Post on 07-Mar-2016
description
BUDOWA WEWNĘTRZNA KOMPUTERA
Justyna Urbanek i Anna Gancarz
PŁYTA GŁÓWNA Płyta główna jest podstawowym urządzeniem komputera. Znajduje się na niej :
Gniazdo procesora,
Gniazda rozszerzające
Złącza dla modułów pamięci
Sterowniki napędów dyskietek i dysków twardych
Porty
Układ pamięci ROM
W zależności od typu płyty znajduje się na niej określonego typu gniazda rozszerzenia
ISA, PCA i AGP, w których montowane są karty rozszerzeń. Płyta główna jest
nierozerwalnie związana z procesorem. O wydajności płyty głównej decyduje
zainstalowany na niej układ zwany chipsetem. Steruje on przepływem informacji
pomiędzy procesorem a umieszczonymi na płycie innymi podzespołami.
Niezależnym od procesora standardem konstrukcyjnym płyt głównych jest standard
ATX. Jego podstawową cechą jest zintegrowany na płycie interfejs portów :
klawiatury, myszki, drukarki itp. Istnieje także standard AT, który jest coraz mniej
popularny. W tym przypadku wszystkie porty umieszczone na płycie są łączone z
odpowiednimi gniazdami, które są mocowane na tzw. śledziach, a te z kolei są
przykręcane do obudowy komputera.
PROCESOR Procesor główny komputera jest najważniejszą częścią komputera zaraz po płycie
głównej. Procesor jest odpowiedzialny za wszelkie obliczenia arytmetyczne niezbędne
do działania różnych programów.
Częstotliwość taktowania
Najważniejsza dla wielu użytkowników podczas wyboru procesora jest częstotliwość taktowania.
Współczesne procesory są taktowane zegarami o częstotliwości powyżej 3GHz, czyli w trakcie jednej
sekundy są w stanie wykonać ponad 3 miliardy
operacji. Częstotliwość wpływa na wydajność procesora im ona większa tym procesor bardziej
wydajny. Jednakże częstotliwości nie można zwiększać w nieskończoność, jej maksymalna
wartość uwarunkowana jest zastosowaną technologią produkcji. Im mniejsza szerokość ścieżki
tym częstotliwość może być większa, ale im większa częstotliwość, tym większy pobór energii.
Rodzaje procesorów i pamięć podręczna
Ważnym składnikiem procesora jest pamięć podręczna, ten rodzaj pamięci jest
znacznie szybszy od pamięci RAM. Jednakże pamięć podręczna (cache) procesora nie ma tak jak RAM pojemności od kilkuset megabajtów do jednego gigabajta, jej
pojemność w najnowocześniejszych procesorach sięga 1 megabajta. Cache pobiera
najważniejsze dane z pamięci RAM. Dzięki szybkości pamięci podręcznej, procesor po potrzebne dane nie musi „tracić czasu” i ściągać ich z RAM-u. Co to znaczy, że
procesor jest 64 lub 32 bitowy ? Ta wartość oznacza, jaki maksymalny rozmiar mogą mieć dane na których procesor może wykonać obliczenia.
RISC i CISC
Te nazwy oznaczają dwa rodzaje procesorów.
CISC są to procesory o rozbudowanym zestawie instrukcji. Współczesne procesory
budowane są zgodnie z architekturą RISC, ale zdarza się połączenie technologii CISC i RISC.
RISC są to zredukowane instrukcje np. jedna instrukcja CISC odpowiada kilku
instrukcjom RISC. Producenci procesorów oprócz tych nazw stosują też inne, które oznaczają, że zaimplementowano w procesorze możliwości wykonywania innych
instrukcji.
PAMIĘĆ
RAM
Pamięć RAM jest bardzo
istotnym i jednym z podstawowych
podzespołów komputerowych. To
miejsce w którym komputer
tymczasowo przechowuje
poszczególne dane. Im więcej
pamięci zainstalujemy w
komputerze, tym więcej programów
będziemy mogli uruchamiać w tym
samym czasie, co pozwoli pracować
efektywniej. Pamięć RAM ma duże znaczenie dla wydajności komputera. Oczywiście w
kontekście pamięci nie liczy się jedynie jej wielkość, ale też parametry pracy.
Jest kilka typów pamięci, ale obecnie najważniejszymi są :
typ DDR2
typ DDR3
To, jakie pamięci możesz zainstalować w swoim komputerze, będzie zależało od płyty
głównej (chociaż można spotkać się z modelami, które umożliwiają zarówno montaż
DDR2, jak i DDR3 – nie można ich jednak używać równocześnie). Od niej zależy też
ilość pamięci, czyli ile GB może maksymalnie obsłużyć i jak pojemny może być
pojedynczy moduł.
Zwracając uwagę na zastosowania pamięci można podzielić na:
RAM dla zwykłych użytkowników
RAM dla graczy
RAM dla entuzjastów
RAM dla profesjonalistów (serwerowe)
RAM do laptopów
DYSK TWARDY
Dysk twardy – jest to element
komputera, na którym znajdują się pliki
systemu operacyjnego, nasze dokumenty, filmy, muzyka i wiele innych plików. Dane
te zostają tam nawet po wyłączeniu zasilania, są więc przechowywane trwale, w odróżnieniu od np. pamięci RAM, której zawartość jest tylko tymczasowa i ginie po
wyłączeniu komputera. Dysk może mieć różną pojemność, która dzisiaj stale szybko rośnie i nie jest problemem zakup dysku o pojemności 500 GB a i zdarzają się
modele o pojemności rzędu 1 Terabajta danych (jeden Terabajt to 1024 gigabajty).
Budowa dysku twardego
Wewnątrz twardego dysku znajduje się talerz lub
zespół kilku talerzy, są one pokryte specjalnym materiałem magnetycznym, który ma
grubość kilku mikrometrów oraz z głowic elektromagnetycznych
umożliwiających zapis i odczyt danych. Na każdą powierzchnię
talerza dysku przypada po jednej głowicy odczytu i zapisu. Głowice są
umieszczone na elastycznych ramionach i w stanie spoczynku stykają się z talerzem blisko
osi, w czasie pracy unoszą się, a ich odległość nad talerzem
jest stabilizowana dzięki sile aerodynamicznej (głowica jest odpychana od talerza podobnie jak skrzydło samolotu unosi maszynę) powstałej w
wyniku szybkich obrotów talerza. Jest to najpopularniejsze choć nie jedyne dostępne obecnie rozwiązanie. Ramię głowicy dysku ustawia głowice w odpowiedniej odległości
od osi obrotu talerza w celu odczytu lub zapisu danych na odpowiednim cylindrze. Pierwsze konstrukcje (do ok. 200MB) były wyposażone w silnik krokowy, stosowane
również w stacjach dysków i stacjach dyskietek. Wzrost liczby cylindrów na dysku oraz konieczność zwiększenia szybkości dysków wymusił wprowadzenie innych
rozwiązań. Najpopularniejszym obecnie jest tzw. voice coil, czyli cewka, wzorowana na układzie magnetodynamicznym stosowanym w głośnikach. Umieszczona w silnym
polu magnetycznym cewka porusza się i zajmuje położenie zgodnie z przepływającym przez nią prądem, ustawiając ramię w odpowiedniej pozycji. Dzięki temu czas
przejścia między kolejnymi ścieżkami jest nawet krótszy niż 1 milisekunda, a przy większych odległościach nie przekracza kilkudziesięciu milisekund. Układ regulujący
prądem zmienia natężenie prądu, tak by głowica ustabilizowała jak najszybciej swe
położenia w zadanej odległości od środka talerza (nad wyznaczonym cylindrem).
KARTA GRAFICZNA Karta graficzna – karta rozszerzeń odpowiedzialna generowanie sygnału
graficznego dla ekranu monitora. Podstawowym zadaniem karty graficznej jest
odbiór i przetwarzanie otrzymywanych od komputera informacji o obrazie oraz odpowiednie wyświetlanie tegoż obrazu za pośrednictwem monitora.
Podział kart graficznych. Karty graficzne możemy podzielić na:
- Karty graficzne pracujące jako oddzielne układy – Można je wymieniać, są dużo szybsze od kart zintegrowanych. Współczesne
karty graficzne do komunikacji z komputerem wykorzystują interfejs AGP, PCI lub PCIe.
Nvidia GeForce GTX 295
- Karty graficzne zintegrowane z płytą główną (a dokładniej z mostkiem północnym) – Z powodu małych rozmiarów są one dużo
wolniejsze od kart nie zintegrowanych. Jest to mniej popularny typ kart graficznych.
Mostek północny Intel i815EP
Budowa karty graficznej. Każda współczesna karta graficzna posiada:
- Procesor graficzny, GPU, koprocesor graficzny
(jest główną jednostką obliczeniową kart graficznych odpowiedzialną za generowanie obrazu)
- Pamięć obrazu (VideoRAM), bufor ramki (to
odmiana kości pamięci RAM stosowana w kartach
graficznych, przeznaczona wyłącznie do przetwarzania informacji o obrazie, teksturach oraz
danych o głębi) NVIDIA GeForce 3 Ti 200 GPU
- Pamięć ROM (pamięć przechowująca dane (np. dane generatora znaków) lub firmware karty graficznej,
obecnie realizowana jako pamięć flash EEPROM)
- Interfejs do systemu komputerowego (umożliwia wymianę danych i sterowanie kartą graficzną, najczęściej jest to PCI, AGP, PCIe)
- Interfejs na slocie karty graficznej (zazwyczaj P&D, DFP, VGA, DVI, HDMI,
DisplayPort)
- RAMDAC lub po prostu DAC (układ scalony na karcie graficznej, przeznaczony
do zmiany sygnały cyfrowego na analogowy)
Najważniejsze funkcje karty graficznej:
- Technologia przetwarzania i oświetlenia – W karcie graficznej jest odpowiedzialna za przyspieszanie obliczeń animacji.
Shader (cieniowanie) – Program opisuje właściwości pikseli oraz wierzchołków.
Cieniowanie pozwala na skomplikowane modelowanie oświetlenia i tekstur. Jest jednak wymagające obliczeniowo i dlatego dopiero od kilku lat sprzętowa obsługa
cieniowania jest obecna w kartach graficznych dla komputerów domowych. Biblioteki graficzne Direct3D i OpenGL używają trzech typów cieniowania:
Vertex Shader (Cieniowanie wierzchołkowe)
Geometry Shader (cieniowanie geometryczne)
Pixel Shader lub Fragment Shader (cieniowanie pikseli)
- HDR rendering, rendering z użyciem szerokiego zakresu dynamicznego– Sposób generowania sceny trójwymiarowej przy użyciu większego niż normalnie
zakresu jasności. Efektem tej technologii jest scena z realistycznym oświetleniem.
- Antyaliasing – Technologia wygładzanie krawędzi (łuków,
okręgów oraz innych krzywych) poprzez nałożenie dodatkowych pikseli
o mniejszym nasyceniu i jasności niż
piksele obiektu oraz poprzez niewielką zmianę położenia pikseli w pobliżu
krawędzi.
- Efekty cząsteczkowe – Symulacje zjawisk (takich dym, pył, deszcz, ogień) budowanych z małych wirtualnych cząsteczek traktowanych jak obiekty punktowe,
które podlegają prawom fizyki oraz interakcji z otoczeniem.
- Mapowanie wypukłości– Sposób teksturowanie obiektów symulujący wypukłości powierzchni, bez ingerencji w geometrię obiektu trójwymiarowego. Efektem może być
gładka kula wyglądająca jak by była nierówna.
- Filtrowanie anizotropowe - Technika filtrowania tekstur poprawiająca ich jakość.