«Ο Στέλιος και ο Νίκος Ζαχαρίας (πρώτος και τρίτος από αριστερά ‒στημέση ο μικρότερος αδελφός τους, Παναγιώτης) από το Κτήμα Μουσώνστη Βοιωτία βρίσκουν σπάνιες, σχεδόν εξαφανισμένες ελληνικέςποικιλίες και τις κάνουν τα κρασιά του αύριο».

Για τα πρώτα γενέθλια του Andro,ζητήσαμε από 7 επιδραστικούςαρθρογράφους στις ισάριθμες ενότητεςτου Andro (Άποψη, Business, Γεύση,Δράση, Έμπνευση, Στυλ, Ζωή) ναεντοπίσουν τις θετικές αλλαγές πουσυντελέστηκαν στη χώρα τους 12 μήνεςπου διανύσαμε.Κάθε μέρα για μία εβδομάδα, θαδημοσιεύεται ένα νέο άρθρο στηνεπετειακή αυτή σειρά. Σήμερα, στον τομέατης ΓΕΥΣΗΣ, ο μοναδικός Έλληνας Masterof Wine, Κωνσταντίνος Λαζαράκης,παρατηρεί ότι η κρίση έδωσε την ευκαιρίασε πολλούς νέους σε ηλικ ίαοινοπαραγωγούς να αποδείξουν ότι τογκρίζο μαλλί και η φαλάκρα δεν είναι τοτοτέμ της οινικής επιτυχίας.

«Ο Κωστής Δαλαμάρας στη Νάουσα συγκλονίζει την Αμερική με ταυπέροχα Ξινόμαυρά του».

Ο χώρος του κρασιού είναι ένας χώρος πουκινείται αργά, απελπιστικά αργά. Αυτό είναιτο τίμημα όταν ασχολείσαι με ένα αγροτικόπροϊόν που κάνεις τρύγο μια φορά τον χρόνο,χρειάζονται τρία χρόνια από την φύτευση για νααρχίσουν να σου δίνουν τα φυτά καρπό, ενώ γιανα φτάσει το αμπέλι στο καλύτερο ποιοτικάσημείο, θα χρειαστεί 15 χρόνια. Λένε πως οιτραπεζίτες, όταν λένε quarter term εννοούν τοτέταρτο του χρόνου, δηλαδή τρεις μήνες, ενώόταν λένε οι κρασάδες το ίδιο εννοούν τέταρτοτου αιώνα, δηλαδή 25 χρόνια. Ας το πω πιο ωμά:Αν είστε 45 χρονών και θέλετε να ασχοληθείτε μετην πραγματικά ποιοτική παραγωγή κρασιού,πάρτε απόφαση ότι τα σημαντικά αποτελέσματαθα τα δει μόνο το παιδί σας.Έτσι, οι άνθρωποι του κρασιού και οιεπιχειρήσεις είναι γενικάσυντηρητικές.Βλέπουμε τις καμπάνιες και τιςπροτάσεις των εταιρειών που προσπαθούν ναμας πασάρουν vodka, whiskey ή μπύρες και

Παιδιά όπως ο Κωστής Δαλαμάρας, οΣταμάτης Μυλωνάς και τα αδέλφιαΣτέλιος και Νίκος Ζαχαρίας μας

γεμίζουν ελπίδα.

Tweet

γουρλώνουμε τα μάτια με δυσπιστία καιέκπληξη. Αυτό εισπράττουν και οι άνθρωποι τουχώρου – αν δεν έχεις χιονισμένους κροτάφους,δεν ξέρεις από κρασί.

Τι διαφορετικό έγινε τον τελευταίο χρόνοστον κόσμο του ελληνικού κρασιού; Ίσωςείναι δύσκολο να πούμε πως έγινε μόνο τοντελευταίο χρόνο, αλλά, ακόμη και αν είχεξεκινήσει ως ρεύμα πιο νωρίς, τους τελευταίους12 μήνες έγινε πιο έντονο. Ποιο ήταν αυτό; Ας τοπω «Ο σεβασμός στη Νεότητα». Η Κρίση, οιδυσκολίες, η ανάγκη για ξύπνιο πνεύμα καιγρήγορες αντιδράσεις (που στις σημερινέςσυνθήκες κάνουν την ταχύτητα της αντίδρασηςπιο σημαντική πολλές φορές από την ορθότητατης αντίδρασης), έδωσαν την ευκαιρία σεπολλούς νέους σε ηλικία οινοπαραγωγούς νααποδείξουν ότι το γκρίζο μαλλί και η φαλάκραδεν είναι το τοτέμ της οινικής επιτυχίας.

«Ο Σταμάτης Μυλωνάς από την Κερατέα έχει πάρει μια αδικημένηποικιλία, το Σαββατιανό, και το στροφάρει σε επίπεδα που θα μαςφάνταζαν δύσκολα στην Προ Μυλωνά εποχή».

Παιδιά όπως ο Κωστής Δαλαμάρας, οΣταμάτης Μυλωνάς και τα αδέλφιαΖαχαρία μας γεμίζουν ελπίδα. Ο Δαλαμάραςστη Νάουσα συγκλονίζει την Αμερική με ταυπέροχα Ξινόμαυρά του. Ο Μυλωνάς από τηνΚερατέα έχει πάρει μια αδικημένη ποικιλία, τοΣαββατιανό, και το στροφάρει σε επίπεδα πουθα μας φάνταζαν δύσκολα στην Προ Μυλωνάεποχή. Ο Στέλιος και ο Νίκος Ζαχαρίας από τοΚτήμα Μουσών στη Βοιωτία βρίσκουν σπάνιες,σχεδόν εξαφανισμένες ελληνικές ποικιλίες και τιςκάνουν τα κρασιά του αύριο.Για κάτι τέτοια, ώρες-ώρες λέω πως μακάρι ηκρίση να κρατούσε είκοσι χρόνια…Τι εννοείτε πως τόσα θα κρατήσει;Δείτε εδώ όλα τα ελληνικά κρασιά κάτωαπό 10 ευρώ που επέλεξε ο ΚωνσταντίνοςΛαζαράκης μέσα στον ένα χρόνο τουAndro.

Άποψη από τα αμπέλια του Κτήματος Μουσών (των αδελφών Ζαχαρία)στη Βοιωτία.