Post on 04-Jul-2020
W DANS
Mahler in Congo
wat?Nicht Schlafen, Les Ballets C de la Bwanneer? Vanaf 19 oktoberwaar? In Antwerpen, Leuven, Brugge en Brusseltoegangsprijs? Naargelang de locatiewww.lesballetscdelab.be
Voor Nicht Schlafen van Les Ballets C de la B laten componist
Steven Prengels en choreograaf Alain Platel zich inspireren door het leven en het werk van de Oostenrijkse componist Gustav Mahler. Maar ook polyfone Congolese gezangen komen aanbod. Misschien wordt nog het meest uitgekeken naar de scenografie. Het is
namelijk kunstenares Berlinde De Bruyckere die het decor zal bouwen. (agr)
W THEATER
wat? De Zonder Zon Zon ’t Arsenaal /Lazaruswaneer? Van 13 oktober tot 4 novemberwaar? Diverse locatiestoegangsprijs? Naargelang de locatiewww.tarsenaal.be
De toneelgezelschappen ’t Arsenaal en Lazarus slaan de handen in elkaar. De Zonder
Zon Zon wordt de eerste productie van het nieuwe Mechelse stadstheater. Een opvallende cast werd samengebracht. Pieter De Buysser schreef de tekst van dit universele sprook
je over een tovenaar met opmerkelijke verwezenlijkingen op zijn actief. Ruud Gielens is de regisseur en Jaak Van Assche en
Zouzou BenChikha (foto) spelen.
20 THEATER
C H E C K !
Zaterdag 3, Zondag 4 september 2016
Sprookje met tovenaar
Op tafel binnenligt het boekwaar ze zichvanaf 3 oktoberop zullen werpen: Sneeuw van
Orhan Pamuk, de bejubelde roman uit 2003 van deze Turkse Nobelprijswinnaar. Bij de koffie op het terras buiten vertelt Frank Focketyn over zijn recente reizen naar Barcelona en hetChinese Tianjin, waar hij met NTGent Platonov en Front opvoerde. “Weet je waar ik nog aan dacht?”, haakt gastvrouw Dottermans in. “Dat ik voor Sneeuw misschien wel Arabisch zou willen leren zingen.” Focketyn slaat gespeeld zuchtend zijn ogen op. “Oh nee, dan is het op tour elke avond in de bus: zal ik nog een liedje zingen?”Deze twee hoef je niet meer aan elkaar voor te stellen.
Beiden maken ze deel uit van het vaste gezelschap van stadstheater NTGent. De voorbije jaren stonden ze samen onder meer op de planken in de successtukken Een Lolita, De God Van De Slachting, Revue Ravage en Augustus Ergens Op De Vlakte. Eind november gaat
in Rotterdam voor het eerst het doek open voor Sneeuw, in een regie van Luk Perceval. Dat is de vader van Jeroen Perceval uit bioscoopfilm D’Ardennen, maar vooral ook een van onze grote Vlaamse theaterregisseurs. Hij richtte in 1984 mee de spraakmakende Blauwe
Maandag Compagnie op, regisseerde in 1997 Tom Lanoyes theaterklassieker Ten Oorlog, en leidde enkele jaren het Antwerpse Toneelhuis, voor hij naar Duitsland trok. Komend seizoen gaat hij aan de slag bij de Brusselse KVS, bewerkt hij zijn theaterstuk Front tot een
opera voor Opera Vlaanderen (april 2017) en regisseert hij dus voor NTGent Dottermans en Focketyn, samen met de Nederlandse topacteur Pierre Bokma en drie Turkse gastacteurs.Sneeuw is voor Dottermans en Focketyn een project waar ze met meer dan gewo
ne nieuwsgierigheid naar uitkijken. Niet alleen vanwege de inhoud, maar ook omdat de drie een verleden delen. Perceval regisseerde Dottermans bij de Blauwe Maandag Compagnie en hij gaf Focketyn nog les aan het Antwerpse Conservatorium.
“Zij zijn meer dan mijn voormalige pupillen”, stelde Luk Perceval
ooit in een interview, vanuit Duitsland. Hij
bedoelde jullie en Wim Opbrouck. “Zij zijn mijn theaterfamilie. Ik blijf
aan hen gehecht.”Frank Focketyn: “Dat is zo. Ik ook.”Els Dottermans: “Hij is daarenboven nog mijn partner geweest, zoveel jaar geleden. En dan maak je samen dat theater, en dat blijkt dan ook nog erg succesvol te zijn. Als je nog zo
jong bent, is dat echt iets unieks. In die periode heeft ieder voor zich zijn grondlaag gelegd, waarop hij later verder bouwde. Het geldt niet alleen voor ons, maar ook voor Stany Crets, Peter Van den Begin en Gilda De Bal. Het waren wij samen.”Focketyn: “Het was tevens de periode waarin er een nieuw soort Vlaams theater opstond. Een nieuwe wind. Helemaal anders dan wat de gevestigde huizen toen brachten. Luk was inventief. Hij kon dingen veroorzaken.”Dottermans: “Dat doet hij nog steeds. Hij brengt wel wat teweeg, bij mensen.”
Els, jij hebt zowat je doorbraak aan hem
te danken, niet?Dottermans: “Ja, in De Meeuw. Dat was het allereerste wat ik gedaan heb, na
Voor een van de toppers van het theaterseizoen is het wachten tot december. In Sneeuw, naar de roman van Orhan Pamuk,
komen twee van onze meest geliefde acteurs elkaar opnieuw tegen: Els Dottermans en Frank Focketyn. Dat ze worden geregisseerd
door een goede kennis uit het verleden, maakt het extra interessant. “Die eerste première vergeet ik nooit.”
HansMaarten Post, foto’s Frank Bahnmuller
GOUDEN KOPPELFrank Focketyn & Els Dottermans
“Samen acteren voelt soms als een
goed huwelijk”
Niet dat we moeten gaanprovoceren, maar er is te
veel vrijblijvend toneel
W MUSICAL
Vlaamse Evita
wat?Evitawanneer? Van 29 september tot 1 novemberwaar? Capitole Gent en Stadsschouwburg Antwerpentoegangsprijs? Vanaf 37,90 eurowww.musichall.be
Stany Crets ziet een droom in vervulling gaan. Hij regisseert de gloednieuwe Vlaamse versie van Evita, de
bekende musical van Tim Rice en Andrew Lloyd Webber. Voor de hoofdrollen is een prachtig paar gerekruteerd. Ann Van den Broeck (foto) speelt de Argentijnse presidentsvrouw Evi
ta Perón. Haar man Juan Perón wordt vertolkt door Hans Peter
Janssens. LaurentFlament neemt
de choreografie voor zijnrekening.Het is met
een zijndebuut in
de musicalwereld.
(agr)
W THEATER
De vreemden
wat?De Vreemden, NTGentwanneer? Van 21 september tot 26 oktoberwaar? Floraliënhal Gent en Bozar Brusseltoegangsprijs? Naargelang de locatiewww.ntgent.be
In L’Etranger van Albert Camus schiet het hoofdpersonage een Arabier dood op het strand van Algiers.
Meer dan zestig jaar later krijgt dat anonieme slachtoffer een naam en een stem in Meursault – contreenquête van Kamel Daoud. Johan Simons maakt er met NTGent politiek muziektheater van. Met onder andere Elsie de Brauw, Chris Thys en Benny Claessens (foto). De voor
stellingen vinden plaats in de Foraliënhal in het Citadelpark. Ingang via het SMAK. (agr)
22 THEATER
C H E C K !
Zaterdag 3, Zondag 4 september 2016
Focketyn: “Zijn personages zijn ook altijd heel herkenbaar, als het gaat om de onmacht waar ze mee te kampen krijgen. Of het mededogen. Ook wat relaties betreft. Hoe je mensen graag wil zien en hoe je graag gezien wil worden.”Dottermans: “Ik ben benieuwd. Sneeuw is een prachtig, poëtisch boek. Als je de situatie in Turkije nu bekijkt, is het redelijk visionair wat Orhan Pamuk erin beschrijft. Wat ik mooi vind, is dat het tegelijk politiek, zintuiglijk en romantisch is. Ik hoop dat het een stuk kan zijn dat iets teweegbrengt. Want daarvoor doe je het. Niet dat we moeten gaan provoceren, maar er is te veel vrijblijvend toneel. We zijn altijd maar bezig over onze niet gelukte multiculturele samenleving, en nu gaan we eindelijk ook eens met Turkse acteurs samenspelen. Ik ben benieuwd wat dat zal geven.”
Jullie stonden al regelmatig samen op scène. Maakt het dat
makkelijker, om in zo’n nieuw repetitieproces
te stappen?Dottermans: “Je moet niet meer door de barrière van, zoals ik het altijd noem, de hygiëne van de beleefdheid. Frank en ik, wij kennen elkaar door en door. En dat maakt het makkelijk. Ook omdat ik dat spelen altijd een soort daad van liefde vind. Neem een stuk als De God Van De Slachting, dat hebben we wel een keer of honderd gespeeld. Dan moet je dus honderd keer grappig zijn. De mensen in de zaal, die elke keer nieuw zijn, vinden het elke avond grappig. Maar wij vinden dat al lang niet meer elke avond grappig. Maar toch doe je dat elke keer weer voor elkaar. Elke avond geef je diezelfde voorzet voor de grap. Ik vind dat een daad van liefde. Je weet: nu gaat hij
dit doen, en dan ga ik dat doen. Het is zoals in een huwelijk dat al dertig jaar bezig is. Je weet wat je moet doen om de ander er goed uit te laten komen. Dat is heel fijn, want je weet dat
van elkaar. Het nadeel is dat je elkaar moeilijker kunt verrassen.”Focketyn: “En toch kan dat ook nog gebeuren.”Els schenkt de koffie nog eens bij, we nemen nog een stukje taart, en ondertussen gaat het over dat komende
cultuurseizoen. De dingen die we van hen nog kunnen verwachten, en de dingen waar ze zelf naar uitkijken. “We hebben samen in de nieuwe Eénserie Tytgat Chocolat gespeeld”, vertelt
Focketyn. “Maar dat komt pas volgend jaar op het scherm. En ik heb iets kleins gedaan in Callboys, denieuwe serie van Jan Eelen voor Vier. Ik heb al drie afleveringen gezien en het is echt leuk.” Hij zegt dat hij graag de voorstelling Priva
cy van Wunderbaum zou willen zien, en dat hij uitkijkt naar het Bachconcert van het Collegium Vocale, op 10 september in de Gentse Floraliënhal. Dottermans is nieuwsgierig naar De Moed Om Te Doden, bij het Antwerpse Toneelhuis, met Marc Van Eeghem en Wouter Hendrickx (die Kevin Janssens vervangt). Zij speelde ondertussen ook nog mee in Home, de nieuwe film van Fien Troch. “En die film doet het nu al enorm goed. Die is geselecteerd voor filmfestivals in Venetië én Toronto. Dat is een bijzondere vrouw, die Fien.”
Wat denk je dan, als je geregisseerd wordt door
zo iemand van een
nieuwe generatie?Dottermans: “Dat is geweldig. Ze is bijzonder eigenzinnig. Ze weet dat er wellicht geen massa volk naar haar film zal gaan kijken, maar toch is ze zo gefocust, werkt ze zo door op details, houdt ze zo vast aan haar eigen visie. Ik bewonder dat enorm in iemand anders. Ik ben zelf helemaal niet zo. Wij als acteurs moeten veel meer water bij onze wijn doen. Wij zijn geen oorspronkelijke kunstenaars. Wij werken niet alleen. Wij zijn heel erg afhankelijk. Zo’n schilder als Rinus Van de Velde, bijvoorbeeld. Iemand die zo in zijn eentje werk aflevert? Ik vind dat geweldig. Ik heb daar veel bewondering voor. Die concentratie die zo iemand kan opbrengen.”Focketyn: “Dat heb ik ook. Mijn jongste zoon is muzikant en hij maakt alles zelf. Teksten en muziek. Er is niemand die het voor hem doet en dat vind ik zo goed.”Dottermans: “Ik ga begin volgend jaar voor het eerst zelf iets regisseren. Voor Te Gek?!, die elk jaar iets maken om het taboe rond psychiatrie te doorbreken. Hugo Matthysen en Gerda Dendooven schrijven het, en Inge Paulussen, Ella Leyers, Tine Reymer en Eva De Roovere doen mee. Dat is iets wat ik niet zo goed ken, en daar ben ik nu zelf al op een aangename manier onrustig van.”
<
Elke avond geef je dezelfdevoorzet voor de grap. Ik
vind dat een daad van liefde
wat? Sneeuw (NTGent)wanneer? 11, 12, 13 en 14 december. Ook nog op 16 en 17 december in Brugge (Stadsschouwburg), op 22 en 23 december in Antwerpen (deSingel) en in 2017 in Brussel, Leuven, Oostende, Aalst, Kortrijk, SintNiklaas en Hasselt.waar? Vlaamse Opera, Genttoegangsprijs? Naargelang de locatiewww.ntgent.be
W CABARET
Daar is Els weer
wat?Red Mij!, Els De Schepperwanneer? Van 17 september tot 31 mei 2017waar? Diverse locatiestoegangsprijs? Naargelang de locatiewww.elsdeschepper.com
Na enkele succesvolle uitstapjes in de musicalwereld pakt Els De Schepper (foto) op
nieuw uit met een cabaretvoorstelling. Ze trok een sabbatjaar uit en reisde rond, wat haar verder van huis bracht, maar dichter bij zichzelf. Al die nieuwe indrukken en de vragen die zij op
roepen, bundelt ze in Red Mij!. De solo
show gaat innovember of
ficieel in première in deCapitole inGent, maarer staan ookeerder al tal
van voorstellingen inhaaragenda. (agr)
21THEATER
C H E C K !
W FAMILIE
Mentalisme op de planken
wat?Ongekende Evidenties, Rode Boomwanneer? Van 18 september tot 5 mei 2017waar? Diverse locatiestoegangsprijs? Naargelang de locatiewww.rodeboom.be
Open monden van verbazing, verwonderde kreten, ontroe
ring in de ogen. Belgisch kampioen goochelen, Kurt Demey, probeert met Joris Vanvinckenroye en Frederica Del Nero het toeval uit te dagen in Ongekende Evidenties van het gezelschap Rode Boom. Een magische ervaring wordt het, deze kruising van theater, mu
ziek en mentalisme. Het is een familievoorstelling voor een publiek vanaf twaalf jaar. (agr)
Zaterdag 3, Zondag 4 september 2016
mijn afstuderen, samen met Peter Van den Begin. Wij kwamen net van de toneelschool. Wij waren de jonkies. Het was niet dat we toen al toneel konden spelen. En dus moest er nog behoorlijk wat geschuurd en gepolierd worden. Keihard hebben we toen gewerkt. De première in de Beursschouwburg in Brussel zal iknooit vergeten. Dora Van der Groen was daar, toen de directrice van het Conservatorium, en Hugo Claus ook. Na de laatste woorden – Kostja heeft zich voor het hoofd geschoten – ging het licht uit. En het bleef stil in de zaal. Ik zie mezelf daar nog staan, achter het podium. Zie je wel dat ze er niets aan vinden! Zie je wel! Ik heb het nog zo gezegd! En op het moment dat ik mijn hoofd even door het gordijn stak, om naar de zaal te kijken, zag ik ineens Dora opveren. BRAAVOOO!!! En naast haar Hugo Claus, ook. BRAVO!! Die golfbeweging waarin die hele zaal toen opstond, vergeet ik nooit. Ik krijg er nu opnieuw kippenvel van. Ik heb daarna nooit meer zoiets heftigs meegemaakt. Wellicht ook omdat het mijn eerste keer was. Je weet zelf nog van niks, en die onschuld raak je natuurlijk kwijt. Dat was echt ongelofelijk.”
Wat maakt Luk zo goed? Waarom is hij
zo bijzonder?Dottermans: “Hij is gewoon een van de beste regisseurs van Europa. Je kan hem niet op één ding vastpinnen. Hij is niet de regisseur van dit of van dat. Hij maakt iedere keer wat hij wil maken. En dat gaat van iets kleins tot iets wereldverbeterends of iets burlesks. Hij maakt wat hij wil maken en dat is altijd vanuit zijn hart. Het is nooit vanuit een trend of vanuit wat hem van buitenaf opgelegd wordt. Bij Luk voel je altijd een noodzaak, waarom hij iets maakt.”
>