Post on 18-Jul-2015
Música: Aire de a mañanaMúsica: Aire de a mañanaPresentación: B.Areskurrinaga HCPresentación: B.Areskurrinaga HCEuskaraz. D. Amundarain.Euskaraz. D. Amundarain.
José Antonio Pagola
19 abril 20153º Pascua
Lucas 24, 35-47
Crerpor experienciapropia
Non é fácil crer en Xesús Non é fácil crer en Xesús resucitado.resucitado.
En última instancia é algo que En última instancia é algo que só pode ser captado e só pode ser captado e
comprendido desde a fe que o comprendido desde a fe que o mesmo Xesús esperta en nós. mesmo Xesús esperta en nós.
Se non Se non experimentamos experimentamos
nuncanunca «por dentro» a paz «por dentro» a paz
e a ledicia que e a ledicia que Xesús infunde, é Xesús infunde, é
difícil que difícil que encontremos «por encontremos «por
fóra» probas da fóra» probas da súa resurrección.súa resurrección.
Algo disto nos vén dicir Lucas ao
describirnos o encontro de
Xesús resucitado co
grupo de discípulos.
Entre eles hai de todo.
Dous discípulos están contando Dous discípulos están contando como o recoñeceron ao cear con El como o recoñeceron ao cear con El
en Emaús.en Emaús.
Pedro di que se lle apareceu. A maioría no tivo aínda ningunha experiencia. Non saben que pensar.
Entón «Entón «Xesús preséntase no medio Xesús preséntase no medio deles e dilles: deles e dilles:
““Paz convosco” Paz convosco” ». ».
O primeiro para espertar a nosa fe O primeiro para espertar a nosa fe en Xesús resucitado é poder intuír, en Xesús resucitado é poder intuír,
tamén hoxe, a súa presenza no tamén hoxe, a súa presenza no medio de nós, e facer circular nos medio de nós, e facer circular nos
nosos grupos, comunidades e nosos grupos, comunidades e parroquias a paz, a ledicia e a parroquias a paz, a ledicia e a
seguridade que dá o sabelo vivo, seguridade que dá o sabelo vivo, acompañándonos de cerca nestes acompañándonos de cerca nestes
tempos nada fáciles para a fe.tempos nada fáciles para a fe.
O relato de Lucas é moi realista. A presenza de Xesús non transforma
de maneira máxica os discípulos. Algúns asústanse e «cren que están vendo unha pantasma
No interior doutros «xorden dúbidas» de todo tipo. Hai quen
«non o acaban de crer pola alegría». Outros seguen «atónitos».
Así sucede tamén hoxe. Así sucede tamén hoxe. A fe en Cristo resucitado A fe en Cristo resucitado
non nace denon nace de maneira automática e maneira automática e
segura en nós.segura en nós. Vaise espertando no Vaise espertando no
noso corazón de noso corazón de forma fráxil e humilde.forma fráxil e humilde.
Ao comezo, é casi só un desexo. De ordinario, medra rodeada de dúbidas e
interrogantes: será posible que sexa verdade algo tan grande?
Segundo o relato, Xesús queda, come entre eles, e dedícase Segundo o relato, Xesús queda, come entre eles, e dedícase a «a «abrirlles o entendementoabrirlles o entendemento» para que poidan comprender o » para que poidan comprender o que sucedeu. Quere que se convertan en «que sucedeu. Quere que se convertan en «testemuñastestemuñas», que », que
poidan falar desde a súa experiencia, e predicar non de poidan falar desde a súa experiencia, e predicar non de calquera xeito, senón «calquera xeito, senón «no seu nomeno seu nome».».
Crer no Resucitado non é cuestión dun día.Crer no Resucitado non é cuestión dun día. É un proceso que, a veces, pode durar anos. É un proceso que, a veces, pode durar anos.
O importante é a nosa actitude interior.O importante é a nosa actitude interior. Confiar sempre en Xesús.Confiar sempre en Xesús.
Facerlle moito máis sitio en cada un de nósFacerlle moito máis sitio en cada un de nós e nas nosas comunidades cristiás.e nas nosas comunidades cristiás.
CRER POR EXPERIENCIA PROPIA
Non é fácil crer en Xesús resucitado. En última instancia é algo que só pode ser
captado e comprendido desde a fe que o mesmo Xesús esperta en nós. Se non experimentamos nunca «por dentro» a paz e a ledicia que Xesús infunde, é difícil que encontremos «por fóra» probas da súa resurrección.
Algo disto nos vén dicir Lucas ao describirnos o encontro de Xesús resucitado co grupo de discípulos. Entre eles hai de todo. Dous discípulos están contando como o recoñeceron ao cear con El en Emaús. Pedro di que se lle apareceu. A maioría non tiveron aínda ningunha experiencia. Non saben que pensar.
Entón «Xesús preséntase no medio deles e dilles: “Paz convosco”». O primeiro para espertar a nosa fe en Xesús resucitado é poder intuír, tamén hoxe, a súa presenza no medio de nós, e facer circular nos nosos grupos, comunidades e parroquias a paz, a ledicia e a seguridade que dá o sabelo vivo, acompañándonos de cerca nestes tempos nada fáciles para a fe.
O relato de Lucas é moi realista. A presenza de Xesús non transforma de maneira máxica os discípulos. Algúns asústanse e «cren que están vendo unha pantasma». No interior doutros «xorden dúbidas» de todo tipo. Hai quen «non o acaban de crer pola alegría». Outros seguen «atónitos».
Así sucede tamén hoxe. A fe en Cristo resucitado non nace de maneira automática e segura en nós. Vaise espertando no noso corazón de forma fraxil e humilde. Ao comezo, é case só un desexo. De ordinario, medra rodeada de dúbidas e interrogantes: será posible que sexa verdade algo tan grande?
Segundo o relato, Xesús queda, come entre eles, e dedícase a «abrirlles o entendemento» para que poidan comprender o que sucedeu. Quere que se convertan en «testemuñas», que poidan falar desde a súa experiencia, e predicar non de calquera xeito, senón «no seu nome».
Crer no Resucitado non é cuestión dun día. É un proceso que, a veces, pode durar anos. O importante é a nosa actitud interior. Confiar sempre en Xesús. Facerlle moito máis sitio en cada un de nós e nas nosas comunidades cristiás.
José Antonio Pagola