynku zastosowano wentylację naturalną, nawiew następuje otworami w
ścianach podłużnych, wywiew przez otwory w kalenicy.
Oświetlenie naturalne. Światło wpada do budynku przez otwory okienne w ścianach
podłużnych oraz przez świetlik w kalenicy, zintegrowany z systemem wentylacji kalenicowej.
Oświetlenie sztuczne. Przewidziano oświetlenie o natężeniu 100 lx, mierzone na poziomie
podłogi, z możliwością stopniowego zmniejszenia natężenia do 5 lx w nocy. W wydzielonych
pomieszczeniach hali udojowej oraz w biurze natężenie oświetlenia wynosi 200 lx.
Konstrukcja budynku
Konstrukcję stanowią poprzeczne układy nośne w postaci ram stalowych, bez podpór pośrednich,
rozstawione w module 360 cm.
Fundamenty. Pod słupami stalowymi ram znajdują się żelbetowe stopy fundamentowe, a pod
ścianami zewnętrznymi betonowe ściany fundamentowe oraz ławy fundamentowe W celu
wariantowego rozwiązania ścian z lekkiej obudowy stosuje się belkę podwalinową. Betonowe i
żelbetowe konstrukcje zabezpieczono przed wilgocią środkami hydroizolacyjnymi. Ściany
fundamentowe są wyniesione ponad poziom terenu na wysokość min. 30 cm.
Podłogi. Wykonane są z betonu klasy C 16/20, o grubości dostosowanej do obciążeń, np. na
stole paszowym grubość wynosi 20 cm. W korytarzach gnojowych nad kanałami gnojowymi
zastosowano prefabrykowane płyty szczelinowe o grubości 16 cm. Głębokość kanałów przyjęto
120 cm. Do prawidłowego funkcjonowania systemu składowania i usuwania gnojowicy poziom
płynnych odchodów w kanale powinien wynosić min. 40 cm i maks. 80 cm.
39
Rys. Przekrój kanału gnojowicowego
W konstrukcji podłogi pełnej płyta betonowa jest zbrojona siatką stalową.
Konstrukcja podłogi składa się z następujących warstw: podsypka piaskowa – min. 15 cm, beton
podkładowy klasy C 8/10 – 5–10 cm, beton zasadniczy zbrojony klasy C 16/20 – 15–20 cm.
Ściany podłużne. Ściany zewnętrzne podłużne spełniają rolę ścian osłonowych. Wykonane są
do wysokości 160 cm z płyt warstwowych, mocowanych do konstrukcji ramy nośnej. Płyty
warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego, obustronnie obłożonego
stalowymi blachami powlekanymi. Materiałem termoizolacyjnym jest styropian, pianka
poliuretanowa lub wełna mineralna. Zamiennie ściany zewnętrzne mogą być wykonane z
elementów drobnowymiarowych, np. bloczków, pustaków. Wewnętrzne powierzchnie ścian
należy otynkować.
Ściany szczytowe. Ściany szczytowe wykonane są do pełnej wysokości z tego samego materiału
co ściany podłużne.
Okna. W ścianach zewnętrznych podłużnych zamontowane są okna z poliwęglanu, przesuwane
w układzie góra–dół na całej długości ścian zewnętrznych. Wysokość otworu okiennego wynosi
120 cm. Zamiennie można:
– wstawić okna tradycyjne, pozostawiając w pasie podokapowym otwory nawiewne wentylacji
naturalnej;
– w otwory okienne wstawić ramę osiatkowaną;
– otwory okienne przysłonić deskami w układzie wertykalnym, o szerokości np. 10 cm, w
odstępie 2,5–3 cm.
Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami przesuwanymi góra–dół
40
Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami tradycyjnymi i otworem nawiewnym
Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami przysłoniętymi deskami pionowymi
Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami osiatkowanymi
Dach. Izolowany termicznie dach zbudowano z płyt warstwowych, mocowanych do stalowych
płatwi. Dachowe płyty warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego
(styropian, pianka poliuretanowa lub wełna mineralna), obustronnie obłożonego stalowymi
blachami powlekanymi. W kalenicy zamontowano element wywiewny systemu wentylacji
naturalnej.
41
OBORA DLA KRÓW
MLECZNYCH
NR KARTY
OR-10
INSTYTUT
TECHNOLOGICZNO-
-PRZYRODNICZY
Oddział
02-532 WARSZAWA
ul. RAKOWIECKA 32
OBORA
WOLNOSTANOWISKOWA
BOKSOWA DLA 64 KRÓW
MLECZNYCH
Data opracowania
czerwiec 2013
Data aktualizacji
grudzień 2013
Stron
4
Charakterystyka obiektu
– 64 krowy mleczne
– utrzymanie w boksach
– legowiska z materacami
– podłogi betonowe szczelinowe
– wentylacja naturalna
– dojarnia typu rybia ość
– powierzchnia użytkowa 925,90 m2
– powierzchnia zabudowy 955,20 m2
– kubatura 3888,80 m3
Przekrój pionowy
Przekrój poziomy
42
Funkcja i technologia
Budynek przeznaczony jest dla krów mlecznych utrzymywanych w systemie
wolnostanowiskowym boksowym, ściołowym lub bezściołowym na materacach. Dla krów
mlecznych są 64 stanowiska, dla krów zasuszonych i młodzieży 27. Kojce porodowe, cielęta,
umieszczono w wydzielonej powierzchni budynku na ściółce. Krowy utrzymywane są w trzech
rzędach boksów. Hala udojowa, pomieszczenie zaplecza technicznego, zbiornik na mleko, biuro
oraz sanitariat znajdują się w wydzielonej części obory. Modułowe rozwiązania konstrukcyjne
umożliwiają łatwą zmianę obsady.
Żywienie. Pasze pełnoporcjowe są dostarczane i rozprowadzane na stole paszowym ciągnikiem z
doczepionym wozem paszowym.
Pojenie. W korytarzach poprzecznych przewidziano zainstalowanie sześciu poideł korytowych
(3 x 2 szt.) o wymiarach 1,0 x 0,45 m oraz 2 szt. po przeciwnej stronie korytarza paszowego.
Usuwanie nawozu. W oborze powstaje nawóz w postaci gnojowicy (z niewielką ilością ściółki).
Nawóz z kanałów usuwa się cyklicznie do zbiornika zasadniczego o pojemności 550 m3.
Ścielenie. Stanowiska legowiskowe wyposażone w materace dościela się niewielką ilością
drobno pociętej ściółki (0,5 kg na stanowisko).
Dojenie. Dojenie odbywa się w hali udojowej typu rybia ość 2 x 6. Powierzchnia przed dojarnią
oraz korytarz spacerowy służą jako poczekalnia.
Wentylacja. W budynku zastosowano wentylację naturalną, nawiew następuje otworami w
ścianach podłużnych, wywiew przez otwory w kalenicy.
Oświetlenie naturalne. Światło wpada do budynku przez otwory okienne w ścianach
podłużnych oraz przez świetlik w kalenicy, zintegrowany z systemem wentylacji kalenicowej.
Oświetlenie sztuczne. Przewidziano oświetlenie o natężeniu 100 lx, mierzone na poziomie
podłogi, z możliwością stopniowego zmniejszenia natężenia do 5 lx w nocy. W wydzielonych
pomieszczeniach hali udojowej oraz w biurze natężenie oświetlenia wynosi 200 lx.
Konstrukcja budynku
Konstrukcję stanowią poprzeczne układy nośne w postaci ram stalowych, bez podpór pośrednich,
rozstawione w module 360 cm.
Fundamenty. Pod słupami stalowymi ram znajdują się żelbetowe stopy fundamentowe, a pod
ścianami zewnętrznymi betonowe ściany fundamentowe oraz ławy fundamentowe W celu
wariantowego rozwiązania ścian z lekkiej obudowy stosuje się belkę podwalinową. Betonowe i
żelbetowe konstrukcje zabezpieczono przed wilgocią środkami hydroizolacyjnymi. Ściany
fundamentowe są wyniesione ponad poziom terenu na wysokość min. 30 cm.
Podłogi. Wykonane są z betonu klasy C 16/20, o grubości dostosowanej do obciążeń, np. na
stole paszowym grubość wynosi 20 cm. W korytarzach gnojowych nad kanałami gnojowymi
zastosowano prefabrykowane płyty szczelinowe o grubości 16 cm. Głębokość kanałów przyjęto
120 cm. Do prawidłowego funkcjonowania systemu składowania i usuwania gnojowicy poziom
płynnych odchodów w kanale powinien wynosić min. 40 cm i maks. 80 cm.
43
Rys. Przekrój kanału gnojowicowego
W konstrukcji podłogi pełnej płyta betonowa jest zbrojona siatką stalową.
Konstrukcja podłogi składa się z następujących warstw: podsypka piaskowa – min. 15 cm, beton
podkładowy klasy C 8/10 – 5–10 cm, beton zasadniczy zbrojony klasy C 16/20 – 15–20 cm.
Ściany podłużne. Ściany zewnętrzne podłużne spełniają rolę ścian osłonowych. Wykonane są
do wysokości 160 cm z płyt warstwowych, mocowanych do konstrukcji ramy nośnej. Płyty
warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego, obustronnie obłożonego
stalowymi blachami powlekanymi. Materiałem termoizolacyjnym jest styropian, pianka
poliuretanowa lub wełna mineralna. Zamiennie ściany zewnętrzne mogą być wykonane z
elementów drobnowymiarowych, np. bloczków, pustaków. Wewnętrzne powierzchnie ścian
należy otynkować.
Ściany szczytowe. Ściany szczytowe wykonane są do pełnej wysokości z tego samego materiału
co ściany podłużne.
Okna. W ścianach zewnętrznych podłużnych zamontowane są okna z poliwęglanu, przesuwane
w układzie góra–dół na całej długości ścian zewnętrznych. Wysokość otworu okiennego wynosi
120 cm. Zamiennie można:
– wstawić okna tradycyjne, pozostawiając w pasie podokapowym otwory nawiewne wentylacji
naturalnej;
– w otwory okienne wstawić ramę osiatkowaną;
– otwory okienne przysłonić deskami w układzie wertykalnym, o szerokości np. 10 cm, w
odstępie 2,5–3 cm.
Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami przesuwanymi góra–dół
44
Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami tradycyjnymi i otworem nawiewnym
Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami przysłoniętymi deskami pionowymi
Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami osiatkowanymi
Dach. Izolowany termicznie dach zbudowano z płyt warstwowych, mocowanych do stalowych
płatwi. Dachowe płyty warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego
(styropian, pianka poliuretanowa lub wełna mineralna), obustronnie obłożonego stalowymi
blachami powlekanymi. W kalenicy zamontowano element wywiewny systemu wentylacji
naturalnej.
45
OBORA DLA KRÓW
MLECZNYCH
NR KARTY
O-1
INSTYTUT
TECHNOLOGICZNO-
-PRZYRODNICZY
Oddział
02-532 WARSZAWA
ul. RAKOWIECKA 32
OBORA
WOLNOSTANOWISKOWA
BOKSOWA DLA 60 KRÓW
Data opracowania
czerwiec 2013
Data aktualizacji
grudzień 2013
Stron
4
Charakterystyka obiektu
– 60 krów mlecznych
– utrzymanie w boksach
– legowiska z materacami
– podłogi betonowe pełne
– wentylacja naturalna
– dojarnia typu rybia ość
– powierzchnia użytkowa 866,20 m2
– powierzchnia zabudowy 914,90 m2
– kubatura 3638,00 m3
Przekrój pionowy
Przekrój poziomy
46
Funkcja i technologia
Budynek przeznaczony jest dla krów mlecznych utrzymywanych w systemie
wolnostanowiskowym, ściołowym lub bezściołowym na materacach. Liczba stanowisk wynosi
60. Kojce porodowe oraz cielęta, młodzież i krowy zasuszone umieszczono w osobnym
budynku. Krowy utrzymywane są w dwóch rzędach boksów. Hala udojowa, pomieszczenie
zaplecza technicznego, zbiornik na mleko, biuro oraz sanitariat znajdują się w wydzielonej części
obory. Modułowe rozwiązania konstrukcyjne umożliwiają łatwą zmianę obsady.
Żywienie. Pasze pełnoporcjowe są dostarczane i rozprowadzane na stole paszowym ciągnikiem z
doczepionym wozem paszowym.
Pojenie. W korytarzach poprzecznych przewidziano zainstalowanie sześciu poideł korytowych
(3 x 2 szt.), o wymiarach 1,0 x 0,45 m.
Usuwanie nawozu. W oborze powstaje nawóz w postaci gnojowicy (z niewielką ilością ściółki).
Nawóz z korytarzy usuwa się cyklicznie do zbiornika zasadniczego o pojemności 450 m3.
Ścielenie. Stanowiska legowiskowe wyposażone w materace dościela się niewielką ilością
drobno pociętej ściółki (0,5 kg na stanowisko).
Dojenie. Dojenie odbywa się w hali udojowej typu rybia ość 2 x 4. Powierzchnia przed dojarnią
oraz korytarz spacerowy służą jako poczekalnia.
Wentylacja. W budynku zastosowano wentylację naturalną, nawiew następuje otworami w
ścianach podłużnych, wywiew przez otwory w kalenicy.
Oświetlenie naturalne. Światło wpada do budynku przez otwory okienne w ścianach
podłużnych oraz przez świetlik w kalenicy, zintegrowany z systemem wentylacji kalenicowej.
Oświetlenie sztuczne. Przewidziano oświetlenie o natężeniu 100 lx, mierzone na poziomie
podłogi, z możliwością stopniowego zmniejszenia natężenia do 5 lx w nocy. W wydzielonych
pomieszczeniach hali udojowej oraz w biurze natężenie oświetlenia wynosi 200 lx.
Konstrukcja budynku
Konstrukcję stanowią poprzeczne układy nośne w postaci ram stalowych, bez podpór pośrednich,
rozstawione w module 360 cm.
Fundamenty. Pod słupami stalowymi ram znajdują się żelbetowe stopy fundamentowe, a pod
ścianami zewnętrznymi betonowe ściany fundamentowe oraz ławy fundamentowe W celu
wariantowego rozwiązania ścian z lekkiej obudowy stosuje się belkę podwalinową. Betonowe i
żelbetowe konstrukcje zabezpieczono przed wilgocią środkami hydroizolacyjnymi. Ściany
fundamentowe są wyniesione ponad poziom terenu na wysokość min. 30 cm.
Podłogi. Wykonane są z betonu klasy C 16/20, o grubości dostosowanej do obciążeń, np. na
stole paszowym grubość wynosi 20 cm.
W konstrukcji podłogi pełnej płyta betonowa jest zbrojona siatką stalową.
Konstrukcja podłogi składa się z następujących warstw: podsypka piaskowa – min. 15 cm, beton
podkładowy klasy C 8/10 – 5–10 cm, beton zasadniczy zbrojony klasy C 16/20 – 15–20 cm.
47
Ściany podłużne. Ściany zewnętrzne podłużne spełniają rolę ścian osłonowych. Wykonane są
do wysokości 160 cm z płyt warstwowych, mocowanych do konstrukcji ramy nośnej. Płyty
warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego, obustronnie obłożonego
stalowymi blachami powlekanymi. Materiałem termoizolacyjnym jest styropian, pianka
poliuretanowa lub wełna mineralna. Zamiennie ściany zewnętrzne mogą być wykonane z
elementów drobnowymiarowych, np. bloczków, pustaków. Wewnętrzne powierzchnie ścian
należy otynkować.
Ściany szczytowe. Ściany szczytowe wykonane są do pełnej wysokości z tego samego materiału
co ściany podłużne.
Okna. W ścianach zewnętrznych podłużnych zamontowane są okna z poliwęglanu, przesuwane
w układzie góra–dół na całej długości ścian zewnętrznych. Wysokość otworu okiennego wynosi
120 cm. Zamiennie można:
– wstawić okna tradycyjne, pozostawiając w pasie podokapowym otwory nawiewne wentylacji
naturalnej;
– w otwory okienne wstawić ramę osiatkowan;
– otwory okienne przysłonić deskami w układzie wertykalnym, o szerokości np. 10 cm, w
odstępie 2,5–3 cm.
Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami przesuwanymi góra–dół
Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami tradycyjnymi i otworem nawiewnym
48
Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami przysłoniętymi deskami pionowymi
Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami osiatkowanymi
Dach. Izolowany termicznie dach zbudowano z płyt warstwowych, mocowanych do stalowych
płatwi. Dachowe płyty warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego
(styropian, pianka poliuretanowa lub wełna mineralna), obustronnie obłożonego stalowymi
blachami powlekanymi. W kalenicy zamontowano element wywiewny systemu wentylacji
naturalnej.
49
OBORA DLA KRÓW MLECZNYCH
NR KARTY
O-2
INSTYTUT
TECHNOLOGICZNO-
-PRZYRODNICZY
Oddział
02-532 WARSZAWA
ul. RAKOWIECKA 32
OBORA WOLNOSTANOWISKOWA
BOKSOWA DLA 66 KRÓW
Data opracowania
czerwiec 2013
Data aktualizacji
grudzień 2013
Stron
4
Charakterystyka obiektu
– 66 krów mlecznych
– utrzymanie w boksach
– legowiska z materacami
– podłogi betonowe pełne
– wentylacja naturalna
– dojarnia typu rybia ość
– powierzchnia użytkowa 884,50 m2
– powierzchnia zabudowy 951,70 m2
– kubatura 3714,90 m3
Przekrój pionowy
Przekrój poziomy
50
Funkcja i technologia
Budynek przeznaczony jest dla krów mlecznych utrzymywanych w systemie
wolnostanowiskowym boksowym, ściołowym lub bezściołowym na materacach. Liczba
stanowisk wynosi 66. Kojce porodowe oraz cielęta, młodzież i krowy zasuszone umieszczono w
osobnym budynku. Krowy utrzymywane są w dwóch rzędach boksów. Hala udojowa,
pomieszczenie zaplecza technicznego, zbiornik na mleko, biuro oraz sanitariat znajdują się w
wydzielonej części obory. Modułowe rozwiązania konstrukcyjne umożliwiają łatwą zmianę
obsady.
Żywienie. Pasze pełnoporcjowe są dostarczane i rozprowadzane na stole paszowym ciągnikiem z
doczepionym wozem paszowym.
Pojenie. W korytarzach poprzecznych przewidziano zainstalowanie sześciu poideł korytowych
(3 x 2 szt.), o wymiarach 1,0 x 0,45 m.
Usuwanie nawozu. W oborze powstaje nawóz w postaci gnojowicy (z niewielką ilością ściółki).
Nawóz z korytarzy usuwa się cyklicznie do zbiornika zasadniczego o pojemności 450 m3.
Ścielenie. Stanowiska legowiskowe wyposażone w materace dościela się niewielką ilością
drobno pociętej ściółki (0,5 kg na stanowisko).
Dojenie. Dojenie odbywa się w hali udojowej typu rybia ość 2 x 4. Powierzchnia przed dojarnią
oraz korytarz spacerowy służą jako poczekalnia.
Wentylacja. W budynku zastosowano wentylację naturalną, nawiew następuje otworami w
ścianach podłużnych, wywiew przez otwory w kalenicy.
Oświetlenie naturalne. Światło wpada do budynku przez otwory okienne w ścianach
podłużnych oraz przez świetlik w kalenicy, zintegrowany z systemem wentylacji kalenicowej.
Oświetlenie sztuczne. Przewidziano oświetlenie o natężeniu 100 lx, mierzone na poziomie
podłogi, z możliwością stopniowego zmniejszenia natężenia do 5 lx w nocy. W wydzielonych
pomieszczeniach hali udojowej oraz w biurze natężenie oświetlenia wynosi 200 lx.
Konstrukcja budynku
Konstrukcję stanowią poprzeczne układy nośne w postaci ram stalowych, bez podpór pośrednich,
rozstawione w module 360 cm.
Fundamenty. Pod słupami stalowymi ram znajdują się żelbetowe stopy fundamentowe, a pod
ścianami zewnętrznymi betonowe ściany fundamentowe oraz ławy fundamentowe W celu
wariantowego rozwiązania ścian z lekkiej obudowy stosuje się belkę podwalinową. Betonowe i
żelbetowe konstrukcje zabezpieczono przed wilgocią środkami hydroizolacyjnymi. Ściany
fundamentowe są wyniesione ponad poziom terenu na wysokość min. 30 cm.
Podłogi. Wykonane są z betonu klasy C 16/20, o grubości dostosowanej do obciążeń, np. na
stole paszowym grubość wynosi 20 cm. W konstrukcji podłogi pełnej płyta betonowa jest
zbrojona siatką stalową.
51
Konstrukcja podłogi składa się z następujących warstw: podsypka piaskowa – min. 15 cm, beton
podkładowy klasy C 8/10 – 5–10 cm, beton zasadniczy zbrojony klasy C 16/20 – 15–20 cm.
Ściany podłużne. Ściany zewnętrzne podłużne spełniają rolę ścian osłonowych. Wykonane są
do wysokości 160 cm z płyt warstwowych, mocowanych do konstrukcji ramy nośnej. Płyty
warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego, obustronnie obłożonego
stalowymi blachami powlekanymi. Materiałem termoizolacyjnym jest styropian, pianka
poliuretanowa lub wełna mineralna. Zamiennie ściany zewnętrzne mogą być wykonane z
elementów drobnowymiarowych, np. bloczków, pustaków. Wewnętrzne powierzchnie ścian
należy otynkować.
Ściany szczytowe. Ściany szczytowe wykonane są do pełnej wysokości z tego samego materiału
co ściany podłużne.
Okna. W ścianach zewnętrznych podłużnych zamontowane są okna z poliwęglanu, przesuwane
w układzie góra–dół na całej długości ścian zewnętrznych. Wysokość otworu okiennego wynosi
120 cm. Zamiennie można:
– wstawić okna tradycyjne, pozostawiając w pasie podokapowym otwory nawiewne wentylacji
naturalnej;
– w otwory okienne wstawić ramę osiatkowaną;
– otwory okienne przysłonić deskami w układzie wertykalnym, o szerokości np. 10 cm, w
odstępie 2,5–3 cm.
Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami przesuwanymi góra–dół
Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami tradycyjnymi i otworem nawiewnym
52
Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami przysłoniętymi deskami pionowymi
Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami osiatkowanymi
Dach. Izolowany termicznie dach zbudowano z płyt warstwowych, mocowanych do stalowych
płatwi. Dachowe płyty warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego
(styropian, pianka poliuretanowa lub wełna mineralna), obustronnie obłożonego stalowymi
blachami powlekanymi. W kalenicy zamontowano element wywiewny systemu wentylacji
naturalnej
53
OBORA DLA KRÓW MLECZNYCH
NR KARTY
O-3
INSTYTUT
TECHNOLOGICZNO-
-PRZYRODNICZY
Oddział
02-532 WARSZAWA
ul. RAKOWIECKA 32
OBORA WOLNOSTANOWISKOWA
BOKSOWA DLA 72 KRÓW
Data opracowania
czerwiec 2013
Data aktualizacji
grudzień 2013
Stron
4
Charakterystyka obiektu
– 72 krowy mleczne
– utrzymanie w boksach
– legowiska z materacami
– podłogi betonowe pełne
– wentylacja naturalna
– dojarnia typu rybia ość
– powierzchnia użytkowa 850,00 m2
– powierzchnia zabudowy 910,60 m2
– kubatura 3566,90 m3
Przekrój pionowy
Przekrój poziomy
54
Funkcja i technologia
Budynek przeznaczony jest dla krów mlecznych utrzymywanych w systemie
wolnostanowiskowym boksowym, ściołowym lub bezściołowym na materacach. Liczba
stanowisk wynosi 72. Kojce porodowe oraz cielęta, młodzież i krowy zasuszone umieszczono w
osobnym budynku. Krowy utrzymywane są w dwóch rzędach boksów. Hala udojowa,
pomieszczenie zaplecza technicznego, zbiornik na mleko, biuro oraz sanitariat znajdują się w
wydzielonej części obory. Modułowe rozwiązania konstrukcyjne umożliwiają łatwą zmianę
obsady.
Żywienie. Pasze pełnoporcjowe są dostarczane i rozprowadzane na stole paszowym ciągnikiem z
doczepionym wozem paszowym.
Pojenie. W korytarzach poprzecznych przewidziano zainstalowanie sześciu poideł korytowych
(3 x 2 szt.), o wymiarach 1,0 x 0,45 m.
Usuwanie nawozu. W oborze powstaje nawóz w postaci gnojowicy (z niewielką ilością ściółki).
Nawóz z korytarzy usuwa się cyklicznie do zbiornika zasadniczego o pojemności 450 m3.
Ścielenie. Stanowiska legowiskowe wyposażone w materace dościela się niewielką ilością
drobno pociętej ściółki (0,5 kg na stanowisko).
Dojenie. Dojenie odbywa się w hali udojowej typu rybia ość 2 x 4. Powierzchnia przed dojarnią
oraz korytarz spacerowy służą jako poczekalnia.
Wentylacja. W budynku zastosowano wentylację naturalną, nawiew następuje otworami w
ścianach podłużnych, wywiew przez otwory w kalenicy.
Oświetlenie naturalne. Światło wpada do budynku przez otwory okienne w ścianach
podłużnych oraz przez świetlik w kalenicy, zintegrowany z systemem wentylacji kalenicowej.
Oświetlenie sztuczne. Przewidziano oświetlenie o natężeniu 100 lx, mierzone na poziomie
podłogi, z możliwością stopniowego zmniejszenia natężenia do 5 lx w nocy. W wydzielonych
pomieszczeniach hali udojowej oraz w biurze natężenie oświetlenia wynosi 200 lx.
Konstrukcja budynku
Konstrukcję stanowią poprzeczne układy nośne w postaci ram stalowych, bez podpór pośrednich,
rozstawione w module 360 cm.
Fundamenty. Pod słupami stalowymi ram znajdują się żelbetowe stopy fundamentowe, a pod
ścianami zewnętrznymi betonowe ściany fundamentowe oraz ławy fundamentowe W celu
wariantowego rozwiązania ścian z lekkiej obudowy stosuje się belkę podwalinową. Betonowe i
żelbetowe konstrukcje zabezpieczono przed wilgocią środkami hydroizolacyjnymi. Ściany
fundamentowe są wyniesione ponad poziom terenu na wysokość min. 30 cm.
Podłogi. Wykonane są z betonu klasy C 16/20, o grubości dostosowanej do obciążeń, np. na
stole paszowym grubość wynosi 20 cm. W konstrukcji podłogi pełnej płyta betonowa jest
zbrojona siatką stalową.
55
Konstrukcja podłogi składa się z następujących warstw: podsypka piaskowa – min. 15 cm, beton
podkładowy klasy C 8/10 – 5–10 cm, beton zasadniczy zbrojony klasy C 16/20 – 15–20 cm.
Ściany podłużne. Ściany zewnętrzne podłużne spełniają rolę ścian osłonowych. Wykonane są
do wysokości 160 cm z płyt warstwowych, mocowanych do konstrukcji ramy nośnej. Płyty
warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego, obustronnie obłożonego
stalowymi blachami powlekanymi. Materiałem termoizolacyjnym jest styropian, pianka
poliuretanowa lub wełna mineralna. Zamiennie ściany zewnętrzne mogą być wykonane z
elementów drobnowymiarowych, np. bloczków, pustaków. Wewnętrzne powierzchnie ścian
należy otynkować.
Ściany szczytowe. Ściany szczytowe wykonane są do pełnej wysokości z tego samego materiału
co ściany podłużne.
Okna. W ścianach zewnętrznych podłużnych zamontowane są okna z poliwęglanu, przesuwane
w układzie góra–dół na całej długości ścian zewnętrznych. Wysokość otworu okiennego wynosi
120 cm. Zamiennie można:
– wstawić okna tradycyjne, pozostawiając w pasie podokapowym otwory nawiewne wentylacji
naturalnej;
– w otwory okienne wstawić ramę osiatkowaną;
– otwory okienne przysłonić deskami w układzie wertykalnym, o szerokości np. 10 cm, w
odstępie 2,5–3 cm.
Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami przesuwanymi góra–dół
Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami tradycyjnymi i otworem nawiewnym
56
Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami przysłoniętymi deskami pionowymi
Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami osiatkowanymi
Dach. Izolowany termicznie dach zbudowano z płyt warstwowych, mocowanych do stalowych
płatwi. Dachowe płyty warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego
(styropian, pianka poliuretanowa lub wełna mineralna), obustronnie obłożonego stalowymi
blachami powlekanymi. W kalenicy zamontowano element wywiewny systemu wentylacji
naturalnej.
57
OBORA DLA KRÓW MLECZNYCH
NR KARTY
O-4
INSTYTUT
TECHNOLOGICZNO-
-PRZYRODNICZY
Oddział
02-532 WARSZAWA
ul. RAKOWIECKA 32
OBORA WOLNOSTANOWISKOWA
BOKSOWA DLA 64 KRÓW
Data opracowania
czerwiec 2013
Data aktualizacji
grudzień 2013
Stron
4
Charakterystyka obiektu
– 64 krowy mleczne
– utrzymanie w boksach
– legowiska z materacami
– podłogi betonowe pełne
– wentylacja naturalna
– dojarnia typu rybia ość
– powierzchnia użytkowa 669,80 m2
– powierzchnia zabudowy 716,40 m2
– kubatura 2813,20 m3
Przekrój pionowy
Przekrój poziomy
58
Funkcja i technologia
Budynek przeznaczony jest dla krów mlecznych utrzymywanych w systemie
wolnostanowiskowym boksowym, ściołowym lub bezściołowym na materacach. Liczba
stanowisk wynosi 64. Kojce porodowe oraz cielęta, młodzież i krowy zasuszone umieszczono w
osobnym budynku. Krowy utrzymywane są w dwóch rzędach boksów. Hala udojowa,
pomieszczenie zaplecza technicznego, zbiornik na mleko, biuro oraz sanitariat znajdują się w
wydzielonej części obory. Modułowe rozwiązania konstrukcyjne umożliwiają łatwą zmianę
obsady.
Żywienie. Pasze pełnoporcjowe są dostarczane i rozprowadzane na stole paszowym ciągnikiem z
doczepionym wozem paszowym.
Pojenie. W korytarzach poprzecznych przewidziano zainstalowanie sześciu poideł korytowych
(3 x 2 szt.), o wymiarach 1,0 x 0,45 m.
Usuwanie nawozu. W oborze powstaje nawóz w postaci gnojowicy (z niewielką ilością ściółki).
Nawóz z korytarzy usuwa się cyklicznie do zbiornika zasadniczego o pojemności 450 m3.
Ścielenie. Stanowiska legowiskowe wyposażone w materace dościela się niewielką ilością
drobno pociętej ściółki (0,5 kg na stanowisko).
Dojenie. Dojenie odbywa się w hali udojowej typu rybia ość 2 x 7. Powierzchnia przed dojarnią
oraz korytarz spacerowy służą jako poczekalnia.
Wentylacja. W budynku zastosowano wentylację naturalną, nawiew następuje otworami w
ścianach podłużnych, wywiew przez otwory w kalenicy.
Oświetlenie naturalne. Światło wpada do budynku przez otwory okienne w ścianach
podłużnych oraz przez świetlik w kalenicy, zintegrowany z systemem wentylacji kalenicowej.
Oświetlenie sztuczne. Przewidziano oświetlenie o natężeniu 100 lx, mierzone na poziomie
podłogi, z możliwością stopniowego zmniejszenia natężenia do 5 lx w nocy. W wydzielonych
pomieszczeniach hali udojowej oraz w biurze natężenie oświetlenia wynosi 200 lx.
Konstrukcja budynku
Konstrukcję stanowią poprzeczne układy nośne w postaci ram stalowych, bez podpór pośrednich,
rozstawione w module 360 cm.
Fundamenty. Pod słupami stalowymi ram znajdują się żelbetowe stopy fundamentowe, a pod
ścianami zewnętrznymi betonowe ściany fundamentowe oraz ławy fundamentowe W celu
wariantowego rozwiązania ścian z lekkiej obudowy stosuje się belkę podwalinową. Betonowe i
żelbetowe konstrukcje zabezpieczono przed wilgocią środkami hydroizolacyjnymi. Ściany
fundamentowe są wyniesione ponad poziom terenu na wysokość min. 30 cm.
Podłogi. Wykonane są z betonu klasy C 16/20, o grubości dostosowanej do obciążeń, np. na
stole paszowym grubość wynosi 20 cm. W konstrukcji podłogi pełnej płyta betonowa jest
zbrojona siatką stalową.
59
Konstrukcja podłogi składa się z następujących warstw: podsypka piaskowa – min. 15 cm, beton
podkładowy klasy C 8/10 – 5–10 cm, beton zasadniczy zbrojony klasy C 16/20 – 15–20 cm.
Ściany podłużne. Ściany zewnętrzne podłużne spełniają rolę ścian osłonowych. Wykonane są
do wysokości 160 cm z płyt warstwowych, mocowanych do konstrukcji ramy nośnej. Płyty
warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego, obustronnie obłożonego
stalowymi blachami powlekanymi. Materiałem termoizolacyjnym jest styropian, pianka
poliuretanowa lub wełna mineralna. Zamiennie ściany zewnętrzne mogą być wykonane z
elementów drobnowymiarowych, np. bloczków, pustaków. Wewnętrzne powierzchnie ścian
należy otynkować.
Ściany szczytowe. Ściany szczytowe wykonane są do pełnej wysokości z tego samego materiału
co ściany podłużne.
Okna. W ścianach zewnętrznych podłużnych zamontowane są okna z poliwęglanu, przesuwane
w układzie góra–dół na całej długości ścian zewnętrznych. Wysokość otworu okiennego wynosi
120 cm. Zamiennie można:
– wstawić okna tradycyjne, pozostawiając w pasie podokapowym otwory nawiewne wentylacji
naturalnej;
– w otwory okienne wstawić ramę osiatkowaną;
– otwory okienne przysłonić deskami w układzie wertykalnym, o szerokości np. 10 cm, w
odstępie 2,5–3 cm.
Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami przesuwanymi góra–dół
Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami tradycyjnymi i otworem nawiewnym
60
Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami przysłoniętymi deskami pionowymi
Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami osiatkowanymi
Dach. Izolowany termicznie dach zbudowano z płyt warstwowych, mocowanych do stalowych
płatwi. Dachowe płyty warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego
(styropian, pianka poliuretanowa lub wełna mineralna), obustronnie obłożonego stalowymi
blachami powlekanymi. W kalenicy zamontowano element wywiewny systemu wentylacji
naturalnej
61
OBORA DLA KRÓW MLECZNYCH
NR KARTY
O-5
INSTYTUT
TECHNOLOGICZNO-
-PRZYRODNICZY
Oddział
02-532 WARSZAWA
ul. RAKOWIECKA 32
OBORA WOLNOSTANOWISKOWA
BOKSOWA DLA 60 KRÓW
Data opracowania
czerwiec 2013
Data aktualizacji
grudzień 2013
Stron
4
Charakterystyka obiektu
– 60 krów mlecznych
– utrzymanie w boksach
– legowiska z materacami
– podłogi betonowe pełne
– wentylacja naturalna
– dojarnia typu rybia ość
– powierzchnia użytkowa 764,40 m2
– powierzchnia zabudowy 811,90 m2
– kubatura 3242,50 m3
Przekrój pionowy
Przekrój poziomy
62
Funkcja i technologia
Budynek przeznaczony jest dla krów mlecznych utrzymywanych w systemie
wolnostanowiskowym boksowym, ściołowym lub bezściołowym na materacach. Liczba
stanowisk wynosi 60. Kojce porodowe oraz cielęta, młodzież i krowy zasuszone umieszczono w
osobnym budynku. Krowy utrzymywane są w trzech rzędach boksów. Hala udojowa,
pomieszczenie zaplecza technicznego, zbiornik na mleko, biuro oraz sanitariat znajdują się w
wydzielonej części obory. Modułowe rozwiązania konstrukcyjne umożliwiają łatwą zmianę
obsady.
Żywienie. Pasze pełnoporcjowe są dostarczane i rozprowadzane na stole paszowym ciągnikiem z
doczepionym wozem paszowym.
Pojenie. W korytarzach poprzecznych przewidziano zainstalowanie sześciu poideł korytowych
(3 x 2 szt.), o wymiarach 1,0 x 0,45 m.
Usuwanie nawozu. W oborze powstaje nawóz w postaci gnojowicy (z niewielką ilością ściółki).
Nawóz z korytarzy usuwa się cyklicznie do zbiornika zasadniczego o pojemności 450 m3.
Ścielenie. Stanowiska legowiskowe wyposażone w materace dościela się niewielką ilością
drobno pociętej ściółki (0,5 kg na stanowisko).
Dojenie. Dojenie odbywa się w hali udojowej typu rybia ość 2 x 4. Powierzchnia przed dojarnią
oraz korytarz spacerowy służą jako poczekalnia.
Wentylacja. W budynku zastosowano wentylację naturalną, nawiew następuje otworami w
ścianach podłużnych, wywiew przez otwory w kalenicy.
Oświetlenie naturalne. Światło wpada do budynku przez otwory okienne w ścianach
podłużnych oraz przez świetlik w kalenicy, zintegrowany z systemem wentylacji kalenicowej.
Oświetlenie sztuczne. Przewidziano oświetlenie o natężeniu 100 lx, mierzone na poziomie
podłogi, z możliwością stopniowego zmniejszenia natężenia do 5 lx w nocy. W wydzielonych
pomieszczeniach hali udojowej oraz w biurze natężenie oświetlenia wynosi 200 lx.
Konstrukcja budynku
Konstrukcję stanowią poprzeczne układy nośne w postaci ram stalowych, bez podpór pośrednich,
rozstawione w module 360 cm.
Fundamenty. Pod słupami stalowymi ram znajdują się żelbetowe stopy fundamentowe, a pod
ścianami zewnętrznymi betonowe ściany fundamentowe oraz ławy fundamentowe W celu
wariantowego rozwiązania ścian z lekkiej obudowy stosuje się belkę podwalinową. Betonowe i
żelbetowe konstrukcje zabezpieczono przed wilgocią środkami hydroizolacyjnymi. Ściany
fundamentowe są wyniesione ponad poziom terenu na wysokość min. 30 cm.
63
Podłogi. Wykonane są z betonu klasy C 16/20, o grubości dostosowanej do obciążeń, np. na
stole paszowym grubość wynosi 20 cm. W konstrukcji podłogi pełnej płyta betonowa jest
zbrojona siatką stalową.
Konstrukcja podłogi składa się z następujących warstw: podsypka piaskowa – min. 15 cm, beton
podkładowy klasy C 8/10 – 5–10 cm, beton zasadniczy zbrojony klasy C 16/20 – 15–20 cm.
Ściany podłużne. Ściany zewnętrzne podłużne spełniają rolę ścian osłonowych. Wykonane są
do wysokości 160 cm z płyt warstwowych, mocowanych do konstrukcji ramy nośnej. Płyty
warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego, obustronnie obłożonego
stalowymi blachami powlekanymi. Materiałem termoizolacyjnym jest styropian, pianka
poliuretanowa lub wełna mineralna. Zamiennie ściany zewnętrzne mogą być wykonane z
elementów drobnowymiarowych, np. bloczków, pustaków. Wewnętrzne powierzchnie ścian
należy otynkować.
Ściany szczytowe. Ściany szczytowe wykonane są do pełnej wysokości z tego samego materiału
co ściany podłużne.
Okna. W ścianach zewnętrznych podłużnych zamontowane są okna z poliwęglanu, przesuwane
w układzie góra–dół na całej długości ścian zewnętrznych. Wysokość otworu okiennego wynosi
120 cm. Zamiennie można:
– wstawić okna tradycyjne, pozostawiając w pasie podokapowym otwory nawiewne wentylacji
naturalnej;
– w otwory okienne wstawić ramę osiatkowaną;
– otwory okienne przysłonić deskami w układzie wertykalnym, o szerokości np. 10 cm, w
odstępie 2,5–3 cm.
Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami przesuwanymi góra–dół
64
Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami tradycyjnymi i otworem nawiewnym
Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami przysłoniętymi deskami pionowymi
Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami osiatkowanymi
Dach. Izolowany termicznie dach zbudowano z płyt warstwowych, mocowanych do stalowych
płatwi. Dachowe płyty warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego
(styropian, pianka poliuretanowa lub wełna mineralna), obustronnie obłożonego stalowymi
blachami powlekanymi. W kalenicy zamontowano element wywiewny systemu wentylacji
naturalnej.
65
OBORA DLA KRÓW MLECZNYCH
NR KARTY
O-6
INSTYTUT
TECHNOLOGICZNO-
-PRZYRODNICZY
Oddział
02-532 WARSZAWA
ul. RAKOWIECKA 32
OBORA WOLNOSTANOWISKOWA
BOKSOWA DLA 60 KRÓW
MLECZNYCH
Data opracowania
czerwiec 2013
Data aktualizacji
grudzień 2013
Stron
4
Charakterystyka obiektu
– 60 krów mlecznych
– utrzymanie w boksach
– legowiska z materacami
– podłogi betonowe pełne
– wentylacja naturalna
– dojarnia typu rybia ość
– powierzchnia użytkowa 1262,70 m2
– powierzchnia zabudowy 1332,40 m2
– kubatura 5307,00 m3
Przekrój pionowy
Przekrój poziomy
66
Funkcja i technologia
Budynek przeznaczony jest dla krów mlecznych utrzymywanych w systemie
wolnostanowiskowym boksowym, ściołowym lub bezściołowym na materacach. Liczba
stanowisk dla krów mlecznych wynosi 60, a dla krów zasuszonych i młodzieży 39. Kojce
porodowe oraz cielęta umieszczono w wydzielonej powierzchni budynku na ściółce. Krowy
utrzymywane są w trzech rzędach boksów. Hala udojowa, pomieszczenie zaplecza technicznego,
zbiornik na mleko, biuro oraz sanitariat znajdują się w wydzielonej części obory. Modułowe
rozwiązania konstrukcyjne umożliwiają łatwą zmianę obsady.
Żywienie. Pasze pełnoporcjowe są dostarczane i rozprowadzane na stole paszowym ciągnikiem z
doczepionym wozem paszowym.
Pojenie. W korytarzach poprzecznych przewidziano zainstalowanie sześciu poideł korytowych
(3 x 2 szt.) o wymiarach 1,0 x 0,45 m.
Usuwanie nawozu. W oborze powstaje nawóz w postaci gnojówki i obornika. Nawóz z
korytarzy usuwa się cyklicznie na płytę obornikową.
Ścielenie. Stanowiska legowiskowe wyposażone w materace dościela się niewielką ilością
drobno pociętej ściółki (0,5 kg na stanowisko).
Dojenie. Dojenie odbywa się w hali udojowej typu rybia ość 2 x 4. Powierzchnia przed dojarnią
oraz korytarz spacerowy służą jako poczekalnia.
Wentylacja. W budynku zastosowano wentylację naturalną, nawiew następuje otworami w
ścianach podłużnych, wywiew przez otwory w kalenicy.
Oświetlenie naturalne. Światło wpada do budynku przez otwory okienne w ścianach
podłużnych oraz przez świetlik w kalenicy, zintegrowany z systemem wentylacji kalenicowej.
Oświetlenie sztuczne. Przewidziano oświetlenie o natężeniu 100 lx, mierzone na poziomie
podłogi, z możliwością stopniowego zmniejszenia natężenia do 5 lx w nocy. W wydzielonych
pomieszczeniach hali udojowej oraz w biurze natężenie oświetlenia wynosi 200 lx.
Konstrukcja budynku
Konstrukcję stanowią poprzeczne układy nośne w postaci ram stalowych, bez podpór pośrednich,
rozstawione w module 360 cm.
Fundamenty. Pod słupami stalowymi ram znajdują się żelbetowe stopy fundamentowe, a pod
ścianami zewnętrznymi betonowe ściany fundamentowe oraz ławy fundamentowe W celu
wariantowego rozwiązania ścian z lekkiej obudowy stosuje się belkę podwalinową. Betonowe i
żelbetowe konstrukcje zabezpieczono przed wilgocią środkami hydroizolacyjnymi. Ściany
fundamentowe są wyniesione ponad poziom terenu na wysokość min. 30 cm.
67
Podłogi. Wykonane są z betonu klasy C 16/20, o grubości dostosowanej do obciążeń, np. na
stole paszowym grubość wynosi 20 cm. W konstrukcji podłogi pełnej płyta betonowa jest
zbrojona siatką stalową.
Konstrukcja podłogi składa się z następujących warstw: podsypka piaskowa – min. 15 cm, beton
podkładowy klasy C 8/10 – 5–10 cm, beton zasadniczy zbrojony klasy C 16/20 – 15–20 cm.
Ściany podłużne. Ściany zewnętrzne podłużne spełniają rolę ścian osłonowych. Wykonane są
do wysokości 160 cm z płyt warstwowych, mocowanych do konstrukcji ramy nośnej. Płyty
warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego, obustronnie obłożonego
stalowymi blachami powlekanymi. Materiałem termoizolacyjnym jest styropian, pianka
poliuretanowa lub wełna mineralna. Zamiennie ściany zewnętrzne mogą być wykonane z
elementów drobnowymiarowych, np. bloczków, pustaków. Wewnętrzne powierzchnie ścian
należy otynkować.
Ściany szczytowe. Ściany szczytowe wykonane są do pełnej wysokości z tego samego materiału
co ściany podłużne.
Okna. W ścianach zewnętrznych podłużnych zamontowane są okna z poliwęglanu, przesuwane
w układzie góra–dół na całej długości ścian zewnętrznych. Wysokość otworu okiennego wynosi
120 cm. Zamiennie można:
– wstawić okna tradycyjne, pozostawiając w pasie podokapowym otwory nawiewne wentylacji
naturalnej;
– w otwory okienne wstawić ramę osiatkowaną;
– otwory okienne przysłonić deskami w układzie wertykalnym, o szerokości np. 10 cm, w
odstępie 2,5–3 cm.
Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami przesuwanymi góra–dół
68
Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami tradycyjnymi i otworem nawiewnym
Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami przysłoniętymi deskami pionowymi
Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami osiatkowanymi
Dach. Izolowany termicznie dach zbudowano z płyt warstwowych, mocowanych do stalowych
płatwi. Dachowe płyty warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego
(styropian, pianka poliuretanowa lub wełna mineralna), obustronnie obłożonego stalowymi
blachami powlekanymi. W kalenicy zamontowano element wywiewny systemu wentylacji
naturalnej.
69
OBORA DLA KRÓW MLECZNYCH
NR KARTY
O-7
INSTYTUT
TECHNOLOGICZNO-
-PRZYRODNICZY
Oddział
02-532 WARSZAWA
ul. RAKOWIECKA 32
OBORA WOLNOSTANOWISKOWA
BOKSOWA DLA 66 KRÓW
MLECZNYCH
Data opracowania
czerwiec 2013
Data aktualizacji
grudzień 2013
Stron
4
Charakterystyka obiektu
– 66 krów mlecznych
– utrzymanie w boksach
– legowiska z materacami
– podłogi betonowe pełne
– wentylacja naturalna
– dojarnia typu rybia ość
– powierzchnia użytkowa 1281,00 m2
– powierzchnia zabudowy 1350,80 m2
– kubatura 5380,20 m3
Przekrój pionowy
Przekrój poziomy
70
Funkcja i technologia
Budynek przeznaczony jest dla krów mlecznych utrzymywanych w systemie
wolnostanowiskowym boksowym, ściołowym lub bezściołowym na materacach. Liczba
stanowisk dla krów mlecznych wynosi 66, a dla krów zasuszonych i młodzieży 36. Kojce
porodowe oraz cielęta umieszczono w wydzielonej powierzchni budynku na ściółce. Krowy
utrzymywane są w trzech rzędach boksów. Hala udojowa, pomieszczenie zaplecza technicznego,
zbiornik na mleko, biuro oraz sanitariat znajdują się w wydzielonej części obory. Modułowe
rozwiązania konstrukcyjne umożliwiają łatwą zmianę obsady.
Żywienie. Pasze pełnoporcjowe są dostarczane i rozprowadzane na stole paszowym ciągnikiem z
doczepionym wozem paszowym.
Pojenie. W korytarzach poprzecznych przewidziano zainstalowanie sześciu poideł korytowych
(3 x 2 szt.), o wymiarach 1,0 x 0,45 .
Usuwanie nawozu. W oborze powstaje nawóz w postaci gnojówki (z niewielką ilością ściółki).
Nawóz z korytarzy usuwa się cyklicznie.
Ścielenie. Stanowiska legowiskowe wyposażone w materace dościela się niewielką ilością
drobno pociętej ściółki (0,5 kg na stanowisko).
Dojenie. Dojenie odbywa się w hali udojowej typu rybia ość 2 x 4. Powierzchnia przed dojarnią
oraz korytarz spacerowy służą jako poczekalnia.
Wentylacja. W budynku zastosowano wentylację naturalną, nawiew następuje otworami w
ścianach podłużnych, wywiew przez otwory w kalenicy.
Oświetlenie naturalne. Światło wpada do budynku przez otwory okienne w ścianach
podłużnych oraz przez świetlik w kalenicy, zintegrowany z systemem wentylacji kalenicowej.
Oświetlenie sztuczne. Przewidziano oświetlenie o natężeniu 100 lx, mierzone na poziomie
podłogi, z możliwością stopniowego zmniejszenia natężenia do 5 lx w nocy. W wydzielonych
pomieszczeniach hali udojowej oraz w biurze natężenie oświetlenia wynosi 200 lx.
Konstrukcja budynku
Konstrukcję stanowią poprzeczne układy nośne w postaci ram stalowych, bez podpór pośrednich,
rozstawione w module 360 cm.
Fundamenty. Pod słupami stalowymi ram znajdują się żelbetowe stopy fundamentowe, a pod
ścianami zewnętrznymi betonowe ściany fundamentowe oraz ławy fundamentowe W celu
wariantowego rozwiązania ścian z lekkiej obudowy stosuje się belkę podwalinową. Betonowe i
żelbetowe konstrukcje zabezpieczono przed wilgocią środkami hydroizolacyjnymi. Ściany
fundamentowe są wyniesione ponad poziom terenu na wysokość min. 30 cm.
71
Podłogi. Wykonane są z betonu klasy C 16/20, o grubości dostosowanej do obciążeń, np. na
stole paszowym grubość wynosi 20 cm. W konstrukcji podłogi pełnej płyta betonowa jest
zbrojona siatką stalową.
Konstrukcja podłogi składa się z następujących warstw: podsypka piaskowa – min. 15 cm, beton
podkładowy klasy C 8/10 – 5–10 cm, beton zasadniczy zbrojony klasy C 16/20 – 15–20 cm.
Ściany podłużne. Ściany zewnętrzne podłużne spełniają rolę ścian osłonowych. Wykonane są
do wysokości 160 cm z płyt warstwowych, mocowanych do konstrukcji ramy nośnej. Płyty
warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego, obustronnie obłożonego
stalowymi blachami powlekanymi. Materiałem termoizolacyjnym jest styropian, pianka
poliuretanowa lub wełna mineralna. Zamiennie ściany zewnętrzne mogą być wykonane z
elementów drobnowymiarowych, np. bloczków, pustaków. Wewnętrzne powierzchnie ścian
należy otynkować.
Ściany szczytowe. Ściany szczytowe wykonane są do pełnej wysokości z tego samego materiału
co ściany podłużne.
Okna. W ścianach zewnętrznych podłużnych zamontowane są okna z poliwęglanu, przesuwane
w układzie góra–dół na całej długości ścian zewnętrznych. Wysokość otworu okiennego wynosi
120 cm. Zamiennie można:
– wstawić okna tradycyjne, pozostawiając w pasie podokapowym otwory nawiewne wentylacji
naturalnej;
– w otwory okienne wstawić ramę osiatkowaną;
– otwory okienne przysłonić deskami w układzie wertykalnym, o szerokości np. 10 cm, w
odstępie 2,5–3 cm.
Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami przesuwanymi góra–dół
72
Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami tradycyjnymi i otworem nawiewnym
Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami przysłoniętymi deskami pionowymi
Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami osiatkowanymi
Dach. Izolowany termicznie dach zbudowano z płyt warstwowych, mocowanych do stalowych
płatwi. Dachowe płyty warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego
(styropian, pianka poliuretanowa lub wełna mineralna), obustronnie obłożonego stalowymi
blachami powlekanymi. W kalenicy zamontowano element wywiewny systemu wentylacji
naturalnej.
73
OBORA DLA KRÓW MLECZNYCH
NR KARTY
O-8
INSTYTUT
TECHNOLOGICZNO-
-PRZYRODNICZY
Oddział
02-532 WARSZAWA
ul. RAKOWIECKA 32
OBORA WOLNOSTANOWISKOWA
BOKSOWA DLA 120 KRÓW
Data opracowania
czerwiec 2013
Data aktualizacji
grudzień 2013
Stron
4
Charakterystyka obiektu
– 120 krów mlecznych
– utrzymanie w boksach
– legowiska z materacami
– podłogi betonowe pełne
– wentylacja naturalna
– dojarnia typu „rybia ość”
– powierzchnia użytkowa 1167,50 m2
– powierzchnia zabudowy 1207,60 m2
– kubatura 4904,40 m3
Przekrój pionowy
Przekrój poziomy
74
Funkcja i technologia
Budynek przeznaczony jest dla krów mlecznych utrzymywanych w systemie
wolnostanowiskowym boksowym, ściołowym lub bezściołowym na materacach. Liczba
stanowisk wynosi 120. Kojce porodowe oraz cielęta, młodzież i krowy zasuszone umieszczono
w osobnym budynku. Krowy utrzymywane są w dwóch rzędach bliźniaczych boksów, roboty
udojowe, pomieszczenie zaplecza technicznego, zbiornik na mleko, biuro oraz sanitariat znajdują
się w wydzielonej części obory. Modułowe rozwiązania konstrukcyjne umożliwiają łatwą
zmianę obsady.
Żywienie. Pasze pełnoporcjowe są dostarczane i rozprowadzane na stole paszowym ciągnikiem z
doczepionym wozem paszowym.
Pojenie. W korytarzach poprzecznych przewidziano zainstalowanie sześciu poideł korytowych
(3 x 2 szt.), o wymiarach 1,0 x 0,45 m.
Usuwanie nawozu. W oborze powstaje nawóz w postaci gnojowicy (z niewielką ilością ściółki).
Nawóz z korytarzy usuwa się cyklicznie do zbiornika zasadniczego o pojemności 900 m3.
Ścielenie. Stanowiska legowiskowe wyposażone w materace dościela się niewielką ilością
drobno pociętej ściółki (0,5 kg na stanowisko).
Dojenie. Dojenie odbywa się w hali udojowej typu rybia ość 2 x 4. Powierzchnia przed dojarnią
oraz korytarz spacerowy służą jako poczekalnia.
Wentylacja. W budynku zastosowano wentylację naturalną, nawiew następuje otworami w
ścianach podłużnych, wywiew przez otwory w kalenicy.
Oświetlenie naturalne. Światło wpada do budynku przez otwory okienne w ścianach
podłużnych oraz przez świetlik w kalenicy, zintegrowany z systemem wentylacji kalenicowej.
Oświetlenie sztuczne. Przewidziano oświetlenie o natężeniu 100 lx, mierzone na poziomie
podłogi, z możliwością stopniowego zmniejszenia natężenia do 5 lx w nocy. W wydzielonych
pomieszczeniach hali udojowej oraz w biurze natężenie oświetlenia wynosi 200 lx.
Konstrukcja budynku
Konstrukcję stanowią poprzeczne układy nośne w postaci ram stalowych, bez podpór pośrednich,
rozstawione w module 360 cm.
Fundamenty. Pod słupami stalowymi ram znajdują się żelbetowe stopy fundamentowe, a pod
ścianami zewnętrznymi betonowe ściany fundamentowe oraz ławy fundamentowe W celu
wariantowego rozwiązania ścian z lekkiej obudowy stosuje się belkę podwalinową. Betonowe i
żelbetowe konstrukcje zabezpieczono przed wilgocią środkami hydroizolacyjnymi. Ściany
fundamentowe są wyniesione ponad poziom terenu na wysokość min. 30 cm.
75
Podłogi. Wykonane są z betonu klasy C 16/20, o grubości dostosowanej do obciążeń, np. na
stole paszowym grubość wynosi 20 cm. W konstrukcji podłogi pełnej płyta betonowa jest
zbrojona siatką stalową.
Konstrukcja podłogi składa się z następujących warstw: podsypka piaskowa – min. 15 cm, beton
podkładowy klasy C 8/10 – 5–10 cm, beton zasadniczy zbrojony klasy C 16/20 – 15–20 cm.
Ściany podłużne. Ściany zewnętrzne podłużne spełniają rolę ścian osłonowych. Wykonane są
do wysokości 160 cm z płyt warstwowych, mocowanych do konstrukcji ramy nośnej. Płyty
warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego, obustronnie obłożonego
stalowymi blachami powlekanymi. Materiałem termoizolacyjnym jest styropian, pianka
poliuretanowa lub wełna mineralna. Zamiennie ściany zewnętrzne mogą być wykonane z
elementów drobnowymiarowych, np. bloczków, pustaków. Wewnętrzne powierzchnie ścian
należy otynkować.
Ściany szczytowe. Ściany szczytowe wykonane są do pełnej wysokości z tego samego materiału
co ściany podłużne.
Okna. W ścianach zewnętrznych podłużnych zamontowane są okna z poliwęglanu, przesuwane
w układzie góra–dół na całej długości ścian zewnętrznych. Wysokość otworu okiennego wynosi
120 cm. Zamiennie można:
– wstawić okna tradycyjne, pozostawiając w pasie podokapowym otwory nawiewne wentylacji
naturalnej;
– w otwory okienne wstawić ramę osiatkowaną;
– otwory okienne przysłonić deskami w układzie wertykalnym, o szerokości np. 10 cm, w
odstępie 2,5–3 cm.
Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami przesuwanymi góra–dół
76
Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami tradycyjnymi i otworem nawiewnym
Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami przysłoniętymi deskami pionowymi
Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami osiatkowanymi
Dach. Izolowany termicznie dach zbudowano z płyt warstwowych, mocowanych do stalowych
płatwi. Dachowe płyty warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego
(styropian, pianka poliuretanowa lub wełna mineralna), obustronnie obłożonego stalowymi
blachami powlekanymi. W kalenicy zamontowano element wywiewny systemu wentylacji
naturalnej.
77
OBORA DLA KRÓW MLECZNYCH
NR KARTY
O-9
INSTYTUT
TECHNOLOGICZNO-
-PRZYRODNICZY
Oddział
02-532 WARSZAWA
ul. RAKOWIECKA 32
OBORA WOLNOSTANOWISKOWA
BOKSOWA DLA 84 KRÓW
Data opracowania
czerwiec 2013
Data aktualizacji
grudzień 2013
Stron
4
Charakterystyka obiektu
– 84 krowy mleczne
– utrzymanie w boksach
– legowiska z materacami
– podłogi betonowe pełne
– wentylacja naturalna
– dojarnia typu rybia ość
– powierzchnia użytkowa 866,20 m2
– powierzchnia zabudowy 915,40 m2
– kubatura 3640,60 m3
Przekrój pionowy
Przekrój poziomy
78
Funkcja i technologia
Budynek przeznaczony jest dla krów mlecznych utrzymywanych w systemie
wolnostanowiskowym boksowym, ściołowym lub bezściołowym na materacach. Liczba
stanowisk wynosi 84. Kojce porodowe oraz cielęta, młodzież i krowy zasuszone umieszczono w
osobnym budynku. Krowy utrzymywane są w czterech rzędach boksów. Hala udojowa,
pomieszczenie zaplecza technicznego, zbiornik na mleko, biuro oraz sanitariat znajdują się w
wydzielonej części obory. Modułowe rozwiązania konstrukcyjne umożliwiają łatwą zmianę
obsady.
Żywienie. Pasze pełnoporcjowe są dostarczane i rozprowadzane na stole paszowym ciągnikiem z
doczepionym wozem paszowym.
Pojenie. W korytarzach poprzecznych przewidziano zainstalowanie sześciu poideł korytowych
(3 x 2 szt.), o wymiarach 1,0 x 0,45 m.
Usuwanie nawozu. W oborze powstaje nawóz w postaci gnojowicy (z niewielką ilością ściółki).
Nawóz z korytarzy usuwa się cyklicznie do zbiornika zasadniczego o pojemności 550 m3.
Ścielenie. Stanowiska legowiskowe wyposażone w materace dościela się niewielką ilością
drobno pociętej ściółki (0,5 kg na stanowisko).
Dojenie. Dojenie odbywa się w hali udojowej typu rybia ość 2 x 4. Powierzchnia przed dojarnią
oraz korytarz spacerowy służą jako poczekalnia.
Wentylacja. W budynku zastosowano wentylację naturalną, nawiew następuje otworami w
ścianach podłużnych, wywiew przez otwory w kalenicy.
Oświetlenie naturalne. Światło wpada do budynku przez otwory okienne w ścianach
podłużnych oraz przez świetlik w kalenicy, zintegrowany z systemem wentylacji kalenicowej.
Oświetlenie sztuczne. Przewidziano oświetlenie o natężeniu 100 lx, mierzone na poziomie
podłogi, z możliwością stopniowego zmniejszenia natężenia do 5 lx w nocy. W wydzielonych
pomieszczeniach hali udojowej oraz w biurze natężenie oświetlenia wynosi 200 lx.
Konstrukcja budynku
Konstrukcję stanowią poprzeczne układy nośne w postaci ram stalowych, bez podpór pośrednich,
rozstawione w module 360 cm.
Fundamenty. Pod słupami stalowymi ram znajdują się żelbetowe stopy fundamentowe, a pod
ścianami zewnętrznymi betonowe ściany fundamentowe oraz ławy fundamentowe W celu
wariantowego rozwiązania ścian z lekkiej obudowy stosuje się belkę podwalinową. Betonowe i
żelbetowe konstrukcje zabezpieczono przed wilgocią środkami hydroizolacyjnymi. Ściany
fundamentowe są wyniesione ponad poziom terenu na wysokość min. 30 cm.
79
Podłogi. Wykonane są z betonu klasy C 16/20, o grubości dostosowanej do obciążeń, np. na
stole paszowym grubość wynosi 20 cm. W konstrukcji podłogi pełnej płyta betonowa jest
zbrojona siatką stalową.
Konstrukcja podłogi składa się z następujących warstw: podsypka piaskowa – min. 15 cm, beton
podkładowy klasy C 8/10 – 5–10 cm, beton zasadniczy zbrojony klasy C 16/20 – 15–20 cm.
Ściany podłużne. Ściany zewnętrzne podłużne spełniają rolę ścian osłonowych. Wykonane są
do wysokości 160 cm z płyt warstwowych, mocowanych do konstrukcji ramy nośnej. Płyty
warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego, obustronnie obłożonego
stalowymi blachami powlekanymi. Materiałem termoizolacyjnym jest styropian, pianka
poliuretanowa lub wełna mineralna. Zamiennie ściany zewnętrzne mogą być wykonane z
elementów drobnowymiarowych, np. bloczków, pustaków. Wewnętrzne powierzchnie ścian
należy otynkować.
Ściany szczytowe. Ściany szczytowe wykonane są do pełnej wysokości z tego samego materiału
co ściany podłużne.
Okna. W ścianach zewnętrznych podłużnych zamontowane są okna z poliwęglanu, przesuwane
w układzie góra–dół na całej długości ścian zewnętrznych. Wysokość otworu okiennego wynosi
120 cm. Zamiennie można:
– wstawić okna tradycyjne, pozostawiając w pasie podokapowym otwory nawiewne wentylacji
naturalnej;
– w otwory okienne wstawić ramę osiatkowaną;
– otwory okienne przysłonić deskami w układzie wertykalnym, o szerokości np. 10 cm, w
odstępie 2,5–3 cm.
Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami przesuwanymi góra–dół
80
Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami tradycyjnymi i otworem nawiewnym
Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami przysłoniętymi deskami pionowymi
Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami osiatkowanymi
Dach. Izolowany termicznie dach zbudowano z płyt warstwowych, mocowanych do stalowych
płatwi. Dachowe płyty warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego
(styropian, pianka poliuretanowa lub wełna mineralna), obustronnie obłożonego stalowymi
blachami powlekanymi. W kalenicy zamontowano element wywiewny systemu wentylacji
naturalnej.
81
OBORA DLA KRÓW MLECZNYCH
NR KARTY
O-10
INSTYTUT
TECHNOLOGICZNO-
-PRZYRODNICZY
Oddział
02-532 WARSZAWA
ul. RAKOWIECKA 32
OBORA WOLNOSTANOWISKOWA
BOKSOWA DLA 64 KRÓW
Data opracowania
czerwiec 2013
Data aktualizacji
grudzień 2013
Stron
4
Charakterystyka obiektu
– 64 krowy mleczne
– utrzymanie w boksach
– legowiska z materacami
– podłogi betonowe pełne
– wentylacja naturalna
– dojarnia typu rybia ość
– powierzchnia użytkowa 925,90 m2
– powierzchnia zabudowy 955,20 m2
– kubatura 3888,80 m3
Przekrój pionowy
Przekrój poziomy
82
Funkcja i technologia
Budynek przeznaczony jest dla krów mlecznych utrzymywanych w systemie
wolnostanowiskowym boksowym, ściołowym lub bezściołowym na materacach. Liczba
stanowisk dla krów mlecznych wynosi 64, a dla krów zasuszonych i młodzieży 27. Kojce
porodowe oraz cielęta umieszczono w wydzielonej części budynku na ściółce. Krowy
utrzymywane są w trzech rzędach boksów. Hala udojowa, pomieszczenie zaplecza technicznego,
zbiornik na mleko, biuro oraz sanitariat znajdują się w wydzielonej części obory. Modułowe
rozwiązania konstrukcyjne umożliwiają łatwą zmianę obsady.
Żywienie. Pasze pełnoporcjowe są dostarczane i rozprowadzane na stole paszowym ciągnikiem z
doczepionym wozem paszowym.
Pojenie. W korytarzach poprzecznych przewidziano zainstalowanie sześciu poideł korytowych
(3 x 2 szt.) o wymiarach 1,0 x 0,45 m oraz 2 szt. po przeciwnej stronie korytarza paszowego.
Usuwanie nawozu. W oborze powstaje nawóz w postaci gnojowicy (z niewielką ilością ściółki).
Nawóz z korytarzy usuwa się cyklicznie do zbiornika zasadniczego o pojemności 550 m3.
Ścielenie. Stanowiska legowiskowe wyposażone w materace dościela się niewielką ilością
drobno pociętej ściółki (0,5 kg na stanowisko).
Dojenie. Dojenie odbywa się w hali udojowej typu rybia ość 2 x 4. Powierzchnia przed dojarnią
oraz korytarz spacerowy służą jako poczekalnia.
Wentylacja. W budynku zastosowano wentylację naturalną, nawiew następuje otworami w
ścianach podłużnych, wywiew przez otwory w kalenicy.
Oświetlenie naturalne. Światło wpada do budynku przez otwory okienne w ścianach
podłużnych oraz przez świetlik w kalenicy, zintegrowany z systemem wentylacji kalenicowej.
Oświetlenie sztuczne. Przewidziano oświetlenie o natężeniu 100 lx, mierzone na poziomie
podłogi, z możliwością stopniowego zmniejszenia natężenia do 5 lx w nocy. W wydzielonych
pomieszczeniach hali udojowej oraz w biurze natężenie oświetlenia wynosi 200 lx.
Konstrukcja budynku
Konstrukcję stanowią poprzeczne układy nośne w postaci ram stalowych, bez podpór pośrednich,
rozstawione w module 360 cm.
Fundamenty. Pod słupami stalowymi ram znajdują się żelbetowe stopy fundamentowe, a pod
ścianami zewnętrznymi betonowe ściany fundamentowe oraz ławy fundamentowe W celu
wariantowego rozwiązania ścian z lekkiej obudowy stosuje się belkę podwalinową. Betonowe i
żelbetowe konstrukcje zabezpieczono przed wilgocią środkami hydroizolacyjnymi. Ściany
fundamentowe są wyniesione ponad poziom terenu na wysokość min. 30 cm.
Podłogi. Wykonane są z betonu klasy C 16/20, o grubości dostosowanej do obciążeń, np. na
stole paszowym grubość wynosi 20 cm. W konstrukcji podłogi pełnej płyta betonowa jest
zbrojona siatką stalową.
83
Konstrukcja podłogi składa się z następujących warstw: podsypka piaskowa – min. 15 cm, beton
podkładowy klasy C 8/10 – 5–10 cm, beton zasadniczy zbrojony klasy C 16/20 – 15–20 cm.
Ściany podłużne. Ściany zewnętrzne podłużne spełniają rolę ścian osłonowych. Wykonane są
do wysokości 160 cm z płyt warstwowych, mocowanych do konstrukcji ramy nośnej. Płyty
warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego, obustronnie obłożonego
stalowymi blachami powlekanymi. Materiałem termoizolacyjnym jest styropian, pianka
poliuretanowa lub wełna mineralna. Zamiennie ściany zewnętrzne mogą być wykonane z
elementów drobnowymiarowych, np. bloczków, pustaków. Wewnętrzne powierzchnie ścian
należy otynkować.
Ściany szczytowe. Ściany szczytowe wykonane są do pełnej wysokości z tego samego materiału
co ściany podłużne.
Okna. W ścianach zewnętrznych podłużnych zamontowane są okna z poliwęglanu, przesuwane
w układzie góra–dół na całej długości ścian zewnętrznych. Wysokość otworu okiennego wynosi
120 cm. Zamiennie można:
– wstawić okna tradycyjne, pozostawiając w pasie podokapowym otwory nawiewne wentylacji
naturalnej;
– w otwory okienne wstawić ramę osiatkowaną;
– otwory okienne przysłonić deskami w układzie wertykalnym, o szerokości np. 10 cm, w
odstępie 2,5–3 cm.
Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami przesuwanymi góra–dół
Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami tradycyjnymi i otworem nawiewnym
84
Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami przysłoniętymi deskami pionowymi
Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami osiatkowanymi
Dach. Izolowany termicznie dach zbudowano z płyt warstwowych, mocowanych do stalowych
płatwi. Dachowe płyty warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego
(styropian, pianka poliuretanowa lub wełna mineralna), obustronnie obłożonego stalowymi
blachami powlekanymi. W kalenicy zamontowano element wywiewny systemu wentylacji
naturalnej.
85
OBORA DLA KRÓW MLECZNYCH
NR KARTY
OS-1
INSTYTUT
TECHNOLOGICZNO-
-PRZYRODNICZY
Oddział
02-532 WARSZAWA
ul. RAKOWIECKA 32
OBORA NA GŁĘBOKIEJ ŚCIÓŁCE
DLA 38 KRÓW MLECZNYCH
Data opracowania
czerwiec 2013
Data aktualizacji
grudzień 2013
Stron
3
Charakterystyka obiektu
– 38 krów mlecznych
– utrzymanie na głębokiej ściółce
– podłogi w obszarze paszowym
i poczekalni betonowe pełne
– wentylacja naturalna
– dojarnia typu „rybia ość”
– powierzchnia użytkowa 649,30 m2
– powierzchnia zabudowy 698,80 m2
– kubatura 3116,60 m3
Przekrój pionowy
Przekrój poziomy
86
Funkcja i technologia
Budynek przeznaczony jest dla krów mlecznych utrzymywanych w systemie ściołowym. Liczba
stanowisk wynosi 38. Kojce porodowe oraz cielęta, młodzież i krowy zasuszone umieszczono w
osobnym budynku. Hala udojowa, pomieszczenie zaplecza technicznego, zbiornik na mleko,
biuro oraz sanitariat znajdują się w wydzielonej części obory. Modułowe rozwiązania
konstrukcyjne umożliwiają łatwą zmianę obsady.
Żywienie. Pasze pełnoporcjowe są dostarczane i rozprowadzane na stole paszowym ciągnikiem z
doczepionym wozem paszowym.
Pojenie. Przewidziano zainstalowanie poideł korytowych o wymiarach 1,0 x 0,45 m.
Usuwanie nawozu. W oborze powstaje nawóz w postaci obornika. Nawóz z podłóg pełnych
usuwa się cyklicznie na płytę obornikową o powierzchni 150 m² i do zbiornika na gnojówkę o
pojemności 100 m³.
Ścielenie. Stanowiska legowiskowe dościela się ściółką w ilości 5 kg na DJP.
Dojenie. Dojenie odbywa się w hali udojowej typu rybia ość 2 x 3. Powierzchnia przed dojarnią
służy jako poczekalnia.
Wentylacja. W budynku zastosowano wentylację naturalną, nawiew następuje otworami w
ścianach podłużnych, wywiew przez otwory w kalenicy.
Oświetlenie naturalne. Światło wpada do budynku przez otwory okienne w ścianach
podłużnych oraz przez świetlik w kalenicy, zintegrowany z systemem wentylacji kalenicowej.
Oświetlenie sztuczne. Przewidziano oświetlenie o natężeniu 100 lx, mierzone na poziomie
podłogi, z możliwością stopniowego zmniejszenia natężenia do 5 lx w nocy. W wydzielonych
pomieszczeniach hali udojowej oraz w biurze natężenie oświetlenia wynosi 200 lx.
Konstrukcja budynku
Konstrukcję stanowią poprzeczne układy nośne w postaci ram stalowych, bez podpór pośrednich,
rozstawione w module 360 cm.
Fundamenty. Pod słupami stalowymi ram znajdują się żelbetowe stopy fundamentowe, a pod
ścianami zewnętrznymi betonowe ściany fundamentowe oraz ławy fundamentowe. Betonowe i
żelbetowe konstrukcje zabezpieczono przed wilgocią środkami hydroizolacyjnymi. Ściany
fundamentowe są wyniesione ponad poziom terenu na wysokość min. 30 cm.
Podłogi. Wykonane są z betonu klasy C 16/20, o grubości dostosowanej do obciążeń, np. na
stole paszowym grubość wynosi 20 cm, w korytarzach gnojowych i poczekalni zastosowano
również podłogi pełne betonowe. W konstrukcji podłogi pełnej płyta betonowa jest zbrojona
siatką stalową.
Konstrukcja podłogi składa się z następujących warstw: podsypka piaskowa – min. 15 cm, beton
podkładowy klasy C 8/10 – 5–10 cm, beton zasadniczy zbrojony klasy C 16/20 – 15–20 cm.
87
Ściany podłużne. Ściany zewnętrzne podłużne spełniają rolę ścian osłonowych. Wykonane są
do wysokości 160 cm z płyt warstwowych, mocowanych do konstrukcji ramy nośnej. Płyty
warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego, obustronnie obłożonego
stalowymi blachami powlekanymi. Materiałem termoizolacyjnym jest styropian, pianka
poliuretanowa lub wełna mineralna. Zamiennie ściany zewnętrzne mogą być wykonane z
elementów drobnowymiarowych, np. bloczków, pustaków. Wewnętrzne powierzchnie ścian
należy otynkować.
Ściany szczytowe. Ściany szczytowe wykonane są do pełnej wysokości z tego samego materiału
co ściany podłużne.
Okna. W ścianach zewnętrznych podłużnych zamontowane są okna z poliwęglanu, przesuwane
w układzie góra–dół na całej długości ścian zewnętrznych. Wysokość otworu okiennego wynosi
120 cm. Zamiennie można:
– wstawić okna tradycyjne, pozostawiając w pasie podokapowym otwory nawiewne wentylacji
naturalnej;
– w otwory okienne wstawić ramę osiatkowaną;
– otwory okienne przysłonić deskami w układzie wertykalnym, o szerokości np. 10 cm, w
odstępie 2,5–3 cm.
Dach. Izolowany termicznie dach zbudowano z płyt warstwowych, mocowanych do stalowych
płatwi. Dachowe płyty warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego
(styropian, pianka poliuretanowa lub wełna mineralna), obustronnie obłożonego stalowymi
blachami powlekanymi. W kalenicy zamontowano element wywiewny systemu wentylacji
naturalnej.
88
OBORA DLA KRÓW MLECZNYCH
NR KARTY
OS-2
INSTYTUT
TECHNOLOGICZNO-
-PRZYRODNICZY
Oddział
02-532 WARSZAWA
ul. RAKOWIECKA 32
OBORA NA GŁĘBOKIEJ ŚCIÓŁCE
DLA 38 KRÓW MLECZNYCH
Data opracowania
czerwiec 2013
Data aktualizacji
grudzień 2013
Stron
3
Charakterystyka obiektu
– 38 krów mlecznych
– utrzymanie na głębokiej ściółce
– podłogi w obszarze paszowym
i poczekalni betonowe szczelinowe
– wentylacja naturalna
– dojarnia typu rybia ość
– powierzchnia użytkowa 649,30 m2
– powierzchnia zabudowy 698,80 m2
– kubatura 3116,60 m3
Przekrój pionowy
Przekrój poziomy
89
Funkcja i technologia
Budynek przeznaczony jest dla krów mlecznych utrzymywanych w systemie ściołowym. Liczba
stanowisk wynosi 38. Kojce porodowe oraz cielęta, młodzież i krowy zasuszone umieszczono w
osobnym budynku. Hala udojowa, pomieszczenie zaplecza technicznego, zbiornik na mleko,
biuro oraz sanitariat znajdują się w wydzielonej części obory. Modułowe rozwiązania
konstrukcyjne umożliwiają łatwą zmianę obsady.
Żywienie. Pasze pełnoporcjowe są dostarczane i rozprowadzane na stole paszowym ciągnikiem z
doczepionym wozem paszowym.
Pojenie. Przewidziano zainstalowanie poideł korytowych o wymiarach 1,0 x 0,45 m.
Usuwanie nawozu. W oborze powstaje nawóz w postaci gnojowicy oraz obornika. Nawóz z
kanałów usuwa się cyklicznie do zbiornika zasadniczego o pojemności 150 m3, obornik
usuwany jest na płytę obornikową o powierzchni 150 m².
Ścielenie. Stanowiska legowiskowe dościela się ściółką w ilości 5 kg/DJP.
Dojenie. Dojenie odbywa się w hali udojowej typu rybia ość 2 x 3. Powierzchnia przed dojarnią
służy jako poczekalnia.
Wentylacja. W budynku zastosowano wentylację naturalną, nawiew następuje otworami w
ścianach podłużnych, wywiew przez otwory w kalenicy.
Oświetlenie naturalne. Światło wpada do budynku przez otwory okienne w ścianach
podłużnych oraz przez świetlik w kalenicy, zintegrowany z systemem wentylacji kalenicowej.
Oświetlenie sztuczne. Przewidziano oświetlenie o natężeniu 100 lx, mierzone na poziomie
podłogi, z możliwością stopniowego zmniejszenia natężenia do 5 lx w nocy. W wydzielonych
pomieszczeniach hali udojowej oraz w biurze natężenie oświetlenia wynosi 200 lx.
Konstrukcja budynku
Konstrukcję stanowią poprzeczne układy nośne w postaci ram stalowych, bez podpór pośrednich,
rozstawione w module 360 cm.
Fundamenty. Pod słupami stalowymi ram znajdują się żelbetowe stopy fundamentowe, a pod
ścianami zewnętrznymi betonowe ściany fundamentowe oraz ławy fundamentowe. Betonowe i
żelbetowe konstrukcje zabezpieczono przed wilgocią środkami hydroizolacyjnymi. Ściany
fundamentowe są wyniesione ponad poziom terenu na wysokość min. 30 cm.
Podłogi. Wykonane są z betonu klasy C 16/20, o grubości dostosowanej do obciążeń, np. na
stole paszowym grubość wynosi 20 cm, w korytarzach gnojowych nad kanałami gnojowymi
zastosowano prefabrykowane płyty szczelinowe o grubości 16 cm. Głębokość kanałów przyjęto
jako 120 cm. Do prawidłowego funkcjonowania systemu składowania i usuwania gnojowicy
poziom odchodów płynnych w kanale powinien wynosić min. 40 cm i maks. 80 cm.
90
Rys. Przekrój kanału gnojowicowego
W konstrukcji podłogi pełnej betonowa płyta jest zbrojona siatką stalową.
Konstrukcja podłogi składa się z następujących warstw: podsypka piaskowa – min. 15 cm,
beton podkładowy klasy C 8/10 – 5–10 cm, beton zasadniczy zbrojony klasy C 16/20 – 15–20
cm.
Ściany podłużne. Ściany zewnętrzne podłużne spełniają rolę ścian osłonowych. Wykonane są
do wysokości 160 cm z płyt warstwowych, mocowanych do konstrukcji ramy nośnej. Płyty
warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego, obustronnie obłożonego
stalowymi blachami powlekanymi. Materiałem termoizolacyjnym jest styropian, pianka
poliuretanowa lub wełna mineralna. Zamiennie ściany zewnętrzne mogą być wykonane z
elementów drobnowymiarowych, np. bloczków, pustaków. Wewnętrzne powierzchnie ścian
należy otynkować.
Ściany szczytowe. Ściany szczytowe wykonane są do pełnej wysokości z tego samego materiału
co ściany podłużne.
Okna. W ścianach zewnętrznych podłużnych zamontowane są okna z poliwęglanu, przesuwane
w układzie góra–dół na całej długości ścian zewnętrznych. Wysokość otworu okiennego wynosi
120 cm. Zamiennie można:
– wstawić okna tradycyjne, pozostawiając w pasie podokapowym otwory nawiewne wentylacji
naturalnej;
– w otwory okienne wstawić ramę osiatkowaną;
– otwory okienne przysłonić deskami w układzie wertykalnym, o szerokości np. 10 cm, w
odstępie 2,5–3 cm.
Dach. Izolowany termicznie dach zbudowano z płyt warstwowych, mocowanych do stalowych
płatwi. Dachowe płyty warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego
(styropian, pianka poliuretanowa lub wełna mineralna), obustronnie obłożonego stalowymi
blachami powlekanymi. W kalenicy zamontowano element wywiewny systemu wentylacji
naturalnej.
91
SILOS
NR KARTY
S-1
INSTYTUT
TECHNOLOGICZNO-
-PRZYRODNICZY
Oddział
02-532 WARSZAWA
ul. RAKOWIECKA 32
SILOS PRZEJAZDOWY
Z BETONU MONOLITYCZNEGO
Data opracowania
czerwiec 2013
Data aktualizacji
grudzień 2013
Stron
2
Rys. Silos przejazdowy z betonu monolitycznego
Charakterystyka obiektu
Parametry geometryczne silosu
należy dostosować do obsady:
– szerokość B
Obsada
[SD]
Szerokość
[m]
do 15 3,0
20 4,0
30 6,0
40 6,0
50 9,0
ponad 50 9,0
– wysokość H
dla wszystkich wielkości 2,0 m
– długość L
od 18,0 do 36,0 m, ponad 36,0 m
korzystniejsza jest budowa silosu
dwuprzejazdowego
Funkcja
Obiekt służy do: zakiszania pasz w warunkach beztlenowych, magazynowania pasz oraz ochrony
środowiska, uniemożliwia bowiem przedostawanie się soków kiszonkowych do gleby i wód
gruntowych.
Konstrukcja
Silos składa się z płyty dennej, ścianek oporowych, wjazdu oraz studzienki (instalacji
odpływowej).
92
Płyta denna. Grunt, na którym ma być posadowiony silos, powinien być niewysadzinowy, czyli
pozbawiony części ilastych, gliniastych lub gliniasto-piaszczystych. Po usunięciu ok. 25–30-
centymetrowej warstwy urodzajnej (humusu) i stwierdzeniu zalegania gruntów wysadzinowych,
należy zastąpić go gruntem niewysadzinowym, np. piaskiem, pospółką, żwirem. Na wyrównaną
powierzchnię z nadanymi spadkami należy nałożyć warstwę piasku gruboziarnistego (min. 15
cm) i dobrze zagęścić, najlepiej wibratorem powierzchniowym. Warstwa piasku ma
kompensować nierówności oraz stworzyć warstwę filtracyjną ograniczającą podciąganie wody
gruntowej.
Na warstwę piasku nakładana jest warstwa podkładowa mieszanki betonowej o niższej klasie,
np. C 8/10, o grubości 5–10 cm. Następnie układana jest wierzchnia warstwa betonu. Płyta denna
powinna być szczelna. Można to osiągnąć kilkoma sposobami.
Pierwszym, najłatwiejszym, jest zastosowanie warstwy wierzchniej z betonu klasy min. C 16/20,
dobrze zagęszczonego wibratorem powierzchniowym lub listwą wibracyjną. Jeszcze lepszy efekt
uzyska się, stosując beton z domieszką uszczelniającą.
Drugim sposobem, w przypadku braku urządzeń zagęszczających, jest stosowanie
samozagęszczalnego betonu towarowego, tj. wykonywanego w wytwórni betonu i dowożonego
na plac budowy. Beton samozagęszczalny jest najnowszym rozwiązaniem producentów chemii
budowlanej. Firma SIKA oferuje np. domieszkę VISCO CRETE 3, która poprawia parametry
betonu i wpływa również na zmianę wartości użytkowych:
– zwiększa wytrzymałość i szczelność betonu;
– zmniejsza nakłady robocizny podczas rozkładania betonu;
– eliminuje potrzebę wibrowania betonu (zagęszczania);
– uzyskuje się równe, gładkie powierzchnie.
Szczelną płytę gnojową można uzyskać również przez ułożenie na warstwie betonu
podkładowego folii, np. polietylenowej, a następnie przykrycie warstwą betonu zasadniczego. W
tego typu rozwiązaniu należy zwracać uwagę, aby w trakcie robót betoniarskich nie uszkodzić
folii. W płycie dennej muszą być wykonane 1–3-procentowe spadki. Spadki wykonuje się w
kierunku studzienki.
Duże powierzchnie betonowe ulegają spękaniu z powodu kurczenia się betonu podczas
wysychania, nierównego osiadania konstrukcji płyty. Pękaniu można zapobiegać stosując
dylatacje, dzieląc powierzchnię na pola. Powierzchnia pól nie powinna przekroczyć 36 m2, a
długość najdłuższego boku 6 m. Po pełnym okresie dojrzewania betonu, wynoszącym 28 dni,
przerwy dylatacyjne (szczeliny o szer. 2,5 cm) należy zalać środkiem trwale elastycznym.
Ścianki oporowe. Silosy mogą być wyposażone w ścianki oporowe o dowolnej wysokości.
Wysokość ścianek wpływa na pojemność magazynu. Praktyczna wysokość ścianek wynosi do
200 cm i powinna być dostosowana do sprzętu stosowanego do pobierania paszy z silosu.
Ścianki oporowe mogą być wykonane ze zbrojonego betonu min. klasy C 16/20 .
Wjazd. Silosy powinny być dostosowane konstrukcyjnie do wjazdu środków transportu
(ładowacza, ciągnika z przyczepą), a jednocześnie uniemożliwiać wypływanie soków
kiszonkowych z płyty, np. dzięki zastosowaniu przeciwspadku płyty. Aby umożliwić
oczyszczenie kół środka transportu przed wjazdem do silosu, długość utwardzonego wjazdu
powinna wynosić min. 400 cm.
Studzienka. Każdy silos powinien mieć studzienkę umożliwiającą czasowe gromadzenie się
soków kiszonkowych, której pojemność będzie zależała od: rodzaju zakiszanego materiału,
zawartości suchej masy, pojemności silosu, częstotliwości opróżniania zbiornika. Praktyczna
pojemność studzienki wynosi 2–10 m3.
93
SILOS
NR KARTY
S-2
INSTYTUT
TECHNOLOGICZNO-
-PRZYRODNICZY
Oddział
02-532 WARSZAWA
ul. RAKOWIECKA 32
SILOS PRZEJAZDOWY
Z BETONOWYCH
PREFABRYKATÓW
Data opracowania
czerwiec 2013
Data aktualizacji
grudzień 2013
Stron
2
Rys. Silos przejazdowy z betonowych prefabrykatów
Charakterystyka obiektu
Parametry geometryczne silosu
należy dostosować do obsady:
– szerokość B
Obsada
[SD]
Szerokość
[m]
do 15 3,0
20 4,0
30 6,0
40 6,0
50 9,0
ponad 50 9,0
–wysokość H
dla wszystkich wielkości 2,0 m
– długość L
od 18,0 do 36,0 m, ponad 36,0
m korzystniejsza jest budowa
silosu dwuprzejazdowego
Funkcja
Obiekt służy do: zakiszania pasz w warunkach beztlenowych, magazynowania pasz oraz ochrony
środowiska, uniemożliwia bowiem przedostawanie się soków kiszonkowych do gleby i wód
gruntowych.
Konstrukcja
Silos składa się z płyty dennej, ścianek oporowych, wjazdu oraz studzienki (instalacji
odpływowej).
Płyta denna. Grunt, na którym ma być posadowiony silos, powinien być niewysadzinowy, czyli
pozbawiony części ilastych, gliniastych lub gliniasto-piaszczystych. Po usunięciu ok. 25–30-
centymetrowej warstwy urodzajnej (humusu) i stwierdzeniu zalegania gruntów wysadzinowych,
94
należy zastąpić go gruntem niewysadzinowym, np. piaskiem, pospółką, żwirem. Na wyrównaną
powierzchnię z nadanymi spadkami należy nałożyć warstwę piasku gruboziarnistego (min. 15
cm) i dobrze zagęścić, najlepiej wibratorem powierzchniowym. Warstwa piasku ma
kompensować nierówności oraz stworzyć warstwę filtracyjną ograniczającą podciąganie wody
gruntowej.
Na warstwę piasku nakładana jest warstwa podkładowa mieszanki betonowej o niższej klasie,
np. C 8/10, o grubości 5–10 cm. Następnie układana jest wierzchnia warstwa betonu. Płyta denna
powinna być szczelna. Można to osiągnąć kilkoma sposobami.
Pierwszym, najłatwiejszym, jest zastosowanie warstwy wierzchniej z betonu klasy min. C 16/20,
dobrze zagęszczonego wibratorem powierzchniowym lub listwą wibracyjną. Jeszcze lepszy efekt
uzyska się, stosując beton z domieszką uszczelniającą.
Drugim sposobem, w przypadku braku urządzeń zagęszczających, jest stosowanie
samozagęszczalnego betonu towarowego, tj. wykonywanego w wytwórni betonu i dowożonego
na plac budowy. Beton samozagęszczalny jest najnowszym rozwiązaniem producentów chemii
budowlanej. Firma SIKA oferuje np. domieszkę VISCO CRETE 3, która poprawia parametry
betonu i wpływa również na zmianę wartości użytkowych:
– zwiększa wytrzymałość i szczelność betonu;
– zmniejsza nakłady robocizny podczas rozkładania betonu;
– eliminuje potrzebę wibrowania betonu (zagęszczania);
– uzyskuje się równe, gładkie powierzchnie.
Szczelną płytę gnojową można również uzyskać przez ułożenie na warstwie betonu
podkładowego folii, np. polietylenowej, a następnie przykrycie warstwą betonu zasadniczego. W
tego typu rozwiązaniu należy zwracać uwagę, aby w trakcie robót betoniarskich nie uszkodzić
folii. W płycie dennej muszą być wykonane 1–3-procentowe spadki. Spadki wykonuje się w
kierunku studzienki.
Duże powierzchnie betonowe ulegają spękaniu z powodu kurczenia się betonu podczas
wysychania, nierównego osiadania konstrukcji płyty. Pękaniu można zapobiegać stosując
dylatacje, dzieląc powierzchnię na pola. Powierzchnia pól nie powinna przekroczyć 36 m2, a
długość najdłuższego boku 6 m. Po pełnym okresie dojrzewania betonu wynoszącym 28 dni
przerwy dylatacyjne (szczeliny o szer. 2,5 cm) należy zalać środkiem trwale elastycznym.
Ścianki oporowe. Silosy mogą być wyposażone w ścianki oporowe o dowolnej wysokości.
Wysokość ścianek wpływa na pojemność magazynu. Praktyczna wysokość ścianek wynosi do
200 cm i powinna być dostosowana do sprzętu stosowanego do pobierania paszy z silosu.
Ścianki oporowe mogą być wykonane ze zbrojonego betonu min. klasy C 16/20. Prefabrykaty w
kształcie litery L zestawiane są do siebie, a powstające złącza uszczelniane np. betonem
ekspansywnym.
Wjazd. Silosy powinny być dostosowane konstrukcyjnie do wjazdu środków transportu
(ładowacza, ciągnika z przyczepą), a jednocześnie uniemożliwiać wypływanie soków
kiszonkowych z płyty, np. dzięki zastosowaniu przeciwspadku płyty. Aby umożliwić
oczyszczenie kół środka transportu przed wjazdem do silosu, długość utwardzonego wjazdu
powinna wynosić min. 400 cm.
Studzienka. Każdy silos powinien mieć studzienkę umożliwiającą czasowe gromadzenie się
soków kiszonkowych, której pojemność będzie zależała od: rodzaju zakiszanego materiału,
zawartości suchej masy, pojemności silosu, częstotliwości opróżniania zbiornika. Praktyczna
pojemność studzienki wynosi 2–10 m3.
95
SILOS
NR KARTY
S-3
INSTYTUT
TECHNOLOGICZNO-
-PRZYRODNICZY
Oddział
02-532 WARSZAWA
ul. RAKOWIECKA 32
SILOS KOMOROWY
Z BETONU MONOLITYCZNEGO
Data opracowania
czerwiec 2013
Data aktualizacji
grudzień 2013
Stron
2
Rys. Silos komorowy z betonu monolitycznego
Charakterystyka obiektu
Parametry geometryczne
silosu należy dostosować do
obsady:
– szerokość B
Obsada
[SD]
Szerokość
[m]
do 15 3,0
20 4,0
30 6,0
40 6,0
50 9,0
ponad 50 9,0
– wysokość H
dla wszystkich wielkości 2,0
m
– długość L
od 18,0 36,0 m, ponad 36,0
m korzystniejsza jest budowa
silosu dwukomorowego
Funkcja
Obiekt służy do: zakiszania pasz w warunkach beztlenowych, magazynowania pasz oraz ochrony
środowiska, uniemożliwia bowiem przedostawanie się soków kiszonkowych do gleby i wód
gruntowych.
Konstrukcja
Silos składa się z płyty dennej, ścianek oporowych, wjazdu oraz studzienki (instalacji
odpływowej).
96
Płyta denna. Grunt, na którym ma być posadowiony silos, powinien być niewysadzinowy, czyli
pozbawiony części ilastych, gliniastych lub gliniasto-piaszczystych. Po usunięciu ok. 25–30-
centymetrowej warstwy urodzajnej (humusu) i stwierdzeniu zalegania gruntów wysadzinowych,
należy zastąpić go gruntem niewysadzinowym, np. piaskiem, pospółką, żwirem. Na wyrównaną
powierzchnię z nadanymi spadkami należy nałożyć warstwę piasku gruboziarnistego (min. 15
cm) i dobrze zagęścić, najlepiej wibratorem powierzchniowym. Warstwa piasku ma
kompensować nierówności oraz stworzyć warstwę filtracyjną ograniczającą podciąganie wody
gruntowej.
Na warstwę piasku nakładana jest warstwa podkładowa mieszanki betonowej o niższej klasie,
np. C 8/10, o grubości 5–10 cm. Następnie układana jest wierzchnia warstwa betonu. Płyta denna
powinna być szczelna. Można to osiągnąć kilkoma sposobami.
Pierwszym, najłatwiejszym, jest zastosowanie warstwy wierzchniej z betonu klasy min. C 16/20,
dobrze zagęszczonego wibratorem powierzchniowym lub listwą wibracyjną. Jeszcze lepszy efekt
uzyska się, stosując beton z domieszką uszczelniającą.
Drugim sposobem, w przypadku braku urządzeń zagęszczających, jest stosowanie
samozagęszczalnego betonu towarowego, tj. wykonywanego w wytwórni betonu i dowożonego
na plac budowy. Beton samozagęszczalny jest najnowszym rozwiązaniem producentów chemii
budowlanej. Firma SIKA oferuje np. domieszkę VISCO CRETE 3, która poprawia parametry
betonu i wpływa również na zmianę wartości użytkowych:
– zwiększa wytrzymałość i szczelność beton;
– zmniejsza nakłady robocizny podczas rozkładania betonu;
– eliminuje potrzebę wibrowania betonu (zagęszczania);
– uzyskuje się równe, gładkie powierzchnie.
Szczelną płytę gnojową można uzyskać również przez ułożenie na warstwie betonu
podkładowego folii, np. polietylenowej, a następnie przykrycie warstwą betonu zasadniczego.
Przy tego typu rozwiązaniu należy zwracać uwagę, aby w trakcie robót betoniarskich nie
uszkodzić folii. W płycie dennej muszą być wykonane 1–3-procentowe spadki. Spadki wykonuje
się w kierunku studzienki.
Duże powierzchnie betonowe ulegają spękaniu z powodu kurczenia się betonu podczas
wysychania, nierównego osiadania konstrukcji płyty. Pękaniu można zapobiegać stosując
dylatacje, dzieląc powierzchnię na pola. Powierzchnia pól nie powinna przekroczyć 36 m2, a
długość najdłuższego boku 6 m. Po pełnym okresie dojrzewania betonu wynoszącym 28 dni
przerwy dylatacyjne (szczeliny o szer. 2,5 cm) należy zalać środkiem trwale elastycznym.
Ścianki oporowe. Silosy mogą być wyposażone w ścianki oporowe o dowolnej wysokości.
Wysokość ścianek wpływa na pojemność magazynu. Praktyczna wysokość ścianek wynosi do
200 cm i powinna być dostosowana do sprzętu stosowanego do pobierania paszy z silosu.
Ścianki oporowe mogą być wykonane ze zbrojonego betonu minimalnej klasy C 16/20.
Prefabrykaty w kształcie litery L zestawiane są do siebie, a powstające złącza uszczelniane np.
betonem ekspansywnym.
Wjazd. Silosy powinny być dostosowane konstrukcyjnie do wjazdu środków transportu
(ładowacza, ciągnika z przyczepą), a jednocześnie uniemożliwiać wypływanie soków
kiszonkowych z płyty, np. dzięki zastosowaniu przeciwspadku płyty. Aby umożliwić
oczyszczenie kół środka transportu przed wjazdem do silosu, długość utwardzonego wjazdu
powinna wynosić min. 400 cm.
Studzienka. Każdy silos powinien mieć studzienkę umożliwiającą czasowe gromadzenie się
soków kiszonkowych, której pojemność będzie zależała od: rodzaju zakiszanego materiału,
zawartości suchej masy, pojemności silosu, częstotliwości opróżniania zbiornika. Praktyczna
pojemność studzienki wynosi 2–10 m3.
97
PŁYTA OBORNIKOWA
NR KARTY
PG-1
INSTYTUT
TECHNOLOGICZNO-
-PRZYRODNICZY
Oddział
02-532 WARSZAWA
ul. RAKOWIECKA 32
PŁYTA OBORNIKOWA Z NISKIMI
ŚCIANKAMI OPOROWYMI
Data opracowania
czerwiec 2013
Data aktualizacji
grudzień 2013
Stron
3
Rys. Płyta obornikowa z niskimi ściankami oporowymi
Charakterystyka
obiektu
– powierzchnia
użytkowa 2,5m2/DJP,
w warunkach
4-miesięcznego okresu
składowania
– powierzchnia
użytkowa 3,5m2/DJP,
w warunkach
6-miesięcznego okresu
składowania
– wysokość ścianek
oporowych min. 30 cm
Funkcja
W celu ochrony środowiska oraz usprawnienia prac prowadzonych na terenie gospodarstwa
rolnego, stałe nawozy naturalne w postaci obornika należy składować na utwardzonych,
szczelnych płytach obornikowych.
Powierzchnia magazynu obornika
Wymagane jest, aby na 1 DJP (Duża Jednostka Przeliczeniowa) powierzchnia płyty wynosiła 2,5
m2, w warunkach składowania obornika przez 4 miesiące. Zaleca się, aby okres składowania
obornika wydłużyć do 6 miesięcy, a wymaganą powierzchnię przyjmować 3,5 m2/DJP.
Powyższe dane dotyczą bydła.
98
Duża Jednostka Przeliczeniowa odpowiada jednej krowie o przeciętnej masie 500 kg, np. dla 20
DJP powierzchnia płyty gnojowej będzie wynosiła 20 DJP x 3,5 m2/DJP = 70 m
2.
Konstrukcja płyty obornikowej
Płyta obornikowa składa się z:
– płyty dennej,
– ścianek oporowych,
– wjazdu,
– studzienki (instalacji odpływowej).
Płyta denna. Grunt, na którym ma być posadowiony silos, powinien być niewysadzinowy, czyli
pozbawiony części ilastych, gliniastych lub gliniasto-piaszczystych. Po usunięciu ok. 25–30-
centymetrowej warstwy urodzajnej (humusu) i stwierdzeniu zalegania gruntów wysadzinowych,
należy zastąpić go gruntem niewysadzinowym, np. piaskiem, pospółką, żwirem. Na wyrównaną
powierzchnię z nadanymi spadkami należy nałożyć warstwę piasku gruboziarnistego (min. 15
cm) i dobrze zagęścić, najlepiej wibratorem powierzchniowym. Warstwa piasku ma
kompensować nierówności oraz stworzyć warstwę filtracyjną ograniczającą podciąganie wody
gruntowej.
Na warstwę piasku nakładana jest warstwa podkładowa mieszanki betonowej o niższej klasie,
np. C 8/10, o grubości 510 cm. Następnie układana jest wierzchnia warstwa betonu. Przepisy
prawa nakazują budowę płyt gnojowych szczelnych. Można to osiągnąć kilkoma sposobami.
Pierwszym, najłatwiejszym, jest zastosowanie warstwy wierzchniej z betonu klasy min. C 16/20,
dobrze zagęszczonego wibratorem powierzchniowym lub listwą wibracyjną. Jeszcze lepszy efekt
uzyska się, stosując beton z domieszką uszczelniającą.
Drugim sposobem, w przypadku braku urządzeń zagęszczających, jest stosowanie
samozagęszczalnego betonu towarowego, tj. wykonywanego w wytwórni betonu i dowożonego
na plac budowy. Beton samozagęszczalny jest najnowszym rozwiązaniem producentów chemii
budowlanej, np. firma SIKA oferuje domieszkę VISCO CRETE 3, która poprawia parametry
betonu i wpływa również na zmianę wartości użytkowych:
– zwiększa wytrzymałość i szczelność betonu;
– zmniejsza nakłady robocizny podczas rozkładania betonu;
– eliminuje potrzebę wibrowania betonu (zagęszczania);
– uzyskuje się równe, gładkie powierzchnie.
Szczelną płytę gnojową można uzyskać również przez ułożenie na warstwie betonu
podkładowego folii, np. polietylenowej, a następnie przykrycie warstwą betonu zasadniczego. W
tego typu rozwiązaniu należy zwracać uwagę, aby w trakcie robót betoniarskich nie uszkodzić
folii. W płycie dennej muszą być wykonane 1–3-procentowe spadki. Spadki mniejsze
uniemożliwią skuteczne odprowadzenie wód, natomiast spadki większe będą powodowały
pogorszenie jakości obornika przez jego nadmierne osuszanie. Spadki wykonuje się w kierunku
studzienki.
Duże powierzchnie betonowe ulegają spękaniu z powodu kurczenia się betonu podczas
wysychania i nierównego osiadania konstrukcji płyty. Pękaniu można zapobiegać stosując
dylatacje, dzieląc powierzchnię na pola. Powierzchnia pól nie powinna przekroczyć 36 m2, a
długość najdłuższego boku 6 m. Po pełnym okresie dojrzewania betonu, wynoszącym 28 dni,
przerwy dylatacyjne (szczeliny o szer. 2,5 cm) należy zalać środkiem trwale elastycznym.
Ścianki oporowe. Płyty obornikowe mogą być wyposażone w dowolnej wysokości ścianki
oporowe. Wysokość ścianek nie wpływa zasadniczo na pojemność magazynu, gdyż obornik daje
się formować prawie pionowo. Przy niższych ściankach zwiększają się nakłady pracy rolnika na
utrzymanie porządku wokół płyty obornikowej. Praktyczna wysokość ścianek może wynosić od
99
30 do 200 cm. Ścianki 30-centymetrowe stanowią obrzeża płyty, uniemożliwiające wypływanie
omywających hałdę wód opadowych i gnojówki poza powierzchnię płyty gnojowej. Ścianki
wyższe wymagają stosowania zbrojenia, tj. wykonywania ścianek żelbetowych. Ścianki oporowe
mogą być wykonane z betonu na placu budowy lub z gotowych żelbetowych elementów
prefabrykowanych typu L.
Wjazd. Płyty obornikowe powinny być dostosowane konstrukcyjnie do wjazdu środków
transportu (ładowacza, ciągnika z przyczepą), a jednocześnie uniemożliwiać wypływanie wód
gnojowych z płyty, np. dzięki zastosowaniu przeciwspadku płyty.
Studzienka. Każda płyta obornikowa powinna mieć studzienkę umożliwiającą czasowe
gromadzenie się wód gnojowych i uniemożliwiającą osadzanie się części stałych przed
odprowadzeniem do zbiornika zasadniczego. Takie rozwiązanie zmniejsza konieczność
czyszczenia zbiornika.
100
PŁYTA OBORNIKOWA
NR KARTY
PG-2
INSTYTUT
TECHNOLOGICZNO-
-PRZYRODNICZY
Oddział
02-532 WARSZAWA
ul. RAKOWIECKA 32
PŁYTA OBORNIKOWA Z WYSOKIMI
ŚCIANKAMI OPOROWYMI
Data opracowania
czerwiec 2013
Data aktualizacji
grudzień 2013
Stron
3
Rys. Płyta obornikowa z wysokimi ściankami oporowymi
Charakterystyka obiektu
– powierzchnia użytkowa
2,5m2/DJP, w warunkach
4-miesięcznego okresu
składowania
– powierzchnia użytkowa
3,5m2/DJP, w warunkach
6-miesięcznego okresu
składowania
– wysokość ścianek
oporowych maks. 200 cm
Funkcja
W celu ochrony środowiska oraz usprawnienia prac prowadzonych na terenie gospodarstwa
rolnego stałe, nawozy naturalne w postaci obornika należy składować na utwardzonych,
szczelnych płytach obornikowych.
Powierzchnia magazynu obornika
Wymagane jest, aby na 1 DJP (Duża Jednostka Przeliczeniowa) powierzchnia płyty wynosiła 2,5
m2, w warunkach składowania obornika przez 4 miesiące. Zaleca się, aby okres składowania
101
obornika wydłużyć do 6 miesięcy, a wymaganą powierzchnię przyjmować 3,5 m2/DJP.
Powyższe dane dotyczą bydła.
Duża Jednostka Przeliczeniowa odpowiada jednej krowie o przeciętnej masie 500 kg, np. dla 20
DJP powierzchnia płyty gnojowej będzie wynosiła 20 DJP x 3,5 m2/DJP = 70 m
2.
Konstrukcja płyty obornikowej
Płyta obornikowa składa się z:
– płyty dennej,
– ścianek oporowych,
– wjazdu
– studzienki (instalacji odpływowej)
Płyta denna. Grunt, na którym ma być posadowiony silos, powinien być niewysadzinowy, czyli
pozbawiony części ilastych, gliniastych lub gliniasto-piaszczystych. Po usunięciu ok. 25–30-
centymetrowej warstwy urodzajnej (humusu) i stwierdzeniu zalegania gruntów wysadzinowych,
koszt inwestycji znacznie się zwiększy, należy go bowiem zastąpić niewysadzinowym, np.
piaskiem, pospółką, żwirem. Na wyrównaną powierzchnię z nadanymi spadkami należy nałożyć
warstwę piasku gruboziarnistego (min. 15 cm) i dobrze zagęścić, najlepiej wibratorem
powierzchniowym. Warstwa piasku ma kompensować nierówności oraz stworzyć warstwę
filtracyjną ograniczającą podciąganie wody gruntowej.
Na warstwę piasku nakładana jest warstwa podkładowa mieszanki betonowej o niższej klasie,
np. C 8/10, o grubości min. 10 cm. Następnie układana jest wierzchnia warstwa betonu. Przepisy
prawa nakazują budowę płyt gnojowych szczelnych. Można to osiągnąć kilkoma sposobami.
Pierwszym, najłatwiejszym, jest zastosowanie warstwy wierzchniej z betonu klasy min. C 16/20,
dobrze zagęszczonego wibratorem powierzchniowym lub listwą wibracyjną. Jeszcze lepszy efekt
uzyska się, stosując beton z domieszką uszczelniającą.
Drugim sposobem, w przypadku braku urządzeń zagęszczających, jest stosowanie
samozagęszczalnego betonu towarowego, tj. wykonywanego w wytwórni betonu i dowożonego
na plac budowy. Beton samozagęszczalny jest najnowszym rozwiązaniem producentów chemii
budowlanej, np. firma SIKA oferuje domieszkę VISCO CRETE 3, która poprawia parametry
betonu i wpływa również na zmianę wartości użytkowych:
– zwiększa wytrzymałość i szczelność betonu;
– zmniejsza nakłady robocizny podczas rozkładania betonu;
– eliminuje potrzebę wibrowania betonu (zagęszczania);
– uzyskuje się równe, gładkie powierzchnie.
Szczelną płytę gnojową można również uzyskać przez ułożenie na warstwie betonu
podkładowego folii, np. polietylenowej, a następnie przykrycie warstwą betonu zasadniczego. W
tego typu rozwiązaniu należy zwracać uwagę, aby w trakcie robót betoniarskich nie uszkodzić
folii. W płycie dennej muszą być wykonane 1–3-procentowe spadki. Spadki mniejsze
uniemożliwią skuteczne odprowadzenie wód, natomiast spadki większe będą powodowały
pogorszenie jakości obornika przez jego nadmierne osuszanie. Spadki wykonuje się w kierunku
studzienki.
Duże powierzchnie betonowe ulegają spękaniu z powodu kurczenia się betonu podczas
wysychania i nierównego osiadania konstrukcji płyty. Pękaniu można zapobiegać stosując
dylatacje, dzieląc powierzchnię na pola. Powierzchnia pól nie powinna przekroczyć 36 m2, a
długość najdłuższego boku 6 m.
Zaformowane betonowe elementy płyty obornikowej należy chronić przed wysuszeniem przez
polewanie wodą lub przykrycie folią przez ok. 8 dni. Po pełnym okresie dojrzewania betonu,
wynoszącym 28 dni, przerwy dylatacyjne (szczeliny o szer. 2,5 cm) należy zalać środkiem trwale
elastycznym, może to być np. bitum.
102
Ścianki oporowe. Płyty obornikowe mogą być wyposażone w dowolnej wysokości ścianki
oporowe. Wysokość ścianek nie wpływa zasadniczo na pojemność magazynu, gdyż obornik daje
się formować prawie pionowo. Przy niższych ściankach zwiększają się nakłady pracy rolnika na
utrzymanie porządku wokół płyty obornikowej. Praktyczna wysokość ścianek może wynosić od
30 do 200 cm. Ścianki 30-centymetrowe stanowią obrzeża płyty uniemożliwiające wypływanie
omywających hałdę wód opadowych i gnojówki poza powierzchnię płyty gnojowej. Ścianki
wyższe wymagają stosowania zbrojenia, tj. wykonywania ścianek żelbetowych. Ścianki oporowe
mogą być wykonane z betonu na placu budowy lub z gotowych żelbetowych elementów
prefabrykowanych.
Wjazd. Płyty obornikowe powinny być dostosowane konstrukcyjnie do wjazdu środków
transportu (ładowacza, ciągnika z przyczepą), a jednocześnie uniemożliwiać wypływanie wód
gnojowych z płyty, np. dzięki zastosowaniu przeciwspadku płyty.
Studzienka. Każda płyta obornikowa powinna mieć studzienkę umożliwiającą czasowe
gromadzenie się wód gnojowych i uniemożliwiającą osadzanie się części stałych przed
odprowadzeniem do zbiornika zasadniczego. Takie rozwiązanie zmniejsza konieczność
czyszczenia zbiornika.
103
PŁYTA OBORNIKOWA
NR KARTY
PG-3
INSTYTUT
TECHNOLOGICZNO-
-PRZYRODNICZY
Oddział
02-532 WARSZAWA
ul. RAKOWIECKA 32
PŁYTA OBORNIKOWA Z
MONITORINGIEM SZCZELNOŚCI
Data opracowania
czerwiec 2013
Data aktualizacji
grudzień 2013
Stron
3
Rys. Płyta obornikowa z monitoringiem szczelności
Charakterystyka obiektu
– powierzchnia użytkowa 2,5m2/DJP, w
warunkach 4-miesięcznego okresu
składowania
– powierzchnia użytkowa 3,5m2/DJP, w
warunkach 6-miesięcznego okresu
składowania
– wysokość ścianek oporowych maks.
200 cm
104
Funkcja
W celu ochrony środowiska oraz usprawnienia prac prowadzonych na terenie gospodarstwa
rolnego stałe, nawozy naturalne w postaci obornika należy składować na utwardzonych,
szczelnych płytach obornikowych.
Powierzchnia magazynu obornika
Wymagane jest, aby na 1 DJP (Duża Jednostka Przeliczeniowa) powierzchnia płyty wynosiła 2,5
m2, w warunkach składowania obornika przez 4 miesiące. Zaleca się, aby okres składowania
obornika wydłużyć do 6 miesięcy, a wymaganą powierzchnię przyjmować 3,5 m2/DJP.
Powyższe dane dotyczą bydła.
Duża Jednostka Przeliczeniowa odpowiada jednej krowie o przeciętnej masie 500 kg, np. dla 20
DJP powierzchnia płyty gnojowej będzie wynosiła 20 DJP x 3,5 m2/DJP = 70 m
2.
Konstrukcja płyty obornikowej
Płyta obornikowej składa się z:
płyty dennej,
ścianek oporowych,
studzienki (instalacji odpływowej)
systemu kontroli nieszczelności
Płyta denna. Grunt, na którym ma być posadowiony silos, powinien być niewysadzinowy, czyli
pozbawiony części ilastych, gliniastych lub gliniasto-piaszczystych. Po usunięciu ok. 25–30-
centymetrowej warstwy urodzajnej (humusu) i stwierdzeniu zalegania gruntów wysadzinowych,
koszt inwestycji znacznie się zwiększy, należy go bowiem zastąpić niewysadzinowym, np.
piaskiem, pospółką, żwirem. Istnieje możliwość pozostawienia wykopu bez uzupełniania
gruntem niewysadzinowym. Poziom płyty dennej będzie wówczas znacznie poniżej poziomu
terenu. Na wyrównaną powierzchnię z nadanymi spadkami należy rozłożyć rury drenarskie (4 i
5), a następnie zasypać warstwę piasku gruboziarnistego min. 15 cm i dobrze zagęścić, najlepiej
wibratorem powierzchniowym. Rury drenarskie będą odprowadzać odcieki do studzienek
kontrolnych (2 i 3). Warstwa piasku ma kompensować nierówności i stworzyć warstwę
filtracyjną, ograniczającą podciąganie wody gruntowej. Na warstwę piasku nakładana jest
warstwa podkładowa mieszanki betonowej o niższej klasie, np. C 8/10, o grubości od 5 do 10
cm. Następnie układana jest wierzchnia warstwa betonu. Przepisy prawa nakazują budowę płyt
gnojowych szczelnych. Można to osiągnąć kilkoma sposobami. Pierwszym, najłatwiejszym, jest
zastosowanie warstwy wierzchniej z betonu klasy min. C 16/20, dobrze zagęszczonego
wibratorem powierzchniowym lub listwą wibracyjną. Jeszcze lepszy efekt uzyska się, stosując
beton z domieszką uszczelniającą. Drugim sposobem, w przypadku braku urządzeń
zagęszczających, jest stosowanie samozagęszczalnego betonu towarowego, tj. wykonywanego w
wytwórni betonu i dowożonego na plac budowy. Beton samozagęszczalny jest najnowszym
rozwiązaniem producentów chemii budowlanej, np. firma SIKA oferuje domieszkę VISCO
CRETE 3, która poprawia parametry betonu i wpływa również na zmianę wartości użytkowych:
zwiększa wytrzymałość i szczelność betonu;
zmniejsza nakłady robocizny podczas rozkładania betonu;
eliminuje potrzebę wibrowania betonu (zagęszczania);
uzyskuje się równe, gładkie powierzchnie.
Szczelną płytę gnojową można również uzyskać przez ułożenie na warstwie betonu
podkładowego folii, np. polietylenowej, a następnie przykrycie warstwą betonu zasadniczego. W
tego typu rozwiązaniu należy zwracać uwagę, aby w trakcie robót betoniarskich nie uszkodzić
105
folii. W płycie dennej muszą być wykonane 1–3-procentowe spadki. Spadki mniejsze
uniemożliwią skuteczne odprowadzenie wód, natomiast spadki większe będą powodowały
pogorszenie jakości obornika przez jego nadmierne osuszanie. Spadki wykonuje się w kierunku
kanałów odwodnienia liniowego. Kanały umożliwią odpływ odcieków do zbiornika (3). Duże
powierzchnie betonowe ulegają spękaniu z powodu kurczenia się betonu podczas wysychania i
nierównego osiadania konstrukcji płyty. Pękaniu można zapobiegać stosując dylatacje, dzieląc
powierzchnię na pola. Powierzchnia pól nie powinna przekroczyć 36 m2, a długość najdłuższego
boku 6 m. Zalecane jest również stosowanie siatek przeciwskurczowych (stalowe siatki o
oczkach 10 x 10 cm, drut o średnicy ok. 4 mm). Zaformowane betonowe elementy płyty
obornikowej należy chronić przed wysuszeniem przez polewanie wodą lub przykrycie folią przez
ok. 8 dni. Po pełnym okresie dojrzewania betonu, wynoszącym 28 dni, przerwy dylatacyjne
(szczeliny o szer. 2,5 cm) należy zalać środkiem trwale elastycznym, może to być np. bitum.
Spadki górnej powierzchni płyty należy wykonać w kierunku kanału odpływowego. Kanał
odpływowy wykonany jest wzdłuż osi podłużnej płyty obornikowej i przykryty deskami. Z
jednego końca kanał jest ślepo zakończony, natomiast drugi koniec kanału wpada do studzienki
rewizyjnej.
Ścianki oporowe. Płyty obornikowe mogą być wyposażone w dowolnej wysokości ścianki
oporowe. Wysokość ścianek nie wpływa zasadniczo na pojemność magazynu, gdyż obornik daje
się formować prawie pionowo. Przy niższych ściankach zwiększone są nakłady pracy rolnika na
utrzymanie porządku wokół płyty obornikowej. Praktyczna wysokość ścianek może wynosić od
30 do 200 cm. Ścianki 30-centymetrowe stanowią obrzeża płyty uniemożliwiające wypływanie
omywających hałdę wód opadowych i gnojówki poza powierzchnię płyty gnojowej. Ścianki
wyższe wymagają stosowania zbrojenia, tj. wykonywania ścianek żelbetowych. Ścianki oporowe
mogą być wykonane z betonu na placu budowy lub z gotowych żelbetowych elementów
prefabrykowanych.
Wjazd. Płyty obornikowe powinny być dostosowane konstrukcyjnie do wjazdu środków
transportu (ładowacza, ciągnika z przyczepą), a jednocześnie uniemożliwiać wypływanie wód
gnojowych z płyty, np. dzięki zastosowaniu przeciwspadku płyty.
Studzienka kontrolna. Każda płyta obornikowa z systemem monitoringu powinna mieć
studzienkę umożliwiającą gromadzenie się płynów z systemu drenarskiego. Woda ze studzienki
(2) podlega badaniom i jest podstawą oceny szczelności płyty obornikowej, natomiast woda ze
studzienki (3) jest podstawą oceny szczelności zbiornika (1).
106
PŁYTA OBORNIKOWA
NR KARTY
PG-4
INSTYTUT
TECHNOLOGICZNO-
-PRZYRODNICZY
Oddział
02-532 WARSZAWA
ul. RAKOWIECKA 32
PŁYTA OBORNIKOWA
Z ODWODNIENIEM LINIOWYM
Data opracowania
czerwiec 2013
Data aktualizacji
grudzień 2013
Stron
3
Rys. Płyta obornikowa z odwodnieniem liniowym
Charakterystyka
obiektu
– powierzchnia użytkowa
2,5m2/DJP, w warunkach
4-miesięcznego okresu
składowania
– powierzchnia użytkowa
3,5m2/DJP, w warunkach
6-miesięcznego okresu
składowania
– wysokość ścianek
oporowych maks. 200 cm
Funkcja
W celu ochrony środowiska oraz usprawnienia prac prowadzonych na terenie gospodarstwa
rolnego, stałe nawozy naturalne w postaci obornika należy składować na utwardzonych,
szczelnych płytach obornikowych.
Powierzchnia magazynu obornika
Wymagane jest, aby na 1 DJP (Duża Jednostka Przeliczeniowa) powierzchnia płyty wynosiła 2,5
m2, w warunkach składowania obornika przez 4 miesiące. Zaleca się, aby okres składowania
obornika wydłużyć do 6 miesięcy, a wymaganą powierzchnię przyjmować 3,5 m2/DJP.
Powyższe dane dotyczą bydła.
Duża Jednostka Przeliczeniowa odpowiada jednej krowie o przeciętnej masie 500 kg, np. dla 20
DJP powierzchnia płyty gnojowej będzie wynosiła 20 DJP x 3,5 m2/DJP = 70 m
2.
107
Konstrukcja płyty obornikowej
Płyta obornikowa składa się z:
płyty dennej,
ścianek oporowych,
wjazdu
odwodnienia liniowego
studzienki (instalacji odpływowej)
Płyta denna. Grunt, na którym ma być posadowiony silos, powinien być niewysadzinowy, czyli
pozbawiony części ilastych, gliniastych lub gliniasto-piaszczystych. Po usunięciu ok. 25–30-
centymetrowej warstwy urodzajnej (humusu) i stwierdzeniu zalegania gruntów wysadzinowych,
koszt inwestycji znacznie się zwiększy, należy go bowiem zastąpić niewysadzinowym, np.
piaskiem, pospółką, żwirem. W przypadku gruntów niewysadzinowych należy usunąć warstwę
gruntu. Na wyrównaną powierzchnię z nadanymi spadkami należy nałożyć warstwę piasku
gruboziarnistego (min. 15 cm) i dobrze zagęścić, najlepiej wibratorem powierzchniowym.
Warstwa piasku ma kompensować nierówności i stworzyć warstwę filtracyjną ograniczającą
podciąganie wody gruntowej. Na warstwę piasku nakładana jest warstwa podkładowa mieszanki
betonowej o niższej klasie, np. C 8/10,o grubości min. 10 cm. Następnie układana jest
wierzchnia warstwa betonu. Przepisy prawa nakazują budowę płyt gnojowych szczelnych.
Można to osiągnąć kilkoma sposobami.
Pierwszym, najłatwiejszym, jest zastosowanie warstwy wierzchniej z betonu klasy min. C 16/20,
dobrze zagęszczonego wibratorem powierzchniowym lub listwą wibracyjną. Jeszcze lepszy efekt
uzyska się, stosując beton z domieszką uszczelniającą.
Drugim sposobem, w przypadku braku urządzeń zagęszczających, jest stosowanie
samozagęszczalnego betonu towarowego, tj. wykonywanego w wytwórni betonu i dowożonego
na plac budowy. Beton samozagęszczalny jest najnowszym rozwiązaniem producentów chemii
budowlanej, np. firma SIKA oferuje domieszkę VISCO CRETE 3, która poprawia parametry
betonu i wpływa również na zmianę wartości użytkowych:
zwiększa wytrzymałość i szczelność betonu;
zmniejsza nakłady robocizny podczas rozkładania betonu;
eliminuje potrzebę wibrowania betonu (zagęszczania);
uzyskuje się równe, gładkie powierzchnie.
Szczelną płytę gnojową można również uzyskać przez ułożenie na warstwie betonu
podkładowego folii, np. polietylenowej, a następnie przykrycie warstwą betonu zasadniczego. W
tego typu rozwiązaniu należy zwracać uwagę, aby w trakcie robót betoniarskich nie uszkodzić
folii. W płycie dennej muszą być wykonane 1–3-procentowe spadki. Spadki mniejsze
uniemożliwią skuteczne odprowadzenie wód, natomiast spadki większe będą powodowały
pogorszenie jakości obornika przez jego nadmierne osuszanie. Spadki wykonuje się w kierunku
odwodnienia liniowego zakończonego studzienką.
Duże powierzchnie betonowe ulegają spękaniu z powodu kurczenia się betonu podczas
wysychania i nierównego osiadania konstrukcji płyty. Pękaniu można zapobiegać stosując
dylatacje, dzieląc powierzchnię na pola. Powierzchnia pól nie powinna przekroczyć 36 m2, a
długość najdłuższego boku 6 m.
Zaformowane betonowe elementy płyty obornikowej należy chronić przed wysuszeniem przez
polewanie wodą lub przykrycie folią przez ok. 8 dni. Po pełnym okresie dojrzewania betonu,
wynoszącym 28 dni, przerwy dylatacyjne (szczeliny o szer. 2,5 cm) należy zalać środkiem trwale
elastycznym.
108
Ścianki oporowe. Płyty obornikowe mogą być wyposażone w dowolnej wysokości ścianki
oporowe. Wysokość ścianek nie wpływa zasadniczo na pojemność magazynu, gdyż obornik daje
się formować prawie pionowo. Przy niższych ściankach zwiększone są nakłady pracy rolnika na
utrzymanie porządku wokół płyty obornikowej. Praktyczna wysokość ścianek może wynosić od
30 do 200 cm. Ścianki 30-centymetrowe stanowią obrzeża płyty uniemożliwiające wypływanie
omywających hałdę wód opadowych i gnojówki poza powierzchnię płyty gnojowej. Ścianki
wyższe wymagają stosowania zbrojenia, tj. wykonywania ścianek żelbetowych. Ścianki oporowe
mogą być wykonane z betonu na placu budowy lub z gotowych żelbetowych elementów
prefabrykowanych
Wjazd. Płyty obornikowe powinny być dostosowane konstrukcyjnie do wjazdu środków
transportu (ładowacza, ciągnika z przyczepą), a jednocześnie uniemożliwiać wypływanie wód
gnojowych z płyty, np. dzięki zastosowaniu spadku płyty.
Studzienka. Każda płyta obornikowa powinna mieć studzienkę umożliwiającą czasowe
gromadzenie się wód gnojowych i osadzanie się części stałych przed odprowadzeniem do
zbiornika zasadniczego. Takie rozwiązanie zmniejsza konieczność czyszczenia zbiornika.
109
PŁYTA OBORNIKOWA
NR KARTY
PG-5
INSTYTUT
TECHNOLOGICZNO-
-PRZYRODNICZY
Oddział
02-532 WARSZAWA
ul. RAKOWIECKA 32
PŁYTA OBORNIKOWA
Z ODWODNIENIEM LINIOWYM
Data opracowania
czerwiec 2013
Data aktualizacji
grudzień 2013
Stron
3
Rys. Płyta obornikowa z odwodnieniem liniowym
Charakterystyka obiektu
– powierzchnia użytkowa
2,5m2/DJP, w warunkach
4-miesięcznego okresu
składowania
– powierzchnia użytkowa
3,5m2/DJP, w warunkach
6-miesięcznego okresu
składowania
– wysokość ścianek
oporowych maks. 200 cm
Funkcja
W celu ochrony środowiska oraz usprawnienia prac prowadzonych na terenie gospodarstwa
rolnego, stałe nawozy naturalne w postaci obornika należy składować na utwardzonych,
szczelnych płytach obornikowych.
Powierzchnia magazynu obornika
Wymagane jest, aby na 1 DJP (Duża Jednostka Przeliczeniowa) powierzchnia płyty wynosiła 2,5
m2, w warunkach składowania obornika przez 4 miesiące. Zaleca się, aby okres składowania
obornika wydłużyć do 6 miesięcy, a wymaganą powierzchnię przyjmować 3,5 m2/DJP.
Powyższe dane dotyczą bydła.
Duża Jednostka Przeliczeniowa odpowiada jednej krowie o przeciętnej masie 500 kg, np. dla 20
DJP powierzchnia płyty gnojowej będzie wynosiła 20 DJP x 3,5 m2/DJP = 70 m
2.
110
Konstrukcja płyty obornikowej
Płyta obornikowa składa się z kilku części składowych:
płyty dennej,
ścianek oporowych,
wjazdu
odwodnienia liniowego
studzienki (instalacji odpływowej)
Płyta denna. Grunt, na którym ma być posadowiony silos, powinien być niewysadzinowy, czyli
pozbawiony części ilastych, gliniastych lub gliniasto-piaszczystych. Po usunięciu ok. 25–30-
centymetrowej warstwy urodzajnej (humusu) i stwierdzeniu zalegania gruntów wysadzinowych,
koszt inwestycji znacznie się zwiększy, należy go bowiem zastąpić niewysadzinowym, np.
piaskiem, pospółką, żwirem. W przypadku gruntów niewysadzinowych należy usunąć warstwę
gruntu. Na wyrównaną powierzchnię z nadanymi spadkami należy nałożyć warstwę piasku
gruboziarnistego (min. 15 cm) i dobrze zagęścić, najlepiej wibratorem powierzchniowym.
Warstwa piasku ma kompensować nierówności i stworzyć warstwę filtracyjną ograniczającą
podciąganie wody gruntowej. Na warstwę piasku nakładana jest warstwa podkładowa mieszanki
betonowej o niższej klasie, np. C 8/10, o grubości min. 10 cm. Następnie układana jest
wierzchnia warstwa betonu. Przepisy prawa nakazują budowę płyt gnojowych szczelnych.
Można to osiągnąć kilkoma sposobami.
Pierwszym, najłatwiejszym, jest zastosowanie warstwy wierzchniej z betonu klasy min. C 16/20,
dobrze zagęszczonego wibratorem powierzchniowym lub listwą wibracyjną. Jeszcze lepszy efekt
uzyska się, stosując beton z domieszką uszczelniającą.
Drugim sposobem, w przypadku braku urządzeń zagęszczających, jest stosowanie
samozagęszczalnego betonu towarowego, tj. wykonywanego w wytwórni betonu i dowożonego
na plac budowy. Beton samozagęszczalny jest najnowszym rozwiązaniem producentów chemii
budowlanej, np. firma SIKA oferuje domieszkę VISCO CRETE 3, która poprawia parametry
betonu i wpływa również na zmianę wartości użytkowych:
– zwiększa wytrzymałość i szczelność betonu;
– zmniejsza nakłady robocizny podczas rozkładania betonu;
– eliminuje potrzebę wibrowania betonu (zagęszczania);
– uzyskuje się równe, gładkie powierzchnie.
Szczelną płytę gnojową można uzyskać również przez ułożenie na warstwie betonu
podkładowego folii np. polietylenowej, a następnie przykrycie warstwą betonu zasadniczego. W
tego typu rozwiązaniu należy zwracać uwagę, aby w trakcie robót betoniarskich nie uszkodzić
folii. W płycie dennej muszą być wykonane 1–3-procentowe spadki. Spadki mniejsze
uniemożliwią skuteczne odprowadzenie wód, natomiast spadki większe będą powodowały
pogorszenie jakości obornika przez jego nadmierne osuszanie. Spadki wykonuje się w kierunku
odwodnienia liniowego.
Duże powierzchnie betonowe ulegają spękaniu z powodu kurczenia się betonu podczas
wysychania i nierównego osiadania konstrukcji płyty. Pękaniu można zapobiegać stosując
dylatacje, dzieląc powierzchnię na pola. Powierzchnia pól nie powinna przekroczyć 36 m2, a
długość najdłuższego boku 6 m.
Zaformowane betonowe elementy płyty obornikowej należy chronić przed wysuszeniem przez
polewanie wodą lub przykrycie folią przez ok. 8 dni. Po pełnym okresie dojrzewania betonu,
wynoszącym 28 dni, przerwy dylatacyjne (szczeliny o szer. 2,5 cm) należy zalać środkiem trwale
elastycznym.
111
Ścianki oporowe. Płyty obornikowe mogą być wyposażone w dowolnej wysokości ścianki
oporowe. Wysokość ścianek nie wpływa zasadniczo na pojemność magazynu, gdyż obornik daje
się formować prawie pionowo. Przy niższych ściankach zwiększone są nakłady pracy rolnika na
utrzymanie porządku wokół płyty obornikowej. Praktyczna wysokość ścianek może wynosić od
30 do 200 cm. Ścianki 30-centymetrowe stanowią obrzeża płyty uniemożliwiające wypływanie
omywających hałdę wód opadowych i gnojówki poza powierzchnię płyty gnojowej. Ścianki
wyższe wymagają stosowania zbrojenia, tj. wykonywania ścianek żelbetowych. Ścianki oporowe
mogą być wykonane z betonu na placu budowy lub z gotowych żelbetowych elementów
prefabrykowanych
Wjazd. Płyty obornikowe powinny być dostosowane konstrukcyjnie do wjazdu środków
transportu (ładowacza, ciągnika z przyczepą) lecz jednocześnie uniemożliwiać wypływanie wód
gnojowych z płyty, np. dzięki zastosowaniu przeciwspadku płyty.
Studzienka. Każda płyta obornikowa powinna mieć studzienkę umożliwiającą czasowe
gromadzenie się wód gnojowych i osadzanie się części stałych przed odprowadzeniem do
zbiornika zasadniczego. Takie rozwiązanie zmniejsza konieczność czyszczenia zbiornika.
112
ZBIORNIK NA PŁYNNE ODCHODY
ZWIERZĘCE
NR KARTY
Z-1
INSTYTUT
TECHNOLOGICZNO-
-PRZYRODNICZY
Oddział
02-532 WARSZAWA
ul. RAKOWIECKA 32
STANOWISKO ZAŁADUNKU
PŁYNNYCH ODCHODÓW
ZWIERZĘCYCH
Data opracowania
czerwiec 2013
Data aktualizacji
grudzień 2013
Stron
2
Charakterystyka obiektu
Typ A
Powierzchnia użytkowa – 36,1 m2
Powierzchnia zabudowy– 37,6 m2
Pojemność studzienki – 1,0 m3
Typ B
Powierzchnia użytkowa – 51,1 m2
Powierzchnia zabudowy– 52,6 m2
Pojemność studzienki – 1,0 m3
113
Funkcja
Stanowisko jest obiektem służącym ochronie środowiska, ma bowiem uniemożliwiać
przedostanie się odchodów zwierzęcych do gruntu. Do zanieczyszczenia środowiska może
dochodzić w trakcie załadunku płynnych odchodów ze zbiornika do wozu asenizacyjnego.
Stanowisko wyznacza, w bezpiecznej odległości od zbiornika, miejsce postoju środków
transportu. Wielkość stanowiska należy dostosować do pojemności wozów asenizacyjnych
stosowanych w gospodarstwie.
Typ stanowiska Pojemność wozu
asenizacyjnego [m3]
Długość stanowiska
L [cm]
Szerokość stanowiska
B [cm]
A do 6
700 500
B do 10
1000 500
Konstrukcja
Stanowisko składa się z płyty postojowej oraz studzienki, połączonych rurą PCW ø 110 mm.
Płyta postojowa, o grubości 15 cm, wykonana jest z betonu klasy C 16/20, zbrojonego stalową
siatką przeciwskurczową. Studzienka wykonana jest z prefabrykowanych kręgów żelbetowych,
łączonych na uszczelkę. Płytę sytuuje się w odległości ok. 2 m od ściany zbiornika, na gruntach
niewysadzinowych. Minimalna grubość warstwy filtracyjnej, wykonanej z zagęszczonego
piasku, wynosi 15 cm. Pod krawędzią płyty znajduje się betonowy fundament o szerokości 20
cm i głębokości 60 cm. Górnej płaszczyźnie płyty nadane są 3-procentowe spadki w kierunku
kanału ściekowego, połączonego ze studzienką.
114
ZBIORNIK NA PŁYNNE ODCHODY
ZWIERZĘCE
NR KARTY
Z-2
INSTYTUT
TECHNOLOGICZNO-
-PRZYRODNICZY
Oddział
02-532 WARSZAWA
ul. RAKOWIECKA 32
STUDZIENKA
Data opracowania
czerwiec 2013
Data aktualizacji
grudzień 2013
Stron
2
Charakterystyka obiektu
– płyta denna żelbetowa
– płaszcz żelbetowy
– płyta przykrywająca żelbetowa
– pojemność do kilku m3
Rys. Przekrój pionowy i rzut poziomy studzienki
115
Funkcja
Zbiornik jest przeznaczony do krótkotrwałego przechowywania płynnych odchodów
zwierzęcych, soków kiszonkowych, ścieków z pomieszczeń udojowych, ścieków powstających z
przetwórstwa rolno-spożywczego (ubojnie, masarnie, mleczarnie), ścieków bytowych, wody
technologicznej w gospodarstwach rolnych.
Konstrukcja
Zbiornik składa się z płyty dennej, płaszcza oraz przykrycia.
Płyta denna. Grubość żelbetowej płyty dennej wynika z obliczeń statycznych. Minimalna
grubość wynosi 10 cm. Płyta jest posadowiona na warstwie filtracyjnej z zagęszczonego piasku
oraz na warstwie betonu podkładowego o grubości min. 5 cm. Wymagana jest minimalna klasa
betonu C 16/20.
W prefabrykowanych studzienkach praktyczne zastosowanie znajduje rozwiązanie, w którym
płyta denna zintegrowana jest z elementem ściennym.
Płaszcz (ściany). Grubość żelbetowych ścian wynika z obliczeń statycznych. Ściany są zbrojone
na siły występujące od strony wewnętrznej i zewnętrznej zbiornika. Wymagana jest minimalna
klasa betonu C 16/20, a zalecana klasa betonu C 30/37. Prefabrykaty żelbetowe w postaci
kręgów łączone są na zamki z uszczelką gumową lub betonem ekspansywnym.
Przykrycie. Zbiornik przykryty jest żelbetową płytą o grubości 15 cm, przenoszącą obciążenia
od środków transportu. W płycie znajduje się właz o średnicy min. 600 mm.
116
ZBIORNIK NA PŁYNNE ODCHODY
ZWIERZĘCE
NR KARTY
Z-3
INSTYTUT
TECHNOLOGICZNO-
-PRZYRODNICZY
Oddział
02-532 WARSZAWA
ul. RAKOWIECKA 32
ZBIORNIK ZAGŁĘBIONY
PRZYKRYTY POWŁOKĄ
ELASTYCZNĄ
Data opracowania
czerwiec 2013
Data aktualizacji
grudzień 2013
Stron
2
Rys. Przekrój pionowy zbiornika
Charakterystyka obiektu
– płyta denna żelbetowa
– płaszcz żelbetowy
– przykrycie – elastyczna powłoka
z EPDM
– pojemność od kilkuset do kilku
tysięcy m3
Funkcja
Zbiornik jest przeznaczony do magazynowania płynnych odchodów zwierzęcych, soków
kiszonkowych, ścieków z pomieszczeń udojowych, ścieków powstających z przetwórstwa rolno-
-spożywczego (ubojnie, masarnie, mleczarnie), ścieków bytowych, wody technologicznej w
gospodarstwach rolnych.
Konstrukcja
Zbiornik składa się z płyty dennej, płaszcza, masztu oraz przykrycia.
Płyta denna. Grubość żelbetowej płyty dennej wynika z obliczeń statycznych. Minimalna
grubość wynosi 20 cm. Płyta jest posadowiona na warstwie filtracyjnej z zagęszczonego piasku
oraz na warstwie betonu podkładowego o grubości min. 5 cm. Wymagana jest minimalna klasa
betonu C 16/20.
117
Płaszcz (ściana). Grubość żelbetowych ścian wynika z obliczeń statycznych. Ściany są zbrojone
podwójnie na siły występujące od strony wewnętrznej i zewnętrznej zbiornika. Wymagana jest
minimalna klasa betonu C 16/20, a zalecana klasa betonu C 30/37.
Przykrycie. Zbiornik przykryty jest szczelnie powłoką elastyczną wykonaną z EPDM. Powłoka
oparta jest na maszcie zakończonym głowicą, umieszczonym w środku zbiornika, oraz na górnej
części ściany. W powłoce umieszczony jest otwór rewizyjny (właz) oraz otwór wentylacyjny.
118
ZBIORNIK NA PŁYNNE ODCHODY
ZWIERZĘCE
NR KARTY
Z-4
INSTYTUT
TECHNOLOGICZNO-
-PRZYRODNICZY
Oddział
02-532 WARSZAWA
ul. RAKOWIECKA 32
ZBIORNIK ZAGŁĘBIONY
PRZYKRYTY PŁYTĄ ŻELBETOWĄ
Data opracowania
czerwiec 2013
Data aktualizacji
grudzień 2013
Stron
2
Rys. Przekrój pionowy i rzut poziomy zbiornika
Charakterystyka obiektu
– płyta denna żelbetowa
– płaszcz żelbetowy
– płyta przykrywająca żelbetowa
– pojemność od kilkudziesięciu
do kilkuset m3
119
Funkcja
Zbiornik jest przeznaczony do magazynowania: płynnych odchodów zwierzęcych, soków
kiszonkowych, ścieków z pomieszczeń udojowych, ścieków powstających z przetwórstwa rolno-
-spożywczego (ubojnie, masarnie, mleczarnie), ścieków bytowych, wody technologicznej w
gospodarstwach rolnych.
Konstrukcja
Zbiornik składa się z płyty dennej, płaszcza oraz przykrycia.
Płyta denna. Grubość żelbetowej płyty dennej wynika z obliczeń statycznych. Minimalna
grubość wynosi 20 cm. Płyta jest posadowiona na warstwie filtracyjnej z zagęszczonego piasku
oraz na warstwie betonu podkładowego o grubości min. 5 cm. Wymagana jest minimalna klasa
betonu C 16/20.
Płaszcz (ściana). Grubość żelbetowych ścian wynika z obliczeń statycznych. Ściany są
podwójnie zbrojone na siły występujące od strony wewnętrznej i zewnętrznej zbiornika.
Wymagana jest minimalna klasa betonu C 16/20, a zalecana klasa betonu C 30/37.
Przykrycie. Zbiornik przykryty jest szczelnie płytą żelbetową. W przykryciu umieszczony jest
otwór rewizyjny (właz) oraz otwór wentylacyjny. Minimalna średnica otworu rewizyjnego
wynosi 600 mm, natomiast powierzchnia otworu wentylacyjnego zależy od powierzchni lustra
magazynowanych płynów.
120
ZBIORNIK NA PŁYNNE ODCHODY
ZWIERZĘCE
NR KARTY
Z-5
INSTYTUT
TECHNOLOGICZNO-
-PRZYRODNICZY
Oddział
02-532 WARSZAWA
ul. RAKOWIECKA 32
ZBIORNIK ZAGŁĘBIONY
PRZYKRYTY PŁYTĄ ŻELBETOWĄ
Data opracowania
czerwiec 2013
Data aktualizacji
grudzień 2013
Stron
2
Rys. Elementy składowe zbiornika
Charakterystyka obiektu
– płyta denna żelbetowa
– płaszcz żelbetowy
– słup żelbetowy
– płyta przykrywająca żelbetowa
– pojemność od kilkudziesięciu do
kilkuset m3
121
Funkcja
Zbiornik jest przeznaczony do magazynowania: płynnych odchodów zwierzęcych, soków
kiszonkowych, ścieków z pomieszczeń udojowych, ścieków powstających z przetwórstwa rolno-
-spożywczego (ubojnie, masarnie, mleczarnie), ścieków bytowych, wody technologicznej w
gospodarstwach rolnych.
Konstrukcja
Zbiornik składa się z płyty dennej, płaszcza oraz przykrycia. Wewnątrz umieszczony jest ponad
10 m słup podpierający przykrycie. Płyta denna wykonywana jest na placu budowy, pozostałe
elementy dowożone są w postaci gotowych prefabrykatów.
Płyta denna. Grubość żelbetowej płyty dennej wynika z obliczeń statycznych. Minimalna
grubość wynosi 20 cm. Płyta jest posadowiona na warstwie filtracyjnej z zagęszczonego piasku
oraz na warstwie betonu podkładowego o grubości min. 5 cm. Wymagana jest minimalna klasa
betonu C 16/20.
Płaszcz (ściana). Grubość żelbetowych ścian wynika z obliczeń statycznych. Ściany są
podwójnie zbrojone na siły występujące od strony wewnętrznej i zewnętrznej zbiornika.
Wymagana jest minimalna klasa betonu C 16/20, a zalecana klasa betonu C 30/37.
Przykrycie. Zbiornik przykryty jest szczelnie płytą żelbetową. W przykryciu umieszczony jest
otwór rewizyjny (właz) oraz otwór wentylacyjny. Minimalna średnica otworu rewizyjnego
wynosi 600 mm, natomiast powierzchnia otworu wentylacyjnego zależy od powierzchni lustra
magazynowanych płynów.
122
ZBIORNIK NA PŁYNNE ODCHODY
ZWIERZĘCE
NR KARTY
Z-6
INSTYTUT
TECHNOLOGICZNO-
-PRZYRODNICZY
Oddział
02-532 WARSZAWA
ul. RAKOWIECKA 32
ZBIORNIK ZAGŁĘBIONY Z
MONITORINGIEM SZCZELNOŚCI
Data opracowania
czerwiec 2013
Data aktualizacji
grudzień 2013
Stron
2
Rys. Zbiornik zagłębiony z monitoringiem szczelności
– przekrój pionowy i poziomy
Charakterystyka obiektu
– płyta denna żelbetowa
– płaszcz żelbetowy
– płyta przykrywająca żelbetowa
– pojemność od kilkudziesięciu do
kilkuset m3
123
Funkcja
Zbiornik jest przeznaczony do magazynowania: płynnych odchodów zwierzęcych, soków
kiszonkowych, ścieków z pomieszczeń udojowych, ścieków powstających z przetwórstwa rolno-
-spożywczego (ubojnie, masarnie, mleczarnie), ścieków bytowych, wody technologicznej w
gospodarstwach rolnych.
Konstrukcja
Zbiornik składa się z płyty dennej, płaszcza, przykrycia oraz elementów systemu monitoringu.
Płyta denna. Grubość żelbetowej płyty dennej wynika z obliczeń statycznych. Minimalna
grubość wynosi 20 cm. Płyta jest posadowiona na warstwie filtracyjnej z zagęszczonego piasku
oraz na warstwie betonu podkładowego o grubości min. 5 cm. Wymagana jest minimalna klasa
betonu C 16/20.
Płaszcz (ściana). Grubość żelbetowych ścian wynika z obliczeń statycznych. Ściany są
podwójnie zbrojone na siły występujące od strony wewnętrznej i zewnętrznej zbiornika.
Wymagana jest minimalna klasa betonu C 16/20, a zalecana klasa betonu C 30/37.
Przykrycie. Zbiornik przykryty jest szczelnie płytą żelbetową. W przykryciu umieszczony jest
otwór rewizyjny (właz) oraz otwór wentylacyjny. Minimalna średnica otworu rewizyjnego
wynosi 600 mm, natomiast powierzchnia otworu wentylacyjnego zależy od powierzchni lustra
magazynowanych płynów.
Elementy systemu monitoringu. Pod płytą denną zbiornika znajduje się folia budowlana (1)
oraz rozwinięte rury drenażowe (2). Rury drenażowe połączone są ze studzienką kontrolną (3).
Woda gromadząca się w studzience kontrolnej podlega badaniom, na podstawie których
oceniana jest szczelność zbiornika.