Η πρότασή μας για τις εκλογές της 17 Ιούνη

ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ

ΨΗΦΟ ΚΡΙΤΙΚΗΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ ΣΤΟ ΚΚΕ

ΠΑΛΕΥΟΝΤΑΣ ΓΙΑ ΑΛΗΘΙΝΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ÄçìïêñáôßáÅñãáôéêÞÅñãáôéêÞÅñãáôéêÞ

ÄçìïêñáôßáÄçìïêñáôßáΕφημεριδα Επαναστατικησ Εργατικησ Πολιτικησ

για την Ανασυγκροτηση του Παγκοσμιου Κομματος τησ Προλεταριακησ Επαναστασησ (4η Διεθνησ)

Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε!

1~ - Ιούνης 2012 - Τεύχος 65

...Οι εξοργισμένες εργατο–λαϊκέςμάζες, περιφρονώντας την προεκλογικήαστική κινδυνολογία, από τη μια κατα-ψήφισαν και διέλυσαν στην ουσία, ολό-κληρο το σαπισμένο αστικό πολιτικόσύστημα. Ανατρέποντας έτσι το μαύρομέτωπο της ντόπιας και της ξένης ληστο-πειρατείας!

Και από την άλλη, με την ψήφοτους αλλά και με την οργισμένηαποχή τους, έστειλαν έντονο μήνυμαστις ηγεσίες και τα κόμματα της κα-τακερματισμένης Αριστεράς. Εκδη-λώνοντας καθαρά την ελπίδα καιτην θέλησή τους για μια κυβέρνησησύμπραξης όλης της Αριστεράς, ικα-νής και αποφασισμένης να παλέψειγια να βγάλει την χώρα από το βάλτοτης καπιταλιστικής σαπίλας!...

Αναμφίβολα οδεύουμε φανερά προςμια νέα εκλογική ήττα των αστικών πο-λιτικών δυνάμεων του μαύρου μετώπου,ακόμα πιο βαριά

Προσεγγίζουμε γοργά σ΄ ένα πολύκρίσιμο σημείο μιας κοινοβουλευτικήςαναμέτρησης που μπορεί να εξελιχθείσε μια ανοιχτή ταξική ρήξη και ανα-τροπή του παρακμασμένου καπιταλι-σμού, ή σε μια νέα υποχώρηση καιοδυνηρή ήττα των δυνάμεων του εργα-τικού κινήματος, του σοσιαλισμού καιτης κοινωνικής προόδου....

...Στη σελίδα 3

Η Εργατική Δημοκρατία και στο διαδίκτυο

www.ergatikidimokratia.gr

ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Πραγματική κυβέρνηση της αριστεράς και αληθινή λαϊκή εξουσία, είναι μόνοη κυβέρνηση εργατών και φτωχών αγροτών, η κυβέρνηση των Εργατικών καιΑγροτικών Συμβουλίων, με πρόγραμμα σοσιαλιστικής κατεδάφισης του σα-πισμένου καπιταλισμού!

Τα ληστρικά μνημόνια δεν διορθώνονται, ούτε και καταργούνται με διαπραγ-ματεύσεις και παζάρια. Παστρικές κουβέντες: δεν δεχόμαστε κανένα μνημόνιoκαι καμιά τοκογλυφική σύμβαση!

Άμεση μονομερή διαγραφή του χρέους, μας χρωστάνε δεν τους χρωστάμε!

Έξω από την ψευδεπίγραφη «Ευρωπαϊκή Ένωση» της ληστρικής ιμπεριαλιστι-κής λυκοσυμμαχίας με αδιάκοπο αγώνα για τον σοσιαλισμό!

Ενιαίο Μέτωπο Ταξικής Συμμαχίας και Πάλης με τους εργάτες και τους λαούςόλης της Ευρώπης, στην προοπτική των Ενωμένων Σοσιαλιστικών Πολιτειώντης ευρωπαϊκής Ηπείρου!

Η οικονομική κρίση δεν είναι κρίση του «νεοφιλελεύθερου» μοντέλου. Είναιη αθεράπευτη κρίση του παρακμασμένου παγκόσμιου καπιταλισμού και αν-τιμετωπίζεται μόνο με έναν τρόπο: με αγώνα ταξικό, επαναστατικό, για τηνανατροπή και την κατάργηση του καπιταλιστικού συστήματος, με ανυποχώ-ρητο αγώνα για τον σοσιαλισμό και την εργατική δημοκρατία!

Απαλλοτρίωση όλων των τραπεζών και δημιουργία μιας Κεντρικής εθνικοποι-ημένης Τράπεζας κάτω από τον έλεγχο των εργαζομένων και της κοινωνίας!

Κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας στα κοινωνικά μέσα παραγωγής. Άμεσηκοινωνικοποίησή τους κάτω από αληθινό εργατικό έλεγχο και διεύθυνση ερ-γατική, σύμφωνα με ένα κεντρικό σοσιαλιστικό σχεδιασμό της παραγωγής καιτης οικονομίας ολόκληρης!

Να ποιες πρέπει να είναι οι βασικές προγραμματικές κατευθυντήριες γραμμέςμιας πραγματικής κυβέρνησης της Αριστεράς. Μιας κυβέρνησης της οποίας τα ηγε-τικά στελέχη θα έχουν ξεκάθαρο στο κεφάλι τους ότι ο απάνθρωπος ιμπεριαλιστι-κός καπιταλισμός δεν εξανθρωπίζεται, ούτε και εκδημοκρατίζεται. Γι΄ αυτό και δενέχουν κανένα απολύτως νόημα οι όποιες διαπραγματεύσεις και συζητήσεις με τουςαγύρτες εκπροσώπους του.

Τέλος, πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι, για μια κυβέρνηση σαν κι αυτήν, μια κυ-βέρνηση Εργατικών και Αγροτικών Συμβουλίων, με επαναστατικό σοσιαλιστικόπρόγραμμα, θα πάλευε το ΚΚΕ, αν στη θέση της σταλινικής ηγεσίας του ήταν μιαάλλη λενινική μπολσεβίκικη ηγεσία, μια αληθινή κομμουνιστική ηγεσία.

2 Εργατική Δημοκρατία 65 Ιούνιος 2012

Εφημερίδα της ΚίνησηςΕργατικής Δημοκρατίας

και Ανασυγκρότησης της 4ης Διεθνούς.

Συντάσσεται από Επιτροπή.Υπεύθυνος Έκδοσης: Σταθάτος Χάρης

www.ergatikidimokratia.gr

e-mail: xasta@otenet.gr

êáé ergatikidimokratia@yahoo.gr

Διεύθυνση εφημερίδαςΣωκράτους 79-81, 3ος όρ. Αθήνα

Τηλ.: 6947704280

Τα ενυπόγραφα άρθρα δεν εκφράζουνυποχρεωτικά τις απόψεις

της Συντακτικής Επιτροπής.Ο αριθμός των σελίδων εξαρτάται από

την έκταση της ύλης.

ÄçìïêñáôßáÅñãáôéêÞÅñãáôéêÞÅñãáôéêÞ

ÄçìïêñáôßáÄçìïêñáôßá

Η μικρή αυτή εφημερίδα τωνμαρξιστικών επαναστατικώνιδεών, στηρίζεται στο υστέρημαμιας μικρής ομάδας επαναστα-τών, που διεκδικούν το δι-καίωμα της ελεύθερης έκφρασηςόλων των τάσεων του εργατικούκινήματος, έξω από μηχανι-σμούς.

Δεν έχει, ούτε και θέλει νάχει,κάποιους χρηματοδότες, άρα καιεξαρτήσεις.

Υπολογίζει σταθερά στη βοή-θεια των πρωτοπόρων αγωνι-στών της εργατικής τάξης και τηςνεολαίας.

Η συνέχιση της έκδοσής τηςεξαρτάται από την όσο το δυνατόπλατύτερη διάδοσή της και τηνόποια οικονομική ενίσχυση τωναγωνιστών αναγνωστών της.

Περιμένουμε την αγωνιστικήβοήθειάς σας

Η Συντακτική Επιτροπή

Για να συνεχίσουμε και ναδυναμώσουνε την έκδοση

της Εργατικής Δημοκρατίας,χρειάζεται βοήθεια

Μια μαύρη επέτειοςΓια το εργατικό επαναστατικό κίνημα της χώρας μας και για το

παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα η 6η του Ιούνη είναι μια μαύρηεπέτειος. Και συγχρόνως μα σελίδα ηρωισμού και υπέρτατης θυ-σίας.

Στις 6 Ιούνη 1943 οι ιταλοί φασίστες κατακτητές, δολοφόνησανάνανδρα, κοντά στο Νεζερό της Λαμίας, 106 παλαιούς μαχητές τουπρολεταριακού και κομμουνιστικού μας κινήματος κρατούμενουςτότε στο στρατόπεδο της Λάρισας.

Οι περισσότεροί τους ήτανφυλακισμένοι στο κάτεργο τηςΑκροναυπλίας, από την αυλι-κοστρατιωτική δικτατορία τουΓιάννη Μεταξά. Η οποία τουςπαρέδωσε (συνολικά πάνωαπό 600) στους κατακτητές φα-σίστες, προφανώς για να τουςξεκάνουν.

Ανάμεσα στους 106 που δο-λοφονήθηκαν στο Νεζερό, ήτανκαι ο πρώτος Γραμματέας τουΚΚΕ (1924-26), ο φωτισμένοςδιανοούμενος επαναστάτης κιθεμελιωτής του επαναστατικούμαρξισμού στην Ελλάδα, ομπολσεβίκος λενινιστής Παντε-λής Πουλιόπουλος.

Μαζί του ήταν επίσης και άλλοι 3 διεθνιστές κομμουνιστές: οΓιάννης Ξυπόλητος, ο Νώντας Γιαννακός, και ο Γιάννης Μακρής.

Οι 4 αυτοί μαρξιστές επαναστάτες, ήταν ηγετικά στελέχη της Αρι-στερής Αντιπολίτευσης του ΚΚΕ. Πάλευαν ανυποχώρητα ενάντιαστον σταλινικό σοσιαλπατριωτισμό για ένα μπολσεβίκικο αληθινόκομμουνιστικό κόμμα, εθνικά και παγκόσμια, σύμφωνα με τιςιδρυτικές αρχές της Κομμουνιστικής Διεθνούς. Και μετά την επι-κράτηση του σταλινικού σοσιαλπατριωτισμού συνέχισαν τον αγώνατους μαζί με τον Λέων Τρότσκι, θεμελιώνοντας την νέα Κομμουνι-στική Διεθνή του μπολσεβικισμού, την 4η Διεθνή.

Τιμώντας την αθάνατη μνήμη τους συνεχίζουμε τον αγώνα τουςγια τις αληθινές μαρξιστικές ιδέες, την κομμουνιστική απελευθέ-ρωση της ανθρωπότητας από την καπιταλιστική βαρβαρότητα

Τα κείμενα αυτού τουτεύχους προδημοσιεύτηκαν

στο site της Εργατικής Δημοκρατίας,

στο Internet.

Βρείτε όλα τα παλιά τεύχη της Εργατικής Δημοκρατίας (σε μορφήPDF) μαζί με νέα κείμενα για την πολιτική επικαιρότητας, το εργα-τικό κίνημα, την ιστορία, την μαρξιστική θεωρία και πολλά άλλα,

στο Internet, στην διεύθυνση: www.ergatikidimokratia.gr

της έκδοσης

Σ τις 6 του Μάη, η εργατική τάξη και ηαγροτική και λαϊκή φτωχολογιά της

χώρας, εκδηλώνοντας το ταξικό μίσος καιτην συσσωρευμένη οργή τους, έδωσαν έναισχυρό χτύπημα στην εξουσία της εκμεταλ-λεύτριας άρχουσας τάξης και στα πολιτικάτης όργανα!

Οι εξοργισμένες εργατο –λαϊκές μάζες,περιφρονώντας την προεκλογική αστικήκινδυνολογία, από τη μια καταψήφισανκαι διέλυσαν στην ουσία, ολόκληρο το σα-πισμένο αστικό πολιτικό σύστημα. Ανα-τρέποντας έτσι το μαύρο μέτωπο τηςντόπιας και της ξένης ληστοπειρατείας!

Και από την άλλη, με την ψήφο τουςαλλά και με την οργισμένη αποχήτους, έστειλαν έντονο μήνυμα στιςηγεσίες και τα κόμματα της κατακερ-ματισμένης Αριστεράς. Εκδηλώνονταςκαθαρά την ελπίδα και την θέλησήτους για μια κυβέρνηση σύμπραξηςόλης της Αριστεράς, ικανής και απο-φασισμένης να παλέψει για να βγάλειτην χώρα από το βάλτο της καπιταλι-στικής σαπίλας!

Οι καιροί άλλαξαν...

Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να σημειωθείτο γεγονός ότι για πρώτη φορά μετά το1974, οι διασπασμένες και πανικόβλητεςαστικές πολιτικές δυνάμεις, δεν κατόρθω-σαν, την επόμενη των εκλογών, να συνεν-νοηθούν και να σχηματίσουν κυβέρνηση!Αντιμέτωποι, οι ανυπόληπτοι ηγέτες τηςΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, με την εκλογική κα-τακραυγή του οργισμένου λαού, εκλιπα-ρούσαν τους ηγέτες του ΣΥΡΙΖΑ και τηςΔΗΜΑΡ, να τους βγάλουν από το πολιτικόαδιέξοδο, συμμετέχοντας σε μια κυβέρ-νηση συνεργασίας μαζί τους!

Όμως, οι καιροί άλλαξαν. Το οργισμένομήνυμα του εξαπατημένου πολλές φορέςλαού και η επιδείνωση της καπιταλιστικήςκρίσης, δεν άφησαν περιθώρια και δενεπέτρεψαν την επανάληψη του πολιτικούαίσχους του 1989. Όταν, ο τότε «Συνα-σπισμός της Αριστεράς και της Προ-όδου» (με κύρια δύναμή του το σταλινικόΚΚΕ του «Λαϊκού Μετώπου») μπήκε πρό-

θυμα και ανεμπόδιστα, στις αστικές κυβερ-νήσεις «εθνικής ενότητας» (τις αντιλαϊκέςκυβερνήσεις Τζανή Τζανετάκη και «οικου-μενική» του Ζολώτα) και έβαλε πλάτη γιανα βγει το σαπισμένο αστικό σύστημα απότα αδιέξοδα μιας ακόμα κρίσης του.

Τούτη τη φορά όμως ήταν σε όλουςφανερό ότι οι εργαζόμενοι, οι άνεργοικαι ο οργισμένος λαός, δεν θα ανέ-χονταν παθητικά μια νέα σύμπραξητων κομμάτων της αριστεράς με τακόμματα του μαύρου μετώπου, τα χρε-οκοπημένα και μισητά όργανα της ιμ-περιαλιστικής ληστοπειρατείας. Γι΄αυτό τα κροκοδείλια κλάματά τους γιατην «σωτηρία της πατρίδας» και οιαπεγνωσμένες εκκλήσεις για νέες«εθνικές» ταξικές συμφιλιώσεις καισυνεργασίες, έπεσαν στο κενό. Η φαρ-σοκωμωδία των «διερευνητικών εντο-λών» γελοιοποίησε ακόμαπερισσότερο τους πρωταγωνιστές πο-λιτικούς υπηρέτες της κεφαλαιοκρατι-κής ολιγαρχίας. Το πυρακτωμένοκοινωνικό έδαφος έκανε αδύνατο τονεπιδιωκόμενο ταξικό συμβιβασμό. Καιγι΄ αυτό, τα ντόπια και τα ξένα κέντρατης ιμπεριαλιστικής καπιταλιστικήςεξουσίας, αναγκάστηκαν να καταπιούντην λύσσα τους και να προσφύγουν σεεπαναληπτικές εκλογές, παρά τις φα-νερά δυσοίωνες προοπτικές για τουςεκπροσώπους τους.

Πολύ πιο κρίσιμη αναμέτρηση...

Μπήκαμε έτσι σε μια νέα και πολύ πιοκρίσιμη εκλογική καμπάνια και αναμέ-τρηση, από την οποία εξαρτάται και θα κα-θοριστεί η πορεία και η προοπτική τωνκοινωνικών και πολιτικών εξελίξεων στηχώρα μας και στην Ευρώπη ολόκληρημέσα στους επόμενους μήνες!

Σ΄ αυτήν την αναμέτρηση, η οποία έχειέντονα χαρακτηριστικά ανοιχτής ταξικήςσύγκρουσης αγεφύρωτης, οι έντρομοι ηγέ-τες των αστικών πολιτικών δυνάμεων,χρησιμοποιούν ήδη και θα χρησιμοποι-

ήσουν όλα τα μέσα που διαθέτουν, για ναανακόψουν την άνοδο των κομμάτων τηςαριστεράς, να ανατρέψουν το νέο πολιτικόσκηνικό που έχει διαμορφωθεί μετά της 6του Μάη και τελικά να μεταβάλλουν τηνπολιτική ήττα τους σε νίκη, με έναν συν-δυασμό αδίστακτης κινδυνολογίας, τρομο-κράτησης, ψευτιάς και παραπλάνησης,ιδιαίτερα των μικροαστικών μαζών. Καισυγχρόνως με τις γνωστές μέθοδες χρησι-μοποίησης ηγετών της αριστεράς στον πα-σίγνωστο ρόλο του δούρειου ίππου, ενονόματι βέβαια της «εθνικής ενότητας» καιτης «σωτηρίας της πατρίδας», που πρα-κτικά σήμαινε και σημαίνει πάντα την σω-τηρία της σαπισμένης και βάρβαρηςκεφαλαιοκρατικής εξουσίας.

Ωστόσο, όλα δείχνουν για την ώρα, ότιη ενορχηστρωμένη εκστρατεία φόβου, εκ-βιασμού, εξαπάτησης και δελεασμού, πουέχει εξαπολυθεί απ΄ όλα τα κέντρα της ιμ-περιαλιστικής προπαγάνδας, μέσα κι έξωαπό τη χώρα, έχει το αντίθετο αποτέλεσμα.Όχι μόνο δεν καταφέρνει να αναζωογονή-σει τα βασικά στηρίγματα του γκρεμισμέ-νου αστικού πολιτικού συστήματος, αλλάθεριεύει πιο πολύ την αγανάκτηση του εκ-μεταλλευομένου λαού πυκνώνει τις γραμ-μές της αριστεράς (προπάντων τουΣΥΡΙΖΑ) και μεγαλώνει την ταραχή, τονπανικό και την λύσσα, στους κόλπους της

Εργατική Δημοκρατία 65 Ιούνιος 2012 3

Της έκδοσης

Η πρότασή μας για τις εκλογές της 17 Ιούνη

ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ

ΨΗΦΟ ΚΡΙΤΙΚΗΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ ΣΤΟ ΚΚΕ

ΠΑΛΕΥΟΝΤΑΣ ΓΙΑ ΑΛΗΘΙΝΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

άρχουσας τάξης και της ιμπεριαλιστικήςλυκοσυμμαχίας, όπως πολύ καλά το δεί-χνουν τα καθημερινά ανακοινωθέντα τους,οι συσκέψεις, οι επανασυγκολήσεις κομ-ματιών της δεξιάς αντίδρασης, οι σφυγμο-μετρήσεις, το παραμιλητό της λεγόμενηςκεντροαριστεράς και άλλα πολλά!

Προοπτική ανοιχτήςταξικής ρήξης...

Αναμφίβολα οδεύουμε φανερά προς μιανέα εκλογική ήττα των αστικών πολιτικώνδυνάμεων του μαύρου μετώπου, ακόμαπιο βαριά από την προηγούμενη. Τα κόμ-ματα και γενικότερα το κίνημα της Αριστε-ράς και της εργατικής τάξης, θα βγουν απ΄αυτές τις εκλογές ισχυρότερα από κάθεάλλη φορά. Με πιθανότερο νικητή τοκόμμα του ΣΥΡΙΖΑ!

Με άλλα λόγια προσεγγίζουμε γοργά σ΄ένα πολύ κρίσιμο σημείο μιας κοινοβου-λευτικής αναμέτρησης που μπορεί να εξε-λιχθεί σε μια ανοιχτή ταξική ρήξη καιανατροπή του παρακμασμένου καπιταλι-σμού, ή σε μια νέα υποχώρηση και οδυ-νηρή ήττα των δυνάμεων του εργατικούκινήματος, του σοσιαλισμού και της κοι-νωνικής προόδου.

Για μια ακόμα φορά, όλα κρέμονται απότην πολιτική και την στάση που θα κρατή-σουν σ΄ αυτή την πορεία προς τις εκλογέςκαι αμέσως μετά, τα κόμματα και οι ηγέτεςπου μιλάνε στο όνομα της εργατικής τάξηςκαι του εκμεταλλευόμενου λαού, που εμ-φανίζονται ως Αριστερά και αναφέρονταιστα ιδανικά του σοσιαλισμού και του κομ-μουνισμού!

Όπως πάντοτε έτσι και τώρα οι προ-λετάριοι της πόλης και του χωριού,ολόκληρος ο εκμεταλλευόμενος λαός,ψάχνουν τον δρόμο τους προς τηνεξουσία μέσα από την σκληρή μακρό-χρονη ταξική πάλη τους ξεχωρίζονταςσταδιακά τους φίλους από τους εχ-θρούς. Και στις αποφασιστικές στιγμέςαυτής της πορείας τραβάνε πιο μπρο-στά από τους παραδοσιακούς ηγέτεςτους που δυσκολεύονται να κατανοή-σουν την συγκεκριμένη κίνηση και τηνπραγματική θέληση των μαζών, συνε-χίζοντας να διατηρούν την στενή σχέσητους με την άρχουσα αστική τάξη καιτους θεσμούς της εξουσίας τους.

Για μια δική τους κυβέρνηση...

Είναι περισσότερο από βέβαιο, ότι οιεργάτες, οι άνεργοι, οι φτωχοί αγρότες καιοι άλλοι εκμεταλλευόμενοι, που θα ψηφί-σουν τον ΣΥΡΙΖΑ στις 17 Ιούνη, δεν θα τοκάνουν για να σχηματιστεί μια κυβέρνηση

συνεργασίας με αστικά κόμματα που υπό-σχονται την κατάργηση ή την τροποποί-ηση των ληστρικών μνημονίων. Αντίθετα,θα ψηφίσουν μαζικά και με πείσμα τον ΣΥ-ΡΙΖΑ επειδή θέλουν να ολοκληρώσουντην ήττα του μαύρου μετώπου και του αστι-κού πολιτικού συστήματος, για να επιβάλ-λουν μια πραγματική κυβέρνηση τηςΑριστεράς, δηλαδή μια δική τους κυ-βέρνηση, που θα ανοίξει τον δρόμογια να περάσει η εξουσία και τα μέσατης παραγωγής στα χέρια του εργαζό-μενου λαού, (έξω από την ιμπεριαλι-στική λυκοσυμμαχία της «ΕΕ»), με τηνσοσιαλιστική κατεδάφιση του αγριαν-θρωπικού καπιταλισμού της κρίσηςκαι της σαπίλας. Αυτά τα απλά και τετρά-γωνα έχουν στο νου τους, άλλωστε, όχιμονάχα οι οπαδοί και οι ψηφοφόροι τουΣΥΡΙΖΑ, αλλά και όλοι οι προλετάριοι ψη-φοφόροι της Αριστεράς και οπωσδήποτεοι περισσότεροι από τις εκατοντάδες χιλιά-δες αηδιασμένους προλεταριακούς πολίτεςπου από χρόνια απέχουν από το θέατροτων εκλογών, αποδοκιμάζοντας έτσι τηνπολιτική όλων των κομμάτων, αστικώνκαι «αριστερών».

Αλλά, το δυστύχημα είναι ότι οι ηγέτεςτου ΣΥΡΙΖΑ (όπως ακριβώς και οι ηγέτεςτης «κυβερνώσας αριστεράς» της επονομα-ζόμενης ΔΗΜΑΡ) κουβαλάνε στα κεφάλιατους εντελώς διαφορετικά πράγματα, σχε-διάζουν και εξαγγέλλουν «λύσεις» πουαπέχουν όσο η μέρα απ΄ τη νύχτα, απ΄αυτά που θέλουν, ελπίζουν και σκέφτον-ται, οι αγωνιστές της αριστεράς και ο ορ-γισμένος λαός, ακούγοντας το δημοκοπικόσύνθημα «Κυβέρνηση της Αριστεράς» πουδιαλαλεί και προτείνει ο «ριζοσπάστης»Αλέξης Τσίπρας.

Οι από κάτω, θέλουν και ψηφίζουν κυ-βέρνηση της Αριστεράς, όπως ήδη το εί-παμε, για να βαδίσουν στο ξήλωμα τηςαστικής εξουσίας, για να αποτινάξουν τοζυγό του απάνθρωπου και σάπιου καπιτα-λισμού! Μα οι από πάνω, οι «ριζοσπάστες»ηγέτες, δεν έχουν καθόλου στο νου τους,κι ούτε ετοιμάζονται να χτυπήσουν τοκακό στη ρίζα του, στα σαθρά και βάρ-βαρα θεμέλιά του. Κι αυτό, τη στιγμή πουη ιμπεριαλιστική ολιγαρχία θωπεύει μη-τρικά μπροστά στα μάτια τους, τις ναζιστι-κές ορδές και ετοιμάζεται να τις

εξαπολύσει στην κατάλληλη στιγμή για νααποκαταστήσουν τον «νόμο και την τάξη»!!

Σε αντίθεση με την εμπειρία της πάλης των τάξεων...

Σε πλήρη αντίθεση με τα οδυνηρά μα-θήματα της παγκόσμιας πάλης των αντίπα-λων τάξεων και παραβλέποντας τηνπραγματικότητα της ιστορικής παρακμήςκαι σήψης του καπιταλιστικού συστήματος,οι ηγέτες του ΣΥΡΙΖΑ (και της ΔΗΜΑΡ),όχι μόνο δεν βλέπουν την επιτακτικήανάγκη της σοσιαλιστικής ανατροπής τουαλλά καλλιεργούν τις ανόητες και ολέθριεςαυταπάτες ότι η «αριστερή» κυβέρνησήτους, σε συνεργασία με άλλες «προοδευτι-κές» αστικές δυνάμεις, θα μπορέσει, ναδιαπραγματευθεί, να λογικέψει τους λή-σταρχους ιμπεριαλιστές της ευρωπαϊκήςλυκοσυμμαχίας, να «εκδημοκρατίσει» καινα «εξανθρωπίσει» τον απάνθρωπο καπι-ταλισμό, στην Ελλάδα και στην Ευρώπηκαι να τον βάλει σε τροχιά «ανάπτυξης»και «προόδου», σύμφωνα με τις χρεοκο-πημένες συνταγές του αστού θαυματουρ-γού Κέυνς!!

Και είναι ιδιαίτερα αξιοπρόσεκτο το γε-γονός ότι η αντινεοφιλελεύθερη αυτή «ρι-ζοσπαστική» ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, ενώκαλεί την ηγεσία του ΚΚΕ σε Μέτωπο καισύμπραξη, αρνείται ωστόσο πεισματικά ναακούσει και να συζητήσει την μαρξιστικήαλήθεια (που επίμονα διατυπώνει και ησταλινική ηγεσία του ΚΚΕ) σχετικά με τηνπαγκόσμια οικονομική κρίση. Την αλή-θεια που επιβεβαιώνεται διαρκώς από ταγεγονότα και αποδείχνει ότι η κρίση αυτήπηγάζει από την ιστορική παρακμή του κα-πιταλισμού, δεν είναι κρίση του «νεοφιλε-λεύθερου» μοντέλου και δεναντιμετωπίζεται με τις αστικές κεϋνσιανέςεπινοήσεις σε συνεργασία με αγύρτες πο-λιτικούς υπηρέτες του κεφαλαίου! Παράμόνο με τον σταθερό αγώνα για την αντι-κατάσταση του σαπισμένου καπιταλισμούαπό τον σοσιαλισμό των Εργατικών Συμ-βουλίων.

Μπροστά σε φανερό κίνδυνο...

Απ΄ την στιγμή που τέθηκε το ζήτηματης σύμπραξης όλων των δυνάμεων τηςΑριστεράς, με σκοπό τον σχηματισμό κυ-βέρνησης της Αριστεράς, οι αγωνιστές τουΣΥΡΙΖΑ θάπρεπε να αξιώσουν από τηνηγεσία τους το άνοιγμα μιας δημόσιας δη-μοκρατικής συζήτησης για το αναγκαίο με-ταβατικό σοσιαλιστικό πρόγραμμα αυτήςτης κυβέρνησης. Και όσο αυτό δεν γίνεται,όσο η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ αφήνεται ελεύ-θερη να παίζει το ρόλο του μαθητευομένου

4 Εργατική Δημοκρατία 65 Ιούνης 2012

της έκδοσης

«αντιμνημονιακού» θεράποντα του απο-συντιθέμενου ιμπεριαλιστικού καπιταλι-σμού, τόσο πιο πιθανότερο θα γίνεται ναοδηγηθεί το εργατικό και λαϊκό κίνημάμας στον καταστροφικό δρόμο που είχεοδηγηθεί το κίνημα της Χιλής κάτω από τοέμβλημα του «λαϊκού μετώπου» και τηνηγεσία του ουτοπιστή «σοσιαλιστή» Αλ-λιέντε!

Για μια τέτοια ολέθρια εξέλιξη ή γιαμια παρόμοια καταστροφή, οι ευθύνεςτης ηγεσίας του ΚΚΕ δεν θα είναιασφαλώς καθόλου μικρότερες από τιςευθύνες της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ καιτης ΔΗΜΑΡ, της «κυβερνώσας αριστε-ράς», που πιέζει συστηματικά προς τηνσυντηρητικότερη κατεύθυνση αναστή-λωσης της καπιταλιστικής εξουσίας μεηπιότερους, λιγότερο βάρβαρους, τρό-πους εκμετάλλευσης!!

Το αντίθετο μάλιστα. Μπροστά σ΄ έναντόσο φανερό κίνδυνο που απειλεί το κί-νημα, μια κομμουνιστική ηγεσία και ένακομμουνιστικό κόμμα, έχουν τις μεγαλύτε-ρες ευθύνες να παλέψουν για να προλά-βουν και να αποτρέψουν τον επερχόμενοκίνδυνο! Οι εργατικές και λαϊκές μάζεςπου από ευπιστία ακολουθούν τις αντινε-οφιλελεύθερες πλάνες και τις αστικοδημο-κρατίστικες αυταπάτες των φλύαρωνηγετών του ΣΥΡΙΖΑ και της ΔΗΜΑΡ, πρέ-πει να βοηθηθούν επειγόντως να συνειδη-τοποιήσουν την πορεία των πολιτικών καικοινωνικών εξελίξεων, τους επερχόμε-νους κινδύνους και την πολιτική με τηνοποία μπορούν να νικήσουν. Τέτοιος ήτανπάντα ο πραγματικός ρόλος μιας αληθινήςκομμουνιστικής ηγεσίας!

Η άρχουσα τάξη θα κάνει τα πάντα...

Η άρχουσα αστική τάξη, κάνει καιθα κάνει τα πάντα για να χρησιμοποι-ήσει όσο μπορεί την ηγεσία του ΣΥ-ΡΙΖΑ και της ΔΗΜΑΡ, ώστε νααπομακρύνει τους εργάτες και το λαό,από το δρόμο της πάλης για την εξου-σία. Το ΚΚΕ, αντίθετα, πρέπει να κάνειτα αδύνατα δυνατά για να ματαιώσειαυτές τις προσπάθειες και τα δόλιασχέδια των πολιτικών υπηρετών τηςκεφαλαιοκρατίας. Οι εργατο - λαϊκέςδυνάμεις που ακολουθούν το ΚΚΕ, τονΣΥΡΙΖΑ, την ΔΗΜΑΡ και τους άλλουςμικρότερους αριστερούς σχηματι-σμούς, μπορούν, θέλουν και πρέπεινα ενωθούν και να γίνουν ένας αξιό-μαχος προλεταριακός στρατός, μεστόχο την εξουσία και τον σοσιαλισμό,μοναδική διέξοδο από την καπιταλι-στική κρίση και βαρβαρότητα. Πράγμα

που μπορεί σίγουρα να γίνει μόνο αντο θελήσει και το επιδιώξει πραγμα-τικά το ΚΚΕ και η ΚΝΕ αναλαμβάνον-τας άμεσα αγώνα για το ΕνιαίοΜέτωπο Ταξικής Πάλης των εργατώνκαι όλων των εκμεταλλευόμενων.

Όμως, με την ως τώρα οπορτουνιστικήπολιτική της «λαϊκής εξουσίας» και την σε-χταριστική τακτική της σταλινοζαχαριαδι-κής ηγεσίας του, το ΚΚΕ και η ΚΝΕ δενείναι δυστυχώς σε θέση να αναλάβουν καινα εκπληρώσουν τα επαναστατικά αυτάκαθήκοντα, που υπαγορεύει η σημερινήκοινωνικο – πολιτική πραγματικότητα,στην Ελλάδα και την Ευρώπη!

Γι΄ αυτόν άλλωστε το λόγο και ιδιαίτεραεπειδή αγνόησε την ενωτική θέληση τωνμαζών, το ΚΚΕ, στις εκλογές του Μάη δενκατόρθωσε να αυξήσει την εκλογική δύ-ναμή του, το σύνθημα «Ισχυρό ΚΚΕ» έπεσεστο κενό, το ΚΚΕ έμεινε σχεδόν στάσιμο.παρά την πανωλεθρία του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔκαι του ΛΑΟΣ. Και τώρα, στις νέες εκλο-γές, κινδυνεύει να χάσει ένα μεγάλο μέροςτων ψηφοφόρων του, που τραβιέται απότο ενωτικό «αριστερό» ρεύμα του ΣΥΡΙΖΑκαι την προοπτική της «Κυβέρνησης τηςΑριστεράς»!

Άμεση η ανάγκη της πάλης για αληθινή

κομμουνιστική πολιτική...

Τούτη την κρίσιμη ώρα, όμως, οιδιαφαινόμενοι κίνδυνοι που απειλούντο εργατικό και το λαϊκό κίνημα, απαι-τούν ένα επαναστατικό, αληθινά κομ-μουνιστικό, κίνημα, ικανό να επέμβειέγκαιρα και αποφασιστικά στις εξελί-ξεις για να προσανατολίσει σωστά τιςπρολεταριακές μάζες, έξω από τις πλά-νες των ηγετών του ΣΥΡΙΖΑ και τηςΔΗΜΑΡ, στην πάλη για κυβέρνηση ερ-γατών φτωχών αγροτών, για την επα-ναστατική σοσιαλιστική εξουσία τωνεργατικών συμβουλίων, για την εργα-τική δημοκρατία.

Μα για να υπάρξει αυτό το αναγεννη-τικό κομμουνιστικό κίνημα, πρώτα απ΄όλους οι αγωνιστές του ΚΚΕ και της ΚΝΕ,

οφείλουν, σήμερα κιόλας, να βγουν μπρο-στά και να απαιτήσουν να εγκαταλειφθεί ηφανερά χρεοκοπημένη πολιτική και τα-κτική της ηγεσίας τους, μέσα από έναΈκτακτο Συνέδριο, με ελεύθερη έκφρασηόλων των απόψεων. Ένα συνέδριο μπολ-σεβίκικης λενινικής αναγέννησης, που θαοπλίσει το κόμμα με το απαραίτητο μετα-βατικό σοσιαλιστικό πρόγραμμα και στηθέση του καιροσκοπικού μικροαστικού«λαϊκού μετώπου» θα βάλει την μπολσεβί-κικη τακτική του Ενιαίου Εργατικού Μετώ-που, ενάντια στην ληστρική καπιταλιστικήεπίθεση αλλά και ενάντια στις «κεϋνσια-νές» αυταπάτες που καλλιεργούν οι ηγέτεςτου ΣΥΡΙΖΑ και της ΔΗΜΑΡ.

Σ΄ αυτή την αναγεννητική πάλη τους, οιμαχητές του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, θα βρουνσίγουρα πολλούς συμμάχους επαναστάτεςστις γραμμές του κομματιασμένου κινήμα-τος της Αριστεράς και της εργατικής τάξης.Που τους αποδιώχνει από χρόνια η σταλι-νική εθνικορεφορμιστική πολιτική και σε-χταριστική πρακτική της ηγεσίας του ΚΚΕ!

Και μόνο με τον αγώνα για το ΕνιαίοΤαξικό Μέτωπο και για Κυβέρνηση εργα-τών φτωχών αγροτών θα αχρηστευθεί ηπαγίδα της αντιμνημονιακής «κυβέρνησηςτης αριστεράς» χωρίς σοσιαλιστικό πρό-γραμμα, μιας κυβέρνησης που μπορεί τε-λικά να γίνει το όργανο αναστήλωσης τηςετοιμόρροπης εξουσίας του ελληνικού κα-πιταλισμού και της παραπαίουσας ευρω-παϊκής λυκοσυμμαχίας.

Παλεύοντας σταθερά στο πλευρότων συντρόφων αγωνιστών του ΚΚΕκαι της ΚΝΕ για αληθινή κομμουνι-στική πολιτική και για την αναγέν-νηση του κομμουνιστικού κινήματοςπροτείνουμε και πάλι σε κάθε εργάτηκαι σε κάθε εκμεταλλευόμενο να δώ-σουν σταθερά ψήφο κριτικής υποστή-ριξης στο ΚΚΕ. Η σταλινική ηγεσία τουκόμματος δεν πρέπει να αποτελέσει εμπό-διο για το δυνάμωμα του ΚΚΕ στις κρίσι-μες αυτές συνθήκες.

Η Οργανωτική Επιτροπήτης Κίνησης Εργατικής Δημοκρατίας

Εργατική Δημοκρατία 65 Ιούνης 2012 5

Της έκδοσης

6 Εργατική Δημοκρατία 65 Ιούνης 2012

Τ ο Μαύρο Μέτωπο της ντόπιας και της ξένηςκεφαλαιοκρατικής ολιγαρχίας, δέχτηκε ένα

ισχυρό πολιτικό πλήγμα στις 6 Μαΐου! Πλήγμαπου σηματοδοτεί πολύ σοβαρές πολιτικές καικοινωνικές εξελίξεις!

Τα κόμματα της λυσσασμένης αντεργατικής καιαντιλαϊκής καπιταλιστικής επίθεσης, καταβαρα-θρώθηκαν εκλογικά, παρ΄ όλη την ψευτιά, την κιν-δυνολογία και την δημαγωγία που επιστράτευσαν!

Φανερά σαπισμένο από καιρό το αστικόπολιτικό σύστημα της δικομματικής εναλλα-γής στη διαχείριση της κυβερνητικής εξου-σίας, κατέρρευσε με πάταγο. Προκαλώνταςέντονο καθεστωτικό πολιτικά αδιέξοδο και αδυ-ναμία σχηματισμού νέας κυβέρνησης αντιδραστι-κής συμμαχίας όπως έλπιζαν και σχεδίαζαν οιηγέτες της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του ΛΑΟΣ κλπ.

Τα εκλογικά αποτελέσματα της 6ης του Μάηανέτρεψαν τα σχέδια των ντόπιων και ξένων επι-τελείων του ιμπεριαλιστικού κεφαλαίου! Καιέσπειραν στις γραμμές τους φανερό πανικό καισύγχυση.

Οι εργατικές και λαϊκές μάζες με την ψήφοτους, φανέρωσαν όχι μόνο την αντίθεση καιτην εχθρότητά τους στις αντιδραστικές πολι-τικές των μνημονίων. Αλλά αποκάλυψαν συ-νάμα τη θέλησή τους να απαλλαγούν από τοσάπιο καπιταλιστικό σύστημα της κρίσης,της ανεργίας, της απάτης, της καταλήστευσηςκαι της βαρβαρότητας.

Το 35% των ψηφοφόρων που απείχαν από τιςεκλογές, χωρίς αμφιβολία δεν είναι κάποιοι βο-λεμένοι και αδιάφοροι. Μα είναι ένα μεγάλομέρος των οργισμένων εργατο – λαϊκών μαζών,που με τον τρόπο αυτό (με την αποχή) εκδήλω-σαν, ακόμα μια φορά, την απογοήτευση και τηναποδοκιμασία τους απέναντι σε όλα τα κόμματακαι ιδιαίτερα απέναντι στην πολιτική καιροσκο-πία των ηγετών και τω κομμάτων της κομματια-σμένης αριστεράς, που δεν τόλμησε να αντιτάξειτο ενιαίο μέτωπο των εκμεταλλευόμενων ενάντιαστο μαύρο μέτωπο των εκμεταλλευτών.

Την ίδια στιγμή, ένα 33%, περίπου, των ψηφι-σάντων (που είναι το 65% των εγγεγραμμένων),έδωσαν την ψήφο τους στους εκλογικούς συνδυα-σμούς της Αριστεράς. Και μάλιστα το 17% απ΄ αυ-τούς προτίμησαν τον ΣΥΡΙΖΑ που είχε προτείνεισυνεργασία για κυβέρνηση της Αριστεράς!

Με άλλα λόγια, τα εκλογικά αποτελέσματατης 6ης Μαΐου έδειξαν ξεκάθαρα ότι η με-γάλη πλειοψηφία των εκμεταλλευόμενωνμαζών της χώρας έχουν από καιρό γυρίσειτην πλάτη τους στα κόμματα του κεφαλαίου,αγνόησαν την κινδυνολογία τους και στρά-φηκαν προς τ΄ αριστερά. Εκφράζοντας όμωςσυγχρόνως και την έντονη διαφωνία και διαμαρ-τυρία τους για την διάσπαση των δυνάμεων τηςΑριστεράς και τον κοινοβουλευτικό ψηφοθηρικόκαιροσκοπισμό της ηγεσίας τους στην διάρκειατης τρίχρονης άγριας καπιταλιστικής επίθεσης!

Μπορούμε έτσι να πούμε ότι οι εκλογές της6ης Μαΐου πιστοποίησαν την συσσωρευμένηοργή της εργατικής τάξης και του εκμεταλλευόμε-

νου λαού. Και ανέδειξαν την θέληση των εργατι-κών και των πληβειακών λαϊκών μαζών να βα-δίσουν στο δρόμο της δυναμικής αντεπίθεσης,στο δρόμο της ανατροπής του σαπισμένου καιβάρβαρου εκμεταλλευτικού συστήματος.

Από την άλλη μεριά, οι ίδιες αυτές εκλογές, μετην απότομη μαζική πολιτική απήχηση της ναζι-στικής «Χρυσής Αυγής» ιδιαίτερα, σηματοδότη-σαν σίγουρα την ενίσχυση των δυνάμεων της πιομαύρης αντίδρασης από εξαγριωμένα μικροα-στικά στρώματα που έχουν απογοητευτεί από τηνμακρόχρονη διάσπαση και αδυναμία του κινήμα-τος της εργατικής τάξης και της αριστεράς! Καιδεν πρέπει να υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι τογεγονός αυτό είναι προμήνυμα των βαθιών κοι-νωνικών και πολιτικών διεργασιών που συντε-λούνται. Προμήνυμα της επερχόμενης δυναμικήςαναμέτρησης των δυνάμεων της κοινωνικής προ-όδου, των δυνάμεων του σοσιαλισμού, με τις δυ-νάμεις της πιο μαύρης κεφαλαιοκρατικήςαντίδρασης.

Απ΄ όλα αυτά έχει γίνει πιστεύουμε ολοφά-νερο ότι από τις 6 του Μάη τα κλειδιά των πολι-τικών και κοινωνικών εξελίξεων στην Ελλάδα,αλλά και στην Ευρώπη ολόκληρη, έχουν περάσειστα χέρια των ηγετών και των κομμάτων της Αρι-στεράς. Και πιο συγκεκριμένα στα χέρια των ηγε-τών του ΚΚΕ, του ΣΥΡΙΖΑ και της ΔΗΜΑΡ,επίσης.

Η ανάγκη του Ενιαίου Μετώπου Πάλης

Κανένας τώρα πια δεν μπορεί στα σοβαρά νααμφισβητήσει ότι οι εργάτες, οι μισθοσυντήρητοι,οι φτωχοί βιοπαλαιστές και οι αγρότες, οι άνερ-γοι, όλοι οι εκμεταλλευόμενοι, θέλουν την ενό-τητα των δυνάμεών τους, επιθυμούν καιεπιδιώκουν την συνεργασία των κομμάτων τηςΑριστεράς. Ακριβώς επειδή πολύ καλά καταλα-βαίνουν ότι με διασπασμένες τις δυνάμεις τους,με κομματιασμένη την Αριστερά, δεν μπορούν νααποκρούσουν την επίθεση του ενιαίου μετώπουτων ντόπιων και των ξένων εκμεταλλευτών, τωνλύκων του ιμπεριαλισμού με την «δημοκρατική»αλλά και την «σοσιαλιστική» προβιά.

Η υπερψήφιση της ενωτικής πρότασης τουΣΥΡΙΖΑ στις 6 του Μάη για «Κυβέρνηση της Αρι-στεράς» αποδεικνύει σαφέστατα ότι οι εργατικέςκαι λαϊκές μάζες που χτυπιούνται άγρια απότην καπιταλιστική κρίση, βλέπουν τηνανάγκη και επιζητούν την συνεργασία όλωντων δυνάμεων του κινήματος της Αριστεράς.

Ακριβώς το ίδιο μας δείχνει επίσης, με αρνη-τικό τρόπο και η καθήλωση της εκλογικής δύνα-μης του ΚΚΕ στα επίπεδα του 2009! Ότανμάλιστα στις εκλογές αυτές συμμετείχαν και πάνωαπό 100.000 νέοι ψηφοφόροι!

Η αρνητική στάση της ηγεσίας του ΚΚΕ απέ-ναντι στο απόλυτα δικαιολογημένο αίτημα τωνοργισμένων μαζών για ενωτική γραμμή, δηλαδήγια συνεργασία των κομμάτων και των κομμα-τιών του κινήματος της Αριστεράς, αυτή η στείρα

σεχταριστική τακτική του ΚΚΕ έστειλε ένα μεγάλομέρος αυτών των μαζών, που απομακρύνθηκαναπό τα αστικά κόμματα, στην αντιμνημονιακήενωτική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ και ένα άλλο, επί-σης μεγάλο μέρος τους, το έστειλε στην απογοή-τευση και την διαμαρτυρία της αποχής!

Σίγουρα, η πρόταση της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ,στην πραγματικότητα είναι μόνο στα λόγια αρι-στερή και ενωτική. Στην πολιτική ουσία τηςαυτή η αντιμνημονιακή και αντινεοφιλελεύ-θερη πρόταση, είναι μόνο μια αστικοδημο-κρατική πρόταση πασπαλισμένη μεριζοσπαστική και αριστερή χρυσόσκονη. Μιαπρόταση που αποβλέπει στον «εξανθρωπι-σμό» και στην αναστύλωση του αγριανθρω-πικού και σαπισμένου ιμπεριαλιστικούκαπιταλισμού στην Ελλάδα και στην Ευρώπητης λυκοσυμμαχίας! Είναι δηλαδή, τελικά,μια επικίνδυνη πολιτική πρόταση γιατί καλ-λιεργεί ολέθριες αυταπάτες! Αυταπάτες πουμπορεί κάποια στιγμή να τις πληρώσει πολύακριβά το εργατικό και το λαϊκό κίνημα,ανεξάρτητα από τις όποιες προθέσεις τηςκαιροσκοπικής αριστερο – δημοκρατίστικηςηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ.

Δεν έχει ασφαλώς καθόλου άδικο, η ηγεσίατου ΚΚΕ, στην κριτική που αυτή κάνει στο πολι-τικό περιεχόμενο αυτής της ζαχαρωμένης πρότα-σης των αντινεοφιλελεύθερων ριζοσπαστών τουΣΥΡΙΖΑ, για μια ενωτική κυβέρνηση όλης τηςαριστεράς. Και καθόλου αδικαιολόγητα απορρί-πτει αυτή την επικίνδυνη πρόταση.

Αλλά αυτό καθόλου, μα καθόλου, δεν δικαιώ-νει και δεν εξαγνίζει την καιροσκοπική λαϊκομε-τωπική πολιτική (βλέπε "Τι είναι το ΛαϊκόΜέτωπο;") και την σεχταριστική (διασπαστική)τακτική που ακολουθεί η αρτηριοσκληρωτικήηγεσία του ΚΚΕ. Η οποία έφτασε μάλιστα στο ση-μείο να λέει, στα σοβαρά, ότι «το ΚομμουνιστικόΚόμμα δεν είναι κόμμα της αριστεράς». Χαρίζον-τας έτσι τον εργατόκοσμο του κινήματος της Αρι-στεράς στους τσαρλατάνους «αριστερούς» ψάλτεςτης σάπιας αστικής «δημοκρατίας» και της ευρω-παϊκής ιμπεριαλιστικής λυκοσυμμαχίας!

Αντίθετα, ωστόσο, από τα αλλόκοτα αυτά σε-χταριστικά καμώματα της γραφειοκρατικής στα-λινικής ηγεσίας του ΚΚΕ, μια αληθινήκομμουνιστική ηγεσία, μέσα στις συνθήκες τηςκρίσης, της αποσύνθεσης και της βάρβαρης λη-

πολιτική

Τα κλειδιά των εξελίξεων στα χέρια της ΑριστεράςΕΝΙΑΙΟ ΜΕΤΩΠΟ ΠΑΛΗΣ ΤΩΡΑ

ΓΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΡΓΑΤΩΝ – ΦΤΩΧΩΝ ΑΓΡΟΤΩΝΚαθοριστικές οι ευθύνες της ηγεσίας του ΚΚΕ!

Εργατική Δημοκρατία 65 Ιούνης 2012 7

Πολιτικήστρικής επίθεσης του καπιταλισμού, θα είχε πα-ρουσιάσει σίγουρα, πρώτη αυτή, πολύ πριναπό τις εκλογές, την δική της ενωτική αντι-καπιταλιστική πρόταση κοινής ενιαιομετωπι-κής δράσης όλων των τάσεων και τωνδυνάμεων του εργατικού κινήματος και τηςπολυπρόσωπης αριστεράς. Προβάλλονταςσυγχρόνως, μαζί με τα μεταβατικά αιτήματακαι την ανάγκη της πάλης για κυβέρνηση ερ-γατών – φτωχών αγροτών με πρόγραμμα σο-σιαλιστικής ανατροπής και ανασυγκρότησης.

Με άλλα λόγια, αν στην θέση της σταλινικήςηγεσίας του ΚΚΕ, βρίσκονταν μια πραγματικήμαρξιστική επαναστατική ηγεσία, δεν θ΄ άφηνεασφαλώς την πρωτοβουλία της ενωτικής πρότα-σης στους δημοκόπους της δήθεν ριζοσπαστικήςαριστεράς, που ονειρεύονται τον εκδημοκρατισμότου βάρβαρου ιμπεριαλιστικού καπιταλισμού.

Το ακριβώς αντίθετο θα είχε κάνει μια πραγ-ματική κομμουνιστική ηγεσία. Ανταποκρινό-μενη στην ενωτική θέληση των εργατών καιόλων των εκμεταλλευόμενων, που γογγύ-ζουν κάτω από την οικονομική κρίση, ηεπαναστατική ηγεσία, θα καλούσε όλουςτους αγωνιστές και τους οπαδούς του ΚΚΕ,της ΚΝΕ και του ΠΑΜΕ, να μπούνε μπροστάκαι να παλέψουν με όλες τις δυνάμεις τουςγια την πρόταση του λενινικού μπολσεβικι-σμού, την πρόταση του Ενιαίου Ταξικού Με-τώπου και της κυβέρνησης των εργατών –φτωχών αγροτών.

Σ΄ αυτή την περίπτωση, το ΚΚΕ μαζί με το κί-νημα της εργατικής τάξης, θα αναδεικνύονταν σεηγέτιδα πολιτική δύναμη ολόκληρης της Αριστε-ράς. Πολεμώντας αδιάκοπα τις ψευδαισθήσειςκαι τις αυταπάτες των ριζοσπαστών του ΣΥΡΙΖΑκαι της ΔΗΜΑΡ. Και τα εκλογικά αποτελέσματα,όποτε κι αν γίνονταν εκλογές, θα έφερναν στηνπρώτη γραμμή ένα πανίσχυρο ΚΚΕ, στηριγμένοσ΄ ένα ρωμαλέο Ενιαίο Μέτωπο των εργατών καιόλων των εκμεταλλευόμενων, που θα έβαζε τέλοςσε όλα τα μνημόνια, θα τσάκιζε την βάρβαρη κα-πιταλιστική επίθεση, θα διέλυε την πανούκλα τουναζισμού, θα διέγραφε αμέσως όλο το χρέος, θααποδέσμευε την χώρα από την ιμπεριαλιστικήσυμμαχία της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ και σε συμμα-χία με τους εργάτες και ους λαούς όλης της Ευ-ρώπης, θα βάδιζε τον δρόμο της σοσιαλιστικήςεπανάστασης. Για την εγκαθίδρυση της εργατικήςσυμβουλιακής εξουσίας και δημοκρατίας.

Καθοριστικός ο ρόλος και οι ευθύνες του ΚΚΕ

Όπως το είπαμε ήδη πιο πάνω, τα εκλογικάαποτελέσματα της 6ης του Μάη φανέρωσαν τηνεπερχόμενη κοινωνική έκρηξη, ενάντια στην λη-στρική καπιταλιστική επίθεση, ενάντια στην ιμ-περιαλιστική βαρβαρότητα.

Με την ψήφο τους οι οργισμένες εργατο – λαϊ-κές μάζες γκρέμισαν τις κολώνες του σαπισμένουαστικού πολιτικού συστήματος. Και με τον ένα ήτον άλλο τρόπο (συμμετοχή ή αποχή στις εκλογές)ζήτησαν από τα κόμματα της Αριστεράς να σπά-σουν τους δεσμούς τους με τον παρακμασμένοσάπιο καπιταλισμό και να κάνουν πολιτική πράξηκαι πρόγραμμα καθημερινής δράσης τις γενικόλο-γες ευκαιριακές αναφορές τους στον σοσιαλισμότου μακρινού και απροσδιόριστου μέλλοντος.

Οι εργατικές και οι φτωχές λαϊκές μάζες, πουζούνε κάθε μέρα στο πετσί τους την βαρβαρότητα

του καπιταλισμού, νοιώθουν σίγουρα πολύ καλάτην αναγκαιότητα μιας νέας ανθρώπινης κοινω-νικής οργάνωσης, δίχως εκμετάλλευση και κατα-πίεση. Την φανερή αναγκαιότητα τουσοσιαλισμού και της δημοκρατίας των εργατικώνσυμβουλίων! Και γι΄ αυτό ελπίζουν και ζητάνεαπό τα κόμματα της Αριστεράς να τους δώσουντην ηγεσία που χρειάζονται στην πάλη για τηναποτίναξη της καπιταλιστικής σκλαβιάς, για τηνκατεδάφιση της απάνθρωπης κεφαλαιοκρατικήςεξουσίας.

Το 33% των ψήφων που συγκέντρωσαν οιεκλογικοί συνδυασμοί της Αριστεράς, σ΄ αυτέςτις εκλογές, στην πραγματικότητα είναι πολύ με-γαλύτερο. Και αυτό θα αποδείχνονταν αν το ΚΚΕείχε πρωτοστατήσει για το Ενιαίο Ταξικό Μέτωποτης εργατικής τάξης πρώτα και κύρια και όλωντων εκμεταλλευόμενων επίσης. Αποκαλύπτονταςέτσι στην πράξη αυτό που πραγματικά είναι οιδιάφοροι «αριστεροί» ηγέτες. Τότε το μεγαλύτεροτμήμα του 33% αλλά και της αποχής θα είχε συν-ταχθεί με ενθουσιασμό με τους υποψήφιους τουΚΚΕ. Ολόκληρη η πολιτική και η κοινωνικήπραγματικότητα αυτό μαρτυράει. Όχι μόνο οι ερ-γάτες και οι φτωχοί αγρότες μα και η μικροαστικήφτωχολογιά, αποζητάνε μια δυναμική ηγεσία πουμε την πολιτική και την ταχτική της θα ενώσει τοδιασπασμένο κίνημα και θα εμπνεύσει σιγουριάγια τις προοπτικές της νίκης του.

Σ΄ αυτές τις εκλογές της 6ης του Μάη ένα υπο-λογίσιμο ποσοστό εργαζόμενων και άλλων εκμε-ταλλευόμενων, είδαν την δυναμική και ενωτικήηγεσία που ζητάνε στο πρόσωπο του επικεφαλήςτου ΣΥΡΙΖΑ, που όπως και ο μακαρίτης ιδρυτήςτου ΠΑΣΟΚ, πλασάρεται ως «αριστερά της αρι-στεράς». Και δηλώνει αποφασισμένος να πάει ωςτο τέλος, να παλέψει για κυβέρνηση όλης της αρι-στεράς και να μην προδώσει τον λαό!

Είναι ωστόσο φανερό ότι στις συνθήκες τηςιμπεριαλιστικής αντεπαναστατικής λύσσας ο φι-λόδοξος αυτός αριστερο – δημοκράτης ηγέτης του«ανθρώπινου» καπιταλισμού, όπως και η ηγεσίατης ΔΗΜΑΡ είναι σε πολύ λαθεμένο δρόμο, καλ-λιεργεί επικίνδυνες αυταπάτες και (ανεξάρτητααπό τις προθέσεις του) ετοιμάζει με την πολιτικήτου έναν ακόμα βαθύ λάκκο για το χιλιοπροδο-μένο εργατικό και λαϊκό κίνημα της χώρας μας,μια ακόμα οδυνηρή ήττα που θάχει ασφαλώς βα-ριές συνέπειες και πάνω στο κίνημα της εργατι-κής τάξης και του σοσιαλισμού ολόκληρης τηςΕυρώπης.

Τον έκδηλο αυτόν κίνδυνο μιας νέας οδυνη-ρής εργατικής ήττας όχι μόνο δεν μπορεί να τοναποτρέψει η ηγεσία του ΚΚΕ, αλλά με την πολι-τική και τακτική που ακολουθεί τον κάνει πιο σί-γουρο.

Απέναντι στις αστικο – δημοκρατικές πλάνεςκαι τους δήθεν ριζοσπαστικούς λεονταρισμούςτης ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά και απέναντι στηναπειλή της πιο μαύρης καπιταλιστικής αντίδρα-σης που έχει ήδη σηκώσει το αποκρουστικό κε-φάλι της, η απάντηση και η λύση δεν μπορεί ναείναι τα συνθήματα της σταλινικής ηγεσίας:«Ισχυρό ΚΚΕ» και «Λαϊκή εξουσία» που επιμένειαμετανόητα να προωθεί σε κάθε εκλογική ανα-μέτρηση η κοντόθωρη αυτή ηγεσία του ΚΚΕ, ελ-πίζοντας πως κάποτε στο άγνωστο μέλλον θα ταδει να γίνονται πραγματικότητα.

Το σύνθημα «Ισχυρό ΚΚΕ» θα είχε βέβαιανόημα και αξία για τις αναστατωμένες εργατικέςκαι λαϊκές μάζες και για τους αγωνιστές όλης τηςΑριστεράς, μονάχα αν το σύνθημα αυτό συνο-δεύονταν από την πρόταση του Ενιαίου Μετώπου

Ταξικής Πάλης, την σύμπραξη στην δράση όλωντων τάσεων του εργατικού κινήματος, στην προ-οπτική της Κυβέρνησης Εργατών – Φτωχώναγροτών με το πρόγραμμα της εργατικής σοσια-λιστικής ανατροπής.

Ο κόμπος πλησιάζει στο χτένι. Οι εκλογές της6ης του Μάη έδειξαν αναμφισβήτητα ότι βρισκό-μαστε σε περίοδο κοινωνικού αναβρασμού, πουθα φέρει σκληρή και αποφασιστική ταξική ανα-μέτρηση. Τα συσσωρευμένα κοινωνικά προβλή-ματα δεν θα βρουν την όποια λύση τους απόκάποια «Κυβέρνηση της Αριστεράς» στο θέατροτου αστικού κοινοβουλίου, αλλά έξω απ΄ αυτό.Αντικειμενικά ο ρόλος και οι ευθύνες του ΚΚΕείναι και αυτή τη φορά καθοριστικές! Από τηδική του παρέμβαση και δράση θα εξαρτηθεί ηέκβαση της σύγκρουσης που προμηνύεται.

Όμως, για να αναλάβει τις ευθύνες του το ΚΚΕκαι να προλάβει μια νέα ήττα των εργατών καιτου λαού, οφείλει άμεσα τώρα να αλλάξει ριζικάτην αποτυχημένη πολιτική του. Να εγκαταλείψειτην διφορούμενη λαϊκίστικη γλώσσα του μικρο-αστικού κοινοβουλευτικού καιροσκοπισμού. Καινα μιλήσει την καθαρή εργατική και κομμουνι-στική γλώσσα της επαναστατικής αλήθειας. Ναβάλει τέλος στην σεχταριστική πραχτική της διά-σπασης του εργατικού κινήματος. Να πρωτοστα-τήσει για την συγκρότηση του Ενιαίου ΕργατικούΜετώπου, την ενωτική αυτή τακτική του λενινι-κού μπολσεβικισμού, που απογυμνώνει στηνπράξη τους κατεργαραίους του εργατοπατερισμούκαι του ρεφορμισμού κάθε μάρκας. Κι ενάντιαστο κίβδηλο σύνθημα της αντιμνημονιακής κυ-βέρνησης της Αριστεράς, να αντιτάξει την μπολ-σεβίκικη πρόταση της Κυβέρνησης ΕργατώνΦτωχών αγροτών, με βάση το Μεταβατικό Πρό-γραμμα του επαναστατικού μαρξισμού, το πρό-γραμμα της εργατικής σοσιαλιστικήςεπανάστασης του Λένιν.

Καμιά άλλη λαϊκομετωπική μεσοβέζικη διέξο-δος δεν υπάρχει, για να βγει η κοινωνία από τοαδιέξοδο και την σήψη του ιμπεριαλιστικού κα-πιταλισμού, παντού στον κόσμο σήμερα.

Και μόνο με την νικηφόρα μπολσεβίκικη πο-λιτική και τακτική θα μπορέσει το ΚΚΕ να διαλύ-σει τις επικίνδυνες αυταπάτες που καλλιεργούνοι φανφαρόνοι ηγέτες του ΣΥΡΙΖΑ και τηςΔΗΜΑΡ. Μόνο με την πολιτική και την τακτικήτου Λένιν είναι δυνατό να γίνει το ΚΚΕ πραγμα-τικό Κομμουνιστικό Κόμμα, επαναστατικό, να δυ-ναμώσει και να οδηγήσει την εργατική τάξη καιτο λαό στην εξουσία και το σοσιαλισμό.

Οι αγωνιστές του ΚΚΕ και της ΚΝΕ αν δεν πα-λεύουν για να επικρατήσει στο Κόμμα η μπολσε-βίκικη πολιτική πρέπει να συνειδητοποιήσουνότι με την πολιτική του σταλινικού «Λαϊκού Με-τώπου» σκάβουν άθελά τους το λάκκο του κινή-ματος, όπως και τόσες φορές έχει γίνει ως τώρα.

XI. Η εργατική κυβέρνηση

Η εργατική κυβέρνηση (ενδεχόμενα και η ερ-γατοαγροτική κυβέρνηση) πρέπει παντού ναμας χρησιμεύσει σαν γ ε ν ι κ ό προπαγανδι-στικό σύνθημα. Αλλά σαν άμεσο πολιτικό σύν-θημα η εργατική κυβέρνηση αποκτάει σημασίαστις χώρες όπου η κατάσταση της αστικής κοι-νωνίας είναι ιδιαίτερα πολύ λίγο ασφαλής, καιόπου ο συσχετισμός των δυνάμεων μεταξύ τωνεργατικών κομμάτων και της μπουρζουαζίαςθέτει στην ημερήσια διάταξη τη λύση της εργα-τικής κυβέρνησης σαν πολιτική ανάγκη.

Σ' αυτές τις χώρες το σύνθημα της «εργατικήςκυβέρνησης» αποτελεί αναπόφευκτη συνέπειαόλης της τακτικής του ενιαίου μετώπου.

Τα κόμματα της 2ης Διεθνούς σ' αυτές τιςχώρες προσπαθούν να «σώσουν» την κατά-σταση υποστηρίζοντας και πραγματοποιώνταςτη συμμαχία των αστών με τους σοσιαλδημο-κράτες. Οι πιο πρόσφατες προσπάθειες που έγι-ναν από ορισμένα κόμματα της 2ης Διεθνούς(π.χ. στη Γερμανία), που αρνήθηκαν την ανοι-χτή συμμετοχή τους σε μια τέτοια κοινή κυβέρ-νηση, για να πραγματοποιήσουν σύγχρονα τοσυνασπισμό τους με τους αστούς με μασκαρε-μένη μορφή, είναι απλώς μια μανούβρα πουαποβλέπει να καθησυχάσει τις μάζες οι οποίεςδιαμαρτύρονται εναντίον τέτοιων συνασπι-σμών, και μια ραφιναρισμένη εξαπάτηση τωνεργατικών μαζών. Στη φανερή ή μασκαρεμένησυμμαχία αστικής τάξης και σοσιαλδημοκρα-τίας οι κομμουνιστές αντιτάσσουν το ενιαίο μέ-τωπο όλων των εργατών και τον πολιτικό καιοικονομικό συνασπισμό όλων των εργατικώνκομμάτων εναντίον της μπουρζουαζίας για την

οριστική ανατροπή της. Στον κοινό αγώνα όλωντων εργατικών κομμάτων εναντίον της μπουρ-ζουαζίας, όλος ο κρατικός μηχανισμός πρέπεινα περάσει στα χέρια της εργατικής κυβέρνησηςκαι οι θέσεις της εργατικής κυβέρνησης να ενι-σχυθούν.

Το πιο στοιχειώδες πρόγραμμα μιας εργατι-κής κυβέρνησης πρέπει να είναι ο εξοπλισμόςτου προλεταριάτου, ο αφοπλισμός των αντεπα-ναστατικών αστικών οργανώσεων, η εφαρμογήτου ελέγχου στην παραγωγή, η επιβολή του κύ-ριου βάρους των φόρων στους πλούσιους καιτο τσάκισμα της αντίστασης της αντεπαναστατι-κής μπουρζουαζίας.

Μια τέτοια κυβέρνηση είναι δυνατή μόνο ανβγει μέσα από την πάλη των ίδιων των μαζών,αν στηριχτεί πάνω σε εργατικά όργανα κατάλ-ληλα για αγώνα και δημιουργημένα από τα πιοπλατιά στρώματα των καταπιεζομένων εργατι-κών μαζών. Μια εργατική κυβέρνηση που προ-κύπτει από ένα κοινοβουλευτικό συνδυασμό,μπορεί επίσης να δώσει ευκαιρία να αναζωογο-νηθεί το επαναστατικό εργατικό κίνημα. Είναιόμως αυτονόητο ότι η δημιουργία μιας πραγμα-τικά εργατικής κυβέρνησης και η διατήρησημιας κυβέρνησης που κάνει επαναστατική πο-λιτική θα οδηγήσουν αναγκαστικά στον πιολυσσασμένο αγώνα και, ίσως, και σε εμφύλιοπόλεμο εναντίον της μπουρζουαζίας. Το σύν-θημα της εργατικής κυβέρνησης επομένως μπο-ρεί να εξαπολύσει επαναστατικούς αγώνες.

Σε ορισμένες περιπτώσεις οι κομμουνιστέςπρέπει να δηλώσουν ότι είναι διατεθειμένοι νασχηματίσουν κυβέρνηση με μη κομμουνιστικάεργατικά κόμματα και οργανώσεις. Αυτό όμωςμπορούν να το κάνουν μόνο αν υπάρχουν εγ-

γυήσεις ότι αυτές οι εργατικές κυβερνήσεις θακάνουν πραγματικά αγώνα εναντίον της μπουρ-ζουαζίας με την έννοια που μιλήσαμε παρα-πάνω. Σε μια τέτοια περίπτωση οι κανονικοίόροι της συμμετοχής των κομμουνιστών σε μιατέτοια κυβέρνηση είναι οι ακόλουθοι:

1) Η συμμετοχή στην εργατική κυβέρνησημπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο με την έγ-κριση της Κομμουνιστικής Διεθνούς.

2) Οι κομμουνιστές που θα αποτελέσουνμέλη της εργατικής κυβέρνησης θα ελέγχονταιμε τον πιο αυστηρό τρόπο από μέρους του κόμ-ματος τους.

3) Τα κομμουνιστικά μέλη της εργατικής κυ-βέρνησης παραμένουν σε στενή επαφή με τιςεπαναστατικές οργανώσεις των μαζών.

4) Το κομμουνιστικό κόμμα διατηρεί απόλυτατη φυσιογνωμία του και την πλήρη ανεξαρτησίατης ζύμωσης και προπαγάνδας του.

Παρά τα μεγάλα του πλεονεκτήματα, το σύν-θημα της εργατικής κυβέρνησης έχει επίσης καικινδύνους, όπως και κάθε ενιαιομετωπική τα-κτική. Για να προφυλαχτούν απ’ αυτούς τουςκινδύνους, τα κομμουνιστικά κόμματα δεν πρέ-πει ποτέ να ξεχνάνε ότι αν κάθε αστική κυβέρ-νηση είναι σύγχρονα και κυβέρνησηκαπιταλιστική, δεν είναι αλήθεια ότι και κάθεεργατική κυβέρνηση είναι κυβέρνηση πραγμα-τικά προλεταριακή, δηλαδή ένα επαναστατικόόργανο της προλεταριακής εξουσίας...

Από το «ΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΟΥ 4ου ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΤΗΣ

ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ» (5 Νοέμβρη –5 Δεκέμβρη 1922) (σελ.9-10, 19-23,

Εκδόσεις «Πρωτοποριακή Βιβλιοθήκη»)

Από τις Αποφάσεις του 4ου Συνεδρίου της 3ης ΔιεθνούςΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΚΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ

Μαθαίνοντας από το μπολσεβικισμό

8 Εργατική Δημοκρατία 65 Ιούνης 2012

Όχι πρόγραμμα παθητικότητας,αλλά πρόγραμμα επανάστασης

Ο αγώνας για την εξουσία πρέπεινα ξεκινάει από την βασική ιδέα ότι,αν μια αντίσταση σε μια μελλοντικήχειροτέρευση της κατάστασης τωνμαζών στα πλαίσια του καπιταλι-σμού είναι ακόμα δυνατή, καμιάπραγματική βελτίωση της κατάστα-σης τους δεν είναι νοητή χωρίς επα-ναστατική επέμβαση στο δικαίωματής καπιταλιστικής ιδιοκτησίας. Ηκαμπάνια του ενιαίου μετώπου πρέ-πει να στηρίζεται σ' ένα καλά επε-ξεργασμένο μεταβατικό πρόγραμμα,δηλαδή σ' ένα σύστημα μέτρων, πού- με μια έργατοαγροτική κυβέρνηση-θα εξασφαλίζουν το πέρασμα απότον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό.

Χρειάζεται λοιπόν ένα πρόγραμμαόχι για να καθησυχάσουμε τη συνεί-δηση μας, άλλά για να κάνουμε επα-ναστατική δράση. Τι αξίζει τοπρόγραμμα αν μείνει νεκρό γράμμα;...

...Ο σοσιαλισμός μπορεί να πα-

ρουσιάσει το πιο σοφό πρόγραμμααλλά η άξια του θα είναι ίση με τομηδέν αν η πρωτοπορία του προλε-ταριάτου δεν αναλάβει ένα αγώναγια να πάρει την κρατική εξουσία. Ηκοινωνική κρίση στην πολιτική τηςέκφραση είναι κρίση εξουσίας. Οπαλιός κύριος της εξουσίας έχει χρε-οκοπήσει. Χρειάζεται τώρα ένας και-νούργιος. Αν το επαναστατικόπρολεταριάτο δεν πάρει την εξου-σία, θα την πάρει αναπόφευκτα οφασισμός!

Ένα πρόγραμμα μεταβατικών διεκ-δικήσεων για τις «μεσαίες τάξεις»μπορεί, φυσικά, να αποχτήσει με-γάλη σημασία, αν ανταποκρίνεται,από τη μια μεριά, στις πραγματικέςανάγκες των μεσαίων τάξεων και,από την άλλη, στις απαιτήσεις τήςεξέλιξης προς το σοσιαλισμό . Πρέ-πει, ωστόσο, να το πούμε ακόμα μιαφορά: το κέντρο βάρους δεν βρίσκε-ται σήμερα σ' ένα ειδικό πρό-γραμμα. Οι «μεσαίες τάξεις» έχουνεδει πολλά προγράμματα. Αυτό πού

τούς χρειάζεται είναι να έχουν εμπι-στοσύνη ότι το πρόγραμμα θα πραγ-ματοποιηθεί. Από τη στιγμή που οαγρότης θα πει: «Τούτη τη φορά φαί-νεται πραγματικά ότι το εργατικόκόμμα δεν θα υποχωρήσει», η υπό-θεση του σοσιαλισμού έχει εξασφα-λίσει τη νίκη. Αλλά, γι' αυτό, πρέπεινα δείξουμε πραγματικά ότι είμαστεαδίσταχτα έτοιμοι να τσακίσουμεόλα τα εμπόδια πού θα βρεθούν στοδρόμο μας.

Δαν είναι ανάγκη να επινοήσουμεμέσα πάλης· μας τα έχει δώσει όληη ιστορία του παγκόσμιου εργατικούκινήματος...Για να προετοιμάσουμετη νίκη, υπάρχει ακόμα καιρός. Οφασισμός δεν έχει γίνει ακόμα κί-νημα μαζών. Η αναπόφευκτη απο-σύνθεση του ριζοσπαστισμού,ωστόσο, θα περιορίσει τη βάση τουβοναπαρτισμού, θα αναπτύξει ταστρατόπεδα των άκρων και την προ-σέγγιση της λύσης. Δεν πρόκειταιγια χρόνια, άλλα για μήνες. Η προ-θεσμία αυτή βέβαια δεν είναι γραμ-

μένη πουθενά. Εξαρτάται από τηνπάλη ζωντανών δυνάμεων, καιπρώτα απ’ όλα απ’ την πολιτική τουπρολεταριάτου και του Ενιαίου Με-τώπου του. Οι δυνητικές δυνάμειςτης επανάστασης ξεπερνάνε κατάπολύ τις δυνάμεις του φασισμού καιγενικά όλης της ενωμένης αντίδρα-σης. Οι σκεπτικιστές που πιστεύουνπως όλα είναι χαμένα πρέπει ναδιωχτούν αλύπητα από τις εργατικέςγραμμές... Οι πλατιές μάζες θέλουννα αγωνιστούν.

Ο μόνος προοδευτικός παράγονταςτης ιστορίας είναι σήμερα όχι τοπνεύμα των κοινοβουλευτικών καιτων δημοσιογραφικών συνδυα-σμών, άλλα το δίκαιο και δημιουρ-γικό μίσος των καταπιεζομένωνενάντια ατούς καταπιεστές τους...

9 Νοέμβρη 1934

Από το βιβλίου «Που βαδίζει Γαλλία;» τουΛ. Τρότσκι σελ. 49-54

(Εκδόσεις «Πρωτοποριακή Βιβλιοθήκη»)

Από το «Που βαδίζει η Γαλλία;» του Λ. Τρότσκι

Εργατική Δημοκρατία 65 Ιούνης 2012 9

Ηέντονη αντιμνημονιακή ρητορεία τηςηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ και οι συνεχείς δια-

κηρύξεις του για κατάργηση ή ακύρωση τωνληστρικών αντεργατικών μέτρων, σε συνδυα-σμό με τις ενωτικές προτάσεις του για «κυβέρ-νηση αριστεράς», έκαναν το κόμμα αυτό πόλοεκλογικής έκφρασης του μεγαλύτερου μέρουςτων δυσαρεστημένων μαζών και πρώτοσταθμό της πολιτικής μετακίνησής τους. Αυ-ξάνοντας εντυπωσιακά τα εκλογικά του ποσο-στά. και ανεβάζοντάς το στην δεύτερη θέση(6η Μαΐου), ίσως και στην πρώτη (μετά την17η Ιουνίου), συγκέντρωσαν σ΄ αυτό τιςπροσδοκίες τους για διέξοδο από την απελ-πιστική και ανυπόφορη κατάσταση που έχειφέρει ολόκληρη την κοινωνία η κρίση τουκαπιταλισμού και το εκμεταλλευτικό καθε-στώς του.

Κατά πόσο όμως οι προσανατολισμοίκαι οι προγραμματικές θέσεις της ηγε-σίας του ΣΥΡΙΖΑ μπορούν να υλοποι-ήσουν και να δικαιώσουν τις προσδοκίεςαυτές; Αντιμετωπίζουν την καπιταλιστικήαποσύνθεση και τις αιτίες της και οδη-γούν στην αναγκαία σοσιαλιστική ανα-διοργάνωση της κοινωνίας;

Προσανατολισμός διαχείρισης και όχι ανατροπής

Όπως διατυμπανίζει με κάθε τρόπο η ηγε-σία του ΣΥΡΙΖΑ, ο κεντρικός άξονας γύρωαπό τον οποίον δομείται και αναπτύσσεται τοπρόγραμμα, οι στόχοι, η πολιτική και η πρα-κτική της είναι η διατήρηση και η συνέ-χιση της δέσμευσης και παραμονής τηςχώρας μέσα στην λυκοσυμμαχία τηςαποκαλούμενης «Ευρωπαϊκής Ένωσης».

Της «Ευρωπαϊκής Ένωσης» που, φυσικά,δεν έχει καμιά σχέση με την Ευρώπη και τηνανάγκη της σοσιαλιστικής ενοποίησής τηςαλλά, αντίθετα, αποτελεί τον βασικό μηχα-νισμό του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, συγ-κροτημένου και αποκλειστικάδομημένου για την εξυπηρέτηση, προ-ώθηση και προστασία των εθνικών καιδιεθνικών συμφερόντων του και των εκ-μεταλλευτικών καθεστώτων του, σε όλατα μέλη - χώρες του.

Αυτόν τον ληστρικό ιμπεριαλιστικό μηχα-νισμό λυκοσυμμαχίας των εθνικών καθεστώ-των του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, η ηγεσίατου ΣΥΡΙΖΑ, φιλοδοξεί να τον αλλάξει και νατον μετατρέψει σε «Ευρώπη των λαών». Κρα-τώντας εφτασφράγιστα κλειστά τα μάτιαμπρος στην φανερή πραγματικότητα, ονει-ρεύεται και καλλιεργεί τις εγκληματικές αυτα-πάτες ότι μπορεί, μαζί με άλλες αστικές«προοδευτικές» δυνάμεις, να τον διαχειρι-στούν οι ίδιες, για συμφέρον των λαών!

Η αφετηρία αυτή, της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ,καθορίζει καταλυτικά όλα τα επιμέρους στοι-χεία των στόχων της πολιτικής της. Κάθε τιφιλολαϊκό που διακηρύσσει, κάθε προσπά-θεια «κατάργησης» αντιλαϊκών μέτρων πουυπόσχεται, καταδικάζεται να σταματάει καινα συνθλίβεται, μαζί με τις όποιες άλλες προ-θέσεις της, κάτω από την σιδερένια φτέρνατων αντιδραστικών δομών και της λειτουρ-γίας αυτού του ιμπεριαλιστικού μηχανισμούτης «Ευρωπαϊκής Ένωσης».

Η διαχειριστική αυτή αντίληψη της ηγε-σίας του ΣΥΡΙΖΑ για την «Ευρωπαϊκή Ένωσηείναι συνυφασμένη και με την δεύτερη σο-βαρή βάση της πολιτικής της. Με την αντί-ληψη ότι η οικονομική κρίση που βασανίζειτην Ελλάδα, την Ευρώπη και ολόκληρο τονκόσμο δεν πηγάζει από την φύση και τις αν-τιφάσεις του παρακμασμένου καπιταλιστικούσυστήματος. Κατ΄ αυτήν, η κρίση, είναι απο-τέλεσμα της «στρεβλής και κρατικοδίαιτης»επιχειρηματικότητας και της «κακής» διαχεί-ρισης των «νεοφιλελεύθερων» πολιτικών εκ-προσώπων τους. Και διατείνεται ότι, με μιαάλλη «αντινεοφιλελεύθερη» και «συνετή» δια-χείριση και με μια «υγιή επιχειρηματικότητα»,η «ανάπτυξη» θα επανέλθει όχι μόνο στην Ελ-λάδα αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη. Γιατο τι πραγματικά εννοεί με αυτά τα αλαμπουρ-νέζικα μας το δίνει να το καταλάβουμε η ίδια,επικαλούμενη ως παράδειγμα οικονομικήςπολιτικής που ονειρεύεται την πολιτική του...Ομπάμα στις ΕΠΑ!!

Η διαχείριση του καπιταλισμούοδηγεί στην αντίδραση

Στην ουσία, οι άξονες αυτοί αυτοπε-ριορίζουν την πολιτική και τους στόχους

της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, στα στενά καιασφυκτικά όρια διαχείρισης του σάπιουεκμεταλλευτικού καπιταλιστικού συστή-ματος. Το οποίο, όμως, στην εποχή τηςιμπεριαλιστικής του παρακμής, δεν επι-δέχεται και δεν παίρνει καμιά «μεταρρύθ-μιση» ή διόρθωση.

Μέσα σ΄ αυτά τα όρια διαχείρισης της κα-πιταλιστικής εξουσίας, η όποια ενδεχόμενη«αριστερή» κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, (συ-νεργατική με άλλες παρόμοιες ή αστικέςδυνάμεις ή ακόμα και αυτοδύναμη) είναιυποχρεωμένη να πολιτευτεί με βάση τηνκαλύτερη και αποδοτικότερη λειτουργίατου συστήματος, για την εξασφάλιση με-γαλύτερης κεφαλαιοκρατικής κερδοφο-ρίας, σκληρότερης εκμετάλλευσης τωνεργαζομένων και της κοινωνίας. Εγκλωβι-σμένη στους κανόνες διακυβέρνησης και δια-χείρισης του σάπιου καπιταλισμού και τουαντιδραστικού καθεστώτος της κεφαλαιοκρα-τικής ψευτοδημοκρατίας, από την πρώτηστιγμή θα βρεθεί αντιμέτωπη με τις δικές τηςυποσχέσεις και τις προσδοκίες των εκμεταλ-λευομένων.

Κάθε μέτρο της, που θα απειλεί σε περιο-ρισμό την εκμετάλλευση και τα κέρδη τουξένου και ντόπιου κεφαλαίου και πολύ περισ-σότερο το «ιερό» δικαίωμα της ιδιοκτησίαςτων μέσων παραγωγής από μια χούφτα εκμε-ταλλευτών, αυτόματα θα εγκαταλείπεται ή θαμεταλλάσσεται σε ανώδυνο για το καθεστώς.Κάθε προσπάθεια να ικανοποιήσει τις υπο-σχέσεις της και τις προσδοκίες των εκμεταλ-λευομένων μαζών για κατάργηση ή ακύρωσητων αντεργατικών αντιλαϊκών μνημονιακώνμέτρων, για την αντιμετώπιση της ανεργίαςτης φτώχειας και της εξαπλούμενης εξαθλίω-σης που γεννάει η καπιταλιστική κρίση, θατην φέρνει αντιμέτωπη με την ληστρική «Ευ-ρωπαϊκή Ένωση», τους μηχανισμούς τουαστικού κράτους και την ατομική ιδιοκτησίατων μέσων παραγωγής.

Πρόωρες μεταλλάξεις

Ήδη οι επιδράσεις της διαχειριστικής λο-γικής πάνω στης ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ είναιπολλαπλά εμφανείς, ιδιαίτερα μετά τις εκλο-γές της 6ης του Μάη.

Η ανάγκη να συνδυαστούν οι καταφάνερεςαντιθέσεις μεταξύ της δέσμευσης για την «Ευ-ρωπαϊκή Ένωση» και των διακηρύξεων γιακατάργηση των μνημονιακών μέτρων οδηγείτα ηγετικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ σε φοβερήπολυγλωσσία και σύγχυση, με κυρίαρχη τηντάση προσαρμογής στις πιέσεις των ΜΜΕ καιτων αστών πολιτικών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚσχετικά με τον τρόπο αντιμετώπισης της οι-κονομίας και της κρίσης.

ΣΥ.ΡΙΖ.Αμε τα κόμματα του κεφαλαίου και το αστικό καθεστώς

ή με την εργατική εξουσία και τον σοσιαλισμό;του Σταθάτου Χ.

Πολιτική

10 Εργατική Δημοκρατία 65 Ιούνης 2012

Η ανάγκη πλήρως και μονομερούς διαγρα-φής του χρέους που φόρτωσαν στις πλάτεςτου ελληνικού λαού οι ντόπιοι και ξένοι ιμ-περιαλιστικοί μηχανισμοί του ευρωπαϊκούκεφαλαίου μεταλλάχτηκε από την ηγεσία τουΣΥΡΙΖΑ σε συνδιαλλαγή «ελέγχου» για ναβρεθεί το «επαχθές» μέρος του, αποδεχόμενητουλάχιστον το μεγαλύτερο τμήμα του.

Η ανάγκη απαλλοτρίωσης των ξένων καιντόπιων τραπεζών με την δημιουργία μιαςμοναδικής Κεντρικής κρατικής τράπεζας κάτωαπό εργατικό έλεγχο, μετατράπηκε σε «δημό-σιο έλεγχο των τραπεζών» με απροσδιόρι-στους «πυλώνες του δημοσίου» που δενθίγουν το δικαίωμα των τραπεζιτών να συνε-χίσουν να καταληστεύουν την κοινωνία.

Ενώ η κρίση του σάπιου καπιταλισμούσυνδέει και το παραμικρό μέσο αντιμε-τώπισής της με το ζήτημα της ατομικήςιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής, τηνκοινωνικοποίησή τους και την ανάγκησχεδιασμού ολόκληρης της κοινωνίας, ηηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ κάνει πως δεν κατα-λαβαίνει, δίνει διαβεβαιώσεις για τον σε-βασμό της «υγιούς επιχειρηματικότητας»και προβάλλει ως λύσεις τα αστικά κεϋν-σιανά μαντζούνια για την διάσωση τουσάπιου καπιταλισμού!

Τώρα ο Αλέξης Τσίπρας, κάτω από τις πιέ-σεις του αστικού κόσμου, επιδεικνύοντας«υπευθυνότητα», διαβεβαιώνει ντόπια καιξένα κέντρα ότι την οικονομική κρίση θα τηνδιαχειριστεί με την χρηματοδότηση της «Ευ-ρωπαϊκής Ένωσης» και ότι με την καπιταλι-στική «ανάπτυξη» που θα φέρει, η δική τουδιαχείριση, «σε δύο-τρία χρόνια» θα επιστρέ-ψει τα χρήματα που μας έδωσαν!!

Είναι χαρακτηριστικό ότι στην φρασεολογίατης ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ έχουν αρχίσει ήδη,μετά τις κλογές της 6ης Μαΐου να κάνουν τηνεμφάνισή τους φράσεις όπως «θα χρειαστούνκαι κάποιες θυσίες». Προφανώς για να «ενι-σχυθούν» οι τράπεζες και να «επιστραφούν»γρηγορότερα τα χρέη και τα δάνεια.

Παραμύθια για «ανάπτυξη»

Η ανελέητη πραγματικότητα, ιδιαίτερα τωνδύο τελευταίων χρόνων, αδυσώπητα ξεσκέ-πασε τον πραγματικό χαρακτήρα της «Ευρω-παϊκής Ένωσης» καίγοντας τις αυταπάτες καιτα επιχειρήματα του ΣΥΡΙΖΑ για την μετα-τροπή της σε «Ευρώπη των λαών».

Η ηγεσία όμως του ΣΥΡΙΖΑ δεν κόλλησε.Ανακάλυψε έναν καινούριο «αέρα» που φυ-σάει στην «Ευρωπαϊκή Ένωση» και υπόσχεταιτην αλλαγή της. Προσδιορίζει τον αέρα αυτόνστην εκλογή του Γάλλου «σοσιαλιστή» Ολάντ,στις «υποσχέσεις» του για «αλλαγές» κατά τουγερμανικού μοντέλου λιτότητας και στις κου-βέντες που γίνονται για την «ανάπτυξη».

Πολύ γρήγορα όμως αποδείχτηκε ότι οαέρας αυτός είναι «αέρας κοπανιστός»και φυσάει μόνο μέσα στα κεφάλια τωνηγετών του ΣΥΡΙΖΑ, της ΔΗΜΑΡ, τουΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Αφού οι «αλλαγές»του Ολάντ αφορούν αποκλειστικά και

μόνο αναζητήσεις ευνοϊκότερων ρυθμί-σεων και συνθηκών κερδοφορίας για τογαλλικό κεφάλαιο και η «ανάπτυξη» είναισυνυφασμένη με την «δημοσιονομικήσταθερότητα», δηλαδή την μεγαλύτερηλιτότητα.

Ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας, που διακηρύσσειαυτόν τον κοπανιστό αέρα, αναγκάστηκε ναχαρακτηρίσει τον Ολάντ ως «Ολαντρέου», πα-ραλληλίζοντας τις υποσχέσεις του με αυτέςπου, το 2009, έδινε ο Γ. Παπανδρέου!

Όσο για τον πολυδιαφημιζόμενο «νέο»«αναπτυξιακό» προσανατολισμό της ληστρι-κής «Ευρωπαϊκής Ένωσης», στην πραγματι-κότητα δεν είναι παρά η επιδίωξη τουμεγάλου ευρωπαϊκού κεφαλαίου, να βάλειστο χέρι νέους υποσχόμενους μεγάλη κερδο-φορία κλάδους (ενεργειακό κλπ), εγκαταλεί-ποντας την παραγωγική δραστηριότητα σεάλλους και καταστρέφοντας τεράστιες μάζεςπαραγωγικών δυνάμεων, πολύ πιο μεγαλύτε-ρες απ΄ ότι θα δημιουργήσει. Διατηρώνταςκαι επεκτείνοντας, βέβαια, την λιτότητα σεβάρος των λαϊκών μαζών και διευρύνονταςτον μεσαίωνα των "ελαστικών" εργασιακώνσχέσεων σε βάρος τις εργατικής τάξης καιτων κατακτήσεών της.

Μπροστά στο δίλημμαΜε το εργατικό ή

το αστικό στρατόπεδο;

Μια τέτοια «αριστερή» κυβέρνηση μετέτοιο περιεχόμενο, που οραματίζεται καιυπόσχεται η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, σε κάθετης βήμα θα διαπιστώνει ότι ο σάπιος ιμ-περιαλιστικός καπιταλισμός, το αντιδη-μοκρατικό αστικό κράτος (με τοψευτοδημοκρατικό κοινοβούλιο και τουςαντιλαϊκούς κατασταλτικούς μηχανι-σμούς) και η ιμπεριαλιστική λυκοσυμμα-χία της «Ε.Ε.» δεν επιδέχονται κανενόςείδους διαχείριση υπέρ των εκμεταλλευο-μένων και της κοινωνίας.

Ακόμα και η πιο απλή ουσιαστική φιλο-λαϊκή πολιτική είναι συνυφασμένη με το τσά-κισμα του αστικού κράτους, με την εξουσίατης εργατικής τάξης οργανωμένης στο δικότης, το εργατικό, κράτος, με την ανατροπή καιτην οικοδόμηση της σοσιαλιστικής οργάνω-σης της οικονομίας και της κοινωνίας.

Αν ο ΣΥΡΙΖΑ εμμείνει στους σημερινούςδιαχειριστικούς προσανατολισμούς της ηγε-σίας του, τότε πολύ γρήγορα, ως «αριστερή»κυβέρνηση θα βρεθεί στην αντεργατική καιαντιλαϊκή θέση που βρέθηκαν όλοι όσοι«αριστεροί», σε ολόκληρο τον κόσμο, ακο-λούθησαν τον δρόμο της ταξικής συνεργα-σίας και ανέλαβαν την διαχείριση τουεκμεταλλευτικού αστικού καθεστώτος.

Η κατάληξη του «σοσιαλιστικού»ΠΑΣΟΚκαι των κυβερνήσεών του είναι το πιο ζων-τανό και κοντινό παράδειγμα..

Μόνο που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα έχει το χρόνοπου είχε η πασοκική ηγεσία. Το 2012 δενείναι 1981. Το μόνο ουσιαστικό «διαχειρι-

στικό έργο» που θα προσφέρει στο καθεστώςη σοσιαλδημοκρατική ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, μεενδεχόμενη κυβερνητική ή όχι διαχείριση,δεν θα είναι μια πολύχρονη αντιλαϊκή δια-κυβέρνηση πασοκικού τύπου. Ούτε και «κα-λύτερες» ιδέες διακυβέρνησης τηςεκμετάλλευσης. Το μοναδικό της «έργο» θαείναι η συγκράτηση των εκμεταλλευομέ-νων στα όρια των αυταπατών για το κα-θεστώς, η πληθώρα ανυλοποίητωνπροσδοκιών, η απογοήτευση και ο απο-προσανατολισμός της εργατικής τάξηςκαι των εκμεταλλευομένων. Η προσφοράδηλαδή του απαραίτητου χρόνου στο ετοι-μόρροπο κεφαλαιοκρατικό καθεστώς να ανα-συντάξει τις δυνάμεις του, να επουλώσει τιςπληγές και τις αδυναμίες που του προκαλεί ηκρίση του και να προχωρήσει στην αντιδρα-στική δικτατορική νίκη του σε βάρος των εκ-μεταλλευομένων,της κοινωνίας και τουσοσιαλισμού!

Η περίπτωση της Χιλής, με την «Λαϊκή Ενό-τητα» του Αλιέντε δείχνει ανάγλυφα την τρα-γωδία που αντιπροσωπεύει η «αριστερή»διαχείριση του κεφαλαιοκρατικού καθεστώτος.

Μπροστά στην αναπόφευκτη επερχόμενηταξική σύγκρουση προς την οποία βαδίζει ηελληνική κοινωνία, το δίλημμα που μπαίνειστα μέλη και τους οπαδούς της ηγεσίας τουΣΥΡΙΖΑ είναι καθοριστικό και επιτακτικό.

Θα αφήσουν την ηγεσία αυτή να οδη-γηθεί στην αντίπερα ταξική όχθη της κα-πιταλιστικής αντίδρασης, βοηθώντας τηνετοιμόρροπη αστική εξουσία να αναστη-λωθεί και οδηγώντας το εργατικό καιλαϊκό κίνημα σε μια οδυνηρή ήττα;

Ή θα αντιδράσουν δυναμικά, θα απαι-τήσουν να εγκαταλείψει την διαχειρι-στική λογική του σάπιου καπιταλισμούκαι να αναλάβει αγώνα άμεσα και όσοείναι καιρός για την συγκρότηση ΕνιαίουΤαξικού Μετώπου με όλες τις Αριστερέςδυνάμεις για μια Κυβέρνηση εργατώνκαι φτωχών αγροτών;

Που θα οδηγήσει στην εξουσία την εργα-τική τάξη, θα τσακίσει τον αστικό κρατικό μη-χανισμό, θα οικοδομήσει ένα εργατικόκράτος βασισμένο στα εργατικά συμβούλια,θα οδηγήσει τη χώρα έξω από την ιμπερια-λιστική λυκοσυμμαχία της «ΕυρωπαϊκήςΈνωσης», θα απαλλοτριώσει τις τράπεζες δη-μιουργώντας μια Κεντρική κρατική τράπεζα,θα κοινωνικοποιήσει τις βασικές μονάδεςπαραγωγής, θα σχεδιάσει την παραγωγή καιολόκληρη την οικονομία στην βάση των κοι-νωνικών αναγκών, θα ανοίξει τον δρόμο γιατην αναγκαία σοσιαλιστική ανασυγκρότησητης οικονομίας και της κοινωνίας, θα παλέ-ψει δυναμικά και ασταμάτητα για την διάλυσητου αντιδραστικού μηχανισμού της «Ευρω-παϊκής Ένωσης» και την οικοδόμηση τηςΕνωμένης Σοσιαλιστικής Ευρώπης.

Σταθάτος Χάρης

πολιτική

Εργατική Δημοκρατία 65 Ιούνης 2012 11

Μ ερικές πολύ σημαντικές αλήθειεςείπε, σε προεκλογική συγκέντρωση,

στην Λάρισα, ο Δημ. Γόντικας (μέλος τουΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ) αναφερόμενος στηνκρίση του καπιταλισμού, στην ανάγκη απαλ-λαγής «από την θηλιά και τις δεσμεύσεις πουεπιβάλλει η ΕΕ», για τις « βαθιές αλλαγέςπου χρειάζονται» και για άλλα, το ίδιο σπου-δαία, κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα, πουπροβληματίζουν έντονα στις μέρες μας τουςεργάτες και τον εκμεταλλευόμενο λαό στοσύνολό του. Όπως πολύ καθαρά το έδειξαντα εκλογικά αποτελέσματα της 6ης του Μάη.

Στον «Ριζοσπάστη» της 31 Μάη, που παρα-θέτει αποσπάσματα της ομιλίας του, ο Δημ.Γόντικας ανάμεσα στα άλλα που είπε, είπεεπίσης και τα εξής:

«Είμαστε μπροστά σε τεράστια προβλήματακαι αντιθέσεις που έχουν συσσωρευτεί, όχιεξαιτίας κακών χειρισμών, αλλά από τον καπι-ταλιστικό δρόμο ανάπτυξης. Αυτό το σύστημαέχει σαπίσει, έχει φτάσει στο τέρμα του...»

Συμφωνούμε απόλυτα μαζί τους. Σήμεραμόνο όσοι δεν θέλουν να δουν την πραγμα-τικότητα, δεν βλέπουν ότι ο αποσυντιθέμε-νος παγκόσμιος καπιταλισμός, έχει φάει ταψωμιά του, έχε φτάσει στο τέρμα του. Κι όχιμόνο είναι ανίκανος να λύσει οποιοδήποτεσοβαρό κοινωνικό πρόβλημα αλλά συσσω-ρεύει διαρκώς και οξύνει τα άλυτα προβλή-ματα της κοινωνίας και πολλαπλασιάζει μαζίτις αντιθέσεις μέσα σ΄ αυτήν.

Αυτή η μαρξιστική αλήθεια (η αλήθεια τουεπιστημονικού σοσιαλισμού που δεν είναιβέβαια καθόλου καινούρια) είναι η πιο ση-μαντική, η πιο σπουδαία, απ΄ όλες τις άλλεςαλήθειες του μαρξισμού που εκφώνησε οΔημ. Γόντικας στη συγκέντρωση της Λάρι-σας. Και χωρίς αμφιβολία, τη αλήθεια αυτήδεν δυσκολεύονται σήμερα πια, να την δε-χτούν οι εργάτες και οι άλλοι εκμεταλλευό-μενοι, που ζουν και βλέπουν κάθε στιγμή τιςσυνέπειες της καπιταλιστικής σήψης και τηςιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας.

Κοντά σ΄ αυτήν την αφετηριακή και θεμε-λιώδη αλήθεια του μαρξισμού, ο Δ. Γόντι-κας, στην προεκλογική ομιλία του,αναφερόμενος στα προβλήματα της αγροτι-κής παραγωγής, είπε και τα εξής:

«Δεν υπάρχουν πλέον πολλές επιλογές. Ήθα δεχτούν πλήγμα αποφασιστικό οι παρά-γοντες που στέκονται φρένο στην ανάπτυξητης αγροτικής παραγωγής προς όφελος τουλαού, ή η κατάσταση θα πηγαίνει δραματικάπρος το χειρότερο. Αυτό το πρόβλημα δενμπορεί να λυθεί από τα πάνω. Από κυβερ-νήσεις που αποδέχονται τις δεσμεύσεις τηςΕΕ, τις ΚΑΠ, των μνημονίων...»

Πολύ σωστά. Ούτε αυτό το οξύ πρόβλημαούτε και κανένα άλλο σοβαρό κοινωνικόπρόβλημα, δεν μπορεί να λύσει οποιαδή-ποτε αστική κυβέρνηση μέσα στα πλαίσιακαι τα δεσμά της ιμπεριαλιστικής λυκοσυμ-μαχίας, της επονομαζόμενης «ΕυρωπαϊκήςΈνωσης».

Κι όπως πολύ καθαρά το δείχνουν οι εξε-λίξεις και τα γεγονότα, σε κάθε χώρα, σεολόκληρο τον πλανήτη, καμιά καπιταλιστικήκυβέρνηση, δεξιά, κεντρώα, ή «αριστερή,δεν μπορεί να βγάλει την κοινωνία από τονκαπιταλιστικό βάλτο της κρίσης, της αποσύν-θεσης και της ιμπεριαλιστικής ληστείας.

Κατά συνέπεια, είναι βέβαιο ότι η ηγεσίατου ΣΥΡΙΖΑ (που υπόσχεται να «εκδημοκρα-τίσει» τον ιμπεριαλιστικό καπιταλισμό, στην

Ελλάδα και στην Ευρώπη) ακολουθεί ένανπολύ λαθεμένο δρόμο. Κι αν δεν αναπτυχθεί,από τους κομμουνιστές, αγώνας για να απο-καλυφθούν και να εγκαταλειφθούν το γρηγο-ρότερο οι επικίνδυνες αυτές ρεφορμιστικέςαυταπάτες της, η ηγεσία αυτή, του ΣΥΡΙΖΑ,προορίζεται σίγουρα να παίξει έναν πολύάσχημο, αντιδραστικό ρόλο, σε βάρος της ερ-γατικής τάξης και του λαού, με ολέθριες συ-νέπειες και για το κομμουνιστικό κίνημα.

Και μ΄ αυτήν την έννοια, μπορεί τελικά ναγίνει πραγματικότητα η πρόβλεψη που έκανεο Δ. Γόντικας και όλη η σταλινική ηγεσία τουΚΚΕ. Σύμφωνα με την οποία:

«Και η κυβέρνηση που διεκδικεί ο ΣΥΡΙΖΑθα είναι μια κυβέρνηση που θα βάλει πλάτηνα ξελασπώσει την αστική τάξη και τα με-γάλα συμφέροντα από τη βαθιά κρίση και τααδιέξοδα στα οποία βρίσκονται.»

Ναι, αυτό μπορεί στα αλήθεια να γίνει. Ομαρξισμός δεν αμφιβάλει, ασφαλώς, καθό-λου γι΄ αυτό. Όμως, αν θα μπορέσει η ηγε-σία του ΣΥΡΙΖΑ να κάνει αυτά πουπροβλέπει ο Δ. Γόντικας και όλοι οι άλλοι

ηγέτες του ΚΚΕ. Αν θα καταφέρουν, οι αρι-στεροδημοκράτες «ριζοσπάστες» ηγέτες τουΣΥΡΙΖΑ μαζί με τους αγύρτες ηγέτες της σο-σιαλδημοκρατίας, να κοροϊδέψουν ξανάτους εργάτες και το λαό. Αν κάτι τέτοιο γίνειπράγματι ακόμα μια φορά, ύστερα από τηνπικρή εμπειρία της απάτης του ΠΑΣΟΚ, σ΄αυτή την περίπτωση σίγουρα την πιο με-γάλη ευθύνη θα την έχει η ηγεσία τουΚΚΕ και ολόκληρο το κομμουνιστικό κί-νημα, όπως το βεβαιώνει αλάθευτα ομαρξισμός και η παγκόσμια ιστορία τηςπάλης των τάξεων.

Γιατί είναι ευθύνη πρώτα απ΄ όλους τηςηγεσίας του ΚΚΕ και όλων των κομμουνι-στών να παλέψουν για να αποτραπεί μια νέαεξαπάτηση και ήττα των εργατικών και λαϊ-κών μαζών. Άρα, η ηγεσία του ΚΚΕ ιδιαί-τερα, πρέπει να πάψει να κάνει τονοιωνοσκόπο, τον μάντη επερχόμενωνκακών και συμφορών!

Είναι ευθύνη κύρια της ηγεσίας του ΚΚΕνα βγάλει τα σωστά συμπεράσματα από τιςμαρξιστικές αλήθειες που επικαλείται σχε-τικά με την κρίση και το σάπισμα του καπι-ταλισμού και για τον αντιδραστικό ρόλοόλων των ρεφορμιστών ηγετών.

Να βγάλει δηλαδή τα συμπεράσματα πουείχαν βγάλει οι μαρξιστές επαναστάτες πολύπριν από την Ρώσικη σοσιαλιστική επανά-σταση. Και να πει ανοιχτά και ξεκάθαρα ότιη μοναδική διέξοδος από το αδιέξοδο και τησήψη του ιμπεριαλιστικού καπιταλισμούείναι ο επαναστατικός αγώνας για τον σοσια-λισμό, για την εργατική συμβουλιακή δημο-κρατία, στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.

Με βάση αυτήν ακριβώς την θεμελιώδηαλήθεια του μαρξισμού, σύμφωνα με τηνοποία «το σαπισμένο καπιταλιστικό σύστημαέχει φτάσει στο τέρμα του» και επομένωςεπιβιώνει τρώγοντας τις σάρκες του και τηνκοινωνία, η ηγεσία του ΚΚΕ όφειλε να έχειεπεξεργαστεί ένα μαρξιστικό επαναστατικόμεταβατικό πρόγραμμα σοσιαλιστική ανα-διοργάνωσης ολόκληρης της παραγωγής καιτης κοινωνίας. Και πάνω σ΄ αυτό το πρό-γραμμα να καλεί επίμονα την εργατική τάξη,τους φτωχούς αγρότες και όλους τους εκμε-ταλλευόμενους, να απορρίψουν τις χρεοκο-πημένες (άπειρες φορές) ρεφορμιστικέςαυταπάτες και να παλέψουν για την ανα-γκαία επαναστατική κυβέρνησή τους, την σο-σιαλιστική κυβέρνηση των εργατικών καιαγροτικών συμβουλίων. Με άλλα λόγια, ανη ηγεσία του ΚΚΕ ήταν συνεπής με τον μαρ-ξισμό, αν δεν ήταν σταλινική ηγεσία, στοκέντρο της τωρινής προεκλογικής καμπάνιαςτης θα είχε βάλει τον σοσιαλιστικό διαφωτι-

ΟΙ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΤΟΥ ΜΑΡΞΙΣΜΟΥ ΚΑΙ «Ο ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ» ΤΟΥ ΣΤΑΛΙΝΙΣΜΟΥ

του Δ. Γιώτη

Πολιτική

σμό και προσανατολισμό των προλεταρια-κών μαζών που ψήφισαν και σκέφτονται ναξαναψηφίσουν την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ γιαμια κυβέρνηση της Αριστεράς.

Το ίδιο που έκαναν οι ηγέτες του μπολσε-βικισμού με τις εργατικές μάζες που ακολου-θούσαν τα «διαχειριστικά» κόμματα τωνσοσιαλεπαναστατών και των μενσεβίκων καιτην «αριστερή» κυβέρνησή τους, αυτό το ίδιοέπρεπε, πολύ περισσότερο να κάνουν σή-μερα, οι ηγέτες του ΚΚΕ και κάθε κόμματοςή σχηματισμού που έχει αναφορά στον κομ-μουνισμό, στις ιδέες και τις αλήθειες τουεπαναστατικού μαρξισμού.

Με το Μεταβατικό Πρόγραμμα της επανα-στατικής σοσιαλιστικής αναδιοργάνωσης καιμε την πολιτική πρόταση της ΚυβέρνησηςΕργατών και Φτωχών Αγροτών, βασι-σμένη στο Ενιαίο Εργατικό Ταξικό Μέ-τωπο, θα παρουσιάζονταν στις εκλογές καιθα πρόσφερε στις εργατο – λαϊκές μάζες τηναναγκαία αξιόπιστη σοσιαλιστική προ-οπτική. Αφαιρώντας έτσι από τους τσαρλα-τάνους της «ανανεωτικής» αστικής αριστεράςκαι από τους δήθεν σοσιαλιστές, την δυνα-τότητα να καλλιεργούν τις όποιες «αριστε-ρές» αυταπάτες και να σπέρνουν επικίνδυνησύγχυση.

Αυτά θα έκανε μια πραγματική κομμουνι-στική ηγεσία, που θα είχε για σταθερή πυ-ξίδα της τις ιδέες και τις μέθοδες τουεπαναστατικού μαρξισμού, του λενινικούμπολσεβικισμού. Και δεν θα άφηνε έδαφοςγια την δημιουργία και την μαζικοποίησηλαοπλάνων σχηματισμών όπως το ΠΑΣΟΚ,ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΔΗΜΑΡ.

Η παγκόσμια ιστορία και ο μαρξισμόςέχουν διδάξει ότι όταν λείπει η επαναστα-τική, δηλαδή η αληθινή κομμουνιστική ηγε-σία του προλεταριάτου, φυτρώνουν καιαναπτύσσονται κάθε λογής «αριστερά», «σο-σιαλιστικά» ή και ακροαριστερίστικα «κομ-μουνιστικά» υποστυλώματα τουπαρακμασμένου καπιταλιστικού συστήματος,που ζει στην ιμπεριαλιστική εποχή της θα-νάσιμης αγωνίας του, την εποχή των πολέ-μων, των προλεταριακών επαναστάσεων και

των αντεπαναστάσεων (Ν. Λένιν).Αλλά, ο Δ.Γόντικας και ολόκληρη η στα-

λινική ηγεσία του ΚΚΕ, συνεπείς με τα αν-τιμαρξιστικά σταλινικά δόγματαχρησιμοποιούν επιλεκτικά μερικές από τιςιδέες και τις αλήθειες του μαρξισμού, ενώαρνούνται την ουσία της επαναστατικήςπολιτικής του: την πάλη για τον διεθνικόσοσιαλισμό και την εργατική εξουσία. Αν-τίθετα η γραφειοκρατική ηγεσία προτείνειέναν «άλλο δρόμο ανάπτυξης», δηλαδήτον δρόμο του λαϊκίστικου μικροαστικούεθνικορεφορμισμού.

Γι΄ αυτό, ο Δ. Γόντικας, παλιός μαθητήςτης δογματικής γραφειοκρατικής σχολής τουσταλινικού καιροσκοπισμού άφησε στηνομιλία του μετέωρη την επιστημονική αλή-θεια και απόδειξη του μαρξισμού σχετικά μετην παρακμή και σήψη του κεφαλαιοκρατι-κού συστήματος.

Δεν είπε ούτε μια λέξη για την ανάγκητης πάλης για τον σοσιαλισμό στην Ελ-λάδα και στην Ευρώπη του σήμερα. Δενανάφερε τίποτε για τον λόγο που το ΚΚΕδεν έχει παρουσιάσει πρόταση για κυ-βέρνηση εργατών και φτωχών αγροτών,με σοσιαλιστικό επαναστατικό πρό-γραμμα, όπως το έκαναν οι μπολσεβίκοικάτω από την ηγεσία του Λένιν.

Μίλησε για τους αιματηρούς αγώνες τωνκολίγων που απέσπασαν την γη από τουςτσιφλικάδες. Έκανε γενικά λόγο για «λαϊκόξεσηκωμό» από τον οποίο θα αναδειχτεί, κά-ποτε στο μέλλον, «κυβέρνηση που θα εκφρά-ζει τον λαό...». Αναφέρθηκε επίσης σε«βαθιές αλλαγές που χρειάζονται» και στον«άλλο δρόμο ανάπτυξης», σημειώνονταςόμως ότι «σήμερα οι πλατιές μάζες των ερ-γαζόμενων στις πόλεις και στα χωριά δενέχουν πάρει τις αποφάσεις τους για έναναγώνα ρήξης και ανατροπής...». Αλλά χωρίςνα πει οτιδήποτε για τις βαριές ευθύνες πουέχει σχετικά και μ΄ αυτό η καιροσκοπική νε-ορεφορμιστική ηγεσία του ΚΚΕ.

Με άλλα λόγια, ενώ μιλούσε σε προεκλο-γική συγκέντρωση για τις εκλογές της 17Ιούνη και την ώρα που ο οργισμένος λαόςπροσβλέπει (από ανάγκη) στην κυβέρνησητης αριστεράς που υπόσχεται ο ΣΥΡΙΖΑ, οσταλινικός αυτός ηγέτης του ΚΚΕ περιέ-γραφε τι πρέπει να γίνει στο απροσδιόριστομέλλον... Για να μπούμε επιτέλους στον«άλλο δρόμο ανάπτυξης» με «ισχυρό ΚΚΕ».

Κι όμως, αυτή την σοφιστεία οι δογματικοίτου σταλινισμού την λένε κομμουνιστικήεπαναστατική πολιτική!!!

Και παραξενεύονται που παρά την κατάρ-ρευση του αστικού πολιτικού συστήματοςστις 6 του Μάη, το ΚΚΕ, έμεινε στάσιμο καιτώρα κινδυνεύει να πάθει καθίζηση!

Ας βγάλουν τα μαθήματά τους οι πρωτο-πόροι αγωνιστές του ΚΚΕ και της ΚΝΕ,καθώς τα γεγονότα τρέχουν.

Δ. Γιώτης

Τα μαθήματα από την τραγωδίατης Χιλής και της

«Λαϊκής Ενότητας»

Η πολιτική του «Λαϊκού Μετώπου»

και τα αποτελέσματά της.

Στις συνθήκες του κοινωνικού ανα-βρασμού, της βαθιάς κρίσης του αστικούπολιτικού συστήματος και της αναπτυσ-σόμενης πόλωσης που τώρα ζούμε. Σ΄αυτές τις συνθήκες, που κάνουν πολύ πι-θανή την εκλογική ανάδειξη μιας «αντι-νεοφιλελεύθερης» «κυβέρνησης τηςαριστεράς» με επικεφαλής τους ηγέτεςτου αριστερού αστικοδημοκρατικού ΣΥ-ΡΙΖΑ είναι απόλυτα αναγκαίο (κατά τηνγνώμη μας) να μελετηθούν με πολύ προ-σοχή απ΄ όλους τους αγωνιστές του ερ-γατικού κινήματος και ολόκληρης τηςαριστεράς, τα μαθήματα που βγήκαν απότην τραγωδία των εργατών και του λαούτης Χιλής. Που ακριβοπλήρωσαν με τοαίμα τους και τη ζωή τους, το 1972-73,την δειλία, την πολιτική ανοησία και τιςρεφορμιστικές ψευδαισθήσεις των καιρο-σκόπων ηγετών της κυβέρνησης «ΛαϊκήςΕνότητας» και κυρίως των «αριστερών»ηγετών του Σοσιαλιστικού Κόμματος καιτου σταλινικού Κομμουνιστικού Κόμμα-τος της Χιλής.

Για την επείγουσα αυτή μελέτη εμείςπροτείνουμε την εξαιρετική μπροσούρατου ισπανού επαναστάτη μαρξιστή,Χόρχε Μαρτίνεζ, που κυκλοφόρησε στηνελληνική γλώσσα από την Κίνησή μας,το 1980. Και η οποία, με την επιστημο-νική μέθοδο του μαρξισμού, αποδείχνειότι οι πολιτικές των «Λαϊκών Μετώπων»,δηλαδή οι πολιτικές της συμφιλίωσηςκαι της συνεργασίας με τα κόμματα τουμικροαστισμού και του κεφαλαίου είχανπάντα ολέθρια αποτελέσματα πάνωστους εργάτες και όλους τους εκμεταλ-λευόμενους, όχι μόνο στην Χιλή αλλά σεκάθε χώρα, σ΄ ολόκληρο τον κόσμο.

πολιτική

12 Εργατική Δημοκρατία 65 Ιούνης 2012